HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ARRIEN, L'Anabase, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)


η  =  89 formes différentes pour 319 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, chapitre
[2, 51]   τῶν μισθοφόρων, ὅσοι κατ' ἀξίωσιν     τινα ἀρετὴν γνωριμώτεροι ἦσαν. καὶ
[2, 51]   μάχῃ αὐτὸς ξυνέγνω εἰργασμένον     ἀκοῇ συμφωνούμενον ἔμαθεν, καὶ χρημάτων
[2, 51]   διαπρεπὲς ἔργον ἐν τῇ μάχῃ     αὐτὸς ξυνέγνω εἰργασμένον ἀκοῇ
[2, 73]   ἀνέθηκεν καὶ ἐπίγραμμα ἐπ' αὐτῇ,     αὐτὸς ποιήσας ὅτου δὴ
[2, 1]   Φαρνάβαζον τοὺς Τενεδίους φόβῳ μᾶλλον     ἐθελοντὰς παρεστήσαντο. Ἐν δὲ τούτῳ
[2, 73]   ἑκὼν ἀπειθεῖ Ἀλέξανδρος τῷ μάντει     ἐκπλαγεὶς ἐν τῷ ἔργῳ οὐκ
[2, 73]   κατὰ τοῦ ποιητοῦ χώματος, ἐνταῦθα     ἑκὼν ἀπειθεῖ Ἀλέξανδρος τῷ μάντει
[2, 7]   ἄλλον Ἡρακλέα, οὐχ ὅνπερ Τύριοι     Ἕλληνες, ἀλλὰ λέγει Ἡρόδοτος, ὅτι
[2, 71]   εἰ μὴ διέκπλοις μᾶλλόν τι     ἐν χερσὶν ναυμαχία γίγνοιτο,
[2, 7]   οὐ χαλεπῶς ἡμῖν προσχωρήσει     ἐξ ἐπίπλου εὐμαρῶς ληφθήσεται. καὶ
[2, 71]   ἐξήρτησαν ἐν λέβησιν ὅσα ἐπιχυθέντα     ἐπιβληθέντα ἐπὶ μέγα τὴν φλόγα
[2, 7]   Ἀθηναίων πόλεως φόβῳ μᾶλλόν τι     εὐνοίᾳ τῇ πρὸς ἡμᾶς πρὸς
[2, 4]   Βοιωτῶν Πελοποννησίων, οὐδὲ Μακεδόνων     Θρᾳκῶν, οὐδὲ ὅση ἄλλη σφίσιν
[2, 7]   πρότερον τιμᾶται ἐν Τύρῳ Ἡρακλῆς     Κάδμον ἐκ Φοινίκης ὁρμηθέντα Θήβας
[2, 71]   ὅτι ὑπ' ἀνάγκης μᾶλλόν τι     κατὰ γνώμην τὴν σφῶν ἐδόκουν
[2, 72]   βέλη ἀπὸ μηχανῶν βαλλόμενα εἶχον     ὅσαι τοξότας ἐπὶ τῶν καταστρωμάτων
[2, 73]   ἐπ' αὐτῇ, αὐτὸς ποιήσας     ὅτου δὴ ἄλλου ποιήσαντος, οὐκ
[2, 7]   κινδυνεύειν. Κύπρος δὲ ἐπὶ τῷδε     οὐ χαλεπῶς ἡμῖν προσχωρήσει
[2, 4]   αὐτοῖς παρόντων Θεσσαλῶν, οὐδὲ Βοιωτῶν     Πελοποννησίων, οὐδὲ Μακεδόνων Θρᾳκῶν,
[2, 51]   οὐ μεῖον ἀπ' ἀλλήλων καταπατούμενοι     πρὸς τῶν διωκόντων πολεμίων ἐβλάπτοντο.
[2, 4]   σφενδονητῶν, ὅτι μὴ Κρητῶν     Ῥοδίων ὀλίγων, καὶ τούτων ἐν
[2, 4]   σφίσιν ἵππος ξυντέτακται, οὐδὲ τοξοτῶν     σφενδονητῶν, ὅτι μὴ Κρητῶν
[2, 51]   ἐν τῷ στρατεύματι οὐ πλείονα     τρισχίλια τάλαντα ἑάλω. ἀλλὰ καὶ
[2, 6]   τῆς Δαρείου οὐδὲ τῆς γυναικὸς     τῶν παίδων ἠμέλησεν. ἀλλὰ λέγουσί
[2, 51]   αὐτοῖς ἐπέκειντο, ὥστε οὐ μείων     τῶν πεζῶν φόνος ἐν τῇ
[2, 7]   καὶ ἐπ' ἐργασίᾳ μᾶλλόν τι     ὡς ἐς μάχην ἀκριβῶς ἐσταλμένοι,
[2, 6]   ὑπὲρ μηδενός. δὲ ἐπιστολὴ     Ἀλεξάνδρου ἔχει ὧδε. Οἱ ὑμέτεροι
[2, 2]   θεὸς αὐτοῖς ἔφραζεν, ὅτι ἄξει     ἅμαξα. καὶ καταστῆσαι μὲν αὐτοὺς
[2, 5]   δὲ τοῦ εὐωνύμου πρώτη μὲν     Ἀμύντου τάξις ἦν, ἐπὶ δὲ
[2, 73]   ψαμμώδης καὶ βαθεῖα ἐς αὐτὴν     ἄνοδος καὶ θάλασσα
[2, 6]   τὸν κάνδυν τὸν βασιλικὸν καὶ     ἀσπὶς ὅτι κεκόμισται ὀπίσω
[2, 73]   τεναγώδης πᾶσα. μεγάλη δὲ πόλις     Γάζα ἦν καὶ ἐπὶ χώματος
[2, 73]   τῇ πόλει Ἀλέξανδρον. Ἀπέχει δὲ     Γάζα τῆς μὲν θαλάσσης εἴκοσι
[2, 51]   ἑάλω καὶ μήτηρ καὶ     γυνή, αὐτὴ δὲ καὶ ἀδελφὴ
[2, 6]   βασιλεῦ, μήτηρ τε καὶ     γυνὴ Δαρείου καὶ οἱ παῖδες,
[2, 6]   ἀσπὶς ὅτι κεκόμισται ὀπίσω     Δαρείου, ὡς ἐπὶ τεθνεῶτι Δαρείῳ
[2, 6]   δὲ μὴ διαλέγεσθαι ὑπὲρ μηδενός.     δὲ ἐπιστολὴ Ἀλεξάνδρου ἔχει
[2, 51]   τὸ τόξον. καὶ γὰρ καὶ     δίωξις βραδυτέρα αὐτῷ ἐγεγόνει, ὅτι
[2, 5]   τῷδε προτετάχει ὅπως ἀσφαλῶς αὐτῷ     ἔκταξις τῆς στρατιᾶς γένοιτο, ἀνεκάλεσεν
[2, 4]   ὡς δὲ Ἀλεξάνδρῳ πολλὴ μὲν  {ἡ}   ἐν Ταρσῷ τριβὴ ἐπὶ τῇ
[2, 6]   καὶ τοὺς παῖδας. ἐδήλου δὲ     ἐπιστολή, ὅτι Φιλίππῳ τε πρὸς
[2, 73]   ἐς αὐτὴν ἄνοδος καὶ     θάλασσα κατὰ τὴν πόλιν
[2, 5]   ἡγεῖτο Σιτάλκης, πρὸ τούτων δὲ     ἵππος κατὰ τὸ εὐώνυμον.
[2, 72]   εὐπορωτέρα ἐφαίνετο ἐς τὴν πόλιν     κάθοδος. ~Οἱ δὲ ἐπὶ τῶν
[2, 73]   ἄνοδος καὶ θάλασσα     κατὰ τὴν πόλιν τεναγώδης πᾶσα.
[2, 5]   πρὸ τούτων δὲ ἵππος     κατὰ τὸ εὐώνυμον. οἱ δὲ
[2, 72]   ἐπετέτακτο Ἄδμητος, τὴν ἑτέραν δὲ     Κοίνου τάξις οἱ πεζέταιροι καλούμενοι,
[2, 51]   εὐθὺς γὰρ ὡς ἐν χερσὶν     μάχη ἐγένετο, τρέπονται τοῦ Περσικοῦ
[2, 5]   Πτολεμαίου, ἐχομένη δὲ ταύτης     Μελεάγρου. τοῦ δὲ εὐωνύμου τοῖς
[2, 51]   εὐθὺς ἐξ ἐφόδου ἑάλω καὶ     μήτηρ καὶ γυνή, αὐτὴ
[2, 6]   τινα ἐξαγγεῖλαι, ὅτι. βασιλεῦ,     μήτηρ τε καὶ γυνὴ
[2, 71]   μᾶλλόν τι ἐν χερσὶν     ναυμαχία γίγνοιτο, ἄρας ἐκ τῆς
[2, 51]   δὲ ἵππου ἐπιβὰς ἔφευγε. καὶ     νὺξ οὐ διὰ μακροῦ ἐπιγενομένη
[2, 1]   ἔφευγον. ἐπὶ τούτοις μὲν δὴ     ξύμβασις τοῖς Μιτυληναίοις πρὸς τοὺς
[2, 5]   φάλαγγος τεταγμένου βαρβαρικοῦ. ἐλέγετο γὰρ     πᾶσα ξὺν Δαρείῳ στρατιὰ μάλιστα
[2, 7]   καὶ μέγα ἔργον τῆς Τύρου     πολιορκία ἐφαίνετο. νῆσός τε γὰρ
[2, 7]   ἐφαίνετο. νῆσός τε γὰρ αὐτοῖς     πόλις ἦν καὶ τείχεσιν ὑψηλοῖς
[2, 1]   τῆς Λέσβου τὸ Σίγριον, ἵνα     προσβολὴ μάλιστά ἐστι ταῖς ἀπό
[2, 51]   πάνυ ἔδοξε σχολαία γενέσθαι αὐτῷ     πρόσοδος. τοὺς γὰρ βαρβάρους, ὅπως
[2, 5]   Ἀμύντου τάξις ἦν, ἐπὶ δὲ     Πτολεμαίου, ἐχομένη δὲ ταύτης
[2, 71]   Αἴγυπτον ἀνέχοντα, ἵνα καὶ αὐτῷ     σκηνὴ ἦν. Ἤδη δὲ καὶ
[2, 3]   καὶ πομπεύσας αὐτός τε καὶ     στρατιὰ πᾶσα καὶ λαμπάδα ἐπιτελέσας
[2, 7]   εἶναι Ἡρακλέα, ὅτι Φοινίκων κτίσμα     Ταρτησσὸς καὶ τῷ Φοινίκων νόμῳ
[2, 4]   τῇ τριακοντόρῳ, ὅτι κολπώδης ἦν     ταύτῃ θάλασσα, μᾶλλόν τι εὐπετῶς
[2, 2]   ἐς ἴσον δὲ αὐτῷ κατέστη     τόλμα. οἱ γὰρ φύλακες αἰσθόμενοι
[2, 5]   ἐπεὶ δὲ οὔτε πυκνὴ αὐτῷ     φάλαγξ κατὰ τὸ δεξιὸν τὸ
[2, 5]   ὡς συντεταγμένη ἤδη ἦν αὐτῷ     φάλαγξ, τοὺς ἱππέας, οὕστινας πρὸ
[2, 51]   Δαρείῳ, διέσχε τῶν Μακεδόνων     φάλαγξ ὡς ἐπὶ τὸ δεξιὸν
[2, 71]   κατ' Ἰσσὸν Δαρείου ἐπύθοντο καὶ     Φοινίκη πᾶσα ἐχομένη ἤδη ὑπὸ
[2, 51]   λαμπρά τε καὶ ἐκ πάντων     φυγὴ ἐγίγνετο. καὶ οἵ τε
[2, 71]   ἡμέραις καὶ ἐκ Ῥόδου τριήρεις     τε περίπολος καλουμένη καὶ ξὺν
[2, 71]   οὐ χαλεπῶς. καὶ ἐν τούτῳ     τε φλὸξ πολλὴ ἐνέπιπτε τοῖς
[2, 7]   παρὸν κατεχομένης. ἐξαιρεθείσης δὲ Τύρου     τε Φοινίκη ἔχοιτο ἂν πᾶσα
[2, 6]   Ἀλεξάνδρου γραψάντων τῆς νυκτὸς αὐτῆς,     ἀπὸ τῆς διώξεως τῆς Δαρείου
[2, 51]   οἱ μισθοφόροι οἱ ξὺν Δαρείῳ,     διέσχε τῶν Μακεδόνων φάλαγξ
[2, 72]   τῶν νεῶν οἱ ὑπασπισταὶ ἔλαβον,     ἐπετέτακτο Ἄδμητος, τὴν ἑτέραν δὲ
[2, 72]   κινδύνῳ ἐτολμᾶτο. καὶ ταύτῃ πρῶτον     ἐπετέτακτο Ἀλέξανδρος ἐλήφθη τὸ τεῖχος,
[2, 72]   μὲν δὴ ὅσον ἐπιβαλὼν γεφύρας     ἐρήριπτο τοῦ τείχους ἀπεπειράθη ἐς
[2, 3]   μὲν λαβεῖν τὴν κύλικα ἐν     ἦν τὸ φάρμακον, τὴν ἐπιστολὴν
[2, 51]   ἐμβάλλουσιν οἱ Ἕλληνες τοῖς Μακεδόσιν     μάλιστα διεσπασμένην αὐτοῖς τὴν φάλαγγα
[2, 73]   πόλιν, τῇ μὲν πρώτῃ κατεστρατοπέδευσεν     μάλιστα ἐπίμαχον αὐτῷ ἐφαίνετο τὸ
[2, 72]   τοῖς ὑπασπισταῖς ἐπιβήσεσθαι τοῦ τείχους     παρείκοι ἔμελλεν. τὰς τριήρεις δὲ
[2, 73]   λαμπάδα ἐποίησε. καὶ τὴν μηχανήν,     τὸ τεῖχος κατεσείσθη, ἀνέθηκεν ἐς
[2, 73]   ἂν Ἀλέξανδρος ὢν ἐπὶ τούτοις  ἠγάπησεν   καταλύσας τὸν πόλεμον μηκέτι τὸ
[2, 5]   Πρωτόμαχος, καὶ τοὺς Παίονας, ὧν  ἡγεῖτο   Ἀρίστων, τῶν δὲ πεζῶν τοὺς
[2, 5]   τοῦ δὲ ξύμπαντος εὐωνύμου Παρμενίων  ἡγεῖτο.   καὶ παρήγγελτο αὐτῷ μὴ ἀπολείπειν
[2, 3]   καὶ τοὺς Θρᾷκας, ὧν Σιτάλκης  ἡγεῖτο,   καὶ τοὺς ἱππέας δὲ τοὺς
[2, 5]   ἄγημα καὶ τοὺς ὑπασπιστάς, ὧν  ἡγεῖτο   Νικάνωρ Παρμενίωνος, ἐχομένην δὲ
[2, 5]   καὶ τὴν Λευγαίαν καλουμένην, ἧς  ἡγεῖτο   Παντόρδανος Κλεάνδρου, ἐπὶ τὸ
[2, 5]   τὸ δεξιὸν τοὺς προδρόμους, ὧν  ἡγεῖτο   Πρωτόμαχος, καὶ τοὺς Παίονας, ὧν
[2, 5]   τοξόται καὶ οἱ Θρᾷκες, ὧν  ἡγεῖτο   Σιτάλκης, πρὸ τούτων δὲ
[2, 1]   τοῖς Πέρσαις σώζεσθαι. ἐπεὶ οὐδὲ  Ἡγελόχῳ,   ὅτῳ προσετέτακτο ὑπ' Ἀλεξάνδρου αὖθις
[2, 4]   ἰλάρχας καὶ τῶν ξυμμάχων τοὺς  ἡγεμόνας   παρεκάλει θαρρεῖν μὲν ἐκ τῶν
[2, 7]   τούς τε ἑταίρους καὶ τοὺς  ἡγεμόνας   τῆς στρατιᾶς καὶ ταξιάρχας καὶ
[2, 72]   τε φυλάξας καὶ παρακαλέσας τοὺς  ἡγεμόνας   τῶν τάξεων ἐς τὸ ἔργον
[2, 4]   παράκλησιν ἀνδράσιν ἀγαθοῖς ἐξ ἀγαθοῦ  ἡγεμόνος   παραινεῖσθαι εἰκός. οἱ δὲ ἄλλος
[2, 51]   ἄνδρας ἀγαθοὺς γίγνεσθαι, οὐ τῶν  ἡγεμόνων   μόνον τὰ ὀνόματα ξὺν τῷ
[2, 73]   καὶ ἄλλαι τάξεις ὁμοῦ τοῖς  ἡγεμόσιν   ἀνέβαινον. ὡς δὲ ἅπαξ παρῆλθόν
[2, 1]   Μέμνων τοῦ τε ναυτικοῦ παντὸς  ἡγεμὼν   ἐκ βασιλέως Δαρείου καθεστηκὼς καὶ
[2, 6]   προηδικημένοι. ἐγὼ δὲ τῶν Ἑλλήνων  ἡγεμὼν   κατασταθεὶς καὶ τιμωρήσασθαι βουλόμενος Πέρσας
[2, 4]   τῇ δὲ ὑστεραίᾳ {προ{ ς}  ῆγεν   ὡς ἐπὶ Δαρεῖόν τε καὶ
[2, 4]   καί τι καὶ δαιμόνιον τυχὸν  ἦγεν   αὐτὸν εἰς ἐκεῖνον τὸν χῶρον,
[2, 51]   ἐς τοὺς πολεμίους. δὲ  ἦγεν   ἐν τάξει ἔτι, τὰ μὲν
[2, 2]   Ταρσοῦ ποιήσηται. ταῦτα ἀκούσας δρόμῳ  ἦγεν   ἐπὶ τὴν Ταρσὸν τούς τε
[2, 5]   ἦν τὰ χωρία, ἐπὶ κέρως  ἦγεν,   ὡς δὲ διεχώρει ἐς πλάτος,
[2, 51]   καὶ Ἀτιζύης τῶν ἐπὶ Γρανίκῳ  ἡγησαμένων   τοῦ ἱππικοῦ. ἀποθνήσκει δὲ καὶ
[2, 5]   δέ, ἐπειδὴ ἐξηγγέλθη αὐτῷ προσάγων  ἤδη   Ἀλέξανδρος ὡς ἐς μάχην, τῶν
[2, 71]   καὶ αὐτῷ σκηνὴ ἦν.  Ἤδη   δὲ καὶ μηχανοποιῶν αὐτῷ πολλῶν
[2, 71]   ἐπέφερον. καὶ ἐν τούτῳ κατεχομένων  ἤδη   ἐκ τοῦ πυρὸς τῶν πύργων
[2, 4]   καὶ τῷ λόγῳ ἐπαίροντες ἄγειν  ἤδη   ἐκέλευον. ~Ὁ δὲ τότε μὲν
[2, 51]   ὑπερφαλαγγήσαντες ἐς τὰ πλάγια ἐμβεβληκότες  ἤδη   ἔκοπτον τοὺς ξένους. καὶ οἱ
[2, 71]   οἱ ἐν τῇ νηὶ καιομένῃ  ἤδη   ἐξενήξαντο οὐ χαλεπῶς. καὶ ἐν
[2, 7]   ὡς δὲ τῷ τε βαθυτέρῳ  ἤδη   ἐπέλαζον καὶ ἅμα τῇ πόλει
[2, 72]   κώπας παραφέροντες. ὡς δὲ ἐπέστρεφον  ἤδη   ἐπὶ τοὺς Κυπρίους καὶ ἐγγὺς
[2, 73]   τῆς Παλαιστίνης καλουμένης Συρίας προσκεχωρηκότα  ἤδη,   εὐνοῦχος δέ τις, ὄνομα
[2, 73]   Γαζαῖοι καὶ τῆς πόλεώς σφισιν  ἤδη   ἐχομένης ξυνεστηκότες ὅμως ἐμάχοντο, καὶ
[2, 51]   μὲν πρῶτα, καίπερ ἐν ἀπόπτῳ  ἤδη   ἔχων τὴν Δαρείου δύναμιν, βάδην,
[2, 5]   Παρμενίωνα. Δαρεῖος δέ, ὡς συντεταγμένη  ἤδη   ἦν αὐτῷ φάλαγξ, τοὺς
[2, 51]   γνώμῃ δεδουλωμένος. ὡς δὲ ὁμοῦ  ἤδη   ἦν τὰ στρατόπεδα, ἐνταῦθα παριππεύων
[2, 71]   ἐστάλη, ὡς ἀθροίσων ἐκεῖ ὅσαι  ἤδη   ἦσαν αὐτῷ τριήρεις, ὅτι ἀπορώτερα
[2, 4]   τὴν νίκην παρέδωκεν. ἐχρῆν γὰρ  ἤδη   καὶ Πέρσας πρὸς Μακεδόνων ἀφαιρεθῆναι
[2, 51]   ἐδίωκεν, ὡς δὲ συνεσκόταζέ τε  ἤδη   καὶ τὰ πρὸ ποδῶν ἀφανῆ
[2, 51]   ὑπὸ τῆς φάλαγγος. τότε δὲ  ἤδη   λαμπρά τε καὶ ἐκ πάντων
[2, 4]   τοῖς πόνοις τοῖς πολεμικοῖς πάλαι  ἤδη   μετὰ κινδύνων ἀσκουμένους, ἄλλως τε
[2, 71]   ταχυναυτοῦσαι ἦσαν. ὡς δὲ παρεσκεύαστο  ἤδη   ξύμπαντα, προσῆγον τὰς μηχανὰς κατά
[2, 72]   τῶν νεῶν ὠφέλεια ἦν, ἐπῆγον  ἤδη   οἱ Μακεδόνες τὰς μηχανὰς τῷ
[2, 4]   ἐς τὸ κοινὸν ξὺν λαμπρότητι  ἤδη   πεπραγμένων ὑπεμίμνησκεν καὶ εἰ δή
[2, 4]   παρεκάλει θαρρεῖν μὲν ἐκ τῶν  ἤδη   σφίσι καλῶς κεκινδυνευμένων καὶ ὅτι
[2, 2]   τὴν Ταρσόν, ὡς δὲ ὑπερβεβληκότα  ἤδη   τὰς πύλας ἐπύθετο Ἀλέξανδρον ἐκλιπεῖν
[2, 71]   προβόλων τὸ τεῖχος, οὐ χαλεπῶς  ἤδη   ταύτῃ αἱ νῆες προσεῖχον. ~Οἱ
[2, 2]   γενέσθαι αὐτοῖν παῖδα Μίδαν ὄνομα.  ἤδη   τε ἄνδρα εἶναι τὸν Μίδαν
[2, 73]   τε ἀπὸ τοῦ λιμένος ἐχόντων  ἤδη   τὴν πόλιν καὶ τῆς Κοίνου
[2, 5]   ἐς τὴν εὐρυχωρίαν προῄεσαν, συνέτασσεν  ἤδη   τὴν στρατιὰν ὡς ἐς μάχην,
[2, 51]   τοῦ δεξιοῦ κέρως τάξεις, τετραμμένους  ἤδη   τοὺς κατὰ σφᾶς τῶν Περσῶν
[2, 51]   χερσὶ τὴν μάχην ποιήσας ἐξώθει  ἤδη   τοὺς ταύτῃ τεταγμένους τῶν Περσῶν,
[2, 71]   οὐρὰν εἷλκον. ὡς δὲ ἐπέλαζον  ἤδη   τῷ τε χώματι καὶ τοῖς
[2, 71]   καὶ Φοινίκη πᾶσα ἐχομένη  ἤδη   ὑπὸ Ἀλεξάνδρου ἐφόβει αὐτούς. καὶ
[2, 51]   Μακεδόνων δὲ τῆς τε Ἀλεξάνδρου  ἤδη   φαινομένης εὐπραγίας μὴ λειφθῆναι καὶ
[2, 51]   Μακεδόνας καὶ τὴν νίκην τοῖς  ἤδη   φεύγουσι σφῶν ἀνασώσασθαι, τῶν Μακεδόνων
[2, 6]   ἐβοηθήσατε, οἳ τὸν ἐμὸν πατέρα  ἠδίκουν,   καὶ εἰς Θρᾴκην, ἧς ἡμεῖς
[2, 4]   αὐτός τε, τί περ  ἥδιστον   ἦν δοξασθέν, ἐς τοῦτο οὐκ
[2, 4]   ὅτι καὶ ἐν τῷ παραυτίκα  ἡδίω   ἀκοῦσαι ἦν, ἔπειθε. καί τι
[2, 4]   ὑπήχθη καὶ ὑπὸ τῶν καθ'  ἡδονὴν   ξυνόντων τε καὶ ξυνεσομένων ἐπὶ
[2, 6]   τῆς πατρίδος σφίσιν τε ἥντινα  ἠδύναντο   ὠφέλειαν εὑρισκόμενοι καὶ εἰ δή
[2, 4]   λαμπρότητα αὐτὴν τῆς στρατιᾶς ἐπιδεῖξαι  ἠδυνήθη,   ἀλλὰ Ἀλεξάνδρῳ τε καὶ τοῖς
[2, 6]   ἱππέας, αὐτὸς δὲ ἐπὶ Φοινίκης  ἤει.   καὶ ἀπαντᾷ αὐτῷ κατὰ τὴν
[2, 5]   νυκτὸς ἀναλαβὼν τὴν στρατιὰν πᾶσαν  ἤει,   ὡς κατασχεῖν αὖθις τὰς πύλας.
[2, 2]   δεσμοῦ, ἄλυτον δὲ περιιδεῖν οὐκ  ἤθελε,   μή τινα καὶ τοῦτο ἐς
[2, 6]   τῆς Ἀσίας ἁπάσης κυρίου ὄντος  ἧκε   πρὸς ἐμέ. εἰ δὲ φοβῇ
[2, 73]   διδόντος Δαρείου. ἐκέλευέ τε αὐτὸν  ἥκειν,   εἴ τι εὑρέσθαι ἐθέλοι φιλάνθρωπον
[2, 3]   ἴλῃ τῇ βασιλικῇ ἐς Μάγαρσον  ἧκεν   καὶ τῇ Ἀθηνᾷ τῇ Μαγαρσίδι
[2, 71]   νῆες ὀγδοήκοντα μάλιστα αὐτῷ παρεγένοντο.  ἧκον   δὲ ἐν ταῖς αὐταῖς ἡμέραις
[2, 6]   στρατηγοῦ Ἀθηναῖος. καὶ οὗτοι ὡς  ἧκον   παρὰ Ἀλέξανδρον, Θεσσαλίσκον μὲν καὶ
[2, 71]   Κλέανδρον τὸν Πολεμοκράτους ἐκ Πελοποννήσου  ἥκοντα   καὶ ξὺν αὐτῷ μισθοφόρους Ἕλληνας
[2, 1]   παρ' Ἀλεξάνδρου σφίσι κατὰ συμμαχίαν  ἥκοντας   ἀπελθεῖν, Μιτυληναίους δὲ καθελεῖν μὲν
[2, 73]   φιλάνθρωπον παρ' αὑτοῦ. ταῦτα ὡς  ἤκουσε   Δαρεῖος, τὰς μὲν ξυμβάσεις ἀπέγνω
[2, 4]   τὸν Πίναρον. καὶ Ἀλέξανδρος ὡς  ἤκουσεν   ἐν τῷ ὄπισθεν αὑτοῦ ὄντα
[2, 6]   τοῖς ἀγγέλοις τοῖς ἐκ Περσῶν  ἥκουσι   τοὺς τὰ πιστὰ ληψομένους τε
[2, 6]   καὶ τὸν Εὐφράτην ποταμὸν σπουδῇ  ἤλαυνεν,   ὡς τάχιστα μέσον αὑτοῦ τε
[2, 7]   τοῦ Περσικοῦ, τὸ Φοινίκων, παρ'  ἡμᾶς   μεταχωρήσειν εἰκός. οὐ γὰρ ἀνέξονται
[2, 6]   τὴν ἄλλην Ἑλλάδα κακῶς ἐποίησαν  ἡμᾶς   οὐδὲν προηδικημένοι. ἐγὼ δὲ τῶν
[2, 7]   τι εὐνοίᾳ τῇ πρὸς  ἡμᾶς   πρὸς τὸ παρὸν κατεχομένης. ἐξαιρεθείσης
[2, 6]   ἠδίκουν, καὶ εἰς Θρᾴκην, ἧς  ἡμεῖς   ἤρχομεν, δύναμιν ἔπεμψεν Ὦχος. τοῦ
[2, 51]   μάλιστα καὶ ἑκατὸν τῶν οὐκ  ἠμελημένων   Μακεδόνων. Ἐν τούτῳ δὲ αἱ
[2, 6]   τῆς γυναικὸς τῶν παίδων  ἠμέλησεν.   ἀλλὰ λέγουσί τινες τῶν τὰ
[2, 5]   πάντῃ ὑπερφαλαγγήσειν αὐτῶν διὰ πλῆθος  ἤμελλον.   Δαρεῖος δέ, ἐπειδὴ ἐξηγγέλθη αὐτῷ
[2, 72]   ἐπεφέροντο. Ξυνέβη δὲ ἐκείνῃ τῇ  ἡμέρᾳ   Ἀλέξανδρον ἀποχωρῆσαι μὲν ἐπὶ τὴν
[2, 6]   ἀμφ' αὐτὸν ἔφυγε, τῇ δὲ  ἡμέρᾳ   ἀναλαμβάνων ἀεὶ τῶν τε Περσῶν
[2, 3]   παῖς Ἀγχίαλον καὶ Ταρσὸν ἐν  ἡμέρᾳ   μιᾷ ἐδείματο. σὺ δέ,
[2, 72]   Μακεδόνας. Τρίτῃ δὲ ἀπὸ ταύτης  ἡμέρᾳ   νηνεμίαν τε φυλάξας καὶ παρακαλέσας
[2, 73]   φυλακτέα ἐστὶν ἐπὶ τῇδε τῇ  ἡμέρᾳ.   Ταῦτα ἀκούσας Ἀλέξανδρος τέως μὲν
[2, 71]   δὲ ὁμολογίᾳ παραστησάμενος ἐν δέκα  ἡμέραις   ἐπανῆγεν ἐς τὴν Σιδῶνα, καὶ
[2, 71]   ἧκον δὲ ἐν ταῖς αὐταῖς  ἡμέραις   καὶ ἐκ Ῥόδου τριήρεις
[2, 3]   καὶ ἐν ἑπτὰ ταῖς πάσαις  ἡμέραις   τοὺς μὲν βίᾳ ἐξελών, τοὺς
[2, 1]   Κύθνῳ τῇ νήσῳ τὴν μὲν  ἡμέραν   αὐτοῦ αὐλίζεται, ὡς σαφέστερόν τε
[2, 72]   τριήρων τὴν πλήρωσιν, ἀμφὶ μέσον  ἡμέρας,   ὁπότε οἵ τε ναῦται ἐπὶ
[2, 7]   ἐς Αἴγυπτον στόλος εὐμαρῶς  ἡμῖν   ἐν ταὐτῷ γίγνεται. Αἴγυπτον δὲ
[2, 7]   ὧδε. Ἄνδρες φίλοι καὶ ξύμμαχοι,  ἡμῖν   οὔτε τὴν ἐπ' Αἰγύπτου πορείαν
[2, 7]   Λακεδαιμονίων μὲν ἐκ τοῦ εὐθέος  ἡμῖν   πολεμούντων, τῆς δὲ Ἀθηναίων πόλεως
[2, 7]   ἐπὶ τῷδε οὐ χαλεπῶς  ἡμῖν   προσχωρήσει ἐξ ἐπίπλου εὐμαρῶς
[2, 1]   δὲ αὐτῶν κατιέναι ἐπὶ τοῖς  ἡμίσεσι   τῶν τότε ὄντων, ὅτε ἔφευγον.
[2, 71]   αἱ μηχαναὶ προσήγοντο, βέλεσί τε  ἠμύνοντο   καὶ πυρφόροις οἰστοῖς ἔβαλλον αὐτὰς
[2, 7]   θαλάσσῃ χωρίων οἱ Πέρσαι, προχωρησάντων  ἡμῶν   ξὺν τῇ δυνάμει ὡς ἐπὶ
[2, 7]   ναυσὶ καὶ ταῖς Φοινίσσαις πλεόντων  ἡμῶν   τὴν θάλασσαν καὶ Κύπρου ἅμα
[2, 6]   τὴν Δαρείου, ἥτις αὐτῷ ἐξῃρημένη  ἦν,   ἀκοῦσαι γυναικῶν οἰμωγὴν καὶ ἄλλον
[2, 73]   παρασκευῇ δὲ τοῦ πολέμου αὖθις  ἦν.   Ἀλέξανδρος δὲ ἐπ' Αἰγύπτου ἔγνω
[2, 51]   Ἀλέξανδρος γὰρ ἔστε μὲν φάος  ἦν   ἀνὰ κράτος ἐδίωκεν, ὡς δὲ
[2, 5]   Δαρεῖος δέ, ὡς συντεταγμένη ἤδη  ἦν   αὐτῷ φάλαγξ, τοὺς ἱππέας,
[2, 3]   τῷ ἐπιγράμματι, δὲ νοῦς  ἦν   αὐτῷ ὃν ἔφραζε τὰ ἔπη,
[2, 73]   ἔγνω ποιεῖσθαι τὸν στόλον. καὶ  ἦν   αὐτῷ τὰ μὲν ἄλλα τῆς
[2, 73]   εὐνοῦχος δέ τις, ὄνομα  ἦν   Βάτις, κρατῶν τῆς Γαζαίων πόλεως,
[2, 71]   τοῖς Μακεδόσι πελάζειν τῷ τείχει.  ἦν   δὲ αὐτοῖς καὶ τὰ τείχη
[2, 2]   τοῦτον χρῆναι ἄρξαι τῆς Ἀσίας.  ἦν   δὲ δεσμὸς ἐκ φλοιοῦ
[2, 6]   εἶπεν, ὅτι τῶν ἐπιφανῶν Θηβαίων  ἦν,   Διονυσόδωρον δὲ ἐπὶ τῇ νίκῃ
[2, 4]   τε, τί περ ἥδιστον  ἦν   δοξασθέν, ἐς τοῦτο οὐκ ἀκουσίως
[2, 71]   Τυρίοις πρότερον μὲν ναυμαχεῖν ἐγνωσμένον  ἦν,   εἰ κατὰ θάλασσαν ἐπιπλέοι σφίσιν
[2, 51]   καὶ τὰ πρὸ ποδῶν ἀφανῆ  ἦν,   εἰς τὸ ἔμπαλιν ἀπετρέπετο ὡς
[2, 51]   πεντήκοντα τάλαντα, ἔτι ἐνδεᾶ  ἦν   ἐκ τῶν ἐπιβληθέντων σφίσι χρημάτων,
[2, 4]   ἐν τῷ παραυτίκα ἡδίω ἀκοῦσαι  ἦν,   ἔπειθε. καί τι καὶ δαιμόνιον
[2, 72]   Τυρίοις ἐκ τῶν νεῶν ὠφέλεια  ἦν,   ἐπῆγον ἤδη οἱ Μακεδόνες τὰς
[2, 5]   πρώτη μὲν Ἀμύντου τάξις  ἦν,   ἐπὶ δὲ Πτολεμαίου, ἐχομένη
[2, 4]   ἀναπλεύσαντες τῇ τριακοντόρῳ, ὅτι κολπώδης  ἦν   ταύτῃ θάλασσα, μᾶλλόν τι
[2, 71]   ἵνα καὶ αὐτῷ σκηνὴ  ἦν.   Ἤδη δὲ καὶ μηχανοποιῶν αὐτῷ
[2, 73]   μεγάλη δὲ πόλις Γάζα  ἦν   καὶ ἐπὶ χώματος ὑψηλοῦ ὤκιστο
[2, 7]   τε γὰρ αὐτοῖς πόλις  ἦν   καὶ τείχεσιν ὑψηλοῖς πάντῃ ὠχύρωτο.
[2, 7]   ἀλλὰ λίθων τε πολλῶν ἀφθονία  ἦν   καὶ ὕλης, ἥντινα τοῖς λίθοις
[2, 5]   ὅτι ταύτῃ μᾶλλόν τι ἱππάσιμα  ἦν,   μέρος δέ τι αὐτῶν καὶ
[2, 71]   ἐς ἔξαψιν τῆς φλογὸς παρεσκευασμένα  ἦν.   οἱ δ' ἀπὸ τῶν τριήρων
[2, 73]   καὶ αὐτὸς ἂν, εἴπερ Παρμενίων  ἦν,   οὕτως ἔπραξεν, ἐπεὶ δὲ Ἀλέξανδρός
[2, 7]   τὸ ἔργον καὶ Ἀλεξάνδρου πολλὴ  ἦν   παρόντος τε καὶ αὐτοῦ ἕκαστα
[2, 5]   τήν τε Ἀνθεμουσίαν, ἧς ἰλάρχης  ἦν   Περοίδας Μενεσθέως, καὶ τὴν
[2, 73]   δὲ φεύγουσιν ἐφείπετο. καὶ φόνος  ἦν   πολύς, τῶν τε ἀπὸ τοῦ
[2, 2]   ἄκραν, ἵνα καὶ τὰ βασίλεια  ἦν   τὰ Γορδίου καὶ τοῦ παιδὸς
[2, 51]   δεδουλωμένος. ὡς δὲ ὁμοῦ ἤδη  ἦν   τὰ στρατόπεδα, ἐνταῦθα παριππεύων πάντῃ
[2, 5]   καὶ ἕως μὲν πάντῃ στενόπορα  ἦν   τὰ χωρία, ἐπὶ κέρως ἦγεν,
[2, 3]   λαβεῖν τὴν κύλικα ἐν  ἦν   τὸ φάρμακον, τὴν ἐπιστολὴν δὲ
[2, 2]   τὸν ἕστορα τοῦ ῥυμοῦ, ὃς  ἦν   τύλος διαβεβλημένος διὰ τοῦ ῥυμοῦ
[2, 5]   ἐς βάθος οὐκ ὠφέλιμον, ὄπισθεν  ἦν   τῶν Ἑλλήνων τῶν μισθοφόρων καὶ
[2, 73]   τῷ τείχει καὶ ἔρις πολλὴ  ἦν   τῶν Μακεδόνων ὅσοι τι ἀρετῆς
[2, 51]   καὶ τὸ ἔργον ἐνταῦθα καρτερὸν  ἦν,   τῶν μὲν ἐς τὸν ποταμὸν
[2, 3]   τὸ μνῆμα τοῦ Σαρδαναπάλου ἐγγὺς  ἦν   τῶν τειχῶν τῆς Ἀγχιάλου. καὶ
[2, 72]   νεῶν καὶ ὡς οὐκ ἐξακουστὸν  ἦν   ὑπὸ θορύβου ξυνεχομένων ἐν τῷ
[2, 1]   ξυναγαγεῖν δύναμιν ναυτικήν, τοσαύτη ξυνηγμένη  ἦν   ὡς δι' ὀλίγου προσδοκᾶν ἔσεσθαι
[2, 1]   Δαρεῖον δὲ ἄγειν τὴν εἰρήνην,  ἣν   ἐπὶ Ἀνταλκίδου Δαρείῳ συνέθεντο. Τενεδίοις
[2, 6]   φίλους διαφθειράντων καὶ τὴν εἰρήνην,  ἣν   τοῖς Ἕλλησι κατεσκεύασα, διαλύειν ἐπιχειρούντων_
[2, 73]   δίδωσιν Ἀλέξανδρος. τοὺς δὲ ἄλλους  ἠνδραπόδισε,   καὶ ἐπράθησαν Τυρίων τε καὶ
[2, 6]   δὲ ὅτι συγγνωστὰ δεδρακέναι ἐφαίνοντο,  ἠνδραποδισμένης   ὑπὸ Μακεδόνων τῆς πατρίδος σφίσιν
[2, 73]   Τυρίαν τὴν ἱερὰν τοῦ Ἡρακλέους,  ἥντινα   ἐν τῷ ἐπίπλῳ ἔλαβε, καὶ
[2, 6]   Μακεδόνων τῆς πατρίδος σφίσιν τε  ἥντινα   ἠδύναντο ὠφέλειαν εὑρισκόμενοι καὶ εἰ
[2, 7]   πολλῶν ἀφθονία ἦν καὶ ὕλης,  ἥντινα   τοῖς λίθοις ἄνωθεν ἐπεφόρουν, χάρακές
[2, 72]   προσῆγον. ὡς δὲ οὐδὲ ταύτῃ  ἤνυεν,   ἐς τὸ πρὸς νότον αὖ
[2, 71]   ἔγνω ἐξελκύσαι ἐκ τῆς θαλάσσης.  ἠνύετο   δὲ χαλεπῶς τοῦτο τὸ ἔργον,
[2, 72]   διὰ ἰσχὺν τοῦ τείχους οὐδὲν  ἤνυον   τι καὶ λόγου ἄξιον,
[2, 4]   δούλοις ἀνθρώποις ἐλευθέρους, εἰς χεῖρας  ἥξειν.   ὅσοι τε Ἕλληνες Ἕλλησιν, οὐχ
[2, 4]   ἐπαίροντες ἔλεγον. καίτοι γε Ἀμύντας  ἥξειν   τε Ἀλέξανδρον ἰσχυρίζετο, ὅπου ἂν
[2, 6]   Ἀλεξάνδρῳ. καὶ ὑπὲρ τούτων πέμπειν  ἠξίου   Ἀλέξανδρον παρ' αὑτὸν ξὺν Μενίσκῳ
[2, 3]   ἀπ' Ἄργους τῶν Ἡρακλειδῶν εἶναι  ἠξίου.   ~Ἔτι δὲ ἐν Μαλλῷ ὄντι
[2, 7]   εἰς τοῦτο ἔτι εὔβοτον τὴν  ἤπειρον   ταύτην καὶ βοῦς τρέφουσαν καλλίστας.
[2, 71]   τό τε χῶμα ἀπὸ τῆς  ἠπείρου   ἀρξαμένους πλατύτερον χωννύναι, ὡς πλείονας
[2, 7]   ἐς Εὐρυσθέα τῶν μὲν ἐξ  Ἠπείρου   βοῶν κλέος ἀφῖχθαι καὶ τοῦ
[2, 7]   γενέσθαι Γηρυόνην καὶ ἐκ τῆς  ἠπείρου   ταύτης ἀπελάσαι Ἡρακλέα τὰς βοῦς,
[2, 7]   θαλάσσης σταλῆναι Ἡρακλέα, ἀλλὰ τῆς  ἠπείρου   τῆς περὶ Ἀμπρακίαν τε καὶ
[2, 7]   ἀφῖχθαι καὶ τοῦ βασιλέως τῆς  Ἠπείρου   τὸ ὄνομα τὸν Γηρυόνην οὐκ
[2, 7]   χῶμα ἔγνω χωννύναι ἐκ τῆς  ἠπείρου   ὡς ἐπὶ τὴν πόλιν. ἔστι
[2, 7]   ἔστε μὲν τὸ πρὸς τῇ  ἠπείρῳ   ἐχώννυτο, οὐ χαλεπῶς προὐχώρει τὸ
[2, 7]   καὶ τὰ μὲν πρὸς τῇ  ἠπείρῳ   τῆς θαλάσσης βραχέα καὶ πηλώδη
[2, 6]   καταντικρὺ τῆς Ἀράδου ἐν τῇ  ἠπείρῳ   ᾠκισμένην, πόλιν μεγάλην καὶ εὐδαίμονα,
[2, 7]   Ἡρόδοτος, ὅτι τῶν δώδεκα θεῶν  Ἡρακλέα   ἄγουσιν Αἰγύπτιοι, καθάπερ καὶ Ἀθηναῖοι
[2, 7]   ἔξω τῆς μεγάλης θαλάσσης σταλῆναι  Ἡρακλέα,   ἀλλὰ τῆς ἠπείρου τῆς περὶ
[2, 7]   προσάγειν τῶν Τυρίων, τὸν δὲ  Ἡρακλέα   δεξιοῦσθαί τε αὐτὸν καὶ ἀνάγειν
[2, 7]   Ταρτησσῷ πρὸς Ἰβήρων τιμώ- μενον  Ἡρακλέα,   ἵνα καὶ στῆλαί τινες Ἡρακλέους
[2, 7]   δοκῶ ἐγὼ τὸν Τύριον εἶναι  Ἡρακλέα,   ὅτι Φοινίκων κτίσμα Ταρτησσὸς
[2, 7]   σέβουσι δὲ καὶ Αἰγύπτιοι ἄλλον  Ἡρακλέα,   οὐχ ὅνπερ Τύριοι Ἕλληνες,
[2, 7]   ἐκ τῆς ἠπείρου ταύτης ἀπελάσαι  Ἡρακλέα   τὰς βοῦς, οὐδὲ τοῦτον φαῦλον
[2, 73]   ἐπίπλῳ ἔλαβε, καὶ ταύτην τῷ  Ἡρακλεῖ   ἀνέθηκεν καὶ ἐπίγραμμα ἐπ' αὐτῇ,
[2, 7]   τούτοις ἐπάγων, ὡς αὐτὴν ταῦτα  Ἡρακλεῖ   δι' Εὐρυσθέως ἐπαγγέλλουσαν, τὸ οὐ
[2, 73]   ἐς τρισμυρίους. Ἀλέξανδρος δὲ τῷ  Ἡρακλεῖ   ἔθυσέ τε καὶ πομπὴν ἔστειλε
[2, 7]   ἐς τὴν πόλιν θῦσαι τῷ  Ἡρακλεῖ.   Ἔστι γὰρ ἐν Τύρῳ ἱερὸν
[2, 73]   καὶ αἱ νῆες ξυνεπόμπευσαν τῷ  Ἡρακλεῖ,   καὶ ἀγῶνα γυμνικὸν ἐν τῷ
[2, 7]   τε νεὼς πεποίηται τῷ  Ἡρακλεῖ   τῷ ἐκεῖ καὶ αἱ θυσίαι
[2, 7]   ἐθέλοι τῷ μύθῳ. Τούτῳ τῷ  Ἡρακλεῖ   τῷ Τυρίῳ ἔφη ἐθέλειν θῦσαι
[2, 3]   αὐτὸς δὲ ἀπ' Ἄργους τῶν  Ἡρακλειδῶν   εἶναι ἠξίου. ~Ἔτι δὲ ἐν
[2, 7]   Τύρον, ὅτι καὶ τὰ τοῦ  Ἡρακλέους   ἔργα ξὺν πόνῳ ἐγένετο. καὶ
[2, 73]   τὴν Τυρίαν τὴν ἱερὰν τοῦ  Ἡρακλέους,   ἥντινα ἐν τῷ ἐπίπλῳ ἔλαβε,
[2, 73]   τινὲς θεωροὶ ἐς τιμὴν τοῦ  Ἡρακλέους   κατὰ δή τινα νόμιμον παλαιὸν
[2, 73]   δὲ ἐς τὸ ἱερὸν τοῦ  Ἡρακλέους   καταφυγοῦσιν (ἦσαν δὲ αὐτῶν τε
[2, 7]   Ἔστι γὰρ ἐν Τύρῳ ἱερὸν  Ἡρακλέους   παλαιότατον ὧν μνήμη ἀνθρωπίνη διασώζεται,
[2, 7]   ἀνθρωπίνη διασώζεται, οὐ τοῦ Ἀργείου  Ἡρακλέους   τοῦ Ἀλκμήνης. πολλαῖς γὰρ γενεαῖς
[2, 7]   Ἡρακλέα, ἵνα καὶ στῆλαί τινες  Ἡρακλέους   ὠνο- μασμέναι εἰσι, δοκῶ ἐγὼ
[2, 7]   τὸν Πολυδώρου τοῦ Κάδμου παῖδα,  Ἡρακλῆς   δὲ Ἀργεῖος κατ' Οἰδίποδα
[2, 7]   δέ, ἐφ' ὅντινα Ἀργεῖος  Ἡρακλῆς   ἐστάλη πρὸς Εὐρυσθέως τὰς βοῦς
[2, 7]   γενεαῖς πρότερον τιμᾶται ἐν Τύρῳ  Ἡρακλῆς   Κάδμον ἐκ Φοινίκης ὁρμηθέντα
[2, 7]   νέμονται, εἰ μή τις τὴν  Ἥραν   τούτοις ἐπάγων, ὡς αὐτὴν ταῦτα
[2, 73]   ἀφανῶς ἐκφερομένου τὸ τεῖχος πολλαχῇ  ἠρείπετο   ὑφιζάνον κατὰ τὸ κενούμενον, τοῖς
[2, 73]   τοῖν ποδοῖν ἔφερε. καὶ Ἀλέξανδρος  ἤρετο   Ἀρίστανδρον τὸν μάντιν, τι
[2, 6]   ἀδικίας πρῶτος ἐς βασιλέα Ἀρσῆν  ἦρξεν   οὐδὲν ἄχαρι ἐκ Περσῶν παθών.
[2, 7]   Τύριοι Ἕλληνες, ἀλλὰ λέγει  Ἡρόδοτος,   ὅτι τῶν δώδεκα θεῶν Ἡρακλέα
[2, 5]   δὲ πεζῶν τοὺς τοξότας, ὧν  ἦρχεν   Ἀντίοχος. τοὺς δὲ Ἀγριᾶνας, ὧν
[2, 5]   Ἀντίοχος. τοὺς δὲ Ἀγριᾶνας, ὧν  ἦρχεν   Ἄτταλος, καὶ τῶν ἱππέων τινὰς
[2, 1]   δὲ> ἐροῦντα ἄρχειν ὅσων Μέμνων  ἦρχεν.   καὶ παραδοὺς τούτῳ τοὺς ξένους
[2, 6]   καὶ εἰς Θρᾴκην, ἧς ἡμεῖς  ἤρχομεν,   δύναμιν ἔπεμψεν Ὦχος. τοῦ δὲ
[2, 3]   Μαλλὸν ἀφίκετο καὶ Ἀμφιλόχῳ ὅσα  ἥρωι   ἐνήγισε. καὶ στασιάζοντας καταλαβὼν τὴν
[2, 6]   ἐπὶ σὲ πορεύσομαι οὗ ἂν  ἦς.   Πρὸς μὲν Δαρεῖον ταῦτ' ἐπέστειλεν.
[2, 5]   Μενεσθέως, καὶ τὴν Λευγαίαν καλουμένην,  ἧς   ἡγεῖτο Παντόρδανος Κλεάνδρου, ἐπὶ
[2, 6]   πατέρα ἠδίκουν, καὶ εἰς Θρᾴκην,  ἧς   ἡμεῖς ἤρχομεν, δύναμιν ἔπεμψεν Ὦχος.
[2, 5]   τῶν ἑταίρων, τήν τε Ἀνθεμουσίαν,  ἧς   ἰλάρχης ἦν Περοίδας Μενεσθέως,
[2, 7]   Κάδμῳ τὴν Σεμέλην γενέσθαι, ἐξ  ἧς   καὶ τοῦ Διὸς Διόνυσος
[2, 71]   ἐκ Μακεδονίας δὲ πεντηκόντορος, ἐφ'  ἧς   Πρωτέας Ἀνδρονίκου ἐπέπλει. οὐ
[2, 71]   ἁπάσης συλλελεγμένων μηχαναὶ πολλαὶ συμπεπηγμέναι  ἦσαν,   αἱ μὲν ἐπὶ τοῦ χώματος,
[2, 2]   τῶν πεζῶν, ὅσοι βαρύτερον ὡπλισμένοι  ἦσαν.   αὐτὸς δὲ ἀμφὶ πρώτην φυλακὴν
[2, 3]   ὅτι Ἀργείων μὲν Μαλλωταὶ ἄποικοι  ἦσαν,   αὐτὸς δὲ ἀπ' Ἄργους τῶν
[2, 71]   ὡς ἀθροίσων ἐκεῖ ὅσαι ἤδη  ἦσαν   αὐτῷ τριήρεις, ὅτι ἀπορώτερα τὰ
[2, 73]   τὸ ἱερὸν τοῦ Ἡρακλέους καταφυγοῦσιν  (ἦσαν   δὲ αὐτῶν τε τῶν Τυρίων
[2, 6]   ἔμαθεν, παρ' αὑτὸν πέμπειν ἐκέλευεν.  ἦσαν   δὲ Εὐθυκλῆς μὲν Σπαρτιάτης, Θεσσαλίσκος
[2, 6]   Δαρεῖον πρὸ τῆς μάχης ἀφιγμένοι  ἦσαν,   ἐπεὶ καὶ τούτους ἑαλωκέναι ἔμαθεν,
[2, 5]   ἀπὸ τοῦ δεξιοῦ ἀρξαμένῳ τεταγμένοι  ἦσαν.   ἐπὶ δὲ τοῦ εὐωνύμου πρώτη
[2, 72]   ναῦται ἐπὶ τὰ ἀναγκαῖα ἐσκεδασμένοι  ἦσαν   καὶ Ἀλέξανδρος ἐν τούτῳ μάλιστα
[2, 51]   ἀξίωσιν τινα ἀρετὴν γνωριμώτεροι  ἦσαν.   καὶ αὐτῷ πανταχόθεν βοὴ ἐγίνετο
[2, 5]   ἔνθεν ἐς ἑξακισμυρίους. ὁπλῖται δὲ  ἦσαν   καὶ οὗτοι. τοσούτους γὰρ ἐπὶ
[2, 6]   ὡς ὀκτακισχιλίων εὐθὺς ὡς τεταγμένοι  ἦσαν   κατὰ τὰ ὄρη φεύγοντες ἀφίκοντο
[2, 71]   κατιδόντες (οὐ γάρ πω πεπυσμένοι  ἦσαν   τάς τε Κυπρίων ναῦς καὶ
[2, 72]   Κυπρίους καὶ ἐγγὺς τοῦ καθορᾶσθαι  ἦσαν,   τότε δὴ ξὺν βοῇ τε
[2, 6]   ὧν πρόσθεν ἐκ Λέσβου διακεκομισμένοι  ἦσαν,   τούτων ὅσαι μὲν ἱκαναί σφισιν
[2, 7]   καὶ τοὺς πρέσβεις (καὶ γὰρ  ἦσαν   τῶν ἐπιφανῶν ἐν Τύρῳ οἵ
[2, 5]   μὲν κατόπιν τῶν πεζῶν τεταγμένοι  ἦσαν,   ὡς δὲ ἐς τὴν εὐρυχωρίαν
[2, 71]   τριήρων ὅσαι αὐτῶν οὐ ταχυναυτοῦσαι  ἦσαν.   ὡς δὲ παρεσκεύαστο ἤδη ξύμπαντα,
[2, 7]   δὲ δέρρεις καὶ διφθέραι αὐτοῖς  ἦσαν,   ὡς μήτε πυρφόροις βέλεσιν ἀπὸ
[2, 72]   ἐξωθοῦντες ἔκοπτον. Ἀλέξανδρος δὲ ὡς  ἤσθετο   τὸν ἔκπλουν τῶν Τυρίων τριήρων,
[2, 72]   οὐ πολὺς ἐγένετο. ὡς γὰρ  ἤσθοντο   ἐχομένας τὰς ναῦς ἀπενήξαντο οὐ
[2, 51]   Πέρσαι πρὶν Δαρεῖόν τε πεφευγότα  ἤσθοντο   καὶ πρὶν ἀπορραγῆναι σφῶν τοὺς
[2, 71]   καὶ εἴκοσιν, ἐπειδὴ τήν τε  ἧσσαν   τὴν κατ' Ἰσσὸν Δαρείου ἐπύθοντο
[2, 5]   ὅπως τὴν λοιπὴν δύναμιν καθ'  ἡσυχίαν   συντάξειε. καὶ πρώτους μὲν τοῦ
[2, 6]   σκηνὴν παρελθόντα αὐτὸν τὴν Δαρείου,  ἥτις   αὐτῷ ἐξῃρημένη ἦν, ἀκοῦσαι γυναικῶν
[2, 6]   τι πρὸς τὴν ἀγγελίαν τῆς  ἥττης   οἱ Χῖοι νεωτερίσωσιν. αγις δὲ
[2, 3]   καὶ Κῶ καὶ Τριόπιον. τοῦτον  ἡττῆσθαι   ἔγραφον μάχῃ μεγάλῃ. καὶ ἀποθανεῖν
[2, 6]   ἐφάνη ἐκεῖνος. ὡς δὲ  Ἡφαιστίων   τε ὀπίσω ὑπεχώρησε καί τις
[2, 6]   τῇ ὑστεραίᾳ ἐλθεῖν εἴσω ξὺν  Ἡφαιστίωνι   μόνῳ τῶν ἑταίρων. καὶ τὴν
[2, 6]   τῷ αὐτῷ κόσμῳ, τὴν δὲ  Ἡφαιστίωνι   προσελθεῖν καὶ προσκυνῆσαι, ὅτι μείζων
[2, 51]   Μακεδόνων οὔτε τῇ ἴσῃ σπουδῇ  ἥψαντο   τοῦ ἔργου καὶ πολλαχῇ κρημνώδεσι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 12/05/2005