Livre, Chapitre
[1, 7]	κινδύνου ἤθελε διέτριβε πρὸς τῇ	Καδμείᾳ	κατεστρατοπεδευκώς. ἔνθα δὴ τῶν Θηβαίων
[1, 7]	ἔχουσιν. οἱ γὰρ Θηβαῖοι τὴν	Καδμείαν	διπλῷ χάρακι ἐφρούρουν ἀποτειχίσαντες, ὡς
[1, 8]	Ἀμφεῖον σὺν τοῖς κατέχουσι τὴν	Καδμείαν	ἐξέβαινον ἐς τὴν ἄλλην πόλιν,
[1, 7]	μὲν καὶ Τιμόλαον τῶν τὴν	Καδμείαν	ἐχόντων οὐδὲν ὑποτοπήσαντας πολέμιον ἔξω
[1, 7]	ὠφέλειαν τῶν Μακεδόνων τοῖς τὴν	Καδμείαν	ἔχουσιν. οἱ γὰρ Θηβαῖοι τὴν
[1, 8]	ὄντων. καὶ παρελθόντες ἐς τὴν	Καδμείαν	οἱ μὲν ἐκεῖθεν κατὰ τὸ
[1, 9]	τὰς Θήβας διαθεῖναι, τὴν μὲν	Καδμείαν	φρουρᾷ κατέχειν ἔδοξε, τὴν πόλιν
[1, 7]	οὐδὲν ὑποτοπήσαντας πολέμιον ἔξω τῆς	Καδμείας	ἀπέκτειναν ξυλλαβόντες. ἐς δὲ τὴν
[1, 7]	ἐστρατοπέδευσεν οὐ πολὺ ἀπέχων τῆς	Καδμείας,	ὥστε ἐγγὺς εἶναι ὠφέλειαν τῶν
[1, 7]	γιγνώσκοντες τὰ ὄντα τὰ μάλιστα	καθ'	ἡδονήν σφισιν εἴκαζον. Πυθομένῳ δὲ
[1, 9]	ὅτι μὴ τῶν μακρῶν τειχῶν	καθαιρέσει	καὶ νεῶν τῶν πολλῶν παραδόσει
[1, 19]	κατὰ τὰ ἀπότομα τῆς νήσου,	καθάπερ	πρὸς τεῖχος, ἐκ τῶν νεῶν
[1, 11]	ἀναθεῖναι ἐς τὸν νεών, καὶ	καθελεῖν	ἀντὶ ταύτης τῶν ἱερῶν τινα
[1, 11]	θυσίαν τὴν ἀπ' Ἀρχελάου ἔτι	καθεστῶσαν	ἔθυσε καὶ τὸν ἀγῶνα ἐν
[1, 23]	ἔργου καὶ τὸ πῦρ πολὺ	καθεώρα	αὐτός, καίτοι ἀμφὶ μέσας που
[1, 14]	χωρία. ἧ δὲ Ἀλέξανδρον αὐτὸν	καθεώρων	δῆλος γὰρ ἦν τῶν τε
[1, 27]	ὁδὸς παρὰ τὴν πόλιν χαλεπή.	καθήκει	γὰρ ἐκ τῆς πόλεως ὄρος
[1, 11]	γένει, ὃ δὴ ἐς αὐτὸν	καθῆκεν.	~Ἀνιόντα δ' αὐτὸν ἐς Ἴλιον
[1, 25]	τῆς κεφαλῆς αὐτῆς τοῦ Ἀλεξάνδρου	καθημένην	μὴ πρόσθεν ἀνεῖναι πρὶν παντελῶς
[1, 18]	ἀνέπειθεν αὐτόν, ὅτι ἀετὸς ὤφθη	καθήμενος	ἐπὶ τοῦ αἰγιαλοῦ κατὰ πρύμναν
[1, 18]	ἀετόν, ἀλλ' ὅτι ἐπὶ γῇ	καθήμενος	ἐφαίνετο, δοκεῖν οἱ μᾶλλόν τι
[1, 13]	περάσαντες πρὶν ἐκείνους ἐς τάξιν	καθίστασθαι.	νῦν δὲ οὐκ ἀκινδύνως μοι
[1, 12]	φεύγων μέγαν βασιλέα τοὺς τῇ	καθόδῳ	τῇ ἐπὶ θάλασσαν ἐμποδὼν γιγνομένους
[1, 22]	σωματοφύλαξ καὶ Κλέαρχος ὁ τοξάρχης	καὶ	Ἀδαῖος ὁ> χιλιάρχης, οὗτοι καὶ
[1, 11]	πολὺς πόνος ἔσται ποιεῖν τε	καὶ	ἄδειν Ἀλέξανδρον καὶ τὰ Ἀλεξάνδρου
[1, 23]	Ἑκατόμνω, γυναῖκα δὲ Ἱδριέως, ὃς	καὶ	ἀδελφὸς αὐτῇ ὢν κατὰ νόμον
[1, 29]	ἐς τὸν Εὔξεινον πόντον. ἐνταῦθα	καὶ	Ἀθηναίων πρεσβεία παρ' Ἀλέξανδρον ἀφίκετο,
[1, 11]	ἐξέβη τῆς Ἀσίας Διὸς ἀποβατηρίου	καὶ	Ἀθηνᾶς καὶ Ἡρακλέους. ἀνελθόντα δὲ
[1, 20]	τῶν ἔνδον, αἵ τε μηχαναὶ	καὶ	αἱ κλίμακες αὐτῷ οὐ παρῆσαν,
[1, 3]	μὲν πολλὰ Κελτικά, ὅθεν γε	καὶ	αἱ πηγαὶ αὐτῷ ἀνίσχουσιν, ὧν
[1, 1]	στρατιᾶς, ἥντινα Φιλίππῳ ἤδη ἔδοσαν.	καὶ	αἰτήσαντα λαβεῖν παρ' ἑκάστων πλὴν
[1, 7]	καὶ ἄλλοι τῶν ἐν Πελοποννήσῳ	καὶ	Αἰτωλοὶ οὐ βέβαιοι ὄντες συνεπιλήψονται
[1, 20]	γίγνεται τῶν ἐκ τῆς πόλεως	καὶ	ἀκροβολισμός. καὶ τούτους οὐ χαλεπῶς
[1, 16]	ὅ τι πράττων εἰπεῖν τε	καὶ	ἀλαζονεύσασθαί οἱ παρασχών. ὁ δὲ
[1, 16]	Ἀλεξάνδρου κελεύσαντος Λύσιππον ποιῆσαι, ὅσπερ	καὶ	Ἀλέξανδρον μόνος προκριθεὶς ἐποίει. τῶν
[1, 17]	τὰ παρόντα ἐδόκουν. Κάλαν δὲ	καὶ	Ἀλέξανδρον τὸν Ἀερόπου ἐπὶ τὴν
[1, 12]	φωνῇ τῇ Ἑλλάδι, εἴπερ οὖν	καὶ	Ἀλέξανδρον τῶν ἐν τοῖς ὅπλοις.
[1, 8]	δὲ πανταχόθεν αὐτοῖς οἱ Μακεδόνες	καὶ	Ἀλέξανδρος ἄλλοτε ἄλλῃ ἐπιφαινόμενος προσέκειντο,
[1, 10]	δεόμενοι τὴν ὀργὴν τοῖς ἐξαιτηθεῖσι.	καὶ	Ἀλέξανδρος ἀφῆκε, τυχὸν μὲν αἰδοῖ
[1, 7]	ἀπέκτειναν οὐ πολλοὺς τῶν Μακεδόνων.	καὶ	Ἀλέξανδρος ἐκπέμπει τῶν ψιλῶν καὶ
[1, 21]	φυλακὴ αὐτῶν ἐπετέτραπτο. ὡς δὲ	καὶ	Ἀλέξανδρος ἐπεφάνη ἐν τῇ ἐκδρομῇ,
[1, 25]	ἀνεῖναι πρὶν παντελῶς ἐξεγερθῆναι Ἀλέξανδρον.	καὶ	Ἀλέξανδρος οὐ φαῦλον ποιησάμενος τὸ
[1, 23]	καὶ παῖδά οἱ τιθεμένη Ἀλέξανδρον.	καὶ	Ἀλέξανδρος τά τε Ἄλινδα αὐτῇ
[1, 13]	τῶν δὲ ψιλῶν ἐς πεντακοσίους.	καὶ	Ἀλέξανδρός τε οὐ πολὺ ἀπεῖχε
[1, 27]	ἐφ' οἷσπερ τὸ πρότερον ξυμβῆναι.	καὶ	Ἀλέξανδρος τό τε χωρίον ἰσχυρὸν
[1, 27]	βαλλόμενοι, ἀλλὰ ἔλιπον τὸ χωρίον.	καὶ	Ἀλέξανδρος ὑπερβαλὼν τὰ στενὰ πρὸς
[1, 4]	Ἀλεξάνδρου καὶ χωρία δύσπορα οἰκοῦντες	καὶ	Ἀλεξάνδρου ἐς ἄλλα τὴν ὁρμὴν
[1, 15]	πρὸς παλτὰ ἐμάχοντο. Ἔνθα δὴ	καὶ	Ἀλεξάνδρῳ ξυντρίβεται τὸ δόρυ ἐν
[1, 20]	ἐν μέσῳ πόλεις Μιλήτου τε	καὶ	Ἁλικαρνασσοῦ, ταύτας ἐξ ἐφόδου λαβὼν
[1, 24]	πόλιν καὶ Πάταρα ἐνδοθέντα ἔλαβε	καὶ	ἄλλα ἐλάττω πολίσματα ἐς τριάκοντα.
[1, 25]	μεγάλα καὶ τῆς εὐνῆς ἄλλῃ	καὶ	ἄλλῃ ἐπικαθίζειν, θορυβωδέστερον ἢ κατὰ
[1, 2]	αὐτοῖς τοῖς ἵπποις ὠθοῦντες ἄλλῃ	καὶ	ἄλλῃ προσέπιπτον, τότε δὴ ἐτράπησαν
[1, 11]	τὸ ἐν Πιερίδι ἱδρῶσαι ξυνεχῶς.	καὶ	ἄλλοι ἄλλα ἐπεθείαζον τῶν μάντεων,
[1, 12]	ἐκ Σιγείου ἐλθὼν καί τινες	καὶ	ἄλλοι, οἱ μὲν Ἕλληνες, οἱ
[1, 7]	ταῖς γνώμαις ἀφεστηκότες καί τινες	καὶ	ἄλλοι τῶν ἐν Πελοποννήσῳ καὶ
[1, 22]	καὶ Ἀδαῖος ὁ> χιλιάρχης, οὗτοι	καὶ	ἄλλοι τῶν οὐκ ἠμελημένων Μακεδόνων.
[1, 21]	καὶ ἐν τούτῳ ἀντεκθέουσί τινες	καὶ	ἄλλοι τῶν τοῦ Περδίκκου στρατιωτῶν,
[1, 16]	Ἀλέξανδρος ξὺν τοῖς ὅπλοις τε	καὶ	ἄλλῳ κόσμῳ. γονεῦσι δὲ αὐτῶν
[1, 21]	ἐπεκδραμόντες. παρ' ὀλίγον δὲ ἦλθε	καὶ	ἁλῶναι ἡ πόλις. τά τε
[1, 0]	τούτων τὰ πιστότερα ἐμοὶ φαινόμενα	καὶ	ἅμα ἀξιαφηγητότερα ἐπιλεξάμενος. ἄλλοι μὲν
[1, 20]	τυγχάνει ὂν ἐς τὴν προσβολὴν,	καὶ	ἅμα εἰ τὴν Μύνδον ἐξ
[1, 15]	αὐτοὶ ἐξ οὐ βεβαίου τε	καὶ	ἅμα κάτωθεν ἐκ τοῦ ποταμοῦ
[1, 21]	τῆς Περδίκκου τάξεως ξυσκηνοῦντές τε	καὶ	ἅμα ξυμπίνοντες αὑτόν τε καὶ
[1, 1]	ἐπύθετο Ἰλλυριούς τε καὶ Τριβαλλούς,	καὶ	ἅμα ὁμόρους ὄντας οὐκ ἐδόκει
[1, 20]	τε ἐν τῷ τότε ἀπορίᾳ	καὶ	ἅμα οὐκ ἀξιόμαχον ὁρῶν τὸ
[1, 3]	πεζοὶ δὲ πλείους τῶν μυρίων_	καὶ	ἅμα πόθος ἔλαβεν αὐτὸν ἐπέκεινα
[1, 2]	Σώπολιν τοὺς ἐκ Βοττιαίας τε	καὶ	Ἀμφιπόλεως ἱππέας κατὰ τὸ εὐώνυμον
[1, 6]	ἡμίσεας καταπηδῆσαι ἀπὸ τῶν ἵππων	καὶ	ἀναμιχθέντας τοῖς ἱππεῦσι πεζοὺς μάχεσθαι.
[1, 14]	ἀμφ' αὑτὸν ἐγκελευσάμενος ἕπεσθαί τε	καὶ	ἄνδρας ἀγαθοὺς γίγνεσθαι, τοὺς μὲν
[1, 15]	ξυνεχόμενοι γὰρ ἵπποι τε ἵπποις	καὶ	ἄνδρες ἀνδράσιν ἠγωνίζοντο, οἱ μὲν
[1, 22]	σφῶν καταπατηθέντας διαφθαρῆναι, τοὺς δὲ	καὶ	ἄνωθεν ὑπὸ τῶν Μακεδόνων βαλλομένους.
[1, 20]	κατεκλείσθησαν ἐς τὰ τείχη αὖθις.	καὶ	ἀπέθανον αὐτῶν ἄλλοι τε ἐς
[1, 28]	ἔπιπτον {δὲ} ἐνταῦθα δὴ ἐγκλίνουσιν.	καὶ	ἀπέθανον μὲν αὐτῶν ἐς πεντακοσίους,
[1, 1]	ὅπλα κατὰ τοῦ ὄρους ἔφυγον.	καὶ	ἀπέθανον μὲν αὐτῶν ἐς χιλίους
[1, 6]	ὥστε πολλοὶ μὲν αὐτοῦ ἐγκατελήφθησαν	καὶ	ἀπέθανον, πολλοὶ δὲ ἐν τῇ
[1, 28]	Μακεδόνες διὰ βαρύτητα τῶν ὅπλων	καὶ	ἀπειρίαν τῶν ὁδῶν οὐ θαρραλέοι
[1, 7]	ἐς τὰς προφυλακάς, καί τινας	καὶ	ἀπέκτειναν οὐ πολλοὺς τῶν Μακεδόνων.
[1, 6]	ὄρη τῶν Ταυλαντίων. ὅσοι δὲ	καὶ	ἀπέφυγον αὐτῶν, γυμνοὶ τῶν ὅπλων
[1, 17]	Αὐτὸς δὲ ἐπὶ Σάρδεων προὐχώρει.	καὶ	ἀπέχοντος αὐτοῦ ὅσον ἑβδομήκοντα σταδίους
[1, 29]	οἷ τὴν δύναμιν ἐκεῖσε ἀπαντᾶν.	καὶ	ἀπήντα ξὺν τῇ δυνάμει Παρμενίων.
[1, 12]	οἵδε οἱ λόγοι εἰσί τε	καὶ	ἀπὸ νέου ἔτι ἐγένοντο. καὶ
[1, 21]	ἄλλοι τῶν τοῦ Περδίκκου στρατιωτῶν,	καὶ	ἀπὸ τῆς Ἁλικαρνασσοῦ ἄλλοι καὶ
[1, 20]	τριήρεις ἐφώρμουν τῷ λιμένι, ὡς	καὶ	ἀπὸ τῶν ναυτῶν πολλὴν ὠφέλειαν
[1, 2]	τοῦ νάπους εἰς τὸν ποταμόν.	καὶ	ἀποθνήσκουσι μὲν τρισχίλιοι ἐν τῇ
[1, 8]	αὐτὸς μὲν βληθεὶς πίπτει αὐτοῦ	καὶ	ἀποκομίζεται κακῶς ἔχων ἐπὶ τὸ
[1, 15]	Δρωπίδου παίει κατὰ τοῦ ὤμου	καὶ	ἀποκόπτει τὸν ὦμον τοῦ Σπιθριδάτου
[1, 3]	δὴ ἐς στενὸν συγκεκλεισμένον, ὀξὺ	καὶ	ἄπορον προσφέρεσθαι. Ἔνθα δὴ Ἀλέξανδρος
[1, 17]	χωρίον. ὑπερύψηλόν τε γὰρ ἦν	καὶ	ἀπότομον πάντῃ καὶ τριπλῷ τείχει
[1, 27]	μὲν πολλὰ ἐπὶ ἄκρᾳ ὀχυρᾷ	καὶ	ἀποτόμῳ καὶ παρ' αὐτὴν τὴν
[1, 17]	δὲ φόρων τῆς συντάξεώς τε	καὶ	ἀποφορᾶς Νικίαν, Ἄσανδρον δὲ τὸν
[1, 16]	καὶ Μιθριδάτης ὁ Δαρείου γαμβρὸς	καὶ	Ἀρβουπάλης ὁ Δαρείου τοῦ Ἀρτοξέρξου
[1, 0]	ΠΡΩΤΟΝ ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ. Πτολεμαῖος ὁ Λάγου	καὶ	Ἀριστόβουλος ὁ Ἀριστοβούλου ὅσα μὲν
[1, 0]	ἀλλήλους. ἀλλ' ἐμοὶ Πτολεμαῖός τε	καὶ	Ἀριστόβουλος πιστότεροι ἔδοξαν ἐς τὴν
[1, 9]	ἥ τε ξὺν Ἐπαμεινώνδᾳ Βοιωτῶν	καὶ	Ἀρκάδων γενομένη προσβολὴ πρὸς τὴν
[1, 25]	Ἀλέξανδρος οὗτος ἀδελφὸς Ἡρομένους τε	καὶ	Ἀρραβαίου τῶν ξυνεπιλαβόντων τῆς σφαγῆς
[1, 12]	ὁ Λυδίας καὶ Ἰωνίας σατράπης	καὶ	Ἀρσίτης ὁ τῆς πρὸς Ἑλλησπόντῳ
[1, 12]	ἐμοὶ πατρίς τε καὶ γένος	καὶ	ἀρχαὶ οἵδε οἱ λόγοι εἰσί
[1, 0]	καὶ πρὸς ἄλλων ξυγγεγραμμένα, ὅτι	καὶ	αὐτὰ ἀξιαφήγητά τέ μοι ἔδοξε
[1, 9]	γενομένη προσβολὴ πρὸς τὴν Σπάρτην	καὶ	αὐτὴ τῷ ἀήθει τῆς ὄψεως
[1, 28]	ἐπὶ Σαγαλασσοῦ ἐστέλλετο. ἦν δὲ	καὶ	αὕτη οὐ μικρὰ πόλις. Πισίδαι
[1, 6]	αὖθις δὲ ἐπὶ τὰ ἀριστερά.	καὶ	αὐτὴν δὲ τὴν φάλαγγα ἔς
[1, 15]	Σωκράτην προσέσχον τῇ ὄχθῃ, ταύτῃ	καὶ	αὐτοὶ ἄνωθεν ἔβαλλον, οἱ μὲν
[1, 15]	ἐκακοπάθουν ἐν τῇ πρώτῃ προσβολῇ,	καὶ	αὐτοὶ ἐξ οὐ βεβαίου τε
[1, 28]	βάρβαροι καὶ πόλιν μεγάλην οἰκοῦσιν	καὶ	αὐτοὶ μάχιμοί εἰσιν. ὅτι δὲ
[1, 15]	τὸ πᾶν στῖφος τῆς ἵππου	καὶ	αὐτοὶ οἱ ἡγεμόνες τῶν Περσῶν
[1, 28]	Σελγέων πρέσβεις. οἱ δέ εἰσι	καὶ	αὐτοὶ Πισίδαι βάρβαροι καὶ πόλιν
[1, 10]	πέμψαντες ξυγγνώμης τυχεῖν ἐδέοντο, ὅτι	καὶ	αὐτοί τι πρὸς τὰ παρὰ
[1, 24]	καὶ Μελέαγρον τὸν Νεοπτολέμου, ὅτι	καὶ	αὐτοὶ τῶν νεογάμων ἦσαν, προστάξας,
[1, 11]	κατᾶραι ὁ πλείων λόγος κατέχει,	καὶ	αὐτόν τε κυβερνῶντα τὴν στρατηγίδα
[1, 17]	δυσνοίᾳ δὲ τῇ πρὸς Ἀλέξανδρον	καὶ	αὐτὸς ἀπαξιώσας τι παθεῖν πρὸς
[1, 18]	ὣς γὰρ θαλασσοκρατεῖν τοὺς Πέρσας.	καὶ	αὐτὸς δὲ ἔφη ἐπιβῆναι ἐθέλειν
[1, 17]	ἐλευθέρους εἶναι ἀφῆκεν. ἀνῆλθε δὲ	καὶ	αὐτὸς εἰς τὴν ἄκραν, ἵνα
[1, 5]	εἶναι γὰρ ἀπολεμωτάτους τῶν ταύτῃ.	καὶ	αὐτὸς ἐμβαλεῖν ἐς τὴν χώραν
[1, 28]	μὲν τοῦ δεξιοῦ κέρως, ἵνα	καὶ	αὐτὸς ἐπετέτακτο, τοὺς ὑπασπιστὰς εἶχεν,
[1, 15]	ἐπετέτακτο, οἵ τε Μέμνονος παῖδες	καὶ	αὐτὸς Μέμνων μετὰ τούτων ἐκινδύνευε.
[1, 2]	Ἀλεξάνδρου ἐκ πολλοῦ συμπεφευγότες ἦσαν	καὶ	αὐτὸς ὁ Σύρμος ἐς ταύτην
[1, 12]	Ἕλλησιν ἢ βαρβάροις ἀπεδείξατο. ἔνθεν	καὶ	αὐτὸς ὁρμηθῆναί φημι ἐς τήνδε
[1, 15]	ὥσπερ ἔμβολον τῶν ἱππέων ἐξελαύνει	καὶ	αὐτὸς πρὸ τῶν ἄλλων, καὶ
[1, 8]	ξυντεταγμένος τῷ Περδίκκᾳ ἦν, ἐπήγαγε	καὶ	αὐτὸς τὴν αὑτοῦ τάξιν, ὡς
[1, 2]	τὸν ποταμὸν παρετάσσοντο. Ἀλέξανδρος δὲ	καὶ	αὐτὸς τὴν μὲν φάλαγγα ἐς
[1, 2]	δὲ ἔμαθεν αὐτῶν τὴν ὁρμήν,	καὶ	αὐτὸς ὑποστρέψας τὸ ἔμπαλιν ἐπὶ
[1, 14]	Πέρσαι κατὰ κέρας προσπίπτοιεν, ἀλλὰ	καὶ	αὐτὸς ὡς ἀνυστὸν τῇ φάλαγγι
[1, 27]	τό τε χωρίον ἰσχυρὸν ἰδὼν	καὶ	αὐτὸς ὡς οὐκ ἐπὶ χρόνιον
[1, 12]	τε πεζῷ πολὺ περιόντας σφῶν	καὶ	αὐτοῦ Ἀλεξάνδρου παρόντος, αὐτοῖς δὲ
[1, 22]	τῷ πλινθίνῳ τῷ ἐντὸς τείχει	καὶ	αὐτοῦ ἐφεστηκότος τῷ ἔργῳ, ἐκδρομὴ
[1, 9]	τι τοὺς ἄλλους Ἕλληνας ἢ	καὶ	αὐτοὺς τοὺς μετασχόντας τοῦ ἔργου
[1, 0]	δὲ πρὸς τῷ ξυστρατεῦσαι ὅτι	καὶ	αὐτῷ βασιλεῖ ὄντι αἰσχρότερον ἤ
[1, 15]	ἀναβολέα τῶν βασιλικῶν. τῷ δὲ	καὶ	αὐτῷ πονουμένῳ συντετριμμένον τὸ δόρυ
[1, 4]	Ἴστρου Διὶ Σωτῆρι καὶ Ἡρακλεῖ	καὶ	αὐτῷ τῷ Ἴστρῳ, ὅτι οὐκ
[1, 26]	καὶ φρουρὰν ἔχον ξένων μισθοφόρων	καὶ	αὐτῶν τῶν ἐπιχωρίων βαρβάρων. ἀλλ'
[1, 8]	ὁ Κρὴς πίπτει ὁ τοξάρχης	καὶ	αὐτῶν τῶν τοξοτῶν ἐς ἑβδομήκοντα.
[1, 2]	διὰ τοῦ Αἴμου ἐς Τριβαλλούς,	καὶ	ἀφικνεῖται ἐπὶ τὸν Λύγινον ποταμόν.
[1, 29]	θαλάσσης τι ἐπὶ τούτῳ δέονται.	καὶ	ἀφικνεῖται ἐς Κελαινὰς πεμπταῖος. ἐν
[1, 22]	πύργων λίθων τε μεγάλων ἀφιεμένων	καὶ	βελῶν ἐξακοντιζομένων οὐ χαλεπῶς ἀπεστράφησάν
[1, 7]	παρ' Ἀλεξάνδρου ἀξιοῦντες, ἄλλως τε	καὶ	βοιωταρχοῦντες ἔστιν οἳ αὐτῶν, παντάπασιν
[1, 17]	ὥρᾳ ἔτους ἐξαίφνης χειμὼν ἐπιγίγνεται	καὶ	βρονταὶ σκληραὶ καὶ ὕδωρ ἐξ
[1, 17]	τε οἰκοδομῆσαι Διὸς Ὀλυμπίου ἐπενόει	καὶ	βωμὸν ἱδρύσασθαι. σκοποῦντι δὲ αὐτῷ
[1, 11]	ἐς τὴν γῆν τὴν Ἀσίαν	καὶ	βωμοὺς ἱδρύσασθαι ὅθεν τε ἐστάλη
[1, 18]	κατὰ πρύμναν τῶν Ἀλεξάνδρου νεῶν.	καὶ	γὰρ δὴ νικήσαντας μὲν μεγάλα
[1, 7]	τεθνηκέναι Ἀλέξανδρον ἰσχυριζόμενοι ἐν Ἰλλυριοῖς.	καὶ	γὰρ καὶ πολὺς ὁ λόγος
[1, 14]	δὲ πεζοὺς κατόπιν τῶν ἱππέων.	καὶ	γὰρ ὑπερδέξια ἦν τὰ ὑπὲρ
[1, 12]	Ἀλέξανδρος, ἐν ὅτῳ Ἱέρων τε	καὶ	Γέλων καὶ Θήρων καὶ πολλοὶ
[1, 12]	ἀναγράφω, ὅτι ἐμοὶ πατρίς τε	καὶ	γένος καὶ ἀρχαὶ οἵδε οἱ
[1, 3]	ἦν ἐν τῷ τοιῷδε τρόπῳ.	καὶ	γίγνονται οἱ διαβάντες ἅμα Ἀλεξάνδρῳ
[1, 6]	κακῶς αὐλιζομένους τοὺς ἀμφὶ Κλεῖτον	καὶ	Γλαυκίαν, καὶ οὔτε φυλακὰς ἐν
[1, 5]	τε τὸν Βαρδύλεω ἀφεστάναι ἀγγέλλοντες	καὶ	Γλαυκίαν προσκεχωρηκέναι αὐτῷ τὸν Ταυλαντίων
[1, 5]	ἀπειληφέναι οἱ ἀμφὶ τὸν Κλεῖτον	καὶ	Γλαυκίαν. τά τε γὰρ ὄρη
[1, 25]	ὁδόν, λανθάνει ἀφικόμενος παρὰ Παρμενίωνα.	καὶ	γράμματα μὲν οὐ κομίζει παρὰ
[1, 25]	παρ' αὐτὸν λόγους τέ τινας	καὶ	γράμματα παρὰ τοῦ Ἀλεξάνδρου τούτου
[1, 23]	τῇ Ἀσίᾳ ἔτι ἀπὸ Σεμιράμεως	καὶ	γυναῖκας ἄρχειν ἀνδρῶν. Πιξώδαρος δὲ
[1, 9]	μὴ ἱερὰ αὐτῆς. παῖδας δὲ	καὶ	γυναῖκας καὶ ὅσοι ὑπελείποντο Θηβαίων,
[1, 5]	πόλεως ὄρη ὑπερδέξιά τε ὄντα	καὶ	δασέα κατεῖχον, ὡς πάντοθεν ἐπιτίθεσθαι
[1, 8]	αὐτὸς πρῶτος προσέμιξε τῷ χάρακι	καὶ	διασπάσας αὐτὸν ἐνέβαλεν ἐς τῶν
[1, 11]	ἐτάχθη ἐκ Σηστοῦ ἐς Ἄβυδον.	καὶ	διέβησαν τριήρεσι μὲν ἑκατὸν καὶ
[1, 10]	Χάρητα καὶ Χαρίδημον καὶ Ἐφιάλτην	καὶ	Διότιμον καὶ Μοιροκλέα. τούτους γὰρ
[1, 9]	πόλεως παντελὴς ἀνδραποδισμός, δυνάμει τε	καὶ	δόξῃ ἐς τὰ πολέμια τῶν
[1, 21]	οὐκ ἐν ἀκριβεῖ φυλακῇ ἦν	καὶ	δύο πύργοι καὶ μεσοπύργιον ἐς
[1, 5]	ἄλλα ἐτιμήθη μεγάλως πρὸς Ἀλεξάνδρου	καὶ	δῶρα ἔλαβεν, ὅσα μέγιστα παρὰ
[1, 25]	τι χρὴ ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου γνῶναι.	καὶ	ἐδόκει τοῖς ἑταίροις μήτε πάλαι
[1, 28]	πόλις. Πισίδαι καὶ ταύτην ὤκουν,	καὶ	ἐδόκουν πάντων Πισιδῶν μαχίμων ὄντων
[1, 29]	ἡμέραν, ὅτι παραδώσουσι τὸ χωρίον.	καὶ	ἔδοξε ταῦτα Ἀλεξάνδρῳ ὠφελιμώτερα ἢ
[1, 17]	τὸ φρούριον ἦν τῶν Περσῶν.	καὶ	ἔδοξεν αὐτῷ ὀχυρὸν τὸ χωρίον.
[1, 3]	ὄντα καὶ πλείστην γῆν ἐπερχόμενον	καὶ	ἔθνη μαχιμώτατα ἀπείργοντα, τὰ μὲν
[1, 17]	ἀποκτενεῖ, ξυγχωρηθὲν αὐτῷ, ὁ δῆμος.	καὶ	εἰ δή τῳ ἄλλῳ, καὶ
[1, 1]	ξυνέβη ὅπως παρῄνεσέ τε Ἀλέξανδρος	καὶ	εἴκασεν. οἱ μὲν γὰρ διέσχον
[1, 6]	τὸν στρατὸν Ἀλέξανδρος ἕως ἑκατὸν	καὶ	εἴκοσι τὸ βάθος τῆς φάλαγγος.
[1, 3]	τε τῇ ἐκ τοῦ Ἴστρου	καὶ	εἴποτε παρ' ἀλλήλους ἀνὰ τὸν
[1, 16]	τῶν βαρβάρων ἐμάχοντο. ἀποπέμπει δὲ	καὶ	εἰς Ἀθήνας τριακοσίας πανοπλίας Περσικὰς
[1, 20]	τῆς πόλεως ἅμα εὐρώστως ἀμυνόμενοι	καὶ	ἐκ τῆς Ἁλικαρνασσοῦ κατὰ θάλασσαν
[1, 15]	ἐς τὸν ποταμὸν αὖθις ἀπώσασθαι.	καὶ	ἐκ τούτου ἐπλεονέκτουν ἤδη οἱ
[1, 28]	καὶ πρὸς τούτους σπένδεται Ἀλέξανδρος,	καὶ	ἐκ τούτου πιστοῖς ἐς ἅπαντα
[1, 23]	Περσῶν, Ὀροντοβάτης τε καὶ Μέμνων,	καὶ	ἐκ τῶν παρόντων γνόντες σφᾶς
[1, 21]	τοὺς προμαχομένους τῶν μηχανῶν, ἀλλὰ	καὶ	ἐκ τῶν πύργων, οἳ δὴ
[1, 18]	προσχεῖν, καὶ ὁρμίζεται ναυσὶν ἑξήκοντα	καὶ	ἑκατὸν ἐν τῇ νήσῳ τῇ
[1, 20]	αὐτῶν ἄλλοι τε ἐς ἑβδομήκοντα	καὶ	ἑκατὸν καὶ Νεοπτόλεμος ὁ Ἀρραβαίου,
[1, 27]	τοὺς ἵππους, οὓς πρόσθεν ὡμολόγησαν,	καὶ	ἑκατὸν τάλαντα ἀντὶ τῶν πεντήκοντα,
[1, 21]	τῇ ὑστεραίᾳ τὰς μηχανὰς Ἀλέξανδρος.	καὶ	ἐκδρομὴ αὖθις γίγνεται τῶν ἐκ
[1, 1]	ταύτῃ εὐπορώτερα ἦν, ἐλθεῖν ἐκέλευσε	καὶ	ἐκτοξεύειν ἐς τοὺς Θρᾷκας ὅπῃ
[1, 26]	οὔπω πρόσθεν οὖσαν τὴν φωνήν.	καὶ	ἔκτοτε οὐ κατὰ τοὺς ἄλλους
[1, 4]	καὶ πᾶσιν ἔδωκε πίστεις Ἀλέξανδρος	καὶ	ἔλαβε. τοὺς Κελτοὺς δὲ καὶ
[1, 6]	ἀσπίδας ἀναβαίνειν ἐπὶ τοὺς ἵππους	καὶ	ἐλαύνειν ἐπὶ τὸν γήλοφον. ἐκεῖσε
[1, 17]	τοῖς πάλαι Λυδῶν χρῆσθαι ἔδωκεν	καὶ	ἐλευθέρους εἶναι ἀφῆκεν. ἀνῆλθε δὲ
[1, 19]	καταλήψει τῆς πόλεως ἔπεσον, ἀφῆκεν	καὶ	ἐλευθέρους εἶναι ἔδωκεν. Οἱ δὲ
[1, 21]	διεφύλαξαν οἱ περὶ Φιλώταν τε	καὶ	Ἑλλάνικον, οἷς ἡ φυλακὴ αὐτῶν
[1, 15]	ἄγων τὸ κέρας τὸ δεξιόν,	καὶ	ἐμβάλλει ἐς τοὺς Πέρσας πρῶτος,
[1, 5]	κελεύσαντος Ἀλεξάνδρου ἐσβάλλει ἐς αὐτούς.	καὶ	ἐμβαλὼν ἦγε καὶ ἔφερε τὴν
[1, 0]	ἀνθ' ὅτου ἐπὶ τοσοῖσδε συγγραφεῦσι	καὶ	ἐμοὶ ἐπὶ νοῦν ἦλθεν ἥδε
[1, 15]	Ἀλεξάνδρῳ τῇ τε ἄλλῃ ῥώμῃ	καὶ	ἐμπειρίᾳ καὶ ὅτι ξυστοῖς κρανείνοις
[1, 28]	ἐς πεντακοσίους, κοῦφοι γὰρ ὄντες	καὶ	ἔμπειροι τῶν χωρίων οὐ χαλεπῶς
[1, 25]	εἰς τὰ βασίλεια. ὕστερον δὲ	καὶ	ἐν τιμῇ ἀμφ' αὑτὸν εἶχε,
[1, 22]	ξὺν Ἀλεξάνδρῳ ἀμφὶ τοὺς τεσσαράκοντα,	καὶ	ἐν τούτοις Πτολεμαῖός τε ὁ
[1, 11]	Μούσαις λέγουσιν ὅτι ἀγῶνα ἐποίησε.	καὶ	ἐν τούτῳ ἀγγέλλεται τὸ Ὀρφέως
[1, 15]	περὶ αὐτὸν ξυνειστήκει μάχη καρτερά.	καὶ	ἐν τούτῳ ἄλλαι ἐπ' ἄλλαις
[1, 21]	τε καὶ ὁ ἀκροβολισμὸς ἐγίνετο.	καὶ	ἐν τούτῳ ἀντεκθέουσί τινες καὶ
[1, 19]	γῆς κρατήσει τοῦ Περσῶν ναυτικοῦ.	~Καὶ	ἐν τούτῳ Γλαύκιππος, ἀνὴρ τῶν
[1, 15]	τοῦ Σπιθριδάτου ξὺν τῇ κοπίδι.	καὶ	ἐν τούτῳ ἐπεκβαίνοντες ἀεὶ τῶν
[1, 6]	ἐπὶ σφᾶς ἐλαυνόντων ἐγκλίναντες ἔφευγον.	καὶ	ἐν τούτῳ ἐπῆγεν Ἀλέξανδρος τούς
[1, 28]	τὸ ἀποτομώτατον τῆς ἀνόδου ἦσαν,	καὶ	ἐν τούτῳ ἐπιτίθενται αὐτοῖς οἱ
[1, 25]	τε ἄλλα τῶν ἑταίρων ὄντα	καὶ	ἐν τῷ τότε Θεσσαλῶν τῆς
[1, 25]	οὕτω ξυλλαμβάνεται ὁ Ἀλέξανδρος οὗτος	καὶ	ἐν φυλακῇ ἦν. ~Ἀλέξανδρος δὲ
[1, 20]	φάλαγγα, ὑπορύττειν κελεύσας τὸ τεῖχος.	καὶ	ἕνα γε πύργον κατέβαλον οἱ
[1, 20]	Μύνδον οἰκείαν γενομένην. καί τι	καὶ>	ἐνεδίδοτο αὐτῷ ἐκ τῶν Μυνδίων,
[1, 21]	τῶν πλησίον τοῦ τείχους γέρρων	καὶ	ἑνὸς τῶν πύργων τῶν ξυλίνων
[1, 1]	ἐπὶ τὸ ὄρος τὸν Αἶμον.	καὶ	ἐνταῦθα ἀπήντων αὐτῷ κατὰ τὰ
[1, 28]	στενὰ πρὸς τῇ πόλει κατεστρατοπέδευσε.	~Καὶ	ἐνταῦθα ἀφικνοῦνται παρ' αὐτὸν Σελγέων
[1, 24]	οὕτως ἐκ βασιλέως μεγάλου τεταγμένον.	καὶ	ἐνταῦθα Φασηλιτῶν πρέσβεις ἧκον περὶ
[1, 20]	τῷ Ἀλεξάνδρῳ τὴν αὐτοσχέδιόν τε	καὶ	ἐξ ἐπιδρομῆς κατάληψιν τῆς Μύνδου.
[1, 11]	καὶ διέβησαν τριήρεσι μὲν ἑκατὸν	καὶ	ἑξήκοντα πλοίοις δὲ ἄλλοις πολλοῖς
[1, 15]	πολὺ πρὸ τῶν ἄλλων προϊππεύοντα	καὶ	ἐπάγοντα ἅμα οἷ ὥσπερ ἔμβολον
[1, 6]	τοὺς πρώτους λόφους. ὁ δὲ	καὶ	ἐπαλαλάξαι ἐκέλευσε τοὺς Μακεδόνας καὶ
[1, 4]	ὅτι οὐκ ἄπορος αὐτῷ ἐγένετο,	καὶ	ἐπανάγει αὐτῆς ἡμέρας σώους σύμπαντας
[1, 19]	οἱ δὲ ἐς κελήτια ἐμβαίνοντες	καὶ	ἐπειγόμενοι ὑποφθάσαι τὰς τριήρεις τῶν
[1, 23]	ὄνομα τοῦ παιδὸς οὐκ ἀπηξίωσε,	καὶ	ἐπειδὴ Ἁλικαρνασσόν τε ἐξεῖλε καὶ
[1, 1]	ὅπως ἀσφαλέστατα ὑπερβαλεῖ τὸ ὄρος.	καὶ	ἐπειδὴ ἐδόκει διακινδυνευτέα, οὐ γὰρ
[1, 5]	καὶ εὐοπλοτάτους ἀμφ' αὑτὸν εἶχε.	καὶ	ἐπειδὴ ἔμαθεν ὑπὲρ τῶν Αὐταριατῶν
[1, 25]	στρατηγόν τε ἐπὶ Θρᾴκης στείλας	καὶ	ἐπειδὴ Κάλας ὁ τῶν Θετταλῶν
[1, 11]	κυβερνῶντα τὴν στρατηγίδα ναῦν διαβάλλειν	καὶ,	ἐπειδὴ κατὰ μέσον τὸν πόρον
[1, 3]	καὶ οἱ Θρᾷκες ξυμπεφευγότες ἦσαν,	καὶ	ἐπειρᾶτο βιάζεσθαι τὴν ἀπόβασιν. οἱ
[1, 9]	τοῦ ἔργου ξυμμάχοις, οἷς δὴ	καὶ	ἐπέτρεψεν Ἀλέξανδρος τὰ κατὰ τὰς
[1, 22]	ἐς τὸ ἐξάψαι τε φλόγα	καὶ	ἐπὶ μέγα προκαλέσασθαι, τῶν δὲ
[1, 26]	οἱ πρῶτοι ἐκ Κύμης σταλέντες	καὶ	ἐπὶ οἰκισμῷ ἐξέβησαν, αὐτίκα τὴν
[1, 6]	τε τὸ πρόσω ὀξέως ἐκίνησε	καὶ	ἐπὶ τὰ κέρατα ἄλλοτε ἄλλῃ
[1, 6]	ὑπασπιστὰς διαβαίνειν τὸν ποταμὸν ἐκέλευσε	καὶ	ἐπὶ τούτοις τὰς τάξεις τῶν
[1, 27]	ἀπῆλθον, αἱ φυλακαὶ δὲ ἐγκατέμειναν.	καὶ	ἐπὶ τούτους εὐθὺς ἀναλαβὼν τούς
[1, 12]	ὁ κυβερνήτης χρυσῷ στεφάνῳ ἐστεφάνωσε	καὶ	ἐπὶ τούτῳ Χάρης ὁ Ἀθηναῖος
[1, 12]	καὶ ἀπὸ νέου ἔτι ἐγένοντο.	καὶ	ἐπὶ τῷδε οὐκ ἀπαξιῶ ἐμαυτὸν
[1, 16]	εἶναι τῇ Ἀθηνᾷ ἐν πόλει.	καὶ	ἐπίγραμμα ἐπιγραφῆναι ἐκέλευσε τόδε. Ἀλέξανδρος
[1, 25]	κατὰ τάχος ἐκποδὼν ποιεῖσθαι, πρὶν	καὶ	ἐπιτηδειότερον γενόμενον τοῖς Θετταλοῖς ξὺν
[1, 4]	ὅτι μέγα ὄνομα τὸ αὐτοῦ	καὶ	ἐς Κελτοὺς καὶ ἔτι προσωτέρω
[1, 19]	ξυγκομιδῇ τῶν ἐπιτηδείων, τοὺς δὲ	καὶ	ἐς προνομὰς ταττομένους, πεπυσμένοι ἦσαν.
[1, 20]	τε οἱ παρ' Ἀλεξάνδρου ἀντεκδραμόντες	καὶ	ἐς τὴν πόλιν κατέκλεισαν. Οὐ
[1, 13]	ἔς τε τὰ παρόντα χαλεπὸν	καὶ	ἐς τὴν ὑπὲρ παντὸς τοῦ
[1, 15]	εἰς ἅπαν ἀπὸ τῆς ὄχθης	καὶ	ἐς τὸ πεδίον βιάσασθαι τοὺς
[1, 15]	αὐτῶν τὴν ἔκβασιν, οἱ Πέρσαι,	καὶ	ἐς τὸν ποταμὸν αὖθις ἀπώσασθαι.
[1, 9]	τὴν πόλιν αὐτοῖς περιλειφθῆναι, ὡς	καὶ	ἐς ὕστερον ἐπὶ πολὺ τῷ
[1, 10]	τελευτῇ πλημμεληθέντων ἔς τε αὑτὸν	καὶ	ἐς Φίλιππον. καὶ Θηβαίοις δὲ
[1, 23]	τῆς Καρίας ἐν τοῖς ὀχυρώτατον,	καὶ	ἐσβαλόντι Ἀλεξάνδρῳ ἐς Καρίαν ἀπήντα,
[1, 2]	φάλαγγος παρατείνας κατὰ μέσους ἐπῆγε.	καὶ	ἔστε μὲν ἀκροβολισμὸς παρ' ἑκατέρων
[1, 8]	τοῖς παρ' Ἀλεξάνδρου τοξόταις συνέκλεισαν.	καὶ	ἔστε μὲν πρὸς τὸ Ἡράκλειον
[1, 27]	πύλας ποιεῖ ἐπὶ τῇ ὁδῷ,	καὶ	ἔστιν ὀλίγῃ φυλακῇ κατέχοντας τὰ
[1, 22]	Τιμάνδρου ἅμα οἷ τάξιν ἄγων	καὶ	ἔστιν οὓς τῶν ψιλῶν. καὶ
[1, 7]	τοῦ Ἰολάου τέμενος. οὗ δὴ	καὶ	ἐστρατοπέδευσεν, ἐνδιδοὺς ἔτι τοῖς Θηβαίοις
[1, 4]	τὸ αὐτοῦ καὶ ἐς Κελτοὺς	καὶ	ἔτι προσωτέρω ἥκει καὶ ὅτι
[1, 14]	τὸν Φιλίππου ἄγοντα, ἣ δὴ	καὶ	ἐτύγχανε τὴν ἡγεμονίαν τοῦ ἱππικοῦ
[1, 12]	τοῦ Πατρόκλου τὸν τάφον ἐστεφάνωσε.	καὶ	εὐδαιμόνισεν ἄρα, ὡς λόγος, Ἀλέξανδρος
[1, 25]	χελιδόνα σύντροφόν τε εἶναι ὄρνιθα	καὶ	εὔνουν ἀνθρώποις καὶ λάλον μᾶλλον
[1, 5]	τῶν ὑπασπιστῶν, ὅσους τε καλλίστους	καὶ	εὐοπλοτάτους ἀμφ' αὑτὸν εἶχε. καὶ
[1, 7]	γιγνώσκοντες ἐξελθεῖν ὥρμηντο παρ' Ἀλέξανδρον	καὶ	εὑρέσθαι συγγνώμην τῷ πλήθει τῶν
[1, 8]	Θηβαίων φυγὴ τῶν Μακεδόνων γίγνεται.	καὶ	Εὐρυβώτας τε ὁ Κρὴς πίπτει
[1, 5]	ἐς αὐτούς. καὶ ἐμβαλὼν ἦγε	καὶ	ἔφερε τὴν χώραν αὐτῶν. Αὐταριᾶται
[1, 10]	Πολύευκτον καὶ Χάρητα καὶ Χαρίδημον	καὶ	Ἐφιάλτην καὶ Διότιμον καὶ Μοιροκλέα.
[1, 22]	ἐξακοντιζομένων οὐ χαλεπῶς ἀπεστράφησάν τε	καὶ	ἔφυγον ἐς τὴν πόλιν. καὶ
[1, 6]	φοβερᾷ γενομένῃ. οὐκ ὀλίγοι δὲ	καὶ	ζῶντες ἐλήφθησαν. ἐγένετο δὲ ἡ
[1, 9]	καὶ ξὺν οὐδενὶ λογισμῷ γενόμενα,	καὶ	ἡ ἅλωσις δι' ὀλίγου τε
[1, 12]	τῶν ἅμα αὐτῷ ἁλόντων παθήματα	καὶ	ἡ κατάβασις αὐτῶν ἐκείνων, ἣν
[1, 1]	ἑάλωσαν πᾶσαι, καὶ τὰ παιδάρια	καὶ	ἡ λεία πᾶσα ἑάλω. ~Ἀλέξανδρος
[1, 14]	πεζοὶ ἥ τε Κρατεροῦ φάλαγξ	καὶ	ἡ Μελεάγρου καὶ ἡ Φιλίππου
[1, 19]	ἔφευγον πρὸς τὸ ἄλλο ναυτικόν.	καὶ	ἡ μὲν Ἰασσέων ναῦς ἁλίσκεται
[1, 9]	Ἀθήνας, οὐ μέγα πάθημα ἐγένετο.	καὶ	ἡ Μήλου καὶ Σκιώνης ἅλωσις,
[1, 27]	οἰκοῦσιν ὑπερύψηλον καὶ πάντῃ ἀπότομον,	καὶ	ἡ ὁδὸς παρὰ τὴν πόλιν
[1, 9]	Ἀθηναίων πταῖσμα ναυτικόν τε ἦν	καὶ	ἡ πόλις οὐδὲν ἄλλο ὅτι
[1, 3]	αἱ δὲ ὀλίγαι τε ἦσαν	καὶ	ἡ στρατιὰ οὐ πολλὴ ἡ>
[1, 12]	φαυλότατα τῶν πάλαι ἔργων. ὁπότε	καὶ	ἡ τῶν μυρίων ξὺν Κύρῳ
[1, 1]	τοὺς προεκθέοντας τῶν Θρᾳκῶν ἀνέστελλον.	καὶ	ἡ φάλαγξ προσμίξασα οὐ χαλεπῶς
[1, 28]	Ἀγριᾶνες ἔμειναν. ἐγγὺς γὰρ ἤδη	καὶ	ἡ φάλαγξ τῶν Μακεδόνων προσῆγε
[1, 6]	ἐκθεῖ σὺν τοῖς ἀμφ' αὑτόν,	καὶ	ἡ φάλαγξ, ὡς διὰ τοῦ
[1, 14]	Κρατεροῦ φάλαγξ καὶ ἡ Μελεάγρου	καὶ	ἡ Φιλίππου ἔστε ἐπὶ τὸ
[1, 20]	αἷς κατασείειν ἐπενόει τὸ τεῖχος.	καὶ	ἥ τε τάφρος αὐτῷ ἐχώσθη
[1, 16]	ἀμφὶ τοὺς δισχιλίους. ἔπεσον δὲ	καὶ	ἡγεμόνες τῶν Περσῶν Νιφάτης τε
[1, 12]	ἔπειτα μνήμην ἔτυχε. καὶ μέντοι	καὶ	ἦν Ἀλεξάνδρῳ οὐχ ἥκιστα τούτου
[1, 16]	τὰ ἐφ' ἑκάτερα τῆς ἵππου,	καὶ	ἦν δὴ φυγὴ καρτερά. τῶν
[1, 15]	Μακεδόσι διέβαινον οὐ χαλεπῶς ἤδη.	καὶ	ἦν μὲν ἀπὸ τῶν ἵππων
[1, 15]	ἔστε ἐπὶ τὸ ὕδωρ καταβαίνοντες.	καὶ	ἦν τῶν τε ἱππέων ὠθισμός,
[1, 4]	ὄχθῃ τοῦ Ἴστρου Διὶ Σωτῆρι	καὶ	Ἡρακλεῖ καὶ αὐτῷ τῷ Ἴστρῳ,
[1, 11]	Ἀσίας Διὸς ἀποβατηρίου καὶ Ἀθηνᾶς	καὶ	Ἡρακλέους. ἀνελθόντα δὲ ἐς Ἴλιον
[1, 4]	καὶ ἔλαβε. τοὺς Κελτοὺς δὲ	καὶ	ἤρετο, ὅ τι μάλιστα δεδίττεται
[1, 18]	οὐκ ἐθέλειν παραδοῦναι τοῖς βαρβάροις.	καὶ	ἡττηθεῖσι τῇ ναυμαχίᾳ οὐ μικρὰν
[1, 18]	τοὺς Ἕλληνας ἐπελπίζων καί τι	καὶ	θεῖον ἀνέπειθεν αὐτόν, ὅτι ἀετὸς
[1, 25]	αὐτοῖς τι νεωτερίσαι. καί τι	καὶ	θεῖον ἐφόβει αὐτούς. ἔτι γὰρ
[1, 29]	τρισχίλιοι, ἱππεῖς δὲ ἐς τριακοσίους	καὶ	Θεσσαλῶν ἱππεῖς διακόσιοι, Ἠλείων δὲ
[1, 10]	τε αὑτὸν καὶ ἐς Φίλιππον.	καὶ	Θηβαίοις δὲ τῆς {τε} ἀποστάσεως
[1, 12]	ὅτῳ Ἱέρων τε καὶ Γέλων	καὶ	Θήρων καὶ πολλοὶ ἄλλοι οὐδέν
[1, 5]	ζῶντος ἀσπαζόμενος Ἀλέξανδρον δῆλος ἦν	καὶ	ἰδίᾳ ἐπρέσβευσε παρ' αὐτόν, τότε
[1, 15]	αὑτοῦ δόρυ. καὶ ὃς ἀναλαβὼν	καὶ	ἰδὼν Μιθριδάτην τὸν Δαρείου γαμβρὸν
[1, 9]	Θηβαίων, πλὴν τῶν ἱερέων τε	καὶ	ἱερειῶν καὶ ὅσοι ξένοι Φιλίππου
[1, 1]	ἐλαύνειν ἐπὶ Θρᾴκης, ἐς Τριβαλλοὺς	καὶ	Ἰλλυριούς, ὅτι τε νεωτερίζειν ἐπύθετο
[1, 5]	τοὺς τοξότας καὶ τοὺς Ἀγριᾶνας	καὶ	ἱππέας ἐς τετρακοσίους ἐβοήθει σπουδῇ.
[1, 16]	ἐς τὰ πρόσωπα αὐτοί τε	καὶ	ἵπποι τοῖς ξυστοῖς καὶ πρὸς
[1, 12]	ξὺν τούτοις Σπιθριδάτης ὁ Λυδίας	καὶ	Ἰωνίας σατράπης καὶ Ἀρσίτης ὁ
[1, 11]	αὑτοῦ ἀναθεῖναι ἐς τὸν νεών,	καὶ	καθελεῖν ἀντὶ ταύτης τῶν ἱερῶν
[1, 1]	ἐκ τῆς χώρας ἀνθρώπους ψιλοὺς	καὶ	κακῶς ὡπλισμένους βαρβάρους, ὥστε Ἀλέξανδρον
[1, 7]	Ἀλεξάνδρου, ἐλευθερίαν τε προϊσχόμενοι, παλαιὰ	καὶ	καλὰ ὀνόματα, καὶ τῆς βαρύτητος
[1, 13]	αἳ αὐτῶν. ἀτάκτως τε οὖν	καὶ	κατὰ κέρας, ἧπερ ἀσθενέστατον, ἐκβαίνουσιν
[1, 19]	παρὰ γῆν τὴν εἰρεσίαν ποιούμενοι,	καὶ	κατὰ τὸ στόμα τοῦ λιμένος,
[1, 15]	πληγὴν δὲ ἔσχε τὸ κράνος.	καὶ	καταβάλλει καὶ τοῦτον Ἀλέξανδρος παίσας
[1, 21]	μάχη καρτερὰ πρὸς τῷ τείχει.	καὶ	κατακλείονται αὖθις πρὸς τῶν Μακεδόνων
[1, 2]	ἔμπαλιν ἐπὶ τοὺς Τριβαλλοὺς ἦγεν,	καὶ	καταλαμβάνει καταστρατοπεδεύοντας ἤδη. καὶ οἱ
[1, 5]	ἀμφὶ Φιλώταν ἐξελαύνει ἐπ' αὐτούς,	καὶ	καταλαμβάνει τὰ κύκλῳ ὄρη τοῦ
[1, 23]	καταπεπτωκὸς ἤδη ὁρῶντες, τὸ δὲ	καὶ	κατασεσεισμένον, πολλοὺς δὲ τῶν στρατιωτῶν
[1, 23]	παρήγγειλεν. Ἤδη τε ἠὼς ὑπέφαινε	καὶ	κατιδὼν τὰς ἄκρας, ἃς οἵ
[1, 24]	ξυμμάχους καὶ τὰς ἁμάξας ἄγειν.	καὶ	κελεύει προϊέναι ἀπὸ Σάρδεων ἐπὶ
[1, 5]	τὰ σφέτερα μᾶλλόν τι ἔχοιεν.	καὶ	κελεύσαντος Ἀλεξάνδρου ἐσβάλλει ἐς αὐτούς.
[1, 24]	παρὰ Μακεδόσιν Ἀλέξανδρος. ἔπεμψε δὲ	καὶ	Κλέανδρον τὸν Πολεμοκράτους ἐπὶ ξυλλογῇ
[1, 22]	τούτοις Πτολεμαῖός τε ὁ σωματοφύλαξ	καὶ	Κλέαρχος ὁ τοξάρχης καὶ Ἀδαῖος
[1, 29]	ἦγε Πτολεμαῖός τε ὁ Σελεύκου	καὶ	Κοῖνος ὁ Πολεμοκράτους καὶ Μελέαγρος
[1, 6]	τοὺς τοξότας καὶ τὴν Περδίκκου	καὶ	Κοίνου τάξιν. καὶ προσετέτακτο μὲν
[1, 5]	δὲ πολέμιοι σφαγιασάμενοι παῖδας τρεῖς	καὶ	κόρας ἴσας τὸν ἀριθμὸν καὶ
[1, 5]	τῇ δὲ ὄρος ὑπερύψηλον ἦν	καὶ	κρημνοὶ πρὸς τοῦ ὄρους, ὥστε
[1, 13]	ὄχθαι αὗται ὁρᾷς ὅτι ὑπερύψηλοι	καὶ	κρημνώδεις εἰσὶν αἳ αὐτῶν. ἀτάκτως
[1, 5]	καὶ κόρας ἴσας τὸν ἀριθμὸν	καὶ	κριοὺς μέλανας τρεῖς, ὥρμηντο μὲν
[1, 25]	εἶναι ὄρνιθα καὶ εὔνουν ἀνθρώποις	καὶ	λάλον μᾶλλον ἢ ἄλλην ὄρνιθα.
[1, 3]	ἀλλήλους ἀνὰ τὸν ποταμὸν στέλλοιντο	καὶ	λῃστεύοντες ἀπ' αὐτῶν οἱ πολλοί
[1, 24]	πολλοί. Ἀλέξανδρος δὲ Φασηλίτας τε	καὶ	Λυκίους παραδοῦναι τὰς πόλεις τοῖς
[1, 10]	δῆμον ἐξῄτει τοὺς ἀμφὶ Δημοσθένην	καὶ	Λυκοῦργον. καὶ Ὑπερείδην δὲ ἐξῄτει
[1, 18]	καὶ πεντακοσίους πεζοὺς τῶν ξένων	καὶ	Μακεδόνας παραπλησίους, ἱππέας δὲ τῶν
[1, 26]	αὐτῷ οἱ Θρᾷκες χαλεπὴν ἄλλως	καὶ	μακρὰν οὖσαν τὴν πάροδον. αὐτὸς
[1, 9]	τε αὖ τὸ κατὰ Λεῦκτρα	καὶ	Μαντίνειαν πταῖσμα τῷ παραλόγῳ μᾶλλόν
[1, 3]	αὐτῷ ἀνίσχουσιν, ὧν τελευταίους Κουάδους	καὶ	Μαρκομάνους. ἐπὶ δὲ Σαυροματῶν μοῖραν,
[1, 11]	ὄρος τὴν ὡς ἐπ' Ἄβδηρα	καὶ	Μαρώνειαν, πόλεις Ἑλληνίδας ἐπὶ θαλάσσῃ
[1, 5]	δυνάμει, πολλῶν μὲν ἐς αὐτὴν	καὶ	μαχίμων ξυμπεφευγότων, πολλῶν δὲ ἅμα
[1, 4]	μεγάλοι οἱ Κελτοὶ τὰ σώματα	καὶ	μέγα ἐπὶ σφίσι φρονοῦντες. πάντες
[1, 9]	Λακεδαιμονίοις τε καὶ τοῖς ξυμμάχοις	καὶ	μεγάλῳ βασιλεῖ πολεμοῦντας, οὔτε αὐτοῖς
[1, 24]	στρατηγῶν Κοῖνόν τε τὸν Πολεμοκράτους	καὶ	Μελέαγρον τὸν Νεοπτολέμου, ὅτι καὶ
[1, 29]	Σελεύκου καὶ Κοῖνος ὁ Πολεμοκράτους	καὶ	Μελέαγρος ὁ Νεοπτολέμου, πεζοὶ μὲν
[1, 20]	τὴν Ἀμύντου τε καὶ Περδίκκου	καὶ	Μελεάγρου τάξιν τὴν πεζικὴν καὶ
[1, 11]	γὰρ, ὅτι ποιηταῖς ἐπῶν τε	καὶ	μελῶν καὶ ὅσοι ἀμφὶ ᾠδὴν
[1, 23]	ἡγεμόνες τῶν Περσῶν, Ὀροντοβάτης τε	καὶ	Μέμνων, καὶ ἐκ τῶν παρόντων
[1, 12]	ἐς τὴν ἔπειτα μνήμην ἔτυχε.	καὶ	μέντοι καὶ ἦν Ἀλεξάνδρῳ οὐχ
[1, 21]	ἐπὶ τῷ ἐμπρῆσαι τὰς μηχανάς.	καὶ	μέρος μέν τι τῶν πλησίον
[1, 21]	φυλακῇ ἦν καὶ δύο πύργοι	καὶ	μεσοπύργιον ἐς ἔδαφος καταπεπτωκότα οὐ
[1, 6]	οὕτω πολλὰς τάξεις τάξας τε	καὶ	μετακοσμήσας ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ, κατὰ
[1, 14]	γίγνεσθαι, τοὺς μὲν προδρόμους ἱππέας	καὶ	μὴν καὶ τοὺς Παίονας προεμβαλεῖν
[1, 17]	ἄκραν παραληψόμενον ἐκπέμπει ἐς Σάρδεις.	καὶ	Μιθρήνην μὲν ἐν τιμῇ ἅμα
[1, 16]	ὁ τῶν Καππαδοκῶν ὕπαρχος Μιθροβουζάνης	καὶ	Μιθριδάτης ὁ Δαρείου γαμβρὸς καὶ
[1, 19]	κατὰ τάχος ἐς τὴν πόλιν	καὶ	Μιλησίοις ἀπαγγέλλειν παρασκευάζεσθαι ὡς μαχουμένους
[1, 10]	Χαρίδημον καὶ Ἐφιάλτην καὶ Διότιμον	καὶ	Μοιροκλέα. τούτους γὰρ αἰτίους εἶναι
[1, 19]	ἢ ἐσεσάλευτο τὸ τεῖχος, ἐφομαρτούντων	καὶ	μόνον οὐ θεωμένων τῶν Περσῶν
[1, 21]	αὐτοὶ ὑπολελειμμένοι ἐκ πλαγίου τε	καὶ	μόνον οὐ κατὰ νώτου παρεῖχον
[1, 20]	τε ἐς ἑβδομήκοντα καὶ ἑκατὸν	καὶ	Νεοπτόλεμος ὁ Ἀρραβαίου, τοῦ Ἀμύντου
[1, 9]	μὴ τῶν μακρῶν τειχῶν καθαιρέσει	καὶ	νεῶν τῶν πολλῶν παραδόσει καὶ
[1, 11]	ἐγένετο, σφάξαντα ταῦρον τῷ Ποσειδῶνι	καὶ	Νηρηίσι σπένδειν ἐκ χρυσῆς φιάλης
[1, 12]	Ἀρσάμης καὶ Ῥεομίθρης καὶ Πετήνης	καὶ	Νιφάτης καὶ ξὺν τούτοις Σπιθριδάτης
[1, 6]	ἀπὸ ξυνθήματος ἀποτεῖναι ἐς προβολήν,	καὶ	νῦν μὲν ἐς τὸ δεξιὸν
[1, 2]	δασεῖα πρὸ τοῦ ποταμοῦ ἦν	καὶ	νὺξ ἐπιγενομένη τὴν ἀκρίβειαν τῆς
[1, 24]	δὲ τὸν Ξάνθον ποταμὸν Πίναρα	καὶ	Ξάνθον τὴν πόλιν καὶ Πάταρα
[1, 20]	φαύλην δύναμιν τῶν τε βαρβάρων	καὶ	ξένων ἐξηγγέλλετο. ὅσαι δὲ ἐν
[1, 19]	Μυκάλης πολιορκουμένους τοὺς φίλους σφῶν	καὶ	ξυμμάχους. Ἐν τούτῳ δὲ καὶ
[1, 4]	καὶ τούτους φίλους τε ὀνομάσας	καὶ	ξυμμάχους ποιησάμενος ὀπίσω ἀπέπεμψε, τοσοῦτον
[1, 25]	μὲν παῖδα, ἀδελφὸν δὲ Κρατεροῦ.	καὶ	ξυμπέμπει αὐτῷ τῶν Περγαίων τινὰς
[1, 21]	καὶ ἀπὸ τῆς Ἁλικαρνασσοῦ ἄλλοι	καὶ	ξυμπίπτει μάχη καρτερὰ πρὸς τῷ
[1, 29]	Μακεδονίας σταλέντες εἰς Γόρδιον ἧκον	καὶ	ξὺν αὐτοῖς ἄλλη στρατιὰ καταλεχθεῖσα,
[1, 17]	δύο τριήρεις τῶν Ἐφεσίων λαβόντες,	καὶ	ξὺν αὐτοῖς Ἀμύντας ὁ Ἀντιόχου,
[1, 22]	ὀλίγος ἐγένετο, ὅσῳ πλείονές τε	καὶ	ξὺν μείζονι τῇ τόλμῃ ἐξέδραμον.
[1, 9]	δὲ τὰ τῆς ἀποστάσεως ὀξέα	καὶ	ξὺν οὐδενὶ λογισμῷ γενόμενα, καὶ
[1, 12]	Ῥεομίθρης καὶ Πετήνης καὶ Νιφάτης	καὶ	ξὺν τούτοις Σπιθριδάτης ὁ Λυδίας
[1, 27]	φυλακὴν καταλιπόντες ἐπὶ τοῖς ὄρεσι.	καὶ	ξυνέβη, ὅπως εἴκαζεν. οἱ μὲν
[1, 8]	ἑπόμενος Ἀμύντας ὁ Ἀνδρομένους, ὅτι	καὶ	ξυντεταγμένος τῷ Περδίκκᾳ ἦν, ἐπήγαγε
[1, 21]	τοῖς πολεμίοις ἡ ἐπιδρομή τε	καὶ	ὁ ἀκροβολισμὸς ἐγίνετο. καὶ ἐν
[1, 25]	Περγαίων τινὰς τὴν ὁδὸν ἡγησομένους.	καὶ	ὁ Ἀμφοτερὸς στολὴν ἐνδὺς ἐπιχώριον,
[1, 5]	τοῦ στρατοπέδου ἐς ἐπισιτισμὸν ἔπεμπε.	καὶ	ὁ Γλαυκίας μαθὼν τὴν ὁρμὴν
[1, 23]	κατὰ νόμον τῶν Καρῶν ξυνῴκει.	καὶ	ὁ μὲν Ἱδριεὺς τελευτῶν ταύτῃ
[1, 0]	{ὅτε} αὐτοῖς ἥ τε ἀνάγκη	καὶ	ὁ μισθὸς τοῦ ἄλλως τι
[1, 11]	ἅμα Ἀγαμέμνονι ἐς Ἴλιον στρατευσάντων.	καὶ	ὁ νοῦς τῆς θυσίας ἦν
[1, 21]	τε ἐσπίπτει αὐτοῖς, καί τι	καὶ	ὁ οἶνος ὑπεθέρμαινεν, ὥστε ὁπλισάμενοι
[1, 9]	τε καὶ παλαιὰς ἀπεχθείας ἐπεξιόντων,	καὶ	ὁ τῆς πόλεως παντελὴς ἀνδραποδισμός,
[1, 21]	ἐς τὸ τεῖχος πάροδον παρέσχε,	καὶ	ὁ τρίτος πύργος κατασεσεισμένος οὐδὲ
[1, 16]	καὶ Σπιθριδάτης ὁ Λυδίας σατράπης	καὶ	ὁ τῶν Καππαδοκῶν ὕπαρχος Μιθροβουζάνης
[1, 16]	ἀδελφὸς οὗτος τῆς Δαρείου γυναικός,	καὶ	ὁ τῶν ξένων ἡγεμὼν Ὠμάρης.
[1, 9]	ξὺν πόνῳ τῶν ἑλόντων ξυνενεχθεῖσα,	καὶ	ὁ φόνος ὁ> πολύς, οἷα
[1, 16]	καὶ ὅπως τις ἐτρώθη ἐρόμενος	καὶ	ὅ τι πράττων εἰπεῖν τε
[1, 28]	δεξιοῦ κέρως οἵ τε τοξόται	καὶ	οἱ Ἀγριᾶνες, τοῦ δὲ εὐωνύμου
[1, 8]	ἀλλὰ Φωκεῖς τε καὶ Πλαταιεῖς	καὶ	οἱ ἄλλοι δὲ Βοιωτοὶ οὐδὲ
[1, 26]	τοῦ θείου, ὡς αὐτός τε	καὶ	οἱ ἀμφ' αὐτὸν ἐξηγοῦντο, εὐμαρῆ
[1, 19]	καὶ ξυμμάχους. Ἐν τούτῳ δὲ	καὶ	οἱ ἀμφὶ Νικάνορα ἀπὸ τῆς
[1, 13]	ἀπεῖχε τοῦ ποταμοῦ τοῦ Γρανίκου	καί	οἱ ἀπὸ τῶν σκοπῶν σπουδῇ
[1, 4]	ἐν πλαισίῳ Νικάνορα ἄγειν ἐκέλευσε.	καὶ	οἱ Γέται οὐδὲ τὴν πρώτην
[1, 20]	ἐγύμνωσέ γε τὸ τεῖχος πεσών.	καὶ	οἱ ἐκ τῆς πόλεως ἅμα
[1, 5]	μὴ ἀποχωρήσαντος παντὸς τοῦ στρατοῦ	καὶ	οἱ ἐκ τῆς πόλεως ἐπιδραμόντες
[1, 16]	ἐπιγραφῆναι ἐκέλευσε τόδε. Ἀλέξανδρος Φιλίππου	καὶ	οἱ Ἕλληνες πλὴν Λακεδαιμονίων ἀπὸ
[1, 5]	καὶ ὁπλίταις δὲ οὐκ ὀλίγοις,	καὶ	οἱ ἐν τῇ πόλει κατειλημμένοι
[1, 3]	ἐπέπλει, ἵνα οἱ Τριβαλλοί τε	καὶ	οἱ Θρᾷκες ξυμπεφευγότες ἦσαν, καὶ
[1, 1]	τῶν τε ἐμπόρων πολλοὶ ὡπλισμένοι	καὶ	οἱ Θρᾷκες οἱ αὐτόνομοι, παρεσκευασμένοι
[1, 2]	ἐς ταύτην δὲ τὴν νῆσον	καὶ	οἱ Θρᾷκες οἱ πρόσχωροι τοῖς
[1, 2]	πυκνὴ ἐνέβαλλεν ἐς αὐτοὺς ἐρρωμένως	καὶ	οἱ ἱππεῖς οὐκ ἀκοντισμῷ ἔτι,
[1, 28]	τῶν χωρίων οὐ χαλεπῶς ἀπεχώρουν.	καὶ	οἱ Μακεδόνες διὰ βαρύτητα τῶν
[1, 6]	ποταμοῦ ἐκτοξεύειν, ἐπεσβάντας καὶ τούτους.	καὶ	οἱ μὲν ἀμφὶ τὸν Γλαυκίαν
[1, 22]	τι προσδεχομένοις τοῖς Μακεδόσιν ἦν.	καὶ	οἱ μὲν δᾷδάς τε ταῖς
[1, 2]	ἦγεν, καὶ καταλαμβάνει καταστρατοπεδεύοντας ἤδη.	καὶ	οἱ μὲν καταληφθέντες πρὸς τῷ
[1, 15]	αὐτὸς Μέμνων μετὰ τούτων ἐκινδύνευε.	καὶ	οἱ μὲν πρῶτοι τῶν Μακεδόνων
[1, 23]	ἄκρας, ἃς οἵ τε Πέρσαι	καὶ	οἱ μισθοφόροι κατειλήφεσαν, ταύτας μὲν
[1, 19]	ὠφέλειαν. ἔνθα οἱ Μιλήσιοί τε	καὶ	οἱ μισθοφόροι πανταχόθεν ἤδη προσκειμένων
[1, 29]	ἀπήντα ξὺν τῇ δυνάμει Παρμενίων.	καὶ	οἱ νεόγαμοι δὲ οἱ ἐπὶ
[1, 16]	ποταμὸν προσεγίγνοντο τοῖς ἀμφ' Ἀλέξανδρον.	~Καὶ	οἱ Πέρσαι παιόμενοί τε πανταχόθεν
[1, 20]	τάφρος αὐτῷ ἐχώσθη οὐ χαλεπῶς	καὶ	οἱ πύργοι προσήγοντο ἤδη. οἱ
[1, 8]	ἐς τὴν ἀγορὰν δρόμῳ ἐφέροντο.	καὶ	ὀλίγον μέν τινα χρόνον ἔμειναν
[1, 9]	μεγέθει τε τῆς ἁλούσης πόλεως	καὶ	ὀξύτητι τοῦ ἔργου, οὐχ ἥκιστα
[1, 20]	τοῦ χωρίου ὀχυρὸν ἐποίει αὐτὸ	καὶ	ὅπῃ τι ἐνδεῖν ὡς πρὸς
[1, 5]	πολλοῖς δὲ ἀκοντισταῖς καὶ σφενδονήταις	καὶ	ὁπλίταις δὲ οὐκ ὀλίγοις, καὶ
[1, 3]	ποταμόν. ταύτας ἐμπλήσας τοξοτῶν τε	καὶ	ὁπλιτῶν τῇ νήσῳ ἐπέπλει, ἵνα
[1, 5]	Αὐταριατῶν πυνθανόμενον Ἀλέξανδρον, οἵτινές τε	καὶ	ὁπόσοι εἶεν, οὐκ ἔφη χρῆναι
[1, 11]	τε ἐστάλη ἐκ τῆς Εὐρώπης	καὶ	ὅπου ἐξέβη τῆς Ἀσίας Διὸς
[1, 16]	ἑκάστους καὶ τὰ τραύματα ἰδὼν	καὶ	ὅπως τις ἐτρώθη ἐρόμενος καὶ
[1, 18]	ἢ τοὺς Πέρσας Μιλήτῳ προσχεῖν,	καὶ	ὁρμίζεται ναυσὶν ἑξήκοντα καὶ ἑκατὸν
[1, 15]	δίδωσιν αὐτῷ τὸ αὑτοῦ δόρυ.	καὶ	ὃς ἀναλαβὼν καὶ ἰδὼν Μιθριδάτην
[1, 18]	αὐτὸν ἧκον ἐνδιδόντες τὰς πόλεις.	καὶ	ὃς πέμπει Παρμενίωνα, δοὺς αὐτῷ
[1, 22]	δᾷδάς τε ταῖς μηχαναῖς ἐνέβαλλον	καὶ	ὅσα ἄλλα ἐς τὸ ἐξάψαι
[1, 3]	αἷς ἐσκήνουν, τῆς κάρφης πληρώσας	καὶ	ὅσα μονόξυλα πλοῖα ἐκ τῆς
[1, 16]	κατὰ τὴν χώραν ἀτέλειαν ἔδωκε	καὶ	ὅσαι ἄλλαι ἢ τῷ σώματι
[1, 20]	ὡς ἐμπρῆσαι τούς τε πύργους	καὶ	ὅσαι ἄλλαι μηχαναὶ προσηγμέναι ἢ
[1, 18]	ξὺν δυνάμει οὐκ ἐλάττονι ἐξέπεμψε	καὶ	ὅσαι Ἰωνικαὶ ὑπὸ τοῖς βαρβάροις
[1, 11]	ποιηταῖς ἐπῶν τε καὶ μελῶν	καὶ	ὅσοι ἀμφὶ ᾠδὴν ἔχουσι πολὺς
[1, 20]	τῶν φυλακῶν τε τῶν Μακεδόνων	καὶ	ὅσοι ἐν αὐτῷ τῷ ἔργῳ
[1, 9]	τῶν ἱερέων τε καὶ ἱερειῶν	καὶ	ὅσοι ξένοι Φιλίππου ἢ Ἀλεξάνδρου
[1, 7]	τῆς ἀποστάσεως. οἱ φυγάδες δὲ	καὶ	ὅσοι τοὺς φυγάδας ἐπικεκλημένοι ἦσαν,
[1, 9]	αὐτῆς. παῖδας δὲ καὶ γυναῖκας	καὶ	ὅσοι ὑπελείποντο Θηβαίων, πλὴν τῶν
[1, 9]	ἀπώσαντο τῆς Ἑλλάδος τὸν κίνδυνον,	καὶ	ὅτι Ἀθηναίους αὐτοὶ τῇ ψήφῳ
[1, 4]	Κελτοὺς καὶ ἔτι προσωτέρω ἥκει	καὶ	ὅτι αὐτὸν μάλιστα πάντων δεδιέναι
[1, 10]	Ἀθηναίων οὐκ ἐν καιρῷ ἀπαγγελοῦντας	καὶ	ὅτι Θηβαίους τοῦ νεωτερισμοῦ ἐτιμωρήσατο.
[1, 25]	σημαίνεσθαι αὐτῷ εἰπεῖν, σημαίνεσθαι δὲ	καί,	ὅτι καταφανὴς ἔσται. τὴν γὰρ
[1, 15]	τε ἄλλῃ ῥώμῃ καὶ ἐμπειρίᾳ	καὶ	ὅτι ξυστοῖς κρανείνοις πρὸς παλτὰ
[1, 7]	τε χρόνον ἀπῆν οὐκ ὀλίγον	καὶ	ὅτι οὐδεμία ἀγγελία παρ' αὐτοῦ
[1, 10]	μέντοι μόνον τῶν ἐξαιτηθέντων τε	καὶ	οὐ δοθέντων φεύγειν ἐκέλευσε. καὶ
[1, 21]	τοῦ χωρίου, ὑπερδεξίου ὄντος, ἐπεκράτουν	καὶ	οὐ κατὰ μέτωπον μόνον ἠκροβολίζοντο
[1, 18]	πλείους ξὺν οὐδενὶ λογισμῷ ναυμαχήσειν	καὶ	οὐ μεμελετηκότι τῷ σφῶν ναυτικῷ
[1, 17]	γνοὺς ὅτι ὁμοῦ τοῖς αἰτίοις	καὶ	οὐ ξὺν δίκῃ τινάς, τοὺς
[1, 21]	τῆς πόλεως δύο τε ὄντας	καὶ	οὐ ξὺν λογισμῷ προσφερομένους τῷ
[1, 9]	ἡ ἅλωσις δι' ὀλίγου τε	καὶ	οὐ ξὺν πόνῳ τῶν ἑλόντων
[1, 0]	αὐτὰ ἀξιαφήγητά τέ μοι ἔδοξε	καὶ	οὐ πάντῃ ἄπιστα, ὡς λεγόμενα
[1, 23]	αὐτὰς τῇ φύσει τῶν χωρίων	καὶ	οὐ παρὰ μέγα εἶναι ἐξελόντι
[1, 6]	τοὺς ἀμφὶ Κλεῖτον καὶ Γλαυκίαν,	καὶ	οὔτε φυλακὰς ἐν τῇ τάξει
[1, 26]	Κυμαῖοι ἐκ Κύμης τῆς Αἰολίδος.	καὶ	οὗτοι λέγουσιν ὑπὲρ σφῶν τόνδε
[1, 7]	ὥστε αὐτῶν ἀναστεῖλαι τὴν ἐκδρομήν.	καὶ	οὗτοι οὐ χαλεπῶς ἀνέστειλαν ἤδη
[1, 22]	καὶ ἔστιν οὓς τῶν ψιλῶν.	καὶ	οὗτοι οὐδὲ αὐτοὶ χαλεπῶς ἐτρέψαντο
[1, 29]	χίλιοι, Ἕλληνες δὲ μισθοφόροι ἑκατόν.	καὶ	οὗτοι πρεσβεύονται παρ' Ἀλέξανδρον, ἐπαγγελλόμενοι,
[1, 28]	τὸν πρὸ τῆς πόλεως, ὅτι	καὶ	οὗτος οὐ μεῖον τοῦ τείχους
[1, 25]	ἀπὸ γλώσσης οἱ ἐντεταλμένα ἐξήγγειλεν,	καὶ	οὕτω ξυλλαμβάνεται ὁ Ἀλέξανδρος οὗτος
[1, 1]	τὸ εἰκὸς ὑπερπηδώσας ἀβλαβῶς ἐπελθεῖν.	καὶ	οὕτω ξυνέβη ὅπως παρῄνεσέ τε
[1, 6]	τὰ κέρατα ἄλλοτε ἄλλῃ παρήγαγε.	καὶ	οὕτω πολλὰς τάξεις τάξας τε
[1, 17]	οἰκοδομεῖσθαι τῷ Διὶ τὸν νεών,	καὶ	οὕτως ἐκέλευσε. κατέλιπε δὲ τῆς
[1, 9]	οὔτε γυναικῶν οὔτε παίδων φειδόμενοι.	~Καὶ	πάθος τοῦτο Ἑλληνικὸν μεγέθει τε
[1, 23]	ἀπήντα, τά τε Ἄλινδα ἐνδιδοῦσα	καὶ	παῖδά οἱ τιθεμένη Ἀλέξανδρον. καὶ
[1, 2]	Ἀλεξάνδρου τὸν στόλον, γυναῖκας μὲν	καὶ	παῖδας τῶν Τριβαλλῶν προὔπεμψεν ἐπὶ
[1, 15]	Ῥοισάκης μὲν ἐπελαύνει τῷ Ἀλεξάνδρῳ	καὶ	παίει Ἀλεξάνδρου τὴν κεφαλὴν τῇ
[1, 5]	εἰσιν. ~Αὐτὸς δὲ ἐπ' Ἀγριάνων	καὶ	Παιόνων προὐχώρει. ἔνθα δὴ ἄγγελοι
[1, 15]	καὶ αὐτὸς πρὸ τῶν ἄλλων,	καὶ	παίσας ἐς τὸ πρόσωπον τῷ
[1, 16]	ἄλλῳ κόσμῳ. γονεῦσι δὲ αὐτῶν	καὶ	παισὶ τῶν τε κατὰ τὴν
[1, 9]	οἷα δὴ ἐξ ὁμοφύλων τε	καὶ	παλαιὰς ἀπεχθείας ἐπεξιόντων, καὶ ὁ
[1, 15]	τῶν δ' εἴργειν τὴν ἔκβασιν,	καὶ	παλτῶν ἀπὸ μὲν τῶν Περσῶν
[1, 24]	αὐτὸς δὲ ἐπὶ Λυκίας τε	καὶ	Παμφυλίας ἤει, ὡς τῆς παραλίου
[1, 27]	βάρβαροι, χωρίον δὲ οἰκοῦσιν ὑπερύψηλον	καὶ	πάντῃ ἀπότομον, καὶ ἡ ὁδὸς
[1, 28]	οἱ βάρβαροι ὄντες ὁπλίταις προσεφέροντο	καὶ	πάντῃ κατατιτρωσκόμενοι ἔπιπτον {δὲ} ἐνταῦθα
[1, 7]	καὶ παρὰ τὰ τῆς Στυμφαίας	καὶ	Παρ< α> υαίας ἄκρα ἑβδομαῖος
[1, 27]	ἐπὶ ἄκρᾳ ὀχυρᾷ καὶ ἀποτόμῳ	καὶ	παρ' αὐτὴν τὴν ἄκραν ὁ
[1, 9]	τοὺς τότε φοβερούς σφισι Λακεδαιμονίους	καὶ	παρ' ὀλίγον ἐλθόντας ἀφανίσαι τὴν
[1, 22]	τοῖς τείχεσιν οἱ Μακεδόνες διέφθειραν.	καὶ	παρ' ὀλίγον ἧκεν ἁλῶναι ἡ
[1, 4]	παρὰ Σύρμου τοῦ Τριβαλλῶν βασιλέως.	καὶ	παρὰ Κελτῶν δὲ τῶν ἐπὶ
[1, 7]	καὶ πολὺς ὁ λόγος οὗτος	καὶ	παρὰ πολλῶν ἐφοίτα, ὅτι τε
[1, 4]	αὐτόνομα ἔθνη προσοικεῖ τῷ Ἴστρῳ	καὶ	παρὰ Σύρμου τοῦ Τριβαλλῶν βασιλέως.
[1, 7]	Ἐορδαίαν τε καὶ τὴν Ἐλιμιῶτιν	καὶ	παρὰ τὰ τῆς Στυμφαίας καὶ
[1, 17]	Δασκύλιον δὲ παραληψομένον Παρμενίωνα ἐκπέμπει.	καὶ	παραληψόμενον Δασκύλιον Παρμενίων ἐκλιπόντων τῶν
[1, 24]	τοῖς ἐπὶ τοῦτο στελλομένοις ἐκέλευσε.	καὶ	παρεδόθησαν ξύμπασαι. αὐτὸς δὲ ὀλίγον
[1, 6]	Ἀλεξάνδρου ἰδόντες λείπουσι τὸν γήλοφον	καὶ	παρεκκλίνουσιν ἐφ' ἑκάτερα τῶν ὀρῶν.
[1, 8]	προφυλακὰς τὰς πολλὰς ἐρήμων ὄντων.	καὶ	παρελθόντες ἐς τὴν Καδμείαν οἱ
[1, 29]	ἐπιτάξας, αὐτὸς ἐπὶ Γορδίου ἐστέλλετο.	καὶ	Παρμενίωνι ἐπέστειλεν, ἄγοντα ἅμα οἷ
[1, 4]	τῆς Ἀλεξάνδρου ἐφιέμενοι ἥκειν ἔφασαν.	καὶ	πᾶσιν ἔδωκε πίστεις Ἀλέξανδρος καὶ
[1, 24]	Πίναρα καὶ Ξάνθον τὴν πόλιν	καὶ	Πάταρα ἐνδοθέντα ἔλαβε καὶ ἄλλα
[1, 24]	ἐκπεμφθέντας ἐπαναγάγωσι, καταλέξαι ἱππέας τε	καὶ	πεζοὺς ἐκ τῆς χώρας ὅσους
[1, 27]	ἑκατὸν τάλαντα ἀντὶ τῶν πεντήκοντα,	καὶ	πείθεσθαι τῷ σατράπῃ τῷ ὑπ'
[1, 1]	ἀπέθανον μὲν αὐτῶν ἐς χιλίους	καὶ	πεντακοσίους, ζῶντες δὲ ἄνδρες μὲν
[1, 29]	φυλακὴν καταλείπει στρατιώτας ἐς χιλίους	καὶ	πεντακοσίους. μείνας δὲ αὐτοῦ ἡμέρας
[1, 3]	Ἀλεξάνδρῳ ἱππεῖς μὲν ἐς χιλίους	καὶ	πεντακοσίους, πεζοὶ δὲ ἐς τετρακισχιλίους.
[1, 18]	πέμπει Παρμενίωνα, δοὺς αὐτῷ δισχιλίους	καὶ	πεντακοσίους πεζοὺς τῶν ξένων καὶ
[1, 16]	μὲν ἑταίρων ἀμφὶ τοὺς εἴκοσι	καὶ	πέντε ἐν τῇ πρώτῃ προσβολῇ
[1, 29]	ἱππεῖς διακόσιοι, Ἠλείων δὲ ἑκατὸν	καὶ	πεντήκοντα, ὧν ἡγεῖτο Ἀλκίας Ἠλεῖος.
[1, 20]	ἵππον καὶ τὴν Ἀμύντου τε	καὶ	Περδίκκου καὶ Μελεάγρου τάξιν τὴν
[1, 15]	ἡγεμόνες τῶν Περσῶν τεταγμένοι ἦσαν.	καὶ	περὶ αὐτὸν ξυνειστήκει μάχη καρτερά.
[1, 26]	φρουρὰν δὲ μὴ εἰσάγειν δεόμενοι.	καὶ	περὶ μὲν τῆς φρουρᾶς πράξαντες
[1, 27]	ποταμὸς ῥεῖ. ἦσαν δὲ αὐτοῖς	καὶ	περὶ τῇ ἄκρᾳ ἐν τῷ
[1, 7]	ὑστεραίᾳ ἀναλαβὼν τὴν στρατιὰν πᾶσαν	καὶ	περιελθὼν κατὰ τὰς πύλας τὰς
[1, 19]	τοὺς λιμένας παρέχειν κοινοὺς Ἀλεξάνδρῳ	καὶ	Πέρσαις καὶ τὴν πολιορκίαν ἐπὶ
[1, 20]	τῇ πόλει ἐγκατελείφθησαν, πολλοὶ δὲ	καὶ	Περσῶν αὐτῶν, αἵ τε τριήρεις
[1, 1]	δὲ περικαταλαμβάνοιντο, ξυννεύσαντας, τοὺς δὲ	καὶ	πεσόντας ἐς γῆν, συγκλεῖσαι ἐς
[1, 12]	στρατηγοὶ ἦσαν Ἀρσάμης καὶ Ῥεομίθρης	καὶ	Πετήνης καὶ Νιφάτης καὶ ξὺν
[1, 16]	ἡγεμόνες τῶν Περσῶν Νιφάτης τε	καὶ	Πετήνης καὶ Σπιθριδάτης ὁ Λυδίας
[1, 25]	ἀληθείᾳ τῷ Ἀλεξάνδρῳ τούτῳ συνεσόμενον	καὶ	πίστεις δώσοντα, εἰ ἀποκτείνει< ε>
[1, 19]	τῶν ἀνδρῶν, ὅτι γενναῖοί τε	καὶ	πιστοὶ αὐτῷ ἐφαίνοντο, καὶ σπένδεται
[1, 9]	Πινδάρου. ἐπὶ τούτοις Ὀρχόμενόν τε	καὶ	Πλαταιὰς ἀναστῆσαί τε καὶ τειχίσαι
[1, 8]	οἱ Μακεδόνες, ἀλλὰ Φωκεῖς τε	καὶ	Πλαταιεῖς καὶ οἱ ἄλλοι δὲ
[1, 1]	τῇ πρώτῃ ἐφόδῳ Ἀλεξάνδρου ἐκπλαγέντας	καὶ	πλείονα ἔτι τῶν Φιλίππῳ δοθέντων
[1, 3]	κατὰ τὴν Εὐρώπην μέγιστον ὄντα	καὶ	πλείστην γῆν ἐπερχόμενον καὶ ἔθνη
[1, 9]	περὶ Σικελίαν Ἀθηναίοις ξυνενεχθέντα, εἰ	καὶ	πλήθει τῶν ἀπολομένων οὐ μείονα
[1, 28]	εἰσι καὶ αὐτοὶ Πισίδαι βάρβαροι	καὶ	πόλιν μεγάλην οἰκοῦσιν καὶ αὐτοὶ
[1, 12]	τε καὶ Γέλων καὶ Θήρων	καὶ	πολλοὶ ἄλλοι οὐδέν τι Ἀλεξάνδρῳ
[1, 22]	γέφυραν αὐτὴν ὑπὸ πλήθους ξυντρῖψαι	καὶ	πολλοὺς αὐτῶν ἐς τὴν τάφρον
[1, 10]	Λυκοῦργον. καὶ Ὑπερείδην δὲ ἐξῄτει	καὶ	Πολύευκτον καὶ Χάρητα καὶ Χαρίδημον
[1, 7]	ἰσχυριζόμενοι ἐν Ἰλλυριοῖς. καὶ γὰρ	καὶ	πολὺς ὁ λόγος οὗτος καὶ
[1, 18]	θυσίαν τε ἔθυσε τῇ Ἀρτέμιδι	καὶ	πομπὴν ἔπεμψε ξὺν τῇ στρατιᾷ
[1, 11]	τὰς μάχας. θῦσαι δὲ αὐτὸν	καὶ	Πριάμῳ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τοῦ
[1, 28]	ἡ φάλαγξ τῶν Μακεδόνων προσῆγε	καὶ	πρὸ αὐτῆς Ἀλέξανδρος ἐφαίνετο. ὡς
[1, 9]	ἐν τοῖς Λακεδαιμονίων ξυμμάχοις. ἐπεὶ	καὶ	πρὸ τῆς ξυμφορᾶς πολλὰ ἀπὸ
[1, 22]	ξύγκλεισις τῶν πυλῶν φοβερά τε	καὶ	πρὸ τοῦ καιροῦ γενομένη, δεισάντων
[1, 14]	καὶ τῶν πεζῶν μίαν τάξιν,	καὶ	πρὸ τούτων τὴν Σωκράτους ἴλην
[1, 1]	ἡ πάροδος. ξυναγαγόντες δὲ ἁμάξας	καὶ	προβαλόμενοι πρὸ σφῶν ἅμα μὲν
[1, 0]	ξυγγράψαι ἀπῆν. ἔστι δὲ ἃ	καὶ	πρὸς ἄλλων ξυγγεγραμμένα, ὅτι καὶ
[1, 8]	ἐς ἀλκὴν τετραμμένους, τοὺς δὲ	καὶ	πρὸς ἱεροῖς ἱκετεύοντας, οὔτε γυναικῶν
[1, 18]	ἑταίρων τήν τε βασιλικὴν ἴλην	καὶ	πρὸς ταύτῃ τρεῖς ἄλλας ἐπὶ
[1, 5]	Κλεῖτος ὡς ὀχυρωτάτην τῆς χώρας.	καὶ	πρὸς ταύτην ὡς ἧκεν Ἀλέξανδρος,
[1, 20]	καὶ Μελεάγρου τάξιν τὴν πεζικὴν	καὶ	πρὸς τούτοις τοὺς τοξότας καὶ
[1, 28]	φιλίας πρὸς Ἀλέξανδρον πεπρεσβευμένοι ἦσαν.	καὶ	πρὸς τούτους σπένδεται Ἀλέξανδρος, καὶ
[1, 16]	τε καὶ ἵπποι τοῖς ξυστοῖς	καὶ	πρὸς τῶν ἱππέων ἐξωθούμενοι, πολλὰ
[1, 16]	τῶν ἱππέων ἐξωθούμενοι, πολλὰ δὲ	καὶ	πρὸς τῶν ψιλῶν ἀναμεμιγμένων τοῖς
[1, 6]	τὴν Περδίκκου καὶ Κοίνου τάξιν.	καὶ	προσετέτακτο μὲν ἀκολουθεῖν τὴν ἄλλην
[1, 23]	πλησίον τοῦ τείχους. τῶν δὲ	καὶ	προσήψατο ἡ φλὸξ ἀπό τε
[1, 20]	πολιορκίᾳ τῆς Ἁλικαρνασσοῦ αὖθις προσεῖχε.	Καὶ	πρῶτα μὲν τὴν τάφρον, ἣ
[1, 11]	τῷ τάφῳ τοῦ Πρωτεσιλάου, ὅτι	καὶ	Πρωτεσίλαος πρῶτος ἐδόκει ἐκβῆναι ἐς
[1, 11]	ἐς τὸν πόντον. λέγουσι δὲ	καὶ	πρῶτον ἐκ τῆς νεὼς σὺν
[1, 24]	καταστῆσαι τοῖς πολεμίοις τὸ ναυτικόν.	καὶ	πρῶτον μὲν ἐν παρόδῳ υπαρνα,
[1, 6]	δρόμῳ ὡς ἐπὶ τὸν ποταμόν.	καὶ	πρῶτος μὲν αὐτὸς φθάσας διαβαίνει.
[1, 28]	οἷα δὴ οὔτε ἀκριβῶς ὡπλισμένους	καὶ	πρώτους πελάσαντας, ἐτρέψαντο, οἱ δὲ
[1, 23]	τρισχιλίους, ἱππέας δὲ ἐς διακοσίους	καὶ	Πτολεμαῖον ἡγεμόνα αὐτῶν ἐπὶ Φρυγίας
[1, 25]	φυλακῇ πέμπει Παρμενίων παρ' Ἀλέξανδρον,	καὶ	πυνθάνεται ταὐτὰ παρ' αὐτοῦ Ἀλέξανδρος.
[1, 12]	Περσῶν δὲ στρατηγοὶ ἦσαν Ἀρσάμης	καὶ	Ῥεομίθρης καὶ Πετήνης καὶ Νιφάτης
[1, 17]	τῆς ἀκροπόλεως τῆς ἐν Σάρδεσι	καὶ	Σαρδιανῶν οἱ δυνατώτατοι, ἐνδιδόντες οἱ
[1, 29]	μείνας δὲ αὐτοῦ ἡμέρας δέκα	καὶ	σατράπην ἀποδείξας Φρυγίας Ἀντίγονον τὸν
[1, 14]	τὸ μέλλον ὀκνεῖν ἡσυχίαν ἦγον	καὶ	σιγὴ ἦν πολλὴ ἀφ' ἑκατέρων.
[1, 9]	πάθημα ἐγένετο. καὶ ἡ Μήλου	καὶ	Σκιώνης ἅλωσις, νησιωτικά τε πολίσματα
[1, 19]	τε καὶ πιστοὶ αὐτῷ ἐφαίνοντο,	καὶ	σπένδεται πρὸς αὐτοὺς ἐπὶ τῷδε
[1, 16]	Περσῶν Νιφάτης τε καὶ Πετήνης	καὶ	Σπιθριδάτης ὁ Λυδίας σατράπης καὶ
[1, 9]	καὶ νεῶν τῶν πολλῶν παραδόσει	καὶ	στερήσει τῆς ἀρχῆς ἐς ταπεινότητα
[1, 20]	παντὸς ἡγεμών, ἐκ πολλοῦ παρεσκευάκει,	καὶ	στρατιῶται πολλοὶ μὲν ξένοι μισθοφόροι
[1, 5]	κατακλείσας αὐτοὺς ἐς τὴν πόλιν	καὶ	στρατοπεδευσάμενος πρὸς τῷ τείχει ἐγνώκει
[1, 17]	ἐλευθερώσαντος τὴν πόλιν ὥρμησαν ἀποκτεῖναι.	καὶ	Σύρφακα μὲν καὶ τὸν παῖδα
[1, 2]	σφενδονήτας προεκθέοντας ἐκέλευσεν ἐκτοξεύειν τε	καὶ	σφενδονᾶν ἐς τοὺς βαρβάρους, εἴ
[1, 5]	μὲν ἱππεῦσι, πολλοῖς δὲ ἀκοντισταῖς	καὶ	σφενδονήταις καὶ ὁπλίταις δὲ οὐκ
[1, 15]	ἧ πρῶτοι οἱ ἀμφὶ Ἀμύνταν	καὶ	Σωκράτην προσέσχον τῇ ὄχθῃ, ταύτῃ
[1, 2]	ἐν τῇ ἐκδρομῇ. Ἡρακλείδην δὲ	καὶ	Σώπολιν τοὺς ἐκ Βοττιαίας τε
[1, 11]	ποιεῖν τε καὶ ἄδειν Ἀλέξανδρον	καὶ	τὰ Ἀλεξάνδρου ἔργα. Ἅμα δὲ
[1, 12]	ἕνεκά ἐστιν ἢ Ἀλέξανδρός τε	καὶ	τὰ Ἀλεξάνδρου ἔργα. καίτοι Ἀλέξανδρος
[1, 25]	ἄλλην ὄρνιθα. Ταῦτά τε οὖν	καὶ	τὰ ἀπὸ τοῦ Πέρσου ξυνθεὶς
[1, 21]	καὶ ἅμα ξυμπίνοντες αὑτόν τε	καὶ	τὰ αὑτοῦ ἑκάτερος ἐπὶ μέγα
[1, 26]	πεμφθεῖσιν οὔτε ἀπαριθμῆσαι τὰ χρήματα,	καὶ	τὰ ἐκ τῆς χώρας ὅτι
[1, 16]	μέσον ἐνεδεδώκει αὐτοῖς, παρερρήγνυτο δὴ	καὶ	τὰ ἐφ' ἑκάτερα τῆς ἵππου,
[1, 12]	Κύρῳ ἄνοδος ἐπὶ βασιλέα Ἀρτοξέρξην	καὶ	τὰ Κλεάρχου τε καὶ τῶν
[1, 19]	δ' ἐπιστήσας τῷ τείχει μηχανάς,	καὶ	τὰ μὲν καταβαλὼν δι' ὀλίγου
[1, 4]	δὲ ἡ τῶν ἱππέων ἐμβολή.	καὶ	τὰ μὲν πρῶτα ἐς τὴν
[1, 6]	ἔχειν τὸ παραγγελλόμενον ὀξέως δεχομένους.	καὶ	τὰ μὲν πρῶτα ἐσήμηνεν ὀρθὰ
[1, 28]	ἐπὶ τοὺς ἄλλους Πισίδας ἦγε.	καὶ	τὰ μέν τινα τῶν φρουρίων
[1, 21]	δᾷδας, ὅσας ἔχοντες ἐκβεβοηθήκεσαν, ἀφέντες	καὶ	τὰ ὅπλα οἱ πολλοὶ αὐτῶν
[1, 1]	ὅσαι ξυνείποντο αὐτοῖς ἑάλωσαν πᾶσαι,	καὶ	τὰ παιδάρια καὶ ἡ λεία
[1, 5]	κατειλημμένα πρὸς σφῶν χωρία, ὥστε	καὶ	τὰ σφάγια αὐτῶν κατελήφθη ἔτι
[1, 26]	πύλας ἀποκεκλείκασι τοῖς παρὰ Ἀλεξάνδρου	καὶ	τὰ τείχη, ὅπῃ πεπονηκότα ἦν,
[1, 16]	ἔσχεν, ἐπελθών τε αὐτὸς ἑκάστους	καὶ	τὰ τραύματα ἰδὼν καὶ ὅπως
[1, 5]	ὅτι κινδυνεύουσιν οἵ τε ἱππεῖς	καὶ	τὰ ὑποζύγια, εἰ νὺξ αὐτοὺς
[1, 5]	τῶν ἱππέων ὅσους ἐς προφυλακὴν	καὶ	τὰ ὑποζύγια τὰ ἐκ τοῦ
[1, 17]	ὁ δὲ Μιθρήνης τὴν ἄκραν	καὶ	τὰ χρήματα. Ἀλέξανδρος δὲ αὐτὸς
[1, 22]	τε ἐμβαλλόντων ἐς αὐτοὺς ἐρρωμένως	καὶ	ταῖς μηχαναῖς ἀπὸ τῶν πύργων
[1, 11]	διέθηκε τὰ Ὀλύμπια. οἱ δὲ	καὶ	ταῖς Μούσαις λέγουσιν ὅτι ἀγῶνα
[1, 23]	βέλη αὐτοῖς ἀπέκειτο. ἐνέβαλον δὲ	καὶ	ταῖς οἰκίαις πῦρ ταῖς πλησίον
[1, 24]	ἱππέας καὶ τοὺς ἄλλους ξυμμάχους	καὶ	τὰς ἁμάξας ἄγειν. καὶ κελεύει
[1, 18]	ὑπὸ τοῖς βαρβάροις ἔτι ἦσαν.	καὶ	τὰς μὲν ὀλιγαρχίας πανταχοῦ καταλύειν
[1, 19]	ἐπισιτισάμενοι αὖθις ἐπέπλεον τῇ Μιλήτῳ.	καὶ	τὰς μὲν πολλὰς τῶν νεῶν
[1, 27]	Ἀλέξανδρον ἔγνωσαν, ἐκλείπουσιν ὅσοι ἐπῴκουν	καὶ	τὰς οἰκίας, ὅσας ἐν τῷ
[1, 23]	ταῖς μηχαναῖς τῶν πολεμίων, ἐμπιπρᾶσι	καὶ	τὰς στοάς, ἐν αἷς τὰ
[1, 27]	εὐθὺς ἀναλαβὼν τούς τε τοξότας	καὶ	τὰς τῶν ἀκοντιστῶν τάξεις καὶ
[1, 11]	ἐκ τοῦ Τρωικοῦ ἔργου σωζόμενα.	καὶ	ταῦτα λέγουσιν ὅτι οἱ ὑπασπισταὶ
[1, 27]	ὄρος ἐστὶν οὐ μεῖον ἀπότομον.	καὶ	ταῦτα τὰ ὄρη ὥσπερ πύλας
[1, 4]	ἧ λήιον ἦν σίτου βαθύ.	καὶ	ταύτῃ μᾶλλόν τι ἔλαθον προσχόντες
[1, 13]	πεζῷ λειπομένους πλησίον ἡμῶν αὐλισθῆναι,	καὶ	ταύτῃ παρέξειν ἕωθεν εὐπετῶς τῷ
[1, 29]	Κελαιναῖς ἄκρα ἦν πάντῃ ἀπότομος,	καὶ	ταύτην φυλακὴ κατεῖχεν ἐκ τοῦ
[1, 28]	αὕτη οὐ μικρὰ πόλις. Πισίδαι	καὶ	ταύτην ὤκουν, καὶ ἐδόκουν πάντων
[1, 5]	τὴν ἀδελφὴν τὴν Ἀλεξάνδρου Κύναν	καὶ	ταύτην ὡμολόγησε δώσειν αὐτῷ ἐς
[1, 26]	οἱ ἀμφ' αὐτὸν ἐξηγοῦντο, εὐμαρῆ	καὶ	ταχεῖαν τὴν πάροδον παρέσχον. ἐκ
[1, 9]	τε καὶ Πλαταιὰς ἀναστῆσαί τε	καὶ	τειχίσαι οἱ ξύμμαχοι ἔγνωσαν. ~Ἐς
[1, 27]	τῷ χθαμαλῷ οὐκ ὀλίγαι οἰκήσεις	καὶ	τεῖχος περιεβέβλητο αὐταῖς οὐ μέγα.
[1, 28]	δυσχωρίᾳ ἦσαν. τοῖς Πισίδαις δὲ	καὶ	Τελμισσεῖς προσβεβοηθηκότες ξυνετάξαντο. Ἤδη τε
[1, 20]	οὐδὲν πράξας, ὧν ἕνεκα ὡρμήθη,	καὶ	τῇ πολιορκίᾳ τῆς Ἁλικαρνασσοῦ αὖθις
[1, 1]	κατ' αὐτῶν φερομένας τὰς ἁμάξας	καὶ	τῇ ῥύμῃ κατὰ τὸ εἰκὸς
[1, 12]	αὐτῷ διαβεβηκυῖα τὸν Ἑλλήσποντον ἐστρατοπεδεύκει,	καὶ	τῇ ὑστεραίᾳ ἐς Περκώτην. τῇ
[1, 5]	παρὰ βασιλεῖ τῷ Μακεδόνων νομίζεται.	καὶ	τὴν ἀδελφὴν τὴν Ἀλεξάνδρου Κύναν
[1, 2]	τὴν δὲ φάλαγγα τῶν πεζῶν	καὶ	τὴν ἄλλην ἵππον πρὸ τῆς
[1, 20]	καὶ τὴν τῶν ἑταίρων ἵππον	καὶ	τὴν Ἀμύντου τε καὶ Περδίκκου
[1, 7]	τὰς φερούσας ἐπ' Ἐλευθεράς τε	καὶ	τὴν Ἀττικήν, οὐδὲ τότε προσέμιξε
[1, 9]	σχῆμα τὸ πάτριον ὅμως ἐφύλαξε	καὶ	τὴν δύναμιν οὐ διὰ μακροῦ
[1, 7]	δὴ παρὰ τὴν Ἐορδαίαν τε	καὶ	τὴν Ἐλιμιῶτιν καὶ παρὰ τὰ
[1, 14]	Φιλώτᾳ ἐπετάχθη καὶ τοὺς Παίονας	καὶ	τὴν ἴλην τὴν Σωκράτους. ἐχόμενοι
[1, 11]	τῶν τε πεζῶν τοὺς πολλοὺς	καὶ	τὴν ἵππον διαβιβάσαι ἐτάχθη ἐκ
[1, 4]	δὲ τήν τε πόλιν λαμβάνει	καὶ	τὴν λείαν πᾶσαν ὅσην οἱ
[1, 18]	τρεῖς ἄλλας ἐπὶ Μιλήτου ἐστέλλετο.	καὶ	τὴν μὲν {ἔξω{ δον} καλουμένην
[1, 4]	πᾶσαν ὅσην οἱ Γέται ὑπελίποντο.	καὶ	τὴν μὲν λείαν Μελεάγρῳ καὶ
[1, 17]	αὐτὸν ἐξέπεσον τῆς πόλεως, κατήγαγε	καὶ	τὴν ὀλιγαρχίαν καταλύσας δημοκρατίαν κατέστησε.
[1, 11]	τε Ἀθηνᾷ θῦσαι τῇ Ἰλιάδι,	καὶ	τὴν πανοπλίαν τὴν αὑτοῦ ἀναθεῖναι
[1, 6]	τοὺς Ἀγριᾶνας καὶ τοὺς τοξότας	καὶ	τὴν Περδίκκου καὶ Κοίνου τάξιν.
[1, 9]	ὅσοι πρόξενοι Μακεδόνων ἐγένοντο, ἀνδραποδίσαι.	καὶ	τὴν Πινδάρου δὲ τοῦ ποιητοῦ
[1, 4]	δὲ κατὰ μέτωπον, λείπουσιν αὖ	καὶ	τὴν πόλιν οἱ Γέται κακῶς
[1, 19]	παρέχειν κοινοὺς Ἀλεξάνδρῳ καὶ Πέρσαις	καὶ	τὴν πολιορκίαν ἐπὶ τούτοις λύειν
[1, 18]	τήν τε ἐμπειρίαν τῶν Μακεδόνων	καὶ	τὴν τόλμαν ἐν ἀβεβαίῳ χωρίῳ
[1, 20]	Ἀλέξανδρος ἀναλαβὼν τούς τε ὑπασπιστὰς	καὶ	τὴν τῶν ἑταίρων ἵππον καὶ
[1, 9]	πόλιν δὲ κατασκάψαι ἐς ἔδαφος	καὶ	τὴν χώραν κατανεῖμαι τοῖς ξυμμάχοις,
[1, 23]	καὶ ἐπειδὴ Ἁλικαρνασσόν τε ἐξεῖλε	καὶ	τῆς ἄλλης Καρίας ἐπεκράτησεν, αὐτῇ
[1, 23]	ἔδαφος κατασκάψας αὐτῆς τε ταύτης	καὶ	τῆς ἄλλης Καρίας φυλακὴν ἐγκαταλιπὼν
[1, 17]	Ἄσανδρον δὲ τὸν Φιλώτα Λυδίας	καὶ	τῆς ἄλλης τῆς Σπιθριδάτου ἀρχῆς,
[1, 7]	προϊσχόμενοι, παλαιὰ καὶ καλὰ ὀνόματα,	καὶ	τῆς βαρύτητος τῶν Μακεδόνων ἤδη
[1, 25]	ὑπὲρ τῆς κεφαλῆς τρύζουσαν μεγάλα	καὶ	τῆς εὐνῆς ἄλλῃ καὶ ἄλλῃ
[1, 9]	τά τε μακρὰ τείχη ἐκτειχίσαι	καὶ	τῆς θαλάσσης αὖθις ἐπικρατῆσαι καὶ
[1, 3]	οὐ πολλὴ ἡ> ἐπ' αὐτῶν,	καὶ	τῆς νήσου τὰ πολλὰ ἀπότομα
[1, 9]	μακροῦ ταύτην δίκην ἐκτίσαντας Θηβαίους,	καὶ	τῆς Πλαταιῶν ἔν τε ταῖς
[1, 9]	τοῦ παντελοῦς ἀνδραποδισμοῦ τῆς πόλεως,	καὶ	τῆς τῶν παραδόντων σφᾶς Λακεδαιμονίοις
[1, 4]	γεφυρώσας τὸν πόρον, φοβερὰ δὲ	καὶ	τῆς φάλαγγος ἡ ξύγκλεισις, βιαία
[1, 1]	μὲν ὀλίγοι ἐλήφθησαν δι' ὠκύτητα	καὶ	τῆς χώρας ἐμπειρίαν, γυναῖκες δὲ
[1, 20]	πολιορκίαν τὴν Μύνδον οἰκείαν γενομένην.	καί	τι καὶ> ἐνεδίδοτο αὐτῷ ἐκ
[1, 18]	τῷ ναυτικῷ τοὺς Ἕλληνας ἐπελπίζων	καί	τι καὶ θεῖον ἀνέπειθεν αὐτόν,
[1, 25]	Θετταλοῖς ξὺν αὐτοῖς τι νεωτερίσαι.	καί	τι καὶ θεῖον ἐφόβει αὐτούς.
[1, 21]	δὴ φιλοτιμία τε ἐσπίπτει αὐτοῖς,	καί	τι καὶ ὁ οἶνος ὑπεθέρμαινεν,
[1, 23]	καὶ τοῦ πύργου πολλὴ ἀπενεχθεῖσα	καί	τι καὶ τοῦ ἀνέμου ταύτῃ
[1, 22]	ὁ βασιλικός, τήν τε Ἀδαίου	καὶ	Τιμάνδρου ἅμα οἷ τάξιν ἄγων
[1, 7]	ἐκ τῆς πόλεως, Ἀμύνταν μὲν	καὶ	Τιμόλαον τῶν τὴν Καδμείαν ἐχόντων
[1, 17]	ἄλλους διεκώλυσεν Ἀλέξανδρος προσωτέρω ἐπιζητεῖν	καὶ	τιμωρεῖσθαι, γνοὺς ὅτι ὁμοῦ τοῖς
[1, 7]	στρατόπεδον ἠκροβολίζοντο ἐς τὰς προφυλακάς,	καί	τινας καὶ ἀπέκτειναν οὐ πολλοὺς
[1, 12]	ὁ Ἀθηναῖος ἐκ Σιγείου ἐλθὼν	καί	τινες καὶ ἄλλοι, οἱ μὲν
[1, 7]	πάλαι ἤδη ταῖς γνώμαις ἀφεστηκότες	καί	τινες καὶ ἄλλοι τῶν ἐν
[1, 9]	τῷ πάθει ἔκπληξιν ὁμοίαν παρέσχε.	καὶ	τὸ ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς αὖθις
[1, 15]	ὑπερδεξίου τῆς ὄχθης. ἄλλως τε	καὶ	τὸ κράτιστον τῆς Περσικῆς ἵππου
[1, 23]	τά τε Ἄλινδα αὐτῇ ἐπέτρεψε	καὶ	τὸ ὄνομα τοῦ παιδὸς οὐκ
[1, 13]	ξυντεταγμένοι τῶν πολεμίων οἱ ἱππεῖς.	καὶ	τὸ πρῶτον σφάλμα ἔς τε
[1, 23]	τινων αὐτομολησάντων ἐκ τοῦ ἔργου	καὶ	τὸ πῦρ πολὺ καθεώρα αὐτός,
[1, 3]	τὰ πολλὰ ἀπότομα ἐς προσβολήν,	καὶ	τὸ ῥεῦμα τοῦ ποταμοῦ τὸ
[1, 27]	τε Ἀλέξανδρον παρ' ἐλπίδα ἥκοντα	καὶ	τὸ στρατόπεδον ἐν κύκλῳ σφῶν
[1, 14]	δὲ ἀναπηδήσας ἐπὶ τὸν ἵππον	καὶ	τοῖς ἀμφ' αὑτὸν ἐγκελευσάμενος ἕπεσθαί
[1, 6]	πάροδος ἐγίγνετο, παρήγγειλε τοῖς σωματοφύλαξι	καὶ	τοῖς ἀμφ' αὑτὸν ἑταίροις, ἀναλαβόντας
[1, 7]	αὐτὸν δὲ Ἀλέξανδρον τεθνάναι ἰσχυρίζοντο,	καὶ	τοῖς ἀπαγγέλλουσιν ὅτι οὗτος αὐτὸς
[1, 6]	καὶ ἐπαλαλάξαι ἐκέλευσε τοὺς Μακεδόνας	καὶ	τοῖς δόρασι δουπῆσαι πρὸς τὰς
[1, 9]	ἅλωσις, νησιωτικά τε πολίσματα ἦν	καὶ	τοῖς δράσασιν αἰσχύνην μᾶλλόν τι
[1, 12]	τῇ ἵππῳ τε τῇ βαρβαρικῇ	καὶ	τοῖς Ἕλλησι τοῖς μισθοφόροις. βουλευομένοις
[1, 17]	καὶ εἰ δή τῳ ἄλλῳ,	καὶ	τοῖς ἐν Ἐφέσῳ πραχθεῖσιν Ἀλέξανδρος
[1, 8]	τοὺς Θηβαίους εἴσω τῶν πυλῶν.	καὶ	τοῖς Θηβαίοις ἐς τοσόνδε ἡ
[1, 9]	τῷ πολέμῳ ἀντισχεῖν Λακεδαιμονίοις τε	καὶ	τοῖς ξυμμάχοις καὶ μεγάλῳ βασιλεῖ
[1, 0]	τε ἐκείνων πάντα τις ἀναλεξάμενος	καὶ	τοῖσδε τοῖς ἡμετέροις ἐντυχὼν οὕτω
[1, 11]	ἀπ' Ἀρχελάου ἔτι καθεστῶσαν ἔθυσε	καὶ	τὸν ἀγῶνα ἐν Αἰγαῖς διέθηκε
[1, 20]	ὅποι τῆς Ἀσίας προσέξουσιν ἔχοντας.	καὶ	τὸν ἀετὸν ταύτῃ συνέβαλλεν, ὅτι
[1, 12]	δὲ ἐπιχώριοι. οἱ δὲ, ὅτι	καὶ	τὸν Ἀχιλλέως ἄρα τάφον ἐστεφάνωσεν.
[1, 11]	τὸν Ἕβρον ποταμὸν ἀφικόμενος διαβαίνει	καὶ	τὸν Ἕβρον εὐπετῶς. ἐκεῖθεν δὲ
[1, 12]	χιλὸν ἀφανίζειν καταπατοῦντας τῇ ἵππῳ	καὶ	τὸν ἐν τῇ γῇ καρπὸν
[1, 25]	παρ' αὐτόν, ἐπειδὴ Φίλιππος ἐτελεύτησε,	καὶ	τὸν θώρακα συνενδὺς συνηκολούθησεν αὐτῷ
[1, 6]	ἐθαύμαζον τήν τε ὀξύτητα ὁρῶντες	καὶ	τὸν κόσμον τῶν δρωμένων. τότε
[1, 11]	Μέλανα ποταμὸν ἔρχεται. διαβὰς δὲ	καὶ	τὸν Μέλανα ἐς Σηστὸν ἀφικνεῖται
[1, 1]	Φιλίππους πόλιν ἐν ἀριστερᾷ ἔχοντα	καὶ	τὸν Ὄρβηλον τὸ ὄρος. διαβὰς
[1, 17]	ὥρμησαν ἀποκτεῖναι. καὶ Σύρφακα μὲν	καὶ	τὸν παῖδα αὐτοῦ Πελάγοντα καὶ
[1, 9]	οἰκείας διαφθαρῆναι αὐτοῖς τὸν στρατόν,	καὶ	τὸν πολὺν ξυμμαχικὸν μᾶλλον ἢ
[1, 17]	τὴν ἐν τῷ ἱερῷ καταβαλόντας	καὶ	τὸν τάφον ἐκ τῆς ἀγορᾶς
[1, 11]	πεζοὺς μὲν σὺν ψιλοῖς τε	καὶ	τοξόταις οὐ πολλῷ πλείους τῶν
[1, 7]	καὶ Ἀλέξανδρος ἐκπέμπει τῶν ψιλῶν	καὶ	τοξοτῶν, ὥστε αὐτῶν ἀναστεῖλαι τὴν
[1, 25]	ξυνεπιλαβόντων τῆς σφαγῆς τῆς Φιλίππου.	καὶ	τότε αἰτίαν σχόντα αὐτὸν Ἀλέξανδρος
[1, 7]	γενέσθαι ξὺν τῇ στρατιᾷ πάσῃ.	καὶ	τότε δὲ οἱ πράξαντες τὴν
[1, 29]	ἐλήφθησαν Ἀθηναίων ξυστρατευόμενοι τοῖς Πέρσαις	καὶ	τότε ἐν Μακεδονίᾳ ξὺν τοῖς
[1, 27]	ταῦτα ἄπορον ποιεῖν τὴν πάροδον.	καὶ	τότε οἱ Τελμισσεῖς πανδημεὶ ἐκβεβοηθηκότες
[1, 28]	ὄντων αὐτοὶ εἶναι {οἱ} μαχιμώτατοι.	καὶ	τότε τὸν λόφον τὸν πρὸ
[1, 23]	πύργου πολλὴ ἀπενεχθεῖσα καί τι	καὶ	τοῦ ἀνέμου ταύτῃ ἐπιφέροντος. αὐτῶν
[1, 12]	τὴν μεταξὺ τοῦ Ἑλλησπόντου τε	καὶ	τοῦ Εὐξείνου πόντου. ἔνθεν δὲ
[1, 18]	ἔφη ἐπιβῆναι ἐθέλειν τῶν νεῶν	καὶ	τοῦ κινδύνου μετέχειν. Ἀλέξανδρος δὲ
[1, 15]	Ἀλεξάνδρου τὴν κεφαλὴν τῇ κοπίδι.	καὶ	τοῦ μὲν κράνους τι ἀπέθραυσε,
[1, 20]	Δαρείου τῆς τε κάτω Ἀσίας	καὶ	τοῦ ναυτικοῦ παντὸς ἡγεμών, ἐκ
[1, 9]	ἔν τε ταῖς σπονδαῖς καταλήψεως	καὶ	τοῦ παντελοῦς ἀνδραποδισμοῦ τῆς πόλεως,
[1, 23]	φλὸξ ἀπό τε τῶν στοῶν	καὶ	τοῦ πύργου πολλὴ ἀπενεχθεῖσα καί
[1, 18]	τε γνώμῃ ἁμαρτάνειν ἔφη Παρμενίωνα	καὶ	τοῦ σημείου τῇ οὐ κατὰ
[1, 19]	μεταξὺ τῆς τε Λάδης νήσου	καὶ	τοῦ στρατοπέδου λιμένα, ἐλπίσαντες κενὰς
[1, 11]	τὴν Κερκινῖτιν ὡς ἐπ' Ἀμφίπολιν	καὶ	τοῦ Στρυμόνος ποταμοῦ τὰς ἐκβολάς.
[1, 23]	ἐπὶ πολὺ ἀντέχειν τῇ πολιορκίᾳ	καὶ	τοῦ τείχους τὸ μέν τι
[1, 8]	στρατοπέδου σὺν τῇ αὑτοῦ τάξει	καὶ	τοῦ χάρακος τῶν πολεμίων οὐ
[1, 21]	ἠκροβολίζοντο, πλεονεκτούμενοι τῷ τε πλήθει	καὶ	τοῦ χωρίου τῇ χαλεπότητι, ὅτι
[1, 9]	Ἑλληνικῆς γενομένης διὰ Θηβαίους σφαγῆς,	καὶ	τοῦ χωρίου τῆς ἐρημώσεως, ἐν
[1, 8]	στρατιάν. καὶ τοὺς μὲν τοξότας	καὶ	τοὺς Ἀγριᾶνας ἐκδραμεῖν ἐσήμηνεν εἴσω
[1, 5]	τε ὑπασπιστὰς καὶ τοὺς τοξότας	καὶ	τοὺς Ἀγριᾶνας καὶ ἱππέας ἐς
[1, 18]	τοὺς λοιποὺς καὶ τοὺς τοξότας	καὶ	τοὺς Ἀγριᾶνας καὶ τοὺς Θρᾷκας
[1, 6]	τε ὑπασπιστὰς ἅμα οἱ ἄγων	καὶ	τοὺς Ἀγριᾶνας καὶ τοὺς τοξότας
[1, 1]	τὸ ἄγημα καὶ τοὺς ὑπασπιστὰς	καὶ	τοὺς Ἀγριᾶνας κατὰ τὸ εὐώνυμον
[1, 6]	γενέσθαι πάντας ἐφῆκε τοὺς τοξότας	καὶ	τοὺς Ἀγριᾶνας. οἱ δὲ ἀπροσδόκητοί
[1, 20]	καὶ πρὸς τούτοις τοὺς τοξότας	καὶ	τοὺς Ἀγριᾶνας περιῆλθε τῆς πόλεως
[1, 14]	τοὺς ἱππέας καὶ τοὺς τοξότας	καὶ	τοὺς Ἀγριᾶνας τοὺς ἀκοντιστάς. Ἀμύντας
[1, 17]	ἅμα οἷ ἦγεν, Σαρδιανοὺς δὲ	καὶ	τοὺς ἄλλους Λυδοὺς τοῖς νόμοις
[1, 24]	ἱππαρχίαν καὶ τοὺς Θετταλοὺς ἱππέας	καὶ	τοὺς ἄλλους ξυμμάχους καὶ τὰς
[1, 9]	Πινδάρου δὲ τοῦ ποιητοῦ οἰκίαν	καὶ	τοὺς ἀπογόνους τοῦ Πινδάρου λέγουσιν
[1, 5]	τὸν Ταυλαντίων βασιλέα. οἱ δὲ	καὶ	τοὺς Αὐταριάτας ἐπιθήσεσθαι αὐτῷ κατὰ
[1, 9]	παραλόγῳ ἔς τε τοὺς παθόντας	καὶ	τοὺς δράσαντας, οὐ μεῖόν τι
[1, 11]	τὰ μὲν κατὰ Μακεδονίαν τε	καὶ	τοὺς Ἕλληνας Ἀντιπάτρῳ ἐπιτρέψας, αὐτὸς
[1, 18]	πρώτην δόξαν, τά τε ἄλλα	καὶ	τοὺς Ἕλληνας νεωτεριεῖν πρὸς τοῦ
[1, 24]	αὐτῷ τῶν τε ἑταίρων ἱππαρχίαν	καὶ	τοὺς Θετταλοὺς ἱππέας καὶ τοὺς
[1, 18]	τοὺς τοξότας καὶ τοὺς Ἀγριᾶνας	καὶ	τοὺς Θρᾷκας ἱππέας καὶ τῶν
[1, 18]	νεῶν μόνον τῇ ἐγκαθορμίσει, ἀλλὰ	καὶ	τοὺς Θρᾷκας καὶ τῶν ἄλλων
[1, 16]	τούτοις τήν τε φάλαγγα ἐπαγαγὼν	καὶ	τοὺς ἱππέας πάντῃ προσπεσεῖν κελεύσας
[1, 26]	στρατιᾷ δοῦναι αὐτοῖς ἐς μισθὸν	καὶ	τοὺς ἵππους, οὓς δασμὸν βασιλεῖ
[1, 27]	δοῦναι σφῶν τοὺς δυνατωτάτους ἐκέλευσεν	καὶ	τοὺς ἵππους, οὓς πρόσθεν ὡμολόγησαν,
[1, 26]	δὲ ὑπέρ τε τοῦ ἀργυρίου	καὶ	τοὺς ἵππους παραδώσειν ξυνθέμενοι ἀπῆλθον.
[1, 19]	τείχη ἔφη ἐθέλειν τοὺς Μιλησίους	καὶ	τοὺς λιμένας παρέχειν κοινοὺς Ἀλεξάνδρῳ
[1, 8]	κινδυνεύσειαν, ἐπῆγε τὴν ἄλλην στρατιάν.	καὶ	τοὺς μὲν τοξότας καὶ τοὺς
[1, 28]	πολεμίοις δὲ χαλεπωτάτη ἡ πρόσβασις.	καὶ	τοὺς μὲν τοξότας, οἷα δὴ
[1, 24]	προστάξας, ἐπειδὰν αὐτοί τε ἐπανίωσι	καὶ	τοὺς μετὰ σφῶν ἐκπεμφθέντας ἐπαναγάγωσι,
[1, 16]	τοὺς ἡγεμόνας ἔθαψεν. ἔθαψε δὲ	καὶ	τοὺς μισθοφόρους Ἕλληνας, οἳ ξὺν
[1, 18]	ἐκέλευσεν, δημοκρατίας δὲ {τε} ἐγκαθιστάναι	καὶ	τοὺς νόμους τοὺς σφῶν ἑκάστοις
[1, 9]	κινδύνου αὐτούς τε τοὺς Λακεδαιμονίους	καὶ	τοὺς ξυμμετασχόντας αὐτοῖς τῶν τότε
[1, 14]	σαρισσοφόρους ἱππέας ἔχων Φιλώτᾳ ἐπετάχθη	καὶ	τοὺς Παίονας καὶ τὴν ἴλην
[1, 14]	μὲν προδρόμους ἱππέας καὶ μὴν	καὶ	τοὺς Παίονας προεμβαλεῖν ἐς τὸν
[1, 12]	τῶν ὑπὸ οἷ τεταγμένων ἀνθρώπων.	καὶ	τοὺς Πέρσας Ἀρσίτῃ προσθέσθαι, ὅτι
[1, 2]	ἐκτάξας ἐπῆγε, τοὺς τοξότας δὲ	καὶ	τοὺς σφενδονήτας προεκθέοντας ἐκέλευσεν ἐκτοξεύειν
[1, 17]	τὸ ἱερὸν συλήσαντας τῆς Ἀρτέμιδος	καὶ	τοὺς τὴν εἰκόνα τὴν Φιλίππου
[1, 17]	φόβος, τούς τε Μέμνονα ἐπαγομένους	καὶ	τοὺς τὸ ἱερὸν συλήσαντας τῆς
[1, 6]	ὅσα ἀπὸ μηχανῶν βέλη ἐξακοντίζεται,	καὶ	τοὺς τοξότας δὲ ἐκ μέσου
[1, 6]	ἐπῆγεν Ἀλέξανδρος τούς τε Ἀγριᾶνας	καὶ	τοὺς τοξότας δρόμῳ ὡς ἐπὶ
[1, 6]	οἱ ἄγων καὶ τοὺς Ἀγριᾶνας	καὶ	τοὺς τοξότας καὶ τὴν Περδίκκου
[1, 18]	τῶν τε πεζῶν τοὺς λοιποὺς	καὶ	τοὺς τοξότας καὶ τοὺς Ἀγριᾶνας
[1, 5]	μὲν ἀναλαβὼν τούς τε ὑπασπιστὰς	καὶ	τοὺς τοξότας καὶ τοὺς Ἀγριᾶνας
[1, 14]	ἔχων τοὺς ἑταίρους τοὺς ἱππέας	καὶ	τοὺς τοξότας καὶ τοὺς Ἀγριᾶνας
[1, 6]	ἑταίροις τούς τε Ἀγριᾶνας μεταπέμπεται	καὶ	τοὺς τοξότας, ὄντας ἐς δισχιλίους.
[1, 9]	καὶ τῆς θαλάσσης αὖθις ἐπικρατῆσαι	καὶ	τοὺς τότε φοβερούς σφισι Λακεδαιμονίους
[1, 17]	καὶ τὸν παῖδα αὐτοῦ Πελάγοντα	καὶ	τοὺς τῶν ἀδελφῶν τοῦ Σύρφακος
[1, 8]	χάρακος, τὸ δὲ ἄγημά τε	καὶ	τοὺς ὑπασπιστὰς ἔτι ἔξω κατεῖχεν.
[1, 1]	αὐτὸς δὲ ἀναλαβὼν τὸ ἄγημα	καὶ	τοὺς ὑπασπιστὰς καὶ τοὺς Ἀγριᾶνας
[1, 8]	τὸ ἄγημα τὸ τῶν Μακεδόνων	καὶ	τοὺς ὑπασπιστὰς τοὺς βασιλικούς. κἀν
[1, 18]	νόμους τοὺς σφῶν ἑκάστοις ἀποδοῦναι,	καὶ	τοὺς φόρους ἀνεῖναι, ὅσους τοῖς
[1, 17]	Κάλαν σατραπεύειν ἧς Ἀρσίτης ἦρχε	καὶ	τοὺς φόρους τοὺς αὐτοὺς ἀποφέρειν
[1, 15]	τοῦ δόρατος οὐκ ἀφανῶς ἐμάχετο,	καὶ	τοῦτο δείξας Ἀλεξάνδρῳ ἄλλον αἰτεῖν
[1, 27]	ὄρος ἔστε ἐπὶ τὴν ὁδόν,	καὶ	τοῦτο μὲν αὐτοῦ ἐν τῇ
[1, 13]	μὴ οὐ διαβῆναι ὡς ἔχομεν.	καὶ	τοῦτο οὔτε πρὸς Μακεδόνων τῆς
[1, 22]	ἐκ τῆς πόλεως. ξυνέβη δὲ	καὶ	τούτοις ἐν τῇ ἀποχωρήσει κατὰ
[1, 16]	παραλόγου ἢ λογισμῷ βεβαίῳ ἔμενεν.	καὶ	τούτοις τήν τε φάλαγγα ἐπαγαγὼν
[1, 29]	ἐν ἧ ἅλες πήγνυνται αὐτόματοι,	καὶ	τούτοις χρῶνται οἱ ἐπιχώριοι οὐδὲ
[1, 15]	ἔσχε τὸ κράνος. καὶ καταβάλλει	καὶ	τοῦτον Ἀλέξανδρος παίσας τῷ ξυστῷ
[1, 25]	πρὸς Παρμενίωνα ὧν ἕνεκα ἀπεστάλη.	καὶ	τοῦτον ἐν φυλακῇ πέμπει Παρμενίων
[1, 6]	μέσου τοῦ ποταμοῦ ἐκτοξεύειν, ἐπεσβάντας	καὶ	τούτους. καὶ οἱ μὲν ἀμφὶ
[1, 21]	μετὰ κινδύνου τὸν ἀγῶνα ποιησόμενοι.	καὶ	τούτους κατιδόντες τινὲς τῶν ἐκ
[1, 20]	ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἀκροβολισμός.	καὶ	τούτους οὐ χαλεπῶς ἀνέστειλάν τε
[1, 16]	πεζοὶ δὲ ἐς τοὺς τριάκοντα.	καὶ	τούτους τῇ ὑστεραίᾳ ἔθαψεν Ἀλέξανδρος
[1, 4]	κατ' ὠφέλειαν πρεσβεῦσαι παρ' αὐτόν.	καὶ	τούτους φίλους τε ὀνομάσας καὶ
[1, 21]	ἀντοικοδομησάμενοι οὐ χαλεπῶς ὑπὸ πολυχειρίας.	Καὶ	τούτῳ ἐπῆγε τῇ ὑστεραίᾳ τὰς
[1, 24]	νεωστὶ πρὸ τῆς στρατιᾶς γεγαμηκότες.	καὶ	τούτων ἔγνω οὐκ ἀμελητέα εἶναί
[1, 2]	τῇ φυγῇ, ζῶντες δὲ ὀλίγοι	καὶ	τούτων ἐλήφθησαν, ὅτι ὕλη τε
[1, 3]	τῆς χώρας ξυναγαγών_ ἦν δὲ	καὶ	τούτων εὐπορία πολλή, ὅτι τούτοις
[1, 12]	αὐτῷ ἐπέμποντο πρὸ τοῦ στρατεύματος.	καὶ	τούτων ἡγεμὼν ἦν Ἀμύντας ὁ
[1, 16]	ἐν τῇ πρώτῃ προσβολῇ ἀπέθανον.	καὶ	τούτων χαλκαῖ εἰκόνες ἐν Δίῳ
[1, 18]	τούτῳ δὲ ἐκ Μαγνησίας τε	καὶ	Τράλλεων παρ' αὐτὸν ἧκον ἐνδιδόντες
[1, 1]	τε νεωτερίζειν ἐπύθετο Ἰλλυριούς τε	καὶ	Τριβαλλούς, καὶ ἅμα ὁμόρους ὄντας
[1, 10]	ὅτι τε σῶος ἐξ Ἰλλυριῶν	καὶ	Τριβαλλῶν ἐπανῆλθε χαίρειν τὸν δῆμον
[1, 17]	γὰρ ἦν καὶ ἀπότομον πάντῃ	καὶ	τριπλῷ τείχει πεφραγμένον. αὐτὸς δὲ
[1, 14]	δεξιὸν κέρας ὑπὸ σαλπίγγων τε	καὶ	τῷ Ἐνυαλίῳ ἀλαλάζοντας ἐμβαίνει ἐς
[1, 24]	ἐκ τῆς χώρας ὅσους πλείστους.	καὶ	τῷ ἔργῳ τῷδε, εἴπερ τινὶ
[1, 11]	δὲ διαπραξάμενος ἐπανῆλθεν εἰς Μακεδονίαν.	καὶ	τῷ τε Διὶ τῷ Ὀλυμπίῳ
[1, 9]	ξυμμαχικὸν μᾶλλον ἢ οἰκεῖον ὄντα,	καὶ	τῷ τὴν πόλιν αὐτοῖς περιλειφθῆναι,
[1, 1]	ἄλλων ἐξηγεῖσθαι. νεωτερίσαι δὲ ἄττα	καὶ	τῶν Ἀθηναίων τὴν πόλιν. ἀλλὰ
[1, 28]	ὁ στρατηγὸς τῶν τοξοτῶν ἀποθνήσκει	καὶ	τῶν ἄλλων ἀμφὶ τοὺς εἴκοσιν.
[1, 19]	οἱ δέ, ὕδατός τε σπάνει	καὶ	τῶν ἄλλων ἐπιτηδείων οὐδὲν ἄλλο
[1, 20]	τοὺς προμαχομένους τοῦ τείχους ποιεῖσθαι,	καὶ	τῶν ἄλλων μηχανῶν, αἷς κατασείειν
[1, 18]	ἐγκαθορμίσει, ἀλλὰ καὶ τοὺς Θρᾷκας	καὶ	τῶν ἄλλων ξένων ἐς τετρακισχιλίους
[1, 17]	ἐκπέμπει, ἄγοντας τούς τε Πελοποννησίους	καὶ	τῶν ἄλλων ξυμμάχων τοὺς πολλοὺς
[1, 12]	Ἀρτοξέρξην καὶ τὰ Κλεάρχου τε	καὶ	τῶν ἅμα αὐτῷ ἁλόντων παθήματα
[1, 14]	τῶν τε ὅπλων τῇ λαμπρότητι	καὶ	τῶν ἀμφ' αὐτὸν τῇ σὺν
[1, 4]	κακῶς τετειχισμένην, ἀναλαβόντες τῶν παιδαρίων	καὶ	τῶν γυναικῶν ἐπὶ τοὺς ἵππους
[1, 18]	Ἀγριᾶνας καὶ τοὺς Θρᾷκας ἱππέας	καὶ	τῶν ἑταίρων τήν τε βασιλικὴν
[1, 7]	δι' ὑποψίας ἐκ πολλοῦ ἔχοντι	καὶ	τῶν Θηβαίων τὸ τόλμημα οὐ
[1, 22]	πλῆθος αὐτῶν τῆς παρόδου οὔσης	καὶ	τῶν κατερηριμμένων τοῦ τείχους χαλεπὴν
[1, 19]	Ἀλέξανδρον παρὰ τοῦ δήμου τε	καὶ	τῶν ξένων τῶν μισθοφόρων, οἷς
[1, 27]	καὶ τὰς τῶν ἀκοντιστῶν τάξεις	καὶ	τῶν ὁπλιτῶν ὅσοι κουφότεροι ἐπήγαγεν.
[1, 14]	ἔχοντα Ἀμύνταν τὸν Ἀρραβαίου ἔταξε>	καὶ	τῶν πεζῶν μίαν τάξιν, καὶ
[1, 19]	Φιλώταν, ἄγοντα τούς τε ἱππέας	καὶ	τῶν πεζῶν τάξεις τρεῖς, παραγγείλας
[1, 16]	ἀλαζονεύσασθαί οἱ παρασχών. ὁ δὲ	καὶ	τῶν Περσῶν τοὺς ἡγεμόνας ἔθαψεν.
[1, 12]	ἰλάρχης ἦν Σωκράτης ὁ Σάθωνος,	καὶ	τῶν προδρόμων καλουμένων ἴλας τέσσαρας.
[1, 24]	ἕνα τῶν σωματοφυλάκων τῶν βασιλικῶν,	καὶ	τῶν στρατηγῶν Κοῖνόν τε τὸν
[1, 8]	Μακεδόνων ἐγγὺς φευγόντων εἴχοντο, ἅτε	καὶ	τῶν τειχῶν διὰ τὰς προφυλακὰς
[1, 16]	κατὰ τὰς κτήσεις ἑκάστων εἰσφοραί.	καὶ	τῶν τετρωμένων δὲ πολλὴν πρόνοιαν
[1, 10]	Χαιρωνείᾳ ξυμφορᾶς τῇ πόλει γενομένης	καὶ	τῶν ὕστερον ἐπὶ τῇ Φιλίππου
[1, 22]	ἐχόμενοι αὐτῶν οἱ Μακεδόνες, πολλοὺς	καὶ	τῶν φιλίων τῆς εἰσόδου ἀπέκλεισεν,
[1, 7]	τῆς πόλεως οἵ τε ἱππεῖς	καὶ	τῶν ψιλῶν οὐκ ὀλίγοι ἔστε
[1, 17]	χειμὼν ἐπιγίγνεται καὶ βρονταὶ σκληραὶ	καὶ	ὕδωρ ἐξ οὐρανοῦ πίπτει, οὗ
[1, 5]	πάροδος ἦν τῷ Ἀλεξάνδρῳ στενὰ	καὶ	ὑλώδη ἐφαίνετο, τῇ μὲν πρὸς
[1, 29]	ξὺν τοῖς δισχιλίοις δεδεμένοι ἦσαν.	καὶ	ὑπὲρ αὐτῶν ἄπρακτοι ἐν τῷ
[1, 27]	φόρους ἀποφέρειν ὅσα ἔτη Μακεδόσι,	καὶ	ὑπὲρ τῆς χώρας διακριθῆναι, ἣν
[1, 24]	καὶ χρυσῷ στεφάνῳ στεφανῶσαι Ἀλέξανδρον.	καὶ	ὑπὲρ τῶν αὐτῶν ἐπικηρυκευόμενοι ἐπρέσβευον
[1, 10]	τοὺς ἀμφὶ Δημοσθένην καὶ Λυκοῦργον.	καὶ	Ὑπερείδην δὲ ἐξῄτει καὶ Πολύευκτον
[1, 23]	τοὺς μὲν διεφθαρμένους, τοὺς δὲ	καὶ	ὑπὸ τοῦ τετρῶσθαι ἀπομάχους ὄντας,
[1, 12]	τοὺς Πέρσας Ἀρσίτῃ προσθέσθαι, ὅτι	καὶ	ὕποπτόν τι αὐτοῖς ἦν ἐς
[1, 6]	οἱ δὲ ἀπροσδόκητοί τε ἐπιπεσόντες	καὶ	φάλαγγι κατὰ κέρας, ἧπερ ἀσθενεστάτοις
[1, 16]	ὁ Δαρείου τοῦ Ἀρτοξέρξου παῖς	καὶ	Φαρνάκης, ἀδελφὸς οὗτος τῆς Δαρείου
[1, 10]	καὶ οὐ δοθέντων φεύγειν ἐκέλευσε.	καὶ	φεύγει Χαρίδημος ἐς τὴν Ἀσίαν
[1, 5]	τῶν Ἀγριάνων βασιλεὺς ἤδη μὲν	καὶ	Φιλίππου ζῶντος ἀσπαζόμενος Ἀλέξανδρον δῆλος
[1, 4]	καὶ τὴν μὲν λείαν Μελεάγρῳ	καὶ	Φιλίππῳ ἐπαναγαγεῖν δίδωσιν, αὐτὸς δὲ
[1, 2]	πόλεις τὰς ἐπὶ θαλάσσῃ, Λυσανίᾳ	καὶ	Φιλώτᾳ παραδοὺς διατίθεσθαι. αὐτὸς δὲ
[1, 6]	δὲ ἐν τῇ ἀποχωρήσει ἀτάκτῳ	καὶ	φοβερᾷ γενομένῃ. οὐκ ὀλίγοι δὲ
[1, 18]	προησκημένον τὸ τῶν Κυπρίων τε	καὶ	Φοινίκων. τήν τε ἐμπειρίαν τῶν
[1, 22]	καὶ ἔφυγον ἐς τὴν πόλιν.	καὶ	φόνος ταύτῃ οὐκ ὀλίγος ἐγένετο,
[1, 27]	σατράπῃ τῷ ὑπ' Ἀλεξάνδρου ταχθέντι	καὶ	φόρους ἀποφέρειν ὅσα ἔτη Μακεδόσι,
[1, 26]	προῄει ἐπὶ Σύλλιον, χωρίον ὀχυρὸν	καὶ	φρουρὰν ἔχον ξένων μισθοφόρων καὶ
[1, 8]	κακῶς ἔχων ἐπὶ τὸ στρατόπεδον,	καὶ	χαλεπῶς διεσώθη ἀπὸ τοῦ τραύματος.
[1, 10]	Ὑπερείδην δὲ ἐξῄτει καὶ Πολύευκτον	καὶ	Χάρητα καὶ Χαρίδημον καὶ Ἐφιάλτην
[1, 10]	ἐξῄτει καὶ Πολύευκτον καὶ Χάρητα	καὶ	Χαρίδημον καὶ Ἐφιάλτην καὶ Διότιμον
[1, 25]	Ἀλέξανδρον, αὐτὸν βασιλέα καταστήσειν Μακεδονίας	καὶ	χρυσίου τάλαντα πρὸς τῇ βασιλείᾳ
[1, 24]	πρέσβεις ἧκον περὶ φιλίας τε	καὶ	χρυσῷ στεφάνῳ στεφανῶσαι Ἀλέξανδρον. καὶ
[1, 4]	γὰρ πόρρω τε ᾠκισμένοι Ἀλεξάνδρου	καὶ	χωρία δύσπορα οἰκοῦντες καὶ Ἀλεξάνδρου
[1, 17]	ἀρχῆς, δοὺς αὐτῷ ἱππέας τε	καὶ	ψιλοὺς ὅσοι ἱκανοὶ πρὸς τὰ
[1, 18]	τῇ στρατιᾷ πάσῃ ὡπλισμένῃ τε	καὶ	ὡς ἐς μάχην ξυντεταγμένῃ. Τῇ
[1, 25]	ὁ Ἀμφοτερὸς στολὴν ἐνδὺς ἐπιχώριον,	{καὶ}	ὡς μὴ γνώριμος εἶναι κατὰ
[1, 18]	παρὰ μέγα ἔσεσθαι τὸ πταῖσμα.	καὶ	ὣς γὰρ θαλασσοκρατεῖν τοὺς Πέρσας.
[1, 23]	ἦν τὸ γιγνόμενον, ὁ δὲ	καὶ	ὣς ἐξαγαγὼν τοὺς Μακεδόνας τοὺς
[1, 18]	τὰς τετρακοσίας. Παρμενίων μὲν δὴ	καὶ	ὣς παρῄνει Ἀλεξάνδρῳ ναυμαχεῖν, τά
[1, 20]	προδοσίᾳ ἐνδιδομένης τῆς πόλεως, προσήγαγε	καὶ	ὣς τῶν Μακεδόνων τὴν φάλαγγα,
[1, 6]	τὴν ἄλλην στρατιάν. ὡς δὲ	καιρὸν	εἶδεν εἰς ἐπίθεσιν, οὐ προσμείνας
[1, 22]	φοβερά τε καὶ πρὸ τοῦ	καιροῦ	γενομένη, δεισάντων μὴ συνεισπέσοιεν τοῖς
[1, 10]	δῆμον τῶν Ἀθηναίων οὐκ ἐν	καιρῷ	ἀπαγγελοῦντας καὶ ὅτι Θηβαίους τοῦ
[1, 18]	τῷ λογισμῷ ξυντιθεὶς οὐκ ἐν	καιρῷ	ἀπέφαινε ναυμαχεῖν. τὸ θεῖον δὲ
[1, 12]	τε καὶ τὰ Ἀλεξάνδρου ἔργα.	καίτοι	Ἀλέξανδρος οὔτε ξὺν ἄλλῳ ἐστράτευσεν,
[1, 23]	τὸ πῦρ πολὺ καθεώρα αὐτός,	καίτοι	ἀμφὶ μέσας που νύκτας ἦν
[1, 5]	Μακεδόνας. ὁμοῦ δὲ γενομένων ἐξέλιπον	καίτοι	καρτερὰ ὄντα τὰ κατειλημμένα πρὸς
[1, 21]	ῥίψαντες εἴσω τοῦ τείχους ἔφευγον.	καίτοι	τά γε πρῶτα τῇ φύσει
[1, 27]	οἱ ἐπεχώρησαν, ἀνέζευξεν ἐς Πέργην,	κἀκεῖθεν	ἐς Φρυγίαν ὥρμητο. ἦν δὲ
[1, 6]	ἀπ' ἐκείνης ἡμέρᾳ καταμαθὼν Ἀλέξανδρος	κακῶς	αὐλιζομένους τοὺς ἀμφὶ Κλεῖτον καὶ
[1, 7]	τριβήν, εἰ μεταγνόντες ἐπὶ τοῖς	κακῶς	ἐγνωσμένοις πρεσβεύσαιντο παρ' αὐτόν. οἱ
[1, 8]	βληθεὶς πίπτει αὐτοῦ καὶ ἀποκομίζεται	κακῶς	ἔχων ἐπὶ τὸ στρατόπεδον, καὶ
[1, 4]	καὶ τὴν πόλιν οἱ Γέται	κακῶς	τετειχισμένην, ἀναλαβόντες τῶν παιδαρίων καὶ
[1, 1]	τῆς χώρας ἀνθρώπους ψιλοὺς καὶ	κακῶς	ὡπλισμένους βαρβάρους, ὥστε Ἀλέξανδρον ἀπὸ
[1, 7]	ἐλευθερίαν τε προϊσχόμενοι, παλαιὰ καὶ	καλὰ	ὀνόματα, καὶ τῆς βαρύτητος τῶν
[1, 17]	ἱκανοὶ πρὸς τὰ παρόντα ἐδόκουν.	Κάλαν	δὲ καὶ Ἀλέξανδρον τὸν Ἀερόπου
[1, 17]	τὴν Ἀσίαν κατοικούντων. ~Καταστήσας δὲ	Κάλαν	σατραπεύειν ἧς Ἀρσίτης ἦρχε καὶ
[1, 14]	Θετταλοὶ ἱππεῖς ἐτάχθησαν, ὧν ἡγεῖτο	Κάλας	ὁ Ἁρπάλου. ἐπὶ δὲ τούτοις
[1, 25]	ἐπὶ Θρᾴκης στείλας καὶ ἐπειδὴ	Κάλας	ὁ τῶν Θετταλῶν ἵππαρχος ἐπὶ
[1, 5]	μετὰ τῶν ὑπασπιστῶν, ὅσους τε	καλλίστους	καὶ εὐοπλοτάτους ἀμφ' αὑτὸν εἶχε.
[1, 23]	ἐς τὴν Σαλμακίδα, ἄκραν οὕτω	καλουμένην.	Ἀλεξάνδρῳ δὲ ὡς ἐξηγγέλθη ταῦτα
[1, 18]	καὶ τὴν μὲν {ἔξω{ δον}	καλουμένην	πόλιν ἐξ ἐφόδου ἔλαβεν ἐκλιπούσης
[1, 24]	τοῦ χειμῶνος ἐς τὴν Μιλυάδα	καλουμένην	χώραν ἐσβάλλει, ἥ ἐστι μὲν
[1, 1]	εἰς Θρᾴκην τὴν τῶν αὐτονόμων	καλουμένων	Θρᾳκῶν, Φιλίππους πόλιν ἐν ἀριστερᾷ
[1, 12]	ὁ Σάθωνος, καὶ τῶν προδρόμων	καλουμένων	ἴλας τέσσαρας. κατὰ δὲ τὴν
[1, 19]	πρὸς τῇ Μυκάλῃ οὐκ ἐν	καλῷ	ὡρμίζοντο, ὅτι ὑδρεύεσθαι ἀπὸ τοῦ
[1, 29]	ἀλλ' ἀποκρίνεται, ἐπειδὰν τὰ παρόντα	καλῶς	γένηται, τότε ἥκειν ὑπὲρ τῶν
[1, 25]	εἰωθὸς ἄδουσαν. τὸν δὲ ὑπὸ	καμάτου	ἐγερθῆναι μὲν ἀδυνάτως ἔχειν ἐκ
[1, 8]	καὶ τοὺς ὑπασπιστὰς τοὺς βασιλικούς.	κἀν	τούτῳ Ἀλέξανδρος τοὺς μὲν αὑτοῦ
[1, 16]	Λυδίας σατράπης καὶ ὁ τῶν	Καππαδοκῶν	ὕπαρχος Μιθροβουζάνης καὶ Μιθριδάτης ὁ
[1, 29]	ἐκ τοῦ σατράπου τῆς Φρυγίας	Κᾶρες	μὲν χίλιοι, Ἕλληνες δὲ μισθοφόροι
[1, 23]	ὀχυρώτατον, καὶ ἐσβαλόντι Ἀλεξάνδρῳ ἐς	Καρίαν	ἀπήντα, τά τε Ἄλινδα ἐνδιδοῦσα
[1, 24]	ἀλλ' ἐκπέμπει γὰρ αὐτοὺς ἐκ	Καρίας	διαχειμάσοντας ἐν Μακεδονίᾳ ἅμα ταῖς
[1, 23]	Ἄλινδα μόνον κατεῖχε, χωρίον τῆς	Καρίας	ἐν τοῖς ὀχυρώτατον, καὶ ἐσβαλόντι
[1, 23]	τε ἐξεῖλε καὶ τῆς ἄλλης	Καρίας	ἐπεκράτησεν, αὐτῇ ἄρχειν ἁπάσης ἔδωκε.
[1, 20]	νεῶν. Ταῦτα δὲ διαπραξάμενος ἐπὶ	Καρίας	ἐστέλλετο, ὅτι ἐν Ἁλικαρνασσῷ συνεστηκέναι
[1, 23]	ἐπὶ Φρυγίας ἐστέλλετο. τῆς δὲ	Καρίας	ξυμπάσης σατραπεύειν ἔταξεν Ἄδαν, θυγατέρα
[1, 23]	τε ταύτης καὶ τῆς ἄλλης	Καρίας	φυλακὴν ἐγκαταλιπὼν ξένους μὲν πεζοὺς
[1, 12]	καὶ τὸν ἐν τῇ γῇ	καρπὸν	ἐμπιπράναι, μηδὲ τῶν πόλεων αὐτῶν
[1, 15]	καὶ περὶ αὐτὸν ξυνειστήκει μάχη	καρτερά.	καὶ ἐν τούτῳ ἄλλαι ἐπ'
[1, 5]	ὁμοῦ δὲ γενομένων ἐξέλιπον καίτοι	καρτερὰ	ὄντα τὰ κατειλημμένα πρὸς σφῶν
[1, 21]	Ἁλικαρνασσοῦ ἄλλοι καὶ ξυμπίπτει μάχη	καρτερὰ	πρὸς τῷ τείχει. καὶ κατακλείονται
[1, 16]	ἵππου, καὶ ἦν δὴ φυγὴ	καρτερά.	τῶν μὲν δὴ ἱππέων τῶν
[1, 6]	κατὰ κέρας, ἧπερ ἀσθενεστάτοις αὐτοῖς	καρτερωτάτῃ	τῇ ἐμβολῇ προσμίξειν ἔμελλον, τοὺς
[1, 3]	διφθέρας, ὑφ' αἷς ἐσκήνουν, τῆς	κάρφης	πληρώσας καὶ ὅσα μονόξυλα πλοῖα
[1, 23]	τελευτήσαντος δὲ Πιξωδάρου Ὀροντοβάτης τὴν	Καρῶν	ἀρχὴν ἐκ βασιλέως πεμφθεὶς εἶχε,
[1, 23]	αὐτῇ ὢν κατὰ νόμον τῶν	Καρῶν	ξυνῴκει. καὶ ὁ μὲν Ἱδριεὺς
[1, 28]	ὄρει, ὅπερ κατεῖχον οἱ Πισίδαι,	κατ'	αὐτὸ τὸ ἀποτομώτατον τῆς ἀνόδου
[1, 1]	ἐς ἀκριβὲς τὰς ἀσπίδας, τοῦ	κατ'	αὐτῶν φερομένας τὰς ἁμάξας καὶ
[1, 17]	ξὺν δίκῃ τινάς, τοὺς μὲν	κατ'	ἔχθραν, τοὺς δὲ κατὰ ἁρπαγὴν
[1, 4]	τε ἀγασθέντες οὔτε δέει οὔτε	κατ'	ὠφέλειαν πρεσβεῦσαι παρ' αὐτόν. καὶ
[1, 17]	μὲν κατ' ἔχθραν, τοὺς δὲ	κατὰ	ἁρπαγὴν χρημάτων ἀποκτενεῖ, ξυγχωρηθὲν αὐτῷ,
[1, 12]	τῶν προδρόμων καλουμένων ἴλας τέσσαρας.	κατὰ	δὲ τὴν πάροδον Πρίαπον πόλιν
[1, 10]	ἦσαν. Αἰτωλοὶ δὲ πρεσβείας σφῶν	κατὰ	ἔθνη πέμψαντες ξυγγνώμης τυχεῖν ἐδέοντο,
[1, 20]	ἀμυνόμενοι καὶ ἐκ τῆς Ἁλικαρνασσοῦ	κατὰ	θάλασσαν πολλοὶ ἤδη παραβεβοηθηκότες ἄπορον
[1, 28]	ἐπιτίθενται αὐτοῖς οἱ βάρβαροι λόχοις	κατὰ	κέρας ἑκάτερον, ἧ σφίσι μὲν
[1, 6]	ἀπροσδόκητοί τε ἐπιπεσόντες καὶ φάλαγγι	κατὰ	κέρας, ἧπερ ἀσθενεστάτοις αὐτοῖς καρτερωτάτῃ
[1, 13]	αὐτῶν. ἀτάκτως τε οὖν καὶ	κατὰ	κέρας, ἧπερ ἀσθενέστατον, ἐκβαίνουσιν ἐπικείσονται
[1, 14]	μὴ ἐκβαίνοντι αὐτῷ οἱ Πέρσαι	κατὰ	κέρας προσπίπτοιεν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς
[1, 28]	φευγόντων τὴν πόλιν αὐτῶν αἱρεῖ	κατὰ	κράτος. τῶν δὲ ξὺν αὐτῷ
[1, 9]	διασώσασθαι. Λακεδαιμονίων τε αὖ τὸ	κατὰ	Λεῦκτρα καὶ Μαντίνειαν πταῖσμα τῷ
[1, 11]	ἐξελαύνει ἐφ' Ἑλλησπόντου, τὰ μὲν	κατὰ	Μακεδονίαν τε καὶ τοὺς Ἕλληνας
[1, 11]	στρατηγίδα ναῦν διαβάλλειν καὶ, ἐπειδὴ	κατὰ	μέσον τὸν πόρον τοῦ Ἑλλησπόντου
[1, 2]	ἵππον πρὸ τῆς φάλαγγος παρατείνας	κατὰ	μέσους ἐπῆγε. καὶ ἔστε μὲν
[1, 4]	τῶν Γετῶν, τοὺς ἱππέας δὲ	κατὰ	μέτωπον, λείπουσιν αὖ καὶ τὴν
[1, 21]	ὑπερδεξίου ὄντος, ἐπεκράτουν καὶ οὐ	κατὰ	μέτωπον μόνον ἠκροβολίζοντο ἐς τοὺς
[1, 23]	ὃς καὶ ἀδελφὸς αὐτῇ ὢν	κατὰ	νόμον τῶν Καρῶν ξυνῴκει. καὶ
[1, 21]	πλαγίου τε καὶ μόνον οὐ	κατὰ	νώτου παρεῖχον ἀκροβολίζεσθαι ἐς τοὺς
[1, 3]	ἐπὶ τὰς ἐκβολάς, ἵνα ἐκδιδοῖ	κατὰ	πέντε στόματα ἐς τὸν Εὔξεινον
[1, 12]	ἀνὴρ τοσαῦτα ἢ τηλικαῦτα ἔργα	κατὰ	πλῆθος ἢ μέγεθος ἐν Ἕλλησιν
[1, 18]	ὤφθη καθήμενος ἐπὶ τοῦ αἰγιαλοῦ	κατὰ	πρύμναν τῶν Ἀλεξάνδρου νεῶν. καὶ
[1, 5]	πορείαν ἐξήγγελλον. ὧν δὴ ἕνεκα	κατὰ	σπουδὴν ἐδόκει ἀναζευγνύναι. Λάγγαρος δὲ
[1, 19]	Περσῶν κατεῖδε, πέμπει ἐπ' αὐτὰς	κατὰ	σπουδήν, ἐμβάλλειν ἀντιπρώρους κελεύσας. οἱ
[1, 22]	καὶ τούτοις ἐν τῇ ἀποχωρήσει	κατὰ	στενὴν γέφυραν τὴν ἐπὶ τῆς
[1, 19]	πρώρας τῶν τριήρων κελεύσας, ὡς	κατὰ	τὰ ἀπότομα τῆς νήσου, καθάπερ
[1, 13]	ὁπλιτῶν τάξας, τοὺς δὲ ἱππέας	κατὰ	τὰ κέρατα ἄγων, τὰ σκευοφόρα
[1, 20]	νυκτὸς προσελθών. αὐτὸς μὲν δὴ	κατὰ	τὰ ξυγκείμενα ἀμφὶ μέσας νύκτας
[1, 6]	δέ, ὁρῶντες διαβαίνουσαν τὴν δύναμιν,	κατὰ	τὰ ὄρη ἀντεπῄεσαν, ὡς τοῖς
[1, 1]	Αἶμον. καὶ ἐνταῦθα ἀπήντων αὐτῷ	κατὰ	τὰ στενὰ τῆς ἀνόδου τῆς
[1, 8]	τὴν ἄλλην πόλιν, οἱ δὲ	κατὰ	τὰ τείχη, ἐχόμενα ἤδη πρὸς
[1, 15]	τὸν ποταμὸν ἐσακοντίζοντες, οἱ δὲ	κατὰ	τὰ χθαμαλώτερα αὐτῆς ἔστε ἐπὶ
[1, 20]	ἡμέρᾳ προσάγοντος Ἀλεξάνδρου τῷ τείχει	κατὰ	τὰς ἐπὶ Μύλασα φερούσας πύλας
[1, 9]	δὴ καὶ ἐπέτρεψεν Ἀλέξανδρος τὰ	κατὰ	τὰς Θήβας διαθεῖναι, τὴν μὲν
[1, 16]	ἢ τῷ σώματι λειτουργίαι ἢ	κατὰ	τὰς κτήσεις ἑκάστων εἰσφοραί. καὶ
[1, 7]	τὴν στρατιὰν πᾶσαν καὶ περιελθὼν	κατὰ	τὰς πύλας τὰς φερούσας ἐπ'
[1, 25]	ἐπιτρέψας, νῦν τε χρῆναι αὐτὸν	κατὰ	τάχος ἐκποδὼν ποιεῖσθαι, πρὶν καὶ
[1, 19]	δὲ Γλαυκίππῳ μὲν προστάσσει ἀπαλλάττεσθαι	κατὰ	τάχος ἐς τὴν πόλιν καὶ
[1, 21]	ἐπὶ σφῶν προσβάλλουσι τῷ τείχει	κατὰ	τὴν ἄκραν τὴν πρὸς Μύλασα
[1, 12]	ὅτι αὐτῷ γε Ἀλεξάνδρῳ, οὐ	κατὰ	τὴν ἄλλην ἐπιτυχίαν, τὸ χωρίον
[1, 3]	ποταμὸν τὸν Ἴστρον, ποταμῶν τῶν	κατὰ	τὴν Εὐρώπην μέγιστον ὄντα καὶ
[1, 25]	{καὶ} ὡς μὴ γνώριμος εἶναι	κατὰ	τὴν ὁδόν, λανθάνει ἀφικόμενος παρὰ
[1, 26]	δὲ ὡς προῄει, ἐντυγχάνουσιν αὐτῷ	κατὰ	τὴν ὁδὸν πρέσβεις Ἀσπενδίων αὐτοκράτορες,
[1, 26]	λαβεῖν, ἐπεί τ' ἠγγέλθη αὐτῷ	κατὰ	τὴν ὁδὸν τοὺς Ἀσπενδίους ὅτι
[1, 14]	μὲν ἵππον παρατείναντες τῷ ποταμῷ	κατὰ	τὴν ὄχθην ἐπὶ φάλαγγα μακράν,
[1, 5]	καὶ τοὺς Αὐταριάτας ἐπιθήσεσθαι αὐτῷ	κατὰ	τὴν πορείαν ἐξήγγελλον. ὧν δὴ
[1, 16]	αὐτῶν καὶ παισὶ τῶν τε	κατὰ	τὴν χώραν ἀτέλειαν ἔδωκε καὶ
[1, 8]	τὴν Καδμείαν οἱ μὲν ἐκεῖθεν	κατὰ	τὸ Ἀμφεῖον σὺν τοῖς κατέχουσι
[1, 8]	ἔμειναν οἱ τεταγμένοι τῶν Θηβαίων	κατὰ	τὸ Ἀμφεῖον. ὡς δὲ πανταχόθεν
[1, 18]	καὶ τοῦ σημείου τῇ οὐ	κατὰ	τὸ εἰκὸς ξυμβλήσει. ὀλίγαις τε
[1, 1]	τὰς ἁμάξας καὶ τῇ ῥύμῃ	κατὰ	τὸ εἰκὸς ὑπερπηδώσας ἀβλαβῶς ἐπελθεῖν.
[1, 25]	καὶ ἄλλῃ ἐπικαθίζειν, θορυβωδέστερον ἢ	κατὰ	τὸ εἰωθὸς ἄδουσαν. τὸν δὲ
[1, 22]	ἐκ τῆς πόλεως, τῶν μὲν	κατὰ	τὸ ἐρηριμμένον τεῖχος, ἧ αὐτὸς
[1, 1]	τοὺς ὑπασπιστὰς καὶ τοὺς Ἀγριᾶνας	κατὰ	τὸ εὐώνυμον ἦγεν. ἔνθα δὴ
[1, 2]	Βοττιαίας τε καὶ Ἀμφιπόλεως ἱππέας	κατὰ	τὸ εὐώνυμον κέρας ἐπάγειν ἔταξε.
[1, 14]	αὐτὸν τῇ σὺν ἐκπλήξει θεραπείᾳ_	κατὰ	τὸ εὐώνυμον {μὲν} σφῶν ἐπέχοντα,
[1, 6]	καὶ μετακοσμήσας ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ,	κατὰ	τὸ εὐώνυμον οἷον ἔμβολον ποιήσας
[1, 8]	ἐς τὴν κοίλην ὁδὸν τὴν	κατὰ	τὸ Ἡράκλειον φέρουσαν οἱ ἅμα
[1, 2]	ἄνωθεν Μακεδονίας ἱππέας προσέταξεν ἐμβάλλειν	κατὰ	τὸ κέρας τὸ δεξιόν, ἧπερ
[1, 22]	τῷ καταπεπτωκότι, στενοτέρας τε ἢ	κατὰ	τὸ πλῆθος αὐτῶν τῆς παρόδου
[1, 19]	γῆν τὴν εἰρεσίαν ποιούμενοι, καὶ	κατὰ	τὸ στόμα τοῦ λιμένος, ἧπερ
[1, 7]	πρὸς τὴν πόλιν τῶν Θηβαίων	κατὰ	τὸ τοῦ Ἰολάου τέμενος. οὗ
[1, 22]	ὑπέρβασιν αὐτοῖς παρεχόντων. Τοῖς δὲ	κατὰ	τὸ Τρίπυλον ἐκδραμοῦσιν ἀπήντα Πτολεμαῖος
[1, 22]	αὐτὸς Ἀλέξανδρος ἐπετέτακτο, τῶν δὲ	κατὰ	τὸ Τρίπυλον, ἧ οὐδὲ πάνυ
[1, 15]	ἀεὶ τῶν ἱππέων ὅσοις προὐχώρει	κατὰ	τὸν ποταμὸν προσεγίγνοντο τοῖς ἀμφ'
[1, 3]	διὰ τοῦ πόντου τοῦ Εὐξείνου	κατὰ	τὸν ποταμόν. ταύτας ἐμπλήσας τοξοτῶν
[1, 1]	παραγγέλλει τοῖς ὁπλίταις, ὁπότε καταφέροιντο	κατὰ	τοῦ ὀρθίου αἱ ἅμαξαι, ὅσοις
[1, 1]	ὡς ἑκάστοις προὐχώρει τὰ ὅπλα	κατὰ	τοῦ ὄρους ἔφυγον. καὶ ἀπέθανον
[1, 15]	αὐτὸν Κλεῖτος ὁ Δρωπίδου παίει	κατὰ	τοῦ ὤμου καὶ ἀποκόπτει τὸν
[1, 26]	τὴν φωνήν. καὶ ἔκτοτε οὐ	κατὰ	τοὺς ἄλλους προσχώρους Σιδῆται ἐβαρβάριζον.
[1, 15]	αὐτῆς ἔστε ἐπὶ τὸ ὕδωρ	καταβαίνοντες.	καὶ ἦν τῶν τε ἱππέων
[1, 15]	δὲ ἔσχε τὸ κράνος. καὶ	καταβάλλει	καὶ τοῦτον Ἀλέξανδρος παίσας τῷ
[1, 15]	ἐς τὸ πρόσωπον τῷ δόρατι	καταβάλλει	τὸν Μιθριδάτην. ἐν δὲ τούτῳ
[1, 17]	Φιλίππου τὴν ἐν τῷ ἱερῷ	καταβαλόντας	καὶ τὸν τάφον ἐκ τῆς
[1, 19]	τείχει μηχανάς, καὶ τὰ μὲν	καταβαλὼν	δι' ὀλίγου τῶν τειχῶν, τὰ
[1, 12]	αὐτῷ ἁλόντων παθήματα καὶ ἡ	κατάβασις	αὐτῶν ἐκείνων, ἣν Ξενοφῶν αὐτοὺς
[1, 21]	καρτερὰ πρὸς τῷ τείχει. καὶ	κατακλείονται	αὖθις πρὸς τῶν Μακεδόνων εἴσω
[1, 5]	Ταύτῃ μὲν δὴ τῇ ἡμέρᾳ	κατακλείσας	αὐτοὺς ἐς τὴν πόλιν καὶ
[1, 16]	κελεύσας ἐν μέσῳ δι' ὀλίγου	κατακόπτει	αὐτούς, ὥστε διέφυγε μὲν οὐδείς,
[1, 6]	ἑκάτερα τῶν ὀρῶν. ἔνθα δὴ	καταλαβὼν	Ἀλέξανδρος τὸν γήλοφον σὺν τοῖς
[1, 3]	ἐς τὸν Εὔξεινον πόντον. ἐνταῦθα	καταλαμβάνει	αὐτῷ ἡκούσας ναῦς μακρὰς ἐκ
[1, 2]	ἐπὶ τοὺς Τριβαλλοὺς ἦγεν, καὶ	καταλαμβάνει	καταστρατοπεδεύοντας ἤδη. καὶ οἱ μὲν
[1, 5]	Φιλώταν ἐξελαύνει ἐπ' αὐτούς, καὶ	καταλαμβάνει	τὰ κύκλῳ ὄρη τοῦ πεδίου,
[1, 23]	ὅσοι δὲ ἐν ταῖς οἰκίαις	καταλαμβάνοιντο	τῶν Ἁλικαρνασσέων, τούτους δὲ σώζειν
[1, 29]	μὲν δὴ ταῖς Κελαιναῖς φυλακὴν	καταλείπει	στρατιώτας ἐς χιλίους καὶ πεντακοσίους.
[1, 27]	κατεστρατοπέδευσεν ἐν ταῖς οἰκίαις ταῖς	καταλελειμμέναις	πρὸς τῶν Ἀσπενδίων. οἱ δὲ
[1, 24]	τοὺς μετὰ σφῶν ἐκπεμφθέντας ἐπαναγάγωσι,	καταλέξαι	ἱππέας τε καὶ πεζοὺς ἐκ
[1, 29]	καὶ ξὺν αὐτοῖς ἄλλη στρατιὰ	καταλεχθεῖσα,	ἣν ἦγε Πτολεμαῖός τε ὁ
[1, 2]	καταστρατοπεδεύοντας ἤδη. καὶ οἱ μὲν	καταληφθέντες	πρὸς τῷ νάπει τῷ παρὰ
[1, 19]	Μιλησίους, ὅσοι μὴ ἐν τῇ	καταλήψει	τῆς πόλεως ἔπεσον, ἀφῆκεν καὶ
[1, 19]	τοῦ στρατοπέδου λιμένα, ἐλπίσαντες κενὰς	καταλήψεσθαι	τὰς Ἀλεξάνδρου ναῦς, ὅτι τοὺς
[1, 5]	τὰ ὑποζύγια, εἰ νὺξ αὐτοὺς	καταλήψεται,	αὐτὸς μὲν ἀναλαβὼν τούς τε
[1, 9]	Πλαταιῶν ἔν τε ταῖς σπονδαῖς	καταλήψεως	καὶ τοῦ παντελοῦς ἀνδραποδισμοῦ τῆς
[1, 20]	αὐτοσχέδιόν τε καὶ ἐξ ἐπιδρομῆς	κατάληψιν	τῆς Μύνδου. οὕτω μὲν δὴ
[1, 27]	οἱ πολλοὶ αὐτῶν, ὅσον φυλακὴν	καταλιπόντες	ἐπὶ τοῖς ὄρεσι. καὶ ξυνέβη,
[1, 26]	τοὺς ἄλλους προσχώρους Σιδῆται ἐβαρβάριζον.	καταλιπὼν	δὲ φρουρὰν ἐν Σίδῃ προῄει
[1, 12]	Ἀλεξάνδρου ἔργα ἐπαξίως, οὔτ' οὖν	καταλογάδην,	οὔτε τις ἐν μέτρῳ ἐποίησεν.
[1, 18]	καὶ τὰς μὲν ὀλιγαρχίας πανταχοῦ	καταλύειν	ἐκέλευσεν, δημοκρατίας δὲ {τε} ἐγκαθιστάναι
[1, 20]	Μιλήτου οἱ Πέρσαι. ~Ἀλέξανδρος δὲ	καταλῦσαι	ἔγνω τὸ ναυτικὸν χρημάτων τε
[1, 17]	πόλεως, κατήγαγε καὶ τὴν ὀλιγαρχίαν	καταλύσας	δημοκρατίαν κατέστησε. τοὺς δὲ φόρους,
[1, 20]	τάς τε παραλίους πόλεις λαβὼν	καταλύσει	τὸ Περσῶν ναυτικόν, οὔτε ὁπόθεν
[1, 6]	Τρίτῃ δὲ ἀπ' ἐκείνης ἡμέρᾳ	καταμαθὼν	Ἀλέξανδρος κακῶς αὐλιζομένους τοὺς ἀμφὶ
[1, 9]	ἐς ἔδαφος καὶ τὴν χώραν	κατανεῖμαι	τοῖς ξυμμάχοις, ὅση μὴ ἱερὰ
[1, 22]	ἐμπεσόντας τοὺς μὲν ὑπὸ σφῶν	καταπατηθέντας	διαφθαρῆναι, τοὺς δὲ καὶ ἄνωθεν
[1, 12]	δὲ τόν τε χιλὸν ἀφανίζειν	καταπατοῦντας	τῇ ἵππῳ καὶ τὸν ἐν
[1, 25]	παρὰ τοῦ Ἀλεξάνδρου τούτου ἐκόμισε,	καταπέμπει	ἐπὶ θάλασσαν Σισίνην, ἄνδρα Πέρσην
[1, 23]	τοῦ τείχους τὸ μέν τι	καταπεπτωκὸς	ἤδη ὁρῶντες, τὸ δὲ καὶ
[1, 21]	πύργοι καὶ μεσοπύργιον ἐς ἔδαφος	καταπεπτωκότα	οὐ χαλεπὴν ἂν τῷ στρατεύματι,
[1, 22]	δὲ ἀμφὶ τῷ τείχει τῷ	καταπεπτωκότι,	στενοτέρας τε ἢ κατὰ τὸ
[1, 19]	ἐπὶ τοὺς ἐς τὴν νῆσον	καταπεφευγότας	ἐπέπλει αὐτός, κλίμακας φέρειν ἐπὶ
[1, 6]	κατειληφότες τὸ χωρίον, τοὺς ἡμίσεας	καταπηδῆσαι	ἀπὸ τῶν ἵππων καὶ ἀναμιχθέντας
[1, 18]	τοὺς Πέρσας τρισὶν ἡμέραις πρότερος	καταπλεύσας	ἢ τοὺς Πέρσας Μιλήτῳ προσχεῖν,
[1, 24]	ἐλάττω πολίσματα ἐς τριάκοντα. Ταῦτα	καταπράξας	ἐν ἀκμῇ ἤδη τοῦ χειμῶνος
[1, 11]	Ἐλαιοῦντος ἐς τὸν Ἀχαιῶν λιμένα	κατᾶραι	ὁ πλείων λόγος κατέχει, καὶ
[1, 20]	καὶ τῶν ἄλλων μηχανῶν, αἷς	κατασείειν	ἐπενόει τὸ τεῖχος. καὶ ἥ
[1, 19]	ὀλίγου τῶν τειχῶν, τὰ δὲ	κατασείσας	ἐπὶ πολὺ προσῆγε τὴν στρατιὰν
[1, 23]	ἤδη ὁρῶντες, τὸ δὲ καὶ	κατασεσεισμένον,	πολλοὺς δὲ τῶν στρατιωτῶν ἐν
[1, 21]	παρέσχε, καὶ ὁ τρίτος πύργος	κατασεσεισμένος	οὐδὲ οὗτος χαλεπῶς ἂν ἠρίφθη
[1, 9]	κατέχειν ἔδοξε, τὴν πόλιν δὲ	κατασκάψαι	ἐς ἔδαφος καὶ τὴν χώραν
[1, 23]	δὲ τὴν πόλιν ἐς ἔδαφος	κατασκάψας	αὐτῆς τε ταύτης καὶ τῆς
[1, 4]	Φιλίππῳ ἐπαναγαγεῖν δίδωσιν, αὐτὸς δὲ	κατασκάψας	τὴν πόλιν θύει τε ἐπὶ
[1, 24]	ὡς τῆς παραλίου κρατήσας ἀχρεῖον	καταστῆσαι	τοῖς πολεμίοις τὸ ναυτικόν. καὶ
[1, 17]	βαρβάρων τῶν τὴν Ἀσίαν κατοικούντων.	~Καταστήσας	δὲ Κάλαν σατραπεύειν ἧς Ἀρσίτης
[1, 12]	ξυγγραφήν, οὐκ ἀπαξιώσας ἐμαυτὸν φανερὰ	καταστήσειν	ἐς ἀνθρώπους τὰ Ἀλεξάνδρου ἔργα.
[1, 25]	ε> βασιλέα Ἀλέξανδρον, αὐτὸν βασιλέα	καταστήσειν	Μακεδονίας καὶ χρυσίου τάλαντα πρὸς
[1, 20]	Ἁλικαρνασσοῦ, ταύτας ἐξ ἐφόδου λαβὼν	καταστρατοπεδεύει	πρὸς Ἁλικαρνασσῷ, ἀπέχων τῆς πόλεως
[1, 2]	τοὺς Τριβαλλοὺς ἦγεν, καὶ καταλαμβάνει	καταστρατοπεδεύοντας	ἤδη. καὶ οἱ μὲν καταληφθέντες
[1, 13]	ἀγαθὸν εἶναι ἐν τῷ παρόντι	καταστρατοπεδεῦσαι	ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ τῇ ὄχθῃ
[1, 18]	ἐκλιπούσης τῆς φυλακῆς. ἐνταῦθα δὲ	καταστρατοπεδεύσας	ἔγνω ἀποτειχίζειν τὴν εἴσω πόλιν.
[1, 5]	πρὸς ταύτην ὡς ἧκεν Ἀλέξανδρος,	καταστρατοπεδεύσας	πρὸς τῷ Ἐορδαϊκῷ ποταμῷ τῇ
[1, 20]	Μύνδον ἐξ ἐπιδρομῆς δύναιτο λαθὼν	κατασχεῖν.	ἔσεσθαι γὰρ οὐ σμικρὰν τὴν
[1, 28]	ὄντες ὁπλίταις προσεφέροντο καὶ πάντῃ	κατατιτρωσκόμενοι	ἔπιπτον {δὲ} ἐνταῦθα δὴ ἐγκλίνουσιν.
[1, 25]	εἰπεῖν, σημαίνεσθαι δὲ καί, ὅτι	καταφανὴς	ἔσται. τὴν γὰρ χελιδόνα σύντροφόν
[1, 1]	πάροδον, παραγγέλλει τοῖς ὁπλίταις, ὁπότε	καταφέροιντο	κατὰ τοῦ ὀρθίου αἱ ἅμαξαι,
[1, 1]	ὅτι ὅσῳ πυκνοτέρᾳ τῇ φάλαγγι	καταφερόμεναι	συμμίξουσιν αἱ ἅμαξαι, τοσῷδε μᾶλλόν
[1, 4]	μὲν πρῶτα ἐς τὴν πόλιν	καταφεύγουσιν,	ἣ δὴ ἀπεῖχεν αὐτοῖς ὅσον
[1, 19]	ταχυναυτοῦσα. αἱ δὲ τέσσαρες ἔφθασαν	καταφυγεῖν	ἐς τὰς οἰκείας τριήρεις. οὕτω
[1, 6]	ἐς τὴν πόλιν τὸ πρῶτον	καταφυγὼν	ἐμπρήσας τὴν πόλιν ἀπηλλάγη παρὰ
[1, 20]	τεῖχος. καὶ ἕνα γε πύργον	κατέβαλον	οἱ Μακεδόνες, οὐ μέντοι ἐγύμνωσέ
[1, 10]	Ἠλεῖοι δὲ τοὺς φυγάδας σφῶν	κατεδέξαντο,	ὅτι ἐπιτήδειοι Ἀλεξάνδρῳ ἦσαν. Αἰτωλοὶ
[1, 19]	προσπλεούσας τὰς πέντε τῶν Περσῶν	κατεῖδε,	πέμπει ἐπ' αὐτὰς κατὰ σπουδήν,
[1, 5]	ἐξέλιπον καίτοι καρτερὰ ὄντα τὰ	κατειλημμένα	πρὸς σφῶν χωρία, ὥστε καὶ
[1, 5]	καὶ οἱ ἐν τῇ πόλει	κατειλημμένοι	προσκείσεσθαι ἀπαλλαττομένοις ἤμελλον. τά τε
[1, 5]	Πέλλιον πόλιν ἐστέλλετο. ταύτην γὰρ	κατειλήφει	ὁ Κλεῖτος ὡς ὀχυρωτάτην τῆς
[1, 23]	τε Πέρσαι καὶ οἱ μισθοφόροι	κατειλήφεσαν,	ταύτας μὲν ἀπέγνω πολιορκεῖν, τριβήν
[1, 28]	ὀχυρὸς ἐς τὸ ἀπομάχεσθαι ἦν,	κατειληφότες	προσέμενον. Ἀλέξανδρος δὲ τὴν μὲν
[1, 1]	αὐτόνομοι, παρεσκευασμένοι εἴργειν τοῦ πρόσω	κατειληφότες	τὴν ἄκραν τοῦ Αἴμου τὸν
[1, 6]	δὲ ἐλθόντας, εἰ ὑπομένοιεν οἱ	κατειληφότες	τὸ χωρίον, τοὺς ἡμίσεας καταπηδῆσαι
[1, 23]	ἐκβάλλει τῆς ἀρχῆς, αὐτὸς δὲ	κατεῖχε	τὰ πράγματα. τελευτήσαντος δὲ Πιξωδάρου
[1, 23]	Πιξωδάρου. Ἄδα δὲ Ἄλινδα μόνον	κατεῖχε,	χωρίον τῆς Καρίας ἐν τοῖς
[1, 29]	πάντῃ ἀπότομος, καὶ ταύτην φυλακὴ	κατεῖχεν	ἐκ τοῦ σατράπου τῆς Φρυγίας
[1, 8]	καὶ τοὺς ὑπασπιστὰς ἔτι ἔξω	κατεῖχεν.	ἔνθα δὴ Περδίκκας {μὲν} τοῦ
[1, 28]	Ἀλέξανδρον προσβεβληκότες τῷ ὄρει, ὅπερ	κατεῖχον	οἱ Πισίδαι, κατ' αὐτὸ τὸ
[1, 5]	τε γὰρ ὄρη τὰ ὑπερδέξια	κατεῖχον	πολλοῖς μὲν ἱππεῦσι, πολλοῖς δὲ
[1, 27]	πανδημεὶ ἐκβεβοηθηκότες ἀμφότερα τὰ ὄρη	κατεῖχον.	ταῦτα δὴ ἰδὼν Ἀλέξανδρος στρατοπεδεύεσθαι
[1, 5]	ὑπερδέξιά τε ὄντα καὶ δασέα	κατεῖχον,	ὡς πάντοθεν ἐπιτίθεσθαι τοῖς Μακεδόσιν,
[1, 21]	ἑνὸς τῶν πύργων τῶν ξυλίνων	κατεκαύθη,	τὰ δὲ ἄλλα διεφύλαξαν οἱ
[1, 20]	ἀντεκδραμόντες καὶ ἐς τὴν πόλιν	κατέκλεισαν.	Οὐ πολλαῖς δὲ ὕστερον ἡμέραις
[1, 20]	ἔργῳ ἐξεγερθέντες παρεβοήθησαν οὐ χαλεπῶς	κατεκλείσθησαν	ἐς τὰ τείχη αὖθις. καὶ
[1, 15]	τῶν Μακεδόνων ξυμμίξαντες τοῖς Πέρσαις	κατεκόπησαν	πρὸς αὐτῶν, ἄνδρες ἀγαθοὶ γενόμενοι,
[1, 6]	μὲν ἔτι ἐν ταῖς εὐναῖς	κατέκτεινον,	τοὺς δὲ φεύγοντας εὐμαρῶς αἱροῦντες,
[1, 17]	Ἀργείων. οὗτοι δὲ ἐν Σάρδεσι	κατελείφθησαν	τὴν ἄκραν φυλάττειν. Ἐν τούτῳ
[1, 17]	παῖδας ἐκ τοῦ ἱεροῦ ἐξαγαγόντες	κατέλευσαν.	τοὺς δὲ ἄλλους διεκώλυσεν Ἀλέξανδρος
[1, 5]	ὥστε καὶ τὰ σφάγια αὐτῶν	κατελήφθη	ἔτι κείμενα. Ταύτῃ μὲν δὴ
[1, 17]	τὸν νεών, καὶ οὕτως ἐκέλευσε.	κατέλιπε	δὲ τῆς μὲν ἄκρας τῆς
[1, 22]	τῆς παρόδου οὔσης καὶ τῶν	κατερηριμμένων	τοῦ τείχους χαλεπὴν τὴν ὑπέρβασιν
[1, 19]	τὴν στρατιὰν ὡς ἐπιβησομένους ἧ	κατερήριπτο	ἢ ἐσεσάλευτο τὸ τεῖχος, ἐφομαρτούντων
[1, 17]	καὶ τὴν ὀλιγαρχίαν καταλύσας δημοκρατίαν	κατέστησε.	τοὺς δὲ φόρους, ὅσους τοῖς
[1, 12]	οὗτοι δὲ πρὸς Ζελείᾳ πόλει	κατεστρατοπεδευκότες	ἦσαν ξὺν τῇ ἵππῳ τε
[1, 7]	ἤθελε διέτριβε πρὸς τῇ Καδμείᾳ	κατεστρατοπεδευκώς.	ἔνθα δὴ τῶν Θηβαίων οἱ
[1, 27]	τὰ στενὰ πρὸς τῇ πόλει	κατεστρατοπέδευσε.	~Καὶ ἐνταῦθα ἀφικνοῦνται παρ' αὐτὸν
[1, 27]	εἴσω τοῦ ἐρήμου τείχους παρελθὼν	κατεστρατοπέδευσεν	ἐν ταῖς οἰκίαις ταῖς καταλελειμμέναις
[1, 17]	χρήματα. Ἀλέξανδρος δὲ αὐτὸς μὲν	κατεστρατοπέδευσεν	ἐπὶ τῷ Ἕρμῳ ποταμῷ. ἀπέχει
[1, 8]	ἐς ἑβδομήκοντα. οἱ δὲ λοιποὶ	κατέφυγον	πρὸς τὸ ἄγημα τὸ τῶν
[1, 11]	λιμένα κατᾶραι ὁ πλείων λόγος	κατέχει,	καὶ αὐτόν τε κυβερνῶντα τὴν
[1, 11]	τοῦ Διὸς τοῦ Ἑρκείου λόγος	κατέχει,	μῆνιν Πριάμου παραιτούμενον τῷ Νεοπτολέμου
[1, 9]	διαθεῖναι, τὴν μὲν Καδμείαν φρουρᾷ	κατέχειν	ἔδοξε, τὴν πόλιν δὲ κατασκάψαι
[1, 27]	ἣν τῶν προσχώρων οὖσαν βίᾳ	κατέχειν	ἐν αἰτίᾳ ἦσαν. Ὡς δὲ
[1, 26]	ἀνέμων πνεόντων. εἰ δὲ νότοι	κατέχοιεν,	ἀπόρως ἔχει διὰ τοῦ αἰγιαλοῦ
[1, 6]	στρατόν. Ἀλέξανδρος δὲ λόφον τινὰς	κατέχοντας	ἰδὼν οὐ πολλοὺς τῶν πολεμίων,
[1, 27]	ὁδῷ, καὶ ἔστιν ὀλίγῃ φυλακῇ	κατέχοντας	τὰ ὄρη ταῦτα ἄπορον ποιεῖν
[1, 8]	κατὰ τὸ Ἀμφεῖον σὺν τοῖς	κατέχουσι	τὴν Καδμείαν ἐξέβαινον ἐς τὴν
[1, 20]	στρατιᾶς κινδυνεύειν. ἄλλως τε ἐπενόει,	κατέχων	ἤδη τῷ πεζῷ τὴν Ἀσίαν,
[1, 10]	ἀπὸ τῆς οἰκείας ὡρμήθησαν, θάνατον	κατεψηφίσαντο	τῶν ἐπαράντων σφᾶς ἐς τὴν
[1, 17]	δι' αὐτὸν ἐξέπεσον τῆς πόλεως,	κατήγαγε	καὶ τὴν ὀλιγαρχίαν καταλύσας δημοκρατίαν
[1, 12]	αὐτῶν ἐκείνων, ἣν Ξενοφῶν αὐτοὺς	κατήγαγε,	πολύ τι ἐπιφανέστερα ἐς ἀνθρώπους
[1, 26]	τόνδε τὸν λόγον, ὅτι, ὡς	κατῆράν	τε ἐς τὴν γῆν ἐκείνην
[1, 19]	τὴν ὁρμὴν τῶν ξὺν Ἀλεξάνδρῳ	κατιδόντες	ἐς τὸν λιμένα ἐπέπλεον τῶν
[1, 21]	τὸν ἀγῶνα ποιησόμενοι. καὶ τούτους	κατιδόντες	τινὲς τῶν ἐκ τῆς πόλεως
[1, 23]	Ἤδη τε ἠὼς ὑπέφαινε καὶ	κατιδὼν	τὰς ἄκρας, ἃς οἵ τε
[1, 8]	Ἀλέξανδρος τοὺς μὲν αὑτοῦ φεύγοντας	κατιδών,	τοὺς Θηβαίους δὲ λελυκότας ἐν
[1, 17]	ἔφερον, ὅσοι μὲν τῶν βαρβάρων	κατιόντες,	ἐκ τῶν ὀρῶν ἐνεχείριζον σφᾶς,
[1, 16]	τῶν βαρβάρων τῶν τὴν Ἀσίαν	κατοικούντων.	~Καταστήσας δὲ Κάλαν σατραπεύειν ἧς
[1, 13]	κέρατα ἄγων, τὰ σκευοφόρα δὲ	κατόπιν	ἐπιτάξας ἕπεσθαι. τοὺς δὲ προκατασκεψομένους
[1, 14]	φάλαγγα μακράν, τοὺς δὲ πεζοὺς	κατόπιν	τῶν ἱππέων. καὶ γὰρ ὑπερδέξια
[1, 20]	Μύνδον μέρος, τό τε τεῖχος	κατοψόμενος,	εἰ ταύτῃ ἐπιμαχώτερον τυγχάνει ὂν
[1, 20]	ἀποδεδειγμένος πρὸς Δαρείου τῆς τε	κάτω	Ἀσίας καὶ τοῦ ναυτικοῦ παντὸς
[1, 24]	αὐτῶν ἐπικηρυκευόμενοι ἐπρέσβευον Λυκίων τῶν	κάτω	οἱ πολλοί. Ἀλέξανδρος δὲ Φασηλίτας
[1, 15]	οὐ βεβαίου τε καὶ ἅμα	κάτωθεν	ἐκ τοῦ ποταμοῦ ἀμυνόμενοι, οἱ
[1, 5]	τὰ σφάγια αὐτῶν κατελήφθη ἔτι	κείμενα.	Ταύτῃ μὲν δὴ τῇ ἡμέρᾳ
[1, 18]	ἐν τῇ νήσῳ τῇ Λάδῃ.	κεῖται	δὲ αὕτη ἐπὶ τῇ Μιλήτῳ.
[1, 29]	τῆς Φρυγίας τῆς ἐφ' Ἑλλησπόντου,	κεῖται	δὲ ἐπὶ τοῦ Σαγγαρίου ποταμοῦ.
[1, 15]	ἦν, ὁ δὲ τῷ ἡμίσει	κεκλασμένου	τοῦ δόρατος οὐκ ἀφανῶς ἐμάχετο,
[1, 29]	Κελαινὰς πεμπταῖος. ἐν δὲ ταῖς	Κελαιναῖς	ἄκρα ἦν πάντῃ ἀπότομος, καὶ
[1, 29]	ἄκραν. πρὸς μὲν δὴ ταῖς	Κελαιναῖς	φυλακὴν καταλείπει στρατιώτας ἐς χιλίους
[1, 29]	τούτῳ δέονται. καὶ ἀφικνεῖται ἐς	Κελαινὰς	πεμπταῖος. ἐν δὲ ταῖς Κελαιναῖς
[1, 24]	καὶ τὰς ἁμάξας ἄγειν. καὶ	κελεύει	προϊέναι ἀπὸ Σάρδεων ἐπὶ Φρυγίαν.
[1, 26]	ὅσα ἠξίουν. πεντήκοντα δὲ τάλαντα	κελεύει	τῇ στρατιᾷ δοῦναι αὐτοῖς ἐς
[1, 5]	σφέτερα μᾶλλόν τι ἔχοιεν. καὶ	κελεύσαντος	Ἀλεξάνδρου ἐσβάλλει ἐς αὐτούς. καὶ
[1, 16]	εἰκόνες ἐν Δίῳ ἑστᾶσιν, Ἀλεξάνδρου	κελεύσαντος	Λύσιππον ποιῆσαι, ὅσπερ καὶ Ἀλέξανδρον
[1, 16]	καὶ τοὺς ἱππέας πάντῃ προσπεσεῖν	κελεύσας	ἐν μέσῳ δι' ὀλίγου κατακόπτει
[1, 19]	αὐτὰς κατὰ σπουδήν, ἐμβάλλειν ἀντιπρώρους	κελεύσας.	οἱ δὲ ἐν ταῖς πέντε
[1, 20]	τῶν Μακεδόνων τὴν φάλαγγα, ὑπορύττειν	κελεύσας	τὸ τεῖχος. καὶ ἕνα γε
[1, 2]	προὔπεμψεν ἐπὶ τὸν Ἴστρον διαβαίνειν	κελεύσας	τὸν ποταμὸν ἐς νῆσόν τινα
[1, 19]	ἐπὶ τὰς πρώρας τῶν τριήρων	κελεύσας,	ὡς κατὰ τὰ ἀπότομα τῆς
[1, 19]	ἐπικειμένην διενήχοντο, οἱ δὲ ἐς	κελήτια	ἐμβαίνοντες καὶ ἐπειγόμενοι ὑποφθάσαι τὰς
[1, 3]	μαχιμώτατα ἀπείργοντα, τὰ μὲν πολλὰ	Κελτικά,	ὅθεν γε καὶ αἱ πηγαὶ
[1, 4]	ἀπέπεμψε, τοσοῦτον ὑπειπὼν ὅτι ἀλαζόνες	Κελτοί	εἰσιν. ~Αὐτὸς δὲ ἐπ' Ἀγριάνων
[1, 4]	κόλπῳ ᾠκισμένων ἧκον. μεγάλοι οἱ	Κελτοὶ	τὰ σώματα καὶ μέγα ἐπὶ
[1, 4]	πίστεις Ἀλέξανδρος καὶ ἔλαβε. τοὺς	Κελτοὺς	δὲ καὶ ἤρετο, ὅ τι
[1, 4]	ὄνομα τὸ αὐτοῦ καὶ ἐς	Κελτοὺς	καὶ ἔτι προσωτέρω ἥκει καὶ
[1, 4]	τοῦ Τριβαλλῶν βασιλέως. καὶ παρὰ	Κελτῶν	δὲ τῶν ἐπὶ τῷ Ἰονίῳ
[1, 4]	δὲ παρ' ἐλπίδα ξυνέβη τῶν	Κελτῶν	ἡ ἀπόκρισις. οἷα γὰρ πόρρω
[1, 19]	καὶ τοῦ στρατοπέδου λιμένα, ἐλπίσαντες	κενὰς	καταλήψεσθαι τὰς Ἀλεξάνδρου ναῦς, ὅτι
[1, 4]	μὲν ἵππον ἐπὶ τὸ δεξιὸν	κέρας	αὐτὸς Ἀλέξανδρος παρήγαγεν, τὴν φάλαγγα
[1, 6]	βάθος τῆς φάλαγγος. ἐπὶ τὸ	κέρας	δὲ ἑκατέρωθεν διακοσίους ἱππέας ἐπιτάξας
[1, 28]	αὐτοῖς οἱ βάρβαροι λόχοις κατὰ	κέρας	ἑκάτερον, ἧ σφίσι μὲν εὐπροσοδώτατον
[1, 2]	Ἀμφιπόλεως ἱππέας κατὰ τὸ εὐώνυμον	κέρας	ἐπάγειν ἔταξε. τὴν δὲ φάλαγγα
[1, 6]	τε ἐπιπεσόντες καὶ φάλαγγι κατὰ	κέρας,	ἧπερ ἀσθενεστάτοις αὐτοῖς καρτερωτάτῃ τῇ
[1, 13]	ἀτάκτως τε οὖν καὶ κατὰ	κέρας,	ἧπερ ἀσθενέστατον, ἐκβαίνουσιν ἐπικείσονται ἐς
[1, 14]	Παρμενίωνα μὲν ἐπὶ τὸ εὐώνυμον	κέρας	πέμπει ἡγησόμενον, αὐτὸς δὲ ἐπὶ
[1, 14]	ἐκβαίνοντι αὐτῷ οἱ Πέρσαι κατὰ	κέρας	προσπίπτοιεν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὡς
[1, 2]	ἱππέας προσέταξεν ἐμβάλλειν κατὰ τὸ	κέρας	τὸ δεξιόν, ἧπερ μάλιστα προὐκεχωρήκεσαν
[1, 15]	ἦν, ἅμα οἷ ἄγων τὸ	κέρας	τὸ δεξιόν, καὶ ἐμβάλλει ἐς
[1, 14]	αὐτὸς δὲ ἄγων τὸ δεξιὸν	κέρας	ὑπὸ σαλπίγγων τε καὶ τῷ
[1, 13]	τοὺς δὲ ἱππέας κατὰ τὰ	κέρατα	ἄγων, τὰ σκευοφόρα δὲ κατόπιν
[1, 6]	ὀξέως ἐκίνησε καὶ ἐπὶ τὰ	κέρατα	ἄλλοτε ἄλλῃ παρήγαγε. καὶ οὕτω
[1, 11]	στόλος παρὰ τὴν λίμνην τὴν	Κερκινῖτιν	ὡς ἐπ' Ἀμφίπολιν καὶ τοῦ
[1, 28]	ὧδε. ἐπὶ μὲν τοῦ δεξιοῦ	κέρως,	ἵνα καὶ αὐτὸς ἐπετέτακτο, τοὺς
[1, 28]	δὲ αὐτῷ τοῦ μὲν δεξιοῦ	κέρως	οἵ τε τοξόται καὶ οἱ
[1, 1]	τοξότας μὲν ἀπὸ τοῦ δεξιοῦ	κέρως	πρὸ τῆς ἄλλης φάλαγγος, ὅτι
[1, 15]	Ἀλεξάνδρῳ καὶ παίει Ἀλεξάνδρου τὴν	κεφαλὴν	τῇ κοπίδι. καὶ τοῦ μὲν
[1, 25]	ἀποφυγεῖν πληγεῖσαν, ὥστε ἐπὶ τῆς	κεφαλῆς	αὐτῆς τοῦ Ἀλεξάνδρου καθημένην μὴ
[1, 25]	χελιδόνα δὲ περιπέτεσθαι ὑπὲρ τῆς	κεφαλῆς	τρύζουσαν μεγάλα καὶ τῆς εὐνῆς
[1, 12]	λόγος, Ἀλέξανδρος Ἀχιλλέα, ὅτι Ὁμήρου	κήρυκος	ἐς τὴν ἔπειτα μνήμην ἔτυχε.
[1, 20]	οὐδὲ μέρει τινὶ τῆς στρατιᾶς	κινδυνεύειν.	ἄλλως τε ἐπενόει, κατέχων ἤδη
[1, 5]	δέ, ἐπειδὴ ἀπηγγέλθη αὐτῷ, ὅτι	κινδυνεύουσιν	οἵ τε ἱππεῖς καὶ τὰ
[1, 8]	μόνοι ἀποληφθέντες πρὸς τῶν Θηβαίων	κινδυνεύσειαν,	ἐπῆγε τὴν ἄλλην στρατιάν. καὶ
[1, 9]	Μήδοις ἀπώσαντο τῆς Ἑλλάδος τὸν	κίνδυνον,	καὶ ὅτι Ἀθηναίους αὐτοὶ τῇ
[1, 9]	μᾶλλον ἢ τῇ ἀκριβείᾳ τοῦ	κινδύνου	αὐτούς τε τοὺς Λακεδαιμονίους καὶ
[1, 7]	ἐλθεῖν μᾶλλόν τι ἢ διὰ	κινδύνου	ἤθελε διέτριβε πρὸς τῇ Καδμείᾳ
[1, 12]	ὁ Ῥόδιος παρῄνει μὴ διὰ	κινδύνου	ἰέναι πρὸς τοὺς Μακεδόνας, τῷ
[1, 18]	ἐθέλειν τῶν νεῶν καὶ τοῦ	κινδύνου	μετέχειν. Ἀλέξανδρος δὲ τῇ τε
[1, 21]	τι ἢ πρὸς πολεμίους μετὰ	κινδύνου	τὸν ἀγῶνα ποιησόμενοι. καὶ τούτους
[1, 13]	πρὸς τῆς ἐμῆς ἐς τοὺς	κινδύνους	ὀξύτητος ποιοῦμαι. ἀναθαρρήσειν τε δοκῶ
[1, 9]	τῷ μέρει ἐκ τῶν ἐσχάτων	κινδύνων	διασώσασθαι. Λακεδαιμονίων τε αὖ τὸ
[1, 24]	Μακεδόσιν Ἀλέξανδρος. ἔπεμψε δὲ καὶ	Κλέανδρον	τὸν Πολεμοκράτους ἐπὶ ξυλλογῇ στρατιωτῶν
[1, 28]	κράτος. τῶν δὲ ξὺν αὐτῷ	Κλέανδρός	τε ὁ στρατηγὸς τῶν τοξοτῶν
[1, 22]	Πτολεμαῖός τε ὁ σωματοφύλαξ καὶ	Κλέαρχος	ὁ τοξάρχης καὶ Ἀδαῖος ὁ>
[1, 12]	ἐπὶ βασιλέα Ἀρτοξέρξην καὶ τὰ	Κλεάρχου	τε καὶ τῶν ἅμα αὐτῷ
[1, 6]	Ἀλέξανδρος κακῶς αὐλιζομένους τοὺς ἀμφὶ	Κλεῖτον	καὶ Γλαυκίαν, καὶ οὔτε φυλακὰς
[1, 5]	δυσχωρίᾳ ἀπειληφέναι οἱ ἀμφὶ τὸν	Κλεῖτον	καὶ Γλαυκίαν. τά τε γὰρ
[1, 5]	τείχει. οἱ δὲ ἀμφὶ τὸν	Κλεῖτον	τὰ κύκλῳ τῆς πόλεως ὄρη
[1, 5]	ἔνθα δὴ ἄγγελοι ἀφίκοντο αὐτῷ	Κλεῖτόν	τε τὸν Βαρδύλεω ἀφεστάναι ἀγγέλλοντες
[1, 6]	αὐτῶν, γυμνοὶ τῶν ὅπλων διεσώθησαν.	Κλεῖτος	δὲ ἐς τὴν πόλιν τὸ
[1, 15]	τὴν κοπίδα, ὑποφθάσας δὲ αὐτὸν	Κλεῖτος	ὁ Δρωπίδου παίει κατὰ τοῦ
[1, 5]	ἐστέλλετο. ταύτην γὰρ κατειλήφει ὁ	Κλεῖτος	ὡς ὀχυρωτάτην τῆς χώρας. καὶ
[1, 19]	τὴν νῆσον καταπεφευγότας ἐπέπλει αὐτός,	κλίμακας	φέρειν ἐπὶ τὰς πρώρας τῶν
[1, 20]	αἵ τε μηχαναὶ καὶ αἱ	κλίμακες	αὐτῷ οὐ παρῆσαν, οἷα δὴ
[1, 8]	τοὺς μέντοι Θηβαίους ἐς τὴν	κοίλην	ὁδὸν τὴν κατὰ τὸ Ἡράκλειον
[1, 16]	ἀπέπεμψεν ἐργάζεσθαι, ὅτι παρὰ τὰ	κοινῇ	δόξαντα τοῖς Ἕλλησιν Ἕλληνες ὄντες
[1, 7]	μὲν τὰ βέλτιστα ἐς τὸ	κοινὸν	γιγνώσκοντες ἐξελθεῖν ὥρμηντο παρ' Ἀλέξανδρον
[1, 24]	τῶν βασιλικῶν, καὶ τῶν στρατηγῶν	Κοῖνόν	τε τὸν Πολεμοκράτους καὶ Μελέαγρον
[1, 29]	Πτολεμαῖός τε ὁ Σελεύκου καὶ	Κοῖνος	ὁ Πολεμοκράτους καὶ Μελέαγρος ὁ
[1, 6]	τοξότας καὶ τὴν Περδίκκου καὶ	Κοίνου	τάξιν. καὶ προσετέτακτο μὲν ἀκολουθεῖν
[1, 14]	Ὀρόντου φάλαγξ. ἐπὶ δὲ ἡ	Κοίνου	τοῦ Πολεμοκράτους. {ἐπὶ δὲ ἡ
[1, 19]	Μιλησίους καὶ τοὺς λιμένας παρέχειν	κοινοὺς	Ἀλεξάνδρῳ καὶ Πέρσαις καὶ τὴν
[1, 4]	δὲ τῶν ἐπὶ τῷ Ἰονίῳ	κόλπῳ	ᾠκισμένων ἧκον. μεγάλοι οἱ Κελτοὶ
[1, 12]	ἔνθεν δὲ ἐς Ἕρμωτον ἀφίκετο,	Κολωνὰς	πόλιν παραμείψας. σκοποὶ δὲ αὐτῷ
[1, 25]	Παρμενίωνα. καὶ γράμματα μὲν οὐ	κομίζει	παρὰ Ἀλεξάνδρου. οὐ γὰρ ἔδοξε
[1, 15]	ἤδη ἐπ' Ἀλέξανδρον ὄπισθεν τὴν	κοπίδα,	ὑποφθάσας δὲ αὐτὸν Κλεῖτος ὁ
[1, 15]	ὦμον τοῦ Σπιθριδάτου ξὺν τῇ	κοπίδι.	καὶ ἐν τούτῳ ἐπεκβαίνοντες ἀεὶ
[1, 15]	παίει Ἀλεξάνδρου τὴν κεφαλὴν τῇ	κοπίδι.	καὶ τοῦ μὲν κράνους τι
[1, 5]	πολέμιοι σφαγιασάμενοι παῖδας τρεῖς καὶ	κόρας	ἴσας τὸν ἀριθμὸν καὶ κριοὺς
[1, 15]	αἰτεῖν ἐκέλευεν. Δημάρατος δέ, ἀνὴρ	Κορίνθιος,	τῶν ἀμφ' αὐτὸν ἑταίρων, δίδωσιν
[1, 6]	τε ὀξύτητα ὁρῶντες καὶ τὸν	κόσμον	τῶν δρωμένων. τότε δὲ προσάγοντας
[1, 16]	τοῖς ὅπλοις τε καὶ ἄλλῳ	κόσμῳ.	γονεῦσι δὲ αὐτῶν καὶ παισὶ
[1, 8]	ἀμυνομένους τοὺς Θηβαίους ἔτι οὐδενὶ	κόσμῳ	ἔκτεινον, τοὺς μὲν ἐν ταῖς
[1, 3]	πηγαὶ αὐτῷ ἀνίσχουσιν, ὧν τελευταίους	Κουάδους	καὶ Μαρκομάνους. ἐπὶ δὲ Σαυροματῶν
[1, 28]	ἀπέθανον μὲν αὐτῶν ἐς πεντακοσίους,	κοῦφοι	γὰρ ὄντες καὶ ἔμπειροι τῶν
[1, 27]	τάξεις καὶ τῶν ὁπλιτῶν ὅσοι	κουφότεροι	ἐπήγαγεν. οἱ δὲ οὐκ ἔμειναν
[1, 15]	καὶ ἐμπειρίᾳ καὶ ὅτι ξυστοῖς	κρανείνοις	πρὸς παλτὰ ἐμάχοντο. Ἔνθα δὴ
[1, 15]	τὴν πληγὴν δὲ ἔσχε τὸ	κράνος.	καὶ καταβάλλει καὶ τοῦτον Ἀλέξανδρος
[1, 15]	τῇ κοπίδι. καὶ τοῦ μὲν	κράνους	τι ἀπέθραυσε, τὴν πληγὴν δὲ
[1, 25]	Ἀλεξάνδρου μὲν παῖδα, ἀδελφὸν δὲ	Κρατεροῦ.	καὶ ξυμπέμπει αὐτῷ τῶν Περγαίων
[1, 14]	τοῦ Πολεμοκράτους. {ἐπὶ δὲ ἡ	Κρατεροῦ	τοῦ Ἀλεξάνδρου. ἐπὶ δὲ ἡ
[1, 14]	δὲ τούτων πεζοὶ ἥ τε	Κρατεροῦ	φάλαγξ καὶ ἡ Μελεάγρου καὶ
[1, 24]	Παμφυλίας ἤει, ὡς τῆς παραλίου	κρατήσας	ἀχρεῖον καταστῆσαι τοῖς πολεμίοις τὸ
[1, 18]	τι σημαίνειν, ὅτι ἐκ γῆς	κρατήσει	τοῦ Περσῶν ναυτικοῦ. ~Καὶ ἐν
[1, 18]	Ἀλεξάνδρῳ ναυμαχεῖν, τά τε ἄλλα	κρατήσειν	τῷ ναυτικῷ τοὺς Ἕλληνας ἐπελπίζων
[1, 20]	ἐσήμηνεν αὐτῷ ἐκ τῆς γῆς	κρατήσειν	τῶν νεῶν. Ταῦτα δὲ διαπραξάμενος
[1, 15]	ὄχθης. ἄλλως τε καὶ τὸ	κράτιστον	τῆς Περσικῆς ἵππου ταύτῃ ἐπετέτακτο,
[1, 25]	μήτε πάλαι εὖ βεβουλεῦσθαι τὸ	κράτιστον	τοῦ ἱππικοῦ ἀνδρὶ οὐ πιστῷ
[1, 28]	τὴν πόλιν αὐτῶν αἱρεῖ κατὰ	κράτος.	τῶν δὲ ξὺν αὐτῷ Κλέανδρός
[1, 5]	δὲ ὄρος ὑπερύψηλον ἦν καὶ	κρημνοὶ	πρὸς τοῦ ὄρους, ὥστε οὐδὲ
[1, 13]	αὗται ὁρᾷς ὅτι ὑπερύψηλοι καὶ	κρημνώδεις	εἰσὶν αἳ αὐτῶν. ἀτάκτως τε
[1, 8]	γίγνεται. καὶ Εὐρυβώτας τε ὁ	Κρὴς	πίπτει ὁ τοξάρχης καὶ αὐτῶν
[1, 5]	κόρας ἴσας τὸν ἀριθμὸν καὶ	κριοὺς	μέλανας τρεῖς, ὥρμηντο μὲν ὡς
[1, 13]	τὴν ὑπὲρ παντὸς τοῦ πολέμου	κρίσιν	σφαλερόν. Ἀλέξανδρος δέ, ταῦτα μέν,
[1, 16]	σώματι λειτουργίαι ἢ κατὰ τὰς	κτήσεις	ἑκάστων εἰσφοραί. καὶ τῶν τετρωμένων
[1, 12]	ἐς Ἴλιον Μενοίτιός τε ὁ	κυβερνήτης	χρυσῷ στεφάνῳ ἐστεφάνωσε καὶ ἐπὶ
[1, 11]	λόγος κατέχει, καὶ αὐτόν τε	κυβερνῶντα	τὴν στρατηγίδα ναῦν διαβάλλειν καὶ,
[1, 5]	ἐπ' αὐτούς, καὶ καταλαμβάνει τὰ	κύκλῳ	ὄρη τοῦ πεδίου, ὅθεν οἱ
[1, 27]	ἥκοντα καὶ τὸ στρατόπεδον ἐν	κύκλῳ	σφῶν πάντῃ, πέμψαντες πρέσβεις ἐδέοντο
[1, 5]	δὲ ἀμφὶ τὸν Κλεῖτον τὰ	κύκλῳ	τῆς πόλεως ὄρη ὑπερδέξιά τε
[1, 4]	παρὰ τὸν ποταμόν, ὡς μὴ	κυκλωθεῖέν	πῃ οἱ πεζοὶ ἐνεδρευσάντων τῶν
[1, 26]	ἤει. εἰσὶ δὲ οἱ Σιδῆται	Κυμαῖοι	ἐκ Κύμης τῆς Αἰολίδος. καὶ
[1, 26]	γῆν ἐκείνην οἱ πρῶτοι ἐκ	Κύμης	σταλέντες καὶ ἐπὶ οἰκισμῷ ἐξέβησαν,
[1, 26]	δὲ οἱ Σιδῆται Κυμαῖοι ἐκ	Κύμης	τῆς Αἰολίδος. καὶ οὗτοι λέγουσιν
[1, 5]	καὶ τὴν ἀδελφὴν τὴν Ἀλεξάνδρου	Κύναν	καὶ ταύτην ὡμολόγησε δώσειν αὐτῷ
[1, 18]	ναυτικῷ πρὸς> προησκημένον τὸ τῶν	Κυπρίων	τε καὶ Φοινίκων. τήν τε
[1, 12]	καὶ ἡ τῶν μυρίων ξὺν	Κύρῳ	ἄνοδος ἐπὶ βασιλέα Ἀρτοξέρξην καὶ