Livre, Chapitre |
[1, 6] |
ἐκτάσσεσθαι,
ὡς
πυκνὴν
εὐθὺς
διαβάντων
|
φαίνεσθαι |
τὴν
φάλαγγα.
αὐτὸς
δὲ
ἐν |
[1, 0] |
ταὐτά,
τούτων
τὰ
πιστότερα
ἐμοὶ
|
φαινόμενα |
καὶ
ἅμα
ἀξιαφηγητότερα
ἐπιλεξάμενος.
ἄλλοι |
[1, 1] |
οἱ
μὲν
γὰρ
διέσχον
τὴν
|
φάλαγγα, |
αἱ
δ'
ὑπὲρ
τῶν
ἀσπίδων |
[1, 6] |
πυκνὴν
εὐθὺς
διαβάντων
φαίνεσθαι
τὴν
|
φάλαγγα. |
αὐτὸς
δὲ
ἐν
προφυλακῇ
ὢν |
[1, 4] |
κέρας
αὐτὸς
Ἀλέξανδρος
παρήγαγεν,
τὴν
|
φάλαγγα |
δὲ
ἐν
πλαισίῳ
Νικάνορα
ἄγειν
|
[1, 16] |
ἔμενεν.
καὶ
τούτοις
τήν
τε
|
φάλαγγα
|
ἐπαγαγὼν
καὶ
τοὺς
ἱππέας
πάντῃ |
[1, 2] |
δὲ
καὶ
αὐτὸς
τὴν
μὲν
|
φάλαγγα |
ἐς
βάθος
ἐκτάξας
ἐπῆγε,
τοὺς |
[1, 6] |
ἀριστερά.
καὶ
αὐτὴν
δὲ
τὴν
|
φάλαγγα |
ἔς
τε
τὸ
πρόσω
ὀξέως |
[1, 14] |
ποταμῷ
κατὰ
τὴν
ὄχθην
ἐπὶ
|
φάλαγγα |
μακράν,
τοὺς
δὲ
πεζοὺς
κατόπιν |
[1, 13] |
ἧπερ
ἀσθενέστατον,
ἐκβαίνουσιν
ἐπικείσονται
ἐς
|
φάλαγγα |
ξυντεταγμένοι
τῶν
πολεμίων
οἱ
ἱππεῖς. |
[1, 4] |
εἶδον
σπουδῇ
Ἀλέξανδρον
τὴν
μὲν
|
φάλαγγα |
παρὰ
τὸν
ποταμόν,
ὡς
μὴ |
[1, 1] |
ἀποτομώτατον
τοῦ
ὄρους
ἐπὶ
τὴν
|
φάλαγγα |
τῶν
Μακεδόνων
τὰς
ἁμάξας.
γνώμην |
[1, 28] |
προσέμενον.
Ἀλέξανδρος
δὲ
τὴν
μὲν
|
φάλαγγα
|
τῶν
Μακεδόνων
τάττει
ὧδε.
ἐπὶ |
[1, 13] |
τῷ
στρατῷ,
διπλῆν
μὲν
τὴν
|
φάλαγγα |
τῶν
ὁπλιτῶν
τάξας,
τοὺς
δὲ |
[1, 2] |
κέρας
ἐπάγειν
ἔταξε.
τὴν
δὲ
|
φάλαγγα |
τῶν
πεζῶν
καὶ
τὴν
ἄλλην |
[1, 20] |
καὶ
ὣς
τῶν
Μακεδόνων
τὴν
|
φάλαγγα, |
ὑπορύττειν
κελεύσας
τὸ
τεῖχος.
καὶ |
[1, 6] |
δὲ
ἀπροσδόκητοί
τε
ἐπιπεσόντες
καὶ
|
φάλαγγι |
κατὰ
κέρας,
ἧπερ
ἀσθενεστάτοις
αὐτοῖς |
[1, 1] |
πεποίηντο
ὅτι
ὅσῳ
πυκνοτέρᾳ
τῇ
|
φάλαγγι |
καταφερόμεναι
συμμίξουσιν
αἱ
ἅμαξαι,
τοσῷδε |
[1, 8] |
ἐμβάλλει
ἐς
αὐτοὺς
συντεταγμένῃ
τῇ
|
φάλαγγι. |
οἱ
δὲ
ὠθοῦσι
τοὺς
Θηβαίους |
[1, 14] |
καὶ
αὐτὸς
ὡς
ἀνυστὸν
τῇ
|
φάλαγγι
|
προσμίξῃ
αὐτοῖς.
~Οἱ
δὲ
Πέρσαι, |
[1, 6] |
εὐώνυμον
οἷον
ἔμβολον
ποιήσας
τῆς
|
φάλαγγος |
ἐπῆγεν
ἐπὶ
τοὺς
πολεμίους.
οἱ |
[1, 6] |
καὶ
εἴκοσι
τὸ
βάθος
τῆς
|
φάλαγγος. |
ἐπὶ
τὸ
κέρας
δὲ
ἑκατέρωθεν |
[1, 4] |
πόρον,
φοβερὰ
δὲ
καὶ
τῆς
|
φάλαγγος
|
ἡ
ξύγκλεισις,
βιαία
δὲ
ἡ |
[1, 1] |
δεξιοῦ
κέρως
πρὸ
τῆς
ἄλλης
|
φάλαγγος, |
ὅτι
ταύτῃ
εὐπορώτερα
ἦν,
ἐλθεῖν |
[1, 2] |
τὴν
ἄλλην
ἵππον
πρὸ
τῆς
|
φάλαγγος |
παρατείνας
κατὰ
μέσους
ἐπῆγε.
καὶ |
[1, 14] |
τούτοις
ἡ
Περδίκκου
τοῦ
Ὀρόντου
|
φάλαγξ. |
ἐπὶ
δὲ
ἡ
Κοίνου
τοῦ |
[1, 4] |
διὰ
τοῦ
ληίου
προῄει
ἡ
|
φάλαγξ
|
ἐφείποντο.
ὡς
δὲ
ἐκ
τῶν |
[1, 14] |
τούτων
πεζοὶ
ἥ
τε
Κρατεροῦ
|
φάλαγξ |
καὶ
ἡ
Μελεάγρου
καὶ
ἡ |
[1, 1] |
τῶν
Θρᾳκῶν
ἀνέστελλον.
καὶ
ἡ
|
φάλαγξ |
προσμίξασα
οὐ
χαλεπῶς
ἐξέωσεν
ἐκ |
[1, 2] |
εἶχον.
ὡς
δὲ
ἥ
τε
|
φάλαγξ |
πυκνὴ
ἐνέβαλλεν
ἐς
αὐτοὺς
ἐρρωμένως |
[1, 28] |
ἐγγὺς
γὰρ
ἤδη
καὶ
ἡ
|
φάλαγξ
|
τῶν
Μακεδόνων
προσῆγε
καὶ
πρὸ |
[1, 6] |
τοῖς
ἀμφ'
αὑτόν,
καὶ
ἡ
|
φάλαγξ, |
ὡς
διὰ
τοῦ
ποταμοῦ
ἐπιοῦσα, |
[1, 12] |
τὴν
ξυγγραφήν,
οὐκ
ἀπαξιώσας
ἐμαυτὸν
|
φανερὰ |
καταστήσειν
ἐς
ἀνθρώπους
τὰ
Ἀλεξάνδρου |
[1, 16] |
Δαρείου
τοῦ
Ἀρτοξέρξου
παῖς
καὶ
|
Φαρνάκης, |
ἀδελφὸς
οὗτος
τῆς
Δαρείου
γυναικός, |
[1, 25] |
~Ἔτι
δὲ
αὐτῷ
περὶ
τὴν
|
Φασηλίδα |
ὄντι
ἐξαγγέλλεται
Ἀλέξανδρον
τὸν
Ἀερόπου |
[1, 24] |
δὲ
ὀλίγον
ὕστερον
ἐς
τὴν
|
Φασηλίδα |
παραγενόμενος
συνεξαιρεῖ
αὐτοῖς
φρούριον
ὀχυρόν, |
[1, 26] |
ἦν.
~Ἀλέξανδρος
δὲ
ἄρας
ἐκ
|
Φασηλίδος |
μέρος
μέν
τι
τῆς
στρατιᾶς |
[1, 24] |
κάτω
οἱ
πολλοί.
Ἀλέξανδρος
δὲ
|
Φασηλίτας |
τε
καὶ
Λυκίους
παραδοῦναι
τὰς |
[1, 24] |
βασιλέως
μεγάλου
τεταγμένον.
καὶ
ἐνταῦθα
|
Φασηλιτῶν |
πρέσβεις
ἧκον
περὶ
φιλίας
τε |
[1, 24] |
οἱ
βάρβαροι
πολλὰ
ἔβλαπτον
τῶν
|
Φασηλιτῶν |
τοὺς
τὴν
γῆν
ἐργαζομένους.
~Ἔτι |
[1, 20] |
ὅτι
ἐν
Ἁλικαρνασσῷ
συνεστηκέναι
οὐ
|
φαύλην |
δύναμιν
τῶν
τε
βαρβάρων
καὶ |
[1, 25] |
ἐξεγερθῆναι
Ἀλέξανδρον.
καὶ
Ἀλέξανδρος
οὐ
|
φαῦλον |
ποιησάμενος
τὸ
τῆς
χελιδόνος
ἀνεκοίνωσεν |
[1, 7] |
τῶν
Θηβαίων
τὸ
τόλμημα
οὐ
|
φαῦλον |
ποιουμένῳ,
εἰ
Λακεδαιμόνιοί
τε
πάλαι |
[1, 12] |
γιγνώσκεται
τὰ
Ἀλεξάνδρου
ἢ
τὰ
|
φαυλότατα |
τῶν
πάλαι
ἔργων.
ὁπότε
καὶ |
[1, 8] |
ἱκετεύοντας,
οὔτε
γυναικῶν
οὔτε
παίδων
|
φειδόμενοι. |
~Καὶ
πάθος
τοῦτο
Ἑλληνικὸν
μεγέθει |
[1, 12] |
ἐμπιπράναι,
μηδὲ
τῶν
πόλεων
αὐτῶν
|
φειδομένους. |
οὐ
γὰρ
μενεῖν
ἐν
τῇ |
[1, 19] |
νῆσον
καταπεφευγότας
ἐπέπλει
αὐτός,
κλίμακας
|
φέρειν |
ἐπὶ
τὰς
πρώρας
τῶν
τριήρων |
[1, 4] |
γυναικῶν
ἐπὶ
τοὺς
ἵππους
ὅσα
|
φέρειν |
οἱ
ἵπποι
ἠδύναντο.
ἦν
δὲ |
[1, 1] |
τὰς
ἀσπίδας,
τοῦ
κατ'
αὐτῶν
|
φερομένας
|
τὰς
ἁμάξας
καὶ
τῇ
ῥύμῃ |
[1, 8] |
ὁδὸν
τὴν
κατὰ
τὸ
Ἡράκλειον
|
φέρουσαν |
οἱ
ἅμα
αὐτῷ
εἰσπεσόντες
ὁμοῦ |
[1, 7] |
περιελθὼν
κατὰ
τὰς
πύλας
τὰς
|
φερούσας |
ἐπ'
Ἐλευθεράς
τε
καὶ
τὴν
|
[1, 20] |
τείχει
κατὰ
τὰς
ἐπὶ
Μύλασα
|
φερούσας |
πύλας
ἐκδρομή
τε
γίγνεται
τῶν |
[1, 16] |
δὲ
ἐκ
μὲν
τῆς
μάχης
|
φεύγει |
ἐς
Φρυγίαν,
ἐκεῖ
δὲ
ἀποθνήσκει |
[1, 10] |
οὐ
δοθέντων
φεύγειν
ἐκέλευσε.
καὶ
|
φεύγει |
Χαρίδημος
ἐς
τὴν
Ἀσίαν
παρὰ |
[1, 10] |
ἐξαιτηθέντων
τε
καὶ
οὐ
δοθέντων
|
φεύγειν |
ἐκέλευσε.
καὶ
φεύγει
Χαρίδημος
ἐς |
[1, 6] |
ταῖς
εὐναῖς
κατέκτεινον,
τοὺς
δὲ
|
φεύγοντας |
εὐμαρῶς
αἱροῦντες,
ὥστε
πολλοὶ
μὲν |
[1, 8] |
τούτῳ
Ἀλέξανδρος
τοὺς
μὲν
αὑτοῦ
|
φεύγοντας |
κατιδών,
τοὺς
Θηβαίους
δὲ
λελυκότας |
[1, 17] |
τὴν
Ἔφεσον
φρουροῦντες
μισθοφόροι
ὤχοντο
|
φεύγοντες, |
δύο
τριήρεις
τῶν
Ἐφεσίων
λαβόντες, |
[1, 8] |
τείχους
ὅσοι
τῶν
Μακεδόνων
ἐγγὺς
|
φευγόντων |
εἴχοντο,
ἅτε
καὶ
τῶν
τειχῶν |
[1, 7] |
φυγάδων
τινὲς
τῶν
ἐκ
Θηβῶν
|
φευγόντων |
παρελθόντες
νύκτωρ
ἐς
τὰς
Θήβας, |
[1, 28] |
ἦσαν.
Ἀλέξανδρος
δὲ
ἐχόμενος
τῶν
|
φευγόντων |
τὴν
πόλιν
αὐτῶν
αἱρεῖ
κατὰ |
[1, 22] |
τὴν
ἐπὶ
τῆς
τάφρου
πεποιημένην
|
φεύγουσι |
τήν
τε
γέφυραν
αὐτὴν
ὑπὸ |
[1, 22] |
γενομένη,
δεισάντων
μὴ
συνεισπέσοιεν
τοῖς
|
φεύγουσιν |
ἐχόμενοι
αὐτῶν
οἱ
Μακεδόνες,
πολλοὺς |
[1, 8] |
ἤδη
πρὸς
τῶν
συνεισπεσόντων
τοῖς
|
φεύγουσιν, |
ὑπερβάντες
ἐς
τὴν
ἀγορὰν
δρόμῳ |
[1, 12] |
οὔτε
ξὺν
ἄλλῳ
ἐστράτευσεν,
οὔτε
|
φεύγων |
μέγαν
βασιλέα
τοὺς
τῇ
καθόδῳ |
[1, 12] |
ἀπεδείξατο.
ἔνθεν
καὶ
αὐτὸς
ὁρμηθῆναί
|
φημι |
ἐς
τήνδε
τὴν
ξυγγραφήν,
οὐκ |
[1, 4] |
ὅτι
αὐτὸν
μάλιστα
πάντων
δεδιέναι
|
φήσουσι. |
τῷ
δὲ
παρ'
ἐλπίδα
ξυνέβη |
[1, 6] |
ποταμόν.
καὶ
πρῶτος
μὲν
αὐτὸς
|
φθάσας
|
διαβαίνει.
τοῖς
τελευταίοις
δὲ
ὡς |
[1, 11] |
καὶ
Νηρηίσι
σπένδειν
ἐκ
χρυσῆς
|
φιάλης
|
ἐς
τὸν
πόντον.
λέγουσι
δὲ |
[1, 7] |
τοὺς
φυγάδας
ἐπικεκλημένοι
ἦσαν,
οὐδενὸς
|
φιλανθρώπου |
τυχεῖν
ἂν
παρ'
Ἀλεξάνδρου
ἀξιοῦντες, |
[1, 10] |
ὁ
δὲ
τὰ
μὲν
ἄλλα
|
φιλανθρώπως |
πρὸς
τὴν
πρεσβείαν
ἀπεκρίνατο,
ἐπιστολὴν |
[1, 7] |
παρ'
αὐτοῦ
ἀφῖκτο,
ὥστε,
ὅπερ
|
φιλεῖ |
ἐν
τοῖς
τοιοῖσδε,
οὐ
γιγνώσκοντες |
[1, 7] |
ἔτι
γὰρ
τοῖς
Θηβαίοις
διὰ
|
φιλίας |
ἐλθεῖν
μᾶλλόν
τι
ἢ
διὰ |
[1, 28] |
Τελμισσεῦσιν
ἐκ
παλαιοῦ
ἐτύγχανον,
ὑπὲρ
|
φιλίας |
πρὸς
Ἀλέξανδρον
πεπρεσβευμένοι
ἦσαν.
καὶ |
[1, 24] |
ἐνταῦθα
Φασηλιτῶν
πρέσβεις
ἧκον
περὶ
|
φιλίας |
τε
καὶ
χρυσῷ
στεφάνῳ
στεφανῶσαι |
[1, 4] |
ἐπὶ
σφίσι
φρονοῦντες.
πάντες
δὲ
|
φιλίας |
τῆς
Ἀλεξάνδρου
ἐφιέμενοι
ἥκειν
ἔφασαν. |
[1, 22] |
ἐθέλων
τὴν
Ἁλικαρνασσόν,
εἴ
τι
|
φίλιον
|
ἐνδοθείη
ἐκ
τῶν
Ἁλικαρνασσέων.
ἀπέθανον |
[1, 10] |
ἔς
τε
αὑτὸν
καὶ
ἐς
|
Φίλιππον. |
καὶ
Θηβαίοις
δὲ
τῆς
{τε} |
[1, 25] |
τῶν
φίλων
παρ'
αὐτόν,
ἐπειδὴ
|
Φίλιππος |
ἐτελεύτησε,
καὶ
τὸν
θώρακα
συνενδὺς |
[1, 1] |
ἐντυχὼν
οὕτω
θαυμαζέτω.
~Λέγεται
δὴ
|
Φίλιππος |
μὲν
τελευτῆσαι
ἐπὶ
ἄρχοντος
Πυθοδήλου |
[1, 14] |
τοῦ
Ἀνδρομένους.
ἐπὶ
δὲ
ὧν
|
Φίλιππος |
ὁ
Ἀμύντου
ἦρχε.
τοῦ
δὲ |
[1, 14] |
οἱ
ξύμμαχοι
ἱππεῖς,
ὧν
ἦρχε
|
Φίλιππος |
ὁ
Μενελάου.
ἐπὶ
δὲ
τούτοις |
[1, 14] |
τὴν
Σωκράτους
ἴλην
Πτολεμαῖον
τὸν
|
Φιλίππου |
ἄγοντα,
ἣ
δὴ
καὶ
ἐτύγχανε |
[1, 29] |
σατράπην
ἀποδείξας
Φρυγίας
Ἀντίγονον
τὸν
|
Φιλίππου, |
ἐπὶ
δὲ
τοὺς
συμμάχους
ἀντ' |
[1, 1] |
τὴν
βασιλείαν
Ἀλέξανδρον,
παῖδα
ὄντα
|
Φιλίππου, |
ἐς
Πελοπόννησον
παρελθεῖν.
εἶναι
δὲ |
[1, 14] |
καὶ
ἡ
Μελεάγρου
καὶ
ἡ
|
Φιλίππου |
ἔστε
ἐπὶ
τὸ
μέσον
τῆς
|
[1, 5] |
Ἀγριάνων
βασιλεὺς
ἤδη
μὲν
καὶ
|
Φιλίππου |
ζῶντος
ἀσπαζόμενος
Ἀλέξανδρον
δῆλος
ἦν |
[1, 9] |
καὶ
ἱερειῶν
καὶ
ὅσοι
ξένοι
|
Φιλίππου |
ἢ
Ἀλεξάνδρου
ἢ
ὅσοι
πρόξενοι |
[1, 16] |
ἐπίγραμμα
ἐπιγραφῆναι
ἐκέλευσε
τόδε.
Ἀλέξανδρος
|
Φιλίππου |
καὶ
οἱ
Ἕλληνες
πλὴν
Λακεδαιμονίων |
[1, 25] |
τῶν
ξυνεπιλαβόντων
τῆς
σφαγῆς
τῆς
|
Φιλίππου. |
καὶ
τότε
αἰτίαν
σχόντα
αὐτὸν
|
[1, 0] |
ταὐτὰ
ἄμφω
περὶ
Ἀλεξάνδρου
τοῦ
|
Φιλίππου |
συνέγραψαν,
ταῦτα
ἐγὼ
ὡς
πάντῃ |
[1, 10] |
καὶ
τῶν
ὕστερον
ἐπὶ
τῇ
|
Φιλίππου |
τελευτῇ
πλημμεληθέντων
ἔς
τε
αὑτὸν |
[1, 17] |
καὶ
τοὺς
τὴν
εἰκόνα
τὴν
|
Φιλίππου |
τὴν
ἐν
τῷ
ἱερῷ
καταβαλόντας |
[1, 1] |
τὴν
τῶν
αὐτονόμων
καλουμένων
Θρᾳκῶν,
|
Φιλίππους |
πόλιν
ἐν
ἀριστερᾷ
ἔχοντα
καὶ |
[1, 1] |
ἐκπλαγέντας
καὶ
πλείονα
ἔτι
τῶν
|
Φιλίππῳ
|
δοθέντων
Ἀλεξάνδρῳ
εἰς
τιμὴν
συγχωρῆσαι. |
[1, 4] |
τὴν
μὲν
λείαν
Μελεάγρῳ
καὶ
|
Φιλίππῳ |
ἐπαναγαγεῖν
δίδωσιν,
αὐτὸς
δὲ
κατασκάψας |
[1, 1] |
ἐπὶ
τοὺς
Πέρσας
στρατιᾶς,
ἥντινα
|
Φιλίππῳ
|
ἤδη
ἔδοσαν.
καὶ
αἰτήσαντα
λαβεῖν |
[1, 22] |
οἱ
Μακεδόνες,
πολλοὺς
καὶ
τῶν
|
φιλίων |
τῆς
εἰσόδου
ἀπέκλεισεν,
οὓς
πρὸς |
[1, 21] |
τῷ
λόγῳ
ἦγεν.
ἔνθα
δὴ
|
φιλοτιμία
|
τε
ἐσπίπτει
αὐτοῖς,
καί
τι |
[1, 25] |
αὐτοῦ
Ἀλέξανδρος.
ξυναγαγὼν
δὲ
τοὺς
|
φίλους |
βουλὴν
προὐτίθει,
ὅ
τι
χρὴ |
[1, 19] |
ἀπὸ
τῆς
Μυκάλης
πολιορκουμένους
τοὺς
|
φίλους |
σφῶν
καὶ
ξυμμάχους.
Ἐν
τούτῳ |
[1, 4] |
πρεσβεῦσαι
παρ'
αὐτόν.
καὶ
τούτους
|
φίλους
|
τε
ὀνομάσας
καὶ
ξυμμάχους
ποιησάμενος |
[1, 25] |
ἐν
πρώτοις
τε
ἀφίκετο
τῶν
|
φίλων |
παρ'
αὐτόν,
ἐπειδὴ
Φίλιππος
ἐτελεύτησε, |
[1, 25] |
ἐπιβουλὴν
μὲν
ἔκ
του
τῶν
|
φίλων |
σημαίνεσθαι
αὐτῷ
εἰπεῖν,
σημαίνεσθαι
δὲ |
[1, 5] |
τὰ
ὄρη.
οἱ
δὲ
ξὺν
|
Φιλώτᾳ |
ἀσφαλῶς
ἐπὶ
τὸ
στρατόπεδον
διεσώθησαν. |
[1, 14] |
τούς
τε
σαρισσοφόρους
ἱππέας
ἔχων
|
Φιλώτᾳ |
ἐπετάχθη
καὶ
τοὺς
Παίονας
καὶ
|
[1, 5] |
τοῦ
πεδίου,
ὅθεν
οἱ
ξὺν
|
Φιλώτᾳ |
ἐπισιτιεῖσθαι
ἔμελλον.
Ἀλέξανδρος
δέ,
ἐπειδὴ |
[1, 17] |
ἀποφορᾶς
Νικίαν,
Ἄσανδρον
δὲ
τὸν
|
Φιλώτα |
Λυδίας
καὶ
τῆς
ἄλλης
τῆς
|
[1, 2] |
τὰς
ἐπὶ
θαλάσσῃ,
Λυσανίᾳ
καὶ
|
Φιλώτᾳ |
παραδοὺς
διατίθεσθαι.
αὐτὸς
δὲ
τὸ |
[1, 19] |
ἐκπέμπει
δ'
ἐς
τὴν
Μυκάλην
|
Φιλώταν, |
ἄγοντα
τούς
τε
ἱππέας
καὶ |
[1, 5] |
εἰ
αὐτὸς
τῷ
τείχει
προσμάχοιτο.
|
Φιλώταν |
δὲ
ἀναλαβόντα
τῶν
ἱππέων
ὅσους |
[1, 5] |
μαθὼν
τὴν
ὁρμὴν
τῶν
ἀμφὶ
|
Φιλώταν |
ἐξελαύνει
ἐπ'
αὐτούς,
καὶ
καταλαμβάνει |
[1, 2] |
αὐτοὺς
ἐκ
τῆς
νάπης
ἔξω,
|
Φιλώταν |
μὲν
ἀναλαβόντα
τοὺς
ἐκ
τῆς |
[1, 21] |
δὲ
ἄλλα
διεφύλαξαν
οἱ
περὶ
|
Φιλώταν |
τε
καὶ
Ἑλλάνικον,
οἷς
ἡ |
[1, 14] |
δὲ
αὐτῷ
τοῦ
μὲν
δεξιοῦ
|
Φιλώτας |
ὁ
Παρμενίωνος,
ἔχων
τοὺς
ἑταίρους |
[1, 22] |
ἄλλα
ἐς
τὸ
ἐξάψαι
τε
|
φλόγα |
καὶ
ἐπὶ
μέγα
προκαλέσασθαι,
τῶν |
[1, 23] |
τῶν
δὲ
καὶ
προσήψατο
ἡ
|
φλὸξ |
ἀπό
τε
τῶν
στοῶν
καὶ
|
[1, 6] |
ἐν
τῇ
ἀποχωρήσει
ἀτάκτῳ
καὶ
|
φοβερᾷ |
γενομένῃ.
οὐκ
ὀλίγοι
δὲ
καὶ |
[1, 4] |
Ἴστρον
οὐ
γεφυρώσας
τὸν
πόρον,
|
φοβερὰ |
δὲ
καὶ
τῆς
φάλαγγος
ἡ |
[1, 8] |
Θηβαίοις
ἐς
τοσόνδε
ἡ
φυγὴ
|
φοβερὰ |
ἐγίγνετο,
ὥστε
διὰ
τῶν
πυλῶν |
[1, 22] |
ὅτι
ἡ
ξύγκλεισις
τῶν
πυλῶν
|
φοβερά |
τε
καὶ
πρὸ
τοῦ
καιροῦ |
[1, 9] |
αὖθις
ἐπικρατῆσαι
καὶ
τοὺς
τότε
|
φοβερούς |
σφισι
Λακεδαιμονίους
καὶ
παρ'
ὀλίγον |
[1, 17] |
αὐτοῖς
ὁ
ἀπὸ
τῶν
ὀλίγων
|
φόβος, |
τούς
τε
Μέμνονα
ἐπαγομένους
καὶ |
[1, 29] |
Πέρσην
πολέμου
ἀνεῖναί
τι
τοῦ
|
φόβου |
τοῖς
Ἕλλησιν,
ὅσοι
ἐναντία
τῇ |
[1, 6] |
τάφρον
προβεβλημένους,
οἷα
δὴ
ξὺν
|
φόβῳ |
ἀπηλλάχθαι
οἰομένων
Ἀλέξανδρον,
ἐς
μῆκος
|
[1, 18] |
τὸ
τῶν
Κυπρίων
τε
καὶ
|
Φοινίκων. |
τήν
τε
ἐμπειρίαν
τῶν
Μακεδόνων |
[1, 9] |
τῶν
ἑλόντων
ξυνενεχθεῖσα,
καὶ
ὁ
|
φόνος |
ὁ>
πολύς,
οἷα
δὴ
ἐξ |
[1, 22] |
Μακεδόνων
βαλλομένους.
ὁ
πλεῖστος
δὲ
|
φόνος |
περὶ
ταῖς
πύλαις
αὐταῖς
ξυνέβη, |
[1, 22] |
ἔφυγον
ἐς
τὴν
πόλιν.
καὶ
|
φόνος |
ταύτῃ
οὐκ
ὀλίγος
ἐγένετο,
ὅσῳ |
[1, 18] |
σφῶν
ἑκάστοις
ἀποδοῦναι,
καὶ
τοὺς
|
φόρους |
ἀνεῖναι,
ὅσους
τοῖς
βαρβάροις
ἀπέφερον. |
[1, 27] |
τῷ
ὑπ'
Ἀλεξάνδρου
ταχθέντι
καὶ
|
φόρους
|
ἀποφέρειν
ὅσα
ἔτη
Μακεδόσι,
καὶ |
[1, 17] |
καταλύσας
δημοκρατίαν
κατέστησε.
τοὺς
δὲ
|
φόρους, |
ὅσους
τοῖς
βαρβάροις
ἀπέφερον,
τῇ
|
[1, 17] |
ἧς
Ἀρσίτης
ἦρχε
καὶ
τοὺς
|
φόρους |
τοὺς
αὐτοὺς
ἀποφέρειν
τάξας,
οὕσπερ |
[1, 17] |
Παυσανίαν
τῶν
ἑταίρων,
τῶν
δὲ
|
φόρων |
τῆς
συντάξεώς
τε
καὶ
ἀποφορᾶς |
[1, 29] |
βοήθεια
ἐν
ἡμέρᾳ
ἧ
ξυνέκειτο,
|
φράσαντες |
τὴν
ἡμέραν,
ὅτι
παραδώσουσι
τὸ
|
[1, 4] |
σώματα
καὶ
μέγα
ἐπὶ
σφίσι
|
φρονοῦντες. |
πάντες
δὲ
φιλίας
τῆς
Ἀλεξάνδρου |
[1, 18] |
πόλιν.
Ἡγησίστρατος
γάρ,
ὅτῳ
ἡ
|
φρουρὰ |
ἡ
Μιλησίων
ἐκ
βασιλέως
ἐπετέτραπτο, |
[1, 9] |
Θήβας
διαθεῖναι,
τὴν
μὲν
Καδμείαν
|
φρουρᾷ |
κατέχειν
ἔδοξε,
τὴν
πόλιν
δὲ |
[1, 26] |
αὐτοκράτορες,
τὴν
μὲν
πόλιν
ἐνδιδόντες,
|
φρουρὰν |
δὲ
μὴ
εἰσάγειν
δεόμενοι.
καὶ |
[1, 26] |
προσχώρους
Σιδῆται
ἐβαρβάριζον.
καταλιπὼν
δὲ
|
φρουρὰν |
ἐν
Σίδῃ
προῄει
ἐπὶ
Σύλλιον, |
[1, 26] |
ἐπὶ
Σύλλιον,
χωρίον
ὀχυρὸν
καὶ
|
φρουρὰν |
ἔχον
ξένων
μισθοφόρων
καὶ
αὐτῶν |
[1, 17] |
παρ'
αὐτὸν
Μιθρήνης
τε
ὁ
|
φρούραρχος |
τῆς
ἀκροπόλεως
τῆς
ἐν
Σάρδεσι |
[1, 26] |
δεόμενοι.
καὶ
περὶ
μὲν
τῆς
|
φρουρᾶς
|
πράξαντες
ἀπῆλθον,
ὅσα
ἠξίουν.
πεντήκοντα |
[1, 17] |
εἰς
τὴν
ἄκραν,
ἵνα
τὸ
|
φρούριον
|
ἦν
τῶν
Περσῶν.
καὶ
ἔδοξεν |
[1, 24] |
τὴν
Φασηλίδα
παραγενόμενος
συνεξαιρεῖ
αὐτοῖς
|
φρούριον |
ὀχυρόν,
ἐπιτετειχισμένον
τῇ
χώρᾳ
πρὸς |
[1, 28] |
καὶ
τὰ
μέν
τινα
τῶν
|
φρουρίων |
βίᾳ
ἐξεῖλε,
τὰ
δὲ
ὁμολογίᾳ |
[1, 17] |
ἐξηγγέλθη,
οἵ
τε
τὴν
Ἔφεσον
|
φρουροῦντες |
μισθοφόροι
ὤχοντο
φεύγοντες,
δύο
τριήρεις |
[1, 17] |
παραληψόμενον
Δασκύλιον
Παρμενίων
ἐκλιπόντων
τῶν
|
φρουρῶν. |
Αὐτὸς
δὲ
ἐπὶ
Σάρδεων
προὐχώρει. |
[1, 19] |
τῶν
νεῶν
τοὺς
μὲν
ἐπὶ
|
φρυγανισμῷ, |
τοὺς
δὲ
ἐπὶ
ξυγκομιδῇ
τῶν |
[1, 24] |
κελεύει
προϊέναι
ἀπὸ
Σάρδεων
ἐπὶ
|
Φρυγίαν. |
αὐτὸς
δὲ
ἐπὶ
Λυκίας
τε |
[1, 16] |
μὲν
τῆς
μάχης
φεύγει
ἐς
|
Φρυγίαν, |
ἐκεῖ
δὲ
ἀποθνήσκει
αὐτὸς
πρὸς |
[1, 27] |
ἀνέζευξεν
ἐς
Πέργην,
κἀκεῖθεν
ἐς
|
Φρυγίαν |
ὥρμητο.
ἦν
δὲ
αὐτῷ
ἡ |
[1, 29] |
ἡμέρας
δέκα
καὶ
σατράπην
ἀποδείξας
|
Φρυγίας |
Ἀντίγονον
τὸν
Φιλίππου,
ἐπὶ
δὲ |
[1, 29] |
Σαγγαρίου
αἱ
μὲν
πηγαὶ
ἐκ
|
Φρυγίας |
εἰσίν,
αὐτὸς
δὲ
διὰ
τῆς |
[1, 23] |
καὶ
Πτολεμαῖον
ἡγεμόνα
αὐτῶν
ἐπὶ
|
Φρυγίας |
ἐστέλλετο.
τῆς
δὲ
Καρίας
ξυμπάσης |
[1, 29] |
κατεῖχεν
ἐκ
τοῦ
σατράπου
τῆς
|
Φρυγίας
|
Κᾶρες
μὲν
χίλιοι,
Ἕλληνες
δὲ |
[1, 24] |
ἥ
ἐστι
μὲν
τῆς
μεγάλης
|
Φρυγίας, |
ξυνετέλει
δὲ
ἐς
τὴν
Λυκίαν
|
[1, 29] |
προσηγάγετο.
~Ἐντεῦθεν
δὲ
ἤει
ἐπὶ
|
Φρυγίας |
παρὰ
τὴν
λίμνην,
ἧ
ὄνομα |
[1, 25] |
πρόφασιν
μὲν
παρὰ
Ἀτιζύην
τὸν
|
Φρυγίας |
σατράπην,
τῇ
δὲ
ἀληθείᾳ
τῷ |
[1, 29] |
δὲ
Γόρδιον
ἔστι
μὲν
τῆς
|
Φρυγίας |
τῆς
ἐφ'
Ἑλλησπόντου,
κεῖται
δὲ |
[1, 12] |
Ἀρσίτης
ὁ
τῆς
πρὸς
Ἑλλησπόντῳ
|
Φρυγίας |
ὕπαρχος.
οὗτοι
δὲ
πρὸς
Ζελείᾳ |
[1, 7] |
φυγάδες
δὲ
καὶ
ὅσοι
τοὺς
|
φυγάδας
|
ἐπικεκλημένοι
ἦσαν,
οὐδενὸς
φιλανθρώπου
τυχεῖν |
[1, 17] |
ἐς
Ἔφεσον
ἀφικόμενος
τούς
τε
|
φυγάδας, |
ὅσοι
δι'
αὐτὸν
ἐξέπεσον
τῆς |
[1, 10] |
τὴν
βοήθειαν.
Ἠλεῖοι
δὲ
τοὺς
|
φυγάδας |
σφῶν
κατεδέξαντο,
ὅτι
ἐπιτήδειοι
Ἀλεξάνδρῳ |
[1, 7] |
τῶν
Θηβαίων
τῆς
ἀποστάσεως.
οἱ
|
φυγάδες |
δὲ
καὶ
ὅσοι
τοὺς
φυγάδας
|
[1, 7] |
Ταυλαντίους.
~Ἐν
τούτῳ
δὲ
τῶν
|
φυγάδων |
τινὲς
τῶν
ἐκ
Θηβῶν
φευγόντων |
[1, 2] |
ἀποθνήσκουσι
μὲν
τρισχίλιοι
ἐν
τῇ
|
φυγῇ, |
ζῶντες
δὲ
ὀλίγοι
καὶ
τούτων |
[1, 16] |
τῆς
ἵππου,
καὶ
ἦν
δὴ
|
φυγὴ |
καρτερά.
τῶν
μὲν
δὴ
ἱππέων |
[1, 19] |
ἁλίσκεται
αὐτοῖς
ἀνδράσιν
ἐν
τῇ
|
φυγῇ, |
οὐ
ταχυναυτοῦσα.
αἱ
δὲ
τέσσαρες |
[1, 8] |
αὖθις
σὺν
βοῇ
τῶν
Θηβαίων
|
φυγὴ |
τῶν
Μακεδόνων
γίγνεται.
καὶ
Εὐρυβώτας |
[1, 8] |
τοῖς
Θηβαίοις
ἐς
τοσόνδε
ἡ
|
φυγὴ |
φοβερὰ
ἐγίγνετο,
ὥστε
διὰ
τῶν |
[1, 27] |
γὰρ
πολλοὶ
αὐτῶν
ἀπῆλθον,
αἱ
|
φυλακαὶ |
δὲ
ἐγκατέμειναν.
καὶ
ἐπὶ
τούτους |
[1, 6] |
Κλεῖτον
καὶ
Γλαυκίαν,
καὶ
οὔτε
|
φυλακὰς |
ἐν
τῇ
τάξει
αὐτοῖς
φυλαττομένας |
[1, 21] |
τε
καὶ
Ἑλλάνικον,
οἷς
ἡ
|
φυλακὴ |
αὐτῶν
ἐπετέτραπτο.
ὡς
δὲ
καὶ |
[1, 25] |
ὁ
Ἀλέξανδρος
οὗτος
καὶ
ἐν
|
φυλακῇ |
ἦν.
~Ἀλέξανδρος
δὲ
ἄρας
ἐκ |
[1, 21] |
τῷ
τότε
οὐκ
ἐν
ἀκριβεῖ
|
φυλακῇ |
ἦν
καὶ
δύο
πύργοι
καὶ |
[1, 29] |
ἦν
πάντῃ
ἀπότομος,
καὶ
ταύτην
|
φυλακὴ |
κατεῖχεν
ἐκ
τοῦ
σατράπου
τῆς |
[1, 27] |
τῇ
ὁδῷ,
καὶ
ἔστιν
ὀλίγῃ
|
φυλακῇ |
κατέχοντας
τὰ
ὄρη
ταῦτα
ἄπορον |
[1, 25] |
ἕνεκα
ἀπεστάλη.
καὶ
τοῦτον
ἐν
|
φυλακῇ |
πέμπει
Παρμενίων
παρ'
Ἀλέξανδρον,
καὶ |
[1, 23] |
ταύτης
καὶ
τῆς
ἄλλης
Καρίας
|
φυλακὴν |
ἐγκαταλιπὼν
ξένους
μὲν
πεζοὺς
τρισχιλίους, |
[1, 24] |
ἐν
παρόδῳ
υπαρνα,
χωρίον
ὀχυρόν,
|
φυλακὴν |
ἔχον
ξένους
μισθοφόρους,
ἐξ
ἐφόδου
|
[1, 29] |
πρὸς
μὲν
δὴ
ταῖς
Κελαιναῖς
|
φυλακὴν |
καταλείπει
στρατιώτας
ἐς
χιλίους
καὶ |
[1, 27] |
οὖσαν
οἱ
πολλοὶ
αὐτῶν,
ὅσον
|
φυλακὴν |
καταλιπόντες
ἐπὶ
τοῖς
ὄρεσι.
καὶ |
[1, 23] |
ἐν
νῷ
λαβόντες
ἀμφὶ
δευτέραν
|
φυλακὴν
|
τῆς
νυκτὸς
τόν
τε
ξύλινον |
[1, 18] |
ἐξ
ἐφόδου
ἔλαβεν
ἐκλιπούσης
τῆς
|
φυλακῆς. |
ἐνταῦθα
δὲ
καταστρατοπεδεύσας
ἔγνω
ἀποτειχίζειν |
[1, 8] |
Λάγου,
ὅτι
Περδίκκας,
προτεταγμένος
τῆς
|
φυλακῆς |
τοῦ
στρατοπέδου
σὺν
τῇ
αὑτοῦ |
[1, 20] |
ς>
άγεσθαι
ἦσαν,
ὑπὸ
τῶν
|
φυλακῶν |
τε
τῶν
Μακεδόνων
καὶ
ὅσοι |
[1, 17] |
ἐν
Σάρδεσι
κατελείφθησαν
τὴν
ἄκραν
|
φυλάττειν. |
Ἐν
τούτῳ
δὲ,
ὡς
τὰ |
[1, 6] |
φυλακὰς
ἐν
τῇ
τάξει
αὐτοῖς
|
φυλαττομένας |
οὔτε
χάρακα
ἢ
τάφρον
προβεβλημένους, |
[1, 21] |
καίτοι
τά
γε
πρῶτα
τῇ
|
φύσει
|
τε
τοῦ
χωρίου,
ὑπερδεξίου
ὄντος, |
[1, 23] |
ἔσεσθαί
οἱ
ἀμφ'
αὐτὰς
τῇ
|
φύσει |
τῶν
χωρίων
καὶ
οὐ
παρὰ |
[1, 20] |
χρονίῳ
πολιορκίᾳ.
ἥ
τε
γὰρ
|
φύσις |
τοῦ
χωρίου
ὀχυρὸν
ἐποίει
αὐτὸ |
[1, 8] |
οὕτως
τι
οἱ
Μακεδόνες,
ἀλλὰ
|
Φωκεῖς |
τε
καὶ
Πλαταιεῖς
καὶ
οἱ |
[1, 12] |
ἐμαυτὸν
τῶν
πρώτων
ἐν
τῇ
|
φωνῇ
|
τῇ
Ἑλλάδι,
εἴπερ
οὖν
καὶ |
[1, 26] |
γλῶσσαν
ἐξελάθοντο,
εὐθὺς
δὲ
βάρβαρον
|
φωνὴν |
ἵεσαν,
οὐδὲ
τῶν
προσχώρων
βαρβάρων, |
[1, 26] |
σφῶν
οὔπω
πρόσθεν
οὖσαν
τὴν
|
φωνήν. |
καὶ
ἔκτοτε
οὐ
κατὰ
τοὺς |
[1, 25] |
ὕπνου,
ἐνοχλούμενον
δὲ
πρὸς
τῆς
|
φωνῆς |
τῇ
χειρὶ
οὐ
βαρέως
ἀποσοβῆσαι |