Livre, Chap.
[1, 10]	ἐσπουδακότας. Εἰ οὕτως σφοδρῶς {συνετετά{	γ}	μεθα περὶ τὸ ἔργον τὸ
[1, 11]	τρόπον; οὐ γὰρ δὴ τούτου	γ´	ἕνεκα γαμοῦσιν ἄνθρωποι καὶ παιδοποιοῦνται,
[1, 11]	ἐστιν, εἰ ὀρθῶς. ἐπεὶ τούτου	γ´	ἕνεκα καὶ τὰ φύματα δεῖ
[1, 11]	ἐν ταῖς νόσοις, ἢ τούτου	γ´	ἕνεκα μᾶλλον ἂν ὑπὸ τῶν
[1, 16]	τὸ ἐκ {π{ τ} όας	γάλα	γεννᾶσθαι καὶ ἐκ γάλακτος τυρὸν
[1, 16]	όας γάλα γεννᾶσθαι καὶ ἐκ	γάλακτος	τυρὸν καὶ ἐκ δέρματος ἔρια
[1, 11]	γὰρ δὴ τούτου γ´ ἕνεκα	γαμοῦσιν	ἄνθρωποι καὶ παιδοποιοῦνται, ὅπως ἄθλιοι
[1, 1]	ἀρκεῖσθαι τῷ δεδομένῳ; Διὰ τοῦτο	γὰρ	Ἀγριππῖνος τί ἔλεγεν; ὅτι Ἐγὼ
[1, 18]	ἀλγεῖς; τί οὖν ἀγανακτεῖς; τούτων	γὰρ	αἱ ἀπώλειαι, τούτων οἱ πόνοι,
[1, 6]	τέλους τευξόμεθα τοῦ ἑαυτῶν. ὧν	γὰρ	αἱ κατασκευαὶ διάφοροι, τούτων καὶ
[1, 24]	θάνατος οὐκ ἔστι κακόν, οὐδὲ	γὰρ	αἰσχρόν· λέγει ὅτι ἀδοξία ψόφος
[1, 17]	τίνος ἔτι χρείαν ἔχεις; εἰ	γὰρ	ἀληθές ἐστι τὸ πάντας ἄκοντας
[1, 16]	τὸν εἰς τὸν θεόν; τί	γὰρ	ἄλλο δύναμαι γέρων χωλὸς εἰ
[1, 2]	ἡ πορφύρα τὸ ἱμάτιον; τί	γὰρ	ἄλλο ἢ διαπρέπει ἐν αὐτῷ
[1, 7]	οὖν δεῖ τούτῳ προσλαβεῖν; τί	γὰρ	ἄλλο ἢ δύναμιν δοκιμαστικήν τε
[1, 10]	τί ἐκεῖνοι ποιοῦσιν, αἰσθήσεσθε. τί	γὰρ	ἄλλο ἢ ὅλην τὴν ἡμέραν
[1, 1]	ἔχειν ἐν τοῖς τοιούτοις; τί	γὰρ	ἄλλο ἢ τί ἐμὸν καὶ
[1, 28]	κακῶς, αὐτὸς ἐζημίωται· οὐ δύναται	γὰρ	ἄλλος μὲν εἶναι ὁ πεπλανημένος,
[1, 14]	τοῦτον ἀκοίμητον καὶ ἀπαραλόγιστον. τίνι	γὰρ	ἄλλῳ κρείττονι καὶ ἐπιμελεστέρῳ φύλακι
[1, 2]	καὶ πόσου σεαυτὸν πιπράσκεις· ἄλλοι	γὰρ	ἄλλων πιπράσκουσιν. Διὰ τοῦτο Ἀγριππῖνος
[1, 9]	Σωκράτης εἶχεν πρὸς ταῦτα; πῶς	γὰρ	ἄλλως ἢ ὡς ἔδει τὸν
[1, 8]	καὶ χαυνῶσαι ἐπ´ αὐτῇ. ποίᾳ	γὰρ	ἄν τις ἔτι μηχανῇ πείσαι
[1, 29]	σὺ καὶ μαρτύρησόν μοι· σὺ	γὰρ	ἄξιος εἶ προαχθῆναι μάρτυς. ὑπ´
[1, 2]	ὅτι Ἐγὼ οὐδὲ βουλεύομαι’ ὁ	γὰρ	ἅπαξ εἰς τὴν περὶ τῶν
[1, 29]	τοῦ ἀποδεῖξαι, εἰ πεπαιδεύμεθα. νέος	γὰρ	ἀπὸ σχολῆς ἀπιὼν εἰς περίστασιν
[1, 18]	αὔριον, φημί, ὀστράκινον εὑρήσεις. ἐκεῖνα	γὰρ	ἀπολλύει, ἃ ἔχει. ἀπώλεσά μου
[1, 4]	μόνα χρῆται τὰ προαιρετικά. τῶν	γὰρ	ἀπροαιρέτων ἄν τι ἐκκλίνῃ, οἶδεν
[1, 29]	τοὺς πολλούς; (Ἵνα τί; οὐ	γὰρ	ἀρκεῖ τὸ αὐτὸν πείθεσθαι; τοῖς
[1, 8]	τῷ φιλοσόφῳ ἐμπείρως ποιεῖν. εἴπερ	γὰρ	ἀτελὴς συλλογισμός ἐστι τὸ ἐνθύμημα,
[1, 1]	ἡ δύναμις ἡ λογική· μόνη	γὰρ	αὕτη καὶ αὑτὴν κατανοήσουσα παρείληπται,
[1, 27]	θάνατος. τί γὰρ ποιήσω; ποῦ	γὰρ	αὐτὸν φύγω; ἔστω ἐμὲ εἶναι
[1, 17]	ἐκεῖνον πάλιν τίς διαρθρώσει; εἰ	γὰρ	αὐτὸς ἑαυτόν, δύναται καὶ οὗτος.
[1, 22]	καὶ Ἀγαμέμνονος καὶ Ἀχιλλέως. κάλει	γὰρ	αὐτοὺς εἰς τὸ μέσον. τί
[1, 26]	ἁπτόμενον καὶ λέγοντα ταλαιπωρεῖν· ἀπολελεῖφθαι	γὰρ	αὐτῷ μηδέν, εἰ μὴ ἑκατὸν
[1, 22]	πρὸς τὸν Δία καθῆκον; εἰ	γὰρ	βλάπτομαι καὶ ἀτυχῶ, οὐκ ἐπιστρέφεταί
[1, 27]	ἀποθάνω πενθῶν καὶ τρέμων; αὕτη	γὰρ	γένεσις πάθους θέλειν τι καὶ
[1, 11]	(Καὶ ὅς· Τίνα τρόπον; οὐ	γὰρ	δὴ τούτου γ´ ἕνεκα γαμοῦσιν
[1, 12]	ἵν´ ἀλλάξωμεν τὰς ὑποθέσεις (οὔτε	γὰρ	δίδοται ἡμῖν οὔτ´ ἄμεινον) ἀλλ´
[1, 19]	δύνασαι; πάντες με θεραπεύουσιν. καὶ	γὰρ	ἐγὼ τὸ πινάκιον θεραπεύω καὶ
[1, 2]	τὴν σκέψιν, οὐκ ἐμέ. σὺ	γὰρ	εἶ ὁ σαυτὸν εἰδώς, πόσου
[1, 3]	οἱ δὲ πολλοὶ τἀναντία. τί	γὰρ	εἰμί; ταλαίπωρον ἀνθρωπάριον’ καὶ τὰ
[1, 28]	εὐθὺς ποιῶ τὸ φανέν. κρείσσων	γάρ	εἰμι τοῦ Ἀγαμέμνονος ἢ τοῦ
[1, 4]	ἀλλ´ ὁπόσοι βασιλεῖς λέγουσιν; τί	γάρ	εἰσιν ἄλλο τραγῳδίαι ἢ ἀνθρώπων
[1, 23]	δύναται ἄλλο οὐδὲν εἰπεῖν. πάλιν	γὰρ	ἐκείνου λίαν κρατεῖ, ὅτι οὐ
[1, 25]	συγκλητικῶν τόπους καὶ ἡλιάζου. καθόλου	γὰρ	ἐκείνου μέμνησο, ὅτι ἑαυτοὺς θλίβομεν,
[1, 25]	ἂν τὸ κτησείδιον, δοῦλον. εὐθὺς	γὰρ	{ἐμ} αὐτὸς κατ´ ἐμαυτοῦ δηλῶ,
[1, 12]	συνηρμοσμένην τοῖς γινομένοις ἔχωμεν. τί	γάρ;	ἐνδέχεται φυγεῖν ἀνθρώπους; καὶ πῶς
[1, 7]	τὸν πατέρα ἀπέκτεινα; (Ἀνδράποδον, ποῦ	γὰρ	ἐνθάδε πατὴρ ἦν, ἵν´ αὐτὸν
[1, 4]	διὰ μέτρου τοιοῦδ´ ἐπιδεικνύμενα; εἰ	γὰρ	ἐξαπατηθέντα τινὰ ἔδει μαθεῖν, ὅτι
[1, 1]	τὰ ἀπόρρητα. οὐ λέγω· τοῦτο	γὰρ	ἐπ´ ἐμοί ἐστιν. ἀλλὰ δήσω
[1, 7]	στρέφεται ἐρώτησις καὶ ἀπόκρισις. τί	γὰρ	ἐπαγγέλλεται ἐν λόγῳ; τἀληθῆ τιθέναι,
[1, 12]	καὶ πάντων αἴσχιστον εἶναι. πῶς	γὰρ	ἐπὶ γραμματικῶν ποιοῦμεν; βούλομαι γράφειν
[1, 26]	ἀκόλουθον τῇ φύσει πράττειν. εἰ	γὰρ	ἐπὶ πάσης ὕλης καὶ περιστάσεως
[1, 7]	πολλοὺς περὶ καθήκοντος οὖσα. ζητοῦμεν	γὰρ	ἐπὶ πάσης ὕλης πῶς ἂν
[1, 25]	Βρισηίδα. πορεύομαι. ἔρχου. ἔρχομαι. ὡς	γὰρ	ἐπὶ τῶν ὑποθετικῶν λόγων ἀναστρεφόμεθα,
[1, 28]	αὐτοῦ ἀπώλλυντο; οὐδαμῶς· δι´ ἀλλότριον	γὰρ	ἔργον πταίει οὐδείς· ἀλλὰ τότε
[1, 14]	λέγειν ὅτι μόνοι ἐστέ· οὐ	γὰρ	ἐστέ, ἀλλ´ ὁ θεὸς ἔνδον
[1, 8]	τύφου οὐχ ἡ τυχοῦσα. μεγάλη	γάρ	ἐστι δύναμις ἡ ἐπιχειρητικὴ καὶ
[1, 29]	τὰ ἔργα τῆς φύσεως. τί	γάρ	ἐστι κύριος; ἄνθρωπος ἀνθρώπου κύριος
[1, 29]	θέλω’ φησίν, τοιαύτην’ ἐπὶ σοὶ	γάρ	ἐστι λαβεῖν ἣν θέλεις ὑπόθεσιν;
[1, 6]	τοῖς γινομένοις ἐκεῖνα; οὐδαμῶς. ἄλλο	γάρ	ἐστι χρῆσις καὶ ἄλλο παρακολούθησις.
[1, 27]	αἱ φαντασίαι γίνονται ἡμῖν· ἢ	γὰρ	ἔστι τινὰ καὶ οὕτως φαίνεται
[1, 6]	εἶτα τοῖς θεοῖς ἐγκαλεῖτε. τί	γάρ	ἐστιν ἄλλο ἀκόλουθον τῇ τοιαύτῃ
[1, 3]	ὡς ἐν ζῴοις ἀτυχήματα. τί	γάρ	ἐστιν ἄλλο λοίδορος καὶ κακοήθης
[1, 1]	καὶ τὰς ἄλλας ἁπάσας. τί	γάρ	ἐστιν ἄλλο τὸ λέγον ὅτι
[1, 12]	φυλακήν; ὅπου νῦν ἐστιν. ἄκων	γάρ	ἐστιν· ὅπου δέ τις ἄκων
[1, 12]	πῶς ἂν γενοίμην ἐλεύθερος; ἐλεύθερος	γάρ	ἐστιν, ᾧ γίνεται πάντα κατὰ
[1, 7]	καὶ τῶν ὑποθετικῶν λόγων. ἀναγκαῖον	γὰρ	ἔστιν ὅτ´ αἰτῆσαί τινα ὑπόθεσιν
[1, 10]	τὸ λοιπὸν τοῦ βίου· Πόσον	γὰρ	ἔτι ἐστὶν ἐμοὶ τὸ λοιπόν;
[1, 9]	ῥᾴδιος τοῖς οὕτω διακειμένοις. ποῖος	γὰρ	ἔτι τύραννος ἢ ποῖος κλέπτης
[1, 4]	μὴ ἀμελεῖν τῶν ἐκεῖ· τοῦτο	γὰρ	ἐφ´ ὃ ἀποδεδήμηκεν οὐδέν ἐστιν·
[1, 29]	ὁ θεὸς οὐ βούλεται· χρείαν	γὰρ	ἔχει κόσμου τοιούτου, τῶν ἐπὶ
[1, 20]	τὰ Ζήνωνος καὶ ὄψει. τί	γὰρ	ἔχει μακρὸν εἰπεῖν ὅτι τέλος
[1, 19]	περιποιῆσαι ἀκώλυτον; πόθεν σοι; σὺ	γὰρ	ἔχεις; ἔκκλισιν ἀπερίπτωτον; σὺ γὰρ
[1, 18]	χαλέπαινε μᾶλλον ἢ ἐκείνοις. σκόπει	γάρ·	ἔχεις καλὰ ἱμάτια, ὁ γείτων
[1, 19]	γὰρ ἔχεις; ἔκκλισιν ἀπερίπτωτον; σὺ	γὰρ	ἔχεις; ὁρμὴν ἀναμάρτητον; καὶ ποῦ
[1, 29]	τραγῳδὸς εἶ ἢ γελωτοποιός· κοινὰ	γὰρ	ἔχουσι τὰ ἄλλα ἀμφότεροι. διὰ
[1, 20]	καθεύδοντες, πᾶσαν φαντασίαν παραπροσδεχόμεθα· ἡ	γὰρ	ζημία οὐ προσπίπτει. Ὅταν οὖν
[1, 4]	πολλὰς Χρυσίππου συντάξεις ἀνεγνωκώς; μὴ	γὰρ	ἡ ἀρετὴ τοῦτ´ ἔστι Χρύσιππον
[1, 25]	μ´ οὐδεὶς κωλύσει οἰκεῖν· ἐκείνη	γὰρ	ἡ οἴκησις παντὶ ἤνοικται. καὶ
[1, 7]	τὸ ἀκόλουθον αὐτοῖς προσδέχεσθαι οὐδὲ	γὰρ	ἡμῖν ἔτι οὐδὲ καθ´ ἡμᾶς
[1, 9]	ἰσχυροὶ ὦσιν καὶ ὀργίλοι; τί	γὰρ	ἡμῖν ποιήσουσιν; ἃ δύνανται ποιῆσαι,
[1, 22]	πρόληψις προλήψει οὐ μάχεται. τίς	γὰρ	ἡμῶν οὐ τίθησιν, ὅτι τὸ
[1, 12]	οὐκ ἦν ἐν φυλακῇ, ἑκὼν	γὰρ	ἦν. σκέλος οὖν μοι γενέσθαι
[1, 8]	Πλάτων φιλόσοφος οὐκ ἦν; (Ἱπποκράτης	γὰρ	ἰατρὸς οὐκ ἦν; ἀλλ´ ὁρᾷς
[1, 18]	ἀπώλεσά μου τὸ ἱμάτιον. εἶχες	γὰρ	ἱμάτιον. ἀλγῶ τὴν κεφαλήν. μή
[1, 2]	γὰρ ὠκεῖς ἅπαντες γίνονται, κύνες	γὰρ	ἰχνευτικοὶ πάντες; τί οὖν; ἐπειδὴ
[1, 12]	ἡ ἐλευθερία; μὴ γένοιτο. μανία	γὰρ	καὶ ἐλευθερία εἰς ταὐτὸν οὐκ
[1, 19]	τοῦ ὁρμῆσαι κατὰ φύσιν; ἐκεῖ	γὰρ	καὶ θεοῖς εὐχαριστοῦμεν, ὅπου τὸ
[1, 19]	στεφάνου, ῥόδινον λαβὼν περίθου· ὄψει	γὰρ	κομψότερον. ~Περὶ τοῦ λόγου πῶς
[1, 9]	ἀλλ´ ὅτι κόσμιος; διὰ τί	γὰρ	λέγεις Ἀθηναῖον εἶναι σεαυτόν, οὐχὶ
[1, 29]	χρῆσθαι παρελθὼν οἷς ἔμαθες; οὐ	γὰρ	λογάριά ἐστι τὰ λείποντα νῦν,
[1, 12]	τῶν θεῶν οὐδὲ μικρότερος· λόγου	γὰρ	μέγεθος οὐ μήκει οὐδ´ ὕψει
[1, 18]	ἀπολλύναι καὶ τὸν κωφόν; εἰ	γὰρ	μεγίστη βλάβη ἡ τῶν μεγίστων
[1, 25]	ἂν λίαν πολύν, ἐξέρχομαι. τούτου	γὰρ	μεμνῆσθαι καὶ κρατεῖν, ὅτι ἡ
[1, 12]	οὐχ ὑγιῶς λεγόμενόν ἐστιν. εἰ	γὰρ	μὴ εἰσὶν θεοί, πῶς ἐστι
[1, 27]	τοὺς θεοὺς τοὺς ἄλλους· εἰ	γὰρ	μὴ ἐπιστρέφονταί μου, τί ἐμοὶ
[1, 18]	λέγε πάντες με μισοῦσιν’ τίς	γὰρ	μὴ μισήσῃ τὸν τοιοῦτον; τούτοις
[1, 2]	τοῦτό μοι ἱκανόν ἐστιν. οὐδὲ	γὰρ	Μίλων ἔσομαι καὶ ὅμως οὐκ
[1, 2]	ἐπιλελησμένων τοῦ ἰδίου προσώπου. τί	γάρ	μου πυνθάνῃ; θάνατος αἱρετώτερόν ἐστιν
[1, 16]	αὐτὰ ἐπαινέσαι ἢ παραστῆσαι; εἰ	γὰρ	νοῦν εἴχομεν, ἄλλο τι ἔδει
[1, 27]	τὸν ἐμποδίζοντα ἐκτυφλῶσαι θέλω. πέφυκε	γὰρ	ὁ ἄνθρωπος μὴ ὑπομένειν ἀφαιρεῖσθαι
[1, 19]	αὑτοῦ ἕνεκα πάντα ποιεῖ. καὶ	γὰρ	ὁ ἥλιος αὑτοῦ ἕνεκα πάντα
[1, 29]	ἐκ τῆς τυχούσης προφάσεως. πάλιν	γὰρ	ὁ θεὸς οὐ βούλεται· χρείαν
[1, 19]	τὰ δόγματα αὐτὸν ταράσσει. ὅταν	γὰρ	ὁ τύραννος εἴπῃ τινὶ δήσω
[1, 17]	ἀλλ´ ἐπείγει μᾶλλον’ διὰ τοῦτο	γὰρ	οἶμαι {προ{ ς} τάσσουσιν τὰ
[1, 1]	πάντως οὐκ ἠδύναντο. ἐπὶ γῆς	γὰρ	ὄντας καὶ σώματι συνδεδεμένους τοιούτῳ
[1, 9]	σοῦ αὐτὰ λαβεῖν δυνάμενος’ τῷ	γὰρ	ὄντι, ὃ ἐξ αὑτοῦ τις
[1, 9]	δεῖνος καὶ ξέστην αἱματίου’ τῷ	γὰρ	ὄντι πτῶμα ὁ τοιοῦτός ἐστι
[1, 5]	ὅτι ἐγρήγορας; οὔ’ φησίν· οὐδὲ	γάρ,	ὅταν ἐν τοῖς ὕπνοις φαντάζωμαι,
[1, 17]	εἶναι, ὑπὸ τίνος διαρθρωθῇ; δῆλον	γὰρ	ὅτι ἢ ὑφ´ αὑτοῦ ἢ
[1, 1]	ὅτι χρυσίον καλόν ἐστιν; αὐτὸ	γὰρ	οὐ λέγει. δῆλον ὅτι ἡ
[1, 11]	ἔχειν τὰ τῶν ἄλλων. (Πῶς	γὰρ	οὔ; (Ὅπου δ´ ἄγνοια, ἐκεῖ
[1, 11]	θάτερον εἶναι παρὰ φύσιν; ἢ	γὰρ	οὔ; (Οὕτως, ἔφη. (Οὐκοῦν ὅ
[1, 11]	τ´ εἶναι καὶ καλόν; (Πῶς	γὰρ	οὔ; (Τί δέ; τὸ μὲν
[1, 25]	ὑπολαμβάνων ἐν κακοῖς εἶναι· τοῦτο	γὰρ	οὐδείς σε ἀναγκάζει. καπνὸν πεποίηκεν
[1, 26]	ἐπὶ τὰ χαλεπώτερα ἄγουσιν· ἐνταῦθα	γὰρ	οὐδέν ἐστι τὸ ἀνθέλκον ὡς
[1, 16]	δὲ πάντων τούτων προσδεόμεθα. τὰ	γὰρ	οὐκ αὐτῶν ἕνεκα, ἀλλὰ πρὸς
[1, 1]	βέλτιστε, ἢ τῷ Αἰόλῳ. σὲ	γὰρ	οὐκ ἐποίησεν ὁ θεὸς ταμίαν
[1, 28]	φέρε τὰς προλήψεις. Διὰ τοῦτο	γὰρ	οὐκ ἔστιν ἱκανῶς θαυμάσαι τὸ
[1, 14]	δοκεῖ σοι; (Δοκεῖ, ἔφη. (Πόθεν	γὰρ	οὕτω τεταγμένως καθάπερ ἐκ προστάγματος
[1, 19]	Τοῦτο οὐκ ἔστιν φίλαυτον· γέγονε	γὰρ	οὕτως τὸ ζῷον· αὑτοῦ ἕνεκα
[1, 29]	ἀρκεῖ τὸ αὐτὸν πείθεσθαι; τοῖς	γὰρ	παιδίοις, ὅταν προσελθόντα κροτῇ καὶ
[1, 25]	ἐν Σατορναλίοις λέλογχεν βασιλεύς· ἔδοξε	γὰρ	παῖξαι ταύτην τὴν παιδιάν. προστάσσει
[1, 6]	Ζεῦ, ἣν θέλεις περίστασιν· ἔχω	γὰρ	παρασκευὴν ἐκ σοῦ μοι δεδομένην
[1, 19]	Φηλικίωνος βουλεύεται περί τινος’ οὐχὶ	γὰρ	πεπράκει αὐτὸν ὡς ἄχρηστον; τίς
[1, 29]	τὰς ὕλας μὴ θαυμάσῃ. τὰ	γὰρ	περὶ τῶν ὑλῶν δόγματα ὀρθὰ
[1, 24]	μακάριος ὁ δεῖνα· μετὰ πολλῶν	γὰρ	περιπατεῖ. κἀγὼ συγκατατάττω ἐμαυτὸν σὺν
[1, 22]	ἀναστροφήν; καὶ πῶς ἐνδέχεται; ἐγὼ	γὰρ	πέφυκα πρὸς τὸ ἐμὸν συμφέρον.
[1, 27]	καὶ ἀναγκαῖον ὁ θάνατος. τί	γὰρ	ποιήσω; ποῦ γὰρ αὐτὸν φύγω;
[1, 4]	ἕκαστον τούτων ἐστὶ προκοπή. ἀεὶ	γὰρ	πρὸς ὃ ἂν ἡ τελειότης
[1, 26]	πρῶτον βούλεσθαι ἐπ´ ἐκείνων· οὐ	γὰρ	ῥᾴδιον ἄρχεσθαι ἀπὸ τῶν χαλεπωτέρων.
[1, 4]	τῇ φύσει ἢ ἀσυμφώνως. εἰ	γὰρ	συμφώνως, τοῦτό μοι δείκνυε καὶ
[1, 29]	κἀμοὶ συμβουλεύει· συγγιγνώσκω αὐτῷ. καὶ	γὰρ	Σωκράτης συνεγίγνωσκεν τῷ ἐπὶ τῆς
[1, 15]	τῆς ἰδίας ὕλης ἀναδέξεται. ὡς	γὰρ	τέκτονος ὕλη τὰ ξύλα, ἀνδριαντοποιοῦ
[1, 8]	δυνάμεις ταύτας; μὴ γένοιτο· οὐδὲ	γὰρ	τὴν ὁρατικήν. ὅμως δ´, ἄν
[1, 29]	οὐ δείξεις· οὐδ´ ἐγγύς. νόμος	γὰρ	τῆς φύσεως. καὶ τοῦ θεοῦ
[1, 23]	πολιτεύσεσθαι τὸν νοῦν ἔχοντα· οἶδεν	γὰρ	τίνα δεῖ ποιεῖν τὸν πολιτευόμενον·
[1, 2]	τὸ πρόσωπον ἑαυτοῦ ἕκαστος. τῷ	γάρ	τινι εὔλογον τὸ ἀμίδα παρακρατεῖν
[1, 11]	ὁ τοῦ Πατρόκλου θάνατος (ἄλλος	γάρ	τις οὐ πάσχει ταῦτα τοῦ
[1, 26]	ἰδίου ἡγεμονικοῦ πῶς ἔχει· μετὰ	γὰρ	τὸ γνῶναι ὅτι ἀσθενῶς οὐκ
[1, 27]	Πυρρώνειος καὶ Ἀκαδημαικός. ἐγὼ μὲν	γὰρ	τὸ ἐμὸν μέρος οὐκ ἄγω
[1, 17]	τοῦτ´ ἔστι προαίρεσιν προαίρεσις. εἰ	γὰρ	τὸ ἴδιον μέρος, ὃ ἡμῖν
[1, 23]	ταῦτα εἰς λύπας ἐμπέσῃ; διὰ	γὰρ	τὸν μῦν τὸν ἔσω τρεφόμενον
[1, 1]	ὑπὸ τοῦ Νέρωνος ἀποκεφαλισθῆναι; ἐκτείνας	γὰρ	τὸν τράχηλον καὶ πληγεὶς καὶ
[1, 17]	ἵνα παρακολουθήσωμεν τῇ φύσει. οὐδὲ	γὰρ	τοῦ θύτου δι´ αὐτόν, ἀλλ´
[1, 19]	ἀνάγκη θεραπεύειν τοὺς τυράννους. ὤφελον	γὰρ	τοὺς τυράννους μόνον, τοὺς κοιτωνίτας
[1, 4]	τοῦτ´ ἔστι Χρύσιππον νενοηκέναι; εἰ	γὰρ	τοῦτ´ ἔστιν, ὁμολογουμένως ἡ προκοπὴ
[1, 26]	αὐτὸν συγκλητικὸς παρακατακείμενος θαυμάσει; ἐκεῖ	γὰρ	τῷ ὄντι αἱ μεγάλαι ὗλαί
[1, 25]	οὖν; ἡμέρα ἐστίν; οὔ· ἔλαβον	γὰρ	ὑπόθεσιν τοῦ νύκτα εἶναι. ἔστω
[1, 29]	ἐστὶ θεωρεῖν; τοῦ σχολάζοντος. ἔστι	γὰρ	φιλοθέωρόν τι ζῷον ὁ ἄνθρωπος.
[1, 17]	πλέον τοῦ ἐκεῖνον ἐξηγουμένου; οὐδὲ	γὰρ	Χρυσίππου χρείαν ἔχομεν δι´ αὐτόν,
[1, 28]	οὐκ ἤθελεν ψεύδει συγκαταθέσθαι· πᾶσα	γὰρ	ψυχὴ ἄκουσα στέρεται τῆς ἀληθείας,
[1, 2]	ἢ πολλοὶ γίνονται τοιοῦτοι; (Ἵπποι	γὰρ	ὠκεῖς ἅπαντες γίνονται, κύνες γὰρ
[1, 18]	τοῦ σώματος ὥσπερ ἀθλητής· οὐ	γὰρ	ὡς ὄνον ἀήττητον εἶναι. Τίς
[1, 16]	τὸ αἰσθέσθαι τῆς προνοίας τῷ	γε	αἰδήμονι καὶ εὐχαρίστῳ. καὶ μή
[1, 11]	τί δ´ ἐστὶ τοῦτο; ἆρά	γε	ἄλλο ἢ ὅτι ἔδοξεν ἡμῖν;
[1, 11]	(Μὴ γένοιτο. (Καὶ μὴν ἐκεῖνό	γε	ἄνισον καὶ ἄγνωμον, ὅ τις
[1, 24]	νεανίσκῳ χρῆσθαι. καὶ νῦν ἡμεῖς	γε	εἰς τὴν Ῥώμην κατάσκοπον πέμπομεν.
[1, 8]	τῆς ἐπιμελείας τοῦ ἤθους ὑπό	γε	ἐμοῦ περισπώμενοι ὅμως οὐδὲν ἐπιδίδομεν
[1, 6]	ἢ καὶ ἀσέβεια; καίτοι ὅ	γε	θεὸς οὐ μόνον ἔδωκεν ἡμῖν
[1, 12]	ἐξ αὐτῶν καὶ νὴ Δία	γε	καὶ εἰς ἐμέ, πῶς ἔτι
[1, 14]	ἢ πείσεσθαι τῶν ἀναγκαίων. ὅμοιός	γε	ὅρκος οὗτος ἐκείνῳ; ἐκεῖ μὲν
[1, 1]	ἄλλα οὐκ ἐφ´ ἡμῖν. ἆρά	γε	ὅτι οὐκ ἤθελον; ἐγὼ μὲν
[1, 15]	τῶν μεγάλων ἄφνω γίνεται, ὅπου	γε	οὐδ´ ὁ βότρυς οὐδὲ σῦκον.
[1, 11]	ὅτι πάντες σχεδὸν ἢ οἵ	γε	πλεῖστοι ἁμαρτάνομεν. δεῖξον οὖν μοι
[1, 11]	(Τοῦτο, ἔφη, πάντες ἢ οἵ	γε	πλεῖστοι πατέρες πάσχομεν. (Οὐδ´ ἐγώ
[1, 19]	προσῇ τι πλεονέκτημα ἢ δοκῇ	γε	προσεῖναι μὴ προσόν, τοῦτον πᾶσα
[1, 17]	φιλόσοφον, οὐκ αὐτὸν θαυμάσας ἕνεκά	γε	τῆς ἐξηγήσεως, ἀλλὰ ἐκεῖνα ἃ
[1, 12]	κατὰ τὸ σῶμα, ὡς κατά	γε	τὸν λόγον οὐδὲν χείρων τῶν
[1, 3]	συμπαθῆσαι κατ´ ἀξίαν δύναιτο, ὅτι	γεγόναμεν	ὑπὸ τοῦ θεοῦ πάντες προηγουμένως
[1, 6]	τίνες ἐστὲ οὔτ´ ἐπὶ τί	γεγόνατε	οὔτε {ἐπὶ} τί τοῦτό ἐστιν,
[1, 19]	χύτραν. Τοῦτο οὐκ ἔστιν φίλαυτον·	γέγονε	γὰρ οὕτως τὸ ζῷον· αὑτοῦ
[1, 11]	νῦν ἐμοί τε καὶ σοὶ	γέγονεν	αἴτιον, σοὶ μὲν τοῦ ἐλθεῖν
[1, 29]	καὶ ἀνόσιον εἶναι. τί σοι	γέγονεν;	ἐκρίθην ἀσεβὴς καὶ ἀνόσιος εἶναι’
[1, 13]	υἱὸς ἐκ τῶν αὐτῶν σπερμάτων	γέγονεν	καὶ τῆς αὐτῆς ἄνωθεν καταβολῆς,
[1, 16]	τὰ πρὸς τὸ σῶμα ἕτοιμα	γέγονεν,	οὐ μόνον τροφαὶ καὶ πόμα,
[1, 28]	μεγίστων καὶ ἔχις ἀντὶ ἀνθρώπου	γέγονεν;	οὐχὶ δ´, εἴπερ ἄρα, μᾶλλον
[1, 3]	ὀλίγοι, ὅσοι πρὸς πίστιν οἴονται	γεγονέναι	καὶ πρὸς αἰδῶ καὶ πρὸς
[1, 16]	φύσις πεποίηκε τὰ πρὸς ὑπηρεσίαν	γεγονότα	ἕτοιμα παρεσκευασμένα μηδεμιᾶς ἐπιμελείας ἔτι
[1, 16]	αὐτῶν ἕνεκα, ἀλλὰ πρὸς ὑπηρεσίαν	γεγονότα	οὐκ ἐλυσιτέλει προσδεόμενα ἄλλων πεποιηκέναι.
[1, 6]	τί ἂν ἐποίει μηδενὸς τοιούτου	γεγονότος;	ἢ δῆλον ὅτι ἐντετυλιγμένος ἂν
[1, 16]	καὶ τοὺς θεοὺς ἓν τῶν	γεγονότων	ἀπήρκει πρὸς τὸ αἰσθέσθαι τῆς
[1, 6]	ἑαυτῷ, δύναμίν τε συνορατικὴν τῶν	γεγονότων	ἑκάστῳ καὶ τὸ εὐχάριστον. εἰ
[1, 6]	οὐκ ὄψεται τὴν εὐχρηστίαν τῶν	γεγονότων,	ὁ δ´ οὐκ εὐχαριστήσει ἐπ´
[1, 17]	τοῦτο ἐνταῦθα ἐν τοῖς σπλάγχνοις	γέγραπται.	δείξω σοι αὐτὸ πρῶτον ἐπὶ
[1, 19]	τοῖς ἀναγιγνώσκουσι λέγεις παρών· ἐμὲ	γεγράφασιν;	εἰ δὲ καὶ νῦν δύνασαι
[1, 17]	λέγει; καὶ τίς ἐστιν ὁ	γεγραφὼς	ὅτι ἀρχὴ παιδεύσεως ἡ τῶν
[1, 8]	ὁ περὶ τὸν τέλειον συλλογισμὸν	γεγυμνασμένος	οὗτος ἂν ἱκανὸς εἴη καὶ
[1, 11]	οὔτ´ οἰκέτην ἔτι αἰτιασόμεθα οὔτε	γείτονα	οὔτε γυναῖκα οὔτε τέκνα ὡς
[1, 12]	καὶ τέκνα καὶ ἀδελφοὺς καὶ	γείτονας.	ἔδει δὲ μόνον μένοντα ἡσυχίαν
[1, 18]	γάρ· ἔχεις καλὰ ἱμάτια, ὁ	γείτων	σου οὐκ ἔχει· θυρίδα ἔχεις,
[1, 26]	τὸν ἀναγιγνώσκοντα τοὺς ὑποθετικοὺς καὶ	γελάσαντος	τοῦ ὑποθεμένου αὐτῷ τὴν ἀνάγνωσιν
[1, 9]	μηδὲ τοῖς γέρουσιν" ἀποκρινοῦμαι ὅτι	γελοῖοί	ἐστε, οἵτινες ἀξιοῦτε, εἰ μέν
[1, 26]	τῶν βιωτικῶν πολλὰ τὰ περισπῶντα.	γελοῖος	οὖν ὁ λέγων πρῶτον βούλεσθαι
[1, 1]	φυγαδευθῆναι· μή τις οὖν κωλύει	γελῶντα	καὶ εὐθυμοῦντα καὶ εὐροοῦντα; εἰπὲ
[1, 29]	εἰδῶμεν πότερον τραγῳδὸς εἶ ἢ	γελωτοποιός·	κοινὰ γὰρ ἔχουσι τὰ ἄλλα
[1, 24]	πολέμιος ἐγγύς ἐστιν· πάντα εἰρήνης	γέμει.	πῶς, ὦ Διόγενες; ἰδού’ φησίν,
[1, 29]	ἐστι τὰ λείποντα νῦν, ἀλλὰ	γέμει	τὰ βιβλία τῶν Στωικῶν λογαρίων.
[1, 16]	τι ἀχρηστότερον τριχῶν τῶν ἐπὶ	γενείου;	τί οὖν; οὐ συνεχρήσατο καὶ
[1, 3]	ἐπειδὴ δύο ταῦτα ἐν τῇ	γενέσει	ἡμῶν ἐγκαταμέμικται, τὸ σῶμα μὲν
[1, 8]	οὐ δεῖ προσθήκην αὐτὸν ἐκείνων	γενέσθαι,	ἀλλ´ ἐκεῖνα αὐτῷ προσθεῖναι; οὐχὶ
[1, 21]	κέχηνεν. ἄνθρωπε, τί θέλεις σοι	γενέσθαι;	ἐγὼ μὲν ἀρκοῦμαι, ἂν ὀρέγωμαι
[1, 7]	τὸ λεχθέν, ἀλλ´ ἀνάγκη δοκιμαστικὸν	γενέσθαι	καὶ διακριτικὸν τοῦ ἀληθοῦς καὶ
[1, 12]	γὰρ ἦν. σκέλος οὖν μοι	γενέσθαι	πεπηρωμένον. ἀνδράποδον, εἶτα δι´ ἓν
[1, 22]	σύ, ὦ Ἀγάμεμνον; οὐ δεῖ	γενέσθαι	τὰ δέοντα καὶ τὰ καλῶς
[1, 8]	ἤμην, ἔδει ὑμᾶς καὶ χωλοὺς	γενέσθαι;	τί οὖν; αἴρω τὰς δυνάμεις
[1, 19]	δείκνυε. τίς σοι θέλει ὅμοιος	γενέσθαι,	τίς σου ζηλωτὴς γίνεται ὡς
[1, 11]	οὖν, ὅτι σχολαστικόν σε δεῖ	γενέσθαι,	τοῦτο τὸ ζῷον οὗ πάντες
[1, 12]	παρουσῶν καὶ ἐπικλωθουσῶν σου τὴν	γένεσιν	ὥρισεν καὶ διέταξεν; οὐκ {οἶσθα{
[1, 27]	πενθῶν καὶ τρέμων; αὕτη γὰρ	γένεσις	πάθους θέλειν τι καὶ μὴ
[1, 24]	(Ἵνα τί; φησίν. (Ἵνα Ὀλυμπιονίκης	γένῃ·	δίχα δ´ ἱδρῶτος οὐ γίγνεται.
[1, 16]	συγχεῖν ὅσον ἐφ´ ἑαυτοῖς τὰ	γένη	τὰ διῃρημένα. Ταῦτα μόνα ἐστὶν
[1, 10]	εὐθὺς ἐγὼ πρῶτος, ὅταν ἡμέρα	γένηται,	μικρὰ ὑπομιμνῄσκομαι, τίνα ἐπαναγνῶναί με
[1, 23]	ἀλλ´ οἶδεν, ὅτι, ἂν ἅπαξ	γένηται	παιδίον, οὐκέτι ἐφ´ ἡμῖν ἐστι
[1, 9]	ἐμαυτοῦ λαβεῖν τὸ μεγαλόψυχον καὶ	γενναῖον,	ἀγρὸν παρὰ σοῦ λάβω καὶ
[1, 27]	φθονήσω ἄλλῳ τοῦ ποιῆσαί τι	γενναῖον’	ἔστω ταῦτα ὑπὲρ ἡμᾶς, ἐκεῖνο
[1, 2]	δὲ ταῦρος οὐ γίνεται οὐδὲ	γενναῖος	ἄνθρωπος, ἀλλὰ δεῖ χειμασκῆσαι, παρασκευάσασθαι
[1, 12]	ὅτι δὲ μεγαλοψυχίαν ἔχων καὶ	γενναιότητα	πρὸς ἕκαστα τούτων ἀγνοεῖς, οὐ
[1, 6]	ἄλλης ἀλκῆς καὶ καρτερίας καὶ	γενναιότητος,	εἰ μὴ τοιαῦταί τινες αὐτὸν
[1, 27]	τὸν τοῦ Διός, ἵν´ οὕτως	γενναίως	εἴπω ἀπελθὼν ἢ αὐτὸς ἀριστεῦσαι
[1, 29]	τὸ φάρμακον, καὶ λέγει ὡς	γενναίως	ἡμᾶς ἀποδεδάκρυκεν’ μή τι οὖν
[1, 16]	ἐκ {π{ τ} όας γάλα	γεννᾶσθαι	καὶ ἐκ γάλακτος τυρὸν καὶ
[1, 9]	τῆς γωνίας, εἰς ἣν ἐρρίφη	γεννηθέν	σου τὸ σωμάτιον; ἢ δῆλον
[1, 12]	σου τοὺς γονεῖς, εἶτα οὕτως	γεννηθῆναι.	ἐκ ποίων τινῶν; ἐκ τοιούτων,
[1, 9]	ἅπαντα μὲν τὰ ἐπὶ γῆς	γεννώμενά	τε καὶ φυόμενα, προηγουμένως δ´
[1, 12]	θείᾳ διοικήσει καὶ πῶς ἂν	γενοίμην	ἐλεύθερος; ἐλεύθερος γάρ ἐστιν, ᾧ
[1, 28]	ὅτε ἀπέθανεν ὁ Πάτροκλος; μὴ	γένοιτο·	ἀλλ´ ὅτε ὠργίζετο, ὅτε κορασίδιον
[1, 10]	ἄπρακτόν ἐστι τὸ ζῷον; μὴ	γένοιτο.	ἀλλὰ διὰ τί ἡμεῖς οὐκ
[1, 28]	οὖν διαφέρει ἄνθρωπος πελαργοῦ; (Μὴ	γένοιτο·	ἀλλὰ τούτοις οὐ διαφέρει. (Τίνι
[1, 1]	μικρά σοι φαίνεται ταῦτα; μὴ	γένοιτο.	ἀρκῇ οὖν αὐτοῖς; εὔχομαι δὲ
[1, 5]	ταύτην ἐγὼ δύναμιν εἴπω; μὴ	γένοιτο,	εἰ μὴ καὶ τὴν τῶν
[1, 2]	τῆς ἐπιμελείας τούτου ἕνεκα; μὴ	γένοιτο.	Ἐπίκτητος κρείσσων Σωκράτους οὐκ ἔσται·
[1, 11]	στεργόντων οὔτε κηδομένων ἀποθανεῖν; (Μὴ	γένοιτο.	(Καὶ μὴν ἐκεῖνό γε ἄνισον
[1, 12]	ἀπόνοιά ἐστιν ἡ ἐλευθερία; μὴ	γένοιτο.	μανία γὰρ καὶ ἐλευθερία εἰς
[1, 8]	αἴρω τὰς δυνάμεις ταύτας; μὴ	γένοιτο·	οὐδὲ γὰρ τὴν ὁρατικήν. ὅμως
[1, 19]	καὶ οἱ δορυφόροι; πόθεν; μὴ	γένοιτο·	οὐκ ἐνδέχεται τὸ φύσει ἐλεύθερον
[1, 9]	ἀργύριον ἢ ἀρχήν τινα; μὴ	γένοιτο.	οὐχ οὕτως ἀναίσθητος ἔσομαι τῶν
[1, 25]	ὕβριν σοι πεποίηκα. καλῶς σοι	γένοιτο.	ταῦτα ἐμελέτα Σωκράτης, διὰ τοῦτο
[1, 26]	καὶ ἀποτυγχάνω τοῦ ἀγαθοῦ; μὴ	γένοιτο.	τί οὖν ἐστι τὸ αἴτιον
[1, 29]	διδάσκετε καταφρονεῖν τῶν βασιλέων; (Μὴ	γένοιτο.	τίς ἡμῶν διδάσκει ἀντιποιεῖσθαι πρὸς
[1, 6]	ὕδραν; μωρία τοῦτο καὶ μανία.	γενόμενα	δὲ καὶ εὑρεθέντα εὔχρηστα ἦν
[1, 1]	πρὸς αὐτὴν τὴν πληγὴν ἀσθενῆ	γενομένην	ἐπ´ ὀλίγον συνελκυσθεὶς πάλιν ἐξέτεινεν.
[1, 9]	καὶ ἁπλῶς ὅθεν σου τὸ	γένος	τῶν προγόνων εἰς σὲ κατελήλυθεν
[1, 8]	κἀμὲ καθήμενον ἐκπονεῖν, ἵνα καλὸς	γένωμαι	ἢ ἵνα ἰσχυρός, ὡς τοῦτο
[1, 12]	τῇδε τῇ ὥρᾳ, ἵνα ἐγὼ	γένωμαι’	οὐκ ἐδίδοτο. ἀλλ´ ἔδει προυποστῆναί
[1, 22]	με λαβεῖν ὑμῶν τινος τὸ	γέρας’	ὁ δέ τὴν ἐμὴν οὖν
[1, 10]	ἐπεί τοι καὶ ἡμεῖς οἱ	γέροντες,	ὅταν παίζοντας ὁρῶμεν νέους, συμπροθυμούμεθα
[1, 10]	ἑαυτῶν ὡς οἱ ἐν Ῥώμῃ	γέροντες	περὶ ἃ ἐσπουδάκασιν, τάχα ἄν
[1, 9]	ἡμῶν τοῖς νέοις μηδὲ τοῖς	γέρουσιν"	ἀποκρινοῦμαι ὅτι γελοῖοί ἐστε, οἵτινες
[1, 4]	καὶ μὴ ἐκεῖνα τάλας ἐγώ,	γέρων	ἄνθρωπος, ἐπὶ ταῦτά μου τὰς
[1, 22]	πάντες μου καταγελάσονται. ἥξει τις	γέρων	πολιὸς χρυσοῦς δακτυλίους ἔχων πολλούς,
[1, 16]	θεόν; τί γὰρ ἄλλο δύναμαι	γέρων	χωλὸς εἰ μὴ ὑμνεῖν τὸν
[1, 29]	νήτης ὅτι ἐστὶν ὑπάτη οὐδὲ	γεωμετρικός,	ἂν ἐπικρίνῃ τὰς ἀπὸ κέντρου
[1, 6]	τὸ δ´ ὥστε ὑπηρετεῖν εἰς	γεωργίαν,	τὸ δ´ ὥστε τυρὸν φέρειν,
[1, 14]	ἐπέχεσθαι ὑπὸ σκιᾶς, ἣν ἡ	γῆ	ποιεῖ· ὁ δὲ καὶ τὸν
[1, 16]	ὄργανα ταῦτα δι´ ὧν τὴν	γῆν	ἐργασόμεθα· μέγας ὁ θεός, ὅτι
[1, 13]	ποῦ βλέπεις; ὅτι εἰς τὴν	γῆν,	ὅτι εἰς τὸ βάραθρον, ὅτι
[1, 23]	παιδίον αὐτοῦ κλαῖον ἐπὶ τὴν	γῆν	πεπτωκός; ἐγὼ μὲν οἶμαι ὅτι
[1, 29]	ἔχει κόσμου τοιούτου, τῶν ἐπὶ	γῆς	ἀναστρεφομένων τοιούτων. ἐὰν δὲ σημήνῃ
[1, 1]	ἀλλὰ πάντως οὐκ ἠδύναντο. ἐπὶ	γῆς	γὰρ ὄντας καὶ σώματι συνδεδεμένους
[1, 9]	εἰς ἅπαντα μὲν τὰ ἐπὶ	γῆς	γεννώμενά τε καὶ φυόμενα, προηγουμένως
[1, 12]	δ´ οἱ καὶ τῶν ἐπὶ	γῆς	καὶ τῶν ἀνθρωπίνων, εἰς κοινὸν
[1, 12]	καὶ οὐρανίων, τῶν δὲ ἐπὶ	γῆς	μηδενός· τέταρτοι δ´ οἱ καὶ
[1, 24]	γένῃ· δίχα δ´ ἱδρῶτος οὐ	γίγνεται.	ἐμοὶ μὲν οὐδεὶς δοκεῖ κρείσσονα
[1, 30]	καὶ ἄλλος ἄνωθεν βλέπει τὰ	γιγνόμενα	καὶ ὅτι ἐκείνῳ σε δεῖ
[1, 9]	τί δὲ φοβηθήσεταί τι τῶν	γιγνομένων	ἐν ἀνθρώποις; ἀλλὰ πρὸς μὲν
[1, 25]	τύπτε ὃ φυλάσσει’ καὶ σὺ	γίγνωσκε,	ὅτι ὃ ἂν φυλάσσειν ἐθέλῃς,
[1, 29]	ὅταν μεταπεῖσαί τινα μὴ δύνῃ,	γίγνωσκε	ὅτι παιδίον ἐστὶ καὶ ἐπικρότει
[1, 6]	σεαυτόν; (Τοῦτο οὖν εὔλογον μύξας	γίνεσθαι	ἐν τῷ κόσμῳ; (Καὶ πόσῳ
[1, 27]	πάθους θέλειν τι καὶ μὴ	γίνεσθαι.	ἔνθεν ἂν μὲν δύνωμαι τὰ
[1, 9]	ἀλογίστως ἀπέλθητε’ Τοιοῦτόν τι ἔδει	γίνεσθαι	παρὰ τοῦ παιδευτοῦ πρὸς τοὺς
[1, 22]	ὦ Ἀχιλλεῦ; οὐκ ἀρέσκει σοι	γίνεσθαι	τὰ καλῶς ἔχοντα; ἐμοὶ μὲν
[1, 6]	τεχνικὰ εἰκῇ καὶ ἀπὸ ταὐτομάτου	γίνεσθαι.	Τί οὖν; ἐφ´ ἡμῶν μόνων
[1, 11]	φύματα δεῖ λέγειν ἐπ´ ἀγαθῷ	γίνεσθαι	τοῦ σώματος, ὅτι γίνεται, καὶ
[1, 12]	τὰ {δ´} ὡς ἔτυχεν δόξαντα	γίνεσθαι,	τοῦτο κινδυνεύει οὐ μόνον οὐκ
[1, 29]	ταύτῃ τῷ θεῷ φίλον, ταύτῃ	γινέσθω’	ἀλλὰ δεῖξον ὅτι χείρονα ἔχων
[1, 4]	ταύτῃ τοῖς θεοῖς φίλον, ταύτῃ	γινέσθω’	καὶ μὴ ἐκεῖνα τάλας ἐγώ,
[1, 5]	δ´ οὔτε παρὰ τὴν ἐκείνου	γίνεται	δύναμιν οὔτε παρὰ τὴν τοῦ
[1, 9]	ὅσα τούτων ἕνεκα ἀναγκαῖα ἡμῖν	γίνεται	εἰς οἰκονομίαν καὶ ἀναστροφὴν τὴν
[1, 19]	οὔ. πῶς δὲ καὶ φρόνιμος	γίνεται	ἐξαίφνης ὁ ἄνθρωπος, ὅταν Καῖσαρ
[1, 20]	καὶ αὐτή, ἀναγκαίως καὶ αὑτῆς	γίνεται	θεωρητική· ὅταν δ´ ἀνομογενής, οὐ
[1, 20]	εἶναι τὸ ἀγαθόν, πάλιν μακρὸν	γίνεται	καὶ ἀνάγκη ἀκοῦσαι τί τὸ
[1, 11]	ἀγαθῷ γίνεσθαι τοῦ σώματος, ὅτι	γίνεται,	καὶ ἁπλῶς τὸ ἁμαρτάνειν εἶναι
[1, 11]	ἔστι κατὰ φύσιν οὐδ´ ὀρθῶς	γίνεται.	(Καὶ ὅς· Ἀλλ´ εἰ ἐζητοῦμεν,
[1, 7]	μαθεῖν πῶς τί τισιν ἀκόλουθον	γίνεται	καὶ ποτὲ μὲν ἓν ἑνὶ
[1, 20]	οὖν ὅτι ἀναγκαίως καὶ αὑτῆς	γίνεται	καὶ τῆς ἐναντίας θεωρητική; διὰ
[1, 9]	τῶν νέων. νῦν δὲ τί	γίνεται;	νεκρὸς μὲν ὁ παιδευτής, νεκροὶ
[1, 15]	Οὐδέν, ἔφη, τῶν μεγάλων ἄφνω	γίνεται,	ὅπου γε οὐδ´ ὁ βότρυς
[1, 6]	βίῳ. (Ἐν Ὀλυμπίᾳ δ´ οὐ	γίνεται;	οὐ καυματίζεσθε; οὐ στενοχωρεῖσθε; οὐ
[1, 2]	αὐτήν. ἄφνω δὲ ταῦρος οὐ	γίνεται	οὐδὲ γενναῖος ἄνθρωπος, ἀλλὰ δεῖ
[1, 20]	ὑπὸ τῆς πολλῆς προσοχῆς μουσικὸς	γίνεται.	οὕτως ὅπου διαφέρειν οἰόμεθα τὸ
[1, 27]	τὸν τόπον; πῶς μὲν αἴσθησις	γίνεται,	{π{ ρ} ότερον δι´ ὅλων
[1, 12]	ἐλεύθερος; ἐλεύθερος γάρ ἐστιν, ᾧ	γίνεται	πάντα κατὰ προαίρεσιν καὶ ὃν
[1, 22]	πρέπον; πότ´ οὖν ἡ μάχη	γίνεται;	περὶ τὴν ἐφαρμογὴν τῶν προλήψεων
[1, 20]	ὄντες; οὕτω μακρὸς ὁ λόγος	γίνεται.	~Πρὸς τοὺς θαυμάζεσθαι θέλοντας. Ὅταν
[1, 12]	μανθάνειν ἕκαστα οὕτω θέλειν ὡς	γίνεται.	πῶς δὲ γίνεται; ὡς διέταξεν
[1, 6]	Τί οὖν; ἐφ´ ἡμῶν μόνων	γίνεται	ταῦτα; πολλὰ μὲν ἐπὶ μόνων,
[1, 22]	μόνος μὴ ἔχω; οὕτως μάχη	γίνεται.	Τί οὖν ἐστι τὸ παιδεύεσθαι;
[1, 6]	οὗ τὴν θέαν παρείληφθε; (Ἀλλὰ	γίνεταί	τινα ἀηδῆ καὶ χαλεπὰ ἐν
[1, 11]	σοι ἀντιλέγω, ἔφη, ὅτι οὐ	γίνεται,	τὸ δ´ ἀμφισβητούμενον ἡμῖν ἐκεῖνό
[1, 19]	ὠφέλιμον προσφέρηται. οὕτως οὐκέτι ἀκοινώνητον	γίνεται	τὸ πάντα αὑτοῦ ἕνεκα ποιεῖν.
[1, 22]	ἀλλ´ ἀπονενοημένος. ἔνθεν ἡ μάχη	γίνεται	τοῖς ἀνθρώποις πρὸς ἀλλήλους. αὕτη
[1, 11]	τὸ κατὰ φύσιν γινόμενον ὀρθῶς	γίνεται.	(Τοῦτο, ἔφη, πάντες ἢ οἵ
[1, 20]	σύστημα ἐκ ποιῶν φαντασιῶν. οὕτως	γίνεται	φύσει καὶ αὑτοῦ θεωρητικός. πάλιν
[1, 12]	θέλειν ὡς γίνεται. πῶς δὲ	γίνεται;	ὡς διέταξεν αὐτὰ ὁ διατάσσων.
[1, 19]	ὅμοιος γενέσθαι, τίς σου ζηλωτὴς	γίνεται	ὡς Σωκράτους; ἀλλὰ δύναμαί σε
[1, 1]	ὅτι Ἐγὼ ἐμαυτῷ ἐμπόδιος οὐ	γίνομαι’	ἀπηγγέλη αὐτῷ ὅτι κρίνῃ ἐν
[1, 3]	οἱ μὲν ἀποκλίναντες λύκοις ὅμοιοι	γινόμεθα,	ἄπιστοι καὶ ἐπίβουλοι καὶ βλαβεροί,
[1, 11]	ὡς αἴτιά τινων κακῶν ἡμῖν	γινόμενα	πεπεισμένοι ὅτι, ἂν μὴ ἡμῖν
[1, 6]	ἆρ´ οὖν καὶ παρακολουθεῖ τοῖς	γινομένοις	ἐκεῖνα; οὐδαμῶς. ἄλλο γάρ ἐστι
[1, 12]	γνώμην τὴν αὑτῶν συνηρμοσμένην τοῖς	γινομένοις	ἔχωμεν. τί γάρ; ἐνδέχεται φυγεῖν
[1, 29]	ἔμαθον; ἔμαθον, ἵνα· πᾶν τὸ	γινόμενον	ἴδω ὅτι, ἂν ἀπροαίρετον ᾖ,
[1, 28]	οὐκ ἔστιν ἱκανῶς θαυμάσαι τὸ	γινόμενον.	ὅπου βάρη κρῖναι θέλομεν, οὐκ
[1, 11]	ὅτι πᾶν τὸ κατὰ φύσιν	γινόμενον	ὀρθῶς γίνεται. (Τοῦτο, ἔφη, πάντες
[1, 11]	τῶν ὀρθῶς ἢ οὐκ ὀρθῶς	γινομένων	ἀμφισβητοῦμεν, ποῖον θέλεις κριτήριον παραλάβωμεν;
[1, 26]	περὶ τῶν καλῶς ἢ κακῶς	γινομένων;	κἄν τινα κακῶς λέγῃ, οὗτος
[1, 6]	ἑκάστου τῶν ἐν τῷ κόςμῳ	γινομένων	ῥᾴδιόν ἐστιν ἐγκωμιάσαι τὴν πρόνοιαν,
[1, 27]	βοηθήματα παρασκευαστέον. Τετραχῶς αἱ φαντασίαι	γίνονται	ἡμῖν· ἢ γὰρ ἔστι τινὰ
[1, 27]	μὴ ζῆν. ~Ποσαχῶς αἱ φαντασίαι	γίνονται	καὶ τίνα πρόχειρα πρὸς αὐτὰς
[1, 2]	τοιοῦτοι; (Ἵπποι γὰρ ὠκεῖς ἅπαντες	γίνονται,	κύνες γὰρ ἰχνευτικοὶ πάντες; τί
[1, 2]	πεφύκαμεν, οὐ πάντες ἢ πολλοὶ	γίνονται	τοιοῦτοι; (Ἵπποι γὰρ ὠκεῖς ἅπαντες
[1, 8]	διακρῖναι κατὰ τί οἱ ἄνθρωποι	γίνονται	φιλόσοφοι καὶ τίνα ἄλλως αὐτοῖς
[1, 24]	ὅτι ἡ θύρα ἤνοικται. μὴ	γίνου	τῶν παιδίων δειλότερος, ἀλλ´ ὡς
[1, 18]	καὶ τῷ μοιχῷ οὐ χαλεπαίνεις.	γνῶθι	ὅτι κλέπτης καὶ μοιχὸς ἐν
[1, 4]	τὴν περὶ ὁρμῆς σύνταξιν καὶ	γνῶθι	πῶς αὐτὴν ἀνέγνωκα. ἀνδράποδον, οὐ
[1, 18]	τοῦτο παρήγγελλον οἱ παλαιοὶ τὸ	Γνῶθι	σαυτόν. τί οὖν; ἔδει νὴ
[1, 3]	ὁ λόγος δὲ καὶ ἡ	γνώμη	κοινὸν πρὸς τοὺς θεούς, ἄλλοι
[1, 11]	οὐδὲ πρὸς ἄλλῳ τινὶ τὴν	γνώμην.	ἕξεις ἢ ὅπως τὸ κριτήριον
[1, 17]	οὐδένα, ἐγκαλέσεις οὐδενί, πάντα κατὰ	γνώμην	ἔσται ἅμα τὴν σὴν καὶ
[1, 12]	ἔχει καὶ πέφυκεν αὐτοὶ τὴν	γνώμην	τὴν αὑτῶν συνηρμοσμένην τοῖς γινομένοις
[1, 18]	λευκῶν καὶ μελάνων, ἀλλὰ τὴν	γνώμην	τὴν διακριτικὴν τῶν ἀγαθῶν καὶ
[1, 12]	καὶ ἀγαθὸς ἐπεσκεμμένος τὴν αὑτοῦ	γνώμην	ὑποτέταχεν τῷ διοικοῦντι τὰ ὅλα
[1, 15]	καὶ μιᾷ ὥρᾳ οὐ τελειοῦται,	γνώμης	δ´ ἀνθρώπου καρπὸν θέλεις οὕτως
[1, 20]	λίαν ἐστὶν ὀλίγος. εἰ θέλεις	γνῶναι,	ἀνάγνωθι τὰ Ζήνωνος καὶ ὄψει.
[1, 26]	πῶς ἔχει· μετὰ γὰρ τὸ	γνῶναι	ὅτι ἀσθενῶς οὐκ ἔτι θελήσει
[1, 20]	οὐ προσπίπτει. Ὅταν οὖν θέλῃς	γνῶναι,	πῶς ἔχεις περὶ μὲν τἀγαθὰ
[1, 28]	εἰκῇ· ἁπλῶς ὅπου διαφέρει ἡμῖν	γνῶναι	τὸ κατὰ τὸν τόπον ἀληθές,
[1, 7]	παραδέχου. ἄγε ἀρκεῖ οὖν κἀνταῦθα	γνῶναι	τοῦτο; οὐκ ἀρκεῖ, δεῖ δὲ
[1, 29]	τὰς γυναῖκας ἀπελύσαμεν’ ἀλλὰ τοῖς	γνωρίμοις,	τοῖς δυναμένοις αὐτὰ ἀκοῦσαι· ἐκείνῳ
[1, 3]	τὴν ὀφρῦν βαστάσει· ἂν δὲ	γνῷς,	ὅτι τοῦ Διὸς υἱὸς εἶ,
[1, 4]	οὖν ἡμῖν παρέχει Χρύσιππος; ἵνα	γνῷς,	φησίν, ὅτι οὐ ψευδῆ ταῦτά
[1, 20]	πῶς πρὸς τὸ ἐξαπατηθῆναι καὶ	γνώσῃ	ὅτι μακρὰν εἶ τοῦ ὡς
[1, 18]	μὴ ἀπολλύναι; κἂν οὕτως λέγῃς,	γνώσῃ	πῶς ἀπάνθρωπόν ἐστιν ὃ λέγεις
[1, 4]	λάβε μου τὰ βιβλία καὶ	γνώσῃ	ὡς τε καὶ σύμφωνά ἐστι
[1, 29]	γωνίᾳ καθεζόμενοι μισθάρια λαμβάνωσιν ἢ	{γογγ{	ρ} ύζωσιν, ὅτι οὐδεὶς αὐτοῖς
[1, 26]	τινα οἶδα κλαίοντα Ἐπαφροδίτου τῶν	γονάτων	ἁπτόμενον καὶ λέγοντα ταλαιπωρεῖν· ἀπολελεῖφθαι
[1, 22]	τὰ μέρη τοῦ σώματος, κτήσεις,	γονεῖς,	ἀδελφοὶ, τέκνα, πατρίς, ἁπλῶς οἱ
[1, 12]	ἀλλ´ ἔδει προυποστῆναί σου τοὺς	γονεῖς,	εἶτα οὕτως γεννηθῆναι. ἐκ ποίων
[1, 22]	ζωή, ἀλλ´ οὐδὲ τέκνα οὐδὲ	γονεῖς	οὐδὲ πατρίς; (Καὶ τίς σου
[1, 29]	ὑπόθεσιν; δέδοταί σοι σῶμα τοιοῦτον,	γονεῖς	τοιοῦτοι, ἀδελφοὶ τοιοῦτοι, πατρὶς τοιαύτη,
[1, 26]	ἀπολογισμὸν ἔδει φέρειν πρὸς τοὺς	γονεῖς	τοὺς ἀγανακτοῦντας ἐπὶ τῷ φιλοσοφεῖν
[1, 12]	καὶ λῃστάς, μέμφῃ δὲ καὶ	γονεῖς	τοὺς σεαυτοῦ καὶ τέκνα καὶ
[1, 12]	ἐν ἐρημίᾳ. δυσαρεστεῖ τις τοῖς	γονεῦσιν;	ἔστω κακὸς υἱὸς καὶ πενθείτω.
[1, 12]	ὑπεύθυνον ἀπέφηναν τῶν ἐπὶ σοί;	γονέων	ἕνεκα ἀνυπεύθυνον ἀφῆκαν· ἀδελφῶν ἕνεκα
[1, 11]	διὰ τὴν πολλὴν φιλοστοργίαν τῶν	γονέων	ὑμῶν καὶ τῶν περὶ αὐτὸ
[1, 16]	μὴ ὑμνεῖν τὸν θεόν; εἰ	γοῦν	ἀηδὼν ἤμην, ἐποίουν τὰ τῆς
[1, 2]	ἀπάγξασθαι οὐκ ἔστιν ἀφόρητον; (Ὅταν	γοῦν	πάθῃ τις ὅτι εὔλογον, ἀπελθὼν
[1, 1]	θεωρητικόν; μέχρι τοῦ διαγνῶναι τὰ	γράμματα.	ἡ μουσική; μέχρι τοῦ διαγνῶναι
[1, 1]	δεῖ τούτων τῶν γραπτέων, ἡ	γραμματικὴ	ἐρεῖ· πότερον δὲ γραπτέον τῷ
[1, 1]	οὐδὲ δοκιμαστικὴν ἢ ἀποδοκιμαστικήν. ἡ	γραμματικὴ	μέχρι τίνος κέκτηται τὸ θεωρητικόν;
[1, 1]	ἑταίρῳ ἢ οὐ γραπτέον, ἡ	γραμματικὴ	οὐκ ἐρεῖ. καὶ περὶ τῶν
[1, 20]	τοῦτο οὐκ ἔστιν αὑτῆς θεωρητική.	γραμματικὴ	πάλιν περὶ τὴν ἐγγράμματον φωνήν·
[1, 1]	φαντασίαις. τί ἄλλο τὸ μουσικήν,	γραμματικήν,	τὰς ἄλλας δυνάμεις διακρῖνον, δοκιμάζον
[1, 12]	αἴσχιστον εἶναι. πῶς γὰρ ἐπὶ	γραμματικῶν	ποιοῦμεν; βούλομαι γράφειν ὡς θέλω
[1, 1]	γραπτέον τῷ ἑταίρῳ ἢ οὐ	γραπτέον,	ἡ γραμματικὴ οὐκ ἐρεῖ. καὶ
[1, 1]	ἡ γραμματικὴ ἐρεῖ· πότερον δὲ	γραπτέον	τῷ ἑταίρῳ ἢ οὐ γραπτέον,
[1, 1]	τῷ ἑταίρῳ, δεῖ τούτων τῶν	γραπτέων,	ἡ γραμματικὴ ἐρεῖ· πότερον δὲ
[1, 4]	ἐξηγοῦ τὰ βιβλία, ἀλλὰ καὶ	γράφε	αὐτὸς τοιαῦτα. καὶ τί σοι
[1, 17]	οὐ λέγει; καὶ περὶ τίνος	γράφει	Ξενοφῶν, ὅτι ἤρχετο ἀπὸ τῆς
[1, 1]	τοὺς φιλοσοφοῦντας, ταῦτα καθ´ ἡμέραν	γράφειν,	ἐν τούτοις γυμνάζεσθαι. Θρασέας εἰώθει
[1, 9]	τούτου τί ἄλλο ἢ ἀνάγκη	γράφειν	ἐπιστολὰς ὡς ὑπὲρ νεκροῦ τὸ
[1, 12]	γὰρ ἐπὶ γραμματικῶν ποιοῦμεν; βούλομαι	γράφειν	ὡς θέλω τὸ Δίωνος ὄνομα;
[1, 20]	ὑπὲρ ἡμῶν καὶ τηλικαῦτα βιβλία	γράφεις;	ἵνα μὴ ἀγνοήσωμεν ἡμεῖς τὴν
[1, 12]	ἀλλὰ διδάσκομαι θέλειν, ὡς δεῖ	γράφεσθαι.	τί ἐπὶ μουσικῶν; ὡσαύτως. τί
[1, 1]	ἀλλ´ ὅτε μέν, ἄν τι	γράφῃς	τῷ ἑταίρῳ, δεῖ τούτων τῶν
[1, 19]	οἱ τὰς {φ} ὠνάς’ φησί,	γράφοντες	γράψουσι τὸ ἐμὸν ὄνομα. (Μή
[1, 9]	Ἐμέ τις ἠξίωκεν ὑπὲρ αὐτοῦ	γράψαι	εἰς τὴν Ῥώμην ὡς ἐδόκει
[1, 19]	ποιήσεις; (Μενεῖ μου τὸ ὄνομα.	(Γράψον	αὐτὸ εἰς λίθον καὶ μενεῖ.
[1, 19]	τὰς {φ} ὠνάς’ φησί, γράφοντες	γράψουσι	τὸ ἐμὸν ὄνομα. (Μή τι
[1, 25]	Ῥώμῃ. οὐδ´ ἐν Ῥώμῃ. ἐν	Γυάροις	οἴκει. οἰκῶ. ἀλλὰ πολύς μοι
[1, 25]	μοι καπνὸς φαίνεται τὸ ἐν	Γυάροις	οἰκεῖν. ἀποχωρῶ, ὅπου μ´ οὐδεὶς
[1, 24]	οὗτος ὁ κατάσκοπος. τὸ δὲ	{γυμν{	ασι} ὸν εἶναι λέγει ὅτι
[1, 1]	καθ´ ἡμέραν γράφειν, ἐν τούτοις	γυμνάζεσθαι.	Θρασέας εἰώθει λέγειν Σήμερον ἀναιρεθῆναι
[1, 8]	ἧττον. Τί ποτ´ οὖν οὐ	γυμνάζομεν	αὑτούς τε καὶ ἀλλήλους τὸν
[1, 8]	τοῦτον; ὅτι νῦν καίτοι μὴ	γυμναζόμενοι	περὶ ταῦτα μηδ´ ἀπὸ τῆς
[1, 26]	πρῶτον οὖν ἐπὶ τῆς θεωρίας	γυμνάζουσιν	ἡμᾶς οἱ φιλόσοφοι ὅπου ῥᾷον,
[1, 6]	ἦν πρὸς τὸ δεῖξαι καὶ	γυμνάσαι	τὸν Ἡρακλέα. Ἄγε οὖν καὶ
[1, 1]	ἡ πέμπτη’ (ταύτῃ δ´ εἰώθει	γυμνασάμενος	ψυχρολουτρεῖν) ἀπέλθωμεν καὶ γυμνασθῶμεν. γυμνασαμένῳ
[1, 1]	γυμνασάμενος ψυχρολουτρεῖν) ἀπέλθωμεν καὶ γυμνασθῶμεν.	γυμνασαμένῳ	λέγει τις αὐτῷ ἐλθὼν ὅτι
[1, 29]	μοι πεπλεγμένον κομψῶς προτείνατε, ἵνα	γυμνασθῶ’	καὶ οἱ ἀθληταὶ τοῖς κούφοις
[1, 1]	εἰώθει γυμνασάμενος ψυχρολουτρεῖν) ἀπέλθωμεν καὶ	γυμνασθῶμεν.	γυμνασαμένῳ λέγει τις αὐτῷ ἐλθὼν
[1, 7]	λόγων καὶ τρόπων πραγματεία καὶ	γυμνασία	καὶ ἀναγκαία πέφηνεν. Ἀλλὰ δὴ
[1, 27]	λογικὰ καὶ τὴν ἐν τούτοις	γυμνασίαν	καὶ τριβήν, πρὸς τὰς τῶν
[1, 8]	πιθανολογική, καὶ μάλιστ´ εἰ τύχοι	γυμνασίας	ἐπιπλέον καί τινα καὶ εὐπρέπειαν
[1, 7]	ἐπινοοῦμεν; ἀλλ´ ἄνευ τινὸς τοιαύτης	γυμνασίας	καὶ παρασκευῆς φυλάττειν οἷός τ´
[1, 2]	τὸ μέρος καὶ ἔτι εἰς	γυμνάσιον	προερχόμεθα; οὐχ ὑπέμεινεν, ἀλλ´ ἐγκαρτερήσας
[1, 24]	μόνον. θὲς τὸ ἱμάτιον· ἰδοὺ	γυμνός.	ἀλλὰ φθόνον μοι κινεῖς. λάβε
[1, 28]	Ἀλεξάνδρῳ ἀπάγειν τοῦ Μενελάου τὴν	γυναῖκα,	ἐφάνη τῇ Ἑλένῃ ἀκολουθῆσαι αὐτῷ.
[1, 11]	ἔτι αἰτιασόμεθα οὔτε γείτονα οὔτε	γυναῖκα	οὔτε τέκνα ὡς αἴτιά τινων
[1, 11]	αὐτὰ τὰ τέκνα καὶ τὴν	γυναῖκα,	ὥστ´ ἀφεθῆναι μόνος ὑπ´ αὐτῶν
[1, 29]	λέγει ὅτι διὰ τοῦτο τὰς	γυναῖκας	ἀπελύσαμεν’ ἀλλὰ τοῖς γνωρίμοις, τοῖς
[1, 28]	ὅταν ἐκεῖνα διαφθείρηται. (Ὅταν οὖν	γυναῖκες	ἄγωνται καὶ παιδία αἰχμαλωτίζηται καὶ
[1, 18]	μὴ θαύμαζε τὸ κάλλος τῆς	γυναικὸς	καὶ τῷ μοιχῷ οὐ χαλεπαίνεις.
[1, 28]	παθεῖν ὅτι κέρδος ἐστὶ τοιαύτης	γυναικὸς	στερηθῆναι, τί ἂν ἐγένετο; ἀπολώλει
[1, 16]	τὰ σύμβολα’ πάλιν ἐπὶ τῶν	γυναικῶν	ὥσπερ ἐν φωνῇ τι ἐγκατέμιξεν
[1, 11]	καὶ τέκνα εἴη αὐτῷ καὶ	γυνή.	τοῦ δ´ ὁμολογήσαντος προσεπύθετο· Πῶς
[1, 29]	ἐμὲ νῦν κατατριβῆναι καθήμενον ἐν	γωνίᾳ	δυνάμενον στεφανωθῆναι Ὀλύμπια; πότε τις
[1, 29]	ἀφεῖναι, ἀταλαιπώροις ἀνθρωπαρίοις, ἵν´ ἐν	γωνίᾳ	καθεζόμενοι μισθάρια λαμβάνωσιν ἢ {γογγ{
[1, 9]	οὐ μόνον αὐτὴν ἐκείνην τὴν	γωνίαν,	ἀλλὰ καὶ ὅλην σου τὴν
[1, 9]	δ´ ἐξ ἐκείνης μόνον τῆς	γωνίας,	εἰς ἣν ἐρρίφη γεννηθέν σου

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/06/2007