Livre, chapitre |
[2, 7] |
ἂν
ἀπὸ
Κάδμου
εἴη,
κατὰ
|
Λάβδακον |
τὸν
Πολυδώρου
τοῦ
Κάδμου
παῖδα, |
[2, 73] |
παρὰ
Δαρείου
οὔτε
τῆς
χώρας
|
λαβεῖν |
ἀντὶ
τῆς
πάσης
τὸ
μέρος. |
[2, 3] |
μετὰ
χεῖρας
ἔχοντα
αὐτὸν
μὲν
|
λαβεῖν |
τὴν
κύλικα
ἐν
ἧ
ἦν |
[2, 73] |
τῇ
τριβῇ
ἀχθόμενοι
καὶ
ὅτι
|
λαβόντες |
τινὰς
αὐτῶν
οἱ
Τύριοι
πλέοντας |
[2, 6] |
πόλεων
οὐδεμιᾶς
δεχομένης,
Λακεδαιμονίων
δὲ
|
λαβόντων, |
καὶ
τῶν
παρὰ
σοῦ
πεμφθέντων |
[2, 6] |
δὲ
παρ'
Αὐτοφραδάτου
τάλαντα
ἀργυρίου
|
λαβὼν |
τριάκοντα
καὶ
τριήρεις
δέκα,
ταύτας |
[2, 51] |
μυρίους,
ὥστε
λέγει
Πτολεμαῖος
ὁ
|
Λάγου |
ξυνεπισπόμενος
τότε
Ἀλεξάνδρῳ
τοὺς
μετὰ
|
[2, 4] |
προῆγε.
καὶ
ἐγένετο
κατόπιν
Ἀλεξάνδρου
|
λαθών. |
τὴν
δὲ
Ἰσσὸν
κατασχών,
ὅσους |
[2, 7] |
Ἀργεῖος
κατ'
Οἰδίποδα
μάλιστα
τὸν
|
Λαίου. |
σέβουσι
δὲ
καὶ
Αἰγύπτιοι
ἄλλον |
[2, 6] |
πρὸς
γένους
ἀπέπεμψεν.
Εὐθυκλέα
δὲ
|
Λακεδαιμόνιόν |
τε
ὄντα,
πόλεως
περιφανῶς
ἐχθρᾶς
|
[2, 6] |
πολεμῶσι,
καὶ
χρήματα
ἀποστέλλοντος
πρὸς
|
Λακεδαιμονίους |
καὶ
ἄλλους
τινὰς
τῶν
Ἑλλήνων, |
[2, 6] |
παρ'
αὐτοὺς
ἀφικνεῖται
αγις
ὁ
|
Λακεδαιμονίων |
βασιλεὺς
ἐπὶ
μιᾶς
τριήρους,
χρήματά |
[2, 6] |
μὲν
ἄλλων
πόλεων
οὐδεμιᾶς
δεχομένης,
|
Λακεδαιμονίων |
δὲ
λαβόντων,
καὶ
τῶν
παρὰ |
[2, 7] |
τὸν
πόλεμον
ἐς
τὴν
Ἑλλάδα,
|
Λακεδαιμονίων |
μὲν
ἐκ
τοῦ
εὐθέος
ἡμῖν |
[2, 6] |
ἄλλο
τι
θέλεις
αἴτει
καὶ
|
λάμβανε. |
ὅ
τι
γὰρ
ἂν
πείθῃς |
[2, 2] |
ὡς
ἐς
Γόρδιον
παρῆλθε,
πόθος
|
λαμβάνει |
αὐτὸν
ἀνελθόντα
ἐς
τὴν
ἄκραν, |
[2, 7] |
Μαράθου
δὲ
ὁρμηθεὶς
Βύβλον
τε
|
λαμβάνει
|
ὁμολογίᾳ
ἐνδοθεῖσαν
καὶ
Σιδῶνα
αὐτῶν |
[2, 1] |
ἀποστρέψων
τὸν
πόλεμον,
Χίον
μὲν
|
λαμβάνει
|
προδοσίᾳ
ἐνδοθεῖσαν,
ἔνθεν
δὲ
ἐπὶ |
[2, 3] |
καὶ
ἡ
στρατιὰ
πᾶσα
καὶ
|
λαμπάδα
|
ἐπιτελέσας
καὶ
ἀγῶνα
διαθεὶς
γυμνικὸν |
[2, 73] |
γυμνικὸν
ἐν
τῷ
ἱερῷ
καὶ
|
λαμπάδα |
ἐποίησε.
καὶ
τὴν
μηχανήν,
ἧ |
[2, 51] |
τῆς
φάλαγγος.
τότε
δὲ
ἤδη
|
λαμπρά |
τε
καὶ
ἐκ
πάντων
ἡ |
[2, 72] |
θεατὴς
τῶν
ἄλλων
ὅτῳ
τι
|
λαμπρὸν |
κατ'
ἀρετὴν
ἐν
τῷ
κινδύνῳ
|
[2, 51] |
τῇ
δυνάμει
πάσῃ
ἐκτεταγμένῃ
ὡς
|
λαμπρότατα |
ἐς
πόλεμον.
καὶ
λόγῳ
τε |
[2, 4] |
τε
καὶ
τοξευμάτων,
μηδὲ
τὴν
|
λαμπρότητα |
αὐτὴν
τῆς
στρατιᾶς
ἐπιδεῖξαι
ἠδυνήθη, |
[2, 4] |
τε
ἐς
τὸ
κοινὸν
ξὺν
|
λαμπρότητι |
ἤδη
πεπραγμένων
ὑπεμίμνησκεν
καὶ
εἰ |
[2, 51] |
κέρᾳ
ἐπιτεταγμένοι.
καὶ
ταύτῃ
μὲν
|
λαμπρῶς |
ἐνίκα
Ἀλέξανδρός
τε
καὶ
οἱ |
[2, 71] |
καὶ
ἀπὸ
ταύτης
ἐξήρτησαν
ἐν
|
λέβησιν |
ὅσα
ἐπιχυθέντα
ἢ
ἐπιβληθέντα
ἐπὶ |
[2, 2] |
καὶ
λελύσθαι
ἔφη.
Ἀριστόβουλος
δὲ
|
λέγει |
ἐξελόντα
τὸν
ἕστορα
τοῦ
ῥυμοῦ, |
[2, 7] |
ὅνπερ
Τύριοι
ἢ
Ἕλληνες,
ἀλλὰ
|
λέγει |
Ἡρόδοτος,
ὅτι
τῶν
δώδεκα
θεῶν |
[2, 7] |
τῇ
Ἰβήρων
Ἑκαταῖος
ὁ
λογοποιὸς
|
λέγει, |
οὐδὲ
ἐπὶ
νῆσόν
τινα
Ἐρύθειαν |
[2, 51] |
ἱππεῖς
ὑπὲρ
τοὺς
μυρίους,
ὥστε
|
λέγει |
Πτολεμαῖος
ὁ
Λάγου
ξυνεπισπόμενος
τότε |
[2, 4] |
ταῖς
μάχαις
ὡς
ἀνεπαχθέστατα
ἐπεξῄει.
|
λέγεται |
δὲ
καὶ
Ξενοφῶντος
καὶ
τῶν |
[2, 73] |
μὴ
ἑλεῖν
αἰσχρὸν
εἶναί
οἱ
|
λεγόμενον |
ἔς
τε
τοὺς
Ἕλληνας
καὶ |
[2, 6] |
ταῦτα
μὲν
Πτολεμαῖος
καὶ
Ἀριστόβουλος
|
λέγουσι. |
λόγος
δὲ
ἔχει
καὶ
αὐτὸν |
[2, 3] |
ἐς
τὸν
Κύδνον
{τὸν}
ποταμὸν
|
λέγουσι |
ῥίψαντα
νήξασθαι,
ἐπιθυμήσαντα
τοῦ
ὕδατος, |
[2, 6] |
ἢ
τῶν
παίδων
ἠμέλησεν.
ἀλλὰ
|
λέγουσί |
τινες
τῶν
τὰ
Ἀλεξάνδρου
γραψάντων |
[2, 73] |
τῶν
ἑταίρων
ἀπαγγελθέντων
Παρμενίωνα
μὲν
|
λέγουσιν |
Ἀλεξάνδρῳ
εἰπεῖν
ὅτι
αὐτὸς
ἂν |
[2, 2] |
πολλοὺς
κίνησιν
ἐργάσηται,
οἱ
μὲν
|
λέγουσιν, |
ὅτι
παίσας
τῷ
ξίφει
διέκοψε |
[2, 7] |
τάδε
τοῦ
Εὐφράτου
γῆν.
Ταῦτα
|
λέγων |
οὐ
χαλεπῶς
ἔπειθεν
ἐπιχειρεῖν
τῇ
|
[2, 2] |
ξὺν
τῇ
δυνάμει
μὴ
ἐσβα-
|
λεῖν |
ἐδέοντο.
τούτοις
μὲν
δὴ
προστάσσει |
[2, 51] |
Ἀλεξάνδρου
ἤδη
φαινομένης
εὐπραγίας
μὴ
|
λειφθῆναι |
καὶ
τὴν
δόξαν
τῆς
φάλαγγος, |
[2, 3] |
~Ἀλέξανδρος
δέ,
ὡς
μὲν
Ἀριστοβούλῳ
|
λέλεκται, |
ὑπὸ
καμάτου
ἐνόσησεν,
οἱ
δὲ |
[2, 2] |
ξίφει
διέκοψε
τὸν
δεσμὸν
καὶ
|
λελύσθαι |
ἔφη.
Ἀριστόβουλος
δὲ
λέγει
ἐξελόντα |
[2, 6] |
ἀκούσαντα
Ἀλέξανδρον
πέμψαι
πρὸς
αὐτὰς
|
Λεοννάτον, |
ἕνα
τῶν
ἑταίρων,
ἐντειλάμενον
φράσαι |
[2, 6] |
ὅτι
μόνα
ἔχει
Ἀλέξανδρος.
καὶ
|
Λεοννάτον |
παρελθόντα
ἐς
τὴν
σκηνὴν
τά |
[2, 7] |
πρὸς
Περσῶν,
οὐδὲ
τοῦτο
ἀσφα-
|
λὲς |
ἔς
τε
τὰ
ἄλλα
καὶ |
[2, 6] |
νενεωλκημένας
ἐφ'
ὧν
πρόσθεν
ἐκ
|
Λέσβου |
διακεκομισμένοι
ἦσαν,
τούτων
ὅσαι
μὲν |
[2, 1] |
προδοσίᾳ
ἐνδοθεῖσαν,
ἔνθεν
δὲ
ἐπὶ
|
Λέσβου |
πλεύσας,
ὡς
οὐ
προσεῖχον
αὐτῷ |
[2, 1] |
Μιτυληναῖοι,
τὰς
ἄλλας
πόλεις
τῆς
|
Λέσβου |
προσηγάγετο.
ταύτας
δὲ
παραστησάμενος
καὶ |
[2, 1] |
δὲ
ἐπὶ
τὴν
ἄκραν
τῆς
|
Λέσβου
|
τὸ
Σίγριον,
ἵνα
ἡ
προσβολὴ |
[2, 5] |
Περοίδας
ὁ
Μενεσθέως,
καὶ
τὴν
|
Λευγαίαν |
καλουμένην,
ἧς
ἡγεῖτο
Παντόρδανος
ὁ |
[2, 7] |
προσχωρήσει
ἢ
ἐξ
ἐπίπλου
εὐμαρῶς
|
ληφθήσεται. |
καὶ
ταῖς
τε
ἐκ
Μακεδονίας |
[2, 6] |
τινὰς
τῶν
φίλων
τὰ
πιστὰ
|
ληψομένους. |
ἐλθὼν
δὲ
πρός
με
τὴν |
[2, 6] |
Περσῶν
ἥκουσι
τοὺς
τὰ
πιστὰ
|
ληψομένους |
τε
καὶ
ὑπὲρ
Ἀλεξάνδρου
δώσοντας. |
[2, 71] |
ἐγίγνετο
πελάζειν
τῇ
πόλει,
ὅτι
|
λίθοι |
πολλοὶ
ἐς
τὸ
πέλαγος
προβεβλημένοι |
[2, 7] |
ἦν
καὶ
ὕλης,
ἥντινα
τοῖς
|
λίθοις |
ἄνωθεν
ἐπεφόρουν,
χάρακές
τε
οὐ |
[2, 7] |
αὐτὸς
ὁ
πηλὸς
ξύνδεσμος
τοῖς
|
λίθοις |
ἐς
τὸ
ἐπιμένειν
ἐγίγνετο.
καὶ |
[2, 71] |
πόδας
καὶ
ἐς
πλάτος
ξύμμετρον
|
λίθοις |
μεγάλοις
ἐν
γύψῳ
κειμένοις
ξυμπεπηγότα. |
[2, 73] |
ὀρνίθων
ὑπερπετόμενος
ὑπὲρ
τοῦ
βωμοῦ
|
λίθον |
ἐμβάλλει
ἐς
τὴν
κεφαλήν,
ὅντινα |
[2, 71] |
γίγνεσθαι.
ἐξάπτοντες
οὖν
βρόχους
τῶν
|
λίθων |
ἀπὸ
τοῦ
χώματος
ἀνέσπων
αὐτοὺς |
[2, 7] |
μάλιστα
ὀργυιῶν
τὸ
βάθος.
ἀλλὰ
|
λίθων |
τε
πολλῶν
ἀφθονία
ἦν
καὶ |
[2, 1] |
μέν
τι
τῶν
νεῶν
τὸν
|
λιμένα
|
αὐτῶν
ἐφύλασσε,
τὰς
δὲ
ἐπὶ |
[2, 72] |
ἀμφ'
Ἀλέξανδρον
ὑποστρέψαντες
ἐς
τὸν
|
λιμένα |
ἔφευγον.
καὶ
ὀλίγαι
μὲν
τῶν |
[2, 72] |
Κυπρίαις
ναυσίν,
αἳ
κατὰ
τὸν
|
λιμένα |
ἐφώρμουν
τὸν
ἐς
Σιδῶνα
τετραμμένον. |
[2, 1] |
Τενέδου
εἰς
τὸν
Βόρειον
καλούμενον
|
λιμένα |
πέμπουσι
παρὰ
τοὺς
Τενεδίους
καὶ
|
[2, 71] |
Ἀνδρομάχῳ
τῷ
ναυάρχῳ
κατὰ
τὸν
|
λιμένα |
τὸν
ἐκ
Σιδῶνος
φέροντα
ἐκέλευσεν |
[2, 73] |
οἱ
Κύπριοι
κατὰ
τὸν
ἄλλον
|
λιμένα |
τὸν
ἐκ
Σιδῶνος
φέροντα
οὐδὲ |
[2, 73] |
οἵ
τε
Φοίνικες
κατὰ
τὸν
|
λιμένα |
τὸν
πρὸς
Αἰγύπτου,
καθ'
ὅνπερ |
[2, 71] |
πόλει.
καὶ
ἐς
μὲν
τὸν
|
λιμένα |
τὸν
πρὸς
Σιδῶνος
βιάζεσθαι
ἀπέγνω |
[2, 72] |
ἀπενήξαντο
οὐ
χαλεπῶς
ἐς
τὸν
|
λιμένα. |
Ὡς
δὲ
οὐδεμία
ἔτι
τοῖς |
[2, 72] |
τὰς
μὲν
ἐπιπλεῖν
κατὰ
τοὺς
|
λιμένας |
ἀμφοτέρους
ἐκέλευσεν,
εἴ
πως
πρὸς |
[2, 73] |
ἔκοπτον
τὰς
ναῦς
ἐν
τῷ
|
λιμένι, |
ταῖς
μὲν
μετεώροις
ἐμβάλλοντες,
τὰς |
[2, 72] |
πληρωθείη,
ἐπὶ
τῷ
στόματι
τοῦ
|
λιμένος |
ἀνακωχεύειν
ἔταξεν,
ὡς
μὴ
καὶ |
[2, 72] |
ἐπ'
αὐτῷ
τῷ
στόματι
τοῦ
|
λιμένος |
ἐλήφθησαν.
φόνος
δὲ
τῶν
ἐπιβατῶν |
[2, 73] |
πολύς,
τῶν
τε
ἀπὸ
τοῦ
|
λιμένος |
ἐχόντων
ἤδη
τὴν
πόλιν
καὶ |
[2, 72] |
δὴ
καταπετάσαντες
τὸ
στόμα
τοῦ
|
λιμένος |
ἱστίοις,
τοῦ
μὴ
καταφανῆ
γενέσθαι |
[2, 71] |
ἀπέγνωσαν,
τριήρεσι
δὲ
ὅσας
τῶν
|
λιμένων |
τὰ
στόματα
ἐδέχοντο
βύζην
τὸν
|
[2, 71] |
ἐφύλασσον,
ὡς
μὴ
ἐς
τῶν
|
λιμένων |
τινὰ
ἐγκαθορμισθῆναι
τῶν
πολεμίων
τὸν |
[2, 2] |
φύλακες
αἰσθόμενοι
Ἀλέξανδρον
αὐτὸν
προσάγοντα
|
λιπόντες |
τὴν
φυλακὴν
ὤχοντο
φεύγοντες.
τῇ |
[2, 2] |
οἱ
ἀμφ'
αὐτὸν
ὡς
τοῦ
|
λογίου |
τοῦ
ἐπὶ
τῇ
λύσει
τοῦ |
[2, 7] |
γῇ
τῇ
Ἰβήρων
Ἑκαταῖος
ὁ
|
λογοποιὸς |
λέγει,
οὐδὲ
ἐπὶ
νῆσόν
τινα |
[2, 6] |
μὲν
Πτολεμαῖος
καὶ
Ἀριστόβουλος
λέγουσι.
|
λόγος |
δὲ
ἔχει
καὶ
αὐτὸν
Ἀλέξανδρον |
[2, 2] |
ζυγοῦ
τῆς
ἁμάξης
τὸν
δεσμόν.
|
λόγος |
δὲ
περὶ
τῆς
ἁμάξης
ἐκείνης
|
[2, 4] |
ἐπεὶ
οὐ
πιστὸς
αὐτῷ
ὁ
|
λόγος |
ἐφαίνετο,
ἀναβιβάσας
εἰς
τριακόντορον
τῶν |
[2, 3] |
δὲ
Σαρδανάπαλον
κτίσαι
τὸν
Ἀσσύριον
|
λόγος. |
καὶ
τῷ
περιβόλῳ
δὲ
καὶ |
[2, 72] |
οὐδὲν
ἤνυον
ὅ
τι
καὶ
|
λόγου
|
ἄξιον,
οἱ
δὲ
κατὰ
τὸ |
[2, 6] |
ἐς
ξυγγνώμην
ὅ
τι
καὶ
|
λόγου |
ἄξιον,
τὰ
μὲν
πρῶτα
ἐν
|
[2, 7] |
ἐπαγγέλλουσαν,
τὸ
οὐ
πιστὸν
τοῦ
|
λόγου |
ἀποκρύπτειν
ἐθέλοι
τῷ
μύθῳ.
Τούτῳ |
[2, 72] |
ἀμφ'
αὑτὸν
ἐγκελευόμενος
ἐπιβαίνειν
βληθεὶς
|
λόγχῃ |
ἀποθνήσκει
αὐτοῦ.
ἐπὶ
δὲ
αὐτῷ |
[2, 4] |
τε
τὸν
βασιλέα
καὶ
τῷ
|
λόγῳ |
ἐπαίροντες
ἄγειν
ἤδη
ἐκέλευον.
~Ὁ |
[2, 7] |
ἕκαστα
ἐξηγουμένου
καὶ
τὰ
μὲν
|
λόγῳ
|
ἐπαίροντος,
τὰ
δὲ
καὶ
χρήμασι |
[2, 7] |
ἔς
τε
τὰ
παρόντα
τῷ
|
λόγῳ |
εὐπρεπέστατον
καὶ
ἐς
τοῦ
πολέμου |
[2, 51] |
ὡς
λαμπρότατα
ἐς
πόλεμον.
καὶ
|
λόγῳ |
τε
ἐπεκόσμησεν
ὅσοις
τι
διαπρεπὲς |
[2, 5] |
ψιλῶν
ἐς
δισμυρίους,
ὅπως
τὴν
|
λοιπὴν |
δύναμιν
καθ'
ἡσυχίαν
συντάξειε.
καὶ |
[2, 5] |
παρόδων,
ἀνέπαυε
τὴν
στρατιὰν
τὸ
|
λοιπὸν |
τῆς
νυκτὸς
αὐτοῦ
ἐπὶ
τῶν |
[2, 6] |
ἐμὲ
ἔσται
σοι.
καὶ
τοῦ
|
λοιποῦ |
ὅταν
πέμπῃς
παρ'
ἐμὲ,
ὡς |
[2, 51] |
ἀνακαλῶν,
ἀλλὰ
καὶ
ἰλάρχας
καὶ
|
λοχαγοὺς |
ὀνομαστὶ
καὶ
τῶν
ξένων
τῶν |
[2, 71] |
Σόλων
καὶ
Μαλλοῦ
τρεῖς
καὶ
|
Λύκιαι |
δέκα,
ἐκ
Μακεδονίας
δὲ
πεντηκόντορος, |
[2, 1] |
διαπραξάμενοι
Φαρνάβαζος
μὲν
ἔπλει
ἐπὶ
|
Λυκίας |
ἄγων
τοὺς
ξένους
τοὺς
μισθοφόρους, |
[2, 1] |
εἰσήγαγον
καὶ
φρούραρχον
ἐπ'
αὐτῇ
|
Λυκομήδην |
Ῥόδιον,
καὶ
τύραννον
ἐγκατέστησαν
τῇ |
[2, 2] |
τοῦ
λογίου
τοῦ
ἐπὶ
τῇ
|
λύσει |
τοῦ
δεσμοῦ
ξυμβεβηκότος.
καὶ
γὰρ |
[2, 2] |
περὶ
τῆς
ἁμάξης
ἐμυθεύετο,
ὅστις
|
λύσειε |
τοῦ
ζυγοῦ
τῆς
ἁμάξης
τὸν |
[2, 2] |
σημεῖα
καὶ
τοῦ
δεσμοῦ
τὴν
|
λύσιν. |
Αὐτὸς
δὲ
τῇ
ὑστεραίᾳ
ἐπ' |
[2, 2] |
ὡς
ἀπόρως
μὲν
εἶχεν
ἐξευρεῖν
|
λύσιν |
τοῦ
δεσμοῦ,
ἄλυτον
δὲ
περιιδεῖν |