Livre, Chap.
[1, 7]	ἐν ἐρωτήσει καὶ ἀποκρίσει ἀναστρέφεσθαι,	{μ}	ἢ τούτων μηδέτερον προσδεχομένοις ἀναγκαῖον
[1, 25]	εἶ. οὐχ ὑπολαμβάνω· καὶ τίς	μ´	ἀναγκάσει ὑπολαμβάνειν; πάλιν συνεθέμεθα παῖξαι
[1, 24]	τέταρτον μέρος· ἰὼ Κιθαιρών, τί	μ´	ἐδέχου; ἀνδράποδον, ποῦ οἱ στέφανοι,
[1, 29]	τις τοῦ ἱματίου καὶ ἕλκει	μ´	εἰς τὴν ἀγοράν, εἶτα ἐπικραυγάζουσιν
[1, 9]	ἐστιν’ οὕτως καὶ Ῥοῦφος πειράζων	μ´	εἰώθει λέγειν Συμβήσεταί σοι τοῦτο
[1, 6]	ὄντι τῶν ἀποβῆναι δυναμένων; τί	μ´	ἐκστήσει ἢ ταράξει ἢ τί
[1, 22]	μοι καὶ αὐτῷ, εἰ θέλει	μ´	ἐν τοιούτοις εἶναι ἐν οἷς
[1, 2]	ἀλλ´ εἰσελθών’ φησίν, σιώπησον’ μή	μ´	ἐξέταζε καὶ σιωπήσω. ἀλλὰ δεῖ
[1, 10]	τῷ θεῷ εὐχαριστῶν ὤσεται. (Ἄν	μ´	εὕρῃς’ ἔφη, Ἐπίκτητε, τὸν ἕτερον
[1, 25]	ἐν Γυάροις οἰκεῖν. ἀποχωρῶ, ὅπου	μ´	οὐδεὶς κωλύσει οἰκεῖν· ἐκείνη γὰρ
[1, 24]	ἔτι τοῦτον φοβοῦμαι; ἀλλὰ κληρονόμον	μ´	οὐκ ἀπολείψει. τί οὖν; ἐπελαθόμην
[1, 7]	ἆρ´ οὖν ἀρκεῖ τοῦτο μόνον	μαθεῖν;	(Ἀρκεῖ, φησίν. (Οὐκοῦν καὶ τῷ
[1, 4]	εἰ γὰρ ἐξαπατηθέντα τινὰ ἔδει	μαθεῖν,	ὅτι τῶν ἐκτὸς καὶ ἀπροαιρέτων
[1, 26]	σὺ μὴ δύνασαι, ἄφες με	μαθεῖν	παρὰ τῶν λεγόντων εἰδέναι. ἐπεὶ
[1, 7]	τοῦτο; οὐκ ἀρκεῖ, δεῖ δὲ	μαθεῖν	πῶς τί τισιν ἀκόλουθον γίνεται
[1, 4]	καὶ δυστυχίαν καὶ ἀτυχίαν καὶ	μαθεῖν,	τί ἐστι θάνατος, τί φυγή,
[1, 2]	τοῦτο μάλιστα παιδείας δεόμεθα, ὥστε	μαθεῖν	τοῦ εὐλόγου καὶ ἀλόγου πρόληψιν
[1, 4]	τὸ ἔργον τῆς ἀρετῆς, ἵνα	μάθῃ	ποῦ τὴν προκοπὴν ζητῇ; ἐκεῖ
[1, 20]	παρασκευῆς καὶ πόνου πολλοῦ καὶ	μαθημάτων.	τί οὖν; ἐλπίζεις ὅτι τὴν
[1, 26]	τὴν ὀργήν σου δοκεῖς ὅτι	μαθήσομαι;	Ταῦτα ἐκείνῳ μόνῳ λέγειν ἔξεστι
[1, 26]	καὶ προσῆκον· εἰ μὲν οὐδὲ	μαθητόν	ἐστιν οὐδὲ διδακτόν, τί μοι
[1, 2]	τρόπον; (Ὅρα πῶς· Λακεδαιμόνιοι μαστιγοῦνται	μαθόντες	ὅτι εὔλογόν ἐστιν. (Τὸ δ´
[1, 22]	ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν· οὐ	μαίνομαι;	ναί· ἀλλ´ ἂν ἐνταῦθά που
[1, 22]	τοῖς ἐρῶσιν· οὐκ εἰμὶ ἐμαυτοῦ,	μαίνομαι’	~Πρὸς Ἐπίκουρον. Ἐπινοεῖ καὶ Ἐπίκουρος
[1, 28]	οἱ παντὶ τῷ φαινομένῳ ἀκολουθοῦντες;	(Μαινόμενοι.	(Ἡμεῖς οὖν ἄλλο τι ποιοῦμεν;
[1, 12]	μοι ἀποβαίνειν, κἂν ὁπωσοῦν δοκῇ.	μαινόμενος	εἶ, παραφρονεῖς. οὐκ οἶδας, ὅτι
[1, 24]	λέγει ὅτι ἀδοξία ψόφος ἐστὶ	μαινομένων	ἀνθρώπων. οἷα δὲ περὶ πόνου,
[1, 21]	μαίνονται; τί οὖν; ὑπὸ τῶν	μαινομένων	θαυμάζεσθαι θέλεις; ~Περὶ τῶν προλήψεων.
[1, 21]	περὶ ὧν εἴωθας λέγειν ὅτι	μαίνονται;	τί οὖν; ὑπὸ τῶν μαινομένων
[1, 3]	τινες ἐπὶ τὴν θείαν καὶ	μακαρίαν.	ἐπειδὴ τοίνυν ἀνάγκη πάνθ´ ὁντινοῦν
[1, 24]	ἀλλ´ αὐτῷ τῷ Οἰδίποδι. ἀλλὰ	μακάριος	ὁ δεῖνα· μετὰ πολλῶν γὰρ
[1, 20]	τὸ ἐξαπατηθῆναι καὶ γνώσῃ ὅτι	μακρὰν	εἶ τοῦ ὡς δεῖ πεπονθέναι
[1, 16]	καὶ τὸ θῆλυ; οὐκ εὐθὺς	μακρόθεν	κέκραγεν ἡμῶν ἑκάστου ἡ φύσις
[1, 20]	φύσις ἡ τῶν ὅλων; ἤδη	μακρόν.	ἂν οὖν ἐλθὼν Ἐπίκουρος εἴπῃ,
[1, 20]	δεῖ εἶναι τὸ ἀγαθόν, πάλιν	μακρὸν	γίνεται καὶ ἀνάγκη ἀκοῦσαι τί
[1, 20]	καὶ ὄψει. τί γὰρ ἔχει	μακρὸν	εἰπεῖν ὅτι τέλος ἐστὶ τὸ
[1, 20]	τί πρὸς σὲ ὄντες; οὕτω	μακρὸς	ὁ λόγος γίνεται. ~Πρὸς τοὺς
[1, 11]	καὶ ψυχρῶν καὶ σκληρῶν καὶ	μαλακῶν,	ποῖόν τι; (Τὴν ἁφήν. (Οὐκοῦν,
[1, 29]	μόνον μὴ ἀλογίστως, μόνον μὴ	μαλακῶς,	μὴ ἐκ τῆς τυχούσης προφάσεως.
[1, 24]	ἀστρώτῳ πέδῳ καθεύδειν λέγει ὅτι	μαλακωτάτη	κοίτη ἐστίν. καὶ ἀπόδειξιν φέρει
[1, 8]	ταύτην τὴν ἀσχολίαν προσλάβοιμεν; καὶ	μάλισθ´,	ὅτι οὐ μόνον ἀσχολία τις
[1, 9]	ἢ τοὺς ἐν δυνάμει τεταγμένους,	μάλιστ´	ἂν καὶ ἰσχυροὶ ὦσιν καὶ
[1, 8]	ἡ ἐπιχειρητικὴ καὶ πιθανολογική, καὶ	μάλιστ´	εἰ τύχοι γυμνασίας ἐπιπλέον καί
[1, 12]	ἔχεις· σὺ δ´ αὐτὴν τότε	μάλιστα	ἀποστρέφεις, ὁπότε ἠνοιγμένην καὶ βλέπουσαν
[1, 22]	ἔχοντα; ἐμοὶ μὲν οὖν πάντων	μάλιστα	ἀρέσκει. ἐφαρμόσατε οὖν τὰς προλήψεις.
[1, 2]	συμφέρον καὶ ἀσύμφορον. διὰ τοῦτο	μάλιστα	παιδείας δεόμεθα, ὥστε μαθεῖν τοῦ
[1, 16]	οὐ συνεχρήσατο καὶ ταύταις ὡς	μάλιστα	πρεπόντως ἐδύνατο; οὐ διέκρινεν δι´
[1, 7]	τῶν τόπων τούτων, περὶ οὓς	μάλιστα	στρέφεται ἐρώτησις καὶ ἀπόκρισις. τί
[1, 11]	νόσοις, ἢ τούτου γ´ ἕνεκα	μᾶλλον	ἂν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν, εἰ
[1, 30]	καὶ ὅτι ἐκείνῳ σε δεῖ	μᾶλλον	ἀρέσκειν ἢ τούτῳ. ἐκεῖνος οὖν
[1, 25]	διετέλει. ἡμεῖς δὲ θέλομεν πάντα	μᾶλλον	ἀσκεῖν καὶ μελετᾶν ἢ ὅπως
[1, 11]	δύναμαι, ἔφη· ἀλλὰ σύ μοι	μᾶλλον	δεῖξον, πῶς οὐκ ἔστι κατὰ
[1, 17]	ἀλλ´ ἐρῶ σοι ἀλλ´ ἐπείγει	μᾶλλον’	διὰ τοῦτο γὰρ οἶμαι {προ{
[1, 28]	γέγονεν; οὐχὶ δ´, εἴπερ ἄρα,	μᾶλλον	ἐλεεῖς, ὡς τοὺς τυφλοὺς ἐλεοῦμεν,
[1, 6]	ὅπου καὶ τὰ ἄλογα, ἀλλὰ	μᾶλλον	ἔνθεν μὲν ἄρχεσθαι, καταλήγειν δὲ
[1, 12]	καὶ βλέπουσαν ἔχειν ἔδει. οὐ	μᾶλλον	εὐχαριστεῖς τοῖς θεοῖς, ὅτι σε
[1, 1]	εἰώθει λέγειν Σήμερον ἀναιρεθῆναι θέλω	μᾶλλον	ἢ αὔριον φυγαδευθῆναι’ τί οὖν
[1, 18]	ἂν ταῦτα θαυμάζῃς, σεαυτῷ χαλέπαινε	μᾶλλον	ἢ ἐκείνοις. σκόπει γάρ· ἔχεις
[1, 18]	ἀλλοτρίοις κακοῖς διατίθεσθαι, ἐλέει αὐτὸν	μᾶλλον	ἢ μίσει· ἄφες τοῦτο τὸ
[1, 11]	κἀκεῖνο ἐξαίρειν καὶ ἐκτέμνειν πειρασόμεθα	μᾶλλον	ἢ τὰ φύματα καὶ τὰ
[1, 1]	ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἑνὶ προσηρτηκέναι ἑαυτοὺς	μᾶλλον	θέλομεν πολλῶν ἐπιμελεῖσθαι καὶ πολλοῖς
[1, 17]	ἀκατάληκτον. {εἰ} ναί, ἀλλ´ ἐπείγει	μᾶλλον	θεραπεύειν’ καὶ τὰ ὅμοια. θέλεις
[1, 25]	ἄλλος λέγει ἐγὼ δειπνῆσαι θέλω	μᾶλλον	καὶ ἀκούειν αὐτοῦ ὅσα θέλει
[1, 29]	τις εὔλυτον αὐτῷ προτείνῃ, λέγει	μᾶλλόν	μοι πεπλεγμένον κομψῶς προτείνατε, ἵνα
[1, 11]	παιδοποιοῦνται, ὅπως ἄθλιοι ὦσιν, ἀλλὰ	μᾶλλον	ὅπως εὐδαίμονες. (Ἀλλ´ ἐγώ, ἔφη,
[1, 8]	τὸ ἀργύριον. καὶ τοῦτο οὐδενὶ	μᾶλλον	προσήκει ἢ τῷ φιλοσόφῳ ἐμπείρως
[1, 18]	ἔδει ἀπολωλέναι; (Μηδαμῶς, ἀλλ´ ἐκεῖνο	μᾶλλον	τοῦτον τὸν πεπλανημένον καὶ ἐξηπατημένον
[1, 12]	ἀλλὰ τὸ παιδεύεσθαι τοῦτ´ ἔστι	μανθάνειν	ἕκαστα οὕτω θέλειν ὡς γίνεται.
[1, 22]	Τί οὖν ἐστι τὸ παιδεύεσθαι;	μανθάνειν	τὰς φυσικὰς προλήψεις ἐφαρμόζειν ταῖς
[1, 29]	δεῖ καὶ λέγειν ἤθελον ἔτι	μανθάνειν’	τίνα; εἰ ταῦτα οὐκ ἔμαθες
[1, 22]	ἐστιν. σὺ παρὰ τῶν φιλοσόφων	μανθάνεις	συλλογισμόν, τί δέ ςοι ποιητέον
[1, 28]	δύναται. πῶς ἡ λέγουσα καὶ	μανθάνω	μὲν οἷα δρᾶν μέλλω κακά,
[1, 12]	ἐστιν ἡ ἐλευθερία; μὴ γένοιτο.	μανία	γὰρ καὶ ἐλευθερία εἰς ταὐτὸν
[1, 6]	καὶ ὕδραν; μωρία τοῦτο καὶ	μανία.	γενόμενα δὲ καὶ εὑρεθέντα εὔχρηστα
[1, 17]	τοῦ θεοῦ. διὰ ταύτην τὴν	μαντείαν	ἔρχομαι ἐπὶ τὸν θύτην τοῦτον
[1, 24]	πολέμιοι’ ἐροῦμέν σοι ἄπελθε, σεαυτῷ	μαντεύου·	ἡμεῖς τοῦτο μόνον ἡμάρτομεν, ὅτι
[1, 10]	ὅτι πόσῳ σοῦ ἐγὼ κομψότερος	μάντις	εἰμί’ Τί οὖν; ἐγὼ λέγω,
[1, 29]	πάντες ψέγουσιν, κακολογοῦσιν. ταῦτα μέλλεις	μαρτυρεῖν	καὶ καταισχύνειν τὴν κλῆσιν ἣν
[1, 29]	θεοῦ κεκλημένος. ἔρχου σὺ καὶ	μαρτύρησόν	μοι· σὺ γὰρ ἄξιος εἶ
[1, 29]	ἐστιν; ὁ χρησόμενος, ὁ ἔργῳ	μαρτυρήσων	τοῖς λόγοις. τοῦτό μοι τὸ
[1, 29]	ἑκάστου ἢ ἐπ´ αὐτῷ; τίνα	μαρτυρίαν	δίδως τῷ θεῷ; ἐν δεινοῖς
[1, 29]	καὶ ἄξιον ἡγήσατο προσαγαγεῖν εἰς	μαρτυρίαν	τηλικαύτην; Ἀλλ´ ἀπεφήνατο ὁ ἔχων
[1, 29]	σὺ γὰρ ἄξιος εἶ προαχθῆναι	μάρτυς.	ὑπ´ ἐμοῦ. μή τι τῶν
[1, 29]	πῶς οὖν ἀναβαίνεις νῦν; ὡς	μάρτυς	ὑπὸ τοῦ θεοῦ κεκλημένος. ἔρχου
[1, 2]	(Τίνα τρόπον; (Ὅρα πῶς· Λακεδαιμόνιοι	μαστιγοῦνται	μαθόντες ὅτι εὔλογόν ἐστιν. (Τὸ
[1, 9]	αὑτοῦ τις ἔχει, περισσὸς καὶ	μάταιος	παρ´ ἄλλου λαμβάνων. ἐγὼ οὖν
[1, 7]	ἀποκτεῖναι, τὸ δ´ εἰκῇ καὶ	μάτην	καὶ ὡς ἔτυχεν χρῆσθαι ταῖς
[1, 6]	καὶ τὸ κολεὸν πρὸς τὴν	μάχαιραν;	οὐδείς; καὶ μὴν ἐξ αὐτῆς
[1, 6]	τίς δ´ ὁ ἁρμόσας τὴν	μάχαιραν	πρὸς τὸ κολεὸν καὶ τὸ
[1, 30]	οἱ κοιτωνῖται, οἱ ἐπὶ τῆς	μαχαίρας;	τούτων ἕνεκα τοὺς πολλοὺς λόγους
[1, 22]	εἰσίν· καὶ πρόληψις προλήψει οὐ	μάχεται.	τίς γὰρ ἡμῶν οὐ τίθησιν,
[1, 22]	καὶ πρέπον; πότ´ οὖν ἡ	μάχη	γίνεται; περὶ τὴν ἐφαρμογὴν τῶν
[1, 22]	ἐγὼ μόνος μὴ ἔχω; οὕτως	μάχη	γίνεται. Τί οὖν ἐστι τὸ
[1, 22]	οὔ, ἀλλ´ ἀπονενοημένος. ἔνθεν ἡ	μάχη	γίνεται τοῖς ἀνθρώποις πρὸς ἀλλήλους.
[1, 22]	Σύρων καὶ Αἰγυπτίων καὶ Ῥωμαίων	μάχη,	οὐ περὶ τοῦ ὅτι τὸ
[1, 22]	φαγεῖν ἢ ἀνόσιον. ταύτην τὴν	μάχην	εὑρήσετε καὶ Ἀγαμέμνονος καὶ Ἀχιλλέως.
[1, 11]	οὐ καλόν; (Οὐδαμῶς. (Μὴ τοίνυν	μάχην	ἔχει τῷ φιλοστόργῳ τὸ εὐλόγιστον;
[1, 5]	ἔτι χείρων ἐστὶ τοῦ νεκροῦ.	μάχην	οὗτος οὐ συνορᾷ· κακῶς ἔχει.
[1, 22]	τὰς προλήψεις. ἐντεῦθεν ἡ ἀρχὴ	μάχης.	ὁ μὲν λέγει οὐ χρὴ
[1, 7]	δ´ ἀκόλουθα προσδεκτέον καὶ τὰ	μαχόμενα	οὐ προσδεκτέον; (Ναί. (Ἀλλὰ λέγει
[1, 26]	ἡμᾶς ἐκφυγεῖν μήτε παραδέξασθαι τὸ	μαχόμενον.	πρῶτον οὖν ἐπὶ τῆς θεωρίας
[1, 11]	μοι. (Εἰ δὲ μή, τῶν	μαχομένων	ἀνάγκη θατέρου κατὰ φύσιν ὄντος
[1, 5]	τοῖς ἐναργέσι μηδ´ ἀπὸ τῶν	μαχομένων	ἀφίστασθαι. οἱ δὲ πολλοὶ τὴν
[1, 27]	οὐκ οἶδα ἀπολογίσασθαι, ταράσσει δέ	με	ἀμφότερα. ὅτι δ´ ἐγὼ καὶ
[1, 12]	ἀξιόλογον; τὸ δ´ ὡς ἔτυχέν	με	βούλεσθαι τὰ {δ´} ὡς ἔτυχεν
[1, 22]	ὁ μὲν λέγει οὐκοῦν, εἴ	με	δεῖ ἀποδοῦναι τὴν Χρυσηίδα, δεῖ
[1, 1]	ἔκκλισιν ἀκώλυτα ἀπερίπτωτα παρεσκευακέναι. ἀποθανεῖν	με	δεῖ. εἰ ἤδη, ἀποθνῄσκω· κἂν
[1, 10]	γένηται, μικρὰ ὑπομιμνῄσκομαι, τίνα ἐπαναγνῶναί	με	δεῖ. εἶτα εὐθὺς ἐμαυτῷ· τί
[1, 1]	τί μοι οὐκ ἔξεστιν; ἀποθανεῖν	με	δεῖ· μή τι οὖν καὶ
[1, 16]	νῦν δὲ λογικός εἰμι· ὑμνεῖν	με	δεῖ τὸν θεόν. τοῦτό μου
[1, 29]	ἱματίου, μὴ σύρωμαι; ἵνα, ἄν	με	δέκα περισπάσαντες εἰς τὸ δεσμωτήριον
[1, 2]	Ἐπὶ σοί ἐστι μὴ ἐᾶσαί	με	εἶναι συγκλητικόν· μέχρι δὲ ἂν
[1, 2]	μέχρι δὲ ἂν ὦ, δεῖ	με	εἰσέρχεσθαι’ ἄγε ἀλλ´ εἰσελθών’ φησίν,
[1, 2]	ἐξέταζε καὶ σιωπήσω. ἀλλὰ δεῖ	με	ἐξετάσαι. κἀμὲ εἰπεῖν τὸ φαινόμενον
[1, 26]	ἐστι τὸ αἴτιον τοῦ ἁμαρτάνειν	με;	ἡ ἄγνοια. οὐ θέλεις οὖν
[1, 27]	ἐπαοιδήν· εἰ μὴ ἔχω, τί	με	θέλετε ποιεῖν; οὐ δύναμαι τὸν
[1, 19]	ὡσαύτως. τί οὖν δύνασαι; πάντες	με	θεραπεύουσιν. καὶ γὰρ ἐγὼ τὸ
[1, 21]	ὀβελίσκον καταπιὼν περιπατεῖς; ἤθελον, ἵνα	με	καὶ οἱ ἀπαντῶντες θαυμάζωσιν καὶ
[1, 25]	ἀκολουθεῖ τῇ ὑποθέσει· καὶ ἄλλος	με	κωλύει. Μέχρι πόσου οὖν ὑπακουστέον
[1, 22]	δεῖ ἀποδοῦναι τὴν Χρυσηίδα, δεῖ	με	λαβεῖν ὑμῶν τινος τὸ γέρας’
[1, 19]	ἀλλ´ ἐμαυτόν. εἰ δὲ θέλεις	με	λέγειν ὅτι καὶ σέ, λέγω
[1, 26]	δὲ σὺ μὴ δύνασαι, ἄφες	με	μαθεῖν παρὰ τῶν λεγόντων εἰδέναι.
[1, 18]	καὶ σπῶ καὶ λέγε πάντες	με	μισοῦσιν’ τίς γὰρ μὴ μισήσῃ
[1, 9]	ἐστε, οἵτινες ἀξιοῦτε, εἰ μέν	με	ὁ στρατηγὸς ὁ ὑμέτερος ἔταξεν
[1, 17]	φησί, προσάγῃ θανάτου φόβον, ἀναγκάζει	με.	οὐ τὸ προσαγόμενον, ἀλλ´ ὅτι
[1, 11]	(Φυσικῶς, ἔφη. (Ἀλλὰ μὴν τοῦτό	με	πεῖσον, ἔφη, σύ, διότι φυσικῶς,
[1, 4]	ἐστι τῇ φύσει τὰ ἀπαθῆ	με	ποιοῦντα. ὦ μεγάλης εὐτυχίας, ὦ
[1, 22]	μὲν λέγει οὐ χρὴ ἀποδιδόναι	με	τὴν Χρυσηίδα τῷ πατρί’ ὁ
[1, 9]	εἴς τινα τάξιν, ὅτι ἔδει	με	τηρεῖν αὐτὴν καὶ φυλάττειν καὶ
[1, 29]	ἂν οὗ λόγος αἱρῇ συνεῖναί	με	τῷ σωματίῳ· ὅταν δὲ μὴ
[1, 29]	κούφοις νεανίσκοις δυσαρεστοῦσιν· οὐ βαστάζει	με’	φησίν. οὗτός ἐστιν εὐφυὴς νέος.
[1, 9]	συγγένεια ἢ ἄλλον τινὰ τῶν	μέγα	δυναμένων ἐν Ῥώμῃ ἱκανὴ παρέχειν
[1, 28]	τῷ συνετῷ. ποῦ οὖν τὸ	μέγα	ἐν ἀνθρώποις κακὸν καὶ ἀγαθόν;
[1, 28]	καὶ κατασκαφὰς πόλεων; καὶ τί	μέγα	ἔχει ταῦτα; (Οὐδέν; (Τί δ´
[1, 28]	ἀνθρώπων· καὶ πελαργῶν νεοσσιαί. τί	μέγα	ἢ δεινόν; ἢ δεῖξόν μοι
[1, 2]	ὀλίγου αὐτὴν πωλήσῃς. τὸ δὲ	μέγα	καὶ ἐξαίρετον ἄλλοις τάχα προσήκει,
[1, 17]	Ἆρ´ οὖν τοῦτό ἐστι τὸ	μέγα	καὶ τὸ θαυμαστὸν νοῆσαι Χρύσιππον
[1, 28]	ταῦτα; (Οὐδέν; (Τί δ´ ἔχει	μέγα	πολλοὺς βοῦς ἀποθανεῖν καὶ πολλὰ
[1, 16]	καὶ μή μοι νῦν τὰ	μεγάλα·	αὐτὸ τοῦτο τὸ ἐκ {π{
[1, 26]	αὑτοῦ φαντασιῶν, ὅπου τὰ ἐκςείοντα	μεγάλα.	ἐγώ τινα οἶδα κλαίοντα Ἐπαφροδίτου
[1, 28]	καὶ τίνα τὰ μικρὰ καὶ	μεγάλα	ἐν ἀνθρώποις. Τί ἐστιν αἴτιον
[1, 28]	οὐδενί. ὥστε καὶ τὰ οὕτω	μεγάλα	καὶ δεινὰ ἔργα ταύτην ἔχει
[1, 30]	πείσῃ τὸ τοιοῦτον τί οὕτως	μεγάλα	καὶ πολλὰ παρασκευαζόμεθα πρὸς τὸ
[1, 26]	θελήσει χρῆσθαι αὐτῷ πρὸς τὰ	μεγάλα.	νῦν δὲ μὴ δυνάμενοί τινες
[1, 28]	πράγματα ἐν τούτῳ ἐστίν. ἔπταισεν	μεγάλα	ὁ Ἀλέξανδρος, ὅτ´ ἐπῆλθον φασιν
[1, 30]	οὐδὲν ἦν, ἐγὼ δ´ ὡς	μεγάλα	παρεσκευαζόμην.
[1, 28]	καὶ αὐτὸς ἀπόλλυται. καὶ τὰ	μεγάλα	πράγματα ἐν τούτῳ ἐστίν. ἔπταισεν
[1, 26]	ἐκεῖ γὰρ τῷ ὄντι αἱ	μεγάλαι	ὗλαί εἰσι καὶ οἱ ἐνθάδε
[1, 8]	καὶ τύφου οὐχ ἡ τυχοῦσα.	μεγάλη	γάρ ἐστι δύναμις ἡ ἐπιχειρητικὴ
[1, 11]	χυλῶν κριτήριον ἀγνοεῖν τυχὸν οὐ	μεγάλη	ζημία, τὸ δὲ τῶν ἀγαθῶν
[1, 16]	ἐπινενοηκώς; οὐδὲ εἷς’ φησίν. ὦ	μεγάλης	ἀναισθησίας καὶ ἀναισχυντίας. Ἄγε ἀφῶμεν
[1, 4]	τὰ ἀπαθῆ με ποιοῦντα. ὦ	μεγάλης	εὐτυχίας, ὦ μεγάλου εὐεργέτου τοῦ
[1, 16]	τοῦ τῶν ἀλεκτρυόνων λόφου, πόσῳ	μεγαλοπρεπέστερον	τῆς χαίτης τῶν λεόντων. διὰ
[1, 4]	ποιοῦντα. ὦ μεγάλης εὐτυχίας, ὦ	μεγάλου	εὐεργέτου τοῦ δεικνύοντος τὴν ὁδόν.
[1, 21]	θαυμάζωσιν καὶ ἐπακολουθοῦντες ἐπικραυγάζωσιν· ὦ	μεγάλου	φιλοσόφου. τίνες εἰσὶν οὗτοι, ὑφ´
[1, 12]	σοι τῶν χρωμάτων· ὅτι δὲ	μεγαλοψυχίαν	ἔχων καὶ γενναιότητα πρὸς ἕκαστα
[1, 6]	τῷ θεῷ ἐκτρεπόμενοι. καίτοι πρὸς	μεγαλοψυχίαν	μὲν καὶ ἀνδρείαν ἐγὼ σοὶ
[1, 6]	ἃς οἴσετε πᾶν τὸ συμβαῖνον;	μεγαλοψυχίαν	οὐκ εἰλήφατε; ἀνδρείαν οὐκ εἰλήφατε;
[1, 9]	ἔχων ἐξ ἐμαυτοῦ λαβεῖν τὸ	μεγαλόψυχον	καὶ γενναῖον, ἀγρὸν παρὰ σοῦ
[1, 6]	καὶ τί ἔτι μοι μέλει	μεγαλοψύχῳ	ὄντι τῶν ἀποβῆναι δυναμένων; τί
[1, 15]	φύσιν ἔχοιμι, Οὐδέν, ἔφη, τῶν	μεγάλων	ἄφνω γίνεται, ὅπου γε οὐδ´
[1, 12]	εἶναι καὶ προνοεῖν, ἀλλὰ τῶν	μεγάλων	καὶ οὐρανίων, τῶν δὲ ἐπὶ
[1, 16]	ὕμνον τὸν εἰς τὸν θεόν;	μέγας	ὁ θεὸς, ὅτι ἡμῖν παρέσχεν
[1, 16]	δι´ ὧν τὴν γῆν ἐργασόμεθα·	μέγας	ὁ θεός, ὅτι χεῖρας δέδωκεν,
[1, 18]	ὀρθὸς περιπάτει, ἐλεύθερος, οὐχὶ τῷ	μεγέθει	πεποιθὼς τοῦ σώματος ὥσπερ ἀθλητής·
[1, 12]	θεῶν οὐδὲ μικρότερος· λόγου γὰρ	μέγεθος	οὐ μήκει οὐδ´ ὕψει κρίνεται,
[1, 18]	καὶ τὸν κωφόν; εἰ γὰρ	μεγίστη	βλάβη ἡ τῶν μεγίστων ἀπώλειά
[1, 11]	ζημία εἶναι τῷ ἀγνοοῦντι; (Ἡ	μεγίστη	μὲν οὖν. (Φέρε, εἰπέ μοι,
[1, 20]	τί οὖν; ἐλπίζεις ὅτι τὴν	μεγίστην	τέχνην ἀπὸ ὀλίγων ἔστιν ἀναλαβεῖν;
[1, 18]	ἡ τῶν μεγίστων ἀπώλειά ἐστιν,	μέγιστον	δ´ ἐν ἑκάστῳ προαίρεσις οἵα
[1, 16]	ἑκάστου ἐφυμνεῖν ἔδει καὶ τὸν	μέγιστον	καὶ θειότατον ὕμνον ἐφυμνεῖν, ὅτι
[1, 9]	παρηκολουθηκὼς καὶ μεμαθηκώς, ὅτι τὸ	μέγιστον	καὶ κυριώτατον καὶ περιεκτικώτατον πάντων
[1, 20]	τοῦτο ἔργον τοῦ φιλοσόφου τὸ	μέγιστον	καὶ πρῶτον δοκιμάζειν τὰς φαντασίας
[1, 12]	ἐνταῦθα οὖν μόνον ἐπὶ τοῦ	μεγίστου	καὶ κυριωτάτου, τῆς ἐλευθερίας, ὡς
[1, 18]	γὰρ μεγίστη βλάβη ἡ τῶν	μεγίστων	ἀπώλειά ἐστιν, μέγιστον δ´ ἐν
[1, 18]	πεπλανημένον καὶ ἐξηπατημένον περὶ τῶν	μεγίστων	καὶ ἀποτετυφλωμένον οὐ τὴν ὄψιν
[1, 28]	πεπλάνηται ἡ ταλαίπωρος περὶ τῶν	μεγίστων	καὶ ἔχις ἀντὶ ἀνθρώπου γέγονεν;
[1, 10]	Εἰ οὕτως σφοδρῶς {συνετετά{ γ}	μεθα	περὶ τὸ ἔργον τὸ ἑαυτῶν
[1, 2]	ἢ μή; ἐρῶ σοι ὅτι	μείζονα	ἀξίαν ἔχει τὸ λαβεῖν τροφὰς
[1, 2]	τροφὰς τοῦ μὴ λαβεῖν καὶ	μείζονα	ἀπαξίαν τὸ δαρῆναι τοῦ μὴ
[1, 18]	ἐκείνων ἀρχομένους διαβαίνειν ἐπὶ τὰ	μείζω.	κεφαλὴν ἀλγῶ. οἴμοι’ μὴ λέγε.
[1, 9]	σῶμα καὶ τὰ τούτου κτήματα;	μείνατε,	μὴ ἀλογίστως ἀπέλθητε’ Τοιοῦτόν τι
[1, 11]	ἔδοξέν σοι· καὶ πάλιν, ἐὰν	μείνῃς,	ὅτι ἔδοξέν σοι. καὶ νῦν
[1, 14]	δὲ πρὸς τὴν αὔξησιν καὶ	μείωσιν	τῆς σελήνης καὶ τὴν τοῦ
[1, 18]	ἂν οἰνωμένος ᾖ; τί ἂν	μελαγχολῶν;	τί ἐν ὕπνοις; οὗτός μοί
[1, 18]	τὴν διακριτικὴν τῶν λευκῶν καὶ	μελάνων,	ἀλλὰ τὴν γνώμην τὴν διακριτικὴν
[1, 11]	ἐζητοῦμεν, ἔφη, περὶ λευκῶν καὶ	μελάνων,	ποῖον ἂν κριτήριον παρεκαλοῦμεν πρὸς
[1, 23]	τρεφόμενον ἐμπίπτει; τί οὖν αὐτῷ	μέλει,	ἂν μυίδιον μικρὸν ἔσω κατακλαίῃ
[1, 5]	ψυχῆς δ´ ἀπονεκρουμένης οὐδὲν ἡμῖν	μέλει.	καὶ νὴ Δία ἐπὶ αὐτῆς
[1, 6]	εἰλήφατε; καὶ τί ἔτι μοι	μέλει	μεγαλοψύχῳ ὄντι τῶν ἀποβῆναι δυναμένων;
[1, 10]	ἐμαυτῷ· τί δέ μοι καὶ	μέλει	πῶς ὁ δεῖνα ἀναγνῷ; πρῶτόν
[1, 9]	τούτων οὐκ ἐπιστρεψόμεθα· ὧν ἡμῖν	μέλει,	ταῦτα οὐ δύνανται. τίς οὖν
[1, 29]	ἐμοί; καὶ τί μοι αὐτῶν	μέλει;	Ὑμεῖς οὖν οἱ φιλόσοφοι διδάσκετε
[1, 29]	μου ποιεῖ ὁ ἀθλητής, πῶς	μελετᾷ	τὴν ὑπόθεσιν. οὐ θέλω’ φησίν,
[1, 1]	τίς σοι δέδωκεν; οὐ θέλεις	μελετᾶν	ἀρκεῖσθαι τῷ δεδομένῳ; Διὰ τοῦτο
[1, 4]	ἀποδεδήμηκεν οὐδέν ἐστιν· ἀλλ´ ἐκεῖνο,	μελετᾶν	ἐξελεῖν τοῦ αὑτοῦ βίου πένθη
[1, 18]	οὖν; ἔδει νὴ τοὺς θεοὺς	μελετᾶν	ἐπὶ τῶν μικρῶν καὶ ἀπ´
[1, 25]	θέλομεν πάντα μᾶλλον ἀσκεῖν καὶ	μελετᾶν	ἢ ὅπως ἀπαραπόδιστοι καὶ ἐλεύθεροι
[1, 1]	(Τοῦτ´ ἔστι μεμελετηκέναι ἃ δεῖ	μελετᾶν,	ὄρεξιν ἔκκλισιν ἀκώλυτα ἀπερίπτωτα παρεσκευακέναι.
[1, 1]	τράχηλος ἀναπότμητός ἐστιν; ταῦτα ἔδει	μελετᾶν	τοὺς φιλοσοφοῦντας, ταῦτα καθ´ ἡμέραν
[1, 29]	δοθεῖσιν; σόν ἐστι προτεῖναι, ἐμὸν	μελετῆσαι	καλῶς. οὔ· ἀλλὰ μὴ τοιοῦτό
[1, 29]	ἐκεῖνος; ἐμὲ δ´ Ἄνυτος καὶ	Μέλητος	ἀποκτεῖναι μὲν δύνανται, βλάψαι δ´
[1, 23]	ἐπείτοι εἰ ὡς ἐν μυίαις	μέλλεις	ἀναςτρέφεσθαι, τί κωλύει; ἀλλ´ ὅμως
[1, 29]	οὐδέν, πάντες ψέγουσιν, κακολογοῦσιν. ταῦτα	μέλλεις	μαρτυρεῖν καὶ καταισχύνειν τὴν κλῆσιν
[1, 2]	καὶ εἰπόντος ἄγε, ἀδελφέ, τί	μέλλεις	ποιεῖν; ἀποκόπτομεν τοῦτο τὸ μέρος
[1, 23]	σου καὶ ὁ πατήρ, ὅτι	μέλλεις	ταῦτα λέγειν, οὐκ ἄν σε
[1, 29]	σύρῃ εἰς τὸ δεσμωτήριον, ἰδοὺ	μέλλεις	τραχηλοκοπεῖσθαι’ καὶ ποίαν ἔπραξα ἂν
[1, 7]	καὶ τοῦτο ἀνάγκη προσλαβεῖν τὸν	μέλλοντα	ἐν λόγῳ συνετῶς ἀναστραφήσεσθαι καὶ
[1, 17]	δι´ ἐκείνου κατανοήσειν οἰόμεθα τὰ	μέλλοντα	καὶ σημαινόμενα ὑπὸ τῶν θεῶν,
[1, 28]	καὶ μανθάνω μὲν οἷα δρᾶν	μέλλω	κακά, θυμὸς δὲ κρείσσων τῶν
[1, 1]	μουσική; μέχρι τοῦ διαγνῶναι τὸ	μέλος.	αὐτὴ οὖν αὑτὴν θεωρεῖ τις
[1, 1]	οὐκ ἐρεῖ. καὶ περὶ τῶν	μελῶν	ὡσαύτως ἡ μουσική· πότερον δ´
[1, 29]	ἢ τὸ ἀσεβές; μεμελέτηκεν αὐτό;	μεμάθηκεν;	ποῦ; παρὰ τίνι; εἶτα μουσικὸς
[1, 4]	ἐλευθέραν ἀκώλυτον ἀνεμπόδιστον πιστὴν αἰδήμονα·	μεμάθηκέν	τε, ὅτι ὁ τὰ μὴ
[1, 4]	ἡ δ´ ἔκκλισις πρὸς κακά,	μεμαθηκὼς	δὲ καὶ ὅτι οὐκ ἄλλως
[1, 9]	διοικήσει τοῦ κόσμου παρηκολουθηκὼς καὶ	μεμαθηκώς,	ὅτι τὸ μέγιστον καὶ κυριώτατον
[1, 4]	ἀτυχημάτων. ~Περὶ προκοπῆς. Ὁ προκόπτων	μεμαθηκὼς	παρὰ τῶν φιλοσόφων ὅτι ἡ
[1, 29]	τὸ εὐσεβὲς ἢ τὸ ἀσεβές;	μεμελέτηκεν	αὐτό; μεμάθηκεν; ποῦ; παρὰ τίνι;
[1, 1]	οὖν ἀπελθόντες ἀριστήσωμεν. (Τοῦτ´ ἔστι	μεμελετηκέναι	ἃ δεῖ μελετᾶν, ὄρεξιν ἔκκλισιν
[1, 29]	εἰς περίστασιν ὅμοιός ἐστι τῷ	μεμελετηκότι	συλλογισμοὺς ἀναλύειν, κἄν τις εὔλυτον
[1, 30]	καὶ ὄψει τί ἐστι νέος	μεμελετηκὼς	ἃ δεῖ ἐν ἀνθρώποις ἀμελετήτοις.
[1, 29]	τῷ λεγομένῳ παρακολουθεῖ οὔτε ὅλως	μεμέληκεν	αὐτῷ εἰδέναι περὶ τῶν φιλοσόφων
[1, 24]	μόνον θαρρῶν καὶ ῥέγκων καὶ	μεμνημένος	ὅτι ἐν τοῖς πλουσίοις καὶ
[1, 25]	ἐπιβήσεταί σοι ὁ κύριος. τούτων	μεμνημένος	τίνα ἔτι κολακεύσεις ἢ φοβήσῃ;
[1, 30]	ιθι λοιπὸν ἔσω θαρρῶν καὶ	μεμνημένος	τούτων καὶ ὄψει τί ἐστι
[1, 24]	πήραν. καὶ νῦν ἂν ᾖς	μεμνημένος	τῶν σῶν, οὐδέποτε τῶν ἀλλοτρίων
[1, 12]	ἔδωκεν. Ταύτης οὖν τῆς διατάξεως	μεμνημένους	ἔρχεσθαι δεῖ ἐπὶ τὸ παιδεύεσθαι,
[1, 13]	εὐθὺς τύραννον καταστήσεις σεαυτόν; οὐ	μεμνήσῃ	τί εἶ καὶ τίνων ἄρχεις;
[1, 29]	θέλῃς, σιώπα λοιπόν. Τούτων δεῖ	μεμνῆσθαι	καὶ κληθέντα εἴς τινα τοιαύτην
[1, 25]	λίαν πολύν, ἐξέρχομαι. τούτου γὰρ	μεμνῆσθαι	καὶ κρατεῖν, ὅτι ἡ θύρα
[1, 27]	μοι νῦν; τὸ σύνολον ἐκείνου	μεμνῆσθαι,	ὅτι, ἐὰν μὴ ἐν τῷ
[1, 14]	θύρας καὶ σκότος ἔνδον ποιήσητε,	μέμνησθε	μηδέποτε λέγειν ὅτι μόνοι ἐστέ·
[1, 25]	καὶ ἡλιάζου. καθόλου γὰρ ἐκείνου	μέμνησο,	ὅτι ἑαυτοὺς θλίβομεν, ἑαυτοὺς στενοχωροῦμεν,
[1, 24]	πολλῶν περιπατῶ. τὸ δὲ κεφάλαιον·	μέμνησο	ὅτι ἡ θύρα ἤνοικται. μὴ
[1, 30]	εἰσίῃς πρός τινα τῶν ὑπερεχόντων,	μέμνησο	ὅτι καὶ ἄλλος ἄνωθεν βλέπει
[1, 24]	δεικνύουσαι. λοιπὸν ὅταν ἐμπέσῃ περίστασις,	μέμνησο	ὅτι ὁ θεός σε ὡς
[1, 24]	οὖν ἐκείνων τινὶ προσίῃς, τούτων	μέμνησο,	ὅτι τραγῳδῷ προσέρχῃ, οὐ τῷ
[1, 28]	καὶ ἀποκεχωλωμένους; Ὅστις οὖν τούτου	μέμνηται	καθαρῶς ὅτι ἀνθρώπῳ μέτρον πάσης
[1, 6]	παρασκευὴν ἔχεις, πρὸς δὲ τὸ	μέμφεσθαι	καὶ ἐγκαλεῖν ποίας ἀφορμὰς ἔχεις
[1, 12]	ἀνθρώπων, ἐπιβούλους λέγεις καὶ λῃστάς,	μέμφῃ	δὲ καὶ γονεῖς τοὺς σεαυτοῦ
[1, 6]	οἱ δ´ ὑπ´ ἀγεννείας εἰς	μέμψεις	καὶ τὰ ἐγκλήματα τῷ θεῷ
[1, 14]	ἀπειθήσειν μηδέποτε μηδ´ ἐγκαλέσειν μηδὲ	μέμψεσθαί	τινι τῶν ὑπ´ ἐκείνου δεδομένων
[1, 28]	οὐδενὶ χαλεπανεῖ, οὐδένα λοιδορήσει, οὐδένα	μέμψεται,	οὐ μισήσει, οὐ προσκόψει οὐδενί.
[1, 1]	οὐδέποτ´ ἐμποδισθήσῃ, οὐ στενάξεις, οὐ	μέμψῃ,	οὐ κολακεύσεις οὐδένα. τί οὖν;
[1, 17]	θέλῃς, ἐλεύθερος εἶ· ἐὰν θέλῃς,	μέμψῃ	οὐδένα, ἐγκαλέσεις οὐδενί, πάντα κατὰ
[1, 27]	ἀρκοῦμαι κατὰ τὸν τόπον; πῶς	μὲν	αἴσθησις γίνεται, {π{ ρ} ότερον
[1, 14]	πραγμάτων ἐνθυμεῖσθαι δύνασαι καὶ ἅμα	μὲν	αἰσθητικῶς ἀπὸ μυρίων πραγμάτων κινεῖσθαι,
[1, 11]	τί οὖν τοῦτό ἐστιν; τὸ	μὲν	ἀκριβὲς οὐ τοῦ παρόντος καιροῦ
[1, 28]	αὕτη ἐστὶ τῆς διανοίας τοῖς	μὲν	ἀληθέσιν ἐπινεύειν, τοῖς δὲ ψευδέσι
[1, 16]	προνοίας. Μὴ θαυμάζετ´ εἰ τοῖς	μὲν	ἄλλοις ζῴοις τὰ πρὸς τὸ
[1, 4]	ἐπὶ τούτῳ προσκυνεῖ; ἀλλ´ ὅτι	μὲν	ἄμπελον ἔδωκαν ἢ πυρούς, ἐπιθύομεν
[1, 1]	τις αὐτῶν; οὐδαμῶς. ἀλλ´ ὅτε	μέν,	ἄν τι γράφῃς τῷ ἑταίρῳ,
[1, 24]	χορευτής. οἱ δὲ βασιλεῖς ἄρχονται	μὲν	ἀπ´ ἀγαθῶν· στέψατε δώματα· εἶτα
[1, 6]	τούτων ἀποθάνητε. Ἀλλ´ εἰς Ὀλυμπίαν	μὲν	ἀποδημεῖτε, ἵν´ {ε} ἴδητε τὸ
[1, 3]	Διὰ ταύτην τὴν συγγένειαν οἱ	μὲν	ἀποκλίναντες λύκοις ὅμοιοι γινόμεθα, ἄπιστοι
[1, 12]	τὸ θεῖον, οἱ δ´ εἶναι	μέν,	ἀργὸν δὲ καὶ ἀμελὲς καὶ
[1, 4]	συνεγγισμός ἐστιν. Πῶς οὖν τὴν	μὲν	ἀρετὴν τοιοῦτόν τι ὁμολογοῦμεν, τὴν
[1, 6]	τῇ χρήσει. διὰ τοῦτο ἐκείνοις	μὲν	ἀρκεῖ τὸ ἐσθίειν καὶ πίνειν
[1, 21]	τί θέλεις σοι γενέσθαι; ἐγὼ	μὲν	ἀρκοῦμαι, ἂν ὀρέγωμαι καὶ ἐκκλίνω
[1, 6]	τὰ ἄλογα, ἀλλὰ μᾶλλον ἔνθεν	μὲν	ἄρχεσθαι, καταλήγειν δὲ ἐφ´ ὃ
[1, 7]	παραχωρήσεως αὐτῶν. καὶ δὴ μενόντων	μὲν	αὐτῶν εἰς τέλος ὁποῖα παρεχωρήθη
[1, 27]	ἀπαντάτω Πυρρώνειος καὶ Ἀκαδημαικός. ἐγὼ	μὲν	γὰρ τὸ ἐμὸν μέρος οὐκ
[1, 28]	ἢ τοῦ Ἀχιλλέως, ἵν´ ἐκεῖνοι	μὲν	διὰ τὸ ἀκολουθῆσαι τοῖς φαινομένοις
[1, 7]	τοῦτο ἀκοῦσαι, διὰ τί τὰς	μὲν	δοκίμους δραχμὰς παραδέχῃ, τὰς δ´
[1, 1]	γε ὅτι οὐκ ἤθελον; ἐγὼ	μὲν	δοκῶ ὅτι, εἰ ἠδύναντο, κἀκεῖνα
[1, 6]	ὁτιοῦν. (Ἀλλ´ ἀνάπαλιν εἰ τὴν	μὲν	δύναμιν πεποιήκει, τὰ ὄντα δὲ
[1, 29]	δ´ Ἄνυτος καὶ Μέλητος ἀποκτεῖναι	μὲν	δύνανται, βλάψαι δ´ οὔ’ καὶ
[1, 27]	καὶ μὴ γίνεσθαι. ἔνθεν ἂν	μὲν	δύνωμαι τὰ ἐκτὸς μετατιθέναι πρὸς
[1, 28]	ἐζημίωται· οὐ δύναται γὰρ ἄλλος	μὲν	εἶναι ὁ πεπλανημένος, ἄλλος δ´
[1, 22]	ἐπὶ μέρους οὐσίαις, ὅταν ὁ	μὲν	εἴπῃ καλῶς ἐποίησεν, ἀνδρεῖός ἐστιν’
[1, 25]	πρέπον καὶ κατάλληλον. λοιπὸν οἱ	μέν	εἰσι κακαύστηροι καὶ κακοστόμαχοι καὶ
[1, 28]	τὸ σῶμα ὁμοιότατον. {πλὴν ὅτι	μὲν	ἐκ δοκῶν καὶ κεραμίδων καὶ
[1, 6]	εἰκῇ κατεσκευασμένον. ἆρ´ οὖν τούτων	μὲν	ἕκαστον ἐμφαίνει τὸν τεχνίτην, τὰ
[1, 7]	τισιν ἀκόλουθον γίνεται καὶ ποτὲ	μὲν	ἓν ἑνὶ ἀκολουθεῖ, ποτὲ δὲ
[1, 11]	(Σκοπῶμεν δή. (Ἆρ´ οὖν σὺ	μὲν	ἐπειδὴ φιλοστόργως διέκεισο πρὸς τὸ
[1, 29]	οὐχ ὡς ἐκεῖνοι ποιοῦσιν. ἅμα	μὲν	ἐπέστη καὶ ἐπῄνεσεν τὸν τραγῳδόν,
[1, 6]	ἡμῶν μόνων γίνεται ταῦτα; πολλὰ	μὲν	ἐπὶ μόνων, ὧν ἐξαιρέτως χρείαν
[1, 3]	κοινὸν πρὸς τοὺς θεούς, ἄλλοι	μὲν	ἐπὶ ταύτην ἀποκλίνουσιν τὴν συγγένειαν
[1, 9]	τοῖς πολλοῖς ἠτυχηκὼς καὶ πρότερον	μὲν	ἐπιφανὴς ὢν καὶ πλούσιος, ὕστερον
[1, 9]	εἴ τις ἄρα ἦν· ὑμᾶς	μὲν	ἔρχεσθαι λέγοντας Ἐπίκτητε, οὐκέτι ἀνεχόμεθα
[1, 22]	διελεῖν, ὅτι τῶν ὄντων τὰ	μέν	ἐστιν ἐφ´ ἡμῖν, τὰ δὲ
[1, 29]	οὖν χείρονές εἰσιν; ἂν ὁ	μὲν	ἔχῃ δόγματα ὀρθά, οἱ δὲ
[1, 5]	ἐπὶ αὐτῆς τῆς ψυχῆς ἂν	μὲν	ᾖ οὕτως διακείμενος, ὥστε μηδενὶ
[1, 6]	ἐμφαίνει τὸν τεχνίτην; ἀλλὰ ταῦτα	μέν·	ἡ δὲ τοιαύτη τῆς διανοίας
[1, 4]	οὐδέν ἐστι πρὸς ἡμᾶς, ἐγὼ	μὲν	ἤθελον τὴν ἀπάτην ταύτην, ἐξ
[1, 26]	ἐφιστάνειν, εἰ δύνανται. ἀλλ´ ἐν	μὲν	θεωρίᾳ ῥᾴδιον ἐξελέγξαι τὸν οὐκ
[1, 4]	δεικνύοντος τὴν ὁδόν. εἶτα Τριπτολέμῳ	μὲν	ἱερὰ καὶ βωμοὺς πάντες ἄνθρωποι
[1, 6]	θεῷ ἐκτρεπόμενοι. καίτοι πρὸς μεγαλοψυχίαν	μὲν	καὶ ἀνδρείαν ἐγὼ σοὶ δείξω
[1, 8]	μοι τὸ ἀργύριον· οὐχὶ ἐδανείσω	μὲν	καὶ οὐκ ἀπέδωκας· οὐ μὴν
[1, 14]	ἐπιγείων θεωρεῖται; ἀλλὰ τὰ φυτὰ	μὲν	καὶ τὰ ἡμέτερα σώματα οὕτως
[1, 22]	ἐρεῖ ἄκουσόν μου, τέκνον· δεῖ	μὲν	καὶ φιλοσοφεῖν, δεῖ δὲ καὶ
[1, 3]	ἐνθυμηθήσεται περὶ ἑαυτοῦ. ἀλλ´ ἂν	μὲν	Καῖσαρ εἰσποιήσηταί σε, οὐδείς σου
[1, 15]	καρπόν, εἶτα πεπανθῇ. εἶτα συκῆς	μὲν	καρπὸς ἄφνω καὶ μιᾷ ὥρᾳ
[1, 3]	γενέσει ἡμῶν ἐγκαταμέμικται, τὸ σῶμα	μὲν	κοινὸν πρὸς τὰ ζῷα, ὁ
[1, 18]	ἄλλου δ´ ὀρέγεσθαι καὶ ἄλλο	μὲν	κρίνειν καθῆκον, ἐπ´ ἄλλο δὲ
[1, 18]	ἐμοὶ συμφέρει, ἀμήχανον δ´ ἄλλο	μὲν	κρίνειν τὸ συμφέρον, ἄλλου δ´
[1, 22]	ἐντεῦθεν ἡ ἀρχὴ μάχης. ὁ	μὲν	λέγει οὐ χρὴ ἀποδιδόναι με
[1, 22]	πρόληψιν τοῦ δέοντος. πάλιν ὁ	μὲν	λέγει οὐκοῦν, εἴ με δεῖ
[1, 29]	ἔμαθες ἐνταῦθα; οὐ θέλεις τὰ	μὲν	λογάρια τὰ περὶ τούτων ἄλλοις
[1, 9]	γελοῖοί ἐστε, οἵτινες ἀξιοῦτε, εἰ	μέν	με ὁ στρατηγὸς ὁ ὑμέτερος
[1, 4]	τῷ ἀνθρώπῳ ἢ ἐν ὀρέξει	μὲν	μὴ ἀποτυγχάνοντι, ἐν ἐκκλίσει δὲ
[1, 6]	ἐμαυτόν’ οὔ· ἀλλὰ κάθησθε τὰ	μὲν	μὴ συμβῇ τρέμοντες, τῶν δὲ
[1, 12]	ἕπεσθαι θεοῖς; εἰ δ´ εἰσὶν	μέν,	μηδενὸς δ´ ἐπιμελούμενοι, καὶ οὕτως
[1, 12]	ἀταλαίπωρος εἶ καὶ δυσάρεστος κἂν	μὲν	μόνος ᾖς, ἐρημίαν καλεῖς τοῦτο,
[1, 30]	δεῖ ἐν ἀνθρώποις ἀμελετήτοις. ἐγὼ	μὲν	νὴ τοὺς θεοὺς φαντάζομαι ὅτι
[1, 9]	νῦν δὲ τί γίνεται; νεκρὸς	μὲν	ὁ παιδευτής, νεκροὶ δ´ ὑμεῖς.
[1, 20]	ὀλίγων ἔστιν ἀναλαβεῖν; καίτοι αὐτὸς	μὲν	ὁ προηγούμενος λόγος τῶν φιλοσόφων
[1, 3]	ἂν περὶ αὐτοῦ ὑπολάβῃ, ἐκεῖνοι	μὲν	οἱ ὀλίγοι, ὅσοι πρὸς πίστιν
[1, 28]	πῶς ἡ λέγουσα καὶ μανθάνω	μὲν	οἷα δρᾶν μέλλω κακά, θυμὸς
[1, 9]	ς} καὶ κατὰ φύσιν; Ἐγὼ	μὲν	οἶμαι, ὅτι ἔδει καθῆσθαι τὸν
[1, 23]	ἐπὶ τὴν γῆν πεπτωκός; ἐγὼ	μὲν	οἶμαι ὅτι εἰ καὶ ἐμαντεύσατο
[1, 14]	γε ὅρκος οὗτος ἐκείνῳ; ἐκεῖ	μὲν	ὀμνύουσιν αὐτοῦ μὴ προτιμήσειν ἕτερον,
[1, 29]	περὶ τῶν ὑλῶν δόγματα ὀρθὰ	μὲν	ὄντα ἀγαθὴν ποιεῖ τὴν προαίρεσιν,
[1, 3]	τὰ δύστηνά μου σαρκίδια’ τῷ	μὲν	ὄντι δύστηνα, ἀλλὰ ἔχεις τι
[1, 4]	ἐκκλίσει δὲ μὴ περιπίπτοντι, τὴν	μὲν	ὄρεξιν ἦρκεν ἐξ αὑτοῦ εἰσάπαν
[1, 4]	παρὰ τῶν φιλοσόφων ὅτι ἡ	μὲν	ὄρεξις ἀγαθῶν ἐστιν, ἡ δ´
[1, 28]	οὐ δύναται οὖν τις δοκεῖν	μέν,	ὅτι συμφέρει αὐτῷ, μὴ αἱρεῖσθαι
[1, 26]	ἐπιβάλλον ἐμαυτῷ καὶ προσῆκον· εἰ	μὲν	οὐδὲ μαθητόν ἐστιν οὐδὲ διδακτόν,
[1, 24]	δ´ ἱδρῶτος οὐ γίγνεται. ἐμοὶ	μὲν	οὐδεὶς δοκεῖ κρείσσονα ἐσχηκέναι περίστασιν
[1, 6]	ἐντετυλιγμένος ἂν ἐκάθευδεν; οὐκοῦν πρῶτον	μὲν	οὐκ ἂν ἐγένετο Ἡρακλῆς ἐν
[1, 23]	μὴ ἀναιρώμεθα τέκνα’ ἀλλὰ πρόβατον	μὲν	οὐκ ἀπολείπει τὸ αὑτοῦ ἔγγονον
[1, 7]	τε καὶ ἀσόφιστος; ἀλλὰ συγκαθήσει	μέν,	οὐκ ἐπιστραφήσεται δὲ τοῦ μὴ
[1, 29]	ποῦ; παρὰ τίνι; εἶτα μουσικὸς	μὲν	οὐκ ἐπιστρέφεται αὐτοῦ ἀποφαινομένου περὶ
[1, 11]	παιδίον καὶ ἀφέντα ἀπελθεῖν ὅτι	μὲν	οὐκ εὐλόγιστον οὐκ οἶμαί ς´
[1, 6]	εὐχάριστον. εἰ δὲ μή, ὁ	μὲν	οὐκ ὄψεται τὴν εὐχρηστίαν τῶν
[1, 20]	προηγουμένων τινῶν ἐστι θεωρητική. ὅταν	μὲν	οὖν ὁμοειδὴς τοῖς θεωρουμένοις καὶ
[1, 11]	οὐ φιλοστοργεῖ τὸ παιδίον; (Φιλοστοργεῖ	μὲν	οὖν. (Οὐκοῦν ἔδει καὶ τὴν
[1, 22]	γίνεσθαι τὰ καλῶς ἔχοντα; ἐμοὶ	μὲν	οὖν πάντων μάλιστα ἀρέσκει. ἐφαρμόσατε
[1, 22]	πατρί’ ὁ δὲ λέγει δεῖ	μὲν	οὖν’ πάντως ὁ ἕτερος αὐτῶν
[1, 22]	καὶ τὰ καλῶς ἔχοντα; δεῖ	μὲν	οὖν. σὺ δὲ τί λέγεις,
[1, 11]	εἶναι τῷ ἀγνοοῦντι; (Ἡ μεγίστη	μὲν	οὖν. (Φέρε, εἰπέ μοι, πάντα
[1, 14]	πολὺ πλέον; ἀλλ´ αἱ ψυχαὶ	μὲν	οὕτως εἰσὶν ἐνδεδεμέναι καὶ συναφεῖς
[1, 17]	ἄκαρπά ἐστι. καὶ περὶ τούτου	μὲν	ὀψόμεθα. εἰ δ´ οὖν καὶ
[1, 14]	ὁ θεὸς αἰσθάνεται; ἀλλὰ σὺ	μὲν	περὶ τῆς θείας διοικήσεως καὶ
[1, 2]	μόνον βλέποντι, ὅτι μὴ παρακρατήσας	μὲν	πληγὰς λήψεται καὶ τροφὰς οὐ
[1, 12]	αὐτῶν; τοιαύτη, δι´ ἧς ἐκεῖνοι	μὲν	ποιήσουσι τὰ φαινόμενα αὐτοῖς, ἡμεῖς
[1, 22]	οὐκ ἐφ´ ἡμῖν· ἐφ´ ἡμῖν	μὲν	προαίρεσις καὶ πάντα τὰ προαιρετικὰ
[1, 6]	κάθησθε πενθοῦντες καὶ στένοντες οἱ	μὲν	πρὸς αὐτὸν τὸν δόντα ἀποτετυφλωμένοι
[1, 25]	ἐντέταλται; οὐ δέδωκέν σοι τὰ	μὲν	σὰ {ἀκώλυ{ ς} τα καὶ
[1, 5]	ἀφίστασθαι. οἱ δὲ πολλοὶ τὴν	μὲν	σωματικὴν ἀπονέκρωσιν φοβούμεθα καὶ πάντ´
[1, 9]	τὸν πάππον, ἀλλ´ εἰς ἅπαντα	μὲν	τὰ ἐπὶ γῆς γεννώμενά τε
[1, 20]	θέλῃς γνῶναι, πῶς ἔχεις περὶ	μὲν	τἀγαθὰ καὶ κακὰ ἀνειμένως, περὶ
[1, 14]	στρατιῶται τῷ Καίσαρι. ἀλλ´ ἐκεῖνοι	μὲν	τὴν μισθοφορίαν λαμβάνοντες ὀμνύουσιν πάντων
[1, 12]	σοι δίδοται μηχανή; εἶτ´ εἰ	μὲν	τὴν ὁρατικὴν δύναμιν ἠγνόεις πρὸς
[1, 4]	Χρυσίππου νοεῖν. νῦν δ´ ἄλλο	μέν	τι τὴν ἀρετὴν ἐπιφέρειν ὁμολογοῦμεν,
[1, 12]	~Περὶ εὐαρεστήσεως. Περὶ θεῶν οἱ	μέν	τινές εἰσιν οἱ λέγοντες μηδ´
[1, 19]	δήσω σου τὸ σκέλος’ ὁ	μὲν	τὸ σκέλος τετιμηκὼς λέγει μή·
[1, 29]	ἔδει πάντας ὑμᾶς. ἀλλ´ ἐν	μὲν	τοῖς Καίσαρος μονομάχοις εἰσί τινες
[1, 9]	γιγνομένων ἐν ἀνθρώποις; ἀλλὰ πρὸς	μὲν	τὸν Καίσαρα ἡ συγγένεια ἢ
[1, 11]	καὶ σοὶ γέγονεν αἴτιον, σοὶ	μὲν	τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ἐμὲ καὶ
[1, 5]	Ἀπολιθώσεις δ´ εἰσὶ διτταί· ἡ	μὲν	τοῦ νοητικοῦ ἀπολίθωσις, ἡ δὲ
[1, 29]	ἀπερισπάστως καθῆσθαι καὶ ἀκούειν νῦν	μὲν	τραγῳδοῦ νῦν δὲ κιθαρῳδοῦ, οὐχ
[1, 11]	οἶδ´, ἔφη. (Καὶ μὴν τὸ	μὲν	τῶν χρωμάτων καὶ ὀσμῶν, ἔτι
[1, 7]	τινι οὐχ εὕρισκον. Οὐχ οἷον	μέν’	φημί, εἰ τὸ Καπιτώλιον κατέκαυσα’
[1, 11]	γὰρ οὔ; (Τί δέ; τὸ	μὲν	φιλόστοργον κατὰ φύσιν τ´ ἐστὶ
[1, 11]	ὅ τι ἂν εὑρίσκωμεν ὁμοῦ	μὲν	φιλόστοργον ὁμοῦ δ´ εὐλόγιστον, τοῦτο
[1, 1]	οὖν αὐτῷ Ῥοῦφος εἶπεν; Εἰ	μὲν	ὡς βαρύτερον ἐκλέγῃ, τίς ἡ
[1, 6]	οὖν; ἐκείνων ἕκαστον κατασκευάζει τὸ	μὲν	ὥστ´ ἐσθίεσθαι, τὸ δ´ ὥστε
[1, 19]	(Γράψον αὐτὸ εἰς λίθον καὶ	μενεῖ.	ἄγε ἔξω δὲ Νικοπόλεως τίς
[1, 29]	προαγάγῃ, ἀπώλετο ὁ τραγῳδὸς ἢ	μένει;	ἂν φωνὴν ἔχῃ, μένει. Καὶ
[1, 14]	ἐφ´ ἡσυχίας μένειν καὶ ἀναπαύεσθαι,	μένει	καὶ ἀναπαύεται; πόθεν δὲ πρὸς
[1, 29]	ἢ μένει; ἂν φωνὴν ἔχῃ,	μένει.	Καὶ ἐνθάδε. λάβε ἡγεμονίαν. λαμβάνω
[1, 19]	πᾶσιν, ἐὰν ἀποθάνῃς, τί ποιήσεις;	(Μενεῖ	μου τὸ ὄνομα. (Γράψον αὐτὸ
[1, 14]	εἰς αὑτὰ συνειλούμενα ἐφ´ ἡσυχίας	μένειν	καὶ ἀναπαύεσθαι, μένει καὶ ἀναπαύεται;
[1, 28]	ἐφάνη τῷ Ἀλεξάνδρῳ ἀπάγειν τοῦ	Μενελάου	τὴν γυναῖκα, ἐφάνη τῇ Ἑλένῃ
[1, 28]	αὐτῷ. εἰ οὖν ἐφάνη τῷ	Μενελάῳ	παθεῖν ὅτι κέρδος ἐστὶ τοιαύτης
[1, 7]	σκέψις; περὶ καθήκοντος. παραχωρήσαντι δὲ	μενετέον	εἰς ἅπαν ἐπὶ τῆς τηρήσεως
[1, 28]	ἂν σῴζηται τοῦτο καὶ περιτετειχισμένον	μένῃ	καὶ μὴ διαφθείρηται τὸ αἰδῆμον
[1, 12]	καὶ γείτονας. ἔδει δὲ μόνον	μένοντα	ἡσυχίαν καλεῖν αὐτὸ καὶ ἐλευθερίαν
[1, 7]	τῆς παραχωρήσεως αὐτῶν. καὶ δὴ	μενόντων	μὲν αὐτῶν εἰς τέλος ὁποῖα
[1, 25]	ἐν τῷ οἰκήματι; ἂν μέτριον,	μενῶ·	ἂν λίαν πολύν, ἐξέρχομαι. τούτου
[1, 24]	τοιαῦτα, εἰπὼν οὐκέτι παίξω’ ἀπαλλάσσου,	μένων	δὲ μὴ θρήνει. ~Πρὸς τὸ
[1, 12]	ἡμῶν θ´ ἑκάστῳ σῶμα καὶ	μέρη	τοῦ σώματος καὶ κτῆσιν καὶ
[1, 22]	ἡμῖν δὲ τὸ σῶμα, τὰ	μέρη	τοῦ σώματος, κτήσεις, γονεῖς, ἀδελφοὶ,
[1, 24]	εἶτα περὶ τρίτον ἢ τέταρτον	μέρος·	ἰὼ Κιθαιρών, τί μ´ ἐδέχου;
[1, 2]	μέλλεις ποιεῖν; ἀποκόπτομεν τοῦτο τὸ	μέρος	καὶ ἔτι εἰς γυμνάσιον προερχόμεθα;
[1, 17]	προαίρεσις. εἰ γὰρ τὸ ἴδιον	μέρος,	ὃ ἡμῖν ἔδωκεν ἀποσπάσας ὁ
[1, 14]	ἥλιον αὐτὸν πεποιηκὼς καὶ περιάγων	μέρος	ὄντ´ αὐτοῦ μικρὸν ὡς πρὸς
[1, 27]	ἐγὼ μὲν γὰρ τὸ ἐμὸν	μέρος	οὐκ ἄγω σχολὴν πρὸς ταῦτα
[1, 12]	διέταξεν; οὐκ {οἶσθα{ ς} ἡλίκον	μέρος	πρὸς τὰ ὅλα; τοῦτο δὲ
[1, 1]	τοῦτο οὐκ ἠδυνάμην, ἐδώκαμέν σοι	μέρος	τι ἡμέτερον, τὴν δύναμιν ταύτην
[1, 14]	τ´ ἐστὶν ὁ ἥλιος τηλικοῦτον	μέρος	τοῦ παντός, ὀλίγον δὲ τὸ
[1, 11]	τούτῳ προσχρώμενος διακρινεῖς τῶν ἐπὶ	μέρους	ἕκαστον. Ἐπὶ δὲ τοῦ παρόντος
[1, 11]	πυθόμενος παρ´ αὐτοῦ τὰ ἐπὶ	μέρους	ἠρώτησεν, εἰ καὶ τέκνα εἴη
[1, 27]	ότερον δι´ ὅλων ἢ ἀπὸ	μέρους,	ἴσως οὐκ οἶδα ἀπολογίσασθαι, ταράσσει
[1, 20]	τί ἐστι φύσις ἡ ἐπὶ	μέρους	καὶ τί ἐστι φύσις ἡ
[1, 2]	καὶ ἀλόγου πρόληψιν ταῖς ἐπὶ	μέρους	οὐσίαις ἐφαρμόζειν συμφώνως τῇ φύσει.
[1, 22]	φυσικὰς προλήψεις ἐφαρμόζειν ταῖς ἐπὶ	μέρους	οὐσίαις καταλλήλως τῇ φύσει καὶ
[1, 22]	ἐφαρμογὴν τῶν προλήψεων ταῖς ἐπὶ	μέρους	οὐσίαις, ὅταν ὁ μὲν εἴπῃ
[1, 22]	κάλει γὰρ αὐτοὺς εἰς τὸ	μέσον.	τί λέγεις σύ, ὦ Ἀγάμεμνον;
[1, 5]	ἣν πᾶν τὸ ἐπελθὸν ἐν	μέσῳ	καὶ ποιοῦσι καὶ λέγουσι. ~Περὶ
[1, 1]	δεῖ. εἰ ἤδη, ἀποθνῄσκω· κἂν	μετ´	ὀλίγον, νῦν ἀριστῶ τῆς ὥρας
[1, 12]	ἐρημίαν καλεῖς τοῦτο, ἂν δὲ	μετὰ	ἀνθρώπων, ἐπιβούλους λέγεις καὶ λῃστάς,
[1, 26]	τοῦ ἰδίου ἡγεμονικοῦ πῶς ἔχει·	μετὰ	γὰρ τὸ γνῶναι ὅτι ἀσθενῶς
[1, 24]	Οἰδίποδι. ἀλλὰ μακάριος ὁ δεῖνα·	μετὰ	πολλῶν γὰρ περιπατεῖ. κἀγὼ συγκατατάττω
[1, 12]	ὅμοιον τοῖς θεοῖς ἡγεῖσθαι αὑτόν,	μετὰ	πολλῶν δ´ ὄντα μὴ ὄχλον
[1, 24]	ἐμαυτὸν σὺν τοῖς πολλοῖς καὶ	μετὰ	πολλῶν περιπατῶ. τὸ δὲ κεφάλαιον·
[1, 9]	ἔρχεσθαι λέγοντας Ἐπίκτητε, οὐκέτι ἀνεχόμεθα	μετὰ	τοῦ σωματίου τούτου δεδεμένοι καὶ
[1, 29]	ὄψει πῶς εὐσταθῶ. ὅταν δὲ	μετὰ	τούτων ἔλθῃ βροντῶν καὶ ἀστράπτων,
[1, 12]	τοῦ Διὸς διατεταγμένοις, ἃ ἐκεῖνος	μετὰ	τῶν Μοιρῶν παρουσῶν καὶ ἐπικλωθουσῶν
[1, 19]	τί ποιεῖ αὐτός; ἐλέγετο ὅτι	μετὰ	Φηλικίωνος βουλεύεται περί τινος’ οὐχὶ
[1, 29]	λούομαι, πίνω, ᾄδω, πάντα δὲ	μετὰ	φόβου καὶ ταλαιπωρίας. ἐὰν δ´
[1, 6]	δι´ αὐτῶν καὶ νὴ Δία	μεταβαίνομεν	ἀπ´ ἄλλων ἐπ´ ἄλλα τινὰ
[1, 14]	παραλλαγὴ καὶ ἐπὶ τὰ ἐναντία	μεταβολὴ	τῶν ἐπιγείων θεωρεῖται; ἀλλὰ τὰ
[1, 7]	λημμάτων ἱστορῆσαι καὶ τὴν τοιαύτην	μεταβολήν	τε καὶ μετάπτωσιν αὐτῶν, καθ´
[1, 22]	πάντων προτιμητέον καὶ ἐν παντὶ	μεταδιωκτέον,	ἀλλὰ πότερόν ἐστιν ὅσιον τοῦτο
[1, 11]	ἀνέρχῃ, ὅτι δοκεῖ σοι· κἂν	μεταδόξῃ,	οὐκ ἂν ἀπελεύσῃ. καὶ ἁπλῶς
[1, 27]	τελευταῖον, ὅταν μήτε τὰ πράγματα	μεταθεῖναι	δυνηθῶ μήτε τὸν ἐμποδίζοντα ἐκτυφλῶσαι,
[1, 22]	πατρίς; (Καὶ τίς σου ἀνέξεται;	μεταθῶμεν	οὖν αὐτὸ πάλιν ἐνθάδε. ἐνδέχεται
[1, 8]	οὐκ ἀσφαλεῖς. Καθ´ ὅσους τρόπους	μεταλαμβάνειν	ἔστι τὰ ἰσοδυναμοῦντα ἀλλήλοις, κατὰ
[1, 8]	ἐνθυμημάτων ἐν τοῖς λόγοις ἐκποιεῖ	μεταλαμβάνειν.	οἷον φέρε τὸν τρόπον τοῦτον·
[1, 29]	ἐπικροτοῦμεν. καὶ σὺ τοίνυν, ὅταν	μεταπεῖσαί	τινα μὴ δύνῃ, γίγνωσκε ὅτι
[1, 5]	ἐστιν εὑρεῖν λόγον, δι´ οὗ	μεταπείσει	τις αὐτόν. τοῦτο δ´ οὔτε
[1, 4]	δύναται οὔτ´ ἐλεύθερος, ἀλλ´ ἀνάγκη	μεταπίπτειν	καὶ μεταρριπίζεσθαι ἅμα ἐκείνοις καὶ
[1, 7]	τῶν ὁμοίων. Ἡ περὶ τοὺς	μεταπίπτοντας	καὶ ὑποθετικούς, ἔτι δὲ ἠρωτῆσθαι
[1, 7]	δείκνυε. ~Περὶ τῆς χρείας τῶν	μεταπιπτόντων	καὶ ὑποθετικῶν καὶ τῶν ὁμοίων.
[1, 7]	τινι ἄλλῳ τοιούτῳ λαμβάνοντα τὰς	μεταπτώςεις	ἀφορμὴν παρέχει τοῖς ἀνοήτοις τοῦ
[1, 7]	τὴν τοιαύτην μεταβολήν τε καὶ	μετάπτωσιν	αὐτῶν, καθ´ ἣν ἐν αὐτῇ
[1, 4]	ἐλεύθερος, ἀλλ´ ἀνάγκη μεταπίπτειν καὶ	μεταρριπίζεσθαι	ἅμα ἐκείνοις καὶ αὐτόν, ἀνάγκη
[1, 27]	ἂν μὲν δύνωμαι τὰ ἐκτὸς	μετατιθέναι	πρὸς τὴν βούλησιν τὴν ἐμαυτοῦ,
[1, 27]	πρὸς τὴν βούλησιν τὴν ἐμαυτοῦ,	μετατίθημι·	εἰ δὲ μή, τὸν ἐμποδίζοντα
[1, 19]	ὁρμὴν ἀναμάρτητον; καὶ ποῦ σοι	μέτεστιν;	ἄγε, ἐν νηὶ δὲ σαυτῷ
[1, 22]	ἐκ πάσης αὐτὸ περιστάσεως δεῖ	μετιέναι	καὶ διώκειν; τίς δ´ ἡμῶν
[1, 17]	τί ἐστι ζυγός, πῶς ἔτι	μετρῆσαί	τι ἢ στῆσαι δυνησόμεθα; ἐνταῦθα
[1, 17]	τάσσουσιν τὰ λογικά, καθάπερ τῆς	μετρήσεως	τοῦ σίτου προτάσσομεν τὴν τοῦ
[1, 17]	καὶ ὡς ἄν τις εἴποι	μετρητικὰ	καὶ στατικά. τίς λέγει ταῦτα;
[1, 17]	ξύλον ἐστὶ καὶ ἄκαρπον. ἀλλὰ	μετρητικὸν	σίτου. καὶ τὰ λογικὰ ἄκαρπά
[1, 25]	πεποίηκεν ἐν τῷ οἰκήματι; ἂν	μέτριον,	μενῶ· ἂν λίαν πολύν, ἐξέρχομαι.
[1, 28]	τούτου μέμνηται καθαρῶς ὅτι ἀνθρώπῳ	μέτρον	πάσης πράξεως τὸ φαινόμενον (λοιπὸν
[1, 17]	τοῦ σίτου προτάσσομεν τὴν τοῦ	μέτρου	ἐπίσκεψιν. ἂν δὲ μὴ διαλάβωμεν
[1, 4]	πάθη τεθαυμακότων τὰ ἐκτὸς διὰ	μέτρου	τοιοῦδ´ ἐπιδεικνύμενα; εἰ γὰρ ἐξαπατηθέντα
[1, 28]	ὅτι ἐξηπάτηται καὶ οὐ ποιήσει·	μέχρι	δ´ ἂν οὗ μὴ δεικνύῃς,
[1, 29]	τὸν κύριον ὡς ὁ δραπέτης;	μέχρι	δ´ ἂν οὗ τινα ἀνοχὴν
[1, 18]	μηδὲν ἡγήσῃ, τίνι ἔτι χαλεπαίνεις;	μέχρι	δ´ ἂν ταῦτα θαυμάζῃς, σεαυτῷ
[1, 2]	μὴ ἐᾶσαί με εἶναι συγκλητικόν·	μέχρι	δὲ ἂν ὦ, δεῖ με
[1, 9]	διαλέξῃ τούτους τοὺς λόγους οὓς	μέχρι	νῦν διελέγου μηδὲ παρενοχλήσεις ἡμῶν
[1, 25]	ὑποθέσει· καὶ ἄλλος με κωλύει.	Μέχρι	πόσου οὖν ὑπακουστέον τοῖς τοιούτοις;
[1, 1]	δοκιμαστικὴν ἢ ἀποδοκιμαστικήν. ἡ γραμματικὴ	μέχρι	τίνος κέκτηται τὸ θεωρητικόν; μέχρι
[1, 29]	ἐξέρχομαι· ἂν πάλιν σχῆτε, εἰσελεύσομαι.	μέχρι	τίνος; μέχρις ἂν οὗ λόγος
[1, 1]	μέχρι τίνος κέκτηται τὸ θεωρητικόν;	μέχρι	τοῦ διαγνῶναι τὰ γράμματα. ἡ
[1, 1]	διαγνῶναι τὰ γράμματα. ἡ μουσική;	μέχρι	τοῦ διαγνῶναι τὸ μέλος. αὐτὴ
[1, 25]	καὶ τὴν παιδιὰν μὴ λύειν;	μέχρις	ἂν κομψῶς διεξάγηται. ἐν Σατορναλίοις
[1, 29]	πάλιν σχῆτε, εἰσελεύσομαι. μέχρι τίνος;	μέχρις	ἂν οὗ λόγος αἱρῇ συνεῖναί
[1, 25]	πόσου οὖν ὑπακουστέον τοῖς τοιούτοις;	μέχρις	ἂν οὗ λυσιτελῇ, τοῦτο δ´
[1, 25]	οὗ λυσιτελῇ, τοῦτο δ´ ἔστιν	μέχρις	ἂν οὗ σῴζω τὸ πρέπον
[1, 11]	αὐτῷ νοσοῦντι, φυγὼν δ´ ᾠχόμην,	μέχρις	οὗ προσήγγειλέ τις μοι ὅτι
[1, 25]	ἃ ἀνέγνως, φέρε ἃ ἐμελέτησας.	Μέχρις	οὖν τίνος ταῦτα τηρεῖν καλῶς
[1, 20]	καὶ τηλικαῦτα βιβλία γράφεις; ἵνα	μὴ	ἀγνοήσωμεν ἡμεῖς τὴν ἀλήθειαν; τίνες
[1, 17]	τὰ λοιπά, ἔδει δ´ αὐτὸν	μὴ	ἀδιάρθρωτον εἶναι, ὑπὸ τίνος διαρθρωθῇ;
[1, 6]	διεξαγωγὴν τῇ φύσει. ὁρᾶτε οὖν,	μὴ	ἀθέατοι τούτων ἀποθάνητε. Ἀλλ´ εἰς
[1, 28]	δοκεῖν μέν, ὅτι συμφέρει αὐτῷ,	μὴ	αἱρεῖσθαι δ´ αὐτό; οὐ δύναται.
[1, 29]	με τῷ σωματίῳ· ὅταν δὲ	μὴ	αἱρῇ, λάβετε αὐτὸ καὶ ὑγιαίνετε.
[1, 29]	λέγεις οὔ· ἀλλὰ παρ´ ἄλλου’	μή,	ἀλλὰ παρὰ σεαυτοῦ. λοιπὸν ὅταν
[1, 9]	καὶ τὰ τούτου κτήματα; μείνατε,	μὴ	ἀλογίστως ἀπέλθητε’ Τοιοῦτόν τι ἔδει
[1, 29]	λάβετε αὐτὸ καὶ ὑγιαίνετε. μόνον	μὴ	ἀλογίστως, μόνον μὴ μαλακῶς, μὴ
[1, 4]	αὐτόθεν πορεύεσθαι εἰς οἶκον καὶ	μὴ	ἀμελεῖν τῶν ἐκεῖ· τοῦτο γὰρ
[1, 23]	εἰδὼς ταῦτα τολμᾷ λέγειν ὅτι	μὴ	ἀναιρώμεθα τέκνα’ ἀλλὰ πρόβατον μὲν
[1, 8]	τρόπον τοῦτον· εἰ ἐδανείσω καὶ	μὴ	ἀπέδωκας, ὀφείλεις μοι τὸ ἀργύριον·
[1, 14]	οὐκ ἐμμενεῖτε; καὶ τί ὀμόσετε;	μὴ	ἀπειθήσειν μηδέποτε μηδ´ ἐγκαλέσειν μηδὲ
[1, 2]	ἀθλητής τις κινδυνεύων ἀποθανεῖν, εἰ	μὴ	ἀπεκόπη τὸ αἰδοῖον, ἐπελθόντος αὐτῷ
[1, 18]	ὅμοιον τοῦτον οὖν τὸν τυφλὸν	μὴ	ἀπολλύναι καὶ τὸν κωφόν; εἰ
[1, 18]	τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν	μὴ	ἀπολλύναι; κἂν οὕτως λέγῃς, γνώσῃ
[1, 4]	ἀνθρώπῳ ἢ ἐν ὀρέξει μὲν	μὴ	ἀποτυγχάνοντι, ἐν ἐκκλίσει δὲ μὴ
[1, 27]	θάνατον ἀποφυγεῖν· τὸ φοβεῖσθαι αὐτὸν	μὴ	ἀποφύγω, ἀλλ´ ἀποθάνω πενθῶν καὶ
[1, 24]	ἀλλ´ ὡς ἐκεῖνα, ὅταν αὐτοῖς	μὴ	ἀρέσκῃ τὸ πρᾶγμα, λέγει οὐκέτι
[1, 28]	ποιήσωσι καὶ πάθωσιν, ἐμοὶ δὲ	μὴ	ἀρκῇ τὸ φαινόμενον; καὶ ποία
[1, 25]	Εἰ ταῦτα ἀληθῆ ἐστι καὶ	μὴ	βλακεύομεν μηδ´ ὑποκρινόμεθα ὅτι τὸ
[1, 7]	παρέχει τοῖς ἀνοήτοις τοῦ ταράσσεσθαι	μὴ	βλέπουσι τὸ ἀκόλουθον. τίνος ἕνεκα;
[1, 18]	ἀφίστανται τῶν ἁμαρτημάτων. ἂν δὲ	μὴ	βλέπωσιν, οὐδὲν ἔχουσιν ἀνώτερον τοῦ
[1, 4]	ὁ πολλὰς Χρυσίππου συντάξεις ἀνεγνωκώς;	μὴ	γὰρ ἡ ἀρετὴ τοῦτ´ ἔστι
[1, 28]	Ἀχιλλεύς; ὅτε ἀπέθανεν ὁ Πάτροκλος;	μὴ	γένοιτο· ἀλλ´ ὅτε ὠργίζετο, ὅτε
[1, 10]	ὅτι ἄπρακτόν ἐστι τὸ ζῷον;	μὴ	γένοιτο. ἀλλὰ διὰ τί ἡμεῖς
[1, 28]	Οὐδενὶ οὖν διαφέρει ἄνθρωπος πελαργοῦ;	(Μὴ	γένοιτο· ἀλλὰ τούτοις οὐ διαφέρει.
[1, 1]	τι μικρά σοι φαίνεται ταῦτα;	μὴ	γένοιτο. ἀρκῇ οὖν αὐτοῖς; εὔχομαι
[1, 5]	ἀποτεθηρίωται. ταύτην ἐγὼ δύναμιν εἴπω;	μὴ	γένοιτο, εἰ μὴ καὶ τὴν
[1, 2]	ἀποστῶ τῆς ἐπιμελείας τούτου ἕνεκα;	μὴ	γένοιτο. Ἐπίκτητος κρείσσων Σωκράτους οὐκ
[1, 11]	οὔτε στεργόντων οὔτε κηδομένων ἀποθανεῖν;	(Μὴ	γένοιτο. (Καὶ μὴν ἐκεῖνό γε
[1, 12]	οὖν; ἀπόνοιά ἐστιν ἡ ἐλευθερία;	μὴ	γένοιτο. μανία γὰρ καὶ ἐλευθερία
[1, 8]	οὖν; αἴρω τὰς δυνάμεις ταύτας;	μὴ	γένοιτο· οὐδὲ γὰρ τὴν ὁρατικήν.
[1, 19]	τύραννος καὶ οἱ δορυφόροι; πόθεν;	μὴ	γένοιτο· οὐκ ἐνδέχεται τὸ φύσει
[1, 9]	καὶ ἀργύριον ἢ ἀρχήν τινα;	μὴ	γένοιτο. οὐχ οὕτως ἀναίσθητος ἔσομαι
[1, 26]	κακῷ καὶ ἀποτυγχάνω τοῦ ἀγαθοῦ;	μὴ	γένοιτο. τί οὖν ἐστι τὸ
[1, 29]	φιλόσοφοι διδάσκετε καταφρονεῖν τῶν βασιλέων;	(Μὴ	γένοιτο. τίς ἡμῶν διδάσκει ἀντιποιεῖσθαι
[1, 27]	γένεσις πάθους θέλειν τι καὶ	μὴ	γίνεσθαι. ἔνθεν ἂν μὲν δύνωμαι
[1, 24]	μέμνησο ὅτι ἡ θύρα ἤνοικται.	μὴ	γίνου τῶν παιδίων δειλότερος, ἀλλ´
[1, 8]	τρόπον τοῦτον; ὅτι νῦν καίτοι	μὴ	γυμναζόμενοι περὶ ταῦτα μηδ´ ἀπὸ
[1, 2]	μείζονα ἀπαξίαν τὸ δαρῆναι τοῦ	μὴ	δαρῆναι· ὥστ´ εἰ τούτοις παραμετρεῖς
[1, 28]	ποιήσει· μέχρι δ´ ἂν οὗ	μὴ	δεικνύῃς, τίνι ἔχει ἀκολουθῆσαι ἢ
[1, 16]	ἀλλὰ καὶ κοίτη καὶ τὸ	μὴ	δεῖσθαι ὑποδημάτων, μὴ ὑποστρωμάτων, μὴ
[1, 23]	τῷ σοφῷ τεκνοτροφεῖν; τί φοβῇ	μὴ	διὰ ταῦτα εἰς λύπας ἐμπέσῃ;
[1, 17]	τοῦ μέτρου ἐπίσκεψιν. ἂν δὲ	μὴ	διαλάβωμεν πρῶτον τί ἐστι μόδιος
[1, 7]	ἐπιμένειν ἐπὶ τοῦ δανείου καὶ	μὴ	διαλελύσθαι αὐτό, οὕτως οὐκ ἀρκεῖ
[1, 15]	ζητῶ, πῶς ἂν ἐκείνου καὶ	μὴ	διαλλασσομένου κατὰ φύσιν ἔχοιμι, Οὐδέν,
[1, 7]	τῷ βουλομένῳ ἐν χρήσει νομίσματος	μὴ	διαπίπτειν ἀρκεῖ τοῦτο ἀκοῦσαι, διὰ
[1, 28]	τοῦτο καὶ περιτετειχισμένον μένῃ καὶ	μὴ	διαφθείρηται τὸ αἰδῆμον μηδὲ τὸ
[1, 11]	ἀκόλουθα· τοῦ δόξαι δὲ ἢ	μὴ	δόξαι, ἡμεῖς κύριοι καὶ οὐ
[1, 27]	παρασχεῖν ἀφορμὴν τοῦ ἀριστεῦσαι· εἰ	μὴ	δύναμαι κατορθῶσαί τι αὐτός, οὐ
[1, 26]	αὐτῷ χρῇ. τί οὖν, ἔφη,	μὴ	δυναμένῃ διανοίᾳ συμπεπλεγμένου ἐπικρίσει παρακολουθεῖν
[1, 26]	πρὸς τὰ μεγάλα. νῦν δὲ	μὴ	δυνάμενοί τινες τὸν ψωμὸν καταπίνειν
[1, 26]	διδακτόν, δίδασκε· εἰ δὲ σὺ	μὴ	δύνασαι, ἄφες με μαθεῖν παρὰ
[1, 29]	σὺ τοίνυν, ὅταν μεταπεῖσαί τινα	μὴ	δύνῃ, γίγνωσκε ὅτι παιδίον ἐστὶ
[1, 18]	τοῦτο τὸ προσκοπτικὸν καὶ μισητικόν·	μὴ	ἐ- πης τὰς φωνὰς ταύτας
[1, 2]	σύγκλητον, ἀπεκρίνατο Ἐπὶ σοί ἐστι	μὴ	ἐᾶσαί με εἶναι συγκλητικόν· μέχρι
[1, 4]	προκόπτων ταῖς ἀληθείαις καὶ ὁ	μὴ	εἰκῇ ἀποδεδημηκὼς οὗτός ἐστιν. εἰ
[1, 7]	μέν, οὐκ ἐπιστραφήσεται δὲ τοῦ	μὴ	εἰκῇ καὶ ὡς ἔτυχεν ἀναστρέφεσθαι
[1, 7]	ὅτι συγκαθεὶς οὐκ ἐπιμελήσεται τοῦ	μὴ	εἰκῇ μηδ´ ὡς ἔτυχεν ἐν
[1, 2]	ἀλλὰ δεῖ χειμασκῆσαι, παρασκευάσασθαι καὶ	μὴ	εἰκῇ προσπηδᾶν ἐπὶ τὰ μηδὲν
[1, 29]	κέντρου πρὸς τὸν κύκλον προσπιπτούσας	μὴ	εἶναι ἴσας· ὁ δὲ ταῖς
[1, 9]	τὸν λόγον ἐπιπεπλεγμένα’ διὰ τί	μὴ	εἴπῃ {τις} αὑτὸν κόσμιον; διὰ
[1, 19]	προσηγοριῶν οὐ δύναται τυχεῖν, ἂν	μὴ	εἰς τὸ κοινὸν ὠφέλιμος ᾖ.
[1, 2]	ἐποίησε. προσπέμψαντος αὐτῷ Οὐεσπασιανοῦ, ἵνα	μὴ	εἰσέλθῃ εἰς τὴν σύγκλητον, ἀπεκρίνατο
[1, 12]	ὑγιῶς λεγόμενόν ἐστιν. εἰ γὰρ	μὴ	εἰσὶν θεοί, πῶς ἐστι τέλος
[1, 29]	μὴ ἀλογίστως, μόνον μὴ μαλακῶς,	μὴ	ἐκ τῆς τυχούσης προφάσεως. πάλιν
[1, 26]	ἀπολελεῖφθαι γὰρ αὐτῷ μηδέν, εἰ	μὴ	ἑκατὸν πεντήκοντα μυριάδας. τί οὖν
[1, 4]	θεοῖς φίλον, ταύτῃ γινέσθω’ καὶ	μὴ	ἐκεῖνα τάλας ἐγώ, γέρων ἄνθρωπος,
[1, 19]	μὲν τὸ σκέλος τετιμηκὼς λέγει	μή·	ἐλέησον’ ὁ δὲ τὴν προαίρεσιν
[1, 2]	Καίσαρος ἐν τοιαύτῃ περὶ στάσει	μὴ	ἐλθεῖν εἰς σύγκλητον εἶπεν ἔχω
[1, 18]	ὃ καὶ σὺ φαντάζῃ. εἶτα	μὴ	ἔλθῃ καὶ ἄρῃ αὐτά; ἀλλὰ
[1, 29]	περισπάσαντες εἰς τὸ δεσμωτήριον ἐμβάλωσιν,	μὴ	ἐμβληθῶ; ἄλλο οὖν οὐδὲν ἔμαθον;
[1, 1]	εἰς ταῦτα ὑπὸ τῶν ἐκτὸς	μὴ	ἐμποδίζεσθαι; Ἀλλὰ τί λέγει ὁ
[1, 27]	σύνολον ἐκείνου μεμνῆσθαι, ὅτι, ἐὰν	μὴ	ἐν τῷ αὐτῷ ᾖ τὸ
[1, 15]	περιποιήσειν τῷ ἀνθρώπῳ· εἰ δὲ	μή,	ἔξω τι τῆς ἰδίας ὕλης
[1, 9]	θαρροῦντα καὶ ἐπαναπαυόμενον ἀποδημεῖν καὶ	μὴ	ἐπιμελεῖσθαι αὐτὸν αὑτοῦ καὶ τῶν
[1, 5]	ἐντρεπτικοῦ, ὅταν τις παρατεταγμένος ᾖ	μὴ	ἐπινεύειν τοῖς ἐναργέσι μηδ´ ἀπὸ
[1, 27]	θεοὺς τοὺς ἄλλους· εἰ γὰρ	μὴ	ἐπιστρέφονταί μου, τί ἐμοὶ καὶ
[1, 18]	οὐ θέλεις ἵνα αὐτὸν ἁρπάσωσι;	μὴ	ἐρέθιζε αὐτούς, θυρίδα μὴ ἔχε,
[1, 29]	καὶ λέγειν ἐμοὶ νῦν περίστασιν	μὴ	ἔρχεσθαι τοιαύτην, ὁποία τούτῳ ἐλήλυθεν;
[1, 2]	πυνθάνῃ παρακρατήσω τὴν ἀμίδα ἢ	μή;	ἐρῶ σοι ὅτι μείζονα ἀξίαν
[1, 16]	μὴ δεῖσθαι ὑποδημάτων, μὴ ὑποστρωμάτων,	μὴ	ἐσθῆτος, ἡμεῖς δὲ πάντων τούτων
[1, 24]	δ´ ἄλλον ζητήσεις· ἂν οὖν	μὴ	εὕρῃς, χαμαὶ κοιμήσῃ μόνον θαρρῶν
[1, 26]	ἐπαίρεται; ἐν τοῖς οὕτως μικροῖς	μὴ	εὑρίσκων τὸ ἑξῆς; αὕτη οὖν
[1, 4]	μεμάθηκέν τε, ὅτι ὁ τὰ	μὴ	ἐφ´ αὑτῷ ποθῶν ἢ φεύγων
[1, 11]	εἶναι, τοῦτο τοῖς ὁμοίως φιλοστοργοῦσιν	μὴ	ἐφιέναι; (Ἄτοπον. (Ἄγε, σὺ δ´
[1, 25]	ἐκ παντὸς τρόπου, τῶν ἀλλοτρίων	μὴ	ἐφίεσο. τὸ πιστὸν σόν- τίς
[1, 18]	ἁρπάσωσι; μὴ ἐρέθιζε αὐτούς, θυρίδα	μὴ	ἔχε, μὴ ψῦχέ σου τὰ
[1, 22]	οὖν μόνος— ἀλλ´ ἐγὼ μόνος	μὴ	ἔχω; οὕτως μάχη γίνεται. Τί
[1, 27]	οὐ παραβάλλει, μηνύσατε ἐπαοιδήν· εἰ	μὴ	ἔχω, τί με θέλετε ποιεῖν;
[1, 26]	δὲ Σωκράτης ἔλεγεν ἀνεξέταστον βίον	μὴ	ζῆν. ~Ποσαχῶς αἱ φαντασίαι γίνονται
[1, 11]	ἡμῖν γινόμενα πεπεισμένοι ὅτι, ἂν	μὴ	ἡμῖν δόξῃ τοιαῦτά τινα εἶναι,
[1, 18]	ὧν ἡμᾶς ἀφαιροῦνται. ἐπεί τοι	μὴ	θαύμαζέ σου τὰ ἱμάτια καὶ
[1, 18]	καὶ τῷ κλέπτῃ οὐ χαλεπαίνεις·	μὴ	θαύμαζε τὸ κάλλος τῆς γυναικὸς
[1, 16]	σοι λέγω, προσδόκα. ~Περὶ προνοίας.	Μὴ	θαυμάζετ´ εἰ τοῖς μὲν ἄλλοις
[1, 29]	ἀγαθοῦ τεύξεται; ἂν τὰς ὕλας	μὴ	θαυμάσῃ. τὰ γὰρ περὶ τῶν
[1, 25]	ἐν τῷ ἀμφιθεάτρῳ; (Ἄνθρωπε, καὶ	μὴ	θεώρει καὶ οὐ μὴ θλιβῇς.
[1, 25]	καὶ μὴ θεώρει καὶ οὐ	μὴ	θλιβῇς. τί πράγματα ἔχεις; ἢ
[1, 25]	ἀξίας· μόνον μηδὲν βαρούμενος ποίει,	μὴ	θλιβόμενος μηδ´ ὑπολαμβάνων ἐν κακοῖς
[1, 24]	οὐκέτι παίξω’ ἀπαλλάσσου, μένων δὲ	μὴ	θρήνει. ~Πρὸς τὸ αὐτό. Εἰ
[1, 16]	ἀφέντες ἐπὶ τούτοις εὐχαριστεῖν, ὅτι	μὴ	καὶ αὐτῶν τὴν ἴσην ἐπιμέλειαν
[1, 5]	δύναμιν εἴπω; μὴ γένοιτο, εἰ	μὴ	καὶ τὴν τῶν κιναίδων, καθ´
[1, 29]	ὅταν ἀπειλῇ ὁ τύραννος καὶ	μὴ	καλῇ, λέγω τίνι ἀπειλεῖ; ἂν
[1, 11]	εἰ καλῶς ἔχει τὰ Ἰουδαίων,	μὴ	καλῶς ἔχειν τὰ τῶν ἄλλων.
[1, 6]	οὐκέτι ταῦτ´ ἀπαρκεῖ, ἀλλ´ ἂν	μὴ	κατὰ τρόπον καὶ τεταγμένως καὶ
[1, 17]	καὶ δι´ οὗ τἆλλα καταμανθάνεται	μὴ	καταμεμαθηκότες μηδ´ ἠκριβωκότες δυνησόμεθά τι
[1, 16]	σύμβολα τοῦ θεοῦ, ἔδει αὐτὰ	μὴ	καταπροίεσθαι, μὴ συγχεῖν ὅσον ἐφ´
[1, 29]	τοῦ ἑνός, ὁ κλέπτης τοῦ	μὴ	κλέπτου. διὰ τοῦτο κἀγὼ τὸν
[1, 2]	ἔχει τὸ λαβεῖν τροφὰς τοῦ	μὴ	λαβεῖν καὶ μείζονα ἀπαξίαν τὸ
[1, 18]	μὴ λέγε. ὠτίον ἀλγῶ. οἴμοι’	μὴ	λέγε. καὶ οὐ λέγω ὅτι
[1, 18]	τὰ μείζω. κεφαλὴν ἀλγῶ. οἴμοι’	μὴ	λέγε. ὠτίον ἀλγῶ. οἴμοι’ μὴ
[1, 11]	ποιεῖν, τοῦ λέγειν τινὰ ἢ	μὴ	λέγειν, τοῦ ἐπαίρεσθαι ἢ συστέλλεσθαι
[1, 6]	ὁ Ἡρακλῆς ἂν ἀπέβη, εἰ	μὴ	λέων τοιοῦτος ἐγένετο καὶ ὕδρα
[1, 25]	{ἔχει{ ς} καὶ τὴν παιδιὰν	μὴ	λύειν; μέχρις ἂν κομψῶς διεξάγηται.
[1, 2]	τρέμοντα· σὸν φυγαδεῦσαι, ἐμὸν ἐξελθεῖν	μὴ	λυπούμενον. τί οὖν ὠφέλησε Πρῖσκος
[1, 2]	ἄγε ἀλλ´ εἰσελθών’ φησίν, σιώπησον’	μή	μ´ ἐξέταζε καὶ σιωπήσω. ἀλλὰ
[1, 29]	ὑγιαίνετε. μόνον μὴ ἀλογίστως, μόνον	μὴ	μαλακῶς, μὴ ἐκ τῆς τυχούσης
[1, 18]	πάντες με μισοῦσιν’ τίς γὰρ	μὴ	μισήσῃ τὸν τοιοῦτον; τούτοις τὸ
[1, 16]	γε αἰδήμονι καὶ εὐχαρίστῳ. καὶ	μή	μοι νῦν τὰ μεγάλα· αὐτὸ
[1, 4]	εἰ δ´ ἀσυμφώνως, ἄπελθε καὶ	μὴ	μόνον ἐξηγοῦ τὰ βιβλία, ἀλλὰ
[1, 17]	ὁ ἐξηγητὴς τῆς φύσεως. ἄρχομαι	μὴ	νοεῖν τί λέγει, ζητῶ τὸν
[1, 6]	καὶ τὸ εὐχάριστον. εἰ δὲ	μή,	ὁ μὲν οὐκ ὄψεται τὴν
[1, 25]	ὅτι ἡ θύρα ἤνοικται. ἀλλὰ	μὴ	οἴκει ἐν Νικοπόλει’ οὐκ οἰκῶ.
[1, 2]	προαίρεσιν. ἄνθρωπε, εἰ μηδὲν ἄλλο,	μὴ	ὀλίγου αὐτὴν πωλήσῃς. τὸ δὲ
[1, 15]	εἰμί. (Πῶς οὖν ἐκεῖνός μοι	μὴ	ὀργίζηται; (Φέρε μοι ἐκεῖνον κἀκείνῳ
[1, 11]	εἰ ὀρθά ἐστι τὰ Αἰγυπτίων,	μὴ	ὀρθὰ εἶναι τὰ τῶν ἄλλων,
[1, 11]	καὶ τὰ ἀποτελούμενα. οὐκοῦν ὅταν	μὴ	ὀρθῶς τι πράττωμεν, ἀπὸ ταύτης
[1, 2]	Σωκράτους οὐκ ἔσται· εἰ δὲ	μή,	οὐ χείρων, τοῦτό μοι ἱκανόν
[1, 12]	ἢ ἐπιστήμη ἐστίν; εἰ δὲ	μή,	οὐδενὸς ἦν ἄξιον τὸ ἐπίστασθαί
[1, 12]	αὑτόν, μετὰ πολλῶν δ´ ὄντα	μὴ	ὄχλον καλεῖν μηδὲ θόρυβον μηδ´
[1, 25]	ἄπελθε, σὺ ἐλθέ’ ὑπακούω, ἵνα	μὴ	παρ´ ἐμὲ λύηται ἡ παιδιά.
[1, 7]	ἵν´ ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ	μὴ	παρὰ τὸ καθῆκον μηδ´ εἰκῇ
[1, 7]	ταῖς φαντασίαις ταῖς αὑτοῦ καὶ	μὴ	παρακολουθεῖν λόγῳ μηδ´ ἀποδείξει μηδὲ
[1, 2]	παρακρατεῖν αὐτὸ μόνον βλέποντι, ὅτι	μὴ	παρακρατήσας μὲν πληγὰς λήψεται καὶ
[1, 6]	ἀμφότερα ταῦτα πεποιήκει, φῶς δὲ	μὴ	πεποιήκει; (Οὐδ´ οὕτως τι ὄφελος.
[1, 6]	πεποιήκει, δύναμιν δὲ θεατικὴν αὐτῶν	μὴ	πεποιήκει, τί ἂν ἦν ὄφελος;
[1, 16]	ὅρα οἷον ἦν ἡμᾶς φροντίζειν	μὴ	περὶ αὑτῶν μόνον ἀλλὰ καὶ
[1, 5]	πάντ´ ἂν μηχανησαίμεθα ὑπὲρ τοῦ	μὴ	περιπεσεῖν τοιούτῳ τινί, τῆς ψυχῆς
[1, 4]	μὴ ἀποτυγχάνοντι, ἐν ἐκκλίσει δὲ	μὴ	περιπίπτοντι, τὴν μὲν ὄρεξιν ἦρκεν
[1, 20]	διαφέρειν οἰόμεθα τὸ πλανᾶσθαι τοῦ	μὴ	πλανᾶσθαι, ἐνταῦθα πολλὴν προσοχὴν εἰσφέρομεν
[1, 11]	τοῦ ποιεῖν τι ἡμᾶς ἢ	μὴ	ποιεῖν, τοῦ λέγειν τινὰ ἢ
[1, 7]	ἀκολουθεῖ, ποτὲ δὲ πλείοσιν κοινῇ.	μή	ποτε οὖν καὶ τοῦτο ἀνάγκη
[1, 7]	οὖν ἐπὶ τούτων ποιητέον; ἢ	μή	ποτε ὡς οὐκ ἀρκεῖ τὸ
[1, 11]	ἐστι τοῦ πράττειν τι ἢ	μὴ	πράττειν ἡμᾶς, ἀλλ´ ὑπολήψεις καὶ
[1, 12]	ἀργὸν δὲ καὶ ἀμελὲς καὶ	μὴ	προνοεῖν μηδενός· τρίτοι δ´ οἱ
[1, 6]	τούτῳ τὸ κατὰ τρόπον ἂν	μὴ	προσῇ οὐδέποτε τεύξεται τοῦ τέλους.
[1, 19]	πλεονέκτημα ἢ δοκῇ γε προσεῖναι	μὴ	προσόν, τοῦτον πᾶσα ἀνάγκη, ἐὰν
[1, 14]	ἐκείνῳ; ἐκεῖ μὲν ὀμνύουσιν αὐτοῦ	μὴ	προτιμήσειν ἕτερον, ἐνταῦθα δ´ αὑτοὺς
[1, 25]	τα καὶ ἀπαραπόδιστα, τὰ δὲ	μὴ	σὰ κωλυτὰ καὶ παραποδιστά; τίνα
[1, 25]	δὲ πῶς; ὅταν περὶ τὰ	μὴ	σαυτοῦ σπουδάσῃς, τὰ σαυτοῦ ἀπώλεσας.
[1, 1]	ἐλεύθερον καὶ ἀπαραπόδιστον. νῦν δέ,	μή	σε λανθανέτω, τοῦτο οὐκ ἔστιν
[1, 18]	οὐ δέδοται στενάξαι, ἀλλὰ ἔσωθεν	μὴ	στενάξῃς. μηδ´ ἂν βραδέως τὸν
[1, 23]	παιδίον, οὐκέτι ἐφ´ ἡμῖν ἐστι	μὴ	στέργειν μηδὲ φροντίζειν ἐπ´ αὐτῷ.
[1, 25]	κωλύσει χρῆσθαι αὐτοῖς ἄλλος εἰ	μὴ	σύ; σὺ δὲ πῶς; ὅταν
[1, 16]	θεοῦ, ἔδει αὐτὰ μὴ καταπροίεσθαι,	μὴ	συγχεῖν ὅσον ἐφ´ ἑαυτοῖς τὰ
[1, 6]	οὔ· ἀλλὰ κάθησθε τὰ μὲν	μὴ	συμβῇ τρέμοντες, τῶν δὲ συμβαινόντων
[1, 29]	ἰσχυρότερος ἐπιλάβηταί μου τοῦ ἱματίου,	μὴ	σύρωμαι; ἵνα, ἄν με δέκα
[1, 9]	ἀνδράποδον, ἂν σχῇς, ἕξεις· ἂν	μὴ	σχῇς, ἐξελεύσῃ· ἤνοικται ἡ θύρα.
[1, 6]	ἃς οἴσομεν πᾶν τὸ ἀποβαῖνον	μὴ	ταπεινούμενοι μηδὲ συγκλώμενοι ὑπ´ αὐτοῦ,
[1, 9]	ἐνταῦθα οὐ τοῦτο μηχανώμενον, ὅπως	μὴ	ταπεινοφρονήσητε μηδὲ ταπεινοὺς μηδ´ ἀγεννεῖς
[1, 16]	φύσεως, τὰ πάρεργα αὐτῆς θεασώμεθα.	μή	τι ἀχρηστότερον τριχῶν τῶν ἐπὶ
[1, 24]	πῶς, ὦ Διόγενες; ἰδού’ φησίν,	μή	τι βέβλημαι, μή τι τέτρωμαι,
[1, 19]	ἰδίων ἀγαθῶν δύνηται τυγχάνειν, ἂν	μή	τι εἰς τὸ κοινὸν ὠφέλιμον
[1, 30]	νῦν οὖν τίνα αὐτὰ λέγεις;	μή	τι ἐκεῖνα ἠλλάγη; οὔ. σὺ
[1, 29]	ἢ κακόν; μή τινα βλάπτω;	μή	τι ἐπ´ ἄλλῳ τὴν ὠφέλειαν
[1, 1]	τι οὖν καὶ στένοντα; δεθῆναι·	μή	τι καὶ θρηνοῦντα; φυγαδευθῆναι· μή
[1, 18]	γὰρ ἱμάτιον. ἀλγῶ τὴν κεφαλήν.	μή	τι κέρατα ἀλγεῖς; τί οὖν
[1, 1]	οὐ κολακεύσεις οὐδένα. τί οὖν;	μή	τι μικρά σοι φαίνεται ταῦτα;
[1, 29]	λέγει ὡς γενναίως ἡμᾶς ἀποδεδάκρυκεν’	μή	τι οὖν ἐκείνῳ λέγει ὅτι
[1, 29]	ἔχῃ δόγματα ὀρθά, οἱ δὲ	μή.	τί οὖν; ἐν τούτῳ δύνανται
[1, 20]	πάλιν περὶ τὴν ἐγγράμματον φωνήν·	μή	τι οὖν ἐστι καὶ αὐτὴ
[1, 8]	ἀλλ´ ὁρᾷς πῶς φράζει Ἱπποκράτης.	μή	τι οὖν Ἱπποκράτης οὕτω φράζει,
[1, 1]	οὐκ ἔξεστιν; ἀποθανεῖν με δεῖ·	μή	τι οὖν καὶ στένοντα; δεθῆναι·
[1, 19]	γράφοντες γράψουσι τὸ ἐμὸν ὄνομα.	(Μή	τι οὖν σὺ τοῖς ἀναγιγνώσκουσι
[1, 24]	μή τι τὸ πηδάλιον αἴρεις,	μή	τι τὰς κώπας; τί οὖν
[1, 24]	ἰδού’ φησίν, μή τι βέβλημαι,	μή	τι τέτρωμαι, μή τινα πέφευγα;
[1, 24]	ποιεῖς, ἐκ πλοίου ὅταν ἐξίῃς;	μή	τι τὸ πηδάλιον αἴρεις, μή
[1, 7]	(Ἂν οὖν ἐν τούτοις πλανηθῶ,	μή	τι τὸν πατέρα ἀπέκτεινα; (Ἀνδράποδον,
[1, 3]	ταπεινότερον; ὁρᾶτε οὖν καὶ προσέχετε,	μή	τι τούτων ἀποβῆτε τῶν ἀτυχημάτων.
[1, 29]	εἶ προαχθῆναι μάρτυς. ὑπ´ ἐμοῦ.	μή	τι τῶν ἐκτὸς τῆς προαιρέσεως
[1, 29]	προαιρέσεως ἀγαθόν ἐστιν ἢ κακόν;	μή	τινα βλάπτω; μή τι ἐπ´
[1, 24]	τι βέβλημαι, μή τι τέτρωμαι,	μή	τινα πέφευγα; τοῦτ´ ἔστιν οἷος
[1, 9]	διαλογιεῖσθε αὐτοὶ περὶ ἑαυτῶν, ἀλλὰ	μή	τινες ἐμπίπτωσιν τοιοῦτοι νέοι, οἳ
[1, 1]	μή τι καὶ θρηνοῦντα; φυγαδευθῆναι·	μή	τις οὖν κωλύει γελῶντα καὶ
[1, 17]	δύναται ἐπινεῦσαι ἀληθεῖ; οὐδὲ εἷς.	μή	τίς σε ἀναγκάσαι δύναται παραδέξασθαι
[1, 17]	πρῶτον ἐπὶ τοῦ συγκαταθετικοῦ τόπου.	μή	τίς σε κωλῦσαι δύναται ἐπινεῦσαι
[1, 6]	δύναμιν πεποιήκει, τὰ ὄντα δὲ	μὴ	τοιαῦτα οἷα ὑποπίπτειν τῇ δυνάμει
[1, 6]	καὶ καρτερίας καὶ γενναιότητος, εἰ	μὴ	τοιαῦταί τινες αὐτὸν περιστάσεις καὶ
[1, 29]	μοι προβάλῃς τροπικόν, ἀλλὰ τοιοῦτον·	μὴ	τοιαύτην ἐπενέγκῃς τὴν ἐπιφοράν, ἀλλὰ
[1, 11]	δ´ εὐλόγιστον οὐ καλόν; (Οὐδαμῶς.	(Μὴ	τοίνυν μάχην ἔχει τῷ φιλοστόργῳ
[1, 29]	ἐμὸν μελετῆσαι καλῶς. οὔ· ἀλλὰ	μὴ	τοιοῦτό μοι προβάλῃς τροπικόν, ἀλλὰ
[1, 27]	τὴν ἐμαυτοῦ, μετατίθημι· εἰ δὲ	μή,	τὸν ἐμποδίζοντα ἐκτυφλῶσαι θέλω. πέφυκε
[1, 29]	καὶ ἐπικρότει αὐτῷ· ἂν δὲ	μὴ	τοῦτο θέλῃς, σιώπα λοιπόν. Τούτων
[1, 2]	ἡδονή; λέγω ἡδονή. ἀλλά, ἂν	μὴ	τραγῳδήσω, τραχηλοκοπηθήσομαι. ἄπελθε τοίνυν καὶ
[1, 2]	σόν ἐστιν ἀποκτεῖναι, ἐμὸν ἀποθανεῖν	μὴ	τρέμοντα· σὸν φυγαδεῦσαι, ἐμὸν ἐξελθεῖν
[1, 28]	τῷ παρακολουθεῖν οἷς ποιεῖ, ὅρα	μὴ	τῷ κοινωνικῷ, μὴ τῷ πιστῷ,
[1, 28]	εὑρήσεις, ὅτι ἄλλῳ διαφέρει. ὅρα	μὴ	τῷ παρακολουθεῖν οἷς ποιεῖ, ὅρα
[1, 28]	ποιεῖ, ὅρα μὴ τῷ κοινωνικῷ,	μὴ	τῷ πιστῷ, τῷ αἰδήμονι, τῷ
[1, 11]	(Οὐ δοκεῖ μοι. (Εἰ δὲ	μή,	τῶν μαχομένων ἀνάγκη θατέρου κατὰ
[1, 9]	{τις} αὑτὸν κόσμιον; διὰ τί	μὴ	υἱὸν τοῦ θεοῦ; διὰ τί
[1, 16]	ἄλλο δύναμαι γέρων χωλὸς εἰ	μὴ	ὑμνεῖν τὸν θεόν; εἰ γοῦν
[1, 13]	ὅταν δὲ θερμὸν αἰτήσαντός σου	μὴ	ὑπακούσῃ ὁ παῖς ἢ ὑπακούσας
[1, 27]	θέλω. πέφυκε γὰρ ὁ ἄνθρωπος	μὴ	ὑπομένειν ἀφαιρεῖσθαι τοῦ ἀγαθοῦ, μὴ
[1, 27]	μὴ ὑπομένειν ἀφαιρεῖσθαι τοῦ ἀγαθοῦ,	μὴ	ὑπομένειν περιπίπτειν τῷ κακῷ. εἶτα
[1, 16]	καὶ τὸ μὴ δεῖσθαι ὑποδημάτων,	μὴ	ὑποστρωμάτων, μὴ ἐσθῆτος, ἡμεῖς δὲ
[1, 23]	πῶς οὖν ὑπονοητικοί ἐσμεν, οἷς	μὴ	φυσικὴ ἔστι πρὸς τὰ ἔγγονα
[1, 13]	εὑρεθῇ ἐν τῇ οἰκίᾳ, τὸ	μὴ	χαλεπαίνειν μηδὲ ῥήγνυσθαι οὐκ ἔστιν
[1, 6]	ταῦτα ἔχοντες ἐλεύθερα καὶ ὑμέτερα	μὴ	χρῆσθε αὐτοῖς μηδ´ αἰσθάνεσθε τίνα
[1, 18]	ἐρέθιζε αὐτούς, θυρίδα μὴ ἔχε,	μὴ	ψῦχέ σου τὰ ἱμάτια. κἀγὼ
[1, 24]	δὲ πένης τραγῳδίαν συμπληροῖ εἰ	μὴ	ὡς χορευτής. οἱ δὲ βασιλεῖς
[1, 9]	ὅπως μὴ ταπεινοφρονήσητε μηδὲ ταπεινοὺς	μηδ´	ἀγεννεῖς τινας διαλογισμοὺς διαλογιεῖσθε αὐτοὶ
[1, 12]	μὴ ὄχλον καλεῖν μηδὲ θόρυβον	μηδ´	ἀηδίαν, ἀλλ´ ἑορτὴν καὶ πανήγυριν
[1, 6]	καὶ ὑμέτερα μὴ χρῆσθε αὐτοῖς	μηδ´	αἰσθάνεσθε τίνα εἰλήφατε καὶ παρὰ
[1, 14]	τινι τῶν ὑπ´ ἐκείνου δεδομένων	μηδ´	ἄκοντες ποιήσειν τι ἢ πείσεσθαι
[1, 18]	στενάξαι, ἀλλὰ ἔσωθεν μὴ στενάξῃς.	μηδ´	ἂν βραδέως τὸν ἐπίδεσμον ὁ
[1, 15]	δι´ ὀλίγου καὶ εὐκόλως κτήσασθαι;	μηδ´	ἂν ἐγώ σοι λέγω, προσδόκα.
[1, 8]	ἐπηρμένος ἡμῖν καὶ πεφυσημένος περιπατεῖ	μηδ´	ἀνεχόμενος, ἄν τις ἅπτηται {τι}
[1, 7]	λόγῳ μηδ´ ἀποδείξει μηδὲ σοφίσματι	μηδ´	ἁπλῶς βλέπειν τὸ καθ´ αὑτὸν
[1, 8]	καίτοι μὴ γυμναζόμενοι περὶ ταῦτα	μηδ´	ἀπὸ τῆς ἐπιμελείας τοῦ ἤθους
[1, 5]	ᾖ μὴ ἐπινεύειν τοῖς ἐναργέσι	μηδ´	ἀπὸ τῶν μαχομένων ἀφίστασθαι. οἱ
[1, 7]	αὑτοῦ καὶ μὴ παρακολουθεῖν λόγῳ	μηδ´	ἀποδείξει μηδὲ σοφίσματι μηδ´ ἁπλῶς
[1, 14]	τί ὀμόσετε; μὴ ἀπειθήσειν μηδέποτε	μηδ´	ἐγκαλέσειν μηδὲ μέμψεσθαί τινι τῶν
[1, 7]	τούτῳ μὴ παρὰ τὸ καθῆκον	μηδ´	εἰκῇ μηδὲ συγκεχυμένως ἀναστρεφώμεθα. Καὶ
[1, 12]	μέν τινές εἰσιν οἱ λέγοντες	μηδ´	εἶναι τὸ θεῖον, οἱ δ´
[1, 25]	οἴκει ἐν Νικοπόλει’ οὐκ οἰκῶ.	μηδ´	ἐν Ἀθήναις. οὐδ´ ἐν Ἀθήναις.
[1, 25]	ἐν Ἀθήναις. οὐδ´ ἐν Ἀθήναις.	μηδ´	ἐν Ῥώμῃ. οὐδ´ ἐν Ῥώμῃ.
[1, 6]	πρὸς αὐτὸν τὸν δόντα ἀποτετυφλωμένοι	μηδ´	ἐπιγινώσκοντες τὸν εὐεργέτην, οἱ δ´
[1, 12]	σε ἐπάνω τούτων ἀφῆκαν ὅσα	μηδ´	ἐποίησαν ἐπὶ σοί, μόνον δ´
[1, 13]	ἢ ὑπακούσας χλιαρώτερον ἐνέγκῃ ἢ	μηδ´	εὑρεθῇ ἐν τῇ οἰκίᾳ, τὸ
[1, 17]	οὗ τἆλλα καταμανθάνεται μὴ καταμεμαθηκότες	μηδ´	ἠκριβωκότες δυνησόμεθά τι τῶν ἄλλων
[1, 9]	διάγοντας καὶ ἀκαταφρονήτους καὶ δεδοικότας	μηδ´	ὁτιοῦν, τὸ δὲ τὸν θεὸν
[1, 7]	ἀποδόντα καὶ τοῖς ἀποδεικνύουσι παρακολουθήσειν	μηδ´	ὑπὸ τῶν σοφιζομένων διαπλανηθήσεσθαι ὡς
[1, 25]	ἀληθῆ ἐστι καὶ μὴ βλακεύομεν	μηδ´	ὑποκρινόμεθα ὅτι τὸ ἀγαθὸν τοῦ
[1, 25]	μηδὲν βαρούμενος ποίει, μὴ θλιβόμενος	μηδ´	ὑπολαμβάνων ἐν κακοῖς εἶναι· τοῦτο
[1, 7]	οὐκ ἐπιμελήσεται τοῦ μὴ εἰκῇ	μηδ´	ὡς ἔτυχεν ἐν ἐρωτήσει καὶ
[1, 18]	τὸν μοιχὸν οὐκ ἔδει ἀπολωλέναι;	(Μηδαμῶς,	ἀλλ´ ἐκεῖνο μᾶλλον τοῦτον τὸν
[1, 11]	αὐτῶν; εἰ δὲ ταῦτα, ὑπολείπεται	μηδαμῶς	ἔτι φιλόστοργον εἶναι τὸ πραχθέν.
[1, 17]	διαλάβωμεν πρῶτον τί ἐστι μόδιος	μηδὲ	διαλάβωμεν πρῶτον τί ἐστι ζυγός,
[1, 12]	δ´ ὄντα μὴ ὄχλον καλεῖν	μηδὲ	θόρυβον μηδ´ ἀηδίαν, ἀλλ´ ἑορτὴν
[1, 14]	μὴ ἀπειθήσειν μηδέποτε μηδ´ ἐγκαλέσειν	μηδὲ	μέμψεσθαί τινι τῶν ὑπ´ ἐκείνου
[1, 9]	λόγους οὓς μέχρι νῦν διελέγου	μηδὲ	παρενοχλήσεις ἡμῶν τοῖς νέοις μηδὲ
[1, 13]	τῇ οἰκίᾳ, τὸ μὴ χαλεπαίνειν	μηδὲ	ῥήγνυσθαι οὐκ ἔστιν ἀρεστὸν τοῖς
[1, 7]	μὴ παρακολουθεῖν λόγῳ μηδ´ ἀποδείξει	μηδὲ	σοφίσματι μηδ´ ἁπλῶς βλέπειν τὸ
[1, 7]	παρὰ τὸ καθῆκον μηδ´ εἰκῇ	μηδὲ	συγκεχυμένως ἀναστρεφώμεθα. Καὶ τὸ αὐτὸ
[1, 6]	πᾶν τὸ ἀποβαῖνον μὴ ταπεινούμενοι	μηδὲ	συγκλώμενοι ὑπ´ αὐτοῦ, ἀλλ´ ὃ
[1, 5]	οὕτως διακείμενος, ὥστε μηδενὶ παρακολουθεῖν	μηδὲ	συνιέναι μηδέν, καὶ τοῦτον κακῶς
[1, 9]	τοῦτο μηχανώμενον, ὅπως μὴ ταπεινοφρονήσητε	μηδὲ	ταπεινοὺς μηδ´ ἀγεννεῖς τινας διαλογισμοὺς
[1, 28]	καὶ μὴ διαφθείρηται τὸ αἰδῆμον	μηδὲ	τὸ πιστὸν μηδὲ τὸ συνετόν,
[1, 28]	τὸ αἰδῆμον μηδὲ τὸ πιστὸν	μηδὲ	τὸ συνετόν, τότε σῴζεται καὶ
[1, 9]	μηδὲ παρενοχλήσεις ἡμῶν τοῖς νέοις	μηδὲ	τοῖς γέρουσιν" ἀποκρινοῦμαι ὅτι γελοῖοί
[1, 23]	ἐφ´ ἡμῖν ἐστι μὴ στέργειν	μηδὲ	φροντίζειν ἐπ´ αὐτῷ. διὰ τοῦτο
[1, 12]	καὶ ὄντων καὶ ἐπιμελομένων εἰ	μηδεμία	διάδοσις εἰς ἀνθρώπους ἐστὶν ἐξ
[1, 20]	τὰς φαντασίας καὶ διακρίνειν καὶ	μηδεμίαν	ἀδοκίμαστον προσφέρεσθαι. ὁρᾶτε ἐπὶ τοῦ
[1, 28]	Ἱππόλυτος; τὸ φαινόμενον. τούτου οὖν	μηδεμίαν	ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι τίνος ὑμῖν δοκεῖ;
[1, 16]	πρὸς ὑπηρεσίαν γεγονότα ἕτοιμα παρεσκευασμένα	μηδεμιᾶς	ἐπιμελείας ἔτι προσδεόμενα. οὕτως ἓν
[1, 2]	τὴν σεαυτοῦ προαίρεσιν. ἄνθρωπε, εἰ	μηδὲν	ἄλλο, μὴ ὀλίγου αὐτὴν πωλήσῃς.
[1, 25]	σύγκρινε ταύτας τὰς ἀξίας· μόνον	μηδὲν	βαρούμενος ποίει, μὴ θλιβόμενος μηδ´
[1, 26]	λέγοντα ταλαιπωρεῖν· ἀπολελεῖφθαι γὰρ αὐτῷ	μηδέν,	εἰ μὴ ἑκατὸν πεντήκοντα μυριάδας.
[1, 9]	φόβων; (Καὶ πόθεν φάγω, φησίν,	μηδὲν	ἔχων; (Καὶ πῶς οἱ δοῦλοι,
[1, 16]	προσέρχου, οὕτω μοι λάλει, ἄλλο	μηδὲν	ζήτει· ἰδοὺ τὰ σύμβολα’ πάλιν
[1, 18]	ταῦτα ἂν ἀφῇς καὶ παρὰ	μηδὲν	ἡγήσῃ, τίνι ἔτι χαλεπαίνεις; μέχρι
[1, 5]	ὥστε μηδενὶ παρακολουθεῖν μηδὲ συνιέναι	μηδέν,	καὶ τοῦτον κακῶς ἔχειν οἰόμεθα·
[1, 2]	μὴ εἰκῇ προσπηδᾶν ἐπὶ τὰ	μηδὲν	προσήκοντα. Μόνον σκέψαι, πόσου πωλεῖς
[1, 30]	καὶ πολλὰ παρασκευαζόμεθα πρὸς τὸ	μηδέν;	τοῦτο ἦν ἡ ἐξουσία; τοῦτο
[1, 5]	μὲν ᾖ οὕτως διακείμενος, ὥστε	μηδενὶ	παρακολουθεῖν μηδὲ συνιέναι μηδέν, καὶ
[1, 12]	θεοῖς; εἰ δ´ εἰσὶν μέν,	μηδενὸς	δ´ ἐπιμελούμενοι, καὶ οὕτως πῶς
[1, 12]	οὐρανίων, τῶν δὲ ἐπὶ γῆς	μηδενός·	τέταρτοι δ´ οἱ καὶ τῶν
[1, 6]	ἐκάθαιρεν; καὶ τί ἂν ἐποίει	μηδενὸς	τοιούτου γεγονότος; ἢ δῆλον ὅτι
[1, 12]	καὶ ἀμελὲς καὶ μὴ προνοεῖν	μηδενός·	τρίτοι δ´ οἱ καὶ εἶναι
[1, 19]	τοῦ λογικοῦ ζῴου κατεσκεύασεν, ἵνα	μηδενὸς	τῶν ἰδίων ἀγαθῶν δύνηται τυγχάνειν,
[1, 14]	καὶ σκότος ἔνδον ποιήσητε, μέμνησθε	μηδέποτε	λέγειν ὅτι μόνοι ἐστέ· οὐ
[1, 14]	καὶ τί ὀμόσετε; μὴ ἀπειθήσειν	μηδέποτε	μηδ´ ἐγκαλέσειν μηδὲ μέμψεσθαί τινι
[1, 4]	ἄξιός ἐστιν ἢ πέντε δηναρίων;	μηδέποτε	οὖν ἀλλαχοῦ τὸ ἔργον ζητεῖτε,
[1, 9]	ἀνθρώποις ἢ τὸ τοῦ Σωκράτους,	μηδέποτε	πρὸς τὸν πυθόμενον ποδαπός ἐστιν
[1, 7]	ἀποκρίσει ἀναστρέφεσθαι, {μ} ἢ τούτων	μηδέτερον	προσδεχομένοις ἀναγκαῖον ὁμολογεῖν, ὅτι ἐπίσκεψίν
[1, 12]	μικρότερος· λόγου γὰρ μέγεθος οὐ	μήκει	οὐδ´ ὕψει κρίνεται, ἀλλὰ δόγμασιν.
[1, 9]	ἀφίεμέν σε ἐπὶ τούτοις, ὅπως	μηκέτι	διαλέξῃ τούτους τοὺς λόγους οὓς
[1, 29]	μοι τὸ πρόσωπον ἀνάλαβε, ἵνα	μηκέτι	παλαιοῖς ἐν τῇ σχολῇ παραδείγμασι
[1, 15]	τινός, πῶς τὸν ἀδελφὸν πείσῃ	μηκέτι	χαλεπῶς αὐτῷ ἔχειν, Οὐκ ἐπαγγέλλεται,
[1, 29]	πάλιν ἀπὸ τῆς φυλακῆς. εἰ	μηκέτι	χρείαν ἔχητέ μου ἐν τῇ
[1, 22]	Ὑέτιος καὶ πῶς Ἐπικάρπιος; καὶ	μήν,	ἂν ἐνταῦθά που θῶμεν τὴν
[1, 11]	κηδομένων ἀποθανεῖν; (Μὴ γένοιτο. (Καὶ	μὴν	ἐκεῖνό γε ἄνισον καὶ ἄγνωμον,
[1, 6]	πρὸς τὴν μάχαιραν; οὐδείς; καὶ	μὴν	ἐξ αὐτῆς τῆς κατασκευῆς τῶν
[1, 7]	ὑγιῶς παρεχώρησα τὰ ὡμολογημένα’ καὶ	μὴν	οὐδὲ τοῦτο δίδοται. ἀλλ´ ὅτι
[1, 8]	μὲν καὶ οὐκ ἀπέδωκας· οὐ	μὴν	ὀφείλεις μοι τὸ ἀργύριον. καὶ
[1, 11]	παραλάβωμεν; (Οὐκ οἶδ´, ἔφη. (Καὶ	μὴν	τὸ μὲν τῶν χρωμάτων καὶ
[1, 11]	ταῦτα πεποιηκέναι; (Φυσικῶς, ἔφη. (Ἀλλὰ	μὴν	τοῦτό με πεῖσον, ἔφη, σύ,
[1, 27]	θάνατον; μηνύσατέ μοι τὴν χώραν,	μηνύσατε	ἀνθρώπους, εἰς οὓς ἀπέλθω, εἰς
[1, 27]	ἀπέλθω, εἰς οὓς οὐ παραβάλλει,	μηνύσατε	ἐπαοιδήν· εἰ μὴ ἔχω, τί
[1, 27]	καὶ ποῦ φύγω τὸν θάνατον;	μηνύσατέ	μοι τὴν χώραν, μηνύσατε ἀνθρώπους,
[1, 26]	μήτε τὸ ἀκόλουθον ἡμᾶς ἐκφυγεῖν	μήτε	παραδέξασθαι τὸ μαχόμενον. πρῶτον οὖν
[1, 27]	κακῷ. εἶτα τὸ τελευταῖον, ὅταν	μήτε	τὰ πράγματα μεταθεῖναι δυνηθῶ μήτε
[1, 26]	ὅτι ἐν παντὶ στοχαστέον τοῦ	μήτε	τὸ ἀκόλουθον ἡμᾶς ἐκφυγεῖν μήτε
[1, 27]	μήτε τὰ πράγματα μεταθεῖναι δυνηθῶ	μήτε	τὸν ἐμποδίζοντα ἐκτυφλῶσαι, κάθημαι καὶ
[1, 11]	οὖν. (Οὐκοῦν ἔδει καὶ τὴν	μητέρα	ἀφεῖναι αὐτὸ ἢ οὐκ ἔδει;
[1, 12]	πατέρα ἔχω τοιοῦτον καὶ τὴν	μητέρα.	τί οὖν; ἐδίδοτό σοι προελθόντι
[1, 11]	φεύγων καὶ ἀπολείπων αὐτό; ἡ	μήτηρ	δ´ οὐ φιλοστοργεῖ τὸ παιδίον;
[1, 27]	ἀπώλετο ὁ πατὴρ αὐτοῦ, ἡ	μήτηρ·	ἐξεκόπη, ἀλλὰ καὶ ἄωρος καὶ
[1, 23]	ὅτι εἰ καὶ ἐμαντεύσατο ἡ	μήτηρ	σου καὶ ὁ πατήρ, ὅτι
[1, 12]	αὐτῶν ὄντων οὐδεμία σοι δίδοται	μηχανή;	εἶτ´ εἰ μὲν τὴν ὁρατικὴν
[1, 8]	ποίᾳ γὰρ ἄν τις ἔτι	μηχανῇ	πείσαι τὸν νέον τὸν ἐν
[1, 12]	οὖν ἀπολείπεται ἢ τίς εὑρίσκεται	μηχανὴ	πρὸς τὴν χρῆσιν αὐτῶν; τοιαύτη,
[1, 5]	ἀπονέκρωσιν φοβούμεθα καὶ πάντ´ ἂν	μηχανησαίμεθα	ὑπὲρ τοῦ μὴ περιπεσεῖν τοιούτῳ
[1, 9]	τὸν πρεσβύτερον ἐνταῦθα οὐ τοῦτο	μηχανώμενον,	ὅπως μὴ ταπεινοφρονήσητε μηδὲ ταπεινοὺς
[1, 18]	φιλοσόφων λεγόμενον ὅτι πᾶσιν ἀνθρώποις	μία	ἀρχὴ καθάπερ τοῦ συγκαταθέσθαι τὸ
[1, 19]	ἰδίου συμφέροντος; καὶ πῶς ἔτι	μία	καὶ ἡ αὐτὴ ἀρχὴ πᾶσιν
[1, 15]	συκῆς μὲν καρπὸς ἄφνω καὶ	μιᾷ	ὥρᾳ οὐ τελειοῦται, γνώμης δ´
[1, 2]	τί; ὅτι σὺ σεαυτὸν ἡγῇ	μίαν	τινὰ εἶναι κρόκην τῶν ἐκ
[1, 18]	τούτους οὖν τοὺς καταράτους καὶ	μιαροὺς	ἔστω· σὺ πῶς ποτ´ ἀπεσοφώθης
[1, 11]	δογμάτων ποιεῖσθαι. τοῦτο δ´ ὅτι	μιᾶς	ὥρας ἢ ἡμέρας οὐκ ἔστιν,
[1, 8]	καθὸ ἰατρός ἐστιν; τί οὖν	μιγνύεις	πράγματα ἄλλως ἐπὶ τῶν αὐτῶν
[1, 11]	φύσιν τῷ ἀνθρώπῳ δοκεῖ σοι	μικρὰ	ζημία εἶναι τῷ ἀγνοοῦντι; (Ἡ
[1, 28]	χαλεπαίνειν ἀνθρώποις καὶ τίνα τὰ	μικρὰ	καὶ μεγάλα ἐν ἀνθρώποις. Τί
[1, 1]	οὐδένα. τί οὖν; μή τι	μικρά	σοι φαίνεται ταῦτα; μὴ γένοιτο.
[1, 10]	ἐγὼ πρῶτος, ὅταν ἡμέρα γένηται,	μικρὰ	ὑπομιμνῄσκομαι, τίνα ἐπαναγνῶναί με δεῖ.
[1, 26]	τινα, ἐπαίρεται; ἐν τοῖς οὕτως	μικροῖς	μὴ εὑρίσκων τὸ ἑξῆς; αὕτη
[1, 25]	θλιβῇς. τί πράγματα ἔχεις; ἢ	μικρὸν	ἔκδεξαι καὶ ἀχθείσης τῆς θεωρίας
[1, 23]	οὖν αὐτῷ μέλει, ἂν μυίδιον	μικρὸν	ἔσω κατακλαίῃ αὐτοῦ; ἀλλ´ οἶδεν,
[1, 16]	ἔτι προσδεόμενα. οὕτως ἓν παιδίον	μικρὸν	καὶ ῥάβδῳ ἐλαύνει τὰ πρόβατα.
[1, 14]	καὶ περιάγων μέρος ὄντ´ αὐτοῦ	μικρὸν	ὡς πρὸς τὸ ὅλον, οὗτος
[1, 12]	οὐδὲν χείρων τῶν θεῶν οὐδὲ	μικρότερος·	λόγου γὰρ μέγεθος οὐ μήκει
[1, 28]	ἡ Ὀδύσσεια. (Ἐκ τοιούτου οὖν	μικροῦ	πράγματος ἤρτηται τὰ τηλικαῦτα; (Τίνα
[1, 18]	τοὺς θεοὺς μελετᾶν ἐπὶ τῶν	μικρῶν	καὶ ἀπ´ ἐκείνων ἀρχομένους διαβαίνειν
[1, 2]	μοι ἱκανόν ἐστιν. οὐδὲ γὰρ	Μίλων	ἔσομαι καὶ ὅμως οὐκ ἀμελῶ
[1, 18]	διατίθεσθαι, ἐλέει αὐτὸν μᾶλλον ἢ	μίσει·	ἄφες τοῦτο τὸ προσκοπτικὸν καὶ
[1, 22]	ἐν οἷς εἰμι; ἄρχομαι λοιπὸν	μισεῖν	αὐτόν. τί οὖν ναοὺς ποιοῦμεν,
[1, 28]	οὐδένα λοιδορήσει, οὐδένα μέμψεται, οὐ	μισήσει,	οὐ προσκόψει οὐδενί. ὥστε καὶ
[1, 18]	με μισοῦσιν’ τίς γὰρ μὴ	μισήσῃ	τὸν τοιοῦτον; τούτοις τὸ λοιπὸν
[1, 18]	ἄφες τοῦτο τὸ προσκοπτικὸν καὶ	μισητικόν·	μὴ ἐ- πης τὰς φωνὰς
[1, 29]	ἀνθρωπαρίοις, ἵν´ ἐν γωνίᾳ καθεζόμενοι	μισθάρια	λαμβάνωσιν ἢ {γογγ{ ρ} ύζωσιν,
[1, 14]	Καίσαρι. ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν τὴν	μισθοφορίαν	λαμβάνοντες ὀμνύουσιν πάντων προτιμήσειν τὴν
[1, 26]	τις ἐλέγχῳ τόν τ´ ἐξελέγξαντα	μισοῦμεν.	ὁ δὲ Σωκράτης ἔλεγεν ἀνεξέταστον
[1, 18]	σπῶ καὶ λέγε πάντες με	μισοῦσιν’	τίς γὰρ μὴ μισήσῃ τὸν
[1, 19]	ἔξω δὲ Νικοπόλεως τίς σου	μνεία;	(Ἀλλὰ χρυσοῦν στέφανον φορήσω. (Εἰ
[1, 14]	τ´ ἄλλην ἐπ´ ἄλλῃ καὶ	μνήμας	ἀπὸ μυρίων πραγμάτων διασῴζεις· ὁ
[1, 17]	μὴ διαλάβωμεν πρῶτον τί ἐστι	μόδιος	μηδὲ διαλάβωμεν πρῶτον τί ἐστι
[1, 17]	οἷόν τε; ναί· ἀλλ´ ὁ	μόδιος	ξύλον ἐστὶ καὶ ἄκαρπον. ἀλλὰ
[1, 22]	τὸ ἐμὸν συμφέρον. εἰ συμφέρει	μοι	ἀγρὸν ἔχειν, συμφέρει μοι καὶ
[1, 12]	ἐγὼ θέλω πᾶν τὸ δοκοῦν	μοι	ἀποβαίνειν, κἂν ὁπωσοῦν δοκῇ. μαινόμενος
[1, 9]	δ´ ἀναγνοὺς τὴν ἐπιστολὴν ἀπέδωκέν	μοι	αὐτὴν καὶ ἔφη ὅτι Ἐγὼ
[1, 29]	οὐκ ἐπ´ ἐμοί; καὶ τί	μοι	αὐτῶν μέλει; Ὑμεῖς οὖν οἱ
[1, 22]	καὶ αὐτῷ, εἰ οὐ δύναταί	μοι	βοηθῆσαι; καὶ πάλιν τί μοι
[1, 12]	ἑκὼν γὰρ ἦν. σκέλος οὖν	μοι	γενέσθαι πεπηρωμένον. ἀνδράποδον, εἶτα δι´
[1, 6]	ἔχω γὰρ παρασκευὴν ἐκ σοῦ	μοι	δεδομένην καὶ ἀφορμὰς πρὸς τὸ
[1, 4]	ἀσυμφώνως. εἰ γὰρ συμφώνως, τοῦτό	μοι	δείκνυε καὶ ἐρῶ σοι ὅτι
[1, 4]	πῶς προκόπτεις; Σὺ οὖν ἐνταῦθά	μοι	δεῖξόν σου τὴν προκοπήν. καθάπερ
[1, 17]	ἀμφίβολον φωνὴν εἴπω καὶ λέγῃς	μοι	διάστιξον’ οὐκ ἔτι ἀνέξομαί σου,
[1, 29]	δυστυχῶ, οὐδείς μου ἐπιστρέφεται, οὐδείς	μοι	δίδωσιν οὐδέν, πάντες ψέγουσιν, κακολογοῦσιν.
[1, 19]	ὁ πάντων κράτιστος. καὶ τί	μοι	δύνασαι παρασχεῖν; ὄρεξίν μοι δύνασαι
[1, 19]	τί μοι δύνασαι παρασχεῖν; ὄρεξίν	μοι	δύνασαι περιποιῆσαι ἀκώλυτον; πόθεν σοι;
[1, 26]	μαθητόν ἐστιν οὐδὲ διδακτόν, τί	μοι	ἐγκαλεῖς; εἰ δὲ διδακτόν, δίδασκε·
[1, 11]	φιλοστόργῳ τὸ εὐλόγιστον; (Οὐ δοκεῖ	μοι.	(Εἰ δὲ μή, τῶν μαχομένων
[1, 15]	ἐκεῖνός μοι μὴ ὀργίζηται; (Φέρε	μοι	ἐκεῖνον κἀκείνῳ ἐρῶ, σοὶ δὲ
[1, 1]	τί οὐκ ἐμὸν καὶ τί	μοι	ἔξεστιν καὶ τί μοι οὐκ
[1, 22]	οἱ φιλόσοφοι’ ἄνθρωπε, τί οὖν	μοι	ἐπιτιμᾷς, εἰ οἶδα; τούτῳ τῷ
[1, 18]	μελαγχολῶν; τί ἐν ὕπνοις; οὗτός	μοί	ἐστιν ὁ ἀνίκητος ἀθλητής. ~Πῶς
[1, 25]	Δημήτριος εἶπεν τῷ Νέρωνι ἀπειλεῖς	μοι	θάνατον, σοὶ δ´ ἡ φύσις’
[1, 12]	τῆς ἐλευθερίας, ὡς ἔτυχεν ἐφεῖταί	μοι	θέλειν; οὐδαμῶς, ἀλλὰ τὸ παιδεύεσθαι
[1, 2]	δὲ μή, οὐ χείρων, τοῦτό	μοι	ἱκανόν ἐστιν. οὐδὲ γὰρ Μίλων
[1, 22]	αὐτὸν τοῦ πλησίον· εἰ συμφέρει	μοι	ἱμάτιον ἔχειν, συμφέρει μοι καὶ
[1, 7]	οὐδὲν ἧττον συμβαίνει. τί οὖν	μοι	καθήκει ποιεῖν; προσδέχεσθαι τὸ ψεῦδος;
[1, 22]	μοι βοηθῆσαι; καὶ πάλιν τί	μοι	καὶ αὐτῷ, εἰ θέλει μ´
[1, 22]	οὐκ ἐπιστρέφεταί μου. καὶ τί	μοι	καὶ αὐτῷ, εἰ οὐ δύναταί
[1, 22]	συμφέρει μοι ἀγρὸν ἔχειν, συμφέρει	μοι	καὶ ἀφελέσθαι αὐτὸν τοῦ πλησίον·
[1, 22]	συμφέρει μοι ἱμάτιον ἔχειν, συμφέρει	μοι	καὶ κλέψαι αὐτὸ ἐκ βαλανείου.
[1, 10]	εἶτα εὐθὺς ἐμαυτῷ· τί δέ	μοι	καὶ μέλει πῶς ὁ δεῖνα
[1, 29]	τοιούτῳ. τί οὖν; οὐ δέδοταί	μοι	καλὴν φωνὴν εἰσενεγκεῖν; πῶς οὖν
[1, 25]	Γυάροις οἴκει. οἰκῶ. ἀλλὰ πολύς	μοι	καπνὸς φαίνεται τὸ ἐν Γυάροις
[1, 10]	τῆς φυγῆς ἀναστρέφων, οἷα εἶπέν	μοι,	κατατρέχων τοῦ προτέρου ἑαυτοῦ βίου
[1, 24]	ἱμάτιον· ἰδοὺ γυμνός. ἀλλὰ φθόνον	μοι	κινεῖς. λάβε τοίνυν ὅλον τὸ
[1, 16]	εἰμι· οὕτω μοι προσέρχου, οὕτω	μοι	λάλει, ἄλλο μηδὲν ζήτει· ἰδοὺ
[1, 29]	τάξις ἐν αὐτῇ τοιαύτη· εἶτά	μοι	λέγεις ἐλθὼν ἄλλαξόν μοι τὴν
[1, 2]	φαίνεσθαι καὶ καλά. τί οὖν	μοι	λέγεις ὅτι ἐξομοιώθητι τοῖς πολλοῖς’
[1, 17]	ἐκείνων ἀκούειν; ἄκουε. ἀλλ´ ἄν	μοι	λέγῃς ὅτι οὐκ οἶδα πότερον
[1, 9]	ἐστὶ τῶν θεῶν συγγενής; Ἄν	μοι	λέγητε’ φησίν, νῦν ὅτι ἀφίεμέν
[1, 19]	ποιήσῃ· πῶς εὐθὺς λέγομεν φρονίμως	μοι	λελάληκεν Φηλικίων’ ἤθελον αὐτὸν ἀποβληθῆναι
[1, 11]	(Οὐ δύναμαι, ἔφη· ἀλλὰ σύ	μοι	μᾶλλον δεῖξον, πῶς οὐκ ἔστι
[1, 6]	οὐκ εἰλήφατε; καὶ τί ἔτι	μοι	μέλει μεγαλοψύχῳ ὄντι τῶν ἀποβῆναι
[1, 15]	ᾧ εἰμί. (Πῶς οὖν ἐκεῖνός	μοι	μὴ ὀργίζηται; (Φέρε μοι ἐκεῖνον
[1, 29]	ἀναπείθω ἀντιποιεῖσθαι, τῷ ὄντι ἐγκαλείτω	μοι.	ναί· ἀλλὰ καὶ τῶν δογμάτων
[1, 15]	ὁ βότρυς οὐδὲ σῦκον. ἄν	μοι	νῦν λέγῃς ὅτι θέλω σῦκον’
[1, 16]	αἰδήμονι καὶ εὐχαρίστῳ. καὶ μή	μοι	νῦν τὰ μεγάλα· αὐτὸ τοῦτο
[1, 27]	μοι χεῖρον ἔσται, ὧν ἔστι	μοι	νῦν; τὸ σύνολον ἐκείνου μεμνῆσθαι,
[1, 11]	ᾠχόμην, μέχρις οὗ προσήγγειλέ τις	μοι	ὅτι ἔχει καλῶς. (Τί οὖν;
[1, 7]	καὶ ἐγὼ Ῥούφῳ εἶπον ἐπιτιμῶντί	μοι	ὅτι τὸ παραλειπόμενον ἓν ἐν
[1, 9]	ἤθελον, οὐχὶ ἐλεηθῆναι· κακὸν δέ	μοι	οὐθέν ἐστιν’ οὕτως καὶ Ῥοῦφος
[1, 1]	τί μοι ἔξεστιν καὶ τί	μοι	οὐκ ἔξεστιν; ἀποθανεῖν με δεῖ·
[1, 11]	μεγίστη μὲν οὖν. (Φέρε, εἰπέ	μοι,	πάντα ἃ δοκεῖ τισιν εἶναι
[1, 19]	κρείττονά ἐστιν; οὔ· ἀλλὰ χρείαν	μοι	παρέχει τινά. ταύτης οὖν ἕνεκα
[1, 29]	εὔλυτον αὐτῷ προτείνῃ, λέγει μᾶλλόν	μοι	πεπλεγμένον κομψῶς προτείνατε, ἵνα γυμνασθῶ’
[1, 25]	καὶ Ἀχιλλέα. καταταγεὶς Ἀγαμέμνων λέγει	μοι	πορεύου πρὸς τὸν Ἀχιλλέα καὶ
[1, 29]	καλῶς. οὔ· ἀλλὰ μὴ τοιοῦτό	μοι	προβάλῃς τροπικόν, ἀλλὰ τοιοῦτον· μὴ
[1, 16]	ἡ φύσις ἀνήρ εἰμι· οὕτω	μοι	προσέρχου, οὕτω μοι λάλει, ἄλλο
[1, 19]	εἶ, λάβε αὐτόν. ὥσθ´ ὅταν	μοι	προσίῃς, ἐμὲ οὐ θεραπεύεις; οὐ·
[1, 17]	ἐπίσκεψαί μοι τὰ σπλάγχνα, τί	μοι	σημαίνεται’ λαβὼν καὶ ἀναπτύξας ἐκεῖνος
[1, 10]	λαβόντα ἀναγιγνώσκειν παρακαλῶ σε ἐπιτρέψαι	μοι	σιτάριον ἐξαγαγεῖν’ ἢ παρακαλῶ σε
[1, 29]	κεκλημένος. ἔρχου σὺ καὶ μαρτύρησόν	μοι·	σὺ γὰρ ἄξιος εἶ προαχθῆναι
[1, 11]	γε πλεῖστοι ἁμαρτάνομεν. δεῖξον οὖν	μοι	σύ, πῶς κατὰ φύσιν ἐστίν.
[1, 17]	θύτην καὶ λέγω ὅτι ἐπίσκεψαί	μοι	τὰ σπλάγχνα, τί μοι σημαίνεται’
[1, 29]	εἶτά μοι λέγεις ἐλθὼν ἄλλαξόν	μοι	τὴν ὑπόθεσιν’ εἶτα οὐκ ἔχεις
[1, 27]	ποῦ φύγω τὸν θάνατον; μηνύσατέ	μοι	τὴν χώραν, μηνύσατε ἀνθρώπους, εἰς
[1, 28]	μέγα ἢ δεινόν; ἢ δεῖξόν	μοι	τί διαφέρει οἰκία ἀνθρώπου καὶ
[1, 25]	ἔτι πρᾶγμα ἔχομεν; (Ἀλλὰ ἔντειλαί	μοι.	(Τί σοι ἐντείλωμαι; ὁ Ζεύς
[1, 8]	οὐκ ἀπέδωκας· οὐ μὴν ὀφείλεις	μοι	τὸ ἀργύριον. καὶ τοῦτο οὐδενὶ
[1, 8]	ἐδανείσω καὶ μὴ ἀπέδωκας, ὀφείλεις	μοι	τὸ ἀργύριον· οὐχὶ ἐδανείσω μὲν
[1, 29]	ἔργῳ μαρτυρήσων τοῖς λόγοις. τοῦτό	μοι	τὸ πρόσωπον ἀνάλαβε, ἵνα μηκέτι
[1, 29]	πόνος. ἐπεὶ χωρὶς τούτων ἄγαγέ	μοι	τὸν Καίσαρα καὶ ὄψει πῶς
[1, 19]	Σήμερόν τις ὑπὲρ ἱερωσύνης ἐλάλει	μοι	τοῦ Αὐγούστου. λέγω αὐτῷ ἄνθρωπε,
[1, 4]	καθάπερ εἰ ἀθλητῇ διελεγόμην δεῖξόν	μοι	τοὺς ὤμους’ εἶτα ἔλεγεν ἐκεῖνος
[1, 17]	ἄλλη ὄρεξις καὶ ἔκκλισις; ἄν	μοι’	φησί, προσάγῃ θανάτου φόβον, ἀναγκάζει
[1, 27]	ἀλλ´ ἀσεβὴς ἔσῃ’ τί οὖν	μοι	χεῖρον ἔσται, ὧν ἔστι μοι
[1, 22]	ὡς δεῖ λέγειν ὅτι σύγγνωθί	μοι	ὡς τοῖς ἐρῶσιν· οὐκ εἰμὶ
[1, 12]	διατεταγμένοις, ἃ ἐκεῖνος μετὰ τῶν	Μοιρῶν	παρουσῶν καὶ ἐπικλωθουσῶν σου τὴν
[1, 18]	τὸν λῃστὴν καὶ τοῦτον τὸν	μοιχὸν	οὐκ ἔδει ἀπολωλέναι; (Μηδαμῶς, ἀλλ´
[1, 18]	χαλεπαίνεις. γνῶθι ὅτι κλέπτης καὶ	μοιχὸς	ἐν τοῖς σοῖς τόπον οὐκ
[1, 18]	κάλλος τῆς γυναικὸς καὶ τῷ	μοιχῷ	οὐ χαλεπαίνεις. γνῶθι ὅτι κλέπτης
[1, 7]	παραλειπόμενον Καπιτώλιόν ἐστιν’ ἢ ταῦτα	μόνα	ἁμαρτήματά ἐστι τὸ Καπιτώλιον ἐμπρῆσαι
[1, 16]	τὰ γένη τὰ διῃρημένα. Ταῦτα	μόνα	ἐστὶν ἔργα ἐφ´ ἡμῶν τῆς
[1, 4]	ὑπερτέθειται, τῇ ἐκκλίσει δὲ πρὸς	μόνα	χρῆται τὰ προαιρετικά. τῶν γὰρ
[1, 1]	τίς; ἡ δύναμις ἡ λογική·	μόνη	γὰρ αὕτη καὶ αὑτὴν κατανοήσουσα
[1, 14]	ποιήσητε, μέμνησθε μηδέποτε λέγειν ὅτι	μόνοι	ἐστέ· οὐ γὰρ ἐστέ, ἀλλ´
[1, 10]	τούτων κἀκείνων; τί οὖν; ἡμεῖς	μόνοι	ῥᾳθυμοῦμεν καὶ νυστάζομεν; οὔ· ἀλλὰ
[1, 29]	καὶ προσέρχονται τοῖς ἐπιτρόποις δεόμενοι	μονομαχῆσαι,	ἐξ ὑμῶν δ´ οὐδεὶς φανήσεται
[1, 29]	ἀλλ´ ἐν μὲν τοῖς Καίσαρος	μονομάχοις	εἰσί τινες οἱ ἀγανακτοῦντες ὅτι
[1, 28]	ὅπου δὲ τὸ πρῶτον καὶ	μόνον	αἴτιόν ἐστι τοῦ κατορθοῦν ἢ
[1, 24]	δειλὸν κατάσκοπον πέμπει, ἵν´, ἂν	μόνον	ἀκούσῃ ψόφου καὶ σκιάν ποθεν
[1, 28]	ἐγένετο; ἀπολώλει ἡ Ἰλιὰς οὐ	μόνον	ἀλλὰ καὶ ἡ Ὀδύσσεια. (Ἐκ
[1, 16]	ἡμᾶς φροντίζειν μὴ περὶ αὑτῶν	μόνον	ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν προβάτων
[1, 8]	προσλάβοιμεν; καὶ μάλισθ´, ὅτι οὐ	μόνον	ἀσχολία τις ἀπὸ τῶν ἀναγκαιοτέρων
[1, 9]	τοῦ κυριωτέρου καὶ περιέχοντος οὐ	μόνον	αὐτὴν ἐκείνην τὴν γωνίαν, ἀλλὰ
[1, 2]	ἐν παντί. Τῷ λογικῷ ζῴῳ	μόνον	ἀφόρητόν ἐστι τὸ ἄλογον, τὸ
[1, 2]	εὔλογον τὸ ἀμίδα παρακρατεῖν αὐτὸ	μόνον	βλέποντι, ὅτι μὴ παρακρατήσας μὲν
[1, 12]	ὅσα μηδ´ ἐποίησαν ἐπὶ σοί,	μόνον	δ´ ὑπεύθυνον ἀπέφηναν τῶν ἐπὶ
[1, 6]	καίτοι ὅ γε θεὸς οὐ	μόνον	ἔδωκεν ἡμῖν τὰς δυνάμεις ταύτας,
[1, 28]	τοῦ ἀτυχεῖν ἢ εὐτυχεῖν, ἐνθάδε	μόνον	εἰκαῖοι καὶ προπετεῖς. οὐδαμοῦ ὅμοιόν
[1, 17]	οὐδ´ αὐτοῦ Χρυσίππου δικαίως, εἰ	μόνον	ἐξηγεῖται τὸ βούλημα τῆς φύσεως,
[1, 4]	δ´ ἀσυμφώνως, ἄπελθε καὶ μὴ	μόνον	ἐξηγοῦ τὰ βιβλία, ἀλλὰ καὶ
[1, 12]	ἑκάστων βουλήσεσι προσηρμόζετο. ἐνταῦθα οὖν	μόνον	ἐπὶ τοῦ μεγίστου καὶ κυριωτάτου,
[1, 26]	ἐπιβολὴν ἐνηνοχότι. εἰ δέ τις	μόνον	ἐπιδείκνυσθαι θέλων ἐν συμποσίῳ ὅτι
[1, 1]	ἁπάντων καὶ κυριεῦον οἱ θεοὶ	μόνον	ἐφ´ ἡμῖν ἐποίησαν, τὴν χρῆσιν
[1, 24]	ἄπελθε, σεαυτῷ μαντεύου· ἡμεῖς τοῦτο	μόνον	ἡμάρτομεν, ὅτι τοιοῦτον κατάσκοπον ἐπέμπομεν’
[1, 7]	ἀποκτείνῃς; τί οὖν ἐποίησας; ὃ	μόνον	ἦν κατὰ τὸν τόπον ἁμάρτημα,
[1, 24]	οὖν μὴ εὕρῃς, χαμαὶ κοιμήσῃ	μόνον	θαρρῶν καὶ ῥέγκων καὶ μεμνημένος
[1, 6]	ἔργων τῶν αὐτοῦ, καὶ οὐ	μόνον	θεατήν, ἀλλὰ καὶ ἐξηγητὴν αὐτῶν.
[1, 24]	θὲς καὶ ταύτην· ἰδοὺ ἱμάτιον	μόνον.	θὲς τὸ ἱμάτιον· ἰδοὺ γυμνός.
[1, 12]	τῶν ἀνθρωπίνων, εἰς κοινὸν δὲ	μόνον	καὶ οὐχὶ δὲ καὶ κατ´
[1, 7]	ἐπέχειν. ἆρ´ οὖν ἀρκεῖ τοῦτο	μόνον	μαθεῖν; (Ἀρκεῖ, φησίν. (Οὐκοῦν καὶ
[1, 12]	ἀδελφοὺς καὶ γείτονας. ἔδει δὲ	μόνον	μένοντα ἡσυχίαν καλεῖν αὐτὸ καὶ
[1, 29]	αἱρῇ, λάβετε αὐτὸ καὶ ὑγιαίνετε.	μόνον	μὴ ἀλογίστως, μόνον μὴ μαλακῶς,
[1, 29]	καὶ ὑγιαίνετε. μόνον μὴ ἀλογίστως,	μόνον	μὴ μαλακῶς, μὴ ἐκ τῆς
[1, 25]	σὺ σύγκρινε ταύτας τὰς ἀξίας·	μόνον	μηδὲν βαρούμενος ποίει, μὴ θλιβόμενος
[1, 9]	εἰς τὸν πατέρα τὸν ἐμὸν	μόνον	οὐδ´ εἰς τὸν πάππον, ἀλλ´
[1, 12]	δόξαντα γίνεσθαι, τοῦτο κινδυνεύει οὐ	μόνον	οὐκ εἶναι καλόν, ἀλλὰ καὶ
[1, 2]	προσπηδᾶν ἐπὶ τὰ μηδὲν προσήκοντα.	Μόνον	σκέψαι, πόσου πωλεῖς τὴν σεαυτοῦ
[1, 2]	εὐλόγου καὶ ἀλόγου κρίσιν οὐ	μόνον	ταῖς τῶν ἐκτὸς ἀξίαις συγχρώμεθα,
[1, 9]	εἰς τὰ λογικά, ὅτι κοινωνεῖν	μόνον	ταῦτα πέφυκεν τῷ θεῷ τῆς
[1, 9]	σεαυτόν, οὐχὶ δ´ ἐξ ἐκείνης	μόνον	τῆς γωνίας, εἰς ἣν ἐρρίφη
[1, 10]	ὅτι Οὐ ποιήσεις, ἀλλ´ ὀσφρανθεὶς	μόνον	τῆς Ῥώμης ἁπάντων τούτων ἐπιλήσῃ’
[1, 1]	θέλῃ. Ἐμὲ οὖν νῦν τραχηλοκοπεῖσθαι	μόνον;	τί οὖν; ἤθελες πάντας τραχηλοκοπηθῆναι,
[1, 2]	ἀνιαρόν· ἄλλῳ δέ τινι οὐ	μόνον	τὸ αὐτὸν παρακρατῆσαι ἀφόρητον δοκεῖ,
[1, 19]	τυράννους. ὤφελον γὰρ τοὺς τυράννους	μόνον,	τοὺς κοιτωνίτας δ´ οὔ. πῶς
[1, 16]	τὸ σῶμα ἕτοιμα γέγονεν, οὐ	μόνον	τροφαὶ καὶ πόμα, ἀλλὰ καὶ
[1, 6]	τέλη. οὗ τοίνυν ἡ κατασκευὴ	μόνον	χρηστική, τούτῳ χρῆσθαι ὁπωσοῦν ἀπαρκεῖ·
[1, 2]	ὁ ταῦρος, ἔφη, λέοντος ἐπελθόντος	μόνος	αἰσθάνεται τῆς αὑτοῦ παρασκευῆς καὶ
[1, 22]	τὴν σήν’ φησίν. ἐγὼ οὖν	μόνος—	ἀλλ´ ἐγὼ μόνος μὴ ἔχω;
[1, 11]	τὴν ἄγαν αὐτῶν φιλοστοργίαν ἀεὶ	μόνος	ἀπολείπεσθαι ἐν ταῖς νόσοις, ἢ
[1, 18]	πλακοῦντα δεικνύων ἀνθρώποις λίχνοις καὶ	μόνος	αὐτὸν καταπίνων οὐ θέλεις ἵνα
[1, 12]	ὡς ἔχουσιν. δυσαρεστεῖ τις τῷ	μόνος	εἶναι; ἔστω ἐν ἐρημίᾳ. δυσαρεστεῖ
[1, 12]	εἶ καὶ δυσάρεστος κἂν μὲν	μόνος	ᾖς, ἐρημίαν καλεῖς τοῦτο, ἂν
[1, 22]	ἐγὼ οὖν μόνος— ἀλλ´ ἐγὼ	μόνος	μὴ ἔχω; οὕτως μάχη γίνεται.
[1, 11]	καὶ τὴν γυναῖκα, ὥστ´ ἀφεθῆναι	μόνος	ὑπ´ αὐτῶν καὶ ἔρημος; (Οὐδαμῶς.
[1, 17]	καὶ στατικά. τίς λέγει ταῦτα;	μόνος	Χρύσιππος καὶ Ζήνων καὶ Κλεάνθης;
[1, 1]	πότε οὖν σοὶ εἶπον, ὅτι	μόνου	ἐμοῦ ὁ τράχηλος ἀναπότμητός ἐστιν;
[1, 12]	οὖν ὑπεύθυνόν σε ἐποίησαν; τοῦ	μόνου	ὄντος ἐπὶ σοί, χρήσεως οἵας
[1, 26]	δοκεῖς ὅτι μαθήσομαι; Ταῦτα ἐκείνῳ	μόνῳ	λέγειν ἔξεστι τῷ τοιαύτην ἐπιβολὴν
[1, 6]	γίνεσθαι. Τί οὖν; ἐφ´ ἡμῶν	μόνων	γίνεται ταῦτα; πολλὰ μὲν ἐπὶ
[1, 6]	γίνεται ταῦτα; πολλὰ μὲν ἐπὶ	μόνων,	ὧν ἐξαιρέτως χρείαν εἶχεν τὸ
[1, 14]	συναφεῖς τῷ θεῷ ἅτε αὐτοῦ	μόρια	οὖσαι καὶ ἀποσπάσματα, οὐ παντὸς
[1, 6]	καὶ δύναμις ἡ χρηστικὴ τοῖς	μορίοις	τοῖς κατεσκευασμένοις οὐδὲ ταῦτα ἐμφαίνει
[1, 1]	τί λέγεις; ἐμέ; τὸ σκέλος	μου	δήσεις, τὴν προαίρεσιν δὲ οὐδ´
[1, 29]	φυλακῆς. εἰ μηκέτι χρείαν ἔχητέ	μου	ἐν τῇ φυλακῇ, ἐξέρχομαι· ἂν
[1, 29]	εἰμι, κύριε, καὶ δυστυχῶ, οὐδείς	μου	ἐπιστρέφεται, οὐδείς μοι δίδωσιν οὐδέν,
[1, 22]	βλάπτομαι καὶ ἀτυχῶ, οὐκ ἐπιστρέφεταί	μου.	καὶ τί μοι καὶ αὐτῷ,
[1, 22]	ἀγαθόν, ἐν τοῖς προαιρετικοῖς, πάντες	μου	καταγελάσονται. ἥξει τις γέρων πολιὸς
[1, 29]	ἀπώλεσα, ὅτι ἐν τῷ ἀγρυπνεῖν	μου	κρείσσων ἦν ὁ κλέπτης. ἀλλ´
[1, 19]	πάσσαλον πήσσω. τί οὖν; ταῦτά	μου	κρείττονά ἐστιν; οὔ· ἀλλὰ χρείαν
[1, 19]	ἐᾶν καταδουλοῦσθαι; τοῦ νεκροῦ δέ	μου	κύριος εἶ, λάβε αὐτόν. ὥσθ´
[1, 29]	αὐτὸ τοῦτο καὶ ἰδεῖν, τί	μου	ποιεῖ ὁ ἀθλητής, πῶς μελετᾷ
[1, 2]	τοῦ ἰδίου προσώπου. τί γάρ	μου	πυνθάνῃ; θάνατος αἱρετώτερόν ἐστιν ἢ
[1, 2]	ἄλλου παρακρατοῦντος ἀνασχέσθαι. ἂν οὖν	μου	πυνθάνῃ παρακρατήσω τὴν ἀμίδα ἢ
[1, 8]	τὴν ὁρατικήν. ὅμως δ´, ἄν	μου	πυνθάνῃ τί ἐστιν ἀγαθὸν τοῦ
[1, 6]	στενάξω; Ναί· ἀλλ´ αἱ μύξαι	μου	ῥέουσιν. τίνος οὖν ἕνεκα χεῖρας
[1, 3]	ταλαίπωρον ἀνθρωπάριον’ καὶ τὰ δύστηνά	μου	σαρκίδια’ τῷ μὲν ὄντι δύστηνα,
[1, 4]	ἐστι καὶ ἀπάθεια ἀπαντᾷ, λάβε	μου	τὰ βιβλία καὶ γνώσῃ ὡς
[1, 4]	ἐγώ, γέρων ἄνθρωπος, ἐπὶ ταῦτά	μου	τὰς πολιὰς ἐτήρησα’ τίς λέγει
[1, 22]	ἐπισείσας τὴν κεφαλὴν ἐρεῖ ἄκουσόν	μου,	τέκνον· δεῖ μὲν καὶ φιλοσοφεῖν,
[1, 27]	ἄλλους· εἰ γὰρ μὴ ἐπιστρέφονταί	μου,	τί ἐμοὶ καὶ αὐτοῖς; ναί·
[1, 29]	αὐτῷ λυσιτελεῖν. Ἔστω· ἀλλ´ εἴληπταί	μού	τις τοῦ ἱματίου καὶ ἕλκει
[1, 16]	με δεῖ τὸν θεόν. τοῦτό	μου	τὸ ἔργον ἐστίν, ποιῶ αὐτὸ
[1, 18]	γὰρ ἀπολλύει, ἃ ἔχει. ἀπώλεσά	μου	τὸ ἱμάτιον. εἶχες γὰρ ἱμάτιον.
[1, 19]	ἐὰν ἀποθάνῃς, τί ποιήσεις; (Μενεῖ	μου	τὸ ὄνομα. (Γράψον αὐτὸ εἰς
[1, 11]	τὰ παιδάρια, ὥστε πρῴην νοσοῦντός	μου	τοῦ θυγατρίου καὶ δόξαντος κινδυνεύειν
[1, 29]	εἰσαγωγήν, ἵν´, ἂν ἰσχυρότερος ἐπιλάβηταί	μου	τοῦ ἱματίου, μὴ σύρωμαι; ἵνα,
[1, 4]	ὤμους’ εἶτα ἔλεγεν ἐκεῖνος ἴδε	μου	τοὺς ἁλτῆρας’ ὄψει σὺ καὶ
[1, 2]	σύγκλητον εἶπεν ἔχω χάριν, ὅτι	μου	φείδῃ’ τὸν τοιοῦτον οὐδ´ ἂν
[1, 26]	ν} ἐδίδαξε τὰ κυβερνητικά, τὰ	μουσικά;	τὰ βιωτικὰ οὖν διὰ τὴν
[1, 1]	τοῦ διαγνῶναι τὰ γράμματα. ἡ	μουσική;	μέχρι τοῦ διαγνῶναι τὸ μέλος.
[1, 1]	περὶ τῶν μελῶν ὡσαύτως ἡ	μουσική·	πότερον δ´ ᾀστέον νῦν καὶ
[1, 1]	ταῖς φαντασίαις. τί ἄλλο τὸ	μουσικήν,	γραμματικήν, τὰς ἄλλας δυνάμεις διακρῖνον,
[1, 20]	ἀλλ´ ὑπὸ τῆς πολλῆς προσοχῆς	μουσικὸς	γίνεται. οὕτως ὅπου διαφέρειν οἰόμεθα
[1, 29]	μεμάθηκεν; ποῦ; παρὰ τίνι; εἶτα	μουσικὸς	μὲν οὐκ ἐπιστρέφεται αὐτοῦ ἀποφαινομένου
[1, 12]	ὡς δεῖ γράφεσθαι. τί ἐπὶ	μουσικῶν;	ὡσαύτως. τί ἐν τῷ καθόλου,
[1, 23]	πολιτευόμενον· ἐπείτοι εἰ ὡς ἐν	μυίαις	μέλλεις ἀναςτρέφεσθαι, τί κωλύει; ἀλλ´
[1, 23]	τί οὖν αὐτῷ μέλει, ἂν	μυίδιον	μικρὸν ἔσω κατακλαίῃ αὐτοῦ; ἀλλ´
[1, 27]	εἰς βαλανεῖον ἀπελθεῖν θέλων εἰς	μυλῶνα	ἀπῆλθεν; (Τί οὖν; οὐ δεῖ
[1, 23]	λύπας ἐμπέσῃ; διὰ γὰρ τὸν	μῦν	τὸν ἔσω τρεφόμενον ἐμπίπτει; τί
[1, 6]	καὶ στενάξω; Ναί· ἀλλ´ αἱ	μύξαι	μου ῥέουσιν. τίνος οὖν ἕνεκα
[1, 6]	ἀπομύσσῃς σεαυτόν; (Τοῦτο οὖν εὔλογον	μύξας	γίνεσθαι ἐν τῷ κόσμῳ; (Καὶ
[1, 26]	μηδέν, εἰ μὴ ἑκατὸν πεντήκοντα	μυριάδας.	τί οὖν ὁ Ἐπαφρόδιτος; κατεγέλασεν
[1, 9]	τηρεῖν αὐτὴν καὶ φυλάττειν καὶ	μυριάκις	πρότερον αἱρεῖσθαι ἀποθνῄσκειν ἢ ἐγκαταλιπεῖν
[1, 14]	ἐπ´ ἄλλῃ καὶ μνήμας ἀπὸ	μυρίων	πραγμάτων διασῴζεις· ὁ δὲ θεὸς
[1, 14]	καὶ ἅμα μὲν αἰσθητικῶς ἀπὸ	μυρίων	πραγμάτων κινεῖσθαι, ἅμα δὲ διανοητικῶς,
[1, 25]	καθ´ ἡμέραν διηγουμένου, πῶς ἐν	Μυσίᾳ	ἐπολέμησεν· διηγησάμην σοι, ἀδελφέ, πῶς
[1, 22]	δὲ καὶ ἐγκέφαλον ἔχειν· ταῦτα	μωρά	ἐστιν. σὺ παρὰ τῶν φιλοσόφων
[1, 1]	ὡς βαρύτερον ἐκλέγῃ, τίς ἡ	μωρία	τῆς ἐκλογῆς; εἰ δ´ ὡς
[1, 6]	αὑτοῦ καὶ σῦν καὶ ὕδραν;	μωρία	τοῦτο καὶ μανία. γενόμενα δὲ
[1, 23]	ἄνθρωπος δ´ ἀπολείπει; τί θέλεις;	μωροὺς	ἡμᾶς εἶναι ὡς τὰ πρόβατα;