Livre, Chap.
[1, 25]	φέρε ἃ πολλάκις ἤκουσας, φέρε	δ´	ἃ εἶπας αὐτός, φέρε ἃ
[1, 20]	ἐστὶ τὸ ἕπεσθαι θεοῖς, οὐσία	δ´	ἀγαθοῦ χρῆσις οἵα δεῖ φαντασιῶν;
[1, 11]	ἄλλων. (Πῶς γὰρ οὔ; (Ὅπου	δ´	ἄγνοια, ἐκεῖ καὶ ἀμαθία καὶ
[1, 7]	μὲν δοκίμους δραχμὰς παραδέχῃ, τὰς	δ´	ἀδοκίμους ἀποδοκιμάζεις; (Οὐκ ἀρκεῖ. (Τί
[1, 14]	ὅλοις καὶ συμπέπονθεν, αἱ ψυχαὶ	δ´	αἱ ἡμέτεραι οὐ πολὺ πλέον;
[1, 7]	ἢ ἔστιν ὅτε ἀποστατέον, τὰ	δ´	ἀκόλουθα προσδεκτέον καὶ τὰ μαχόμενα
[1, 1]	τὴν ὀρθὴν ταῖς φαντασίαις, τὰ	δ´	ἄλλα οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. ἆρά
[1, 25]	προαιρέσει καὶ τὸ κακόν, τὰ	δ´	ἄλλα πάντα οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς,
[1, 6]	δ´ ὥστε τυρὸν φέρειν, τὸ	δ´	ἄλλο ἐπ´ ἄλλῃ χρείᾳ παραπλησίῳ,
[1, 18]	παθεῖν ὅτι ἐμοὶ συμφέρει, ἀμήχανον	δ´	ἄλλο μὲν κρίνειν τὸ συμφέρον,
[1, 4]	πολλὰ τῶν Χρυσίππου νοεῖν. νῦν	δ´	ἄλλο μέν τι τὴν ἀρετὴν
[1, 2]	ὡς ἐπὶ τὸ εὔλογον. Ἄλλῳ	δ´	ἄλλο προσπίπτει τὸ εὔλογον καὶ
[1, 1]	ἐφ´ ἡμῖν βέλτιστα κατασκευάζειν, τοῖς	δ´	ἄλλοις χρῆσθαι ὡς πέφυκεν. πῶς
[1, 24]	δ´ ἄλλῳ, ἐκεῖνος ἕξει, σὺ	δ´	ἄλλον ζητήσεις· ἂν οὖν μὴ
[1, 24]	ἀπολίπῃ σοι τοὺς κραβάττους· ἂν	δ´	ἄλλῳ, ἐκεῖνος ἕξει, σὺ δ´
[1, 11]	ὅτι ἔδοξεν ἡμῖν; (Οὐδέν. (Εἰ	δ´	ἄλλως ἡμῖν ἐφάνη, τί ἂν
[1, 11]	ἔφη, ὅτι οὐ γίνεται, τὸ	δ´	ἀμφισβητούμενον ἡμῖν ἐκεῖνό ἐστιν, εἰ
[1, 8]	οὐδὲ γὰρ τὴν ὁρατικήν. ὅμως	δ´,	ἄν μου πυνθάνῃ τί ἐστιν
[1, 2]	δὲ καλὸν παράδειγμα ἔκκειται; ἄλλος	δ´	ἂν εἰπόντος αὐτῷ Καίσαρος ἐν
[1, 27]	ἐστὶ τοῦ πεπαιδευμένου. ὅ τι	δ´	ἂν ᾖ τὸ θλῖβον, ἐκείνῳ
[1, 18]	τί οὖν ἂν ἔπαινον; τί	δ´	ἂν θάνατον; δύναται ταῦτα πάντα
[1, 18]	τί οὖν τὸν δεύτερον; τί	δ´	ἂν καῦμα ᾖ; τί δ´
[1, 11]	μὴ ἐφιέναι; (Ἄτοπον. (Ἄγε, σὺ	δ´	ἂν νοσῶν ἠβούλου φιλοστόργους οὕτως
[1, 28]	ἐξηπάτηται καὶ οὐ ποιήσει· μέχρι	δ´	ἂν οὗ μὴ δεικνύῃς, τίνι
[1, 29]	κύριον ὡς ὁ δραπέτης; μέχρι	δ´	ἂν οὗ τινα ἀνοχὴν ἀπὸ
[1, 11]	αὐτῶν καὶ ἔρημος; (Οὐδαμῶς. (Εὔξαιο	δ´	ἂν οὕτως στερχθῆναι ὑπὸ τῶν
[1, 18]	ἡγήσῃ, τίνι ἔτι χαλεπαίνεις; μέχρι	δ´	ἂν ταῦτα θαυμάζῃς, σεαυτῷ χαλέπαινε
[1, 9]	ἔγραψα ὑπὲρ αὐτοῦ ταπεινῶς. ὁ	δ´	ἀναγνοὺς τὴν ἐπιστολὴν ἀπέδωκέν μοι
[1, 14]	διανοητικῶς, ἅμα δὲ συγκαταθετικῶς, τοῖς	δ´	ἀνανευστικῶς ἢ ἐφεκτικῶς, τύπους δὲ
[1, 7]	εἰ τὸ Καπιτώλιον κατέκαυσα’ ὁ	δ´	Ἀνδράποδον’ ἔφη, ἐνθάδε τὸ παραλειπόμενον
[1, 6]	καὶ ταύτας διακρίνειν δύνασθαι; τὸν	δ´	ἄνθρωπον θεατὴν εἰσήγαγεν αὐτοῦ τε
[1, 15]	μιᾷ ὥρᾳ οὐ τελειοῦται, γνώμης	δ´	ἀνθρώπου καρπὸν θέλεις οὕτως δι´
[1, 20]	καὶ αὑτῆς γίνεται θεωρητική· ὅταν	δ´	ἀνομογενής, οὐ δύναται θεωρεῖν ἑαυτήν.
[1, 29]	καὶ τί λέγει ἐκεῖνος; ἐμὲ	δ´	Ἄνυτος καὶ Μέλητος ἀποκτεῖναι μὲν
[1, 4]	προκοπήν. τί ἐμπαίζεις αὐτῷ; τί	δ´	ἀπάγεις αὐτὸν τῆς συναισθήσεως τῶν
[1, 2]	μαθόντες ὅτι εὔλογόν ἐστιν. (Τὸ	δ´	ἀπάγξασθαι οὐκ ἔστιν ἀφόρητον; (Ὅταν
[1, 11]	τοῦ παρόντος καιροῦ τυχόν· ἐκεῖνο	δ´	ἀπαρκεῖ πεισθῆναι, εἴπερ ὑγιές ἐστι
[1, 23]	αὑτοῦ ἔγγονον οὐδὲ λύκος, ἄνθρωπος	δ´	ἀπολείπει; τί θέλεις; μωροὺς ἡμᾶς
[1, 28]	τότε σῴζεται καὶ αὐτός· ἂν	δ´	ἀπολλύηταί τι τούτων καὶ ἐκπολιορκῆται,
[1, 5]	περιπεσεῖν τοιούτῳ τινί, τῆς ψυχῆς	δ´	ἀπονεκρουμένης οὐδὲν ἡμῖν μέλει. καὶ
[1, 6]	νυστάζων ὅλον τὸν βίον· εἰ	δ´	ἄρα καὶ ἐγένετο, τί ὄφελος
[1, 19]	θαρρεῖς ἢ τῷ εἰδότι; ἐπὶ	δ´	ἅρματος τίνι ἢ τῷ εἰδότι;
[1, 6]	καὶ φῶς οὐκ ἐμφαίνει; τὸ	δ´	ἄρρεν καὶ τὸ θῆλυ καὶ
[1, 1]	μελῶν ὡσαύτως ἡ μουσική· πότερον	δ´	ᾀστέον νῦν καὶ κιθαριστέον ἢ
[1, 4]	ἐρῶ σοι ὅτι προκόπτεις· εἰ	δ´	ἀσυμφώνως, ἄπελθε καὶ μὴ μόνον
[1, 12]	ἧττον κατὰ φύσιν ἕξομεν. σὺ	δ´	ἀταλαίπωρος εἶ καὶ δυσάρεστος κἂν
[1, 12]	τῇ δυνάμει ἣν ἔχεις· σὺ	δ´	αὐτὴν τότε μάλιστα ἀποστρέφεις, ὁπότε
[1, 28]	ὅτι συμφέρει αὐτῷ, μὴ αἱρεῖσθαι	δ´	αὐτό; οὐ δύναται. πῶς ἡ
[1, 27]	ἔρχομαι ὡς πρὸς σκοπόν. ὑμεῖς	δ´	αὐτοὶ οἱ τὰς αἰσθήσεις ἀναιροῦντες
[1, 17]	καὶ ἐξεργαζόμενος τὰ λοιπά, ἔδει	δ´	αὐτὸν μὴ ἀδιάρθρωτον εἶναι, ὑπὸ
[1, 20]	οὖν τοῦ ἀνθρώπου εἰκός; σὺ	δ´	αὐτὸς τί κυριώτερον ἔχεις, Ἐπίκουρε;
[1, 2]	τι λειτουργῆσαι, ἔφη Κατάβηθι’ πυθομένου	δ´	αὐτοῦ Διὰ τί σὺ οὐ
[1, 14]	αὐτοῦ μὴ προτιμήσειν ἕτερον, ἐνταῦθα	δ´	αὑτοὺς ἁπάντων. ~Τί ἐπαγγέλλεται φιλοσοφία.
[1, 14]	οὖσαι καὶ ἀποσπάσματα, οὐ παντὸς	δ´	αὐτῶν κινήματος ἅτε οἰκείου καὶ
[1, 20]	οὖν τί ἐστιν; ἀγαθόν. ἡ	δ´	ἀφροσύνη τί ἐστιν; κακόν. ὁρᾷς
[1, 9]	χώρᾳ καὶ ἀναστροφῇ κατατέταχεν, ταύτην	δ´	ἐγκαταλιπεῖν δεῖ ἡμᾶς. τοῦτ´ ἔστιν
[1, 27]	ταράσσει δέ με ἀμφότερα. ὅτι	δ´	ἐγὼ καὶ σὺ οὐκ ἐσμὲν
[1, 8]	ἄλλως αὐτοῖς πάρεστιν; ἄγε εἰ	δ´	ἐγὼ φιλόσοφος ἤμην, ἔδει ὑμᾶς
[1, 16]	στρατηγῷ ὑποδεδεμένοι ἐνδεδυμένοι ὡπλισμένοι, εἰ	δ´	ἔδει περιερχόμενον τὸν χιλίαρχον ὑποδεῖν
[1, 6]	τί ὄφελος; (Οὐδ´ ὁτιοῦν. (Τί	δ´,	εἰ καὶ ἀμφότερα ταῦτα πεποιήκει,
[1, 11]	αὐτῶν; (Τὴν ὅρασιν, ἔφη. (Τί	δ´	εἰ περὶ θερμῶν καὶ ψυχρῶν
[1, 7]	καὶ τὸν πατέρα ἀποκτεῖναι, τὸ	δ´	εἰκῇ καὶ μάτην καὶ ὡς
[1, 6]	τινὸς πάντως τὸ ἔργον, οὐχὶ	δ´	εἰκῇ κατεσκευασμένον. ἆρ´ οὖν τούτων
[1, 12]	μηδ´ εἶναι τὸ θεῖον, οἱ	δ´	εἶναι μέν, ἀργὸν δὲ καὶ
[1, 28]	ἔχις ἀντὶ ἀνθρώπου γέγονεν; οὐχὶ	δ´,	εἴπερ ἄρα, μᾶλλον ἐλεεῖς, ὡς
[1, 9]	γεννώμενά τε καὶ φυόμενα, προηγουμένως	δ´	εἰς τὰ λογικά, ὅτι κοινωνεῖν
[1, 5]	τις αὐτῷ διὰ λόγου; Ἀπολιθώσεις	δ´	εἰσὶ διτταί· ἡ μὲν τοῦ
[1, 12]	ἐστι τέλος ἕπεσθαι θεοῖς; εἰ	δ´	εἰσὶν μέν, μηδενὸς δ´ ἐπιμελούμενοι,
[1, 4]	καὶ ἐποχῇ, ἵν´ ἀνεξαπάτητος. πρῶτοι	δ´	εἰσὶν οἱ πρῶτοι τόποι καὶ
[1, 1]	ἀλλὰ ἦλθεν ἡ πέμπτη’ (ταύτῃ	δ´	εἰώθει γυμνασάμενος ψυχρολουτρεῖν) ἀπέλθωμεν καὶ
[1, 28]	πλίνθων οἰκοδομεῖται τὰ οἰκίδια, ἡ	δ´	ἐκ ῥάβδων καὶ πηλοῦ. Οὐδενὶ
[1, 2]	ἐπελθόντος αὐτῷ τοῦ ἀδελφοῦ (ἦν	δ´	ἐκεῖνος φιλόσοφος) καὶ εἰπόντος ἄγε,
[1, 4]	μὲν ὄρεξις ἀγαθῶν ἐστιν, ἡ	δ´	ἔκκλισις πρὸς κακά, μεμαθηκὼς δὲ
[1, 9]	ἐπιφανὴς ὢν καὶ πλούσιος, ὕστερον	δ´	ἐκπεπτωκὼς ἁπάντων καὶ διάγων ἐνταῦθα.
[1, 29]	μετὰ φόβου καὶ ταλαιπωρίας. ἐὰν	δ´	ἐμαυτὸν ἀπολύσω τῶν δεσποτῶν, τοῦτ´
[1, 6]	ἐγκαλεῖν ποίας ἀφορμὰς ἔχεις σὺ	δ´	ἐμοὶ δείκνυε. ~Περὶ τῆς χρείας
[1, 13]	(Ἀλλ´ ὠνὴν αὐτῶν ἔχω, ἐκεῖνοι	δ´	ἐμοῦ οὐκ ἔχουσιν. (Ὁρᾷς ποῦ
[1, 4]	τοιοῦτόν τι ὁμολογοῦμεν, τὴν προκοπὴν	δ´	ἐν ἄλλοις ζητοῦμεν καὶ ἐπιδείκνυμεν;
[1, 18]	τῶν μεγίστων ἀπώλειά ἐστιν, μέγιστον	δ´	ἐν ἑκάστῳ προαίρεσις οἵα δεῖ
[1, 18]	δ´ ἂν καῦμα ᾖ; τί	δ´	ἐν Ὀλυμπίᾳ; καὶ ἐνταῦθα ὡσαύτως.
[1, 19]	τίνι ἢ τῷ εἰδότι; τί	δ´	ἐν ταῖς ἄλλαις τέχναις; ὡσαύτως.
[1, 9]	ὅτι οὐδενὸς ἔχουσιν ἐξουσίαν’ ἐμὲ	δ´	ἐν τῷδε λέγειν ὅτι ἄνθρωποι,
[1, 4]	εὐδαιμονίας δείξειν ἡμῖν ἤμελλον, τούτου	δ´	ἕνεκα οὐκ εὐχαριστήσωμεν τῷ θεῷ;
[1, 1]	εὔχομαι δὲ τοῖς θεοῖς. Νῦν	δ´	ἑνὸς δυνάμενοι ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἑνὶ
[1, 9]	λέγεις Ἀθηναῖον εἶναι σεαυτόν, οὐχὶ	δ´	ἐξ ἐκείνης μόνον τῆς γωνίας,
[1, 24]	κρεῖσσόν ἐστι πάσης περιπορφύρου· τὸ	δ´	ἐπ´ ἀστρώτῳ πέδῳ καθεύδειν λέγει
[1, 6]	ἡμῶν καὶ ἡ φύσις. κατέληξεν	δ´	ἐπὶ θεωρίαν καὶ παρακολούθησιν καὶ
[1, 4]	εἰκῇ ἀποδεδημηκὼς οὗτός ἐστιν. εἰ	δ´	ἐπὶ τὴν ἐν τοῖς βιβλίοις
[1, 12]	εἰ δ´ εἰσὶν μέν, μηδενὸς	δ´	ἐπιμελούμενοι, καὶ οὕτως πῶς ὑγιὲς
[1, 7]	τὸ δεδωκέναι τὰ λήμματα, δεῖ	δ´	ἐπιμένειν ἐπὶ τῆς παραχωρήσεως αὐτῶν.
[1, 20]	καὶ κακὰ ἀνειμένως, περὶ τἀδιάφορα	δ´	ἐσπευσμένως, ἐπίστησον πῶς ἔχεις πρὸς
[1, 1]	θεωροῦσα καὶ τἆλλα πάντα. αὕτη	δ´	ἐστὶ τίς; ἡ δύναμις ἡ
[1, 11]	δὲ τοῦ λέγειν ταῦτα. τί	δ´	ἐστὶ τοῦτο; ἆρά γε ἄλλο
[1, 25]	μέχρις ἂν οὗ λυσιτελῇ, τοῦτο	δ´	ἔστιν μέχρις ἂν οὗ σῴζω
[1, 22]	πόλεμοι, στάσεις, τυραννίδες, ἐπιβουλαί. πῶς	δ´	ἔτι δυνήσομαι τὸ πρὸς τὸν
[1, 11]	τ´ ἐστὶ καὶ καλόν, τὸ	δ´	εὐλόγιστον οὐ καλόν; (Οὐδαμῶς. (Μὴ
[1, 11]	εὑρίσκωμεν ὁμοῦ μὲν φιλόστοργον ὁμοῦ	δ´	εὐλόγιστον, τοῦτο θαρροῦντες ἀποφαινόμεθα ὀρθόν
[1, 2]	ἀφόρητόν ἐστι τὸ ἄλογον, τὸ	δ´	εὔλογον φορητόν. πληγαὶ οὐκ εἰσὶν
[1, 26]	καὶ κατάρροιαι καὶ πυρετοί. ἔδει	δ´	ἐφιστάνειν, εἰ δύνανται. ἀλλ´ ἐν
[1, 28]	μέγα ἔχει ταῦτα; (Οὐδέν; (Τί	δ´	ἔχει μέγα πολλοὺς βοῦς ἀποθανεῖν
[1, 25]	τί ὄφελος τῷ λοιδοροῦντι; ἂν	δ´	ἔχῃ τὴν ἀσθένειαν τοῦ λοιδορουμένου
[1, 4]	τὴν αὑτοῦ καὶ δυστυχήσει. εἰ	δ´	ἡ ἀρετὴ ταύτην ἔχει τὴν
[1, 11]	οὐκ ἔδει; (Οὐκ ἔδει. (Τί	δ´	ἡ τιτθή; στέργει αὐτό; (Στέργει,
[1, 25]	Νέρωνι ἀπειλεῖς μοι θάνατον, σοὶ	δ´	ἡ φύσις’ ἂν δὲ τὸ
[1, 11]	οὐκ οἶμαί ς´ ἀντερεῖν. ὑπολείπεται	δ´	ἡμᾶς σκοπεῖν εἰ φιλόστοργον. (Σκοπῶμεν
[1, 16]	ῥάβδῳ ἐλαύνει τὰ πρόβατα. νῦν	δ´	ἡμεῖς ἀφέντες ἐπὶ τούτοις εὐχαριστεῖν,
[1, 24]	ἔστιν οἷος δεῖ κατάσκοπος, σὺ	δ´	ἡμῖν ἐλθὼν ἄλλα ἐξ ἄλλων
[1, 3]	θηριώδεις καὶ ἀνήμεροι, οἱ πλείους	δ´	ἡμῶν ἀλώπεκες καὶ ὡς ἐν
[1, 22]	δεῖ μετιέναι καὶ διώκειν; τίς	δ´	ἡμῶν οὐ τίθησιν, ὅτι τὸ
[1, 28]	τότε πελαργῶν νεοσσιαὶ ἐπορθοῦντο. πταῖσμα	δ´	ἦν, ὅτε ἀπώλεσε τὸν αἰδήμονα,
[1, 9]	αἱματίου, πλέον δ´ οὐδέν. εἰ	δ´	ἦν πλέον τι, ᾐσθάνετ´ ἄν,
[1, 24]	φησίν. (Ἵνα Ὀλυμπιονίκης γένῃ· δίχα	δ´	ἱδρῶτος οὐ γίγνεται. ἐμοὶ μὲν
[1, 29]	τούτῳ δύνανται νικῆσαι; πόθεν; εἰ	δ´	ἱστάμεθα ἐπὶ ζυγοῦ, οὐκ ἔδει
[1, 6]	ἐκεῖνο κἀκεῖνο πρὸς τοῦτο; τίς	δ´	ὁ ἁρμόσας τὴν μάχαιραν πρὸς
[1, 28]	μὲν εἶναι ὁ πεπλανημένος, ἄλλος	δ´	ὁ βλαπτόμενος) οὐδενὶ ὀργισθήσεται, οὐδενὶ
[1, 9]	ἀποθνῄσκειν ἢ ἐγκαταλιπεῖν αὐτήν, εἰ	δ´	ὁ θεὸς ἔν τινι χώρᾳ
[1, 11]	κἀκείνην ἀφεῖναι αὐτό; (Οὐδαμῶς. (Τί	δ´	ὁ παιδαγωγός; οὐ στέργει αὐτό;
[1, 2]	τοῦ κατὰ πρόσωπον ἕκαστος; (Πόθεν	δ´	ὁ ταῦρος, ἔφη, λέοντος ἐπελθόντος
[1, 12]	καὶ μὴ προνοεῖν μηδενός· τρίτοι	δ´	οἱ καὶ εἶναι καὶ προνοεῖν,
[1, 12]	δὲ ἐπὶ γῆς μηδενός· τέταρτοι	δ´	οἱ καὶ τῶν ἐπὶ γῆς
[1, 6]	ἐπιτελεῖ τῶν αὑτῶν ἕκαστον, ἡμῖν	δ´,	οἷς καὶ τὴν παρακολουθητικὴν δύναμιν
[1, 2]	φιλόσοφος; Ὡς ἀνήρ, ἔφη, ἀνὴρ	δ´	Ὀλύμπια κεκηρυγμένος καὶ ἠγωνισμένος, ἐν
[1, 11]	εἴη αὐτῷ καὶ γυνή. τοῦ	δ´	ὁμολογήσαντος προσεπύθετο· Πῶς τι οὖν
[1, 12]	θεοῖς ἡγεῖσθαι αὑτόν, μετὰ πολλῶν	δ´	ὄντα μὴ ὄχλον καλεῖν μηδὲ
[1, 6]	ἕκαστον ἐμφαίνει τὸν τεχνίτην, τὰ	δ´	ὁρατὰ καὶ {ὅρας{ ε} ις
[1, 18]	μὲν κρίνειν τὸ συμφέρον, ἄλλου	δ´	ὀρέγεσθαι καὶ ἄλλο μὲν κρίνειν
[1, 17]	δύναται ἢ ἄλλη ὁρμή; τίς	δ´	ὄρεξιν καὶ ἔκκλισιν ἢ ἄλλη
[1, 11]	τῶν σαυτοῦ δογμάτων ποιεῖσθαι. τοῦτο	δ´	ὅτι μιᾶς ὥρας ἢ ἡμέρας
[1, 6]	ἐν τῷ βίῳ. (Ἐν Ὀλυμπίᾳ	δ´	οὐ γίνεται; οὐ καυματίζεσθε; οὐ
[1, 14]	ὡς πρὸς τὸ ὅλον, οὗτος	δ´	οὐ δύναται πάντων αἰσθάνεσθαι; Ἀλλ´
[1, 17]	ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις’ Σωκράτης	δ´	οὐ λέγει; καὶ περὶ τίνος
[1, 17]	καὶ Ζήνων καὶ Κλεάνθης; Ἀντισθένης	δ´	οὐ λέγει; καὶ τίς ἐστιν
[1, 2]	καὶ τροφὰς οὐ λήψεται, παρακρατήσας	δ´	οὐ πείσεταί τι τραχὺ ἢ
[1, 3]	υἱὸς εἶ, οὐκ ἐπαρθήσῃ; νῦν	δ´	οὐ ποιοῦμεν, ἀλλ´ ἐπειδὴ δύο
[1, 2]	ἄπελθε τοίνυν καὶ τραγῴδει, ἐγὼ	δ´	οὐ τραγῳδήσω. διὰ τί; ὅτι
[1, 11]	καὶ ἀπολείπων αὐτό; ἡ μήτηρ	δ´	οὐ φιλοστοργεῖ τὸ παιδίον; (Φιλοστοργεῖ
[1, 29]	Μέλητος ἀποκτεῖναι μὲν δύνανται, βλάψαι	δ´	οὔ’ καὶ πάλιν εἰ ταύτῃ
[1, 19]	τοὺς τυράννους μόνον, τοὺς κοιτωνίτας	δ´	οὔ. πῶς δὲ καὶ φρόνιμος
[1, 6]	τὸ ἀνιστόρητος τούτων ἀποθανεῖν· ὅπου	δ´	οὐδ´ ἀποδημῆσαι χρεία ἐστίν, ἀλλ´
[1, 29]	ἐπιτρόποις δεόμενοι μονομαχῆσαι, ἐξ ὑμῶν	δ´	οὐδεὶς φανήσεται τοιοῦτος; ἤθελον πλεῦσαι
[1, 9]	ἐστι καὶ ξέστης αἱματίου, πλέον	δ´	οὐδέν. εἰ δ´ ἦν πλέον
[1, 15]	ὅμοιον ὑγείᾳ, ὅμοιον εὐδοξίᾳ. τούτων	δ´	οὐδὲν ἐπαγγέλλεται· φιλοσοφία. ἐν πάσῃ
[1, 7]	ἐν ἐρωτήσει καὶ ἀποκρίσει, τούτων	δ´	οὐδέν ἐστιν ἁμάρτημα; ~Ὅτι αἱ
[1, 12]	ποιήσουσι τὰ φαινόμενα αὐτοῖς, ἡμεῖς	δ´	οὐδὲν ἧττον κατὰ φύσιν ἕξομεν.
[1, 17]	τὸ βούλημα τῆς φύσεως, αὐτὸς	δ´	οὐκ ἀκολουθεῖ· πόσῳ πλέον τοῦ
[1, 6]	φέρετε καὶ ἀνέχεσθε. ἄγε δυνάμεις	δ´	οὐκ εἰλήφατε, καθ´ ἃς οἴσετε
[1, 6]	τὴν εὐχρηστίαν τῶν γεγονότων, ὁ	δ´	οὐκ εὐχαριστήσει ἐπ´ αὐτοῖς οὐδ´
[1, 17]	περὶ τούτου μὲν ὀψόμεθα. εἰ	δ´	οὖν καὶ τοῦτο δοίη τις,
[1, 5]	οὗ μεταπείσει τις αὐτόν. τοῦτο	δ´	οὔτε παρὰ τὴν ἐκείνου γίνεται
[1, 19]	πᾶς ἄνθρωπος ἑαυτὸν θεραπεύει, σὲ	δ´	οὕτως ὡς τὸν ὄνον; ἐπεὶ
[1, 4]	εὐρόως καὶ ἀταράχως βιώσεσθαι, ὑμεῖς	δ´	ὄψεσθ´ αὐτοὶ τί θέλετε. Τί
[1, 9]	νεκρὸς μὲν ὁ παιδευτής, νεκροὶ	δ´	ὑμεῖς. ὅταν χορτασθῆτε σήμερον, κάθησθε
[1, 6]	μηδ´ ἐπιγινώσκοντες τὸν εὐεργέτην, οἱ	δ´	ὑπ´ ἀγεννείας εἰς μέμψεις καὶ
[1, 12]	μηδ´ ἐποίησαν ἐπὶ σοί, μόνον	δ´	ὑπεύθυνον ἀπέφηναν τῶν ἐπὶ σοί;
[1, 12]	καὶ κατ´ ἰδίαν ἑκάστου· πέμπτοι	δ´,	ὧν ἦν καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ
[1, 12]	ὡς ἔτυχέν με βούλεσθαι τὰ	{δ´}	ὡς ἔτυχεν δόξαντα γίνεσθαι, τοῦτο
[1, 12]	ἐλευθερία ἐστὶ καὶ ἀξιόλογον; τὸ	δ´	ὡς ἔτυχέν με βούλεσθαι τὰ
[1, 1]	ἡ μωρία τῆς ἐκλογῆς; εἰ	δ´	ὡς κουφότερον, τίς σοι δέδωκεν;
[1, 30]	ἤκουον; ταῦτα οὐδὲν ἦν, ἐγὼ	δ´	ὡς μεγάλα παρεσκευαζόμην.
[1, 6]	ὥστε ὑπηρετεῖν εἰς γεωργίαν, τὸ	δ´	ὥστε τυρὸν φέρειν, τὸ δ´
[1, 6]	τὸ μὲν ὥστ´ ἐσθίεσθαι, τὸ	δ´	ὥστε ὑπηρετεῖν εἰς γεωργίαν, τὸ
[1, 2]	ὠφέλησε Πρῖσκος εἷς ὤν; τί	δ´	ὠφελεῖ ἡ πορφύρα τὸ ἱμάτιον;
[1, 11]	οὐδὲ παρεῖναι αὐτῷ νοσοῦντι, φυγὼν	δ´	ᾠχόμην, μέχρις οὗ προσήγγειλέ τις
[1, 19]	ἐπώλησεν. εἶτα ἐκεῖνος κατά τινα	δαίμονα	ἀγορασθεὶς ὑπό τινος τῶν Καισαριανῶν
[1, 14]	ἐπίτροπον ἑκάστῳ παρέστησεν τὸν ἑκάστου	δαίμονα	καὶ παρέδωκεν φυλάσσειν αὐτὸν αὐτῷ
[1, 22]	τί οὖν ἀγάλματα, ὡς κακοῖς	δαίμοσιν,	ὡς πυρετῷ τῷ Διί; καὶ
[1, 14]	ἔνδον ἐστὶ καὶ ὁ ὑμέτερος	δαίμων	ἐστίν. καὶ τίς τούτοις χρεία
[1, 9]	τί πενθεῖς; ποῦ ἔτι τόπος	δακρύοις;	τίς ἔτι κολακείας ἀφορμή; διὰ
[1, 22]	ἥξει τις γέρων πολιὸς χρυσοῦς	δακτυλίους	ἔχων πολλούς, εἶτα ἐπισείσας τὴν
[1, 7]	καὶ τὸ ἐπιμένειν ἐπὶ τοῦ	δανείου	καὶ μὴ διαλελύσθαι αὐτό, οὕτως
[1, 7]	ποτε ὡς οὐκ ἀρκεῖ τὸ	δανείσασθαι	πρὸς τὸ ἔτι ὀφείλειν, ἀλλὰ
[1, 19]	αὐτῷ ἄνθρωπε, ἄφες τὸ πρᾶγμα·	δαπανήσεις	πολλὰ εἰς οὐδέν. (Ἀλλ´ οἱ
[1, 2]	λαβεῖν καὶ μείζονα ἀπαξίαν τὸ	δαρῆναι	τοῦ μὴ δαρῆναι· ὥστ´ εἰ
[1, 2]	ἀπαξίαν τὸ δαρῆναι τοῦ μὴ	δαρῆναι·	ὥστ´ εἰ τούτοις παραμετρεῖς τὰ
[1, 2]	ἐᾶσαί με εἶναι συγκλητικόν· μέχρι	δὲ	ἂν ὦ, δεῖ με εἰσέρχεσθαι’
[1, 24]	εἰ μὴ ὡς χορευτής. οἱ	δὲ	βασιλεῖς ἄρχονται μὲν ἀπ´ ἀγαθῶν·
[1, 12]	οὕτω θέλειν ὡς γίνεται. πῶς	δὲ	γίνεται; ὡς διέταξεν αὐτὰ ὁ
[1, 3]	σου τὴν ὀφρῦν βαστάσει· ἂν	δὲ	γνῷς, ὅτι τοῦ Διὸς υἱὸς
[1, 1]	γραπτέων, ἡ γραμματικὴ ἐρεῖ· πότερον	δὲ	γραπτέον τῷ ἑταίρῳ ἢ οὐ
[1, 24]	εἴρηκεν οὗτος ὁ κατάσκοπος. τὸ	δὲ	{γυμν{ ασι} ὸν εἶναι λέγει
[1, 14]	τὴν τοῦ Καίσαρος σωτηρίαν, ὑμεῖς	δὲ	δε τοσούτων καὶ τηλικούτων ἠξιωμένοι
[1, 24]	τὴν Ῥώμην κατάσκοπον πέμπομεν. οὐδεὶς	δὲ	δειλὸν κατάσκοπον πέμπει, ἵν´, ἂν
[1, 14]	ἀπὸ μυρίων πραγμάτων κινεῖσθαι, ἅμα	δὲ	διανοητικῶς, ἅμα δὲ συγκαταθετικῶς, τοῖς
[1, 26]	διδακτόν, τί μοι ἐγκαλεῖς; εἰ	δὲ	διδακτόν, δίδασκε· εἰ δὲ σὺ
[1, 12]	τῶν μεγάλων καὶ οὐρανίων, τῶν	δὲ	ἐπὶ γῆς μηδενός· τέταρτοι δ´
[1, 6]	μᾶλλον ἔνθεν μὲν ἄρχεσθαι, καταλήγειν	δὲ	ἐφ´ ὃ κατέληξεν ἐφ´ ἡμῶν
[1, 11]	πράττομεν τὰ ἀκόλουθα· τοῦ δόξαι	δὲ	ἢ μὴ δόξαι, ἡμεῖς κύριοι
[1, 7]	τοὺς μεταπίπτοντας καὶ ὑποθετικούς, ἔτι	δὲ	ἠρωτῆσθαι περαίνοντας καὶ πάντας ἁπλῶς
[1, 6]	καὶ πάρεστε τοῖς ἔργοις, ταῦτα	δὲ	θεάσασθαι καὶ κατανοῆσαι οὐκ ἐπιθυμήσετε;
[1, 6]	ὁ θεὸς εἰ πεποιήκει, δύναμιν	δὲ	θεατικὴν αὐτῶν μὴ πεποιήκει, τί
[1, 19]	θεραπεύεις; οὐ· ἀλλ´ ἐμαυτόν. εἰ	δὲ	θέλεις με λέγειν ὅτι καὶ
[1, 25]	ἔχων πρόσωπον ἀεὶ διετέλει. ἡμεῖς	δὲ	θέλομεν πάντα μᾶλλον ἀσκεῖν καὶ
[1, 14]	ἀπὸ μυρίων πραγμάτων διασῴζεις· ὁ	δὲ	θεὸς οὐχ οἷός τ´ ἐστὶ
[1, 13]	καὶ ἀρεστῶς τοῖς θεοῖς; ὅταν	δὲ	θερμὸν αἰτήσαντός σου μὴ ὑπακούσῃ
[1, 12]	διέταξεν αὐτὰ ὁ διατάσσων. διέταξε	δὲ	θέρος εἶναι καὶ χειμῶνα καὶ
[1, 12]	οἱ δ´ εἶναι μέν, ἀργὸν	δὲ	καὶ ἀμελὲς καὶ μὴ προνοεῖν
[1, 6]	οὐ καταβρέχεσθε, ὅταν βρέχῃ; θορύβου	δὲ	καὶ βοῆς καὶ τῶν ἄλλων
[1, 12]	ἐπιβούλους λέγεις καὶ λῃστάς, μέμφῃ	δὲ	καὶ γονεῖς τοὺς σεαυτοῦ καὶ
[1, 29]	ἀγαθὴν ποιεῖ τὴν προαίρεσιν, στρεβλὰ	δὲ	καὶ διεστραμμένα κακήν. τοῦτον τὸν
[1, 12]	χαίρων παραχωρήσεις τῷ δεδωκότι; ἀγανακτήσεις	δὲ	καὶ δυσαρεστήσεις τοῖς ὑπὸ τοῦ
[1, 22]	δεῖ μὲν καὶ φιλοσοφεῖν, δεῖ	δὲ	καὶ ἐγκέφαλον ἔχειν· ταῦτα μωρά
[1, 10]	Ῥώμης ἁπάντων τούτων ἐπιλήσῃ’ ἂν	δὲ	καὶ εἰς αὐλὴν πάροδός τις
[1, 6]	μωρία τοῦτο καὶ μανία. γενόμενα	δὲ	καὶ εὑρεθέντα εὔχρηστα ἦν πρὸς
[1, 3]	πρὸς τὰ ζῷα, ὁ λόγος	δὲ	καὶ ἡ γνώμη κοινὸν πρὸς
[1, 12]	κοινὸν δὲ μόνον καὶ οὐχὶ	δὲ	καὶ κατ´ ἰδίαν ἑκάστου· πέμπτοι
[1, 28]	πράγματος ἤρτηται τὰ τηλικαῦτα; (Τίνα	δὲ	καὶ λέγεις τὰ τηλικαῦτα; πολέμους
[1, 20]	προηγούμενόν ἐστιν {τὸ} ἐπικρῖνον; τί	δὲ	καὶ λύχνον ἅπτεις καὶ πονεῖς
[1, 19]	λέγεις παρών· ἐμὲ γεγράφασιν; εἰ	δὲ	καὶ νῦν δύνασαι παρεῖναι πᾶσιν,
[1, 4]	δ´ ἔκκλισις πρὸς κακά, μεμαθηκὼς	δὲ	καὶ ὅτι οὐκ ἄλλως τὸ
[1, 6]	τούτῳ χρῆσθαι ὁπωσοῦν ἀπαρκεῖ· οὗ	δὲ	καὶ παρακολουθητικὴ τῇ χρήσει, τούτῳ
[1, 14]	περὶ ἑκάστου τῶν θείων, ὁμοῦ	δὲ	καὶ περὶ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων
[1, 10]	ἔχει τὸ λογικὸν ζῷον· ἐπίσκεψαι	δὲ	καὶ τίς εἶ σὺ καὶ
[1, 14]	ἣν ἡ γῆ ποιεῖ· ὁ	δὲ	καὶ τὸν ἥλιον αὐτὸν πεποιηκὼς
[1, 11]	ἀποστήματα ἐκ τοῦ σώματος. ὡσαύτως	δὲ	καὶ τῶν ὀρθῶς πραττομένων ταὐτὸν
[1, 4]	ἅμα ἐκείνοις καὶ αὐτόν, ἀνάγκη	δὲ	καὶ ὑποτεταχέναι ἄλλοις ἑαυτόν, τοῖς
[1, 19]	τοὺς κοιτωνίτας δ´ οὔ. πῶς	δὲ	καὶ φρόνιμος γίνεται ἐξαίφνης ὁ
[1, 2]	ὡς πορφύρα καὶ τοῖς ἄλλοις	δὲ	καλὸν παράδειγμα ἔκκειται; ἄλλος δ´
[1, 16]	ἡμῶν ὅτι ἀνήρ εἰμι’ πῶς	δὲ	καλὸν τὸ σύμβολον καὶ εὐπρεπὲς
[1, 8]	τῶν αὐτῶν ἀνθρώπων συνδραμόντα; εἰ	δὲ	καλὸς ἦν Πλάτων καὶ ἰσχυρός,
[1, 2]	παρὰ τῷ Βάτωνι ἀλειφόμενος. ἄλλος	δὲ	κἂν τὸν τράχηλον ἀπετμήθη, εἰ
[1, 12]	μέρος πρὸς τὰ ὅλα; τοῦτο	δὲ	κατὰ τὸ σῶμα, ὡς κατά
[1, 17]	τὸ πάντας ἄκοντας ἁμαρτάνειν, σὺ	δὲ	καταμεμάθηκας τὴν ἀλήθειαν, ἀνάγκη σε
[1, 24]	καὶ μετὰ πολλῶν περιπατῶ. τὸ	δὲ	κεφάλαιον· μέμνησο ὅτι ἡ θύρα
[1, 29]	ἀκούειν νῦν μὲν τραγῳδοῦ νῦν	δὲ	κιθαρῳδοῦ, οὐχ ὡς ἐκεῖνοι ποιοῦσιν.
[1, 6]	εἶχεν τὸ λογικὸν ζῷον, πολλὰ	δὲ	κοινὰ εὑρήσεις ἡμῖν καὶ πρὸς
[1, 28]	οἷα δρᾶν μέλλω κακά, θυμὸς	δὲ	κρείσσων τῶν ἐμῶν βουλευμάτων; ὅτι
[1, 10]	αὐτῷ παρὰ Καίσαρος πινακίδες· ὁ	δὲ	λαβὼν πάντων ἐκείνων ἐξελάθετο καὶ
[1, 22]	τὴν Χρυσηίδα τῷ πατρί’ ὁ	δὲ	λέγει δεῖ μὲν οὖν’ πάντως
[1, 28]	ποιεῖσθαι τίνος ὑμῖν δοκεῖ; τίνες	δὲ	λέγονται οἱ παντὶ τῷ φαινομένῳ
[1, 3]	καὶ ἐπίβουλοι καὶ βλαβεροί, οἱ	δὲ	λέουσιν, ἄγριοι καὶ θηριώδεις καὶ
[1, 16]	κύκνος, τὰ τοῦ κύκνου. νῦν	δὲ	λογικός εἰμι· ὑμνεῖν με δεῖ
[1, 7]	γνῶναι τοῦτο; οὐκ ἀρκεῖ, δεῖ	δὲ	μαθεῖν πῶς τί τισιν ἀκόλουθον
[1, 27]	ἴσως οὐκ οἶδα ἀπολογίσασθαι, ταράσσει	δέ	με ἀμφότερα. ὅτι δ´ ἐγὼ
[1, 2]	μὴ ὀλίγου αὐτὴν πωλήσῃς. τὸ	δὲ	μέγα καὶ ἐξαίρετον ἄλλοις τάχα
[1, 12]	προσαγόντων σοι τῶν χρωμάτων· ὅτι	δὲ	μεγαλοψυχίαν ἔχων καὶ γενναιότητα πρὸς
[1, 7]	ἡ σκέψις; περὶ καθήκοντος. παραχωρήσαντι	δὲ	μενετέον εἰς ἅπαν ἐπὶ τῆς
[1, 12]	ᾖς, ἐρημίαν καλεῖς τοῦτο, ἂν	δὲ	μετὰ ἀνθρώπων, ἐπιβούλους λέγεις καὶ
[1, 29]	καὶ ὄψει πῶς εὐσταθῶ. ὅταν	δὲ	μετὰ τούτων ἔλθῃ βροντῶν καὶ
[1, 29]	κἀγώ· λούομαι, πίνω, ᾄδω, πάντα	δὲ	μετὰ φόβου καὶ ταλαιπωρίας. ἐὰν
[1, 29]	συνεῖναί με τῷ σωματίῳ· ὅταν	δὲ	μὴ αἱρῇ, λάβετε αὐτὸ καὶ
[1, 28]	κακὰ ποιήσωσι καὶ πάθωσιν, ἐμοὶ	δὲ	μὴ ἀρκῇ τὸ φαινόμενον; καὶ
[1, 18]	πῶς ἀφίστανται τῶν ἁμαρτημάτων. ἂν	δὲ	μὴ βλέπωσιν, οὐδὲν ἔχουσιν ἀνώτερον
[1, 17]	τὴν τοῦ μέτρου ἐπίσκεψιν. ἂν	δὲ	μὴ διαλάβωμεν πρῶτον τί ἐστι
[1, 26]	αὐτῷ πρὸς τὰ μεγάλα. νῦν	δὲ	μὴ δυνάμενοί τινες τὸν ψωμὸν
[1, 15]	τι περιποιήσειν τῷ ἀνθρώπῳ· εἰ	δὲ	μή, ἔξω τι τῆς ἰδίας
[1, 24]	εἰπὼν οὐκέτι παίξω’ ἀπαλλάσσου, μένων	δὲ	μὴ θρήνει. ~Πρὸς τὸ αὐτό.
[1, 6]	ἑκάστῳ καὶ τὸ εὐχάριστον. εἰ	δὲ	μή, ὁ μὲν οὐκ ὄψεται
[1, 2]	κρείσσων Σωκράτους οὐκ ἔσται· εἰ	δὲ	μή, οὐ χείρων, τοῦτό μοι
[1, 12]	τις ἢ ἐπιστήμη ἐστίν; εἰ	δὲ	μή, οὐδενὸς ἦν ἄξιον τὸ
[1, 6]	καὶ ἀμφότερα ταῦτα πεποιήκει, φῶς	δὲ	μὴ πεποιήκει; (Οὐδ´ οὕτως τι
[1, 4]	μὲν μὴ ἀποτυγχάνοντι, ἐν ἐκκλίσει	δὲ	μὴ περιπίπτοντι, τὴν μὲν ὄρεξιν
[1, 25]	ς} τα καὶ ἀπαραπόδιστα, τὰ	δὲ	μὴ σὰ κωλυτὰ καὶ παραποδιστά;
[1, 1]	ἐποίησα ἐλεύθερον καὶ ἀπαραπόδιστον. νῦν	δέ,	μή σε λανθανέτω, τοῦτο οὐκ
[1, 29]	μὲν ἔχῃ δόγματα ὀρθά, οἱ	δὲ	μή. τί οὖν; ἐν τούτῳ
[1, 6]	μὲν δύναμιν πεποιήκει, τὰ ὄντα	δὲ	μὴ τοιαῦτα οἷα ὑποπίπτειν τῇ
[1, 27]	βούλησιν τὴν ἐμαυτοῦ, μετατίθημι· εἰ	δὲ	μή, τὸν ἐμποδίζοντα ἐκτυφλῶσαι θέλω.
[1, 29]	ἐστὶ καὶ ἐπικρότει αὐτῷ· ἂν	δὲ	μὴ τοῦτο θέλῃς, σιώπα λοιπόν.
[1, 11]	εὐλόγιστον; (Οὐ δοκεῖ μοι. (Εἰ	δὲ	μή, τῶν μαχομένων ἀνάγκη θατέρου
[1, 10]	δεῖ. εἶτα εὐθὺς ἐμαυτῷ· τί	δέ	μοι καὶ μέλει πῶς ὁ
[1, 9]	σοῦ ἤθελον, οὐχὶ ἐλεηθῆναι· κακὸν	δέ	μοι οὐθέν ἐστιν’ οὕτως καὶ
[1, 12]	καὶ τῶν ἀνθρωπίνων, εἰς κοινὸν	δὲ	μόνον καὶ οὐχὶ δὲ καὶ
[1, 12]	καὶ ἀδελφοὺς καὶ γείτονας. ἔδει	δὲ	μόνον μένοντα ἡσυχίαν καλεῖν αὐτὸ
[1, 19]	υἱὸν ἐᾶν καταδουλοῦσθαι; τοῦ νεκροῦ	δέ	μου κύριος εἶ, λάβε αὐτόν.
[1, 19]	λίθον καὶ μενεῖ. ἄγε ἔξω	δὲ	Νικοπόλεως τίς σου μνεία; (Ἀλλὰ
[1, 26]	τῇ ὑποθέσει παραδέχεσθαι. πολὺ πρότερον	δὲ	νόμος βιωτικός ἐστιν οὗτος τὸ
[1, 7]	συμβαίνει τουτὶ ἐξ αὐτῶν· ψεῦδος	δὲ	ὂν οὐδὲν ἧττον συμβαίνει. τί
[1, 18]	μὲν κρίνειν καθῆκον, ἐπ´ ἄλλο	δὲ	ὁρμᾶν, τί ἔτι τοῖς πολλοῖς
[1, 1]	σκέλος μου δήσεις, τὴν προαίρεσιν	δὲ	οὐδ´ ὁ Ζεὺς νικῆσαι δύναται.
[1, 29]	οὐχ ὑπ´ ἄλλου ἐνικήθη· προαίρεσιν	δὲ	οὐδὲν ἄλλο νικῆσαι δύναται, πλὴν
[1, 22]	μέν ἐστιν ἐφ´ ἡμῖν, τὰ	δὲ	οὐκ ἐφ´ ἡμῖν· ἐφ´ ἡμῖν
[1, 12]	τῷ νόμῳ τῆς πόλεως. ὁ	δὲ	παιδευόμενος ταύτην ὀφείλει τὴν ἐπιβολὴν
[1, 8]	ἀλλ´ ἐκεῖνα αὐτῷ προσθεῖναι; οὐχὶ	δὲ	πάντας τοὺς λόγους τούτους καταπατήσας
[1, 20]	σκυτικὴ περὶ δέρματα ἀναστρέφεται, αὐτὴ	δὲ	παντελῶς ἀπήλλακται τῆς ὕλης τῶν
[1, 16]	μὴ ὑποστρωμάτων, μὴ ἐσθῆτος, ἡμεῖς	δὲ	πάντων τούτων προσδεόμεθα. τὰ γὰρ
[1, 6]	θεὸς χρωμένων ταῖς φαντασίαις, ἡμῶν	δὲ	παρακολουθούντων τῇ χρήσει. διὰ τοῦτο
[1, 24]	αἱ τραγῳδίαι τόπον ἔχουσιν, οὐδεὶς	δὲ	πένης τραγῳδίαν συμπληροῖ εἰ μὴ
[1, 24]	οἷα δὲ περὶ πόνου, οἷα	δὲ	περὶ ἡδονῆς, οἷα περὶ πενίας
[1, 24]	ψόφος ἐστὶ μαινομένων ἀνθρώπων. οἷα	δὲ	περὶ πόνου, οἷα δὲ περὶ
[1, 29]	εἶναι’ ἄλλο οὐδέν; οὐδέν’ εἰ	δὲ	περὶ συνημμένου τινὸς ἐπικεκρίκει καὶ
[1, 15]	μοι ἐκεῖνον κἀκείνῳ ἐρῶ, σοὶ	δὲ	περὶ τῆς ἐκείνου ὀργῆς οὐδὲν
[1, 29]	καὶ ἐπῄνεσεν τὸν τραγῳδόν, ἅμα	δὲ	περιεβλέψατο· εἶτα ἄν τις φθέγξηται
[1, 7]	μὲν ἓν ἑνὶ ἀκολουθεῖ, ποτὲ	δὲ	πλείοσιν κοινῇ. μή ποτε οὖν
[1, 10]	συμπροθυμούμεθα καὶ αὐτοὶ συμπαίζειν. πολὺ	δὲ	πλέον, εἰ ἑώρων διεγηγερμένους καὶ
[1, 3]	ἀγεννὲς ἐνθυμοῦνται περὶ αὑτῶν, οἱ	δὲ	πολλοὶ τἀναντία. τί γὰρ εἰμί;
[1, 5]	ἀπὸ τῶν μαχομένων ἀφίστασθαι. οἱ	δὲ	πολλοὶ τὴν μὲν σωματικὴν ἀπονέκρωσιν
[1, 2]	θέλει τι ἔχειν ἐξαίρετον. ἐγὼ	δὲ	πορφύρα εἶναι βούλομαι, τὸ ὀλίγον
[1, 4]	εἰσάπαν καὶ ὑπερτέθειται, τῇ ἐκκλίσει	δὲ	πρὸς μόνα χρῆται τὰ προαιρετικά.
[1, 14]	ἀναπαύεσθαι, μένει καὶ ἀναπαύεται; πόθεν	δὲ	πρὸς τὴν αὔξησιν καὶ μείωσιν
[1, 25]	ἄλλος εἰ μὴ σύ; σὺ	δὲ	πῶς; ὅταν περὶ τὰ μὴ
[1, 19]	σοι μέτεστιν; ἄγε, ἐν νηὶ	δὲ	σαυτῷ θαρρεῖς ἢ τῷ εἰδότι;
[1, 29]	ἐπὶ γῆς ἀναστρεφομένων τοιούτων. ἐὰν	δὲ	σημήνῃ τὸ ἀνακλητικὸν ὡς τῷ
[1, 14]	πᾶσιν ἅμα τούτοις παρακολουθεῖν. (Τοῦτο	δέ	σοι καὶ λέγει τις, ὅτι
[1, 23]	οὐδ´ ἐκεῖνοι ἀπολείπουσιν. ἄγε, τίς	δέ	σοι πείθεται ἰδὼν παιδίον αὐτοῦ
[1, 22]	τῶν φιλοσόφων μανθάνεις συλλογισμόν, τί	δέ	ςοι ποιητέον ἐστίν, σὺ κάλλιον
[1, 4]	ὅπου σου τὸ ἔργον. ποῦ	δέ	σου τὸ ἔργον; ἐν ὀρέξει
[1, 26]	εἰ δὲ διδακτόν, δίδασκε· εἰ	δὲ	σὺ μὴ δύνασαι, ἄφες με
[1, 14]	κινεῖσθαι, ἅμα δὲ διανοητικῶς, ἅμα	δὲ	συγκαταθετικῶς, τοῖς δ´ ἀνανευστικῶς ἢ
[1, 6]	μὲν μὴ συμβῇ τρέμοντες, τῶν	δὲ	συμβαινόντων ὀδυρόμενοι καὶ πενθοῦντες καὶ
[1, 14]	τὰ πάντα; (Δοκεῖ, ἔφη. (Τί	δέ;	συμπαθεῖν τὰ ἐπίγεια τοῖς οὐρανίοις
[1, 29]	τοῖς δυναμένοις αὐτὰ ἀκοῦσαι· ἐκείνῳ	δὲ	συμπεριφέρεται ὡς παιδίῳ. ~Τί δεῖ
[1, 26]	τόν τ´ ἐξελέγξαντα μισοῦμεν. ὁ	δὲ	Σωκράτης ἔλεγεν ἀνεξέταστον βίον μὴ
[1, 28]	τοῖς δὲ ψευδέσι δυσαρεστεῖν, πρὸς	δὲ	τὰ ἄδηλα ἐπέχειν. τίς τούτου
[1, 9]	ἀνθρώπων καὶ θεοῦ, ἀπ´ ἐκείνου	δὲ	τὰ σπέρματα καταπέπτωκεν οὐκ εἰς
[1, 29]	προσπιπτούσας μὴ εἶναι ἴσας· ὁ	δὲ	ταῖς ἀληθείαις πεπαιδευμένος ἀνθρώπου ἀπαιδεύτου
[1, 25]	παράδοξα λέγουσιν οἱ φιλόσοφοι. ἐν	δὲ	ταῖς ἄλλαις τέχναις οὐκ ἔστι
[1, 20]	διάκρισιν τῶν διαπλανᾶν δυναμένων, ἐπὶ	δὲ	ταλαιπώρου ἡγεμονικοῦ χάσκοντες καὶ καθεύδοντες,
[1, 2]	παρασκευήν, οὐκ ἀγνοήσει αὐτήν. ἄφνω	δὲ	ταῦρος οὐ γίνεται οὐδὲ γενναῖος
[1, 11]	ὥστ´ ἀπολείπεσθαι ὑπ´ αὐτῶν; εἰ	δὲ	ταῦτα, ὑπολείπεται μηδαμῶς ἔτι φιλόστοργον
[1, 29]	ἔλθῃ βροντῶν καὶ ἀστράπτων, ἐγὼ	δὲ	ταῦτα φοβῶμαι, τί ἄλλο ἢ
[1, 4]	ἡμέρους τροφὰς ἡμῖν ἔδωκεν, τῷ	δὲ	τὴν ἀλήθειαν εὑρόντι καὶ φωτίσαντι
[1, 22]	ὑμῶν τινος τὸ γέρας’ ὁ	δέ	τὴν ἐμὴν οὖν λάβῃς ἐρωμένην;
[1, 19]	τετιμηκὼς λέγει μή· ἐλέησον’ ὁ	δὲ	τὴν προαίρεσιν τὴν ἑαυτοῦ λέγει
[1, 15]	αὐτοῦ ἐκείνου τέχνης ἐστίν, πρὸς	δὲ	τὴν σὴν τῶν ἐκτός ἐστιν,
[1, 2]	ἐφαρμόζειν συμφώνως τῇ φύσει. εἰς	δὲ	τὴν τοῦ εὐλόγου καὶ ἀλόγου
[1, 9]	τοὺς εὐφυεῖς τῶν νέων. νῦν	δὲ	τί γίνεται; νεκρὸς μὲν ὁ
[1, 22]	ἔχοντα; δεῖ μὲν οὖν. σὺ	δὲ	τί λέγεις, ὦ Ἀχιλλεῦ; οὐκ
[1, 30]	δεῖ καὶ χρῆσις φαντασιῶν. τέλος	δὲ	τί; τὸ σοὶ ἀκολουθεῖν. ταῦτα
[1, 3]	τὴν ἀτυχῆ καὶ νεκράν, ὀλίγοι	δέ	τινες ἐπὶ τὴν θείαν καὶ
[1, 2]	τι τραχὺ ἢ ἀνιαρόν· ἄλλῳ	δέ	τινι οὐ μόνον τὸ αὐτὸν
[1, 11]	καὶ αὐτός. ~Περὶ φιλοστοργίας. Ἀφικομένου	δέ	τινος πρὸς αὐτὸν τῶν ἐν
[1, 14]	πάντας ἐφορᾷ τὸ θεῖον. Πυθομένου	δέ	τινος, πῶς ἄν τις πεισθείη,
[1, 13]	ἔστιν ποιεῖν ἀρεστῶς θεοῖς. Πυθομένου	δέ	τινος, πῶς ἔστιν ἐσθίειν ἀρεστῶς
[1, 2]	ὑπέμεινεν, ἀλλ´ ἐγκαρτερήσας ἀπέθανεν. πυθομένου	δέ	τινος· Πῶς τοῦτο ἐποίησεν; ὡς
[1, 5]	τοῦτον κακῶς ἔχειν οἰόμεθα· ἂν	δέ	τινος τὸ ἐντρεπτικὸν καὶ αἰδῆμον
[1, 12]	ἐστιν. ἄκων γάρ ἐστιν· ὅπου	δέ	τις ἄκων ἐστίν, ἐκεῖνο φυλακὴ
[1, 26]	τῷ τοιαύτην ἐπιβολὴν ἐνηνοχότι. εἰ	δέ	τις μόνον ἐπιδείκνυσθαι θέλων ἐν
[1, 14]	τηλικοῦτον μέρος τοῦ παντός, ὀλίγον	δὲ	τὸ ἀφώτιστον ἀπολιπεῖν ὅσον οἷόν
[1, 6]	ἀφορμὰς καὶ παρασκευὴν ἔχεις, πρὸς	δὲ	τὸ μέμφεσθαι καὶ ἐγκαλεῖν ποίας
[1, 11]	καλόν; (Πῶς γὰρ οὔ; (Τί	δέ;	τὸ μὲν φιλόστοργον κατὰ φύσιν
[1, 28]	οὐδεὶς οὐδὲν εἰκῇ ποιήσει. ὅπου	δὲ	τὸ πρῶτον καὶ μόνον αἴτιόν
[1, 22]	προαιρετικὰ ἔργα, οὐκ ἐφ´ ἡμῖν	δὲ	τὸ σῶμα, τὰ μέρη τοῦ
[1, 25]	σοὶ δ´ ἡ φύσις’ ἂν	δὲ	τὸ σωμάτιον θαυμάσω, δοῦλον ἐμαυτὸν
[1, 6]	τεχνίτην; ἀλλὰ ταῦτα μέν· ἡ	δὲ	τοιαύτη τῆς διανοίας κατασκευή, καθ´
[1, 4]	πυρούς, ἐπιθύομεν τούτου ἕνεκα, ὅτι	δὲ	τοιοῦτον ἐξήνεγκαν καρπὸν ἐν ἀνθρωπίνῃ
[1, 18]	σοῖς τόπον οὐκ ἔχει, ἐν	δὲ	τοῖς ἀλλοτρίοις καὶ τοῖς οὐκ
[1, 1]	γένοιτο. ἀρκῇ οὖν αὐτοῖς; εὔχομαι	δὲ	τοῖς θεοῖς. Νῦν δ´ ἑνὸς
[1, 26]	ἐξελέγξαι τὸν οὐκ εἰδότα, ἐν	δὲ	τοῖς κατὰ τὸν βίον οὔτε
[1, 26]	οὖν ἐσιώπας, πῶς ἐκαρτέρεις; Ταράξας	δὲ	τὸν ἀναγιγνώσκοντα τοὺς ὑποθετικοὺς καὶ
[1, 9]	καὶ δεδοικότας μηδ´ ὁτιοῦν, τὸ	δὲ	τὸν θεὸν ποιητὴν ἔχειν καὶ
[1, 19]	οὖν ἕνεκα θεραπεύω αὐτά. τί	δέ;	τὸν ὄνον οὐ θεραπεύω; οὐ
[1, 4]	ἀρετὴν ἐπιφέρειν ὁμολογοῦμεν, {ἄλλο{ ν}	δὲ	τὸν συνεγγισμόν, τὴν προκοπὴν ἀποφαίνομεν.
[1, 14]	δ´ ἀνανευστικῶς ἢ ἐφεκτικῶς, τύπους	δὲ	τοσούτους ἀφ´ οὕτω πολλῶν καὶ
[1, 14]	τοῦ Καίσαρος σωτηρίαν, ὑμεῖς δὲ	δε	τοσούτων καὶ τηλικούτων ἠξιωμένοι οὐκ
[1, 5]	μὲν τοῦ νοητικοῦ ἀπολίθωσις, ἡ	δὲ	τοῦ ἐντρεπτικοῦ, ὅταν τις παρατεταγμένος
[1, 11]	καὶ καθῆσθαι νῦν ἀκούοντα, ἐμοὶ	δὲ	τοῦ λέγειν ταῦτα. τί δ´
[1, 7]	ἀλλὰ συγκαθήσει μέν, οὐκ ἐπιστραφήσεται	δὲ	τοῦ μὴ εἰκῇ καὶ ὡς
[1, 17]	ἀκώλυτον ἀνανάγκαστον ἀπαραπόδιστον; ἄγε ἐπὶ	δὲ	τοῦ ὀρεκτικοῦ καὶ ὁρμητικοῦ ἄλλως
[1, 9]	τότ´ ἀπολύεσθε πρὸς αὐτόν· ἐπὶ	δὲ	τοῦ παρόντος ἀνάσχεσθε ἐνοικοῦντες ταύτην
[1, 11]	τῶν ἐπὶ μέρους ἕκαστον. Ἐπὶ	δὲ	τοῦ παρόντος τὰ τοσαῦτα ἔχω
[1, 15]	ὀργῆς οὐδὲν ἔχω λέγειν. Εἰπόντος	δὲ	τοῦ συμβουλευομένου ὅτι Τοῦτο ζητῶ,
[1, 13]	νόμους τοὺς τῶν νεκρῶν, εἰς	δὲ	τοὺς τῶν θεῶν οὐ βλέπεις;
[1, 26]	~Τίς ὁ βιωτικὸς νόμος. Ἀναγιγνώσκοντος	δὲ	τοὺς ὑποθετικοὺς ἔφη Νόμος ὑποθετικός
[1, 1]	ἀλλὰ πηλὸς κομψῶς πεφυραμένος. ἐπεὶ	δὲ	τοῦτο οὐκ ἠδυνάμην, ἐδώκαμέν σοι
[1, 27]	τὸν δυνάμενον, τὸν σχολάζοντα· τὸν	δὲ	τρέμοντα καὶ ταρασσόμενον καὶ ῥηγνύμενον
[1, 4]	πρῶτοι τόποι καὶ ἀναγκαιότατοι. ἂν	δὲ	τρέμων καὶ πενθῶν ζητῇς ἀπερίπτωτος
[1, 11]	τυχὸν οὐ μεγάλη ζημία, τὸ	δὲ	τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν
[1, 26]	τὸ ἀκολουθῆσαι τοῖς διδασκομένοις, ἐπὶ	δὲ	τῶν βιωτικῶν πολλὰ τὰ περισπῶντα.
[1, 28]	τὸ ψεῦδος ἀληθές. ἄγε ἐπὶ	δὲ	τῶν πράξεων τί ἔχομεν τοιοῦτον
[1, 9]	οὐκ ἐπιλείπουσιν αὐτοὺς τροφαί. τὸν	δὲ	φιλόσοφον ἡμῖν δεήσει ἄλλοις θαρροῦντα
[1, 9]	υἱὸν τοῦ θεοῦ; διὰ τί	δὲ	φοβηθήσεταί τι τῶν γιγνομένων ἐν
[1, 29]	ἐστι πρὸς ἐμέ, οὐδέν· εἰ	δὲ	φοβοῦμαί τι τούτων, ἐμοὶ ἀπειλεῖ.
[1, 29]	οὐδεὶς αὐτοῖς παρέχει οὐδέν, σὺ	δὲ	χρῆσθαι παρελθὼν οἷς ἔμαθες; οὐ
[1, 6]	ἐγένετο, τί ὄφελος αὐτοῦ; τίς	δὲ	χρῆσις τῶν βραχιόνων τῶν ἐκείνου
[1, 11]	τῶν χρωμάτων καὶ ὀσμῶν, ἔτι	δὲ	χυλῶν κριτήριον ἀγνοεῖν τυχὸν οὐ
[1, 28]	τοῖς μὲν ἀληθέσιν ἐπινεύειν, τοῖς	δὲ	ψευδέσι δυσαρεστεῖν, πρὸς δὲ τὰ
[1, 9]	ἀνεχόμεθα μετὰ τοῦ σωματίου τούτου	δεδεμένοι	καὶ τοῦτο τρέφοντες καὶ ποτίζοντες
[1, 29]	τούτων, ἐμοὶ ἀπειλεῖ. τίνα λοιπὸν	δέδοικα;	τὸν τίνων ὄντα κύριον; τῶν
[1, 9]	δυναμένους κολακεύομεν, τοὺς αὐτοὺς τούτους	δεδοίκαμεν.	Ἐμέ τις ἠξίωκεν ὑπὲρ αὐτοῦ
[1, 9]	ἀσφαλείᾳ διάγοντας καὶ ἀκαταφρονήτους καὶ	δεδοικότας	μηδ´ ὁτιοῦν, τὸ δὲ τὸν
[1, 6]	γὰρ παρασκευὴν ἐκ σοῦ μοι	δεδομένην	καὶ ἀφορμὰς πρὸς τὸ κοσμῆσαι
[1, 1]	οὐ θέλεις μελετᾶν ἀρκεῖσθαι τῷ	δεδομένῳ;	Διὰ τοῦτο γὰρ Ἀγριππῖνος τί
[1, 14]	μέμψεσθαί τινι τῶν ὑπ´ ἐκείνου	δεδομένων	μηδ´ ἄκοντες ποιήσειν τι ἢ
[1, 29]	προσώπῳ τοιούτῳ. τί οὖν; οὐ	δέδοταί	μοι καλὴν φωνὴν εἰσενεγκεῖν; πῶς
[1, 29]	ἐστι λαβεῖν ἣν θέλεις ὑπόθεσιν;	δέδοταί	σοι σῶμα τοιοῦτον, γονεῖς τοιοῦτοι,
[1, 18]	καὶ οὐ λέγω ὅτι οὐ	δέδοται	στενάξαι, ἀλλὰ ἔσωθεν μὴ στενάξῃς.
[1, 7]	Ἀλλὰ δὴ ἔστιν ἐφ´ ὧν	δεδώκαμεν	ὑγιῶς τὰ λήμματα καὶ συμβαίνει
[1, 16]	μέγας ὁ θεός, ὅτι χεῖρας	δέδωκεν,	ὅτι κατάποσιν, ὅτι κοιλίαν, ὅτι
[1, 1]	δ´ ὡς κουφότερον, τίς σοι	δέδωκεν;	οὐ θέλεις μελετᾶν ἀρκεῖσθαι τῷ
[1, 29]	τίς σοι ταύτην τὴν ἐξουσίαν	δέδωκεν;	ποῦ δύνασαι νικῆσαι δόγμα ἀλλότριον;
[1, 25]	Ζεύς σοι οὐκ ἐντέταλται; οὐ	δέδωκέν	σοι τὰ μὲν σὰ {ἀκώλυ{
[1, 7]	δεῖν παραχωρεῖν τὸ ἐπιφερόμενον τὸ	δεδωκέναι	τὰ λήμματα, δεῖ δ´ ἐπιμένειν
[1, 12]	ἀποστήσῃ; οὐ χαίρων παραχωρήσεις τῷ	δεδωκότι;	ἀγανακτήσεις δὲ καὶ δυσαρεστήσεις τοῖς
[1, 11]	εἶτα νικήσαντός ποτε παραλόγως σπόγγων	δεῆσαι	αὐτῷ πρὸς τὸ ἀναληφθῆναι λιποψυχοῦντα.
[1, 9]	τροφαί. τὸν δὲ φιλόσοφον ἡμῖν	δεήσει	ἄλλοις θαρροῦντα καὶ ἐπαναπαυόμενον ἀποδημεῖν
[1, 17]	δύναται καὶ οὗτος. εἰ ἄλλου	δεησόμεθα,	ἄπειρον ἔσται τοῦτο καὶ ἀκατάληκτον.
[1, 1]	μή τι οὖν καὶ στένοντα;	δεθῆναι·	μή τι καὶ θρηνοῦντα; φυγαδευθῆναι·
[1, 22]	τὴν πρὸς τοὺς κοινωνοὺς οἵαν	δεῖ!	ἀναστροφήν; καὶ πῶς ἐνδέχεται; ἐγὼ
[1, 23]	ἐκείνου λίαν κρατεῖ, ὅτι οὐ	δεῖ	ἀπεσπασμένον οὐδὲν τῆς τοῦ ἀγαθοῦ
[1, 22]	μὲν λέγει οὐκοῦν, εἴ με	δεῖ	ἀποδοῦναι τὴν Χρυσηίδα, δεῖ με
[1, 18]	ἀγαθῶν καὶ κακῶν. χαλεπαίνειν οὖν	δεῖ	αὐτοῖς ἢ ἐλεεῖν αὐτούς; ἀλλὰ
[1, 20]	παρείληπται; πρὸς χρῆσιν φαντασιῶν οἵαν	δεῖ.	αὐτὸς οὖν τί ἐστιν; σύστημα
[1, 15]	σῦκον’ ἀποκρινοῦμαί σοι ὅτι χρόνου	δεῖ’	ἄφες ἀνθήσῃ πρῶτον, εἶτα προβάλῃ
[1, 22]	λέγεις σύ, ὦ Ἀγάμεμνον; οὐ	δεῖ	γενέσθαι τὰ δέοντα καὶ τὰ
[1, 11]	(Ὁρᾷς οὖν, ὅτι σχολαστικόν σε	δεῖ	γενέσθαι, τοῦτο τὸ ζῷον οὗ
[1, 12]	οὔ· ἀλλὰ διδάσκομαι θέλειν, ὡς	δεῖ	γράφεσθαι. τί ἐπὶ μουσικῶν; ὡσαύτως.
[1, 7]	ἐπιφερόμενον τὸ δεδωκέναι τὰ λήμματα,	δεῖ	δ´ ἐπιμένειν ἐπὶ τῆς παραχωρήσεως
[1, 22]	τέκνον· δεῖ μὲν καὶ φιλοσοφεῖν,	δεῖ	δὲ καὶ ἐγκέφαλον ἔχειν· ταῦτα
[1, 7]	κἀνταῦθα γνῶναι τοῦτο; οὐκ ἀρκεῖ,	δεῖ	δὲ μαθεῖν πῶς τί τισιν
[1, 1]	ἀκώλυτα ἀπερίπτωτα παρεσκευακέναι. ἀποθανεῖν με	δεῖ.	εἰ ἤδη, ἀποθνῄσκω· κἂν μετ´
[1, 20]	Ἐπίκουρος εἴπῃ, ὅτι ἐν σαρκὶ	δεῖ	εἶναι τὸ ἀγαθόν, πάλιν μακρὸν
[1, 10]	μικρὰ ὑπομιμνῄσκομαι, τίνα ἐπαναγνῶναί με	δεῖ.	εἶτα εὐθὺς ἐμαυτῷ· τί δέ
[1, 30]	τί ἐστι νέος μεμελετηκὼς ἃ	δεῖ	ἐν ἀνθρώποις ἀμελετήτοις. ἐγὼ μὲν
[1, 12]	οὖν τῆς διατάξεως μεμνημένους ἔρχεσθαι	δεῖ	ἐπὶ τὸ παιδεύεσθαι, οὐχ ἵν´
[1, 11]	λεγόμενον, ὅτι οὐκ ἔξω που	δεῖ	ζητεῖν αὐτό, ἀλλ´ ἓν καὶ
[1, 9]	ἀναστροφῇ κατατέταχεν, ταύτην δ´ ἐγκαταλιπεῖν	δεῖ	ἡμᾶς. τοῦτ´ ἔστιν ἄνθρωπος ταῖς
[1, 19]	καλῶς λέγεις. ἐξελαθόμην ὅτι σε	δεῖ	θεραπεύειν καὶ ὡς πυρετὸν καὶ
[1, 25]	τῶν ὑποθετικῶν λόγων ἀναστρεφόμεθα, οὕτως	δεῖ	καὶ ἐπὶ τοῦ βίου. ἔστω
[1, 29]	ἀλλὰ καλέσαντος τοῦ καιροῦ κλάειν	δεῖ	καὶ λέγειν ἤθελον ἔτι μανθάνειν’
[1, 18]	δ´ ἐν ἑκάστῳ προαίρεσις οἵα	δεῖ	καὶ τούτου στέρεταί τις, τί
[1, 30]	τίνα ὑμῖν ἐδόκει; προαίρεσις οἵα	δεῖ	καὶ χρῆσις φαντασιῶν. τέλος δὲ
[1, 27]	μυλῶνα ἀπῆλθεν; (Τί οὖν; οὐ	δεῖ	κατὰ δύναμιν καὶ τούτων ἀντέχεσθαι,
[1, 24]	τινα πέφευγα; τοῦτ´ ἔστιν οἷος	δεῖ	κατάσκοπος, σὺ δ´ ἡμῖν ἐλθὼν
[1, 11]	γ´ ἕνεκα καὶ τὰ φύματα	δεῖ	λέγειν ἐπ´ ἀγαθῷ γίνεσθαι τοῦ
[1, 22]	ἂν σιωπῶ, ῥήγνυται ἐκεῖνος. ὡς	δεῖ	λέγειν ὅτι σύγγνωθί μοι ὡς
[1, 30]	γιγνόμενα καὶ ὅτι ἐκείνῳ σε	δεῖ	μᾶλλον ἀρέσκειν ἢ τούτῳ. ἐκεῖνος
[1, 2]	συγκλητικόν· μέχρι δὲ ἂν ὦ,	δεῖ	με εἰσέρχεσθαι’ ἄγε ἀλλ´ εἰσελθών’
[1, 2]	μ´ ἐξέταζε καὶ σιωπήσω. ἀλλὰ	δεῖ	με ἐξετάσαι. κἀμὲ εἰπεῖν τὸ
[1, 22]	με δεῖ ἀποδοῦναι τὴν Χρυσηίδα,	δεῖ	με λαβεῖν ὑμῶν τινος τὸ
[1, 1]	ἀριστήσωμεν. (Τοῦτ´ ἔστι μεμελετηκέναι ἃ	δεῖ	μελετᾶν, ὄρεξιν ἔκκλισιν ἀκώλυτα ἀπερίπτωτα
[1, 29]	τοῦτο θέλῃς, σιώπα λοιπόν. Τούτων	δεῖ	μεμνῆσθαι καὶ κληθέντα εἴς τινα
[1, 22]	κεφαλὴν ἐρεῖ ἄκουσόν μου, τέκνον·	δεῖ	μὲν καὶ φιλοσοφεῖν, δεῖ δὲ
[1, 22]	τῷ πατρί’ ὁ δὲ λέγει	δεῖ	μὲν οὖν’ πάντως ὁ ἕτερος
[1, 22]	δέοντα καὶ τὰ καλῶς ἔχοντα;	δεῖ	μὲν οὖν. σὺ δὲ τί
[1, 22]	καὶ ἐκ πάσης αὐτὸ περιστάσεως	δεῖ	μετιέναι καὶ διώκειν; τίς δ´
[1, 1]	μοι οὐκ ἔξεστιν; ἀποθανεῖν με	δεῖ·	μή τι οὖν καὶ στένοντα;
[1, 27]	ἐναργεῖς ἐσμηγμένας καὶ προχείρους ἔχειν	δεῖ.	Ὅταν θάνατος φαίνηται κακόν, πρόχειρον
[1, 7]	τῆς συγχωρήσεως τῶν λημμάτων ἀπέστημεν.	δεῖ	οὖν καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν
[1, 18]	χαλεπαίνεις αὐτῷ; ἄνθρωπε, εἰ σὲ	δεῖ	παρὰ φύσιν ἐπὶ τοῖς ἀλλοτρίοις
[1, 20]	ὅτι μακρὰν εἶ τοῦ ὡς	δεῖ	πεπονθέναι περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν.
[1, 23]	νοῦν ἔχοντα· οἶδεν γὰρ τίνα	δεῖ	ποιεῖν τὸν πολιτευόμενον· ἐπείτοι εἰ
[1, 19]	ὁ ἀνίκητος ἀθλητής. ~Πῶς ἔχειν	δεῖ	πρὸς τοὺς τυράννους. Ὅτι ἄν
[1, 27]	ἂν ᾖ τὸ θλῖβον, ἐκείνῳ	δεῖ	προσάγειν τὴν βοήθειαν. εἰ σοφίσματα
[1, 7]	πρὸς τὸ ἔτι ὀφείλειν, ἀλλὰ	δεῖ	προσεῖναι καὶ τὸ ἐπιμένειν ἐπὶ
[1, 27]	ἔσωθεν τὴν καρδίαν ἄλλῳ τινὶ	δεῖ	προσευκαιρεῖν. ~Ὅτι οὐ δεῖ χαλεπαίνειν
[1, 8]	ἐν τούτοις διαφέροντα, ὅτι οὐ	δεῖ	προσθήκην αὐτὸν ἐκείνων γενέσθαι, ἀλλ´
[1, 30]	δὲ συμπεριφέρεται ὡς παιδίῳ. ~Τί	δεῖ	πρόχειρον ἔχειν ἐν ταῖς περιστάσεσιν.
[1, 1]	σου τῷ κυρίῳ’ Τί οὖν	δεῖ	πρόχειρον ἔχειν ἐν τοῖς τοιούτοις;
[1, 21]	θαυμάζεσθαι θέλοντας. Ὅταν τις ἣν	δεῖ	στάσιν ἔχῃ ἐν τῷ βίῳ,
[1, 2]	ἂν κατ´ ἐμέ. τοῦτο σὲ	δεῖ	συνεισφέρειν εἰς τὴν σκέψιν, οὐκ
[1, 1]	ἀλλὰ τὸν Αἴολον. τί οὖν;	δεῖ	τὰ ἐφ´ ἡμῖν βέλτιστα κατασκευάζειν,
[1, 29]	ἔτι κύριον; Τί οὖν; κηρύσσειν	δεῖ	ταῦτα πρὸς πάντας; (Οὔ, ἀλλὰ
[1, 29]	ὡς στρατηγῷ. Τί οὖν; λέγειν	δεῖ	ταῦτα πρὸς τοὺς πολλούς; (Ἵνα
[1, 16]	δὲ λογικός εἰμι· ὑμνεῖν με	δεῖ	τὸν θεόν. τοῦτό μου τὸ
[1, 7]	ἀποδοκιμάζεις; (Οὐκ ἀρκεῖ. (Τί οὖν	δεῖ	τούτῳ προσλαβεῖν; τί γὰρ ἄλλο
[1, 1]	ἄν τι γράφῃς τῷ ἑταίρῳ,	δεῖ	τούτων τῶν γραπτέων, ἡ γραμματικὴ
[1, 17]	θεὸς οὐδ´ ἐπεμελεῖτο ἡμῶν ὃν	δεῖ	τρόπον. ταῦτα εὑρίσκω’ φησίν, ἐν
[1, 29]	ἀνακλητικὸν ὡς τῷ Σωκράτει, πείθεσθαι	δεῖ	τῷ σημαίνοντι ὡς στρατηγῷ. Τί
[1, 20]	οὐσία δ´ ἀγαθοῦ χρῆσις οἵα	δεῖ	φαντασιῶν; λέγε τί οὖν ἐστι
[1, 12]	ὄντος ἐπὶ σοί, χρήσεως οἵας	δεῖ	φαντασιῶν. τί οὖν ἐπισπᾷς σεαυτῷ
[1, 28]	τινὶ δεῖ προσευκαιρεῖν. ~Ὅτι οὐ	δεῖ	χαλεπαίνειν ἀνθρώποις καὶ τίνα τὰ
[1, 18]	ἐκεῖνα ἃ ἐξηγεῖται. ~Ὅτι οὐ	δεῖ	χαλεπαίνειν τοῖς ἁμαρτανομένοις. Εἰ ἀληθές
[1, 2]	γίνεται οὐδὲ γενναῖος ἄνθρωπος, ἀλλὰ	δεῖ	χειμασκῆσαι, παρασκευάσασθαι καὶ μὴ εἰκῇ
[1, 4]	εἰ γὰρ συμφώνως, τοῦτό μοι	δείκνυε	καὶ ἐρῶ σοι ὅτι προκόπτεις·
[1, 6]	ἀφορμὰς ἔχεις σὺ δ´ ἐμοὶ	δείκνυε.	~Περὶ τῆς χρείας τῶν μεταπιπτόντων
[1, 19]	τίς σε θεραπεύει ὡς ἄνθρωπον;	δείκνυε.	τίς σοι θέλει ὅμοιος γενέσθαι,
[1, 28]	μέχρι δ´ ἂν οὗ μὴ	δεικνύῃς,	τίνι ἔχει ἀκολουθῆσαι ἢ τῷ
[1, 4]	εὐτυχίας, ὦ μεγάλου εὐεργέτου τοῦ	δεικνύοντος	τὴν ὁδόν. εἶτα Τριπτολέμῳ μὲν
[1, 24]	περιστάσεις εἰσὶν αἱ τοὺς ἄνδρας	δεικνύουσαι.	λοιπὸν ὅταν ἐμπέσῃ περίστασις, μέμνησο
[1, 7]	τ´ ἐστὶ τὸ ἑξῆς; τοῦτο	δεικνύτωσαν	καὶ παρέλκει τὰ θεωρήματα ταῦτα
[1, 29]	λάβε ἡγεμονίαν. λαμβάνω καὶ λαβὼν	δεικνύω,	πῶς ἄνθρωπος ἀναστρέφεται πεπαιδευμένος. θὲς
[1, 18]	ἄρῃ αὐτά; ἀλλὰ σὺ πλακοῦντα	δεικνύων	ἀνθρώποις λίχνοις καὶ μόνος αὐτὸν
[1, 24]	καὶ ὄψει ἀκριβέστερον δίχα τῆς	δειλίας;	Τί οὖν ποιήσω; (Τί ποιεῖς,
[1, 24]	Ῥώμην κατάσκοπον πέμπομεν. οὐδεὶς δὲ	δειλὸν	κατάσκοπον πέμπει, ἵν´, ἂν μόνον
[1, 9]	κτημάτων. ἀλλ´ ὅταν τις ᾖ	δειλὸς	καὶ ταπεινός, ὑπὲρ τούτου τί
[1, 9]	τῶν ἀλόγων εἶναι χείρονα καὶ	δειλότερον,	ὧν ἕκαστον αὐτὸ αὑτῷ ἀρκούμενον
[1, 24]	ἤνοικται. μὴ γίνου τῶν παιδίων	δειλότερος,	ἀλλ´ ὡς ἐκεῖνα, ὅταν αὐτοῖς
[1, 7]	οὕτως οὐκ ἀρκεῖ πρὸς τὸ	δεῖν	παραχωρεῖν τὸ ἐπιφερόμενον τὸ δεδωκέναι
[1, 10]	μοι καὶ μέλει πῶς ὁ	δεῖνα	ἀναγνῷ; πρῶτόν ἐστιν, ἵνα ἐγὼ
[1, 28]	καὶ τὰ οὕτω μεγάλα καὶ	δεινὰ	ἔργα ταύτην ἔχει τὴν ἀρχήν,
[1, 24]	τῷ Οἰδίποδι. ἀλλὰ μακάριος ὁ	δεῖνα·	μετὰ πολλῶν γὰρ περιπατεῖ. κἀγὼ
[1, 12]	προελθόντι ἐκλέξασθαι καὶ εἰπεῖν ὁ	δεῖνα	τῇ δεῖνι συνελθέτω τῇδε τῇ
[1, 12]	καὶ εἰπεῖν ὁ δεῖνα τῇ	δεῖνι	συνελθέτω τῇδε τῇ ὥρᾳ, ἵνα
[1, 29]	μαρτυρίαν δίδως τῷ θεῷ; ἐν	δεινοῖς	εἰμι, κύριε, καὶ δυστυχῶ, οὐδείς
[1, 16]	ὑποδεῖν ἢ ἐνδύειν τοὺς χιλίους,	δεινὸν	ἂν ἦν, οὕτω καὶ ἡ
[1, 24]	φοβερὰ τὰ ἐν Ῥώμῃ πράγματα,	δεινόν	ἐστι θάνατος, δεινόν ἐστι φυγή,
[1, 24]	Ῥώμῃ πράγματα, δεινόν ἐστι θάνατος,	δεινόν	ἐστι φυγή, δεινὸν λοιδορία, δεινὸν
[1, 28]	πελαργῶν νεοσσιαί. τί μέγα ἢ	δεινόν;	ἢ δεῖξόν μοι τί διαφέρει
[1, 24]	ἐστι θάνατος, δεινόν ἐστι φυγή,	δεινὸν	λοιδορία, δεινὸν πενία· φεύγετε ἄνδρες,
[1, 24]	δεινόν ἐστι φυγή, δεινὸν λοιδορία,	δεινὸν	πενία· φεύγετε ἄνδρες, πάρεισιν οἱ
[1, 7]	ἄλλος ἐστὶ λόγῳ χρηστικὸς καὶ	δεινὸς	ἐρωτήσει καὶ ἀποκρίσει καὶ νὴ
[1, 9]	τὸ πτῶμα ἡμῖν χάρισαι τοῦ	δεῖνος	καὶ ξέστην αἱματίου’ τῷ γὰρ
[1, 4]	τῶν αὑτοῦ κακῶν; οὐ θέλεις	δεῖξαι	αὐτῷ τὸ ἔργον τῆς ἀρετῆς,
[1, 6]	εὑρεθέντα εὔχρηστα ἦν πρὸς τὸ	δεῖξαι	καὶ γυμνάσαι τὸν Ἡρακλέα. Ἄγε
[1, 29]	οὐκ ἔμαθες {οὐχ} ὥστ´ ἔργῳ	δεῖξαι,	πρὸς τί αὐτὰ ἔμαθες; ἐγώ
[1, 4]	τὴν ἀλήθειαν τὴν περὶ εὐδαιμονίας	δείξειν	ἡμῖν ἤμελλον, τούτου δ´ ἕνεκα
[1, 29]	τοῦ κρείττονος ἐν δόγμασιν. οὐ	δείξεις·	οὐδ´ ἐγγύς. νόμος γὰρ τῆς
[1, 28]	τὰ τέκνα. ναί· ἀλλ´ ἐξηπάτηται.	δεῖξον	αὐτῇ ἐναργῶς ὅτι ἐξηπάτηται καὶ
[1, 28]	τί μέγα ἢ δεινόν; ἢ	δεῖξόν	μοι τί διαφέρει οἰκία ἀνθρώπου
[1, 4]	προκοπήν. καθάπερ εἰ ἀθλητῇ διελεγόμην	δεῖξόν	μοι τοὺς ὤμους’ εἶτα ἔλεγεν
[1, 29]	θεῷ φίλον, ταύτῃ γινέσθω’ ἀλλὰ	δεῖξον	ὅτι χείρονα ἔχων δόγματα κρατεῖ
[1, 11]	ἢ οἵ γε πλεῖστοι ἁμαρτάνομεν.	δεῖξον	οὖν μοι σύ, πῶς κατὰ
[1, 11]	ἔφη· ἀλλὰ σύ μοι μᾶλλον	δεῖξον,	πῶς οὐκ ἔστι κατὰ φύσιν
[1, 4]	προκόπτεις; Σὺ οὖν ἐνταῦθά μοι	δεῖξόν	σου τὴν προκοπήν. καθάπερ εἰ
[1, 18]	αὐτοῖς ἢ ἐλεεῖν αὐτούς; ἀλλὰ	δεῖξον	τὴν πλάνην καὶ ὄψει πῶς
[1, 6]	μὲν καὶ ἀνδρείαν ἐγὼ σοὶ	δείξω	ὅτι ἀφορμὰς καὶ παρασκευὴν ἔχεις,
[1, 19]	ἐπιστρέφῃ; οὐκ ἐπιστρέφομαι. ἐγώ σοι	δείξω	ὅτι κύριός εἰμι. πόθεν σύ;
[1, 17]	ἐνταῦθα ἐν τοῖς σπλάγχνοις γέγραπται.	δείξω	σοι αὐτὸ πρῶτον ἐπὶ τοῦ
[1, 9]	καὶ τὰ τούτου κτήματα. ἄφες	δείξωμεν	αὐτοῖς, ὅτι οὐδενὸς ἔχουσιν ἐξουσίαν’
[1, 25]	ἐγὼ οὐ δύναμαι παρὰ τούτῳ	δειπνεῖν,	ἵν´ αὐτοῦ ἀνέχομαι καθ´ ἡμέραν
[1, 25]	ἄρχομαι πολιορκεῖσθαι" ἄλλος λέγει ἐγὼ	δειπνῆσαι	θέλω μᾶλλον καὶ ἀκούειν αὐτοῦ
[1, 16]	καὶ κοίτη καὶ τὸ μὴ	δεῖσθαι	ὑποδημάτων, μὴ ὑποστρωμάτων, μὴ ἐσθῆτος,
[1, 29]	μὴ σύρωμαι; ἵνα, ἄν με	δέκα	περισπάσαντες εἰς τὸ δεσμωτήριον ἐμβάλωσιν,
[1, 29]	τὰ ὄντα. νικῶσιν τοίνυν οἱ	δέκα	τὸν ἕνα ἐν τούτῳ, ἐν
[1, 29]	τοῦ χείρονος. κρείττονές εἰσιν οἱ	δέκα	τοῦ ἑνός. πρὸς τί; πρὸς
[1, 7]	τις ὅτι ποιήσω σε δυνατοῦ	δεξάμενον	ὑπόθεσιν ἐπ´ ἀδύνατον ἀπαχθῆναι’ πρὸς
[1, 2]	ἀσύμφορον. διὰ τοῦτο μάλιστα παιδείας	δεόμεθα,	ὥστε μαθεῖν τοῦ εὐλόγου καὶ
[1, 29]	θεῷ καὶ προσέρχονται τοῖς ἐπιτρόποις	δεόμενοι	μονομαχῆσαι, ἐξ ὑμῶν δ´ οὐδεὶς
[1, 22]	Ἀγάμεμνον; οὐ δεῖ γενέσθαι τὰ	δέοντα	καὶ τὰ καλῶς ἔχοντα; δεῖ
[1, 22]	κακῶς ἐφαρμόζει τὴν πρόληψιν τοῦ	δέοντος.	πάλιν ὁ μὲν λέγει οὐκοῦν,
[1, 20]	θεωρεῖν ἑαυτήν. οἷον σκυτικὴ περὶ	δέρματα	ἀναστρέφεται, αὐτὴ δὲ παντελῶς ἀπήλλακται
[1, 16]	ἐκ γάλακτος τυρὸν καὶ ἐκ	δέρματος	ἔρια τίς ἐστιν ὁ πεποιηκὼς
[1, 20]	παντελῶς ἀπήλλακται τῆς ὕλης τῶν	δερμάτων·	διὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν αὑτῆς
[1, 30]	πυνθάνεται φυγὴν καὶ φυλακὴν καὶ	δεσμὰ	καὶ θάνατον καὶ ἀδοξίαν τί
[1, 9]	τοὺς θεοὺς συγγένειαν καὶ ὅτι	δεσμά	τινα ταῦτα προσηρτήμεθα τὸ σῶμα
[1, 9]	ἐληλύθαμεν, ἄφες λυθῆναί ποτε τῶν	δεσμῶν	τούτων τῶν ἐξηρτημένων καὶ βαρούντων.
[1, 29]	με δέκα περισπάσαντες εἰς τὸ	δεσμωτήριον	ἐμβάλωσιν, μὴ ἐμβληθῶ; ἄλλο οὖν
[1, 29]	δόγματα; ἰδοὺ σύρῃ εἰς τὸ	δεσμωτήριον,	ἰδοὺ μέλλεις τραχηλοκοπεῖσθαι’ καὶ ποίαν
[1, 29]	συρῇ ὑπὸ τῶν ἰσχυροτέρων εἰς	δεσμωτήριον	καὶ κώνειόν τις δῷ τῷ
[1, 4]	ἐστι θάνατος, τί φυγή, τί	δεσμωτήριον,	τί {νος} κώνειον, ἵνα δύνηται
[1, 29]	ἔστιν ἐκείνων, δι´ ἃ οἱ	δεσπόται	εἰσὶ φοβεροί, ποῖον ἔτι πρᾶγμα
[1, 9]	τοῦτο καὶ τοῦτο ὑπὸ τοῦ	δεσπότου’	κἀμοῦ πρὸς αὐτὸν ἀποκριναμένου ὅτι
[1, 9]	τίνι πεποιθότες ἐκεῖνοι ἀπαλλάττονται τῶν	δεσποτῶν;	τοῖς ἀγροῖς. ἢ τοῖς οἰκέταις
[1, 29]	ἐὰν δ´ ἐμαυτὸν ἀπολύσω τῶν	δεσποτῶν,	τοῦτ´ ἔστιν ἐκείνων, δι´ ἃ
[1, 18]	πρῶτον κλῆρον. τί οὖν τὸν	δεύτερον;	τί δ´ ἂν καῦμα ᾖ;
[1, 12]	πανήγυριν καὶ οὕτως πάντα εὐαρέστως	δέχεσθαι.	τίς οὖν ἡ κόλασις τοῖς
[1, 11]	ἡμᾶς σκοπεῖν εἰ φιλόστοργον. (Σκοπῶμεν	δή.	(Ἆρ´ οὖν σὺ μὲν ἐπειδὴ
[1, 7]	γυμνασία καὶ ἀναγκαία πέφηνεν. Ἀλλὰ	δὴ	ἔστιν ἐφ´ ὧν δεδώκαμεν ὑγιῶς
[1, 12]	οὕτως πῶς ὑγιὲς ἔσται; ἀλλὰ	δὴ	καὶ ὄντων καὶ ἐπιμελομένων εἰ
[1, 7]	ἐπὶ τῆς παραχωρήσεως αὐτῶν. καὶ	δὴ	μενόντων μὲν αὐτῶν εἰς τέλος
[1, 11]	{Πεί{ ς} θεις, ἔφη. (Οἷα	δὴ	τὰ αἴτια ἐφ´ ἑκάστου, τοιαῦτα
[1, 11]	ὅς· Τίνα τρόπον; οὐ γὰρ	δὴ	τούτου γ´ ἕνεκα γαμοῦσιν ἄνθρωποι
[1, 17]	ἀδιάρθρωτον εἶναι, ὑπὸ τίνος διαρθρωθῇ;	δῆλον	γὰρ ὅτι ἢ ὑφ´ αὑτοῦ
[1, 9]	γεννηθέν σου τὸ σωμάτιον; ἢ	δῆλον	ὅτι ἀπὸ τοῦ κυριωτέρου καὶ
[1, 26]	βουλόμεθα τηρῆσαι τὸ κατὰ φύσιν,	δῆλον	ὅτι ἐν παντὶ στοχαστέον τοῦ
[1, 6]	ἐποίει μηδενὸς τοιούτου γεγονότος; ἢ	δῆλον	ὅτι ἐντετυλιγμένος ἂν ἐκάθευδεν; οὐκοῦν
[1, 2]	ὑπὲρ τῆς ἀγέλης πάσης; ἢ	δῆλον	ὅτι εὐθὺς ἅμα τῷ τὴν
[1, 1]	ἐστιν; αὐτὸ γὰρ οὐ λέγει.	δῆλον	ὅτι ἡ χρηστικὴ δύναμις ταῖς
[1, 8]	ἀτελὴς συλλογισμός ἐστι τὸ ἐνθύμημα,	δῆλον	ὅτι ὁ περὶ τὸν τέλειον
[1, 25]	γὰρ {ἐμ} αὐτὸς κατ´ ἐμαυτοῦ	δηλῶ,	τίνι ἁλωτός εἰμι. ὡς ὁ
[1, 19]	τι ἢ τὰ προαιρετικά. Ἠξίωται	δημαρχίας.	πάντες οἱ ἀπαντῶντες συνήδονται· ἄλλος
[1, 25]	ἐμὲ ἔξεστιν. διὰ τοῦτο ὁ	Δημήτριος	εἶπεν τῷ Νέρωνι ἀπειλεῖς μοι
[1, 20]	τελευταῖα τῇ ἀκοῇ· ῥήξας τὸ	δηνάριον	τῷ ψόφῳ προσέχει καὶ οὐχ
[1, 4]	ὅτι ὅλον τὸ βιβλίον πέντε	δηναρίων	ἐστίν; ὁ οὖν ἐξηγούμενος αὐτὸ
[1, 4]	πλείονος ἄξιός ἐστιν ἢ πέντε	δηναρίων;	μηδέποτε οὖν ἀλλαχοῦ τὸ ἔργον
[1, 29]	ἑνός. πρὸς τί; πρὸς τὸ	δῆσαι,	πρὸς τὸ ἀποκτεῖναι, πρὸς τὸ
[1, 18]	τὸν τράχηλον. τί οὖν οὐ	δήσει	οὐδ´ ἀφελεῖ; τὴν προαίρεσιν. διὰ
[1, 18]	αἱ κτήσεις. Ἀλλ´ ὁ τύραννος	δήσει.	τί; τὸ σκέλος. ἀλλ´ ἀφελεῖ.
[1, 1]	λέγεις; ἐμέ; τὸ σκέλος μου	δήσεις,	τὴν προαίρεσιν δὲ οὐδ´ ὁ
[1, 19]	λέγει εἴ σοι λυσιτελέστερον φαίνεται,	δῆσον’	οὐκ ἐπιστρέφῃ; οὐκ ἐπιστρέφομαι. ἐγώ
[1, 1]	γὰρ ἐπ´ ἐμοί ἐστιν. ἀλλὰ	δήσω	σε. ἄνθρωπε. τί λέγεις; ἐμέ;
[1, 29]	λέγω τίνι ἀπειλεῖ; ἂν λέγῃ	δήσω	σε’ φημὶ ὅτι ταῖς χερσὶν
[1, 19]	γὰρ ὁ τύραννος εἴπῃ τινὶ	δήσω	σου τὸ σκέλος’ ὁ μὲν
[1, 29]	τῶν δεσποτῶν, τοῦτ´ ἔστιν ἐκείνων,	δι´	ἃ οἱ δεσπόται εἰσὶ φοβεροί,
[1, 9]	τι, ᾐσθάνετ´ ἄν, ὅτι ἄλλος	δι´	ἄλλον οὐ δυστυχεῖ. ~Πρὸς τοὺς
[1, 28]	οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἀπώλλυντο; οὐδαμῶς·	δι´	ἀλλότριον γὰρ ἔργον πταίει οὐδείς·
[1, 17]	τῶν θεῶν, οὐδὲ τῶν σπλάγχνων	δι´	αὐτά, ἀλλ´ ὅτι δι´ ἐκείνων
[1, 19]	ἀνάγκη, ἐὰν ἀπαίδευτος ᾖ, πεφυσῆσθαι	δι´	αὐτό. εὐθὺς ὁ τύραννος λέγει
[1, 9]	καὶ ἀναπαύοντες καὶ καθαίροντες, εἶτα	δι´	αὐτὸ συμπεριφερόμενοι τοῖσδε καὶ τοῖσδε.
[1, 17]	οὐδὲ γὰρ Χρυσίππου χρείαν ἔχομεν	δι´	αὐτόν, ἀλλ´ ἵνα παρακολουθήσωμεν τῇ
[1, 17]	φύσει. οὐδὲ γὰρ τοῦ θύτου	δι´	αὐτόν, ἀλλ´ ὅτι δι´ ἐκείνου
[1, 4]	ἀποφαίνομεν. οὗτος’ φησίν, ἤδη καὶ	δι´	αὑτοῦ δύναται Χρύσιππον ἀναγιγνώσκειν’ εὖ,
[1, 6]	προστίθεμεν καὶ συντίθεμεν τάδε τινὰ	δι´	αὐτῶν καὶ νὴ Δία μεταβαίνομεν
[1, 16]	μάλιστα πρεπόντως ἐδύνατο; οὐ διέκρινεν	δι´	αὐτῶν τὸ ἄρρεν καὶ τὸ
[1, 17]	θύτου δι´ αὐτόν, ἀλλ´ ὅτι	δι´	ἐκείνου κατανοήσειν οἰόμεθα τὰ μέλλοντα
[1, 17]	σπλάγχνων δι´ αὐτά, ἀλλ´ ὅτι	δι´	ἐκείνων σημαίνεται, οὐδὲ τὸν κόρακα
[1, 12]	μοι γενέσθαι πεπηρωμένον. ἀνδράποδον, εἶτα	δι´	ἓν σκελύδριον τῷ κόσμῳ ἐγκαλεῖς;
[1, 12]	πρὸς τὴν χρῆσιν αὐτῶν; τοιαύτη,	δι´	ἧς ἐκεῖνοι μὲν ποιήσουσι τὰ
[1, 15]	δ´ ἀνθρώπου καρπὸν θέλεις οὕτως	δι´	ὀλίγου καὶ εὐκόλως κτήσασθαι; μηδ´
[1, 27]	αἴσθησις γίνεται, {π{ ρ} ότερον	δι´	ὅλων ἢ ἀπὸ μέρους, ἴσως
[1, 5]	οὐ ῥᾴδιόν ἐστιν εὑρεῖν λόγον,	δι´	οὗ μεταπείσει τις αὐτόν. τοῦτο
[1, 17]	τὸ τῶν ἄλλων κριτήριον καὶ	δι´	οὗ τἆλλα καταμανθάνεται μὴ καταμεμαθηκότες
[1, 4]	ἐξήνεγκαν καρπὸν ἐν ἀνθρωπίνῃ διανοίᾳ,	δι´	οὗ τὴν ἀλήθειαν τὴν περὶ
[1, 16]	ὅτι ἡμῖν παρέσχεν ὄργανα ταῦτα	δι´	ὧν τὴν γῆν ἐργασόμεθα· μέγας
[1, 7]	ἐρωτήσει καὶ ἀποκρίσει καὶ νὴ	Δία	ἀνεξαπάτητός τε καὶ ἀσόφιστος; ἀλλὰ
[1, 23]	διὰ ταῦτα εἰς λύπας ἐμπέσῃ;	διὰ	γὰρ τὸν μῦν τὸν ἔσω
[1, 12]	ἐστὶν ἐξ αὐτῶν καὶ νὴ	Δία	γε καὶ εἰς ἐμέ, πῶς
[1, 5]	οὐδὲν ἡμῖν μέλει. καὶ νὴ	Δία	ἐπὶ αὐτῆς τῆς ψυχῆς ἂν
[1, 22]	ἔτι δυνήσομαι τὸ πρὸς τὸν	Δία	καθῆκον; εἰ γὰρ βλάπτομαι καὶ
[1, 16]	τῷ θεῷ. καίτοι νὴ τὸν	Δία	καὶ τοὺς θεοὺς ἓν τῶν
[1, 27]	καὶ ὃν δύναμαι λοιδορῶ, τὸν	Δία	καὶ τοὺς θεοὺς τοὺς ἄλλους·
[1, 5]	πῶς ἔτι χρήσηταί τις αὐτῷ	διὰ	λόγου; Ἀπολιθώσεις δ´ εἰσὶ διτταί·
[1, 6]	τινὰ δι´ αὐτῶν καὶ νὴ	Δία	μεταβαίνομεν ἀπ´ ἄλλων ἐπ´ ἄλλα
[1, 4]	ἀνθρώπων πάθη τεθαυμακότων τὰ ἐκτὸς	διὰ	μέτρου τοιοῦδ´ ἐπιδεικνύμενα; εἰ γὰρ
[1, 17]	σε ἤδη κατορθοῦν. ἀλλὰ νὴ	Δία	οὐ παρακολουθῶ τῷ βουλήματι τῆς
[1, 13]	τοῦ σαυτοῦ, ὃς ἔχει τὸν	Δία	πρόγονον, ὥσπερ υἱὸς ἐκ τῶν
[1, 17]	τῆς φύσεως. τί οὖν; αὐτὸς	διὰ	σεαυτοῦ παρακολουθεῖς; καὶ τίνος ἔτι
[1, 23]	σοφῷ τεκνοτροφεῖν; τί φοβῇ μὴ	διὰ	ταῦτα εἰς λύπας ἐμπέσῃ; διὰ
[1, 17]	σὴν καὶ τὴν τοῦ θεοῦ.	διὰ	ταύτην τὴν μαντείαν ἔρχομαι ἐπὶ
[1, 3]	οὖν ἀφεὶς ἐκεῖνο τούτοις προστέτηκας;	Διὰ	ταύτην τὴν συγγένειαν οἱ μὲν
[1, 11]	στερχθῆναι ὑπὸ τῶν σαυτοῦ, ὥστε	διὰ	τὴν ἄγαν αὐτῶν φιλοστοργίαν ἀεὶ
[1, 2]	ἁπλῶς ἄλλου τινὸς τῆς ἐπιμελείας	διὰ	τὴν ἀπόγνωσιν τῶν ἄκρων ἀφιστάμεθα.
[1, 26]	τὰ μουσικά; τὰ βιωτικὰ οὖν	διὰ	τὴν ὀργήν σου δοκεῖς ὅτι
[1, 11]	καὶ ἀβοήθητον ἀπολειφθῆναι τὸ παιδίον	διὰ	τὴν πολλὴν φιλοστοργίαν τῶν γονέων
[1, 9]	δακρύοις; τίς ἔτι κολακείας ἀφορμή;	διὰ	τί ἄλλος ἄλλῳ φθονήσει; διὰ
[1, 23]	ἔστι πρὸς τὰ ἔγγονα φιλοστοργία;	διὰ	τί ἀποσυμβουλεύεις τῷ σοφῷ τεκνοτροφεῖν;
[1, 9]	ἢ Κορίνθιος, ἀλλ´ ὅτι κόσμιος;	διὰ	τί γὰρ λέγεις Ἀθηναῖον εἶναι
[1, 9]	τί μὴ υἱὸν τοῦ θεοῦ;	διὰ	τί δὲ φοβηθήσεταί τι τῶν
[1, 10]	τὸ ζῷον; μὴ γένοιτο. ἀλλὰ	διὰ	τί ἡμεῖς οὐκ ἐσμὲν πρακτικοί;
[1, 9]	συναναστροφῆς κατὰ τὸν λόγον ἐπιπεπλεγμένα’	διὰ	τί μὴ εἴπῃ {τις} αὑτὸν
[1, 9]	μὴ εἴπῃ {τις} αὑτὸν κόσμιον;	διὰ	τί μὴ υἱὸν τοῦ θεοῦ;
[1, 28]	ὑπάρχει συγκατατίθεσθαι οὐχ οἷόν τε.	διὰ	τί; ὅτι ἡ φύσις αὕτη
[1, 2]	τραγῴδει, ἐγὼ δ´ οὐ τραγῳδήσω.	διὰ	τί; ὅτι σὺ σεαυτὸν ἡγῇ
[1, 2]	προσήκει, Σωκράτει καὶ τοῖς τοιούτοις.	(Διὰ	τί οὖν, εἰ πρὸς τοῦτο
[1, 18]	ν. ἀ̣ λλως̣ χαλεπὸς εἶ.	διὰ	τί οὖν χαλεπαίνομεν; ὅτι τὰς
[1, 9]	διὰ τί ἄλλος ἄλλῳ φθονήσει;	διὰ	τί πολλὰ κεκτημένους θαυμάσει ἢ
[1, 2]	ἔφη Κατάβηθι’ πυθομένου δ´ αὐτοῦ	Διὰ	τί σὺ οὐ καταβαίνεις; ἔφη
[1, 7]	μὴ διαπίπτειν ἀρκεῖ τοῦτο ἀκοῦσαι,	διὰ	τί τὰς μὲν δοκίμους δραχμὰς
[1, 28]	τοῦ Ἀχιλλέως, ἵν´ ἐκεῖνοι μὲν	διὰ	τὸ ἀκολουθῆσαι τοῖς φαινομένοις τοιαῦτα
[1, 19]	εἶχέν τινα Ἐπαφρόδιτος σκυτέα, ὃν	διὰ	τὸ ἄχρηστον εἶναι ἐπώλησεν. εἶτα
[1, 9]	ἔχειν τινὰ ἐφ´ ἡμῖν ἐξουσίαν	διὰ	τὸ σωμάτιον καὶ τὰ τούτου
[1, 11]	ὅ τις αὑτῷ προσῆκον οἴεται	διὰ	τὸ φιλόστοργος εἶναι, τοῦτο τοῖς
[1, 18]	ὅτι οὐχ ὑπάρχει καὶ νὴ	Δία	τοῦ ἐπισχεῖν τὸ παθεῖν ὅτι
[1, 2]	πιπράσκεις· ἄλλοι γὰρ ἄλλων πιπράσκουσιν.	Διὰ	τοῦτο Ἀγριππῖνος Φλώρῳ σκεπτομένῳ, εἰ
[1, 6]	θεατήν, ἀλλὰ καὶ ἐξηγητὴν αὐτῶν.	διὰ	τοῦτο αἰσχρόν ἐστι τῷ ἀνθρώπῳ
[1, 1]	βαρούμεθα ὑπ´ αὐτῶν καὶ καθελκόμεθα.	διὰ	τοῦτο, ἂν ἄπλοια ᾖ, καθήμεθα
[1, 29]	γὰρ ἔχουσι τὰ ἄλλα ἀμφότεροι.	διὰ	τοῦτο ἂν ἀφέλῃ τις αὐτοῦ
[1, 1]	θέλεις μελετᾶν ἀρκεῖσθαι τῷ δεδομένῳ;	Διὰ	τοῦτο γὰρ Ἀγριππῖνος τί ἔλεγεν;
[1, 17]	ἐρῶ σοι ἀλλ´ ἐπείγει μᾶλλον’	διὰ	τοῦτο γὰρ οἶμαι {προ{ ς}
[1, 28]	τοὺς κανόνας, φέρε τὰς προλήψεις.	Διὰ	τοῦτο γὰρ οὐκ ἔστιν ἱκανῶς
[1, 16]	μεγαλοπρεπέστερον τῆς χαίτης τῶν λεόντων.	διὰ	τοῦτο ἔδει σῴζειν τὰ σύμβολα
[1, 26]	ἐνθάδε πλοῦτοι ἐκεῖ παίγνια δοκοῦσιν.	διὰ	τοῦτο ἐκεῖ δύσκολον κρατῆσαι τῶν
[1, 6]	ἡμῶν δὲ παρακολουθούντων τῇ χρήσει.	διὰ	τοῦτο ἐκείνοις μὲν ἀρκεῖ τὸ
[1, 26]	καταπίνειν σύνταξιν ἀγοράσαντες ἐπιβάλλονται ἐσθίειν.	διὰ	τοῦτο ἐμοῦσιν ἢ ἀπεπτοῦσιν· εἶτα
[1, 25]	σοι γένοιτο. ταῦτα ἐμελέτα Σωκράτης,	διὰ	τοῦτο ἓν ἔχων πρόσωπον ἀεὶ
[1, 20]	γίνεται καὶ τῆς ἐναντίας θεωρητική;	διὰ	τοῦτο ἔργον τοῦ φιλοσόφου τὸ
[1, 29]	ὁ κλέπτης τοῦ μὴ κλέπτου.	διὰ	τοῦτο κἀγὼ τὸν λύχνον ἀπώλεσα,
[1, 29]	νικῆσαι δύναται, πλὴν αὐτὴ ἑαυτήν.	διὰ	τοῦτο καὶ ὁ τοῦ θεοῦ
[1, 2]	ἄλλῳ καὶ συμφέρον καὶ ἀσύμφορον.	διὰ	τοῦτο μάλιστα παιδείας δεόμεθα, ὥστε
[1, 25]	οὐδενὶ οὐδὲν εἰς ἐμὲ ἔξεστιν.	διὰ	τοῦτο ὁ Δημήτριος εἶπεν τῷ
[1, 20]	καὶ αὐτὴ ἐγγράμματος φωνή; οὐδαμῶς.	διὰ	τοῦτο οὐ δύναται θεωρεῖν ἑαυτήν.
[1, 20]	ἀπήλλακται τῆς ὕλης τῶν δερμάτων·	διὰ	τοῦτο οὐκ ἔστιν αὑτῆς θεωρητική.
[1, 18]	δήσει οὐδ´ ἀφελεῖ; τὴν προαίρεσιν.	διὰ	τοῦτο παρήγγελλον οἱ παλαιοὶ τὸ
[1, 29]	τι οὖν ἐκείνῳ λέγει ὅτι	διὰ	τοῦτο τὰς γυναῖκας ἀπελύσαμεν’ ἀλλὰ
[1, 23]	στέργειν μηδὲ φροντίζειν ἐπ´ αὐτῷ.	διὰ	τοῦτο φησὶν οὐδὲ πολιτεύσεσθαι τὸν
[1, 17]	κορώνην, ἀλλὰ τὸν θεὸν σημαίνοντα	διὰ	τούτων. Ἔρχομαι τοίνυν ἐπὶ τὸν
[1, 6]	καὶ ἀφορμὰς πρὸς τὸ κοσμῆσαι	διὰ	τῶν ἀποβαινόντων ἐμαυτόν’ οὔ· ἀλλὰ
[1, 7]	δίδοται. ἀλλ´ ὅτι οὐ συμβαίνει	διὰ	τῶν παρακεχωρημένων’ ἀλλ´ οὐδὲ τοῦτο
[1, 18]	μικρῶν καὶ ἀπ´ ἐκείνων ἀρχομένους	διαβαίνειν	ἐπὶ τὰ μείζω. κεφαλὴν ἀλγῶ.
[1, 1]	κέκτηται τὸ θεωρητικόν; μέχρι τοῦ	διαγνῶναι	τὰ γράμματα. ἡ μουσική; μέχρι
[1, 1]	γράμματα. ἡ μουσική; μέχρι τοῦ	διαγνῶναι	τὸ μέλος. αὐτὴ οὖν αὑτὴν
[1, 11]	ποῖον ἂν κριτήριον παρεκαλοῦμεν πρὸς	διάγνωσιν	αὐτῶν; (Τὴν ὅρασιν, ἔφη. (Τί
[1, 9]	Ῥώμῃ ἱκανὴ παρέχειν ἐν ἀσφαλείᾳ	διάγοντας	καὶ ἀκαταφρονήτους καὶ δεδοικότας μηδ´
[1, 9]	ὕστερον δ´ ἐκπεπτωκὼς ἁπάντων καὶ	διάγων	ἐνταῦθα. κἀγὼ ἔγραψα ὑπὲρ αὐτοῦ
[1, 24]	ποῦ οἱ στέφανοι, ποῦ τὸ	διάδημα;	οὐδέν σε ὠφελοῦσιν οἱ δορυφόροι;
[1, 14]	καὶ ἀπὸ πάντων τινὰ ἴσχειν	διάδοσιν;	ἀλλὰ φωτίζειν οἷός τ´ ἐστὶν
[1, 12]	ὄντων καὶ ἐπιμελομένων εἰ μηδεμία	διάδοσις	εἰς ἀνθρώπους ἐστὶν ἐξ αὐτῶν
[1, 9]	οἰκήσεως καὶ ῥᾴδιος τοῖς οὕτω	διακειμένοις.	ποῖος γὰρ ἔτι τύραννος ἢ
[1, 5]	ψυχῆς ἂν μὲν ᾖ οὕτως	διακείμενος,	ὥστε μηδενὶ παρακολουθεῖν μηδὲ συνιέναι
[1, 9]	οὖν ἔτι ἄρξει τοῦ οὕτως	διακειμένου;	πῶς Σωκράτης εἶχεν πρὸς ταῦτα;
[1, 8]	φιλόσοφος; οὐ θέλεις αἰσθάνεσθαι καὶ	διακρῖναι	κατὰ τί οἱ ἄνθρωποι γίνονται
[1, 6]	παρακολουθεῖν ταῖς φαντασίαις καὶ ταύτας	διακρίνειν	δύνασθαι; τὸν δ´ ἄνθρωπον θεατὴν
[1, 20]	πρῶτον δοκιμάζειν τὰς φαντασίας καὶ	διακρίνειν	καὶ μηδεμίαν ἀδοκίμαστον προσφέρεσθαι. ὁρᾶτε
[1, 11]	κατὰ φύσιν καταμαθὼν τούτῳ προσχρώμενος	διακρινεῖς	τῶν ἐπὶ μέρους ἕκαστον. Ἐπὶ
[1, 1]	μουσικήν, γραμματικήν, τὰς ἄλλας δυνάμεις	διακρῖνον,	δοκιμάζον τὰς χρήσεις αὐτῶν καὶ
[1, 20]	ἐνταῦθα πολλὴν προσοχὴν εἰσφέρομεν εἰς	διάκρισιν	τῶν διαπλανᾶν δυναμένων, ἐπὶ δὲ
[1, 17]	ἀπαρκεῖ ὅτι τῶν ἄλλων ἐστὶ	διακριτικὰ	καὶ ἐπισκεπτικὰ καὶ ὡς ἄν
[1, 18]	μελάνων, ἀλλὰ τὴν γνώμην τὴν	διακριτικὴν	τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν
[1, 7]	ἢ δύναμιν δοκιμαστικήν τε καὶ	διακριτικὴν	τῶν δοκίμων τε καὶ ἀδοκίμων
[1, 18]	ἀποτετυφλωμένον οὐ τὴν ὄψιν τὴν	διακριτικὴν	τῶν λευκῶν καὶ μελάνων, ἀλλὰ
[1, 7]	ἀλλ´ ἀνάγκη δοκιμαστικὸν γενέσθαι καὶ	διακριτικὸν	τοῦ ἀληθοῦς καὶ τοῦ ψεύδους
[1, 17]	πρῶτον τί ἐστι μόδιος μηδὲ	διαλάβωμεν	πρῶτον τί ἐστι ζυγός, πῶς
[1, 17]	μέτρου ἐπίσκεψιν. ἂν δὲ μὴ	διαλάβωμεν	πρῶτον τί ἐστι μόδιος μηδὲ
[1, 17]	οἶδα πότερον ἀληθῶς ἢ ψευδῶς	διαλέγῃ’	κἄν τι κατ´ ἀμφίβολον φωνὴν
[1, 5]	φαντασία ἐκείνης; οὐδέν’ ἔτι τούτῳ	διαλέγομαι;	καὶ ποῖον αὐτῷ πῦρ ἢ
[1, 7]	ἐπὶ τοῦ δανείου καὶ μὴ	διαλελύσθαι	αὐτό, οὕτως οὐκ ἀρκεῖ πρὸς
[1, 9]	σε ἐπὶ τούτοις, ὅπως μηκέτι	διαλέξῃ	τούτους τοὺς λόγους οὓς μέχρι
[1, 15]	πῶς ἂν ἐκείνου καὶ μὴ	διαλλασσομένου	κατὰ φύσιν ἔχοιμι, Οὐδέν, ἔφη,
[1, 9]	ταπεινοὺς μηδ´ ἀγεννεῖς τινας διαλογισμοὺς	διαλογιεῖσθε	αὐτοὶ περὶ ἑαυτῶν, ἀλλὰ μή
[1, 9]	μηδὲ ταπεινοὺς μηδ´ ἀγεννεῖς τινας	διαλογισμοὺς	διαλογιεῖσθε αὐτοὶ περὶ ἑαυτῶν, ἀλλὰ
[1, 14]	μυρίων πραγμάτων κινεῖσθαι, ἅμα δὲ	διανοητικῶς,	ἅμα δὲ συγκαταθετικῶς, τοῖς δ´
[1, 4]	τοιοῦτον ἐξήνεγκαν καρπὸν ἐν ἀνθρωπίνῃ	διανοίᾳ,	δι´ οὗ τὴν ἀλήθειαν τὴν
[1, 26]	τί οὖν, ἔφη, μὴ δυναμένῃ	διανοίᾳ	συμπεπλεγμένου ἐπικρίσει παρακολουθεῖν ἔπαινον πιστεύομεν,
[1, 6]	μέν· ἡ δὲ τοιαύτη τῆς	διανοίας	κατασκευή, καθ´ ἣν οὐχ ἁπλῶς
[1, 28]	ἡ φύσις αὕτη ἐστὶ τῆς	διανοίας	τοῖς μὲν ἀληθέσιν ἐπινεύειν, τοῖς
[1, 9]	ὡς αἰδοῖα, οὕτω περὶ αὑτῶν	διανοούμεθα,	ὅτι φοβούμεθα, ὅτι ἐπιθυμοῦμεν· τοὺς
[1, 2]	ταῖς σκέψεσιν. ἄγε οὖν, Ἐπίκτητε,	διαξύρησαι.	ἂν ὦ φιλόσοφος, λέγω οὐ
[1, 2]	ἂν ὦ φιλόσοφος, λέγω οὐ	διαξυρῶμαι’	ἀλλ´ ἀφελῶ σου τὸν τράχηλον.
[1, 7]	βουλομένῳ ἐν χρήσει νομίσματος μὴ	διαπίπτειν	ἀρκεῖ τοῦτο ἀκοῦσαι, διὰ τί
[1, 20]	προσοχὴν εἰσφέρομεν εἰς διάκρισιν τῶν	διαπλανᾶν	δυναμένων, ἐπὶ δὲ ταλαιπώρου ἡγεμονικοῦ
[1, 7]	παρακολουθήσειν μηδ´ ὑπὸ τῶν σοφιζομένων	διαπλανηθήσεσθαι	ὡς ἀποδεικνυόντων; οὐκοῦν ἐλήλυθεν ἡμῖν
[1, 2]	ἱμάτιον; τί γὰρ ἄλλο ἢ	διαπρέπει	ἐν αὐτῷ ὡς πορφύρα καὶ
[1, 17]	μὴ ἀδιάρθρωτον εἶναι, ὑπὸ τίνος	διαρθρωθῇ;	δῆλον γὰρ ὅτι ἢ ὑφ´
[1, 17]	λογικά. Ἐπειδὴ λόγος ἐστὶν ὁ	διαρθρῶν	καὶ ἐξεργαζόμενος τὰ λοιπά, ἔδει
[1, 17]	εἰ λόγος, ἐκεῖνον πάλιν τίς	διαρθρώσει;	εἰ γὰρ αὐτὸς ἑαυτόν, δύναται
[1, 17]	φωνὴν εἴπω καὶ λέγῃς μοι	διάστιξον’	οὐκ ἔτι ἀνέξομαί σου, ἀλλ´
[1, 14]	καὶ μνήμας ἀπὸ μυρίων πραγμάτων	διασῴζεις·	ὁ δὲ θεὸς οὐχ οἷός
[1, 25]	ἐντολὴν ἔχων ἐκεῖθεν ἐλήλυθας, ποῖον	διάταγμα;	τὰ σὰ τήρει ἐκ παντὸς
[1, 12]	κοινωνοὺς ἔδωκεν. Ταύτης οὖν τῆς	διατάξεως	μεμνημένους ἔρχεσθαι δεῖ ἐπὶ τὸ
[1, 12]	γίνεται; ὡς διέταξεν αὐτὰ ὁ	διατάσσων.	διέταξε δὲ θέρος εἶναι καὶ
[1, 12]	δυσαρεστήσεις τοῖς ὑπὸ τοῦ Διὸς	διατεταγμένοις,	ἃ ἐκεῖνος μετὰ τῶν Μοιρῶν
[1, 18]	φύσιν ἐπὶ τοῖς ἀλλοτρίοις κακοῖς	διατίθεσθαι,	ἐλέει αὐτὸν μᾶλλον ἢ μίσει·
[1, 6]	ταῦτα ἱκανὰ κινῆσαί τινας καὶ	διατρέψαι	πρὸς τὸ ἀπολιπεῖν τὸν τεχνίτην;
[1, 28]	ῥάβδων καὶ πηλοῦ. Οὐδενὶ οὖν	διαφέρει	ἄνθρωπος πελαργοῦ; (Μὴ γένοιτο· ἀλλὰ
[1, 5]	φαντάζωμαι, ὅτι ἐγρήγορα’ οὐδὲν οὖν	διαφέρει	αὕτη ἡ φαντασία ἐκείνης; οὐδέν’
[1, 28]	τούτοις οὐ διαφέρει. (Τίνι οὖν	διαφέρει;	(Ζήτει καὶ εὑρήσεις, ὅτι ἄλλῳ
[1, 28]	στρεβλά, οὐκ εἰκῇ· ἁπλῶς ὅπου	διαφέρει	ἡμῖν γνῶναι τὸ κατὰ τὸν
[1, 28]	δεινόν; ἢ δεῖξόν μοι τί	διαφέρει	οἰκία ἀνθρώπου καὶ νεοσσιὰ πελαργοῦ
[1, 28]	(Ζήτει καὶ εὑρήσεις, ὅτι ἄλλῳ	διαφέρει.	ὅρα μὴ τῷ παρακολουθεῖν οἷς
[1, 28]	(Μὴ γένοιτο· ἀλλὰ τούτοις οὐ	διαφέρει.	(Τίνι οὖν διαφέρει; (Ζήτει καὶ
[1, 20]	προσοχῆς μουσικὸς γίνεται. οὕτως ὅπου	διαφέρειν	οἰόμεθα τὸ πλανᾶσθαι τοῦ μὴ
[1, 8]	τὸν νέον τὸν ἐν τούτοις	διαφέροντα,	ὅτι οὐ δεῖ προσθήκην αὐτὸν
[1, 28]	τὰ ὀρθὰ καθαιρῆται, ὅταν ἐκεῖνα	διαφθείρηται.	(Ὅταν οὖν γυναῖκες ἄγωνται καὶ
[1, 28]	καὶ περιτετειχισμένον μένῃ καὶ μὴ	διαφθείρηται	τὸ αἰδῆμον μηδὲ τὸ πιστὸν
[1, 28]	κακὸν καὶ ἀγαθόν; ὅπου ἡ	διαφορά.	ἂν σῴζηται τοῦτο καὶ περιτετειχισμένον
[1, 6]	ἑαυτῶν. ὧν γὰρ αἱ κατασκευαὶ	διάφοροι,	τούτων καὶ τὰ ἔργα καὶ
[1, 26]	τί μοι ἐγκαλεῖς; εἰ δὲ	διδακτόν,	δίδασκε· εἰ δὲ σὺ μὴ
[1, 26]	μὲν οὐδὲ μαθητόν ἐστιν οὐδὲ	διδακτόν,	τί μοι ἐγκαλεῖς; εἰ δὲ
[1, 28]	κακά; (Πόθεν τοῦτο προσδοξάζεις; κἀμὲ	δίδαξον.	(Οὔ· ἀλλὰ πόθεν σὺ λέγεις
[1, 9]	ἔδει τὸν ἀγῶνα ἀγωνίζεσθαι τὸν	διδάσκαλον	ὑμῶν καὶ παιδευτήν, εἴ τις
[1, 26]	μοι ἐγκαλεῖς; εἰ δὲ διδακτόν,	δίδασκε·	εἰ δὲ σὺ μὴ δύνασαι,
[1, 29]	βασιλέων; (Μὴ γένοιτο. τίς ἡμῶν	διδάσκει	ἀντιποιεῖσθαι πρὸς αὐτούς, ὧν ἐκεῖνοι
[1, 29]	μέλει; Ὑμεῖς οὖν οἱ φιλόσοφοι	διδάσκετε	καταφρονεῖν τῶν βασιλέων; (Μὴ γένοιτο.
[1, 12]	τὸ Δίωνος ὄνομα; οὔ· ἀλλὰ	διδάσκομαι	θέλειν, ὡς δεῖ γράφεσθαι. τί
[1, 26]	ὡς πρὸς τὸ ἀκολουθῆσαι τοῖς	διδασκομένοις,	ἐπὶ δὲ τῶν βιωτικῶν πολλὰ
[1, 5]	δύναμιν οὔτε παρὰ τὴν τοῦ	διδάσκοντος	ἀσθένειαν, ἀλλ´ ὅταν ἀπαχθεὶς ἀπολιθωθῇ,
[1, 7]	ὡμολογημένα’ καὶ μὴν οὐδὲ τοῦτο	δίδοται.	ἀλλ´ ὅτι οὐ συμβαίνει διὰ
[1, 12]	ἀλλάξωμεν τὰς ὑποθέσεις (οὔτε γὰρ	δίδοται	ἡμῖν οὔτ´ ἄμεινον) ἀλλ´ ἵνα
[1, 12]	τοιούτων αὐτῶν ὄντων οὐδεμία σοι	δίδοται	μηχανή; εἶτ´ εἰ μὲν τὴν
[1, 7]	τῶν παρακεχωρημένων’ ἀλλ´ οὐδὲ τοῦτο	δίδοται.	τί οὖν ἐπὶ τούτων ποιητέον;
[1, 29]	ἢ ἐπ´ αὐτῷ; τίνα μαρτυρίαν	δίδως	τῷ θεῷ; ἐν δεινοῖς εἰμι,
[1, 29]	οὐδείς μου ἐπιστρέφεται, οὐδείς μοι	δίδωσιν	οὐδέν, πάντες ψέγουσιν, κακολογοῦσιν. ταῦτα
[1, 12]	ἐκείνους ἀλλάξαι; καὶ τίς ἡμῖν	δίδωσιν;	τί οὖν ἀπολείπεται ἢ τίς
[1, 16]	τάξιν ταύτην, ἐφ´ ὅσον ἂν	διδῶται,	καὶ ὑμᾶς ἐπὶ τὴν αὐτὴν
[1, 10]	καὶ εἰς αὐλὴν πάροδός τις	δίδωται,	ὅτι χαίρων καὶ τῷ θεῷ
[1, 10]	πολὺ δὲ πλέον, εἰ ἑώρων	διεγηγερμένους	καὶ συμπροθυμουμένους, προεθυμούμην ἂν συσπουδάζειν
[1, 11]	οὖν σὺ μὲν ἐπειδὴ φιλοστόργως	διέκεισο	πρὸς τὸ παιδίον, ὀρθῶς ἐποίεις
[1, 16]	ὡς μάλιστα πρεπόντως ἐδύνατο; οὐ	διέκρινεν	δι´ αὐτῶν τὸ ἄρρεν καὶ
[1, 4]	τὴν προκοπήν. καθάπερ εἰ ἀθλητῇ	διελεγόμην	δεῖξόν μοι τοὺς ὤμους’ εἶτα
[1, 9]	τοὺς λόγους οὓς μέχρι νῦν	διελέγου	μηδὲ παρενοχλήσεις ἡμῶν τοῖς νέοις
[1, 22]	καταλλήλως τῇ φύσει καὶ λοιπὸν	διελεῖν,	ὅτι τῶν ὄντων τὰ μέν
[1, 10]	ἢ ἐν ἡσυχίᾳ καὶ ἀταραξίᾳ	διεξαγαγεῖν	τὸ λοιπὸν τοῦ βίου· Πόσον
[1, 25]	μὴ λύειν; μέχρις ἂν κομψῶς	διεξάγηται.	ἐν Σατορναλίοις λέλογχεν βασιλεύς· ἔδοξε
[1, 6]	θεωρίαν καὶ παρακολούθησιν καὶ σύμφωνον	διεξαγωγὴν	τῇ φύσει. ὁρᾶτε οὖν, μὴ
[1, 9]	τροφῆς ἀπορεῖ τῆς οἰκείας οὔτε	διεξαγωγῆς	τῆς {καταλλήλου{ ς} καὶ κατὰ
[1, 7]	ὁ καλὸς καὶ ἀγαθὸς τὴν	διέξοδον	καὶ ἀναστροφὴν τὴν ἐν αὐτῇ
[1, 6]	τινες αὐτὸν περιστάσεις καὶ ὗλαι	διέσεισαν	καὶ ἐγύμνασαν; τί οὖν; αὑτῷ
[1, 29]	τὴν προαίρεσιν, στρεβλὰ δὲ καὶ	διεστραμμένα	κακήν. τοῦτον τὸν νόμον ὁ
[1, 12]	ὡς διέταξεν αὐτὰ ὁ διατάσσων.	διέταξε	δὲ θέρος εἶναι καὶ χειμῶνα
[1, 12]	γίνεται. πῶς δὲ γίνεται; ὡς	διέταξεν	αὐτὰ ὁ διατάσσων. διέταξε δὲ
[1, 12]	σου τὴν γένεσιν ὥρισεν καὶ	διέταξεν;	οὐκ {οἶσθα{ ς} ἡλίκον μέρος
[1, 25]	τοῦτο ἓν ἔχων πρόσωπον ἀεὶ	διετέλει.	ἡμεῖς δὲ θέλομεν πάντα μᾶλλον
[1, 25]	διηγουμένου, πῶς ἐν Μυσίᾳ ἐπολέμησεν·	διηγησάμην	σοι, ἀδελφέ, πῶς ἐπὶ τὸν
[1, 25]	ἵν´ αὐτοῦ ἀνέχομαι καθ´ ἡμέραν	διηγουμένου,	πῶς ἐν Μυσίᾳ ἐπολέμησεν· διηγησάμην
[1, 16]	ἐφ´ ἑαυτοῖς τὰ γένη τὰ	διῃρημένα.	Ταῦτα μόνα ἐστὶν ἔργα ἐφ´
[1, 14]	ὅτι ἴσην ἔχεις δύναμιν τῷ	Διί;	ἀλλ´ οὖν οὐδὲν ἧττον καὶ
[1, 22]	κακοῖς δαίμοσιν, ὡς πυρετῷ τῷ	Διί;	καὶ πῶς ἔτι Σωτὴρ καὶ
[1, 2]	ἐξετάσαι. κἀμὲ εἰπεῖν τὸ φαινόμενον	δίκαιον.	ἀλλ´ ἐὰν εἴπῃς, ἀποκτενῶ σε.
[1, 22]	ἡμῶν οὐ τίθησιν, ὅτι τὸ	δίκαιον	καλόν ἐστι καὶ πρέπον; πότ´
[1, 29]	θεοῦ νόμος κράτιστός ἐστι καὶ	δικαιότατος·	τὸ κρεῖσσον ἀεὶ περιγινέσθω τοῦ
[1, 29]	καὶ ἀνοσίου καὶ ἀδίκου καὶ	δικαίου;	Ὦ πολλῆς ἀδικίας τῶν πεπαιδευμένων.
[1, 17]	τοῦ ἐξηγουμένου; οὐδ´ αὐτοῦ Χρυσίππου	δικαίως,	εἰ μόνον ἐξηγεῖται τὸ βούλημα
[1, 13]	ἔστιν ἐσθίειν ἀρεστῶς θεοῖς, Εἰ	δικαίως	ἔστιν, ἔφη, καὶ εὐγνωμόνως καὶ
[1, 9]	ἐνταῦθα λῃσταὶ καὶ κλέπται καὶ	δικαστήρια	καὶ οἱ καλούμενοι τύραννοι δοκοῦντες
[1, 9]	ἢ ποῖος κλέπτης ἢ ποῖα	δικαστήρια	φοβερὰ τοῖς οὕτως παρ´ οὐδὲν
[1, 24]	πάντα εἰρήνης γέμει. πῶς, ὦ	Διόγενες;	ἰδού’ φησίν, μή τι βέβλημαι,
[1, 24]	ἐπέμπομεν’ Πρὸ σοῦ κατάσκοπος ἀποσταλεὶς	Διογένης	ἄλλα ἡμῖν ἀπήγγελκεν. λέγει ὅτι
[1, 12]	πῶς ἂν εὐαρεστοίην τῇ θείᾳ	διοικήσει	καὶ πῶς ἂν γενοίμην ἐλεύθερος;
[1, 9]	καὶ Κορίνθιον; ὁ τοίνυν τῇ	διοικήσει	τοῦ κόσμου παρηκολουθηκὼς καὶ μεμαθηκώς,
[1, 14]	σὺ μὲν περὶ τῆς θείας	διοικήσεως	καὶ περὶ ἑκάστου τῶν θείων,
[1, 10]	τίς ἐστιν ἡ τοῦ κόσμου	διοίκησις	καὶ ποίαν τινὰ χώραν ἐν
[1, 12]	τὴν αὑτοῦ γνώμην ὑποτέταχεν τῷ	διοικοῦντι	τὰ ὅλα καθάπερ οἱ ἀγαθοὶ
[1, 13]	ὅτι ἀδελφῶν φύσει, ὅτι τοῦ	Διὸς	ἀπογόνων; (Ἀλλ´ ὠνὴν αὐτῶν ἔχω,
[1, 12]	καὶ δυσαρεστήσεις τοῖς ὑπὸ τοῦ	Διὸς	διατεταγμένοις, ἃ ἐκεῖνος μετὰ τῶν
[1, 27]	ἐμὲ εἶναι Σαρπηδόνα τὸν τοῦ	Διός,	ἵν´ οὕτως γενναίως εἴπω ἀπελθὼν
[1, 25]	ὑποθήκας καὶ ἐντολὰς παρὰ τοῦ	Διὸς	ποίας ἔτι παρ´ ἐμοῦ θέλεις;
[1, 3]	ἂν δὲ γνῷς, ὅτι τοῦ	Διὸς	υἱὸς εἶ, οὐκ ἐπαρθήσῃ; νῦν
[1, 11]	τοῦτό με πεῖσον, ἔφη, σύ,	διότι	φυσικῶς, καὶ ἐγώ σε πείσω,
[1, 5]	διὰ λόγου; Ἀπολιθώσεις δ´ εἰσὶ	διτταί·	ἡ μὲν τοῦ νοητικοῦ ἀπολίθωσις,
[1, 24]	τί; φησίν. (Ἵνα Ὀλυμπιονίκης γένῃ·	δίχα	δ´ ἱδρῶτος οὐ γίγνεται. ἐμοὶ
[1, 24]	ἀπελεύσῃ πάλιν καὶ ὄψει ἀκριβέστερον	δίχα	τῆς δειλίας; Τί οὖν ποιήσω;
[1, 2]	τράχηλον ἀπετμήθη, εἰ ζῆν ἠδύνατο	δίχα	τοῦ τραχήλου. τοιοῦτόν ἐστι τὸ
[1, 22]	αὐτὸ περιστάσεως δεῖ μετιέναι καὶ	διώκειν;	τίς δ´ ἡμῶν οὐ τίθησιν,
[1, 11]	συστέλλεσθαι ἢ φεύγειν τινὰ ἢ	διώκειν,	τοῦθ´ ὅπερ καὶ νῦν ἐμοί
[1, 12]	βούλομαι γράφειν ὡς θέλω τὸ	Δίωνος	ὄνομα; οὔ· ἀλλὰ διδάσκομαι θέλειν,
[1, 29]	ἐξουσίαν δέδωκεν; ποῦ δύνασαι νικῆσαι	δόγμα	ἀλλότριον; προσάγων’ φησίν, αὐτῷ φόβον
[1, 11]	οὐδὲν ἄλλο αἰτιασόμεθα ἢ τὸ	δόγμα,	ἀφ´ οὗ αὐτὸ ἐπράξαμεν, κἀκεῖνο
[1, 17]	ἀποθανεῖν. πάλιν οὖν τὸ σὸν	δόγμα	σε ἠνάγκασεν, τοῦτ´ ἔστι προαίρεσιν
[1, 18]	τούτοις τὸ λοιπὸν πεποιθὼς τοῖς	δόγμασιν	ὀρθὸς περιπάτει, ἐλεύθερος, οὐχὶ τῷ
[1, 29]	δόγματα κρατεῖ τοῦ κρείττονος ἐν	δόγμασιν.	οὐ δείξεις· οὐδ´ ἐγγύς. νόμος
[1, 12]	μήκει οὐδ´ ὕψει κρίνεται, ἀλλὰ	δόγμασιν.	Οὐ θέλεις οὖν, καθ´ ἃ
[1, 19]	οἰκείωσις; Τί οὖν; ὅταν ὑπῇ	δόγματα	ἀλλόκοτα περὶ τῶν ἀπροαιρέτων {π}
[1, 19]	πλὴν ὑφ´ ἑαυτοῦ. ἀλλὰ τὰ	δόγματα	αὐτὸν ταράσσει. ὅταν γὰρ ὁ
[1, 11]	ἵππους ἢ κύνας, ἀλλὰ τὰ	δόγματα.	(Εὔχομαι, ἔφη. (Ὁρᾷς οὖν, ὅτι
[1, 25]	ἑαυτοὺς στενοχωροῦμεν, τοῦτ´ ἔστιν τὰ	δόγματα	ἡμᾶς θλίβει καὶ στενοχωρεῖ. ἐπεὶ
[1, 29]	φιλόσοφε, τί σε ὠφέληκε τὰ	δόγματα;	ἰδοὺ σύρῃ εἰς τὸ δεσμωτήριον,
[1, 29]	ἀλλὰ δεῖξον ὅτι χείρονα ἔχων	δόγματα	κρατεῖ τοῦ κρείττονος ἐν δόγμασιν.
[1, 29]	τὰ γὰρ περὶ τῶν ὑλῶν	δόγματα	ὀρθὰ μὲν ὄντα ἀγαθὴν ποιεῖ
[1, 29]	εἰσιν; ἂν ὁ μὲν ἔχῃ	δόγματα	ὀρθά, οἱ δὲ μή. τί
[1, 28]	τοῦτό ἐστι κατασκαφή, ὅταν τὰ	δόγματα	τὰ ὀρθὰ καθαιρῆται, ὅταν ἐκεῖνα
[1, 11]	πράττειν ἡμᾶς, ἀλλ´ ὑπολήψεις καὶ	δόγματα.	Τοῦτό σε πείθω ἢ οὐχί;
[1, 3]	ἑξῆς ἐπέλθοι. Εἴ τις τῷ	δόγματι	τούτῳ συμπαθῆσαι κατ´ ἀξίαν δύναιτο,
[1, 29]	μοι. ναί· ἀλλὰ καὶ τῶν	δογμάτων	ἄρχειν θέλω. καὶ τίς σοι
[1, 11]	ἄρα θέλεις ἐπίσκεψιν τῶν σαυτοῦ	δογμάτων	ποιεῖσθαι. τοῦτο δ´ ὅτι μιᾶς
[1, 7]	ἑξῆς λόγῳ. πᾶσαν οὖν τὴν	δοθεῖσαν	παραχωρητέον ἢ οὐ πᾶσαν; καὶ
[1, 29]	ἀφορμὰς πρὸς τὸ χρήσασθαι τοῖς	δοθεῖσιν;	σόν ἐστι προτεῖναι, ἐμὸν μελετῆσαι
[1, 7]	ἐν λόγῳ; τὸ ἀκόλουθον τοῖς	δοθεῖσιν	ὑπὸ σοῦ καλῶς παραδέχου. ἄγε
[1, 17]	εἰ δ´ οὖν καὶ τοῦτο	δοίη	τις, ἐκεῖνο ἀπαρκεῖ ὅτι τῶν
[1, 2]	μόνον τὸ αὐτὸν παρακρατῆσαι ἀφόρητον	δοκεῖ,	ἀλλὰ καὶ τὸ ἄλλου παρακρατοῦντος
[1, 27]	εὐσεβὲς ἔν τινι. ταῦτα οὐ	δοκεῖ	ἐπείγοντα; Ἐρχέσθω καὶ ἀπαντάτω Πυρρώνειος
[1, 14]	τοῖς οὐρανίοις οὐ δοκεῖ σοι;	(Δοκεῖ,	ἔφη. (Πόθεν γὰρ οὕτω τεταγμένως
[1, 14]	σοι, ἔφη, ἡνῶσθαι τὰ πάντα;	(Δοκεῖ,	ἔφη. (Τί δέ; συμπαθεῖν τὰ
[1, 11]	εἶναι καλὰ καὶ προσήκοντα, ὀρθῶς	δοκεῖ;	καὶ νῦν Ἰουδαίοις καὶ Σύροις
[1, 24]	οὐ γίγνεται. ἐμοὶ μὲν οὐδεὶς	δοκεῖ	κρείσσονα ἐσχηκέναι περίστασιν ἧς σὺ
[1, 11]	τῷ φιλοστόργῳ τὸ εὐλόγιστον; (Οὐ	δοκεῖ	μοι. (Εἰ δὲ μή, τῶν
[1, 4]	ἐστίν; ὁ οὖν ἐξηγούμενος αὐτὸ	δοκεῖ	ὅτι πλείονος ἄξιός ἐστιν ἢ
[1, 14]	τὰ ἐπίγεια τοῖς οὐρανίοις οὐ	δοκεῖ	σοι; (Δοκεῖ, ἔφη. (Πόθεν γὰρ
[1, 14]	ἐφορᾶται ὑπὸ τοῦ θεοῦ, Οὐ	δοκεῖ	σοι, ἔφη, ἡνῶσθαι τὰ πάντα;
[1, 11]	νῦν ἐν Ῥώμῃ ἀνέρχῃ, ὅτι	δοκεῖ	σοι· κἂν μεταδόξῃ, οὐκ ἂν
[1, 11]	ὃ βούλει βοηθῆσαι. τὸ φιλόστοργον	δοκεῖ	σοι κατὰ φύσιν τ´ εἶναι
[1, 17]	οὐ τὸ προσαγόμενον, ἀλλ´ ὅτι	δοκεῖ	σοι κρεῖττον εἶναι ποιῆσαί τι
[1, 11]	καὶ παρὰ φύσιν τῷ ἀνθρώπῳ	δοκεῖ	σοι μικρὰ ζημία εἶναι τῷ
[1, 20]	ὁρᾶτε ἐπὶ τοῦ νομίσματος, ὅπου	δοκεῖ	τι εἶναι πρὸς ἡμᾶς, πῶς
[1, 28]	μηδεμίαν ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι τίνος ὑμῖν	δοκεῖ;	τίνες δὲ λέγονται οἱ παντὶ
[1, 11]	(Φέρε, εἰπέ μοι, πάντα ἃ	δοκεῖ	τισιν εἶναι καλὰ καὶ προσήκοντα,
[1, 11]	τὰ δοκοῦντα περὶ τροφῆς ὀρθῶς	δοκεῖν;	(Καὶ πῶς οἷόν τε; (Ἀλλ´
[1, 28]	ὅμοια. οὐ δύναται οὖν τις	δοκεῖν	μέν, ὅτι συμφέρει αὐτῷ, μὴ
[1, 19]	ὁ Ζεὺς ἐλεύθερον ἀφῆκεν. ἢ	δοκεῖς	ὅτι ἔμελλεν τὸν ἴδιον υἱὸν
[1, 26]	τῶν λεγόντων εἰδέναι. ἐπεὶ τί	δοκεῖς;	ὅτι θέλων περιπίπτω κακῷ καὶ
[1, 26]	οὖν διὰ τὴν ὀργήν σου	δοκεῖς	ὅτι μαθήσομαι; Ταῦτα ἐκείνῳ μόνῳ
[1, 4]	πολιὰς ἐτήρησα’ τίς λέγει ταῦτα;	δοκεῖτε	ὅτι ὑμῖν ἄδοξόν τινα ἐρῶ
[1, 19]	τινι προσῇ τι πλεονέκτημα ἢ	δοκῇ	γε προσεῖναι μὴ προσόν, τοῦτον
[1, 19]	κοπρῶνος, ἵνα πάλιν ἄφρων σοι	δοκῇ.	εἶχέν τινα Ἐπαφρόδιτος σκυτέα, ὃν
[1, 12]	δοκοῦν μοι ἀποβαίνειν, κἂν ὁπωσοῦν	δοκῇ.	μαινόμενος εἶ, παραφρονεῖς. οὐκ οἶδας,
[1, 20]	φιλοσόφου τὸ μέγιστον καὶ πρῶτον	δοκιμάζειν	τὰς φαντασίας καὶ διακρίνειν καὶ
[1, 1]	γραμματικήν, τὰς ἄλλας δυνάμεις διακρῖνον,	δοκιμάζον	τὰς χρήσεις αὐτῶν καὶ τοὺς
[1, 20]	ὅσοις ὁ ἀργυρογνώμων προσχρῆται πρὸς	δοκιμασίαν	τοῦ νομίσματος, τῇ ὄψει, τῇ
[1, 1]	αὑτῆς θεωρητικήν, οὐ τοίνυν οὐδὲ	δοκιμαστικὴν	ἢ ἀποδοκιμαστικήν. ἡ γραμματικὴ μέχρι
[1, 7]	τί γὰρ ἄλλο ἢ δύναμιν	δοκιμαστικήν	τε καὶ διακριτικὴν τῶν δοκίμων
[1, 7]	ἀρκεῖ τὸ λεχθέν, ἀλλ´ ἀνάγκη	δοκιμαστικὸν	γενέσθαι καὶ διακριτικὸν τοῦ ἀληθοῦς
[1, 7]	ἀκοῦσαι, διὰ τί τὰς μὲν	δοκίμους	δραχμὰς παραδέχῃ, τὰς δ´ ἀδοκίμους
[1, 7]	δοκιμαστικήν τε καὶ διακριτικὴν τῶν	δοκίμων	τε καὶ ἀδοκίμων δραχμῶν; οὐκοῦν
[1, 12]	ἀλλ´ ἐγὼ θέλω πᾶν τὸ	δοκοῦν	μοι ἀποβαίνειν, κἂν ὁπωσοῦν δοκῇ.
[1, 11]	Ῥωμαίοις οἷόν τε πάντα τὰ	δοκοῦντα	περὶ τροφῆς ὀρθῶς δοκεῖν; (Καὶ
[1, 9]	δικαστήρια καὶ οἱ καλούμενοι τύραννοι	δοκοῦντες	ἔχειν τινὰ ἐφ´ ἡμῖν ἐξουσίαν
[1, 18]	βλέπωσιν, οὐδὲν ἔχουσιν ἀνώτερον τοῦ	δοκοῦντος	αὐτοῖς. Τοῦτον οὖν τὸν λῃστὴν
[1, 26]	οἱ ἐνθάδε πλοῦτοι ἐκεῖ παίγνια	δοκοῦσιν.	διὰ τοῦτο ἐκεῖ δύσκολον κρατῆσαι
[1, 1]	ὅτι οὐκ ἤθελον; ἐγὼ μὲν	δοκῶ	ὅτι, εἰ ἠδύναντο, κἀκεῖνα ἂν
[1, 28]	ὁμοιότατον. {πλὴν ὅτι μὲν ἐκ	δοκῶν	καὶ κεραμίδων καὶ πλίνθων οἰκοδομεῖται
[1, 6]	οἱ μὲν πρὸς αὐτὸν τὸν	δόντα	ἀποτετυφλωμένοι μηδ´ ἐπιγινώσκοντες τὸν εὐεργέτην,
[1, 11]	οὐ πράττομεν τὰ ἀκόλουθα· τοῦ	δόξαι	δὲ ἢ μὴ δόξαι, ἡμεῖς
[1, 11]	τοῦ δόξαι δὲ ἢ μὴ	δόξαι,	ἡμεῖς κύριοι καὶ οὐ τὰ
[1, 11]	τί ἂν ἄλλο ἢ τὸ	δόξαν	ἐπράττομεν; οὐκ οὖν καὶ τῷ
[1, 12]	βούλεσθαι τὰ {δ´} ὡς ἔτυχεν	δόξαντα	γίνεσθαι, τοῦτο κινδυνεύει οὐ μόνον
[1, 11]	νοσοῦντός μου τοῦ θυγατρίου καὶ	δόξαντος	κινδυνεύειν οὐχ ὑπέμεινα οὐδὲ παρεῖναι
[1, 18]	ἐν σκότῳ; τί οὖν ἂν	δοξάριον;	τί οὖν ἂν λοιδορίαν; τί
[1, 11]	πεπεισμένοι ὅτι, ἂν μὴ ἡμῖν	δόξῃ	τοιαῦτά τινα εἶναι, οὐ πράττομεν
[1, 1]	ὁ ζέφυρος πνεύσει; ὅταν αὐτῷ	δόξῃ,	ὦ βέλτιστε, ἢ τῷ Αἰόλῳ.
[1, 24]	διάδημα; οὐδέν σε ὠφελοῦσιν οἱ	δορυφόροι;	ὅταν οὖν ἐκείνων τινὶ προσίῃς,
[1, 19]	πολλούς; ὁ τύραννος καὶ οἱ	δορυφόροι;	πόθεν; μὴ γένοιτο· οὐκ ἐνδέχεται
[1, 9]	μηδὲν ἔχων; (Καὶ πῶς οἱ	δοῦλοι,	πῶς οἱ δραπέται, τίνι πεποιθότες
[1, 19]	καταφιλεῖ, ἄλλος τὸν τράχηλον, οἱ	δοῦλοι	τὰς χεῖρας. ἔρχεται εἰς οἶκον,
[1, 25]	ἂν δὲ τὸ σωμάτιον θαυμάσω,	δοῦλον	ἐμαυτὸν παραδέδωκα· ἂν τὸ κτησείδιον,
[1, 25]	ἐμαυτὸν παραδέδωκα· ἂν τὸ κτησείδιον,	δοῦλον.	εὐθὺς γὰρ {ἐμ} αὐτὸς κατ´
[1, 1]	καὶ φίλῳ καὶ τέκνῳ καὶ	δούλῳ.	ἅτε οὖν πολλοῖς προσδεδεμένοι βαρούμεθα
[1, 28]	λέγουσα καὶ μανθάνω μὲν οἷα	δρᾶν	μέλλω κακά, θυμὸς δὲ κρείσσων
[1, 29]	θεωρεῖν ταῦτα οὕτως ὡς οἱ	δραπέται·	ἀλλ´ ἀπερισπάστως καθῆσθαι καὶ ἀκούειν
[1, 9]	πῶς οἱ δοῦλοι, πῶς οἱ	δραπέται,	τίνι πεποιθότες ἐκεῖνοι ἀπαλλάττονται τῶν
[1, 29]	ἀνοχὴν ἀπὸ τούτων ἔχω, ὡς	δραπέτης	ἐφίσταται θεάτρῳ οὕτως κἀγώ· λούομαι,
[1, 29]	ἐπέγνωκα τὸν κύριον ὡς ὁ	δραπέτης;	μέχρι δ´ ἂν οὗ τινα
[1, 7]	διὰ τί τὰς μὲν δοκίμους	δραχμὰς	παραδέχῃ, τὰς δ´ ἀδοκίμους ἀποδοκιμάζεις;
[1, 7]	τῶν δοκίμων τε καὶ ἀδοκίμων	δραχμῶν;	οὐκοῦν καὶ ἐπὶ λόγου οὐκ
[1, 4]	τὰ προηγούμενα ἐκπονῶν, ὡς ὁ	δρομεὺς	δρομικῶς καὶ ὁ φώνασκος φωνασκικῶς·
[1, 4]	προηγούμενα ἐκπονῶν, ὡς ὁ δρομεὺς	δρομικῶς	καὶ ὁ φώνασκος φωνασκικῶς· οὗτός
[1, 3]	δόγματι τούτῳ συμπαθῆσαι κατ´ ἀξίαν	δύναιτο,	ὅτι γεγόναμεν ὑπὸ τοῦ θεοῦ
[1, 16]	τὸν θεόν; τί γὰρ ἄλλο	δύναμαι	γέρων χωλὸς εἰ μὴ ὑμνεῖν
[1, 11]	πῶς κατὰ φύσιν ἐστίν. (Οὐ	δύναμαι,	ἔφη· ἀλλὰ σύ μοι μᾶλλον
[1, 27]	ἀφορμὴν τοῦ ἀριστεῦσαι· εἰ μὴ	δύναμαι	κατορθῶσαί τι αὐτός, οὐ φθονήσω
[1, 27]	κάθημαι καὶ στένω καὶ ὃν	δύναμαι	λοιδορῶ, τὸν Δία καὶ τοὺς
[1, 25]	κακοστόμαχοι καὶ λέγουσιν ἐγὼ οὐ	δύναμαι	παρὰ τούτῳ δειπνεῖν, ἵν´ αὐτοῦ
[1, 14]	αἰσθάνεσθαι; Ἀλλ´ ἐγώ, φησίν, οὐ	δύναμαι	πᾶσιν ἅμα τούτοις παρακολουθεῖν. (Τοῦτο
[1, 24]	τοίνυν ὅλον τὸ σωμάτιον. ᾧ	δύναμαι	ῥῖψαι τὸ σωμάτιον, ἔτι τοῦτον
[1, 19]	ζηλωτὴς γίνεται ὡς Σωκράτους; ἀλλὰ	δύναμαί	σε τραχηλοκοπῆσαι. καλῶς λέγεις. ἐξελαθόμην
[1, 27]	ἄγω σχολὴν πρὸς ταῦτα οὐδὲ	δύναμαι	συνηγορῆσαι τῇ συνηθείᾳ. εἰ καὶ
[1, 27]	τί με θέλετε ποιεῖν; οὐ	δύναμαι	τὸν θάνατον ἀποφυγεῖν· τὸ φοβεῖσθαι
[1, 12]	προσάγεταί σοι τὰ κατάλληλα τῇ	δυνάμει	ἣν ἔχεις· σὺ δ´ αὐτὴν
[1, 6]	ὀδυνηρὸν φανεῖται; οὐ χρήσομαι τῇ	δυνάμει	πρὸς ἃ εἴληφα αὐτήν, ἀλλ´
[1, 9]	κεκτημένους θαυμάσει ἢ τοὺς ἐν	δυνάμει	τεταγμένους, μάλιστ´ ἂν καὶ ἰσχυροὶ
[1, 6]	μὴ τοιαῦτα οἷα ὑποπίπτειν τῇ	δυνάμει	τῇ ὁρατικῇ, καὶ οὕτως τί
[1, 6]	τούτων αἰσθόμενος ἀπόβλεψον εἰς τὰς	δυνάμεις	ἃς ἔχεις καὶ ἀπιδὼν εἰπὲ
[1, 6]	θέας φέρετε καὶ ἀνέχεσθε. ἄγε	δυνάμεις	δ´ οὐκ εἰλήφατε, καθ´ ἃς
[1, 1]	τὸ μουσικήν, γραμματικήν, τὰς ἄλλας	δυνάμεις	διακρῖνον, δοκιμάζον τὰς χρήσεις αὐτῶν
[1, 6]	οὐ μόνον ἔδωκεν ἡμῖν τὰς	δυνάμεις	ταύτας, καθ´ ἃς οἴσομεν πᾶν
[1, 8]	γενέσθαι; τί οὖν; αἴρω τὰς	δυνάμεις	ταύτας; μὴ γένοιτο· οὐδὲ γὰρ
[1, 8]	οὐδέν ἐστιν ἁμάρτημα; ~Ὅτι αἱ	δυνάμεις	τοῖς ἀπαιδεύτοις οὐκ ἀσφαλεῖς. Καθ´
[1, 26]	χρῇ. τί οὖν, ἔφη, μὴ	δυναμένῃ	διανοίᾳ συμπεπλεγμένου ἐπικρίσει παρακολουθεῖν ἔπαινον
[1, 1]	τοῖς θεοῖς. Νῦν δ´ ἑνὸς	δυνάμενοι	ἐπιμελεῖσθαι καὶ ἑνὶ προσηρτηκέναι ἑαυτοὺς
[1, 26]	τὰ μεγάλα. νῦν δὲ μὴ	δυνάμενοί	τινες τὸν ψωμὸν καταπίνειν σύνταξιν
[1, 29]	ἀπελύσαμεν’ ἀλλὰ τοῖς γνωρίμοις, τοῖς	δυναμένοις	αὐτὰ ἀκοῦσαι· ἐκείνῳ δὲ συμπεριφέρεται
[1, 4]	τοῖς ἐκεῖνα περιποιεῖν ἢ κωλύειν	δυναμένοις·	καὶ λοιπὸν ἕωθεν ἀνιστάμενος ταῦτα
[1, 29]	νῦν κατατριβῆναι καθήμενον ἐν γωνίᾳ	δυνάμενον	στεφανωθῆναι Ὀλύμπια; πότε τις ἐμοὶ
[1, 27]	(Καὶ τίς ἀντιλέγει; ἀλλὰ τὸν	δυνάμενον,	τὸν σχολάζοντα· τὸν δὲ τρέμοντα
[1, 9]	παρακαλῶ παρὰ σοῦ αὐτὰ λαβεῖν	δυνάμενος’	τῷ γὰρ ὄντι, ὃ ἐξ
[1, 9]	ἐπιθυμοῦμεν· τοὺς εἰς ταῦτα συνεργεῖν	δυναμένους	κολακεύομεν, τοὺς αὐτοὺς τούτους δεδοίκαμεν.
[1, 9]	ἢ ἄλλον τινὰ τῶν μέγα	δυναμένων	ἐν Ῥώμῃ ἱκανὴ παρέχειν ἐν
[1, 20]	εἰσφέρομεν εἰς διάκρισιν τῶν διαπλανᾶν	δυναμένων,	ἐπὶ δὲ ταλαιπώρου ἡγεμονικοῦ χάσκοντες
[1, 6]	μέλει μεγαλοψύχῳ ὄντι τῶν ἀποβῆναι	δυναμένων;	τί μ´ ἐκστήσει ἢ ταράξει
[1, 1]	οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. Τῶν ἄλλων	δυνάμεων	οὐδεμίαν εὑρήσετε αὐτὴν αὑτῆς θεωρητικήν,
[1, 6]	χρώματα ὁ θεὸς εἰ πεποιήκει,	δύναμιν	δὲ θεατικὴν αὐτῶν μὴ πεποιήκει,
[1, 7]	προσλαβεῖν; τί γὰρ ἄλλο ἢ	δύναμιν	δοκιμαστικήν τε καὶ διακριτικὴν τῶν
[1, 6]	δ´, οἷς καὶ τὴν παρακολουθητικὴν	δύναμιν	ἔδωκεν, οὐκέτι ταῦτ´ ἀπαρκεῖ, ἀλλ´
[1, 16]	θειότατον ὕμνον ἐφυμνεῖν, ὅτι τὴν	δύναμιν	ἔδωκεν τὴν παρακολουθητικὴν τούτοις καὶ
[1, 5]	ἀποτέτμηται, ἀλλ´ ἀποτεθηρίωται. ταύτην ἐγὼ	δύναμιν	εἴπω; μὴ γένοιτο, εἰ μὴ
[1, 12]	εἶτ´ εἰ μὲν τὴν ὁρατικὴν	δύναμιν	ἠγνόεις πρὸς τί κέκτησαι, δυστυχὴς
[1, 27]	(Τί οὖν; οὐ δεῖ κατὰ	δύναμιν	καὶ τούτων ἀντέχεσθαι, τοῦ τηρῆσαι
[1, 5]	αἰδῆμον ἀπονεκρωθῇ, τοῦτο ἔτι καὶ	δύναμιν	καλοῦμεν. Καταλαμβάνεις ὅτι ἐγρήγορας; οὔ’
[1, 5]	οὔτε παρὰ τὴν ἐκείνου γίνεται	δύναμιν	οὔτε παρὰ τὴν τοῦ διδάσκοντος
[1, 6]	(Ἀλλ´ ἀνάπαλιν εἰ τὴν μὲν	δύναμιν	πεποιήκει, τὰ ὄντα δὲ μὴ
[1, 1]	σοι μέρος τι ἡμέτερον, τὴν	δύναμιν	ταύτην τὴν ὁρμητικήν τε καὶ
[1, 6]	ἔχῃ τις ταῦτα ἐν ἑαυτῷ,	δύναμίν	τε συνορατικὴν τῶν γεγονότων ἑκάστῳ
[1, 14]	λέγει τις, ὅτι ἴσην ἔχεις	δύναμιν	τῷ Διί; ἀλλ´ οὖν οὐδὲν
[1, 8]	καὶ ἐν τῷ καθόλου πᾶσα	δύναμις	ἐπισφαλὴς τοῖς ἀπαιδεύτοις καὶ ἀσθενέσι
[1, 8]	ἡ τυχοῦσα. μεγάλη γάρ ἐστι	δύναμις	ἡ ἐπιχειρητικὴ καὶ πιθανολογική, καὶ
[1, 1]	αὕτη δ´ ἐστὶ τίς; ἡ	δύναμις	ἡ λογική· μόνη γὰρ αὕτη
[1, 6]	πρὸς τὴν συνουσίαν ἑκατέρου καὶ	δύναμις	ἡ χρηστικὴ τοῖς μορίοις τοῖς
[1, 20]	θεωρητικός ἐστιν. Πᾶσα τέχνη καὶ	δύναμις	προηγουμένων τινῶν ἐστι θεωρητική. ὅταν
[1, 1]	λέγει. δῆλον ὅτι ἡ χρηστικὴ	δύναμις	ταῖς φαντασίαις. τί ἄλλο τὸ
[1, 26]	πυρετοί. ἔδει δ´ ἐφιστάνειν, εἰ	δύνανται.	ἀλλ´ ἐν μὲν θεωρίᾳ ῥᾴδιον
[1, 29]	Ἄνυτος καὶ Μέλητος ἀποκτεῖναι μὲν	δύνανται,	βλάψαι δ´ οὔ’ καὶ πάλιν
[1, 29]	μή. τί οὖν; ἐν τούτῳ	δύνανται	νικῆσαι; πόθεν; εἰ δ´ ἱστάμεθα
[1, 9]	τί γὰρ ἡμῖν ποιήσουσιν; ἃ	δύνανται	ποιῆσαι, τούτων οὐκ ἐπιστρεψόμεθα· ὧν
[1, 9]	ὧν ἡμῖν μέλει, ταῦτα οὐ	δύνανται.	τίς οὖν ἔτι ἄρξει τοῦ
[1, 26]	δίδασκε· εἰ δὲ σὺ μὴ	δύνασαι,	ἄφες με μαθεῖν παρὰ τῶν
[1, 14]	περὶ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων ἐνθυμεῖσθαι	δύνασαι	καὶ ἅμα μὲν αἰσθητικῶς ἀπὸ
[1, 29]	ταύτην τὴν ἐξουσίαν δέδωκεν; ποῦ	δύνασαι	νικῆσαι δόγμα ἀλλότριον; προσάγων’ φησίν,
[1, 28]	τίς τούτου πίστις; πάθε, εἰ	δύνασαι,	νῦν ὅτι νύξ ἐστιν. οὐχ
[1, 19]	ἄλλαις τέχναις; ὡσαύτως. τί οὖν	δύνασαι;	πάντες με θεραπεύουσιν. καὶ γὰρ
[1, 19]	πάντων κράτιστος. καὶ τί μοι	δύνασαι	παρασχεῖν; ὄρεξίν μοι δύνασαι περιποιῆσαι
[1, 19]	γεγράφασιν; εἰ δὲ καὶ νῦν	δύνασαι	παρεῖναι πᾶσιν, ἐὰν ἀποθάνῃς, τί
[1, 19]	μοι δύνασαι παρασχεῖν; ὄρεξίν μοι	δύνασαι	περιποιῆσαι ἀκώλυτον; πόθεν σοι; σὺ
[1, 6]	ταῖς φαντασίαις καὶ ταύτας διακρίνειν	δύνασθαι;	τὸν δ´ ἄνθρωπον θεατὴν εἰσήγαγεν
[1, 23]	θεὶς τὸ ἀγαθὸν ἡμῶν οὐκέτι	δύναται	ἄλλο οὐδὲν εἰπεῖν. πάλιν γὰρ
[1, 28]	εἰ κακῶς, αὐτὸς ἐζημίωται· οὐ	δύναται	γὰρ ἄλλος μὲν εἶναι ὁ
[1, 1]	δὲ οὐδ´ ὁ Ζεὺς νικῆσαι	δύναται.	εἰς φυλακήν σε βαλῶ. τὸ
[1, 17]	τόπου. μή τίς σε κωλῦσαι	δύναται	ἐπινεῦσαι ἀληθεῖ; οὐδὲ εἷς. μή
[1, 17]	ἔχει; καὶ τίς ὁρμὴν νικῆσαι	δύναται	ἢ ἄλλη ὁρμή; τίς δ´
[1, 20]	φωνή; οὐδαμῶς. διὰ τοῦτο οὐ	δύναται	θεωρεῖν ἑαυτήν. ὁ οὖν λόγος
[1, 20]	θεωρητική· ὅταν δ´ ἀνομογενής, οὐ	δύναται	θεωρεῖν ἑαυτήν. οἷον σκυτικὴ περὶ
[1, 17]	διαρθρώσει; εἰ γὰρ αὐτὸς ἑαυτόν,	δύναται	καὶ οὗτος. εἰ ἄλλου δεησόμεθα,
[1, 1]	τίς τέ ἐστι καὶ τί	δύναται	καὶ πόσου ἀξία οὖσα ἐλήλυθεν,
[1, 12]	κατὰ προαίρεσιν καὶ ὃν οὐδεὶς	δύναται	κωλῦσαι. τί οὖν; ἀπόνοιά ἐστιν
[1, 22]	μοι καὶ αὐτῷ, εἰ οὐ	δύναταί	μοι βοηθῆσαι; καὶ πάλιν τί
[1, 28]	καὶ ὅσα τούτοις ὅμοια. οὐ	δύναται	οὖν τις δοκεῖν μέν, ὅτι
[1, 4]	ἢ φεύγων οὔτε πιστὸς εἶναι	δύναται	οὔτ´ ἐλεύθερος, ἀλλ´ ἀνάγκη μεταπίπτειν
[1, 14]	τὸ ὅλον, οὗτος δ´ οὐ	δύναται	πάντων αἰσθάνεσθαι; Ἀλλ´ ἐγώ, φησίν,
[1, 17]	εἷς. μή τίς σε ἀναγκάσαι	δύναται	παραδέξασθαι τὸ ψεῦδος; οὐδὲ εἷς.
[1, 29]	προαίρεσιν δὲ οὐδὲν ἄλλο νικῆσαι	δύναται,	πλὴν αὐτὴ ἑαυτήν. διὰ τοῦτο
[1, 28]	μὴ αἱρεῖσθαι δ´ αὐτό; οὐ	δύναται.	πῶς ἡ λέγουσα καὶ μανθάνω
[1, 25]	πιστὸν σόν- τίς οὖν ἀφελέσθαι	δύναταί	σου ταῦτα; τίς κωλύσει χρῆσθαι
[1, 27]	τὸ εὐσεβὲς καὶ συμφέρον, οὐ	δύναται	σωθῆναι τὸ εὐσεβὲς ἔν τινι.
[1, 18]	ἔπαινον; τί δ´ ἂν θάνατον;	δύναται	ταῦτα πάντα νικῆσαι. τί οὖν
[1, 26]	τὸν νεανίσκον οὐδ´ ἔγνως εἰ	δύναται	τούτοις παρακολουθεῖν, ἀλλ´ ὡς ἀναγνώστῃ
[1, 19]	ἔργων καὶ τῶν προσηγοριῶν οὐ	δύναται	τυχεῖν, ἂν μὴ εἰς τὸ
[1, 4]	φησίν, ἤδη καὶ δι´ αὑτοῦ	δύναται	Χρύσιππον ἀναγιγνώσκειν’ εὖ, νὴ τοὺς
[1, 11]	ἂν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν, εἰ	δυνατὸν	ἦν, φιλοστοργεῖσθαι ηὔχου, ὥστ´ ἀπολείπεσθαι
[1, 7]	λέγει τις ὅτι ποιήσω σε	δυνατοῦ	δεξάμενον ὑπόθεσιν ἐπ´ ἀδύνατον ἀπαχθῆναι’
[1, 29]	τοίνυν, ὅταν μεταπεῖσαί τινα μὴ	δύνῃ,	γίγνωσκε ὅτι παιδίον ἐστὶ καὶ
[1, 27]	ὅταν μήτε τὰ πράγματα μεταθεῖναι	δυνηθῶ	μήτε τὸν ἐμποδίζοντα ἐκτυφλῶσαι, κάθημαι
[1, 22]	τυραννίδες, ἐπιβουλαί. πῶς δ´ ἔτι	δυνήσομαι	τὸ πρὸς τὸν Δία καθῆκον;
[1, 17]	ἔτι μετρῆσαί τι ἢ στῆσαι	δυνησόμεθα;	ἐνταῦθα οὖν τὸ τῶν ἄλλων
[1, 17]	καταμανθάνεται μὴ καταμεμαθηκότες μηδ´ ἠκριβωκότες	δυνησόμεθά	τι τῶν ἄλλων ἀκριβῶσαι καὶ
[1, 4]	δεσμωτήριον, τί {νος} κώνειον, ἵνα	δύνηται	λέγειν ἐν τῇ φυλακῇ ὦ
[1, 19]	ἵνα μηδενὸς τῶν ἰδίων ἀγαθῶν	δύνηται	τυγχάνειν, ἂν μή τι εἰς
[1, 27]	μὴ γίνεσθαι. ἔνθεν ἂν μὲν	δύνωμαι	τὰ ἐκτὸς μετατιθέναι πρὸς τὴν
[1, 6]	ἐστιν ἐγκωμιάσαι τὴν πρόνοιαν, ἂν	δύο	ἔχῃ τις ταῦτα ἐν ἑαυτῷ,
[1, 3]	δ´ οὐ ποιοῦμεν, ἀλλ´ ἐπειδὴ	δύο	ταῦτα ἐν τῇ γενέσει ἡμῶν
[1, 12]	μόνος εἶναι; ἔστω ἐν ἐρημίᾳ.	δυσαρεστεῖ	τις τοῖς γονεῦσιν; ἔστω κακὸς
[1, 12]	τὸ οὕτως ἔχειν ὡς ἔχουσιν.	δυσαρεστεῖ	τις τῷ μόνος εἶναι; ἔστω
[1, 12]	ἔστω κακὸς υἱὸς καὶ πενθείτω.	δυσαρεστεῖ	τοῖς τέκνοις; ἔστω κακὸς πατήρ.
[1, 28]	ἀληθέσιν ἐπινεύειν, τοῖς δὲ ψευδέσι	δυσαρεστεῖν,	πρὸς δὲ τὰ ἄδηλα ἐπέχειν.
[1, 12]	τῷ δεδωκότι; ἀγανακτήσεις δὲ καὶ	δυσαρεστήσεις	τοῖς ὑπὸ τοῦ Διὸς διατεταγμένοις,
[1, 12]	σὺ δ´ ἀταλαίπωρος εἶ καὶ	δυσάρεστος	κἂν μὲν μόνος ᾖς, ἐρημίαν
[1, 29]	οἱ ἀθληταὶ τοῖς κούφοις νεανίσκοις	δυσαρεστοῦσιν·	οὐ βαστάζει με’ φησίν. οὗτός
[1, 26]	παίγνια δοκοῦσιν. διὰ τοῦτο ἐκεῖ	δύσκολον	κρατῆσαι τῶν αὑτοῦ φαντασιῶν, ὅπου
[1, 28]	ἢ ἁμαρτάνειν, τοῦ εὐροεῖν ἢ	δυσροεῖν,	τοῦ ἀτυχεῖν ἢ εὐτυχεῖν, ἐνθάδε
[1, 3]	μου σαρκίδια’ τῷ μὲν ὄντι	δύστηνα,	ἀλλὰ ἔχεις τι καὶ κρεῖσσον
[1, 3]	εἰμί; ταλαίπωρον ἀνθρωπάριον’ καὶ τὰ	δύστηνά	μου σαρκίδια’ τῷ μὲν ὄντι
[1, 9]	ὅτι ἄλλος δι´ ἄλλον οὐ	δυστυχεῖ.	~Πρὸς τοὺς περὶ τὰς ἐν
[1, 12]	πρὸς ἕκαστα τούτων ἀγνοεῖς, οὐ	δυστυχέστερος	εἶ καὶ ἀθλιώτερος; προσάγεταί σοι
[1, 25]	καὶ ἐνταῦθα. ἔστω σε εἶναι	δυστυχῆ.	ἔστω. ἆρ´ οὖν ἀτυχὴς εἶ;
[1, 12]	δύναμιν ἠγνόεις πρὸς τί κέκτησαι,	δυστυχὴς	ἂν ἦς καὶ ἄθλιος, εἰ
[1, 4]	τὴν ἔκκλισιν τὴν αὑτοῦ καὶ	δυστυχήσει.	εἰ δ´ ἡ ἀρετὴ ταύτην
[1, 4]	καὶ τὸ τάλας ἐγὼ’ καὶ	δυστυχίαν	καὶ ἀτυχίαν καὶ μαθεῖν, τί
[1, 29]	ἐν δεινοῖς εἰμι, κύριε, καὶ	δυστυχῶ,	οὐδείς μου ἐπιστρέφεται, οὐδείς μοι
[1, 29]	εἰς δεσμωτήριον καὶ κώνειόν τις	δῷ	τῷ σωματίῳ τῷ Σωκράτους κἀκεῖνο
[1, 24]	ἄρχονται μὲν ἀπ´ ἀγαθῶν· στέψατε	δώματα·	εἶτα περὶ τρίτον ἢ τέταρτον