Livre, Chap. |
[1, 9] |
ἐκπεπτωκὼς
ἁπάντων
καὶ
διάγων
ἐνταῦθα.
|
κἀγὼ |
ἔγραψα
ὑπὲρ
αὐτοῦ
ταπεινῶς.
ὁ |
[1, 10] |
ἔτι
ἐστὶν
ἐμοὶ
τὸ
λοιπόν;
|
(Κἀγὼ |
ἔλεγον
αὐτῷ
ὅτι
Οὐ
ποιήσεις, |
[1, 29] |
ὡς
δραπέτης
ἐφίσταται
θεάτρῳ
οὕτως
|
κἀγώ· |
λούομαι,
πίνω,
ᾄδω,
πάντα
δὲ |
[1, 18] |
μὴ
ψῦχέ
σου
τὰ
ἱμάτια.
|
κἀγὼ |
πρῴην
σιδηροῦν
λύχνον
ἔχων
παρὰ |
[1, 24] |
δεῖνα·
μετὰ
πολλῶν
γὰρ
περιπατεῖ.
|
κἀγὼ |
συγκατατάττω
ἐμαυτὸν
σὺν
τοῖς
πολλοῖς |
[1, 2] |
καὶ
σὺ
τὸ
σὸν
ποιήσεις
|
κἀγὼ |
τὸ
ἐμόν.
σόν
ἐστιν
ἀποκτεῖναι, |
[1, 29] |
τοῦ
μὴ
κλέπτου.
διὰ
τοῦτο
|
κἀγὼ
|
τὸν
λύχνον
ἀπώλεσα,
ὅτι
ἐν |
[1, 12] |
ἀλλὰ
δόγμασιν.
Οὐ
θέλεις
οὖν,
|
καθ´ |
ἃ
ἴσος
εἶ
τοῖς
θεοῖς, |
[1, 6] |
ἄγε
δυνάμεις
δ´
οὐκ
εἰλήφατε,
|
καθ´ |
ἃς
οἴσετε
πᾶν
τὸ
συμβαῖνον; |
[1, 6] |
ἔδωκεν
ἡμῖν
τὰς
δυνάμεις
ταύτας,
|
καθ´ |
ἃς
οἴσομεν
πᾶν
τὸ
ἀποβαῖνον |
[1, 7] |
νωθροί
ἐσμεν
καὶ
προφάσεις
ζητοῦμεν,
|
καθ´ |
ἃς
οὐ
πονήσομεν
οὐδ´
ἀγρυπνήσομεν |
[1, 27] |
εἰ
αἱ
τῶν
πραγμάτων
πιθανότητες,
|
καθ´ |
ἃς
φαίνεταί
τινα
ἀγαθὰ
οὐκ |
[1, 7] |
τὸ
καθ´
αὑτὸν
καὶ
οὐ
|
καθ´ |
αὑτὸν
ἐν
ἐρωτήσει
καὶ
ἀποκρίσει, |
[1, 7] |
σοφίσματι
μηδ´
ἁπλῶς
βλέπειν
τὸ
|
καθ´ |
αὑτὸν
καὶ
οὐ
καθ´
αὑτὸν
|
[1, 29] |
χρώμεθα,
ἀλλὰ
ἔχωμέν
τι
καὶ
|
καθ´ |
ἡμᾶς
παράδειγμα.
ταῦτα
οὖν
τίνος
|
[1, 7] |
οὐδὲ
γὰρ
ἡμῖν
ἔτι
οὐδὲ
|
καθ´ |
ἡμᾶς
συμβαίνει
τοῦτο
τὸ
ἐπιφερόμενον, |
[1, 1] |
ἔδει
μελετᾶν
τοὺς
φιλοσοφοῦντας,
ταῦτα
|
καθ´ |
ἡμέραν
γράφειν,
ἐν
τούτοις
γυμνάζεσθαι. |
[1, 25] |
τούτῳ
δειπνεῖν,
ἵν´
αὐτοῦ
ἀνέχομαι
|
καθ´ |
ἡμέραν
διηγουμένου,
πῶς
ἐν
Μυσίᾳ |
[1, 7] |
μεταβολήν
τε
καὶ
μετάπτωσιν
αὐτῶν,
|
καθ´ |
ἣν
ἐν
αὐτῇ
τῇ
ἐρωτήσει |
[1, 6] |
δὲ
τοιαύτη
τῆς
διανοίας
κατασκευή,
|
καθ´ |
ἣν
οὐχ
ἁπλῶς
ὑποπίπτοντες
τοῖς
|
[1, 5] |
μὴ
καὶ
τὴν
τῶν
κιναίδων,
|
καθ´ |
ἣν
πᾶν
τὸ
ἐπελθὸν
ἐν |
[1, 8] |
δυνάμεις
τοῖς
ἀπαιδεύτοις
οὐκ
ἀσφαλεῖς.
|
Καθ´ |
ὅσους
τρόπους
μεταλαμβάνειν
ἔστι
τὰ |
[1, 28] |
ὅταν
τὰ
δόγματα
τὰ
ὀρθὰ
|
καθαιρῆται, |
ὅταν
ἐκεῖνα
διαφθείρηται.
(Ὅταν
οὖν |
[1, 9] |
καὶ
ποτίζοντες
καὶ
ἀναπαύοντες
καὶ
|
καθαίροντες, |
εἶτα
δι´
αὐτὸ
συμπεριφερόμενοι
τοῖσδε |
[1, 4] |
ὃ
ἂν
ἡ
τελειότης
τινὸς
|
καθάπαξ |
ἄγῃ,
πρὸς
αὐτὸ
ἡ
προκοπὴ
|
[1, 4] |
μοι
δεῖξόν
σου
τὴν
προκοπήν.
|
καθάπερ |
εἰ
ἀθλητῇ
διελεγόμην
δεῖξόν
μοι |
[1, 17] |
ἴδε
ἐπίσκεψαι,
πῶς
τοῦτο
λέγεται,
|
καθάπερ |
εἰ
Ῥωμαϊστί.
ποία
οὖν
ἐνθάδ´ |
[1, 14] |
ἔφη.
(Πόθεν
γὰρ
οὕτω
τεταγμένως
|
καθάπερ |
ἐκ
προστάγματος
τοῦ
θεοῦ,
ὅταν |
[1, 2] |
προσπίπτει
τὸ
εὔλογον
καὶ
ἄλογον,
|
καθάπερ |
καὶ
ἀγαθὸν
καὶ
κακὸν
ἄλλο |
[1, 12] |
ὑποτέταχεν
τῷ
διοικοῦντι
τὰ
ὅλα
|
καθάπερ |
οἱ
ἀγαθοὶ
πολῖται
τῷ
νόμῳ |
[1, 17] |
{προ{
ς}
τάσσουσιν
τὰ
λογικά,
|
καθάπερ |
τῆς
μετρήσεως
τοῦ
σίτου
προτάσσομεν |
[1, 18] |
ὅτι
πᾶσιν
ἀνθρώποις
μία
ἀρχὴ
|
καθάπερ |
τοῦ
συγκαταθέσθαι
τὸ
παθεῖν
ὅτι |
[1, 28] |
ἀποκεχωλωμένους;
Ὅστις
οὖν
τούτου
μέμνηται
|
καθαρῶς |
ὅτι
ἀνθρώπῳ
μέτρον
πάσης
πράξεως |
[1, 2] |
εἰσελθεῖν,
ἀλλ´
ᾔδει,
ὅτι
ἢ
|
καθεδεῖται |
ὡς
κεράμιον
ἢ
λέγων
ἐρεῖ, |
[1, 29] |
ἀταλαιπώροις
ἀνθρωπαρίοις,
ἵν´
ἐν
γωνίᾳ
|
καθεζόμενοι |
μισθάρια
λαμβάνωσιν
ἢ
{γογγ{
ρ} |
[1, 1] |
προσδεδεμένοι
βαρούμεθα
ὑπ´
αὐτῶν
καὶ
|
καθελκόμεθα. |
διὰ
τοῦτο,
ἂν
ἄπλοια
ᾖ, |
[1, 29] |
ζυγοῦ,
οὐκ
ἔδει
τὸν
βαρύτερον
|
καθελκύσαι; |
Σωκράτης
οὖν
ἵνα
πάθῃ
ταῦτα |
[1, 24] |
τὸ
δ´
ἐπ´
ἀστρώτῳ
πέδῳ
|
καθεύδειν |
λέγει
ὅτι
μαλακωτάτη
κοίτη
ἐστίν. |
[1, 16] |
κοιλίαν,
ὅτι
αὔξεσθαι
λεληθότως,
ὅτι
|
καθεύδοντας |
ἀναπνεῖν.
ταῦτα
ἐφ´
ἑκάστου
ἐφυμνεῖν |
[1, 20] |
δὲ
ταλαιπώρου
ἡγεμονικοῦ
χάσκοντες
καὶ
|
καθεύδοντες, |
πᾶσαν
φαντασίαν
παραπροσδεχόμεθα·
ἡ
γὰρ |
[1, 27] |
ἔχειν
ὅτι
τὰ
κακὰ
ἐκκλίνειν
|
καθήκει |
καὶ
ἀναγκαῖον
ὁ
θάνατος.
τί |
[1, 7] |
ἧττον
συμβαίνει.
τί
οὖν
μοι
|
καθήκει |
ποιεῖν;
προσδέχεσθαι
τὸ
ψεῦδος;
καὶ |
[1, 22] |
δυνήσομαι
τὸ
πρὸς
τὸν
Δία
|
καθῆκον; |
εἰ
γὰρ
βλάπτομαι
καὶ
ἀτυχῶ, |
[1, 18] |
ὀρέγεσθαι
καὶ
ἄλλο
μὲν
κρίνειν
|
καθῆκον, |
ἐπ´
ἄλλο
δὲ
ὁρμᾶν,
τί |
[1, 28] |
ἀληθὲς
ἢ
τὸ
ψεῦδος;
τὸ
|
καθῆκον |
καὶ
παρὰ
τὸ
καθῆκον,
τὸ |
[1, 7] |
τόπῳ
τούτῳ
μὴ
παρὰ
τὸ
|
καθῆκον |
μηδ´
εἰκῇ
μηδὲ
συγκεχυμένως
ἀναστρεφώμεθα. |
[1, 28] |
τὸ
καθῆκον
καὶ
παρὰ
τὸ
|
καθῆκον, |
τὸ
συμφέρον
καὶ
τὸ
ἀσύμφορον, |
[1, 7] |
πραγματεία
λανθάνει
τοὺς
πολλοὺς
περὶ
|
καθήκοντος |
οὖσα.
ζητοῦμεν
γὰρ
ἐπὶ
πάσης |
[1, 7] |
{περὶ
τίνος
ἡ
σκέψις;
περὶ
|
καθήκοντος. |
παραχωρήσαντι
δὲ
μενετέον
εἰς
ἅπαν |
[1, 7] |
καὶ
ἀναστροφὴν
τὴν
ἐν
αὐτῇ
|
καθήκουσαν. |
οὐκοῦν
ἢ
τοῦτο
λεγέτωσαν,
ὅτι |
[1, 27] |
δυνηθῶ
μήτε
τὸν
ἐμποδίζοντα
ἐκτυφλῶσαι,
|
κάθημαι |
καὶ
στένω
καὶ
ὃν
δύναμαι
|
[1, 1] |
διὰ
τοῦτο,
ἂν
ἄπλοια
ᾖ,
|
καθήμεθα |
σπώμενοι
καὶ
παρακύπτομεν
συνεχῶς·
τίς |
[1, 8] |
Πλάτων
καὶ
ἰσχυρός,
ἔδει
κἀμὲ
|
καθήμενον |
ἐκπονεῖν,
ἵνα
καλὸς
γένωμαι
ἢ |
[1, 29] |
τούτῳ
ἐλήλυθεν;
ἐμὲ
νῦν
κατατριβῆναι
|
καθήμενον |
ἐν
γωνίᾳ
δυνάμενον
στεφανωθῆναι
Ὀλύμπια; |
[1, 29] |
ὠφέλειαν
ἢ
ἐν
ᾧ
ἔμαθες;
|
καθήμενος
|
λοιπὸν
ἐν
τῇ
φυλακῇ
λέγω |
[1, 29] |
ἔμαθες;
ἐγώ
τινα
οἶμαι
τῶν
|
καθημένων |
ἐνταῦθα
ὠδίνειν
αὐτὸν
ἐφ´
ἑαυτοῦ |
[1, 29] |
ὡς
οἱ
δραπέται·
ἀλλ´
ἀπερισπάστως
|
καθῆσθαι
|
καὶ
ἀκούειν
νῦν
μὲν
τραγῳδοῦ |
[1, 11] |
τοῦ
ἐλθεῖν
πρὸς
ἐμὲ
καὶ
|
καθῆσθαι |
νῦν
ἀκούοντα,
ἐμοὶ
δὲ
τοῦ |
[1, 25] |
κολακεύσεις
ἢ
φοβήσῃ;
Ἀλλὰ
θέλω
|
καθῆσθαι |
ὅπου
οἱ
συγκλητικοί.
(Ὁρᾷς
ὅτι |
[1, 9] |
Ἐγὼ
μὲν
οἶμαι,
ὅτι
ἔδει
|
καθῆσθαι |
τὸν
πρεσβύτερον
ἐνταῦθα
οὐ
τοῦτο |
[1, 9] |
δ´
ὑμεῖς.
ὅταν
χορτασθῆτε
σήμερον,
|
κάθησθε |
κλάοντες
περὶ
τῆς
αὔριον,
πόθεν |
[1, 6] |
εἰλήφατε
καὶ
παρὰ
τίνος,
ἀλλὰ
|
κάθησθε |
πενθοῦντες
καὶ
στένοντες
οἱ
μὲν |
[1, 6] |
τῶν
ἀποβαινόντων
ἐμαυτόν’
οὔ·
ἀλλὰ
|
κάθησθε |
τὰ
μὲν
μὴ
συμβῇ
τρέμοντες, |
[1, 25] |
ἔκδεξαι
καὶ
ἀχθείσης
τῆς
θεωρίας
|
κάθισον |
εἰς
τοὺς
τῶν
συγκλητικῶν
τόπους |
[1, 8] |
τι
οὖν
Ἱπποκράτης
οὕτω
φράζει,
|
καθὸ |
ἰατρός
ἐστιν;
τί
οὖν
μιγνύεις |
[1, 12] |
ἐστίν,
ἐκεῖνο
φυλακὴ
αὐτῷ
ἐστιν.
|
καθὸ |
καὶ
Σωκράτης
οὐκ
ἦν
ἐν |
[1, 25] |
τῶν
συγκλητικῶν
τόπους
καὶ
ἡλιάζου.
|
καθόλου |
γὰρ
ἐκείνου
μέμνησο,
ὅτι
ἑαυτοὺς
|
[1, 12] |
μουσικῶν;
ὡσαύτως.
τί
ἐν
τῷ
|
καθόλου, |
ὅπου
τέχνη
τις
ἢ
ἐπιστήμη |
[1, 8] |
προσλάβοι.
ὅτι
καὶ
ἐν
τῷ
|
καθόλου |
πᾶσα
δύναμις
ἐπισφαλὴς
τοῖς
ἀπαιδεύτοις |
[1, 19] |
εἰς
τὸ
κοινὸν
ὠφέλιμος
ᾖ.
|
καθόλου |
τε
τοιαύτην
τὴν
φύσιν
τοῦ |
[1, 11] |
ἀφέντα
ἀπελθεῖν,
εἶθ´
οὕτως
ἔρημον
|
καὶ |
ἀβοήθητον
ἀπολειφθῆναι
τὸ
παιδίον
διὰ |
[1, 2] |
τὸ
εὔλογον
καὶ
ἄλογον,
καθάπερ
|
καὶ |
ἀγαθὸν
καὶ
κακὸν
ἄλλο
ἄλλῳ |
[1, 28] |
τὸ
μέγα
ἐν
ἀνθρώποις
κακὸν
|
καὶ |
ἀγαθόν;
ὅπου
ἡ
διαφορά.
ἂν |
[1, 12] |
πάντα
οὖν
ταῦτα
ὁ
καλὸς
|
καὶ |
ἀγαθὸς
ἐπεσκεμμένος
τὴν
αὑτοῦ
γνώμην |
[1, 7] |
{εὕρ{
ο}
οι
ὁ
καλὸς
|
καὶ |
ἀγαθὸς
τὴν
διέξοδον
καὶ
ἀναστροφὴν
|
[1, 22] |
ἀνόσιον.
ταύτην
τὴν
μάχην
εὑρήσετε
|
καὶ |
Ἀγαμέμνονος
καὶ
Ἀχιλλέως.
κάλει
γὰρ |
[1, 11] |
(Καὶ
μὴν
ἐκεῖνό
γε
ἄνισον
|
καὶ |
ἄγνωμον,
ὅ
τις
αὑτῷ
προσῆκον |
[1, 12] |
γονεῖς
τοὺς
σεαυτοῦ
καὶ
τέκνα
|
καὶ |
ἀδελφοὺς
καὶ
γείτονας.
ἔδει
δὲ |
[1, 1] |
τῷ
σώματι
καὶ
τῇ
κτήσει
|
καὶ |
ἀδελφῷ
καὶ
φίλῳ
καὶ
τέκνῳ |
[1, 6] |
{ἔλαφ{
ρ}
ος
καὶ
σῦς
|
καὶ |
ἄδικοί
τινες
ἄνθρωποι
καὶ
θηριώδεις, |
[1, 29] |
τι
περὶ
ὁσίου
καὶ
ἀνοσίου
|
καὶ |
ἀδίκου
καὶ
δικαίου;
Ὦ
πολλῆς |
[1, 7] |
καὶ
διακριτικὴν
τῶν
δοκίμων
τε
|
καὶ |
ἀδοκίμων
δραχμῶν;
οὐκοῦν
καὶ
ἐπὶ |
[1, 30] |
φυλακὴν
καὶ
δεσμὰ
καὶ
θάνατον
|
καὶ |
ἀδοξίαν
τί
ἔλεγες
ἐν
τῇ |
[1, 2] |
ἔτι
πλείονα.
Τοῦτον
τὸν
τρόπον
|
καὶ |
ἀθλητής
τις
κινδυνεύων
ἀποθανεῖν,
εἰ |
[1, 12] |
τί
κέκτησαι,
δυστυχὴς
ἂν
ἦς
|
καὶ |
ἄθλιος,
εἰ
κατέμυες,
προσαγόντων
σοι |
[1, 12] |
τούτων
ἀγνοεῖς,
οὐ
δυστυχέστερος
εἶ
|
καὶ |
ἀθλιώτερος;
προσάγεταί
σοι
τὰ
κατάλληλα |
[1, 18] |
ἀπώλειαι,
τούτων
οἱ
πόνοι,
ὧν
|
καὶ |
αἱ
κτήσεις.
Ἀλλ´
ὁ
τύραννος |
[1, 11] |
καὶ
νῦν
Ἰουδαίοις
καὶ
Σύροις
|
καὶ |
Αἰγυπτίοις
καὶ
Ῥωμαίοις
οἷόν
τε |
[1, 22] |
ἐστὶν
ἡ
Ἰουδαίων
καὶ
Σύρων
|
καὶ |
Αἰγυπτίων
καὶ
Ῥωμαίων
μάχη,
οὐ |
[1, 5] |
ἂν
δέ
τινος
τὸ
ἐντρεπτικὸν
|
καὶ |
αἰδῆμον
ἀπονεκρωθῇ,
τοῦτο
ἔτι
καὶ |
[1, 22] |
τὸ
ἀγαθὸν
συμφέρον
ἐστὶ
ἐστι
|
καὶ |
αἱρετὸν
καὶ
ἐκ
πάσης
αὐτὸ |
[1, 27] |
βοήθειαν.
εἰ
σοφίσματα
ἡμᾶς
Πυρρώνεια
|
καὶ |
Ἀκαδημαικὰ
τὰ
θλίβοντά
ἐστιν,
ἐκείνοις |
[1, 27] |
ἐπείγοντα;
Ἐρχέσθω
καὶ
ἀπαντάτω
Πυρρώνειος
|
καὶ |
Ἀκαδημαικός.
ἐγὼ
μὲν
γὰρ
τὸ |
[1, 17] |
ἀλλ´
ὁ
μόδιος
ξύλον
ἐστὶ
|
καὶ |
ἄκαρπον.
ἀλλὰ
μετρητικὸν
σίτου.
καὶ |
[1, 17] |
ἄλλου
δεησόμεθα,
ἄπειρον
ἔσται
τοῦτο
|
καὶ |
ἀκατάληκτον.
{εἰ}
ναί,
ἀλλ´
ἐπείγει |
[1, 9] |
ἱκανὴ
παρέχειν
ἐν
ἀσφαλείᾳ
διάγοντας
|
καὶ |
ἀκαταφρονήτους
καὶ
δεδοικότας
μηδ´
ὁτιοῦν, |
[1, 6] |
μὴ
κατὰ
τρόπον
καὶ
τεταγμένως
|
καὶ |
ἀκολούθως
τῇ
ἑκάστου
φύσει
καὶ |
[1, 25] |
λέγει
ἐγὼ
δειπνῆσαι
θέλω
μᾶλλον
|
καὶ |
ἀκούειν
αὐτοῦ
ὅσα
θέλει
ἀδολεσχοῦντος’ |
[1, 29] |
οἱ
δραπέται·
ἀλλ´
ἀπερισπάστως
καθῆσθαι
|
καὶ |
ἀκούειν
νῦν
μὲν
τραγῳδοῦ
νῦν |
[1, 8] |
οὖν
οὐ
γυμνάζομεν
αὑτούς
τε
|
καὶ |
ἀλλήλους
τὸν
τρόπον
τοῦτον;
ὅτι |
[1, 18] |
τὸ
συμφέρον,
ἄλλου
δ´
ὀρέγεσθαι
|
καὶ |
ἄλλο
μὲν
κρίνειν
καθῆκον,
ἐπ´ |
[1, 6] |
οὐδαμῶς.
ἄλλο
γάρ
ἐστι
χρῆσις
|
καὶ |
ἄλλο
παρακολούθησις.
ἐκείνων
χρείαν
εἶχεν |
[1, 30] |
τινα
τῶν
ὑπερεχόντων,
μέμνησο
ὅτι
|
καὶ |
ἄλλος
ἄνωθεν
βλέπει
τὰ
γιγνόμενα |
[1, 25] |
εἶ.
οὐκ
ἀκολουθεῖ
τῇ
ὑποθέσει·
|
καὶ |
ἄλλος
με
κωλύει.
Μέχρι
πόσου |
[1, 2] |
δ´
ἄλλο
προσπίπτει
τὸ
εὔλογον
|
καὶ |
ἄλογον,
καθάπερ
καὶ
ἀγαθὸν
καὶ |
[1, 2] |
εἰς
δὲ
τὴν
τοῦ
εὐλόγου
|
καὶ |
ἀλόγου
κρίσιν
οὐ
μόνον
ταῖς |
[1, 2] |
δεόμεθα,
ὥστε
μαθεῖν
τοῦ
εὐλόγου
|
καὶ |
ἀλόγου
πρόληψιν
ταῖς
ἐπὶ
μέρους |
[1, 14] |
τῶν
ἀνθρωπίνων
πραγμάτων
ἐνθυμεῖσθαι
δύνασαι
|
καὶ |
ἅμα
μὲν
αἰσθητικῶς
ἀπὸ
μυρίων |
[1, 11] |
οὔ;
(Ὅπου
δ´
ἄγνοια,
ἐκεῖ
|
καὶ |
ἀμαθία
καὶ
ἡ
περὶ
τὰ |
[1, 12] |
δ´
εἶναι
μέν,
ἀργὸν
δὲ
|
καὶ |
ἀμελὲς
καὶ
μὴ
προνοεῖν
μηδενός· |
[1, 6] |
(Οὐδ´
ὁτιοῦν.
(Τί
δ´,
εἰ
|
καὶ |
ἀμφότερα
ταῦτα
πεποιήκει,
φῶς
δὲ |
[1, 7] |
καὶ
τρόπων
πραγματεία
καὶ
γυμνασία
|
καὶ |
ἀναγκαία
πέφηνεν.
Ἀλλὰ
δὴ
ἔστιν |
[1, 27] |
ὅτι
τὰ
κακὰ
ἐκκλίνειν
καθήκει
|
καὶ |
ἀναγκαῖον
ὁ
θάνατος.
τί
γὰρ |
[1, 4] |
δ´
εἰσὶν
οἱ
πρῶτοι
τόποι
|
καὶ |
ἀναγκαιότατοι.
ἂν
δὲ
τρέμων
καὶ
|
[1, 20] |
τὸ
ἀγαθόν,
πάλιν
μακρὸν
γίνεται
|
καὶ |
ἀνάγκη
ἀκοῦσαι
τί
τὸ
προηγούμενόν |
[1, 16] |
εἷς’
φησίν.
ὦ
μεγάλης
ἀναισθησίας
|
καὶ |
ἀναισχυντίας.
Ἄγε
ἀφῶμεν
τὰ
ἔργα |
[1, 7] |
θεωρήματα
ταῦτα
πάντα,
ἄτοπα
ἦν
|
καὶ |
ἀνακόλουθα
τῇ
προλήψει
τοῦ
σπουδαίου. |
[1, 1] |
Ἐπαφροδίτῳ
τῷ
κυρίῳ
τοῦ
Νέρωνος
|
καὶ |
ἀνακρίνοντι
αὐτὸν
ὑπὲρ
τοῦ
συγκρουσθῆναι |
[1, 29] |
ἀναστρέφεται
πεπαιδευμένος.
θὲς
τὴν
πλατύσημον
|
καὶ |
ἀναλαβὼν
ῥάκη
πρόσελθε
ἐν
προσώπῳ |
[1, 17] |
ἄνθρωπε,
προαίρεσιν
ἔχεις
ἀκώλυτον
φύσει
|
καὶ |
ἀνανάγκαστον.
τοῦτο
ἐνταῦθα
ἐν
τοῖς |
[1, 14] |
αὑτὰ
συνειλούμενα
ἐφ´
ἡσυχίας
μένειν
|
καὶ |
ἀναπαύεσθαι,
μένει
καὶ
ἀναπαύεται;
πόθεν
|
[1, 14] |
ἡσυχίας
μένειν
καὶ
ἀναπαύεσθαι,
μένει
|
καὶ |
ἀναπαύεται;
πόθεν
δὲ
πρὸς
τὴν |
[1, 9] |
καὶ
τοῦτο
τρέφοντες
καὶ
ποτίζοντες
|
καὶ |
ἀναπαύοντες
καὶ
καθαίροντες,
εἶτα
δι´ |
[1, 17] |
σπλάγχνα,
τί
μοι
σημαίνεται’
λαβὼν
|
καὶ |
ἀναπτύξας
ἐκεῖνος
ἐξηγεῖται
ὅτι
ἄνθρωπε, |
[1, 9] |
ὁ
θεὸς
ἔν
τινι
χώρᾳ
|
καὶ |
ἀναστροφῇ
κατατέταχεν,
ταύτην
δ´
ἐγκαταλιπεῖν |
[1, 7] |
καλὸς
καὶ
ἀγαθὸς
τὴν
διέξοδον
|
καὶ |
ἀναστροφὴν
τὴν
ἐν
αὐτῇ
καθήκουσαν. |
[1, 9] |
ἀναγκαῖα
ἡμῖν
γίνεται
εἰς
οἰκονομίαν
|
καὶ |
ἀναστροφὴν
τὴν
ἐν
τῷ
βίῳ, |
[1, 6] |
ἐκτρεπόμενοι.
καίτοι
πρὸς
μεγαλοψυχίαν
μὲν
|
καὶ |
ἀνδρείαν
ἐγὼ
σοὶ
δείξω
ὅτι
|
[1, 6] |
τὸ
ἀξιόλογον
τῆς
θέας
φέρετε
|
καὶ |
ἀνέχεσθε.
ἄγε
δυνάμεις
δ´
οὐκ |
[1, 3] |
δὲ
λέουσιν,
ἄγριοι
καὶ
θηριώδεις
|
καὶ |
ἀνήμεροι,
οἱ
πλείους
δ´
ἡμῶν |
[1, 28] |
οἴκησις.
(Ὅμοιον
οὖν
ἐστι
πελαργὸς
|
καὶ
|
ἄνθρωπος;
(Τί
λέγεις;
κατὰ
τὸ |
[1, 9] |
περὶ
τῆς
συγγενείας
τοῦ
θεοῦ
|
καὶ |
ἀνθρώπων
λεγόμενα
ὑπὸ
τῶν
φιλοσόφων, |
[1, 9] |
τῷ
βίῳ,
ὡς
βάρη
τινὰ
|
καὶ |
ἀνιαρὰ
καὶ
ἄχρηστα
ἀπορρῖψαι
θέλωσιν |
[1, 29] |
τὴν
ἐξουσίαν
κρίνω
σε
ἀσεβῆ
|
καὶ |
ἀνόσιον
εἶναι.
τί
σοι
γέγονεν; |
[1, 29] |
τί
σοι
γέγονεν;
ἐκρίθην
ἀσεβὴς
|
καὶ |
ἀνόσιος
εἶναι’
ἄλλο
οὐδέν;
οὐδέν’ |
[1, 29] |
ἐπιστραφήσεται
ἐπικρίνοντός
τι
περὶ
ὁσίου
|
καὶ |
ἀνοσίου
καὶ
ἀδίκου
καὶ
δικαίου; |
[1, 12] |
ὅτι
καλόν
τι
ἐλευθερία
ἐστὶ
|
καὶ |
ἀξιόλογον;
τὸ
δ´
ὡς
ἔτυχέν |
[1, 29] |
σε
ἐτίμησεν
ταύτην
τὴν
τιμὴν
|
καὶ |
ἄξιον
ἡγήσατο
προσαγαγεῖν
εἰς
μαρτυρίαν |
[1, 14] |
ἐν
τῇ
σαυτοῦ
ψυχῇ
φυλάττεις
|
καὶ |
ἀπ´
αὐτῶν
κινούμενος
εἰς
ἐπινοίας |
[1, 18] |
θεοὺς
μελετᾶν
ἐπὶ
τῶν
μικρῶν
|
καὶ |
ἀπ´
ἐκείνων
ἀρχομένους
διαβαίνειν
ἐπὶ |
[1, 4] |
ἐξ
ὧν
ἡ
εὔροιά
ἐστι
|
καὶ |
ἀπάθεια
ἀπαντᾷ,
λάβε
μου
τὰ |
[1, 4] |
ἔχει
τὴν
ἐπαγγελίαν
εὐδαιμονίαν
ποιῆσαι
|
καὶ |
ἀπάθειαν
καὶ
εὔροιαν,
πάντως
καὶ |
[1, 4] |
ὅτι
οὐκ
ἄλλως
τὸ
εὔρουν
|
καὶ |
ἀπαθὲς
περιγίνεται
τῷ
ἀνθρώπῳ
ἢ |
[1, 27] |
ταῦτα
οὐ
δοκεῖ
ἐπείγοντα;
Ἐρχέσθω
|
καὶ |
ἀπαντάτω
Πυρρώνειος
καὶ
Ἀκαδημαικός.
ἐγὼ |
[1, 14] |
αὐτὸν
αὐτῷ
καὶ
τοῦτον
ἀκοίμητον
|
καὶ
|
ἀπαραλόγιστον.
τίνι
γὰρ
ἄλλῳ
κρείττονι |
[1, 25] |
μὲν
σὰ
{ἀκώλυ{
ς}
τα
|
καὶ |
ἀπαραπόδιστα,
τὰ
δὲ
μὴ
σὰ
|
[1, 1] |
καὶ
τὸ
κτησίδιον
ἐποίησα
ἐλεύθερον
|
καὶ |
ἀπαραπόδιστον.
νῦν
δέ,
μή
σε |
[1, 9] |
ἀνιαρὰ
καὶ
ἄχρηστα
ἀπορρῖψαι
θέλωσιν
|
καὶ |
ἀπελθεῖν
πρὸς
τοὺς
συγγενεῖς.
καὶ |
[1, 4] |
καὶ
ἐκκλίσει,
ἵν´
ἀναπότευκτος
ᾖς
|
καὶ |
ἀπερίπτωτος,
ἐν
ὁρμαῖς
καὶ
ἀφορμαῖς, |
[1, 6] |
εἰς
τὰς
δυνάμεις
ἃς
ἔχεις
|
καὶ |
ἀπιδὼν
εἰπὲ
φέρε
νῦν,
ὦ
|
[1, 9] |
καὶ
ὅλην
σου
τὴν
οἰκίαν
|
καὶ |
ἁπλῶς
ὅθεν
σου
τὸ
γένος |
[1, 11] |
κἂν
μεταδόξῃ,
οὐκ
ἂν
ἀπελεύσῃ.
|
καὶ |
ἁπλῶς
οὔτε
θάνατος
οὔτε
φυγὴ |
[1, 1] |
καὶ
ὀρεκτικήν
τε
καὶ
ἐκκλιτικὴν
|
καὶ |
ἁπλῶς
τὴν
χρηστικὴν
ταῖς
φαντασίαις, |
[1, 11] |
γίνεσθαι
τοῦ
σώματος,
ὅτι
γίνεται,
|
καὶ |
ἁπλῶς
τὸ
ἁμαρτάνειν
εἶναι
κατὰ |
[1, 14] |
πάντα
ἐφορᾶν
καὶ
πᾶσιν
συμπαρεῖναι
|
καὶ
|
ἀπὸ
πάντων
τινὰ
ἴσχειν
διάδοσιν; |
[1, 6] |
οὕτω
θαυμαστὰ
καὶ
τεχνικὰ
εἰκῇ
|
καὶ |
ἀπὸ
ταὐτομάτου
γίνεσθαι.
Τί
οὖν; |
[1, 24] |
λέγει
ὅτι
μαλακωτάτη
κοίτη
ἐστίν.
|
καὶ
|
ἀπόδειξιν
φέρει
περὶ
ἑκάστου
τὸ |
[1, 28] |
οὕτως
τοὺς
τὰ
κυριώτατα
τετυφλωμένους
|
καὶ |
ἀποκεχωλωμένους;
Ὅστις
οὖν
τούτου
μέμνηται |
[1, 7] |
μηδ´
ὡς
ἔτυχεν
ἐν
ἐρωτήσει
|
καὶ |
ἀποκρίσει
ἀναστρέφεσθαι,
{μ}
ἢ
τούτων
|
[1, 7] |
λόγῳ
χρηστικὸς
καὶ
δεινὸς
ἐρωτήσει
|
καὶ
|
ἀποκρίσει
καὶ
νὴ
Δία
ἀνεξαπάτητός |
[1, 7] |
οὐ
καθ´
αὑτὸν
ἐν
ἐρωτήσει
|
καὶ |
ἀποκρίσει,
τούτων
δ´
οὐδέν
ἐστιν |
[1, 7] |
ὅτι
οὐ
συγκαθήσει
εἰς
ἐρώτησιν
|
καὶ |
ἀπόκρισιν
ὁ
σπουδαῖος
ἢ
ὅτι
|
[1, 7] |
περὶ
οὓς
μάλιστα
στρέφεται
ἐρώτησις
|
καὶ |
ἀπόκρισις.
τί
γὰρ
ἐπαγγέλλεται
ἐν |
[1, 11] |
τὸ
παιδίον,
ὀρθῶς
ἐποίεις
φεύγων
|
καὶ |
ἀπολείπων
αὐτό;
ἡ
μήτηρ
δ´ |
[1, 9] |
τὸν
θεόν.
ὅταν
ἐκεῖνος
σημήνῃ
|
καὶ |
ἀπολύσῃ
ὑμᾶς
ταύτης
τῆς
ὑπηρεσίας, |
[1, 6] |
χεῖρας
ἔχεις,
ἀνδράποδον;
οὐχ
ἵνα
|
καὶ |
ἀπομύσσῃς
σεαυτόν;
(Τοῦτο
οὖν
εὔλογον |
[1, 14] |
θεῷ
ἅτε
αὐτοῦ
μόρια
οὖσαι
|
καὶ |
ἀποσπάσματα,
οὐ
παντὸς
δ´
αὐτῶν |
[1, 25] |
μοι
πορεύου
πρὸς
τὸν
Ἀχιλλέα
|
καὶ |
ἀπόσπασον
τὴν
Βρισηίδα.
πορεύομαι.
ἔρχου. |
[1, 18] |
καὶ
ἐξηπατημένον
περὶ
τῶν
μεγίστων
|
καὶ |
ἀποτετυφλωμένον
οὐ
τὴν
ὄψιν
τὴν |
[1, 22] |
πάλιν
ἐνθάδε.
ἐνδέχεται
οὖν
βλαπτόμενον
|
καὶ |
ἀποτυγχάνοντα
τῶν
ἀγαθῶν
εὐδαιμονεῖν;
(Οὐκ |
[1, 26] |
δοκεῖς;
ὅτι
θέλων
περιπίπτω
κακῷ
|
καὶ
|
ἀποτυγχάνω
τοῦ
ἀγαθοῦ;
μὴ
γένοιτο. |
[1, 4] |
ἔδει
μαθεῖν,
ὅτι
τῶν
ἐκτὸς
|
καὶ |
ἀπροαιρέτων
οὐδέν
ἐστι
πρὸς
ἡμᾶς, |
[1, 28] |
τὰ
τηλικαῦτα;
πολέμους
καὶ
στάσεις
|
καὶ |
ἀπωλείας
πολλῶν
ἀνθρώπων
καὶ
κατασκαφὰς |
[1, 9] |
γενναῖον,
ἀγρὸν
παρὰ
σοῦ
λάβω
|
καὶ |
ἀργύριον
ἢ
ἀρχήν
τινα;
μὴ |
[1, 13] |
ἐγκρατῶς
καὶ
κοσμίως,
οὐκ
ἔστι
|
καὶ |
ἀρεστῶς
τοῖς
θεοῖς;
ὅταν
δὲ |
[1, 12] |
χειμῶνα
καὶ
φορὰν
καὶ
ἀφορίαν
|
καὶ |
ἀρετὴν
καὶ
κακίαν
καὶ
πάσας |
[1, 18] |
σὺ
φαντάζῃ.
εἶτα
μὴ
ἔλθῃ
|
καὶ |
ἄρῃ
αὐτά;
ἀλλὰ
σὺ
πλακοῦντα |
[1, 16] |
χάριτας;
οὐκ
ἔδει
καὶ
σκάπτοντας
|
καὶ |
ἀροῦντας
καὶ
ἐσθίοντας
ᾄδειν
τὸν |
[1, 22] |
(Εἶτα
οὐκ
ἔστιν
ἀγαθὸν
ὑγίεια
|
καὶ |
ἀρτιότης
καὶ
ζωή,
ἀλλ´
οὐδὲ |
[1, 6] |
ἀκόλουθον
τῇ
τοιαύτῃ
ἀγεννείᾳ
ἢ
|
καὶ |
ἀσέβεια;
καίτοι
ὅ
γε
θεὸς |
[1, 8] |
πᾶσα
δύναμις
ἐπισφαλὴς
τοῖς
ἀπαιδεύτοις
|
καὶ
|
ἀσθενέσι
προσγενομένη
πρὸς
τὸ
ἐπᾶραι |
[1, 7] |
καὶ
νὴ
Δία
ἀνεξαπάτητός
τε
|
καὶ |
ἀσόφιστος;
ἀλλὰ
συγκαθήσει
μέν,
οὐκ |
[1, 29] |
δὲ
μετὰ
τούτων
ἔλθῃ
βροντῶν
|
καὶ |
ἀστράπτων,
ἐγὼ
δὲ
ταῦτα
φοβῶμαι, |
[1, 2] |
κακὸν
ἄλλο
ἄλλῳ
καὶ
συμφέρον
|
καὶ |
ἀσύμφορον.
διὰ
τοῦτο
μάλιστα
παιδείας |
[1, 10] |
ἀναβὰς
σπουδάσει
ἢ
ἐν
ἡσυχίᾳ
|
καὶ |
ἀταραξίᾳ
διεξαγαγεῖν
τὸ
λοιπὸν
τοῦ |
[1, 4] |
ταύτην,
ἐξ
ἧς
ἤμελλον
εὐρόως
|
καὶ |
ἀταράχως
βιώσεσθαι,
ὑμεῖς
δ´
ὄψεσθ´ |
[1, 6] |
ἴδητε
τὸ
ἔργον
τοῦ
Φειδίου,
|
καὶ |
ἀτύχημα
ἕκαστος
ὑμῶν
οἴεται
τὸ
|
[1, 4] |
τὸ
τάλας
ἐγὼ’
καὶ
δυστυχίαν
|
καὶ
|
ἀτυχίαν
καὶ
μαθεῖν,
τί
ἐστι |
[1, 22] |
Δία
καθῆκον;
εἰ
γὰρ
βλάπτομαι
|
καὶ |
ἀτυχῶ,
οὐκ
ἐπιστρέφεταί
μου.
καὶ |
[1, 14] |
ὅταν
πάλιν
ἀποβάλλειν
καὶ
φυλλορροεῖν
|
καὶ |
αὐτὰ
εἰς
αὑτὰ
συνειλούμενα
ἐφ´ |
[1, 11] |
τοὺς
προσήκοντας
τούς
τ´
ἄλλους
|
καὶ |
αὐτὰ
τὰ
τέκνα
καὶ
τὴν
|
[1, 20] |
μὲν
οὖν
ὁμοειδὴς
τοῖς
θεωρουμένοις
|
καὶ |
αὐτή,
ἀναγκαίως
καὶ
αὑτῆς
γίνεται |
[1, 20] |
φωνήν·
μή
τι
οὖν
ἐστι
|
καὶ |
αὐτὴ
ἐγγράμματος
φωνή;
οὐδαμῶς.
διὰ |
[1, 1] |
ἐρεῖ.
τίς
οὖν
ἐρεῖ;
ἡ
|
καὶ
|
αὑτὴν
θεωροῦσα
καὶ
τἆλλα
πάντα. |
[1, 1] |
ἡ
λογική·
μόνη
γὰρ
αὕτη
|
καὶ |
αὑτὴν
κατανοήσουσα
παρείληπται,
τίς
τέ |
[1, 20] |
τοῖς
θεωρουμένοις
καὶ
αὐτή,
ἀναγκαίως
|
καὶ |
αὑτῆς
γίνεται
θεωρητική·
ὅταν
δ´ |
[1, 20] |
κακόν.
ὁρᾷς
οὖν
ὅτι
ἀναγκαίως
|
καὶ |
αὑτῆς
γίνεται
καὶ
τῆς
ἐναντίας
|
[1, 29] |
ἔστιν
ἀγαθὰ
ταῦτα’
οὐδαμῶς·
ἀλλὰ
|
καὶ |
αὐτοὶ
ἐπικροτοῦμεν.
καὶ
σὺ
τοίνυν, |
[1, 10] |
ἐσπουδάκασιν,
τάχα
ἄν
τι
ἠνύομεν
|
καὶ |
αὐτοί.
οἶδα
ἐγὼ
πρεσβύτερον
ἄνθρωπον |
[1, 10] |
ὅταν
παίζοντας
ὁρῶμεν
νέους,
συμπροθυμούμεθα
|
καὶ
|
αὐτοὶ
συμπαίζειν.
πολὺ
δὲ
πλέον, |
[1, 27] |
μὴ
ἐπιστρέφονταί
μου,
τί
ἐμοὶ
|
καὶ |
αὐτοῖς;
ναί·
ἀλλ´
ἀσεβὴς
ἔσῃ’ |
[1, 4] |
μεταπίπτειν
καὶ
μεταρριπίζεσθαι
ἅμα
ἐκείνοις
|
καὶ |
αὐτόν,
ἀνάγκη
δὲ
καὶ
ὑποτεταχέναι |
[1, 7] |
μέλλοντα
ἐν
λόγῳ
συνετῶς
ἀναστραφήσεσθαι
|
καὶ |
αὐτόν
τ´
ἀποδείξειν
ἕκαστα
ἀποδόντα |
[1, 2] |
ἐστιν
εἰς
Νέρωνος
θεωρίας,
ὥστε
|
καὶ |
αὐτόν
τι
λειτουργῆσαι,
ἔφη
Κατάβηθι’ |
[1, 28] |
μηδὲ
τὸ
συνετόν,
τότε
σῴζεται
|
καὶ |
αὐτός·
ἂν
δ´
ἀπολλύηταί
τι |
[1, 28] |
τι
τούτων
καὶ
ἐκπολιορκῆται,
τότε
|
καὶ |
αὐτὸς
ἀπόλλυται.
καὶ
τὰ
μεγάλα |
[1, 11] |
ἢ
ἡμέρας
οὐκ
ἔστιν,
ἐπινοεῖς
|
καὶ |
αὐτός.
~Περὶ
εὐαρεστήσεως.
Περὶ
θεῶν |
[1, 10] |
καὶ
συμπροθυμουμένους,
προεθυμούμην
ἂν
συσπουδάζειν
|
καὶ |
αὐτός.
~Περὶ
φιλοστοργίας.
Ἀφικομένου
δέ |
[1, 20] |
ποιῶν
φαντασιῶν.
οὕτως
γίνεται
φύσει
|
καὶ
|
αὑτοῦ
θεωρητικός.
πάλιν
ἡ
φρόνησις |
[1, 22] |
βοηθῆσαι;
καὶ
πάλιν
τί
μοι
|
καὶ |
αὐτῷ,
εἰ
θέλει
μ´
ἐν |
[1, 22] |
ἐπιστρέφεταί
μου.
καὶ
τί
μοι
|
καὶ |
αὐτῷ,
εἰ
οὐ
δύναταί
μοι |
[1, 1] |
ἄνεμος
πνεῖ;
βορέας.
τί
ἡμῖν
|
καὶ |
αὐτῷ;
πότε
ὁ
ζέφυρος
πνεύσει; |
[1, 16] |
ἐπὶ
τούτοις
εὐχαριστεῖν,
ὅτι
μὴ
|
καὶ |
αὐτῶν
τὴν
ἴσην
ἐπιμέλειαν
ἐπιμελούμεθα, |
[1, 6] |
αὐτῶν,
ἀλλὰ
καὶ
ἐκλαμβάνομέν
τι
|
καὶ |
ἀφαιροῦμεν
καὶ
προστίθεμεν
καὶ
συντίθεμεν
|
[1, 22] |
μοι
ἀγρὸν
ἔχειν,
συμφέρει
μοι
|
καὶ |
ἀφελέσθαι
αὐτὸν
τοῦ
πλησίον·
εἰ |
[1, 11] |
οὖν;
ἀφεῖναι
νοσοῦν
τὸ
παιδίον
|
καὶ |
ἀφέντα
ἀπελθεῖν
ὅτι
μὲν
οὐκ |
[1, 14] |
καὶ
τὴν
τοῦ
ἡλίου
πρόσοδον
|
καὶ |
ἄφοδον
τοσαύτη
παραλλαγὴ
καὶ
ἐπὶ |
[1, 12] |
εἶναι
καὶ
χειμῶνα
καὶ
φορὰν
|
καὶ |
ἀφορίαν
καὶ
ἀρετὴν
καὶ
κακίαν |
[1, 4] |
ᾖς
καὶ
ἀπερίπτωτος,
ἐν
ὁρμαῖς
|
καὶ |
ἀφορμαῖς,
ἵν´
ἀναμάρτητος,
ἐν
προςθέσει |
[1, 6] |
παρασκευὴν
ἐκ
σοῦ
μοι
δεδομένην
|
καὶ |
ἀφορμὰς
πρὸς
τὸ
κοσμῆσαι
διὰ |
[1, 4] |
τοῦτο
ζητῶ,
ἀλλὰ
πῶς
ὁρμᾷς
|
καὶ |
ἀφορμᾷς,
πῶς
ὀρέγῃ
καὶ
ἐκκλίνεις, |
[1, 21] |
ἐκκλίνω
κατὰ
φύσιν,
ἂν
ὁρμῇ
|
καὶ
|
ἀφορμῇ
χρῶμαι
ὡς
πέφυκα,
ἂν |
[1, 1] |
δύναμιν
ταύτην
τὴν
ὁρμητικήν
τε
|
καὶ |
ἀφορμητικὴν
καὶ
ὀρεκτικήν
τε
καὶ |
[1, 25] |
πράγματα
ἔχεις;
ἢ
μικρὸν
ἔκδεξαι
|
καὶ |
ἀχθείσης
τῆς
θεωρίας
κάθισον
εἰς |
[1, 25] |
συνεθέμεθα
παῖξαι
τὰ
περὶ
Ἀγαμέμνονα
|
καὶ |
Ἀχιλλέα.
καταταγεὶς
Ἀγαμέμνων
λέγει
μοι |
[1, 22] |
τὴν
μάχην
εὑρήσετε
καὶ
Ἀγαμέμνονος
|
καὶ |
Ἀχιλλέως.
κάλει
γὰρ
αὐτοὺς
εἰς |
[1, 9] |
ὡς
βάρη
τινὰ
καὶ
ἀνιαρὰ
|
καὶ |
ἄχρηστα
ἀπορρῖψαι
θέλωσιν
καὶ
ἀπελθεῖν |
[1, 27] |
αὐτοῦ,
ἡ
μήτηρ·
ἐξεκόπη,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἄωρος
καὶ
ἐπὶ
ξένης’
ἄκουσον |
[1, 9] |
τῶν
δεσμῶν
τούτων
τῶν
ἐξηρτημένων
|
καὶ |
βαρούντων.
ἐνταῦθα
λῃσταὶ
καὶ
κλέπται |
[1, 24] |
μεμνημένος
ὅτι
ἐν
τοῖς
πλουσίοις
|
καὶ |
βασιλεῦσι
καὶ
τυράννοις
αἱ
τραγῳδίαι
|
[1, 3] |
ὅμοιοι
γινόμεθα,
ἄπιστοι
καὶ
ἐπίβουλοι
|
καὶ |
βλαβεροί,
οἱ
δὲ
λέουσιν,
ἄγριοι |
[1, 12] |
τότε
μάλιστα
ἀποστρέφεις,
ὁπότε
ἠνοιγμένην
|
καὶ |
βλέπουσαν
ἔχειν
ἔδει.
οὐ
μᾶλλον |
[1, 6] |
καταβρέχεσθε,
ὅταν
βρέχῃ;
θορύβου
δὲ
|
καὶ |
βοῆς
καὶ
τῶν
ἄλλων
χαλεπῶν |
[1, 28] |
ἐκείνοις;
(Ὁμοιότατα.
σώματα
ἀπώλετο
ἀνθρώπων·
|
καὶ |
βοῶν
καὶ
προβάτων.
οἰκημάτια
ἐνεπρήσθη |
[1, 19] |
ὡς
πυρετὸν
καὶ
ὡς
χολέραν
|
καὶ |
βωμὸν
στῆσαι,
ὡς
ἐν
Ῥώμῃ |
[1, 4] |
ὁδόν.
εἶτα
Τριπτολέμῳ
μὲν
ἱερὰ
|
καὶ |
βωμοὺς
πάντες
ἄνθρωποι
ἀνεστάκασιν,
ὅτι |
[1, 19] |
οὖν
δύνασαι;
πάντες
με
θεραπεύουσιν.
|
καὶ |
γὰρ
ἐγὼ
τὸ
πινάκιον
θεραπεύω |
[1, 19] |
ζῷον·
αὑτοῦ
ἕνεκα
πάντα
ποιεῖ.
|
καὶ |
γὰρ
ὁ
ἥλιος
αὑτοῦ
ἕνεκα |
[1, 29] |
τοῦτο
κἀμοὶ
συμβουλεύει·
συγγιγνώσκω
αὐτῷ.
|
καὶ |
γὰρ
Σωκράτης
συνεγίγνωσκεν
τῷ
ἐπὶ |
[1, 12] |
σεαυτοῦ
καὶ
τέκνα
καὶ
ἀδελφοὺς
|
καὶ
|
γείτονας.
ἔδει
δὲ
μόνον
μένοντα |
[1, 26] |
δὲ
τὸν
ἀναγιγνώσκοντα
τοὺς
ὑποθετικοὺς
|
καὶ |
γελάσαντος
τοῦ
ὑποθεμένου
αὐτῷ
τὴν |
[1, 9] |
ἐξ
ἐμαυτοῦ
λαβεῖν
τὸ
μεγαλόψυχον
|
καὶ |
γενναῖον,
ἀγρὸν
παρὰ
σοῦ
λάβω
|
[1, 12] |
χρωμάτων·
ὅτι
δὲ
μεγαλοψυχίαν
ἔχων
|
καὶ |
γενναιότητα
πρὸς
ἕκαστα
τούτων
ἀγνοεῖς, |
[1, 6] |
τῆς
ἄλλης
ἀλκῆς
καὶ
καρτερίας
|
καὶ |
γενναιότητος,
εἰ
μὴ
τοιαῦταί
τινες |
[1, 4] |
λάβε
τὴν
περὶ
ὁρμῆς
σύνταξιν
|
καὶ |
γνῶθι
πῶς
αὐτὴν
ἀνέγνωκα.
ἀνδράποδον, |
[1, 20] |
καὶ
πῶς
πρὸς
τὸ
ἐξαπατηθῆναι
|
καὶ |
γνώσῃ
ὅτι
μακρὰν
εἶ
τοῦ |
[1, 4] |
ἀπαντᾷ,
λάβε
μου
τὰ
βιβλία
|
καὶ
|
γνώσῃ
ὡς
τε
καὶ
σύμφωνά |
[1, 12] |
λέγεις
καὶ
λῃστάς,
μέμφῃ
δὲ
|
καὶ |
γονεῖς
τοὺς
σεαυτοῦ
καὶ
τέκνα |
[1, 4] |
μόνον
ἐξηγοῦ
τὰ
βιβλία,
ἀλλὰ
|
καὶ |
γράφε
αὐτὸς
τοιαῦτα.
καὶ
τί |
[1, 6] |
εὔχρηστα
ἦν
πρὸς
τὸ
δεῖξαι
|
καὶ |
γυμνάσαι
τὸν
Ἡρακλέα.
Ἄγε
οὖν |
[1, 1] |
δ´
εἰώθει
γυμνασάμενος
ψυχρολουτρεῖν)
ἀπέλθωμεν
|
καὶ |
γυμνασθῶμεν.
γυμνασαμένῳ
λέγει
τις
αὐτῷ |
[1, 7] |
συναγόντων
λόγων
καὶ
τρόπων
πραγματεία
|
καὶ |
γυμνασία
καὶ
ἀναγκαία
πέφηνεν.
Ἀλλὰ |
[1, 11] |
εἰ
καὶ
τέκνα
εἴη
αὐτῷ
|
καὶ |
γυνή.
τοῦ
δ´
ὁμολογήσαντος
προσεπύθετο· |
[1, 9] |
ἐν
ἀσφαλείᾳ
διάγοντας
καὶ
ἀκαταφρονήτους
|
καὶ |
δεδοικότας
μηδ´
ὁτιοῦν,
τὸ
δὲ
|
[1, 9] |
θηρίων
τῶν
ἀλόγων
εἶναι
χείρονα
|
καὶ |
δειλότερον,
ὧν
ἕκαστον
αὐτὸ
αὑτῷ
|
[1, 28] |
ὥστε
καὶ
τὰ
οὕτω
μεγάλα
|
καὶ |
δεινὰ
ἔργα
ταύτην
ἔχει
τὴν |
[1, 7] |
ἔτι
ἄλλος
ἐστὶ
λόγῳ
χρηστικὸς
|
καὶ |
δεινὸς
ἐρωτήσει
καὶ
ἀποκρίσει
καὶ |
[1, 30] |
σου
πυνθάνεται
φυγὴν
καὶ
φυλακὴν
|
καὶ |
δεσμὰ
καὶ
θάνατον
καὶ
ἀδοξίαν |
[1, 7] |
ἐπιμένειν
ἐπὶ
τῆς
παραχωρήσεως
αὐτῶν.
|
καὶ |
δὴ
μενόντων
μὲν
αὐτῶν
εἰς |
[1, 4] |
προκοπὴν
ἀποφαίνομεν.
οὗτος’
φησίν,
ἤδη
|
καὶ |
δι´
αὑτοῦ
δύναται
Χρύσιππον
ἀναγιγνώσκειν’ |
[1, 17] |
οὖν
τὸ
τῶν
ἄλλων
κριτήριον
|
καὶ
|
δι´
οὗ
τἆλλα
καταμανθάνεται
μὴ |
[1, 9] |
πλούσιος,
ὕστερον
δ´
ἐκπεπτωκὼς
ἁπάντων
|
καὶ |
διάγων
ἐνταῦθα.
κἀγὼ
ἔγραψα
ὑπὲρ |
[1, 8] |
καὶ
φιλόσοφος;
οὐ
θέλεις
αἰσθάνεσθαι
|
καὶ |
διακρῖναι
κατὰ
τί
οἱ
ἄνθρωποι |
[1, 20] |
καὶ
πρῶτον
δοκιμάζειν
τὰς
φαντασίας
|
καὶ |
διακρίνειν
καὶ
μηδεμίαν
ἀδοκίμαστον
προσφέρεσθαι. |
[1, 7] |
ἄλλο
ἢ
δύναμιν
δοκιμαστικήν
τε
|
καὶ
|
διακριτικὴν
τῶν
δοκίμων
τε
καὶ |
[1, 7] |
λεχθέν,
ἀλλ´
ἀνάγκη
δοκιμαστικὸν
γενέσθαι
|
καὶ |
διακριτικὸν
τοῦ
ἀληθοῦς
καὶ
τοῦ |
[1, 6] |
οὐδὲ
ταῦτα
ἱκανὰ
κινῆσαί
τινας
|
καὶ |
διατρέψαι
πρὸς
τὸ
ἀπολιπεῖν
τὸν |
[1, 29] |
ποιεῖ
τὴν
προαίρεσιν,
στρεβλὰ
δὲ
|
καὶ |
διεστραμμένα
κακήν.
τοῦτον
τὸν
νόμον |
[1, 12] |
ἐπικλωθουσῶν
σου
τὴν
γένεσιν
ὥρισεν
|
καὶ
|
διέταξεν;
οὐκ
{οἶσθα{
ς}
ἡλίκον |
[1, 29] |
τοῦ
θεοῦ
νόμος
κράτιστός
ἐστι
|
καὶ |
δικαιότατος·
τὸ
κρεῖσσον
ἀεὶ
περιγινέσθω |
[1, 29] |
ὁσίου
καὶ
ἀνοσίου
καὶ
ἀδίκου
|
καὶ |
δικαίου;
Ὦ
πολλῆς
ἀδικίας
τῶν |
[1, 9] |
βαρούντων.
ἐνταῦθα
λῃσταὶ
καὶ
κλέπται
|
καὶ
|
δικαστήρια
καὶ
οἱ
καλούμενοι
τύραννοι |
[1, 22] |
πάσης
αὐτὸ
περιστάσεως
δεῖ
μετιέναι
|
καὶ |
διώκειν;
τίς
δ´
ἡμῶν
οὐ |
[1, 11] |
μὴ
πράττειν
ἡμᾶς,
ἀλλ´
ὑπολήψεις
|
καὶ |
δόγματα.
Τοῦτό
σε
πείθω
ἢ |
[1, 11] |
πρῴην
νοσοῦντός
μου
τοῦ
θυγατρίου
|
καὶ |
δόξαντος
κινδυνεύειν
οὐχ
ὑπέμεινα
οὐδὲ |
[1, 1] |
ἀδελφῷ
καὶ
φίλῳ
καὶ
τέκνῳ
|
καὶ |
δούλῳ.
ἅτε
οὖν
πολλοῖς
προσδεδεμένοι |
[1, 5] |
καὶ
αἰδῆμον
ἀπονεκρωθῇ,
τοῦτο
ἔτι
|
καὶ |
δύναμιν
καλοῦμεν.
Καταλαμβάνεις
ὅτι
ἐγρήγορας; |
[1, 6] |
ἡ
πρὸς
τὴν
συνουσίαν
ἑκατέρου
|
καὶ |
δύναμις
ἡ
χρηστικὴ
τοῖς
μορίοις |
[1, 20] |
αὑτοῦ
θεωρητικός
ἐστιν.
Πᾶσα
τέχνη
|
καὶ |
δύναμις
προηγουμένων
τινῶν
ἐστι
θεωρητική. |
[1, 12] |
παραχωρήσεις
τῷ
δεδωκότι;
ἀγανακτήσεις
δὲ
|
καὶ |
δυσαρεστήσεις
τοῖς
ὑπὸ
τοῦ
Διὸς |
[1, 12] |
ἕξομεν.
σὺ
δ´
ἀταλαίπωρος
εἶ
|
καὶ |
δυσάρεστος
κἂν
μὲν
μόνος
ᾖς, |
[1, 4] |
παρὰ
τὴν
ἔκκλισιν
τὴν
αὑτοῦ
|
καὶ |
δυστυχήσει.
εἰ
δ´
ἡ
ἀρετὴ |
[1, 4] |
οἴμοι’
καὶ
τὸ
τάλας
ἐγὼ’
|
καὶ |
δυστυχίαν
καὶ
ἀτυχίαν
καὶ
μαθεῖν, |
[1, 29] |
θεῷ;
ἐν
δεινοῖς
εἰμι,
κύριε,
|
καὶ |
δυστυχῶ,
οὐδείς
μου
ἐπιστρέφεται,
οὐδείς |
[1, 6] |
τὸν
βίον·
εἰ
δ´
ἄρα
|
καὶ |
ἐγένετο,
τί
ὄφελος
αὐτοῦ;
τίς |
[1, 6] |
ἔχεις,
πρὸς
δὲ
τὸ
μέμφεσθαι
|
καὶ |
ἐγκαλεῖν
ποίας
ἀφορμὰς
ἔχεις
σὺ |
[1, 22] |
μὲν
καὶ
φιλοσοφεῖν,
δεῖ
δὲ
|
καὶ |
ἐγκέφαλον
ἔχειν·
ταῦτα
μωρά
ἐστιν. |
[1, 6] |
αὐτὸν
περιστάσεις
καὶ
ὗλαι
διέσεισαν
|
καὶ |
ἐγύμνασαν;
τί
οὖν;
αὑτῷ
ταύτας |
[1, 7] |
ἡμάρτηκας.
ἐπεί
τοι
τοῦτ´
αὐτὸ
|
καὶ |
ἐγὼ
Ῥούφῳ
εἶπον
ἐπιτιμῶντί
μοι |
[1, 11] |
πεῖσον,
ἔφη,
σύ,
διότι
φυσικῶς,
|
καὶ |
ἐγώ
σε
πείσω,
ὅτι
πᾶν |
[1, 29] |
δὲ
περὶ
συνημμένου
τινὸς
ἐπικεκρίκει
|
καὶ |
ἐδεδώκει
ἀπόφασιν
τὸ
εἰ
ἡμέρα |
[1, 7] |
δοθεῖσαν
παραχωρητέον
ἢ
οὐ
πᾶσαν;
|
καὶ |
εἰ
οὐ
πᾶσαν,
τίνα;
{περὶ |
[1, 12] |
προνοεῖν
μηδενός·
τρίτοι
δ´
οἱ
|
καὶ |
εἶναι
καὶ
προνοεῖν,
ἀλλὰ
τῶν |
[1, 12] |
οὖν;
ἐδίδοτό
σοι
προελθόντι
ἐκλέξασθαι
|
καὶ |
εἰπεῖν
ὁ
δεῖνα
τῇ
δεῖνι |
[1, 10] |
τῶν
λόγων,
οὓς
ἔλεγεν
παρερχόμενος,
|
καὶ |
εἰπεῖν
ὅτι
πόσῳ
σοῦ
ἐγὼ |
[1, 2] |
ἀδελφοῦ
(ἦν
δ´
ἐκεῖνος
φιλόσοφος)
|
καὶ |
εἰπόντος
ἄγε,
ἀδελφέ,
τί
μέλλεις |
[1, 10] |
ἁπάντων
τούτων
ἐπιλήσῃ’
ἂν
δὲ
|
καὶ |
εἰς
αὐλὴν
πάροδός
τις
δίδωται, |
[1, 12] |
αὐτῶν
καὶ
νὴ
Δία
γε
|
καὶ |
εἰς
ἐμέ,
πῶς
ἔτι
καὶ |
[1, 4] |
τὴν
ἀλήθειαν
εὑρόντι
καὶ
φωτίσαντι
|
καὶ |
εἰς
πάντας
ἀνθρώπους
ἐξενεγκόντι,
οὐ |
[1, 16] |
{π{
τ}
όας
γάλα
γεννᾶσθαι
|
καὶ |
ἐκ
γάλακτος
τυρὸν
καὶ
ἐκ |
[1, 16] |
γεννᾶσθαι
καὶ
ἐκ
γάλακτος
τυρὸν
|
καὶ |
ἐκ
δέρματος
ἔρια
τίς
ἐστιν |
[1, 22] |
συμφέρον
ἐστὶ
ἐστι
καὶ
αἱρετὸν
|
καὶ |
ἐκ
πάσης
αὐτὸ
περιστάσεως
δεῖ |
[1, 6] |
καὶ
θηριώδεις,
οὓς
ἐκεῖνος
ἐξήλαυνεν
|
καὶ |
ἐκάθαιρεν;
καὶ
τί
ἂν
ἐποίει |
[1, 4] |
ὁρμᾷς
καὶ
ἀφορμᾷς,
πῶς
ὀρέγῃ
|
καὶ |
ἐκκλίνεις,
πῶς
ἐπιβάλλῃ
καὶ
{προ{ |
[1, 21] |
ἐγὼ
μὲν
ἀρκοῦμαι,
ἂν
ὀρέγωμαι
|
καὶ |
ἐκκλίνω
κατὰ
φύσιν,
ἂν
ὁρμῇ |
[1, 4] |
σου
τὸ
ἔργον;
ἐν
ὀρέξει
|
καὶ |
ἐκκλίσει,
ἵν´
ἀναπότευκτος
ᾖς
καὶ |
[1, 17] |
ἄλλη
ὁρμή;
τίς
δ´
ὄρεξιν
|
καὶ |
ἔκκλισιν
ἢ
ἄλλη
ὄρεξις
καὶ |
[1, 17] |
καὶ
ἔκκλισιν
ἢ
ἄλλη
ὄρεξις
|
καὶ |
ἔκκλισις;
ἄν
μοι’
φησί,
προσάγῃ |
[1, 1] |
καὶ
ἀφορμητικὴν
καὶ
ὀρεκτικήν
τε
|
καὶ |
ἐκκλιτικὴν
καὶ
ἁπλῶς
τὴν
χρηστικὴν |
[1, 6] |
αἰσθητοῖς
τυπούμεθα
ὑπ´
αὐτῶν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἐκλαμβάνομέν
τι
καὶ
ἀφαιροῦμεν
καὶ |
[1, 19] |
πινάκιον
θεραπεύω
καὶ
πλύνω
αὐτὸ
|
καὶ |
ἐκμάσσω
καὶ
τῆς
ληκύθου
ἕνεκα |
[1, 28] |
ἂν
δ´
ἀπολλύηταί
τι
τούτων
|
καὶ |
ἐκπολιορκῆται,
τότε
καὶ
αὐτὸς
ἀπόλλυται. |
[1, 4] |
ἐπέστραπται
τὴν
αὑτοῦ,
ταύτην
ἐξεργάζεσθαι
|
καὶ |
ἐκπονεῖν,
ὥστε
σύμφωνον
ἀποτελέσαι
τῇ |
[1, 11] |
οὗ
αὐτὸ
ἐπράξαμεν,
κἀκεῖνο
ἐξαίρειν
|
καὶ |
ἐκτέμνειν
πειρασόμεθα
μᾶλλον
ἢ
τὰ |
[1, 6] |
λέων
τοιοῦτος
ἐγένετο
καὶ
ὕδρα
|
καὶ |
{ἔλαφ{
ρ}
ος
καὶ
σῦς |
[1, 12] |
ἐλευθερία;
μὴ
γένοιτο.
μανία
γὰρ
|
καὶ
|
ἐλευθερία
εἰς
ταὐτὸν
οὐκ
ἔρχεται. |
[1, 12] |
μόνον
μένοντα
ἡσυχίαν
καλεῖν
αὐτὸ
|
καὶ |
ἐλευθερίαν
καὶ
ὅμοιον
τοῖς
θεοῖς |
[1, 25] |
καὶ
μελετᾶν
ἢ
ὅπως
ἀπαραπόδιστοι
|
καὶ |
ἐλεύθεροι
ἐσόμεθα.
παράδοξα
λέγουσιν
οἱ |
[1, 29] |
εἴληπταί
μού
τις
τοῦ
ἱματίου
|
καὶ |
ἕλκει
μ´
εἰς
τὴν
ἀγοράν, |
[1, 23] |
ἐγὼ
μὲν
οἶμαι
ὅτι
εἰ
|
καὶ |
ἐμαντεύσατο
ἡ
μήτηρ
σου
καὶ |
[1, 29] |
τραγῳδοὶ
οἰήσονται
ἑαυτοὺς
εἶναι
προσωπεῖα
|
καὶ
|
ἐμβάδας
καὶ
τὸ
σύρμα.
ἄνθρωπε, |
[1, 29] |
τὰς
ἐμβάδας
καὶ
τὸ
προσωπεῖον
|
καὶ |
ἐν
εἰδώλῳ
αὐτὸν
προαγάγῃ,
ἀπώλετο
|
[1, 1] |
χρηστικὴν
ταῖς
φαντασίαις,
ἧς
ἐπιμελούμενος
|
καὶ |
ἐν
ᾗ
τὰ
σαυτοῦ
τιθέμενος |
[1, 22] |
ὅτι
τὸ
ὅσιον
πάντων
προτιμητέον
|
καὶ |
ἐν
παντὶ
μεταδιωκτέον,
ἀλλὰ
πότερόν
|
[1, 11] |
ἀλλὰ
τοιοῦτόν
τι
ἄν,
οἷον
|
καὶ |
ἐν
Ῥώμῃ
τινὰ
ἦν
τὸ |
[1, 8] |
ἀπὸ
τῶν
ὀνομάτων
προσλάβοι.
ὅτι
|
καὶ |
ἐν
τῷ
καθόλου
πᾶσα
δύναμις |
[1, 25] |
λέγοντος;
τί
οὖν
θαυμαστὸν
εἰ
|
καὶ |
ἐν
φιλοσοφίᾳ
πολλὰ
τῶν
ἀληθῶν |
[1, 29] |
μένει;
ἂν
φωνὴν
ἔχῃ,
μένει.
|
Καὶ |
ἐνθάδε.
λάβε
ἡγεμονίαν.
λαμβάνω
καὶ |
[1, 8] |
τὰ
εἴδη
τῶν
ἐπιχειρημάτων
τε
|
καὶ |
ἐνθυμημάτων
ἐν
τοῖς
λόγοις
ἐκποιεῖ |
[1, 1] |
Νῦν
δ´
ἑνὸς
δυνάμενοι
ἐπιμελεῖσθαι
|
καὶ |
ἑνὶ
προσηρτηκέναι
ἑαυτοὺς
μᾶλλον
θέλομεν |
[1, 25] |
οὐκ
ἀκολουθεῖ
τῇ
ὑποθέσει.
οὕτως
|
καὶ |
ἐνταῦθα.
ἔστω
σε
εἶναι
δυστυχῆ. |
[1, 18] |
ᾖ;
τί
δ´
ἐν
Ὀλυμπίᾳ;
|
καὶ |
ἐνταῦθα
ὡσαύτως.
ἂν
ἀργυρίδιον
προβάλῃς, |
[1, 25] |
σαυτοῦ
ἀπώλεσας.
τοιαύτας
ἔχων
ὑποθήκας
|
καὶ |
ἐντολὰς
παρὰ
τοῦ
Διὸς
ποίας
|
[1, 5] |
ἔχει.
ἐκτέτμηται
τὸ
αἰδῆμον
αὐτοῦ
|
καὶ |
ἐντρεπτικὸν
καὶ
τὸ
λογικὸν
οὐκ |
[1, 2] |
αὐτὴν
πωλήσῃς.
τὸ
δὲ
μέγα
|
καὶ |
ἐξαίρετον
ἄλλοις
τάχα
προσήκει,
Σωκράτει |
[1, 17] |
Ἐπειδὴ
λόγος
ἐστὶν
ὁ
διαρθρῶν
|
καὶ |
ἐξεργαζόμενος
τὰ
λοιπά,
ἔδει
δ´ |
[1, 6] |
καὶ
οὐ
μόνον
θεατήν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἐξηγητὴν
αὐτῶν.
διὰ
τοῦτο
αἰσχρόν |
[1, 18] |
ἐκεῖνο
μᾶλλον
τοῦτον
τὸν
πεπλανημένον
|
καὶ |
ἐξηπατημένον
περὶ
τῶν
μεγίστων
καὶ |
[1, 11] |
οὐδὲν
ἦν
τὸ
κινῆσάν
σε
|
καὶ |
ἐξορμῆσαν
πρὸς
τὸ
ἀφεῖναι
τὸ |
[1, 21] |
με
καὶ
οἱ
ἀπαντῶντες
θαυμάζωσιν
|
καὶ |
ἐπακολουθοῦντες
ἐπικραυγάζωσιν·
ὦ
μεγάλου
φιλοσόφου. |
[1, 9] |
φιλόσοφον
ἡμῖν
δεήσει
ἄλλοις
θαρροῦντα
|
καὶ |
ἐπαναπαυόμενον
ἀποδημεῖν
καὶ
μὴ
ἐπιμελεῖσθαι |
[1, 16] |
ὑμνεῖν
τὸ
θεῖον
καὶ
εὐφημεῖν
|
καὶ |
ἐπεξέρχεσθαι
τὰς
χάριτας;
οὐκ
ἔδει |
[1, 29] |
ἐκεῖνοι
ποιοῦσιν.
ἅμα
μὲν
ἐπέστη
|
καὶ |
ἐπῄνεσεν
τὸν
τραγῳδόν,
ἅμα
δὲ |
[1, 7] |
τε
καὶ
ἀδοκίμων
δραχμῶν;
οὐκοῦν
|
καὶ |
ἐπὶ
λόγου
οὐκ
ἀρκεῖ
τὸ |
[1, 27] |
μήτηρ·
ἐξεκόπη,
ἀλλὰ
καὶ
ἄωρος
|
καὶ |
ἐπὶ
ξένης’
ἄκουσον
τῶν
ἐναντίων |
[1, 14] |
πρόσοδον
καὶ
ἄφοδον
τοσαύτη
παραλλαγὴ
|
καὶ |
ἐπὶ
τὰ
ἐναντία
μεταβολὴ
τῶν |
[1, 25] |
ὑποθετικῶν
λόγων
ἀναστρεφόμεθα,
οὕτως
δεῖ
|
καὶ |
ἐπὶ
τοῦ
βίου.
ἔστω
νύξ. |
[1, 4] |
ἕξιν
τέταται
καὶ
ταύτην
ἐκπονεῖ
|
καὶ |
ἐπὶ
τοῦτο
ἐκδεδήμηκε,
λέγω
αὐτῷ |
[1, 3] |
ἀποκλίναντες
λύκοις
ὅμοιοι
γινόμεθα,
ἄπιστοι
|
καὶ |
ἐπίβουλοι
καὶ
βλαβεροί,
οἱ
δὲ |
[1, 4] |
προκοπὴν
δ´
ἐν
ἄλλοις
ζητοῦμεν
|
καὶ |
ἐπιδείκνυμεν;
τί
ἔργον
ἀρετῆς;
εὔροια. |
[1, 17] |
αὐτό;
λέγουσιν
ὅτι
Χρύσιππος.
ἔρχομαι
|
καὶ |
ἐπιζητῶ
τί
λέγει
οὗτος
ὁ |
[1, 19] |
ἀλλ´
ὅταν
θέλῃ
εἶναι
Ὑέτιος
|
καὶ |
Ἐπικάρπιος
καὶ
πατὴρ
ἀνδρῶν
τε |
[1, 12] |
ἐκεῖνος
μετὰ
τῶν
Μοιρῶν
παρουσῶν
|
καὶ |
ἐπικλωθουσῶν
σου
τὴν
γένεσιν
ὥρισεν |
[1, 23] |
ἐμαυτοῦ,
μαίνομαι’
~Πρὸς
Ἐπίκουρον.
Ἐπινοεῖ
|
καὶ |
Ἐπίκουρος
ὅτι
φύσει
ἐσμὲν
κοινωνικοί, |
[1, 29] |
δύνῃ,
γίγνωσκε
ὅτι
παιδίον
ἐστὶ
|
καὶ
|
ἐπικρότει
αὐτῷ·
ἂν
δὲ
μὴ |
[1, 14] |
ἀπαραλόγιστον.
τίνι
γὰρ
ἄλλῳ
κρείττονι
|
καὶ |
ἐπιμελεστέρῳ
φύλακι
παρέδωκεν
ἡμῶν
ἕκαστον; |
[1, 12] |
ἔσται;
ἀλλὰ
δὴ
καὶ
ὄντων
|
καὶ |
ἐπιμελομένων
εἰ
μηδεμία
διάδοσις
εἰς |
[1, 17] |
ὅτι
τῶν
ἄλλων
ἐστὶ
διακριτικὰ
|
καὶ |
ἐπισκεπτικὰ
καὶ
ὡς
ἄν
τις |
[1, 14] |
Διί;
ἀλλ´
οὖν
οὐδὲν
ἧττον
|
καὶ |
ἐπίτροπον
ἑκάστῳ
παρέστησεν
τὸν
ἑκάστου |
[1, 4] |
ἀφορμαῖς,
ἵν´
ἀναμάρτητος,
ἐν
προςθέσει
|
καὶ |
ἐποχῇ,
ἵν´
ἀνεξαπάτητος.
πρῶτοι
δ´ |
[1, 11] |
ὥστ´
ἀφεθῆναι
μόνος
ὑπ´
αὐτῶν
|
καὶ |
ἔρημος;
(Οὐδαμῶς.
(Εὔξαιο
δ´
ἂν |
[1, 4] |
γὰρ
συμφώνως,
τοῦτό
μοι
δείκνυε
|
καὶ |
ἐρῶ
σοι
ὅτι
προκόπτεις·
εἰ |
[1, 16] |
ἔδει
καὶ
σκάπτοντας
καὶ
ἀροῦντας
|
καὶ |
ἐσθίοντας
ᾄδειν
τὸν
ὕμνον
τὸν |
[1, 2] |
ποιεῖν;
ἀποκόπτομεν
τοῦτο
τὸ
μέρος
|
καὶ |
ἔτι
εἰς
γυμνάσιον
προερχόμεθα;
οὐχ |
[1, 1] |
ὀλίγον
συνελκυσθεὶς
πάλιν
ἐξέτεινεν.
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἔτι
πρότερον
προσελθόντι
τις
Ἐπαφροδίτῳ |
[1, 13] |
θεοῖς,
Εἰ
δικαίως
ἔστιν,
ἔφη,
|
καὶ |
εὐγνωμόνως
καὶ
ἴσως
ἐγκρατῶς
καὶ |
[1, 1] |
μή
τις
οὖν
κωλύει
γελῶντα
|
καὶ |
εὐθυμοῦντα
καὶ
εὐροοῦντα;
εἰπὲ
τὰ |
[1, 28] |
τι
κανόνι,
ἀλλά
τι
ἐφάνη
|
καὶ |
εὐθὺς
ποιῶ
τὸ
φανέν.
κρείσσων |
[1, 15] |
καρπὸν
θέλεις
οὕτως
δι´
ὀλίγου
|
καὶ |
εὐκόλως
κτήσασθαι;
μηδ´
ἂν
ἐγώ |
[1, 8] |
τύχοι
γυμνασίας
ἐπιπλέον
καί
τινα
|
καὶ |
εὐπρέπειαν
ἀπὸ
τῶν
ὀνομάτων
προσλάβοι. |
[1, 16] |
πῶς
δὲ
καλὸν
τὸ
σύμβολον
|
καὶ
|
εὐπρεπὲς
καὶ
σεμνόν,
πόσῳ
κάλλιον |
[1, 6] |
τοῦτο
καὶ
μανία.
γενόμενα
δὲ
|
καὶ |
εὑρεθέντα
εὔχρηστα
ἦν
πρὸς
τὸ |
[1, 28] |
διαφέρει.
(Τίνι
οὖν
διαφέρει;
(Ζήτει
|
καὶ |
εὑρήσεις,
ὅτι
ἄλλῳ
διαφέρει.
ὅρα
|
[1, 4] |
ἐπαγγελίαν
εὐδαιμονίαν
ποιῆσαι
καὶ
ἀπάθειαν
|
καὶ |
εὔροιαν,
πάντως
καὶ
ἡ
προκοπὴ |
[1, 1] |
οὖν
κωλύει
γελῶντα
καὶ
εὐθυμοῦντα
|
καὶ |
εὐροοῦντα;
εἰπὲ
τὰ
ἀπόρρητα.
οὐ |
[1, 16] |
ἰδίᾳ
ἢ
ὑμνεῖν
τὸ
θεῖον
|
καὶ |
εὐφημεῖν
καὶ
ἐπεξέρχεσθαι
τὰς
χάριτας; |
[1, 16] |
τῆς
προνοίας
τῷ
γε
αἰδήμονι
|
καὶ |
εὐχαρίστῳ.
καὶ
μή
μοι
νῦν |
[1, 29] |
οὐδεὶς
αὐτοὺς
προάγει
οὐδὲ
ζευγνύει
|
καὶ |
εὔχονται
τῷ
θεῷ
καὶ
προσέρχονται |
[1, 9] |
τὴν
ἐπιστολὴν
ἀπέδωκέν
μοι
αὐτὴν
|
καὶ |
ἔφη
ὅτι
Ἐγὼ
βοηθηθῆναί
τι |
[1, 28] |
ἡ
ταλαίπωρος
περὶ
τῶν
μεγίστων
|
καὶ |
ἔχις
ἀντὶ
ἀνθρώπου
γέγονεν;
οὐχὶ |
[1, 17] |
τίς
λέγει
ταῦτα;
μόνος
Χρύσιππος
|
καὶ |
Ζήνων
καὶ
Κλεάνθης;
Ἀντισθένης
δ´ |
[1, 6] |
οὖν;
αὑτῷ
ταύτας
ἔδει
κατασκευάζειν
|
καὶ |
ζητεῖν
ποθεν
λέοντα
εἰσαγαγεῖν
εἰς
|
[1, 22] |
ἔστιν
ἀγαθὸν
ὑγίεια
καὶ
ἀρτιότης
|
καὶ |
ζωή,
ἀλλ´
οὐδὲ
τέκνα
οὐδὲ |
[1, 29] |
κύριος
οὐκ
ἔστιν,
ἀλλὰ
θάνατος
|
καὶ |
ζωὴ
καὶ
ἡδονὴ
καὶ
πόνος. |
[1, 19] |
συμφέροντος;
καὶ
πῶς
ἔτι
μία
|
καὶ |
ἡ
αὐτὴ
ἀρχὴ
πᾶσιν
ἔσται |
[1, 3] |
τὰ
ζῷα,
ὁ
λόγος
δὲ
|
καὶ |
ἡ
γνώμη
κοινὸν
πρὸς
τοὺς |
[1, 28] |
ἡ
Ἰλιὰς
οὐ
μόνον
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἡ
Ὀδύσσεια.
(Ἐκ
τοιούτου
οὖν |
[1, 11] |
δ´
ἄγνοια,
ἐκεῖ
καὶ
ἀμαθία
|
καὶ |
ἡ
περὶ
τὰ
ἀναγκαῖα
ἀπαιδευσία. |
[1, 6] |
δ´
ἄρρεν
καὶ
τὸ
θῆλυ
|
καὶ |
ἡ
προθυμία
ἡ
πρὸς
τὴν |
[1, 4] |
καὶ
ἀπάθειαν
καὶ
εὔροιαν,
πάντως
|
καὶ |
ἡ
προκοπὴ
ἡ
πρὸς
αὐτὴν |
[1, 6] |
ἐφ´
ὃ
κατέληξεν
ἐφ´
ἡμῶν
|
καὶ |
ἡ
φύσις.
κατέληξεν
δ´
ἐπὶ |
[1, 16] |
χιλίους,
δεινὸν
ἂν
ἦν,
οὕτω
|
καὶ |
ἡ
φύσις
πεποίηκε
τὰ
πρὸς |
[1, 2] |
ἔφη,
ἀνὴρ
δ´
Ὀλύμπια
κεκηρυγμένος
|
καὶ |
ἠγωνισμένος,
ἐν
τοιαύτῃ
τινὶ
χώρᾳ |
[1, 29] |
ἔστιν,
ἀλλὰ
θάνατος
καὶ
ζωὴ
|
καὶ |
ἡδονὴ
καὶ
πόνος.
ἐπεὶ
χωρὶς
|
[1, 25] |
εἰς
τοὺς
τῶν
συγκλητικῶν
τόπους
|
καὶ
|
ἡλιάζου.
καθόλου
γὰρ
ἐκείνου
μέμνησο, |
[1, 10] |
ὑμεῖς
οἱ
νέοι.
ἐπεί
τοι
|
καὶ |
ἡμεῖς
οἱ
γέροντες,
ὅταν
παίζοντας |
[1, 2] |
ἔχειν
ἀπαντᾷ
καὶ
συναίσθησις
αὐτῆς;
|
καὶ |
ἡμῶν
τοίνυν
ὅστις
ἂν
ἔχῃ |
[1, 6] |
ἐγένετο
Ἡρακλῆς
ἐν
τρυφῇ
τοιαύτῃ
|
καὶ
|
ἡσυχίᾳ
νυστάζων
ὅλον
τὸν
βίον· |
[1, 30] |
φυγὴν
καὶ
φυλακὴν
καὶ
δεσμὰ
|
καὶ
|
θάνατον
καὶ
ἀδοξίαν
τί
ἔλεγες |
[1, 16] |
ἐφυμνεῖν
ἔδει
καὶ
τὸν
μέγιστον
|
καὶ |
θειότατον
ὕμνον
ἐφυμνεῖν,
ὅτι
τὴν
|
[1, 19] |
ὁρμῆσαι
κατὰ
φύσιν;
ἐκεῖ
γὰρ
|
καὶ |
θεοῖς
εὐχαριστοῦμεν,
ὅπου
τὸ
ἀγαθὸν |
[1, 9] |
τὸ
σύστημα
τὸ
ἐξ
ἀνθρώπων
|
καὶ |
θεοῦ,
ἀπ´
ἐκείνου
δὲ
τὰ |
[1, 3] |
βλαβεροί,
οἱ
δὲ
λέουσιν,
ἄγριοι
|
καὶ |
θηριώδεις
καὶ
ἀνήμεροι,
οἱ
πλείους |
[1, 6] |
σῦς
καὶ
ἄδικοί
τινες
ἄνθρωποι
|
καὶ |
θηριώδεις,
οὓς
ἐκεῖνος
ἐξήλαυνεν
καὶ |
[1, 1] |
καὶ
στένοντα;
δεθῆναι·
μή
τι
|
καὶ |
θρηνοῦντα;
φυγαδευθῆναι·
μή
τις
οὖν |
[1, 17] |
τοίνυν
ἐπὶ
τὸν
ἐξηγητὴν
τοῦτον
|
καὶ |
θύτην
καὶ
λέγω
ὅτι
ἐπίσκεψαί |
[1, 29] |
ἤθελον
πλεῦσαι
ἐπ´
αὐτὸ
τοῦτο
|
καὶ |
ἰδεῖν,
τί
μου
ποιεῖ
ὁ |
[1, 16] |
ἔδει
ἡμᾶς
ποιεῖν
καὶ
κοινῇ
|
καὶ |
ἰδίᾳ
ἢ
ὑμνεῖν
τὸ
θεῖον |
[1, 2] |
Ταῦτα
εἶδεν
καὶ
Πρῖσκος
Ἑλουίδιος
|
καὶ |
ἰδὼν
ἐποίησε.
προσπέμψαντος
αὐτῷ
Οὐεσπασιανοῦ, |
[1, 9] |
ἐν
δυνάμει
τεταγμένους,
μάλιστ´
ἂν
|
καὶ |
ἰσχυροὶ
ὦσιν
καὶ
ὀργίλοι;
τί
|
[1, 8] |
εἰ
δὲ
καλὸς
ἦν
Πλάτων
|
καὶ |
ἰσχυρός,
ἔδει
κἀμὲ
καθήμενον
ἐκπονεῖν, |
[1, 13] |
δικαίως
ἔστιν,
ἔφη,
καὶ
εὐγνωμόνως
|
καὶ |
ἴσως
ἐγκρατῶς
καὶ
κοσμίως,
οὐκ |
[1, 29] |
παραδείγμασι
χρώμεθα,
ἀλλὰ
ἔχωμέν
τι
|
καὶ |
καθ´
ἡμᾶς
παράδειγμα.
ταῦτα
οὖν |
[1, 9] |
τρέφοντες
καὶ
ποτίζοντες
καὶ
ἀναπαύοντες
|
καὶ |
καθαίροντες,
εἶτα
δι´
αὐτὸ
συμπεριφερόμενοι |
[1, 1] |
πολλοῖς
προσδεδεμένοι
βαρούμεθα
ὑπ´
αὐτῶν
|
καὶ |
καθελκόμεθα.
διὰ
τοῦτο,
ἂν
ἄπλοια |
[1, 20] |
ἐπὶ
δὲ
ταλαιπώρου
ἡγεμονικοῦ
χάσκοντες
|
καὶ |
καθεύδοντες,
πᾶσαν
φαντασίαν
παραπροσδεχόμεθα·
ἡ |
[1, 11] |
μὲν
τοῦ
ἐλθεῖν
πρὸς
ἐμὲ
|
καὶ |
καθῆσθαι
νῦν
ἀκούοντα,
ἐμοὶ
δὲ |
[1, 20] |
πῶς
ἔχεις
περὶ
μὲν
τἀγαθὰ
|
καὶ |
κακὰ
ἀνειμένως,
περὶ
τἀδιάφορα
δ´ |
[1, 20] |
φρόνησις
τίνα
θεωρήσουσα
παρελήλυθεν;
ἀγαθὰ
|
καὶ |
κακὰ
καὶ
οὐδέτερα.
αὐτὴ
οὖν
|
[1, 12] |
φορὰν
καὶ
ἀφορίαν
καὶ
ἀρετὴν
|
καὶ |
κακίαν
καὶ
πάσας
τὰς
τοιαύτας |
[1, 3] |
τί
γάρ
ἐστιν
ἄλλο
λοίδορος
|
καὶ |
κακοήθης
ἄνθρωπος
ἢ
ἀλώπηξ
ἢ |
[1, 2] |
καὶ
ἄλογον,
καθάπερ
καὶ
ἀγαθὸν
|
καὶ |
κακὸν
ἄλλο
ἄλλῳ
καὶ
συμφέρον |
[1, 25] |
λοιπὸν
οἱ
μέν
εἰσι
κακαύστηροι
|
καὶ |
κακοστόμαχοι
καὶ
λέγουσιν
ἐγὼ
οὐ |
[1, 20] |
ὡς
δεῖ
πεπονθέναι
περὶ
ἀγαθῶν
|
καὶ |
κακῶν.
ἀλλὰ
πολλῆς
ἔχει
χρείαν |
[1, 19] |
ἀπροαιρέτων
{π}
ὡς
ὄντων
ἀγαθῶν
|
καὶ |
κακῶν,
πᾶσα
ἀνάγκη
θεραπεύειν
τοὺς |
[1, 18] |
καὶ
λωποδύται;
πεπλάνηνται
περὶ
ἀγαθῶν
|
καὶ |
κακῶν.
χαλεπαίνειν
οὖν
δεῖ
αὐτοῖς |
[1, 2] |
ἄλλοις
αἴτιον
τοῦ
εὐπρεπῆ
φαίνεσθαι
|
καὶ |
καλά.
τί
οὖν
μοι
λέγεις |
[1, 11] |
θαρροῦντες
ἀποφαινόμεθα
ὀρθόν
τε
εἶναι
|
καὶ |
καλόν;
(Ἔστω,
ἔφη.
(Τί
οὖν; |
[1, 11] |
σοι
κατὰ
φύσιν
τ´
εἶναι
|
καὶ |
καλόν;
(Πῶς
γὰρ
οὔ;
(Τί |
[1, 11] |
φιλόστοργον
κατὰ
φύσιν
τ´
ἐστὶ
|
καὶ |
καλόν,
τὸ
δ´
εὐλόγιστον
οὐ |
[1, 8] |
φιλοσοφίαν,
ἐπεί
τις
φιλόσοφος
ἅμα
|
καὶ |
καλὸς
ἦν
καὶ
φιλόσοφος;
οὐ |
[1, 23] |
οὐσίας
οὔτε
θαυμάζειν
οὔτ´
ἀποδέχεσθαι·
|
καὶ |
καλῶς
αὐτοῦ
κρατεῖ.
πῶς
οὖν |
[1, 6] |
ἐκείνου
καὶ
τῆς
ἄλλης
ἀλκῆς
|
καὶ |
καρτερίας
καὶ
γενναιότητος,
εἰ
μὴ |
[1, 12] |
δὲ
μόνον
καὶ
οὐχὶ
δὲ
|
καὶ |
κατ´
ἰδίαν
ἑκάστου·
πέμπτοι
δ´, |
[1, 9] |
οὔτε
διεξαγωγῆς
τῆς
{καταλλήλου{
ς}
|
καὶ |
κατὰ
φύσιν;
Ἐγὼ
μὲν
οἶμαι, |
[1, 29] |
ψέγουσιν,
κακολογοῦσιν.
ταῦτα
μέλλεις
μαρτυρεῖν
|
καὶ |
καταισχύνειν
τὴν
κλῆσιν
ἣν
κέκληκεν, |
[1, 6] |
αἰσχρόν
ἐστι
τῷ
ἀνθρώπῳ
ἄρχεσθαι
|
καὶ |
καταλήγειν
ὅπου
καὶ
τὰ
ἄλογα, |
[1, 25] |
ἂν
οὗ
σῴζω
τὸ
πρέπον
|
καὶ |
κατάλληλον.
λοιπὸν
οἱ
μέν
εἰσι |
[1, 17] |
δυνησόμεθά
τι
τῶν
ἄλλων
ἀκριβῶσαι
|
καὶ
|
καταμαθεῖν;
καὶ
πῶς
οἷόν
τε; |
[1, 6] |
τοῖς
ἔργοις,
ταῦτα
δὲ
θεάσασθαι
|
καὶ |
κατανοῆσαι
οὐκ
ἐπιθυμήσετε;
οὐκ
αἰσθήσεσθε |
[1, 19] |
Τί
οὖν
ἐστι
τὸ
ταράσσον
|
καὶ |
καταπλῆττον
τοὺς
πολλούς;
ὁ
τύραννος |
[1, 26] |
ἐμοῦσιν
ἢ
ἀπεπτοῦσιν·
εἶτα
στρόφοι
|
καὶ |
κατάρροιαι
καὶ
πυρετοί.
ἔδει
δ´ |
[1, 28] |
στάσεις
καὶ
ἀπωλείας
πολλῶν
ἀνθρώπων
|
καὶ |
κατασκαφὰς
πόλεων;
καὶ
τί
μέγα |
[1, 28] |
καλιὰς
χελιδόνων
ἢ
πελαργῶν
ἐμπρησθῆναι
|
καὶ |
κατασκαφῆναι;
(Ὅμοια
οὖν
ἐστι
ταῦτα |
[1, 6] |
καὶ
ἀκολούθως
τῇ
ἑκάστου
φύσει
|
καὶ |
κατασκευῇ
πράττωμεν,
οὐκέτι
τοῦ
τέλους |
[1, 28] |
{πλὴν
ὅτι
μὲν
ἐκ
δοκῶν
|
καὶ |
κεραμίδων
καὶ
πλίνθων
οἰκοδομεῖται
τὰ |
[1, 9] |
θεὸν
ποιητὴν
ἔχειν
καὶ
πατέρα
|
καὶ |
κηδεμόνα
οὐκέτι
ἡμᾶς
ἐξαιρήσεται
λυπῶν |
[1, 16] |
ἀδιάκριτον
ἔδει
τὸ
ζῷον
ἀπολειφθῆναι
|
καὶ |
κηρύσσειν
ἕκαστον
ἡμῶν
ὅτι
ἀνήρ |
[1, 1] |
μουσική·
πότερον
δ´
ᾀστέον
νῦν
|
καὶ |
κιθαριστέον
ἢ
οὔτε
ᾀστέον
οὔτε |
[1, 17] |
ταῦτα;
μόνος
Χρύσιππος
καὶ
Ζήνων
|
καὶ |
Κλεάνθης;
Ἀντισθένης
δ´
οὐ
λέγει; |
[1, 9] |
ἐξηρτημένων
καὶ
βαρούντων.
ἐνταῦθα
λῃσταὶ
|
καὶ |
κλέπται
καὶ
δικαστήρια
καὶ
οἱ |
[1, 22] |
μοι
ἱμάτιον
ἔχειν,
συμφέρει
μοι
|
καὶ |
κλέψαι
αὐτὸ
ἐκ
βαλανείου.
ἔνθεν |
[1, 29] |
σιώπα
λοιπόν.
Τούτων
δεῖ
μεμνῆσθαι
|
καὶ |
κληθέντα
εἴς
τινα
τοιαύτην
περίστασιν |
[1, 16] |
ἄλλο
τι
ἔδει
ἡμᾶς
ποιεῖν
|
καὶ |
κοινῇ
καὶ
ἰδίᾳ
ἢ
ὑμνεῖν |
[1, 7] |
ὁ
φρόνιμος,
ἀλλὰ
φεύξεται
ἐξέτασιν
|
καὶ |
κοινολογίαν;
καὶ
τίς
ἔτι
ἄλλος |
[1, 1] |
ὄντας
καὶ
σώματι
συνδεδεμένους
τοιούτῳ
|
καὶ |
κοινωνοῖς
τοιούτοις
πῶς
οἷόν
τ´ |
[1, 12] |
μέρη
τοῦ
σώματος
καὶ
κτῆσιν
|
καὶ |
κοινωνοὺς
ἔδωκεν.
Ταύτης
οὖν
τῆς |
[1, 16] |
μόνον
τροφαὶ
καὶ
πόμα,
ἀλλὰ
|
καὶ |
κοίτη
καὶ
τὸ
μὴ
δεῖσθαι |
[1, 9] |
ἐντεῦθέν
ποθεν
καλεῖς
σεαυτὸν
Ἀθηναῖον
|
καὶ |
Κορίνθιον;
ὁ
τοίνυν
τῇ
διοικήσει
|
[1, 13] |
καὶ
εὐγνωμόνως
καὶ
ἴσως
ἐγκρατῶς
|
καὶ |
κοσμίως,
οὐκ
ἔστι
καὶ
ἀρεστῶς |
[1, 25] |
πολύν,
ἐξέρχομαι.
τούτου
γὰρ
μεμνῆσθαι
|
καὶ |
κρατεῖν,
ὅτι
ἡ
θύρα
ἤνοικται. |
[1, 3] |
ὄντι
δύστηνα,
ἀλλὰ
ἔχεις
τι
|
καὶ |
κρεῖσσον
τῶν
σαρκιδίων.
τί
οὖν |
[1, 12] |
σῶμα
καὶ
μέρη
τοῦ
σώματος
|
καὶ |
κτῆσιν
καὶ
κοινωνοὺς
ἔδωκεν.
Ταύτης |
[1, 1] |
ἦν
ἄξιον,
τὸ
κράτιστον
ἁπάντων
|
καὶ |
κυριεῦον
οἱ
θεοὶ
μόνον
ἐφ´ |
[1, 9] |
καὶ
μεμαθηκώς,
ὅτι
τὸ
μέγιστον
|
καὶ |
κυριώτατον
καὶ
περιεκτικώτατον
πάντων
τοῦτό |
[1, 12] |
οὖν
μόνον
ἐπὶ
τοῦ
μεγίστου
|
καὶ |
κυριωτάτου,
τῆς
ἐλευθερίας,
ὡς
ἔτυχεν |
[1, 29] |
ὑπὸ
τῶν
ἰσχυροτέρων
εἰς
δεσμωτήριον
|
καὶ |
κώνειόν
τις
δῷ
τῷ
σωματίῳ |
[1, 29] |
Καὶ
ἐνθάδε.
λάβε
ἡγεμονίαν.
λαμβάνω
|
καὶ |
λαβὼν
δεικνύω,
πῶς
ἄνθρωπος
ἀναστρέφεται |
[1, 18] |
παῖς
φέρῃ,
κραύγαζε
καὶ
σπῶ
|
καὶ |
λέγε
πάντες
με
μισοῦσιν’
τίς |
[1, 14] |
τούτοις
παρακολουθεῖν.
(Τοῦτο
δέ
σοι
|
καὶ |
λέγει
τις,
ὅτι
ἴσην
ἔχεις |
[1, 29] |
ὅτι
ἔμελλεν
πίνειν
τὸ
φάρμακον,
|
καὶ |
λέγει
ὡς
γενναίως
ἡμᾶς
ἀποδεδάκρυκεν’ |
[1, 29] |
ἐνταῦθα
ὠδίνειν
αὐτὸν
ἐφ´
ἑαυτοῦ
|
καὶ |
λέγειν
ἐμοὶ
νῦν
περίστασιν
μὴ |
[1, 29] |
καλέσαντος
τοῦ
καιροῦ
κλάειν
δεῖ
|
καὶ
|
λέγειν
ἤθελον
ἔτι
μανθάνειν’
τίνα; |
[1, 29] |
(Οὔ,
ἀλλὰ
τοῖς
ἰδιώταις
συμπεριφέρεσθαι
|
καὶ |
λέγειν
οὗτος
ὃ
αὑτῷ
ἀγαθὸν |
[1, 28] |
ἤρτηται
τὰ
τηλικαῦτα;
(Τίνα
δὲ
|
καὶ |
λέγεις
τὰ
τηλικαῦτα;
πολέμους
καὶ |
[1, 29] |
γὰρ
παιδίοις,
ὅταν
προσελθόντα
κροτῇ
|
καὶ |
λέγῃ
σήμερον
Σατορνάλια
ἀγαθά’
λέγομεν |
[1, 17] |
τι
κατ´
ἀμφίβολον
φωνὴν
εἴπω
|
καὶ |
λέγῃς
μοι
διάστιξον’
οὐκ
ἔτι |
[1, 26] |
κλαίοντα
Ἐπαφροδίτου
τῶν
γονάτων
ἁπτόμενον
|
καὶ |
λέγοντα
ταλαιπωρεῖν·
ἀπολελεῖφθαι
γὰρ
αὐτῷ |
[1, 5] |
ἐπελθὸν
ἐν
μέσῳ
καὶ
ποιοῦσι
|
καὶ |
λέγουσι.
~Περὶ
προνοίας.
Ἀφ´
ἑκάστου |
[1, 25] |
μέν
εἰσι
κακαύστηροι
καὶ
κακοστόμαχοι
|
καὶ |
λέγουσιν
ἐγὼ
οὐ
δύναμαι
παρὰ |
[1, 17] |
τὸν
ἐξηγητὴν
τοῦτον
καὶ
θύτην
|
καὶ |
λέγω
ὅτι
ἐπίσκεψαί
μοι
τὰ |
[1, 24] |
ποθεν
ἴδῃ,
τρέχων
ἔλθῃ
τεταραγμένος
|
καὶ |
λέγων
ἤδη
παρεῖναι
τοὺς
πολεμίους. |
[1, 12] |
δὲ
μετὰ
ἀνθρώπων,
ἐπιβούλους
λέγεις
|
καὶ |
λῃστάς,
μέμφῃ
δὲ
καὶ
γονεῖς |
[1, 22] |
μέρους
οὐσίαις
καταλλήλως
τῇ
φύσει
|
καὶ |
λοιπὸν
διελεῖν,
ὅτι
τῶν
ὄντων |
[1, 10] |
δὲ
λαβὼν
πάντων
ἐκείνων
ἐξελάθετο
|
καὶ |
λοιπὸν
ἓν
ἐξ
ἑνὸς
ἐπισεσώρευκεν. |
[1, 4] |
ἐκεῖνα
περιποιεῖν
ἢ
κωλύειν
δυναμένοις·
|
καὶ |
λοιπὸν
ἕωθεν
ἀνιστάμενος
ταῦτα
τηρεῖ
|
[1, 20] |
ἐστιν
{τὸ}
ἐπικρῖνον;
τί
δὲ
|
καὶ |
λύχνον
ἅπτεις
καὶ
πονεῖς
ὑπὲρ |
[1, 18] |
λωποδύται.
(Τί
ἐστι
τὸ
κλέπται
|
καὶ |
λωποδύται;
πεπλάνηνται
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ |
[1, 18] |
πολλοῖς
χαλεπαίνομεν;
(Κλέπται,
φησίν,
εἰσὶ
|
καὶ |
λωποδύται.
(Τί
ἐστι
τὸ
κλέπται |
[1, 4] |
ἐγὼ’
καὶ
δυστυχίαν
καὶ
ἀτυχίαν
|
καὶ |
μαθεῖν,
τί
ἐστι
θάνατος,
τί |
[1, 20] |
χρείαν
παρασκευῆς
καὶ
πόνου
πολλοῦ
|
καὶ |
μαθημάτων.
τί
οὖν;
ἐλπίζεις
ὅτι |
[1, 3] |
δέ
τινες
ἐπὶ
τὴν
θείαν
|
καὶ |
μακαρίαν.
ἐπειδὴ
τοίνυν
ἀνάγκη
πάνθ´ |
[1, 11] |
θερμῶν
καὶ
ψυχρῶν
καὶ
σκληρῶν
|
καὶ |
μαλακῶν,
ποῖόν
τι;
(Τὴν
ἁφήν. |
[1, 8] |
καὶ
ταύτην
τὴν
ἀσχολίαν
προσλάβοιμεν;
|
καὶ |
μάλισθ´,
ὅτι
οὐ
μόνον
ἀσχολία
|
[1, 8] |
δύναμις
ἡ
ἐπιχειρητικὴ
καὶ
πιθανολογική,
|
καὶ
|
μάλιστ´
εἰ
τύχοι
γυμνασίας
ἐπιπλέον |
[1, 28] |
οὐ
δύναται.
πῶς
ἡ
λέγουσα
|
καὶ |
μανθάνω
μὲν
οἷα
δρᾶν
μέλλω |
[1, 6] |
σῦν
καὶ
ὕδραν;
μωρία
τοῦτο
|
καὶ |
μανία.
γενόμενα
δὲ
καὶ
εὑρεθέντα |
[1, 29] |
τοῦ
θεοῦ
κεκλημένος.
ἔρχου
σὺ
|
καὶ |
μαρτύρησόν
μοι·
σὺ
γὰρ
ἄξιος |
[1, 9] |
ἐξ
αὑτοῦ
τις
ἔχει,
περισσὸς
|
καὶ |
μάταιος
παρ´
ἄλλου
λαμβάνων.
ἐγὼ |
[1, 7] |
πατέρα
ἀποκτεῖναι,
τὸ
δ´
εἰκῇ
|
καὶ |
μάτην
καὶ
ὡς
ἔτυχεν
χρῆσθαι |
[1, 28] |
ἀνθρώποις
καὶ
τίνα
τὰ
μικρὰ
|
καὶ |
μεγάλα
ἐν
ἀνθρώποις.
Τί
ἐστιν |
[1, 2] |
λαβεῖν
τροφὰς
τοῦ
μὴ
λαβεῖν
|
καὶ |
μείζονα
ἀπαξίαν
τὸ
δαρῆναι
τοῦ |
[1, 14] |
πόθεν
δὲ
πρὸς
τὴν
αὔξησιν
|
καὶ |
μείωσιν
τῆς
σελήνης
καὶ
τὴν
|
[1, 18] |
ὄψιν
τὴν
διακριτικὴν
τῶν
λευκῶν
|
καὶ |
μελάνων,
ἀλλὰ
τὴν
γνώμην
τὴν
|
[1, 11] |
εἰ
ἐζητοῦμεν,
ἔφη,
περὶ
λευκῶν
|
καὶ |
μελάνων,
ποῖον
ἂν
κριτήριον
παρεκαλοῦμεν |
[1, 10] |
εὐθὺς
ἐμαυτῷ·
τί
δέ
μοι
|
καὶ |
μέλει
πῶς
ὁ
δεῖνα
ἀναγνῷ; |
[1, 25] |
δὲ
θέλομεν
πάντα
μᾶλλον
ἀσκεῖν
|
καὶ |
μελετᾶν
ἢ
ὅπως
ἀπαραπόδιστοι
καὶ |
[1, 29] |
λέγει
ἐκεῖνος;
ἐμὲ
δ´
Ἄνυτος
|
καὶ
|
Μέλητος
ἀποκτεῖναι
μὲν
δύνανται,
βλάψαι |
[1, 9] |
τῇ
διοικήσει
τοῦ
κόσμου
παρηκολουθηκὼς
|
καὶ |
μεμαθηκώς,
ὅτι
τὸ
μέγιστον
καὶ |
[1, 24] |
κοιμήσῃ
μόνον
θαρρῶν
καὶ
ῥέγκων
|
καὶ |
μεμνημένος
ὅτι
ἐν
τοῖς
πλουσίοις |
[1, 30] |
ε}
ιθι
λοιπὸν
ἔσω
θαρρῶν
|
καὶ |
μεμνημένος
τούτων
καὶ
ὄψει
τί |
[1, 19] |
ὄνομα.
(Γράψον
αὐτὸ
εἰς
λίθον
|
καὶ |
μενεῖ.
ἄγε
ἔξω
δὲ
Νικοπόλεως |
[1, 12] |
ὅλων
ἡμῶν
θ´
ἑκάστῳ
σῶμα
|
καὶ |
μέρη
τοῦ
σώματος
καὶ
κτῆσιν |
[1, 24] |
συγκατατάττω
ἐμαυτὸν
σὺν
τοῖς
πολλοῖς
|
καὶ |
μετὰ
πολλῶν
περιπατῶ.
τὸ
δὲ |
[1, 7] |
καὶ
τὴν
τοιαύτην
μεταβολήν
τε
|
καὶ |
μετάπτωσιν
αὐτῶν,
καθ´
ἣν
ἐν |
[1, 4] |
οὔτ´
ἐλεύθερος,
ἀλλ´
ἀνάγκη
μεταπίπτειν
|
καὶ |
μεταρριπίζεσθαι
ἅμα
ἐκείνοις
καὶ
αὐτόν, |
[1, 4] |
αὐτῷ
αὐτόθεν
πορεύεσθαι
εἰς
οἶκον
|
καὶ |
μὴ
ἀμελεῖν
τῶν
ἐκεῖ·
τοῦτο
|
[1, 8] |
τὸν
τρόπον
τοῦτον·
εἰ
ἐδανείσω
|
καὶ |
μὴ
ἀπέδωκας,
ὀφείλεις
μοι
τὸ
|
[1, 25] |
αὐτό.
Εἰ
ταῦτα
ἀληθῆ
ἐστι
|
καὶ |
μὴ
βλακεύομεν
μηδ´
ὑποκρινόμεθα
ὅτι |
[1, 27] |
γὰρ
γένεσις
πάθους
θέλειν
τι
|
καὶ |
μὴ
γίνεσθαι.
ἔνθεν
ἂν
μὲν |
[1, 7] |
τὸ
ἐπιμένειν
ἐπὶ
τοῦ
δανείου
|
καὶ |
μὴ
διαλελύσθαι
αὐτό,
οὕτως
οὐκ |
[1, 15] |
Τοῦτο
ζητῶ,
πῶς
ἂν
ἐκείνου
|
καὶ |
μὴ
διαλλασσομένου
κατὰ
φύσιν
ἔχοιμι, |
[1, 28] |
σῴζηται
τοῦτο
καὶ
περιτετειχισμένον
μένῃ
|
καὶ |
μὴ
διαφθείρηται
τὸ
αἰδῆμον
μηδὲ |
[1, 2] |
ἄνθρωπος,
ἀλλὰ
δεῖ
χειμασκῆσαι,
παρασκευάσασθαι
|
καὶ |
μὴ
εἰκῇ
προσπηδᾶν
ἐπὶ
τὰ |
[1, 4] |
τοῖς
θεοῖς
φίλον,
ταύτῃ
γινέσθω’
|
καὶ |
μὴ
ἐκεῖνα
τάλας
ἐγώ,
γέρων
|
[1, 9] |
ἄλλοις
θαρροῦντα
καὶ
ἐπαναπαυόμενον
ἀποδημεῖν
|
καὶ |
μὴ
ἐπιμελεῖσθαι
αὐτὸν
αὑτοῦ
καὶ |
[1, 25] |
καλῶς
ἐν
τῷ
ἀμφιθεάτρῳ;
(Ἄνθρωπε,
|
καὶ |
μὴ
θεώρει
καὶ
οὐ
μὴ |
[1, 29] |
λοιπὸν
ὅταν
ἀπειλῇ
ὁ
τύραννος
|
καὶ |
μὴ
καλῇ,
λέγω
τίνι
ἀπειλεῖ; |
[1, 16] |
τῷ
γε
αἰδήμονι
καὶ
εὐχαρίστῳ.
|
καὶ |
μή
μοι
νῦν
τὰ
μεγάλα· |
[1, 4] |
προκόπτεις·
εἰ
δ´
ἀσυμφώνως,
ἄπελθε
|
καὶ |
μὴ
μόνον
ἐξηγοῦ
τὰ
βιβλία, |
[1, 7] |
χρῆσθαι
ταῖς
φαντασίαις
ταῖς
αὑτοῦ
|
καὶ |
μὴ
παρακολουθεῖν
λόγῳ
μηδ´
ἀποδείξει |
[1, 12] |
μέν,
ἀργὸν
δὲ
καὶ
ἀμελὲς
|
καὶ |
μὴ
προνοεῖν
μηδενός·
τρίτοι
δ´ |
[1, 20] |
δοκιμάζειν
τὰς
φαντασίας
καὶ
διακρίνειν
|
καὶ |
μηδεμίαν
ἀδοκίμαστον
προσφέρεσθαι.
ὁρᾶτε
ἐπὶ |
[1, 22] |
πῶς
Ὑέτιος
καὶ
πῶς
Ἐπικάρπιος;
|
καὶ |
μήν,
ἂν
ἐνταῦθά
που
θῶμεν |
[1, 11] |
οὔτε
κηδομένων
ἀποθανεῖν;
(Μὴ
γένοιτο.
|
(Καὶ |
μὴν
ἐκεῖνό
γε
ἄνισον
καὶ |
[1, 6] |
κολεὸν
πρὸς
τὴν
μάχαιραν;
οὐδείς;
|
καὶ |
μὴν
ἐξ
αὐτῆς
τῆς
κατασκευῆς |
[1, 7] |
οὐχ
ὑγιῶς
παρεχώρησα
τὰ
ὡμολογημένα’
|
καὶ |
μὴν
οὐδὲ
τοῦτο
δίδοται.
ἀλλ´ |
[1, 11] |
κριτήριον
παραλάβωμεν;
(Οὐκ
οἶδ´,
ἔφη.
|
(Καὶ |
μὴν
τὸ
μὲν
τῶν
χρωμάτων |
[1, 15] |
εἶτα
συκῆς
μὲν
καρπὸς
ἄφνω
|
καὶ |
μιᾷ
ὥρᾳ
οὐ
τελειοῦται,
γνώμης |
[1, 18] |
των
τούτους
οὖν
τοὺς
καταράτους
|
καὶ |
μιαροὺς
ἔστω·
σὺ
πῶς
ποτ´ |
[1, 18] |
μίσει·
ἄφες
τοῦτο
τὸ
προσκοπτικὸν
|
καὶ |
μισητικόν·
μὴ
ἐ-
πης
τὰς |
[1, 14] |
τέχνας
τ´
ἄλλην
ἐπ´
ἄλλῃ
|
καὶ |
μνήμας
ἀπὸ
μυρίων
πραγμάτων
διασῴζεις· |
[1, 18] |
οὐ
χαλεπαίνεις.
γνῶθι
ὅτι
κλέπτης
|
καὶ |
μοιχὸς
ἐν
τοῖς
σοῖς
τόπον |
[1, 28] |
ποιήσει.
ὅπου
δὲ
τὸ
πρῶτον
|
καὶ |
μόνον
αἴτιόν
ἐστι
τοῦ
κατορθοῦν |
[1, 18] |
σὺ
πλακοῦντα
δεικνύων
ἀνθρώποις
λίχνοις
|
καὶ |
μόνος
αὐτὸν
καταπίνων
οὐ
θέλεις
|
[1, 9] |
με
τηρεῖν
αὐτὴν
καὶ
φυλάττειν
|
καὶ |
μυριάκις
πρότερον
αἱρεῖσθαι
ἀποθνῄσκειν
ἢ |
[1, 3] |
ἀποκλίνουσιν
τὴν
συγγένειαν
τὴν
ἀτυχῆ
|
καὶ
|
νεκράν,
ὀλίγοι
δέ
τινες
ἐπὶ |
[1, 28] |
μοι
τί
διαφέρει
οἰκία
ἀνθρώπου
|
καὶ |
νεοσσιὰ
πελαργοῦ
ὡς
οἴκησις.
(Ὅμοιον |
[1, 7] |
καὶ
δεινὸς
ἐρωτήσει
καὶ
ἀποκρίσει
|
καὶ |
νὴ
Δία
ἀνεξαπάτητός
τε
καὶ |
[1, 12] |
εἰς
ἀνθρώπους
ἐστὶν
ἐξ
αὐτῶν
|
καὶ |
νὴ
Δία
γε
καὶ
εἰς |
[1, 5] |
δ´
ἀπονεκρουμένης
οὐδὲν
ἡμῖν
μέλει.
|
καὶ |
νὴ
Δία
ἐπὶ
αὐτῆς
τῆς |
[1, 6] |
συντίθεμεν
τάδε
τινὰ
δι´
αὐτῶν
|
καὶ |
νὴ
Δία
μεταβαίνομεν
ἀπ´
ἄλλων |
[1, 18] |
τὸ
παθεῖν
ὅτι
οὐχ
ὑπάρχει
|
καὶ |
νὴ
Δία
τοῦ
ἐπισχεῖν
τὸ |
[1, 24] |
σά,
τὴν
λήκυθον,
τὴν
πήραν.
|
καὶ |
νῦν
ἂν
ᾖς
μεμνημένος
τῶν |
[1, 19] |
παρών·
ἐμὲ
γεγράφασιν;
εἰ
δὲ
|
καὶ |
νῦν
δύνασαι
παρεῖναι
πᾶσιν,
ἐὰν
|
[1, 11] |
τινὰ
ἢ
διώκειν,
τοῦθ´
ὅπερ
|
καὶ |
νῦν
ἐμοί
τε
καὶ
σοὶ |
[1, 11] |
ἐὰν
μείνῃς,
ὅτι
ἔδοξέν
σοι.
|
καὶ |
νῦν
ἐν
Ῥώμῃ
ἀνέρχῃ,
ὅτι |
[1, 24] |
θέλῃς
ὡς
ἀθλητὴς
νεανίσκῳ
χρῆσθαι.
|
καὶ |
νῦν
ἡμεῖς
γε
εἰς
τὴν |
[1, 11] |
καλὰ
καὶ
προσήκοντα,
ὀρθῶς
δοκεῖ;
|
καὶ |
νῦν
Ἰουδαίοις
καὶ
Σύροις
καὶ |
[1, 30] |
τί;
τὸ
σοὶ
ἀκολουθεῖν.
ταῦτα
|
καὶ |
νῦν
λέγεις;
ταὐτὰ
καὶ
νῦν |
[1, 30] |
ταῦτα
καὶ
νῦν
λέγεις;
ταὐτὰ
|
καὶ |
νῦν
λέγω.
{ἄπ{
ε}
ιθι
|
[1, 10] |
τί
οὖν;
ἡμεῖς
μόνοι
ῥᾳθυμοῦμεν
|
καὶ |
νυστάζομεν;
οὔ·
ἀλλὰ
πολὺ
πρότερον |
[1, 7] |
Τί
ἔτι
ἀργοὶ
καὶ
ῥᾴθυμοι
|
καὶ |
νωθροί
ἐσμεν
καὶ
προφάσεις
ζητοῦμεν, |
[1, 9] |
πτῶμα
ἡμῖν
χάρισαι
τοῦ
δεῖνος
|
καὶ |
ξέστην
αἱματίου’
τῷ
γὰρ
ὄντι
|
[1, 9] |
ὄντι
πτῶμα
ὁ
τοιοῦτός
ἐστι
|
καὶ |
ξέστης
αἱματίου,
πλέον
δ´
οὐδέν. |
[1, 9] |
ταῦτα
καὶ
οὐδὲν
πρὸς
ἡμᾶς
|
καὶ |
ὁ
θάνατος
οὐ
κακόν;
καὶ |
[1, 3] |
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
πάντες
προηγουμένως
|
καὶ |
ὁ
θεὸς
πατήρ
ἐστι
τῶν |
[1, 4] |
ἐστιν
ὁ
προκόπτων
ταῖς
ἀληθείαις
|
καὶ |
ὁ
μὴ
εἰκῇ
ἀποδεδημηκὼς
οὗτός |
[1, 23] |
καὶ
ἐμαντεύσατο
ἡ
μήτηρ
σου
|
καὶ |
ὁ
πατήρ,
ὅτι
μέλλεις
ταῦτα |
[1, 29] |
πλὴν
αὐτὴ
ἑαυτήν.
διὰ
τοῦτο
|
καὶ |
ὁ
τοῦ
θεοῦ
νόμος
κράτιστός |
[1, 14] |
ἀλλ´
ὁ
θεὸς
ἔνδον
ἐστὶ
|
καὶ |
ὁ
ὑμέτερος
δαίμων
ἐστίν.
καὶ |
[1, 4] |
ἐκπονῶν,
ὡς
ὁ
δρομεὺς
δρομικῶς
|
καὶ |
ὁ
φώνασκος
φωνασκικῶς·
οὗτός
ἐστιν |
[1, 12] |
ἑκάστου·
πέμπτοι
δ´,
ὧν
ἦν
|
καὶ |
Ὀδυσσεὺς
καὶ
Σωκράτης,
οἱ
λέγοντες |
[1, 16] |
δύναμιν
ἔδωκεν
τὴν
παρακολουθητικὴν
τούτοις
|
καὶ |
ὁδῷ
χρηστικήν.
τί
οὖν;
ἐπεὶ |
[1, 29] |
πεπλεγμένον
κομψῶς
προτείνατε,
ἵνα
γυμνασθῶ’
|
καὶ |
οἱ
ἀθληταὶ
τοῖς
κούφοις
νεανίσκοις |
[1, 4] |
μου
τοὺς
ἁλτῆρας’
ὄψει
σὺ
|
καὶ
|
οἱ
ἁλτῆρες,
ἐγὼ
τὸ
ἀποτέλεσμα |
[1, 21] |
καταπιὼν
περιπατεῖς;
ἤθελον,
ἵνα
με
|
καὶ |
οἱ
ἀπαντῶντες
θαυμάζωσιν
καὶ
ἐπακολουθοῦντες |
[1, 19] |
καταπλῆττον
τοὺς
πολλούς;
ὁ
τύραννος
|
καὶ |
οἱ
δορυφόροι;
πόθεν;
μὴ
γένοιτο· |
[1, 26] |
ὄντι
αἱ
μεγάλαι
ὗλαί
εἰσι
|
καὶ |
οἱ
ἐνθάδε
πλοῦτοι
ἐκεῖ
παίγνια |
[1, 9] |
λῃσταὶ
καὶ
κλέπται
καὶ
δικαστήρια
|
καὶ |
οἱ
καλούμενοι
τύραννοι
δοκοῦντες
ἔχειν
|
[1, 8] |
ἀναγκαιοτέρων
αὐτὴ
προσγένοιτ´
ἄν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
οἰήσεως
ἀφορμὴ
καὶ
τύφου
οὐχ |
[1, 4] |
ἐξελεῖν
τοῦ
αὑτοῦ
βίου
πένθη
|
καὶ |
οἰμωγὰς
καὶ
τὸ
οἴμοι’
καὶ |
[1, 9] |
αὐτὴν
ἐκείνην
τὴν
γωνίαν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὅλην
σου
τὴν
οἰκίαν
καὶ |
[1, 12] |
ἡσυχίαν
καλεῖν
αὐτὸ
καὶ
ἐλευθερίαν
|
καὶ |
ὅμοιον
τοῖς
θεοῖς
ἡγεῖσθαι
αὑτόν, |
[1, 2] |
ἀμελῶ
τοῦ
σώματος·
οὐδὲ
Κροῖσος
|
καὶ |
ὅμως
οὐκ
ἀμελῶ
τῆς
κτήσεως· |
[1, 2] |
ἐστιν.
οὐδὲ
γὰρ
Μίλων
ἔσομαι
|
καὶ |
ὅμως
οὐκ
ἀμελῶ
τοῦ
σώματος· |
[1, 9] |
τοῖς
ἀργυρώμασιν;
οὐδενί,
ἀλλ´
ἑαυτοῖς·
|
καὶ |
ὅμως
οὐκ
ἐπιλείπουσιν
αὐτοὺς
τροφαί. |
[1, 27] |
ἐμποδίζοντα
ἐκτυφλῶσαι,
κάθημαι
καὶ
στένω
|
καὶ |
ὃν
δύναμαι
λοιδορῶ,
τὸν
Δία |
[1, 12] |
ᾧ
γίνεται
πάντα
κατὰ
προαίρεσιν
|
καὶ |
ὃν
οὐδεὶς
δύναται
κωλῦσαι.
τί |
[1, 12] |
πῶς
ὑγιὲς
ἔσται;
ἀλλὰ
δὴ
|
καὶ |
ὄντων
καὶ
ἐπιμελομένων
εἰ
μηδεμία |
[1, 6] |
τὸν
τεχνίτην,
τὰ
δ´
ὁρατὰ
|
καὶ |
{ὅρας{
ε}
ις
καὶ
φῶς |
[1, 9] |
μάλιστ´
ἂν
καὶ
ἰσχυροὶ
ὦσιν
|
καὶ |
ὀργίλοι;
τί
γὰρ
ἡμῖν
ποιήσουσιν; |
[1, 1] |
τὴν
ὁρμητικήν
τε
καὶ
ἀφορμητικὴν
|
καὶ |
ὀρεκτικήν
τε
καὶ
ἐκκλιτικὴν
καὶ |
[1, 17] |
ἄγε
ἐπὶ
δὲ
τοῦ
ὀρεκτικοῦ
|
καὶ |
ὁρμητικοῦ
ἄλλως
ἔχει;
καὶ
τίς |
[1, 11] |
κατὰ
φύσιν
οὐδ´
ὀρθῶς
γίνεται.
|
(Καὶ |
ὅς·
Ἀλλ´
εἰ
ἐζητοῦμεν,
ἔφη, |
[1, 11] |
χρῇ
τῷ
πράγματι;
(Ἀθλίως,
ἔφη.
|
(Καὶ |
ὅς·
Τίνα
τρόπον;
οὐ
γὰρ |
[1, 28] |
ἐμὲ
καὶ
οὐ
κατ´
ἐμὲ
|
καὶ |
ὅσα
τούτοις
ὅμοια.
οὐ
δύναται |
[1, 9] |
σῶμα
καὶ
τὴν
κτῆσιν
αὐτοῦ
|
καὶ |
ὅσα
τούτων
ἕνεκα
ἀναγκαῖα
ἡμῖν |
[1, 11] |
μὴν
τὸ
μὲν
τῶν
χρωμάτων
|
καὶ |
ὀσμῶν,
ἔτι
δὲ
χυλῶν
κριτήριον |
[1, 20] |
ἡμᾶς,
πῶς
καὶ
τέχνην
ἐξευρήκαμεν
|
καὶ |
ὅσοις
ὁ
ἀργυρογνώμων
προσχρῆται
πρὸς |
[1, 28] |
γυναῖκες
ἄγωνται
καὶ
παιδία
αἰχμαλωτίζηται
|
καὶ |
ὅταν
αὐτοὶ
κατασφάζωνται,
ταῦτα
οὐκ |
[1, 28] |
ὅτ´
ἐπῆλθον
φασιν
οἱ
Ἕλληνες
|
καὶ |
ὅτε
ἐπόρθουν
τὴν
Τροίαν
καὶ |
[1, 28] |
καὶ
ὅτε
ἐπόρθουν
τὴν
Τροίαν
|
καὶ |
ὅτε
οἱ
ἀδελφοὶ
αὐτοῦ
ἀπώλλυντο; |
[1, 9] |
τὴν
πρὸς
τοὺς
θεοὺς
συγγένειαν
|
καὶ |
ὅτι
δεσμά
τινα
ταῦτα
προσηρτήμεθα |
[1, 18] |
πῶς
ἀπάνθρωπόν
ἐστιν
ὃ
λέγεις
|
καὶ |
ὅτι
ἐκείνῳ
ὅμοιον
τοῦτον
οὖν |
[1, 30] |
ἄλλος
ἄνωθεν
βλέπει
τὰ
γιγνόμενα
|
καὶ |
ὅτι
ἐκείνῳ
σε
δεῖ
μᾶλλον |
[1, 4] |
ἔκκλισις
πρὸς
κακά,
μεμαθηκὼς
δὲ
|
καὶ |
ὅτι
οὐκ
ἄλλως
τὸ
εὔρουν
|
[1, 7] |
ἁπλῶς
βλέπειν
τὸ
καθ´
αὑτὸν
|
καὶ |
οὐ
καθ´
αὑτὸν
ἐν
ἐρωτήσει |
[1, 28] |
τὸ
ἀσύμφορον,
τὸ
κατ´
ἐμὲ
|
καὶ |
οὐ
κατ´
ἐμὲ
καὶ
ὅσα |
[1, 18] |
ὠτίον
ἀλγῶ.
οἴμοι’
μὴ
λέγε.
|
καὶ |
οὐ
λέγω
ὅτι
οὐ
δέδοται
|
[1, 25] |
ἀμφιθεάτρῳ;
(Ἄνθρωπε,
καὶ
μὴ
θεώρει
|
καὶ |
οὐ
μὴ
θλιβῇς.
τί
πράγματα |
[1, 6] |
καὶ
τῶν
ἔργων
τῶν
αὐτοῦ,
|
καὶ |
οὐ
μόνον
θεατήν,
ἀλλὰ
καὶ |
[1, 28] |
δεῖξον
αὐτῇ
ἐναργῶς
ὅτι
ἐξηπάτηται
|
καὶ |
οὐ
ποιήσει·
μέχρι
δ´
ἂν |
[1, 11] |
ἢ
μὴ
δόξαι,
ἡμεῖς
κύριοι
|
καὶ |
οὐ
τὰ
ἐκτός.
(Οὕτως,
ἔφη. |
[1, 27] |
φαίνεται
ὅτι
ἔστιν
ἢ
ἔστι
|
καὶ |
οὐ
φαίνεται
ἢ
οὐκ
ἔστι |
[1, 9] |
καὶ
τοῖσδε.
οὐκ
ἀδιάφορα
ταῦτα
|
καὶ |
οὐδὲν
πρὸς
ἡμᾶς
καὶ
ὁ |
[1, 20] |
θεωρήσουσα
παρελήλυθεν;
ἀγαθὰ
καὶ
κακὰ
|
καὶ |
οὐδέτερα.
αὐτὴ
οὖν
τί
ἐστιν; |
[1, 8] |
τὸ
ἀργύριον·
οὐχὶ
ἐδανείσω
μὲν
|
καὶ |
οὐκ
ἀπέδωκας·
οὐ
μὴν
ὀφείλεις |
[1, 1] |
~Περὶ
τῶν
ἐφ´
ἡμῖν
|
καὶ |
οὐκ
ἐφ´
ἡμῖν.
Τῶν
ἄλλων |
[1, 26] |
τὰ
τέκνα.
οὐκοῦν
ἁμαρτάνω,
πάτερ,
|
καὶ |
οὐκ
οἶδα
τὸ
ἐπιβάλλον
ἐμαυτῷ
|
[1, 12] |
καὶ
προνοεῖν,
ἀλλὰ
τῶν
μεγάλων
|
καὶ |
οὐρανίων,
τῶν
δὲ
ἐπὶ
γῆς |
[1, 20] |
ἐφ´
ἡμῶν,
τί
τὸ
ὑποστατικὸν
|
καὶ
|
οὐσιῶδες.
ὅτι
τὸ
κοχλίου
ἀγαθὸν |
[1, 11] |
πραττομένων
ταὐτὸν
τοῦτο
αἴτιον
ἀποφανοῦμεν.
|
καὶ |
οὔτ´
οἰκέτην
ἔτι
αἰτιασόμεθα
οὔτε |
[1, 17] |
εἰ
γὰρ
αὐτὸς
ἑαυτόν,
δύναται
|
καὶ |
οὗτος.
εἰ
ἄλλου
δεησόμεθα,
ἄπειρον |
[1, 26] |
ὑποθετικοὺς
ἔφη
Νόμος
ὑποθετικός
ἐστι
|
καὶ |
οὗτος
τὸ
ἀκόλουθον
τῇ
ὑποθέσει |
[1, 12] |
ἀηδίαν,
ἀλλ´
ἑορτὴν
καὶ
πανήγυριν
|
καὶ |
οὕτως
πάντα
εὐαρέστως
δέχεσθαι.
τίς |
[1, 12] |
εἰσὶν
μέν,
μηδενὸς
δ´
ἐπιμελούμενοι,
|
καὶ |
οὕτως
πῶς
ὑγιὲς
ἔσται;
ἀλλὰ |
[1, 6] |
ὑποπίπτειν
τῇ
δυνάμει
τῇ
ὁρατικῇ,
|
καὶ |
οὕτως
τί
ὄφελος;
(Οὐδ´
ὁτιοῦν. |
[1, 12] |
καὶ
εἰς
ἐμέ,
πῶς
ἔτι
|
καὶ |
οὕτως
ὑγιές
ἐστιν;
πάντα
οὖν |
[1, 27] |
ἡμῖν·
ἢ
γὰρ
ἔστι
τινὰ
|
καὶ |
οὕτως
φαίνεται
ἢ
οὐκ
ὄντα |
[1, 20] |
τὸ
δηνάριον
τῷ
ψόφῳ
προσέχει
|
καὶ |
οὐχ
ἅπαξ
ἀρκεῖται
ψοφήσαντος,
ἀλλ´ |
[1, 12] |
ἀνθρωπίνων,
εἰς
κοινὸν
δὲ
μόνον
|
καὶ |
οὐχὶ
δὲ
καὶ
κατ´
ἰδίαν
|
[1, 6] |
καὶ
πίνειν
καὶ
τὸ
ἀναπαύεσθαι
|
καὶ |
ὀχεύειν
καὶ
τἆλλ´
ὅσα
ἐπιτελεῖ |
[1, 24] |
ἄλλων
λέγεις.
οὐκ
ἀπελεύσῃ
πάλιν
|
καὶ
|
ὄψει
ἀκριβέστερον
δίχα
τῆς
δειλίας; |
[1, 18] |
αὐτούς;
ἀλλὰ
δεῖξον
τὴν
πλάνην
|
καὶ |
ὄψει
πῶς
ἀφίστανται
τῶν
ἁμαρτημάτων. |
[1, 29] |
τούτων
ἄγαγέ
μοι
τὸν
Καίσαρα
|
καὶ |
ὄψει
πῶς
εὐσταθῶ.
ὅταν
δὲ |
[1, 20] |
θέλεις
γνῶναι,
ἀνάγνωθι
τὰ
Ζήνωνος
|
καὶ |
ὄψει.
τί
γὰρ
ἔχει
μακρὸν
|
[1, 30] |
ἔσω
θαρρῶν
καὶ
μεμνημένος
τούτων
|
καὶ |
ὄψει
τί
ἐστι
νέος
μεμελετηκὼς |
[1, 28] |
τοῖς
φαινομένοις
τοιαῦτα
κακὰ
ποιήσωσι
|
καὶ |
πάθωσιν,
ἐμοὶ
δὲ
μὴ
ἀρκῇ |
[1, 9] |
ἀγῶνα
ἀγωνίζεσθαι
τὸν
διδάσκαλον
ὑμῶν
|
καὶ |
παιδευτήν,
εἴ
τις
ἄρα
ἦν· |
[1, 28] |
διαφθείρηται.
(Ὅταν
οὖν
γυναῖκες
ἄγωνται
|
καὶ |
παιδία
αἰχμαλωτίζηται
καὶ
ὅταν
αὐτοὶ |
[1, 11] |
τούτου
γ´
ἕνεκα
γαμοῦσιν
ἄνθρωποι
|
καὶ |
παιδοποιοῦνται,
ὅπως
ἄθλιοι
ὦσιν,
ἀλλὰ |
[1, 11] |
τοῦτο
αὐτὸ
ὅτι
ἔδοξέν
σοι·
|
καὶ |
πάλιν,
ἐὰν
μείνῃς,
ὅτι
ἔδοξέν |
[1, 29] |
μὲν
δύνανται,
βλάψαι
δ´
οὔ’
|
καὶ |
πάλιν
εἰ
ταύτῃ
τῷ
θεῷ |
[1, 2] |
θλιβόμενον
ὡς
ὑπὸ
τοῦ
ἀλόγου
|
καὶ |
πάλιν
ἐπ´
οὐδὲν
οὕτως
ἑλκόμενον
|
[1, 22] |
εἰ
οὐ
δύναταί
μοι
βοηθῆσαι;
|
καὶ |
πάλιν
τί
μοι
καὶ
αὐτῷ, |
[1, 12] |
θόρυβον
μηδ´
ἀηδίαν,
ἀλλ´
ἑορτὴν
|
καὶ |
πανήγυριν
καὶ
οὕτως
πάντα
εὐαρέστως |
[1, 5] |
τὴν
μὲν
σωματικὴν
ἀπονέκρωσιν
φοβούμεθα
|
καὶ |
πάντ´
ἂν
μηχανησαίμεθα
ὑπὲρ
τοῦ
|
[1, 22] |
ἡμῖν·
ἐφ´
ἡμῖν
μὲν
προαίρεσις
|
καὶ |
πάντα
τὰ
προαιρετικὰ
ἔργα,
οὐκ |
[1, 7] |
ὑποθετικούς,
ἔτι
δὲ
ἠρωτῆσθαι
περαίνοντας
|
καὶ |
πάντας
ἁπλῶς
τοὺς
τοιούτους
λόγους |
[1, 12] |
μόνον
οὐκ
εἶναι
καλόν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
πάντων
αἴσχιστον
εἶναι.
πῶς
γὰρ |
[1, 18] |
ἐπὶ
σοί.
ταῦτα
ἂν
ἀφῇς
|
καὶ
|
παρὰ
μηδὲν
ἡγήσῃ,
τίνι
ἔτι |
[1, 6] |
αὐτοῖς
μηδ´
αἰσθάνεσθε
τίνα
εἰλήφατε
|
καὶ |
παρὰ
τίνος,
ἀλλὰ
κάθησθε
πενθοῦντες |
[1, 28] |
ἢ
τὸ
ψεῦδος;
τὸ
καθῆκον
|
καὶ |
παρὰ
τὸ
καθῆκον,
τὸ
συμφέρον |
[1, 11] |
κακῶν
καὶ
τῶν
κατὰ
φύσιν
|
καὶ |
παρὰ
φύσιν
τῷ
ἀνθρώπῳ
δοκεῖ |
[1, 6] |
πρὸς
τὰ
ἄλογα.
ἆρ´
οὖν
|
καὶ |
παρακολουθεῖ
τοῖς
γινομένοις
ἐκεῖνα;
οὐδαμῶς. |
[1, 6] |
φύσις.
κατέληξεν
δ´
ἐπὶ
θεωρίαν
|
καὶ |
παρακολούθησιν
καὶ
σύμφωνον
διεξαγωγὴν
τῇ |
[1, 6] |
χρῆσθαι
ὁπωσοῦν
ἀπαρκεῖ·
οὗ
δὲ
|
καὶ
|
παρακολουθητικὴ
τῇ
χρήσει,
τούτῳ
τὸ |
[1, 1] |
ἂν
ἄπλοια
ᾖ,
καθήμεθα
σπώμενοι
|
καὶ |
παρακύπτομεν
συνεχῶς·
τίς
ἄνεμος
πνεῖ; |
[1, 25] |
τὰ
δὲ
μὴ
σὰ
κωλυτὰ
|
καὶ |
παραποδιστά;
τίνα
οὖν
ἐντολὴν
ἔχων |
[1, 4] |
ἐπιβάλλῃ
καὶ
{προ{
ς}
τίθεσαι
|
καὶ |
παρασκευάζῃ,
πότερα
συμφώνως
τῇ
φύσει |
[1, 6] |
ἐγὼ
σοὶ
δείξω
ὅτι
ἀφορμὰς
|
καὶ |
παρασκευὴν
ἔχεις,
πρὸς
δὲ
τὸ |
[1, 7] |
ἀλλ´
ἄνευ
τινὸς
τοιαύτης
γυμνασίας
|
καὶ |
παρασκευῆς
φυλάττειν
οἷός
τ´
ἐστὶ |
[1, 14] |
ἑκάστῳ
παρέστησεν
τὸν
ἑκάστου
δαίμονα
|
καὶ |
παρέδωκεν
φυλάσσειν
αὐτὸν
αὐτῷ
καὶ |
[1, 7] |
ἐστὶ
τὸ
ἑξῆς;
τοῦτο
δεικνύτωσαν
|
καὶ |
παρέλκει
τὰ
θεωρήματα
ταῦτα
πάντα, |
[1, 6] |
χρεία
ἐστίν,
ἀλλ´
ἐστὲ
ἤδη
|
καὶ |
πάρεστε
τοῖς
ἔργοις,
ταῦτα
δὲ |
[1, 12] |
ἀφορίαν
καὶ
ἀρετὴν
καὶ
κακίαν
|
καὶ |
πάσας
τὰς
τοιαύτας
ἐναντιότητας
ὑπὲρ |
[1, 14] |
οἷός
τ´
ἐστὶ
πάντα
ἐφορᾶν
|
καὶ |
πᾶσιν
συμπαρεῖναι
καὶ
ἀπὸ
πάντων |
[1, 9] |
δὲ
τὸν
θεὸν
ποιητὴν
ἔχειν
|
καὶ |
πατέρα
καὶ
κηδεμόνα
οὐκέτι
ἡμᾶς |
[1, 19] |
θέλῃ
εἶναι
Ὑέτιος
καὶ
Ἐπικάρπιος
|
καὶ |
πατὴρ
ἀνδρῶν
τε
θεῶν
τε, |
[1, 28] |
καὶ
προβάτων.
οἰκημάτια
ἐνεπρήσθη
ἀνθρώπων·
|
καὶ |
πελαργῶν
νεοσσιαί.
τί
μέγα
ἢ |
[1, 12] |
τοῖς
γονεῦσιν;
ἔστω
κακὸς
υἱὸς
|
καὶ |
πενθείτω.
δυσαρεστεῖ
τοῖς
τέκνοις;
ἔστω |
[1, 6] |
τρέμοντες,
τῶν
δὲ
συμβαινόντων
ὀδυρόμενοι
|
καὶ
|
πενθοῦντες
καὶ
στένοντες·
εἶτα
τοῖς |
[1, 4] |
καὶ
ἀναγκαιότατοι.
ἂν
δὲ
τρέμων
|
καὶ
|
πενθῶν
ζητῇς
ἀπερίπτωτος
εἶναι,
ἄρα |
[1, 27] |
δύναμαι
συνηγορῆσαι
τῇ
συνηθείᾳ.
εἰ
|
καὶ
|
περὶ
ἀγριδίου
πραγμάτιον
εἶχον,
ἄλλον |
[1, 14] |
μὲν
περὶ
τῆς
θείας
διοικήσεως
|
καὶ |
περὶ
ἑκάστου
τῶν
θείων,
ὁμοῦ |
[1, 17] |
ἐπίσκεψις’
Σωκράτης
δ´
οὐ
λέγει;
|
καὶ |
περὶ
τίνος
γράφει
Ξενοφῶν,
ὅτι |
[1, 8] |
γεγυμνασμένος
οὗτος
ἂν
ἱκανὸς
εἴη
|
καὶ |
περὶ
τὸν
ἀτελῆ
οὐδὲν
ἧττον. |
[1, 17] |
καὶ
τὰ
λογικὰ
ἄκαρπά
ἐστι.
|
καὶ |
περὶ
τούτου
μὲν
ὀψόμεθα.
εἰ |
[1, 14] |
ἑκάστου
τῶν
θείων,
ὁμοῦ
δὲ
|
καὶ |
περὶ
τῶν
ἀνθρωπίνων
πραγμάτων
ἐνθυμεῖσθαι |
[1, 10] |
κατατρέχων
τοῦ
προτέρου
ἑαυτοῦ
βίου
|
καὶ
|
περὶ
τῶν
ἑξῆς
ἐπαγγελλόμενος,
ὅτι |
[1, 1] |
γραπτέον,
ἡ
γραμματικὴ
οὐκ
ἐρεῖ.
|
καὶ |
περὶ
τῶν
μελῶν
ὡσαύτως
ἡ |
[1, 16] |
μὴ
περὶ
αὑτῶν
μόνον
ἀλλὰ
|
καὶ |
περὶ
τῶν
προβάτων
καὶ
τῶν |
[1, 14] |
καὶ
τὸν
ἥλιον
αὐτὸν
πεποιηκὼς
|
καὶ |
περιάγων
μέρος
ὄντ´
αὐτοῦ
μικρὸν |
[1, 9] |
ὅτι
τὸ
μέγιστον
καὶ
κυριώτατον
|
καὶ |
περιεκτικώτατον
πάντων
τοῦτό
ἐστι
τὸ |
[1, 9] |
δῆλον
ὅτι
ἀπὸ
τοῦ
κυριωτέρου
|
καὶ |
περιέχοντος
οὐ
μόνον
αὐτὴν
ἐκείνην |
[1, 26] |
εἰ
γὰρ
ἐπὶ
πάσης
ὕλης
|
καὶ |
περιστάσεως
βουλόμεθα
τηρῆσαι
τὸ
κατὰ |
[1, 28] |
ἡ
διαφορά.
ἂν
σῴζηται
τοῦτο
|
καὶ |
περιτετειχισμένον
μένῃ
καὶ
μὴ
διαφθείρηται |
[1, 12] |
τῶν
περὶ
ἡμᾶς
ὡς
ἔχει
|
καὶ |
πέφυκεν
αὐτοὶ
τὴν
γνώμην
τὴν |
[1, 8] |
λόγους
τούτους
καταπατήσας
ἐπηρμένος
ἡμῖν
|
καὶ |
πεφυσημένος
περιπατεῖ
μηδ´
ἀνεχόμενος,
ἄν |
[1, 28] |
οἰκίδια,
ἡ
δ´
ἐκ
ῥάβδων
|
καὶ |
πηλοῦ.
Οὐδενὶ
οὖν
διαφέρει
ἄνθρωπος |
[1, 8] |
γάρ
ἐστι
δύναμις
ἡ
ἐπιχειρητικὴ
|
καὶ |
πιθανολογική,
καὶ
μάλιστ´
εἰ
τύχοι |
[1, 6] |
ἐκείνοις
μὲν
ἀρκεῖ
τὸ
ἐσθίειν
|
καὶ |
πίνειν
καὶ
τὸ
ἀναπαύεσθαι
καὶ |
[1, 1] |
ἀποκεφαλισθῆναι;
ἐκτείνας
γὰρ
τὸν
τράχηλον
|
καὶ |
πληγεὶς
καὶ
πρὸς
αὐτὴν
τὴν |
[1, 28] |
μὲν
ἐκ
δοκῶν
καὶ
κεραμίδων
|
καὶ |
πλίνθων
οἰκοδομεῖται
τὰ
οἰκίδια,
ἡ |
[1, 9] |
καὶ
πρότερον
μὲν
ἐπιφανὴς
ὢν
|
καὶ |
πλούσιος,
ὕστερον
δ´
ἐκπεπτωκὼς
ἁπάντων |
[1, 19] |
γὰρ
ἐγὼ
τὸ
πινάκιον
θεραπεύω
|
καὶ |
πλύνω
αὐτὸ
καὶ
ἐκμάσσω
καὶ
|
[1, 9] |
ἡμᾶς
ἐξαιρήσεται
λυπῶν
καὶ
φόβων;
|
(Καὶ |
πόθεν
φάγω,
φησίν,
μηδὲν
ἔχων; |
[1, 28] |
δὲ
μὴ
ἀρκῇ
τὸ
φαινόμενον;
|
καὶ |
ποία
τραγῳδία
ἄλλην
ἀρχὴν
ἔχει; |
[1, 29] |
τὸ
δεσμωτήριον,
ἰδοὺ
μέλλεις
τραχηλοκοπεῖσθαι’
|
καὶ
|
ποίαν
ἔπραξα
ἂν
εἰσαγωγήν,
ἵν´, |
[1, 10] |
ἐστιν
ἡ
τοῦ
κόσμου
διοίκησις
|
καὶ |
ποίαν
τινὰ
χώραν
ἐν
αὐτῷ |
[1, 14] |
δὲ
τοσούτους
ἀφ´
οὕτω
πολλῶν
|
καὶ |
ποικίλων
πραγμάτων
ἐν
τῇ
σαυτοῦ |
[1, 5] |
ἐκείνης;
οὐδέν’
ἔτι
τούτῳ
διαλέγομαι;
|
καὶ |
ποῖον
αὐτῷ
πῦρ
ἢ
ποῖον
|
[1, 10] |
δὲ
καὶ
τίς
εἶ
σὺ
|
καὶ |
ποῖόν
τι
σοῦ
τὸ
ἀγαθὸν |
[1, 5] |
πᾶν
τὸ
ἐπελθὸν
ἐν
μέσῳ
|
καὶ |
ποιοῦσι
καὶ
λέγουσι.
~Περὶ
προνοίας. |
[1, 30] |
τὸ
τοιοῦτον
τί
οὕτως
μεγάλα
|
καὶ |
πολλὰ
παρασκευαζόμεθα
πρὸς
τὸ
μηδέν; |
[1, 28] |
ἔχει
μέγα
πολλοὺς
βοῦς
ἀποθανεῖν
|
καὶ |
πολλὰ
πρόβατα
καὶ
πολλὰς
καλιὰς |
[1, 28] |
βοῦς
ἀποθανεῖν
καὶ
πολλὰ
πρόβατα
|
καὶ |
πολλὰς
καλιὰς
χελιδόνων
ἢ
πελαργῶν |
[1, 1] |
ἑαυτοὺς
μᾶλλον
θέλομεν
πολλῶν
ἐπιμελεῖσθαι
|
καὶ |
πολλοῖς
προσδεδέσθαι
καὶ
τῷ
σώματι |
[1, 16] |
ἕτοιμα
γέγονεν,
οὐ
μόνον
τροφαὶ
|
καὶ |
πόμα,
ἀλλὰ
καὶ
κοίτη
καὶ |
[1, 20] |
τί
δὲ
καὶ
λύχνον
ἅπτεις
|
καὶ |
πονεῖς
ὑπὲρ
ἡμῶν
καὶ
τηλικαῦτα |
[1, 29] |
θάνατος
καὶ
ζωὴ
καὶ
ἡδονὴ
|
καὶ |
πόνος.
ἐπεὶ
χωρὶς
τούτων
ἄγαγέ |
[1, 20] |
ἀλλὰ
πολλῆς
ἔχει
χρείαν
παρασκευῆς
|
καὶ |
πόνου
πολλοῦ
καὶ
μαθημάτων.
τί |
[1, 1] |
τέ
ἐστι
καὶ
τί
δύναται
|
καὶ |
πόσου
ἀξία
οὖσα
ἐλήλυθεν,
καὶ |
[1, 2] |
εἰδώς,
πόσου
ἄξιος
εἶ
σεαυτῷ
|
καὶ |
πόσου
σεαυτὸν
πιπράσκεις·
ἄλλοι
γὰρ |
[1, 6] |
μύξας
γίνεσθαι
ἐν
τῷ
κόσμῳ;
|
(Καὶ |
πόσῳ
κρεῖττον
ἀπομύξασθαί
σε
ἢ |
[1, 7] |
πῶς
τί
τισιν
ἀκόλουθον
γίνεται
|
καὶ |
ποτὲ
μὲν
ἓν
ἑνὶ
ἀκολουθεῖ, |
[1, 9] |
τούτου
δεδεμένοι
καὶ
τοῦτο
τρέφοντες
|
καὶ |
ποτίζοντες
καὶ
ἀναπαύοντες
καὶ
καθαίροντες, |
[1, 19] |
σὺ
γὰρ
ἔχεις;
ὁρμὴν
ἀναμάρτητον;
|
καὶ |
ποῦ
σοι
μέτεστιν;
ἄγε,
ἐν |
[1, 27] |
ἐκεῖνο
οὐ
πίπτει
εἰς
ἡμᾶς;
|
καὶ
|
ποῦ
φύγω
τὸν
θάνατον;
μηνύσατέ |
[1, 22] |
ὅτι
τὸ
δίκαιον
καλόν
ἐστι
|
καὶ |
πρέπον;
πότ´
οὖν
ἡ
μάχη |
[1, 2] |
ἔτι
πορφύρα
ἔσομαι;
Ταῦτα
εἶδεν
|
καὶ |
Πρῖσκος
Ἑλουίδιος
καὶ
ἰδὼν
ἐποίησε. |
[1, 4] |
ὀρέγῃ
καὶ
ἐκκλίνεις,
πῶς
ἐπιβάλλῃ
|
καὶ |
{προ{
ς}
τίθεσαι
καὶ
παρασκευάζῃ, |
[1, 28] |
σώματα
ἀπώλετο
ἀνθρώπων·
καὶ
βοῶν
|
καὶ |
προβάτων.
οἰκημάτια
ἐνεπρήσθη
ἀνθρώπων·
καὶ |
[1, 2] |
μόνος
αἰσθάνεται
τῆς
αὑτοῦ
παρασκευῆς
|
καὶ
|
προβέβληκεν
ἑαυτὸν
ὑπὲρ
τῆς
ἀγέλης |
[1, 22] |
Προλήψεις
κοιναὶ
πᾶσιν
ἀνθρώποις
εἰσίν·
|
καὶ |
πρόληψις
προλήψει
οὐ
μάχεται.
τίς |
[1, 12] |
τρίτοι
δ´
οἱ
καὶ
εἶναι
|
καὶ |
προνοεῖν,
ἀλλὰ
τῶν
μεγάλων
καὶ |
[1, 28] |
ἢ
εὐτυχεῖν,
ἐνθάδε
μόνον
εἰκαῖοι
|
καὶ |
προπετεῖς.
οὐδαμοῦ
ὅμοιόν
τι
ζυγῷ, |
[1, 3] |
ὅσοι
πρὸς
πίστιν
οἴονται
γεγονέναι
|
καὶ |
πρὸς
αἰδῶ
καὶ
πρὸς
ἀσφάλειαν |
[1, 3] |
οἴονται
γεγονέναι
καὶ
πρὸς
αἰδῶ
|
καὶ
|
πρὸς
ἀσφάλειαν
τῆς
χρήσεως
τῶν |
[1, 1] |
γὰρ
τὸν
τράχηλον
καὶ
πληγεὶς
|
καὶ |
πρὸς
αὐτὴν
τὴν
πληγὴν
ἀσθενῆ |
[1, 6] |
πολλὰ
δὲ
κοινὰ
εὑρήσεις
ἡμῖν
|
καὶ |
πρὸς
τὰ
ἄλογα.
ἆρ´
οὖν |
[1, 2] |
οἶδεν
ὅτι
ὁ
Καῖσαρ
θέλει,
|
καὶ
|
προσεπισωρεύσει
ἔτι
πλείονα.
Τοῦτον
τὸν |
[1, 26] |
οἶδεν
τοὺς
ὑποθετικοὺς
ἀναγιγνώσκει
ταῦτα
|
καὶ |
προσέρχεται
τοῖς
φιλοσόφοις,
οὗτος
ἄλλο
|
[1, 29] |
ζευγνύει
καὶ
εὔχονται
τῷ
θεῷ
|
καὶ |
προσέρχονται
τοῖς
ἐπιτρόποις
δεόμενοι
μονομαχῆσαι, |
[1, 3] |
ἀτυχέστερον
καὶ
ταπεινότερον;
ὁρᾶτε
οὖν
|
καὶ |
προσέχετε,
μή
τι
τούτων
ἀποβῆτε |
[1, 26] |
οὐκ
οἶδα
τὸ
ἐπιβάλλον
ἐμαυτῷ
|
καὶ |
προσῆκον·
εἰ
μὲν
οὐδὲ
μαθητόν |
[1, 11] |
ἃ
δοκεῖ
τισιν
εἶναι
καλὰ
|
καὶ |
προσήκοντα,
ὀρθῶς
δοκεῖ;
καὶ
νῦν |
[1, 6] |
καὶ
ἐκλαμβάνομέν
τι
καὶ
ἀφαιροῦμεν
|
καὶ |
προστίθεμεν
καὶ
συντίθεμεν
τάδε
τινὰ |
[1, 9] |
ὡς
ἐδόκει
τοῖς
πολλοῖς
ἠτυχηκὼς
|
καὶ |
πρότερον
μὲν
ἐπιφανὴς
ὢν
καὶ |
[1, 7] |
καὶ
ῥᾴθυμοι
καὶ
νωθροί
ἐσμεν
|
καὶ |
προφάσεις
ζητοῦμεν,
καθ´
ἃς
οὐ |
[1, 27] |
πιθανότητας
τὰς
προλήψεις
ἐναργεῖς
ἐσμηγμένας
|
καὶ |
προχείρους
ἔχειν
δεῖ.
Ὅταν
θάνατος |
[1, 20] |
ἔργον
τοῦ
φιλοσόφου
τὸ
μέγιστον
|
καὶ |
πρῶτον
δοκιμάζειν
τὰς
φαντασίας
καὶ |
[1, 26] |
ἀπεπτοῦσιν·
εἶτα
στρόφοι
καὶ
κατάρροιαι
|
καὶ |
πυρετοί.
ἔδει
δ´
ἐφιστάνειν,
εἰ |
[1, 12] |
ἂν
εὐαρεστοίην
τῇ
θείᾳ
διοικήσει
|
καὶ |
πῶς
ἂν
γενοίμην
ἐλεύθερος;
ἐλεύθερος |
[1, 12] |
ἐγὼ
ἐν
παντὶ
τοῖς
θεοῖς
|
καὶ
|
πῶς
ἂν
εὐαρεστοίην
τῇ
θείᾳ |
[1, 22] |
τοὺς
κοινωνοὺς
οἵαν
δεῖ!
ἀναστροφήν;
|
καὶ |
πῶς
ἐνδέχεται;
ἐγὼ
γὰρ
πέφυκα |
[1, 22] |
ἔτι
Σωτὴρ
καὶ
πῶς
Ὑέτιος
|
καὶ |
πῶς
Ἐπικάρπιος;
καὶ
μήν,
ἂν |
[1, 7] |
ὡς
ἔτυχεν
ἀναστρέφεσθαι
ἐν
λόγῳ;
|
καὶ |
πῶς
ἔτι
ἔσται
τοιοῦτος
οἷον |
[1, 19] |
αὑτοῦ
καὶ
τοῦ
ἰδίου
συμφέροντος;
|
καὶ |
πῶς
ἔτι
μία
καὶ
ἡ |
[1, 2] |
λέγεις
ὅτι
ἐξομοιώθητι
τοῖς
πολλοῖς’
|
καὶ |
πῶς
ἔτι
πορφύρα
ἔσομαι;
Ταῦτα |
[1, 22] |
δαίμοσιν,
ὡς
πυρετῷ
τῷ
Διί;
|
καὶ |
πῶς
ἔτι
Σωτὴρ
καὶ
πῶς |
[1, 9] |
πόθεν
φάγω,
φησίν,
μηδὲν
ἔχων;
|
(Καὶ |
πῶς
οἱ
δοῦλοι,
πῶς
οἱ |
[1, 7] |
καθήκει
ποιεῖν;
προσδέχεσθαι
τὸ
ψεῦδος;
|
καὶ |
πῶς
οἷόν
τ´;
ἀλλὰ
λέγειν |
[1, 11] |
δοκοῦντα
περὶ
τροφῆς
ὀρθῶς
δοκεῖν;
|
(Καὶ |
πῶς
οἷόν
τε;
(Ἀλλ´
οἶμαι
|
[1, 12] |
τί
γάρ;
ἐνδέχεται
φυγεῖν
ἀνθρώπους;
|
καὶ |
πῶς
οἷόν
τε;
ἀλλὰ
συνόντας |
[1, 11] |
πρὸς
τὸ
ἀφεῖναι
τὸ
παιδίον;
|
καὶ |
πῶς
οἷόν
τε;
ἀλλὰ
τοιοῦτόν
|
[1, 17] |
τῶν
ἄλλων
ἀκριβῶσαι
καὶ
καταμαθεῖν;
|
καὶ |
πῶς
οἷόν
τε;
ναί·
ἀλλ´ |
[1, 20] |
πῶς
ἔχεις
πρὸς
τὸ
ἐκτυφλωθῆναι
|
καὶ |
πῶς
πρὸς
τὸ
ἐξαπατηθῆναι
καὶ |
[1, 22] |
Διί;
καὶ
πῶς
ἔτι
Σωτὴρ
|
καὶ |
πῶς
Ὑέτιος
καὶ
πῶς
Ἐπικάρπιος; |
[1, 16] |
καὶ
τῶν
ὄνων,
πῶς
ἐνδύσηται
|
καὶ |
πῶς
ὑποδήσηται,
πῶς
φάγῃ,
πῶς |
[1, 16] |
προσδεόμενα.
οὕτως
ἓν
παιδίον
μικρὸν
|
καὶ |
ῥάβδῳ
ἐλαύνει
τὰ
πρόβατα.
νῦν |
[1, 9] |
χρόνος
οὗτος
ὁ
τῆς
οἰκήσεως
|
καὶ |
ῥᾴδιος
τοῖς
οὕτω
διακειμένοις.
ποῖος |
[1, 7] |
τοῦ
σπουδαίου.
Τί
ἔτι
ἀργοὶ
|
καὶ |
ῥᾴθυμοι
καὶ
νωθροί
ἐσμεν
καὶ |
[1, 24] |
εὕρῃς,
χαμαὶ
κοιμήσῃ
μόνον
θαρρῶν
|
καὶ |
ῥέγκων
καὶ
μεμνημένος
ὅτι
ἐν |
[1, 27] |
τὸν
δὲ
τρέμοντα
καὶ
ταρασσόμενον
|
καὶ |
ῥηγνύμενον
ἔσωθεν
τὴν
καρδίαν
ἄλλῳ |
[1, 9] |
δέ
μοι
οὐθέν
ἐστιν’
οὕτως
|
καὶ |
Ῥοῦφος
πειράζων
μ´
εἰώθει
λέγειν |
[1, 11] |
Ἰουδαίοις
καὶ
Σύροις
καὶ
Αἰγυπτίοις
|
καὶ |
Ῥωμαίοις
οἷόν
τε
πάντα
τὰ |
[1, 22] |
Ἰουδαίων
καὶ
Σύρων
καὶ
Αἰγυπτίων
|
καὶ |
Ῥωμαίων
μάχη,
οὐ
περὶ
τοῦ |
[1, 19] |
δὲ
θέλεις
με
λέγειν
ὅτι
|
καὶ |
σέ,
λέγω
σοι
οὕτως
ὡς |
[1, 16] |
καλὸν
τὸ
σύμβολον
καὶ
εὐπρεπὲς
|
καὶ |
σεμνόν,
πόσῳ
κάλλιον
τοῦ
τῶν |
[1, 17] |
ἐκείνου
κατανοήσειν
οἰόμεθα
τὰ
μέλλοντα
|
καὶ |
σημαινόμενα
ὑπὸ
τῶν
θεῶν,
οὐδὲ |
[1, 2] |
φησίν,
σιώπησον’
μή
μ´
ἐξέταζε
|
καὶ |
σιωπήσω.
ἀλλὰ
δεῖ
με
ἐξετάσαι. |
[1, 16] |
ἐπεξέρχεσθαι
τὰς
χάριτας;
οὐκ
ἔδει
|
καὶ |
σκάπτοντας
καὶ
ἀροῦντας
καὶ
ἐσθίοντας |
[1, 24] |
ἵν´,
ἂν
μόνον
ἀκούσῃ
ψόφου
|
καὶ |
σκιάν
ποθεν
ἴδῃ,
τρέχων
ἔλθῃ |
[1, 11] |
εἰ
περὶ
θερμῶν
καὶ
ψυχρῶν
|
καὶ |
σκληρῶν
καὶ
μαλακῶν,
ποῖόν
τι; |
[1, 14] |
ὥσθ´,
ὅταν
κλείσητε
τὰς
θύρας
|
καὶ |
σκότος
ἔνδον
ποιήσητε,
μέμνησθε
μηδέποτε |
[1, 11] |
ὅπερ
καὶ
νῦν
ἐμοί
τε
|
καὶ |
σοὶ
γέγονεν
αἴτιον,
σοὶ
μὲν
|
[1, 11] |
ἀποθανόντος)
ἀλλ´
ὅτι
ἔδοξεν
αὐτῷ.
|
καὶ |
σοὶ
τότε
φεύγειν
τοῦτο
αὐτὸ |
[1, 18] |
ἐπίδεσμον
ὁ
παῖς
φέρῃ,
κραύγαζε
|
καὶ |
σπῶ
καὶ
λέγε
πάντες
με |
[1, 28] |
καὶ
λέγεις
τὰ
τηλικαῦτα;
πολέμους
|
καὶ |
στάσεις
καὶ
ἀπωλείας
πολλῶν
ἀνθρώπων |
[1, 17] |
ὡς
ἄν
τις
εἴποι
μετρητικὰ
|
καὶ |
στατικά.
τίς
λέγει
ταῦτα;
μόνος |
[1, 6] |
ἀλλ´
ἐπὶ
τοῖς
ἀποβαίνουσιν
πενθήσω
|
καὶ |
στενάξω;
Ναί·
ἀλλ´
αἱ
μύξαι |
[1, 1] |
με
δεῖ·
μή
τι
οὖν
|
καὶ |
στένοντα;
δεθῆναι·
μή
τι
καὶ |
[1, 6] |
δὲ
συμβαινόντων
ὀδυρόμενοι
καὶ
πενθοῦντες
|
καὶ |
στένοντες·
εἶτα
τοῖς
θεοῖς
ἐγκαλεῖτε. |
[1, 6] |
παρὰ
τίνος,
ἀλλὰ
κάθησθε
πενθοῦντες
|
καὶ |
στένοντες
οἱ
μὲν
πρὸς
αὐτὸν |
[1, 25] |
ἔστιν
τὰ
δόγματα
ἡμᾶς
θλίβει
|
καὶ |
στενοχωρεῖ.
ἐπεὶ
τί
ἐστιν
αὐτὸ
|
[1, 27] |
μήτε
τὸν
ἐμποδίζοντα
ἐκτυφλῶσαι,
κάθημαι
|
καὶ |
στένω
καὶ
ὃν
δύναμαι
λοιδορῶ, |
[1, 2] |
εἶναι
βούλομαι,
τὸ
ὀλίγον
ἐκεῖνο
|
καὶ |
στιλπνὸν
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
αἴτιον |
[1, 28] |
εἰκῇ
κρίνομεν·
ὅπου
τὰ
εὐθέα
|
καὶ |
στρεβλά,
οὐκ
εἰκῇ·
ἁπλῶς
ὅπου |
[1, 24] |
παρεῖναι
τοὺς
πολεμίους.
οὕτως
νῦν
|
καὶ |
σὺ
ἂν
ἐλθὼν
ἡμῖν
εἴπῃς |
[1, 25] |
ἐκεῖνο
αὐτοῦ
τύπτε
ὃ
φυλάσσει’
|
καὶ
|
σὺ
γίγνωσκε,
ὅτι
ὃ
ἂν |
[1, 24] |
τὸ
πρᾶγμα,
λέγει
οὐκέτι
παίξω’
|
καὶ
|
σύ,
ὅταν
σοι
φαίνηταί
τινα |
[1, 27] |
με
ἀμφότερα.
ὅτι
δ´
ἐγὼ
|
καὶ |
σὺ
οὐκ
ἐσμὲν
οἱ
αὐτοί, |
[1, 25] |
ἀκούειν
αὐτοῦ
ὅσα
θέλει
ἀδολεσχοῦντος’
|
καὶ |
σὺ
σύγκρινε
ταύτας
τὰς
ἀξίας· |
[1, 2] |
σοι
εἶπον,
ὅτι
ἀθάνατός
εἰμι;
|
καὶ |
σὺ
τὸ
σὸν
ποιήσεις
κἀγὼ |
[1, 29] |
οὐδαμῶς·
ἀλλὰ
καὶ
αὐτοὶ
ἐπικροτοῦμεν.
|
καὶ |
σὺ
τοίνυν,
ὅταν
μεταπεῖσαί
τινα |
[1, 6] |
γυμνάσαι
τὸν
Ἡρακλέα.
Ἄγε
οὖν
|
καὶ |
σὺ
τούτων
αἰσθόμενος
ἀπόβλεψον
εἰς
|
[1, 18] |
ἔχειν
καλὰ
ἱμάτια,
τοῦτο
ὃ
|
καὶ |
σὺ
φαντάζῃ.
εἶτα
μὴ
ἔλθῃ |
[1, 9] |
καὶ
ὁ
θάνατος
οὐ
κακόν;
|
καὶ |
συγγενεῖς
τινες
τοῦ
θεοῦ
ἐσμεν |
[1, 7] |
ὧν
δεδώκαμεν
ὑγιῶς
τὰ
λήμματα
|
καὶ |
συμβαίνει
τουτὶ
ἐξ
αὐτῶν·
ψεῦδος |
[1, 14] |
σώματα
οὕτως
ἐνδέδεται
τοῖς
ὅλοις
|
καὶ |
συμπέπονθεν,
αἱ
ψυχαὶ
δ´
αἱ
|
[1, 10] |
δὲ
πλέον,
εἰ
ἑώρων
διεγηγερμένους
|
καὶ |
συμπροθυμουμένους,
προεθυμούμην
ἂν
συσπουδάζειν
καὶ |
[1, 2] |
ἀγαθὸν
καὶ
κακὸν
ἄλλο
ἄλλῳ
|
καὶ |
συμφέρον
καὶ
ἀσύμφορον.
διὰ
τοῦτο |
[1, 27] |
τῷ
αὐτῷ
ᾖ
τὸ
εὐσεβὲς
|
καὶ |
συμφέρον,
οὐ
δύναται
σωθῆναι
τὸ |
[1, 14] |
δ´
αὐτῶν
κινήματος
ἅτε
οἰκείου
|
καὶ |
συμφυοῦς
ὁ
θεὸς
αἰσθάνεται;
ἀλλὰ |
[1, 4] |
βιβλία
καὶ
γνώσῃ
ὡς
τε
|
καὶ |
σύμφωνά
ἐστι
τῇ
φύσει
τὰ |
[1, 6] |
δ´
ἐπὶ
θεωρίαν
καὶ
παρακολούθησιν
|
καὶ |
σύμφωνον
διεξαγωγὴν
τῇ
φύσει.
ὁρᾶτε |
[1, 6] |
εἰς
τὴν
χώραν
τὴν
αὑτοῦ
|
καὶ |
σῦν
καὶ
ὕδραν;
μωρία
τοῦτο
|
[1, 2] |
τῷ
τὴν
παρασκευὴν
ἔχειν
ἀπαντᾷ
|
καὶ |
συναίσθησις
αὐτῆς;
καὶ
ἡμῶν
τοίνυν |
[1, 14] |
ψυχαὶ
μὲν
οὕτως
εἰσὶν
ἐνδεδεμέναι
|
καὶ |
συναφεῖς
τῷ
θεῷ
ἅτε
αὐτοῦ |
[1, 24] |
εἶτα
καὶ
τὸ
σωμάτιον
στίλβον
|
καὶ |
συνεστραμμένον.
οὐδείς’
φησίν,
πολέμιος
ἐγγύς |
[1, 6] |
τι
καὶ
ἀφαιροῦμεν
καὶ
προστίθεμεν
|
καὶ |
συντίθεμεν
τάδε
τινὰ
δι´
αὐτῶν |
[1, 29] |
οὖν
τὸ
Σωκράτους
σωμάτιον
ἀπαχθῇ
|
καὶ |
συρῇ
ὑπὸ
τῶν
ἰσχυροτέρων
εἰς |
[1, 11] |
ὀρθῶς
δοκεῖ;
καὶ
νῦν
Ἰουδαίοις
|
καὶ |
Σύροις
καὶ
Αἰγυπτίοις
καὶ
Ῥωμαίοις |
[1, 22] |
ἀλλήλους.
αὕτη
ἐστὶν
ἡ
Ἰουδαίων
|
καὶ |
Σύρων
καὶ
Αἰγυπτίων
καὶ
Ῥωμαίων |
[1, 6] |
ὕδρα
καὶ
{ἔλαφ{
ρ}
ος
|
καὶ |
σῦς
καὶ
ἄδικοί
τινες
ἄνθρωποι |
[1, 12] |
δ´,
ὧν
ἦν
καὶ
Ὀδυσσεὺς
|
καὶ |
Σωκράτης,
οἱ
λέγοντες
ὅτι
οὐδέ |
[1, 12] |
ἐκεῖνο
φυλακὴ
αὐτῷ
ἐστιν.
καθὸ
|
καὶ
|
Σωκράτης
οὐκ
ἦν
ἐν
φυλακῇ, |
[1, 1] |
ἠδύναντο.
ἐπὶ
γῆς
γὰρ
ὄντας
|
καὶ |
σώματι
συνδεδεμένους
τοιούτῳ
καὶ
κοινωνοῖς |
[1, 30] |
ἀπροαίρετα
οὐδὲν
πρὸς
ἐμέ.
λέγε
|
καὶ |
τὰ
ἀγαθὰ
τίνα
ὑμῖν
ἐδόκει; |
[1, 6] |
ἀνθρώπῳ
ἄρχεσθαι
καὶ
καταλήγειν
ὅπου
|
καὶ |
τὰ
ἄλογα,
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἔνθεν |
[1, 11] |
πειρασόμεθα
μᾶλλον
ἢ
τὰ
φύματα
|
καὶ |
τὰ
ἀποστήματα
ἐκ
τοῦ
σώματος. |
[1, 11] |
τὰ
αἴτια
ἐφ´
ἑκάστου,
τοιαῦτα
|
καὶ |
τὰ
ἀποτελούμενα.
οὐκοῦν
ὅταν
μὴ |
[1, 3] |
τί
γὰρ
εἰμί;
ταλαίπωρον
ἀνθρωπάριον’
|
καὶ |
τὰ
δύστηνά
μου
σαρκίδια’
τῷ |
[1, 6] |
δ´
ὑπ´
ἀγεννείας
εἰς
μέμψεις
|
καὶ |
τὰ
ἐγκλήματα
τῷ
θεῷ
ἐκτρεπόμενοι. |
[1, 8] |
τὰ
ἰσοδυναμοῦντα
ἀλλήλοις,
κατὰ
τοσούτους
|
καὶ |
τὰ
εἴδη
τῶν
ἐπιχειρημάτων
τε |
[1, 30] |
ἐστὶν
ἀδιάφορα.
τὰ
ἀπροαίρετα.
λέγε
|
καὶ |
τὰ
ἑξῆς.
ἀπροαίρετα
οὐδὲν
πρὸς |
[1, 6] |
γὰρ
αἱ
κατασκευαὶ
διάφοροι,
τούτων
|
καὶ |
τὰ
ἔργα
καὶ
τὰ
τέλη. |
[1, 14] |
θεωρεῖται;
ἀλλὰ
τὰ
φυτὰ
μὲν
|
καὶ |
τὰ
ἡμέτερα
σώματα
οὕτως
ἐνδέδεται |
[1, 22] |
οὐ
δεῖ
γενέσθαι
τὰ
δέοντα
|
καὶ |
τὰ
καλῶς
ἔχοντα;
δεῖ
μὲν |
[1, 17] |
καὶ
ἄκαρπον.
ἀλλὰ
μετρητικὸν
σίτου.
|
καὶ |
τὰ
λογικὰ
ἄκαρπά
ἐστι.
καὶ |
[1, 7] |
ἀποστατέον,
τὰ
δ´
ἀκόλουθα
προσδεκτέον
|
καὶ
|
τὰ
μαχόμενα
οὐ
προσδεκτέον;
(Ναί. |
[1, 28] |
ἐκπολιορκῆται,
τότε
καὶ
αὐτὸς
ἀπόλλυται.
|
καὶ |
τὰ
μεγάλα
πράγματα
ἐν
τούτῳ |
[1, 17] |
ναί,
ἀλλ´
ἐπείγει
μᾶλλον
θεραπεύειν’
|
καὶ |
τὰ
ὅμοια.
θέλεις
οὖν
περὶ |
[1, 28] |
μισήσει,
οὐ
προσκόψει
οὐδενί.
ὥστε
|
καὶ |
τὰ
οὕτω
μεγάλα
καὶ
δεινὰ |
[1, 6] |
διάφοροι,
τούτων
καὶ
τὰ
ἔργα
|
καὶ |
τὰ
τέλη.
οὗ
τοίνυν
ἡ |
[1, 7] |
τῶν
λημμάτων
ἀπέστημεν.
δεῖ
οὖν
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα
τῶν
λημμάτων
ἱστορῆσαι |
[1, 9] |
ἡμῖν
ἐξουσίαν
διὰ
τὸ
σωμάτιον
|
καὶ |
τὰ
τούτου
κτήματα.
ἄφες
δείξωμεν |
[1, 9] |
παρ´
οὐδὲν
πεποιημένοις
τὸ
σῶμα
|
καὶ |
τὰ
τούτου
κτήματα;
μείνατε,
μὴ |
[1, 11] |
ὀρθῶς.
ἐπεὶ
τούτου
γ´
ἕνεκα
|
καὶ |
τὰ
φύματα
δεῖ
λέγειν
ἐπ´ |
[1, 6] |
ἀλλ´
ὃ
ἦν
ἀγαθοῦ
βασιλέως
|
καὶ |
ταῖς
ἀληθείαις
πατρός,
ἀκώλυτον
τοῦτο |
[1, 29] |
ᾄδω,
πάντα
δὲ
μετὰ
φόβου
|
καὶ |
ταλαιπωρίας.
ἐὰν
δ´
ἐμαυτὸν
ἀπολύσω |
[1, 6] |
καὶ
τὸ
ἀναπαύεσθαι
καὶ
ὀχεύειν
|
καὶ |
τἆλλ´
ὅσα
ἐπιτελεῖ
τῶν
αὑτῶν
|
[1, 1] |
ἐρεῖ;
ἡ
καὶ
αὑτὴν
θεωροῦσα
|
καὶ |
τἆλλα
πάντα.
αὕτη
δ´
ἐστὶ |
[1, 4] |
ὅτι
ὑμῖν
ἄδοξόν
τινα
ἐρῶ
|
καὶ |
ταπεινόν;
Πρίαμος
αὐτὰ
οὐ
λέγει; |
[1, 9] |
ἀλλ´
ὅταν
τις
ᾖ
δειλὸς
|
καὶ |
ταπεινός,
ὑπὲρ
τούτου
τί
ἄλλο |
[1, 3] |
ἀλώπηξ
ἢ
τί
ἄλλο
ἀτυχέστερον
|
καὶ |
ταπεινότερον;
ὁρᾶτε
οὖν
καὶ
προσέχετε, |
[1, 27] |
τὸν
σχολάζοντα·
τὸν
δὲ
τρέμοντα
|
καὶ |
ταρασσόμενον
καὶ
ῥηγνύμενον
ἔσωθεν
τὴν |
[1, 1] |
καὶ
πόσου
ἀξία
οὖσα
ἐλήλυθεν,
|
καὶ |
τὰς
ἄλλας
ἁπάσας.
τί
γάρ
|
[1, 29] |
τοῦτο
ἂν
ἀφέλῃ
τις
αὐτοῦ
|
καὶ |
τὰς
ἐμβάδας
καὶ
τὸ
προσωπεῖον |
[1, 16] |
φωνῇ
τι
ἐγκατέμιξεν
ἁπαλώτερον,
οὕτως
|
καὶ |
τὰς
τρίχας
ἀφεῖλεν.
οὔ·
ἀλλ´ |
[1, 2] |
τὴν
περὶ
τῶν
τοιούτων
σκέψιν
|
καὶ
|
τὰς
τῶν
ἐκτὸς
ἀξίας
συγκαθεὶς |
[1, 16] |
γενείου;
τί
οὖν;
οὐ
συνεχρήσατο
|
καὶ |
ταύταις
ὡς
μάλιστα
πρεπόντως
ἐδύνατο; |
[1, 6] |
χρεία
τοῦ
παρακολουθεῖν
ταῖς
φαντασίαις
|
καὶ |
ταύτας
διακρίνειν
δύνασθαι;
τὸν
δ´ |
[1, 4] |
ἐν
τοῖς
βιβλίοις
ἕξιν
τέταται
|
καὶ |
ταύτην
ἐκπονεῖ
καὶ
ἐπὶ
τοῦτο |
[1, 24] |
τὴν
πλατύσημον’
ἰδοὺ
στενόσημος.
θὲς
|
καὶ |
ταύτην·
ἰδοὺ
ἱμάτιον
μόνον.
θὲς |
[1, 8] |
τί
οὖν
χρὴ
προσδοκᾶν,
εἰ
|
καὶ |
ταύτην
τὴν
ἀσχολίαν
προσλάβοιμεν;
καὶ |
[1, 11] |
δεῖ
ζητεῖν
αὐτό,
ἀλλ´
ἓν
|
καὶ |
ταὐτόν
ἐστιν
ἐπὶ
πάντων
τὸ |
[1, 11] |
τὰ
ἐπὶ
μέρους
ἠρώτησεν,
εἰ
|
καὶ
|
τέκνα
εἴη
αὐτῷ
καὶ
γυνή. |
[1, 12] |
δὲ
καὶ
γονεῖς
τοὺς
σεαυτοῦ
|
καὶ |
τέκνα
καὶ
ἀδελφοὺς
καὶ
γείτονας. |
[1, 1] |
κτήσει
καὶ
ἀδελφῷ
καὶ
φίλῳ
|
καὶ |
τέκνῳ
καὶ
δούλῳ.
ἅτε
οὖν
|
[1, 6] |
ἀλλ´
ἂν
μὴ
κατὰ
τρόπον
|
καὶ |
τεταγμένως
καὶ
ἀκολούθως
τῇ
ἑκάστου |
[1, 20] |
τι
εἶναι
πρὸς
ἡμᾶς,
πῶς
|
καὶ
|
τέχνην
ἐξευρήκαμεν
καὶ
ὅσοις
ὁ |
[1, 6] |
οἷόν
τε
τὰ
οὕτω
θαυμαστὰ
|
καὶ
|
τεχνικὰ
εἰκῇ
καὶ
ἀπὸ
ταὐτομάτου |
[1, 1] |
πολλοῖς
προσδεδέσθαι
καὶ
τῷ
σώματι
|
καὶ |
τῇ
κτήσει
καὶ
ἀδελφῷ
καὶ |
[1, 20] |
ἅπτεις
καὶ
πονεῖς
ὑπὲρ
ἡμῶν
|
καὶ |
τηλικαῦτα
βιβλία
γράφεις;
ἵνα
μὴ |
[1, 14] |
σωτηρίαν,
ὑμεῖς
δὲ
δε
τοσούτων
|
καὶ |
τηλικούτων
ἠξιωμένοι
οὐκ
ὀμόσετε
ἢ |
[1, 11] |
ἄλλους
καὶ
αὐτὰ
τὰ
τέκνα
|
καὶ |
τὴν
γυναῖκα,
ὥστ´
ἀφεθῆναι
μόνος |
[1, 27] |
τοὺς
σοφιστικοὺς
λόγους
τὰ
λογικὰ
|
καὶ |
τὴν
ἐν
τούτοις
γυμνασίαν
καὶ |
[1, 9] |
τινα
ταῦτα
προσηρτήμεθα
τὸ
σῶμα
|
καὶ |
τὴν
κτῆσιν
αὐτοῦ
καὶ
ὅσα |
[1, 11] |
(Φιλοστοργεῖ
μὲν
οὖν.
(Οὐκοῦν
ἔδει
|
καὶ |
τὴν
μητέρα
ἀφεῖναι
αὐτὸ
ἢ |
[1, 12] |
ἐγώ,
τὸν
πατέρα
ἔχω
τοιοῦτον
|
καὶ |
τὴν
μητέρα.
τί
οὖν;
ἐδίδοτό |
[1, 25] |
ταῦτα
τηρεῖν
καλῶς
{ἔχει{
ς}
|
καὶ
|
τὴν
παιδιὰν
μὴ
λύειν;
μέχρις |
[1, 6] |
αὑτῶν
ἕκαστον,
ἡμῖν
δ´,
οἷς
|
καὶ |
τὴν
παρακολουθητικὴν
δύναμιν
ἔδωκεν,
οὐκέτι |
[1, 22] |
τῶν
ἀγαθῶν
εὐδαιμονεῖν;
(Οὐκ
ἐνδέχεται.
|
(Καὶ |
τὴν
πρὸς
τοὺς
κοινωνοὺς
οἵαν |
[1, 7] |
τὰ
τοιαῦτα
τῶν
λημμάτων
ἱστορῆσαι
|
καὶ |
τὴν
τοιαύτην
μεταβολήν
τε
καὶ |
[1, 14] |
αὔξησιν
καὶ
μείωσιν
τῆς
σελήνης
|
καὶ |
τὴν
τοῦ
ἡλίου
πρόσοδον
καὶ |
[1, 17] |
γνώμην
ἔσται
ἅμα
τὴν
σὴν
|
καὶ |
τὴν
τοῦ
θεοῦ.
διὰ
ταύτην |
[1, 5] |
εἴπω;
μὴ
γένοιτο,
εἰ
μὴ
|
καὶ |
τὴν
τῶν
κιναίδων,
καθ´
ἣν |
[1, 6] |
χρῆσις
τῶν
βραχιόνων
τῶν
ἐκείνου
|
καὶ |
τῆς
ἄλλης
ἀλκῆς
καὶ
καρτερίας |
[1, 13] |
ἐκ
τῶν
αὐτῶν
σπερμάτων
γέγονεν
|
καὶ |
τῆς
αὐτῆς
ἄνωθεν
καταβολῆς,
ἀλλ´ |
[1, 20] |
ὅτι
ἀναγκαίως
καὶ
αὑτῆς
γίνεται
|
καὶ |
τῆς
ἐναντίας
θεωρητική;
διὰ
τοῦτο |
[1, 19] |
καὶ
πλύνω
αὐτὸ
καὶ
ἐκμάσσω
|
καὶ
|
τῆς
ληκύθου
ἕνεκα
πάσσαλον
πήσσω. |
[1, 6] |
οὓς
ἐκεῖνος
ἐξήλαυνεν
καὶ
ἐκάθαιρεν;
|
καὶ |
τί
ἂν
ἐποίει
μηδενὸς
τοιούτου |
[1, 1] |
κατανοήσουσα
παρείληπται,
τίς
τέ
ἐστι
|
καὶ |
τί
δύναται
καὶ
πόσου
ἀξία |
[1, 20] |
ἐστι
θεὸς
καὶ
τί
φαντασία;
|
καὶ |
τί
ἐστι
φύσις
ἡ
ἐπὶ |
[1, 20] |
ἐστι
φύσις
ἡ
ἐπὶ
μέρους
|
καὶ |
τί
ἐστι
φύσις
ἡ
τῶν |
[1, 6] |
οὐκ
εἰλήφατε;
καρτερίαν
οὐκ
εἰλήφατε;
|
καὶ |
τί
ἔτι
μοι
μέλει
μεγαλοψύχῳ |
[1, 29] |
τίνι
προςσχῶμεν;
σοὶ
ἢ
αὐτῷ;
|
καὶ |
τί
λέγει
ἐκεῖνος;
ἐμὲ
δ´ |
[1, 28] |
πολλῶν
ἀνθρώπων
καὶ
κατασκαφὰς
πόλεων;
|
καὶ |
τί
μέγα
ἔχει
ταῦτα;
(Οὐδέν; |
[1, 29] |
ἐστιν.
τῶν
οὐκ
ἐπ´
ἐμοί;
|
καὶ |
τί
μοι
αὐτῶν
μέλει;
Ὑμεῖς |
[1, 19] |
ἐγώ
εἰμι
ὁ
πάντων
κράτιστος.
|
καὶ |
τί
μοι
δύνασαι
παρασχεῖν;
ὄρεξίν |
[1, 1] |
ἐμὸν
καὶ
τί
οὐκ
ἐμὸν
|
καὶ |
τί
μοι
ἔξεστιν
καὶ
τί |
[1, 22] |
καὶ
ἀτυχῶ,
οὐκ
ἐπιστρέφεταί
μου.
|
καὶ |
τί
μοι
καὶ
αὐτῷ,
εἰ |
[1, 1] |
ἐμὸν
καὶ
τί
μοι
ἔξεστιν
|
καὶ
|
τί
μοι
οὐκ
ἔξεστιν;
ἀποθανεῖν |
[1, 14] |
ὀμόσετε
ἢ
ὀμόσαντες
οὐκ
ἐμμενεῖτε;
|
καὶ
|
τί
ὀμόσετε;
μὴ
ἀπειθήσειν
μηδέποτε |
[1, 1] |
γὰρ
ἄλλο
ἢ
τί
ἐμὸν
|
καὶ |
τί
οὐκ
ἐμὸν
καὶ
τί |
[1, 25] |
ἄλλαις
τέχναις
οὐκ
ἔστι
παράδοξα;
|
καὶ |
τί
παραδοξότερόν
ἐστιν
ἢ
κεντεῖν |
[1, 25] |
τὸ
λοιδορεῖσθαι;
παραστὰς
λίθον
λοιδόρει·
|
καὶ |
τί
ποιήσεις;
ἂν
οὖν
τις |
[1, 4] |
ἀλλὰ
καὶ
γράφε
αὐτὸς
τοιαῦτα.
|
καὶ |
τί
σοι
ὄφελος;
οὐκ
οἶδας |
[1, 20] |
λέγε
τί
οὖν
ἐστι
θεὸς
|
καὶ |
τί
φαντασία;
καὶ
τί
ἐστι |
[1, 28] |
αὐτὸ
τοῦτο,
τῷ
θυμῷ
χαρίσασθαι
|
καὶ |
τιμωρήσασθαι
τὸν
ἄνδρα,
συμφορώτερον
ἡγεῖται |
[1, 8] |
τί
οἱ
ἄνθρωποι
γίνονται
φιλόσοφοι
|
καὶ |
τίνα
ἄλλως
αὐτοῖς
πάρεστιν;
ἄγε |
[1, 8] |
μάλιστ´
εἰ
τύχοι
γυμνασίας
ἐπιπλέον
|
καί |
τινα
καὶ
εὐπρέπειαν
ἀπὸ
τῶν |
[1, 27] |
ζῆν.
~Ποσαχῶς
αἱ
φαντασίαι
γίνονται
|
καὶ |
τίνα
πρόχειρα
πρὸς
αὐτὰς
βοηθήματα |
[1, 28] |
~Ὅτι
οὐ
δεῖ
χαλεπαίνειν
ἀνθρώποις
|
καὶ
|
τίνα
τὰ
μικρὰ
καὶ
μεγάλα |
[1, 17] |
οὖν;
αὐτὸς
διὰ
σεαυτοῦ
παρακολουθεῖς;
|
καὶ |
τίνος
ἔτι
χρείαν
ἔχεις;
εἰ |
[1, 13] |
σεαυτόν;
οὐ
μεμνήσῃ
τί
εἶ
|
καὶ |
τίνων
ἄρχεις;
ὅτι
συγγενῶν,
ὅτι |
[1, 27] |
πεφράχθαι
πρὸς
τὰ
κατ´
αὐτῆς;
|
(Καὶ |
τίς
ἀντιλέγει;
ἀλλὰ
τὸν
δυνάμενον, |
[1, 10] |
τὸ
λογικὸν
ζῷον·
ἐπίσκεψαι
δὲ
|
καὶ |
τίς
εἶ
σὺ
καὶ
ποῖόν |
[1, 16] |
ἔργα
ἐφ´
ἡμῶν
τῆς
προνοίας;
|
καὶ
|
τίς
ἐξαρκεῖ
λόγος
ὁμοίως
αὐτὰ |
[1, 17] |
Κλεάνθης;
Ἀντισθένης
δ´
οὐ
λέγει;
|
καὶ |
τίς
ἐστιν
ὁ
γεγραφὼς
ὅτι |
[1, 7] |
ἀλλὰ
φεύξεται
ἐξέτασιν
καὶ
κοινολογίαν;
|
καὶ |
τίς
ἔτι
ἄλλος
ἐστὶ
λόγῳ |
[1, 12] |
ἀλλὰ
συνόντας
αὐτοῖς
ἐκείνους
ἀλλάξαι;
|
καὶ |
τίς
ἡμῖν
δίδωσιν;
τί
οὖν |
[1, 17] |
θαυμαστὸν
νοῆσαι
Χρύσιππον
ἢ
ἐξηγήσασθαι;
|
καὶ |
τίς
λέγει
τοῦτο;
τί
οὖν
|
[1, 25] |
ἐν
κακοῖς
εἶ.
οὐχ
ὑπολαμβάνω·
|
καὶ |
τίς
μ´
ἀναγκάσει
ὑπολαμβάνειν;
πάλιν |
[1, 17] |
ὀρεκτικοῦ
καὶ
ὁρμητικοῦ
ἄλλως
ἔχει;
|
καὶ |
τίς
ὁρμὴν
νικῆσαι
δύναται
ἢ |
[1, 29] |
καὶ
τῶν
δογμάτων
ἄρχειν
θέλω.
|
καὶ |
τίς
σοι
ταύτην
τὴν
ἐξουσίαν |
[1, 22] |
τέκνα
οὐδὲ
γονεῖς
οὐδὲ
πατρίς;
|
(Καὶ |
τίς
σου
ἀνέξεται;
μεταθῶμεν
οὖν |
[1, 14] |
καὶ
ὁ
ὑμέτερος
δαίμων
ἐστίν.
|
καὶ |
τίς
τούτοις
χρεία
φωτὸς
εἰς |
[1, 7] |
ἡμᾶς
ἐπὶ
τῆς
παραχωρήσεως
ἐπιμένειν
|
καὶ
|
τὸ
ἀκόλουθον
αὐτοῖς
προσδέχεσθαι
οὐδὲ |
[1, 2] |
αὐτὸν
παρακρατῆσαι
ἀφόρητον
δοκεῖ,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὸ
ἄλλου
παρακρατοῦντος
ἀνασχέσθαι.
ἂν
|
[1, 6] |
ἀρκεῖ
τὸ
ἐσθίειν
καὶ
πίνειν
|
καὶ |
τὸ
ἀναπαύεσθαι
καὶ
ὀχεύειν
καὶ |
[1, 28] |
παρὰ
τὸ
καθῆκον,
τὸ
συμφέρον
|
καὶ |
τὸ
ἀσύμφορον,
τὸ
κατ´
ἐμὲ |
[1, 7] |
μηδ´
εἰκῇ
μηδὲ
συγκεχυμένως
ἀναστρεφώμεθα.
|
Καὶ |
τὸ
αὐτὸ
ἐπί
τε
τῶν |
[1, 7] |
ἔτι
ὀφείλειν,
ἀλλὰ
δεῖ
προσεῖναι
|
καὶ |
τὸ
ἐπιμένειν
ἐπὶ
τοῦ
δανείου |
[1, 6] |
τε
συνορατικὴν
τῶν
γεγονότων
ἑκάστῳ
|
καὶ |
τὸ
εὐχάριστον.
εἰ
δὲ
μή, |
[1, 17] |
οὖν
τοῦτό
ἐστι
τὸ
μέγα
|
καὶ |
τὸ
θαυμαστὸν
νοῆσαι
Χρύσιππον
ἢ |
[1, 6] |
οὐκ
ἐμφαίνει;
τὸ
δ´
ἄρρεν
|
καὶ |
τὸ
θῆλυ
καὶ
ἡ
προθυμία |
[1, 16] |
διέκρινεν
δι´
αὐτῶν
τὸ
ἄρρεν
|
καὶ |
τὸ
θῆλυ;
οὐκ
εὐθὺς
μακρόθεν |
[1, 22] |
ὁρῶ
τί
ἐστι
τὸ
ἀγαθὸν
|
καὶ |
τὸ
κακόν·
οὐ
μαίνομαι;
ναί· |
[1, 25] |
ἀγαθὸν
τοῦ
ἀνθρώπου
ἐν
προαιρέσει
|
καὶ |
τὸ
κακόν,
τὰ
δ´
ἄλλα |
[1, 10] |
ποῖόν
τι
σοῦ
τὸ
ἀγαθὸν
|
καὶ |
τὸ
κακόν’
ταῦτα
ἐκείνοις
ὅμοιά |
[1, 6] |
τὴν
μάχαιραν
πρὸς
τὸ
κολεὸν
|
καὶ |
τὸ
κολεὸν
πρὸς
τὴν
μάχαιραν; |
[1, 1] |
καὶ
τὸ
σωμάτιον
ἄν
σου
|
καὶ |
τὸ
κτησίδιον
ἐποίησα
ἐλεύθερον
καὶ |
[1, 5] |
τὸ
αἰδῆμον
αὐτοῦ
καὶ
ἐντρεπτικὸν
|
καὶ |
τὸ
λογικὸν
οὐκ
ἀποτέτμηται,
ἀλλ´ |
[1, 19] |
ἥλιος
αὑτοῦ
ἕνεκα
πάντα
ποιεῖ
|
καὶ |
τὸ
λοιπὸν
αὐτὸς
ὁ
Ζεύς. |
[1, 16] |
καὶ
πόμα,
ἀλλὰ
καὶ
κοίτη
|
καὶ |
τὸ
μὴ
δεῖσθαι
ὑποδημάτων,
μὴ |
[1, 4] |
αὑτοῦ
βίου
πένθη
καὶ
οἰμωγὰς
|
καὶ |
τὸ
οἴμοι’
καὶ
τὸ
τάλας |
[1, 29] |
τις
αὐτοῦ
καὶ
τὰς
ἐμβάδας
|
καὶ |
τὸ
προσωπεῖον
καὶ
ἐν
εἰδώλῳ |
[1, 29] |
ἑαυτοὺς
εἶναι
προσωπεῖα
καὶ
ἐμβάδας
|
καὶ |
τὸ
σύρμα.
ἄνθρωπε,
ταῦτα
ὕλην |
[1, 1] |
Ἐπίκτητε,
εἰ
οἷόν
τε
ἦν,
|
καὶ
|
τὸ
σωμάτιον
ἄν
σου
καὶ |
[1, 24] |
τὴν
ἀταραξίαν,
τὴν
ἐλευθερίαν,
εἶτα
|
καὶ |
τὸ
σωμάτιον
στίλβον
καὶ
συνεστραμμένον. |
[1, 4] |
καὶ
οἰμωγὰς
καὶ
τὸ
οἴμοι’
|
καὶ |
τὸ
τάλας
ἐγὼ’
καὶ
δυστυχίαν |
[1, 25] |
γὰρ
ἡ
οἴκησις
παντὶ
ἤνοικται.
|
καὶ |
τὸ
τελευταῖον
χιτωνάριον,
τοῦτ´
ἔστι |
[1, 2] |
τὸ
ὀλίγον
ἐκεῖνο
καὶ
στιλπνὸν
|
καὶ |
τοῖς
ἄλλοις
αἴτιον
τοῦ
εὐπρεπῆ |
[1, 2] |
διαπρέπει
ἐν
αὐτῷ
ὡς
πορφύρα
|
καὶ |
τοῖς
ἄλλοις
δὲ
καλὸν
παράδειγμα |
[1, 7] |
αὐτόν
τ´
ἀποδείξειν
ἕκαστα
ἀποδόντα
|
καὶ |
τοῖς
ἀποδεικνύουσι
παρακολουθήσειν
μηδ´
ὑπὸ |
[1, 18] |
ἔχει,
ἐν
δὲ
τοῖς
ἀλλοτρίοις
|
καὶ |
τοῖς
οὐκ
ἐπὶ
σοί.
ταῦτα |
[1, 29] |
φημὶ
ὅτι
ταῖς
χερσὶν
ἀπειλεῖ
|
καὶ |
τοῖς
ποσίν’
ἂν
λέγῃ
τραχηλοκοπήσω |
[1, 2] |
ἐξαίρετον
ἄλλοις
τάχα
προσήκει,
Σωκράτει
|
καὶ |
τοῖς
τοιούτοις.
(Διὰ
τί
οὖν, |
[1, 9] |
εἶτα
δι´
αὐτὸ
συμπεριφερόμενοι
τοῖσδε
|
καὶ |
τοῖσδε.
οὐκ
ἀδιάφορα
ταῦτα
καὶ |
[1, 14] |
ἡ
γῆ
ποιεῖ·
ὁ
δὲ
|
καὶ |
τὸν
ἥλιον
αὐτὸν
πεποιηκὼς
καὶ |
[1, 18] |
οὖν
τὸν
τυφλὸν
μὴ
ἀπολλύναι
|
καὶ |
τὸν
κωφόν;
εἰ
γὰρ
μεγίστη |
[1, 16] |
ταῦτα
ἐφ´
ἑκάστου
ἐφυμνεῖν
ἔδει
|
καὶ
|
τὸν
μέγιστον
καὶ
θειότατον
ὕμνον |
[1, 7] |
ἁμαρτήματά
ἐστι
τὸ
Καπιτώλιον
ἐμπρῆσαι
|
καὶ |
τὸν
πατέρα
ἀποκτεῖναι,
τὸ
δ´ |
[1, 17] |
ἔρχομαι
ἐπὶ
τὸν
θύτην
τοῦτον
|
καὶ |
τὸν
φιλόσοφον,
οὐκ
αὐτὸν
θαυμάσας |
[1, 7] |
τοῦ
ἀληθοῦς
καὶ
τοῦ
ψεύδους
|
καὶ |
τοῦ
ἀδήλου;
(Ἀνάγκη.
(Ἐπὶ
τούτοις |
[1, 18] |
συγκαταθέσθαι
τὸ
παθεῖν
ὅτι
ὑπάρχει
|
καὶ |
τοῦ
ἀνανεῦσαι
τὸ
παθεῖν
ὅτι |
[1, 29] |
ἐγγύς.
νόμος
γὰρ
τῆς
φύσεως.
|
καὶ |
τοῦ
θεοῦ
οὗτος
τὸ
κρεῖσσον
|
[1, 19] |
ἐκδέχῃ;
ἵνα
τις
ἀποστῇ
αὑτοῦ
|
καὶ |
τοῦ
ἰδίου
συμφέροντος;
καὶ
πῶς
|
[1, 18] |
παθεῖν
ὅτι
ἄδηλόν
ἐστιν,
οὕτως
|
καὶ |
τοῦ
ὁρμῆσαι
ἐπί
τι
τὸ |
[1, 7] |
γενέσθαι
καὶ
διακριτικὸν
τοῦ
ἀληθοῦς
|
καὶ
|
τοῦ
ψεύδους
καὶ
τοῦ
ἀδήλου; |
[1, 16] |
θεῷ.
καίτοι
νὴ
τὸν
Δία
|
καὶ |
τοὺς
θεοὺς
ἓν
τῶν
γεγονότων |
[1, 27] |
ὃν
δύναμαι
λοιδορῶ,
τὸν
Δία
|
καὶ |
τοὺς
θεοὺς
τοὺς
ἄλλους·
εἰ |
[1, 1] |
διακρῖνον,
δοκιμάζον
τὰς
χρήσεις
αὐτῶν
|
καὶ |
τοὺς
καιροὺς
παραδεικνύον;
οὐδὲν
ἄλλο. |
[1, 29] |
σεσόβηνται,
ταράσσονται.
αἰσχρόν
ἐστιν
οὕτως
|
καὶ |
τοὺς
φιλοσόφους
θεωρεῖν
τὰ
ἔργα |
[1, 7] |
πλείοσιν
κοινῇ.
μή
ποτε
οὖν
|
καὶ |
τοῦτο
ἀνάγκη
προσλαβεῖν
τὸν
μέλλοντα |
[1, 17] |
μὲν
ὀψόμεθα.
εἰ
δ´
οὖν
|
καὶ |
τοῦτο
δοίη
τις,
ἐκεῖνο
ἀπαρκεῖ |
[1, 8] |
μὴν
ὀφείλεις
μοι
τὸ
ἀργύριον.
|
καὶ
|
τοῦτο
οὐδενὶ
μᾶλλον
προσήκει
ἢ |
[1, 9] |
μετὰ
τοῦ
σωματίου
τούτου
δεδεμένοι
|
καὶ |
τοῦτο
τρέφοντες
καὶ
ποτίζοντες
καὶ |
[1, 9] |
εἰώθει
λέγειν
Συμβήσεταί
σοι
τοῦτο
|
καὶ |
τοῦτο
ὑπὸ
τοῦ
δεσπότου’
κἀμοῦ
|
[1, 14] |
καὶ
παρέδωκεν
φυλάσσειν
αὐτὸν
αὐτῷ
|
καὶ |
τοῦτον
ἀκοίμητον
καὶ
ἀπαραλόγιστον.
τίνι |
[1, 26] |
ῥᾴδιον
ἄρχεσθαι
ἀπὸ
τῶν
χαλεπωτέρων.
|
καὶ
|
τοῦτον
ἀπολογισμὸν
ἔδει
φέρειν
πρὸς |
[1, 9] |
καὶ
ἀπελθεῖν
πρὸς
τοὺς
συγγενεῖς.
|
καὶ |
τοῦτον
ἔδει
τὸν
ἀγῶνα
ἀγωνίζεσθαι |
[1, 5] |
μηδενὶ
παρακολουθεῖν
μηδὲ
συνιέναι
μηδέν,
|
καὶ |
τοῦτον
κακῶς
ἔχειν
οἰόμεθα·
ἂν |
[1, 18] |
αὐτοῖς.
Τοῦτον
οὖν
τὸν
λῃστὴν
|
καὶ |
τοῦτον
τὸν
μοιχὸν
οὐκ
ἔδει |
[1, 18] |
ἐν
ἑκάστῳ
προαίρεσις
οἵα
δεῖ
|
καὶ |
τούτου
στέρεταί
τις,
τί
ἔτι
|
[1, 27] |
οὖν;
οὐ
δεῖ
κατὰ
δύναμιν
|
καὶ |
τούτων
ἀντέχεσθαι,
τοῦ
τηρῆσαι
τὴν |
[1, 2] |
μὴ
τραγῳδήσω,
τραχηλοκοπηθήσομαι.
ἄπελθε
τοίνυν
|
καὶ |
τραγῴδει,
ἐγὼ
δ´
οὐ
τραγῳδήσω. |
[1, 27] |
μὴ
ἀποφύγω,
ἀλλ´
ἀποθάνω
πενθῶν
|
καὶ
|
τρέμων;
αὕτη
γὰρ
γένεσις
πάθους |
[1, 27] |
καὶ
τὴν
ἐν
τούτοις
γυμνασίαν
|
καὶ |
τριβήν,
πρὸς
τὰς
τῶν
πραγμάτων |
[1, 7] |
ἡμῖν
περὶ
τῶν
συναγόντων
λόγων
|
καὶ
|
τρόπων
πραγματεία
καὶ
γυμνασία
καὶ |
[1, 2] |
μὴ
παρακρατήσας
μὲν
πληγὰς
λήψεται
|
καὶ |
τροφὰς
οὐ
λήψεται,
παρακρατήσας
δ´ |
[1, 24] |
ἐν
τοῖς
πλουσίοις
καὶ
βασιλεῦσι
|
καὶ |
τυράννοις
αἱ
τραγῳδίαι
τόπον
ἔχουσιν, |
[1, 8] |
ἄν,
ἀλλὰ
καὶ
οἰήσεως
ἀφορμὴ
|
καὶ |
τύφου
οὐχ
ἡ
τυχοῦσα.
μεγάλη
|
[1, 11] |
τὸ
δόξαν
ἐπράττομεν;
οὐκ
οὖν
|
καὶ |
τῷ
Ἀχιλλεῖ
τοῦτο
αἴτιον
τοῦ |
[1, 7] |
μόνον
μαθεῖν;
(Ἀρκεῖ,
φησίν.
(Οὐκοῦν
|
καὶ |
τῷ
βουλομένῳ
ἐν
χρήσει
νομίσματος |
[1, 10] |
πάροδός
τις
δίδωται,
ὅτι
χαίρων
|
καὶ |
τῷ
θεῷ
εὐχαριστῶν
ὤσεται.
(Ἄν |
[1, 18] |
μὴ
θαύμαζέ
σου
τὰ
ἱμάτια
|
καὶ |
τῷ
κλέπτῃ
οὐ
χαλεπαίνεις·
μὴ |
[1, 18] |
θαύμαζε
τὸ
κάλλος
τῆς
γυναικὸς
|
καὶ |
τῷ
μοιχῷ
οὐ
χαλεπαίνεις.
γνῶθι |
[1, 1] |
πολλῶν
ἐπιμελεῖσθαι
καὶ
πολλοῖς
προσδεδέσθαι
|
καὶ |
τῷ
σώματι
καὶ
τῇ
κτήσει
|
[1, 6] |
βρέχῃ;
θορύβου
δὲ
καὶ
βοῆς
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
χαλεπῶν
οὐκ
ἀπολαύετε; |
[1, 12] |
οἱ
καὶ
τῶν
ἐπὶ
γῆς
|
καὶ |
τῶν
ἀνθρωπίνων,
εἰς
κοινὸν
δὲ |
[1, 29] |
ὄντι
ἐγκαλείτω
μοι.
ναί·
ἀλλὰ
|
καὶ |
τῶν
δογμάτων
ἄρχειν
θέλω.
καὶ |
[1, 12] |
γῆς
μηδενός·
τέταρτοι
δ´
οἱ
|
καὶ |
τῶν
ἐπὶ
γῆς
καὶ
τῶν |
[1, 6] |
ἄνθρωπον
θεατὴν
εἰσήγαγεν
αὐτοῦ
τε
|
καὶ |
τῶν
ἔργων
τῶν
αὐτοῦ,
καὶ |
[1, 3] |
πατήρ
ἐστι
τῶν
τ´
ἀνθρώπων
|
καὶ |
τῶν
θεῶν,
οἶμαι
ὅτι
οὐδὲν |
[1, 9] |
καὶ
μὴ
ἐπιμελεῖσθαι
αὐτὸν
αὑτοῦ
|
καὶ |
τῶν
θηρίων
τῶν
ἀλόγων
εἶναι |
[1, 11] |
ζημία,
τὸ
δὲ
τῶν
ἀγαθῶν
|
καὶ |
τῶν
κακῶν
καὶ
τῶν
κατὰ |
[1, 18] |
γνώμην
τὴν
διακριτικὴν
τῶν
ἀγαθῶν
|
καὶ |
τῶν
κακῶν
μὴ
ἀπολλύναι;
κἂν |
[1, 2] |
τῶν
ἐκτὸς
ἀξίαις
συγχρώμεθα,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τῶν
κατὰ
τὸ
πρόσωπον
ἑαυτοῦ |
[1, 11] |
τῶν
ἀγαθῶν
καὶ
τῶν
κακῶν
|
καὶ |
τῶν
κατὰ
φύσιν
καὶ
παρὰ
|
[1, 7] |
χρείας
τῶν
μεταπιπτόντων
καὶ
ὑποθετικῶν
|
καὶ |
τῶν
ὁμοίων.
Ἡ
περὶ
τοὺς |
[1, 16] |
ἀλλὰ
καὶ
περὶ
τῶν
προβάτων
|
καὶ |
τῶν
ὄνων,
πῶς
ἐνδύσηται
καὶ |
[1, 11] |
ἐπειδὴ
περὶ
τῶν
κατὰ
φύσιν
|
καὶ |
τῶν
ὀρθῶς
ἢ
οὐκ
ὀρθῶς |
[1, 11] |
ἐκ
τοῦ
σώματος.
ὡσαύτως
δὲ
|
καὶ |
τῶν
ὀρθῶς
πραττομένων
ταὐτὸν
τοῦτο |
[1, 11] |
πολλὴν
φιλοστοργίαν
τῶν
γονέων
ὑμῶν
|
καὶ |
τῶν
περὶ
αὐτὸ
ἢ
ἐν |
[1, 19] |
ὁρᾷς
ὅτι
τούτων
τῶν
ἔργων
|
καὶ |
τῶν
προσηγοριῶν
οὐ
δύναται
τυχεῖν, |
[1, 7] |
αὐτὸ
ἐπί
τε
τῶν
ὑποθέσεων
|
καὶ |
τῶν
ὑποθετικῶν
λόγων.
ἀναγκαῖον
γὰρ |
[1, 29] |
δὲ
μὴ
αἱρῇ,
λάβετε
αὐτὸ
|
καὶ |
ὑγιαίνετε.
μόνον
μὴ
ἀλογίστως,
μόνον |
[1, 6] |
εἰ
μὴ
λέων
τοιοῦτος
ἐγένετο
|
καὶ |
ὕδρα
καὶ
{ἔλαφ{
ρ}
ος |
[1, 6] |
χώραν
τὴν
αὑτοῦ
καὶ
σῦν
|
καὶ |
ὕδραν;
μωρία
τοῦτο
καὶ
μανία. |
[1, 6] |
μὴ
τοιαῦταί
τινες
αὐτὸν
περιστάσεις
|
καὶ |
ὗλαι
διέσεισαν
καὶ
ἐγύμνασαν;
τί |
[1, 16] |
ταύτην,
ἐφ´
ὅσον
ἂν
διδῶται,
|
καὶ
|
ὑμᾶς
ἐπὶ
τὴν
αὐτὴν
ταύτην |
[1, 14] |
ποιεῖτε;
τούτῳ
τῷ
θεῷ
ἔδει
|
καὶ |
ὑμᾶς
ὀμνύειν
ὅρκον,
οἷον
οἱ |
[1, 6] |
ἢ
ἐμποδίσαι.
ταῦτα
ἔχοντες
ἐλεύθερα
|
καὶ |
ὑμέτερα
μὴ
χρῆσθε
αὐτοῖς
μηδ´ |
[1, 16] |
τὸν
ταύτην
ἐκπληροῦντα
τὴν
χώραν
|
καὶ
|
ὑπὲρ
πάντων
ᾄδοντα
τὸν
ὕμνον |
[1, 4] |
ὄρεξιν
ἦρκεν
ἐξ
αὑτοῦ
εἰσάπαν
|
καὶ |
ὑπερτέθειται,
τῇ
ἐκκλίσει
δὲ
πρὸς |
[1, 29] |
σύρμα.
ἄνθρωπε,
ταῦτα
ὕλην
ἔχεις
|
καὶ
|
ὑπόθεσιν.
φθέγξαι
τι,
ἵνα
εἰδῶμεν |
[1, 7] |
ὁμοίων.
Ἡ
περὶ
τοὺς
μεταπίπτοντας
|
καὶ |
ὑποθετικούς,
ἔτι
δὲ
ἠρωτῆσθαι
περαίνοντας |
[1, 7] |
~Περὶ
τῆς
χρείας
τῶν
μεταπιπτόντων
|
καὶ
|
ὑποθετικῶν
καὶ
τῶν
ὁμοίων.
Ἡ |
[1, 25] |
τί
οὖν;
κακοδαιμονεῖς;
ναί.
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὑπόλαβε
ὅτι
ἐν
κακοῖς
εἶ. |
[1, 25] |
ὅτι
νύξ
ἐστιν.
ἔστω.
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὑπόλαβε
ὅτι
νύξ
ἐστιν.
οὐκ |
[1, 4] |
ἐκείνοις
καὶ
αὐτόν,
ἀνάγκη
δὲ
|
καὶ |
ὑποτεταχέναι
ἄλλοις
ἑαυτόν,
τοῖς
ἐκεῖνα |
[1, 27] |
οὐ
φαίνεται
ἢ
οὐκ
ἔστι
|
καὶ |
φαίνεται.
λοιπὸν
ἐν
πᾶσι
τούτοις |
[1, 29] |
τὸν
νόμον
ὁ
θεὸς
τέθεικεν
|
καὶ |
φησίν
εἰ
τι
ἀγαθὸν
θέλεις, |
[1, 22] |
ἄκουσόν
μου,
τέκνον·
δεῖ
μὲν
|
καὶ |
φιλοσοφεῖν,
δεῖ
δὲ
καὶ
ἐγκέφαλον |
[1, 8] |
φιλόσοφος
ἅμα
καὶ
καλὸς
ἦν
|
καὶ |
φιλόσοφος;
οὐ
θέλεις
αἰσθάνεσθαι
καὶ |
[1, 1] |
καὶ
τῇ
κτήσει
καὶ
ἀδελφῷ
|
καὶ |
φίλῳ
καὶ
τέκνῳ
καὶ
δούλῳ. |
[1, 9] |
κηδεμόνα
οὐκέτι
ἡμᾶς
ἐξαιρήσεται
λυπῶν
|
καὶ |
φόβων;
(Καὶ
πόθεν
φάγω,
φησίν, |
[1, 12] |
δὲ
θέρος
εἶναι
καὶ
χειμῶνα
|
καὶ |
φορὰν
καὶ
ἀφορίαν
καὶ
ἀρετὴν |
[1, 19] |
κοιτωνίτας
δ´
οὔ.
πῶς
δὲ
|
καὶ |
φρόνιμος
γίνεται
ἐξαίφνης
ὁ
ἄνθρωπος, |
[1, 30] |
ἐκεῖνος
οὖν
σου
πυνθάνεται
φυγὴν
|
καὶ |
φυλακὴν
καὶ
δεσμὰ
καὶ
θάνατον |
[1, 4] |
λοιπὸν
ἕωθεν
ἀνιστάμενος
ταῦτα
τηρεῖ
|
καὶ |
φυλάσσει,
λούεται
ὡς
πιστός,
ὡς |
[1, 9] |
ὅτι
ἔδει
με
τηρεῖν
αὐτὴν
|
καὶ |
φυλάττειν
καὶ
μυριάκις
πρότερον
αἱρεῖσθαι |
[1, 14] |
πεπαίνειν,
πεπαίνει,
ὅταν
πάλιν
ἀποβάλλειν
|
καὶ |
φυλλορροεῖν
καὶ
αὐτὰ
εἰς
αὑτὰ |
[1, 9] |
τὰ
ἐπὶ
γῆς
γεννώμενά
τε
|
καὶ |
φυόμενα,
προηγουμένως
δ´
εἰς
τὰ |
[1, 6] |
ὁρατὰ
καὶ
{ὅρας{
ε}
ις
|
καὶ |
φῶς
οὐκ
ἐμφαίνει;
τὸ
δ´ |
[1, 4] |
τῷ
δὲ
τὴν
ἀλήθειαν
εὑρόντι
|
καὶ |
φωτίσαντι
καὶ
εἰς
πάντας
ἀνθρώπους |
[1, 6] |
παρείληφθε;
(Ἀλλὰ
γίνεταί
τινα
ἀηδῆ
|
καὶ |
χαλεπὰ
ἐν
τῷ
βίῳ.
(Ἐν |
[1, 8] |
ἀσθενέσι
προσγενομένη
πρὸς
τὸ
ἐπᾶραι
|
καὶ |
χαυνῶσαι
ἐπ´
αὐτῇ.
ποίᾳ
γὰρ |
[1, 12] |
διατάσσων.
διέταξε
δὲ
θέρος
εἶναι
|
καὶ |
χειμῶνα
καὶ
φορὰν
καὶ
ἀφορίαν |
[1, 28] |
Ἰλιὰς
οὐδέν
ἐστιν
ἢ
φαντασία
|
καὶ |
χρῆσις
φαντασιῶν.
ἐφάνη
τῷ
Ἀλεξάνδρῳ |
[1, 30] |
ὑμῖν
ἐδόκει;
προαίρεσις
οἵα
δεῖ
|
καὶ |
χρῆσις
φαντασιῶν.
τέλος
δὲ
τί; |
[1, 8] |
ἐγὼ
φιλόσοφος
ἤμην,
ἔδει
ὑμᾶς
|
καὶ |
χωλοὺς
γενέσθαι;
τί
οὖν;
αἴρω |
[1, 2] |
τὰς
τῶν
ἐκτὸς
ἀξίας
συγκαθεὶς
|
καὶ |
ψηφίζων
ἐγγύς
ἐστι
τῶν
ἐπιλελησμένων |
[1, 11] |
(Τί
δ´
εἰ
περὶ
θερμῶν
|
καὶ |
ψυχρῶν
καὶ
σκληρῶν
καὶ
μαλακῶν, |
[1, 22] |
ζήτησις
τοῦ
φιλοσοφοῦντος
τῷ
ὄντι
|
καὶ |
ὠδίνοντος·
νῦν
ἐγὼ
οὐχ
ὁρῶ |
[1, 17] |
ἄλλων
ἐστὶ
διακριτικὰ
καὶ
ἐπισκεπτικὰ
|
καὶ |
ὡς
ἄν
τις
εἴποι
μετρητικὰ |
[1, 3] |
οἱ
πλείους
δ´
ἡμῶν
ἀλώπεκες
|
καὶ |
ὡς
ἐν
ζῴοις
ἀτυχήματα.
τί |
[1, 7] |
ἐπιστραφήσεται
δὲ
τοῦ
μὴ
εἰκῇ
|
καὶ |
ὡς
ἔτυχεν
ἀναστρέφεσθαι
ἐν
λόγῳ; |
[1, 7] |
τὸ
δ´
εἰκῇ
καὶ
μάτην
|
καὶ
|
ὡς
ἔτυχεν
χρῆσθαι
ταῖς
φαντασίαις |
[1, 19] |
ἐξελαθόμην
ὅτι
σε
δεῖ
θεραπεύειν
|
καὶ |
ὡς
πυρετὸν
καὶ
ὡς
χολέραν |
[1, 19] |
δεῖ
θεραπεύειν
καὶ
ὡς
πυρετὸν
|
καὶ |
ὡς
χολέραν
καὶ
βωμὸν
στῆσαι, |
[1, 29] |
περίστασιν
εἰδέναι,
ὅτι
ἐλήλυθεν
ὁ
|
καιρὸς |
τοῦ
ἀποδεῖξαι,
εἰ
πεπαιδεύμεθα.
νέος |
[1, 29] |
νέος.
οὔ·
ἀλλὰ
καλέσαντος
τοῦ
|
καιροῦ |
κλάειν
δεῖ
καὶ
λέγειν
ἤθελον |
[1, 11] |
μὲν
ἀκριβὲς
οὐ
τοῦ
παρόντος
|
καιροῦ |
τυχόν·
ἐκεῖνο
δ´
ἀπαρκεῖ
πεισθῆναι, |
[1, 1] |
τὰς
χρήσεις
αὐτῶν
καὶ
τοὺς
|
καιροὺς |
παραδεικνύον;
οὐδὲν
ἄλλο.
Ὥσπερ
οὖν |
[1, 19] |
γίνεται
ἐξαίφνης
ὁ
ἄνθρωπος,
ὅταν
|
Καῖσαρ |
αὐτὸν
ἐπὶ
τοῦ
λασάνου
ποιήσῃ· |
[1, 3] |
περὶ
ἑαυτοῦ.
ἀλλ´
ἂν
μὲν
|
Καῖσαρ |
εἰσποιήσηταί
σε,
οὐδείς
σου
τὴν |
[1, 2] |
ἐρεῖ,
ἃ
οἶδεν
ὅτι
ὁ
|
Καῖσαρ |
θέλει,
καὶ
προσεπισωρεύσει
ἔτι
πλείονα. |
[1, 9] |
ἀνθρώποις;
ἀλλὰ
πρὸς
μὲν
τὸν
|
Καίσαρα |
ἡ
συγγένεια
ἢ
ἄλλον
τινὰ |
[1, 29] |
χωρὶς
τούτων
ἄγαγέ
μοι
τὸν
|
Καίσαρα |
καὶ
ὄψει
πῶς
εὐσταθῶ.
ὅταν |
[1, 14] |
ὅρκον,
οἷον
οἱ
στρατιῶται
τῷ
|
Καίσαρι. |
ἀλλ´
ἐκεῖνοι
μὲν
τὴν
μισθοφορίαν |
[1, 19] |
δαίμονα
ἀγορασθεὶς
ὑπό
τινος
τῶν
|
Καισαριανῶν |
τοῦ
Καίσαρος
σκυτεὺς
ἐγένετο.
εἶδες |
[1, 2] |
ἄλλος
δ´
ἂν
εἰπόντος
αὐτῷ
|
Καίσαρος |
ἐν
τοιαύτῃ
περὶ
στάσει
μὴ |
[1, 29] |
ὑμᾶς.
ἀλλ´
ἐν
μὲν
τοῖς
|
Καίσαρος |
μονομάχοις
εἰσί
τινες
οἱ
ἀγανακτοῦντες |
[1, 10] |
τὴν
Ῥώμην,
ἀπήντησαν
αὐτῷ
παρὰ
|
Καίσαρος |
πινακίδες·
ὁ
δὲ
λαβὼν
πάντων |
[1, 19] |
ὑπό
τινος
τῶν
Καισαριανῶν
τοῦ
|
Καίσαρος |
σκυτεὺς
ἐγένετο.
εἶδες
ἂν
πῶς |
[1, 14] |
ὀμνύουσιν
πάντων
προτιμήσειν
τὴν
τοῦ
|
Καίσαρος |
σωτηρίαν,
ὑμεῖς
δὲ
δε
τοσούτων |
[1, 20] |
τέχνην
ἀπὸ
ὀλίγων
ἔστιν
ἀναλαβεῖν;
|
καίτοι |
αὐτὸς
μὲν
ὁ
προηγούμενος
λόγος |
[1, 8] |
τὸν
τρόπον
τοῦτον;
ὅτι
νῦν
|
καίτοι |
μὴ
γυμναζόμενοι
περὶ
ταῦτα
μηδ´ |
[1, 16] |
ἐφ´
αὑτοῖς
ἐγκαλοῦμεν
τῷ
θεῷ.
|
καίτοι |
νὴ
τὸν
Δία
καὶ
τοὺς |
[1, 6] |
τοιαύτῃ
ἀγεννείᾳ
ἢ
καὶ
ἀσέβεια;
|
καίτοι |
ὅ
γε
θεὸς
οὐ
μόνον |
[1, 6] |
τὰ
ἐγκλήματα
τῷ
θεῷ
ἐκτρεπόμενοι.
|
καίτοι
|
πρὸς
μεγαλοψυχίαν
μὲν
καὶ
ἀνδρείαν |
[1, 10] |
πρῶτόν
ἐστιν,
ἵνα
ἐγὼ
κοιμηθῶ’
|
καίτοι |
τί
ὅμοια
τὰ
ἐκείνων
πράγματα |
[1, 20] |
ἔχεις
περὶ
μὲν
τἀγαθὰ
καὶ
|
κακὰ |
ἀνειμένως,
περὶ
τἀδιάφορα
δ´
ἐσπευσμένως, |
[1, 27] |
κακόν,
πρόχειρον
ἔχειν
ὅτι
τὰ
|
κακὰ |
ἐκκλίνειν
καθήκει
καὶ
ἀναγκαῖον
ὁ |
[1, 28] |
σὺ
λέγεις
ὅτι
οὐκ
ἔστι
|
κακά; |
(Ἔλθωμεν
ἐπὶ
τοὺς
κανόνας,
φέρε |
[1, 28] |
μανθάνω
μὲν
οἷα
δρᾶν
μέλλω
|
κακά, |
θυμὸς
δὲ
κρείσσων
τῶν
ἐμῶν |
[1, 20] |
τίνα
θεωρήσουσα
παρελήλυθεν;
ἀγαθὰ
καὶ
|
κακὰ |
καὶ
οὐδέτερα.
αὐτὴ
οὖν
τί |
[1, 4] |
ἐστιν,
ἡ
δ´
ἔκκλισις
πρὸς
|
κακά, |
μεμαθηκὼς
δὲ
καὶ
ὅτι
οὐκ |
[1, 28] |
αὐτοὶ
κατασφάζωνται,
ταῦτα
οὐκ
ἔστι
|
κακά; |
(Πόθεν
τοῦτο
προσδοξάζεις;
κἀμὲ
δίδαξον. |
[1, 28] |
τὸ
ἀκολουθῆσαι
τοῖς
φαινομένοις
τοιαῦτα
|
κακὰ |
ποιήσωσι
καὶ
πάθωσιν,
ἐμοὶ
δὲ |
[1, 25] |
κατάλληλον.
λοιπὸν
οἱ
μέν
εἰσι
|
κακαύστηροι |
καὶ
κακοστόμαχοι
καὶ
λέγουσιν
ἐγὼ |
[1, 9] |
συγγενεῖς
τινες
τοῦ
θεοῦ
ἐσμεν
|
κἀκεῖθεν
|
ἐληλύθαμεν;
ἄφες
ἡμᾶς
ἀπελθεῖν
ὅθεν |
[1, 1] |
μὲν
δοκῶ
ὅτι,
εἰ
ἠδύναντο,
|
κἀκεῖνα |
ἂν
ἡμῖν
ἐπέτρεψαν·
ἀλλὰ
πάντως |
[1, 11] |
αὐτό;
(Στέργει,
ἔφη.
(Ἔδει
οὖν
|
κἀκείνην |
ἀφεῖναι
αὐτό;
(Οὐδαμῶς.
(Τί
δ´ |
[1, 29] |
δῷ
τῷ
σωματίῳ
τῷ
Σωκράτους
|
κἀκεῖνο |
ἀποψυγῇ;
ταῦτά
σοι
φαίνεται
θαυμαστά, |
[1, 11] |
δόγμα,
ἀφ´
οὗ
αὐτὸ
ἐπράξαμεν,
|
κἀκεῖνο |
ἐξαίρειν
καὶ
ἐκτέμνειν
πειρασόμεθα
μᾶλλον |
[1, 6] |
ὁ
ἁρμόσας
τοῦτο
πρὸς
ἐκεῖνο
|
κἀκεῖνο |
πρὸς
τοῦτο;
τίς
δ´
ὁ |
[1, 11] |
στέργει
αὐτό;
(Στέργει.
(Ἔδει
οὖν
|
κἀκεῖνον |
ἀφέντα
ἀπελθεῖν,
εἶθ´
οὕτως
ἔρημον |
[1, 15] |
μὴ
ὀργίζηται;
(Φέρε
μοι
ἐκεῖνον
|
κἀκείνῳ |
ἐρῶ,
σοὶ
δὲ
περὶ
τῆς |
[1, 10] |
ἀλλ´
ὡσαύτως
ἀμελεῖν
αἰσχρὸν
τούτων
|
κἀκείνων; |
τί
οὖν;
ἡμεῖς
μόνοι
ῥᾳθυμοῦμεν |
[1, 29] |
προαίρεσιν,
στρεβλὰ
δὲ
καὶ
διεστραμμένα
|
κακήν. |
τοῦτον
τὸν
νόμον
ὁ
θεὸς |
[1, 12] |
καὶ
ἀφορίαν
καὶ
ἀρετὴν
καὶ
|
κακίαν |
καὶ
πάσας
τὰς
τοιαύτας
ἐναντιότητας |
[1, 25] |
ἀτυχὴς
εἶ;
ναί.
τί
οὖν;
|
κακοδαιμονεῖς; |
ναί.
ἀλλὰ
καὶ
ὑπόλαβε
ὅτι |
[1, 3] |
γάρ
ἐστιν
ἄλλο
λοίδορος
καὶ
|
κακοήθης |
ἄνθρωπος
ἢ
ἀλώπηξ
ἢ
τί |
[1, 22] |
ποιοῦμεν,
τί
οὖν
ἀγάλματα,
ὡς
|
κακοῖς |
δαίμοσιν,
ὡς
πυρετῷ
τῷ
Διί; |
[1, 18] |
παρὰ
φύσιν
ἐπὶ
τοῖς
ἀλλοτρίοις
|
κακοῖς |
διατίθεσθαι,
ἐλέει
αὐτὸν
μᾶλλον
ἢ |
[1, 25] |
ἀλλὰ
καὶ
ὑπόλαβε
ὅτι
ἐν
|
κακοῖς |
εἶ.
οὐκ
ἀκολουθεῖ
τῇ
ὑποθέσει· |
[1, 25] |
ἀλλὰ
σὺ
ὑπολάμβανε
ὅτι
ἐν
|
κακοῖς
|
εἶ.
οὐχ
ὑπολαμβάνω·
καὶ
τίς |
[1, 25] |
μὴ
θλιβόμενος
μηδ´
ὑπολαμβάνων
ἐν
|
κακοῖς
|
εἶναι·
τοῦτο
γὰρ
οὐδείς
σε |
[1, 29] |
μοι
δίδωσιν
οὐδέν,
πάντες
ψέγουσιν,
|
κακολογοῦσιν. |
ταῦτα
μέλλεις
μαρτυρεῖν
καὶ
καταισχύνειν |
[1, 2] |
ἄλογον,
καθάπερ
καὶ
ἀγαθὸν
καὶ
|
κακὸν |
ἄλλο
ἄλλῳ
καὶ
συμφέρον
καὶ |
[1, 9] |
ὑπὸ
σοῦ
ἤθελον,
οὐχὶ
ἐλεηθῆναι·
|
κακὸν |
δέ
μοι
οὐθέν
ἐστιν’
οὕτως |
[1, 28] |
οὖν
τὸ
μέγα
ἐν
ἀνθρώποις
|
κακὸν |
καὶ
ἀγαθόν;
ὅπου
ἡ
διαφορά. |
[1, 9] |
ἡμᾶς
καὶ
ὁ
θάνατος
οὐ
|
κακόν; |
καὶ
συγγενεῖς
τινες
τοῦ
θεοῦ |
[1, 29] |
τῆς
προαιρέσεως
ἀγαθόν
ἐστιν
ἢ
|
κακόν; |
μή
τινα
βλάπτω;
μή
τι |
[1, 20] |
ἡ
δ´
ἀφροσύνη
τί
ἐστιν;
|
κακόν. |
ὁρᾷς
οὖν
ὅτι
ἀναγκαίως
καὶ |
[1, 22] |
ἐστι
τὸ
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
|
κακόν· |
οὐ
μαίνομαι;
ναί·
ἀλλ´
ἂν |
[1, 24] |
ὅτι
ὁ
θάνατος
οὐκ
ἔστι
|
κακόν, |
οὐδὲ
γὰρ
αἰσχρόν·
λέγει
ὅτι |
[1, 27] |
ἔχειν
δεῖ.
Ὅταν
θάνατος
φαίνηται
|
κακόν, |
πρόχειρον
ἔχειν
ὅτι
τὰ
κακὰ |
[1, 25] |
ἀνθρώπου
ἐν
προαιρέσει
καὶ
τὸ
|
κακόν, |
τὰ
δ´
ἄλλα
πάντα
οὐδὲν |
[1, 10] |
σοῦ
τὸ
ἀγαθὸν
καὶ
τὸ
|
κακόν’ |
ταῦτα
ἐκείνοις
ὅμοιά
ἐστιν;
ἀλλ´ |
[1, 12] |
πενθείτω.
δυσαρεστεῖ
τοῖς
τέκνοις;
ἔστω
|
κακὸς |
πατήρ.
βάλε
αὐτὸν
εἰς
φυλακήν. |
[1, 12] |
δυσαρεστεῖ
τις
τοῖς
γονεῦσιν;
ἔστω
|
κακὸς |
υἱὸς
καὶ
πενθείτω.
δυσαρεστεῖ
τοῖς |
[1, 25] |
οἱ
μέν
εἰσι
κακαύστηροι
καὶ
|
κακοστόμαχοι |
καὶ
λέγουσιν
ἐγὼ
οὐ
δύναμαι
|
[1, 29] |
τοῦ
ἀγαθοῦ
προαίρεσις
ποιά,
τοῦ
|
κακοῦ |
προαίρεσις
ποιά.
τί
οὖν
τὰ |
[1, 29] |
τεύξεται
τοῦ
ἰδίου
ἀγαθοῦ
ἢ
|
κακοῦ. |
πῶς
τοῦ
ἀγαθοῦ
τεύξεται;
ἂν |
[1, 27] |
ἀγαθοῦ,
μὴ
ὑπομένειν
περιπίπτειν
τῷ
|
κακῷ. |
εἶτα
τὸ
τελευταῖον,
ὅταν
μήτε |
[1, 26] |
τί
δοκεῖς;
ὅτι
θέλων
περιπίπτω
|
κακῷ |
καὶ
ἀποτυγχάνω
τοῦ
ἀγαθοῦ;
μὴ |
[1, 20] |
δεῖ
πεπονθέναι
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
|
κακῶν. |
ἀλλὰ
πολλῆς
ἔχει
χρείαν
παρασκευῆς |
[1, 11] |
οὔτε
τέκνα
ὡς
αἴτιά
τινων
|
κακῶν |
ἡμῖν
γινόμενα
πεπεισμένοι
ὅτι,
ἂν
|
[1, 11] |
δὲ
τῶν
ἀγαθῶν
καὶ
τῶν
|
κακῶν |
καὶ
τῶν
κατὰ
φύσιν
καὶ |
[1, 18] |
διακριτικὴν
τῶν
ἀγαθῶν
καὶ
τῶν
|
κακῶν |
μὴ
ἀπολλύναι;
κἂν
οὕτως
λέγῃς, |
[1, 4] |
αὐτὸν
τῆς
συναισθήσεως
τῶν
αὑτοῦ
|
κακῶν; |
οὐ
θέλεις
δεῖξαι
αὐτῷ
τὸ |
[1, 19] |
{π}
ὡς
ὄντων
ἀγαθῶν
καὶ
|
κακῶν, |
πᾶσα
ἀνάγκη
θεραπεύειν
τοὺς
τυράννους. |
[1, 18] |
λωποδύται;
πεπλάνηνται
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
|
κακῶν. |
χαλεπαίνειν
οὖν
δεῖ
αὐτοῖς
ἢ |
[1, 28] |
εἰ
καλῶς,
ἀνέγκλητός
ἐστιν·
εἰ
|
κακῶς, |
αὐτὸς
ἐζημίωται·
οὐ
δύναται
γὰρ |
[1, 26] |
ἐπίκρισιν
περὶ
τῶν
καλῶς
ἢ
|
κακῶς |
γινομένων;
κἄν
τινα
κακῶς
λέγῃ, |
[1, 28] |
(λοιπὸν
ἢ
καλῶς
φαίνεται
ἢ
|
κακῶς· |
εἰ
καλῶς,
ἀνέγκλητός
ἐστιν·
εἰ |
[1, 22] |
οὖν’
πάντως
ὁ
ἕτερος
αὐτῶν
|
κακῶς |
ἐφαρμόζει
τὴν
πρόληψιν
τοῦ
δέοντος. |
[1, 5] |
νεκροῦ.
μάχην
οὗτος
οὐ
συνορᾷ·
|
κακῶς |
ἔχει.
συνορῶν
οὗτος
οὐ
κινεῖται |
[1, 5] |
μηδὲ
συνιέναι
μηδέν,
καὶ
τοῦτον
|
κακῶς |
ἔχειν
οἰόμεθα·
ἂν
δέ
τινος |
[1, 26] |
ἢ
κακῶς
γινομένων;
κἄν
τινα
|
κακῶς |
λέγῃ,
οὗτος
ἐπιστρέφεται,
κἂν
ἐπαινῇ |
[1, 6] |
οὐ
καυματίζεσθε;
οὐ
στενοχωρεῖσθε;
οὐ
|
κακῶς |
λούεσθε;
οὐ
καταβρέχεσθε,
ὅταν
βρέχῃ; |
[1, 18] |
ἢ
ἐκείνοις.
σκόπει
γάρ·
ἔχεις
|
καλὰ |
ἱμάτια,
ὁ
γείτων
σου
οὐκ |
[1, 18] |
ἀλλὰ
φαντάζεται
ὅτι
τὸ
ἔχειν
|
καλὰ |
ἱμάτια,
τοῦτο
ὃ
καὶ
σὺ |
[1, 11] |
πάντα
ἃ
δοκεῖ
τισιν
εἶναι
|
καλὰ |
καὶ
προσήκοντα,
ὀρθῶς
δοκεῖ;
καὶ |
[1, 2] |
αἴτιον
τοῦ
εὐπρεπῆ
φαίνεσθαι
καὶ
|
καλά. |
τί
οὖν
μοι
λέγεις
ὅτι |
[1, 22] |
εὑρήσετε
καὶ
Ἀγαμέμνονος
καὶ
Ἀχιλλέως.
|
κάλει |
γὰρ
αὐτοὺς
εἰς
τὸ
μέσον. |
[1, 12] |
ἔδει
δὲ
μόνον
μένοντα
ἡσυχίαν
|
καλεῖν |
αὐτὸ
καὶ
ἐλευθερίαν
καὶ
ὅμοιον |
[1, 12] |
πολλῶν
δ´
ὄντα
μὴ
ὄχλον
|
καλεῖν |
μηδὲ
θόρυβον
μηδ´
ἀηδίαν,
ἀλλ´ |
[1, 9] |
εἰς
σὲ
κατελήλυθεν
ἐντεῦθέν
ποθεν
|
καλεῖς |
σεαυτὸν
Ἀθηναῖον
καὶ
Κορίνθιον;
ὁ |
[1, 12] |
κἂν
μὲν
μόνος
ᾖς,
ἐρημίαν
|
καλεῖς |
τοῦτο,
ἂν
δὲ
μετὰ
ἀνθρώπων, |
[1, 29] |
ἐστιν
εὐφυὴς
νέος.
οὔ·
ἀλλὰ
|
καλέσαντος |
τοῦ
καιροῦ
κλάειν
δεῖ
καὶ
|
[1, 29] |
ἀπειλῇ
ὁ
τύραννος
καὶ
μὴ
|
καλῇ, |
λέγω
τίνι
ἀπειλεῖ;
ἂν
λέγῃ |
[1, 29] |
τί
οὖν;
οὐ
δέδοταί
μοι
|
καλὴν |
φωνὴν
εἰσενεγκεῖν;
πῶς
οὖν
ἀναβαίνεις |
[1, 28] |
καὶ
πολλὰ
πρόβατα
καὶ
πολλὰς
|
καλιὰς |
χελιδόνων
ἢ
πελαργῶν
ἐμπρησθῆναι
καὶ |
[1, 22] |
δέ
ςοι
ποιητέον
ἐστίν,
σὺ
|
κάλλιον |
οἶδας
ἢ
οἱ
φιλόσοφοι’
ἄνθρωπε, |
[1, 16] |
καὶ
εὐπρεπὲς
καὶ
σεμνόν,
πόσῳ
|
κάλλιον |
τοῦ
τῶν
ἀλεκτρυόνων
λόφου,
πόσῳ |
[1, 18] |
οὐ
χαλεπαίνεις·
μὴ
θαύμαζε
τὸ
|
κάλλος |
τῆς
γυναικὸς
καὶ
τῷ
μοιχῷ |
[1, 8] |
περισπώμενοι
ὅμως
οὐδὲν
ἐπιδίδομεν
εἰς
|
καλοκἀγαθίαν. |
τί
οὖν
χρὴ
προσδοκᾶν,
εἰ |
[1, 12] |
κινδυνεύει
οὐ
μόνον
οὐκ
εἶναι
|
καλόν, |
ἀλλὰ
καὶ
πάντων
αἴσχιστον
εἶναι. |
[1, 22] |
οὐ
τίθησιν,
ὅτι
τὸ
δίκαιον
|
καλόν |
ἐστι
καὶ
πρέπον;
πότ´
οὖν |
[1, 1] |
ἄλλο
τὸ
λέγον
ὅτι
χρυσίον
|
καλόν |
ἐστιν;
αὐτὸ
γὰρ
οὐ
λέγει. |
[1, 11] |
ἀποφαινόμεθα
ὀρθόν
τε
εἶναι
καὶ
|
καλόν; |
(Ἔστω,
ἔφη.
(Τί
οὖν;
ἀφεῖναι |
[1, 11] |
καλόν,
τὸ
δ´
εὐλόγιστον
οὐ
|
καλόν; |
(Οὐδαμῶς.
(Μὴ
τοίνυν
μάχην
ἔχει |
[1, 2] |
πορφύρα
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
δὲ
|
καλὸν |
παράδειγμα
ἔκκειται;
ἄλλος
δ´
ἂν |
[1, 11] |
κατὰ
φύσιν
τ´
εἶναι
καὶ
|
καλόν; |
(Πῶς
γὰρ
οὔ;
(Τί
δέ; |
[1, 12] |
εἶ,
παραφρονεῖς.
οὐκ
οἶδας,
ὅτι
|
καλόν |
τι
ἐλευθερία
ἐστὶ
καὶ
ἀξιόλογον; |
[1, 11] |
κατὰ
φύσιν
τ´
ἐστὶ
καὶ
|
καλόν, |
τὸ
δ´
εὐλόγιστον
οὐ
καλόν; |
[1, 16] |
ὅτι
ἀνήρ
εἰμι’
πῶς
δὲ
|
καλὸν |
τὸ
σύμβολον
καὶ
εὐπρεπὲς
καὶ |
[1, 8] |
ἔδει
κἀμὲ
καθήμενον
ἐκπονεῖν,
ἵνα
|
καλὸς |
γένωμαι
ἢ
ἵνα
ἰσχυρός,
ὡς |
[1, 8] |
ἐπεί
τις
φιλόσοφος
ἅμα
καὶ
|
καλὸς |
ἦν
καὶ
φιλόσοφος;
οὐ
θέλεις
|
[1, 8] |
αὐτῶν
ἀνθρώπων
συνδραμόντα;
εἰ
δὲ
|
καλὸς |
ἦν
Πλάτων
καὶ
ἰσχυρός,
ἔδει |
[1, 12] |
ἐστιν;
πάντα
οὖν
ταῦτα
ὁ
|
καλὸς |
καὶ
ἀγαθὸς
ἐπεσκεμμένος
τὴν
αὑτοῦ
|
[1, 7] |
ἂν
{εὕρ{
ο}
οι
ὁ
|
καλὸς |
καὶ
ἀγαθὸς
τὴν
διέξοδον
καὶ |
[1, 5] |
ἀπονεκρωθῇ,
τοῦτο
ἔτι
καὶ
δύναμιν
|
καλοῦμεν. |
Καταλαμβάνεις
ὅτι
ἐγρήγορας;
οὔ’
φησίν· |
[1, 9] |
κλέπται
καὶ
δικαστήρια
καὶ
οἱ
|
καλούμενοι |
τύραννοι
δοκοῦντες
ἔχειν
τινὰ
ἐφ´ |
[1, 28] |
καλῶς
φαίνεται
ἢ
κακῶς·
εἰ
|
καλῶς, |
ἀνέγκλητός
ἐστιν·
εἰ
κακῶς,
αὐτὸς |
[1, 23] |
οὔτε
θαυμάζειν
οὔτ´
ἀποδέχεσθαι·
καὶ
|
καλῶς
|
αὐτοῦ
κρατεῖ.
πῶς
οὖν
ὑπονοητικοί |
[1, 19] |
οὖν
πώποτε
ὑπὲρ
τοῦ
ὀρεχθῆναι
|
καλῶς |
ἔθυσεν;
ὑπὲρ
τοῦ
ὁρμῆσαι
κατὰ |
[1, 25] |
θλίβεις;
(Πῶς
οὖν
ἄλλως
θεωρήσω
|
καλῶς |
ἐν
τῷ
ἀμφιθεάτρῳ;
(Ἄνθρωπε,
καὶ |
[1, 22] |
οὐσίαις,
ὅταν
ὁ
μὲν
εἴπῃ
|
καλῶς |
ἐποίησεν,
ἀνδρεῖός
ἐστιν’
οὔ,
ἀλλ´ |
[1, 25] |
Μέχρις
οὖν
τίνος
ταῦτα
τηρεῖν
|
καλῶς |
{ἔχει{
ς}
καὶ
τὴν
παιδιὰν |
[1, 11] |
εἶναι
τὰ
τῶν
ἄλλων,
εἰ
|
καλῶς |
ἔχει
τὰ
Ἰουδαίων,
μὴ
καλῶς |
[1, 11] |
καλῶς
ἔχει
τὰ
Ἰουδαίων,
μὴ
|
καλῶς |
ἔχειν
τὰ
τῶν
ἄλλων.
(Πῶς |
[1, 22] |
γενέσθαι
τὰ
δέοντα
καὶ
τὰ
|
καλῶς |
ἔχοντα;
δεῖ
μὲν
οὖν.
σὺ |
[1, 22] |
οὐκ
ἀρέσκει
σοι
γίνεσθαι
τὰ
|
καλῶς |
ἔχοντα;
ἐμοὶ
μὲν
οὖν
πάντων |
[1, 26] |
ψόγον
πιστεύομεν,
ἐπίκρισιν
περὶ
τῶν
|
καλῶς |
ἢ
κακῶς
γινομένων;
κἄν
τινα |
[1, 19] |
Σωκράτους;
ἀλλὰ
δύναμαί
σε
τραχηλοκοπῆσαι.
|
καλῶς |
λέγεις.
ἐξελαθόμην
ὅτι
σε
δεῖ |
[1, 29] |
σόν
ἐστι
προτεῖναι,
ἐμὸν
μελετῆσαι
|
καλῶς. |
οὔ·
ἀλλὰ
μὴ
τοιοῦτό
μοι |
[1, 7] |
ἀκόλουθον
τοῖς
δοθεῖσιν
ὑπὸ
σοῦ
|
καλῶς |
παραδέχου.
ἄγε
ἀρκεῖ
οὖν
κἀνταῦθα |
[1, 25] |
λάβε,
περίσχισον.
ὕβριν
σοι
πεποίηκα.
|
καλῶς |
σοι
γένοιτο.
ταῦτα
ἐμελέτα
Σωκράτης, |
[1, 11] |
προσήγγειλέ
τις
μοι
ὅτι
ἔχει
|
καλῶς. |
(Τί
οὖν;
ὀρθῶς
φαίνει
σαυτῷ |
[1, 28] |
πράξεως
τὸ
φαινόμενον
(λοιπὸν
ἢ
|
καλῶς
|
φαίνεται
ἢ
κακῶς·
εἰ
καλῶς, |
[1, 28] |
ἔστι
κακά;
(Πόθεν
τοῦτο
προσδοξάζεις;
|
κἀμὲ |
δίδαξον.
(Οὔ·
ἀλλὰ
πόθεν
σὺ |
[1, 2] |
σιωπήσω.
ἀλλὰ
δεῖ
με
ἐξετάσαι.
|
κἀμὲ
|
εἰπεῖν
τὸ
φαινόμενον
δίκαιον.
ἀλλ´ |
[1, 8] |
ἦν
Πλάτων
καὶ
ἰσχυρός,
ἔδει
|
κἀμὲ |
καθήμενον
ἐκπονεῖν,
ἵνα
καλὸς
γένωμαι |
[1, 29] |
ὃ
αὑτῷ
ἀγαθὸν
οἴεται
τοῦτο
|
κἀμοὶ |
συμβουλεύει·
συγγιγνώσκω
αὐτῷ.
καὶ
γὰρ |
[1, 9] |
καὶ
τοῦτο
ὑπὸ
τοῦ
δεσπότου’
|
κἀμοῦ
|
πρὸς
αὐτὸν
ἀποκριναμένου
ὅτι
Ἀνθρώπινα’ |
[1, 17] |
πότερον
ἀληθῶς
ἢ
ψευδῶς
διαλέγῃ’
|
κἄν |
τι
κατ´
ἀμφίβολον
φωνὴν
εἴπω
|
[1, 26] |
τῶν
καλῶς
ἢ
κακῶς
γινομένων;
|
κἄν |
τινα
κακῶς
λέγῃ,
οὗτος
ἐπιστρέφεται, |
[1, 29] |
ἐστι
τῷ
μεμελετηκότι
συλλογισμοὺς
ἀναλύειν,
|
κἄν |
τις
εὔλυτον
αὐτῷ
προτείνῃ,
λέγει
|
[1, 29] |
σε
βαλῶ’
ὅλῳ
τῷ
σαρκιδίῳ’
|
κἂν |
ἐξορισμὸν
ἀπειλῇ,
τὸ
αὐτό.
(Σοὶ |
[1, 26] |
τινα
κακῶς
λέγῃ,
οὗτος
ἐπιστρέφεται,
|
κἂν |
ἐπαινῇ
τινα,
ἐπαίρεται;
ἐν
τοῖς |
[1, 12] |
δ´
ἀταλαίπωρος
εἶ
καὶ
δυσάρεστος
|
κἂν |
μὲν
μόνος
ᾖς,
ἐρημίαν
καλεῖς |
[1, 1] |
με
δεῖ.
εἰ
ἤδη,
ἀποθνῄσκω·
|
κἂν |
μετ´
ὀλίγον,
νῦν
ἀριστῶ
τῆς |
[1, 11] |
Ῥώμῃ
ἀνέρχῃ,
ὅτι
δοκεῖ
σοι·
|
κἂν |
μεταδόξῃ,
οὐκ
ἂν
ἀπελεύσῃ.
καὶ |
[1, 12] |
πᾶν
τὸ
δοκοῦν
μοι
ἀποβαίνειν,
|
κἂν |
ὁπωσοῦν
δοκῇ.
μαινόμενος
εἶ,
παραφρονεῖς. |
[1, 18] |
καὶ
τῶν
κακῶν
μὴ
ἀπολλύναι;
|
κἂν |
οὕτως
λέγῃς,
γνώσῃ
πῶς
ἀπάνθρωπόν |
[1, 2] |
τῷ
Βάτωνι
ἀλειφόμενος.
ἄλλος
δὲ
|
κἂν |
τὸν
τράχηλον
ἀπετμήθη,
εἰ
ζῆν |
[1, 28] |
ἔστι
κακά;
(Ἔλθωμεν
ἐπὶ
τοὺς
|
κανόνας, |
φέρε
τὰς
προλήψεις.
Διὰ
τοῦτο |
[1, 28] |
τι
ζυγῷ,
οὐδαμοῦ
ὅμοιόν
τι
|
κανόνι, |
ἀλλά
τι
ἐφάνη
καὶ
εὐθὺς
|
[1, 7] |
καλῶς
παραδέχου.
ἄγε
ἀρκεῖ
οὖν
|
κἀνταῦθα |
γνῶναι
τοῦτο;
οὐκ
ἀρκεῖ,
δεῖ |
[1, 7] |
ταῦτα
μόνα
ἁμαρτήματά
ἐστι
τὸ
|
Καπιτώλιον |
ἐμπρῆσαι
καὶ
τὸν
πατέρα
ἀποκτεῖναι, |
[1, 19] |
λύχνους
ἁπτομένους.
ἀναβαίνει
εἰς
τὸ
|
Καπιτώλιον, |
ἐπιθύει.
τίς
οὖν
πώποτε
ὑπὲρ |
[1, 7] |
Ἀνδράποδον’
ἔφη,
ἐνθάδε
τὸ
παραλειπόμενον
|
Καπιτώλιόν |
ἐστιν’
ἢ
ταῦτα
μόνα
ἁμαρτήματά |
[1, 7] |
οἷον
μέν’
φημί,
εἰ
τὸ
|
Καπιτώλιον |
κατέκαυσα’
ὁ
δ´
Ἀνδράποδον’
ἔφη, |
[1, 25] |
τοῦτο
γὰρ
οὐδείς
σε
ἀναγκάζει.
|
καπνὸν |
πεποίηκεν
ἐν
τῷ
οἰκήματι;
ἂν |
[1, 25] |
οἴκει.
οἰκῶ.
ἀλλὰ
πολύς
μοι
|
καπνὸς |
φαίνεται
τὸ
ἐν
Γυάροις
οἰκεῖν. |
[1, 27] |
ταρασσόμενον
καὶ
ῥηγνύμενον
ἔσωθεν
τὴν
|
καρδίαν |
ἄλλῳ
τινὶ
δεῖ
προσευκαιρεῖν.
~Ὅτι |
[1, 15] |
ἀνθήσῃ
πρῶτον,
εἶτα
προβάλῃ
τὸν
|
καρπόν, |
εἶτα
πεπανθῇ.
εἶτα
συκῆς
μὲν |
[1, 14] |
βλαστάνειν,
βλαστάνει,
ὅταν
ἐκφέρειν
τὸν
|
καρπόν, |
ἐκφέρει,
ὅταν
πεπαίνειν,
πεπαίνει,
ὅταν |
[1, 4] |
ἕνεκα,
ὅτι
δὲ
τοιοῦτον
ἐξήνεγκαν
|
καρπὸν |
ἐν
ἀνθρωπίνῃ
διανοίᾳ,
δι´
οὗ |
[1, 15] |
οὐ
τελειοῦται,
γνώμης
δ´
ἀνθρώπου
|
καρπὸν |
θέλεις
οὕτως
δι´
ὀλίγου
καὶ |
[1, 15] |
εἶτα
πεπανθῇ.
εἶτα
συκῆς
μὲν
|
καρπὸς |
ἄφνω
καὶ
μιᾷ
ὥρᾳ
οὐ |
[1, 6] |
οὐκ
εἰλήφατε;
ἀνδρείαν
οὐκ
εἰλήφατε;
|
καρτερίαν |
οὐκ
εἰλήφατε;
καὶ
τί
ἔτι |
[1, 6] |
καὶ
τῆς
ἄλλης
ἀλκῆς
καὶ
|
καρτερίας |
καὶ
γενναιότητος,
εἰ
μὴ
τοιαῦταί |
[1, 17] |
ἢ
ψευδῶς
διαλέγῃ’
κἄν
τι
|
κατ´ |
ἀμφίβολον
φωνὴν
εἴπω
καὶ
λέγῃς |
[1, 3] |
τις
τῷ
δόγματι
τούτῳ
συμπαθῆσαι
|
κατ´ |
ἀξίαν
δύναιτο,
ὅτι
γεγόναμεν
ὑπὸ |
[1, 27] |
συνήθειαν,
τοῦ
πεφράχθαι
πρὸς
τὰ
|
κατ´ |
αὐτῆς;
(Καὶ
τίς
ἀντιλέγει;
ἀλλὰ |
[1, 25] |
ὅτι
ὃ
ἂν
φυλάσσειν
ἐθέλῃς,
|
κατ´ |
ἐκεῖνο
ἐπιβήσεταί
σοι
ὁ
κύριος. |
[1, 25] |
δοῦλον.
εὐθὺς
γὰρ
{ἐμ}
αὐτὸς
|
κατ´ |
ἐμαυτοῦ
δηλῶ,
τίνι
ἁλωτός
εἰμι. |
[1, 28] |
τὸ
κατ´
ἐμὲ
καὶ
οὐ
|
κατ´ |
ἐμὲ
καὶ
ὅσα
τούτοις
ὅμοια. |
[1, 28] |
συμφέρον
καὶ
τὸ
ἀσύμφορον,
τὸ
|
κατ´ |
ἐμὲ
καὶ
οὐ
κατ´
ἐμὲ |
[1, 2] |
ἀπελθὼν
παρακράτει.
ἀλλ´
οὐκ
ἂν
|
κατ´ |
ἐμέ.
τοῦτο
σὲ
δεῖ
συνεισφέρειν |
[1, 12] |
μόνον
καὶ
οὐχὶ
δὲ
καὶ
|
κατ´ |
ἰδίαν
ἑκάστου·
πέμπτοι
δ´,
ὧν |
[1, 12] |
δὲ
κατὰ
τὸ
σῶμα,
ὡς
|
κατά |
γε
τὸν
λόγον
οὐδὲν
χείρων |
[1, 17] |
μέμψῃ
οὐδένα,
ἐγκαλέσεις
οὐδενί,
πάντα
|
κατὰ
|
γνώμην
ἔσται
ἅμα
τὴν
σὴν |
[1, 27] |
ἀπῆλθεν;
(Τί
οὖν;
οὐ
δεῖ
|
κατὰ |
δύναμιν
καὶ
τούτων
ἀντέχεσθαι,
τοῦ |
[1, 12] |
γάρ
ἐστιν,
ᾧ
γίνεται
πάντα
|
κατὰ |
προαίρεσιν
καὶ
ὃν
οὐδεὶς
δύναται |
[1, 2] |
τις·
Πόθεν
οὖν
αἰσθησόμεθα
τοῦ
|
κατὰ
|
πρόσωπον
ἕκαστος;
(Πόθεν
δ´
ὁ |
[1, 2] |
~Πῶς
ἄν
τις
σῴζοι
τὸ
|
κατὰ |
πρόσωπον
ἐν
παντί.
Τῷ
λογικῷ |
[1, 2] |
τοῦ
τραχήλου.
τοιοῦτόν
ἐστι
τὸ
|
κατὰ |
πρόσωπον·
οὕτως
ἰσχυρὸν
παρὰ
τοῖς |
[1, 8] |
οὐ
θέλεις
αἰσθάνεσθαι
καὶ
διακρῖναι
|
κατὰ |
τί
οἱ
ἄνθρωποι
γίνονται
φιλόσοφοι |
[1, 19] |
ἄχρηστον
εἶναι
ἐπώλησεν.
εἶτα
ἐκεῖνος
|
κατά |
τινα
δαίμονα
ἀγορασθεὶς
ὑπό
τινος |
[1, 2] |
ἀξίαις
συγχρώμεθα,
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
|
κατὰ
|
τὸ
πρόσωπον
ἑαυτοῦ
ἕκαστος.
τῷ |
[1, 28] |
πελαργὸς
καὶ
ἄνθρωπος;
(Τί
λέγεις;
|
κατὰ |
τὸ
σῶμα
ὁμοιότατον.
{πλὴν
ὅτι |
[1, 12] |
πρὸς
τὰ
ὅλα;
τοῦτο
δὲ
|
κατὰ |
τὸ
σῶμα,
ὡς
κατά
γε |
[1, 26] |
οὐκ
εἰδότα,
ἐν
δὲ
τοῖς
|
κατὰ |
τὸν
βίον
οὔτε
παρέχει
ἑαυτόν |
[1, 9] |
πέφυκεν
τῷ
θεῷ
τῆς
συναναστροφῆς
|
κατὰ |
τὸν
λόγον
ἐπιπεπλεγμένα’
διὰ
τί |
[1, 28] |
ὅπου
διαφέρει
ἡμῖν
γνῶναι
τὸ
|
κατὰ |
τὸν
τόπον
ἀληθές,
οὐδέποθ´
ἡμῶν |
[1, 7] |
οὖν
ἐποίησας;
ὃ
μόνον
ἦν
|
κατὰ |
τὸν
τόπον
ἁμάρτημα,
τοῦτο
ἡμάρτηκας. |
[1, 27] |
τὸν
συνηγορήσοντα·
τίνι
οὖν
ἀρκοῦμαι
|
κατὰ |
τὸν
τόπον;
πῶς
μὲν
αἴσθησις |
[1, 8] |
μεταλαμβάνειν
ἔστι
τὰ
ἰσοδυναμοῦντα
ἀλλήλοις,
|
κατὰ |
τοσούτους
καὶ
τὰ
εἴδη
τῶν
|
[1, 6] |
παρακολουθητικὴ
τῇ
χρήσει,
τούτῳ
τὸ
|
κατὰ |
τρόπον
ἂν
μὴ
προσῇ
οὐδέποτε |
[1, 6] |
ταῦτ´
ἀπαρκεῖ,
ἀλλ´
ἂν
μὴ
|
κατὰ |
τρόπον
καὶ
τεταγμένως
καὶ
ἀκολούθως |
[1, 21] |
ἀρκοῦμαι,
ἂν
ὀρέγωμαι
καὶ
ἐκκλίνω
|
κατὰ |
φύσιν,
ἂν
ὁρμῇ
καὶ
ἀφορμῇ |
[1, 11] |
σε
πείσω,
ὅτι
πᾶν
τὸ
|
κατὰ |
φύσιν
γινόμενον
ὀρθῶς
γίνεται.
(Τοῦτο, |
[1, 26] |
καὶ
περιστάσεως
βουλόμεθα
τηρῆσαι
τὸ
|
κατὰ |
φύσιν,
δῆλον
ὅτι
ἐν
παντὶ |
[1, 9] |
διεξαγωγῆς
τῆς
{καταλλήλου{
ς}
καὶ
|
κατὰ |
φύσιν;
Ἐγὼ
μὲν
οἶμαι,
ὅτι |
[1, 19] |
καλῶς
ἔθυσεν;
ὑπὲρ
τοῦ
ὁρμῆσαι
|
κατὰ |
φύσιν;
ἐκεῖ
γὰρ
καὶ
θεοῖς |
[1, 12] |
αὐτοῖς,
ἡμεῖς
δ´
οὐδὲν
ἧττον
|
κατὰ |
φύσιν
ἕξομεν.
σὺ
δ´
ἀταλαίπωρος |
[1, 11] |
δεῖξον
οὖν
μοι
σύ,
πῶς
|
κατὰ |
φύσιν
ἐστίν.
(Οὐ
δύναμαι,
ἔφη· |
[1, 15] |
ἂν
ἐκείνου
καὶ
μὴ
διαλλασσομένου
|
κατὰ |
φύσιν
ἔχοιμι,
Οὐδέν,
ἔφη,
τῶν |
[1, 15] |
πάσῃ
περιστάσει
τηρήσω
τὸ
ἡγεμονικὸν
|
κατὰ |
φύσιν
ἔχον.
(Τὸ
τίνος;
(Τὸ
|
[1, 11] |
καὶ
τῶν
κακῶν
καὶ
τῶν
|
κατὰ |
φύσιν
καὶ
παρὰ
φύσιν
τῷ |
[1, 11] |
ἁφήν.
(Οὐκοῦν,
ἐπειδὴ
περὶ
τῶν
|
κατὰ |
φύσιν
καὶ
τῶν
ὀρθῶς
ἢ
|
[1, 11] |
ἢ
ὅπως
τὸ
κριτήριον
τῶν
|
κατὰ |
φύσιν
καταμαθὼν
τούτῳ
προσχρώμενος
διακρινεῖς |
[1, 11] |
μή,
τῶν
μαχομένων
ἀνάγκη
θατέρου
|
κατὰ |
φύσιν
ὄντος
θάτερον
εἶναι
παρὰ |
[1, 11] |
καὶ
ἁπλῶς
τὸ
ἁμαρτάνειν
εἶναι
|
κατὰ |
φύσιν,
ὅτι
πάντες
σχεδὸν
ἢ |
[1, 11] |
μᾶλλον
δεῖξον,
πῶς
οὐκ
ἔστι
|
κατὰ |
φύσιν
οὐδ´
ὀρθῶς
γίνεται.
(Καὶ |
[1, 11] |
βοηθῆσαι.
τὸ
φιλόστοργον
δοκεῖ
σοι
|
κατὰ |
φύσιν
τ´
εἶναι
καὶ
καλόν; |
[1, 11] |
(Τί
δέ;
τὸ
μὲν
φιλόστοργον
|
κατὰ |
φύσιν
τ´
ἐστὶ
καὶ
καλόν, |
[1, 2] |
αὐτοῦ
Διὰ
τί
σὺ
οὐ
|
καταβαίνεις; |
ἔφη
ὅτι
Ἐγὼ
οὐδὲ
βουλεύομαι’ |
[1, 2] |
τοῦτο
Ἀγριππῖνος
Φλώρῳ
σκεπτομένῳ,
εἰ
|
καταβατέον |
αὐτῷ
ἐστιν
εἰς
Νέρωνος
θεωρίας, |
[1, 2] |
καὶ
αὐτόν
τι
λειτουργῆσαι,
ἔφη
|
Κατάβηθι’ |
πυθομένου
δ´
αὐτοῦ
Διὰ
τί |
[1, 13] |
γέγονεν
καὶ
τῆς
αὐτῆς
ἄνωθεν
|
καταβολῆς, |
ἀλλ´
εἰ
ἔν
τινι
τοιαύτῃ |
[1, 6] |
στενοχωρεῖσθε;
οὐ
κακῶς
λούεσθε;
οὐ
|
καταβρέχεσθε, |
ὅταν
βρέχῃ;
θορύβου
δὲ
καὶ |
[1, 29] |
στεφανωθῆναι
Ὀλύμπια;
πότε
τις
ἐμοὶ
|
καταγγελεῖ |
τοιοῦτον
ἀγῶνα;
οὕτως
ἔχειν
ἔδει |
[1, 26] |
αὐτῷ
τὴν
ἀνάγνωσιν
Σεαυτοῦ,
ἔφη,
|
καταγελᾷς· |
οὐ
προεγύμνασας
τὸν
νεανίσκον
οὐδ´ |
[1, 22] |
ἐν
τοῖς
προαιρετικοῖς,
πάντες
μου
|
καταγελάσονται. |
ἥξει
τις
γέρων
πολιὸς
χρυσοῦς |
[1, 11] |
τοῦτο
τὸ
ζῷον
οὗ
πάντες
|
καταγελῶσιν, |
εἴπερ
ἄρα
θέλεις
ἐπίσκεψιν
τῶν |
[1, 19] |
ἔμελλεν
τὸν
ἴδιον
υἱὸν
ἐᾶν
|
καταδουλοῦσθαι; |
τοῦ
νεκροῦ
δέ
μου
κύριος |
[1, 29] |
κακολογοῦσιν.
ταῦτα
μέλλεις
μαρτυρεῖν
καὶ
|
καταισχύνειν |
τὴν
κλῆσιν
ἣν
κέκληκεν,
ὅτι |
[1, 1] |
λέγει
τις
αὐτῷ
ἐλθὼν
ὅτι
|
Κατακέκρισαι’ |
(Φυγῇ,
φησίν,
ἢ
θανάτῳ;
(Φυγῇ. |
[1, 29] |
συνημμένῳ;
τίς
ἐνθάδε
κρίνεται,
τίς
|
κατακέκριται; |
τὸ
συνημμένον
ἢ
ὁ
ἐξαπατηθεὶς |
[1, 23] |
μέλει,
ἂν
μυίδιον
μικρὸν
ἔσω
|
κατακλαίῃ |
αὐτοῦ;
ἀλλ´
οἶδεν,
ὅτι,
ἂν |
[1, 5] |
τοῦτο
ἔτι
καὶ
δύναμιν
καλοῦμεν.
|
Καταλαμβάνεις |
ὅτι
ἐγρήγορας;
οὔ’
φησίν·
οὐδὲ
|
[1, 6] |
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἔνθεν
μὲν
ἄρχεσθαι,
|
καταλήγειν |
δὲ
ἐφ´
ὃ
κατέληξεν
ἐφ´ |
[1, 6] |
ἐστι
τῷ
ἀνθρώπῳ
ἄρχεσθαι
καὶ
|
καταλήγειν |
ὅπου
καὶ
τὰ
ἄλογα,
ἀλλὰ
|
[1, 12] |
καὶ
ἀθλιώτερος;
προσάγεταί
σοι
τὰ
|
κατάλληλα |
τῇ
δυνάμει
ἣν
ἔχεις·
σὺ
|
[1, 25] |
οὗ
σῴζω
τὸ
πρέπον
καὶ
|
κατάλληλον. |
λοιπὸν
οἱ
μέν
εἰσι
κακαύστηροι |
[1, 9] |
τῆς
οἰκείας
οὔτε
διεξαγωγῆς
τῆς
|
{καταλλήλου{ |
ς}
καὶ
κατὰ
φύσιν;
Ἐγὼ |
[1, 22] |
ἐφαρμόζειν
ταῖς
ἐπὶ
μέρους
οὐσίαις
|
καταλλήλως |
τῇ
φύσει
καὶ
λοιπὸν
διελεῖν, |
[1, 17] |
τι
τῶν
ἄλλων
ἀκριβῶσαι
καὶ
|
καταμαθεῖν; |
καὶ
πῶς
οἷόν
τε;
ναί· |
[1, 11] |
τὸ
κριτήριον
τῶν
κατὰ
φύσιν
|
καταμαθὼν |
τούτῳ
προσχρώμενος
διακρινεῖς
τῶν
ἐπὶ |
[1, 17] |
κριτήριον
καὶ
δι´
οὗ
τἆλλα
|
καταμανθάνεται |
μὴ
καταμεμαθηκότες
μηδ´
ἠκριβωκότες
δυνησόμεθά |
[1, 18] |
λοιπὸν
ἑκάστην
τῶν
περιστάσεων
ἐπερχόμενος
|
καταμανθάνω |
ὡς
ἐπὶ
τοῦ
ἀθλητοῦ.
οὗτος |
[1, 17] |
πάντας
ἄκοντας
ἁμαρτάνειν,
σὺ
δὲ
|
καταμεμάθηκας |
τὴν
ἀλήθειαν,
ἀνάγκη
σε
ἤδη |
[1, 17] |
δι´
οὗ
τἆλλα
καταμανθάνεται
μὴ
|
καταμεμαθηκότες |
μηδ´
ἠκριβωκότες
δυνησόμεθά
τι
τῶν |
[1, 6] |
ἔργοις,
ταῦτα
δὲ
θεάσασθαι
καὶ
|
κατανοῆσαι |
οὐκ
ἐπιθυμήσετε;
οὐκ
αἰσθήσεσθε
τοίνυν, |
[1, 17] |
αὐτόν,
ἀλλ´
ὅτι
δι´
ἐκείνου
|
κατανοήσειν |
οἰόμεθα
τὰ
μέλλοντα
καὶ
σημαινόμενα |
[1, 1] |
μόνη
γὰρ
αὕτη
καὶ
αὑτὴν
|
κατανοήσουσα |
παρείληπται,
τίς
τέ
ἐστι
καὶ |
[1, 8] |
δὲ
πάντας
τοὺς
λόγους
τούτους
|
καταπατήσας |
ἐπηρμένος
ἡμῖν
καὶ
πεφυσημένος
περιπατεῖ |
[1, 9] |
ἀπ´
ἐκείνου
δὲ
τὰ
σπέρματα
|
καταπέπτωκεν |
οὐκ
εἰς
τὸν
πατέρα
τὸν |
[1, 26] |
μὴ
δυνάμενοί
τινες
τὸν
ψωμὸν
|
καταπίνειν |
σύνταξιν
ἀγοράσαντες
ἐπιβάλλονται
ἐσθίειν.
διὰ |
[1, 27] |
ἀκριβῶς
οἶδα.
πόθεν
τοῦτο;
οὐδέποτε
|
καταπίνειν |
τι
θέλων
ἐκεῖ
φέρω
τὸν |
[1, 18] |
ἀνθρώποις
λίχνοις
καὶ
μόνος
αὐτὸν
|
καταπίνων |
οὐ
θέλεις
ἵνα
αὐτὸν
ἁρπάσωσι; |
[1, 21] |
συγκαταθέσει.
τί
οὖν
ἡμῖν
ὀβελίσκον
|
καταπιὼν
|
περιπατεῖς;
ἤθελον,
ἵνα
με
καὶ |
[1, 19] |
οὖν
ἐστι
τὸ
ταράσσον
καὶ
|
καταπλῆττον |
τοὺς
πολλούς;
ὁ
τύραννος
καὶ |
[1, 16] |
θεός,
ὅτι
χεῖρας
δέδωκεν,
ὅτι
|
κατάποσιν, |
ὅτι
κοιλίαν,
ὅτι
αὔξεσθαι
λεληθότως, |
[1, 16] |
τοῦ
θεοῦ,
ἔδει
αὐτὰ
μὴ
|
καταπροίεσθαι, |
μὴ
συγχεῖν
ὅσον
ἐφ´
ἑαυτοῖς |
[1, 18] |
φ-
των
τούτους
οὖν
τοὺς
|
καταράτους |
καὶ
μιαροὺς
ἔστω·
σὺ
πῶς |
[1, 26] |
ἢ
ἀπεπτοῦσιν·
εἶτα
στρόφοι
καὶ
|
κατάρροιαι |
καὶ
πυρετοί.
ἔδει
δ´
ἐφιστάνειν, |
[1, 28] |
καὶ
ἀπωλείας
πολλῶν
ἀνθρώπων
καὶ
|
κατασκαφὰς |
πόλεων;
καὶ
τί
μέγα
ἔχει |
[1, 28] |
ἐστιν
ἡ
πολιορκία,
τοῦτό
ἐστι
|
κατασκαφή, |
ὅταν
τὰ
δόγματα
τὰ
ὀρθὰ |
[1, 28] |
χελιδόνων
ἢ
πελαργῶν
ἐμπρησθῆναι
καὶ
|
κατασκαφῆναι; |
(Ὅμοια
οὖν
ἐστι
ταῦτα
ἐκείνοις; |
[1, 6] |
τέλους.
τί
οὖν;
ἐκείνων
ἕκαστον
|
κατασκευάζει |
τὸ
μὲν
ὥστ´
ἐσθίεσθαι,
τὸ |
[1, 6] |
τί
οὖν;
αὑτῷ
ταύτας
ἔδει
|
κατασκευάζειν |
καὶ
ζητεῖν
ποθεν
λέοντα
εἰσαγαγεῖν |
[1, 1] |
δεῖ
τὰ
ἐφ´
ἡμῖν
βέλτιστα
|
κατασκευάζειν, |
τοῖς
δ´
ἄλλοις
χρῆσθαι
ὡς |
[1, 6] |
τοῦ
ἑαυτῶν.
ὧν
γὰρ
αἱ
|
κατασκευαὶ |
διάφοροι,
τούτων
καὶ
τὰ
ἔργα |
[1, 6] |
ἡ
δὲ
τοιαύτη
τῆς
διανοίας
|
κατασκευή, |
καθ´
ἣν
οὐχ
ἁπλῶς
ὑποπίπτοντες |
[1, 6] |
τὰ
τέλη.
οὗ
τοίνυν
ἡ
|
κατασκευὴ |
μόνον
χρηστική,
τούτῳ
χρῆσθαι
ὁπωσοῦν |
[1, 6] |
ἀκολούθως
τῇ
ἑκάστου
φύσει
καὶ
|
κατασκευῇ |
πράττωμεν,
οὐκέτι
τοῦ
τέλους
τευξόμεθα
|
[1, 6] |
καὶ
μὴν
ἐξ
αὐτῆς
τῆς
|
κατασκευῆς |
τῶν
ἐπιτετελεσμένων
ἀποφαίνεσθαι
εἰώθαμεν,
ὅτι |
[1, 24] |
τοῦτο
μόνον
ἡμάρτομεν,
ὅτι
τοιοῦτον
|
κατάσκοπον |
ἐπέμπομεν’
Πρὸ
σοῦ
κατάσκοπος
ἀποσταλεὶς |
[1, 24] |
κατάσκοπον
πέμπομεν.
οὐδεὶς
δὲ
δειλὸν
|
κατάσκοπον
|
πέμπει,
ἵν´,
ἂν
μόνον
ἀκούσῃ |
[1, 24] |
ἡμεῖς
γε
εἰς
τὴν
Ῥώμην
|
κατάσκοπον |
πέμπομεν.
οὐδεὶς
δὲ
δειλὸν
κατάσκοπον
|
[1, 24] |
τοιοῦτον
κατάσκοπον
ἐπέμπομεν’
Πρὸ
σοῦ
|
κατάσκοπος |
ἀποσταλεὶς
Διογένης
ἄλλα
ἡμῖν
ἀπήγγελκεν. |
[1, 24] |
πέφευγα;
τοῦτ´
ἔστιν
οἷος
δεῖ
|
κατάσκοπος, |
σὺ
δ´
ἡμῖν
ἐλθὼν
ἄλλα |
[1, 24] |
περὶ
πενίας
εἴρηκεν
οὗτος
ὁ
|
κατάσκοπος. |
τὸ
δὲ
{γυμν{
ασι}
ὸν |
[1, 13] |
χώρᾳ
κατετάγης
ὑπερεχούσῃ,
εὐθὺς
τύραννον
|
καταστήσεις |
σεαυτόν;
οὐ
μεμνήσῃ
τί
εἶ |
[1, 28] |
παιδία
αἰχμαλωτίζηται
καὶ
ὅταν
αὐτοὶ
|
κατασφάζωνται, |
ταῦτα
οὐκ
ἔστι
κακά;
(Πόθεν
|
[1, 25] |
τὰ
περὶ
Ἀγαμέμνονα
καὶ
Ἀχιλλέα.
|
καταταγεὶς |
Ἀγαμέμνων
λέγει
μοι
πορεύου
πρὸς |
[1, 9] |
ἔν
τινι
χώρᾳ
καὶ
ἀναστροφῇ
|
κατατέταχεν, |
ταύτην
δ´
ἐγκαταλιπεῖν
δεῖ
ἡμᾶς. |
[1, 10] |
φυγῆς
ἀναστρέφων,
οἷα
εἶπέν
μοι,
|
κατατρέχων |
τοῦ
προτέρου
ἑαυτοῦ
βίου
καὶ
|
[1, 29] |
ὁποία
τούτῳ
ἐλήλυθεν;
ἐμὲ
νῦν
|
κατατριβῆναι
|
καθήμενον
ἐν
γωνίᾳ
δυνάμενον
στεφανωθῆναι |
[1, 19] |
ἀπαντῶντες
συνήδονται·
ἄλλος
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
|
καταφιλεῖ, |
ἄλλος
τὸν
τράχηλον,
οἱ
δοῦλοι |
[1, 29] |
Ὑμεῖς
οὖν
οἱ
φιλόσοφοι
διδάσκετε
|
καταφρονεῖν |
τῶν
βασιλέων;
(Μὴ
γένοιτο.
τίς |
[1, 18] |
ἐνταῦθα
ὡσαύτως.
ἂν
ἀργυρίδιον
προβάλῃς,
|
καταφρονήσει. |
τί
οὖν
ἂν
κορασίδιον;
τί |
[1, 25] |
ἰατρικῶν
τοῦτο
εἶπεν,
οὐκ
ἂν
|
κατεγέλα |
τοῦ
λέγοντος;
τί
οὖν
θαυμαστὸν |
[1, 26] |
μυριάδας.
τί
οὖν
ὁ
Ἐπαφρόδιτος;
|
κατεγέλασεν |
ὡς
ὑμεῖς;
οὔ·
ἀλλ´
ἐπιθαυμάσας |
[1, 18] |
θεοῖς
ἀκούσας
ψόφον
τῆς
θυρίδος
|
κατέδραμον. |
εὗρον
ἡρπασμένον
τὸν
λύχνον.
ἐπελογισάμην, |
[1, 7] |
μέν’
φημί,
εἰ
τὸ
Καπιτώλιον
|
κατέκαυσα’ |
ὁ
δ´
Ἀνδράποδον’
ἔφη,
ἐνθάδε |
[1, 9] |
γένος
τῶν
προγόνων
εἰς
σὲ
|
κατελήλυθεν |
ἐντεῦθέν
ποθεν
καλεῖς
σεαυτὸν
Ἀθηναῖον |
[1, 6] |
ἐφ´
ἡμῶν
καὶ
ἡ
φύσις.
|
κατέληξεν |
δ´
ἐπὶ
θεωρίαν
καὶ
παρακολούθησιν |
[1, 6] |
ἄρχεσθαι,
καταλήγειν
δὲ
ἐφ´
ὃ
|
κατέληξεν |
ἐφ´
ἡμῶν
καὶ
ἡ
φύσις. |
[1, 12] |
ἂν
ἦς
καὶ
ἄθλιος,
εἰ
|
κατέμυες, |
προσαγόντων
σοι
τῶν
χρωμάτων·
ὅτι |
[1, 17] |
ἄλλου
τινὸς
κωλυτὸν
ἢ
ἀναγκαστὸν
|
κατεσκευάκει, |
οὐκέτι
ἂν
ἦν
θεὸς
οὐδ´ |
[1, 19] |
τὴν
φύσιν
τοῦ
λογικοῦ
ζῴου
|
κατεσκεύασεν, |
ἵνα
μηδενὸς
τῶν
ἰδίων
ἀγαθῶν
|
[1, 6] |
ἡ
χρηστικὴ
τοῖς
μορίοις
τοῖς
|
κατεσκευασμένοις |
οὐδὲ
ταῦτα
ἐμφαίνει
τὸν
τεχνίτην; |
[1, 6] |
τὸ
ἔργον,
οὐχὶ
δ´
εἰκῇ
|
κατεσκευασμένον. |
ἆρ´
οὖν
τούτων
μὲν
ἕκαστον |
[1, 13] |
εἰ
ἔν
τινι
τοιαύτῃ
χώρᾳ
|
κατετάγης |
ὑπερεχούσῃ,
εὐθὺς
τύραννον
καταστήσεις
σεαυτόν; |
[1, 17] |
τὴν
ἀλήθειαν,
ἀνάγκη
σε
ἤδη
|
κατορθοῦν. |
ἀλλὰ
νὴ
Δία
οὐ
παρακολουθῶ
|
[1, 28] |
καὶ
μόνον
αἴτιόν
ἐστι
τοῦ
|
κατορθοῦν |
ἢ
ἁμαρτάνειν,
τοῦ
εὐροεῖν
ἢ |
[1, 27] |
τοῦ
ἀριστεῦσαι·
εἰ
μὴ
δύναμαι
|
κατορθῶσαί |
τι
αὐτός,
οὐ
φθονήσω
ἄλλῳ |
[1, 18] |
τὸν
δεύτερον;
τί
δ´
ἂν
|
καῦμα |
ᾖ;
τί
δ´
ἐν
Ὀλυμπίᾳ; |
[1, 18] |
πάντα
νικῆσαι.
τί
οὖν
ἂν
|
καῦμα |
ᾖ,
τοῦτό
ἐστι·
τί,
ἂν |
[1, 6] |
Ὀλυμπίᾳ
δ´
οὐ
γίνεται;
οὐ
|
καυματίζεσθε; |
οὐ
στενοχωρεῖσθε;
οὐ
κακῶς
λούεσθε; |
[1, 2] |
ἀνήρ,
ἔφη,
ἀνὴρ
δ´
Ὀλύμπια
|
κεκηρυγμένος |
καὶ
ἠγωνισμένος,
ἐν
τοιαύτῃ
τινὶ |
[1, 29] |
καὶ
καταισχύνειν
τὴν
κλῆσιν
ἣν
|
κέκληκεν, |
ὅτι
σε
ἐτίμησεν
ταύτην
τὴν |
[1, 29] |
ὡς
μάρτυς
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
|
κεκλημένος. |
ἔρχου
σὺ
καὶ
μαρτύρησόν
μοι· |
[1, 16] |
τὸ
θῆλυ;
οὐκ
εὐθὺς
μακρόθεν
|
κέκραγεν |
ἡμῶν
ἑκάστου
ἡ
φύσις
ἀνήρ |
[1, 9] |
ἄλλῳ
φθονήσει;
διὰ
τί
πολλὰ
|
κεκτημένους |
θαυμάσει
ἢ
τοὺς
ἐν
δυνάμει |
[1, 12] |
ὁρατικὴν
δύναμιν
ἠγνόεις
πρὸς
τί
|
κέκτησαι, |
δυστυχὴς
ἂν
ἦς
καὶ
ἄθλιος, |
[1, 1] |
ἀποδοκιμαστικήν.
ἡ
γραμματικὴ
μέχρι
τίνος
|
κέκτηται |
τὸ
θεωρητικόν;
μέχρι
τοῦ
διαγνῶναι |
[1, 1] |
Λατερανός
τις
ἐν
τῇ
Ῥώμῃ
|
κελευσθεὶς |
ὑπὸ
τοῦ
Νέρωνος
ἀποκεφαλισθῆναι;
ἐκτείνας |
[1, 23] |
κοινωνικοί,
ἀλλ´
ἅπαξ
ἐν
τῷ
|
κελύφει |
θεὶς
τὸ
ἀγαθὸν
ἡμῶν
οὐκέτι
|
[1, 20] |
οὐκ
εἰκὸς
εἶναι
ἐν
τῷ
|
κελύφει, |
τὸ
οὖν
τοῦ
ἀνθρώπου
εἰκός; |
[1, 25] |
καὶ
τί
παραδοξότερόν
ἐστιν
ἢ
|
κεντεῖν |
τινος
τὸν
ὀφθαλμόν,
ἵνα
ἴδῃ; |
[1, 29] |
γεωμετρικός,
ἂν
ἐπικρίνῃ
τὰς
ἀπὸ
|
κέντρου |
πρὸς
τὸν
κύκλον
προσπιπτούσας
μὴ |
[1, 28] |
ὅτι
μὲν
ἐκ
δοκῶν
καὶ
|
κεραμίδων |
καὶ
πλίνθων
οἰκοδομεῖται
τὰ
οἰκίδια, |
[1, 2] |
ᾔδει,
ὅτι
ἢ
καθεδεῖται
ὡς
|
κεράμιον |
ἢ
λέγων
ἐρεῖ,
ἃ
οἶδεν |
[1, 25] |
παιδιάν.
προστάσσει
σὺ
πίε,
σὺ
|
κέρασον, |
σὺ
ᾆσον,
σὺ
ἄπελθε,
σὺ |
[1, 18] |
ἀλγῶ
τὴν
κεφαλήν.
μή
τι
|
κέρατα |
ἀλγεῖς;
τί
οὖν
ἀγανακτεῖς;
τούτων |
[1, 28] |
ἐφάνη
τῷ
Μενελάῳ
παθεῖν
ὅτι
|
κέρδος
|
ἐστὶ
τοιαύτης
γυναικὸς
στερηθῆναι,
τί |
[1, 24] |
μετὰ
πολλῶν
περιπατῶ.
τὸ
δὲ
|
κεφάλαιον· |
μέμνησο
ὅτι
ἡ
θύρα
ἤνοικται. |
[1, 18] |
ἀρχομένους
διαβαίνειν
ἐπὶ
τὰ
μείζω.
|
κεφαλὴν |
ἀλγῶ.
οἴμοι’
μὴ
λέγε.
ὠτίον
|
[1, 22] |
ἔχων
πολλούς,
εἶτα
ἐπισείσας
τὴν
|
κεφαλὴν |
ἐρεῖ
ἄκουσόν
μου,
τέκνον·
δεῖ |
[1, 25] |
ὁ
ὄφις
ἐὰν
συσπᾷ
τὴν
|
κεφαλήν, |
λέγω
ἐκεῖνο
αὐτοῦ
τύπτε
ὃ |
[1, 18] |
εἶχες
γὰρ
ἱμάτιον.
ἀλγῶ
τὴν
|
κεφαλήν. |
μή
τι
κέρατα
ἀλγεῖς;
τί |
[1, 21] |
ἐν
τῷ
βίῳ,
ἔξω
οὐ
|
κέχηνεν. |
ἄνθρωπε,
τί
θέλεις
σοι
γενέσθαι; |
[1, 9] |
ποιητὴν
ἔχειν
καὶ
πατέρα
καὶ
|
κηδεμόνα |
οὐκέτι
ἡμᾶς
ἐξαιρήσεται
λυπῶν
καὶ |
[1, 11] |
χερσὶν
τῶν
οὔτε
στεργόντων
οὔτε
|
κηδομένων |
ἀποθανεῖν;
(Μὴ
γένοιτο.
(Καὶ
μὴν |
[1, 29] |
ποῖον
ἔτι
κύριον;
Τί
οὖν;
|
κηρύσσειν |
δεῖ
ταῦτα
πρὸς
πάντας;
(Οὔ, |
[1, 16] |
ἔδει
τὸ
ζῷον
ἀπολειφθῆναι
καὶ
|
κηρύσσειν |
ἕκαστον
ἡμῶν
ὅτι
ἀνήρ
εἰμι’ |
[1, 24] |
τρίτον
ἢ
τέταρτον
μέρος·
ἰὼ
|
Κιθαιρών, |
τί
μ´
ἐδέχου;
ἀνδράποδον,
ποῦ |
[1, 1] |
πότερον
δ´
ᾀστέον
νῦν
καὶ
|
κιθαριστέον |
ἢ
οὔτε
ᾀστέον
οὔτε
κιθαριστέον |
[1, 1] |
κιθαριστέον
ἢ
οὔτε
ᾀστέον
οὔτε
|
κιθαριστέον |
οὐκ
ἐρεῖ.
τίς
οὖν
ἐρεῖ; |
[1, 29] |
νῦν
μὲν
τραγῳδοῦ
νῦν
δὲ
|
κιθαρῳδοῦ, |
οὐχ
ὡς
ἐκεῖνοι
ποιοῦσιν.
ἅμα |
[1, 5] |
εἰ
μὴ
καὶ
τὴν
τῶν
|
κιναίδων, |
καθ´
ἣν
πᾶν
τὸ
ἐπελθὸν |
[1, 12] |
ὡς
ἔτυχεν
δόξαντα
γίνεσθαι,
τοῦτο
|
κινδυνεύει
|
οὐ
μόνον
οὐκ
εἶναι
καλόν, |
[1, 11] |
μου
τοῦ
θυγατρίου
καὶ
δόξαντος
|
κινδυνεύειν |
οὐχ
ὑπέμεινα
οὐδὲ
παρεῖναι
αὐτῷ |
[1, 2] |
τὸν
τρόπον
καὶ
ἀθλητής
τις
|
κινδυνεύων |
ἀποθανεῖν,
εἰ
μὴ
ἀπεκόπη
τὸ |
[1, 24] |
ἰδοὺ
γυμνός.
ἀλλὰ
φθόνον
μοι
|
κινεῖς. |
λάβε
τοίνυν
ὅλον
τὸ
σωμάτιον. |
[1, 14] |
μὲν
αἰσθητικῶς
ἀπὸ
μυρίων
πραγμάτων
|
κινεῖσθαι, |
ἅμα
δὲ
διανοητικῶς,
ἅμα
δὲ |
[1, 5] |
κακῶς
ἔχει.
συνορῶν
οὗτος
οὐ
|
κινεῖται |
οὐδὲ
προκόπτει·
ἔτι
ἀθλιώτερον
ἔχει. |
[1, 14] |
ἀποσπάσματα,
οὐ
παντὸς
δ´
αὐτῶν
|
κινήματος |
ἅτε
οἰκείου
καὶ
συμφυοῦς
ὁ |
[1, 6] |
πως
παρακείμενα,
οὐδὲ
ταῦτα
ἱκανὰ
|
κινῆσαί |
τινας
καὶ
διατρέψαι
πρὸς
τὸ |
[1, 11] |
Τί
οὖν;
οὐδὲν
ἦν
τὸ
|
κινῆσάν |
σε
καὶ
ἐξορμῆσαν
πρὸς
τὸ |
[1, 14] |
ψυχῇ
φυλάττεις
καὶ
ἀπ´
αὐτῶν
|
κινούμενος |
εἰς
ἐπινοίας
ὁμοειδεῖς
ἐμπίπτεις
τοῖς
|
[1, 11] |
ἐν
Ῥώμῃ
τινὰ
ἦν
τὸ
|
κινοῦν, |
ὥστ´
ἐγκαλύπτεσθαι
τοῦ
ἵππου
τρέχοντος |
[1, 12] |
λέγοντες
ὅτι
οὐδέ
σε
λήθω
|
Κινύμενος" |
Πολὺ
πρότερον
οὖν
ἀναγκαῖόν
ἐστι |
[1, 29] |
οὔ·
ἀλλὰ
καλέσαντος
τοῦ
καιροῦ
|
κλάειν |
δεῖ
καὶ
λέγειν
ἤθελον
ἔτι |
[1, 23] |
σοι
πείθεται
ἰδὼν
παιδίον
αὐτοῦ
|
κλαῖον |
ἐπὶ
τὴν
γῆν
πεπτωκός;
ἐγὼ |
[1, 26] |
ἐκςείοντα
μεγάλα.
ἐγώ
τινα
οἶδα
|
κλαίοντα
|
Ἐπαφροδίτου
τῶν
γονάτων
ἁπτόμενον
καὶ |
[1, 9] |
ὑμεῖς.
ὅταν
χορτασθῆτε
σήμερον,
κάθησθε
|
κλάοντες |
περὶ
τῆς
αὔριον,
πόθεν
φάγητε. |
[1, 29] |
συνεγίγνωσκεν
τῷ
ἐπὶ
τῆς
φυλακῆς
|
κλάοντι, |
ὅτι
ἔμελλεν
πίνειν
τὸ
φάρμακον, |
[1, 17] |
μόνος
Χρύσιππος
καὶ
Ζήνων
καὶ
|
Κλεάνθης; |
Ἀντισθένης
δ´
οὐ
λέγει;
καὶ |
[1, 14] |
παρέδωκεν
ἡμῶν
ἕκαστον;
ὥσθ´,
ὅταν
|
κλείσητε
|
τὰς
θύρας
καὶ
σκότος
ἔνδον |
[1, 9] |
καὶ
βαρούντων.
ἐνταῦθα
λῃσταὶ
καὶ
|
κλέπται |
καὶ
δικαστήρια
καὶ
οἱ
καλούμενοι |
[1, 18] |
καὶ
λωποδύται.
(Τί
ἐστι
τὸ
|
κλέπται |
καὶ
λωποδύται;
πεπλάνηνται
περὶ
ἀγαθῶν |
[1, 18] |
τί
ἔτι
τοῖς
πολλοῖς
χαλεπαίνομεν;
|
(Κλέπται, |
φησίν,
εἰσὶ
καὶ
λωποδύται.
(Τί |
[1, 18] |
σου
τὰ
ἱμάτια
καὶ
τῷ
|
κλέπτῃ |
οὐ
χαλεπαίνεις·
μὴ
θαύμαζε
τὸ |
[1, 29] |
ἀγρυπνεῖν
μου
κρείσσων
ἦν
ὁ
|
κλέπτης. |
ἀλλ´
ἐκεῖνος
τοσούτου
ὠνήσατο
λύχνον· |
[1, 29] |
τοσούτου
ὠνήσατο
λύχνον·
ἀντὶ
λύχνου
|
κλέπτης |
ἐγένετο,
ἀντὶ
λύχνου
ἄπιστος,
ἀντὶ |
[1, 9] |
γὰρ
ἔτι
τύραννος
ἢ
ποῖος
|
κλέπτης |
ἢ
ποῖα
δικαστήρια
φοβερὰ
τοῖς |
[1, 18] |
μοιχῷ
οὐ
χαλεπαίνεις.
γνῶθι
ὅτι
|
κλέπτης |
καὶ
μοιχὸς
ἐν
τοῖς
σοῖς |
[1, 29] |
οἱ
πλείονες
τοῦ
ἑνός,
ὁ
|
κλέπτης |
τοῦ
μὴ
κλέπτου.
διὰ
τοῦτο |
[1, 29] |
ἑνός,
ὁ
κλέπτης
τοῦ
μὴ
|
κλέπτου. |
διὰ
τοῦτο
κἀγὼ
τὸν
λύχνον |
[1, 22] |
ἱμάτιον
ἔχειν,
συμφέρει
μοι
καὶ
|
κλέψαι |
αὐτὸ
ἐκ
βαλανείου.
ἔνθεν
πόλεμοι, |
[1, 29] |
λοιπόν.
Τούτων
δεῖ
μεμνῆσθαι
καὶ
|
κληθέντα |
εἴς
τινα
τοιαύτην
περίστασιν
εἰδέναι, |
[1, 18] |
ἀθλητοῦ.
οὗτος
ἐξεβίασε
τὸν
πρῶτον
|
κλῆρον. |
τί
οὖν
τὸν
δεύτερον;
τί
|
[1, 24] |
σωμάτιον,
ἔτι
τοῦτον
φοβοῦμαι;
ἀλλὰ
|
κληρονόμον |
μ´
οὐκ
ἀπολείψει.
τί
οὖν; |
[1, 29] |
μέλλεις
μαρτυρεῖν
καὶ
καταισχύνειν
τὴν
|
κλῆσιν |
ἣν
κέκληκεν,
ὅτι
σε
ἐτίμησεν |
[1, 9] |
τῶν
θεῶν.
ἡμεῖς
οὖν
ὡς
|
κοιλίαι, |
ὡς
ἔντερα,
ὡς
αἰδοῖα,
οὕτω |
[1, 16] |
χεῖρας
δέδωκεν,
ὅτι
κατάποσιν,
ὅτι
|
κοιλίαν, |
ὅτι
αὔξεσθαι
λεληθότως,
ὅτι
καθεύδοντας |
[1, 10] |
ἀναγνῷ;
πρῶτόν
ἐστιν,
ἵνα
ἐγὼ
|
κοιμηθῶ’ |
καίτοι
τί
ὅμοια
τὰ
ἐκείνων |
[1, 24] |
ἂν
οὖν
μὴ
εὕρῃς,
χαμαὶ
|
κοιμήσῃ
|
μόνον
θαρρῶν
καὶ
ῥέγκων
καὶ |
[1, 29] |
πότερον
τραγῳδὸς
εἶ
ἢ
γελωτοποιός·
|
κοινὰ |
γὰρ
ἔχουσι
τὰ
ἄλλα
ἀμφότεροι. |
[1, 6] |
τὸ
λογικὸν
ζῷον,
πολλὰ
δὲ
|
κοινὰ |
εὑρήσεις
ἡμῖν
καὶ
πρὸς
τὰ |
[1, 22] |
θέλεις;
~Περὶ
τῶν
προλήψεων.
Προλήψεις
|
κοιναὶ |
πᾶσιν
ἀνθρώποις
εἰσίν·
καὶ
πρόληψις |
[1, 16] |
τι
ἔδει
ἡμᾶς
ποιεῖν
καὶ
|
κοινῇ
|
καὶ
ἰδίᾳ
ἢ
ὑμνεῖν
τὸ |
[1, 7] |
ἑνὶ
ἀκολουθεῖ,
ποτὲ
δὲ
πλείοσιν
|
κοινῇ. |
μή
ποτε
οὖν
καὶ
τοῦτο |
[1, 7] |
φρόνιμος,
ἀλλὰ
φεύξεται
ἐξέτασιν
καὶ
|
κοινολογίαν; |
καὶ
τίς
ἔτι
ἄλλος
ἐστὶ |
[1, 12] |
γῆς
καὶ
τῶν
ἀνθρωπίνων,
εἰς
|
κοινὸν |
δὲ
μόνον
καὶ
οὐχὶ
δὲ |
[1, 3] |
ἡμῶν
ἐγκαταμέμικται,
τὸ
σῶμα
μὲν
|
κοινὸν |
πρὸς
τὰ
ζῷα,
ὁ
λόγος |
[1, 3] |
λόγος
δὲ
καὶ
ἡ
γνώμη
|
κοινὸν |
πρὸς
τοὺς
θεούς,
ἄλλοι
μὲν
|
[1, 19] |
ἂν
μή
τι
εἰς
τὸ
|
κοινὸν |
ὠφέλιμον
προσφέρηται.
οὕτως
οὐκέτι
ἀκοινώνητον |
[1, 19] |
τυχεῖν,
ἂν
μὴ
εἰς
τὸ
|
κοινὸν
|
ὠφέλιμος
ᾖ.
καθόλου
τε
τοιαύτην |
[1, 9] |
δ´
εἰς
τὰ
λογικά,
ὅτι
|
κοινωνεῖν |
μόνον
ταῦτα
πέφυκεν
τῷ
θεῷ |
[1, 23] |
καὶ
Ἐπίκουρος
ὅτι
φύσει
ἐσμὲν
|
κοινωνικοί, |
ἀλλ´
ἅπαξ
ἐν
τῷ
κελύφει |
[1, 28] |
οἷς
ποιεῖ,
ὅρα
μὴ
τῷ
|
κοινωνικῷ, |
μὴ
τῷ
πιστῷ,
τῷ
αἰδήμονι, |
[1, 22] |
ἀδελφοὶ,
τέκνα,
πατρίς,
ἁπλῶς
οἱ
|
κοινωνοί. |
ποῦ
οὖν
θῶμεν
τὸ
ἀγαθόν; |
[1, 1] |
καὶ
σώματι
συνδεδεμένους
τοιούτῳ
καὶ
|
κοινωνοῖς |
τοιούτοις
πῶς
οἷόν
τ´
ἦν |
[1, 12] |
τοῦ
σώματος
καὶ
κτῆσιν
καὶ
|
κοινωνοὺς |
ἔδωκεν.
Ταύτης
οὖν
τῆς
διατάξεως |
[1, 22] |
ἐνδέχεται.
(Καὶ
τὴν
πρὸς
τοὺς
|
κοινωνοὺς |
οἵαν
δεῖ!
ἀναστροφήν;
καὶ
πῶς |
[1, 24] |
πέδῳ
καθεύδειν
λέγει
ὅτι
μαλακωτάτη
|
κοίτη |
ἐστίν.
καὶ
ἀπόδειξιν
φέρει
περὶ |
[1, 16] |
τροφαὶ
καὶ
πόμα,
ἀλλὰ
καὶ
|
κοίτη |
καὶ
τὸ
μὴ
δεῖσθαι
ὑποδημάτων, |
[1, 30] |
ἐξουσία;
τοῦτο
τὰ
πρόθυρα,
οἱ
|
κοιτωνῖται, |
οἱ
ἐπὶ
τῆς
μαχαίρας;
τούτων |
[1, 19] |
γὰρ
τοὺς
τυράννους
μόνον,
τοὺς
|
κοιτωνίτας |
δ´
οὔ.
πῶς
δὲ
καὶ |
[1, 9] |
ἔτι
τόπος
δακρύοις;
τίς
ἔτι
|
κολακείας |
ἀφορμή;
διὰ
τί
ἄλλος
ἄλλῳ |
[1, 9] |
τοὺς
εἰς
ταῦτα
συνεργεῖν
δυναμένους
|
κολακεύομεν, |
τοὺς
αὐτοὺς
τούτους
δεδοίκαμεν.
Ἐμέ |
[1, 25] |
κύριος.
τούτων
μεμνημένος
τίνα
ἔτι
|
κολακεύσεις |
ἢ
φοβήσῃ;
Ἀλλὰ
θέλω
καθῆσθαι |
[1, 1] |
οὐ
στενάξεις,
οὐ
μέμψῃ,
οὐ
|
κολακεύσεις |
οὐδένα.
τί
οὖν;
μή
τι |
[1, 12] |
εὐαρέστως
δέχεσθαι.
τίς
οὖν
ἡ
|
κόλασις |
τοῖς
οὐ
προσδεχομένοις;
τὸ
οὕτως |
[1, 6] |
ἁρμόσας
τὴν
μάχαιραν
πρὸς
τὸ
|
κολεὸν |
καὶ
τὸ
κολεὸν
πρὸς
τὴν |
[1, 6] |
πρὸς
τὸ
κολεὸν
καὶ
τὸ
|
κολεὸν
|
πρὸς
τὴν
μάχαιραν;
οὐδείς;
καὶ |
[1, 19] |
ῥόδινον
λαβὼν
περίθου·
ὄψει
γὰρ
|
κομψότερον. |
~Περὶ
τοῦ
λόγου
πῶς
αὑτοῦ |
[1, 10] |
εἰπεῖν
ὅτι
πόσῳ
σοῦ
ἐγὼ
|
κομψότερος |
μάντις
εἰμί’
Τί
οὖν;
ἐγὼ |
[1, 25] |
παιδιὰν
μὴ
λύειν;
μέχρις
ἂν
|
κομψῶς |
διεξάγηται.
ἐν
Σατορναλίοις
λέλογχεν
βασιλεύς· |
[1, 1] |
οὐκ
ἔστιν
σόν,
ἀλλὰ
πηλὸς
|
κομψῶς |
πεφυραμένος.
ἐπεὶ
δὲ
τοῦτο
οὐκ |
[1, 29] |
προτείνῃ,
λέγει
μᾶλλόν
μοι
πεπλεγμένον
|
κομψῶς |
προτείνατε,
ἵνα
γυμνασθῶ’
καὶ
οἱ |
[1, 19] |
Φηλικίων’
ἤθελον
αὐτὸν
ἀποβληθῆναι
τοῦ
|
κοπρῶνος, |
ἵνα
πάλιν
ἄφρων
σοι
δοκῇ. |
[1, 17] |
δι´
ἐκείνων
σημαίνεται,
οὐδὲ
τὸν
|
κόρακα |
θαυμάζομεν
ἢ
τὴν
κορώνην,
ἀλλὰ |
[1, 28] |
γένοιτο·
ἀλλ´
ὅτε
ὠργίζετο,
ὅτε
|
κορασίδιον |
ἔκλαεν,
ὅτ´
ἐπελάθετο
ὅτι
πάρεστιν |
[1, 18] |
προβάλῃς,
καταφρονήσει.
τί
οὖν
ἂν
|
κορασίδιον; |
τί
οὖν
ἂν
ἐν
σκότῳ; |
[1, 9] |
ποθεν
καλεῖς
σεαυτὸν
Ἀθηναῖον
καὶ
|
Κορίνθιον; |
ὁ
τοίνυν
τῇ
διοικήσει
τοῦ |
[1, 9] |
ἐστιν
εἰπεῖν
ὅτι
Ἀθηναῖος
ἢ
|
Κορίνθιος, |
ἀλλ´
ὅτι
κόσμιος;
διὰ
τί |
[1, 17] |
τὸν
κόρακα
θαυμάζομεν
ἢ
τὴν
|
κορώνην, |
ἀλλὰ
τὸν
θεὸν
σημαίνοντα
διὰ |
[1, 6] |
δεδομένην
καὶ
ἀφορμὰς
πρὸς
τὸ
|
κοσμῆσαι |
διὰ
τῶν
ἀποβαινόντων
ἐμαυτόν’
οὔ· |
[1, 9] |
τί
μὴ
εἴπῃ
{τις}
αὑτὸν
|
κόσμιον; |
διὰ
τί
μὴ
υἱὸν
τοῦ |
[1, 28] |
τὸν
πιστόν,
τὸν
φιλόξενον,
τὸν
|
κόσμιον. |
πότ´
ἔπταισεν
ὁ
Ἀχιλλεύς;
ὅτε
|
[1, 9] |
Ἀθηναῖος
ἢ
Κορίνθιος,
ἀλλ´
ὅτι
|
κόσμιος; |
διὰ
τί
γὰρ
λέγεις
Ἀθηναῖον |
[1, 13] |
εὐγνωμόνως
καὶ
ἴσως
ἐγκρατῶς
καὶ
|
κοσμίως, |
οὐκ
ἔστι
καὶ
ἀρεστῶς
τοῖς |
[1, 10] |
ἐπισκέψασθαι
τίς
ἐστιν
ἡ
τοῦ
|
κόσμου |
διοίκησις
καὶ
ποίαν
τινὰ
χώραν |
[1, 9] |
ὁ
τοίνυν
τῇ
διοικήσει
τοῦ
|
κόσμου |
παρηκολουθηκὼς
καὶ
μεμαθηκώς,
ὅτι
τὸ
|
[1, 29] |
οὐ
βούλεται·
χρείαν
γὰρ
ἔχει
|
κόσμου |
τοιούτου,
τῶν
ἐπὶ
γῆς
ἀναστρεφομένων |
[1, 6] |
Ἀφ´
ἑκάστου
τῶν
ἐν
τῷ
|
κόςμῳ |
γινομένων
ῥᾴδιόν
ἐστιν
ἐγκωμιάσαι
τὴν |
[1, 12] |
εἶτα
δι´
ἓν
σκελύδριον
τῷ
|
κόσμῳ |
ἐγκαλεῖς;
οὐκ
ἐπιδώσεις
αὐτὸ
τοῖς
|
[1, 6] |
εὔλογον
μύξας
γίνεσθαι
ἐν
τῷ
|
κόσμῳ; |
(Καὶ
πόσῳ
κρεῖττον
ἀπομύξασθαί
σε |
[1, 29] |
γυμνασθῶ’
καὶ
οἱ
ἀθληταὶ
τοῖς
|
κούφοις |
νεανίσκοις
δυσαρεστοῦσιν·
οὐ
βαστάζει
με’ |
[1, 1] |
τῆς
ἐκλογῆς;
εἰ
δ´
ὡς
|
κουφότερον, |
τίς
σοι
δέδωκεν;
οὐ
θέλεις |
[1, 20] |
ὑποστατικὸν
καὶ
οὐσιῶδες.
ὅτι
τὸ
|
κοχλίου |
ἀγαθὸν
οὐκ
εἰκὸς
εἶναι
ἐν
|
[1, 24] |
ἐμὰ
αὐτὰ
λέγομεν;
ὡς
τὸν
|
κράβαττον
|
ἐν
τῷ
πανδοκείῳ.
ἂν
οὖν |
[1, 24] |
πανδοκεὺς
ἀποθανὼν
ἀπολίπῃ
σοι
τοὺς
|
κραβάττους· |
ἂν
δ´
ἄλλῳ,
ἐκεῖνος
ἕξει, |
[1, 23] |
εἰπεῖν.
πάλιν
γὰρ
ἐκείνου
λίαν
|
κρατεῖ, |
ὅτι
οὐ
δεῖ
ἀπεσπασμένον
οὐδὲν |
[1, 23] |
οὔτ´
ἀποδέχεσθαι·
καὶ
καλῶς
αὐτοῦ
|
κρατεῖ. |
πῶς
οὖν
ὑπονοητικοί
ἐσμεν,
οἷς |
[1, 29] |
δεῖξον
ὅτι
χείρονα
ἔχων
δόγματα
|
κρατεῖ
|
τοῦ
κρείττονος
ἐν
δόγμασιν.
οὐ |
[1, 25] |
ἐξέρχομαι.
τούτου
γὰρ
μεμνῆσθαι
καὶ
|
κρατεῖν, |
ὅτι
ἡ
θύρα
ἤνοικται.
ἀλλὰ |
[1, 26] |
δοκοῦσιν.
διὰ
τοῦτο
ἐκεῖ
δύσκολον
|
κρατῆσαι |
τῶν
αὑτοῦ
φαντασιῶν,
ὅπου
τὰ |
[1, 1] |
Ὥσπερ
οὖν
ἦν
ἄξιον,
τὸ
|
κράτιστον |
ἁπάντων
καὶ
κυριεῦον
οἱ
θεοὶ |
[1, 29] |
καὶ
ὁ
τοῦ
θεοῦ
νόμος
|
κράτιστός |
ἐστι
καὶ
δικαιότατος·
τὸ
κρεῖσσον |
[1, 19] |
λέγει
ἐγώ
εἰμι
ὁ
πάντων
|
κράτιστος. |
καὶ
τί
μοι
δύνασαι
παρασχεῖν; |
[1, 18] |
τὸν
ἐπίδεσμον
ὁ
παῖς
φέρῃ,
|
κραύγαζε |
καὶ
σπῶ
καὶ
λέγε
πάντες |
[1, 29] |
φυλακῇ
λέγω
οὗτος
ὁ
ταῦτα
|
κραυγάζων
|
οὔτε
τοῦ
σημαινομένου
ἀκούει
οὔτε |
[1, 29] |
καὶ
τοῦ
θεοῦ
οὗτος
τὸ
|
κρεῖσσον
|
ἀεὶ
περιγινέσθω
τοῦ
χείρονος.
ἐν |
[1, 29] |
κράτιστός
ἐστι
καὶ
δικαιότατος·
τὸ
|
κρεῖσσον |
ἀεὶ
περιγινέσθω
τοῦ
χείρονος.
κρείττονές |
[1, 17] |
ἐστὶν
ἐκεῖνος
ἢ
ἄλλο
τι
|
κρεῖσσον
|
ἔσται
τοῦ
λόγου,
ὅπερ
ἀδύνατον. |
[1, 24] |
ασι}
ὸν
εἶναι
λέγει
ὅτι
|
κρεῖσσόν |
ἐστι
πάσης
περιπορφύρου·
τὸ
δ´ |
[1, 29] |
χείρονος.
ἐν
τίνι;
ἐν
ᾧ
|
κρεῖσσόν |
ἐστιν.
σῶμα
σώματος
ἰσχυρότερον,
οἱ |
[1, 3] |
δύστηνα,
ἀλλὰ
ἔχεις
τι
καὶ
|
κρεῖσσον |
τῶν
σαρκιδίων.
τί
οὖν
ἀφεὶς
|
[1, 24] |
γίγνεται.
ἐμοὶ
μὲν
οὐδεὶς
δοκεῖ
|
κρείσσονα |
ἐσχηκέναι
περίστασιν
ἧς
σὺ
ἔσχηκας, |
[1, 29] |
ἕνα
ἐν
τούτῳ,
ἐν
ᾧ
|
κρείσσονές |
εἰσιν.
ἐν
τίνι
οὖν
χείρονές
|
[1, 28] |
καὶ
εὐθὺς
ποιῶ
τὸ
φανέν.
|
κρείσσων |
γάρ
εἰμι
τοῦ
Ἀγαμέμνονος
ἢ
|
[1, 25] |
ποίας
ἔτι
παρ´
ἐμοῦ
θέλεις;
|
κρείσσων |
εἰμὶ
ἐκείνου,
ἀξιοπιστότερος;
ἀλλὰ
ταύτας |
[1, 29] |
ὅτι
ἐν
τῷ
ἀγρυπνεῖν
μου
|
κρείσσων |
ἦν
ὁ
κλέπτης.
ἀλλ´
ἐκεῖνος |
[1, 2] |
τούτου
ἕνεκα;
μὴ
γένοιτο.
Ἐπίκτητος
|
κρείσσων |
Σωκράτους
οὐκ
ἔσται·
εἰ
δὲ |
[1, 28] |
δρᾶν
μέλλω
κακά,
θυμὸς
δὲ
|
κρείσσων |
τῶν
ἐμῶν
βουλευμάτων;
ὅτι
αὐτὸ |
[1, 6] |
ἐν
τῷ
κόσμῳ;
(Καὶ
πόσῳ
|
κρεῖττον |
ἀπομύξασθαί
σε
ἢ
ἐγκαλεῖν;
ἢ |
[1, 17] |
προσαγόμενον,
ἀλλ´
ὅτι
δοκεῖ
σοι
|
κρεῖττον |
εἶναι
ποιῆσαί
τι
τούτων
ἢ |
[1, 19] |
πήσσω.
τί
οὖν;
ταῦτά
μου
|
κρείττονά |
ἐστιν;
οὔ·
ἀλλὰ
χρείαν
μοι |
[1, 29] |
κρεῖσσον
ἀεὶ
περιγινέσθω
τοῦ
χείρονος.
|
κρείττονές |
εἰσιν
οἱ
δέκα
τοῦ
ἑνός. |
[1, 14] |
καὶ
ἀπαραλόγιστον.
τίνι
γὰρ
ἄλλῳ
|
κρείττονι |
καὶ
ἐπιμελεστέρῳ
φύλακι
παρέδωκεν
ἡμῶν |
[1, 29] |
χείρονα
ἔχων
δόγματα
κρατεῖ
τοῦ
|
κρείττονος |
ἐν
δόγμασιν.
οὐ
δείξεις·
οὐδ´ |
[1, 28] |
θαυμάσαι
τὸ
γινόμενον.
ὅπου
βάρη
|
κρῖναι |
θέλομεν,
οὐκ
εἰκῇ
κρίνομεν·
ὅπου |
[1, 18] |
δ´
ὀρέγεσθαι
καὶ
ἄλλο
μὲν
|
κρίνειν |
καθῆκον,
ἐπ´
ἄλλο
δὲ
ὁρμᾶν, |
[1, 18] |
συμφέρει,
ἀμήχανον
δ´
ἄλλο
μὲν
|
κρίνειν
|
τὸ
συμφέρον,
ἄλλου
δ´
ὀρέγεσθαι |
[1, 12] |
μέγεθος
οὐ
μήκει
οὐδ´
ὕψει
|
κρίνεται, |
ἀλλὰ
δόγμασιν.
Οὐ
θέλεις
οὖν, |
[1, 29] |
ἐγεγόνει
τῷ
συνημμένῳ;
τίς
ἐνθάδε
|
κρίνεται, |
τίς
κατακέκριται;
τὸ
συνημμένον
ἢ |
[1, 1] |
οὐ
γίνομαι’
ἀπηγγέλη
αὐτῷ
ὅτι
|
κρίνῃ |
ἐν
συγκλήτῳ.
(Ἀγαθῇ
τύχῃ.
ἀλλὰ |
[1, 28] |
βάρη
κρῖναι
θέλομεν,
οὐκ
εἰκῇ
|
κρίνομεν· |
ὅπου
τὰ
εὐθέα
καὶ
στρεβλά, |
[1, 29] |
ἀπεφήνατο
ὁ
ἔχων
τὴν
ἐξουσίαν
|
κρίνω |
σε
ἀσεβῆ
καὶ
ἀνόσιον
εἶναι. |
[1, 29] |
εἰ
ἡμέρα
ἐστίν,
φῶς
ἐστιν
|
κρίνω |
ψεῦδος
εἶναι’
τί
ἐγεγόνει
τῷ |
[1, 2] |
τὴν
τοῦ
εὐλόγου
καὶ
ἀλόγου
|
κρίσιν |
οὐ
μόνον
ταῖς
τῶν
ἐκτὸς |
[1, 11] |
καὶ
ὀσμῶν,
ἔτι
δὲ
χυλῶν
|
κριτήριον |
ἀγνοεῖν
τυχὸν
οὐ
μεγάλη
ζημία, |
[1, 17] |
ἐνταῦθα
οὖν
τὸ
τῶν
ἄλλων
|
κριτήριον |
καὶ
δι´
οὗ
τἆλλα
καταμανθάνεται |
[1, 11] |
ὀρθῶς
γινομένων
ἀμφισβητοῦμεν,
ποῖον
θέλεις
|
κριτήριον |
παραλάβωμεν;
(Οὐκ
οἶδ´,
ἔφη.
(Καὶ |
[1, 11] |
λευκῶν
καὶ
μελάνων,
ποῖον
ἂν
|
κριτήριον |
παρεκαλοῦμεν
πρὸς
διάγνωσιν
αὐτῶν;
(Τὴν |
[1, 11] |
γνώμην.
ἕξεις
ἢ
ὅπως
τὸ
|
κριτήριον
|
τῶν
κατὰ
φύσιν
καταμαθὼν
τούτῳ |
[1, 4] |
ἐν
τῇ
φυλακῇ
ὦ
φίλε
|
Κρίτων, |
εἰ
ταύτῃ
τοῖς
θεοῖς
φίλον, |
[1, 2] |
οὐκ
ἀμελῶ
τοῦ
σώματος·
οὐδὲ
|
Κροῖσος |
καὶ
ὅμως
οὐκ
ἀμελῶ
τῆς |
[1, 2] |
ἡ
κρόκη
πρὸς
τὰς
ἄλλας
|
κρόκας |
θέλει
τι
ἔχειν
ἐξαίρετον.
ἐγὼ |
[1, 2] |
ἄλλοις
ἀνθρώποις,
ὥσπερ
οὐδ´
ἡ
|
κρόκη |
πρὸς
τὰς
ἄλλας
κρόκας
θέλει |
[1, 2] |
σεαυτὸν
ἡγῇ
μίαν
τινὰ
εἶναι
|
κρόκην |
τῶν
ἐκ
τοῦ
χιτῶνος.
τί |
[1, 29] |
τοῖς
γὰρ
παιδίοις,
ὅταν
προσελθόντα
|
κροτῇ |
καὶ
λέγῃ
σήμερον
Σατορνάλια
ἀγαθά’ |
[1, 28] |
πάρεστιν
οὐκ
ἐπὶ
τὸ
ἐρωμένας
|
κτᾶσθαι, |
ἀλλ´
ἐπὶ
τὸ
πολεμεῖν.
ταῦτ´
|
[1, 9] |
τὸ
σωμάτιον
καὶ
τὰ
τούτου
|
κτήματα. |
ἄφες
δείξωμεν
αὐτοῖς,
ὅτι
οὐδενὸς |
[1, 9] |
τὸ
σῶμα
καὶ
τὰ
τούτου
|
κτήματα; |
μείνατε,
μὴ
ἀλογίστως
ἀπέλθητε’
Τοιοῦτόν |
[1, 9] |
οὕτως
ἀναίσθητος
ἔσομαι
τῶν
ἐμῶν
|
κτημάτων. |
ἀλλ´
ὅταν
τις
ᾖ
δειλὸς |
[1, 15] |
οὕτως
δι´
ὀλίγου
καὶ
εὐκόλως
|
κτήσασθαι; |
μηδ´
ἂν
ἐγώ
σοι
λέγω, |
[1, 1] |
καὶ
τῷ
σώματι
καὶ
τῇ
|
κτήσει
|
καὶ
ἀδελφῷ
καὶ
φίλῳ
καὶ |
[1, 25] |
δοῦλον
ἐμαυτὸν
παραδέδωκα·
ἂν
τὸ
|
κτησείδιον, |
δοῦλον.
εὐθὺς
γὰρ
{ἐμ}
αὐτὸς |
[1, 18] |
οἱ
πόνοι,
ὧν
καὶ
αἱ
|
κτήσεις. |
Ἀλλ´
ὁ
τύραννος
δήσει.
τί; |
[1, 22] |
σῶμα,
τὰ
μέρη
τοῦ
σώματος,
|
κτήσεις, |
γονεῖς,
ἀδελφοὶ,
τέκνα,
πατρίς,
ἁπλῶς |
[1, 12] |
ἕνεκα
ἀφῆκαν,
σώματος
ἕνεκα
ἀφῆκαν,
|
κτήσεως, |
θανάτου,
ζωῆς.
τίνος
οὖν
ὑπεύθυνόν |
[1, 2] |
καὶ
ὅμως
οὐκ
ἀμελῶ
τῆς
|
κτήσεως· |
οὐδ´
ἁπλῶς
ἄλλου
τινὸς
τῆς |
[1, 1] |
σωμάτιον
ἄν
σου
καὶ
τὸ
|
κτησίδιον |
ἐποίησα
ἐλεύθερον
καὶ
ἀπαραπόδιστον.
νῦν |
[1, 9] |
προσηρτήμεθα
τὸ
σῶμα
καὶ
τὴν
|
κτῆσιν |
αὐτοῦ
καὶ
ὅσα
τούτων
ἕνεκα |
[1, 12] |
καὶ
μέρη
τοῦ
σώματος
καὶ
|
κτῆσιν |
καὶ
κοινωνοὺς
ἔδωκεν.
Ταύτης
οὖν |
[1, 29] |
ἐξουσίαν;
τὸ
σωμάτιον
λάβε,
τὴν
|
κτῆσιν |
λάβε,
τὴν
φήμην
λάβε,
τοὺς
|
[1, 26] |
πώποτε
{ὀργὴ{
ν}
ἐδίδαξε
τὰ
|
κυβερνητικά, |
τὰ
μουσικά;
τὰ
βιωτικὰ
οὖν |
[1, 29] |
τὰς
ἀπὸ
κέντρου
πρὸς
τὸν
|
κύκλον
|
προσπιπτούσας
μὴ
εἶναι
ἴσας·
ὁ |
[1, 16] |
ἐποίουν
τὰ
τῆς
ἀηδόνος,
εἰ
|
κύκνος, |
τὰ
τοῦ
κύκνου.
νῦν
δὲ |
[1, 16] |
ἀηδόνος,
εἰ
κύκνος,
τὰ
τοῦ
|
κύκνου. |
νῦν
δὲ
λογικός
εἰμι·
ὑμνεῖν |
[1, 11] |
ἀνδράποδα
οὔτε
τοὺς
ἵππους
ἢ
|
κύνας, |
ἀλλὰ
τὰ
δόγματα.
(Εὔχομαι,
ἔφη. |
[1, 2] |
(Ἵπποι
γὰρ
ὠκεῖς
ἅπαντες
γίνονται,
|
κύνες |
γὰρ
ἰχνευτικοὶ
πάντες;
τί
οὖν; |
[1, 29] |
τῷ
θεῷ;
ἐν
δεινοῖς
εἰμι,
|
κύριε, |
καὶ
δυστυχῶ,
οὐδείς
μου
ἐπιστρέφεται, |
[1, 1] |
ἄξιον,
τὸ
κράτιστον
ἁπάντων
καὶ
|
κυριεῦον |
οἱ
θεοὶ
μόνον
ἐφ´
ἡμῖν |
[1, 11] |
δὲ
ἢ
μὴ
δόξαι,
ἡμεῖς
|
κύριοι |
καὶ
οὐ
τὰ
ἐκτός.
(Οὕτως, |
[1, 29] |
περιεβλέψατο·
εἶτα
ἄν
τις
φθέγξηται
|
κύριον, |
εὐθὺς
σεσόβηνται,
ταράσσονται.
αἰσχρόν
ἐστιν |
[1, 29] |
ἔτι
πρᾶγμα
ἔχω,
ποῖον
ἔτι
|
κύριον; |
Τί
οὖν;
κηρύσσειν
δεῖ
ταῦτα |
[1, 29] |
λοιπὸν
δέδοικα;
τὸν
τίνων
ὄντα
|
κύριον; |
τῶν
ἐπ´
ἐμοί;
οὐδὲ
εἷς |
[1, 29] |
τί
ἄλλο
ἢ
ἐπέγνωκα
τὸν
|
κύριον
|
ὡς
ὁ
δραπέτης;
μέχρι
δ´ |
[1, 29] |
τῆς
φύσεως.
τί
γάρ
ἐστι
|
κύριος; |
ἄνθρωπος
ἀνθρώπου
κύριος
οὐκ
ἔστιν, |
[1, 19] |
καταδουλοῦσθαι;
τοῦ
νεκροῦ
δέ
μου
|
κύριος |
εἶ,
λάβε
αὐτόν.
ὥσθ´
ὅταν |
[1, 19] |
ἐπιστρέφομαι.
ἐγώ
σοι
δείξω
ὅτι
|
κύριός |
εἰμι.
πόθεν
σύ;
ἐμὲ
ὁ |
[1, 29] |
γάρ
ἐστι
κύριος;
ἄνθρωπος
ἀνθρώπου
|
κύριος |
οὐκ
ἔστιν,
ἀλλὰ
θάνατος
καὶ |
[1, 25] |
κατ´
ἐκεῖνο
ἐπιβήσεταί
σοι
ὁ
|
κύριος. |
τούτων
μεμνημένος
τίνα
ἔτι
κολακεύσεις |
[1, 1] |
θέλω,
φησίν,
ἐρῶ
σου
τῷ
|
κυρίῳ’ |
Τί
οὖν
δεῖ
πρόχειρον
ἔχειν |
[1, 1] |
πρότερον
προσελθόντι
τις
Ἐπαφροδίτῳ
τῷ
|
κυρίῳ |
τοῦ
Νέρωνος
καὶ
ἀνακρίνοντι
αὐτὸν |
[1, 28] |
τοὺς
χωλούς,
οὕτως
τοὺς
τὰ
|
κυριώτατα |
τετυφλωμένους
καὶ
ἀποκεχωλωμένους;
Ὅστις
οὖν |
[1, 9] |
μεμαθηκώς,
ὅτι
τὸ
μέγιστον
καὶ
|
κυριώτατον |
καὶ
περιεκτικώτατον
πάντων
τοῦτό
ἐστι |
[1, 12] |
μόνον
ἐπὶ
τοῦ
μεγίστου
καὶ
|
κυριωτάτου, |
τῆς
ἐλευθερίας,
ὡς
ἔτυχεν
ἐφεῖταί |
[1, 20] |
εἰκός;
σὺ
δ´
αὐτὸς
τί
|
κυριώτερον |
ἔχεις,
Ἐπίκουρε;
τί
ἐστιν
ἐν |
[1, 9] |
ἢ
δῆλον
ὅτι
ἀπὸ
τοῦ
|
κυριωτέρου |
καὶ
περιέχοντος
οὐ
μόνον
αὐτὴν |
[1, 23] |
ἐν
μυίαις
μέλλεις
ἀναςτρέφεσθαι,
τί
|
κωλύει; |
ἀλλ´
ὅμως
εἰδὼς
ταῦτα
τολμᾷ |
[1, 1] |
θρηνοῦντα;
φυγαδευθῆναι·
μή
τις
οὖν
|
κωλύει |
γελῶντα
καὶ
εὐθυμοῦντα
καὶ
εὐροοῦντα; |
[1, 25] |
τῇ
ὑποθέσει·
καὶ
ἄλλος
με
|
κωλύει. |
Μέχρι
πόσου
οὖν
ὑπακουστέον
τοῖς |
[1, 4] |
ἑαυτόν,
τοῖς
ἐκεῖνα
περιποιεῖν
ἢ
|
κωλύειν
|
δυναμένοις·
καὶ
λοιπὸν
ἕωθεν
ἀνιστάμενος |
[1, 19] |
ὑπ´
ἄλλου
τινὸς
ταραχθῆναι
ἢ
|
κωλυθῆναι |
πλὴν
ὑφ´
ἑαυτοῦ.
ἀλλὰ
τὰ
|
[1, 1] |
ᾗ
τὰ
σαυτοῦ
τιθέμενος
οὐδέποτε
|
κωλυθήσῃ, |
οὐδέποτ´
ἐμποδισθήσῃ,
οὐ
στενάξεις,
οὐ |
[1, 17] |
συγκαταθετικοῦ
τόπου.
μή
τίς
σε
|
κωλῦσαι |
δύναται
ἐπινεῦσαι
ἀληθεῖ;
οὐδὲ
εἷς. |
[1, 6] |
πρὸς
τοῦτο
ἰσχὺν
ἀπολιπών,
ὥστε
|
κωλῦσαι |
ἢ
ἐμποδίσαι.
ταῦτα
ἔχοντες
ἐλεύθερα |
[1, 12] |
προαίρεσιν
καὶ
ὃν
οὐδεὶς
δύναται
|
κωλῦσαι. |
τί
οὖν;
ἀπόνοιά
ἐστιν
ἡ |
[1, 25] |
οἰκεῖν.
ἀποχωρῶ,
ὅπου
μ´
οὐδεὶς
|
κωλύσει |
οἰκεῖν·
ἐκείνη
γὰρ
ἡ
οἴκησις |
[1, 25] |
ἀφελέσθαι
δύναταί
σου
ταῦτα;
τίς
|
κωλύσει
|
χρῆσθαι
αὐτοῖς
ἄλλος
εἰ
μὴ |
[1, 25] |
ἀπαραπόδιστα,
τὰ
δὲ
μὴ
σὰ
|
κωλυτὰ |
καὶ
παραποδιστά;
τίνα
οὖν
ἐντολὴν |
[1, 17] |
αὐτοῦ
ἢ
ὑπ´
ἄλλου
τινὸς
|
κωλυτὸν |
ἢ
ἀναγκαστὸν
κατεσκευάκει,
οὐκέτι
ἂν |
[1, 4] |
φυγή,
τί
δεσμωτήριον,
τί
{νος}
|
κώνειον, |
ἵνα
δύνηται
λέγειν
ἐν
τῇ
|
[1, 29] |
τῶν
ἰσχυροτέρων
εἰς
δεσμωτήριον
καὶ
|
κώνειόν |
τις
δῷ
τῷ
σωματίῳ
τῷ |
[1, 24] |
πηδάλιον
αἴρεις,
μή
τι
τὰς
|
κώπας; |
τί
οὖν
αἴρεις;
τὰ
σά, |
[1, 18] |
τυφλὸν
μὴ
ἀπολλύναι
καὶ
τὸν
|
κωφόν; |
εἰ
γὰρ
μεγίστη
βλάβη
ἡ |