Livre, Chapitre
[1, 14]	ἡγεμονίαν τοῦ ἱππικοῦ παντὸς {ἔχουσα{	ν}	ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. αὐτὸς δὲ
[1, 27]	χθαμαλῷ ᾠκισμένας οὐκ ἐδόκουν διαφυλάξαι	ἂν	δύνασθαι. αὐτοὶ δὲ ἐς τὴν
[1, 28]	τὴν Τελμισσὸν δὲ ἀπέγνω ἑλεῖν	ἂν	ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ, ἀλλ' ἐπὶ
[1, 21]	πύργος κατασεσεισμένος οὐδὲ οὗτος χαλεπῶς	ἂν	ἠρίφθη ὑπορυσσόμενος. ἀλλὰ ἔφθησαν γὰρ
[1, 5]	τὴν μὲν πόλιν ἀπέγνω ἑλεῖν	ἂν	ξὺν τῇ παρούσῃ δυνάμει, πολλῶν
[1, 28]	Τελμισσὸν δὲ ἀπέγνω ἑλεῖν ἂν	ἐν	ὀλίγῳ χρόνῳ, ἀλλ' ἐπὶ Σαγαλασσοῦ
[1, 7]	ἐπικεκλημένοι ἦσαν, οὐδενὸς φιλανθρώπου τυχεῖν	ἂν	παρ' Ἀλεξάνδρου ἀξιοῦντες, ἄλλως τε
[1, 12]	συλλόγῳ τῶν Περσῶν, ὅτι οὐκ	ἂν	περιίδοι μίαν οἰκίαν ἐμπρησθεῖσαν τῶν
[1, 21]	ἐς ἔδαφος καταπεπτωκότα οὐ χαλεπὴν	ἂν	τῷ στρατεύματι, εἰ ἅπαν προσήψατο
[1, 5]	ὥστε οὐδὲ ἐπὶ τεσσάρων ἀσπίδων	ἂν	τῷ στρατεύματι ἡ πάροδος ἐγένετο.
[1, 12]	ξὺν ἄλλῳ ἐστράτευσεν, οὔτε φεύγων	μέγαν	βασιλέα τοὺς τῇ καθόδῳ τῇ
[1, 9]	ἢ ἐς τὸ ξύμπαν Ἑλληνικὸν	μέγαν	τὸν παράλογον παρέσχε. Θηβαίοις δὲ
[1, 23]	δὲ Καρίας ξυμπάσης σατραπεύειν ἔταξεν	Ἄδαν,	θυγατέρα μὲν Ἑκατόμνω, γυναῖκα δὲ
[1, 24]	αὐτοὶ τῶν νεογάμων ἦσαν, προστάξας,	ἐπειδὰν	αὐτοί τε ἐπανίωσι καὶ τοὺς
[1, 29]	βαρβάρων οὐκ ἀπηξίωσαν. ἀλλ' ἀποκρίνεται,	ἐπειδὰν	τὰ παρόντα καλῶς γένηται, τότε
[1, 7]	Θηβαίοις. ἄγων δὴ παρὰ τὴν	Ἐορδαίαν	τε καὶ τὴν Ἐλιμιῶτιν καὶ
[1, 17]	ἀφῆκε τῆς αἰτίας, ὅτι πρὸς	βίαν	ἔγνω συστρατεῦσαι τοῖς βαρβάροις. Δασκύλιον
[1, 24]	κελεύει προϊέναι ἀπὸ Σάρδεων ἐπὶ	Φρυγίαν.	αὐτὸς δὲ ἐπὶ Λυκίας τε
[1, 16]	μὲν τῆς μάχης φεύγει ἐς	Φρυγίαν,	ἐκεῖ δὲ ἀποθνήσκει αὐτὸς πρὸς
[1, 27]	ἀνέζευξεν ἐς Πέργην, κἀκεῖθεν ἐς	Φρυγίαν	ὥρμητο. ἦν δὲ αὐτῷ ἡ
[1, 20]	βάθος ἐς πεντεκαίδεκα, ἐχώννυε, τοῦ	ῥᾳδίαν	εἶναι τὴν προσαγωγὴν τῶν τε
[1, 26]	οὐδὲ τῶν προσχώρων βαρβάρων, ἀλλὰ	ἰδίαν	σφῶν οὔπω πρόσθεν οὖσαν τὴν
[1, 2]	ἦν καὶ νὺξ ἐπιγενομένη τὴν	ἀκρίβειαν	τῆς διώξεως ἀφείλετο τοὺς Μακεδόνας.
[1, 10]	μὲν ἄλλα φιλανθρώπως πρὸς τὴν	πρεσβείαν	ἀπεκρίνατο, ἐπιστολὴν δὲ γράψας πρὸς
[1, 10]	τῶν ἐπαράντων σφᾶς ἐς τὴν	βοήθειαν.	Ἠλεῖοι δὲ τοὺς φυγάδας σφῶν
[1, 20]	τῆς Ἁλικαρνασσοῦ πολιορκίαν τὴν Μύνδον	οἰκείαν	γενομένην. καί τι καὶ> ἐνεδίδοτο
[1, 4]	Γέται ὑπελίποντο. καὶ τὴν μὲν	λείαν	Μελεάγρῳ καὶ Φιλίππῳ ἐπαναγαγεῖν δίδωσιν,
[1, 2]	ἑάλω. ~Ἀλέξανδρος δὲ τὴν μὲν	λείαν	ὀπίσω ἀπέπεμψεν ἐς τὰς πόλεις
[1, 4]	τε πόλιν λαμβάνει καὶ τὴν	λείαν	πᾶσαν ὅσην οἱ Γέται ὑπελίποντο.
[1, 20]	ὅπῃ τι ἐνδεῖν ὡς πρὸς	ἀσφάλειαν	ἐφαίνετο, ξύμπαντα ταῦτα Μέμνων τε
[1, 16]	τῶν τε κατὰ τὴν χώραν	ἀτέλειαν	ἔδωκε καὶ ὅσαι ἄλλαι ἢ
[1, 20]	καὶ ἀπὸ τῶν ναυτῶν πολλὴν	ὠφέλειαν	γίγνεσθαι ἐς τὰ ἔργα. Τῇ
[1, 19]	δὲ τὴν ἐκ τῶν Περσῶν	ὠφέλειαν.	ἔνθα οἱ Μιλήσιοί τε καὶ
[1, 20]	ἔσεσθαι γὰρ οὐ σμικρὰν τὴν	ὠφέλειαν	ἐς τὴν τῆς Ἁλικαρνασσοῦ πολιορκίαν
[1, 4]	ἀγασθέντες οὔτε δέει οὔτε κατ'	ὠφέλειαν	πρεσβεῦσαι παρ' αὐτόν. καὶ τούτους
[1, 7]	τῆς Καδμείας, ὥστε ἐγγὺς εἶναι	ὠφέλειαν	τῶν Μακεδόνων τοῖς τὴν Καδμείαν
[1, 1]	Πυθοδήλου Ἀθήνησι. παραλαβόντα δὲ τὴν	βασιλείαν	Ἀλέξανδρον, παῖδα ὄντα Φιλίππου, ἐς
[1, 7]	ἔχουσιν. οἱ γὰρ Θηβαῖοι τὴν	Καδμείαν	διπλῷ χάρακι ἐφρούρουν ἀποτειχίσαντες, ὡς
[1, 8]	Ἀμφεῖον σὺν τοῖς κατέχουσι τὴν	Καδμείαν	ἐξέβαινον ἐς τὴν ἄλλην πόλιν,
[1, 7]	μὲν καὶ Τιμόλαον τῶν τὴν	Καδμείαν	ἐχόντων οὐδὲν ὑποτοπήσαντας πολέμιον ἔξω
[1, 7]	ὠφέλειαν τῶν Μακεδόνων τοῖς τὴν	Καδμείαν	ἔχουσιν. οἱ γὰρ Θηβαῖοι τὴν
[1, 8]	ὄντων. καὶ παρελθόντες ἐς τὴν	Καδμείαν	οἱ μὲν ἐκεῖθεν κατὰ τὸ
[1, 9]	τὰς Θήβας διαθεῖναι, τὴν μὲν	Καδμείαν	φρουρᾷ κατέχειν ἔδοξε, τὴν πόλιν
[1, 9]	αὖ τὸ κατὰ Λεῦκτρα καὶ	Μαντίνειαν	πταῖσμα τῷ παραλόγῳ μᾶλλόν τι
[1, 11]	τὴν ὡς ἐπ' Ἄβδηρα καὶ	Μαρώνειαν,	πόλεις Ἑλληνίδας ἐπὶ θαλάσσῃ ᾠκισμένας.
[1, 2]	τοὺς τοξότας, ὅπως ἐς χεῖρας	ξυμμίξειαν	γυμνοῖς οὖσι τοῖς τοξόταις. Ἀλέξανδρος
[1, 5]	πόλεως ἐπιδραμόντες τοῖς ἀμφὶ Γλαυκίαν	συμμίξειαν.	ἔνθα δὴ Γλαυκίας προσάγοντα Ἀλέξανδρον
[1, 5]	Αὐταριάτας ἐπιθήσεσθαι αὐτῷ κατὰ τὴν	πορείαν	ἐξήγγελλον. ὧν δὴ ἕνεκα κατὰ
[1, 8]	μόνοι ἀποληφθέντες πρὸς τῶν Θηβαίων	κινδυνεύσειαν,	ἐπῆγε τὴν ἄλλην στρατιάν. καὶ
[1, 26]	ἀμφ' αὐτὸν ἐξηγοῦντο, εὐμαρῆ καὶ	ταχεῖαν	τὴν πάροδον παρέσχον. ἐκ Πέργης
[1, 17]	τῆς συντάξεώς τε καὶ ἀποφορᾶς	Νικίαν,	Ἄσανδρον δὲ τὸν Φιλώτα Λυδίας
[1, 12]	ὅτι οὐκ ἂν περιίδοι μίαν	οἰκίαν	ἐμπρησθεῖσαν τῶν ὑπὸ οἷ τεταγμένων
[1, 9]	τὴν Πινδάρου δὲ τοῦ ποιητοῦ	οἰκίαν	καὶ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Πινδάρου
[1, 19]	Ἀλεξάνδρῳ καὶ Πέρσαις καὶ τὴν	πολιορκίαν	ἐπὶ τούτοις λύειν ἠξίου. Ἀλέξανδρος
[1, 27]	αὐτὸς ὡς οὐκ ἐπὶ χρόνιον	πολιορκίαν	παρεσκευασμένος ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς μὲν
[1, 20]	παρῆσαν, οἷα δὴ οὐκ ἐπὶ	πολιορκίαν	σταλέντι, ἀλλ' ὡς ἐπὶ προδοσίᾳ
[1, 20]	ὠφέλειαν ἐς τὴν τῆς Ἁλικαρνασσοῦ	πολιορκίαν	τὴν Μύνδον οἰκείαν γενομένην. καί
[1, 6]	καὶ οἱ μὲν ἀμφὶ τὸν	Γλαυκίαν	εἴσω βέλους παρελθεῖν οὐκ ἐτόλμων,
[1, 6]	ἐμπρήσας τὴν πόλιν ἀπηλλάγη παρὰ	Γλαυκίαν	ἐς Ταυλαντίους. ~Ἐν τούτῳ δὲ
[1, 6]	αὐλιζομένους τοὺς ἀμφὶ Κλεῖτον καὶ	Γλαυκίαν,	καὶ οὔτε φυλακὰς ἐν τῇ
[1, 5]	τὸν Βαρδύλεω ἀφεστάναι ἀγγέλλοντες καὶ	Γλαυκίαν	προσκεχωρηκέναι αὐτῷ τὸν Ταυλαντίων βασιλέα.
[1, 5]	τῆς πόλεως ἐπιδραμόντες τοῖς ἀμφὶ	Γλαυκίαν	συμμίξειαν. ἔνθα δὴ Γλαυκίας προσάγοντα
[1, 5]	οἱ ἀμφὶ τὸν Κλεῖτον καὶ	Γλαυκίαν.	τά τε γὰρ ὄρη τὰ
[1, 24]	ὑπόσπονδοι ἐξῆλθον. ἔπειτα εἰσβαλὼν εἰς	Λυκίαν	Τελμισσέας μὲν ὁμολογίᾳ προσηγάγετο, περάσας
[1, 24]	Φρυγίας, ξυνετέλει δὲ ἐς τὴν	Λυκίαν	τότε, οὕτως ἐκ βασιλέως μεγάλου
[1, 18]	πρὸς τοῦ ναυτικοῦ πταίσματος τὴν	ἐξαγγελίαν	ἐπαρθέντας. ταῦτα μὲν τῷ λογισμῷ
[1, 9]	ἐξέπληξε. τὰ μὲν γὰρ περὶ	Σικελίαν	Ἀθηναίοις ξυνενεχθέντα, εἰ καὶ πλήθει
[1, 11]	θῦσαι τῇ Ἰλιάδι, καὶ τὴν	πανοπλίαν	τὴν αὑτοῦ ἀναθεῖναι ἐς τὸν
[1, 12]	Περσῶν, ὅτι οὐκ ἂν περιίδοι	μίαν	οἰκίαν ἐμπρησθεῖσαν τῶν ὑπὸ οἷ
[1, 14]	Ἀρραβαίου ἔταξε> καὶ τῶν πεζῶν	μίαν	τάξιν, καὶ πρὸ τούτων τὴν
[1, 17]	μὲν ἄκρας τῆς Σάρδεων ἐπιμελητὴν	Παυσανίαν	τῶν ἑταίρων, τῶν δὲ φόρων
[1, 16]	δὲ δήσας ἐν πέδαις εἰς	Μακεδονίαν	ἀπέπεμψεν ἐργάζεσθαι, ὅτι παρὰ τὰ
[1, 1]	τιμὴν συγχωρῆσαι. ἐπανελθόντα δὲ ἐς	Μακεδονίαν	ἐν παρασκευῇ εἶναι τοῦ ἐς
[1, 11]	~Ταῦτα δὲ διαπραξάμενος ἐπανῆλθεν εἰς	Μακεδονίαν.	καὶ τῷ τε Διὶ τῷ
[1, 11]	ἐφ' Ἑλλησπόντου, τὰ μὲν κατὰ	Μακεδονίαν	τε καὶ τοὺς Ἕλληνας Ἀντιπάτρῳ
[1, 1]	ἦσαν, αἰτεῖν παρ' αὐτῶν τὴν	ἡγεμονίαν	τῆς ἐπὶ τοὺς Πέρσας στρατιᾶς,
[1, 14]	ἣ δὴ καὶ ἐτύγχανε τὴν	ἡγεμονίαν	τοῦ ἱππικοῦ παντὸς {ἔχουσα{ ν}
[1, 9]	τὴν ἐπὶ τῷ πάθει ἔκπληξιν	ὁμοίαν	παρέσχε. καὶ τὸ ἐν Αἰγὸς
[1, 16]	καὶ τῶν τετρωμένων δὲ πολλὴν	πρόνοιαν	ἔσχεν, ἐπελθών τε αὐτὸς ἑκάστους
[1, 23]	ὀχυρώτατον, καὶ ἐσβαλόντι Ἀλεξάνδρῳ ἐς	Καρίαν	ἀπήντα, τά τε Ἄλινδα ἐνδιδοῦσα
[1, 7]	τοὺς Θηβαίους ἀποστῆναι ἀπὸ Ἀλεξάνδρου,	ἐλευθερίαν	τε προϊσχόμενοι, παλαιὰ καὶ καλὰ
[1, 28]	διὰ βαρύτητα τῶν ὅπλων καὶ	ἀπειρίαν	τῶν ὁδῶν οὐ θαρραλέοι ἐς
[1, 1]	δι' ὠκύτητα καὶ τῆς χώρας	ἐμπειρίαν,	γυναῖκες δὲ ὅσαι ξυνείποντο αὐτοῖς
[1, 18]	τε καὶ Φοινίκων. τήν τε	ἐμπειρίαν	τῶν Μακεδόνων καὶ τὴν τόλμαν
[1, 11]	αὐτὸν ἐς τὴν γῆν τὴν	Ἀσίαν	καὶ βωμοὺς ἱδρύσασθαι ὅθεν τε
[1, 16]	ἀπὸ τῶν βαρβάρων τῶν τὴν	Ἀσίαν	κατοικούντων. ~Καταστήσας δὲ Κάλαν σατραπεύειν
[1, 20]	κατέχων ἤδη τῷ πεζῷ τὴν	Ἀσίαν,	ὅτι οὔτε ναυτικοῦ ἔτι δέοιτο,
[1, 10]	καὶ φεύγει Χαρίδημος ἐς τὴν	Ἀσίαν	παρὰ βασιλέα Δαρεῖον. ~Ταῦτα δὲ
[1, 1]	παρασκευῇ εἶναι τοῦ ἐς τὴν	Ἀσίαν	στόλου. Ἅμα δὲ τῷ ἦρι
[1, 10]	δὲ σπουδῇ τοῦ ἐς τὴν	Ἀσίαν	στόλου, οὐκ ἐθέλων οὐδὲν ὕποπτον
[1, 11]	πρῶτος ἐδόκει ἐκβῆναι ἐς τὴν	Ἀσίαν	τῶν Ἑλλήνων τῶν ἅμα Ἀγαμέμνονι
[1, 19]	τῶν Μιλησίων παρὰ γῆν τὴν	εἰρεσίαν	ποιούμενοι, καὶ κατὰ τὸ στόμα
[1, 7]	ἀπέκτειναν ξυλλαβόντες. ἐς δὲ τὴν	ἐκκλησίαν	παρελθόντες ἐπῆραν τοὺς Θηβαίους ἀποστῆναι
[1, 10]	πόλιν. ὁ δῆμος δὲ ἐς	ἐκκλησίαν	συνελθὼν Δημάδου γράψαντος δέκα πρέσβεις
[1, 18]	αὐτὸς δὲ ὑπομείνας ἐν Ἐφέσῳ	θυσίαν	τε ἔθυσε τῇ Ἀρτέμιδι καὶ
[1, 11]	τε Διὶ τῷ Ὀλυμπίῳ τὴν	θυσίαν	τὴν ἀπ' Ἀρχελάου ἔτι καθεστῶσαν
[1, 17]	κατήγαγε καὶ τὴν ὀλιγαρχίαν καταλύσας	δημοκρατίαν	κατέστησε. τοὺς δὲ φόρους, ὅσους
[1, 8]	Θηβαίων κινδυνεύσειαν, ἐπῆγε τὴν ἄλλην	στρατιάν.	καὶ τοὺς μὲν τοξότας καὶ
[1, 7]	τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ἀναλαβὼν τὴν	στρατιὰν	πᾶσαν καὶ περιελθὼν κατὰ τὰς
[1, 13]	ἔνθα δὴ Ἀλέξανδρος μὲν τὴν	στρατιὰν	πᾶσαν συνέταττεν ὡς μαχουμένους. Παρμενίων
[1, 6]	προσετέτακτο μὲν ἀκολουθεῖν τὴν ἄλλην	στρατιάν.	ὡς δὲ καιρὸν εἶδεν εἰς
[1, 19]	κατασείσας ἐπὶ πολὺ προσῆγε τὴν	στρατιὰν	ὡς ἐπιβησομένους ἧ κατερήριπτο ἢ
[1, 25]	σφαγῆς τῆς Φιλίππου. καὶ τότε	αἰτίαν	σχόντα αὐτὸν Ἀλέξανδρος ἀφῆκεν, ὅτι
[1, 7]	ἕκτῃ ἡμέρᾳ ἐσβάλλει ἐς τὴν	Βοιωτίαν,	ὥστε οὐ πρόσθεν οἱ Θηβαῖοι
[1, 19]	τῷ Ἑλληνικῷ ναυτικῷ, προκαλέσεσθαι ἐς	ναυμαχίαν	ἐλπίζοντες. τὰς δὲ νύκτας πρὸς
[1, 17]	τῆς πόλεως, κατήγαγε καὶ τὴν	ὀλιγαρχίαν	καταλύσας δημοκρατίαν κατέστησε. τοὺς δὲ
[1, 24]	δοὺς αὐτῷ τῶν τε ἑταίρων	ἱππαρχίαν	καὶ τοὺς Θετταλοὺς ἱππέας καὶ
[1, 14]	ὑπὸ τοῦ τὸ μέλλον ὀκνεῖν	ἡσυχίαν	ἦγον καὶ σιγὴ ἦν πολλὴ
[1, 12]	Ἀλεξάνδρῳ, οὐ κατὰ τὴν ἄλλην	ἐπιτυχίαν,	τὸ χωρίον τοῦτο ἐκλιπὲς ξυνέβη
[1, 8]	καὶ τοὺς ὑπασπιστὰς τοὺς βασιλικούς.	κἀν	τούτῳ Ἀλέξανδρος τοὺς μὲν αὑτοῦ
[1, 8]	αὑτοῦ τάξιν, ὡς εἶδε τὸν	Περδίκκαν	προεληλυθότα εἴσω τοῦ χάρακος. ταῦτα
[1, 17]	ἱκανοὶ πρὸς τὰ παρόντα ἐδόκουν.	Κάλαν	δὲ καὶ Ἀλέξανδρον τὸν Ἀερόπου
[1, 17]	τὴν Ἀσίαν κατοικούντων. ~Καταστήσας δὲ	Κάλαν	σατραπεύειν ἧς Ἀρσίτης ἦρχε καὶ
[1, 7]	ἐκδρομήν. καὶ οὗτοι οὐ χαλεπῶς	ἀνέστειλαν	ἤδη τῷ στρατοπέδῳ αὐτῷ προσφερομένους.
[1, 20]	ἀκροβολισμός. καὶ τούτους οὐ χαλεπῶς	ἀνέστειλάν	τε οἱ παρ' Ἀλεξάνδρου ἀντεκδραμόντες
[1, 5]	ταύτην ὡμολόγησε δώσειν αὐτῷ ἐς	Πέλλαν	ἀφικομένῳ Ἀλέξανδρος. Ἀλλὰ Λάγγαρος μὲν
[1, 18]	ἐμπειρίαν τῶν Μακεδόνων καὶ τὴν	τόλμαν	ἐν ἀβεβαίῳ χωρίῳ οὐκ ἐθέλειν
[1, 27]	κουφότεροι ἐπήγαγεν. οἱ δὲ οὐκ	ἔμειναν	βαλλόμενοι, ἀλλὰ ἔλιπον τὸ χωρίον.
[1, 28]	πελάσαντας, ἐτρέψαντο, οἱ δὲ Ἀγριᾶνες	ἔμειναν.	ἐγγὺς γὰρ ἤδη καὶ ἡ
[1, 8]	καὶ ὀλίγον μέν τινα χρόνον	ἔμειναν	οἱ τεταγμένοι τῶν Θηβαίων κατὰ
[1, 27]	αὐτῶν ἀπῆλθον, αἱ φυλακαὶ δὲ	ἐγκατέμειναν.	καὶ ἐπὶ τούτους εὐθὺς ἀναλαβὼν
[1, 7]	ὑποτοπήσαντας πολέμιον ἔξω τῆς Καδμείας	ἀπέκτειναν	ξυλλαβόντες. ἐς δὲ τὴν ἐκκλησίαν
[1, 7]	τὰς προφυλακάς, καί τινας καὶ	ἀπέκτειναν	οὐ πολλοὺς τῶν Μακεδόνων. καὶ
[1, 21]	δὲ τοὺς μὲν ἐγγὺς πελάσαντας	ἀπέκτειναν,	πρὸς δὲ τοὺς ἀφεστηκότας ἠκροβολίζοντο,
[1, 15]	γε μὴ πρὸς Ἀλέξανδρον πελάζοντα	ἀπέκλιναν	αὐτῶν. Ἀλέξανδρος γὰρ ἤδη πλησίον
[1, 18]	καθήμενος ἐπὶ τοῦ αἰγιαλοῦ κατὰ	πρύμναν	τῶν Ἀλεξάνδρου νεῶν. καὶ γὰρ
[1, 7]	υαίας ἄκρα ἑβδομαῖος ἀφικνεῖται ἐς	Πέλινναν	τῆς Θετταλίας. ἔνθεν δὲ ὁρμηθεὶς
[1, 2]	προεκθέοντας ἐκέλευσεν ἐκτοξεύειν τε καὶ	σφενδονᾶν	ἐς τοὺς βαρβάρους, εἴ πως
[1, 5]	καὶ τὴν ἀδελφὴν τὴν Ἀλεξάνδρου	Κύναν	καὶ ταύτην ὡμολόγησε δώσειν αὐτῷ
[1, 21]	ξυλίνων κατεκαύθη, τὰ δὲ ἄλλα	διεφύλαξαν	οἱ περὶ Φιλώταν τε καὶ
[1, 14]	{μὲν} σφῶν ἐπέχοντα, ταύτῃ πυκνὰς	ἐπέταξαν	τῇ ὄχθῃ τὰς ἴλας τῶν
[1, 19]	πρὸ τοῦ λιμένος ἐν μετεώρῳ	παρέταξαν,	εἴ πῃ ἐκκαλέσαιντο ἐς τὸ
[1, 18]	ἐς τοῦ πολέμου τὴν πρώτην	δόξαν,	τά τε ἄλλα καὶ τοὺς
[1, 0]	Πτολεμαῖός τε καὶ Ἀριστόβουλος πιστότεροι	ἔδοξαν	ἐς τὴν ἀφήγησιν, ὁ μὲν
[1, 15]	τοὺς Πέρσας πρῶτος, ἵνα τὸ	πᾶν	στῖφος τῆς ἵππου καὶ αὐτοὶ
[1, 15]	ἠγωνίζοντο, οἱ μὲν ἐξῶσαι εἰς	ἅπαν	ἀπὸ τῆς ὄχθης καὶ ἐς
[1, 21]	χαλεπὴν ἂν τῷ στρατεύματι, εἰ	ἅπαν	προσήψατο τοῦ ἔργου, τὴν ἐς
[1, 9]	τι προσέβαλεν ἢ ἐς τὸ	ξύμπαν	Ἑλληνικὸν μέγαν τὸν παράλογον παρέσχε.
[1, 29]	ἡμέρᾳ ἧ ξυνέκειτο, φράσαντες τὴν	ἡμέραν,	ὅτι παραδώσουσι τὸ χωρίον. καὶ
[1, 3]	Ἴστρον ἐπὶ τοὺς Γέτας τοὺς	πέραν	τοῦ Ἴστρου ᾠκισμένους, ὅτι τε
[1, 13]	ἐλαύνοντες ἀπήγγελλον ἐπὶ τῷ Γρανίκῳ	πέραν	τοὺς Πέρσας ἐφεστάναι τεταγμένους ὡς
[1, 11]	ὁ νοῦς τῆς θυσίας ἦν	ἐπιτυχεστέραν	οἷ γενέσθαι ἢ Πρωτεσιλάῳ τὴν
[1, 23]	ταῦτα ἐν νῷ λαβόντες ἀμφὶ	δευτέραν	φυλακὴν τῆς νυκτὸς τόν τε
[1, 7]	ἐς δὲ τὴν ἐκκλησίαν παρελθόντες	ἐπῆραν	τοὺς Θηβαίους ἀποστῆναι ἀπὸ Ἀλεξάνδρου,
[1, 26]	τόνδε τὸν λόγον, ὅτι, ὡς	κατῆράν	τε ἐς τὴν γῆν ἐκείνην
[1, 17]	δίκῃ τινάς, τοὺς μὲν κατ'	ἔχθραν,	τοὺς δὲ κατὰ ἁρπαγὴν χρημάτων
[1, 22]	αὐτοῖς τοῖς τείχεσιν οἱ Μακεδόνες	διέφθειραν.	καὶ παρ' ὀλίγον ἧκεν ἁλῶναι
[1, 3]	καὶ Μαρκομάνους. ἐπὶ δὲ Σαυροματῶν	μοῖραν,	Ἰάζυγας. ἐπὶ δὲ Γέτας τοὺς
[1, 17]	δὲ καὶ αὐτὸς εἰς τὴν	ἄκραν,	ἵνα τὸ φρούριον ἦν τῶν
[1, 17]	πόλιν, ὁ δὲ Μιθρήνης τὴν	ἄκραν	καὶ τὰ χρήματα. Ἀλέξανδρος δὲ
[1, 27]	δύνασθαι. αὐτοὶ δὲ ἐς τὴν	ἄκραν	ξυμφεύγουσιν. Ἀλέξανδρος δὲ ὡς ἀφίκετο
[1, 27]	ἀποτόμῳ καὶ παρ' αὐτὴν τὴν	ἄκραν	ὁ Εὐρυμέδων ποταμὸς ῥεῖ. ἦσαν
[1, 23]	οἱ δὲ ἐς τὴν Σαλμακίδα,	ἄκραν	οὕτω καλουμένην. Ἀλεξάνδρῳ δὲ ὡς
[1, 17]	Ἀμύνταν δὲ τὸν Ἀνδρομένους τὴν	ἄκραν	παραληψόμενον ἐκπέμπει ἐς Σάρδεις. καὶ
[1, 29]	πολιορκεῖν ἄπορον πάντῃ προσφέρεσθαι τὴν	ἄκραν.	πρὸς μὲν δὴ ταῖς Κελαιναῖς
[1, 23]	δὲ οἱ μὲν ἐς τὴν	ἄκραν	τὴν ἐν τῇ νήσῳ ἀπεχώρησαν,
[1, 21]	προσβάλλουσι τῷ τείχει κατὰ τὴν	ἄκραν	τὴν πρὸς Μύλασα μάλιστα τετραμμένην,
[1, 1]	εἴργειν τοῦ πρόσω κατειληφότες τὴν	ἄκραν	τοῦ Αἴμου τὸν στόλον, παρ'
[1, 17]	δὲ ἐν Σάρδεσι κατελείφθησαν τὴν	ἄκραν	φυλάττειν. Ἐν τούτῳ δὲ, ὡς
[1, 1]	ὅτι μὴ πάντῃ ταπεινωθέντας οὕτω	μακρὰν	ἀπὸ τῆς οἰκείας στελλόμενον. ὁρμηθέντα
[1, 18]	ἐπὶ τῷ Περσῶν στρατῷ οὐ	μακρὰν	ὄντι διασώζειν τοῖς Πέρσαις ἐπενόει
[1, 26]	οἱ Θρᾷκες χαλεπὴν ἄλλως καὶ	μακρὰν	οὖσαν τὴν πάροδον. αὐτὸς δὲ
[1, 14]	κατὰ τὴν ὄχθην ἐπὶ φάλαγγα	μακράν,	τοὺς δὲ πεζοὺς κατόπιν τῶν
[1, 18]	καὶ ἡττηθεῖσι τῇ ναυμαχίᾳ οὐ	μικρὰν	τὴν βλάβην ἔσεσθαι ἐς τοῦ
[1, 20]	λαθὼν κατασχεῖν. ἔσεσθαι γὰρ οὐ	σμικρὰν	τὴν ὠφέλειαν ἐς τὴν τῆς
[1, 8]	τοῖς φεύγουσιν, ὑπερβάντες ἐς τὴν	ἀγορὰν	δρόμῳ ἐφέροντο. καὶ ὀλίγον μέν
[1, 9]	τῶν ἀπολομένων οὐ μείονα τὴν	ξυμφορὰν	τῇ πόλει ἤνεγκεν, ἀλλὰ τῷ
[1, 26]	αὐτοκράτορες, τὴν μὲν πόλιν ἐνδιδόντες,	φρουρὰν	δὲ μὴ εἰσάγειν δεόμενοι. καὶ
[1, 26]	προσχώρους Σιδῆται ἐβαρβάριζον. καταλιπὼν δὲ	φρουρὰν	ἐν Σίδῃ προῄει ἐπὶ Σύλλιον,
[1, 26]	ἐπὶ Σύλλιον, χωρίον ὀχυρὸν καὶ	φρουρὰν	ἔχον ξένων μισθοφόρων καὶ αὐτῶν
[1, 22]	τάφρου πεποιημένην φεύγουσι τήν τε	γέφυραν	αὐτὴν ὑπὸ πλήθους ξυντρῖψαι καὶ
[1, 22]	ἐν τῇ ἀποχωρήσει κατὰ στενὴν	γέφυραν	τὴν ἐπὶ τῆς τάφρου πεποιημένην
[1, 16]	παισὶ τῶν τε κατὰ τὴν	χώραν	ἀτέλειαν ἔδωκε καὶ ὅσαι ἄλλαι
[1, 5]	ἐμβαλὼν ἦγε καὶ ἔφερε τὴν	χώραν	αὐτῶν. Αὐταριᾶται μὲν δὴ ἀμφὶ
[1, 5]	καὶ αὐτὸς ἐμβαλεῖν ἐς τὴν	χώραν	αὐτῶν, ὡς ἀμφὶ τὰ σφέτερα
[1, 24]	χειμῶνος ἐς τὴν Μιλυάδα καλουμένην	χώραν	ἐσβάλλει, ἥ ἐστι μὲν τῆς
[1, 9]	κατασκάψαι ἐς ἔδαφος καὶ τὴν	χώραν	κατανεῖμαι τοῖς ξυμμάχοις, ὅση μὴ
[1, 17]	Ἀλέξανδρον τὸν Ἀερόπου ἐπὶ τὴν	χώραν	τὴν Μέμνονος ἐκπέμπει, ἄγοντας τούς
[1, 19]	οὐ ταχυναυτοῦσα. αἱ δὲ τέσσαρες	ἔφθασαν	καταφυγεῖν ἐς τὰς οἰκείας τριήρεις.
[1, 4]	ὡς δὲ ἐκ τῶν ἐργασίμων	ἐξήλασαν,	τὴν μὲν ἵππον ἐπὶ τὸ
[1, 23]	ἐξελόντι οἱ τὴν πόλιν ἤδη	πᾶσαν.	θάψας δὲ τοὺς ἀποθανόντας ἐν
[1, 7]	δὲ ὑστεραίᾳ ἀναλαβὼν τὴν στρατιὰν	πᾶσαν	καὶ περιελθὼν κατὰ τὰς πύλας
[1, 4]	πόλιν λαμβάνει καὶ τὴν λείαν	πᾶσαν	ὅσην οἱ Γέται ὑπελίποντο. καὶ
[1, 13]	δὴ Ἀλέξανδρος μὲν τὴν στρατιὰν	πᾶσαν	συνέταττεν ὡς μαχουμένους. Παρμενίων δὲ
[1, 6]	Μακεδόνες δὲ ἐν τούτῳ ἀσφαλῶς	ἐπέρασαν	τὸν ποταμόν, ὥστε οὐδεὶς ἀπέθανεν
[1, 4]	ἐς ἄλλα τὴν ὁρμὴν ὁρῶντες	ἔφασαν	δεδιέναι μήποτε ὁ οὐρανὸς αὐτοῖς
[1, 4]	φιλίας τῆς Ἀλεξάνδρου ἐφιέμενοι ἥκειν	ἔφασαν.	καὶ πᾶσιν ἔδωκε πίστεις Ἀλέξανδρος
[1, 9]	ἐγκαταληφθέντων, ὅτι οἱ πολλοὶ αὐτῶν	διαπεφεύγεσαν	πάλαι ἐς τὰς Ἀθήνας, οὐ
[1, 6]	τὴν δύναμιν, κατὰ τὰ ὄρη	ἀντεπῄεσαν,	ὡς τοῖς μετὰ Ἀλεξάνδρου ἐπιθησόμενοι
[1, 26]	ἐξελάθοντο, εὐθὺς δὲ βάρβαρον φωνὴν	ἵεσαν,	οὐδὲ τῶν προσχώρων βαρβάρων, ἀλλὰ
[1, 1]	ὅτι ἀβλαβεῖς αὐτοῖς, ἃς μάλιστα	ἐδεδίεσαν,	αἱ ἅμαξαι ἐγένοντο, σὺν βοῇ
[1, 21]	τάς τε δᾷδας, ὅσας ἔχοντες	ἐκβεβοηθήκεσαν,	ἀφέντες καὶ τὰ ὅπλα οἱ
[1, 26]	ὀρῶν πέμπει ἐπὶ Πέργης, ἧ	ὡδοποιήκεσαν	αὐτῷ οἱ Θρᾷκες χαλεπὴν ἄλλως
[1, 2]	κέρας τὸ δεξιόν, ἧπερ μάλιστα	προὐκεχωρήκεσαν	ἐν τῇ ἐκδρομῇ. Ἡρακλείδην δὲ
[1, 19]	ἀντιπρώρους βύζην τὰς τριήρεις ὁρμίσαντες	ἀποκεκλείκεσαν	τῷ μὲν Περσικῷ ναυτικῷ τὸν
[1, 23]	τε Πέρσαι καὶ οἱ μισθοφόροι	κατειλήφεσαν,	ταύτας μὲν ἀπέγνω πολιορκεῖν, τριβήν
[1, 1]	τοὺς Ἕλληνας, ὅσοι ἐντὸς Πελοποννήσου	ἦσαν,	αἰτεῖν παρ' αὐτῶν τὴν ἡγεμονίαν
[1, 10]	σφῶν κατεδέξαντο, ὅτι ἐπιτήδειοι Ἀλεξάνδρῳ	ἦσαν.	Αἰτωλοὶ δὲ πρεσβείας σφῶν κατὰ
[1, 28]	οὐ θαρραλέοι ἐς τὸ διώκειν	ἦσαν.	Ἀλέξανδρος δὲ ἐχόμενος τῶν φευγόντων
[1, 19]	καὶ ἐς προνομὰς ταττομένους, πεπυσμένοι	ἦσαν.	ἀλλὰ μέρος μέν τι ἀπῆν
[1, 12]	τῶν ἑταίρων. Περσῶν δὲ στρατηγοὶ	ἦσαν	Ἀρσάμης καὶ Ῥεομίθρης καὶ Πετήνης
[1, 3]	Ἴστρου, ὡς εἴρξοντας, εἰ διαβαίνοι,	ἦσαν	γὰρ ἱππεῖς μὲν ἐς τετρακισχιλίους,
[1, 27]	ἄκραν ὁ Εὐρυμέδων ποταμὸς ῥεῖ.	ἦσαν	δὲ αὐτοῖς καὶ περὶ τῇ
[1, 19]	ἐπὶ τῷδε ὡς αὑτῷ ξυστρατεύειν.	ἦσαν	δὲ οὗτοι μισθοφόροι Ἕλληνες ἐς
[1, 18]	ἐς τετρακισχιλίους διαβιβάσας ἐς αὐτήν.	ἦσαν	δὲ τῶν βαρβάρων αἱ νῆες
[1, 14]	τάξεως. Περσῶν δὲ ἱππεῖς μὲν	ἦσαν	ἐς δισμυρίους, ξένοι δὲ πεζοὶ
[1, 2]	προσάγοντος Ἀλεξάνδρου ἐκ πολλοῦ συμπεφευγότες	ἦσαν	καὶ αὐτὸς ὁ Σύρμος ἐς
[1, 28]	αὐτὸ τὸ ἀποτομώτατον τῆς ἀνόδου	ἦσαν,	καὶ ἐν τούτῳ ἐπιτίθενται αὐτοῖς
[1, 3]	τε καὶ οἱ Θρᾷκες ξυμπεφευγότες	ἦσαν,	καὶ ἐπειρᾶτο βιάζεσθαι τὴν ἀπόβασιν.
[1, 3]	προσπίπτοιεν. αἱ δὲ ὀλίγαι τε	ἦσαν	καὶ ἡ στρατιὰ οὐ πολλὴ
[1, 15]	οἱ ἡγεμόνες τῶν Περσῶν τεταγμένοι	ἦσαν.	καὶ περὶ αὐτὸν ξυνειστήκει μάχη
[1, 28]	ὑπὲρ φιλίας πρὸς Ἀλέξανδρον πεπρεσβευμένοι	ἦσαν.	καὶ πρὸς τούτους σπένδεται Ἀλέξανδρος,
[1, 18]	Ἰωνικαὶ ὑπὸ τοῖς βαρβάροις ἔτι	ἦσαν.	καὶ τὰς μὲν ὀλιγαρχίας πανταχοῦ
[1, 29]	Μακεδονίᾳ ξὺν τοῖς δισχιλίοις δεδεμένοι	ἦσαν.	καὶ ὑπὲρ αὐτῶν ἄπρακτοι ἐν
[1, 24]	δὲ ἔστιν οἳ συνεστρατευμένοι Ἀλεξάνδρῳ	ἦσαν	νεωστὶ πρὸ τῆς στρατιᾶς γεγαμηκότες.
[1, 12]	δὲ πρὸς Ζελείᾳ πόλει κατεστρατοπεδευκότες	ἦσαν	ξὺν τῇ ἵππῳ τε τῇ
[1, 20]	ἐκδρομῆς ἀφυλακτότεροι ἐς τὸ τιτρώσκεσθαι	ἦσαν.	~Οὐ πολλαῖς δὲ ἡμέραις ὕστερον
[1, 7]	καὶ ὅσοι τοὺς φυγάδας ἐπικεκλημένοι	ἦσαν,	οὐδενὸς φιλανθρώπου τυχεῖν ἂν παρ'
[1, 24]	ὅτι καὶ αὐτοὶ τῶν νεογάμων	ἦσαν,	προστάξας, ἐπειδὰν αὐτοί τε ἐπανίωσι
[1, 28]	οὐκ ὠφέλιμοι ἐν τῇ δυσχωρίᾳ	ἦσαν.	τοῖς Πισίδαις δὲ καὶ Τελμισσεῖς
[1, 20]	πόρρω τοῦ προ< ς> άγεσθαι	ἦσαν,	ὑπὸ τῶν φυλακῶν τε τῶν
[1, 27]	οὖσαν βίᾳ κατέχειν ἐν αἰτίᾳ	ἦσαν.	Ὡς δὲ πάντα οἱ ἐπεχώρησαν,
[1, 11]	ἐκ Σηστοῦ ἐς Ἄβυδον. καὶ	διέβησαν	τριήρεσι μὲν ἑκατὸν καὶ ἑξήκοντα
[1, 26]	Κύμης σταλέντες καὶ ἐπὶ οἰκισμῷ	ἐξέβησαν,	αὐτίκα τὴν μὲν Ἑλλάδα γλῶσσαν
[1, 27]	καὶ τοὺς ἵππους, οὓς πρόσθεν	ὡμολόγησαν,	καὶ ἑκατὸν τάλαντα ἀντὶ τῶν
[1, 7]	παρ' αὐτόν. οἱ δὲ τοσούτου	ἐδέησαν	ἐνδόσιμόν τι παρασχεῖν ἐς ξύμβασιν,
[1, 10]	βοηθήσοντες Θηβαίοις ἀπὸ τῆς οἰκείας	ὡρμήθησαν,	θάνατον κατεψηφίσαντο τῶν ἐπαράντων σφᾶς
[1, 20]	ἐν αὐτῷ τῷ ἔργῳ ἐξεγερθέντες	παρεβοήθησαν	οὐ χαλεπῶς κατεκλείσθησαν ἐς τὰ
[1, 16]	διέλαθέ τις ἐν τοῖς νεκροῖς,	ἐζωγρήθησαν	δὲ ἀμφὶ τοὺς δισχιλίους. ἔπεσον
[1, 24]	ἐπὶ τοῦτο στελλομένοις ἐκέλευσε. καὶ	παρεδόθησαν	ξύμπασαι. αὐτὸς δὲ ὀλίγον ὕστερον
[1, 20]	ἔργῳ ἐξεγερθέντες παρεβοήθησαν οὐ χαλεπῶς	κατεκλείσθησαν	ἐς τὰ τείχη αὖθις. καὶ
[1, 18]	πρὸς τῆς Μυκάλῃ τῷ ὄρει	ὡρμίσθησαν.	τὴν γὰρ Λάδην τὴν νῆσον
[1, 21]	χαλεπῶς ἂν ἠρίφθη ὑπορυσσόμενος. ἀλλὰ	ἔφθησαν	γὰρ ἀντὶ τοῦ πεπτωκότος τείχους
[1, 8]	ὠθούμενοι ἐς τὴν πόλιν οὐκ	ἔφθησαν	συγκλεῖσαι τὰς πύλας. ἀλλὰ συνεσπίπτουσι
[1, 29]	αἰχμαλώτους, οἳ ἐπὶ Γρανίκῳ ποταμῷ	ἐλήφθησαν	Ἀθηναίων ξυστρατευόμενοι τοῖς Πέρσαις καὶ
[1, 1]	ζῶντες δὲ ἄνδρες μὲν ὀλίγοι	ἐλήφθησαν	δι' ὠκύτητα καὶ τῆς χώρας
[1, 6]	οὐκ ὀλίγοι δὲ καὶ ζῶντες	ἐλήφθησαν.	ἐγένετο δὲ ἡ δίωξις τοῖς
[1, 2]	ζῶντες δὲ ὀλίγοι καὶ τούτων	ἐλήφθησαν,	ὅτι ὕλη τε δασεῖα πρὸ
[1, 19]	ὑποφθάσαι τὰς τριήρεις τῶν Μακεδόνων	ἐγκατελήφθησαν	ἐν τῷ στόματι τοῦ λιμένος
[1, 6]	αἱροῦντες, ὥστε πολλοὶ μὲν αὐτοῦ	ἐγκατελήφθησαν	καὶ ἀπέθανον, πολλοὶ δὲ ἐν
[1, 17]	Ἀργείων. οὗτοι δὲ ἐν Σάρδεσι	κατελείφθησαν	τὴν ἄκραν φυλάττειν. Ἐν τούτῳ
[1, 20]	ξένοι μισθοφόροι ἐν τῇ πόλει	ἐγκατελείφθησαν,	πολλοὶ δὲ καὶ Περσῶν αὐτῶν,
[1, 14]	πεζοὶ μισθοφόροι ὀλίγον ἀποδέοντες δισμυρίων.	ἐτάχθησαν	δὲ τὴν μὲν ἵππον παρατείναντες
[1, 14]	τὴν Σωκράτους. ἐχόμενοι δὲ τούτων	ἐτάχθησαν	οἱ ὑπασπισταὶ τῶν ἑταίρων, ὧν
[1, 14]	πρῶτοι μὲν οἱ Θετταλοὶ ἱππεῖς	ἐτάχθησαν,	ὧν ἡγεῖτο Κάλας ὁ Ἁρπάλου.
[1, 28]	ἐπέταξεν ἡγεμόνα Ἀμύνταν τὸν Ἀρραβαίου.	προετάχθησαν	δὲ αὐτῷ τοῦ μὲν δεξιοῦ
[1, 14]	δὲ ἐπὶ τὸ δεξιὸν παρῆγε.	προετάχθησαν	δὲ αὐτῷ τοῦ μὲν δεξιοῦ
[1, 5]	Φιλώτᾳ ἀσφαλῶς ἐπὶ τὸ στρατόπεδον	διεσώθησαν.	ἐδόκουν δ' ἔτι τὸν Ἀλέξανδρον
[1, 6]	ἀπέφυγον αὐτῶν, γυμνοὶ τῶν ὅπλων	διεσώθησαν.	Κλεῖτος δὲ ἐς τὴν πόλιν
[1, 20]	θάλασσαν πολλοὶ ἤδη παραβεβοηθηκότες ἄπορον	ἐποίησαν	τῷ Ἀλεξάνδρῳ τὴν αὐτοσχέδιόν τε
[1, 23]	τε ξύλινον πύργον, ὃν αὐτοὶ	ἀντῳκοδόμησαν	ταῖς μηχαναῖς τῶν πολεμίων, ἐμπιπρᾶσι
[1, 17]	Ἡροπύθου τοῦ ἐλευθερώσαντος τὴν πόλιν	ὥρμησαν	ἀποκτεῖναι. καὶ Σύρφακα μὲν καὶ
[1, 2]	καὶ ἄλλῃ προσέπιπτον, τότε δὴ	ἐτράπησαν	διὰ τοῦ νάπους εἰς τὸν
[1, 15]	τῶν Μακεδόνων ξυμμίξαντες τοῖς Πέρσαις	κατεκόπησαν	πρὸς αὐτῶν, ἄνδρες ἀγαθοὶ γενόμενοι,
[1, 20]	καὶ αἱ κλίμακες αὐτῷ οὐ	παρῆσαν,	οἷα δὴ οὐκ ἐπὶ πολιορκίαν
[1, 23]	ἄκραν τὴν ἐν τῇ νήσῳ	ἀπεχώρησαν,	οἱ δὲ ἐς τὴν Σαλμακίδα,
[1, 27]	ἦσαν. Ὡς δὲ πάντα οἱ	ἐπεχώρησαν,	ἀνέζευξεν ἐς Πέργην, κἀκεῖθεν ἐς
[1, 22]	καὶ βελῶν ἐξακοντιζομένων οὐ χαλεπῶς	ἀπεστράφησάν	τε καὶ ἔφυγον ἐς τὴν
[1, 25]	δὲ τοσούτου ἄρα δεῆσαι ἀποφυγεῖν	πληγεῖσαν,	ὥστε ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς
[1, 12]	δὲ τὴν πάροδον Πρίαπον πόλιν	ἐνδοθεῖσαν	πρὸς τῶν ἐνοικούντων τοὺς παραληψομένους
[1, 12]	οὐκ ἂν περιίδοι μίαν οἰκίαν	ἐμπρησθεῖσαν	τῶν ὑπὸ οἷ τεταγμένων ἀνθρώπων.
[1, 8]	ὁμοῦ τοῖς παρ' Ἀλεξάνδρου τοξόταις	συνέκλεισαν.	καὶ ἔστε μὲν πρὸς τὸ
[1, 20]	ἀντεκδραμόντες καὶ ἐς τὴν πόλιν	κατέκλεισαν.	Οὐ πολλαῖς δὲ ὕστερον ἡμέραις
[1, 10]	τὰ παρὰ τῶν Θηβαίων ἀπαγγελθέντα	ἐνεωτέρισαν.	Ἀθηναῖοι δέ, μυστηρίων τῶν μεγάλων
[1, 1]	Πέρσας στρατιᾶς, ἥντινα Φιλίππῳ ἤδη	ἔδοσαν.	καὶ αἰτήσαντα λαβεῖν παρ' ἑκάστων
[1, 10]	δὲ τοὺς μὲν ἄνδρας οὐκ	ἐξέδοσαν,	πρεσβεύονται δὲ αὖθις παρὰ Ἀλέξανδρον,
[1, 26]	πάροδον. αὐτὸς δὲ παρὰ τὴν	θάλασσαν	διὰ τοῦ αἰγιαλοῦ ἦγε τοὺς
[1, 12]	τοὺς τῇ καθόδῳ τῇ ἐπὶ	θάλασσαν	ἐμποδὼν γιγνομένους ἐκράτησεν. ἀλλ' οὐκ
[1, 20]	καὶ ἐκ τῆς Ἁλικαρνασσοῦ κατὰ	θάλασσαν	πολλοὶ ἤδη παραβεβοηθηκότες ἄπορον ἐποίησαν
[1, 25]	Ἀλεξάνδρου τούτου ἐκόμισε, καταπέμπει ἐπὶ	θάλασσαν	Σισίνην, ἄνδρα Πέρσην τῶν ἀμφ'
[1, 12]	ὀρῶν τῶν Ἰδαίων ἐκδιδοῖ ἐς	θάλασσαν	τὴν μεταξὺ τοῦ Ἑλλησπόντου τε
[1, 26]	ἐξέβησαν, αὐτίκα τὴν μὲν Ἑλλάδα	γλῶσσαν	ἐξελάθοντο, εὐθὺς δὲ βάρβαρον φωνὴν
[1, 17]	παῖδας ἐκ τοῦ ἱεροῦ ἐξαγαγόντες	κατέλευσαν.	τοὺς δὲ ἄλλους διεκώλυσεν Ἀλέξανδρος
[1, 19]	οἰκείας τριήρεις. οὕτω μὲν δὴ	ἀπέπλευσαν	ἄπρακτοι ἐκ Μιλήτου οἱ Πέρσαι.
[1, 19]	ἐν ταῖς ναυσίν, ἐς Σάμον	ἀπέπλευσαν.	ἐκεῖθεν δὲ ἐπισιτισάμενοι αὖθις ἐπέπλεον
[1, 19]	τοὺς Μακεδόνας, πέντε δὲ αὐτῶν	εἰσέπλευσαν	ἐς τὸν μεταξὺ τῆς τε
[1, 27]	χώρας διακριθῆναι, ἣν τῶν προσχώρων	οὖσαν	βίᾳ κατέχειν ἐν αἰτίᾳ ἦσαν.
[1, 27]	ἀποχωρήσουσιν ἐς τὴν πόλιν πλησίον	οὖσαν	οἱ πολλοὶ αὐτῶν, ὅσον φυλακὴν
[1, 26]	Θρᾷκες χαλεπὴν ἄλλως καὶ μακρὰν	οὖσαν	τὴν πάροδον. αὐτὸς δὲ παρὰ
[1, 26]	ἀλλὰ ἰδίαν σφῶν οὔπω πρόσθεν	οὖσαν	τὴν φωνήν. καὶ ἔκτοτε οὐ
[1, 25]	θορυβωδέστερον ἢ κατὰ τὸ εἰωθὸς	ἄδουσαν.	τὸν δὲ ὑπὸ καμάτου ἐγερθῆναι
[1, 25]	δὲ περιπέτεσθαι ὑπὲρ τῆς κεφαλῆς	τρύζουσαν	μεγάλα καὶ τῆς εὐνῆς ἄλλῃ
[1, 6]	τὴν ὁρμήν. οἱ δέ, ὁρῶντες	διαβαίνουσαν	τὴν δύναμιν, κατὰ τὰ ὄρη
[1, 8]	ὁδὸν τὴν κατὰ τὸ Ἡράκλειον	φέρουσαν	οἱ ἅμα αὐτῷ εἰσπεσόντες ὁμοῦ
[1, 29]	στρατεύεσθαι ὑπὲρ τῶν βαρβάρων οὐκ	ἀπηξίωσαν.	ἀλλ' ἀποκρίνεται, ἐπειδὰν τὰ παρόντα
[1, 1]	γυναῖκες δὲ ὅσαι ξυνείποντο αὐτοῖς	ἑάλωσαν	πᾶσαι, καὶ τὰ παιδάρια καὶ
[1, 27]	τεῖχος εὐθύς, ὡς προσάγοντα Ἀλέξανδρον	ἔγνωσαν,	ἐκλείπουσιν ὅσοι ἐπῴκουν καὶ τὰς
[1, 9]	τε καὶ τειχίσαι οἱ ξύμμαχοι	ἔγνωσαν.	~Ἐς δὲ τοὺς ἄλλους Ἕλληνας
[1, 11]	θυσίαν τὴν ἀπ' Ἀρχελάου ἔτι	καθεστῶσαν	ἔθυσε καὶ τὸν ἀγῶνα ἐν
[1, 29]	ἅμα οἷ τὴν δύναμιν ἐκεῖσε	ἀπαντᾶν.	καὶ ἀπήντα ξὺν τῇ δυνάμει
[1, 17]	ἀπὸ Σάρδεων σταδίους ὅσον εἴκοσιν.	Ἀμύνταν	δὲ τὸν Ἀνδρομένους τὴν ἄκραν
[1, 15]	Πέρσαι, ἧ πρῶτοι οἱ ἀμφὶ	Ἀμύνταν	καὶ Σωκράτην προσέσχον τῇ ὄχθῃ,
[1, 7]	ἐπὶ νεωτερισμῷ ἐκ τῆς πόλεως,	Ἀμύνταν	μὲν καὶ Τιμόλαον τῶν τὴν
[1, 14]	προεμβαλεῖν ἐς τὸν ποταμὸν ἔχοντα	Ἀμύνταν	τὸν Ἀρραβαίου ἔταξε> καὶ τῶν
[1, 28]	δὲ τῷ εὐωνύμῳ ἐπέταξεν ἡγεμόνα	Ἀμύνταν	τὸν Ἀρραβαίου. προετάχθησαν δὲ αὐτῷ
[1, 19]	ἐκπέμπει δ' ἐς τὴν Μυκάλην	Φιλώταν,	ἄγοντα τούς τε ἱππέας καὶ
[1, 5]	εἰ αὐτὸς τῷ τείχει προσμάχοιτο.	Φιλώταν	δὲ ἀναλαβόντα τῶν ἱππέων ὅσους
[1, 5]	μαθὼν τὴν ὁρμὴν τῶν ἀμφὶ	Φιλώταν	ἐξελαύνει ἐπ' αὐτούς, καὶ καταλαμβάνει
[1, 2]	αὐτοὺς ἐκ τῆς νάπης ἔξω,	Φιλώταν	μὲν ἀναλαβόντα τοὺς ἐκ τῆς
[1, 21]	δὲ ἄλλα διεφύλαξαν οἱ περὶ	Φιλώταν	τε καὶ Ἑλλάνικον, οἷς ἡ
[1, 1]	ὑπὲρ τῶν ἀσπίδων ἐπικυλισθεῖσαι ὀλίγα	ἔβλαψαν.	ἀπέθανε δὲ οὐδεὶς ὑπὸ ταῖς
[1, 0]	μὲν δὴ ἄλλα ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου	ἀνέγραψαν,	οὐδ' ἔστιν ὑπὲρ ὅτου πλείονες
[1, 0]	ἄμφω περὶ Ἀλεξάνδρου τοῦ Φιλίππου	συνέγραψαν,	ταῦτα ἐγὼ ὡς πάντῃ ἀληθῆ
[1, 18]	τῶν Μακεδόνων καὶ τὴν τόλμαν	ἐν	ἀβεβαίῳ χωρίῳ οὐκ ἐθέλειν παραδοῦναι
[1, 11]	καθεστῶσαν ἔθυσε καὶ τὸν ἀγῶνα	ἐν	Αἰγαῖς διέθηκε τὰ Ὀλύμπια. οἱ
[1, 9]	ἔκπληξιν ὁμοίαν παρέσχε. καὶ τὸ	ἐν	Αἰγὸς ποταμοῖς αὖθις Ἀθηναίων πταῖσμα
[1, 23]	πολεμίων, ἐμπιπρᾶσι καὶ τὰς στοάς,	ἐν	αἷς τὰ βέλη αὐτοῖς ἀπέκειτο.
[1, 27]	τῶν προσχώρων οὖσαν βίᾳ κατέχειν	ἐν	αἰτίᾳ ἦσαν. Ὡς δὲ πάντα
[1, 24]	πολίσματα ἐς τριάκοντα. Ταῦτα καταπράξας	ἐν	ἀκμῇ ἤδη τοῦ χειμῶνος ἐς
[1, 21]	τείχη ἐν τῷ τότε οὐκ	ἐν	ἀκριβεῖ φυλακῇ ἦν καὶ δύο
[1, 20]	διαπραξάμενος ἐπὶ Καρίας ἐστέλλετο, ὅτι	ἐν	Ἁλικαρνασσῷ συνεστηκέναι οὐ φαύλην δύναμιν
[1, 1]	αὐτονόμων καλουμένων Θρᾳκῶν, Φιλίππους πόλιν	ἐν	ἀριστερᾷ ἔχοντα καὶ τὸν Ὄρβηλον
[1, 19]	τῶν τριήρων. οἱ δὲ πολλοὶ	ἐν	αὐτῇ τῇ πόλει ἀπώλοντο. Ἀλέξανδρος
[1, 20]	τε τῶν Μακεδόνων καὶ ὅσοι	ἐν	αὐτῷ τῷ ἔργῳ ἐξεγερθέντες παρεβοήθησαν
[1, 29]	καὶ ἀφικνεῖται ἐς Κελαινὰς πεμπταῖος.	ἐν	δὲ ταῖς Κελαιναῖς ἄκρα ἦν
[1, 15]	τῷ δόρατι καταβάλλει τὸν Μιθριδάτην.	ἐν	δὲ τούτῳ Ῥοισάκης μὲν ἐπελαύνει
[1, 16]	ἀπέθανον. καὶ τούτων χαλκαῖ εἰκόνες	ἐν	Δίῳ ἑστᾶσιν, Ἀλεξάνδρου κελεύσαντος Λύσιππον
[1, 5]	ἐδόκουν δ' ἔτι τὸν Ἀλέξανδρον	ἐν	δυσχωρίᾳ ἀπειληφέναι οἱ ἀμφὶ τὸν
[1, 11]	τὸν Μέλανα ἐς Σηστὸν ἀφικνεῖται	ἐν	εἴκοσι ταῖς πάσαις ἡμέραις ἀπὸ
[1, 12]	ἔργα κατὰ πλῆθος ἢ μέγεθος	ἐν	Ἕλλησιν ἢ βαρβάροις ἀπεδείξατο. ἔνθεν
[1, 18]	βαρβάροις ἀπέφερον. αὐτὸς δὲ ὑπομείνας	ἐν	Ἐφέσῳ θυσίαν τε ἔθυσε τῇ
[1, 17]	δή τῳ ἄλλῳ, καὶ τοῖς	ἐν	Ἐφέσῳ πραχθεῖσιν Ἀλέξανδρος ἐν τῷ
[1, 29]	τὴν λίμνην, ἧ ὄνομα Ἀσκανία,	ἐν	ἧ ἅλες πήγνυνται αὐτόματοι, καὶ
[1, 29]	εἰ μὴ ἀφίκοιτό σφισι βοήθεια	ἐν	ἡμέρᾳ ἧ ξυνέκειτο, φράσαντες τὴν
[1, 7]	πλῆθος ἐφαίνοντο τεθνηκέναι Ἀλέξανδρον ἰσχυριζόμενοι	ἐν	Ἰλλυριοῖς. καὶ γὰρ καὶ πολὺς
[1, 10]	τὸν δῆμον τῶν Ἀθηναίων οὐκ	ἐν	καιρῷ ἀπαγγελοῦντας καὶ ὅτι Θηβαίους
[1, 18]	μὲν τῷ λογισμῷ ξυντιθεὶς οὐκ	ἐν	καιρῷ ἀπέφαινε ναυμαχεῖν. τὸ θεῖον
[1, 19]	νύκτας πρὸς τῇ Μυκάλῃ οὐκ	ἐν	καλῷ ὡρμίζοντο, ὅτι ὑδρεύεσθαι ἀπὸ
[1, 27]	ἐλπίδα ἥκοντα καὶ τὸ στρατόπεδον	ἐν	κύκλῳ σφῶν πάντῃ, πέμψαντες πρέσβεις
[1, 5]	ὁπόσοι εἶεν, οὐκ ἔφη χρῆναι	ἐν	λόγῳ τίθεσθαι Αὐταριάτας. εἶναι γὰρ
[1, 24]	γὰρ αὐτοὺς ἐκ Καρίας διαχειμάσοντας	ἐν	Μακεδονίᾳ ἅμα ταῖς γυναιξίν, ἐπιτάξας
[1, 29]	ξυστρατευόμενοι τοῖς Πέρσαις καὶ τότε	ἐν	Μακεδονίᾳ ξὺν τοῖς δισχιλίοις δεδεμένοι
[1, 12]	ἐν μέτρῳ ἐποίησεν. ἀλλ' οὐδὲ	ἐν	μέλει ἤσθη Ἀλέξανδρος, ἐν ὅτῳ
[1, 9]	θείου ἐπισημῆναι ἐλέγετο, ἃ δὴ	ἐν	μὲν τῷ παραυτίκα ἠμελήθη, ὕστερον
[1, 25]	αὐτοῦ Ἀλεξάνδρου Ἁλικαρνασσὸν ἀναπαύεσθαι μὲν	ἐν	μεσημβρίᾳ, χελιδόνα δὲ περιπέτεσθαι ὑπὲρ
[1, 16]	τοὺς ἱππέας πάντῃ προσπεσεῖν κελεύσας	ἐν	μέσῳ δι' ὀλίγου κατακόπτει αὐτούς,
[1, 20]	καὶ ξένων ἐξηγγέλλετο. ὅσαι δὲ	ἐν	μέσῳ πόλεις Μιλήτου τε καὶ
[1, 19]	τῶν νεῶν πρὸ τοῦ λιμένος	ἐν	μετεώρῳ παρέταξαν, εἴ πῃ ἐκκαλέσαιντο
[1, 12]	οὔτ' οὖν καταλογάδην, οὔτε τις	ἐν	μέτρῳ ἐποίησεν. ἀλλ' οὐδὲ ἐν
[1, 13]	ἔργῳ, ὅτι οὐχ οἷόν τε	ἐν	μετώπῳ διὰ τοῦ ποταμοῦ ἄγειν
[1, 4]	τὸν μέγιστον τῶν ποταμῶν διεβεβήκει	ἐν	μιᾷ νυκτὶ τὸν Ἴστρον οὐ
[1, 19]	τούτῳ Γλαύκιππος, ἀνὴρ τῶν δοκίμων	ἐν	Μιλήτῳ, ἐκπεμφθεὶς παρὰ Ἀλέξανδρον παρὰ
[1, 20]	δὲ ἐγένοντο ἐς τριακοσίους, ὅτι	ἐν	νυκτὶ γενομένης τῆς ἐκδρομῆς ἀφυλακτότεροι
[1, 1]	αὐτῶν, εἰ βιάζοιντο, ἅμα δὲ	ἐν	νῷ εἶχον ἐπαφιέναι ἀνιοῦσιν ἧ
[1, 23]	τοῦ τετρῶσθαι ἀπομάχους ὄντας, ταῦτα	ἐν	νῷ λαβόντες ἀμφὶ δευτέραν φυλακὴν
[1, 7]	εἴσω Πυλῶν παρεληλυθότα αὐτὸν πρὶν	ἐν	Ὀγχηστῷ γενέσθαι ξὺν τῇ στρατιᾷ
[1, 6]	τάξεις τάξας τε καὶ μετακοσμήσας	ἐν	ὀλίγῳ χρόνῳ, κατὰ τὸ εὐώνυμον
[1, 12]	οὐδὲ ἐν μέλει ἤσθη Ἀλέξανδρος,	ἐν	ὅτῳ Ἱέρων τε καὶ Γέλων
[1, 9]	καὶ τοῦ χωρίου τῆς ἐρημώσεως,	ἐν	ὅτῳ οἱ Ἕλληνες παραταξάμενοι Μήδοις
[1, 1]	συγχωρῆσαι. ἐπανελθόντα δὲ ἐς Μακεδονίαν	ἐν	παρασκευῇ εἶναι τοῦ ἐς τὴν
[1, 24]	τὸ ναυτικόν. καὶ πρῶτον μὲν	ἐν	παρόδῳ υπαρνα, χωρίον ὀχυρόν, φυλακὴν
[1, 16]	αἰχμαλώτους ἔλαβε, τούτους δὲ δήσας	ἐν	πέδαις εἰς Μακεδονίαν ἀπέπεμψεν ἐργάζεσθαι,
[1, 7]	καί τινες καὶ ἄλλοι τῶν	ἐν	Πελοποννήσῳ καὶ Αἰτωλοὶ οὐ βέβαιοι
[1, 11]	Οἰάγρου τοῦ Θρᾳκὸς ἄγαλμα τὸ	ἐν	Πιερίδι ἱδρῶσαι ξυνεχῶς. καὶ ἄλλοι
[1, 4]	Ἀλέξανδρος παρήγαγεν, τὴν φάλαγγα δὲ	ἐν	πλαισίῳ Νικάνορα ἄγειν ἐκέλευσε. καὶ
[1, 16]	Περσικὰς ἀνάθημα εἶναι τῇ Ἀθηνᾷ	ἐν	πόλει. καὶ ἐπίγραμμα ἐπιγραφῆναι ἐκέλευσε
[1, 6]	φαίνεσθαι τὴν φάλαγγα. αὐτὸς δὲ	ἐν	προφυλακῇ ὢν ἀπὸ τοῦ λόφου
[1, 25]	σχόντα αὐτὸν Ἀλέξανδρος ἀφῆκεν, ὅτι	ἐν	πρώτοις τε ἀφίκετο τῶν φίλων
[1, 17]	ὁ φρούραρχος τῆς ἀκροπόλεως τῆς	ἐν	Σάρδεσι καὶ Σαρδιανῶν οἱ δυνατώτατοι,
[1, 17]	πολλοὺς πλὴν Ἀργείων. οὗτοι δὲ	ἐν	Σάρδεσι κατελείφθησαν τὴν ἄκραν φυλάττειν.
[1, 26]	Σιδῆται ἐβαρβάριζον. καταλιπὼν δὲ φρουρὰν	ἐν	Σίδῃ προῄει ἐπὶ Σύλλιον, χωρίον
[1, 23]	κατασεσεισμένον, πολλοὺς δὲ τῶν στρατιωτῶν	ἐν	ταῖς ἐκδρομαῖς τοὺς μὲν διεφθαρμένους,
[1, 6]	προσμίξειν ἔμελλον, τοὺς μὲν ἔτι	ἐν	ταῖς εὐναῖς κατέκτεινον, τοὺς δὲ
[1, 19]	οὐδὲν ἄλλο ὅτι μὴ πολιορκούμενοι	ἐν	ταῖς ναυσίν, ἐς Σάμον ἀπέπλευσαν.
[1, 8]	οὐδενὶ κόσμῳ ἔκτεινον, τοὺς μὲν	ἐν	ταῖς οἰκίαις ἐπεισπίπτοντες, οὓς δὲ
[1, 23]	τὴν πόλιν ἔκτεινεν, ὅσοι δὲ	ἐν	ταῖς οἰκίαις καταλαμβάνοιντο τῶν Ἁλικαρνασσέων,
[1, 27]	τοῦ ἐρήμου τείχους παρελθὼν κατεστρατοπέδευσεν	ἐν	ταῖς οἰκίαις ταῖς καταλελειμμέναις πρὸς
[1, 19]	ἐμβάλλειν ἀντιπρώρους κελεύσας. οἱ δὲ	ἐν	ταῖς πέντε ναυσὶ τῶν Περσῶν,
[1, 6]	ἐγκατελήφθησαν καὶ ἀπέθανον, πολλοὶ δὲ	ἐν	τῇ ἀποχωρήσει ἀτάκτῳ καὶ φοβερᾷ
[1, 6]	τὸν ποταμόν, ὥστε οὐδεὶς ἀπέθανεν	ἐν	τῇ ἀποχωρήσει αὐτῶν. Τρίτῃ δὲ
[1, 22]	πόλεως. ξυνέβη δὲ καὶ τούτοις	ἐν	τῇ ἀποχωρήσει κατὰ στενὴν γέφυραν
[1, 23]	ταύτῃ ἐπέτρεψε τὰ πράγματα, νενομισμένον	ἐν	τῇ Ἀσίᾳ ἔτι ἀπὸ Σεμιράμεως
[1, 12]	καταπατοῦντας τῇ ἵππῳ καὶ τὸν	ἐν	τῇ γῇ καρπὸν ἐμπιπράναι, μηδὲ
[1, 8]	κατιδών, τοὺς Θηβαίους δὲ λελυκότας	ἐν	τῇ διώξει τὴν τάξιν, ἐμβάλλει
[1, 28]	γὰρ ἱππεῖς αὐτῷ οὐκ ὠφέλιμοι	ἐν	τῇ δυσχωρίᾳ ἦσαν. τοῖς Πισίδαις
[1, 2]	τὸ δεξιόν, ἧπερ μάλιστα προὐκεχωρήκεσαν	ἐν	τῇ ἐκδρομῇ. Ἡρακλείδην δὲ καὶ
[1, 21]	ὡς δὲ καὶ Ἀλέξανδρος ἐπεφάνη	ἐν	τῇ ἐκδρομῇ, τάς τε δᾷδας,
[1, 12]	οὐδὲ εἰ δή τινα ἀρχὴν	ἐν	τῇ ἐμαυτοῦ ἦρξα. ἀλλ' ἐκεῖνο
[1, 19]	οἱ μὲν αὐτῶν ῥιπτοῦντες σφᾶς	ἐν	τῇ θαλάσσῃ ἐπὶ τῶν ἀσπίδων
[1, 19]	αὐτοὺς δὲ Μιλησίους, ὅσοι μὴ	ἐν	τῇ καταλήψει τῆς πόλεως ἔπεσον,
[1, 18]	ναύαρχοι τῶν ἀμφὶ Νικάνορα τὴν	ἐν	τῇ Λάδῃ προκαταγωγήν, πρὸς τῆς
[1, 15]	καὶ Ἀλεξάνδρῳ ξυντρίβεται τὸ δόρυ	ἐν	τῇ μάχῃ. ὁ δὲ Ἀρέτην
[1, 23]	μὲν ἐς τὴν ἄκραν τὴν	ἐν	τῇ νήσῳ ἀπεχώρησαν, οἱ δὲ
[1, 19]	ὡς δὲ διακινδυνεύειν ἐθέλοντας τοὺς	ἐν	τῇ νήσῳ ἑώρα, οἶκτος λαμβάνει
[1, 18]	ὁρμίζεται ναυσὶν ἑξήκοντα καὶ ἑκατὸν	ἐν	τῇ νήσῳ τῇ Λάδῃ. κεῖται
[1, 23]	πᾶσαν. θάψας δὲ τοὺς ἀποθανόντας	ἐν	τῇ νυκτὶ τὰς μὲν μηχανὰς
[1, 27]	ὁδόν, καὶ τοῦτο μὲν αὐτοῦ	ἐν	τῇ ὁδῷ ἀποπαύεται, ἀντίπορον δὲ
[1, 20]	στρατιῶται πολλοὶ μὲν ξένοι μισθοφόροι	ἐν	τῇ πόλει ἐγκατελείφθησαν, πολλοὶ δὲ
[1, 5]	δὲ οὐκ ὀλίγοις, καὶ οἱ	ἐν	τῇ πόλει κατειλημμένοι προσκείσεσθαι ἀπαλλαττομένοις
[1, 16]	ἀμφὶ τοὺς εἴκοσι καὶ πέντε	ἐν	τῇ πρώτῃ προσβολῇ ἀπέθανον. καὶ
[1, 15]	πολὺ ἐλαττούμενοι οἱ> Μακεδόνες ἐκακοπάθουν	ἐν	τῇ πρώτῃ προσβολῇ, καὶ αὐτοὶ
[1, 6]	καὶ Γλαυκίαν, καὶ οὔτε φυλακὰς	ἐν	τῇ τάξει αὐτοῖς φυλαττομένας οὔτε
[1, 28]	στρατηγῶν ἡ ἡγεμονία τῆς τάξεως	ἐν	τῇ τότε ἡμέρᾳ ἦν. ἐπὶ
[1, 2]	ποταμόν. καὶ ἀποθνήσκουσι μὲν τρισχίλιοι	ἐν	τῇ φυγῇ, ζῶντες δὲ ὀλίγοι
[1, 19]	Ἰασσέων ναῦς ἁλίσκεται αὐτοῖς ἀνδράσιν	ἐν	τῇ φυγῇ, οὐ ταχυναυτοῦσα. αἱ
[1, 12]	οὐκ ἀπαξιῶ ἐμαυτὸν τῶν πρώτων	ἐν	τῇ φωνῇ τῇ Ἑλλάδι, εἴπερ
[1, 12]	αὐτῶν φειδομένους. οὐ γὰρ μενεῖν	ἐν	τῇ χώρᾳ Ἀλέξανδρον ἀπορίᾳ τῶν
[1, 17]	ἐς Σάρδεις. καὶ Μιθρήνην μὲν	ἐν	τιμῇ ἅμα οἷ ἦγεν, Σαρδιανοὺς
[1, 25]	τὰ βασίλεια. ὕστερον δὲ καὶ	ἐν	τιμῇ ἀμφ' αὑτὸν εἶχε, στρατηγόν
[1, 9]	τὰ πολέμια τῶν τότε προεχούσης	ἐν	τοῖς Ἕλλησιν, οὐκ ἔξω τοῦ
[1, 10]	στόλου, οὐκ ἐθέλων οὐδὲν ὕποπτον	ἐν	τοῖς Ἕλλησιν ὑπολείπεσθαι. Χαρίδημον μέντοι
[1, 9]	ἀνδραποδισμοῦ τῆς πόλεως γνώμη προὐτέθη	ἐν	τοῖς Λακεδαιμονίων ξυμμάχοις. ἐπεὶ καὶ
[1, 16]	οὐδείς, ὅτι μὴ διέλαθέ τις	ἐν	τοῖς νεκροῖς, ἐζωγρήθησαν δὲ ἀμφὶ
[1, 12]	εἴπερ οὖν καὶ Ἀλέξανδρον τῶν	ἐν	τοῖς ὅπλοις. Ἐξ Ἰλίου δὲ
[1, 23]	μόνον κατεῖχε, χωρίον τῆς Καρίας	ἐν	τοῖς ὀχυρώτατον, καὶ ἐσβαλόντι Ἀλεξάνδρῳ
[1, 7]	αὐτοῦ ἀφῖκτο, ὥστε, ὅπερ φιλεῖ	ἐν	τοῖς τοιοῖσδε, οὐ γιγνώσκοντες τὰ
[1, 22]	Ἀλεξάνδρῳ ἀμφὶ τοὺς τεσσαράκοντα, καὶ	ἐν	τούτοις Πτολεμαῖός τε ὁ σωματοφύλαξ
[1, 11]	λέγουσιν ὅτι ἀγῶνα ἐποίησε. καὶ	ἐν	τούτῳ ἀγγέλλεται τὸ Ὀρφέως τοῦ
[1, 15]	αὐτὸν ξυνειστήκει μάχη καρτερά. καὶ	ἐν	τούτῳ ἄλλαι ἐπ' ἄλλαις τῶν
[1, 21]	καὶ ὁ ἀκροβολισμὸς ἐγίνετο. καὶ	ἐν	τούτῳ ἀντεκθέουσί τινες καὶ ἄλλοι
[1, 6]	οὐκ ἐτόλμων, οἱ Μακεδόνες δὲ	ἐν	τούτῳ ἀσφαλῶς ἐπέρασαν τὸν ποταμόν,
[1, 19]	κρατήσει τοῦ Περσῶν ναυτικοῦ. ~Καὶ	ἐν	τούτῳ Γλαύκιππος, ἀνὴρ τῶν δοκίμων
[1, 13]	τῆς ἐκ βασιλέως τιμῆς οὕνεκα.	~Ἐν	τούτῳ δὲ Ἀλέξανδρος προὐχώρει ἐπὶ
[1, 18]	Ἀλέξανδρος ἐν τῷ τότε εὐδοκίμει.	~Ἐν	τούτῳ δὲ ἐκ Μαγνησίας τε
[1, 19]	τοὺς φίλους σφῶν καὶ ξυμμάχους.	Ἐν	τούτῳ δὲ καὶ οἱ ἀμφὶ
[1, 7]	ἀπηλλάγη παρὰ Γλαυκίαν ἐς Ταυλαντίους.	~Ἐν	τούτῳ δὲ τῶν φυγάδων τινὲς
[1, 17]	Σάρδεσι κατελείφθησαν τὴν ἄκραν φυλάττειν.	Ἐν	τούτῳ δὲ, ὡς τὰ ὑπὲρ
[1, 15]	Σπιθριδάτου ξὺν τῇ κοπίδι. καὶ	ἐν	τούτῳ ἐπεκβαίνοντες ἀεὶ τῶν ἱππέων
[1, 6]	σφᾶς ἐλαυνόντων ἐγκλίναντες ἔφευγον. καὶ	ἐν	τούτῳ ἐπῆγεν Ἀλέξανδρος τούς τε
[1, 28]	ἀποτομώτατον τῆς ἀνόδου ἦσαν, καὶ	ἐν	τούτῳ ἐπιτίθενται αὐτοῖς οἱ βάρβαροι
[1, 17]	τὴν εἰκόνα τὴν Φιλίππου τὴν	ἐν	τῷ ἱερῷ καταβαλόντας καὶ τὸν
[1, 2]	ποταμὸν ἐς νῆσόν τινα τῶν	ἐν	τῷ Ἴστρῳ. Πεύκη ὄνομα τῇ
[1, 9]	ἐλθόντας ἀφανίσαι τὴν πόλιν αὐτοὺς	ἐν	τῷ μέρει ἐκ τῶν ἐσχάτων
[1, 9]	θείου ἀνηνέχθη, ὡς τῆς τε	ἐν	τῷ Μηδικῷ πολέμῳ προδοσίας τῶν
[1, 13]	οὐδὲν ἄξιον τοῦ σφῶν δέους	ἐν	τῷ παραυτίκα ἔπαθον. ~Ταῦτα εἰπὼν
[1, 13]	Ἐμοὶ δοκεῖ, βασιλεῦ, ἀγαθὸν εἶναι	ἐν	τῷ παρόντι καταστρατοπεδεῦσαι ἐπὶ τοῦ
[1, 19]	τὰς τριήρεις τῶν Μακεδόνων ἐγκατελήφθησαν	ἐν	τῷ στόματι τοῦ λιμένος πρὸς
[1, 12]	ἐπιτηδείων. Ἀρσίτην δὲ λέγεται εἰπεῖν	ἐν	τῷ συλλόγῳ τῶν Περσῶν, ὅτι
[1, 29]	ἦσαν. καὶ ὑπὲρ αὐτῶν ἄπρακτοι	ἐν	τῷ τότε ἀπῆλθον. οὐ γὰρ
[1, 20]	ἔγνω τὸ ναυτικὸν χρημάτων τε	ἐν	τῷ τότε ἀπορίᾳ καὶ ἅμα
[1, 17]	τοῖς ἐν Ἐφέσῳ πραχθεῖσιν Ἀλέξανδρος	ἐν	τῷ τότε εὐδοκίμει. ~Ἐν τούτῳ
[1, 25]	ἄλλα τῶν ἑταίρων ὄντα καὶ	ἐν	τῷ τότε Θεσσαλῶν τῆς ἵππου
[1, 21]	πόλις. τά τε γὰρ τείχη	ἐν	τῷ τότε οὐκ ἐν ἀκριβεῖ
[1, 16]	αἴτιος ἐδόκει Πέρσαις γενέσθαι τοῦ	ἐν	τῷ τότε πταίσματος. Μακεδόνων δὲ
[1, 27]	αὐτοῖς καὶ περὶ τῇ ἄκρᾳ	ἐν	τῷ χθαμαλῷ οὐκ ὀλίγαι οἰκήσεις
[1, 27]	ἐπῴκουν καὶ τὰς οἰκίας, ὅσας	ἐν	τῷ χθαμαλῷ ᾠκισμένας οὐκ ἐδόκουν
[1, 25]	ξυλλαμβάνεται ὁ Ἀλέξανδρος οὗτος καὶ	ἐν	φυλακῇ ἦν. ~Ἀλέξανδρος δὲ ἄρας
[1, 25]	ὧν ἕνεκα ἀπεστάλη. καὶ τοῦτον	ἐν	φυλακῇ πέμπει Παρμενίων παρ' Ἀλέξανδρον,
[1, 10]	γὰρ αἰτίους εἶναι τῆς τε	ἐν	Χαιρωνείᾳ ξυμφορᾶς τῇ πόλει γενομένης
[1, 28]	αὐτῆς Ἀλέξανδρος ἐφαίνετο. ὡς δὲ	ἐν	χερσὶν ἡ μάχη ἐγένετο, γυμνοί
[1, 9]	ἐκτίσαντας Θηβαίους, καὶ τῆς Πλαταιῶν	ἔν	τε ταῖς σπονδαῖς καταλήψεως καὶ
[1, 3]	τῶν μυρίων_ καὶ ἅμα πόθος	ἔλαβεν	αὐτὸν ἐπέκεινα τοῦ Ἴστρου ἐλθεῖν.
[1, 18]	δον} καλουμένην πόλιν ἐξ ἐφόδου	ἔλαβεν	ἐκλιπούσης τῆς φυλακῆς. ἐνταῦθα δὲ
[1, 24]	ἔχον ξένους μισθοφόρους, ἐξ ἐφόδου	ἔλαβεν.	οἱ δ' ἐκ τῆς ἄκρας
[1, 5]	μεγάλως πρὸς Ἀλεξάνδρου καὶ δῶρα	ἔλαβεν,	ὅσα μέγιστα παρὰ βασιλεῖ τῷ
[1, 9]	οὐ διὰ μακροῦ τὴν πάλαι	ἀνέλαβεν,	ὡς τά τε μακρὰ τείχη
[1, 2]	τοῖς τοξόταις. Ἀλέξανδρος δὲ ὡς	προήγαγεν	αὐτοὺς ἐκ τῆς νάπης ἔξω,
[1, 27]	καὶ τῶν ὁπλιτῶν ὅσοι κουφότεροι	ἐπήγαγεν.	οἱ δὲ οὐκ ἔμειναν βαλλόμενοι,
[1, 4]	τὸ δεξιὸν κέρας αὐτὸς Ἀλέξανδρος	παρήγαγεν,	τὴν φάλαγγα δὲ ἐν πλαισίῳ
[1, 13]	δὲ προκατασκεψομένους τὰ τῶν πολεμίων	ἦγεν	αὐτῷ Ἡγέλοχος, ἱππέας μὲν ἔχων
[1, 1]	τοὺς Ἀγριᾶνας κατὰ τὸ εὐώνυμον	ἦγεν.	ἔνθα δὴ οἱ τοξόται βάλλοντες
[1, 21]	ἑκάτερος ἐπὶ μέγα τῷ λόγῳ	ἦγεν.	ἔνθα δὴ φιλοτιμία τε ἐσπίπτει
[1, 2]	τὸ ἔμπαλιν ἐπὶ τοὺς Τριβαλλοὺς	ἦγεν,	καὶ καταλαμβάνει καταστρατοπεδεύοντας ἤδη. καὶ
[1, 17]	μὲν ἐν τιμῇ ἅμα οἷ	ἦγεν,	Σαρδιανοὺς δὲ καὶ τοὺς ἄλλους
[1, 6]	ἐγκλίναντες ἔφευγον. καὶ ἐν τούτῳ	ἐπῆγεν	Ἀλέξανδρος τούς τε Ἀγριᾶνας καὶ
[1, 6]	οἷον ἔμβολον ποιήσας τῆς φάλαγγος	ἐπῆγεν	ἐπὶ τοὺς πολεμίους. οἱ δὲ
[1, 5]	Ἀλέξανδρος μὲν δὴ τῇ πόλει	προσῆγεν.	οἱ δὲ πολέμιοι σφαγιασάμενοι παῖδας
[1, 17]	αὐτοῖς Ἀμύντας ὁ Ἀντιόχου, ὃς	ἔφυγεν	ἐκ Μακεδονίας Ἀλέξανδρον, παθὼν μὲν
[1, 2]	δὲ πολὺ πλῆθος τῶν Τριβαλλῶν	ἔφυγεν	ὀπίσω ἐπὶ τὸν ποταμόν, ἔνθενπερ
[1, 6]	ἄλλην στρατιάν. ὡς δὲ καιρὸν	εἶδεν	εἰς ἐπίθεσιν, οὐ προσμείνας ὁμοῦ
[1, 6]	διαβαίνει. τοῖς τελευταίοις δὲ ὡς	εἶδεν	ἐπικειμένους τοὺς πολεμίους ἐπιστήσας ἐπὶ
[1, 19]	σπάνει καὶ τῶν ἄλλων ἐπιτηδείων	οὐδὲν	ἄλλο ὅτι μὴ πολιορκούμενοι ἐν
[1, 9]	τε ἦν καὶ ἡ πόλις	οὐδὲν	ἄλλο ὅτι μὴ τῶν μακρῶν
[1, 13]	ὡς> ἀξιομάχους Μακεδόσιν ὄντας, ὅτι	οὐδὲν	ἄξιον τοῦ σφῶν δέους ἐν
[1, 12]	ἐμαυτοῦ γιγνώσκω, τὸ μὲν ὄνομα	οὐδὲν	δέομαι ἀναγράψαι, οὐδὲ γὰρ οὐδὲ
[1, 20]	προσῆλθε τῷ τείχει. ὡς δὲ	οὐδὲν	ἐνεδίδοτο ἀπὸ τῶν ἔνδον, αἵ
[1, 20]	οὕτω μὲν δὴ ἐπανέρχεται Ἀλέξανδρος	οὐδὲν	πράξας, ὧν ἕνεκα ὡρμήθη, καὶ
[1, 17]	ἐκ Μακεδονίας Ἀλέξανδρον, παθὼν μὲν	οὐδὲν	πρὸς Ἀλεξάνδρου, δυσνοίᾳ δὲ τῇ
[1, 12]	καὶ Θήρων καὶ πολλοὶ ἄλλοι	οὐδέν	τι Ἀλεξάνδρῳ ἐπεοικότες, ὥστε πολὺ
[1, 26]	τὴν ὁδὸν τοὺς Ἀσπενδίους ὅτι	οὐδὲν	τῶν ξυγκειμένων πρᾶξαι ἐθέλοιεν, οὔτε
[1, 10]	τὴν Ἀσίαν στόλου, οὐκ ἐθέλων	οὐδὲν	ὕποπτον ἐν τοῖς Ἕλλησιν ὑπολείπεσθαι.
[1, 7]	Τιμόλαον τῶν τὴν Καδμείαν ἐχόντων	οὐδὲν	ὑποτοπήσαντας πολέμιον ἔξω τῆς Καδμείας
[1, 3]	πολλοί ταῦτα ὡς πλεῖστα ξυναγαγὼν	διεβίβαζεν	ἐπ' αὐτῶν τῆς στρατιᾶς ὅσους
[1, 27]	τοῖς ὄρεσι. καὶ ξυνέβη, ὅπως	εἴκαζεν.	οἱ μὲν γὰρ πολλοὶ αὐτῶν
[1, 2]	προτεραίᾳ ὡρμήθη Ἀλέξανδρος. Ὡς δὲ	ἔμαθεν	αὐτῶν τὴν ὁρμήν, καὶ αὐτὸς
[1, 5]	ἀμφ' αὑτὸν εἶχε. καὶ ἐπειδὴ	ἔμαθεν	ὑπὲρ τῶν Αὐταριατῶν πυνθανόμενον Ἀλέξανδρον,
[1, 17]	δὲ κατὰ ἁρπαγὴν χρημάτων ἀποκτενεῖ,	ξυγχωρηθὲν	αὐτῷ, ὁ δῆμος. καὶ εἰ
[1, 27]	οἱ ἐπεχώρησαν, ἀνέζευξεν ἐς Πέργην,	κἀκεῖθεν	ἐς Φρυγίαν ὥρμητο. ἦν δὲ
[1, 11]	διαβαίνει καὶ τὸν Ἕβρον εὐπετῶς.	ἐκεῖθεν	δὲ διὰ τῆς Παιτικῆς ἐπὶ
[1, 19]	ταῖς ναυσίν, ἐς Σάμον ἀπέπλευσαν.	ἐκεῖθεν	δὲ ἐπισιτισάμενοι αὖθις ἐπέπλεον τῇ
[1, 8]	ἐς τὴν Καδμείαν οἱ μὲν	ἐκεῖθεν	κατὰ τὸ Ἀμφεῖον σὺν τοῖς
[1, 18]	ἐπελπίζων καί τι καὶ θεῖον	ἀνέπειθεν	αὐτόν, ὅτι ἀετὸς ὤφθη καθήμενος
[1, 0]	συγγραφεῦσι καὶ ἐμοὶ ἐπὶ νοῦν	ἦλθεν	ἥδε ἡ συγγραφή, τά τε
[1, 11]	βασιλέα Δαρεῖον. ~Ταῦτα δὲ διαπραξάμενος	ἐπανῆλθεν	εἰς Μακεδονίαν. καὶ τῷ τε
[1, 11]	πόλεις Ἑλληνίδας ἐπὶ θαλάσσῃ ᾠκισμένας.	ἔνθεν	δὲ ἐπὶ τὸν Ἕβρον ποταμὸν
[1, 12]	τε καὶ τοῦ Εὐξείνου πόντου.	ἔνθεν	δὲ ἐς Ἕρμωτον ἀφίκετο, Κολωνὰς
[1, 7]	ἀφικνεῖται ἐς Πέλινναν τῆς Θετταλίας.	ἔνθεν	δὲ ὁρμηθεὶς ἕκτῃ ἡμέρᾳ ἐσβάλλει
[1, 12]	ἐν Ἕλλησιν ἢ βαρβάροις ἀπεδείξατο.	ἔνθεν	καὶ αὐτὸς ὁρμηθῆναί φημι ἐς
[1, 3]	ἀπείργοντα, τὰ μὲν πολλὰ Κελτικά,	ὅθεν	γε καὶ αἱ πηγαὶ αὐτῷ
[1, 5]	τὰ κύκλῳ ὄρη τοῦ πεδίου,	ὅθεν	οἱ ξὺν Φιλώτᾳ ἐπισιτιεῖσθαι ἔμελλον.
[1, 24]	ἐπιτετειχισμένον τῇ χώρᾳ πρὸς Πισιδῶν,	ὅθεν	ὁρμώμενοι οἱ βάρβαροι πολλὰ ἔβλαπτον
[1, 11]	τὴν Ἀσίαν καὶ βωμοὺς ἱδρύσασθαι	ὅθεν	τε ἐστάλη ἐκ τῆς Εὐρώπης
[1, 11]	ταῖς πάσαις ἡμέραις ἀπὸ τῆς	οἴκοθεν	ἐξορμήσεως. ἐλθὼν δὲ ἐς Ἐλαιοῦντα
[1, 20]	καταλύσει τὸ Περσῶν ναυτικόν, οὔτε	ὁπόθεν	τὰς ὑπηρεσίας συμπληρώσουσιν οὔτε ὅποι
[1, 5]	ὄντα καὶ δασέα κατεῖχον, ὡς	πάντοθεν	ἐπιτίθεσθαι τοῖς Μακεδόσιν, εἰ τῇ
[1, 8]	κατὰ τὸ Ἀμφεῖον. ὡς δὲ	πανταχόθεν	αὐτοῖς οἱ Μακεδόνες καὶ Ἀλέξανδρος
[1, 16]	~Καὶ οἱ Πέρσαι παιόμενοί τε	πανταχόθεν	ἤδη ἐς τὰ πρόσωπα αὐτοί
[1, 19]	Μιλήσιοί τε καὶ οἱ μισθοφόροι	πανταχόθεν	ἤδη προσκειμένων σφίσι τῶν Μακεδόνων
[1, 15]	ἀνετέτατο μὲν ἤδη ἐπ' Ἀλέξανδρον	ὄπισθεν	τὴν κοπίδα, ὑποφθάσας δὲ αὐτὸν
[1, 25]	αὐτῆς τοῦ Ἀλεξάνδρου καθημένην μὴ	πρόσθεν	ἀνεῖναι πρὶν παντελῶς ἐξεγερθῆναι Ἀλέξανδρον.
[1, 18]	ἡ Μιλησίων ἐκ βασιλέως ἐπετέτραπτο,	πρόσθεν	γράμματα παρ' Ἀλέξανδρον ἔπεμπεν ἐνδιδοὺς
[1, 7]	ἐς τὴν Βοιωτίαν, ὥστε οὐ	πρόσθεν	οἱ Θηβαῖοι ἔμαθον εἴσω Πυλῶν
[1, 26]	βαρβάρων, ἀλλὰ ἰδίαν σφῶν οὔπω	πρόσθεν	οὖσαν τὴν φωνήν. καὶ ἔκτοτε
[1, 27]	ἐκέλευσεν καὶ τοὺς ἵππους, οὓς	πρόσθεν	ὡμολόγησαν, καὶ ἑκατὸν τάλαντα ἀντὶ
[1, 8]	Ἡράκλειον ἀναχωροῦσιν εἵποντο τοῖς Θηβαίοις,	ἐντεῦθεν	δὲ ἐπιστρεψάντων αὖθις σὺν βοῇ
[1, 29]	ἐξεῖλε, τὰ δὲ ὁμολογίᾳ προσηγάγετο.	~Ἐντεῦθεν	δὲ ἤει ἐπὶ Φρυγίας παρὰ
[1, 19]	Μιλησίοις ἀπαγγέλλειν παρασκευάζεσθαι ὡς μαχουμένους	ἕωθεν.	αὐτὸς δ' ἐπιστήσας τῷ τείχει
[1, 13]	ἡμῶν αὐλισθῆναι, καὶ ταύτῃ παρέξειν	ἕωθεν	εὐπετῶς τῷ στρατῷ διαβαλεῖν τὸν
[1, 15]	τῇ ὄχθῃ, ταύτῃ καὶ αὐτοὶ	ἄνωθεν	ἔβαλλον, οἱ μὲν αὐτῶν ἀπὸ
[1, 2]	μὲν ἀναλαβόντα τοὺς ἐκ τῆς	ἄνωθεν	Μακεδονίας ἱππέας προσέταξεν ἐμβάλλειν κατὰ
[1, 22]	καταπατηθέντας διαφθαρῆναι, τοὺς δὲ καὶ	ἄνωθεν	ὑπὸ τῶν Μακεδόνων βαλλομένους. ὁ
[1, 7]	χάρακι ἐφρούρουν ἀποτειχίσαντες, ὡς μήτε	ἔξωθέν	τινα τοῖς ἐγκατειλημμένοις δύνασθαι ἐπωφελεῖν,
[1, 6]	φάλαγγος. ἐπὶ τὸ κέρας δὲ	ἑκατέρωθεν	διακοσίους ἱππέας ἐπιτάξας παρήγγελλε σιγῇ
[1, 21]	ἐκ τῶν πύργων, οἳ δὴ	ἑκατέρωθεν	τοῦ ἐρηριμμένου τείχους αὐτοὶ ὑπολελειμμένοι
[1, 21]	γὰρ ἀντὶ τοῦ πεπτωκότος τείχους	ἔσωθεν	πλίνθινον μηνοειδὲς ἀντοικοδομησάμενοι οὐ χαλεπῶς
[1, 15]	οὐ βεβαίου τε καὶ ἅμα	κάτωθεν	ἐκ τοῦ ποταμοῦ ἀμυνόμενοι, οἱ
[1, 5]	Ἀλέξανδρον, οἵτινές τε καὶ ὁπόσοι	εἶεν,	οὐκ ἔφη χρῆναι ἐν λόγῳ
[1, 4]	παρὰ τὸν ποταμόν, ὡς μὴ	κυκλωθεῖέν	πῃ οἱ πεζοὶ ἐνεδρευσάντων τῶν
[1, 26]	ὅτι οὐδὲν τῶν ξυγκειμένων πρᾶξαι	ἐθέλοιεν,	οὔτε τοὺς ἵππους παραδοῦναι τοῖς
[1, 5]	τοῖς Μακεδόσιν, εἰ τῇ πόλει	προσβάλλοιεν.	Γλαυκίας δὲ αὐτῷ ὁ τῶν
[1, 6]	γήλοφον. ἐκεῖσε δὲ ἐλθόντας, εἰ	ὑπομένοιεν	οἱ κατειληφότες τὸ χωρίον, τοὺς
[1, 22]	τοῦ καιροῦ γενομένη, δεισάντων μὴ	συνεισπέσοιεν	τοῖς φεύγουσιν ἐχόμενοι αὐτῶν οἱ
[1, 3]	τὸν ποταμὸν, ὅπῃ αἱ νῆες	προσπίπτοιεν.	αἱ δὲ ὀλίγαι τε ἦσαν
[1, 14]	αὐτῷ οἱ Πέρσαι κατὰ κέρας	προσπίπτοιεν,	ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὡς ἀνυστὸν
[1, 5]	ἀμφὶ τὰ σφέτερα μᾶλλόν τι	ἔχοιεν.	καὶ κελεύσαντος Ἀλεξάνδρου ἐσβάλλει ἐς
[1, 26]	ἀνέμων πνεόντων. εἰ δὲ νότοι	κατέχοιεν,	ἀπόρως ἔχει διὰ τοῦ αἰγιαλοῦ
[1, 6]	τῶν Μακεδόνων. ὁπότε δὲ διαβάντες	τύχοιεν,	ἐπ' ἀσπίδα ἐκτάσσεσθαι, ὡς πυκνὴν
[1, 9]	μείονα τὴν ξυμφορὰν τῇ πόλει	ἤνεγκεν,	ἀλλὰ τῷ τε πόρρω ἀπὸ
[1, 9]	πάλαι ἐπὶ τοῖς ξυνενεχθεῖσιν προσημανθῆναι	ἀνήνεγκεν.	Τοῖς δὲ μετασχοῦσι τοῦ ἔργου
[1, 5]	χώρας. καὶ πρὸς ταύτην ὡς	ἧκεν	Ἀλέξανδρος, καταστρατοπεδεύσας πρὸς τῷ Ἐορδαϊκῷ
[1, 22]	Μακεδόνες διέφθειραν. καὶ παρ' ὀλίγον	ἧκεν	ἁλῶναι ἡ πόλις, εἰ μὴ
[1, 12]	Ἐξ Ἰλίου δὲ ἐς Ἀρίσβην	ἧκεν,	οὗ πᾶσα ἡ δύναμις αὐτῷ
[1, 11]	γένει, ὃ δὴ ἐς αὐτὸν	καθῆκεν.	~Ἀνιόντα δ' αὐτὸν ἐς Ἴλιον
[1, 9]	ἴσην τὴν αἴσθησιν τῆς ξυμφορᾶς	προσέθηκεν,	οὔτε τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν τὴν
[1, 17]	χρῆσθαι ἔδωκεν καὶ ἐλευθέρους εἶναι	ἀφῆκεν.	ἀνῆλθε δὲ καὶ αὐτὸς εἰς
[1, 19]	τῇ καταλήψει τῆς πόλεως ἔπεσον,	ἀφῆκεν	καὶ ἐλευθέρους εἶναι ἔδωκεν. Οἱ
[1, 25]	τότε αἰτίαν σχόντα αὐτὸν Ἀλέξανδρος	ἀφῆκεν,	ὅτι ἐν πρώτοις τε ἀφίκετο
[1, 17]	τε τοῖς πάλαι Λυδῶν χρῆσθαι	ἔδωκεν	καὶ ἐλευθέρους εἶναι ἀφῆκεν. ἀνῆλθε
[1, 19]	ἔπεσον, ἀφῆκεν καὶ ἐλευθέρους εἶναι	ἔδωκεν.	Οἱ δὲ βάρβαροι ἀπὸ τῆς
[1, 8]	τῷ χάρακι καὶ διασπάσας αὐτὸν	ἐνέβαλεν	ἐς τῶν Θηβαίων τὴν προφυλακήν.
[1, 9]	τοῖς δράσασιν αἰσχύνην μᾶλλόν τι	προσέβαλεν	ἢ ἐς τὸ ξύμπαν Ἑλληνικὸν
[1, 25]	δὲ ἀπὸ γλώσσης οἱ ἐντεταλμένα	ἐξήγγειλεν,	καὶ οὕτω ξυλλαμβάνεται ὁ Ἀλέξανδρος
[1, 23]	τῶν Ἁλικαρνασσέων, τούτους δὲ σώζειν	παρήγγειλεν.	Ἤδη τε ἠὼς ὑπέφαινε καὶ
[1, 29]	ἐπὶ Γορδίου ἐστέλλετο. καὶ Παρμενίωνι	ἐπέστειλεν,	ἄγοντα ἅμα οἷ τὴν δύναμιν
[1, 2]	δὲ ἥ τε φάλαγξ πυκνὴ	ἐνέβαλλεν	ἐς αὐτοὺς ἐρρωμένως καὶ οἱ
[1, 20]	ἔχοντας. καὶ τὸν ἀετὸν ταύτῃ	συνέβαλλεν,	ὅτι ἐσήμηνεν αὐτῷ ἐκ τῆς
[1, 7]	δὲ οὐδ' ὣς τῇ πόλει	προσέβαλλεν.	~Ἀλλὰ λέγει Πτολεμαῖος ὁ Λάγου,
[1, 25]	τὸν δὲ ὑπὸ καμάτου ἐγερθῆναι	μὲν	ἀδυνάτως ἔχειν ἐκ τοῦ ὕπνου,
[1, 10]	ἐξαιτηθεῖσι. καὶ Ἀλέξανδρος ἀφῆκε, τυχὸν	μὲν	αἰδοῖ τῆς πόλεως, τυχὸν δὲ
[1, 6]	καὶ Κοίνου τάξιν. καὶ προσετέτακτο	μὲν	ἀκολουθεῖν τὴν ἄλλην στρατιάν. ὡς
[1, 17]	οὕτως ἐκέλευσε. κατέλιπε δὲ τῆς	μὲν	ἄκρας τῆς Σάρδεων ἐπιμελητὴν Παυσανίαν
[1, 2]	κατὰ μέσους ἐπῆγε. καὶ ἔστε	μὲν	ἀκροβολισμὸς παρ' ἑκατέρων ἦν, οἱ
[1, 10]	νεωτερισμοῦ ἐτιμωρήσατο. ὁ δὲ τὰ	μὲν	ἄλλα φιλανθρώπως πρὸς τὴν πρεσβείαν
[1, 6]	ἐπεσβάντας καὶ τούτους. καὶ οἱ	μὲν	ἀμφὶ τὸν Γλαυκίαν εἴσω βέλους
[1, 2]	ἐκ τῆς νάπης ἔξω, Φιλώταν	μὲν	ἀναλαβόντα τοὺς ἐκ τῆς ἄνωθεν
[1, 5]	εἰ νὺξ αὐτοὺς καταλήψεται, αὐτὸς	μὲν	ἀναλαβὼν τούς τε ὑπασπιστὰς καὶ
[1, 10]	Θηβαίων νεωτερίσαντας. Ἀθηναῖοι δὲ τοὺς	μὲν	ἄνδρας οὐκ ἐξέδοσαν, πρεσβεύονται δὲ
[1, 17]	τῶν ὀρῶν ἐνεχείριζον σφᾶς, τούτους	μὲν	ἀπαλλάττεσθαι ἐπὶ τὰ αὑτῶν ἑκάστους
[1, 23]	καὶ οἱ μισθοφόροι κατειλήφεσαν, ταύτας	μὲν	ἀπέγνω πολιορκεῖν, τριβήν τε ἐπινοῶν
[1, 1]	ἐνέβαλον. Ἀλέξανδρος δὲ τοὺς τοξότας	μὲν	ἀπὸ τοῦ δεξιοῦ κέρως πρὸ
[1, 15]	οὐ χαλεπῶς ἤδη. καὶ ἦν	μὲν	ἀπὸ τῶν ἵππων ἡ μάχη,
[1, 6]	ἐπὶ τὸν ποταμόν. καὶ πρῶτος	μὲν	αὐτὸς φθάσας διαβαίνει. τοῖς τελευταίοις
[1, 6]	φεύγοντας εὐμαρῶς αἱροῦντες, ὥστε πολλοὶ	μὲν	αὐτοῦ ἐγκατελήφθησαν καὶ ἀπέθανον, πολλοὶ
[1, 27]	ἐπὶ τὴν ὁδόν, καὶ τοῦτο	μὲν	αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ ἀποπαύεται,
[1, 8]	βασιλικούς. κἀν τούτῳ Ἀλέξανδρος τοὺς	μὲν	αὑτοῦ φεύγοντας κατιδών, τοὺς Θηβαίους
[1, 15]	καὶ αὐτοὶ ἄνωθεν ἔβαλλον, οἱ	μὲν	αὐτῶν ἀπὸ τῆς ὄχθης ἐξ
[1, 28]	ἐνταῦθα δὴ ἐγκλίνουσιν. καὶ ἀπέθανον	μὲν	αὐτῶν ἐς πεντακοσίους, κοῦφοι γὰρ
[1, 1]	τοῦ ὄρους ἔφυγον. καὶ ἀπέθανον	μὲν	αὐτῶν ἐς χιλίους καὶ πεντακοσίους,
[1, 19]	προσκειμένων σφίσι τῶν Μακεδόνων οἱ	μὲν	αὐτῶν ῥιπτοῦντες σφᾶς ἐν τῇ
[1, 8]	χάρακος εἴσω παρελθεῖν βιαζόμενος αὐτὸς	μὲν	βληθεὶς πίπτει αὐτοῦ καὶ ἀποκομίζεται
[1, 4]	ἐμβολὴν τῶν ἱππέων ἐδέξαντο. παράδοξος	μὲν	γὰρ αὐτοῖς ἡ τόλμα ἐφάνη
[1, 13]	ποταμοῦ ἄγειν τὸν στρατόν. πολλὰ	μὲν	γὰρ αὐτοῦ ὁρᾶται βαθέα, αἱ
[1, 1]	τε Ἀλέξανδρος καὶ εἴκασεν. οἱ	μὲν	γὰρ διέσχον τὴν φάλαγγα, αἱ
[1, 22]	μείζονι τῇ τόλμῃ ἐξέδραμον. οἱ	μὲν	γὰρ εἰς χεῖρας ἐλθόντες τοῖς
[1, 9]	μετασχόντας τοῦ ἔργου ἐξέπληξε. τὰ	μὲν	γὰρ περὶ Σικελίαν Ἀθηναίοις ξυνενεχθέντα,
[1, 27]	καὶ ξυνέβη, ὅπως εἴκαζεν. οἱ	μὲν	γὰρ πολλοὶ αὐτῶν ἀπῆλθον, αἱ
[1, 18]	δὲ αὐτὸς ἄλλῃ ἐξηγεῖσθαι. εἶναι	μὲν	γὰρ πρὸς αὑτοῦ τὸν ἀετόν,
[1, 27]	οἱ δὲ ἄνθρωποι οὗτοι τὸ	μὲν	γένος Πισίδαι εἰσὶ βάρβαροι, χωρίον
[1, 22]	τοῖς Μακεδόσιν ἦν. καὶ οἱ	μὲν	δᾷδάς τε ταῖς μηχαναῖς ἐνέβαλλον
[1, 28]	Ἀρραβαίου. προετάχθησαν δὲ αὐτῷ τοῦ	μὲν	δεξιοῦ κέρως οἵ τε τοξόται
[1, 14]	παρῆγε. προετάχθησαν δὲ αὐτῷ τοῦ	μὲν	δεξιοῦ Φιλώτας ὁ Παρμενίωνος, ἔχων
[1, 0]	καὶ ἅμα ἀξιαφηγητότερα ἐπιλεξάμενος. ἄλλοι	μὲν	δὴ ἄλλα ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου ἀνέγραψαν,
[1, 5]	ἔφερε τὴν χώραν αὐτῶν. Αὐταριᾶται	μὲν	δὴ ἀμφὶ τὰ αὑτῶν εἶχον.
[1, 14]	τὰς ἴλας τῶν ἱππέων. Χρόνον	μὲν	δὴ ἀμφότερα τὰ στρατεύματα ἐπ'
[1, 19]	ἐς τὰς οἰκείας τριήρεις. οὕτω	μὲν	δὴ ἀπέπλευσαν ἄπρακτοι ἐκ Μιλήτου
[1, 20]	ἐπιδρομῆς κατάληψιν τῆς Μύνδου. οὕτω	μὲν	δὴ ἐπανέρχεται Ἀλέξανδρος οὐδὲν πράξας,
[1, 16]	ἦν δὴ φυγὴ καρτερά. τῶν	μὲν	δὴ ἱππέων τῶν Περσῶν ἀπέθανον
[1, 18]	νῆες ἀμφὶ τὰς τετρακοσίας. Παρμενίων	μὲν	δὴ καὶ ὣς παρῄνει Ἀλεξάνδρῳ
[1, 20]	εἰ λάθοι νυκτὸς προσελθών. αὐτὸς	μὲν	δὴ κατὰ τὰ ξυγκείμενα ἀμφὶ
[1, 3]	ἐπέκεινα τοῦ Ἴστρου ἐλθεῖν. τῶν	μὲν	δὴ νεῶν ἐπέβη αὐτός. τὰς
[1, 25]	Θεσσαλῶν τῆς ἵππου ἄρχοντα. ἦν	μὲν	δὴ ὁ Ἀλέξανδρος οὗτος ἀδελφὸς
[1, 20]	γίγνεσθαι ἐς τὰ ἔργα. Τῇ	μὲν	δὴ πρώτῃ ἡμέρᾳ προσάγοντος Ἀλεξάνδρου
[1, 29]	πάντῃ προσφέρεσθαι τὴν ἄκραν. πρὸς	μὲν	δὴ ταῖς Κελαιναῖς φυλακὴν καταλείπει
[1, 27]	περιεβέβλητο αὐταῖς οὐ μέγα. τὸ	μὲν	δὴ τεῖχος εὐθύς, ὡς προσάγοντα
[1, 5]	αὐτῶν κατελήφθη ἔτι κείμενα. Ταύτῃ	μὲν	δὴ τῇ ἡμέρᾳ κατακλείσας αὐτοὺς
[1, 5]	Ταυλαντίων βασιλεὺς οὔπω παρῆν. Ἀλέξανδρος	μὲν	δὴ τῇ πόλει προσῆγεν. οἱ
[1, 11]	ἢ Πρωτεσιλάῳ τὴν ἀπόβασιν. Παρμενίων	μὲν	δὴ τῶν τε πεζῶν τοὺς
[1, 4]	ἐργάσιμα. οἱ δὲ ἱππεῖς ἔστε	μὲν	διὰ τοῦ ληίου προῄει ἡ
[1, 23]	στρατιωτῶν ἐν ταῖς ἐκδρομαῖς τοὺς	μὲν	διεφθαρμένους, τοὺς δὲ καὶ ὑπὸ
[1, 21]	τείχει ἐπεκθέουσιν. οἱ δὲ τοὺς	μὲν	ἐγγὺς πελάσαντας ἀπέκτειναν, πρὸς δὲ
[1, 6]	τοὺς πολεμίους. οἱ δὲ πάλαι	μὲν	ἐθαύμαζον τήν τε ὀξύτητα ὁρῶντες
[1, 22]	τῶν Ἁλικαρνασσέων. ἀπέθανον δὲ τῶν	μὲν	ἐκ τῆς πόλεως ἐς χιλίους,
[1, 25]	Τελμισσεῖ, μάντει. Ἀρίστανδρον δὲ ἐπιβουλὴν	μὲν	ἔκ του τῶν φίλων σημαίνεσθαι
[1, 23]	ξυμπάσης σατραπεύειν ἔταξεν Ἄδαν, θυγατέρα	μὲν	Ἑκατόμνω, γυναῖκα δὲ Ἱδριέως, ὃς
[1, 11]	ἐς Ἄβυδον. καὶ διέβησαν τριήρεσι	μὲν	ἑκατὸν καὶ ἑξήκοντα πλοίοις δὲ
[1, 15]	τῶν τε ἱππέων ὠθισμός, τῶν	μὲν	ἐκβαίνειν ἐκ τοῦ ποταμοῦ, τῶν
[1, 23]	ἄρχειν ἀνδρῶν. Πιξώδαρος δὲ τὴν	μὲν	ἐκβάλλει τῆς ἀρχῆς, αὐτὸς δὲ
[1, 8]	παρελθόντες ἐς τὴν Καδμείαν οἱ	μὲν	ἐκεῖθεν κατὰ τὸ Ἀμφεῖον σὺν
[1, 26]	ἐπὶ οἰκισμῷ ἐξέβησαν, αὐτίκα τὴν	μὲν	Ἑλλάδα γλῶσσαν ἐξελάθοντο, εὐθὺς δὲ
[1, 12]	καί τινες καὶ ἄλλοι, οἱ	μὲν	Ἕλληνες, οἱ δὲ ἐπιχώριοι. οἱ
[1, 13]	γιγνώσκω. αἰσχύνομαι δέ, εἰ τὸν	μὲν	Ἑλλήσποντον διέβην εὐπετῶς, τοῦτο δέ,
[1, 25]	πολιορκοῦντος αὐτοῦ Ἀλεξάνδρου Ἁλικαρνασσὸν ἀναπαύεσθαι	μὲν	ἐν μεσημβρίᾳ, χελιδόνα δὲ περιπέτεσθαι
[1, 24]	πολεμίοις τὸ ναυτικόν. καὶ πρῶτον	μὲν	ἐν παρόδῳ υπαρνα, χωρίον ὀχυρόν,
[1, 8]	ἔτι οὐδενὶ κόσμῳ ἔκτεινον, τοὺς	μὲν	ἐν ταῖς οἰκίαις ἐπεισπίπτοντες, οὓς
[1, 17]	ἐκπέμπει ἐς Σάρδεις. καὶ Μιθρήνην	μὲν	ἐν τιμῇ ἅμα οἷ ἦγεν,
[1, 2]	Μακεδόνων τελευτῆσαι λέγει Πτολεμαῖος ἱππέας	μὲν	ἕνδεκα, πεζοὺς δὲ ἀμφὶ τοὺς
[1, 18]	ἐπὶ Μιλήτου ἐστέλλετο. καὶ τὴν	μὲν	{ἔξω{ δον} καλουμένην πόλιν ἐξ
[1, 15]	καὶ ἄνδρες ἀνδράσιν ἠγωνίζοντο, οἱ	μὲν	ἐξῶσαι εἰς ἅπαν ἀπὸ τῆς
[1, 5]	Πέλλαν ἀφικομένῳ Ἀλέξανδρος. Ἀλλὰ Λάγγαρος	μὲν	ἐπανελθὼν οἴκαδε νόσῳ ἐτελεύτησεν. Ἀλέξανδρος
[1, 15]	Μιθριδάτην. ἐν δὲ τούτῳ Ῥοισάκης	μὲν	ἐπελαύνει τῷ Ἀλεξάνδρῳ καὶ παίει
[1, 14]	παραυτίκα ἔπαθον. ~Ταῦτα εἰπὼν Παρμενίωνα	μὲν	ἐπὶ τὸ εὐώνυμον κέρας πέμπει
[1, 19]	πολὺ ἀπὸ τῶν νεῶν τοὺς	μὲν	ἐπὶ φρυγανισμῷ, τοὺς δὲ ἐπὶ
[1, 5]	ξὺν τῇ παρούσῃ δυνάμει, πολλῶν	μὲν	ἐς αὐτὴν καὶ μαχίμων ξυμπεφευγότων,
[1, 20]	τῶν δὲ Ἀλεξάνδρου στρατιωτῶν ἀπέθανον	μὲν	ἐς ἑκκαίδεκα, τραυματίαι δὲ ἐγένοντο
[1, 3]	εἰ διαβαίνοι, ἦσαν γὰρ ἱππεῖς	μὲν	ἐς τετρακισχιλίους, πεζοὶ δὲ πλείους
[1, 23]	ταύτῃ ἐπιφέροντος. αὐτῶν δὲ οἱ	μὲν	ἐς τὴν ἄκραν τὴν ἐν
[1, 6]	ἀποτεῖναι ἐς προβολήν, καὶ νῦν	μὲν	ἐς τὸ δεξιὸν ἐγκλῖναι τῶν
[1, 3]	οἱ διαβάντες ἅμα Ἀλεξάνδρῳ ἱππεῖς	μὲν	ἐς χιλίους καὶ πεντακοσίους, πεζοὶ
[1, 16]	τότε πταίσματος. Μακεδόνων δὲ τῶν	μὲν	ἑταίρων ἀμφὶ τοὺς εἴκοσι καὶ
[1, 23]	ὣς ἐξαγαγὼν τοὺς Μακεδόνας τοὺς	μὲν	ἔτι ἐμπιπράντας τὴν πόλιν ἔκτεινεν,
[1, 6]	τῇ ἐμβολῇ προσμίξειν ἔμελλον, τοὺς	μὲν	ἔτι ἐν ταῖς εὐναῖς κατέκτεινον,
[1, 28]	κατὰ κέρας ἑκάτερον, ἧ σφίσι	μὲν	εὐπροσοδώτατον ἦν, τοῖς πολεμίοις δὲ
[1, 13]	κρίσιν σφαλερόν. Ἀλέξανδρος δέ, ταῦτα	μέν,	ἔφη, ὦ Παρμενίων, γιγνώσκω. αἰσχύνομαι
[1, 13]	πολεμίων ἦγεν αὐτῷ Ἡγέλοχος, ἱππέας	μὲν	ἔχων τοὺς σαρισσοφόρους, τῶν δὲ
[1, 15]	τὸ στέρνον. Σπιθριδάτης δὲ ἀνετέτατο	μὲν	ἤδη ἐπ' Ἀλέξανδρον ὄπισθεν τὴν
[1, 19]	ἀπὸ τῆς Μυκάλης ὁρμώμενοι τὰς	μὲν	ἡμέρας ἐπέπλεον τῷ Ἑλληνικῷ ναυτικῷ,
[1, 14]	ξυμπάσης τάξεως. Περσῶν δὲ ἱππεῖς	μὲν	ἦσαν ἐς δισμυρίους, ξένοι δὲ
[1, 19]	τὸ ἄλλο ναυτικόν. καὶ ἡ	μὲν	Ἰασσέων ναῦς ἁλίσκεται αὐτοῖς ἀνδράσιν
[1, 23]	τῶν Καρῶν ξυνῴκει. καὶ ὁ	μὲν	Ἱδριεὺς τελευτῶν ταύτῃ ἐπέτρεψε τὰ
[1, 8]	ἄλλοτε ἄλλῃ ἐπιφαινόμενος προσέκειντο, οἱ	μὲν	ἱππεῖς τῶν Θηβαίων διεκπεσόντες διὰ
[1, 5]	ὄρη τὰ ὑπερδέξια κατεῖχον πολλοῖς	μὲν	ἱππεῦσι, πολλοῖς δὲ ἀκοντισταῖς καὶ
[1, 4]	ἐκ τῶν ἐργασίμων ἐξήλασαν, τὴν	μὲν	ἵππον ἐπὶ τὸ δεξιὸν κέρας
[1, 14]	ἀποδέοντες δισμυρίων. ἐτάχθησαν δὲ τὴν	μὲν	ἵππον παρατείναντες τῷ ποταμῷ κατὰ
[1, 9]	κατὰ τὰς Θήβας διαθεῖναι, τὴν	μὲν	Καδμείαν φρουρᾷ κατέχειν ἔδοξε, τὴν
[1, 2]	τοῦ Ἀλεξάνδρου τὸν στόλον, γυναῖκας	μὲν	καὶ παῖδας τῶν Τριβαλλῶν προὔπεμψεν
[1, 7]	νεωτερισμῷ ἐκ τῆς πόλεως, Ἀμύνταν	μὲν	καὶ Τιμόλαον τῶν τὴν Καδμείαν
[1, 17]	πόλιν ὥρμησαν ἀποκτεῖναι. καὶ Σύρφακα	μὲν	καὶ τὸν παῖδα αὐτοῦ Πελάγοντα
[1, 5]	ὁ τῶν Ἀγριάνων βασιλεὺς ἤδη	μὲν	καὶ Φιλίππου ζῶντος ἀσπαζόμενος Ἀλέξανδρον
[1, 17]	οὐ ξὺν δίκῃ τινάς, τοὺς	μὲν	κατ' ἔχθραν, τοὺς δὲ κατὰ
[1, 11]	ἀρχομένῳ ἐξελαύνει ἐφ' Ἑλλησπόντου, τὰ	μὲν	κατὰ Μακεδονίαν τε καὶ τοὺς
[1, 22]	πανδημεὶ ἐκ τῆς πόλεως, τῶν	μὲν	κατὰ τὸ ἐρηριμμένον τεῖχος, ἧ
[1, 19]	τῷ τείχει μηχανάς, καὶ τὰ	μὲν	καταβαλὼν δι' ὀλίγου τῶν τειχῶν,
[1, 2]	καταλαμβάνει καταστρατοπεδεύοντας ἤδη. καὶ οἱ	μὲν	καταληφθέντες πρὸς τῷ νάπει τῷ
[1, 17]	τὰ χρήματα. Ἀλέξανδρος δὲ αὐτὸς	μὲν	κατεστρατοπέδευσεν ἐπὶ τῷ Ἕρμῳ ποταμῷ.
[1, 15]	κεφαλὴν τῇ κοπίδι. καὶ τοῦ	μὲν	κράνους τι ἀπέθραυσε, τὴν πληγὴν
[1, 4]	οἱ Γέται ὑπελίποντο. καὶ τὴν	μὲν	λείαν Μελεάγρῳ καὶ Φιλίππῳ ἐπαναγαγεῖν
[1, 2]	πᾶσα ἑάλω. ~Ἀλέξανδρος δὲ τὴν	μὲν	λείαν ὀπίσω ἀπέπεμψεν ἐς τὰς
[1, 29]	καὶ Μελέαγρος ὁ Νεοπτολέμου, πεζοὶ	μὲν	Μακεδόνες τρισχίλιοι, ἱππεῖς δὲ ἐς
[1, 18]	νεῶν. καὶ γὰρ δὴ νικήσαντας	μὲν	μεγάλα ὠφεληθήσεσθαι ἐς τὰ ὅλα,
[1, 23]	ἀποθανόντας ἐν τῇ νυκτὶ τὰς	μὲν	μηχανὰς ἐς Τράλλεις ἀπαγαγεῖν ἐκέλευσε
[1, 10]	ἐξ αὐτοῦ τοῦ ἔργου, τὰ	μὲν	μυστήρια ἐκπλαγέντες ἐξέλιπον, ἐκ δὲ
[1, 19]	μακροῦ ἠναγκάζοντο. Ἀλέξανδρος δὲ ταῖς	μὲν	ναυσὶ τὸν λιμένα ἐφύλαττε τῶν
[1, 20]	πολλοῦ παρεσκευάκει, καὶ στρατιῶται πολλοὶ	μὲν	ξένοι μισθοφόροι ἐν τῇ πόλει
[1, 1]	τοῦ ὀρθίου αἱ ἅμαξαι, ὅσοις	μὲν	ὁδὸς πλατεῖα οὖσα παρέχοι λῦσαι
[1, 14]	ἦρχε. τοῦ δὲ εὐωνύμου πρῶτοι	μὲν	οἱ Θετταλοὶ ἱππεῖς ἐτάχθησαν, ὧν
[1, 18]	βαρβάροις ἔτι ἦσαν. καὶ τὰς	μὲν	ὀλιγαρχίας πανταχοῦ καταλύειν ἐκέλευσεν, δημοκρατίας
[1, 1]	καὶ πεντακοσίους, ζῶντες δὲ ἄνδρες	μὲν	ὀλίγοι ἐλήφθησαν δι' ὠκύτητα καὶ
[1, 24]	ἔπειτα εἰσβαλὼν εἰς Λυκίαν Τελμισσέας	μὲν	ὁμολογίᾳ προσηγάγετο, περάσας δὲ τὸν
[1, 12]	ταῦτα ὑπὲρ ἐμαυτοῦ γιγνώσκω, τὸ	μὲν	ὄνομα οὐδὲν δέομαι ἀναγράψαι, οὐδὲ
[1, 10]	τῶν Θηβαίων τὸ πάθος, Ἀρκάδες	μὲν,	ὅσοι βοηθήσοντες Θηβαίοις ἀπὸ τῆς
[1, 0]	ἔδοξαν ἐς τὴν ἀφήγησιν, ὁ	μὲν	ὅτι συνεστράτευσε βασιλεῖ Ἀλεξάνδρῳ, Ἀριστόβουλος,
[1, 25]	ἀφικόμενος παρὰ Παρμενίωνα. καὶ γράμματα	μὲν	οὐ κομίζει παρὰ Ἀλεξάνδρου. οὐ
[1, 27]	πολιορκίαν παρεσκευασμένος ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς	μὲν	οὐδὲ ὣς ξυνέβη πρὸς αὐτούς.
[1, 16]	ὀλίγου κατακόπτει αὐτούς, ὥστε διέφυγε	μὲν	οὐδείς, ὅτι μὴ διέλαθέ τις
[1, 17]	ἔφυγεν ἐκ Μακεδονίας Ἀλέξανδρον, παθὼν	μὲν	οὐδὲν πρὸς Ἀλεξάνδρου, δυσνοίᾳ δὲ
[1, 25]	ὡς Παρμενίωνα Ἀμφοτερὸν τὸν Ἀλεξάνδρου	μὲν	παῖδα, ἀδελφὸν δὲ Κρατεροῦ. καὶ
[1, 25]	τῶν ἀμφ' αὑτὸν πιστῶν, πρόφασιν	μὲν	παρὰ Ἀτιζύην τὸν Φρυγίας σατράπην,
[1, 23]	ἄλλης Καρίας φυλακὴν ἐγκαταλιπὼν ξένους	μὲν	πεζοὺς τρισχιλίους, ἱππέας δὲ ἐς
[1, 19]	τὰς τριήρεις ὁρμίσαντες ἀποκεκλείκεσαν τῷ	μὲν	Περσικῷ ναυτικῷ τὸν λιμένα, τοῖς
[1, 29]	ποταμοῦ. τοῦ δὲ Σαγγαρίου αἱ	μὲν	πηγαὶ ἐκ Φρυγίας εἰσίν, αὐτὸς
[1, 5]	βασιλεύς. ἔνθα δὴ Ἀλέξανδρος τὴν	μὲν	πόλιν ἀπέγνω ἑλεῖν ἂν ξὺν
[1, 26]	ὁδὸν πρέσβεις Ἀσπενδίων αὐτοκράτορες, τὴν	μὲν	πόλιν ἐνδιδόντες, φρουρὰν δὲ μὴ
[1, 27]	~Ὤικισται δὲ τῆς Ἀσπένδου τὰ	μὲν	πολλὰ ἐπὶ ἄκρᾳ ὀχυρᾷ καὶ
[1, 3]	καὶ ἔθνη μαχιμώτατα ἀπείργοντα, τὰ	μὲν	πολλὰ Κελτικά, ὅθεν γε καὶ
[1, 19]	ἐπέπλεον τῇ Μιλήτῳ. καὶ τὰς	μὲν	πολλὰς τῶν νεῶν πρὸ τοῦ
[1, 14]	καὶ ἄνδρας ἀγαθοὺς γίγνεσθαι, τοὺς	μὲν	προδρόμους ἱππέας καὶ μὴν καὶ
[1, 8]	Ἀλεξάνδρου τοξόταις συνέκλεισαν. καὶ ἔστε	μὲν	πρὸς τὸ Ἡράκλειον ἀναχωροῦσιν εἵποντο
[1, 5]	στενὰ καὶ ὑλώδη ἐφαίνετο, τῇ	μὲν	πρὸς τοῦ ποταμοῦ ἀπειργόμενα, τῇ
[1, 19]	λύειν ἠξίου. Ἀλέξανδρος δὲ Γλαυκίππῳ	μὲν	προστάσσει ἀπαλλάττεσθαι κατὰ τάχος ἐς
[1, 4]	τῶν ἱππέων ἐμβολή. καὶ τὰ	μὲν	πρῶτα ἐς τὴν πόλιν καταφεύγουσιν,
[1, 6]	παραγγελλόμενον ὀξέως δεχομένους. καὶ τὰ	μὲν	πρῶτα ἐσήμηνεν ὀρθὰ ἀνατεῖναι τὰ
[1, 15]	μετὰ τούτων ἐκινδύνευε. καὶ οἱ	μὲν	πρῶτοι τῶν Μακεδόνων ξυμμίξαντες τοῖς
[1, 11]	ἐπιτρέψας, αὐτὸς δὲ ἄγων πεζοὺς	μὲν	σὺν ψιλοῖς τε καὶ τοξόταις
[1, 14]	ἐκπλήξει θεραπείᾳ_ κατὰ τὸ εὐώνυμον	{μὲν}	σφῶν ἐπέχοντα, ταύτῃ πυκνὰς ἐπέταξαν
[1, 7]	ἔνθα δὴ τῶν Θηβαίων οἱ	μὲν	τὰ βέλτιστα ἐς τὸ κοινὸν
[1, 0]	καὶ Ἀριστόβουλος ὁ Ἀριστοβούλου ὅσα	μὲν	ταὐτὰ ἄμφω περὶ Ἀλεξάνδρου τοῦ
[1, 1]	οὕτω θαυμαζέτω. ~Λέγεται δὴ Φίλιππος	μὲν	τελευτῆσαι ἐπὶ ἄρχοντος Πυθοδήλου Ἀθήνησι.
[1, 17]	Σαρδιανῶν οἱ δυνατώτατοι, ἐνδιδόντες οἱ	μὲν	τὴν πόλιν, ὁ δὲ Μιθρήνης
[1, 13]	ἐς μάχην. ἔνθα δὴ Ἀλέξανδρος	μὲν	τὴν στρατιὰν πᾶσαν συνέταττεν ὡς
[1, 20]	Ἁλικαρνασσοῦ αὖθις προσεῖχε. Καὶ πρῶτα	μὲν	τὴν τάφρον, ἣ πρὸ τῆς
[1, 13]	ποταμὸν συντεταγμένῳ τῷ στρατῷ, διπλῆν	μὲν	τὴν φάλαγγα τῶν ὁπλιτῶν τάξας,
[1, 16]	ἡγεμὼν Ὠμάρης. Ἀρσίτης δὲ ἐκ	μὲν	τῆς μάχης φεύγει ἐς Φρυγίαν,
[1, 24]	καλουμένην χώραν ἐσβάλλει, ἥ ἐστι	μὲν	τῆς μεγάλης Φρυγίας, ξυνετέλει δὲ
[1, 26]	μὴ εἰσάγειν δεόμενοι. καὶ περὶ	μὲν	τῆς φρουρᾶς πράξαντες ἀπῆλθον, ὅσα
[1, 29]	Ἠλεῖος. Τὸ δὲ Γόρδιον ἔστι	μὲν	τῆς Φρυγίας τῆς ἐφ' Ἑλλησπόντου,
[1, 19]	ταττομένους, πεπυσμένοι ἦσαν. ἀλλὰ μέρος	μέν	τι ἀπῆν τῶν ναυτῶν, ἐκ
[1, 23]	πολιορκίᾳ καὶ τοῦ τείχους τὸ	μέν	τι καταπεπτωκὸς ἤδη ὁρῶντες, τὸ
[1, 26]	δὲ ἄρας ἐκ Φασηλίδος μέρος	μέν	τι τῆς στρατιᾶς διὰ τῶν
[1, 21]	ἐμπρῆσαι τὰς μηχανάς. καὶ μέρος	μέν	τι τῶν πλησίον τοῦ τείχους
[1, 28]	ἄλλους Πισίδας ἦγε. καὶ τὰ	μέν	τινα τῶν φρουρίων βίᾳ ἐξεῖλε,
[1, 8]	ἀγορὰν δρόμῳ ἐφέροντο. καὶ ὀλίγον	μέν	τινα χρόνον ἔμειναν οἱ τεταγμένοι
[1, 8]	τὴν ἄλλην στρατιάν. καὶ τοὺς	μὲν	τοξότας καὶ τοὺς Ἀγριᾶνας ἐκδραμεῖν
[1, 28]	χαλεπωτάτη ἡ πρόσβασις. καὶ τοὺς	μὲν	τοξότας, οἷα δὴ οὔτε ἀκριβῶς
[1, 28]	τῶν Μακεδόνων τάττει ὧδε. ἐπὶ	μὲν	τοῦ δεξιοῦ κέρως, ἵνα καὶ
[1, 8]	ἔξω κατεῖχεν. ἔνθα δὴ Περδίκκας	{μὲν}	τοῦ δευτέρου χάρακος εἴσω παρελθεῖν
[1, 20]	τῆς πόλεως ὀρώρυκτο αὐτοῖς, πλάτος	μὲν	τριάκοντα μάλιστα πηχῶν, τὸ δὲ
[1, 2]	εἰς τὸν ποταμόν. καὶ ἀποθνήσκουσι	μὲν	τρισχίλιοι ἐν τῇ φυγῇ, ζῶντες
[1, 18]	πταίσματος τὴν ἐξαγγελίαν ἐπαρθέντας. ταῦτα	μὲν	τῷ λογισμῷ ξυντιθεὶς οὐκ ἐν
[1, 9]	ἐπισημῆναι ἐλέγετο, ἃ δὴ ἐν	μὲν	τῷ παραυτίκα ἠμελήθη, ὕστερον δὲ
[1, 17]	τάξας, οὕσπερ Δαρείῳ ἔφερον, ὅσοι	μὲν	τῶν βαρβάρων κατιόντες, ἐκ τῶν
[1, 15]	τὴν ἔκβασιν, καὶ παλτῶν ἀπὸ	μὲν	τῶν Περσῶν πολλὴ ἄφεσις, οἱ
[1, 22]	ἐς τὴν τάφρον ἐμπεσόντας τοὺς	μὲν	ὑπὸ σφῶν καταπατηθέντας διαφθαρῆναι, τοὺς
[1, 2]	Ἀλέξανδρος δὲ καὶ αὐτὸς τὴν	μὲν	φάλαγγα ἐς βάθος ἐκτάξας ἐπῆγε,
[1, 4]	ἐπάγοντα εἶδον σπουδῇ Ἀλέξανδρον τὴν	μὲν	φάλαγγα παρὰ τὸν ποταμόν, ὡς
[1, 28]	κατειληφότες προσέμενον. Ἀλέξανδρος δὲ τὴν	μὲν	φάλαγγα τῶν Μακεδόνων τάττει ὧδε.
[1, 1]	καὶ προβαλόμενοι πρὸ σφῶν ἅμα	μὲν	χάρακι ἐχρῶντο ταῖς ἁμάξαις ἐς
[1, 29]	τοῦ σατράπου τῆς Φρυγίας Κᾶρες	μὲν	χίλιοι, Ἕλληνες δὲ μισθοφόροι ἑκατόν.
[1, 5]	καὶ κριοὺς μέλανας τρεῖς, ὥρμηντο	μὲν	ὡς δεξόμενοι ἐς χεῖρας τοὺς
[1, 13]	τῷ στρατῷ διαβαλεῖν τὸν πόρον.	ὑποφθάσομεν	γὰρ αὐτοὶ περάσαντες πρὶν ἐκείνους
[1, 13]	τὸ μὴ οὐ διαβῆναι ὡς	ἔχομεν.	καὶ τοῦτο οὔτε πρὸς Μακεδόνων
[1, 13]	τοῦ ποταμοῦ τῇ ὄχθῃ ὡς	ἔχομεν.	τοὺς γὰρ πολεμίους οὐ δοκῶ
[1, 13]	νῦν δὲ οὐκ ἀκινδύνως μοι	δοκοῦμεν	ἐπιχειρήσειν τῷ ἔργῳ, ὅτι οὐχ
[1, 6]	ἐπέρασαν τὸν ποταμόν, ὥστε οὐδεὶς	ἀπέθανεν	ἐν τῇ ἀποχωρήσει αὐτῶν. Τρίτῃ
[1, 16]	τοῦ παραλόγου ἢ λογισμῷ βεβαίῳ	ἔμενεν.	καὶ τούτοις τήν τε φάλαγγα
[1, 20]	τὸν ἀετὸν ταύτῃ συνέβαλλεν, ὅτι	ἐσήμηνεν	αὐτῷ ἐκ τῆς γῆς κρατήσειν
[1, 8]	τοξότας καὶ τοὺς Ἀγριᾶνας ἐκδραμεῖν	ἐσήμηνεν	εἴσω τοῦ χάρακος, τὸ δὲ
[1, 6]	δεχομένους. καὶ τὰ μὲν πρῶτα	ἐσήμηνεν	ὀρθὰ ἀνατεῖναι τὰ δόρατα τοὺς
[1, 21]	καί τι καὶ ὁ οἶνος	ὑπεθέρμαινεν,	ὥστε ὁπλισάμενοι αὐτοὶ ἐπὶ σφῶν
[1, 10]	Θηβαίοις δὲ τῆς {τε} ἀποστάσεως	ἀπέφαινεν	αἰτίους οὐ μεῖον ἢ τοὺς
[1, 23]	μὲν ἔτι ἐμπιπράντας τὴν πόλιν	ἔκτεινεν,	ὅσοι δὲ ἐν ταῖς οἰκίαις
[1, 6]	ὡς διὰ τοῦ ποταμοῦ ἐπιοῦσα,	ἐπηλάλαξεν.	οἱ δὲ πολέμιοι πάντων ἐπὶ
[1, 9]	ἀπογόνους τοῦ Πινδάρου λέγουσιν ὅτι	διεφύλαξεν	Ἀλέξανδρος αἰδοῖ τῇ Πινδάρου. ἐπὶ
[1, 23]	τῆς δὲ Καρίας ξυμπάσης σατραπεύειν	ἔταξεν	Ἄδαν, θυγατέρα μὲν Ἑκατόμνω, γυναῖκα
[1, 28]	ἦν. ἐπὶ δὲ τῷ εὐωνύμῳ	ἐπέταξεν	ἡγεμόνα Ἀμύνταν τὸν Ἀρραβαίου. προετάχθησαν
[1, 2]	ἐκ τῆς ἄνωθεν Μακεδονίας ἱππέας	προσέταξεν	ἐμβάλλειν κατὰ τὸ κέρας τὸ
[1, 9]	τῶν {τε} ἀπολομένων τοὺς Λακεδαιμονίους	ἐξέπληξεν.	ἥ τε ξὺν Ἐπαμεινώνδᾳ Βοιωτῶν
[1, 25]	ἵππαρχος ἐπὶ σατραπείᾳ ἐξεπέμφθη, αὐτὸν	ἀπέδειξεν	ἄρχειν τῆς Θεσσαλικῆς ἵππου. τὰ
[1, 17]	φρούριον ἦν τῶν Περσῶν. καὶ	ἔδοξεν	αὐτῷ ὀχυρὸν τὸ χωρίον. ὑπερύψηλόν
[1, 17]	τῶν Λυδῶν βασίλεια. Ἀλεξάνδρῳ δὲ	ἔδοξεν	ἐκ θεοῦ σημανθῆναι, ἵνα χρὴ
[1, 27]	Ὡς δὲ πάντα οἱ ἐπεχώρησαν,	ἀνέζευξεν	ἐς Πέργην, κἀκεῖθεν ἐς Φρυγίαν
[1, 5]	ἄλλο στράτευμα πρὸς τῇ πόλει	ἀπέλιπεν,	ὡς μὴ ἀποχωρήσαντος παντὸς τοῦ
[1, 18]	ἐπετέτραπτο, πρόσθεν γράμματα παρ' Ἀλέξανδρον	ἔπεμπεν	ἐνδιδοὺς τὴν Μίλητον. τότε δὲ
[1, 1]	ὅπως παρῄνεσέ τε Ἀλέξανδρος καὶ	εἴκασεν.	οἱ μὲν γὰρ διέσχον τὴν
[1, 9]	ξυμμετασχόντας αὐτοῖς τῶν τότε πραγμάτων	ἐφόβησεν.	ἡ δὲ δὴ Πλαταιῶν ἅλωσις
[1, 25]	ἐτελεύτησε, καὶ τὸν θώρακα συνενδὺς	συνηκολούθησεν	αὐτῷ εἰς τὰ βασίλεια. ὕστερον
[1, 12]	καταλογάδην, οὔτε τις ἐν μέτρῳ	ἐποίησεν.	ἀλλ' οὐδὲ ἐν μέλει ἤσθη
[1, 12]	τῇ ἐπὶ θάλασσαν ἐμποδὼν γιγνομένους	ἐκράτησεν.	ἀλλ' οὐκ ἔστιν ὅστις ἄλλος
[1, 23]	ἐξεῖλε καὶ τῆς ἄλλης Καρίας	ἐπεκράτησεν,	αὐτῇ ἄρχειν ἁπάσης ἔδωκε. ~Τῶν
[1, 5]	Λάγγαρος μὲν ἐπανελθὼν οἴκαδε νόσῳ	ἐτελεύτησεν.	Ἀλέξανδρος δὲ παρὰ τὸν Ἐριγόνα
[1, 22]	καὶ τῶν φιλίων τῆς εἰσόδου	ἀπέκλεισεν,	οὓς πρὸς αὐτοῖς τοῖς τείχεσιν
[1, 12]	Πατρόκλου τὸν τάφον ἐστεφάνωσε. καὶ	εὐδαιμόνισεν	ἄρα, ὡς λόγος, Ἀλέξανδρος Ἀχιλλέα,
[1, 7]	Ἰολάου τέμενος. οὗ δὴ καὶ	ἐστρατοπέδευσεν,	ἐνδιδοὺς ἔτι τοῖς Θηβαίοις τριβήν,
[1, 12]	παραμείψας πρὸς τῷ Πρακτίῳ ποταμῷ	ἐστρατοπέδευσεν,	ὃς ῥέων ἐκ τῶν ὀρῶν
[1, 7]	προσέμιξε τοῖς τείχεσιν αὐτοῖς, ἀλλ'	ἐστρατοπέδευσεν	οὐ πολὺ ἀπέχων τῆς Καδμείας,
[1, 27]	εἴσω τοῦ ἐρήμου τείχους παρελθὼν	κατεστρατοπέδευσεν	ἐν ταῖς οἰκίαις ταῖς καταλελειμμέναις
[1, 17]	χρήματα. Ἀλέξανδρος δὲ αὐτὸς μὲν	κατεστρατοπέδευσεν	ἐπὶ τῷ Ἕρμῳ ποταμῷ. ἀπέχει
[1, 11]	δέ, ἀνὴρ Τελμισσεύς, μάντις, θαρρεῖν	ἐκέλευσεν	Ἀλέξανδρον. δηλοῦσθαι γὰρ, ὅτι ποιηταῖς
[1, 18]	τὰς μὲν ὀλιγαρχίας πανταχοῦ καταλύειν	ἐκέλευσεν,	δημοκρατίας δὲ {τε} ἐγκαθιστάναι καὶ
[1, 2]	δὲ καὶ τοὺς σφενδονήτας προεκθέοντας	ἐκέλευσεν	ἐκτοξεύειν τε καὶ σφενδονᾶν ἐς
[1, 27]	δὲ δοῦναι σφῶν τοὺς δυνατωτάτους	ἐκέλευσεν	καὶ τοὺς ἵππους, οὓς πρόσθεν
[1, 17]	βαρβάροις ἀπέφερον, τῇ Ἀρτέμιδι ξυντελεῖν	ἐκέλευσεν.	ὁ δὲ δῆμος ὁ τῶν
[1, 6]	ἐξακοντίζειν ὡς πορρωτάτω ἀπ' αὐτῶν	ἐκέλευσεν	ὅσα ἀπὸ μηχανῶν βέλη ἐξακοντίζεται,
[1, 12]	καίτοι Ἀλέξανδρος οὔτε ξὺν ἄλλῳ	ἐστράτευσεν,	οὔτε φεύγων μέγαν βασιλέα τοὺς
[1, 17]	ἐξαγαγόντες κατέλευσαν. τοὺς δὲ ἄλλους	διεκώλυσεν	Ἀλέξανδρος προσωτέρω ἐπιζητεῖν καὶ τιμωρεῖσθαι,
[1, 1]	ἡ φάλαγξ προσμίξασα οὐ χαλεπῶς	ἐξέωσεν	ἐκ τῆς χώρας ἀνθρώπους ψιλοὺς
[1, 12]	καὶ τὸν Ἀχιλλέως ἄρα τάφον	ἐστεφάνωσεν.	Ἡφαιστίωνα δὲ λέγουσιν ὅτι τοῦ
[1, 25]	φαῦλον ποιησάμενος τὸ τῆς χελιδόνος	ἀνεκοίνωσεν	Ἀριστάνδρῳ τῷ Τελμισσεῖ, μάντει. Ἀρίστανδρον
[1, 13]	Ἀλέξανδρος μὲν τὴν στρατιὰν πᾶσαν	συνέταττεν	ὡς μαχουμένους. Παρμενίων δὲ προσελθὼν
[1, 15]	τοῦτο δείξας Ἀλεξάνδρῳ ἄλλον αἰτεῖν	ἐκέλευεν.	Δημάρατος δέ, ἀνὴρ Κορίνθιος, τῶν
[1, 17]	ἀπαλλάττεσθαι ἐπὶ τὰ αὑτῶν ἑκάστους	ἐκέλευεν,	Ζελείτας δὲ ἀφῆκε τῆς αἰτίας,
[1, 16]	ἐγκλίνουσι ταύτῃ πρῶτον, ἧ Ἀλέξανδρος	προεκινδύνευεν.	ὡς δὲ τὸ μέσον ἐνεδεδώκει
[1, 26]	ἐπισκευάζουσι, ταῦτα πυθόμενος ἐπὶ Ἀσπένδου	ἀνεζεύγνυεν.	~Ὤικισται δὲ τῆς Ἀσπένδου τὰ
[1, 28]	καὶ αὐτὸς ἐπετέτακτο, τοὺς ὑπασπιστὰς	εἶχεν,	ἐχομένους δὲ τούτων τοὺς πεζεταίρους
[1, 4]	τὴν πόλιν καταφεύγουσιν, ἣ δὴ	ἀπεῖχεν	αὐτοῖς ὅσον παρασάγγην τοῦ Ἴστρου.
[1, 29]	πάντῃ ἀπότομος, καὶ ταύτην φυλακὴ	κατεῖχεν	ἐκ τοῦ σατράπου τῆς Φρυγίας
[1, 8]	καὶ τοὺς ὑπασπιστὰς ἔτι ἔξω	κατεῖχεν.	ἔνθα δὴ Περδίκκας {μὲν} τοῦ
[1, 14]	δὲ τούτοις οἱ Θρᾷκες, ὧν	ἦρχεν	Ἀγάθων. ἐχόμενοι δὲ τούτων πεζοὶ
[1, 16]	τῶν τετρωμένων δὲ πολλὴν πρόνοιαν	ἔσχεν,	ἐπελθών τε αὐτὸς ἑκάστους καὶ
[1, 16]	τριάκοντα. καὶ τούτους τῇ ὑστεραίᾳ	ἔθαψεν	Ἀλέξανδρος ξὺν τοῖς ὅπλοις τε
[1, 16]	καὶ τῶν Περσῶν τοὺς ἡγεμόνας	ἔθαψεν.	ἔθαψε δὲ καὶ τοὺς μισθοφόρους
[1, 9]	ἔργου ξυμμάχοις, οἷς δὴ καὶ	ἐπέτρεψεν	Ἀλέξανδρος τὰ κατὰ τὰς Θήβας
[1, 16]	δήσας ἐν πέδαις εἰς Μακεδονίαν	ἀπέπεμψεν	ἐργάζεσθαι, ὅτι παρὰ τὰ κοινῇ
[1, 2]	δὲ τὴν μὲν λείαν ὀπίσω	ἀπέπεμψεν	ἐς τὰς πόλεις τὰς ἐπὶ
[1, 2]	μὲν καὶ παῖδας τῶν Τριβαλλῶν	προὔπεμψεν	ἐπὶ τὸν Ἴστρον διαβαίνειν κελεύσας
[1, 25]	Ἀλέξανδρος οὗτος καὶ ἐν φυλακῇ	ἦν.	~Ἀλέξανδρος δὲ ἄρας ἐκ Φασηλίδος
[1, 12]	μνήμην ἔτυχε. καὶ μέντοι καὶ	ἦν	Ἀλεξάνδρῳ οὐχ ἥκιστα τούτου ἕνεκα
[1, 15]	αὐτῶν. Ἀλέξανδρος γὰρ ἤδη πλησίον	ἦν,	ἅμα οἷ ἄγων τὸ κέρας
[1, 12]	τοῦ στρατεύματος. καὶ τούτων ἡγεμὼν	ἦν	Ἀμύντας ὁ Ἀρραβαίου, ἔχων τῶν
[1, 0]	αἰσχρότερον ἤ τῳ ἄλλῳ ψεύσασθαι	ἦν.	ἄμφω δέ, ὅτι τετελευτηκότος ἤδη
[1, 19]	τοῦ λιμένος, ἧπερ τὸ στενότατον	ἦν,	ἀντιπρώρους βύζην τὰς τριήρεις ὁρμίσαντες
[1, 4]	ὅσα φέρειν οἱ ἵπποι ἠδύναντο.	ἦν	δὲ αὐτοῖς ἡ ὁρμὴ ὡς
[1, 27]	Πέργην, κἀκεῖθεν ἐς Φρυγίαν ὥρμητο.	ἦν	δὲ αὐτῷ ἡ πορεία παρὰ
[1, 11]	ἱππέας δὲ ὑπὲρ τοὺς πεντακισχιλίους.	ἦν	δὲ αὐτῷ ὁ στόλος παρὰ
[1, 28]	χρόνῳ, ἀλλ' ἐπὶ Σαγαλασσοῦ ἐστέλλετο.	ἦν	δὲ καὶ αὕτη οὐ μικρὰ
[1, 3]	πλοῖα ἐκ τῆς χώρας ξυναγαγών_	ἦν	δὲ καὶ τούτων εὐπορία πολλή,
[1, 16]	ἐφ' ἑκάτερα τῆς ἵππου, καὶ	ἦν	δὴ φυγὴ καρτερά. τῶν μὲν
[1, 1]	ἄλλης φάλαγγος, ὅτι ταύτῃ εὐπορώτερα	ἦν,	ἐλθεῖν ἐκέλευσε καὶ ἐκτοξεύειν ἐς
[1, 3]	αὐτῶν τῆς στρατιᾶς ὅσους δυνατὸν	ἦν	ἐν τῷ τοιῷδε τρόπῳ. καὶ
[1, 8]	ὅτι καὶ ξυντεταγμένος τῷ Περδίκκᾳ	ἦν,	ἐπήγαγε καὶ αὐτὸς τὴν αὑτοῦ
[1, 28]	τάξεως ἐν τῇ τότε ἡμέρᾳ	ἦν.	ἐπὶ δὲ τῷ εὐωνύμῳ ἐπέταξεν
[1, 26]	καὶ τὰ τείχη, ὅπῃ πεπονηκότα	ἦν,	ἐπισκευάζουσι, ταῦτα πυθόμενος ἐπὶ Ἀσπένδου
[1, 11]	καὶ ὁ νοῦς τῆς θυσίας	ἦν	ἐπιτυχεστέραν οἷ γενέσθαι ἢ Πρωτεσιλάῳ
[1, 12]	ὅτι καὶ ὕποπτόν τι αὐτοῖς	ἦν	ἐς τὸν Μέμνονα τριβὰς ἐμποιεῖν
[1, 17]	τὸ χωρίον. ὑπερύψηλόν τε γὰρ	ἦν	καὶ ἀπότομον πάντῃ καὶ τριπλῷ
[1, 21]	τότε οὐκ ἐν ἀκριβεῖ φυλακῇ	ἦν	καὶ δύο πύργοι καὶ μεσοπύργιον
[1, 9]	αὖθις Ἀθηναίων πταῖσμα ναυτικόν τε	ἦν	καὶ ἡ πόλις οὐδὲν ἄλλο
[1, 5]	Φιλίππου ζῶντος ἀσπαζόμενος Ἀλέξανδρον δῆλος	ἦν	καὶ ἰδίᾳ ἐπρέσβευσε παρ' αὐτόν,
[1, 5]	ἀπειργόμενα, τῇ δὲ ὄρος ὑπερύψηλον	ἦν	καὶ κρημνοὶ πρὸς τοῦ ὄρους,
[1, 2]	τε δασεῖα πρὸ τοῦ ποταμοῦ	ἦν	καὶ νὺξ ἐπιγενομένη τὴν ἀκρίβειαν
[1, 22]	πάνυ τι προσδεχομένοις τοῖς Μακεδόσιν	ἦν.	καὶ οἱ μὲν δᾷδάς τε
[1, 9]	Σκιώνης ἅλωσις, νησιωτικά τε πολίσματα	ἦν	καὶ τοῖς δράσασιν αἰσχύνην μᾶλλόν
[1, 28]	τείχους ὀχυρὸς ἐς τὸ ἀπομάχεσθαι	ἦν,	κατειληφότες προσέμενον. Ἀλέξανδρος δὲ τὴν
[1, 15]	διέβαινον οὐ χαλεπῶς ἤδη. καὶ	ἦν	μὲν ἀπὸ τῶν ἵππων ἡ
[1, 25]	τότε Θεσσαλῶν τῆς ἵππου ἄρχοντα.	ἦν	μὲν δὴ ὁ Ἀλέξανδρος οὗτος
[1, 15]	αὐτῷ πονουμένῳ συντετριμμένον τὸ δόρυ	ἦν,	ὁ δὲ τῷ ἡμίσει κεκλασμένου
[1, 2]	ἔστε μὲν ἀκροβολισμὸς παρ' ἑκατέρων	ἦν,	οἱ Τριβαλλοὶ οὐ μεῖον εἶχον.
[1, 29]	ἐν δὲ ταῖς Κελαιναῖς ἄκρα	ἦν	πάντῃ ἀπότομος, καὶ ταύτην φυλακὴ
[1, 14]	ὀκνεῖν ἡσυχίαν ἦγον καὶ σιγὴ	ἦν	πολλὴ ἀφ' ἑκατέρων. οἱ γὰρ
[1, 4]	δὲ τῆς νυκτὸς ἧ λήιον	ἦν	σίτου βαθύ. καὶ ταύτῃ μᾶλλόν
[1, 12]	τὴν ἐξ Ἀπολλωνίας, ἧς ἰλάρχης	ἦν	Σωκράτης ὁ Σάθωνος, καὶ τῶν
[1, 14]	τῶν ἱππέων. καὶ γὰρ ὑπερδέξια	ἦν	τὰ ὑπὲρ τὴν ὄχθην χωρία.
[1, 23]	καίτοι ἀμφὶ μέσας που νύκτας	ἦν	τὸ γιγνόμενον, ὁ δὲ καὶ
[1, 28]	ἑκάτερον, ἧ σφίσι μὲν εὐπροσοδώτατον	ἦν,	τοῖς πολεμίοις δὲ χαλεπωτάτη ἡ
[1, 5]	χωρία δι' ὧν ἡ πάροδος	ἦν	τῷ Ἀλεξάνδρῳ στενὰ καὶ ὑλώδη
[1, 3]	τῆς στρατιᾶς ὅσους δυνατὸν ἦν	ἐν	τῷ τοιῷδε τρόπῳ. καὶ γίγνονται
[1, 17]	τὴν ἄκραν, ἵνα τὸ φρούριον	ἦν	τῶν Περσῶν. καὶ ἔδοξεν αὐτῷ
[1, 15]	ἐπὶ τὸ ὕδωρ καταβαίνοντες. καὶ	ἦν	τῶν τε ἱππέων ὠθισμός, τῶν
[1, 14]	Ἀλέξανδρον αὐτὸν καθεώρων δῆλος γὰρ	ἦν	τῶν τε ὅπλων τῇ λαμπρότητι
[1, 29]	ξὺν αὐτοῖς ἄλλη στρατιὰ καταλεχθεῖσα,	ἣν	ἦγε Πτολεμαῖός τε ὁ Σελεύκου
[1, 1]	τοῦ Αἴμου τὸν στόλον, παρ'	ἣν	ἦν τῷ στρατεύματι ἡ πάροδος.
[1, 12]	καὶ ἡ κατάβασις αὐτῶν ἐκείνων,	ἣν	Ξενοφῶν αὐτοὺς κατήγαγε, πολύ τι
[1, 1]	Αἴμου τὸν στόλον, παρ' ἣν	ἦν	τῷ στρατεύματι ἡ πάροδος. ξυναγαγόντες
[1, 27]	καὶ ὑπὲρ τῆς χώρας διακριθῆναι,	ἣν	τῶν προσχώρων οὖσαν βίᾳ κατέχειν
[1, 18]	τῇ ναυμαχίᾳ οὐ μικρὰν τὴν	βλάβην	ἔσεσθαι ἐς τοῦ πολέμου τὴν
[1, 13]	δέ, εἰ τὸν μὲν Ἑλλήσποντον	διέβην	εὐπετῶς, τοῦτο δέ, σμικρὸν ῥεῦμα,
[1, 7]	ἐστρατοπέδευσεν, ἐνδιδοὺς ἔτι τοῖς Θηβαίοις	τριβήν,	εἰ μεταγνόντες ἐπὶ τοῖς κακῶς
[1, 23]	κατειλήφεσαν, ταύτας μὲν ἀπέγνω πολιορκεῖν,	τριβήν	τε ἐπινοῶν οὐκ ὀλίγην ἔσεσθαί
[1, 12]	ὅπλοις. Ἐξ Ἰλίου δὲ ἐς	Ἀρίσβην	ἧκεν, οὗ πᾶσα ἡ δύναμις
[1, 26]	ὡς κατῆράν τε ἐς τὴν	γῆν	ἐκείνην οἱ πρῶτοι ἐκ Κύμης
[1, 3]	Εὐρώπην μέγιστον ὄντα καὶ πλείστην	γῆν	ἐπερχόμενον καὶ ἔθνη μαχιμώτατα ἀπείργοντα,
[1, 24]	ἔβλαπτον τῶν Φασηλιτῶν τοὺς τὴν	γῆν	ἐργαζομένους. ~Ἔτι δὲ αὐτῷ περὶ
[1, 1]	τοὺς δὲ καὶ πεσόντας ἐς	γῆν,	συγκλεῖσαι ἐς ἀκριβὲς τὰς ἀσπίδας,
[1, 11]	ὅπλοις ἐκβῆναι αὐτὸν ἐς τὴν	γῆν	τὴν Ἀσίαν καὶ βωμοὺς ἱδρύσασθαι
[1, 19]	λιμένα ἐπέπλεον τῶν Μιλησίων παρὰ	γῆν	τὴν εἰρεσίαν ποιούμενοι, καὶ κατὰ
[1, 17]	κατ' ἔχθραν, τοὺς δὲ κατὰ	ἁρπαγὴν	χρημάτων ἀποκτενεῖ, ξυγχωρηθὲν αὐτῷ, ὁ
[1, 4]	ἣ δὴ ἀπεῖχεν αὐτοῖς ὅσον	παρασάγγην	τοῦ Ἴστρου. ὡς δὲ ἐπάγοντα
[1, 15]	μὲν κράνους τι ἀπέθραυσε, τὴν	πληγὴν	δὲ ἔσχε τὸ κράνος. καὶ
[1, 23]	πολιορκεῖν, τριβήν τε ἐπινοῶν οὐκ	ὀλίγην	ἔσεσθαί οἱ ἀμφ' αὐτὰς τῇ
[1, 27]	πάντα οἱ ἐπεχώρησαν, ἀνέζευξεν ἐς	Πέργην,	κἀκεῖθεν ἐς Φρυγίαν ὥρμητο. ἦν
[1, 10]	παρὰ Ἀλέξανδρον, ἀφεῖναι δεόμενοι τὴν	ὀργὴν	τοῖς ἐξαιτηθεῖσι. καὶ Ἀλέξανδρος ἀφῆκε,
[1, 20]	ἐχώννυε, τοῦ ῥᾳδίαν εἶναι τὴν	προσαγωγὴν	τῶν τε πύργων, ἀφ' ὧν
[1, 18]	Νικάνορα τὴν ἐν τῇ Λάδῃ	προκαταγωγήν,	πρὸς τῆς Μυκάλῃ τῷ ὄρει
[1, 12]	Ἀλεξάνδρου ἔργα ἐπαξίως, οὔτ' οὖν	καταλογάδην,	οὔτε τις ἐν μέτρῳ ἐποίησεν.
[1, 18]	τῷ ὄρει ὡρμίσθησαν. τὴν γὰρ	Λάδην	τὴν νῆσον προκατειλήφει Ἀλέξανδρος, οὐ
[1, 2]	μάλιστα προὐκεχωρήκεσαν ἐν τῇ ἐκδρομῇ.	Ἡρακλείδην	δὲ καὶ Σώπολιν τοὺς ἐκ
[1, 10]	ἀμφὶ Δημοσθένην καὶ Λυκοῦργον. καὶ	Ὑπερείδην	δὲ ἐξῄτει καὶ Πολύευκτον καὶ
[1, 5]	ἐξήγγελλον. ὧν δὴ ἕνεκα κατὰ	σπουδὴν	ἐδόκει ἀναζευγνύναι. Λάγγαρος δὲ ὁ
[1, 19]	κατεῖδε, πέμπει ἐπ' αὐτὰς κατὰ	σπουδήν,	ἐμβάλλειν ἀντιπρώρους κελεύσας. οἱ δὲ
[1, 11]	καὶ μελῶν καὶ ὅσοι ἀμφὶ	ᾠδὴν	ἔχουσι πολὺς πόνος ἔσται ποιεῖν
[1, 19]	ἧπερ τὸ στενότατον ἦν, ἀντιπρώρους	βύζην	τὰς τριήρεις ὁρμίσαντες ἀποκεκλείκεσαν τῷ
[1, 14]	παρατείναντες τῷ ποταμῷ κατὰ τὴν	ὄχθην	ἐπὶ φάλαγγα μακράν, τοὺς δὲ
[1, 14]	ὑπερδέξια ἦν τὰ ὑπὲρ τὴν	ὄχθην	χωρία. ἧ δὲ Ἀλέξανδρον αὐτὸν
[1, 23]	ταύτης καὶ τῆς ἄλλης Καρίας	φυλακὴν	ἐγκαταλιπὼν ξένους μὲν πεζοὺς τρισχιλίους,
[1, 24]	ἐν παρόδῳ υπαρνα, χωρίον ὀχυρόν,	φυλακὴν	ἔχον ξένους μισθοφόρους, ἐξ ἐφόδου
[1, 29]	πρὸς μὲν δὴ ταῖς Κελαιναῖς	φυλακὴν	καταλείπει στρατιώτας ἐς χιλίους καὶ
[1, 27]	οὖσαν οἱ πολλοὶ αὐτῶν, ὅσον	φυλακὴν	καταλιπόντες ἐπὶ τοῖς ὄρεσι. καὶ
[1, 23]	ἐν νῷ λαβόντες ἀμφὶ δευτέραν	φυλακὴν	τῆς νυκτὸς τόν τε ξύλινον
[1, 5]	ἀναλαβόντα τῶν ἱππέων ὅσους ἐς	προφυλακὴν	καὶ τὰ ὑποζύγια τὰ ἐκ
[1, 8]	ἐνέβαλεν ἐς τῶν Θηβαίων τὴν	προφυλακήν.	τούτῳ δὲ ἑπόμενος Ἀμύντας ὁ
[1, 1]	δὴ ἐξ Ἀμφιπόλεως ἐμβαλεῖν εἰς	Θρᾴκην	τὴν τῶν αὐτονόμων καλουμένων Θρᾳκῶν,
[1, 9]	τῶν Ἑλλήνων διὰ μακροῦ ταύτην	δίκην	ἐκτίσαντας Θηβαίους, καὶ τῆς Πλαταιῶν
[1, 20]	Περδίκκου καὶ Μελεάγρου τάξιν τὴν	πεζικὴν	καὶ πρὸς τούτοις τοὺς τοξότας
[1, 18]	καὶ τῶν ἑταίρων τήν τε	βασιλικὴν	ἴλην καὶ πρὸς ταύτῃ τρεῖς
[1, 7]	ἐπ' Ἐλευθεράς τε καὶ τὴν	Ἀττικήν,	οὐδὲ τότε προσέμιξε τοῖς τείχεσιν
[1, 8]	οἰκίαις ἐπεισπίπτοντες, οὓς δὲ ἐς	ἀλκὴν	τετραμμένους, τοὺς δὲ καὶ πρὸς
[1, 28]	αὐτοὶ Πισίδαι βάρβαροι καὶ πόλιν	μεγάλην	οἰκοῦσιν καὶ αὐτοὶ μάχιμοί εἰσιν.
[1, 19]	ἔσπλουν, ἐκπέμπει δ' ἐς τὴν	Μυκάλην	Φιλώταν, ἄγοντα τούς τε ἱππέας
[1, 15]	Ἀλεξάνδρῳ καὶ παίει Ἀλεξάνδρου τὴν	κεφαλὴν	τῇ κοπίδι. καὶ τοῦ μὲν
[1, 18]	τῶν ἑταίρων τήν τε βασιλικὴν	ἴλην	καὶ πρὸς ταύτῃ τρεῖς ἄλλας
[1, 14]	καὶ πρὸ τούτων τὴν Σωκράτους	ἴλην	Πτολεμαῖον τὸν Φιλίππου ἄγοντα, ἣ
[1, 12]	ἔχων τῶν τε ἑταίρων τὴν	ἴλην	τὴν ἐξ Ἀπολλωνίας, ἧς ἰλάρχης
[1, 14]	καὶ τοὺς Παίονας καὶ τὴν	ἴλην	τὴν Σωκράτους. ἐχόμενοι δὲ τούτων
[1, 8]	τοὺς μέντοι Θηβαίους ἐς τὴν	κοίλην	ὁδὸν τὴν κατὰ τὸ Ἡράκλειον
[1, 12]	γε Ἀλεξάνδρῳ, οὐ κατὰ τὴν	ἄλλην	ἐπιτυχίαν, τὸ χωρίον τοῦτο ἐκλιπὲς
[1, 2]	φάλαγγα τῶν πεζῶν καὶ τὴν	ἄλλην	ἵππον πρὸ τῆς φάλαγγος παρατείνας
[1, 25]	ἀνθρώποις καὶ λάλον μᾶλλον ἢ	ἄλλην	ὄρνιθα. Ταῦτά τε οὖν καὶ
[1, 8]	τὴν Καδμείαν ἐξέβαινον ἐς τὴν	ἄλλην	πόλιν, οἱ δὲ κατὰ τὰ
[1, 8]	τῶν Θηβαίων κινδυνεύσειαν, ἐπῆγε τὴν	ἄλλην	στρατιάν. καὶ τοὺς μὲν τοξότας
[1, 6]	καὶ προσετέτακτο μὲν ἀκολουθεῖν τὴν	ἄλλην	στρατιάν. ὡς δὲ καιρὸν εἶδεν
[1, 16]	εἰσφοραί. καὶ τῶν τετρωμένων δὲ	πολλὴν	πρόνοιαν ἔσχεν, ἐπελθών τε αὐτὸς
[1, 20]	ὡς καὶ ἀπὸ τῶν ναυτῶν	πολλὴν	ὠφέλειαν γίγνεσθαι ἐς τὰ ἔργα.
[1, 4]	οἱ Γέται οὐδὲ τὴν πρώτην	ἐμβολὴν	τῶν ἱππέων ἐδέξαντο. παράδοξος μὲν
[1, 6]	ἔπειτα ἀπὸ ξυνθήματος ἀποτεῖναι ἐς	προβολήν,	καὶ νῦν μὲν ἐς τὸ
[1, 20]	ἐπιμαχώτερον τυγχάνει ὂν ἐς τὴν	προσβολὴν,	καὶ ἅμα εἰ τὴν Μύνδον
[1, 3]	νήσου τὰ πολλὰ ἀπότομα ἐς	προσβολήν,	καὶ τὸ ῥεῦμα τοῦ ποταμοῦ
[1, 25]	ὁδὸν ἡγησομένους. καὶ ὁ Ἀμφοτερὸς	στολὴν	ἐνδὺς ἐπιχώριον, {καὶ} ὡς μὴ
[1, 10]	φιλανθρώπως πρὸς τὴν πρεσβείαν ἀπεκρίνατο,	ἐπιστολὴν	δὲ γράψας πρὸς τὸν δῆμον
[1, 17]	τῶν ἄλλων ξυμμάχων τοὺς πολλοὺς	πλὴν	Ἀργείων. οὗτοι δὲ ἐν Σάρδεσι
[1, 16]	Ἀλέξανδρος Φιλίππου καὶ οἱ Ἕλληνες	πλὴν	Λακεδαιμονίων ἀπὸ τῶν βαρβάρων τῶν
[1, 1]	καὶ αἰτήσαντα λαβεῖν παρ' ἑκάστων	πλὴν	Λακεδαιμονίων. Λακεδαιμονίους δὲ ἀποκρίνασθαι μὴ
[1, 9]	γυναῖκας καὶ ὅσοι ὑπελείποντο Θηβαίων,	πλὴν	τῶν ἱερέων τε καὶ ἱερειῶν
[1, 13]	Γράνικον ποταμὸν συντεταγμένῳ τῷ στρατῷ,	διπλῆν	μὲν τὴν φάλαγγα τῶν ὁπλιτῶν
[1, 20]	ὅτι ἐν Ἁλικαρνασσῷ συνεστηκέναι οὐ	φαύλην	δύναμιν τῶν τε βαρβάρων καὶ
[1, 25]	Ἀλέξανδρος. ξυναγαγὼν δὲ τοὺς φίλους	βουλὴν	προὐτίθει, ὅ τι χρὴ ὑπὲρ
[1, 25]	τῷ Τελμισσεῖ, μάντει. Ἀρίστανδρον δὲ	ἐπιβουλὴν	μὲν ἔκ του τῶν φίλων
[1, 14]	τοὺς μὲν προδρόμους ἱππέας καὶ	μὴν	καὶ τοὺς Παίονας προεμβαλεῖν ἐς
[1, 12]	Ὁμήρου κήρυκος ἐς τὴν ἔπειτα	μνήμην	ἔτυχε. καὶ μέντοι καὶ ἦν
[1, 1]	τῶν Φιλίππῳ δοθέντων Ἀλεξάνδρῳ εἰς	τιμὴν	συγχωρῆσαι. ἐπανελθόντα δὲ ἐς Μακεδονίαν
[1, 7]	τοξοτῶν, ὥστε αὐτῶν ἀναστεῖλαι τὴν	ἐκδρομήν.	καὶ οὗτοι οὐ χαλεπῶς ἀνέστειλαν
[1, 2]	Ὡς δὲ ἔμαθεν αὐτῶν τὴν	ὁρμήν,	καὶ αὐτὸς ὑποστρέψας τὸ ἔμπαλιν
[1, 6]	λόφου ἀφεώρα τῶν πολεμίων τὴν	ὁρμήν.	οἱ δέ, ὁρῶντες διαβαίνουσαν τὴν
[1, 4]	καὶ Ἀλεξάνδρου ἐς ἄλλα τὴν	ὁρμὴν	ὁρῶντες ἔφασαν δεδιέναι μήποτε ὁ
[1, 6]	μάχεσθαι. οἱ δὲ πολέμιοι τὴν	ὁρμὴν	τὴν Ἀλεξάνδρου ἰδόντες λείπουσι τὸν
[1, 5]	καὶ ὁ Γλαυκίας μαθὼν τὴν	ὁρμὴν	τῶν ἀμφὶ Φιλώταν ἐξελαύνει ἐπ'
[1, 19]	Νικάνορα ἀπὸ τῆς Λάδης τὴν	ὁρμὴν	τῶν ξὺν Ἀλεξάνδρῳ κατιδόντες ἐς
[1, 1]	φάλαγγα τῶν Μακεδόνων τὰς ἁμάξας.	γνώμην	δὲ πεποίηντο ὅτι ὅσῳ πυκνοτέρᾳ
[1, 7]	ὥρμηντο παρ' Ἀλέξανδρον καὶ εὑρέσθαι	συγγνώμην	τῷ πλήθει τῶν Θηβαίων τῆς
[1, 10]	τὸν δῆμον ἐξῄτει τοὺς ἀμφὶ	Δημοσθένην	καὶ Λυκοῦργον. καὶ Ὑπερείδην δὲ
[1, 6]	τε οὐκ ὠφέλιμον {ἀποτετα{ γ}	μένην	αὐτοῖς τὴν τάξιν, ὑπὸ νύκτα
[1, 25]	τῆς κεφαλῆς αὐτῆς τοῦ Ἀλεξάνδρου	καθημένην	μὴ πρόσθεν ἀνεῖναι πρὶν παντελῶς
[1, 22]	γέφυραν τὴν ἐπὶ τῆς τάφρου	πεποιημένην	φεύγουσι τήν τε γέφυραν αὐτὴν
[1, 19]	νησῖδά τινα ἀνώνυμον τῇ πόλει	ἐπικειμένην	διενήχοντο, οἱ δὲ ἐς κελήτια
[1, 21]	ἄκραν τὴν πρὸς Μύλασα μάλιστα	τετραμμένην,	ὡς ἐπίδειξιν τῆς σφῶν ῥώμης
[1, 20]	Ἁλικαρνασσοῦ πολιορκίαν τὴν Μύνδον οἰκείαν	γενομένην.	καί τι καὶ> ἐνεδίδοτο αὐτῷ
[1, 4]	τὴν πόλιν οἱ Γέται κακῶς	τετειχισμένην,	ἀναλαβόντες τῶν παιδαρίων καὶ τῶν
[1, 23]	ἐς τὴν Σαλμακίδα, ἄκραν οὕτω	καλουμένην.	Ἀλεξάνδρῳ δὲ ὡς ἐξηγγέλθη ταῦτα
[1, 18]	καὶ τὴν μὲν {ἔξω{ δον}	καλουμένην	πόλιν ἐξ ἐφόδου ἔλαβεν ἐκλιπούσης
[1, 24]	τοῦ χειμῶνος ἐς τὴν Μιλυάδα	καλουμένην	χώραν ἐσβάλλει, ἥ ἐστι μὲν
[1, 22]	τούτοις ἐν τῇ ἀποχωρήσει κατὰ	στενὴν	γέφυραν τὴν ἐπὶ τῆς τάφρου
[1, 17]	παραληψόμενον ἐκπέμπει ἐς Σάρδεις. καὶ	Μιθρήνην	μὲν ἐν τιμῇ ἅμα οἷ
[1, 26]	κατῆράν τε ἐς τὴν γῆν	ἐκείνην	οἱ πρῶτοι ἐκ Κύμης σταλέντες
[1, 25]	τούτου ἐκόμισε, καταπέμπει ἐπὶ θάλασσαν	Σισίνην,	ἄνδρα Πέρσην τῶν ἀμφ' αὑτὸν
[1, 6]	τύχοιεν, ἐπ' ἀσπίδα ἐκτάσσεσθαι, ὡς	πυκνὴν	εὐθὺς διαβάντων φαίνεσθαι τὴν φάλαγγα.
[1, 29]	ἤει ἐπὶ Φρυγίας παρὰ τὴν	λίμνην,	ἧ ὄνομα Ἀσκανία, ἐν ἧ
[1, 11]	αὐτῷ ὁ στόλος παρὰ τὴν	λίμνην	τὴν Κερκινῖτιν ὡς ἐπ' Ἀμφίπολιν
[1, 7]	τὰ ὄντα τὰ μάλιστα καθ'	ἡδονήν	σφισιν εἴκαζον. Πυθομένῳ δὲ Ἀλεξάνδρῳ
[1, 9]	πολίσματα ἦν καὶ τοῖς δράσασιν	αἰσχύνην	μᾶλλόν τι προσέβαλεν ἢ ἐς
[1, 26]	γλῶσσαν ἐξελάθοντο, εὐθὺς δὲ βάρβαρον	φωνὴν	ἵεσαν, οὐδὲ τῶν προσχώρων βαρβάρων,
[1, 26]	σφῶν οὔπω πρόσθεν οὖσαν τὴν	φωνήν.	καὶ ἔκτοτε οὐ κατὰ τοὺς
[1, 14]	ἀλαλάζοντας ἐμβαίνει ἐς τὸν πόρον,	λοξὴν	ἀεὶ παρατείνων τὴν τάξιν, ἧ
[1, 12]	ξὺν Κύρῳ ἄνοδος ἐπὶ βασιλέα	Ἀρτοξέρξην	καὶ τὰ Κλεάρχου τε καὶ
[1, 0]	τι ἢ ὡς συνηνέχθη ξυγγράψαι	ἀπῆν.	ἔστι δὲ ἃ καὶ πρὸς
[1, 7]	πολλῶν ἐφοίτα, ὅτι τε χρόνον	ἀπῆν	οὐκ ὀλίγον καὶ ὅτι οὐδεμία
[1, 19]	ἦσαν. ἀλλὰ μέρος μέν τι	ἀπῆν	τῶν ναυτῶν, ἐκ δὲ τῶν
[1, 29]	δὲ αὐτοῦ ἡμέρας δέκα καὶ	σατράπην	ἀποδείξας Φρυγίας Ἀντίγονον τὸν Φιλίππου,
[1, 25]	μὲν παρὰ Ἀτιζύην τὸν Φρυγίας	σατράπην,	τῇ δὲ ἀληθείᾳ τῷ Ἀλεξάνδρῳ
[1, 26]	ἧ ὡδοποιήκεσαν αὐτῷ οἱ Θρᾷκες	χαλεπὴν	ἄλλως καὶ μακρὰν οὖσαν τὴν
[1, 21]	μεσοπύργιον ἐς ἔδαφος καταπεπτωκότα οὐ	χαλεπὴν	ἂν τῷ στρατεύματι, εἰ ἅπαν
[1, 22]	καὶ τῶν κατερηριμμένων τοῦ τείχους	χαλεπὴν	τὴν ὑπέρβασιν αὐτοῖς παρεχόντων. Τοῖς
[1, 18]	τε ἔθυσε τῇ Ἀρτέμιδι καὶ	πομπὴν	ἔπεμψε ξὺν τῇ στρατιᾷ πάσῃ
[1, 3]	Ἴστρον, ποταμῶν τῶν κατὰ τὴν	Εὐρώπην	μέγιστον ὄντα καὶ πλείστην γῆν
[1, 5]	ὁ τῶν Ταυλαντίων βασιλεὺς οὔπω	παρῆν.	Ἀλέξανδρος μὲν δὴ τῇ πόλει
[1, 5]	ἐπρέσβευσε παρ' αὐτόν, τότε δὲ	παρῆν	αὐτῷ μετὰ τῶν ὑπασπιστῶν, ὅσους
[1, 5]	ἀποκλεῖσαι αὐτούς. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ	παρῆν	μετὰ πολλῆς δυνάμεως Γλαυκίας ὁ
[1, 9]	πολεμοῦντας, οὔτε αὐτοῖς τοῖς παθοῦσιν	ἴσην	τὴν αἴσθησιν τῆς ξυμφορᾶς προσέθηκεν,
[1, 4]	λαμβάνει καὶ τὴν λείαν πᾶσαν	ὅσην	οἱ Γέται ὑπελίποντο. καὶ τὴν
[1, 29]	ἔτι ξυνεστῶτος τοῦ πρὸς τὸν	Πέρσην	πολέμου ἀνεῖναί τι τοῦ φόβου
[1, 25]	καταπέμπει ἐπὶ θάλασσαν Σισίνην, ἄνδρα	Πέρσην	τῶν ἀμφ' αὑτὸν πιστῶν, πρόφασιν
[1, 8]	συνεισπεσόντων τοῖς φεύγουσιν, ὑπερβάντες ἐς	τὴν	ἀγορὰν δρόμῳ ἐφέροντο. καὶ ὀλίγον
[1, 5]	βασιλεῖ τῷ Μακεδόνων νομίζεται. καὶ	τὴν	ἀδελφὴν τὴν Ἀλεξάνδρου Κύναν καὶ
[1, 9]	οὔτε αὐτοῖς τοῖς παθοῦσιν ἴσην	τὴν	αἴσθησιν τῆς ξυμφορᾶς προσέθηκεν, οὔτε
[1, 17]	ἀνῆλθε δὲ καὶ αὐτὸς εἰς	τὴν	ἄκραν, ἵνα τὸ φρούριον ἦν
[1, 17]	τὴν πόλιν, ὁ δὲ Μιθρήνης	τὴν	ἄκραν καὶ τὰ χρήματα. Ἀλέξανδρος
[1, 27]	ἂν δύνασθαι. αὐτοὶ δὲ ἐς	τὴν	ἄκραν ξυμφεύγουσιν. Ἀλέξανδρος δὲ ὡς
[1, 27]	καὶ ἀποτόμῳ καὶ παρ' αὐτὴν	τὴν	ἄκραν ὁ Εὐρυμέδων ποταμὸς ῥεῖ.
[1, 17]	εἴκοσιν. Ἀμύνταν δὲ τὸν Ἀνδρομένους	τὴν	ἄκραν παραληψόμενον ἐκπέμπει ἐς Σάρδεις.
[1, 29]	ἢ πολιορκεῖν ἄπορον πάντῃ προσφέρεσθαι	τὴν	ἄκραν. πρὸς μὲν δὴ ταῖς
[1, 23]	αὐτῶν δὲ οἱ μὲν ἐς	τὴν	ἄκραν τὴν ἐν τῇ νήσῳ
[1, 21]	σφῶν προσβάλλουσι τῷ τείχει κατὰ	τὴν	ἄκραν τὴν πρὸς Μύλασα μάλιστα
[1, 1]	παρεσκευασμένοι εἴργειν τοῦ πρόσω κατειληφότες	τὴν	ἄκραν τοῦ Αἴμου τὸν στόλον,
[1, 17]	οὗτοι δὲ ἐν Σάρδεσι κατελείφθησαν	τὴν	ἄκραν φυλάττειν. Ἐν τούτῳ δὲ,
[1, 2]	ποταμοῦ ἦν καὶ νὺξ ἐπιγενομένη	τὴν	ἀκρίβειαν τῆς διώξεως ἀφείλετο τοὺς
[1, 6]	οἱ δὲ πολέμιοι τὴν ὁρμὴν	τὴν	Ἀλεξάνδρου ἰδόντες λείπουσι τὸν γήλοφον
[1, 5]	Μακεδόνων νομίζεται. καὶ τὴν ἀδελφὴν	τὴν	Ἀλεξάνδρου Κύναν καὶ ταύτην ὡμολόγησε
[1, 22]	τὸ στράτευμα, ἔτι διασῶσαι ἐθέλων	τὴν	Ἁλικαρνασσόν, εἴ τι φίλιον ἐνδοθείη
[1, 12]	αὐτῷ γε Ἀλεξάνδρῳ, οὐ κατὰ	τὴν	ἄλλην ἐπιτυχίαν, τὸ χωρίον τοῦτο
[1, 2]	δὲ φάλαγγα τῶν πεζῶν καὶ	τὴν	ἄλλην ἵππον πρὸ τῆς φάλαγγος
[1, 8]	κατέχουσι τὴν Καδμείαν ἐξέβαινον ἐς	τὴν	ἄλλην πόλιν, οἱ δὲ κατὰ
[1, 8]	πρὸς τῶν Θηβαίων κινδυνεύσειαν, ἐπῆγε	τὴν	ἄλλην στρατιάν. καὶ τοὺς μὲν
[1, 6]	τάξιν. καὶ προσετέτακτο μὲν ἀκολουθεῖν	τὴν	ἄλλην στρατιάν. ὡς δὲ καιρὸν
[1, 20]	τὴν τῶν ἑταίρων ἵππον καὶ	τὴν	Ἀμύντου τε καὶ Περδίκκου καὶ
[1, 11]	Διὶ τῷ Ὀλυμπίῳ τὴν θυσίαν	τὴν	ἀπ' Ἀρχελάου ἔτι καθεστῶσαν ἔθυσε
[1, 9]	ἔξω τοῦ εἰκότος ἐς μῆνιν	τὴν	ἀπὸ τοῦ θείου ἀνηνέχθη, ὡς
[1, 3]	ξυμπεφευγότες ἦσαν, καὶ ἐπειρᾶτο βιάζεσθαι	τὴν	ἀπόβασιν. οἱ δὲ βάρβαροι ἀπήντων
[1, 11]	ἐπιτυχεστέραν οἷ γενέσθαι ἢ Πρωτεσιλάῳ	τὴν	ἀπόβασιν. Παρμενίων μὲν δὴ τῶν
[1, 19]	πρὸς τεῖχος, ἐκ τῶν νεῶν	τὴν	ἀπόβασιν ποιησόμενος. ὡς δὲ διακινδυνεύειν
[1, 7]	καὶ τότε δὲ οἱ πράξαντες	τὴν	ἀπόστασιν στράτευμα ἐκ Μακεδονίας Ἀντιπάτρου
[1, 11]	ἐκβῆναι αὐτὸν ἐς τὴν γῆν	τὴν	Ἀσίαν καὶ βωμοὺς ἱδρύσασθαι ὅθεν
[1, 20]	ἐπενόει, κατέχων ἤδη τῷ πεζῷ	τὴν	Ἀσίαν, ὅτι οὔτε ναυτικοῦ ἔτι
[1, 10]	ἐκέλευσε. καὶ φεύγει Χαρίδημος ἐς	τὴν	Ἀσίαν παρὰ βασιλέα Δαρεῖον. ~Ταῦτα
[1, 1]	ἐν παρασκευῇ εἶναι τοῦ ἐς	τὴν	Ἀσίαν στόλου. Ἅμα δὲ τῷ
[1, 10]	τυχὸν δὲ σπουδῇ τοῦ ἐς	τὴν	Ἀσίαν στόλου, οὐκ ἐθέλων οὐδὲν
[1, 11]	Πρωτεσίλαος πρῶτος ἐδόκει ἐκβῆναι ἐς	τὴν	Ἀσίαν τῶν Ἑλλήνων τῶν ἅμα
[1, 7]	φερούσας ἐπ' Ἐλευθεράς τε καὶ	τὴν	Ἀττικήν, οὐδὲ τότε προσέμιξε τοῖς
[1, 1]	Ἀμφιπόλεως ἐμβαλεῖν εἰς Θρᾴκην τὴν	τῶν	αὐτονόμων καλουμένων Θρᾳκῶν, Φιλίππους πόλιν
[1, 20]	παραβεβοηθηκότες ἄπορον ἐποίησαν τῷ Ἀλεξάνδρῳ	τὴν	αὐτοσχέδιόν τε καὶ ἐξ ἐπιδρομῆς
[1, 11]	τῇ Ἰλιάδι, καὶ τὴν πανοπλίαν	τὴν	αὑτοῦ ἀναθεῖναι ἐς τὸν νεών,
[1, 8]	Περδίκκᾳ ἦν, ἐπήγαγε καὶ αὐτὸς	τὴν	αὑτοῦ τάξιν, ὡς εἶδε τὸν
[1, 0]	καὶ Ἀριστόβουλος πιστότεροι ἔδοξαν ἐς	τὴν	ἀφήγησιν, ὁ μὲν ὅτι συνεστράτευσε
[1, 1]	ἄρχοντος Πυθοδήλου Ἀθήνησι. παραλαβόντα δὲ	τὴν	βασιλείαν Ἀλέξανδρον, παῖδα ὄντα Φιλίππου,
[1, 18]	ἡττηθεῖσι τῇ ναυμαχίᾳ οὐ μικρὰν	τὴν	βλάβην ἔσεσθαι ἐς τοῦ πολέμου
[1, 10]	κατεψηφίσαντο τῶν ἐπαράντων σφᾶς ἐς	τὴν	βοήθειαν. Ἠλεῖοι δὲ τοὺς φυγάδας
[1, 7]	ὁρμηθεὶς ἕκτῃ ἡμέρᾳ ἐσβάλλει ἐς	τὴν	Βοιωτίαν, ὥστε οὐ πρόσθεν οἱ
[1, 18]	τῆς Μυκάλῃ τῷ ὄρει ὡρμίσθησαν.	τὴν	γὰρ Λάδην τὴν νῆσον προκατειλήφει
[1, 25]	δὲ καί, ὅτι καταφανὴς ἔσται.	τὴν	γὰρ χελιδόνα σύντροφόν τε εἶναι
[1, 26]	ὅτι, ὡς κατῆράν τε ἐς	τὴν	γῆν ἐκείνην οἱ πρῶτοι ἐκ
[1, 24]	πολλὰ ἔβλαπτον τῶν Φασηλιτῶν τοὺς	τὴν	γῆν ἐργαζομένους. ~Ἔτι δὲ αὐτῷ
[1, 11]	τοῖς ὅπλοις ἐκβῆναι αὐτὸν ἐς	τὴν	γῆν τὴν Ἀσίαν καὶ βωμοὺς
[1, 25]	οὐ βαρέως ἀποσοβῆσαι τὴν χελιδόνα.	τὴν	δὲ τοσούτου ἄρα δεῆσαι ἀποφυγεῖν
[1, 2]	τὸ εὐώνυμον κέρας ἐπάγειν ἔταξε.	τὴν	δὲ φάλαγγα τῶν πεζῶν καὶ
[1, 29]	Παρμενίωνι ἐπέστειλεν, ἄγοντα ἅμα οἷ	τὴν	δύναμιν ἐκεῖσε ἀπαντᾶν. καὶ ἀπήντα
[1, 6]	ὁρμήν. οἱ δέ, ὁρῶντες διαβαίνουσαν	τὴν	δύναμιν, κατὰ τὰ ὄρη ἀντεπῄεσαν,
[1, 9]	τὸ πάτριον ὅμως ἐφύλαξε καὶ	τὴν	δύναμιν οὐ διὰ μακροῦ τὴν
[1, 17]	συλήσαντας τῆς Ἀρτέμιδος καὶ τοὺς	τὴν	εἰκόνα τὴν Φιλίππου τὴν ἐν
[1, 19]	ἐπέπλεον τῶν Μιλησίων παρὰ γῆν	τὴν	εἰρεσίαν ποιούμενοι, καὶ κατὰ τὸ
[1, 18]	ἐνταῦθα δὲ καταστρατοπεδεύσας ἔγνω ἀποτειχίζειν	τὴν	εἴσω πόλιν. Ἡγησίστρατος γάρ, ὅτῳ
[1, 19]	τὸν λιμένα, τοῖς Μιλησίοις δὲ	τὴν	ἐκ τῶν Περσῶν ὠφέλειαν. ἔνθα
[1, 15]	τοῦ ποταμοῦ, τῶν δ' εἴργειν	τὴν	ἔκβασιν, καὶ παλτῶν ἀπὸ μὲν
[1, 15]	οἱ δὲ εἶρξαί τε αὐτῶν	τὴν	ἔκβασιν, οἱ Πέρσαι, καὶ ἐς
[1, 7]	καὶ τοξοτῶν, ὥστε αὐτῶν ἀναστεῖλαι	τὴν	ἐκδρομήν. καὶ οὗτοι οὐ χαλεπῶς
[1, 7]	Καδμείας ἀπέκτειναν ξυλλαβόντες. ἐς δὲ	τὴν	ἐκκλησίαν παρελθόντες ἐπῆραν τοὺς Θηβαίους
[1, 7]	παρὰ τὴν Ἐορδαίαν τε καὶ	τὴν	Ἐλιμιῶτιν καὶ παρὰ τὰ τῆς
[1, 18]	οἱ ναύαρχοι τῶν ἀμφὶ Νικάνορα	τὴν	ἐν τῇ Λάδῃ προκαταγωγήν, πρὸς
[1, 23]	οἱ μὲν ἐς τὴν ἄκραν	τὴν	ἐν τῇ νήσῳ ἀπεχώρησαν, οἱ
[1, 17]	τοὺς τὴν εἰκόνα τὴν Φιλίππου	τὴν	ἐν τῷ ἱερῷ καταβαλόντας καὶ
[1, 12]	τῶν τε ἑταίρων τὴν ἴλην	τὴν	ἐξ Ἀπολλωνίας, ἧς ἰλάρχης ἦν
[1, 18]	νεωτεριεῖν πρὸς τοῦ ναυτικοῦ πταίσματος	τὴν	ἐξαγγελίαν ἐπαρθέντας. ταῦτα μὲν τῷ
[1, 7]	τοῖς Θηβαίοις. ἄγων δὴ παρὰ	τὴν	Ἐορδαίαν τε καὶ τὴν Ἐλιμιῶτιν
[1, 12]	Ἀχιλλέα, ὅτι Ὁμήρου κήρυκος ἐς	τὴν	ἔπειτα μνήμην ἔτυχε. καὶ μέντοι
[1, 22]	τῇ ἀποχωρήσει κατὰ στενὴν γέφυραν	τὴν	ἐπὶ τῆς τάφρου πεποιημένην φεύγουσι
[1, 9]	προσέθηκεν, οὔτε τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν	τὴν	ἐπὶ τῷ πάθει ἔκπληξιν ὁμοίαν
[1, 21]	εἰ ἅπαν προσήψατο τοῦ ἔργου,	τὴν	ἐς τὸ τεῖχος πάροδον παρέσχε,
[1, 20]	τούς τε ὑπασπιστὰς καὶ τὴν	τῶν	ἑταίρων ἵππον καὶ τὴν Ἀμύντου
[1, 3]	τὸν Ἴστρον, ποταμῶν τῶν κατὰ	τὴν	Εὐρώπην μέγιστον ὄντα καὶ πλείστην
[1, 17]	τῆς ἱππομαχίας ἐξηγγέλθη, οἵ τε	τὴν	Ἔφεσον φρουροῦντες μισθοφόροι ὤχοντο φεύγοντες,
[1, 4]	προσχόντες τῇ ὄχθῃ. ὑπὸ δὲ	τὴν	ἕω Ἀλέξανδρος διὰ τοῦ ληίου
[1, 1]	Πελοποννήσου ἦσαν, αἰτεῖν παρ' αὐτῶν	τὴν	ἡγεμονίαν τῆς ἐπὶ τοὺς Πέρσας
[1, 14]	ἄγοντα, ἣ δὴ καὶ ἐτύγχανε	τὴν	ἡγεμονίαν τοῦ ἱππικοῦ παντὸς {ἔχουσα{
[1, 29]	ἐν ἡμέρᾳ ἧ ξυνέκειτο, φράσαντες	τὴν	ἡμέραν, ὅτι παραδώσουσι τὸ χωρίον.
[1, 26]	τὴν πάροδον. αὐτὸς δὲ παρὰ	τὴν	θάλασσαν διὰ τοῦ αἰγιαλοῦ ἦγε
[1, 11]	τῷ τε Διὶ τῷ Ὀλυμπίῳ	τὴν	θυσίαν τὴν ἀπ' Ἀρχελάου ἔτι
[1, 12]	Ἀρραβαίου, ἔχων τῶν τε ἑταίρων	τὴν	ἴλην τὴν ἐξ Ἀπολλωνίας, ἧς
[1, 14]	ἐπετάχθη καὶ τοὺς Παίονας καὶ	τὴν	ἴλην τὴν Σωκράτους. ἐχόμενοι δὲ
[1, 11]	τε πεζῶν τοὺς πολλοὺς καὶ	τὴν	ἵππον διαβιβάσαι ἐτάχθη ἐκ Σηστοῦ
[1, 7]	Καδμείαν ἔχουσιν. οἱ γὰρ Θηβαῖοι	τὴν	Καδμείαν διπλῷ χάρακι ἐφρούρουν ἀποτειχίσαντες,
[1, 8]	τὸ Ἀμφεῖον σὺν τοῖς κατέχουσι	τὴν	Καδμείαν ἐξέβαινον ἐς τὴν ἄλλην
[1, 7]	εἶναι ὠφέλειαν τῶν Μακεδόνων τοῖς	τὴν	Καδμείαν ἔχουσιν. οἱ γὰρ Θηβαῖοι
[1, 8]	ἐρήμων ὄντων. καὶ παρελθόντες ἐς	τὴν	Καδμείαν οἱ μὲν ἐκεῖθεν κατὰ
[1, 23]	πράγματα. τελευτήσαντος δὲ Πιξωδάρου Ὀροντοβάτης	τὴν	Καρῶν ἀρχὴν ἐκ βασιλέως πεμφθεὶς
[1, 8]	Θηβαίους ἐς τὴν κοίλην ὁδὸν	τὴν	κατὰ τὸ Ἡράκλειον φέρουσαν οἱ
[1, 11]	ὁ στόλος παρὰ τὴν λίμνην	τὴν	Κερκινῖτιν ὡς ἐπ' Ἀμφίπολιν καὶ
[1, 15]	τῷ Ἀλεξάνδρῳ καὶ παίει Ἀλεξάνδρου	τὴν	κεφαλὴν τῇ κοπίδι. καὶ τοῦ
[1, 8]	τραύματος. τοὺς μέντοι Θηβαίους ἐς	τὴν	κοίλην ὁδὸν τὴν κατὰ τὸ
[1, 15]	μὲν ἤδη ἐπ' Ἀλέξανδρον ὄπισθεν	τὴν	κοπίδα, ὑποφθάσας δὲ αὐτὸν Κλεῖτος
[1, 4]	τήν τε πόλιν λαμβάνει καὶ	τὴν	λείαν πᾶσαν ὅσην οἱ Γέται
[1, 29]	δὲ ἤει ἐπὶ Φρυγίας παρὰ	τὴν	λίμνην, ἧ ὄνομα Ἀσκανία, ἐν
[1, 11]	δὲ αὐτῷ ὁ στόλος παρὰ	τὴν	λίμνην τὴν Κερκινῖτιν ὡς ἐπ'
[1, 24]	μεγάλης Φρυγίας, ξυνετέλει δὲ ἐς	τὴν	Λυκίαν τότε, οὕτως ἐκ βασιλέως
[1, 8]	προσμείνας παρ' Ἀλεξάνδρου τὸ ἐς	τὴν	μάχην ξύνθημα αὐτὸς πρῶτος προσέμιξε
[1, 17]	τὸν Ἀερόπου ἐπὶ τὴν χώραν	τὴν	Μέμνονος ἐκπέμπει, ἄγοντας τούς τε
[1, 23]	γυναῖκας ἄρχειν ἀνδρῶν. Πιξώδαρος δὲ	τὴν	μὲν ἐκβάλλει τῆς ἀρχῆς, αὐτὸς
[1, 26]	καὶ ἐπὶ οἰκισμῷ ἐξέβησαν, αὐτίκα	τὴν	μὲν Ἑλλάδα γλῶσσαν ἐξελάθοντο, εὐθὺς
[1, 18]	ἄλλας ἐπὶ Μιλήτου ἐστέλλετο. καὶ	τὴν	μὲν {ἔξω{ δον} καλουμένην πόλιν
[1, 4]	δὲ ἐκ τῶν ἐργασίμων ἐξήλασαν,	τὴν	μὲν ἵππον ἐπὶ τὸ δεξιὸν
[1, 14]	ὀλίγον ἀποδέοντες δισμυρίων. ἐτάχθησαν δὲ	τὴν	μὲν ἵππον παρατείναντες τῷ ποταμῷ
[1, 9]	τὰ κατὰ τὰς Θήβας διαθεῖναι,	τὴν	μὲν Καδμείαν φρουρᾷ κατέχειν ἔδοξε,
[1, 4]	ὅσην οἱ Γέται ὑπελίποντο. καὶ	τὴν	μὲν λείαν Μελεάγρῳ καὶ Φιλίππῳ
[1, 2]	λεία πᾶσα ἑάλω. ~Ἀλέξανδρος δὲ	τὴν	μὲν λείαν ὀπίσω ἀπέπεμψεν ἐς
[1, 5]	Ταυλαντίων βασιλεύς. ἔνθα δὴ Ἀλέξανδρος	τὴν	μὲν πόλιν ἀπέγνω ἑλεῖν ἂν
[1, 26]	τὴν ὁδὸν πρέσβεις Ἀσπενδίων αὐτοκράτορες,	τὴν	μὲν πόλιν ἐνδιδόντες, φρουρὰν δὲ
[1, 2]	παρετάσσοντο. Ἀλέξανδρος δὲ καὶ αὐτὸς	τὴν	μὲν φάλαγγα ἐς βάθος ἐκτάξας
[1, 4]	δὲ ἐπάγοντα εἶδον σπουδῇ Ἀλέξανδρον	τὴν	μὲν φάλαγγα παρὰ τὸν ποταμόν,
[1, 28]	ἦν, κατειληφότες προσέμενον. Ἀλέξανδρος δὲ	τὴν	μὲν φάλαγγα τῶν Μακεδόνων τάττει
[1, 12]	τῶν Ἰδαίων ἐκδιδοῖ ἐς θάλασσαν	τὴν	μεταξὺ τοῦ Ἑλλησπόντου τε καὶ
[1, 18]	γράμματα παρ' Ἀλέξανδρον ἔπεμπεν ἐνδιδοὺς	τὴν	Μίλητον. τότε δὲ ἀναθαρρήσας ἐπὶ
[1, 24]	ἀκμῇ ἤδη τοῦ χειμῶνος ἐς	τὴν	Μιλυάδα καλουμένην χώραν ἐσβάλλει, ἥ
[1, 19]	τὸν ἔσπλουν, ἐκπέμπει δ' ἐς	τὴν	Μυκάλην Φιλώταν, ἄγοντα τούς τε
[1, 20]	τὴν προσβολὴν, καὶ ἅμα εἰ	τὴν	Μύνδον ἐξ ἐπιδρομῆς δύναιτο λαθὼν
[1, 20]	ἐς τὴν τῆς Ἁλικαρνασσοῦ πολιορκίαν	τὴν	Μύνδον οἰκείαν γενομένην. καί τι
[1, 2]	νήσῳ ἐστίν. ἐς ταύτην δὲ	τὴν	νῆσον καὶ οἱ Θρᾷκες οἱ
[1, 19]	τῆς πόλεως ἐπὶ τοὺς ἐς	τὴν	νῆσον καταπεφευγότας ἐπέπλει αὐτός, κλίμακας
[1, 18]	ὄρει ὡρμίσθησαν. τὴν γὰρ Λάδην	τὴν	νῆσον προκατειλήφει Ἀλέξανδρος, οὐ τῶν
[1, 12]	αὐτὸς ὁρμηθῆναί φημι ἐς τήνδε	τὴν	ξυγγραφήν, οὐκ ἀπαξιώσας ἐμαυτὸν φανερὰ
[1, 9]	πλήθει τῶν ἀπολομένων οὐ μείονα	τὴν	ξυμφορὰν τῇ πόλει ἤνεγκεν, ἀλλὰ
[1, 25]	ξυμπέμπει αὐτῷ τῶν Περγαίων τινὰς	τὴν	ὁδὸν ἡγησομένους. καὶ ὁ Ἀμφοτερὸς
[1, 27]	τῆς πόλεως ὄρος ἔστε ἐπὶ	τὴν	ὁδόν, καὶ τοῦτο μὲν αὐτοῦ
[1, 25]	ὡς μὴ γνώριμος εἶναι κατὰ	τὴν	ὁδόν, λανθάνει ἀφικόμενος παρὰ Παρμενίωνα.
[1, 26]	ὡς προῄει, ἐντυγχάνουσιν αὐτῷ κατὰ	τὴν	ὁδὸν πρέσβεις Ἀσπενδίων αὐτοκράτορες, τὴν
[1, 26]	ἐπεί τ' ἠγγέλθη αὐτῷ κατὰ	τὴν	ὁδὸν τοὺς Ἀσπενδίους ὅτι οὐδὲν
[1, 17]	ἐξέπεσον τῆς πόλεως, κατήγαγε καὶ	τὴν	ὀλιγαρχίαν καταλύσας δημοκρατίαν κατέστησε. τοὺς
[1, 10]	αὖθις παρὰ Ἀλέξανδρον, ἀφεῖναι δεόμενοι	τὴν	ὀργὴν τοῖς ἐξαιτηθεῖσι. καὶ Ἀλέξανδρος
[1, 2]	Ἀλέξανδρος. Ὡς δὲ ἔμαθεν αὐτῶν	τὴν	ὁρμήν, καὶ αὐτὸς ὑποστρέψας τὸ
[1, 6]	τοῦ λόφου ἀφεώρα τῶν πολεμίων	τὴν	ὁρμήν. οἱ δέ, ὁρῶντες διαβαίνουσαν
[1, 4]	οἰκοῦντες καὶ Ἀλεξάνδρου ἐς ἄλλα	τὴν	ὁρμὴν ὁρῶντες ἔφασαν δεδιέναι μήποτε
[1, 6]	πεζοὺς μάχεσθαι. οἱ δὲ πολέμιοι	τὴν	ὁρμὴν τὴν Ἀλεξάνδρου ἰδόντες λείπουσι
[1, 5]	ἔπεμπε. καὶ ὁ Γλαυκίας μαθὼν	τὴν	ὁρμὴν τῶν ἀμφὶ Φιλώταν ἐξελαύνει
[1, 19]	ἀμφὶ Νικάνορα ἀπὸ τῆς Λάδης	τὴν	ὁρμὴν τῶν ξὺν Ἀλεξάνδρῳ κατιδόντες
[1, 14]	ἵππον παρατείναντες τῷ ποταμῷ κατὰ	τὴν	ὄχθην ἐπὶ φάλαγγα μακράν, τοὺς
[1, 14]	γὰρ ὑπερδέξια ἦν τὰ ὑπὲρ	τὴν	ὄχθην χωρία. ἧ δὲ Ἀλέξανδρον
[1, 9]	τὴν δύναμιν οὐ διὰ μακροῦ	τὴν	πάλαι ἀνέλαβεν, ὡς τά τε
[1, 11]	Ἀθηνᾷ θῦσαι τῇ Ἰλιάδι, καὶ	τὴν	πανοπλίαν τὴν αὑτοῦ ἀναθεῖναι ἐς
[1, 26]	χαλεπὴν ἄλλως καὶ μακρὰν οὖσαν	τὴν	πάροδον. αὐτὸς δὲ παρὰ τὴν
[1, 27]	τὰ ὄρη ταῦτα ἄπορον ποιεῖν	τὴν	πάροδον. καὶ τότε οἱ Τελμισσεῖς
[1, 1]	διακινδυνευτέα, οὐ γὰρ εἶναι ἄλλῃ	τὴν	πάροδον, παραγγέλλει τοῖς ὁπλίταις, ὁπότε
[1, 26]	αὐτὸν ἐξηγοῦντο, εὐμαρῆ καὶ ταχεῖαν	τὴν	πάροδον παρέσχον. ἐκ Πέργης δὲ
[1, 12]	καλουμένων ἴλας τέσσαρας. κατὰ δὲ	τὴν	πάροδον Πρίαπον πόλιν ἐνδοθεῖσαν πρὸς
[1, 20]	καὶ Περδίκκου καὶ Μελεάγρου τάξιν	τὴν	πεζικὴν καὶ πρὸς τούτοις τοὺς
[1, 6]	Ἀγριᾶνας καὶ τοὺς τοξότας καὶ	τὴν	Περδίκκου καὶ Κοίνου τάξιν. καὶ
[1, 9]	πρόξενοι Μακεδόνων ἐγένοντο, ἀνδραποδίσαι. καὶ	τὴν	Πινδάρου δὲ τοῦ ποιητοῦ οἰκίαν
[1, 15]	τοῦ μὲν κράνους τι ἀπέθραυσε,	τὴν	πληγὴν δὲ ἔσχε τὸ κράνος.
[1, 1]	δὲ ἄττα καὶ τῶν Ἀθηναίων	τὴν	πόλιν. ἀλλὰ Ἀθηναίους γε τῇ
[1, 6]	πόλιν τὸ πρῶτον καταφυγὼν ἐμπρήσας	τὴν	πόλιν ἀπηλλάγη παρὰ Γλαυκίαν ἐς
[1, 9]	ἢ οἰκεῖον ὄντα, καὶ τῷ	τὴν	πόλιν αὐτοῖς περιλειφθῆναι, ὡς καὶ
[1, 9]	καὶ παρ' ὀλίγον ἐλθόντας ἀφανίσαι	τὴν	πόλιν αὐτοὺς ἐν τῷ μέρει
[1, 28]	Ἀλέξανδρος δὲ ἐχόμενος τῶν φευγόντων	τὴν	πόλιν αὐτῶν αἱρεῖ κατὰ κράτος.
[1, 9]	μὲν Καδμείαν φρουρᾷ κατέχειν ἔδοξε,	τὴν	πόλιν δὲ κατασκάψαι ἐς ἔδαφος
[1, 23]	Μακεδόνας τοὺς μὲν ἔτι ἐμπιπράντας	τὴν	πόλιν ἔκτεινεν, ὅσοι δὲ ἐν
[1, 6]	πρὸς τῆς βοῆς ὡς πρὸς	τὴν	πόλιν ἐπανήγαγον σπουδῇ τὸν στρατόν.
[1, 23]	ἐπ' αὐταῖς τεταγμένους, αὐτὸς δὲ	τὴν	πόλιν ἐς ἔδαφος κατασκάψας αὐτῆς
[1, 23]	παρὰ μέγα εἶναι ἐξελόντι οἱ	τὴν	πόλιν ἤδη πᾶσαν. θάψας δὲ
[1, 4]	ἐπαναγαγεῖν δίδωσιν, αὐτὸς δὲ κατασκάψας	τὴν	πόλιν θύει τε ἐπὶ τῇ
[1, 19]	προστάσσει ἀπαλλάττεσθαι κατὰ τάχος ἐς	τὴν	πόλιν καὶ Μιλησίοις ἀπαγγέλλειν παρασκευάζεσθαι
[1, 24]	Ξάνθον ποταμὸν Πίναρα καὶ Ξάνθον	τὴν	πόλιν καὶ Πάταρα ἐνδοθέντα ἔλαβε
[1, 5]	τῇ ἡμέρᾳ κατακλείσας αὐτοὺς ἐς	τὴν	πόλιν καὶ στρατοπεδευσάμενος πρὸς τῷ
[1, 22]	ἀπεστράφησάν τε καὶ ἔφυγον ἐς	τὴν	πόλιν. καὶ φόνος ταύτῃ οὐκ
[1, 4]	καὶ τὰ μὲν πρῶτα ἐς	τὴν	πόλιν καταφεύγουσιν, ἣ δὴ ἀπεῖχεν
[1, 20]	παρ' Ἀλεξάνδρου ἀντεκδραμόντες καὶ ἐς	τὴν	πόλιν κατέκλεισαν. Οὐ πολλαῖς δὲ
[1, 18]	ὄντι διασώζειν τοῖς Πέρσαις ἐπενόει	τὴν	πόλιν. Νικάνωρ δὲ τὸ Ἑλληνικὸν
[1, 17]	οἱ δυνατώτατοι, ἐνδιδόντες οἱ μὲν	τὴν	πόλιν, ὁ δὲ Μιθρήνης τὴν
[1, 10]	δὲ τῶν ἀγρῶν ἐσκευαγώγουν ἐς	τὴν	πόλιν. ὁ δῆμος δὲ ἐς
[1, 4]	κατὰ μέτωπον, λείπουσιν αὖ καὶ	τὴν	πόλιν οἱ Γέται κακῶς τετειχισμένην,
[1, 8]	διὰ τῶν πυλῶν ὠθούμενοι ἐς	τὴν	πόλιν οὐκ ἔφθησαν συγκλεῖσαι τὰς
[1, 27]	σφᾶς ἰδόντες, ἀλλ' ἀποχωρήσουσιν ἐς	τὴν	πόλιν πλησίον οὖσαν οἱ πολλοὶ
[1, 26]	τῆς χώρας ὅτι ἀνασκευασάμενοι ἐς	τὴν	πόλιν τάς τε πύλας ἀποκεκλείκασι
[1, 6]	ὅπλων διεσώθησαν. Κλεῖτος δὲ ἐς	τὴν	πόλιν τὸ πρῶτον καταφυγὼν ἐμπρήσας
[1, 7]	ἄρας τῇ ὑστεραίᾳ προσῆγε πρὸς	τὴν	πόλιν τῶν Θηβαίων κατὰ τὸ
[1, 27]	ἀπότομον, καὶ ἡ ὁδὸς παρὰ	τὴν	πόλιν χαλεπή. καθήκει γὰρ ἐκ
[1, 17]	ἀνορύξαντας τὸν Ἡροπύθου τοῦ ἐλευθερώσαντος	τὴν	πόλιν ὥρμησαν ἀποκτεῖναι. καὶ Σύρφακα
[1, 19]	κοινοὺς Ἀλεξάνδρῳ καὶ Πέρσαις καὶ	τὴν	πολιορκίαν ἐπὶ τούτοις λύειν ἠξίου.
[1, 5]	τοὺς Αὐταριάτας ἐπιθήσεσθαι αὐτῷ κατὰ	τὴν	πορείαν ἐξήγγελλον. ὧν δὴ ἕνεκα
[1, 10]	τὰ μὲν ἄλλα φιλανθρώπως πρὸς	τὴν	πρεσβείαν ἀπεκρίνατο, ἐπιστολὴν δὲ γράψας
[1, 21]	τῷ τείχει κατὰ τὴν ἄκραν	τὴν	πρὸς Μύλασα μάλιστα τετραμμένην, ὡς
[1, 20]	πεντεκαίδεκα, ἐχώννυε, τοῦ ῥᾳδίαν εἶναι	τὴν	προσαγωγὴν τῶν τε πύργων, ἀφ'
[1, 20]	ταύτῃ ἐπιμαχώτερον τυγχάνει ὂν ἐς	τὴν	προσβολὴν, καὶ ἅμα εἰ τὴν
[1, 8]	αὐτὸν ἐνέβαλεν ἐς τῶν Θηβαίων	τὴν	προφυλακήν. τούτῳ δὲ ἑπόμενος Ἀμύντας
[1, 18]	βλάβην ἔσεσθαι ἐς τοῦ πολέμου	τὴν	πρώτην δόξαν, τά τε ἄλλα
[1, 4]	ἐκέλευσε. καὶ οἱ Γέται οὐδὲ	τὴν	πρώτην ἐμβολὴν τῶν ἱππέων ἐδέξαντο.
[1, 23]	νήσῳ ἀπεχώρησαν, οἱ δὲ ἐς	τὴν	Σαλμακίδα, ἄκραν οὕτω καλουμένην. Ἀλεξάνδρῳ
[1, 9]	καὶ Ἀρκάδων γενομένη προσβολὴ πρὸς	τὴν	Σπάρτην καὶ αὐτὴ τῷ ἀήθει
[1, 11]	κατέχει, καὶ αὐτόν τε κυβερνῶντα	τὴν	στρατηγίδα ναῦν διαβάλλειν καὶ, ἐπειδὴ
[1, 7]	προσφερομένους. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ἀναλαβὼν	τὴν	στρατιὰν πᾶσαν καὶ περιελθὼν κατὰ
[1, 13]	μάχην. ἔνθα δὴ Ἀλέξανδρος μὲν	τὴν	στρατιὰν πᾶσαν συνέταττεν ὡς μαχουμένους.
[1, 19]	δὲ κατασείσας ἐπὶ πολὺ προσῆγε	τὴν	στρατιὰν ὡς ἐπιβησομένους ἧ κατερήριπτο
[1, 6]	τὸ δεξιὸν ἐγκλῖναι τῶν δοράτων	τὴν	σύγκλεισιν, αὖθις δὲ ἐπὶ τὰ
[1, 14]	τοὺς Παίονας καὶ τὴν ἴλην	τὴν	Σωκράτους. ἐχόμενοι δὲ τούτων ἐτάχθησαν
[1, 14]	μίαν τάξιν, καὶ πρὸ τούτων	τὴν	Σωκράτους ἴλην Πτολεμαῖον τὸν Φιλίππου
[1, 8]	δὲ λελυκότας ἐν τῇ διώξει	τὴν	τάξιν, ἐμβάλλει ἐς αὐτοὺς συντεταγμένῃ
[1, 14]	τὸν πόρον, λοξὴν ἀεὶ παρατείνων	τὴν	τάξιν, ἧ παρεῖλκε τὸ ῥεῦμα,
[1, 1]	ὁδὸς πλατεῖα οὖσα παρέχοι λῦσαι	τὴν	τάξιν, τούτους δὲ διαχωρῆσαι, ὡς
[1, 6]	ὠφέλιμον {ἀποτετα{ γ} μένην αὐτοῖς	τὴν	τάξιν, ὑπὸ νύκτα ἔτι λαθὼν
[1, 22]	ξυντρῖψαι καὶ πολλοὺς αὐτῶν ἐς	τὴν	τάφρον ἐμπεσόντας τοὺς μὲν ὑπὸ
[1, 20]	αὖθις προσεῖχε. Καὶ πρῶτα μὲν	τὴν	τάφρον, ἣ πρὸ τῆς πόλεως
[1, 22]	Πτολεμαῖος ὁ σωματοφύλαξ ὁ βασιλικός,	τήν	τε Ἀδαίου καὶ Τιμάνδρου ἅμα
[1, 18]	Θρᾷκας ἱππέας καὶ τῶν ἑταίρων	τήν	τε βασιλικὴν ἴλην καὶ πρὸς
[1, 22]	ἐπὶ τῆς τάφρου πεποιημένην φεύγουσι	τήν	τε γέφυραν αὐτὴν ὑπὸ πλήθους
[1, 18]	τῶν Κυπρίων τε καὶ Φοινίκων.	τήν	τε ἐμπειρίαν τῶν Μακεδόνων καὶ
[1, 6]	οἱ δὲ πάλαι μὲν ἐθαύμαζον	τήν	τε ὀξύτητα ὁρῶντες καὶ τὸν
[1, 4]	ἐς τὰ ἔρημα. Ἀλέξανδρος δὲ	τήν	τε πόλιν λαμβάνει καὶ τὴν
[1, 7]	Θηβαίων οὐδαμῶς ἐδόκει ἀμελητέα εἶναι,	τήν	τε τῶν Ἀθηναίων πόλιν δι'
[1, 16]	λογισμῷ βεβαίῳ ἔμενεν. καὶ τούτοις	τήν	τε φάλαγγα ἐπαγαγὼν καὶ τοὺς
[1, 28]	τούτου πιστοῖς ἐς ἅπαντα ἐχρήσατο.	τὴν	Τελμισσὸν δὲ ἀπέγνω ἑλεῖν ἂν
[1, 20]	οὐ σμικρὰν τὴν ὠφέλειαν ἐς	τὴν	τῆς Ἁλικαρνασσοῦ πολιορκίαν τὴν Μύνδον
[1, 18]	τε ἐμπειρίαν τῶν Μακεδόνων καὶ	τὴν	τόλμαν ἐν ἀβεβαίῳ χωρίῳ οὐκ
[1, 1]	ἐξ Ἀμφιπόλεως ἐμβαλεῖν εἰς Θρᾴκην	τὴν	τῶν αὐτονόμων καλουμένων Θρᾳκῶν, Φιλίππους
[1, 20]	ἀναλαβὼν τούς τε ὑπασπιστὰς καὶ	τὴν	τῶν ἑταίρων ἵππον καὶ τὴν
[1, 13]	τὰ παρόντα χαλεπὸν καὶ ἐς	τὴν	ὑπὲρ παντὸς τοῦ πολέμου κρίσιν
[1, 22]	τῶν κατερηριμμένων τοῦ τείχους χαλεπὴν	τὴν	ὑπέρβασιν αὐτοῖς παρεχόντων. Τοῖς δὲ
[1, 1]	εἴκασεν. οἱ μὲν γὰρ διέσχον	τὴν	φάλαγγα, αἱ δ' ὑπὲρ τῶν
[1, 6]	ὡς πυκνὴν εὐθὺς διαβάντων φαίνεσθαι	τὴν	φάλαγγα. αὐτὸς δὲ ἐν προφυλακῇ
[1, 4]	δεξιὸν κέρας αὐτὸς Ἀλέξανδρος παρήγαγεν,	τὴν	φάλαγγα δὲ ἐν πλαισίῳ Νικάνορα
[1, 6]	τὰ ἀριστερά. καὶ αὐτὴν δὲ	τὴν	φάλαγγα ἔς τε τὸ πρόσω
[1, 1]	ἧ ἀποτομώτατον τοῦ ὄρους ἐπὶ	τὴν	φάλαγγα τῶν Μακεδόνων τὰς ἁμάξας.
[1, 13]	συντεταγμένῳ τῷ στρατῷ, διπλῆν μὲν	τὴν	φάλαγγα τῶν ὁπλιτῶν τάξας, τοὺς
[1, 20]	προσήγαγε καὶ ὣς τῶν Μακεδόνων	τὴν	φάλαγγα, ὑπορύττειν κελεύσας τὸ τεῖχος.
[1, 25]	ἐργαζομένους. ~Ἔτι δὲ αὐτῷ περὶ	τὴν	Φασηλίδα ὄντι ἐξαγγέλλεται Ἀλέξανδρον τὸν
[1, 24]	αὐτὸς δὲ ὀλίγον ὕστερον ἐς	τὴν	Φασηλίδα παραγενόμενος συνεξαιρεῖ αὐτοῖς φρούριον
[1, 17]	Ἀρτέμιδος καὶ τοὺς τὴν εἰκόνα	τὴν	Φιλίππου τὴν ἐν τῷ ἱερῷ
[1, 26]	ἰδίαν σφῶν οὔπω πρόσθεν οὖσαν	τὴν	φωνήν. καὶ ἔκτοτε οὐ κατὰ
[1, 25]	τῇ χειρὶ οὐ βαρέως ἀποσοβῆσαι	τὴν	χελιδόνα. τὴν δὲ τοσούτου ἄρα
[1, 16]	καὶ παισὶ τῶν τε κατὰ	τὴν	χώραν ἀτέλειαν ἔδωκε καὶ ὅσαι
[1, 5]	καὶ ἐμβαλὼν ἦγε καὶ ἔφερε	τὴν	χώραν αὐτῶν. Αὐταριᾶται μὲν δὴ
[1, 5]	ταύτῃ. καὶ αὐτὸς ἐμβαλεῖν ἐς	τὴν	χώραν αὐτῶν, ὡς ἀμφὶ τὰ
[1, 9]	δὲ κατασκάψαι ἐς ἔδαφος καὶ	τὴν	χώραν κατανεῖμαι τοῖς ξυμμάχοις, ὅση
[1, 17]	καὶ Ἀλέξανδρον τὸν Ἀερόπου ἐπὶ	τὴν	χώραν τὴν Μέμνονος ἐκπέμπει, ἄγοντας
[1, 11]	Στρυμόνα παρήμειβε τὸ Πάγγαιον ὄρος	τὴν	ὡς ἐπ' Ἄβδηρα καὶ Μαρώνειαν,
[1, 20]	κατασχεῖν. ἔσεσθαι γὰρ οὐ σμικρὰν	τὴν	ὠφέλειαν ἐς τὴν τῆς Ἁλικαρνασσοῦ
[1, 15]	πρόσωπον τῷ δόρατι καταβάλλει τὸν	Μιθριδάτην.	ἐν δὲ τούτῳ Ῥοισάκης μὲν
[1, 15]	καὶ ὃς ἀναλαβὼν καὶ ἰδὼν	Μιθριδάτην	τὸν Δαρείου γαμβρὸν πολὺ πρὸ
[1, 15]	πρῶτοι οἱ ἀμφὶ Ἀμύνταν καὶ	Σωκράτην	προσέσχον τῇ ὄχθῃ, ταύτῃ καὶ
[1, 5]	γὰρ κατειλήφει ὁ Κλεῖτος ὡς	ὀχυρωτάτην	τῆς χώρας. καὶ πρὸς ταύτην
[1, 15]	ἐν τῇ μάχῃ. ὁ δὲ	Ἀρέτην	ἤτει δόρυ ἕτερον, ἀναβολέα τῶν
[1, 17]	τῆς μὲν ἄκρας τῆς Σάρδεων	ἐπιμελητὴν	Παυσανίαν τῶν ἑταίρων, τῶν δὲ
[1, 12]	χώρᾳ Ἀλέξανδρον ἀπορίᾳ τῶν ἐπιτηδείων.	Ἀρσίτην	δὲ λέγεται εἰπεῖν ἐν τῷ
[1, 10]	καὶ Χάρητα καὶ Χαρίδημον καὶ	Ἐφιάλτην	καὶ Διότιμον καὶ Μοιροκλέα. τούτους
[1, 9]	Ἀρκάδων γενομένη προσβολὴ πρὸς τὴν	Σπάρτην	καὶ αὐτὴ τῷ ἀήθει τῆς
[1, 3]	τὴν Εὐρώπην μέγιστον ὄντα καὶ	πλείστην	γῆν ἐπερχόμενον καὶ ἔθνη μαχιμώτατα
[1, 1]	ἅμαξαι, τοσῷδε μᾶλλόν τι διασκεδάσουσιν	αὐτὴν	βίᾳ ἐμπεσοῦσαι. Ἀλεξάνδρῳ δὲ βουλὴ
[1, 6]	δὲ ἐπὶ τὰ ἀριστερά. καὶ	αὐτὴν	δὲ τὴν φάλαγγα ἔς τε
[1, 18]	ξένων ἐς τετρακισχιλίους διαβιβάσας ἐς	αὐτήν.	ἦσαν δὲ τῶν βαρβάρων αἱ
[1, 5]	παρούσῃ δυνάμει, πολλῶν μὲν ἐς	αὐτὴν	καὶ μαχίμων ξυμπεφευγότων, πολλῶν δὲ
[1, 3]	ῥεῦμα τοῦ ποταμοῦ τὸ παρ'	αὐτήν,	οἷα δὴ ἐς στενὸν συγκεκλεισμένον,
[1, 27]	ὀχυρᾷ καὶ ἀποτόμῳ καὶ παρ'	αὐτὴν	τὴν ἄκραν ὁ Εὐρυμέδων ποταμὸς
[1, 22]	πεποιημένην φεύγουσι τήν τε γέφυραν	αὐτὴν	ὑπὸ πλήθους ξυντρῖψαι καὶ πολλοὺς
[1, 5]	πορευόμενος ἐς Πέλλιον πόλιν ἐστέλλετο.	ταύτην	γὰρ κατειλήφει ὁ Κλεῖτος ὡς
[1, 2]	ὄνομα τῇ νήσῳ ἐστίν. ἐς	ταύτην	δὲ τὴν νῆσον καὶ οἱ
[1, 9]	προδοσίας τῶν Ἑλλήνων διὰ μακροῦ	ταύτην	δίκην ἐκτίσαντας Θηβαίους, καὶ τῆς
[1, 2]	καὶ αὐτὸς ὁ Σύρμος ἐς	ταύτην	ξυμπεφεύγει ξὺν τοῖς ἀμφ' αὐτόν.
[1, 29]	ἄκρα ἦν πάντῃ ἀπότομος, καὶ	ταύτην	φυλακὴ κατεῖχεν ἐκ τοῦ σατράπου
[1, 28]	οὐ μικρὰ πόλις. Πισίδαι καὶ	ταύτην	ὤκουν, καὶ ἐδόκουν πάντων Πισιδῶν
[1, 5]	ἀδελφὴν τὴν Ἀλεξάνδρου Κύναν καὶ	ταύτην	ὡμολόγησε δώσειν αὐτῷ ἐς Πέλλαν
[1, 5]	ὀχυρωτάτην τῆς χώρας. καὶ πρὸς	ταύτην	ὡς ἧκεν Ἀλέξανδρος, καταστρατοπεδεύσας πρὸς
[1, 12]	ἐστρατοπεδεύκει, καὶ τῇ ὑστεραίᾳ ἐς	Περκώτην.	τῇ δὲ ἄλλῃ Λάμψακον παραμείψας
[1, 18]	ἔσεσθαι ἐς τοῦ πολέμου τὴν	πρώτην	δόξαν, τά τε ἄλλα καὶ
[1, 4]	καὶ οἱ Γέται οὐδὲ τὴν	πρώτην	ἐμβολὴν τῶν ἱππέων ἐδέξαντο. παράδοξος
[1, 25]	αὑτὸν πιστῶν, πρόφασιν μὲν παρὰ	Ἀτιζύην	τὸν Φρυγίας σατράπην, τῇ δὲ
[1, 12]	ὁρμηθῆναί φημι ἐς τήνδε τὴν	ξυγγραφήν,	οὐκ ἀπαξιώσας ἐμαυτὸν φανερὰ καταστήσειν
[1, 5]	τῷ Μακεδόνων νομίζεται. καὶ τὴν	ἀδελφὴν	τὴν Ἀλεξάνδρου Κύναν καὶ ταύτην
[1, 13]	Πέρσας ἐφεστάναι τεταγμένους ὡς ἐς	μάχην.	ἔνθα δὴ Ἀλέξανδρος μὲν τὴν
[1, 8]	παρ' Ἀλεξάνδρου τὸ ἐς τὴν	μάχην	ξύνθημα αὐτὸς πρῶτος προσέμιξε τῷ
[1, 18]	ὡπλισμένῃ τε καὶ ὡς ἐς	μάχην	ξυντεταγμένῃ. Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ἀναλαβὼν
[1, 23]	δὲ Πιξωδάρου Ὀροντοβάτης τὴν Καρῶν	ἀρχὴν	ἐκ βασιλέως πεμφθεὶς εἶχε, γαμβρὸς
[1, 12]	ἐμόν, οὐδὲ εἰ δή τινα	ἀρχὴν	ἐν τῇ ἐμαυτοῦ ἦρξα. ἀλλ'
[1, 26]	Σύλλιον ἐξ ἐφόδου αὐτοσχεδίου ἠδυνήθη	λαβεῖν,	ἐπεί τ' ἠγγέλθη αὐτῷ κατὰ
[1, 1]	Φιλίππῳ ἤδη ἔδοσαν. καὶ αἰτήσαντα	λαβεῖν	παρ' ἑκάστων πλὴν Λακεδαιμονίων. Λακεδαιμονίους
[1, 4]	φάλαγγα δὲ ἐν πλαισίῳ Νικάνορα	ἄγειν	ἐκέλευσε. καὶ οἱ Γέται οὐδὲ
[1, 24]	ἄλλους ξυμμάχους καὶ τὰς ἁμάξας	ἄγειν.	καὶ κελεύει προϊέναι ἀπὸ Σάρδεων
[1, 13]	ἐν μετώπῳ διὰ τοῦ ποταμοῦ	ἄγειν	τὸν στρατόν. πολλὰ μὲν γὰρ
[1, 4]	μὲν λείαν Μελεάγρῳ καὶ Φιλίππῳ	ἐπαναγαγεῖν	δίδωσιν, αὐτὸς δὲ κατασκάψας τὴν
[1, 23]	τὰς μὲν μηχανὰς ἐς Τράλλεις	ἀπαγαγεῖν	ἐκέλευσε τοὺς ἐπ' αὐταῖς τεταγμένους,
[1, 4]	σαρίσσαις ἐπικλίνοντας τὸν σῖτον οὕτω	προάγειν	ἐς τὰ οὐκ ἐργάσιμα. οἱ
[1, 2]	ἱππέας κατὰ τὸ εὐώνυμον κέρας	ἐπάγειν	ἔταξε. τὴν δὲ φάλαγγα τῶν
[1, 26]	πόλιν ἐνδιδόντες, φρουρὰν δὲ μὴ	εἰσάγειν	δεόμενοι. καὶ περὶ μὲν τῆς
[1, 15]	ἐκ τοῦ ποταμοῦ, τῶν δ'	εἴργειν	τὴν ἔκβασιν, καὶ παλτῶν ἀπὸ
[1, 19]	τῶν πεζῶν τάξεις τρεῖς, παραγγείλας	εἴργειν	τῆς ἀποβάσεως τοὺς ἀπὸ τῶν
[1, 1]	οἱ Θρᾷκες οἱ αὐτόνομοι, παρεσκευασμένοι	εἴργειν	τοῦ πρόσω κατειληφότες τὴν ἄκραν
[1, 10]	ἐξαιτηθέντων τε καὶ οὐ δοθέντων	φεύγειν	ἐκέλευσε. καὶ φεύγει Χαρίδημος ἐς
[1, 19]	ταχυναυτοῦσα. αἱ δὲ τέσσαρες ἔφθασαν	καταφυγεῖν	ἐς τὰς οἰκείας τριήρεις. οὕτω
[1, 25]	τὴν δὲ τοσούτου ἄρα δεῆσαι	ἀποφυγεῖν	πληγεῖσαν, ὥστε ἐπὶ τῆς κεφαλῆς
[1, 11]	πόνος ἔσται ποιεῖν τε καὶ	ἄδειν	Ἀλέξανδρον καὶ τὰ Ἀλεξάνδρου ἔργα.
[1, 20]	ἐποίει αὐτὸ καὶ ὅπῃ τι	ἐνδεῖν	ὡς πρὸς ἀσφάλειαν ἐφαίνετο, ξύμπαντα
[1, 11]	ταῦρον τῷ Ποσειδῶνι καὶ Νηρηίσι	σπένδειν	ἐκ χρυσῆς φιάλης ἐς τὸν
[1, 25]	τῆς εὐνῆς ἄλλῃ καὶ ἄλλῃ	ἐπικαθίζειν,	θορυβωδέστερον ἢ κατὰ τὸ εἰωθὸς
[1, 12]	προϊόντας δὲ τόν τε χιλὸν	ἀφανίζειν	καταπατοῦντας τῇ ἵππῳ καὶ τὸν
[1, 1]	Τριβαλλοὺς καὶ Ἰλλυριούς, ὅτι τε	νεωτερίζειν	ἐπύθετο Ἰλλυριούς τε καὶ Τριβαλλούς,
[1, 6]	ἐπὶ τῇ ὄχθῃ τὰς μηχανὰς	ἐξακοντίζειν	ὡς πορρωτάτω ἀπ' αὐτῶν ἐκέλευσεν
[1, 18]	φυλακῆς. ἐνταῦθα δὲ καταστρατοπεδεύσας ἔγνω	ἀποτειχίζειν	τὴν εἴσω πόλιν. Ἡγησίστρατος γάρ,
[1, 23]	καταλαμβάνοιντο τῶν Ἁλικαρνασσέων, τούτους δὲ	σώζειν	παρήγγειλεν. Ἤδη τε ἠὼς ὑπέφαινε
[1, 18]	Περσῶν στρατῷ οὐ μακρὰν ὄντι	διασώζειν	τοῖς Πέρσαις ἐπενόει τὴν πόλιν.
[1, 17]	Ἀλέξανδρον καὶ αὐτὸς ἀπαξιώσας τι	παθεῖν	πρὸς αὐτοῦ ἄχαρι. Τετάρτῃ δὲ
[1, 1]	φάλαγγος, ὅτι ταύτῃ εὐπορώτερα ἦν,	ἐλθεῖν	ἐκέλευσε καὶ ἐκτοξεύειν ἐς τοὺς
[1, 7]	γὰρ τοῖς Θηβαίοις διὰ φιλίας	ἐλθεῖν	μᾶλλόν τι ἢ διὰ κινδύνου
[1, 3]	ἔλαβεν αὐτὸν ἐπέκεινα τοῦ Ἴστρου	ἐλθεῖν.	τῶν μὲν δὴ νεῶν ἐπέβη
[1, 7]	βέλτιστα ἐς τὸ κοινὸν γιγνώσκοντες	ἐξελθεῖν	ὥρμηντο παρ' Ἀλέξανδρον καὶ εὑρέσθαι
[1, 1]	κατὰ τὸ εἰκὸς ὑπερπηδώσας ἀβλαβῶς	ἐπελθεῖν.	καὶ οὕτω ξυνέβη ὅπως παρῄνεσέ
[1, 8]	{μὲν} τοῦ δευτέρου χάρακος εἴσω	παρελθεῖν	βιαζόμενος αὐτὸς μὲν βληθεὶς πίπτει
[1, 1]	παῖδα ὄντα Φιλίππου, ἐς Πελοπόννησον	παρελθεῖν.	εἶναι δὲ τότε ἀμφὶ τὰ
[1, 6]	ἀμφὶ τὸν Γλαυκίαν εἴσω βέλους	παρελθεῖν	οὐκ ἐτόλμων, οἱ Μακεδόνες δὲ
[1, 1]	ἀποκρίνασθαι μὴ εἶναί σφισι πάτριον	ἀκολουθεῖν	ἄλλοις, ἀλλ' αὐτοὺς ἄλλων ἐξηγεῖσθαι.
[1, 6]	Κοίνου τάξιν. καὶ προσετέτακτο μὲν	ἀκολουθεῖν	τὴν ἄλλην στρατιάν. ὡς δὲ
[1, 20]	καὶ τῶν ἄλλων μηχανῶν, αἷς	κατασείειν	ἐπενόει τὸ τεῖχος. καὶ ἥ
[1, 11]	ᾠδὴν ἔχουσι πολὺς πόνος ἔσται	ποιεῖν	τε καὶ ἄδειν Ἀλέξανδρον καὶ
[1, 27]	κατέχοντας τὰ ὄρη ταῦτα ἄπορον	ποιεῖν	τὴν πάροδον. καὶ τότε οἱ
[1, 12]	ἦν ἐς τὸν Μέμνονα τριβὰς	ἐμποιεῖν	ἑκόντα τῷ πολέμῳ τῆς ἐκ
[1, 18]	τε ἄλλα καὶ τοὺς Ἕλληνας	νεωτεριεῖν	πρὸς τοῦ ναυτικοῦ πταίσματος τὴν
[1, 7]	χαλεπῶς εἶχον. ἄλλον γάρ τινα	ἥκειν	Ἀλέξανδρον τὸν Ἀερόπου. Ὁ δὲ
[1, 4]	δὲ φιλίας τῆς Ἀλεξάνδρου ἐφιέμενοι	ἥκειν	ἔφασαν. καὶ πᾶσιν ἔδωκε πίστεις
[1, 29]	τὰ παρόντα καλῶς γένηται, τότε	ἥκειν	ὑπὲρ τῶν αὐτῶν πρεσβευομένους.
[1, 18]	ὅτι ἐπὶ γῇ καθήμενος ἐφαίνετο,	δοκεῖν	οἱ μᾶλλόν τι σημαίνειν, ὅτι
[1, 29]	ἔδοξε ταῦτα Ἀλεξάνδρῳ ὠφελιμώτερα ἢ	πολιορκεῖν	ἄπορον πάντῃ προσφέρεσθαι τὴν ἄκραν.
[1, 23]	μισθοφόροι κατειλήφεσαν, ταύτας μὲν ἀπέγνω	πολιορκεῖν,	τριβήν τε ἐπινοῶν οὐκ ὀλίγην
[1, 28]	ὁδῶν οὐ θαρραλέοι ἐς τὸ	διώκειν	ἦσαν. Ἀλέξανδρος δὲ ἐχόμενος τῶν
[1, 13]	παρέξειν ἕωθεν εὐπετῶς τῷ στρατῷ	διαβαλεῖν	τὸν πόρον. ὑποφθάσομεν γὰρ αὐτοὶ
[1, 1]	στελλόμενον. ὁρμηθέντα δὴ ἐξ Ἀμφιπόλεως	ἐμβαλεῖν	εἰς Θρᾴκην τὴν τῶν αὐτονόμων
[1, 5]	ἀπολεμωτάτους τῶν ταύτῃ. καὶ αὐτὸς	ἐμβαλεῖν	ἐς τὴν χώραν αὐτῶν, ὡς
[1, 14]	καὶ μὴν καὶ τοὺς Παίονας	προεμβαλεῖν	ἐς τὸν ποταμὸν ἔχοντα Ἀμύνταν
[1, 28]	ἐχρήσατο. τὴν Τελμισσὸν δὲ ἀπέγνω	ἑλεῖν	ἂν ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ, ἀλλ'
[1, 5]	Ἀλέξανδρος τὴν μὲν πόλιν ἀπέγνω	ἑλεῖν	ἂν ξὺν τῇ παρούσῃ δυνάμει,
[1, 11]	ἀναθεῖναι ἐς τὸν νεών, καὶ	καθελεῖν	ἀντὶ ταύτης τῶν ἱερῶν τινα
[1, 18]	τόλμαν ἐν ἀβεβαίῳ χωρίῳ οὐκ	ἐθέλειν	παραδοῦναι τοῖς βαρβάροις. καὶ ἡττηθεῖσι
[1, 19]	πόλις, τά τε τείχη ἔφη	ἐθέλειν	τοὺς Μιλησίους καὶ τοὺς λιμένας
[1, 18]	καὶ αὐτὸς δὲ ἔφη ἐπιβῆναι	ἐθέλειν	τῶν νεῶν καὶ τοῦ κινδύνου
[1, 17]	τοῖς βαρβάροις ἀπέφερον, τῇ Ἀρτέμιδι	ξυντελεῖν	ἐκέλευσεν. ὁ δὲ δῆμος ὁ
[1, 7]	ἔξωθέν τινα τοῖς ἐγκατειλημμένοις δύνασθαι	ἐπωφελεῖν,	μήτε αὐτοὺς ἐκθέοντας βλάπτειν τι
[1, 11]	τε κυβερνῶντα τὴν στρατηγίδα ναῦν	διαβάλλειν	καὶ, ἐπειδὴ κατὰ μέσον τὸν
[1, 19]	πέμπει ἐπ' αὐτὰς κατὰ σπουδήν,	ἐμβάλλειν	ἀντιπρώρους κελεύσας. οἱ δὲ ἐν
[1, 2]	τῆς ἄνωθεν Μακεδονίας ἱππέας προσέταξεν	ἐμβάλλειν	κατὰ τὸ κέρας τὸ δεξιόν,
[1, 5]	Ἐορδαϊκῷ ποταμῷ τῇ ὑστεραίᾳ ἐγνώκει	προσβάλλειν	τῷ τείχει. οἱ δὲ ἀμφὶ
[1, 19]	ἐς τὴν πόλιν καὶ Μιλησίοις	ἀπαγγέλλειν	παρασκευάζεσθαι ὡς μαχουμένους ἕωθεν. αὐτὸς
[1, 8]	μὲν τοξότας καὶ τοὺς Ἀγριᾶνας	ἐκδραμεῖν	ἐσήμηνεν εἴσω τοῦ χάρακος, τὸ
[1, 18]	Ἀλέξανδρος δὲ τῇ τε γνώμῃ	ἁμαρτάνειν	ἔφη Παρμενίωνα καὶ τοῦ σημείου
[1, 12]	πόλεων αὐτῶν φειδομένους. οὐ γὰρ	μενεῖν	ἐν τῇ χώρᾳ Ἀλέξανδρον ἀπορίᾳ
[1, 2]	Τριβαλλῶν προὔπεμψεν ἐπὶ τὸν Ἴστρον	διαβαίνειν	κελεύσας τὸν ποταμὸν ἐς νῆσόν
[1, 3]	Ἀλέξανδρος ἀπαγαγὼν τὰς ναῦς ἔγνω	διαβαίνειν	τὸν Ἴστρον ἐπὶ τοὺς Γέτας
[1, 6]	ἐς δισχιλίους. τοὺς δὲ ὑπασπιστὰς	διαβαίνειν	τὸν ποταμὸν ἐκέλευσε καὶ ἐπὶ
[1, 6]	αὑτὸν ἑταίροις, ἀναλαβόντας τὰς ἀσπίδας	ἀναβαίνειν	ἐπὶ τοὺς ἵππους καὶ ἐλαύνειν
[1, 15]	τε ἱππέων ὠθισμός, τῶν μὲν	ἐκβαίνειν	ἐκ τοῦ ποταμοῦ, τῶν δ'
[1, 18]	ἐφαίνετο, δοκεῖν οἱ μᾶλλόν τι	σημαίνειν,	ὅτι ἐκ γῆς κρατήσει τοῦ
[1, 14]	ἐφεστῶτες ὑπὸ τοῦ τὸ μέλλον	ὀκνεῖν	ἡσυχίαν ἦγον καὶ σιγὴ ἦν
[1, 1]	στόλου. Ἅμα δὲ τῷ ἦρι	ἐλαύνειν	ἐπὶ Θρᾴκης, ἐς Τριβαλλοὺς καὶ
[1, 6]	ἀναβαίνειν ἐπὶ τοὺς ἵππους καὶ	ἐλαύνειν	ἐπὶ τὸν γήλοφον. ἐκεῖσε δὲ
[1, 13]	πλησίον ἡμῶν αὐλισθῆναι, καὶ ταύτῃ	παρέξειν	ἕωθεν εὐπετῶς τῷ στρατῷ διαβαλεῖν
[1, 6]	ἀσθενεστάτοις αὐτοῖς καρτερωτάτῃ τῇ ἐμβολῇ	προσμίξειν	ἔμελλον, τοὺς μὲν ἔτι ἐν
[1, 12]	τῶν ἐπιτηδείων. Ἀρσίτην δὲ λέγεται	εἰπεῖν	ἐν τῷ συλλόγῳ τῶν Περσῶν,
[1, 25]	του τῶν φίλων σημαίνεσθαι αὐτῷ	εἰπεῖν,	σημαίνεσθαι δὲ καί, ὅτι καταφανὴς
[1, 16]	ἐρόμενος καὶ ὅ τι πράττων	εἰπεῖν	τε καὶ ἀλαζονεύσασθαί οἱ παρασχών.
[1, 19]	νῆσον καταπεφευγότας ἐπέπλει αὐτός, κλίμακας	φέρειν	ἐπὶ τὰς πρώρας τῶν τριήρων
[1, 4]	γυναικῶν ἐπὶ τοὺς ἵππους ὅσα	φέρειν	οἱ ἵπποι ἠδύναντο. ἦν δὲ
[1, 27]	ὑπ' Ἀλεξάνδρου ταχθέντι καὶ φόρους	ἀποφέρειν	ὅσα ἔτη Μακεδόσι, καὶ ὑπὲρ
[1, 17]	καὶ τοὺς φόρους τοὺς αὐτοὺς	ἀποφέρειν	τάξας, οὕσπερ Δαρείῳ ἔφερον, ὅσοι
[1, 10]	ἐξ Ἰλλυριῶν καὶ Τριβαλλῶν ἐπανῆλθε	χαίρειν	τὸν δῆμον τῶν Ἀθηναίων οὐκ
[1, 26]	ἀπόρως ἔχει διὰ τοῦ αἰγιαλοῦ	ὁδοιπορεῖν.	τῷ δὲ ἐκ νότων σκληροὶ
[1, 11]	Ἀρίστανδρος δέ, ἀνὴρ Τελμισσεύς, μάντις,	θαρρεῖν	ἐκέλευσεν Ἀλέξανδρον. δηλοῦσθαι γὰρ, ὅτι
[1, 1]	δὲ διαχωρῆσαι, ὡς δι' αὐτῶν	ἐκπεσεῖν	τὰς ἁμάξας. ὅσοι δὲ περικαταλαμβάνοιντο,
[1, 16]	ἐπαγαγὼν καὶ τοὺς ἱππέας πάντῃ	προσπεσεῖν	κελεύσας ἐν μέσῳ δι' ὀλίγου
[1, 13]	τοὺς γὰρ πολεμίους οὐ δοκῶ	τολμήσειν	πολὺ τῷ πεζῷ λειπομένους πλησίον
[1, 13]	δὲ οὐκ ἀκινδύνως μοι δοκοῦμεν	ἐπιχειρήσειν	τῷ ἔργῳ, ὅτι οὐχ οἷόν
[1, 13]	ἐς τοὺς κινδύνους ὀξύτητος ποιοῦμαι.	ἀναθαρρήσειν	τε δοκῶ τοὺς Πέρσας ὡς>
[1, 18]	Ἀλεξάνδρῳ ναυμαχεῖν, τά τε ἄλλα	κρατήσειν	τῷ ναυτικῷ τοὺς Ἕλληνας ἐπελπίζων
[1, 20]	ἐσήμηνεν αὐτῷ ἐκ τῆς γῆς	κρατήσειν	τῶν νεῶν. Ταῦτα δὲ διαπραξάμενος
[1, 12]	ξυγγραφήν, οὐκ ἀπαξιώσας ἐμαυτὸν φανερὰ	καταστήσειν	ἐς ἀνθρώπους τὰ Ἀλεξάνδρου ἔργα.
[1, 25]	ε> βασιλέα Ἀλέξανδρον, αὐτὸν βασιλέα	καταστήσειν	Μακεδονίας καὶ χρυσίου τάλαντα πρὸς
[1, 18]	πολλῷ πλείους ξὺν οὐδενὶ λογισμῷ	ναυμαχήσειν	καὶ οὐ μεμελετηκότι τῷ σφῶν
[1, 5]	Ἀλεξάνδρου Κύναν καὶ ταύτην ὡμολόγησε	δώσειν	αὐτῷ ἐς Πέλλαν ἀφικομένῳ Ἀλέξανδρος.
[1, 26]	τοῦ ἀργυρίου καὶ τοὺς ἵππους	παραδώσειν	ξυνθέμενοι ἀπῆλθον. Ἀλέξανδρος δὲ ἐπὶ
[1, 25]	χρυσίου τάλαντα πρὸς τῇ βασιλείᾳ	ἐπιδώσειν	χίλια. ὁ δὲ Σισίνης ἁλοὺς
[1, 18]	τὸ πταῖσμα. καὶ ὣς γὰρ	θαλασσοκρατεῖν	τοὺς Πέρσας. καὶ αὐτὸς δὲ
[1, 17]	δὲ ἄλλους διεκώλυσεν Ἀλέξανδρος προσωτέρω	ἐπιζητεῖν	καὶ τιμωρεῖσθαι, γνοὺς ὅτι ὁμοῦ
[1, 15]	καὶ τοῦτο δείξας Ἀλεξάνδρῳ ἄλλον	αἰτεῖν	ἐκέλευεν. Δημάρατος δέ, ἀνὴρ Κορίνθιος,
[1, 1]	Ἕλληνας, ὅσοι ἐντὸς Πελοποννήσου ἦσαν,	αἰτεῖν	παρ' αὐτῶν τὴν ἡγεμονίαν τῆς
[1, 7]	δύνασθαι ἐπωφελεῖν, μήτε αὐτοὺς ἐκθέοντας	βλάπτειν	τι σφᾶς, ὁπότε τοῖς ἔξω
[1, 17]	ἐν Σάρδεσι κατελείφθησαν τὴν ἄκραν	φυλάττειν.	Ἐν τούτῳ δὲ, ὡς τὰ
[1, 20]	ὣς τῶν Μακεδόνων τὴν φάλαγγα,	ὑπορύττειν	κελεύσας τὸ τεῖχος. καὶ ἕνα
[1, 25]	ὄντι ἐξαγγέλλεται Ἀλέξανδρον τὸν Ἀερόπου	ἐπιβουλεύειν,	τά τε ἄλλα τῶν ἑταίρων
[1, 20]	οὐδὲ μέρει τινὶ τῆς στρατιᾶς	κινδυνεύειν.	ἄλλως τε ἐπενόει, κατέχων ἤδη
[1, 19]	τὴν ἀπόβασιν ποιησόμενος. ὡς δὲ	διακινδυνεύειν	ἐθέλοντας τοὺς ἐν τῇ νήσῳ
[1, 6]	δὲ ἐκ μέσου τοῦ ποταμοῦ	ἐκτοξεύειν,	ἐπεσβάντας καὶ τούτους. καὶ οἱ
[1, 1]	εὐπορώτερα ἦν, ἐλθεῖν ἐκέλευσε καὶ	ἐκτοξεύειν	ἐς τοὺς Θρᾷκας ὅπῃ προσφέροιντο.
[1, 2]	καὶ τοὺς σφενδονήτας προεκθέοντας ἐκέλευσεν	ἐκτοξεύειν	τε καὶ σφενδονᾶν ἐς τοὺς
[1, 23]	ἐστέλλετο. τῆς δὲ Καρίας ξυμπάσης	σατραπεύειν	ἔταξεν Ἄδαν, θυγατέρα μὲν Ἑκατόμνω,
[1, 17]	Ἀσίαν κατοικούντων. ~Καταστήσας δὲ Κάλαν	σατραπεύειν	ἧς Ἀρσίτης ἦρχε καὶ τοὺς
[1, 19]	αὐτοὺς ἐπὶ τῷδε ὡς αὑτῷ	ξυστρατεύειν.	ἦσαν δὲ οὗτοι μισθοφόροι Ἕλληνες
[1, 19]	καὶ τὴν πολιορκίαν ἐπὶ τούτοις	λύειν	ἠξίου. Ἀλέξανδρος δὲ Γλαυκίππῳ μὲν
[1, 18]	καὶ τὰς μὲν ὀλιγαρχίας πανταχοῦ	καταλύειν	ἐκέλευσεν, δημοκρατίας δὲ {τε} ἐγκαθιστάναι
[1, 25]	παρὰ Ἀλεξάνδρου. οὐ γὰρ ἔδοξε	γράφειν	ὑπὲρ οὐδενὸς τοιούτου ἐς τὸ
[1, 18]	δὴ καὶ ὣς παρῄνει Ἀλεξάνδρῳ	ναυμαχεῖν,	τά τε ἄλλα κρατήσειν τῷ
[1, 18]	ξυντιθεὶς οὐκ ἐν καιρῷ ἀπέφαινε	ναυμαχεῖν.	τὸ θεῖον δὲ αὐτὸς ἄλλῃ
[1, 25]	ὑπὸ καμάτου ἐγερθῆναι μὲν ἀδυνάτως	ἔχειν	ἐκ τοῦ ὕπνου, ἐνοχλούμενον δὲ
[1, 6]	διακοσίους ἱππέας ἐπιτάξας παρήγγελλε σιγῇ	ἔχειν	τὸ παραγγελλόμενον ὀξέως δεχομένους. καὶ
[1, 19]	τοὺς Μιλησίους καὶ τοὺς λιμένας	παρέχειν	κοινοὺς Ἀλεξάνδρῳ καὶ Πέρσαις καὶ
[1, 9]	διαθεῖναι, τὴν μὲν Καδμείαν φρουρᾷ	κατέχειν	ἔδοξε, τὴν πόλιν δὲ κατασκάψαι
[1, 27]	ἣν τῶν προσχώρων οὖσαν βίᾳ	κατέχειν	ἐν αἰτίᾳ ἦσαν. Ὡς δὲ
[1, 18]	τῶν νεῶν καὶ τοῦ κινδύνου	μετέχειν.	Ἀλέξανδρος δὲ τῇ τε γνώμῃ
[1, 23]	τε οὐ δυναμένους ἐπὶ πολὺ	ἀντέχειν	τῇ πολιορκίᾳ καὶ τοῦ τείχους
[1, 23]	ἔτι ἀπὸ Σεμιράμεως καὶ γυναῖκας	ἄρχειν	ἀνδρῶν. Πιξώδαρος δὲ τὴν μὲν
[1, 23]	τῆς ἄλλης Καρίας ἐπεκράτησεν, αὐτῇ	ἄρχειν	ἁπάσης ἔδωκε. ~Τῶν Μακεδόνων δὲ
[1, 25]	ἐπὶ σατραπείᾳ ἐξεπέμφθη, αὐτὸν ἀπέδειξεν	ἄρχειν	τῆς Θεσσαλικῆς ἵππου. τὰ δὲ
[1, 7]	δὲ τοσούτου ἐδέησαν ἐνδόσιμόν τι	παρασχεῖν	ἐς ξύμβασιν, ὥστε ἐκθέοντες ἐκ
[1, 20]	Μύνδον ἐξ ἐπιδρομῆς δύναιτο λαθὼν	κατασχεῖν.	ἔσεσθαι γὰρ οὐ σμικρὰν τὴν
[1, 9]	ὕστερον ἐπὶ πολὺ τῷ πολέμῳ	ἀντισχεῖν	Λακεδαιμονίοις τε καὶ τοῖς ξυμμάχοις
[1, 18]	καταπλεύσας ἢ τοὺς Πέρσας Μιλήτῳ	προσχεῖν,	καὶ ὁρμίζεται ναυσὶν ἑξήκοντα καὶ
[1, 7]	φυγάδας ἐπικεκλημένοι ἦσαν, οὐδενὸς φιλανθρώπου	τυχεῖν	ἂν παρ' Ἀλεξάνδρου ἀξιοῦντες, ἄλλως
[1, 10]	σφῶν κατὰ ἔθνη πέμψαντες ξυγγνώμης	τυχεῖν	ἐδέοντο, ὅτι καὶ αὐτοί τι
[1, 2]	ὁρμήν, καὶ αὐτὸς ὑποστρέψας τὸ	ἔμπαλιν	ἐπὶ τοὺς Τριβαλλοὺς ἦγεν, καὶ
[1, 1]	ἄττα καὶ τῶν Ἀθηναίων τὴν	πόλιν.	ἀλλὰ Ἀθηναίους γε τῇ πρώτῃ
[1, 5]	ἔνθα δὴ Ἀλέξανδρος τὴν μὲν	πόλιν	ἀπέγνω ἑλεῖν ἂν ξὺν τῇ
[1, 6]	τὸ πρῶτον καταφυγὼν ἐμπρήσας τὴν	πόλιν	ἀπηλλάγη παρὰ Γλαυκίαν ἐς Ταυλαντίους.
[1, 9]	οἰκεῖον ὄντα, καὶ τῷ τὴν	πόλιν	αὐτοῖς περιλειφθῆναι, ὡς καὶ ἐς
[1, 9]	παρ' ὀλίγον ἐλθόντας ἀφανίσαι τὴν	πόλιν	αὐτοὺς ἐν τῷ μέρει ἐκ
[1, 28]	δὲ ἐχόμενος τῶν φευγόντων τὴν	πόλιν	αὐτῶν αἱρεῖ κατὰ κράτος. τῶν
[1, 9]	Καδμείαν φρουρᾷ κατέχειν ἔδοξε, τὴν	πόλιν	δὲ κατασκάψαι ἐς ἔδαφος καὶ
[1, 7]	εἶναι, τήν τε τῶν Ἀθηναίων	πόλιν	δι' ὑποψίας ἐκ πολλοῦ ἔχοντι
[1, 23]	τοὺς μὲν ἔτι ἐμπιπράντας τὴν	πόλιν	ἔκτεινεν, ὅσοι δὲ ἐν ταῖς
[1, 1]	τῶν αὐτονόμων καλουμένων Θρᾳκῶν, Φιλίππους	πόλιν	ἐν ἀριστερᾷ ἔχοντα καὶ τὸν
[1, 26]	πρέσβεις Ἀσπενδίων αὐτοκράτορες, τὴν μὲν	πόλιν	ἐνδιδόντες, φρουρὰν δὲ μὴ εἰσάγειν
[1, 12]	κατὰ δὲ τὴν πάροδον Πρίαπον	πόλιν	ἐνδοθεῖσαν πρὸς τῶν ἐνοικούντων τοὺς
[1, 18]	τὴν μὲν {ἔξω{ δον} καλουμένην	πόλιν	ἐξ ἐφόδου ἔλαβεν ἐκλιπούσης τῆς
[1, 6]	τῆς βοῆς ὡς πρὸς τὴν	πόλιν	ἐπανήγαγον σπουδῇ τὸν στρατόν. Ἀλέξανδρος
[1, 23]	αὐταῖς τεταγμένους, αὐτὸς δὲ τὴν	πόλιν	ἐς ἔδαφος κατασκάψας αὐτῆς τε
[1, 5]	Ἐριγόνα ποταμὸν πορευόμενος ἐς Πέλλιον	πόλιν	ἐστέλλετο. ταύτην γὰρ κατειλήφει ὁ
[1, 18]	καταστρατοπεδεύσας ἔγνω ἀποτειχίζειν τὴν εἴσω	πόλιν.	Ἡγησίστρατος γάρ, ὅτῳ ἡ φρουρὰ
[1, 23]	μέγα εἶναι ἐξελόντι οἱ τὴν	πόλιν	ἤδη πᾶσαν. θάψας δὲ τοὺς
[1, 4]	δίδωσιν, αὐτὸς δὲ κατασκάψας τὴν	πόλιν	θύει τε ἐπὶ τῇ ὄχθῃ
[1, 19]	ἀπαλλάττεσθαι κατὰ τάχος ἐς τὴν	πόλιν	καὶ Μιλησίοις ἀπαγγέλλειν παρασκευάζεσθαι ὡς
[1, 24]	ποταμὸν Πίναρα καὶ Ξάνθον τὴν	πόλιν	καὶ Πάταρα ἐνδοθέντα ἔλαβε καὶ
[1, 5]	ἡμέρᾳ κατακλείσας αὐτοὺς ἐς τὴν	πόλιν	καὶ στρατοπεδευσάμενος πρὸς τῷ τείχει
[1, 22]	τε καὶ ἔφυγον ἐς τὴν	πόλιν.	καὶ φόνος ταύτῃ οὐκ ὀλίγος
[1, 4]	τὰ μὲν πρῶτα ἐς τὴν	πόλιν	καταφεύγουσιν, ἣ δὴ ἀπεῖχεν αὐτοῖς
[1, 20]	Ἀλεξάνδρου ἀντεκδραμόντες καὶ ἐς τὴν	πόλιν	κατέκλεισαν. Οὐ πολλαῖς δὲ ὕστερον
[1, 4]	ἔρημα. Ἀλέξανδρος δὲ τήν τε	πόλιν	λαμβάνει καὶ τὴν λείαν πᾶσαν
[1, 28]	καὶ αὐτοὶ Πισίδαι βάρβαροι καὶ	πόλιν	μεγάλην οἰκοῦσιν καὶ αὐτοὶ μάχιμοί
[1, 18]	διασώζειν τοῖς Πέρσαις ἐπενόει τὴν	πόλιν.	Νικάνωρ δὲ τὸ Ἑλληνικὸν ναυτικὸν
[1, 17]	δυνατώτατοι, ἐνδιδόντες οἱ μὲν τὴν	πόλιν,	ὁ δὲ Μιθρήνης τὴν ἄκραν
[1, 10]	τῶν ἀγρῶν ἐσκευαγώγουν ἐς τὴν	πόλιν.	ὁ δῆμος δὲ ἐς ἐκκλησίαν
[1, 4]	μέτωπον, λείπουσιν αὖ καὶ τὴν	πόλιν	οἱ Γέται κακῶς τετειχισμένην, ἀναλαβόντες
[1, 27]	αὐτῷ ἡ πορεία παρὰ Τελμισσὸν	πόλιν.	οἱ δὲ ἄνθρωποι οὗτοι τὸ
[1, 8]	Καδμείαν ἐξέβαινον ἐς τὴν ἄλλην	πόλιν,	οἱ δὲ κατὰ τὰ τείχη,
[1, 8]	τῶν πυλῶν ὠθούμενοι ἐς τὴν	πόλιν	οὐκ ἔφθησαν συγκλεῖσαι τὰς πύλας.
[1, 12]	δὲ ἐς Ἕρμωτον ἀφίκετο, Κολωνὰς	πόλιν	παραμείψας. σκοποὶ δὲ αὐτῷ ἐπέμποντο
[1, 27]	ἰδόντες, ἀλλ' ἀποχωρήσουσιν ἐς τὴν	πόλιν	πλησίον οὖσαν οἱ πολλοὶ αὐτῶν,
[1, 26]	χώρας ὅτι ἀνασκευασάμενοι ἐς τὴν	πόλιν	τάς τε πύλας ἀποκεκλείκασι τοῖς
[1, 6]	διεσώθησαν. Κλεῖτος δὲ ἐς τὴν	πόλιν	τὸ πρῶτον καταφυγὼν ἐμπρήσας τὴν
[1, 7]	τῇ ὑστεραίᾳ προσῆγε πρὸς τὴν	πόλιν	τῶν Θηβαίων κατὰ τὸ τοῦ
[1, 27]	καὶ ἡ ὁδὸς παρὰ τὴν	πόλιν	χαλεπή. καθήκει γὰρ ἐκ τῆς
[1, 17]	τὸν Ἡροπύθου τοῦ ἐλευθερώσαντος τὴν	πόλιν	ὥρμησαν ἀποκτεῖναι. καὶ Σύρφακα μὲν
[1, 11]	λίμνην τὴν Κερκινῖτιν ὡς ἐπ'	Ἀμφίπολιν	καὶ τοῦ Στρυμόνος ποταμοῦ τὰς
[1, 2]	τῇ ἐκδρομῇ. Ἡρακλείδην δὲ καὶ	Σώπολιν	τοὺς ἐκ Βοττιαίας τε καὶ
[1, 29]	ἐπέστειλεν, ἄγοντα ἅμα οἷ τὴν	δύναμιν	ἐκεῖσε ἀπαντᾶν. καὶ ἀπήντα ξὺν
[1, 6]	οἱ δέ, ὁρῶντες διαβαίνουσαν τὴν	δύναμιν,	κατὰ τὰ ὄρη ἀντεπῄεσαν, ὡς
[1, 9]	πάτριον ὅμως ἐφύλαξε καὶ τὴν	δύναμιν	οὐ διὰ μακροῦ τὴν πάλαι
[1, 20]	ἐν Ἁλικαρνασσῷ συνεστηκέναι οὐ φαύλην	δύναμιν	τῶν τε βαρβάρων καὶ ξένων
[1, 11]	Διὸς τοῦ Ἑρκείου λόγος κατέχει,	μῆνιν	Πριάμου παραιτούμενον τῷ Νεοπτολέμου γένει,
[1, 9]	οὐκ ἔξω τοῦ εἰκότος ἐς	μῆνιν	τὴν ἀπὸ τοῦ θείου ἀνηνέχθη,
[1, 22]	Ἀδαίου καὶ Τιμάνδρου ἅμα οἷ	τάξιν	ἄγων καὶ ἔστιν οὓς τῶν
[1, 8]	λελυκότας ἐν τῇ διώξει τὴν	τάξιν,	ἐμβάλλει ἐς αὐτοὺς συντεταγμένῃ τῇ
[1, 14]	πόρον, λοξὴν ἀεὶ παρατείνων τὴν	τάξιν,	ἧ παρεῖλκε τὸ ῥεῦμα, ἵνα
[1, 13]	αὐτοὶ περάσαντες πρὶν ἐκείνους ἐς	τάξιν	καθίστασθαι. νῦν δὲ οὐκ ἀκινδύνως
[1, 14]	ἔταξε> καὶ τῶν πεζῶν μίαν	τάξιν,	καὶ πρὸ τούτων τὴν Σωκράτους
[1, 6]	καὶ τὴν Περδίκκου καὶ Κοίνου	τάξιν.	καὶ προσετέτακτο μὲν ἀκολουθεῖν τὴν
[1, 20]	τε καὶ Περδίκκου καὶ Μελεάγρου	τάξιν	τὴν πεζικὴν καὶ πρὸς τούτοις
[1, 1]	πλατεῖα οὖσα παρέχοι λῦσαι τὴν	τάξιν,	τούτους δὲ διαχωρῆσαι, ὡς δι'
[1, 6]	{ἀποτετα{ γ} μένην αὐτοῖς τὴν	τάξιν,	ὑπὸ νύκτα ἔτι λαθὼν διαβαίνει
[1, 8]	ἐπήγαγε καὶ αὐτὸς τὴν αὑτοῦ	τάξιν,	ὡς εἶδε τὸν Περδίκκαν προεληλυθότα
[1, 9]	Ἕλλησιν τὴν ἐπὶ τῷ πάθει	ἔκπληξιν	ὁμοίαν παρέσχε. καὶ τὸ ἐν
[1, 24]	διαχειμάσοντας ἐν Μακεδονίᾳ ἅμα ταῖς	γυναιξίν,	ἐπιτάξας αὐτοῖς Πτολεμαῖόν τε τὸν
[1, 21]	πρὸς Μύλασα μάλιστα τετραμμένην, ὡς	ἐπίδειξιν	τῆς σφῶν ῥώμης μᾶλλόν τι
[1, 13]	κέρατα ἄγων, τὰ σκευοφόρα δὲ	κατόπιν	ἐπιτάξας ἕπεσθαι. τοὺς δὲ προκατασκεψομένους
[1, 14]	φάλαγγα μακράν, τοὺς δὲ πεζοὺς	κατόπιν	τῶν ἱππέων. καὶ γὰρ ὑπερδέξια
[1, 13]	πόρον. ὑποφθάσομεν γὰρ αὐτοὶ περάσαντες	πρὶν	ἐκείνους ἐς τάξιν καθίστασθαι. νῦν
[1, 7]	ἔμαθον εἴσω Πυλῶν παρεληλυθότα αὐτὸν	πρὶν	ἐν Ὀγχηστῷ γενέσθαι ξὺν τῇ
[1, 25]	αὐτὸν κατὰ τάχος ἐκποδὼν ποιεῖσθαι,	πρὶν	καὶ ἐπιτηδειότερον γενόμενον τοῖς Θετταλοῖς
[1, 25]	Ἀλεξάνδρου καθημένην μὴ πρόσθεν ἀνεῖναι	πρὶν	παντελῶς ἐξεγερθῆναι Ἀλέξανδρον. καὶ Ἀλέξανδρος
[1, 15]	ποταμοῦ, τῶν δ' εἴργειν τὴν	ἔκβασιν,	καὶ παλτῶν ἀπὸ μὲν τῶν
[1, 15]	δὲ εἶρξαί τε αὐτῶν τὴν	ἔκβασιν,	οἱ Πέρσαι, καὶ ἐς τὸν
[1, 7]	ἐδέησαν ἐνδόσιμόν τι παρασχεῖν ἐς	ξύμβασιν,	ὥστε ἐκθέοντες ἐκ τῆς πόλεως
[1, 3]	ἦσαν, καὶ ἐπειρᾶτο βιάζεσθαι τὴν	ἀπόβασιν.	οἱ δὲ βάρβαροι ἀπήντων ἐπὶ
[1, 11]	οἷ γενέσθαι ἢ Πρωτεσιλάῳ τὴν	ἀπόβασιν.	Παρμενίων μὲν δὴ τῶν τε
[1, 19]	τεῖχος, ἐκ τῶν νεῶν τὴν	ἀπόβασιν	ποιησόμενος. ὡς δὲ διακινδυνεύειν ἐθέλοντας
[1, 22]	κατερηριμμένων τοῦ τείχους χαλεπὴν τὴν	ὑπέρβασιν	αὐτοῖς παρεχόντων. Τοῖς δὲ κατὰ
[1, 4]	Ἀλεξάνδρου ἐφιέμενοι ἥκειν ἔφασαν. καὶ	πᾶσιν	ἔδωκε πίστεις Ἀλέξανδρος καὶ ἔλαβε.
[1, 7]	καὶ βοιωταρχοῦντες ἔστιν οἳ αὐτῶν,	παντάπασιν	ἐνῆγον τὸ πλῆθος ἐς τὸν
[1, 19]	μὲν Ἰασσέων ναῦς ἁλίσκεται αὐτοῖς	ἀνδράσιν	ἐν τῇ φυγῇ, οὐ ταχυναυτοῦσα.
[1, 15]	ἵπποι τε ἵπποις καὶ ἄνδρες	ἀνδράσιν	ἠγωνίζοντο, οἱ μὲν ἐξῶσαι εἰς
[1, 15]	οἱ Μακεδόνες δὲ ξὺν τοῖς	δόρασιν	ἐμάχοντο. ἀλλὰ τῷ τε πλήθει
[1, 9]	τε πολίσματα ἦν καὶ τοῖς	δράσασιν	αἰσχύνην μᾶλλόν τι προσέβαλεν ἢ
[1, 16]	τούτων χαλκαῖ εἰκόνες ἐν Δίῳ	ἑστᾶσιν,	Ἀλεξάνδρου κελεύσαντος Λύσιππον ποιῆσαι, ὅσπερ
[1, 7]	τότε δὲ οἱ πράξαντες τὴν	ἀπόστασιν	στράτευμα ἐκ Μακεδονίας Ἀντιπάτρου ἀφῖχθαι
[1, 25]	Πέρσην τῶν ἀμφ' αὑτὸν πιστῶν,	πρόφασιν	μὲν παρὰ Ἀτιζύην τὸν Φρυγίας
[1, 6]	ὡς δὲ καιρὸν εἶδεν εἰς	ἐπίθεσιν,	οὐ προσμείνας ὁμοῦ γενέσθαι πάντας
[1, 7]	Ἀττικήν, οὐδὲ τότε προσέμιξε τοῖς	τείχεσιν	αὐτοῖς, ἀλλ' ἐστρατοπέδευσεν οὐ πολὺ
[1, 22]	ἀπέκλεισεν, οὓς πρὸς αὐτοῖς τοῖς	τείχεσιν	οἱ Μακεδόνες διέφθειραν. καὶ παρ'
[1, 0]	Ἀριστόβουλος πιστότεροι ἔδοξαν ἐς τὴν	ἀφήγησιν,	ὁ μὲν ὅτι συνεστράτευσε βασιλεῖ
[1, 9]	αὐτοῖς τοῖς παθοῦσιν ἴσην τὴν	αἴσθησιν	τῆς ξυμφορᾶς προσέθηκεν, οὔτε τοῖς
[1, 29]	τῆς Θρᾳκῶν τῶν Βιθυνῶν χώρας	ἐξίησιν	ἐς τὸν Εὔξεινον πόντον. ἐνταῦθα
[1, 16]	παρὰ τὰ κοινῇ δόξαντα τοῖς	Ἕλλησιν	Ἕλληνες ὄντες ἐναντία τῇ Ἑλλάδι
[1, 12]	κατὰ πλῆθος ἢ μέγεθος ἐν	Ἕλλησιν	ἢ βαρβάροις ἀπεδείξατο. ἔνθεν καὶ
[1, 29]	ἀνεῖναί τι τοῦ φόβου τοῖς	Ἕλλησιν,	ὅσοι ἐναντία τῇ Ἑλλάδι στρατεύεσθαι
[1, 9]	τῶν τότε προεχούσης ἐν τοῖς	Ἕλλησιν,	οὐκ ἔξω τοῦ εἰκότος ἐς
[1, 9]	ξυμφορᾶς προσέθηκεν, οὔτε τοῖς ἄλλοις	Ἕλλησιν	τὴν ἐπὶ τῷ πάθει ἔκπληξιν
[1, 10]	ἐθέλων οὐδὲν ὕποπτον ἐν τοῖς	Ἕλλησιν	ὑπολείπεσθαι. Χαρίδημον μέντοι μόνον τῶν
[1, 13]	ὁρᾷς ὅτι ὑπερύψηλοι καὶ κρημνώδεις	εἰσὶν	αἳ αὐτῶν. ἀτάκτως τε οὖν
[1, 29]	αἱ μὲν πηγαὶ ἐκ Φρυγίας	εἰσίν,	αὐτὸς δὲ διὰ τῆς Θρᾳκῶν
[1, 4]	τοσοῦτον ὑπειπὼν ὅτι ἀλαζόνες Κελτοί	εἰσιν.	~Αὐτὸς δὲ ἐπ' Ἀγριάνων καὶ
[1, 28]	μεγάλην οἰκοῦσιν καὶ αὐτοὶ μάχιμοί	εἰσιν.	ὅτι δὲ πολέμιοι τοῖς Τελμισσεῦσιν
[1, 26]	οὔτε τοὺς ἵππους παραδοῦναι τοῖς	πεμφθεῖσιν	οὔτε ἀπαριθμῆσαι τὰ χρήματα, καὶ
[1, 17]	ἄλλῳ, καὶ τοῖς ἐν Ἐφέσῳ	πραχθεῖσιν	Ἀλέξανδρος ἐν τῷ τότε εὐδοκίμει.
[1, 9]	τοῦ ἐκ πάλαι ἐπὶ τοῖς	ξυνενεχθεῖσιν	προσημανθῆναι ἀνήνεγκεν. Τοῖς δὲ μετασχοῦσι
[1, 6]	δεξιὸν ἐγκλῖναι τῶν δοράτων τὴν	σύγκλεισιν,	αὖθις δὲ ἐπὶ τὰ ἀριστερά.
[1, 13]	τὴν ὑπὲρ παντὸς τοῦ πολέμου	κρίσιν	σφαλερόν. Ἀλέξανδρος δέ, ταῦτα μέν,
[1, 18]	ναυτικὸν ἄγων ὑποφθάνει τοὺς Πέρσας	τρισὶν	ἡμέραις πρότερος καταπλεύσας ἢ τοὺς
[1, 7]	ὄντα τὰ μάλιστα καθ' ἡδονήν	σφισιν	εἴκαζον. Πυθομένῳ δὲ Ἀλεξάνδρῳ τὰ
[1, 24]	εἴπερ τινὶ ἄλλῳ, εὐδοκίμησε παρὰ	Μακεδόσιν	Ἀλέξανδρος. ἔπεμψε δὲ καὶ Κλέανδρον
[1, 22]	γὰρ εἰς χεῖρας ἐλθόντες τοῖς	Μακεδόσιν	ἀπέθανον, οἱ δὲ ἀμφὶ τῷ
[1, 5]	κατεῖχον, ὡς πάντοθεν ἐπιτίθεσθαι τοῖς	Μακεδόσιν,	εἰ τῇ πόλει προσβάλλοιεν. Γλαυκίας
[1, 22]	οὐδὲ πάνυ τι προσδεχομένοις τοῖς	Μακεδόσιν	ἦν. καὶ οἱ μὲν δᾷδάς
[1, 13]	δοκῶ τοὺς Πέρσας ὡς> ἀξιομάχους	Μακεδόσιν	ὄντας, ὅτι οὐδὲν ἄξιον τοῦ
[1, 28]	καὶ τῶν ἄλλων ἀμφὶ τοὺς	εἴκοσιν.	Ἀλέξανδρος δὲ ἐπὶ τοὺς ἄλλους
[1, 17]	Ἕρμος ἀπὸ Σάρδεων σταδίους ὅσον	εἴκοσιν.	Ἀμύνταν δὲ τὸν Ἀνδρομένους τὴν
[1, 1]	εἶναι δὲ τότε ἀμφὶ τὰ	εἴκοσιν	ἔτη Ἀλέξανδρον. ἐνταῦθα ξυναγαγόντα τοὺς
[1, 28]	Ἀλέξανδρος ἐφαίνετο. ὡς δὲ ἐν	χερσὶν	ἡ μάχη ἐγένετο, γυμνοί τε
[1, 18]	Πέρσας Μιλήτῳ προσχεῖν, καὶ ὁρμίζεται	ναυσὶν	ἑξήκοντα καὶ ἑκατὸν ἐν τῇ
[1, 19]	ὅτι μὴ πολιορκούμενοι ἐν ταῖς	ναυσίν,	ἐς Σάμον ἀπέπλευσαν. ἐκεῖθεν δὲ
[1, 28]	εἰσιν. ὅτι δὲ πολέμιοι τοῖς	Τελμισσεῦσιν	ἐκ παλαιοῦ ἐτύγχανον, ὑπὲρ φιλίας
[1, 11]	οἱ δὲ καὶ ταῖς Μούσαις	λέγουσιν	ὅτι ἀγῶνα ἐποίησε. καὶ ἐν
[1, 1]	διαβὰς δὲ τὸν Νέστον ποταμὸν	λέγουσιν,	ὅτι δεκαταῖος ἀφίκετο ἐπὶ τὸ
[1, 9]	καὶ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Πινδάρου	λέγουσιν	ὅτι διεφύλαξεν Ἀλέξανδρος αἰδοῖ τῇ
[1, 11]	Τρωικοῦ ἔργου σωζόμενα. καὶ ταῦτα	λέγουσιν	ὅτι οἱ ὑπασπισταὶ ἔφερον πρὸ
[1, 12]	ἄρα τάφον ἐστεφάνωσεν. Ἡφαιστίωνα δὲ	λέγουσιν	ὅτι τοῦ Πατρόκλου τὸν τάφον
[1, 26]	Κύμης τῆς Αἰολίδος. καὶ οὗτοι	λέγουσιν	ὑπὲρ σφῶν τόνδε τὸν λόγον,
[1, 22]	γενομένη, δεισάντων μὴ συνεισπέσοιεν τοῖς	φεύγουσιν	ἐχόμενοι αὐτῶν οἱ Μακεδόνες, πολλοὺς
[1, 8]	ἤδη πρὸς τῶν συνεισπεσόντων τοῖς	φεύγουσιν,	ὑπερβάντες ἐς τὴν ἀγορὰν δρόμῳ
[1, 4]	μὲν πρῶτα ἐς τὴν πόλιν	καταφεύγουσιν,	ἣ δὴ ἀπεῖχεν αὐτοῖς ὅσον
[1, 27]	αὐτοὶ δὲ ἐς τὴν ἄκραν	ξυμφεύγουσιν.	Ἀλέξανδρος δὲ ὡς ἀφίκετο ξὺν
[1, 21]	ξὺν λογισμῷ προσφερομένους τῷ τείχει	ἐπεκθέουσιν.	οἱ δὲ τοὺς μὲν ἐγγὺς
[1, 9]	βασιλεῖ πολεμοῦντας, οὔτε αὐτοῖς τοῖς	παθοῦσιν	ἴσην τὴν αἴσθησιν τῆς ξυμφορᾶς
[1, 1]	δὲ ἐν νῷ εἶχον ἐπαφιέναι	ἀνιοῦσιν	ἧ ἀποτομώτατον τοῦ ὄρους ἐπὶ
[1, 28]	Πισίδαι βάρβαροι καὶ πόλιν μεγάλην	οἰκοῦσιν	καὶ αὐτοὶ μάχιμοί εἰσιν. ὅτι
[1, 27]	Πισίδαι εἰσὶ βάρβαροι, χωρίον δὲ	οἰκοῦσιν	ὑπερύψηλον καὶ πάντῃ ἀπότομον, καὶ
[1, 7]	Ἀλέξανδρον τεθνάναι ἰσχυρίζοντο, καὶ τοῖς	ἀπαγγέλλουσιν	ὅτι οὗτος αὐτὸς προσάγει Ἀλέξανδρος
[1, 22]	Τοῖς δὲ κατὰ τὸ Τρίπυλον	ἐκδραμοῦσιν	ἀπήντα Πτολεμαῖος ὁ σωματοφύλαξ ὁ
[1, 26]	ἐκ Πέργης δὲ ὡς προῄει,	ἐντυγχάνουσιν	αὐτῷ κατὰ τὴν ὁδὸν πρέσβεις
[1, 14]	ἐς τὸν πόρον, ὡς ἐπικεισόμενοι	ἐκβαίνουσιν.	Ἀλέξανδρος δὲ ἀναπηδήσας ἐπὶ τὸν
[1, 13]	καὶ κατὰ κέρας, ἧπερ ἀσθενέστατον,	ἐκβαίνουσιν	ἐπικείσονται ἐς φάλαγγα ξυντεταγμένοι τῶν
[1, 28]	κατατιτρωσκόμενοι ἔπιπτον {δὲ} ἐνταῦθα δὴ	ἐγκλίνουσιν.	καὶ ἀπέθανον μὲν αὐτῶν ἐς
[1, 6]	ἰδόντες λείπουσι τὸν γήλοφον καὶ	παρεκκλίνουσιν	ἐφ' ἑκάτερα τῶν ὀρῶν. ἔνθα
[1, 20]	συμπληρώσουσιν οὔτε ὅποι τῆς Ἀσίας	προσέξουσιν	ἔχοντας. καὶ τὸν ἀετὸν ταύτῃ
[1, 1]	ὅσῳ πυκνοτέρᾳ τῇ φάλαγγι καταφερόμεναι	συμμίξουσιν	αἱ ἅμαξαι, τοσῷδε μᾶλλόν τι
[1, 4]	τοὺς ἱππέας δὲ κατὰ μέτωπον,	λείπουσιν	αὖ καὶ τὴν πόλιν οἱ
[1, 27]	εὐθύς, ὡς προσάγοντα Ἀλέξανδρον ἔγνωσαν,	ἐκλείπουσιν	ὅσοι ἐπῴκουν καὶ τὰς οἰκίας,
[1, 8]	ἔστε μὲν πρὸς τὸ Ἡράκλειον	ἀναχωροῦσιν	εἵποντο τοῖς Θηβαίοις, ἐντεῦθεν δὲ
[1, 6]	τοῖς μετὰ Ἀλεξάνδρου ἐπιθησόμενοι τελευταίοις	ἀποχωροῦσιν.	ὁ δὲ πελαζόντων ἤδη αὐτὸς
[1, 1]	αἱ ἅμαξαι, τοσῷδε μᾶλλόν τι	διασκεδάσουσιν	αὐτὴν βίᾳ ἐμπεσοῦσαι. Ἀλεξάνδρῳ δὲ
[1, 27]	Τελμισσεῖς αὐλιζομένους σφᾶς ἰδόντες, ἀλλ'	ἀποχωρήσουσιν	ἐς τὴν πόλιν πλησίον οὖσαν
[1, 20]	ναυτικόν, οὔτε ὁπόθεν τὰς ὑπηρεσίας	συμπληρώσουσιν	οὔτε ὅποι τῆς Ἀσίας προσέξουσιν
[1, 5]	δέ, ἐπειδὴ ἀπηγγέλθη αὐτῷ, ὅτι	κινδυνεύουσιν	οἵ τε ἱππεῖς καὶ τὰ
[1, 0]	δέ, ὅτι τετελευτηκότος ἤδη Ἀλεξάνδρου	ξυγγράφουσιν	{ὅτε} αὐτοῖς ἥ τε ἀνάγκη
[1, 7]	τῶν Μακεδόνων τοῖς τὴν Καδμείαν	ἔχουσιν.	οἱ γὰρ Θηβαῖοι τὴν Καδμείαν
[1, 3]	γε καὶ αἱ πηγαὶ αὐτῷ	ἀνίσχουσιν,	ὧν τελευταίους Κουάδους καὶ Μαρκομάνους.
[1, 4]	λείαν Μελεάγρῳ καὶ Φιλίππῳ ἐπαναγαγεῖν	δίδωσιν,	αὐτὸς δὲ κατασκάψας τὴν πόλιν
[1, 15]	Κορίνθιος, τῶν ἀμφ' αὐτὸν ἑταίρων,	δίδωσιν	αὐτῷ τὸ αὑτοῦ δόρυ. καὶ
[1, 11]	στόλος παρὰ τὴν λίμνην τὴν	Κερκινῖτιν	ὡς ἐπ' Ἀμφίπολιν καὶ τοῦ
[1, 2]	Ἴστρῳ. Πεύκη ὄνομα τῇ νήσῳ	ἐστίν.	ἐς ταύτην δὲ τὴν νῆσον
[1, 12]	ἐπιφανέστερα ἐς ἀνθρώπους Ξενοφῶντος ἕνεκά	ἐστιν	ἢ Ἀλέξανδρός τε καὶ τὰ
[1, 27]	ἀντίπορον δὲ αὐτῷ ἄλλο ὄρος	ἐστὶν	οὐ μεῖον ἀπότομον. καὶ ταῦτα
[1, 12]	ἐστίν, οὐδὲ πατρίδα ἥτις μοί	ἐστιν	οὐδὲ γένος τὸ ἐμόν, οὐδὲ
[1, 12]	γὰρ οὐδὲ ἄγνωστον ἐς ἀνθρώπους	ἐστίν,	οὐδὲ πατρίδα ἥτις μοί ἐστιν
[1, 7]	ἀξιοῦντες, ἄλλως τε καὶ βοιωταρχοῦντες	ἔστιν	οἳ αὐτῶν, παντάπασιν ἐνῆγον τὸ
[1, 24]	ἁπάσης ἔδωκε. ~Τῶν Μακεδόνων δὲ	ἔστιν	οἳ συνεστρατευμένοι Ἀλεξάνδρῳ ἦσαν νεωστὶ
[1, 27]	ποιεῖ ἐπὶ τῇ ὁδῷ, καὶ	ἔστιν	ὀλίγῃ φυλακῇ κατέχοντας τὰ ὄρη
[1, 12]	ἐμποδὼν γιγνομένους ἐκράτησεν. ἀλλ' οὐκ	ἔστιν	ὅστις ἄλλος εἷς ἀνὴρ τοσαῦτα
[1, 22]	ἅμα οἷ τάξιν ἄγων καὶ	ἔστιν	οὓς τῶν ψιλῶν. καὶ οὗτοι
[1, 0]	ἄλλα ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου ἀνέγραψαν, οὐδ'	ἔστιν	ὑπὲρ ὅτου πλείονες ἢ ἀξυμφωνότεροι
[1, 7]	τὴν Ἐορδαίαν τε καὶ τὴν	Ἐλιμιῶτιν	καὶ παρὰ τὰ τῆς Στυμφαίας
[1, 20]	αὐτοσχέδιόν τε καὶ ἐξ ἐπιδρομῆς	κατάληψιν	τῆς Μύνδου. οὕτω μὲν δὴ
[1, 20]	κατοψόμενος, εἰ ταύτῃ ἐπιμαχώτερον τυγχάνει	ὂν	ἐς τὴν προσβολὴν, καὶ ἅμα
[1, 23]	νυκτὸς τόν τε ξύλινον πύργον,	ὃν	αὐτοὶ ἀντῳκοδόμησαν ταῖς μηχαναῖς τῶν
[1, 6]	οὐ πολλοὺς τῶν πολεμίων, παρ'	ὃν	αὐτῷ ἡ πάροδος ἐγίγνετο, παρήγγειλε
[1, 7]	τῆς πόλεως, Ἀμύνταν μὲν καὶ	Τιμόλαον	τῶν τὴν Καδμείαν ἐχόντων οὐδὲν
[1, 17]	αὐτὸς δὲ ἐπὶ τῇ ἄκρᾳ	ναόν	τε οἰκοδομῆσαι Διὸς Ὀλυμπίου ἐπενόει
[1, 6]	βοῆς ὡς πρὸς τὴν πόλιν	ἐπανήγαγον	σπουδῇ τὸν στρατόν. Ἀλέξανδρος δὲ
[1, 14]	τοῦ τὸ μέλλον ὀκνεῖν ἡσυχίαν	ἦγον	καὶ σιγὴ ἦν πολλὴ ἀφ'
[1, 7]	βοιωταρχοῦντες ἔστιν οἳ αὐτῶν, παντάπασιν	ἐνῆγον	τὸ πλῆθος ἐς τὸν πόλεμον.
[1, 29]	δὲ τοὺς συμμάχους ἀντ' ἐκείνου	στρατηγὸν	Βάλακρον τὸν Ἀμύντου ἐπιτάξας, αὐτὸς
[1, 25]	ἐν τιμῇ ἀμφ' αὑτὸν εἶχε,	στρατηγόν	τε ἐπὶ Θρᾴκης στείλας καὶ
[1, 14]	δισμυρίους, ξένοι δὲ πεζοὶ μισθοφόροι	ὀλίγον	ἀποδέοντες δισμυρίων. ἐτάχθησαν δὲ τὴν
[1, 21]	τῶν πυλῶν οἱ ἐπεκδραμόντες. παρ'	ὀλίγον	δὲ ἦλθε καὶ ἁλῶναι ἡ
[1, 9]	φοβερούς σφισι Λακεδαιμονίους καὶ παρ'	ὀλίγον	ἐλθόντας ἀφανίσαι τὴν πόλιν αὐτοὺς
[1, 22]	οἱ Μακεδόνες διέφθειραν. καὶ παρ'	ὀλίγον	ἧκεν ἁλῶναι ἡ πόλις, εἰ
[1, 7]	ὅτι τε χρόνον ἀπῆν οὐκ	ὀλίγον	καὶ ὅτι οὐδεμία ἀγγελία παρ'
[1, 8]	τὴν ἀγορὰν δρόμῳ ἐφέροντο. καὶ	ὀλίγον	μέν τινα χρόνον ἔμειναν οἱ
[1, 24]	καὶ παρεδόθησαν ξύμπασαι. αὐτὸς δὲ	ὀλίγον	ὕστερον ἐς τὴν Φασηλίδα παραγενόμενος
[1, 26]	λέγουσιν ὑπὲρ σφῶν τόνδε τὸν	λόγον,	ὅτι, ὡς κατῆράν τε ἐς
[1, 9]	τὸ ξύμπαν Ἑλληνικὸν μέγαν τὸν	παράλογον	παρέσχε. Θηβαίοις δὲ τὰ τῆς
[1, 10]	ἐξῄτει τοὺς ἀμφὶ Δημοσθένην καὶ	Λυκοῦργον.	καὶ Ὑπερείδην δὲ ἐξῄτει καὶ
[1, 20]	τὸ τεῖχος. καὶ ἕνα γε	πύργον	κατέβαλον οἱ Μακεδόνες, οὐ μέντοι
[1, 23]	τῆς νυκτὸς τόν τε ξύλινον	πύργον,	ὃν αὐτοὶ ἀντῳκοδόμησαν ταῖς μηχαναῖς
[1, 6]	πάντων ἐπὶ σφᾶς ἐλαυνόντων ἐγκλίναντες	ἔφευγον.	καὶ ἐν τούτῳ ἐπῆγεν Ἀλέξανδρος
[1, 21]	αὐτῶν ῥίψαντες εἴσω τοῦ τείχους	ἔφευγον.	καίτοι τά γε πρῶτα τῇ
[1, 19]	σφᾶς εἶδον, ὑποστρέψαντες ἐκ πολλοῦ	ἔφευγον	πρὸς τὸ ἄλλο ναυτικόν. καὶ
[1, 22]	οὐ χαλεπῶς ἀπεστράφησάν τε καὶ	ἔφυγον	ἐς τὴν πόλιν. καὶ φόνος
[1, 1]	τὰ ὅπλα κατὰ τοῦ ὄρους	ἔφυγον.	καὶ ἀπέθανον μὲν αὐτῶν ἐς
[1, 6]	τῶν Ταυλαντίων. ὅσοι δὲ καὶ	ἀπέφυγον	αὐτῶν, γυμνοὶ τῶν ὅπλων διεσώθησαν.
[1, 8]	ἐς ἑβδομήκοντα. οἱ δὲ λοιποὶ	κατέφυγον	πρὸς τὸ ἄγημα τὸ τῶν
[1, 18]	ἐστέλλετο. καὶ τὴν μὲν {ἔξω{	δον}	καλουμένην πόλιν ἐξ ἐφόδου ἔλαβεν
[1, 5]	ξὺν Φιλώτᾳ ἀσφαλῶς ἐπὶ τὸ	στρατόπεδον	διεσώθησαν. ἐδόκουν δ' ἔτι τὸν
[1, 27]	παρ' ἐλπίδα ἥκοντα καὶ τὸ	στρατόπεδον	ἐν κύκλῳ σφῶν πάντῃ, πέμψαντες
[1, 4]	ἡμέρας σώους σύμπαντας ἐπὶ τὸ	στρατόπεδον.	Ἐνταῦθα ἀφίκοντο πρέσβεις ὡς Ἀλέξανδρον
[1, 7]	οὐκ ὀλίγοι ἔστε ἐπὶ τὸ	στρατόπεδον	ἠκροβολίζοντο ἐς τὰς προφυλακάς, καί
[1, 8]	ἀποκομίζεται κακῶς ἔχων ἐπὶ τὸ	στρατόπεδον,	καὶ χαλεπῶς διεσώθη ἀπὸ τοῦ
[1, 27]	Ἀσπενδίων. οἱ δὲ Ἀσπένδιοι ὡς	εἶδον	αὐτόν τε Ἀλέξανδρον παρ' ἐλπίδα
[1, 4]	τοῦ Ἴστρου. ὡς δὲ ἐπάγοντα	εἶδον	σπουδῇ Ἀλέξανδρον τὴν μὲν φάλαγγα
[1, 19]	ἀναγομένους τοὺς Μακεδόνας ἐπὶ σφᾶς	εἶδον,	ὑποστρέψαντες ἐκ πολλοῦ ἔφευγον πρὸς
[1, 20]	δὲ οὐδὲν ἐνεδίδοτο ἀπὸ τῶν	ἔνδον,	αἵ τε μηχαναὶ καὶ αἱ
[1, 20]	προσβολὴν, καὶ ἅμα εἰ τὴν	Μύνδον	ἐξ ἐπιδρομῆς δύναιτο λαθὼν κατασχεῖν.
[1, 20]	τῆς πόλεως ἐς τὸ πρὸς	Μύνδον	μέρος, τό τε τεῖχος κατοψόμενος,
[1, 20]	τὴν τῆς Ἁλικαρνασσοῦ πολιορκίαν τὴν	Μύνδον	οἰκείαν γενομένην. καί τι καὶ>
[1, 25]	αὐτῷ τῶν Περγαίων τινὰς τὴν	ὁδὸν	ἡγησομένους. καὶ ὁ Ἀμφοτερὸς στολὴν
[1, 27]	πόλεως ὄρος ἔστε ἐπὶ τὴν	ὁδόν,	καὶ τοῦτο μὲν αὐτοῦ ἐν
[1, 25]	μὴ γνώριμος εἶναι κατὰ τὴν	ὁδόν,	λανθάνει ἀφικόμενος παρὰ Παρμενίωνα. καὶ
[1, 26]	προῄει, ἐντυγχάνουσιν αὐτῷ κατὰ τὴν	ὁδὸν	πρέσβεις Ἀσπενδίων αὐτοκράτορες, τὴν μὲν
[1, 8]	μέντοι Θηβαίους ἐς τὴν κοίλην	ὁδὸν	τὴν κατὰ τὸ Ἡράκλειον φέρουσαν
[1, 26]	τ' ἠγγέλθη αὐτῷ κατὰ τὴν	ὁδὸν	τοὺς Ἀσπενδίους ὅτι οὐδὲν τῶν
[1, 26]	ἄλλως καὶ μακρὰν οὖσαν τὴν	πάροδον.	αὐτὸς δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν
[1, 27]	ὄρη ταῦτα ἄπορον ποιεῖν τὴν	πάροδον.	καὶ τότε οἱ Τελμισσεῖς πανδημεὶ
[1, 1]	οὐ γὰρ εἶναι ἄλλῃ τὴν	πάροδον,	παραγγέλλει τοῖς ὁπλίταις, ὁπότε καταφέροιντο
[1, 21]	ἔργου, τὴν ἐς τὸ τεῖχος	πάροδον	παρέσχε, καὶ ὁ τρίτος πύργος
[1, 26]	ἐξηγοῦντο, εὐμαρῆ καὶ ταχεῖαν τὴν	πάροδον	παρέσχον. ἐκ Πέργης δὲ ὡς
[1, 12]	ἴλας τέσσαρας. κατὰ δὲ τὴν	πάροδον	Πρίαπον πόλιν ἐνδοθεῖσαν πρὸς τῶν
[1, 11]	διαβιβάσαι ἐτάχθη ἐκ Σηστοῦ ἐς	Ἄβυδον.	καὶ διέβησαν τριήρεσι μὲν ἑκατὸν
[1, 2]	ὡς ἐντὸς βέλους ἐγένοντο, παιόμενοι	ἐξέθεον	ἐπὶ τοὺς τοξότας, ὅπως ἐς
[1, 19]	ἀπέπλευσαν. ἐκεῖθεν δὲ ἐπισιτισάμενοι αὖθις	ἐπέπλεον	τῇ Μιλήτῳ. καὶ τὰς μὲν
[1, 19]	Μυκάλης ὁρμώμενοι τὰς μὲν ἡμέρας	ἐπέπλεον	τῷ Ἑλληνικῷ ναυτικῷ, προκαλέσεσθαι ἐς
[1, 19]	Ἀλεξάνδρῳ κατιδόντες ἐς τὸν λιμένα	ἐπέπλεον	τῶν Μιλησίων παρὰ γῆν τὴν
[1, 11]	ἱδρῶσαι ξυνεχῶς. καὶ ἄλλοι ἄλλα	ἐπεθείαζον	τῶν μάντεων, Ἀρίστανδρος δέ, ἀνὴρ
[1, 7]	τὰ μάλιστα καθ' ἡδονήν σφισιν	εἴκαζον.	Πυθομένῳ δὲ Ἀλεξάνδρῳ τὰ τῶν
[1, 6]	πολεμίους. οἱ δὲ πάλαι μὲν	ἐθαύμαζον	τήν τε ὀξύτητα ὁρῶντες καὶ
[1, 26]	κατὰ τοὺς ἄλλους προσχώρους Σιδῆται	ἐβαρβάριζον.	καταλιπὼν δὲ φρουρὰν ἐν Σίδῃ
[1, 17]	βαρβάρων κατιόντες, ἐκ τῶν ὀρῶν	ἐνεχείριζον	σφᾶς, τούτους μὲν ἀπαλλάττεσθαι ἐπὶ
[1, 13]	Ἀλεξάνδρῳ τάδε. Ἐμοὶ δοκεῖ, βασιλεῦ,	ἀγαθὸν	εἶναι ἐν τῷ παρόντι καταστρατοπεδεῦσαι
[1, 4]	βαθύ. καὶ ταύτῃ μᾶλλόν τι	ἔλαθον	προσχόντες τῇ ὄχθῃ. ὑπὸ δὲ
[1, 7]	ὥστε οὐ πρόσθεν οἱ Θηβαῖοι	ἔμαθον	εἴσω Πυλῶν παρεληλυθότα αὐτὸν πρὶν
[1, 18]	τῶν Περσῶν νῆες ὑστερήσασαι, ἐπειδὴ	ἔμαθον	οἱ ναύαρχοι τῶν ἀμφὶ Νικάνορα
[1, 13]	σφῶν δέους ἐν τῷ παραυτίκα	ἔπαθον.	~Ταῦτα εἰπὼν Παρμενίωνα μὲν ἐπὶ
[1, 24]	ἐκ τῆς ἄκρας ξένοι ὑπόσπονδοι	ἐξῆλθον.	ἔπειτα εἰσβαλὼν εἰς Λυκίαν Τελμισσέας
[1, 27]	οἱ μὲν γὰρ πολλοὶ αὐτῶν	ἀπῆλθον,	αἱ φυλακαὶ δὲ ἐγκατέμειναν. καὶ
[1, 26]	καὶ τοὺς ἵππους παραδώσειν ξυνθέμενοι	ἀπῆλθον.	Ἀλέξανδρος δὲ ἐπὶ Σίδης ἤει.
[1, 26]	περὶ μὲν τῆς φρουρᾶς πράξαντες	ἀπῆλθον,	ὅσα ἠξίουν. πεντήκοντα δὲ τάλαντα
[1, 29]	αὐτῶν ἄπρακτοι ἐν τῷ τότε	ἀπῆλθον.	οὐ γὰρ ἐδόκει ἀσφαλὲς εἶναι
[1, 24]	ὁμολογίᾳ προσηγάγετο, περάσας δὲ τὸν	Ξάνθον	ποταμὸν Πίναρα καὶ Ξάνθον τὴν
[1, 24]	τὸν Ξάνθον ποταμὸν Πίναρα καὶ	Ξάνθον	τὴν πόλιν καὶ Πάταρα ἐνδοθέντα
[1, 26]	τῇ στρατιᾷ δοῦναι αὐτοῖς ἐς	μισθὸν	καὶ τοὺς ἵππους, οὓς δασμὸν
[1, 11]	δὲ τὸν Στρυμόνα παρήμειβε τὸ	Πάγγαιον	ὄρος τὴν ὡς ἐπ' Ἄβδηρα
[1, 23]	ἱππέας δὲ ἐς διακοσίους καὶ	Πτολεμαῖον	ἡγεμόνα αὐτῶν ἐπὶ Φρυγίας ἐστέλλετο.
[1, 24]	ἅμα ταῖς γυναιξίν, ἐπιτάξας αὐτοῖς	Πτολεμαῖόν	τε τὸν Σελεύκου, ἕνα τῶν
[1, 14]	πρὸ τούτων τὴν Σωκράτους ἴλην	Πτολεμαῖον	τὸν Φιλίππου ἄγοντα, ἣ δὴ
[1, 21]	ἦν καὶ δύο πύργοι καὶ	μεσοπύργιον	ἐς ἔδαφος καταπεπτωκότα οὐ χαλεπὴν
[1, 15]	τῆς ὄχθης καὶ ἐς τὸ	πεδίον	βιάσασθαι τοὺς Πέρσας, οἱ Μακεδόνες,
[1, 8]	διὰ τῆς πόλεως ἐς τὸ	πεδίον	ἐξέπιπτον, οἱ δὲ πεζοὶ ὡς
[1, 20]	ἄπορον ἐποίησαν τῷ Ἀλεξάνδρῳ τὴν	αὐτοσχέδιόν	τε καὶ ἐξ ἐπιδρομῆς κατάληψιν
[1, 29]	ἡγεῖτο Ἀλκίας Ἠλεῖος. Τὸ δὲ	Γόρδιον	ἔστι μὲν τῆς Φρυγίας τῆς
[1, 29]	οἱ ἐπὶ Μακεδονίας σταλέντες εἰς	Γόρδιον	ἧκον καὶ ξὺν αὐτοῖς ἄλλη
[1, 18]	Ἕλληνας ἐπελπίζων καί τι καὶ	θεῖον	ἀνέπειθεν αὐτόν, ὅτι ἀετὸς ὤφθη
[1, 18]	ἐν καιρῷ ἀπέφαινε ναυμαχεῖν. τὸ	θεῖον	δὲ αὐτὸς ἄλλῃ ἐξηγεῖσθαι. εἶναι
[1, 25]	τι νεωτερίσαι. καί τι καὶ	θεῖον	ἐφόβει αὐτούς. ἔτι γὰρ πολιορκοῦντος
[1, 9]	τὸν πολὺν ξυμμαχικὸν μᾶλλον ἢ	οἰκεῖον	ὄντα, καὶ τῷ τὴν πόλιν
[1, 8]	καὶ ἔστε μὲν πρὸς τὸ	Ἡράκλειον	ἀναχωροῦσιν εἵποντο τοῖς Θηβαίοις, ἐντεῦθεν
[1, 8]	κοίλην ὁδὸν τὴν κατὰ τὸ	Ἡράκλειον	φέρουσαν οἱ ἅμα αὐτῷ εἰσπεσόντες
[1, 27]	αὐτῷ ἄλλο ὄρος ἐστὶν οὐ	μεῖον	ἀπότομον. καὶ ταῦτα τὰ ὄρη
[1, 12]	τι Ἀλεξάνδρῳ ἐπεοικότες, ὥστε πολὺ	μεῖον	γιγνώσκεται τὰ Ἀλεξάνδρου ἢ τὰ
[1, 2]	ἑκατέρων ἦν, οἱ Τριβαλλοὶ οὐ	μεῖον	εἶχον. ὡς δὲ ἥ τε
[1, 10]	{τε} ἀποστάσεως ἀπέφαινεν αἰτίους οὐ	μεῖον	ἢ τοὺς αὐτῶν Θηβαίων νεωτερίσαντας.
[1, 9]	παθόντας καὶ τοὺς δράσαντας, οὐ	μεῖόν	τι τοὺς ἄλλους Ἕλληνας ἢ
[1, 28]	πόλεως, ὅτι καὶ οὗτος οὐ	μεῖον	τοῦ τείχους ὀχυρὸς ἐς τὸ
[1, 20]	τοῦ Ἀμύντου ἀδελφός, τῶν παρὰ	Δαρεῖον	αὐτομολησάντων. τῶν δὲ Ἀλεξάνδρου στρατιωτῶν
[1, 10]	ἐς τὴν Ἀσίαν παρὰ βασιλέα	Δαρεῖον.	~Ταῦτα δὲ διαπραξάμενος ἐπανῆλθεν εἰς
[1, 24]	ἤει, ὡς τῆς παραλίου κρατήσας	ἀχρεῖον	καταστῆσαι τοῖς πολεμίοις τὸ ναυτικόν.
[1, 8]	οἱ μὲν ἐκεῖθεν κατὰ τὸ	Ἀμφεῖον	σὺν τοῖς κατέχουσι τὴν Καδμείαν
[1, 8]	τεταγμένοι τῶν Θηβαίων κατὰ τὸ	Ἀμφεῖον.	ὡς δὲ πανταχόθεν αὐτοῖς οἱ
[1, 4]	~Διέβαλον δὲ τῆς νυκτὸς ἧ	λήιον	ἦν σίτου βαθύ. καὶ ταύτῃ
[1, 0]		~ΒΙΒΛΙΟΝ	ΠΡΩΤΟΝ ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ. Πτολεμαῖος ὁ Λάγου
[1, 12]	καθῆκεν. ~Ἀνιόντα δ' αὐτὸν ἐς	Ἴλιον	Μενοίτιός τε ὁ κυβερνήτης χρυσῷ
[1, 11]	Ἑλλήνων τῶν ἅμα Ἀγαμέμνονι ἐς	Ἴλιον	στρατευσάντων. καὶ ὁ νοῦς τῆς
[1, 11]	καὶ Ἡρακλέους. ἀνελθόντα δὲ ἐς	Ἴλιον	τῇ τε Ἀθηνᾷ θῦσαι τῇ
[1, 22]	ἐθέλων τὴν Ἁλικαρνασσόν, εἴ τι	φίλιον	ἐνδοθείη ἐκ τῶν Ἁλικαρνασσέων. ἀπέθανον
[1, 5]	τὸν Ἐριγόνα ποταμὸν πορευόμενος ἐς	Πέλλιον	πόλιν ἐστέλλετο. ταύτην γὰρ κατειλήφει
[1, 26]	ἐπιχωρίων βαρβάρων. ἀλλ' οὔτε τὸ	Σύλλιον	ἐξ ἐφόδου αὐτοσχεδίου ἠδυνήθη λαβεῖν,
[1, 26]	φρουρὰν ἐν Σίδῃ προῄει ἐπὶ	Σύλλιον,	χωρίον ὀχυρὸν καὶ φρουρὰν ἔχον
[1, 17]	βίαν ἔγνω συστρατεῦσαι τοῖς βαρβάροις.	Δασκύλιον	δὲ παραληψομένον Παρμενίωνα ἐκπέμπει. καὶ
[1, 17]	παραληψομένον Παρμενίωνα ἐκπέμπει. καὶ παραληψόμενον	Δασκύλιον	Παρμενίων ἐκλιπόντων τῶν φρουρῶν. Αὐτὸς
[1, 7]	τὴν Καδμείαν ἐχόντων οὐδὲν ὑποτοπήσαντας	πολέμιον	ἔξω τῆς Καδμείας ἀπέκτειναν ξυλλαβόντες.
[1, 0]	~ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ	ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ.	Πτολεμαῖος ὁ Λάγου καὶ Ἀριστόβουλος
[1, 27]	καὶ αὐτὸς ὡς οὐκ ἐπὶ	χρόνιον	πολιορκίαν παρεσκευασμένος ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς
[1, 13]	ἀξιομάχους Μακεδόσιν ὄντας, ὅτι οὐδὲν	ἄξιον	τοῦ σφῶν δέους ἐν τῷ
[1, 6]	καὶ νῦν μὲν ἐς τὸ	δεξιὸν	ἐγκλῖναι τῶν δοράτων τὴν σύγκλεισιν,
[1, 2]	ἐμβάλλειν κατὰ τὸ κέρας τὸ	δεξιόν,	ἧπερ μάλιστα προὐκεχωρήκεσαν ἐν τῇ
[1, 15]	οἷ ἄγων τὸ κέρας τὸ	δεξιόν,	καὶ ἐμβάλλει ἐς τοὺς Πέρσας
[1, 4]	τὴν μὲν ἵππον ἐπὶ τὸ	δεξιὸν	κέρας αὐτὸς Ἀλέξανδρος παρήγαγεν, τὴν
[1, 14]	ἡμέρᾳ. αὐτὸς δὲ ἄγων τὸ	δεξιὸν	κέρας ὑπὸ σαλπίγγων τε καὶ
[1, 14]	ἡγησόμενον, αὐτὸς δὲ ἐπὶ τὸ	δεξιὸν	παρῆγε. προετάχθησαν δὲ αὐτῷ τοῦ
[1, 6]	ὀλίγῳ χρόνῳ, κατὰ τὸ εὐώνυμον	οἷον	ἔμβολον ποιήσας τῆς φάλαγγος ἐπῆγεν
[1, 13]	ἐπιχειρήσειν τῷ ἔργῳ, ὅτι οὐχ	οἷόν	τε ἐν μετώπῳ διὰ τοῦ
[1, 1]	δὲ ἀποκρίνασθαι μὴ εἶναί σφισι	πάτριον	ἀκολουθεῖν ἄλλοις, ἀλλ' αὐτοὺς ἄλλων
[1, 9]	ἀφικομένη τό τε σχῆμα τὸ	πάτριον	ὅμως ἐφύλαξε καὶ τὴν δύναμιν
[1, 17]	εἰς τὴν ἄκραν, ἵνα τὸ	φρούριον	ἦν τῶν Περσῶν. καὶ ἔδοξεν
[1, 24]	τὴν Φασηλίδα παραγενόμενος συνεξαιρεῖ αὐτοῖς	φρούριον	ὀχυρόν, ἐπιτετειχισμένον τῇ χώρᾳ πρὸς
[1, 27]	μὲν γένος Πισίδαι εἰσὶ βάρβαροι,	χωρίον	δὲ οἰκοῦσιν ὑπερύψηλον καὶ πάντῃ
[1, 27]	ξυμβῆναι. καὶ Ἀλέξανδρος τό τε	χωρίον	ἰσχυρὸν ἰδὼν καὶ αὐτὸς ὡς
[1, 27]	ἔμειναν βαλλόμενοι, ἀλλὰ ἔλιπον τὸ	χωρίον.	καὶ Ἀλέξανδρος ὑπερβαλὼν τὰ στενὰ
[1, 29]	τὴν ἡμέραν, ὅτι παραδώσουσι τὸ	χωρίον.	καὶ ἔδοξε ταῦτα Ἀλεξάνδρῳ ὠφελιμώτερα
[1, 26]	ἐν Σίδῃ προῄει ἐπὶ Σύλλιον,	χωρίον	ὀχυρὸν καὶ φρουρὰν ἔχον ξένων
[1, 24]	πρῶτον μὲν ἐν παρόδῳ υπαρνα,	χωρίον	ὀχυρόν, φυλακὴν ἔχον ξένους μισθοφόρους,
[1, 23]	Ἄδα δὲ Ἄλινδα μόνον κατεῖχε,	χωρίον	τῆς Καρίας ἐν τοῖς ὀχυρώτατον,
[1, 6]	εἰ ὑπομένοιεν οἱ κατειληφότες τὸ	χωρίον,	τοὺς ἡμίσεας καταπηδῆσαι ἀπὸ τῶν
[1, 12]	κατὰ τὴν ἄλλην ἐπιτυχίαν, τὸ	χωρίον	τοῦτο ἐκλιπὲς ξυνέβη οὐδὲ ἐξηνέχθη
[1, 17]	καὶ ἔδοξεν αὐτῷ ὀχυρὸν τὸ	χωρίον.	ὑπερύψηλόν τε γὰρ ἦν καὶ
[1, 17]	αὐτῷ τῆς ἄκρας ὅπερ ἐπιτηδειότατον	χωρίον	ὥρᾳ ἔτους ἐξαίφνης χειμὼν ἐπιγίγνεται
[1, 25]	καὶ ὁ Ἀμφοτερὸς στολὴν ἐνδὺς	ἐπιχώριον,	{καὶ} ὡς μὴ γνώριμος εἶναι
[1, 13]	τολμήσειν πολὺ τῷ πεζῷ λειπομένους	πλησίον	ἡμῶν αὐλισθῆναι, καὶ ταύτῃ παρέξειν
[1, 15]	ἀπέκλιναν αὐτῶν. Ἀλέξανδρος γὰρ ἤδη	πλησίον	ἦν, ἅμα οἷ ἄγων τὸ
[1, 27]	ἀλλ' ἀποχωρήσουσιν ἐς τὴν πόλιν	πλησίον	οὖσαν οἱ πολλοὶ αὐτῶν, ὅσον
[1, 21]	καὶ μέρος μέν τι τῶν	πλησίον	τοῦ τείχους γέρρων καὶ ἑνὸς
[1, 23]	καὶ ταῖς οἰκίαις πῦρ ταῖς	πλησίον	τοῦ τείχους. τῶν δὲ καὶ
[1, 12]	ἐς Περκώτην. τῇ δὲ ἄλλῃ	Λάμψακον	παραμείψας πρὸς τῷ Πρακτίῳ ποταμῷ
[1, 18]	τε καὶ Τράλλεων παρ' αὐτὸν	ἧκον	ἐνδιδόντες τὰς πόλεις. καὶ ὃς
[1, 29]	ἐπὶ Μακεδονίας σταλέντες εἰς Γόρδιον	ἧκον	καὶ ξὺν αὐτοῖς ἄλλη στρατιὰ
[1, 4]	ἐπὶ τῷ Ἰονίῳ κόλπῳ ᾠκισμένων	ἧκον.	μεγάλοι οἱ Κελτοὶ τὰ σώματα
[1, 17]	αὐτοῦ ὅσον ἑβδομήκοντα σταδίους Σάρδεων	ἧκον	παρ' αὐτὸν Μιθρήνης τε ὁ
[1, 24]	τεταγμένον. καὶ ἐνταῦθα Φασηλιτῶν πρέσβεις	ἧκον	περὶ φιλίας τε καὶ χρυσῷ
[1, 10]	μυστηρίων τῶν μεγάλων ἀγομένων ὡς	ἧκόν	τινες τῶν Θηβαίων ἐξ αὐτοῦ
[1, 21]	οἱ περὶ Φιλώταν τε καὶ	Ἑλλάνικον,	οἷς ἡ φυλακὴ αὐτῶν ἐπετέτραπτο.
[1, 13]	ῥεῦμα, οὕτω τῷ ὀνόματι τὸν	Γράνικον	ἐκφαυλίσας, εἴρξει ἡμᾶς τὸ μὴ
[1, 13]	δὲ Ἀλέξανδρος προὐχώρει ἐπὶ τὸν	Γράνικον	ποταμὸν συντεταγμένῳ τῷ στρατῷ, διπλῆν
[1, 9]	προσέβαλεν ἢ ἐς τὸ ξύμπαν	Ἑλληνικὸν	μέγαν τὸν παράλογον παρέσχε. Θηβαίοις
[1, 9]	παίδων φειδόμενοι. ~Καὶ πάθος τοῦτο	Ἑλληνικὸν	μεγέθει τε τῆς ἁλούσης πόλεως
[1, 18]	τὴν πόλιν. Νικάνωρ δὲ τὸ	Ἑλληνικὸν	ναυτικὸν ἄγων ὑποφθάνει τοὺς Πέρσας
[1, 18]	πόλιν. Νικάνωρ δὲ τὸ Ἑλληνικὸν	ναυτικὸν	ἄγων ὑποφθάνει τοὺς Πέρσας τρισὶν
[1, 19]	πολλοῦ ἔφευγον πρὸς τὸ ἄλλο	ναυτικόν.	καὶ ἡ μὲν Ἰασσέων ναῦς
[1, 24]	ἀχρεῖον καταστῆσαι τοῖς πολεμίοις τὸ	ναυτικόν.	καὶ πρῶτον μὲν ἐν παρόδῳ
[1, 20]	πόλεις λαβὼν καταλύσει τὸ Περσῶν	ναυτικόν,	οὔτε ὁπόθεν τὰς ὑπηρεσίας συμπληρώσουσιν
[1, 9]	Αἰγὸς ποταμοῖς αὖθις Ἀθηναίων πταῖσμα	ναυτικόν	τε ἦν καὶ ἡ πόλις
[1, 20]	οὐκ ἀξιόμαχον ὁρῶν τὸ αὑτοῦ	ναυτικὸν	τῷ Περσικῷ, οὔκουν ἐθέλων οὐδὲ
[1, 20]	~Ἀλέξανδρος δὲ καταλῦσαι ἔγνω τὸ	ναυτικὸν	χρημάτων τε ἐν τῷ τότε
[1, 9]	τὸν στρατόν, καὶ τὸν πολὺν	ξυμμαχικὸν	μᾶλλον ἢ οἰκεῖον ὄντα, καὶ
[1, 7]	στράτευμα ἐκ Μακεδονίας Ἀντιπάτρου ἀφῖχθαι	ἔφασκον,	αὐτὸν δὲ Ἀλέξανδρον τεθνάναι ἰσχυρίζοντο,
[1, 10]	παρὰ Ἀλέξανδρον, οὕστινας ἐπιτηδειοτάτους Ἀλεξάνδρῳ	ἐγίγνωσκον,	ὅτι τε σῶος ἐξ Ἰλλυριῶν
[1, 4]	πεντακοσίους, πεζοὶ δὲ ἐς τετρακισχιλίους.	~Διέβαλον	δὲ τῆς νυκτὸς ἧ λήιον
[1, 1]	σὺν βοῇ ἐς τοὺς Θρᾷκας	ἐνέβαλον.	Ἀλέξανδρος δὲ τοὺς τοξότας μὲν
[1, 23]	αἷς τὰ βέλη αὐτοῖς ἀπέκειτο.	ἐνέβαλον	δὲ καὶ ταῖς οἰκίαις πῦρ
[1, 20]	τεῖχος. καὶ ἕνα γε πύργον	κατέβαλον	οἱ Μακεδόνες, οὐ μέντοι ἐγύμνωσέ
[1, 25]	ὄρνιθα καὶ εὔνουν ἀνθρώποις καὶ	λάλον	μᾶλλον ἢ ἄλλην ὄρνιθα. Ταῦτά
[1, 1]	ἐν ἀριστερᾷ ἔχοντα καὶ τὸν	Ὄρβηλον	τὸ ὄρος. διαβὰς δὲ τὸν
[1, 5]	ποταμοῦ ἀπειργόμενα, τῇ δὲ ὄρος	ὑπερύψηλον	ἦν καὶ κρημνοὶ πρὸς τοῦ
[1, 27]	εἰσὶ βάρβαροι, χωρίον δὲ οἰκοῦσιν	ὑπερύψηλον	καὶ πάντῃ ἀπότομον, καὶ ἡ
[1, 17]	ἔδοξεν αὐτῷ ὀχυρὸν τὸ χωρίον.	ὑπερύψηλόν	τε γὰρ ἦν καὶ ἀπότομον
[1, 12]	Δαρείου. προϊόντας δὲ τόν τε	χιλὸν	ἀφανίζειν καταπατοῦντας τῇ ἵππῳ καὶ
[1, 15]	ἐμάχετο, καὶ τοῦτο δείξας Ἀλεξάνδρῳ	ἄλλον	αἰτεῖν ἐκέλευεν. Δημάρατος δέ, ἀνὴρ
[1, 7]	αὐτὸς προσάγει Ἀλέξανδρος χαλεπῶς εἶχον.	ἄλλον	γάρ τινα ἥκειν Ἀλέξανδρον τὸν
[1, 15]	ὄχθῃ, ταύτῃ καὶ αὐτοὶ ἄνωθεν	ἔβαλλον,	οἱ μὲν αὐτῶν ἀπὸ τῆς
[1, 22]	μὲν δᾷδάς τε ταῖς μηχαναῖς	ἐνέβαλλον	καὶ ὅσα ἄλλα ἐς τὸ
[1, 6]	ἀσπίδας. οἱ δὲ Ταυλάντιοι ἔτι	μᾶλλον	ἐκπλαγέντες πρὸς τῆς βοῆς ὡς
[1, 25]	καὶ εὔνουν ἀνθρώποις καὶ λάλον	μᾶλλον	ἢ ἄλλην ὄρνιθα. Ταῦτά τε
[1, 9]	στρατόν, καὶ τὸν πολὺν ξυμμαχικὸν	μᾶλλον	ἢ οἰκεῖον ὄντα, καὶ τῷ
[1, 9]	αὐτὴ τῷ ἀήθει τῆς ὄψεως	μᾶλλον	ἢ τῇ ἀκριβείᾳ τοῦ κινδύνου
[1, 1]	καταφερόμεναι συμμίξουσιν αἱ ἅμαξαι, τοσῷδε	μᾶλλόν	τι διασκεδάσουσιν αὐτὴν βίᾳ ἐμπεσοῦσαι.
[1, 4]	ἦν σίτου βαθύ. καὶ ταύτῃ	μᾶλλόν	τι ἔλαθον προσχόντες τῇ ὄχθῃ.
[1, 19]	τῶν ξένων τῶν μισθοφόρων, οἷς	μᾶλλόν	τι ἐπετέτραπτο ἡ πόλις, τά
[1, 5]	αὐτῶν, ὡς ἀμφὶ τὰ σφέτερα	μᾶλλόν	τι ἔχοιεν. καὶ κελεύσαντος Ἀλεξάνδρου
[1, 15]	ἵππων ἡ μάχη, πεζομαχίᾳ δὲ	μᾶλλόν	τι ἐῴκει. ξυνεχόμενοι γὰρ ἵπποι
[1, 7]	τοῖς Θηβαίοις διὰ φιλίας ἐλθεῖν	μᾶλλόν	τι ἢ διὰ κινδύνου ἤθελε
[1, 21]	ὡς ἐπίδειξιν τῆς σφῶν ῥώμης	μᾶλλόν	τι ἢ πρὸς πολεμίους μετὰ
[1, 9]	ἦν καὶ τοῖς δράσασιν αἰσχύνην	μᾶλλόν	τι προσέβαλεν ἢ ἐς τὸ
[1, 18]	γῇ καθήμενος ἐφαίνετο, δοκεῖν οἱ	μᾶλλόν	τι σημαίνειν, ὅτι ἐκ γῆς
[1, 9]	καὶ Μαντίνειαν πταῖσμα τῷ παραλόγῳ	μᾶλλόν	τι τῆς ξυμφορᾶς ἢ τῷ
[1, 16]	ἧ τὸ πρῶτον ἐτάχθη, ἐκπλήξει	μᾶλλόν	τι τοῦ παραλόγου ἢ λογισμῷ
[1, 5]	ἐπιθήσεσθαι αὐτῷ κατὰ τὴν πορείαν	ἐξήγγελλον.	ὧν δὴ ἕνεκα κατὰ σπουδὴν
[1, 13]	ἀπὸ τῶν σκοπῶν σπουδῇ ἐλαύνοντες	ἀπήγγελλον	ἐπὶ τῷ Γρανίκῳ πέραν τοὺς
[1, 14]	ποταμοῦ ἐφεστῶτες ὑπὸ τοῦ τὸ	μέλλον	ὀκνεῖν ἡσυχίαν ἦγον καὶ σιγὴ
[1, 5]	ὅθεν οἱ ξὺν Φιλώτᾳ ἐπισιτιεῖσθαι	ἔμελλον.	Ἀλέξανδρος δέ, ἐπειδὴ ἀπηγγέλθη αὐτῷ,
[1, 6]	αὐτοῖς καρτερωτάτῃ τῇ ἐμβολῇ προσμίξειν	ἔμελλον,	τοὺς μὲν ἔτι ἐν ταῖς
[1, 5]	τῇ πόλει κατειλημμένοι προσκείσεσθαι ἀπαλλαττομένοις	ἤμελλον.	τά τε χωρία δι' ὧν
[1, 1]	βάλλοντες τοὺς προεκθέοντας τῶν Θρᾳκῶν	ἀνέστελλον.	καὶ ἡ φάλαγξ προσμίξασα οὐ
[1, 6]	χρόνῳ, κατὰ τὸ εὐώνυμον οἷον	ἔμβολον	ποιήσας τῆς φάλαγγος ἐπῆγεν ἐπὶ
[1, 15]	καὶ ἐπάγοντα ἅμα οἷ ὥσπερ	ἔμβολον	τῶν ἱππέων ἐξελαύνει καὶ αὐτὸς
[1, 2]	πολλοῦ πυνθανόμενος τοῦ Ἀλεξάνδρου τὸν	στόλον,	γυναῖκας μὲν καὶ παῖδας τῶν
[1, 1]	τὴν ἄκραν τοῦ Αἴμου τὸν	στόλον,	παρ' ἣν ἦν τῷ στρατεύματι
[1, 25]	ἐξεγερθῆναι Ἀλέξανδρον. καὶ Ἀλέξανδρος οὐ	φαῦλον	ποιησάμενος τὸ τῆς χελιδόνος ἀνεκοίνωσεν
[1, 7]	τῶν Θηβαίων τὸ τόλμημα οὐ	φαῦλον	ποιουμένῳ, εἰ Λακεδαιμόνιοί τε πάλαι
[1, 22]	παρεχόντων. Τοῖς δὲ κατὰ τὸ	Τρίπυλον	ἐκδραμοῦσιν ἀπήντα Πτολεμαῖος ὁ σωματοφύλαξ
[1, 22]	ἐπετέτακτο, τῶν δὲ κατὰ τὸ	Τρίπυλον,	ἧ οὐδὲ πάνυ τι προσδεχομένοις
[1, 22]	καὶ ξὺν μείζονι τῇ τόλμῃ	ἐξέδραμον.	οἱ μὲν γὰρ εἰς χεῖρας
[1, 19]	πολιορκούμενοι ἐν ταῖς ναυσίν, ἐς	Σάμον	ἀπέπλευσαν. ἐκεῖθεν δὲ ἐπισιτισάμενοι αὖθις
[1, 2]	καὶ ἀφικνεῖται ἐπὶ τὸν Λύγινον	ποταμόν.	ἀπέχει δὲ οὗτος ἀπὸ τοῦ
[1, 15]	οἱ Πέρσαι, καὶ ἐς τὸν	ποταμὸν	αὖθις ἀπώσασθαι. καὶ ἐκ τούτου
[1, 11]	ἔνθεν δὲ ἐπὶ τὸν Ἕβρον	ποταμὸν	ἀφικόμενος διαβαίνει καὶ τὸν Ἕβρον
[1, 6]	τοὺς δὲ ὑπασπιστὰς διαβαίνειν τὸν	ποταμὸν	ἐκέλευσε καὶ ἐπὶ τούτοις τὰς
[1, 2]	Τριβαλλῶν ἔφυγεν ὀπίσω ἐπὶ τὸν	ποταμόν,	ἔνθενπερ τῇ προτεραίᾳ ὡρμήθη Ἀλέξανδρος.
[1, 11]	τῆς Παιτικῆς ἐπὶ τὸν Μέλανα	ποταμὸν	ἔρχεται. διαβὰς δὲ καὶ τὸν
[1, 2]	τὸν Ἴστρον διαβαίνειν κελεύσας τὸν	ποταμὸν	ἐς νῆσόν τινα τῶν ἐν
[1, 15]	ὄχθης ἐξ ὑπερδεξίου ἐς τὸν	ποταμὸν	ἐσακοντίζοντες, οἱ δὲ κατὰ τὰ
[1, 14]	τοὺς Παίονας προεμβαλεῖν ἐς τὸν	ποταμὸν	ἔχοντα Ἀμύνταν τὸν Ἀρραβαίου ἔταξε>
[1, 2]	διὰ τοῦ νάπους εἰς τὸν	ποταμόν.	καὶ ἀποθνήσκουσι μὲν τρισχίλιοι ἐν
[1, 6]	τοξότας δρόμῳ ὡς ἐπὶ τὸν	ποταμόν.	καὶ πρῶτος μὲν αὐτὸς φθάσας
[1, 1]	ὄρος. διαβὰς δὲ τὸν Νέστον	ποταμὸν	λέγουσιν, ὅτι δεκαταῖος ἀφίκετο ἐπὶ
[1, 3]	δὲ βάρβαροι ἀπήντων ἐπὶ τὸν	ποταμὸν,	ὅπῃ αἱ νῆες προσπίπτοιεν. αἱ
[1, 2]	τῷ νάπει τῷ παρὰ τὸν	ποταμὸν	παρετάσσοντο. Ἀλέξανδρος δὲ καὶ αὐτὸς
[1, 24]	προσηγάγετο, περάσας δὲ τὸν Ξάνθον	ποταμὸν	Πίναρα καὶ Ξάνθον τὴν πόλιν
[1, 5]	Ἀλέξανδρος δὲ παρὰ τὸν Ἐριγόνα	ποταμὸν	πορευόμενος ἐς Πέλλιον πόλιν ἐστέλλετο.
[1, 15]	ἱππέων ὅσοις προὐχώρει κατὰ τὸν	ποταμὸν	προσεγίγνοντο τοῖς ἀμφ' Ἀλέξανδρον. ~Καὶ
[1, 3]	εἴποτε παρ' ἀλλήλους ἀνὰ τὸν	ποταμὸν	στέλλοιντο καὶ λῃστεύοντες ἀπ' αὐτῶν
[1, 13]	Ἀλέξανδρος προὐχώρει ἐπὶ τὸν Γράνικον	ποταμὸν	συντεταγμένῳ τῷ στρατῷ, διπλῆν μὲν
[1, 3]	πόντου τοῦ Εὐξείνου κατὰ τὸν	ποταμόν.	ταύτας ἐμπλήσας τοξοτῶν τε καὶ
[1, 3]	τριταῖος ἀφικνεῖται Ἀλέξανδρος ἐπὶ τὸν	ποταμὸν	τὸν Ἴστρον, ποταμῶν τῶν κατὰ
[1, 6]	νύκτα ἔτι λαθὼν διαβαίνει τὸν	ποταμόν,	τούς τε ὑπασπιστὰς ἅμα οἱ
[1, 4]	τὴν μὲν φάλαγγα παρὰ τὸν	ποταμόν,	ὡς μὴ κυκλωθεῖέν πῃ οἱ
[1, 6]	ἐν τούτῳ ἀσφαλῶς ἐπέρασαν τὸν	ποταμόν,	ὥστε οὐδεὶς ἀπέθανεν ἐν τῇ
[1, 12]	μοί ἐστιν οὐδὲ γένος τὸ	ἐμόν,	οὐδὲ εἰ δή τινα ἀρχὴν
[1, 7]	ἐνῆγον τὸ πλῆθος ἐς τὸν	πόλεμον.	Ἀλέξανδρος δὲ οὐδ' ὣς τῇ
[1, 10]	ἐπιστολὴν δὲ γράψας πρὸς τὸν	δῆμον	ἐξῄτει τοὺς ἀμφὶ Δημοσθένην καὶ
[1, 10]	καὶ Τριβαλλῶν ἐπανῆλθε χαίρειν τὸν	δῆμον	τῶν Ἀθηναίων οὐκ ἐν καιρῷ
[1, 10]	καὶ Πολύευκτον καὶ Χάρητα καὶ	Χαρίδημον	καὶ Ἐφιάλτην καὶ Διότιμον καὶ
[1, 10]	ὕποπτον ἐν τοῖς Ἕλλησιν ὑπολείπεσθαι.	Χαρίδημον	μέντοι μόνον τῶν ἐξαιτηθέντων τε
[1, 5]	τρεῖς καὶ κόρας ἴσας τὸν	ἀριθμὸν	καὶ κριοὺς μέλανας τρεῖς, ὥρμηντο
[1, 2]	τοῦ Ἴστρου ὡς ἐπὶ τὸν	Αἶμον	ἰόντι σταθμοὺς τρεῖς. Σύρμος δὲ
[1, 1]	ἀφίκετο ἐπὶ τὸ ὄρος τὸν	Αἶμον.	καὶ ἐνταῦθα ἀπήντων αὐτῷ κατὰ
[1, 6]	Ἀλέξανδρον, ἐς μῆκος τε οὐκ	ὠφέλιμον	{ἀποτετα{ γ} μένην αὐτοῖς τὴν
[1, 7]	αὐτόν. οἱ δὲ τοσούτου ἐδέησαν	ἐνδόσιμόν	τι παρασχεῖν ἐς ξύμβασιν, ὥστε
[1, 10]	καὶ Χαρίδημον καὶ Ἐφιάλτην καὶ	Διότιμον	καὶ Μοιροκλέα. τούτους γὰρ αἰτίους
[1, 23]	καὶ ἀδελφὸς αὐτῇ ὢν κατὰ	νόμον	τῶν Καρῶν ξυνῴκει. καὶ ὁ
[1, 27]	δὲ οἰκοῦσιν ὑπερύψηλον καὶ πάντῃ	ἀπότομον,	καὶ ἡ ὁδὸς παρὰ τὴν
[1, 27]	ἄλλο ὄρος ἐστὶν οὐ μεῖον	ἀπότομον.	καὶ ταῦτα τὰ ὄρη ὥσπερ
[1, 17]	ὑπερύψηλόν τε γὰρ ἦν καὶ	ἀπότομον	πάντῃ καὶ τριπλῷ τείχει πεφραγμένον.
[1, 26]	μισθὸν καὶ τοὺς ἵππους, οὓς	δασμὸν	βασιλεῖ ἔτρεφον. οἱ δὲ ὑπέρ
[1, 9]	δὲ ἡ μνήμη αὐτὰ ἐς	λογισμὸν	τοῦ ἐκ πάλαι ἐπὶ τοῖς
[1, 5]	τὰ ἐκ τοῦ στρατοπέδου ἐς	ἐπισιτισμὸν	ἔπεμπε. καὶ ὁ Γλαυκίας μαθὼν
[1, 6]	τε ὀξύτητα ὁρῶντες καὶ τὸν	κόσμον	τῶν δρωμένων. τότε δὲ προσάγοντας
[1, 19]	ἀσπίδων ὑπτίων ἐς νησῖδά τινα	ἀνώνυμον	τῇ πόλει ἐπικειμένην διενήχοντο, οἱ
[1, 1]	καὶ τοὺς Ἀγριᾶνας κατὰ τὸ	εὐώνυμον	ἦγεν. ἔνθα δὴ οἱ τοξόται
[1, 2]	καὶ Ἀμφιπόλεως ἱππέας κατὰ τὸ	εὐώνυμον	κέρας ἐπάγειν ἔταξε. τὴν δὲ
[1, 14]	εἰπὼν Παρμενίωνα μὲν ἐπὶ τὸ	εὐώνυμον	κέρας πέμπει ἡγησόμενον, αὐτὸς δὲ
[1, 14]	σὺν ἐκπλήξει θεραπείᾳ_ κατὰ τὸ	εὐώνυμον	{μὲν} σφῶν ἐπέχοντα, ταύτῃ πυκνὰς
[1, 6]	ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ, κατὰ τὸ	εὐώνυμον	οἷον ἔμβολον ποιήσας τῆς φάλαγγος
[1, 28]	τοὺς πεζεταίρους ἔστε ἐπὶ τὸ	εὐώνυμον	παρατείνας, ὡς ἑκάστοις τῶν στρατηγῶν
[1, 15]	τοῦ ὤμου καὶ ἀποκόπτει τὸν	ὦμον	τοῦ Σπιθριδάτου ξὺν τῇ κοπίδι.
[1, 17]	οἰκοδομῆσαι Διὸς Ὀλυμπίου ἐπενόει καὶ	βωμὸν	ἱδρύσασθαι. σκοποῦντι δὲ αὐτῷ τῆς
[1, 20]	ἐς τὰ τείχη αὖθις. καὶ	ἀπέθανον	αὐτῶν ἄλλοι τε ἐς ἑβδομήκοντα
[1, 22]	φίλιον ἐνδοθείη ἐκ τῶν Ἁλικαρνασσέων.	ἀπέθανον	δὲ τῶν μὲν ἐκ τῆς
[1, 16]	μὲν δὴ ἱππέων τῶν Περσῶν	ἀπέθανον	εἰς χιλίους. οὐ γὰρ πολλὴ
[1, 16]	πέντε ἐν τῇ πρώτῃ προσβολῇ	ἀπέθανον.	καὶ τούτων χαλκαῖ εἰκόνες ἐν
[1, 28]	{δὲ} ἐνταῦθα δὴ ἐγκλίνουσιν. καὶ	ἀπέθανον	μὲν αὐτῶν ἐς πεντακοσίους, κοῦφοι
[1, 1]	κατὰ τοῦ ὄρους ἔφυγον. καὶ	ἀπέθανον	μὲν αὐτῶν ἐς χιλίους καὶ
[1, 20]	αὐτομολησάντων. τῶν δὲ Ἀλεξάνδρου στρατιωτῶν	ἀπέθανον	μὲν ἐς ἑκκαίδεκα, τραυματίαι δὲ
[1, 22]	εἰς χεῖρας ἐλθόντες τοῖς Μακεδόσιν	ἀπέθανον,	οἱ δὲ ἀμφὶ τῷ τείχει
[1, 16]	οἳ ξὺν τοῖς πολεμίοις στρατεύοντες	ἀπέθανον.	ὅσους δὲ αὐτῶν αἰχμαλώτους ἔλαβε,
[1, 6]	πολλοὶ μὲν αὐτοῦ ἐγκατελήφθησαν καὶ	ἀπέθανον,	πολλοὶ δὲ ἐν τῇ ἀποχωρήσει
[1, 28]	πολέμιοι τοῖς Τελμισσεῦσιν ἐκ παλαιοῦ	ἐτύγχανον,	ὑπὲρ φιλίας πρὸς Ἀλέξανδρον πεπρεσβευμένοι
[1, 17]	ἀπότομον πάντῃ καὶ τριπλῷ τείχει	πεφραγμένον.	αὐτὸς δὲ ἐπὶ τῇ ἄκρᾳ
[1, 24]	τότε, οὕτως ἐκ βασιλέως μεγάλου	τεταγμένον.	καὶ ἐνταῦθα Φασηλιτῶν πρέσβεις ἧκον
[1, 28]	ἐς τὸ ἀπομάχεσθαι ἦν, κατειληφότες	προσέμενον.	Ἀλέξανδρος δὲ τὴν μὲν φάλαγγα
[1, 14]	ἀφ' ἑκατέρων. οἱ γὰρ Πέρσαι	προσέμενον	τοὺς Μακεδόνας, ὁπότε ἐσβήσονται ἐς
[1, 18]	μεμελετηκότι τῷ σφῶν ναυτικῷ πρὸς>	προησκημένον	τὸ τῶν Κυπρίων τε καὶ
[1, 22]	πόλεως, τῶν μὲν κατὰ τὸ	ἐρηριμμένον	τεῖχος, ἧ αὐτὸς Ἀλέξανδρος ἐπετέτακτο,
[1, 15]	τῷ δὲ καὶ αὐτῷ πονουμένῳ	συντετριμμένον	τὸ δόρυ ἦν, ὁ δὲ
[1, 6]	ἐπιτάξας παρήγγελλε σιγῇ ἔχειν τὸ	παραγγελλόμενον	ὀξέως δεχομένους. καὶ τὰ μὲν
[1, 1]	οὕτω μακρὰν ἀπὸ τῆς οἰκείας	στελλόμενον.	ὁρμηθέντα δὴ ἐξ Ἀμφιπόλεως ἐμβαλεῖν
[1, 5]	ἐπειδὴ ἔμαθεν ὑπὲρ τῶν Αὐταριατῶν	πυνθανόμενον	Ἀλέξανδρον, οἵτινές τε καὶ ὁπόσοι
[1, 23]	μέσας που νύκτας ἦν τὸ	γιγνόμενον,	ὁ δὲ καὶ ὣς ἐξαγαγὼν
[1, 25]	ἐκποδὼν ποιεῖσθαι, πρὶν καὶ ἐπιτηδειότερον	γενόμενον	τοῖς Θετταλοῖς ξὺν αὐτοῖς τι
[1, 25]	δὲ ἀληθείᾳ τῷ Ἀλεξάνδρῳ τούτῳ	συνεσόμενον	καὶ πίστεις δώσοντα, εἰ ἀποκτείνει<
[1, 14]	ἐπὶ τὸ εὐώνυμον κέρας πέμπει	ἡγησόμενον,	αὐτὸς δὲ ἐπὶ τὸ δεξιὸν
[1, 3]	μέγιστον ὄντα καὶ πλείστην γῆν	ἐπερχόμενον	καὶ ἔθνη μαχιμώτατα ἀπείργοντα, τὰ
[1, 9]	αἰδοῖ τῇ Πινδάρου. ἐπὶ τούτοις	Ὀρχόμενόν	τε καὶ Πλαταιὰς ἀναστῆσαί τε
[1, 17]	δὲ παραληψομένον Παρμενίωνα ἐκπέμπει. καὶ	παραληψόμενον	Δασκύλιον Παρμενίων ἐκλιπόντων τῶν φρουρῶν.
[1, 17]	δὲ τὸν Ἀνδρομένους τὴν ἄκραν	παραληψόμενον	ἐκπέμπει ἐς Σάρδεις. καὶ Μιθρήνην
[1, 17]	συστρατεῦσαι τοῖς βαρβάροις. Δασκύλιον δὲ	παραληψομένον	Παρμενίωνα ἐκπέμπει. καὶ παραληψόμενον Δασκύλιον
[1, 3]	αὐτήν, οἷα δὴ ἐς στενὸν	συγκεκλεισμένον,	ὀξὺ καὶ ἄπορον προσφέρεσθαι. Ἔνθα
[1, 23]	ἤδη ὁρῶντες, τὸ δὲ καὶ	κατασεσεισμένον,	πολλοὺς δὲ τῶν στρατιωτῶν ἐν
[1, 23]	τελευτῶν ταύτῃ ἐπέτρεψε τὰ πράγματα,	νενομισμένον	ἐν τῇ Ἀσίᾳ ἔτι ἀπὸ
[1, 24]	παραγενόμενος συνεξαιρεῖ αὐτοῖς φρούριον ὀχυρόν,	ἐπιτετειχισμένον	τῇ χώρᾳ πρὸς Πισιδῶν, ὅθεν
[1, 25]	ἀδυνάτως ἔχειν ἐκ τοῦ ὕπνου,	ἐνοχλούμενον	δὲ πρὸς τῆς φωνῆς τῇ
[1, 11]	Ἑρκείου λόγος κατέχει, μῆνιν Πριάμου	παραιτούμενον	τῷ Νεοπτολέμου γένει, ὃ δὴ
[1, 3]	παρ' αὐτήν, οἷα δὴ ἐς	στενὸν	συγκεκλεισμένον, ὀξὺ καὶ ἄπορον προσφέρεσθαι.
[1, 15]	ἄλλαις τῶν τάξεων τοῖς Μακεδόσι	διέβαινον	οὐ χαλεπῶς ἤδη. καὶ ἦν
[1, 8]	σὺν τοῖς κατέχουσι τὴν Καδμείαν	ἐξέβαινον	ἐς τὴν ἄλλην πόλιν, οἱ
[1, 2]	Τριβαλλούς, καὶ ἀφικνεῖται ἐπὶ τὸν	Λύγινον	ποταμόν. ἀπέχει δὲ οὗτος ἀπὸ
[1, 29]	Βιθυνῶν χώρας ἐξίησιν ἐς τὸν	Εὔξεινον	πόντον. ἐνταῦθα καὶ Ἀθηναίων πρεσβεία
[1, 3]	κατὰ πέντε στόματα ἐς τὸν	Εὔξεινον	πόντον. ἐνταῦθα καταλαμβάνει αὐτῷ ἡκούσας
[1, 8]	τοὺς Θηβαίους ἔτι οὐδενὶ κόσμῳ	ἔκτεινον,	τοὺς μὲν ἐν ταῖς οἰκίαις
[1, 6]	μὲν ἔτι ἐν ταῖς εὐναῖς	κατέκτεινον,	τοὺς δὲ φεύγοντας εὐμαρῶς αἱροῦντες,
[1, 21]	ἀντὶ τοῦ πεπτωκότος τείχους ἔσωθεν	πλίνθινον	μηνοειδὲς ἀντοικοδομησάμενοι οὐ χαλεπῶς ὑπὸ
[1, 23]	φυλακὴν τῆς νυκτὸς τόν τε	ξύλινον	πύργον, ὃν αὐτοὶ ἀντῳκοδόμησαν ταῖς
[1, 7]	μὲν τὰ βέλτιστα ἐς τὸ	κοινὸν	γιγνώσκοντες ἐξελθεῖν ὥρμηντο παρ' Ἀλέξανδρον
[1, 24]	τῶν βασιλικῶν, καὶ τῶν στρατηγῶν	Κοῖνόν	τε τὸν Πολεμοκράτους καὶ Μελέαγρον
[1, 29]	δέκα καὶ σατράπην ἀποδείξας Φρυγίας	Ἀντίγονον	τὸν Φιλίππου, ἐπὶ δὲ τοὺς
[1, 21]	ἐπεκράτουν καὶ οὐ κατὰ μέτωπον	μόνον	ἠκροβολίζοντο ἐς τοὺς προμαχομένους τῶν
[1, 23]	ὢν Πιξωδάρου. Ἄδα δὲ Ἄλινδα	μόνον	κατεῖχε, χωρίον τῆς Καρίας ἐν
[1, 19]	ἐσεσάλευτο τὸ τεῖχος, ἐφομαρτούντων καὶ	μόνον	οὐ θεωμένων τῶν Περσῶν ἀπὸ
[1, 21]	ὑπολελειμμένοι ἐκ πλαγίου τε καὶ	μόνον	οὐ κατὰ νώτου παρεῖχον ἀκροβολίζεσθαι
[1, 18]	προκατειλήφει Ἀλέξανδρος, οὐ τῶν νεῶν	μόνον	τῇ ἐγκαθορμίσει, ἀλλὰ καὶ τοὺς
[1, 10]	τοῖς Ἕλλησιν ὑπολείπεσθαι. Χαρίδημον μέντοι	μόνον	τῶν ἐξαιτηθέντων τε καὶ οὐ
[1, 0]	οὐ πάντῃ ἄπιστα, ὡς λεγόμενα	μόνον	ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου ἀνέγραψα. ὅστις δὲ
[1, 7]	παρὰ πολλῶν ἐφοίτα, ὅτι τε	χρόνον	ἀπῆν οὐκ ὀλίγον καὶ ὅτι
[1, 8]	ἐφέροντο. καὶ ὀλίγον μέν τινα	χρόνον	ἔμειναν οἱ τεταγμένοι τῶν Θηβαίων
[1, 14]	ὄχθῃ τὰς ἴλας τῶν ἱππέων.	Χρόνον	μὲν δὴ ἀμφότερα τὰ στρατεύματα
[1, 15]	διὰ τοῦ θώρακος ἐς τὸ	στέρνον.	Σπιθριδάτης δὲ ἀνετέτατο μὲν ἤδη
[1, 9]	Μήδοις ἀπώσαντο τῆς Ἑλλάδος τὸν	κίνδυνον,	καὶ ὅτι Ἀθηναίους αὐτοὶ τῇ
[1, 12]	τέσσαρας. κατὰ δὲ τὴν πάροδον	Πρίαπον	πόλιν ἐνδοθεῖσαν πρὸς τῶν ἐνοικούντων
[1, 13]	σφάλμα ἔς τε τὰ παρόντα	χαλεπὸν	καὶ ἐς τὴν ὑπὲρ παντὸς
[1, 27]	δὲ οὐκ ἔμειναν βαλλόμενοι, ἀλλὰ	ἔλιπον	τὸ χωρίον. καὶ Ἀλέξανδρος ὑπερβαλὼν
[1, 10]	ἔργου, τὰ μὲν μυστήρια ἐκπλαγέντες	ἐξέλιπον,	ἐκ δὲ τῶν ἀγρῶν ἐσκευαγώγουν
[1, 5]	τοὺς Μακεδόνας. ὁμοῦ δὲ γενομένων	ἐξέλιπον	καίτοι καρτερὰ ὄντα τὰ κατειλημμένα
[1, 11]	πεζῶν τοὺς πολλοὺς καὶ τὴν	ἵππον	διαβιβάσαι ἐτάχθη ἐκ Σηστοῦ ἐς
[1, 4]	τῶν ἐργασίμων ἐξήλασαν, τὴν μὲν	ἵππον	ἐπὶ τὸ δεξιὸν κέρας αὐτὸς
[1, 20]	ὑπασπιστὰς καὶ τὴν τῶν ἑταίρων	ἵππον	καὶ τὴν Ἀμύντου τε καὶ
[1, 14]	Ἀλέξανδρος δὲ ἀναπηδήσας ἐπὶ τὸν	ἵππον	καὶ τοῖς ἀμφ' αὑτὸν ἐγκελευσάμενος
[1, 14]	δισμυρίων. ἐτάχθησαν δὲ τὴν μὲν	ἵππον	παρατείναντες τῷ ποταμῷ κατὰ τὴν
[1, 2]	τῶν πεζῶν καὶ τὴν ἄλλην	ἵππον	πρὸ τῆς φάλαγγος παρατείνας κατὰ
[1, 10]	ἔς τε αὑτὸν καὶ ἐς	Φίλιππον.	καὶ Θηβαίοις δὲ τῆς {τε}
[1, 16]	ἐν Δίῳ ἑστᾶσιν, Ἀλεξάνδρου κελεύσαντος	Λύσιππον	ποιῆσαι, ὅσπερ καὶ Ἀλέξανδρον μόνος
[1, 12]	καὶ τὸν ἐν τῇ γῇ	καρπὸν	ἐμπιπράναι, μηδὲ τῶν πόλεων αὐτῶν
[1, 15]	ἄλλων, καὶ παίσας ἐς τὸ	πρόσωπον	τῷ δόρατι καταβάλλει τὸν Μιθριδάτην.
[1, 4]	Γετῶν, τοὺς ἱππέας δὲ κατὰ	μέτωπον,	λείπουσιν αὖ καὶ τὴν πόλιν
[1, 21]	ὄντος, ἐπεκράτουν καὶ οὐ κατὰ	μέτωπον	μόνον ἠκροβολίζοντο ἐς τοὺς προμαχομένους
[1, 26]	Ἑλλάδα γλῶσσαν ἐξελάθοντο, εὐθὺς δὲ	βάρβαρον	φωνὴν ἵεσαν, οὐδὲ τῶν προσχώρων
[1, 11]	ποταμὸν ἀφικόμενος διαβαίνει καὶ τὸν	Ἕβρον	εὐπετῶς. ἐκεῖθεν δὲ διὰ τῆς
[1, 11]	ᾠκισμένας. ἔνθεν δὲ ἐπὶ τὸν	Ἕβρον	ποταμὸν ἀφικόμενος διαβαίνει καὶ τὸν
[1, 15]	καὶ ἰδὼν Μιθριδάτην τὸν Δαρείου	γαμβρὸν	πολὺ πρὸ τῶν ἄλλων προϊππεύοντα
[1, 24]	Κοῖνόν τε τὸν Πολεμοκράτους καὶ	Μελέαγρον	τὸν Νεοπτολέμου, ὅτι καὶ αὐτοὶ
[1, 24]	Μακεδόσιν Ἀλέξανδρος. ἔπεμψε δὲ καὶ	Κλέανδρον	τὸν Πολεμοκράτους ἐπὶ ξυλλογῇ στρατιωτῶν
[1, 5]	συμμίξειαν. ἔνθα δὴ Γλαυκίας προσάγοντα	Ἀλέξανδρον	αἰσθόμενος ἐκλείπει τὰ ὄρη. οἱ
[1, 1]	καὶ κακῶς ὡπλισμένους βαρβάρους, ὥστε	Ἀλέξανδρον	ἀπὸ τοῦ εὐωνύμου ἐπάγοντα οὐκέτι
[1, 12]	γὰρ μενεῖν ἐν τῇ χώρᾳ	Ἀλέξανδρον	ἀπορίᾳ τῶν ἐπιτηδείων. Ἀρσίτην δὲ
[1, 25]	δώσοντα, εἰ ἀποκτείνει< ε> βασιλέα	Ἀλέξανδρον,	αὐτὸν βασιλέα καταστήσειν Μακεδονίας καὶ
[1, 14]	τὴν ὄχθην χωρία. ἧ δὲ	Ἀλέξανδρον	αὐτὸν καθεώρων δῆλος γὰρ ἦν
[1, 22]	μέγα προκαλέσασθαι, τῶν δὲ ἀμφ'	Ἀλέξανδρον	αὐτῶν τε ἐμβαλλόντων ἐς αὐτοὺς
[1, 10]	ἐξέδοσαν, πρεσβεύονται δὲ αὖθις παρὰ	Ἀλέξανδρον,	ἀφεῖναι δεόμενοι τὴν ὀργὴν τοῖς
[1, 29]	ἐνταῦθα καὶ Ἀθηναίων πρεσβεία παρ'	Ἀλέξανδρον	ἀφίκετο, δεόμενοι Ἀλεξάνδρου ἀφεῖναί σφισι
[1, 11]	πλοίοις δὲ ἄλλοις πολλοῖς στρογγύλοις.	Ἀλέξανδρον	δὲ ἐξ Ἐλαιοῦντος ἐς τὸν
[1, 5]	μὲν καὶ Φιλίππου ζῶντος ἀσπαζόμενος	Ἀλέξανδρον	δῆλος ἦν καὶ ἰδίᾳ ἐπρέσβευσε
[1, 11]	ἀνὴρ Τελμισσεύς, μάντις, θαρρεῖν ἐκέλευσεν	Ἀλέξανδρον.	δηλοῦσθαι γὰρ, ὅτι ποιηταῖς ἐπῶν
[1, 27]	δὴ τεῖχος εὐθύς, ὡς προσάγοντα	Ἀλέξανδρον	ἔγνωσαν, ἐκλείπουσιν ὅσοι ἐπῴκουν καὶ
[1, 5]	διεσώθησαν. ἐδόκουν δ' ἔτι τὸν	Ἀλέξανδρον	ἐν δυσχωρίᾳ ἀπειληφέναι οἱ ἀμφὶ
[1, 1]	τότε ἀμφὶ τὰ εἴκοσιν ἔτη	Ἀλέξανδρον.	ἐνταῦθα ξυναγαγόντα τοὺς Ἕλληνας, ὅσοι
[1, 29]	ἑκατόν. καὶ οὗτοι πρεσβεύονται παρ'	Ἀλέξανδρον,	ἐπαγγελλόμενοι, εἰ μὴ ἀφίκοιτό σφισι
[1, 18]	βασιλέως ἐπετέτραπτο, πρόσθεν γράμματα παρ'	Ἀλέξανδρον	ἔπεμπεν ἐνδιδοὺς τὴν Μίλητον. τότε
[1, 6]	δὴ ξὺν φόβῳ ἀπηλλάχθαι οἰομένων	Ἀλέξανδρον,	ἐς μῆκος τε οὐκ ὠφέλιμον
[1, 7]	ἐς τὸ πλῆθος ἐφαίνοντο τεθνηκέναι	Ἀλέξανδρον	ἰσχυριζόμενοι ἐν Ἰλλυριοῖς. καὶ γὰρ
[1, 25]	πρόσθεν ἀνεῖναι πρὶν παντελῶς ἐξεγερθῆναι	Ἀλέξανδρον.	καὶ Ἀλέξανδρος οὐ φαῦλον ποιησάμενος
[1, 23]	ἐνδιδοῦσα καὶ παῖδά οἱ τιθεμένη	Ἀλέξανδρον.	καὶ Ἀλέξανδρος τά τε Ἄλινδα
[1, 17]	Ἀλεξάνδρου, δυσνοίᾳ δὲ τῇ πρὸς	Ἀλέξανδρον	καὶ αὐτὸς ἀπαξιώσας τι παθεῖν
[1, 7]	κοινὸν γιγνώσκοντες ἐξελθεῖν ὥρμηντο παρ'	Ἀλέξανδρον	καὶ εὑρέσθαι συγγνώμην τῷ πλήθει
[1, 15]	τὸν ποταμὸν προσεγίγνοντο τοῖς ἀμφ'	Ἀλέξανδρον.	~Καὶ οἱ Πέρσαι παιόμενοί τε
[1, 25]	ἐν φυλακῇ πέμπει Παρμενίων παρ'	Ἀλέξανδρον,	καὶ πυνθάνεται ταὐτὰ παρ' αὐτοῦ
[1, 11]	ἔσται ποιεῖν τε καὶ ἄδειν	Ἀλέξανδρον	καὶ τὰ Ἀλεξάνδρου ἔργα. Ἅμα
[1, 24]	τε καὶ χρυσῷ στεφάνῳ στεφανῶσαι	Ἀλέξανδρον.	καὶ ὑπὲρ τῶν αὐτῶν ἐπικηρυκευόμενοι
[1, 6]	δὲ ἡ δίωξις τοῖς ἀμφὶ	Ἀλέξανδρον	μέχρι πρὸς τὰ ὄρη τῶν
[1, 16]	κελεύσαντος Λύσιππον ποιῆσαι, ὅσπερ καὶ	Ἀλέξανδρον	μόνος προκριθεὶς ἐποίει. τῶν δὲ
[1, 5]	ἔμαθεν ὑπὲρ τῶν Αὐταριατῶν πυνθανόμενον	Ἀλέξανδρον,	οἵτινές τε καὶ ὁπόσοι εἶεν,
[1, 15]	δὲ ἀνετέτατο μὲν ἤδη ἐπ'	Ἀλέξανδρον	ὄπισθεν τὴν κοπίδα, ὑποφθάσας δὲ
[1, 6]	δὲ προσάγοντας ἤδη τοὺς ἀμφὶ	Ἀλέξανδρον	οὐκ ἐδέξαντο, ἀλλὰ λείπουσι τοὺς
[1, 10]	πάντων Ἀθηναίων ἐπιλεξάμενος πέμπει παρὰ	Ἀλέξανδρον,	οὕστινας ἐπιτηδειοτάτους Ἀλεξάνδρῳ ἐγίγνωσκον, ὅτι
[1, 17]	Ἀντιόχου, ὃς ἔφυγεν ἐκ Μακεδονίας	Ἀλέξανδρον,	παθὼν μὲν οὐδὲν πρὸς Ἀλεξάνδρου,
[1, 1]	Ἀθήνησι. παραλαβόντα δὲ τὴν βασιλείαν	Ἀλέξανδρον,	παῖδα ὄντα Φιλίππου, ἐς Πελοπόννησον
[1, 27]	Ἀσπένδιοι ὡς εἶδον αὐτόν τε	Ἀλέξανδρον	παρ' ἐλπίδα ἥκοντα καὶ τὸ
[1, 4]	στρατόπεδον. Ἐνταῦθα ἀφίκοντο πρέσβεις ὡς	Ἀλέξανδρον	παρά τε τῶν ἄλλων ὅσα
[1, 19]	δοκίμων ἐν Μιλήτῳ, ἐκπεμφθεὶς παρὰ	Ἀλέξανδρον	παρὰ τοῦ δήμου τε καὶ
[1, 15]	γενόμενοι, ὅσοι γε μὴ πρὸς	Ἀλέξανδρον	πελάζοντα ἀπέκλιναν αὐτῶν. Ἀλέξανδρος γὰρ
[1, 28]	παλαιοῦ ἐτύγχανον, ὑπὲρ φιλίας πρὸς	Ἀλέξανδρον	πεπρεσβευμένοι ἦσαν. καὶ πρὸς τούτους
[1, 28]	ξυνετάξαντο. Ἤδη τε οἱ ἀμφ'	Ἀλέξανδρον	προσβεβληκότες τῷ ὄρει, ὅπερ κατεῖχον
[1, 4]	μήποτε ὁ οὐρανὸς αὐτοῖς ἐμπέσοι,	Ἀλέξανδρόν	τε ἀγασθέντες οὔτε δέει οὔτε
[1, 7]	Ἀντιπάτρου ἀφῖχθαι ἔφασκον, αὐτὸν δὲ	Ἀλέξανδρον	τεθνάναι ἰσχυρίζοντο, καὶ τοῖς ἀπαγγέλλουσιν
[1, 4]	ὡς δὲ ἐπάγοντα εἶδον σπουδῇ	Ἀλέξανδρον	τὴν μὲν φάλαγγα παρὰ τὸν
[1, 17]	παρόντα ἐδόκουν. Κάλαν δὲ καὶ	Ἀλέξανδρον	τὸν Ἀερόπου ἐπὶ τὴν χώραν
[1, 25]	περὶ τὴν Φασηλίδα ὄντι ἐξαγγέλλεται	Ἀλέξανδρον	τὸν Ἀερόπου ἐπιβουλεύειν, τά τε
[1, 7]	εἶχον. ἄλλον γάρ τινα ἥκειν	Ἀλέξανδρον	τὸν Ἀερόπου. Ὁ δὲ Ἀλέξανδρος
[1, 12]	τῇ Ἑλλάδι, εἴπερ οὖν καὶ	Ἀλέξανδρον	τῶν ἐν τοῖς ὅπλοις. Ἐξ
[1, 17]	συντάξεώς τε καὶ ἀποφορᾶς Νικίαν,	Ἄσανδρον	δὲ τὸν Φιλώτα Λυδίας καὶ
[1, 25]	ἀνεκοίνωσεν Ἀριστάνδρῳ τῷ Τελμισσεῖ, μάντει.	Ἀρίστανδρον	δὲ ἐπιβουλὴν μὲν ἔκ του
[1, 17]	Μέμνονα ἐπαγομένους καὶ τοὺς τὸ	ἱερὸν	συλήσαντας τῆς Ἀρτέμιδος καὶ τοὺς
[1, 13]	ὑπὲρ παντὸς τοῦ πολέμου κρίσιν	σφαλερόν.	Ἀλέξανδρος δέ, ταῦτα μέν, ἔφη,
[1, 28]	οἱ βάρβαροι λόχοις κατὰ κέρας	ἑκάτερον,	ἧ σφίσι μὲν εὐπροσοδώτατον ἦν,
[1, 15]	ὁ δὲ Ἀρέτην ἤτει δόρυ	ἕτερον,	ἀναβολέα τῶν βασιλικῶν. τῷ δὲ
[1, 25]	τάχος ἐκποδὼν ποιεῖσθαι, πρὶν καὶ	ἐπιτηδειότερον	γενόμενον τοῖς Θετταλοῖς ξὺν αὐτοῖς
[1, 27]	πρέσβεις ἐδέοντο ἐφ' οἷσπερ τὸ	πρότερον	ξυμβῆναι. καὶ Ἀλέξανδρος τό τε
[1, 0]	ὅτι καὶ αὐτῷ βασιλεῖ ὄντι	αἰσχρότερον	ἤ τῳ ἄλλῳ ψεύσασθαι ἦν.
[1, 25]	Πέρσου ξυνθεὶς πέμπει ὡς Παρμενίωνα	Ἀμφοτερὸν	τὸν Ἀλεξάνδρου μὲν παῖδα, ἀδελφὸν
[1, 25]	εὐνῆς ἄλλῃ καὶ ἄλλῃ ἐπικαθίζειν,	θορυβωδέστερον	ἢ κατὰ τὸ εἰωθὸς ἄδουσαν.
[1, 9]	ἐν μὲν τῷ παραυτίκα ἠμελήθη,	ὕστερον	δὲ ἡ μνήμη αὐτὰ ἐς
[1, 25]	συνηκολούθησεν αὐτῷ εἰς τὰ βασίλεια.	ὕστερον	δὲ καὶ ἐν τιμῇ ἀμφ'
[1, 21]	ἦσαν. ~Οὐ πολλαῖς δὲ ἡμέραις	ὕστερον	δύο τῶν Μακεδόνων ὁπλῖται ἐκ
[1, 9]	αὐτοῖς περιλειφθῆναι, ὡς καὶ ἐς	ὕστερον	ἐπὶ πολὺ τῷ πολέμῳ ἀντισχεῖν
[1, 10]	τῇ πόλει γενομένης καὶ τῶν	ὕστερον	ἐπὶ τῇ Φιλίππου τελευτῇ πλημμεληθέντων
[1, 24]	παρεδόθησαν ξύμπασαι. αὐτὸς δὲ ὀλίγον	ὕστερον	ἐς τὴν Φασηλίδα παραγενόμενος συνεξαιρεῖ
[1, 20]	πόλιν κατέκλεισαν. Οὐ πολλαῖς δὲ	ὕστερον	ἡμέραις Ἀλέξανδρος ἀναλαβὼν τούς τε
[1, 22]	τείχει προσάγοντας. ~Οὐ πολλαῖς δὲ	ὕστερον	ἡμέραις ἐπάγοντος αὖθις Ἀλεξάνδρου τὰς
[1, 20]	τε τεῖχος κατοψόμενος, εἰ ταύτῃ	ἐπιμαχώτερον	τυγχάνει ὂν ἐς τὴν προσβολὴν,
[1, 17]	αὐτοὺς ἀποφέρειν τάξας, οὕσπερ Δαρείῳ	ἔφερον,	ὅσοι μὲν τῶν βαρβάρων κατιόντες,
[1, 11]	ταῦτα λέγουσιν ὅτι οἱ ὑπασπισταὶ	ἔφερον	πρὸ αὐτοῦ ἐς τὰς μάχας.
[1, 18]	φόρους ἀνεῖναι, ὅσους τοῖς βαρβάροις	ἀπέφερον.	αὐτὸς δὲ ὑπομείνας ἐν Ἐφέσῳ
[1, 17]	δὲ φόρους, ὅσους τοῖς βαρβάροις	ἀπέφερον,	τῇ Ἀρτέμιδι ξυντελεῖν ἐκέλευσεν. ὁ
[1, 6]	τὴν ἄλλην στρατιάν. ὡς δὲ	καιρὸν	εἶδεν εἰς ἐπίθεσιν, οὐ προσμείνας
[1, 2]	παραδοὺς διατίθεσθαι. αὐτὸς δὲ τὸ	ἄκρον	ὑπερβαλὼν προῄει διὰ τοῦ Αἴμου
[1, 29]	τοὺς συμμάχους ἀντ' ἐκείνου στρατηγὸν	Βάλακρον	τὸν Ἀμύντου ἐπιτάξας, αὐτὸς ἐπὶ
[1, 13]	Ἑλλήσποντον διέβην εὐπετῶς, τοῦτο δέ,	σμικρὸν	ῥεῦμα, οὕτω τῷ ὀνόματι τὸν
[1, 14]	Ἐνυαλίῳ ἀλαλάζοντας ἐμβαίνει ἐς τὸν	πόρον,	λοξὴν ἀεὶ παρατείνων τὴν τάξιν,
[1, 11]	καὶ, ἐπειδὴ κατὰ μέσον τὸν	πόρον	τοῦ Ἑλλησπόντου ἐγένετο, σφάξαντα ταῦρον
[1, 13]	εὐπετῶς τῷ στρατῷ διαβαλεῖν τὸν	πόρον.	ὑποφθάσομεν γὰρ αὐτοὶ περάσαντες πρὶν
[1, 4]	τὸν Ἴστρον οὐ γεφυρώσας τὸν	πόρον,	φοβερὰ δὲ καὶ τῆς φάλαγγος
[1, 14]	Μακεδόνας, ὁπότε ἐσβήσονται ἐς τὸν	πόρον,	ὡς ἐπικεισόμενοι ἐκβαίνουσιν. Ἀλέξανδρος δὲ
[1, 20]	κατὰ θάλασσαν πολλοὶ ἤδη παραβεβοηθηκότες	ἄπορον	ἐποίησαν τῷ Ἀλεξάνδρῳ τὴν αὐτοσχέδιόν
[1, 29]	ταῦτα Ἀλεξάνδρῳ ὠφελιμώτερα ἢ πολιορκεῖν	ἄπορον	πάντῃ προσφέρεσθαι τὴν ἄκραν. πρὸς
[1, 27]	φυλακῇ κατέχοντας τὰ ὄρη ταῦτα	ἄπορον	ποιεῖν τὴν πάροδον. καὶ τότε
[1, 3]	ἐς στενὸν συγκεκλεισμένον, ὀξὺ καὶ	ἄπορον	προσφέρεσθαι. Ἔνθα δὴ Ἀλέξανδρος ἀπαγαγὼν
[1, 27]	αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ ἀποπαύεται,	ἀντίπορον	δὲ αὐτῷ ἄλλο ὄρος ἐστὶν
[1, 2]	τῶν Τριβαλλῶν προὔπεμψεν ἐπὶ τὸν	Ἴστρον	διαβαίνειν κελεύσας τὸν ποταμὸν ἐς
[1, 3]	τὰς ναῦς ἔγνω διαβαίνειν τὸν	Ἴστρον	ἐπὶ τοὺς Γέτας τοὺς πέραν
[1, 4]	διεβεβήκει ἐν μιᾷ νυκτὶ τὸν	Ἴστρον	οὐ γεφυρώσας τὸν πόρον, φοβερὰ
[1, 3]	Ἀλέξανδρος ἐπὶ τὸν ποταμὸν τὸν	Ἴστρον,	ποταμῶν τῶν κατὰ τὴν Εὐρώπην
[1, 11]	πόρον τοῦ Ἑλλησπόντου ἐγένετο, σφάξαντα	ταῦρον	τῷ Ποσειδῶνι καὶ Νηρηίσι σπένδειν
[1, 24]	Φασηλίδα παραγενόμενος συνεξαιρεῖ αὐτοῖς φρούριον	ὀχυρόν,	ἐπιτετειχισμένον τῇ χώρᾳ πρὸς Πισιδῶν,
[1, 20]	τε γὰρ φύσις τοῦ χωρίου	ὀχυρὸν	ἐποίει αὐτὸ καὶ ὅπῃ τι
[1, 26]	Σίδῃ προῄει ἐπὶ Σύλλιον, χωρίον	ὀχυρὸν	καὶ φρουρὰν ἔχον ξένων μισθοφόρων
[1, 17]	τῶν Περσῶν. καὶ ἔδοξεν αὐτῷ	ὀχυρὸν	τὸ χωρίον. ὑπερύψηλόν τε γὰρ
[1, 24]	μὲν ἐν παρόδῳ υπαρνα, χωρίον	ὀχυρόν,	φυλακὴν ἔχον ξένους μισθοφόρους, ἐξ
[1, 27]	καὶ Ἀλέξανδρος τό τε χωρίον	ἰσχυρὸν	ἰδὼν καὶ αὐτὸς ὡς οὐκ
[1, 22]	καὶ πολλοὺς αὐτῶν ἐς τὴν	τάφρον	ἐμπεσόντας τοὺς μὲν ὑπὸ σφῶν
[1, 20]	προσεῖχε. Καὶ πρῶτα μὲν τὴν	τάφρον,	ἣ πρὸ τῆς πόλεως ὀρώρυκτο
[1, 6]	αὐτοῖς φυλαττομένας οὔτε χάρακα ἢ	τάφρον	προβεβλημένους, οἷα δὴ ξὺν φόβῳ
[1, 16]	Ἀλέξανδρος προεκινδύνευεν. ὡς δὲ τὸ	μέσον	ἐνεδεδώκει αὐτοῖς, παρερρήγνυτο δὴ καὶ
[1, 14]	ἡ Φιλίππου ἔστε ἐπὶ τὸ	μέσον	τῆς ξυμπάσης τάξεως. Περσῶν δὲ
[1, 11]	ναῦν διαβάλλειν καὶ, ἐπειδὴ κατὰ	μέσον	τὸν πόρον τοῦ Ἑλλησπόντου ἐγένετο,
[1, 19]	ἐν τῇ καταλήψει τῆς πόλεως	ἔπεσον,	ἀφῆκεν καὶ ἐλευθέρους εἶναι ἔδωκεν.
[1, 16]	ἐζωγρήθησαν δὲ ἀμφὶ τοὺς δισχιλίους.	ἔπεσον	δὲ καὶ ἡγεμόνες τῶν Περσῶν
[1, 17]	τε φυγάδας, ὅσοι δι' αὐτὸν	ἐξέπεσον	τῆς πόλεως, κατήγαγε καὶ τὴν
[1, 17]	ἄχαρι. Τετάρτῃ δὲ ἡμέρᾳ ἐς	Ἔφεσον	ἀφικόμενος τούς τε φυγάδας, ὅσοι
[1, 17]	ἱππομαχίας ἐξηγγέλθη, οἵ τε τὴν	Ἔφεσον	φρουροῦντες μισθοφόροι ὤχοντο φεύγοντες, δύο
[1, 2]	ἐστίν. ἐς ταύτην δὲ τὴν	νῆσον	καὶ οἱ Θρᾷκες οἱ πρόσχωροι
[1, 19]	πόλεως ἐπὶ τοὺς ἐς τὴν	νῆσον	καταπεφευγότας ἐπέπλει αὐτός, κλίμακας φέρειν
[1, 18]	ὡρμίσθησαν. τὴν γὰρ Λάδην τὴν	νῆσον	προκατειλήφει Ἀλέξανδρος, οὐ τῶν νεῶν
[1, 2]	διαβαίνειν κελεύσας τὸν ποταμὸν ἐς	νῆσόν	τινα τῶν ἐν τῷ Ἴστρῳ.
[1, 1]	Ἀλέξανδρον, παῖδα ὄντα Φιλίππου, ἐς	Πελοπόννησον	παρελθεῖν. εἶναι δὲ τότε ἀμφὶ
[1, 24]	Πολεμοκράτους ἐπὶ ξυλλογῇ στρατιωτῶν εἰς	Πελοπόννησον.	Παρμενίωνα δὲ πέμπει ἐπὶ Σάρδεων,
[1, 17]	Σάρδεων προὐχώρει. καὶ ἀπέχοντος αὐτοῦ	ὅσον	ἑβδομήκοντα σταδίους Σάρδεων ἧκον παρ'
[1, 17]	ὁ Ἕρμος ἀπὸ Σάρδεων σταδίους	ὅσον	εἴκοσιν. Ἀμύνταν δὲ τὸν Ἀνδρομένους
[1, 4]	καταφεύγουσιν, ἣ δὴ ἀπεῖχεν αὐτοῖς	ὅσον	παρασάγγην τοῦ Ἴστρου. ὡς δὲ
[1, 27]	πλησίον οὖσαν οἱ πολλοὶ αὐτῶν,	ὅσον	φυλακὴν καταλιπόντες ἐπὶ τοῖς ὄρεσι.
[1, 25]	ἔτι γὰρ πολιορκοῦντος αὐτοῦ Ἀλεξάνδρου	Ἁλικαρνασσὸν	ἀναπαύεσθαι μὲν ἐν μεσημβρίᾳ, χελιδόνα
[1, 22]	στράτευμα, ἔτι διασῶσαι ἐθέλων τὴν	Ἁλικαρνασσόν,	εἴ τι φίλιον ἐνδοθείη ἐκ
[1, 23]	παιδὸς οὐκ ἀπηξίωσε, καὶ ἐπειδὴ	Ἁλικαρνασσόν	τε ἐξεῖλε καὶ τῆς ἄλλης
[1, 28]	πιστοῖς ἐς ἅπαντα ἐχρήσατο. τὴν	Τελμισσὸν	δὲ ἀπέγνω ἑλεῖν ἂν ἐν
[1, 27]	δὲ αὐτῷ ἡ πορεία παρὰ	Τελμισσὸν	πόλιν. οἱ δὲ ἄνθρωποι οὗτοι
[1, 18]	ἑταίρων ἐς διακοσίους. Ἀλκίμαχον δὲ	τὸν	Ἀγαθοκλέους ἐπὶ τὰς Αἰολίδας τε
[1, 11]	Ἀρχελάου ἔτι καθεστῶσαν ἔθυσε καὶ	τὸν	ἀγῶνα ἐν Αἰγαῖς διέθηκε τὰ
[1, 21]	ἢ πρὸς πολεμίους μετὰ κινδύνου	τὸν	ἀγῶνα ποιησόμενοι. καὶ τούτους κατιδόντες
[1, 17]	ἐδόκουν. Κάλαν δὲ καὶ Ἀλέξανδρον	τὸν	Ἀερόπου ἐπὶ τὴν χώραν τὴν
[1, 25]	τὴν Φασηλίδα ὄντι ἐξαγγέλλεται Ἀλέξανδρον	τὸν	Ἀερόπου ἐπιβουλεύειν, τά τε ἄλλα
[1, 7]	ἄλλον γάρ τινα ἥκειν Ἀλέξανδρον	τὸν	Ἀερόπου. Ὁ δὲ Ἀλέξανδρος ἐξ
[1, 18]	εἶναι μὲν γὰρ πρὸς αὑτοῦ	τὸν	ἀετόν, ἀλλ' ὅτι ἐπὶ γῇ
[1, 20]	τῆς Ἀσίας προσέξουσιν ἔχοντας. καὶ	τὸν	ἀετὸν ταύτῃ συνέβαλλεν, ὅτι ἐσήμηνεν
[1, 2]	ἀπὸ τοῦ Ἴστρου ὡς ἐπὶ	τὸν	Αἶμον ἰόντι σταθμοὺς τρεῖς. Σύρμος
[1, 1]	δεκαταῖος ἀφίκετο ἐπὶ τὸ ὄρος	τὸν	Αἶμον. καὶ ἐνταῦθα ἀπήντων αὐτῷ
[1, 5]	στρατόπεδον διεσώθησαν. ἐδόκουν δ' ἔτι	τὸν	Ἀλέξανδρον ἐν δυσχωρίᾳ ἀπειληφέναι οἱ
[1, 25]	ξυνθεὶς πέμπει ὡς Παρμενίωνα Ἀμφοτερὸν	τὸν	Ἀλεξάνδρου μὲν παῖδα, ἀδελφὸν δὲ
[1, 29]	συμμάχους ἀντ' ἐκείνου στρατηγὸν Βάλακρον	τὸν	Ἀμύντου ἐπιτάξας, αὐτὸς ἐπὶ Γορδίου
[1, 17]	σταδίους ὅσον εἴκοσιν. Ἀμύνταν δὲ	τὸν	Ἀνδρομένους τὴν ἄκραν παραληψόμενον ἐκπέμπει
[1, 5]	παῖδας τρεῖς καὶ κόρας ἴσας	τὸν	ἀριθμὸν καὶ κριοὺς μέλανας τρεῖς,
[1, 14]	ἐς τὸν ποταμὸν ἔχοντα Ἀμύνταν	τὸν	Ἀρραβαίου ἔταξε> καὶ τῶν πεζῶν
[1, 28]	τῷ εὐωνύμῳ ἐπέταξεν ἡγεμόνα Ἀμύνταν	τὸν	Ἀρραβαίου. προετάχθησαν δὲ αὐτῷ τοῦ
[1, 11]	Ἀλέξανδρον δὲ ἐξ Ἐλαιοῦντος ἐς	τὸν	Ἀχαιῶν λιμένα κατᾶραι ὁ πλείων
[1, 12]	ἐπιχώριοι. οἱ δὲ, ὅτι καὶ	τὸν	Ἀχιλλέως ἄρα τάφον ἐστεφάνωσεν. Ἡφαιστίωνα
[1, 5]	ἄγγελοι ἀφίκοντο αὐτῷ Κλεῖτόν τε	τὸν	Βαρδύλεω ἀφεστάναι ἀγγέλλοντες καὶ Γλαυκίαν
[1, 6]	τοὺς ἵππους καὶ ἐλαύνειν ἐπὶ	τὸν	γήλοφον. ἐκεῖσε δὲ ἐλθόντας, εἰ
[1, 6]	ὁρμὴν τὴν Ἀλεξάνδρου ἰδόντες λείπουσι	τὸν	γήλοφον καὶ παρεκκλίνουσιν ἐφ' ἑκάτερα
[1, 6]	ὀρῶν. ἔνθα δὴ καταλαβὼν Ἀλέξανδρος	τὸν	γήλοφον σὺν τοῖς ἑταίροις τούς
[1, 6]	τούτους. καὶ οἱ μὲν ἀμφὶ	τὸν	Γλαυκίαν εἴσω βέλους παρελθεῖν οὐκ
[1, 13]	σμικρὸν ῥεῦμα, οὕτω τῷ ὀνόματι	τὸν	Γράνικον ἐκφαυλίσας, εἴρξει ἡμᾶς τὸ
[1, 13]	τούτῳ δὲ Ἀλέξανδρος προὐχώρει ἐπὶ	τὸν	Γράνικον ποταμὸν συντεταγμένῳ τῷ στρατῷ,
[1, 15]	ὃς ἀναλαβὼν καὶ ἰδὼν Μιθριδάτην	τὸν	Δαρείου γαμβρὸν πολὺ πρὸ τῶν
[1, 25]	ἢ κατὰ τὸ εἰωθὸς ἄδουσαν.	τὸν	δὲ ὑπὸ καμάτου ἐγερθῆναι μὲν
[1, 10]	ἀπεκρίνατο, ἐπιστολὴν δὲ γράψας πρὸς	τὸν	δῆμον ἐξῄτει τοὺς ἀμφὶ Δημοσθένην
[1, 10]	Ἰλλυριῶν καὶ Τριβαλλῶν ἐπανῆλθε χαίρειν	τὸν	δῆμον τῶν Ἀθηναίων οὐκ ἐν
[1, 11]	Ἕβρον ποταμὸν ἀφικόμενος διαβαίνει καὶ	τὸν	Ἕβρον εὐπετῶς. ἐκεῖθεν δὲ διὰ
[1, 11]	θαλάσσῃ ᾠκισμένας. ἔνθεν δὲ ἐπὶ	τὸν	Ἕβρον ποταμὸν ἀφικόμενος διαβαίνει καὶ
[1, 12]	πᾶσα ἡ δύναμις αὐτῷ διαβεβηκυῖα	τὸν	Ἑλλήσποντον ἐστρατοπεδεύκει, καὶ τῇ ὑστεραίᾳ
[1, 12]	ἀφανίζειν καταπατοῦντας τῇ ἵππῳ καὶ	τὸν	ἐν τῇ γῇ καρπὸν ἐμπιπράναι,
[1, 5]	νόσῳ ἐτελεύτησεν. Ἀλέξανδρος δὲ παρὰ	τὸν	Ἐριγόνα ποταμὸν πορευόμενος ἐς Πέλλιον
[1, 19]	ὡς μὴ βιάσαιντο οἱ βάρβαροι	τὸν	ἔσπλουν, ἐκπέμπει δ' ἐς τὴν
[1, 29]	τῶν Βιθυνῶν χώρας ἐξίησιν ἐς	τὸν	Εὔξεινον πόντον. ἐνταῦθα καὶ Ἀθηναίων
[1, 3]	ἐκδιδοῖ κατὰ πέντε στόματα ἐς	τὸν	Εὔξεινον πόντον. ἐνταῦθα καταλαμβάνει αὐτῷ
[1, 17]	τάφον ἐκ τῆς ἀγορᾶς ἀνορύξαντας	τὸν	Ἡροπύθου τοῦ ἐλευθερώσαντος τὴν πόλιν
[1, 25]	αὐτόν, ἐπειδὴ Φίλιππος ἐτελεύτησε, καὶ	τὸν	θώρακα συνενδὺς συνηκολούθησεν αὐτῷ εἰς
[1, 14]	ἐκβαίνουσιν. Ἀλέξανδρος δὲ ἀναπηδήσας ἐπὶ	τὸν	ἵππον καὶ τοῖς ἀμφ' αὑτὸν
[1, 2]	παῖδας τῶν Τριβαλλῶν προὔπεμψεν ἐπὶ	τὸν	Ἴστρον διαβαίνειν κελεύσας τὸν ποταμὸν
[1, 3]	ἀπαγαγὼν τὰς ναῦς ἔγνω διαβαίνειν	τὸν	Ἴστρον ἐπὶ τοὺς Γέτας τοὺς
[1, 4]	ποταμῶν διεβεβήκει ἐν μιᾷ νυκτὶ	τὸν	Ἴστρον οὐ γεφυρώσας τὸν πόρον,
[1, 3]	ἀφικνεῖται Ἀλέξανδρος ἐπὶ τὸν ποταμὸν	τὸν	Ἴστρον, ποταμῶν τῶν κατὰ τὴν
[1, 9]	παραταξάμενοι Μήδοις ἀπώσαντο τῆς Ἑλλάδος	τὸν	κίνδυνον, καὶ ὅτι Ἀθηναίους αὐτοὶ
[1, 5]	ἐν δυσχωρίᾳ ἀπειληφέναι οἱ ἀμφὶ	τὸν	Κλεῖτον καὶ Γλαυκίαν. τά τε
[1, 5]	τῷ τείχει. οἱ δὲ ἀμφὶ	τὸν	Κλεῖτον τὰ κύκλῳ τῆς πόλεως
[1, 6]	τήν τε ὀξύτητα ὁρῶντες καὶ	τὸν	κόσμον τῶν δρωμένων. τότε δὲ
[1, 19]	τῶν ξὺν Ἀλεξάνδρῳ κατιδόντες ἐς	τὸν	λιμένα ἐπέπλεον τῶν Μιλησίων παρὰ
[1, 19]	Ἀλέξανδρος δὲ ταῖς μὲν ναυσὶ	τὸν	λιμένα ἐφύλαττε τῶν Μιλησίων, ὡς
[1, 19]	ἀποκεκλείκεσαν τῷ μὲν Περσικῷ ναυτικῷ	τὸν	λιμένα, τοῖς Μιλησίοις δὲ τὴν
[1, 26]	οὗτοι λέγουσιν ὑπὲρ σφῶν τόνδε	τὸν	λόγον, ὅτι, ὡς κατῆράν τε
[1, 28]	εἶναι {οἱ} μαχιμώτατοι. καὶ τότε	τὸν	λόφον τὸν πρὸ τῆς πόλεως,
[1, 2]	ἐς Τριβαλλούς, καὶ ἀφικνεῖται ἐπὶ	τὸν	Λύγινον ποταμόν. ἀπέχει δὲ οὗτος
[1, 4]	τοῦ Ἀλεξάνδρου, ὅτι εὐμαρῶς οὕτως	τὸν	μέγιστον τῶν ποταμῶν διεβεβήκει ἐν
[1, 11]	ποταμὸν ἔρχεται. διαβὰς δὲ καὶ	τὸν	Μέλανα ἐς Σηστὸν ἀφικνεῖται ἐν
[1, 11]	δὲ διὰ τῆς Παιτικῆς ἐπὶ	τὸν	Μέλανα ποταμὸν ἔρχεται. διαβὰς δὲ
[1, 12]	ὕποπτόν τι αὐτοῖς ἦν ἐς	τὸν	Μέμνονα τριβὰς ἐμποιεῖν ἑκόντα τῷ
[1, 13]	Παρμενίων, γιγνώσκω. αἰσχύνομαι δέ, εἰ	τὸν	μὲν Ἑλλήσποντον διέβην εὐπετῶς, τοῦτο
[1, 19]	πέντε δὲ αὐτῶν εἰσέπλευσαν ἐς	τὸν	μεταξὺ τῆς τε Λάδης νήσου
[1, 15]	τὸ πρόσωπον τῷ δόρατι καταβάλλει	τὸν	Μιθριδάτην. ἐν δὲ τούτῳ Ῥοισάκης
[1, 24]	τε τὸν Πολεμοκράτους καὶ Μελέαγρον	τὸν	Νεοπτολέμου, ὅτι καὶ αὐτοὶ τῶν
[1, 1]	Ὄρβηλον τὸ ὄρος. διαβὰς δὲ	τὸν	Νέστον ποταμὸν λέγουσιν, ὅτι δεκαταῖος
[1, 11]	πανοπλίαν τὴν αὑτοῦ ἀναθεῖναι ἐς	τὸν	νεών, καὶ καθελεῖν ἀντὶ ταύτης
[1, 17]	ἵνα χρὴ οἰκοδομεῖσθαι τῷ Διὶ	τὸν	νεών, καὶ οὕτως ἐκέλευσε. κατέλιπε
[1, 24]	μὲν ὁμολογίᾳ προσηγάγετο, περάσας δὲ	τὸν	Ξάνθον ποταμὸν Πίναρα καὶ Ξάνθον
[1, 1]	πόλιν ἐν ἀριστερᾷ ἔχοντα καὶ	τὸν	Ὄρβηλον τὸ ὄρος. διαβὰς δὲ
[1, 17]	ἀποκτεῖναι. καὶ Σύρφακα μὲν καὶ	τὸν	παῖδα αὐτοῦ Πελάγοντα καὶ τοὺς
[1, 9]	ἐς τὸ ξύμπαν Ἑλληνικὸν μέγαν	τὸν	παράλογον παρέσχε. Θηβαίοις δὲ τὰ
[1, 8]	τὴν αὑτοῦ τάξιν, ὡς εἶδε	τὸν	Περδίκκαν προεληλυθότα εἴσω τοῦ χάρακος.
[1, 29]	Ἀλεξάνδρῳ ἔτι ξυνεστῶτος τοῦ πρὸς	τὸν	Πέρσην πολέμου ἀνεῖναί τι τοῦ
[1, 24]	Ἀλέξανδρος. ἔπεμψε δὲ καὶ Κλέανδρον	τὸν	Πολεμοκράτους ἐπὶ ξυλλογῇ στρατιωτῶν εἰς
[1, 24]	καὶ τῶν στρατηγῶν Κοῖνόν τε	τὸν	Πολεμοκράτους καὶ Μελέαγρον τὸν Νεοπτολέμου,
[1, 7]	παντάπασιν ἐνῆγον τὸ πλῆθος ἐς	τὸν	πόλεμον. Ἀλέξανδρος δὲ οὐδ' ὣς
[1, 9]	διαφθαρῆναι αὐτοῖς τὸν στρατόν, καὶ	τὸν	πολὺν ξυμμαχικὸν μᾶλλον ἢ οἰκεῖον
[1, 11]	σπένδειν ἐκ χρυσῆς φιάλης ἐς	τὸν	πόντον. λέγουσι δὲ καὶ πρῶτον
[1, 14]	τῷ Ἐνυαλίῳ ἀλαλάζοντας ἐμβαίνει ἐς	τὸν	πόρον, λοξὴν ἀεὶ παρατείνων τὴν
[1, 11]	διαβάλλειν καὶ, ἐπειδὴ κατὰ μέσον	τὸν	πόρον τοῦ Ἑλλησπόντου ἐγένετο, σφάξαντα
[1, 13]	ἕωθεν εὐπετῶς τῷ στρατῷ διαβαλεῖν	τὸν	πόρον. ὑποφθάσομεν γὰρ αὐτοὶ περάσαντες
[1, 4]	νυκτὶ τὸν Ἴστρον οὐ γεφυρώσας	τὸν	πόρον, φοβερὰ δὲ καὶ τῆς
[1, 14]	τοὺς Μακεδόνας, ὁπότε ἐσβήσονται ἐς	τὸν	πόρον, ὡς ἐπικεισόμενοι ἐκβαίνουσιν. Ἀλέξανδρος
[1, 15]	ἔκβασιν, οἱ Πέρσαι, καὶ ἐς	τὸν	ποταμὸν αὖθις ἀπώσασθαι. καὶ ἐκ
[1, 6]	δισχιλίους. τοὺς δὲ ὑπασπιστὰς διαβαίνειν	τὸν	ποταμὸν ἐκέλευσε καὶ ἐπὶ τούτοις
[1, 2]	τῶν Τριβαλλῶν ἔφυγεν ὀπίσω ἐπὶ	τὸν	ποταμόν, ἔνθενπερ τῇ προτεραίᾳ ὡρμήθη
[1, 2]	ἐπὶ τὸν Ἴστρον διαβαίνειν κελεύσας	τὸν	ποταμὸν ἐς νῆσόν τινα τῶν
[1, 15]	τῆς ὄχθης ἐξ ὑπερδεξίου ἐς	τὸν	ποταμὸν ἐσακοντίζοντες, οἱ δὲ κατὰ
[1, 14]	καὶ τοὺς Παίονας προεμβαλεῖν ἐς	τὸν	ποταμὸν ἔχοντα Ἀμύνταν τὸν Ἀρραβαίου
[1, 2]	ἐτράπησαν διὰ τοῦ νάπους εἰς	τὸν	ποταμόν. καὶ ἀποθνήσκουσι μὲν τρισχίλιοι
[1, 6]	τοὺς τοξότας δρόμῳ ὡς ἐπὶ	τὸν	ποταμόν. καὶ πρῶτος μὲν αὐτὸς
[1, 3]	οἱ δὲ βάρβαροι ἀπήντων ἐπὶ	τὸν	ποταμὸν, ὅπῃ αἱ νῆες προσπίπτοιεν.
[1, 2]	πρὸς τῷ νάπει τῷ παρὰ	τὸν	ποταμὸν παρετάσσοντο. Ἀλέξανδρος δὲ καὶ
[1, 15]	τῶν ἱππέων ὅσοις προὐχώρει κατὰ	τὸν	ποταμὸν προσεγίγνοντο τοῖς ἀμφ' Ἀλέξανδρον.
[1, 3]	καὶ εἴποτε παρ' ἀλλήλους ἀνὰ	τὸν	ποταμὸν στέλλοιντο καὶ λῃστεύοντες ἀπ'
[1, 3]	τοῦ πόντου τοῦ Εὐξείνου κατὰ	τὸν	ποταμόν. ταύτας ἐμπλήσας τοξοτῶν τε
[1, 3]	μάχης τριταῖος ἀφικνεῖται Ἀλέξανδρος ἐπὶ	τὸν	ποταμὸν τὸν Ἴστρον, ποταμῶν τῶν
[1, 6]	ὑπὸ νύκτα ἔτι λαθὼν διαβαίνει	τὸν	ποταμόν, τούς τε ὑπασπιστὰς ἅμα
[1, 4]	Ἀλέξανδρον τὴν μὲν φάλαγγα παρὰ	τὸν	ποταμόν, ὡς μὴ κυκλωθεῖέν πῃ
[1, 6]	δὲ ἐν τούτῳ ἀσφαλῶς ἐπέρασαν	τὸν	ποταμόν, ὥστε οὐδεὶς ἀπέθανεν ἐν
[1, 28]	μαχιμώτατοι. καὶ τότε τὸν λόφον	τὸν	πρὸ τῆς πόλεως, ὅτι καὶ
[1, 24]	γυναιξίν, ἐπιτάξας αὐτοῖς Πτολεμαῖόν τε	τὸν	Σελεύκου, ἕνα τῶν σωματοφυλάκων τῶν
[1, 4]	πεζοῖς πλαγίαις ταῖς σαρίσσαις ἐπικλίνοντας	τὸν	σῖτον οὕτω προάγειν ἐς τὰ
[1, 2]	ἐκ πολλοῦ πυνθανόμενος τοῦ Ἀλεξάνδρου	τὸν	στόλον, γυναῖκας μὲν καὶ παῖδας
[1, 1]	κατειληφότες τὴν ἄκραν τοῦ Αἴμου	τὸν	στόλον, παρ' ἣν ἦν τῷ
[1, 6]	πρὸς τὴν πόλιν ἐπανήγαγον σπουδῇ	τὸν	στρατόν. Ἀλέξανδρος δὲ λόφον τινὰς
[1, 6]	πάροδος ἐγένετο. ~Ἔνθα δὴ ἐκτάσσει	τὸν	στρατὸν Ἀλέξανδρος ἕως ἑκατὸν καὶ
[1, 9]	ἀπὸ τῆς οἰκείας διαφθαρῆναι αὐτοῖς	τὸν	στρατόν, καὶ τὸν πολὺν ξυμμαχικὸν
[1, 13]	μετώπῳ διὰ τοῦ ποταμοῦ ἄγειν	τὸν	στρατόν. πολλὰ μὲν γὰρ αὐτοῦ
[1, 11]	ποταμοῦ τὰς ἐκβολάς. διαβὰς δὲ	τὸν	Στρυμόνα παρήμειβε τὸ Πάγγαιον ὄρος
[1, 5]	ἀγγέλλοντες καὶ Γλαυκίαν προσκεχωρηκέναι αὐτῷ	τὸν	Ταυλαντίων βασιλέα. οἱ δὲ καὶ
[1, 17]	ἐν τῷ ἱερῷ καταβαλόντας καὶ	τὸν	τάφον ἐκ τῆς ἀγορᾶς ἀνορύξαντας
[1, 12]	δὲ λέγουσιν ὅτι τοῦ Πατρόκλου	τὸν	τάφον ἐστεφάνωσε. καὶ εὐδαιμόνισεν ἄρα,
[1, 23]	ἀμφὶ δευτέραν φυλακὴν τῆς νυκτὸς	τόν	τε ξύλινον πύργον, ὃν αὐτοὶ
[1, 12]	δὲ ἀπόντος Δαρείου. προϊόντας δὲ	τόν	τε χιλὸν ἀφανίζειν καταπατοῦντας τῇ
[1, 14]	τούτων τὴν Σωκράτους ἴλην Πτολεμαῖον	τὸν	Φιλίππου ἄγοντα, ἣ δὴ καὶ
[1, 29]	καὶ σατράπην ἀποδείξας Φρυγίας Ἀντίγονον	τὸν	Φιλίππου, ἐπὶ δὲ τοὺς συμμάχους
[1, 17]	καὶ ἀποφορᾶς Νικίαν, Ἄσανδρον δὲ	τὸν	Φιλώτα Λυδίας καὶ τῆς ἄλλης
[1, 25]	πιστῶν, πρόφασιν μὲν παρὰ Ἀτιζύην	τὸν	Φρυγίας σατράπην, τῇ δὲ ἀληθείᾳ
[1, 15]	κατὰ τοῦ ὤμου καὶ ἀποκόπτει	τὸν	ὦμον τοῦ Σπιθριδάτου ξὺν τῇ
[1, 18]	καὶ ὁρμίζεται ναυσὶν ἑξήκοντα καὶ	ἑκατὸν	ἐν τῇ νήσῳ τῇ Λάδῃ.
[1, 6]	ἐκτάσσει τὸν στρατὸν Ἀλέξανδρος ἕως	ἑκατὸν	καὶ εἴκοσι τὸ βάθος τῆς
[1, 11]	Ἄβυδον. καὶ διέβησαν τριήρεσι μὲν	ἑκατὸν	καὶ ἑξήκοντα πλοίοις δὲ ἄλλοις
[1, 20]	ἄλλοι τε ἐς ἑβδομήκοντα καὶ	ἑκατὸν	καὶ Νεοπτόλεμος ὁ Ἀρραβαίου, τοῦ
[1, 29]	μὲν χίλιοι, Ἕλληνες δὲ μισθοφόροι	ἑκατόν.	καὶ οὗτοι πρεσβεύονται παρ' Ἀλέξανδρον,
[1, 29]	Θεσσαλῶν ἱππεῖς διακόσιοι, Ἠλείων δὲ	ἑκατὸν	καὶ πεντήκοντα, ὧν ἡγεῖτο Ἀλκίας
[1, 27]	ἵππους, οὓς πρόσθεν ὡμολόγησαν, καὶ	ἑκατὸν	τάλαντα ἀντὶ τῶν πεντήκοντα, καὶ
[1, 10]	Θηβαίοις ἀπὸ τῆς οἰκείας ὡρμήθησαν,	θάνατον	κατεψηφίσαντο τῶν ἐπαράντων σφᾶς ἐς
[1, 3]	ἐπ' αὐτῶν τῆς στρατιᾶς ὅσους	δυνατὸν	ἦν ἐν τῷ τοιῷδε τρόπῳ.
[1, 6]	τὴν πόλιν ἐπανήγαγον σπουδῇ τὸν	στρατόν.	Ἀλέξανδρος δὲ λόφον τινὰς κατέχοντας
[1, 6]	ἐγένετο. ~Ἔνθα δὴ ἐκτάσσει τὸν	στρατὸν	Ἀλέξανδρος ἕως ἑκατὸν καὶ εἴκοσι
[1, 9]	τῆς οἰκείας διαφθαρῆναι αὐτοῖς τὸν	στρατόν,	καὶ τὸν πολὺν ξυμμαχικὸν μᾶλλον
[1, 13]	διὰ τοῦ ποταμοῦ ἄγειν τὸν	στρατόν.	πολλὰ μὲν γὰρ αὐτοῦ ὁρᾶται
[1, 17]	δὲ αὐτῷ τῆς ἄκρας ὅπερ	ἐπιτηδειότατον	χωρίον ὥρᾳ ἔτους ἐξαίφνης χειμὼν
[1, 19]	στόμα τοῦ λιμένος, ἧπερ τὸ	στενότατον	ἦν, ἀντιπρώρους βύζην τὰς τριήρεις
[1, 13]	οὖν καὶ κατὰ κέρας, ἧπερ	ἀσθενέστατον,	ἐκβαίνουσιν ἐπικείσονται ἐς φάλαγγα ξυντεταγμένοι
[1, 28]	κέρας ἑκάτερον, ἧ σφίσι μὲν	εὐπροσοδώτατον	ἦν, τοῖς πολεμίοις δὲ χαλεπωτάτη
[1, 28]	οἱ Πισίδαι, κατ' αὐτὸ τὸ	ἀποτομώτατον	τῆς ἀνόδου ἦσαν, καὶ ἐν
[1, 1]	νῷ εἶχον ἐπαφιέναι ἀνιοῦσιν ἧ	ἀποτομώτατον	τοῦ ὄρους ἐπὶ τὴν φάλαγγα
[1, 23]	χωρίον τῆς Καρίας ἐν τοῖς	ὀχυρώτατον,	καὶ ἐσβαλόντι Ἀλεξάνδρῳ ἐς Καρίαν
[1, 18]	μὲν γὰρ πρὸς αὑτοῦ τὸν	ἀετόν,	ἀλλ' ὅτι ἐπὶ γῇ καθήμενος
[1, 20]	Ἀσίας προσέξουσιν ἔχοντας. καὶ τὸν	ἀετὸν	ταύτῃ συνέβαλλεν, ὅτι ἐσήμηνεν αὐτῷ
[1, 18]	παρ' Ἀλέξανδρον ἔπεμπεν ἐνδιδοὺς τὴν	Μίλητον.	τότε δὲ ἀναθαρρήσας ἐπὶ τῷ
[1, 6]	Ἀλέξανδρος κακῶς αὐλιζομένους τοὺς ἀμφὶ	Κλεῖτον	καὶ Γλαυκίαν, καὶ οὔτε φυλακὰς
[1, 5]	δυσχωρίᾳ ἀπειληφέναι οἱ ἀμφὶ τὸν	Κλεῖτον	καὶ Γλαυκίαν. τά τε γὰρ
[1, 5]	τείχει. οἱ δὲ ἀμφὶ τὸν	Κλεῖτον	τὰ κύκλῳ τῆς πόλεως ὄρη
[1, 5]	ἔνθα δὴ ἄγγελοι ἀφίκοντο αὐτῷ	Κλεῖτόν	τε τὸν Βαρδύλεω ἀφεστάναι ἀγγέλλοντες
[1, 4]	πλαγίαις ταῖς σαρίσσαις ἐπικλίνοντας τὸν	σῖτον	οὕτω προάγειν ἐς τὰ οὐκ
[1, 10]	καὶ Ὑπερείδην δὲ ἐξῄτει καὶ	Πολύευκτον	καὶ Χάρητα καὶ Χαρίδημον καὶ
[1, 29]	χώρας ἐξίησιν ἐς τὸν Εὔξεινον	πόντον.	ἐνταῦθα καὶ Ἀθηναίων πρεσβεία παρ'
[1, 3]	πέντε στόματα ἐς τὸν Εὔξεινον	πόντον.	ἐνταῦθα καταλαμβάνει αὐτῷ ἡκούσας ναῦς
[1, 11]	ἐκ χρυσῆς φιάλης ἐς τὸν	πόντον.	λέγουσι δὲ καὶ πρῶτον ἐκ
[1, 13]	αἰσχύνομαι δέ, εἰ τὸν μὲν	Ἑλλήσποντον	διέβην εὐπετῶς, τοῦτο δέ, σμικρὸν
[1, 12]	ἡ δύναμις αὐτῷ διαβεβηκυῖα τὸν	Ἑλλήσποντον	ἐστρατοπεδεύκει, καὶ τῇ ὑστεραίᾳ ἐς
[1, 24]	ὅθεν ὁρμώμενοι οἱ βάρβαροι πολλὰ	ἔβλαπτον	τῶν Φασηλιτῶν τοὺς τὴν γῆν
[1, 28]	ὁπλίταις προσεφέροντο καὶ πάντῃ κατατιτρωσκόμενοι	ἔπιπτον	{δὲ} ἐνταῦθα δὴ ἐγκλίνουσιν. καὶ
[1, 8]	τῆς πόλεως ἐς τὸ πεδίον	ἐξέπιπτον,	οἱ δὲ πεζοὶ ὡς ἑκάστοις
[1, 2]	ἵπποις ὠθοῦντες ἄλλῃ καὶ ἄλλῃ	προσέπιπτον,	τότε δὴ ἐτράπησαν διὰ τοῦ
[1, 10]	Ἀσίαν στόλου, οὐκ ἐθέλων οὐδὲν	ὕποπτον	ἐν τοῖς Ἕλλησιν ὑπολείπεσθαι. Χαρίδημον
[1, 12]	Πέρσας Ἀρσίτῃ προσθέσθαι, ὅτι καὶ	ὕποπτόν	τι αὐτοῖς ἦν ἐς τὸν
[1, 1]	τὸ ὄρος. διαβὰς δὲ τὸν	Νέστον	ποταμὸν λέγουσιν, ὅτι δεκαταῖος ἀφίκετο
[1, 11]	δὲ καὶ τὸν Μέλανα ἐς	Σηστὸν	ἀφικνεῖται ἐν εἴκοσι ταῖς πάσαις
[1, 3]	ποταμῶν τῶν κατὰ τὴν Εὐρώπην	μέγιστον	ὄντα καὶ πλείστην γῆν ἐπερχόμενον
[1, 4]	Ἀλεξάνδρου, ὅτι εὐμαρῶς οὕτως τὸν	μέγιστον	τῶν ποταμῶν διεβεβήκει ἐν μιᾷ
[1, 15]	ὄχθης. ἄλλως τε καὶ τὸ	κράτιστον	τῆς Περσικῆς ἵππου ταύτῃ ἐπετέτακτο,
[1, 25]	μήτε πάλαι εὖ βεβουλεῦσθαι τὸ	κράτιστον	τοῦ ἱππικοῦ ἀνδρὶ οὐ πιστῷ
[1, 14]	προσπίπτοιεν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὡς	ἀνυστὸν	τῇ φάλαγγι προσμίξῃ αὐτοῖς. ~Οἱ
[1, 12]	δέομαι ἀναγράψαι, οὐδὲ γὰρ οὐδὲ	ἄγνωστον	ἐς ἀνθρώπους ἐστίν, οὐδὲ πατρίδα
[1, 25]	Φιλίππου. καὶ τότε αἰτίαν σχόντα	αὐτὸν	Ἀλέξανδρος ἀφῆκεν, ὅτι ἐν πρώτοις
[1, 25]	Θετταλῶν ἵππαρχος ἐπὶ σατραπείᾳ ἐξεπέμφθη,	αὐτὸν	ἀπέδειξεν ἄρχειν τῆς Θεσσαλικῆς ἵππου.
[1, 25]	εἰ ἀποκτείνει< ε> βασιλέα Ἀλέξανδρον,	αὐτὸν	βασιλέα καταστήσειν Μακεδονίας καὶ χρυσίου
[1, 7]	ἐκ Μακεδονίας Ἀντιπάτρου ἀφῖχθαι ἔφασκον,	αὐτὸν	δὲ Ἀλέξανδρον τεθνάναι ἰσχυρίζοντο, καὶ
[1, 8]	προσέμιξε τῷ χάρακι καὶ διασπάσας	αὐτὸν	ἐνέβαλεν ἐς τῶν Θηβαίων τὴν
[1, 17]	τούς τε φυγάδας, ὅσοι δι'	αὐτὸν	ἐξέπεσον τῆς πόλεως, κατήγαγε καὶ
[1, 26]	αὐτός τε καὶ οἱ ἀμφ'	αὐτὸν	ἐξηγοῦντο, εὐμαρῆ καὶ ταχεῖαν τὴν
[1, 25]	τε ἀφίκετο τῶν φίλων παρ'	αὐτόν,	ἐπειδὴ Φίλιππος ἐτελεύτησε, καὶ τὸν
[1, 3]	μυρίων_ καὶ ἅμα πόθος ἔλαβεν	αὐτὸν	ἐπέκεινα τοῦ Ἴστρου ἐλθεῖν. τῶν
[1, 12]	ἐς αὐτὸν καθῆκεν. ~Ἀνιόντα δ'	αὐτὸν	ἐς Ἴλιον Μενοίτιός τε ὁ
[1, 11]	νεὼς σὺν τοῖς ὅπλοις ἐκβῆναι	αὐτὸν	ἐς τὴν γῆν τὴν Ἀσίαν
[1, 15]	δέ, ἀνὴρ Κορίνθιος, τῶν ἀμφ'	αὐτὸν	ἑταίρων, δίδωσιν αὐτῷ τὸ αὑτοῦ
[1, 18]	Μαγνησίας τε καὶ Τράλλεων παρ'	αὐτὸν	ἧκον ἐνδιδόντες τὰς πόλεις. καὶ
[1, 14]	ὄχθην χωρία. ἧ δὲ Ἀλέξανδρον	αὐτὸν	καθεώρων δῆλος γὰρ ἦν τῶν
[1, 11]	Νεοπτολέμου γένει, ὃ δὴ ἐς	αὐτὸν	καθῆκεν. ~Ἀνιόντα δ' αὐτὸν ἐς
[1, 11]	ἐς τὰς μάχας. θῦσαι δὲ	αὐτὸν	καὶ Πριάμῳ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ
[1, 4]	οὔτε κατ' ὠφέλειαν πρεσβεῦσαι παρ'	αὐτόν.	καὶ τούτους φίλους τε ὀνομάσας
[1, 25]	πιστῷ ἐπιτρέψας, νῦν τε χρῆναι	αὐτὸν	κατὰ τάχος ἐκποδὼν ποιεῖσθαι, πρὶν
[1, 15]	ὄπισθεν τὴν κοπίδα, ὑποφθάσας δὲ	αὐτὸν	Κλεῖτος ὁ Δρωπίδου παίει κατὰ
[1, 25]	Δαρεῖος, ἐπειδὴ Ἀμύντας αὐτομολήσας παρ'	αὐτὸν	λόγους τέ τινας καὶ γράμματα
[1, 4]	ἔτι προσωτέρω ἥκει καὶ ὅτι	αὐτὸν	μάλιστα πάντων δεδιέναι φήσουσι. τῷ
[1, 17]	ἑβδομήκοντα σταδίους Σάρδεων ἧκον παρ'	αὐτὸν	Μιθρήνης τε ὁ φρούραρχος τῆς
[1, 15]	Περσῶν τεταγμένοι ἦσαν. καὶ περὶ	αὐτὸν	ξυνειστήκει μάχη καρτερά. καὶ ἐν
[1, 7]	τοῖς κακῶς ἐγνωσμένοις πρεσβεύσαιντο παρ'	αὐτόν.	οἱ δὲ τοσούτου ἐδέησαν ἐνδόσιμόν
[1, 18]	καί τι καὶ θεῖον ἀνέπειθεν	αὐτόν,	ὅτι ἀετὸς ὤφθη καθήμενος ἐπὶ
[1, 7]	Θηβαῖοι ἔμαθον εἴσω Πυλῶν παρεληλυθότα	αὐτὸν	πρὶν ἐν Ὀγχηστῷ γενέσθαι ξὺν
[1, 28]	κατεστρατοπέδευσε. ~Καὶ ἐνταῦθα ἀφικνοῦνται παρ'	αὐτὸν	Σελγέων πρέσβεις. οἱ δέ εἰσι
[1, 27]	οἱ δὲ Ἀσπένδιοι ὡς εἶδον	αὐτόν	τε Ἀλέξανδρον παρ' ἐλπίδα ἥκοντα
[1, 11]	ὁ πλείων λόγος κατέχει, καὶ	αὐτόν	τε κυβερνῶντα τὴν στρατηγίδα ναῦν
[1, 14]	τῇ λαμπρότητι καὶ τῶν ἀμφ'	αὐτὸν	τῇ σὺν ἐκπλήξει θεραπείᾳ_ κατὰ
[1, 2]	ταύτην ξυμπεφεύγει ξὺν τοῖς ἀμφ'	αὐτόν.	τὸ δὲ πολὺ πλῆθος τῶν
[1, 5]	ἦν καὶ ἰδίᾳ ἐπρέσβευσε παρ'	αὐτόν,	τότε δὲ παρῆν αὐτῷ μετὰ
[1, 19]	τῇ νήσῳ ἑώρα, οἶκτος λαμβάνει	αὐτὸν	τῶν ἀνδρῶν, ὅτι γενναῖοί τε
[1, 14]	τὸν ἵππον καὶ τοῖς ἀμφ'	αὑτὸν	ἐγκελευσάμενος ἕπεσθαί τε καὶ ἄνδρας
[1, 5]	τε καλλίστους καὶ εὐοπλοτάτους ἀμφ'	αὑτὸν	εἶχε. καὶ ἐπειδὴ ἔμαθεν ὑπὲρ
[1, 25]	δὲ καὶ ἐν τιμῇ ἀμφ'	αὑτὸν	εἶχε, στρατηγόν τε ἐπὶ Θρᾴκης
[1, 26]	τοῦ αἰγιαλοῦ ἦγε τοὺς ἀμφ'	αὑτόν.	ἔστι δὲ ταύτῃ ἡ ὁδὸς
[1, 6]	τοῖς σωματοφύλαξι καὶ τοῖς ἀμφ'	αὑτὸν	ἑταίροις, ἀναλαβόντας τὰς ἀσπίδας ἀναβαίνειν
[1, 10]	Φιλίππου τελευτῇ πλημμεληθέντων ἔς τε	αὑτὸν	καὶ ἐς Φίλιππον. καὶ Θηβαίοις
[1, 6]	αὐτὸς ἐκθεῖ σὺν τοῖς ἀμφ'	αὑτόν,	καὶ ἡ φάλαγξ, ὡς διὰ
[1, 25]	Σισίνην, ἄνδρα Πέρσην τῶν ἀμφ'	αὑτὸν	πιστῶν, πρόφασιν μὲν παρὰ Ἀτιζύην
[1, 21]	ξυσκηνοῦντές τε καὶ ἅμα ξυμπίνοντες	αὑτόν	τε καὶ τὰ αὑτοῦ ἑκάτερος
[1, 12]	καὶ ἐπὶ τῷδε οὐκ ἀπαξιῶ	ἐμαυτὸν	τῶν πρώτων ἐν τῇ φωνῇ
[1, 12]	τήνδε τὴν ξυγγραφήν, οὐκ ἀπαξιώσας	ἐμαυτὸν	φανερὰ καταστήσειν ἐς ἀνθρώπους τὰ
[1, 4]	καὶ ξυμμάχους ποιησάμενος ὀπίσω ἀπέπεμψε,	τοσοῦτον	ὑπειπὼν ὅτι ἀλαζόνες Κελτοί εἰσιν.
[1, 15]	τὸ κράνος. καὶ καταβάλλει καὶ	τοῦτον	Ἀλέξανδρος παίσας τῷ ξυστῷ διὰ
[1, 25]	Παρμενίωνα ὧν ἕνεκα ἀπεστάλη. καὶ	τοῦτον	ἐν φυλακῇ πέμπει Παρμενίων παρ'
[1, 12]	Εὐξείνου πόντου. ἔνθεν δὲ ἐς	Ἕρμωτον	ἀφίκετο, Κολωνὰς πόλιν παραμείψας. σκοποὶ
[1, 11]	τὸν πόντον. λέγουσι δὲ καὶ	πρῶτον	ἐκ τῆς νεὼς σὺν τοῖς
[1, 16]	ὧν τὸ στῖφος, ἧ τὸ	πρῶτον	ἐτάχθη, ἐκπλήξει μᾶλλόν τι τοῦ
[1, 16]	τοῖς ἱππεῦσι βλαπτόμενοι ἐγκλίνουσι ταύτῃ	πρῶτον,	ἧ Ἀλέξανδρος προεκινδύνευεν. ὡς δὲ
[1, 6]	δὲ ἐς τὴν πόλιν τὸ	πρῶτον	καταφυγὼν ἐμπρήσας τὴν πόλιν ἀπηλλάγη
[1, 24]	τοῖς πολεμίοις τὸ ναυτικόν. καὶ	πρῶτον	μὲν ἐν παρόδῳ υπαρνα, χωρίον
[1, 0]	~ΒΙΒΛΙΟΝ	ΠΡΩΤΟΝ	ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ. Πτολεμαῖος ὁ Λάγου καὶ
[1, 13]	πολεμίων οἱ ἱππεῖς. καὶ τὸ	πρῶτον	σφάλμα ἔς τε τὰ παρόντα
[1, 24]	καὶ ὑπὲρ τῶν αὐτῶν ἐπικηρυκευόμενοι	ἐπρέσβευον	Λυκίων τῶν κάτω οἱ πολλοί.
[1, 9]	ὅτι Ἀθηναίους αὐτοὶ τῇ ψήφῳ	ἀπώλλυον,	ὅτε ὑπὲρ ἀνδραποδισμοῦ τῆς πόλεως
[1, 17]	τῷ ἱερῷ καταβαλόντας καὶ τὸν	τάφον	ἐκ τῆς ἀγορᾶς ἀνορύξαντας τὸν
[1, 12]	λέγουσιν ὅτι τοῦ Πατρόκλου τὸν	τάφον	ἐστεφάνωσε. καὶ εὐδαιμόνισεν ἄρα, ὡς
[1, 12]	ὅτι καὶ τὸν Ἀχιλλέως ἄρα	τάφον	ἐστεφάνωσεν. Ἡφαιστίωνα δὲ λέγουσιν ὅτι
[1, 26]	τοὺς ἵππους, οὓς δασμὸν βασιλεῖ	ἔτρεφον.	οἱ δὲ ὑπέρ τε τοῦ
[1, 25]	Ἀμφοτερὸν τὸν Ἀλεξάνδρου μὲν παῖδα,	ἀδελφὸν	δὲ Κρατεροῦ. καὶ ξυμπέμπει αὐτῷ
[1, 6]	σπουδῇ τὸν στρατόν. Ἀλέξανδρος δὲ	λόφον	τινὰς κατέχοντας ἰδὼν οὐ πολλοὺς
[1, 28]	{οἱ} μαχιμώτατοι. καὶ τότε τὸν	λόφον	τὸν πρὸ τῆς πόλεως, ὅτι
[1, 6]	ἵππους καὶ ἐλαύνειν ἐπὶ τὸν	γήλοφον.	ἐκεῖσε δὲ ἐλθόντας, εἰ ὑπομένοιεν
[1, 6]	τὴν Ἀλεξάνδρου ἰδόντες λείπουσι τὸν	γήλοφον	καὶ παρεκκλίνουσιν ἐφ' ἑκάτερα τῶν
[1, 6]	ἔνθα δὴ καταλαβὼν Ἀλέξανδρος τὸν	γήλοφον	σὺν τοῖς ἑταίροις τούς τε
[1, 25]	καταφανὴς ἔσται. τὴν γὰρ χελιδόνα	σύντροφόν	τε εἶναι ὄρνιθα καὶ εὔνουν
[1, 18]	δὲ τῶν ἑταίρων ἐς διακοσίους.	Ἀλκίμαχον	δὲ τὸν Ἀγαθοκλέους ἐπὶ τὰς
[1, 20]	τότε ἀπορίᾳ καὶ ἅμα οὐκ	ἀξιόμαχον	ὁρῶν τὸ αὑτοῦ ναυτικὸν τῷ
[1, 24]	παρόδῳ υπαρνα, χωρίον ὀχυρόν, φυλακὴν	ἔχον	ξένους μισθοφόρους, ἐξ ἐφόδου ἔλαβεν.
[1, 26]	Σύλλιον, χωρίον ὀχυρὸν καὶ φρουρὰν	ἔχον	ξένων μισθοφόρων καὶ αὐτῶν τῶν
[1, 7]	οὗτος αὐτὸς προσάγει Ἀλέξανδρος χαλεπῶς	εἶχον.	ἄλλον γάρ τινα ἥκειν Ἀλέξανδρον
[1, 27]	ἰδὼν Ἀλέξανδρος στρατοπεδεύεσθαι αὐτοῦ, ὅπως	εἶχον,	ἐκέλευε τοὺς Μακεδόνας, γνοὺς, ὅτι
[1, 1]	βιάζοιντο, ἅμα δὲ ἐν νῷ	εἶχον	ἐπαφιέναι ἀνιοῦσιν ἧ ἀποτομώτατον τοῦ
[1, 5]	μὲν δὴ ἀμφὶ τὰ αὑτῶν	εἶχον.	Λάγγαρος δὲ τά τε ἄλλα
[1, 2]	ἦν, οἱ Τριβαλλοὶ οὐ μεῖον	εἶχον.	ὡς δὲ ἥ τε φάλαγξ
[1, 21]	καὶ μόνον οὐ κατὰ νώτου	παρεῖχον	ἀκροβολίζεσθαι ἐς τοὺς τῷ ἀντῳκοδομημένῳ
[1, 28]	Ἀλέξανδρον προσβεβληκότες τῷ ὄρει, ὅπερ	κατεῖχον	οἱ Πισίδαι, κατ' αὐτὸ τὸ
[1, 5]	τε γὰρ ὄρη τὰ ὑπερδέξια	κατεῖχον	πολλοῖς μὲν ἱππεῦσι, πολλοῖς δὲ
[1, 27]	πανδημεὶ ἐκβεβοηθηκότες ἀμφότερα τὰ ὄρη	κατεῖχον.	ταῦτα δὴ ἰδὼν Ἀλέξανδρος στρατοπεδεύεσθαι
[1, 5]	ὑπερδέξιά τε ὄντα καὶ δασέα	κατεῖχον,	ὡς πάντοθεν ἐπιτίθεσθαι τοῖς Μακεδόσιν,
[1, 1]	καὶ εἴκασεν. οἱ μὲν γὰρ	διέσχον	τὴν φάλαγγα, αἱ δ' ὑπὲρ
[1, 26]	εὐμαρῆ καὶ ταχεῖαν τὴν πάροδον	παρέσχον.	ἐκ Πέργης δὲ ὡς προῄει,
[1, 15]	οἱ ἀμφὶ Ἀμύνταν καὶ Σωκράτην	προσέσχον	τῇ ὄχθῃ, ταύτῃ καὶ αὐτοὶ
[1, 10]	τυχὸν μὲν αἰδοῖ τῆς πόλεως,	τυχὸν	δὲ σπουδῇ τοῦ ἐς τὴν
[1, 10]	τοῖς ἐξαιτηθεῖσι. καὶ Ἀλέξανδρος ἀφῆκε,	τυχὸν	μὲν αἰδοῖ τῆς πόλεως, τυχὸν
[1, 11]	αὐτόν τε κυβερνῶντα τὴν στρατηγίδα	ναῦν	διαβάλλειν καὶ, ἐπειδὴ κατὰ μέσον
[1, 9]	αὐτοῖς τὸν στρατόν, καὶ τὸν	πολὺν	ξυμμαχικὸν μᾶλλον ἢ οἰκεῖον ὄντα,
[1, 13]	πρὶν ἐκείνους ἐς τάξιν καθίστασθαι.	νῦν	δὲ οὐκ ἀκινδύνως μοι δοκοῦμεν
[1, 6]	ξυνθήματος ἀποτεῖναι ἐς προβολήν, καὶ	νῦν	μὲν ἐς τὸ δεξιὸν ἐγκλῖναι
[1, 25]	ἱππικοῦ ἀνδρὶ οὐ πιστῷ ἐπιτρέψας,	νῦν	τε χρῆναι αὐτὸν κατὰ τάχος
[1, 22]	πόλεως ἐς χιλίους, τῶν δὲ	ξὺν	Ἀλεξάνδρῳ ἀμφὶ τοὺς τεσσαράκοντα, καὶ
[1, 19]	τῆς Λάδης τὴν ὁρμὴν τῶν	ξὺν	Ἀλεξάνδρῳ κατιδόντες ἐς τὸν λιμένα
[1, 12]	Ἀλεξάνδρου ἔργα. καίτοι Ἀλέξανδρος οὔτε	ξὺν	ἄλλῳ ἐστράτευσεν, οὔτε φεύγων μέγαν
[1, 29]	σταλέντες εἰς Γόρδιον ἧκον καὶ	ξὺν	αὐτοῖς ἄλλη στρατιὰ καταλεχθεῖσα, ἣν
[1, 17]	τριήρεις τῶν Ἐφεσίων λαβόντες, καὶ	ξὺν	αὐτοῖς Ἀμύντας ὁ Ἀντιόχου, ὃς
[1, 25]	καὶ ἐπιτηδειότερον γενόμενον τοῖς Θετταλοῖς	ξὺν	αὐτοῖς τι νεωτερίσαι. καί τι
[1, 28]	αἱρεῖ κατὰ κράτος. τῶν δὲ	ξὺν	αὐτῷ Κλέανδρός τε ὁ στρατηγὸς
[1, 17]	ὁμοῦ τοῖς αἰτίοις καὶ οὐ	ξὺν	δίκῃ τινάς, τοὺς μὲν κατ'
[1, 18]	ἐπὶ τὰς Αἰολίδας τε πόλεις	ξὺν	δυνάμει οὐκ ἐλάττονι ἐξέπεμψε καὶ
[1, 9]	τοὺς Λακεδαιμονίους ἐξέπληξεν. ἥ τε	ξὺν	Ἐπαμεινώνδᾳ Βοιωτῶν καὶ Ἀρκάδων γενομένη
[1, 12]	ὁπότε καὶ ἡ τῶν μυρίων	ξὺν	Κύρῳ ἄνοδος ἐπὶ βασιλέα Ἀρτοξέρξην
[1, 21]	δύο τε ὄντας καὶ οὐ	ξὺν	λογισμῷ προσφερομένους τῷ τείχει ἐπεκθέουσιν.
[1, 22]	ἐγένετο, ὅσῳ πλείονές τε καὶ	ξὺν	μείζονι τῇ τόλμῃ ἐξέδραμον. οἱ
[1, 9]	τὰ τῆς ἀποστάσεως ὀξέα καὶ	ξὺν	οὐδενὶ λογισμῷ γενόμενα, καὶ ἡ
[1, 18]	γὰρ ναυσὶ πρὸς πολλῷ πλείους	ξὺν	οὐδενὶ λογισμῷ ναυμαχήσειν καὶ οὐ
[1, 9]	δι' ὀλίγου τε καὶ οὐ	ξὺν	πόνῳ τῶν ἑλόντων ξυνενεχθεῖσα, καὶ
[1, 27]	ξυμφεύγουσιν. Ἀλέξανδρος δὲ ὡς ἀφίκετο	ξὺν	τῇ δυνάμει, εἴσω τοῦ ἐρήμου
[1, 29]	δύναμιν ἐκεῖσε ἀπαντᾶν. καὶ ἀπήντα	ξὺν	τῇ δυνάμει Παρμενίων. καὶ οἱ
[1, 12]	πρὸς Ζελείᾳ πόλει κατεστρατοπεδευκότες ἦσαν	ξὺν	τῇ ἵππῳ τε τῇ βαρβαρικῇ
[1, 15]	ἀποκόπτει τὸν ὦμον τοῦ Σπιθριδάτου	ξὺν	τῇ κοπίδι. καὶ ἐν τούτῳ
[1, 5]	μὲν πόλιν ἀπέγνω ἑλεῖν ἂν	ξὺν	τῇ παρούσῃ δυνάμει, πολλῶν μὲν
[1, 7]	αὐτὸν πρὶν ἐν Ὀγχηστῷ γενέσθαι	ξὺν	τῇ στρατιᾷ πάσῃ. καὶ τότε
[1, 18]	τῇ Ἀρτέμιδι καὶ πομπὴν ἔπεμψε	ξὺν	τῇ στρατιᾷ πάσῃ ὡπλισμένῃ τε
[1, 2]	ὁ Σύρμος ἐς ταύτην ξυμπεφεύγει	ξὺν	τοῖς ἀμφ' αὐτόν. τὸ δὲ
[1, 29]	Πέρσαις καὶ τότε ἐν Μακεδονίᾳ	ξὺν	τοῖς δισχιλίοις δεδεμένοι ἦσαν. καὶ
[1, 15]	πολλὴ ἄφεσις, οἱ Μακεδόνες δὲ	ξὺν	τοῖς δόρασιν ἐμάχοντο. ἀλλὰ τῷ
[1, 16]	τούτους τῇ ὑστεραίᾳ ἔθαψεν Ἀλέξανδρος	ξὺν	τοῖς ὅπλοις τε καὶ ἄλλῳ
[1, 16]	καὶ τοὺς μισθοφόρους Ἕλληνας, οἳ	ξὺν	τοῖς πολεμίοις στρατεύοντες ἀπέθανον. ὅσους
[1, 12]	καὶ Πετήνης καὶ Νιφάτης καὶ	ξὺν	τούτοις Σπιθριδάτης ὁ Λυδίας καὶ
[1, 5]	ἐκλείπει τὰ ὄρη. οἱ δὲ	ξὺν	Φιλώτᾳ ἀσφαλῶς ἐπὶ τὸ στρατόπεδον
[1, 5]	ὄρη τοῦ πεδίου, ὅθεν οἱ	ξὺν	Φιλώτᾳ ἐπισιτιεῖσθαι ἔμελλον. Ἀλέξανδρος δέ,
[1, 6]	ἢ τάφρον προβεβλημένους, οἷα δὴ	ξὺν	φόβῳ ἀπηλλάχθαι οἰομένων Ἀλέξανδρον, ἐς
[1, 12]	τῇ φωνῇ τῇ Ἑλλάδι, εἴπερ	οὖν	καὶ Ἀλέξανδρον τῶν ἐν τοῖς
[1, 13]	εἰσὶν αἳ αὐτῶν. ἀτάκτως τε	οὖν	καὶ κατὰ κέρας, ἧπερ ἀσθενέστατον,
[1, 25]	ἢ ἄλλην ὄρνιθα. Ταῦτά τε	οὖν	καὶ τὰ ἀπὸ τοῦ Πέρσου
[1, 12]	τὰ Ἀλεξάνδρου ἔργα ἐπαξίως, οὔτ'	οὖν	καταλογάδην, οὔτε τις ἐν μέτρῳ
[1, 10]	ἐξέλιπον, ἐκ δὲ τῶν ἀγρῶν	ἐσκευαγώγουν	ἐς τὴν πόλιν. ὁ δῆμος
[1, 15]	πλήθει πολὺ ἐλαττούμενοι οἱ> Μακεδόνες	ἐκακοπάθουν	ἐν τῇ πρώτῃ προσβολῇ, καὶ
[1, 26]	τῆς φρουρᾶς πράξαντες ἀπῆλθον, ὅσα	ἠξίουν.	πεντήκοντα δὲ τάλαντα κελεύει τῇ
[1, 5]	ἀσφαλῶς ἐπὶ τὸ στρατόπεδον διεσώθησαν.	ἐδόκουν	δ' ἔτι τὸν Ἀλέξανδρον ἐν
[1, 27]	ἐν τῷ χθαμαλῷ ᾠκισμένας οὐκ	ἐδόκουν	διαφυλάξαι ἂν δύνασθαι. αὐτοὶ δὲ
[1, 17]	ὅσοι ἱκανοὶ πρὸς τὰ παρόντα	ἐδόκουν.	Κάλαν δὲ καὶ Ἀλέξανδρον τὸν
[1, 28]	Πισίδαι καὶ ταύτην ὤκουν, καὶ	ἐδόκουν	πάντων Πισιδῶν μαχίμων ὄντων αὐτοὶ
[1, 20]	τὸ αὑτοῦ ναυτικὸν τῷ Περσικῷ,	οὔκουν	ἐθέλων οὐδὲ μέρει τινὶ τῆς
[1, 28]	μικρὰ πόλις. Πισίδαι καὶ ταύτην	ὤκουν,	καὶ ἐδόκουν πάντων Πισιδῶν μαχίμων
[1, 27]	προσάγοντα Ἀλέξανδρον ἔγνωσαν, ἐκλείπουσιν ὅσοι	ἐπῴκουν	καὶ τὰς οἰκίας, ὅσας ἐν
[1, 19]	μὴ βιάσαιντο οἱ βάρβαροι τὸν	ἔσπλουν,	ἐκπέμπει δ' ἐς τὴν Μυκάλην
[1, 20]	Περσῶν αὐτῶν, αἵ τε τριήρεις	ἐφώρμουν	τῷ λιμένι, ὡς καὶ ἀπὸ
[1, 0]	τοσοῖσδε συγγραφεῦσι καὶ ἐμοὶ ἐπὶ	νοῦν	ἦλθεν ἥδε ἡ συγγραφή, τά
[1, 3]	τὰς δὲ διφθέρας, ὑφ' αἷς	ἐσκήνουν,	τῆς κάρφης πληρώσας καὶ ὅσα
[1, 25]	σύντροφόν τε εἶναι ὄρνιθα καὶ	εὔνουν	ἀνθρώποις καὶ λάλον μᾶλλον ἢ
[1, 7]	Θηβαῖοι τὴν Καδμείαν διπλῷ χάρακι	ἐφρούρουν	ἀποτειχίσαντες, ὡς μήτε ἔξωθέν τινα
[1, 28]	ἔμπειροι τῶν χωρίων οὐ χαλεπῶς	ἀπεχώρουν.	καὶ οἱ Μακεδόνες διὰ βαρύτητα
[1, 21]	τε τοῦ χωρίου, ὑπερδεξίου ὄντος,	ἐπεκράτουν	καὶ οὐ κατὰ μέτωπον μόνον
[1, 15]	αὖθις ἀπώσασθαι. καὶ ἐκ τούτου	ἐπλεονέκτουν	ἤδη οἱ σὺν Ἀλεξάνδρῳ τῇ
[1, 15]	ἐκ τούτου ἐπλεονέκτουν ἤδη οἱ	σὺν	Ἀλεξάνδρῳ τῇ τε ἄλλῃ ῥώμῃ
[1, 1]	μάλιστα ἐδεδίεσαν, αἱ ἅμαξαι ἐγένοντο,	σὺν	βοῇ ἐς τοὺς Θρᾷκας ἐνέβαλον.
[1, 8]	Θηβαίοις, ἐντεῦθεν δὲ ἐπιστρεψάντων αὖθις	σὺν	βοῇ τῶν Θηβαίων φυγὴ τῶν
[1, 14]	καὶ τῶν ἀμφ' αὐτὸν τῇ	σὺν	ἐκπλήξει θεραπείᾳ_ κατὰ τὸ εὐώνυμον
[1, 12]	τῶν ἐνοικούντων τοὺς παραληψομένους ἀπέστειλε	σὺν	Πανηγόρῳ τῷ Λυκαγόρου, ἑνὶ τῶν
[1, 8]	προτεταγμένος τῆς φυλακῆς τοῦ στρατοπέδου	σὺν	τῇ αὑτοῦ τάξει καὶ τοῦ
[1, 6]	δὲ πελαζόντων ἤδη αὐτὸς ἐκθεῖ	σὺν	τοῖς ἀμφ' αὑτόν, καὶ ἡ
[1, 6]	δὴ καταλαβὼν Ἀλέξανδρος τὸν γήλοφον	σὺν	τοῖς ἑταίροις τούς τε Ἀγριᾶνας
[1, 8]	μὲν ἐκεῖθεν κατὰ τὸ Ἀμφεῖον	σὺν	τοῖς κατέχουσι τὴν Καδμείαν ἐξέβαινον
[1, 11]	καὶ πρῶτον ἐκ τῆς νεὼς	σὺν	τοῖς ὅπλοις ἐκβῆναι αὐτὸν ἐς
[1, 11]	αὐτὸς δὲ ἄγων πεζοὺς μὲν	σὺν	ψιλοῖς τε καὶ τοξόταις οὐ
[1, 6]	φάλαγγα. αὐτὸς δὲ ἐν προφυλακῇ	ὢν	ἀπὸ τοῦ λόφου ἀφεώρα τῶν
[1, 23]	Ἱδριέως, ὃς καὶ ἀδελφὸς αὐτῇ	ὢν	κατὰ νόμον τῶν Καρῶν ξυνῴκει.
[1, 23]	ἐκ βασιλέως πεμφθεὶς εἶχε, γαμβρὸς	ὢν	Πιξωδάρου. Ἄδα δὲ Ἄλινδα μόνον
[1, 12]	τὰ Ἀλεξάνδρου ἔργα. ὅστις δὲ	ὢν	ταῦτα ὑπὲρ ἐμαυτοῦ γιγνώσκω, τὸ
[1, 5]	αὐτῷ κατὰ τὴν πορείαν ἐξήγγελλον.	ὧν	δὴ ἕνεκα κατὰ σπουδὴν ἐδόκει
[1, 20]	προσαγωγὴν τῶν τε πύργων, ἀφ'	ὧν	ἔμελλε τοὺς ἀκροβολισμοὺς ἐς τοὺς
[1, 25]	πρὸς Παρμενίωνος λέγει πρὸς Παρμενίωνα	ὧν	ἕνεκα ἀπεστάλη. καὶ τοῦτον ἐν
[1, 20]	δὴ ἐπανέρχεται Ἀλέξανδρος οὐδὲν πράξας,	ὧν	ἕνεκα ὡρμήθη, καὶ τῇ πολιορκίᾳ
[1, 5]	ἤμελλον. τά τε χωρία δι'	ὧν	ἡ πάροδος ἦν τῷ Ἀλεξάνδρῳ
[1, 29]	Ἠλείων δὲ ἑκατὸν καὶ πεντήκοντα,	ὧν	ἡγεῖτο Ἀλκίας Ἠλεῖος. Τὸ δὲ
[1, 14]	μὲν οἱ Θετταλοὶ ἱππεῖς ἐτάχθησαν,	ὧν	ἡγεῖτο Κάλας ὁ Ἁρπάλου. ἐπὶ
[1, 14]	ἐτάχθησαν οἱ ὑπασπισταὶ τῶν ἑταίρων,	ὧν	ἡγεῖτο Νικάνωρ ὁ Παρμενίωνος. ἐπὶ
[1, 28]	εὐωνύμου οἱ ἀκοντισταὶ οἱ Θρᾷκες,	ὧν	ἡγεῖτο Σιτάλκης. οἱ γὰρ ἱππεῖς
[1, 14]	δὲ τούτοις οἱ ξύμμαχοι ἱππεῖς,	ὧν	ἦρχε Φίλιππος ὁ Μενελάου. ἐπὶ
[1, 14]	ἐπὶ δὲ τούτοις οἱ Θρᾷκες,	ὧν	ἦρχεν Ἀγάθων. ἐχόμενοι δὲ τούτων
[1, 3]	καὶ αἱ πηγαὶ αὐτῷ ἀνίσχουσιν,	ὧν	τελευταίους Κουάδους καὶ Μαρκομάνους. ἐπὶ
[1, 16]	ἐπὶ τοὺς ξένους τοὺς μισθοφόρους.	ὧν	τὸ στῖφος, ἧ τὸ πρῶτον
[1, 14]	Ἀμύντου τοῦ Ἀνδρομένους. ἐπὶ δὲ	ὧν	Φίλιππος ὁ Ἀμύντου ἦρχε. τοῦ
[1, 20]	δέοιτο, τάς τε παραλίους πόλεις	λαβὼν	καταλύσει τὸ Περσῶν ναυτικόν, οὔτε
[1, 20]	καὶ Ἁλικαρνασσοῦ, ταύτας ἐξ ἐφόδου	λαβὼν	καταστρατοπεδεύει πρὸς Ἁλικαρνασσῷ, ἀπέχων τῆς
[1, 15]	τὸ αὑτοῦ δόρυ. καὶ ὃς	ἀναλαβὼν	καὶ ἰδὼν Μιθριδάτην τὸν Δαρείου
[1, 7]	αὐτῷ προσφερομένους. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ	ἀναλαβὼν	τὴν στρατιὰν πᾶσαν καὶ περιελθὼν
[1, 1]	Θρᾷκας ὅπῃ προσφέροιντο. αὐτὸς δὲ	ἀναλαβὼν	τὸ ἄγημα καὶ τοὺς ὑπασπιστὰς
[1, 27]	ἐγκατέμειναν. καὶ ἐπὶ τούτους εὐθὺς	ἀναλαβὼν	τούς τε τοξότας καὶ τὰς
[1, 20]	πολλαῖς δὲ ὕστερον ἡμέραις Ἀλέξανδρος	ἀναλαβὼν	τούς τε ὑπασπιστὰς καὶ τὴν
[1, 5]	νὺξ αὐτοὺς καταλήψεται, αὐτὸς μὲν	ἀναλαβὼν	τούς τε ὑπασπιστὰς καὶ τοὺς
[1, 18]	μάχην ξυντεταγμένῃ. Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ	ἀναλαβὼν	τῶν τε πεζῶν τοὺς λοιποὺς
[1, 6]	ἑκάτερα τῶν ὀρῶν. ἔνθα δὴ	καταλαβὼν	Ἀλέξανδρος τὸν γήλοφον σὺν τοῖς
[1, 7]	τῶν φυγάδων τινὲς τῶν ἐκ	Θηβῶν	φευγόντων παρελθόντες νύκτωρ ἐς τὰς
[1, 7]	συνεπιλήψονται τοῦ νεωτερισμοῦ τοῖς Θηβαίοις.	ἄγων	δὴ παρὰ τὴν Ἐορδαίαν τε
[1, 22]	καὶ Τιμάνδρου ἅμα οἷ τάξιν	ἄγων	καὶ ἔστιν οὓς τῶν ψιλῶν.
[1, 6]	τούς τε ὑπασπιστὰς ἅμα οἱ	ἄγων	καὶ τοὺς Ἀγριᾶνας καὶ τοὺς
[1, 11]	Ἕλληνας Ἀντιπάτρῳ ἐπιτρέψας, αὐτὸς δὲ	ἄγων	πεζοὺς μὲν σὺν ψιλοῖς τε
[1, 13]	δὲ ἱππέας κατὰ τὰ κέρατα	ἄγων,	τὰ σκευοφόρα δὲ κατόπιν ἐπιτάξας
[1, 14]	ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. αὐτὸς δὲ	ἄγων	τὸ δεξιὸν κέρας ὑπὸ σαλπίγγων
[1, 15]	ἤδη πλησίον ἦν, ἅμα οἷ	ἄγων	τὸ κέρας τὸ δεξιόν, καὶ
[1, 18]	Νικάνωρ δὲ τὸ Ἑλληνικὸν ναυτικὸν	ἄγων	ὑποφθάνει τοὺς Πέρσας τρισὶν ἡμέραις
[1, 25]	πυνθάνεται ταὐτὰ παρ' αὐτοῦ Ἀλέξανδρος.	ξυναγαγὼν	δὲ τοὺς φίλους βουλὴν προὐτίθει,
[1, 3]	οἱ πολλοί ταῦτα ὡς πλεῖστα	ξυναγαγὼν	διεβίβαζεν ἐπ' αὐτῶν τῆς στρατιᾶς
[1, 3]	μονόξυλα πλοῖα ἐκ τῆς χώρας	ξυναγαγών_	ἦν δὲ καὶ τούτων εὐπορία
[1, 23]	γιγνόμενον, ὁ δὲ καὶ ὣς	ἐξαγαγὼν	τοὺς Μακεδόνας τοὺς μὲν ἔτι
[1, 3]	ἄπορον προσφέρεσθαι. Ἔνθα δὴ Ἀλέξανδρος	ἀπαγαγὼν	τὰς ναῦς ἔγνω διαβαίνειν τὸν
[1, 16]	καὶ τούτοις τήν τε φάλαγγα	ἐπαγαγὼν	καὶ τοὺς ἱππέας πάντῃ προσπεσεῖν
[1, 14]	ἄγων τὸ δεξιὸν κέρας ὑπὸ	σαλπίγγων	τε καὶ τῷ Ἐνυαλίῳ ἀλαλάζοντας
[1, 28]	εὐώνυμον παρατείνας, ὡς ἑκάστοις τῶν	στρατηγῶν	ἡ ἡγεμονία τῆς τάξεως ἐν
[1, 24]	σωματοφυλάκων τῶν βασιλικῶν, καὶ τῶν	στρατηγῶν	Κοῖνόν τε τὸν Πολεμοκράτους καὶ
[1, 17]	ἀφῃρέθη αὐτοῖς ὁ ἀπὸ τῶν	ὀλίγων	φόβος, τούς τε Μέμνονα ἐπαγομένους
[1, 12]	ἢ τὰ φαυλότατα τῶν πάλαι	ἔργων.	ὁπότε καὶ ἡ τῶν μυρίων
[1, 20]	εἶναι τὴν προσαγωγὴν τῶν τε	πύργων,	ἀφ' ὧν ἔμελλε τοὺς ἀκροβολισμοὺς
[1, 22]	καὶ ταῖς μηχαναῖς ἀπὸ τῶν	πύργων	λίθων τε μεγάλων ἀφιεμένων καὶ
[1, 21]	μηχανῶν, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν	πύργων,	οἳ δὴ ἑκατέρωθεν τοῦ ἐρηριμμένου
[1, 21]	τείχους γέρρων καὶ ἑνὸς τῶν	πύργων	τῶν ξυλίνων κατεκαύθη, τὰ δὲ
[1, 12]	οὔτε ξὺν ἄλλῳ ἐστράτευσεν, οὔτε	φεύγων	μέγαν βασιλέα τοὺς τῇ καθόδῳ
[1, 6]	ἐς τὴν πόλιν τὸ πρῶτον	καταφυγὼν	ἐμπρήσας τὴν πόλιν ἀπηλλάγη παρὰ
[1, 7]	Ταυλαντίους. ~Ἐν τούτῳ δὲ τῶν	φυγάδων	τινὲς τῶν ἐκ Θηβῶν φευγόντων
[1, 9]	τε ξὺν Ἐπαμεινώνδᾳ Βοιωτῶν καὶ	Ἀρκάδων	γενομένη προσβολὴ πρὸς τὴν Σπάρτην
[1, 27]	παρ' αὐτὴν τὴν ἄκραν ὁ	Εὐρυμέδων	ποταμὸς ῥεῖ. ἦσαν δὲ αὐτοῖς
[1, 27]	τὰ ὄρη κατεῖχον. ταῦτα δὴ	ἰδὼν	Ἀλέξανδρος στρατοπεδεύεσθαι αὐτοῦ, ὅπως εἶχον,
[1, 8]	εἴσω τοῦ χάρακος. ταῦτα δὲ	ἰδὼν	Ἀλέξανδρος, ὡς μὴ μόνοι ἀποληφθέντες
[1, 27]	Ἀλέξανδρος τό τε χωρίον ἰσχυρὸν	ἰδὼν	καὶ αὐτὸς ὡς οὐκ ἐπὶ
[1, 16]	αὐτὸς ἑκάστους καὶ τὰ τραύματα	ἰδὼν	καὶ ὅπως τις ἐτρώθη ἐρόμενος
[1, 15]	δόρυ. καὶ ὃς ἀναλαβὼν καὶ	ἰδὼν	Μιθριδάτην τὸν Δαρείου γαμβρὸν πολὺ
[1, 6]	Ἀλέξανδρος δὲ λόφον τινὰς κατέχοντας	ἰδὼν	οὐ πολλοὺς τῶν πολεμίων, παρ'
[1, 8]	ἱεροῖς ἱκετεύοντας, οὔτε γυναικῶν οὔτε	παίδων	φειδόμενοι. ~Καὶ πάθος τοῦτο Ἑλληνικὸν
[1, 5]	ὄρους, ὥστε οὐδὲ ἐπὶ τεσσάρων	ἀσπίδων	ἂν τῷ στρατεύματι ἡ πάροδος
[1, 1]	φάλαγγα, αἱ δ' ὑπὲρ τῶν	ἀσπίδων	ἐπικυλισθεῖσαι ὀλίγα ἔβλαψαν. ἀπέθανε δὲ
[1, 19]	ἐν τῇ θαλάσσῃ ἐπὶ τῶν	ἀσπίδων	ὑπτίων ἐς νησῖδά τινα ἀνώνυμον
[1, 28]	ταύτην ὤκουν, καὶ ἐδόκουν πάντων	Πισιδῶν	μαχίμων ὄντων αὐτοὶ εἶναι {οἱ}
[1, 24]	ὀχυρόν, ἐπιτετειχισμένον τῇ χώρᾳ πρὸς	Πισιδῶν,	ὅθεν ὁρμώμενοι οἱ βάρβαροι πολλὰ
[1, 23]	Ἤδη τε ἠὼς ὑπέφαινε καὶ	κατιδὼν	τὰς ἄκρας, ἃς οἵ τε
[1, 8]	Ἀλέξανδρος τοὺς μὲν αὑτοῦ φεύγοντας	κατιδών,	τοὺς Θηβαίους δὲ λελυκότας ἐν
[1, 28]	τῶν ὅπλων καὶ ἀπειρίαν τῶν	ὁδῶν	οὐ θαρραλέοι ἐς τὸ διώκειν
[1, 25]	τε χρῆναι αὐτὸν κατὰ τάχος	ἐκποδὼν	ποιεῖσθαι, πρὶν καὶ ἐπιτηδειότερον γενόμενον
[1, 12]	τῇ καθόδῳ τῇ ἐπὶ θάλασσαν	ἐμποδὼν	γιγνομένους ἐκράτησεν. ἀλλ' οὐκ ἔστιν
[1, 17]	οὐρανοῦ πίπτει, οὗ τὰ τῶν	Λυδῶν	βασίλεια. Ἀλεξάνδρῳ δὲ ἔδοξεν ἐκ
[1, 17]	τοῖς νόμοις τε τοῖς πάλαι	Λυδῶν	χρῆσθαι ἔδωκεν καὶ ἐλευθέρους εἶναι
[1, 28]	~Καὶ ἐνταῦθα ἀφικνοῦνται παρ' αὐτὸν	Σελγέων	πρέσβεις. οἱ δέ εἰσι καὶ
[1, 24]	Πελοπόννησον. Παρμενίωνα δὲ πέμπει ἐπὶ	Σάρδεων,	δοὺς αὐτῷ τῶν τε ἑταίρων
[1, 24]	ἄγειν. καὶ κελεύει προϊέναι ἀπὸ	Σάρδεων	ἐπὶ Φρυγίαν. αὐτὸς δὲ ἐπὶ
[1, 17]	δὲ τῆς μὲν ἄκρας τῆς	Σάρδεων	ἐπιμελητὴν Παυσανίαν τῶν ἑταίρων, τῶν
[1, 17]	ἀπέχοντος αὐτοῦ ὅσον ἑβδομήκοντα σταδίους	Σάρδεων	ἧκον παρ' αὐτὸν Μιθρήνης τε
[1, 17]	τῶν φρουρῶν. Αὐτὸς δὲ ἐπὶ	Σάρδεων	προὐχώρει. καὶ ἀπέχοντος αὐτοῦ ὅσον
[1, 17]	ἀπέχει δὲ ὁ Ἕρμος ἀπὸ	Σάρδεων	σταδίους ὅσον εἴκοσιν. Ἀμύνταν δὲ
[1, 18]	δὲ ἐκ Μαγνησίας τε καὶ	Τράλλεων	παρ' αὐτὸν ἧκον ἐνδιδόντες τὰς
[1, 12]	γῇ καρπὸν ἐμπιπράναι, μηδὲ τῶν	πόλεων	αὐτῶν φειδομένους. οὐ γὰρ μενεῖν
[1, 3]	Ἴστρου ἐλθεῖν. τῶν μὲν δὴ	νεῶν	ἐπέβη αὐτός. τὰς δὲ διφθέρας,
[1, 18]	αἰγιαλοῦ κατὰ πρύμναν τῶν Ἀλεξάνδρου	νεῶν.	καὶ γὰρ δὴ νικήσαντας μὲν
[1, 11]	τὴν αὑτοῦ ἀναθεῖναι ἐς τὸν	νεών,	καὶ καθελεῖν ἀντὶ ταύτης τῶν
[1, 17]	χρὴ οἰκοδομεῖσθαι τῷ Διὶ τὸν	νεών,	καὶ οὕτως ἐκέλευσε. κατέλιπε δὲ
[1, 18]	δὲ ἔφη ἐπιβῆναι ἐθέλειν τῶν	νεῶν	καὶ τοῦ κινδύνου μετέχειν. Ἀλέξανδρος
[1, 18]	νῆσον προκατειλήφει Ἀλέξανδρος, οὐ τῶν	νεῶν	μόνον τῇ ἐγκαθορμίσει, ἀλλὰ καὶ
[1, 19]	τῆς ἀποβάσεως τοὺς ἀπὸ τῶν	νεῶν.	οἱ δέ, ὕδατός τε σπάνει
[1, 19]	καὶ τὰς μὲν πολλὰς τῶν	νεῶν	πρὸ τοῦ λιμένος ἐν μετεώρῳ
[1, 20]	ἐκ τῆς γῆς κρατήσειν τῶν	νεῶν.	Ταῦτα δὲ διαπραξάμενος ἐπὶ Καρίας
[1, 19]	καθάπερ πρὸς τεῖχος, ἐκ τῶν	νεῶν	τὴν ἀπόβασιν ποιησόμενος. ὡς δὲ
[1, 19]	ἀποσκεδάννυσθαι τὸ πολὺ ἀπὸ τῶν	νεῶν	τοὺς μὲν ἐπὶ φρυγανισμῷ, τοὺς
[1, 9]	τῶν μακρῶν τειχῶν καθαιρέσει καὶ	νεῶν	τῶν πολλῶν παραδόσει καὶ στερήσει
[1, 15]	τούτῳ ἄλλαι ἐπ' ἄλλαις τῶν	τάξεων	τοῖς Μακεδόσι διέβαινον οὐ χαλεπῶς
[1, 4]	οὐδὲ τὴν πρώτην ἐμβολὴν τῶν	ἱππέων	ἐδέξαντο. παράδοξος μὲν γὰρ αὐτοῖς
[1, 4]	ξύγκλεισις, βιαία δὲ ἡ τῶν	ἱππέων	ἐμβολή. καὶ τὰ μὲν πρῶτα
[1, 15]	ἅμα οἷ ὥσπερ ἔμβολον τῶν	ἱππέων	ἐξελαύνει καὶ αὐτὸς πρὸ τῶν
[1, 16]	τοῖς ξυστοῖς καὶ πρὸς τῶν	ἱππέων	ἐξωθούμενοι, πολλὰ δὲ καὶ πρὸς
[1, 14]	τοὺς δὲ πεζοὺς κατόπιν τῶν	ἱππέων.	καὶ γὰρ ὑπερδέξια ἦν τὰ
[1, 15]	ἐν τούτῳ ἐπεκβαίνοντες ἀεὶ τῶν	ἱππέων	ὅσοις προὐχώρει κατὰ τὸν ποταμὸν
[1, 5]	προσμάχοιτο. Φιλώταν δὲ ἀναλαβόντα τῶν	ἱππέων	ὅσους ἐς προφυλακὴν καὶ τὰ
[1, 16]	φυγὴ καρτερά. τῶν μὲν δὴ	ἱππέων	τῶν Περσῶν ἀπέθανον εἰς χιλίους.
[1, 16]	προκριθεὶς ἐποίει. τῶν δὲ ἄλλων	ἱππέων	ὑπὲρ τοὺς ἑξήκοντα, πεζοὶ δὲ
[1, 14]	τῇ ὄχθῃ τὰς ἴλας τῶν	ἱππέων.	Χρόνον μὲν δὴ ἀμφότερα τὰ
[1, 15]	καταβαίνοντες. καὶ ἦν τῶν τε	ἱππέων	ὠθισμός, τῶν μὲν ἐκβαίνειν ἐκ
[1, 12]	τῷ Πρακτίῳ ποταμῷ ἐστρατοπέδευσεν, ὃς	ῥέων	ἐκ τῶν ὀρῶν τῶν Ἰδαίων
[1, 9]	ὅσοι ὑπελείποντο Θηβαίων, πλὴν τῶν	ἱερέων	τε καὶ ἱερειῶν καὶ ὅσοι
[1, 19]	ἄλλο ναυτικόν. καὶ ἡ μὲν	Ἰασσέων	ναῦς ἁλίσκεται αὐτοῖς ἀνδράσιν ἐν
[1, 22]	τι φίλιον ἐνδοθείη ἐκ τῶν	Ἁλικαρνασσέων.	ἀπέθανον δὲ τῶν μὲν ἐκ
[1, 23]	ἐν ταῖς οἰκίαις καταλαμβάνοιντο τῶν	Ἁλικαρνασσέων,	τούτους δὲ σώζειν παρήγγειλεν. Ἤδη
[1, 11]	καὶ ἄλλοι ἄλλα ἐπεθείαζον τῶν	μάντεων,	Ἀρίστανδρος δέ, ἀνὴρ Τελμισσεύς, μάντις,
[1, 2]	ἔταξε. τὴν δὲ φάλαγγα τῶν	πεζῶν	καὶ τὴν ἄλλην ἵππον πρὸ
[1, 14]	τὸν Ἀρραβαίου ἔταξε> καὶ τῶν	πεζῶν	μίαν τάξιν, καὶ πρὸ τούτων
[1, 19]	τούς τε ἱππέας καὶ τῶν	πεζῶν	τάξεις τρεῖς, παραγγείλας εἴργειν τῆς
[1, 18]	δὲ ὑστεραίᾳ ἀναλαβὼν τῶν τε	πεζῶν	τοὺς λοιποὺς καὶ τοὺς τοξότας
[1, 11]	Παρμενίων μὲν δὴ τῶν τε	πεζῶν	τοὺς πολλοὺς καὶ τὴν ἵππον
[1, 18]	κρατήσειν τῷ ναυτικῷ τοὺς Ἕλληνας	ἐπελπίζων	καί τι καὶ θεῖον ἀνέπειθεν
[1, 14]	τούτοις οἱ Θρᾷκες, ὧν ἦρχεν	Ἀγάθων.	ἐχόμενοι δὲ τούτων πεζοὶ ἥ
[1, 6]	τὴν τάξιν, ὑπὸ νύκτα ἔτι	λαθὼν	διαβαίνει τὸν ποταμόν, τούς τε
[1, 20]	τὴν Μύνδον ἐξ ἐπιδρομῆς δύναιτο	λαθὼν	κατασχεῖν. ἔσεσθαι γὰρ οὐ σμικρὰν
[1, 5]	ἐπισιτισμὸν ἔπεμπε. καὶ ὁ Γλαυκίας	μαθὼν	τὴν ὁρμὴν τῶν ἀμφὶ Φιλώταν
[1, 6]	Τρίτῃ δὲ ἀπ' ἐκείνης ἡμέρᾳ	καταμαθὼν	Ἀλέξανδρος κακῶς αὐλιζομένους τοὺς ἀμφὶ
[1, 17]	ὃς ἔφυγεν ἐκ Μακεδονίας Ἀλέξανδρον,	παθὼν	μὲν οὐδὲν πρὸς Ἀλεξάνδρου, δυσνοίᾳ
[1, 22]	ταῖς μηχαναῖς ἀπὸ τῶν πύργων	λίθων	τε μεγάλων ἀφιεμένων καὶ βελῶν
[1, 11]	ἡμέραις ἀπὸ τῆς οἴκοθεν ἐξορμήσεως.	ἐλθὼν	δὲ ἐς Ἐλαιοῦντα θύει Πρωτεσιλάῳ
[1, 12]	Χάρης ὁ Ἀθηναῖος ἐκ Σιγείου	ἐλθὼν	καί τινες καὶ ἄλλοι, οἱ
[1, 7]	ἀναλαβὼν τὴν στρατιὰν πᾶσαν καὶ	περιελθὼν	κατὰ τὰς πύλας τὰς φερούσας
[1, 5]	ἀφικομένῳ Ἀλέξανδρος. Ἀλλὰ Λάγγαρος μὲν	ἐπανελθὼν	οἴκαδε νόσῳ ἐτελεύτησεν. Ἀλέξανδρος δὲ
[1, 10]	ὁ δῆμος δὲ ἐς ἐκκλησίαν	συνελθὼν	Δημάδου γράψαντος δέκα πρέσβεις ἐκ
[1, 16]	τετρωμένων δὲ πολλὴν πρόνοιαν ἔσχεν,	ἐπελθών	τε αὐτὸς ἑκάστους καὶ τὰ
[1, 27]	δυνάμει, εἴσω τοῦ ἐρήμου τείχους	παρελθὼν	κατεστρατοπέδευσεν ἐν ταῖς οἰκίαις ταῖς
[1, 20]	τῶν Μυνδίων, εἰ λάθοι νυκτὸς	προσελθών.	αὐτὸς μὲν δὴ κατὰ τὰ
[1, 13]	συνέταττεν ὡς μαχουμένους. Παρμενίων δὲ	προσελθὼν	λέγει Ἀλεξάνδρῳ τάδε. Ἐμοὶ δοκεῖ,
[1, 10]	τι πρὸς τὰ παρὰ τῶν	Θηβαίων	ἀπαγγελθέντα ἐνεωτέρισαν. Ἀθηναῖοι δέ, μυστηρίων
[1, 8]	προσέκειντο, οἱ μὲν ἱππεῖς τῶν	Θηβαίων	διεκπεσόντες διὰ τῆς πόλεως ἐς
[1, 10]	ἀγομένων ὡς ἧκόν τινες τῶν	Θηβαίων	ἐξ αὐτοῦ τοῦ ἔργου, τὰ
[1, 8]	χρόνον ἔμειναν οἱ τεταγμένοι τῶν	Θηβαίων	κατὰ τὸ Ἀμφεῖον. ὡς δὲ
[1, 7]	προσῆγε πρὸς τὴν πόλιν τῶν	Θηβαίων	κατὰ τὸ τοῦ Ἰολάου τέμενος.
[1, 8]	μὴ μόνοι ἀποληφθέντες πρὸς τῶν	Θηβαίων	κινδυνεύσειαν, ἐπῆγε τὴν ἄλλην στρατιάν.
[1, 10]	οὐ μεῖον ἢ τοὺς αὐτῶν	Θηβαίων	νεωτερίσαντας. Ἀθηναῖοι δὲ τοὺς μὲν
[1, 7]	Καδμείᾳ κατεστρατοπεδευκώς. ἔνθα δὴ τῶν	Θηβαίων	οἱ μὲν τὰ βέλτιστα ἐς
[1, 7]	Πυθομένῳ δὲ Ἀλεξάνδρῳ τὰ τῶν	Θηβαίων	οὐδαμῶς ἐδόκει ἀμελητέα εἶναι, τήν
[1, 9]	καὶ γυναῖκας καὶ ὅσοι ὑπελείποντο	Θηβαίων,	πλὴν τῶν ἱερέων τε καὶ
[1, 8]	διασπάσας αὐτὸν ἐνέβαλεν ἐς τῶν	Θηβαίων	τὴν προφυλακήν. τούτῳ δὲ ἑπόμενος
[1, 7]	εὑρέσθαι συγγνώμην τῷ πλήθει τῶν	Θηβαίων	τῆς ἀποστάσεως. οἱ φυγάδες δὲ
[1, 10]	ἄλλους Ἕλληνας ὡς ἐξηγγέλθη τῶν	Θηβαίων	τὸ πάθος, Ἀρκάδες μὲν, ὅσοι
[1, 7]	ἐκ πολλοῦ ἔχοντι καὶ τῶν	Θηβαίων	τὸ τόλμημα οὐ φαῦλον ποιουμένῳ,
[1, 8]	ἐπιστρεψάντων αὖθις σὺν βοῇ τῶν	Θηβαίων	φυγὴ τῶν Μακεδόνων γίγνεται. καὶ
[1, 25]	Κρατεροῦ. καὶ ξυμπέμπει αὐτῷ τῶν	Περγαίων	τινὰς τὴν ὁδὸν ἡγησομένους. καὶ
[1, 12]	ῥέων ἐκ τῶν ὀρῶν τῶν	Ἰδαίων	ἐκδιδοῖ ἐς θάλασσαν τὴν μεταξὺ
[1, 10]	γράψαντος δέκα πρέσβεις ἐκ πάντων	Ἀθηναίων	ἐπιλεξάμενος πέμπει παρὰ Ἀλέξανδρον, οὕστινας
[1, 29]	οἳ ἐπὶ Γρανίκῳ ποταμῷ ἐλήφθησαν	Ἀθηναίων	ξυστρατευόμενοι τοῖς Πέρσαις καὶ τότε
[1, 10]	ἐπανῆλθε χαίρειν τὸν δῆμον τῶν	Ἀθηναίων	οὐκ ἐν καιρῷ ἀπαγγελοῦντας καὶ
[1, 7]	ἀμελητέα εἶναι, τήν τε τῶν	Ἀθηναίων	πόλιν δι' ὑποψίας ἐκ πολλοῦ
[1, 29]	τὸν Εὔξεινον πόντον. ἐνταῦθα καὶ	Ἀθηναίων	πρεσβεία παρ' Ἀλέξανδρον ἀφίκετο, δεόμενοι
[1, 9]	τὸ ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς αὖθις	Ἀθηναίων	πταῖσμα ναυτικόν τε ἦν καὶ
[1, 1]	νεωτερίσαι δὲ ἄττα καὶ τῶν	Ἀθηναίων	τὴν πόλιν. ἀλλὰ Ἀθηναίους γε
[1, 9]	πραγμάτων ἐφόβησεν. ἡ δὲ δὴ	Πλαταιῶν	ἅλωσις τῆς πόλεως τῇ σμικρότητι
[1, 9]	δίκην ἐκτίσαντας Θηβαίους, καὶ τῆς	Πλαταιῶν	ἔν τε ταῖς σπονδαῖς καταλήψεως
[1, 11]	δὲ ἐξ Ἐλαιοῦντος ἐς τὸν	Ἀχαιῶν	λιμένα κατᾶραι ὁ πλείων λόγος
[1, 26]	αὐτῷ κατὰ τὴν ὁδὸν πρέσβεις	Ἀσπενδίων	αὐτοκράτορες, τὴν μὲν πόλιν ἐνδιδόντες,
[1, 27]	οἰκίαις ταῖς καταλελειμμέναις πρὸς τῶν	Ἀσπενδίων.	οἱ δὲ Ἀσπένδιοι ὡς εἶδον
[1, 20]	καὶ> ἐνεδίδοτο αὐτῷ ἐκ τῶν	Μυνδίων,	εἰ λάθοι νυκτὸς προσελθών. αὐτὸς
[1, 17]	ἄλλων ξυμμάχων τοὺς πολλοὺς πλὴν	Ἀργείων.	οὗτοι δὲ ἐν Σάρδεσι κατελείφθησαν
[1, 12]	τῇ χώρᾳ Ἀλέξανδρον ἀπορίᾳ τῶν	ἐπιτηδείων.	Ἀρσίτην δὲ λέγεται εἰπεῖν ἐν
[1, 19]	τε σπάνει καὶ τῶν ἄλλων	ἐπιτηδείων	οὐδὲν ἄλλο ὅτι μὴ πολιορκούμενοι
[1, 19]	τοὺς δὲ ἐπὶ ξυγκομιδῇ τῶν	ἐπιτηδείων,	τοὺς δὲ καὶ ἐς προνομὰς
[1, 29]	τριακοσίους καὶ Θεσσαλῶν ἱππεῖς διακόσιοι,	Ἠλείων	δὲ ἑκατὸν καὶ πεντήκοντα, ὧν
[1, 11]	τὸν Ἀχαιῶν λιμένα κατᾶραι ὁ	πλείων	λόγος κατέχει, καὶ αὐτόν τε
[1, 9]	πλὴν τῶν ἱερέων τε καὶ	ἱερειῶν	καὶ ὅσοι ξένοι Φιλίππου ἢ
[1, 24]	ὑπὲρ τῶν αὐτῶν ἐπικηρυκευόμενοι ἐπρέσβευον	Λυκίων	τῶν κάτω οἱ πολλοί. Ἀλέξανδρος
[1, 22]	οἱ Μακεδόνες, πολλοὺς καὶ τῶν	φιλίων	τῆς εἰσόδου ἀπέκλεισεν, οὓς πρὸς
[1, 23]	αὐτοὶ ἀντῳκοδόμησαν ταῖς μηχαναῖς τῶν	πολεμίων,	ἐμπιπρᾶσι καὶ τὰς στοάς, ἐν
[1, 13]	τοὺς δὲ προκατασκεψομένους τὰ τῶν	πολεμίων	ἦγεν αὐτῷ Ἡγέλοχος, ἱππέας μὲν
[1, 13]	ἐπικείσονται ἐς φάλαγγα ξυντεταγμένοι τῶν	πολεμίων	οἱ ἱππεῖς. καὶ τὸ πρῶτον
[1, 8]	τάξει καὶ τοῦ χάρακος τῶν	πολεμίων	οὐ πολὺ ἀφεστηκώς, οὐ προσμείνας
[1, 6]	κατέχοντας ἰδὼν οὐ πολλοὺς τῶν	πολεμίων,	παρ' ὃν αὐτῷ ἡ πάροδος
[1, 6]	ἀπὸ τοῦ λόφου ἀφεώρα τῶν	πολεμίων	τὴν ὁρμήν. οἱ δέ, ὁρῶντες
[1, 13]	δέ, ταῦτα μέν, ἔφη, ὦ	Παρμενίων,	γιγνώσκω. αἰσχύνομαι δέ, εἰ τὸν
[1, 13]	στρατιὰν πᾶσαν συνέταττεν ὡς μαχουμένους.	Παρμενίων	δὲ προσελθὼν λέγει Ἀλεξάνδρῳ τάδε.
[1, 17]	Παρμενίωνα ἐκπέμπει. καὶ παραληψόμενον Δασκύλιον	Παρμενίων	ἐκλιπόντων τῶν φρουρῶν. Αὐτὸς δὲ
[1, 29]	καὶ ἀπήντα ξὺν τῇ δυνάμει	Παρμενίων.	καὶ οἱ νεόγαμοι δὲ οἱ
[1, 18]	αἱ νῆες ἀμφὶ τὰς τετρακοσίας.	Παρμενίων	μὲν δὴ καὶ ὣς παρῄνει
[1, 11]	γενέσθαι ἢ Πρωτεσιλάῳ τὴν ἀπόβασιν.	Παρμενίων	μὲν δὴ τῶν τε πεζῶν
[1, 25]	καὶ τοῦτον ἐν φυλακῇ πέμπει	Παρμενίων	παρ' Ἀλέξανδρον, καὶ πυνθάνεται ταὐτὰ
[1, 16]	Φιλίππου καὶ οἱ Ἕλληνες πλὴν	Λακεδαιμονίων	ἀπὸ τῶν βαρβάρων τῶν τὴν
[1, 1]	αἰτήσαντα λαβεῖν παρ' ἑκάστων πλὴν	Λακεδαιμονίων.	Λακεδαιμονίους δὲ ἀποκρίνασθαι μὴ εἶναί
[1, 9]	πόλεως γνώμη προὐτέθη ἐν τοῖς	Λακεδαιμονίων	ξυμμάχοις. ἐπεὶ καὶ πρὸ τῆς
[1, 9]	ἐκ τῶν ἐσχάτων κινδύνων διασώσασθαι.	Λακεδαιμονίων	τε αὖ τὸ κατὰ Λεῦκτρα
[1, 4]	Γέται κακῶς τετειχισμένην, ἀναλαβόντες τῶν	παιδαρίων	καὶ τῶν γυναικῶν ἐπὶ τοὺς
[1, 10]	Θηβαίων ἀπαγγελθέντα ἐνεωτέρισαν. Ἀθηναῖοι δέ,	μυστηρίων	τῶν μεγάλων ἀγομένων ὡς ἧκόν
[1, 18]	ναυτικῷ πρὸς> προησκημένον τὸ τῶν	Κυπρίων	τε καὶ Φοινίκων. τήν τε
[1, 10]	ἐγίγνωσκον, ὅτι τε σῶος ἐξ	Ἰλλυριῶν	καὶ Τριβαλλῶν ἐπανῆλθε χαίρειν τὸν
[1, 3]	τετρακισχιλίους, πεζοὶ δὲ πλείους τῶν	μυρίων_	καὶ ἅμα πόθος ἔλαβεν αὐτὸν
[1, 12]	ἔργων. ὁπότε καὶ ἡ τῶν	μυρίων	ξὺν Κύρῳ ἄνοδος ἐπὶ βασιλέα
[1, 14]	δὲ πεζοὶ μισθοφόροι ὀλίγον ἀποδέοντες	δισμυρίων.	ἐτάχθησαν δὲ τὴν μὲν ἵππον
[1, 11]	τοξόταις οὐ πολλῷ πλείους τῶν	τρισμυρίων,	ἱππέας δὲ ὑπὲρ τοὺς πεντακισχιλίους.
[1, 28]	καὶ τὰ μέν τινα τῶν	φρουρίων	βίᾳ ἐξεῖλε, τὰ δὲ ὁμολογίᾳ
[1, 23]	ἀμφ' αὐτὰς τῇ φύσει τῶν	χωρίων	καὶ οὐ παρὰ μέγα εἶναι
[1, 28]	γὰρ ὄντες καὶ ἔμπειροι τῶν	χωρίων	οὐ χαλεπῶς ἀπεχώρουν. καὶ οἱ
[1, 26]	ξένων μισθοφόρων καὶ αὐτῶν τῶν	ἐπιχωρίων	βαρβάρων. ἀλλ' οὔτε τὸ Σύλλιον
[1, 17]	ὤχοντο φεύγοντες, δύο τριήρεις τῶν	Ἐφεσίων	λαβόντες, καὶ ξὺν αὐτοῖς Ἀμύντας
[1, 17]	ὁ δὲ δῆμος ὁ τῶν	Ἐφεσίων,	ὡς ἀφῃρέθη αὐτοῖς ὁ ἀπὸ
[1, 18]	γάρ, ὅτῳ ἡ φρουρὰ ἡ	Μιλησίων	ἐκ βασιλέως ἐπετέτραπτο, πρόσθεν γράμματα
[1, 19]	ἐς τὸν λιμένα ἐπέπλεον τῶν	Μιλησίων	παρὰ γῆν τὴν εἰρεσίαν ποιούμενοι,
[1, 19]	ναυσὶ τὸν λιμένα ἐφύλαττε τῶν	Μιλησίων,	ὡς μὴ βιάσαιντο οἱ βάρβαροι
[1, 5]	καὶ Γλαυκίαν προσκεχωρηκέναι αὐτῷ τὸν	Ταυλαντίων	βασιλέα. οἱ δὲ καὶ τοὺς
[1, 5]	πολλῆς δυνάμεως Γλαυκίας ὁ τῶν	Ταυλαντίων	βασιλεύς. ἔνθα δὴ Ἀλέξανδρος τὴν
[1, 5]	Γλαυκίας δὲ αὐτῷ ὁ τῶν	Ταυλαντίων	βασιλεὺς οὔπω παρῆν. Ἀλέξανδρος μὲν
[1, 6]	μέχρι πρὸς τὰ ὄρη τῶν	Ταυλαντίων.	ὅσοι δὲ καὶ ἀπέφυγον αὐτῶν,
[1, 19]	τῇ θαλάσσῃ ἐπὶ τῶν ἀσπίδων	ὑπτίων	ἐς νησῖδά τινα ἀνώνυμον τῇ
[1, 20]	ς> άγεσθαι ἦσαν, ὑπὸ τῶν	φυλακῶν	τε τῶν Μακεδόνων καὶ ὅσοι
[1, 24]	τε τὸν Σελεύκου, ἕνα τῶν	σωματοφυλάκων	τῶν βασιλικῶν, καὶ τῶν στρατηγῶν
[1, 1]	τοξόται βάλλοντες τοὺς προεκθέοντας τῶν	Θρᾳκῶν	ἀνέστελλον. καὶ ἡ φάλαγξ προσμίξασα
[1, 29]	εἰσίν, αὐτὸς δὲ διὰ τῆς	Θρᾳκῶν	τῶν Βιθυνῶν χώρας ἐξίησιν ἐς
[1, 1]	Θρᾴκην τὴν τῶν αὐτονόμων καλουμένων	Θρᾳκῶν,	Φιλίππους πόλιν ἐν ἀριστερᾷ ἔχοντα
[1, 4]	ἀναλαβόντες τῶν παιδαρίων καὶ τῶν	γυναικῶν	ἐπὶ τοὺς ἵππους ὅσα φέρειν
[1, 8]	καὶ πρὸς ἱεροῖς ἱκετεύοντας, οὔτε	γυναικῶν	οὔτε παίδων φειδόμενοι. ~Καὶ πάθος
[1, 24]	Σελεύκου, ἕνα τῶν σωματοφυλάκων τῶν	βασιλικῶν,	καὶ τῶν στρατηγῶν Κοῖνόν τε
[1, 15]	ἤτει δόρυ ἕτερον, ἀναβολέα τῶν	βασιλικῶν.	τῷ δὲ καὶ αὐτῷ πονουμένῳ
[1, 18]	τὸ τῶν Κυπρίων τε καὶ	Φοινίκων.	τήν τε ἐμπειρίαν τῶν Μακεδόνων
[1, 16]	Λυδίας σατράπης καὶ ὁ τῶν	Καππαδοκῶν	ὕπαρχος Μιθροβουζάνης καὶ Μιθριδάτης ὁ
[1, 19]	τείχει μηχανάς, καὶ τὰ μὲν	καταβαλὼν	δι' ὀλίγου τῶν τειχῶν, τὰ
[1, 5]	Ἀλεξάνδρου ἐσβάλλει ἐς αὐτούς. καὶ	ἐμβαλὼν	ἦγε καὶ ἔφερε τὴν χώραν
[1, 2]	διατίθεσθαι. αὐτὸς δὲ τὸ ἄκρον	ὑπερβαλὼν	προῄει διὰ τοῦ Αἴμου ἐς
[1, 27]	ἔλιπον τὸ χωρίον. καὶ Ἀλέξανδρος	ὑπερβαλὼν	τὰ στενὰ πρὸς τῇ πόλει
[1, 24]	ἄκρας ξένοι ὑπόσπονδοι ἐξῆλθον. ἔπειτα	εἰσβαλὼν	εἰς Λυκίαν Τελμισσέας μὲν ὁμολογίᾳ
[1, 10]	ἐνεωτέρισαν. Ἀθηναῖοι δέ, μυστηρίων τῶν	μεγάλων	ἀγομένων ὡς ἧκόν τινες τῶν
[1, 22]	ἀπὸ τῶν πύργων λίθων τε	μεγάλων	ἀφιεμένων καὶ βελῶν ἐξακοντιζομένων οὐ
[1, 29]	ἱππεῖς δὲ ἐς τριακοσίους καὶ	Θεσσαλῶν	ἱππεῖς διακόσιοι, Ἠλείων δὲ ἑκατὸν
[1, 25]	ὄντα καὶ ἐν τῷ τότε	Θεσσαλῶν	τῆς ἵππου ἄρχοντα. ἦν μὲν
[1, 25]	καὶ ἐπειδὴ Κάλας ὁ τῶν	Θετταλῶν	ἵππαρχος ἐπὶ σατραπείᾳ ἐξεπέμφθη, αὐτὸν
[1, 22]	λίθων τε μεγάλων ἀφιεμένων καὶ	βελῶν	ἐξακοντιζομένων οὐ χαλεπῶς ἀπεστράφησάν τε
[1, 12]	ἐν ὅτῳ Ἱέρων τε καὶ	Γέλων	καὶ Θήρων καὶ πολλοὶ ἄλλοι
[1, 20]	αὑτοῦ ναυτικὸν τῷ Περσικῷ, οὔκουν	ἐθέλων	οὐδὲ μέρει τινὶ τῆς στρατιᾶς
[1, 10]	ἐς τὴν Ἀσίαν στόλου, οὐκ	ἐθέλων	οὐδὲν ὕποπτον ἐν τοῖς Ἕλλησιν
[1, 22]	ἀνεκαλέσατο τὸ στράτευμα, ἔτι διασῶσαι	ἐθέλων	τὴν Ἁλικαρνασσόν, εἴ τι φίλιον
[1, 11]	ὅτι ποιηταῖς ἐπῶν τε καὶ	μελῶν	καὶ ὅσοι ἀμφὶ ᾠδὴν ἔχουσι
[1, 25]	ἐν πρώτοις τε ἀφίκετο τῶν	φίλων	παρ' αὐτόν, ἐπειδὴ Φίλιππος ἐτελεύτησε,
[1, 25]	ἐπιβουλὴν μὲν ἔκ του τῶν	φίλων	σημαίνεσθαι αὐτῷ εἰπεῖν, σημαίνεσθαι δὲ
[1, 16]	πολλὰ δὲ καὶ πρὸς τῶν	ψιλῶν	ἀναμεμιγμένων τοῖς ἱππεῦσι βλαπτόμενοι ἐγκλίνουσι
[1, 13]	ἔχων τοὺς σαρισσοφόρους, τῶν δὲ	ψιλῶν	ἐς πεντακοσίους. καὶ Ἀλέξανδρός τε
[1, 22]	ἄγων καὶ ἔστιν οὓς τῶν	ψιλῶν.	καὶ οὗτοι οὐδὲ αὐτοὶ χαλεπῶς
[1, 7]	Μακεδόνων. καὶ Ἀλέξανδρος ἐκπέμπει τῶν	ψιλῶν	καὶ τοξοτῶν, ὥστε αὐτῶν ἀναστεῖλαι
[1, 7]	οἵ τε ἱππεῖς καὶ τῶν	ψιλῶν	οὐκ ὀλίγοι ἔστε ἐπὶ τὸ
[1, 28]	τῶν τοξοτῶν ἀποθνήσκει καὶ τῶν	ἄλλων	ἀμφὶ τοὺς εἴκοσιν. Ἀλέξανδρος δὲ
[1, 1]	πάτριον ἀκολουθεῖν ἄλλοις, ἀλλ' αὐτοὺς	ἄλλων	ἐξηγεῖσθαι. νεωτερίσαι δὲ ἄττα καὶ
[1, 19]	ὕδατός τε σπάνει καὶ τῶν	ἄλλων	ἐπιτηδείων οὐδὲν ἄλλο ὅτι μὴ
[1, 16]	μόνος προκριθεὶς ἐποίει. τῶν δὲ	ἄλλων	ἱππέων ὑπὲρ τοὺς ἑξήκοντα, πεζοὶ
[1, 15]	ἐξελαύνει καὶ αὐτὸς πρὸ τῶν	ἄλλων,	καὶ παίσας ἐς τὸ πρόσωπον
[1, 20]	τοῦ τείχους ποιεῖσθαι, καὶ τῶν	ἄλλων	μηχανῶν, αἷς κατασείειν ἐπενόει τὸ
[1, 18]	καὶ τοὺς Θρᾷκας καὶ τῶν	ἄλλων	ξένων ἐς τετρακισχιλίους διαβιβάσας ἐς
[1, 0]	ἔστι δὲ ἃ καὶ πρὸς	ἄλλων	ξυγγεγραμμένα, ὅτι καὶ αὐτὰ ἀξιαφήγητά
[1, 17]	τούς τε Πελοποννησίους καὶ τῶν	ἄλλων	ξυμμάχων τοὺς πολλοὺς πλὴν Ἀργείων.
[1, 4]	ὡς Ἀλέξανδρον παρά τε τῶν	ἄλλων	ὅσα αὐτόνομα ἔθνη προσοικεῖ τῷ
[1, 15]	Δαρείου γαμβρὸν πολὺ πρὸ τῶν	ἄλλων	προϊππεύοντα καὶ ἐπάγοντα ἅμα οἷ
[1, 2]	τρεῖς. Σύρμος δὲ ὁ τῶν	Τριβαλλῶν	βασιλεύς, ἐκ πολλοῦ πυνθανόμενος τοῦ
[1, 4]	Ἴστρῳ καὶ παρὰ Σύρμου τοῦ	Τριβαλλῶν	βασιλέως. καὶ παρὰ Κελτῶν δὲ
[1, 10]	τε σῶος ἐξ Ἰλλυριῶν καὶ	Τριβαλλῶν	ἐπανῆλθε χαίρειν τὸν δῆμον τῶν
[1, 2]	τὸ δὲ πολὺ πλῆθος τῶν	Τριβαλλῶν	ἔφυγεν ὀπίσω ἐπὶ τὸν ποταμόν,
[1, 2]	γυναῖκας μὲν καὶ παῖδας τῶν	Τριβαλλῶν	προὔπεμψεν ἐπὶ τὸν Ἴστρον διαβαίνειν
[1, 5]	ἐς αὐτὴν καὶ μαχίμων ξυμπεφευγότων,	πολλῶν	δὲ ἅμα τῷ Γλαυκίᾳ προσκεισομένων,
[1, 7]	ὁ λόγος οὗτος καὶ παρὰ	πολλῶν	ἐφοίτα, ὅτι τε χρόνον ἀπῆν
[1, 5]	ἂν ξὺν τῇ παρούσῃ δυνάμει,	πολλῶν	μὲν ἐς αὐτὴν καὶ μαχίμων
[1, 9]	τειχῶν καθαιρέσει καὶ νεῶν τῶν	πολλῶν	παραδόσει καὶ στερήσει τῆς ἀρχῆς
[1, 19]	ἀπὸ τοῦ Μαιάνδρου ποταμοῦ τῶν	ἐκβολῶν	διὰ μακροῦ ἠναγκάζοντο. Ἀλέξανδρος δὲ
[1, 6]	καὶ ἀπέφυγον αὐτῶν, γυμνοὶ τῶν	ὅπλων	διεσώθησαν. Κλεῖτος δὲ ἐς τὴν
[1, 11]	ἀντὶ ταύτης τῶν ἱερῶν τινα	ὅπλων	ἔτι ἐκ τοῦ Τρωικοῦ ἔργου
[1, 28]	οἱ Μακεδόνες διὰ βαρύτητα τῶν	ὅπλων	καὶ ἀπειρίαν τῶν ὁδῶν οὐ
[1, 14]	δῆλος γὰρ ἦν τῶν τε	ὅπλων	τῇ λαμπρότητι καὶ τῶν ἀμφ'
[1, 8]	ὠθοῦσι τοὺς Θηβαίους εἴσω τῶν	πυλῶν.	καὶ τοῖς Θηβαίοις ἐς τοσόνδε
[1, 21]	πρὸς τῶν Μακεδόνων εἴσω τῶν	πυλῶν	οἱ ἐπεκδραμόντες. παρ' ὀλίγον δὲ
[1, 7]	πρόσθεν οἱ Θηβαῖοι ἔμαθον εἴσω	Πυλῶν	παρεληλυθότα αὐτὸν πρὶν ἐν Ὀγχηστῷ
[1, 22]	ξυνέβη, ὅτι ἡ ξύγκλεισις τῶν	πυλῶν	φοβερά τε καὶ πρὸ τοῦ
[1, 8]	φοβερὰ ἐγίγνετο, ὥστε διὰ τῶν	πυλῶν	ὠθούμενοι ἐς τὴν πόλιν οὐκ
[1, 9]	ὁ> πολύς, οἷα δὴ ἐξ	ὁμοφύλων	τε καὶ παλαιὰς ἀπεχθείας ἐπεξιόντων,
[1, 24]	Νεοπτολέμου, ὅτι καὶ αὐτοὶ τῶν	νεογάμων	ἦσαν, προστάξας, ἐπειδὰν αὐτοί τε
[1, 4]	εὐμαρῶς οὕτως τὸν μέγιστον τῶν	ποταμῶν	διεβεβήκει ἐν μιᾷ νυκτὶ τὸν
[1, 3]	ἐπὶ τὸν ποταμὸν τὸν Ἴστρον,	ποταμῶν	τῶν κατὰ τὴν Εὐρώπην μέγιστον
[1, 20]	Ἀσίας καὶ τοῦ ναυτικοῦ παντὸς	ἡγεμών,	ἐκ πολλοῦ παρεσκευάκει, καὶ στρατιῶται
[1, 12]	πρὸ τοῦ στρατεύματος. καὶ τούτων	ἡγεμὼν	ἦν Ἀμύντας ὁ Ἀρραβαίου, ἔχων
[1, 16]	γυναικός, καὶ ὁ τῶν ξένων	ἡγεμὼν	Ὠμάρης. Ἀρσίτης δὲ ἐκ μὲν
[1, 26]	ὅτι μὴ τῶν ἀπ' ἄρκτου	ἀνέμων	πνεόντων. εἰ δὲ νότοι κατέχοιεν,
[1, 13]	πολὺ τῷ πεζῷ λειπομένους πλησίον	ἡμῶν	αὐλισθῆναι, καὶ ταύτῃ παρέξειν ἕωθεν
[1, 8]	διὰ τὰς προφυλακὰς τὰς πολλὰς	ἐρήμων	ὄντων. καὶ παρελθόντες ἐς τὴν
[1, 17]	ἐπιτηδειότατον χωρίον ὥρᾳ ἔτους ἐξαίφνης	χειμὼν	ἐπιγίγνεται καὶ βρονταὶ σκληραὶ καὶ
[1, 19]	ἐν τούτῳ Γλαύκιππος, ἀνὴρ τῶν	δοκίμων	ἐν Μιλήτῳ, ἐκπεμφθεὶς παρὰ Ἀλέξανδρον
[1, 4]	ἐφείποντο. ὡς δὲ ἐκ τῶν	ἐργασίμων	ἐξήλασαν, τὴν μὲν ἵππον ἐπὶ
[1, 5]	πολλῶν μὲν ἐς αὐτὴν καὶ	μαχίμων	ξυμπεφευγότων, πολλῶν δὲ ἅμα τῷ
[1, 28]	ὤκουν, καὶ ἐδόκουν πάντων Πισιδῶν	μαχίμων	ὄντων αὐτοὶ εἶναι {οἱ} μαχιμώτατοι.
[1, 6]	Γλαυκίαν εἴσω βέλους παρελθεῖν οὐκ	ἐτόλμων,	οἱ Μακεδόνες δὲ ἐν τούτῳ
[1, 1]	ἐμβαλεῖν εἰς Θρᾴκην τὴν τῶν	αὐτονόμων	καλουμένων Θρᾳκῶν, Φιλίππους πόλιν ἐν
[1, 12]	Σωκράτης ὁ Σάθωνος, καὶ τῶν	προδρόμων	καλουμένων ἴλας τέσσαρας. κατὰ δὲ
[1, 17]	ἀκροπόλεως τῆς ἐν Σάρδεσι καὶ	Σαρδιανῶν	οἱ δυνατώτατοι, ἐνδιδόντες οἱ μὲν
[1, 5]	ἀναζευγνύναι. Λάγγαρος δὲ ὁ τῶν	Ἀγριάνων	βασιλεὺς ἤδη μὲν καὶ Φιλίππου
[1, 5]	Κελτοί εἰσιν. ~Αὐτὸς δὲ ἐπ'	Ἀγριάνων	καὶ Παιόνων προὐχώρει. ἔνθα δὴ
[1, 20]	τείχους ποιεῖσθαι, καὶ τῶν ἄλλων	μηχανῶν,	αἷς κατασείειν ἐπενόει τὸ τεῖχος.
[1, 21]	ἠκροβολίζοντο ἐς τοὺς προμαχομένους τῶν	μηχανῶν,	ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν πύργων,
[1, 6]	ἀπ' αὐτῶν ἐκέλευσεν ὅσα ἀπὸ	μηχανῶν	βέλη ἐξακοντίζεται, καὶ τοὺς τοξότας
[1, 12]	οἰκίαν ἐμπρησθεῖσαν τῶν ὑπὸ οἷ	τεταγμένων	ἀνθρώπων. καὶ τοὺς Πέρσας Ἀρσίτῃ
[1, 16]	δὲ καὶ πρὸς τῶν ψιλῶν	ἀναμεμιγμένων	τοῖς ἱππεῦσι βλαπτόμενοι ἐγκλίνουσι ταύτῃ
[1, 22]	τῶν πύργων λίθων τε μεγάλων	ἀφιεμένων	καὶ βελῶν ἐξακοντιζομένων οὐ χαλεπῶς
[1, 22]	οὗτοι καὶ ἄλλοι τῶν οὐκ	ἠμελημένων	Μακεδόνων. ~Ἔνθα δὴ ξυνελθόντες οἱ
[1, 26]	τοὺς Ἀσπενδίους ὅτι οὐδὲν τῶν	ξυγκειμένων	πρᾶξαι ἐθέλοιεν, οὔτε τοὺς ἵππους
[1, 19]	καὶ οἱ μισθοφόροι πανταχόθεν ἤδη	προσκειμένων	σφίσι τῶν Μακεδόνων οἱ μὲν
[1, 22]	τῆς παρόδου οὔσης καὶ τῶν	κατερηριμμένων	τοῦ τείχους χαλεπὴν τὴν ὑπέρβασιν
[1, 7]	ἐς τὰς Θήβας, ἐπαγ< αγ>	ομένων	τινῶν αὐτοὺς ἐπὶ νεωτερισμῷ ἐκ
[1, 10]	Ἀθηναῖοι δέ, μυστηρίων τῶν μεγάλων	ἀγομένων	ὡς ἧκόν τινες τῶν Θηβαίων
[1, 22]	τε μεγάλων ἀφιεμένων καὶ βελῶν	ἐξακοντιζομένων	οὐ χαλεπῶς ἀπεστράφησάν τε καὶ
[1, 6]	οἷα δὴ ξὺν φόβῳ ἀπηλλάχθαι	οἰομένων	Ἀλέξανδρον, ἐς μῆκος τε οὐκ
[1, 9]	ξυνενεχθέντα, εἰ καὶ πλήθει τῶν	ἀπολομένων	οὐ μείονα τὴν ξυμφορὰν τῇ
[1, 9]	ἢ τῷ πλήθει τῶν {τε}	ἀπολομένων	τοὺς Λακεδαιμονίους ἐξέπληξεν. ἥ τε
[1, 5]	χεῖρας τοὺς Μακεδόνας. ὁμοῦ δὲ	γενομένων	ἐξέλιπον καίτοι καρτερὰ ὄντα τὰ
[1, 5]	πολλῶν δὲ ἅμα τῷ Γλαυκίᾳ	προσκεισομένων,	εἰ αὐτὸς τῷ τείχει προσμάχοιτο.
[1, 4]	τῶν ἐπὶ τῷ Ἰονίῳ κόλπῳ	ᾠκισμένων	ἧκον. μεγάλοι οἱ Κελτοὶ τὰ
[1, 1]	εἰς Θρᾴκην τὴν τῶν αὐτονόμων	καλουμένων	Θρᾳκῶν, Φιλίππους πόλιν ἐν ἀριστερᾷ
[1, 12]	ὁ Σάθωνος, καὶ τῶν προδρόμων	καλουμένων	ἴλας τέσσαρας. κατὰ δὲ τὴν
[1, 19]	τεῖχος, ἐφομαρτούντων καὶ μόνον οὐ	θεωμένων	τῶν Περσῶν ἀπὸ τῆς Μυκάλης
[1, 6]	ὁρῶντες καὶ τὸν κόσμον τῶν	δρωμένων.	τότε δὲ προσάγοντας ἤδη τοὺς
[1, 16]	κτήσεις ἑκάστων εἰσφοραί. καὶ τῶν	τετρωμένων	δὲ πολλὴν πρόνοιαν ἔσχεν, ἐπελθών
[1, 20]	δύναμιν τῶν τε βαρβάρων καὶ	ξένων	ἐξηγγέλλετο. ὅσαι δὲ ἐν μέσῳ
[1, 18]	τοὺς Θρᾷκας καὶ τῶν ἄλλων	ξένων	ἐς τετρακισχιλίους διαβιβάσας ἐς αὐτήν.
[1, 16]	Δαρείου γυναικός, καὶ ὁ τῶν	ξένων	ἡγεμὼν Ὠμάρης. Ἀρσίτης δὲ ἐκ
[1, 18]	δισχιλίους καὶ πεντακοσίους πεζοὺς τῶν	ξένων	καὶ Μακεδόνας παραπλησίους, ἱππέας δὲ
[1, 26]	χωρίον ὀχυρὸν καὶ φρουρὰν ἔχον	ξένων	μισθοφόρων καὶ αὐτῶν τῶν ἐπιχωρίων
[1, 19]	τοῦ δήμου τε καὶ τῶν	ξένων	τῶν μισθοφόρων, οἷς μᾶλλόν τι
[1, 9]	τῷ Μηδικῷ πολέμῳ προδοσίας τῶν	Ἑλλήνων	διὰ μακροῦ ταύτην δίκην ἐκτίσαντας
[1, 11]	ἐκβῆναι ἐς τὴν Ἀσίαν τῶν	Ἑλλήνων	τῶν ἅμα Ἀγαμέμνονι ἐς Ἴλιον
[1, 12]	παθήματα καὶ ἡ κατάβασις αὐτῶν	ἐκείνων,	ἣν Ξενοφῶν αὐτοὺς κατήγαγε, πολύ
[1, 0]	ἥδε ἡ συγγραφή, τά τε	ἐκείνων	πάντα τις ἀναλεξάμενος καὶ τοῖσδε
[1, 14]	ἐς τὸν πόρον, λοξὴν ἀεὶ	παρατείνων	τὴν τάξιν, ἧ παρεῖλκε τὸ
[1, 21]	καὶ ἑνὸς τῶν πύργων τῶν	ξυλίνων	κατεκαύθη, τὰ δὲ ἄλλα διεφύλαξαν
[1, 4]	τι μάλιστα δεδίττεται αὐτοὺς τῶν	ἀνθρωπίνων,	ἐλπίσας ὅτι μέγα ὄνομα τὸ
[1, 23]	δὲ ὡς ἐξηγγέλθη ταῦτα πρός	τινων	αὐτομολησάντων ἐκ τοῦ ἔργου καὶ
[1, 7]	τὰς Θήβας, ἐπαγ< αγ> ομένων	τινῶν	αὐτοὺς ἐπὶ νεωτερισμῷ ἐκ τῆς
[1, 23]	τῶν Περσῶν, Ὀροντοβάτης τε καὶ	Μέμνων,	καὶ ἐκ τῶν παρόντων γνόντες
[1, 15]	τε Μέμνονος παῖδες καὶ αὐτὸς	Μέμνων	μετὰ τούτων ἐκινδύνευε. καὶ οἱ
[1, 12]	παρόντων, ἐπειδὴ Ἀλέξανδρος διαβεβηκὼς ἠγγέλλετο,	Μέμνων	ὁ Ῥόδιος παρῄνει μὴ διὰ
[1, 20]	πρὸς ἀσφάλειαν ἐφαίνετο, ξύμπαντα ταῦτα	Μέμνων	τε αὐτὸς παρών, ἤδη ἀποδεδειγμένος
[1, 22]	δὲ καὶ ἄνωθεν ὑπὸ τῶν	Μακεδόνων	βαλλομένους. ὁ πλεῖστος δὲ φόνος
[1, 8]	βοῇ τῶν Θηβαίων φυγὴ τῶν	Μακεδόνων	γίγνεται. καὶ Εὐρυβώτας τε ὁ
[1, 24]	αὐτῇ ἄρχειν ἁπάσης ἔδωκε. ~Τῶν	Μακεδόνων	δὲ ἔστιν οἳ συνεστρατευμένοι Ἀλεξάνδρῳ
[1, 16]	τοῦ ἐν τῷ τότε πταίσματος.	Μακεδόνων	δὲ τῶν μὲν ἑταίρων ἀμφὶ
[1, 8]	εἴσω τοῦ τείχους ὅσοι τῶν	Μακεδόνων	ἐγγὺς φευγόντων εἴχοντο, ἅτε καὶ
[1, 9]	ἢ Ἀλεξάνδρου ἢ ὅσοι πρόξενοι	Μακεδόνων	ἐγένοντο, ἀνδραποδίσαι. καὶ τὴν Πινδάρου
[1, 19]	ἐπειγόμενοι ὑποφθάσαι τὰς τριήρεις τῶν	Μακεδόνων	ἐγκατελήφθησαν ἐν τῷ στόματι τοῦ
[1, 21]	καὶ κατακλείονται αὖθις πρὸς τῶν	Μακεδόνων	εἴσω τῶν πυλῶν οἱ ἐπεκδραμόντες.
[1, 22]	καὶ ἄλλοι τῶν οὐκ ἠμελημένων	Μακεδόνων.	~Ἔνθα δὴ ξυνελθόντες οἱ ἡγεμόνες
[1, 7]	ὀνόματα, καὶ τῆς βαρύτητος τῶν	Μακεδόνων	ἤδη ποτὲ ἀπαλλαγῆναι. πιθανώτεροι δὲ
[1, 7]	καὶ ἀπέκτειναν οὐ πολλοὺς τῶν	Μακεδόνων.	καὶ Ἀλέξανδρος ἐκπέμπει τῶν ψιλῶν
[1, 20]	ὑπὸ τῶν φυλακῶν τε τῶν	Μακεδόνων	καὶ ὅσοι ἐν αὐτῷ τῷ
[1, 18]	Φοινίκων. τήν τε ἐμπειρίαν τῶν	Μακεδόνων	καὶ τὴν τόλμαν ἐν ἀβεβαίῳ
[1, 8]	πρὸς τὸ ἄγημα τὸ τῶν	Μακεδόνων	καὶ τοὺς ὑπασπιστὰς τοὺς βασιλικούς.
[1, 5]	ὅσα μέγιστα παρὰ βασιλεῖ τῷ	Μακεδόνων	νομίζεται. καὶ τὴν ἀδελφὴν τὴν
[1, 15]	καὶ οἱ μὲν πρῶτοι τῶν	Μακεδόνων	ξυμμίξαντες τοῖς Πέρσαις κατεκόπησαν πρὸς
[1, 19]	πανταχόθεν ἤδη προσκειμένων σφίσι τῶν	Μακεδόνων	οἱ μὲν αὐτῶν ῥιπτοῦντες σφᾶς
[1, 21]	δὲ ἡμέραις ὕστερον δύο τῶν	Μακεδόνων	ὁπλῖται ἐκ τῆς Περδίκκου τάξεως
[1, 6]	ἐπὶ τούτοις τὰς τάξεις τῶν	Μακεδόνων.	ὁπότε δὲ διαβάντες τύχοιεν, ἐπ'
[1, 28]	ἤδη καὶ ἡ φάλαγξ τῶν	Μακεδόνων	προσῆγε καὶ πρὸ αὐτῆς Ἀλέξανδρος
[1, 1]	ὄρους ἐπὶ τὴν φάλαγγα τῶν	Μακεδόνων	τὰς ἁμάξας. γνώμην δὲ πεποίηντο
[1, 28]	δὲ τὴν μὲν φάλαγγα τῶν	Μακεδόνων	τάττει ὧδε. ἐπὶ μὲν τοῦ
[1, 2]	ἀφείλετο τοὺς Μακεδόνας. αὐτῶν δὲ	Μακεδόνων	τελευτῆσαι λέγει Πτολεμαῖος ἱππέας μὲν
[1, 20]	πόλεως, προσήγαγε καὶ ὣς τῶν	Μακεδόνων	τὴν φάλαγγα, ὑπορύττειν κελεύσας τὸ
[1, 13]	ἔχομεν. καὶ τοῦτο οὔτε πρὸς	Μακεδόνων	τῆς δόξης οὔτε πρὸς τῆς
[1, 7]	ὥστε ἐγγὺς εἶναι ὠφέλειαν τῶν	Μακεδόνων	τοῖς τὴν Καδμείαν ἔχουσιν. οἱ
[1, 5]	~Αὐτὸς δὲ ἐπ' Ἀγριάνων καὶ	Παιόνων	προὐχώρει. ἔνθα δὴ ἄγγελοι ἀφίκοντο
[1, 9]	τῷ μέρει ἐκ τῶν ἐσχάτων	κινδύνων	διασώσασθαι. Λακεδαιμονίων τε αὖ τὸ
[1, 29]	δὲ διὰ τῆς Θρᾳκῶν τῶν	Βιθυνῶν	χώρας ἐξίησιν ἐς τὸν Εὔξεινον
[1, 23]	μὲν ἀπέγνω πολιορκεῖν, τριβήν τε	ἐπινοῶν	οὐκ ὀλίγην ἔσεσθαί οἱ ἀμφ'
[1, 23]	ἡ φλὸξ ἀπό τε τῶν	στοῶν	καὶ τοῦ πύργου πολλὴ ἀπενεχθεῖσα
[1, 11]	Ἀλέξανδρον. δηλοῦσθαι γὰρ, ὅτι ποιηταῖς	ἐπῶν	τε καὶ μελῶν καὶ ὅσοι
[1, 14]	ἐν τῷ παραυτίκα ἔπαθον. ~Ταῦτα	εἰπὼν	Παρμενίωνα μὲν ἐπὶ τὸ εὐώνυμον
[1, 4]	ξυμμάχους ποιησάμενος ὀπίσω ἀπέπεμψε, τοσοῦτον	ὑπειπὼν	ὅτι ἀλαζόνες Κελτοί εἰσιν. ~Αὐτὸς
[1, 26]	τοὺς ἄλλους προσχώρους Σιδῆται ἐβαρβάριζον.	καταλιπὼν	δὲ φρουρὰν ἐν Σίδῃ προῄει
[1, 23]	καὶ τῆς ἄλλης Καρίας φυλακὴν	ἐγκαταλιπὼν	ξένους μὲν πεζοὺς τρισχιλίους, ἱππέας
[1, 13]	Γρανίκου καί οἱ ἀπὸ τῶν	σκοπῶν	σπουδῇ ἐλαύνοντες ἀπήγγελλον ἐπὶ τῷ
[1, 15]	καὶ ἦν μὲν ἀπὸ τῶν	ἵππων	ἡ μάχη, πεζομαχίᾳ δὲ μᾶλλόν
[1, 6]	τοὺς ἡμίσεας καταπηδῆσαι ἀπὸ τῶν	ἵππων	καὶ ἀναμιχθέντας τοῖς ἱππεῦσι πεζοὺς
[1, 12]	ἐμπρησθεῖσαν τῶν ὑπὸ οἷ τεταγμένων	ἀνθρώπων.	καὶ τοὺς Πέρσας Ἀρσίτῃ προσθέσθαι,
[1, 18]	ἐς αὐτήν. ἦσαν δὲ τῶν	βαρβάρων	αἱ νῆες ἀμφὶ τὰς τετρακοσίας.
[1, 26]	μισθοφόρων καὶ αὐτῶν τῶν ἐπιχωρίων	βαρβάρων.	ἀλλ' οὔτε τὸ Σύλλιον ἐξ
[1, 26]	φωνὴν ἵεσαν, οὐδὲ τῶν προσχώρων	βαρβάρων,	ἀλλὰ ἰδίαν σφῶν οὔπω πρόσθεν
[1, 16]	ἐναντία τῇ Ἑλλάδι ὑπὲρ τῶν	βαρβάρων	ἐμάχοντο. ἀποπέμπει δὲ καὶ εἰς
[1, 20]	οὐ φαύλην δύναμιν τῶν τε	βαρβάρων	καὶ ξένων ἐξηγγέλλετο. ὅσαι δὲ
[1, 17]	Δαρείῳ ἔφερον, ὅσοι μὲν τῶν	βαρβάρων	κατιόντες, ἐκ τῶν ὀρῶν ἐνεχείριζον
[1, 29]	τῇ Ἑλλάδι στρατεύεσθαι ὑπὲρ τῶν	βαρβάρων	οὐκ ἀπηξίωσαν. ἀλλ' ἀποκρίνεται, ἐπειδὰν
[1, 16]	Ἕλληνες πλὴν Λακεδαιμονίων ἀπὸ τῶν	βαρβάρων	τῶν τὴν Ἀσίαν κατοικούντων. ~Καταστήσας
[1, 23]	τελευτήσαντος δὲ Πιξωδάρου Ὀροντοβάτης τὴν	Καρῶν	ἀρχὴν ἐκ βασιλέως πεμφθεὶς εἶχε,
[1, 23]	αὐτῇ ὢν κατὰ νόμον τῶν	Καρῶν	ξυνῴκει. καὶ ὁ μὲν Ἱδριεὺς
[1, 20]	ξύμπαντα ταῦτα Μέμνων τε αὐτὸς	παρών,	ἤδη ἀποδεδειγμένος πρὸς Δαρείου τῆς
[1, 5]	τοῦ ὄρους, ὥστε οὐδὲ ἐπὶ	τεσσάρων	ἀσπίδων ἂν τῷ στρατεύματι ἡ
[1, 10]	ἐκπλαγέντες ἐξέλιπον, ἐκ δὲ τῶν	ἀγρῶν	ἐσκευαγώγουν ἐς τὴν πόλιν. ὁ
[1, 19]	ἑώρα, οἶκτος λαμβάνει αὐτὸν τῶν	ἀνδρῶν,	ὅτι γενναῖοί τε καὶ πιστοὶ
[1, 23]	ἀπὸ Σεμιράμεως καὶ γυναῖκας ἄρχειν	ἀνδρῶν.	Πιξώδαρος δὲ τὴν μὲν ἐκβάλλει
[1, 12]	μέλει ἤσθη Ἀλέξανδρος, ἐν ὅτῳ	Ἱέρων	τε καὶ Γέλων καὶ Θήρων
[1, 11]	καὶ καθελεῖν ἀντὶ ταύτης τῶν	ἱερῶν	τινα ὅπλων ἔτι ἐκ τοῦ
[1, 2]	καὶ ἔστε μὲν ἀκροβολισμὸς παρ'	ἑκατέρων	ἦν, οἱ Τριβαλλοὶ οὐ μεῖον
[1, 14]	καὶ σιγὴ ἦν πολλὴ ἀφ'	ἑκατέρων.	οἱ γὰρ Πέρσαι προσέμενον τοὺς
[1, 12]	Ἱέρων τε καὶ Γέλων καὶ	Θήρων	καὶ πολλοὶ ἄλλοι οὐδέν τι
[1, 19]	φέρειν ἐπὶ τὰς πρώρας τῶν	τριήρων	κελεύσας, ὡς κατὰ τὰ ἀπότομα
[1, 19]	στόματι τοῦ λιμένος πρὸς τῶν	τριήρων.	οἱ δὲ πολλοὶ ἐν αὐτῇ
[1, 16]	πταίσματος. Μακεδόνων δὲ τῶν μὲν	ἑταίρων	ἀμφὶ τοὺς εἴκοσι καὶ πέντε
[1, 15]	ἀνὴρ Κορίνθιος, τῶν ἀμφ' αὐτὸν	ἑταίρων,	δίδωσιν αὐτῷ τὸ αὑτοῦ δόρυ.
[1, 18]	Μακεδόνας παραπλησίους, ἱππέας δὲ τῶν	ἑταίρων	ἐς διακοσίους. Ἀλκίμαχον δὲ τὸν
[1, 24]	Σάρδεων, δοὺς αὐτῷ τῶν τε	ἑταίρων	ἱππαρχίαν καὶ τοὺς Θετταλοὺς ἱππέας
[1, 20]	τε ὑπασπιστὰς καὶ τὴν τῶν	ἑταίρων	ἵππον καὶ τὴν Ἀμύντου τε
[1, 25]	ἐπιβουλεύειν, τά τε ἄλλα τῶν	ἑταίρων	ὄντα καὶ ἐν τῷ τότε
[1, 12]	Πανηγόρῳ τῷ Λυκαγόρου, ἑνὶ τῶν	ἑταίρων.	Περσῶν δὲ στρατηγοὶ ἦσαν Ἀρσάμης
[1, 12]	ὁ Ἀρραβαίου, ἔχων τῶν τε	ἑταίρων	τὴν ἴλην τὴν ἐξ Ἀπολλωνίας,
[1, 18]	τοὺς Θρᾷκας ἱππέας καὶ τῶν	ἑταίρων	τήν τε βασιλικὴν ἴλην καὶ
[1, 17]	τῆς Σάρδεων ἐπιμελητὴν Παυσανίαν τῶν	ἑταίρων,	τῶν δὲ φόρων τῆς συντάξεώς
[1, 14]	τούτων ἐτάχθησαν οἱ ὑπασπισταὶ τῶν	ἑταίρων,	ὧν ἡγεῖτο Νικάνωρ ὁ Παρμενίωνος.
[1, 9]	οὐδὲν ἄλλο ὅτι μὴ τῶν	μακρῶν	τειχῶν καθαιρέσει καὶ νεῶν τῶν
[1, 17]	τῶν βαρβάρων κατιόντες, ἐκ τῶν	ὀρῶν	ἐνεχείριζον σφᾶς, τούτους μὲν ἀπαλλάττεσθαι
[1, 6]	καὶ παρεκκλίνουσιν ἐφ' ἑκάτερα τῶν	ὀρῶν.	ἔνθα δὴ καταλαβὼν Ἀλέξανδρος τὸν
[1, 26]	τι τῆς στρατιᾶς διὰ τῶν	ὀρῶν	πέμπει ἐπὶ Πέργης, ἧ ὡδοποιήκεσαν
[1, 12]	ἐστρατοπέδευσεν, ὃς ῥέων ἐκ τῶν	ὀρῶν	τῶν Ἰδαίων ἐκδιδοῖ ἐς θάλασσαν
[1, 20]	ἀπορίᾳ καὶ ἅμα οὐκ ἀξιόμαχον	ὁρῶν	τὸ αὑτοῦ ναυτικὸν τῷ Περσικῷ,
[1, 1]	ἐπὶ τὸ ὄρος τῶν τε	ἐμπόρων	πολλοὶ ὡπλισμένοι καὶ οἱ Θρᾷκες
[1, 17]	Παυσανίαν τῶν ἑταίρων, τῶν δὲ	φόρων	τῆς συντάξεώς τε καὶ ἀποφορᾶς
[1, 26]	ὀχυρὸν καὶ φρουρὰν ἔχον ξένων	μισθοφόρων	καὶ αὐτῶν τῶν ἐπιχωρίων βαρβάρων.
[1, 19]	τε καὶ τῶν ξένων τῶν	μισθοφόρων,	οἷς μᾶλλόν τι ἐπετέτραπτο ἡ
[1, 21]	τι τῶν πλησίον τοῦ τείχους	γέρρων	καὶ ἑνὸς τῶν πύργων τῶν
[1, 17]	παραληψόμενον Δασκύλιον Παρμενίων ἐκλιπόντων τῶν	φρουρῶν.	Αὐτὸς δὲ ἐπὶ Σάρδεων προὐχώρει.
[1, 14]	χωρία. ἧ δὲ Ἀλέξανδρον αὐτὸν	καθεώρων	δῆλος γὰρ ἦν τῶν τε
[1, 26]	βάρβαρον φωνὴν ἵεσαν, οὐδὲ τῶν	προσχώρων	βαρβάρων, ἀλλὰ ἰδίαν σφῶν οὔπω
[1, 27]	τῆς χώρας διακριθῆναι, ἣν τῶν	προσχώρων	οὖσαν βίᾳ κατέχειν ἐν αἰτίᾳ
[1, 20]	μέντοι ἐγύμνωσέ γε τὸ τεῖχος	πεσών.	καὶ οἱ ἐκ τῆς πόλεως
[1, 16]	τῶν μὲν δὴ ἱππέων τῶν	Περσῶν	ἀπέθανον εἰς χιλίους. οὐ γὰρ
[1, 19]	καὶ μόνον οὐ θεωμένων τῶν	Περσῶν	ἀπὸ τῆς Μυκάλης πολιορκουμένους τοὺς
[1, 20]	πόλει ἐγκατελείφθησαν, πολλοὶ δὲ καὶ	Περσῶν	αὐτῶν, αἵ τε τριήρεις ἐφώρμουν
[1, 14]	τὸ μέσον τῆς ξυμπάσης τάξεως.	Περσῶν	δὲ ἱππεῖς μὲν ἦσαν ἐς
[1, 12]	τῷ Λυκαγόρου, ἑνὶ τῶν ἑταίρων.	Περσῶν	δὲ στρατηγοὶ ἦσαν Ἀρσάμης καὶ
[1, 17]	ἵνα τὸ φρούριον ἦν τῶν	Περσῶν.	καὶ ἔδοξεν αὐτῷ ὀχυρὸν τὸ
[1, 19]	ὡς προσπλεούσας τὰς πέντε τῶν	Περσῶν	κατεῖδε, πέμπει ἐπ' αὐτὰς κατὰ
[1, 20]	παραλίους πόλεις λαβὼν καταλύσει τὸ	Περσῶν	ναυτικόν, οὔτε ὁπόθεν τὰς ὑπηρεσίας
[1, 18]	ὅτι ἐκ γῆς κρατήσει τοῦ	Περσῶν	ναυτικοῦ. ~Καὶ ἐν τούτῳ Γλαύκιππος,
[1, 18]	τῇ Μιλήτῳ. αἱ δὲ τῶν	Περσῶν	νῆες ὑστερήσασαι, ἐπειδὴ ἔμαθον οἱ
[1, 16]	ἔπεσον δὲ καὶ ἡγεμόνες τῶν	Περσῶν	Νιφάτης τε καὶ Πετήνης καὶ
[1, 23]	δὴ ξυνελθόντες οἱ ἡγεμόνες τῶν	Περσῶν,	Ὀροντοβάτης τε καὶ Μέμνων, καὶ
[1, 12]	εἰπεῖν ἐν τῷ συλλόγῳ τῶν	Περσῶν,	ὅτι οὐκ ἂν περιίδοι μίαν
[1, 15]	καὶ παλτῶν ἀπὸ μὲν τῶν	Περσῶν	πολλὴ ἄφεσις, οἱ Μακεδόνες δὲ
[1, 18]	τότε δὲ ἀναθαρρήσας ἐπὶ τῷ	Περσῶν	στρατῷ οὐ μακρὰν ὄντι διασώζειν
[1, 15]	καὶ αὐτοὶ οἱ ἡγεμόνες τῶν	Περσῶν	τεταγμένοι ἦσαν. καὶ περὶ αὐτὸν
[1, 16]	παρασχών. ὁ δὲ καὶ τῶν	Περσῶν	τοὺς ἡγεμόνας ἔθαψεν. ἔθαψε δὲ
[1, 19]	ἐν ταῖς πέντε ναυσὶ τῶν	Περσῶν,	ὡς παρ' ἐλπίδα ἀναγομένους τοὺς
[1, 19]	Μιλησίοις δὲ τὴν ἐκ τῶν	Περσῶν	ὠφέλειαν. ἔνθα οἱ Μιλήσιοί τε
[1, 5]	ἐδόκει ἀναζευγνύναι. Λάγγαρος δὲ ὁ	τῶν	Ἀγριάνων βασιλεὺς ἤδη μὲν καὶ
[1, 10]	μυστήρια ἐκπλαγέντες ἐξέλιπον, ἐκ δὲ	τῶν	ἀγρῶν ἐσκευαγώγουν ἐς τὴν πόλιν.
[1, 17]	παῖδα αὐτοῦ Πελάγοντα καὶ τοὺς	τῶν	ἀδελφῶν τοῦ Σύρφακος παῖδας ἐκ
[1, 10]	Τριβαλλῶν ἐπανῆλθε χαίρειν τὸν δῆμον	τῶν	Ἀθηναίων οὐκ ἐν καιρῷ ἀπαγγελοῦντας
[1, 7]	ἐδόκει ἀμελητέα εἶναι, τήν τε	τῶν	Ἀθηναίων πόλιν δι' ὑποψίας ἐκ
[1, 1]	ἐξηγεῖσθαι. νεωτερίσαι δὲ ἄττα καὶ	τῶν	Ἀθηναίων τὴν πόλιν. ἀλλὰ Ἀθηναίους
[1, 27]	τούς τε τοξότας καὶ τὰς	τῶν	ἀκοντιστῶν τάξεις καὶ τῶν ὁπλιτῶν
[1, 18]	ἐπὶ τοῦ αἰγιαλοῦ κατὰ πρύμναν	τῶν	Ἀλεξάνδρου νεῶν. καὶ γὰρ δὴ
[1, 22]	εἴ τι φίλιον ἐνδοθείη ἐκ	τῶν	Ἁλικαρνασσέων. ἀπέθανον δὲ τῶν μὲν
[1, 23]	δὲ ἐν ταῖς οἰκίαις καταλαμβάνοιντο	τῶν	Ἁλικαρνασσέων, τούτους δὲ σώζειν παρήγγειλεν.
[1, 28]	στρατηγὸς τῶν τοξοτῶν ἀποθνήσκει καὶ	τῶν	ἄλλων ἀμφὶ τοὺς εἴκοσιν. Ἀλέξανδρος
[1, 19]	δέ, ὕδατός τε σπάνει καὶ	τῶν	ἄλλων ἐπιτηδείων οὐδὲν ἄλλο ὅτι
[1, 15]	ἱππέων ἐξελαύνει καὶ αὐτὸς πρὸ	τῶν	ἄλλων, καὶ παίσας ἐς τὸ
[1, 20]	προμαχομένους τοῦ τείχους ποιεῖσθαι, καὶ	τῶν	ἄλλων μηχανῶν, αἷς κατασείειν ἐπενόει
[1, 18]	ἀλλὰ καὶ τοὺς Θρᾷκας καὶ	τῶν	ἄλλων ξένων ἐς τετρακισχιλίους διαβιβάσας
[1, 17]	ἄγοντας τούς τε Πελοποννησίους καὶ	τῶν	ἄλλων ξυμμάχων τοὺς πολλοὺς πλὴν
[1, 4]	πρέσβεις ὡς Ἀλέξανδρον παρά τε	τῶν	ἄλλων ὅσα αὐτόνομα ἔθνη προσοικεῖ
[1, 15]	τὸν Δαρείου γαμβρὸν πολὺ πρὸ	τῶν	ἄλλων προϊππεύοντα καὶ ἐπάγοντα ἅμα
[1, 11]	ἐς τὴν Ἀσίαν τῶν Ἑλλήνων	τῶν	ἅμα Ἀγαμέμνονι ἐς Ἴλιον στρατευσάντων.
[1, 12]	καὶ τὰ Κλεάρχου τε καὶ	τῶν	ἅμα αὐτῷ ἁλόντων παθήματα καὶ
[1, 15]	ἐκέλευεν. Δημάρατος δέ, ἀνὴρ Κορίνθιος,	τῶν	ἀμφ' αὐτὸν ἑταίρων, δίδωσιν αὐτῷ
[1, 14]	τε ὅπλων τῇ λαμπρότητι καὶ	τῶν	ἀμφ' αὐτὸν τῇ σὺν ἐκπλήξει
[1, 25]	ἐπὶ θάλασσαν Σισίνην, ἄνδρα Πέρσην	τῶν	ἀμφ' αὑτὸν πιστῶν, πρόφασιν μὲν
[1, 18]	ὑστερήσασαι, ἐπειδὴ ἔμαθον οἱ ναύαρχοι	τῶν	ἀμφὶ Νικάνορα τὴν ἐν τῇ
[1, 5]	ὁ Γλαυκίας μαθὼν τὴν ὁρμὴν	τῶν	ἀμφὶ Φιλώταν ἐξελαύνει ἐπ' αὐτούς,
[1, 19]	νήσῳ ἑώρα, οἶκτος λαμβάνει αὐτὸν	τῶν	ἀνδρῶν, ὅτι γενναῖοί τε καὶ
[1, 4]	ὅ τι μάλιστα δεδίττεται αὐτοὺς	τῶν	ἀνθρωπίνων, ἐλπίσας ὅτι μέγα ὄνομα
[1, 26]	ὁδὸς οὐκ ἄλλως ὅτι μὴ	τῶν	ἀπ' ἄρκτου ἀνέμων πνεόντων. εἰ
[1, 9]	Ἀθηναίοις ξυνενεχθέντα, εἰ καὶ πλήθει	τῶν	ἀπολομένων οὐ μείονα τὴν ξυμφορὰν
[1, 16]	Λακεδαιμονίων ἀπὸ τῶν βαρβάρων τῶν	τὴν	Ἀσίαν κατοικούντων. ~Καταστήσας δὲ Κάλαν
[1, 27]	ταῖς οἰκίαις ταῖς καταλελειμμέναις πρὸς	τῶν	Ἀσπενδίων. οἱ δὲ Ἀσπένδιοι ὡς
[1, 1]	τὴν φάλαγγα, αἱ δ' ὑπὲρ	τῶν	ἀσπίδων ἐπικυλισθεῖσαι ὀλίγα ἔβλαψαν. ἀπέθανε
[1, 19]	σφᾶς ἐν τῇ θαλάσσῃ ἐπὶ	τῶν	ἀσπίδων ὑπτίων ἐς νησῖδά τινα
[1, 5]	εἶχε. καὶ ἐπειδὴ ἔμαθεν ὑπὲρ	τῶν	Αὐταριατῶν πυνθανόμενον Ἀλέξανδρον, οἵτινές τε
[1, 24]	στεφάνῳ στεφανῶσαι Ἀλέξανδρον. καὶ ὑπὲρ	τῶν	αὐτῶν ἐπικηρυκευόμενοι ἐπρέσβευον Λυκίων τῶν
[1, 29]	καλῶς γένηται, τότε ἥκειν ὑπὲρ	τῶν	αὐτῶν πρεσβευομένους.
[1, 18]	διαβιβάσας ἐς αὐτήν. ἦσαν δὲ	τῶν	βαρβάρων αἱ νῆες ἀμφὶ τὰς
[1, 16]	ὄντες ἐναντία τῇ Ἑλλάδι ὑπὲρ	τῶν	βαρβάρων ἐμάχοντο. ἀποπέμπει δὲ καὶ
[1, 17]	οὕσπερ Δαρείῳ ἔφερον, ὅσοι μὲν	τῶν	βαρβάρων κατιόντες, ἐκ τῶν ὀρῶν
[1, 29]	ἐναντία τῇ Ἑλλάδι στρατεύεσθαι ὑπὲρ	τῶν	βαρβάρων οὐκ ἀπηξίωσαν. ἀλλ' ἀποκρίνεται,
[1, 16]	οἱ Ἕλληνες πλὴν Λακεδαιμονίων ἀπὸ	τῶν	βαρβάρων τῶν τὴν Ἀσίαν κατοικούντων.
[1, 24]	τὸν Σελεύκου, ἕνα τῶν σωματοφυλάκων	τῶν	βασιλικῶν, καὶ τῶν στρατηγῶν Κοῖνόν
[1, 15]	Ἀρέτην ἤτει δόρυ ἕτερον, ἀναβολέα	τῶν	βασιλικῶν. τῷ δὲ καὶ αὐτῷ
[1, 29]	αὐτὸς δὲ διὰ τῆς Θρᾳκῶν	τῶν	Βιθυνῶν χώρας ἐξίησιν ἐς τὸν
[1, 4]	κυκλωθεῖέν πῃ οἱ πεζοὶ ἐνεδρευσάντων	τῶν	Γετῶν, τοὺς ἱππέας δὲ κατὰ
[1, 4]	τετειχισμένην, ἀναλαβόντες τῶν παιδαρίων καὶ	τῶν	γυναικῶν ἐπὶ τοὺς ἵππους ὅσα
[1, 15]	μὲν ἐκβαίνειν ἐκ τοῦ ποταμοῦ,	τῶν	δ' εἴργειν τὴν ἔκβασιν, καὶ
[1, 20]	ἀδελφός, τῶν παρὰ Δαρεῖον αὐτομολησάντων.	τῶν	δὲ Ἀλεξάνδρου στρατιωτῶν ἀπέθανον μὲν
[1, 16]	καὶ Ἀλέξανδρον μόνος προκριθεὶς ἐποίει.	τῶν	δὲ ἄλλων ἱππέων ὑπὲρ τοὺς
[1, 22]	φλόγα καὶ ἐπὶ μέγα προκαλέσασθαι,	τῶν	δὲ ἀμφ' Ἀλέξανδρον αὐτῶν τε
[1, 23]	πῦρ ταῖς πλησίον τοῦ τείχους.	τῶν	δὲ καὶ προσήψατο ἡ φλὸξ
[1, 22]	τεῖχος, ἧ αὐτὸς Ἀλέξανδρος ἐπετέτακτο,	τῶν	δὲ κατὰ τὸ Τρίπυλον, ἧ
[1, 22]	ἐκ τῆς πόλεως ἐς χιλίους,	τῶν	δὲ ξὺν Ἀλεξάνδρῳ ἀμφὶ τοὺς
[1, 28]	πόλιν αὐτῶν αἱρεῖ κατὰ κράτος.	τῶν	δὲ ξὺν αὐτῷ Κλέανδρός τε
[1, 17]	Σάρδεων ἐπιμελητὴν Παυσανίαν τῶν ἑταίρων,	τῶν	δὲ φόρων τῆς συντάξεώς τε
[1, 13]	ἱππέας μὲν ἔχων τοὺς σαρισσοφόρους,	τῶν	δὲ ψιλῶν ἐς πεντακοσίους. καὶ
[1, 19]	~Καὶ ἐν τούτῳ Γλαύκιππος, ἀνὴρ	τῶν	δοκίμων ἐν Μιλήτῳ, ἐκπεμφθεὶς παρὰ
[1, 6]	μὲν ἐς τὸ δεξιὸν ἐγκλῖναι	τῶν	δοράτων τὴν σύγκλεισιν, αὖθις δὲ
[1, 6]	ὀξύτητα ὁρῶντες καὶ τὸν κόσμον	τῶν	δρωμένων. τότε δὲ προσάγοντας ἤδη
[1, 9]	ἅλωσις τῆς πόλεως τῇ σμικρότητι	τῶν	ἐγκαταληφθέντων, ὅτι οἱ πολλοὶ αὐτῶν
[1, 7]	τούτῳ δὲ τῶν φυγάδων τινὲς	τῶν	ἐκ Θηβῶν φευγόντων παρελθόντες νύκτωρ
[1, 21]	ποιησόμενοι. καὶ τούτους κατιδόντες τινὲς	τῶν	ἐκ τῆς πόλεως δύο τε
[1, 21]	Ἀλέξανδρος. καὶ ἐκδρομὴ αὖθις γίγνεται	τῶν	ἐκ τῆς πόλεως ἐπὶ τῷ
[1, 20]	φερούσας πύλας ἐκδρομή τε γίγνεται	τῶν	ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἀκροβολισμός.
[1, 19]	ὑδρεύεσθαι ἀπὸ τοῦ Μαιάνδρου ποταμοῦ	τῶν	ἐκβολῶν διὰ μακροῦ ἠναγκάζοντο. Ἀλέξανδρος
[1, 9]	ἐν τῷ Μηδικῷ πολέμῳ προδοσίας	τῶν	Ἑλλήνων διὰ μακροῦ ταύτην δίκην
[1, 11]	ἐδόκει ἐκβῆναι ἐς τὴν Ἀσίαν	τῶν	Ἑλλήνων τῶν ἅμα Ἀγαμέμνονι ἐς
[1, 9]	τε καὶ οὐ ξὺν πόνῳ	τῶν	ἑλόντων ξυνενεχθεῖσα, καὶ ὁ φόνος
[1, 7]	ἀφεστηκότες καί τινες καὶ ἄλλοι	τῶν	ἐν Πελοποννήσῳ καὶ Αἰτωλοὶ οὐ
[1, 12]	Ἑλλάδι, εἴπερ οὖν καὶ Ἀλέξανδρον	τῶν	ἐν τοῖς ὅπλοις. Ἐξ Ἰλίου
[1, 2]	τὸν ποταμὸν ἐς νῆσόν τινα	τῶν	ἐν τῷ Ἴστρῳ. Πεύκη ὄνομα
[1, 20]	ὡς δὲ οὐδὲν ἐνεδίδοτο ἀπὸ	τῶν	ἔνδον, αἵ τε μηχαναὶ καὶ
[1, 12]	πάροδον Πρίαπον πόλιν ἐνδοθεῖσαν πρὸς	τῶν	ἐνοικούντων τοὺς παραληψομένους ἀπέστειλε σὺν
[1, 10]	Ἕλλησιν ὑπολείπεσθαι. Χαρίδημον μέντοι μόνον	τῶν	ἐξαιτηθέντων τε καὶ οὐ δοθέντων
[1, 10]	τῆς οἰκείας ὡρμήθησαν, θάνατον κατεψηφίσαντο	τῶν	ἐπαράντων σφᾶς ἐς τὴν βοήθειαν.
[1, 4]	βασιλέως. καὶ παρὰ Κελτῶν δὲ	τῶν	ἐπὶ τῷ Ἰονίῳ κόλπῳ ᾠκισμένων
[1, 12]	ἐν τῇ χώρᾳ Ἀλέξανδρον ἀπορίᾳ	τῶν	ἐπιτηδείων. Ἀρσίτην δὲ λέγεται εἰπεῖν
[1, 19]	φρυγανισμῷ, τοὺς δὲ ἐπὶ ξυγκομιδῇ	τῶν	ἐπιτηδείων, τοὺς δὲ καὶ ἐς
[1, 26]	ἔχον ξένων μισθοφόρων καὶ αὐτῶν	τῶν	ἐπιχωρίων βαρβάρων. ἀλλ' οὔτε τὸ
[1, 4]	φάλαγξ ἐφείποντο. ὡς δὲ ἐκ	τῶν	ἐργασίμων ἐξήλασαν, τὴν μὲν ἵππον
[1, 9]	αὐτοὺς ἐν τῷ μέρει ἐκ	τῶν	ἐσχάτων κινδύνων διασώσασθαι. Λακεδαιμονίων τε
[1, 18]	καὶ Μακεδόνας παραπλησίους, ἱππέας δὲ	τῶν	ἑταίρων ἐς διακοσίους. Ἀλκίμαχον δὲ
[1, 25]	Ἀερόπου ἐπιβουλεύειν, τά τε ἄλλα	τῶν	ἑταίρων ὄντα καὶ ἐν τῷ
[1, 12]	σὺν Πανηγόρῳ τῷ Λυκαγόρου, ἑνὶ	τῶν	ἑταίρων. Περσῶν δὲ στρατηγοὶ ἦσαν
[1, 18]	καὶ τοὺς Θρᾷκας ἱππέας καὶ	τῶν	ἑταίρων τήν τε βασιλικὴν ἴλην
[1, 17]	ἄκρας τῆς Σάρδεων ἐπιμελητὴν Παυσανίαν	τῶν	ἑταίρων, τῶν δὲ φόρων τῆς
[1, 14]	δὲ τούτων ἐτάχθησαν οἱ ὑπασπισταὶ	τῶν	ἑταίρων, ὧν ἡγεῖτο Νικάνωρ ὁ
[1, 17]	μισθοφόροι ὤχοντο φεύγοντες, δύο τριήρεις	τῶν	Ἐφεσίων λαβόντες, καὶ ξὺν αὐτοῖς
[1, 17]	ἐκέλευσεν. ὁ δὲ δῆμος ὁ	τῶν	Ἐφεσίων, ὡς ἀφῃρέθη αὐτοῖς ὁ
[1, 25]	στείλας καὶ ἐπειδὴ Κάλας ὁ	τῶν	Θετταλῶν ἵππαρχος ἐπὶ σατραπείᾳ ἐξεπέμφθη,
[1, 10]	αὐτοί τι πρὸς τὰ παρὰ	τῶν	Θηβαίων ἀπαγγελθέντα ἐνεωτέρισαν. Ἀθηναῖοι δέ,
[1, 8]	ἐπιφαινόμενος προσέκειντο, οἱ μὲν ἱππεῖς	τῶν	Θηβαίων διεκπεσόντες διὰ τῆς πόλεως
[1, 10]	μεγάλων ἀγομένων ὡς ἧκόν τινες	τῶν	Θηβαίων ἐξ αὐτοῦ τοῦ ἔργου,
[1, 8]	τινα χρόνον ἔμειναν οἱ τεταγμένοι	τῶν	Θηβαίων κατὰ τὸ Ἀμφεῖον. ὡς
[1, 7]	ὑστεραίᾳ προσῆγε πρὸς τὴν πόλιν	τῶν	Θηβαίων κατὰ τὸ τοῦ Ἰολάου
[1, 8]	ὡς μὴ μόνοι ἀποληφθέντες πρὸς	τῶν	Θηβαίων κινδυνεύσειαν, ἐπῆγε τὴν ἄλλην
[1, 7]	τῇ Καδμείᾳ κατεστρατοπεδευκώς. ἔνθα δὴ	τῶν	Θηβαίων οἱ μὲν τὰ βέλτιστα
[1, 7]	εἴκαζον. Πυθομένῳ δὲ Ἀλεξάνδρῳ τὰ	τῶν	Θηβαίων οὐδαμῶς ἐδόκει ἀμελητέα εἶναι,
[1, 8]	καὶ διασπάσας αὐτὸν ἐνέβαλεν ἐς	τῶν	Θηβαίων τὴν προφυλακήν. τούτῳ δὲ
[1, 7]	καὶ εὑρέσθαι συγγνώμην τῷ πλήθει	τῶν	Θηβαίων τῆς ἀποστάσεως. οἱ φυγάδες
[1, 10]	τοὺς ἄλλους Ἕλληνας ὡς ἐξηγγέλθη	τῶν	Θηβαίων τὸ πάθος, Ἀρκάδες μὲν,
[1, 7]	ὑποψίας ἐκ πολλοῦ ἔχοντι καὶ	τῶν	Θηβαίων τὸ τόλμημα οὐ φαῦλον
[1, 8]	δὲ ἐπιστρεψάντων αὖθις σὺν βοῇ	τῶν	Θηβαίων φυγὴ τῶν Μακεδόνων γίγνεται.
[1, 1]	οἱ τοξόται βάλλοντες τοὺς προεκθέοντας	τῶν	Θρᾳκῶν ἀνέστελλον. καὶ ἡ φάλαγξ
[1, 12]	ὃς ῥέων ἐκ τῶν ὀρῶν	τῶν	Ἰδαίων ἐκδιδοῖ ἐς θάλασσαν τὴν
[1, 9]	καὶ ὅσοι ὑπελείποντο Θηβαίων, πλὴν	τῶν	ἱερέων τε καὶ ἱερειῶν καὶ
[1, 11]	νεών, καὶ καθελεῖν ἀντὶ ταύτης	τῶν	ἱερῶν τινα ὅπλων ἔτι ἐκ
[1, 4]	Γέται οὐδὲ τὴν πρώτην ἐμβολὴν	τῶν	ἱππέων ἐδέξαντο. παράδοξος μὲν γὰρ
[1, 4]	ἡ ξύγκλεισις, βιαία δὲ ἡ	τῶν	ἱππέων ἐμβολή. καὶ τὰ μὲν
[1, 15]	ἐπάγοντα ἅμα οἷ ὥσπερ ἔμβολον	τῶν	ἱππέων ἐξελαύνει καὶ αὐτὸς πρὸ
[1, 16]	ἵπποι τοῖς ξυστοῖς καὶ πρὸς	τῶν	ἱππέων ἐξωθούμενοι, πολλὰ δὲ καὶ
[1, 14]	μακράν, τοὺς δὲ πεζοὺς κατόπιν	τῶν	ἱππέων. καὶ γὰρ ὑπερδέξια ἦν
[1, 15]	καὶ ἐν τούτῳ ἐπεκβαίνοντες ἀεὶ	τῶν	ἱππέων ὅσοις προὐχώρει κατὰ τὸν
[1, 5]	τείχει προσμάχοιτο. Φιλώταν δὲ ἀναλαβόντα	τῶν	ἱππέων ὅσους ἐς προφυλακὴν καὶ
[1, 14]	ἐπέταξαν τῇ ὄχθῃ τὰς ἴλας	τῶν	ἱππέων. Χρόνον μὲν δὴ ἀμφότερα
[1, 15]	ἤδη. καὶ ἦν μὲν ἀπὸ	τῶν	ἵππων ἡ μάχη, πεζομαχίᾳ δὲ
[1, 6]	χωρίον, τοὺς ἡμίσεας καταπηδῆσαι ἀπὸ	τῶν	ἵππων καὶ ἀναμιχθέντας τοῖς ἱππεῦσι
[1, 7]	Ἀμύνταν μὲν καὶ Τιμόλαον τῶν	τὴν	Καδμείαν ἐχόντων οὐδὲν ὑποτοπήσαντας πολέμιον
[1, 16]	ὁ Λυδίας σατράπης καὶ ὁ	τῶν	Καππαδοκῶν ὕπαρχος Μιθροβουζάνης καὶ Μιθριδάτης
[1, 23]	ἀδελφὸς αὐτῇ ὢν κατὰ νόμον	τῶν	Καρῶν ξυνῴκει. καὶ ὁ μὲν
[1, 3]	τὸν ποταμὸν τὸν Ἴστρον, ποταμῶν	τῶν	κατὰ τὴν Εὐρώπην μέγιστον ὄντα
[1, 22]	αὐτῶν τῆς παρόδου οὔσης καὶ	τῶν	κατερηριμμένων τοῦ τείχους χαλεπὴν τὴν
[1, 24]	τῶν αὐτῶν ἐπικηρυκευόμενοι ἐπρέσβευον Λυκίων	τῶν	κάτω οἱ πολλοί. Ἀλέξανδρος δὲ
[1, 4]	τῷ δὲ παρ' ἐλπίδα ξυνέβη	τῶν	Κελτῶν ἡ ἀπόκρισις. οἷα γὰρ
[1, 18]	σφῶν ναυτικῷ πρὸς> προησκημένον τὸ	τῶν	Κυπρίων τε καὶ Φοινίκων. τήν
[1, 17]	ἐξ οὐρανοῦ πίπτει, οὗ τὰ	τῶν	Λυδῶν βασίλεια. Ἀλεξάνδρῳ δὲ ἔδοξεν
[1, 22]	τοὺς δὲ καὶ ἄνωθεν ὑπὸ	τῶν	Μακεδόνων βαλλομένους. ὁ πλεῖστος δὲ
[1, 8]	σὺν βοῇ τῶν Θηβαίων φυγὴ	τῶν	Μακεδόνων γίγνεται. καὶ Εὐρυβώτας τε
[1, 24]	ἐπεκράτησεν, αὐτῇ ἄρχειν ἁπάσης ἔδωκε.	~Τῶν	Μακεδόνων δὲ ἔστιν οἳ συνεστρατευμένοι
[1, 8]	αὐτοῖς εἴσω τοῦ τείχους ὅσοι	τῶν	Μακεδόνων ἐγγὺς φευγόντων εἴχοντο, ἅτε
[1, 19]	καὶ ἐπειγόμενοι ὑποφθάσαι τὰς τριήρεις	τῶν	Μακεδόνων ἐγκατελήφθησαν ἐν τῷ στόματι
[1, 21]	τείχει. καὶ κατακλείονται αὖθις πρὸς	τῶν	Μακεδόνων εἴσω τῶν πυλῶν οἱ
[1, 7]	καλὰ ὀνόματα, καὶ τῆς βαρύτητος	τῶν	Μακεδόνων ἤδη ποτὲ ἀπαλλαγῆναι. πιθανώτεροι
[1, 7]	τινας καὶ ἀπέκτειναν οὐ πολλοὺς	τῶν	Μακεδόνων. καὶ Ἀλέξανδρος ἐκπέμπει τῶν
[1, 20]	ἦσαν, ὑπὸ τῶν φυλακῶν τε	τῶν	Μακεδόνων καὶ ὅσοι ἐν αὐτῷ
[1, 18]	καὶ Φοινίκων. τήν τε ἐμπειρίαν	τῶν	Μακεδόνων καὶ τὴν τόλμαν ἐν
[1, 8]	κατέφυγον πρὸς τὸ ἄγημα τὸ	τῶν	Μακεδόνων καὶ τοὺς ὑπασπιστὰς τοὺς
[1, 15]	ἐκινδύνευε. καὶ οἱ μὲν πρῶτοι	τῶν	Μακεδόνων ξυμμίξαντες τοῖς Πέρσαις κατεκόπησαν
[1, 19]	μισθοφόροι πανταχόθεν ἤδη προσκειμένων σφίσι	τῶν	Μακεδόνων οἱ μὲν αὐτῶν ῥιπτοῦντες
[1, 21]	πολλαῖς δὲ ἡμέραις ὕστερον δύο	τῶν	Μακεδόνων ὁπλῖται ἐκ τῆς Περδίκκου
[1, 6]	καὶ ἐπὶ τούτοις τὰς τάξεις	τῶν	Μακεδόνων. ὁπότε δὲ διαβάντες τύχοιεν,
[1, 28]	γὰρ ἤδη καὶ ἡ φάλαγξ	τῶν	Μακεδόνων προσῆγε καὶ πρὸ αὐτῆς
[1, 1]	τοῦ ὄρους ἐπὶ τὴν φάλαγγα	τῶν	Μακεδόνων τὰς ἁμάξας. γνώμην δὲ
[1, 28]	Ἀλέξανδρος δὲ τὴν μὲν φάλαγγα	τῶν	Μακεδόνων τάττει ὧδε. ἐπὶ μὲν
[1, 20]	τῆς πόλεως, προσήγαγε καὶ ὣς	τῶν	Μακεδόνων τὴν φάλαγγα, ὑπορύττειν κελεύσας
[1, 7]	Καδμείας, ὥστε ἐγγὺς εἶναι ὠφέλειαν	τῶν	Μακεδόνων τοῖς τὴν Καδμείαν ἔχουσιν.
[1, 9]	πόλις οὐδὲν ἄλλο ὅτι μὴ	τῶν	μακρῶν τειχῶν καθαιρέσει καὶ νεῶν
[1, 11]	ξυνεχῶς. καὶ ἄλλοι ἄλλα ἐπεθείαζον	τῶν	μάντεων, Ἀρίστανδρος δέ, ἀνὴρ Τελμισσεύς,
[1, 10]	ἀπαγγελθέντα ἐνεωτέρισαν. Ἀθηναῖοι δέ, μυστηρίων	τῶν	μεγάλων ἀγομένων ὡς ἧκόν τινες
[1, 16]	καὶ ἦν δὴ φυγὴ καρτερά.	τῶν	μὲν δὴ ἱππέων τῶν Περσῶν
[1, 3]	αὐτὸν ἐπέκεινα τοῦ Ἴστρου ἐλθεῖν.	τῶν	μὲν δὴ νεῶν ἐπέβη αὐτός.
[1, 22]	ἐκ τῶν Ἁλικαρνασσέων. ἀπέθανον δὲ	τῶν	μὲν ἐκ τῆς πόλεως ἐς
[1, 15]	ἦν τῶν τε ἱππέων ὠθισμός,	τῶν	μὲν ἐκβαίνειν ἐκ τοῦ ποταμοῦ,
[1, 16]	τῷ τότε πταίσματος. Μακεδόνων δὲ	τῶν	μὲν ἑταίρων ἀμφὶ τοὺς εἴκοσι
[1, 22]	γίνεται πανδημεὶ ἐκ τῆς πόλεως,	τῶν	μὲν κατὰ τὸ ἐρηριμμένον τεῖχος,
[1, 21]	μόνον ἠκροβολίζοντο ἐς τοὺς προμαχομένους	τῶν	μηχανῶν, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν
[1, 19]	κατιδόντες ἐς τὸν λιμένα ἐπέπλεον	τῶν	Μιλησίων παρὰ γῆν τὴν εἰρεσίαν
[1, 19]	μὲν ναυσὶ τὸν λιμένα ἐφύλαττε	τῶν	Μιλησίων, ὡς μὴ βιάσαιντο οἱ
[1, 19]	δήμου τε καὶ τῶν ξένων	τῶν	μισθοφόρων, οἷς μᾶλλόν τι ἐπετέτραπτο
[1, 20]	τι καὶ> ἐνεδίδοτο αὐτῷ ἐκ	τῶν	Μυνδίων, εἰ λάθοι νυκτὸς προσελθών.
[1, 3]	ἐς τετρακισχιλίους, πεζοὶ δὲ πλείους	τῶν	μυρίων_ καὶ ἅμα πόθος ἔλαβεν
[1, 12]	πάλαι ἔργων. ὁπότε καὶ ἡ	τῶν	μυρίων ξὺν Κύρῳ ἄνοδος ἐπὶ
[1, 19]	ἀλλὰ μέρος μέν τι ἀπῆν	τῶν	ναυτῶν, ἐκ δὲ τῶν παρόντων
[1, 20]	τῷ λιμένι, ὡς καὶ ἀπὸ	τῶν	ναυτῶν πολλὴν ὠφέλειαν γίγνεσθαι ἐς
[1, 24]	τὸν Νεοπτολέμου, ὅτι καὶ αὐτοὶ	τῶν	νεογάμων ἦσαν, προστάξας, ἐπειδὰν αὐτοί
[1, 18]	αὐτὸς δὲ ἔφη ἐπιβῆναι ἐθέλειν	τῶν	νεῶν καὶ τοῦ κινδύνου μετέχειν.
[1, 18]	τὴν νῆσον προκατειλήφει Ἀλέξανδρος, οὐ	τῶν	νεῶν μόνον τῇ ἐγκαθορμίσει, ἀλλὰ
[1, 19]	εἴργειν τῆς ἀποβάσεως τοὺς ἀπὸ	τῶν	νεῶν. οἱ δέ, ὕδατός τε
[1, 19]	Μιλήτῳ. καὶ τὰς μὲν πολλὰς	τῶν	νεῶν πρὸ τοῦ λιμένος ἐν
[1, 20]	αὐτῷ ἐκ τῆς γῆς κρατήσειν	τῶν	νεῶν. Ταῦτα δὲ διαπραξάμενος ἐπὶ
[1, 19]	νήσου, καθάπερ πρὸς τεῖχος, ἐκ	τῶν	νεῶν τὴν ἀπόβασιν ποιησόμενος. ὡς
[1, 19]	ναύτας ἀποσκεδάννυσθαι τὸ πολὺ ἀπὸ	τῶν	νεῶν τοὺς μὲν ἐπὶ φρυγανισμῷ,
[1, 16]	τῆς Δαρείου γυναικός, καὶ ὁ	τῶν	ξένων ἡγεμὼν Ὠμάρης. Ἀρσίτης δὲ
[1, 18]	αὐτῷ δισχιλίους καὶ πεντακοσίους πεζοὺς	τῶν	ξένων καὶ Μακεδόνας παραπλησίους, ἱππέας
[1, 19]	παρὰ τοῦ δήμου τε καὶ	τῶν	ξένων τῶν μισθοφόρων, οἷς μᾶλλόν
[1, 26]	ὁδὸν τοὺς Ἀσπενδίους ὅτι οὐδὲν	τῶν	ξυγκειμένων πρᾶξαι ἐθέλοιεν, οὔτε τοὺς
[1, 21]	γέρρων καὶ ἑνὸς τῶν πύργων	τῶν	ξυλίνων κατεκαύθη, τὰ δὲ ἄλλα
[1, 19]	ἀπὸ τῆς Λάδης τὴν ὁρμὴν	τῶν	ξὺν Ἀλεξάνδρῳ κατιδόντες ἐς τὸν
[1, 25]	ἀδελφὸς Ἡρομένους τε καὶ Ἀρραβαίου	τῶν	ξυνεπιλαβόντων τῆς σφαγῆς τῆς Φιλίππου.
[1, 28]	βαρύτητα τῶν ὅπλων καὶ ἀπειρίαν	τῶν	ὁδῶν οὐ θαρραλέοι ἐς τὸ
[1, 17]	ὡς ἀφῃρέθη αὐτοῖς ὁ ἀπὸ	τῶν	ὀλίγων φόβος, τούς τε Μέμνονα
[1, 27]	τὰς τῶν ἀκοντιστῶν τάξεις καὶ	τῶν	ὁπλιτῶν ὅσοι κουφότεροι ἐπήγαγεν. οἱ
[1, 13]	στρατῷ, διπλῆν μὲν τὴν φάλαγγα	τῶν	ὁπλιτῶν τάξας, τοὺς δὲ ἱππέας
[1, 6]	δὲ καὶ ἀπέφυγον αὐτῶν, γυμνοὶ	τῶν	ὅπλων διεσώθησαν. Κλεῖτος δὲ ἐς
[1, 28]	καὶ οἱ Μακεδόνες διὰ βαρύτητα	τῶν	ὅπλων καὶ ἀπειρίαν τῶν ὁδῶν
[1, 17]	μὲν τῶν βαρβάρων κατιόντες, ἐκ	τῶν	ὀρῶν ἐνεχείριζον σφᾶς, τούτους μὲν
[1, 6]	γήλοφον καὶ παρεκκλίνουσιν ἐφ' ἑκάτερα	τῶν	ὀρῶν. ἔνθα δὴ καταλαβὼν Ἀλέξανδρος
[1, 26]	μέν τι τῆς στρατιᾶς διὰ	τῶν	ὀρῶν πέμπει ἐπὶ Πέργης, ἧ
[1, 12]	ποταμῷ ἐστρατοπέδευσεν, ὃς ῥέων ἐκ	τῶν	ὀρῶν τῶν Ἰδαίων ἐκδιδοῖ ἐς
[1, 22]	ὁ> χιλιάρχης, οὗτοι καὶ ἄλλοι	τῶν	οὐκ ἠμελημένων Μακεδόνων. ~Ἔνθα δὴ
[1, 4]	οἱ Γέται κακῶς τετειχισμένην, ἀναλαβόντες	τῶν	παιδαρίων καὶ τῶν γυναικῶν ἐπὶ
[1, 12]	τὰ Ἀλεξάνδρου ἢ τὰ φαυλότατα	τῶν	πάλαι ἔργων. ὁπότε καὶ ἡ
[1, 20]	ὁ Ἀρραβαίου, τοῦ Ἀμύντου ἀδελφός,	τῶν	παρὰ Δαρεῖον αὐτομολησάντων. τῶν δὲ
[1, 9]	ἀνδραποδισμοῦ τῆς πόλεως, καὶ τῆς	τῶν	παραδόντων σφᾶς Λακεδαιμονίοις οὐχ Ἑλληνικῆς
[1, 23]	τε καὶ Μέμνων, καὶ ἐκ	τῶν	παρόντων γνόντες σφᾶς τε οὐ
[1, 12]	μισθοφόροις. βουλευομένοις δὲ αὐτοῖς ὑπὲρ	τῶν	παρόντων, ἐπειδὴ Ἀλέξανδρος διαβεβηκὼς ἠγγέλλετο,
[1, 19]	ἀπῆν τῶν ναυτῶν, ἐκ δὲ	τῶν	παρόντων ξυμπληρώσας Ἀλέξανδρος δέκα ναῦς,
[1, 2]	ἐπάγειν ἔταξε. τὴν δὲ φάλαγγα	τῶν	πεζῶν καὶ τὴν ἄλλην ἵππον
[1, 14]	Ἀμύνταν τὸν Ἀρραβαίου ἔταξε> καὶ	τῶν	πεζῶν μίαν τάξιν, καὶ πρὸ
[1, 19]	ἄγοντα τούς τε ἱππέας καὶ	τῶν	πεζῶν τάξεις τρεῖς, παραγγείλας εἴργειν
[1, 27]	ὡμολόγησαν, καὶ ἑκατὸν τάλαντα ἀντὶ	τῶν	πεντήκοντα, καὶ πείθεσθαι τῷ σατράπῃ
[1, 25]	δὲ Κρατεροῦ. καὶ ξυμπέμπει αὐτῷ	τῶν	Περγαίων τινὰς τὴν ὁδὸν ἡγησομένους.
[1, 16]	καρτερά. τῶν μὲν δὴ ἱππέων	τῶν	Περσῶν ἀπέθανον εἰς χιλίους. οὐ
[1, 19]	ἐφομαρτούντων καὶ μόνον οὐ θεωμένων	τῶν	Περσῶν ἀπὸ τῆς Μυκάλης πολιορκουμένους
[1, 17]	ἄκραν, ἵνα τὸ φρούριον ἦν	τῶν	Περσῶν. καὶ ἔδοξεν αὐτῷ ὀχυρὸν
[1, 19]	ναῦς, ὡς προσπλεούσας τὰς πέντε	τῶν	Περσῶν κατεῖδε, πέμπει ἐπ' αὐτὰς
[1, 18]	ἐπὶ τῇ Μιλήτῳ. αἱ δὲ	τῶν	Περσῶν νῆες ὑστερήσασαι, ἐπειδὴ ἔμαθον
[1, 16]	δισχιλίους. ἔπεσον δὲ καὶ ἡγεμόνες	τῶν	Περσῶν Νιφάτης τε καὶ Πετήνης
[1, 23]	~Ἔνθα δὴ ξυνελθόντες οἱ ἡγεμόνες	τῶν	Περσῶν, Ὀροντοβάτης τε καὶ Μέμνων,
[1, 12]	λέγεται εἰπεῖν ἐν τῷ συλλόγῳ	τῶν	Περσῶν, ὅτι οὐκ ἂν περιίδοι
[1, 15]	ἔκβασιν, καὶ παλτῶν ἀπὸ μὲν	τῶν	Περσῶν πολλὴ ἄφεσις, οἱ Μακεδόνες
[1, 15]	ἵππου καὶ αὐτοὶ οἱ ἡγεμόνες	τῶν	Περσῶν τεταγμένοι ἦσαν. καὶ περὶ
[1, 16]	οἱ παρασχών. ὁ δὲ καὶ	τῶν	Περσῶν τοὺς ἡγεμόνας ἔθαψεν. ἔθαψε
[1, 19]	δὲ ἐν ταῖς πέντε ναυσὶ	τῶν	Περσῶν, ὡς παρ' ἐλπίδα ἀναγομένους
[1, 19]	τοῖς Μιλησίοις δὲ τὴν ἐκ	τῶν	Περσῶν ὠφέλειαν. ἔνθα οἱ Μιλήσιοί
[1, 21]	μηχανάς. καὶ μέρος μέν τι	τῶν	πλησίον τοῦ τείχους γέρρων καὶ
[1, 23]	ὃν αὐτοὶ ἀντῳκοδόμησαν ταῖς μηχαναῖς	τῶν	πολεμίων, ἐμπιπρᾶσι καὶ τὰς στοάς,
[1, 13]	ἕπεσθαι. τοὺς δὲ προκατασκεψομένους τὰ	τῶν	πολεμίων ἦγεν αὐτῷ Ἡγέλοχος, ἱππέας
[1, 13]	ἐκβαίνουσιν ἐπικείσονται ἐς φάλαγγα ξυντεταγμένοι	τῶν	πολεμίων οἱ ἱππεῖς. καὶ τὸ
[1, 8]	αὑτοῦ τάξει καὶ τοῦ χάρακος	τῶν	πολεμίων οὐ πολὺ ἀφεστηκώς, οὐ
[1, 6]	τινὰς κατέχοντας ἰδὼν οὐ πολλοὺς	τῶν	πολεμίων, παρ' ὃν αὐτῷ ἡ
[1, 6]	ὢν ἀπὸ τοῦ λόφου ἀφεώρα	τῶν	πολεμίων τὴν ὁρμήν. οἱ δέ,
[1, 12]	τῇ γῇ καρπὸν ἐμπιπράναι, μηδὲ	τῶν	πόλεων αὐτῶν φειδομένους. οὐ γὰρ
[1, 9]	μακρῶν τειχῶν καθαιρέσει καὶ νεῶν	τῶν	πολλῶν παραδόσει καὶ στερήσει τῆς
[1, 4]	ὅτι εὐμαρῶς οὕτως τὸν μέγιστον	τῶν	ποταμῶν διεβεβήκει ἐν μιᾷ νυκτὶ
[1, 12]	ἦν Σωκράτης ὁ Σάθωνος, καὶ	τῶν	προδρόμων καλουμένων ἴλας τέσσαρας. κατὰ
[1, 26]	δὲ βάρβαρον φωνὴν ἵεσαν, οὐδὲ	τῶν	προσχώρων βαρβάρων, ἀλλὰ ἰδίαν σφῶν
[1, 27]	ὑπὲρ τῆς χώρας διακριθῆναι, ἣν	τῶν	προσχώρων οὖσαν βίᾳ κατέχειν ἐν
[1, 12]	ἐπὶ τῷδε οὐκ ἀπαξιῶ ἐμαυτὸν	τῶν	πρώτων ἐν τῇ φωνῇ τῇ
[1, 8]	δὲ ὠθοῦσι τοὺς Θηβαίους εἴσω	τῶν	πυλῶν. καὶ τοῖς Θηβαίοις ἐς
[1, 21]	αὖθις πρὸς τῶν Μακεδόνων εἴσω	τῶν	πυλῶν οἱ ἐπεκδραμόντες. παρ' ὀλίγον
[1, 22]	αὐταῖς ξυνέβη, ὅτι ἡ ξύγκλεισις	τῶν	πυλῶν φοβερά τε καὶ πρὸ
[1, 8]	φυγὴ φοβερὰ ἐγίγνετο, ὥστε διὰ	τῶν	πυλῶν ὠθούμενοι ἐς τὴν πόλιν
[1, 22]	ἐρρωμένως καὶ ταῖς μηχαναῖς ἀπὸ	τῶν	πύργων λίθων τε μεγάλων ἀφιεμένων
[1, 21]	τῶν μηχανῶν, ἀλλὰ καὶ ἐκ	τῶν	πύργων, οἳ δὴ ἑκατέρωθεν τοῦ
[1, 21]	τοῦ τείχους γέρρων καὶ ἑνὸς	τῶν	πύργων τῶν ξυλίνων κατεκαύθη, τὰ
[1, 13]	τοῦ Γρανίκου καί οἱ ἀπὸ	τῶν	σκοπῶν σπουδῇ ἐλαύνοντες ἀπήγγελλον ἐπὶ
[1, 23]	προσήψατο ἡ φλὸξ ἀπό τε	τῶν	στοῶν καὶ τοῦ πύργου πολλὴ
[1, 28]	τὸ εὐώνυμον παρατείνας, ὡς ἑκάστοις	τῶν	στρατηγῶν ἡ ἡγεμονία τῆς τάξεως
[1, 24]	τῶν σωματοφυλάκων τῶν βασιλικῶν, καὶ	τῶν	στρατηγῶν Κοῖνόν τε τὸν Πολεμοκράτους
[1, 23]	δὲ καὶ κατασεσεισμένον, πολλοὺς δὲ	τῶν	στρατιωτῶν ἐν ταῖς ἐκδρομαῖς τοὺς
[1, 8]	τὰ τείχη, ἐχόμενα ἤδη πρὸς	τῶν	συνεισπεσόντων τοῖς φεύγουσιν, ὑπερβάντες ἐς
[1, 24]	Πτολεμαῖόν τε τὸν Σελεύκου, ἕνα	τῶν	σωματοφυλάκων τῶν βασιλικῶν, καὶ τῶν
[1, 15]	ἐν τούτῳ ἄλλαι ἐπ' ἄλλαις	τῶν	τάξεων τοῖς Μακεδόσι διέβαινον οὐ
[1, 5]	μετὰ πολλῆς δυνάμεως Γλαυκίας ὁ	τῶν	Ταυλαντίων βασιλεύς. ἔνθα δὴ Ἀλέξανδρος
[1, 5]	προσβάλλοιεν. Γλαυκίας δὲ αὐτῷ ὁ	τῶν	Ταυλαντίων βασιλεὺς οὔπω παρῆν. Ἀλέξανδρος
[1, 6]	Ἀλέξανδρον μέχρι πρὸς τὰ ὄρη	τῶν	Ταυλαντίων. ὅσοι δὲ καὶ ἀπέφυγον
[1, 5]	τίθεσθαι Αὐταριάτας. εἶναι γὰρ ἀπολεμωτάτους	τῶν	ταύτῃ. καὶ αὐτὸς ἐμβαλεῖν ἐς
[1, 9]	τῆς ξυμφορᾶς ἢ τῷ πλήθει	τῶν	{τε} ἀπολομένων τοὺς Λακεδαιμονίους ἐξέπληξεν.
[1, 20]	Ἁλικαρνασσῷ συνεστηκέναι οὐ φαύλην δύναμιν	τῶν	τε βαρβάρων καὶ ξένων ἐξηγγέλλετο.
[1, 1]	ἀνόδου τῆς ἐπὶ τὸ ὄρος	τῶν	τε ἐμπόρων πολλοὶ ὡπλισμένοι καὶ
[1, 24]	πέμπει ἐπὶ Σάρδεων, δοὺς αὐτῷ	τῶν	τε ἑταίρων ἱππαρχίαν καὶ τοὺς
[1, 12]	ἦν Ἀμύντας ὁ Ἀρραβαίου, ἔχων	τῶν	τε ἑταίρων τὴν ἴλην τὴν
[1, 15]	τὸ ὕδωρ καταβαίνοντες. καὶ ἦν	τῶν	τε ἱππέων ὠθισμός, τῶν μὲν
[1, 16]	γονεῦσι δὲ αὐτῶν καὶ παισὶ	τῶν	τε κατὰ τὴν χώραν ἀτέλειαν
[1, 14]	αὐτὸν καθεώρων δῆλος γὰρ ἦν	τῶν	τε ὅπλων τῇ λαμπρότητι καὶ
[1, 18]	ξυντεταγμένῃ. Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ἀναλαβὼν	τῶν	τε πεζῶν τοὺς λοιποὺς καὶ
[1, 11]	τὴν ἀπόβασιν. Παρμενίων μὲν δὴ	τῶν	τε πεζῶν τοὺς πολλοὺς καὶ
[1, 20]	τοῦ ῥᾳδίαν εἶναι τὴν προσαγωγὴν	τῶν	τε πύργων, ἀφ' ὧν ἔμελλε
[1, 8]	ἐγγὺς φευγόντων εἴχοντο, ἅτε καὶ	τῶν	τειχῶν διὰ τὰς προφυλακὰς τὰς
[1, 19]	τὰ μὲν καταβαλὼν δι' ὀλίγου	τῶν	τειχῶν, τὰ δὲ κατασείσας ἐπὶ
[1, 16]	τὰς κτήσεις ἑκάστων εἰσφοραί. καὶ	τῶν	τετρωμένων δὲ πολλὴν πρόνοιαν ἔσχεν,
[1, 16]	πλὴν Λακεδαιμονίων ἀπὸ τῶν βαρβάρων	τῶν	τὴν Ἀσίαν κατοικούντων. ~Καταστήσας δὲ
[1, 7]	πόλεως, Ἀμύνταν μὲν καὶ Τιμόλαον	τῶν	τὴν Καδμείαν ἐχόντων οὐδὲν ὑποτοπήσαντας
[1, 28]	αὐτῷ Κλέανδρός τε ὁ στρατηγὸς	τῶν	τοξοτῶν ἀποθνήσκει καὶ τῶν ἄλλων
[1, 8]	πίπτει ὁ τοξάρχης καὶ αὐτῶν	τῶν	τοξοτῶν ἐς ἑβδομήκοντα. οἱ δὲ
[1, 9]	Λακεδαιμονίους καὶ τοὺς ξυμμετασχόντας αὐτοῖς	τῶν	τότε πραγμάτων ἐφόβησεν. ἡ δὲ
[1, 9]	καὶ δόξῃ ἐς τὰ πολέμια	τῶν	τότε προεχούσης ἐν τοῖς Ἕλλησιν,
[1, 21]	τούτῳ ἀντεκθέουσί τινες καὶ ἄλλοι	τῶν	τοῦ Περδίκκου στρατιωτῶν, καὶ ἀπὸ
[1, 2]	σταθμοὺς τρεῖς. Σύρμος δὲ ὁ	τῶν	Τριβαλλῶν βασιλεύς, ἐκ πολλοῦ πυνθανόμενος
[1, 2]	αὐτόν. τὸ δὲ πολὺ πλῆθος	τῶν	Τριβαλλῶν ἔφυγεν ὀπίσω ἐπὶ τὸν
[1, 2]	στόλον, γυναῖκας μὲν καὶ παῖδας	τῶν	Τριβαλλῶν προὔπεμψεν ἐπὶ τὸν Ἴστρον
[1, 19]	κλίμακας φέρειν ἐπὶ τὰς πρώρας	τῶν	τριήρων κελεύσας, ὡς κατὰ τὰ
[1, 19]	τῷ στόματι τοῦ λιμένος πρὸς	τῶν	τριήρων. οἱ δὲ πολλοὶ ἐν
[1, 11]	καὶ τοξόταις οὐ πολλῷ πλείους	τῶν	τρισμυρίων, ἱππέας δὲ ὑπὲρ τοὺς
[1, 5]	τότε δὲ παρῆν αὐτῷ μετὰ	τῶν	ὑπασπιστῶν, ὅσους τε καλλίστους καὶ
[1, 12]	ἂν περιίδοι μίαν οἰκίαν ἐμπρησθεῖσαν	τῶν	ὑπὸ οἷ τεταγμένων ἀνθρώπων. καὶ
[1, 10]	ξυμφορᾶς τῇ πόλει γενομένης καὶ	τῶν	ὕστερον ἐπὶ τῇ Φιλίππου τελευτῇ
[1, 24]	ὁρμώμενοι οἱ βάρβαροι πολλὰ ἔβλαπτον	τῶν	Φασηλιτῶν τοὺς τὴν γῆν ἐργαζομένους.
[1, 28]	διώκειν ἦσαν. Ἀλέξανδρος δὲ ἐχόμενος	τῶν	φευγόντων τὴν πόλιν αὐτῶν αἱρεῖ
[1, 1]	Ἀλεξάνδρου ἐκπλαγέντας καὶ πλείονα ἔτι	τῶν	Φιλίππῳ δοθέντων Ἀλεξάνδρῳ εἰς τιμὴν
[1, 22]	αὐτῶν οἱ Μακεδόνες, πολλοὺς καὶ	τῶν	φιλίων τῆς εἰσόδου ἀπέκλεισεν, οὓς
[1, 25]	ὅτι ἐν πρώτοις τε ἀφίκετο	τῶν	φίλων παρ' αὐτόν, ἐπειδὴ Φίλιππος
[1, 25]	δὲ ἐπιβουλὴν μὲν ἔκ του	τῶν	φίλων σημαίνεσθαι αὐτῷ εἰπεῖν, σημαίνεσθαι
[1, 28]	ἦγε. καὶ τὰ μέν τινα	τῶν	φρουρίων βίᾳ ἐξεῖλε, τὰ δὲ
[1, 17]	καὶ παραληψόμενον Δασκύλιον Παρμενίων ἐκλιπόντων	τῶν	φρουρῶν. Αὐτὸς δὲ ἐπὶ Σάρδεων
[1, 7]	ἐς Ταυλαντίους. ~Ἐν τούτῳ δὲ	τῶν	φυγάδων τινὲς τῶν ἐκ Θηβῶν
[1, 20]	προ< ς> άγεσθαι ἦσαν, ὑπὸ	τῶν	φυλακῶν τε τῶν Μακεδόνων καὶ
[1, 23]	οἱ ἀμφ' αὐτὰς τῇ φύσει	τῶν	χωρίων καὶ οὐ παρὰ μέγα
[1, 28]	κοῦφοι γὰρ ὄντες καὶ ἔμπειροι	τῶν	χωρίων οὐ χαλεπῶς ἀπεχώρουν. καὶ
[1, 16]	ἐξωθούμενοι, πολλὰ δὲ καὶ πρὸς	τῶν	ψιλῶν ἀναμεμιγμένων τοῖς ἱππεῦσι βλαπτόμενοι
[1, 22]	τάξιν ἄγων καὶ ἔστιν οὓς	τῶν	ψιλῶν. καὶ οὗτοι οὐδὲ αὐτοὶ
[1, 7]	τῶν Μακεδόνων. καὶ Ἀλέξανδρος ἐκπέμπει	τῶν	ψιλῶν καὶ τοξοτῶν, ὥστε αὐτῶν
[1, 7]	πόλεως οἵ τε ἱππεῖς καὶ	τῶν	ψιλῶν οὐκ ὀλίγοι ἔστε ἐπὶ
[1, 5]	καὶ ἐπειδὴ ἔμαθεν ὑπὲρ τῶν	Αὐταριατῶν	πυνθανόμενον Ἀλέξανδρον, οἵτινές τε καὶ
[1, 9]	τοὺς ξυμμετασχόντας αὐτοῖς τῶν τότε	πραγμάτων	ἐφόβησεν. ἡ δὲ δὴ Πλαταιῶν
[1, 17]	ἔχθραν, τοὺς δὲ κατὰ ἁρπαγὴν	χρημάτων	ἀποκτενεῖ, ξυγχωρηθὲν αὐτῷ, ὁ δῆμος.
[1, 20]	δὲ καταλῦσαι ἔγνω τὸ ναυτικὸν	χρημάτων	τε ἐν τῷ τότε ἀπορίᾳ
[1, 3]	Κουάδους καὶ Μαρκομάνους. ἐπὶ δὲ	Σαυροματῶν	μοῖραν, Ἰάζυγας. ἐπὶ δὲ Γέτας
[1, 6]	ἐς τὸ δεξιὸν ἐγκλῖναι τῶν	δοράτων	τὴν σύγκλεισιν, αὖθις δὲ ἐπὶ
[1, 9]	ἐν τῷ μέρει ἐκ τῶν	ἐσχάτων	κινδύνων διασώσασθαι. Λακεδαιμονίων τε αὖ
[1, 4]	πῃ οἱ πεζοὶ ἐνεδρευσάντων τῶν	Γετῶν,	τοὺς ἱππέας δὲ κατὰ μέτωπον,
[1, 24]	βασιλέως μεγάλου τεταγμένον. καὶ ἐνταῦθα	Φασηλιτῶν	πρέσβεις ἧκον περὶ φιλίας τε
[1, 24]	οἱ βάρβαροι πολλὰ ἔβλαπτον τῶν	Φασηλιτῶν	τοὺς τὴν γῆν ἐργαζομένους. ~Ἔτι
[1, 27]	τῶν ἀκοντιστῶν τάξεις καὶ τῶν	ὁπλιτῶν	ὅσοι κουφότεροι ἐπήγαγεν. οἱ δὲ
[1, 13]	διπλῆν μὲν τὴν φάλαγγα τῶν	ὁπλιτῶν	τάξας, τοὺς δὲ ἱππέας κατὰ
[1, 3]	ταύτας ἐμπλήσας τοξοτῶν τε καὶ	ὁπλιτῶν	τῇ νήσῳ ἐπέπλει, ἵνα οἱ
[1, 15]	δ' εἴργειν τὴν ἔκβασιν, καὶ	παλτῶν	ἀπὸ μὲν τῶν Περσῶν πολλὴ
[1, 4]	τοῦ Τριβαλλῶν βασιλέως. καὶ παρὰ	Κελτῶν	δὲ τῶν ἐπὶ τῷ Ἰονίῳ
[1, 4]	δὲ παρ' ἐλπίδα ξυνέβη τῶν	Κελτῶν	ἡ ἀπόκρισις. οἷα γὰρ πόρρω
[1, 6]	ἀσπίδα ἐκτάσσεσθαι, ὡς πυκνὴν εὐθὺς	διαβάντων	φαίνεσθαι τὴν φάλαγγα. αὐτὸς δὲ
[1, 10]	Δημάδου γράψαντος δέκα πρέσβεις ἐκ	πάντων	Ἀθηναίων ἐπιλεξάμενος πέμπει παρὰ Ἀλέξανδρον,
[1, 4]	ἥκει καὶ ὅτι αὐτὸν μάλιστα	πάντων	δεδιέναι φήσουσι. τῷ δὲ παρ'
[1, 6]	ἐπιοῦσα, ἐπηλάλαξεν. οἱ δὲ πολέμιοι	πάντων	ἐπὶ σφᾶς ἐλαυνόντων ἐγκλίναντες ἔφευγον.
[1, 28]	καὶ ταύτην ὤκουν, καὶ ἐδόκουν	πάντων	Πισιδῶν μαχίμων ὄντων αὐτοὶ εἶναι
[1, 10]	οἰκείας ὡρμήθησαν, θάνατον κατεψηφίσαντο τῶν	ἐπαράντων	σφᾶς ἐς τὴν βοήθειαν. Ἠλεῖοι
[1, 23]	ὡς ἐξηγγέλθη ταῦτα πρός τινων	αὐτομολησάντων	ἐκ τοῦ ἔργου καὶ τὸ
[1, 20]	Ἀμύντου ἀδελφός, τῶν παρὰ Δαρεῖον	αὐτομολησάντων.	τῶν δὲ Ἀλεξάνδρου στρατιωτῶν ἀπέθανον
[1, 22]	καὶ πρὸ τοῦ καιροῦ γενομένη,	δεισάντων	μὴ συνεισπέσοιεν τοῖς φεύγουσιν ἐχόμενοι
[1, 4]	μὴ κυκλωθεῖέν πῃ οἱ πεζοὶ	ἐνεδρευσάντων	τῶν Γετῶν, τοὺς ἱππέας δὲ
[1, 11]	τῶν ἅμα Ἀγαμέμνονι ἐς Ἴλιον	στρατευσάντων.	καὶ ὁ νοῦς τῆς θυσίας
[1, 8]	εἵποντο τοῖς Θηβαίοις, ἐντεῦθεν δὲ	ἐπιστρεψάντων	αὖθις σὺν βοῇ τῶν Θηβαίων
[1, 10]	ὕστερον ἐπὶ τῇ Φιλίππου τελευτῇ	πλημμεληθέντων	ἔς τε αὑτὸν καὶ ἐς
[1, 10]	ὑπολείπεσθαι. Χαρίδημον μέντοι μόνον τῶν	ἐξαιτηθέντων	τε καὶ οὐ δοθέντων φεύγειν
[1, 1]	καὶ πλείονα ἔτι τῶν Φιλίππῳ	δοθέντων	Ἀλεξάνδρῳ εἰς τιμὴν συγχωρῆσαι. ἐπανελθόντα
[1, 10]	τῶν ἐξαιτηθέντων τε καὶ οὐ	δοθέντων	φεύγειν ἐκέλευσε. καὶ φεύγει Χαρίδημος
[1, 9]	τῆς πόλεως τῇ σμικρότητι τῶν	ἐγκαταληφθέντων,	ὅτι οἱ πολλοὶ αὐτῶν διαπεφεύγεσαν
[1, 1]	ὄρος τὸν Αἶμον. καὶ ἐνταῦθα	ἀπήντων	αὐτῷ κατὰ τὰ στενὰ τῆς
[1, 3]	τὴν ἀπόβασιν. οἱ δὲ βάρβαροι	ἀπήντων	ἐπὶ τὸν ποταμὸν, ὅπῃ αἱ
[1, 28]	καὶ ἐδόκουν πάντων Πισιδῶν μαχίμων	ὄντων	αὐτοὶ εἶναι {οἱ} μαχιμώτατοι. καὶ
[1, 8]	τὰς προφυλακὰς τὰς πολλὰς ἐρήμων	ὄντων.	καὶ παρελθόντες ἐς τὴν Καδμείαν
[1, 25]	Ἡρομένους τε καὶ Ἀρραβαίου τῶν	ξυνεπιλαβόντων	τῆς σφαγῆς τῆς Φιλίππου. καὶ
[1, 8]	τείχους ὅσοι τῶν Μακεδόνων ἐγγὺς	φευγόντων	εἴχοντο, ἅτε καὶ τῶν τειχῶν
[1, 7]	φυγάδων τινὲς τῶν ἐκ Θηβῶν	φευγόντων	παρελθόντες νύκτωρ ἐς τὰς Θήβας,
[1, 28]	ἦσαν. Ἀλέξανδρος δὲ ἐχόμενος τῶν	φευγόντων	τὴν πόλιν αὐτῶν αἱρεῖ κατὰ
[1, 9]	τῆς πόλεως, καὶ τῆς τῶν	παραδόντων	σφᾶς Λακεδαιμονίοις οὐχ Ἑλληνικῆς γενομένης
[1, 26]	μὴ τῶν ἀπ' ἄρκτου ἀνέμων	πνεόντων.	εἰ δὲ νότοι κατέχοιεν, ἀπόρως
[1, 6]	ἐπιθησόμενοι τελευταίοις ἀποχωροῦσιν. ὁ δὲ	πελαζόντων	ἤδη αὐτὸς ἐκθεῖ σὺν τοῖς
[1, 9]	ὁμοφύλων τε καὶ παλαιὰς ἀπεχθείας	ἐπεξιόντων,	καὶ ὁ τῆς πόλεως παντελὴς
[1, 12]	τε καὶ τῶν ἅμα αὐτῷ	ἁλόντων	παθήματα καὶ ἡ κατάβασις αὐτῶν
[1, 9]	καὶ οὐ ξὺν πόνῳ τῶν	ἑλόντων	ξυνενεχθεῖσα, καὶ ὁ φόνος ὁ>
[1, 22]	δὲ ἀμφ' Ἀλέξανδρον αὐτῶν τε	ἐμβαλλόντων	ἐς αὐτοὺς ἐρρωμένως καὶ ταῖς
[1, 6]	δὲ πολέμιοι πάντων ἐπὶ σφᾶς	ἐλαυνόντων	ἐγκλίναντες ἔφευγον. καὶ ἐν τούτῳ
[1, 17]	ἐκπέμπει. καὶ παραληψόμενον Δασκύλιον Παρμενίων	ἐκλιπόντων	τῶν φρουρῶν. Αὐτὸς δὲ ἐπὶ
[1, 23]	καὶ Μέμνων, καὶ ἐκ τῶν	παρόντων	γνόντες σφᾶς τε οὐ δυναμένους
[1, 12]	βουλευομένοις δὲ αὐτοῖς ὑπὲρ τῶν	παρόντων,	ἐπειδὴ Ἀλέξανδρος διαβεβηκὼς ἠγγέλλετο, Μέμνων
[1, 19]	τῶν ναυτῶν, ἐκ δὲ τῶν	παρόντων	ξυμπληρώσας Ἀλέξανδρος δέκα ναῦς, ὡς
[1, 8]	τείχη, ἐχόμενα ἤδη πρὸς τῶν	συνεισπεσόντων	τοῖς φεύγουσιν, ὑπερβάντες ἐς τὴν
[1, 7]	καὶ Τιμόλαον τῶν τὴν Καδμείαν	ἐχόντων	οὐδὲν ὑποτοπήσαντας πολέμιον ἔξω τῆς
[1, 22]	τείχους χαλεπὴν τὴν ὑπέρβασιν αὐτοῖς	παρεχόντων.	Τοῖς δὲ κατὰ τὸ Τρίπυλον
[1, 12]	Πρίαπον πόλιν ἐνδοθεῖσαν πρὸς τῶν	ἐνοικούντων	τοὺς παραληψομένους ἀπέστειλε σὺν Πανηγόρῳ
[1, 16]	τῶν βαρβάρων τῶν τὴν Ἀσίαν	κατοικούντων.	~Καταστήσας δὲ Κάλαν σατραπεύειν ἧς
[1, 19]	κατερήριπτο ἢ ἐσεσάλευτο τὸ τεῖχος,	ἐφομαρτούντων	καὶ μόνον οὐ θεωμένων τῶν
[1, 5]	μὲν ἐς αὐτὴν καὶ μαχίμων	ξυμπεφευγότων,	πολλῶν δὲ ἅμα τῷ Γλαυκίᾳ
[1, 26]	αἰγιαλοῦ ὁδοιπορεῖν. τῷ δὲ ἐκ	νότων	σκληροὶ βορραῖ ἐπιπνεύσαντες, οὐκ ἄνευ
[1, 28]	Κλέανδρός τε ὁ στρατηγὸς τῶν	τοξοτῶν	ἀποθνήσκει καὶ τῶν ἄλλων ἀμφὶ
[1, 8]	ὁ τοξάρχης καὶ αὐτῶν τῶν	τοξοτῶν	ἐς ἑβδομήκοντα. οἱ δὲ λοιποὶ
[1, 3]	κατὰ τὸν ποταμόν. ταύτας ἐμπλήσας	τοξοτῶν	τε καὶ ὁπλιτῶν τῇ νήσῳ
[1, 7]	Ἀλέξανδρος ἐκπέμπει τῶν ψιλῶν καὶ	τοξοτῶν,	ὥστε αὐτῶν ἀναστεῖλαι τὴν ἐκδρομήν.
[1, 16]	λειτουργίαι ἢ κατὰ τὰς κτήσεις	ἑκάστων	εἰσφοραί. καὶ τῶν τετρωμένων δὲ
[1, 1]	ἔδοσαν. καὶ αἰτήσαντα λαβεῖν παρ'	ἑκάστων	πλὴν Λακεδαιμονίων. Λακεδαιμονίους δὲ ἀποκρίνασθαι
[1, 25]	ἄνδρα Πέρσην τῶν ἀμφ' αὑτὸν	πιστῶν,	πρόφασιν μὲν παρὰ Ἀτιζύην τὸν
[1, 5]	δὲ παρῆν αὐτῷ μετὰ τῶν	ὑπασπιστῶν,	ὅσους τε καλλίστους καὶ εὐοπλοτάτους
[1, 27]	τε τοξότας καὶ τὰς τῶν	ἀκοντιστῶν	τάξεις καὶ τῶν ὁπλιτῶν ὅσοι
[1, 16]	ἐτρώθη ἐρόμενος καὶ ὅ τι	πράττων	εἰπεῖν τε καὶ ἀλαζονεύσασθαί οἱ
[1, 20]	ἐγκατελείφθησαν, πολλοὶ δὲ καὶ Περσῶν	αὐτῶν,	αἵ τε τριήρεις ἐφώρμουν τῷ
[1, 28]	ἐχόμενος τῶν φευγόντων τὴν πόλιν	αὐτῶν	αἱρεῖ κατὰ κράτος. τῶν δὲ
[1, 16]	πολεμίοις στρατεύοντες ἀπέθανον. ὅσους δὲ	αὐτῶν	αἰχμαλώτους ἔλαβε, τούτους δὲ δήσας
[1, 15]	μὴ πρὸς Ἀλέξανδρον πελάζοντα ἀπέκλιναν	αὐτῶν.	Ἀλέξανδρος γὰρ ἤδη πλησίον ἦν,
[1, 20]	τὰ τείχη αὖθις. καὶ ἀπέθανον	αὐτῶν	ἄλλοι τε ἐς ἑβδομήκοντα καὶ
[1, 7]	τῶν ψιλῶν καὶ τοξοτῶν, ὥστε	αὐτῶν	ἀναστεῖλαι τὴν ἐκδρομήν. καὶ οὗτοι
[1, 15]	ξυμμίξαντες τοῖς Πέρσαις κατεκόπησαν πρὸς	αὐτῶν,	ἄνδρες ἀγαθοὶ γενόμενοι, ὅσοι γε
[1, 27]	εἴκαζεν. οἱ μὲν γὰρ πολλοὶ	αὐτῶν	ἀπῆλθον, αἱ φυλακαὶ δὲ ἐγκατέμειναν.
[1, 15]	αὐτοὶ ἄνωθεν ἔβαλλον, οἱ μὲν	αὐτῶν	ἀπὸ τῆς ὄχθης ἐξ ὑπερδεξίου
[1, 29]	δισχιλίοις δεδεμένοι ἦσαν. καὶ ὑπὲρ	αὐτῶν	ἄπρακτοι ἐν τῷ τότε ἀπῆλθον.
[1, 13]	ὑπερύψηλοι καὶ κρημνώδεις εἰσὶν αἳ	αὐτῶν.	ἀτάκτως τε οὖν καὶ κατὰ
[1, 5]	ἦγε καὶ ἔφερε τὴν χώραν	αὐτῶν.	Αὐταριᾶται μὲν δὴ ἀμφὶ τὰ
[1, 6]	Ταυλαντίων. ὅσοι δὲ καὶ ἀπέφυγον	αὐτῶν,	γυμνοὶ τῶν ὅπλων διεσώθησαν. Κλεῖτος
[1, 2]	τῆς διώξεως ἀφείλετο τοὺς Μακεδόνας.	αὐτῶν	δὲ Μακεδόνων τελευτῆσαι λέγει Πτολεμαῖος
[1, 23]	καὶ τοῦ ἀνέμου ταύτῃ ἐπιφέροντος.	αὐτῶν	δὲ οἱ μὲν ἐς τὴν
[1, 9]	τῶν ἐγκαταληφθέντων, ὅτι οἱ πολλοὶ	αὐτῶν	διαπεφεύγεσαν πάλαι ἐς τὰς Ἀθήνας,
[1, 1]	ἁμάξαις ἐς τὸ ἀπομάχεσθαι ἀπ'	αὐτῶν,	εἰ βιάζοιντο, ἅμα δὲ ἐν
[1, 19]	πέλαγος τοὺς Μακεδόνας, πέντε δὲ	αὐτῶν	εἰσέπλευσαν ἐς τὸν μεταξὺ τῆς
[1, 12]	ἁλόντων παθήματα καὶ ἡ κατάβασις	αὐτῶν	ἐκείνων, ἣν Ξενοφῶν αὐτοὺς κατήγαγε,
[1, 6]	μηχανὰς ἐξακοντίζειν ὡς πορρωτάτω ἀπ'	αὐτῶν	ἐκέλευσεν ὅσα ἀπὸ μηχανῶν βέλη
[1, 1]	τούτους δὲ διαχωρῆσαι, ὡς δι'	αὐτῶν	ἐκπεσεῖν τὰς ἁμάξας. ὅσοι δὲ
[1, 21]	καὶ Ἑλλάνικον, οἷς ἡ φυλακὴ	αὐτῶν	ἐπετέτραπτο. ὡς δὲ καὶ Ἀλέξανδρος
[1, 23]	ἐς διακοσίους καὶ Πτολεμαῖον ἡγεμόνα	αὐτῶν	ἐπὶ Φρυγίας ἐστέλλετο. τῆς δὲ
[1, 24]	στεφανῶσαι Ἀλέξανδρον. καὶ ὑπὲρ τῶν	αὐτῶν	ἐπικηρυκευόμενοι ἐπρέσβευον Λυκίων τῶν κάτω
[1, 28]	δὴ ἐγκλίνουσιν. καὶ ἀπέθανον μὲν	αὐτῶν	ἐς πεντακοσίους, κοῦφοι γὰρ ὄντες
[1, 22]	ὑπὸ πλήθους ξυντρῖψαι καὶ πολλοὺς	αὐτῶν	ἐς τὴν τάφρον ἐμπεσόντας τοὺς
[1, 1]	ὄρους ἔφυγον. καὶ ἀπέθανον μὲν	αὐτῶν	ἐς χιλίους καὶ πεντακοσίους, ζῶντες
[1, 10]	αἰτίους οὐ μεῖον ἢ τοὺς	αὐτῶν	Θηβαίων νεωτερίσαντας. Ἀθηναῖοι δὲ τοὺς
[1, 16]	καὶ ἄλλῳ κόσμῳ. γονεῦσι δὲ	αὐτῶν	καὶ παισὶ τῶν τε κατὰ
[1, 3]	στρατιὰ οὐ πολλὴ ἡ> ἐπ'	αὐτῶν,	καὶ τῆς νήσου τὰ πολλὰ
[1, 5]	χωρία, ὥστε καὶ τὰ σφάγια	αὐτῶν	κατελήφθη ἔτι κείμενα. Ταύτῃ μὲν
[1, 22]	μὴ συνεισπέσοιεν τοῖς φεύγουσιν ἐχόμενοι	αὐτῶν	οἱ Μακεδόνες, πολλοὺς καὶ τῶν
[1, 3]	ποταμὸν στέλλοιντο καὶ λῃστεύοντες ἀπ'	αὐτῶν	οἱ πολλοί ταῦτα ὡς πλεῖστα
[1, 27]	πόλιν πλησίον οὖσαν οἱ πολλοὶ	αὐτῶν,	ὅσον φυλακὴν καταλιπόντες ἐπὶ τοῖς
[1, 7]	τε καὶ βοιωταρχοῦντες ἔστιν οἳ	αὐτῶν,	παντάπασιν ἐνῆγον τὸ πλῆθος ἐς
[1, 29]	γένηται, τότε ἥκειν ὑπὲρ τῶν	αὐτῶν	πρεσβευομένους.
[1, 19]	σφίσι τῶν Μακεδόνων οἱ μὲν	αὐτῶν	ῥιπτοῦντες σφᾶς ἐν τῇ θαλάσσῃ
[1, 21]	καὶ τὰ ὅπλα οἱ πολλοὶ	αὐτῶν	ῥίψαντες εἴσω τοῦ τείχους ἔφευγον.
[1, 22]	προκαλέσασθαι, τῶν δὲ ἀμφ' Ἀλέξανδρον	αὐτῶν	τε ἐμβαλλόντων ἐς αὐτοὺς ἐρρωμένως
[1, 15]	Μακεδόνες, οἱ δὲ εἶρξαί τε	αὐτῶν	τὴν ἔκβασιν, οἱ Πέρσαι, καὶ
[1, 1]	ἐντὸς Πελοποννήσου ἦσαν, αἰτεῖν παρ'	αὐτῶν	τὴν ἡγεμονίαν τῆς ἐπὶ τοὺς
[1, 2]	ὡρμήθη Ἀλέξανδρος. Ὡς δὲ ἔμαθεν	αὐτῶν	τὴν ὁρμήν, καὶ αὐτὸς ὑποστρέψας
[1, 22]	τε ἢ κατὰ τὸ πλῆθος	αὐτῶν	τῆς παρόδου οὔσης καὶ τῶν
[1, 3]	ὡς πλεῖστα ξυναγαγὼν διεβίβαζεν ἐπ'	αὐτῶν	τῆς στρατιᾶς ὅσους δυνατὸν ἦν
[1, 6]	οὐδεὶς ἀπέθανεν ἐν τῇ ἀποχωρήσει	αὐτῶν.	Τρίτῃ δὲ ἀπ' ἐκείνης ἡμέρᾳ
[1, 26]	φρουρὰν ἔχον ξένων μισθοφόρων καὶ	αὐτῶν	τῶν ἐπιχωρίων βαρβάρων. ἀλλ' οὔτε
[1, 8]	Κρὴς πίπτει ὁ τοξάρχης καὶ	αὐτῶν	τῶν τοξοτῶν ἐς ἑβδομήκοντα. οἱ
[1, 12]	καρπὸν ἐμπιπράναι, μηδὲ τῶν πόλεων	αὐτῶν	φειδομένους. οὐ γὰρ μενεῖν ἐν
[1, 1]	ἀκριβὲς τὰς ἀσπίδας, τοῦ κατ'	αὐτῶν	φερομένας τὰς ἁμάξας καὶ τῇ
[1, 5]	αὐτὸς ἐμβαλεῖν ἐς τὴν χώραν	αὐτῶν,	ὡς ἀμφὶ τὰ σφέτερα μᾶλλόν
[1, 5]	Αὐταριᾶται μὲν δὴ ἀμφὶ τὰ	αὑτῶν	εἶχον. Λάγγαρος δὲ τά τε
[1, 17]	τούτους μὲν ἀπαλλάττεσθαι ἐπὶ τὰ	αὑτῶν	ἑκάστους ἐκέλευεν, Ζελείτας δὲ ἀφῆκε
[1, 19]	μέρος μέν τι ἀπῆν τῶν	ναυτῶν,	ἐκ δὲ τῶν παρόντων ξυμπληρώσας
[1, 20]	λιμένι, ὡς καὶ ἀπὸ τῶν	ναυτῶν	πολλὴν ὠφέλειαν γίγνεσθαι ἐς τὰ
[1, 23]	ξυνῴκει. καὶ ὁ μὲν Ἱδριεὺς	τελευτῶν	ταύτῃ ἐπέτρεψε τὰ πράγματα, νενομισμένον
[1, 24]	πρὸ τῆς στρατιᾶς γεγαμηκότες. καὶ	τούτων	ἔγνω οὐκ ἀμελητέα εἶναί οἱ
[1, 15]	παῖδες καὶ αὐτὸς Μέμνων μετὰ	τούτων	ἐκινδύνευε. καὶ οἱ μὲν πρῶτοι
[1, 2]	φυγῇ, ζῶντες δὲ ὀλίγοι καὶ	τούτων	ἐλήφθησαν, ὅτι ὕλη τε δασεῖα
[1, 14]	ἴλην τὴν Σωκράτους. ἐχόμενοι δὲ	τούτων	ἐτάχθησαν οἱ ὑπασπισταὶ τῶν ἑταίρων,
[1, 3]	χώρας ξυναγαγών_ ἦν δὲ καὶ	τούτων	εὐπορία πολλή, ὅτι τούτοις χρῶνται
[1, 12]	ἐπέμποντο πρὸ τοῦ στρατεύματος. καὶ	τούτων	ἡγεμὼν ἦν Ἀμύντας ὁ Ἀρραβαίου,
[1, 14]	ὧν ἦρχεν Ἀγάθων. ἐχόμενοι δὲ	τούτων	πεζοὶ ἥ τε Κρατεροῦ φάλαγξ
[1, 0]	ἀναγράφω, ὅσα δὲ οὐ ταὐτά,	τούτων	τὰ πιστότερα ἐμοὶ φαινόμενα καὶ
[1, 14]	πεζῶν μίαν τάξιν, καὶ πρὸ	τούτων	τὴν Σωκράτους ἴλην Πτολεμαῖον τὸν
[1, 28]	τοὺς ὑπασπιστὰς εἶχεν, ἐχομένους δὲ	τούτων	τοὺς πεζεταίρους ἔστε ἐπὶ τὸ
[1, 16]	τῇ πρώτῃ προσβολῇ ἀπέθανον. καὶ	τούτων	χαλκαῖ εἰκόνες ἐν Δίῳ ἑστᾶσιν,
[1, 9]	ἐξέπληξεν. ἥ τε ξὺν Ἐπαμεινώνδᾳ	Βοιωτῶν	καὶ Ἀρκάδων γενομένη προσβολὴ πρὸς
[1, 20]	Δαρεῖον αὐτομολησάντων. τῶν δὲ Ἀλεξάνδρου	στρατιωτῶν	ἀπέθανον μὲν ἐς ἑκκαίδεκα, τραυματίαι
[1, 24]	Κλέανδρον τὸν Πολεμοκράτους ἐπὶ ξυλλογῇ	στρατιωτῶν	εἰς Πελοπόννησον. Παρμενίωνα δὲ πέμπει
[1, 23]	καὶ κατασεσεισμένον, πολλοὺς δὲ τῶν	στρατιωτῶν	ἐν ταῖς ἐκδρομαῖς τοὺς μὲν
[1, 21]	καὶ ἄλλοι τῶν τοῦ Περδίκκου	στρατιωτῶν,	καὶ ἀπὸ τῆς Ἁλικαρνασσοῦ ἄλλοι
[1, 12]	τῷδε οὐκ ἀπαξιῶ ἐμαυτὸν τῶν	πρώτων	ἐν τῇ φωνῇ τῇ Ἑλλάδι,
[1, 17]	αὐτοῦ Πελάγοντα καὶ τοὺς τῶν	ἀδελφῶν	τοῦ Σύρφακος παῖδας ἐκ τοῦ
[1, 12]	ἡ κατάβασις αὐτῶν ἐκείνων, ἣν	Ξενοφῶν	αὐτοὺς κατήγαγε, πολύ τι ἐπιφανέστερα
[1, 1]	δὲ ἁμάξας καὶ προβαλόμενοι πρὸ	σφῶν	ἅμα μὲν χάρακι ἐχρῶντο ταῖς
[1, 13]	ὄντας, ὅτι οὐδὲν ἄξιον τοῦ	σφῶν	δέους ἐν τῷ παραυτίκα ἔπαθον.
[1, 18]	ἐγκαθιστάναι καὶ τοὺς νόμους τοὺς	σφῶν	ἑκάστοις ἀποδοῦναι, καὶ τοὺς φόρους
[1, 24]	τε ἐπανίωσι καὶ τοὺς μετὰ	σφῶν	ἐκπεμφθέντας ἐπαναγάγωσι, καταλέξαι ἱππέας τε
[1, 14]	θεραπείᾳ_ κατὰ τὸ εὐώνυμον {μὲν}	σφῶν	ἐπέχοντα, ταύτῃ πυκνὰς ἐπέταξαν τῇ
[1, 12]	τῷ τε πεζῷ πολὺ περιόντας	σφῶν	καὶ αὐτοῦ Ἀλεξάνδρου παρόντος, αὐτοῖς
[1, 19]	τῆς Μυκάλης πολιορκουμένους τοὺς φίλους	σφῶν	καὶ ξυμμάχους. Ἐν τούτῳ δὲ
[1, 10]	Ἀλεξάνδρῳ ἦσαν. Αἰτωλοὶ δὲ πρεσβείας	σφῶν	κατὰ ἔθνη πέμψαντες ξυγγνώμης τυχεῖν
[1, 22]	τάφρον ἐμπεσόντας τοὺς μὲν ὑπὸ	σφῶν	καταπατηθέντας διαφθαρῆναι, τοὺς δὲ καὶ
[1, 10]	βοήθειαν. Ἠλεῖοι δὲ τοὺς φυγάδας	σφῶν	κατεδέξαντο, ὅτι ἐπιτήδειοι Ἀλεξάνδρῳ ἦσαν.
[1, 18]	ναυμαχήσειν καὶ οὐ μεμελετηκότι τῷ	σφῶν	ναυτικῷ πρὸς> προησκημένον τὸ τῶν
[1, 26]	τῶν προσχώρων βαρβάρων, ἀλλὰ ἰδίαν	σφῶν	οὔπω πρόσθεν οὖσαν τὴν φωνήν.
[1, 27]	καὶ τὸ στρατόπεδον ἐν κύκλῳ	σφῶν	πάντῃ, πέμψαντες πρέσβεις ἐδέοντο ἐφ'
[1, 21]	ὑπεθέρμαινεν, ὥστε ὁπλισάμενοι αὐτοὶ ἐπὶ	σφῶν	προσβάλλουσι τῷ τείχει κατὰ τὴν
[1, 21]	μάλιστα τετραμμένην, ὡς ἐπίδειξιν τῆς	σφῶν	ῥώμης μᾶλλόν τι ἢ πρὸς
[1, 26]	Αἰολίδος. καὶ οὗτοι λέγουσιν ὑπὲρ	σφῶν	τόνδε τὸν λόγον, ὅτι, ὡς
[1, 27]	πρὸς αὐτούς. ὁμήρους δὲ δοῦναι	σφῶν	τοὺς δυνατωτάτους ἐκέλευσεν καὶ τοὺς
[1, 5]	καρτερὰ ὄντα τὰ κατειλημμένα πρὸς	σφῶν	χωρία, ὥστε καὶ τὰ σφάγια
[1, 17]	τε Πελοποννησίους καὶ τῶν ἄλλων	ξυμμάχων	τοὺς πολλοὺς πλὴν Ἀργείων. οὗτοι
[1, 8]	πίπτει αὐτοῦ καὶ ἀποκομίζεται κακῶς	ἔχων	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον, καὶ χαλεπῶς
[1, 14]	μὲν δεξιοῦ Φιλώτας ὁ Παρμενίωνος,	ἔχων	τοὺς ἑταίρους τοὺς ἱππέας καὶ
[1, 13]	ἦγεν αὐτῷ Ἡγέλοχος, ἱππέας μὲν	ἔχων	τοὺς σαρισσοφόρους, τῶν δὲ ψιλῶν
[1, 12]	ἡγεμὼν ἦν Ἀμύντας ὁ Ἀρραβαίου,	ἔχων	τῶν τε ἑταίρων τὴν ἴλην
[1, 14]	Ἀρραβαίου τούς τε σαρισσοφόρους ἱππέας	ἔχων	Φιλώτᾳ ἐπετάχθη καὶ τοὺς Παίονας
[1, 7]	αὐτοῖς, ἀλλ' ἐστρατοπέδευσεν οὐ πολὺ	ἀπέχων	τῆς Καδμείας, ὥστε ἐγγὺς εἶναι
[1, 20]	ἐφόδου λαβὼν καταστρατοπεδεύει πρὸς Ἁλικαρνασσῷ,	ἀπέχων	τῆς πόλεως ἐς πέντε μάλιστα
[1, 20]	στρατιᾶς κινδυνεύειν. ἄλλως τε ἐπενόει,	κατέχων	ἤδη τῷ πεζῷ τὴν Ἀσίαν,
[1, 20]	αὐτοῖς, πλάτος μὲν τριάκοντα μάλιστα	πηχῶν,	τὸ δὲ βάθος ἐς πεντεκαίδεκα,
[1, 8]	φευγόντων εἴχοντο, ἅτε καὶ τῶν	τειχῶν	διὰ τὰς προφυλακὰς τὰς πολλὰς
[1, 9]	ἄλλο ὅτι μὴ τῶν μακρῶν	τειχῶν	καθαιρέσει καὶ νεῶν τῶν πολλῶν
[1, 19]	μὲν καταβαλὼν δι' ὀλίγου τῶν	τειχῶν,	τὰ δὲ κατασείσας ἐπὶ πολὺ
[1, 16]	εἰπεῖν τε καὶ ἀλαζονεύσασθαί οἱ	παρασχών.	ὁ δὲ καὶ τῶν Περσῶν
[1, 0]	ἀναλεξάμενος καὶ τοῖσδε τοῖς ἡμετέροις	ἐντυχὼν	οὕτω θαυμαζέτω. ~Λέγεται δὴ Φίλιππος