Livre, Chap. |
[1, 25] |
ἴδῃ;
εἴ
τις
ἀπείρῳ
τῶν
|
ἰατρικῶν |
τοῦτο
εἶπεν,
οὐκ
ἂν
κατεγέλα |
[1, 8] |
οὖν
Ἱπποκράτης
οὕτω
φράζει,
καθὸ
|
ἰατρός |
ἐστιν;
τί
οὖν
μιγνύεις
πράγματα |
[1, 8] |
φιλόσοφος
οὐκ
ἦν;
(Ἱπποκράτης
γὰρ
|
ἰατρὸς |
οὐκ
ἦν;
ἀλλ´
ὁρᾷς
πῶς |
[1, 17] |
τί
λέγει,
ζητῶ
τὸν
ἐξηγούμενον.
|
ἴδε |
ἐπίσκεψαι,
πῶς
τοῦτο
λέγεται,
καθάπερ |
[1, 4] |
τοὺς
ὤμους’
εἶτα
ἔλεγεν
ἐκεῖνος
|
ἴδε |
μου
τοὺς
ἁλτῆρας’
ὄψει
σὺ |
[1, 4] |
ἐγὼ
τὸ
ἀποτέλεσμα
τῶν
ἁλτήρων
|
ἰδεῖν |
βούλομαι.
λάβε
τὴν
περὶ
ὁρμῆς |
[1, 29] |
πλεῦσαι
ἐπ´
αὐτὸ
τοῦτο
καὶ
|
ἰδεῖν, |
τί
μου
ποιεῖ
ὁ
ἀθλητής, |
[1, 25] |
κεντεῖν
τινος
τὸν
ὀφθαλμόν,
ἵνα
|
ἴδῃ; |
εἴ
τις
ἀπείρῳ
τῶν
ἰατρικῶν |
[1, 24] |
ἀκούσῃ
ψόφου
καὶ
σκιάν
ποθεν
|
ἴδῃ, |
τρέχων
ἔλθῃ
τεταραγμένος
καὶ
λέγων |
[1, 6] |
εὐχαριστήσει
ἐπ´
αὐτοῖς
οὐδ´
ἂν
|
ἴδῃ. |
χρώματα
ὁ
θεὸς
εἰ
πεποιήκει, |
[1, 6] |
Ὀλυμπίαν
μὲν
ἀποδημεῖτε,
ἵν´
{ε}
|
ἴδητε |
τὸ
ἔργον
τοῦ
Φειδίου,
καὶ |
[1, 16] |
ἡμᾶς
ποιεῖν
καὶ
κοινῇ
καὶ
|
ἰδίᾳ |
ἢ
ὑμνεῖν
τὸ
θεῖον
καὶ |
[1, 12] |
καὶ
οὐχὶ
δὲ
καὶ
κατ´
|
ἰδίαν
|
ἑκάστου·
πέμπτοι
δ´,
ὧν
ἦν |
[1, 15] |
δὲ
μή,
ἔξω
τι
τῆς
|
ἰδίας |
ὕλης
ἀναδέξεται.
ὡς
γὰρ
τέκτονος |
[1, 17] |
προαίρεσιν
προαίρεσις.
εἰ
γὰρ
τὸ
|
ἴδιον |
μέρος,
ὃ
ἡμῖν
ἔδωκεν
ἀποσπάσας |
[1, 19] |
ἢ
δοκεῖς
ὅτι
ἔμελλεν
τὸν
|
ἴδιον |
υἱὸν
ἐᾶν
καταδουλοῦσθαι;
τοῦ
νεκροῦ |
[1, 29] |
περὶ
ἃς
ἀναστρεφομένη
τεύξεται
τοῦ
|
ἰδίου |
ἀγαθοῦ
ἢ
κακοῦ.
πῶς
τοῦ |
[1, 26] |
ἀρχὴ
τοῦ
φιλοσοφεῖν,
αἴσθησις
τοῦ
|
ἰδίου |
ἡγεμονικοῦ
πῶς
ἔχει·
μετὰ
γὰρ |
[1, 2] |
ἐγγύς
ἐστι
τῶν
ἐπιλελησμένων
τοῦ
|
ἰδίου |
προσώπου.
τί
γάρ
μου
πυνθάνῃ; |
[1, 19] |
τις
ἀποστῇ
αὑτοῦ
καὶ
τοῦ
|
ἰδίου |
συμφέροντος;
καὶ
πῶς
ἔτι
μία |
[1, 19] |
ζῴου
κατεσκεύασεν,
ἵνα
μηδενὸς
τῶν
|
ἰδίων |
ἀγαθῶν
δύνηται
τυγχάνειν,
ἂν
μή |
[1, 29] |
πρὸς
πάντας;
(Οὔ,
ἀλλὰ
τοῖς
|
ἰδιώταις |
συμπεριφέρεσθαι
καὶ
λέγειν
οὗτος
ὃ |
[1, 27] |
τὸ
ἐναντίον
ἔθος.
ἀκούεις
τῶν
|
ἰδιωτῶν |
λεγόντων
τάλας
ἐκεῖνος,
ἀπέθανεν·
ἀπώλετο |
[1, 24] |
ἱμάτιον
μόνον.
θὲς
τὸ
ἱμάτιον·
|
ἰδοὺ |
γυμνός.
ἀλλὰ
φθόνον
μοι
κινεῖς. |
[1, 24] |
ἰδοὺ
στενόσημος.
θὲς
καὶ
ταύτην·
|
ἰδοὺ |
ἱμάτιον
μόνον.
θὲς
τὸ
ἱμάτιον· |
[1, 29] |
ἰδοὺ
σύρῃ
εἰς
τὸ
δεσμωτήριον,
|
ἰδοὺ |
μέλλεις
τραχηλοκοπεῖσθαι’
καὶ
ποίαν
ἔπραξα |
[1, 24] |
λέγει
σοι
θὲς
τὴν
πλατύσημον’
|
ἰδοὺ |
στενόσημος.
θὲς
καὶ
ταύτην·
ἰδοὺ |
[1, 29] |
τί
σε
ὠφέληκε
τὰ
δόγματα;
|
ἰδοὺ |
σύρῃ
εἰς
τὸ
δεσμωτήριον,
ἰδοὺ |
[1, 16] |
μοι
λάλει,
ἄλλο
μηδὲν
ζήτει·
|
ἰδοὺ |
τὰ
σύμβολα’
πάλιν
ἐπὶ
τῶν |
[1, 24] |
εἰρήνης
γέμει.
πῶς,
ὦ
Διόγενες;
|
ἰδού’ |
φησίν,
μή
τι
βέβλημαι,
μή |
[1, 4] |
τίς
ὑμῶν
ἐπὶ
τούτῳ
βωμὸν
|
ἱδρύσατο |
ἢ
ναὸν
ἢ
ἄγαλμα
ἀνέθηκεν |
[1, 24] |
(Ἵνα
Ὀλυμπιονίκης
γένῃ·
δίχα
δ´
|
ἱδρῶτος
|
οὐ
γίγνεται.
ἐμοὶ
μὲν
οὐδεὶς |
[1, 29] |
ἔμαθον,
ἵνα·
πᾶν
τὸ
γινόμενον
|
ἴδω |
ὅτι,
ἂν
ἀπροαίρετον
ᾖ,
οὐδέν
|
[1, 2] |
εἶδεν
καὶ
Πρῖσκος
Ἑλουίδιος
καὶ
|
ἰδὼν |
ἐποίησε.
προσπέμψαντος
αὐτῷ
Οὐεσπασιανοῦ,
ἵνα |
[1, 23] |
ἄγε,
τίς
δέ
σοι
πείθεται
|
ἰδὼν
|
παιδίον
αὐτοῦ
κλαῖον
ἐπὶ
τὴν |
[1, 4] |
τὴν
ὁδόν.
εἶτα
Τριπτολέμῳ
μὲν
|
ἱερὰ |
καὶ
βωμοὺς
πάντες
ἄνθρωποι
ἀνεστάκασιν, |
[1, 17] |
ταῦτα
εὑρίσκω’
φησίν,
ἐν
τοῖς
|
ἱεροῖς. |
ταῦτά
σοι
σημαίνεται.
ἐὰν
θέλῃς, |
[1, 19] |
ἀγαθὸν
τιθέμεθα.
Σήμερόν
τις
ὑπὲρ
|
ἱερωσύνης |
ἐλάλει
μοι
τοῦ
Αὐγούστου.
λέγω |
[1, 30] |
καὶ
νῦν
λέγω.
{ἄπ{
ε}
|
ιθι
|
λοιπὸν
ἔσω
θαρρῶν
καὶ
μεμνημένος |
[1, 6] |
οὕτω
πως
παρακείμενα,
οὐδὲ
ταῦτα
|
ἱκανὰ |
κινῆσαί
τινας
καὶ
διατρέψαι
πρὸς |
[1, 9] |
τῶν
μέγα
δυναμένων
ἐν
Ῥώμῃ
|
ἱκανὴ |
παρέχειν
ἐν
ἀσφαλείᾳ
διάγοντας
καὶ |
[1, 2] |
μή,
οὐ
χείρων,
τοῦτό
μοι
|
ἱκανόν
|
ἐστιν.
οὐδὲ
γὰρ
Μίλων
ἔσομαι |
[1, 8] |
τέλειον
συλλογισμὸν
γεγυμνασμένος
οὗτος
ἂν
|
ἱκανὸς |
εἴη
καὶ
περὶ
τὸν
ἀτελῆ
|
[1, 28] |
Διὰ
τοῦτο
γὰρ
οὐκ
ἔστιν
|
ἱκανῶς |
θαυμάσαι
τὸ
γινόμενον.
ὅπου
βάρη |
[1, 28] |
τί
ἂν
ἐγένετο;
ἀπολώλει
ἡ
|
Ἰλιὰς |
οὐ
μόνον
ἀλλὰ
καὶ
ἡ |
[1, 28] |
φαινόμενον;
ταύτην
οὐδ´
ἄλλην.
ἡ
|
Ἰλιὰς |
οὐδέν
ἐστιν
ἢ
φαντασία
καὶ |
[1, 18] |
ἔχε,
μὴ
ψῦχέ
σου
τὰ
|
ἱμάτια. |
κἀγὼ
πρῴην
σιδηροῦν
λύχνον
ἔχων |
[1, 18] |
τοι
μὴ
θαύμαζέ
σου
τὰ
|
ἱμάτια |
καὶ
τῷ
κλέπτῃ
οὐ
χαλεπαίνεις· |
[1, 18] |
ἐκείνοις.
σκόπει
γάρ·
ἔχεις
καλὰ
|
ἱμάτια, |
ὁ
γείτων
σου
οὐκ
ἔχει· |
[1, 18] |
φαντάζεται
ὅτι
τὸ
ἔχειν
καλὰ
|
ἱμάτια, |
τοῦτο
ὃ
καὶ
σὺ
φαντάζῃ. |
[1, 18] |
μου
τὸ
ἱμάτιον.
εἶχες
γὰρ
|
ἱμάτιον. |
ἀλγῶ
τὴν
κεφαλήν.
μή
τι |
[1, 18] |
ἃ
ἔχει.
ἀπώλεσά
μου
τὸ
|
ἱμάτιον. |
εἶχες
γὰρ
ἱμάτιον.
ἀλγῶ
τὴν |
[1, 22] |
τοῦ
πλησίον·
εἰ
συμφέρει
μοι
|
ἱμάτιον |
ἔχειν,
συμφέρει
μοι
καὶ
κλέψαι |
[1, 24] |
ἰδοὺ
ἱμάτιον
μόνον.
θὲς
τὸ
|
ἱμάτιον· |
ἰδοὺ
γυμνός.
ἀλλὰ
φθόνον
μοι |
[1, 25] |
αὐτόν.
τί
λέγεις
αὐτόν;
τὸ
|
ἱμάτιον |
λάβε,
περίσχισον.
ὕβριν
σοι
πεποίηκα. |
[1, 24] |
στενόσημος.
θὲς
καὶ
ταύτην·
ἰδοὺ
|
ἱμάτιον |
μόνον.
θὲς
τὸ
ἱμάτιον·
ἰδοὺ |
[1, 2] |
δ´
ὠφελεῖ
ἡ
πορφύρα
τὸ
|
ἱμάτιον; |
τί
γὰρ
ἄλλο
ἢ
διαπρέπει |
[1, 29] |
ἀλλ´
εἴληπταί
μού
τις
τοῦ
|
ἱματίου |
καὶ
ἕλκει
μ´
εἰς
τὴν |
[1, 29] |
ἂν
ἰσχυρότερος
ἐπιλάβηταί
μου
τοῦ
|
ἱματίου, |
μὴ
σύρωμαι;
ἵνα,
ἄν
με |
[1, 5] |
πῦρ
ἢ
ποῖον
σίδηρον
προσαγάγω,
|
ἵν´ |
αἴσθηται
ὅτι
νενέκρωται;
αἰσθανόμενος
οὐ |
[1, 12] |
δεῖ
ἐπὶ
τὸ
παιδεύεσθαι,
οὐχ
|
ἵν´ |
ἀλλάξωμεν
τὰς
ὑποθέσεις
(οὔτε
γὰρ |
[1, 29] |
καὶ
ποίαν
ἔπραξα
ἂν
εἰσαγωγήν,
|
ἵν´, |
ἂν
ἰσχυρότερος
ἐπιλάβηταί
μου
τοῦ |
[1, 24] |
οὐδεὶς
δὲ
δειλὸν
κατάσκοπον
πέμπει,
|
ἵν´, |
ἂν
μόνον
ἀκούσῃ
ψόφου
καὶ |
[1, 4] |
ἀπερίπτωτος,
ἐν
ὁρμαῖς
καὶ
ἀφορμαῖς,
|
ἵν´ |
ἀναμάρτητος,
ἐν
προςθέσει
καὶ
ἐποχῇ, |
[1, 4] |
ἔργον;
ἐν
ὀρέξει
καὶ
ἐκκλίσει,
|
ἵν´ |
ἀναπότευκτος
ᾖς
καὶ
ἀπερίπτωτος,
ἐν |
[1, 4] |
ἀναμάρτητος,
ἐν
προςθέσει
καὶ
ἐποχῇ,
|
ἵν´ |
ἀνεξαπάτητος.
πρῶτοι
δ´
εἰσὶν
οἱ |
[1, 7] |
ποῦ
γὰρ
ἐνθάδε
πατὴρ
ἦν,
|
ἵν´ |
αὐτὸν
ἀποκτείνῃς;
τί
οὖν
ἐποίησας; |
[1, 25] |
οὐ
δύναμαι
παρὰ
τούτῳ
δειπνεῖν,
|
ἵν´ |
αὐτοῦ
ἀνέχομαι
καθ´
ἡμέραν
διηγουμένου, |
[1, 6] |
Ἀλλ´
εἰς
Ὀλυμπίαν
μὲν
ἀποδημεῖτε,
|
ἵν´ |
{ε}
ἴδητε
τὸ
ἔργον
τοῦ |
[1, 28] |
τοῦ
Ἀγαμέμνονος
ἢ
τοῦ
Ἀχιλλέως,
|
ἵν´ |
ἐκεῖνοι
μὲν
διὰ
τὸ
ἀκολουθῆσαι |
[1, 29] |
τούτων
ἄλλοις
ἀφεῖναι,
ἀταλαιπώροις
ἀνθρωπαρίοις,
|
ἵν´ |
ἐν
γωνίᾳ
καθεζόμενοι
μισθάρια
λαμβάνωσιν |
[1, 7] |
βλέπουσι
τὸ
ἀκόλουθον.
τίνος
ἕνεκα;
|
ἵν´ |
ἐν
τῷ
τόπῳ
τούτῳ
μὴ |
[1, 29] |
ὡς
ἔχει
τὸ
πρᾶγμα
λέγε·
|
ἵν´ |
οὖν
τὸ
Σωκράτους
σωμάτιον
ἀπαχθῇ |
[1, 27] |
εἶναι
Σαρπηδόνα
τὸν
τοῦ
Διός,
|
ἵν´ |
οὕτως
γενναίως
εἴπω
ἀπελθὼν
ἢ |
[1, 29] |
μου
τοῦ
ἱματίου,
μὴ
σύρωμαι;
|
ἵνα, |
ἄν
με
δέκα
περισπάσαντες
εἰς |
[1, 18] |
μόνος
αὐτὸν
καταπίνων
οὐ
θέλεις
|
ἵνα |
αὐτὸν
ἁρπάσωσι;
μὴ
ἐρέθιζε
αὐτούς, |
[1, 26] |
φιλοσόφοις,
οὗτος
ἄλλο
τι
πράσσει
|
ἵνα |
αὐτὸν
συγκλητικὸς
παρακατακείμενος
θαυμάσει;
ἐκεῖ |
[1, 4] |
Τί
οὖν
ἡμῖν
παρέχει
Χρύσιππος;
|
ἵνα |
γνῷς,
φησίν,
ὅτι
οὐ
ψευδῆ |
[1, 29] |
μᾶλλόν
μοι
πεπλεγμένον
κομψῶς
προτείνατε,
|
ἵνα |
γυμνασθῶ’
καὶ
οἱ
ἀθληταὶ
τοῖς |
[1, 4] |
τί
δεσμωτήριον,
τί
{νος}
κώνειον,
|
ἵνα |
δύνηται
λέγειν
ἐν
τῇ
φυλακῇ |
[1, 12] |
δεῖνι
συνελθέτω
τῇδε
τῇ
ὥρᾳ,
|
ἵνα |
ἐγὼ
γένωμαι’
οὐκ
ἐδίδοτο.
ἀλλ´ |
[1, 10] |
ὁ
δεῖνα
ἀναγνῷ;
πρῶτόν
ἐστιν,
|
ἵνα |
ἐγὼ
κοιμηθῶ’
καίτοι
τί
ὅμοια |
[1, 29] |
ἔχεις
καὶ
ὑπόθεσιν.
φθέγξαι
τι,
|
ἵνα |
εἰδῶμεν
πότερον
τραγῳδὸς
εἶ
ἢ |
[1, 25] |
ἢ
κεντεῖν
τινος
τὸν
ὀφθαλμόν,
|
ἵνα
|
ἴδῃ;
εἴ
τις
ἀπείρῳ
τῶν |
[1, 8] |
ἐκπονεῖν,
ἵνα
καλὸς
γένωμαι
ἢ
|
ἵνα
|
ἰσχυρός,
ὡς
τοῦτο
ἀναγκαῖον
πρὸς |
[1, 6] |
ἕνεκα
χεῖρας
ἔχεις,
ἀνδράποδον;
οὐχ
|
ἵνα |
καὶ
ἀπομύσσῃς
σεαυτόν;
(Τοῦτο
οὖν |
[1, 8] |
ἰσχυρός,
ἔδει
κἀμὲ
καθήμενον
ἐκπονεῖν,
|
ἵνα |
καλὸς
γένωμαι
ἢ
ἵνα
ἰσχυρός, |
[1, 4] |
αὐτῷ
τὸ
ἔργον
τῆς
ἀρετῆς,
|
ἵνα
|
μάθῃ
ποῦ
τὴν
προκοπὴν
ζητῇ; |
[1, 21] |
ἡμῖν
ὀβελίσκον
καταπιὼν
περιπατεῖς;
ἤθελον,
|
ἵνα |
με
καὶ
οἱ
ἀπαντῶντες
θαυμάζωσιν |
[1, 20] |
ἡμῶν
καὶ
τηλικαῦτα
βιβλία
γράφεις;
|
ἵνα |
μὴ
ἀγνοήσωμεν
ἡμεῖς
τὴν
ἀλήθειαν; |
[1, 2] |
ἰδὼν
ἐποίησε.
προσπέμψαντος
αὐτῷ
Οὐεσπασιανοῦ,
|
ἵνα |
μὴ
εἰσέλθῃ
εἰς
τὴν
σύγκλητον, |
[1, 25] |
σὺ
ἄπελθε,
σὺ
ἐλθέ’
ὑπακούω,
|
ἵνα |
μὴ
παρ´
ἐμὲ
λύηται
ἡ |
[1, 19] |
φύσιν
τοῦ
λογικοῦ
ζῴου
κατεσκεύασεν,
|
ἵνα |
μηδενὸς
τῶν
ἰδίων
ἀγαθῶν
δύνηται |
[1, 29] |
τοῦτό
μοι
τὸ
πρόσωπον
ἀνάλαβε,
|
ἵνα |
μηκέτι
παλαιοῖς
ἐν
τῇ
σχολῇ |
[1, 24] |
νεανίσκῳ
συμβέβληκεν.
(Ἵνα
τί;
φησίν.
|
(Ἵνα |
Ὀλυμπιονίκης
γένῃ·
δίχα
δ´
ἱδρῶτος
|
[1, 12] |
δίδοται
ἡμῖν
οὔτ´
ἄμεινον)
ἀλλ´
|
ἵνα |
οὕτως
ἐχόντων
τῶν
περὶ
ἡμᾶς |
[1, 29] |
τὸν
βαρύτερον
καθελκύσαι;
Σωκράτης
οὖν
|
ἵνα |
πάθῃ
ταῦτα
ὑπ´
Ἀθηναίων;
(Ἀνδράποδον, |
[1, 19] |
ἤθελον
αὐτὸν
ἀποβληθῆναι
τοῦ
κοπρῶνος,
|
ἵνα |
πάλιν
ἄφρων
σοι
δοκῇ.
εἶχέν |
[1, 29] |
ἄλλο
οὖν
οὐδὲν
ἔμαθον;
ἔμαθον,
|
ἵνα· |
πᾶν
τὸ
γινόμενον
ἴδω
ὅτι, |
[1, 17] |
χρείαν
ἔχομεν
δι´
αὐτόν,
ἀλλ´
|
ἵνα
|
παρακολουθήσωμεν
τῇ
φύσει.
οὐδὲ
γὰρ |
[1, 1] |
τί
οὖν;
ἤθελες
πάντας
τραχηλοκοπηθῆναι,
|
ἵνα |
σὺ
παραμυθίαν
ἔχῃς;
οὐ
θέλεις |
[1, 29] |
δεῖ
ταῦτα
πρὸς
τοὺς
πολλούς;
|
(Ἵνα
|
τί;
οὐ
γὰρ
ἀρκεῖ
τὸ |
[1, 24] |
ὡς
ἀλείπτης
τραχεῖ
νεανίσκῳ
συμβέβληκεν.
|
(Ἵνα
|
τί;
φησίν.
(Ἵνα
Ὀλυμπιονίκης
γένῃ· |
[1, 19] |
ἕνεκα
ποιεῖν.
ἐπεὶ
τί
ἐκδέχῃ;
|
ἵνα |
τις
ἀποστῇ
αὑτοῦ
καὶ
τοῦ |
[1, 11] |
προσήκοντα,
ὀρθῶς
δοκεῖ;
καὶ
νῦν
|
Ἰουδαίοις |
καὶ
Σύροις
καὶ
Αἰγυπτίοις
καὶ |
[1, 22] |
πρὸς
ἀλλήλους.
αὕτη
ἐστὶν
ἡ
|
Ἰουδαίων |
καὶ
Σύρων
καὶ
Αἰγυπτίων
καὶ |
[1, 11] |
ἄλλων,
εἰ
καλῶς
ἔχει
τὰ
|
Ἰουδαίων, |
μὴ
καλῶς
ἔχειν
τὰ
τῶν |
[1, 2] |
πάντες
ἢ
πολλοὶ
γίνονται
τοιοῦτοι;
|
(Ἵπποι
|
γὰρ
ὠκεῖς
ἅπαντες
γίνονται,
κύνες |
[1, 8] |
οὖν;
Πλάτων
φιλόσοφος
οὐκ
ἦν;
|
(Ἱπποκράτης
|
γὰρ
ἰατρὸς
οὐκ
ἦν;
ἀλλ´ |
[1, 8] |
ἦν;
ἀλλ´
ὁρᾷς
πῶς
φράζει
|
Ἱπποκράτης. |
μή
τι
οὖν
Ἱπποκράτης
οὕτω |
[1, 8] |
φράζει
Ἱπποκράτης.
μή
τι
οὖν
|
Ἱπποκράτης |
οὕτω
φράζει,
καθὸ
ἰατρός
ἐστιν; |
[1, 28] |
τὸ
φαινόμενον.
Φοῖνιξ;
τὸ
φαινόμενον.
|
Ἱππόλυτος; |
τὸ
φαινόμενον.
τούτου
οὖν
μηδεμίαν |
[1, 11] |
τὸ
κινοῦν,
ὥστ´
ἐγκαλύπτεσθαι
τοῦ
|
ἵππου |
τρέχοντος
ᾧ
ἐσπουδάκει,
εἶτα
νικήσαντός |
[1, 11] |
οὔτε
τὰ
ἀνδράποδα
οὔτε
τοὺς
|
ἵππους |
ἢ
κύνας,
ἀλλὰ
τὰ
δόγματα. |
[1, 6] |
δ´
ὁρατὰ
καὶ
{ὅρας{
ε}
|
ις |
καὶ
φῶς
οὐκ
ἐμφαίνει;
τὸ |
[1, 29] |
τὸν
κύκλον
προσπιπτούσας
μὴ
εἶναι
|
ἴσας· |
ὁ
δὲ
ταῖς
ἀληθείαις
πεπαιδευμένος |
[1, 16] |
ὅτι
μὴ
καὶ
αὐτῶν
τὴν
|
ἴσην |
ἐπιμέλειαν
ἐπιμελούμεθα,
ἐφ´
αὑτοῖς
ἐγκαλοῦμεν
|
[1, 14] |
σοι
καὶ
λέγει
τις,
ὅτι
|
ἴσην
|
ἔχεις
δύναμιν
τῷ
Διί;
ἀλλ´ |
[1, 28] |
οὖν
τις
συγκατατίθηται
τῷ
ψεύδει,
|
ἴσθι |
ὅτι
οὐκ
ἤθελεν
ψεύδει
συγκαταθέσθαι· |
[1, 8] |
ὅσους
τρόπους
μεταλαμβάνειν
ἔστι
τὰ
|
ἰσοδυναμοῦντα |
ἀλλήλοις,
κατὰ
τοσούτους
καὶ
τὰ |
[1, 12] |
Οὐ
θέλεις
οὖν,
καθ´
ἃ
|
ἴσος |
εἶ
τοῖς
θεοῖς,
ἐκεῖ
που
|
[1, 29] |
δύνανται
νικῆσαι;
πόθεν;
εἰ
δ´
|
ἱστάμεθα |
ἐπὶ
ζυγοῦ,
οὐκ
ἔδει
τὸν |
[1, 7] |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
τῶν
λημμάτων
|
ἱστορῆσαι |
καὶ
τὴν
τοιαύτην
μεταβολήν
τε |
[1, 14] |
συμπαρεῖναι
καὶ
ἀπὸ
πάντων
τινὰ
|
ἴσχειν |
διάδοσιν;
ἀλλὰ
φωτίζειν
οἷός
τ´ |
[1, 6] |
οὐδ´
αὑτῷ
τινα
πρὸς
τοῦτο
|
ἰσχὺν |
ἀπολιπών,
ὥστε
κωλῦσαι
ἢ
ἐμποδίσαι. |
[1, 9] |
δυνάμει
τεταγμένους,
μάλιστ´
ἂν
καὶ
|
ἰσχυροὶ |
ὦσιν
καὶ
ὀργίλοι;
τί
γὰρ |
[1, 2] |
ἐστι
τὸ
κατὰ
πρόσωπον·
οὕτως
|
ἰσχυρὸν |
παρὰ
τοῖς
εἰθισμένοις
αὐτὸ
συνεισφέρειν |
[1, 8] |
δὲ
καλὸς
ἦν
Πλάτων
καὶ
|
ἰσχυρός, |
ἔδει
κἀμὲ
καθήμενον
ἐκπονεῖν,
ἵνα |
[1, 8] |
ἵνα
καλὸς
γένωμαι
ἢ
ἵνα
|
ἰσχυρός, |
ὡς
τοῦτο
ἀναγκαῖον
πρὸς
φιλοσοφίαν, |
[1, 29] |
ᾧ
κρεῖσσόν
ἐστιν.
σῶμα
σώματος
|
ἰσχυρότερον, |
οἱ
πλείονες
τοῦ
ἑνός,
ὁ |
[1, 29] |
ἔπραξα
ἂν
εἰσαγωγήν,
ἵν´,
ἂν
|
ἰσχυρότερος |
ἐπιλάβηταί
μου
τοῦ
ἱματίου,
μὴ |
[1, 29] |
ἀπαχθῇ
καὶ
συρῇ
ὑπὸ
τῶν
|
ἰσχυροτέρων |
εἰς
δεσμωτήριον
καὶ
κώνειόν
τις
|
[1, 13] |
ἔστιν,
ἔφη,
καὶ
εὐγνωμόνως
καὶ
|
ἴσως
|
ἐγκρατῶς
καὶ
κοσμίως,
οὐκ
ἔστι |
[1, 27] |
δι´
ὅλων
ἢ
ἀπὸ
μέρους,
|
ἴσως |
οὐκ
οἶδα
ἀπολογίσασθαι,
ταράσσει
δέ |
[1, 2] |
ὠκεῖς
ἅπαντες
γίνονται,
κύνες
γὰρ
|
ἰχνευτικοὶ |
πάντες;
τί
οὖν;
ἐπειδὴ
ἀφυής |
[1, 24] |
περὶ
τρίτον
ἢ
τέταρτον
μέρος·
|
ἰὼ |
Κιθαιρών,
τί
μ´
ἐδέχου;
ἀνδράποδον, |