Livre, Chapitre |
[1, 24] |
ὁμολογίᾳ
προσηγάγετο,
περάσας
δὲ
τὸν
|
Ξάνθον |
ποταμὸν
Πίναρα
καὶ
Ξάνθον
τὴν |
[1, 24] |
τὸν
Ξάνθον
ποταμὸν
Πίναρα
καὶ
|
Ξάνθον |
τὴν
πόλιν
καὶ
Πάταρα
ἐνδοθέντα |
[1, 14] |
ἱππεῖς
μὲν
ἦσαν
ἐς
δισμυρίους,
|
ξένοι
|
δὲ
πεζοὶ
μισθοφόροι
ὀλίγον
ἀποδέοντες |
[1, 20] |
παρεσκευάκει,
καὶ
στρατιῶται
πολλοὶ
μὲν
|
ξένοι |
μισθοφόροι
ἐν
τῇ
πόλει
ἐγκατελείφθησαν, |
[1, 24] |
οἱ
δ'
ἐκ
τῆς
ἄκρας
|
ξένοι |
ὑπόσπονδοι
ἐξῆλθον.
ἔπειτα
εἰσβαλὼν
εἰς |
[1, 9] |
τε
καὶ
ἱερειῶν
καὶ
ὅσοι
|
ξένοι |
Φιλίππου
ἢ
Ἀλεξάνδρου
ἢ
ὅσοι |
[1, 23] |
τῆς
ἄλλης
Καρίας
φυλακὴν
ἐγκαταλιπὼν
|
ξένους |
μὲν
πεζοὺς
τρισχιλίους,
ἱππέας
δὲ |
[1, 24] |
υπαρνα,
χωρίον
ὀχυρόν,
φυλακὴν
ἔχον
|
ξένους |
μισθοφόρους,
ἐξ
ἐφόδου
ἔλαβεν.
οἱ |
[1, 16] |
ὅτι
ἐξετράπη
Ἀλέξανδρος
ἐπὶ
τοὺς
|
ξένους |
τοὺς
μισθοφόρους.
ὧν
τὸ
στῖφος, |
[1, 12] |
ἡ
κατάβασις
αὐτῶν
ἐκείνων,
ἣν
|
Ξενοφῶν |
αὐτοὺς
κατήγαγε,
πολύ
τι
ἐπιφανέστερα |
[1, 12] |
πολύ
τι
ἐπιφανέστερα
ἐς
ἀνθρώπους
|
Ξενοφῶντος |
ἕνεκά
ἐστιν
ἢ
Ἀλέξανδρός
τε |
[1, 20] |
δύναμιν
τῶν
τε
βαρβάρων
καὶ
|
ξένων |
ἐξηγγέλλετο.
ὅσαι
δὲ
ἐν
μέσῳ
|
[1, 18] |
τοὺς
Θρᾷκας
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
ξένων |
ἐς
τετρακισχιλίους
διαβιβάσας
ἐς
αὐτήν. |
[1, 16] |
Δαρείου
γυναικός,
καὶ
ὁ
τῶν
|
ξένων |
ἡγεμὼν
Ὠμάρης.
Ἀρσίτης
δὲ
ἐκ |
[1, 18] |
δισχιλίους
καὶ
πεντακοσίους
πεζοὺς
τῶν
|
ξένων |
καὶ
Μακεδόνας
παραπλησίους,
ἱππέας
δὲ
|
[1, 26] |
χωρίον
ὀχυρὸν
καὶ
φρουρὰν
ἔχον
|
ξένων |
μισθοφόρων
καὶ
αὐτῶν
τῶν
ἐπιχωρίων |
[1, 19] |
τοῦ
δήμου
τε
καὶ
τῶν
|
ξένων |
τῶν
μισθοφόρων,
οἷς
μᾶλλόν
τι
|
[1, 0] |
δὲ
ἃ
καὶ
πρὸς
ἄλλων
|
ξυγγεγραμμένα, |
ὅτι
καὶ
αὐτὰ
ἀξιαφήγητά
τέ |
[1, 10] |
πρεσβείας
σφῶν
κατὰ
ἔθνη
πέμψαντες
|
ξυγγνώμης |
τυχεῖν
ἐδέοντο,
ὅτι
καὶ
αὐτοί |
[1, 12] |
ὁρμηθῆναί
φημι
ἐς
τήνδε
τὴν
|
ξυγγραφήν, |
οὐκ
ἀπαξιώσας
ἐμαυτὸν
φανερὰ
καταστήσειν |
[1, 0] |
δέ,
ὅτι
τετελευτηκότος
ἤδη
Ἀλεξάνδρου
|
ξυγγράφουσιν |
{ὅτε}
αὐτοῖς
ἥ
τε
ἀνάγκη |
[1, 0] |
ἄλλως
τι
ἢ
ὡς
συνηνέχθη
|
ξυγγράψαι |
ἀπῆν.
ἔστι
δὲ
ἃ
καὶ |
[1, 20] |
αὐτὸς
μὲν
δὴ
κατὰ
τὰ
|
ξυγκείμενα |
ἀμφὶ
μέσας
νύκτας
προσῆλθε
τῷ |
[1, 26] |
τοὺς
Ἀσπενδίους
ὅτι
οὐδὲν
τῶν
|
ξυγκειμένων |
πρᾶξαι
ἐθέλοιεν,
οὔτε
τοὺς
ἵππους |
[1, 4] |
δὲ
καὶ
τῆς
φάλαγγος
ἡ
|
ξύγκλεισις, |
βιαία
δὲ
ἡ
τῶν
ἱππέων |
[1, 22] |
πύλαις
αὐταῖς
ξυνέβη,
ὅτι
ἡ
|
ξύγκλεισις |
τῶν
πυλῶν
φοβερά
τε
καὶ |
[1, 19] |
ἐπὶ
φρυγανισμῷ,
τοὺς
δὲ
ἐπὶ
|
ξυγκομιδῇ |
τῶν
ἐπιτηδείων,
τοὺς
δὲ
καὶ |
[1, 17] |
δὲ
κατὰ
ἁρπαγὴν
χρημάτων
ἀποκτενεῖ,
|
ξυγχωρηθὲν |
αὐτῷ,
ὁ
δῆμος.
καὶ
εἰ |
[1, 23] |
φυλακὴν
τῆς
νυκτὸς
τόν
τε
|
ξύλινον |
πύργον,
ὃν
αὐτοὶ
ἀντῳκοδόμησαν
ταῖς |
[1, 21] |
καὶ
ἑνὸς
τῶν
πύργων
τῶν
|
ξυλίνων |
κατεκαύθη,
τὰ
δὲ
ἄλλα
διεφύλαξαν |
[1, 7] |
πολέμιον
ἔξω
τῆς
Καδμείας
ἀπέκτειναν
|
ξυλλαβόντες. |
ἐς
δὲ
τὴν
ἐκκλησίαν
παρελθόντες |
[1, 25] |
οἱ
ἐντεταλμένα
ἐξήγγειλεν,
καὶ
οὕτω
|
ξυλλαμβάνεται |
ὁ
Ἀλέξανδρος
οὗτος
καὶ
ἐν |
[1, 24] |
καὶ
Κλέανδρον
τὸν
Πολεμοκράτους
ἐπὶ
|
ξυλλογῇ |
στρατιωτῶν
εἰς
Πελοπόννησον.
Παρμενίωνα
δὲ |
[1, 7] |
ἐδέησαν
ἐνδόσιμόν
τι
παρασχεῖν
ἐς
|
ξύμβασιν, |
ὥστε
ἐκθέοντες
ἐκ
τῆς
πόλεως |
[1, 27] |
ἐδέοντο
ἐφ'
οἷσπερ
τὸ
πρότερον
|
ξυμβῆναι. |
καὶ
Ἀλέξανδρος
τό
τε
χωρίον |
[1, 18] |
τῇ
οὐ
κατὰ
τὸ
εἰκὸς
|
ξυμβλήσει. |
ὀλίγαις
τε
γὰρ
ναυσὶ
πρὸς |
[1, 9] |
τὸν
στρατόν,
καὶ
τὸν
πολὺν
|
ξυμμαχικὸν |
μᾶλλον
ἢ
οἰκεῖον
ὄντα,
καὶ |
[1, 9] |
ἀναστῆσαί
τε
καὶ
τειχίσαι
οἱ
|
ξύμμαχοι |
ἔγνωσαν.
~Ἐς
δὲ
τοὺς
ἄλλους |
[1, 14] |
Ἁρπάλου.
ἐπὶ
δὲ
τούτοις
οἱ
|
ξύμμαχοι |
ἱππεῖς,
ὧν
ἦρχε
Φίλιππος
ὁ |
[1, 9] |
γνώμη
προὐτέθη
ἐν
τοῖς
Λακεδαιμονίων
|
ξυμμάχοις. |
ἐπεὶ
καὶ
πρὸ
τῆς
ξυμφορᾶς |
[1, 9] |
ἀντισχεῖν
Λακεδαιμονίοις
τε
καὶ
τοῖς
|
ξυμμάχοις |
καὶ
μεγάλῳ
βασιλεῖ
πολεμοῦντας,
οὔτε |
[1, 9] |
Τοῖς
δὲ
μετασχοῦσι
τοῦ
ἔργου
|
ξυμμάχοις, |
οἷς
δὴ
καὶ
ἐπέτρεψεν
Ἀλέξανδρος |
[1, 9] |
καὶ
τὴν
χώραν
κατανεῖμαι
τοῖς
|
ξυμμάχοις, |
ὅση
μὴ
ἱερὰ
αὐτῆς.
παῖδας |
[1, 19] |
πολιορκουμένους
τοὺς
φίλους
σφῶν
καὶ
|
ξυμμάχους. |
Ἐν
τούτῳ
δὲ
καὶ
οἱ |
[1, 24] |
Θετταλοὺς
ἱππέας
καὶ
τοὺς
ἄλλους
|
ξυμμάχους |
καὶ
τὰς
ἁμάξας
ἄγειν.
καὶ
|
[1, 4] |
τούτους
φίλους
τε
ὀνομάσας
καὶ
|
ξυμμάχους |
ποιησάμενος
ὀπίσω
ἀπέπεμψε,
τοσοῦτον
ὑπειπὼν |
[1, 17] |
τε
Πελοποννησίους
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
ξυμμάχων |
τοὺς
πολλοὺς
πλὴν
Ἀργείων.
οὗτοι
|
[1, 9] |
τε
τοὺς
Λακεδαιμονίους
καὶ
τοὺς
|
ξυμμετασχόντας |
αὐτοῖς
τῶν
τότε
πραγμάτων
ἐφόβησεν. |
[1, 15] |
οἱ
μὲν
πρῶτοι
τῶν
Μακεδόνων
|
ξυμμίξαντες |
τοῖς
Πέρσαις
κατεκόπησαν
πρὸς
αὐτῶν, |
[1, 2] |
τοὺς
τοξότας,
ὅπως
ἐς
χεῖρας
|
ξυμμίξειαν |
γυμνοῖς
οὖσι
τοῖς
τοξόταις.
Ἀλέξανδρος |
[1, 9] |
τι
προσέβαλεν
ἢ
ἐς
τὸ
|
ξύμπαν |
Ἑλληνικὸν
μέγαν
τὸν
παράλογον
παρέσχε. |
[1, 20] |
ἐνδεῖν
ὡς
πρὸς
ἀσφάλειαν
ἐφαίνετο,
|
ξύμπαντα |
ταῦτα
Μέμνων
τε
αὐτὸς
παρών, |
[1, 24] |
τοῦτο
στελλομένοις
ἐκέλευσε.
καὶ
παρεδόθησαν
|
ξύμπασαι. |
αὐτὸς
δὲ
ὀλίγον
ὕστερον
ἐς |
[1, 23] |
Φρυγίας
ἐστέλλετο.
τῆς
δὲ
Καρίας
|
ξυμπάσης |
σατραπεύειν
ἔταξεν
Ἄδαν,
θυγατέρα
μὲν |
[1, 14] |
ἔστε
ἐπὶ
τὸ
μέσον
τῆς
|
ξυμπάσης |
τάξεως.
Περσῶν
δὲ
ἱππεῖς
μὲν |
[1, 25] |
παῖδα,
ἀδελφὸν
δὲ
Κρατεροῦ.
καὶ
|
ξυμπέμπει |
αὐτῷ
τῶν
Περγαίων
τινὰς
τὴν |
[1, 2] |
αὐτὸς
ὁ
Σύρμος
ἐς
ταύτην
|
ξυμπεφεύγει |
ξὺν
τοῖς
ἀμφ'
αὐτόν.
τὸ |
[1, 3] |
Τριβαλλοί
τε
καὶ
οἱ
Θρᾷκες
|
ξυμπεφευγότες
|
ἦσαν,
καὶ
ἐπειρᾶτο
βιάζεσθαι
τὴν |
[1, 5] |
μὲν
ἐς
αὐτὴν
καὶ
μαχίμων
|
ξυμπεφευγότων, |
πολλῶν
δὲ
ἅμα
τῷ
Γλαυκίᾳ |
[1, 21] |
τάξεως
ξυσκηνοῦντές
τε
καὶ
ἅμα
|
ξυμπίνοντες |
αὑτόν
τε
καὶ
τὰ
αὑτοῦ
|
[1, 21] |
ἀπὸ
τῆς
Ἁλικαρνασσοῦ
ἄλλοι
καὶ
|
ξυμπίπτει |
μάχη
καρτερὰ
πρὸς
τῷ
τείχει. |
[1, 19] |
ναυτῶν,
ἐκ
δὲ
τῶν
παρόντων
|
ξυμπληρώσας |
Ἀλέξανδρος
δέκα
ναῦς,
ὡς
προσπλεούσας |
[1, 27] |
αὐτοὶ
δὲ
ἐς
τὴν
ἄκραν
|
ξυμφεύγουσιν. |
Ἀλέξανδρος
δὲ
ὡς
ἀφίκετο
ξὺν |
[1, 9] |
τῶν
ἀπολομένων
οὐ
μείονα
τὴν
|
ξυμφορὰν |
τῇ
πόλει
ἤνεγκεν,
ἀλλὰ
τῷ |
[1, 9] |
τῷ
παραλόγῳ
μᾶλλόν
τι
τῆς
|
ξυμφορᾶς |
ἢ
τῷ
πλήθει
τῶν
{τε} |
[1, 9] |
ξυμμάχοις.
ἐπεὶ
καὶ
πρὸ
τῆς
|
ξυμφορᾶς |
πολλὰ
ἀπὸ
τοῦ
θείου
ἐπισημῆναι |
[1, 9] |
παθοῦσιν
ἴσην
τὴν
αἴσθησιν
τῆς
|
ξυμφορᾶς |
προσέθηκεν,
οὔτε
τοῖς
ἄλλοις
Ἕλλησιν |
[1, 10] |
εἶναι
τῆς
τε
ἐν
Χαιρωνείᾳ
|
ξυμφορᾶς |
τῇ
πόλει
γενομένης
καὶ
τῶν |
[1, 22] |
πόλεως
ἐς
χιλίους,
τῶν
δὲ
|
ξὺν |
Ἀλεξάνδρῳ
ἀμφὶ
τοὺς
τεσσαράκοντα,
καὶ |
[1, 19] |
τῆς
Λάδης
τὴν
ὁρμὴν
τῶν
|
ξὺν |
Ἀλεξάνδρῳ
κατιδόντες
ἐς
τὸν
λιμένα |
[1, 12] |
Ἀλεξάνδρου
ἔργα.
καίτοι
Ἀλέξανδρος
οὔτε
|
ξὺν |
ἄλλῳ
ἐστράτευσεν,
οὔτε
φεύγων
μέγαν |
[1, 29] |
σταλέντες
εἰς
Γόρδιον
ἧκον
καὶ
|
ξὺν |
αὐτοῖς
ἄλλη
στρατιὰ
καταλεχθεῖσα,
ἣν |
[1, 17] |
τριήρεις
τῶν
Ἐφεσίων
λαβόντες,
καὶ
|
ξὺν |
αὐτοῖς
Ἀμύντας
ὁ
Ἀντιόχου,
ὃς |
[1, 25] |
καὶ
ἐπιτηδειότερον
γενόμενον
τοῖς
Θετταλοῖς
|
ξὺν |
αὐτοῖς
τι
νεωτερίσαι.
καί
τι |
[1, 28] |
αἱρεῖ
κατὰ
κράτος.
τῶν
δὲ
|
ξὺν
|
αὐτῷ
Κλέανδρός
τε
ὁ
στρατηγὸς |
[1, 17] |
ὁμοῦ
τοῖς
αἰτίοις
καὶ
οὐ
|
ξὺν |
δίκῃ
τινάς,
τοὺς
μὲν
κατ' |
[1, 18] |
ἐπὶ
τὰς
Αἰολίδας
τε
πόλεις
|
ξὺν |
δυνάμει
οὐκ
ἐλάττονι
ἐξέπεμψε
καὶ |
[1, 9] |
τοὺς
Λακεδαιμονίους
ἐξέπληξεν.
ἥ
τε
|
ξὺν |
Ἐπαμεινώνδᾳ
Βοιωτῶν
καὶ
Ἀρκάδων
γενομένη |
[1, 12] |
ὁπότε
καὶ
ἡ
τῶν
μυρίων
|
ξὺν |
Κύρῳ
ἄνοδος
ἐπὶ
βασιλέα
Ἀρτοξέρξην |
[1, 21] |
δύο
τε
ὄντας
καὶ
οὐ
|
ξὺν |
λογισμῷ
προσφερομένους
τῷ
τείχει
ἐπεκθέουσιν. |
[1, 22] |
ἐγένετο,
ὅσῳ
πλείονές
τε
καὶ
|
ξὺν |
μείζονι
τῇ
τόλμῃ
ἐξέδραμον.
οἱ |
[1, 9] |
τὰ
τῆς
ἀποστάσεως
ὀξέα
καὶ
|
ξὺν
|
οὐδενὶ
λογισμῷ
γενόμενα,
καὶ
ἡ |
[1, 18] |
γὰρ
ναυσὶ
πρὸς
πολλῷ
πλείους
|
ξὺν |
οὐδενὶ
λογισμῷ
ναυμαχήσειν
καὶ
οὐ |
[1, 9] |
δι'
ὀλίγου
τε
καὶ
οὐ
|
ξὺν |
πόνῳ
τῶν
ἑλόντων
ξυνενεχθεῖσα,
καὶ |
[1, 27] |
ξυμφεύγουσιν.
Ἀλέξανδρος
δὲ
ὡς
ἀφίκετο
|
ξὺν |
τῇ
δυνάμει,
εἴσω
τοῦ
ἐρήμου |
[1, 29] |
δύναμιν
ἐκεῖσε
ἀπαντᾶν.
καὶ
ἀπήντα
|
ξὺν |
τῇ
δυνάμει
Παρμενίων.
καὶ
οἱ |
[1, 12] |
πρὸς
Ζελείᾳ
πόλει
κατεστρατοπεδευκότες
ἦσαν
|
ξὺν |
τῇ
ἵππῳ
τε
τῇ
βαρβαρικῇ |
[1, 15] |
ἀποκόπτει
τὸν
ὦμον
τοῦ
Σπιθριδάτου
|
ξὺν |
τῇ
κοπίδι.
καὶ
ἐν
τούτῳ |
[1, 5] |
μὲν
πόλιν
ἀπέγνω
ἑλεῖν
ἂν
|
ξὺν |
τῇ
παρούσῃ
δυνάμει,
πολλῶν
μὲν |
[1, 7] |
αὐτὸν
πρὶν
ἐν
Ὀγχηστῷ
γενέσθαι
|
ξὺν |
τῇ
στρατιᾷ
πάσῃ.
καὶ
τότε |
[1, 18] |
τῇ
Ἀρτέμιδι
καὶ
πομπὴν
ἔπεμψε
|
ξὺν |
τῇ
στρατιᾷ
πάσῃ
ὡπλισμένῃ
τε |
[1, 2] |
ὁ
Σύρμος
ἐς
ταύτην
ξυμπεφεύγει
|
ξὺν |
τοῖς
ἀμφ'
αὐτόν.
τὸ
δὲ |
[1, 29] |
Πέρσαις
καὶ
τότε
ἐν
Μακεδονίᾳ
|
ξὺν |
τοῖς
δισχιλίοις
δεδεμένοι
ἦσαν.
καὶ |
[1, 15] |
πολλὴ
ἄφεσις,
οἱ
Μακεδόνες
δὲ
|
ξὺν |
τοῖς
δόρασιν
ἐμάχοντο.
ἀλλὰ
τῷ |
[1, 16] |
τούτους
τῇ
ὑστεραίᾳ
ἔθαψεν
Ἀλέξανδρος
|
ξὺν |
τοῖς
ὅπλοις
τε
καὶ
ἄλλῳ |
[1, 16] |
καὶ
τοὺς
μισθοφόρους
Ἕλληνας,
οἳ
|
ξὺν |
τοῖς
πολεμίοις
στρατεύοντες
ἀπέθανον.
ὅσους |
[1, 12] |
καὶ
Πετήνης
καὶ
Νιφάτης
καὶ
|
ξὺν |
τούτοις
Σπιθριδάτης
ὁ
Λυδίας
καὶ |
[1, 5] |
ἐκλείπει
τὰ
ὄρη.
οἱ
δὲ
|
ξὺν
|
Φιλώτᾳ
ἀσφαλῶς
ἐπὶ
τὸ
στρατόπεδον |
[1, 5] |
ὄρη
τοῦ
πεδίου,
ὅθεν
οἱ
|
ξὺν |
Φιλώτᾳ
ἐπισιτιεῖσθαι
ἔμελλον.
Ἀλέξανδρος
δέ, |
[1, 6] |
ἢ
τάφρον
προβεβλημένους,
οἷα
δὴ
|
ξὺν |
φόβῳ
ἀπηλλάχθαι
οἰομένων
Ἀλέξανδρον,
ἐς |
[1, 1] |
τὰ
εἴκοσιν
ἔτη
Ἀλέξανδρον.
ἐνταῦθα
|
ξυναγαγόντα |
τοὺς
Ἕλληνας,
ὅσοι
ἐντὸς
Πελοποννήσου |
[1, 1] |
ἦν
τῷ
στρατεύματι
ἡ
πάροδος.
|
ξυναγαγόντες |
δὲ
ἁμάξας
καὶ
προβαλόμενοι
πρὸ
|
[1, 25] |
πυνθάνεται
ταὐτὰ
παρ'
αὐτοῦ
Ἀλέξανδρος.
|
ξυναγαγὼν |
δὲ
τοὺς
φίλους
βουλὴν
προὐτίθει, |
[1, 3] |
οἱ
πολλοί
ταῦτα
ὡς
πλεῖστα
|
ξυναγαγὼν |
διεβίβαζεν
ἐπ'
αὐτῶν
τῆς
στρατιᾶς |
[1, 3] |
μονόξυλα
πλοῖα
ἐκ
τῆς
χώρας
|
ξυναγαγών_ |
ἦν
δὲ
καὶ
τούτων
εὐπορία |
[1, 22] |
ἐτρέψαντο
τοὺς
ἐκ
τῆς
πόλεως.
|
ξυνέβη |
δὲ
καὶ
τούτοις
ἐν
τῇ |
[1, 27] |
καταλιπόντες
ἐπὶ
τοῖς
ὄρεσι.
καὶ
|
ξυνέβη, |
ὅπως
εἴκαζεν.
οἱ
μὲν
γὰρ |
[1, 1] |
ὑπερπηδώσας
ἀβλαβῶς
ἐπελθεῖν.
καὶ
οὕτω
|
ξυνέβη |
ὅπως
παρῄνεσέ
τε
Ἀλέξανδρος
καὶ |
[1, 22] |
φόνος
περὶ
ταῖς
πύλαις
αὐταῖς
|
ξυνέβη, |
ὅτι
ἡ
ξύγκλεισις
τῶν
πυλῶν
|
[1, 12] |
ἐπιτυχίαν,
τὸ
χωρίον
τοῦτο
ἐκλιπὲς
|
ξυνέβη |
οὐδὲ
ἐξηνέχθη
ἐς
ἀνθρώπους
τὰ |
[1, 27] |
τοῖς
αὐτοῖς
μὲν
οὐδὲ
ὣς
|
ξυνέβη |
πρὸς
αὐτούς.
ὁμήρους
δὲ
δοῦναι |
[1, 4] |
φήσουσι.
τῷ
δὲ
παρ'
ἐλπίδα
|
ξυνέβη |
τῶν
Κελτῶν
ἡ
ἀπόκρισις.
οἷα |
[1, 1] |
χώρας
ἐμπειρίαν,
γυναῖκες
δὲ
ὅσαι
|
ξυνείποντο |
αὐτοῖς
ἑάλωσαν
πᾶσαι,
καὶ
τὰ |
[1, 15] |
τεταγμένοι
ἦσαν.
καὶ
περὶ
αὐτὸν
|
ξυνειστήκει |
μάχη
καρτερά.
καὶ
ἐν
τούτῳ
|
[1, 29] |
σφισι
βοήθεια
ἐν
ἡμέρᾳ
ἧ
|
ξυνέκειτο, |
φράσαντες
τὴν
ἡμέραν,
ὅτι
παραδώσουσι |
[1, 23] |
οὐκ
ἠμελημένων
Μακεδόνων.
~Ἔνθα
δὴ
|
ξυνελθόντες |
οἱ
ἡγεμόνες
τῶν
Περσῶν,
Ὀροντοβάτης |
[1, 9] |
οὐ
ξὺν
πόνῳ
τῶν
ἑλόντων
|
ξυνενεχθεῖσα, |
καὶ
ὁ
φόνος
ὁ>
πολύς, |
[1, 9] |
τοῦ
ἐκ
πάλαι
ἐπὶ
τοῖς
|
ξυνενεχθεῖσιν |
προσημανθῆναι
ἀνήνεγκεν.
Τοῖς
δὲ
μετασχοῦσι |
[1, 9] |
μὲν
γὰρ
περὶ
Σικελίαν
Ἀθηναίοις
|
ξυνενεχθέντα, |
εἰ
καὶ
πλήθει
τῶν
ἀπολομένων |
[1, 25] |
Ἡρομένους
τε
καὶ
Ἀρραβαίου
τῶν
|
ξυνεπιλαβόντων |
τῆς
σφαγῆς
τῆς
Φιλίππου.
καὶ |
[1, 29] |
ἐδόκει
ἀσφαλὲς
εἶναι
Ἀλεξάνδρῳ
ἔτι
|
ξυνεστῶτος |
τοῦ
πρὸς
τὸν
Πέρσην
πολέμου |
[1, 28] |
Πισίδαις
δὲ
καὶ
Τελμισσεῖς
προσβεβοηθηκότες
|
ξυνετάξαντο. |
Ἤδη
τε
οἱ
ἀμφ'
Ἀλέξανδρον |
[1, 24] |
ἐστι
μὲν
τῆς
μεγάλης
Φρυγίας,
|
ξυνετέλει |
δὲ
ἐς
τὴν
Λυκίαν
τότε, |
[1, 15] |
πεζομαχίᾳ
δὲ
μᾶλλόν
τι
ἐῴκει.
|
ξυνεχόμενοι |
γὰρ
ἵπποι
τε
ἵπποις
καὶ |
[1, 11] |
ἄγαλμα
τὸ
ἐν
Πιερίδι
ἱδρῶσαι
|
ξυνεχῶς. |
καὶ
ἄλλοι
ἄλλα
ἐπεθείαζον
τῶν |
[1, 25] |
καὶ
τὰ
ἀπὸ
τοῦ
Πέρσου
|
ξυνθεὶς
|
πέμπει
ὡς
Παρμενίωνα
Ἀμφοτερὸν
τὸν |
[1, 26] |
ἀργυρίου
καὶ
τοὺς
ἵππους
παραδώσειν
|
ξυνθέμενοι |
ἀπῆλθον.
Ἀλέξανδρος
δὲ
ἐπὶ
Σίδης |
[1, 8] |
Ἀλεξάνδρου
τὸ
ἐς
τὴν
μάχην
|
ξύνθημα |
αὐτὸς
πρῶτος
προσέμιξε
τῷ
χάρακι
|
[1, 6] |
δόρατα
τοὺς
ὁπλίτας,
ἔπειτα
ἀπὸ
|
ξυνθήματος |
ἀποτεῖναι
ἐς
προβολήν,
καὶ
νῦν |
[1, 1] |
τὰς
ἁμάξας.
ὅσοι
δὲ
περικαταλαμβάνοιντο,
|
ξυννεύσαντας, |
τοὺς
δὲ
καὶ
πεσόντας
ἐς |
[1, 17] |
τοῖς
βαρβάροις
ἀπέφερον,
τῇ
Ἀρτέμιδι
|
ξυντελεῖν |
ἐκέλευσεν.
ὁ
δὲ
δῆμος
ὁ |
[1, 18] |
τε
καὶ
ὡς
ἐς
μάχην
|
ξυντεταγμένῃ. |
Τῇ
δὲ
ὑστεραίᾳ
ἀναλαβὼν
τῶν |
[1, 13] |
ἀσθενέστατον,
ἐκβαίνουσιν
ἐπικείσονται
ἐς
φάλαγγα
|
ξυντεταγμένοι
|
τῶν
πολεμίων
οἱ
ἱππεῖς.
καὶ |
[1, 8] |
Ἀμύντας
ὁ
Ἀνδρομένους,
ὅτι
καὶ
|
ξυντεταγμένος |
τῷ
Περδίκκᾳ
ἦν,
ἐπήγαγε
καὶ |
[1, 18] |
ἐπαρθέντας.
ταῦτα
μὲν
τῷ
λογισμῷ
|
ξυντιθεὶς |
οὐκ
ἐν
καιρῷ
ἀπέφαινε
ναυμαχεῖν. |
[1, 15] |
ἐμάχοντο.
Ἔνθα
δὴ
καὶ
Ἀλεξάνδρῳ
|
ξυντρίβεται |
τὸ
δόρυ
ἐν
τῇ
μάχῃ. |
[1, 22] |
τε
γέφυραν
αὐτὴν
ὑπὸ
πλήθους
|
ξυντρῖψαι |
καὶ
πολλοὺς
αὐτῶν
ἐς
τὴν
|
[1, 23] |
ὢν
κατὰ
νόμον
τῶν
Καρῶν
|
ξυνῴκει. |
καὶ
ὁ
μὲν
Ἱδριεὺς
τελευτῶν |
[1, 21] |
ὁπλῖται
ἐκ
τῆς
Περδίκκου
τάξεως
|
ξυσκηνοῦντές |
τε
καὶ
ἅμα
ξυμπίνοντες
αὑτόν |
[1, 16] |
αὐτοί
τε
καὶ
ἵπποι
τοῖς
|
ξυστοῖς |
καὶ
πρὸς
τῶν
ἱππέων
ἐξωθούμενοι, |
[1, 15] |
ῥώμῃ
καὶ
ἐμπειρίᾳ
καὶ
ὅτι
|
ξυστοῖς |
κρανείνοις
πρὸς
παλτὰ
ἐμάχοντο.
Ἔνθα |
[1, 19] |
αὐτοὺς
ἐπὶ
τῷδε
ὡς
αὑτῷ
|
ξυστρατεύειν. |
ἦσαν
δὲ
οὗτοι
μισθοφόροι
Ἕλληνες |
[1, 29] |
ἐπὶ
Γρανίκῳ
ποταμῷ
ἐλήφθησαν
Ἀθηναίων
|
ξυστρατευόμενοι |
τοῖς
Πέρσαις
καὶ
τότε
ἐν |
[1, 0] |
Ἀριστόβουλος,
Πτολεμαῖος
δὲ
πρὸς
τῷ
|
ξυστρατεῦσαι |
ὅτι
καὶ
αὐτῷ
βασιλεῖ
ὄντι
|
[1, 15] |
καὶ
τοῦτον
Ἀλέξανδρος
παίσας
τῷ
|
ξυστῷ
|
διὰ
τοῦ
θώρακος
ἐς
τὸ |