Livre, Chapitre
[7, 11]	τε Ἑλλήνων μάντεων καὶ τῶν	Μάγων.	εὔχετο δὲ τά τε ἄλλα
[7, 6]	καὶ Ὑδάρνης καὶ Ἀρτιβόλης οἱ	Μαζαίου,	καὶ Σισίνης καὶ Φραδασμένης {καὶ}
[7, 18]	στρατηγὸν τῆς στρατιᾶς ἣν παρὰ	Μαζαίῳ	τῷ Βαβυλῶνος σατράπῃ ἀπέλιπεν Ἀλέξανδρος,
[7, 1]	τε καὶ τὴν λίμνην τὴν	Μαιῶτιν,	οἱ δέ, ὅτι ἐς Σικελίαν
[7, 23]	Πέρσας καὶ τελευταῖον τῆς δεκάδος	Μακεδόνα,	δεκαστάτηρον καὶ τοῦτον, ὥστε ἐν
[7, 23]	Μακεδόνα καὶ ἐπὶ τούτῳ διμοιρίτην	Μακεδόνα	καὶ δεκαστάτηρον, οὕτως ὀνομαζόμενον ἀπὸ
[7, 23]	δεκαδάρχην μὲν τῆς δεκάδος ἡγεῖσθαι	Μακεδόνα	καὶ ἐπὶ τούτῳ διμοιρίτην Μακεδόνα
[7, 6]	Μακεδονικὰ νόμιμά τε καὶ αὐτοὺς	Μακεδόνας	ἐν ἀτίμῳ χώρᾳ ἄγοντος. ~Ἀλέξανδρος
[7, 8]	τοῖς οἴκοι καὶ τοὺς ἄλλους	Μακεδόνας	ἐξορμήσει ἐς τὸ ἐθέλειν τῶν
[7, 8]	ὡς πάλαι ἐπιεικὴς ἐς τοὺς	Μακεδόνας)	καταπηδήσας σὺν τοῖς ἀμφ´ αὑτὸν
[7, 11]	ὦ βασιλεῦ, τὰ λυποῦντά ἐστι	Μακεδόνας	ὅτι σὺ Περσῶν μέν τινας
[7, 8]	τὴν Ὦπιν ἀφίκετο, συναγαγὼν τοὺς	Μακεδόνας	προεῖπεν ὅτι τοὺς ὑπὸ γήρως
[7, 23]	δώδεκα δὲ Πέρσας, τοὺς μὲν	Μακεδόνας	τὴν πάτριον ὅπλισιν ὡπλισμένους, τοὺς
[7, 23]	τῇ δεκάδι τέσσαρας μὲν εἶναι	Μακεδόνας,	τοὺς μὲν τῇ μισθοφορᾷ προὔχοντας,
[7, 12]	δὲ διαδόχους τοῖς ἀποπεμπομένοις ἄγειν	Μακεδόνας	τῶν ἀκμαζόντων ἐκέλευσεν. ἔστειλε δὲ
[7, 29]	τὸν βασιλέα, καὶ πρὸς τοὺς	Μακεδόνας,	ὡς ἀποστροφήν τινα εἶναι αὐτῷ
[7, 6]	καὶ οὗτοι ἀφικόμενοι λέγονται ἀνιᾶσαι	Μακεδόνας,	ὡς πάντα δὴ μηχανωμένου Ἀλεξάνδρου
[7, 6]	δοθέντα, ταῦτα πάντα ἐλύπει τοὺς	Μακεδόνας,	ὡς πάντῃ δὴ βαρβαρίζοντος τῇ
[7, 11]	φιλεῖν αὐτὸν μόνοις. οἱ δὲ	Μακεδόνες	ἔν τε τῷ παραυτίκα ἀκούσαντες
[7, 9]	ὑπὲρ τοῦ καταπαῦσαι ὑμῶν, ὦ	Μακεδόνες,	τὴν οἴκαδε ὁρμὴν λεχθήσεταί μοι
[7, 4]	ὅσοι δὲ ἄλλοι ἠγμένοι ἦσαν	Μακεδόνες	τῶν Ἀσιανῶν τινας γυναικῶν, ἀπογραφῆναι
[7, 9]	καὶ Θηβαίους ἐφεδρεύοντας ἀεὶ τῇ	Μακεδονίᾳ	ἐς τοσόνδε ἐταπείνωσεν, ἤδη ταῦτά
[7, 9]	τῆς Θρᾴκης τὰ πολλὰ τῇ	Μακεδονίᾳ	προσέθηκεν, καὶ τῶν ἐπὶ θαλάττῃ
[7, 12]	ἐκέλευσε μηδὲ στάσιν κατάγειν ἐς	Μακεδονίαν	ἀλλοφύλους τε καὶ ἐκ τῶν
[7, 12]	δὲ ἄνδρας ἄξειν αὐτὸς ἐς	Μακεδονίαν	καὶ παραδώσειν τοῖς πατράσιν. ταῦτά
[7, 12]	ἐς Ἀντίπατρον ἀπαλλάξαι ἐθέλειν ἐκ	Μακεδονίας	Ἀντίπατρον. καὶ τυχὸν οὐκ ἐς
[7, 12]	τε ἄγειν ἐκέλευσε καὶ ἀπαγαγόντι	Μακεδονίας	τε καὶ Θρᾴκης καὶ Θετταλῶν
[7, 6]	ὁ Βάκτριος, καὶ τούτοις δόρατα	Μακεδονικὰ	ἀντὶ τῶν βαρβαρικῶν μεσαγκύλων δοθέντα,
[7, 8]	τῶν βαρβάρων ἡ ἐς τὰ	Μακεδονικὰ	ἤθη κόσμησις καὶ ἀνάμιξις τῶν
[7, 6]	τῇ γνώμῃ Ἀλεξάνδρου, τὰ δὲ	Μακεδονικὰ	νόμιμά τε καὶ αὐτοὺς Μακεδόνας
[7, 11]	λόχους τε καταλεγομένη καὶ τὰ	Μακεδονικὰ	ὀνόματα ἄγημά τι Περσικὸν καλούμενον
[7, 23]	ἐξηγήσεως, κατέλεγεν αὐτοὺς ἐς τὰς	Μακεδονικὰς	τάξεις, δεκαδάρχην μὲν τῆς δεκάδος
[7, 24]	καὶ Μενάνδρῳ ἥκουσαν ἐς τὰς	Μακεδονικὰς	τάξεις· διψήσαντα δὲ ἀποχωρῆσαι ἐκ
[7, 29]	ὀξύτητός τε καὶ ὕβρεως τῆς	Μακεδονικῆς·	ἐφ´ ὅτῳ δὴ καὶ ἐγκαταμῖξαί
[7, 6]	οὓς Ἐπιγόνους ἐκάλει Ἀλέξανδρος, κεκοσμημένους	Μακεδονικοῖς	ὅπλοις καὶ τὰ πολέμια ἐς
[7, 6]	πολέμια ἐς τὸν τρόπον τὸν	Μακεδονικὸν	ἠσκημένους. καὶ οὗτοι ἀφικόμενοι λέγονται
[7, 12]	αὐτὸς δὲ ἐπιμελήσεσθαι ὡς ἐκτρέφοιντο	Μακεδονικῶς	τά τε ἄλλα καὶ ἐς
[7, 11]	συγγενεῖς Ἀλεξάνδρου καὶ φιλοῦσί σε,	Μακεδόνων	δὲ οὔπω τις γέγευται ταύτης
[7, 6]	ὑπὲρ τοῦ μηκέτι ὡσαύτως δεῖσθαι	Μακεδόνων·	εἶναι γὰρ οὖν καὶ Μηδικὴν
[7, 11]	πάντων καθημένων, ἀμφ´ αὐτὸν μὲν	Μακεδόνων,	ἐν δὲ τῷ ἐφεξῆς τούτων
[7, 13]	αὐτὰς ἐς ὕβριν πρὸς τῶν	Μακεδόνων	ἢ βαρβάρων· κελεῦσαι δὲ ἀπαγγεῖλαι
[7, 12]	ἐθελονταὶ ἤδη αὐτῷ ἀπῄεσαν τῶν	Μακεδόνων	ὅσοι διὰ γῆρας ἤ τινα
[7, 9]	τήνδε ἢ τῷ κοινῷ τῶν	Μακεδόνων	προσέθηκεν. Ταῦτα μὲν τὰ ἐκ
[7, 15]	ὀφθῆναι πρὸς Ἑλλήνων τε καὶ	Μακεδόνων.	τοὺς δὲ καὶ ὑπὲρ τῶν
[7, 30]	τιμῇ αὐτοῦ τῷ ἔθνει τῷ	Μακεδόνων	χρησθέντες. ἐπεὶ καὶ αὐτὸς ἐμεμψάμην
[7, 11]	τε καὶ κοινωνίαν τῆς ἀρχῆς	Μακεδόσι	καὶ Πέρσαις. εἶναι δὲ κατέχει
[7, 12]	πρῶτα φέρεσθαι ἐν τοῖς ἄλλοις	Μακεδόσι	τε καὶ Ἕλλησι. καὶ ταῦτα
[7, 6]	Ἀλεξάνδρου στολὴν ἄλγος οὐ σμικρὸν	Μακεδόσιν	ὁρωμένην καὶ τοὺς γάμους ἐν
[7, 8]	μὲν ὡς χαριούμενος δῆθεν τοῖς	Μακεδόσιν	ταῦτα ἔλεγεν· οἱ δὲ ὡς
[7, 19]	ἐποίει ὀρυκτὸν ὅσον χιλίαις ναυσὶ	μακραῖς	ὅρμον εἶναι καὶ νεωσοίκους ἐπὶ
[7, 16]	ὀρῶν τῶν Ὑρκανίων ναυπηγεῖσθαι ναῦς	μακρὰς	ἀφράκτους τε καὶ πεφραγμένας ἐς
[7, 29]	Ἀριστόβουλος, οὐ τοῦ οἴνου ἕνεκα	μακροὶ	αὐτῷ ἐγίγνοντο, οὐ γὰρ πίνειν
[7, 20]	χερρονήσου τι τῶν Ἀράβων παρέπλευσε·	μακροτάτω	δὲ τῶν ἐκπεμφθέντων προὐχώρησεν Ἱέρων
[7, 16]	Κροίσῳ παραινέσαι εἰκὸς τέλος ὁρᾶν	μακροῦ	βίου μηδὲ πρόσθεν τινὰ ἀνθρώπων
[7, 3]	ἐν τῇ περὶ Ἀλεξάνδρου συγγραφῇ·	μαλακισθῆναι	γάρ τι τῷ σώματι τὸν
[7, 12]	πορείαν Κρατερῷ συμπίπτοι, ὅτι καὶ	μαλακῶς	τὸ σῶμα ἔχοντα ἀπέπεμπεν αὐτόν,
[7, 17]	ὄντος. ἐπεὶ δὲ ἀποστάντος αὐτοῦ	μαλθακῶς	ἀνθήψαντο τοῦ ἔργου οἷς ταῦτα
[7, 15]	Ἀλεξάνδρῳ διακρῖναι ἐπέτρεπον· καὶ τότε	μάλιστα	αὐτόν τε αὑτῷ Ἀλέξανδρον καὶ
[7, 2]	ἀναπεισθῆναι τῶν ταύτῃ σοφιστῶν, ὅντινα	μάλιστα	δὴ αὑτοῦ ἀκράτορα Μεγασθένης ἀνέγραψεν
[7, 21]	δὲ τῆς χιόνος ἀμφὶ Πλειάδων	μάλιστα	δύσιν ὀλίγος τε ὁ Εὐφράτης
[7, 13]	Ἀμαζόνας ἔργου Ἀθηναίων ἐν τοῖς	μάλιστα	μνήμην ἐποιήσαντο. εἰ δὲ ἱππικὰς
[7, 15]	ἐλευθέρῳ δὴ τότε ἐς τὰ	μάλιστα	ὄντι, παρὰ βασιλέα ἀλλόφυλον ἄλλως
[7, 19]	νίκαις ταῖς τε ἄλλαις καὶ	μάλιστα	ταῖς Ἰνδικαῖς, καὶ ὅτι σῶος
[7, 7]	καταλείπει αὐτοῦ, αὐτὸς δὲ ταῖς	μάλιστα	ταχυναυτούσαις παρέπλει ἀπὸ τοῦ Εὐλαίου
[7, 21]	δὲ ὑποφαίνοντος καὶ πολὺ δὴ	μάλιστα	ὑπὸ τροπάς, ἅστινας τοῦ θέρους
[7, 18]	δὲ αὐτῷ Πειθαγόραν πυνθανόμενον τίνα	μάλιστα	φοβούμενος χρήσασθαι ἐθέλοι τῇ μαντείᾳ.
[7, 7]	ποταμόν, ἀλλὰ δέχεται γὰρ ἐκείνους	μᾶλλον,	ἄρδεσθαί τε ἀπὸ οὗ τὴν
[7, 15]	τῶν τὰ Ἀλεξάνδρου γραψάντων, οἷςτισι	μᾶλλον	ἐγὼ ξυμφέρομαι, Πτολεμαῖος ὁ Λάγου
[7, 24]	οὕτω πρᾶξαι· ᾗ δὴ καὶ	μᾶλλον	ἐπ´ οὐδενὶ ἀγαθῷ ξυμβῆναι αὐτῷ
[7, 4]	δὲ αὐτῷ ξυμφοραὶ ξυνενεχθεῖσαι ἔτι	μᾶλλον	ἐπῆραν τοὺς {ἐν} ταύτῃ σατραπεύοντας
[7, 10]	ὑμῶν ἢ πονήσας οἶδεν ἐμοῦ	μᾶλλον	ἢ ἐγὼ ὑπὲρ ἐκείνου; ἄγε
[7, 17]	ὡς οὐ κατὰ μαντείαν τι	μᾶλλον	ἢ ἐς ὠφέλειαν τὴν αὑτῶν
[7, 16]	προαπελθεῖν ἂν δοκεῖ μοι ἐθελῆσαι	μᾶλλον	ἢ ζῶν πειραθῆναι, οὐ μεῖον
[7, 9]	μὴ χωρίων ἔτι ὀχυρότητι πιστεύοντας	μᾶλλον	ἢ τῇ οἰκείᾳ ἀρετῇ σώζεσθαι,
[7, 16]	δοκῶ ἂν ἑλέσθαι προαποθανεῖν Πατρόκλου	μᾶλλον	ἢ τοῦ θανάτου αὐτῷ τιμωρὸν
[7, 12]	τὸ πιστὸν ἐς τὸ χεῖρον	μᾶλλον,	ᾗ τὸ εἰκός τε καὶ
[7, 27]	ἐμοὶ ὡς μὴ ἀγνοεῖν δόξαιμι	μᾶλλον	ὅτι λεγόμενά ἐστιν ἢ ὡς
[7, 14]	Ἀλεξάνδρῳ πρόσφορον, ἀλλὰ τῇ Ξέρξου	μᾶλλόν	τι ἀτασθαλίᾳ τῇ ἐς τὸ
[7, 15]	ἀπ´ αὐτοῦ καὶ οἱ ἑταῖροι	μᾶλλόν	τι ἐν τῷ τοιῷδε ἤνυτον.
[7, 18]	Ἀλέξανδρον τὰ ἐπεσταλμένα, ὡς εὔνοιαν	μᾶλλόν	τι ἐπιδειξόμενον τῷ βασιλεῖ, εἰ
[7, 5]	ἐγίγνετο αὐτοῖς τὸ μὴ γνωσθῆναι	μᾶλλόν	τι ἢ τὸ παύσασθαι ὀφείλοντας.
[7, 12]	τε καὶ Ἕλλησι. καὶ ταῦτα	μᾶλλόν	τι ἰσχύειν παρ´ Ἀλεξάνδρῳ ἐφαίνετο
[7, 9]	τὸν Πέρσην στρατιᾶς οὐχ ἑαυτῷ	μᾶλλόν	τι τὴν δόξαν τήνδε ἢ
[7, 14]	φιλτάτῳ, οἱ δὲ ἐς αἰσχύνην	μᾶλλόν	τι ὡς οὐ πρέποντα οὔτ´
[7, 16]	παρελθεῖν, ἀλλὰ ἐκπεριελθὼν πρὸς ἕω	μᾶλλον.	τῷ δὲ οὐδὲ τοῦτο εὐμαρὲς
[7, 23]	ὁ δὲ ἔχαιρέ τε τῇ	μαντείᾳ	καὶ τὸ ἀπὸ τοῦδε ὡς
[7, 18]	μάλιστα φοβούμενος χρήσασθαι ἐθέλοι τῇ	μαντείᾳ.	τὸν δὲ γράψαι αὖθις ὅτι
[7, 22]	ἐξελέγξας δὴ τῶν Χαλδαίων τὴν	μαντείαν,	ὅτι οὐδὲν πεπόνθοι ἐν Βαβυλῶνι
[7, 17]	τοὺς Χαλδαίους, ὡς οὐ κατὰ	μαντείαν	τι μᾶλλον ἢ ἐς ὠφέλειαν
[7, 24]	ἀγαθαῖς καί τινας καὶ ἐκ	μαντείας	εὐωχεῖτο ἅμα τοῖς φίλοις καὶ
[7, 18]	τὸν Πειθαγόραν τῆς ἀπὸ σπλάγχνων	μαντείας,	μαντεύσασθαι καὶ ὑπὲρ αὐτοῦ τῆς
[7, 24]	οὐδενὶ ἀγαθῷ ξυμβῆναι αὐτῷ οἱ	μάντεις	ἐξηγοῦντο. Ἡμέραι τε οὐ πολλαὶ
[7, 18]	Πειθαγόρου πυθέσθαι· καὶ Περδίκκᾳ δὲ	μαντεύσασθαι	αὐτὸν λέγει καὶ Ἀντιγόνῳ χρόνῳ
[7, 18]	Πειθαγόραν τῆς ἀπὸ σπλάγχνων μαντείας,	μαντεύσασθαι	καὶ ὑπὲρ αὐτοῦ τῆς σωτηρίας.
[7, 15]	ἐς τὸ ἔπειτα ἐσομένης δυνάμεως	μαντεύσασθαι,	τόν τε κόσμον τῶν ἀνδρῶν
[7, 11]	σπονδὰς καταρχομένων τῶν τε Ἑλλήνων	μάντεων	καὶ τῶν Μάγων. εὔχετο δὲ
[7, 22]	δὲ ἐκέλευσε τὴν κεφαλήν, τῶν	μάντεων	ταύτῃ ἐξηγησαμένων, μὴ περιιδεῖν σώαν
[7, 18]	ἦσαν, ἐπιστεῖλαι Πειθαγόρᾳ τῷ ἀδελφῷ,	μάντιν	γὰρ εἶναι τὸν Πειθαγόραν τῆς
[7, 16]	δὲ τὸ ἔπος Εὐριπίδῃ ὧδε·	Μάντις	δ´ ἄριστος ὅστις εἰκάζει καλῶς.
[7, 13]	πέλτας· οἱ δὲ καὶ τὸν	μαστὸν	λέγουσιν ὅτι μείονα εἶχον τὸν
[7, 13]	καὶ ἔξω εἶχον ἐν ταῖς	μάχαις.	ταύτας μὲν δὴ ἀπαλλάξαι τῆς
[7, 3]	ὁποῖόν τι καὶ ἐς τὰς	μάχας	ἰοῦσα ἐπηλάλαζε, καὶ τοὺς ἐλέφαντας
[7, 5]	πλησίον τούτων ᾠκισμένων τῇ τε	μάχῃ	ἐκράτησε καὶ τὰ ἄλλα καλῶς
[7, 13]	γυναῖκας ταύτας τὴν Εὐρώπην πρῶτοι	μάχῃ	νικήσαντες ἀνέστειλαν· καὶ γέγραπται ἡ
[7, 13]	γέγραπται ἡ Ἀθηναίων καὶ Ἀμαζόνων	μάχη	πρὸς Μίκωνος οὐ μεῖον ἤπερ
[7, 18]	ἀποθανεῖν καὶ Ἀντίγονον ἐν τῇ	μάχῃ	τῇ πρὸς Σέλευκον καὶ Λυσίμαχον
[7, 23]	ἔθνη τῶν προσχώρων τῇ Περσίδι	μαχιμώτατα	εἶναι ἐξηγγέλλετο. ἧκε δὲ αὐτῷ
[7, 9]	ὀλίγα καὶ ὑπὲρ τούτων κακῶς	μαχομένους	Ἰλλυριοῖς καὶ Τριβαλλοῖς καὶ τοῖς
[7, 1]	τὸ Ῥωμαίων ὄνομα προχωροῦν ἐπὶ	μέγα.	Ἐγὼ δὲ ὁποῖα μὲν ἦν
[7, 29]	ἀνέφερεν, οὐδὲ τοῦτο ἐμοὶ δοκεῖ	μέγα	εἶναι αὐτῷ τὸ πλημμέλημα, εἰ
[7, 18]	ὅ τι νοοῖ τὸ σημεῖον	μέγα	εἰπεῖν εἶναι χαλεπόν. Ἀλέξανδρον δὲ
[7, 14]	ὑπὲρ τοῦ πένθους τοῦ Ἀλεξάνδρου·	μέγα	μὲν γενέσθαι αὐτῷ τὸ πένθος,
[7, 21]	αὔξουσιν αὐτῷ τὸ ὕδωρ ἐπὶ	μέγα.	ὅτι δὲ ἐπιπολῆς ἐστιν αὐτῷ
[7, 4]	μικροῖς ἐξελεγχθέντας, ὅτι καὶ τὰ	μεγάλα	ἂν ἐδόκουν αὐτῷ τῇ αὐτῇ
[7, 9]	μὲν αὐτὰ ἐφ´ ἑαυτῶν σκέψασθαι	μεγάλα,	μικρὰ δὲ ὥς γε δὴ
[7, 29]	τὸ ὑπερογκότερον προήχθη βαρβαρίσαι, οὐ	μεγάλα	τίθεμαι ἔγωγε, εἰ τὴν νεότητά
[7, 20]	Τύλος δὲ αὐτῇ εἶναι ὄνομα·	μεγάλη	δὲ εἶναι καὶ οὔτε τραχεῖα
[7, 16]	τῆς κατ´ Ἰνδοὺς ἐκπεριερχομένη ἡ	μεγάλη	θάλασσα ἀναχεῖται εἰς κόλπον τὸν
[7, 20]	γὰρ ἐπὶ τῷ πλεῦσαι τὴν	μεγάλην	θάλασσαν ἐστάλθαι, ἀλλ´ ἐπὶ τῷ
[7, 5]	τῆς Ἰνδῶν γῆς κατὰ τὴν	μεγάλην	θάλασσαν ἐστεφάνωσε· καὶ γὰρ καὶ
[7, 10]	ὑμεῖς ἀπωκνήσατε, καὶ ἐς τὴν	μεγάλην	θάλασσαν κατ´ ἀμφότερα τοῦ Ἰνδοῦ
[7, 22]	τῷ Σελεύκῳ τὴν βασιλείαν τὴν	μεγάλην.	Σέλευκον γὰρ μέγιστον τῶν μετὰ
[7, 20]	τε ἀνέχειν ἐπὶ πολὺ τῆς	μεγάλης	θαλάσσης· ἣν δὴ καὶ τοὺς
[7, 16]	καλουμένην θάλασσαν, κόλπον οὖσαν τῆς	μεγάλης	θαλάσσης. οὐ γάρ πω ἐξεύρηντο
[7, 23]	γε δὴ ὅτι οὐκ ἐπὶ	μεγάλοις	μεγάλως διεσπουδάζετο. ἐκεῖνα δὲ καὶ
[7, 22]	αὐτὸν λόγος τὴν τριήρη, πνεύματος	μεγάλου	ἐμπεσόντος αὐτῷ ἐς τὴν καυσίαν
[7, 23]	πολλῶν δὲ ἀνθρώπων ἐκ βασιλέως	μεγάλου	ἐπεσταλμένον, ἄλλως τε καὶ κακῷ
[7, 1]	οὐ σὺν δίκῃ καλεῖν σφᾶς	μεγάλους	βασιλέας. ἔνθεν δὲ οἱ μέν,
[7, 24]	καὶ τὰ πρόσωπα ὡς ἐπὶ	μεγάλῳ	κακῷ. ταῦτα ὡς ἐξηγγέλθη Ἀλεξάνδρῳ,
[7, 23]	δὴ ὅτι οὐκ ἐπὶ μεγάλοις	μεγάλως	διεσπουδάζετο. ἐκεῖνα δὲ καὶ πάνυ
[7, 6]	ἰσότητι τῇ ἐς τὸν βασιλέα	μεγάλως	τετιμημένοις. Πευκέστας τε ὁ Περσῶν
[7, 4]	οὖσι, καὶ ἐπὶ τὸ τιμωρήσασθαι	μεγάλως	τοὺς καὶ ἐπὶ μικροῖς ἐξελεγχθέντας,
[7, 26]	πρὸς τούτῳ τῷ λόγῳ ὅτι	μέγαν	ἐπιτάφιον ἀγῶνα ὁρᾷ ἐφ´ αὑτῷ
[7, 21]	τοῦ θέρους ὁ ἥλιος ἐπιστρέφει,	μέγας	τε ἐπέρχεται καὶ ὑπερβάλλει ὑπὲρ
[7, 7]	ἐς τὸν πόντον τὸν Περσικόν,	μέγας	τε καὶ οὐδαμοῦ διαβατὸς ἔστε
[7, 2]	ὅντινα μάλιστα δὴ αὑτοῦ ἀκράτορα	Μεγασθένης	ἀνέγραψεν αὐτοὺς τοὺς σοφιστὰς λέγειν
[7, 23]	ἐστὶν ὁ ἐν τῇ νήσῳ,	μεγέθει	τε μέγιστον καὶ πολυτελείᾳ ἐκπρεπέστατον,
[7, 17]	τῇ πόλει ἦν τῶν Βαβυλωνίων,	μεγέθει	τε μέγιστος καὶ ἐκ πλίνθου
[7, 20]	γὰρ παρ´ Ἀλέξανδρον ἐξήγγειλεν τὸ	μέγεθός	τε τῆς χερρονήσου θαυμαστόν τι
[7, 20]	νάρδον αὐτόματοι ἐκφέρουσι· τό τε	μέγεθος	τῆς χώρας, ὅτι οὐκ ἐλάττων
[7, 20]	καὶ τὸν ἥλιον, ἀφ´ ὅτου	μεγίστη	καὶ φανοτάτη ὠφέλεια ἐς πάντα
[7, 16]	ἐσβάλλειν ὁ πλείων λόγος κατέχει.	μέγιστοι	μὲν οὗτοι· πολλοὶ δὲ δὴ
[7, 23]	ἐν τῇ νήσῳ, μεγέθει τε	μέγιστον	καὶ πολυτελείᾳ ἐκπρεπέστατον, καὶ ὅπως
[7, 22]	βασιλείαν τὴν μεγάλην. Σέλευκον γὰρ	μέγιστον	τῶν μετὰ Ἀλέξανδρον διαδεξαμένων τὴν
[7, 17]	ἦν τῶν Βαβυλωνίων, μεγέθει τε	μέγιστος	καὶ ἐκ πλίνθου ὀπτῆς ἐν
[7, 16]	αὐτήν· ἐκ Βάκτρων μὲν Ὄξος,	μέγιστος	τῶν Ἀσιανῶν ποταμῶν, πλήν γε
[7, 28]	ἐν τῷ ἐμφανεῖ πρᾶξαι, ξὺν	μεγίστῳ	θάρσει ἔπραξεν, ὅσα τε φθάσας
[7, 17]	Βαβυλωνίους, οἱ δέ, ὅτι καὶ	μείζονα	ἔτι τοῦ πάλαι ὄντος. ἐπεὶ
[7, 5]	ἀληθεύειν Ἀλέξανδρον καὶ σὺν χάριτι	μείζονι	ἐγίγνετο αὐτοῖς τὸ μὴ γνωσθῆναι
[7, 1]	καὶ φαῦλον ἐπινοεῖν Ἀλέξανδρον οὔτε	μεῖναι	ἂν ἀτρεμοῦντα ἐπ´ οὐδενὶ τῶν
[7, 19]	ταύτῃ. ἐδόκει γὰρ αὐτῷ οὐ	μεῖον	ἂν Φοινίκης εὐδαίμων ἡ χώρα
[7, 25]	ἱερὰ καὶ θῦσαι, καὶ μηδὲν	μεῖον	ἔτι παραγγέλλειν ὑπὲρ τοῦ πλοῦ
[7, 16]	μᾶλλον ἢ ζῶν πειραθῆναι, οὐ	μεῖον	ἢ καὶ Ἀχιλλέα δοκῶ ἂν
[7, 13]	Ἀμαζόνων μάχη πρὸς Μίκωνος οὐ	μεῖον	ἤπερ ἡ Ἀθηναίων καὶ Περσῶν.
[7, 21]	ὁ Εὐφράτης ῥέει καὶ οὐδὲν	μεῖον	τὸ πολὺ αὐτοῦ κατὰ τὸν
[7, 13]	καὶ τὸν μαστὸν λέγουσιν ὅτι	μείονα	εἶχον τὸν δεξιόν, ὃν δὴ
[7, 23]	ὀνομαζόμενον ἀπὸ τῆς μισθοφορᾶς, ἥντινα	μείονα	μὲν τοῦ διμοιρίτου, πλείονα δὲ
[7, 1]	οὔτε ἔχω ἀτρεκῶς ξυμβαλεῖν οὔτε	μέλει	ἔμοιγε εἰκάζειν, ἐκεῖνο δὲ καὶ
[7, 29]	αὐτῷ τέ τινι ἐς τὸ	μέλλον	ταύτην ἐλπίδα ἀγαθὴν ὑπολειπομένην, μή
[7, 22]	τε οὖν αὐτὸ πρὸ τῶν	μελλόντων	σημῆναι καὶ ὅτι τῶν τις
[7, 24]	τι καὶ τοῖόνδε πρὸ τῶν	μελλόντων	σημῆναι λέγει Ἀριστόβουλος· καταλοχίζειν μὲν
[7, 7]	νηΐτῃ στόλῳ κρατήσαντα. ταῦτα δὲ	μεμηχάνητο	ἅτε δὴ οὐ ναυτικοῖς τοῖς
[7, 12]	τῇ ἄλλῃ θεραπείᾳ Ἀντίπατρον οὐδὲ	μεμνῆσθαι	τοῦ καταστήσαντος ἔτι, ἀλλ´ αὐτὸν
[7, 23]	φιλίας ἕνεκα καὶ μνήμης οὐ	μέμφομαι	ἔγωγε, ἄλλων δὲ πολλῶν ἕνεκα
[7, 23]	ἔγωγε, ἄλλων δὲ πολλῶν ἕνεκα	μέμφομαι.	ἔλεγε γὰρ ἡ ἐπιστολὴ κατασκευασθῆναι
[7, 23]	διεσπουδάζετο. ἐκεῖνα δὲ καὶ πάνυ	μέμφομαι.	ἢν γὰρ καταλάβω ἐγώ, ἔλεγε
[7, 23]	Ἡφαιστίωνος. ταῦτα μὲν οὐκ ἔχω	μέμψασθαι,	πλήν γε δὴ ὅτι οὐκ
[7, 7]	πολλαὶ ἀπ´ αὐτοῦ πεποίηνται, αἱ	μὲν	ἀέναοι, ἀφ´ ὧν ὑδρεύονται οἱ
[7, 21]	~Ἐν ᾧ δὲ αὐτῷ ἐναυπηγοῦντο	μὲν	αἱ τριήρεις, ὁ λιμὴν δὲ
[7, 2]	ἐντεθάφθαι τῷ σώματι. ~Κἀνταῦθα ἐπῄνεσε	μὲν	Ἀλέξανδρος τούς τε λόγους αὐτοὺς
[7, 18]	πυρὰν ᾔει ἀποθανούμενος, τότε τοὺς	μὲν	ἄλλους ἑταίρους ἀσπάζεσθαι αὐτόν, Ἀλεξάνδρῳ
[7, 11]	αὐτῷ προχεῖται δάκρυα. καὶ ὁ	μὲν	ἀνήγετο ὥς τι ἐρῶν, οἱ
[7, 27]	καὶ τὸ φάρμακον ὅτι Ἀριστοτέλης	μὲν	Ἀντιπάτρῳ ἐξεῦρε δεδοικὼς ἤδη Ἀλέξανδρον
[7, 24]	ἀπὸ δὲ τοῦ πότου αὐτὸν	μὲν	ἀπαλλάττεσθαι ἐθέλειν ἐπὶ κοιτῶνα εἰσὶν
[7, 5]	ὅτῳ τι εἴη συμβόλαιον, τὴν	μὲν	ἀπιστίαν τῶν στρατιωτῶν ἐκάκισεν· οὐ
[7, 20]	ἡ δὲ ἑτέρα νῆσος ἀπέχειν	μὲν	ἀπὸ τοῦ στόματος τοῦ Εὐφράτου
[7, 4]	βασιλικῷ τὰς Ἀρταβάζου παῖδας τῷ	μὲν	Ἀρτακάμαν, τῷ δὲ Ἄρτωνιν· Νεάρχῳ
[7, 9]	ἐμοῦ ἐς ὑμᾶς ὑπηργμένα, ὡς	μὲν	αὐτὰ ἐφ´ ἑαυτῶν σκέψασθαι μεγάλα,
[7, 24]	καθέζεσθαι. τοὺς δὲ οὐκ ἀναστῆσαι	μὲν	αὐτὸν ἐκ τοῦ θρόνου κατὰ
[7, 24]	μελλόντων σημῆναι λέγει Ἀριστόβουλος· καταλοχίζειν	μὲν	αὐτὸν τὴν στρατιὰν τὴν σὺν
[7, 25]	εἰσελθόντων δὲ τῶν ἡγεμόνων γνῶναι	μὲν	αὐτοὺς, φωνῆσαι δὲ μηδὲν ἔτι,
[7, 3]	πρόσθεν δίαιταν. καὶ Ἀλέξανδρον ἀντειπεῖν	μὲν	αὐτῷ ἐπὶ πολύ· ὡς δ´
[7, 10]	δὲ δὴ καὶ ἀπέθανεν, εὐκλεὴς	μὲν	αὐτῷ ἡ τελευτὴ ἐγένετο, περιφανὴς
[7, 20]	οὗτος παρ´ Ἀλεξάνδρου τριακόντορον. ἦν	μὲν	γὰρ αὐτῷ προστεταγμένον περιπλεῦσαι τὴν
[7, 2]	ἐκεῖνος, ἔστιν οὗ εἴργεσθαι· ζῶντι	μὲν	γάρ οἱ τὴν Ἰνδῶν γῆν
[7, 13]	ἔτι ἦσαν Ἀμαζόνες. μὴ γενέσθαι	μὲν	γὰρ παντελῶς τὸ γένος τούτων
[7, 14]	τοῦ πένθους τοῦ Ἀλεξάνδρου· μέγα	μὲν	γενέσθαι αὐτῷ τὸ πένθος, πάντες
[7, 28]	πιστὰ ἐς ἀφήγησιν ἀναγεγράφθω. ~Ἐτελεύτα	μὲν	δὴ Ἀλέξανδρος τῇ τετάρτῃ καὶ
[7, 8]	ἐγένοντο οὗτοι ἐς τρισκαίδεκα. τούτους	μὲν	δὴ ἀπάγειν κελεύει τὴν ἐπὶ
[7, 13]	εἶχον ἐν ταῖς μάχαις. ταύτας	μὲν	δὴ ἀπαλλάξαι τῆς στρατιᾶς Ἀλέξανδρον,
[7, 4]	τῶν Σουσίων, συλλαβὼν ἀπέκτεινε. πολλὰ	μὲν	δὴ ἐπεπλημμέλητο ἐκ τῶν κατεχόντων
[7, 21]	τὴν χώραν τὴν Ἀσσυρίαν. ἔνθεν	μὲν	δὴ ἐς τὸν Πολλακόπαν ἐτρέπετο
[7, 18]	τῇ ἐν Ἰψῷ γενομένῃ. καὶ	μὲν	δὴ καὶ ὑπὲρ Καλάνου τοῦ
[7, 22]	τὸ διάδημα αὐτῇ συνεχόμενον, τὴν	μὲν	δὴ οἷα βαρυτέραν πεσεῖν ἐς
[7, 22]	περιθέσεως ἕνεκα τοῦ διαδήματος. Ἀριστόβουλος	μὲν	δὴ τῶν τινα Φοινίκων τῶν
[7, 19]	δὲ ἐκ Φοινίκης ἀνακεκομισμένον, πεντήρεις	μὲν	δύο τῶν ἐκ Φοινίκων, τετρήρεις
[7, 22]	τὰ Ἀλεξάνδρου λέγουσιν ὅτι τάλαντον	μὲν	ἐδωρήσατο αὐτῷ Ἀλέξανδρος τῆς προθυμίας
[7, 26]	ἰδεῖν Ἀλέξανδρον. τὸν δὲ ἄφωνον	μὲν	εἶναι λέγουσι παραπορευομένης τῆς στρατιᾶς,
[7, 23]	ὥστε ἐν τῇ δεκάδι τέσσαρας	μὲν	εἶναι Μακεδόνας, τοὺς μὲν τῇ
[7, 19]	τῶν Ἑλλήνων ἐνέτυχον, ὑπὲρ ὅτων	μὲν	ἕκαστοι πρεσβευόμενοι οὐκ ἀναγέγραπται, δοκεῖν
[7, 1]	ὑποκρίνασθαι ὧδε· βασιλεῦ Ἀλέξανδρε, ἄνθρωπος	μὲν	ἕκαστος τοσόνδε τῆς γῆς κατέχει
[7, 3]	δὴ ἐπιβάντα τῇ πυρᾷ κατακλιθῆναι	μὲν	ἐν κόσμῳ, ὁρᾶσθαι δὲ πρὸς
[7, 4]	~Ἐν τούτῳ δὲ Ἀλέξανδρος Ἀτροπάτην	μὲν	ἐπὶ τὴν αὐτοῦ σατραπείαν ἐκπέμπει
[7, 18]	θύεσθαι δὴ τὸν Πειθαγόραν πρῶτα	μὲν	ἐπὶ τῷ Ἡφαιστίωνι· ὡς δὲ
[7, 23]	ἐπιστέλλει ἐπιστολήν. καὶ ταύτην τῆς	μὲν	ἐς Ἡφαιστίωνα καὶ ἀποθανόντα φιλίας
[7, 14]	οἱ τὰ ἀτάσθαλα ἀναγράψαντες οἱ	μὲν	ἐς κόσμον φέρειν μοι δοκοῦσιν
[7, 13]	λέγει Ἡρόδοτος· εἶναι δὲ πάλαι	μὲν	ἐς πεντεκαίδεκα μυριάδας τῶν ἵππων,
[7, 21]	τῇ Ἀράβων γῇ, καὶ ἔνθεν	μὲν	ἐς τέναγος ἐπὶ πολύ, ἐκ
[7, 2]	δέοιτο· ὁ δὲ Διογένης ἄλλου	μὲν	ἔφη δεῖσθαι οὐδενός, ἀπὸ τοῦ
[7, 28]	ἁλῶναι ἀσφαλέστατος, χρημάτων τε ἐς	μὲν	ἡδονὰς τὰς αὑτοῦ φειδωλότατος, ἐς
[7, 1]	ἐπὶ μέγα. Ἐγὼ δὲ ὁποῖα	μὲν	ἦν Ἀλεξάνδρου τὰ ἐνθυμήματα οὔτε
[7, 20]	πελάγει τὴν ἐπωνυμίαν ἐγκαταλιπεῖν τὴν	μὲν	Ἴκαρον καλεῖσθαι, τὸ δὲ Ἰκάριον.
[7, 3]	ὅτι ἔφερον. αὐτῷ δὲ παρασκευασθῆναι	μὲν	ἵππον, ὅτι βαδίσαι ἀδυνάτως εἶχεν
[7, 3]	καὶ αὐτῶν ἔπαινοι. καὶ τὸν	μὲν	ἵππον τοῦτον ὅτου ἐπιβήσεσθαι ἔμελλε,
[7, 9]	παραλαβὼν παρὰ τοῦ πατρὸς χρυσᾶ	μὲν	καὶ ἀργυρᾶ ἐκπώματα ὀλίγα, τάλαντα
[7, 16]	τὴν θάλασσαν ταύτην ἐξιᾶσιν, οἱ	μὲν	καὶ γινωσκόμενοι πρὸς τῶν ἀμφ´
[7, 19]	Ἀριστόβουλος, καὶ τὸ ναυτικόν, τὸ	μὲν	κατὰ τὸν Εὐφράτην ποταμὸν ἀναπεπλευκὸς
[7, 17]	ἐν νῷ εἶχεν ἀνοικοδομεῖν οἱ	μὲν	λέγουσιν ὅτι ἐπὶ τοῖς θεμελίοις
[7, 23]	δεκάδος, δώδεκα δὲ Πέρσας, τοὺς	μὲν	Μακεδόνας τὴν πάτριον ὅπλισιν ὡπλισμένους,
[7, 11]	καὶ πάντων καθημένων, ἀμφ´ αὐτὸν	μὲν	Μακεδόνων, ἐν δὲ τῷ ἐφεξῆς
[7, 10]	πολυπραγμονήσας ἐφ´ ὅτῳ ἐγένετο, τοσαῦτα	μὲν	μισθοφορούντων, τοσαῦτα δὲ ἁρπαζόντων, ὁπότε
[7, 19]	τε καὶ Συρίας ἐστέλλετο, τοὺς	μὲν	μισθῷ πείσων, τοὺς δὲ καὶ
[7, 28]	ἐσόμενα, προλαβεῖν δεινότατος· καὶ τὰ	μὲν	ξυντεθέντα ἢ ὁμολογηθέντα φυλάξαι βεβαιότατος,
[7, 16]	ἐμβαλλόντων ἐς αὐτήν· ἐκ Βάκτρων	μὲν	Ὄξος, μέγιστος τῶν Ἀσιανῶν ποταμῶν,
[7, 11]	ὡς πρὸς τὰ βασίλεια τὰ	μὲν	ὅπλα αὐτοῦ πρὸ τῶν θυρῶν
[7, 20]	τῆς χώρας ἐνεῖναι, οἷοι παρασχεῖν	μὲν	ὅρμους τῷ ναυτικῷ, παρασχεῖν δὲ
[7, 22]	τὸ βασίλειον· Ἀριστόβουλος δὲ τάλαντον	μὲν	ὅτι ἔλαβε λέγει αὐτόν, ἀλλὰ
[7, 1]	μεγάλους βασιλέας. ἔνθεν δὲ οἱ	μέν,	ὅτι ἐς τὸν πόντον τὸν
[7, 19]	ἐπὶ Ἄραβας τοὺς πολλούς, πρόφασιν	μέν,	ὅτι μόνοι τῶν ταύτῃ βαρβάρων
[7, 1]	ἵναπερ αὐτοῖς διατριβαὶ ἦσαν, ἄλλο	μὲν	οὐδὲν ποιῆσαι πρὸς τὴν ὄψιν
[7, 23]	ἐγγράφεσθαι τὸ ὄνομα Ἡφαιστίωνος. ταῦτα	μὲν	οὐκ ἔχω μέμψασθαι, πλήν γε
[7, 22]	τοῦ καλάμου αὐτὸ μετὰ χεῖρας	μὲν	οὐκ ἤνεγκεν, ὅτι νηχομένου ἂν
[7, 20]	τε καὶ τὸν Διόνυσον, τὸν	μὲν	Οὐρανὸν αὐτόν τε ὁρώμενον καὶ
[7, 16]	ὁ πλείων λόγος κατέχει. μέγιστοι	μὲν	οὗτοι· πολλοὶ δὲ δὴ καὶ
[7, 6]	σατράπου παῖδες, καὶ Ἰτάνης Ὀξυάρτου	μὲν	παῖς, Ῥωξάνης δὲ τῆς γυναικὸς
[7, 17]	λέγει Ἀριστόβουλος, καὶ τῇ πρώτῃ	μὲν	παρὰ τὸν ποταμὸν τὸν Εὐφράτην
[7, 7]	χώρᾳ ἄγοντος. ~Ἀλέξανδρος δὲ τῆς	μὲν	πεζῆς στρατιᾶς τὴν πολλὴν Ἡφαιστίωνα
[7, 10]	τὸν βασιλέα ὑμῶν Ἀλέξανδρον, νικῶντα	μὲν	Πέρσας καὶ Μήδους καὶ Βακτρίους
[7, 5]	στεφάνοις τοὺς ἀνδραγαθίᾳ διαπρέποντας, πρῶτον	μὲν	Πευκέσταν τὸν ὑπερασπίσαντα, ἔπειτα Λεοννάτον,
[7, 7]	τῆς ἐς τὸν πόντον τὰς	μὲν	πλείονάς τε καὶ πεπονηκυίας τῶν
[7, 22]	αὑτοῦ οὕτω διήνεγκε. καὶ οἱ	μὲν	πολλοὶ τῶν ἀναγραψάντων τὰ Ἀλεξάνδρου
[7, 2]	καρτερίαν αὐτῶν ἐθαύμασε· καὶ ὁ	μὲν	πρεσβύτατος τῶν σοφιστῶν, ὅτου ὁμιληταὶ
[7, 20]	ὡραῖα. Ταυτὶ ἀπηγγέλθη Ἀλεξάνδρῳ τὰ	μὲν	πρὸς Ἀρχίου, ὃς ξὺν τριακοντόρῳ
[7, 14]	ὡς ἥρωϊ ἐκέλευεν Ἡφαιστίωνι, τοῦτο	μὲν	πρὸς τῶν πλείστων ἀναγέγραπται· οἱ
[7, 5]	ἕκαστος, ὡς ληψομένους. καὶ τὰ	μὲν	πρῶτα ὀλίγοι ἀπέγραψαν σφῶν τὰ
[7, 20]	Εὐφράτου πελάγιαι ἐξηγγέλλοντο αὐτῷ, ἡ	μὲν	πρώτη οὐ πρόσω τῶν ἐκβολῶν
[7, 14]	τῆς νόσου καὶ λέγουσι τὸ	μὲν	στάδιον πλῆρες εἶναι· παίδων γὰρ
[7, 25]	τὰ τεταγμένα. παραγγεῖλαι δὲ τοὺς	μὲν	στρατηγοὺς διατρίβειν κατὰ τὴν αὐλήν,
[7, 9]	κοινῷ τῶν Μακεδόνων προσέθηκεν. Ταῦτα	μὲν	τὰ ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ
[7, 25]	πρὸς τῇ κολυμβήθρᾳ καὶ θῦσαι	μὲν	τὰ τεταγμένα, ἔχοντα δὲ πονήρως
[7, 23]	τέσσαρας μὲν εἶναι Μακεδόνας, τοὺς	μὲν	τῇ μισθοφορᾷ προὔχοντας, τὸν δὲ
[7, 12]	οὐδὲ ἐπαύοντο Ἀλεξάνδρῳ γράφοντες ὁ	μὲν	τὴν αὐθάδειάν τε τῆς Ὀλυμπιάδος
[7, 17]	τῷ θεῷ τῷ Βήλῳ πολλὴν	μὲν	τὴν χώραν ἀνειμένην ἐκ τῶν
[7, 23]	ἐς τὰς Μακεδονικὰς τάξεις, δεκαδάρχην	μὲν	τῆς δεκάδος ἡγεῖσθαι Μακεδόνα καὶ
[7, 20]	ὡς ἐπὶ τοὺς Ἄραβας μέχρι	μὲν	τῆς νήσου τῆς Τύλου ἦλθε,
[7, 8]	ἐς τὰ πολέμια ὄντας παραλύει	μὲν	τῆς στρατιᾶς, ἀποπέμπει δὲ ἐς
[7, 7]	πρὸς τῶν ἐπιχωρίων κληΐζεται, ὁ	μὲν	Τίγρης πολύ τι ταπεινότερος ῥέων
[7, 11]	ἐστι Μακεδόνας ὅτι σὺ Περσῶν	μέν	τινας ἤδη πεποίησαι σαυτῷ συγγενεῖς
[7, 14]	οὖν βασιλεῖ οὔτε Ἀλεξάνδρῳ, οἱ	μέν,	τὸ πολὺ μέρος τῆς ἡμέρας
[7, 17]	χρυσόν. καὶ ἀπὸ τούτου πάλαι	μὲν	τὸν νεὼν ἐπισκευάζεσθαι καὶ τὰς
[7, 23]	ὡπλισμένους, τοὺς δὲ Πέρσας τοὺς	μὲν	τοξότας, τοὺς δὲ καὶ μεσάγκυλα
[7, 23]	ἀπὸ τῆς μισθοφορᾶς, ἥντινα μείονα	μὲν	τοῦ διμοιρίτου, πλείονα δὲ τῶν
[7, 9]	ὑμᾶς αὐτοὺς βοσκούσης καλῶς εὐθὺς	μὲν	τοῦ Ἑλλησπόντου ὑμῖν τὸν πόρον
[7, 23]	ἔχοντας. Ἐν τούτῳ δὲ πολλάκις	μὲν	τοῦ ναυτικοῦ ἀπεπειρᾶτο, πολλαὶ δὲ
[7, 28]	θείου ἐπιμελέστατος· ἡδονῶν δὲ τῶν	μὲν	τοῦ σώματος ἐγκρατέστατος, τῶν δὲ
[7, 26]	δὲ καὶ τάδε ἀνέγραψαν, ἐρέσθαι	μὲν	τοὺς ἑταίρους αὐτὸν ὅτῳ τὴν
[7, 18]	καὶ τοῦτον τὸν λόγον ἐν	μὲν	τῷ τότε ἀμεληθῆναι, ὕστερον δέ,
[7, 4]	τε καὶ τῶν ἑταίρων· αὐτὸς	μὲν	τῶν Δαρείου θυγατέρων τὴν πρεσβυτάτην
[7, 20]	ὑπεκίνει αὐτόν, ὅτι ἤκουεν ἐκ	μὲν	τῶν λιμνῶν τὴν κασίαν γίγνεσθαι
[7, 9]	καὶ τοῖς ὁμόροις Θρᾳξίν, χλαμύδας	μὲν	ὑμῖν ἀντὶ τῶν διφθερῶν φορεῖν
[7, 23]	ἄχαρι. τοῦτο ἀνδρὶ ἄρχοντι πολλῆς	μὲν	χώρας, πολλῶν δὲ ἀνθρώπων ἐκ
[7, 3]	ἵππους τε καὶ ἄνδρας, τοὺς	μὲν	ὡπλισμένους, τοὺς δὲ θυμιάματα παντοῖα
[7, 21]	ἐκ τῶν Ἀρμενίων ὀρῶν χειμῶνος	μὲν	ὥρᾳ προχωρεῖ κατὰ τὰς ὄχθας,
[7, 26]	στρατιῶται ἐπόθησαν ἰδεῖν αὐτόν, οἱ	μέν,	ὡς ζῶντα ἔτι ἴδοιεν, οἱ
[7, 25]	πορείας καὶ τοῦ πλοῦ, τοὺς	μὲν	ὡς πεζῇ ἰόντας παρασκευάζεσθαι ἐς
[7, 8]	τε καὶ πόνων μετέχειν. Ἀλέξανδρος	μὲν	ὡς χαριούμενος δῆθεν τοῖς Μακεδόσιν
[7, 23]	στρατιὰν ἄγων ἀπὸ Καρίας καὶ	Μένανδρος	ἐκ Λυδίας ἄλλους καὶ Μενίδας
[7, 24]	ἀπὸ θαλάσσης ξὺν Φιλοξένῳ καὶ	Μενάνδρῳ	ἥκουσαν ἐς τὰς Μακεδονικὰς τάξεις·
[7, 26]	πρὸς δὲ Κλεομένην τε καὶ	Μενίδαν	καὶ Σέλευκον, ἐπερωτᾶν τὸν θεὸν
[7, 23]	Μένανδρος ἐκ Λυδίας ἄλλους καὶ	Μενίδας	τοὺς ἱππέας ἄγων τοὺς αὐτῷ
[7, 11]	σωματοφύλακες, οἱ δὲ πολλοὶ οὔτε	μένοντες	ὅ τι πράττωσιν ἢ λέγωσιν
[7, 26]	εἰς τὸ ἱερόν, ἀλλὰ αὐτοῦ	μένοντι	ἔσεσθαι ἄμεινον. ταῦτά τε ἀπαγγεῖλαι
[7, 8]	τὰ σφέτερα ἤθη, ἐπιδώσει δὲ	{μένουσιν}	ὅσα αὐτούς τε ζηλωτοτέρους ποιήσει
[7, 12]	φοβερώτερα ἐν βασιλείᾳ ὄντα. οὐ	μέντοι	καταφανές γέ τι ἢ ἔργον
[7, 4]	δὲ τὴν Βαρσίνης τε καὶ	Μέντορος	παῖδα· Σελεύκῳ δὲ τὴν Σπιταμένους
[7, 9]	Θηβαίων, παρ´ ἡμῶν ἐν τῷ	μέρει	ἐκείνους τὴν ἀσφάλειάν σφισι πορίζεσθαι.
[7, 10]	ἐγὼ τὰ ἐμὰ ἐπιδείξω ἐν	μέρει·	ὡς ἔμοιγε οὐκ ἔστιν ὅ
[7, 14]	Ἀλεξάνδρῳ, οἱ μέν, τὸ πολὺ	μέρος	τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἐρριμμένον ἐπὶ
[7, 15]	οὔτε Πτολεμαίῳ τῷ Λάγου, ὃς	μέρος	τῆς στρατιᾶς ἐπ´ αὐτοὺς ἦγεν.
[7, 17]	θέλοντα ὑπερβάλλειν τῆς πόλεως τὸ	μέρος	τὸ ἐς δυσμὰς τετραμμένον, ὡς
[7, 22]	ἵνα δὴ καὶ ἐπλανήθη αὐτῷ	μέρος	τοῦ ναυτικοῦ κατὰ τὰ στενὰ
[7, 1]	Μήδων βασιλέας οὐδὲ τοῦ πολλοστοῦ	μέρους	τῆς Ἀσίας ἐπάρχοντας οὐ σὺν
[7, 10]	σώματος τῶν γε δὴ ἔμπροσθεν	μερῶν	ἄτρωτον ὑπολέλειπται, οὐδὲ ὅπλον τι
[7, 23]	μὲν τοξότας, τοὺς δὲ καὶ	μεσάγκυλα	ἔχοντας. Ἐν τούτῳ δὲ πολλάκις
[7, 6]	δόρατα Μακεδονικὰ ἀντὶ τῶν βαρβαρικῶν	μεσαγκύλων	δοθέντα, ταῦτα πάντα ἐλύπει τοὺς
[7, 17]	γὰρ τοῦ Βήλου νεὼς ἐν	μέσῃ	τῇ πόλει ἦν τῶν Βαβυλωνίων,
[7, 9]	καὶ ἡ Παλαιστίνη καὶ ἡ	μέση	τῶν ποταμῶν ὑμέτερον κτῆμά εἰσι,
[7, 7]	καὶ τοῦ Τίγρητος, οἳ τὴν	μέσην	σφῶν Ἀσσυρίαν ἀπείργουσιν, ὅθεν καὶ
[7, 7]	ἀπείργουσιν, ὅθεν καὶ τὸ ὄνομα	Μεσοποταμία	πρὸς τῶν ἐπιχωρίων κληΐζεται, ὁ
[7, 22]	μεγάλην. Σέλευκον γὰρ μέγιστον τῶν	μετὰ	Ἀλέξανδρον διαδεξαμένων τὴν ἀρχὴν βασιλέα
[7, 22]	βασιλικώτατον καὶ πλείστης γῆς ἐπάρξαι	μετά	γε αὐτὸν Ἀλέξανδρον οὔ μοι
[7, 19]	λιμένος. καὶ Μίκκαλος ὁ Κλαζομένιος	μετὰ	πεντακοσίων ταλάντων ἐπὶ Φοινίκης τε
[7, 4]	ἐτέθησαν τοῖς νυμφίοις ἐφεξῆς καὶ	μετὰ	τὸν πότον ἧκον αἱ γαμούμεναι
[7, 8]	ἀπαλλάττειν στρατιᾶς ἐκέλευον, αὐτὸν δὲ	μετὰ	τοῦ πατρὸς στρατεύεσθαι, τὸν Ἄμμωνα
[7, 22]	διάδημα ἀφελὼν τοῦ καλάμου αὐτὸ	μετὰ	χεῖρας μὲν οὐκ ἤνεγκεν, ὅτι
[7, 3]	ὅ τι περ ἐξαναγκάσει αὐτὸν	μεταβάλλειν	τὴν πρόσθεν δίαιταν. καὶ Ἀλέξανδρον
[7, 29]	καὶ δῆλον εἶναι ἐπ´ αὐτῷ	μεταγιγνώσκοντα,	ὡς τοῖς τε παθοῦσί τι
[7, 29]	καὶ ἐπὶ κακῷ ξυνεσομένους· ἀλλὰ	μεταγνῶναί	γε ἐφ´ οἷς ἐπλημμέλησε μόνῳ
[7, 25]	ἤδη κακῶς. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ	μετακομισθῆναι	ἐς τὴν οἰκίαν τὴν πρὸς
[7, 9]	τῇ χώρᾳ ἀνεπέτασε, καὶ τῶν	μετάλλων	τὴν ἐργασίαν ἀδεῆ παρέσχε, Θεσσαλῶν
[7, 7]	περιπλεύσας κατὰ τὴν θάλασσαν ὅσον	μεταξὺ	τοῦ τε Εὐλαίου ποταμοῦ καὶ
[7, 12]	ἐς ἀτιμίαν τὴν Ἀντιπάτρου ἡ	μετάπεμψις	αὐτοῦ ἔφερεν, ἀλλ´ ὡς μή
[7, 27]	τελευτῆς· οἱ δὲ καὶ Μήδιον	μετασχεῖν	τοῦ ἔργου, ἐραστὴν ὄντα τοῦ
[7, 11]	εἶναι δὲ κατέχει λόγος τοὺς	μετασχόντας	τῆς θοίνης ἐννακισχιλίους, καὶ τούτους
[7, 15]	καὶ αὐτός τε αὑτὸν ἤδη	μετεκάλει	ἀπ´ αὐτοῦ καὶ οἱ ἑταῖροι
[7, 8]	αὐτῶν κινδύνων τε καὶ πόνων	μετέχειν.	Ἀλέξανδρος μὲν ὡς χαριούμενος δῆθεν
[7, 20]	πρὸς τῇ γῇ ἐφέρετο, ἀλλὰ	μετέωρος	γὰρ ὑπὸ ἀνοίας πετόμενος παρέσχε
[7, 7]	οὐδαμῇ παρέχει. ὁ δὲ Εὐφράτης	μετέωρός	τε ῥεῖ καὶ ἰσοχείλης πανταχῇ
[7, 7]	ἐς τὴν χώραν. ἔστι γὰρ	μετεωροτέρα	ἡ ταύτῃ γῆ τοῦ ὕδατος
[7, 20]	τοῦ ὡς ἐπὶ τοὺς Ἄραβας	μέχρι	μὲν τῆς νήσου τῆς Τύλου
[7, 27]	γεγενημένῳ. καὶ ταῦτα ἐμοὶ ὡς	μὴ	ἀγνοεῖν δόξαιμι μᾶλλον ὅτι λεγόμενά
[7, 1]	τι τῶν ἠγνοημένων, εἰ καὶ	μὴ	ἄλλῳ τῳ, ἀλλὰ αὐτόν γε
[7, 28]	βεβαιότατος, πρὸς δὲ τῶν ἐξαπατώντων	μὴ	ἁλῶναι ἀσφαλέστατος, χρημάτων τε ἐς
[7, 29]	νεότητά τέ τις τὴν Ἀλεξάνδρου	μὴ	ἀνεπιεικῶς ἐνθυμηθείη καὶ τὸ διηνεκὲς
[7, 14]	ἵππῳ τῇ ἑταιρικῇ Ἀλέξανδρος, ὡς	μὴ	ἀπόλοιτο τὸ ὄνομα τοῦ Ἡφαιστίωνος
[7, 21]	τὰς λίμνας. εἰ δή τις	μὴ	ἀποφράξειε τὸν Πολλακόπαν αὖθις, ὡς
[7, 9]	ἀπὸ τούτων τῶν πόνων ὅτι	μὴ	αὕτη ἡ πορφύρα καὶ τὸ
[7, 13]	εἴπερ οὖν ἔτι ἦσαν Ἀμαζόνες.	μὴ	γενέσθαι μὲν γὰρ παντελῶς τὸ
[7, 5]	χάριτι μείζονι ἐγίγνετο αὐτοῖς τὸ	μὴ	γνωσθῆναι μᾶλλόν τι ἢ τὸ
[7, 17]	παρελθεῖν εἴσω Βαβυλῶνος Ἀλέξανδρον, ὡς	μὴ	δι´ ὀλίγου τὸν νεὼν ἐπιτελεσθέντα
[7, 10]	Ἰνδὸν ποταμόν, οὐδενὶ ἄλλῳ ὅτι	μὴ	Διονύσῳ περαθέντα, καὶ τὸν Ὑδάσπην
[7, 24]	δὲ οὐδὲν ἄλλο κατειπεῖν ὅτι	μὴ	ἐπὶ νοῦν οἱ ἐλθὸν οὕτω
[7, 21]	δεχομένη τὸ ὕδωρ τοῦ ποταμοῦ	μὴ	εὐμαρῆ τὴν ἀποστροφὴν αὐτοῦ παρέχειν·
[7, 14]	δὲ δρᾶσαι, τῷ Ἀλεξάνδρῳ ὡς	μὴ	ἐφήδεσθαι δοκοίη τελευτήσαντι Ἡφαιστίωνι. οὔκουν
[7, 20]	θήραν ποιεῖσθαι ἀπ´ αὐτῶν, ὅτι	μὴ	θῦσαί τινα τῇ θεῷ ἐθέλοντα
[7, 29]	εἶναι αὐτῷ τὸ πλημμέλημα, εἰ	μὴ	καὶ σόφισμα ἦν τυχὸν ἐς
[7, 26]	φήμην τινὰ ἐκ τοῦ θεοῦ	μὴ	κομίζεσθαι εἰς τὸ ἱερόν, ἀλλὰ
[7, 30]	ἑταίρους. ~Ὅστις δὲ κακίζει Ἀλέξανδρον,	μὴ	μόνον ὅσα ἄξια κακίζεσθαί ἐστι
[7, 11]	ἠκολούθησε τῷ βασιλεῖ ἀπαλλαττομένῳ ὅτι	μὴ	οἱ ἀμφ´ αὐτὸν ἑταῖροί τε
[7, 29]	πρός τε τοὺς βαρβάρους, ὡς	μὴ	πάντῃ ἀλλότριον αὐτῶν φαίνεσθαι τὸν
[7, 5]	τὰ ὀνόματα δεδιότες ἐξ Ἀλεξάνδρου	μὴ	πεῖρα αὕτη εἴη καθειμένη, ὅτῳ
[7, 22]	κεφαλήν, τῶν μάντεων ταύτῃ ἐξηγησαμένων,	μὴ	περιιδεῖν σώαν ἐκείνην τὴν κεφαλὴν
[7, 12]	τὸ σῶμα ἔχοντα ἀπέπεμπεν αὐτόν,	μὴ	ποθῆσαι στρατηγὸν τοὺς ἰόντας. Λόγος
[7, 29]	μέλλον ταύτην ἐλπίδα ἀγαθὴν ὑπολειπομένην,	μή	ποτε ἂν παραπλήσιόν τι ἁμαρτεῖν,
[7, 16]	ἐκ τοῦ θεοῦ τοῦ Βήλου	μὴ	πρὸς ἀγαθοῦ οἱ εἶναι τὴν
[7, 16]	ὦ βασιλεῦ, ἔφασαν οἱ Χαλδαῖοι,	μὴ	πρὸς δυσμὰς ἀφορῶν αὐτὸς μηδὲ
[7, 9]	τις ἀποδεῖξαι θησαυροὺς ἐμοὺς ὅτι	μὴ	ταῦτα, ὑμέτερα κτήματα ἢ ὅσα
[7, 12]	μετάπεμψις αὐτοῦ ἔφερεν, ἀλλ´ ὡς	μή	τι ἐκ τῆς διαφορᾶς αὐτοῖς
[7, 13]	δὴ ἀπαλλάξαι τῆς στρατιᾶς Ἀλέξανδρον,	μή	τι νεωτερισθείη κατ´ αὐτὰς ἐς
[7, 7]	ἐκ Περσῶν πεποιημένοι ἦσαν τοῦ	μή	τινα ἀπὸ θαλάσσης ἀναπλεῦσαι εἰς
[7, 11]	οὔτε ἡμέρας οὔτε νυκτός, εἰ	μή	τινα οἶκτον σφῶν ἕξει Ἀλέξανδρος.
[7, 21]	ὑπερβάλλει ἐς τὴν χώραν, εἰ	μή	τις ἀναστομώσας αὐτὸν κατὰ τὸν
[7, 18]	τῷ βασιλεῖ, εἰ φυλάττεσθαι παραινέσειε	μή	τις αὐτῷ κίνδυνος ἐν τῷ
[7, 3]	ἀλλὰ ἄλλως ἂν ἀπαλλαγέντα, εἰ	μή	τις ταύτῃ ὑπεικάθοι, οὕτω δὴ
[7, 10]	τὸν Ὕφασιν διαπεράσαντα ἄν, εἰ	μὴ	ὑμεῖς ἀπωκνήσατε, καὶ ἐς τὴν
[7, 21]	ἀποστροφὴν αὐτοῦ τῇ τεταγμένῃ ὥρᾳ	μὴ	χαλεπῶς γίγνεσθαι. τούτων ἕνεκα ἐπί
[7, 9]	τοῖς προσχώροις τῶν βαρβάρων, ὡς	μὴ	χωρίων ἔτι ὀχυρότητι πιστεύοντας μᾶλλον
[7, 21]	τὸν Εὐφράτην ἐς αὑτόν, ὡς	μηδ´	ἐπάρδεσθαι ἀπ´ αὐτοῦ τὴν Ἀσσυρίαν
[7, 2]	καὶ θάλασσαν ἐπ´ ἀγαθῷ οὐδενί,	μηδὲ	πέρας τι αὐτοῖς γινόμενον τῶν
[7, 16]	εἰκὸς τέλος ὁρᾶν μακροῦ βίου	μηδὲ	πρόσθεν τινὰ ἀνθρώπων ἀποφαίνειν εὐδαίμονα.
[7, 12]	γυναικῶν, παρὰ οἷ καταλιπεῖν ἐκέλευσε	μηδὲ	στάσιν κατάγειν ἐς Μακεδονίαν ἀλλοφύλους
[7, 16]	μὴ πρὸς δυσμὰς ἀφορῶν αὐτὸς	μηδὲ	τὴν στρατιὰν ταύτῃ ἐπέχουσαν ἄγων
[7, 25]	γνῶναι μὲν αὐτοὺς, φωνῆσαι δὲ	μηδὲν	ἔτι, ἀλλὰ εἶναι ἄναυδον· καὶ
[7, 25]	τὰ ἱερὰ καὶ θῦσαι, καὶ	μηδὲν	μεῖον ἔτι παραγγέλλειν ὑπὲρ τοῦ
[7, 18]	ἐκ Βαβυλῶνος εἰς Ἐκβάτανα, δηλοῦντα	μηδέν	τι δεδιέναι Ἡφαιστίωνα· ἔσεσθαι γὰρ
[7, 13]	λέγουσιν ὅτι Ἀτροπάτης ὁ τῆς	Μηδίας	σατράπης γυναῖκας ἑκατὸν αὐτῷ ἔδωκεν,
[7, 4]	Περδίκκᾳ δὲ τὴν Ἀτροπάτου τοῦ	Μηδίας	σατράπου παῖδα ἔδωκεν· Πτολεμαίῳ δὲ
[7, 6]	Μακεδόνων· εἶναι γὰρ οὖν καὶ	Μηδικὴν	τὴν Ἀλεξάνδρου στολὴν ἄλγος οὐ
[7, 24]	ἐπὶ κοιτῶνα εἰσὶν οἳ ἀνέγραψαν·	Μήδιον	δὲ αὐτῷ ἐντυχόντα, τῶν ἑταίρων
[7, 27]	τῆς τελευτῆς· οἱ δὲ καὶ	Μήδιον	μετασχεῖν τοῦ ἔργου, ἐραστὴν ὄντα
[7, 25]	καμάραν εἰσελθόντα κατακεῖσθαι διαμυθολογοῦντα πρὸς	Μήδιον·	παραγγεῖλαι δὲ καὶ τοῖς ἡγεμόσιν
[7, 25]	ἐφημερίδες ὧδε ἔχουσιν· πίνειν παρὰ	Μηδίῳ	αὐτὸν κωμάσαντα· ἔπειτα ἐξαναστάντα καὶ
[7, 25]	τε καὶ αὖθις δειπνεῖν παρὰ	Μηδίῳ	καὶ αὖθις πίνειν πόρρω τῶν
[7, 10]	Ἀλέξανδρον, νικῶντα μὲν Πέρσας καὶ	Μήδους	καὶ Βακτρίους καὶ Σάκας, καταστρεψάμενον
[7, 11]	δὲ τὰ Περσῶν τε καὶ	Μήδων	αὐτοῖς ἐξηγγέλλετο, αἵ τε ἡγεμονίαι
[7, 1]	τοὺς γάρ τοι Περσῶν καὶ	Μήδων	βασιλέας οὐδὲ τοῦ πολλοστοῦ μέρους
[7, 4]	τὰς δοκιμωτάτας Περσῶν τε καὶ	Μήδων	παῖδας ἐς ὀγδοήκοντα. οἱ γάμοι
[7, 6]	δὴ μηχανωμένου Ἀλεξάνδρου ὑπὲρ τοῦ	μηκέτι	ὡσαύτως δεῖσθαι Μακεδόνων· εἶναι γὰρ
[7, 29]	τάξεσιν αὐτῶν τοὺς Πέρσας τοὺς	μηλοφόρους	καὶ τοῖς ἀγήμασι τοὺς ὁμοτίμους.
[7, 4]	αὐτοῦ τῆς οἴκοι ἀπονοστήσεως. οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ αὐτὸς Ἀλέξανδρος ὀξύτερος
[7, 3]	εἶχεν ὑπὸ τῆς νόσου· οὐ	μὴν	δυνηθῆναί γε οὐδὲ τοῦ ἵππου
[7, 20]	τὸν καθ´ Ἡρώων πόλιν· οὐ	μὴν	ἐτόλμησέ γε τὸ πρόσω ἐλθεῖν,
[7, 21]	παρέχειν· ἀλλὰ καὶ ἐς τρίτον	μῆνα	Ἀσσυρίων ἄνδρες ὑπὲρ τοὺς μυρίους
[7, 28]	τριάκοντα ἔτη καὶ τοῦ τρίτου	μῆνας	ἐπέλαβεν ὀκτώ, ὡς λέγει Ἀριστόβουλος·
[7, 28]	ἔτη καὶ τοὺς ὀκτὼ τούτους	μῆνας,	τό τε σῶμα κάλλιστος καὶ
[7, 12]	δὴ τὸ ἐνοίκιον τῶν δέκα	μηνῶν	εἰσπράττεσθαι αὑτοῦ τὴν μητέρα· ἡ
[7, 24]	Ἀλεξάνδρῳ, κελεῦσαι στρεβλωθῆναι τὸν καθίσαντα,	μήποτε	ἐξ ἐπιβουλῆς ξυντεταγμένον τοῦτο ἔδρασε
[7, 14]	τοῦ θανάτου τοῦ Ἡφαιστίωνος ἡμέραν	μήτε	σίτου γεύσασθαι Ἀλέξανδρον μήτε τινὰ
[7, 14]	ἡμέραν μήτε σίτου γεύσασθαι Ἀλέξανδρον	μήτε	τινὰ θεραπείαν ἄλλην θεραπεῦσαι τὸ
[7, 12]	δέκα μηνῶν εἰσπράττεσθαι αὑτοῦ τὴν	μητέρα·	ἡ δέ, ὑπέρογκον εἶναι τῇ
[7, 12]	οἴκοι ὑπολελειμμένοις παισί τε καὶ	μητράσιν	αὐτῶν· αὐτὸς δὲ ἐπιμελήσεσθαι ὡς
[7, 12]	πολυπραγμοσύνην, ἥκιστα δὴ τῇ Ἀλεξάνδρου	μητρὶ	εὐσχήμονα, ὥστε καὶ λόγος τις
[7, 12]	Ἀλεξάνδρου ἐφ´ οἷς ὑπὲρ τῆς	μητρὸς	αὐτῷ ἐξηγγέλλετο, βαρὺ δὴ τὸ
[7, 12]	ἐκτρέπουσιν, ἐξηττώμενον Ἀλέξανδρον ἤδη τῆς	μητρὸς	τῶν διαβολῶν τῶν ἐς Ἀντίπατρον
[7, 10]	καὶ τετόξευμαι ἤδη καὶ ἀπὸ	μηχανῆς	βέβλημαι, καὶ λίθοις πολλαχῇ καὶ
[7, 6]	ἀνιᾶσαι Μακεδόνας, ὡς πάντα δὴ	μηχανωμένου	Ἀλεξάνδρου ὑπὲρ τοῦ μηκέτι ὡσαύτως
[7, 18]	ἐπιστολὴν λέγει Ἀριστόβουλος κομίσασθαι Ἀπολλόδωρον	μιᾷ	πρόσθεν ἡμέρᾳ ἢ τελευτῆσαι Ἡφαιστίωνα.
[7, 11]	θοίνης ἐννακισχιλίους, καὶ τούτους πάντας	μίαν	τε σπονδὴν σπεῖσαι καὶ ἐπ´
[7, 6]	Αἰγοβάρης καὶ ὁ τούτου ἀδελφὸς	Μιθροβαῖος,	καὶ ἡγεμὼν ἐπὶ τούτοις ἐπισταθεὶς
[7, 19]	νεωσοίκους ἐπὶ τοῦ λιμένος. καὶ	Μίκκαλος	ὁ Κλαζομένιος μετὰ πεντακοσίων ταλάντων
[7, 9]	αὐτὰ ἐφ´ ἑαυτῶν σκέψασθαι μεγάλα,	μικρὰ	δὲ ὥς γε δὴ πρὸς
[7, 4]	τιμωρήσασθαι μεγάλως τοὺς καὶ ἐπὶ	μικροῖς	ἐξελεγχθέντας, ὅτι καὶ τὰ μεγάλα
[7, 1]	ἄν μοι δοκῶ ἰσχυρίσασθαι, οὔτε	μικρόν	τι καὶ φαῦλον ἐπινοεῖν Ἀλέξανδρον
[7, 20]	καὶ τοῦ στόματος τοῦ ποταμοῦ,	μικροτέρα	αὕτη καὶ δασεῖα ὕλῃ παντοίᾳ·
[7, 13]	Ἀθηναίων καὶ Ἀμαζόνων μάχη πρὸς	Μίκωνος	οὐ μεῖον ἤπερ ἡ Ἀθηναίων
[7, 9]	Φρύγας ἀμφοτέρους καὶ Λυδούς, καὶ	Μίλητον	εἷλον πολιορκίᾳ· τὰ δὲ ἄλλα
[7, 29]	ἕνεκα. οὔκουν δοκεῖ ἔμοιγε ἢ	Μίνωος	γενέσθαι βασιλεὺς ἀφανέστερος ἢ Αἰακοῦ
[7, 15]	ἐξαναγκάζοντος οὔτε κατ´ ἐλπίδα ὠφελείας,	μίσει	τε, εἴπερ τινὰς ἄλλους, τοῦ
[7, 23]	εἶναι Μακεδόνας, τοὺς μὲν τῇ	μισθοφορᾷ	προὔχοντας, τὸν δὲ τῇ ἀρχῇ
[7, 5]	καθειμένη, ὅτῳ οὐκ ἀποχρῶσα ἡ	μισθοφορὰ	τῶν στρατιωτῶν ἐστι καὶ ὅτῳ
[7, 12]	μυρίους. τούτοις δὲ τήν τε	μισθοφορὰν	οὐ τοῦ ἐξήκοντος ἤδη χρόνου
[7, 12]	καὶ τάλαντον ἑκάστῳ ὑπὲρ τὴν	μισθοφοράν·	παῖδες δὲ εἴ τῳ ἦσαν
[7, 23]	δεκαστάτηρον, οὕτως ὀνομαζόμενον ἀπὸ τῆς	μισθοφορᾶς,	ἥντινα μείονα μὲν τοῦ διμοιρίτου,
[7, 10]	ἐφ´ ὅτῳ ἐγένετο, τοσαῦτα μὲν	μισθοφορούντων,	τοσαῦτα δὲ ἁρπαζόντων, ὁπότε ἐκ
[7, 21]	κατῴκισε τῶν Ἑλλήνων τινὰς τῶν	μισθοφόρων,	ὅσοι τε ἑκόντες καὶ ὅσοι
[7, 19]	καὶ Συρίας ἐστέλλετο, τοὺς μὲν	μισθῷ	πείσων, τοὺς δὲ καὶ ὠνησόμενος
[7, 10]	χρυσοῖ τοῖς πλείστοις ὑμῶν εἰσι	μνημεῖα	τῆς τε ἀρετῆς τῆς ὑμετέρας
[7, 30]	ἀνθρώπων τιμή τε αὐτοῦ καὶ	μνήμη	οὐκ ἀνθρωπίνη οὖσα, καὶ νῦν
[7, 18]	ἐτελεύτησεν ἐν Βαβυλῶνι Ἀλέξανδρος, ἐς	μνήμην	ἐλθεῖν τῶν ἀκουσάντων, ὅτι ἐπὶ
[7, 13]	ἔργου Ἀθηναίων ἐν τοῖς μάλιστα	μνήμην	ἐποιήσαντο. εἰ δὲ ἱππικὰς δή
[7, 15]	ταύτης ὡς παρὰ Ἀλέξανδρον σταλείσης	μνήμην	τινὰ ἐποιήσατο, οὔτε τῶν τὰ
[7, 23]	καὶ ἀποθανόντα φιλίας ἕνεκα καὶ	μνήμης	οὐ μέμφομαι ἔγωγε, ἄλλων δὲ
[7, 13]	ἂν ἐμνήσθη αὐτῶν, Φασιανῶν τε	μνησθεὶς	καὶ Κόλχων καὶ ὅσα ἄλλα
[7, 25]	αὖθις παραγγέλλειν. τῇ δ´ ἐπιούσῃ	μόγις	ἐκκομισθῆναι πρὸς τὰ ἱερὰ καὶ
[7, 26]	ἑκάστους τήν τε κεφαλὴν ἐπαίροντα	μόγις	καὶ τοῖν ὀφθαλμοῖν ἐπισημαίνοντα. λέγουσι
[7, 19]	τὸ δὲ ἀληθές, ὥς γέ	μοι	δοκεῖ, ἄπληστος ἦν τοῦ κτᾶσθαί
[7, 22]	μετά γε αὐτὸν Ἀλέξανδρον οὔ	μοι	δοκεῖ ἰέναι ἐς ἀμφίλογον. ~Ἐπανελθὼν
[7, 29]	ἐφ´ ὅτῳ δὴ καὶ ἐγκαταμῖξαί	μοι	δοκεῖ ταῖς τάξεσιν αὐτῶν τοὺς
[7, 14]	πάντῃ ἔξω τοῦ εἰκότος ἀναγεγράφθαι	μοι	δοκεῖ, ὡς ἐπὶ Βαβυλῶνος ἤλαυνεν
[7, 14]	οἱ μὲν ἐς κόσμον φέρειν	μοι	δοκοῦσιν οἰηθῆναι Ἀλεξάνδρῳ ὅσα ὑπεραλγήσας
[7, 1]	ἐκεῖνο δὲ καὶ αὐτὸς ἄν	μοι	δοκῶ ἰσχυρίσασθαι, οὔτε μικρόν τι
[7, 16]	αὐτὸς Ἀλέξανδρος προαπελθεῖν ἂν δοκεῖ	μοι	ἐθελῆσαι μᾶλλον ἢ ζῶν πειραθῆναι,
[7, 13]	τῶν τηλικούτων τεκμηριῶσαι. οὐδὲ δοκεῖ	μοι	ἐν τῷ τότε σώζεσθαι τὸ
[7, 9]	φυλάττεται. ἐπεὶ οὐδὲ ἔστιν ἰδίᾳ	μοι	ἐς ὅ τι φυλάξω αὐτούς,
[7, 14]	ὅτι· καίπερ οὐκ ἐπιεικῶς κέχρηταί	μοι	ὁ Ἀσκληπιός, οὐ σώσας μοι
[7, 9]	Μακεδόνες, τὴν οἴκαδε ὁρμὴν λεχθήσεταί	μοι	ὅδε ὁ λόγος, ἔξεστι γὰρ
[7, 14]	μοι ὁ Ἀσκληπιός, οὐ σώσας	μοι	τὸν ἑταῖρον ὅντινα ἴσον τῇ
[7, 29]	οἴονται τὴν ἁμαρτίαν, κακῶς γιγνώσκοντες.	μόνη	γὰρ ἔμοιγε δοκεῖ ἴασις ἁμαρτίας
[7, 19]	τοὺς πολλούς, πρόφασιν μέν, ὅτι	μόνοι	τῶν ταύτῃ βαρβάρων οὔτε πρεσβείαν
[7, 11]	δὲ νόμιμον ἐποίησε φιλεῖν αὐτὸν	μόνοις.	οἱ δὲ Μακεδόνες ἔν τε
[7, 12]	ἐξήκοντος ἤδη χρόνου ἔδωκεν Ἀλέξανδρος	μόνον,	ἀλλὰ καὶ τοῦ ἐς τὴν
[7, 20]	θεῷ ἐθέλοντα ἐπὶ τῷδε θηρᾶν	μόνον·	ἐπὶ τῷδε γὰρ οὐκ εἶναι
[7, 30]	~Ὅστις δὲ κακίζει Ἀλέξανδρον, μὴ	μόνον	ὅσα ἄξια κακίζεσθαί ἐστι προφερόμενος
[7, 20]	κατέχει ὅτι ἤκουεν Ἄραβας δύο	μόνον	τιμᾶν θεούς, τὸν Οὐρανόν τε
[7, 28]	τῶν δὲ τῆς γνώμης ἐπαίνου	μόνου	ἀπληστότατος· ξυνιδεῖν δὲ τὸ δέον
[7, 29]	μεταγνῶναί γε ἐφ´ οἷς ἐπλημμέλησε	μόνῳ	οἶδα τῶν πάλαι βασιλέων Ἀλεξάνδρῳ
[7, 19]	ἐν τῇ Βαβυλωνίᾳ· τούτων γὰρ	μόνων	τῶν δένδρων εὐπορίαν εἶναι ἐν
[7, 14]	ἀγῶνα ἐπετέλει γυμνικόν τε καὶ	μουσικόν,	καὶ πότοι αὐτῷ ἐγίνοντο παρὰ
[7, 14]	ἐπενόει ποιῆσαι γυμνικόν τε καὶ	μουσικὸν	πλήθει τε τῶν ἀγωνιζομένων καὶ
[7, 12]	εἰκός τε καὶ ἡ αὐτῶν	μοχθηρία	ἄγει, ἢ πρὸς τὸ ἀληθὲς
[7, 13]	δὲ πάλαι μὲν ἐς πεντεκαίδεκα	μυριάδας	τῶν ἵππων, τότε δὲ Ἀλέξανδρον
[7, 21]	μῆνα Ἀσσυρίων ἄνδρες ὑπὲρ τοὺς	μυρίους	ἐν τῷδε τῷ πόνῳ ξυνείχοντο.
[7, 4]	ὀνόματα, καὶ ἐγένοντο ὑπὲρ τοὺς	μυρίους,	καὶ τούτοις δωρεαὶ Ἀλεξάνδρου ἐδόθησαν
[7, 12]	οὗτοι αὐτῷ ἐγένοντο ἐς τοὺς	μυρίους.	τούτοις δὲ τήν τε μισθοφορὰν
[7, 14]	ἑτοιμάζεσθαι ἐν Βαβυλῶνι ἀπὸ ταλάντων	μυρίων,	οἱ δὲ καὶ πλειόνων ἀνέγραψαν·