Livre, Chap.
[1, 27]	τόπον; πῶς μὲν αἴσθησις γίνεται,	{π{	ρ} ότερον δι´ ὅλων ἢ
[1, 16]	μεγάλα· αὐτὸ τοῦτο τὸ ἐκ	{π{	τ} όας γάλα γεννᾶσθαι καὶ
[1, 19]	δόγματα ἀλλόκοτα περὶ τῶν ἀπροαιρέτων	{π}	ὡς ὄντων ἀγαθῶν καὶ κακῶν,
[1, 28]	ἄδηλα ἐπέχειν. τίς τούτου πίστις;	πάθε,	εἰ δύνασαι, νῦν ὅτι νύξ
[1, 28]	ἡμέρα ἐστίν. οὐχ οἷόν τε.	πάθε	ἢ ἀπόπαθε ἀπὸ τοῦ ἀρτίους
[1, 18]	νὴ Δία τοῦ ἐπισχεῖν τὸ	παθεῖν	ὅτι ἄδηλόν ἐστιν, οὕτως καὶ
[1, 18]	τοῦ ὁρμῆσαι ἐπί τι τὸ	παθεῖν	ὅτι ἐμοὶ συμφέρει, ἀμήχανον δ´
[1, 28]	εἰ οὖν ἐφάνη τῷ Μενελάῳ	παθεῖν	ὅτι κέρδος ἐστὶ τοιαύτης γυναικὸς
[1, 18]	ὑπάρχει καὶ τοῦ ἀνανεῦσαι τὸ	παθεῖν	ὅτι οὐχ ὑπάρχει καὶ νὴ
[1, 18]	ἀρχὴ καθάπερ τοῦ συγκαταθέσθαι τὸ	παθεῖν	ὅτι ὑπάρχει καὶ τοῦ ἀνανεῦσαι
[1, 29]	βαρύτερον καθελκύσαι; Σωκράτης οὖν ἵνα	πάθῃ	ταῦτα ὑπ´ Ἀθηναίων; (Ἀνδράποδον, τί
[1, 4]	εἰσιν ἄλλο τραγῳδίαι ἢ ἀνθρώπων	πάθη	τεθαυμακότων τὰ ἐκτὸς διὰ μέτρου
[1, 2]	οὐκ ἔστιν ἀφόρητον; (Ὅταν γοῦν	πάθῃ	τις ὅτι εὔλογον, ἀπελθὼν ἀπήγξατο.
[1, 27]	καὶ τρέμων; αὕτη γὰρ γένεσις	πάθους	θέλειν τι καὶ μὴ γίνεσθαι.
[1, 28]	φαινομένοις τοιαῦτα κακὰ ποιήσωσι καὶ	πάθωσιν,	ἐμοὶ δὲ μὴ ἀρκῇ τὸ
[1, 26]	καὶ οἱ ἐνθάδε πλοῦτοι ἐκεῖ	παίγνια	δοκοῦσιν. διὰ τοῦτο ἐκεῖ δύσκολον
[1, 11]	αὐτό; (Οὐδαμῶς. (Τί δ´ ὁ	παιδαγωγός;	οὐ στέργει αὐτό; (Στέργει. (Ἔδει
[1, 11]	οὕτως ἀθλίως ἔχω περὶ τὰ	παιδάρια,	ὥστε πρῴην νοσοῦντός μου τοῦ
[1, 2]	καὶ ἀσύμφορον. διὰ τοῦτο μάλιστα	παιδείας	δεόμεθα, ὥστε μαθεῖν τοῦ εὐλόγου
[1, 22]	γίνεται. Τί οὖν ἐστι τὸ	παιδεύεσθαι;	μανθάνειν τὰς φυσικὰς προλήψεις ἐφαρμόζειν
[1, 12]	μεμνημένους ἔρχεσθαι δεῖ ἐπὶ τὸ	παιδεύεσθαι,	οὐχ ἵν´ ἀλλάξωμεν τὰς ὑποθέσεις
[1, 12]	ἐπιβολὴν ἔχων ἐλθεῖν ἐπὶ τὸ	παιδεύεσθαι	πῶς ἂν ἑποίμην ἐγὼ ἐν
[1, 12]	μοι θέλειν; οὐδαμῶς, ἀλλὰ τὸ	παιδεύεσθαι	τοῦτ´ ἔστι μανθάνειν ἕκαστα οὕτω
[1, 12]	νόμῳ τῆς πόλεως. ὁ δὲ	παιδευόμενος	ταύτην ὀφείλει τὴν ἐπιβολὴν ἔχων
[1, 17]	ἐστιν ὁ γεγραφὼς ὅτι ἀρχὴ	παιδεύσεως	ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις’ Σωκράτης
[1, 9]	ἀγωνίζεσθαι τὸν διδάσκαλον ὑμῶν καὶ	παιδευτήν,	εἴ τις ἄρα ἦν· ὑμᾶς
[1, 9]	τί γίνεται; νεκρὸς μὲν ὁ	παιδευτής,	νεκροὶ δ´ ὑμεῖς. ὅταν χορτασθῆτε
[1, 9]	τι ἔδει γίνεσθαι παρὰ τοῦ	παιδευτοῦ	πρὸς τοὺς εὐφυεῖς τῶν νέων.
[1, 28]	(Ὅταν οὖν γυναῖκες ἄγωνται καὶ	παιδία	αἰχμαλωτίζηται καὶ ὅταν αὐτοὶ κατασφάζωνται,
[1, 25]	μὴ παρ´ ἐμὲ λύηται ἡ	παιδιά.	ἀλλὰ σὺ ὑπολάμβανε ὅτι ἐν
[1, 25]	καλῶς {ἔχει{ ς} καὶ τὴν	παιδιὰν	μὴ λύειν; μέχρις ἂν κομψῶς
[1, 25]	ἔδοξε γὰρ παῖξαι ταύτην τὴν	παιδιάν.	προστάσσει σὺ πίε, σὺ κέρασον,
[1, 29]	τὸ αὐτὸν πείθεσθαι; τοῖς γὰρ	παιδίοις,	ὅταν προσελθόντα κροτῇ καὶ λέγῃ
[1, 23]	τίς δέ σοι πείθεται ἰδὼν	παιδίον	αὐτοῦ κλαῖον ἐπὶ τὴν γῆν
[1, 11]	ἔρημον καὶ ἀβοήθητον ἀπολειφθῆναι τὸ	παιδίον	διὰ τὴν πολλὴν φιλοστοργίαν τῶν
[1, 29]	τινα μὴ δύνῃ, γίγνωσκε ὅτι	παιδίον	ἐστὶ καὶ ἐπικρότει αὐτῷ· ἂν
[1, 11]	(Τί οὖν; ἀφεῖναι νοσοῦν τὸ	παιδίον	καὶ ἀφέντα ἀπελθεῖν ὅτι μὲν
[1, 11]	ἐξορμῆσαν πρὸς τὸ ἀφεῖναι τὸ	παιδίον;	καὶ πῶς οἷόν τε; ἀλλὰ
[1, 16]	ἐπιμελείας ἔτι προσδεόμενα. οὕτως ἓν	παιδίον	μικρὸν καὶ ῥάβδῳ ἐλαύνει τὰ
[1, 11]	ἐπειδὴ φιλοστόργως διέκεισο πρὸς τὸ	παιδίον,	ὀρθῶς ἐποίεις φεύγων καὶ ἀπολείπων
[1, 23]	οἶδεν, ὅτι, ἂν ἅπαξ γένηται	παιδίον,	οὐκέτι ἐφ´ ἡμῖν ἐστι μὴ
[1, 11]	μήτηρ δ´ οὐ φιλοστοργεῖ τὸ	παιδίον;	(Φιλοστοργεῖ μὲν οὖν. (Οὐκοῦν ἔδει
[1, 29]	ἀκοῦσαι· ἐκείνῳ δὲ συμπεριφέρεται ὡς	παιδίῳ.	~Τί δεῖ πρόχειρον ἔχειν ἐν
[1, 24]	θύρα ἤνοικται. μὴ γίνου τῶν	παιδίων	δειλότερος, ἀλλ´ ὡς ἐκεῖνα, ὅταν
[1, 11]	γ´ ἕνεκα γαμοῦσιν ἄνθρωποι καὶ	παιδοποιοῦνται,	ὅπως ἄθλιοι ὦσιν, ἀλλὰ μᾶλλον
[1, 10]	καὶ ἡμεῖς οἱ γέροντες, ὅταν	παίζοντας	ὁρῶμεν νέους, συμπροθυμούμεθα καὶ αὐτοὶ
[1, 25]	μ´ ἀναγκάσει ὑπολαμβάνειν; πάλιν συνεθέμεθα	παῖξαι	τὰ περὶ Ἀγαμέμνονα καὶ Ἀχιλλέα.
[1, 25]	Σατορναλίοις λέλογχεν βασιλεύς· ἔδοξε γὰρ	παῖξαι	ταύτην τὴν παιδιάν. προστάσσει σὺ
[1, 24]	τινα εἶναι τοιαῦτα, εἰπὼν οὐκέτι	παίξω’	ἀπαλλάσσου, μένων δὲ μὴ θρήνει.
[1, 24]	ἀρέσκῃ τὸ πρᾶγμα, λέγει οὐκέτι	παίξω’	καὶ σύ, ὅταν σοι φαίνηταί
[1, 13]	αἰτήσαντός σου μὴ ὑπακούσῃ ὁ	παῖς	ἢ ὑπακούσας χλιαρώτερον ἐνέγκῃ ἢ
[1, 18]	ἂν βραδέως τὸν ἐπίδεσμον ὁ	παῖς	φέρῃ, κραύγαζε καὶ σπῶ καὶ
[1, 18]	προαίρεσιν. διὰ τοῦτο παρήγγελλον οἱ	παλαιοὶ	τὸ Γνῶθι σαυτόν. τί οὖν;
[1, 29]	τὸ πρόσωπον ἀνάλαβε, ἵνα μηκέτι	παλαιοῖς	ἐν τῇ σχολῇ παραδείγμασι χρώμεθα,
[1, 29]	ποιοῦσιν. ἄφες αὐτόν. ἀλλ´ ἔξελθε	πάλιν	ἀπὸ τῆς φυλακῆς. εἰ μηκέτι
[1, 14]	ἐκφέρει, ὅταν πεπαίνειν, πεπαίνει, ὅταν	πάλιν	ἀποβάλλειν καὶ φυλλορροεῖν καὶ αὐτὰ
[1, 25]	πῶς ἐπὶ τὸν λόφον ἀνέβην·	πάλιν	ἄρχομαι πολιορκεῖσθαι" ἄλλος λέγει ἐγὼ
[1, 19]	αὐτὸν ἀποβληθῆναι τοῦ κοπρῶνος, ἵνα	πάλιν	ἄφρων σοι δοκῇ. εἶχέν τινα
[1, 23]	οὐκέτι δύναται ἄλλο οὐδὲν εἰπεῖν.	πάλιν	γὰρ ἐκείνου λίαν κρατεῖ, ὅτι
[1, 29]	μὴ ἐκ τῆς τυχούσης προφάσεως.	πάλιν	γὰρ ὁ θεὸς οὐ βούλεται·
[1, 11]	αὐτὸ ὅτι ἔδοξέν σοι· καὶ	πάλιν,	ἐὰν μείνῃς, ὅτι ἔδοξέν σοι.
[1, 29]	δύνανται, βλάψαι δ´ οὔ’ καὶ	πάλιν	εἰ ταύτῃ τῷ θεῷ φίλον,
[1, 22]	σου ἀνέξεται; μεταθῶμεν οὖν αὐτὸ	πάλιν	ἐνθάδε. ἐνδέχεται οὖν βλαπτόμενον καὶ
[1, 1]	ἀσθενῆ γενομένην ἐπ´ ὀλίγον συνελκυσθεὶς	πάλιν	ἐξέτεινεν. ἀλλὰ καὶ ἔτι πρότερον
[1, 2]	ὡς ὑπὸ τοῦ ἀλόγου καὶ	πάλιν	ἐπ´ οὐδὲν οὕτως ἑλκόμενον ὡς
[1, 16]	μηδὲν ζήτει· ἰδοὺ τὰ σύμβολα’	πάλιν	ἐπὶ τῶν γυναικῶν ὥσπερ ἐν
[1, 20]	γίνεται φύσει καὶ αὑτοῦ θεωρητικός.	πάλιν	ἡ φρόνησις τίνα θεωρήσουσα παρελήλυθεν;
[1, 24]	ἐξ ἄλλων λέγεις. οὐκ ἀπελεύσῃ	πάλιν	καὶ ὄψει ἀκριβέστερον δίχα τῆς
[1, 20]	σαρκὶ δεῖ εἶναι τὸ ἀγαθόν,	πάλιν	μακρὸν γίνεται καὶ ἀνάγκη ἀκοῦσαι
[1, 22]	ἐφαρμόζει τὴν πρόληψιν τοῦ δέοντος.	πάλιν	ὁ μὲν λέγει οὐκοῦν, εἴ
[1, 17]	ποιῆσαί τι τούτων ἢ ἀποθανεῖν.	πάλιν	οὖν τὸ σὸν δόγμα σε
[1, 20]	οὐκ ἔστιν αὑτῆς θεωρητική. γραμματικὴ	πάλιν	περὶ τὴν ἐγγράμματον φωνήν· μή
[1, 25]	καὶ τίς μ´ ἀναγκάσει ὑπολαμβάνειν;	πάλιν	συνεθέμεθα παῖξαι τὰ περὶ Ἀγαμέμνονα
[1, 29]	ἐν τῇ φυλακῇ, ἐξέρχομαι· ἂν	πάλιν	σχῆτε, εἰσελεύσομαι. μέχρι τίνος; μέχρις
[1, 15]	(Τί οὖν ὁ τοῦ ἀδελφοῦ;	(Πάλιν	τῆς αὐτοῦ ἐκείνου τέχνης ἐστίν,
[1, 22]	οὐ δύναταί μοι βοηθῆσαι; καὶ	πάλιν	τί μοι καὶ αὐτῷ, εἰ
[1, 17]	ὅπερ ἀδύνατον. εἰ λόγος, ἐκεῖνον	πάλιν	τίς διαρθρώσει; εἰ γὰρ αὐτὸς
[1, 6]	δυνάμεις ταύτας, καθ´ ἃς οἴσομεν	πᾶν	τὸ ἀποβαῖνον μὴ ταπεινούμενοι μηδὲ
[1, 29]	οὖν οὐδὲν ἔμαθον; ἔμαθον, ἵνα·	πᾶν	τὸ γινόμενον ἴδω ὅτι, ἂν
[1, 12]	οὐκ ἔρχεται. ἀλλ´ ἐγὼ θέλω	πᾶν	τὸ δοκοῦν μοι ἀποβαίνειν, κἂν
[1, 5]	τὴν τῶν κιναίδων, καθ´ ἣν	πᾶν	τὸ ἐπελθὸν ἐν μέσῳ καὶ
[1, 11]	καὶ ἐγώ σε πείσω, ὅτι	πᾶν	τὸ κατὰ φύσιν γινόμενον ὀρθῶς
[1, 6]	οὐκ εἰλήφατε, καθ´ ἃς οἴσετε	πᾶν	τὸ συμβαῖνον; μεγαλοψυχίαν οὐκ εἰλήφατε;
[1, 24]	ὡς τὸν κράβαττον ἐν τῷ	πανδοκείῳ.	ἂν οὖν ὁ πανδοκεὺς ἀποθανὼν
[1, 24]	τῷ πανδοκείῳ. ἂν οὖν ὁ	πανδοκεὺς	ἀποθανὼν ἀπολίπῃ σοι τοὺς κραβάττους·
[1, 12]	μηδ´ ἀηδίαν, ἀλλ´ ἑορτὴν καὶ	πανήγυριν	καὶ οὕτως πάντα εὐαρέστως δέχεσθαι.
[1, 3]	καὶ μακαρίαν. ἐπειδὴ τοίνυν ἀνάγκη	πάνθ´	ὁντινοῦν οὕτως ἑκάστῳ χρῆσθαι ὡς
[1, 5]	μὲν σωματικὴν ἀπονέκρωσιν φοβούμεθα καὶ	πάντ´	ἂν μηχανησαίμεθα ὑπὲρ τοῦ μὴ
[1, 11]	μὲν οὖν. (Φέρε, εἰπέ μοι,	πάντα	ἃ δοκεῖ τισιν εἶναι καλὰ
[1, 6]	ἀπολαύετε; ἀλλ´ οἶμαι ὅτι ταῦτα	πάντα	ἀντιτιθέντες πρὸς τὸ ἀξιόλογον τῆς
[1, 7]	καὶ παρέλκει τὰ θεωρήματα ταῦτα	πάντα,	ἄτοπα ἦν καὶ ἀνακόλουθα τῇ
[1, 1]	καὶ αὑτὴν θεωροῦσα καὶ τἆλλα	πάντα.	αὕτη δ´ ἐστὶ τίς; ἡ
[1, 19]	οὕτως οὐκέτι ἀκοινώνητον γίνεται τὸ	πάντα	αὑτοῦ ἕνεκα ποιεῖν. ἐπεὶ τί
[1, 29]	οὕτως κἀγώ· λούομαι, πίνω, ᾄδω,	πάντα	δὲ μετὰ φόβου καὶ ταλαιπωρίας.
[1, 14]	δοκεῖ σοι, ἔφη, ἡνῶσθαι τὰ	πάντα;	(Δοκεῖ, ἔφη. (Τί δέ; συμπαθεῖν
[1, 24]	οὐδείς’ φησίν, πολέμιος ἐγγύς ἐστιν·	πάντα	εἰρήνης γέμει. πῶς, ὦ Διόγενες;
[1, 12]	ἑορτὴν καὶ πανήγυριν καὶ οὕτως	πάντα	εὐαρέστως δέχεσθαι. τίς οὖν ἡ
[1, 14]	θεὸς οὐχ οἷός τ´ ἐστὶ	πάντα	ἐφορᾶν καὶ πᾶσιν συμπαρεῖναι καὶ
[1, 17]	θέλῃς, μέμψῃ οὐδένα, ἐγκαλέσεις οὐδενί,	πάντα	κατὰ γνώμην ἔσται ἅμα τὴν
[1, 12]	ἐλεύθερος γάρ ἐστιν, ᾧ γίνεται	πάντα	κατὰ προαίρεσιν καὶ ὃν οὐδεὶς
[1, 25]	ἀεὶ διετέλει. ἡμεῖς δὲ θέλομεν	πάντα	μᾶλλον ἀσκεῖν καὶ μελετᾶν ἢ
[1, 18]	δ´ ἂν θάνατον; δύναται ταῦτα	πάντα	νικῆσαι. τί οὖν ἂν καῦμα
[1, 25]	τὸ κακόν, τὰ δ´ ἄλλα	πάντα	οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς, τί ἔτι
[1, 12]	ἔτι καὶ οὕτως ὑγιές ἐστιν;	πάντα	οὖν ταῦτα ὁ καλὸς καὶ
[1, 19]	οὕτως τὸ ζῷον· αὑτοῦ ἕνεκα	πάντα	ποιεῖ. καὶ γὰρ ὁ ἥλιος
[1, 19]	γὰρ ὁ ἥλιος αὑτοῦ ἕνεκα	πάντα	ποιεῖ καὶ τὸ λοιπὸν αὐτὸς
[1, 11]	Αἰγυπτίοις καὶ Ῥωμαίοις οἷόν τε	πάντα	τὰ δοκοῦντα περὶ τροφῆς ὀρθῶς
[1, 22]	ἐφ´ ἡμῖν μὲν προαίρεσις καὶ	πάντα	τὰ προαιρετικὰ ἔργα, οὐκ ἐφ´
[1, 22]	θῶμεν τὴν οὐσίαν τοῦ ἀγαθοῦ,	πάντα	ταῦτα ἐξακολουθεῖ. Τί οὖν ποιήσωμεν;
[1, 17]	εἰ γὰρ ἀληθές ἐστι τὸ	πάντας	ἄκοντας ἁμαρτάνειν, σὺ δὲ καταμεμάθηκας
[1, 4]	εὑρόντι καὶ φωτίσαντι καὶ εἰς	πάντας	ἀνθρώπους ἐξενεγκόντι, οὐ τὴν περὶ
[1, 7]	ἔτι δὲ ἠρωτῆσθαι περαίνοντας καὶ	πάντας	ἁπλῶς τοὺς τοιούτους λόγους πραγματεία
[1, 14]	τῶν θεῶν οὐ βλέπεις; ~Ὅτι	πάντας	ἐφορᾷ τὸ θεῖον. Πυθομένου δέ
[1, 29]	οὖν; κηρύσσειν δεῖ ταῦτα πρὸς	πάντας;	(Οὔ, ἀλλὰ τοῖς ἰδιώταις συμπεριφέρεσθαι
[1, 8]	ἐκεῖνα αὐτῷ προσθεῖναι; οὐχὶ δὲ	πάντας	τοὺς λόγους τούτους καταπατήσας ἐπηρμένος
[1, 1]	τραχηλοκοπεῖσθαι μόνον; τί οὖν; ἤθελες	πάντας	τραχηλοκοπηθῆναι, ἵνα σὺ παραμυθίαν ἔχῃς;
[1, 29]	τοιοῦτον ἀγῶνα; οὕτως ἔχειν ἔδει	πάντας	ὑμᾶς. ἀλλ´ ἐν μὲν τοῖς
[1, 20]	περὶ δέρματα ἀναστρέφεται, αὐτὴ δὲ	παντελῶς	ἀπήλλακται τῆς ὕλης τῶν δερμάτων·
[1, 4]	Τριπτολέμῳ μὲν ἱερὰ καὶ βωμοὺς	πάντες	ἄνθρωποι ἀνεστάκασιν, ὅτι τὰς ἡμέρους
[1, 11]	γινόμενον ὀρθῶς γίνεται. (Τοῦτο, ἔφη,	πάντες	ἢ οἵ γε πλεῖστοι πατέρες
[1, 2]	εἰ πρὸς τοῦτο πεφύκαμεν, οὐ	πάντες	ἢ πολλοὶ γίνονται τοιοῦτοι; (Ἵπποι
[1, 11]	γενέσθαι, τοῦτο τὸ ζῷον οὗ	πάντες	καταγελῶσιν, εἴπερ ἄρα θέλεις ἐπίσκεψιν
[1, 19]	τέχναις; ὡσαύτως. τί οὖν δύνασαι;	πάντες	με θεραπεύουσιν. καὶ γὰρ ἐγὼ
[1, 18]	κραύγαζε καὶ σπῶ καὶ λέγε	πάντες	με μισοῦσιν’ τίς γὰρ μὴ
[1, 22]	τὸ ἀγαθόν, ἐν τοῖς προαιρετικοῖς,	πάντες	μου καταγελάσονται. ἥξει τις γέρων
[1, 19]	ἢ τὰ προαιρετικά. Ἠξίωται δημαρχίας.	πάντες	οἱ ἀπαντῶντες συνήδονται· ἄλλος τοὺς
[1, 3]	ὅτι γεγόναμεν ὑπὸ τοῦ θεοῦ	πάντες	προηγουμένως καὶ ὁ θεὸς πατήρ
[1, 11]	ἁμαρτάνειν εἶναι κατὰ φύσιν, ὅτι	πάντες	σχεδὸν ἢ οἵ γε πλεῖστοι
[1, 2]	ἅπαντες γίνονται, κύνες γὰρ ἰχνευτικοὶ	πάντες;	τί οὖν; ἐπειδὴ ἀφυής εἰμι,
[1, 29]	ἐπιστρέφεται, οὐδείς μοι δίδωσιν οὐδέν,	πάντες	ψέγουσιν, κακολογοῦσιν. ταῦτα μέλλεις μαρτυρεῖν
[1, 25]	οἰκεῖν· ἐκείνη γὰρ ἡ οἴκησις	παντὶ	ἤνοικται. καὶ τὸ τελευταῖον χιτωνάριον,
[1, 22]	ὅσιον πάντων προτιμητέον καὶ ἐν	παντὶ	μεταδιωκτέον, ἀλλὰ πότερόν ἐστιν ὅσιον
[1, 26]	κατὰ φύσιν, δῆλον ὅτι ἐν	παντὶ	στοχαστέον τοῦ μήτε τὸ ἀκόλουθον
[1, 12]	πῶς ἂν ἑποίμην ἐγὼ ἐν	παντὶ	τοῖς θεοῖς καὶ πῶς ἂν
[1, 2]	σῴζοι τὸ κατὰ πρόσωπον ἐν	παντί.	Τῷ λογικῷ ζῴῳ μόνον ἀφόρητόν
[1, 28]	δοκεῖ; τίνες δὲ λέγονται οἱ	παντὶ	τῷ φαινομένῳ ἀκολουθοῦντες; (Μαινόμενοι. (Ἡμεῖς
[1, 14]	μόρια οὖσαι καὶ ἀποσπάσματα, οὐ	παντὸς	δ´ αὐτῶν κινήματος ἅτε οἰκείου
[1, 14]	ὁ ἥλιος τηλικοῦτον μέρος τοῦ	παντός,	ὀλίγον δὲ τὸ ἀφώτιστον ἀπολιπεῖν
[1, 25]	διάταγμα; τὰ σὰ τήρει ἐκ	παντὸς	τρόπου, τῶν ἀλλοτρίων μὴ ἐφίεσο.
[1, 16]	ἐκπληροῦντα τὴν χώραν καὶ ὑπὲρ	πάντων	ᾄδοντα τὸν ὕμνον τὸν εἰς
[1, 14]	ὅλον, οὗτος δ´ οὐ δύναται	πάντων	αἰσθάνεσθαι; Ἀλλ´ ἐγώ, φησίν, οὐ
[1, 12]	οὐκ εἶναι καλόν, ἀλλὰ καὶ	πάντων	αἴσχιστον εἶναι. πῶς γὰρ ἐπὶ
[1, 10]	Καίσαρος πινακίδες· ὁ δὲ λαβὼν	πάντων	ἐκείνων ἐξελάθετο καὶ λοιπὸν ἓν
[1, 19]	τύραννος λέγει ἐγώ εἰμι ὁ	πάντων	κράτιστος. καὶ τί μοι δύνασαι
[1, 22]	καλῶς ἔχοντα; ἐμοὶ μὲν οὖν	πάντων	μάλιστα ἀρέσκει. ἐφαρμόσατε οὖν τὰς
[1, 14]	μὲν τὴν μισθοφορίαν λαμβάνοντες ὀμνύουσιν	πάντων	προτιμήσειν τὴν τοῦ Καίσαρος σωτηρίαν,
[1, 22]	περὶ τοῦ ὅτι τὸ ὅσιον	πάντων	προτιμητέον καὶ ἐν παντὶ μεταδιωκτέον,
[1, 14]	καὶ πᾶσιν συμπαρεῖναι καὶ ἀπὸ	πάντων	τινὰ ἴσχειν διάδοσιν; ἀλλὰ φωτίζειν
[1, 11]	ἓν καὶ ταὐτόν ἐστιν ἐπὶ	πάντων	τὸ αἴτιον τοῦ ποιεῖν τι
[1, 9]	μέγιστον καὶ κυριώτατον καὶ περιεκτικώτατον	πάντων	τοῦτό ἐστι τὸ σύστημα τὸ
[1, 16]	ὑποστρωμάτων, μὴ ἐσθῆτος, ἡμεῖς δὲ	πάντων	τούτων προσδεόμεθα. τὰ γὰρ οὐκ
[1, 4]	ποιῆσαι καὶ ἀπάθειαν καὶ εὔροιαν,	πάντως	καὶ ἡ προκοπὴ ἡ πρὸς
[1, 22]	δὲ λέγει δεῖ μὲν οὖν’	πάντως	ὁ ἕτερος αὐτῶν κακῶς ἐφαρμόζει
[1, 1]	κἀκεῖνα ἂν ἡμῖν ἐπέτρεψαν· ἀλλὰ	πάντως	οὐκ ἠδύναντο. ἐπὶ γῆς γὰρ
[1, 6]	ἀποφαίνεσθαι εἰώθαμεν, ὅτι τεχνίτου τινὸς	πάντως	τὸ ἔργον, οὐχὶ δ´ εἰκῇ
[1, 9]	ἐμὸν μόνον οὐδ´ εἰς τὸν	πάππον,	ἀλλ´ εἰς ἅπαντα μὲν τὰ
[1, 9]	τις ἔχει, περισσὸς καὶ μάταιος	παρ´	ἄλλου λαμβάνων. ἐγὼ οὖν ἔχων
[1, 29]	λάβε’ σὺ λέγεις οὔ· ἀλλὰ	παρ´	ἄλλου’ μή, ἀλλὰ παρὰ σεαυτοῦ.
[1, 11]	αὐτὸν τῶν ἐν τέλει πυθόμενος	παρ´	αὐτοῦ τὰ ἐπὶ μέρους ἠρώτησεν,
[1, 25]	σὺ ἐλθέ’ ὑπακούω, ἵνα μὴ	παρ´	ἐμὲ λύηται ἡ παιδιά. ἀλλὰ
[1, 25]	παρὰ τοῦ Διὸς ποίας ἔτι	παρ´	ἐμοῦ θέλεις; κρείσσων εἰμὶ ἐκείνου,
[1, 9]	ποῖα δικαστήρια φοβερὰ τοῖς οὕτως	παρ´	οὐδὲν πεποιημένοις τὸ σῶμα καὶ
[1, 10]	εἰς τὴν Ῥώμην, ἀπήντησαν αὐτῷ	παρὰ	Καίσαρος πινακίδες· ὁ δὲ λαβὼν
[1, 18]	σοί. ταῦτα ἂν ἀφῇς καὶ	παρὰ	μηδὲν ἡγήσῃ, τίνι ἔτι χαλεπαίνεις;
[1, 29]	φησίν εἰ τι ἀγαθὸν θέλεις,	παρὰ	σεαυτοῦ λάβε’ σὺ λέγεις οὔ·
[1, 29]	ἀλλὰ παρ´ ἄλλου’ μή, ἀλλὰ	παρὰ	σεαυτοῦ. λοιπὸν ὅταν ἀπειλῇ ὁ
[1, 9]	Τί οὖν ἔτι ἐκεῖνον παρακαλῶ	παρὰ	σοῦ αὐτὰ λαβεῖν δυνάμενος’ τῷ
[1, 9]	τὸ μεγαλόψυχον καὶ γενναῖον, ἀγρὸν	παρὰ	σοῦ λάβω καὶ ἀργύριον ἢ
[1, 5]	τις αὐτόν. τοῦτο δ´ οὔτε	παρὰ	τὴν ἐκείνου γίνεται δύναμιν οὔτε
[1, 4]	οἶδεν ὅτι περιπεσεῖταί ποτέ τινι	παρὰ	τὴν ἔκκλισιν τὴν αὑτοῦ καὶ
[1, 5]	τὴν ἐκείνου γίνεται δύναμιν οὔτε	παρὰ	τὴν τοῦ διδάσκοντος ἀσθένειαν, ἀλλ´
[1, 29]	ἀσεβές; μεμελέτηκεν αὐτό; μεμάθηκεν; ποῦ;	παρὰ	τίνι; εἶτα μουσικὸς μὲν οὐκ
[1, 6]	μηδ´ αἰσθάνεσθε τίνα εἰλήφατε καὶ	παρὰ	τίνος, ἀλλὰ κάθησθε πενθοῦντες καὶ
[1, 10]	τοιούτων; ὅμοιον οὖν ἐστιν ἐντευξίδιον	παρά	τινος λαβόντα ἀναγιγνώσκειν παρακαλῶ σε
[1, 7]	ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ μὴ	παρὰ	τὸ καθῆκον μηδ´ εἰκῇ μηδὲ
[1, 28]	τὸ ψεῦδος; τὸ καθῆκον καὶ	παρὰ	τὸ καθῆκον, τὸ συμφέρον καὶ
[1, 2]	τὸ κατὰ πρόσωπον· οὕτως ἰσχυρὸν	παρὰ	τοῖς εἰθισμένοις αὐτὸ συνεισφέρειν ἐξ
[1, 18]	κἀγὼ πρῴην σιδηροῦν λύχνον ἔχων	παρὰ	τοῖς θεοῖς ἀκούσας ψόφον τῆς
[1, 25]	τοιαύτας ἔχων ὑποθήκας καὶ ἐντολὰς	παρὰ	τοῦ Διὸς ποίας ἔτι παρ´
[1, 9]	ἀπέλθητε’ Τοιοῦτόν τι ἔδει γίνεσθαι	παρὰ	τοῦ παιδευτοῦ πρὸς τοὺς εὐφυεῖς
[1, 25]	καὶ λέγουσιν ἐγὼ οὐ δύναμαι	παρὰ	τούτῳ δειπνεῖν, ἵν´ αὐτοῦ ἀνέχομαι
[1, 2]	τοιαύτῃ τινὶ χώρᾳ ἀνεστραμμένος, οὐχὶ	παρὰ	τῷ Βάτωνι ἀλειφόμενος. ἄλλος δὲ
[1, 26]	μὴ δύνασαι, ἄφες με μαθεῖν	παρὰ	τῶν λεγόντων εἰδέναι. ἐπεὶ τί
[1, 22]	ἔχειν· ταῦτα μωρά ἐστιν. σὺ	παρὰ	τῶν φιλοσόφων μανθάνεις συλλογισμόν, τί
[1, 4]	~Περὶ προκοπῆς. Ὁ προκόπτων μεμαθηκὼς	παρὰ	τῶν φιλοσόφων ὅτι ἡ μὲν
[1, 18]	αὐτῷ; ἄνθρωπε, εἰ σὲ δεῖ	παρὰ	φύσιν ἐπὶ τοῖς ἀλλοτρίοις κακοῖς
[1, 11]	κατὰ φύσιν ὄντος θάτερον εἶναι	παρὰ	φύσιν; ἢ γὰρ οὔ; (Οὕτως,
[1, 11]	καὶ τῶν κατὰ φύσιν καὶ	παρὰ	φύσιν τῷ ἀνθρώπῳ δοκεῖ σοι
[1, 10]	σιτάριον ἐξαγαγεῖν’ ἢ παρακαλῶ σε	παρὰ	Χρυσίππου ἐπισκέψασθαι τίς ἐστιν ἡ
[1, 27]	οὓς ἀπέλθω, εἰς οὓς οὐ	παραβάλλει,	μηνύσατε ἐπαοιδήν· εἰ μὴ ἔχω,
[1, 7]	ἀδήλου; (Ἀνάγκη. (Ἐπὶ τούτοις τί	παραγγέλλεται	ἐν λόγῳ; τὸ ἀκόλουθον τοῖς
[1, 25]	τὸ σωμάτιον θαυμάσω, δοῦλον ἐμαυτὸν	παραδέδωκα·	ἂν τὸ κτησείδιον, δοῦλον. εὐθὺς
[1, 2]	καὶ τοῖς ἄλλοις δὲ καλὸν	παράδειγμα	ἔκκειται; ἄλλος δ´ ἂν εἰπόντος
[1, 29]	ἔχωμέν τι καὶ καθ´ ἡμᾶς	παράδειγμα.	ταῦτα οὖν τίνος ἐστὶ θεωρεῖν;
[1, 29]	μηκέτι παλαιοῖς ἐν τῇ σχολῇ	παραδείγμασι	χρώμεθα, ἀλλὰ ἔχωμέν τι καὶ
[1, 1]	χρήσεις αὐτῶν καὶ τοὺς καιροὺς	παραδεικνύον;	οὐδὲν ἄλλο. Ὥσπερ οὖν ἦν
[1, 26]	τὸ ἀκόλουθον ἡμᾶς ἐκφυγεῖν μήτε	παραδέξασθαι	τὸ μαχόμενον. πρῶτον οὖν ἐπὶ
[1, 17]	μή τίς σε ἀναγκάσαι δύναται	παραδέξασθαι	τὸ ψεῦδος; οὐδὲ εἷς. ὁρᾷς
[1, 26]	οὗτος τὸ ἀκόλουθον τῇ ὑποθέσει	παραδέχεσθαι.	πολὺ πρότερον δὲ νόμος βιωτικός
[1, 7]	τί τὰς μὲν δοκίμους δραχμὰς	παραδέχῃ,	τὰς δ´ ἀδοκίμους ἀποδοκιμάζεις; (Οὐκ
[1, 7]	τοῖς δοθεῖσιν ὑπὸ σοῦ καλῶς	παραδέχου.	ἄγε ἀρκεῖ οὖν κἀνταῦθα γνῶναι
[1, 25]	ταῖς ἄλλαις τέχναις οὐκ ἔστι	παράδοξα;	καὶ τί παραδοξότερόν ἐστιν ἢ
[1, 25]	ὅπως ἀπαραπόδιστοι καὶ ἐλεύθεροι ἐσόμεθα.	παράδοξα	λέγουσιν οἱ φιλόσοφοι. ἐν δὲ
[1, 25]	ἐν φιλοσοφίᾳ πολλὰ τῶν ἀληθῶν	παράδοξα	φαίνεται τοῖς ἀπείροις; ~Τίς ὁ
[1, 25]	οὐκ ἔστι παράδοξα; καὶ τί	παραδοξότερόν	ἐστιν ἢ κεντεῖν τινος τὸν
[1, 16]	ἐπὶ τὴν αὐτὴν ταύτην ᾠδὴν	παρακαλῶ.	~Ὅτι ἀναγκαῖα τὰ λογικά. Ἐπειδὴ
[1, 9]	Ἀνθρώπινα’ Τί οὖν ἔτι ἐκεῖνον	παρακαλῶ	παρὰ σοῦ αὐτὰ λαβεῖν δυνάμενος’
[1, 10]	ἐντευξίδιον παρά τινος λαβόντα ἀναγιγνώσκειν	παρακαλῶ	σε ἐπιτρέψαι μοι σιτάριον ἐξαγαγεῖν’
[1, 10]	ἐπιτρέψαι μοι σιτάριον ἐξαγαγεῖν’ ἢ	παρακαλῶ	σε παρὰ Χρυσίππου ἐπισκέψασθαι τίς
[1, 26]	τι πράσσει ἵνα αὐτὸν συγκλητικὸς	παρακατακείμενος	θαυμάσει; ἐκεῖ γὰρ τῷ ὄντι
[1, 6]	ἐπ´ ἄλλα τινὰ οὕτω πως	παρακείμενα,	οὐδὲ ταῦτα ἱκανὰ κινῆσαί τινας
[1, 7]	ὅτι οὐ συμβαίνει διὰ τῶν	παρακεχωρημένων’	ἀλλ´ οὐδὲ τοῦτο δίδοται. τί
[1, 29]	σημαινομένου ἀκούει οὔτε τῷ λεγομένῳ	παρακολουθεῖ	οὔτε ὅλως μεμέληκεν αὐτῷ εἰδέναι
[1, 6]	τὰ ἄλογα. ἆρ´ οὖν καὶ	παρακολουθεῖ	τοῖς γινομένοις ἐκεῖνα; οὐδαμῶς. ἄλλο
[1, 26]	οὐδ´ ἔγνως εἰ δύναται τούτοις	παρακολουθεῖν,	ἀλλ´ ὡς ἀναγνώστῃ αὐτῷ χρῇ.
[1, 26]	μὴ δυναμένῃ διανοίᾳ συμπεπλεγμένου ἐπικρίσει	παρακολουθεῖν	ἔπαινον πιστεύομεν, ψόγον πιστεύομεν, ἐπίκρισιν
[1, 7]	φαντασίαις ταῖς αὑτοῦ καὶ μὴ	παρακολουθεῖν	λόγῳ μηδ´ ἀποδείξει μηδὲ σοφίσματι
[1, 5]	ᾖ οὕτως διακείμενος, ὥστε μηδενὶ	παρακολουθεῖν	μηδὲ συνιέναι μηδέν, καὶ τοῦτον
[1, 28]	ἄλλῳ διαφέρει. ὅρα μὴ τῷ	παρακολουθεῖν	οἷς ποιεῖ, ὅρα μὴ τῷ
[1, 6]	πρὸς ἃ τίς χρεία τοῦ	παρακολουθεῖν	ταῖς φαντασίαις καὶ ταύτας διακρίνειν
[1, 14]	οὐ δύναμαι πᾶσιν ἅμα τούτοις	παρακολουθεῖν.	(Τοῦτο δέ σοι καὶ λέγει
[1, 17]	τί οὖν; αὐτὸς διὰ σεαυτοῦ	παρακολουθεῖς;	καὶ τίνος ἔτι χρείαν ἔχεις;
[1, 7]	ἕκαστα ἀποδόντα καὶ τοῖς ἀποδεικνύουσι	παρακολουθήσειν	μηδ´ ὑπὸ τῶν σοφιζομένων διαπλανηθήσεσθαι
[1, 6]	κατέληξεν δ´ ἐπὶ θεωρίαν καὶ	παρακολούθησιν	καὶ σύμφωνον διεξαγωγὴν τῇ φύσει.
[1, 6]	γάρ ἐστι χρῆσις καὶ ἄλλο	παρακολούθησις.	ἐκείνων χρείαν εἶχεν ὁ θεὸς
[1, 17]	ἔχομεν δι´ αὐτόν, ἀλλ´ ἵνα	παρακολουθήσωμεν	τῇ φύσει. οὐδὲ γὰρ τοῦ
[1, 6]	ὁπωσοῦν ἀπαρκεῖ· οὗ δὲ καὶ	παρακολουθητικὴ	τῇ χρήσει, τούτῳ τὸ κατὰ
[1, 6]	ἡμῖν δ´, οἷς καὶ τὴν	παρακολουθητικὴν	δύναμιν ἔδωκεν, οὐκέτι ταῦτ´ ἀπαρκεῖ,
[1, 16]	ὅτι τὴν δύναμιν ἔδωκεν τὴν	παρακολουθητικὴν	τούτοις καὶ ὁδῷ χρηστικήν. τί
[1, 6]	χρωμένων ταῖς φαντασίαις, ἡμῶν δὲ	παρακολουθούντων	τῇ χρήσει. διὰ τοῦτο ἐκείνοις
[1, 17]	κατορθοῦν. ἀλλὰ νὴ Δία οὐ	παρακολουθῶ	τῷ βουλήματι τῆς φύσεως. τίς
[1, 2]	τούτοις παραμετρεῖς τὰ σαυτοῦ, ἀπελθὼν	παρακράτει.	ἀλλ´ οὐκ ἂν κατ´ ἐμέ.
[1, 2]	γάρ τινι εὔλογον τὸ ἀμίδα	παρακρατεῖν	αὐτὸ μόνον βλέποντι, ὅτι μὴ
[1, 2]	τινι οὐ μόνον τὸ αὐτὸν	παρακρατῆσαι	ἀφόρητον δοκεῖ, ἀλλὰ καὶ τὸ
[1, 2]	λήψεται καὶ τροφὰς οὐ λήψεται,	παρακρατήσας	δ´ οὐ πείσεταί τι τραχὺ
[1, 2]	αὐτὸ μόνον βλέποντι, ὅτι μὴ	παρακρατήσας	μὲν πληγὰς λήψεται καὶ τροφὰς
[1, 2]	ἀνασχέσθαι. ἂν οὖν μου πυνθάνῃ	παρακρατήσω	τὴν ἀμίδα ἢ μή; ἐρῶ
[1, 2]	δοκεῖ, ἀλλὰ καὶ τὸ ἄλλου	παρακρατοῦντος	ἀνασχέσθαι. ἂν οὖν μου πυνθάνῃ
[1, 1]	ἄπλοια ᾖ, καθήμεθα σπώμενοι καὶ	παρακύπτομεν	συνεχῶς· τίς ἄνεμος πνεῖ; βορέας.
[1, 11]	γινομένων ἀμφισβητοῦμεν, ποῖον θέλεις κριτήριον	παραλάβωμεν;	(Οὐκ οἶδ´, ἔφη. (Καὶ μὴν
[1, 7]	εἶπον ἐπιτιμῶντί μοι ὅτι τὸ	παραλειπόμενον	ἓν ἐν συλλογισμῷ τινι οὐχ
[1, 7]	δ´ Ἀνδράποδον’ ἔφη, ἐνθάδε τὸ	παραλειπόμενον	Καπιτώλιόν ἐστιν’ ἢ ταῦτα μόνα
[1, 14]	ἡλίου πρόσοδον καὶ ἄφοδον τοσαύτη	παραλλαγὴ	καὶ ἐπὶ τὰ ἐναντία μεταβολὴ
[1, 11]	ᾧ ἐσπουδάκει, εἶτα νικήσαντός ποτε	παραλόγως	σπόγγων δεῆσαι αὐτῷ πρὸς τὸ
[1, 2]	μὴ δαρῆναι· ὥστ´ εἰ τούτοις	παραμετρεῖς	τὰ σαυτοῦ, ἀπελθὼν παρακράτει. ἀλλ´
[1, 1]	ἤθελες πάντας τραχηλοκοπηθῆναι, ἵνα σὺ	παραμυθίαν	ἔχῃς; οὐ θέλεις οὕτως ἐκτεῖναι
[1, 4]	ἐσθίει, ὡσαύτως ἐπὶ τῆς ἀεὶ	παραπιπτούσης	ὕλης τὰ προηγούμενα ἐκπονῶν, ὡς
[1, 6]	δ´ ἄλλο ἐπ´ ἄλλῃ χρείᾳ	παραπλησίῳ,	πρὸς ἃ τίς χρεία τοῦ
[1, 25]	δὲ μὴ σὰ κωλυτὰ καὶ	παραποδιστά;	τίνα οὖν ἐντολὴν ἔχων ἐκεῖθεν
[1, 20]	χάσκοντες καὶ καθεύδοντες, πᾶσαν φαντασίαν	παραπροσδεχόμεθα·	ἡ γὰρ ζημία οὐ προσπίπτει.
[1, 4]	καὶ {προ{ ς} τίθεσαι καὶ	παρασκευάζῃ,	πότερα συμφώνως τῇ φύσει ἢ
[1, 30]	τί οὕτως μεγάλα καὶ πολλὰ	παρασκευαζόμεθα	πρὸς τὸ μηδέν; τοῦτο ἦν
[1, 2]	γενναῖος ἄνθρωπος, ἀλλὰ δεῖ χειμασκῆσαι,	παρασκευάσασθαι	καὶ μὴ εἰκῇ προσπηδᾶν ἐπὶ
[1, 27]	τίνα πρόχειρα πρὸς αὐτὰς βοηθήματα	παρασκευαστέον.	Τετραχῶς αἱ φαντασίαι γίνονται ἡμῖν·
[1, 6]	ἣν θέλεις περίστασιν· ἔχω γὰρ	παρασκευὴν	ἐκ σοῦ μοι δεδομένην καὶ
[1, 2]	ὅτι εὐθὺς ἅμα τῷ τὴν	παρασκευὴν	ἔχειν ἀπαντᾷ καὶ συναίσθησις αὐτῆς;
[1, 6]	σοὶ δείξω ὅτι ἀφορμὰς καὶ	παρασκευὴν	ἔχεις, πρὸς δὲ τὸ μέμφεσθαι
[1, 2]	τοίνυν ὅστις ἂν ἔχῃ τοιαύτην	παρασκευήν,	οὐκ ἀγνοήσει αὐτήν. ἄφνω δὲ
[1, 20]	κακῶν. ἀλλὰ πολλῆς ἔχει χρείαν	παρασκευῆς	καὶ πόνου πολλοῦ καὶ μαθημάτων.
[1, 2]	ἐπελθόντος μόνος αἰσθάνεται τῆς αὑτοῦ	παρασκευῆς	καὶ προβέβληκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ τῆς
[1, 7]	ἄνευ τινὸς τοιαύτης γυμνασίας καὶ	παρασκευῆς	φυλάττειν οἷός τ´ ἐστὶ τὸ
[1, 25]	τί ἐστιν αὐτὸ τὸ λοιδορεῖσθαι;	παραστὰς	λίθον λοιδόρει· καὶ τί ποιήσεις;
[1, 10]	ἑνὸς ἐπισεσώρευκεν. ἤθελον αὐτὸν νῦν	παραστὰς	ὑπομνῆσαι τῶν λόγων, οὓς ἔλεγεν
[1, 16]	λόγος ὁμοίως αὐτὰ ἐπαινέσαι ἢ	παραστῆσαι;	εἰ γὰρ νοῦν εἴχομεν, ἄλλο
[1, 27]	αὐτὸς ἀριστεῦσαι θέλω ἢ ἄλλῳ	παρασχεῖν	ἀφορμὴν τοῦ ἀριστεῦσαι· εἰ μὴ
[1, 19]	κράτιστος. καὶ τί μοι δύνασαι	παρασχεῖν;	ὄρεξίν μοι δύνασαι περιποιῆσαι ἀκώλυτον;
[1, 5]	δὲ τοῦ ἐντρεπτικοῦ, ὅταν τις	παρατεταγμένος	ᾖ μὴ ἐπινεύειν τοῖς ἐναργέσι
[1, 12]	κἂν ὁπωσοῦν δοκῇ. μαινόμενος εἶ,	παραφρονεῖς.	οὐκ οἶδας, ὅτι καλόν τι
[1, 7]	οὐκ ἀρκεῖ πρὸς τὸ δεῖν	παραχωρεῖν	τὸ ἐπιφερόμενον τὸ δεδωκέναι τὰ
[1, 7]	τίνος ἡ σκέψις; περὶ καθήκοντος.	παραχωρήσαντι	δὲ μενετέον εἰς ἅπαν ἐπὶ
[1, 12]	ὅλοις; οὐκ ἀποστήσῃ; οὐ χαίρων	παραχωρήσεις	τῷ δεδωκότι; ἀγανακτήσεις δὲ καὶ
[1, 7]	δεῖ δ´ ἐπιμένειν ἐπὶ τῆς	παραχωρήσεως	αὐτῶν. καὶ δὴ μενόντων μὲν
[1, 7]	πᾶσα ἀνάγκη ἡμᾶς ἐπὶ τῆς	παραχωρήσεως	ἐπιμένειν καὶ τὸ ἀκόλουθον αὐτοῖς
[1, 7]	λόγῳ. πᾶσαν οὖν τὴν δοθεῖσαν	παραχωρητέον	ἢ οὐ πᾶσαν; καὶ εἰ
[1, 14]	ἄλλῳ κρείττονι καὶ ἐπιμελεστέρῳ φύλακι	παρέδωκεν	ἡμῶν ἕκαστον; ὥσθ´, ὅταν κλείσητε
[1, 14]	παρέστησεν τὸν ἑκάστου δαίμονα καὶ	παρέδωκεν	φυλάσσειν αὐτὸν αὐτῷ καὶ τοῦτον
[1, 20]	τί ποτε ὑπὸ τῆς φύσεως	παρείληπται;	πρὸς χρῆσιν φαντασιῶν οἵαν δεῖ.
[1, 1]	γὰρ αὕτη καὶ αὑτὴν κατανοήσουσα	παρείληπται,	τίς τέ ἐστι καὶ τί
[1, 6]	ἐστιν, ἐφ´ οὗ τὴν θέαν	παρείληφθε;	(Ἀλλὰ γίνεταί τινα ἀηδῆ καὶ
[1, 11]	δόξαντος κινδυνεύειν οὐχ ὑπέμεινα οὐδὲ	παρεῖναι	αὐτῷ νοσοῦντι, φυγὼν δ´ ᾠχόμην,
[1, 19]	εἰ δὲ καὶ νῦν δύνασαι	παρεῖναι	πᾶσιν, ἐὰν ἀποθάνῃς, τί ποιήσεις;
[1, 24]	ἔλθῃ τεταραγμένος καὶ λέγων ἤδη	παρεῖναι	τοὺς πολεμίους. οὕτως νῦν καὶ
[1, 24]	λοιδορία, δεινὸν πενία· φεύγετε ἄνδρες,	πάρεισιν	οἱ πολέμιοι’ ἐροῦμέν σοι ἄπελθε,
[1, 27]	ἀγριδίου πραγμάτιον εἶχον, ἄλλον ἂν	παρεκάλεσα	τὸν συνηγορήσοντα· τίνι οὖν ἀρκοῦμαι
[1, 11]	καὶ μελάνων, ποῖον ἂν κριτήριον	παρεκαλοῦμεν	πρὸς διάγνωσιν αὐτῶν; (Τὴν ὅρασιν,
[1, 20]	πάλιν ἡ φρόνησις τίνα θεωρήσουσα	παρελήλυθεν;	ἀγαθὰ καὶ κακὰ καὶ οὐδέτερα.
[1, 29]	παρέχει οὐδέν, σὺ δὲ χρῆσθαι	παρελθὼν	οἷς ἔμαθες; οὐ γὰρ λογάριά
[1, 7]	τὸ ἑξῆς; τοῦτο δεικνύτωσαν καὶ	παρέλκει	τὰ θεωρήματα ταῦτα πάντα, ἄτοπα
[1, 9]	οὓς μέχρι νῦν διελέγου μηδὲ	παρενοχλήσεις	ἡμῶν τοῖς νέοις μηδὲ τοῖς
[1, 16]	τὰ ἔργα τῆς φύσεως, τὰ	πάρεργα	αὐτῆς θεασώμεθα. μή τι ἀχρηστότερον
[1, 10]	ὑπομνῆσαι τῶν λόγων, οὓς ἔλεγεν	παρερχόμενος,	καὶ εἰπεῖν ὅτι πόσῳ σοῦ
[1, 30]	ἦν, ἐγὼ δ´ ὡς μεγάλα	παρεσκευαζόμην.
[1, 1]	μελετᾶν, ὄρεξιν ἔκκλισιν ἀκώλυτα ἀπερίπτωτα	παρεσκευακέναι.	ἀποθανεῖν με δεῖ. εἰ ἤδη,
[1, 16]	τὰ πρὸς ὑπηρεσίαν γεγονότα ἕτοιμα	παρεσκευασμένα	μηδεμιᾶς ἐπιμελείας ἔτι προσδεόμενα. οὕτως
[1, 6]	ἐστίν, ἀλλ´ ἐστὲ ἤδη καὶ	πάρεστε	τοῖς ἔργοις, ταῦτα δὲ θεάσασθαι
[1, 14]	οὐδὲν ἧττον καὶ ἐπίτροπον ἑκάστῳ	παρέστησεν	τὸν ἑκάστου δαίμονα καὶ παρέδωκεν
[1, 8]	φιλόσοφοι καὶ τίνα ἄλλως αὐτοῖς	πάρεστιν;	ἄγε εἰ δ´ ἐγὼ φιλόσοφος
[1, 28]	κορασίδιον ἔκλαεν, ὅτ´ ἐπελάθετο ὅτι	πάρεστιν	οὐκ ἐπὶ τὸ ἐρωμένας κτᾶσθαι,
[1, 16]	μέγας ὁ θεὸς, ὅτι ἡμῖν	παρέσχεν	ὄργανα ταῦτα δι´ ὧν τὴν
[1, 26]	τοῖς κατὰ τὸν βίον οὔτε	παρέχει	ἑαυτόν τις ἐλέγχῳ τόν τ´
[1, 29]	ρ} ύζωσιν, ὅτι οὐδεὶς αὐτοῖς	παρέχει	οὐδέν, σὺ δὲ χρῆσθαι παρελθὼν
[1, 19]	ἐστιν; οὔ· ἀλλὰ χρείαν μοι	παρέχει	τινά. ταύτης οὖν ἕνεκα θεραπεύω
[1, 7]	τοιούτῳ λαμβάνοντα τὰς μεταπτώςεις ἀφορμὴν	παρέχει	τοῖς ἀνοήτοις τοῦ ταράσσεσθαι μὴ
[1, 4]	τί θέλετε. Τί οὖν ἡμῖν	παρέχει	Χρύσιππος; ἵνα γνῷς, φησίν, ὅτι
[1, 9]	μέγα δυναμένων ἐν Ῥώμῃ ἱκανὴ	παρέχειν	ἐν ἀσφαλείᾳ διάγοντας καὶ ἀκαταφρονήτους
[1, 12]	ἀνυπεύθυνος εἶ; τοῦτό ἐστιν ἑαυτῷ	παρέχειν	πράγματα. ~Πῶς ἕκαστα ἔστιν ποιεῖν
[1, 25]	(Ὁρᾷς ὅτι σὺ σαυτῷ στενοχωρίαν	παρέχεις,	σὺ σαυτὸν θλίβεις; (Πῶς οὖν
[1, 7]	μὲν αὐτῶν εἰς τέλος ὁποῖα	παρεχωρήθη	πᾶσα ἀνάγκη ἡμᾶς ἐπὶ τῆς
[1, 7]	ἀλλὰ λέγειν ὅτι οὐχ ὑγιῶς	παρεχώρησα	τὰ ὡμολογημένα’ καὶ μὴν οὐδὲ
[1, 18]	ἀφελεῖ; τὴν προαίρεσιν. διὰ τοῦτο	παρήγγελλον	οἱ παλαιοὶ τὸ Γνῶθι σαυτόν.
[1, 10]	ὄντα ἐν Ῥώμῃ, ὅτε ταύτῃ	παρῆγεν	ἀπὸ τῆς φυγῆς ἀναστρέφων, οἷα
[1, 9]	τοίνυν τῇ διοικήσει τοῦ κόσμου	παρηκολουθηκὼς	καὶ μεμαθηκώς, ὅτι τὸ μέγιστον
[1, 10]	ἂν δὲ καὶ εἰς αὐλὴν	πάροδός	τις δίδωται, ὅτι χαίρων καὶ
[1, 9]	πρὸς αὐτόν· ἐπὶ δὲ τοῦ	παρόντος	ἀνάσχεσθε ἐνοικοῦντες ταύτην τὴν χώραν,
[1, 11]	τὸ μὲν ἀκριβὲς οὐ τοῦ	παρόντος	καιροῦ τυχόν· ἐκεῖνο δ´ ἀπαρκεῖ
[1, 11]	μέρους ἕκαστον. Ἐπὶ δὲ τοῦ	παρόντος	τὰ τοσαῦτα ἔχω σοι πρὸς
[1, 12]	ἃ ἐκεῖνος μετὰ τῶν Μοιρῶν	παρουσῶν	καὶ ἐπικλωθουσῶν σου τὴν γένεσιν
[1, 19]	οὖν σὺ τοῖς ἀναγιγνώσκουσι λέγεις	παρών·	ἐμὲ γεγράφασιν; εἰ δὲ καὶ
[1, 19]	οὐ περικαθαίρω; οὐκ οἶδας ὅτι	πᾶς	ἄνθρωπος ἑαυτὸν θεραπεύει, σὲ δ´
[1, 19]	γε προσεῖναι μὴ προσόν, τοῦτον	πᾶσα	ἀνάγκη, ἐὰν ἀπαίδευτος ᾖ, πεφυσῆσθαι
[1, 11]	πῶς οἷόν τε; (Ἀλλ´ οἶμαι	πᾶσα	ἀνάγκη, εἰ ὀρθά ἐστι τὰ
[1, 7]	αὐτῶν εἰς τέλος ὁποῖα παρεχωρήθη	πᾶσα	ἀνάγκη ἡμᾶς ἐπὶ τῆς παραχωρήσεως
[1, 19]	ὡς ὄντων ἀγαθῶν καὶ κακῶν,	πᾶσα	ἀνάγκη θεραπεύειν τοὺς τυράννους. ὤφελον
[1, 28]	ὅτι οὐκ ἤθελεν ψεύδει συγκαταθέσθαι·	πᾶσα	γὰρ ψυχὴ ἄκουσα στέρεται τῆς
[1, 8]	ὅτι καὶ ἐν τῷ καθόλου	πᾶσα	δύναμις ἐπισφαλὴς τοῖς ἀπαιδεύτοις καὶ
[1, 20]	λόγου πῶς αὑτοῦ θεωρητικός ἐστιν.	Πᾶσα	τέχνη καὶ δύναμις προηγουμένων τινῶν
[1, 7]	τὴν δοθεῖσαν παραχωρητέον ἢ οὐ	πᾶσαν;	καὶ εἰ οὐ πᾶσαν, τίνα;
[1, 7]	ὥσπερ ἐπιβάθραν τῷ ἑξῆς λόγῳ.	πᾶσαν	οὖν τὴν δοθεῖσαν παραχωρητέον ἢ
[1, 7]	οὐ πᾶσαν; καὶ εἰ οὐ	πᾶσαν,	τίνα; {περὶ τίνος ἡ σκέψις;
[1, 20]	ταλαιπώρου ἡγεμονικοῦ χάσκοντες καὶ καθεύδοντες,	πᾶσαν	φαντασίαν παραπροσδεχόμεθα· ἡ γὰρ ζημία
[1, 12]	καὶ ἀρετὴν καὶ κακίαν καὶ	πάσας	τὰς τοιαύτας ἐναντιότητας ὑπὲρ συμφωνίας
[1, 15]	δ´ οὐδὲν ἐπαγγέλλεται· φιλοσοφία. ἐν	πάσῃ	περιστάσει τηρήσω τὸ ἡγεμονικὸν κατὰ
[1, 22]	ἐστι καὶ αἱρετὸν καὶ ἐκ	πάσης	αὐτὸ περιστάσεως δεῖ μετιέναι καὶ
[1, 2]	προβέβληκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ τῆς ἀγέλης	πάσης;	ἢ δῆλον ὅτι εὐθὺς ἅμα
[1, 24]	εἶναι λέγει ὅτι κρεῖσσόν ἐστι	πάσης	περιπορφύρου· τὸ δ´ ἐπ´ ἀστρώτῳ
[1, 28]	μέμνηται καθαρῶς ὅτι ἀνθρώπῳ μέτρον	πάσης	πράξεως τὸ φαινόμενον (λοιπὸν ἢ
[1, 26]	φύσει πράττειν. εἰ γὰρ ἐπὶ	πάσης	ὕλης καὶ περιστάσεως βουλόμεθα τηρῆσαι
[1, 7]	καθήκοντος οὖσα. ζητοῦμεν γὰρ ἐπὶ	πάσης	ὕλης πῶς ἂν {εὕρ{ ο}
[1, 27]	ἔστι καὶ φαίνεται. λοιπὸν ἐν	πᾶσι	τούτοις εὐστοχεῖν ἔργον ἐστὶ τοῦ
[1, 14]	Ἀλλ´ ἐγώ, φησίν, οὐ δύναμαι	πᾶσιν	ἅμα τούτοις παρακολουθεῖν. (Τοῦτο δέ
[1, 22]	~Περὶ τῶν προλήψεων. Προλήψεις κοιναὶ	πᾶσιν	ἀνθρώποις εἰσίν· καὶ πρόληψις προλήψει
[1, 18]	ὑπὸ τῶν φιλοσόφων λεγόμενον ὅτι	πᾶσιν	ἀνθρώποις μία ἀρχὴ καθάπερ τοῦ
[1, 19]	δὲ καὶ νῦν δύνασαι παρεῖναι	πᾶσιν,	ἐὰν ἀποθάνῃς, τί ποιήσεις; (Μενεῖ
[1, 19]	μία καὶ ἡ αὐτὴ ἀρχὴ	πᾶσιν	ἔσται ἡ πρὸς αὐτὰ οἰκείωσις;
[1, 14]	τ´ ἐστὶ πάντα ἐφορᾶν καὶ	πᾶσιν	συμπαρεῖναι καὶ ἀπὸ πάντων τινὰ
[1, 19]	ἐκμάσσω καὶ τῆς ληκύθου ἕνεκα	πάσσαλον	πήσσω. τί οὖν; ταῦτά μου
[1, 11]	θάνατος (ἄλλος γάρ τις οὐ	πάσχει	ταῦτα τοῦ ἑταίρου ἀποθανόντος) ἀλλ´
[1, 11]	ἢ οἵ γε πλεῖστοι πατέρες	πάσχομεν.	(Οὐδ´ ἐγώ σοι ἀντιλέγω, ἔφη,
[1, 26]	φιλοσοφεῖν τὰ τέκνα. οὐκοῦν ἁμαρτάνω,	πάτερ,	καὶ οὐκ οἶδα τὸ ἐπιβάλλον
[1, 7]	τούτοις πλανηθῶ, μή τι τὸν	πατέρα	ἀπέκτεινα; (Ἀνδράποδον, ποῦ γὰρ ἐνθάδε
[1, 7]	τὸ Καπιτώλιον ἐμπρῆσαι καὶ τὸν	πατέρα	ἀποκτεῖναι, τὸ δ´ εἰκῇ καὶ
[1, 3]	τις ἀπὸ τοῦ τὸν θεὸν	πατέρα	εἶναι τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τὰ
[1, 12]	τὸ ἀγαθόν; τάλας ἐγώ, τὸν	πατέρα	ἔχω τοιοῦτον καὶ τὴν μητέρα.
[1, 9]	τὸν θεὸν ποιητὴν ἔχειν καὶ	πατέρα	καὶ κηδεμόνα οὐκέτι ἡμᾶς ἐξαιρήσεται
[1, 9]	σπέρματα καταπέπτωκεν οὐκ εἰς τὸν	πατέρα	τὸν ἐμὸν μόνον οὐδ´ εἰς
[1, 11]	πάντες ἢ οἵ γε πλεῖστοι	πατέρες	πάσχομεν. (Οὐδ´ ἐγώ σοι ἀντιλέγω,
[1, 19]	εἶναι Ὑέτιος καὶ Ἐπικάρπιος καὶ	πατὴρ	ἀνδρῶν τε θεῶν τε, ὁρᾷς
[1, 27]	τάλας ἐκεῖνος, ἀπέθανεν· ἀπώλετο ὁ	πατὴρ	αὐτοῦ, ἡ μήτηρ· ἐξεκόπη, ἀλλὰ
[1, 12]	δυσαρεστεῖ τοῖς τέκνοις; ἔστω κακὸς	πατήρ.	βάλε αὐτὸν εἰς φυλακήν. ποίαν
[1, 3]	πάντες προηγουμένως καὶ ὁ θεὸς	πατήρ	ἐστι τῶν τ´ ἀνθρώπων καὶ
[1, 7]	ἀπέκτεινα; (Ἀνδράποδον, ποῦ γὰρ ἐνθάδε	πατὴρ	ἦν, ἵν´ αὐτὸν ἀποκτείνῃς; τί
[1, 23]	ἡ μήτηρ σου καὶ ὁ	πατήρ,	ὅτι μέλλεις ταῦτα λέγειν, οὐκ
[1, 22]	ἀποδιδόναι με τὴν Χρυσηίδα τῷ	πατρί’	ὁ δὲ λέγει δεῖ μὲν
[1, 22]	σώματος, κτήσεις, γονεῖς, ἀδελφοὶ, τέκνα,	πατρίς,	ἁπλῶς οἱ κοινωνοί. ποῦ οὖν
[1, 22]	οὐδὲ τέκνα οὐδὲ γονεῖς οὐδὲ	πατρίς;	(Καὶ τίς σου ἀνέξεται; μεταθῶμεν
[1, 29]	τοιοῦτον, γονεῖς τοιοῦτοι, ἀδελφοὶ τοιοῦτοι,	πατρὶς	τοιαύτη, τάξις ἐν αὐτῇ τοιαύτη·
[1, 28]	ὁ Ἀχιλλεύς; ὅτε ἀπέθανεν ὁ	Πάτροκλος;	μὴ γένοιτο· ἀλλ´ ὅτε ὠργίζετο,
[1, 11]	τοῦ πενθεῖν, οὐχ ὁ τοῦ	Πατρόκλου	θάνατος (ἄλλος γάρ τις οὐ
[1, 6]	ἀγαθοῦ βασιλέως καὶ ταῖς ἀληθείαις	πατρός,	ἀκώλυτον τοῦτο ἔδωκεν, ἀνανάγκαστον, ἀπαραπόδιστον,
[1, 24]	περιπορφύρου· τὸ δ´ ἐπ´ ἀστρώτῳ	πέδῳ	καθεύδειν λέγει ὅτι μαλακωτάτη κοίτη
[1, 11]	Τοῦτό σε πείθω ἢ οὐχί;	{Πεί{	ς} θεις, ἔφη. (Οἷα δὴ
[1, 29]	τὸ ἀνακλητικὸν ὡς τῷ Σωκράτει,	πείθεσθαι	δεῖ τῷ σημαίνοντι ὡς στρατηγῷ.
[1, 29]	οὐ γὰρ ἀρκεῖ τὸ αὐτὸν	πείθεσθαι;	τοῖς γὰρ παιδίοις, ὅταν προσελθόντα
[1, 23]	ἀπολείπουσιν. ἄγε, τίς δέ σοι	πείθεται	ἰδὼν παιδίον αὐτοῦ κλαῖον ἐπὶ
[1, 11]	ὑπολήψεις καὶ δόγματα. Τοῦτό σε	πείθω	ἢ οὐχί; {Πεί{ ς} θεις,
[1, 9]	οὐθέν ἐστιν’ οὕτως καὶ Ῥοῦφος	πειράζων	μ´ εἰώθει λέγειν Συμβήσεταί σοι
[1, 11]	ἐπράξαμεν, κἀκεῖνο ἐξαίρειν καὶ ἐκτέμνειν	πειρασόμεθα	μᾶλλον ἢ τὰ φύματα καὶ
[1, 27]	πρὸς ἐκεῖνο τὴν βοήθειαν ἀνευρίσκειν	πειρατέον.	τί οὖν πρὸς ἔθος ἔστιν
[1, 8]	γὰρ ἄν τις ἔτι μηχανῇ	πείσαι	τὸν νέον τὸν ἐν τούτοις
[1, 14]	μηδ´ ἄκοντες ποιήσειν τι ἢ	πείσεσθαι	τῶν ἀναγκαίων. ὅμοιός γε ὅρκος
[1, 2]	οὐ λήψεται, παρακρατήσας δ´ οὐ	πείσεταί	τι τραχὺ ἢ ἀνιαρόν· ἄλλῳ
[1, 15]	Συμβουλευομένου τινός, πῶς τὸν ἀδελφὸν	πείσῃ	μηκέτι χαλεπῶς αὐτῷ ἔχειν, Οὐκ
[1, 30]	νὴ τοὺς θεοὺς φαντάζομαι ὅτι	πείσῃ	τὸ τοιοῦτον τί οὕτως μεγάλα
[1, 14]	δέ τινος, πῶς ἄν τις	πεισθείη,	ὅτι ἕκαστον τῶν ὑπ´ αὐτοῦ
[1, 11]	καιροῦ τυχόν· ἐκεῖνο δ´ ἀπαρκεῖ	πεισθῆναι,	εἴπερ ὑγιές ἐστι τὸ ὑπὸ
[1, 11]	ἔφη. (Ἀλλὰ μὴν τοῦτό με	πεῖσον,	ἔφη, σύ, διότι φυσικῶς, καὶ
[1, 11]	διότι φυσικῶς, καὶ ἐγώ σε	πείσω,	ὅτι πᾶν τὸ κατὰ φύσιν
[1, 28]	ὡς οἴκησις. (Ὅμοιον οὖν ἐστι	πελαργὸς	καὶ ἄνθρωπος; (Τί λέγεις; κατὰ
[1, 28]	πηλοῦ. Οὐδενὶ οὖν διαφέρει ἄνθρωπος	πελαργοῦ;	(Μὴ γένοιτο· ἀλλὰ τούτοις οὐ
[1, 28]	διαφέρει οἰκία ἀνθρώπου καὶ νεοσσιὰ	πελαργοῦ	ὡς οἴκησις. (Ὅμοιον οὖν ἐστι
[1, 28]	καὶ πολλὰς καλιὰς χελιδόνων ἢ	πελαργῶν	ἐμπρησθῆναι καὶ κατασκαφῆναι; (Ὅμοια οὖν
[1, 28]	ἔργον πταίει οὐδείς· ἀλλὰ τότε	πελαργῶν	νεοσσιαὶ ἐπορθοῦντο. πταῖσμα δ´ ἦν,
[1, 28]	προβάτων. οἰκημάτια ἐνεπρήσθη ἀνθρώπων· καὶ	πελαργῶν	νεοσσιαί. τί μέγα ἢ δεινόν;
[1, 24]	πέμπομεν. οὐδεὶς δὲ δειλὸν κατάσκοπον	πέμπει,	ἵν´, ἂν μόνον ἀκούσῃ ψόφου
[1, 24]	γε εἰς τὴν Ῥώμην κατάσκοπον	πέμπομεν.	οὐδεὶς δὲ δειλὸν κατάσκοπον πέμπει,
[1, 1]	(Ἀγαθῇ τύχῃ. ἀλλὰ ἦλθεν ἡ	πέμπτη’	(ταύτῃ δ´ εἰώθει γυμνασάμενος ψυχρολουτρεῖν)
[1, 12]	δὲ καὶ κατ´ ἰδίαν ἑκάστου·	πέμπτοι	δ´, ὧν ἦν καὶ Ὀδυσσεὺς
[1, 24]	τραγῳδίαι τόπον ἔχουσιν, οὐδεὶς δὲ	πένης	τραγῳδίαν συμπληροῖ εἰ μὴ ὡς
[1, 11]	τῷ Ἀχιλλεῖ τοῦτο αἴτιον τοῦ	πενθεῖν,	οὐχ ὁ τοῦ Πατρόκλου θάνατος
[1, 9]	ἐξελεύσῃ· ἤνοικται ἡ θύρα. τί	πενθεῖς;	ποῦ ἔτι τόπος δακρύοις; τίς
[1, 12]	γονεῦσιν; ἔστω κακὸς υἱὸς καὶ	πενθείτω.	δυσαρεστεῖ τοῖς τέκνοις; ἔστω κακὸς
[1, 4]	μελετᾶν ἐξελεῖν τοῦ αὑτοῦ βίου	πένθη	καὶ οἰμωγὰς καὶ τὸ οἴμοι’
[1, 6]	αὐτήν, ἀλλ´ ἐπὶ τοῖς ἀποβαίνουσιν	πενθήσω	καὶ στενάξω; Ναί· ἀλλ´ αἱ
[1, 6]	τῶν δὲ συμβαινόντων ὀδυρόμενοι καὶ	πενθοῦντες	καὶ στένοντες· εἶτα τοῖς θεοῖς
[1, 6]	καὶ παρὰ τίνος, ἀλλὰ κάθησθε	πενθοῦντες	καὶ στένοντες οἱ μὲν πρὸς
[1, 4]	ἀναγκαιότατοι. ἂν δὲ τρέμων καὶ	πενθῶν	ζητῇς ἀπερίπτωτος εἶναι, ἄρα πῶς
[1, 27]	αὐτὸν μὴ ἀποφύγω, ἀλλ´ ἀποθάνω	πενθῶν	καὶ τρέμων; αὕτη γὰρ γένεσις
[1, 24]	ἐστι φυγή, δεινὸν λοιδορία, δεινὸν	πενία·	φεύγετε ἄνδρες, πάρεισιν οἱ πολέμιοι’
[1, 24]	δὲ περὶ ἡδονῆς, οἷα περὶ	πενίας	εἴρηκεν οὗτος ὁ κατάσκοπος. τὸ
[1, 4]	οἶδας ὅτι ὅλον τὸ βιβλίον	πέντε	δηναρίων ἐστίν; ὁ οὖν ἐξηγούμενος
[1, 4]	ὅτι πλείονος ἄξιός ἐστιν ἢ	πέντε	δηναρίων; μηδέποτε οὖν ἀλλαχοῦ τὸ
[1, 26]	αὐτῷ μηδέν, εἰ μὴ ἑκατὸν	πεντήκοντα	μυριάδας. τί οὖν ὁ Ἐπαφρόδιτος;
[1, 29]	ὁ καιρὸς τοῦ ἀποδεῖξαι, εἰ	πεπαιδεύμεθα.	νέος γὰρ ἀπὸ σχολῆς ἀπιὼν
[1, 29]	ἴσας· ὁ δὲ ταῖς ἀληθείαις	πεπαιδευμένος	ἀνθρώπου ἀπαιδεύτου ἐπιστραφήσεται ἐπικρίνοντός τι
[1, 29]	λαβὼν δεικνύω, πῶς ἄνθρωπος ἀναστρέφεται	πεπαιδευμένος.	θὲς τὴν πλατύσημον καὶ ἀναλαβὼν
[1, 27]	τούτοις εὐστοχεῖν ἔργον ἐστὶ τοῦ	πεπαιδευμένου.	ὅ τι δ´ ἂν ᾖ
[1, 29]	δικαίου; Ὦ πολλῆς ἀδικίας τῶν	πεπαιδευμένων.	ταῦτα οὖν ἔμαθες ἐνταῦθα; οὐ
[1, 14]	τὸν καρπόν, ἐκφέρει, ὅταν πεπαίνειν,	πεπαίνει,	ὅταν πάλιν ἀποβάλλειν καὶ φυλλορροεῖν
[1, 14]	ἐκφέρειν τὸν καρπόν, ἐκφέρει, ὅταν	πεπαίνειν,	πεπαίνει, ὅταν πάλιν ἀποβάλλειν καὶ
[1, 15]	εἶτα προβάλῃ τὸν καρπόν, εἶτα	πεπανθῇ.	εἶτα συκῆς μὲν καρπὸς ἄφνω
[1, 11]	αἴτιά τινων κακῶν ἡμῖν γινόμενα	πεπεισμένοι	ὅτι, ἂν μὴ ἡμῖν δόξῃ
[1, 9]	ἄλλως ἢ ὡς ἔδει τὸν	πεπεισμένον	ὅτι ἐστὶ τῶν θεῶν συγγενής;
[1, 12]	ἦν. σκέλος οὖν μοι γενέσθαι	πεπηρωμένον.	ἀνδράποδον, εἶτα δι´ ἓν σκελύδριον
[1, 18]	ἀλλ´ ἐκεῖνο μᾶλλον τοῦτον τὸν	πεπλανημένον	καὶ ἐξηπατημένον περὶ τῶν μεγίστων
[1, 28]	γὰρ ἄλλος μὲν εἶναι ὁ	πεπλανημένος,	ἄλλος δ´ ὁ βλαπτόμενος) οὐδενὶ
[1, 18]	ἐστι τὸ κλέπται καὶ λωποδύται;	πεπλάνηνται	περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν. χαλεπαίνειν
[1, 28]	τί οὖν χαλεπαίνεις αὐτῇ, ὅτι	πεπλάνηται	ἡ ταλαίπωρος περὶ τῶν μεγίστων
[1, 29]	αὐτῷ προτείνῃ, λέγει μᾶλλόν μοι	πεπλεγμένον	κομψῶς προτείνατε, ἵνα γυμνασθῶ’ καὶ
[1, 25]	ἱμάτιον λάβε, περίσχισον. ὕβριν σοι	πεποίηκα.	καλῶς σοι γένοιτο. ταῦτα ἐμελέτα
[1, 16]	ἦν, οὕτω καὶ ἡ φύσις	πεποίηκε	τὰ πρὸς ὑπηρεσίαν γεγονότα ἕτοιμα
[1, 6]	ἴδῃ. χρώματα ὁ θεὸς εἰ	πεποιήκει,	δύναμιν δὲ θεατικὴν αὐτῶν μὴ
[1, 6]	ταῦτα πεποιήκει, φῶς δὲ μὴ	πεποιήκει;	(Οὐδ´ οὕτως τι ὄφελος. (Τίς
[1, 6]	ἀνάπαλιν εἰ τὴν μὲν δύναμιν	πεποιήκει,	τὰ ὄντα δὲ μὴ τοιαῦτα
[1, 6]	δύναμιν δὲ θεατικὴν αὐτῶν μὴ	πεποιήκει,	τί ἂν ἦν ὄφελος; (Οὐδ´
[1, 6]	δ´, εἰ καὶ ἀμφότερα ταῦτα	πεποιήκει,	φῶς δὲ μὴ πεποιήκει; (Οὐδ´
[1, 25]	γὰρ οὐδείς σε ἀναγκάζει. καπνὸν	πεποίηκεν	ἐν τῷ οἰκήματι; ἂν μέτριον,
[1, 16]	γεγονότα οὐκ ἐλυσιτέλει προσδεόμενα ἄλλων	πεποιηκέναι.	ἐπεὶ ὅρα οἷον ἦν ἡμᾶς
[1, 11]	οὖν; ὀρθῶς φαίνει σαυτῷ ταῦτα	πεποιηκέναι;	(Φυσικῶς, ἔφη. (Ἀλλὰ μὴν τοῦτό
[1, 14]	δὲ καὶ τὸν ἥλιον αὐτὸν	πεποιηκὼς	καὶ περιάγων μέρος ὄντ´ αὐτοῦ
[1, 16]	δέρματος ἔρια τίς ἐστιν ὁ	πεποιηκὼς	ταῦτα ἢ ἐπινενοηκώς; οὐδὲ εἷς’
[1, 9]	φοβερὰ τοῖς οὕτως παρ´ οὐδὲν	πεποιημένοις	τὸ σῶμα καὶ τὰ τούτου
[1, 9]	δοῦλοι, πῶς οἱ δραπέται, τίνι	πεποιθότες	ἐκεῖνοι ἀπαλλάττονται τῶν δεσποτῶν; τοῖς
[1, 18]	τὸν τοιοῦτον; τούτοις τὸ λοιπὸν	πεποιθὼς	τοῖς δόγμασιν ὀρθὸς περιπάτει, ἐλεύθερος,
[1, 18]	περιπάτει, ἐλεύθερος, οὐχὶ τῷ μεγέθει	πεποιθὼς	τοῦ σώματος ὥσπερ ἀθλητής· οὐ
[1, 29]	(Σοὶ οὖν οὐδὲν ἀπειλεῖ; (Εἰ	πέπονθα	ὅτι ταῦτα οὐδέν ἐστι πρὸς
[1, 20]	μακρὰν εἶ τοῦ ὡς δεῖ	πεπονθέναι	περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν. ἀλλὰ
[1, 19]	βουλεύεται περί τινος’ οὐχὶ γὰρ	πεπράκει	αὐτὸν ὡς ἄχρηστον; τίς οὖν
[1, 23]	αὐτοῦ κλαῖον ἐπὶ τὴν γῆν	πεπτωκός;	ἐγὼ μὲν οἶμαι ὅτι εἰ
[1, 7]	καὶ ὑποθετικούς, ἔτι δὲ ἠρωτῆσθαι	περαίνοντας	καὶ πάντας ἁπλῶς τοὺς τοιούτους
[1, 25]	ἔτι ταρασσόμεθα, τί ἔτι φοβούμεθα;	περὶ	ἃ ἐσπουδάκαμεν, τούτων ἐξουσίαν οὐδεὶς
[1, 10]	ὡς οἱ ἐν Ῥώμῃ γέροντες	περὶ	ἃ ἐσπουδάκασιν, τάχα ἄν τι
[1, 20]	εἶ τοῦ ὡς δεῖ πεπονθέναι	περὶ	ἀγαθῶν καὶ κακῶν. ἀλλὰ πολλῆς
[1, 18]	τὸ κλέπται καὶ λωποδύται; πεπλάνηνται	περὶ	ἀγαθῶν καὶ κακῶν. χαλεπαίνειν οὖν
[1, 25]	ὑπολαμβάνειν; πάλιν συνεθέμεθα παῖξαι τὰ	περὶ	Ἀγαμέμνονα καὶ Ἀχιλλέα. καταταγεὶς Ἀγαμέμνων
[1, 10]	ψηφίζουσιν, συζητοῦσι, συμβουλεύουσι περὶ σιταρίου,	περὶ	ἀγριδίου, περί τινων προκοπῶν τοιούτων;
[1, 27]	συνηγορῆσαι τῇ συνηθείᾳ. εἰ καὶ	περὶ	ἀγριδίου πραγμάτιον εἶχον, ἄλλον ἂν
[1, 29]	τὰ ἐκτός; ὗλαι τῇ προαιρέσει,	περὶ	ἃς ἀναστρεφομένη τεύξεται τοῦ ἰδίου
[1, 11]	τῶν γονέων ὑμῶν καὶ τῶν	περὶ	αὐτὸ ἢ ἐν ταῖς χερσὶν
[1, 29]	τὸ συνημμένον ἢ ὁ ἐξαπατηθεὶς	περὶ	αὐτοῦ; οὗτος οὖν τίς ποτε
[1, 3]	οὕτως ἑκάστῳ χρῆσθαι ὡς ἂν	περὶ	αὐτοῦ ὑπολάβῃ, ἐκεῖνοι μὲν οἱ
[1, 9]	ὡς ἔντερα, ὡς αἰδοῖα, οὕτω	περὶ	αὑτῶν διανοούμεθα, ὅτι φοβούμεθα, ὅτι
[1, 16]	οἷον ἦν ἡμᾶς φροντίζειν μὴ	περὶ	αὑτῶν μόνον ἀλλὰ καὶ περὶ
[1, 3]	οὐδὲν ταπεινὸν οὐδ´ ἀγεννὲς ἐνθυμοῦνται	περὶ	αὑτῶν, οἱ δὲ πολλοὶ τἀναντία.
[1, 15]	ἀνδριαντοποιοῦ ὁ χαλκός, οὕτως τῆς	περὶ	βίον τέχνης ὕλη ὁ βίος
[1, 20]	δύναται θεωρεῖν ἑαυτήν. οἷον σκυτικὴ	περὶ	δέρματα ἀναστρέφεται, αὐτὴ δὲ παντελῶς
[1, 3]	οὐδὲν ἀγεννὲς οὐδὲ ταπεινὸν ἐνθυμηθήσεται	περὶ	ἑαυτοῦ. ἀλλ´ ἂν μὲν Καῖσαρ
[1, 9]	ἀγεννεῖς τινας διαλογισμοὺς διαλογιεῖσθε αὐτοὶ	περὶ	ἑαυτῶν, ἀλλὰ μή τινες ἐμπίπτωσιν
[1, 24]	κοίτη ἐστίν. καὶ ἀπόδειξιν φέρει	περὶ	ἑκάστου τὸ θάρσος τὸ αὑτοῦ,
[1, 12]	Πολὺ πρότερον οὖν ἀναγκαῖόν ἐστι	περὶ	ἑκάστου τούτων ἐπεσκέφθαι, πότερα ὑγιῶς
[1, 14]	περὶ τῆς θείας διοικήσεως καὶ	περὶ	ἑκάστου τῶν θείων, ὁμοῦ δὲ
[1, 17]	καὶ τὰ ὅμοια. θέλεις οὖν	περὶ	ἐκείνων ἀκούειν; ἄκουε. ἀλλ´ ἄν
[1, 29]	λάβε, τὴν φήμην λάβε, τοὺς	περὶ	ἐμὲ λάβε. ἄν τινας τούτων
[1, 12]	οὐκ ἔστιν, ἐπινοεῖς καὶ αὐτός.	~Περὶ	εὐαρεστήσεως. Περὶ θεῶν οἱ μέν
[1, 4]	δι´ οὗ τὴν ἀλήθειαν τὴν	περὶ	εὐδαιμονίας δείξειν ἡμῖν ἤμελλον, τούτου
[1, 29]	(Ἡμεῖς οὖν ἄλλο τι ποιοῦμεν;	~Περὶ	εὐσταθείας. Οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ προαίρεσις
[1, 24]	δὲ περὶ πόνου, οἷα δὲ	περὶ	ἡδονῆς, οἷα περὶ πενίας εἴρηκεν
[1, 12]	ἀλλ´ ἵνα οὕτως ἐχόντων τῶν	περὶ	ἡμᾶς ὡς ἔχει καὶ πέφυκεν
[1, 11]	ὅρασιν, ἔφη. (Τί δ´ εἰ	περὶ	θερμῶν καὶ ψυχρῶν καὶ σκληρῶν
[1, 12]	ἐπινοεῖς καὶ αὐτός. ~Περὶ εὐαρεστήσεως.	Περὶ	θεῶν οἱ μέν τινές εἰσιν
[1, 7]	λόγους πραγματεία λανθάνει τοὺς πολλοὺς	περὶ	καθήκοντος οὖσα. ζητοῦμεν γὰρ ἐπὶ
[1, 7]	τίνα; {περὶ τίνος ἡ σκέψις;	περὶ	καθήκοντος. παραχωρήσαντι δὲ μενετέον εἰς
[1, 11]	ὅς· Ἀλλ´ εἰ ἐζητοῦμεν, ἔφη,	περὶ	λευκῶν καὶ μελάνων, ποῖον ἂν
[1, 20]	οὖν θέλῃς γνῶναι, πῶς ἔχεις	περὶ	μὲν τἀγαθὰ καὶ κακὰ ἀνειμένως,
[1, 4]	ἁλτήρων ἰδεῖν βούλομαι. λάβε τὴν	περὶ	ὁρμῆς σύνταξιν καὶ γνῶθι πῶς
[1, 29]	ἀνθρώπου ἀπαιδεύτου ἐπιστραφήσεται ἐπικρίνοντός τι	περὶ	ὁσίου καὶ ἀνοσίου καὶ ἀδίκου
[1, 7]	τινα ποιητέον τῶν τόπων τούτων,	περὶ	οὓς μάλιστα στρέφεται ἐρώτησις καὶ
[1, 24]	οἷα δὲ περὶ ἡδονῆς, οἷα	περὶ	πενίας εἴρηκεν οὗτος ὁ κατάσκοπος.
[1, 24]	ἐστὶ μαινομένων ἀνθρώπων. οἷα δὲ	περὶ	πόνου, οἷα δὲ περὶ ἡδονῆς,
[1, 4]	τι τούτων ἀποβῆτε τῶν ἀτυχημάτων.	~Περὶ	προκοπῆς. Ὁ προκόπτων μεμαθηκὼς παρὰ
[1, 6]	μέσῳ καὶ ποιοῦσι καὶ λέγουσι.	~Περὶ	προνοίας. Ἀφ´ ἑκάστου τῶν ἐν
[1, 16]	ἂν ἐγώ σοι λέγω, προσδόκα.	~Περὶ	προνοίας. Μὴ θαυμάζετ´ εἰ τοῖς
[1, 10]	τὴν ἡμέραν ψηφίζουσιν, συζητοῦσι, συμβουλεύουσι	περὶ	σιταρίου, περὶ ἀγριδίου, περί τινων
[1, 29]	ἔχων ἐξουσίαν τοῦ ἀποφήνασθαί τι	περὶ	σοῦ; οἶδεν τί ἐστι τὸ
[1, 2]	εἰπόντος αὐτῷ Καίσαρος ἐν τοιαύτῃ	περὶ	στάσει μὴ ἐλθεῖν εἰς σύγκλητον
[1, 29]	ἄλλο οὐδέν; οὐδέν’ εἰ δὲ	περὶ	συνημμένου τινὸς ἐπικεκρίκει καὶ ἐδεδώκει
[1, 11]	ἐκεῖ καὶ ἀμαθία καὶ ἡ	περὶ	τὰ ἀναγκαῖα ἀπαιδευσία. (Συνεχώρει. (Σὺ
[1, 25]	σύ; σὺ δὲ πῶς; ὅταν	περὶ	τὰ μὴ σαυτοῦ σπουδάσῃς, τὰ
[1, 11]	ἐγώ, ἔφη, οὕτως ἀθλίως ἔχω	περὶ	τὰ παιδάρια, ὥστε πρῴην νοσοῦντός
[1, 20]	μὲν τἀγαθὰ καὶ κακὰ ἀνειμένως,	περὶ	τἀδιάφορα δ´ ἐσπευσμένως, ἐπίστησον πῶς
[1, 10]	ἄλλον οὐ δυστυχεῖ. ~Πρὸς τοὺς	περὶ	τὰς ἐν Ῥώμῃ προαγωγὰς ἐσπουδακότας.
[1, 8]	ὅτι νῦν καίτοι μὴ γυμναζόμενοι	περὶ	ταῦτα μηδ´ ἀπὸ τῆς ἐπιμελείας
[1, 20]	ἔστιν αὑτῆς θεωρητική. γραμματικὴ πάλιν	περὶ	τὴν ἐγγράμματον φωνήν· μή τι
[1, 22]	πότ´ οὖν ἡ μάχη γίνεται;	περὶ	τὴν ἐφαρμογὴν τῶν προλήψεων ταῖς
[1, 9]	ὅταν χορτασθῆτε σήμερον, κάθησθε κλάοντες	περὶ	τῆς αὔριον, πόθεν φάγητε. ἀνδράποδον,
[1, 15]	ἐκεῖνον κἀκείνῳ ἐρῶ, σοὶ δὲ	περὶ	τῆς ἐκείνου ὀργῆς οὐδὲν ἔχω
[1, 14]	θεὸς αἰσθάνεται; ἀλλὰ σὺ μὲν	περὶ	τῆς θείας διοικήσεως καὶ περὶ
[1, 29]	μὲν οὐκ ἐπιστρέφεται αὐτοῦ ἀποφαινομένου	περὶ	τῆς νήτης ὅτι ἐστὶν ὑπάτη
[1, 20]	βουλευόμενον, τὸ ἐπισκεπτόμενον ἕκαστα, τὸ	περὶ	τῆς σαρκὸς αὐτῆς ὅτι τὸ
[1, 9]	Εἰ ταῦτά ἐστιν ἀληθῆ τὰ	περὶ	τῆς συγγενείας τοῦ θεοῦ καὶ
[1, 7]	ἔχεις σὺ δ´ ἐμοὶ δείκνυε.	~Περὶ	τῆς χρείας τῶν μεταπιπτόντων καὶ
[1, 17]	Σωκράτης δ´ οὐ λέγει; καὶ	περὶ	τίνος γράφει Ξενοφῶν, ὅτι ἤρχετο
[1, 7]	καὶ εἰ οὐ πᾶσαν, τίνα;	{περὶ	τίνος ἡ σκέψις; περὶ καθήκοντος.
[1, 19]	ἐλέγετο ὅτι μετὰ Φηλικίωνος βουλεύεται	περί	τινος’ οὐχὶ γὰρ πεπράκει αὐτὸν
[1, 10]	συμβουλεύουσι περὶ σιταρίου, περὶ ἀγριδίου,	περί	τινων προκοπῶν τοιούτων; ὅμοιον οὖν
[1, 10]	οὕτως σφοδρῶς {συνετετά{ γ} μεθα	περὶ	τὸ ἔργον τὸ ἑαυτῶν ὡς
[1, 4]	πάντας ἀνθρώπους ἐξενεγκόντι, οὐ τὴν	περὶ	τὸ ζῆν, ἀλλὰ τὴν πρὸς
[1, 8]	οὗτος ἂν ἱκανὸς εἴη καὶ	περὶ	τὸν ἀτελῆ οὐδὲν ἧττον. Τί
[1, 8]	τὸ ἐνθύμημα, δῆλον ὅτι ὁ	περὶ	τὸν τέλειον συλλογισμὸν γεγυμνασμένος οὗτος
[1, 20]	λαβὼν περίθου· ὄψει γὰρ κομψότερον.	~Περὶ	τοῦ λόγου πῶς αὑτοῦ θεωρητικός
[1, 22]	Αἰγυπτίων καὶ Ῥωμαίων μάχη, οὐ	περὶ	τοῦ ὅτι τὸ ὅσιον πάντων
[1, 7]	ὑποθετικῶν καὶ τῶν ὁμοίων. Ἡ	περὶ	τοὺς μεταπίπτοντας καὶ ὑποθετικούς, ἔτι
[1, 17]	τὰ λογικὰ ἄκαρπά ἐστι. καὶ	περὶ	τούτου μὲν ὀψόμεθα. εἰ δ´
[1, 29]	θέλεις τὰ μὲν λογάρια τὰ	περὶ	τούτων ἄλλοις ἀφεῖναι, ἀταλαιπώροις ἀνθρωπαρίοις,
[1, 24]	ἀπ´ ἀγαθῶν· στέψατε δώματα· εἶτα	περὶ	τρίτον ἢ τέταρτον μέρος· ἰὼ
[1, 11]	οἷόν τε πάντα τὰ δοκοῦντα	περὶ	τροφῆς ὀρθῶς δοκεῖν; (Καὶ πῶς
[1, 14]	τῶν θείων, ὁμοῦ δὲ καὶ	περὶ	τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων ἐνθυμεῖσθαι δύνασαι
[1, 19]	οὖν; ὅταν ὑπῇ δόγματα ἀλλόκοτα	περὶ	τῶν ἀπροαιρέτων {π} ὡς ὄντων
[1, 10]	τοῦ προτέρου ἑαυτοῦ βίου καὶ	περὶ	τῶν ἑξῆς ἐπαγγελλόμενος, ὅτι ἄλλο
[1, 1]		~Περὶ	τῶν ἐφ´ ἡμῖν καὶ οὐκ
[1, 26]	ἔπαινον πιστεύομεν, ψόγον πιστεύομεν, ἐπίκρισιν	περὶ	τῶν καλῶς ἢ κακῶς γινομένων;
[1, 11]	τι; (Τὴν ἁφήν. (Οὐκοῦν, ἐπειδὴ	περὶ	τῶν κατὰ φύσιν καὶ τῶν
[1, 18]	τοῦτον τὸν πεπλανημένον καὶ ἐξηπατημένον	περὶ	τῶν μεγίστων καὶ ἀποτετυφλωμένον οὐ
[1, 28]	αὐτῇ, ὅτι πεπλάνηται ἡ ταλαίπωρος	περὶ	τῶν μεγίστων καὶ ἔχις ἀντὶ
[1, 1]	ἡ γραμματικὴ οὐκ ἐρεῖ. καὶ	περὶ	τῶν μελῶν ὡσαύτως ἡ μουσική·
[1, 16]	περὶ αὑτῶν μόνον ἀλλὰ καὶ	περὶ	τῶν προβάτων καὶ τῶν ὄνων,
[1, 22]	ὑπὸ τῶν μαινομένων θαυμάζεσθαι θέλεις;	~Περὶ	τῶν προλήψεων. Προλήψεις κοιναὶ πᾶσιν
[1, 7]	ὡς ἀποδεικνυόντων; οὐκοῦν ἐλήλυθεν ἡμῖν	περὶ	τῶν συναγόντων λόγων καὶ τρόπων
[1, 2]	ὁ γὰρ ἅπαξ εἰς τὴν	περὶ	τῶν τοιούτων σκέψιν καὶ τὰς
[1, 29]	ὕλας μὴ θαυμάσῃ. τὰ γὰρ	περὶ	τῶν ὑλῶν δόγματα ὀρθὰ μὲν
[1, 29]	οὔτε ὅλως μεμέληκεν αὐτῷ εἰδέναι	περὶ	τῶν φιλοσόφων τί λέγουσιν ἢ
[1, 11]	προεθυμούμην ἂν συσπουδάζειν καὶ αὐτός.	~Περὶ	φιλοστοργίας. Ἀφικομένου δέ τινος πρὸς
[1, 21]	θαυμάζεσθαι θέλεις; οὐχ οὗτοί εἰσι,	περὶ	ὧν εἴωθας λέγειν ὅτι μαίνονται;
[1, 14]	τὸν ἥλιον αὐτὸν πεποιηκὼς καὶ	περιάγων	μέρος ὄντ´ αὐτοῦ μικρὸν ὡς
[1, 29]	θεοῦ οὗτος τὸ κρεῖσσον ἀεὶ	περιγινέσθω	τοῦ χείρονος. ἐν τίνι; ἐν
[1, 29]	καὶ δικαιότατος· τὸ κρεῖσσον ἀεὶ	περιγινέσθω	τοῦ χείρονος. κρείττονές εἰσιν οἱ
[1, 4]	ἄλλως τὸ εὔρουν καὶ ἀπαθὲς	περιγίνεται	τῷ ἀνθρώπῳ ἢ ἐν ὀρέξει
[1, 29]	ἐπῄνεσεν τὸν τραγῳδόν, ἅμα δὲ	περιεβλέψατο·	εἶτα ἄν τις φθέγξηται κύριον,
[1, 9]	τὸ μέγιστον καὶ κυριώτατον καὶ	περιεκτικώτατον	πάντων τοῦτό ἐστι τὸ σύστημα
[1, 16]	ἐνδεδυμένοι ὡπλισμένοι, εἰ δ´ ἔδει	περιερχόμενον	τὸν χιλίαρχον ὑποδεῖν ἢ ἐνδύειν
[1, 9]	ὅτι ἀπὸ τοῦ κυριωτέρου καὶ	περιέχοντος	οὐ μόνον αὐτὴν ἐκείνην τὴν
[1, 19]	ἅπαξ ἐπιθυμεῖς στεφάνου, ῥόδινον λαβὼν	περίθου·	ὄψει γὰρ κομψότερον. ~Περὶ τοῦ
[1, 19]	νίπτω αὐτοῦ τοὺς πόδας; οὐ	περικαθαίρω;	οὐκ οἶδας ὅτι πᾶς ἄνθρωπος
[1, 18]	λοιπὸν πεποιθὼς τοῖς δόγμασιν ὀρθὸς	περιπάτει,	ἐλεύθερος, οὐχὶ τῷ μεγέθει πεποιθὼς
[1, 24]	ὁ δεῖνα· μετὰ πολλῶν γὰρ	περιπατεῖ.	κἀγὼ συγκατατάττω ἐμαυτὸν σὺν τοῖς
[1, 8]	καταπατήσας ἐπηρμένος ἡμῖν καὶ πεφυσημένος	περιπατεῖ	μηδ´ ἀνεχόμενος, ἄν τις ἅπτηται
[1, 21]	τί οὖν ἡμῖν ὀβελίσκον καταπιὼν	περιπατεῖς;	ἤθελον, ἵνα με καὶ οἱ
[1, 24]	τοῖς πολλοῖς καὶ μετὰ πολλῶν	περιπατῶ.	τὸ δὲ κεφάλαιον· μέμνησο ὅτι
[1, 5]	ἂν μηχανησαίμεθα ὑπὲρ τοῦ μὴ	περιπεσεῖν	τοιούτῳ τινί, τῆς ψυχῆς δ´
[1, 4]	ἄν τι ἐκκλίνῃ, οἶδεν ὅτι	περιπεσεῖταί	ποτέ τινι παρὰ τὴν ἔκκλισιν
[1, 27]	ἀφαιρεῖσθαι τοῦ ἀγαθοῦ, μὴ ὑπομένειν	περιπίπτειν	τῷ κακῷ. εἶτα τὸ τελευταῖον,
[1, 4]	ἀποτυγχάνοντι, ἐν ἐκκλίσει δὲ μὴ	περιπίπτοντι,	τὴν μὲν ὄρεξιν ἦρκεν ἐξ
[1, 26]	ἐπεὶ τί δοκεῖς; ὅτι θέλων	περιπίπτω	κακῷ καὶ ἀποτυγχάνω τοῦ ἀγαθοῦ;
[1, 4]	ὑποτεταχέναι ἄλλοις ἑαυτόν, τοῖς ἐκεῖνα	περιποιεῖν	ἢ κωλύειν δυναμένοις· καὶ λοιπὸν
[1, 19]	δύνασαι παρασχεῖν; ὄρεξίν μοι δύνασαι	περιποιῆσαι	ἀκώλυτον; πόθεν σοι; σὺ γὰρ
[1, 15]	ἔφη, φιλοσοφία τῶν ἐκτός τι	περιποιήσειν	τῷ ἀνθρώπῳ· εἰ δὲ μή,
[1, 24]	λέγει ὅτι κρεῖσσόν ἐστι πάσης	περιπορφύρου·	τὸ δ´ ἐπ´ ἀστρώτῳ πέδῳ
[1, 29]	σύρωμαι; ἵνα, ἄν με δέκα	περισπάσαντες	εἰς τὸ δεσμωτήριον ἐμβάλωσιν, μὴ
[1, 8]	τοῦ ἤθους ὑπό γε ἐμοῦ	περισπώμενοι	ὅμως οὐδὲν ἐπιδίδομεν εἰς καλοκἀγαθίαν.
[1, 26]	δὲ τῶν βιωτικῶν πολλὰ τὰ	περισπῶντα.	γελοῖος οὖν ὁ λέγων πρῶτον
[1, 9]	ὃ ἐξ αὑτοῦ τις ἔχει,	περισσὸς	καὶ μάταιος παρ´ ἄλλου λαμβάνων.
[1, 15]	οὐδὲν ἐπαγγέλλεται· φιλοσοφία. ἐν πάσῃ	περιστάσει	τηρήσω τὸ ἡγεμονικὸν κατὰ φύσιν
[1, 24]	σε ἔρριψαν. ~Πῶς πρὸς τὰς	περιστάσεις	ἀγωνιστέον. Αἱ περιστάσεις εἰσὶν αἱ
[1, 24]	πρὸς τὰς περιστάσεις ἀγωνιστέον. Αἱ	περιστάσεις	εἰσὶν αἱ τοὺς ἄνδρας δεικνύουσαι.
[1, 6]	εἰ μὴ τοιαῦταί τινες αὐτὸν	περιστάσεις	καὶ ὗλαι διέσεισαν καὶ ἐγύμνασαν;
[1, 30]	δεῖ πρόχειρον ἔχειν ἐν ταῖς	περιστάσεσιν.	Ὅταν εἰσίῃς πρός τινα τῶν
[1, 18]	ἀπροαιρέτων. εἶτα λοιπὸν ἑκάστην τῶν	περιστάσεων	ἐπερχόμενος καταμανθάνω ὡς ἐπὶ τοῦ
[1, 26]	γὰρ ἐπὶ πάσης ὕλης καὶ	περιστάσεως	βουλόμεθα τηρῆσαι τὸ κατὰ φύσιν,
[1, 22]	αἱρετὸν καὶ ἐκ πάσης αὐτὸ	περιστάσεως	δεῖ μετιέναι καὶ διώκειν; τίς
[1, 29]	καὶ κληθέντα εἴς τινα τοιαύτην	περίστασιν	εἰδέναι, ὅτι ἐλήλυθεν ὁ καιρὸς
[1, 6]	νῦν, ὦ Ζεῦ, ἣν θέλεις	περίστασιν·	ἔχω γὰρ παρασκευὴν ἐκ σοῦ
[1, 24]	μὲν οὐδεὶς δοκεῖ κρείσσονα ἐσχηκέναι	περίστασιν	ἧς σὺ ἔσχηκας, ἂν θέλῃς
[1, 29]	ἑαυτοῦ καὶ λέγειν ἐμοὶ νῦν	περίστασιν	μὴ ἔρχεσθαι τοιαύτην, ὁποία τούτῳ
[1, 29]	γὰρ ἀπὸ σχολῆς ἀπιὼν εἰς	περίστασιν	ὅμοιός ἐστι τῷ μεμελετηκότι συλλογισμοὺς
[1, 24]	ἄνδρας δεικνύουσαι. λοιπὸν ὅταν ἐμπέσῃ	περίστασις,	μέμνησο ὅτι ὁ θεός σε
[1, 25]	λοιδορῶν ἐπιβάθραν, τότε ἀνύει τι.	περίσχισον	αὐτόν. τί λέγεις αὐτόν; τὸ
[1, 25]	λέγεις αὐτόν; τὸ ἱμάτιον λάβε,	περίσχισον.	ὕβριν σοι πεποίηκα. καλῶς σοι
[1, 28]	διαφορά. ἂν σῴζηται τοῦτο καὶ	περιτετειχισμένον	μένῃ καὶ μὴ διαφθείρηται τὸ
[1, 24]	μή τι τέτρωμαι, μή τινα	πέφευγα;	τοῦτ´ ἔστιν οἷος δεῖ κατάσκοπος,
[1, 7]	πραγματεία καὶ γυμνασία καὶ ἀναγκαία	πέφηνεν.	Ἀλλὰ δὴ ἔστιν ἐφ´ ὧν
[1, 27]	τοῦ τηρῆσαι τὴν συνήθειαν, τοῦ	πεφράχθαι	πρὸς τὰ κατ´ αὐτῆς; (Καὶ
[1, 21]	ὁρμῇ καὶ ἀφορμῇ χρῶμαι ὡς	πέφυκα,	ἂν {προ{ ς} θέσει, ἂν
[1, 22]	καὶ πῶς ἐνδέχεται; ἐγὼ γὰρ	πέφυκα	πρὸς τὸ ἐμὸν συμφέρον. εἰ
[1, 2]	τί οὖν, εἰ πρὸς τοῦτο	πεφύκαμεν,	οὐ πάντες ἢ πολλοὶ γίνονται
[1, 27]	μή, τὸν ἐμποδίζοντα ἐκτυφλῶσαι θέλω.	πέφυκε	γὰρ ὁ ἄνθρωπος μὴ ὑπομένειν
[1, 12]	περὶ ἡμᾶς ὡς ἔχει καὶ	πέφυκεν	αὐτοὶ τὴν γνώμην τὴν αὑτῶν
[1, 1]	τοῖς δ´ ἄλλοις χρῆσθαι ὡς	πέφυκεν.	πῶς οὖν πέφυκεν; ὡς ἂν
[1, 9]	λογικά, ὅτι κοινωνεῖν μόνον ταῦτα	πέφυκεν	τῷ θεῷ τῆς συναναστροφῆς κατὰ
[1, 1]	χρῆσθαι ὡς πέφυκεν. πῶς οὖν	πέφυκεν;	ὡς ἂν ὁ θεὸς θέλῃ.
[1, 1]	ἔστιν σόν, ἀλλὰ πηλὸς κομψῶς	πεφυραμένος.	ἐπεὶ δὲ τοῦτο οὐκ ἠδυνάμην,
[1, 8]	τούτους καταπατήσας ἐπηρμένος ἡμῖν καὶ	πεφυσημένος	περιπατεῖ μηδ´ ἀνεχόμενος, ἄν τις
[1, 19]	πᾶσα ἀνάγκη, ἐὰν ἀπαίδευτος ᾖ,	πεφυσῆσθαι	δι´ αὐτό. εὐθὺς ὁ τύραννος
[1, 24]	ὅταν ἐξίῃς; μή τι τὸ	πηδάλιον	αἴρεις, μή τι τὰς κώπας;
[1, 1]	τοῦτο οὐκ ἔστιν σόν, ἀλλὰ	πηλὸς	κομψῶς πεφυραμένος. ἐπεὶ δὲ τοῦτο
[1, 28]	ἡ δ´ ἐκ ῥάβδων καὶ	πηλοῦ.	Οὐδενὶ οὖν διαφέρει ἄνθρωπος πελαργοῦ;
[1, 24]	τὰ σά, τὴν λήκυθον, τὴν	πήραν.	καὶ νῦν ἂν ᾖς μεμνημένος
[1, 18]	προσκοπτικὸν καὶ μισητικόν· μὴ ἐ-	πης	τὰς φωνὰς ταύτας ἃς οἱ
[1, 19]	καὶ τῆς ληκύθου ἕνεκα πάσσαλον	πήσσω.	τί οὖν; ταῦτά μου κρείττονά
[1, 25]	ταύτην τὴν παιδιάν. προστάσσει σὺ	πίε,	σὺ κέρασον, σὺ ᾆσον, σὺ
[1, 16]	πῶς ὑποδήσηται, πῶς φάγῃ, πῶς	πίῃ.	ἀλλ´ ὥσπερ οἱ στρατιῶται ἕτοιμοί
[1, 8]	ἐστι δύναμις ἡ ἐπιχειρητικὴ καὶ	πιθανολογική,	καὶ μάλιστ´ εἰ τύχοι γυμνασίας
[1, 27]	τριβήν, πρὸς τὰς τῶν πραγμάτων	πιθανότητας	τὰς προλήψεις ἐναργεῖς ἐσμηγμένας καὶ
[1, 27]	βοήθειαν· εἰ αἱ τῶν πραγμάτων	πιθανότητες,	καθ´ ἃς φαίνεταί τινα ἀγαθὰ
[1, 10]	Ῥώμην, ἀπήντησαν αὐτῷ παρὰ Καίσαρος	πινακίδες·	ὁ δὲ λαβὼν πάντων ἐκείνων
[1, 19]	θεραπεύουσιν. καὶ γὰρ ἐγὼ τὸ	πινάκιον	θεραπεύω καὶ πλύνω αὐτὸ καὶ
[1, 6]	μὲν ἀρκεῖ τὸ ἐσθίειν καὶ	πίνειν	καὶ τὸ ἀναπαύεσθαι καὶ ὀχεύειν
[1, 29]	τῆς φυλακῆς κλάοντι, ὅτι ἔμελλεν	πίνειν	τὸ φάρμακον, καὶ λέγει ὡς
[1, 29]	ἐφίσταται θεάτρῳ οὕτως κἀγώ· λούομαι,	πίνω,	ᾄδω, πάντα δὲ μετὰ φόβου
[1, 2]	εἶ σεαυτῷ καὶ πόσου σεαυτὸν	πιπράσκεις·	ἄλλοι γὰρ ἄλλων πιπράσκουσιν. Διὰ
[1, 2]	σεαυτὸν πιπράσκεις· ἄλλοι γὰρ ἄλλων	πιπράσκουσιν.	Διὰ τοῦτο Ἀγριππῖνος Φλώρῳ σκεπτομένῳ,
[1, 27]	ταῦτα ὑπὲρ ἡμᾶς, ἐκεῖνο οὐ	πίπτει	εἰς ἡμᾶς; καὶ ποῦ φύγω
[1, 26]	ἐπικρίσει παρακολουθεῖν ἔπαινον πιστεύομεν, ψόγον	πιστεύομεν,	ἐπίκρισιν περὶ τῶν καλῶς ἢ
[1, 26]	διανοίᾳ συμπεπλεγμένου ἐπικρίσει παρακολουθεῖν ἔπαινον	πιστεύομεν,	ψόγον πιστεύομεν, ἐπίκρισιν περὶ τῶν
[1, 4]	φύσει, ὑψηλὴν ἐλευθέραν ἀκώλυτον ἀνεμπόδιστον	πιστὴν	αἰδήμονα· μεμάθηκέν τε, ὅτι ὁ
[1, 3]	μὲν οἱ ὀλίγοι, ὅσοι πρὸς	πίστιν	οἴονται γεγονέναι καὶ πρὸς αἰδῶ
[1, 28]	τὰ ἄδηλα ἐπέχειν. τίς τούτου	πίστις;	πάθε, εἰ δύνασαι, νῦν ὅτι
[1, 28]	διαφθείρηται τὸ αἰδῆμον μηδὲ τὸ	πιστὸν	μηδὲ τὸ συνετόν, τότε σῴζεται
[1, 25]	τῶν ἀλλοτρίων μὴ ἐφίεσο. τὸ	πιστὸν	σόν- τίς οὖν ἀφελέσθαι δύναταί
[1, 28]	ὅτε ἀπώλεσε τὸν αἰδήμονα, τὸν	πιστόν,	τὸν φιλόξενον, τὸν κόσμιον. πότ´
[1, 4]	αὑτῷ ποθῶν ἢ φεύγων οὔτε	πιστὸς	εἶναι δύναται οὔτ´ ἐλεύθερος, ἀλλ´
[1, 4]	τηρεῖ καὶ φυλάσσει, λούεται ὡς	πιστός,	ὡς αἰδήμων ἐσθίει, ὡσαύτως ἐπὶ
[1, 28]	μὴ τῷ κοινωνικῷ, μὴ τῷ	πιστῷ,	τῷ αἰδήμονι, τῷ ἀσφαλεῖ, τῷ
[1, 18]	καὶ ἄρῃ αὐτά; ἀλλὰ σὺ	πλακοῦντα	δεικνύων ἀνθρώποις λίχνοις καὶ μόνος
[1, 20]	οἰόμεθα τὸ πλανᾶσθαι τοῦ μὴ	πλανᾶσθαι,	ἐνταῦθα πολλὴν προσοχὴν εἰσφέρομεν εἰς
[1, 20]	οὕτως ὅπου διαφέρειν οἰόμεθα τὸ	πλανᾶσθαι	τοῦ μὴ πλανᾶσθαι, ἐνταῦθα πολλὴν
[1, 7]	λόγον; (Ἂν οὖν ἐν τούτοις	πλανηθῶ,	μή τι τὸν πατέρα ἀπέκτεινα;
[1, 18]	ἐλεεῖν αὐτούς; ἀλλὰ δεῖξον τὴν	πλάνην	καὶ ὄψει πῶς ἀφίστανται τῶν
[1, 24]	ἀντιποιήσῃ. λέγει σοι θὲς τὴν	πλατύσημον’	ἰδοὺ στενόσημος. θὲς καὶ ταύτην·
[1, 29]	ἄνθρωπος ἀναστρέφεται πεπαιδευμένος. θὲς τὴν	πλατύσημον	καὶ ἀναλαβὼν ῥάκη πρόσελθε ἐν
[1, 28]	στέρεται τῆς ἀληθείας, ὡς λέγει	Πλάτων·	ἀλλὰ ἔδοξεν αὐτῷ τὸ ψεῦδος
[1, 8]	συνδραμόντα; εἰ δὲ καλὸς ἦν	Πλάτων	καὶ ἰσχυρός, ἔδει κἀμὲ καθήμενον
[1, 8]	ἀπολελειμμένος ποῦ ἀποκέκλικεν; Τί οὖν;	Πλάτων	φιλόσοφος οὐκ ἦν; (Ἱπποκράτης γὰρ
[1, 2]	Καῖσαρ θέλει, καὶ προσεπισωρεύσει ἔτι	πλείονα.	Τοῦτον τὸν τρόπον καὶ ἀθλητής
[1, 29]	ἐστιν. σῶμα σώματος ἰσχυρότερον, οἱ	πλείονες	τοῦ ἑνός, ὁ κλέπτης τοῦ
[1, 4]	οὖν ἐξηγούμενος αὐτὸ δοκεῖ ὅτι	πλείονος	ἄξιός ἐστιν ἢ πέντε δηναρίων;
[1, 7]	ἓν ἑνὶ ἀκολουθεῖ, ποτὲ δὲ	πλείοσιν	κοινῇ. μή ποτε οὖν καὶ
[1, 3]	καὶ θηριώδεις καὶ ἀνήμεροι, οἱ	πλείους	δ´ ἡμῶν ἀλώπεκες καὶ ὡς
[1, 11]	πάντες σχεδὸν ἢ οἵ γε	πλεῖστοι	ἁμαρτάνομεν. δεῖξον οὖν μοι σύ,
[1, 11]	ἔφη, πάντες ἢ οἵ γε	πλεῖστοι	πατέρες πάσχομεν. (Οὐδ´ ἐγώ σοι
[1, 14]	δ´ αἱ ἡμέτεραι οὐ πολὺ	πλέον;	ἀλλ´ αἱ ψυχαὶ μὲν οὕτως
[1, 9]	τοιοῦτός ἐστι καὶ ξέστης αἱματίου,	πλέον	δ´ οὐδέν. εἰ δ´ ἦν
[1, 10]	καὶ αὐτοὶ συμπαίζειν. πολὺ δὲ	πλέον,	εἰ ἑώρων διεγηγερμένους καὶ συμπροθυμουμένους,
[1, 9]	δ´ οὐδέν. εἰ δ´ ἦν	πλέον	τι, ᾐσθάνετ´ ἄν, ὅτι ἄλλος
[1, 17]	αὐτὸς δ´ οὐκ ἀκολουθεῖ· πόσῳ	πλέον	τοῦ ἐκεῖνον ἐξηγουμένου; οὐδὲ γὰρ
[1, 19]	Ὅτι ἄν τινι προσῇ τι	πλεονέκτημα	ἢ δοκῇ γε προσεῖναι μὴ
[1, 29]	δ´ οὐδεὶς φανήσεται τοιοῦτος; ἤθελον	πλεῦσαι	ἐπ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ ἰδεῖν,
[1, 2]	ἄλογον, τὸ δ´ εὔλογον φορητόν.	πληγαὶ	οὐκ εἰσὶν ἀφόρητοι τῇ φύσει.
[1, 2]	βλέποντι, ὅτι μὴ παρακρατήσας μὲν	πληγὰς	λήψεται καὶ τροφὰς οὐ λήψεται,
[1, 1]	ἐκτείνας γὰρ τὸν τράχηλον καὶ	πληγεὶς	καὶ πρὸς αὐτὴν τὴν πληγὴν
[1, 1]	πληγεὶς καὶ πρὸς αὐτὴν τὴν	πληγὴν	ἀσθενῆ γενομένην ἐπ´ ὀλίγον συνελκυσθεὶς
[1, 29]	δὲ οὐδὲν ἄλλο νικῆσαι δύναται,	πλὴν	αὐτὴ ἑαυτήν. διὰ τοῦτο καὶ
[1, 28]	λέγεις; κατὰ τὸ σῶμα ὁμοιότατον.	{πλὴν	ὅτι μὲν ἐκ δοκῶν καὶ
[1, 19]	ἄλλου τινὸς ταραχθῆναι ἢ κωλυθῆναι	πλὴν	ὑφ´ ἑαυτοῦ. ἀλλὰ τὰ δόγματα
[1, 22]	μοι καὶ ἀφελέσθαι αὐτὸν τοῦ	πλησίον·	εἰ συμφέρει μοι ἱμάτιον ἔχειν,
[1, 28]	ἐκ δοκῶν καὶ κεραμίδων καὶ	πλίνθων	οἰκοδομεῖται τὰ οἰκίδια, ἡ δ´
[1, 24]	οὖν ποιήσω; (Τί ποιεῖς, ἐκ	πλοίου	ὅταν ἐξίῃς; μή τι τὸ
[1, 24]	καὶ μεμνημένος ὅτι ἐν τοῖς	πλουσίοις	καὶ βασιλεῦσι καὶ τυράννοις αἱ
[1, 9]	πρότερον μὲν ἐπιφανὴς ὢν καὶ	πλούσιος,	ὕστερον δ´ ἐκπεπτωκὼς ἁπάντων καὶ
[1, 26]	ὗλαί εἰσι καὶ οἱ ἐνθάδε	πλοῦτοι	ἐκεῖ παίγνια δοκοῦσιν. διὰ τοῦτο
[1, 19]	ἐγὼ τὸ πινάκιον θεραπεύω καὶ	πλύνω	αὐτὸ καὶ ἐκμάσσω καὶ τῆς
[1, 1]	καὶ παρακύπτομεν συνεχῶς· τίς ἄνεμος	πνεῖ;	βορέας. τί ἡμῖν καὶ αὐτῷ;
[1, 1]	καὶ αὐτῷ; πότε ὁ ζέφυρος	πνεύσει;	ὅταν αὐτῷ δόξῃ, ὦ βέλτιστε,
[1, 10]	εὕρῃς’ ἔφη, Ἐπίκτητε, τὸν ἕτερον	πόδα	εἰς τὴν αὐλὴν τιθέντα, ὃ
[1, 9]	Σωκράτους, μηδέποτε πρὸς τὸν πυθόμενον	ποδαπός	ἐστιν εἰπεῖν ὅτι Ἀθηναῖος ἢ
[1, 19]	θεραπεύω; οὐ νίπτω αὐτοῦ τοὺς	πόδας;	οὐ περικαθαίρω; οὐκ οἶδας ὅτι
[1, 14]	οὐ δοκεῖ σοι; (Δοκεῖ, ἔφη.	(Πόθεν	γὰρ οὕτω τεταγμένως καθάπερ ἐκ
[1, 2]	αἰσθησόμεθα τοῦ κατὰ πρόσωπον ἕκαστος;	(Πόθεν	δ´ ὁ ταῦρος, ἔφη, λέοντος
[1, 14]	καὶ ἀναπαύεσθαι, μένει καὶ ἀναπαύεται;	πόθεν	δὲ πρὸς τὴν αὔξησιν καὶ
[1, 29]	οὖν; ἐν τούτῳ δύνανται νικῆσαι;	πόθεν;	εἰ δ´ ἱστάμεθα ἐπὶ ζυγοῦ,
[1, 24]	μόνον ἀκούσῃ ψόφου καὶ σκιάν	ποθεν	ἴδῃ, τρέχων ἔλθῃ τεταραγμένος καὶ
[1, 9]	προγόνων εἰς σὲ κατελήλυθεν ἐντεῦθέν	ποθεν	καλεῖς σεαυτὸν Ἀθηναῖον καὶ Κορίνθιον;
[1, 6]	ταύτας ἔδει κατασκευάζειν καὶ ζητεῖν	ποθεν	λέοντα εἰσαγαγεῖν εἰς τὴν χώραν
[1, 19]	ὁ τύραννος καὶ οἱ δορυφόροι;	πόθεν;	μὴ γένοιτο· οὐκ ἐνδέχεται τὸ
[1, 2]	σοὶ ἄμεινον, ἄφελε. Ἐπύθετό τις·	Πόθεν	οὖν αἰσθησόμεθα τοῦ κατὰ πρόσωπον
[1, 19]	ὄρεξίν μοι δύνασαι περιποιῆσαι ἀκώλυτον;	πόθεν	σοι; σὺ γὰρ ἔχεις; ἔκκλισιν
[1, 19]	σοι δείξω ὅτι κύριός εἰμι.	πόθεν	σύ; ἐμὲ ὁ Ζεὺς ἐλεύθερον
[1, 28]	προσδοξάζεις; κἀμὲ δίδαξον. (Οὔ· ἀλλὰ	πόθεν	σὺ λέγεις ὅτι οὐκ ἔστι
[1, 27]	οἱ αὐτοί, λίαν ἀκριβῶς οἶδα.	πόθεν	τοῦτο; οὐδέποτε καταπίνειν τι θέλων
[1, 28]	κατασφάζωνται, ταῦτα οὐκ ἔστι κακά;	(Πόθεν	τοῦτο προσδοξάζεις; κἀμὲ δίδαξον. (Οὔ·
[1, 9]	κάθησθε κλάοντες περὶ τῆς αὔριον,	πόθεν	φάγητε. ἀνδράποδον, ἂν σχῇς, ἕξεις·
[1, 9]	ἐξαιρήσεται λυπῶν καὶ φόβων; (Καὶ	πόθεν	φάγω, φησίν, μηδὲν ἔχων; (Καὶ
[1, 4]	ὁ τὰ μὴ ἐφ´ αὑτῷ	ποθῶν	ἢ φεύγων οὔτε πιστὸς εἶναι
[1, 8]	ἐπᾶραι καὶ χαυνῶσαι ἐπ´ αὐτῇ.	ποίᾳ	γὰρ ἄν τις ἔτι μηχανῇ
[1, 9]	τύραννος ἢ ποῖος κλέπτης ἢ	ποῖα	δικαστήρια φοβερὰ τοῖς οὕτως παρ´
[1, 17]	τοῦτο λέγεται, καθάπερ εἰ Ῥωμαϊστί.	ποία	οὖν ἐνθάδ´ ὀφρὺς τοῦ ἐξηγουμένου;
[1, 22]	ποῦ οὖν θῶμεν τὸ ἀγαθόν;	ποίᾳ	οὐσίᾳ αὐτὸ ἐφαρμόσομεν; τῇ ἐφ´
[1, 8]	σοι ἄλλο εἰπεῖν ἢ ὅτι	ποιὰ	προαίρεσις {φαντασιῶν} ~Πῶς ἀπὸ τοῦ
[1, 29]	προαίρεσις ποιά, τοῦ κακοῦ προαίρεσις	ποιά.	τί οὖν τὰ ἐκτός; ὗλαι
[1, 29]	εὐσταθείας. Οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ προαίρεσις	ποιά,	τοῦ κακοῦ προαίρεσις ποιά. τί
[1, 28]	μὴ ἀρκῇ τὸ φαινόμενον; καὶ	ποία	τραγῳδία ἄλλην ἀρχὴν ἔχει; Ἀτρεὺς
[1, 29]	δεσμωτήριον, ἰδοὺ μέλλεις τραχηλοκοπεῖσθαι’ καὶ	ποίαν	ἔπραξα ἂν εἰσαγωγήν, ἵν´, ἂν
[1, 4]	νὴ τοὺς θεούς, προκόπτεις, ἄνθρωπε·	ποίαν	προκοπήν. τί ἐμπαίζεις αὐτῷ; τί
[1, 10]	ἡ τοῦ κόσμου διοίκησις καὶ	ποίαν	τινὰ χώραν ἐν αὐτῷ ἔχει
[1, 12]	πατήρ. βάλε αὐτὸν εἰς φυλακήν.	ποίαν	φυλακήν; ὅπου νῦν ἐστιν. ἄκων
[1, 6]	δὲ τὸ μέμφεσθαι καὶ ἐγκαλεῖν	ποίας	ἀφορμὰς ἔχεις σὺ δ´ ἐμοὶ
[1, 25]	καὶ ἐντολὰς παρὰ τοῦ Διὸς	ποίας	ἔτι παρ´ ἐμοῦ θέλεις; κρείσσων
[1, 19]	εἴ τις ἡμῶν ἐπύθετο τί	ποιεῖ	αὐτός; ἐλέγετο ὅτι μετὰ Φηλικίωνος
[1, 19]	τὸ ζῷον· αὑτοῦ ἕνεκα πάντα	ποιεῖ.	καὶ γὰρ ὁ ἥλιος αὑτοῦ
[1, 19]	ὁ ἥλιος αὑτοῦ ἕνεκα πάντα	ποιεῖ	καὶ τὸ λοιπὸν αὐτὸς ὁ
[1, 25]	τὰς ἀξίας· μόνον μηδὲν βαρούμενος	ποίει,	μὴ θλιβόμενος μηδ´ ὑπολαμβάνων ἐν
[1, 29]	τοῦτο καὶ ἰδεῖν, τί μου	ποιεῖ	ὁ ἀθλητής, πῶς μελετᾷ τὴν
[1, 14]	ὑπὸ σκιᾶς, ἣν ἡ γῆ	ποιεῖ·	ὁ δὲ καὶ τὸν ἥλιον
[1, 28]	ὅρα μὴ τῷ παρακολουθεῖν οἷς	ποιεῖ,	ὅρα μὴ τῷ κοινωνικῷ, μὴ
[1, 29]	δόγματα ὀρθὰ μὲν ὄντα ἀγαθὴν	ποιεῖ	τὴν προαίρεσιν, στρεβλὰ δὲ καὶ
[1, 2]	εἰπόντος ἄγε, ἀδελφέ, τί μέλλεις	ποιεῖν;	ἀποκόπτομεν τοῦτο τὸ μέρος καὶ
[1, 13]	παρέχειν πράγματα. ~Πῶς ἕκαστα ἔστιν	ποιεῖν	ἀρεστῶς θεοῖς. Πυθομένου δέ τινος,
[1, 8]	προσήκει ἢ τῷ φιλοσόφῳ ἐμπείρως	ποιεῖν.	εἴπερ γὰρ ἀτελὴς συλλογισμός ἐστι
[1, 19]	γίνεται τὸ πάντα αὑτοῦ ἕνεκα	ποιεῖν.	ἐπεὶ τί ἐκδέχῃ; ἵνα τις
[1, 16]	εἴχομεν, ἄλλο τι ἔδει ἡμᾶς	ποιεῖν	καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ ἢ
[1, 27]	μὴ ἔχω, τί με θέλετε	ποιεῖν;	οὐ δύναμαι τὸν θάνατον ἀποφυγεῖν·
[1, 7]	συμβαίνει. τί οὖν μοι καθήκει	ποιεῖν;	προσδέχεσθαι τὸ ψεῦδος; καὶ πῶς
[1, 11]	ἐπὶ πάντων τὸ αἴτιον τοῦ	ποιεῖν	τι ἡμᾶς ἢ μὴ ποιεῖν,
[1, 23]	ἔχοντα· οἶδεν γὰρ τίνα δεῖ	ποιεῖν	τὸν πολιτευόμενον· ἐπείτοι εἰ ὡς
[1, 11]	ποιεῖν τι ἡμᾶς ἢ μὴ	ποιεῖν,	τοῦ λέγειν τινὰ ἢ μὴ
[1, 24]	δειλίας; Τί οὖν ποιήσω; (Τί	ποιεῖς,	ἐκ πλοίου ὅταν ἐξίῃς; μή
[1, 28]	φαινόμενον. τούτου οὖν μηδεμίαν ἐπιμέλειαν	ποιεῖσθαι	τίνος ὑμῖν δοκεῖ; τίνες δὲ
[1, 11]	θέλεις ἐπίσκεψιν τῶν σαυτοῦ δογμάτων	ποιεῖσθαι.	τοῦτο δ´ ὅτι μιᾶς ὥρας
[1, 27]	τὰς αἰσθήσεις ἀναιροῦντες ἄλλο τι	ποιεῖτε;	τίς ὑμῶν εἰς βαλανεῖον ἀπελθεῖν
[1, 14]	φωτὸς εἰς τὸ βλέπειν τί	ποιεῖτε;	τούτῳ τῷ θεῷ ἔδει καὶ
[1, 4]	ταύτην ἔχει τὴν ἐπαγγελίαν εὐδαιμονίαν	ποιῆσαι	καὶ ἀπάθειαν καὶ εὔροιαν, πάντως
[1, 27]	αὐτός, οὐ φθονήσω ἄλλῳ τοῦ	ποιῆσαί	τι γενναῖον’ ἔστω ταῦτα ὑπὲρ
[1, 17]	ὅτι δοκεῖ σοι κρεῖττον εἶναι	ποιῆσαί	τι τούτων ἢ ἀποθανεῖν. πάλιν
[1, 9]	γὰρ ἡμῖν ποιήσουσιν; ἃ δύνανται	ποιῆσαι,	τούτων οὐκ ἐπιστρεψόμεθα· ὧν ἡμῖν
[1, 28]	ἐναργῶς ὅτι ἐξηπάτηται καὶ οὐ	ποιήσει·	μέχρι δ´ ἂν οὗ μὴ
[1, 28]	οὐδέποθ´ ἡμῶν οὐδεὶς οὐδὲν εἰκῇ	ποιήσει.	ὅπου δὲ τὸ πρῶτον καὶ
[1, 14]	ὑπ´ ἐκείνου δεδομένων μηδ´ ἄκοντες	ποιήσειν	τι ἢ πείσεσθαι τῶν ἀναγκαίων.
[1, 10]	(Κἀγὼ ἔλεγον αὐτῷ ὅτι Οὐ	ποιήσεις,	ἀλλ´ ὀσφρανθεὶς μόνον τῆς Ῥώμης
[1, 25]	παραστὰς λίθον λοιδόρει· καὶ τί	ποιήσεις;	ἂν οὖν τις ὡς λίθος
[1, 2]	εἰμι; καὶ σὺ τὸ σὸν	ποιήσεις	κἀγὼ τὸ ἐμόν. σόν ἐστιν
[1, 19]	παρεῖναι πᾶσιν, ἐὰν ἀποθάνῃς, τί	ποιήσεις;	(Μενεῖ μου τὸ ὄνομα. (Γράψον
[1, 19]	Καῖσαρ αὐτὸν ἐπὶ τοῦ λασάνου	ποιήσῃ·	πῶς εὐθὺς λέγομεν φρονίμως μοι
[1, 14]	τὰς θύρας καὶ σκότος ἔνδον	ποιήσητε,	μέμνησθε μηδέποτε λέγειν ὅτι μόνοι
[1, 12]	τοιαύτη, δι´ ἧς ἐκεῖνοι μὲν	ποιήσουσι	τὰ φαινόμενα αὐτοῖς, ἡμεῖς δ´
[1, 9]	καὶ ὀργίλοι; τί γὰρ ἡμῖν	ποιήσουσιν;	ἃ δύνανται ποιῆσαι, τούτων οὐκ
[1, 27]	ἀναγκαῖον ὁ θάνατος. τί γὰρ	ποιήσω;	ποῦ γὰρ αὐτὸν φύγω; ἔστω
[1, 7]	(Ναί. (Ἀλλὰ λέγει τις ὅτι	ποιήσω	σε δυνατοῦ δεξάμενον ὑπόθεσιν ἐπ´
[1, 24]	δίχα τῆς δειλίας; Τί οὖν	ποιήσω;	(Τί ποιεῖς, ἐκ πλοίου ὅταν
[1, 22]	πάντα ταῦτα ἐξακολουθεῖ. Τί οὖν	ποιήσωμεν;	(Αὕτη ἐστὶ ζήτησις τοῦ φιλοσοφοῦντος
[1, 28]	ἀκολουθῆσαι τοῖς φαινομένοις τοιαῦτα κακὰ	ποιήσωσι	καὶ πάθωσιν, ἐμοὶ δὲ μὴ
[1, 22]	μανθάνεις συλλογισμόν, τί δέ ςοι	ποιητέον	ἐστίν, σὺ κάλλιον οἶδας ἢ
[1, 7]	δίδοται. τί οὖν ἐπὶ τούτων	ποιητέον;	ἢ μή ποτε ὡς οὐκ
[1, 7]	ἀναγκαῖον ὁμολογεῖν, ὅτι ἐπίσκεψίν τινα	ποιητέον	τῶν τόπων τούτων, περὶ οὓς
[1, 9]	ὁτιοῦν, τὸ δὲ τὸν θεὸν	ποιητὴν	ἔχειν καὶ πατέρα καὶ κηδεμόνα
[1, 14]	τοσούτους ἀφ´ οὕτω πολλῶν καὶ	ποικίλων	πραγμάτων ἐν τῇ σαυτοῦ ψυχῇ
[1, 11]	ἔφη, περὶ λευκῶν καὶ μελάνων,	ποῖον	ἂν κριτήριον παρεκαλοῦμεν πρὸς διάγνωσιν
[1, 5]	οὐδέν’ ἔτι τούτῳ διαλέγομαι; καὶ	ποῖον	αὐτῷ πῦρ ἢ ποῖον σίδηρον
[1, 25]	οὖν ἐντολὴν ἔχων ἐκεῖθεν ἐλήλυθας,	ποῖον	διάταγμα; τὰ σὰ τήρει ἐκ
[1, 29]	φοβεροί, ποῖον ἔτι πρᾶγμα ἔχω,	ποῖον	ἔτι κύριον; Τί οὖν; κηρύσσειν
[1, 25]	ἄλλοι ἔχουσιν, τούτων οὐκ ἐπιστρεφόμεθα.	ποῖον	ἔτι πρᾶγμα ἔχομεν; (Ἀλλὰ ἔντειλαί
[1, 29]	ἃ οἱ δεσπόται εἰσὶ φοβεροί,	ποῖον	ἔτι πρᾶγμα ἔχω, ποῖον ἔτι
[1, 11]	ἢ οὐκ ὀρθῶς γινομένων ἀμφισβητοῦμεν,	ποῖον	θέλεις κριτήριον παραλάβωμεν; (Οὐκ οἶδ´,
[1, 5]	καὶ ποῖον αὐτῷ πῦρ ἢ	ποῖον	σίδηρον προσαγάγω, ἵν´ αἴσθηται ὅτι
[1, 11]	οὐδὲν ἄλλο ἐπισκοπήσομεν οὐδ´ ἐξετάσομεν,	ποῖόν	τι ἐστὶν ἢ πῶς ἔχει,
[1, 10]	καὶ τίς εἶ σὺ καὶ	ποῖόν	τι σοῦ τὸ ἀγαθὸν καὶ
[1, 11]	ψυχρῶν καὶ σκληρῶν καὶ μαλακῶν,	ποῖόν	τι; (Τὴν ἁφήν. (Οὐκοῦν, ἐπειδὴ
[1, 9]	καὶ ῥᾴδιος τοῖς οὕτω διακειμένοις.	ποῖος	γὰρ ἔτι τύραννος ἢ ποῖος
[1, 9]	ποῖος γὰρ ἔτι τύραννος ἢ	ποῖος	κλέπτης ἢ ποῖα δικαστήρια φοβερὰ
[1, 3]	οὐκ ἐπαρθήσῃ; νῦν δ´ οὐ	ποιοῦμεν,	ἀλλ´ ἐπειδὴ δύο ταῦτα ἐν
[1, 12]	εἶναι. πῶς γὰρ ἐπὶ γραμματικῶν	ποιοῦμεν;	βούλομαι γράφειν ὡς θέλω τὸ
[1, 28]	(Μαινόμενοι. (Ἡμεῖς οὖν ἄλλο τι	ποιοῦμεν;	~Περὶ εὐσταθείας. Οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ
[1, 22]	μισεῖν αὐτόν. τί οὖν ναοὺς	ποιοῦμεν,	τί οὖν ἀγάλματα, ὡς κακοῖς
[1, 6]	ἢ ἐξηγησάσθωσαν ἡμῖν τί τὸ	ποιοῦν	ἐστιν ἕκαστον τούτων ἢ πῶς
[1, 4]	τῇ φύσει τὰ ἀπαθῆ με	ποιοῦντα.	ὦ μεγάλης εὐτυχίας, ὦ μεγάλου
[1, 5]	τὸ ἐπελθὸν ἐν μέσῳ καὶ	ποιοῦσι	καὶ λέγουσι. ~Περὶ προνοίας. Ἀφ´
[1, 10]	ἡμετέροις; ἂν ἐπιστῆτε, τί ἐκεῖνοι	ποιοῦσιν,	αἰσθήσεσθε. τί γὰρ ἄλλο ἢ
[1, 29]	δὲ κιθαρῳδοῦ, οὐχ ὡς ἐκεῖνοι	ποιοῦσιν.	ἅμα μὲν ἐπέστη καὶ ἐπῄνεσεν
[1, 29]	φιλοσόφων τί λέγουσιν ἢ τί	ποιοῦσιν.	ἄφες αὐτόν. ἀλλ´ ἔξελθε πάλιν
[1, 16]	τοῦτό μου τὸ ἔργον ἐστίν,	ποιῶ	αὐτὸ οὐδ´ ἐγκαταλείψω τὴν τάξιν
[1, 28]	ἀλλά τι ἐφάνη καὶ εὐθὺς	ποιῶ	τὸ φανέν. κρείσσων γάρ εἰμι
[1, 12]	γονεῖς, εἶτα οὕτως γεννηθῆναι. ἐκ	ποίων	τινῶν; ἐκ τοιούτων, ὁποῖοι ἦσαν.
[1, 20]	οὖν τί ἐστιν; σύστημα ἐκ	ποιῶν	φαντασιῶν. οὕτως γίνεται φύσει καὶ
[1, 28]	ἐρωμένας κτᾶσθαι, ἀλλ´ ἐπὶ τὸ	πολεμεῖν.	ταῦτ´ ἐστὶ τὰ ἀνθρωπικὰ πταίσματα,
[1, 24]	πενία· φεύγετε ἄνδρες, πάρεισιν οἱ	πολέμιοι’	ἐροῦμέν σοι ἄπελθε, σεαυτῷ μαντεύου·
[1, 24]	στίλβον καὶ συνεστραμμένον. οὐδείς’ φησίν,	πολέμιος	ἐγγύς ἐστιν· πάντα εἰρήνης γέμει.
[1, 24]	καὶ λέγων ἤδη παρεῖναι τοὺς	πολεμίους.	οὕτως νῦν καὶ σὺ ἂν
[1, 22]	κλέψαι αὐτὸ ἐκ βαλανείου. ἔνθεν	πόλεμοι,	στάσεις, τυραννίδες, ἐπιβουλαί. πῶς δ´
[1, 28]	δὲ καὶ λέγεις τὰ τηλικαῦτα;	πολέμους	καὶ στάσεις καὶ ἀπωλείας πολλῶν
[1, 28]	ἀπωλείας πολλῶν ἀνθρώπων καὶ κατασκαφὰς	πόλεων;	καὶ τί μέγα ἔχει ταῦτα;
[1, 12]	ἀγαθοὶ πολῖται τῷ νόμῳ τῆς	πόλεως.	ὁ δὲ παιδευόμενος ταύτην ὀφείλει
[1, 4]	ἄνθρωπος, ἐπὶ ταῦτά μου τὰς	πολιὰς	ἐτήρησα’ τίς λέγει ταῦτα; δοκεῖτε
[1, 25]	τὸν λόφον ἀνέβην· πάλιν ἄρχομαι	πολιορκεῖσθαι"	ἄλλος λέγει ἐγὼ δειπνῆσαι θέλω
[1, 28]	ἀνθρωπικὰ πταίσματα, τοῦτό ἐστιν ἡ	πολιορκία,	τοῦτό ἐστι κατασκαφή, ὅταν τὰ
[1, 22]	μου καταγελάσονται. ἥξει τις γέρων	πολιὸς	χρυσοῦς δακτυλίους ἔχων πολλούς, εἶτα
[1, 12]	τὰ ὅλα καθάπερ οἱ ἀγαθοὶ	πολῖται	τῷ νόμῳ τῆς πόλεως. ὁ
[1, 23]	γὰρ τίνα δεῖ ποιεῖν τὸν	πολιτευόμενον·	ἐπείτοι εἰ ὡς ἐν μυίαις
[1, 23]	αὐτῷ. διὰ τοῦτο φησὶν οὐδὲ	πολιτεύσεσθαι	τὸν νοῦν ἔχοντα· οἶδεν γὰρ
[1, 6]	χρείαν εἶχεν τὸ λογικὸν ζῷον,	πολλὰ	δὲ κοινὰ εὑρήσεις ἡμῖν καὶ
[1, 19]	ἄνθρωπε, ἄφες τὸ πρᾶγμα· δαπανήσεις	πολλὰ	εἰς οὐδέν. (Ἀλλ´ οἱ τὰς
[1, 9]	ἄλλος ἄλλῳ φθονήσει; διὰ τί	πολλὰ	κεκτημένους θαυμάσει ἢ τοὺς ἐν
[1, 6]	ἐφ´ ἡμῶν μόνων γίνεται ταῦτα;	πολλὰ	μὲν ἐπὶ μόνων, ὧν ἐξαιρέτως
[1, 30]	τοιοῦτον τί οὕτως μεγάλα καὶ	πολλὰ	παρασκευαζόμεθα πρὸς τὸ μηδέν; τοῦτο
[1, 28]	μέγα πολλοὺς βοῦς ἀποθανεῖν καὶ	πολλὰ	πρόβατα καὶ πολλὰς καλιὰς χελιδόνων
[1, 26]	διδασκομένοις, ἐπὶ δὲ τῶν βιωτικῶν	πολλὰ	τὰ περισπῶντα. γελοῖος οὖν ὁ
[1, 25]	θαυμαστὸν εἰ καὶ ἐν φιλοσοφίᾳ	πολλὰ	τῶν ἀληθῶν παράδοξα φαίνεται τοῖς
[1, 4]	οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ἢ τὸ	πολλὰ	τῶν Χρυσίππου νοεῖν. νῦν δ´
[1, 25]	τὰς τῶν φιλοσόφων, φέρε ἃ	πολλάκις	ἤκουσας, φέρε δ´ ἃ εἶπας
[1, 28]	ἀποθανεῖν καὶ πολλὰ πρόβατα καὶ	πολλὰς	καλιὰς χελιδόνων ἢ πελαργῶν ἐμπρησθῆναι
[1, 4]	εὔροια. τίς οὖν προκόπτει; ὁ	πολλὰς	Χρυσίππου συντάξεις ἀνεγνωκώς; μὴ γὰρ
[1, 20]	πλανᾶσθαι τοῦ μὴ πλανᾶσθαι, ἐνταῦθα	πολλὴν	προσοχὴν εἰσφέρομεν εἰς διάκρισιν τῶν
[1, 11]	ἀπολειφθῆναι τὸ παιδίον διὰ τὴν	πολλὴν	φιλοστοργίαν τῶν γονέων ὑμῶν καὶ
[1, 29]	καὶ ἀδίκου καὶ δικαίου; Ὦ	πολλῆς	ἀδικίας τῶν πεπαιδευμένων. ταῦτα οὖν
[1, 20]	περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν. ἀλλὰ	πολλῆς	ἔχει χρείαν παρασκευῆς καὶ πόνου
[1, 20]	ἀρκεῖται ψοφήσαντος, ἀλλ´ ὑπὸ τῆς	πολλῆς	προσοχῆς μουσικὸς γίνεται. οὕτως ὅπου
[1, 16]	χρηστικήν. τί οὖν; ἐπεὶ οἱ	πολλοὶ	ἀποτετύφλωσθε, οὐκ ἔδει τινὰ εἶναι
[1, 2]	τοῦτο πεφύκαμεν, οὐ πάντες ἢ	πολλοὶ	γίνονται τοιοῦτοι; (Ἵπποι γὰρ ὠκεῖς
[1, 3]	ἐνθυμοῦνται περὶ αὑτῶν, οἱ δὲ	πολλοὶ	τἀναντία. τί γὰρ εἰμί; ταλαίπωρον
[1, 5]	τῶν μαχομένων ἀφίστασθαι. οἱ δὲ	πολλοὶ	τὴν μὲν σωματικὴν ἀπονέκρωσιν φοβούμεθα
[1, 18]	τὰς φωνὰς ταύτας ἃς οἱ	πολλοὶ	τῶν φ- των τούτους οὖν
[1, 9]	τὴν Ῥώμην ὡς ἐδόκει τοῖς	πολλοῖς	ἠτυχηκὼς καὶ πρότερον μὲν ἐπιφανὴς
[1, 24]	κἀγὼ συγκατατάττω ἐμαυτὸν σὺν τοῖς	πολλοῖς	καὶ μετὰ πολλῶν περιπατῶ. τὸ
[1, 2]	μοι λέγεις ὅτι ἐξομοιώθητι τοῖς	πολλοῖς’	καὶ πῶς ἔτι πορφύρα ἔσομαι;
[1, 1]	τέκνῳ καὶ δούλῳ. ἅτε οὖν	πολλοῖς	προσδεδεμένοι βαρούμεθα ὑπ´ αὐτῶν καὶ
[1, 1]	μᾶλλον θέλομεν πολλῶν ἐπιμελεῖσθαι καὶ	πολλοῖς	προσδεδέσθαι καὶ τῷ σώματι καὶ
[1, 18]	δὲ ὁρμᾶν, τί ἔτι τοῖς	πολλοῖς	χαλεπαίνομεν; (Κλέπται, φησίν, εἰσὶ καὶ
[1, 20]	ἔχει χρείαν παρασκευῆς καὶ πόνου	πολλοῦ	καὶ μαθημάτων. τί οὖν; ἐλπίζεις
[1, 28]	(Οὐδέν; (Τί δ´ ἔχει μέγα	πολλοὺς	βοῦς ἀποθανεῖν καὶ πολλὰ πρόβατα
[1, 22]	γέρων πολιὸς χρυσοῦς δακτυλίους ἔχων	πολλούς,	εἶτα ἐπισείσας τὴν κεφαλὴν ἐρεῖ
[1, 29]	λέγειν δεῖ ταῦτα πρὸς τοὺς	πολλούς;	(Ἵνα τί; οὐ γὰρ ἀρκεῖ
[1, 30]	τῆς μαχαίρας; τούτων ἕνεκα τοὺς	πολλοὺς	λόγους ἤκουον; ταῦτα οὐδὲν ἦν,
[1, 19]	τὸ ταράσσον καὶ καταπλῆττον τοὺς	πολλούς;	ὁ τύραννος καὶ οἱ δορυφόροι;
[1, 7]	τοιούτους λόγους πραγματεία λανθάνει τοὺς	πολλοὺς	περὶ καθήκοντος οὖσα. ζητοῦμεν γὰρ
[1, 28]	πολέμους καὶ στάσεις καὶ ἀπωλείας	πολλῶν	ἀνθρώπων καὶ κατασκαφὰς πόλεων; καὶ
[1, 24]	ἀλλὰ μακάριος ὁ δεῖνα· μετὰ	πολλῶν	γὰρ περιπατεῖ. κἀγὼ συγκατατάττω ἐμαυτὸν
[1, 12]	τοῖς θεοῖς ἡγεῖσθαι αὑτόν, μετὰ	πολλῶν	δ´ ὄντα μὴ ὄχλον καλεῖν
[1, 1]	ἑνὶ προσηρτηκέναι ἑαυτοὺς μᾶλλον θέλομεν	πολλῶν	ἐπιμελεῖσθαι καὶ πολλοῖς προσδεδέσθαι καὶ
[1, 14]	τύπους δὲ τοσούτους ἀφ´ οὕτω	πολλῶν	καὶ ποικίλων πραγμάτων ἐν τῇ
[1, 24]	σὺν τοῖς πολλοῖς καὶ μετὰ	πολλῶν	περιπατῶ. τὸ δὲ κεφάλαιον· μέμνησο
[1, 10]	νέους, συμπροθυμούμεθα καὶ αὐτοὶ συμπαίζειν.	πολὺ	δὲ πλέον, εἰ ἑώρων διεγηγερμένους
[1, 14]	ψυχαὶ δ´ αἱ ἡμέτεραι οὐ	πολὺ	πλέον; ἀλλ´ αἱ ψυχαὶ μὲν
[1, 26]	τὸ ἀκόλουθον τῇ ὑποθέσει παραδέχεσθαι.	πολὺ	πρότερον δὲ νόμος βιωτικός ἐστιν
[1, 12]	ὅτι οὐδέ σε λήθω Κινύμενος"	Πολὺ	πρότερον οὖν ἀναγκαῖόν ἐστι περὶ
[1, 10]	ῥᾳθυμοῦμεν καὶ νυστάζομεν; οὔ· ἀλλὰ	πολὺ	πρότερον ὑμεῖς οἱ νέοι. ἐπεί
[1, 25]	ἂν μέτριον, μενῶ· ἂν λίαν	πολύν,	ἐξέρχομαι. τούτου γὰρ μεμνῆσθαι καὶ
[1, 25]	ἐν Γυάροις οἴκει. οἰκῶ. ἀλλὰ	πολύς	μοι καπνὸς φαίνεται τὸ ἐν
[1, 16]	γέγονεν, οὐ μόνον τροφαὶ καὶ	πόμα,	ἀλλὰ καὶ κοίτη καὶ τὸ
[1, 20]	δὲ καὶ λύχνον ἅπτεις καὶ	πονεῖς	ὑπὲρ ἡμῶν καὶ τηλικαῦτα βιβλία
[1, 7]	προφάσεις ζητοῦμεν, καθ´ ἃς οὐ	πονήσομεν	οὐδ´ ἀγρυπνήσομεν ἐξεργαζόμενοι τὸν αὑτῶν
[1, 18]	γὰρ αἱ ἀπώλειαι, τούτων οἱ	πόνοι,	ὧν καὶ αἱ κτήσεις. Ἀλλ´
[1, 29]	καὶ ζωὴ καὶ ἡδονὴ καὶ	πόνος.	ἐπεὶ χωρὶς τούτων ἄγαγέ μοι
[1, 2]	ἐστιν ἢ ζωή; λέγω ζωή.	πόνος	ἢ ἡδονή; λέγω ἡδονή. ἀλλά,
[1, 11]	οὔτε θάνατος οὔτε φυγὴ οὔτε	πόνος	οὔτε ἄλλο τι τῶν τοιούτων
[1, 24]	μαινομένων ἀνθρώπων. οἷα δὲ περὶ	πόνου,	οἷα δὲ περὶ ἡδονῆς, οἷα
[1, 20]	πολλῆς ἔχει χρείαν παρασκευῆς καὶ	πόνου	πολλοῦ καὶ μαθημάτων. τί οὖν;
[1, 4]	τοῦτο ἐκδεδήμηκε, λέγω αὐτῷ αὐτόθεν	πορεύεσθαι	εἰς οἶκον καὶ μὴ ἀμελεῖν
[1, 25]	Ἀχιλλέα καὶ ἀπόσπασον τὴν Βρισηίδα.	πορεύομαι.	ἔρχου. ἔρχομαι. ὡς γὰρ ἐπὶ
[1, 25]	Ἀχιλλέα. καταταγεὶς Ἀγαμέμνων λέγει μοι	πορεύου	πρὸς τὸν Ἀχιλλέα καὶ ἀπόσπασον
[1, 2]	τι ἔχειν ἐξαίρετον. ἐγὼ δὲ	πορφύρα	εἶναι βούλομαι, τὸ ὀλίγον ἐκεῖνο
[1, 2]	τοῖς πολλοῖς’ καὶ πῶς ἔτι	πορφύρα	ἔσομαι; Ταῦτα εἶδεν καὶ Πρῖσκος
[1, 2]	ἢ διαπρέπει ἐν αὐτῷ ὡς	πορφύρα	καὶ τοῖς ἄλλοις δὲ καλὸν
[1, 2]	ὤν; τί δ´ ὠφελεῖ ἡ	πορφύρα	τὸ ἱμάτιον; τί γὰρ ἄλλο
[1, 27]	ἔλεγεν ἀνεξέταστον βίον μὴ ζῆν.	~Ποσαχῶς	αἱ φαντασίαι γίνονται καὶ τίνα
[1, 29]	ταῖς χερσὶν ἀπειλεῖ καὶ τοῖς	ποσίν’	ἂν λέγῃ τραχηλοκοπήσω σε’ λέγω
[1, 10]	διεξαγαγεῖν τὸ λοιπὸν τοῦ βίου·	Πόσον	γὰρ ἔτι ἐστὶν ἐμοὶ τὸ
[1, 1]	ἐστι καὶ τί δύναται καὶ	πόσου	ἀξία οὖσα ἐλήλυθεν, καὶ τὰς
[1, 2]	γὰρ εἶ ὁ σαυτὸν εἰδώς,	πόσου	ἄξιος εἶ σεαυτῷ καὶ πόσου
[1, 25]	καὶ ἄλλος με κωλύει. Μέχρι	πόσου	οὖν ὑπακουστέον τοῖς τοιούτοις; μέχρις
[1, 2]	τὰ μηδὲν προσήκοντα. Μόνον σκέψαι,	πόσου	πωλεῖς τὴν σεαυτοῦ προαίρεσιν. ἄνθρωπε,
[1, 2]	πόσου ἄξιος εἶ σεαυτῷ καὶ	πόσου	σεαυτὸν πιπράσκεις· ἄλλοι γὰρ ἄλλων
[1, 16]	σύμβολον καὶ εὐπρεπὲς καὶ σεμνόν,	πόσῳ	κάλλιον τοῦ τῶν ἀλεκτρυόνων λόφου,
[1, 6]	γίνεσθαι ἐν τῷ κόσμῳ; (Καὶ	πόσῳ	κρεῖττον ἀπομύξασθαί σε ἢ ἐγκαλεῖν;
[1, 16]	κάλλιον τοῦ τῶν ἀλεκτρυόνων λόφου,	πόσῳ	μεγαλοπρεπέστερον τῆς χαίτης τῶν λεόντων.
[1, 17]	φύσεως, αὐτὸς δ´ οὐκ ἀκολουθεῖ·	πόσῳ	πλέον τοῦ ἐκεῖνον ἐξηγουμένου; οὐδὲ
[1, 10]	ἔλεγεν παρερχόμενος, καὶ εἰπεῖν ὅτι	πόσῳ	σοῦ ἐγὼ κομψότερος μάντις εἰμί’
[1, 18]	καὶ μιαροὺς ἔστω· σὺ πῶς	ποτ´	ἀπεσοφώθης ἄφνω- ν. ἀ̣ λλως̣
[1, 28]	πιστόν, τὸν φιλόξενον, τὸν κόσμιον.	πότ´	ἔπταισεν ὁ Ἀχιλλεύς; ὅτε ἀπέθανεν
[1, 22]	δίκαιον καλόν ἐστι καὶ πρέπον;	πότ´	οὖν ἡ μάχη γίνεται; περὶ
[1, 8]	τὸν ἀτελῆ οὐδὲν ἧττον. Τί	ποτ´	οὖν οὐ γυμνάζομεν αὑτούς τε
[1, 7]	ποτὲ μὲν ἓν ἑνὶ ἀκολουθεῖ,	ποτὲ	δὲ πλείοσιν κοινῇ. μή ποτε
[1, 7]	τί τισιν ἀκόλουθον γίνεται καὶ	ποτὲ	μὲν ἓν ἑνὶ ἀκολουθεῖ, ποτὲ
[1, 29]	περὶ αὐτοῦ; οὗτος οὖν τίς	ποτε	ὁ ἔχων ἐξουσίαν τοῦ ἀποφήνασθαί
[1, 1]	βορέας. τί ἡμῖν καὶ αὐτῷ;	πότε	ὁ ζέφυρος πνεύσει; ὅταν αὐτῷ
[1, 7]	ποτὲ δὲ πλείοσιν κοινῇ. μή	ποτε	οὖν καὶ τοῦτο ἀνάγκη προσλαβεῖν
[1, 2]	ἀλλ´ ἐὰν εἴπῃς, ἀποκτενῶ σε.	πότε	οὖν σοι εἶπον, ὅτι ἀθάνατός
[1, 1]	βαλῶ. τὸ σωμάτιον. ἀποκεφαλίσω σε.	πότε	οὖν σοὶ εἶπον, ὅτι μόνου
[1, 11]	τρέχοντος ᾧ ἐσπουδάκει, εἶτα νικήσαντός	ποτε	παραλόγως σπόγγων δεῆσαι αὐτῷ πρὸς
[1, 4]	τι ἐκκλίνῃ, οἶδεν ὅτι περιπεσεῖταί	ποτέ	τινι παρὰ τὴν ἔκκλισιν τὴν
[1, 29]	ἐν γωνίᾳ δυνάμενον στεφανωθῆναι Ὀλύμπια;	πότε	τις ἐμοὶ καταγγελεῖ τοιοῦτον ἀγῶνα;
[1, 9]	ἀπελθεῖν ὅθεν ἐληλύθαμεν, ἄφες λυθῆναί	ποτε	τῶν δεσμῶν τούτων τῶν ἐξηρτημένων
[1, 20]	ὁ οὖν λόγος πρὸς τί	ποτε	ὑπὸ τῆς φύσεως παρείληπται; πρὸς
[1, 7]	ἐπὶ τούτων ποιητέον; ἢ μή	ποτε	ὡς οὐκ ἀρκεῖ τὸ δανείσασθαι
[1, 4]	{προ{ ς} τίθεσαι καὶ παρασκευάζῃ,	πότερα	συμφώνως τῇ φύσει ἢ ἀσυμφώνως.
[1, 12]	ἐστι περὶ ἑκάστου τούτων ἐπεσκέφθαι,	πότερα	ὑγιῶς ἢ οὐχ ὑγιῶς λεγόμενόν
[1, 17]	μοι λέγῃς ὅτι οὐκ οἶδα	πότερον	ἀληθῶς ἢ ψευδῶς διαλέγῃ’ κἄν
[1, 1]	τῶν μελῶν ὡσαύτως ἡ μουσική·	πότερον	δ´ ᾀστέον νῦν καὶ κιθαριστέον
[1, 1]	τῶν γραπτέων, ἡ γραμματικὴ ἐρεῖ·	πότερον	δὲ γραπτέον τῷ ἑταίρῳ ἢ
[1, 22]	καὶ ἐν παντὶ μεταδιωκτέον, ἀλλὰ	πότερόν	ἐστιν ὅσιον τοῦτο τὸ χοιρείου
[1, 29]	ὑπόθεσιν. φθέγξαι τι, ἵνα εἰδῶμεν	πότερον	τραγῳδὸς εἶ ἢ γελωτοποιός· κοινὰ
[1, 9]	δεδεμένοι καὶ τοῦτο τρέφοντες καὶ	ποτίζοντες	καὶ ἀναπαύοντες καὶ καθαίροντες, εἶτα
[1, 8]	{τι} αὐτοῦ ὑπομιμνῄσκων, τίνος ἀπολελειμμένος	ποῦ	ἀποκέκλικεν; Τί οὖν; Πλάτων φιλόσοφος
[1, 13]	δ´ ἐμοῦ οὐκ ἔχουσιν. (Ὁρᾷς	ποῦ	βλέπεις; ὅτι εἰς τὴν γῆν,
[1, 27]	ὁ θάνατος. τί γὰρ ποιήσω;	ποῦ	γὰρ αὐτὸν φύγω; ἔστω ἐμὲ
[1, 7]	τι τὸν πατέρα ἀπέκτεινα; (Ἀνδράποδον,	ποῦ	γὰρ ἐνθάδε πατὴρ ἦν, ἵν´
[1, 4]	ταλαίπωρε, ὅπου σου τὸ ἔργον.	ποῦ	δέ σου τὸ ἔργον; ἐν
[1, 11]	φιλοσόφων λεγόμενον, ὅτι οὐκ ἔξω	που	δεῖ ζητεῖν αὐτό, ἀλλ´ ἓν
[1, 29]	σοι ταύτην τὴν ἐξουσίαν δέδωκεν;	ποῦ	δύνασαι νικῆσαι δόγμα ἀλλότριον; προσάγων’
[1, 9]	ἤνοικται ἡ θύρα. τί πενθεῖς;	ποῦ	ἔτι τόπος δακρύοις; τίς ἔτι
[1, 29]	οὖν εἶχε Σωκράτης ἀντὶ τούτων;	ποῦ	ἦν ἡ οὐσία αὐτῷ τοῦ
[1, 22]	μαίνομαι; ναί· ἀλλ´ ἂν ἐνταῦθά	που	θῶ τὸ ἀγαθόν, ἐν τοῖς
[1, 22]	Ἐπικάρπιος; καὶ μήν, ἂν ἐνταῦθά	που	θῶμεν τὴν οὐσίαν τοῦ ἀγαθοῦ,
[1, 24]	Κιθαιρών, τί μ´ ἐδέχου; ἀνδράποδον,	ποῦ	οἱ στέφανοι, ποῦ τὸ διάδημα;
[1, 22]	τέκνα, πατρίς, ἁπλῶς οἱ κοινωνοί.	ποῦ	οὖν θῶμεν τὸ ἀγαθόν; ποίᾳ
[1, 4]	ἔργον ζητεῖτε, ἀλλαχοῦ τὴν προκοπήν.	Ποῦ	οὖν προκοπή; εἴ τις ὑμῶν
[1, 28]	αἰδήμονι, τῷ ἀσφαλεῖ, τῷ συνετῷ.	ποῦ	οὖν τὸ μέγα ἐν ἀνθρώποις
[1, 29]	τὸ ἀσεβές; μεμελέτηκεν αὐτό; μεμάθηκεν;	ποῦ;	παρὰ τίνι; εἶτα μουσικὸς μὲν
[1, 19]	γὰρ ἔχεις; ὁρμὴν ἀναμάρτητον; καὶ	ποῦ	σοι μέτεστιν; ἄγε, ἐν νηὶ
[1, 4]	ἔργον τῆς ἀρετῆς, ἵνα μάθῃ	ποῦ	τὴν προκοπὴν ζητῇ; ἐκεῖ ζήτησον
[1, 12]	ἴσος εἶ τοῖς θεοῖς, ἐκεῖ	που	τίθεσθαι τὸ ἀγαθόν; τάλας ἐγώ,
[1, 24]	ἐδέχου; ἀνδράποδον, ποῦ οἱ στέφανοι,	ποῦ	τὸ διάδημα; οὐδέν σε ὠφελοῦσιν
[1, 27]	οὐ πίπτει εἰς ἡμᾶς; καὶ	ποῦ	φύγω τὸν θάνατον; μηνύσατέ μοι
[1, 19]	λέγω αὐτῷ ἄνθρωπε, ἄφες τὸ	πρᾶγμα·	δαπανήσεις πολλὰ εἰς οὐδέν. (Ἀλλ´
[1, 25]	τούτων οὐκ ἐπιστρεφόμεθα. ποῖον ἔτι	πρᾶγμα	ἔχομεν; (Ἀλλὰ ἔντειλαί μοι. (Τί
[1, 29]	δεσπόται εἰσὶ φοβεροί, ποῖον ἔτι	πρᾶγμα	ἔχω, ποῖον ἔτι κύριον; Τί
[1, 29]	τὸ Σωκράτης; ὡς ἔχει τὸ	πρᾶγμα	λέγε· ἵν´ οὖν τὸ Σωκράτους
[1, 24]	ὅταν αὐτοῖς μὴ ἀρέσκῃ τὸ	πρᾶγμα,	λέγει οὐκέτι παίξω’ καὶ σύ,
[1, 8]	ἰατρός ἐστιν; τί οὖν μιγνύεις	πράγματα	ἄλλως ἐπὶ τῶν αὐτῶν ἀνθρώπων
[1, 24]	εἴπῃς φοβερὰ τὰ ἐν Ῥώμῃ	πράγματα,	δεινόν ἐστι θάνατος, δεινόν ἐστι
[1, 28]	αὐτὸς ἀπόλλυται. καὶ τὰ μεγάλα	πράγματα	ἐν τούτῳ ἐστίν. ἔπταισεν μεγάλα
[1, 25]	καὶ οὐ μὴ θλιβῇς. τί	πράγματα	ἔχεις; ἢ μικρὸν ἔκδεξαι καὶ
[1, 27]	τὸ τελευταῖον, ὅταν μήτε τὰ	πράγματα	μεταθεῖναι δυνηθῶ μήτε τὸν ἐμποδίζοντα
[1, 12]	εἶ; τοῦτό ἐστιν ἑαυτῷ παρέχειν	πράγματα.	~Πῶς ἕκαστα ἔστιν ποιεῖν ἀρεστῶς
[1, 10]	καίτοι τί ὅμοια τὰ ἐκείνων	πράγματα	τοῖς ἡμετέροις; ἂν ἐπιστῆτε, τί
[1, 7]	τῶν συναγόντων λόγων καὶ τρόπων	πραγματεία	καὶ γυμνασία καὶ ἀναγκαία πέφηνεν.
[1, 7]	πάντας ἁπλῶς τοὺς τοιούτους λόγους	πραγματεία	λανθάνει τοὺς πολλοὺς περὶ καθήκοντος
[1, 11]	Πῶς τι οὖν χρῇ τῷ	πράγματι;	(Ἀθλίως, ἔφη. (Καὶ ὅς· Τίνα
[1, 27]	συνηθείᾳ. εἰ καὶ περὶ ἀγριδίου	πραγμάτιον	εἶχον, ἄλλον ἂν παρεκάλεσα τὸν
[1, 28]	Ὀδύσσεια. (Ἐκ τοιούτου οὖν μικροῦ	πράγματος	ἤρτηται τὰ τηλικαῦτα; (Τίνα δὲ
[1, 14]	ἄλλῃ καὶ μνήμας ἀπὸ μυρίων	πραγμάτων	διασῴζεις· ὁ δὲ θεὸς οὐχ
[1, 14]	ἀφ´ οὕτω πολλῶν καὶ ποικίλων	πραγμάτων	ἐν τῇ σαυτοῦ ψυχῇ φυλάττεις
[1, 14]	δὲ καὶ περὶ τῶν ἀνθρωπίνων	πραγμάτων	ἐνθυμεῖσθαι δύνασαι καὶ ἅμα μὲν
[1, 14]	ἅμα μὲν αἰσθητικῶς ἀπὸ μυρίων	πραγμάτων	κινεῖσθαι, ἅμα δὲ διανοητικῶς, ἅμα
[1, 27]	καὶ τριβήν, πρὸς τὰς τῶν	πραγμάτων	πιθανότητας τὰς προλήψεις ἐναργεῖς ἐσμηγμένας
[1, 27]	τὴν βοήθειαν· εἰ αἱ τῶν	πραγμάτων	πιθανότητες, καθ´ ἃς φαίνεταί τινα
[1, 10]	διὰ τί ἡμεῖς οὐκ ἐσμὲν	πρακτικοί;	εὐθὺς ἐγὼ πρῶτος, ὅταν ἡμέρα
[1, 28]	ἀληθές. ἄγε ἐπὶ δὲ τῶν	πράξεων	τί ἔχομεν τοιοῦτον οἷον ἐνθάδε
[1, 28]	καθαρῶς ὅτι ἀνθρώπῳ μέτρον πάσης	πράξεως	τὸ φαινόμενον (λοιπὸν ἢ καλῶς
[1, 26]	τοῖς φιλοσόφοις, οὗτος ἄλλο τι	πράσσει	ἵνα αὐτὸν συγκλητικὸς παρακατακείμενος θαυμάσει;
[1, 19]	αὐτὸν ἐτίμα ὁ Ἐπαφρόδιτος· τί	πράσσει	Φηλικίων ὁ ἀγαθός; φιλῶ σε.
[1, 26]	οὗτος τὸ ἀκόλουθον τῇ φύσει	πράττειν.	εἰ γὰρ ἐπὶ πάσης ὕλης
[1, 11]	τοῦ πράττειν τι ἢ μὴ	πράττειν	ἡμᾶς, ἀλλ´ ὑπολήψεις καὶ δόγματα.
[1, 11]	τῶν τοιούτων αἴτιόν ἐστι τοῦ	πράττειν	τι ἢ μὴ πράττειν ἡμᾶς,
[1, 11]	δόξῃ τοιαῦτά τινα εἶναι, οὐ	πράττομεν	τὰ ἀκόλουθα· τοῦ δόξαι δὲ
[1, 14]	ὅτι ἕκαστον τῶν ὑπ´ αὐτοῦ	πραττομένων	ἐφορᾶται ὑπὸ τοῦ θεοῦ, Οὐ
[1, 11]	ὡσαύτως δὲ καὶ τῶν ὀρθῶς	πραττομένων	ταὐτὸν τοῦτο αἴτιον ἀποφανοῦμεν. καὶ
[1, 11]	οὐκοῦν ὅταν μὴ ὀρθῶς τι	πράττωμεν,	ἀπὸ ταύτης τῆς ἡμέρας οὐδὲν
[1, 6]	τῇ ἑκάστου φύσει καὶ κατασκευῇ	πράττωμεν,	οὐκέτι τοῦ τέλους τευξόμεθα τοῦ
[1, 11]	μηδαμῶς ἔτι φιλόστοργον εἶναι τὸ	πραχθέν.	Τί οὖν; οὐδὲν ἦν τὸ
[1, 25]	μέχρις ἂν οὗ σῴζω τὸ	πρέπον	καὶ κατάλληλον. λοιπὸν οἱ μέν
[1, 22]	τὸ δίκαιον καλόν ἐστι καὶ	πρέπον;	πότ´ οὖν ἡ μάχη γίνεται;
[1, 16]	συνεχρήσατο καὶ ταύταις ὡς μάλιστα	πρεπόντως	ἐδύνατο; οὐ διέκρινεν δι´ αὐτῶν
[1, 10]	ἠνύομεν καὶ αὐτοί. οἶδα ἐγὼ	πρεσβύτερον	ἄνθρωπον ἐμοῦ τὸν νῦν ἐπὶ
[1, 9]	οἶμαι, ὅτι ἔδει καθῆσθαι τὸν	πρεσβύτερον	ἐνταῦθα οὐ τοῦτο μηχανώμενον, ὅπως
[1, 4]	ἄδοξόν τινα ἐρῶ καὶ ταπεινόν;	Πρίαμος	αὐτὰ οὐ λέγει; Οἰδίπους οὐ
[1, 10]	ὑπολάμβανε. νῦν οὖν τί ἐποίησεν;	πρὶν	ἐλθεῖν εἰς τὴν Ῥώμην, ἀπήντησαν
[1, 2]	μὴ λυπούμενον. τί οὖν ὠφέλησε	Πρῖσκος	εἷς ὤν; τί δ´ ὠφελεῖ
[1, 2]	πορφύρα ἔσομαι; Ταῦτα εἶδεν καὶ	Πρῖσκος	Ἑλουίδιος καὶ ἰδὼν ἐποίησε. προσπέμψαντος
[1, 21]	ἀφορμῇ χρῶμαι ὡς πέφυκα, ἂν	{προ{	ς} θέσει, ἂν ἐπιβολῇ, ἂν
[1, 17]	μᾶλλον’ διὰ τοῦτο γὰρ οἶμαι	{προ{	ς} τάσσουσιν τὰ λογικά, καθάπερ
[1, 4]	καὶ ἐκκλίνεις, πῶς ἐπιβάλλῃ καὶ	{προ{	ς} τίθεσαι καὶ παρασκευάζῃ, πότερα
[1, 24]	ἡμάρτομεν, ὅτι τοιοῦτον κατάσκοπον ἐπέμπομεν’	Πρὸ	σοῦ κατάσκοπος ἀποσταλεὶς Διογένης ἄλλα
[1, 29]	προσωπεῖον καὶ ἐν εἰδώλῳ αὐτὸν	προαγάγῃ,	ἀπώλετο ὁ τραγῳδὸς ἢ μένει;
[1, 29]	οἱ ἀγανακτοῦντες ὅτι οὐδεὶς αὐτοὺς	προάγει	οὐδὲ ζευγνύει καὶ εὔχονται τῷ
[1, 10]	τοὺς περὶ τὰς ἐν Ῥώμῃ	προαγωγὰς	ἐσπουδακότας. Εἰ οὕτως σφοδρῶς {συνετετά{
[1, 25]	τὸ ἀγαθὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐν	προαιρέσει	καὶ τὸ κακόν, τὰ δ´
[1, 29]	οὖν τὰ ἐκτός; ὗλαι τῇ	προαιρέσει,	περὶ ἃς ἀναστρεφομένη τεύξεται τοῦ
[1, 29]	μή τι τῶν ἐκτὸς τῆς	προαιρέσεως	ἀγαθόν ἐστιν ἢ κακόν; μή
[1, 2]	σκέψαι, πόσου πωλεῖς τὴν σεαυτοῦ	προαίρεσιν.	ἄνθρωπε, εἰ μηδὲν ἄλλο, μὴ
[1, 1]	τὸ σκέλος μου δήσεις, τὴν	προαίρεσιν	δὲ οὐδ´ ὁ Ζεὺς νικῆσαι
[1, 29]	ἐνίκησεν, οὐχ ὑπ´ ἄλλου ἐνικήθη·	προαίρεσιν	δὲ οὐδὲν ἄλλο νικῆσαι δύναται,
[1, 18]	οὐ δήσει οὐδ´ ἀφελεῖ; τὴν	προαίρεσιν.	διὰ τοῦτο παρήγγελλον οἱ παλαιοὶ
[1, 4]	ἀποστὰς τῶν ἐκτὸς ἐπὶ τὴν	προαίρεσιν	ἐπέστραπται τὴν αὑτοῦ, ταύτην ἐξεργάζεσθαι
[1, 17]	ἀναπτύξας ἐκεῖνος ἐξηγεῖται ὅτι ἄνθρωπε,	προαίρεσιν	ἔχεις ἀκώλυτον φύσει καὶ ἀνανάγκαστον.
[1, 12]	ἐστιν, ᾧ γίνεται πάντα κατὰ	προαίρεσιν	καὶ ὃν οὐδεὶς δύναται κωλῦσαι.
[1, 17]	δόγμα σε ἠνάγκασεν, τοῦτ´ ἔστι	προαίρεσιν	προαίρεσις. εἰ γὰρ τὸ ἴδιον
[1, 29]	μὲν ὄντα ἀγαθὴν ποιεῖ τὴν	προαίρεσιν,	στρεβλὰ δὲ καὶ διεστραμμένα κακήν.
[1, 19]	μή· ἐλέησον’ ὁ δὲ τὴν	προαίρεσιν	τὴν ἑαυτοῦ λέγει εἴ σοι
[1, 17]	σε ἠνάγκασεν, τοῦτ´ ἔστι προαίρεσιν	προαίρεσις.	εἰ γὰρ τὸ ἴδιον μέρος,
[1, 22]	ἐφ´ ἡμῖν· ἐφ´ ἡμῖν μὲν	προαίρεσις	καὶ πάντα τὰ προαιρετικὰ ἔργα,
[1, 18]	ἐστιν, μέγιστον δ´ ἐν ἑκάστῳ	προαίρεσις	οἵα δεῖ καὶ τούτου στέρεταί
[1, 30]	τὰ ἀγαθὰ τίνα ὑμῖν ἐδόκει;	προαίρεσις	οἵα δεῖ καὶ χρῆσις φαντασιῶν.
[1, 29]	ἀγαθοῦ προαίρεσις ποιά, τοῦ κακοῦ	προαίρεσις	ποιά. τί οὖν τὰ ἐκτός;
[1, 29]	~Περὶ εὐσταθείας. Οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ	προαίρεσις	ποιά, τοῦ κακοῦ προαίρεσις ποιά.
[1, 8]	ἄλλο εἰπεῖν ἢ ὅτι ποιὰ	προαίρεσις	{φαντασιῶν} ~Πῶς ἀπὸ τοῦ συγγενεῖς
[1, 22]	μὲν προαίρεσις καὶ πάντα τὰ	προαιρετικὰ	ἔργα, οὐκ ἐφ´ ἡμῖν δὲ
[1, 19]	τιμᾶν ἄλλο τι ἢ τὰ	προαιρετικά.	Ἠξίωται δημαρχίας. πάντες οἱ ἀπαντῶντες
[1, 4]	δὲ πρὸς μόνα χρῆται τὰ	προαιρετικά.	τῶν γὰρ ἀπροαιρέτων ἄν τι
[1, 22]	θῶ τὸ ἀγαθόν, ἐν τοῖς	προαιρετικοῖς,	πάντες μου καταγελάσονται. ἥξει τις
[1, 17]	ἐν τούτῳ τῷ τόπῳ τὸ	προαιρετικὸν	ἔχεις ἀκώλυτον ἀνανάγκαστον ἀπαραπόδιστον; ἄγε
[1, 29]	μοι· σὺ γὰρ ἄξιος εἶ	προαχθῆναι	μάρτυς. ὑπ´ ἐμοῦ. μή τι
[1, 15]	δεῖ’ ἄφες ἀνθήσῃ πρῶτον, εἶτα	προβάλῃ	τὸν καρπόν, εἶτα πεπανθῇ. εἶτα
[1, 18]	καὶ ἐνταῦθα ὡσαύτως. ἂν ἀργυρίδιον	προβάλῃς,	καταφρονήσει. τί οὖν ἂν κορασίδιον;
[1, 29]	οὔ· ἀλλὰ μὴ τοιοῦτό μοι	προβάλῃς	τροπικόν, ἀλλὰ τοιοῦτον· μὴ τοιαύτην
[1, 28]	πολλοὺς βοῦς ἀποθανεῖν καὶ πολλὰ	πρόβατα	καὶ πολλὰς καλιὰς χελιδόνων ἢ
[1, 16]	μικρὸν καὶ ῥάβδῳ ἐλαύνει τὰ	πρόβατα.	νῦν δ´ ἡμεῖς ἀφέντες ἐπὶ
[1, 23]	μωροὺς ἡμᾶς εἶναι ὡς τὰ	πρόβατα;	οὐδ´ ἐκεῖνα ἀπολείπει. θηριώδεις ὡς
[1, 23]	ὅτι μὴ ἀναιρώμεθα τέκνα’ ἀλλὰ	πρόβατον	μὲν οὐκ ἀπολείπει τὸ αὑτοῦ
[1, 16]	μόνον ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν	προβάτων	καὶ τῶν ὄνων, πῶς ἐνδύσηται
[1, 28]	ἀπώλετο ἀνθρώπων· καὶ βοῶν καὶ	προβάτων.	οἰκημάτια ἐνεπρήσθη ἀνθρώπων· καὶ πελαργῶν
[1, 2]	αἰσθάνεται τῆς αὑτοῦ παρασκευῆς καὶ	προβέβληκεν	ἑαυτὸν ὑπὲρ τῆς ἀγέλης πάσης;
[1, 13]	σαυτοῦ, ὃς ἔχει τὸν Δία	πρόγονον,	ὥσπερ υἱὸς ἐκ τῶν αὐτῶν
[1, 9]	ὅθεν σου τὸ γένος τῶν	προγόνων	εἰς σὲ κατελήλυθεν ἐντεῦθέν ποθεν
[1, 26]	ἀνάγνωσιν Σεαυτοῦ, ἔφη, καταγελᾷς· οὐ	προεγύμνασας	τὸν νεανίσκον οὐδ´ ἔγνως εἰ
[1, 10]	εἰ ἑώρων διεγηγερμένους καὶ συμπροθυμουμένους,	προεθυμούμην	ἂν συσπουδάζειν καὶ αὐτός. ~Περὶ
[1, 12]	μητέρα. τί οὖν; ἐδίδοτό σοι	προελθόντι	ἐκλέξασθαι καὶ εἰπεῖν ὁ δεῖνα
[1, 2]	μέρος καὶ ἔτι εἰς γυμνάσιον	προερχόμεθα;	οὐχ ὑπέμεινεν, ἀλλ´ ἐγκαρτερήσας ἀπέθανεν.
[1, 4]	τῆς ἀεὶ παραπιπτούσης ὕλης τὰ	προηγούμενα	ἐκπονῶν, ὡς ὁ δρομεὺς δρομικῶς
[1, 20]	καὶ ἀνάγκη ἀκοῦσαι τί τὸ	προηγούμενόν	ἐστιν ἐφ´ ἡμῶν, τί τὸ
[1, 20]	τῆς σαρκὸς αὐτῆς ὅτι τὸ	προηγούμενόν	ἐστιν {τὸ} ἐπικρῖνον; τί δὲ
[1, 20]	ἀναλαβεῖν; καίτοι αὐτὸς μὲν ὁ	προηγούμενος	λόγος τῶν φιλοσόφων λίαν ἐστὶν
[1, 20]	ἐστιν. Πᾶσα τέχνη καὶ δύναμις	προηγουμένων	τινῶν ἐστι θεωρητική. ὅταν μὲν
[1, 9]	γῆς γεννώμενά τε καὶ φυόμενα,	προηγουμένως	δ´ εἰς τὰ λογικά, ὅτι
[1, 3]	γεγόναμεν ὑπὸ τοῦ θεοῦ πάντες	προηγουμένως	καὶ ὁ θεὸς πατήρ ἐστι
[1, 6]	καὶ τὸ θῆλυ καὶ ἡ	προθυμία	ἡ πρὸς τὴν συνουσίαν ἑκατέρου
[1, 30]	ἦν ἡ ἐξουσία; τοῦτο τὰ	πρόθυρα,	οἱ κοιτωνῖται, οἱ ἐπὶ τῆς
[1, 4]	αὐτὴν πρὸς ἕκαστον τούτων ἐστὶ	προκοπή.	ἀεὶ γὰρ πρὸς ὃ ἂν
[1, 4]	ἀλλαχοῦ τὴν προκοπήν. Ποῦ οὖν	προκοπή;	εἴ τις ὑμῶν ἀποστὰς τῶν
[1, 4]	καὶ εὔροιαν, πάντως καὶ ἡ	προκοπὴ	ἡ πρὸς αὐτὴν πρὸς ἕκαστον
[1, 4]	γὰρ τοῦτ´ ἔστιν, ὁμολογουμένως ἡ	προκοπὴ	οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ἢ τὸ
[1, 4]	καθάπαξ ἄγῃ, πρὸς αὐτὸ ἡ	προκοπὴ	συνεγγισμός ἐστιν. Πῶς οὖν τὴν
[1, 4]	ν} δὲ τὸν συνεγγισμόν, τὴν	προκοπὴν	ἀποφαίνομεν. οὗτος’ φησίν, ἤδη καὶ
[1, 4]	ἀρετὴν τοιοῦτόν τι ὁμολογοῦμεν, τὴν	προκοπὴν	δ´ ἐν ἄλλοις ζητοῦμεν καὶ
[1, 4]	ἀρετῆς, ἵνα μάθῃ ποῦ τὴν	προκοπὴν	ζητῇ; ἐκεῖ ζήτησον αὐτήν, ταλαίπωρε,
[1, 4]	ἐνταῦθά μοι δεῖξόν σου τὴν	προκοπήν.	καθάπερ εἰ ἀθλητῇ διελεγόμην δεῖξόν
[1, 4]	τὸ ἔργον ζητεῖτε, ἀλλαχοῦ τὴν	προκοπήν.	Ποῦ οὖν προκοπή; εἴ τις
[1, 4]	τοὺς θεούς, προκόπτεις, ἄνθρωπε· ποίαν	προκοπήν.	τί ἐμπαίζεις αὐτῷ; τί δ´
[1, 4]	τούτων ἀποβῆτε τῶν ἀτυχημάτων. ~Περὶ	προκοπῆς.	Ὁ προκόπτων μεμαθηκὼς παρὰ τῶν
[1, 5]	συνορῶν οὗτος οὐ κινεῖται οὐδὲ	προκόπτει·	ἔτι ἀθλιώτερον ἔχει. ἐκτέτμηται τὸ
[1, 4]	ἔργον ἀρετῆς; εὔροια. τίς οὖν	προκόπτει;	ὁ πολλὰς Χρυσίππου συντάξεις ἀνεγνωκώς;
[1, 4]	ἀναγιγνώσκειν’ εὖ, νὴ τοὺς θεούς,	προκόπτεις,	ἄνθρωπε· ποίαν προκοπήν. τί ἐμπαίζεις
[1, 4]	δείκνυε καὶ ἐρῶ σοι ὅτι	προκόπτεις·	εἰ δ´ ἀσυμφώνως, ἄπελθε καὶ
[1, 4]	ζητῇς ἀπερίπτωτος εἶναι, ἄρα πῶς	προκόπτεις;	Σὺ οὖν ἐνταῦθά μοι δεῖξόν
[1, 4]	τῶν ἀτυχημάτων. ~Περὶ προκοπῆς. Ὁ	προκόπτων	μεμαθηκὼς παρὰ τῶν φιλοσόφων ὅτι
[1, 4]	φώνασκος φωνασκικῶς· οὗτός ἐστιν ὁ	προκόπτων	ταῖς ἀληθείαις καὶ ὁ μὴ
[1, 10]	σιταρίου, περὶ ἀγριδίου, περί τινων	προκοπῶν	τοιούτων; ὅμοιον οὖν ἐστιν ἐντευξίδιον
[1, 22]	πᾶσιν ἀνθρώποις εἰσίν· καὶ πρόληψις	προλήψει	οὐ μάχεται. τίς γὰρ ἡμῶν
[1, 7]	ἄτοπα ἦν καὶ ἀνακόλουθα τῇ	προλήψει	τοῦ σπουδαίου. Τί ἔτι ἀργοὶ
[1, 28]	ἐπὶ τοὺς κανόνας, φέρε τὰς	προλήψεις.	Διὰ τοῦτο γὰρ οὐκ ἔστιν
[1, 27]	τὰς τῶν πραγμάτων πιθανότητας τὰς	προλήψεις	ἐναργεῖς ἐσμηγμένας καὶ προχείρους ἔχειν
[1, 22]	μάλιστα ἀρέσκει. ἐφαρμόσατε οὖν τὰς	προλήψεις.	ἐντεῦθεν ἡ ἀρχὴ μάχης. ὁ
[1, 22]	τὸ παιδεύεσθαι; μανθάνειν τὰς φυσικὰς	προλήψεις	ἐφαρμόζειν ταῖς ἐπὶ μέρους οὐσίαις
[1, 22]	θαυμάζεσθαι θέλεις; ~Περὶ τῶν προλήψεων.	Προλήψεις	κοιναὶ πᾶσιν ἀνθρώποις εἰσίν· καὶ
[1, 25]	οὐκ ἐντέταλται ταῦτα; φέρε τὰς	προλήψεις,	φέρε τὰς ἀποδείξεις τὰς τῶν
[1, 22]	μαινομένων θαυμάζεσθαι θέλεις; ~Περὶ τῶν	προλήψεων.	Προλήψεις κοιναὶ πᾶσιν ἀνθρώποις εἰσίν·
[1, 22]	γίνεται; περὶ τὴν ἐφαρμογὴν τῶν	προλήψεων	ταῖς ἐπὶ μέρους οὐσίαις, ὅταν
[1, 2]	μαθεῖν τοῦ εὐλόγου καὶ ἀλόγου	πρόληψιν	ταῖς ἐπὶ μέρους οὐσίαις ἐφαρμόζειν
[1, 22]	ἕτερος αὐτῶν κακῶς ἐφαρμόζει τὴν	πρόληψιν	τοῦ δέοντος. πάλιν ὁ μὲν
[1, 22]	κοιναὶ πᾶσιν ἀνθρώποις εἰσίν· καὶ	πρόληψις	προλήψει οὐ μάχεται. τίς γὰρ
[1, 12]	δ´ οἱ καὶ εἶναι καὶ	προνοεῖν,	ἀλλὰ τῶν μεγάλων καὶ οὐρανίων,
[1, 12]	δὲ καὶ ἀμελὲς καὶ μὴ	προνοεῖν	μηδενός· τρίτοι δ´ οἱ καὶ
[1, 6]	γινομένων ῥᾴδιόν ἐστιν ἐγκωμιάσαι τὴν	πρόνοιαν,	ἂν δύο ἔχῃ τις ταῦτα
[1, 6]	καὶ ποιοῦσι καὶ λέγουσι. ~Περὶ	προνοίας.	Ἀφ´ ἑκάστου τῶν ἐν τῷ
[1, 16]	ἐστὶν ἔργα ἐφ´ ἡμῶν τῆς	προνοίας;	καὶ τίς ἐξαρκεῖ λόγος ὁμοίως
[1, 16]	ἐγώ σοι λέγω, προσδόκα. ~Περὶ	προνοίας.	Μὴ θαυμάζετ´ εἰ τοῖς μὲν
[1, 16]	ἀπήρκει πρὸς τὸ αἰσθέσθαι τῆς	προνοίας	τῷ γε αἰδήμονι καὶ εὐχαρίστῳ.
[1, 28]	εὐτυχεῖν, ἐνθάδε μόνον εἰκαῖοι καὶ	προπετεῖς.	οὐδαμοῦ ὅμοιόν τι ζυγῷ, οὐδαμοῦ
[1, 6]	φανεῖται; οὐ χρήσομαι τῇ δυνάμει	πρὸς	ἃ εἴληφα αὐτήν, ἀλλ´ ἐπὶ
[1, 6]	ἄλλο ἐπ´ ἄλλῃ χρείᾳ παραπλησίῳ,	πρὸς	ἃ τίς χρεία τοῦ παρακολουθεῖν
[1, 3]	πρὸς πίστιν οἴονται γεγονέναι καὶ	πρὸς	αἰδῶ καὶ πρὸς ἀσφάλειαν τῆς
[1, 22]	ἡ μάχη γίνεται τοῖς ἀνθρώποις	πρὸς	ἀλλήλους. αὕτη ἐστὶν ἡ Ἰουδαίων
[1, 11]	ἄλλο τοῦ λοιποῦ σπουδάσεις οὐδὲ	πρὸς	ἄλλῳ τινὶ τὴν γνώμην. ἕξεις
[1, 3]	γεγονέναι καὶ πρὸς αἰδῶ καὶ	πρὸς	ἀσφάλειαν τῆς χρήσεως τῶν φαντασιῶν,
[1, 19]	αὐτὴ ἀρχὴ πᾶσιν ἔσται ἡ	πρὸς	αὐτὰ οἰκείωσις; Τί οὖν; ὅταν
[1, 27]	φαντασίαι γίνονται καὶ τίνα πρόχειρα	πρὸς	αὐτὰς βοηθήματα παρασκευαστέον. Τετραχῶς αἱ
[1, 4]	πάντως καὶ ἡ προκοπὴ ἡ	πρὸς	αὐτὴν πρὸς ἕκαστον τούτων ἐστὶ
[1, 1]	τὸν τράχηλον καὶ πληγεὶς καὶ	πρὸς	αὐτὴν τὴν πληγὴν ἀσθενῆ γενομένην
[1, 4]	ἡ τελειότης τινὸς καθάπαξ ἄγῃ,	πρὸς	αὐτὸ ἡ προκοπὴ συνεγγισμός ἐστιν.
[1, 9]	τοῦτο ὑπὸ τοῦ δεσπότου’ κἀμοῦ	πρὸς	αὐτὸν ἀποκριναμένου ὅτι Ἀνθρώπινα’ Τί
[1, 9]	ταύτης τῆς ὑπηρεσίας, τότ´ ἀπολύεσθε	πρὸς	αὐτόν· ἐπὶ δὲ τοῦ παρόντος
[1, 6]	πενθοῦντες καὶ στένοντες οἱ μὲν	πρὸς	αὐτὸν τὸν δόντα ἀποτετυφλωμένοι μηδ´
[1, 11]	~Περὶ φιλοστοργίας. Ἀφικομένου δέ τινος	πρὸς	αὐτὸν τῶν ἐν τέλει πυθόμενος
[1, 29]	γένοιτο. τίς ἡμῶν διδάσκει ἀντιποιεῖσθαι	πρὸς	αὐτούς, ὧν ἐκεῖνοι ἔχουσιν ἐξουσίαν;
[1, 28]	ἐπινεύειν, τοῖς δὲ ψευδέσι δυσαρεστεῖν,	πρὸς	δὲ τὰ ἄδηλα ἐπέχειν. τίς
[1, 15]	τῆς αὐτοῦ ἐκείνου τέχνης ἐστίν,	πρὸς	δὲ τὴν σὴν τῶν ἐκτός
[1, 6]	ὅτι ἀφορμὰς καὶ παρασκευὴν ἔχεις,	πρὸς	δὲ τὸ μέμφεσθαι καὶ ἐγκαλεῖν
[1, 11]	μελάνων, ποῖον ἂν κριτήριον παρεκαλοῦμεν	πρὸς	διάγνωσιν αὐτῶν; (Τὴν ὅρασιν, ἔφη.
[1, 20]	καὶ ὅσοις ὁ ἀργυρογνώμων προσχρῆται	πρὸς	δοκιμασίαν τοῦ νομίσματος, τῇ ὄψει,
[1, 27]	βοήθειαν ἀνευρίσκειν πειρατέον. τί οὖν	πρὸς	ἔθος ἔστιν εὑρίσκειν βοήθημα; τὸ
[1, 12]	δὲ μεγαλοψυχίαν ἔχων καὶ γενναιότητα	πρὸς	ἕκαστα τούτων ἀγνοεῖς, οὐ δυστυχέστερος
[1, 4]	ἡ προκοπὴ ἡ πρὸς αὐτὴν	πρὸς	ἕκαστον τούτων ἐστὶ προκοπή. ἀεὶ
[1, 6]	(Τίς οὖν ὁ ἁρμόσας τοῦτο	πρὸς	ἐκεῖνο κἀκεῖνο πρὸς τοῦτο; τίς
[1, 27]	εἰ ἔθος ἐστὶ τὸ θλῖβον,	πρὸς	ἐκεῖνο τὴν βοήθειαν ἀνευρίσκειν πειρατέον.
[1, 11]	αἴτιον, σοὶ μὲν τοῦ ἐλθεῖν	πρὸς	ἐμὲ καὶ καθῆσθαι νῦν ἀκούοντα,
[1, 30]	καὶ τὰ ἑξῆς. ἀπροαίρετα οὐδὲν	πρὸς	ἐμέ. λέγε καὶ τὰ ἀγαθὰ
[1, 29]	πέπονθα ὅτι ταῦτα οὐδέν ἐστι	πρὸς	ἐμέ, οὐδέν· εἰ δὲ φοβοῦμαί
[1, 29]	ἂν ἀπροαίρετον ᾖ, οὐδέν ἐστι	πρὸς	ἐμέ. πρὸς τοῦτο οὖν οὐκ
[1, 23]	ἐρῶσιν· οὐκ εἰμὶ ἐμαυτοῦ, μαίνομαι’	~Πρὸς	Ἐπίκουρον. Ἐπινοεῖ καὶ Ἐπίκουρος ὅτι
[1, 4]	ἐκτὸς καὶ ἀπροαιρέτων οὐδέν ἐστι	πρὸς	ἡμᾶς, ἐγὼ μὲν ἤθελον τὴν
[1, 9]	οὐκ ἀδιάφορα ταῦτα καὶ οὐδὲν	πρὸς	ἡμᾶς καὶ ὁ θάνατος οὐ
[1, 20]	νομίσματος, ὅπου δοκεῖ τι εἶναι	πρὸς	ἡμᾶς, πῶς καὶ τέχνην ἐξευρήκαμεν
[1, 25]	τὰ δ´ ἄλλα πάντα οὐδὲν	πρὸς	ἡμᾶς, τί ἔτι ταρασσόμεθα, τί
[1, 4]	ἀγαθῶν ἐστιν, ἡ δ´ ἔκκλισις	πρὸς	κακά, μεμαθηκὼς δὲ καὶ ὅτι
[1, 6]	ἐγκλήματα τῷ θεῷ ἐκτρεπόμενοι. καίτοι	πρὸς	μεγαλοψυχίαν μὲν καὶ ἀνδρείαν ἐγὼ
[1, 9]	τῶν γιγνομένων ἐν ἀνθρώποις; ἀλλὰ	πρὸς	μὲν τὸν Καίσαρα ἡ συγγένεια
[1, 4]	καὶ ὑπερτέθειται, τῇ ἐκκλίσει δὲ	πρὸς	μόνα χρῆται τὰ προαιρετικά. τῶν
[1, 4]	τούτων ἐστὶ προκοπή. ἀεὶ γὰρ	πρὸς	ὃ ἂν ἡ τελειότης τινὸς
[1, 11]	παρόντος τὰ τοσαῦτα ἔχω σοι	πρὸς	ὃ βούλει βοηθῆσαι. τὸ φιλόστοργον
[1, 29]	Τί οὖν; κηρύσσειν δεῖ ταῦτα	πρὸς	πάντας; (Οὔ, ἀλλὰ τοῖς ἰδιώταις
[1, 3]	ἐκεῖνοι μὲν οἱ ὀλίγοι, ὅσοι	πρὸς	πίστιν οἴονται γεγονέναι καὶ πρὸς
[1, 20]	τὴν ἀλήθειαν; τίνες ἡμεῖς; τί	πρὸς	σὲ ὄντες; οὕτω μακρὸς ὁ
[1, 27]	ἐπὶ τὸν ἄρτον ἔρχομαι ὡς	πρὸς	σκοπόν. ὑμεῖς δ´ αὐτοὶ οἱ
[1, 5]	Ἀκαδημαικούς. Ἄν τις, φησίν, ἐνίστηται	πρὸς	τὰ ἄγαν ἐκφανῆ, πρὸς τοῦτον
[1, 7]	τἀληθῆ τιθέναι, τὰ ψευδῆ αἴρειν,	πρὸς	τὰ ἄδηλα ἐπέχειν. ἆρ´ οὖν
[1, 6]	δὲ κοινὰ εὑρήσεις ἡμῖν καὶ	πρὸς	τὰ ἄλογα. ἆρ´ οὖν καὶ
[1, 23]	ἐσμεν, οἷς μὴ φυσικὴ ἔστι	πρὸς	τὰ ἔγγονα φιλοστοργία; διὰ τί
[1, 3]	ἐγκαταμέμικται, τὸ σῶμα μὲν κοινὸν	πρὸς	τὰ ζῷα, ὁ λόγος δὲ
[1, 27]	τηρῆσαι τὴν συνήθειαν, τοῦ πεφράχθαι	πρὸς	τὰ κατ´ αὐτῆς; (Καὶ τίς
[1, 26]	οὐκ ἔτι θελήσει χρῆσθαι αὐτῷ	πρὸς	τὰ μεγάλα. νῦν δὲ μὴ
[1, 12]	οὐκ {οἶσθα{ ς} ἡλίκον μέρος	πρὸς	τὰ ὅλα; τοῦτο δὲ κατὰ
[1, 2]	ἀνθρώποις, ὥσπερ οὐδ´ ἡ κρόκη	πρὸς	τὰς ἄλλας κρόκας θέλει τι
[1, 24]	οὐκ ἄν σε ἔρριψαν. ~Πῶς	πρὸς	τὰς περιστάσεις ἀγωνιστέον. Αἱ περιστάσεις
[1, 27]	ἐν τούτοις γυμνασίαν καὶ τριβήν,	πρὸς	τὰς τῶν πραγμάτων πιθανότητας τὰς
[1, 27]	ἐμὸν μέρος οὐκ ἄγω σχολὴν	πρὸς	ταῦτα οὐδὲ δύναμαι συνηγορῆσαι τῇ
[1, 9]	οὕτως διακειμένου; πῶς Σωκράτης εἶχεν	πρὸς	ταῦτα; πῶς γὰρ ἄλλως ἢ
[1, 14]	μένει καὶ ἀναπαύεται; πόθεν δὲ	πρὸς	τὴν αὔξησιν καὶ μείωσιν τῆς
[1, 27]	μὲν δύνωμαι τὰ ἐκτὸς μετατιθέναι	πρὸς	τὴν βούλησιν τὴν ἐμαυτοῦ, μετατίθημι·
[1, 6]	τὸ κολεὸν καὶ τὸ κολεὸν	πρὸς	τὴν μάχαιραν; οὐδείς; καὶ μὴν
[1, 6]	θῆλυ καὶ ἡ προθυμία ἡ	πρὸς	τὴν συνουσίαν ἑκατέρου καὶ δύναμις
[1, 12]	ἀπολείπεται ἢ τίς εὑρίσκεται μηχανὴ	πρὸς	τὴν χρῆσιν αὐτῶν; τοιαύτη, δι´
[1, 29]	ἔμαθες {οὐχ} ὥστ´ ἔργῳ δεῖξαι,	πρὸς	τί αὐτὰ ἔμαθες; ἐγώ τινα
[1, 12]	μὲν τὴν ὁρατικὴν δύναμιν ἠγνόεις	πρὸς	τί κέκτησαι, δυστυχὴς ἂν ἦς
[1, 20]	θεωρεῖν ἑαυτήν. ὁ οὖν λόγος	πρὸς	τί ποτε ὑπὸ τῆς φύσεως
[1, 29]	εἰσιν οἱ δέκα τοῦ ἑνός.	πρὸς	τί; πρὸς τὸ δῆσαι, πρὸς
[1, 30]	ἐν ταῖς περιστάσεσιν. Ὅταν εἰσίῃς	πρός	τινα τῶν ὑπερεχόντων, μέμνησο ὅτι
[1, 16]	θεοὺς ἓν τῶν γεγονότων ἀπήρκει	πρὸς	τὸ αἰσθέσθαι τῆς προνοίας τῷ
[1, 26]	οὐδέν ἐστι τὸ ἀνθέλκον ὡς	πρὸς	τὸ ἀκολουθῆσαι τοῖς διδασκομένοις, ἐπὶ
[1, 11]	ποτε παραλόγως σπόγγων δεῆσαι αὐτῷ	πρὸς	τὸ ἀναληφθῆναι λιποψυχοῦντα. τί οὖν
[1, 6]	οἶμαι ὅτι ταῦτα πάντα ἀντιτιθέντες	πρὸς	τὸ ἀξιόλογον τῆς θέας φέρετε
[1, 29]	τὸ δῆσαι, πρὸς τὸ ἀποκτεῖναι,	πρὸς	τὸ ἀπαγαγεῖν ὅπου θέλουσιν, πρὸς
[1, 29]	πρὸς τί; πρὸς τὸ δῆσαι,	πρὸς	τὸ ἀποκτεῖναι, πρὸς τὸ ἀπαγαγεῖν
[1, 6]	ἱκανὰ κινῆσαί τινας καὶ διατρέψαι	πρὸς	τὸ ἀπολιπεῖν τὸν τεχνίτην; ἢ
[1, 25]	ἀπαλλάσσου, μένων δὲ μὴ θρήνει.	~Πρὸς	τὸ αὐτό. Εἰ ταῦτα ἀληθῆ
[1, 11]	τὸ κινῆσάν σε καὶ ἐξορμῆσαν	πρὸς	τὸ ἀφεῖναι τὸ παιδίον; καὶ
[1, 29]	πρὸς τὸ ἀπαγαγεῖν ὅπου θέλουσιν,	πρὸς	τὸ ἀφελέσθαι τὰ ὄντα. νικῶσιν
[1, 7]	διαλελύσθαι αὐτό, οὕτως οὐκ ἀρκεῖ	πρὸς	τὸ δεῖν παραχωρεῖν τὸ ἐπιφερόμενον
[1, 6]	δὲ καὶ εὑρεθέντα εὔχρηστα ἦν	πρὸς	τὸ δεῖξαι καὶ γυμνάσαι τὸν
[1, 29]	δέκα τοῦ ἑνός. πρὸς τί;	πρὸς	τὸ δῆσαι, πρὸς τὸ ἀποκτεῖναι,
[1, 20]	δ´ ἐσπευσμένως, ἐπίστησον πῶς ἔχεις	πρὸς	τὸ ἐκτυφλωθῆναι καὶ πῶς πρὸς
[1, 22]	πῶς ἐνδέχεται; ἐγὼ γὰρ πέφυκα	πρὸς	τὸ ἐμὸν συμφέρον. εἰ συμφέρει
[1, 20]	πρὸς τὸ ἐκτυφλωθῆναι καὶ πῶς	πρὸς	τὸ ἐξαπατηθῆναι καὶ γνώσῃ ὅτι
[1, 8]	τοῖς ἀπαιδεύτοις καὶ ἀσθενέσι προσγενομένη	πρὸς	τὸ ἐπᾶραι καὶ χαυνῶσαι ἐπ´
[1, 7]	ὡς οὐκ ἀρκεῖ τὸ δανείσασθαι	πρὸς	τὸ ἔτι ὀφείλειν, ἀλλὰ δεῖ
[1, 4]	περὶ τὸ ζῆν, ἀλλὰ τὴν	πρὸς	τὸ εὖ ζῆν, τίς ὑμῶν
[1, 6]	δ´ ὁ ἁρμόσας τὴν μάχαιραν	πρὸς	τὸ κολεὸν καὶ τὸ κολεὸν
[1, 6]	σοῦ μοι δεδομένην καὶ ἀφορμὰς	πρὸς	τὸ κοσμῆσαι διὰ τῶν ἀποβαινόντων
[1, 30]	οὕτως μεγάλα καὶ πολλὰ παρασκευαζόμεθα	πρὸς	τὸ μηδέν; τοῦτο ἦν ἡ
[1, 14]	μέρος ὄντ´ αὐτοῦ μικρὸν ὡς	πρὸς	τὸ ὅλον, οὗτος δ´ οὐ
[1, 11]	σὺ μὲν ἐπειδὴ φιλοστόργως διέκεισο	πρὸς	τὸ παιδίον, ὀρθῶς ἐποίεις φεύγων
[1, 16]	τοῖς μὲν ἄλλοις ζῴοις τὰ	πρὸς	τὸ σῶμα ἕτοιμα γέγονεν, οὐ
[1, 29]	ὑπόθεσιν’ εἶτα οὐκ ἔχεις ἀφορμὰς	πρὸς	τὸ χρήσασθαι τοῖς δοθεῖσιν; σόν
[1, 25]	καταταγεὶς Ἀγαμέμνων λέγει μοι πορεύου	πρὸς	τὸν Ἀχιλλέα καὶ ἀπόσπασον τὴν
[1, 22]	πῶς δ´ ἔτι δυνήσομαι τὸ	πρὸς	τὸν Δία καθῆκον; εἰ γὰρ
[1, 29]	ἂν ἐπικρίνῃ τὰς ἀπὸ κέντρου	πρὸς	τὸν κύκλον προσπιπτούσας μὴ εἶναι
[1, 9]	ἢ τὸ τοῦ Σωκράτους, μηδέποτε	πρὸς	τὸν πυθόμενον ποδαπός ἐστιν εἰπεῖν
[1, 5]	ἕνεκα οὐκ εὐχαριστήσωμεν τῷ θεῷ;	~Πρὸς	τοὺς Ἀκαδημαικούς. Ἄν τις, φησίν,
[1, 26]	καὶ τοῦτον ἀπολογισμὸν ἔδει φέρειν	πρὸς	τοὺς γονεῖς τοὺς ἀγανακτοῦντας ἐπὶ
[1, 9]	ἔδει γίνεσθαι παρὰ τοῦ παιδευτοῦ	πρὸς	τοὺς εὐφυεῖς τῶν νέων. νῦν
[1, 21]	οὕτω μακρὸς ὁ λόγος γίνεται.	~Πρὸς	τοὺς θαυμάζεσθαι θέλοντας. Ὅταν τις
[1, 3]	δὲ καὶ ἡ γνώμη κοινὸν	πρὸς	τοὺς θεούς, ἄλλοι μὲν ἐπὶ
[1, 9]	τοιοῦτοι νέοι, οἳ ἐπιγνόντες τὴν	πρὸς	τοὺς θεοὺς συγγένειαν καὶ ὅτι
[1, 22]	εὐδαιμονεῖν; (Οὐκ ἐνδέχεται. (Καὶ τὴν	πρὸς	τοὺς κοινωνοὺς οἵαν δεῖ! ἀναστροφήν;
[1, 10]	ἄλλος δι´ ἄλλον οὐ δυστυχεῖ.	~Πρὸς	τοὺς περὶ τὰς ἐν Ῥώμῃ
[1, 29]	Τί οὖν; λέγειν δεῖ ταῦτα	πρὸς	τοὺς πολλούς; (Ἵνα τί; οὐ
[1, 27]	τῷ ἔθει τὸ ἐναντίον ἔθος.	πρὸς	τοὺς σοφιστικοὺς λόγους τὰ λογικὰ
[1, 9]	ἄχρηστα ἀπορρῖψαι θέλωσιν καὶ ἀπελθεῖν	πρὸς	τοὺς συγγενεῖς. καὶ τοῦτον ἔδει
[1, 19]	ἀνίκητος ἀθλητής. ~Πῶς ἔχειν δεῖ	πρὸς	τοὺς τυράννους. Ὅτι ἄν τινι
[1, 6]	ἡμῖν ἐποίησεν οὐδ´ αὑτῷ τινα	πρὸς	τοῦτο ἰσχὺν ἀπολιπών, ὥστε κωλῦσαι
[1, 29]	ᾖ, οὐδέν ἐστι πρὸς ἐμέ.	πρὸς	τοῦτο οὖν οὐκ ὠφέλησαι; τί
[1, 2]	τοιούτοις. (Διὰ τί οὖν, εἰ	πρὸς	τοῦτο πεφύκαμεν, οὐ πάντες ἢ
[1, 6]	ἁρμόσας τοῦτο πρὸς ἐκεῖνο κἀκεῖνο	πρὸς	τοῦτο; τίς δ´ ὁ ἁρμόσας
[1, 5]	ἐνίστηται πρὸς τὰ ἄγαν ἐκφανῆ,	πρὸς	τοῦτον οὐ ῥᾴδιόν ἐστιν εὑρεῖν
[1, 7]	δεξάμενον ὑπόθεσιν ἐπ´ ἀδύνατον ἀπαχθῆναι’	πρὸς	τοῦτον οὐ συγκαθήσει ὁ φρόνιμος,
[1, 16]	καὶ ἡ φύσις πεποίηκε τὰ	πρὸς	ὑπηρεσίαν γεγονότα ἕτοιμα παρεσκευασμένα μηδεμιᾶς
[1, 16]	γὰρ οὐκ αὐτῶν ἕνεκα, ἀλλὰ	πρὸς	ὑπηρεσίαν γεγονότα οὐκ ἐλυσιτέλει προσδεόμενα
[1, 8]	ἵνα ἰσχυρός, ὡς τοῦτο ἀναγκαῖον	πρὸς	φιλοσοφίαν, ἐπεί τις φιλόσοφος ἅμα
[1, 20]	ποτε ὑπὸ τῆς φύσεως παρείληπται;	πρὸς	χρῆσιν φαντασιῶν οἵαν δεῖ. αὐτὸς
[1, 29]	τὴν τιμὴν καὶ ἄξιον ἡγήσατο	προσαγαγεῖν	εἰς μαρτυρίαν τηλικαύτην; Ἀλλ´ ἀπεφήνατο
[1, 5]	αὐτῷ πῦρ ἢ ποῖον σίδηρον	προσαγάγω,	ἵν´ αἴσθηται ὅτι νενέκρωται; αἰσθανόμενος
[1, 27]	ᾖ τὸ θλῖβον, ἐκείνῳ δεῖ	προσάγειν	τὴν βοήθειαν. εἰ σοφίσματα ἡμᾶς
[1, 12]	οὐ δυστυχέστερος εἶ καὶ ἀθλιώτερος;	προσάγεταί	σοι τὰ κατάλληλα τῇ δυνάμει
[1, 17]	καὶ ἔκκλισις; ἄν μοι’ φησί,	προσάγῃ	θανάτου φόβον, ἀναγκάζει με. οὐ
[1, 17]	φόβον, ἀναγκάζει με. οὐ τὸ	προσαγόμενον,	ἀλλ´ ὅτι δοκεῖ σοι κρεῖττον
[1, 12]	ἦς καὶ ἄθλιος, εἰ κατέμυες,	προσαγόντων	σοι τῶν χρωμάτων· ὅτι δὲ
[1, 27]	Ἀκαδημαικὰ τὰ θλίβοντά ἐστιν, ἐκείνοις	προσάγωμεν	τὴν βοήθειαν· εἰ αἱ τῶν
[1, 29]	ποῦ δύνασαι νικῆσαι δόγμα ἀλλότριον;	προσάγων’	φησίν, αὐτῷ φόβον νικήσω. ἀγνοεῖς
[1, 8]	τις ἀπὸ τῶν ἀναγκαιοτέρων αὐτὴ	προσγένοιτ´	ἄν, ἀλλὰ καὶ οἰήσεως ἀφορμὴ
[1, 8]	ἐπισφαλὴς τοῖς ἀπαιδεύτοις καὶ ἀσθενέσι	προσγενομένη	πρὸς τὸ ἐπᾶραι καὶ χαυνῶσαι
[1, 1]	καὶ δούλῳ. ἅτε οὖν πολλοῖς	προσδεδεμένοι	βαρούμεθα ὑπ´ αὐτῶν καὶ καθελκόμεθα.
[1, 1]	θέλομεν πολλῶν ἐπιμελεῖσθαι καὶ πολλοῖς	προσδεδέσθαι	καὶ τῷ σώματι καὶ τῇ
[1, 25]	ἀλλὰ ταύτας τηρῶν ἄλλων τινῶν	προσδέῃ;	ἀλλ´ ἐκεῖνος οὐκ ἐντέταλται ταῦτα;
[1, 7]	ὅτε ἀποστατέον, τὰ δ´ ἀκόλουθα	προσδεκτέον	καὶ τὰ μαχόμενα οὐ προσδεκτέον;
[1, 7]	προσδεκτέον καὶ τὰ μαχόμενα οὐ	προσδεκτέον;	(Ναί. (Ἀλλὰ λέγει τις ὅτι
[1, 16]	ἐσθῆτος, ἡμεῖς δὲ πάντων τούτων	προσδεόμεθα.	τὰ γὰρ οὐκ αὐτῶν ἕνεκα,
[1, 16]	πρὸς ὑπηρεσίαν γεγονότα οὐκ ἐλυσιτέλει	προσδεόμενα	ἄλλων πεποιηκέναι. ἐπεὶ ὅρα οἷον
[1, 16]	ἕτοιμα παρεσκευασμένα μηδεμιᾶς ἐπιμελείας ἔτι	προσδεόμενα.	οὕτως ἓν παιδίον μικρὸν καὶ
[1, 7]	ἐπιμένειν καὶ τὸ ἀκόλουθον αὐτοῖς	προσδέχεσθαι	οὐδὲ γὰρ ἡμῖν ἔτι οὐδὲ
[1, 7]	τί οὖν μοι καθήκει ποιεῖν;	προσδέχεσθαι	τὸ ψεῦδος; καὶ πῶς οἷόν
[1, 7]	ἀναστρέφεσθαι, {μ} ἢ τούτων μηδέτερον	προσδεχομένοις	ἀναγκαῖον ὁμολογεῖν, ὅτι ἐπίσκεψίν τινα
[1, 12]	οὖν ἡ κόλασις τοῖς οὐ	προσδεχομένοις;	τὸ οὕτως ἔχειν ὡς ἔχουσιν.
[1, 15]	μηδ´ ἂν ἐγώ σοι λέγω,	προσδόκα.	~Περὶ προνοίας. Μὴ θαυμάζετ´ εἰ
[1, 8]	εἰς καλοκἀγαθίαν. τί οὖν χρὴ	προσδοκᾶν,	εἰ καὶ ταύτην τὴν ἀσχολίαν
[1, 28]	οὐκ ἔστι κακά; (Πόθεν τοῦτο	προσδοξάζεις;	κἀμὲ δίδαξον. (Οὔ· ἀλλὰ πόθεν
[1, 7]	τὸ ἔτι ὀφείλειν, ἀλλὰ δεῖ	προσεῖναι	καὶ τὸ ἐπιμένειν ἐπὶ τοῦ
[1, 19]	τι πλεονέκτημα ἢ δοκῇ γε	προσεῖναι	μὴ προσόν, τοῦτον πᾶσα ἀνάγκη,
[1, 29]	τὴν πλατύσημον καὶ ἀναλαβὼν ῥάκη	πρόσελθε	ἐν προσώπῳ τοιούτῳ. τί οὖν;
[1, 29]	πείθεσθαι; τοῖς γὰρ παιδίοις, ὅταν	προσελθόντα	κροτῇ καὶ λέγῃ σήμερον Σατορνάλια
[1, 1]	ἐξέτεινεν. ἀλλὰ καὶ ἔτι πρότερον	προσελθόντι	τις Ἐπαφροδίτῳ τῷ κυρίῳ τοῦ
[1, 2]	ὅτι ὁ Καῖσαρ θέλει, καὶ	προσεπισωρεύσει	ἔτι πλείονα. Τοῦτον τὸν τρόπον
[1, 11]	καὶ γυνή. τοῦ δ´ ὁμολογήσαντος	προσεπύθετο·	Πῶς τι οὖν χρῇ τῷ
[1, 26]	τοὺς ὑποθετικοὺς ἀναγιγνώσκει ταῦτα καὶ	προσέρχεται	τοῖς φιλοσόφοις, οὗτος ἄλλο τι
[1, 24]	προσίῃς, τούτων μέμνησο, ὅτι τραγῳδῷ	προσέρχῃ,	οὐ τῷ ὑποκριτῇ, ἀλλ´ αὐτῷ
[1, 29]	καὶ εὔχονται τῷ θεῷ καὶ	προσέρχονται	τοῖς ἐπιτρόποις δεόμενοι μονομαχῆσαι, ἐξ
[1, 16]	φύσις ἀνήρ εἰμι· οὕτω μοι	προσέρχου,	οὕτω μοι λάλει, ἄλλο μηδὲν
[1, 27]	τὴν καρδίαν ἄλλῳ τινὶ δεῖ	προσευκαιρεῖν.	~Ὅτι οὐ δεῖ χαλεπαίνειν ἀνθρώποις
[1, 20]	ῥήξας τὸ δηνάριον τῷ ψόφῳ	προσέχει	καὶ οὐχ ἅπαξ ἀρκεῖται ψοφήσαντος,
[1, 3]	καὶ ταπεινότερον; ὁρᾶτε οὖν καὶ	προσέχετε,	μή τι τούτων ἀποβῆτε τῶν
[1, 2]	εὔλογον, ἀπελθὼν ἀπήγξατο. ἁπλῶς ἐὰν	προσέχωμεν,	ὑπ´ οὐδενὸς οὕτως εὑρήσομεν τὸ
[1, 6]	τὸ κατὰ τρόπον ἂν μὴ	προσῇ	οὐδέποτε τεύξεται τοῦ τέλους. τί
[1, 19]	τοὺς τυράννους. Ὅτι ἄν τινι	προσῇ	τι πλεονέκτημα ἢ δοκῇ γε
[1, 11]	φυγὼν δ´ ᾠχόμην, μέχρις οὗ	προσήγγειλέ	τις μοι ὅτι ἔχει καλῶς.
[1, 19]	τούτων τῶν ἔργων καὶ τῶν	προσηγοριῶν	οὐ δύναται τυχεῖν, ἂν μὴ
[1, 8]	ἀργύριον. καὶ τοῦτο οὐδενὶ μᾶλλον	προσήκει	ἢ τῷ φιλοσόφῳ ἐμπείρως ποιεῖν.
[1, 2]	μέγα καὶ ἐξαίρετον ἄλλοις τάχα	προσήκει,	Σωκράτει καὶ τοῖς τοιούτοις. (Διὰ
[1, 1]	εἶτα τότε τεθνήξομαι. πῶς; ὡς	προσήκει	τὸν τὰ ἀλλότρια ἀποδιδόντα. ~Πῶς
[1, 26]	οἶδα τὸ ἐπιβάλλον ἐμαυτῷ καὶ	προσῆκον·	εἰ μὲν οὐδὲ μαθητόν ἐστιν
[1, 11]	καὶ ἄγνωμον, ὅ τις αὑτῷ	προσῆκον	οἴεται διὰ τὸ φιλόστοργος εἶναι,
[1, 2]	εἰκῇ προσπηδᾶν ἐπὶ τὰ μηδὲν	προσήκοντα.	Μόνον σκέψαι, πόσου πωλεῖς τὴν
[1, 11]	δοκεῖ τισιν εἶναι καλὰ καὶ	προσήκοντα,	ὀρθῶς δοκεῖ; καὶ νῦν Ἰουδαίοις
[1, 11]	ἠβούλου φιλοστόργους οὕτως ἔχειν τοὺς	προσήκοντας	τούς τ´ ἄλλους καὶ αὐτὰ
[1, 12]	τι, εἰ ταῖς ἑκάστων βουλήσεσι	προσηρμόζετο.	ἐνταῦθα οὖν μόνον ἐπὶ τοῦ
[1, 1]	ἑνὸς δυνάμενοι ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἑνὶ	προσηρτηκέναι	ἑαυτοὺς μᾶλλον θέλομεν πολλῶν ἐπιμελεῖσθαι
[1, 9]	καὶ ὅτι δεσμά τινα ταῦτα	προσηρτήμεθα	τὸ σῶμα καὶ τὴν κτῆσιν
[1, 8]	ἐκείνων γενέσθαι, ἀλλ´ ἐκεῖνα αὐτῷ	προσθεῖναι;	οὐχὶ δὲ πάντας τοὺς λόγους
[1, 4]	καὶ ἀφορμαῖς, ἵν´ ἀναμάρτητος, ἐν	προςθέσει	καὶ ἐποχῇ, ἵν´ ἀνεξαπάτητος. πρῶτοι
[1, 8]	τούτοις διαφέροντα, ὅτι οὐ δεῖ	προσθήκην	αὐτὸν ἐκείνων γενέσθαι, ἀλλ´ ἐκεῖνα
[1, 19]	λάβε αὐτόν. ὥσθ´ ὅταν μοι	προσίῃς,	ἐμὲ οὐ θεραπεύεις; οὐ· ἀλλ´
[1, 24]	δορυφόροι; ὅταν οὖν ἐκείνων τινὶ	προσίῃς,	τούτων μέμνησο, ὅτι τραγῳδῷ προσέρχῃ,
[1, 18]	ἢ μίσει· ἄφες τοῦτο τὸ	προσκοπτικὸν	καὶ μισητικόν· μὴ ἐ- πης
[1, 28]	οὐδένα μέμψεται, οὐ μισήσει, οὐ	προσκόψει	οὐδενί. ὥστε καὶ τὰ οὕτω
[1, 4]	ἢ τὸν θεὸν ἐπὶ τούτῳ	προσκυνεῖ;	ἀλλ´ ὅτι μὲν ἄμπελον ἔδωκαν
[1, 7]	ἀρκεῖ. (Τί οὖν δεῖ τούτῳ	προσλαβεῖν;	τί γὰρ ἄλλο ἢ δύναμιν
[1, 7]	ποτε οὖν καὶ τοῦτο ἀνάγκη	προσλαβεῖν	τὸν μέλλοντα ἐν λόγῳ συνετῶς
[1, 8]	καὶ εὐπρέπειαν ἀπὸ τῶν ὀνομάτων	προσλάβοι.	ὅτι καὶ ἐν τῷ καθόλου
[1, 8]	εἰ καὶ ταύτην τὴν ἀσχολίαν	προσλάβοιμεν;	καὶ μάλισθ´, ὅτι οὐ μόνον
[1, 14]	σελήνης καὶ τὴν τοῦ ἡλίου	πρόσοδον	καὶ ἄφοδον τοσαύτη παραλλαγὴ καὶ
[1, 19]	ἢ δοκῇ γε προσεῖναι μὴ	προσόν,	τοῦτον πᾶσα ἀνάγκη, ἐὰν ἀπαίδευτος
[1, 20]	τοῦ μὴ πλανᾶσθαι, ἐνταῦθα πολλὴν	προσοχὴν	εἰσφέρομεν εἰς διάκρισιν τῶν διαπλανᾶν
[1, 20]	ψοφήσαντος, ἀλλ´ ὑπὸ τῆς πολλῆς	προσοχῆς	μουσικὸς γίνεται. οὕτως ὅπου διαφέρειν
[1, 2]	Πρῖσκος Ἑλουίδιος καὶ ἰδὼν ἐποίησε.	προσπέμψαντος	αὐτῷ Οὐεσπασιανοῦ, ἵνα μὴ εἰσέλθῃ
[1, 2]	χειμασκῆσαι, παρασκευάσασθαι καὶ μὴ εἰκῇ	προσπηδᾶν	ἐπὶ τὰ μηδὲν προσήκοντα. Μόνον
[1, 20]	παραπροσδεχόμεθα· ἡ γὰρ ζημία οὐ	προσπίπτει.	Ὅταν οὖν θέλῃς γνῶναι, πῶς
[1, 2]	τὸ εὔλογον. Ἄλλῳ δ´ ἄλλο	προσπίπτει	τὸ εὔλογον καὶ ἄλογον, καθάπερ
[1, 29]	ἀπὸ κέντρου πρὸς τὸν κύκλον	προσπιπτούσας	μὴ εἶναι ἴσας· ὁ δὲ
[1, 5]	αἴσθηται ὅτι νενέκρωται; αἰσθανόμενος οὐ	προσποιεῖται·	ἔτι χείρων ἐστὶ τοῦ νεκροῦ.
[1, 29]	οὐσία αὐτῷ τοῦ ἀγαθοῦ; τίνι	προςσχῶμεν;	σοὶ ἢ αὐτῷ; καὶ τί
[1, 14]	γὰρ οὕτω τεταγμένως καθάπερ ἐκ	προστάγματος	τοῦ θεοῦ, ὅταν ἐκεῖνος εἴπῃ
[1, 25]	γὰρ παῖξαι ταύτην τὴν παιδιάν.	προστάσσει	σὺ πίε, σὺ κέρασον, σὺ
[1, 3]	τί οὖν ἀφεὶς ἐκεῖνο τούτοις	προστέτηκας;	Διὰ ταύτην τὴν συγγένειαν οἱ
[1, 6]	ἐκλαμβάνομέν τι καὶ ἀφαιροῦμεν καὶ	προστίθεμεν	καὶ συντίθεμεν τάδε τινὰ δι´
[1, 20]	καὶ διακρίνειν καὶ μηδεμίαν ἀδοκίμαστον	προσφέρεσθαι.	ὁρᾶτε ἐπὶ τοῦ νομίσματος, ὅπου
[1, 19]	τι εἰς τὸ κοινὸν ὠφέλιμον	προσφέρηται.	οὕτως οὐκέτι ἀκοινώνητον γίνεται τὸ
[1, 20]	ἐξευρήκαμεν καὶ ὅσοις ὁ ἀργυρογνώμων	προσχρῆται	πρὸς δοκιμασίαν τοῦ νομίσματος, τῇ
[1, 11]	τῶν κατὰ φύσιν καταμαθὼν τούτῳ	προσχρώμενος	διακρινεῖς τῶν ἐπὶ μέρους ἕκαστον.
[1, 29]	οἱ τραγῳδοὶ οἰήσονται ἑαυτοὺς εἶναι	προσωπεῖα	καὶ ἐμβάδας καὶ τὸ σύρμα.
[1, 29]	καὶ τὰς ἐμβάδας καὶ τὸ	προσωπεῖον	καὶ ἐν εἰδώλῳ αὐτὸν προαγάγῃ,
[1, 25]	Σωκράτης, διὰ τοῦτο ἓν ἔχων	πρόσωπον	ἀεὶ διετέλει. ἡμεῖς δὲ θέλομεν
[1, 29]	τοῖς λόγοις. τοῦτό μοι τὸ	πρόσωπον	ἀνάλαβε, ἵνα μηκέτι παλαιοῖς ἐν
[1, 2]	ἀλλὰ καὶ τῶν κατὰ τὸ	πρόσωπον	ἑαυτοῦ ἕκαστος. τῷ γάρ τινι
[1, 2]	Πόθεν οὖν αἰσθησόμεθα τοῦ κατὰ	πρόσωπον	ἕκαστος; (Πόθεν δ´ ὁ ταῦρος,
[1, 2]	ἄν τις σῴζοι τὸ κατὰ	πρόσωπον	ἐν παντί. Τῷ λογικῷ ζῴῳ
[1, 2]	τραχήλου. τοιοῦτόν ἐστι τὸ κατὰ	πρόσωπον·	οὕτως ἰσχυρὸν παρὰ τοῖς εἰθισμένοις
[1, 2]	ἐστι τῶν ἐπιλελησμένων τοῦ ἰδίου	προσώπου.	τί γάρ μου πυνθάνῃ; θάνατος
[1, 29]	καὶ ἀναλαβὼν ῥάκη πρόσελθε ἐν	προσώπῳ	τοιούτῳ. τί οὖν; οὐ δέδοταί
[1, 17]	καθάπερ τῆς μετρήσεως τοῦ σίτου	προτάσσομεν	τὴν τοῦ μέτρου ἐπίσκεψιν. ἂν
[1, 29]	χρήσασθαι τοῖς δοθεῖσιν; σόν ἐστι	προτεῖναι,	ἐμὸν μελετῆσαι καλῶς. οὔ· ἀλλὰ
[1, 29]	λέγει μᾶλλόν μοι πεπλεγμένον κομψῶς	προτείνατε,	ἵνα γυμνασθῶ’ καὶ οἱ ἀθληταὶ
[1, 29]	ἀναλύειν, κἄν τις εὔλυτον αὐτῷ	προτείνῃ,	λέγει μᾶλλόν μοι πεπλεγμένον κομψῶς
[1, 9]	αὐτὴν καὶ φυλάττειν καὶ μυριάκις	πρότερον	αἱρεῖσθαι ἀποθνῄσκειν ἢ ἐγκαταλιπεῖν αὐτήν,
[1, 26]	ἀκόλουθον τῇ ὑποθέσει παραδέχεσθαι. πολὺ	πρότερον	δὲ νόμος βιωτικός ἐστιν οὗτος
[1, 9]	ἐδόκει τοῖς πολλοῖς ἠτυχηκὼς καὶ	πρότερον	μὲν ἐπιφανὴς ὢν καὶ πλούσιος,
[1, 12]	οὐδέ σε λήθω Κινύμενος" Πολὺ	πρότερον	οὖν ἀναγκαῖόν ἐστι περὶ ἑκάστου
[1, 1]	πάλιν ἐξέτεινεν. ἀλλὰ καὶ ἔτι	πρότερον	προσελθόντι τις Ἐπαφροδίτῳ τῷ κυρίῳ
[1, 10]	καὶ νυστάζομεν; οὔ· ἀλλὰ πολὺ	πρότερον	ὑμεῖς οἱ νέοι. ἐπεί τοι
[1, 10]	οἷα εἶπέν μοι, κατατρέχων τοῦ	προτέρου	ἑαυτοῦ βίου καὶ περὶ τῶν
[1, 14]	ἐκεῖ μὲν ὀμνύουσιν αὐτοῦ μὴ	προτιμήσειν	ἕτερον, ἐνταῦθα δ´ αὑτοὺς ἁπάντων.
[1, 14]	τὴν μισθοφορίαν λαμβάνοντες ὀμνύουσιν πάντων	προτιμήσειν	τὴν τοῦ Καίσαρος σωτηρίαν, ὑμεῖς
[1, 22]	τοῦ ὅτι τὸ ὅσιον πάντων	προτιμητέον	καὶ ἐν παντὶ μεταδιωκτέον, ἀλλὰ
[1, 12]	γένωμαι’ οὐκ ἐδίδοτο. ἀλλ´ ἔδει	προυποστῆναί	σου τοὺς γονεῖς, εἶτα οὕτως
[1, 7]	ῥᾴθυμοι καὶ νωθροί ἐσμεν καὶ	προφάσεις	ζητοῦμεν, καθ´ ἃς οὐ πονήσομεν
[1, 29]	μαλακῶς, μὴ ἐκ τῆς τυχούσης	προφάσεως.	πάλιν γὰρ ὁ θεὸς οὐ
[1, 27]	αἱ φαντασίαι γίνονται καὶ τίνα	πρόχειρα	πρὸς αὐτὰς βοηθήματα παρασκευαστέον. Τετραχῶς
[1, 30]	συμπεριφέρεται ὡς παιδίῳ. ~Τί δεῖ	πρόχειρον	ἔχειν ἐν ταῖς περιστάσεσιν. Ὅταν
[1, 1]	τῷ κυρίῳ’ Τί οὖν δεῖ	πρόχειρον	ἔχειν ἐν τοῖς τοιούτοις; τί
[1, 27]	δεῖ. Ὅταν θάνατος φαίνηται κακόν,	πρόχειρον	ἔχειν ὅτι τὰ κακὰ ἐκκλίνειν
[1, 27]	τὰς προλήψεις ἐναργεῖς ἐσμηγμένας καὶ	προχείρους	ἔχειν δεῖ. Ὅταν θάνατος φαίνηται
[1, 11]	ἔχω περὶ τὰ παιδάρια, ὥστε	πρῴην	νοσοῦντός μου τοῦ θυγατρίου καὶ
[1, 18]	ψῦχέ σου τὰ ἱμάτια. κἀγὼ	πρῴην	σιδηροῦν λύχνον ἔχων παρὰ τοῖς
[1, 4]	προςθέσει καὶ ἐποχῇ, ἵν´ ἀνεξαπάτητος.	πρῶτοι	δ´ εἰσὶν οἱ πρῶτοι τόποι
[1, 4]	ἀνεξαπάτητος. πρῶτοι δ´ εἰσὶν οἱ	πρῶτοι	τόποι καὶ ἀναγκαιότατοι. ἂν δὲ
[1, 26]	περισπῶντα. γελοῖος οὖν ὁ λέγων	πρῶτον	βούλεσθαι ἐπ´ ἐκείνων· οὐ γὰρ
[1, 20]	τοῦ φιλοσόφου τὸ μέγιστον καὶ	πρῶτον	δοκιμάζειν τὰς φαντασίας καὶ διακρίνειν
[1, 15]	ὅτι χρόνου δεῖ’ ἄφες ἀνθήσῃ	πρῶτον,	εἶτα προβάλῃ τὸν καρπόν, εἶτα
[1, 17]	σπλάγχνοις γέγραπται. δείξω σοι αὐτὸ	πρῶτον	ἐπὶ τοῦ συγκαταθετικοῦ τόπου. μή
[1, 10]	μέλει πῶς ὁ δεῖνα ἀναγνῷ;	πρῶτόν	ἐστιν, ἵνα ἐγὼ κοιμηθῶ’ καίτοι
[1, 28]	εἰκῇ ποιήσει. ὅπου δὲ τὸ	πρῶτον	καὶ μόνον αἴτιόν ἐστι τοῦ
[1, 18]	τοῦ ἀθλητοῦ. οὗτος ἐξεβίασε τὸν	πρῶτον	κλῆρον. τί οὖν τὸν δεύτερον;
[1, 6]	ὅτι ἐντετυλιγμένος ἂν ἐκάθευδεν; οὐκοῦν	πρῶτον	μὲν οὐκ ἂν ἐγένετο Ἡρακλῆς
[1, 26]	ἐκφυγεῖν μήτε παραδέξασθαι τὸ μαχόμενον.	πρῶτον	οὖν ἐπὶ τῆς θεωρίας γυμνάζουσιν
[1, 17]	τί ἐστι μόδιος μηδὲ διαλάβωμεν	πρῶτον	τί ἐστι ζυγός, πῶς ἔτι
[1, 17]	ἐπίσκεψιν. ἂν δὲ μὴ διαλάβωμεν	πρῶτον	τί ἐστι μόδιος μηδὲ διαλάβωμεν
[1, 10]	οὐκ ἐσμὲν πρακτικοί; εὐθὺς ἐγὼ	πρῶτος,	ὅταν ἡμέρα γένηται, μικρὰ ὑπομιμνῄσκομαι,
[1, 14]	εἰς ἐπινοίας ὁμοειδεῖς ἐμπίπτεις τοῖς	πρώτως	τετυπωκόσι τέχνας τ´ ἄλλην ἐπ´
[1, 28]	οὐδαμῶς· δι´ ἀλλότριον γὰρ ἔργον	πταίει	οὐδείς· ἀλλὰ τότε πελαργῶν νεοσσιαὶ
[1, 28]	ἀλλὰ τότε πελαργῶν νεοσσιαὶ ἐπορθοῦντο.	πταῖσμα	δ´ ἦν, ὅτε ἀπώλεσε τὸν
[1, 28]	πολεμεῖν. ταῦτ´ ἐστὶ τὰ ἀνθρωπικὰ	πταίσματα,	τοῦτό ἐστιν ἡ πολιορκία, τοῦτό
[1, 9]	ἐπιστολὰς ὡς ὑπὲρ νεκροῦ τὸ	πτῶμα	ἡμῖν χάρισαι τοῦ δεῖνος καὶ
[1, 9]	ξέστην αἱματίου’ τῷ γὰρ ὄντι	πτῶμα	ὁ τοιοῦτός ἐστι καὶ ξέστης
[1, 9]	τοῦ Σωκράτους, μηδέποτε πρὸς τὸν	πυθόμενον	ποδαπός ἐστιν εἰπεῖν ὅτι Ἀθηναῖος
[1, 11]	πρὸς αὐτὸν τῶν ἐν τέλει	πυθόμενος	παρ´ αὐτοῦ τὰ ἐπὶ μέρους
[1, 2]	αὐτόν τι λειτουργῆσαι, ἔφη Κατάβηθι’	πυθομένου	δ´ αὐτοῦ Διὰ τί σὺ
[1, 14]	~Ὅτι πάντας ἐφορᾷ τὸ θεῖον.	Πυθομένου	δέ τινος, πῶς ἄν τις
[1, 13]	ἕκαστα ἔστιν ποιεῖν ἀρεστῶς θεοῖς.	Πυθομένου	δέ τινος, πῶς ἔστιν ἐσθίειν
[1, 2]	οὐχ ὑπέμεινεν, ἀλλ´ ἐγκαρτερήσας ἀπέθανεν.	πυθομένου	δέ τινος· Πῶς τοῦτο ἐποίησεν;
[1, 30]	ἢ τούτῳ. ἐκεῖνος οὖν σου	πυνθάνεται	φυγὴν καὶ φυλακὴν καὶ δεσμὰ
[1, 2]	ἰδίου προσώπου. τί γάρ μου	πυνθάνῃ;	θάνατος αἱρετώτερόν ἐστιν ἢ ζωή;
[1, 2]	παρακρατοῦντος ἀνασχέσθαι. ἂν οὖν μου	πυνθάνῃ	παρακρατήσω τὴν ἀμίδα ἢ μή;
[1, 8]	ὁρατικήν. ὅμως δ´, ἄν μου	πυνθάνῃ	τί ἐστιν ἀγαθὸν τοῦ ἀνθρώπου,
[1, 5]	τούτῳ διαλέγομαι; καὶ ποῖον αὐτῷ	πῦρ	ἢ ποῖον σίδηρον προσαγάγω, ἵν´
[1, 26]	εἶτα στρόφοι καὶ κατάρροιαι καὶ	πυρετοί.	ἔδει δ´ ἐφιστάνειν, εἰ δύνανται.
[1, 19]	σε δεῖ θεραπεύειν καὶ ὡς	πυρετὸν	καὶ ὡς χολέραν καὶ βωμὸν
[1, 19]	βωμὸν στῆσαι, ὡς ἐν Ῥώμῃ	Πυρετοῦ	βωμός ἐστιν. Τί οὖν ἐστι
[1, 22]	ἀγάλματα, ὡς κακοῖς δαίμοσιν, ὡς	πυρετῷ	τῷ Διί; καὶ πῶς ἔτι
[1, 4]	ὅτι μὲν ἄμπελον ἔδωκαν ἢ	πυρούς,	ἐπιθύομεν τούτου ἕνεκα, ὅτι δὲ
[1, 27]	τὴν βοήθειαν. εἰ σοφίσματα ἡμᾶς	Πυρρώνεια	καὶ Ἀκαδημαικὰ τὰ θλίβοντά ἐστιν,
[1, 27]	δοκεῖ ἐπείγοντα; Ἐρχέσθω καὶ ἀπαντάτω	Πυρρώνειος	καὶ Ἀκαδημαικός. ἐγὼ μὲν γὰρ
[1, 2]	μηδὲν προσήκοντα. Μόνον σκέψαι, πόσου	πωλεῖς	τὴν σεαυτοῦ προαίρεσιν. ἄνθρωπε, εἰ
[1, 2]	μηδὲν ἄλλο, μὴ ὀλίγου αὐτὴν	πωλήσῃς.	τὸ δὲ μέγα καὶ ἐξαίρετον
[1, 26]	οὖν ἀποθῶμαι τὴν ἄγνοιαν; τίνα	πώποτε	{ὀργὴ{ ν} ἐδίδαξε τὰ κυβερνητικά,
[1, 19]	τὸ Καπιτώλιον, ἐπιθύει. τίς οὖν	πώποτε	ὑπὲρ τοῦ ὀρεχθῆναι καλῶς ἔθυσεν;
[1, 3]	τὴν ἀπόγνωσιν τῶν ἄκρων ἀφιστάμεθα.	~Πῶς	ἄν τις ἀπὸ τοῦ τὸν
[1, 14]	τὸ θεῖον. Πυθομένου δέ τινος,	πῶς	ἄν τις πεισθείη, ὅτι ἕκαστον
[1, 2]	προσήκει τὸν τὰ ἀλλότρια ἀποδιδόντα.	~Πῶς	ἄν τις σῴζοι τὸ κατὰ
[1, 12]	εὐαρεστοίην τῇ θείᾳ διοικήσει καὶ	πῶς	ἂν γενοίμην ἐλεύθερος; ἐλεύθερος γάρ
[1, 15]	τοῦ συμβουλευομένου ὅτι Τοῦτο ζητῶ,	πῶς	ἂν ἐκείνου καὶ μὴ διαλλασσομένου
[1, 12]	ἔχων ἐλθεῖν ἐπὶ τὸ παιδεύεσθαι	πῶς	ἂν ἑποίμην ἐγὼ ἐν παντὶ
[1, 12]	ἐν παντὶ τοῖς θεοῖς καὶ	πῶς	ἂν εὐαρεστοίην τῇ θείᾳ διοικήσει
[1, 7]	ζητοῦμεν γὰρ ἐπὶ πάσης ὕλης	πῶς	ἂν {εὕρ{ ο} οι ὁ
[1, 29]	ἡγεμονίαν. λαμβάνω καὶ λαβὼν δεικνύω,	πῶς	ἄνθρωπος ἀναστρέφεται πεπαιδευμένος. θὲς τὴν
[1, 2]	τί οὖν; σὲ ἔδει φροντίζειν	πῶς	ἀνόμοιος ᾖς τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις,
[1, 18]	ἀπολλύναι; κἂν οὕτως λέγῃς, γνώσῃ	πῶς	ἀπάνθρωπόν ἐστιν ὃ λέγεις καὶ
[1, 9]	ἢ ὅτι ποιὰ προαίρεσις {φαντασιῶν}	~Πῶς	ἀπὸ τοῦ συγγενεῖς ἡμᾶς εἶναι
[1, 4]	περὶ ὁρμῆς σύνταξιν καὶ γνῶθι	πῶς	αὐτὴν ἀνέγνωκα. ἀνδράποδον, οὐ τοῦτο
[1, 19]	Καίσαρος σκυτεὺς ἐγένετο. εἶδες ἂν	πῶς	αὐτὸν ἐτίμα ὁ Ἐπαφρόδιτος· τί
[1, 20]	γὰρ κομψότερον. ~Περὶ τοῦ λόγου	πῶς	αὑτοῦ θεωρητικός ἐστιν. Πᾶσα τέχνη
[1, 18]	δεῖξον τὴν πλάνην καὶ ὄψει	πῶς	ἀφίστανται τῶν ἁμαρτημάτων. ἂν δὲ
[1, 9]	πῶς Σωκράτης εἶχεν πρὸς ταῦτα;	πῶς	γὰρ ἄλλως ἢ ὡς ἔδει
[1, 12]	ἀλλὰ καὶ πάντων αἴσχιστον εἶναι.	πῶς	γὰρ ἐπὶ γραμματικῶν ποιοῦμεν; βούλομαι
[1, 11]	καλῶς ἔχειν τὰ τῶν ἄλλων.	(Πῶς	γὰρ οὔ; (Ὅπου δ´ ἄγνοια,
[1, 11]	φύσιν τ´ εἶναι καὶ καλόν;	(Πῶς	γὰρ οὔ; (Τί δέ; τὸ
[1, 22]	ἔνθεν πόλεμοι, στάσεις, τυραννίδες, ἐπιβουλαί.	πῶς	δ´ ἔτι δυνήσομαι τὸ πρὸς
[1, 12]	ἕκαστα οὕτω θέλειν ὡς γίνεται.	πῶς	δὲ γίνεται; ὡς διέταξεν αὐτὰ
[1, 19]	μόνον, τοὺς κοιτωνίτας δ´ οὔ.	πῶς	δὲ καὶ φρόνιμος γίνεται ἐξαίφνης
[1, 16]	ἕκαστον ἡμῶν ὅτι ἀνήρ εἰμι’	πῶς	δὲ καλὸν τὸ σύμβολον καὶ
[1, 26]	λέγει τάλας, πῶς οὖν ἐσιώπας,	πῶς	ἐκαρτέρεις; Ταράξας δὲ τὸν ἀναγιγνώσκοντα
[1, 13]	τοῦτό ἐστιν ἑαυτῷ παρέχειν πράγματα.	~Πῶς	ἕκαστα ἔστιν ποιεῖν ἀρεστῶς θεοῖς.
[1, 25]	αὐτοῦ ἀνέχομαι καθ´ ἡμέραν διηγουμένου,	πῶς	ἐν Μυσίᾳ ἐπολέμησεν· διηγησάμην σοι,
[1, 22]	κοινωνοὺς οἵαν δεῖ! ἀναστροφήν; καὶ	πῶς	ἐνδέχεται; ἐγὼ γὰρ πέφυκα πρὸς
[1, 16]	τῶν προβάτων καὶ τῶν ὄνων,	πῶς	ἐνδύσηται καὶ πῶς ὑποδήσηται, πῶς
[1, 25]	Μυσίᾳ ἐπολέμησεν· διηγησάμην σοι, ἀδελφέ,	πῶς	ἐπὶ τὸν λόφον ἀνέβην· πάλιν
[1, 4]	ἀφορμᾷς, πῶς ὀρέγῃ καὶ ἐκκλίνεις,	πῶς	ἐπιβάλλῃ καὶ {προ{ ς} τίθεσαι
[1, 22]	Σωτὴρ καὶ πῶς Ὑέτιος καὶ	πῶς	Ἐπικάρπιος; καὶ μήν, ἂν ἐνταῦθά
[1, 12]	εἰ γὰρ μὴ εἰσὶν θεοί,	πῶς	ἐστι τέλος ἕπεσθαι θεοῖς; εἰ
[1, 13]	ἀρεστῶς θεοῖς. Πυθομένου δέ τινος,	πῶς	ἔστιν ἐσθίειν ἀρεστῶς θεοῖς, Εἰ
[1, 7]	ἔτυχεν ἀναστρέφεσθαι ἐν λόγῳ; καὶ	πῶς	ἔτι ἔσται τοιοῦτος οἷον αὐτὸν
[1, 12]	Δία γε καὶ εἰς ἐμέ,	πῶς	ἔτι καὶ οὕτως ὑγιές ἐστιν;
[1, 17]	διαλάβωμεν πρῶτον τί ἐστι ζυγός,	πῶς	ἔτι μετρῆσαί τι ἢ στῆσαι
[1, 19]	καὶ τοῦ ἰδίου συμφέροντος; καὶ	πῶς	ἔτι μία καὶ ἡ αὐτὴ
[1, 2]	ὅτι ἐξομοιώθητι τοῖς πολλοῖς’ καὶ	πῶς	ἔτι πορφύρα ἔσομαι; Ταῦτα εἶδεν
[1, 22]	ὡς πυρετῷ τῷ Διί; καὶ	πῶς	ἔτι Σωτὴρ καὶ πῶς Ὑέτιος
[1, 5]	ἀσθένειαν, ἀλλ´ ὅταν ἀπαχθεὶς ἀπολιθωθῇ,	πῶς	ἔτι χρήσηταί τις αὐτῷ διὰ
[1, 19]	αὐτὸν ἐπὶ τοῦ λασάνου ποιήσῃ·	πῶς	εὐθὺς λέγομεν φρονίμως μοι λελάληκεν
[1, 29]	μοι τὸν Καίσαρα καὶ ὄψει	πῶς	εὐσταθῶ. ὅταν δὲ μετὰ τούτων
[1, 26]	φιλοσοφεῖν, αἴσθησις τοῦ ἰδίου ἡγεμονικοῦ	πῶς	ἔχει· μετὰ γὰρ τὸ γνῶναι
[1, 11]	ἐξετάσομεν, ποῖόν τι ἐστὶν ἢ	πῶς	ἔχει, οὔτε τὸν ἀγρὸν οὔτε
[1, 19]	μοί ἐστιν ὁ ἀνίκητος ἀθλητής.	~Πῶς	ἔχειν δεῖ πρὸς τοὺς τυράννους.
[1, 20]	προσπίπτει. Ὅταν οὖν θέλῃς γνῶναι,	πῶς	ἔχεις περὶ μὲν τἀγαθὰ καὶ
[1, 20]	περὶ τἀδιάφορα δ´ ἐσπευσμένως, ἐπίστησον	πῶς	ἔχεις πρὸς τὸ ἐκτυφλωθῆναι καὶ
[1, 28]	αἱρεῖσθαι δ´ αὐτό; οὐ δύναται.	πῶς	ἡ λέγουσα καὶ μανθάνω μὲν
[1, 20]	δοκεῖ τι εἶναι πρὸς ἡμᾶς,	πῶς	καὶ τέχνην ἐξευρήκαμεν καὶ ὅσοις
[1, 11]	ἁμαρτάνομεν. δεῖξον οὖν μοι σύ,	πῶς	κατὰ φύσιν ἐστίν. (Οὐ δύναμαι,
[1, 2]	τῇ φύσει. (Τίνα τρόπον; (Ὅρα	πῶς·	Λακεδαιμόνιοι μαστιγοῦνται μαθόντες ὅτι εὔλογόν
[1, 29]	τί μου ποιεῖ ὁ ἀθλητής,	πῶς	μελετᾷ τὴν ὑπόθεσιν. οὐ θέλω’
[1, 27]	οὖν ἀρκοῦμαι κατὰ τὸν τόπον;	πῶς	μὲν αἴσθησις γίνεται, {π{ ρ}
[1, 10]	τί δέ μοι καὶ μέλει	πῶς	ὁ δεῖνα ἀναγνῷ; πρῶτόν ἐστιν,
[1, 9]	φάγω, φησίν, μηδὲν ἔχων; (Καὶ	πῶς	οἱ δοῦλοι, πῶς οἱ δραπέται,
[1, 9]	ἔχων; (Καὶ πῶς οἱ δοῦλοι,	πῶς	οἱ δραπέται, τίνι πεποιθότες ἐκεῖνοι
[1, 7]	ποιεῖν; προσδέχεσθαι τὸ ψεῦδος; καὶ	πῶς	οἷόν τ´; ἀλλὰ λέγειν ὅτι
[1, 1]	συνδεδεμένους τοιούτῳ καὶ κοινωνοῖς τοιούτοις	πῶς	οἷόν τ´ ἦν εἰς ταῦτα
[1, 11]	περὶ τροφῆς ὀρθῶς δοκεῖν; (Καὶ	πῶς	οἷόν τε; (Ἀλλ´ οἶμαι πᾶσα
[1, 12]	γάρ; ἐνδέχεται φυγεῖν ἀνθρώπους; καὶ	πῶς	οἷόν τε; ἀλλὰ συνόντας αὐτοῖς
[1, 11]	τὸ ἀφεῖναι τὸ παιδίον; καὶ	πῶς	οἷόν τε; ἀλλὰ τοιοῦτόν τι
[1, 17]	ἄλλων ἀκριβῶσαι καὶ καταμαθεῖν; καὶ	πῶς	οἷόν τε; ναί· ἀλλ´ ὁ
[1, 6]	ποιοῦν ἐστιν ἕκαστον τούτων ἢ	πῶς	οἷόν τε τὰ οὕτω θαυμαστὰ
[1, 4]	ἀλλὰ πῶς ὁρμᾷς καὶ ἀφορμᾷς,	πῶς	ὀρέγῃ καὶ ἐκκλίνεις, πῶς ἐπιβάλλῃ
[1, 4]	ἀνδράποδον, οὐ τοῦτο ζητῶ, ἀλλὰ	πῶς	ὁρμᾷς καὶ ἀφορμᾷς, πῶς ὀρέγῃ
[1, 25]	εἰ μὴ σύ; σὺ δὲ	πῶς;	ὅταν περὶ τὰ μὴ σαυτοῦ
[1, 11]	ἀλλὰ σύ μοι μᾶλλον δεῖξον,	πῶς	οὐκ ἔστι κατὰ φύσιν οὐδ´
[1, 25]	στενοχωρίαν παρέχεις, σὺ σαυτὸν θλίβεις;	(Πῶς	οὖν ἄλλως θεωρήσω καλῶς ἐν
[1, 29]	δέδοταί μοι καλὴν φωνὴν εἰσενεγκεῖν;	πῶς	οὖν ἀναβαίνεις νῦν; ὡς μάρτυς
[1, 15]	(Τὸ ἐκείνου, ἐν ᾧ εἰμί.	(Πῶς	οὖν ἐκεῖνός μοι μὴ ὀργίζηται;
[1, 24]	ὅτι τούτων οὐδὲν ἐμὸν ἦν;	πῶς	οὖν ἐμὰ αὐτὰ λέγομεν; ὡς
[1, 26]	οὔ· ἀλλ´ ἐπιθαυμάσας λέγει τάλας,	πῶς	οὖν ἐσιώπας, πῶς ἐκαρτέρεις; Ταράξας
[1, 1]	δ´ ἄλλοις χρῆσθαι ὡς πέφυκεν.	πῶς	οὖν πέφυκεν; ὡς ἂν ὁ
[1, 4]	αὐτὸ ἡ προκοπὴ συνεγγισμός ἐστιν.	Πῶς	οὖν τὴν μὲν ἀρετὴν τοιοῦτόν
[1, 13]	οὐκ ἔστιν ἀρεστὸν τοῖς θεοῖς;	(Πῶς	οὖν τις ἀνάσχηται τῶν τοιούτων;
[1, 23]	ἀποδέχεσθαι· καὶ καλῶς αὐτοῦ κρατεῖ.	πῶς	οὖν ὑπονοητικοί ἐσμεν, οἷς μὴ
[1, 6]	ἄλλων ἐπ´ ἄλλα τινὰ οὕτω	πως	παρακείμενα, οὐδὲ ταῦτα ἱκανὰ κινῆσαί
[1, 16]	καὶ πῶς ὑποδήσηται, πῶς φάγῃ,	πῶς	πίῃ. ἀλλ´ ὥσπερ οἱ στρατιῶται
[1, 18]	καταράτους καὶ μιαροὺς ἔστω· σὺ	πῶς	ποτ´ ἀπεσοφώθης ἄφνω- ν. ἀ̣
[1, 4]	πενθῶν ζητῇς ἀπερίπτωτος εἶναι, ἄρα	πῶς	προκόπτεις; Σὺ οὖν ἐνταῦθά μοι
[1, 24]	λέγειν, οὐκ ἄν σε ἔρριψαν.	~Πῶς	πρὸς τὰς περιστάσεις ἀγωνιστέον. Αἱ
[1, 20]	ἔχεις πρὸς τὸ ἐκτυφλωθῆναι καὶ	πῶς	πρὸς τὸ ἐξαπατηθῆναι καὶ γνώσῃ
[1, 9]	ἔτι ἄρξει τοῦ οὕτως διακειμένου;	πῶς	Σωκράτης εἶχεν πρὸς ταῦτα; πῶς
[1, 11]	γυνή. τοῦ δ´ ὁμολογήσαντος προσεπύθετο·	Πῶς	τι οὖν χρῇ τῷ πράγματι;
[1, 7]	οὐκ ἀρκεῖ, δεῖ δὲ μαθεῖν	πῶς	τί τισιν ἀκόλουθον γίνεται καὶ
[1, 15]	~Τί ἐπαγγέλλεται φιλοσοφία. Συμβουλευομένου τινός,	πῶς	τὸν ἀδελφὸν πείσῃ μηκέτι χαλεπῶς
[1, 29]	τοῦ ἰδίου ἀγαθοῦ ἢ κακοῦ.	πῶς	τοῦ ἀγαθοῦ τεύξεται; ἂν τὰς
[1, 2]	ἐγκαρτερήσας ἀπέθανεν. πυθομένου δέ τινος·	Πῶς	τοῦτο ἐποίησεν; ὡς ἀθλητὴς ἢ
[1, 17]	ζητῶ τὸν ἐξηγούμενον. ἴδε ἐπίσκεψαι,	πῶς	τοῦτο λέγεται, καθάπερ εἰ Ῥωμαϊστί.
[1, 12]	μηδενὸς δ´ ἐπιμελούμενοι, καὶ οὕτως	πῶς	ὑγιὲς ἔσται; ἀλλὰ δὴ καὶ
[1, 22]	καὶ πῶς ἔτι Σωτὴρ καὶ	πῶς	Ὑέτιος καὶ πῶς Ἐπικάρπιος; καὶ
[1, 16]	τῶν ὄνων, πῶς ἐνδύσηται καὶ	πῶς	ὑποδήσηται, πῶς φάγῃ, πῶς πίῃ.
[1, 16]	πῶς ἐνδύσηται καὶ πῶς ὑποδήσηται,	πῶς	φάγῃ, πῶς πίῃ. ἀλλ´ ὥσπερ
[1, 8]	ἰατρὸς οὐκ ἦν; ἀλλ´ ὁρᾷς	πῶς	φράζει Ἱπποκράτης. μή τι οὖν
[1, 24]	ἐγγύς ἐστιν· πάντα εἰρήνης γέμει.	πῶς,	ὦ Διόγενες; ἰδού’ φησίν, μή
[1, 1]	ὥρας ἐλθούσης, εἶτα τότε τεθνήξομαι.	πῶς;	ὡς προσήκει τὸν τὰ ἀλλότρια