Livre, Chap.
[1, 29]	φήμην λάβε, τοὺς περὶ ἐμὲ	λάβε.	ἄν τινας τούτων ἀναπείθω ἀντιποιεῖσθαι,
[1, 19]	νεκροῦ δέ μου κύριος εἶ,	λάβε	αὐτόν. ὥσθ´ ὅταν μοι προσίῃς,
[1, 29]	φωνὴν ἔχῃ, μένει. Καὶ ἐνθάδε.	λάβε	ἡγεμονίαν. λαμβάνω καὶ λαβὼν δεικνύω,
[1, 4]	εὔροιά ἐστι καὶ ἀπάθεια ἀπαντᾷ,	λάβε	μου τὰ βιβλία καὶ γνώσῃ
[1, 25]	τί λέγεις αὐτόν; τὸ ἱμάτιον	λάβε,	περίσχισον. ὕβριν σοι πεποίηκα. καλῶς
[1, 29]	τι ἀγαθὸν θέλεις, παρὰ σεαυτοῦ	λάβε’	σὺ λέγεις οὔ· ἀλλὰ παρ´
[1, 29]	ἐκεῖνοι ἔχουσιν ἐξουσίαν; τὸ σωμάτιον	λάβε,	τὴν κτῆσιν λάβε, τὴν φήμην
[1, 4]	ἀποτέλεσμα τῶν ἁλτήρων ἰδεῖν βούλομαι.	λάβε	τὴν περὶ ὁρμῆς σύνταξιν καὶ
[1, 29]	τὸ σωμάτιον λάβε, τὴν κτῆσιν	λάβε,	τὴν φήμην λάβε, τοὺς περὶ
[1, 24]	γυμνός. ἀλλὰ φθόνον μοι κινεῖς.	λάβε	τοίνυν ὅλον τὸ σωμάτιον. ᾧ
[1, 29]	τὴν κτῆσιν λάβε, τὴν φήμην	λάβε,	τοὺς περὶ ἐμὲ λάβε. ἄν
[1, 9]	ἐκεῖνον παρακαλῶ παρὰ σοῦ αὐτὰ	λαβεῖν	δυνάμενος’ τῷ γὰρ ὄντι, ὃ
[1, 29]	τοιαύτην’ ἐπὶ σοὶ γάρ ἐστι	λαβεῖν	ἣν θέλεις ὑπόθεσιν; δέδοταί σοι
[1, 2]	τὸ λαβεῖν τροφὰς τοῦ μὴ	λαβεῖν	καὶ μείζονα ἀπαξίαν τὸ δαρῆναι
[1, 9]	ἐγὼ οὖν ἔχων ἐξ ἐμαυτοῦ	λαβεῖν	τὸ μεγαλόψυχον καὶ γενναῖον, ἀγρὸν
[1, 27]	ἀλλ´ ὧδε· οὐδέποτ´ ἄρτον θέλων	λαβεῖν	τὸ σάρον ἔλαβον, ἀλλ´ ἀεὶ
[1, 2]	ὅτι μείζονα ἀξίαν ἔχει τὸ	λαβεῖν	τροφὰς τοῦ μὴ λαβεῖν καὶ
[1, 22]	ἀποδοῦναι τὴν Χρυσηίδα, δεῖ με	λαβεῖν	ὑμῶν τινος τὸ γέρας’ ὁ
[1, 29]	σωματίῳ· ὅταν δὲ μὴ αἱρῇ,	λάβετε	αὐτὸ καὶ ὑγιαίνετε. μόνον μὴ
[1, 22]	ὁ δέ τὴν ἐμὴν οὖν	λάβῃς	ἐρωμένην; τὴν σήν’ φησίν. ἐγὼ
[1, 10]	οὖν ἐστιν ἐντευξίδιον παρά τινος	λαβόντα	ἀναγιγνώσκειν παρακαλῶ σε ἐπιτρέψαι μοι
[1, 9]	καὶ γενναῖον, ἀγρὸν παρὰ σοῦ	λάβω	καὶ ἀργύριον ἢ ἀρχήν τινα;
[1, 29]	ἐνθάδε. λάβε ἡγεμονίαν. λαμβάνω καὶ	λαβὼν	δεικνύω, πῶς ἄνθρωπος ἀναστρέφεται πεπαιδευμένος.
[1, 17]	τὰ σπλάγχνα, τί μοι σημαίνεται’	λαβὼν	καὶ ἀναπτύξας ἐκεῖνος ἐξηγεῖται ὅτι
[1, 10]	παρὰ Καίσαρος πινακίδες· ὁ δὲ	λαβὼν	πάντων ἐκείνων ἐξελάθετο καὶ λοιπὸν
[1, 19]	(Εἰ ἅπαξ ἐπιθυμεῖς στεφάνου, ῥόδινον	λαβὼν	περίθου· ὄψει γὰρ κομψότερον. ~Περὶ
[1, 2]	φύσει. (Τίνα τρόπον; (Ὅρα πῶς·	Λακεδαιμόνιοι	μαστιγοῦνται μαθόντες ὅτι εὔλογόν ἐστιν.
[1, 16]	οὕτω μοι προσέρχου, οὕτω μοι	λάλει,	ἄλλο μηδὲν ζήτει· ἰδοὺ τὰ
[1, 7]	συλλελογίσθαι ἤ τινι ἄλλῳ τοιούτῳ	λαμβάνοντα	τὰς μεταπτώςεις ἀφορμὴν παρέχει τοῖς
[1, 14]	ἀλλ´ ἐκεῖνοι μὲν τὴν μισθοφορίαν	λαμβάνοντες	ὀμνύουσιν πάντων προτιμήσειν τὴν τοῦ
[1, 29]	μένει. Καὶ ἐνθάδε. λάβε ἡγεμονίαν.	λαμβάνω	καὶ λαβὼν δεικνύω, πῶς ἄνθρωπος
[1, 9]	περισσὸς καὶ μάταιος παρ´ ἄλλου	λαμβάνων.	ἐγὼ οὖν ἔχων ἐξ ἐμαυτοῦ
[1, 29]	ἵν´ ἐν γωνίᾳ καθεζόμενοι μισθάρια	λαμβάνωσιν	ἢ {γογγ{ ρ} ύζωσιν, ὅτι
[1, 7]	ἁπλῶς τοὺς τοιούτους λόγους πραγματεία	λανθάνει	τοὺς πολλοὺς περὶ καθήκοντος οὖσα.
[1, 1]	ἀπαραπόδιστον. νῦν δέ, μή σε	λανθανέτω,	τοῦτο οὐκ ἔστιν σόν, ἀλλὰ
[1, 19]	ὅταν Καῖσαρ αὐτὸν ἐπὶ τοῦ	λασάνου	ποιήσῃ· πῶς εὐθὺς λέγομεν φρονίμως
[1, 1]	οὕτως ἐκτεῖναι τὸν τράχηλον, ὡς	Λατερανός	τις ἐν τῇ Ῥώμῃ κελευσθεὶς
[1, 29]	Σωκράτης; ὡς ἔχει τὸ πρᾶγμα	λέγε·	ἵν´ οὖν τὸ Σωκράτους σωμάτιον
[1, 18]	λέγε. ὠτίον ἀλγῶ. οἴμοι’ μὴ	λέγε.	καὶ οὐ λέγω ὅτι οὐ
[1, 30]	ἑξῆς. ἀπροαίρετα οὐδὲν πρὸς ἐμέ.	λέγε	καὶ τὰ ἀγαθὰ τίνα ὑμῖν
[1, 30]	τίνα ἐστὶν ἀδιάφορα. τὰ ἀπροαίρετα.	λέγε	καὶ τὰ ἑξῆς. ἀπροαίρετα οὐδὲν
[1, 30]	οὔ. σὺ οὖν ἠλλάγης; οὔ.	λέγε	οὖν τίνα ἐστὶν ἀδιάφορα. τὰ
[1, 18]	φέρῃ, κραύγαζε καὶ σπῶ καὶ	λέγε	πάντες με μισοῦσιν’ τίς γὰρ
[1, 20]	ἀγαθοῦ χρῆσις οἵα δεῖ φαντασιῶν;	λέγε	τί οὖν ἐστι θεὸς καὶ
[1, 18]	μείζω. κεφαλὴν ἀλγῶ. οἴμοι’ μὴ	λέγε.	ὠτίον ἀλγῶ. οἴμοι’ μὴ λέγε.
[1, 4]	αὐτὰ οὐ λέγει; Οἰδίπους οὐ	λέγει;	ἀλλ´ ὁπόσοι βασιλεῖς λέγουσιν; τί
[1, 22]	Χρυσηίδα τῷ πατρί’ ὁ δὲ	λέγει	δεῖ μὲν οὖν’ πάντως ὁ
[1, 1]	καλόν ἐστιν; αὐτὸ γὰρ οὐ	λέγει.	δῆλον ὅτι ἡ χρηστικὴ δύναμις
[1, 25]	ἀνέβην· πάλιν ἄρχομαι πολιορκεῖσθαι" ἄλλος	λέγει	ἐγὼ δειπνῆσαι θέλω μᾶλλον καὶ
[1, 19]	δι´ αὐτό. εὐθὺς ὁ τύραννος	λέγει	ἐγώ εἰμι ὁ πάντων κράτιστος.
[1, 19]	δὲ τὴν προαίρεσιν τὴν ἑαυτοῦ	λέγει	εἴ σοι λυσιτελέστερον φαίνεται, δῆσον’
[1, 29]	σοὶ ἢ αὐτῷ; καὶ τί	λέγει	ἐκεῖνος; ἐμὲ δ´ Ἄνυτος καὶ
[1, 17]	φύσεως. ἄρχομαι μὴ νοεῖν τί	λέγει,	ζητῶ τὸν ἐξηγούμενον. ἴδε ἐπίσκεψαι,
[1, 17]	ὀνομάτων ἐπίσκεψις’ Σωκράτης δ´ οὐ	λέγει;	καὶ περὶ τίνος γράφει Ξενοφῶν,
[1, 17]	καὶ Κλεάνθης; Ἀντισθένης δ´ οὐ	λέγει;	καὶ τίς ἐστιν ὁ γεγραφὼς
[1, 29]	κἄν τις εὔλυτον αὐτῷ προτείνῃ,	λέγει	μᾶλλόν μοι πεπλεγμένον κομψῶς προτείνατε,
[1, 19]	ὁ μὲν τὸ σκέλος τετιμηκὼς	λέγει	μή· ἐλέησον’ ὁ δὲ τὴν
[1, 25]	Ἀγαμέμνονα καὶ Ἀχιλλέα. καταταγεὶς Ἀγαμέμνων	λέγει	μοι πορεύου πρὸς τὸν Ἀχιλλέα
[1, 1]	ἐκτὸς μὴ ἐμποδίζεσθαι; Ἀλλὰ τί	λέγει	ὁ Ζεύς; Ἐπίκτητε, εἰ οἷόν
[1, 4]	καὶ ταπεινόν; Πρίαμος αὐτὰ οὐ	λέγει;	Οἰδίπους οὐ λέγει; ἀλλ´ ὁπόσοι
[1, 24]	ἔστι κακόν, οὐδὲ γὰρ αἰσχρόν·	λέγει	ὅτι ἀδοξία ψόφος ἐστὶ μαινομένων
[1, 29]	ἀποδεδάκρυκεν’ μή τι οὖν ἐκείνῳ	λέγει	ὅτι διὰ τοῦτο τὰς γυναῖκας
[1, 24]	δὲ {γυμν{ ασι} ὸν εἶναι	λέγει	ὅτι κρεῖσσόν ἐστι πάσης περιπορφύρου·
[1, 24]	δ´ ἐπ´ ἀστρώτῳ πέδῳ καθεύδειν	λέγει	ὅτι μαλακωτάτη κοίτη ἐστίν. καὶ
[1, 24]	ἀποσταλεὶς Διογένης ἄλλα ἡμῖν ἀπήγγελκεν.	λέγει	ὅτι ὁ θάνατος οὐκ ἔστι
[1, 22]	ἡ ἀρχὴ μάχης. ὁ μὲν	λέγει	οὐ χρὴ ἀποδιδόναι με τὴν
[1, 24]	αὐτοῖς μὴ ἀρέσκῃ τὸ πρᾶγμα,	λέγει	οὐκέτι παίξω’ καὶ σύ, ὅταν
[1, 22]	τοῦ δέοντος. πάλιν ὁ μὲν	λέγει	οὐκοῦν, εἴ με δεῖ ἀποδοῦναι
[1, 17]	Χρύσιππος. ἔρχομαι καὶ ἐπιζητῶ τί	λέγει	οὗτος ὁ ἐξηγητὴς τῆς φύσεως.
[1, 28]	ἄκουσα στέρεται τῆς ἀληθείας, ὡς	λέγει	Πλάτων· ἀλλὰ ἔδοξεν αὐτῷ τὸ
[1, 24]	σῶν, οὐδέποτε τῶν ἀλλοτρίων ἀντιποιήσῃ.	λέγει	σοι θὲς τὴν πλατύσημον’ ἰδοὺ
[1, 26]	ὡς ὑμεῖς; οὔ· ἀλλ´ ἐπιθαυμάσας	λέγει	τάλας, πῶς οὖν ἐσιώπας, πῶς
[1, 4]	μου τὰς πολιὰς ἐτήρησα’ τίς	λέγει	ταῦτα; δοκεῖτε ὅτι ὑμῖν ἄδοξόν
[1, 17]	εἴποι μετρητικὰ καὶ στατικά. τίς	λέγει	ταῦτα; μόνος Χρύσιππος καὶ Ζήνων
[1, 1]	ψυχρολουτρεῖν) ἀπέλθωμεν καὶ γυμνασθῶμεν. γυμνασαμένῳ	λέγει	τις αὐτῷ ἐλθὼν ὅτι Κατακέκρισαι’
[1, 14]	παρακολουθεῖν. (Τοῦτο δέ σοι καὶ	λέγει	τις, ὅτι ἴσην ἔχεις δύναμιν
[1, 7]	μαχόμενα οὐ προσδεκτέον; (Ναί. (Ἀλλὰ	λέγει	τις ὅτι ποιήσω σε δυνατοῦ
[1, 17]	Χρύσιππον ἢ ἐξηγήσασθαι; καὶ τίς	λέγει	τοῦτο; τί οὖν τὸ θαυμαστόν
[1, 29]	ἔμελλεν πίνειν τὸ φάρμακον, καὶ	λέγει	ὡς γενναίως ἡμᾶς ἀποδεδάκρυκεν’ μή
[1, 29]	σημαίνοντι ὡς στρατηγῷ. Τί οὖν;	λέγειν	δεῖ ταῦτα πρὸς τοὺς πολλούς;
[1, 15]	τῆς ἐκείνου ὀργῆς οὐδὲν ἔχω	λέγειν.	Εἰπόντος δὲ τοῦ συμβουλευομένου ὅτι
[1, 29]	ὠδίνειν αὐτὸν ἐφ´ ἑαυτοῦ καὶ	λέγειν	ἐμοὶ νῦν περίστασιν μὴ ἔρχεσθαι
[1, 4]	τί {νος} κώνειον, ἵνα δύνηται	λέγειν	ἐν τῇ φυλακῇ ὦ φίλε
[1, 26]	ὅτι μαθήσομαι; Ταῦτα ἐκείνῳ μόνῳ	λέγειν	ἔξεστι τῷ τοιαύτην ἐπιβολὴν ἐνηνοχότι.
[1, 11]	ἕνεκα καὶ τὰ φύματα δεῖ	λέγειν	ἐπ´ ἀγαθῷ γίνεσθαι τοῦ σώματος,
[1, 29]	τοῦ καιροῦ κλάειν δεῖ καὶ	λέγειν	ἤθελον ἔτι μανθάνειν’ τίνα; εἰ
[1, 9]	ἐξουσίαν’ ἐμὲ δ´ ἐν τῷδε	λέγειν	ὅτι ἄνθρωποι, ἐκδέξασθε τὸν θεόν.
[1, 19]	ἐμαυτόν. εἰ δὲ θέλεις με	λέγειν	ὅτι καὶ σέ, λέγω σοι
[1, 21]	οὗτοί εἰσι, περὶ ὧν εἴωθας	λέγειν	ὅτι μαίνονται; τί οὖν; ὑπὸ
[1, 23]	ἀλλ´ ὅμως εἰδὼς ταῦτα τολμᾷ	λέγειν	ὅτι μὴ ἀναιρώμεθα τέκνα’ ἀλλὰ
[1, 14]	σκότος ἔνδον ποιήσητε, μέμνησθε μηδέποτε	λέγειν	ὅτι μόνοι ἐστέ· οὐ γὰρ
[1, 7]	καὶ πῶς οἷόν τ´; ἀλλὰ	λέγειν	ὅτι οὐχ ὑγιῶς παρεχώρησα τὰ
[1, 22]	σιωπῶ, ῥήγνυται ἐκεῖνος. ὡς δεῖ	λέγειν	ὅτι σύγγνωθί μοι ὡς τοῖς
[1, 23]	ὁ πατήρ, ὅτι μέλλεις ταῦτα	λέγειν,	οὐκ ἄν σε ἔρριψαν. ~Πῶς
[1, 29]	ἀλλὰ τοῖς ἰδιώταις συμπεριφέρεσθαι καὶ	λέγειν	οὗτος ὃ αὑτῷ ἀγαθὸν οἴεται
[1, 1]	ἐν τούτοις γυμνάζεσθαι. Θρασέας εἰώθει	λέγειν	Σήμερον ἀναιρεθῆναι θέλω μᾶλλον ἢ
[1, 9]	καὶ Ῥοῦφος πειράζων μ´ εἰώθει	λέγειν	Συμβήσεταί σοι τοῦτο καὶ τοῦτο
[1, 11]	νῦν ἀκούοντα, ἐμοὶ δὲ τοῦ	λέγειν	ταῦτα. τί δ´ ἐστὶ τοῦτο;
[1, 11]	ἡμᾶς ἢ μὴ ποιεῖν, τοῦ	λέγειν	τινὰ ἢ μὴ λέγειν, τοῦ
[1, 11]	τοῦ λέγειν τινὰ ἢ μὴ	λέγειν,	τοῦ ἐπαίρεσθαι ἢ συστέλλεσθαι ἢ
[1, 9]	ὅτι κόσμιος; διὰ τί γὰρ	λέγεις	Ἀθηναῖον εἶναι σεαυτόν, οὐχὶ δ´
[1, 25]	ἀνύει τι. περίσχισον αὐτόν. τί	λέγεις	αὐτόν; τὸ ἱμάτιον λάβε, περίσχισον.
[1, 29]	ἐν αὐτῇ τοιαύτη· εἶτά μοι	λέγεις	ἐλθὼν ἄλλαξόν μοι τὴν ὑπόθεσιν’
[1, 1]	ἀλλὰ δήσω σε. ἄνθρωπε. τί	λέγεις;	ἐμέ; τὸ σκέλος μου δήσεις,
[1, 19]	ἀλλὰ δύναμαί σε τραχηλοκοπῆσαι. καλῶς	λέγεις.	ἐξελαθόμην ὅτι σε δεῖ θεραπεύειν
[1, 12]	ἂν δὲ μετὰ ἀνθρώπων, ἐπιβούλους	λέγεις	καὶ λῃστάς, μέμφῃ δὲ καὶ
[1, 18]	γνώσῃ πῶς ἀπάνθρωπόν ἐστιν ὃ	λέγεις	καὶ ὅτι ἐκείνῳ ὅμοιον τοῦτον
[1, 28]	ἐστι πελαργὸς καὶ ἄνθρωπος; (Τί	λέγεις;	κατὰ τὸ σῶμα ὁμοιότατον. {πλὴν
[1, 30]	ἀδιάφορα. νῦν οὖν τίνα αὐτὰ	λέγεις;	μή τι ἐκεῖνα ἠλλάγη; οὔ.
[1, 2]	καὶ καλά. τί οὖν μοι	λέγεις	ὅτι ἐξομοιώθητι τοῖς πολλοῖς’ καὶ
[1, 28]	δίδαξον. (Οὔ· ἀλλὰ πόθεν σὺ	λέγεις	ὅτι οὐκ ἔστι κακά; (Ἔλθωμεν
[1, 29]	θέλεις, παρὰ σεαυτοῦ λάβε’ σὺ	λέγεις	οὔ· ἀλλὰ παρ´ ἄλλου’ μή,
[1, 24]	ἡμῖν ἐλθὼν ἄλλα ἐξ ἄλλων	λέγεις.	οὐκ ἀπελεύσῃ πάλιν καὶ ὄψει
[1, 19]	τι οὖν σὺ τοῖς ἀναγιγνώσκουσι	λέγεις	παρών· ἐμὲ γεγράφασιν; εἰ δὲ
[1, 22]	αὐτοὺς εἰς τὸ μέσον. τί	λέγεις	σύ, ὦ Ἀγάμεμνον; οὐ δεῖ
[1, 28]	τὰ τηλικαῦτα; (Τίνα δὲ καὶ	λέγεις	τὰ τηλικαῦτα; πολέμους καὶ στάσεις
[1, 30]	σοὶ ἀκολουθεῖν. ταῦτα καὶ νῦν	λέγεις;	ταὐτὰ καὶ νῦν λέγω. {ἄπ{
[1, 29]	ταῦτα ὑπ´ Ἀθηναίων; (Ἀνδράποδον, τί	λέγεις	τὸ Σωκράτης; ὡς ἔχει τὸ
[1, 22]	μὲν οὖν. σὺ δὲ τί	λέγεις,	ὦ Ἀχιλλεῦ; οὐκ ἀρέσκει σοι
[1, 17]	ἐξηγούμενον. ἴδε ἐπίσκεψαι, πῶς τοῦτο	λέγεται,	καθάπερ εἰ Ῥωμαϊστί. ποία οὖν
[1, 7]	αὐτῇ καθήκουσαν. οὐκοῦν ἢ τοῦτο	λεγέτωσαν,	ὅτι οὐ συγκαθήσει εἰς ἐρώτησιν
[1, 29]	καλῇ, λέγω τίνι ἀπειλεῖ; ἂν	λέγῃ	δήσω σε’ φημὶ ὅτι ταῖς
[1, 29]	λέγω τῷ τραχήλῳ ἀπειλεῖ’ ἂν	λέγῃ	εἰς φυλακήν σε βαλῶ’ ὅλῳ
[1, 26]	κακῶς γινομένων; κἄν τινα κακῶς	λέγῃ,	οὗτος ἐπιστρέφεται, κἂν ἐπαινῇ τινα,
[1, 29]	παιδίοις, ὅταν προσελθόντα κροτῇ καὶ	λέγῃ	σήμερον Σατορνάλια ἀγαθά’ λέγομεν οὐκ
[1, 29]	ἀπειλεῖ καὶ τοῖς ποσίν’ ἂν	λέγῃ	τραχηλοκοπήσω σε’ λέγω τῷ τραχήλῳ
[1, 18]	κακῶν μὴ ἀπολλύναι; κἂν οὕτως	λέγῃς,	γνώσῃ πῶς ἀπάνθρωπόν ἐστιν ὃ
[1, 17]	κατ´ ἀμφίβολον φωνὴν εἴπω καὶ	λέγῃς	μοι διάστιξον’ οὐκ ἔτι ἀνέξομαί
[1, 15]	οὐδὲ σῦκον. ἄν μοι νῦν	λέγῃς	ὅτι θέλω σῦκον’ ἀποκρινοῦμαί σοι
[1, 17]	ἀκούειν; ἄκουε. ἀλλ´ ἄν μοι	λέγῃς	ὅτι οὐκ οἶδα πότερον ἀληθῶς
[1, 9]	τῶν θεῶν συγγενής; Ἄν μοι	λέγητε’	φησίν, νῦν ὅτι ἀφίεμέν σε
[1, 29]	καὶ λέγῃ σήμερον Σατορνάλια ἀγαθά’	λέγομεν	οὐκ ἔστιν ἀγαθὰ ταῦτα’ οὐδαμῶς·
[1, 19]	τοῦ λασάνου ποιήσῃ· πῶς εὐθὺς	λέγομεν	φρονίμως μοι λελάληκεν Φηλικίων’ ἤθελον
[1, 24]	ἦν; πῶς οὖν ἐμὰ αὐτὰ	λέγομεν;	ὡς τὸν κράβαττον ἐν τῷ
[1, 9]	συγγενείας τοῦ θεοῦ καὶ ἀνθρώπων	λεγόμενα	ὑπὸ τῶν φιλοσόφων, τί ἄλλο
[1, 12]	πότερα ὑγιῶς ἢ οὐχ ὑγιῶς	λεγόμενόν	ἐστιν. εἰ γὰρ μὴ εἰσὶν
[1, 11]	ἐστι τὸ ὑπὸ τῶν φιλοσόφων	λεγόμενον,	ὅτι οὐκ ἔξω που δεῖ
[1, 18]	ἐστι τὸ ὑπὸ τῶν φιλοσόφων	λεγόμενον	ὅτι πᾶσιν ἀνθρώποις μία ἀρχὴ
[1, 29]	τοῦ σημαινομένου ἀκούει οὔτε τῷ	λεγομένῳ	παρακολουθεῖ οὔτε ὅλως μεμέληκεν αὐτῷ
[1, 1]	τί γάρ ἐστιν ἄλλο τὸ	λέγον	ὅτι χρυσίον καλόν ἐστιν; αὐτὸ
[1, 26]	Ἐπαφροδίτου τῶν γονάτων ἁπτόμενον καὶ	λέγοντα	ταλαιπωρεῖν· ἀπολελεῖφθαι γὰρ αὐτῷ μηδέν,
[1, 28]	τίνος ὑμῖν δοκεῖ; τίνες δὲ	λέγονται	οἱ παντὶ τῷ φαινομένῳ ἀκολουθοῦντες;
[1, 9]	ἄρα ἦν· ὑμᾶς μὲν ἔρχεσθαι	λέγοντας	Ἐπίκτητε, οὐκέτι ἀνεχόμεθα μετὰ τοῦ
[1, 12]	οἱ μέν τινές εἰσιν οἱ	λέγοντες	μηδ´ εἶναι τὸ θεῖον, οἱ
[1, 12]	καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ Σωκράτης, οἱ	λέγοντες	ὅτι οὐδέ σε λήθω Κινύμενος"
[1, 25]	εἶπεν, οὐκ ἂν κατεγέλα τοῦ	λέγοντος;	τί οὖν θαυμαστὸν εἰ καὶ
[1, 26]	ἄφες με μαθεῖν παρὰ τῶν	λεγόντων	εἰδέναι. ἐπεὶ τί δοκεῖς; ὅτι
[1, 27]	ἐναντίον ἔθος. ἀκούεις τῶν ἰδιωτῶν	λεγόντων	τάλας ἐκεῖνος, ἀπέθανεν· ἀπώλετο ὁ
[1, 28]	αὐτό; οὐ δύναται. πῶς ἡ	λέγουσα	καὶ μανθάνω μὲν οἷα δρᾶν
[1, 5]	ἐν μέσῳ καὶ ποιοῦσι καὶ	λέγουσι.	~Περὶ προνοίας. Ἀφ´ ἑκάστου τῶν
[1, 25]	εἰσι κακαύστηροι καὶ κακοστόμαχοι καὶ	λέγουσιν	ἐγὼ οὐ δύναμαι παρὰ τούτῳ
[1, 29]	εἰδέναι περὶ τῶν φιλοσόφων τί	λέγουσιν	ἢ τί ποιοῦσιν. ἄφες αὐτόν.
[1, 25]	ἀπαραπόδιστοι καὶ ἐλεύθεροι ἐσόμεθα. παράδοξα	λέγουσιν	οἱ φιλόσοφοι. ἐν δὲ ταῖς
[1, 17]	φύσεως. τίς οὖν ἐξηγεῖται αὐτό;	λέγουσιν	ὅτι Χρύσιππος. ἔρχομαι καὶ ἐπιζητῶ
[1, 4]	οὐ λέγει; ἀλλ´ ὁπόσοι βασιλεῖς	λέγουσιν;	τί γάρ εἰσιν ἄλλο τραγῳδίαι
[1, 30]	νῦν λέγεις; ταὐτὰ καὶ νῦν	λέγω.	{ἄπ{ ε} ιθι λοιπὸν ἔσω
[1, 19]	ἱερωσύνης ἐλάλει μοι τοῦ Αὐγούστου.	λέγω	αὐτῷ ἄνθρωπε, ἄφες τὸ πρᾶγμα·
[1, 4]	ἐκπονεῖ καὶ ἐπὶ τοῦτο ἐκδεδήμηκε,	λέγω	αὐτῷ αὐτόθεν πορεύεσθαι εἰς οἶκον
[1, 25]	ὄφις ἐὰν συσπᾷ τὴν κεφαλήν,	λέγω	ἐκεῖνο αὐτοῦ τύπτε ὃ φυλάσσει’
[1, 2]	θάνατος αἱρετώτερόν ἐστιν ἢ ζωή;	λέγω	ζωή. πόνος ἢ ἡδονή; λέγω
[1, 2]	λέγω ζωή. πόνος ἢ ἡδονή;	λέγω	ἡδονή. ἀλλά, ἂν μὴ τραγῳδήσω,
[1, 10]	μάντις εἰμί’ Τί οὖν; ἐγὼ	λέγω,	ὅτι ἄπρακτόν ἐστι τὸ ζῷον;
[1, 17]	ἐξηγητὴν τοῦτον καὶ θύτην καὶ	λέγω	ὅτι ἐπίσκεψαί μοι τὰ σπλάγχνα,
[1, 18]	οἴμοι’ μὴ λέγε. καὶ οὐ	λέγω	ὅτι οὐ δέδοται στενάξαι, ἀλλὰ
[1, 2]	Ἐπίκτητε, διαξύρησαι. ἂν ὦ φιλόσοφος,	λέγω	οὐ διαξυρῶμαι’ ἀλλ´ ἀφελῶ σου
[1, 29]	καθήμενος λοιπὸν ἐν τῇ φυλακῇ	λέγω	οὗτος ὁ ταῦτα κραυγάζων οὔτε
[1, 15]	κτήσασθαι; μηδ´ ἂν ἐγώ σοι	λέγω,	προσδόκα. ~Περὶ προνοίας. Μὴ θαυμάζετ´
[1, 19]	με λέγειν ὅτι καὶ σέ,	λέγω	σοι οὕτως ὡς τὴν χύτραν.
[1, 29]	ὁ τύραννος καὶ μὴ καλῇ,	λέγω	τίνι ἀπειλεῖ; ἂν λέγῃ δήσω
[1, 1]	εὐροοῦντα; εἰπὲ τὰ ἀπόρρητα. οὐ	λέγω·	τοῦτο γὰρ ἐπ´ ἐμοί ἐστιν.
[1, 29]	ποσίν’ ἂν λέγῃ τραχηλοκοπήσω σε’	λέγω	τῷ τραχήλῳ ἀπειλεῖ’ ἂν λέγῃ
[1, 2]	ἢ καθεδεῖται ὡς κεράμιον ἢ	λέγων	ἐρεῖ, ἃ οἶδεν ὅτι ὁ
[1, 24]	ἴδῃ, τρέχων ἔλθῃ τεταραγμένος καὶ	λέγων	ἤδη παρεῖναι τοὺς πολεμίους. οὕτως
[1, 26]	τὰ περισπῶντα. γελοῖος οὖν ὁ	λέγων	πρῶτον βούλεσθαι ἐπ´ ἐκείνων· οὐ
[1, 29]	Στωικῶν λογαρίων. τί οὖν τὸ	λεῖπόν	ἐστιν; ὁ χρησόμενος, ὁ ἔργῳ
[1, 29]	οὐ γὰρ λογάριά ἐστι τὰ	λείποντα	νῦν, ἀλλὰ γέμει τὰ βιβλία
[1, 2]	θεωρίας, ὥστε καὶ αὐτόν τι	λειτουργῆσαι,	ἔφη Κατάβηθι’ πυθομένου δ´ αὐτοῦ
[1, 19]	πῶς εὐθὺς λέγομεν φρονίμως μοι	λελάληκεν	Φηλικίων’ ἤθελον αὐτὸν ἀποβληθῆναι τοῦ
[1, 16]	κατάποσιν, ὅτι κοιλίαν, ὅτι αὔξεσθαι	λεληθότως,	ὅτι καθεύδοντας ἀναπνεῖν. ταῦτα ἐφ´
[1, 25]	ἂν κομψῶς διεξάγηται. ἐν Σατορναλίοις	λέλογχεν	βασιλεύς· ἔδοξε γὰρ παῖξαι ταύτην
[1, 6]	ἔδει κατασκευάζειν καὶ ζητεῖν ποθεν	λέοντα	εἰσαγαγεῖν εἰς τὴν χώραν τὴν
[1, 2]	(Πόθεν δ´ ὁ ταῦρος, ἔφη,	λέοντος	ἐπελθόντος μόνος αἰσθάνεται τῆς αὑτοῦ
[1, 16]	πόσῳ μεγαλοπρεπέστερον τῆς χαίτης τῶν	λεόντων.	διὰ τοῦτο ἔδει σῴζειν τὰ
[1, 3]	ἐπίβουλοι καὶ βλαβεροί, οἱ δὲ	λέουσιν,	ἄγριοι καὶ θηριώδεις καὶ ἀνήμεροι,
[1, 18]	τὴν ὄψιν τὴν διακριτικὴν τῶν	λευκῶν	καὶ μελάνων, ἀλλὰ τὴν γνώμην
[1, 11]	Ἀλλ´ εἰ ἐζητοῦμεν, ἔφη, περὶ	λευκῶν	καὶ μελάνων, ποῖον ἂν κριτήριον
[1, 7]	ἐπὶ λόγου οὐκ ἀρκεῖ τὸ	λεχθέν,	ἀλλ´ ἀνάγκη δοκιμαστικὸν γενέσθαι καὶ
[1, 6]	Ἡρακλῆς ἂν ἀπέβη, εἰ μὴ	λέων	τοιοῦτος ἐγένετο καὶ ὕδρα καὶ
[1, 12]	οἱ λέγοντες ὅτι οὐδέ σε	λήθω	Κινύμενος" Πολὺ πρότερον οὖν ἀναγκαῖόν
[1, 24]	οὖν αἴρεις; τὰ σά, τὴν	λήκυθον,	τὴν πήραν. καὶ νῦν ἂν
[1, 19]	αὐτὸ καὶ ἐκμάσσω καὶ τῆς	ληκύθου	ἕνεκα πάσσαλον πήσσω. τί οὖν;
[1, 7]	τὸ ἐπιφερόμενον τὸ δεδωκέναι τὰ	λήμματα,	δεῖ δ´ ἐπιμένειν ἐπὶ τῆς
[1, 7]	ἐφ´ ὧν δεδώκαμεν ὑγιῶς τὰ	λήμματα	καὶ συμβαίνει τουτὶ ἐξ αὐτῶν·
[1, 7]	ἐπιφερόμενον, ἐπειδὴ τῆς συγχωρήσεως τῶν	λημμάτων	ἀπέστημεν. δεῖ οὖν καὶ τὰ
[1, 7]	οὖν καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν	λημμάτων	ἱστορῆσαι καὶ τὴν τοιαύτην μεταβολήν
[1, 9]	τῶν ἐξηρτημένων καὶ βαρούντων. ἐνταῦθα	λῃσταὶ	καὶ κλέπται καὶ δικαστήρια καὶ
[1, 12]	μετὰ ἀνθρώπων, ἐπιβούλους λέγεις καὶ	λῃστάς,	μέμφῃ δὲ καὶ γονεῖς τοὺς
[1, 18]	δοκοῦντος αὐτοῖς. Τοῦτον οὖν τὸν	λῃστὴν	καὶ τοῦτον τὸν μοιχὸν οὐκ
[1, 2]	ὅτι μὴ παρακρατήσας μὲν πληγὰς	λήψεται	καὶ τροφὰς οὐ λήψεται, παρακρατήσας
[1, 2]	πληγὰς λήψεται καὶ τροφὰς οὐ	λήψεται,	παρακρατήσας δ´ οὐ πείσεταί τι
[1, 27]	σὺ οὐκ ἐσμὲν οἱ αὐτοί,	λίαν	ἀκριβῶς οἶδα. πόθεν τοῦτο; οὐδέποτε
[1, 20]	ὁ προηγούμενος λόγος τῶν φιλοσόφων	λίαν	ἐστὶν ὀλίγος. εἰ θέλεις γνῶναι,
[1, 23]	οὐδὲν εἰπεῖν. πάλιν γὰρ ἐκείνου	λίαν	κρατεῖ, ὅτι οὐ δεῖ ἀπεσπασμένον
[1, 25]	οἰκήματι; ἂν μέτριον, μενῶ· ἂν	λίαν	πολύν, ἐξέρχομαι. τούτου γὰρ μεμνῆσθαι
[1, 19]	τὸ ὄνομα. (Γράψον αὐτὸ εἰς	λίθον	καὶ μενεῖ. ἄγε ἔξω δὲ
[1, 25]	ἐστιν αὐτὸ τὸ λοιδορεῖσθαι; παραστὰς	λίθον	λοιδόρει· καὶ τί ποιήσεις; ἂν
[1, 25]	ποιήσεις; ἂν οὖν τις ὡς	λίθος	ἀκούῃ, τί ὄφελος τῷ λοιδοροῦντι;
[1, 11]	δεῆσαι αὐτῷ πρὸς τὸ ἀναληφθῆναι	λιποψυχοῦντα.	τί οὖν τοῦτό ἐστιν; τὸ
[1, 18]	ἀλλὰ σὺ πλακοῦντα δεικνύων ἀνθρώποις	λίχνοις	καὶ μόνος αὐτὸν καταπίνων οὐ
[1, 18]	ποτ´ ἀπεσοφώθης ἄφνω- ν. ἀ̣	λλως̣	χαλεπὸς εἶ. διὰ τί οὖν
[1, 29]	παρελθὼν οἷς ἔμαθες; οὐ γὰρ	λογάριά	ἐστι τὰ λείποντα νῦν, ἀλλὰ
[1, 29]	ἐνταῦθα; οὐ θέλεις τὰ μὲν	λογάρια	τὰ περὶ τούτων ἄλλοις ἀφεῖναι,
[1, 29]	γέμει τὰ βιβλία τῶν Στωικῶν	λογαρίων.	τί οὖν τὸ λεῖπόν ἐστιν;
[1, 17]	ἀλλὰ μετρητικὸν σίτου. καὶ τὰ	λογικὰ	ἄκαρπά ἐστι. καὶ περὶ τούτου
[1, 17]	ᾠδὴν παρακαλῶ. ~Ὅτι ἀναγκαῖα τὰ	λογικά.	Ἐπειδὴ λόγος ἐστὶν ὁ διαρθρῶν
[1, 17]	οἶμαι {προ{ ς} τάσσουσιν τὰ	λογικά,	καθάπερ τῆς μετρήσεως τοῦ σίτου
[1, 27]	πρὸς τοὺς σοφιστικοὺς λόγους τὰ	λογικὰ	καὶ τὴν ἐν τούτοις γυμνασίαν
[1, 9]	φυόμενα, προηγουμένως δ´ εἰς τὰ	λογικά,	ὅτι κοινωνεῖν μόνον ταῦτα πέφυκεν
[1, 1]	ἐστὶ τίς; ἡ δύναμις ἡ	λογική·	μόνη γὰρ αὕτη καὶ αὑτὴν
[1, 10]	χώραν ἐν αὐτῷ ἔχει τὸ	λογικὸν	ζῷον· ἐπίσκεψαι δὲ καὶ τίς
[1, 6]	ὧν ἐξαιρέτως χρείαν εἶχεν τὸ	λογικὸν	ζῷον, πολλὰ δὲ κοινὰ εὑρήσεις
[1, 5]	αὐτοῦ καὶ ἐντρεπτικὸν καὶ τὸ	λογικὸν	οὐκ ἀποτέτμηται, ἀλλ´ ἀποτεθηρίωται. ταύτην
[1, 16]	τὰ τοῦ κύκνου. νῦν δὲ	λογικός	εἰμι· ὑμνεῖν με δεῖ τὸν
[1, 19]	τε τοιαύτην τὴν φύσιν τοῦ	λογικοῦ	ζῴου κατεσκεύασεν, ἵνα μηδενὸς τῶν
[1, 2]	κατὰ πρόσωπον ἐν παντί. Τῷ	λογικῷ	ζῴῳ μόνον ἀφόρητόν ἐστι τὸ
[1, 8]	τε καὶ ἐνθυμημάτων ἐν τοῖς	λόγοις	ἐκποιεῖ μεταλαμβάνειν. οἷον φέρε τὸν
[1, 29]	χρησόμενος, ὁ ἔργῳ μαρτυρήσων τοῖς	λόγοις.	τοῦτό μοι τὸ πρόσωπον ἀνάλαβε,
[1, 7]	οὐδ´ ἀγρυπνήσομεν ἐξεργαζόμενοι τὸν αὑτῶν	λόγον;	(Ἂν οὖν ἐν τούτοις πλανηθῶ,
[1, 5]	τοῦτον οὐ ῥᾴδιόν ἐστιν εὑρεῖν	λόγον,	δι´ οὗ μεταπείσει τις αὐτόν.
[1, 9]	θεῷ τῆς συναναστροφῆς κατὰ τὸν	λόγον	ἐπιπεπλεγμένα’ διὰ τί μὴ εἴπῃ
[1, 12]	σῶμα, ὡς κατά γε τὸν	λόγον	οὐδὲν χείρων τῶν θεῶν οὐδὲ
[1, 29]	μέχρι τίνος; μέχρις ἂν οὗ	λόγος	αἱρῇ συνεῖναί με τῷ σωματίῳ·
[1, 20]	σὲ ὄντες; οὕτω μακρὸς ὁ	λόγος	γίνεται. ~Πρὸς τοὺς θαυμάζεσθαι θέλοντας.
[1, 3]	κοινὸν πρὸς τὰ ζῷα, ὁ	λόγος	δὲ καὶ ἡ γνώμη κοινὸν
[1, 17]	τοῦ λόγου, ὅπερ ἀδύνατον. εἰ	λόγος,	ἐκεῖνον πάλιν τίς διαρθρώσει; εἰ
[1, 17]	ἢ ὑπ´ ἄλλου. ἤ τοι	λόγος	ἐστὶν ἐκεῖνος ἢ ἄλλο τι
[1, 17]	~Ὅτι ἀναγκαῖα τὰ λογικά. Ἐπειδὴ	λόγος	ἐστὶν ὁ διαρθρῶν καὶ ἐξεργαζόμενος
[1, 16]	τῆς προνοίας; καὶ τίς ἐξαρκεῖ	λόγος	ὁμοίως αὐτὰ ἐπαινέσαι ἢ παραστῆσαι;
[1, 20]	δύναται θεωρεῖν ἑαυτήν. ὁ οὖν	λόγος	πρὸς τί ποτε ὑπὸ τῆς
[1, 20]	καίτοι αὐτὸς μὲν ὁ προηγούμενος	λόγος	τῶν φιλοσόφων λίαν ἐστὶν ὀλίγος.
[1, 5]	ἔτι χρήσηταί τις αὐτῷ διὰ	λόγου;	Ἀπολιθώσεις δ´ εἰσὶ διτταί· ἡ
[1, 12]	χείρων τῶν θεῶν οὐδὲ μικρότερος·	λόγου	γὰρ μέγεθος οὐ μήκει οὐδ´
[1, 17]	ἄλλο τι κρεῖσσον ἔσται τοῦ	λόγου,	ὅπερ ἀδύνατον. εἰ λόγος, ἐκεῖνον
[1, 7]	ἀδοκίμων δραχμῶν; οὐκοῦν καὶ ἐπὶ	λόγου	οὐκ ἀρκεῖ τὸ λεχθέν, ἀλλ´
[1, 20]	ὄψει γὰρ κομψότερον. ~Περὶ τοῦ	λόγου	πῶς αὑτοῦ θεωρητικός ἐστιν. Πᾶσα
[1, 30]	μαχαίρας; τούτων ἕνεκα τοὺς πολλοὺς	λόγους	ἤκουον; ταῦτα οὐδὲν ἦν, ἐγὼ
[1, 9]	ὅπως μηκέτι διαλέξῃ τούτους τοὺς	λόγους	οὓς μέχρι νῦν διελέγου μηδὲ
[1, 7]	καὶ πάντας ἁπλῶς τοὺς τοιούτους	λόγους	πραγματεία λανθάνει τοὺς πολλοὺς περὶ
[1, 27]	ἐναντίον ἔθος. πρὸς τοὺς σοφιστικοὺς	λόγους	τὰ λογικὰ καὶ τὴν ἐν
[1, 8]	προσθεῖναι; οὐχὶ δὲ πάντας τοὺς	λόγους	τούτους καταπατήσας ἐπηρμένος ἡμῖν καὶ
[1, 7]	καὶ ὡς ἔτυχεν ἀναστρέφεσθαι ἐν	λόγῳ;	καὶ πῶς ἔτι ἔσται τοιοῦτος
[1, 7]	ταῖς αὑτοῦ καὶ μὴ παρακολουθεῖν	λόγῳ	μηδ´ ἀποδείξει μηδὲ σοφίσματι μηδ´
[1, 7]	ὑπόθεσιν ὥσπερ ἐπιβάθραν τῷ ἑξῆς	λόγῳ.	πᾶσαν οὖν τὴν δοθεῖσαν παραχωρητέον
[1, 7]	ἀνάγκη προσλαβεῖν τὸν μέλλοντα ἐν	λόγῳ	συνετῶς ἀναστραφήσεσθαι καὶ αὐτόν τ´
[1, 7]	ἀπόκρισις. τί γὰρ ἐπαγγέλλεται ἐν	λόγῳ;	τἀληθῆ τιθέναι, τὰ ψευδῆ αἴρειν,
[1, 7]	(Ἐπὶ τούτοις τί παραγγέλλεται ἐν	λόγῳ;	τὸ ἀκόλουθον τοῖς δοθεῖσιν ὑπὸ
[1, 7]	καὶ τίς ἔτι ἄλλος ἐστὶ	λόγῳ	χρηστικὸς καὶ δεινὸς ἐρωτήσει καὶ
[1, 7]	τῶν ὑποθέσεων καὶ τῶν ὑποθετικῶν	λόγων.	ἀναγκαῖον γὰρ ἔστιν ὅτ´ αἰτῆσαί
[1, 25]	ὡς γὰρ ἐπὶ τῶν ὑποθετικῶν	λόγων	ἀναστρεφόμεθα, οὕτως δεῖ καὶ ἐπὶ
[1, 27]	ἐπὶ ξένης’ ἄκουσον τῶν ἐναντίων	λόγων,	ἀπόσπασον σεαυτὸν τούτων τῶν φωνῶν,
[1, 7]	ἐλήλυθεν ἡμῖν περὶ τῶν συναγόντων	λόγων	καὶ τρόπων πραγματεία καὶ γυμνασία
[1, 10]	αὐτὸν νῦν παραστὰς ὑπομνῆσαι τῶν	λόγων,	οὓς ἔλεγεν παρερχόμενος, καὶ εἰπεῖν
[1, 25]	αὐτὸ τὸ λοιδορεῖσθαι; παραστὰς λίθον	λοιδόρει·	καὶ τί ποιήσεις; ἂν οὖν
[1, 25]	ἐπεὶ τί ἐστιν αὐτὸ τὸ	λοιδορεῖσθαι;	παραστὰς λίθον λοιδόρει· καὶ τί
[1, 28]	οὐδενὶ ὀργισθήσεται, οὐδενὶ χαλεπανεῖ, οὐδένα	λοιδορήσει,	οὐδένα μέμψεται, οὐ μισήσει, οὐ
[1, 24]	θάνατος, δεινόν ἐστι φυγή, δεινὸν	λοιδορία,	δεινὸν πενία· φεύγετε ἄνδρες, πάρεισιν
[1, 18]	ἂν δοξάριον; τί οὖν ἂν	λοιδορίαν;	τί οὖν ἂν ἔπαινον; τί
[1, 3]	ἀτυχήματα. τί γάρ ἐστιν ἄλλο	λοίδορος	καὶ κακοήθης ἄνθρωπος ἢ ἀλώπηξ
[1, 25]	δ´ ἔχῃ τὴν ἀσθένειαν τοῦ	λοιδορουμένου	ὁ λοιδορῶν ἐπιβάθραν, τότε ἀνύει
[1, 25]	λίθος ἀκούῃ, τί ὄφελος τῷ	λοιδοροῦντι;	ἂν δ´ ἔχῃ τὴν ἀσθένειαν
[1, 27]	καὶ στένω καὶ ὃν δύναμαι	λοιδορῶ,	τὸν Δία καὶ τοὺς θεοὺς
[1, 25]	τὴν ἀσθένειαν τοῦ λοιδορουμένου ὁ	λοιδορῶν	ἐπιβάθραν, τότε ἀνύει τι. περίσχισον
[1, 17]	ὁ διαρθρῶν καὶ ἐξεργαζόμενος τὰ	λοιπά,	ἔδει δ´ αὐτὸν μὴ ἀδιάρθρωτον
[1, 19]	ἕνεκα πάντα ποιεῖ καὶ τὸ	λοιπὸν	αὐτὸς ὁ Ζεύς. ἀλλ´ ὅταν
[1, 29]	τι τούτων, ἐμοὶ ἀπειλεῖ. τίνα	λοιπὸν	δέδοικα; τὸν τίνων ὄντα κύριον;
[1, 22]	οὐσίαις καταλλήλως τῇ φύσει καὶ	λοιπὸν	διελεῖν, ὅτι τῶν ὄντων τὰ
[1, 18]	ἐξίστησιν οὐδὲν τῶν ἀπροαιρέτων. εἶτα	λοιπὸν	ἑκάστην τῶν περιστάσεων ἐπερχόμενος καταμανθάνω
[1, 27]	ἢ οὐκ ἔστι καὶ φαίνεται.	λοιπὸν	ἐν πᾶσι τούτοις εὐστοχεῖν ἔργον
[1, 29]	ἢ ἐν ᾧ ἔμαθες; καθήμενος	λοιπὸν	ἐν τῇ φυλακῇ λέγω οὗτος
[1, 10]	λαβὼν πάντων ἐκείνων ἐξελάθετο καὶ	λοιπὸν	ἓν ἐξ ἑνὸς ἐπισεσώρευκεν. ἤθελον
[1, 30]	νῦν λέγω. {ἄπ{ ε} ιθι	λοιπὸν	ἔσω θαρρῶν καὶ μεμνημένος τούτων
[1, 4]	περιποιεῖν ἢ κωλύειν δυναμένοις· καὶ	λοιπὸν	ἕωθεν ἀνιστάμενος ταῦτα τηρεῖ καὶ
[1, 28]	μέτρον πάσης πράξεως τὸ φαινόμενον	(λοιπὸν	ἢ καλῶς φαίνεται ἢ κακῶς·
[1, 10]	γὰρ ἔτι ἐστὶν ἐμοὶ τὸ	λοιπόν;	(Κἀγὼ ἔλεγον αὐτῷ ὅτι Οὐ
[1, 22]	εἶναι ἐν οἷς εἰμι; ἄρχομαι	λοιπὸν	μισεῖν αὐτόν. τί οὖν ναοὺς
[1, 25]	σῴζω τὸ πρέπον καὶ κατάλληλον.	λοιπὸν	οἱ μέν εἰσι κακαύστηροι καὶ
[1, 29]	ἄλλου’ μή, ἀλλὰ παρὰ σεαυτοῦ.	λοιπὸν	ὅταν ἀπειλῇ ὁ τύραννος καὶ
[1, 24]	εἰσὶν αἱ τοὺς ἄνδρας δεικνύουσαι.	λοιπὸν	ὅταν ἐμπέσῃ περίστασις, μέμνησο ὅτι
[1, 18]	μισήσῃ τὸν τοιοῦτον; τούτοις τὸ	λοιπὸν	πεποιθὼς τοῖς δόγμασιν ὀρθὸς περιπάτει,
[1, 10]	ἡσυχίᾳ καὶ ἀταραξίᾳ διεξαγαγεῖν τὸ	λοιπὸν	τοῦ βίου· Πόσον γὰρ ἔτι
[1, 29]	δὲ μὴ τοῦτο θέλῃς, σιώπα	λοιπόν.	Τούτων δεῖ μεμνῆσθαι καὶ κληθέντα
[1, 11]	τούτων αἰσθόμενος οὐδὲν ἄλλο τοῦ	λοιποῦ	σπουδάσεις οὐδὲ πρὸς ἄλλῳ τινὶ
[1, 6]	καυματίζεσθε; οὐ στενοχωρεῖσθε; οὐ κακῶς	λούεσθε;	οὐ καταβρέχεσθε, ὅταν βρέχῃ; θορύβου
[1, 4]	ἀνιστάμενος ταῦτα τηρεῖ καὶ φυλάσσει,	λούεται	ὡς πιστός, ὡς αἰδήμων ἐσθίει,
[1, 29]	δραπέτης ἐφίσταται θεάτρῳ οὕτως κἀγώ·	λούομαι,	πίνω, ᾄδω, πάντα δὲ μετὰ
[1, 25]	σοι, ἀδελφέ, πῶς ἐπὶ τὸν	λόφον	ἀνέβην· πάλιν ἄρχομαι πολιορκεῖσθαι" ἄλλος
[1, 16]	πόσῳ κάλλιον τοῦ τῶν ἀλεκτρυόνων	λόφου,	πόσῳ μεγαλοπρεπέστερον τῆς χαίτης τῶν
[1, 25]	ς} καὶ τὴν παιδιὰν μὴ	λύειν;	μέχρις ἂν κομψῶς διεξάγηται. ἐν
[1, 25]	ὑπακούω, ἵνα μὴ παρ´ ἐμὲ	λύηται	ἡ παιδιά. ἀλλὰ σὺ ὑπολάμβανε
[1, 9]	ἡμᾶς ἀπελθεῖν ὅθεν ἐληλύθαμεν, ἄφες	λυθῆναί	ποτε τῶν δεσμῶν τούτων τῶν
[1, 3]	τὴν συγγένειαν οἱ μὲν ἀποκλίναντες	λύκοις	ὅμοιοι γινόμεθα, ἄπιστοι καὶ ἐπίβουλοι
[1, 23]	ἀπολείπει τὸ αὑτοῦ ἔγγονον οὐδὲ	λύκος,	ἄνθρωπος δ´ ἀπολείπει; τί θέλεις;
[1, 23]	ἐκεῖνα ἀπολείπει. θηριώδεις ὡς τοὺς	λύκους;	οὐδ´ ἐκεῖνοι ἀπολείπουσιν. ἄγε, τίς
[1, 23]	φοβῇ μὴ διὰ ταῦτα εἰς	λύπας	ἐμπέσῃ; διὰ γὰρ τὸν μῦν
[1, 2]	σὸν φυγαδεῦσαι, ἐμὸν ἐξελθεῖν μὴ	λυπούμενον.	τί οὖν ὠφέλησε Πρῖσκος εἷς
[1, 9]	καὶ κηδεμόνα οὐκέτι ἡμᾶς ἐξαιρήσεται	λυπῶν	καὶ φόβων; (Καὶ πόθεν φάγω,
[1, 29]	λύχνου θηριώδης. τοῦτο ἔδοξεν αὐτῷ	λυσιτελεῖν.	Ἔστω· ἀλλ´ εἴληπταί μού τις
[1, 19]	τὴν ἑαυτοῦ λέγει εἴ σοι	λυσιτελέστερον	φαίνεται, δῆσον’ οὐκ ἐπιστρέφῃ; οὐκ
[1, 25]	τοῖς τοιούτοις; μέχρις ἂν οὗ	λυσιτελῇ,	τοῦτο δ´ ἔστιν μέχρις ἂν
[1, 29]	κλέπτης. ἀλλ´ ἐκεῖνος τοσούτου ὠνήσατο	λύχνον·	ἀντὶ λύχνου κλέπτης ἐγένετο, ἀντὶ
[1, 20]	{τὸ} ἐπικρῖνον; τί δὲ καὶ	λύχνον	ἅπτεις καὶ πονεῖς ὑπὲρ ἡμῶν
[1, 29]	κλέπτου. διὰ τοῦτο κἀγὼ τὸν	λύχνον	ἀπώλεσα, ὅτι ἐν τῷ ἀγρυπνεῖν
[1, 18]	θυρίδος κατέδραμον. εὗρον ἡρπασμένον τὸν	λύχνον.	ἐπελογισάμην, ὅτι ἔπαθέν τι ὁ
[1, 18]	τὰ ἱμάτια. κἀγὼ πρῴην σιδηροῦν	λύχνον	ἔχων παρὰ τοῖς θεοῖς ἀκούσας
[1, 29]	ἀντὶ λύχνου κλέπτης ἐγένετο, ἀντὶ	λύχνου	ἄπιστος, ἀντὶ λύχνου θηριώδης. τοῦτο
[1, 29]	ἐγένετο, ἀντὶ λύχνου ἄπιστος, ἀντὶ	λύχνου	θηριώδης. τοῦτο ἔδοξεν αὐτῷ λυσιτελεῖν.
[1, 29]	ἐκεῖνος τοσούτου ὠνήσατο λύχνον· ἀντὶ	λύχνου	κλέπτης ἐγένετο, ἀντὶ λύχνου ἄπιστος,
[1, 19]	χεῖρας. ἔρχεται εἰς οἶκον, εὑρίσκει	λύχνους	ἁπτομένους. ἀναβαίνει εἰς τὸ Καπιτώλιον,
[1, 18]	(Τί ἐστι τὸ κλέπται καὶ	λωποδύται;	πεπλάνηνται περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν.
[1, 18]	χαλεπαίνομεν; (Κλέπται, φησίν, εἰσὶ καὶ	λωποδύται.	(Τί ἐστι τὸ κλέπται καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/06/2007