HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ARRIEN, L'Anabase, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ο  =  107 formes différentes pour 445 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chapitre
[1, 12]   ἐστεφάνωσε καὶ ἐπὶ τούτῳ Χάρης     Ἀθηναῖος ἐκ Σιγείου ἐλθὼν καί
[1, 21]   πολεμίοις ἐπιδρομή τε καὶ     ἀκροβολισμὸς ἐγίνετο. καὶ ἐν τούτῳ
[1, 25]   ἵππου ἄρχοντα. ἦν μὲν δὴ     Ἀλέξανδρος οὗτος ἀδελφὸς Ἡρομένους τε
[1, 25]   ἐντεταλμένα ἐξήγγειλεν, καὶ οὕτω ξυλλαμβάνεται     Ἀλέξανδρος οὗτος καὶ ἐν φυλακῇ
[1, 14]   Ἀνδρομένους. ἐπὶ δὲ ὧν Φίλιππος     Ἀμύντου ἦρχε. τοῦ δὲ εὐωνύμου
[1, 25]   τινὰς τὴν ὁδὸν ἡγησομένους. καὶ     Ἀμφοτερὸς στολὴν ἐνδὺς ἐπιχώριον, {καὶ}
[1, 8]   προφυλακήν. τούτῳ δὲ ἑπόμενος Ἀμύντας     Ἀνδρομένους, ὅτι καὶ ξυντεταγμένος τῷ
[1, 17]   λαβόντες, καὶ ξὺν αὐτοῖς Ἀμύντας     Ἀντιόχου, ὃς ἔφυγεν ἐκ Μακεδονίας
[1, 17]   τῶν Ἐφεσίων, ὡς ἀφῃρέθη αὐτοῖς     ἀπὸ τῶν ὀλίγων φόβος, τούς
[1, 0]   Πτολεμαῖος Λάγου καὶ Ἀριστόβουλος     Ἀριστοβούλου ὅσα μὲν ταὐτὰ ἄμφω
[1, 14]   ἱππεῖς ἐτάχθησαν, ὧν ἡγεῖτο Κάλας     Ἁρπάλου. ἐπὶ δὲ τούτοις οἱ
[1, 12]   καὶ τούτων ἡγεμὼν ἦν Ἀμύντας     Ἀρραβαίου, ἔχων τῶν τε ἑταίρων
[1, 20]   ἑβδομήκοντα καὶ ἑκατὸν καὶ Νεοπτόλεμος     Ἀρραβαίου, τοῦ Ἀμύντου ἀδελφός, τῶν
[1, 14]   Ἀγριᾶνας τοὺς ἀκοντιστάς. Ἀμύντας δὲ     Ἀρραβαίου τούς τε σαρισσοφόρους ἱππέας
[1, 22]   ἐκδραμοῦσιν ἀπήντα Πτολεμαῖος σωματοφύλαξ     βασιλικός, τήν τε Ἀδαίου καὶ
[1, 5]   στρατοπέδου ἐς ἐπισιτισμὸν ἔπεμπε. καὶ     Γλαυκίας μαθὼν τὴν ὁρμὴν τῶν
[1, 16]   Καππαδοκῶν ὕπαρχος Μιθροβουζάνης καὶ Μιθριδάτης     Δαρείου γαμβρὸς καὶ Ἀρβουπάλης
[1, 16]   Δαρείου γαμβρὸς καὶ Ἀρβουπάλης     Δαρείου τοῦ Ἀρτοξέρξου παῖς καὶ
[1, 7]   τινα ἥκειν Ἀλέξανδρον τὸν Ἀερόπου.     δὲ Ἀλέξανδρος ἐξ Ὀγχηστοῦ ἄρας
[1, 15]   τὸ δόρυ ἐν τῇ μάχῃ.     δὲ Ἀρέτην ἤτει δόρυ ἕτερον,
[1, 17]   ἀπέφερον, τῇ Ἀρτέμιδι ξυντελεῖν ἐκέλευσεν.     δὲ δῆμος τῶν Ἐφεσίων,
[1, 6]   ἀλλὰ λείπουσι τοὺς πρώτους λόφους.     δὲ καὶ ἐπαλαλάξαι ἐκέλευσε τοὺς
[1, 16]   τε καὶ ἀλαζονεύσασθαί οἱ παρασχών.     δὲ καὶ τῶν Περσῶν τοὺς
[1, 23]   που νύκτας ἦν τὸ γιγνόμενον,     δὲ καὶ ὣς ἐξαγαγὼν τοὺς
[1, 17]   ἐνδιδόντες οἱ μὲν τὴν πόλιν,     δὲ Μιθρήνης τὴν ἄκραν καὶ
[1, 6]   μετὰ Ἀλεξάνδρου ἐπιθησόμενοι τελευταίοις ἀποχωροῦσιν.     δὲ πελαζόντων ἤδη αὐτὸς ἐκθεῖ
[1, 25]   πρὸς τῇ βασιλείᾳ ἐπιδώσειν χίλια.     δὲ Σισίνης ἁλοὺς πρὸς Παρμενίωνος
[1, 10]   ὅτι Θηβαίους τοῦ νεωτερισμοῦ ἐτιμωρήσατο.     δὲ τὰ μὲν ἄλλα φιλανθρώπως
[1, 15]   πονουμένῳ συντετριμμένον τὸ δόρυ ἦν,     δὲ τῷ ἡμίσει κεκλασμένου τοῦ
[1, 10]   ἀγρῶν ἐσκευαγώγουν ἐς τὴν πόλιν.     δῆμος δὲ ἐς ἐκκλησίαν συνελθὼν
[1, 17]   ἁρπαγὴν χρημάτων ἀποκτενεῖ, ξυγχωρηθὲν αὐτῷ,     δῆμος. καὶ εἰ δή τῳ
[1, 15]   κοπίδα, ὑποφθάσας δὲ αὐτὸν Κλεῖτος     Δρωπίδου παίει κατὰ τοῦ ὤμου
[1, 17]   τῷ Ἕρμῳ ποταμῷ. ἀπέχει δὲ     Ἕρμος ἀπὸ Σάρδεων σταδίους ὅσον
[1, 27]   καὶ παρ' αὐτὴν τὴν ἄκραν     Εὐρυμέδων ποταμὸς ῥεῖ. ἦσαν δὲ
[1, 5]   πόλιν ἐστέλλετο. ταύτην γὰρ κατειλήφει     Κλεῖτος ὡς ὀχυρωτάτην τῆς χώρας.
[1, 8]   Μακεδόνων γίγνεται. καὶ Εὐρυβώτας τε     Κρὴς πίπτει τοξάρχης καὶ
[1, 12]   αὐτὸν ἐς Ἴλιον Μενοίτιός τε     κυβερνήτης χρυσῷ στεφάνῳ ἐστεφάνωσε καὶ
[1, 0]   ~ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ. Πτολεμαῖος     Λάγου καὶ Ἀριστόβουλος Ἀριστοβούλου
[1, 8]   πόλει προσέβαλλεν. ~Ἀλλὰ λέγει Πτολεμαῖος     Λάγου, ὅτι Περδίκκας, προτεταγμένος τῆς
[1, 7]   Ἰλλυριοῖς. καὶ γὰρ καὶ πολὺς     λόγος οὗτος καὶ παρὰ πολλῶν
[1, 12]   Νιφάτης καὶ ξὺν τούτοις Σπιθριδάτης     Λυδίας καὶ Ἰωνίας σατράπης καὶ
[1, 16]   τε καὶ Πετήνης καὶ Σπιθριδάτης     Λυδίας σατράπης καὶ τῶν
[1, 23]   νόμον τῶν Καρῶν ξυνῴκει. καὶ     μὲν Ἱδριεὺς τελευτῶν ταύτῃ ἐπέτρεψε
[1, 0]   πιστότεροι ἔδοξαν ἐς τὴν ἀφήγησιν,     μὲν ὅτι συνεστράτευσε βασιλεῖ Ἀλεξάνδρῳ,
[1, 14]   ξύμμαχοι ἱππεῖς, ὧν ἦρχε Φίλιππος     Μενελάου. ἐπὶ δὲ τούτοις οἱ
[1, 0]   αὐτοῖς τε ἀνάγκη καὶ     μισθὸς τοῦ ἄλλως τι
[1, 29]   Κοῖνος Πολεμοκράτους καὶ Μελέαγρος     Νεοπτολέμου, πεζοὶ μὲν Μακεδόνες τρισχίλιοι,
[1, 11]   Ἀγαμέμνονι ἐς Ἴλιον στρατευσάντων. καὶ     νοῦς τῆς θυσίας ἦν ἐπιτυχεστέραν
[1, 21]   ἐσπίπτει αὐτοῖς, καί τι καὶ     οἶνος ὑπεθέρμαινεν, ὥστε ὁπλισάμενοι αὐτοὶ
[1, 4]   ὁρμὴν ὁρῶντες ἔφασαν δεδιέναι μήποτε     οὐρανὸς αὐτοῖς ἐμπέσοι, Ἀλέξανδρόν τε
[1, 14]   τῶν ἑταίρων, ὧν ἡγεῖτο Νικάνωρ     Παρμενίωνος. ἐπὶ δὲ τούτοις
[1, 14]   αὐτῷ τοῦ μὲν δεξιοῦ Φιλώτας     Παρμενίωνος, ἔχων τοὺς ἑταίρους τοὺς
[1, 22]   ἄνωθεν ὑπὸ τῶν Μακεδόνων βαλλομένους.     πλεῖστος δὲ φόνος περὶ ταῖς
[1, 11]   ἐς τὸν Ἀχαιῶν λιμένα κατᾶραι     πλείων λόγος κατέχει, καὶ αὐτόν
[1, 29]   τε Σελεύκου καὶ Κοῖνος     Πολεμοκράτους καὶ Μελέαγρος Νεοπτολέμου,
[1, 9]   ἑλόντων ξυνενεχθεῖσα, καὶ φόνος  ὁ>   πολύς, οἷα δὴ ἐξ ὁμοφύλων
[1, 12]   ἐπειδὴ Ἀλέξανδρος διαβεβηκὼς ἠγγέλλετο, Μέμνων     Ῥόδιος παρῄνει μὴ διὰ κινδύνου
[1, 12]   Ἀπολλωνίας, ἧς ἰλάρχης ἦν Σωκράτης     Σάθωνος, καὶ τῶν προδρόμων καλουμένων
[1, 29]   καταλεχθεῖσα, ἣν ἦγε Πτολεμαῖός τε     Σελεύκου καὶ Κοῖνος Πολεμοκράτους
[1, 11]   τοὺς πεντακισχιλίους. ἦν δὲ αὐτῷ     στόλος παρὰ τὴν λίμνην τὴν
[1, 28]   δὲ ξὺν αὐτῷ Κλέανδρός τε     στρατηγὸς τῶν τοξοτῶν ἀποθνήσκει καὶ
[1, 2]   πολλοῦ συμπεφευγότες ἦσαν καὶ αὐτὸς     Σύρμος ἐς ταύτην ξυμπεφεύγει ξὺν
[1, 22]   καὶ ἐν τούτοις Πτολεμαῖός τε     σωματοφύλαξ καὶ Κλέαρχος τοξάρχης
[1, 22]   τὸ Τρίπυλον ἐκδραμοῦσιν ἀπήντα Πτολεμαῖος     σωματοφύλαξ βασιλικός, τήν τε
[1, 9]   καὶ παλαιὰς ἀπεχθείας ἐπεξιόντων, καὶ     τῆς πόλεως παντελὴς ἀνδραποδισμός, δυνάμει
[1, 12]   καὶ Ἰωνίας σατράπης καὶ Ἀρσίτης     τῆς πρὸς Ἑλλησπόντῳ Φρυγίας ὕπαρχος.
[1, 22]   τε σωματοφύλαξ καὶ Κλέαρχος     τοξάρχης καὶ Ἀδαῖος ὁ> χιλιάρχης,
[1, 8]   Εὐρυβώτας τε Κρὴς πίπτει     τοξάρχης καὶ αὐτῶν τῶν τοξοτῶν
[1, 21]   τὸ τεῖχος πάροδον παρέσχε, καὶ     τρίτος πύργος κατασεσεισμένος οὐδὲ οὗτος
[1, 5]   σπουδὴν ἐδόκει ἀναζευγνύναι. Λάγγαρος δὲ     τῶν Ἀγριάνων βασιλεὺς ἤδη μὲν
[1, 17]   ξυντελεῖν ἐκέλευσεν. δὲ δῆμος     τῶν Ἐφεσίων, ὡς ἀφῃρέθη αὐτοῖς
[1, 25]   Θρᾴκης στείλας καὶ ἐπειδὴ Κάλας     τῶν Θετταλῶν ἵππαρχος ἐπὶ σατραπείᾳ
[1, 16]   Σπιθριδάτης Λυδίας σατράπης καὶ     τῶν Καππαδοκῶν ὕπαρχος Μιθροβουζάνης καὶ
[1, 16]   οὗτος τῆς Δαρείου γυναικός, καὶ     τῶν ξένων ἡγεμὼν Ὠμάρης. Ἀρσίτης
[1, 5]   παρῆν μετὰ πολλῆς δυνάμεως Γλαυκίας     τῶν Ταυλαντίων βασιλεύς. ἔνθα δὴ
[1, 5]   πόλει προσβάλλοιεν. Γλαυκίας δὲ αὐτῷ     τῶν Ταυλαντίων βασιλεὺς οὔπω παρῆν.
[1, 2]   ἰόντι σταθμοὺς τρεῖς. Σύρμος δὲ     τῶν Τριβαλλῶν βασιλεύς, ἐκ πολλοῦ
[1, 9]   πόνῳ τῶν ἑλόντων ξυνενεχθεῖσα, καὶ     φόνος ὁ> πολύς, οἷα δὴ
[1, 17]   ἧκον παρ' αὐτὸν Μιθρήνης τε     φρούραρχος τῆς ἀκροπόλεως τῆς ἐν
[1, 22]   Κλέαρχος τοξάρχης καὶ Ἀδαῖος  ὁ>   χιλιάρχης, οὗτοι καὶ ἄλλοι τῶν
[1, 4]   τοὺς Κελτοὺς δὲ καὶ ἤρετο,     τι μάλιστα δεδίττεται αὐτοὺς τῶν
[1, 16]   ὅπως τις ἐτρώθη ἐρόμενος καὶ     τι πράττων εἰπεῖν τε καὶ
[1, 25]   δὲ τοὺς φίλους βουλὴν προὐτίθει,     τι χρὴ ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου γνῶναι.
[1, 11]   Πριάμου παραιτούμενον τῷ Νεοπτολέμου γένει,     δὴ ἐς αὐτὸν καθῆκεν. ~Ἀνιόντα
[1, 19]   ἐκ πολλοῦ ἔφευγον πρὸς τὸ  ἄλλο   ναυτικόν. καὶ μὲν Ἰασσέων
[1, 27]   ὁδῷ ἀποπαύεται, ἀντίπορον δὲ αὐτῷ  ἄλλο   ὄρος ἐστὶν οὐ μεῖον ἀπότομον.
[1, 19]   καὶ τῶν ἄλλων ἐπιτηδείων οὐδὲν  ἄλλο   ὅτι μὴ πολιορκούμενοι ἐν ταῖς
[1, 9]   ἦν καὶ πόλις οὐδὲν  ἄλλο   ὅτι μὴ τῶν μακρῶν τειχῶν
[1, 5]   τετρακοσίους ἐβοήθει σπουδῇ. τὸ δὲ  ἄλλο   στράτευμα πρὸς τῇ πόλει ἀπέλιπεν,
[1, 12]   ἐν τῇ ἐμαυτοῦ ἦρξα. ἀλλ'  ἐκεῖνο   ἀναγράφω, ὅτι ἐμοὶ πατρίς τε
[1, 7]   παρελθόντες ἐπῆραν τοὺς Θηβαίους ἀποστῆναι  ἀπὸ   Ἀλεξάνδρου, ἐλευθερίαν τε προϊσχόμενοι, παλαιὰ
[1, 25]   ἐς τὸ ἐμφανές. τὰ δὲ  ἀπὸ   γλώσσης οἱ ἐντεταλμένα ἐξήγγειλεν, καὶ
[1, 3]   πεζοὺς δὲ ἀμφὶ τοὺς τεσσαράκοντα.  ~Ἀπὸ   δὲ τῆς μάχης τριταῖος ἀφικνεῖται
[1, 15]   εἴργειν τὴν ἔκβασιν, καὶ παλτῶν  ἀπὸ   μὲν τῶν Περσῶν πολλὴ ἄφεσις,
[1, 6]   πορρωτάτω ἀπ' αὐτῶν ἐκέλευσεν ὅσα  ἀπὸ   μηχανῶν βέλη ἐξακοντίζεται, καὶ τοὺς
[1, 12]   οἱ λόγοι εἰσί τε καὶ  ἀπὸ   νέου ἔτι ἐγένοντο. καὶ ἐπὶ
[1, 6]   τὰ δόρατα τοὺς ὁπλίτας, ἔπειτα  ἀπὸ   ξυνθήματος ἀποτεῖναι ἐς προβολήν, καὶ
[1, 24]   ἁμάξας ἄγειν. καὶ κελεύει προϊέναι  ἀπὸ   Σάρδεων ἐπὶ Φρυγίαν. αὐτὸς δὲ
[1, 17]   ποταμῷ. ἀπέχει δὲ Ἕρμος  ἀπὸ   Σάρδεων σταδίους ὅσον εἴκοσιν. Ἀμύνταν
[1, 23]   νενομισμένον ἐν τῇ Ἀσίᾳ ἔτι  ἀπὸ   Σεμιράμεως καὶ γυναῖκας ἄρχειν ἀνδρῶν.
[1, 23]   δὲ καὶ προσήψατο φλὸξ  ἀπό   τε τῶν στοῶν καὶ τοῦ
[1, 21]   τῶν τοῦ Περδίκκου στρατιωτῶν, καὶ  ἀπὸ   τῆς Ἁλικαρνασσοῦ ἄλλοι καὶ ξυμπίπτει
[1, 19]   δὲ καὶ οἱ ἀμφὶ Νικάνορα  ἀπὸ   τῆς Λάδης τὴν ὁρμὴν τῶν
[1, 19]   εἶναι ἔδωκεν. Οἱ δὲ βάρβαροι  ἀπὸ   τῆς Μυκάλης ὁρμώμενοι τὰς μὲν
[1, 19]   μόνον οὐ θεωμένων τῶν Περσῶν  ἀπὸ   τῆς Μυκάλης πολιορκουμένους τοὺς φίλους
[1, 9]   ἤνεγκεν, ἀλλὰ τῷ τε πόρρω  ἀπὸ   τῆς οἰκείας διαφθαρῆναι αὐτοῖς τὸν
[1, 1]   μὴ πάντῃ ταπεινωθέντας οὕτω μακρὰν  ἀπὸ   τῆς οἰκείας στελλόμενον. ὁρμηθέντα δὴ
[1, 10]   Ἀρκάδες μὲν, ὅσοι βοηθήσοντες Θηβαίοις  ἀπὸ   τῆς οἰκείας ὡρμήθησαν, θάνατον κατεψηφίσαντο
[1, 11]   ἐν εἴκοσι ταῖς πάσαις ἡμέραις  ἀπὸ   τῆς οἴκοθεν ἐξορμήσεως. ἐλθὼν δὲ
[1, 15]   ἄνωθεν ἔβαλλον, οἱ μὲν αὐτῶν  ἀπὸ   τῆς ὄχθης ἐξ ὑπερδεξίου ἐς
[1, 15]   οἱ μὲν ἐξῶσαι εἰς ἅπαν  ἀπὸ   τῆς ὄχθης καὶ ἐς τὸ
[1, 1]   Ἀλέξανδρος δὲ τοὺς τοξότας μὲν  ἀπὸ   τοῦ δεξιοῦ κέρως πρὸ τῆς
[1, 1]   κακῶς ὡπλισμένους βαρβάρους, ὥστε Ἀλέξανδρον  ἀπὸ   τοῦ εὐωνύμου ἐπάγοντα οὐκέτι ἐδέξαντο,
[1, 9]   τοῦ εἰκότος ἐς μῆνιν τὴν  ἀπὸ   τοῦ θείου ἀνηνέχθη, ὡς τῆς
[1, 9]   καὶ πρὸ τῆς ξυμφορᾶς πολλὰ  ἀπὸ   τοῦ θείου ἐπισημῆναι ἐλέγετο,
[1, 2]   Λύγινον ποταμόν. ἀπέχει δὲ οὗτος  ἀπὸ   τοῦ Ἴστρου ὡς ἐπὶ τὸν
[1, 6]   αὐτὸς δὲ ἐν προφυλακῇ ὢν  ἀπὸ   τοῦ λόφου ἀφεώρα τῶν πολεμίων
[1, 19]   ἐν καλῷ ὡρμίζοντο, ὅτι ὑδρεύεσθαι  ἀπὸ   τοῦ Μαιάνδρου ποταμοῦ τῶν ἐκβολῶν
[1, 25]   Ταῦτά τε οὖν καὶ τὰ  ἀπὸ   τοῦ Πέρσου ξυνθεὶς πέμπει ὡς
[1, 4]   αὐτοῖς ὁρμὴ ὡς πορρωτάτω  ἀπὸ   τοῦ ποταμοῦ ἐς τὰ ἔρημα.
[1, 8]   τὸ στρατόπεδον, καὶ χαλεπῶς διεσώθη  ἀπὸ   τοῦ τραύματος. τοὺς μέντοι Θηβαίους
[1, 16]   καὶ οἱ Ἕλληνες πλὴν Λακεδαιμονίων  ἀπὸ   τῶν βαρβάρων τῶν τὴν Ἀσίαν
[1, 20]   τείχει. ὡς δὲ οὐδὲν ἐνεδίδοτο  ἀπὸ   τῶν ἔνδον, αἵ τε μηχαναὶ
[1, 15]   χαλεπῶς ἤδη. καὶ ἦν μὲν  ἀπὸ   τῶν ἵππων μάχη, πεζομαχίᾳ
[1, 6]   τὸ χωρίον, τοὺς ἡμίσεας καταπηδῆσαι  ἀπὸ   τῶν ἵππων καὶ ἀναμιχθέντας τοῖς
[1, 20]   ἐφώρμουν τῷ λιμένι, ὡς καὶ  ἀπὸ   τῶν ναυτῶν πολλὴν ὠφέλειαν γίγνεσθαι
[1, 19]   παραγγείλας εἴργειν τῆς ἀποβάσεως τοὺς  ἀπὸ   τῶν νεῶν. οἱ δέ, ὕδατός
[1, 19]   τοὺς ναύτας ἀποσκεδάννυσθαι τὸ πολὺ  ἀπὸ   τῶν νεῶν τοὺς μὲν ἐπὶ
[1, 17]   Ἐφεσίων, ὡς ἀφῃρέθη αὐτοῖς  ἀπὸ   τῶν ὀλίγων φόβος, τούς τε
[1, 22]   αὐτοὺς ἐρρωμένως καὶ ταῖς μηχαναῖς  ἀπὸ   τῶν πύργων λίθων τε μεγάλων
[1, 13]   ποταμοῦ τοῦ Γρανίκου καί οἱ  ἀπὸ   τῶν σκοπῶν σπουδῇ ἐλαύνοντες ἀπήγγελλον
[1, 4]   τι ἔλαθον προσχόντες τῇ ὄχθῃ.  ὑπὸ   δὲ τὴν ἕω Ἀλέξανδρος διὰ
[1, 25]   τὸ εἰωθὸς ἄδουσαν. τὸν δὲ  ὑπὸ   καμάτου ἐγερθῆναι μὲν ἀδυνάτως ἔχειν
[1, 6]   γ} μένην αὐτοῖς τὴν τάξιν,  ὑπὸ   νύκτα ἔτι λαθὼν διαβαίνει τὸν
[1, 12]   περιίδοι μίαν οἰκίαν ἐμπρησθεῖσαν τῶν  ὑπὸ   οἷ τεταγμένων ἀνθρώπων. καὶ τοὺς
[1, 22]   φεύγουσι τήν τε γέφυραν αὐτὴν  ὑπὸ   πλήθους ξυντρῖψαι καὶ πολλοὺς αὐτῶν
[1, 21]   πλίνθινον μηνοειδὲς ἀντοικοδομησάμενοι οὐ χαλεπῶς  ὑπὸ   πολυχειρίας. Καὶ τούτῳ ἐπῆγε τῇ
[1, 14]   δὲ ἄγων τὸ δεξιὸν κέρας  ὑπὸ   σαλπίγγων τε καὶ τῷ Ἐνυαλίῳ
[1, 22]   τὴν τάφρον ἐμπεσόντας τοὺς μὲν  ὑπὸ   σφῶν καταπατηθέντας διαφθαρῆναι, τοὺς δὲ
[1, 1]   ὀλίγα ἔβλαψαν. ἀπέθανε δὲ οὐδεὶς  ὑπὸ   ταῖς ἁμάξαις. ἔνθα δὴ οἱ
[1, 18]   ἐλάττονι ἐξέπεμψε καὶ ὅσαι Ἰωνικαὶ  ὑπὸ   τοῖς βαρβάροις ἔτι ἦσαν. καὶ
[1, 23]   μὲν διεφθαρμένους, τοὺς δὲ καὶ  ὑπὸ   τοῦ τετρῶσθαι ἀπομάχους ὄντας, ταῦτα
[1, 14]   ἐπ' ἄκρου τοῦ ποταμοῦ ἐφεστῶτες  ὑπὸ   τοῦ τὸ μέλλον ὀκνεῖν ἡσυχίαν
[1, 22]   διαφθαρῆναι, τοὺς δὲ καὶ ἄνωθεν  ὑπὸ   τῶν Μακεδόνων βαλλομένους. πλεῖστος
[1, 20]   τοῦ προ< ς> άγεσθαι ἦσαν,  ὑπὸ   τῶν φυλακῶν τε τῶν Μακεδόνων
[1, 28]   φάλαγξ τῶν Μακεδόνων προσῆγε καὶ  πρὸ   αὐτῆς Ἀλέξανδρος ἐφαίνετο. ὡς δὲ
[1, 11]   λέγουσιν ὅτι οἱ ὑπασπισταὶ ἔφερον  πρὸ   αὐτοῦ ἐς τὰς μάχας. θῦσαι
[1, 20]   προσηγμέναι οὐ πόρρω τοῦ  προ<   ς> άγεσθαι ἦσαν, ὑπὸ τῶν
[1, 1]   ξυναγαγόντες δὲ ἁμάξας καὶ προβαλόμενοι  πρὸ   σφῶν ἅμα μὲν χάρακι ἐχρῶντο
[1, 1]   μὲν ἀπὸ τοῦ δεξιοῦ κέρως  πρὸ   τῆς ἄλλης φάλαγγος, ὅτι ταύτῃ
[1, 9]   τοῖς Λακεδαιμονίων ξυμμάχοις. ἐπεὶ καὶ  πρὸ   τῆς ξυμφορᾶς πολλὰ ἀπὸ τοῦ
[1, 20]   πρῶτα μὲν τὴν τάφρον,  πρὸ   τῆς πόλεως ὀρώρυκτο αὐτοῖς, πλάτος
[1, 28]   καὶ τότε τὸν λόφον τὸν  πρὸ   τῆς πόλεως, ὅτι καὶ οὗτος
[1, 24]   οἳ συνεστρατευμένοι Ἀλεξάνδρῳ ἦσαν νεωστὶ  πρὸ   τῆς στρατιᾶς γεγαμηκότες. καὶ τούτων
[1, 2]   πεζῶν καὶ τὴν ἄλλην ἵππον  πρὸ   τῆς φάλαγγος παρατείνας κατὰ μέσους
[1, 22]   τῶν πυλῶν φοβερά τε καὶ  πρὸ   τοῦ καιροῦ γενομένη, δεισάντων μὴ
[1, 19]   τὰς μὲν πολλὰς τῶν νεῶν  πρὸ   τοῦ λιμένος ἐν μετεώρῳ παρέταξαν,
[1, 2]   ἐλήφθησαν, ὅτι ὕλη τε δασεῖα  πρὸ   τοῦ ποταμοῦ ἦν καὶ νὺξ
[1, 12]   παραμείψας. σκοποὶ δὲ αὐτῷ ἐπέμποντο  πρὸ   τοῦ στρατεύματος. καὶ τούτων ἡγεμὼν
[1, 14]   τῶν πεζῶν μίαν τάξιν, καὶ  πρὸ   τούτων τὴν Σωκράτους ἴλην Πτολεμαῖον
[1, 15]   τῶν ἱππέων ἐξελαύνει καὶ αὐτὸς  πρὸ   τῶν ἄλλων, καὶ παίσας ἐς
[1, 15]   Μιθριδάτην τὸν Δαρείου γαμβρὸν πολὺ  πρὸ   τῶν ἄλλων προϊππεύοντα καὶ ἐπάγοντα
[1, 1]   ὅπῃ προσφέροιντο. αὐτὸς δὲ ἀναλαβὼν  τὸ   ἄγημα καὶ τοὺς ὑπασπιστὰς καὶ
[1, 8]   οἱ δὲ λοιποὶ κατέφυγον πρὸς  τὸ   ἄγημα τὸ τῶν Μακεδόνων καὶ
[1, 2]   Φιλώτᾳ παραδοὺς διατίθεσθαι. αὐτὸς δὲ  τὸ   ἄκρον ὑπερβαλὼν προῄει διὰ τοῦ
[1, 19]   ὑποστρέψαντες ἐκ πολλοῦ ἔφευγον πρὸς  τὸ   ἄλλο ναυτικόν. καὶ μὲν
[1, 8]   Καδμείαν οἱ μὲν ἐκεῖθεν κατὰ  τὸ   Ἀμφεῖον σὺν τοῖς κατέχουσι τὴν
[1, 8]   οἱ τεταγμένοι τῶν Θηβαίων κατὰ  τὸ   Ἀμφεῖον. ὡς δὲ πανταχόθεν αὐτοῖς
[1, 1]   χάρακι ἐχρῶντο ταῖς ἁμάξαις ἐς  τὸ   ἀπομάχεσθαι ἀπ' αὐτῶν, εἰ βιάζοιντο,
[1, 28]   μεῖον τοῦ τείχους ὀχυρὸς ἐς  τὸ   ἀπομάχεσθαι ἦν, κατειληφότες προσέμενον. Ἀλέξανδρος
[1, 28]   κατεῖχον οἱ Πισίδαι, κατ' αὐτὸ  τὸ   ἀποτομώτατον τῆς ἀνόδου ἦσαν, καὶ
[1, 4]   ἀνθρωπίνων, ἐλπίσας ὅτι μέγα ὄνομα  τὸ   αὐτοῦ καὶ ἐς Κελτοὺς καὶ
[1, 15]   ἀμφ' αὐτὸν ἑταίρων, δίδωσιν αὐτῷ  τὸ   αὑτοῦ δόρυ. καὶ ὃς ἀναλαβὼν
[1, 20]   καὶ ἅμα οὐκ ἀξιόμαχον ὁρῶν  τὸ   αὑτοῦ ναυτικὸν τῷ Περσικῷ, οὔκουν
[1, 6]   Ἀλέξανδρος ἕως ἑκατὸν καὶ εἴκοσι  τὸ   βάθος τῆς φάλαγγος. ἐπὶ τὸ
[1, 23]   ἀμφὶ μέσας που νύκτας ἦν  τὸ   γιγνόμενον, δὲ καὶ ὣς
[1, 8]   ἐκδραμεῖν ἐσήμηνεν εἴσω τοῦ χάρακος,  τὸ   δὲ ἄγημά τε καὶ τοὺς
[1, 5]   ἱππέας ἐς τετρακοσίους ἐβοήθει σπουδῇ.  τὸ   δὲ ἄλλο στράτευμα πρὸς τῇ
[1, 20]   πλάτος μὲν τριάκοντα μάλιστα πηχῶν,  τὸ   δὲ βάθος ἐς πεντεκαίδεκα, ἐχώννυε,
[1, 29]   πεντήκοντα, ὧν ἡγεῖτο Ἀλκίας Ἠλεῖος.  Τὸ   δὲ Γόρδιον ἔστι μὲν τῆς
[1, 23]   μέν τι καταπεπτωκὸς ἤδη ὁρῶντες,  τὸ   δὲ καὶ κατασεσεισμένον, πολλοὺς δὲ
[1, 2]   ξυμπεφεύγει ξὺν τοῖς ἀμφ' αὐτόν.  τὸ   δὲ πολὺ πλῆθος τῶν Τριβαλλῶν
[1, 6]   προβολήν, καὶ νῦν μὲν ἐς  τὸ   δεξιὸν ἐγκλῖναι τῶν δοράτων τὴν
[1, 2]   προσέταξεν ἐμβάλλειν κατὰ τὸ κέρας  τὸ   δεξιόν, ἧπερ μάλιστα προὐκεχωρήκεσαν ἐν
[1, 15]   ἅμα οἷ ἄγων τὸ κέρας  τὸ   δεξιόν, καὶ ἐμβάλλει ἐς τοὺς
[1, 4]   ἐξήλασαν, τὴν μὲν ἵππον ἐπὶ  τὸ   δεξιὸν κέρας αὐτὸς Ἀλέξανδρος παρήγαγεν,
[1, 14]   τῇ ἡμέρᾳ. αὐτὸς δὲ ἄγων  τὸ   δεξιὸν κέρας ὑπὸ σαλπίγγων τε
[1, 14]   πέμπει ἡγησόμενον, αὐτὸς δὲ ἐπὶ  τὸ   δεξιὸν παρῆγε. προετάχθησαν δὲ αὐτῷ
[1, 28]   τῶν ὁδῶν οὐ θαρραλέοι ἐς  τὸ   διώκειν ἦσαν. Ἀλέξανδρος δὲ ἐχόμενος
[1, 15]   Ἔνθα δὴ καὶ Ἀλεξάνδρῳ ξυντρίβεται  τὸ   δόρυ ἐν τῇ μάχῃ.
[1, 15]   δὲ καὶ αὐτῷ πονουμένῳ συντετριμμένον  τὸ   δόρυ ἦν, δὲ τῷ
[1, 18]   τοῦ σημείου τῇ οὐ κατὰ  τὸ   εἰκὸς ξυμβλήσει. ὀλίγαις τε γὰρ
[1, 1]   ἁμάξας καὶ τῇ ῥύμῃ κατὰ  τὸ   εἰκὸς ὑπερπηδώσας ἀβλαβῶς ἐπελθεῖν. καὶ
[1, 25]   ἄλλῃ ἐπικαθίζειν, θορυβωδέστερον κατὰ  τὸ   εἰωθὸς ἄδουσαν. τὸν δὲ ὑπὸ
[1, 18]   ἐπενόει τὴν πόλιν. Νικάνωρ δὲ  τὸ   Ἑλληνικὸν ναυτικὸν ἄγων ὑποφθάνει τοὺς
[1, 12]   ἥτις μοί ἐστιν οὐδὲ γένος  τὸ   ἐμόν, οὐδὲ εἰ δή τινα
[1, 2]   τὴν ὁρμήν, καὶ αὐτὸς ὑποστρέψας  τὸ   ἔμπαλιν ἐπὶ τοὺς Τριβαλλοὺς ἦγεν,
[1, 25]   γράφειν ὑπὲρ οὐδενὸς τοιούτου ἐς  τὸ   ἐμφανές. τὰ δὲ ἀπὸ γλώσσης
[1, 9]   πάθει ἔκπληξιν ὁμοίαν παρέσχε. καὶ  τὸ   ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς αὖθις Ἀθηναίων
[1, 11]   τοῦ Οἰάγρου τοῦ Θρᾳκὸς ἄγαλμα  τὸ   ἐν Πιερίδι ἱδρῶσαι ξυνεχῶς. καὶ
[1, 22]   ἐνέβαλλον καὶ ὅσα ἄλλα ἐς  τὸ   ἐξάψαι τε φλόγα καὶ ἐπὶ
[1, 22]   τῆς πόλεως, τῶν μὲν κατὰ  τὸ   ἐρηριμμένον τεῖχος, αὐτὸς Ἀλέξανδρος
[1, 8]   ἀφεστηκώς, οὐ προσμείνας παρ' Ἀλεξάνδρου  τὸ   ἐς τὴν μάχην ξύνθημα αὐτὸς
[1, 1]   ὑπασπιστὰς καὶ τοὺς Ἀγριᾶνας κατὰ  τὸ   εὐώνυμον ἦγεν. ἔνθα δὴ οἱ
[1, 2]   τε καὶ Ἀμφιπόλεως ἱππέας κατὰ  τὸ   εὐώνυμον κέρας ἐπάγειν ἔταξε. τὴν
[1, 14]   ~Ταῦτα εἰπὼν Παρμενίωνα μὲν ἐπὶ  τὸ   εὐώνυμον κέρας πέμπει ἡγησόμενον, αὐτὸς
[1, 14]   τῇ σὺν ἐκπλήξει θεραπείᾳ_ κατὰ  τὸ   εὐώνυμον {μὲν} σφῶν ἐπέχοντα, ταύτῃ
[1, 6]   μετακοσμήσας ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ, κατὰ  τὸ   εὐώνυμον οἷον ἔμβολον ποιήσας τῆς
[1, 28]   τούτων τοὺς πεζεταίρους ἔστε ἐπὶ  τὸ   εὐώνυμον παρατείνας, ὡς ἑκάστοις τῶν
[1, 8]   συνέκλεισαν. καὶ ἔστε μὲν πρὸς  τὸ   Ἡράκλειον ἀναχωροῦσιν εἵποντο τοῖς Θηβαίοις,
[1, 8]   τὴν κοίλην ὁδὸν τὴν κατὰ  τὸ   Ἡράκλειον φέρουσαν οἱ ἅμα αὐτῷ
[1, 18]   οὐκ ἐν καιρῷ ἀπέφαινε ναυμαχεῖν.  τὸ   θεῖον δὲ αὐτὸς ἄλλῃ ἐξηγεῖσθαι.
[1, 17]   τε Μέμνονα ἐπαγομένους καὶ τοὺς  τὸ   ἱερὸν συλήσαντας τῆς Ἀρτέμιδος καὶ
[1, 9]   κινδύνων διασώσασθαι. Λακεδαιμονίων τε αὖ  τὸ   κατὰ Λεῦκτρα καὶ Μαντίνειαν πταῖσμα
[1, 6]   τὸ βάθος τῆς φάλαγγος. ἐπὶ  τὸ   κέρας δὲ ἑκατέρωθεν διακοσίους ἱππέας
[1, 2]   Μακεδονίας ἱππέας προσέταξεν ἐμβάλλειν κατὰ  τὸ   κέρας τὸ δεξιόν, ἧπερ μάλιστα
[1, 15]   πλησίον ἦν, ἅμα οἷ ἄγων  τὸ   κέρας τὸ δεξιόν, καὶ ἐμβάλλει
[1, 7]   οἱ μὲν τὰ βέλτιστα ἐς  τὸ   κοινὸν γιγνώσκοντες ἐξελθεῖν ὥρμηντο παρ'
[1, 15]   ἀπέθραυσε, τὴν πληγὴν δὲ ἔσχε  τὸ   κράνος. καὶ καταβάλλει καὶ τοῦτον
[1, 15]   τῆς ὄχθης. ἄλλως τε καὶ  τὸ   κράτιστον τῆς Περσικῆς ἵππου ταύτῃ
[1, 25]   ἑταίροις μήτε πάλαι εὖ βεβουλεῦσθαι  τὸ   κράτιστον τοῦ ἱππικοῦ ἀνδρὶ οὐ
[1, 14]   τοῦ ποταμοῦ ἐφεστῶτες ὑπὸ τοῦ  τὸ   μέλλον ὀκνεῖν ἡσυχίαν ἦγον καὶ
[1, 27]   πόλιν. οἱ δὲ ἄνθρωποι οὗτοι  τὸ   μὲν γένος Πισίδαι εἰσὶ βάρβαροι,
[1, 27]   τεῖχος περιεβέβλητο αὐταῖς οὐ μέγα.  τὸ   μὲν δὴ τεῖχος εὐθύς, ὡς
[1, 12]   ὢν ταῦτα ὑπὲρ ἐμαυτοῦ γιγνώσκω,  τὸ   μὲν ὄνομα οὐδὲν δέομαι ἀναγράψαι,
[1, 23]   τῇ πολιορκίᾳ καὶ τοῦ τείχους  τὸ   μέν τι καταπεπτωκὸς ἤδη ὁρῶντες,
[1, 16]   Ἀλέξανδρος προεκινδύνευεν. ὡς δὲ  τὸ   μέσον ἐνεδεδώκει αὐτοῖς, παρερρήγνυτο δὴ
[1, 14]   καὶ Φιλίππου ἔστε ἐπὶ  τὸ   μέσον τῆς ξυμπάσης τάξεως. Περσῶν
[1, 13]   τὸν Γράνικον ἐκφαυλίσας, εἴρξει ἡμᾶς  τὸ   μὴ οὐ διαβῆναι ὡς ἔχομεν.
[1, 24]   κρατήσας ἀχρεῖον καταστῆσαι τοῖς πολεμίοις  τὸ   ναυτικόν. καὶ πρῶτον μὲν ἐν
[1, 20]   Πέρσαι. ~Ἀλέξανδρος δὲ καταλῦσαι ἔγνω  τὸ   ναυτικὸν χρημάτων τε ἐν τῷ
[1, 9]   μᾶλλόν τι προσέβαλεν ἐς  τὸ   ξύμπαν Ἑλληνικὸν μέγαν τὸν παράλογον
[1, 23]   τε Ἄλινδα αὐτῇ ἐπέτρεψε καὶ  τὸ   ὄνομα τοῦ παιδὸς οὐκ ἀπηξίωσε,
[1, 1]   ἀριστερᾷ ἔχοντα καὶ τὸν Ὄρβηλον  τὸ   ὄρος. διαβὰς δὲ τὸν Νέστον
[1, 1]   βουλὴ γίγνεται ὅπως ἀσφαλέστατα ὑπερβαλεῖ  τὸ   ὄρος. καὶ ἐπειδὴ ἐδόκει διακινδυνευτέα,
[1, 1]   λέγουσιν, ὅτι δεκαταῖος ἀφίκετο ἐπὶ  τὸ   ὄρος τὸν Αἶμον. καὶ ἐνταῦθα
[1, 1]   στενὰ τῆς ἀνόδου τῆς ἐπὶ  τὸ   ὄρος τῶν τε ἐμπόρων πολλοὶ
[1, 11]   ἐποίησε. καὶ ἐν τούτῳ ἀγγέλλεται  τὸ   Ὀρφέως τοῦ Οἰάγρου τοῦ Θρᾳκὸς
[1, 11]   διαβὰς δὲ τὸν Στρυμόνα παρήμειβε  τὸ   Πάγγαιον ὄρος τὴν ὡς ἐπ'
[1, 10]   Ἕλληνας ὡς ἐξηγγέλθη τῶν Θηβαίων  τὸ   πάθος, Ἀρκάδες μὲν, ὅσοι βοηθήσοντες
[1, 15]   ἐς τοὺς Πέρσας πρῶτος, ἵνα  τὸ   πᾶν στῖφος τῆς ἵππου καὶ
[1, 3]   καὶ τὸ ῥεῦμα τοῦ ποταμοῦ  τὸ   παρ' αὐτήν, οἷα δὴ ἐς
[1, 6]   ἱππέας ἐπιτάξας παρήγγελλε σιγῇ ἔχειν  τὸ   παραγγελλόμενον ὀξέως δεχομένους. καὶ τὰ
[1, 9]   ταπεινότητα ἀφικομένη τό τε σχῆμα  τὸ   πάτριον ὅμως ἐφύλαξε καὶ τὴν
[1, 15]   ἀπὸ τῆς ὄχθης καὶ ἐς  τὸ   πεδίον βιάσασθαι τοὺς Πέρσας, οἱ
[1, 8]   διεκπεσόντες διὰ τῆς πόλεως ἐς  τὸ   πεδίον ἐξέπιπτον, οἱ δὲ πεζοὶ
[1, 19]   παρέταξαν, εἴ πῃ ἐκκαλέσαιντο ἐς  τὸ   πέλαγος τοὺς Μακεδόνας, πέντε δὲ
[1, 20]   τε παραλίους πόλεις λαβὼν καταλύσει  τὸ   Περσῶν ναυτικόν, οὔτε ὁπόθεν τὰς
[1, 22]   καταπεπτωκότι, στενοτέρας τε κατὰ  τὸ   πλῆθος αὐτῶν τῆς παρόδου οὔσης
[1, 7]   ἔστιν οἳ αὐτῶν, παντάπασιν ἐνῆγον  τὸ   πλῆθος ἐς τὸν πόλεμον. Ἀλέξανδρος
[1, 7]   ποτὲ ἀπαλλαγῆναι. πιθανώτεροι δὲ ἐς  τὸ   πλῆθος ἐφαίνοντο τεθνηκέναι Ἀλέξανδρον ἰσχυριζόμενοι
[1, 19]   ναῦς, ὅτι τοὺς ναύτας ἀποσκεδάννυσθαι  τὸ   πολὺ ἀπὸ τῶν νεῶν τοὺς
[1, 20]   Ἀγριᾶνας περιῆλθε τῆς πόλεως ἐς  τὸ   πρὸς Μύνδον μέρος, τό τε
[1, 6]   δὲ τὴν φάλαγγα ἔς τε  τὸ   πρόσω ὀξέως ἐκίνησε καὶ ἐπὶ
[1, 15]   τῶν ἄλλων, καὶ παίσας ἐς  τὸ   πρόσωπον τῷ δόρατι καταβάλλει τὸν
[1, 27]   πέμψαντες πρέσβεις ἐδέοντο ἐφ' οἷσπερ  τὸ   πρότερον ξυμβῆναι. καὶ Ἀλέξανδρος τό
[1, 16]   μισθοφόρους. ὧν τὸ στῖφος,  τὸ   πρῶτον ἐτάχθη, ἐκπλήξει μᾶλλόν τι
[1, 6]   Κλεῖτος δὲ ἐς τὴν πόλιν  τὸ   πρῶτον καταφυγὼν ἐμπρήσας τὴν πόλιν
[1, 13]   τῶν πολεμίων οἱ ἱππεῖς. καὶ  τὸ   πρῶτον σφάλμα ἔς τε τὰ
[1, 18]   δὲ οὐ παρὰ μέγα ἔσεσθαι  τὸ   πταῖσμα. καὶ ὣς γὰρ θαλασσοκρατεῖν
[1, 23]   αὐτομολησάντων ἐκ τοῦ ἔργου καὶ  τὸ   πῦρ πολὺ καθεώρα αὐτός, καίτοι
[1, 14]   παρατείνων τὴν τάξιν, παρεῖλκε  τὸ   ῥεῦμα, ἵνα δὴ μὴ ἐκβαίνοντι
[1, 3]   πολλὰ ἀπότομα ἐς προσβολήν, καὶ  τὸ   ῥεῦμα τοῦ ποταμοῦ τὸ παρ'
[1, 19]   τὸ στόμα τοῦ λιμένος, ἧπερ  τὸ   στενότατον ἦν, ἀντιπρώρους βύζην τὰς
[1, 15]   ξυστῷ διὰ τοῦ θώρακος ἐς  τὸ   στέρνον. Σπιθριδάτης δὲ ἀνετέτατο μὲν
[1, 16]   τοὺς ξένους τοὺς μισθοφόρους. ὧν  τὸ   στῖφος, τὸ πρῶτον ἐτάχθη,
[1, 19]   τὴν εἰρεσίαν ποιούμενοι, καὶ κατὰ  τὸ   στόμα τοῦ λιμένος, ἧπερ τὸ
[1, 22]   πόλις, εἰ μὴ Ἀλέξανδρος ἀνεκαλέσατο  τὸ   στράτευμα, ἔτι διασῶσαι ἐθέλων τὴν
[1, 5]   δὲ ξὺν Φιλώτᾳ ἀσφαλῶς ἐπὶ  τὸ   στρατόπεδον διεσώθησαν. ἐδόκουν δ' ἔτι
[1, 27]   Ἀλέξανδρον παρ' ἐλπίδα ἥκοντα καὶ  τὸ   στρατόπεδον ἐν κύκλῳ σφῶν πάντῃ,
[1, 4]   αὐτῆς ἡμέρας σώους σύμπαντας ἐπὶ  τὸ   στρατόπεδον. Ἐνταῦθα ἀφίκοντο πρέσβεις ὡς
[1, 7]   ψιλῶν οὐκ ὀλίγοι ἔστε ἐπὶ  τὸ   στρατόπεδον ἠκροβολίζοντο ἐς τὰς προφυλακάς,
[1, 8]   καὶ ἀποκομίζεται κακῶς ἔχων ἐπὶ  τὸ   στρατόπεδον, καὶ χαλεπῶς διεσώθη ἀπὸ
[1, 26]   τῶν ἐπιχωρίων βαρβάρων. ἀλλ' οὔτε  τὸ   Σύλλιον ἐξ ἐφόδου αὐτοσχεδίου ἠδυνήθη
[1, 9]   τῆς ἀρχῆς ἐς ταπεινότητα ἀφικομένη  τό   τε σχῆμα τὸ πάτριον ὅμως
[1, 20]   ἐς τὸ πρὸς Μύνδον μέρος,  τό   τε τεῖχος κατοψόμενος, εἰ ταύτῃ
[1, 27]   τὸ πρότερον ξυμβῆναι. καὶ Ἀλέξανδρος  τό   τε χωρίον ἰσχυρὸν ἰδὼν καὶ
[1, 19]   ἐπιβησομένους κατερήριπτο ἐσεσάλευτο  τὸ   τεῖχος, ἐφομαρτούντων καὶ μόνον οὐ
[1, 20]   Μακεδόνων τὴν φάλαγγα, ὑπορύττειν κελεύσας  τὸ   τεῖχος. καὶ ἕνα γε πύργον
[1, 20]   ἄλλων μηχανῶν, αἷς κατασείειν ἐπενόει  τὸ   τεῖχος. καὶ τε τάφρος
[1, 21]   προσήψατο τοῦ ἔργου, τὴν ἐς  τὸ   τεῖχος πάροδον παρέσχε, καὶ
[1, 20]   Μακεδόνες, οὐ μέντοι ἐγύμνωσέ γε  τὸ   τεῖχος πεσών. καὶ οἱ ἐκ
[1, 25]   καὶ Ἀλέξανδρος οὐ φαῦλον ποιησάμενος  τὸ   τῆς χελιδόνος ἀνεκοίνωσεν Ἀριστάνδρῳ τῷ
[1, 20]   γενομένης τῆς ἐκδρομῆς ἀφυλακτότεροι ἐς  τὸ   τιτρώσκεσθαι ἦσαν. ~Οὐ πολλαῖς δὲ
[1, 7]   πολλοῦ ἔχοντι καὶ τῶν Θηβαίων  τὸ   τόλμημα οὐ φαῦλον ποιουμένῳ, εἰ
[1, 7]   τὴν πόλιν τῶν Θηβαίων κατὰ  τὸ   τοῦ Ἰολάου τέμενος. οὗ δὴ
[1, 22]   αὐτοῖς παρεχόντων. Τοῖς δὲ κατὰ  τὸ   Τρίπυλον ἐκδραμοῦσιν ἀπήντα Πτολεμαῖος
[1, 22]   Ἀλέξανδρος ἐπετέτακτο, τῶν δὲ κατὰ  τὸ   Τρίπυλον, οὐδὲ πάνυ τι
[1, 18]   τῷ σφῶν ναυτικῷ πρὸς> προησκημένον  τὸ   τῶν Κυπρίων τε καὶ Φοινίκων.
[1, 8]   λοιποὶ κατέφυγον πρὸς τὸ ἄγημα  τὸ   τῶν Μακεδόνων καὶ τοὺς ὑπασπιστὰς
[1, 15]   τὰ χθαμαλώτερα αὐτῆς ἔστε ἐπὶ  τὸ   ὕδωρ καταβαίνοντες. καὶ ἦν τῶν
[1, 17]   αὐτὸς εἰς τὴν ἄκραν, ἵνα  τὸ   φρούριον ἦν τῶν Περσῶν. καὶ
[1, 27]   οὐκ ἔμειναν βαλλόμενοι, ἀλλὰ ἔλιπον  τὸ   χωρίον. καὶ Ἀλέξανδρος ὑπερβαλὼν τὰ
[1, 29]   φράσαντες τὴν ἡμέραν, ὅτι παραδώσουσι  τὸ   χωρίον. καὶ ἔδοξε ταῦτα Ἀλεξάνδρῳ
[1, 6]   ἐλθόντας, εἰ ὑπομένοιεν οἱ κατειληφότες  τὸ   χωρίον, τοὺς ἡμίσεας καταπηδῆσαι ἀπὸ
[1, 12]   οὐ κατὰ τὴν ἄλλην ἐπιτυχίαν,  τὸ   χωρίον τοῦτο ἐκλιπὲς ξυνέβη οὐδὲ
[1, 17]   Περσῶν. καὶ ἔδοξεν αὐτῷ ὀχυρὸν  τὸ   χωρίον. ὑπερύψηλόν τε γὰρ ἦν
[1, 10]   ἄλλα φιλανθρώπως πρὸς τὴν πρεσβείαν  ἀπεκρίνατο,   ἐπιστολὴν δὲ γράψας πρὸς τὸν
[1, 12]   μέγεθος ἐν Ἕλλησιν βαρβάροις  ἀπεδείξατο.   ἔνθεν καὶ αὐτὸς ὁρμηθῆναί φημι
[1, 3]   οἱ Θρᾷκες ξυμπεφευγότες ἦσαν, καὶ  ἐπειρᾶτο   βιάζεσθαι τὴν ἀπόβασιν. οἱ δὲ
[1, 22]   πόλις, εἰ μὴ Ἀλέξανδρος  ἀνεκαλέσατο   τὸ στράτευμα, ἔτι διασῶσαι ἐθέλων
[1, 28]   ἐκ τούτου πιστοῖς ἐς ἅπαντα  ἐχρήσατο.   τὴν Τελμισσὸν δὲ ἀπέγνω ἑλεῖν
[1, 10]   καὶ ὅτι Θηβαίους τοῦ νεωτερισμοῦ  ἐτιμωρήσατο.   δὲ τὰ μὲν ἄλλα
[1, 15]   ἐς τὸ στέρνον. Σπιθριδάτης δὲ  ἀνετέτατο   μὲν ἤδη ἐπ' Ἀλέξανδρον ὄπισθεν
[1, 23]   τοῦ τείχους. τῶν δὲ καὶ  προσήψατο   φλὸξ ἀπό τε τῶν
[1, 21]   ἂν τῷ στρατεύματι, εἰ ἅπαν  προσήψατο   τοῦ ἔργου, τὴν ἐς τὸ
[1, 28]   βίᾳ ἐξεῖλε, τὰ δὲ ὁμολογίᾳ  προσηγάγετο.   ~Ἐντεῦθεν δὲ ἤει ἐπὶ Φρυγίας
[1, 24]   εἰς Λυκίαν Τελμισσέας μὲν ὁμολογίᾳ  προσηγάγετο,   περάσας δὲ τὸν Ξάνθον ποταμὸν
[1, 9]   πολλὰ ἀπὸ τοῦ θείου ἐπισημῆναι  ἐλέγετο,   δὴ ἐν μὲν τῷ
[1, 1]   καὶ Ἰλλυριούς, ὅτι τε νεωτερίζειν  ἐπύθετο   Ἰλλυριούς τε καὶ Τριβαλλούς, καὶ
[1, 29]   καὶ Ἀθηναίων πρεσβεία παρ' Ἀλέξανδρον  ἀφίκετο,   δεόμενοι Ἀλεξάνδρου ἀφεῖναί σφισι τοὺς
[1, 1]   Νέστον ποταμὸν λέγουσιν, ὅτι δεκαταῖος  ἀφίκετο   ἐπὶ τὸ ὄρος τὸν Αἶμον.
[1, 12]   πόντου. ἔνθεν δὲ ἐς Ἕρμωτον  ἀφίκετο,   Κολωνὰς πόλιν παραμείψας. σκοποὶ δὲ
[1, 27]   ἄκραν ξυμφεύγουσιν. Ἀλέξανδρος δὲ ὡς  ἀφίκετο   ξὺν τῇ δυνάμει, εἴσω τοῦ
[1, 25]   ἀφῆκεν, ὅτι ἐν πρώτοις τε  ἀφίκετο   τῶν φίλων παρ' αὐτόν, ἐπειδὴ
[1, 2]   ἐπιγενομένη τὴν ἀκρίβειαν τῆς διώξεως  ἀφείλετο   τοὺς Μακεδόνας. αὐτῶν δὲ Μακεδόνων
[1, 12]   τῶν παρόντων, ἐπειδὴ Ἀλέξανδρος διαβεβηκὼς  ἠγγέλλετο,   Μέμνων Ῥόδιος παρῄνει μὴ
[1, 20]   τῶν τε βαρβάρων καὶ ξένων  ἐξηγγέλλετο.   ὅσαι δὲ ἐν μέσῳ πόλεις
[1, 28]   ὀλίγῳ χρόνῳ, ἀλλ' ἐπὶ Σαγαλασσοῦ  ἐστέλλετο.   ἦν δὲ καὶ αὕτη οὐ
[1, 29]   Ἀμύντου ἐπιτάξας, αὐτὸς ἐπὶ Γορδίου  ἐστέλλετο.   καὶ Παρμενίωνι ἐπέστειλεν, ἄγοντα ἅμα
[1, 18]   ταύτῃ τρεῖς ἄλλας ἐπὶ Μιλήτου  ἐστέλλετο.   καὶ τὴν μὲν {ἔξω{ δον}
[1, 20]   Ταῦτα δὲ διαπραξάμενος ἐπὶ Καρίας  ἐστέλλετο,   ὅτι ἐν Ἁλικαρνασσῷ συνεστηκέναι οὐ
[1, 5]   ποταμὸν πορευόμενος ἐς Πέλλιον πόλιν  ἐστέλλετο.   ταύτην γὰρ κατειλήφει Κλεῖτος
[1, 23]   Πτολεμαῖον ἡγεμόνα αὐτῶν ἐπὶ Φρυγίας  ἐστέλλετο.   τῆς δὲ Καρίας ξυμπάσης σατραπεύειν
[1, 6]   παρ' ὃν αὐτῷ πάροδος  ἐγίγνετο,   παρήγγειλε τοῖς σωματοφύλαξι καὶ τοῖς
[1, 8]   ἐς τοσόνδε φυγὴ φοβερὰ  ἐγίγνετο,   ὥστε διὰ τῶν πυλῶν ὠθούμενοι
[1, 28]   δὲ ἐν χερσὶν μάχη  ἐγένετο,   γυμνοί τε οἱ βάρβαροι ὄντες
[1, 6]   ὀλίγοι δὲ καὶ ζῶντες ἐλήφθησαν.  ἐγένετο   δὲ δίωξις τοῖς ἀμφὶ
[1, 5]   ἂν τῷ στρατεύματι πάροδος  ἐγένετο.   ~Ἔνθα δὴ ἐκτάσσει τὸν στρατὸν
[1, 4]   Ἴστρῳ, ὅτι οὐκ ἄπορος αὐτῷ  ἐγένετο,   καὶ ἐπανάγει αὐτῆς ἡμέρας σώους
[1, 9]   τὰς Ἀθήνας, οὐ μέγα πάθημα  ἐγένετο.   καὶ Μήλου καὶ Σκιώνης
[1, 22]   καὶ φόνος ταύτῃ οὐκ ὀλίγος  ἐγένετο,   ὅσῳ πλείονές τε καὶ ξὺν
[1, 16]   οὐ γὰρ πολλὴ δίωξις  ἐγένετο,   ὅτι ἐξετράπη Ἀλέξανδρος ἐπὶ τοὺς
[1, 11]   μέσον τὸν πόρον τοῦ Ἑλλησπόντου  ἐγένετο,   σφάξαντα ταῦρον τῷ Ποσειδῶνι καὶ
[1, 18]   ἀλλ' ὅτι ἐπὶ γῇ καθήμενος  ἐφαίνετο,   δοκεῖν οἱ μᾶλλόν τι σημαίνειν,
[1, 20]   τι ἐνδεῖν ὡς πρὸς ἀσφάλειαν  ἐφαίνετο,   ξύμπαντα ταῦτα Μέμνων τε αὐτὸς
[1, 5]   τῷ Ἀλεξάνδρῳ στενὰ καὶ ὑλώδη  ἐφαίνετο,   τῇ μὲν πρὸς τοῦ ποταμοῦ
[1, 28]   προσῆγε καὶ πρὸ αὐτῆς Ἀλέξανδρος  ἐφαίνετο.   ὡς δὲ ἐν χερσὶν
[1, 21]   ἐπιδρομή τε καὶ ἀκροβολισμὸς  ἐγίνετο.   καὶ ἐν τούτῳ ἀντεκθέουσί τινες
[1, 4]   ἔλαβε. τοὺς Κελτοὺς δὲ καὶ  ἤρετο,   τι μάλιστα δεδίττεται αὐτοὺς
[1, 15]   κεκλασμένου τοῦ δόρατος οὐκ ἀφανῶς  ἐμάχετο,   καὶ τοῦτο δείξας Ἀλεξάνδρῳ ἄλλον
[1, 27]   οὐκ ὀλίγαι οἰκήσεις καὶ τεῖχος  περιεβέβλητο   αὐταῖς οὐ μέγα. τὸ μὲν
[1, 27]   ἐς Πέργην, κἀκεῖθεν ἐς Φρυγίαν  ὥρμητο.   ἦν δὲ αὐτῷ πορεία
[1, 20]   εἰ τὴν Μύνδον ἐξ ἐπιδρομῆς  δύναιτο   λαθὼν κατασχεῖν. ἔσεσθαι γὰρ οὐ
[1, 2]   ἐς τοὺς βαρβάρους, εἴ πως  προκαλέσαιτο   αὐτοὺς ἐς τὰ ψιλὰ ἐκ
[1, 29]   δὲ ἑκατὸν καὶ πεντήκοντα, ὧν  ἡγεῖτο   Ἀλκίας Ἠλεῖος. Τὸ δὲ Γόρδιον
[1, 14]   οἱ Θετταλοὶ ἱππεῖς ἐτάχθησαν, ὧν  ἡγεῖτο   Κάλας Ἁρπάλου. ἐπὶ δὲ
[1, 14]   οἱ ὑπασπισταὶ τῶν ἑταίρων, ὧν  ἡγεῖτο   Νικάνωρ Παρμενίωνος. ἐπὶ δὲ
[1, 28]   οἱ ἀκοντισταὶ οἱ Θρᾷκες, ὧν  ἡγεῖτο   Σιτάλκης. οἱ γὰρ ἱππεῖς αὐτῷ
[1, 29]   σφισι βοήθεια ἐν ἡμέρᾳ  ξυνέκειτο,   φράσαντες τὴν ἡμέραν, ὅτι παραδώσουσι
[1, 23]   ἐν αἷς τὰ βέλη αὐτοῖς  ἀπέκειτο.   ἐνέβαλον δὲ καὶ ταῖς οἰκίαις
[1, 20]   Ἀσίαν, ὅτι οὔτε ναυτικοῦ ἔτι  δέοιτο,   τάς τε παραλίους πόλεις λαβὼν
[1, 29]   παρ' Ἀλέξανδρον, ἐπαγγελλόμενοι, εἰ μὴ  ἀφίκοιτό   σφισι βοήθεια ἐν ἡμέρᾳ
[1, 5]   προσκεισομένων, εἰ αὐτὸς τῷ τείχει  προσμάχοιτο.   Φιλώταν δὲ ἀναλαβόντα τῶν ἱππέων
[1, 15]   κράτιστον τῆς Περσικῆς ἵππου ταύτῃ  ἐπετέτακτο,   οἵ τε Μέμνονος παῖδες καὶ
[1, 28]   δεξιοῦ κέρως, ἵνα καὶ αὐτὸς  ἐπετέτακτο,   τοὺς ὑπασπιστὰς εἶχεν, ἐχομένους δὲ
[1, 22]   ἐρηριμμένον τεῖχος, αὐτὸς Ἀλέξανδρος  ἐπετέτακτο,   τῶν δὲ κατὰ τὸ Τρίπυλον,
[1, 6]   Περδίκκου καὶ Κοίνου τάξιν. καὶ  προσετέτακτο   μὲν ἀκολουθεῖν τὴν ἄλλην στρατιάν.
[1, 7]   ὅτι οὐδεμία ἀγγελία παρ' αὐτοῦ  ἀφῖκτο,   ὥστε, ὅπερ φιλεῖ ἐν τοῖς
[1, 20]   τάφρον, πρὸ τῆς πόλεως  ὀρώρυκτο   αὐτοῖς, πλάτος μὲν τριάκοντα μάλιστα
[1, 4]   ἵππους ὅσα φέρειν οἱ ἵπποι  ἠδύναντο.   ἦν δὲ αὐτοῖς ὁρμὴ
[1, 28]   Πισίδαις δὲ καὶ Τελμισσεῖς προσβεβοηθηκότες  ξυνετάξαντο.   Ἤδη τε οἱ ἀμφ' Ἀλέξανδρον
[1, 6]   ἤδη τοὺς ἀμφὶ Ἀλέξανδρον οὐκ  ἐδέξαντο,   ἀλλὰ λείπουσι τοὺς πρώτους λόφους.
[1, 1]   ἀπὸ τοῦ εὐωνύμου ἐπάγοντα οὐκέτι  ἐδέξαντο,   ἀλλὰ ῥίψαντες ὡς ἑκάστοις προὐχώρει
[1, 4]   τὴν πρώτην ἐμβολὴν τῶν ἱππέων  ἐδέξαντο.   παράδοξος μὲν γὰρ αὐτοῖς
[1, 10]   Ἠλεῖοι δὲ τοὺς φυγάδας σφῶν  κατεδέξαντο,   ὅτι ἐπιτήδειοι Ἀλεξάνδρῳ ἦσαν. Αἰτωλοὶ
[1, 10]   ἀπὸ τῆς οἰκείας ὡρμήθησαν, θάνατον  κατεψηφίσαντο   τῶν ἐπαράντων σφᾶς ἐς τὴν
[1, 9]   ὅτῳ οἱ Ἕλληνες παραταξάμενοι Μήδοις  ἀπώσαντο   τῆς Ἑλλάδος τὸν κίνδυνον, καὶ
[1, 28]   ἀκριβῶς ὡπλισμένους καὶ πρώτους πελάσαντας,  ἐτρέψαντο,   οἱ δὲ Ἀγριᾶνες ἔμειναν. ἐγγὺς
[1, 22]   καὶ οὗτοι οὐδὲ αὐτοὶ χαλεπῶς  ἐτρέψαντο   τοὺς ἐκ τῆς πόλεως. ξυνέβη
[1, 1]   Μακεδόνων τὰς ἁμάξας. γνώμην δὲ  πεποίηντο   ὅτι ὅσῳ πυκνοτέρᾳ τῇ φάλαγγι
[1, 5]   ἀριθμὸν καὶ κριοὺς μέλανας τρεῖς,  ὥρμηντο   μὲν ὡς δεξόμενοι ἐς χεῖρας
[1, 7]   ἐς τὸ κοινὸν γιγνώσκοντες ἐξελθεῖν  ὥρμηντο   παρ' Ἀλέξανδρον καὶ εὑρέσθαι συγγνώμην
[1, 19]   ἐφύλαττε τῶν Μιλησίων, ὡς μὴ  βιάσαιντο   οἱ βάρβαροι τὸν ἔσπλουν, ἐκπέμπει
[1, 19]   ἐν μετεώρῳ παρέταξαν, εἴ πῃ  ἐκκαλέσαιντο   ἐς τὸ πέλαγος τοὺς Μακεδόνας,
[1, 7]   μεταγνόντες ἐπὶ τοῖς κακῶς ἐγνωσμένοις  πρεσβεύσαιντο   παρ' αὐτόν. οἱ δὲ τοσούτου
[1, 8]   καὶ Ἀλέξανδρος ἄλλοτε ἄλλῃ ἐπιφαινόμενος  προσέκειντο,   οἱ μὲν ἱππεῖς τῶν Θηβαίων
[1, 1]   τὸ ἀπομάχεσθαι ἀπ' αὐτῶν, εἰ  βιάζοιντο,   ἅμα δὲ ἐν νῷ εἶχον
[1, 3]   παρ' ἀλλήλους ἀνὰ τὸν ποταμὸν  στέλλοιντο   καὶ λῃστεύοντες ἀπ' αὐτῶν οἱ
[1, 23]   ὅσοι δὲ ἐν ταῖς οἰκίαις  καταλαμβάνοιντο   τῶν Ἁλικαρνασσέων, τούτους δὲ σώζειν
[1, 1]   ἐκπεσεῖν τὰς ἁμάξας. ὅσοι δὲ  περικαταλαμβάνοιντο,   ξυννεύσαντας, τοὺς δὲ καὶ πεσόντας
[1, 1]   πάροδον, παραγγέλλει τοῖς ὁπλίταις, ὁπότε  καταφέροιντο   κατὰ τοῦ ὀρθίου αἱ ἅμαξαι,
[1, 7]   σφᾶς, ὁπότε τοῖς ἔξω πολεμίοις  προσφέροιντο.   Ἀλέξανδρος δέ_ ἔτι γὰρ τοῖς
[1, 1]   ἐκτοξεύειν ἐς τοὺς Θρᾷκας ὅπῃ  προσφέροιντο.   αὐτὸς δὲ ἀναλαβὼν τὸ ἄγημα
[1, 20]   οὐ χαλεπῶς καὶ οἱ πύργοι  προσήγοντο   ἤδη. οἱ δὲ ἐκ τῆς
[1, 27]   κύκλῳ σφῶν πάντῃ, πέμψαντες πρέσβεις  ἐδέοντο   ἐφ' οἷσπερ τὸ πρότερον ξυμβῆναι.
[1, 10]   κατὰ ἔθνη πέμψαντες ξυγγνώμης τυχεῖν  ἐδέοντο,   ὅτι καὶ αὐτοί τι πρὸς
[1, 19]   ποταμοῦ τῶν ἐκβολῶν διὰ μακροῦ  ἠναγκάζοντο.   Ἀλέξανδρος δὲ ταῖς μὲν ναυσὶ
[1, 7]   ὀλίγοι ἔστε ἐπὶ τὸ στρατόπεδον  ἠκροβολίζοντο   ἐς τὰς προφυλακάς, καί τινας
[1, 21]   καὶ οὐ κατὰ μέτωπον μόνον  ἠκροβολίζοντο   ἐς τοὺς προμαχομένους τῶν μηχανῶν,
[1, 21]   ἀπέκτειναν, πρὸς δὲ τοὺς ἀφεστηκότας  ἠκροβολίζοντο,   πλεονεκτούμενοι τῷ τε πλήθει καὶ
[1, 19]   τῇ Μυκάλῃ οὐκ ἐν καλῷ  ὡρμίζοντο,   ὅτι ὑδρεύεσθαι ἀπὸ τοῦ Μαιάνδρου
[1, 15]   τε ἵπποις καὶ ἄνδρες ἀνδράσιν  ἠγωνίζοντο,   οἱ μὲν ἐξῶσαι εἰς ἅπαν
[1, 7]   ἔφασκον, αὐτὸν δὲ Ἀλέξανδρον τεθνάναι  ἰσχυρίζοντο,   καὶ τοῖς ἀπαγγέλλουσιν ὅτι οὗτος
[1, 8]   δὲ πεζοὶ ὡς ἑκάστοις προὐχώρει  ἐσώζοντο.   ἔνθα δὴ ὀργῇ οὐχ οὕτως
[1, 26]   αὐτίκα τὴν μὲν Ἑλλάδα γλῶσσαν  ἐξελάθοντο,   εὐθὺς δὲ βάρβαρον φωνὴν ἵεσαν,
[1, 5]   Παιόνων προὐχώρει. ἔνθα δὴ ἄγγελοι  ἀφίκοντο   αὐτῷ Κλεῖτόν τε τὸν Βαρδύλεω
[1, 4]   σύμπαντας ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. Ἐνταῦθα  ἀφίκοντο   πρέσβεις ὡς Ἀλέξανδρον παρά τε
[1, 19]   πολλοὶ ἐν αὐτῇ τῇ πόλει  ἀπώλοντο.   Ἀλέξανδρος δὲ ἐχομένης ἤδη τῆς
[1, 15]   ὅσοις προὐχώρει κατὰ τὸν ποταμὸν  προσεγίγνοντο   τοῖς ἀμφ' Ἀλέξανδρον. ~Καὶ οἱ
[1, 9]   Ἀλεξάνδρου ὅσοι πρόξενοι Μακεδόνων  ἐγένοντο,   ἀνδραποδίσαι. καὶ τὴν Πινδάρου δὲ
[1, 20]   μὲν ἐς ἑκκαίδεκα, τραυματίαι δὲ  ἐγένοντο   ἐς τριακοσίους, ὅτι ἐν νυκτὶ
[1, 12]   τε καὶ ἀπὸ νέου ἔτι  ἐγένοντο.   καὶ ἐπὶ τῷδε οὐκ ἀπαξιῶ
[1, 2]   οἱ δὲ ὡς ἐντὸς βέλους  ἐγένοντο,   παιόμενοι ἐξέθεον ἐπὶ τοὺς τοξότας,
[1, 1]   ἃς μάλιστα ἐδεδίεσαν, αἱ ἅμαξαι  ἐγένοντο,   σὺν βοῇ ἐς τοὺς Θρᾷκας
[1, 19]   γενναῖοί τε καὶ πιστοὶ αὐτῷ  ἐφαίνοντο,   καὶ σπένδεται πρὸς αὐτοὺς ἐπὶ
[1, 7]   πιθανώτεροι δὲ ἐς τὸ πλῆθος  ἐφαίνοντο   τεθνηκέναι Ἀλέξανδρον ἰσχυριζόμενοι ἐν Ἰλλυριοῖς.
[1, 8]   μὲν πρὸς τὸ Ἡράκλειον ἀναχωροῦσιν  εἵποντο   τοῖς Θηβαίοις, ἐντεῦθεν δὲ ἐπιστρεψάντων
[1, 9]   δὲ καὶ γυναῖκας καὶ ὅσοι  ὑπελείποντο   Θηβαίων, πλὴν τῶν ἱερέων τε
[1, 1]   χώρας ἐμπειρίαν, γυναῖκες δὲ ὅσαι  ξυνείποντο   αὐτοῖς ἑάλωσαν πᾶσαι, καὶ τὰ
[1, 4]   τοῦ ληίου προῄει φάλαγξ  ἐφείποντο.   ὡς δὲ ἐκ τῶν ἐργασίμων
[1, 4]   λείαν πᾶσαν ὅσην οἱ Γέται  ὑπελίποντο.   καὶ τὴν μὲν λείαν Μελεάγρῳ
[1, 12]   πόλιν παραμείψας. σκοποὶ δὲ αὐτῷ  ἐπέμποντο   πρὸ τοῦ στρατεύματος. καὶ τούτων
[1, 8]   ὑπερβάντες ἐς τὴν ἀγορὰν δρόμῳ  ἐφέροντο.   καὶ ὀλίγον μέν τινα χρόνον
[1, 28]   τε οἱ βάρβαροι ὄντες ὁπλίταις  προσεφέροντο   καὶ πάντῃ κατατιτρωσκόμενοι ἔπιπτον {δὲ}
[1, 2]   νάπει τῷ παρὰ τὸν ποταμὸν  παρετάσσοντο.   Ἀλέξανδρος δὲ καὶ αὐτὸς τὴν
[1, 15]   Μακεδόνες δὲ ξὺν τοῖς δόρασιν  ἐμάχοντο.   ἀλλὰ τῷ τε πλήθει πολὺ
[1, 16]   τῇ Ἑλλάδι ὑπὲρ τῶν βαρβάρων  ἐμάχοντο.   ἀποπέμπει δὲ καὶ εἰς Ἀθήνας
[1, 15]   ὅτι ξυστοῖς κρανείνοις πρὸς παλτὰ  ἐμάχοντο.   Ἔνθα δὴ καὶ Ἀλεξάνδρῳ ξυντρίβεται
[1, 19]   τινα ἀνώνυμον τῇ πόλει ἐπικειμένην  διενήχοντο,   οἱ δὲ ἐς κελήτια ἐμβαίνοντες
[1, 8]   ὅσοι τῶν Μακεδόνων ἐγγὺς φευγόντων  εἴχοντο,   ἅτε καὶ τῶν τειχῶν διὰ
[1, 17]   τε τὴν Ἔφεσον φρουροῦντες μισθοφόροι  ὤχοντο   φεύγοντες, δύο τριήρεις τῶν Ἐφεσίων
[1, 26]   τε καὶ οἱ ἀμφ' αὐτὸν  ἐξηγοῦντο,   εὐμαρῆ καὶ ταχεῖαν τὴν πάροδον
[1, 1]   πρὸ σφῶν ἅμα μὲν χάρακι  ἐχρῶντο   ταῖς ἁμάξαις ἐς τὸ ἀπομάχεσθαι
[1, 20]   τῷ τείχει. ὡς δὲ οὐδὲν  ἐνεδίδοτο   ἀπὸ τῶν ἔνδον, αἵ τε
[1, 20]   οἰκείαν γενομένην. καί τι καὶ>  ἐνεδίδοτο   αὐτῷ ἐκ τῶν Μυνδίων, εἰ
[1, 19]   τῶν μισθοφόρων, οἷς μᾶλλόν τι  ἐπετέτραπτο   πόλις, τά τε τείχη
[1, 18]   φρουρὰ Μιλησίων ἐκ βασιλέως  ἐπετέτραπτο,   πρόσθεν γράμματα παρ' Ἀλέξανδρον ἔπεμπεν
[1, 21]   Ἑλλάνικον, οἷς φυλακὴ αὐτῶν  ἐπετέτραπτο.   ὡς δὲ καὶ Ἀλέξανδρος ἐπεφάνη
[1, 19]   τὴν στρατιὰν ὡς ἐπιβησομένους  κατερήριπτο   ἐσεσάλευτο τὸ τεῖχος, ἐφομαρτούντων
[1, 20]   φύσις τοῦ χωρίου ὀχυρὸν ἐποίει  αὐτὸ   καὶ ὅπῃ τι ἐνδεῖν ὡς
[1, 28]   ὅπερ κατεῖχον οἱ Πισίδαι, κατ'  αὐτὸ   τὸ ἀποτομώτατον τῆς ἀνόδου ἦσαν,
[1, 19]   ὡς ἐπιβησομένους κατερήριπτο  ἐσεσάλευτο   τὸ τεῖχος, ἐφομαρτούντων καὶ μόνον
[1, 16]   δὲ τὸ μέσον ἐνεδεδώκει αὐτοῖς,  παρερρήγνυτο   δὴ καὶ τὰ ἐφ' ἑκάτερα
[1, 13]   τὸν μὲν Ἑλλήσποντον διέβην εὐπετῶς,  τοῦτο   δέ, σμικρὸν ῥεῦμα, οὕτω τῷ
[1, 15]   δόρατος οὐκ ἀφανῶς ἐμάχετο, καὶ  τοῦτο   δείξας Ἀλεξάνδρῳ ἄλλον αἰτεῖν ἐκέλευεν.
[1, 12]   τὴν ἄλλην ἐπιτυχίαν, τὸ χωρίον  τοῦτο   ἐκλιπὲς ξυνέβη οὐδὲ ἐξηνέχθη ἐς
[1, 9]   οὔτε παίδων φειδόμενοι. ~Καὶ πάθος  τοῦτο   Ἑλληνικὸν μεγέθει τε τῆς ἁλούσης
[1, 27]   ἔστε ἐπὶ τὴν ὁδόν, καὶ  τοῦτο   μὲν αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ
[1, 13]   οὐ διαβῆναι ὡς ἔχομεν. καὶ  τοῦτο   οὔτε πρὸς Μακεδόνων τῆς δόξης
[1, 24]   παραδοῦναι τὰς πόλεις τοῖς ἐπὶ  τοῦτο   στελλομένοις ἐκέλευσε. καὶ παρεδόθησαν ξύμπασαι.
[1, 21]   ἐν ἀκριβεῖ φυλακῇ ἦν καὶ  δύο   πύργοι καὶ μεσοπύργιον ἐς ἔδαφος
[1, 21]   τινὲς τῶν ἐκ τῆς πόλεως  δύο   τε ὄντας καὶ οὐ ξὺν
[1, 17]   Ἔφεσον φρουροῦντες μισθοφόροι ὤχοντο φεύγοντες,  δύο   τριήρεις τῶν Ἐφεσίων λαβόντες, καὶ
[1, 21]   ~Οὐ πολλαῖς δὲ ἡμέραις ὕστερον  δύο   τῶν Μακεδόνων ὁπλῖται ἐκ τῆς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 8/07/2005