Livre, chapitre |
[2, 72] |
ἐπὶ
τὸ
τεῖχος.
ὅ
τε
|
γὰρ |
Ἄδμητος
ἀνὴρ
ἀγαθὸς
ἐν
τῷ |
[2, 51] |
ὁμοτίμων
γυναῖκες
οὐ
πολλαί.
οἱ
|
γὰρ |
ἄλλοι
Πέρσαι
τὰς
γυναῖκας
σφῶν
|
[2, 6] |
ὁ
βασιλεὺς
εἴη
αὐτοῖν,
ἐστάλθαι
|
γὰρ |
ἄμφω
τῷ
αὐτῷ
κόσμῳ,
τὴν |
[2, 6] |
αἴτει
καὶ
λάμβανε.
ὅ
τι
|
γὰρ |
ἂν
πείθῃς
ἐμὲ
ἔσται
σοι. |
[2, 7] |
παρ'
ἡμᾶς
μεταχωρήσειν
εἰκός.
οὐ
|
γὰρ |
ἀνέξονται
οὔτε
οἱ
ἐρέται
οὔθ' |
[2, 2] |
τὸν
τόπον
αὐτόν.
καὶ,
δεηθῆναι
|
γὰρ |
αὐτῆς
Γόρδιον
τὴν
θυσίαν
ξυνεπισπομένην |
[2, 7] |
ἡ
πολιορκία
ἐφαίνετο.
νῆσός
τε
|
γὰρ |
αὐτοῖς
ἡ
πόλις
ἦν
καὶ |
[2, 51] |
γενέσθαι
αὐτῷ
ἡ
πρόσοδος.
τοὺς
|
γὰρ |
βαρβάρους,
ὅπως
τὰ
πρῶτα
ἐτάχθησαν, |
[2, 7] |
Ἀργείου
Ἡρακλέους
τοῦ
Ἀλκμήνης.
πολλαῖς
|
γὰρ |
γενεαῖς
πρότερον
τιμᾶται
ἐν
Τύρῳ |
[2, 3] |
παρὰ
Παρμενίωνος
φυλάξασθαι
Φίλιππον.
ἀκούειν
|
γὰρ |
διεφθάρθαι
ὑπὸ
Δαρείου
χρήμασιν
ὥστε
|
[2, 6] |
οὐ
φάναι
αὐτὴν
ἁμαρτεῖν.
καὶ
|
γὰρ |
ἐκεῖνον
εἶναι
Ἀλέξανδρον.
καὶ
ταῦτα |
[2, 3] |
ἔχει
τὰ
τοῦ
φαρμάκου.
οὐ
|
γὰρ |
ἐκπλαγῆναι
πρὸς
τὴν
ἐπιστολήν,
ἀλλὰ |
[2, 7] |
πόλιν
θῦσαι
τῷ
Ἡρακλεῖ.
Ἔστι
|
γὰρ |
ἐν
Τύρῳ
ἱερὸν
Ἡρακλέους
παλαιότατον
|
[2, 5] |
δὲ
ἦσαν
καὶ
οὗτοι.
τοσούτους
|
γὰρ |
ἐπὶ
φάλαγγος
ἁπλῆς
ἐδέχετο
τὸ |
[2, 51] |
τὸ
πρὸς
Ἀλεξάνδρου
ἁλῶναι.
Ἀλέξανδρος
|
γὰρ |
ἔστε
μὲν
φάος
ἦν
ἀνὰ |
[2, 73] |
τάξεως
παρεληλυθυίας
ἐς
αὐτήν.
ὀργῇ
|
γὰρ |
ἐχώρουν
ἐπὶ
πᾶν
οἱ
Μακεδόνες, |
[2, 5] |
ἐπὶ
φάλαγγος
τεταγμένου
βαρβαρικοῦ.
ἐλέγετο
|
γὰρ |
ἡ
πᾶσα
ξὺν
Δαρείῳ
στρατιὰ |
[2, 4] |
εὐμαρῶς
τὴν
νίκην
παρέδωκεν.
ἐχρῆν
|
γὰρ |
ἤδη
καὶ
Πέρσας
πρὸς
Μακεδόνων |
[2, 7] |
ἐπαινέσας
καὶ
τοὺς
πρέσβεις
(καὶ
|
γὰρ |
ἦσαν
τῶν
ἐπιφανῶν
ἐν
Τύρῳ |
[2, 72] |
ἐπιβατῶν
οὐ
πολὺς
ἐγένετο.
ὡς
|
γὰρ |
ἤσθοντο
ἐχομένας
τὰς
ναῦς
ἀπενήξαντο |
[2, 2] |
ἀετοῦ
ἔσχε.
τὴν
δέ,
εἶναι
|
γὰρ |
καὶ
αὐτὴν
τοῦ
μαντικοῦ
γένους, |
[2, 51] |
κάνδυν
καὶ
τὸ
τόξον.
καὶ
|
γὰρ |
καὶ
ἡ
δίωξις
βραδυτέρα
αὐτῷ |
[2, 7] |
ἔργα
ξὺν
πόνῳ
ἐγένετο.
καὶ
|
γὰρ |
καὶ
μέγα
ἔργον
τῆς
Τύρου |
[2, 2] |
λύσει
τοῦ
δεσμοῦ
ξυμβεβηκότος.
καὶ
|
γὰρ |
καὶ
τῆς
νυκτὸς
ἐκείνης
βρονταί |
[2, 5] |
Περσῶν
κέρας
τὴν
φάλαγγα.
ἐπεὶ
|
γὰρ |
οἱ
ὑπὲρ
τοῦ
ὄρους
τεταγμένοι |
[2, 5] |
ἐγένοντο
τῆς
Ἀλεξάνδρου
στρατιᾶς.
τὸ
|
γὰρ |
ὄρος
ἵνα
ἐπετάχθησαν
πῇ
μὲν |
[2, 73] |
ἅπερ
δὴ
καὶ
ἀπεκρίνατο.
ἔφη
|
γὰρ |
οὔτε
χρημάτων
δεῖσθαι
παρὰ
Δαρείου |
[2, 3] |
οἱ
πείθεσθαι
ὅσα
ἐπαγγέλλοιτο.
σωθήσεσθαι
|
γὰρ |
πειθόμενον.
καὶ
τὸν
μὲν
καθαρθῆναί |
[2, 6] |
τὴν
Ἀσίαν,
ὑπαρξάντων
ὑμῶν.
καὶ
|
γὰρ |
Περινθίοις
ἐβοηθήσατε,
οἳ
τὸν
ἐμὸν |
[2, 4] |
τὰς
γνώμας
παραπλησίοις.
Μακεδόνας
τε
|
γὰρ |
Πέρσαις
καὶ
Μήδοις,
ἐκ
πάνυ |
[2, 71] |
ξυντεταγμένως
τοῦ
ἐπίπλου
γιγνομένου
(ὀλίγον
|
γὰρ |
πρὶν
προσχεῖν
τῇ
πόλει
ἀνεκώχευσαν |
[2, 4] |
προϊέναι
τοῦ
πρόσω,
ἀλλ'
ὀκνεῖν
|
γὰρ |
πυνθανόμενον
ὅτι
αὐτὸς
προσάγοι.
καταπατήσειν
|
[2, 71] |
νεῶν
πολὺ
ἀπροσδοκήτως
κατιδόντες
(οὐ
|
γάρ
|
πω
πεπυσμένοι
ἦσαν
τάς
τε |
[2, 73] |
τῆς
πάσης
τὸ
μέρος.
εἶναι
|
γὰρ |
τά
τε
χρήματα
καὶ
τὴν |
[2, 4] |
ὁ
παρὰ
Ἀλεξάνδρου
αὐτόμολος.
εἶναι
|
γὰρ |
τὴν
εὐρυχωρίαν
πρὸς
τοῦ
πλήθους |
[2, 73] |
ἐδόκει
εἶναι
ὅσῳ
ἀπορώτερον.
ἐκπλήξειν
|
γὰρ |
τοὺς
πολεμίους
τὸ
ἔργον
τῷ |
[2, 4] |
σφίσι
τοῦ
κινδύνου
ἐπεδείκνυεν.
οὐ
|
γὰρ |
τοὺς
σατράπας
τοὺς
Δαρείου
ἐν
|
[2, 2] |
τοὺς
Τελμισσέας
τοὺς
μάντεις.
εἶναι
|
γὰρ |
τοὺς
Τελμισσέας
σοφοὺς
τὰ
θεῖα |
[2, 2] |
αὐτῷ
κατέστη
ἡ
τόλμα.
οἱ
|
γὰρ |
φύλακες
αἰσθόμενοι
Ἀλέξανδρον
αὐτὸν
προσάγοντα |
[2, 51] |
ξυνέβη
ὅπως
εἴκασεν
Ἀλέξανδρος.
εὐθὺς
|
γὰρ |
ὡς
ἐν
χερσὶν
ἡ
μάχη |
[2, 71] |
καὶ
τὰς
ξὺν
αὐτῷ
νέας
|
παρ' |
Ἀλέξανδρον
ξὺν
τῷ
ναυτικῷ
τῷ |
[2, 1] |
ἐποιήσαντο,
τοὺς
μὲν
ξένους
τοὺς
|
παρ' |
Ἀλεξάνδρου
σφίσι
κατὰ
συμμαχίαν
ἥκοντας |
[2, 6] |
Περσῶν,
οὔτε
πέμψαι
τινὰ
Ἀλέξανδρον
|
παρ' |
αὐτὸν
ἐς
βεβαίωσιν
τῆς
πάλαι |
[2, 6] |
ὑπὲρ
τούτων
πέμπειν
ἠξίου
Ἀλέξανδρον
|
παρ' |
αὑτὸν
ξὺν
Μενίσκῳ
τε
καὶ
|
[2, 6] |
ἐπεὶ
καὶ
τούτους
ἑαλωκέναι
ἔμαθεν,
|
παρ' |
αὑτὸν
πέμπειν
ἐκέλευεν.
ἦσαν
δὲ |
[2, 1] |
ὀλίγου
προσδοκᾶν
ἔσεσθαι
ἄν
σφισι
|
παρ' |
αὐτοῦ
τινα
ὠφέλειαν.
οὕτω
μὲν |
[2, 73] |
εἴ
τι
εὑρέσθαι
ἐθέλοι
φιλάνθρωπον
|
παρ' |
αὑτοῦ.
ταῦτα
ὡς
ἤκουσε
Δαρεῖος, |
[2, 6] |
όμενοι
ἐς
Σίφνον
κατέσχον.
καὶ
|
παρ' |
αὐτοὺς
ἀφικνεῖται
αγις
ὁ
Λακεδαιμονίων |
[2, 6] |
ὑπέμενεν,
ὕστερον
δὲ
εἰς
Ἁλικαρνασσὸν
|
παρ' |
Αὐτοφραδάτην
ἀφίκετο.
Ἀλέξανδρος
δὲ
σατράπην |
[2, 1] |
τούτῳ
τοὺς
ξένους
Φαρνάβαζος
ἔπλει
|
παρ' |
Αὐτοφραδάτην
ἐπὶ
τὰς
ναῦς.
ὡς |
[2, 6] |
οἱ
Χῖοι
νεωτερίσωσιν.
αγις
δὲ
|
παρ' |
Αὐτοφραδάτου
τάλαντα
ἀργυρίου
λαβὼν
τριάκοντα |
[2, 6] |
ἐν
τῇ
μάχῃ
ἀπέθανον,
ἀλλὰ
|
παρ' |
ἐμὲ
κατέφυγον,
τούτων
ἐπιμέλομαι
καὶ |
[2, 6] |
καὶ
τοῦ
λοιποῦ
ὅταν
πέμπῃς
|
παρ' |
ἐμὲ,
ὡς
πρὸς
βασιλέα
τῆς
|
[2, 6] |
τούτων
ἐπιμέλομαι
καὶ
οὐκ
ἄκοντες
|
παρ' |
ἐμοί
εἰσιν,
ἀλλὰ
αὐτοὶ
ἑκόντες |
[2, 7] |
κράτιστον
τοῦ
Περσικοῦ,
τὸ
Φοινίκων,
|
παρ' |
ἡμᾶς
μεταχωρήσειν
εἰκός.
οὐ
γὰρ |
[2, 3] |
χώραν,
προκαταλαβεῖν
καὶ
φυλάσσειν
τὴν
|
πάρ- |
οδον,
δοὺς
αὐτῷ
τῶν
τε |
[2, 7] |
ἔδοξέ
σφισι
ποιεῖν
ὅ
τι
|
περ |
ἐπαγγέλλοι
Ἀλέξανδρος,
ἐς
δὲ
τὴν |
[2, 4] |
καὶ
αὐτός
τε,
ὅ
τί
|
περ |
ἥδιστον
ἦν
δοξασθέν,
ἐς
τοῦτο |
[2, 4] |
ἀλλὰ
Περσῶν
τε
ὅ
τι
|
περ |
ὄφελος
καὶ
Μήδων
καὶ
ὅσα |
[2, 7] |
ἄκρου
τοῦ
χώματος,
ὅ
τι
|
περ |
προκεχωρήκει
αὐτοῖς
ἐπὶ
πολὺ
τῆς |
[2, 73] |
δὲ
Ἀλέξανδρός
ἐστιν,
ἀποκρινεῖσθαι
Δαρείῳ
|
ἅπερ |
δὴ
καὶ
ἀπεκρίνατο.
ἔφη
γὰρ |
[2, 1] |
καὶ
αὐτῇ
τῇ
Ἑλλάδι,
εἰ,
|
καθάπερ |
ἐξηγγέλλετο,
ἐπιπλέοιεν
οἱ
βάρβαροι.
πυθόμενος |
[2, 7] |
δώδεκα
θεῶν
Ἡρακλέα
ἄγουσιν
Αἰγύπτιοι,
|
καθάπερ |
καὶ
Ἀθηναῖοι
Διόνυσον
τὸν
Διὸς |
[2, 5] |
μέσον
τῆς
πάσης
τάξεως
ἐπεῖχεν,
|
καθάπερ |
νόμος
τοῖς
Περσῶν
βασιλεῦσι
τετάχθαι. |
[2, 4] |
ἀφαιρεθῆναι
τῆς
Ἀσίας
τὴν
ἀρχήν,
|
καθάπερ |
οὖν
Μῆδοι
μὲν
πρὸς
Περσῶν
|
[2, 6] |
ἔφευγον
καὶ
ἐκεῖθεν
εἰς
Αἴγυπτον,
|
ἵναπερ |
ὀλίγον
ὕστερον
πολυπραγμονῶν
τι
Ἀμύντας |
[2, 51] |
τάξει
ἔτι,
τὰ
μὲν
πρῶτα,
|
καίπερ |
ἐν
ἀπόπτῳ
ἤδη
ἔχων
τὴν |
[2, 6] |
Ἀλέξανδρον,
Θεσσαλίσκον
μὲν
καὶ
Διονυσόδωρον
|
καίπερ |
Θηβαίους
ὄντας
εὐθὺς
ἀφῆκεν,
τὸ |
[2, 51] |
μηνὸς
Μαιμακτηριῶνος.
Τῇ
δὲ
ὑστεραίᾳ,
|
καίπερ |
τετρωμένος
τὸν
μηρὸν
ξίφει
Ἀλέξανδρος, |
[2, 73] |
ἀποκρίνασθαι
ὅτι
καὶ
αὐτὸς
ἂν,
|
εἴπερ |
Παρμενίων
ἦν,
οὕτως
ἔπραξεν,
ἐπεὶ
|
[2, 1] |
αὐτὸς
μὲν
νόσῳ
τελευτᾷ,
καὶ
|
εἴπερ |
τι
ἄλλο
καὶ
τοῦτο
ἐν |
[2, 3] |
τούτου
ἄξια.
τὸν
ψόφον
αἰνισσόμενος,
|
ὅνπερ |
αἱ
χεῖρες
ἐπὶ
τῷ
κρότῳ |
[2, 73] |
λιμένα
τὸν
πρὸς
Αἰγύπτου,
καθ'
|
ὅνπερ |
καὶ
ἐφορμοῦντες
ἐτύγχανον,
βιασάμενοι
καὶ |
[2, 7] |
καὶ
Αἰγύπτιοι
ἄλλον
Ἡρακλέα,
οὐχ
|
ὅνπερ |
Τύριοι
ἢ
Ἕλληνες,
ἀλλὰ
λέγει |
[2, 7] |
ἂν
πᾶσα
καὶ
τὸ
ναυτικὸν
|
ὅπερ |
πλεῖστόν
τε
καὶ
κράτιστον
τοῦ
|
[2, 5] |
βάθος
καὶ
κολπῶδές
τι
αὐτοῦ
|
ὥσπερ |
ἐν
θαλάσσῃ
ἐγίγνετο,
ἔπειτα
ἐς |
[2, 6] |
τὰ
πιστὰ
ληψομένους
τε
καὶ
|
ὑπὲρ |
Ἀλεξάνδρου
δώσοντας.
Πρὸς
ταῦτα
ἀντιγράφει |
[2, 7] |
ἐχομένων
σφίσι
τῶν
πόλεων
αὐτοὶ
|
ὑπὲρ |
ἄλλων
πλέοντες
κινδυνεύειν.
Κύπρος
δὲ |
[2, 6] |
Περσῶν
καὶ
Δαρείου.
ταῦτα
μὲν
|
ὑπὲρ |
ἀμφοῖν
ἐπιεικῆ
ἐνθυμηθείς,
ἰδίᾳ
δὲ |
[2, 1] |
αὑτοῦ
ἀρχὴν
ἔστε
Δαρεῖόν
τι
|
ὑπὲρ |
αὐτῆς
γνῶναι,
ἀδελφιδῷ
αὑτοῦ
ὄντι, |
[2, 4] |
ἑταίρους
φράζει
αὐτοῖς
τὰ
ἐξηγγελμένα
|
ὑπὲρ |
Δαρείου
τε
καὶ
τῆς
στρατιᾶς |
[2, 6] |
νόμον,
ἀλλὰ
ἀδικοῦντος
Πέρσας,
καὶ
|
ὑπὲρ |
ἐμοῦ
πρὸς
τοὺς
Ἕλληνας
γράμματα |
[2, 6] |
Δαρείῳ,
αὐτὸν
δὲ
μὴ
διαλέγεσθαι
|
ὑπὲρ |
μηδενός.
ἡ
δὲ
ἐπιστολὴ
ἡ |
[2, 4] |
ἔσται
καὶ
ὅτι
ὁ
θεὸς
|
ὑπὲρ |
σφῶν
στρατηγεῖ
ἄμεινον,
ἐπὶ
νοῦν |
[2, 7] |
ταὐτῷ
γίγνεται.
Αἴγυπτον
δὲ
παραστησαμένοις
|
ὑπέρ |
τε
τῆς
Ἑλλάδος
καὶ
τῆς |
[2, 6] |
τὸν
πόλεμον
πρὸς
Δαρεῖον,
ἀλλ'
|
ὑπὲρ |
τῆς
ἀρχῆς
τῆς
Ἀσίας
διαπεπολεμῆσθαι |
[2, 4] |
κινδυνεύοντας,
τοὺς
δὲ
ξὺν
σφίσιν
|
ὑπὲρ |
τῆς
Ἑλλάδος
ἑκόν-
τας
ἀμυνομένους. |
[2, 73] |
αὐτὸν
ἀπαγγέλλοντες
μύρια
μὲν
τάλαντα
|
ὑπὲρ |
τῆς
μητρός
τε
καὶ
τῆς |
[2, 5] |
αὑτοῦ
ἐπὶ
μετώπου
παραγαγὼν
ἐξέτεινεν
|
ὑπὲρ |
τὸ
τῶν
Περσῶν
κέρας
τὴν |
[2, 2] |
Ἅλυος
ποταμοῦ
προσηγάγετο
καὶ
ἔτι
|
ὑπὲρ |
τὸν
Ἅλυν
πολλήν.
καταστήσας
δὲ |
[2, 73] |
τῶν
τις
σαρκοφάγων
ὀρνίθων
ὑπερπετόμενος
|
ὑπὲρ |
τοῦ
βωμοῦ
λίθον
ἐμβάλλει
ἐς |
[2, 2] |
ἐκπλαγέντα
τῇ
ὄψει
ἰέναι
κοινώσοντα
|
ὑπὲρ |
τοῦ
θείου
παρὰ
τοὺς
Τελμισσέας |
[2, 5] |
τὴν
φάλαγγα.
ἐπεὶ
γὰρ
οἱ
|
ὑπὲρ |
τοῦ
ὄρους
τεταγμένοι
οὔτε
κατῄεσαν, |
[2, 51] |
μυριάδας
καὶ
ἐν
τούτοις
ἱππεῖς
|
ὑπὲρ |
τοὺς
μυρίους,
ὥστε
λέγει
Πτολεμαῖος
|
[2, 6] |
καὶ
ξύμμαχος
εἶναι
Ἀλεξάνδρῳ.
καὶ
|
ὑπὲρ |
τούτων
πέμπειν
ἠξίου
Ἀλέξανδρον
παρ' |
[2, 4] |
ὅσοι
τε
Ἕλληνες
Ἕλλησιν,
οὐχ
|
ὑπὲρ |
τῶν
αὐτῶν
μαχεῖσθαι,
ἀλλὰ
τοὺς |
[2, 51] |
πίπτει
Πτολεμαῖός
τε
ὁ
Σελεύκου,
|
ἀνὴρ |
ἀγαθὸς
γενόμενος,
καὶ
ἄλλοι
ἐς |
[2, 73] |
ὁ
πρῶτος
ἑλὼν
τὸ
τεῖχος,
|
ἀνὴρ |
ἀγαθὸς
γενόμενος,
καὶ
ξὺν
αὐτῷ |
[2, 72] |
τεῖχος.
ὅ
τε
γὰρ
Ἄδμητος
|
ἀνὴρ |
ἀγαθὸς
ἐν
τῷ
τότε
ἐγένετο |
[2, 51] |
ἐξ
ἐφόδου
ἑάλω
καὶ
ἡ
|
μήτηρ |
καὶ
ἡ
γυνή,
αὐτὴ
δὲ |
[2, 6] |
ἐξαγγεῖλαι,
ὅτι.
ὦ
βασιλεῦ,
ἡ
|
μήτηρ |
τε
καὶ
ἡ
γυνὴ
Δαρείου |
[2, 71] |
τε
χώματι
καὶ
τοῖς
πύργοις,
|
πῦρ |
ἐμβαλόντες
ἐς
τὴν
ὕλην
καὶ |
[2, 71] |
μὴ
τὸ
ἀπὸ
τῆς
νεὼς
|
πῦρ |
ἐπέσχεν.
Ἀλέξανδρος
δὲ
τό
τε |
[2, 71] |
κεραῖαι
περικλασθεῖσαι
ἐξέχεαν
ἐς
τὸ
|
πῦρ |
ὅσα
ἐς
ἔξαψιν
τῆς
φλογὸς |
[2, 73] |
τῆς
πόλεως
καρτερὰ
ἐγίγνετο
καὶ
|
πῦρ |
τε
ἐπέφερον
ταῖς
μηχαναῖς
οἱ |
[2, 3] |
ψυχρός
τέ
ἐστι
καὶ
τὸ
|
ὕδωρ |
καθαρός.
σπασμῷ
τε
οὖν
ἔχεσθαι |
[2, 4] |
νυκτὸς
χειμὼν
ἐπιγίγνεται
σκληρὸς
καὶ
|
ὕδωρ |
τε
ἐξ
οὐρανοῦ
καὶ
πνεῦμα |
[2, 6] |
καὶ
Ἀριστομήδης
ὁ
Φεραῖος
καὶ
|
Βιάνωρ |
ὁ
Ἀκαρνάν,
ξυμπάντες
οὗτοι
αὐτόμολοι, |
[2, 5] |
καὶ
τοὺς
ὑπασπιστάς,
ὧν
ἡγεῖτο
|
Νικάνωρ |
ὁ
Παρμενίωνος,
ἐχομένην
δὲ
τούτων |