HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ARRIEN, L'Anabase, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)


λ  =  64 formes différentes pour 104 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, chapitre
[2, 7]   ἂν ἀπὸ Κάδμου εἴη, κατὰ  Λάβδακον   τὸν Πολυδώρου τοῦ Κάδμου παῖδα,
[2, 73]   παρὰ Δαρείου οὔτε τῆς χώρας  λαβεῖν   ἀντὶ τῆς πάσης τὸ μέρος.
[2, 3]   μετὰ χεῖρας ἔχοντα αὐτὸν μὲν  λαβεῖν   τὴν κύλικα ἐν ἦν
[2, 73]   τῇ τριβῇ ἀχθόμενοι καὶ ὅτι  λαβόντες   τινὰς αὐτῶν οἱ Τύριοι πλέοντας
[2, 6]   πόλεων οὐδεμιᾶς δεχομένης, Λακεδαιμονίων δὲ  λαβόντων,   καὶ τῶν παρὰ σοῦ πεμφθέντων
[2, 6]   δὲ παρ' Αὐτοφραδάτου τάλαντα ἀργυρίου  λαβὼν   τριάκοντα καὶ τριήρεις δέκα, ταύτας
[2, 51]   μυρίους, ὥστε λέγει Πτολεμαῖος  Λάγου   ξυνεπισπόμενος τότε Ἀλεξάνδρῳ τοὺς μετὰ
[2, 4]   προῆγε. καὶ ἐγένετο κατόπιν Ἀλεξάνδρου  λαθών.   τὴν δὲ Ἰσσὸν κατασχών, ὅσους
[2, 7]   Ἀργεῖος κατ' Οἰδίποδα μάλιστα τὸν  Λαίου.   σέβουσι δὲ καὶ Αἰγύπτιοι ἄλλον
[2, 6]   πρὸς γένους ἀπέπεμψεν. Εὐθυκλέα δὲ  Λακεδαιμόνιόν   τε ὄντα, πόλεως περιφανῶς ἐχθρᾶς
[2, 6]   πολεμῶσι, καὶ χρήματα ἀποστέλλοντος πρὸς  Λακεδαιμονίους   καὶ ἄλλους τινὰς τῶν Ἑλλήνων,
[2, 6]   παρ' αὐτοὺς ἀφικνεῖται αγις  Λακεδαιμονίων   βασιλεὺς ἐπὶ μιᾶς τριήρους, χρήματά
[2, 6]   μὲν ἄλλων πόλεων οὐδεμιᾶς δεχομένης,  Λακεδαιμονίων   δὲ λαβόντων, καὶ τῶν παρὰ
[2, 7]   τὸν πόλεμον ἐς τὴν Ἑλλάδα,  Λακεδαιμονίων   μὲν ἐκ τοῦ εὐθέος ἡμῖν
[2, 6]   ἄλλο τι θέλεις αἴτει καὶ  λάμβανε.   τι γὰρ ἂν πείθῃς
[2, 2]   ὡς ἐς Γόρδιον παρῆλθε, πόθος  λαμβάνει   αὐτὸν ἀνελθόντα ἐς τὴν ἄκραν,
[2, 7]   Μαράθου δὲ ὁρμηθεὶς Βύβλον τε  λαμβάνει   ὁμολογίᾳ ἐνδοθεῖσαν καὶ Σιδῶνα αὐτῶν
[2, 1]   ἀποστρέψων τὸν πόλεμον, Χίον μὲν  λαμβάνει   προδοσίᾳ ἐνδοθεῖσαν, ἔνθεν δὲ ἐπὶ
[2, 3]   καὶ στρατιὰ πᾶσα καὶ  λαμπάδα   ἐπιτελέσας καὶ ἀγῶνα διαθεὶς γυμνικὸν
[2, 73]   γυμνικὸν ἐν τῷ ἱερῷ καὶ  λαμπάδα   ἐποίησε. καὶ τὴν μηχανήν,
[2, 51]   τῆς φάλαγγος. τότε δὲ ἤδη  λαμπρά   τε καὶ ἐκ πάντων
[2, 72]   θεατὴς τῶν ἄλλων ὅτῳ τι  λαμπρὸν   κατ' ἀρετὴν ἐν τῷ κινδύνῳ
[2, 51]   τῇ δυνάμει πάσῃ ἐκτεταγμένῃ ὡς  λαμπρότατα   ἐς πόλεμον. καὶ λόγῳ τε
[2, 4]   τε καὶ τοξευμάτων, μηδὲ τὴν  λαμπρότητα   αὐτὴν τῆς στρατιᾶς ἐπιδεῖξαι ἠδυνήθη,
[2, 4]   τε ἐς τὸ κοινὸν ξὺν  λαμπρότητι   ἤδη πεπραγμένων ὑπεμίμνησκεν καὶ εἰ
[2, 51]   κέρᾳ ἐπιτεταγμένοι. καὶ ταύτῃ μὲν  λαμπρῶς   ἐνίκα Ἀλέξανδρός τε καὶ οἱ
[2, 71]   καὶ ἀπὸ ταύτης ἐξήρτησαν ἐν  λέβησιν   ὅσα ἐπιχυθέντα ἐπιβληθέντα ἐπὶ
[2, 2]   καὶ λελύσθαι ἔφη. Ἀριστόβουλος δὲ  λέγει   ἐξελόντα τὸν ἕστορα τοῦ ῥυμοῦ,
[2, 7]   ὅνπερ Τύριοι Ἕλληνες, ἀλλὰ  λέγει   Ἡρόδοτος, ὅτι τῶν δώδεκα θεῶν
[2, 7]   τῇ Ἰβήρων Ἑκαταῖος λογοποιὸς  λέγει,   οὐδὲ ἐπὶ νῆσόν τινα Ἐρύθειαν
[2, 51]   ἱππεῖς ὑπὲρ τοὺς μυρίους, ὥστε  λέγει   Πτολεμαῖος Λάγου ξυνεπισπόμενος τότε
[2, 4]   ταῖς μάχαις ὡς ἀνεπαχθέστατα ἐπεξῄει.  λέγεται   δὲ καὶ Ξενοφῶντος καὶ τῶν
[2, 73]   μὴ ἑλεῖν αἰσχρὸν εἶναί οἱ  λεγόμενον   ἔς τε τοὺς Ἕλληνας καὶ
[2, 6]   ταῦτα μὲν Πτολεμαῖος καὶ Ἀριστόβουλος  λέγουσι.   λόγος δὲ ἔχει καὶ αὐτὸν
[2, 3]   ἐς τὸν Κύδνον {τὸν} ποταμὸν  λέγουσι   ῥίψαντα νήξασθαι, ἐπιθυμήσαντα τοῦ ὕδατος,
[2, 6]   τῶν παίδων ἠμέλησεν. ἀλλὰ  λέγουσί   τινες τῶν τὰ Ἀλεξάνδρου γραψάντων
[2, 73]   τῶν ἑταίρων ἀπαγγελθέντων Παρμενίωνα μὲν  λέγουσιν   Ἀλεξάνδρῳ εἰπεῖν ὅτι αὐτὸς ἂν
[2, 2]   πολλοὺς κίνησιν ἐργάσηται, οἱ μὲν  λέγουσιν,   ὅτι παίσας τῷ ξίφει διέκοψε
[2, 7]   τάδε τοῦ Εὐφράτου γῆν. Ταῦτα  λέγων   οὐ χαλεπῶς ἔπειθεν ἐπιχειρεῖν τῇ
[2, 2]   ξὺν τῇ δυνάμει μὴ ἐσβα-  λεῖν   ἐδέοντο. τούτοις μὲν δὴ προστάσσει
[2, 51]   Ἀλεξάνδρου ἤδη φαινομένης εὐπραγίας μὴ  λειφθῆναι   καὶ τὴν δόξαν τῆς φάλαγγος,
[2, 3]   ~Ἀλέξανδρος δέ, ὡς μὲν Ἀριστοβούλῳ  λέλεκται,   ὑπὸ καμάτου ἐνόσησεν, οἱ δὲ
[2, 2]   ξίφει διέκοψε τὸν δεσμὸν καὶ  λελύσθαι   ἔφη. Ἀριστόβουλος δὲ λέγει ἐξελόντα
[2, 6]   ἀκούσαντα Ἀλέξανδρον πέμψαι πρὸς αὐτὰς  Λεοννάτον,   ἕνα τῶν ἑταίρων, ἐντειλάμενον φράσαι
[2, 6]   ὅτι μόνα ἔχει Ἀλέξανδρος. καὶ  Λεοννάτον   παρελθόντα ἐς τὴν σκηνὴν τά
[2, 7]   πρὸς Περσῶν, οὐδὲ τοῦτο ἀσφα-  λὲς   ἔς τε τὰ ἄλλα καὶ
[2, 6]   νενεωλκημένας ἐφ' ὧν πρόσθεν ἐκ  Λέσβου   διακεκομισμένοι ἦσαν, τούτων ὅσαι μὲν
[2, 1]   προδοσίᾳ ἐνδοθεῖσαν, ἔνθεν δὲ ἐπὶ  Λέσβου   πλεύσας, ὡς οὐ προσεῖχον αὐτῷ
[2, 1]   Μιτυληναῖοι, τὰς ἄλλας πόλεις τῆς  Λέσβου   προσηγάγετο. ταύτας δὲ παραστησάμενος καὶ
[2, 1]   δὲ ἐπὶ τὴν ἄκραν τῆς  Λέσβου   τὸ Σίγριον, ἵνα προσβολὴ
[2, 5]   Περοίδας Μενεσθέως, καὶ τὴν  Λευγαίαν   καλουμένην, ἧς ἡγεῖτο Παντόρδανος
[2, 7]   προσχωρήσει ἐξ ἐπίπλου εὐμαρῶς  ληφθήσεται.   καὶ ταῖς τε ἐκ Μακεδονίας
[2, 6]   τινὰς τῶν φίλων τὰ πιστὰ  ληψομένους.   ἐλθὼν δὲ πρός με τὴν
[2, 6]   Περσῶν ἥκουσι τοὺς τὰ πιστὰ  ληψομένους   τε καὶ ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου δώσοντας.
[2, 71]   ἐγίγνετο πελάζειν τῇ πόλει, ὅτι  λίθοι   πολλοὶ ἐς τὸ πέλαγος προβεβλημένοι
[2, 7]   ἦν καὶ ὕλης, ἥντινα τοῖς  λίθοις   ἄνωθεν ἐπεφόρουν, χάρακές τε οὐ
[2, 7]   αὐτὸς πηλὸς ξύνδεσμος τοῖς  λίθοις   ἐς τὸ ἐπιμένειν ἐγίγνετο. καὶ
[2, 71]   πόδας καὶ ἐς πλάτος ξύμμετρον  λίθοις   μεγάλοις ἐν γύψῳ κειμένοις ξυμπεπηγότα.
[2, 73]   ὀρνίθων ὑπερπετόμενος ὑπὲρ τοῦ βωμοῦ  λίθον   ἐμβάλλει ἐς τὴν κεφαλήν, ὅντινα
[2, 71]   γίγνεσθαι. ἐξάπτοντες οὖν βρόχους τῶν  λίθων   ἀπὸ τοῦ χώματος ἀνέσπων αὐτοὺς
[2, 7]   μάλιστα ὀργυιῶν τὸ βάθος. ἀλλὰ  λίθων   τε πολλῶν ἀφθονία ἦν καὶ
[2, 1]   μέν τι τῶν νεῶν τὸν  λιμένα   αὐτῶν ἐφύλασσε, τὰς δὲ ἐπὶ
[2, 72]   ἀμφ' Ἀλέξανδρον ὑποστρέψαντες ἐς τὸν  λιμένα   ἔφευγον. καὶ ὀλίγαι μὲν τῶν
[2, 72]   Κυπρίαις ναυσίν, αἳ κατὰ τὸν  λιμένα   ἐφώρμουν τὸν ἐς Σιδῶνα τετραμμένον.
[2, 1]   Τενέδου εἰς τὸν Βόρειον καλούμενον  λιμένα   πέμπουσι παρὰ τοὺς Τενεδίους καὶ
[2, 71]   Ἀνδρομάχῳ τῷ ναυάρχῳ κατὰ τὸν  λιμένα   τὸν ἐκ Σιδῶνος φέροντα ἐκέλευσεν
[2, 73]   οἱ Κύπριοι κατὰ τὸν ἄλλον  λιμένα   τὸν ἐκ Σιδῶνος φέροντα οὐδὲ
[2, 73]   οἵ τε Φοίνικες κατὰ τὸν  λιμένα   τὸν πρὸς Αἰγύπτου, καθ' ὅνπερ
[2, 71]   πόλει. καὶ ἐς μὲν τὸν  λιμένα   τὸν πρὸς Σιδῶνος βιάζεσθαι ἀπέγνω
[2, 72]   ἀπενήξαντο οὐ χαλεπῶς ἐς τὸν  λιμένα.   Ὡς δὲ οὐδεμία ἔτι τοῖς
[2, 72]   τὰς μὲν ἐπιπλεῖν κατὰ τοὺς  λιμένας   ἀμφοτέρους ἐκέλευσεν, εἴ πως πρὸς
[2, 73]   ἔκοπτον τὰς ναῦς ἐν τῷ  λιμένι,   ταῖς μὲν μετεώροις ἐμβάλλοντες, τὰς
[2, 72]   πληρωθείη, ἐπὶ τῷ στόματι τοῦ  λιμένος   ἀνακωχεύειν ἔταξεν, ὡς μὴ καὶ
[2, 72]   ἐπ' αὐτῷ τῷ στόματι τοῦ  λιμένος   ἐλήφθησαν. φόνος δὲ τῶν ἐπιβατῶν
[2, 73]   πολύς, τῶν τε ἀπὸ τοῦ  λιμένος   ἐχόντων ἤδη τὴν πόλιν καὶ
[2, 72]   δὴ καταπετάσαντες τὸ στόμα τοῦ  λιμένος   ἱστίοις, τοῦ μὴ καταφανῆ γενέσθαι
[2, 71]   ἀπέγνωσαν, τριήρεσι δὲ ὅσας τῶν  λιμένων   τὰ στόματα ἐδέχοντο βύζην τὸν
[2, 71]   ἐφύλασσον, ὡς μὴ ἐς τῶν  λιμένων   τινὰ ἐγκαθορμισθῆναι τῶν πολεμίων τὸν
[2, 2]   φύλακες αἰσθόμενοι Ἀλέξανδρον αὐτὸν προσάγοντα  λιπόντες   τὴν φυλακὴν ὤχοντο φεύγοντες. τῇ
[2, 2]   οἱ ἀμφ' αὐτὸν ὡς τοῦ  λογίου   τοῦ ἐπὶ τῇ λύσει τοῦ
[2, 7]   γῇ τῇ Ἰβήρων Ἑκαταῖος  λογοποιὸς   λέγει, οὐδὲ ἐπὶ νῆσόν τινα
[2, 6]   μὲν Πτολεμαῖος καὶ Ἀριστόβουλος λέγουσι.  λόγος   δὲ ἔχει καὶ αὐτὸν Ἀλέξανδρον
[2, 2]   ζυγοῦ τῆς ἁμάξης τὸν δεσμόν.  λόγος   δὲ περὶ τῆς ἁμάξης ἐκείνης
[2, 4]   ἐπεὶ οὐ πιστὸς αὐτῷ  λόγος   ἐφαίνετο, ἀναβιβάσας εἰς τριακόντορον τῶν
[2, 3]   δὲ Σαρδανάπαλον κτίσαι τὸν Ἀσσύριον  λόγος.   καὶ τῷ περιβόλῳ δὲ καὶ
[2, 72]   οὐδὲν ἤνυον τι καὶ  λόγου   ἄξιον, οἱ δὲ κατὰ τὸ
[2, 6]   ἐς ξυγγνώμην τι καὶ  λόγου   ἄξιον, τὰ μὲν πρῶτα ἐν
[2, 7]   ἐπαγγέλλουσαν, τὸ οὐ πιστὸν τοῦ  λόγου   ἀποκρύπτειν ἐθέλοι τῷ μύθῳ. Τούτῳ
[2, 72]   ἀμφ' αὑτὸν ἐγκελευόμενος ἐπιβαίνειν βληθεὶς  λόγχῃ   ἀποθνήσκει αὐτοῦ. ἐπὶ δὲ αὐτῷ
[2, 4]   τε τὸν βασιλέα καὶ τῷ  λόγῳ   ἐπαίροντες ἄγειν ἤδη ἐκέλευον. ~Ὁ
[2, 7]   ἕκαστα ἐξηγουμένου καὶ τὰ μὲν  λόγῳ   ἐπαίροντος, τὰ δὲ καὶ χρήμασι
[2, 7]   ἔς τε τὰ παρόντα τῷ  λόγῳ   εὐπρεπέστατον καὶ ἐς τοῦ πολέμου
[2, 51]   ὡς λαμπρότατα ἐς πόλεμον. καὶ  λόγῳ   τε ἐπεκόσμησεν ὅσοις τι διαπρεπὲς
[2, 5]   ψιλῶν ἐς δισμυρίους, ὅπως τὴν  λοιπὴν   δύναμιν καθ' ἡσυχίαν συντάξειε. καὶ
[2, 5]   παρόδων, ἀνέπαυε τὴν στρατιὰν τὸ  λοιπὸν   τῆς νυκτὸς αὐτοῦ ἐπὶ τῶν
[2, 6]   ἐμὲ ἔσται σοι. καὶ τοῦ  λοιποῦ   ὅταν πέμπῃς παρ' ἐμὲ, ὡς
[2, 51]   ἀνακαλῶν, ἀλλὰ καὶ ἰλάρχας καὶ  λοχαγοὺς   ὀνομαστὶ καὶ τῶν ξένων τῶν
[2, 71]   Σόλων καὶ Μαλλοῦ τρεῖς καὶ  Λύκιαι   δέκα, ἐκ Μακεδονίας δὲ πεντηκόντορος,
[2, 1]   διαπραξάμενοι Φαρνάβαζος μὲν ἔπλει ἐπὶ  Λυκίας   ἄγων τοὺς ξένους τοὺς μισθοφόρους,
[2, 1]   εἰσήγαγον καὶ φρούραρχον ἐπ' αὐτῇ  Λυκομήδην   Ῥόδιον, καὶ τύραννον ἐγκατέστησαν τῇ
[2, 2]   τοῦ λογίου τοῦ ἐπὶ τῇ  λύσει   τοῦ δεσμοῦ ξυμβεβηκότος. καὶ γὰρ
[2, 2]   περὶ τῆς ἁμάξης ἐμυθεύετο, ὅστις  λύσειε   τοῦ ζυγοῦ τῆς ἁμάξης τὸν
[2, 2]   σημεῖα καὶ τοῦ δεσμοῦ τὴν  λύσιν.   Αὐτὸς δὲ τῇ ὑστεραίᾳ ἐπ'
[2, 2]   ὡς ἀπόρως μὲν εἶχεν ἐξευρεῖν  λύσιν   τοῦ δεσμοῦ, ἄλυτον δὲ περιιδεῖν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 12/05/2005