Livre, chapitre
[2, 73]	εἶδον, ἐκλείπουσιν, ἀθροισθέντες δὲ κατὰ	τὸ	Ἀγηνόριον καλούμενον ἐπέστρεψαν ταύτῃ ἐπὶ
[2, 5]	ἀπὸ τῆς ὑπωρείας ἀνασταλέντες ἐς	τὸ	ἄκρον ἀνέφυγον, ἔγνω καὶ τοῖς
[2, 5]	τῷ ἐν ἀριστερᾷ σφῶν κατὰ	τὸ	Ἀλεξάνδρου δεξιὸν ἐς δισμυρίους. καὶ
[2, 1]	Πρωτέᾳ νεῶν ὑπεκφυγὼν ἀπεσώθη πρὸς	τὸ	ἄλλο ναυτικόν. ~Ἀλέξανδρος δὲ ὡς
[2, 5]	τοὺς δὲ ἐκ Πελοποννήσου καὶ	τὸ	ἄλλο τὸ συμμαχικὸν ἐπὶ τὸ
[2, 3]	τε τοῖς φίλοις βέβαιος εἰς	τὸ	ἀνύποπτον τυγχάνει ὢν καὶ πρὸς
[2, 71]	μηχανὰς ξυμπάσας κατέφλεξαν, ὅσας μὴ	τὸ	ἀπὸ τῆς νεὼς πῦρ ἐπέσχεν.
[2, 3]	ἀνύποπτον τυγχάνει ὢν καὶ πρὸς	τὸ	ἀποθανεῖν ἐρρωμένος. Ἐκ δὲ τούτου
[2, 5]	ἔστιν οὓς κατὰ τὸ δεξιὸν	τὸ	αὑτοῦ ἐπὶ μετώπου παραγαγὼν ἐξέτεινεν
[2, 4]	ἐπὶ τῷ ἔργῳ ἀνακαλῶν. καὶ	τὸ	αὑτοῦ οὐκ ἀκίνδυνον ἐν ταῖς
[2, 7]	τοῦ διάπλου, τριῶν μάλιστα ὀργυιῶν	τὸ	βάθος. ἀλλὰ λίθων τε πολλῶν
[2, 7]	πρὸς αὐτῇ τῇ πόλει, ἵνα	τὸ	βαθύτατον τοῦ διάπλου, τριῶν μάλιστα
[2, 5]	νώτου ἐγένοντο τῆς Ἀλεξάνδρου στρατιᾶς.	τὸ	γὰρ ὄρος ἵνα ἐπετάχθησαν πῇ
[2, 51]	τὴν φάραγγα. τό τε στρατόπεδον	τὸ	Δαρείου εὐθὺς ἐξ ἐφόδου ἑάλω
[2, 5]	δεξιοῦ κέρως τοῦ Ἀλεξάνδρου ἐποίει.	τὸ	δὲ ἄλλο πλῆθος αὐτοῦ ψιλῶν
[2, 51]	καὶ Βουβάκης τῶν ἐντίμων Περσῶν.	τὸ	δὲ ἄλλο πλῆθος εἰς δέκα
[2, 6]	μέν τι κατοικτίσει τῶν Θηβῶν,	τὸ	δὲ ὅτι συγγνωστὰ δεδρακέναι ἐφαίνοντο,
[2, 73]	εἷλον εὐθὺς ταύτῃ τὴν πόλιν.	τὸ	δὲ πλῆθος τῶν Τυρίων τὸ
[2, 5]	τοῦ ποταμοῦ τοὺς πάντας Πέρσας,	τὸ	δὲ ὡς πρὸς τοὺς ἐπὶ
[2, 5]	κατὰ νώτου ἔταξεν, ὥστε κατὰ	τὸ	δεξιὸν αὐτῷ τὴν φάλαγγα ἐς
[2, 5]	ἡγεῖτο Παντόρδανος ὁ Κλεάνδρου, ἐπὶ	τὸ	δεξιὸν ἀφανῶς παρελθεῖν. καὶ τοὺς
[2, 71]	ταῖς ναυσίν, αὐτὸς μὲν κατὰ	τὸ	δεξιὸν κέρας, ὃ δὴ ἐς
[2, 51]	Μακεδόνων ἡ φάλαγξ ὡς ἐπὶ	τὸ	δεξιὸν κέρας παραρραγεῖσα, ὅτι Ἀλέξανδρος
[2, 5]	τούτων τοὺς πολλοὺς παριππεῦσαι ἐπὶ	τὸ	δεξιὸν κέρας σφῶν ἐκέλευσεν. αὐτὸς
[2, 5]	Ἑλλήνων μισθοφόρων ἔστιν οὓς κατὰ	τὸ	δεξιὸν τὸ αὑτοῦ ἐπὶ μετώπου
[2, 5]	πυκνὴ αὐτῷ ἡ φάλαγξ κατὰ	τὸ	δεξιὸν τὸ ἑαυτοῦ ἐφαίνετο, πολύ
[2, 5]	δὲ τῶν μὲν ἱππέων κατὰ	τὸ	δεξιὸν τοὺς προδρόμους, ὧν ἡγεῖτο
[2, 51]	καὶ αὐτὸς οὐ πρόσθεν ἐς	τὸ	διώκειν ἐτράπετο πρὶν τούς τε
[2, 5]	ἡ φάλαγξ κατὰ τὸ δεξιὸν	τὸ	ἑαυτοῦ ἐφαίνετο, πολύ τε ταύτῃ
[2, 5]	ἵππον μετακεχωρηκυῖαν ἐπὶ τὸ εὐώνυμον	τὸ	ἑαυτοῦ ὡς πρὸς τὴν θάλασσαν,
[2, 72]	σκηνήν, οὐ διατρίψαντα δὲ κατὰ	τὸ	εἰωθὸς δι' ὀλίγου ἐπὶ τὰς
[2, 51]	πρὸ ποδῶν ἀφανῆ ἦν, εἰς	τὸ	ἔμπαλιν ἀπετρέπετο ὡς ἐπὶ τὸ
[2, 73]	ἄλλου ποιήσαντος, οὐκ ἄξιον μνήμης	τὸ	ἐπίγραμμα. διὰ τοῦτο καὶ ἐγὼ
[2, 7]	πηλὸς ξύνδεσμος τοῖς λίθοις ἐς	τὸ	ἐπιμένειν ἐγίγνετο. καὶ προθυμία τῶν
[2, 72]	καὶ ἀνακωχεύειν ἐντὸς βέλους, ἔστε	τὸ	ἐποκεῖλαι ἄπορον γίγνοιτο, ὡς πανταχόθεν
[2, 71]	ὑπασπιστῶν ὅσοι ἱκανοὶ ἐδόκουν ἐς	τὸ	ἔργον, εἰ μὴ διέκπλοις μᾶλλόν
[2, 51]	αὐτοῖς τὴν φάλαγγα κατεῖδον. καὶ	τὸ	ἔργον ἐνταῦθα καρτερὸν ἦν, τῶν
[2, 72]	τοὺς ἡγεμόνας τῶν τάξεων ἐς	τὸ	ἔργον ἐπῆγε τῇ πόλει ἐπὶ
[2, 7]	ἠπείρῳ ἐχώννυτο, οὐ χαλεπῶς προὐχώρει	τὸ	ἔργον, ἐπὶ βάθος τε ὀλίγον
[2, 7]	προθυμία τῶν τε Μακεδόνων ἐς	τὸ	ἔργον καὶ Ἀλεξάνδρου πολλὴ ἦν
[2, 71]	θαλάσσης. ἠνύετο δὲ χαλεπῶς τοῦτο	τὸ	ἔργον, οἷα δὴ ἀπὸ νεῶν
[2, 73]	ἀπορώτερον. ἐκπλήξειν γὰρ τοὺς πολεμίους	τὸ	ἔργον τῷ παραλόγῳ ἐπὶ μέγα,
[2, 51]	ὑπ' Ἀλεξάνδρου ἐφοβήθη τὸ κέρας	τὸ	εὐώνυμον καὶ ταύτῃ ἀπορρηγνύμενον κατεῖδε
[2, 5]	τάχος τοὺς Θεσσαλοὺς ἱππέας ἐπὶ	τὸ	εὐώνυμον, κελεύσας μὴ πρὸ τοῦ
[2, 71]	Πνυταγόρου. οὗτος δὲ καὶ Κρατερὸς	τὸ	εὐώνυμον κέρας εἶχον τῆς πάσης
[2, 5]	δὲ ἡ ἵππος ἡ κατὰ	τὸ	εὐώνυμον. οἱ δὲ μισθοφόροι ξένοι
[2, 5]	τὸ ἄλλο τὸ συμμαχικὸν ἐπὶ	τὸ	εὐώνυμον πέμπει ὡς Παρμενίωνα. Δαρεῖος
[2, 5]	δέ τι αὐτῶν καὶ ἐπὶ	τὸ	εὐώνυμον πρὸς τὰ ὄρη παρήγαγεν.
[2, 5]	τῶν Περσῶν ἵππον μετακεχωρηκυῖαν ἐπὶ	τὸ	εὐώνυμον τὸ ἑαυτοῦ ὡς πρὸς
[2, 73]	ἐς τετρακοσίους. Τοῖς δὲ ἐς	τὸ	ἱερὸν τοῦ Ἡρακλέους καταφυγοῦσιν (ἦσαν
[2, 5]	ἐς ἐπικαμπὴν πρὸς τὸ ὄρος	τὸ	κατὰ νώτου ἔταξεν, ὥστε κατὰ
[2, 4]	Ὑπερβαλὼν δὴ τὸ ὄρος Δαρεῖος	τὸ	κατὰ τὰς πύλας τὰς Ἀμανικὰς
[2, 73]	τεῖχος πολλαχῇ ἠρείπετο ὑφιζάνον κατὰ	τὸ	κενούμενον, τοῖς τε βέλεσιν ἐπὶ
[2, 5]	διεχώρει ἐς πλάτος, ἀνέπτυσσεν ἀεὶ	τὸ	κέρας ἐς φάλαγγα, ἄλλην καὶ
[2, 51]	τὸ πρῶτον ὑπ' Ἀλεξάνδρου ἐφοβήθη	τὸ	κέρας τὸ εὐώνυμον καὶ ταύτῃ
[2, 1]	τοὺς ἔχοντας, τὰ δὲ ἐς	τὸ	κοινὸν ἐπιβαλόντες. Ταῦτα δὲ διαπραξάμενοι
[2, 4]	τούτοις δὲ τῶν τε ἐς	τὸ	κοινὸν ξὺν λαμπρότητι ἤδη πεπραγμένων
[2, 2]	τὰς Κιλικίας. καὶ ἀφικόμενος ἐπὶ	τὸ	Κύρου τοῦ ξὺν Ξενοφῶντι στρατόπεδον,
[2, 5]	τῶν παρόδων, ἀνέπαυε τὴν στρατιὰν	τὸ	λοιπὸν τῆς νυκτὸς αὐτοῦ ἐπὶ
[2, 2]	αὐτῇ ἁμάξῃ. τοὺς δὲ ξυμβαλόντας	τὸ	μαντεῖον τοῦτον ἐκεῖνον γνῶναι ὄντα,
[2, 51]	τε καὶ ἄλλαις δυσχωρίαις ἐνέκυρσε,	τὸ	μὲν ἅρμα ἀπολείπει αὐτοῦ καὶ
[2, 73]	τὸ δὲ πλῆθος τῶν Τυρίων	τὸ	μὲν τεῖχος, ὡς ἐχόμενον εἶδον,
[2, 6]	καίπερ Θηβαίους ὄντας εὐθὺς ἀφῆκεν,	τὸ	μέν τι κατοικτίσει τῶν Θηβῶν,
[2, 5]	ἐς δύο κέρατα διέχουσαν τετάχθαι,	τὸ	μὲν ὡς πρὸς Δαρεῖόν τε
[2, 51]	ἀπετρέπετο ὡς ἐπὶ τὸ στρατόπεδον.	τὸ	μέντοι ἅρμα τοῦ Δαρείου ἔλαβε
[2, 73]	χώρας λαβεῖν ἀντὶ τῆς πάσης	τὸ	μέρος. εἶναι γὰρ τά τε
[2, 5]	σφῶν ἐκέλευσεν. αὐτὸς δὲ Δαρεῖος	τὸ	μέσον τῆς πάσης τάξεως ἐπεῖχεν,
[2, 5]	Περδίκκου. οὗτοι μὲν ἔστε ἐπὶ	τὸ	μέσον τῶν ὁπλιτῶν ἀπὸ τοῦ
[2, 51]	πολλαχῇ κρημνώδεσι ταῖς ὄχθαις ἐντυγχάνοντες	τὸ	μέτωπον τῆς φάλαγγος οὐ δυνατοὶ
[2, 73]	τῷ παραλόγῳ ἐπὶ μέγα, καὶ	τὸ	μὴ ἑλεῖν αἰσχρὸν εἶναί οἱ
[2, 73]	Μακεδόνες. καὶ τούτους μὲν ἔσχε	τὸ	μὴ οὐκ αἰσχρᾷ φυγῇ ὠσθῆναι
[2, 3]	ἐπὶ μέγα ἐλθοῦσα δυνάμεως. καὶ	τὸ	μνῆμα τοῦ Σαρδαναπάλου ἐγγὺς ἦν
[2, 2]	δεσμόν, ἐξελκύσαι ἔξω τοῦ ῥυμοῦ	τὸ<	ν> ζυγόν. ὅπως μὲν δὴ
[2, 71]	ἐδόκουν ξυνταχθῆναι τοῖς Πέρσαις ἐς	τὸ	ναυτικόν. Ἐν ᾧ δὲ αἵ
[2, 71]	τετρακισχιλίους. Ὡς δὲ συνετέτακτο αὐτῷ	τὸ	ναυτικόν, ἐπιβιβάσας τοῖς καταστρώμασι τῶν
[2, 7]	Φοινίκη ἔχοιτο ἂν πᾶσα καὶ	τὸ	ναυτικὸν ὅπερ πλεῖστόν τε καὶ
[2, 3]	καθαρθῆναί τε καὶ ῥαίσαι αὐτῷ	τὸ	νόσημα, Φιλίππῳ δὲ ἐπιδεῖξαι, ὅτι
[2, 73]	τοῖς τείχεσι. καὶ ἐχώννυτο κατὰ	τὸ	νότιον μάλιστα τῆς πόλεως τεῖχος,
[2, 7]	Ἰβήρων οὔτ' ἂν τοῦ βασιλέως	τὸ	ὄνομα γιγνώσκειν Εὐρυσθέα, οὔτε εἰ
[2, 7]	καὶ τοῦ βασιλέως τῆς Ἠπείρου	τὸ	ὄνομα τὸν Γηρυόνην οὐκ ἔξω
[2, 4]	ἔτι ἔμπροσθεν Ἀσσύριοι. Ὑπερβαλὼν δὴ	τὸ	ὄρος Δαρεῖος τὸ κατὰ τὰς
[2, 5]	παράγων, τῇ μὲν ὡς ἐπὶ	τὸ	ὄρος, ἐν ἀριστερᾷ δὲ ὡς
[2, 71]	στέλλεται εἰς τὸν Ἀντιλίβανον καλούμενον	τὸ	ὄρος. καὶ τὰ μὲν βίᾳ
[2, 5]	τῶν τοξοτῶν ἐς ἐπικαμπὴν πρὸς	τὸ	ὄρος τὸ κατὰ νώτου ἔταξεν,
[2, 7]	ταῦτα Ἡρακλεῖ δι' Εὐρυσθέως ἐπαγγέλλουσαν,	τὸ	οὐ πιστὸν τοῦ λόγου ἀποκρύπτειν
[2, 3]	ἐπὶ τῷ κρότῳ ποιοῦσι. καὶ	τὸ	παῖζε ῥᾳδιουργότερον ἐγγεγράφθαι ἔφασαν τῷ
[2, 71]	θεῖον καὶ ὅσα ἄλλα ἐς	τὸ	παρακαλέσαι μεγάλην φλόγα ἐπὶ ταύτῃ
[2, 72]	δὲ ἀποχρῶν εἰς πλάτος ἐφάνη	τὸ	παρερρηγμένον, τὰς μὲν μηχανοφόρους ναῦς
[2, 51]	ποταμοῦ ἀπώσαντο αὐτούς, καὶ κατὰ	τὸ	παρερρωγὸς τοῦ Περσικοῦ στρατεύματος ὑπερφαλαγγήσαντες
[2, 7]	εὐνοίᾳ τῇ πρὸς ἡμᾶς πρὸς	τὸ	παρὸν κατεχομένης. ἐξαιρεθείσης δὲ Τύρου
[2, 71]	δεξιὸν κέρας, ὃ δὴ ἐς	τὸ	πέλαγος αὐτῷ ἀνεῖχε, καὶ ξὺν
[2, 71]	πόλει, ὅτι λίθοι πολλοὶ ἐς	τὸ	πέλαγος προβεβλημένοι ἐξεῖργον αὐτῶν τὴν
[2, 7]	αὐτῶν Σιδωνίων ἐπικαλεσαμένων κατὰ ἔχθος	τὸ	Περσῶν καὶ Δαρείου. ἐντεῦθεν δὲ
[2, 4]	τὴν φάλαγγα, τοῖς δὲ ἀχρεῖον	τὸ	πλῆθος {ὅτι} ἔσται τῇ μάχῃ,
[2, 71]	προσῆγον τὰς μηχανὰς κατά τε	τὸ	ποιητὸν χῶμα καὶ ἀπὸ τῶν
[2, 51]	τοὺς μισθοφόρους τοὺς Δαρείου καὶ	τὸ	πονούμενον σφῶν ἐπικάμψαντες ἀπό τε
[2, 51]	διὰ μακροῦ ἐπιγενομένη ἀφείλετο αὐτὸν	τὸ	πρὸς Ἀλεξάνδρου ἁλῶναι. Ἀλέξανδρος γὰρ
[2, 72]	δὲ οὐδὲ ταύτῃ ἤνυεν, ἐς	τὸ	πρὸς νότον αὖ ἄνεμον καὶ
[2, 72]	λόγου ἄξιον, οἱ δὲ κατὰ	τὸ	πρὸς Σιδῶνα τετραμμένον τῆς πόλεως
[2, 7]	πονουμένους ἐπικουφίζοντος. ἀλλ' ἔστε μὲν	τὸ	πρὸς τῇ ἠπείρῳ ἐχώννυτο, οὐ
[2, 73]	ἠγάπησεν καταλύσας τὸν πόλεμον μηκέτι	τὸ	πρόσω κινδυνεύειν. Ἀλέξανδρον δὲ Παρμενίωνι
[2, 51]	ἐγίγνετο. Δαρεῖος δέ, ὡς αὐτῷ	τὸ	πρῶτον ὑπ' Ἀλεξάνδρου ἐφοβήθη τὸ
[2, 71]	αἱ κεραῖαι περικλασθεῖσαι ἐξέχεαν ἐς	τὸ	πῦρ ὅσα ἐς ἔξαψιν τῆς
[2, 1]	ἐπὶ τὴν ἄκραν τῆς Λέσβου	τὸ	Σίγριον, ἵνα ἡ προσβολὴ μάλιστά
[2, 72]	τετραμμένον. ἐκ πολλοῦ δὴ καταπετάσαντες	τὸ	στόμα τοῦ λιμένος ἱστίοις, τοῦ
[2, 51]	τὸ ἔμπαλιν ἀπετρέπετο ὡς ἐπὶ	τὸ	στρατόπεδον. τὸ μέντοι ἅρμα τοῦ
[2, 5]	ἐκ Πελοποννήσου καὶ τὸ ἄλλο	τὸ	συμμαχικὸν ἐπὶ τὸ εὐώνυμον πέμπει
[2, 73]	Τύριοι πλέοντας ἐκ Σιδῶνος ἐπὶ	τὸ	τεῖχος ἀναβιβάσαντες, ὅπως ἄποπτον εἴη
[2, 73]	Ἄδμητός τε ὁ πρῶτος ἑλὼν	τὸ	τεῖχος, ἀνὴρ ἀγαθὸς γενόμενος, καὶ
[2, 73]	ἀπεδείκνυντο ἄπορον εἶναι βίᾳ ἑλεῖν	τὸ	τεῖχος διὰ ὕψος τοῦ χώματος.
[2, 72]	καὶ ἐνταῦθα πρῶτον κατεσείσθη τε	τὸ	τεῖχος ἐπὶ μέγα καί τι
[2, 72]	δὲ ἐκέλευσεν ἐν κύκλῳ περιπλεούσας	τὸ	τεῖχος ἐποκέλλειν τε ὅπῃ παρείκοι
[2, 73]	ἀρετῆς μετεποιοῦντο ὅστις πρῶτος αἱρήσει	τὸ	τεῖχος. καὶ αἱρεῖ πρῶτος Νεοπτόλεμος
[2, 73]	ἧ μάλιστα ἐπίμαχον αὐτῷ ἐφαίνετο	τὸ	τεῖχος, καὶ μηχανὰς συμπηγνύναι ἐκέλευσεν.
[2, 73]	προσαγαγὼν Ἀλέξανδρος τῇ μὲν ὑπορυσσόμενον	τὸ	τεῖχος καταβάλλει, τῇ δὲ παιόμενον
[2, 73]	ἐποίησε. καὶ τὴν μηχανήν, ἧ	τὸ	τεῖχος κατεσείσθη, ἀνέθηκεν ἐς τὸν
[2, 72]	ἐπὶ δὲ αὐτῷ Ἀλέξανδρος ἔσχε	τὸ	τεῖχος ξὺν τοῖς ἑταίροις. ὡς
[2, 72]	εὐρώστως κατὰ ταύτας ἀνέβαινον ἐπὶ	τὸ	τεῖχος. ὅ τε γὰρ Ἄδμητος
[2, 72]	πρῶτον ἧ ἐπετέτακτο Ἀλέξανδρος ἐλήφθη	τὸ	τεῖχος, οὐ χαλεπῶς ἀποκρουσθέντων ἀπ'
[2, 71]	δὲ καθαρὸν πεποίητο τῶν προβόλων	τὸ	τεῖχος, οὐ χαλεπῶς ἤδη ταύτῃ
[2, 73]	καὶ τοῦ χοῦ ἀφανῶς ἐκφερομένου	τὸ	τεῖχος πολλαχῇ ἠρείπετο ὑφιζάνον κατὰ
[2, 73]	οἱ Μακεδόνες ἐπῆγον ὡς ἐπὶ	τὸ	τεῖχος τῶν Γαζαίων. καὶ ἐν
[2, 51]	ἐπ' αὐτὸ τοῦτο σταλέντος. τοῦτο	τὸ	τέλος τῇ μάχῃ ἐκείνῃ ἐγένετο
[2, 51]	κάνδυν ἐκδύς. ὁ δὲ καὶ	τὸ	τόξον ἀπολείπει ἐπὶ τοῦ ἅρματος.
[2, 51]	αὐτῷ καὶ τὸν κάνδυν καὶ	τὸ	τόξον. καὶ γὰρ καὶ ἡ
[2, 6]	παῖδες, ὡς ἐξηγγέλθη αὐταῖς ὅτι	τὸ	τόξον τε τοῦ Δαρείου ἔχεις
[2, 51]	φάλαγγος, ὡς ἀμάχου δὴ ἐς	τὸ	τότε διαβεβοημένης, μὴ ἀφανίσαι. καί
[2, 2]	πρὸς ταύτην εἰπεῖν ὅπως οἱ	τὸ	τοῦ ἀετοῦ ἔσχε. τὴν δέ,
[2, 73]	ὡς δὲ ἔγνω τὰ ἀμφὶ	τὸ	τραῦμα ἀληθεύσαντα Ἀρίστανδρον, ἐχάρη, ὅτι
[2, 73]	Ἀριστάνδρου ἕνεκα. Καὶ αὐτὸς μὲν	τὸ	τραῦμα ἐθεραπεύετο χαλεπῶς. ἀφικνοῦνται δ'
[2, 51]	τε μισθοφόρους τοὺς ξένους καὶ	τὸ	τῶν Περσῶν ἱππικὸν ἀπὸ τοῦ
[2, 5]	ἐπὶ μετώπου παραγαγὼν ἐξέτεινεν ὑπὲρ	τὸ	τῶν Περσῶν κέρας τὴν φάλαγγα.
[2, 3]	ῥέων, ψυχρός τέ ἐστι καὶ	τὸ	ὕδωρ καθαρός. σπασμῷ τε οὖν
[2, 3]	τὴν κύλικα ἐν ἧ ἦν	τὸ	φάρμακον, τὴν ἐπιστολὴν δὲ τῷ
[2, 7]	τε καὶ κράτιστον τοῦ Περσικοῦ,	τὸ	Φοινίκων, παρ' ἡμᾶς μεταχωρήσειν εἰκός.
[2, 71]	ἔπειτα ἄνεμον τηρήσαντες ὡς ἐπὶ	τὸ	χῶμα ἐπιφέροντα ἐξάψαντες τριήρεσι τὴν
[2, 73]	αὐτῷ ἐποιήθησαν καὶ ἐπαχθεῖσαι κατὰ	τὸ	χῶμα κατέσεισαν τοῦ τείχους ἐπὶ
[2, 73]	ὡς δὲ ἐδόκει ἐξῆρθαι συμμέτρως	τὸ	χῶμα, μηχανὰς ἐπιστήσαντες οἱ Μακεδόνες
[2, 72]	τείχει αὐτῶν. κατὰ μὲν δὴ	τὸ	χῶμα προσαγόμεναι διὰ ἰσχὺν τοῦ
[2, 71]	τε τῶν ἐπάλξεων τῶν κατὰ	τὸ	χῶμα πύργους ξυλίνους ἐπέστησαν, ὡς
[2, 71]	καὶ τὰ τείχη τὰ κατὰ	τὸ	χῶμα τό τε ὕψος εἰς
[2, 4]	στενόπορα, ἵνα σφίσι μὲν ξύμμετρον	τὸ	χωρίον ἀναπτύξαι τὴν φάλαγγα, τοῖς
[2, 5]	δέ, ὡς αὐτῷ πρόσω ἰόντι	τὸ	χωρίον διέσχεν ὀλίγον ἐς πλάτος,
[2, 5]	γὰρ ἐπὶ φάλαγγος ἁπλῆς ἐδέχετο	τὸ	χωρίον, ἵνα ἐτάσσοντο. ἐπέταξε δὲ
[2, 7]	πόλιν. ἔστι δὲ πορθμὸς τεναγώδης	τὸ	χωρίον καὶ τὰ μὲν πρὸς
[2, 4]	τῇ ἵππῳ ξύμφορον. καὶ τοῦτο	τὸ	χωρίον ξυνεβούλευεν αὐτῷ μὴ ἀπολείπειν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/05/2005