Livre, Chap.
[1, 7]	τῇ ἀποκρίσει ἢ τῷ συλλελογίσθαι	ἤ	τινι ἄλλῳ τοιούτῳ λαμβάνοντα τὰς
[1, 17]	ὑφ´ αὑτοῦ ἢ ὑπ´ ἄλλου.	ἤ	τοι λόγος ἐστὶν ἐκεῖνος ἢ
[1, 4]	τούτῳ βωμὸν ἱδρύσατο ἢ ναὸν	ἢ	ἄγαλμα ἀνέθηκεν ἢ τὸν θεὸν
[1, 17]	τίς δ´ ὄρεξιν καὶ ἔκκλισιν	ἢ	ἄλλη ὄρεξις καὶ ἔκκλισις; ἄν
[1, 17]	καὶ τίς ὁρμὴν νικῆσαι δύναται	ἢ	ἄλλη ὁρμή; τίς δ´ ὄρεξιν
[1, 17]	ἤ τοι λόγος ἐστὶν ἐκεῖνος	ἢ	ἄλλο τι κρεῖσσον ἔσται τοῦ
[1, 9]	μὲν τὸν Καίσαρα ἡ συγγένεια	ἢ	ἄλλον τινὰ τῶν μέγα δυναμένων
[1, 27]	ἀπελθὼν ἢ αὐτὸς ἀριστεῦσαι θέλω	ἢ	ἄλλῳ παρασχεῖν ἀφορμὴν τοῦ ἀριστεῦσαι·
[1, 3]	ἄλλο λοίδορος καὶ κακοήθης ἄνθρωπος	ἢ	ἀλώπηξ ἢ τί ἄλλο ἀτυχέστερον
[1, 28]	μόνον αἴτιόν ἐστι τοῦ κατορθοῦν	ἢ	ἁμαρτάνειν, τοῦ εὐροεῖν ἢ δυσροεῖν,
[1, 17]	ἢ ὑπ´ ἄλλου τινὸς κωλυτὸν	ἢ	ἀναγκαστὸν κατεσκευάκει, οὐκέτι ἂν ἦν
[1, 9]	ταπεινός, ὑπὲρ τούτου τί ἄλλο	ἢ	ἀνάγκη γράφειν ἐπιστολὰς ὡς ὑπὲρ
[1, 4]	τί γάρ εἰσιν ἄλλο τραγῳδίαι	ἢ	ἀνθρώπων πάθη τεθαυμακότων τὰ ἐκτὸς
[1, 2]	δ´ οὐ πείσεταί τι τραχὺ	ἢ	ἀνιαρόν· ἄλλῳ δέ τινι οὐ
[1, 22]	ὅσιον τοῦτο τὸ χοιρείου φαγεῖν	ἢ	ἀνόσιον. ταύτην τὴν μάχην εὑρήσετε
[1, 26]	ἐπιβάλλονται ἐσθίειν. διὰ τοῦτο ἐμοῦσιν	ἢ	ἀπεπτοῦσιν· εἶτα στρόφοι καὶ κατάρροιαι
[1, 27]	{π{ ρ} ότερον δι´ ὅλων	ἢ	ἀπὸ μέρους, ἴσως οὐκ οἶδα
[1, 1]	θεωρητικήν, οὐ τοίνυν οὐδὲ δοκιμαστικὴν	ἢ	ἀποδοκιμαστικήν. ἡ γραμματικὴ μέχρι τίνος
[1, 17]	κρεῖττον εἶναι ποιῆσαί τι τούτων	ἢ	ἀποθανεῖν. πάλιν οὖν τὸ σὸν
[1, 28]	ἐστίν. οὐχ οἷόν τε. πάθε	ἢ	ἀπόπαθε ἀπὸ τοῦ ἀρτίους εἶναι
[1, 9]	παρὰ σοῦ λάβω καὶ ἀργύριον	ἢ	ἀρχήν τινα; μὴ γένοιτο. οὐχ
[1, 4]	παρασκευάζῃ, πότερα συμφώνως τῇ φύσει	ἢ	ἀσυμφώνως. εἰ γὰρ συμφώνως, τοῦτό
[1, 1]	λέγειν Σήμερον ἀναιρεθῆναι θέλω μᾶλλον	ἢ	αὔριον φυγαδευθῆναι’ τί οὖν αὐτῷ
[1, 27]	ἵν´ οὕτως γενναίως εἴπω ἀπελθὼν	ἢ	αὐτὸς ἀριστεῦσαι θέλω ἢ ἄλλῳ
[1, 29]	τοῦ ἀγαθοῦ; τίνι προςσχῶμεν; σοὶ	ἢ	αὐτῷ; καὶ τί λέγει ἐκεῖνος;
[1, 27]	Τετραχῶς αἱ φαντασίαι γίνονται ἡμῖν·	ἢ	γὰρ ἔστι τινὰ καὶ οὕτως
[1, 11]	ὄντος θάτερον εἶναι παρὰ φύσιν;	ἢ	γὰρ οὔ; (Οὕτως, ἔφη. (Οὐκοῦν
[1, 29]	ἵνα εἰδῶμεν πότερον τραγῳδὸς εἶ	ἢ	γελωτοποιός· κοινὰ γὰρ ἔχουσι τὰ
[1, 29]	ἐν γωνίᾳ καθεζόμενοι μισθάρια λαμβάνωσιν	ἢ	{γογγ{ ρ} ύζωσιν, ὅτι οὐδεὶς
[1, 28]	καὶ πελαργῶν νεοσσιαί. τί μέγα	ἢ	δεινόν; ἢ δεῖξόν μοι τί
[1, 28]	νεοσσιαί. τί μέγα ἢ δεινόν;	ἢ	δεῖξόν μοι τί διαφέρει οἰκία
[1, 9]	ἐρρίφη γεννηθέν σου τὸ σωμάτιον;	ἢ	δῆλον ὅτι ἀπὸ τοῦ κυριωτέρου
[1, 6]	ἂν ἐποίει μηδενὸς τοιούτου γεγονότος;	ἢ	δῆλον ὅτι ἐντετυλιγμένος ἂν ἐκάθευδεν;
[1, 2]	ἑαυτὸν ὑπὲρ τῆς ἀγέλης πάσης;	ἢ	δῆλον ὅτι εὐθὺς ἅμα τῷ
[1, 2]	τὸ ἱμάτιον; τί γὰρ ἄλλο	ἢ	διαπρέπει ἐν αὐτῷ ὡς πορφύρα
[1, 11]	ἢ συστέλλεσθαι ἢ φεύγειν τινὰ	ἢ	διώκειν, τοῦθ´ ὅπερ καὶ νῦν
[1, 19]	ἐμὲ ὁ Ζεὺς ἐλεύθερον ἀφῆκεν.	ἢ	δοκεῖς ὅτι ἔμελλεν τὸν ἴδιον
[1, 19]	ἄν τινι προσῇ τι πλεονέκτημα	ἢ	δοκῇ γε προσεῖναι μὴ προσόν,
[1, 7]	τούτῳ προσλαβεῖν; τί γὰρ ἄλλο	ἢ	δύναμιν δοκιμαστικήν τε καὶ διακριτικὴν
[1, 28]	κατορθοῦν ἢ ἁμαρτάνειν, τοῦ εὐροεῖν	ἢ	δυσροεῖν, τοῦ ἀτυχεῖν ἢ εὐτυχεῖν,
[1, 6]	(Καὶ πόσῳ κρεῖττον ἀπομύξασθαί σε	ἢ	ἐγκαλεῖν; ἢ τί οἴει ὅτι
[1, 9]	καὶ μυριάκις πρότερον αἱρεῖσθαι ἀποθνῄσκειν	ἢ	ἐγκαταλιπεῖν αὐτήν, εἰ δ´ ὁ
[1, 18]	ταῦτα θαυμάζῃς, σεαυτῷ χαλέπαινε μᾶλλον	ἢ	ἐκείνοις. σκόπει γάρ· ἔχεις καλὰ
[1, 18]	κακῶν. χαλεπαίνειν οὖν δεῖ αὐτοῖς	ἢ	ἐλεεῖν αὐτούς; ἀλλὰ δεῖξον τὴν
[1, 6]	τοῦτο ἰσχὺν ἀπολιπών, ὥστε κωλῦσαι	ἢ	ἐμποδίσαι. ταῦτα ἔχοντες ἐλεύθερα καὶ
[1, 10]	ὅτι ἄλλο οὐδὲν ἀναβὰς σπουδάσει	ἢ	ἐν ἡσυχίᾳ καὶ ἀταραξίᾳ διεξαγαγεῖν
[1, 4]	καὶ ἀπαθὲς περιγίνεται τῷ ἀνθρώπῳ	ἢ	ἐν ὀρέξει μὲν μὴ ἀποτυγχάνοντι,
[1, 11]	ὑμῶν καὶ τῶν περὶ αὐτὸ	ἢ	ἐν ταῖς χερσὶν τῶν οὔτε
[1, 29]	ἐν ἄλλῳ ζητεῖς τὴν ὠφέλειαν	ἢ	ἐν ᾧ ἔμαθες; καθήμενος λοιπὸν
[1, 16]	ἔδει περιερχόμενον τὸν χιλίαρχον ὑποδεῖν	ἢ	ἐνδύειν τοὺς χιλίους, δεινὸν ἂν
[1, 17]	καὶ τὸ θαυμαστὸν νοῆσαι Χρύσιππον	ἢ	ἐξηγήσασθαι; καὶ τίς λέγει τοῦτο;
[1, 6]	πρὸς τὸ ἀπολιπεῖν τὸν τεχνίτην;	ἢ	ἐξηγησάσθωσαν ἡμῖν τί τὸ ποιοῦν
[1, 29]	τὴν ὠφέλειαν ἐποίησα τὴν ἑκάστου	ἢ	ἐπ´ αὐτῷ; τίνα μαρτυρίαν δίδως
[1, 29]	δὲ ταῦτα φοβῶμαι, τί ἄλλο	ἢ	ἐπέγνωκα τὸν κύριον ὡς ὁ
[1, 16]	τίς ἐστιν ὁ πεποιηκὼς ταῦτα	ἢ	ἐπινενοηκώς; οὐδὲ εἷς’ φησίν. ὦ
[1, 12]	τῷ καθόλου, ὅπου τέχνη τις	ἢ	ἐπιστήμη ἐστίν; εἰ δὲ μή,
[1, 27]	ὄντα οὐδὲ φαίνεται ὅτι ἔστιν	ἢ	ἔστι καὶ οὐ φαίνεται ἢ
[1, 7]	εἰς ἅπαν ἐπὶ τῆς τηρήσεως	ἢ	ἔστιν ὅτε ἀποστατέον, τὰ δ´
[1, 28]	εὐροεῖν ἢ δυσροεῖν, τοῦ ἀτυχεῖν	ἢ	εὐτυχεῖν, ἐνθάδε μόνον εἰκαῖοι καὶ
[1, 14]	δὲ συγκαταθετικῶς, τοῖς δ´ ἀνανευστικῶς	ἢ	ἐφεκτικῶς, τύπους δὲ τοσούτους ἀφ´
[1, 2]	μου πυνθάνῃ; θάνατος αἱρετώτερόν ἐστιν	ἢ	ζωή; λέγω ζωή. πόνος ἢ
[1, 2]	ἢ ζωή; λέγω ζωή. πόνος	ἢ	ἡδονή; λέγω ἡδονή. ἀλλά, ἂν
[1, 11]	τοῦτο δ´ ὅτι μιᾶς ὥρας	ἢ	ἡμέρας οὐκ ἔστιν, ἐπινοεῖς καὶ
[1, 1]	ἐλθὼν ὅτι Κατακέκρισαι’ (Φυγῇ, φησίν,	ἢ	θανάτῳ; (Φυγῇ. (Τὰ ὑπάρχοντα τί;
[1, 8]	καθήμενον ἐκπονεῖν, ἵνα καλὸς γένωμαι	ἢ	ἵνα ἰσχυρός, ὡς τοῦτο ἀναγκαῖον
[1, 2]	ἐκώλυεν εἰσελθεῖν, ἀλλ´ ᾔδει, ὅτι	ἢ	καθεδεῖται ὡς κεράμιον ἢ λέγων
[1, 6]	ἄλλο ἀκόλουθον τῇ τοιαύτῃ ἀγεννείᾳ	ἢ	καὶ ἀσέβεια; καίτοι ὅ γε
[1, 29]	ἐκτὸς τῆς προαιρέσεως ἀγαθόν ἐστιν	ἢ	κακόν; μή τινα βλάπτω; μή
[1, 29]	ἀναστρεφομένη τεύξεται τοῦ ἰδίου ἀγαθοῦ	ἢ	κακοῦ. πῶς τοῦ ἀγαθοῦ τεύξεται;
[1, 26]	πιστεύομεν, ἐπίκρισιν περὶ τῶν καλῶς	ἢ	κακῶς γινομένων; κἄν τινα κακῶς
[1, 28]	φαινόμενον (λοιπὸν ἢ καλῶς φαίνεται	ἢ	κακῶς· εἰ καλῶς, ἀνέγκλητός ἐστιν·
[1, 28]	πάσης πράξεως τὸ φαινόμενον (λοιπὸν	ἢ	καλῶς φαίνεται ἢ κακῶς· εἰ
[1, 25]	παράδοξα; καὶ τί παραδοξότερόν ἐστιν	ἢ	κεντεῖν τινος τὸν ὀφθαλμόν, ἵνα
[1, 9]	ποδαπός ἐστιν εἰπεῖν ὅτι Ἀθηναῖος	ἢ	Κορίνθιος, ἀλλ´ ὅτι κόσμιος; διὰ
[1, 11]	τὰ ἀνδράποδα οὔτε τοὺς ἵππους	ἢ	κύνας, ἀλλὰ τὰ δόγματα. (Εὔχομαι,
[1, 4]	ἄλλοις ἑαυτόν, τοῖς ἐκεῖνα περιποιεῖν	ἢ	κωλύειν δυναμένοις· καὶ λοιπὸν ἕωθεν
[1, 19]	ἐλεύθερον ὑπ´ ἄλλου τινὸς ταραχθῆναι	ἢ	κωλυθῆναι πλὴν ὑφ´ ἑαυτοῦ. ἀλλὰ
[1, 2]	ὅτι ἢ καθεδεῖται ὡς κεράμιον	ἢ	λέγων ἐρεῖ, ἃ οἶδεν ὅτι
[1, 29]	αὐτὸν προαγάγῃ, ἀπώλετο ὁ τραγῳδὸς	ἢ	μένει; ἂν φωνὴν ἔχῃ, μένει.
[1, 11]	τὰ ἀκόλουθα· τοῦ δόξαι δὲ	ἢ	μὴ δόξαι, ἡμεῖς κύριοι καὶ
[1, 2]	μου πυνθάνῃ παρακρατήσω τὴν ἀμίδα	ἢ	μή; ἐρῶ σοι ὅτι μείζονα
[1, 11]	μὴ ποιεῖν, τοῦ λέγειν τινὰ	ἢ	μὴ λέγειν, τοῦ ἐπαίρεσθαι ἢ
[1, 11]	αἴτιον τοῦ ποιεῖν τι ἡμᾶς	ἢ	μὴ ποιεῖν, τοῦ λέγειν τινὰ
[1, 7]	τί οὖν ἐπὶ τούτων ποιητέον;	ἢ	μή ποτε ὡς οὐκ ἀρκεῖ
[1, 11]	αἴτιόν ἐστι τοῦ πράττειν τι	ἢ	μὴ πράττειν ἡμᾶς, ἀλλ´ ὑπολήψεις
[1, 13]	παῖς ἢ ὑπακούσας χλιαρώτερον ἐνέγκῃ	ἢ	μηδ´ εὑρεθῇ ἐν τῇ οἰκίᾳ,
[1, 25]	μὴ θλιβῇς. τί πράγματα ἔχεις;	ἢ	μικρὸν ἔκδεξαι καὶ ἀχθείσης τῆς
[1, 18]	κακοῖς διατίθεσθαι, ἐλέει αὐτὸν μᾶλλον	ἢ	μίσει· ἄφες τοῦτο τὸ προσκοπτικὸν
[1, 4]	ὑμῶν ἐπὶ τούτῳ βωμὸν ἱδρύσατο	ἢ	ναὸν ἢ ἄγαλμα ἀνέθηκεν ἢ
[1, 29]	κρίνεται, τίς κατακέκριται; τὸ συνημμένον	ἢ	ὁ ἐξαπατηθεὶς περὶ αὐτοῦ; οὗτος
[1, 22]	ποιητέον ἐστίν, σὺ κάλλιον οἶδας	ἢ	οἱ φιλόσοφοι’ ἄνθρωπε, τί οὖν
[1, 11]	κατὰ φύσιν, ὅτι πάντες σχεδὸν	ἢ	οἵ γε πλεῖστοι ἁμαρτάνομεν. δεῖξον
[1, 11]	ὀρθῶς γίνεται. (Τοῦτο, ἔφη, πάντες	ἢ	οἵ γε πλεῖστοι πατέρες πάσχομεν.
[1, 10]	ποιοῦσιν, αἰσθήσεσθε. τί γὰρ ἄλλο	ἢ	ὅλην τὴν ἡμέραν ψηφίζουσιν, συζητοῦσι,
[1, 14]	καὶ τηλικούτων ἠξιωμένοι οὐκ ὀμόσετε	ἢ	ὀμόσαντες οὐκ ἐμμενεῖτε; καὶ τί
[1, 25]	πάντα μᾶλλον ἀσκεῖν καὶ μελετᾶν	ἢ	ὅπως ἀπαραπόδιστοι καὶ ἐλεύθεροι ἐσόμεθα.
[1, 11]	ἄλλῳ τινὶ τὴν γνώμην. ἕξεις	ἢ	ὅπως τὸ κριτήριον τῶν κατὰ
[1, 11]	ἐστὶ τοῦτο; ἆρά γε ἄλλο	ἢ	ὅτι ἔδοξεν ἡμῖν; (Οὐδέν. (Εἰ
[1, 8]	οὐκ ἔχω σοι ἄλλο εἰπεῖν	ἢ	ὅτι ποιὰ προαίρεσις {φαντασιῶν} ~Πῶς
[1, 7]	ἐρώτησιν καὶ ἀπόκρισιν ὁ σπουδαῖος	ἢ	ὅτι συγκαθεὶς οὐκ ἐπιμελήσεται τοῦ
[1, 1]	πότερον δὲ γραπτέον τῷ ἑταίρῳ	ἢ	οὐ γραπτέον, ἡ γραμματικὴ οὐκ
[1, 7]	πᾶσαν οὖν τὴν δοθεῖσαν παραχωρητέον	ἢ	οὐ πᾶσαν; καὶ εἰ οὐ
[1, 11]	καὶ τὴν μητέρα ἀφεῖναι αὐτὸ	ἢ	οὐκ ἔδει; (Οὐκ ἔδει. (Τί
[1, 27]	ἢ ἔστι καὶ οὐ φαίνεται	ἢ	οὐκ ἔστι καὶ φαίνεται. λοιπὸν
[1, 27]	ἔστι τινὰ καὶ οὕτως φαίνεται	ἢ	οὐκ ὄντα οὐδὲ φαίνεται ὅτι
[1, 11]	κατὰ φύσιν καὶ τῶν ὀρθῶς	ἢ	οὐκ ὀρθῶς γινομένων ἀμφισβητοῦμεν, ποῖον
[1, 1]	δ´ ᾀστέον νῦν καὶ κιθαριστέον	ἢ	οὔτε ᾀστέον οὔτε κιθαριστέον οὐκ
[1, 12]	ἑκάστου τούτων ἐπεσκέφθαι, πότερα ὑγιῶς	ἢ	οὐχ ὑγιῶς λεγόμενόν ἐστιν. εἰ
[1, 11]	καὶ δόγματα. Τοῦτό σε πείθω	ἢ	οὐχί; {Πεί{ ς} θεις, ἔφη.
[1, 10]	σε ἐπιτρέψαι μοι σιτάριον ἐξαγαγεῖν’	ἢ	παρακαλῶ σε παρὰ Χρυσίππου ἐπισκέψασθαι
[1, 16]	ἐξαρκεῖ λόγος ὁμοίως αὐτὰ ἐπαινέσαι	ἢ	παραστῆσαι; εἰ γὰρ νοῦν εἴχομεν,
[1, 14]	δεδομένων μηδ´ ἄκοντες ποιήσειν τι	ἢ	πείσεσθαι τῶν ἀναγκαίων. ὅμοιός γε
[1, 28]	πρόβατα καὶ πολλὰς καλιὰς χελιδόνων	ἢ	πελαργῶν ἐμπρησθῆναι καὶ κατασκαφῆναι; (Ὅμοια
[1, 4]	δοκεῖ ὅτι πλείονος ἄξιός ἐστιν	ἢ	πέντε δηναρίων; μηδέποτε οὖν ἀλλαχοῦ
[1, 9]	ἔτι τύραννος ἢ ποῖος κλέπτης	ἢ	ποῖα δικαστήρια φοβερὰ τοῖς οὕτως
[1, 5]	διαλέγομαι; καὶ ποῖον αὐτῷ πῦρ	ἢ	ποῖον σίδηρον προσαγάγω, ἵν´ αἴσθηται
[1, 9]	διακειμένοις. ποῖος γὰρ ἔτι τύραννος	ἢ	ποῖος κλέπτης ἢ ποῖα δικαστήρια
[1, 2]	πρὸς τοῦτο πεφύκαμεν, οὐ πάντες	ἢ	πολλοὶ γίνονται τοιοῦτοι; (Ἵπποι γὰρ
[1, 4]	ἀλλ´ ὅτι μὲν ἄμπελον ἔδωκαν	ἢ	πυρούς, ἐπιθύομεν τούτου ἕνεκα, ὅτι
[1, 11]	οὐδ´ ἐξετάσομεν, ποῖόν τι ἐστὶν	ἢ	πῶς ἔχει, οὔτε τὸν ἀγρὸν
[1, 6]	τὸ ποιοῦν ἐστιν ἕκαστον τούτων	ἢ	πῶς οἷόν τε τὰ οὕτω
[1, 17]	ζυγός, πῶς ἔτι μετρῆσαί τι	ἢ	στῆσαι δυνησόμεθα; ἐνταῦθα οὖν τὸ
[1, 11]	ἢ μὴ λέγειν, τοῦ ἐπαίρεσθαι	ἢ	συστέλλεσθαι ἢ φεύγειν τινὰ ἢ
[1, 19]	ἔστι τὸ τιμᾶν ἄλλο τι	ἢ	τὰ προαιρετικά. Ἠξίωται δημαρχίας. πάντες
[1, 11]	ἐξαίρειν καὶ ἐκτέμνειν πειρασόμεθα μᾶλλον	ἢ	τὰ φύματα καὶ τὰ ἀποστήματα
[1, 6]	ἀποβῆναι δυναμένων; τί μ´ ἐκστήσει	ἢ	ταράξει ἢ τί ὀδυνηρὸν φανεῖται;
[1, 7]	ἐνθάδε τὸ παραλειπόμενον Καπιτώλιόν ἐστιν’	ἢ	ταῦτα μόνα ἁμαρτήματά ἐστι τὸ
[1, 24]	στέψατε δώματα· εἶτα περὶ τρίτον	ἢ	τέταρτον μέρος· ἰὼ Κιθαιρών, τί
[1, 7]	ἣν ἐν αὐτῇ τῇ ἐρωτήσει	ἢ	τῇ ἀποκρίσει ἢ τῷ συλλελογίσθαι
[1, 17]	σημαίνεται, οὐδὲ τὸν κόρακα θαυμάζομεν	ἢ	τὴν κορώνην, ἀλλὰ τὸν θεὸν
[1, 3]	καὶ κακοήθης ἄνθρωπος ἢ ἀλώπηξ	ἢ	τί ἄλλο ἀτυχέστερον καὶ ταπεινότερον;
[1, 1]	τοῖς τοιούτοις; τί γὰρ ἄλλο	ἢ	τί ἐμὸν καὶ τί οὐκ
[1, 6]	τί μ´ ἐκστήσει ἢ ταράξει	ἢ	τί ὀδυνηρὸν φανεῖται; οὐ χρήσομαι
[1, 6]	κρεῖττον ἀπομύξασθαί σε ἢ ἐγκαλεῖν;	ἢ	τί οἴει ὅτι ὁ Ἡρακλῆς
[1, 29]	περὶ τῶν φιλοσόφων τί λέγουσιν	ἢ	τί ποιοῦσιν. ἄφες αὐτόν. ἀλλ´
[1, 12]	ἡμῖν δίδωσιν; τί οὖν ἀπολείπεται	ἢ	τίς εὑρίσκεται μηχανὴ πρὸς τὴν
[1, 29]	οἶδεν τί ἐστι τὸ εὐσεβὲς	ἢ	τὸ ἀσεβές; μεμελέτηκεν αὐτό; μεμάθηκεν;
[1, 11]	τῆς ἡμέρας οὐδὲν ἄλλο αἰτιασόμεθα	ἢ	τὸ δόγμα, ἀφ´ οὗ αὐτὸ
[1, 11]	ἡμῖν ἐφάνη, τί ἂν ἄλλο	ἢ	τὸ δόξαν ἐπράττομεν; οὐκ οὖν
[1, 4]	ἡ προκοπὴ οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν	ἢ	τὸ πολλὰ τῶν Χρυσίππου νοεῖν.
[1, 9]	τί ἄλλο ἀπολείπεται τοῖς ἀνθρώποις	ἢ	τὸ τοῦ Σωκράτους, μηδέποτε πρὸς
[1, 28]	τοιοῦτον οἷον ἐνθάδε τὸ ἀληθὲς	ἢ	τὸ ψεῦδος; τὸ καθῆκον καὶ
[1, 9]	τοῖς ἀγροῖς. ἢ τοῖς οἰκέταις	ἢ	τοῖς ἀργυρώμασιν; οὐδενί, ἀλλ´ ἑαυτοῖς·
[1, 9]	ἀπαλλάττονται τῶν δεσποτῶν; τοῖς ἀγροῖς.	ἢ	τοῖς οἰκέταις ἢ τοῖς ἀργυρώμασιν;
[1, 4]	ἢ ναὸν ἢ ἄγαλμα ἀνέθηκεν	ἢ	τὸν θεὸν ἐπὶ τούτῳ προσκυνεῖ;
[1, 28]	κρείσσων γάρ εἰμι τοῦ Ἀγαμέμνονος	ἢ	τοῦ Ἀχιλλέως, ἵν´ ἐκεῖνοι μὲν
[1, 9]	διὰ τί πολλὰ κεκτημένους θαυμάσει	ἢ	τοὺς ἐν δυνάμει τεταγμένους, μάλιστ´
[1, 7]	τὴν ἐν αὐτῇ καθήκουσαν. οὐκοῦν	ἢ	τοῦτο λεγέτωσαν, ὅτι οὐ συγκαθήσει
[1, 11]	μόνος ἀπολείπεσθαι ἐν ταῖς νόσοις,	ἢ	τούτου γ´ ἕνεκα μᾶλλον ἂν
[1, 30]	ἐκείνῳ σε δεῖ μᾶλλον ἀρέσκειν	ἢ	τούτῳ. ἐκεῖνος οὖν σου πυνθάνεται
[1, 7]	ἐρωτήσει καὶ ἀποκρίσει ἀναστρέφεσθαι, {μ}	ἢ	τούτων μηδέτερον προσδεχομένοις ἀναγκαῖον ὁμολογεῖν,
[1, 1]	ὅταν αὐτῷ δόξῃ, ὦ βέλτιστε,	ἢ	τῷ Αἰόλῳ. σὲ γὰρ οὐκ
[1, 19]	ἐν νηὶ δὲ σαυτῷ θαρρεῖς	ἢ	τῷ εἰδότι; ἐπὶ δ´ ἅρματος
[1, 19]	εἰδότι; ἐπὶ δ´ ἅρματος τίνι	ἢ	τῷ εἰδότι; τί δ´ ἐν
[1, 7]	τῇ ἐρωτήσει ἢ τῇ ἀποκρίσει	ἢ	τῷ συλλελογίσθαι ἤ τινι ἄλλῳ
[1, 28]	μὴ δεικνύῃς, τίνι ἔχει ἀκολουθῆσαι	ἢ	τῷ φαινομένῳ; οὐδενί. τί οὖν
[1, 8]	καὶ τοῦτο οὐδενὶ μᾶλλον προσήκει	ἢ	τῷ φιλοσόφῳ ἐμπείρως ποιεῖν. εἴπερ
[1, 16]	ποιεῖν καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ	ἢ	ὑμνεῖν τὸ θεῖον καὶ εὐφημεῖν
[1, 17]	γὰρ ὅτι ἢ ὑφ´ αὑτοῦ	ἢ	ὑπ´ ἄλλου. ἤ τοι λόγος
[1, 17]	ἀποσπάσας ὁ θεός, ὑπ´ αὐτοῦ	ἢ	ὑπ´ ἄλλου τινὸς κωλυτὸν ἢ
[1, 13]	σου μὴ ὑπακούσῃ ὁ παῖς	ἢ	ὑπακούσας χλιαρώτερον ἐνέγκῃ ἢ μηδ´
[1, 17]	τίνος διαρθρωθῇ; δῆλον γὰρ ὅτι	ἢ	ὑφ´ αὑτοῦ ἢ ὑπ´ ἄλλου.
[1, 28]	ἄλλην. ἡ Ἰλιὰς οὐδέν ἐστιν	ἢ	φαντασία καὶ χρῆσις φαντασιῶν. ἐφάνη
[1, 11]	λέγειν, τοῦ ἐπαίρεσθαι ἢ συστέλλεσθαι	ἢ	φεύγειν τινὰ ἢ διώκειν, τοῦθ´
[1, 4]	τὰ μὴ ἐφ´ αὑτῷ ποθῶν	ἢ	φεύγων οὔτε πιστὸς εἶναι δύναται
[1, 25]	τούτων μεμνημένος τίνα ἔτι κολακεύσεις	ἢ	φοβήσῃ; Ἀλλὰ θέλω καθῆσθαι ὅπου
[1, 17]	ὅτι οὐκ οἶδα πότερον ἀληθῶς	ἢ	ψευδῶς διαλέγῃ’ κἄν τι κατ´
[1, 9]	πρὸς ταῦτα; πῶς γὰρ ἄλλως	ἢ	ὡς ἔδει τὸν πεπεισμένον ὅτι
[1, 2]	Πῶς τοῦτο ἐποίησεν; ὡς ἀθλητὴς	ἢ	ὡς φιλόσοφος; Ὡς ἀνήρ, ἔφη,
[1, 9]	ἐμῶν κτημάτων. ἀλλ´ ὅταν τις	ᾖ	δειλὸς καὶ ταπεινός, ὑπὲρ τούτου
[1, 1]	καθελκόμεθα. διὰ τοῦτο, ἂν ἄπλοια	ᾖ,	καθήμεθα σπώμενοι καὶ παρακύπτομεν συνεχῶς·
[1, 19]	μὴ εἰς τὸ κοινὸν ὠφέλιμος	ᾖ.	καθόλου τε τοιαύτην τὴν φύσιν
[1, 5]	τοῦ ἐντρεπτικοῦ, ὅταν τις παρατεταγμένος	ᾖ	μὴ ἐπινεύειν τοῖς ἐναργέσι μηδ´
[1, 29]	γινόμενον ἴδω ὅτι, ἂν ἀπροαίρετον	ᾖ,	οὐδέν ἐστι πρὸς ἐμέ. πρὸς
[1, 5]	αὐτῆς τῆς ψυχῆς ἂν μὲν	ᾖ	οὕτως διακείμενος, ὥστε μηδενὶ παρακολουθεῖν
[1, 19]	τοῦτον πᾶσα ἀνάγκη, ἐὰν ἀπαίδευτος	ᾖ,	πεφυσῆσθαι δι´ αὐτό. εὐθὺς ὁ
[1, 18]	τοῦτό ἐστι· τί, ἂν οἰνωμένος	ᾖ;	τί ἂν μελαγχολῶν; τί ἐν
[1, 18]	δεύτερον; τί δ´ ἂν καῦμα	ᾖ;	τί δ´ ἐν Ὀλυμπίᾳ; καὶ
[1, 27]	ἐὰν μὴ ἐν τῷ αὐτῷ	ᾖ	τὸ εὐσεβὲς καὶ συμφέρον, οὐ
[1, 27]	πεπαιδευμένου. ὅ τι δ´ ἂν	ᾖ	τὸ θλῖβον, ἐκείνῳ δεῖ προσάγειν
[1, 18]	νικῆσαι. τί οὖν ἂν καῦμα	ᾖ,	τοῦτό ἐστι· τί, ἂν οἰνωμένος
[1, 26]	τὸ αἴτιον τοῦ ἁμαρτάνειν με;	ἡ	ἄγνοια. οὐ θέλεις οὖν ἀποθῶμαι
[1, 4]	αὑτοῦ καὶ δυστυχήσει. εἰ δ´	ἡ	ἀρετὴ ταύτην ἔχει τὴν ἐπαγγελίαν
[1, 4]	Χρυσίππου συντάξεις ἀνεγνωκώς; μὴ γὰρ	ἡ	ἀρετὴ τοῦτ´ ἔστι Χρύσιππον νενοηκέναι;
[1, 22]	ἐφαρμόσατε οὖν τὰς προλήψεις. ἐντεῦθεν	ἡ	ἀρχὴ μάχης. ὁ μὲν λέγει
[1, 19]	καὶ πῶς ἔτι μία καὶ	ἡ	αὐτὴ ἀρχὴ πᾶσιν ἔσται ἡ
[1, 20]	καὶ καθεύδοντες, πᾶσαν φαντασίαν παραπροσδεχόμεθα·	ἡ	γὰρ ζημία οὐ προσπίπτει. Ὅταν
[1, 14]	τ´ ἐπέχεσθαι ὑπὸ σκιᾶς, ἣν	ἡ	γῆ ποιεῖ· ὁ δὲ καὶ
[1, 3]	ζῷα, ὁ λόγος δὲ καὶ	ἡ	γνώμη κοινὸν πρὸς τοὺς θεούς,
[1, 1]	ἑταίρῳ, δεῖ τούτων τῶν γραπτέων,	ἡ	γραμματικὴ ἐρεῖ· πότερον δὲ γραπτέον
[1, 1]	τοίνυν οὐδὲ δοκιμαστικὴν ἢ ἀποδοκιμαστικήν.	ἡ	γραμματικὴ μέχρι τίνος κέκτηται τὸ
[1, 1]	τῷ ἑταίρῳ ἢ οὐ γραπτέον,	ἡ	γραμματικὴ οὐκ ἐρεῖ. καὶ περὶ
[1, 20]	αὐτὴ οὖν τί ἐστιν; ἀγαθόν.	ἡ	δ´ ἀφροσύνη τί ἐστιν; κακόν.
[1, 28]	καὶ πλίνθων οἰκοδομεῖται τὰ οἰκίδια,	ἡ	δ´ ἐκ ῥάβδων καὶ πηλοῦ.
[1, 4]	ἡ μὲν ὄρεξις ἀγαθῶν ἐστιν,	ἡ	δ´ ἔκκλισις πρὸς κακά, μεμαθηκὼς
[1, 6]	τὸν τεχνίτην; ἀλλὰ ταῦτα μέν·	ἡ	δὲ τοιαύτη τῆς διανοίας κατασκευή,
[1, 5]	ἡ μὲν τοῦ νοητικοῦ ἀπολίθωσις,	ἡ	δὲ τοῦ ἐντρεπτικοῦ, ὅταν τις
[1, 28]	ἀνθρώποις κακὸν καὶ ἀγαθόν; ὅπου	ἡ	διαφορά. ἂν σῴζηται τοῦτο καὶ
[1, 1]	πάντα. αὕτη δ´ ἐστὶ τίς;	ἡ	δύναμις ἡ λογική· μόνη γὰρ
[1, 12]	κωλῦσαι. τί οὖν; ἀπόνοιά ἐστιν	ἡ	ἐλευθερία; μὴ γένοιτο. μανία γὰρ
[1, 30]	πρὸς τὸ μηδέν; τοῦτο ἦν	ἡ	ἐξουσία; τοῦτο τὰ πρόθυρα, οἱ
[1, 20]	φαντασία; καὶ τί ἐστι φύσις	ἡ	ἐπὶ μέρους καὶ τί ἐστι
[1, 8]	τυχοῦσα. μεγάλη γάρ ἐστι δύναμις	ἡ	ἐπιχειρητικὴ καὶ πιθανολογική, καὶ μάλιστ´
[1, 4]	ψευδῆ ταῦτά ἐστιν, ἐξ ὧν	ἡ	εὔροιά ἐστι καὶ ἀπάθεια ἀπαντᾷ,
[1, 25]	γὰρ μεμνῆσθαι καὶ κρατεῖν, ὅτι	ἡ	θύρα ἤνοικται. ἀλλὰ μὴ οἴκει
[1, 24]	τὸ δὲ κεφάλαιον· μέμνησο ὅτι	ἡ	θύρα ἤνοικται. μὴ γίνου τῶν
[1, 9]	ἂν μὴ σχῇς, ἐξελεύσῃ· ἤνοικται	ἡ	θύρα. τί πενθεῖς; ποῦ ἔτι
[1, 28]	στερηθῆναι, τί ἂν ἐγένετο; ἀπολώλει	ἡ	Ἰλιὰς οὐ μόνον ἀλλὰ καὶ
[1, 28]	τὸ φαινόμενον; ταύτην οὐδ´ ἄλλην.	ἡ	Ἰλιὰς οὐδέν ἐστιν ἢ φαντασία
[1, 22]	ἀνθρώποις πρὸς ἀλλήλους. αὕτη ἐστὶν	ἡ	Ἰουδαίων καὶ Σύρων καὶ Αἰγυπτίων
[1, 1]	οὐκ ἐρεῖ. τίς οὖν ἐρεῖ;	ἡ	καὶ αὑτὴν θεωροῦσα καὶ τἆλλα
[1, 6]	καὶ τὰ τέλη. οὗ τοίνυν	ἡ	κατασκευὴ μόνον χρηστική, τούτῳ χρῆσθαι
[1, 12]	πάντα εὐαρέστως δέχεσθαι. τίς οὖν	ἡ	κόλασις τοῖς οὐ προσδεχομένοις; τὸ
[1, 2]	τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις, ὥσπερ οὐδ´	ἡ	κρόκη πρὸς τὰς ἄλλας κρόκας
[1, 28]	δ´ αὐτό; οὐ δύναται. πῶς	ἡ	λέγουσα καὶ μανθάνω μὲν οἷα
[1, 1]	δ´ ἐστὶ τίς; ἡ δύναμις	ἡ	λογική· μόνη γὰρ αὕτη καὶ
[1, 22]	ἐστι καὶ πρέπον; πότ´ οὖν	ἡ	μάχη γίνεται; περὶ τὴν ἐφαρμογὴν
[1, 22]	ἐστιν’ οὔ, ἀλλ´ ἀπονενοημένος. ἔνθεν	ἡ	μάχη γίνεται τοῖς ἀνθρώποις πρὸς
[1, 11]	μικρὰ ζημία εἶναι τῷ ἀγνοοῦντι;	(Ἡ	μεγίστη μὲν οὖν. (Φέρε, εἰπέ
[1, 4]	μεμαθηκὼς παρὰ τῶν φιλοσόφων ὅτι	ἡ	μὲν ὄρεξις ἀγαθῶν ἐστιν, ἡ
[1, 5]	λόγου; Ἀπολιθώσεις δ´ εἰσὶ διτταί·	ἡ	μὲν τοῦ νοητικοῦ ἀπολίθωσις, ἡ
[1, 11]	ἐποίεις φεύγων καὶ ἀπολείπων αὐτό;	ἡ	μήτηρ δ´ οὐ φιλοστοργεῖ τὸ
[1, 27]	ἀπέθανεν· ἀπώλετο ὁ πατὴρ αὐτοῦ,	ἡ	μήτηρ· ἐξεκόπη, ἀλλὰ καὶ ἄωρος
[1, 23]	οἶμαι ὅτι εἰ καὶ ἐμαντεύσατο	ἡ	μήτηρ σου καὶ ὁ πατήρ,
[1, 1]	μέχρι τοῦ διαγνῶναι τὰ γράμματα.	ἡ	μουσική; μέχρι τοῦ διαγνῶναι τὸ
[1, 1]	καὶ περὶ τῶν μελῶν ὡσαύτως	ἡ	μουσική· πότερον δ´ ᾀστέον νῦν
[1, 1]	μὲν ὡς βαρύτερον ἐκλέγῃ, τίς	ἡ	μωρία τῆς ἐκλογῆς; εἰ δ´
[1, 28]	Ἰλιὰς οὐ μόνον ἀλλὰ καὶ	ἡ	Ὀδύσσεια. (Ἐκ τοιούτου οὖν μικροῦ
[1, 25]	οὐδεὶς κωλύσει οἰκεῖν· ἐκείνη γὰρ	ἡ	οἴκησις παντὶ ἤνοικται. καὶ τὸ
[1, 29]	Σωκράτης ἀντὶ τούτων; ποῦ ἦν	ἡ	οὐσία αὐτῷ τοῦ ἀγαθοῦ; τίνι
[1, 25]	ἵνα μὴ παρ´ ἐμὲ λύηται	ἡ	παιδιά. ἀλλὰ σὺ ὑπολάμβανε ὅτι
[1, 1]	συγκλήτῳ. (Ἀγαθῇ τύχῃ. ἀλλὰ ἦλθεν	ἡ	πέμπτη’ (ταύτῃ δ´ εἰώθει γυμνασάμενος
[1, 11]	ἄγνοια, ἐκεῖ καὶ ἀμαθία καὶ	ἡ	περὶ τὰ ἀναγκαῖα ἀπαιδευσία. (Συνεχώρει.
[1, 7]	καὶ ὑποθετικῶν καὶ τῶν ὁμοίων.	Ἡ	περὶ τοὺς μεταπίπτοντας καὶ ὑποθετικούς,
[1, 28]	τὰ ἀνθρωπικὰ πταίσματα, τοῦτό ἐστιν	ἡ	πολιορκία, τοῦτό ἐστι κατασκαφή, ὅταν
[1, 2]	εἷς ὤν; τί δ´ ὠφελεῖ	ἡ	πορφύρα τὸ ἱμάτιον; τί γὰρ
[1, 6]	ἄρρεν καὶ τὸ θῆλυ καὶ	ἡ	προθυμία ἡ πρὸς τὴν συνουσίαν
[1, 4]	ἀπάθειαν καὶ εὔροιαν, πάντως καὶ	ἡ	προκοπὴ ἡ πρὸς αὐτὴν πρὸς
[1, 4]	εἰ γὰρ τοῦτ´ ἔστιν, ὁμολογουμένως	ἡ	προκοπὴ οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ἢ
[1, 4]	τινὸς καθάπαξ ἄγῃ, πρὸς αὐτὸ	ἡ	προκοπὴ συνεγγισμός ἐστιν. Πῶς οὖν
[1, 19]	ἡ αὐτὴ ἀρχὴ πᾶσιν ἔσται	ἡ	πρὸς αὐτὰ οἰκείωσις; Τί οὖν;
[1, 4]	εὔροιαν, πάντως καὶ ἡ προκοπὴ	ἡ	πρὸς αὐτὴν πρὸς ἕκαστον τούτων
[1, 6]	τὸ θῆλυ καὶ ἡ προθυμία	ἡ	πρὸς τὴν συνουσίαν ἑκατέρου καὶ
[1, 7]	οὐ πᾶσαν, τίνα; {περὶ τίνος	ἡ	σκέψις; περὶ καθήκοντος. παραχωρήσαντι δὲ
[1, 9]	ἀλλὰ πρὸς μὲν τὸν Καίσαρα	ἡ	συγγένεια ἢ ἄλλον τινὰ τῶν
[1, 28]	οὖν χαλεπαίνεις αὐτῇ, ὅτι πεπλάνηται	ἡ	ταλαίπωρος περὶ τῶν μεγίστων καὶ
[1, 4]	ἀεὶ γὰρ πρὸς ὃ ἂν	ἡ	τελειότης τινὸς καθάπαξ ἄγῃ, πρὸς
[1, 11]	ἔδει; (Οὐκ ἔδει. (Τί δ´	ἡ	τιτθή; στέργει αὐτό; (Στέργει, ἔφη.
[1, 10]	παρὰ Χρυσίππου ἐπισκέψασθαι τίς ἐστιν	ἡ	τοῦ κόσμου διοίκησις καὶ ποίαν
[1, 8]	οἰήσεως ἀφορμὴ καὶ τύφου οὐχ	ἡ	τυχοῦσα. μεγάλη γάρ ἐστι δύναμις
[1, 18]	κωφόν; εἰ γὰρ μεγίστη βλάβη	ἡ	τῶν μεγίστων ἀπώλειά ἐστιν, μέγιστον
[1, 20]	μέρους καὶ τί ἐστι φύσις	ἡ	τῶν ὅλων; ἤδη μακρόν. ἂν
[1, 17]	ὁ γεγραφὼς ὅτι ἀρχὴ παιδεύσεως	ἡ	τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις’ Σωκράτης δ´
[1, 5]	ἐγρήγορα’ οὐδὲν οὖν διαφέρει αὕτη	ἡ	φαντασία ἐκείνης; οὐδέν’ ἔτι τούτῳ
[1, 20]	φύσει καὶ αὑτοῦ θεωρητικός. πάλιν	ἡ	φρόνησις τίνα θεωρήσουσα παρελήλυθεν; ἀγαθὰ
[1, 25]	ἀπειλεῖς μοι θάνατον, σοὶ δ´	ἡ	φύσις’ ἂν δὲ τὸ σωμάτιον
[1, 16]	εὐθὺς μακρόθεν κέκραγεν ἡμῶν ἑκάστου	ἡ	φύσις ἀνήρ εἰμι· οὕτω μοι
[1, 28]	οἷόν τε. διὰ τί; ὅτι	ἡ	φύσις αὕτη ἐστὶ τῆς διανοίας
[1, 6]	ὃ κατέληξεν ἐφ´ ἡμῶν καὶ	ἡ	φύσις. κατέληξεν δ´ ἐπὶ θεωρίαν
[1, 16]	δεινὸν ἂν ἦν, οὕτω καὶ	ἡ	φύσις πεποίηκε τὰ πρὸς ὑπηρεσίαν
[1, 1]	γὰρ οὐ λέγει. δῆλον ὅτι	ἡ	χρηστικὴ δύναμις ταῖς φαντασίαις. τί
[1, 6]	τὴν συνουσίαν ἑκατέρου καὶ δύναμις	ἡ	χρηστικὴ τοῖς μορίοις τοῖς κατεσκευασμένοις
[1, 1]	φαντασίαις, ἧς ἐπιμελούμενος καὶ ἐν	ᾗ	τὰ σαυτοῦ τιθέμενος οὐδέποτε κωλυθήσῃ,
[1, 11]	(Ἄγε, σὺ δ´ ἂν νοσῶν	ἠβούλου	φιλοστόργους οὕτως ἔχειν τοὺς προσήκοντας
[1, 12]	ἐλευθερίαν καὶ ὅμοιον τοῖς θεοῖς	ἡγεῖσθαι	αὑτόν, μετὰ πολλῶν δ´ ὄντα
[1, 28]	καὶ τιμωρήσασθαι τὸν ἄνδρα, συμφορώτερον	ἡγεῖται	τοῦ σῶσαι τὰ τέκνα. ναί·
[1, 29]	ἔχῃ, μένει. Καὶ ἐνθάδε. λάβε	ἡγεμονίαν.	λαμβάνω καὶ λαβὼν δεικνύω, πῶς
[1, 15]	ἐν πάσῃ περιστάσει τηρήσω τὸ	ἡγεμονικὸν	κατὰ φύσιν ἔχον. (Τὸ τίνος;
[1, 26]	τοῦ φιλοσοφεῖν, αἴσθησις τοῦ ἰδίου	ἡγεμονικοῦ	πῶς ἔχει· μετὰ γὰρ τὸ
[1, 20]	διαπλανᾶν δυναμένων, ἐπὶ δὲ ταλαιπώρου	ἡγεμονικοῦ	χάσκοντες καὶ καθεύδοντες, πᾶσαν φαντασίαν
[1, 2]	διὰ τί; ὅτι σὺ σεαυτὸν	ἡγῇ	μίαν τινὰ εἶναι κρόκην τῶν
[1, 29]	ταύτην τὴν τιμὴν καὶ ἄξιον	ἡγήσατο	προσαγαγεῖν εἰς μαρτυρίαν τηλικαύτην; Ἀλλ´
[1, 18]	ἂν ἀφῇς καὶ παρὰ μηδὲν	ἡγήσῃ,	τίνι ἔτι χαλεπαίνεις; μέχρι δ´
[1, 12]	εἰ μὲν τὴν ὁρατικὴν δύναμιν	ἠγνόεις	πρὸς τί κέκτησαι, δυστυχὴς ἂν
[1, 2]	ἀνὴρ δ´ Ὀλύμπια κεκηρυγμένος καὶ	ἠγωνισμένος,	ἐν τοιαύτῃ τινὶ χώρᾳ ἀνεστραμμένος,
[1, 2]	οὐδ´ ἂν ἐκώλυεν εἰσελθεῖν, ἀλλ´	ᾔδει,	ὅτι ἢ καθεδεῖται ὡς κεράμιον
[1, 1]	παρεσκευακέναι. ἀποθανεῖν με δεῖ. εἰ	ἤδη,	ἀποθνῄσκω· κἂν μετ´ ὀλίγον, νῦν
[1, 4]	τὴν προκοπὴν ἀποφαίνομεν. οὗτος’ φησίν,	ἤδη	καὶ δι´ αὑτοῦ δύναται Χρύσιππον
[1, 6]	ἀποδημῆσαι χρεία ἐστίν, ἀλλ´ ἐστὲ	ἤδη	καὶ πάρεστε τοῖς ἔργοις, ταῦτα
[1, 17]	καταμεμάθηκας τὴν ἀλήθειαν, ἀνάγκη σε	ἤδη	κατορθοῦν. ἀλλὰ νὴ Δία οὐ
[1, 20]	ἐστι φύσις ἡ τῶν ὅλων;	ἤδη	μακρόν. ἂν οὖν ἐλθὼν Ἐπίκουρος
[1, 24]	τρέχων ἔλθῃ τεταραγμένος καὶ λέγων	ἤδη	παρεῖναι τοὺς πολεμίους. οὕτως νῦν
[1, 2]	ζωή. πόνος ἢ ἡδονή; λέγω	ἡδονή.	ἀλλά, ἂν μὴ τραγῳδήσω, τραχηλοκοπηθήσομαι.
[1, 29]	ἀλλὰ θάνατος καὶ ζωὴ καὶ	ἡδονὴ	καὶ πόνος. ἐπεὶ χωρὶς τούτων
[1, 2]	ζωή; λέγω ζωή. πόνος ἢ	ἡδονή;	λέγω ἡδονή. ἀλλά, ἂν μὴ
[1, 24]	περὶ πόνου, οἷα δὲ περὶ	ἡδονῆς,	οἷα περὶ πενίας εἴρηκεν οὗτος
[1, 1]	πεφυραμένος. ἐπεὶ δὲ τοῦτο οὐκ	ἠδυνάμην,	ἐδώκαμέν σοι μέρος τι ἡμέτερον,
[1, 1]	ἡμῖν ἐπέτρεψαν· ἀλλὰ πάντως οὐκ	ἠδύναντο.	ἐπὶ γῆς γὰρ ὄντας καὶ
[1, 1]	ἐγὼ μὲν δοκῶ ὅτι, εἰ	ἠδύναντο,	κἀκεῖνα ἂν ἡμῖν ἐπέτρεψαν· ἀλλὰ
[1, 2]	τὸν τράχηλον ἀπετμήθη, εἰ ζῆν	ἠδύνατο	δίχα τοῦ τραχήλου. τοιοῦτόν ἐστι
[1, 28]	τῷ ψεύδει, ἴσθι ὅτι οὐκ	ἤθελεν	ψεύδει συγκαταθέσθαι· πᾶσα γὰρ ψυχὴ
[1, 1]	νῦν τραχηλοκοπεῖσθαι μόνον; τί οὖν;	ἤθελες	πάντας τραχηλοκοπηθῆναι, ἵνα σὺ παραμυθίαν
[1, 19]	λέγομεν φρονίμως μοι λελάληκεν Φηλικίων’	ἤθελον	αὐτὸν ἀποβληθῆναι τοῦ κοπρῶνος, ἵνα
[1, 10]	λοιπὸν ἓν ἐξ ἑνὸς ἐπισεσώρευκεν.	ἤθελον	αὐτὸν νῦν παραστὰς ὑπομνῆσαι τῶν
[1, 1]	ἡμῖν. ἆρά γε ὅτι οὐκ	ἤθελον;	ἐγὼ μὲν δοκῶ ὅτι, εἰ
[1, 29]	καιροῦ κλάειν δεῖ καὶ λέγειν	ἤθελον	ἔτι μανθάνειν’ τίνα; εἰ ταῦτα
[1, 21]	οὖν ἡμῖν ὀβελίσκον καταπιὼν περιπατεῖς;	ἤθελον,	ἵνα με καὶ οἱ ἀπαντῶντες
[1, 9]	Ἐγὼ βοηθηθῆναί τι ὑπὸ σοῦ	ἤθελον,	οὐχὶ ἐλεηθῆναι· κακὸν δέ μοι
[1, 29]	ὑμῶν δ´ οὐδεὶς φανήσεται τοιοῦτος;	ἤθελον	πλεῦσαι ἐπ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ
[1, 4]	ἐστι πρὸς ἡμᾶς, ἐγὼ μὲν	ἤθελον	τὴν ἀπάτην ταύτην, ἐξ ἧς
[1, 8]	μηδ´ ἀπὸ τῆς ἐπιμελείας τοῦ	ἤθους	ὑπό γε ἐμοῦ περισπώμενοι ὅμως
[1, 30]	τούτων ἕνεκα τοὺς πολλοὺς λόγους	ἤκουον;	ταῦτα οὐδὲν ἦν, ἐγὼ δ´
[1, 25]	τῶν φιλοσόφων, φέρε ἃ πολλάκις	ἤκουσας,	φέρε δ´ ἃ εἶπας αὐτός,
[1, 17]	τἆλλα καταμανθάνεται μὴ καταμεμαθηκότες μηδ´	ἠκριβωκότες	δυνησόμεθά τι τῶν ἄλλων ἀκριβῶσαι
[1, 1]	ἐν συγκλήτῳ. (Ἀγαθῇ τύχῃ. ἀλλὰ	ἦλθεν	ἡ πέμπτη’ (ταύτῃ δ´ εἰώθει
[1, 25]	τοὺς τῶν συγκλητικῶν τόπους καὶ	ἡλιάζου.	καθόλου γὰρ ἐκείνου μέμνησο, ὅτι
[1, 12]	καὶ διέταξεν; οὐκ {οἶσθα{ ς}	ἡλίκον	μέρος πρὸς τὰ ὅλα; τοῦτο
[1, 14]	ποιεῖ· ὁ δὲ καὶ τὸν	ἥλιον	αὐτὸν πεποιηκὼς καὶ περιάγων μέρος
[1, 19]	πάντα ποιεῖ. καὶ γὰρ ὁ	ἥλιος	αὑτοῦ ἕνεκα πάντα ποιεῖ καὶ
[1, 14]	φωτίζειν οἷός τ´ ἐστὶν ὁ	ἥλιος	τηλικοῦτον μέρος τοῦ παντός, ὀλίγον
[1, 14]	τῆς σελήνης καὶ τὴν τοῦ	ἡλίου	πρόσοδον καὶ ἄφοδον τοσαύτη παραλλαγὴ
[1, 30]	αὐτὰ λέγεις; μή τι ἐκεῖνα	ἠλλάγη;	οὔ. σὺ οὖν ἠλλάγης; οὔ.
[1, 30]	ἐκεῖνα ἠλλάγη; οὔ. σὺ οὖν	ἠλλάγης;	οὔ. λέγε οὖν τίνα ἐστὶν
[1, 7]	κατὰ τὸν τόπον ἁμάρτημα, τοῦτο	ἡμάρτηκας.	ἐπεί τοι τοῦτ´ αὐτὸ καὶ
[1, 24]	σεαυτῷ μαντεύου· ἡμεῖς τοῦτο μόνον	ἡμάρτομεν,	ὅτι τοιοῦτον κατάσκοπον ἐπέμπομεν’ Πρὸ
[1, 11]	πράττειν τι ἢ μὴ πράττειν	ἡμᾶς,	ἀλλ´ ὑπολήψεις καὶ δόγματα. Τοῦτό
[1, 9]	θεοῦ ἐσμεν κἀκεῖθεν ἐληλύθαμεν; ἄφες	ἡμᾶς	ἀπελθεῖν ὅθεν ἐληλύθαμεν, ἄφες λυθῆναί
[1, 29]	φάρμακον, καὶ λέγει ὡς γενναίως	ἡμᾶς	ἀποδεδάκρυκεν’ μή τι οὖν ἐκείνῳ
[1, 18]	ὅτι τὰς ὕλας θαυμάζομεν, ὧν	ἡμᾶς	ἀφαιροῦνται. ἐπεί τοι μὴ θαύμαζέ
[1, 4]	καὶ ἀπροαιρέτων οὐδέν ἐστι πρὸς	ἡμᾶς,	ἐγὼ μὲν ἤθελον τὴν ἀπάτην
[1, 9]	{φαντασιῶν} ~Πῶς ἀπὸ τοῦ συγγενεῖς	ἡμᾶς	εἶναι τῷ θεῷ ἐπέλθοι ἄν
[1, 23]	δ´ ἀπολείπει; τί θέλεις; μωροὺς	ἡμᾶς	εἶναι ὡς τὰ πρόβατα; οὐδ´
[1, 27]	τι γενναῖον’ ἔστω ταῦτα ὑπὲρ	ἡμᾶς,	ἐκεῖνο οὐ πίπτει εἰς ἡμᾶς;
[1, 26]	στοχαστέον τοῦ μήτε τὸ ἀκόλουθον	ἡμᾶς	ἐκφυγεῖν μήτε παραδέξασθαι τὸ μαχόμενον.
[1, 9]	καὶ πατέρα καὶ κηδεμόνα οὐκέτι	ἡμᾶς	ἐξαιρήσεται λυπῶν καὶ φόβων; (Καὶ
[1, 7]	τέλος ὁποῖα παρεχωρήθη πᾶσα ἀνάγκη	ἡμᾶς	ἐπὶ τῆς παραχωρήσεως ἐπιμένειν καὶ
[1, 11]	τὸ αἴτιον τοῦ ποιεῖν τι	ἡμᾶς	ἢ μὴ ποιεῖν, τοῦ λέγειν
[1, 25]	στενοχωροῦμεν, τοῦτ´ ἔστιν τὰ δόγματα	ἡμᾶς	θλίβει καὶ στενοχωρεῖ. ἐπεὶ τί
[1, 9]	ἀδιάφορα ταῦτα καὶ οὐδὲν πρὸς	ἡμᾶς	καὶ ὁ θάνατος οὐ κακόν;
[1, 27]	ἡμᾶς, ἐκεῖνο οὐ πίπτει εἰς	ἡμᾶς;	καὶ ποῦ φύγω τὸν θάνατον;
[1, 26]	οὖν ἐπὶ τῆς θεωρίας γυμνάζουσιν	ἡμᾶς	οἱ φιλόσοφοι ὅπου ῥᾷον, εἶτα
[1, 29]	ἀλλὰ ἔχωμέν τι καὶ καθ´	ἡμᾶς	παράδειγμα. ταῦτα οὖν τίνος ἐστὶ
[1, 16]	νοῦν εἴχομεν, ἄλλο τι ἔδει	ἡμᾶς	ποιεῖν καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ
[1, 27]	προσάγειν τὴν βοήθειαν. εἰ σοφίσματα	ἡμᾶς	Πυρρώνεια καὶ Ἀκαδημαικὰ τὰ θλίβοντά
[1, 20]	ὅπου δοκεῖ τι εἶναι πρὸς	ἡμᾶς,	πῶς καὶ τέχνην ἐξευρήκαμεν καὶ
[1, 11]	οἶμαί ς´ ἀντερεῖν. ὑπολείπεται δ´	ἡμᾶς	σκοπεῖν εἰ φιλόστοργον. (Σκοπῶμεν δή.
[1, 7]	γὰρ ἡμῖν ἔτι οὐδὲ καθ´	ἡμᾶς	συμβαίνει τοῦτο τὸ ἐπιφερόμενον, ἐπειδὴ
[1, 25]	δ´ ἄλλα πάντα οὐδὲν πρὸς	ἡμᾶς,	τί ἔτι ταρασσόμεθα, τί ἔτι
[1, 9]	κατατέταχεν, ταύτην δ´ ἐγκαταλιπεῖν δεῖ	ἡμᾶς.	τοῦτ´ ἔστιν ἄνθρωπος ταῖς ἀληθείαις
[1, 16]	πεποιηκέναι. ἐπεὶ ὅρα οἷον ἦν	ἡμᾶς	φροντίζειν μὴ περὶ αὑτῶν μόνον
[1, 12]	ἵνα οὕτως ἐχόντων τῶν περὶ	ἡμᾶς	ὡς ἔχει καὶ πέφυκεν αὐτοὶ
[1, 16]	ἐλαύνει τὰ πρόβατα. νῦν δ´	ἡμεῖς	ἀφέντες ἐπὶ τούτοις εὐχαριστεῖν, ὅτι
[1, 24]	ἀθλητὴς νεανίσκῳ χρῆσθαι. καὶ νῦν	ἡμεῖς	γε εἰς τὴν Ῥώμην κατάσκοπον
[1, 12]	μὲν ποιήσουσι τὰ φαινόμενα αὐτοῖς,	ἡμεῖς	δ´ οὐδὲν ἧττον κατὰ φύσιν
[1, 25]	ἓν ἔχων πρόσωπον ἀεὶ διετέλει.	ἡμεῖς	δὲ θέλομεν πάντα μᾶλλον ἀσκεῖν
[1, 16]	ὑποδημάτων, μὴ ὑποστρωμάτων, μὴ ἐσθῆτος,	ἡμεῖς	δὲ πάντων τούτων προσδεόμεθα. τὰ
[1, 11]	δόξαι δὲ ἢ μὴ δόξαι,	ἡμεῖς	κύριοι καὶ οὐ τὰ ἐκτός.
[1, 10]	αἰσχρὸν τούτων κἀκείνων; τί οὖν;	ἡμεῖς	μόνοι ῥᾳθυμοῦμεν καὶ νυστάζομεν; οὔ·
[1, 10]	οἱ νέοι. ἐπεί τοι καὶ	ἡμεῖς	οἱ γέροντες, ὅταν παίζοντας ὁρῶμεν
[1, 10]	μὴ γένοιτο. ἀλλὰ διὰ τί	ἡμεῖς	οὐκ ἐσμὲν πρακτικοί; εὐθὺς ἐγὼ
[1, 28]	παντὶ τῷ φαινομένῳ ἀκολουθοῦντες; (Μαινόμενοι.	(Ἡμεῖς	οὖν ἄλλο τι ποιοῦμεν; ~Περὶ
[1, 9]	ταῖς ἀληθείαις συγγενὴς τῶν θεῶν.	ἡμεῖς	οὖν ὡς κοιλίαι, ὡς ἔντερα,
[1, 20]	βιβλία γράφεις; ἵνα μὴ ἀγνοήσωμεν	ἡμεῖς	τὴν ἀλήθειαν; τίνες ἡμεῖς; τί
[1, 20]	ἀγνοήσωμεν ἡμεῖς τὴν ἀλήθειαν; τίνες	ἡμεῖς;	τί πρὸς σὲ ὄντες; οὕτω
[1, 24]	ἐροῦμέν σοι ἄπελθε, σεαυτῷ μαντεύου·	ἡμεῖς	τοῦτο μόνον ἡμάρτομεν, ὅτι τοιοῦτον
[1, 4]	τὴν ἀπάτην ταύτην, ἐξ ἧς	ἤμελλον	εὐρόως καὶ ἀταράχως βιώσεσθαι, ὑμεῖς
[1, 4]	τὴν περὶ εὐδαιμονίας δείξειν ἡμῖν	ἤμελλον,	τούτου δ´ ἕνεκα οὐκ εὐχαριστήσωμεν
[1, 10]	πρακτικοί; εὐθὺς ἐγὼ πρῶτος, ὅταν	ἡμέρα	γένηται, μικρὰ ὑπομιμνῄσκομαι, τίνα ἐπαναγνῶναί
[1, 25]	ἔστω νύξ. ἔστω. τί οὖν;	ἡμέρα	ἐστίν; οὔ· ἔλαβον γὰρ ὑπόθεσιν
[1, 28]	οὐχ οἷόν τε. ἀπόπαθε ὅτι	ἡμέρα	ἐστίν. οὐχ οἷόν τε. πάθε
[1, 29]	καὶ ἐδεδώκει ἀπόφασιν τὸ εἰ	ἡμέρα	ἐστίν, φῶς ἐστιν κρίνω ψεῦδος
[1, 1]	μελετᾶν τοὺς φιλοσοφοῦντας, ταῦτα καθ´	ἡμέραν	γράφειν, ἐν τούτοις γυμνάζεσθαι. Θρασέας
[1, 25]	δειπνεῖν, ἵν´ αὐτοῦ ἀνέχομαι καθ´	ἡμέραν	διηγουμένου, πῶς ἐν Μυσίᾳ ἐπολέμησεν·
[1, 10]	γὰρ ἄλλο ἢ ὅλην τὴν	ἡμέραν	ψηφίζουσιν, συζητοῦσι, συμβουλεύουσι περὶ σιταρίου,
[1, 11]	τι πράττωμεν, ἀπὸ ταύτης τῆς	ἡμέρας	οὐδὲν ἄλλο αἰτιασόμεθα ἢ τὸ
[1, 11]	ἔφη. (Ἀπὸ τῆς σήμερον τοίνυν	ἡμέρας	οὐδὲν ἄλλο ἐπισκοπήσομεν οὐδ´ ἐξετάσομεν,
[1, 11]	δ´ ὅτι μιᾶς ὥρας ἢ	ἡμέρας	οὐκ ἔστιν, ἐπινοεῖς καὶ αὐτός.
[1, 4]	πάντες ἄνθρωποι ἀνεστάκασιν, ὅτι τὰς	ἡμέρους	τροφὰς ἡμῖν ἔδωκεν, τῷ δὲ
[1, 14]	τὰ φυτὰ μὲν καὶ τὰ	ἡμέτερα	σώματα οὕτως ἐνδέδεται τοῖς ὅλοις
[1, 14]	συμπέπονθεν, αἱ ψυχαὶ δ´ αἱ	ἡμέτεραι	οὐ πολὺ πλέον; ἀλλ´ αἱ
[1, 10]	ὅμοια τὰ ἐκείνων πράγματα τοῖς	ἡμετέροις;	ἂν ἐπιστῆτε, τί ἐκεῖνοι ποιοῦσιν,
[1, 1]	ἠδυνάμην, ἐδώκαμέν σοι μέρος τι	ἡμέτερον,	τὴν δύναμιν ταύτην τὴν ὁρμητικήν
[1, 8]	ἄγε εἰ δ´ ἐγὼ φιλόσοφος	ἤμην,	ἔδει ὑμᾶς καὶ χωλοὺς γενέσθαι;
[1, 16]	τὸν θεόν; εἰ γοῦν ἀηδὼν	ἤμην,	ἐποίουν τὰ τῆς ἀηδόνος, εἰ
[1, 24]	σοῦ κατάσκοπος ἀποσταλεὶς Διογένης ἄλλα	ἡμῖν	ἀπήγγελκεν. λέγει ὅτι ὁ θάνατος
[1, 1]	τὰ δ´ ἄλλα οὐκ ἐφ´	ἡμῖν.	ἆρά γε ὅτι οὐκ ἤθελον;
[1, 1]	τί οὖν; δεῖ τὰ ἐφ´	ἡμῖν	βέλτιστα κατασκευάζειν, τοῖς δ´ ἄλλοις
[1, 9]	καὶ ὅσα τούτων ἕνεκα ἀναγκαῖα	ἡμῖν	γίνεται εἰς οἰκονομίαν καὶ ἀναστροφὴν
[1, 11]	τέκνα ὡς αἴτιά τινων κακῶν	ἡμῖν	γινόμενα πεπεισμένοι ὅτι, ἂν μὴ
[1, 28]	οὐκ εἰκῇ· ἁπλῶς ὅπου διαφέρει	ἡμῖν	γνῶναι τὸ κατὰ τὸν τόπον
[1, 6]	ὅσα ἐπιτελεῖ τῶν αὑτῶν ἕκαστον,	ἡμῖν	δ´, οἷς καὶ τὴν παρακολουθητικὴν
[1, 22]	τὰ προαιρετικὰ ἔργα, οὐκ ἐφ´	ἡμῖν	δὲ τὸ σῶμα, τὰ μέρη
[1, 9]	αὐτοὺς τροφαί. τὸν δὲ φιλόσοφον	ἡμῖν	δεήσει ἄλλοις θαρροῦντα καὶ ἐπαναπαυόμενον
[1, 12]	αὐτοῖς ἐκείνους ἀλλάξαι; καὶ τίς	ἡμῖν	δίδωσιν; τί οὖν ἀπολείπεται ἢ
[1, 11]	γινόμενα πεπεισμένοι ὅτι, ἂν μὴ	ἡμῖν	δόξῃ τοιαῦτά τινα εἶναι, οὐ
[1, 17]	γὰρ τὸ ἴδιον μέρος, ὃ	ἡμῖν	ἔδωκεν ἀποσπάσας ὁ θεός, ὑπ´
[1, 4]	ἀνεστάκασιν, ὅτι τὰς ἡμέρους τροφὰς	ἡμῖν	ἔδωκεν, τῷ δὲ τὴν ἀλήθειαν
[1, 24]	νῦν καὶ σὺ ἂν ἐλθὼν	ἡμῖν	εἴπῃς φοβερὰ τὰ ἐν Ῥώμῃ
[1, 22]	οὐσίᾳ αὐτὸ ἐφαρμόσομεν; τῇ ἐφ´	ἡμῖν;	(Εἶτα οὐκ ἔστιν ἀγαθὸν ὑγίεια
[1, 11]	οὐ γίνεται, τὸ δ´ ἀμφισβητούμενον	ἡμῖν	ἐκεῖνό ἐστιν, εἰ ὀρθῶς. ἐπεὶ
[1, 24]	οἷος δεῖ κατάσκοπος, σὺ δ´	ἡμῖν	ἐλθὼν ἄλλα ἐξ ἄλλων λέγεις.
[1, 9]	τύραννοι δοκοῦντες ἔχειν τινὰ ἐφ´	ἡμῖν	ἐξουσίαν διὰ τὸ σωμάτιον καὶ
[1, 1]	ὅτι, εἰ ἠδύναντο, κἀκεῖνα ἂν	ἡμῖν	ἐπέτρεψαν· ἀλλὰ πάντως οὐκ ἠδύναντο.
[1, 1]	κυριεῦον οἱ θεοὶ μόνον ἐφ´	ἡμῖν	ἐποίησαν, τὴν χρῆσιν τὴν ὀρθὴν
[1, 6]	ἀνανάγκαστον, ἀπαραπόδιστον, ὅλον αὐτὸ ἐφ´	ἡμῖν	ἐποίησεν οὐδ´ αὑτῷ τινα πρὸς
[1, 23]	ἅπαξ γένηται παιδίον, οὐκέτι ἐφ´	ἡμῖν	ἐστι μὴ στέργειν μηδὲ φροντίζειν
[1, 7]	ἀκόλουθον αὐτοῖς προσδέχεσθαι οὐδὲ γὰρ	ἡμῖν	ἔτι οὐδὲ καθ´ ἡμᾶς συμβαίνει
[1, 22]	ἡμῖν, τὰ δὲ οὐκ ἐφ´	ἡμῖν·	ἐφ´ ἡμῖν μὲν προαίρεσις καὶ
[1, 11]	ἡμῖν; (Οὐδέν. (Εἰ δ´ ἄλλως	ἡμῖν	ἐφάνη, τί ἂν ἄλλο ἢ
[1, 27]	παρασκευαστέον. Τετραχῶς αἱ φαντασίαι γίνονται	ἡμῖν·	ἢ γὰρ ἔστι τινὰ καὶ
[1, 4]	ἀλήθειαν τὴν περὶ εὐδαιμονίας δείξειν	ἡμῖν	ἤμελλον, τούτου δ´ ἕνεκα οὐκ
[1, 1]	τίς ἄνεμος πνεῖ; βορέας. τί	ἡμῖν	καὶ αὐτῷ; πότε ὁ ζέφυρος
[1, 1]	~Περὶ τῶν ἐφ´	ἡμῖν	καὶ οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. Τῶν
[1, 8]	τοὺς λόγους τούτους καταπατήσας ἐπηρμένος	ἡμῖν	καὶ πεφυσημένος περιπατεῖ μηδ´ ἀνεχόμενος,
[1, 6]	ζῷον, πολλὰ δὲ κοινὰ εὑρήσεις	ἡμῖν	καὶ πρὸς τὰ ἄλογα. ἆρ´
[1, 5]	τῆς ψυχῆς δ´ ἀπονεκρουμένης οὐδὲν	ἡμῖν	μέλει. καὶ νὴ Δία ἐπὶ
[1, 9]	ποιῆσαι, τούτων οὐκ ἐπιστρεψόμεθα· ὧν	ἡμῖν	μέλει, ταῦτα οὐ δύνανται. τίς
[1, 22]	δὲ οὐκ ἐφ´ ἡμῖν· ἐφ´	ἡμῖν	μὲν προαίρεσις καὶ πάντα τὰ
[1, 21]	ἐπιβολῇ, ἂν συγκαταθέσει. τί οὖν	ἡμῖν	ὀβελίσκον καταπιὼν περιπατεῖς; ἤθελον, ἵνα
[1, 11]	γε ἄλλο ἢ ὅτι ἔδοξεν	ἡμῖν;	(Οὐδέν. (Εἰ δ´ ἄλλως ἡμῖν
[1, 12]	τὰς ὑποθέσεις (οὔτε γὰρ δίδοται	ἡμῖν	οὔτ´ ἄμεινον) ἀλλ´ ἵνα οὕτως
[1, 16]	θεόν; μέγας ὁ θεὸς, ὅτι	ἡμῖν	παρέσχεν ὄργανα ταῦτα δι´ ὧν
[1, 4]	αὐτοὶ τί θέλετε. Τί οὖν	ἡμῖν	παρέχει Χρύσιππος; ἵνα γνῷς, φησίν,
[1, 7]	διαπλανηθήσεσθαι ὡς ἀποδεικνυόντων; οὐκοῦν ἐλήλυθεν	ἡμῖν	περὶ τῶν συναγόντων λόγων καὶ
[1, 9]	ὦσιν καὶ ὀργίλοι; τί γὰρ	ἡμῖν	ποιήσουσιν; ἃ δύνανται ποιῆσαι, τούτων
[1, 22]	ὄντων τὰ μέν ἐστιν ἐφ´	ἡμῖν,	τὰ δὲ οὐκ ἐφ´ ἡμῖν·
[1, 6]	γε θεὸς οὐ μόνον ἔδωκεν	ἡμῖν	τὰς δυνάμεις ταύτας, καθ´ ἃς
[1, 6]	ἀπολιπεῖν τὸν τεχνίτην; ἢ ἐξηγησάσθωσαν	ἡμῖν	τί τὸ ποιοῦν ἐστιν ἕκαστον
[1, 1]	ἐφ´ ἡμῖν καὶ οὐκ ἐφ´	ἡμῖν.	Τῶν ἄλλων δυνάμεων οὐδεμίαν εὑρήσετε
[1, 9]	ὡς ὑπὲρ νεκροῦ τὸ πτῶμα	ἡμῖν	χάρισαι τοῦ δεῖνος καὶ ξέστην
[1, 3]	καὶ ἀνήμεροι, οἱ πλείους δ´	ἡμῶν	ἀλώπεκες καὶ ὡς ἐν ζῴοις
[1, 6]	ὁ θεὸς χρωμένων ταῖς φαντασίαις,	ἡμῶν	δὲ παρακολουθούντων τῇ χρήσει. διὰ
[1, 29]	τῶν βασιλέων; (Μὴ γένοιτο. τίς	ἡμῶν	διδάσκει ἀντιποιεῖσθαι πρὸς αὐτούς, ὧν
[1, 3]	δύο ταῦτα ἐν τῇ γενέσει	ἡμῶν	ἐγκαταμέμικται, τὸ σῶμα μὲν κοινὸν
[1, 14]	κρείττονι καὶ ἐπιμελεστέρῳ φύλακι παρέδωκεν	ἡμῶν	ἕκαστον; ὥσθ´, ὅταν κλείσητε τὰς
[1, 16]	θῆλυ; οὐκ εὐθὺς μακρόθεν κέκραγεν	ἡμῶν	ἑκάστου ἡ φύσις ἀνήρ εἰμι·
[1, 19]	φιλῶ σε. εἶτα εἴ τις	ἡμῶν	ἐπύθετο τί ποιεῖ αὐτός; ἐλέγετο
[1, 12]	ἐναντιότητας ὑπὲρ συμφωνίας τῶν ὅλων	ἡμῶν	θ´ ἑκάστῳ σῶμα καὶ μέρη
[1, 6]	δὲ ἐφ´ ὃ κατέληξεν ἐφ´	ἡμῶν	καὶ ἡ φύσις. κατέληξεν δ´
[1, 20]	λύχνον ἅπτεις καὶ πονεῖς ὑπὲρ	ἡμῶν	καὶ τηλικαῦτα βιβλία γράφεις; ἵνα
[1, 6]	ταὐτομάτου γίνεσθαι. Τί οὖν; ἐφ´	ἡμῶν	μόνων γίνεται ταῦτα; πολλὰ μὲν
[1, 17]	ἂν ἦν θεὸς οὐδ´ ἐπεμελεῖτο	ἡμῶν	ὃν δεῖ τρόπον. ταῦτα εὑρίσκω’
[1, 16]	ζῷον ἀπολειφθῆναι καὶ κηρύσσειν ἕκαστον	ἡμῶν	ὅτι ἀνήρ εἰμι’ πῶς δὲ
[1, 22]	προλήψει οὐ μάχεται. τίς γὰρ	ἡμῶν	οὐ τίθησιν, ὅτι τὸ ἀγαθὸν
[1, 22]	μετιέναι καὶ διώκειν; τίς δ´	ἡμῶν	οὐ τίθησιν, ὅτι τὸ δίκαιον
[1, 28]	κατὰ τὸν τόπον ἀληθές, οὐδέποθ´	ἡμῶν	οὐδεὶς οὐδὲν εἰκῇ ποιήσει. ὅπου
[1, 23]	τῷ κελύφει θεὶς τὸ ἀγαθὸν	ἡμῶν	οὐκέτι δύναται ἄλλο οὐδὲν εἰπεῖν.
[1, 16]	Ταῦτα μόνα ἐστὶν ἔργα ἐφ´	ἡμῶν	τῆς προνοίας; καὶ τίς ἐξαρκεῖ
[1, 20]	τί τὸ προηγούμενόν ἐστιν ἐφ´	ἡμῶν,	τί τὸ ὑποστατικὸν καὶ οὐσιῶδες.
[1, 2]	ἀπαντᾷ καὶ συναίσθησις αὐτῆς; καὶ	ἡμῶν	τοίνυν ὅστις ἂν ἔχῃ τοιαύτην
[1, 9]	μέχρι νῦν διελέγου μηδὲ παρενοχλήσεις	ἡμῶν	τοῖς νέοις μηδὲ τοῖς γέρουσιν"
[1, 6]	συγκλώμενοι ὑπ´ αὐτοῦ, ἀλλ´ ὃ	ἦν	ἀγαθοῦ βασιλέως καὶ ταῖς ἀληθείαις
[1, 8]	ἦν; (Ἱπποκράτης γὰρ ἰατρὸς οὐκ	ἦν;	ἀλλ´ ὁρᾷς πῶς φράζει Ἱπποκράτης.
[1, 12]	ἐστίν; εἰ δὲ μή, οὐδενὸς	ἦν	ἄξιον τὸ ἐπίστασθαί τι, εἰ
[1, 1]	παραδεικνύον; οὐδὲν ἄλλο. Ὥσπερ οὖν	ἦν	ἄξιον, τὸ κράτιστον ἁπάντων καὶ
[1, 2]	αἰδοῖον, ἐπελθόντος αὐτῷ τοῦ ἀδελφοῦ	(ἦν	δ´ ἐκεῖνος φιλόσοφος) καὶ εἰπόντος
[1, 30]	πολλοὺς λόγους ἤκουον; ταῦτα οὐδὲν	ἦν,	ἐγὼ δ´ ὡς μεγάλα παρεσκευαζόμην.
[1, 1]	κοινωνοῖς τοιούτοις πῶς οἷόν τ´	ἦν	εἰς ταῦτα ὑπὸ τῶν ἐκτὸς
[1, 12]	ἐστιν. καθὸ καὶ Σωκράτης οὐκ	ἦν	ἐν φυλακῇ, ἑκὼν γὰρ ἦν.
[1, 30]	παρασκευαζόμεθα πρὸς τὸ μηδέν; τοῦτο	ἦν	ἡ ἐξουσία; τοῦτο τὰ πρόθυρα,
[1, 29]	εἶχε Σωκράτης ἀντὶ τούτων; ποῦ	ἦν	ἡ οὐσία αὐτῷ τοῦ ἀγαθοῦ;
[1, 16]	ἄλλων πεποιηκέναι. ἐπεὶ ὅρα οἷον	ἦν	ἡμᾶς φροντίζειν μὴ περὶ αὑτῶν
[1, 17]	ἢ ἀναγκαστὸν κατεσκευάκει, οὐκέτι ἂν	ἦν	θεὸς οὐδ´ ἐπεμελεῖτο ἡμῶν ὃν
[1, 7]	(Ἀνδράποδον, ποῦ γὰρ ἐνθάδε πατὴρ	ἦν,	ἵν´ αὐτὸν ἀποκτείνῃς; τί οὖν
[1, 8]	Τί οὖν; Πλάτων φιλόσοφος οὐκ	ἦν;	(Ἱπποκράτης γὰρ ἰατρὸς οὐκ ἦν;
[1, 7]	τὰ θεωρήματα ταῦτα πάντα, ἄτοπα	ἦν	καὶ ἀνακόλουθα τῇ προλήψει τοῦ
[1, 12]	ἰδίαν ἑκάστου· πέμπτοι δ´, ὧν	ἦν	καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ Σωκράτης, οἱ
[1, 1]	Ζεύς; Ἐπίκτητε, εἰ οἷόν τε	ἦν,	καὶ τὸ σωμάτιον ἄν σου
[1, 8]	τις φιλόσοφος ἅμα καὶ καλὸς	ἦν	καὶ φιλόσοφος; οὐ θέλεις αἰσθάνεσθαι
[1, 7]	τί οὖν ἐποίησας; ὃ μόνον	ἦν	κατὰ τὸν τόπον ἁμάρτημα, τοῦτο
[1, 29]	ἐν τῷ ἀγρυπνεῖν μου κρείσσων	ἦν	ὁ κλέπτης. ἀλλ´ ἐκεῖνος τοσούτου
[1, 28]	πελαργῶν νεοσσιαὶ ἐπορθοῦντο. πταῖσμα δ´	ἦν,	ὅτε ἀπώλεσε τὸν αἰδήμονα, τὸν
[1, 16]	ἐνδύειν τοὺς χιλίους, δεινὸν ἂν	ἦν,	οὕτω καὶ ἡ φύσις πεποίηκε
[1, 6]	αὐτῶν μὴ πεποιήκει, τί ἂν	ἦν	ὄφελος; (Οὐδ´ ὁτιοῦν. (Ἀλλ´ ἀνάπαλιν
[1, 8]	ἀνθρώπων συνδραμόντα; εἰ δὲ καλὸς	ἦν	Πλάτων καὶ ἰσχυρός, ἔδει κἀμὲ
[1, 9]	πλέον δ´ οὐδέν. εἰ δ´	ἦν	πλέον τι, ᾐσθάνετ´ ἄν, ὅτι
[1, 6]	γενόμενα δὲ καὶ εὑρεθέντα εὔχρηστα	ἦν	πρὸς τὸ δεῖξαι καὶ γυμνάσαι
[1, 24]	ἐπελαθόμην ὅτι τούτων οὐδὲν ἐμὸν	ἦν;	πῶς οὖν ἐμὰ αὐτὰ λέγομεν;
[1, 12]	ἦν ἐν φυλακῇ, ἑκὼν γὰρ	ἦν.	σκέλος οὖν μοι γενέσθαι πεπηρωμένον.
[1, 11]	τὸ πραχθέν. Τί οὖν; οὐδὲν	ἦν	τὸ κινῆσάν σε καὶ ἐξορμῆσαν
[1, 11]	οἷον καὶ ἐν Ῥώμῃ τινὰ	ἦν	τὸ κινοῦν, ὥστ´ ἐγκαλύπτεσθαι τοῦ
[1, 9]	καὶ παιδευτήν, εἴ τις ἄρα	ἦν·	ὑμᾶς μὲν ἔρχεσθαι λέγοντας Ἐπίκτητε,
[1, 11]	ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν, εἰ δυνατὸν	ἦν,	φιλοστοργεῖσθαι ηὔχου, ὥστ´ ἀπολείπεσθαι ὑπ´
[1, 21]	τοὺς θαυμάζεσθαι θέλοντας. Ὅταν τις	ἣν	δεῖ στάσιν ἔχῃ ἐν τῷ
[1, 9]	ἐνοικοῦντες ταύτην τὴν χώραν, εἰς	ἣν	ἐκεῖνος ὑμᾶς ἔταξεν. ὀλίγος ἄρα
[1, 7]	τε καὶ μετάπτωσιν αὐτῶν, καθ´	ἣν	ἐν αὐτῇ τῇ ἐρωτήσει ἢ
[1, 9]	ἐκείνης μόνον τῆς γωνίας, εἰς	ἣν	ἐρρίφη γεννηθέν σου τὸ σωμάτιον;
[1, 12]	σοι τὰ κατάλληλα τῇ δυνάμει	ἣν	ἔχεις· σὺ δ´ αὐτὴν τότε
[1, 14]	οἷόν τ´ ἐπέχεσθαι ὑπὸ σκιᾶς,	ἣν	ἡ γῆ ποιεῖ· ὁ δὲ
[1, 6]	εἰπὲ φέρε νῦν, ὦ Ζεῦ,	ἣν	θέλεις περίστασιν· ἔχω γὰρ παρασκευὴν
[1, 29]	ἐπὶ σοὶ γάρ ἐστι λαβεῖν	ἣν	θέλεις ὑπόθεσιν; δέδοταί σοι σῶμα
[1, 29]	μαρτυρεῖν καὶ καταισχύνειν τὴν κλῆσιν	ἣν	κέκληκεν, ὅτι σε ἐτίμησεν ταύτην
[1, 6]	τοιαύτη τῆς διανοίας κατασκευή, καθ´	ἣν	οὐχ ἁπλῶς ὑποπίπτοντες τοῖς αἰσθητοῖς
[1, 5]	καὶ τὴν τῶν κιναίδων, καθ´	ἣν	πᾶν τὸ ἐπελθὸν ἐν μέσῳ
[1, 17]	οὖν τὸ σὸν δόγμα σε	ἠνάγκασεν,	τοῦτ´ ἔστι προαίρεσιν προαίρεσις. εἰ
[1, 12]	αὐτὴν τότε μάλιστα ἀποστρέφεις, ὁπότε	ἠνοιγμένην	καὶ βλέπουσαν ἔχειν ἔδει. οὐ
[1, 25]	καὶ κρατεῖν, ὅτι ἡ θύρα	ἤνοικται.	ἀλλὰ μὴ οἴκει ἐν Νικοπόλει’
[1, 9]	ἕξεις· ἂν μὴ σχῇς, ἐξελεύσῃ·	ἤνοικται	ἡ θύρα. τί πενθεῖς; ποῦ
[1, 25]	ἐκείνη γὰρ ἡ οἴκησις παντὶ	ἤνοικται.	καὶ τὸ τελευταῖον χιτωνάριον, τοῦτ´
[1, 24]	κεφάλαιον· μέμνησο ὅτι ἡ θύρα	ἤνοικται.	μὴ γίνου τῶν παιδίων δειλότερος,
[1, 10]	ἃ ἐσπουδάκασιν, τάχα ἄν τι	ἠνύομεν	καὶ αὐτοί. οἶδα ἐγὼ πρεσβύτερον
[1, 14]	θεοῦ, Οὐ δοκεῖ σοι, ἔφη,	ἡνῶσθαι	τὰ πάντα; (Δοκεῖ, ἔφη. (Τί
[1, 22]	τοῖς προαιρετικοῖς, πάντες μου καταγελάσονται.	ἥξει	τις γέρων πολιὸς χρυσοῦς δακτυλίους
[1, 9]	αὐτοὺς τούτους δεδοίκαμεν. Ἐμέ τις	ἠξίωκεν	ὑπὲρ αὐτοῦ γράψαι εἰς τὴν
[1, 14]	δὲ δε τοσούτων καὶ τηλικούτων	ἠξιωμένοι	οὐκ ὀμόσετε ἢ ὀμόσαντες οὐκ
[1, 19]	ἄλλο τι ἢ τὰ προαιρετικά.	Ἠξίωται	δημαρχίας. πάντες οἱ ἀπαντῶντες συνήδονται·
[1, 6]	τὸ δεῖξαι καὶ γυμνάσαι τὸν	Ἡρακλέα.	Ἄγε οὖν καὶ σὺ τούτων
[1, 6]	ἢ τί οἴει ὅτι ὁ	Ἡρακλῆς	ἂν ἀπέβη, εἰ μὴ λέων
[1, 6]	πρῶτον μὲν οὐκ ἂν ἐγένετο	Ἡρακλῆς	ἐν τρυφῇ τοιαύτῃ καὶ ἡσυχίᾳ
[1, 4]	μὴ περιπίπτοντι, τὴν μὲν ὄρεξιν	ἦρκεν	ἐξ αὑτοῦ εἰσάπαν καὶ ὑπερτέθειται,
[1, 18]	ψόφον τῆς θυρίδος κατέδραμον. εὗρον	ἡρπασμένον	τὸν λύχνον. ἐπελογισάμην, ὅτι ἔπαθέν
[1, 28]	(Ἐκ τοιούτου οὖν μικροῦ πράγματος	ἤρτηται	τὰ τηλικαῦτα; (Τίνα δὲ καὶ
[1, 17]	περὶ τίνος γράφει Ξενοφῶν, ὅτι	ἤρχετο	ἀπὸ τῆς τῶν ὀνομάτων ἐπισκέψεως,
[1, 11]	παρ´ αὐτοῦ τὰ ἐπὶ μέρους	ἠρώτησεν,	εἰ καὶ τέκνα εἴη αὐτῷ
[1, 7]	μεταπίπτοντας καὶ ὑποθετικούς, ἔτι δὲ	ἠρωτῆσθαι	περαίνοντας καὶ πάντας ἁπλῶς τοὺς
[1, 12]	καὶ δυσάρεστος κἂν μὲν μόνος	ᾖς,	ἐρημίαν καλεῖς τοῦτο, ἂν δὲ
[1, 12]	πρὸς τί κέκτησαι, δυστυχὴς ἂν	ἦς	καὶ ἄθλιος, εἰ κατέμυες, προσαγόντων
[1, 4]	ὀρέξει καὶ ἐκκλίσει, ἵν´ ἀναπότευκτος	ᾖς	καὶ ἀπερίπτωτος, ἐν ὁρμαῖς καὶ
[1, 24]	τὴν πήραν. καὶ νῦν ἂν	ᾖς	μεμνημένος τῶν σῶν, οὐδέποτε τῶν
[1, 2]	σὲ ἔδει φροντίζειν πῶς ἀνόμοιος	ᾖς	τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις, ὥσπερ οὐδ´
[1, 12]	τὴν χρῆσιν αὐτῶν; τοιαύτη, δι´	ἧς	ἐκεῖνοι μὲν ποιήσουσι τὰ φαινόμενα
[1, 1]	ἁπλῶς τὴν χρηστικὴν ταῖς φαντασίαις,	ἧς	ἐπιμελούμενος καὶ ἐν ᾗ τὰ
[1, 4]	ἤθελον τὴν ἀπάτην ταύτην, ἐξ	ἧς	ἤμελλον εὐρόως καὶ ἀταράχως βιώσεσθαι,
[1, 24]	οὐδεὶς δοκεῖ κρείσσονα ἐσχηκέναι περίστασιν	ἧς	σὺ ἔσχηκας, ἂν θέλῃς ὡς
[1, 12]	ποίων τινῶν; ἐκ τοιούτων, ὁποῖοι	ἦσαν.	τί οὖν; τοιούτων αὐτῶν ὄντων
[1, 9]	εἰ δ´ ἦν πλέον τι,	ᾐσθάνετ´	ἄν, ὅτι ἄλλος δι´ ἄλλον
[1, 10]	οὐδὲν ἀναβὰς σπουδάσει ἢ ἐν	ἡσυχίᾳ	καὶ ἀταραξίᾳ διεξαγαγεῖν τὸ λοιπὸν
[1, 6]	Ἡρακλῆς ἐν τρυφῇ τοιαύτῃ καὶ	ἡσυχίᾳ	νυστάζων ὅλον τὸν βίον· εἰ
[1, 12]	γείτονας. ἔδει δὲ μόνον μένοντα	ἡσυχίαν	καλεῖν αὐτὸ καὶ ἐλευθερίαν καὶ
[1, 14]	αὐτὰ εἰς αὑτὰ συνειλούμενα ἐφ´	ἡσυχίας	μένειν καὶ ἀναπαύεσθαι, μένει καὶ
[1, 14]	τῷ Διί; ἀλλ´ οὖν οὐδὲν	ἧττον	καὶ ἐπίτροπον ἑκάστῳ παρέστησεν τὸν
[1, 12]	φαινόμενα αὐτοῖς, ἡμεῖς δ´ οὐδὲν	ἧττον	κατὰ φύσιν ἕξομεν. σὺ δ´
[1, 7]	αὐτῶν· ψεῦδος δὲ ὂν οὐδὲν	ἧττον	συμβαίνει. τί οὖν μοι καθήκει
[1, 8]	καὶ περὶ τὸν ἀτελῆ οὐδὲν	ἧττον.	Τί ποτ´ οὖν οὐ γυμνάζομεν
[1, 9]	Ῥώμην ὡς ἐδόκει τοῖς πολλοῖς	ἠτυχηκὼς	καὶ πρότερον μὲν ἐπιφανὴς ὢν
[1, 11]	ἐχθρῶν, εἰ δυνατὸν ἦν, φιλοστοργεῖσθαι	ηὔχου,	ὥστ´ ἀπολείπεσθαι ὑπ´ αὐτῶν; εἰ