Livre, chapitre
[2, 51]	δὲ τῆς τε Ἀλεξάνδρου ἤδη	φαινομένης	εὐπραγίας μὴ λειφθῆναι καὶ τὴν
[2, 5]	ἀνέπτυσσεν ἀεὶ τὸ κέρας ἐς	φάλαγγα,	ἄλλην καὶ ἄλλην τῶν ὁπλιτῶν
[2, 5]	τὸ τῶν Περσῶν κέρας τὴν	φάλαγγα.	ἐπεὶ γὰρ οἱ ὑπὲρ τοῦ
[2, 5]	κατὰ τὸ δεξιὸν αὐτῷ τὴν	φάλαγγα	ἐς δύο κέρατα διέχουσαν τετάχθαι,
[2, 51]	ἧ μάλιστα διεσπασμένην αὐτοῖς τὴν	φάλαγγα	κατεῖδον. καὶ τὸ ἔργον ἐνταῦθα
[2, 73]	τετάρτῃ δὲ τῶν Μακεδόνων τὴν	φάλαγγα	πάντοθεν προσαγαγὼν Ἀλέξανδρος τῇ μὲν
[2, 4]	ξύμμετρον τὸ χωρίον ἀναπτύξαι τὴν	φάλαγγα,	τοῖς δὲ ἀχρεῖον τὸ πλῆθος
[2, 5]	ἔταξεν ἐς τρισμυρίους κατὰ τὴν	φάλαγγα	τῶν Μακεδόνων. ἐπὶ δὲ τούτοις
[2, 5]	καὶ οὗτοι. τοσούτους γὰρ ἐπὶ	φάλαγγος	ἁπλῆς ἐδέχετο τὸ χωρίον, ἵνα
[2, 5]	γενέσθαι μεταχωροῦντας, ἀλλὰ κατόπιν τῆς	φάλαγγος	ἀφανῶς διελθεῖν. προέταξε δὲ τῶν
[2, 5]	ὢν χρήσασθαι ἐς ἀναπλήρωσιν τῆς	φάλαγγος.	ἐκείνοις δὲ ἱππέας τριακοσίους ἐπιτάξαι
[2, 51]	ἐν τῇ πρώτῃ παραρρήξει τῆς	φάλαγγος	ἐπιστρέψας καὶ αὐτὸς οὐ πρόσθεν
[2, 51]	ὄχθαις ἐντυγχάνοντες τὸ μέτωπον τῆς	φάλαγγος	οὐ δυνατοὶ ἐγένοντο ἐν τῇ
[2, 5]	τῶν μισθοφόρων καὶ τοῦ ἐπὶ	φάλαγγος	τεταγμένου βαρβαρικοῦ. ἐλέγετο γὰρ ἡ
[2, 51]	τοὺς μισθοφόρους συγκοπέντας ὑπὸ τῆς	φάλαγγος.	τότε δὲ ἤδη λαμπρά τε
[2, 51]	λειφθῆναι καὶ τὴν δόξαν τῆς	φάλαγγος,	ὡς ἀμάχου δὴ ἐς τὸ
[2, 51]	τῇ ξυντονωτέρᾳ πορείᾳ κυμῆναν τῆς	φάλαγγος.	ὡς δὲ ἐντὸς βέλους ἐγίγνοντο,
[2, 5]	δὲ οὔτε πυκνὴ αὐτῷ ἡ	φάλαγξ	κατὰ τὸ δεξιὸν τὸ ἑαυτοῦ
[2, 5]	συντεταγμένη ἤδη ἦν αὐτῷ ἡ	φάλαγξ,	τοὺς ἱππέας, οὕστινας πρὸ τοῦ
[2, 51]	ἧ διέσχε τῶν Μακεδόνων ἡ	φάλαγξ	ὡς ἐπὶ τὸ δεξιὸν κέρας
[2, 6]	διαμαρτίᾳ ὑποχωρεῖν, Ἀλέξανδρον δὲ οὐ	φάναι	αὐτὴν ἁμαρτεῖν. καὶ γὰρ ἐκεῖνον
[2, 51]	ἁλῶναι. Ἀλέξανδρος γὰρ ἔστε μὲν	φάος	ἦν ἀνὰ κράτος ἐδίωκεν, ὡς
[2, 51]	ἐπὶ τῶν νεκρῶν διαβῆναι τὴν	φάραγγα.	τό τε στρατόπεδον τὸ Δαρείου
[2, 51]	σφῶν διώκοντας Δαρεῖον, ὡς ἐπὶ	φάραγγί	τινι ἐν τῇ διώξει ἐγένοντο,
[2, 51]	τοῦ ἅρματος διεσώζετο, ὡς δὲ	φάραγξί	τε καὶ ἄλλαις δυσχωρίαις ἐνέκυρσε,
[2, 3]	κύλικα ἐν ἧ ἦν τὸ	φάρμακον,	τὴν ἐπιστολὴν δὲ τῷ Φιλίππῳ
[2, 3]	καλῶς οἱ ἔχει τὰ τοῦ	φαρμάκου.	οὐ γὰρ ἐκπλαγῆναι πρὸς τὴν
[2, 3]	διεφθάρθαι ὑπὸ Δαρείου χρήμασιν ὥστε	φαρμάκῳ	ἀποκτεῖναι Ἀλέξανδρον. τὸν δὲ ἀναγνόντα
[2, 3]	στρατῷ ὄντα, καθῆραι ἐθέλειν Ἀλέξανδρον	φαρμάκῳ.	καὶ τὸν κελεύειν καθῆραι. τὸν
[2, 1]	ἐφορμούσαις φρουρούμενοι πέμψαντες παρὰ τὸν	Φαρνάβαζον	ὁμολογίας ἐποιήσαντο, τοὺς μὲν ξένους
[2, 1]	οὕτω μὲν δὴ οἱ ἀμφὶ	Φαρνάβαζον	τοὺς Τενεδίους φόβῳ μᾶλλον ἢ
[2, 6]	Ἀμύντας ἀποθνήσκει ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων.	Φαρνάβαζος	δὲ καὶ Αὐτοφραδάτης τέως μὲν
[2, 1]	Μιτυληναίοις πρὸς τοὺς Πέρσας ξυνέβη.	Φαρνάβαζος	δὲ καὶ Αὐτοφραδάτης, ὡς παρῆλθον
[2, 1]	καὶ παραδοὺς τούτῳ τοὺς ξένους	Φαρνάβαζος	ἔπλει παρ' Αὐτοφραδάτην ἐπὶ τὰς
[2, 1]	κοινὸν ἐπιβαλόντες. Ταῦτα δὲ διαπραξάμενοι	Φαρνάβαζος	μὲν ἔπλει ἐπὶ Λυκίας ἄγων
[2, 6]	ἐκπλαγέντες δὲ πρὸς τὰ ἐξαγγελθέντα	Φαρνάβαζος	μὲν σὺν δώδεκα τριήρεσι καὶ
[2, 1]	βασιλέως πράγματα. Αὐτοφραδάτης δὲ καὶ	Φαρνάβαζος	ὁ Ἀρταβάζου, ὅτῳ καὶ ἐπέτρεψε
[2, 1]	αὐτὸν μὲν τοὺς ξένους παρὰ	Φαρναβάζου	παραληψόμενον καὶ ἀνάξοντα παρὰ βασιλέα,
[2, 1]	παραληψόμενον καὶ ἀνάξοντα παρὰ βασιλέα,	Φαρναβάζῳ	δὲ> ἐροῦντα ἄρχειν ὅσων Μέμνων
[2, 7]	Ἡρακλέα τὰς βοῦς, οὐδὲ τοῦτον	φαῦλον	ἆθλον τιθέμενον. οἶδα δὲ ἐγὼ
[2, 6]	ὁ Μέντορος καὶ Ἀριστομήδης ὁ	Φεραῖος	καὶ Βιάνωρ ὁ Ἀκαρνάν, ξυμπάντες
[2, 71]	τὸν λιμένα τὸν ἐκ Σιδῶνος	φέροντα	ἐκέλευσεν ἐφορμεῖν τῇ πόλει, τοὺς
[2, 73]	ἄλλον λιμένα τὸν ἐκ Σιδῶνος	φέροντα	οὐδὲ κλεῖθρον τοῦτόν γε ἔχοντα
[2, 51]	βαρέως ὡπλισμένους τοὺς ἀμβάτας σφῶν	φέροντες,	καὶ αὐτοὶ οἱ ἱππεῖς κατὰ
[2, 6]	ἀγώνισαι περὶ αὐτῆς καὶ μὴ	φεῦγε,	ὡς ἐγὼ ἐπὶ σὲ πορεύσομαι
[2, 2]	μαθὼν αὐτοῦ τὴν ὁρμὴν σπουδῇ	φεύγει	ἐκ τῆς Ταρσοῦ παρὰ βασιλέα
[2, 6]	τεταγμένοι ἦσαν κατὰ τὰ ὄρη	φεύγοντες	ἀφίκοντο ἐς Τρίπολιν τῆς Φοινίκης.
[2, 2]	προσάγοντα λιπόντες τὴν φυλακὴν ὤχοντο	φεύγοντες.	τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ἅμα τῇ
[2, 51]	καὶ τὴν νίκην τοῖς ἤδη	φεύγουσι	σφῶν ἀνασώσασθαι, τῶν Μακεδόνων δὲ
[2, 73]	μαχομένους διέφθειρεν αὐτῶν, τοῖς δὲ	φεύγουσιν	ἐφείπετο. καὶ φόνος ἦν πολύς,
[2, 6]	ὅπλα καὶ τὸν κάνδυν ὅτι	φεύγων	ἀπέλιπεν ἐπὶ τῷ ἅρματι καὶ
[2, 2]	ἔθυε τῇ ὑστεραίᾳ Ἀλέξανδρος τοῖς	φήνασι	θεοῖς τά τε σημεῖα καὶ
[2, 72]	καὶ ὀλίγαι μὲν τῶν νεῶν	φθάνουσιν	ὑπεκφυγοῦσαι, ταῖς δὲ πλείοσιν ἐμβαλοῦσαι
[2, 73]	ἥκειν, εἴ τι εὑρέσθαι ἐθέλοι	φιλάνθρωπον	παρ' αὑτοῦ. ταῦτα ὡς ἤκουσε
[2, 6]	ὅτι Φιλίππῳ τε πρὸς Ἀρτοξέρξην	φιλία	καὶ ξυμμαχία ἐγένετο καὶ, ἐπειδὴ
[2, 6]	νίκῃ τῶν Ὀλυμπίων. Ἰφικράτην δὲ	φιλίᾳ	τε τῆς Ἀθηναίων πόλεως καὶ
[2, 6]	καὶ παῖδας τοὺς ἁλόντας, καὶ	φιλίαν	ἐθέλειν ποιήσασθαι πρὸς Ἀλέξανδρον καὶ
[2, 71]	χαλεπῶς ἀπενήξαντο ἐς τὴν γῆν	φιλίαν	οὖσαν. τότε μὲν δὴ οὐ
[2, 6]	ἐς βεβαίωσιν τῆς πάλαι οὔσης	φιλίας	τε καὶ ξυμμαχίας, διαβῆναί τε
[2, 3]	δοθῆναι ἐπιστολὴν παρὰ Παρμενίωνος φυλάξασθαι	Φίλιππον.	ἀκούειν γὰρ διεφθάρθαι ὑπὸ Δαρείου
[2, 3]	τε Ἀλέξανδρον πίνειν καὶ τὸν	Φίλιππον	ἀναγινώσκειν τὰ παρὰ τοῦ Παρμενίωνος.
[2, 3]	ἰατροὺς οὐκ οἴεσθαι εἶναι βιώσιμον,	Φίλιππον	δὲ Ἀκαρνᾶνα, ἰατρόν, ξυνόντα Ἀλεξάνδρῳ
[2, 3]	ἀναγινώσκειν τὰ παρὰ τοῦ Παρμενίωνος.	Φίλιππον	δὲ εὐθὺς ἔνδηλον γενέσθαι, ὅτι
[2, 6]	ὁ υἱὸς Ἀρτοξέρξου ἐβασίλευσεν, ὅτι	Φίλιππος	ἀδικίας πρῶτος ἐς βασιλέα Ἀρσῆν
[2, 3]	καὶ ῥαίσαι αὐτῷ τὸ νόσημα,	Φιλίππῳ	δὲ ἐπιδεῖξαι, ὅτι πιστός ἐστιν
[2, 3]	φάρμακον, τὴν ἐπιστολὴν δὲ τῷ	Φιλίππῳ	δοῦναι ἀναγνῶναι. καὶ ὁμοῦ τόν
[2, 6]	ἐδήλου δὲ ἡ ἐπιστολή, ὅτι	Φιλίππῳ	τε πρὸς Ἀρτοξέρξην φιλία καὶ
[2, 7]	καὶ ἰλάρχας ἔλεξεν ὧδε. Ἄνδρες	φίλοι	καὶ ξύμμαχοι, ἡμῖν οὔτε τὴν
[2, 3]	αὐτὸν, ὅτι αὐτοῖς τε τοῖς	φίλοις	βέβαιος εἰς τὸ ἀνύποπτον τυγχάνει
[2, 73]	δὲ τὴν Δαρείου παῖδα Ἀλέξανδρον	φίλον	τε εἶναι Δαρείῳ καὶ ξύμμαχον.
[2, 3]	ἐπιδεῖξαι, ὅτι πιστός ἐστιν αὐτῷ	φίλος,	καὶ τοῖς ἄλλοις δὲ τοῖς
[2, 51]	Ἑλληνικῷ καὶ τῷ Μακε- δονικῷ	φιλοτιμίας	ἐνέπεσεν ἐς ἀλλήλους. καὶ ἐνταῦθα
[2, 6]	παρὰ σοῦ πεμφθέντων τοὺς ἐμοὺς	φίλους	διαφθειράντων καὶ τὴν εἰρήνην, ἣν
[2, 6]	ἐμοῦ ἄχαρι, πέμπε τινὰς τῶν	φίλων	τὰ πιστὰ ληψομένους. ἐλθὼν δὲ
[2, 3]	Ταρσὸν τοὺς μὲν ἱππέας ἀπέστειλεν	Φιλώτᾳ	δοὺς ἄγειν διὰ τοῦ {Ἀλη{
[2, 71]	ἢ ἐπιβληθέντα ἐπὶ μέγα τὴν	φλόγα	ἐξάψειν ἔμελλεν, ἕρματά τε ἐς
[2, 71]	ἄλλα ἐς τὸ παρακαλέσαι μεγάλην	φλόγα	ἐπὶ ταύτῃ ἐπεφόρησαν. παρέτειναν δὲ
[2, 71]	πελάσαι ὅσοι σβεστήριόν τι τῇ	φλογὶ	ἐπέφερον. καὶ ἐν τούτῳ κατεχομένων
[2, 71]	πῦρ ὅσα ἐς ἔξαψιν τῆς	φλογὸς	παρεσκευασμένα ἦν. οἱ δ' ἀπὸ
[2, 2]	ἦν δὲ ὁ δεσμὸς ἐκ	φλοιοῦ	κρανίας καὶ τούτου οὔτε τέλος
[2, 71]	καὶ ἐν τούτῳ ἥ τε	φλὸξ	πολλὴ ἐνέπιπτε τοῖς πύργοις καὶ
[2, 1]	νεῶν καὶ ἅμα ἐν νυκτὶ	φοβερώτερον	προσπεσεῖν τοῖς Φοίνιξιν. ὡς δὲ
[2, 6]	ἧκε πρὸς ἐμέ. εἰ δὲ	φοβῇ	μὴ ἐλθὼν πάθῃς τι ἐξ
[2, 71]	ἔβαλλον αὐτὰς τὰς ναῦς, ὥστε	φόβον	παρέχειν τοῖς Μακεδόσι πελάζειν τῷ
[2, 1]	οἱ ἀμφὶ Φαρνάβαζον τοὺς Τενεδίους	φόβῳ	μᾶλλον ἢ ἐθελοντὰς παρεστήσαντο. Ἐν
[2, 7]	πολεμούντων, τῆς δὲ Ἀθηναίων πόλεως	φόβῳ	μᾶλλόν τι ἢ εὐνοίᾳ τῇ
[2, 71]	ἐφορμεῖν τῇ πόλει, τοὺς δὲ	Φοίνικας	κατὰ τὸν ἐπέκεινα τοῦ χώματος
[2, 7]	οἱ ἐρέται οὔθ' οἱ ἐπιβάται	Φοίνικες	ἐχομένων σφίσι τῶν πόλεων αὐτοὶ
[2, 71]	τῷ στόματι τριήρεις προσπεσόντες οἱ	Φοίνικες	καὶ ἀντίπρωροι ἐμβαλόντες καταδύουσιν. οἱ
[2, 73]	ἐπὶ τῶν νεῶν, οἵ τε	Φοίνικες	κατὰ τὸν λιμένα τὸν πρὸς
[2, 7]	ἐξαιρεθείσης δὲ Τύρου ἥ τε	Φοινίκη	ἔχοιτο ἂν πᾶσα καὶ τὸ
[2, 71]	Ἰσσὸν Δαρείου ἐπύθοντο καὶ ἡ	Φοινίκη	πᾶσα ἐχομένη ἤδη ὑπὸ Ἀλεξάνδρου
[2, 71]	πολλῶν ἔκ τε Κύπρου καὶ	Φοινίκης	ἁπάσης συλλελεγμένων μηχαναὶ πολλαὶ συμπεπηγμέναι
[2, 6]	ξυμμάχων ἱππέας, αὐτὸς δὲ ἐπὶ	Φοινίκης	ἤει. καὶ ἀπαντᾷ αὐτῷ κατὰ
[2, 73]	ᾠκεῖτο ὡς ἐπ' Αἴγυπτον ἐκ	Φοινίκης	ἰόντι ἐπὶ τῇ ἀρχῇ τῆς
[2, 6]	φεύγοντες ἀφίκοντο ἐς Τρίπολιν τῆς	Φοινίκης.	καὶ ἐνταῦθα καταλαβόντες τὰς ναῦς
[2, 7]	Τύρῳ Ἡρακλῆς ἢ Κάδμον ἐκ	Φοινίκης	ὁρμηθέντα Θήβας κατασχεῖν καὶ τὴν
[2, 6]	οἱ ἄλλοι οἵ τε τῶν	Φοινίκων	καὶ οἱ τῶν Κυπρίων βασιλεῖς
[2, 7]	τὸν Τύριον εἶναι Ἡρακλέα, ὅτι	Φοινίκων	κτίσμα ἡ Ταρτησσὸς καὶ τῷ
[2, 71]	Σιδωνίων τριήρεις σὺν αὐτοῖς, ὥστε	Φοινίκων	μὲν νῆες ὀγδοήκοντα μάλιστα αὐτῷ
[2, 7]	κτίσμα ἡ Ταρτησσὸς καὶ τῷ	Φοινίκων	νόμῳ ὅ τε νεὼς πεποίηται
[2, 71]	τε Κυπρίων ναῦς καὶ τὰς	Φοινίκων	ξυμπάσας Ἀλέξανδρον ἔχοντα) καὶ ἅμα
[2, 7]	καὶ κράτιστον τοῦ Περσικοῦ, τὸ	Φοινίκων,	παρ' ἡμᾶς μεταχωρήσειν εἰκός. οὐ
[2, 71]	τε Κυπρίων βασιλεῖς καὶ ὅσοι	Φοινίκων,	πλὴν Πνυταγόρου. οὗτος δὲ καὶ
[2, 1]	ἐν νυκτὶ φοβερώτερον προσπεσεῖν τοῖς	Φοίνιξιν.	ὡς δὲ ἔμαθε σαφῶς τὸν
[2, 7]	ἐκ Μακεδονίας ναυσὶ καὶ ταῖς	Φοινίσσαις	πλεόντων ἡμῶν τὴν θάλασσαν καὶ
[2, 72]	τῷ στόματι τοῦ λιμένος ἐλήφθησαν.	φόνος	δὲ τῶν ἐπιβατῶν οὐ πολὺς
[2, 51]	οὐ μείων ἢ τῶν πεζῶν	φόνος	ἐν τῇ φυγῇ τῶν ἱππέων
[2, 73]	τοῖς δὲ φεύγουσιν ἐφείπετο. καὶ	φόνος	ἦν πολύς, τῶν τε ἀπὸ
[2, 3]	στάσιν αὐτοῖς κατέπαυσε. καὶ τοὺς	φόρους,	οὓς βασιλεῖ Δαρείῳ ἀπέφερον, ἀνῆκεν,
[2, 71]	περιφράσσουσιν ἐς ὅσον μακρότατον, ὡς	φορυτόν	τε ταύτῃ καὶ δᾷδας ὅσας
[2, 71]	ἀντιπρώροις τριήρεσι πολλαῖς ὁρῶν πε-	φραγμένον	τὸν ἔσπλουν, τρεῖς δὲ τὰς
[2, 6]	κυρίῳ ὄντι πάντων τῶν σῶν	φράζε	εἴ του δέῃ. εἰ δὲ
[2, 4]	ἔνθα δὴ ξυναγαγὼν τοὺς ἑταίρους	φράζει	αὐτοῖς τὰ ἐξηγγελμένα ὑπὲρ Δαρείου
[2, 71]	στόματα ἐδέχοντο βύζην τὸν ἔσπλουν	φραξάμενοι	ἐφύλασσον, ὡς μὴ ἐς τῶν
[2, 71]	πολλὰς ἐς τὸν αὐτὸν τρόπον	φράξας	ἐπέστησεν ἐγκαρσίας πρὸ τῶν ἀγκυρῶν,
[2, 6]	Λεοννάτον, ἕνα τῶν ἑταίρων, ἐντειλάμενον	φράσαι	ὅτι ζῇ Δαρεῖος, τὰ δὲ
[2, 7]	μετ' Αὐτοφραδάτου ἔπλει) ἐκέλευσεν ἐπανελθόντας	φράσαι	Τυρίοις, ὅτι ἐθέλοι παρελθὼν ἐς
[2, 3]	Ἀγχιάλου ἐς Σόλους ἀφίκετο. καὶ	φρουρὰν	ἐσήγαγεν ἐς Σόλους καὶ ἐπέβαλεν
[2, 1]	παρῆλθον ἅπαξ εἴσω τῆς πόλεως,	φρουράν	τε ἐς αὐτὴν εἰσήγαγον καὶ
[2, 6]	τὴν Χίον διέτριβον. καταστήσαντες δὲ	φρουρὰν	τῆς Χίου τὰς μέν τινας
[2, 1]	τε ἐς αὐτὴν εἰσήγαγον καὶ	φρούραρχον	ἐπ' αὐτῇ Λυκομήδην Ῥόδιον, καὶ
[2, 73]	ἐκ τῶν περιοίκων ἐχρῆτο ὅσα	φρουρίῳ	ἐς τὸν πόλεμον.
[2, 1]	ἀπὸ θαλάσσης πολλαῖς ναυσὶν ἐφορμούσαις	φρουρούμενοι	πέμψαντες παρὰ τὸν Φαρνάβαζον ὁμολογίας
[2, 2]	στάσει πιέζεσθαι ἐν σφίσι τοὺς	Φρύγας,	καὶ γενέσθαι αὐτοῖς χρησμὸν, ὅτι
[2, 2]	ὑπακούειν Κάλᾳ τῷ σατράπῃ τῷ	Φρυγίας.	αὐτὸς δὲ ἐπὶ Καππαδοκίας ἐλάσας
[2, 2]	κατεῖχε, Γόρδιον εἶναι τῶν πάλαι	Φρυγῶν	ἄνδρα πένητα καὶ ὀλίγην εἶναι
[2, 1]	γενομένην πρὸς βασιλέα Δαρεῖον, τοὺς	φυγάδας	δὲ αὐτῶν κατιέναι ἐπὶ τοῖς
[2, 1]	τῇ πόλει Διογένην, ἕνα τῶν	φυγάδων,	χρήματά τε εἰσέπραξαν τοὺς Μιτυληναίους
[2, 51]	τε καὶ ἐκ πάντων ἡ	φυγὴ	ἐγίγνετο. καὶ οἵ τε τῶν
[2, 51]	μὲν ὁμαλοῖς χωρίοις ἐν τῇ	φυγῇ	ἐπετύγχανεν, ἐπὶ τοῦ ἅρματος διεσώζετο,
[2, 51]	τῶν πεζῶν φόνος ἐν τῇ	φυγῇ	τῶν ἱππέων ἐγίγνετο. Δαρεῖος δέ,
[2, 73]	ἔσχε τὸ μὴ οὐκ αἰσχρᾷ	φυγῇ	ὠσθῆναι κατὰ τοῦ χώματος, αὐτὸς
[2, 2]	στρατόπεδον, ὡς κατεχομένας τὰς πύλας	φυλακαῖς	ἰσχυραῖς εἶδε, Παρμενίωνα μὲν αὐτοῦ
[2, 2]	κατέστη ἡ τόλμα. οἱ γὰρ	φύλακες	αἰσθόμενοι Ἀλέξανδρον αὐτὸν προσάγοντα λιπόντες
[2, 6]	ἄξιον, τὰ μὲν πρῶτα ἐν	φυλακῇ	ἀδέσμῳ εἶχεν, ὕστερον δέ, ὡς
[2, 1]	ὁλκάσιν, ἀποστείλας τὸν παράπλουν ἐν	φυλακῇ	εἶχεν, ὡς μή τινα ὠφέλειαν
[2, 2]	ἦσαν. αὐτὸς δὲ ἀμφὶ πρώτην	φυλακὴν	ἀναλαβὼν τούς τε ὑπασπιστὰς καὶ
[2, 1]	εἶναί τινα ταῖς τε νήσοις	φυλακὴν	καὶ αὐτῇ τῇ Ἑλλάδι, εἰ,
[2, 6]	Κερδίμμα ἐπέταξε δοὺς αὐτῷ εἰς	φυλακὴν	τῆς χώρας τοὺς τῶν ξυμμάχων
[2, 2]	Ἀλέξανδρον αὐτὸν προσάγοντα λιπόντες τὴν	φυλακὴν	ὤχοντο φεύγοντες. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ
[2, 73]	πόλιν αἱρήσεις, αὐτῷ δέ σοι	φυλακτέα	ἐστὶν ἐπὶ τῇδε τῇ ἡμέρᾳ.
[2, 72]	ἀπὸ ταύτης ἡμέρᾳ νηνεμίαν τε	φυλάξας	καὶ παρακαλέσας τοὺς ἡγεμόνας τῶν
[2, 3]	Ἀλεξάνδρῳ δοθῆναι ἐπιστολὴν παρὰ Παρμενίωνος	φυλάξασθαι	Φίλιππον. ἀκούειν γὰρ διεφθάρθαι ὑπὸ
[2, 2]	πύλας, ὡς οὐ προσδεχομένοις τοῖς	φύλαξιν	ἐπιπεσεῖν. καὶ προσάγων μὲν οὐκ
[2, 6]	ὀπίσω κομίσαντα ἐς Δαμασκὸν Παρμενίωνα	φυλάσσειν	ἐκέλευε. τοὺς δὲ πρέσβεις τῶν
[2, 3]	καὶ Ἀσσυρίων χώραν, προκαταλαβεῖν καὶ	φυλάσσειν	τὴν πάρ- οδον, δοὺς αὐτῷ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/05/2005