HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ARRIEN, L'Anabase, livre VII

Liste des contextes (ordre alphabétique)


α  =  529 formes différentes pour 1336 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chapitre
[7, 30]   ἐπεὶ καὶ αὐτὸς ἐμεμψάμην ἔστιν     ἐν τῇ ξυγγραφῇ τῶν Ἀλεξάνδρου
[7, 4]   σατραπείαν ἐκπέμπει παρελθὼν ἐς Σοῦσα,  Ἀβουλίτην   δὲ καὶ τὸν τούτου παῖδα
[7, 9]   Περσῶν θησαυροὶ καὶ τὰ Ἰνδῶν  ἀγαθὰ   καὶ ἔξω θάλασσα ὑμέτερα·
[7, 11]   τά τε ἄλλα {καὶ τὰ}  ἀγαθὰ   καὶ ὁμόνοιάν τε καὶ κοινωνίαν
[7, 9]   τὰ ἐξ Αἰγύπτου καὶ Κυρήνης  ἀγαθά,   ὅσα ἀμαχεὶ ἐκτησάμην, ὑμῖν ἔρχεται,
[7, 24]   τε νομιζομένας θυσίας ἐπὶ ξυμφοραῖς  ἀγαθαῖς   καί τινας καὶ ἐκ μαντείας
[7, 14]   Ἀλέξανδρος, ὥσπερ αὐτῷ ἐπὶ ξυμφοραῖς  ἀγαθαῖς   νόμος, καὶ ἀγῶνα ἐπετέλει γυμνικόν
[7, 20]   τῶν ἀνδρῶν καὶ εἴ τις  ἀγαθὴ   καρποὺς ἐκφέρειν εἴ τις
[7, 29]   ἐς τὸ μέλλον ταύτην ἐλπίδα  ἀγαθὴν   ὑπολειπομένην, μή ποτε ἂν παραπλήσιόν
[7, 16]   θεοῦ τοῦ Βήλου μὴ πρὸς  ἀγαθοῦ   οἱ εἶναι τὴν πάροδον τὴν
[7, 24]   δὴ καὶ μᾶλλον ἐπ´ οὐδενὶ  ἀγαθῷ   ξυμβῆναι αὐτῷ οἱ μάντεις ἐξηγοῦντο.
[7, 2]   τοσαύτην γῆν καὶ θάλασσαν ἐπ´  ἀγαθῷ   οὐδενί, μηδὲ πέρας τι αὐτοῖς
[7, 28]   τοῖς στρατιώταις ἐπᾶραι καὶ ἐλπίδων  ἀγαθῶν   ἐμπλῆσαι καὶ τὸ δεῖμα ἐν
[7, 19]   ὅσους δὲ ἀνδριάντας ὅσα  ἀγάλματα   εἰ δή τι ἄλλο
[7, 10]   μᾶλλον ἐγὼ ὑπὲρ ἐκείνου;  ἄγε   δὴ καὶ ὅτῳ τραύματα ὑμῶν
[7, 12]   τε καὶ αὐτῶν μοχθηρία  ἄγει,   πρὸς τὸ ἀληθὲς ἐκτρέπουσιν,
[7, 12]   ὅντινα ἴσον τῇ ἑαυτοῦ κεφαλῇ  ἄγει,   Κρατερόν, ξυμπέμπει αὐτοῖς φύλακά τε
[7, 17]   ὡς ταύτῃ ἐπιστρέψαντα πρὸς ἕω  ἄγειν·   ἀλλὰ οὐ γὰρ δυνηθῆναι ὑπὸ
[7, 12]   ἀπήλλαξε. Κρατερῷ δὲ τούτους τε  ἄγειν   ἐκέλευσε καὶ ἀπαγαγόντι Μακεδονίας τε
[7, 7]   πεζῆς στρατιᾶς τὴν πολλὴν Ἡφαιστίωνα  ἄγειν   κελεύει ἔστε ἐπὶ τὴν θάλασσαν
[7, 12]   Ἀντίπατρον δὲ διαδόχους τοῖς ἀποπεμπομένοις  ἄγειν   Μακεδόνας τῶν ἀκμαζόντων ἐκέλευσεν. ἔστειλε
[7, 19]   ἄλλῃ τῆς Ἀσίας, ταῦτα δοῦναι  ἄγειν   τοῖς πρέσβεσι· καὶ τὰς Ἁρμοδίου
[7, 11]   ἑταίρων ἵππος καὶ ταύτης ἄλλο  ἄγημα   βασιλικόν, οὐκέτι καρτεροὶ σφῶν ἦσαν,
[7, 11]   καταλεγομένη καὶ τὰ Μακεδονικὰ ὀνόματα  ἄγημά   τι Περσικὸν καλούμενον καὶ πεζέταιροι
[7, 29]   Πέρσας τοὺς μηλοφόρους καὶ τοῖς  ἀγήμασι   τοὺς ὁμοτίμους. καὶ οἱ πότοι
[7, 7]   τοῖς ὑπασπισταῖς τε καὶ τῷ  ἀγήματι   καὶ τῶν ἱππέων τῶν ἑταίρων
[7, 6]   αὐτὸ τῶν βαρβάρων, τῷ τε  ἀγήματι   προσκαταλεγέντες Κωφής τε Ἀρταβάζου
[7, 27]   καὶ ταῦτα ἐμοὶ ὡς μὴ  ἀγνοεῖν   δόξαιμι μᾶλλον ὅτι λεγόμενά ἐστιν
[7, 16]   Σκύθας τοὺς Νομάδας, δὴ  ἄγνωστον   πάντῃ ἐστίν. Ἀλέξανδρος δὲ ὡς
[7, 16]   ἐς Ὑρκανίαν ναυπηγοὺς ἅμα οἷ  ἄγοντα,   κελεύσας ὕλην τεμόντα ἐκ τῶν
[7, 23]   καταλαμβάνει Πευκέσταν ἥκοντα ἐκ Περσῶν,  ἄγοντα   στρατιὰν Περσῶν ἐς δισμυρίους· ἦγε
[7, 6]   παῖδας ἡβάσκοντας ἤδη ἐς τρισμυρίους  ἄγοντες   τὴν αὐτὴν ἡλικίαν γεγονότας, οὓς
[7, 6]   αὐτοὺς Μακεδόνας ἐν ἀτίμῳ χώρᾳ  ἄγοντος.   ~Ἀλέξανδρος δὲ τῆς μὲν πεζῆς
[7, 10]   γε φεύγων ὑμῶν ἐτελεύτα ἐμοῦ  ἄγοντος.   Καὶ νῦν τοὺς ἀπολέμους ὑμῶν
[7, 20]   νέμεσθαί τε αὐτὴν αἰξί τε  ἀγρίαις   καὶ ἐλάφοις, καὶ ταύτας ἀνεῖσθαι
[7, 10]   τοῦ ὑμετέρου πλούτου νικῶντας ὑμᾶς  ἄγω   διὰ πάσης γῆς καὶ θαλάσσης
[7, 14]   στάδιον πλῆρες εἶναι· παίδων γὰρ  ἀγὼν   ἦν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ γυμνικός·
[7, 23]   δὲ αὐτῷ καὶ Φιλόξενος στρατιὰν  ἄγων   ἀπὸ Καρίας καὶ Μένανδρος ἐκ
[7, 16]   μηδὲ τὴν στρατιὰν ταύτῃ ἐπέχουσαν  ἄγων   παρελθεῖν, ἀλλὰ ἐκπεριελθὼν πρὸς ἕω
[7, 23]   ἄλλους καὶ Μενίδας τοὺς ἱππέας  ἄγων   τοὺς αὐτῷ ξυνταχθέντας. καὶ πρεσβεῖαι
[7, 14]   ἐπὶ ξυμφοραῖς ἀγαθαῖς νόμος, καὶ  ἀγῶνα   ἐπετέλει γυμνικόν τε καὶ μουσικόν,
[7, 26]   τῷ λόγῳ ὅτι μέγαν ἐπιτάφιον  ἀγῶνα   ὁρᾷ ἐφ´ αὑτῷ ἐσόμενον. ~Πολλὰ
[7, 14]   ἡγεῖτο τὸ ἐξ Ἡφαιστίωνος πεποιημένον.  ἀγῶνά   τε ἐπενόει ποιῆσαι γυμνικόν τε
[7, 23]   κατὰ τὸν ποταμὸν ἐγίγνοντο, καὶ  ἀγῶνες   τῶν τε ἐρετῶν καὶ τῶν
[7, 14]   καὶ μουσικὸν πλήθει τε τῶν  ἀγωνιζομένων   καὶ τῇ εἰς αὐτὸν χορηγίᾳ
[7, 14]   τῶν πρόσθεν ἀριδηλότερον· τρισχιλίους γὰρ  ἀγωνιστὰς   τοὺς σύμπαντας παρεσκεύασε. καὶ οὗτοι
[7, 28]   δεῖμα ἐν τοῖς κινδύνοις τῷ  ἀδεεῖ   τῷ αὑτοῦ ἀφανίσαι, ξύμπαντα ταῦτα
[7, 9]   καὶ τῶν μετάλλων τὴν ἐργασίαν  ἀδεῆ   παρέσχε, Θεσσαλῶν δὲ ἄρχοντας, οὓς
[7, 4]   δίδωσι, Δαρείου παῖδα καὶ ταύτην,  ἀδελφὴν   τῆς αὑτοῦ γυναικός· ἐθέλειν γάρ
[7, 18]   σημείου ταῦτα ἐπέστειλεν πρὸς τὸν  ἀδελφόν·   τὸν δὲ εἰπεῖν ὅτι ἄλοβόν
[7, 27]   δοῦναι δὲ αὐτὸ Ἰόλλαν τὸν  ἀδελφὸν   τὸν Κασάνδρου τὸν νεώτερον· εἶναι
[7, 6]   Ῥωξάνης δὲ τῆς γυναικὸς Ἀλεξάνδρου  ἀδελφός,   καὶ Αἰγοβάρης καὶ τούτου
[7, 6]   καὶ Αἰγοβάρης καὶ τούτου  ἀδελφὸς   Μιθροβαῖος, καὶ ἡγεμὼν ἐπὶ τούτοις
[7, 4]   Ἀμαστρίνην τὴν Ὀξυάτρου τοῦ Δαρείου  ἀδελφοῦ   παῖδα· Περδίκκᾳ δὲ τὴν Ἀτροπάτου
[7, 18]   τεταγμένοι ἦσαν, ἐπιστεῖλαι Πειθαγόρᾳ τῷ  ἀδελφῷ,   μάντιν γὰρ εἶναι τὸν Πειθαγόραν
[7, 24]   δὲ καὶ τῶν ἐν φυλακῇ  ἀδέσμῳ   ὄντα λέγουσιν, ἔρημον ἰδόντα τὸν
[7, 23]   Κλεομένει, ἀνδρὶ κακῷ καὶ πολλὰ  ἀδικήματα   ἀδικήσαντι ἐν Αἰγύπτῳ, ἐπιστέλλει ἐπιστολήν.
[7, 23]   ἀνδρὶ κακῷ καὶ πολλὰ ἀδικήματα  ἀδικήσαντι   ἐν Αἰγύπτῳ, ἐπιστέλλει ἐπιστολήν. καὶ
[7, 18]   ἐπιμελείας ἔχειν αὐτὸν πλείονος, ὅτι  ἀδόλως   τὴν ἀλήθειάν οἱ ἔφρασε. ταῦτα
[7, 3]   τε τῷ Ἰνδῶν νόμῳ καὶ  ᾄδοντα   τῇ Ἰνδῶν γλώσσῃ. οἱ δὲ
[7, 3]   παρασκευασθῆναι μὲν ἵππον, ὅτι βαδίσαι  ἀδυνάτως   εἶχεν ὑπὸ τῆς νόσου· οὐ
[7, 19]   ἄπληστος ἦν τοῦ κτᾶσθαί τι  ἀεὶ   Ἀλέξανδρος. ~Λόγος δὲ κατέχει ὅτι
[7, 9]   Ἀθηναίους τε καὶ Θηβαίους ἐφεδρεύοντας  ἀεὶ   τῇ Μακεδονίᾳ ἐς τοσόνδε ἐταπείνωσεν,
[7, 14]   κεφαλῇ ἦγον. ἐναγίζειν τε ὅτι  ἀεὶ   ὡς ἥρωϊ ἐκέλευεν Ἡφαιστίωνι, τοῦτο
[7, 7]   ἀπ´ αὐτοῦ πεποίηνται, αἱ μὲν  ἀέναοι,   ἀφ´ ὧν ὑδρεύονται οἱ παρ´
[7, 10]   καὶ τῆς ἐξ ἐμοῦ τιμῆς  ἀθάνατα.   ὅστις δὲ δὴ καὶ ἀπέθανεν,
[7, 20]   ἐπὶ τῷδε γὰρ οὐκ εἶναι  ἀθέμιτον.   καὶ ταύτην τὴν νῆσον λέγει
[7, 13]   ἐκόμισε, καὶ οἱ ξὺν Θησεῖ  Ἀθηναῖοι   ὅτι ἐπιούσας τὰς γυναῖκας ταύτας
[7, 9]   ὡς ἀντὶ τοῦ φόρους τελεῖν  Ἀθηναίοις   καὶ ὑπακούειν Θηβαίων, παρ´ ἡμῶν
[7, 9]   τε καὶ ἀπόρου ὑμῖν ἐποίησεν,  Ἀθηναίους   τε καὶ Θηβαίους ἐφεδρεύοντας ἀεὶ
[7, 13]   καὶ τοῦ πρὸς Ἀμαζόνας ἔργου  Ἀθηναίων   ἐν τοῖς μάλιστα μνήμην ἐποιήσαντο.
[7, 13]   νικήσαντες ἀνέστειλαν· καὶ γέγραπται  Ἀθηναίων   καὶ Ἀμαζόνων μάχη πρὸς Μίκωνος
[7, 13]   Μίκωνος οὐ μεῖον ἤπερ  Ἀθηναίων   καὶ Περσῶν. καὶ Ἡροδότῳ πολλάκις
[7, 13]   γυναικῶν τούτων πεποίηται, καὶ ὅσοι  Ἀθηναίων   τοὺς ἐν πολέμῳ τελευτήσαντας λόγῳ
[7, 19]   οὕτω λέγεται ἀπενεχθῆναι ὀπίσω ἐς  Ἀθήνας   καὶ τῆς Ἀρτέμιδος τῆς Κελκέας
[7, 28]   ἑκατοστῇ Ὀλυμπιάδι ἐπὶ Ἡγησίου ἄρχοντος  Ἀθήνησιν·   ἐβίω δὲ δύο καὶ τριάκοντα
[7, 15]   τὰ ἄκρα τῶν ὀρῶν ἀποχωροῦντες  ἀθρόοι   ὅπως ἂν προχωρῇ ἑκάστοις
[7, 16]   θαλάσσης. οὐ γάρ πω ἐξεύρηντο  αἱ   ἀρχαὶ τῆς Κασπίας θαλάσσης, καίτοι
[7, 26]   ἐπισημαίνοντα. λέγουσι δὲ αἱ ἐφημερίδες  αἱ   βασίλειοι ἐν τοῦ Σαράπιδος τῷ
[7, 25]   ἂν ἡδὺν τὸν κῶμον. ~Καὶ  αἱ   βασίλειοι ἐφημερίδες ὧδε ἔχουσιν· πίνειν
[7, 4]   καὶ μετὰ τὸν πότον ἧκον  αἱ   γαμούμεναι καὶ παρεκαθέζοντο ἑκάστη τῷ
[7, 7]   ἐπὶ τὰς ἐκβολὰς τοῦ Τίγρητος·  αἱ   δὲ ἄλλαι αὐτῷ νῆες ἀνακομισθεῖσαι
[7, 15]   χειμὼν ἐμποδὼν ἐγένετο αὐτῷ οὔτε  αἱ   δυσχωρίαι, οὔτε αὐτῷ οὔτε Πτολεμαίῳ
[7, 10]   δὲ τάφος, χαλκαῖ δὲ  αἱ   εἰκόνες τῶν πλείστων οἴκοι ἑστᾶσιν,
[7, 4]   Ἀκεσίνην καὶ Ὕφασιν φθειρόμενον. καὶ  αἱ   ἐν Γαδρωσίοις δὲ αὐτῷ ξυμφοραὶ
[7, 21]   Ἀσσυρίαν· τηνικαῦτα γὰρ αἱ χιόνες  αἱ   ἐπὶ τοῖς ὄρεσι τοῖς Ἀρμενίοις
[7, 21]   Ἀσσυρίαν γῆν. ἀλλὰ ἀπεφράσσοντο γὰρ  αἱ   ἐς τὸν Πολλακόπαν τοῦ Εὐφράτου
[7, 26]   τοῖν ὀφθαλμοῖν ἐπισημαίνοντα. λέγουσι δὲ  αἱ   ἐφημερίδες αἱ βασίλειοι ἐν τοῦ
[7, 13]   τε πεδίον Νησαῖον καλούμενον καὶ  αἱ   ἵπποι ὅτι Νησαῖαι κληΐζονται λέγει
[7, 7]   δὲ πολλαὶ ἀπ´ αὐτοῦ πεποίηνται,  αἱ   μὲν ἀέναοι, ἀφ´ ὧν ὑδρεύονται
[7, 19]   οὐκ ἀναγέγραπται, δοκεῖν δ´ ἔμοιγε  αἱ   πολλαὶ στεφανούντων τε αὐτὸν ἦσαν
[7, 21]   δὲ αὐτῷ ἐναυπηγοῦντο μὲν  αἱ   τριήρεις, λιμὴν δὲ πρὸς
[7, 21]   γῆν τὴν Ἀσσυρίαν· τηνικαῦτα γὰρ  αἱ   χιόνες αἱ ἐπὶ τοῖς ὄρεσι
[7, 11]   τε καὶ Μήδων αὐτοῖς ἐξηγγέλλετο,  αἵ   τε ἡγεμονίαι Πέρσαις διδόμεναι καὶ
[7, 21]   τε ἐκτρέψειε καὶ τὰς λίμνας,  αἳ   δὴ ἀρχόμεναι ἀπὸ ταύτης τῆς
[7, 29]   Μίνωος γενέσθαι βασιλεὺς ἀφανέστερος  Αἰακοῦ   Ῥαδαμάνθυος, οἷς δὴ ἐς
[7, 20]   τῆς Ἰκάρου τῆς ἐν τῷ  Αἰγαίῳ   πόντῳ, ἐς ἥντινα Ἴκαρον τὸν
[7, 7]   καὶ τοῦ Τίγρητος ἐπεῖχεν  αἰγιαλὸς   τοῦ κόλπου τοῦ Περσικοῦ ἀνέπλει
[7, 20]   εἴκοσι σταδίους ἀπέχουσα ἀπὸ τοῦ  αἰγιαλοῦ   τε καὶ τοῦ στόματος τοῦ
[7, 6]   τῆς γυναικὸς Ἀλεξάνδρου ἀδελφός, καὶ  Αἰγοβάρης   καὶ τούτου ἀδελφὸς Μιθροβαῖος,
[7, 23]   Ἡφαιστίωνι ἡρῷον ἐν Ἀλεξανδρείᾳ τῇ  Αἰγυπτίᾳ,   ἔν τε τῇ πόλει αὐτῇ
[7, 9]   καρποῦσθαι ἔδωκα· καὶ τὰ ἐξ  Αἰγύπτου   καὶ Κυρήνης ἀγαθά, ὅσα ἀμαχεὶ
[7, 23]   καὶ πολλὰ ἀδικήματα ἀδικήσαντι ἐν  Αἰγύπτῳ,   ἐπιστέλλει ἐπιστολήν. καὶ ταύτην τῆς
[7, 23]   γράμματα, τὰ ἱερὰ τὰ ἐν  Αἰγύπτῳ   καλῶς κατεσκευασμένα καὶ τὰ ἡρῷα
[7, 20]   ἐπὶ τὸν κόλπον τὸν πρὸς  Αἰγύπτῳ   τὸν Ἀράβιον τὸν καθ´ Ἡρώων
[7, 1]   Ἀραβίαν τὴν πολλὴν καὶ τὴν  Αἰθιόπων   γῆν καὶ τὴν Λιβύην τε
[7, 15]   τότε πρεσβεῦσαι λέγεται καὶ ἀπὸ  Αἰθιόπων   πρέσβεις ἐλθεῖν καὶ Σκυθῶν τῶν
[7, 20]   δίαιταν ποιεῖσθαι· νέμεσθαί τε αὐτὴν  αἰξί   τε ἀγρίαις καὶ ἐλάφοις, καὶ
[7, 9]   ὑμετέρᾳ ἀρχῇ προσέθηκα καὶ τὴν  Αἰολίδα   πᾶσαν καὶ Φρύγας ἀμφοτέρους καὶ
[7, 9]   σιτία καὶ ὕπνον τὸν αὐτὸν  αἱρουμένῳ·   καίτοι οὐδὲ σιτία ἐμοὶ δοκῶ
[7, 27]   τις οὐκ ᾐσχύνθη ἀναγράψαι ὅτι  αἰσθόμενος   οὐ βιώσιμον ὄντα αὑτὸν Ἀλέξανδρος
[7, 14]   ἀνθρώπων φιλτάτῳ, οἱ δὲ ἐς  αἰσχύνην   μᾶλλόν τι ὡς οὐ πρέποντα
[7, 30]   ἀλλὰ αὐτόν γε Ἀλέξανδρον οὐκ  αἰσχύνομαι   θαυμάζων· τὰ δὲ ἔργα ἐκεῖνα
[7, 20]   κακή· καὶ οὖν καὶ τοῦτο  αἴτιον   γενέσθαι ἀποσωθῆναι Ἀλεξάνδρῳ τὸν στρατόν·
[7, 11]   δεόμενοι παρελθεῖν εἴσω· τούς τε  αἰτίους   τῆς ἐν τῷ τότε ταραχῆς
[7, 10]   καὶ τὸν Ὑδάσπην καὶ τὸν  Ἀκεσίνην   καὶ τὸν Ὑδραώτην, καὶ τὸν
[7, 4]   τε καὶ Ὑδάσπην καὶ τὸν  Ἀκεσίνην   καὶ Ὕφασιν φθειρόμενον. καὶ αἱ
[7, 12]   τοῖς ἀποπεμπομένοις ἄγειν Μακεδόνας τῶν  ἀκμαζόντων   ἐκέλευσεν. ἔστειλε δὲ καὶ Πολυπέρχοντα
[7, 16]   καὶ ἄμεινον αὐτῷ ἦν ἐν  ἀκμῇ   τῆς τε ἄλλης δόξης καὶ
[7, 17]   καὶ οὕτω καὶ ἑκόντα καὶ  ἄκοντα   ἀπειθῆσαι τῷ θεῷ. ~Ἐπεὶ καὶ
[7, 11]   Μακεδόνες ἔν τε τῷ παραυτίκα  ἀκούσαντες   τῶν λόγων ἐκπεπληγμένοι σιγῇ ἔμενον
[7, 18]   Ἀλέξανδρος, ἐς μνήμην ἐλθεῖν τῶν  ἀκουσάντων,   ὅτι ἐπὶ τῇ τελευτῇ ἄρα
[7, 8]   δὴ τῷ λόγῳ ἐπικερτομοῦντες. ταῦτα  ἀκούσας   Ἀλέξανδρος (ἦν γὰρ δὴ ὀξύτερός
[7, 11]   ἰδών τε ταπεινῶς διακειμένους καὶ  ἀκούσας   σὺν οἰμωγῇ τῶν πολλῶν βοώντων
[7, 15]   ὁπότε προσάγοι δύναμις ἐς τὰ  ἄκρα   τῶν ὀρῶν ἀποχωροῦντες ἀθρόοι
[7, 1]   ὅτι ἐς Σικελίαν τε καὶ  ἄκραν   Ἰαπυγίαν· ἤδη γὰρ καὶ ὑποκινεῖν
[7, 20]   πολὺ ἀποδέον τῆς Ἰνδῶν γῆς,  ἄκραν   τε ἀνέχειν ἐπὶ πολὺ τῆς
[7, 2]   σοφιστῶν, ὅντινα μάλιστα δὴ αὑτοῦ  ἀκράτορα   Μεγασθένης ἀνέγραψεν αὐτοὺς τοὺς σοφιστὰς
[7, 6]   καὶ Μηδικὴν τὴν Ἀλεξάνδρου στολὴν  ἄλγος   οὐ σμικρὸν Μακεδόσιν ὁρωμένην καὶ
[7, 1]   τοὺς δὲ ὑποκρίνασθαι ὧδε· βασιλεῦ  Ἀλέξανδρε,   ἄνθρωπος μὲν ἕκαστος τοσόνδε τῆς
[7, 23]   ἐπιστολὴ κατασκευασθῆναι Ἡφαιστίωνι ἡρῷον ἐν  Ἀλεξανδρείᾳ   τῇ Αἰγυπτίᾳ, ἔν τε τῇ
[7, 29]   οὐ γὰρ πίνειν πολὺν οἶνον  Ἀλέξανδρον,   ἀλλὰ φιλοφροσύνης τῆς ἐς τοὺς
[7, 3]   μεταβάλλειν τὴν πρόσθεν δίαιταν. καὶ  Ἀλέξανδρον   ἀντειπεῖν μὲν αὐτῷ ἐπὶ πολύ·
[7, 18]   σημεῖον μέγα εἰπεῖν εἶναι χαλεπόν.  Ἀλέξανδρον   δὲ τοσούτου δεῆσαι χαλεπῆναι τῷ
[7, 22]   Σέλευκον γὰρ μέγιστον τῶν μετὰ  Ἀλέξανδρον   διαδεξαμένων τὴν ἀρχὴν βασιλέα γενέσθαι
[7, 20]   γῆν· ἀλλ´ ἀναστρέψας γὰρ παρ´  Ἀλέξανδρον   ἐξήγγειλεν τὸ μέγεθός τε τῆς
[7, 16]   καὶ γινωσκόμενοι πρὸς τῶν ἀμφ´  Ἀλέξανδρον   ἐπελθόντων τὰ ἔθνη ταῦτα, οἱ
[7, 14]   ἐμπλησθέντα θεωρῶν αὐτός· καὶ κείρασθαι  Ἀλέξανδρον   ἐπὶ τῷ νεκρῷ τὴν κόμην
[7, 2]   ξυνοίκου τοῦ σώματος. οὔκουν οὐδὲ  Ἀλέξανδρον   ἐπιχειρῆσαι βιάσασθαι γνόντα ἐλεύθερον ὄντα
[7, 12]   πρὸς τὸ ἀληθὲς ἐκτρέπουσιν, ἐξηττώμενον  Ἀλέξανδρον   ἤδη τῆς μητρὸς τῶν διαβολῶν
[7, 2]   ὄνομα, οὔτε αὐτὸς ἔφη παρ´  Ἀλέξανδρον   ἥξειν οὔτε τοὺς ἄλλους εἴα,
[7, 5]   οὕτω δὴ ἐπίστευσάν τε ἀληθεύειν  Ἀλέξανδρον   καὶ σὺν χάριτι μείζονι ἐγίγνετο
[7, 15]   τότε μάλιστα αὐτόν τε αὑτῷ  Ἀλέξανδρον   καὶ τοῖς ἀμφ´ αὐτὸν φανῆναι
[7, 27]   μὲν Ἀντιπάτρῳ ἐξεῦρε δεδοικὼς ἤδη  Ἀλέξανδρον   Καλλισθένους ἕνεκα, Κάσανδρος δὲ
[7, 3]   ἀνδρός, ἀλλὰ εἰπεῖν γὰρ πρὸς  Ἀλέξανδρον,   καλῶς αὐτῷ ἔχειν ἐν τῷ
[7, 14]   τυχεῖν καὶ ἀνάθημα δοῦναι αὐτοῖς  Ἀλέξανδρον   κομίζειν τῷ Ἀσκληπιῷ, ἐπειπόντα ὅτι·
[7, 30]   τοὺς ἑταίρους. ~Ὅστις δὲ κακίζει  Ἀλέξανδρον,   μὴ μόνον ὅσα ἄξια κακίζεσθαί
[7, 13]   μὲν δὴ ἀπαλλάξαι τῆς στρατιᾶς  Ἀλέξανδρον,   μή τι νεωτερισθείη κατ´ αὐτὰς
[7, 14]   Ἡφαιστίωνος ἡμέραν μήτε σίτου γεύσασθαι  Ἀλέξανδρον   μήτε τινὰ θεραπείαν ἄλλην θεραπεῦσαι
[7, 10]   ἀπαγγείλατε ὅτι τὸν βασιλέα ὑμῶν  Ἀλέξανδρον,   νικῶντα μὲν Πέρσας καὶ Μήδους
[7, 4]   δημοτικόν τε καὶ φιλέταιρον πρᾶξαι  Ἀλέξανδρον.   οἱ δὲ παραλαβόντες ἀπῆγον τὴν
[7, 13]   μυριάδας τῶν ἵππων, τότε δὲ  Ἀλέξανδρον   οὐ πολὺ πλείονας τῶν πέντε
[7, 26]   τε ἀπαγγεῖλαι τοὺς ἑταίρους καὶ  Ἀλέξανδρον   οὐ πολὺ ὕστερον ἀποθανεῖν, ὡς
[7, 22]   γῆς ἐπάρξαι μετά γε αὐτὸν  Ἀλέξανδρον   οὔ μοι δοκεῖ ἰέναι ἐς
[7, 30]   Ἀλεξάνδρου ἔργων, ἀλλὰ αὐτόν γε  Ἀλέξανδρον   οὐκ αἰσχύνομαι θαυμάζων· τὰ δὲ
[7, 1]   μικρόν τι καὶ φαῦλον ἐπινοεῖν  Ἀλέξανδρον   οὔτε μεῖναι ἂν ἀτρεμοῦντα ἐπ´
[7, 15]   τῆς πρεσβείας ταύτης ὡς παρὰ  Ἀλέξανδρον   σταλείσης μνήμην τινὰ ἐποιήσατο, οὔτε
[7, 18]   κατασιωπῆσαι, ἀλλὰ φράσαι γὰρ πρὸς  Ἀλέξανδρον   τὰ ἐπεσταλμένα, ὡς εὔνοιαν μᾶλλόν
[7, 13]   καὶ τὸ πεδίον λέγεται ἰδεῖν  Ἀλέξανδρον   τὸ ἀνειμένον ταῖς ἵπποις ταῖς
[7, 26]   πόθου τοῦ βασιλέως βιάσασθαι ἰδεῖν  Ἀλέξανδρον.   τὸν δὲ ἄφωνον μὲν εἶναι
[7, 15]   ἐπρέσβευσαν· καὶ ἐντυχόντα ταῖς πρεσβείαις  Ἀλέξανδρον   ὑπὲρ Ῥωμαίων τι τῆς ἐς
[7, 14]   εἶχεν καὶ πρὸς αὐτὸν  Ἀλέξανδρον.   ὧν οἱ τὰ ἀτάσθαλα ἀναγράψαντες
[7, 17]   οὐκ ἐθέλειν παρελθεῖν εἴσω Βαβυλῶνος  Ἀλέξανδρον,   ὡς μὴ δι´ ὀλίγου τὸν
[7, 21]   πόνῳ ξυνείχοντο. Ταῦτα ἀπαγγελθέντα ἐπήγαγεν  Ἀλέξανδρον   ὠφελῆσαί τι τὴν χώραν τὴν
[7, 2]   τοῦ ἐπινοεῖν τὰ κρείττω ἦν  Ἀλέξανδρος,   ἀλλ´ ἐκ δόξης γὰρ δεινῶς
[7, 11]   τῆς τιμῆς. ἔνθα δὴ ὑπολαβὼν  Ἀλέξανδρος,   ἀλλ´ ὑμᾶς τε, ἔφη, ξύμπαντας
[7, 3]   τὴν πυρὰν κόσμον αὐτῷ τετάχει  Ἀλέξανδρος,   ἄλλα ἄλλοις δοῦναι τῶν ἀμφ´
[7, 4]   ἐθέλοι ἐξεργάσασθαι. ~Ἐν τούτῳ δὲ  Ἀλέξανδρος   Ἀτροπάτην μὲν ἐπὶ τὴν αὐτοῦ
[7, 17]   ἐκ τῆς Ἑλλάδος ὀπίσω ἀπενόστησεν·  Ἀλέξανδρος   δὲ ἐν νῷ εἶχεν ἀνοικοδομεῖν
[7, 15]   ἀπὸ τούτου τὸν βίον ποιοῦνται.  Ἀλέξανδρος   δὲ ἐξεῖλεν αὐτῶν τὸ ἔθνος
[7, 11]   παιωνίζοντες ἐς τὸ στρατόπεδον ἀπῄεσαν.  Ἀλέξανδρος   δὲ ἐπὶ τούτοις θυσίαν τε
[7, 7]   ἐποίουν τὸν κατὰ τὸν Τίγρητα.  Ἀλέξανδρος   δὲ οὐκ ἔφη τῶν κρατούντων
[7, 7]   τεναγῶδες {ἐς} τοῦτο οὕτως ἀποπαύεται.  Ἀλέξανδρος   δὲ περιπλεύσας κατὰ τὴν θάλασσαν
[7, 7]   Μακεδόνας ἐν ἀτίμῳ χώρᾳ ἄγοντος.  ~Ἀλέξανδρος   δὲ τῆς μὲν πεζῆς στρατιᾶς
[7, 16]   δὴ ἄγνωστον πάντῃ ἐστίν.  Ἀλέξανδρος   δὲ ὡς τὸν Τίγρητα ποταμὸν
[7, 1]   βεβηκότες ἦσαν. ὡς δὲ ἤρετο  Ἀλέξανδρος   δι´ ἑρμηνέων τι νοοῖ
[7, 2]   τι αὐτὸς ὅτου κύριος ἦν  Ἀλέξανδρος   δοῦναι, οὔτε αὖ δεδιέναι, ὅτου
[7, 14]   δοκεῖ, ὡς ἐπὶ Βαβυλῶνος ἤλαυνεν  Ἀλέξανδρος,   ἐντυχεῖν αὐτῷ κατὰ τὴν ὁδὸν
[7, 18]   Μαζαίῳ τῷ Βαβυλῶνος σατράπῃ ἀπέλιπεν  Ἀλέξανδρος,   ἐπειδὴ συνέμιξεν ἐπανιόντι αὐτῷ ἐξ
[7, 18]   καὶ Ἀπολλόδωρόν τε λέγει ὅτι  Ἀλέξανδρος   ἐπῄνεσε καὶ τὸν Πειθαγόραν, ἐπειδὴ
[7, 20]   Ἀριστόβουλος ὅτι Ἴκαρον ἐκέλευσε καλεῖσθαι  Ἀλέξανδρος   ἐπὶ τῆς νήσου τῆς Ἰκάρου
[7, 18]   δέ, ἐπειδὴ ἐτελεύτησεν ἐν Βαβυλῶνι  Ἀλέξανδρος,   ἐς μνήμην ἐλθεῖν τῶν ἀκουσάντων,
[7, 27]   αἰσθόμενος οὐ βιώσιμον ὄντα αὑτὸν  Ἀλέξανδρος   ἐς τὸν Εὐφράτην ποταμὸν ᾔει
[7, 8]   τῷ λόγῳ ἐπικερτομοῦντες. ταῦτα ἀκούσας  Ἀλέξανδρος   (ἦν γὰρ δὴ ὀξύτερός τε
[7, 6]   ὅτι τῷ βαρβαρισμῷ αὐτοῦ ἔχαιρεν  Ἀλέξανδρος,   καὶ οἱ Βακτρίων δὲ καὶ
[7, 4]   ἕκαστος· προῖκας δὲ ξυμπάσαις ἐπέδωκεν  Ἀλέξανδρος.   καὶ ὅσοι δὲ ἄλλοι ἠγμένοι
[7, 2]   αὐτὸς εἴη, εἴπερ οὖν καὶ  Ἀλέξανδρος,   καὶ ὅτι οὔτε δέοιτό του
[7, 22]   ἕλεσι δεδομημένους. ὡς δὲ ἔπλει  Ἀλέξανδρος   κατὰ τὰ ἕλη, κυβερνᾶν γὰρ
[7, 6]   ἡλικίαν γεγονότας, οὓς Ἐπιγόνους ἐκάλει  Ἀλέξανδρος,   κεκοσμημένους Μακεδονικοῖς ὅπλοις καὶ τὰ
[7, 19]   ἦν τοῦ κτᾶσθαί τι ἀεὶ  Ἀλέξανδρος.   ~Λόγος δὲ κατέχει ὅτι ἤκουεν
[7, 8]   κινδύνων τε καὶ πόνων μετέχειν.  Ἀλέξανδρος   μὲν ὡς χαριούμενος δῆθεν τοῖς
[7, 12]   τοῦ ἐξήκοντος ἤδη χρόνου ἔδωκεν  Ἀλέξανδρος   μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἐς
[7, 4]   οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ αὐτὸς  Ἀλέξανδρος   ὀξύτερος λέγεται γενέσθαι ἐν τῷ
[7, 1]   καὶ τάδε ἀνέγραψαν, ὅτι ἐπενόει  Ἀλέξανδρος   περιπλεῦσαι τήν τε Ἀραβίαν τὴν
[7, 1]   τε καὶ ἐς Περσέπολιν ἀφίκετο  Ἀλέξανδρος,   πόθος λαμβάνει αὐτὸν καταπλεῦσαι κατὰ
[7, 16]   ξυμφορὰ γεγένητο, ἧς καὶ αὐτὸς  Ἀλέξανδρος   προαπελθεῖν ἂν δοκεῖ μοι ἐθελῆσαι
[7, 11]   μή τινα οἶκτον σφῶν ἕξει  Ἀλέξανδρος.   Ταῦτα ὡς ἀπηγγέλλετο αὐτῷ,
[7, 28]   ἀφήγησιν ἀναγεγράφθω. ~Ἐτελεύτα μὲν δὴ  Ἀλέξανδρος   τῇ τετάρτῃ καὶ δεκάτῃ καὶ
[7, 22]   ὅτι τάλαντον μὲν ἐδωρήσατο αὐτῷ  Ἀλέξανδρος   τῆς προθυμίας ἕνεκα, ἀποτεμεῖν δὲ
[7, 2]   τῷ σώματι. ~Κἀνταῦθα ἐπῄνεσε μὲν  Ἀλέξανδρος   τούς τε λόγους αὐτοὺς καὶ
[7, 14]   ἐπὶ τῇ ἵππῳ τῇ ἑταιρικῇ  Ἀλέξανδρος,   ὡς μὴ ἀπόλοιτο τὸ ὄνομα
[7, 14]   Ἐκβατάνοις δὲ θυσίαν τε ἔθυσεν  Ἀλέξανδρος,   ὥσπερ αὐτῷ ἐπὶ ξυμφοραῖς ἀγαθαῖς
[7, 0]    ~ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ   ΑΝΑΒΑΣΕΩΣ ΒΙΒΛΙΟΝ ΕΒΔΟΜΟΝ. ~Ὡς δὲ
[7, 6]   παῖς, Ῥωξάνης δὲ τῆς γυναικὸς  Ἀλεξάνδρου   ἀδελφός, καὶ Αἰγοβάρης καὶ
[7, 15]   δὲ καὶ Ἀσκληπιάδης τῶν τὰ  Ἀλεξάνδρου   ἀναγραψάντων καὶ Ῥωμαίους λέγουσιν ὅτι
[7, 18]   Πειθαγόραν τὰ αὐτὰ καὶ ὑπὲρ  Ἀλεξάνδρου   γράψαι Ἀπολλοδώρῳ. Ἀπολλόδωρον δὲ οὐ
[7, 15]   τινὰ ἐποιήσατο, οὔτε τῶν τὰ  Ἀλεξάνδρου   γραψάντων, οἷςτισι μᾶλλον ἐγὼ ξυμφέρομαι,
[7, 4]   τὰς χώρας ὅσαι δορίκτητοι πρὸς  Ἀλεξάνδρου   ἐγένοντο ἔς τε τὰ ἱερὰ
[7, 4]   τοὺς μυρίους, καὶ τούτοις δωρεαὶ  Ἀλεξάνδρου   ἐδόθησαν ἐπὶ τοῖς γάμοις. ~Καὶ
[7, 18]   ἐπὶ τῇ τελευτῇ ἄρα τῇ  Ἀλεξάνδρου   ἐθειάσθη. ~Παρελθόντι δ´ αὐτῷ ἐς
[7, 30]   προφερόμενος κακιζέτω, ἀλλὰ ξύμπαντα τὰ  Ἀλεξάνδρου   εἰς ἓν χωρίον ξυναγαγὼν οὕτω
[7, 30]   ἐν τῇ ξυγγραφῇ τῶν  Ἀλεξάνδρου   ἔργων, ἀλλὰ αὐτόν γε Ἀλέξανδρον
[7, 17]   φέροι αὐτοῖς κώλυσις τῆς  Ἀλεξάνδρου   ἐς Βαβυλῶνα ἐν τῷ τότε
[7, 14]   ὅτι πολλοὶ τῶν ἑταίρων τῶν  Ἀλεξάνδρου   ἐς θεραπείαν τὴν ἐκείνου σφᾶς
[7, 12]   καὶ λόγος τις τοιόσδε ἐφέρετο  Ἀλεξάνδρου   ἐφ´ οἷς ὑπὲρ τῆς μητρὸς
[7, 12]   ἔργον λόγος ἐξηγγέλλετο  Ἀλεξάνδρου   ἐφ´ ὅτῳ ἄν τις συνέθηκεν
[7, 2]   οὔτε δέοιτό του τῶν παρ´  Ἀλεξάνδρου,   ἔχειν γάρ οἱ εὖ τὰ
[7, 13]   τῶν Ἀμαζόνων, οὐδ´ ἔτι πρὸ  Ἀλεξάνδρου,   Ξενοφῶν ἂν ἐμνήσθη αὐτῶν,
[7, 8]   ὡς ὑπερορώμενοί τε ἤδη πρὸς  Ἀλεξάνδρου   καὶ ἀχρεῖοι πάντῃ ἐς τὰ
[7, 11]   συγγενεῖς καὶ καλοῦνται Πέρσαι συγγενεῖς  Ἀλεξάνδρου   καὶ φιλοῦσί σε, Μακεδόνων δὲ
[7, 30]   ἐπισημῆναι ἐπὶ τῇ τελευτῇ τῇ  Ἀλεξάνδρου   λέγονται καὶ φάσματα ἄλλα ἄλλοις
[7, 22]   μὲν πολλοὶ τῶν ἀναγραψάντων τὰ  Ἀλεξάνδρου   λέγουσιν ὅτι τάλαντον μὲν ἐδωρήσατο
[7, 8]   τῷ λόγῳ ἠχθέσθησαν τῷ πρὸς  Ἀλεξάνδρου   λεχθέντι, κατὰ τὴν στρατιὰν ταύτην
[7, 14]   ἀνέγραψαν ὑπὲρ τοῦ πένθους τοῦ  Ἀλεξάνδρου·   μέγα μὲν γενέσθαι αὐτῷ τὸ
[7, 29]   τὴν νεότητά τέ τις τὴν  Ἀλεξάνδρου   μὴ ἀνεπιεικῶς ἐνθυμηθείη καὶ τὸ
[7, 5]   σφῶν τὰ ὀνόματα δεδιότες ἐξ  Ἀλεξάνδρου   μὴ πεῖρα αὕτη εἴη καθειμένη,
[7, 12]   καὶ πολυπραγμοσύνην, ἥκιστα δὴ τῇ  Ἀλεξάνδρου   μητρὶ εὐσχήμονα, ὥστε καὶ λόγος
[7, 27]   καί τι καὶ λελυπῆσθαι πρὸς  Ἀλεξάνδρου   ὀλίγῳ πρόσθεν τῆς τελευτῆς· οἱ
[7, 30]   εἰς ὃν οὐ πεφοιτήκει τὸ  Ἀλεξάνδρου   ὄνομα. οὔκουν οὐδὲ ἐμοὶ ἔξω
[7, 3]   φθέγξασθαι λέγει Νέαρχος, οὕτως ἐξ  Ἀλεξάνδρου   προστεταγμένον, καὶ τὴν στρατιὰν ἐπαλαλάξαι
[7, 6]   γὰρ οὖν καὶ Μηδικὴν τὴν  Ἀλεξάνδρου   στολὴν ἄλγος οὐ σμικρὸν Μακεδόσιν
[7, 18]   τὸν Ἀμφιπολίτην τῶν ἑταίρων τῶν  Ἀλεξάνδρου,   στρατηγὸν τῆς στρατιᾶς ἣν παρὰ
[7, 3]   ἐχρῆν εἰπεῖν ἐν τῇ περὶ  Ἀλεξάνδρου   συγγραφῇ· μαλακισθῆναι γάρ τι τῷ
[7, 6]   πάντῃ δὴ βαρβαρίζοντος τῇ γνώμῃ  Ἀλεξάνδρου,   τὰ δὲ Μακεδονικὰ νόμιμά τε
[7, 1]   Ἐγὼ δὲ ὁποῖα μὲν ἦν  Ἀλεξάνδρου   τὰ ἐνθυμήματα οὔτε ἔχω ἀτρεκῶς
[7, 27]   ἄλλα οἶδα ἀναγεγραμμένα ὑπὲρ τῆς  Ἀλεξάνδρου   τελευτῆς, καὶ φάρμακον ὅτι ἐπέμφθη
[7, 20]   κυβερνήτης, λαβὼν καὶ οὗτος παρ´  Ἀλεξάνδρου   τριακόντορον. ἦν μὲν γὰρ αὐτῷ
[7, 14]   τούτους ὧν τε ἐδέοντο ἐξ  Ἀλεξάνδρου   τυχεῖν καὶ ἀνάθημα δοῦναι αὐτοῖς
[7, 14]   καὶ οὗτοι ὀλίγον ὕστερον ἐπ´  Ἀλεξάνδρου   τῷ τάφῳ λέγουσιν ὅτι ἠγωνίσαντο.
[7, 1]   λέγουσιν ἔστιν οὓς καταληφθέντας ὑπ´  Ἀλεξάνδρου   ὑπαιθρίους ἐν λειμῶνι, ἵναπερ αὐτοῖς
[7, 6]   Μακεδόνας, ὡς πάντα δὴ μηχανωμένου  Ἀλεξάνδρου   ὑπὲρ τοῦ μηκέτι ὡσαύτως δεῖσθαι
[7, 18]   Ἀλεξάνδρῳ καὶ γενέσθαι καὶ ἐπ´  Ἀλεξάνδρῳ   ἄλοβον τὸ ἧπαρ τοῦ ἱερείου.
[7, 13]   δή τινας γυναῖκας Ἀτροπάτης ἔδειξεν  Ἀλεξάνδρῳ,   βαρβάρους τινὰς ἄλλας γυναῖκας ἱππεύειν
[7, 12]   αὐτῷ ἰάσιμον. ἐπεὶ οὐδὲ ἐπαύοντο  Ἀλεξάνδρῳ   γράφοντες μὲν τὴν αὐθάδειάν
[7, 18]   μὲν ἄλλους ἑταίρους ἀσπάζεσθαι αὐτόν,  Ἀλεξάνδρῳ   δὲ οὐκ ἐθελῆσαι προσελθεῖν ἀσπασόμενον,
[7, 3]   δὲ πρὸς τῆς στρατιᾶς ξυμπάσης.  Ἀλεξάνδρῳ   δὲ οὐκ ἐπιεικὲς φανῆναι τὸ
[7, 29]   ἀφθονώτατος. ~Εἰ δέ τι ἐπλημμελήθη  Ἀλεξάνδρῳ   δι´ ὀξύτητα ὑπ´ ὀργῆς,
[7, 15]   ἐς ἀλλήλους διαφορῶν λέγουσιν ὅτι  Ἀλεξάνδρῳ   διακρῖναι ἐπέτρεπον· καὶ τότε μάλιστα
[7, 24]   ἐπαινέσαι. ~Ἀλλὰ γὰρ αὐτῷ ἤδη  Ἀλεξάνδρῳ   ἐγγὺς ἦν τὸ τέλος. καί
[7, 26]   θεὸν εἰ λῷον καὶ ἄμεινον  Ἀλεξάνδρῳ   εἰς τὸ ἱερὸν τοῦ θεοῦ
[7, 22]   λέγει ὅτι τὸ διάδημα τῷ  Ἀλεξάνδρῳ   ἐκόμισεν, εἰσὶ δὲ οἳ Σέλευκον
[7, 20]   κόλπον τὸν Περσικὸν ἔχοι ἀπαγγεῖλαι  Ἀλεξάνδρῳ   ἐφ´ οἷστισι πρὸς αὐτοῦ ἐστάλη·
[7, 12]   ταῦτα μᾶλλόν τι ἰσχύειν παρ´  Ἀλεξάνδρῳ   ἐφαίνετο ὅσα ἐς τοῦ Ἀντιπάτρου
[7, 16]   ἀποφαίνειν εὐδαίμονα. ἐπεὶ καὶ αὐτῷ  Ἀλεξάνδρῳ   Ἡφαιστίωνος τελευτὴ οὐ σμικρὰ
[7, 17]   περιγιγνόμενα. τούτων δὴ εἵνεκα ὕποπτοι  Ἀλεξάνδρῳ   ἦσαν οὐκ ἐθέλειν παρελθεῖν εἴσω
[7, 18]   θύεσθαι τὸν Πειθαγόραν ἐπὶ τῷ  Ἀλεξάνδρῳ   καὶ γενέσθαι καὶ ἐπ´ Ἀλεξάνδρῳ
[7, 27]   φάρμακον ὅτι ἐπέμφθη παρὰ Ἀντιπάτρου  Ἀλεξάνδρῳ   καὶ ἐκ τοῦ φαρμάκου ὅτι
[7, 24]   μεγάλῳ κακῷ. ταῦτα ὡς ἐξηγγέλθη  Ἀλεξάνδρῳ,   κελεῦσαι στρεβλωθῆναι τὸν καθίσαντα, μήποτε
[7, 14]   πρέποντα οὔτ´ οὖν βασιλεῖ οὔτε  Ἀλεξάνδρῳ,   οἱ μέν, τὸ πολὺ μέρος
[7, 14]   κόσμον φέρειν μοι δοκοῦσιν οἰηθῆναι  Ἀλεξάνδρῳ   ὅσα ὑπεραλγήσας ἔδρασεν εἶπεν
[7, 14]   ἡμέρᾳ γυμνικός· ἐπεὶ δὲ ἐξηγγέλλετο  Ἀλεξάνδρῳ   ὅτι κακῶς ἔχοι Ἡφαιστίων,
[7, 23]   οἱ πρέσβεις αὐτοί τε ἐστεφανωμένοι  Ἀλεξάνδρῳ   προσῆλθον καὶ ἐστεφάνουν αὐτὸν στεφάνοις
[7, 14]   βαρβαρικὸν τοῦτό γε καὶ οὐδαμῇ  Ἀλεξάνδρῳ   πρόσφορον, ἀλλὰ τῇ Ξέρξου μᾶλλόν
[7, 22]   λέγουσιν. καὶ τοῦτο τῷ τε  Ἀλεξάνδρῳ   σημῆναι τὴν τελευτὴν καὶ τῷ
[7, 20]   καὶ πάντα ὡραῖα. Ταυτὶ ἀπηγγέλθη  Ἀλεξάνδρῳ   τὰ μὲν πρὸς Ἀρχίου, ὃς
[7, 20]   καὶ τοῦτο αἴτιον γενέσθαι ἀποσωθῆναι  Ἀλεξάνδρῳ   τὸν στρατόν· οὐ γὰρ ἂν
[7, 27]   γὰρ εἶναι τὸν εἰσηγητὴν γενόμενον  Ἀλεξάνδρῳ   τοῦ κώμου· ὀδύνην τε αὐτῷ
[7, 15]   αὐτοὺς ἦγεν. οὕτως οὐδὲν ἄπορον  Ἀλεξάνδρῳ   τῶν πολεμικῶν ἦν ἐς
[7, 29]   μόνῳ οἶδα τῶν πάλαι βασιλέων  Ἀλεξάνδρῳ   ὑπάρξαι ὑπὸ γενναιότητος. οἱ δὲ
[7, 14]   καὶ τοῦτο δὲ δρᾶσαι, τῷ  Ἀλεξάνδρῳ   ὡς μὴ ἐφήδεσθαι δοκοίη τελευτήσαντι
[7, 18]   αὐτὸν πλείονος, ὅτι ἀδόλως τὴν  ἀλήθειάν   οἱ ἔφρασε. ταῦτα αὐτὸς Ἀριστόβουλος
[7, 30]   τὰ δὲ ἔργα ἐκεῖνα ἐκάκισα  ἀληθείας   τε ἕνεκα τῆς ἐμῆς καὶ
[7, 12]   μοχθηρία ἄγει, πρὸς τὸ  ἀληθὲς   ἐκτρέπουσιν, ἐξηττώμενον Ἀλέξανδρον ἤδη τῆς
[7, 19]   Ἄραψιν ἐς αὐτόν· τὸ δὲ  ἀληθές,   ὥς γέ μοι δοκεῖ, ἄπληστος
[7, 5]   καὶ οὕτω δὴ ἐπίστευσάν τε  ἀληθεύειν   Ἀλέξανδρον καὶ σὺν χάριτι μείζονι
[7, 5]   ἀρχομένων τινὰ ἄλλο τι  ἀληθεύειν   δοκεῖν τὸν βασιλέα καταθεὶς δὲ
[7, 5]   τὸν βασιλέα ἄλλο τι  ἀληθεύειν   πρὸς τοὺς ὑπηκόους, οὔτε τῶν
[7, 20]   πολὺ παραπλεύσας τὴν Ἀράβων γῆν·  ἀλλ´   ἀναστρέψας γὰρ παρ´ Ἀλέξανδρον ἐξήγγειλεν
[7, 12]   οὐδὲ μεμνῆσθαι τοῦ καταστήσαντος ἔτι,  ἀλλ´   αὐτὸν γὰρ ἀξιοῦν τὰ πρῶτα
[7, 2]   ἐπινοεῖν τὰ κρείττω ἦν Ἀλέξανδρος,  ἀλλ´   ἐκ δόξης γὰρ δεινῶς ἐκρατεῖτο.
[7, 10]   ζηλωτοὺς τοῖς οἴκοι ἀποπέμψειν ἤμελλον·  ἀλλ´   ἐπειδὴ πάντες ἀπιέναι βούλεσθε, ἄπιτε
[7, 20]   πλεῦσαι τὴν μεγάλην θάλασσαν ἐστάλθαι,  ἀλλ´   ἐπὶ τῷ καταμαθεῖν τὴν χώραν
[7, 5]   οὐκ ἀπογράφουσι σφᾶς οἱ πολλοί,  ἀλλ´   ἐπικρύπτουσιν ὅτῳ τι εἴη συμβόλαιον,
[7, 20]   τραχεῖα πολλὴ οὔτε ὑλώδης,  ἀλλ´   οἵα καρπούς τε ἡμέρους ἐκφέρειν
[7, 11]   οὔτε τῳ ὤφθη τῶν ἑταίρων·  ἀλλ´   οὐδὲ ἐς τὴν ὑστεραίαν ὤφθη.
[7, 15]   τὸ ἔθνος καίπερ χειμῶνος στρατεύσας.  ἀλλ´   οὔτε χειμὼν ἐμποδὼν ἐγένετο
[7, 11]   τιμῆς. ἔνθα δὴ ὑπολαβὼν Ἀλέξανδρος,  ἀλλ´   ὑμᾶς τε, ἔφη, ξύμπαντας ἐμαυτῷ
[7, 12]   Ἀντιπάτρου μετάπεμψις αὐτοῦ ἔφερεν,  ἀλλ´   ὡς μή τι ἐκ τῆς
[7, 3]   ὡς δ´ οὐχ ἡττησόμενον ἑώρα,  ἀλλὰ   ἄλλως ἂν ἀπαλλαγέντα, εἰ μή
[7, 21]   ἀπ´ αὐτοῦ τὴν Ἀσσυρίαν γῆν.  ἀλλὰ   ἀπεφράσσοντο γὰρ αἱ ἐς τὸν
[7, 30]   τῇ ξυγγραφῇ τῶν Ἀλεξάνδρου ἔργων,  ἀλλὰ   αὐτόν γε Ἀλέξανδρον οὐκ αἰσχύνομαι
[7, 1]   εἰ καὶ μὴ ἄλλῳ τῳ,  ἀλλὰ   αὐτόν γε αὑτῷ ἐρίζοντα. καὶ
[7, 26]   μὴ κομίζεσθαι εἰς τὸ ἱερόν,  ἀλλὰ   αὐτοῦ μένοντι ἔσεσθαι ἄμεινον. ταῦτά
[7, 24]   κακῷ ἀνδρί, οὐκ ἔχω ἐπαινέσαι.  ~Ἀλλὰ   γὰρ αὐτῷ ἤδη Ἀλεξάνδρῳ ἐγγὺς
[7, 7]   διώρυχας οὐδὲ ἐς ἄλλον ποταμόν,  ἀλλὰ   δέχεται γὰρ ἐκείνους μᾶλλον, ἄρδεσθαί
[7, 25]   αὐτοὺς, φωνῆσαι δὲ μηδὲν ἔτι,  ἀλλὰ   εἶναι ἄναυδον· καὶ τὴν νύκτα
[7, 3]   δίαιταν διαιτᾶσθαι θέλειν ἀρρώστου ἀνδρός,  ἀλλὰ   εἰπεῖν γὰρ πρὸς Ἀλέξανδρον, καλῶς
[7, 27]   τὴν γυναῖκα οὐ λαθεῖν ἐξιόντα,  ἀλλὰ   εἰργόμενον γὰρ πρὸς αὐτῆς ἐποιμώξαντα
[7, 16]   στρατιὰν ταύτῃ ἐπέχουσαν ἄγων παρελθεῖν,  ἀλλὰ   ἐκπεριελθὼν πρὸς ἕω μᾶλλον. τῷ
[7, 6]   προσγενομένη, οὐ βαρβαρικὴ πᾶσα,  ἀλλὰ   ἐπαυξηθέντος γὰρ τοῦ παντὸς ἱππικοῦ
[7, 3]   γε οὐδὲ τοῦ ἵππου ἐπιβῆναι,  ἀλλὰ   ἐπὶ κλίνης γὰρ κομισθῆναι φερόμενον,
[7, 1]   τὰς Βρεττανῶν νήσους τῇ Εὐρώπῃ,  ἀλλὰ   ἔτι ἂν ἐπέκεινα ζητεῖν τι
[7, 22]   Βαβυλῶνι ἄχαρι, καθάπερ ἐκεῖνοι ἐμαντεύσαντο,  ἀλλὰ   ἔφθη γὰρ ἐλάσας ἔξω Βαβυλῶνος
[7, 16]   τοῦτο εὐμαρὲς διὰ δυσχωρίαν ξυνέβη·  ἀλλὰ   ἦγε γὰρ αὐτὸν ταύτῃ τὸ
[7, 14]   τοῦ Ἡφαιστίωνος ἐκ τῆς τάξεως,  ἀλλὰ   Ἡφαιστίωνός τε χιλιαρχία ἐκαλεῖτο
[7, 4]   τῆς οἴκοι ἀπονοστήσεως. οὐ μὴν  ἀλλὰ   καὶ αὐτὸς Ἀλέξανδρος ὀξύτερος λέγεται
[7, 14]   Ξέρξην, τιμωρούμενον δῆθεν τὸν Ἑλλήσποντον.  ἀλλὰ   καὶ ἐκεῖνο οὐ πάντῃ ἔξω
[7, 21]   εὐμαρῆ τὴν ἀποστροφὴν αὐτοῦ παρέχειν·  ἀλλὰ   καὶ ἐς τρίτον μῆνα Ἀσσυρίων
[7, 10]   οὐκ ἴχνη ἐν ἐμαυτῷ φέρω·  ἀλλὰ   καὶ ξίφει ἐκ χειρὸς τέτρωμαι
[7, 12]   ἤδη χρόνου ἔδωκεν Ἀλέξανδρος μόνον,  ἀλλὰ   καὶ τοῦ ἐς τὴν ἀπονόστησιν
[7, 25]   ἱερὰ ἐπιθέντα οὐκέτι ἐλινύειν πυρέσσοντα.  ἀλλὰ   καὶ ὣς τοὺς ἡγεμόνας εἰσκαλέσαντα
[7, 2]   γνόντα ἐλεύθερον ὄντα τὸν ἄνδρα,  ἀλλὰ   Κάλανον γὰρ ἀναπεισθῆναι τῶν ταύτῃ
[7, 14]   θεραπείαν ἄλλην θεραπεῦσαι τὸ σῶμα,  ἀλλὰ   κεῖσθαι γὰρ ὀδυρόμενον
[7, 29]   τε καὶ ἐπὶ κακῷ ξυνεσομένους·  ἀλλὰ   μεταγνῶναί γε ἐφ´ οἷς ἐπλημμέλησε
[7, 20]   πατρὸς πρὸς τῇ γῇ ἐφέρετο,  ἀλλὰ   μετέωρος γὰρ ὑπὸ ἀνοίας πετόμενος
[7, 20]   Ὀνησικρίτῳ τῷ κυβερνήτῃ ταύτῃ δοκοῦν·  ἀλλὰ   Νέαρχος λέγει ὅτι αὐτὸς διεκώλυσεν,
[7, 30]   ἄξια κακίζεσθαί ἐστι προφερόμενος κακιζέτω,  ἀλλὰ   ξύμπαντα τὰ Ἀλεξάνδρου εἰς ἓν
[7, 11]   βασιλικόν, οὐκέτι καρτεροὶ σφῶν ἦσαν,  ἀλλὰ   ξυνδραμόντες ὡς πρὸς τὰ βασίλεια
[7, 17]   ταύτῃ ἐπιστρέψαντα πρὸς ἕω ἄγειν·  ἀλλὰ   οὐ γὰρ δυνηθῆναι ὑπὸ δυσχωρίας
[7, 8]   τάξεις. οὔκουν σιγῇ ἔχοντες ἐκαρτέρησαν,  ἀλλὰ   πάντας γὰρ ἀπαλλάττειν στρατιᾶς ἐκέλευον,
[7, 22]   μὲν ὅτι ἔλαβε λέγει αὐτόν,  ἀλλὰ   πληγὰς λαβεῖν τῆς περιθέσεως ἕνεκα
[7, 10]   οἶδα, ὡς καθεύδειν ἔχοιτε ὑμεῖς.  ~Ἀλλὰ   ταῦτα γὰρ ὑμῶν πονούντων καὶ
[7, 14]   γε καὶ οὐδαμῇ Ἀλεξάνδρῳ πρόσφορον,  ἀλλὰ   τῇ Ξέρξου μᾶλλόν τι ἀτασθαλίᾳ
[7, 3]   θέαμα ἐπὶ φίλῳ ἀνδρὶ γιγνόμενον·  ἀλλὰ   τοῖς γὰρ ἄλλοις θαῦμα παρασχέσθαι
[7, 2]   ἥξειν οὔτε τοὺς ἄλλους εἴα,  ἀλλὰ   ὑποκρίνασθαι γὰρ λέγεται ὡς Διὸς
[7, 18]   δὲ οὐκ ἐθελῆσαι προσελθεῖν ἀσπασόμενον,  ἀλλὰ   φάναι γὰρ ὅτι ἐν Βαβυλῶνι
[7, 29]   γὰρ πίνειν πολὺν οἶνον Ἀλέξανδρον,  ἀλλὰ   φιλοφροσύνης τῆς ἐς τοὺς ἑταίρους.
[7, 18]   Ἀπολλοδώρῳ. Ἀπολλόδωρον δὲ οὐ κατασιωπῆσαι,  ἀλλὰ   φράσαι γὰρ πρὸς Ἀλέξανδρον τὰ
[7, 9]   ὅποι βούλεσθε ἐμοῦ γε ἕνεκα,  ἀλλὰ   ὡς γνῶναι ὑμᾶς πρὸς ὁποίους
[7, 30]   τῇ Ἀλεξάνδρου λέγονται καὶ φάσματα  ἄλλα   ἄλλοις γενόμενα καὶ ἐνύπνια φανέντα
[7, 3]   πυρὰν κόσμον αὐτῷ τετάχει Ἀλέξανδρος,  ἄλλα   ἄλλοις δοῦναι τῶν ἀμφ´ αὑτόν.
[7, 30]   ἄλλοις γενόμενα καὶ ἐνύπνια φανέντα  ἄλλα   ἄλλοις καὶ ἐς τοῦτο
[7, 14]   κατέλαβεν. Ἔνθα δὴ καὶ ἄλλοι  ἄλλα   ἀνέγραψαν ὑπὲρ τοῦ πένθους τοῦ
[7, 13]   μνησθεὶς καὶ Κόλχων καὶ ὅσα  ἄλλα   ἀπὸ Τραπεζοῦντος ὁρμώμενοι πρὶν
[7, 17]   τὸν νεών, ὥσπερ καὶ τὰ  ἄλλα   ἱερὰ τὰ Βαβυλωνίων, Ξέρξης κατέσκαψεν,
[7, 12]   ὡς ἐκτρέφοιντο Μακεδονικῶς τά τε  ἄλλα   καὶ ἐς τὰ πολέμια κοσμούμενοι,
[7, 11]   Μάγων. εὔχετο δὲ τά τε  ἄλλα   {καὶ τὰ} ἀγαθὰ καὶ ὁμόνοιάν
[7, 2]   τοὺς εἰπόντας, ἔπρασσε δὲ ὅμως  ἄλλα   καὶ τἀναντία οἷς ἐπῄνεσεν. ἐπεὶ
[7, 20]   ἐν οἷ ἔχοντα τά τε  ἄλλα   καὶ τὸν ἥλιον, ἀφ´ ὅτου
[7, 5]   τε μάχῃ ἐκράτησε καὶ τὰ  ἄλλα   καλῶς ἔδοξε τὰ ἐν Ὤροις
[7, 27]   αὑτῷ ἐσόμενον. ~Πολλὰ δὲ καὶ  ἄλλα   οἶδα ἀναγεγραμμένα ὑπὲρ τῆς Ἀλεξάνδρου
[7, 9]   τάλαντα, δανεισάμενος ἐπὶ τούτοις αὐτὸς  ἄλλα   ὀκτακόσια ὁρμηθεὶς ἐκ τῆς χώρας
[7, 5]   Ἔδωκεν δὲ καὶ δῶρα ἄλλοις  ἄλλα,   ὅπως τις κατ´ ἀξίωσιν ἐτιμᾶτο
[7, 14]   νεκρῷ τὴν κόμην τά τε  ἄλλα   οὐκ ἀπεικότα τίθεμαι καὶ κατὰ
[7, 9]   Μίλητον εἷλον πολιορκίᾳ· τὰ δὲ  ἄλλα   πάντα ἑκόντα προσχωρήσαντα λαβὼν ὑμῖν
[7, 14]   δὲ πραχθέντα ἐπ´ αὐτῷ ἄλλοι  ἄλλα,   ὡς ἕκαστος εὐνοίας πρὸς
[7, 7]   ἐκβολὰς τοῦ Τίγρητος· αἱ δὲ  ἄλλαι   αὐτῷ νῆες ἀνακομισθεῖσαι κατὰ τὸν
[7, 19]   ἐπὶ ταῖς νίκαις ταῖς τε  ἄλλαις   καὶ μάλιστα ταῖς Ἰνδικαῖς, καὶ
[7, 13]   Ἀτροπάτης ἔδειξεν Ἀλεξάνδρῳ, βαρβάρους τινὰς  ἄλλας   γυναῖκας ἱππεύειν ἠσκημένας δοκῶ ὅτι
[7, 19]   ἐς τὰς ναῦς καὶ τὰς  ἄλλας   ὑπηρεσίας πορφυρέων τε πλῆθος καὶ
[7, 6]   κάλλει τοῦ σώματος τῇ  ἄλλῃ   ἀρετῇ ὑπερφέροντες ἐφαίνοντο, καὶ πέμπτη
[7, 12]   τῇ τε ἀξιώσει καὶ τῇ  ἄλλῃ   θεραπείᾳ Ἀντίπατρον οὐδὲ μεμνῆσθαι τοῦ
[7, 18]   τιμωρούμενον τοὺς σατράπας ὅσοι ἐπ´  ἄλλῃ   καὶ ἄλλῃ χώρᾳ τεταγμένοι ἦσαν,
[7, 19]   ἐς Σοῦσα ὅπῃ  ἄλλῃ   τῆς Ἀσίας, ταῦτα δοῦναι ἄγειν
[7, 20]   περαιωθῆναι ἐτόλμησεν· Ἀνδροσθένης δὲ ξὺν  ἄλλῃ   τριακοντόρῳ σταλεὶς καὶ τῆς χερρονήσου
[7, 18]   σατράπας ὅσοι ἐπ´ ἄλλῃ καὶ  ἄλλῃ   χώρᾳ τεταγμένοι ἦσαν, ἐπιστεῖλαι Πειθαγόρᾳ
[7, 23]   συμβολαίοις καθ´ ὅσα οἱ ἔμποροι  ἀλλήλοις   ξυμβάλλουσιν ἐγγράφεσθαι τὸ ὄνομα Ἡφαιστίωνος.
[7, 15]   δὲ καὶ ὑπὲρ τῶν ἐς  ἀλλήλους   διαφορῶν λέγουσιν ὅτι Ἀλεξάνδρῳ διακρῖναι
[7, 12]   διαφορᾶς αὐτοῖς γένοιτο ἄχαρι ἐς  ἀλλήλους   καὶ οὐδὲ αὐτῷ ἰάσιμον. ἐπεὶ
[7, 11]   ὅσοι κατ´ ἀξίωσιν τινα  ἄλλην   ἀρετὴν πρεσβευόμενοι, καὶ ἀπὸ τοῦ
[7, 14]   γεύσασθαι Ἀλέξανδρον μήτε τινὰ θεραπείαν  ἄλλην   θεραπεῦσαι τὸ σῶμα, ἀλλὰ κεῖσθαι
[7, 25]   καὶ τὴν ἡμέραν, καὶ τὴν  ἄλλην   νύκτα καὶ τὴν ἡμέραν. ~Οὕτως
[7, 12]   ὅσοι διὰ γῆρας τινα  ἄλλην   ξυμφορὰν ἀπόλεμοι ἦσαν· καὶ οὗτοι
[7, 4]   ὡς δὲ λέγει Ἀριστόβουλος, καὶ  ἄλλην   πρὸς ταύτῃ, τῶν Ὤχου θυγατέρων
[7, 6]   τε τῶν νεοκτίστων καὶ τῆς  ἄλλης   γῆς τῆς δοριαλώτου παῖδας ἡβάσκοντας
[7, 16]   ἦν ἐν ἀκμῇ τῆς τε  ἄλλης   δόξης καὶ τοῦ πόθου τοῦ
[7, 9]   καὶ ἡγεμὼν αὐτοκράτωρ συμπάσης τῆς  ἄλλης   Ἑλλάδος ἀποδειχθεὶς τῆς ἐπὶ τὸν
[7, 19]   ἐκ Φοινίκης τε καὶ τῆς  ἄλλης   παραλίας· λιμένα τε ὅτι πρὸς
[7, 11]   τῶν ἑταίρων ἵππος καὶ ταύτης  ἄλλο   ἄγημα βασιλικόν, οὐκέτι καρτεροὶ σφῶν
[7, 19]   ἀγάλματα εἰ δή τι  ἄλλο   ἀνάθημα ἐκ τῆς Ἑλλάδος Ξέρξης
[7, 4]   γάμοι. καὶ τοῦτο, εἴπερ τι  ἄλλο,   ἔδοξε δημοτικόν τε καὶ φιλέταιρον
[7, 19]   οὔτε πρεσβείαν ἀπέστειλαν οὔτε τι  ἄλλο   ἐπιεικὲς ἐπὶ τιμῇ ἐπέπρακτο
[7, 24]   γνῶναι ἐθέλοντα. τὸν δὲ οὐδὲν  ἄλλο   κατειπεῖν ὅτι μὴ ἐπὶ νοῦν
[7, 1]   λειμῶνι, ἵναπερ αὐτοῖς διατριβαὶ ἦσαν,  ἄλλο   μὲν οὐδὲν ποιῆσαι πρὸς τὴν
[7, 5]   ὑπηκόους, οὔτε τῶν ἀρχομένων τινὰ  ἄλλο   τι ἀληθεύειν δοκεῖν τὸν
[7, 5]   χρῆναι οὔτ´ οὖν τὸν βασιλέα  ἄλλο   τι ἀληθεύειν πρὸς τοὺς
[7, 14]   ζῶντα κατέλαβεν. Ἔνθα δὴ καὶ  ἄλλοι   ἄλλα ἀνέγραψαν ὑπὲρ τοῦ πένθους
[7, 14]   τὰ δὲ πραχθέντα ἐπ´ αὐτῷ  ἄλλοι   ἄλλα, ὡς ἕκαστος εὐνοίας
[7, 14]   τοῦτο οὐδαμῇ πιστὸν ἔμοιγε λέγοντες·  ἄλλοι   δέ, ὅτι καὶ τοῦ Ἀσκληπιοῦ
[7, 8]   θανάτῳ. ὡς δὲ κατεσιώπησαν οἱ  ἄλλοι   ἐκπλαγέντες, ἀναβὰς αὖθις ἐπὶ τὸ
[7, 16]   οὗτοι· πολλοὶ δὲ δὴ καὶ  ἄλλοι   ἔς τε τούτους ἐμβάλλοντες καὶ
[7, 4]   ἐπέδωκεν Ἀλέξανδρος. καὶ ὅσοι δὲ  ἄλλοι   ἠγμένοι ἦσαν Μακεδόνες τῶν Ἀσιανῶν
[7, 2]   τῶν σοφιστῶν, ὅτου ὁμιληταὶ οἱ  ἄλλοι   ἦσαν, Δάνδαμις ὄνομα, οὔτε αὐτὸς
[7, 11]   καὶ πεζέταιροι Πέρσαι {καὶ ἀσθέτεροι  ἄλλοι}   καὶ ἀργυρασπίδων τάξις Περσικὴ καὶ
[7, 30]   καὶ νῦν δὲ διὰ τοσούτου  ἄλλοι   χρησμοὶ ἐπὶ τῇ τιμῇ αὐτοῦ
[7, 5]   δισμύρια. Ἔδωκεν δὲ καὶ δῶρα  ἄλλοις   ἄλλα, ὅπως τις κατ´ ἀξίωσιν
[7, 8]   στρατιὰν ταύτην πᾶσαν πολλοῖς καὶ  ἄλλοις   ἀχθεσθέντες, ὅτι πολλάκις ἤδη ἐλύπει
[7, 30]   Ἀλεξάνδρου λέγονται καὶ φάσματα ἄλλα  ἄλλοις   γενόμενα καὶ ἐνύπνια φανέντα ἄλλα
[7, 3]   κόσμον αὐτῷ τετάχει Ἀλέξανδρος, ἄλλα  ἄλλοις   δοῦναι τῶν ἀμφ´ αὑτόν. οὕτω
[7, 4]   παῖδα· ὡσαύτως δὲ καὶ τοῖς  ἄλλοις   ἑταίροις τὰς δοκιμωτάτας Περσῶν τε
[7, 25]   θῦσαι. Νεάρχῳ δὲ καὶ τοῖς  ἄλλοις   ἡγεμόσι παραγγεῖλαι τὰ ἀμφὶ τὸν
[7, 3]   ἀνδρὶ γιγνόμενον· ἀλλὰ τοῖς γὰρ  ἄλλοις   θαῦμα παρασχέσθαι οὐδέν τι παρακινήσαντα
[7, 30]   γενόμενα καὶ ἐνύπνια φανέντα ἄλλα  ἄλλοις   καὶ ἐς τοῦτο ἐξ
[7, 1]   πράγματα ἔχων τε καὶ παρέχων  ἄλλοις.   καὶ οὖν καὶ ὀλίγον ὕστερον
[7, 12]   τὰ πρῶτα φέρεσθαι ἐν τοῖς  ἄλλοις   Μακεδόσι τε καὶ Ἕλλησι. καὶ
[7, 1]   δὲ ἄνθρωπος ὢν παραπλήσιος τοῖς  ἄλλοις,   πλήν γε δὴ ὅτι πολυπράγμων
[7, 2]   σφίσιν εὐδαιμονίαν δὲ δεσπότην  ἄλλον   τὸν θεὸν ἐθεράπευε. ~Ταῦτα
[7, 7]   κατὰ τὰς διώρυχας οὐδὲ ἐς  ἄλλον   ποταμόν, ἀλλὰ δέχεται γὰρ ἐκείνους
[7, 14]   δοκοίη τελευτήσαντι Ἡφαιστίωνι. οὔκουν οὐδὲ  ἄλλον   τινὰ ἔταξεν ἀντὶ Ἡφαιστίωνος χιλίαρχον
[7, 13]   Ἀριστόβουλος οὔτε Πτολεμαῖος οὔτε τις  ἄλλος   ἀνέγραψεν ὅστις ἱκανὸς ὑπὲρ τῶν
[7, 19]   Βαβυλῶνα. λέγει δὲ ὅτι καὶ  ἄλλος   αὐτῷ ἐναυπηγεῖτο στόλος τέμνοντι τὰς
[7, 11]   Καλλίνης τε ἐφίλησε καὶ ὅστις  ἄλλος   φιλῆσαι ἠθέλησε. καὶ οὕτω δὴ
[7, 29]   τοὺς βαρβάρους, ὡς μὴ πάντῃ  ἀλλότριον   αὐτῶν φαίνεσθαι τὸν βασιλέα, καὶ
[7, 2]   του δέοιτο· δὲ Διογένης  ἄλλου   μὲν ἔφη δεῖσθαι οὐδενός, ἀπὸ
[7, 2]   παρ´ Ἀλέξανδρον ἥξειν οὔτε τοὺς  ἄλλους   εἴα, ἀλλὰ ὑποκρίνασθαι γὰρ λέγεται
[7, 18]   ᾔει ἀποθανούμενος, τότε τοὺς μὲν  ἄλλους   ἑταίρους ἀσπάζεσθαι αὐτόν, Ἀλεξάνδρῳ δὲ
[7, 23]   Καρίας καὶ Μένανδρος ἐκ Λυδίας  ἄλλους   καὶ Μενίδας τοὺς ἱππέας ἄγων
[7, 8]   ποιήσει τοῖς οἴκοι καὶ τοὺς  ἄλλους   Μακεδόνας ἐξορμήσει ἐς τὸ ἐθέλειν
[7, 7]   ἐς αὑτὸν δέχεται καὶ πολλοὺς  ἄλλους   ποταμοὺς παραλαβὼν καὶ ἐξ αὐτῶν
[7, 15]   ὠφελείας, μίσει τε, εἴπερ τινὰς  ἄλλους,   τοῦ τυραννικοῦ γένους τε καὶ
[7, 5]   ἔτι δὲ Ἡφαιστίωνα καὶ τοὺς  ἄλλους   τοὺς σωματοφύλακας. ~Ἧκον δὲ αὐτῷ
[7, 15]   τὰ μάλιστα ὄντι, παρὰ βασιλέα  ἀλλόφυλον   ἄλλως τε καὶ ἐς τοσόνδε
[7, 12]   μηδὲ στάσιν κατάγειν ἐς Μακεδονίαν  ἀλλοφύλους   τε καὶ ἐκ τῶν βαρβάρων
[7, 8]   ἤθη κόσμησις καὶ ἀνάμιξις τῶν  ἀλλοφύλων   ἱππέων ἐς τὰς τῶν ἑταίρων
[7, 30]   φῦναι ἂν δοκεῖ ἀνὴρ οὐδενὶ  ἄλλῳ   ἀνθρώπων ἐοικώς. καὶ ταῦτα χρησμοί
[7, 10]   δὲ τὸν Ἰνδὸν ποταμόν, οὐδενὶ  ἄλλῳ   ὅτι μὴ Διονύσῳ περαθέντα, καὶ
[7, 1]   τῶν ἠγνοημένων, εἰ καὶ μὴ  ἄλλῳ   τῳ, ἀλλὰ αὐτόν γε αὑτῷ
[7, 23]   καὶ μνήμης οὐ μέμφομαι ἔγωγε,  ἄλλων   δὲ πολλῶν ἕνεκα μέμφομαι. ἔλεγε
[7, 11]   Περσῶν, ἐπὶ δὲ τούτοις τῶν  ἄλλων   ἐθνῶν ὅσοι κατ´ ἀξίωσιν
[7, 19]   χώρᾳ τῶν Ἀσσυρίων, τῶν δὲ  ἄλλων   ὅσα ἐς ναυπηγίαν ἀπόρως ἔχειν
[7, 19]   πορφυρέων τε πλῆθος καὶ τῶν  ἄλλων   ὅσοι ἐργάται τῆς θαλάσσης ἀφῖχθαι
[7, 14]   αὐτὸν χορηγίᾳ πολύ τι τῶν  ἄλλων   τῶν πρόσθεν ἀριδηλότερον· τρισχιλίους γὰρ
[7, 3]   δ´ οὐχ ἡττησόμενον ἑώρα, ἀλλὰ  ἄλλως   ἂν ἀπαλλαγέντα, εἰ μή τις
[7, 15]   μάλιστα ὄντι, παρὰ βασιλέα ἀλλόφυλον  ἄλλως   τε καὶ ἐς τοσόνδε ἀπὸ
[7, 23]   ἀνθρώπων ἐκ βασιλέως μεγάλου ἐπεσταλμένον,  ἄλλως   τε καὶ κακῷ ἀνδρί, οὐκ
[7, 18]   ἀδελφόν· τὸν δὲ εἰπεῖν ὅτι  ἄλοβόν   οἱ τὸ ἧπαρ ἐγένετο τοῦ
[7, 18]   καὶ γενέσθαι καὶ ἐπ´ Ἀλεξάνδρῳ  ἄλοβον   τὸ ἧπαρ τοῦ ἱερείου. καὶ
[7, 8]   ἐς τὰ πολέμια νομιζόμενοι οὐκ  ἀλόγως   αὖ τῷ λόγῳ ἠχθέσθησαν τῷ
[7, 28]   πρὸς δὲ τῶν ἐξαπατώντων μὴ  ἁλῶναι   ἀσφαλέστατος, χρημάτων τε ἐς μὲν
[7, 15]   ἐλευθέριον καὶ περὶ τοῦ πολιτεύματος  ἅμα   διαπυνθανόμενον. καὶ τοῦτο οὔτε ὡς
[7, 16]   Ἀργαίου ἐκπέμπει ἐς Ὑρκανίαν ναυπηγοὺς  ἅμα   οἷ ἄγοντα, κελεύσας ὕλην τεμόντα
[7, 25]   ἐς τετάρτην ἡμέραν, τοὺς δὲ  ἅμα   οἷ πλέοντας ὡς εἰς πέμπτην
[7, 2]   οἱ εὖ τὰ παρόντα, καὶ  ἅμα   ὁρᾶν τοὺς ξὺν αὐτῷ πλανωμένους
[7, 24]   τινας καὶ ἐκ μαντείας εὐωχεῖτο  ἅμα   τοῖς φίλοις καὶ ἔπινε πόρρω
[7, 30]   τε ἕνεκα τῆς ἐμῆς καὶ  ἅμα   ὠφελείας τῆς ἐς ἀνθρώπους· ἐφ´
[7, 13]   λόγῳ ἐκόσμησαν, καὶ τοῦ πρὸς  Ἀμαζόνας   ἔργου Ἀθηναίων ἐν τοῖς μάλιστα
[7, 13]   ἂν, εἴπερ οὖν ἔτι ἦσαν  Ἀμαζόνες.   μὴ γενέσθαι μὲν γὰρ παντελῶς
[7, 13]   ἔδωκεν, ταύτας φάσκων εἶναι τῶν  Ἀμαζόνων,   καὶ ταύτας σκευῇ ἀνδρῶν ἱππέων
[7, 13]   ἐς τὸν λεγόμενον δὴ τῶν  Ἀμαζόνων   κόσμον ἐσταλμένας. ~Ἐν Ἐκβατάνοις δὲ
[7, 13]   καὶ γέγραπται Ἀθηναίων καὶ  Ἀμαζόνων   μάχη πρὸς Μίκωνος οὐ μεῖον
[7, 13]   τότε σώζεσθαι τὸ γένος τῶν  Ἀμαζόνων,   οὐδ´ ἔτι πρὸ Ἀλεξάνδρου,
[7, 13]   ἔθνη βαρβαρικά, ἵναπερ καὶ ταῖς  Ἀμαζόσιν   ἐντετυχήκεσαν ἂν, εἴπερ οὖν ἔτι
[7, 29]   μή ποτε ἂν παραπλήσιόν τι  ἁμαρτεῖν,   εἰ τοῖς πρόσθεν πλημμεληθεῖσιν ἀχθόμενος
[7, 23]   καὶ τὸ λοιπόν, ὁπηλίκον ἂν  ἁμάρτῃς,   οὐδὲν πείσῃ ἐξ ἐμοῦ ἄχαρι.
[7, 29]   δὴ πραχθέντος, ἐπικρύψειν οἴονται τὴν  ἁμαρτίαν,   κακῶς γιγνώσκοντες. μόνη γὰρ ἔμοιγε
[7, 29]   μόνη γὰρ ἔμοιγε δοκεῖ ἴασις  ἁμαρτίας   ὁμολογεῖν τε ἁμαρτόντα καὶ δῆλον
[7, 29]   δοκεῖ ἴασις ἁμαρτίας ὁμολογεῖν τε  ἁμαρτόντα   καὶ δῆλον εἶναι ἐπ´ αὐτῷ
[7, 4]   τοὺς Ἡφαιστίωνος παῖδας· Κρατερῷ δὲ  Ἀμαστρίνην   τὴν Ὀξυάτρου τοῦ Δαρείου ἀδελφοῦ
[7, 9]   Αἰγύπτου καὶ Κυρήνης ἀγαθά, ὅσα  ἀμαχεὶ   ἐκτησάμην, ὑμῖν ἔρχεται, τε
[7, 26]   τὸν θεὸν εἰ λῷον καὶ  ἄμεινον   Ἀλεξάνδρῳ εἰς τὸ ἱερὸν τοῦ
[7, 16]   τελευτῆσαι. καί που τυχὸν καὶ  ἄμεινον   αὐτῷ ἦν ἐν ἀκμῇ τῆς
[7, 26]   τοῦτο ἄρα ἤδη ὂν τὸ  ἄμεινον.   οὐ πόρρω δὲ τούτων οὔτε
[7, 26]   ἱερόν, ἀλλὰ αὐτοῦ μένοντι ἔσεσθαι  ἄμεινον.   ταῦτά τε ἀπαγγεῖλαι τοὺς ἑταίρους
[7, 18]   λόγον ἐν μὲν τῷ τότε  ἀμεληθῆναι,   ὕστερον δέ, ἐπειδὴ ἐτελεύτησεν ἐν
[7, 23]   ἔφησαν ὅτι θύειν θέμις  Ἄμμων   λέγει. δὲ ἔχαιρέ τε
[7, 8]   μετὰ τοῦ πατρὸς στρατεύεσθαι, τὸν  Ἄμμωνα   δὴ τῷ λόγῳ ἐπικερτομοῦντες. ταῦτα
[7, 14]   δὲ λέγουσιν ὅτι καὶ εἰς  Ἄμμωνος   ἔπεμψεν ἐρησομένους τὸν θεὸν εἰ
[7, 23]   νικώντων. Ἧκον δὲ καὶ παρὰ  Ἄμμωνος   οἱ θεωροὶ οὕστινας ἐστάλκει ἐρησομένους
[7, 16]   μὲν καὶ γινωσκόμενοι πρὸς τῶν  ἀμφ´   Ἀλέξανδρον ἐπελθόντων τὰ ἔθνη ταῦτα,
[7, 11]   κρατῆρος αὐτός τε καὶ οἱ  ἀμφ´   αὐτὸν ἀρυόμενοι ἔσπενδον τὰς αὐτὰς
[7, 24]   θρόνου ἀργυρόποδας, ἐφ´ ὧν οἱ  ἀμφ´   αὐτὸν ἑταῖροι ἐκάθηντο. τῶν τινα
[7, 11]   βασιλεῖ ἀπαλλαττομένῳ ὅτι μὴ οἱ  ἀμφ´   αὐτὸν ἑταῖροί τε καὶ οἱ
[7, 11]   τε αὐτὸς καὶ πάντων καθημένων,  ἀμφ´   αὐτὸν μὲν Μακεδόνων, ἐν δὲ
[7, 15]   τε αὑτῷ Ἀλέξανδρον καὶ τοῖς  ἀμφ´   αὐτὸν φανῆναι γῆς τε ἁπάσης
[7, 8]   τοὺς Μακεδόνας) καταπηδήσας σὺν τοῖς  ἀμφ´   αὑτὸν ἡγεμόσιν ἀπὸ τοῦ βήματος
[7, 3]   Ἀλέξανδρος, ἄλλα ἄλλοις δοῦναι τῶν  ἀμφ´   αὑτόν. οὕτω δὴ ἐπιβάντα τῇ
[7, 21]   ἐκδίδωσι. τετηκυίας δὲ τῆς χιόνος  ἀμφὶ   Πλειάδων μάλιστα δύσιν ὀλίγος τε
[7, 20]   Ἀρτέμιδος καὶ τοὺς οἰκήτορας αὐτῆς  ἀμφὶ   τὸ ἱερὸν τὴν δίαιταν ποιεῖσθαι·
[7, 25]   τοῖς ἄλλοις ἡγεμόσι παραγγεῖλαι τὰ  ἀμφὶ   τὸν πλοῦν ὅπως ἔσται ἐς
[7, 22]   οὔ μοι δοκεῖ ἰέναι ἐς  ἀμφίλογον.   ~Ἐπανελθὼν δὲ ἐς Βαβυλῶνα καταλαμβάνει
[7, 18]   λόγον Ἀριστόβουλος ἀναγέγραφεν, Ἀπολλόδωρον τὸν  Ἀμφιπολίτην   τῶν ἑταίρων τῶν Ἀλεξάνδρου, στρατηγὸν
[7, 18]   ὕστερον· καὶ τοῦ αὐτοῦ σημείου  ἀμφοῖν   γενομένου Περδίκκαν τε ἐπὶ Πτολεμαῖον
[7, 30]   τῆς ἀνθρωπίνης ἐλθόντα βασιλέα τε  ἀμφοῖν   τοῖν ἠπείροιν ἀναμφιλογώτατα γενόμενον καὶ
[7, 10]   ἐς τὴν μεγάλην θάλασσαν κατ´  ἀμφότερα   τοῦ Ἰνδοῦ τὰ στόματα ἐμβαλόντα,
[7, 9]   τὴν Αἰολίδα πᾶσαν καὶ Φρύγας  ἀμφοτέρους   καὶ Λυδούς, καὶ Μίλητον εἷλον
[7, 10]   Ὑδραώτην, καὶ τὸν Ὕφασιν διαπεράσαντα  ἄν,   εἰ μὴ ὑμεῖς ἀπωκνήσατε, καὶ
[7, 1]   εἰκάζειν, ἐκεῖνο δὲ καὶ αὐτὸς  ἄν   μοι δοκῶ ἰσχυρίσασθαι, οὔτε μικρόν
[7, 12]   λόγος ἐξηγγέλλετο Ἀλεξάνδρου ἐφ´ ὅτῳ  ἄν   τις συνέθηκεν οὐχ ὡσαύτως εἶναι
[7, 23]   τούτου, καὶ τὸ λοιπόν, ὁπηλίκον  ἂν   ἁμάρτῃς, οὐδὲν πείσῃ ἐξ ἐμοῦ
[7, 3]   οὐχ ἡττησόμενον ἑώρα, ἀλλὰ ἄλλως  ἂν   ἀπαλλαγέντα, εἰ μή τις ταύτῃ
[7, 1]   φαῦλον ἐπινοεῖν Ἀλέξανδρον οὔτε μεῖναι  ἂν   ἀτρεμοῦντα ἐπ´ οὐδενὶ τῶν ἤδη
[7, 22]   μὲν οὐκ ἤνεγκεν, ὅτι νηχομένου  ἂν   αὐτοῦ ἐβρέχετο, περιθεὶς δὲ τῇ
[7, 1]   δὴ τῆς Ἀσίας πάσης δικαίως  ἂν   βασιλεὺς καλεῖσθαι· τοὺς γάρ τοι
[7, 21]   τῇ κατὰ τὸν Πολλακόπαν, οὔτ´  ἂν   διαχεῖσθαι παρέχειν τὸ ὕδωρ ὑπὸ
[7, 30]   ἐμοὶ ἔξω τοῦ θείου φῦναι  ἂν   δοκεῖ ἀνὴρ οὐδενὶ ἄλλῳ ἀνθρώπων
[7, 16]   ἧς καὶ αὐτὸς Ἀλέξανδρος προαπελθεῖν  ἂν   δοκεῖ μοι ἐθελῆσαι μᾶλλον
[7, 4]   ἐξελεγχθέντας, ὅτι καὶ τὰ μεγάλα  ἂν   ἐδόκουν αὐτῷ τῇ αὐτῇ γνώμῃ
[7, 13]   ἵναπερ καὶ ταῖς Ἀμαζόσιν ἐντετυχήκεσαν  ἂν,   εἴπερ οὖν ἔτι ἦσαν Ἀμαζόνες.
[7, 16]   μεῖον καὶ Ἀχιλλέα δοκῶ  ἂν   ἑλέσθαι προαποθανεῖν Πατρόκλου μᾶλλον
[7, 13]   ἔτι πρὸ Ἀλεξάνδρου, Ξενοφῶν  ἂν   ἐμνήσθη αὐτῶν, Φασιανῶν τε μνησθεὶς
[7, 1]   νήσους τῇ Εὐρώπῃ, ἀλλὰ ἔτι  ἂν   ἐπέκεινα ζητεῖν τι τῶν ἠγνοημένων,
[7, 24]   κωμάσαι παρὰ οἷ· γενέσθαι γὰρ  ἂν   ἡδὺν τὸν κῶμον. ~Καὶ αἱ
[7, 20]   οὔκουν ἀπαξιοῦν καὶ αὐτὸν τρίτον  ἂν   νομισθῆναι πρὸς Ἀράβων θεόν, οὐ
[7, 29]   ἐλπίδα ἀγαθὴν ὑπολειπομένην, μή ποτε  ἂν   παραπλήσιόν τι ἁμαρτεῖν, εἰ τοῖς
[7, 15]   ὀρῶν ἀποχωροῦντες ἀθρόοι ὅπως  ἂν   προχωρῇ ἑκάστοις οὕτω διαφεύγουσιν, ἐς
[7, 20]   Ἀλεξάνδρῳ τὸν στρατόν· οὐ γὰρ  ἂν   σωθῆναι πλεύσαντας ὑπὲρ τῆς Ἀραβίας
[7, 21]   τὸ ὕδωρ κατὰ πόρου, ἐκένωσεν  ἂν   τὸν Εὐφράτην ἐς αὑτόν, ὡς
[7, 19]   ἐδόκει γὰρ αὐτῷ οὐ μεῖον  ἂν   Φοινίκης εὐδαίμων χώρα αὕτη
[7, 9]   ἐν διφθέραις τοὺς πολλοὺς νέμοντας  ἀνὰ   τὰ ὄρη πρόβατα ὀλίγα καὶ
[7, 8]   δὲ κατεσιώπησαν οἱ ἄλλοι ἐκπλαγέντες,  ἀναβὰς   αὖθις ἐπὶ τὸ βῆμα ἔλεξεν
[7, 0]   ~ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ  ΑΝΑΒΑΣΕΩΣ   ΒΙΒΛΙΟΝ ΕΒΔΟΜΟΝ. ~Ὡς δὲ ἐς
[7, 3]   βασιλικὸν ὄντα τῶν Νησαίων, πρὶν  ἀναβῆναι   ἐπὶ τὴν πυρὰν Λυσιμάχῳ χαρίσασθαι,
[7, 24]   ἀποχωροῦντι, διελθόντα διὰ τῶν εὐνούχων  ἀναβῆναί   τε ἐπὶ τὸν θρόνον καὶ
[7, 7]   καὶ τῶν ἱππέων τῶν ἑταίρων  ἀναβιβασάμενος   οὐ πολλοὺς κατέπλει κατὰ τὸν
[7, 27]   ~Πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα οἶδα  ἀναγεγραμμένα   ὑπὲρ τῆς Ἀλεξάνδρου τελευτῆς, καὶ
[7, 19]   ὅτων μὲν ἕκαστοι πρεσβευόμενοι οὐκ  ἀναγέγραπται,   δοκεῖν δ´ ἔμοιγε αἱ πολλαὶ
[7, 26]   ἐν ταῖς ἐφημερίσι ταῖς βασιλείοις  ἀναγέγραπται,   καὶ ἐπὶ τούτοις ὅτι οἱ
[7, 18]   σοφιστοῦ τοῦ Ἰνδοῦ τοῖόσδε τις  ἀναγέγραπται   λόγος, ὁπότε ἐπὶ τὴν πυρὰν
[7, 26]   τούτων οὔτε Ἀριστοβούλῳ οὔτε Πτολεμαίῳ  ἀναγέγραπται.   οἱ δὲ καὶ τάδε ἀνέγραψαν,
[7, 14]   τοῦτο μὲν πρὸς τῶν πλείστων  ἀναγέγραπται·   οἱ δὲ λέγουσιν ὅτι καὶ
[7, 3]   ὑπὲρ Καλάνου τοῦ Ἰνδοῦ ἱκανοὶ  ἀναγεγράφασιν,   οὐκ ἀχρεῖα πάντα ἐς ἀνθρώπους,
[7, 18]   καὶ τοῖόνδε τινὰ λόγον Ἀριστόβουλος  ἀναγέγραφεν,   Ἀπολλόδωρον τὸν Ἀμφιπολίτην τῶν ἑταίρων
[7, 14]   οὐ πάντῃ ἔξω τοῦ εἰκότος  ἀναγεγράφθαι   μοι δοκεῖ, ὡς ἐπὶ Βαβυλῶνος
[7, 27]   ὡς πιστὰ ἐς ἀφήγησιν  ἀναγεγράφθω.   ~Ἐτελεύτα μὲν δὴ Ἀλέξανδρος τῇ
[7, 27]   ἤδη δέ τις οὐκ ᾐσχύνθη  ἀναγράψαι   ὅτι αἰσθόμενος οὐ βιώσιμον ὄντα
[7, 14]   Ἀλέξανδρον. ὧν οἱ τὰ ἀτάσθαλα  ἀναγράψαντες   οἱ μὲν ἐς κόσμον φέρειν
[7, 15]   καὶ Ἀσκληπιάδης τῶν τὰ Ἀλεξάνδρου  ἀναγραψάντων   καὶ Ῥωμαίους λέγουσιν ὅτι ἐπρέσβευσαν·
[7, 22]   καὶ οἱ μὲν πολλοὶ τῶν  ἀναγραψάντων   τὰ Ἀλεξάνδρου λέγουσιν ὅτι τάλαντον
[7, 14]   ἐδέοντο ἐξ Ἀλεξάνδρου τυχεῖν καὶ  ἀνάθημα   δοῦναι αὐτοῖς Ἀλέξανδρον κομίζειν τῷ
[7, 19]   εἰ δή τι ἄλλο  ἀνάθημα   ἐκ τῆς Ἑλλάδος Ξέρξης ἀνεκόμισεν
[7, 19]   ἦν, τὸ δὲ ἐκ Φοινίκης  ἀνακεκομισμένον,   πεντήρεις μὲν δύο τῶν ἐκ
[7, 7]   αἱ δὲ ἄλλαι αὐτῷ νῆες  ἀνακομισθεῖσαι   κατὰ τὸν Εὐλαῖον ἔστε ἐπὶ
[7, 11]   φιλῆσαι ἠθέλησε. καὶ οὕτω δὴ  ἀναλαβόντες   τὰ ὅπλα βοῶντές τε καὶ
[7, 17]   οὐκ ὄντος ἐς τι  ἀναλωθήσεται   τὰ περιγιγνόμενα. τούτων δὴ εἵνεκα
[7, 8]   τὰ Μακεδονικὰ ἤθη κόσμησις καὶ  ἀνάμιξις   τῶν ἀλλοφύλων ἱππέων ἐς τὰς
[7, 30]   βασιλέα τε ἀμφοῖν τοῖν ἠπείροιν  ἀναμφιλογώτατα   γενόμενον καὶ ἐπὶ πᾶν ἐξικόμενον
[7, 25]   τὸν παράδεισον, κἀκεῖ αὖθις λουσάμενον  ἀναπαύεσθαι.   ἐς δὲ τὴν ὑστεραίαν λούσασθαί
[7, 2]   τὸν ἄνδρα, ἀλλὰ Κάλανον γὰρ  ἀναπεισθῆναι   τῶν ταύτῃ σοφιστῶν, ὅντινα μάλιστα
[7, 19]   μὲν κατὰ τὸν Εὐφράτην ποταμὸν  ἀναπεπλευκὸς   ἀπὸ θαλάσσης τῆς Περσικῆς,
[7, 7]   τοῦ μή τινα ἀπὸ θαλάσσης  ἀναπλεῦσαι   εἰς τὴν χώραν αὐτῶν νηΐτῃ
[7, 7]   θάλασσαν τὴν Περσικήν, αὐτὸς δὲ  ἀναπλεύσαντος   αὐτῷ τοῦ ναυτικοῦ ἐς τὴν
[7, 7]   οἱ καταρράκται πεποιημένοι ἄπορον τὸν  ἀνάπλουν   ἐποίουν τὸν κατὰ τὸν Τίγρητα.
[7, 7]   Τίγρητος ᾠκισμένην. ἐν δὲ τῷ  ἀνάπλῳ   τοὺς καταρράκτας τοὺς κατὰ τὸν
[7, 24]   καὶ καθέζεσθαι. τοὺς δὲ οὐκ  ἀναστῆσαι   μὲν αὐτὸν ἐκ τοῦ θρόνου
[7, 21]   πολλῷ πόνῳ, καίπερ οὐ χαλεπῶς  ἀναστομούμεναι,   ὅτι ἰλυώδης τε ταύτῃ
[7, 21]   τὴν χώραν, εἰ μή τις  ἀναστομώσας   αὐτὸν κατὰ τὸν Πολλακόπαν ἐς
[7, 20]   παραπλεύσας τὴν Ἀράβων γῆν· ἀλλ´  ἀναστρέψας   γὰρ παρ´ Ἀλέξανδρον ἐξήγγειλεν τὸ
[7, 20]   κόλπον τὸν Περσικόν, οὐ πόρρω  ἀνατείνουσαν   ἰδεῖν τε καὶ παρ´ ὀλίγον
[7, 25]   δὲ μηδὲν ἔτι, ἀλλὰ εἶναι  ἄναυδον·   καὶ τὴν νύκτα πυρέσσειν κακῶς
[7, 16]   Ἰνδοὺς ἐκπεριερχομένη μεγάλη θάλασσα  ἀναχεῖται   εἰς κόλπον τὸν Ὑρκάνιον, καθάπερ
[7, 2]   βιάσασθαι γνόντα ἐλεύθερον ὄντα τὸν  ἄνδρα,   ἀλλὰ Κάλανον γὰρ ἀναπεισθῆναι τῶν
[7, 5]   καὶ ἐστεφάνωσε χρυσοῖς στεφάνοις τοὺς  ἀνδραγαθίᾳ   διαπρέποντας, πρῶτον μὲν Πευκέσταν τὸν
[7, 12]   τὰ πολέμια κοσμούμενοι, γενομένους δὲ  ἄνδρας   ἄξειν αὐτὸς ἐς Μακεδονίαν καὶ
[7, 3]   αὐτοῦ λέγουσιν ἵππους τε καὶ  ἄνδρας,   τοὺς μὲν ὡπλισμένους, τοὺς δὲ
[7, 28]   ὀξύτατος γενόμενος καὶ τὴν γνώμην  ἀνδρειότατος   καὶ φιλοτιμότατος καὶ φιλοκινδυνότατος καὶ
[7, 21]   καὶ ἐς τρίτον μῆνα Ἀσσυρίων  ἄνδρες   ὑπὲρ τοὺς μυρίους ἐν τῷδε
[7, 23]   πείσῃ ἐξ ἐμοῦ ἄχαρι. τοῦτο  ἀνδρὶ   ἄρχοντι πολλῆς μὲν χώρας, πολλῶν
[7, 3]   φανῆναι τὸ θέαμα ἐπὶ φίλῳ  ἀνδρὶ   γιγνόμενον· ἀλλὰ τοῖς γὰρ ἄλλοις
[7, 23]   ὡς ἥρωα ἐγέραιρε. καὶ Κλεομένει,  ἀνδρὶ   κακῷ καὶ πολλὰ ἀδικήματα ἀδικήσαντι
[7, 23]   ἐπεσταλμένον, ἄλλως τε καὶ κακῷ  ἀνδρί,   οὐκ ἔχω ἐπαινέσαι. ~Ἀλλὰ γὰρ
[7, 19]   ἀποπέμψαι ὀπίσω λέγεται. ὅσους δὲ  ἀνδριάντας   ὅσα ἀγάλματα εἰ
[7, 3]   οὐδὲ δίαιταν διαιτᾶσθαι θέλειν ἀρρώστου  ἀνδρός,   ἀλλὰ εἰπεῖν γὰρ πρὸς Ἀλέξανδρον,
[7, 20]   πρόσω δὲ οὐκέτι περαιωθῆναι ἐτόλμησεν·  Ἀνδροσθένης   δὲ ξὺν ἄλλῃ τριακοντόρῳ σταλεὶς
[7, 15]   μαντεύσασθαι, τόν τε κόσμον τῶν  ἀνδρῶν   ἰδόντα καὶ τὸ φιλόπονόν τε
[7, 13]   τῶν Ἀμαζόνων, καὶ ταύτας σκευῇ  ἀνδρῶν   ἱππέων ἐσταλμένας, πλήν γε δὴ
[7, 20]   ὕδατα καὶ τὰ νόμαια τῶν  ἀνδρῶν   καὶ εἴ τις ἀγαθὴ καρποὺς
[7, 2]   ἐγένετο ξυνεῖναί τινα οἱ τῶν  ἀνδρῶν   τούτων, ὅτι τὴν καρτερίαν αὐτῶν
[7, 25]   ἱερὰ ἐπιθέντα κατακεῖσθαι ἐν τῷ  ἀνδρῶνι   ἔστε ἐπὶ κνέφας. ἐν τούτῳ
[7, 3]   τὸν θεὸν ἐθεράπευε. ~Ταῦτα ἐγὼ  ἀνέγραψα,   ὅτι καὶ ὑπὲρ Καλάνου ἐχρῆν
[7, 15]   ἀτρεκὲς οὔτε ὡς ἄπιστον πάντῃ  ἀνέγραψα·   πλήν γε δὴ οὔτε τις
[7, 27]   ἡμιόνου ὁπλῇ ἐκόμισε καὶ τοῦτο  ἀνέγραψαν.   δοῦναι δὲ αὐτὸ Ἰόλλαν τὸν
[7, 26]   ἀναγέγραπται. οἱ δὲ καὶ τάδε  ἀνέγραψαν,   ἐρέσθαι μὲν τοὺς ἑταίρους αὐτὸν
[7, 14]   μυρίων, οἱ δὲ καὶ πλειόνων  ἀνέγραψαν·   καὶ ὅτι πένθος ποιεῖσθαι περιηγγέλη
[7, 24]   ἐθέλειν ἐπὶ κοιτῶνα εἰσὶν οἳ  ἀνέγραψαν·   Μήδιον δὲ αὐτῷ ἐντυχόντα, τῶν
[7, 1]   θάλασσαν. οἱ δὲ καὶ τάδε  ἀνέγραψαν,   ὅτι ἐπενόει Ἀλέξανδρος περιπλεῦσαι τήν
[7, 14]   αὐτῷ τὸ πένθος, πάντες τοῦτο  ἀνέγραψαν,   τὰ δὲ πραχθέντα ἐπ´ αὐτῷ
[7, 14]   Ἔνθα δὴ καὶ ἄλλοι ἄλλα  ἀνέγραψαν   ὑπὲρ τοῦ πένθους τοῦ Ἀλεξάνδρου·
[7, 2]   μάλιστα δὴ αὑτοῦ ἀκράτορα Μεγασθένης  ἀνέγραψεν   αὐτοὺς τοὺς σοφιστὰς λέγειν κακίζοντας
[7, 13]   οὔτε Πτολεμαῖος οὔτε τις ἄλλος  ἀνέγραψεν   ὅστις ἱκανὸς ὑπὲρ τῶν τηλικούτων
[7, 14]   αὐτοὺς καὶ τὰ ὅπλα Ἡφαιστίωνι  ἀνέθεσαν   ἀποθανόντι· πρῶτον δὲ Εὐμενῆ ἄρξαι
[7, 17]   Βήλῳ πολλὴν μὲν τὴν χώραν  ἀνειμένην   ἐκ τῶν Ἀσσυρίων βασιλέων, πολὺν
[7, 13]   πεδίον λέγεται ἰδεῖν Ἀλέξανδρον τὸ  ἀνειμένον   ταῖς ἵπποις ταῖς βασιλικαῖς, αὐτό
[7, 20]   τῷ ἡλίῳ θάλψαι τε καὶ  ἀνεῖναι   τὸν κηρόν, καὶ ἀπὸ ἑαυτοῦ
[7, 20]   ἀγρίαις καὶ ἐλάφοις, καὶ ταύτας  ἀνεῖσθαι   ἀφέτους τῇ Ἀρτέμιδι, οὐδὲ εἶναι
[7, 19]   ἀνάθημα ἐκ τῆς Ἑλλάδος Ξέρξης  ἀνεκόμισεν   ἐς Βαβυλῶνα ἐς Πασαργάδας
[7, 29]   Ῥαδαμάνθυος, οἷς δὴ ἐς Δία  ἀνενεχθεῖσα   γένεσις πρὸς τῶν πάλαι
[7, 9]   θαλασσοκρατούντων ἐν τῷ τότε Περσῶν  ἀνεπέτασα·   κρατήσας δὲ τῇ ἵππῳ τοὺς
[7, 9]   καταλαβόμενος τὴν ἐμπορίαν τῇ χώρᾳ  ἀνεπέτασε,   καὶ τῶν μετάλλων τὴν ἐργασίαν
[7, 29]   τέ τις τὴν Ἀλεξάνδρου μὴ  ἀνεπιεικῶς   ἐνθυμηθείη καὶ τὸ διηνεκὲς τῆς
[7, 22]   ἔξω Βαβυλῶνος πρίν τι παθεῖν,  ἀνέπλει   αὖθις κατὰ τὰ ἕλη θαρρῶν,
[7, 7]   αἰγιαλὸς τοῦ κόλπου τοῦ Περσικοῦ  ἀνέπλει   κατὰ τὸν Τίγρητα ἔστε ἐπὶ
[7, 13]   τὴν Εὐρώπην πρῶτοι μάχῃ νικήσαντες  ἀνέστειλαν·   καὶ γέγραπται Ἀθηναίων καὶ
[7, 30]   ἐφ´ ὅτῳ ὡρμήθην οὐδὲ αὐτὸς  ἄνευ   θεοῦ ἐς τήνδε τὴν ξυγγραφήν.
[7, 29]   θεὸν τὴν γένεσιν τὴν αὑτοῦ  ἀνέφερεν,   οὐδὲ τοῦτο ἐμοὶ δοκεῖ μέγα
[7, 20]   τῆς Ἰνδῶν γῆς, ἄκραν τε  ἀνέχειν   ἐπὶ πολὺ τῆς μεγάλης θαλάσσης·
[7, 4]   αὑτοῦ γυναικός· ἐθέλειν γάρ οἱ  ἀνεψιοὺς   τῶν παίδων γενέσθαι τοὺς Ἡφαιστίωνος
[7, 11]   προχεῖται δάκρυα. καὶ μὲν  ἀνήγετο   ὥς τι ἐρῶν, οἱ δὲ
[7, 30]   τοῦ θείου φῦναι ἂν δοκεῖ  ἀνὴρ   οὐδενὶ ἄλλῳ ἀνθρώπων ἐοικώς. καὶ
[7, 17]   ἐπεὶ δὲ ἀποστάντος αὐτοῦ μαλθακῶς  ἀνθήψαντο   τοῦ ἔργου οἷς ταῦτα ἐπετέτραπτο,
[7, 20]   ὠφέλεια ἐς πάντα ἥκει τὰ  ἀνθρώπεια,   Διόνυσον δὲ κατὰ δόξαν τῆς
[7, 3]   τέ ἐστι καὶ ἀνίκητον γνώμη  ἀνθρωπίνη   τι περ ἐθέλοι ἐξεργάσασθαι.
[7, 30]   τε αὐτοῦ καὶ μνήμη οὐκ  ἀνθρωπίνη   οὖσα, καὶ νῦν δὲ διὰ
[7, 16]   πρίν τινα ξυμβῆναι αὐτῷ ξυμφορὰν  ἀνθρωπίνην,   ἧς ἕνεκα καὶ Σόλωνα Κροίσῳ
[7, 30]   καὶ ἐς ὅσον εὐτυχίας τῆς  ἀνθρωπίνης   ἐλθόντα βασιλέα τε ἀμφοῖν τοῖν
[7, 19]   δὲ καὶ ὠνησόμενος ὅσοι θαλάττιοι  ἄνθρωποι.   τήν τε γὰρ παραλίαν τὴν
[7, 30]   τότε ἦν οὔτε τις εἷς  ἄνθρωπος   εἰς ὃν οὐ πεφοιτήκει τὸ
[7, 1]   δὲ ὑποκρίνασθαι ὧδε· βασιλεῦ Ἀλέξανδρε,  ἄνθρωπος   μὲν ἕκαστος τοσόνδε τῆς γῆς
[7, 1]   ἐφ´ ὅτῳ βεβήκαμεν· σὺ δὲ  ἄνθρωπος   ὢν παραπλήσιος τοῖς ἄλλοις, πλήν
[7, 30]   καὶ ἅμα ὠφελείας τῆς ἐς  ἀνθρώπους·   ἐφ´ ὅτῳ ὡρμήθην οὐδὲ αὐτὸς
[7, 20]   θαλάσσῃ καὶ τοὺς κατοικοῦντας αὐτὴν  ἀνθρώπους,   ὅρμους τε ἐν αὐτῇ καὶ
[7, 3]   ἀναγεγράφασιν, οὐκ ἀχρεῖα πάντα ἐς  ἀνθρώπους,   ὅτῳ γνῶναι ἐπιμελές, {ὅτι} ὡς
[7, 16]   καὶ τοῦ πόθου τοῦ παρ´  ἀνθρώπων   ἀπηλλάχθαι, πρίν τινα ξυμβῆναι αὐτῷ
[7, 16]   μακροῦ βίου μηδὲ πρόσθεν τινὰ  ἀνθρώπων   ἀποφαίνειν εὐδαίμονα. ἐπεὶ καὶ αὐτῷ
[7, 27]   ᾔει ἐμβαλῶν, ὡς ἀφανὴς ἐξ  ἀνθρώπων   γενόμενος πιστοτέραν τὴν δόξαν παρὰ
[7, 23]   πολλῆς μὲν χώρας, πολλῶν δὲ  ἀνθρώπων   ἐκ βασιλέως μεγάλου ἐπεσταλμένον, ἄλλως
[7, 30]   ἂν δοκεῖ ἀνὴρ οὐδενὶ ἄλλῳ  ἀνθρώπων   ἐοικώς. καὶ ταῦτα χρησμοί τε
[7, 10]   βαρβάροις. ταῦτα ὑμῖν καὶ πρὸς  ἀνθρώπων   ἴσως εὐκλεᾶ καὶ πρὸς θεῶν
[7, 24]   ἐκάθηντο. τῶν τινα οὖν ἠμελημένων  ἀνθρώπων,   οἱ δὲ καὶ τῶν ἐν
[7, 29]   γένεσις πρὸς τῶν πάλαι  ἀνθρώπων   οὐδεμιᾷ αὐτῶν ὕβρει προστίθεται, οὐδὲ
[7, 30]   δοκῶ ὅτι οὔτε τι ἔθνος  ἀνθρώπων   οὔτε τις πόλις ἐν τῷ
[7, 30]   καὶ ἐς τοῦτο ἐξ  ἀνθρώπων   τιμή τε αὐτοῦ καὶ μνήμη
[7, 14]   εἶπεν ἐπὶ τῷ πάντων δὴ  ἀνθρώπων   φιλτάτῳ, οἱ δὲ ἐς αἰσχύνην
[7, 6]   ἠσκημένους. καὶ οὗτοι ἀφικόμενοι λέγονται  ἀνιᾶσαι   Μακεδόνας, ὡς πάντα δὴ μηχανωμένου
[7, 3]   ὡς καρτερόν τέ ἐστι καὶ  ἀνίκητον   γνώμη ἀνθρωπίνη τι περ
[7, 21]   οὐχὶ δὲ ἐκ πηγῶν τις  ἀνίσχων   ποταμός. γὰρ Εὐφράτης ποταμὸς
[7, 20]   ἐφέρετο, ἀλλὰ μετέωρος γὰρ ὑπὸ  ἀνοίας   πετόμενος παρέσχε τῷ ἡλίῳ θάλψαι
[7, 17]   Ἀλέξανδρος δὲ ἐν νῷ εἶχεν  ἀνοικοδομεῖν   οἱ μὲν λέγουσιν ὅτι ἐπὶ
[7, 3]   τὴν πρόσθεν δίαιταν. καὶ Ἀλέξανδρον  ἀντειπεῖν   μὲν αὐτῷ ἐπὶ πολύ· ὡς
[7, 18]   καὶ ὑπὲρ αὐτοῦ τῆς σωτηρίας.  ἀντεπιστεῖλαι   δὲ αὐτῷ Πειθαγόραν πυνθανόμενον τίνα
[7, 13]   πελέκεις ἀντὶ δοράτων ἐφόρουν καὶ  ἀντὶ   ἀσπίδων πέλτας· οἱ δὲ καὶ
[7, 13]   πλήν γε δὴ ὅτι πελέκεις  ἀντὶ   δοράτων ἐφόρουν καὶ ἀντὶ ἀσπίδων
[7, 14]   οὔκουν οὐδὲ ἄλλον τινὰ ἔταξεν  ἀντὶ   Ἡφαιστίωνος χιλίαρχον ἐπὶ τῇ ἵππῳ
[7, 9]   Ἑλλάδα πάροδον πλατεῖαν καὶ εὔπορον  ἀντὶ   στενῆς τε καὶ ἀπόρου ὑμῖν
[7, 9]   καὶ ἡμῶν αὐτῷ ξυμπονούντων, ὡς  ἀντὶ   τοῦ φόρους τελεῖν Ἀθηναίοις καὶ
[7, 6]   Βάκτριος, καὶ τούτοις δόρατα Μακεδονικὰ  ἀντὶ   τῶν βαρβαρικῶν μεσαγκύλων δοθέντα, ταῦτα
[7, 9]   ὁμόροις Θρᾳξίν, χλαμύδας μὲν ὑμῖν  ἀντὶ   τῶν διφθερῶν φορεῖν ἔδωκεν, κατήγαγε
[7, 18]   ἐπὶ Πτολεμαῖον στρατεύσαντα ἀποθανεῖν καὶ  Ἀντίγονον   ἐν τῇ μάχῃ τῇ πρὸς
[7, 18]   δὲ μαντεύσασθαι αὐτὸν λέγει καὶ  Ἀντιγόνῳ   χρόνῳ ὕστερον· καὶ τοῦ αὐτοῦ
[7, 12]   μητρὸς τῶν διαβολῶν τῶν ἐς  Ἀντίπατρον   ἀπαλλάξαι ἐθέλειν ἐκ Μακεδονίας Ἀντίπατρον.
[7, 12]   καὶ τῶν Ἑλλήνων τῆς ἐλευθερίας·  Ἀντίπατρον   δὲ διαδόχους τοῖς ἀποπεμπομένοις ἄγειν
[7, 12]   ὡσαύτως εἶναι αὐτῷ πρὸς θυμοῦ  Ἀντίπατρον   Ἡφαιστίων. ~Τούτῳ τῷ λόγῳ ὑποπτήξαντα
[7, 12]   Ἀντίπατρον ἀπαλλάξαι ἐθέλειν ἐκ Μακεδονίας  Ἀντίπατρον.   καὶ τυχὸν οὐκ ἐς ἀτιμίαν
[7, 12]   ἀξιώσει καὶ τῇ ἄλλῃ θεραπείᾳ  Ἀντίπατρον   οὐδὲ μεμνῆσθαι τοῦ καταστήσαντος ἔτι,
[7, 27]   καὶ φάρμακον ὅτι ἐπέμφθη παρὰ  Ἀντιπάτρου   Ἀλεξάνδρῳ καὶ ἐκ τοῦ φαρμάκου
[7, 27]   Καλλισθένους ἕνεκα, Κάσανδρος δὲ  Ἀντιπάτρου   ἐκόμισεν· οἱ δὲ καὶ ὅτι
[7, 12]   τυχὸν οὐκ ἐς ἀτιμίαν τὴν  Ἀντιπάτρου   μετάπεμψις αὐτοῦ ἔφερεν, ἀλλ´
[7, 12]   Ἀλεξάνδρῳ ἐφαίνετο ὅσα ἐς τοῦ  Ἀντιπάτρου   τὴν διαβολὴν φέροντα ἦν, οἷα
[7, 27]   τὸ φάρμακον ὅτι Ἀριστοτέλης μὲν  Ἀντιπάτρῳ   ἐξεῦρε δεδοικὼς ἤδη Ἀλέξανδρον Καλλισθένους
[7, 12]   πολέμια κοσμούμενοι, γενομένους δὲ ἄνδρας  ἄξειν   αὐτὸς ἐς Μακεδονίαν καὶ παραδώσειν
[7, 30]   κακίζει Ἀλέξανδρον, μὴ μόνον ὅσα  ἄξια   κακίζεσθαί ἐστι προφερόμενος κακιζέτω, ἀλλὰ
[7, 7]   ἀσφάλειαν, ἥντινα ἔργῳ οὐδὲ λόγου  ἀξίαν   ἀπέφηνε οὐ χαλεπῶς διακόψας τῶν
[7, 9]   τῶν ὀρῶν ἐς τὰ πεδία,  ἀξιομάχους   καταστήσας τοῖς προσχώροις τῶν βαρβάρων,
[7, 12]   καταστήσαντος ἔτι, ἀλλ´ αὐτὸν γὰρ  ἀξιοῦν   τὰ πρῶτα φέρεσθαι ἐν τοῖς
[7, 12]   δέ, ὑπέρογκον εἶναι τῇ τε  ἀξιώσει   καὶ τῇ ἄλλῃ θεραπείᾳ Ἀντίπατρον
[7, 5]   ἄλλοις ἄλλα, ὅπως τις κατ´  ἀξίωσιν   ἐτιμᾶτο κατ´ ἀρετὴν εἴ
[7, 11]   τῶν ἄλλων ἐθνῶν ὅσοι κατ´  ἀξίωσιν   τινα ἄλλην ἀρετὴν πρεσβευόμενοι,
[7, 6]   τὴν ἑταιρικὴν ὅσοι αὐτῶν κατ´  ἀξίωσιν   καὶ κάλλει τοῦ σώματος
[7, 15]   αὐτός τε αὑτὸν ἤδη μετεκάλει  ἀπ´   αὐτοῦ καὶ οἱ ἑταῖροι μᾶλλόν
[7, 7]   γῇ, καὶ διώρυχες δὲ πολλαὶ  ἀπ´   αὐτοῦ πεποίηνται, αἱ μὲν ἀέναοι,
[7, 21]   ἐς αὑτόν, ὡς μηδ´ ἐπάρδεσθαι  ἀπ´   αὐτοῦ τὴν Ἀσσυρίαν γῆν. ἀλλὰ
[7, 20]   οὐδὲ εἶναι θέμις θήραν ποιεῖσθαι  ἀπ´   αὐτῶν, ὅτι μὴ θῦσαί τινα
[7, 10]   ἤδη αὐτῷ τοῦ ναυτικοῦ τὴν  ἀπ´   Ἰνδῶν γῆς εἰς Πέρσας θάλασσαν,
[7, 16]   αὐτῷ Χαλδαίων οἱ λόγιοι, καὶ  ἀπαγαγόντες   ἀπὸ τῶν ἑταίρων ἐδέοντο ἐπισχεῖν
[7, 12]   τούτους τε ἄγειν ἐκέλευσε καὶ  ἀπαγαγόντι   Μακεδονίας τε καὶ Θρᾴκης καὶ
[7, 20]   τὸν κόλπον τὸν Περσικὸν ἔχοι  ἀπαγγεῖλαι   Ἀλεξάνδρῳ ἐφ´ οἷστισι πρὸς αὐτοῦ
[7, 13]   Μακεδόνων βαρβάρων· κελεῦσαι δὲ  ἀπαγγεῖλαι   πρὸς τὴν βασίλισσαν σφῶν ὅτι
[7, 26]   μένοντι ἔσεσθαι ἄμεινον. ταῦτά τε  ἀπαγγεῖλαι   τοὺς ἑταίρους καὶ Ἀλέξανδρον οὐ
[7, 10]   ἄπιτε πάντες, καὶ ἀπελθόντες οἴκοι  ἀπαγγείλατε   ὅτι τὸν βασιλέα ὑμῶν Ἀλέξανδρον,
[7, 10]   πρὸς θεῶν ὅσια δήπου ἔσται  ἀπαγγελθέντα.   ἄπιτε. ~Ταῦτα εἰπὼν κατεπήδησέ τε
[7, 21]   τῷδε τῷ πόνῳ ξυνείχοντο. Ταῦτα  ἀπαγγελθέντα   ἐπήγαγεν Ἀλέξανδρον ὠφελῆσαί τι τὴν
[7, 8]   ἐς τρισκαίδεκα. τούτους μὲν δὴ  ἀπάγειν   κελεύει τὴν ἐπὶ θανάτῳ. ὡς
[7, 3]   ἡττησόμενον ἑώρα, ἀλλὰ ἄλλως ἂν  ἀπαλλαγέντα,   εἰ μή τις ταύτῃ ὑπεικάθοι,
[7, 27]   ὀξεῖαν, καὶ ἐπὶ τῇ ὀδύνῃ  ἀπαλλαγῆναι   ἐκ τοῦ πότου. ἤδη δέ
[7, 14]   τοῦ ἑταίρου ὀδύρεσθαι οὐδ´ ἐθέλειν  ἀπαλλαγῆναι,   πρίν γε δὴ πρὸς βίαν
[7, 2]   φέρουσαν τὰ ὡραῖα, ἀποθανόντα δὲ  ἀπαλλαγήσεσθαι   οὐκ ἐπιεικοῦς ξυνοίκου τοῦ σώματος.
[7, 11]   τῆς βοῆς ἐκδιδόναι ἐθέλειν· οὔκουν  ἀπαλλαγήσεσθαι   τῶν θυρῶν οὔτε ἡμέρας οὔτε
[7, 12]   τῶν διαβολῶν τῶν ἐς Ἀντίπατρον  ἀπαλλάξαι   ἐθέλειν ἐκ Μακεδονίας Ἀντίπατρον. καὶ
[7, 13]   ταῖς μάχαις. ταύτας μὲν δὴ  ἀπαλλάξαι   τῆς στρατιᾶς Ἀλέξανδρον, μή τι
[7, 11]   πράττωσιν λέγωσιν εἶχον, οὔτε  ἀπαλλάσσεσθαι   ἤθελον. ὡς δὲ τὰ Περσῶν
[7, 9]   ὄντας ὁποῖοί τινες αὐτοὶ γενόμενοι  ἀπαλλάσσεσθε.   καὶ πρῶτά γε ἀπὸ Φιλίππου
[7, 8]   ἔχοντες ἐκαρτέρησαν, ἀλλὰ πάντας γὰρ  ἀπαλλάττειν   στρατιᾶς ἐκέλευον, αὐτὸν δὲ μετὰ
[7, 24]   δὲ τοῦ πότου αὐτὸν μὲν  ἀπαλλάττεσθαι   ἐθέλειν ἐπὶ κοιτῶνα εἰσὶν οἳ
[7, 12]   παραδώσειν τοῖς πατράσιν. ταῦτά τε  ἀπαλλαττομένοις   ἀστάθμητα καὶ ἀτέκμαρτα ἐπηγγέλλετο, καὶ
[7, 11]   οὐδέ τις ἠκολούθησε τῷ βασιλεῖ  ἀπαλλαττομένῳ   ὅτι μὴ οἱ ἀμφ´ αὐτὸν
[7, 25]   αὖθις πίνειν πόρρω τῶν νυκτῶν·  ἀπαλλαχθέντα   δὲ τοῦ πότου λούσασθαι· καὶ
[7, 27]   ἄρα αὐτῷ δόξης τῆς ἐς  ἅπαν,   ὡς θεῷ δὴ γεγενημένῳ. καὶ
[7, 25]   παραγγεῖλαι δὲ καὶ τοῖς ἡγεμόσιν  ἀπαντῆσαι   ἕωθεν. ταῦτα πράξαντα δειπνῆσαι ὀλίγον·
[7, 20]   τῆς ἐς Ἰνδοὺς στρατιᾶς. οὔκουν  ἀπαξιοῦν   καὶ αὐτὸν τρίτον ἂν νομισθῆναι
[7, 15]   ἀμφ´ αὐτὸν φανῆναι γῆς τε  ἁπάσης   καὶ θαλάσσης κύριον. Ἄριστος δὲ
[7, 5]   καὶ τὰ μὲν πρῶτα ὀλίγοι  ἀπέγραψαν   σφῶν τὰ ὀνόματα δεδιότες ἐξ
[7, 27]   καὶ ἐκ τοῦ φαρμάκου ὅτι  ἀπέθανε·   καὶ τὸ φάρμακον ὅτι Ἀριστοτέλης
[7, 10]   ἀθάνατα. ὅστις δὲ δὴ καὶ  ἀπέθανεν,   εὐκλεὴς μὲν αὐτῷ τελευτὴ
[7, 17]   οὕτω καὶ ἑκόντα καὶ ἄκοντα  ἀπειθῆσαι   τῷ θεῷ. ~Ἐπεὶ καὶ τοῖόνδε
[7, 14]   κόμην τά τε ἄλλα οὐκ  ἀπεικότα   τίθεμαι καὶ κατὰ ζῆλον τὸν
[7, 7]   οἳ τὴν μέσην σφῶν Ἀσσυρίαν  ἀπείργουσιν,   ὅθεν καὶ τὸ ὄνομα Μεσοποταμία
[7, 4]   κακῶς ἐπεμελεῖτο τῶν Σουσίων, συλλαβὼν  ἀπέκτεινε.   πολλὰ μὲν δὴ ἐπεπλημμέλητο ἐκ
[7, 2]   οὐδενός, ἀπὸ τοῦ ἡλίου δὲ  ἀπελθεῖν   ἐκέλευσεν αὐτόν τε καὶ τοὺς
[7, 10]   ἀπιέναι βούλεσθε, ἄπιτε πάντες, καὶ  ἀπελθόντες   οἴκοι ἀπαγγείλατε ὅτι τὸν βασιλέα
[7, 15]   τοὺς ξὺν δυνάμει σφίσιν ἐπιχειροῦντας·  ἀπελθόντων   δὲ αὖθις εἰς τὸ λῃστεύειν
[7, 18]   παρὰ Μαζαίῳ τῷ Βαβυλῶνος σατράπῃ  ἀπέλιπεν   Ἀλέξανδρος, ἐπειδὴ συνέμιξεν ἐπανιόντι αὐτῷ
[7, 22]   τὸ ὕδωρ, τὸ διάδημα δὲ  ἀπενεχθὲν   πρὸς τῆς πνοῆς σχεθῆναι ἐν
[7, 19]   εἰκόνας τὰς χαλκᾶς οὕτω λέγεται  ἀπενεχθῆναι   ὀπίσω ἐς Ἀθήνας καὶ τῆς
[7, 17]   ὅτε ἐκ τῆς Ἑλλάδος ὀπίσω  ἀπενόστησεν·   Ἀλέξανδρος δὲ ἐν νῷ εἶχεν
[7, 23]   δὲ πολλάκις μὲν τοῦ ναυτικοῦ  ἀπεπειρᾶτο,   πολλαὶ δὲ ἔριδες αὐτῷ τῶν
[7, 12]   καὶ μαλακῶς τὸ σῶμα ἔχοντα  ἀπέπεμπεν   αὐτόν, μὴ ποθῆσαι στρατηγὸν τοὺς
[7, 19]   τῶν ταύτῃ βαρβάρων οὔτε πρεσβείαν  ἀπέστειλαν   οὔτε τι ἄλλο ἐπιεικὲς
[7, 9]   ἀρετῇ σώζεσθαι, πόλεών τε οἰκήτορας  ἀπέφηνε   καὶ νόμοις καὶ ἔθεσι χρηστοῖς
[7, 9]   οὓς πάλαι ἐτεθνήκειτε τῷ δέει,  ἀπέφηνε,   καὶ τὸ Φωκέων ἔθνος ταπεινώσας
[7, 7]   ἥντινα ἔργῳ οὐδὲ λόγου ἀξίαν  ἀπέφηνε   οὐ χαλεπῶς διακόψας τῶν Περσῶν
[7, 11]   τάξεων διένειμε καὶ ὅσους συγγενεῖς  ἀπέφηνε,   τούτοις δὲ νόμιμον ἐποίησε φιλεῖν
[7, 21]   αὐτοῦ τὴν Ἀσσυρίαν γῆν. ἀλλὰ  ἀπεφράσσοντο   γὰρ αἱ ἐς τὸν Πολλακόπαν
[7, 21]   ἐπὶ τὸν Πολλακόπαν καλούμενον ποταμόν.  ἀπέχει   δὲ οὗτος τῆς Βαβυλῶνος σταδίους
[7, 20]   Ἰκάριον. δὲ ἑτέρα νῆσος  ἀπέχειν   μὲν ἀπὸ τοῦ στόματος τοῦ
[7, 20]   ἐς ἑκατὸν καὶ εἴκοσι σταδίους  ἀπέχουσα   ἀπὸ τοῦ αἰγιαλοῦ τε καὶ
[7, 20]   ἐκφέρειν καὶ πάντα ὡραῖα. Ταυτὶ  ἀπηγγέλθη   Ἀλεξάνδρῳ τὰ μὲν πρὸς Ἀρχίου,
[7, 11]   σφῶν ἕξει Ἀλέξανδρος. Ταῦτα ὡς  ἀπηγγέλλετο   αὐτῷ, δὲ σπουδῇ ἐξέρχεται
[7, 4]   πρᾶξαι Ἀλέξανδρον. οἱ δὲ παραλαβόντες  ἀπῆγον   τὴν αὑτοῦ ἕκαστος· προῖκας δὲ
[7, 11]   καὶ παιωνίζοντες ἐς τὸ στρατόπεδον  ἀπῄεσαν.   Ἀλέξανδρος δὲ ἐπὶ τούτοις θυσίαν
[7, 12]   ~Ἔνθα δὴ ἐθελονταὶ ἤδη αὐτῷ  ἀπῄεσαν   τῶν Μακεδόνων ὅσοι διὰ γῆρας
[7, 10]   λειτουργίας τε ξυμπάσης καὶ εἰσφορᾶς  ἀπηλλαγμένοι·   οὐ γάρ τίς γε φεύγων
[7, 12]   καὶ δακρύοντας ἐκείνους ἀπὸ οὗ  ἀπήλλαξε.   Κρατερῷ δὲ τούτους τε ἄγειν
[7, 16]   τοῦ πόθου τοῦ παρ´ ἀνθρώπων  ἀπηλλάχθαι,   πρίν τινα ξυμβῆναι αὐτῷ ξυμφορὰν
[7, 14]   πρίν γε δὴ πρὸς βίαν  ἀπηνέχθη   πρὸς τῶν ἑταίρων· οἱ δέ,
[7, 10]   ἀποπέμψειν ἤμελλον· ἀλλ´ ἐπειδὴ πάντες  ἀπιέναι   βούλεσθε, ἄπιτε πάντες, καὶ ἀπελθόντες
[7, 9]   λόγος, ἔξεστι γὰρ ὑμῖν  ἀπιέναι   ὅποι βούλεσθε ἐμοῦ γε ἕνεκα,
[7, 5]   τι εἴη συμβόλαιον, τὴν μὲν  ἀπιστίαν   τῶν στρατιωτῶν ἐκάκισεν· οὐ γὰρ
[7, 15]   οὔτε ὡς ἀτρεκὲς οὔτε ὡς  ἄπιστον   πάντῃ ἀνέγραψα· πλήν γε δὴ
[7, 10]   ἀλλ´ ἐπειδὴ πάντες ἀπιέναι βούλεσθε,  ἄπιτε   πάντες, καὶ ἀπελθόντες οἴκοι ἀπαγγείλατε
[7, 10]   θεῶν ὅσια δήπου ἔσται ἀπαγγελθέντα.  ἄπιτε.   ~Ταῦτα εἰπὼν κατεπήδησέ τε ἀπὸ
[7, 19]   ἀληθές, ὥς γέ μοι δοκεῖ,  ἄπληστος   ἦν τοῦ κτᾶσθαί τι ἀεὶ
[7, 28]   δὲ τῆς γνώμης ἐπαίνου μόνου  ἀπληστότατος·   ξυνιδεῖν δὲ τὸ δέον ἔτι
[7, 15]   Καρχηδονίους τότε πρεσβεῦσαι λέγεται καὶ  ἀπὸ   Αἰθιόπων πρέσβεις ἐλθεῖν καὶ Σκυθῶν
[7, 24]   οἶνον κατὰ λόχους καὶ ἑκατοστύας.  ἀπὸ   δὲ τοῦ πότου αὐτὸν μὲν
[7, 20]   λιμνῶν τὴν κασίαν γίγνεσθαι αὐτοῖς,  ἀπὸ   δὲ τῶν δένδρων τὴν σμύρναν
[7, 17]   ξὺν τῇ στρατιᾷ, ὅτι τὰ  ἀπὸ   δυσμῶν τῆς πόλεως εἰσιόντι, εἰ
[7, 20]   καὶ ἀνεῖναι τὸν κηρόν, καὶ  ἀπὸ   ἑαυτοῦ τὸν Ἴκαρον τῇ τε
[7, 23]   ἐκπρεπέστατον, καὶ ὅπως ἐπικρατήσῃ ἐπικαλεῖσθαι  ἀπὸ   Ἡφαιστίωνος, καὶ τοῖς συμβολαίοις καθ´
[7, 7]   πεποιημένοι ἦσαν τοῦ μή τινα  ἀπὸ   θαλάσσης ἀναπλεῦσαι εἰς τὴν χώραν
[7, 24]   Πευκέστᾳ τε ἐκ Περσῶν καὶ  ἀπὸ   θαλάσσης ξὺν Φιλοξένῳ καὶ Μενάνδρῳ
[7, 19]   κατὰ τὸν Εὐφράτην ποταμὸν ἀναπεπλευκὸς  ἀπὸ   θαλάσσης τῆς Περσικῆς, τι
[7, 23]   αὐτῷ καὶ Φιλόξενος στρατιὰν ἄγων  ἀπὸ   Καρίας καὶ Μένανδρος ἐκ Λυδίας
[7, 12]   ὁμοῦ τῷ Κρατερῷ, δεύτερον δὲ  ἀπὸ   Κρατεροῦ ἡγεμόνα, ὡς εἴ τι
[7, 10]   τέτρωμαι καὶ τετόξευμαι ἤδη καὶ  ἀπὸ   μηχανῆς βέβλημαι, καὶ λίθοις πολλαχῇ
[7, 12]   τε δακρύων καὶ δακρύοντας ἐκείνους  ἀπὸ   οὗ ἀπήλλαξε. Κρατερῷ δὲ τούτους
[7, 7]   γὰρ ἐκείνους μᾶλλον, ἄρδεσθαί τε  ἀπὸ   οὗ τὴν χώραν οὐδαμῇ παρέχει.
[7, 18]   γὰρ εἶναι τὸν Πειθαγόραν τῆς  ἀπὸ   σπλάγχνων μαντείας, μαντεύσασθαι καὶ ὑπὲρ
[7, 14]   κελεῦσαι αὐτῷ ἑτοιμάζεσθαι ἐν Βαβυλῶνι  ἀπὸ   ταλάντων μυρίων, οἱ δὲ καὶ
[7, 21]   τὰς λίμνας, αἳ δὴ ἀρχόμεναι  ἀπὸ   ταύτης τῆς διώρυχος διήκουσιν ἔστε
[7, 8]   τε ἐν τῷ τότε καὶ  ἀπὸ   τῆς βαρβαρικῆς θεραπείας οὐκέτι ὡς
[7, 14]   κατὰ τὴν ὁδὸν πολλὰς πρεσβείας  ἀπὸ   τῆς Ἑλλάδος, εἶναι δὲ δὴ
[7, 16]   τοῦ πόντου τοῦ Εὐξείνου  ἀπὸ   τῆς ἑῴας τῆς κατ´ Ἰνδοὺς
[7, 20]   δὴ καὶ τοὺς σὺν Νεάρχῳ  ἀπὸ   τῆς Ἰνδικῆς πλέοντας, πρὶν ἐπικάμψαι
[7, 23]   Μακεδόνα καὶ δεκαστάτηρον, οὕτως ὀνομαζόμενον  ἀπὸ   τῆς μισθοφορᾶς, ἥντινα μείονα μὲν
[7, 15]   ἄλλως τε καὶ ἐς τοσόνδε  ἀπὸ   τῆς οἰκείας πρεσβεῦσαι, οὔτε φόβου
[7, 1]   δὴ ὅτι πολυπράγμων καὶ ἀτάσθαλος,  ἀπὸ   τῆς οἰκείας τοσαύτην γῆν ἐπεξέρχῃ
[7, 29]   ὡς ἀποστροφήν τινα εἶναι αὐτῷ  ἀπὸ   τῆς ὀξύτητός τε καὶ ὕβρεως
[7, 20]   ἑκατὸν καὶ εἴκοσι σταδίους ἀπέχουσα  ἀπὸ   τοῦ αἰγιαλοῦ τε καὶ τοῦ
[7, 11]   τινα ἄλλην ἀρετὴν πρεσβευόμενοι, καὶ  ἀπὸ   τοῦ αὐτοῦ κρατῆρος αὐτός τε
[7, 8]   σὺν τοῖς ἀμφ´ αὑτὸν ἡγεμόσιν  ἀπὸ   τοῦ βήματος ξυλλαβεῖν τοὺς ἐπιφανεστάτους
[7, 11]   ἄπιτε. ~Ταῦτα εἰπὼν κατεπήδησέ τε  ἀπὸ   τοῦ βήματος ὀξέως καὶ ἐς
[7, 7]   δὲ ταῖς μάλιστα ταχυναυτούσαις παρέπλει  ἀπὸ   τοῦ Εὐλαίου ποταμοῦ κατὰ τὴν
[7, 2]   ἄλλου μὲν ἔφη δεῖσθαι οὐδενός,  ἀπὸ   τοῦ ἡλίου δὲ ἀπελθεῖν ἐκέλευσεν
[7, 14]   πρὸς πάντων ξυμφωνούμενα, ἐς τρίτην  ἀπὸ   τοῦ θανάτου τοῦ Ἡφαιστίωνος ἡμέραν
[7, 20]   δὲ ἑτέρα νῆσος ἀπέχειν μὲν  ἀπὸ   τοῦ στόματος τοῦ Εὐφράτου ἐλέγετο
[7, 23]   τε τῇ μαντείᾳ καὶ τὸ  ἀπὸ   τοῦδε ὡς ἥρωα ἐγέραιρε. καὶ
[7, 11]   τίθεμαι συγγενεῖς καὶ τό γε  ἀπὸ   τούτου οὕτως καλέσω. ταῦτα εἰπόντα
[7, 17]   βασιλέων, πολὺν δὲ χρυσόν. καὶ  ἀπὸ   τούτου πάλαι μὲν τὸν νεὼν
[7, 15]   αὖθις εἰς τὸ λῃστεύειν τρεπόμενοι  ἀπὸ   τούτου τὸν βίον ποιοῦνται. Ἀλέξανδρος
[7, 9]   ὡς ἔμοιγε αὐτῷ τί περίεστιν  ἀπὸ   τούτων τῶν πόνων ὅτι μὴ
[7, 13]   καὶ Κόλχων καὶ ὅσα ἄλλα  ἀπὸ   Τραπεζοῦντος ὁρμώμενοι πρὶν ἐς
[7, 16]   Χαλδαίων οἱ λόγιοι, καὶ ἀπαγαγόντες  ἀπὸ   τῶν ἑταίρων ἐδέοντο ἐπισχεῖν τὴν
[7, 9]   γενόμενοι ἀπαλλάσσεσθε. καὶ πρῶτά γε  ἀπὸ   Φιλίππου τοῦ πατρός, ᾗπερ καὶ
[7, 5]   καιρῷ οἱ ἔδοξε, καὶ κελεύει  ἀπογράφεσθαι   ὁπόσον ὀφείλει ἕκαστος, ὡς ληψομένους.
[7, 4]   Μακεδόνες τῶν Ἀσιανῶν τινας γυναικῶν,  ἀπογραφῆναι   ἐκέλευσε καὶ τούτων τὰ ὀνόματα,
[7, 5]   ἐπιλύεσθαι τὰ χρέα ἐκέλευεν οὐκ  ἀπογραφομένους   ἔτι τὰ ὀνόματα. καὶ οὕτω
[7, 5]   ὡς δὲ ἐξήγγελτο ὅτι οὐκ  ἀπογράφουσι   σφᾶς οἱ πολλοί, ἀλλ´ ἐπικρύπτουσιν
[7, 9]   ἰδίᾳ οὐδέν, οὐδὲ ἔχει τις  ἀποδεῖξαι   θησαυροὺς ἐμοὺς ὅτι μὴ ταῦτα,
[7, 20]   θεόν, οὐ φαυλότερα ἔργα Διονύσου  ἀποδειξάμενον,   εἴπερ οὖν καὶ Ἀράβων κρατήσας
[7, 9]   αὐτοκράτωρ συμπάσης τῆς ἄλλης Ἑλλάδος  ἀποδειχθεὶς   τῆς ἐπὶ τὸν Πέρσην στρατιᾶς
[7, 20]   εἶναι καὶ ὅσον οὐ πολὺ  ἀποδέον   τῆς Ἰνδῶν γῆς, ἄκραν τε
[7, 18]   Περδίκκαν τε ἐπὶ Πτολεμαῖον στρατεύσαντα  ἀποθανεῖν   καὶ Ἀντίγονον ἐν τῇ μάχῃ
[7, 26]   καὶ Ἀλέξανδρον οὐ πολὺ ὕστερον  ἀποθανεῖν,   ὡς τοῦτο ἄρα ἤδη ὂν
[7, 2]   γῆν ἐξαρκεῖν φέρουσαν τὰ ὡραῖα,  ἀποθανόντα   δὲ ἀπαλλαγήσεσθαι οὐκ ἐπιεικοῦς ξυνοίκου
[7, 23]   τῆς μὲν ἐς Ἡφαιστίωνα καὶ  ἀποθανόντα   φιλίας ἕνεκα καὶ μνήμης οὐ
[7, 14]   καὶ τὰ ὅπλα Ἡφαιστίωνι ἀνέθεσαν  ἀποθανόντι·   πρῶτον δὲ Εὐμενῆ ἄρξαι τοῦ
[7, 18]   ὁπότε ἐπὶ τὴν πυρὰν ᾔει  ἀποθανούμενος,   τότε τοὺς μὲν ἄλλους ἑταίρους
[7, 1]   καὶ οὖν καὶ ὀλίγον ὕστερον  ἀποθανὼν   τοσοῦτον καθέξεις τῆς γῆς ὅσον
[7, 21]   ῥοῦς, ταύτῃ δὲ ἔγνω βεβαίως  ἀποκλεῖσαι   τὴν ἐκβολήν· προελθόντι δὲ ὅσον
[7, 16]   ἐν τῷ τότε. τὸν δὲ  ἀποκρίνασθαι   αὐτοῖς λόγος τοῦ Εὐριπίδου τοῦ
[7, 26]   ἑταίρους αὐτὸν ὅτῳ τὴν βασιλείαν  ἀπολείπει,   τὸν δὲ ὑποκρίνασθαι ὅτι τῷ
[7, 21]   ὑπὸ γήρως κατὰ πήρωσιν  ἀπόλεμοι   ἦσαν. ~Αὐτὸς δὲ ὡς ἐξελέγξας
[7, 12]   γῆρας τινα ἄλλην ξυμφορὰν  ἀπόλεμοι   ἦσαν· καὶ οὗτοι αὐτῷ ἐγένοντο
[7, 10]   ἐμοῦ ἄγοντος. Καὶ νῦν τοὺς  ἀπολέμους   ὑμῶν ζηλωτοὺς τοῖς οἴκοι ἀποπέμψειν
[7, 10]   θάλασσαν, ὡς εἰς Σοῦσα ἐπανηγάγετε,  ἀπολιπόντες   οἴχεσθε, παραδόντες φυλάσσειν τοῖς νενικημένοις
[7, 2]   λέγειν κακίζοντας τὸν Κάλανον, ὅτι  ἀπολιπὼν   τὴν παρὰ σφίσιν εὐδαιμονίαν
[7, 18]   καὶ ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου γράψαι Ἀπολλοδώρῳ.  Ἀπολλόδωρον   δὲ οὐ κατασιωπῆσαι, ἀλλὰ φράσαι
[7, 18]   τὸ γραμμάτιον πέμψαι παρὰ τὸν  Ἀπολλόδωρον   ἐκ Βαβυλῶνος εἰς Ἐκβάτανα, δηλοῦντα
[7, 18]   τὴν ἐπιστολὴν λέγει Ἀριστόβουλος κομίσασθαι  Ἀπολλόδωρον   μιᾷ πρόσθεν ἡμέρᾳ τελευτῆσαι
[7, 18]   ἐν τῷ τότε ξυμπέσοι. καὶ  Ἀπολλόδωρόν   τε λέγει ὅτι Ἀλέξανδρος ἐπῄνεσε
[7, 18]   τοῖόνδε τινὰ λόγον Ἀριστόβουλος ἀναγέγραφεν,  Ἀπολλόδωρον   τὸν Ἀμφιπολίτην τῶν ἑταίρων τῶν
[7, 18]   αὐτὰ καὶ ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου γράψαι  Ἀπολλοδώρῳ.   Ἀπολλόδωρον δὲ οὐ κατασιωπῆσαι, ἀλλὰ
[7, 29]   τοῦ Ποσειδῶνος οὐδὲ Ἴωνος τοῦ  Ἀπόλλωνος.   ὡς ἔμοιγε καὶ Περσικὴ
[7, 14]   τῇ ἑταιρικῇ Ἀλέξανδρος, ὡς μὴ  ἀπόλοιτο   τὸ ὄνομα τοῦ Ἡφαιστίωνος ἐκ
[7, 4]   βασιλεῖ καὶ οὐ πιστὸν ἐφαίνετο  ἀπονοστήσειν   αὐτὸν ἐκ τοσῶνδε ἐθνῶν καὶ
[7, 4]   σατραπεύοντας καταφρονῆσαι αὐτοῦ τῆς οἴκοι  ἀπονοστήσεως.   οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ αὐτὸς
[7, 12]   ἀλλὰ καὶ τοῦ ἐς τὴν  ἀπονόστησιν   τὴν οἴκαδε ξυμβαίνοντος. ἐπέδωκεν δὲ
[7, 10]   πονούντων καὶ ταλαιπωρουμένων ἐκτησάμην αὐτὸς  ἀπόνως   καὶ ἀταλαιπώρως ἐξηγούμενος. καὶ τίς
[7, 7]   καὶ τεναγῶδες {ἐς} τοῦτο οὕτως  ἀποπαύεται.   Ἀλέξανδρος δὲ περιπλεύσας κατὰ τὴν
[7, 8]   ὄντας παραλύει μὲν τῆς στρατιᾶς,  ἀποπέμπει   δὲ ἐς τὰ σφέτερα ἤθη,
[7, 12]   ἐλευθερίας· Ἀντίπατρον δὲ διαδόχους τοῖς  ἀποπεμπομένοις   ἄγειν Μακεδόνας τῶν ἀκμαζόντων ἐκέλευσεν.
[7, 19]   τε καὶ τὰ εἰκότα τιμήσας  ἀποπέμψαι   ὀπίσω λέγεται. ὅσους δὲ ἀνδριάντας
[7, 10]   ἀπολέμους ὑμῶν ζηλωτοὺς τοῖς οἴκοι  ἀποπέμψειν   ἤμελλον· ἀλλ´ ἐπειδὴ πάντες ἀπιέναι
[7, 22]   τοῦ ναυτικοῦ κατὰ τὰ στενὰ  ἀπορίᾳ   ἡγεμόνος, πρίν γε δὴ αὐτὸς
[7, 15]   προχωρῇ ἑκάστοις οὕτω διαφεύγουσιν, ἐς  ἀπορίαν   βάλλοντες τοὺς ξὺν δυνάμει σφίσιν
[7, 15]   ἐπ´ αὐτοὺς ἦγεν. οὕτως οὐδὲν  ἄπορον   Ἀλεξάνδρῳ τῶν πολεμικῶν ἦν ἐς
[7, 7]   δὴ συνεχεῖς οἱ καταρράκται πεποιημένοι  ἄπορον   τὸν ἀνάπλουν ἐποίουν τὸν κατὰ
[7, 9]   εὔπορον ἀντὶ στενῆς τε καὶ  ἀπόρου   ὑμῖν ἐποίησεν, Ἀθηναίους τε καὶ
[7, 9]   γὰρ παραλαβὼν ὑμᾶς πλανήτας καὶ  ἀπόρους,   ἐν διφθέραις τοὺς πολλοὺς νέμοντας
[7, 19]   δὲ ἄλλων ὅσα ἐς ναυπηγίαν  ἀπόρως   ἔχειν τὴν γῆν ταύτην· πληρώματα
[7, 17]   τοῦ πάλαι ὄντος. ἐπεὶ δὲ  ἀποστάντος   αὐτοῦ μαλθακῶς ἀνθήψαντο τοῦ ἔργου
[7, 21]   τοῦ ποταμοῦ μὴ εὐμαρῆ τὴν  ἀποστροφὴν   αὐτοῦ παρέχειν· ἀλλὰ καὶ ἐς
[7, 21]   στερρότητος τῆς γῆς, τήν τε  ἀποστροφὴν   αὐτοῦ τῇ τεταγμένῃ ὥρᾳ μὴ
[7, 29]   καὶ πρὸς τοὺς Μακεδόνας, ὡς  ἀποστροφήν   τινα εἶναι αὐτῷ ἀπὸ τῆς
[7, 20]   οὖν καὶ τοῦτο αἴτιον γενέσθαι  ἀποσωθῆναι   Ἀλεξάνδρῳ τὸν στρατόν· οὐ γὰρ
[7, 22]   αὐτῷ Ἀλέξανδρος τῆς προθυμίας ἕνεκα,  ἀποτεμεῖν   δὲ ἐκέλευσε τὴν κεφαλήν, τῶν
[7, 16]   βίου μηδὲ πρόσθεν τινὰ ἀνθρώπων  ἀποφαίνειν   εὐδαίμονα. ἐπεὶ καὶ αὐτῷ Ἀλεξάνδρῳ
[7, 21]   λίμνας. εἰ δή τις μὴ  ἀποφράξειε   τὸν Πολλακόπαν αὖθις, ὡς κατὰ
[7, 5]   αὕτη εἴη καθειμένη, ὅτῳ οὐκ  ἀποχρῶσα   μισθοφορὰ τῶν στρατιωτῶν ἐστι
[7, 24]   τὰς Μακεδονικὰς τάξεις· διψήσαντα δὲ  ἀποχωρῆσαι   ἐκ τῆς ἕδρας καταλιπόντα ἔρημον
[7, 27]   ξυνέβη καὶ παρὰ θεοὺς  ἀποχώρησις.   Ῥωξάνην δὲ τὴν γυναῖκα οὐ
[7, 15]   ἐς τὰ ἄκρα τῶν ὀρῶν  ἀποχωροῦντες   ἀθρόοι ὅπως ἂν προχωρῇ
[7, 24]   οἱ ἑταῖροι ξυνανέστησαν τῷ βασιλεῖ  ἀποχωροῦντι,   διελθόντα διὰ τῶν εὐνούχων ἀναβῆναί
[7, 10]   διαπεράσαντα ἄν, εἰ μὴ ὑμεῖς  ἀπωκνήσατε,   καὶ ἐς τὴν μεγάλην θάλασσαν
[7, 27]   αὐτῆς ἐποιμώξαντα εἰπεῖν ὅτι ἐφθόνησεν  ἄρα   αὐτῷ δόξης τῆς ἐς ἅπαν,
[7, 23]   ἀφιγμένοι. τῷ δὲ οὐ πόρρω  ἄρα   τελευτὴ ἦν. Ἔνθα δὴ
[7, 26]   πολὺ ὕστερον ἀποθανεῖν, ὡς τοῦτο  ἄρα   ἤδη ὂν τὸ ἄμεινον. οὐ
[7, 18]   ἀκουσάντων, ὅτι ἐπὶ τῇ τελευτῇ  ἄρα   τῇ Ἀλεξάνδρου ἐθειάσθη. ~Παρελθόντι δ´
[7, 20]   ~Λόγος δὲ κατέχει ὅτι ἤκουεν  Ἄραβας   δύο μόνον τιμᾶν θεούς, τὸν
[7, 20]   παράπλου τοῦ ὡς ἐπὶ τοὺς  Ἄραβας   μέχρι μὲν τῆς νήσου τῆς
[7, 19]   ναυτικοῦ παρασκευὴ ὡς ἐπὶ  Ἄραβας   τοὺς πολλούς, πρόφασιν μέν, ὅτι
[7, 1]   ἐπενόει Ἀλέξανδρος περιπλεῦσαι τήν τε  Ἀραβίαν   τὴν πολλὴν καὶ τὴν Αἰθιόπων
[7, 20]   οὐκ ἐλάττων παράλιος τῆς  Ἀραβίας   ἤπερ τῆς Ἰνδικῆς αὐτῷ
[7, 20]   ἂν σωθῆναι πλεύσαντας ὑπὲρ τῆς  Ἀραβίας   τὰ ἔρημα, ἐφ´ ὅτῳ καὶ
[7, 20]   κόλπον τὸν πρὸς Αἰγύπτῳ τὸν  Ἀράβιον   τὸν καθ´ Ἡρώων πόλιν· οὐ
[7, 21]   ἔστε ἐπὶ τὴν ξυνεχῆ τῇ  Ἀράβων   γῇ, καὶ ἔνθεν μὲν ἐς
[7, 20]   ἐπὶ τὸ πολὺ παραπλεύσας τὴν  Ἀράβων   γῆν· ἀλλ´ ἀναστρέψας γὰρ παρ´
[7, 21]   τὰς λίμνας ὡς ἐπὶ τὴν  Ἀράβων   γῆν. ἔνθα χῶρόν τινα ἐν
[7, 20]   αὐτὸν τρίτον ἂν νομισθῆναι πρὸς  Ἀράβων   θεόν, οὐ φαυλότερα ἔργα Διονύσου
[7, 20]   Διονύσου ἀποδειξάμενον, εἴπερ οὖν καὶ  Ἀράβων   κρατήσας ἐπιτρέψειεν αὐτοῖς, καθάπερ Ἰνδοῖς,
[7, 20]   καὶ τῆς χερρονήσου τι τῶν  Ἀράβων   παρέπλευσε· μακροτάτω δὲ τῶν ἐκπεμφθέντων
[7, 20]   προστεταγμένον περιπλεῦσαι τὴν χερρόνησον τὴν  Ἀράβων   πᾶσαν ἔστε ἐπὶ τὸν κόλπον
[7, 16]   Σκυθῶν δὲ Ἰαξάρτης· καὶ τὸν  Ἀράξην   δὲ τὸν ἐξ Ἀρμενίων ῥέοντα
[7, 10]   καταστρεψάμενον δὲ Οὐξίους τε καὶ  Ἀραχωτοὺς   καὶ Δράγγας, κεκτημένον δὲ καὶ
[7, 6]   δὲ καὶ οἱ Σογδιανῶν καὶ  Ἀραχωτῶν   ἱππεῖς καὶ Ζαραγγῶν δὲ καὶ
[7, 19]   ἐπιεικὲς ἐπὶ τιμῇ ἐπέπρακτο  Ἄραψιν   ἐς αὐτόν· τὸ δὲ ἀληθές,
[7, 16]   ~Ἐκ τούτου δὴ Ἡρακλείδην τὸν  Ἀργαίου   ἐκπέμπει ἐς Ὑρκανίαν ναυπηγοὺς ἅμα
[7, 9]   τοῦ πατρὸς χρυσᾶ μὲν καὶ  ἀργυρᾶ   ἐκπώματα ὀλίγα, τάλαντα δὲ οὐδὲ
[7, 3]   δὲ καὶ ἐκπώματα χρυσᾶ καὶ  ἀργυρᾶ   καὶ ἐσθῆτα βασιλικὴν λέγουσιν ὅτι
[7, 11]   Πέρσαι {καὶ ἀσθέτεροι ἄλλοι} καὶ  ἀργυρασπίδων   τάξις Περσικὴ καὶ τῶν
[7, 24]   δὲ κλίνας ἑκατέρωθεν τοῦ θρόνου  ἀργυρόποδας,   ἐφ´ ὧν οἱ ἀμφ´ αὐτὸν
[7, 7]   ἀλλὰ δέχεται γὰρ ἐκείνους μᾶλλον,  ἄρδεσθαί   τε ἀπὸ οὗ τὴν χώραν
[7, 6]   ἱππεῖς καὶ Ζαραγγῶν δὲ καὶ  Ἀρείων   καὶ Παρθυαίων καὶ ἐκ Περσῶν
[7, 9]   πιστεύοντας μᾶλλον τῇ οἰκείᾳ  ἀρετῇ   σώζεσθαι, πόλεών τε οἰκήτορας ἀπέφηνε
[7, 6]   τοῦ σώματος τῇ ἄλλῃ  ἀρετῇ   ὑπερφέροντες ἐφαίνοντο, καὶ πέμπτη ἐπὶ
[7, 5]   κατ´ ἀξίωσιν ἐτιμᾶτο κατ´  ἀρετὴν   εἴ τις ἐπιφανὴς ἐγεγόνει ἐν
[7, 11]   κατ´ ἀξίωσιν τινα ἄλλην  ἀρετὴν   πρεσβευόμενοι, καὶ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ
[7, 10]   ὑμῶν εἰσι μνημεῖα τῆς τε  ἀρετῆς   τῆς ὑμετέρας καὶ τῆς ἐξ
[7, 14]   τι τῶν ἄλλων τῶν πρόσθεν  ἀριδηλότερον·   τρισχιλίους γὰρ ἀγωνιστὰς τοὺς σύμπαντας
[7, 22]   κατὰ τὰ ἕλη θαρρῶν, ἐν  ἀριστερᾷ   ἔχων τὴν Βαβυλῶνα· ἵνα δὴ
[7, 18]   ~Ἐπεὶ καὶ τοῖόνδε τινὰ λόγον  Ἀριστόβουλος   ἀναγέγραφεν, Ἀπολλόδωρον τὸν Ἀμφιπολίτην τῶν
[7, 22]   τὸ διάδημα ἐφόρησε τὸ βασίλειον·  Ἀριστόβουλος   δὲ τάλαντον μὲν ὅτι ἔλαβε
[7, 28]   μῆνας ἐπέλαβεν ὀκτώ, ὡς λέγει  Ἀριστόβουλος·   ἐβασίλευσε δὲ δώδεκα ἔτη καὶ
[7, 4]   Βαρσίνην ἠγάγετο, ὡς δὲ λέγει  Ἀριστόβουλος,   καὶ ἄλλην πρὸς ταύτῃ, τῶν
[7, 17]   πόλιν ἐθελῆσαι αὐτοῖς πεισθῆναι λέγει  Ἀριστόβουλος,   καὶ τῇ πρώτῃ μὲν παρὰ
[7, 19]   δὲ ἐν Βαβυλῶνι, ὡς λέγει  Ἀριστόβουλος,   καὶ τὸ ναυτικόν, τὸ μὲν
[7, 24]   πρὸ τῶν μελλόντων σημῆναι λέγει  Ἀριστόβουλος·   καταλοχίζειν μὲν αὐτὸν τὴν στρατιὰν
[7, 18]   καὶ ταύτην τὴν ἐπιστολὴν λέγει  Ἀριστόβουλος   κομίσασθαι Ἀπολλόδωρον μιᾷ πρόσθεν ἡμέρᾳ
[7, 18]   ἀλήθειάν οἱ ἔφρασε. ταῦτα αὐτὸς  Ἀριστόβουλος   λέγει παρὰ Πειθαγόρου πυθέσθαι· καὶ
[7, 22]   τῆς περιθέσεως ἕνεκα τοῦ διαδήματος.  Ἀριστόβουλος   μὲν δὴ τῶν τινα Φοινίκων
[7, 20]   καὶ ταύτην τὴν νῆσον λέγει  Ἀριστόβουλος   ὅτι Ἴκαρον ἐκέλευσε καλεῖσθαι Ἀλέξανδρος
[7, 29]   οἱ πότοι δέ, ὡς λέγει  Ἀριστόβουλος,   οὐ τοῦ οἴνου ἕνεκα μακροὶ
[7, 15]   ξυμφέρομαι, Πτολεμαῖος Λάγου καὶ  Ἀριστόβουλος·   οὐδὲ τῷ Ῥωμαίων πολιτεύματι ἐπεοικὸς
[7, 13]   αὐτὴν παιδοποιησόμενος. ταῦτα δὲ οὔτε  Ἀριστόβουλος   οὔτε Πτολεμαῖος οὔτε τις ἄλλος
[7, 26]   οὐ πόρρω δὲ τούτων οὔτε  Ἀριστοβούλῳ   οὔτε Πτολεμαίῳ ἀναγέγραπται. οἱ δὲ
[7, 19]   πρέσβεσι· καὶ τὰς Ἁρμοδίου καὶ  Ἀριστογείτονος   εἰκόνας τὰς χαλκᾶς οὕτω λέγεται
[7, 15]   τε ἁπάσης καὶ θαλάσσης κύριον.  Ἄριστος   δὲ καὶ Ἀσκληπιάδης τῶν τὰ
[7, 16]   ἔπος Εὐριπίδῃ ὧδε· Μάντις δ´  ἄριστος   ὅστις εἰκάζει καλῶς. σὺ δέ,
[7, 27]   ἀπέθανε· καὶ τὸ φάρμακον ὅτι  Ἀριστοτέλης   μὲν Ἀντιπάτρῳ ἐξεῦρε δεδοικὼς ἤδη
[7, 14]   ἦν· οἱ δὲ καί, τὸ  ἅρμα   ἐφ´ ὅτῳ τὸ σῶμα ἐφέρετο
[7, 21]   αἱ ἐπὶ τοῖς ὄρεσι τοῖς  Ἀρμενίοις   κατατηκόμεναι αὔξουσιν αὐτῷ τὸ ὕδωρ
[7, 21]   Εὐφράτης ποταμὸς ῥέων ἐκ τῶν  Ἀρμενίων   ὀρῶν χειμῶνος μὲν ὥρᾳ προχωρεῖ
[7, 16]   τὸν Ἀράξην δὲ τὸν ἐξ  Ἀρμενίων   ῥέοντα ἐς ταύτην ἐσβάλλειν
[7, 19]   ἄγειν τοῖς πρέσβεσι· καὶ τὰς  Ἁρμοδίου   καὶ Ἀριστογείτονος εἰκόνας τὰς χαλκᾶς
[7, 14]   ἀνέθεσαν ἀποθανόντι· πρῶτον δὲ Εὐμενῆ  ἄρξαι   τοῦ σοφίσματος, ὅντινα ὀλίγῳ πρόσθεν
[7, 11]   τῷ τότε ταραχῆς καὶ τοὺς  ἄρξαντας   τῆς βοῆς ἐκδιδόναι ἐθέλειν· οὔκουν
[7, 9]   ᾗπερ καὶ εἰκός, τοῦ λόγου  ἄρξομαι.   Φίλιππος γὰρ παραλαβὼν ὑμᾶς πλανήτας
[7, 10]   δὲ ἁρπαζόντων, ὁπότε ἐκ πολιορκίας  ἁρπαγὴ   γίγνοιτο, διαλέλυμαι ταῦτα. στέφανοί τε
[7, 10]   τοσαῦτα μὲν μισθοφορούντων, τοσαῦτα δὲ  ἁρπαζόντων,   ὁπότε ἐκ πολιορκίας ἁρπαγὴ γίγνοιτο,
[7, 3]   οὔκουν οὐδὲ δίαιταν διαιτᾶσθαι θέλειν  ἀρρώστου   ἀνδρός, ἀλλὰ εἰπεῖν γὰρ πρὸς
[7, 6]   ἀγήματι προσκαταλεγέντες Κωφής τε  Ἀρταβάζου   καὶ Ὑδάρνης καὶ Ἀρτιβόλης οἱ
[7, 4]   τῷ γραμματεῖ τῷ βασιλικῷ τὰς  Ἀρταβάζου   παῖδας τῷ μὲν Ἀρτακάμαν, τῷ
[7, 4]   τὰς Ἀρταβάζου παῖδας τῷ μὲν  Ἀρτακάμαν,   τῷ δὲ Ἄρτωνιν· Νεάρχῳ δὲ
[7, 20]   καὶ ταύτας ἀνεῖσθαι ἀφέτους τῇ  Ἀρτέμιδι,   οὐδὲ εἶναι θέμις θήραν ποιεῖσθαι
[7, 20]   δὲ ἐν αὐτῇ καὶ ἱερὸν  Ἀρτέμιδος   καὶ τοὺς οἰκήτορας αὐτῆς ἀμφὶ
[7, 19]   ὀπίσω ἐς Ἀθήνας καὶ τῆς  Ἀρτέμιδος   τῆς Κελκέας τὸ ἕδος. Κατέλαβε
[7, 6]   Ἀρταβάζου καὶ Ὑδάρνης καὶ  Ἀρτιβόλης   οἱ Μαζαίου, καὶ Σισίνης καὶ
[7, 4]   τῷ μὲν Ἀρτακάμαν, τῷ δὲ  Ἄρτωνιν·   Νεάρχῳ δὲ τὴν Βαρσίνης τε
[7, 11]   τε καὶ οἱ ἀμφ´ αὐτὸν  ἀρυόμενοι   ἔσπενδον τὰς αὐτὰς σπονδὰς καταρχομένων
[7, 16]   οὐ γάρ πω ἐξεύρηντο αἱ  ἀρχαὶ   τῆς Κασπίας θαλάσσης, καίτοι ἐθνῶν
[7, 9]   τε Ἰωνίαν πᾶσαν τῇ ὑμετέρᾳ  ἀρχῇ   προσέθηκα καὶ τὴν Αἰολίδα πᾶσαν
[7, 23]   μισθοφορᾷ προὔχοντας, τὸν δὲ τῇ  ἀρχῇ   τῆς δεκάδος, δώδεκα δὲ Πέρσας,
[7, 22]   τῶν μετὰ Ἀλέξανδρον διαδεξαμένων τὴν  ἀρχὴν   βασιλέα γενέσθαι τήν τε γνώμην
[7, 11]   ὁμόνοιάν τε καὶ κοινωνίαν τῆς  ἀρχῆς   Μακεδόσι καὶ Πέρσαις. εἶναι δὲ
[7, 20]   ἀπηγγέλθη Ἀλεξάνδρῳ τὰ μὲν πρὸς  Ἀρχίου,   ὃς ξὺν τριακοντόρῳ ἐκπεμφθεὶς ἐπὶ
[7, 21]   καὶ τὰς λίμνας, αἳ δὴ  ἀρχόμεναι   ἀπὸ ταύτης τῆς διώρυχος διήκουσιν
[7, 5]   πρὸς τοὺς ὑπηκόους, οὔτε τῶν  ἀρχομένων   τινὰ ἄλλο τι ἀληθεύειν
[7, 9]   ἐργασίαν ἀδεῆ παρέσχε, Θεσσαλῶν δὲ  ἄρχοντας,   οὓς πάλαι ἐτεθνήκειτε τῷ δέει,
[7, 23]   ἐξ ἐμοῦ ἄχαρι. τοῦτο ἀνδρὶ  ἄρχοντι   πολλῆς μὲν χώρας, πολλῶν δὲ
[7, 28]   καὶ ἑκατοστῇ Ὀλυμπιάδι ἐπὶ Ἡγησίου  ἄρχοντος   Ἀθήνησιν· ἐβίω δὲ δύο καὶ
[7, 14]   τὸ θεῖον καὶ ταῖς πέδαις  ἃς   λέγουσιν ἐς τὸν Ἑλλήσποντον καθεῖναι
[7, 11]   καλούμενον καὶ πεζέταιροι Πέρσαι {καὶ  ἀσθέτεροι   ἄλλοι} καὶ ἀργυρασπίδων τάξις Περσικὴ
[7, 1]   οὐδὲ εἰ τὴν Εὐρώπην τῇ  Ἀσίᾳ   προσέθηκεν, οὐδ´ εἰ τὰς Βρεττανῶν
[7, 12]   εἴ τῳ ἦσαν ἐκ τῶν  Ἀσιανῶν   γυναικῶν, παρὰ οἷ καταλιπεῖν ἐκέλευσε
[7, 16]   Βάκτρων μὲν Ὄξος, μέγιστος τῶν  Ἀσιανῶν   ποταμῶν, πλήν γε δὴ τῶν
[7, 4]   ἄλλοι ἠγμένοι ἦσαν Μακεδόνες τῶν  Ἀσιανῶν   τινας γυναικῶν, ἀπογραφῆναι ἐκέλευσε καὶ
[7, 1]   οὐδὲ τοῦ πολλοστοῦ μέρους τῆς  Ἀσίας   ἐπάρχοντας οὐ σὺν δίκῃ καλεῖν
[7, 15]   στεφανούντων ἐπὶ τῇ βασιλείᾳ τῆς  Ἀσίας,   καὶ ἐξ Ἰταλίας Βρέττιοί τε
[7, 1]   καὶ Καρχηδόνα οὕτω δὴ τῆς  Ἀσίας   πάσης δικαίως ἂν βασιλεὺς καλεῖσθαι·
[7, 19]   Σοῦσα ὅπῃ ἄλλῃ τῆς  Ἀσίας,   ταῦτα δοῦναι ἄγειν τοῖς πρέσβεσι·
[7, 15]   θαλάσσης κύριον. Ἄριστος δὲ καὶ  Ἀσκληπιάδης   τῶν τὰ Ἀλεξάνδρου ἀναγραψάντων καὶ
[7, 14]   οὐκ ἐπιεικῶς κέχρηταί μοι  Ἀσκληπιός,   οὐ σώσας μοι τὸν ἑταῖρον
[7, 14]   ἄλλοι δέ, ὅτι καὶ τοῦ  Ἀσκληπιοῦ   τὸ ἕδος ἐν Ἐκβατάνοις κατασκάψαι
[7, 14]   δοῦναι αὐτοῖς Ἀλέξανδρον κομίζειν τῷ  Ἀσκληπιῷ,   ἐπειπόντα ὅτι· καίπερ οὐκ ἐπιεικῶς
[7, 18]   τότε τοὺς μὲν ἄλλους ἑταίρους  ἀσπάζεσθαι   αὐτόν, Ἀλεξάνδρῳ δὲ οὐκ ἐθελῆσαι
[7, 12]   ἡγεμόνα τοῦ στόλου. οὕτω δὴ  ἀσπασάμενος   ξύμπαντας αὐτός τε δακρύων καὶ
[7, 18]   ὅτι ἐν Βαβυλῶνι αὐτῷ ἐντυχὼν  ἀσπάσεται.   καὶ τοῦτον τὸν λόγον ἐν
[7, 18]   Ἀλεξάνδρῳ δὲ οὐκ ἐθελῆσαι προσελθεῖν  ἀσπασόμενον,   ἀλλὰ φάναι γὰρ ὅτι ἐν
[7, 13]   ἀντὶ δοράτων ἐφόρουν καὶ ἀντὶ  ἀσπίδων   πέλτας· οἱ δὲ καὶ τὸν
[7, 7]   Τίγρητος, οἳ τὴν μέσην σφῶν  Ἀσσυρίαν   ἀπείργουσιν, ὅθεν καὶ τὸ ὄνομα
[7, 21]   μηδ´ ἐπάρδεσθαι ἀπ´ αὐτοῦ τὴν  Ἀσσυρίαν   γῆν. ἀλλὰ ἀπεφράσσοντο γὰρ αἱ
[7, 21]   ὠφελῆσαί τι τὴν χώραν τὴν  Ἀσσυρίαν.   ἔνθεν μὲν δὴ ἐς τὸν
[7, 21]   ὄχθας ἐς τὴν γῆν τὴν  Ἀσσυρίαν·   τηνικαῦτα γὰρ αἱ χιόνες αἱ
[7, 21]   ἀλλὰ καὶ ἐς τρίτον μῆνα  Ἀσσυρίων   ἄνδρες ὑπὲρ τοὺς μυρίους ἐν
[7, 17]   τὴν χώραν ἀνειμένην ἐκ τῶν  Ἀσσυρίων   βασιλέων, πολὺν δὲ χρυσόν. καὶ
[7, 22]   λέγεται τοῖόσδε. τῶν βασιλέων τῶν  Ἀσσυρίων   τοὺς τάφους ἐν ταῖς λίμναις
[7, 19]   εἶναι ἐν τῇ χώρᾳ τῶν  Ἀσσυρίων,   τῶν δὲ ἄλλων ὅσα ἐς
[7, 12]   τοῖς πατράσιν. ταῦτά τε ἀπαλλαττομένοις  ἀστάθμητα   καὶ ἀτέκμαρτα ἐπηγγέλλετο, καὶ ὅπως
[7, 21]   πολὺ δὴ μάλιστα ὑπὸ τροπάς,  ἅστινας   τοῦ θέρους ἥλιος ἐπιστρέφει,
[7, 20]   αὐτόν τε ὁρώμενον καὶ τὰ  ἄστρα   ἐν οἷ ἔχοντα τά τε
[7, 7]   πρὸς αὑτοῦ ἐποιεῖτο ταύτην τὴν  ἀσφάλειαν,   ἥντινα ἔργῳ οὐδὲ λόγου ἀξίαν
[7, 9]   ἐν τῷ μέρει ἐκείνους τὴν  ἀσφάλειάν   σφισι πορίζεσθαι. ἐς Πελοπόννησον δὲ
[7, 28]   δὲ τῶν ἐξαπατώντων μὴ ἁλῶναι  ἀσφαλέστατος,   χρημάτων τε ἐς μὲν ἡδονὰς
[7, 17]   καὶ ἐκ πλίνθου ὀπτῆς ἐν  ἀσφάλτῳ   ἡρμοσμένης. τοῦτον τὸν νεών, ὥσπερ
[7, 10]   ταλαιπωρουμένων ἐκτησάμην αὐτὸς ἀπόνως καὶ  ἀταλαιπώρως   ἐξηγούμενος. καὶ τίς ὑμῶν
[7, 14]   αὐτὸν Ἀλέξανδρον. ὧν οἱ τὰ  ἀτάσθαλα   ἀναγράψαντες οἱ μὲν ἐς κόσμον
[7, 14]   ἀλλὰ τῇ Ξέρξου μᾶλλόν τι  ἀτασθαλίᾳ   τῇ ἐς τὸ θεῖον καὶ
[7, 1]   γε δὴ ὅτι πολυπράγμων καὶ  ἀτάσθαλος,   ἀπὸ τῆς οἰκείας τοσαύτην γῆν
[7, 7]   στόλῳ κρατήσαντα. ταῦτα δὲ μεμηχάνητο  ἅτε   δὴ οὐ ναυτικοῖς τοῖς Πέρσαις·
[7, 12]   ταῦτά τε ἀπαλλαττομένοις ἀστάθμητα καὶ  ἀτέκμαρτα   ἐπηγγέλλετο, καὶ ὅπως ἔχει φιλίας
[7, 12]   Ἀντίπατρον. καὶ τυχὸν οὐκ ἐς  ἀτιμίαν   τὴν Ἀντιπάτρου μετάπεμψις αὐτοῦ
[7, 6]   τε καὶ αὐτοὺς Μακεδόνας ἐν  ἀτίμῳ   χώρᾳ ἄγοντος. ~Ἀλέξανδρος δὲ τῆς
[7, 1]   καὶ τοὺς Νομάδας ὑπὲρ τὸν  Ἄτλαντα   τὸ ὄρος ὡς ἐπὶ Γάδειρα
[7, 15]   διαπυνθανόμενον. καὶ τοῦτο οὔτε ὡς  ἀτρεκὲς   οὔτε ὡς ἄπιστον πάντῃ ἀνέγραψα·
[7, 12]   καὶ πόθου ἐς αὐτοὺς τὸ  ἀτρεκέστατον   τεκμήριον ἐκεῖνο ποιεῖσθαι ἠξίου, ὅτι
[7, 1]   Ἀλεξάνδρου τὰ ἐνθυμήματα οὔτε ἔχω  ἀτρεκῶς   ξυμβαλεῖν οὔτε μέλει ἔμοιγε εἰκάζειν,
[7, 1]   ἐπινοεῖν Ἀλέξανδρον οὔτε μεῖναι ἂν  ἀτρεμοῦντα   ἐπ´ οὐδενὶ τῶν ἤδη κεκτημένων,
[7, 4]   ἐξεργάσασθαι. ~Ἐν τούτῳ δὲ Ἀλέξανδρος  Ἀτροπάτην   μὲν ἐπὶ τὴν αὐτοῦ σατραπείαν
[7, 13]   δὲ ἱππικὰς δή τινας γυναῖκας  Ἀτροπάτης   ἔδειξεν Ἀλεξάνδρῳ, βαρβάρους τινὰς ἄλλας
[7, 13]   πολλὰς αὐτῶν. Ἐνταῦθα λέγουσιν ὅτι  Ἀτροπάτης   τῆς Μηδίας σατράπης γυναῖκας
[7, 4]   ἀδελφοῦ παῖδα· Περδίκκᾳ δὲ τὴν  Ἀτροπάτου   τοῦ Μηδίας σατράπου παῖδα ἔδωκεν·
[7, 10]   τῶν γε δὴ ἔμπροσθεν μερῶν  ἄτρωτον   ὑπολέλειπται, οὐδὲ ὅπλον τι ἔστιν
[7, 26]   ἱερῷ Πείθωνά τε ἐγκοιμηθέντα καὶ  Ἄτταλον   καὶ Δημοφῶντα καὶ Πευκέσταν, πρὸς
[7, 2]   κύριος ἦν Ἀλέξανδρος δοῦναι, οὔτε  αὖ   δεδιέναι, ὅτου κρατοίη ἐκεῖνος, ἔστιν
[7, 9]   Πελοπόννησον δὲ παρελθὼν τὰ ἐκεῖ  αὖ   ἐκόσμησε καὶ ἡγεμὼν αὐτοκράτωρ συμπάσης
[7, 8]   τὰ πολέμια νομιζόμενοι οὐκ ἀλόγως  αὖ   τῷ λόγῳ ἠχθέσθησαν τῷ πρὸς
[7, 12]   Ἀλεξάνδρῳ γράφοντες μὲν τὴν  αὐθάδειάν   τε τῆς Ὀλυμπιάδος καὶ ὀξύτητα
[7, 18]   πρόσθεν ἡμέρᾳ τελευτῆσαι Ἡφαιστίωνα.  αὖθις   δὲ θύεσθαι τὸν Πειθαγόραν ἐπὶ
[7, 25]   καὶ λουσάμενον καθεύδειν τε καὶ  αὖθις   δειπνεῖν παρὰ Μηδίῳ καὶ αὖθις
[7, 15]   δυνάμει σφίσιν ἐπιχειροῦντας· ἀπελθόντων δὲ  αὖθις   εἰς τὸ λῃστεύειν τρεπόμενοι ἀπὸ
[7, 8]   κατεσιώπησαν οἱ ἄλλοι ἐκπλαγέντες, ἀναβὰς  αὖθις   ἐπὶ τὸ βῆμα ἔλεξεν ὧδε.
[7, 7]   πᾶσαν ἔχων ἐστρατοπεδεύκει. ἐκεῖθεν δὲ  αὖθις   ἔπλει ἐς Ὦπιν, πόλιν ἐπὶ
[7, 25]   πράξαντα δειπνῆσαι ὀλίγον· κομισθέντα δὲ  αὖθις   ἐς τὴν καμάραν πυρέσσειν ἤδη
[7, 25]   δὲ τὴν ὑστεραίαν λούσασθαί τε  αὖθις   καὶ θῦσαι τὰ νομιζόμενα· καὶ
[7, 25]   ἡμέραν. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ λούσασθαι  αὖθις   καὶ θῦσαι τὰ τεταγμένα, καὶ
[7, 22]   Βαβυλῶνος πρίν τι παθεῖν, ἀνέπλει  αὖθις   κατὰ τὰ ἕλη θαρρῶν, ἐν
[7, 19]   Θάψακον πόλιν, ἐκεῖ δὲ ξυμπηχθείσας  αὖθις   καταπλεῦσαι ἐς Βαβυλῶνα. λέγει δὲ
[7, 25]   ποταμοῦ ἐς τὸν παράδεισον, κἀκεῖ  αὖθις   λουσάμενον ἀναπαύεσθαι. ἐς δὲ τὴν
[7, 18]   τῇ μαντείᾳ. τὸν δὲ γράψαι  αὖθις   ὅτι τόν τε βασιλέα αὐτὸν
[7, 25]   ἐπικαιριωτάτους καὶ ὑπὲρ τοῦ πλοῦ  αὖθις   παραγγέλλειν. τῇ δ´ ἐπιούσῃ μόγις
[7, 25]   αὖθις δειπνεῖν παρὰ Μηδίῳ καὶ  αὖθις   πίνειν πόρρω τῶν νυκτῶν· ἀπαλλαχθέντα
[7, 21]   τις μὴ ἀποφράξειε τὸν Πολλακόπαν  αὖθις,   ὡς κατὰ τὰς ὄχθας ἐκτραπὲν
[7, 25]   μὲν στρατηγοὺς διατρίβειν κατὰ τὴν  αὐλήν,   χιλιάρχας δὲ καὶ πεντακοσιάρχας πρὸ
[7, 7]   ποταμοὺς παραλαβὼν καὶ ἐξ αὐτῶν  αὐξηθεὶς   ἐσβάλλει ἐς τὸν πόντον τὸν
[7, 21]   τοῖς ὄρεσι τοῖς Ἀρμενίοις κατατηκόμεναι  αὔξουσιν   αὐτῷ τὸ ὕδωρ ἐπὶ μέγα.
[7, 10]   ὅτῳ τραύματα ὑμῶν ἐστι γυμνώσας  αὐτὰ   ἐπιδειξάτω καὶ ἐγὼ τὰ ἐμὰ
[7, 9]   ἐς ὑμᾶς ὑπηργμένα, ὡς μὲν  αὐτὰ   ἐφ´ ἑαυτῶν σκέψασθαι μεγάλα, μικρὰ
[7, 18]   τοῦ ἱερείου. καὶ Πειθαγόραν τὰ  αὐτὰ   καὶ ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου γράψαι Ἀπολλοδώρῳ.
[7, 29]   παθήματα φαινόμενα, εἰ δράσας  αὐτὰ   ξυγχωροίη ὅτι οὐ καλὰ ἔδρασεν,
[7, 9]   οὐδὲ σιτία ἐμοὶ δοκῶ τὰ  αὐτὰ   τοῖς τρυφῶσιν ὑμῶν σιτεῖσθαι· προαγρυπνῶν
[7, 9]   φυλάξω αὐτούς, σιτουμένῳ τε τὰ  αὐτὰ   ὑμῖν σιτία καὶ ὕπνον τὸν
[7, 28]   πολεμίων, πρὶν καὶ δεῖσαί τινα  αὐτὰ   ὡς ἐσόμενα, προλαβεῖν δεινότατος· καὶ
[7, 13]   Ἀλέξανδρον, μή τι νεωτερισθείη κατ´  αὐτὰς   ἐς ὕβριν πρὸς τῶν Μακεδόνων
[7, 4]   ἑαυτῆς· οἱ δὲ ἐδεξιώσαντό τε  αὐτὰς   καὶ ἐφίλησαν· πρῶτος δὲ
[7, 13]   ὑμνηθέν. ὡς Ἡρακλέα τε ἐπ´  αὐτὰς   λόγος κατέχει ὅτι ἐστάλη καὶ
[7, 11]   ἀμφ´ αὐτὸν ἀρυόμενοι ἔσπενδον τὰς  αὐτὰς   σπονδὰς καταρχομένων τῶν τε Ἑλλήνων
[7, 4]   μεγάλα ἂν ἐδόκουν αὐτῷ τῇ  αὐτῇ   γνώμῃ ἐξεργάσασθαι. δὲ καὶ
[7, 20]   οὖρον θεούσῃ νηΐ· Τύλος δὲ  αὐτῇ   εἶναι ὄνομα· μεγάλη δὲ εἶναι
[7, 23]   Αἰγυπτίᾳ, ἔν τε τῇ πόλει  αὐτῇ   καὶ ἐν τῇ νήσῳ τῇ
[7, 20]   ὕλῃ παντοίᾳ· εἶναι δὲ ἐν  αὐτῇ   καὶ ἱερὸν Ἀρτέμιδος καὶ τοὺς
[7, 20]   αὐτὴν ἀνθρώπους, ὅρμους τε ἐν  αὐτῇ   καὶ ὕδατα καὶ τὰ νόμαια
[7, 11]   τε σπονδὴν σπεῖσαι καὶ ἐπ´  αὐτῇ   παιωνίσαι. ~Ἔνθα δὴ ἐθελονταὶ ἤδη
[7, 20]   Ἰνδικῆς αὐτῷ ἐξηγγέλλετο, καὶ νῆσοι  αὐτῇ   προσκεῖσθαι πολλαί, καὶ λιμένες πανταχοῦ
[7, 22]   τὴν καυσίαν καὶ τὸ διάδημα  αὐτῇ   συνεχόμενον, τὴν μὲν δὴ οἷα
[7, 19]   ἂν Φοινίκης εὐδαίμων χώρα  αὕτη   γενέσθαι. ἦν δὲ αὐτῷ τοῦ
[7, 5]   δεδιότες ἐξ Ἀλεξάνδρου μὴ πεῖρα  αὕτη   εἴη καθειμένη, ὅτῳ οὐκ ἀποχρῶσα
[7, 7]   ὕεται τὸ πολὺ γῆ  αὕτη   ἐξ οὐρανοῦ· καὶ οὕτως ἐς
[7, 9]   τούτων τῶν πόνων ὅτι μὴ  αὕτη   πορφύρα καὶ τὸ διάδημα
[7, 20]   τοῦ στόματος τοῦ ποταμοῦ, μικροτέρα  αὕτη   καὶ δασεῖα ὕλῃ παντοίᾳ· εἶναι
[7, 21]   ὅσον ὀκτακοσίους, καὶ ἔστι διῶρυξ  αὕτη   {ὁ Πολλακόπας} ἐκ τοῦ Εὐφράτου,
[7, 5]   λέγεται δὲ γενέσθαι δόσις  αὕτη   τῇ στρατιᾷ ἐς τάλαντα δισμύρια.
[7, 20]   τὴν δίαιταν ποιεῖσθαι· νέμεσθαί τε  αὐτὴν   αἰξί τε ἀγρίαις καὶ ἐλάφοις,
[7, 20]   τῇ θαλάσσῃ καὶ τοὺς κατοικοῦντας  αὐτὴν   ἀνθρώπους, ὅρμους τε ἐν αὐτῇ
[7, 16]   καὶ ποταμῶν πλοΐμων ἐμβαλλόντων ἐς  αὐτήν·   ἐκ Βάκτρων μὲν Ὄξος, μέγιστος
[7, 6]   ἤδη ἐς τρισμυρίους ἄγοντες τὴν  αὐτὴν   ἡλικίαν γεγονότας, οὓς Ἐπιγόνους ἐκάλει
[7, 20]   παρ´ ὀλίγον ἐλθεῖν διαβαλεῖν ἐς  αὐτήν,   καὶ Ὀνησικρίτῳ τῷ κυβερνήτῃ ταύτῃ
[7, 13]   σφῶν ὅτι αὐτὸς ἥξει πρὸς  αὐτὴν   παιδοποιησόμενος. ταῦτα δὲ οὔτε Ἀριστόβουλος
[7, 16]   Κασπίας θαλάσσης, καίτοι ἐθνῶν τε  αὐτὴν   περιοικούντων οὐκ ὀλίγων καὶ ποταμῶν
[7, 20]   ἱερὸν Ἀρτέμιδος καὶ τοὺς οἰκήτορας  αὐτῆς   ἀμφὶ τὸ ἱερὸν τὴν δίαιταν
[7, 27]   ἐξιόντα, ἀλλὰ εἰργόμενον γὰρ πρὸς  αὐτῆς   ἐποιμώξαντα εἰπεῖν ὅτι ἐφθόνησεν ἄρα
[7, 14]   χιλιαρχία ἐκαλεῖτο καὶ τὸ σημεῖον  αὐτῆς   ἡγεῖτο τὸ ἐξ Ἡφαιστίωνος πεποιημένον.
[7, 21]   γῆ καὶ πηλὸς πολλὴ  αὐτῆς,   οἵα δεχομένη τὸ ὕδωρ τοῦ
[7, 27]   καὶ τοῦτο ἀνέγραψαν. δοῦναι δὲ  αὐτὸ   Ἰόλλαν τὸν ἀδελφὸν τὸν Κασάνδρου
[7, 22]   τὸ διάδημα ἀφελὼν τοῦ καλάμου  αὐτὸ   μετὰ χεῖρας μὲν οὐκ ἤνεγκεν,
[7, 22]   πάλαι βασιλέων. τοῦτό τε οὖν  αὐτὸ   πρὸ τῶν μελλόντων σημῆναι καὶ
[7, 13]   ἀνειμένον ταῖς ἵπποις ταῖς βασιλικαῖς,  αὐτό   τε πεδίον Νησαῖον καλούμενον καὶ
[7, 6]   τοῦ παντὸς ἱππικοῦ κατελέγησαν ἐς  αὐτὸ   τῶν βαρβάρων, τῷ τε ἀγήματι
[7, 9]   τινὰς ἡμᾶς ὄντας ὁποῖοί τινες  αὐτοὶ   γενόμενοι ἀπαλλάσσεσθε. καὶ πρῶτά γε
[7, 11]   ἐρρίπτουν, ἱκετηρίας ταύτας τῷ βασιλεῖ,  αὐτοὶ   δ´ ἐβόων πρὸ τῶν θυρῶν
[7, 16]   ἔς τε τούτους ἐμβάλλοντες καὶ  αὐτοὶ   ἐπὶ σφῶν ἐς τὴν θάλασσαν
[7, 23]   ἧκον, καὶ τούτων οἱ πρέσβεις  αὐτοί   τε ἐστεφανωμένοι Ἀλεξάνδρῳ προσῆλθον καὶ
[7, 9]   ὧν πρόσθεν ἤγεσθε καὶ ἐφέρεσθε  αὐτοί   τε καὶ τὰ ὑμέτερα, ἡγεμόνας
[7, 14]   Ἀλεξάνδρου τυχεῖν καὶ ἀνάθημα δοῦναι  αὐτοῖς   Ἀλέξανδρον κομίζειν τῷ Ἀσκληπιῷ, ἐπειπόντα
[7, 20]   τῶν λιμνῶν τὴν κασίαν γίγνεσθαι  αὐτοῖς,   ἀπὸ δὲ τῶν δένδρων τὴν
[7, 12]   μή τι ἐκ τῆς διαφορᾶς  αὐτοῖς   γένοιτο ἄχαρι ἐς ἀλλήλους καὶ
[7, 2]   ἀγαθῷ οὐδενί, μηδὲ πέρας τι  αὐτοῖς   γινόμενον τῶν πολλῶν πλανῶν. οὔτ´
[7, 1]   Ἀλεξάνδρου ὑπαιθρίους ἐν λειμῶνι, ἵναπερ  αὐτοῖς   διατριβαὶ ἦσαν, ἄλλο μὲν οὐδὲν
[7, 11]   τὰ Περσῶν τε καὶ Μήδων  αὐτοῖς   ἐξηγγέλλετο, αἵ τε ἡγεμονίαι Πέρσαις
[7, 15]   Λευκανοὶ καὶ Τυρρηνοὶ ἐπὶ τοῖς  αὐτοῖς   ἐπρέσβευον. καὶ Καρχηδονίους τότε πρεσβεῦσαι
[7, 17]   ἐς ὠφέλειαν τὴν αὑτῶν φέροι  αὐτοῖς   κώλυσις τῆς Ἀλεξάνδρου ἐς
[7, 20]   οὖν καὶ Ἀράβων κρατήσας ἐπιτρέψειεν  αὐτοῖς,   καθάπερ Ἰνδοῖς, πολιτεύειν κατὰ τὰ
[7, 16]   τῷ τότε. τὸν δὲ ἀποκρίνασθαι  αὐτοῖς   λόγος τοῦ Εὐριπίδου τοῦ ποιητοῦ
[7, 18]   τι δεδιέναι Ἡφαιστίωνα· ἔσεσθαι γὰρ  αὐτοῖς   ὀλίγου χρόνου ἐκποδών. καὶ ταύτην
[7, 17]   τὴν ἐς τὴν πόλιν ἐθελῆσαι  αὐτοῖς   πεισθῆναι λέγει Ἀριστόβουλος, καὶ τῇ
[7, 1]   δι´ ἑρμηνέων τι νοοῖ  αὐτοῖς   τὸ ἔργον, τοὺς δὲ ὑποκρίνασθαι
[7, 5]   καὶ σὺν χάριτι μείζονι ἐγίγνετο  αὐτοῖς   τὸ μὴ γνωσθῆναι μᾶλλόν τι
[7, 11]   τοὺς ἐπιλέκτους τάς τε ἡγεμονίας  αὐτοῖς   τῶν τάξεων διένειμε καὶ ὅσους
[7, 12]   ἑαυτοῦ κεφαλῇ ἄγει, Κρατερόν, ξυμπέμπει  αὐτοῖς   φύλακά τε καὶ ἡγεμόνα τοῦ
[7, 9]   ἐκεῖ αὖ ἐκόσμησε καὶ ἡγεμὼν  αὐτοκράτωρ   συμπάσης τῆς ἄλλης Ἑλλάδος ἀποδειχθεὶς
[7, 20]   οἱ λειμῶνες δὲ ὅτι νάρδον  αὐτόματοι   ἐκφέρουσι· τό τε μέγεθος τῆς
[7, 9]   ὑμῖν σιτία καὶ ὕπνον τὸν  αὐτὸν   αἱρουμένῳ· καίτοι οὐδὲ σιτία ἐμοὶ
[7, 22]   πλείστης γῆς ἐπάρξαι μετά γε  αὐτὸν   Ἀλέξανδρον οὔ μοι δοκεῖ ἰέναι
[7, 14]   φθόνου εἶχεν καὶ πρὸς  αὐτὸν   Ἀλέξανδρον. ὧν οἱ τὰ ἀτάσθαλα
[7, 18]   τοὺς μὲν ἄλλους ἑταίρους ἀσπάζεσθαι  αὐτόν,   Ἀλεξάνδρῳ δὲ οὐκ ἐθελῆσαι προσελθεῖν
[7, 22]   τάλαντον μὲν ὅτι ἔλαβε λέγει  αὐτόν,   ἀλλὰ πληγὰς λαβεῖν τῆς περιθέσεως
[7, 11]   αὐτός τε καὶ οἱ ἀμφ´  αὐτὸν   ἀρυόμενοι ἔσπενδον τὰς αὐτὰς σπονδὰς
[7, 12]   μεμνῆσθαι τοῦ καταστήσαντος ἔτι, ἀλλ´  αὐτὸν   γὰρ ἀξιοῦν τὰ πρῶτα φέρεσθαι
[7, 27]   ἐραστὴν ὄντα τοῦ Ἰόλλα· καὶ  αὐτὸν   γὰρ εἶναι τὸν εἰσηγητὴν γενόμενον
[7, 30]   ξυγγραφῇ τῶν Ἀλεξάνδρου ἔργων, ἀλλὰ  αὐτόν   γε Ἀλέξανδρον οὐκ αἰσχύνομαι θαυμάζων·
[7, 1]   καὶ μὴ ἄλλῳ τῳ, ἀλλὰ  αὐτόν   γε αὑτῷ ἐρίζοντα. καὶ ἐπὶ
[7, 8]   πάντας γὰρ ἀπαλλάττειν στρατιᾶς ἐκέλευον,  αὐτὸν   δὲ μετὰ τοῦ πατρὸς στρατεύεσθαι,
[7, 4]   καὶ οὐ πιστὸν ἐφαίνετο ἀπονοστήσειν  αὐτὸν   ἐκ τοσῶνδε ἐθνῶν καὶ τοσῶνδε
[7, 24]   τοὺς δὲ οὐκ ἀναστῆσαι μὲν  αὐτὸν   ἐκ τοῦ θρόνου κατὰ δή
[7, 14]   ἔχοι Ἡφαιστίων, δὲ παρ´  αὐτὸν   ἐλθὼν σπουδῇ οὐκέτι ζῶντα κατέλαβεν.
[7, 3]   Λυσιμάχῳ χαρίσασθαι, τῶν τινι θεραπευόντων  αὐτὸν   ἐπὶ σοφίᾳ· τῶν δὲ δὴ
[7, 24]   ἀργυρόποδας, ἐφ´ ὧν οἱ ἀμφ´  αὐτὸν   ἑταῖροι ἐκάθηντο. τῶν τινα οὖν
[7, 11]   ἀπαλλαττομένῳ ὅτι μὴ οἱ ἀμφ´  αὐτὸν   ἑταῖροί τε καὶ οἱ σωματοφύλακες,
[7, 19]   ἔμοιγε αἱ πολλαὶ στεφανούντων τε  αὐτὸν   ἦσαν καὶ ἐπαινούντων ἐπὶ ταῖς
[7, 18]   αὖθις ὅτι τόν τε βασιλέα  αὐτὸν   καὶ Ἡφαιστίωνα. θύεσθαι δὴ τὸν
[7, 16]   τὸν Ἑλληνικόν. πόθος γὰρ εἶχεν  αὐτὸν   καὶ ταύτην ἐκμαθεῖν τὴν θάλασσαν
[7, 21]   χώραν, εἰ μή τις ἀναστομώσας  αὐτὸν   κατὰ τὸν Πολλακόπαν ἐς τὰ
[7, 21]   τὸν Πολλακόπαν ἔπλευσε καὶ κατ´  αὐτὸν   καταπλεῖ ἐς τὰς λίμνας ὡς
[7, 1]   Περσέπολιν ἀφίκετο Ἀλέξανδρος, πόθος λαμβάνει  αὐτὸν   καταπλεῦσαι κατὰ τὸν Εὐφράτην τε
[7, 25]   ὧδε ἔχουσιν· πίνειν παρὰ Μηδίῳ  αὐτὸν   κωμάσαντα· ἔπειτα ἐξαναστάντα καὶ λουσάμενον
[7, 18]   πυθέσθαι· καὶ Περδίκκᾳ δὲ μαντεύσασθαι  αὐτὸν   λέγει καὶ Ἀντιγόνῳ χρόνῳ ὕστερον·
[7, 22]   κατὰ τὰ ἕλη, κυβερνᾶν γὰρ  αὐτὸν   λόγος τὴν τριήρη, πνεύματος μεγάλου
[7, 24]   ἑκατοστύας. ἀπὸ δὲ τοῦ πότου  αὐτὸν   μὲν ἀπαλλάττεσθαι ἐθέλειν ἐπὶ κοιτῶνα
[7, 11]   αὐτὸς καὶ πάντων καθημένων, ἀμφ´  αὐτὸν   μὲν Μακεδόνων, ἐν δὲ τῷ
[7, 3]   παθήματος τι περ ἐξαναγκάσει  αὐτὸν   μεταβάλλειν τὴν πρόσθεν δίαιταν. καὶ
[7, 12]   μαλακῶς τὸ σῶμα ἔχοντα ἀπέπεμπεν  αὐτόν,   μὴ ποθῆσαι στρατηγὸν τοὺς ἰόντας.
[7, 11]   τούτοις δὲ νόμιμον ἐποίησε φιλεῖν  αὐτὸν   μόνοις. οἱ δὲ Μακεδόνες ἔν
[7, 26]   ὅτι οἱ στρατιῶται ἐπόθησαν ἰδεῖν  αὐτόν,   οἱ μέν, ὡς ζῶντα ἔτι
[7, 20]   τε χώρας εὐδαιμονία ὑπεκίνει  αὐτόν,   ὅτι ἤκουεν ἐκ μὲν τῶν
[7, 26]   ἀνέγραψαν, ἐρέσθαι μὲν τοὺς ἑταίρους  αὐτὸν   ὅτῳ τὴν βασιλείαν ἀπολείπει, τὸν
[7, 23]   ὅτι πάντα Πευκέστᾳ ἐπείθοντο, καὶ  αὐτὸν   Πευκέσταν τῆς ἐν κόσμῳ αὐτῶν
[7, 18]   ὡς καὶ δι´ ἐπιμελείας ἔχειν  αὐτὸν   πλείονος, ὅτι ἀδόλως τὴν ἀλήθειάν
[7, 17]   δεξιᾷ ἔχοντα τὸν ποταμὸν παρ´  αὐτὸν   πορεύεσθαι, θέλοντα ὑπερβάλλειν τῆς πόλεως
[7, 23]   ἐστεφανωμένοι Ἀλεξάνδρῳ προσῆλθον καὶ ἐστεφάνουν  αὐτὸν   στεφάνοις χρυσοῖς, ὡς θεωροὶ δῆθεν
[7, 16]   δυσχωρίαν ξυνέβη· ἀλλὰ ἦγε γὰρ  αὐτὸν   ταύτῃ τὸ δαιμόνιον παρελθόντα
[7, 15]   διακρῖναι ἐπέτρεπον· καὶ τότε μάλιστα  αὐτόν   τε αὑτῷ Ἀλέξανδρον καὶ τοῖς
[7, 2]   τοῦ ἡλίου δὲ ἀπελθεῖν ἐκέλευσεν  αὐτόν   τε καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ.
[7, 20]   τὸν Διόνυσον, τὸν μὲν Οὐρανὸν  αὐτόν   τε ὁρώμενον καὶ τὰ ἄστρα
[7, 24]   σημῆναι λέγει Ἀριστόβουλος· καταλοχίζειν μὲν  αὐτὸν   τὴν στρατιὰν τὴν σὺν Πευκέστᾳ
[7, 19]   ἐπὶ τιμῇ ἐπέπρακτο Ἄραψιν ἐς  αὐτόν·   τὸ δὲ ἀληθές, ὥς γέ
[7, 1]   Ἰαπυγίαν· ἤδη γὰρ καὶ ὑποκινεῖν  αὐτὸν   τὸ Ῥωμαίων ὄνομα προχωροῦν ἐπὶ
[7, 20]   Ἰνδοὺς στρατιᾶς. οὔκουν ἀπαξιοῦν καὶ  αὐτὸν   τρίτον ἂν νομισθῆναι πρὸς Ἀράβων
[7, 15]   αὑτῷ Ἀλέξανδρον καὶ τοῖς ἀμφ´  αὐτὸν   φανῆναι γῆς τε ἁπάσης καὶ
[7, 14]   τῶν ἀγωνιζομένων καὶ τῇ εἰς  αὐτὸν   χορηγίᾳ πολύ τι τῶν ἄλλων
[7, 27]   ὅτι αἰσθόμενος οὐ βιώσιμον ὄντα  αὑτὸν   Ἀλέξανδρος ἐς τὸν Εὐφράτην ποταμὸν
[7, 7]   πολλὰς ἐκ τοῦ Εὐφράτου ἐς  αὑτὸν   δέχεται καὶ πολλοὺς ἄλλους ποταμοὺς
[7, 8]   Μακεδόνας) καταπηδήσας σὺν τοῖς ἀμφ´  αὑτὸν   ἡγεμόσιν ἀπὸ τοῦ βήματος ξυλλαβεῖν
[7, 15]   τῷ πένθει καὶ αὐτός τε  αὑτὸν   ἤδη μετεκάλει ἀπ´ αὐτοῦ καὶ
[7, 3]   ἄλλα ἄλλοις δοῦναι τῶν ἀμφ´  αὑτόν.   οὕτω δὴ ἐπιβάντα τῇ πυρᾷ
[7, 21]   ἐκένωσεν ἂν τὸν Εὐφράτην ἐς  αὑτόν,   ὡς μηδ´ ἐπάρδεσθαι ἀπ´ αὐτοῦ
[7, 4]   ἀπονοστήσεως. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ  αὐτὸς   Ἀλέξανδρος ὀξύτερος λέγεται γενέσθαι ἐν
[7, 16]   σμικρὰ ξυμφορὰ γεγένητο, ἧς καὶ  αὐτὸς   Ἀλέξανδρος προαπελθεῖν ἂν δοκεῖ μοι
[7, 9]   πεντακόσια τάλαντα, δανεισάμενος ἐπὶ τούτοις  αὐτὸς   ἄλλα ὀκτακόσια ὁρμηθεὶς ἐκ τῆς
[7, 1]   ἔμοιγε εἰκάζειν, ἐκεῖνο δὲ καὶ  αὐτὸς   ἄν μοι δοκῶ ἰσχυρίσασθαι, οὔτε
[7, 30]   ἀνθρώπους· ἐφ´ ὅτῳ ὡρμήθην οὐδὲ  αὐτὸς   ἄνευ θεοῦ ἐς τήνδε τὴν
[7, 10]   ὑμῶν πονούντων καὶ ταλαιπωρουμένων ἐκτησάμην  αὐτὸς   ἀπόνως καὶ ἀταλαιπώρως ἐξηγούμενος. καὶ
[7, 18]   τὴν ἀλήθειάν οἱ ἔφρασε. ταῦτα  αὐτὸς   Ἀριστόβουλος λέγει παρὰ Πειθαγόρου πυθέσθαι·
[7, 7]   ἐπὶ τὴν θάλασσαν τὴν Περσικήν,  αὐτὸς   δὲ ἀναπλεύσαντος αὐτῷ τοῦ ναυτικοῦ
[7, 12]   παισί τε καὶ μητράσιν αὐτῶν·  αὐτὸς   δὲ ἐπιμελήσεσθαι ὡς ἐκτρέφοιντο Μακεδονικῶς
[7, 7]   πεπονηκυίας τῶν νεῶν καταλείπει αὐτοῦ,  αὐτὸς   δὲ ταῖς μάλιστα ταχυναυτούσαις παρέπλει
[7, 22]   κατὰ πήρωσιν ἀπόλεμοι ἦσαν.  ~Αὐτὸς   δὲ ὡς ἐξελέγξας δὴ τῶν
[7, 20]   δοκοῦν· ἀλλὰ Νέαρχος λέγει ὅτι  αὐτὸς   διεκώλυσεν, ὡς ἐκπεριπλεύσας τὸν κόλπον
[7, 2]   λέγεται ὡς Διὸς υἱὸς καὶ  αὐτὸς   εἴη, εἴπερ οὖν καὶ Ἀλέξανδρος,
[7, 30]   τῷ Μακεδόνων χρησθέντες. ἐπεὶ καὶ  αὐτὸς   ἐμεμψάμην ἔστιν ἐν τῇ
[7, 12]   κοσμούμενοι, γενομένους δὲ ἄνδρας ἄξειν  αὐτὸς   ἐς Μακεδονίαν καὶ παραδώσειν τοῖς
[7, 14]   ἐφ´ ὅτῳ τὸ σῶμα ἐφέρετο  αὐτὸς   ἔστιν ὅτε ὅτι ἡνιόχει, τοῦτο
[7, 2]   ἄλλοι ἦσαν, Δάνδαμις ὄνομα, οὔτε  αὐτὸς   ἔφη παρ´ Ἀλέξανδρον ἥξειν οὔτε
[7, 13]   πρὸς τὴν βασίλισσαν σφῶν ὅτι  αὐτὸς   ἥξει πρὸς αὐτὴν παιδοποιησόμενος. ταῦτα
[7, 30]   ὀνόματι κακίζει, σμικρότερός τε ὢν  αὐτὸς   καὶ ἐπὶ σμικροῖς πονούμενος καὶ
[7, 14]   ὅτι οἴνου περιεῖδεν ἐμπλησθέντα θεωρῶν  αὐτός·   καὶ κείρασθαι Ἀλέξανδρον ἐπὶ τῷ
[7, 30]   δὴ ἐκλογιζέσθω ὅστις τε ὢν  αὐτὸς   καὶ ὁποίᾳ τύχῃ κεχρημένος ὅντινα
[7, 11]   θοίνην δημοτελῆ ἐποίησε, καθήμενός τε  αὐτὸς   καὶ πάντων καθημένων, ἀμφ´ αὐτὸν
[7, 3]   ὑπεικάθοι, οὕτω δὴ ὅπῃ ἐπήγγελλεν  αὐτός,   κελεῦσαι νησθῆναι αὐτῷ πυράν, καὶ
[7, 4]   αὑτοῦ τε καὶ τῶν ἑταίρων·  αὐτὸς   μὲν τῶν Δαρείου θυγατέρων τὴν
[7, 16]   Χαλδαῖοι, μὴ πρὸς δυσμὰς ἀφορῶν  αὐτὸς   μηδὲ τὴν στρατιὰν ταύτῃ ἐπέχουσαν
[7, 2]   πλανῶν. οὔτ´ οὖν ποθεῖν τι  αὐτὸς   ὅτου κύριος ἦν Ἀλέξανδρος δοῦναι,
[7, 22]   ἀπορίᾳ ἡγεμόνος, πρίν γε δὴ  αὐτὸς   πέμψας τὸν ἡγησόμενον ἐπανήγαγεν αὐτοὺς
[7, 15]   ἦν συχνὸς τῷ πένθει καὶ  αὐτός   τε αὑτὸν ἤδη μετεκάλει ἀπ´
[7, 12]   στόλου. οὕτω δὴ ἀσπασάμενος ξύμπαντας  αὐτός   τε δακρύων καὶ δακρύοντας ἐκείνους
[7, 11]   καὶ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ κρατῆρος  αὐτός   τε καὶ οἱ ἀμφ´ αὐτὸν
[7, 8]   τῶν ταραξάντων τὸ πλῆθος κελεύει,  αὐτὸς   τῇ χειρὶ ἐπιδεικνύων τοῖς ὑπασπισταῖς
[7, 7]   καὶ πεπονηκυίας τῶν νεῶν καταλείπει  αὐτοῦ,   αὐτὸς δὲ ταῖς μάλιστα ταχυναυτούσαις
[7, 22]   οὐκ ἤνεγκεν, ὅτι νηχομένου ἂν  αὐτοῦ   ἐβρέχετο, περιθεὶς δὲ τῇ κεφαλῇ
[7, 20]   ἀπαγγεῖλαι Ἀλεξάνδρῳ ἐφ´ οἷστισι πρὸς  αὐτοῦ   ἐστάλη· οὐ γὰρ ἐπὶ τῷ
[7, 26]   τεθνηκέναι ἤδη ἐξηγγέλλετο, ἐπικρύπτεσθαι δὲ  αὐτοῦ   ἐτόπαζον πρὸς τῶν σωματοφυλάκων τὸν
[7, 12]   ἀτιμίαν τὴν Ἀντιπάτρου μετάπεμψις  αὐτοῦ   ἔφερεν, ἀλλ´ ὡς μή τι
[7, 6]   ἐλύπει αὐτούς, ὅτι τῷ βαρβαρισμῷ  αὐτοῦ   ἔχαιρεν Ἀλέξανδρος, καὶ οἱ Βακτρίων
[7, 30]   τοῦτο ἐξ ἀνθρώπων τιμή τε  αὐτοῦ   καὶ μνήμη οὐκ ἀνθρωπίνη οὖσα,
[7, 15]   τε αὑτὸν ἤδη μετεκάλει ἀπ´  αὐτοῦ   καὶ οἱ ἑταῖροι μᾶλλόν τι
[7, 21]   καὶ οὐδὲν μεῖον τὸ πολὺ  αὐτοῦ   κατὰ τὸν Πολλακόπαν ἐκδιδοῖ ἐς
[7, 11]   ἀρετὴν πρεσβευόμενοι, καὶ ἀπὸ τοῦ  αὐτοῦ   κρατῆρος αὐτός τε καὶ οἱ
[7, 3]   δὲ καὶ πομπήν τινα προπομπεῦσαι  αὐτοῦ   λέγουσιν ἵππους τε καὶ ἄνδρας,
[7, 17]   πάλαι ὄντος. ἐπεὶ δὲ ἀποστάντος  αὐτοῦ   μαλθακῶς ἀνθήψαντο τοῦ ἔργου οἷς
[7, 26]   κομίζεσθαι εἰς τὸ ἱερόν, ἀλλὰ  αὐτοῦ   μένοντι ἔσεσθαι ἄμεινον. ταῦτά τε
[7, 25]   ὀλίγον τι ἐμφαγεῖν καὶ καθεύδειν  αὐτοῦ,   ὅτι ἤδη ἐπύρεσσεν. ἐκκομισθέντα δὲ
[7, 7]   τὴν ἐκβολήν, καθότι οὐ καταναλίσκεται  αὐτοῦ   οὐδὲν ἐς τὴν χώραν. ἔστι
[7, 21]   ποταμοῦ μὴ εὐμαρῆ τὴν ἀποστροφὴν  αὐτοῦ   παρέχειν· ἀλλὰ καὶ ἐς τρίτον
[7, 7]   καὶ διώρυχες δὲ πολλαὶ ἀπ´  αὐτοῦ   πεποίηνται, αἱ μὲν ἀέναοι, ἀφ´
[7, 11]   τὰ βασίλεια τὰ μὲν ὅπλα  αὐτοῦ   πρὸ τῶν θυρῶν ἐρρίπτουν, ἱκετηρίας
[7, 11]   τῶν λόγων ἐκπεπληγμένοι σιγῇ ἔμενον  αὐτοῦ   πρὸς τῷ βήματι οὐδέ τις
[7, 4]   Ἀλέξανδρος Ἀτροπάτην μὲν ἐπὶ τὴν  αὐτοῦ   σατραπείαν ἐκπέμπει παρελθὼν ἐς Σοῦσα,
[7, 18]   Ἀντιγόνῳ χρόνῳ ὕστερον· καὶ τοῦ  αὐτοῦ   σημείου ἀμφοῖν γενομένου Περδίκκαν τε
[7, 1]   οὐδὲν ποιῆσαι πρὸς τὴν ὄψιν  αὐτοῦ   τε καὶ τῆς στρατιᾶς, κρούειν
[7, 21]   τῆς γῆς, τήν τε ἀποστροφὴν  αὐτοῦ   τῇ τεταγμένῃ ὥρᾳ μὴ χαλεπῶς
[7, 21]   αὑτόν, ὡς μηδ´ ἐπάρδεσθαι ἀπ´  αὐτοῦ   τὴν Ἀσσυρίαν γῆν. ἀλλὰ ἀπεφράσσοντο
[7, 4]   τοὺς {ἐν} ταύτῃ σατραπεύοντας καταφρονῆσαι  αὐτοῦ   τῆς οἴκοι ἀπονοστήσεως. οὐ μὴν
[7, 18]   σπλάγχνων μαντείας, μαντεύσασθαι καὶ ὑπὲρ  αὐτοῦ   τῆς σωτηρίας. ἀντεπιστεῖλαι δὲ αὐτῷ
[7, 30]   ἄλλοι χρησμοὶ ἐπὶ τῇ τιμῇ  αὐτοῦ   τῷ ἔθνει τῷ Μακεδόνων χρησθέντες.
[7, 29]   πλημμελήσαντες, οἱ δὲ τῷ προηγορεῖν  αὐτοῦ,   ὡς καλῶς δὴ πραχθέντος, ἐπικρύψειν
[7, 2]   ταύτῃ σοφιστῶν, ὅντινα μάλιστα δὴ  αὑτοῦ   ἀκράτορα Μεγασθένης ἀνέγραψεν αὐτοὺς τοὺς
[7, 29]   ἐς θεὸν τὴν γένεσιν τὴν  αὑτοῦ   ἀνέφερεν, οὐδὲ τοῦτο ἐμοὶ δοκεῖ
[7, 28]   τοῖς κινδύνοις τῷ ἀδεεῖ τῷ  αὑτοῦ   ἀφανίσαι, ξύμπαντα ταῦτα γενναιότατος. καὶ
[7, 4]   παῖδα καὶ ταύτην, ἀδελφὴν τῆς  αὑτοῦ   γυναικός· ἐθέλειν γάρ οἱ ἀνεψιοὺς
[7, 4]   οἱ δὲ παραλαβόντες ἀπῆγον τὴν  αὑτοῦ   ἕκαστος· προῖκας δὲ ξυμπάσαις ἐπέδωκεν
[7, 7]   τὰ τοιαῦτα σοφίσματα· οὔκουν πρὸς  αὑτοῦ   ἐποιεῖτο ταύτην τὴν ἀσφάλειαν, ἥντινα
[7, 30]   καὶ ἐπὶ πᾶν ἐξικόμενον τῷ  αὑτοῦ   ὀνόματι κακίζει, σμικρότερός τε ὢν
[7, 22]   περιθεὶς δὲ τῇ κεφαλῇ τῇ  αὑτοῦ   οὕτω διήνεγκε. καὶ οἱ μὲν
[7, 4]   καὶ γάμους ἐποίησεν ἐν Σούσοις  αὑτοῦ   τε καὶ τῶν ἑταίρων· αὐτὸς
[7, 12]   ἐνοίκιον τῶν δέκα μηνῶν εἰσπράττεσθαι  αὑτοῦ   τὴν μητέρα· δέ, ὑπέρογκον
[7, 28]   τε ἐς μὲν ἡδονὰς τὰς  αὑτοῦ   φειδωλότατος, ἐς δὲ εὐποιΐαν τῶν
[7, 9]   χώρας τῆς γε οὐδὲ ὑμᾶς  αὐτοὺς   βοσκούσης καλῶς εὐθὺς μὲν τοῦ
[7, 10]   πάντων, γάμους τε ὑμῖν τοὺς  αὐτοὺς   γεγάμηκα καὶ πολλῶν ὑμῶν οἱ
[7, 23]   ἐν κόσμῳ αὐτῶν ἐξηγήσεως, κατέλεγεν  αὐτοὺς   ἐς τὰς Μακεδονικὰς τάξεις, δεκαδάρχην
[7, 22]   αὐτὸς πέμψας τὸν ἡγησόμενον ἐπανήγαγεν  αὐτοὺς   ἐς τὸν πόρον. λόγος δὲ
[7, 8]   ἀχθεσθέντες, ὅτι πολλάκις ἤδη ἐλύπει  αὐτοὺς   τε ἐσθὴς Περσικὴ
[7, 15]   ὃς μέρος τῆς στρατιᾶς ἐπ´  αὐτοὺς   ἦγεν. οὕτως οὐδὲν ἄπορον Ἀλεξάνδρῳ
[7, 14]   θεραπείαν τὴν ἐκείνου σφᾶς τε  αὐτοὺς   καὶ τὰ ὅπλα Ἡφαιστίωνι ἀνέθεσαν
[7, 2]   μὲν Ἀλέξανδρος τούς τε λόγους  αὐτοὺς   καὶ τοὺς εἰπόντας, ἔπρασσε δὲ
[7, 6]   δὲ Μακεδονικὰ νόμιμά τε καὶ  αὐτοὺς   Μακεδόνας ἐν ἀτίμῳ χώρᾳ ἄγοντος.
[7, 6]   καὶ τῇ φωνῇ περσίζων ἐλύπει  αὐτούς,   ὅτι τῷ βαρβαρισμῷ αὐτοῦ ἔχαιρεν
[7, 9]   μοι ἐς τι φυλάξω  αὐτούς,   σιτουμένῳ τε τὰ αὐτὰ ὑμῖν
[7, 17]   ὀλίγου τὸν νεὼν ἐπιτελεσθέντα ἀφελέσθαι  αὐτοὺς   τὰς ἐκ τῶν χρημάτων ὠφελείας.
[7, 8]   ἤθη, ἐπιδώσει δὲ {μένουσιν} ὅσα  αὐτούς   τε ζηλωτοτέρους ποιήσει τοῖς οἴκοι
[7, 12]   φιλίας τε καὶ πόθου ἐς  αὐτοὺς   τὸ ἀτρεκέστατον τεκμήριον ἐκεῖνο ποιεῖσθαι
[7, 2]   δὴ αὑτοῦ ἀκράτορα Μεγασθένης ἀνέγραψεν  αὐτοὺς   τοὺς σοφιστὰς λέγειν κακίζοντας τὸν
[7, 4]   τὰ ἱερὰ καὶ τάφους καὶ  αὐτοὺς   τοὺς ὑπηκόους, ὅτι χρόνιος
[7, 25]   δὲ τῶν ἡγεμόνων γνῶναι μὲν  αὐτοὺς,   φωνῆσαι δὲ μηδὲν ἔτι, ἀλλὰ
[7, 22]   λέγουσιν ὅτι τάλαντον μὲν ἐδωρήσατο  αὐτῷ   Ἀλέξανδρος τῆς προθυμίας ἕνεκα, ἀποτεμεῖν
[7, 16]   ἀνθρώπων ἀποφαίνειν εὐδαίμονα. ἐπεὶ καὶ  αὐτῷ   Ἀλεξάνδρῳ Ἡφαιστίωνος τελευτὴ οὐ
[7, 14]   ἀνέγραψαν, τὰ δὲ πραχθέντα ἐπ´  αὐτῷ   ἄλλοι ἄλλα, ὡς ἕκαστος
[7, 12]   παιωνίσαι. ~Ἔνθα δὴ ἐθελονταὶ ἤδη  αὐτῷ   ἀπῄεσαν τῶν Μακεδόνων ὅσοι διὰ
[7, 29]   Μακεδόνας, ὡς ἀποστροφήν τινα εἶναι  αὐτῷ   ἀπὸ τῆς ὀξύτητός τε καὶ
[7, 2]   ἐκρατεῖτο. ἐπεὶ καὶ ἐς Τάξιλα  αὐτῷ   ἀφικομένῳ καὶ ἰδόντι τῶν σοφιστῶν
[7, 4]   βασιλεὺς ἦρξεν· ἐν τῷ  αὐτῷ   γὰρ πάντων ἐγίγνοντο οἱ γάμοι.
[7, 3]   ἐσθῆτα βασιλικὴν λέγουσιν ὅτι ἔφερον.  αὐτῷ   δὲ παρασκευασθῆναι μὲν ἵππον, ὅτι
[7, 27]   ἐποιμώξαντα εἰπεῖν ὅτι ἐφθόνησεν ἄρα  αὐτῷ   δόξης τῆς ἐς ἅπαν, ὡς
[7, 12]   ξυμφορὰν ἀπόλεμοι ἦσαν· καὶ οὗτοι  αὐτῷ   ἐγένοντο ἐς τοὺς μυρίους. τούτοις
[7, 29]   οὐ τοῦ οἴνου ἕνεκα μακροὶ  αὐτῷ   ἐγίγνοντο, οὐ γὰρ πίνειν πολὺν
[7, 14]   τε καὶ μουσικόν, καὶ πότοι  αὐτῷ   ἐγίνοντο παρὰ τοῖς ἑταίροις. καὶ
[7, 13]   τῆς Μηδίας σατράπης γυναῖκας ἑκατὸν  αὐτῷ   ἔδωκεν, ταύτας φάσκων εἶναι τῶν
[7, 19]   ὅσοι ἐργάται τῆς θαλάσσης ἀφῖχθαι  αὐτῷ   ἐκ Φοινίκης τε καὶ τῆς
[7, 19]   λέγει δὲ ὅτι καὶ ἄλλος  αὐτῷ   ἐναυπηγεῖτο στόλος τέμνοντι τὰς κυπαρίσσους
[7, 21]   ὀπίσω λέγεται. ~Ἐν δὲ  αὐτῷ   ἐναυπηγοῦντο μὲν αἱ τριήρεις,
[7, 24]   εἰσὶν οἳ ἀνέγραψαν· Μήδιον δὲ  αὐτῷ   ἐντυχόντα, τῶν ἑταίρων ἐν τῷ
[7, 18]   φάναι γὰρ ὅτι ἐν Βαβυλῶνι  αὐτῷ   ἐντυχὼν ἀσπάσεται. καὶ τοῦτον τὸν
[7, 18]   ἀπέλιπεν Ἀλέξανδρος, ἐπειδὴ συνέμιξεν ἐπανιόντι  αὐτῷ   ἐξ Ἰνδῶν, ὁρῶντα πικρῶς τιμωρούμενον
[7, 12]   ἐφ´ οἷς ὑπὲρ τῆς μητρὸς  αὐτῷ   ἐξηγγέλλετο, βαρὺ δὴ τὸ ἐνοίκιον
[7, 20]   Ἀραβίας ἤπερ τῆς Ἰνδικῆς  αὐτῷ   ἐξηγγέλλετο, καὶ νῆσοι αὐτῇ προσκεῖσθαι
[7, 14]   θυσίαν τε ἔθυσεν Ἀλέξανδρος, ὥσπερ  αὐτῷ   ἐπὶ ξυμφοραῖς ἀγαθαῖς νόμος, καὶ
[7, 3]   δίαιταν. καὶ Ἀλέξανδρον ἀντειπεῖν μὲν  αὐτῷ   ἐπὶ πολύ· ὡς δ´ οὐχ
[7, 27]   Ἀλεξάνδρῳ τοῦ κώμου· ὀδύνην τε  αὐτῷ   ἐπὶ τῇ κύλικι γενέσθαι ὀξεῖαν,
[7, 15]   τι ὁρμήσειε. Κατιόντι δὲ  αὐτῷ   ἐς Βαβυλῶνα Λιβύων τε πρεσβεῖαι
[7, 19]   τῇ Ἀλεξάνδρου ἐθειάσθη. ~Παρελθόντι δ´  αὐτῷ   ἐς Βαβυλῶνα πρεσβεῖαι παρὰ τῶν
[7, 22]   τὴν τριήρη, πνεύματος μεγάλου ἐμπεσόντος  αὐτῷ   ἐς τὴν καυσίαν καὶ τὸ
[7, 17]   ~Ἦν δέ τι καὶ ὕποπτον  αὐτῷ   ἐς τοὺς Χαλδαίους, ὡς οὐ
[7, 25]   τὰ πρὸς τὸν ἔκπλουν ὅπως  αὐτῷ   ἔσται ἕτοιμα· λούσασθαί τε ἐπὶ
[7, 14]   πενθικῶς σιγῶντα· καὶ πυρὰν κελεῦσαι  αὐτῷ   ἑτοιμάζεσθαι ἐν Βαβυλῶνι ἀπὸ ταλάντων
[7, 3]   εἰπεῖν γὰρ πρὸς Ἀλέξανδρον, καλῶς  αὐτῷ   ἔχειν ἐν τῷ τοιῷδε καταστρέψαι,
[7, 27]   ἐγκαταλείποι ὅτι ἐκ θεοῦ τε  αὐτῷ   γένεσις ξυνέβη καὶ παρὰ
[7, 20]   στόμα τοῦ Εὐφράτου πελάγιαι ἐξηγγέλλοντο  αὐτῷ,   μὲν πρώτη οὐ πρόσω
[7, 10]   δὴ καὶ ἀπέθανεν, εὐκλεὴς μὲν  αὐτῷ   τελευτὴ ἐγένετο, περιφανὴς δὲ
[7, 4]   νεωτάτην Παρύσατιν. ἤδη δὲ ἦν  αὐτῷ   ἠγμένη καὶ Ὀξυάρτου τοῦ
[7, 24]   οὐκ ἔχω ἐπαινέσαι. ~Ἀλλὰ γὰρ  αὐτῷ   ἤδη Ἀλεξάνδρῳ ἐγγὺς ἦν τὸ
[7, 16]   καί που τυχὸν καὶ ἄμεινον  αὐτῷ   ἦν ἐν ἀκμῇ τῆς τε
[7, 14]   πρὸς ὅντινα ἐκ παιδὸς φιλοτιμία  αὐτῷ   ἦν· οἱ δὲ καί, τὸ
[7, 12]   ἄχαρι ἐς ἀλλήλους καὶ οὐδὲ  αὐτῷ   ἰάσιμον. ἐπεὶ οὐδὲ ἐπαύοντο Ἀλεξάνδρῳ
[7, 6]   ἄλλους τοὺς σωματοφύλακας. ~Ἧκον δὲ  αὐτῷ   καὶ οἱ σατράπαι οἱ ἐκ
[7, 12]   ἠξίου, ὅτι τὸν πιστότατόν τε  αὐτῷ   καὶ ὅντινα ἴσον τῇ ἑαυτοῦ
[7, 21]   μέγα. ὅτι δὲ ἐπιπολῆς ἐστιν  αὐτῷ   καὶ ὑψηλὸς ῥοῦς, ὑπερβάλλει
[7, 23]   μαχιμώτατα εἶναι ἐξηγγέλλετο. ἧκε δὲ  αὐτῷ   καὶ Φιλόξενος στρατιὰν ἄγων ἀπὸ
[7, 14]   ἐπὶ Βαβυλῶνος ἤλαυνεν Ἀλέξανδρος, ἐντυχεῖν  αὐτῷ   κατὰ τὴν ὁδὸν πολλὰς πρεσβείας
[7, 18]   εἰ φυλάττεσθαι παραινέσειε μή τις  αὐτῷ   κίνδυνος ἐν τῷ τότε ξυμπέσοι.
[7, 22]   Βαβυλῶνα· ἵνα δὴ καὶ ἐπλανήθη  αὐτῷ   μέρος τοῦ ναυτικοῦ κατὰ τὰ
[7, 29]   ἁμαρτόντα καὶ δῆλον εἶναι ἐπ´  αὐτῷ   μεταγιγνώσκοντα, ὡς τοῖς τε παθοῦσί
[7, 7]   τοῦ Τίγρητος· αἱ δὲ ἄλλαι  αὐτῷ   νῆες ἀνακομισθεῖσαι κατὰ τὸν Εὐλαῖον
[7, 11]   τε θύει τοῖς θεοῖς οἷς  αὐτῷ   νόμος καὶ θοίνην δημοτελῆ ἐποίησε,
[7, 9]   ἤδη ταῦτά γε καὶ ἡμῶν  αὐτῷ   ξυμπονούντων, ὡς ἀντὶ τοῦ φόρους
[7, 4]   καὶ αἱ ἐν Γαδρωσίοις δὲ  αὐτῷ   ξυμφοραὶ ξυνενεχθεῖσαι ἔτι μᾶλλον ἐπῆραν
[7, 16]   ἀνθρώπων ἀπηλλάχθαι, πρίν τινα ξυμβῆναι  αὐτῷ   ξυμφορὰν ἀνθρωπίνην, ἧς ἕνεκα καὶ
[7, 23]   Μενίδας τοὺς ἱππέας ἄγων τοὺς  αὐτῷ   ξυνταχθέντας. καὶ πρεσβεῖαι δὲ ἐν
[7, 11]   ἕξει Ἀλέξανδρος. Ταῦτα ὡς ἀπηγγέλλετο  αὐτῷ,   δὲ σπουδῇ ἐξέρχεται καὶ
[7, 24]   μᾶλλον ἐπ´ οὐδενὶ ἀγαθῷ ξυμβῆναι  αὐτῷ   οἱ μάντεις ἐξηγοῦντο. Ἡμέραι τε
[7, 19]   νήσους τὰς ταύτῃ. ἐδόκει γὰρ  αὐτῷ   οὐ μεῖον ἂν Φοινίκης εὐδαίμων
[7, 15]   οὔτε χειμὼν ἐμποδὼν ἐγένετο  αὐτῷ   οὔτε αἱ δυσχωρίαι, οὔτε αὐτῷ
[7, 15]   αὐτῷ οὔτε αἱ δυσχωρίαι, οὔτε  αὐτῷ   οὔτε Πτολεμαίῳ τῷ Λάγου, ὃς
[7, 2]   αὐτόν τε καὶ τοὺς σὺν  αὐτῷ.   οὕτω τοι οὐ πάντῃ ἔξω
[7, 18]   αὐτοῦ τῆς σωτηρίας. ἀντεπιστεῖλαι δὲ  αὐτῷ   Πειθαγόραν πυνθανόμενον τίνα μάλιστα φοβούμενος
[7, 2]   καὶ ἅμα ὁρᾶν τοὺς ξὺν  αὐτῷ   πλανωμένους τοσαύτην γῆν καὶ θάλασσαν
[7, 12]   τις συνέθηκεν οὐχ ὡσαύτως εἶναι  αὐτῷ   πρὸς θυμοῦ Ἀντίπατρον Ἡφαιστίων. ~Τούτῳ
[7, 20]   Ἀλεξάνδρου τριακόντορον. ἦν μὲν γὰρ  αὐτῷ   προστεταγμένον περιπλεῦσαι τὴν χερρόνησον τὴν
[7, 11]   οἰμωγῇ τῶν πολλῶν βοώντων καὶ  αὐτῷ   προχεῖται δάκρυα. καὶ μὲν
[7, 3]   ὅπῃ ἐπήγγελλεν αὐτός, κελεῦσαι νησθῆναι  αὐτῷ   πυράν, καὶ ταύτης ἐπιμεληθῆναι Πτολεμαῖον
[7, 18]   εἰς Βαβυλῶνα, ἤρετο ὅτου γενομένου  αὐτῷ   σημείου ταῦτα ἐπέστειλεν πρὸς τὸν
[7, 29]   ξυγχωροίη ὅτι οὐ καλὰ ἔδρασεν,  αὐτῷ   τέ τινι ἐς τὸ μέλλον
[7, 3]   ἐμβληθῆναι εἰς τὴν πυρὰν κόσμον  αὐτῷ   τετάχει Ἀλέξανδρος, ἄλλα ἄλλοις δοῦναι
[7, 4]   καὶ τὰ μεγάλα ἂν ἐδόκουν  αὐτῷ   τῇ αὐτῇ γνώμῃ ἐξεργάσασθαι.
[7, 7]   ἐπὶ τὸ στρατόπεδον, ἵνα Ἡφαιστίων  αὐτῷ   τὴν δύναμιν πᾶσαν ἔχων ἐστρατοπεδεύκει.
[7, 14]   ἑβδόμη τε ἡμέρα ἤδη ἦν  αὐτῷ   τῆς νόσου καὶ λέγουσι τὸ
[7, 9]   στρατηγοί, ὑμεῖς ταξιάρχαι. ὡς ἔμοιγε  αὐτῷ   τί περίεστιν ἀπὸ τούτων τῶν
[7, 23]   οὕστινας ἐστάλκει ἐρησομένους ὅπως θέμις  αὐτῷ   τιμᾶν Ἡφαιστίωνα· οἱ δὲ ὡς
[7, 16]   Πατρόκλου μᾶλλον τοῦ θανάτου  αὐτῷ   τιμωρὸν γενέσθαι. ~Ἦν δέ τι
[7, 14]   τοῦ Ἀλεξάνδρου· μέγα μὲν γενέσθαι  αὐτῷ   τὸ πένθος, πάντες τοῦτο ἀνέγραψαν,
[7, 29]   τοῦτο ἐμοὶ δοκεῖ μέγα εἶναι  αὐτῷ   τὸ πλημμέλημα, εἰ μὴ καὶ
[7, 21]   ὄρεσι τοῖς Ἀρμενίοις κατατηκόμεναι αὔξουσιν  αὐτῷ   τὸ ὕδωρ ἐπὶ μέγα. ὅτι
[7, 7]   τὴν Περσικήν, αὐτὸς δὲ ἀναπλεύσαντος  αὐτῷ   τοῦ ναυτικοῦ ἐς τὴν Σουσίαν
[7, 19]   χώρα αὕτη γενέσθαι. ἦν δὲ  αὐτῷ   τοῦ ναυτικοῦ παρασκευὴ ὡς
[7, 10]   Ὠρειτῶν γῆν, περιπεπλευκότος δὲ ἤδη  αὐτῷ   τοῦ ναυτικοῦ τὴν ἀπ´ Ἰνδῶν
[7, 21]   οἷα δὴ οὐ πολλοῦ ὄντος  αὐτῷ   τοῦ ὕδατος· ἦρος δὲ ὑποφαίνοντος
[7, 23]   ναυτικοῦ ἀπεπειρᾶτο, πολλαὶ δὲ ἔριδες  αὐτῷ   τῶν τριήρων καὶ ὅσαι τετρήρεις
[7, 16]   ἐλαύνων ἐπὶ Βαβυλῶνος, ἐνταῦθα ἐντυγχάνουσιν  αὐτῷ   Χαλδαίων οἱ λόγιοι, καὶ ἀπαγαγόντες
[7, 15]   καὶ τότε μάλιστα αὐτόν τε  αὑτῷ   Ἀλέξανδρον καὶ τοῖς ἀμφ´ αὐτὸν
[7, 1]   ἄλλῳ τῳ, ἀλλὰ αὐτόν γε  αὑτῷ   ἐρίζοντα. καὶ ἐπὶ τῷδε ἐπαινῶ
[7, 26]   μέγαν ἐπιτάφιον ἀγῶνα ὁρᾷ ἐφ´  αὑτῷ   ἐσόμενον. ~Πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα
[7, 7]   ἄλλους ποταμοὺς παραλαβὼν καὶ ἐξ  αὐτῶν   αὐξηθεὶς ἐσβάλλει ἐς τὸν πόντον
[7, 12]   ὑπολελειμμένοις παισί τε καὶ μητράσιν  αὐτῶν·   αὐτὸς δὲ ἐπιμελήσεσθαι ὡς ἐκτρέφοιντο
[7, 9]   νόμοις καὶ ἔθεσι χρηστοῖς ἐκόσμησεν.  αὐτῶν   δὲ ἐκείνων τῶν βαρβάρων, ὑφ´
[7, 2]   ἀνδρῶν τούτων, ὅτι τὴν καρτερίαν  αὐτῶν   ἐθαύμασε· καὶ μὲν πρεσβύτατος
[7, 13]   λῃστῶν γὰρ διαρπαγῆναι τὰς πολλὰς  αὐτῶν.   Ἐνταῦθα λέγουσιν ὅτι Ἀτροπάτης
[7, 23]   αὐτὸν Πευκέσταν τῆς ἐν κόσμῳ  αὐτῶν   ἐξηγήσεως, κατέλεγεν αὐτοὺς ἐς τὰς
[7, 3]   ὅτι ὕμνοι θεῶν ἦσαν καὶ  αὐτῶν   ἔπαινοι. καὶ τὸν μὲν ἵππον
[7, 11]   δὲ ἔμενον λιπαροῦντες. καί τις  αὐτῶν   καθ´ ἡλικίαν τε καὶ ἱππαρχίαν
[7, 6]   τὴν ἵππον τὴν ἑταιρικὴν ὅσοι  αὐτῶν   κατ´ ἀξίωσιν καὶ κάλλει τοῦ
[7, 8]   ἐξορμήσει ἐς τὸ ἐθέλειν τῶν  αὐτῶν   κινδύνων τε καὶ πόνων μετέχειν.
[7, 12]   τὸ εἰκός τε καὶ  αὐτῶν   μοχθηρία ἄγει, πρὸς τὸ
[7, 7]   θαλάσσης ἀναπλεῦσαι εἰς τὴν χώραν  αὐτῶν   νηΐτῃ στόλῳ κρατήσαντα. ταῦτα δὲ
[7, 13]   ζωστῆρά τινα Ἱππολύτης τῆς βασιλίσσης  αὐτῶν   ὅτι ἐς τὴν Ἑλλάδα ἐκόμισε,
[7, 20]   εἶναι θέμις θήραν ποιεῖσθαι ἀπ´  αὐτῶν,   ὅτι μὴ θῦσαί τινα τῇ
[7, 6]   πρὸς θυμοῦ γενέσθαι τοῖς πολλοῖς  αὐτῶν,   οὐδὲ τῶν γημάντων ἔστιν οἷς,
[7, 15]   βίον ποιοῦνται. Ἀλέξανδρος δὲ ἐξεῖλεν  αὐτῶν   τὸ ἔθνος καίπερ χειμῶνος στρατεύσας.
[7, 29]   ἐγκαταμῖξαί μοι δοκεῖ ταῖς τάξεσιν  αὐτῶν   τοὺς Πέρσας τοὺς μηλοφόρους καὶ
[7, 29]   πρὸς τῶν πάλαι ἀνθρώπων οὐδεμιᾷ  αὐτῶν   ὕβρει προστίθεται, οὐδὲ Θησέως τοῦ
[7, 29]   βαρβάρους, ὡς μὴ πάντῃ ἀλλότριον  αὐτῶν   φαίνεσθαι τὸν βασιλέα, καὶ πρὸς
[7, 13]   Ἀλεξάνδρου, Ξενοφῶν ἂν ἐμνήσθη  αὐτῶν,   Φασιανῶν τε μνησθεὶς καὶ Κόλχων
[7, 17]   μᾶλλον ἐς ὠφέλειαν τὴν  αὑτῶν   φέροι αὐτοῖς κώλυσις τῆς
[7, 20]   τε ἄλλα καὶ τὸν ἥλιον,  ἀφ´   ὅτου μεγίστη καὶ φανοτάτη ὠφέλεια
[7, 7]   αὐτοῦ πεποίηνται, αἱ μὲν ἀέναοι,  ἀφ´   ὧν ὑδρεύονται οἱ παρ´ ἑκάτερα
[7, 28]   τὸ δέον ἔτι ἐν τῷ  ἀφανεῖ   ὂν δεινότατος, καὶ ἐκ τῶν
[7, 29]   ἔμοιγε Μίνωος γενέσθαι βασιλεὺς  ἀφανέστερος   Αἰακοῦ Ῥαδαμάνθυος, οἷς
[7, 21]   θάλασσαν κατὰ πολλά τε καὶ  ἀφανῆ   στόματα ἐκδίδωσι. τετηκυίας δὲ τῆς
[7, 27]   Εὐφράτην ποταμὸν ᾔει ἐμβαλῶν, ὡς  ἀφανὴς   ἐξ ἀνθρώπων γενόμενος πιστοτέραν τὴν
[7, 18]   ἥπατος τοῦ ἱερείου λοβὸς  ἀφανὴς   ἦν, οὕτω δὴ ἐγγράψαντα καὶ
[7, 11]   τῆς ἵππου τῆς ἑταιρικῆς οὐκ  ἀφανής,   Καλλίνης ὄνομα, τοιαῦτα εἶπεν·
[7, 12]   Λόγος δέ τις οὗτος ἐφοίτα  ἀφανὴς   παρὰ τοῖς τὰ βασιλικὰ πράγματα,
[7, 7]   καταρράκτας τοὺς κατὰ τὸν ποταμὸν  ἀφανίζων   ὁμαλὸν πάντῃ ἐποίει τὸν ῥοῦν,
[7, 28]   κινδύνοις τῷ ἀδεεῖ τῷ αὑτοῦ  ἀφανίσαι,   ξύμπαντα ταῦτα γενναιότατος. καὶ οὖν
[7, 17]   δι´ ὀλίγου τὸν νεὼν ἐπιτελεσθέντα  ἀφελέσθαι   αὐτοὺς τὰς ἐκ τῶν χρημάτων
[7, 22]   ἐκνηξάμενος ὡς ἐπὶ τὸ διάδημα  ἀφελὼν   τοῦ καλάμου αὐτὸ μετὰ χεῖρας
[7, 20]   καὶ ἐλάφοις, καὶ ταύτας ἀνεῖσθαι  ἀφέτους   τῇ Ἀρτέμιδι, οὐδὲ εἶναι θέμις
[7, 27]   ἐστιν ὡς πιστὰ ἐς  ἀφήγησιν   ἀναγεγράφθω. ~Ἐτελεύτα μὲν δὴ Ἀλέξανδρος
[7, 23]   εἴ τέ τι πρότερον ἡμάρτηκας,  ἀφήσω   σε τούτου, καὶ τὸ λοιπόν,
[7, 28]   ἐς δὲ εὐποιΐαν τῶν πέλας  ἀφθονώτατος.   ~Εἰ δέ τι ἐπλημμελήθη Ἀλεξάνδρῳ
[7, 23]   θεωροὶ δῆθεν ἐς τιμὴν θεοῦ  ἀφιγμένοι.   τῷ δὲ οὐ πόρρω ἄρα
[7, 5]   καὶ γὰρ καὶ οὗτος ἤδη  ἀφιγμένος   ἐς Σοῦσα ἦν· ἐπὶ τούτοις
[7, 10]   ἐκ χειρὸς τῶν  ἀφιεμένων   οὗ γε οὐκ ἴχνη ἐν
[7, 1]   Πασαργάδας τε καὶ ἐς Περσέπολιν  ἀφίκετο   Ἀλέξανδρος, πόθος λαμβάνει αὐτὸν καταπλεῦσαι
[7, 8]   ~Ὡς δὲ ἐς τὴν Ὦπιν  ἀφίκετο,   συναγαγὼν τοὺς Μακεδόνας προεῖπεν ὅτι
[7, 6]   τὸν Μακεδονικὸν ἠσκημένους. καὶ οὗτοι  ἀφικόμενοι   λέγονται ἀνιᾶσαι Μακεδόνας, ὡς πάντα
[7, 2]   ἐπεὶ καὶ ἐς Τάξιλα αὐτῷ  ἀφικομένῳ   καὶ ἰδόντι τῶν σοφιστῶν τῶν
[7, 19]   ἄλλων ὅσοι ἐργάται τῆς θαλάσσης  ἀφῖχθαι   αὐτῷ ἐκ Φοινίκης τε καὶ
[7, 16]   οἱ Χαλδαῖοι, μὴ πρὸς δυσμὰς  ἀφορῶν   αὐτὸς μηδὲ τὴν στρατιὰν ταύτῃ
[7, 16]   τῶν Ὑρκανίων ναυπηγεῖσθαι ναῦς μακρὰς  ἀφράκτους   τε καὶ πεφραγμένας ἐς τὸν
[7, 26]   βιάσασθαι ἰδεῖν Ἀλέξανδρον. τὸν δὲ  ἄφωνον   μὲν εἶναι λέγουσι παραπορευομένης τῆς
[7, 12]   ἐκ τῆς διαφορᾶς αὐτοῖς γένοιτο  ἄχαρι   ἐς ἀλλήλους καὶ οὐδὲ αὐτῷ
[7, 22]   ὅτι οὐδὲν πεπόνθοι ἐν Βαβυλῶνι  ἄχαρι,   καθάπερ ἐκεῖνοι ἐμαντεύσαντο, ἀλλὰ ἔφθη
[7, 29]   ὡς τοῖς τε παθοῦσί τι  ἄχαρι   οὐ πάντῃ χαλεπὰ τὰ παθήματα
[7, 23]   ἁμάρτῃς, οὐδὲν πείσῃ ἐξ ἐμοῦ  ἄχαρι.   τοῦτο ἀνδρὶ ἄρχοντι πολλῆς μὲν
[7, 8]   ταύτην πᾶσαν πολλοῖς καὶ ἄλλοις  ἀχθεσθέντες,   ὅτι πολλάκις ἤδη ἐλύπει αὐτοὺς
[7, 29]   ἁμαρτεῖν, εἰ τοῖς πρόσθεν πλημμεληθεῖσιν  ἀχθόμενος   φαίνοιτο. ὅτι δὲ ἐς θεὸν
[7, 16]   πειραθῆναι, οὐ μεῖον καὶ  Ἀχιλλέα   δοκῶ ἂν ἑλέσθαι προαποθανεῖν Πατρόκλου
[7, 14]   τίθεμαι καὶ κατὰ ζῆλον τὸν  Ἀχιλλέως,   πρὸς ὅντινα ἐκ παιδὸς φιλοτιμία
[7, 3]   τοῦ Ἰνδοῦ ἱκανοὶ ἀναγεγράφασιν, οὐκ  ἀχρεῖα   πάντα ἐς ἀνθρώπους, ὅτῳ γνῶναι
[7, 8]   τε ἤδη πρὸς Ἀλεξάνδρου καὶ  ἀχρεῖοι   πάντῃ ἐς τὰ πολέμια νομιζόμενοι
[7, 8]   γήρως πηρώσεως τοῦ σώματος  ἀχρείους   ἐς τὰ πολέμια ὄντας παραλύει




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 1/02/2006