Texte grec :
| [7,7] Ἀλέξανδρος δὲ τῆς μὲν πεζῆς στρατιᾶς τὴν πολλὴν
Ἡφαιστίωνα ἄγειν κελεύει ἔστε ἐπὶ τὴν θάλασσαν
τὴν Περσικήν, αὐτὸς δὲ ἀναπλεύσαντος αὐτῷ τοῦ
ναυτικοῦ ἐς τὴν Σουσίαν γῆν ἐπιβὰς τῶν νεῶν ξὺν
τοῖς ὑπασπισταῖς τε καὶ τῷ ἀγήματι καὶ τῶν ἱππέων
τῶν ἑταίρων ἀναβιβασάμενος οὐ πολλοὺς κατέπλει
κατὰ τὸν Εὐλαῖον ποταμὸν ὡς ἐπὶ θάλασσαν. ἤδη
δὲ πλησίον ὢν τῆς ἐκβολῆς τῆς ἐς τὸν πόντον τὰς
μὲν πλείονάς τε καὶ πεπονηκυίας τῶν νεῶν καταλείπει
αὐτοῦ, αὐτὸς δὲ ταῖς μάλιστα ταχυναυτούσαις παρέπλει
ἀπὸ τοῦ Εὐλαίου ποταμοῦ κατὰ τὴν θάλασσαν
ὡς ἐπὶ τὰς ἐκβολὰς τοῦ Τίγρητος· αἱ δὲ ἄλλαι αὐτῷ
νῆες ἀνακομισθεῖσαι κατὰ τὸν Εὐλαῖον ἔστε ἐπὶ τὴν
διώρυχα, ἣ τέτμηται ἐκ τοῦ Τίγρητος ἐς τὸν Εὐλαῖον,
ταύτῃ διεκομίσθησαν ἐς τὸν Τίγρητα.
Τῶν γὰρ δὴ ποταμῶν τοῦ τε Εὐφράτου καὶ τοῦ
Τίγρητος, οἳ τὴν μέσην σφῶν Ἀσσυρίαν ἀπείργουσιν,
ὅθεν καὶ τὸ ὄνομα Μεσοποταμία πρὸς τῶν ἐπιχωρίων
κληΐζεται, ὁ μὲν Τίγρης πολύ τι ταπεινότερος ῥέων
τοῦ Εὐφράτου διώρυχάς τε πολλὰς ἐκ τοῦ Εὐφράτου
ἐς αὑτὸν δέχεται καὶ πολλοὺς ἄλλους ποταμοὺς παραλαβὼν
καὶ ἐξ αὐτῶν αὐξηθεὶς ἐσβάλλει ἐς τὸν πόντον
τὸν Περσικόν, μέγας τε καὶ οὐδαμοῦ διαβατὸς ἔστε
ἐπὶ τὴν ἐκβολήν, καθότι οὐ καταναλίσκεται αὐτοῦ
οὐδὲν ἐς τὴν χώραν. ἔστι γὰρ μετεωροτέρα ἡ ταύτῃ
γῆ τοῦ ὕδατος οὐδὲ ἐκδίδωσιν οὗτος κατὰ τὰς διώρυχας
οὐδὲ ἐς ἄλλον ποταμόν, ἀλλὰ δέχεται γὰρ ἐκείνους
μᾶλλον, ἄρδεσθαί τε ἀπὸ οὗ τὴν χώραν οὐδαμῇ παρέχει.
ὁ δὲ Εὐφράτης μετέωρός τε ῥεῖ καὶ ἰσοχείλης πανταχῇ
τῇ γῇ, καὶ διώρυχες δὲ πολλαὶ ἀπ´ αὐτοῦ πεποίηνται,
αἱ μὲν ἀέναοι, ἀφ´ ὧν ὑδρεύονται οἱ παρ´ ἑκάτερα
ᾠκισμένοι, τὰς δὲ καὶ πρὸς καιρὸν ποιοῦνται, ὁπότε
σφίσιν ὕδατος ἐνδεῶς ἔχοι, ἐς τὸ ἐπάρδειν τὴν χώραν·
οὐ γὰρ ὕεται τὸ πολὺ ἡ γῆ αὕτη ἐξ οὐρανοῦ· καὶ
οὕτως ἐς οὐ πολὺ ὕδωρ ὁ Εὐφράτης τελευτῶν καὶ
τεναγῶδες {ἐς} τοῦτο οὕτως ἀποπαύεται.
Ἀλέξανδρος δὲ περιπλεύσας κατὰ τὴν θάλασσαν
ὅσον μεταξὺ τοῦ τε Εὐλαίου ποταμοῦ καὶ τοῦ Τίγρητος
ἐπεῖχεν ὁ αἰγιαλὸς τοῦ κόλπου τοῦ Περσικοῦ ἀνέπλει
κατὰ τὸν Τίγρητα ἔστε ἐπὶ τὸ στρατόπεδον, ἵνα Ἡφαιστίων
αὐτῷ τὴν δύναμιν πᾶσαν ἔχων ἐστρατοπεδεύκει.
ἐκεῖθεν δὲ αὖθις ἔπλει ἐς Ὦπιν, πόλιν ἐπὶ τοῦ
Τίγρητος ᾠκισμένην. ἐν δὲ τῷ ἀνάπλῳ τοὺς καταρράκτας
τοὺς κατὰ τὸν ποταμὸν ἀφανίζων ὁμαλὸν
πάντῃ ἐποίει τὸν ῥοῦν, οἳ δὴ ἐκ Περσῶν πεποιημένοι
ἦσαν τοῦ μή τινα ἀπὸ θαλάσσης ἀναπλεῦσαι εἰς τὴν
χώραν αὐτῶν νηΐτῃ στόλῳ κρατήσαντα. ταῦτα δὲ
μεμηχάνητο ἅτε δὴ οὐ ναυτικοῖς τοῖς Πέρσαις· οὕτω
δὴ συνεχεῖς οἱ καταρράκται πεποιημένοι ἄπορον τὸν
ἀνάπλουν ἐποίουν τὸν κατὰ τὸν Τίγρητα. Ἀλέξανδρος
δὲ οὐκ ἔφη τῶν κρατούντων τοῖς ὅπλοις εἶναι τὰ
τοιαῦτα σοφίσματα· οὔκουν πρὸς αὑτοῦ ἐποιεῖτο ταύτην
τὴν ἀσφάλειαν, ἥντινα ἔργῳ οὐδὲ λόγου ἀξίαν ἀπέφηνε
οὐ χαλεπῶς διακόψας τῶν Περσῶν τὰ σπουδάσματα.
|
|
Traduction française :
| [7,7] Héphestion est chargé de conduire la plus grande partie de l'infanterie vers le
golfe Persique. La flotte touche au pays des Susiens. Alexandre s'y embarque
avec les Hypaspistes, l'Agéma, et une partie de la cavalerie des Hétaïres. Il
descend l'Eulée jusqu'à la mer, ayant laissé sur le fleuve les vaisseaux pesants
ou endommagés pour monter les plus légers, avec lesquels il cingle, en rasant la
côte, vers l'embouchure du Tigre. Le reste de la flotte doit se rendre dans le
Tigre par le canal qui le joint à l'Eulée.
Deux fleuves, l'Euphrate et le Tigre, enferment cette partie de l'Assyrie, qui,
par cette raison, a reçu le nom de Mésopotamie. Le Tigre, dont le niveau est
beaucoup plus bas que celui de l'Euphrate, recueille plusieurs épanchements de
ce dernier, et grossi du tribut d'autres fleuves qu'il reçoit, va se décharger
dans le golfe Persique. Profond, resserré par la hauteur de ses bords qui ne lui
permet point d'en, sortir, enflé par des eaux qu'il ne perd pas, il n'est
guéable sur aucun de ses points.
L'Euphrate, au contraire, plus élevé, inonde les terres à la hauteur desquelles
il se trouve ; il est partagé naturellement ou artificiellement en plusieurs
ruisseaux ; quelques-uns ne sont que des saignées pratiquées par les riverains,
à certaines époques de l'année, pour suppléer aux bienfaits des pluies rares
dans ces contrées. Voilà, pourquoi l'Euphrate est moins pur et moins
considérable à la fin de son cours.
Alexandre remonte le Tigre jusqu'à l'endroit où Héphestion, campé sur ses bords,
l'attendait avec son armée. Il continue sa navigation vers Opis, fondée sur les
rives du fleuve ; il fait briser toutes les digues que les Perses, assez mauvais
marins, avaient construites pour se garantir d'une attaque par mer, et pour
interdire, en ce cas, à l'ennemi, la navigation du Tigre. «. Ce moyen de
défense, dit Alexandre, ne convient qu'à des hommes qui ne savent point manier
les armes. » Effectivement cette défense était misérable, il la fit détruire, en
un instant.
|
|
