Livre, Chapitre
[1, 7]	τὰ τῆς Στυμφαίας καὶ Παρ<	α>	υαίας ἄκρα ἑβδομαῖος ἀφικνεῖται ἐς
[1, 9]	ἀπὸ τοῦ θείου ἐπισημῆναι ἐλέγετο,	ἃ	δὴ ἐν μὲν τῷ παραυτίκα
[1, 0]	συνηνέχθη ξυγγράψαι ἀπῆν. ἔστι δὲ	ἃ	καὶ πρὸς ἄλλων ξυγγεγραμμένα, ὅτι
[1, 11]	Πάγγαιον ὄρος τὴν ὡς ἐπ'	Ἄβδηρα	καὶ Μαρώνειαν, πόλεις Ἑλληνίδας ἐπὶ
[1, 18]	Μακεδόνων καὶ τὴν τόλμαν ἐν	ἀβεβαίῳ	χωρίῳ οὐκ ἐθέλειν παραδοῦναι τοῖς
[1, 1]	δὴ οἱ Μακεδόνες θαρσήσαντες, ὅτι	ἀβλαβεῖς	αὐτοῖς, ἃς μάλιστα ἐδεδίεσαν, αἱ
[1, 1]	ῥύμῃ κατὰ τὸ εἰκὸς ὑπερπηδώσας	ἀβλαβῶς	ἐπελθεῖν. καὶ οὕτω ξυνέβη ὅπως
[1, 11]	διαβιβάσαι ἐτάχθη ἐκ Σηστοῦ ἐς	Ἄβυδον.	καὶ διέβησαν τριήρεσι μὲν ἑκατὸν
[1, 7]	νύκτωρ ἐς τὰς Θήβας, ἐπαγ<	αγ>	ομένων τινῶν αὐτοὺς ἐπὶ νεωτερισμῷ
[1, 15]	Πέρσαις κατεκόπησαν πρὸς αὐτῶν, ἄνδρες	ἀγαθοὶ	γενόμενοι, ὅσοι γε μὴ πρὸς
[1, 18]	ἐς διακοσίους. Ἀλκίμαχον δὲ τὸν	Ἀγαθοκλέους	ἐπὶ τὰς Αἰολίδας τε πόλεις
[1, 13]	Ἀλεξάνδρῳ τάδε. Ἐμοὶ δοκεῖ, βασιλεῦ,	ἀγαθὸν	εἶναι ἐν τῷ παρόντι καταστρατοπεδεῦσαι
[1, 14]	ἐγκελευσάμενος ἕπεσθαί τε καὶ ἄνδρας	ἀγαθοὺς	γίγνεσθαι, τοὺς μὲν προδρόμους ἱππέας
[1, 14]	τούτοις οἱ Θρᾷκες, ὧν ἦρχεν	Ἀγάθων.	ἐχόμενοι δὲ τούτων πεζοὶ ἥ
[1, 11]	Ὀρφέως τοῦ Οἰάγρου τοῦ Θρᾳκὸς	ἄγαλμα	τὸ ἐν Πιερίδι ἱδρῶσαι ξυνεχῶς.
[1, 11]	Ἀσίαν τῶν Ἑλλήνων τῶν ἅμα	Ἀγαμέμνονι	ἐς Ἴλιον στρατευσάντων. καὶ ὁ
[1, 4]	οὐρανὸς αὐτοῖς ἐμπέσοι, Ἀλέξανδρόν τε	ἀγασθέντες	οὔτε δέει οὔτε κατ' ὠφέλειαν
[1, 7]	οὐκ ὀλίγον καὶ ὅτι οὐδεμία	ἀγγελία	παρ' αὐτοῦ ἀφῖκτο, ὥστε, ὅπερ
[1, 11]	ἀγῶνα ἐποίησε. καὶ ἐν τούτῳ	ἀγγέλλεται	τὸ Ὀρφέως τοῦ Οἰάγρου τοῦ
[1, 5]	Κλεῖτόν τε τὸν Βαρδύλεω ἀφεστάναι	ἀγγέλλοντες	καὶ Γλαυκίαν προσκεχωρηκέναι αὐτῷ τὸν
[1, 5]	καὶ Παιόνων προὐχώρει. ἔνθα δὴ	ἄγγελοι	ἀφίκοντο αὐτῷ Κλεῖτόν τε τὸν
[1, 4]	φάλαγγα δὲ ἐν πλαισίῳ Νικάνορα	ἄγειν	ἐκέλευσε. καὶ οἱ Γέται οὐδὲ
[1, 24]	ἄλλους ξυμμάχους καὶ τὰς ἁμάξας	ἄγειν.	καὶ κελεύει προϊέναι ἀπὸ Σάρδεων
[1, 13]	ἐν μετώπῳ διὰ τοῦ ποταμοῦ	ἄγειν	τὸν στρατόν. πολλὰ μὲν γὰρ
[1, 20]	οὐ πόρρω τοῦ προ< ς>	άγεσθαι	ἦσαν, ὑπὸ τῶν φυλακῶν τε
[1, 1]	προσφέροιντο. αὐτὸς δὲ ἀναλαβὼν τὸ	ἄγημα	καὶ τοὺς ὑπασπιστὰς καὶ τοὺς
[1, 8]	εἴσω τοῦ χάρακος, τὸ δὲ	ἄγημά	τε καὶ τοὺς ὑπασπιστὰς ἔτι
[1, 8]	δὲ λοιποὶ κατέφυγον πρὸς τὸ	ἄγημα	τὸ τῶν Μακεδόνων καὶ τοὺς
[1, 12]	δέομαι ἀναγράψαι, οὐδὲ γὰρ οὐδὲ	ἄγνωστον	ἐς ἀνθρώπους ἐστίν, οὐδὲ πατρίδα
[1, 10]	Ἀθηναῖοι δέ, μυστηρίων τῶν μεγάλων	ἀγομένων	ὡς ἧκόν τινες τῶν Θηβαίων
[1, 29]	Γορδίου ἐστέλλετο. καὶ Παρμενίωνι ἐπέστειλεν,	ἄγοντα	ἅμα οἷ τὴν δύναμιν ἐκεῖσε
[1, 14]	Σωκράτους ἴλην Πτολεμαῖον τὸν Φιλίππου	ἄγοντα,	ἣ δὴ καὶ ἐτύγχανε τὴν
[1, 19]	δ' ἐς τὴν Μυκάλην Φιλώταν,	ἄγοντα	τούς τε ἱππέας καὶ τῶν
[1, 17]	τὴν χώραν τὴν Μέμνονος ἐκπέμπει,	ἄγοντας	τούς τε Πελοποννησίους καὶ τῶν
[1, 8]	τοῖς φεύγουσιν, ὑπερβάντες ἐς τὴν	ἀγορὰν	δρόμῳ ἐφέροντο. καὶ ὀλίγον μέν
[1, 17]	καὶ τὸν τάφον ἐκ τῆς	ἀγορᾶς	ἀνορύξαντας τὸν Ἡροπύθου τοῦ ἐλευθερώσαντος
[1, 8]	τοὺς μὲν τοξότας καὶ τοὺς	Ἀγριᾶνας	ἐκδραμεῖν ἐσήμηνεν εἴσω τοῦ χάρακος,
[1, 5]	καὶ τοὺς τοξότας καὶ τοὺς	Ἀγριᾶνας	καὶ ἱππέας ἐς τετρακοσίους ἐβοήθει
[1, 18]	καὶ τοὺς τοξότας καὶ τοὺς	Ἀγριᾶνας	καὶ τοὺς Θρᾷκας ἱππέας καὶ
[1, 6]	τούτῳ ἐπῆγεν Ἀλέξανδρος τούς τε	Ἀγριᾶνας	καὶ τοὺς τοξότας δρόμῳ ὡς
[1, 6]	ἅμα οἱ ἄγων καὶ τοὺς	Ἀγριᾶνας	καὶ τοὺς τοξότας καὶ τὴν
[1, 1]	καὶ τοὺς ὑπασπιστὰς καὶ τοὺς	Ἀγριᾶνας	κατὰ τὸ εὐώνυμον ἦγεν. ἔνθα
[1, 6]	σὺν τοῖς ἑταίροις τούς τε	Ἀγριᾶνας	μεταπέμπεται καὶ τοὺς τοξότας, ὄντας
[1, 6]	ἐφῆκε τοὺς τοξότας καὶ τοὺς	Ἀγριᾶνας.	οἱ δὲ ἀπροσδόκητοί τε ἐπιπεσόντες
[1, 20]	τούτοις τοὺς τοξότας καὶ τοὺς	Ἀγριᾶνας	περιῆλθε τῆς πόλεως ἐς τὸ
[1, 14]	καὶ τοὺς τοξότας καὶ τοὺς	Ἀγριᾶνας	τοὺς ἀκοντιστάς. Ἀμύντας δὲ ὁ
[1, 28]	πρώτους πελάσαντας, ἐτρέψαντο, οἱ δὲ	Ἀγριᾶνες	ἔμειναν. ἐγγὺς γὰρ ἤδη καὶ
[1, 28]	οἵ τε τοξόται καὶ οἱ	Ἀγριᾶνες,	τοῦ δὲ εὐωνύμου οἱ ἀκοντισταὶ
[1, 5]	ἀναζευγνύναι. Λάγγαρος δὲ ὁ τῶν	Ἀγριάνων	βασιλεὺς ἤδη μὲν καὶ Φιλίππου
[1, 5]	Κελτοί εἰσιν. ~Αὐτὸς δὲ ἐπ'	Ἀγριάνων	καὶ Παιόνων προὐχώρει. ἔνθα δὴ
[1, 10]	ἐκπλαγέντες ἐξέλιπον, ἐκ δὲ τῶν	ἀγρῶν	ἐσκευαγώγουν ἐς τὴν πόλιν. ὁ
[1, 7]	συνεπιλήψονται τοῦ νεωτερισμοῦ τοῖς Θηβαίοις.	ἄγων	δὴ παρὰ τὴν Ἐορδαίαν τε
[1, 22]	καὶ Τιμάνδρου ἅμα οἷ τάξιν	ἄγων	καὶ ἔστιν οὓς τῶν ψιλῶν.
[1, 6]	τούς τε ὑπασπιστὰς ἅμα οἱ	ἄγων	καὶ τοὺς Ἀγριᾶνας καὶ τοὺς
[1, 11]	Ἕλληνας Ἀντιπάτρῳ ἐπιτρέψας, αὐτὸς δὲ	ἄγων	πεζοὺς μὲν σὺν ψιλοῖς τε
[1, 13]	δὲ ἱππέας κατὰ τὰ κέρατα	ἄγων,	τὰ σκευοφόρα δὲ κατόπιν ἐπιτάξας
[1, 14]	ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. αὐτὸς δὲ	ἄγων	τὸ δεξιὸν κέρας ὑπὸ σαλπίγγων
[1, 15]	ἤδη πλησίον ἦν, ἅμα οἷ	ἄγων	τὸ κέρας τὸ δεξιόν, καὶ
[1, 18]	Νικάνωρ δὲ τὸ Ἑλληνικὸν ναυτικὸν	ἄγων	ὑποφθάνει τοὺς Πέρσας τρισὶν ἡμέραις
[1, 11]	ἔτι καθεστῶσαν ἔθυσε καὶ τὸν	ἀγῶνα	ἐν Αἰγαῖς διέθηκε τὰ Ὀλύμπια.
[1, 11]	καὶ ταῖς Μούσαις λέγουσιν ὅτι	ἀγῶνα	ἐποίησε. καὶ ἐν τούτῳ ἀγγέλλεται
[1, 21]	πρὸς πολεμίους μετὰ κινδύνου τὸν	ἀγῶνα	ποιησόμενοι. καὶ τούτους κατιδόντες τινὲς
[1, 23]	πεμφθεὶς εἶχε, γαμβρὸς ὢν Πιξωδάρου.	Ἄδα	δὲ Ἄλινδα μόνον κατεῖχε, χωρίον
[1, 22]	καὶ Κλέαρχος ὁ τοξάρχης καὶ	Ἀδαῖος	ὁ> χιλιάρχης, οὗτοι καὶ ἄλλοι
[1, 22]	σωματοφύλαξ ὁ βασιλικός, τήν τε	Ἀδαίου	καὶ Τιμάνδρου ἅμα οἷ τάξιν
[1, 23]	δὲ Καρίας ξυμπάσης σατραπεύειν ἔταξεν	Ἄδαν,	θυγατέρα μὲν Ἑκατόμνω, γυναῖκα δὲ
[1, 11]	πόνος ἔσται ποιεῖν τε καὶ	ἄδειν	Ἀλέξανδρον καὶ τὰ Ἀλεξάνδρου ἔργα.
[1, 5]	τῷ Μακεδόνων νομίζεται. καὶ τὴν	ἀδελφὴν	τὴν Ἀλεξάνδρου Κύναν καὶ ταύτην
[1, 25]	Ἀμφοτερὸν τὸν Ἀλεξάνδρου μὲν παῖδα,	ἀδελφὸν	δὲ Κρατεροῦ. καὶ ξυμπέμπει αὐτῷ
[1, 23]	γυναῖκα δὲ Ἱδριέως, ὃς καὶ	ἀδελφὸς	αὐτῇ ὢν κατὰ νόμον τῶν
[1, 25]	μὲν δὴ ὁ Ἀλέξανδρος οὗτος	ἀδελφὸς	Ἡρομένους τε καὶ Ἀρραβαίου τῶν
[1, 16]	τοῦ Ἀρτοξέρξου παῖς καὶ Φαρνάκης,	ἀδελφὸς	οὗτος τῆς Δαρείου γυναικός, καὶ
[1, 20]	Νεοπτόλεμος ὁ Ἀρραβαίου, τοῦ Ἀμύντου	ἀδελφός,	τῶν παρὰ Δαρεῖον αὐτομολησάντων. τῶν
[1, 17]	αὐτοῦ Πελάγοντα καὶ τοὺς τῶν	ἀδελφῶν	τοῦ Σύρφακος παῖδας ἐκ τοῦ
[1, 25]	θορυβωδέστερον ἢ κατὰ τὸ εἰωθὸς	ἄδουσαν.	τὸν δὲ ὑπὸ καμάτου ἐγερθῆναι
[1, 25]	δὲ ὑπὸ καμάτου ἐγερθῆναι μὲν	ἀδυνάτως	ἔχειν ἐκ τοῦ ὕπνου, ἐνοχλούμενον
[1, 14]	ἐμβαίνει ἐς τὸν πόρον, λοξὴν	ἀεὶ	παρατείνων τὴν τάξιν, ἧ παρεῖλκε
[1, 15]	κοπίδι. καὶ ἐν τούτῳ ἐπεκβαίνοντες	ἀεὶ	τῶν ἱππέων ὅσοις προὐχώρει κατὰ
[1, 17]	Κάλαν δὲ καὶ Ἀλέξανδρον τὸν	Ἀερόπου	ἐπὶ τὴν χώραν τὴν Μέμνονος
[1, 25]	Φασηλίδα ὄντι ἐξαγγέλλεται Ἀλέξανδρον τὸν	Ἀερόπου	ἐπιβουλεύειν, τά τε ἄλλα τῶν
[1, 7]	γάρ τινα ἥκειν Ἀλέξανδρον τὸν	Ἀερόπου.	Ὁ δὲ Ἀλέξανδρος ἐξ Ὀγχηστοῦ
[1, 18]	μὲν γὰρ πρὸς αὑτοῦ τὸν	ἀετόν,	ἀλλ' ὅτι ἐπὶ γῇ καθήμενος
[1, 20]	Ἀσίας προσέξουσιν ἔχοντας. καὶ τὸν	ἀετὸν	ταύτῃ συνέβαλλεν, ὅτι ἐσήμηνεν αὐτῷ
[1, 18]	καὶ θεῖον ἀνέπειθεν αὐτόν, ὅτι	ἀετὸς	ὤφθη καθήμενος ἐπὶ τοῦ αἰγιαλοῦ
[1, 9]	τὴν Σπάρτην καὶ αὐτὴ τῷ	ἀήθει	τῆς ὄψεως μᾶλλον ἢ τῇ
[1, 16]	πανοπλίας Περσικὰς ἀνάθημα εἶναι τῇ	Ἀθηνᾷ	ἐν πόλει. καὶ ἐπίγραμμα ἐπιγραφῆναι
[1, 11]	δὲ ἐς Ἴλιον τῇ τε	Ἀθηνᾷ	θῦσαι τῇ Ἰλιάδι, καὶ τὴν
[1, 10]	παρὰ τῶν Θηβαίων ἀπαγγελθέντα ἐνεωτέρισαν.	Ἀθηναῖοι	δέ, μυστηρίων τῶν μεγάλων ἀγομένων
[1, 10]	ἢ τοὺς αὐτῶν Θηβαίων νεωτερίσαντας.	Ἀθηναῖοι	δὲ τοὺς μὲν ἄνδρας οὐκ
[1, 9]	τὰ μὲν γὰρ περὶ Σικελίαν	Ἀθηναίοις	ξυνενεχθέντα, εἰ καὶ πλήθει τῶν
[1, 12]	καὶ ἐπὶ τούτῳ Χάρης ὁ	Ἀθηναῖος	ἐκ Σιγείου ἐλθὼν καί τινες
[1, 9]	Ἑλλάδος τὸν κίνδυνον, καὶ ὅτι	Ἀθηναίους	αὐτοὶ τῇ ψήφῳ ἀπώλλυον, ὅτε
[1, 1]	τῶν Ἀθηναίων τὴν πόλιν. ἀλλὰ	Ἀθηναίους	γε τῇ πρώτῃ ἐφόδῳ Ἀλεξάνδρου
[1, 10]	γράψαντος δέκα πρέσβεις ἐκ πάντων	Ἀθηναίων	ἐπιλεξάμενος πέμπει παρὰ Ἀλέξανδρον, οὕστινας
[1, 29]	οἳ ἐπὶ Γρανίκῳ ποταμῷ ἐλήφθησαν	Ἀθηναίων	ξυστρατευόμενοι τοῖς Πέρσαις καὶ τότε
[1, 10]	ἐπανῆλθε χαίρειν τὸν δῆμον τῶν	Ἀθηναίων	οὐκ ἐν καιρῷ ἀπαγγελοῦντας καὶ
[1, 7]	ἀμελητέα εἶναι, τήν τε τῶν	Ἀθηναίων	πόλιν δι' ὑποψίας ἐκ πολλοῦ
[1, 29]	τὸν Εὔξεινον πόντον. ἐνταῦθα καὶ	Ἀθηναίων	πρεσβεία παρ' Ἀλέξανδρον ἀφίκετο, δεόμενοι
[1, 9]	τὸ ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς αὖθις	Ἀθηναίων	πταῖσμα ναυτικόν τε ἦν καὶ
[1, 1]	νεωτερίσαι δὲ ἄττα καὶ τῶν	Ἀθηναίων	τὴν πόλιν. ἀλλὰ Ἀθηναίους γε
[1, 11]	τῆς Ἀσίας Διὸς ἀποβατηρίου καὶ	Ἀθηνᾶς	καὶ Ἡρακλέους. ἀνελθόντα δὲ ἐς
[1, 9]	αὐτῶν διαπεφεύγεσαν πάλαι ἐς τὰς	Ἀθήνας,	οὐ μέγα πάθημα ἐγένετο. καὶ
[1, 16]	ἐμάχοντο. ἀποπέμπει δὲ καὶ εἰς	Ἀθήνας	τριακοσίας πανοπλίας Περσικὰς ἀνάθημα εἶναι
[1, 1]	μὲν τελευτῆσαι ἐπὶ ἄρχοντος Πυθοδήλου	Ἀθήνησι.	παραλαβόντα δὲ τὴν βασιλείαν Ἀλέξανδρον,
[1, 1]	ἀβλαβεῖς αὐτοῖς, ἃς μάλιστα ἐδεδίεσαν,	αἱ	ἅμαξαι ἐγένοντο, σὺν βοῇ ἐς
[1, 1]	ὁπότε καταφέροιντο κατὰ τοῦ ὀρθίου	αἱ	ἅμαξαι, ὅσοις μὲν ὁδὸς πλατεῖα
[1, 1]	πυκνοτέρᾳ τῇ φάλαγγι καταφερόμεναι συμμίξουσιν	αἱ	ἅμαξαι, τοσῷδε μᾶλλόν τι διασκεδάσουσιν
[1, 1]	μὲν γὰρ διέσχον τὴν φάλαγγα,	αἱ	δ' ὑπὲρ τῶν ἀσπίδων ἐπικυλισθεῖσαι
[1, 3]	ποταμὸν, ὅπῃ αἱ νῆες προσπίπτοιεν.	αἱ	δὲ ὀλίγαι τε ἦσαν καὶ
[1, 13]	μὲν γὰρ αὐτοῦ ὁρᾶται βαθέα,	αἱ	δὲ ὄχθαι αὗται ὁρᾷς ὅτι
[1, 19]	ἐν τῇ φυγῇ, οὐ ταχυναυτοῦσα.	αἱ	δὲ τέσσαρες ἔφθασαν καταφυγεῖν ἐς
[1, 18]	δὲ αὕτη ἐπὶ τῇ Μιλήτῳ.	αἱ	δὲ τῶν Περσῶν νῆες ὑστερήσασαι,
[1, 20]	ἔνδον, αἵ τε μηχαναὶ καὶ	αἱ	κλίμακες αὐτῷ οὐ παρῆσαν, οἷα
[1, 29]	Σαγγαρίου ποταμοῦ. τοῦ δὲ Σαγγαρίου	αἱ	μὲν πηγαὶ ἐκ Φρυγίας εἰσίν,
[1, 18]	αὐτήν. ἦσαν δὲ τῶν βαρβάρων	αἱ	νῆες ἀμφὶ τὰς τετρακοσίας. Παρμενίων
[1, 3]	ἀπήντων ἐπὶ τὸν ποταμὸν, ὅπῃ	αἱ	νῆες προσπίπτοιεν. αἱ δὲ ὀλίγαι
[1, 3]	πολλὰ Κελτικά, ὅθεν γε καὶ	αἱ	πηγαὶ αὐτῷ ἀνίσχουσιν, ὧν τελευταίους
[1, 27]	μὲν γὰρ πολλοὶ αὐτῶν ἀπῆλθον,	αἱ	φυλακαὶ δὲ ἐγκατέμειναν. καὶ ἐπὶ
[1, 20]	οὐδὲν ἐνεδίδοτο ἀπὸ τῶν ἔνδον,	αἵ	τε μηχαναὶ καὶ αἱ κλίμακες
[1, 20]	πολλοὶ δὲ καὶ Περσῶν αὐτῶν,	αἵ	τε τριήρεις ἐφώρμουν τῷ λιμένι,
[1, 13]	ὅτι ὑπερύψηλοι καὶ κρημνώδεις εἰσὶν	αἳ	αὐτῶν. ἀτάκτως τε οὖν καὶ
[1, 11]	ἔθυσε καὶ τὸν ἀγῶνα ἐν	Αἰγαῖς	διέθηκε τὰ Ὀλύμπια. οἱ δὲ
[1, 26]	παρὰ τὴν θάλασσαν διὰ τοῦ	αἰγιαλοῦ	ἦγε τοὺς ἀμφ' αὑτόν. ἔστι
[1, 18]	ἀετὸς ὤφθη καθήμενος ἐπὶ τοῦ	αἰγιαλοῦ	κατὰ πρύμναν τῶν Ἀλεξάνδρου νεῶν.
[1, 26]	κατέχοιεν, ἀπόρως ἔχει διὰ τοῦ	αἰγιαλοῦ	ὁδοιπορεῖν. τῷ δὲ ἐκ νότων
[1, 9]	ὁμοίαν παρέσχε. καὶ τὸ ἐν	Αἰγὸς	ποταμοῖς αὖθις Ἀθηναίων πταῖσμα ναυτικόν
[1, 9]	Πινδάρου λέγουσιν ὅτι διεφύλαξεν Ἀλέξανδρος	αἰδοῖ	τῇ Πινδάρου. ἐπὶ τούτοις Ὀρχόμενόν
[1, 10]	καὶ Ἀλέξανδρος ἀφῆκε, τυχὸν μὲν	αἰδοῖ	τῆς πόλεως, τυχὸν δὲ σπουδῇ
[1, 2]	τοῦ Ἴστρου ὡς ἐπὶ τὸν	Αἶμον	ἰόντι σταθμοὺς τρεῖς. Σύρμος δὲ
[1, 1]	ἀφίκετο ἐπὶ τὸ ὄρος τὸν	Αἶμον.	καὶ ἐνταῦθα ἀπήντων αὐτῷ κατὰ
[1, 2]	ἄκρον ὑπερβαλὼν προῄει διὰ τοῦ	Αἴμου	ἐς Τριβαλλούς, καὶ ἀφικνεῖται ἐπὶ
[1, 1]	πρόσω κατειληφότες τὴν ἄκραν τοῦ	Αἴμου	τὸν στόλον, παρ' ἣν ἦν
[1, 18]	δὲ τὸν Ἀγαθοκλέους ἐπὶ τὰς	Αἰολίδας	τε πόλεις ξὺν δυνάμει οὐκ
[1, 26]	Σιδῆται Κυμαῖοι ἐκ Κύμης τῆς	Αἰολίδος.	καὶ οὗτοι λέγουσιν ὑπὲρ σφῶν
[1, 28]	τῶν φευγόντων τὴν πόλιν αὐτῶν	αἱρεῖ	κατὰ κράτος. τῶν δὲ ξὺν
[1, 6]	κατέκτεινον, τοὺς δὲ φεύγοντας εὐμαρῶς	αἱροῦντες,	ὥστε πολλοὶ μὲν αὐτοῦ ἐγκατελήφθησαν
[1, 3]	αὐτός. τὰς δὲ διφθέρας, ὑφ'	αἷς	ἐσκήνουν, τῆς κάρφης πληρώσας καὶ
[1, 20]	ποιεῖσθαι, καὶ τῶν ἄλλων μηχανῶν,	αἷς	κατασείειν ἐπενόει τὸ τεῖχος. καὶ
[1, 23]	ἐμπιπρᾶσι καὶ τὰς στοάς, ἐν	αἷς	τὰ βέλη αὐτοῖς ἀπέκειτο. ἐνέβαλον
[1, 9]	αὐτοῖς τοῖς παθοῦσιν ἴσην τὴν	αἴσθησιν	τῆς ξυμφορᾶς προσέθηκεν, οὔτε τοῖς
[1, 5]	ἔνθα δὴ Γλαυκίας προσάγοντα Ἀλέξανδρον	αἰσθόμενος	ἐκλείπει τὰ ὄρη. οἱ δὲ
[1, 0]	ὅτι καὶ αὐτῷ βασιλεῖ ὄντι	αἰσχρότερον	ἤ τῳ ἄλλῳ ψεύσασθαι ἦν.
[1, 9]	πολίσματα ἦν καὶ τοῖς δράσασιν	αἰσχύνην	μᾶλλόν τι προσέβαλεν ἢ ἐς
[1, 13]	μέν, ἔφη, ὦ Παρμενίων, γιγνώσκω.	αἰσχύνομαι	δέ, εἰ τὸν μὲν Ἑλλήσποντον
[1, 15]	καὶ τοῦτο δείξας Ἀλεξάνδρῳ ἄλλον	αἰτεῖν	ἐκέλευεν. Δημάρατος δέ, ἀνὴρ Κορίνθιος,
[1, 1]	Ἕλληνας, ὅσοι ἐντὸς Πελοποννήσου ἦσαν,	αἰτεῖν	παρ' αὐτῶν τὴν ἡγεμονίαν τῆς
[1, 1]	ἥντινα Φιλίππῳ ἤδη ἔδοσαν. καὶ	αἰτήσαντα	λαβεῖν παρ' ἑκάστων πλὴν Λακεδαιμονίων.
[1, 27]	προσχώρων οὖσαν βίᾳ κατέχειν ἐν	αἰτίᾳ	ἦσαν. Ὡς δὲ πάντα οἱ
[1, 25]	σφαγῆς τῆς Φιλίππου. καὶ τότε	αἰτίαν	σχόντα αὐτὸν Ἀλέξανδρος ἀφῆκεν, ὅτι
[1, 17]	ἐκέλευεν, Ζελείτας δὲ ἀφῆκε τῆς	αἰτίας,	ὅτι πρὸς βίαν ἔγνω συστρατεῦσαι
[1, 17]	τιμωρεῖσθαι, γνοὺς ὅτι ὁμοῦ τοῖς	αἰτίοις	καὶ οὐ ξὺν δίκῃ τινάς,
[1, 16]	πρὸς αὑτοῦ, ὡς λόγος, ὅτι	αἴτιος	ἐδόκει Πέρσαις γενέσθαι τοῦ ἐν
[1, 10]	Διότιμον καὶ Μοιροκλέα. τούτους γὰρ	αἰτίους	εἶναι τῆς τε ἐν Χαιρωνείᾳ
[1, 10]	δὲ τῆς {τε} ἀποστάσεως ἀπέφαινεν	αἰτίους	οὐ μεῖον ἢ τοὺς αὐτῶν
[1, 10]	κατεδέξαντο, ὅτι ἐπιτήδειοι Ἀλεξάνδρῳ ἦσαν.	Αἰτωλοὶ	δὲ πρεσβείας σφῶν κατὰ ἔθνη
[1, 7]	ἄλλοι τῶν ἐν Πελοποννήσῳ καὶ	Αἰτωλοὶ	οὐ βέβαιοι ὄντες συνεπιλήψονται τοῦ
[1, 16]	στρατεύοντες ἀπέθανον. ὅσους δὲ αὐτῶν	αἰχμαλώτους	ἔλαβε, τούτους δὲ δήσας ἐν
[1, 29]	δεόμενοι Ἀλεξάνδρου ἀφεῖναί σφισι τοὺς	αἰχμαλώτους,	οἳ ἐπὶ Γρανίκῳ ποταμῷ ἐλήφθησαν
[1, 13]	τάξιν καθίστασθαι. νῦν δὲ οὐκ	ἀκινδύνως	μοι δοκοῦμεν ἐπιχειρήσειν τῷ ἔργῳ,
[1, 24]	ἐς τριάκοντα. Ταῦτα καταπράξας ἐν	ἀκμῇ	ἤδη τοῦ χειμῶνος ἐς τὴν
[1, 1]	ἀποκρίνασθαι μὴ εἶναί σφισι πάτριον	ἀκολουθεῖν	ἄλλοις, ἀλλ' αὐτοὺς ἄλλων ἐξηγεῖσθαι.
[1, 6]	Κοίνου τάξιν. καὶ προσετέτακτο μὲν	ἀκολουθεῖν	τὴν ἄλλην στρατιάν. ὡς δὲ
[1, 2]	ἐρρωμένως καὶ οἱ ἱππεῖς οὐκ	ἀκοντισμῷ	ἔτι, ἀλλ' αὐτοῖς τοῖς ἵπποις
[1, 28]	Ἀγριᾶνες, τοῦ δὲ εὐωνύμου οἱ	ἀκοντισταὶ	οἱ Θρᾷκες, ὧν ἡγεῖτο Σιτάλκης.
[1, 5]	πολλοῖς μὲν ἱππεῦσι, πολλοῖς δὲ	ἀκοντισταῖς	καὶ σφενδονήταις καὶ ὁπλίταις δὲ
[1, 14]	τοξότας καὶ τοὺς Ἀγριᾶνας τοὺς	ἀκοντιστάς.	Ἀμύντας δὲ ὁ Ἀρραβαίου τούς
[1, 27]	τε τοξότας καὶ τὰς τῶν	ἀκοντιστῶν	τάξεις καὶ τῶν ὁπλιτῶν ὅσοι
[1, 7]	Στυμφαίας καὶ Παρ< α> υαίας	ἄκρα	ἑβδομαῖος ἀφικνεῖται ἐς Πέλινναν τῆς
[1, 27]	δὲ αὐτοῖς καὶ περὶ τῇ	ἄκρᾳ	ἐν τῷ χθαμαλῷ οὐκ ὀλίγαι
[1, 29]	πεμπταῖος. ἐν δὲ ταῖς Κελαιναῖς	ἄκρα	ἦν πάντῃ ἀπότομος, καὶ ταύτην
[1, 17]	πεφραγμένον. αὐτὸς δὲ ἐπὶ τῇ	ἄκρᾳ	ναόν τε οἰκοδομῆσαι Διὸς Ὀλυμπίου
[1, 27]	Ἀσπένδου τὰ μὲν πολλὰ ἐπὶ	ἄκρᾳ	ὀχυρᾷ καὶ ἀποτόμῳ καὶ παρ'
[1, 17]	δὲ καὶ αὐτὸς εἰς τὴν	ἄκραν,	ἵνα τὸ φρούριον ἦν τῶν
[1, 17]	πόλιν, ὁ δὲ Μιθρήνης τὴν	ἄκραν	καὶ τὰ χρήματα. Ἀλέξανδρος δὲ
[1, 27]	δύνασθαι. αὐτοὶ δὲ ἐς τὴν	ἄκραν	ξυμφεύγουσιν. Ἀλέξανδρος δὲ ὡς ἀφίκετο
[1, 27]	ἀποτόμῳ καὶ παρ' αὐτὴν τὴν	ἄκραν	ὁ Εὐρυμέδων ποταμὸς ῥεῖ. ἦσαν
[1, 23]	οἱ δὲ ἐς τὴν Σαλμακίδα,	ἄκραν	οὕτω καλουμένην. Ἀλεξάνδρῳ δὲ ὡς
[1, 17]	Ἀμύνταν δὲ τὸν Ἀνδρομένους τὴν	ἄκραν	παραληψόμενον ἐκπέμπει ἐς Σάρδεις. καὶ
[1, 29]	πολιορκεῖν ἄπορον πάντῃ προσφέρεσθαι τὴν	ἄκραν.	πρὸς μὲν δὴ ταῖς Κελαιναῖς
[1, 23]	δὲ οἱ μὲν ἐς τὴν	ἄκραν	τὴν ἐν τῇ νήσῳ ἀπεχώρησαν,
[1, 21]	προσβάλλουσι τῷ τείχει κατὰ τὴν	ἄκραν	τὴν πρὸς Μύλασα μάλιστα τετραμμένην,
[1, 1]	εἴργειν τοῦ πρόσω κατειληφότες τὴν	ἄκραν	τοῦ Αἴμου τὸν στόλον, παρ'
[1, 17]	δὲ ἐν Σάρδεσι κατελείφθησαν τὴν	ἄκραν	φυλάττειν. Ἐν τούτῳ δὲ, ὡς
[1, 23]	ἠὼς ὑπέφαινε καὶ κατιδὼν τὰς	ἄκρας,	ἃς οἵ τε Πέρσαι καὶ
[1, 24]	ἔλαβεν. οἱ δ' ἐκ τῆς	ἄκρας	ξένοι ὑπόσπονδοι ἐξῆλθον. ἔπειτα εἰσβαλὼν
[1, 17]	ἱδρύσασθαι. σκοποῦντι δὲ αὐτῷ τῆς	ἄκρας	ὅπερ ἐπιτηδειότατον χωρίον ὥρᾳ ἔτους
[1, 17]	ἐκέλευσε. κατέλιπε δὲ τῆς μὲν	ἄκρας	τῆς Σάρδεων ἐπιμελητὴν Παυσανίαν τῶν
[1, 21]	ἐν τῷ τότε οὐκ ἐν	ἀκριβεῖ	φυλακῇ ἦν καὶ δύο πύργοι
[1, 9]	τῆς ὄψεως μᾶλλον ἢ τῇ	ἀκριβείᾳ	τοῦ κινδύνου αὐτούς τε τοὺς
[1, 2]	ἦν καὶ νὺξ ἐπιγενομένη τὴν	ἀκρίβειαν	τῆς διώξεως ἀφείλετο τοὺς Μακεδόνας.
[1, 1]	πεσόντας ἐς γῆν, συγκλεῖσαι ἐς	ἀκριβὲς	τὰς ἀσπίδας, τοῦ κατ' αὐτῶν
[1, 28]	μὲν τοξότας, οἷα δὴ οὔτε	ἀκριβῶς	ὡπλισμένους καὶ πρώτους πελάσαντας, ἐτρέψαντο,
[1, 21]	μόνον οὐ κατὰ νώτου παρεῖχον	ἀκροβολίζεσθαι	ἐς τοὺς τῷ ἀντῳκοδομημένῳ τείχει
[1, 21]	ἡ ἐπιδρομή τε καὶ ὁ	ἀκροβολισμὸς	ἐγίνετο. καὶ ἐν τούτῳ ἀντεκθέουσί
[1, 20]	τῶν ἐκ τῆς πόλεως καὶ	ἀκροβολισμός.	καὶ τούτους οὐ χαλεπῶς ἀνέστειλάν
[1, 2]	μέσους ἐπῆγε. καὶ ἔστε μὲν	ἀκροβολισμὸς	παρ' ἑκατέρων ἦν, οἱ Τριβαλλοὶ
[1, 20]	πύργων, ἀφ' ὧν ἔμελλε τοὺς	ἀκροβολισμοὺς	ἐς τοὺς προμαχομένους τοῦ τείχους
[1, 2]	παραδοὺς διατίθεσθαι. αὐτὸς δὲ τὸ	ἄκρον	ὑπερβαλὼν προῄει διὰ τοῦ Αἴμου
[1, 17]	Μιθρήνης τε ὁ φρούραρχος τῆς	ἀκροπόλεως	τῆς ἐν Σάρδεσι καὶ Σαρδιανῶν
[1, 14]	δὴ ἀμφότερα τὰ στρατεύματα ἐπ'	ἄκρου	τοῦ ποταμοῦ ἐφεστῶτες ὑπὸ τοῦ
[1, 4]	ὀπίσω ἀπέπεμψε, τοσοῦτον ὑπειπὼν ὅτι	ἀλαζόνες	Κελτοί εἰσιν. ~Αὐτὸς δὲ ἐπ'
[1, 16]	τι πράττων εἰπεῖν τε καὶ	ἀλαζονεύσασθαί	οἱ παρασχών. ὁ δὲ καὶ
[1, 14]	σαλπίγγων τε καὶ τῷ Ἐνυαλίῳ	ἀλαλάζοντας	ἐμβαίνει ἐς τὸν πόρον, λοξὴν
[1, 5]	συμμίξειαν. ἔνθα δὴ Γλαυκίας προσάγοντα	Ἀλέξανδρον	αἰσθόμενος ἐκλείπει τὰ ὄρη. οἱ
[1, 1]	καὶ κακῶς ὡπλισμένους βαρβάρους, ὥστε	Ἀλέξανδρον	ἀπὸ τοῦ εὐωνύμου ἐπάγοντα οὐκέτι
[1, 12]	γὰρ μενεῖν ἐν τῇ χώρᾳ	Ἀλέξανδρον	ἀπορίᾳ τῶν ἐπιτηδείων. Ἀρσίτην δὲ
[1, 25]	δώσοντα, εἰ ἀποκτείνει< ε> βασιλέα	Ἀλέξανδρον,	αὐτὸν βασιλέα καταστήσειν Μακεδονίας καὶ
[1, 14]	τὴν ὄχθην χωρία. ἧ δὲ	Ἀλέξανδρον	αὐτὸν καθεώρων δῆλος γὰρ ἦν
[1, 22]	μέγα προκαλέσασθαι, τῶν δὲ ἀμφ'	Ἀλέξανδρον	αὐτῶν τε ἐμβαλλόντων ἐς αὐτοὺς
[1, 10]	ἐξέδοσαν, πρεσβεύονται δὲ αὖθις παρὰ	Ἀλέξανδρον,	ἀφεῖναι δεόμενοι τὴν ὀργὴν τοῖς
[1, 29]	ἐνταῦθα καὶ Ἀθηναίων πρεσβεία παρ'	Ἀλέξανδρον	ἀφίκετο, δεόμενοι Ἀλεξάνδρου ἀφεῖναί σφισι
[1, 11]	πλοίοις δὲ ἄλλοις πολλοῖς στρογγύλοις.	Ἀλέξανδρον	δὲ ἐξ Ἐλαιοῦντος ἐς τὸν
[1, 5]	μὲν καὶ Φιλίππου ζῶντος ἀσπαζόμενος	Ἀλέξανδρον	δῆλος ἦν καὶ ἰδίᾳ ἐπρέσβευσε
[1, 11]	ἀνὴρ Τελμισσεύς, μάντις, θαρρεῖν ἐκέλευσεν	Ἀλέξανδρον.	δηλοῦσθαι γὰρ, ὅτι ποιηταῖς ἐπῶν
[1, 27]	δὴ τεῖχος εὐθύς, ὡς προσάγοντα	Ἀλέξανδρον	ἔγνωσαν, ἐκλείπουσιν ὅσοι ἐπῴκουν καὶ
[1, 5]	διεσώθησαν. ἐδόκουν δ' ἔτι τὸν	Ἀλέξανδρον	ἐν δυσχωρίᾳ ἀπειληφέναι οἱ ἀμφὶ
[1, 1]	τότε ἀμφὶ τὰ εἴκοσιν ἔτη	Ἀλέξανδρον.	ἐνταῦθα ξυναγαγόντα τοὺς Ἕλληνας, ὅσοι
[1, 29]	ἑκατόν. καὶ οὗτοι πρεσβεύονται παρ'	Ἀλέξανδρον,	ἐπαγγελλόμενοι, εἰ μὴ ἀφίκοιτό σφισι
[1, 18]	βασιλέως ἐπετέτραπτο, πρόσθεν γράμματα παρ'	Ἀλέξανδρον	ἔπεμπεν ἐνδιδοὺς τὴν Μίλητον. τότε
[1, 6]	δὴ ξὺν φόβῳ ἀπηλλάχθαι οἰομένων	Ἀλέξανδρον,	ἐς μῆκος τε οὐκ ὠφέλιμον
[1, 7]	ἐς τὸ πλῆθος ἐφαίνοντο τεθνηκέναι	Ἀλέξανδρον	ἰσχυριζόμενοι ἐν Ἰλλυριοῖς. καὶ γὰρ
[1, 25]	πρόσθεν ἀνεῖναι πρὶν παντελῶς ἐξεγερθῆναι	Ἀλέξανδρον.	καὶ Ἀλέξανδρος οὐ φαῦλον ποιησάμενος
[1, 23]	ἐνδιδοῦσα καὶ παῖδά οἱ τιθεμένη	Ἀλέξανδρον.	καὶ Ἀλέξανδρος τά τε Ἄλινδα
[1, 17]	Ἀλεξάνδρου, δυσνοίᾳ δὲ τῇ πρὸς	Ἀλέξανδρον	καὶ αὐτὸς ἀπαξιώσας τι παθεῖν
[1, 7]	κοινὸν γιγνώσκοντες ἐξελθεῖν ὥρμηντο παρ'	Ἀλέξανδρον	καὶ εὑρέσθαι συγγνώμην τῷ πλήθει
[1, 15]	τὸν ποταμὸν προσεγίγνοντο τοῖς ἀμφ'	Ἀλέξανδρον.	~Καὶ οἱ Πέρσαι παιόμενοί τε
[1, 25]	ἐν φυλακῇ πέμπει Παρμενίων παρ'	Ἀλέξανδρον,	καὶ πυνθάνεται ταὐτὰ παρ' αὐτοῦ
[1, 11]	ἔσται ποιεῖν τε καὶ ἄδειν	Ἀλέξανδρον	καὶ τὰ Ἀλεξάνδρου ἔργα. Ἅμα
[1, 24]	τε καὶ χρυσῷ στεφάνῳ στεφανῶσαι	Ἀλέξανδρον.	καὶ ὑπὲρ τῶν αὐτῶν ἐπικηρυκευόμενοι
[1, 6]	δὲ ἡ δίωξις τοῖς ἀμφὶ	Ἀλέξανδρον	μέχρι πρὸς τὰ ὄρη τῶν
[1, 16]	κελεύσαντος Λύσιππον ποιῆσαι, ὅσπερ καὶ	Ἀλέξανδρον	μόνος προκριθεὶς ἐποίει. τῶν δὲ
[1, 5]	ἔμαθεν ὑπὲρ τῶν Αὐταριατῶν πυνθανόμενον	Ἀλέξανδρον,	οἵτινές τε καὶ ὁπόσοι εἶεν,
[1, 15]	δὲ ἀνετέτατο μὲν ἤδη ἐπ'	Ἀλέξανδρον	ὄπισθεν τὴν κοπίδα, ὑποφθάσας δὲ
[1, 6]	δὲ προσάγοντας ἤδη τοὺς ἀμφὶ	Ἀλέξανδρον	οὐκ ἐδέξαντο, ἀλλὰ λείπουσι τοὺς
[1, 10]	πάντων Ἀθηναίων ἐπιλεξάμενος πέμπει παρὰ	Ἀλέξανδρον,	οὕστινας ἐπιτηδειοτάτους Ἀλεξάνδρῳ ἐγίγνωσκον, ὅτι
[1, 17]	Ἀντιόχου, ὃς ἔφυγεν ἐκ Μακεδονίας	Ἀλέξανδρον,	παθὼν μὲν οὐδὲν πρὸς Ἀλεξάνδρου,
[1, 1]	Ἀθήνησι. παραλαβόντα δὲ τὴν βασιλείαν	Ἀλέξανδρον,	παῖδα ὄντα Φιλίππου, ἐς Πελοπόννησον
[1, 27]	Ἀσπένδιοι ὡς εἶδον αὐτόν τε	Ἀλέξανδρον	παρ' ἐλπίδα ἥκοντα καὶ τὸ
[1, 4]	στρατόπεδον. Ἐνταῦθα ἀφίκοντο πρέσβεις ὡς	Ἀλέξανδρον	παρά τε τῶν ἄλλων ὅσα
[1, 19]	δοκίμων ἐν Μιλήτῳ, ἐκπεμφθεὶς παρὰ	Ἀλέξανδρον	παρὰ τοῦ δήμου τε καὶ
[1, 15]	γενόμενοι, ὅσοι γε μὴ πρὸς	Ἀλέξανδρον	πελάζοντα ἀπέκλιναν αὐτῶν. Ἀλέξανδρος γὰρ
[1, 28]	παλαιοῦ ἐτύγχανον, ὑπὲρ φιλίας πρὸς	Ἀλέξανδρον	πεπρεσβευμένοι ἦσαν. καὶ πρὸς τούτους
[1, 28]	ξυνετάξαντο. Ἤδη τε οἱ ἀμφ'	Ἀλέξανδρον	προσβεβληκότες τῷ ὄρει, ὅπερ κατεῖχον
[1, 4]	μήποτε ὁ οὐρανὸς αὐτοῖς ἐμπέσοι,	Ἀλέξανδρόν	τε ἀγασθέντες οὔτε δέει οὔτε
[1, 7]	Ἀντιπάτρου ἀφῖχθαι ἔφασκον, αὐτὸν δὲ	Ἀλέξανδρον	τεθνάναι ἰσχυρίζοντο, καὶ τοῖς ἀπαγγέλλουσιν
[1, 4]	ὡς δὲ ἐπάγοντα εἶδον σπουδῇ	Ἀλέξανδρον	τὴν μὲν φάλαγγα παρὰ τὸν
[1, 17]	παρόντα ἐδόκουν. Κάλαν δὲ καὶ	Ἀλέξανδρον	τὸν Ἀερόπου ἐπὶ τὴν χώραν
[1, 25]	περὶ τὴν Φασηλίδα ὄντι ἐξαγγέλλεται	Ἀλέξανδρον	τὸν Ἀερόπου ἐπιβουλεύειν, τά τε
[1, 7]	εἶχον. ἄλλον γάρ τινα ἥκειν	Ἀλέξανδρον	τὸν Ἀερόπου. Ὁ δὲ Ἀλέξανδρος
[1, 12]	τῇ Ἑλλάδι, εἴπερ οὖν καὶ	Ἀλέξανδρον	τῶν ἐν τοῖς ὅπλοις. Ἐξ
[1, 9]	τοῦ Πινδάρου λέγουσιν ὅτι διεφύλαξεν	Ἀλέξανδρος	αἰδοῖ τῇ Πινδάρου. ἐπὶ τούτοις
[1, 24]	ἔγνω οὐκ ἀμελητέα εἶναί οἱ	Ἀλέξανδρος,	ἀλλ' ἐκπέμπει γὰρ αὐτοὺς ἐκ
[1, 5]	δώσειν αὐτῷ ἐς Πέλλαν ἀφικομένῳ	Ἀλέξανδρος.	Ἀλλὰ Λάγγαρος μὲν ἐπανελθὼν οἴκαδε
[1, 8]	πανταχόθεν αὐτοῖς οἱ Μακεδόνες καὶ	Ἀλέξανδρος	ἄλλοτε ἄλλῃ ἐπιφαινόμενος προσέκειντο, οἱ
[1, 20]	Οὐ πολλαῖς δὲ ὕστερον ἡμέραις	Ἀλέξανδρος	ἀναλαβὼν τούς τε ὑπασπιστὰς καὶ
[1, 22]	ἁλῶναι ἡ πόλις, εἰ μὴ	Ἀλέξανδρος	ἀνεκαλέσατο τὸ στράτευμα, ἔτι διασῶσαι
[1, 3]	καὶ ἄπορον προσφέρεσθαι. Ἔνθα δὴ	Ἀλέξανδρος	ἀπαγαγὼν τὰς ναῦς ἔγνω διαβαίνειν
[1, 10]	τὴν ὀργὴν τοῖς ἐξαιτηθεῖσι. καὶ	Ἀλέξανδρος	ἀφῆκε, τυχὸν μὲν αἰδοῖ τῆς
[1, 25]	καὶ τότε αἰτίαν σχόντα αὐτὸν	Ἀλέξανδρος	ἀφῆκεν, ὅτι ἐν πρώτοις τε
[1, 12]	καὶ εὐδαιμόνισεν ἄρα, ὡς λόγος,	Ἀλέξανδρος	Ἀχιλλέα, ὅτι Ὁμήρου κήρυκος ἐς
[1, 15]	πρὸς Ἀλέξανδρον πελάζοντα ἀπέκλιναν αὐτῶν.	Ἀλέξανδρος	γὰρ ἤδη πλησίον ἦν, ἅμα
[1, 14]	τὸν πόρον, ὡς ἐπικεισόμενοι ἐκβαίνουσιν.	Ἀλέξανδρος	δὲ ἀναπηδήσας ἐπὶ τὸν ἵππον
[1, 26]	οὗτος καὶ ἐν φυλακῇ ἦν.	~Ἀλέξανδρος	δὲ ἄρας ἐκ Φασηλίδος μέρος
[1, 17]	τὴν ἄκραν καὶ τὰ χρήματα.	Ἀλέξανδρος	δὲ αὐτὸς μὲν κατεστρατοπέδευσεν ἐπὶ
[1, 19]	πολιορκίαν ἐπὶ τούτοις λύειν ἠξίου.	Ἀλέξανδρος	δὲ Γλαυκίππῳ μὲν προστάσσει ἀπαλλάττεσθαι
[1, 5]	οἱ ξὺν Φιλώτᾳ ἐπισιτιεῖσθαι ἔμελλον.	Ἀλέξανδρος	δέ, ἐπειδὴ ἀπηγγέλθη αὐτῷ, ὅτι
[1, 26]	τοὺς ἵππους παραδώσειν ξυνθέμενοι ἀπῆλθον.	Ἀλέξανδρος	δὲ ἐπὶ Σίδης ἤει. εἰσὶ
[1, 28]	τῶν ἄλλων ἀμφὶ τοὺς εἴκοσιν.	Ἀλέξανδρος	δὲ ἐπὶ τοὺς ἄλλους Πισίδας
[1, 7]	ὁπότε τοῖς ἔξω πολεμίοις προσφέροιντο.	Ἀλέξανδρος	δέ_ ἔτι γὰρ τοῖς Θηβαίοις
[1, 19]	ἐν αὐτῇ τῇ πόλει ἀπώλοντο.	Ἀλέξανδρος	δὲ ἐχομένης ἤδη τῆς πόλεως
[1, 28]	θαρραλέοι ἐς τὸ διώκειν ἦσαν.	Ἀλέξανδρος	δὲ ἐχόμενος τῶν φευγόντων τὴν
[1, 2]	τῷ παρὰ τὸν ποταμὸν παρετάσσοντο.	Ἀλέξανδρος	δὲ καὶ αὐτὸς τὴν μὲν
[1, 20]	ἄπρακτοι ἐκ Μιλήτου οἱ Πέρσαι.	~Ἀλέξανδρος	δὲ καταλῦσαι ἔγνω τὸ ναυτικὸν
[1, 6]	πόλιν ἐπανήγαγον σπουδῇ τὸν στρατόν.	Ἀλέξανδρος	δὲ λόφον τινὰς κατέχοντας ἰδὼν
[1, 7]	τὸ πλῆθος ἐς τὸν πόλεμον.	Ἀλέξανδρος	δὲ οὐδ' ὣς τῇ πόλει
[1, 5]	μὲν ἐπανελθὼν οἴκαδε νόσῳ ἐτελεύτησεν.	Ἀλέξανδρος	δὲ παρὰ τὸν Ἐριγόνα ποταμὸν
[1, 19]	τῶν ἐκβολῶν διὰ μακροῦ ἠναγκάζοντο.	Ἀλέξανδρος	δὲ ταῖς μὲν ναυσὶ τὸν
[1, 13]	παντὸς τοῦ πολέμου κρίσιν σφαλερόν.	Ἀλέξανδρος	δέ, ταῦτα μέν, ἔφη, ὦ
[1, 18]	νεῶν καὶ τοῦ κινδύνου μετέχειν.	Ἀλέξανδρος	δὲ τῇ τε γνώμῃ ἁμαρτάνειν
[1, 2]	καὶ ἡ λεία πᾶσα ἑάλω.	~Ἀλέξανδρος	δὲ τὴν μὲν λείαν ὀπίσω
[1, 28]	τὸ ἀπομάχεσθαι ἦν, κατειληφότες προσέμενον.	Ἀλέξανδρος	δὲ τὴν μὲν φάλαγγα τῶν
[1, 4]	τοῦ ποταμοῦ ἐς τὰ ἔρημα.	Ἀλέξανδρος	δὲ τήν τε πόλιν λαμβάνει
[1, 1]	βοῇ ἐς τοὺς Θρᾷκας ἐνέβαλον.	Ἀλέξανδρος	δὲ τοὺς τοξότας μὲν ἀπὸ
[1, 24]	Λυκίων τῶν κάτω οἱ πολλοί.	Ἀλέξανδρος	δὲ Φασηλίτας τε καὶ Λυκίους
[1, 27]	δὲ ἐς τὴν ἄκραν ξυμφεύγουσιν.	Ἀλέξανδρος	δὲ ὡς ἀφίκετο ξὺν τῇ
[1, 2]	ξυμμίξειαν γυμνοῖς οὖσι τοῖς τοξόταις.	Ἀλέξανδρος	δὲ ὡς προήγαγεν αὐτοὺς ἐκ
[1, 19]	ἐκ δὲ τῶν παρόντων ξυμπληρώσας	Ἀλέξανδρος	δέκα ναῦς, ὡς προσπλεούσας τὰς
[1, 4]	ὄχθῃ. ὑπὸ δὲ τὴν ἕω	Ἀλέξανδρος	διὰ τοῦ ληίου ἦγε, παραγγείλας
[1, 12]	αὐτοῖς ὑπὲρ τῶν παρόντων, ἐπειδὴ	Ἀλέξανδρος	διαβεβηκὼς ἠγγέλλετο, Μέμνων ὁ Ῥόδιος
[1, 7]	οὐ πολλοὺς τῶν Μακεδόνων. καὶ	Ἀλέξανδρος	ἐκπέμπει τῶν ψιλῶν καὶ τοξοτῶν,
[1, 12]	ἀλλ' οὐδὲ ἐν μέλει ἤσθη	Ἀλέξανδρος,	ἐν ὅτῳ Ἱέρων τε καὶ
[1, 17]	καὶ τοῖς ἐν Ἐφέσῳ πραχθεῖσιν	Ἀλέξανδρος	ἐν τῷ τότε εὐδοκίμει. ~Ἐν
[1, 7]	Ἀλέξανδρον τὸν Ἀερόπου. Ὁ δὲ	Ἀλέξανδρος	ἐξ Ὀγχηστοῦ ἄρας τῇ ὑστεραίᾳ
[1, 24]	τινὶ ἄλλῳ, εὐδοκίμησε παρὰ Μακεδόσιν	Ἀλέξανδρος.	ἔπεμψε δὲ καὶ Κλέανδρον τὸν
[1, 22]	τὸ ἐρηριμμένον τεῖχος, ἧ αὐτὸς	Ἀλέξανδρος	ἐπετέτακτο, τῶν δὲ κατὰ τὸ
[1, 21]	αὐτῶν ἐπετέτραπτο. ὡς δὲ καὶ	Ἀλέξανδρος	ἐπεφάνη ἐν τῇ ἐκδρομῇ, τάς
[1, 3]	δὲ τῆς μάχης τριταῖος ἀφικνεῖται	Ἀλέξανδρος	ἐπὶ τὸν ποταμὸν τὸν Ἴστρον,
[1, 16]	ἡ δίωξις ἐγένετο, ὅτι ἐξετράπη	Ἀλέξανδρος	ἐπὶ τοὺς ξένους τοὺς μισθοφόρους.
[1, 28]	Μακεδόνων προσῆγε καὶ πρὸ αὐτῆς	Ἀλέξανδρος	ἐφαίνετο. ὡς δὲ ἐν χερσὶν
[1, 6]	~Ἔνθα δὴ ἐκτάσσει τὸν στρατὸν	Ἀλέξανδρος	ἕως ἑκατὸν καὶ εἴκοσι τὸ
[1, 1]	οὕτω ξυνέβη ὅπως παρῄνεσέ τε	Ἀλέξανδρος	καὶ εἴκασεν. οἱ μὲν γὰρ
[1, 28]	ἦσαν. καὶ πρὸς τούτους σπένδεται	Ἀλέξανδρος,	καὶ ἐκ τούτου πιστοῖς ἐς
[1, 21]	ἐπῆγε τῇ ὑστεραίᾳ τὰς μηχανὰς	Ἀλέξανδρος.	καὶ ἐκδρομὴ αὖθις γίγνεται τῶν
[1, 4]	ἔφασαν. καὶ πᾶσιν ἔδωκε πίστεις	Ἀλέξανδρος	καὶ ἔλαβε. τοὺς Κελτοὺς δὲ
[1, 6]	δὲ ἀπ' ἐκείνης ἡμέρᾳ καταμαθὼν	Ἀλέξανδρος	κακῶς αὐλιζομένους τοὺς ἀμφὶ Κλεῖτον
[1, 5]	καὶ πρὸς ταύτην ὡς ἧκεν	Ἀλέξανδρος,	καταστρατοπεδεύσας πρὸς τῷ Ἐορδαϊκῷ ποταμῷ
[1, 5]	τῶν Ταυλαντίων βασιλεὺς οὔπω παρῆν.	Ἀλέξανδρος	μὲν δὴ τῇ πόλει προσῆγεν.
[1, 13]	ὡς ἐς μάχην. ἔνθα δὴ	Ἀλέξανδρος	μὲν τὴν στρατιὰν πᾶσαν συνέταττεν
[1, 16]	καὶ τούτους τῇ ὑστεραίᾳ ἔθαψεν	Ἀλέξανδρος	ξὺν τοῖς ὅπλοις τε καὶ
[1, 25]	καὶ πυνθάνεται ταὐτὰ παρ' αὐτοῦ	Ἀλέξανδρος.	ξυναγαγὼν δὲ τοὺς φίλους βουλὴν
[1, 18]	γὰρ Λάδην τὴν νῆσον προκατειλήφει	Ἀλέξανδρος,	οὐ τῶν νεῶν μόνον τῇ
[1, 25]	πρὶν παντελῶς ἐξεγερθῆναι Ἀλέξανδρον. καὶ	Ἀλέξανδρος	οὐ φαῦλον ποιησάμενος τὸ τῆς
[1, 20]	Μύνδου. οὕτω μὲν δὴ ἐπανέρχεται	Ἀλέξανδρος	οὐδὲν πράξας, ὧν ἕνεκα ὡρμήθη,
[1, 12]	καὶ τὰ Ἀλεξάνδρου ἔργα. καίτοι	Ἀλέξανδρος	οὔτε ξὺν ἄλλῳ ἐστράτευσεν, οὔτε
[1, 25]	ἄρχοντα. ἦν μὲν δὴ ὁ	Ἀλέξανδρος	οὗτος ἀδελφὸς Ἡρομένους τε καὶ
[1, 25]	ἐξήγγειλεν, καὶ οὕτω ξυλλαμβάνεται ὁ	Ἀλέξανδρος	οὗτος καὶ ἐν φυλακῇ ἦν.
[1, 15]	κράνος. καὶ καταβάλλει καὶ τοῦτον	Ἀλέξανδρος	παίσας τῷ ξυστῷ διὰ τοῦ
[1, 4]	ἐπὶ τὸ δεξιὸν κέρας αὐτὸς	Ἀλέξανδρος	παρήγαγεν, τὴν φάλαγγα δὲ ἐν
[1, 16]	βλαπτόμενοι ἐγκλίνουσι ταύτῃ πρῶτον, ἧ	Ἀλέξανδρος	προεκινδύνευεν. ὡς δὲ τὸ μέσον
[1, 17]	κατέλευσαν. τοὺς δὲ ἄλλους διεκώλυσεν	Ἀλέξανδρος	προσωτέρω ἐπιζητεῖν καὶ τιμωρεῖσθαι, γνοὺς
[1, 13]	τιμῆς οὕνεκα. ~Ἐν τούτῳ δὲ	Ἀλέξανδρος	προὐχώρει ἐπὶ τὸν Γράνικον ποταμὸν
[1, 27]	ὄρη κατεῖχον. ταῦτα δὴ ἰδὼν	Ἀλέξανδρος	στρατοπεδεύεσθαι αὐτοῦ, ὅπως εἶχον, ἐκέλευε
[1, 9]	ξυμμάχοις, οἷς δὴ καὶ ἐπέτρεψεν	Ἀλέξανδρος	τὰ κατὰ τὰς Θήβας διαθεῖναι,
[1, 23]	παῖδά οἱ τιθεμένη Ἀλέξανδρον. καὶ	Ἀλέξανδρος	τά τε Ἄλινδα αὐτῇ ἐπέτρεψε
[1, 12]	ἀνθρώπους Ξενοφῶντος ἕνεκά ἐστιν ἢ	Ἀλέξανδρός	τε καὶ τὰ Ἀλεξάνδρου ἔργα.
[1, 13]	δὲ ψιλῶν ἐς πεντακοσίους. καὶ	Ἀλέξανδρός	τε οὐ πολὺ ἀπεῖχε τοῦ
[1, 5]	τῶν Ταυλαντίων βασιλεύς. ἔνθα δὴ	Ἀλέξανδρος	τὴν μὲν πόλιν ἀπέγνω ἑλεῖν
[1, 27]	οἷσπερ τὸ πρότερον ξυμβῆναι. καὶ	Ἀλέξανδρος	τό τε χωρίον ἰσχυρὸν ἰδὼν
[1, 6]	τῶν ὀρῶν. ἔνθα δὴ καταλαβὼν	Ἀλέξανδρος	τὸν γήλοφον σὺν τοῖς ἑταίροις
[1, 8]	ὑπασπιστὰς τοὺς βασιλικούς. κἀν τούτῳ	Ἀλέξανδρος	τοὺς μὲν αὑτοῦ φεύγοντας κατιδών,
[1, 6]	ἔφευγον. καὶ ἐν τούτῳ ἐπῆγεν	Ἀλέξανδρος	τούς τε Ἀγριᾶνας καὶ τοὺς
[1, 27]	ἀλλὰ ἔλιπον τὸ χωρίον. καὶ	Ἀλέξανδρος	ὑπερβαλὼν τὰ στενὰ πρὸς τῇ
[1, 16]	καὶ ἐπίγραμμα ἐπιγραφῆναι ἐκέλευσε τόδε.	Ἀλέξανδρος	Φιλίππου καὶ οἱ Ἕλληνες πλὴν
[1, 7]	ἀπαγγέλλουσιν ὅτι οὗτος αὐτὸς προσάγει	Ἀλέξανδρος	χαλεπῶς εἶχον. ἄλλον γάρ τινα
[1, 2]	ποταμόν, ἔνθενπερ τῇ προτεραίᾳ ὡρμήθη	Ἀλέξανδρος.	Ὡς δὲ ἔμαθεν αὐτῶν τὴν
[1, 8]	τοῦ χάρακος. ταῦτα δὲ ἰδὼν	Ἀλέξανδρος,	ὡς μὴ μόνοι ἀποληφθέντες πρὸς
[1, 25]	αὐτούς. ἔτι γὰρ πολιορκοῦντος αὐτοῦ	Ἀλεξάνδρου	Ἁλικαρνασσὸν ἀναπαύεσθαι μὲν ἐν μεσημβρίᾳ,
[1, 0]	ἄπιστα, ὡς λεγόμενα μόνον ὑπὲρ	Ἀλεξάνδρου	ἀνέγραψα. ὅστις δὲ θαυμάσεται ἀνθ'
[1, 0]	ἄλλοι μὲν δὴ ἄλλα ὑπὲρ	Ἀλεξάνδρου	ἀνέγραψαν, οὐδ' ἔστιν ὑπὲρ ὅτου
[1, 20]	χαλεπῶς ἀνέστειλάν τε οἱ παρ'	Ἀλεξάνδρου	ἀντεκδραμόντες καὶ ἐς τὴν πόλιν
[1, 7]	οὐδενὸς φιλανθρώπου τυχεῖν ἂν παρ'	Ἀλεξάνδρου	ἀξιοῦντες, ἄλλως τε καὶ βοιωταρχοῦντες
[1, 29]	πρεσβεία παρ' Ἀλέξανδρον ἀφίκετο, δεόμενοι	Ἀλεξάνδρου	ἀφεῖναί σφισι τοὺς αἰχμαλώτους, οἳ
[1, 25]	προὐτίθει, ὅ τι χρὴ ὑπὲρ	Ἀλεξάνδρου	γνῶναι. καὶ ἐδόκει τοῖς ἑταίροις
[1, 17]	Ἀλέξανδρον, παθὼν μὲν οὐδὲν πρὸς	Ἀλεξάνδρου,	δυσνοίᾳ δὲ τῇ πρὸς Ἀλέξανδρον
[1, 2]	οἱ πρόσχωροι τοῖς Τριβαλλοῖς προσάγοντος	Ἀλεξάνδρου	ἐκ πολλοῦ συμπεφευγότες ἦσαν καὶ
[1, 1]	Ἀθηναίους γε τῇ πρώτῃ ἐφόδῳ	Ἀλεξάνδρου	ἐκπλαγέντας καὶ πλείονα ἔτι τῶν
[1, 7]	ἐπῆραν τοὺς Θηβαίους ἀποστῆναι ἀπὸ	Ἀλεξάνδρου,	ἐλευθερίαν τε προϊσχόμενοι, παλαιὰ καὶ
[1, 14]	{ἐπὶ δὲ ἡ Κρατεροῦ τοῦ	Ἀλεξάνδρου.	ἐπὶ δὲ ἡ Ἀμύντου τοῦ
[1, 6]	ὄρη ἀντεπῄεσαν, ὡς τοῖς μετὰ	Ἀλεξάνδρου	ἐπιθησόμενοι τελευταίοις ἀποχωροῦσιν. ὁ δὲ
[1, 11]	καὶ ἄδειν Ἀλέξανδρον καὶ τὰ	Ἀλεξάνδρου	ἔργα. Ἅμα δὲ τῷ ἦρι
[1, 12]	οὐδὲ ἐξηνέχθη ἐς ἀνθρώπους τὰ	Ἀλεξάνδρου	ἔργα ἐπαξίως, οὔτ' οὖν καταλογάδην,
[1, 12]	ἢ Ἀλέξανδρός τε καὶ τὰ	Ἀλεξάνδρου	ἔργα. καίτοι Ἀλέξανδρος οὔτε ξὺν
[1, 12]	φανερὰ καταστήσειν ἐς ἀνθρώπους τὰ	Ἀλεξάνδρου	ἔργα. ὅστις δὲ ὢν ταῦτα
[1, 4]	καὶ χωρία δύσπορα οἰκοῦντες καὶ	Ἀλεξάνδρου	ἐς ἄλλα τὴν ὁρμὴν ὁρῶντες
[1, 5]	μᾶλλόν τι ἔχοιεν. καὶ κελεύσαντος	Ἀλεξάνδρου	ἐσβάλλει ἐς αὐτούς. καὶ ἐμβαλὼν
[1, 4]	φρονοῦντες. πάντες δὲ φιλίας τῆς	Ἀλεξάνδρου	ἐφιέμενοι ἥκειν ἔφασαν. καὶ πᾶσιν
[1, 9]	καὶ ὅσοι ξένοι Φιλίππου ἢ	Ἀλεξάνδρου	ἢ ὅσοι πρόξενοι Μακεδόνων ἐγένοντο,
[1, 12]	ὥστε πολὺ μεῖον γιγνώσκεται τὰ	Ἀλεξάνδρου	ἢ τὰ φαυλότατα τῶν πάλαι
[1, 6]	δὲ πολέμιοι τὴν ὁρμὴν τὴν	Ἀλεξάνδρου	ἰδόντες λείπουσι τὸν γήλοφον καὶ
[1, 25]	ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς τοῦ	Ἀλεξάνδρου	καθημένην μὴ πρόσθεν ἀνεῖναι πρὶν
[1, 5]	τε ἄλλα ἐτιμήθη μεγάλως πρὸς	Ἀλεξάνδρου	καὶ δῶρα ἔλαβεν, ὅσα μέγιστα
[1, 26]	τε πύλας ἀποκεκλείκασι τοῖς παρὰ	Ἀλεξάνδρου	καὶ τὰ τείχη, ὅπῃ πεπονηκότα
[1, 4]	οἷα γὰρ πόρρω τε ᾠκισμένοι	Ἀλεξάνδρου	καὶ χωρία δύσπορα οἰκοῦντες καὶ
[1, 16]	χαλκαῖ εἰκόνες ἐν Δίῳ ἑστᾶσιν,	Ἀλεξάνδρου	κελεύσαντος Λύσιππον ποιῆσαι, ὅσπερ καὶ
[1, 5]	νομίζεται. καὶ τὴν ἀδελφὴν τὴν	Ἀλεξάνδρου	Κύναν καὶ ταύτην ὡμολόγησε δώσειν
[1, 25]	πέμπει ὡς Παρμενίωνα Ἀμφοτερὸν τὸν	Ἀλεξάνδρου	μὲν παῖδα, ἀδελφὸν δὲ Κρατεροῦ.
[1, 19]	λιμένα, ἐλπίσαντες κενὰς καταλήψεσθαι τὰς	Ἀλεξάνδρου	ναῦς, ὅτι τοὺς ναύτας ἀποσκεδάννυσθαι
[1, 18]	τοῦ αἰγιαλοῦ κατὰ πρύμναν τῶν	Ἀλεξάνδρου	νεῶν. καὶ γὰρ δὴ νικήσαντας
[1, 0]	ἄμφω δέ, ὅτι τετελευτηκότος ἤδη	Ἀλεξάνδρου	ξυγγράφουσιν {ὅτε} αὐτοῖς ἥ τε
[1, 4]	αὐτοῖς ἡ τόλμα ἐφάνη τοῦ	Ἀλεξάνδρου,	ὅτι εὐμαρῶς οὕτως τὸν μέγιστον
[1, 25]	γράμματα μὲν οὐ κομίζει παρὰ	Ἀλεξάνδρου.	οὐ γὰρ ἔδοξε γράφειν ὑπὲρ
[1, 12]	πολὺ περιόντας σφῶν καὶ αὐτοῦ	Ἀλεξάνδρου	παρόντος, αὐτοῖς δὲ ἀπόντος Δαρείου.
[1, 20]	παρὰ Δαρεῖον αὐτομολησάντων. τῶν δὲ	Ἀλεξάνδρου	στρατιωτῶν ἀπέθανον μὲν ἐς ἑκκαίδεκα,
[1, 22]	δὲ ὕστερον ἡμέραις ἐπάγοντος αὖθις	Ἀλεξάνδρου	τὰς μηχανὰς τῷ πλινθίνῳ τῷ
[1, 27]	πείθεσθαι τῷ σατράπῃ τῷ ὑπ'	Ἀλεξάνδρου	ταχθέντι καὶ φόρους ἀποφέρειν ὅσα
[1, 15]	ἐπελαύνει τῷ Ἀλεξάνδρῳ καὶ παίει	Ἀλεξάνδρου	τὴν κεφαλὴν τῇ κοπίδι. καὶ
[1, 8]	πολὺ ἀφεστηκώς, οὐ προσμείνας παρ'	Ἀλεξάνδρου	τὸ ἐς τὴν μάχην ξύνθημα
[1, 2]	βασιλεύς, ἐκ πολλοῦ πυνθανόμενος τοῦ	Ἀλεξάνδρου	τὸν στόλον, γυναῖκας μὲν καὶ
[1, 8]	αὐτῷ εἰσπεσόντες ὁμοῦ τοῖς παρ'	Ἀλεξάνδρου	τοξόταις συνέκλεισαν. καὶ ἔστε μὲν
[1, 0]	ὅσα μὲν ταὐτὰ ἄμφω περὶ	Ἀλεξάνδρου	τοῦ Φιλίππου συνέγραψαν, ταῦτα ἐγὼ
[1, 25]	τινας καὶ γράμματα παρὰ τοῦ	Ἀλεξάνδρου	τούτου ἐκόμισε, καταπέμπει ἐπὶ θάλασσαν
[1, 20]	μὲν δὴ πρώτῃ ἡμέρᾳ προσάγοντος	Ἀλεξάνδρου	τῷ τείχει κατὰ τὰς ἐπὶ
[1, 15]	ἀφανῶς ἐμάχετο, καὶ τοῦτο δείξας	Ἀλεξάνδρῳ	ἄλλον αἰτεῖν ἐκέλευεν. Δημάρατος δέ,
[1, 22]	ἐς χιλίους, τῶν δὲ ξὺν	Ἀλεξάνδρῳ	ἀμφὶ τοὺς τεσσαράκοντα, καὶ ἐν
[1, 0]	ὁ μὲν ὅτι συνεστράτευσε βασιλεῖ	Ἀλεξάνδρῳ,	Ἀριστόβουλος, Πτολεμαῖος δὲ πρὸς τῷ
[1, 1]	τι διασκεδάσουσιν αὐτὴν βίᾳ ἐμπεσοῦσαι.	Ἀλεξάνδρῳ	δὲ βουλὴ γίγνεται ὅπως ἀσφαλέστατα
[1, 17]	οὗ τὰ τῶν Λυδῶν βασίλεια.	Ἀλεξάνδρῳ	δὲ ἔδοξεν ἐκ θεοῦ σημανθῆναι,
[1, 23]	τὴν Σαλμακίδα, ἄκραν οὕτω καλουμένην.	Ἀλεξάνδρῳ	δὲ ὡς ἐξηγγέλθη ταῦτα πρός
[1, 10]	πέμπει παρὰ Ἀλέξανδρον, οὕστινας ἐπιτηδειοτάτους	Ἀλεξάνδρῳ	ἐγίγνωσκον, ὅτι τε σῶος ἐξ
[1, 1]	πλείονα ἔτι τῶν Φιλίππῳ δοθέντων	Ἀλεξάνδρῳ	εἰς τιμὴν συγχωρῆσαι. ἐπανελθόντα δὲ
[1, 12]	καὶ πολλοὶ ἄλλοι οὐδέν τι	Ἀλεξάνδρῳ	ἐπεοικότες, ὥστε πολὺ μεῖον γιγνώσκεται
[1, 23]	ἐν τοῖς ὀχυρώτατον, καὶ ἐσβαλόντι	Ἀλεξάνδρῳ	ἐς Καρίαν ἀπήντα, τά τε
[1, 29]	οὐ γὰρ ἐδόκει ἀσφαλὲς εἶναι	Ἀλεξάνδρῳ	ἔτι ξυνεστῶτος τοῦ πρὸς τὸν
[1, 10]	φυγάδας σφῶν κατεδέξαντο, ὅτι ἐπιτήδειοι	Ἀλεξάνδρῳ	ἦσαν. Αἰτωλοὶ δὲ πρεσβείας σφῶν
[1, 24]	Μακεδόνων δὲ ἔστιν οἳ συνεστρατευμένοι	Ἀλεξάνδρῳ	ἦσαν νεωστὶ πρὸ τῆς στρατιᾶς
[1, 3]	καὶ γίγνονται οἱ διαβάντες ἅμα	Ἀλεξάνδρῳ	ἱππεῖς μὲν ἐς χιλίους καὶ
[1, 15]	τούτῳ Ῥοισάκης μὲν ἐπελαύνει τῷ	Ἀλεξάνδρῳ	καὶ παίει Ἀλεξάνδρου τὴν κεφαλὴν
[1, 19]	καὶ τοὺς λιμένας παρέχειν κοινοὺς	Ἀλεξάνδρῳ	καὶ Πέρσαις καὶ τὴν πολιορκίαν
[1, 19]	Λάδης τὴν ὁρμὴν τῶν ξὺν	Ἀλεξάνδρῳ	κατιδόντες ἐς τὸν λιμένα ἐπέπλεον
[1, 18]	μὲν δὴ καὶ ὣς παρῄνει	Ἀλεξάνδρῳ	ναυμαχεῖν, τά τε ἄλλα κρατήσειν
[1, 15]	παλτὰ ἐμάχοντο. Ἔνθα δὴ καὶ	Ἀλεξάνδρῳ	ξυντρίβεται τὸ δόρυ ἐν τῇ
[1, 12]	εὐδαιμονιστέος Ἀχιλλεύς, ὅτι αὐτῷ γε	Ἀλεξάνδρῳ,	οὐ κατὰ τὴν ἄλλην ἐπιτυχίαν,
[1, 12]	ἔτυχε. καὶ μέντοι καὶ ἦν	Ἀλεξάνδρῳ	οὐχ ἥκιστα τούτου ἕνεκα εὐδαιμονιστέος
[1, 5]	ὧν ἡ πάροδος ἦν τῷ	Ἀλεξάνδρῳ	στενὰ καὶ ὑλώδη ἐφαίνετο, τῇ
[1, 7]	ἡδονήν σφισιν εἴκαζον. Πυθομένῳ δὲ	Ἀλεξάνδρῳ	τὰ τῶν Θηβαίων οὐδαμῶς ἐδόκει
[1, 13]	μαχουμένους. Παρμενίων δὲ προσελθὼν λέγει	Ἀλεξάνδρῳ	τάδε. Ἐμοὶ δοκεῖ, βασιλεῦ, ἀγαθὸν
[1, 15]	τούτου ἐπλεονέκτουν ἤδη οἱ σὺν	Ἀλεξάνδρῳ	τῇ τε ἄλλῃ ῥώμῃ καὶ
[1, 20]	ἤδη παραβεβοηθηκότες ἄπορον ἐποίησαν τῷ	Ἀλεξάνδρῳ	τὴν αὐτοσχέδιόν τε καὶ ἐξ
[1, 25]	σατράπην, τῇ δὲ ἀληθείᾳ τῷ	Ἀλεξάνδρῳ	τούτῳ συνεσόμενον καὶ πίστεις δώσοντα,
[1, 29]	τὸ χωρίον. καὶ ἔδοξε ταῦτα	Ἀλεξάνδρῳ	ὠφελιμώτερα ἢ πολιορκεῖν ἄπορον πάντῃ
[1, 29]	ἧ ὄνομα Ἀσκανία, ἐν ἧ	ἅλες	πήγνυνται αὐτόματοι, καὶ τούτοις χρῶνται
[1, 25]	τὸν Φρυγίας σατράπην, τῇ δὲ	ἀληθείᾳ	τῷ Ἀλεξάνδρῳ τούτῳ συνεσόμενον καὶ
[1, 0]	συνέγραψαν, ταῦτα ἐγὼ ὡς πάντῃ	ἀληθῆ	ἀναγράφω, ὅσα δὲ οὐ ταὐτά,
[1, 3]	οἱ πρόσοικοι τῷ Ἴστρῳ ἐφ'	ἁλιείᾳ	τε τῇ ἐκ τοῦ Ἴστρου
[1, 22]	τι φίλιον ἐνδοθείη ἐκ τῶν	Ἁλικαρνασσέων.	ἀπέθανον δὲ τῶν μὲν ἐκ
[1, 23]	ἐν ταῖς οἰκίαις καταλαμβάνοιντο τῶν	Ἁλικαρνασσέων,	τούτους δὲ σώζειν παρήγγειλεν. Ἤδη
[1, 25]	ἔτι γὰρ πολιορκοῦντος αὐτοῦ Ἀλεξάνδρου	Ἁλικαρνασσὸν	ἀναπαύεσθαι μὲν ἐν μεσημβρίᾳ, χελιδόνα
[1, 22]	στράτευμα, ἔτι διασῶσαι ἐθέλων τὴν	Ἁλικαρνασσόν,	εἴ τι φίλιον ἐνδοθείη ἐκ
[1, 23]	παιδὸς οὐκ ἀπηξίωσε, καὶ ἐπειδὴ	Ἁλικαρνασσόν	τε ἐξεῖλε καὶ τῆς ἄλλης
[1, 21]	Περδίκκου στρατιωτῶν, καὶ ἀπὸ τῆς	Ἁλικαρνασσοῦ	ἄλλοι καὶ ξυμπίπτει μάχη καρτερὰ
[1, 20]	ὡρμήθη, καὶ τῇ πολιορκίᾳ τῆς	Ἁλικαρνασσοῦ	αὖθις προσεῖχε. Καὶ πρῶτα μὲν
[1, 20]	εὐρώστως ἀμυνόμενοι καὶ ἐκ τῆς	Ἁλικαρνασσοῦ	κατὰ θάλασσαν πολλοὶ ἤδη παραβεβοηθηκότες
[1, 20]	ἤδη. οἱ δὲ ἐκ τῆς	Ἁλικαρνασσοῦ	νυκτὸς ἐκδραμόντες, ὡς ἐμπρῆσαι τούς
[1, 20]	τὴν ὠφέλειαν ἐς τὴν τῆς	Ἁλικαρνασσοῦ	πολιορκίαν τὴν Μύνδον οἰκείαν γενομένην.
[1, 20]	μέσῳ πόλεις Μιλήτου τε καὶ	Ἁλικαρνασσοῦ,	ταύτας ἐξ ἐφόδου λαβὼν καταστρατοπεδεύει
[1, 20]	ἐξ ἐφόδου λαβὼν καταστρατοπεδεύει πρὸς	Ἁλικαρνασσῷ,	ἀπέχων τῆς πόλεως ἐς πέντε
[1, 20]	ἐπὶ Καρίας ἐστέλλετο, ὅτι ἐν	Ἁλικαρνασσῷ	συνεστηκέναι οὐ φαύλην δύναμιν τῶν
[1, 23]	Ἀλέξανδρον. καὶ Ἀλέξανδρος τά τε	Ἄλινδα	αὐτῇ ἐπέτρεψε καὶ τὸ ὄνομα
[1, 23]	ἐς Καρίαν ἀπήντα, τά τε	Ἄλινδα	ἐνδιδοῦσα καὶ παῖδά οἱ τιθεμένη
[1, 23]	γαμβρὸς ὢν Πιξωδάρου. Ἄδα δὲ	Ἄλινδα	μόνον κατεῖχε, χωρίον τῆς Καρίας
[1, 19]	καὶ ἡ μὲν Ἰασσέων ναῦς	ἁλίσκεται	αὐτοῖς ἀνδράσιν ἐν τῇ φυγῇ,
[1, 8]	οἰκίαις ἐπεισπίπτοντες, οὓς δὲ ἐς	ἀλκὴν	τετραμμένους, τοὺς δὲ καὶ πρὸς
[1, 29]	ἑκατὸν καὶ πεντήκοντα, ὧν ἡγεῖτο	Ἀλκίας	Ἠλεῖος. Τὸ δὲ Γόρδιον ἔστι
[1, 18]	δὲ τῶν ἑταίρων ἐς διακοσίους.	Ἀλκίμαχον	δὲ τὸν Ἀγαθοκλέους ἐπὶ τὰς
[1, 29]	ὑπὲρ τῶν βαρβάρων οὐκ ἀπηξίωσαν.	ἀλλ'	ἀποκρίνεται, ἐπειδὰν τὰ παρόντα καλῶς
[1, 27]	οἱ Τελμισσεῖς αὐλιζομένους σφᾶς ἰδόντες,	ἀλλ'	ἀποχωρήσουσιν ἐς τὴν πόλιν πλησίον
[1, 2]	οἱ ἱππεῖς οὐκ ἀκοντισμῷ ἔτι,	ἀλλ'	αὐτοῖς τοῖς ἵπποις ὠθοῦντες ἄλλῃ
[1, 1]	εἶναί σφισι πάτριον ἀκολουθεῖν ἄλλοις,	ἀλλ'	αὐτοὺς ἄλλων ἐξηγεῖσθαι. νεωτερίσαι δὲ
[1, 12]	ἀρχὴν ἐν τῇ ἐμαυτοῦ ἦρξα.	ἀλλ'	ἐκεῖνο ἀναγράφω, ὅτι ἐμοὶ πατρίς
[1, 24]	οὐκ ἀμελητέα εἶναί οἱ Ἀλέξανδρος,	ἀλλ'	ἐκπέμπει γὰρ αὐτοὺς ἐκ Καρίας
[1, 0]	πλείονες ἢ ἀξυμφωνότεροι ἐς ἀλλήλους.	ἀλλ'	ἐμοὶ Πτολεμαῖός τε καὶ Ἀριστόβουλος
[1, 28]	ἑλεῖν ἂν ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ,	ἀλλ'	ἐπὶ Σαγαλασσοῦ ἐστέλλετο. ἦν δὲ
[1, 7]	τότε προσέμιξε τοῖς τείχεσιν αὐτοῖς,	ἀλλ'	ἐστρατοπέδευσεν οὐ πολὺ ἀπέχων τῆς
[1, 18]	γὰρ πρὸς αὑτοῦ τὸν ἀετόν,	ἀλλ'	ὅτι ἐπὶ γῇ καθήμενος ἐφαίνετο,
[1, 12]	οὔτε τις ἐν μέτρῳ ἐποίησεν.	ἀλλ'	οὐδὲ ἐν μέλει ἤσθη Ἀλέξανδρος,
[1, 12]	ἐπὶ θάλασσαν ἐμποδὼν γιγνομένους ἐκράτησεν.	ἀλλ'	οὐκ ἔστιν ὅστις ἄλλος εἷς
[1, 26]	καὶ αὐτῶν τῶν ἐπιχωρίων βαρβάρων.	ἀλλ'	οὔτε τὸ Σύλλιον ἐξ ἐφόδου
[1, 20]	δὴ οὐκ ἐπὶ πολιορκίαν σταλέντι,	ἀλλ'	ὡς ἐπὶ προδοσίᾳ ἐνδιδομένης τῆς
[1, 1]	καὶ τῶν Ἀθηναίων τὴν πόλιν.	ἀλλὰ	Ἀθηναίους γε τῇ πρώτῃ ἐφόδῳ
[1, 27]	οἱ δὲ οὐκ ἔμειναν βαλλόμενοι,	ἀλλὰ	ἔλιπον τὸ χωρίον. καὶ Ἀλέξανδρος
[1, 21]	οὗτος χαλεπῶς ἂν ἠρίφθη ὑπορυσσόμενος.	ἀλλὰ	ἔφθησαν γὰρ ἀντὶ τοῦ πεπτωκότος
[1, 26]	ἵεσαν, οὐδὲ τῶν προσχώρων βαρβάρων,	ἀλλὰ	ἰδίαν σφῶν οὔπω πρόσθεν οὖσαν
[1, 14]	οἱ Πέρσαι κατὰ κέρας προσπίπτοιεν,	ἀλλὰ	καὶ αὐτὸς ὡς ἀνυστὸν τῇ
[1, 21]	ἐς τοὺς προμαχομένους τῶν μηχανῶν,	ἀλλὰ	καὶ ἐκ τῶν πύργων, οἳ
[1, 18]	τῶν νεῶν μόνον τῇ ἐγκαθορμίσει,	ἀλλὰ	καὶ τοὺς Θρᾷκας καὶ τῶν
[1, 5]	αὐτῷ ἐς Πέλλαν ἀφικομένῳ Ἀλέξανδρος.	Ἀλλὰ	Λάγγαρος μὲν ἐπανελθὼν οἴκαδε νόσῳ
[1, 8]	οὐδ' ὣς τῇ πόλει προσέβαλλεν.	~Ἀλλὰ	λέγει Πτολεμαῖος ὁ Λάγου, ὅτι
[1, 6]	τοὺς ἀμφὶ Ἀλέξανδρον οὐκ ἐδέξαντο,	ἀλλὰ	λείπουσι τοὺς πρώτους λόφους. ὁ
[1, 19]	ἐς προνομὰς ταττομένους, πεπυσμένοι ἦσαν.	ἀλλὰ	μέρος μέν τι ἀπῆν τῶν
[1, 1]	τοῦ εὐωνύμου ἐπάγοντα οὐκέτι ἐδέξαντο,	ἀλλὰ	ῥίψαντες ὡς ἑκάστοις προὐχώρει τὰ
[1, 8]	οὐκ ἔφθησαν συγκλεῖσαι τὰς πύλας.	ἀλλὰ	συνεσπίπτουσι γὰρ αὐτοῖς εἴσω τοῦ
[1, 15]	δὲ ξὺν τοῖς δόρασιν ἐμάχοντο.	ἀλλὰ	τῷ τε πλήθει πολὺ ἐλαττούμενοι
[1, 9]	τὴν ξυμφορὰν τῇ πόλει ἤνεγκεν,	ἀλλὰ	τῷ τε πόρρω ἀπὸ τῆς
[1, 8]	οὐχ οὕτως τι οἱ Μακεδόνες,	ἀλλὰ	Φωκεῖς τε καὶ Πλαταιεῖς καὶ
[1, 21]	τῶν ξυλίνων κατεκαύθη, τὰ δὲ	ἄλλα	διεφύλαξαν οἱ περὶ Φιλώταν τε
[1, 24]	καὶ Πάταρα ἐνδοθέντα ἔλαβε καὶ	ἄλλα	ἐλάττω πολίσματα ἐς τριάκοντα. Ταῦτα
[1, 11]	Πιερίδι ἱδρῶσαι ξυνεχῶς. καὶ ἄλλοι	ἄλλα	ἐπεθείαζον τῶν μάντεων, Ἀρίστανδρος δέ,
[1, 22]	ταῖς μηχαναῖς ἐνέβαλλον καὶ ὅσα	ἄλλα	ἐς τὸ ἐξάψαι τε φλόγα
[1, 5]	εἶχον. Λάγγαρος δὲ τά τε	ἄλλα	ἐτιμήθη μεγάλως πρὸς Ἀλεξάνδρου καὶ
[1, 18]	τὴν πρώτην δόξαν, τά τε	ἄλλα	καὶ τοὺς Ἕλληνας νεωτεριεῖν πρὸς
[1, 18]	παρῄνει Ἀλεξάνδρῳ ναυμαχεῖν, τά τε	ἄλλα	κρατήσειν τῷ ναυτικῷ τοὺς Ἕλληνας
[1, 4]	δύσπορα οἰκοῦντες καὶ Ἀλεξάνδρου ἐς	ἄλλα	τὴν ὁρμὴν ὁρῶντες ἔφασαν δεδιέναι
[1, 25]	τὸν Ἀερόπου ἐπιβουλεύειν, τά τε	ἄλλα	τῶν ἑταίρων ὄντα καὶ ἐν
[1, 0]	ἀξιαφηγητότερα ἐπιλεξάμενος. ἄλλοι μὲν δὴ	ἄλλα	ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου ἀνέγραψαν, οὐδ' ἔστιν
[1, 10]	ἐτιμωρήσατο. ὁ δὲ τὰ μὲν	ἄλλα	φιλανθρώπως πρὸς τὴν πρεσβείαν ἀπεκρίνατο,
[1, 15]	μάχη καρτερά. καὶ ἐν τούτῳ	ἄλλαι	ἐπ' ἄλλαις τῶν τάξεων τοῖς
[1, 16]	χώραν ἀτέλειαν ἔδωκε καὶ ὅσαι	ἄλλαι	ἢ τῷ σώματι λειτουργίαι ἢ
[1, 20]	τούς τε πύργους καὶ ὅσαι	ἄλλαι	μηχαναὶ προσηγμέναι ἢ οὐ πόρρω
[1, 15]	καὶ ἐν τούτῳ ἄλλαι ἐπ'	ἄλλαις	τῶν τάξεων τοῖς Μακεδόσι διέβαινον
[1, 18]	ἴλην καὶ πρὸς ταύτῃ τρεῖς	ἄλλας	ἐπὶ Μιλήτου ἐστέλλετο. καὶ τὴν
[1, 18]	ναυμαχεῖν. τὸ θεῖον δὲ αὐτὸς	ἄλλῃ	ἐξηγεῖσθαι. εἶναι μὲν γὰρ πρὸς
[1, 25]	καὶ τῆς εὐνῆς ἄλλῃ καὶ	ἄλλῃ	ἐπικαθίζειν, θορυβωδέστερον ἢ κατὰ τὸ
[1, 8]	οἱ Μακεδόνες καὶ Ἀλέξανδρος ἄλλοτε	ἄλλῃ	ἐπιφαινόμενος προσέκειντο, οἱ μὲν ἱππεῖς
[1, 25]	τρύζουσαν μεγάλα καὶ τῆς εὐνῆς	ἄλλῃ	καὶ ἄλλῃ ἐπικαθίζειν, θορυβωδέστερον ἢ
[1, 2]	ἀλλ' αὐτοῖς τοῖς ἵπποις ὠθοῦντες	ἄλλῃ	καὶ ἄλλῃ προσέπιπτον, τότε δὴ
[1, 12]	ὑστεραίᾳ ἐς Περκώτην. τῇ δὲ	ἄλλῃ	Λάμψακον παραμείψας πρὸς τῷ Πρακτίῳ
[1, 6]	καὶ ἐπὶ τὰ κέρατα ἄλλοτε	ἄλλῃ	παρήγαγε. καὶ οὕτω πολλὰς τάξεις
[1, 2]	τοῖς ἵπποις ὠθοῦντες ἄλλῃ καὶ	ἄλλῃ	προσέπιπτον, τότε δὴ ἐτράπησαν διὰ
[1, 15]	οἱ σὺν Ἀλεξάνδρῳ τῇ τε	ἄλλῃ	ῥώμῃ καὶ ἐμπειρίᾳ καὶ ὅτι
[1, 29]	Γόρδιον ἧκον καὶ ξὺν αὐτοῖς	ἄλλη	στρατιὰ καταλεχθεῖσα, ἣν ἦγε Πτολεμαῖός
[1, 1]	ἐδόκει διακινδυνευτέα, οὐ γὰρ εἶναι	ἄλλῃ	τὴν πάροδον, παραγγέλλει τοῖς ὁπλίταις,
[1, 0]	ὅτου πλείονες ἢ ἀξυμφωνότεροι ἐς	ἀλλήλους.	ἀλλ' ἐμοὶ Πτολεμαῖός τε καὶ
[1, 3]	τοῦ Ἴστρου καὶ εἴποτε παρ'	ἀλλήλους	ἀνὰ τὸν ποταμὸν στέλλοιντο καὶ
[1, 12]	γε Ἀλεξάνδρῳ, οὐ κατὰ τὴν	ἄλλην	ἐπιτυχίαν, τὸ χωρίον τοῦτο ἐκλιπὲς
[1, 2]	φάλαγγα τῶν πεζῶν καὶ τὴν	ἄλλην	ἵππον πρὸ τῆς φάλαγγος παρατείνας
[1, 25]	ἀνθρώποις καὶ λάλον μᾶλλον ἢ	ἄλλην	ὄρνιθα. Ταῦτά τε οὖν καὶ
[1, 8]	τὴν Καδμείαν ἐξέβαινον ἐς τὴν	ἄλλην	πόλιν, οἱ δὲ κατὰ τὰ
[1, 8]	τῶν Θηβαίων κινδυνεύσειαν, ἐπῆγε τὴν	ἄλλην	στρατιάν. καὶ τοὺς μὲν τοξότας
[1, 6]	καὶ προσετέτακτο μὲν ἀκολουθεῖν τὴν	ἄλλην	στρατιάν. ὡς δὲ καιρὸν εἶδεν
[1, 23]	Ἁλικαρνασσόν τε ἐξεῖλε καὶ τῆς	ἄλλης	Καρίας ἐπεκράτησεν, αὐτῇ ἄρχειν ἁπάσης
[1, 23]	αὐτῆς τε ταύτης καὶ τῆς	ἄλλης	Καρίας φυλακὴν ἐγκαταλιπὼν ξένους μὲν
[1, 17]	τὸν Φιλώτα Λυδίας καὶ τῆς	ἄλλης	τῆς Σπιθριδάτου ἀρχῆς, δοὺς αὐτῷ
[1, 1]	τοῦ δεξιοῦ κέρως πρὸ τῆς	ἄλλης	φάλαγγος, ὅτι ταύτῃ εὐπορώτερα ἦν,
[1, 19]	ἐκ πολλοῦ ἔφευγον πρὸς τὸ	ἄλλο	ναυτικόν. καὶ ἡ μὲν Ἰασσέων
[1, 27]	ὁδῷ ἀποπαύεται, ἀντίπορον δὲ αὐτῷ	ἄλλο	ὄρος ἐστὶν οὐ μεῖον ἀπότομον.
[1, 19]	καὶ τῶν ἄλλων ἐπιτηδείων οὐδὲν	ἄλλο	ὅτι μὴ πολιορκούμενοι ἐν ταῖς
[1, 9]	ἦν καὶ ἡ πόλις οὐδὲν	ἄλλο	ὅτι μὴ τῶν μακρῶν τειχῶν
[1, 5]	τετρακοσίους ἐβοήθει σπουδῇ. τὸ δὲ	ἄλλο	στράτευμα πρὸς τῇ πόλει ἀπέλιπεν,
[1, 11]	ἐν Πιερίδι ἱδρῶσαι ξυνεχῶς. καὶ	ἄλλοι	ἄλλα ἐπεθείαζον τῶν μάντεων, Ἀρίστανδρος
[1, 8]	τε καὶ Πλαταιεῖς καὶ οἱ	ἄλλοι	δὲ Βοιωτοὶ οὐδὲ ἀμυνομένους τοὺς
[1, 21]	στρατιωτῶν, καὶ ἀπὸ τῆς Ἁλικαρνασσοῦ	ἄλλοι	καὶ ξυμπίπτει μάχη καρτερὰ πρὸς
[1, 0]	φαινόμενα καὶ ἅμα ἀξιαφηγητότερα ἐπιλεξάμενος.	ἄλλοι	μὲν δὴ ἄλλα ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου
[1, 12]	Σιγείου ἐλθὼν καί τινες καὶ	ἄλλοι,	οἱ μὲν Ἕλληνες, οἱ δὲ
[1, 12]	Γέλων καὶ Θήρων καὶ πολλοὶ	ἄλλοι	οὐδέν τι Ἀλεξάνδρῳ ἐπεοικότες, ὥστε
[1, 20]	τείχη αὖθις. καὶ ἀπέθανον αὐτῶν	ἄλλοι	τε ἐς ἑβδομήκοντα καὶ ἑκατὸν
[1, 7]	γνώμαις ἀφεστηκότες καί τινες καὶ	ἄλλοι	τῶν ἐν Πελοποννήσῳ καὶ Αἰτωλοὶ
[1, 22]	Ἀδαῖος ὁ> χιλιάρχης, οὗτοι καὶ	ἄλλοι	τῶν οὐκ ἠμελημένων Μακεδόνων. ~Ἔνθα
[1, 21]	ἐν τούτῳ ἀντεκθέουσί τινες καὶ	ἄλλοι	τῶν τοῦ Περδίκκου στρατιωτῶν, καὶ
[1, 1]	μὴ εἶναί σφισι πάτριον ἀκολουθεῖν	ἄλλοις,	ἀλλ' αὐτοὺς ἄλλων ἐξηγεῖσθαι. νεωτερίσαι
[1, 9]	τῆς ξυμφορᾶς προσέθηκεν, οὔτε τοῖς	ἄλλοις	Ἕλλησιν τὴν ἐπὶ τῷ πάθει
[1, 11]	ἑκατὸν καὶ ἑξήκοντα πλοίοις δὲ	ἄλλοις	πολλοῖς στρογγύλοις. Ἀλέξανδρον δὲ ἐξ
[1, 15]	ἐμάχετο, καὶ τοῦτο δείξας Ἀλεξάνδρῳ	ἄλλον	αἰτεῖν ἐκέλευεν. Δημάρατος δέ, ἀνὴρ
[1, 7]	αὐτὸς προσάγει Ἀλέξανδρος χαλεπῶς εἶχον.	ἄλλον	γάρ τινα ἥκειν Ἀλέξανδρον τὸν
[1, 12]	ἐκράτησεν. ἀλλ' οὐκ ἔστιν ὅστις	ἄλλος	εἷς ἀνὴρ τοσαῦτα ἢ τηλικαῦτα
[1, 8]	αὐτοῖς οἱ Μακεδόνες καὶ Ἀλέξανδρος	ἄλλοτε	ἄλλῃ ἐπιφαινόμενος προσέκειντο, οἱ μὲν
[1, 6]	ἐκίνησε καὶ ἐπὶ τὰ κέρατα	ἄλλοτε	ἄλλῃ παρήγαγε. καὶ οὕτω πολλὰς
[1, 17]	ἱεροῦ ἐξαγαγόντες κατέλευσαν. τοὺς δὲ	ἄλλους	διεκώλυσεν Ἀλέξανδρος προσωτέρω ἐπιζητεῖν καὶ
[1, 9]	δράσαντας, οὐ μεῖόν τι τοὺς	ἄλλους	Ἕλληνας ἢ καὶ αὐτοὺς τοὺς
[1, 10]	ξύμμαχοι ἔγνωσαν. ~Ἐς δὲ τοὺς	ἄλλους	Ἕλληνας ὡς ἐξηγγέλθη τῶν Θηβαίων
[1, 17]	ἦγεν, Σαρδιανοὺς δὲ καὶ τοὺς	ἄλλους	Λυδοὺς τοῖς νόμοις τε τοῖς
[1, 24]	τοὺς Θετταλοὺς ἱππέας καὶ τοὺς	ἄλλους	ξυμμάχους καὶ τὰς ἁμάξας ἄγειν.
[1, 28]	εἴκοσιν. Ἀλέξανδρος δὲ ἐπὶ τοὺς	ἄλλους	Πισίδας ἦγε. καὶ τὰ μέν
[1, 26]	καὶ ἔκτοτε οὐ κατὰ τοὺς	ἄλλους	προσχώρους Σιδῆται ἐβαρβάριζον. καταλιπὼν δὲ
[1, 12]	ἔργα. καίτοι Ἀλέξανδρος οὔτε ξὺν	ἄλλῳ	ἐστράτευσεν, οὔτε φεύγων μέγαν βασιλέα
[1, 24]	τῷ ἔργῳ τῷδε, εἴπερ τινὶ	ἄλλῳ,	εὐδοκίμησε παρὰ Μακεδόσιν Ἀλέξανδρος. ἔπεμψε
[1, 17]	δῆμος. καὶ εἰ δή τῳ	ἄλλῳ,	καὶ τοῖς ἐν Ἐφέσῳ πραχθεῖσιν
[1, 16]	ξὺν τοῖς ὅπλοις τε καὶ	ἄλλῳ	κόσμῳ. γονεῦσι δὲ αὐτῶν καὶ
[1, 0]	βασιλεῖ ὄντι αἰσχρότερον ἤ τῳ	ἄλλῳ	ψεύσασθαι ἦν. ἄμφω δέ, ὅτι
[1, 28]	τῶν τοξοτῶν ἀποθνήσκει καὶ τῶν	ἄλλων	ἀμφὶ τοὺς εἴκοσιν. Ἀλέξανδρος δὲ
[1, 1]	πάτριον ἀκολουθεῖν ἄλλοις, ἀλλ' αὐτοὺς	ἄλλων	ἐξηγεῖσθαι. νεωτερίσαι δὲ ἄττα καὶ
[1, 19]	ὕδατός τε σπάνει καὶ τῶν	ἄλλων	ἐπιτηδείων οὐδὲν ἄλλο ὅτι μὴ
[1, 16]	μόνος προκριθεὶς ἐποίει. τῶν δὲ	ἄλλων	ἱππέων ὑπὲρ τοὺς ἑξήκοντα, πεζοὶ
[1, 15]	ἐξελαύνει καὶ αὐτὸς πρὸ τῶν	ἄλλων,	καὶ παίσας ἐς τὸ πρόσωπον
[1, 20]	τοῦ τείχους ποιεῖσθαι, καὶ τῶν	ἄλλων	μηχανῶν, αἷς κατασείειν ἐπενόει τὸ
[1, 18]	καὶ τοὺς Θρᾷκας καὶ τῶν	ἄλλων	ξένων ἐς τετρακισχιλίους διαβιβάσας ἐς
[1, 0]	ἔστι δὲ ἃ καὶ πρὸς	ἄλλων	ξυγγεγραμμένα, ὅτι καὶ αὐτὰ ἀξιαφήγητά
[1, 17]	τούς τε Πελοποννησίους καὶ τῶν	ἄλλων	ξυμμάχων τοὺς πολλοὺς πλὴν Ἀργείων.
[1, 4]	ὡς Ἀλέξανδρον παρά τε τῶν	ἄλλων	ὅσα αὐτόνομα ἔθνη προσοικεῖ τῷ
[1, 15]	Δαρείου γαμβρὸν πολὺ πρὸ τῶν	ἄλλων	προϊππεύοντα καὶ ἐπάγοντα ἅμα οἷ
[1, 26]	ὡδοποιήκεσαν αὐτῷ οἱ Θρᾷκες χαλεπὴν	ἄλλως	καὶ μακρὰν οὖσαν τὴν πάροδον.
[1, 26]	δὲ ταύτῃ ἡ ὁδὸς οὐκ	ἄλλως	ὅτι μὴ τῶν ἀπ' ἄρκτου
[1, 20]	μέρει τινὶ τῆς στρατιᾶς κινδυνεύειν.	ἄλλως	τε ἐπενόει, κατέχων ἤδη τῷ
[1, 7]	τυχεῖν ἂν παρ' Ἀλεξάνδρου ἀξιοῦντες,	ἄλλως	τε καὶ βοιωταρχοῦντες ἔστιν οἳ
[1, 15]	Πέρσαι ἐξ ὑπερδεξίου τῆς ὄχθης.	ἄλλως	τε καὶ τὸ κράτιστον τῆς
[1, 0]	ἀνάγκη καὶ ὁ μισθὸς τοῦ	ἄλλως	τι ἢ ὡς συνηνέχθη ξυγγράψαι
[1, 12]	τε καὶ τῶν ἅμα αὐτῷ	ἁλόντων	παθήματα καὶ ἡ κατάβασις αὐτῶν
[1, 25]	ἐπιδώσειν χίλια. ὁ δὲ Σισίνης	ἁλοὺς	πρὸς Παρμενίωνος λέγει πρὸς Παρμενίωνα
[1, 9]	τοῦτο Ἑλληνικὸν μεγέθει τε τῆς	ἁλούσης	πόλεως καὶ ὀξύτητι τοῦ ἔργου,
[1, 22]	διέφθειραν. καὶ παρ' ὀλίγον ἧκεν	ἁλῶναι	ἡ πόλις, εἰ μὴ Ἀλέξανδρος
[1, 21]	παρ' ὀλίγον δὲ ἦλθε καὶ	ἁλῶναι	ἡ πόλις. τά τε γὰρ
[1, 9]	οὐδενὶ λογισμῷ γενόμενα, καὶ ἡ	ἅλωσις	δι' ὀλίγου τε καὶ οὐ
[1, 9]	καὶ ἡ Μήλου καὶ Σκιώνης	ἅλωσις,	νησιωτικά τε πολίσματα ἦν καὶ
[1, 9]	ἐφόβησεν. ἡ δὲ δὴ Πλαταιῶν	ἅλωσις	τῆς πόλεως τῇ σμικρότητι τῶν
[1, 11]	τὴν Ἀσίαν τῶν Ἑλλήνων τῶν	ἅμα	Ἀγαμέμνονι ἐς Ἴλιον στρατευσάντων. καὶ
[1, 3]	τρόπῳ. καὶ γίγνονται οἱ διαβάντες	ἅμα	Ἀλεξάνδρῳ ἱππεῖς μὲν ἐς χιλίους
[1, 0]	τὰ πιστότερα ἐμοὶ φαινόμενα καὶ	ἅμα	ἀξιαφηγητότερα ἐπιλεξάμενος. ἄλλοι μὲν δὴ
[1, 12]	τὰ Κλεάρχου τε καὶ τῶν	ἅμα	αὐτῷ ἁλόντων παθήματα καὶ ἡ
[1, 8]	κατὰ τὸ Ἡράκλειον φέρουσαν οἱ	ἅμα	αὐτῷ εἰσπεσόντες ὁμοῦ τοῖς παρ'
[1, 1]	ἀπομάχεσθαι ἀπ' αὐτῶν, εἰ βιάζοιντο,	ἅμα	δὲ ἐν νῷ εἶχον ἐπαφιέναι
[1, 11]	Ἀλέξανδρον καὶ τὰ Ἀλεξάνδρου ἔργα.	Ἅμα	δὲ τῷ ἦρι ἀρχομένῳ ἐξελαύνει
[1, 1]	τοῦ ἐς τὴν Ἀσίαν στόλου.	Ἅμα	δὲ τῷ ἦρι ἐλαύνειν ἐπὶ
[1, 20]	ὂν ἐς τὴν προσβολὴν, καὶ	ἅμα	εἰ τὴν Μύνδον ἐξ ἐπιδρομῆς
[1, 20]	καὶ οἱ ἐκ τῆς πόλεως	ἅμα	εὐρώστως ἀμυνόμενοι καὶ ἐκ τῆς
[1, 15]	ἐξ οὐ βεβαίου τε καὶ	ἅμα	κάτωθεν ἐκ τοῦ ποταμοῦ ἀμυνόμενοι,
[1, 1]	ἁμάξας καὶ προβαλόμενοι πρὸ σφῶν	ἅμα	μὲν χάρακι ἐχρῶντο ταῖς ἁμάξαις
[1, 21]	Περδίκκου τάξεως ξυσκηνοῦντές τε καὶ	ἅμα	ξυμπίνοντες αὑτόν τε καὶ τὰ
[1, 6]	τὸν ποταμόν, τούς τε ὑπασπιστὰς	ἅμα	οἱ ἄγων καὶ τοὺς Ἀγριᾶνας
[1, 15]	Ἀλέξανδρος γὰρ ἤδη πλησίον ἦν,	ἅμα	οἷ ἄγων τὸ κέρας τὸ
[1, 17]	καὶ Μιθρήνην μὲν ἐν τιμῇ	ἅμα	οἷ ἦγεν, Σαρδιανοὺς δὲ καὶ
[1, 22]	τήν τε Ἀδαίου καὶ Τιμάνδρου	ἅμα	οἷ τάξιν ἄγων καὶ ἔστιν
[1, 29]	ἐστέλλετο. καὶ Παρμενίωνι ἐπέστειλεν, ἄγοντα	ἅμα	οἷ τὴν δύναμιν ἐκεῖσε ἀπαντᾶν.
[1, 15]	τῶν ἄλλων προϊππεύοντα καὶ ἐπάγοντα	ἅμα	οἷ ὥσπερ ἔμβολον τῶν ἱππέων
[1, 1]	Ἰλλυριούς τε καὶ Τριβαλλούς, καὶ	ἅμα	ὁμόρους ὄντας οὐκ ἐδόκει ὑπολείπεσθαι
[1, 20]	ἐν τῷ τότε ἀπορίᾳ καὶ	ἅμα	οὐκ ἀξιόμαχον ὁρῶν τὸ αὑτοῦ
[1, 3]	δὲ πλείους τῶν μυρίων_ καὶ	ἅμα	πόθος ἔλαβεν αὐτὸν ἐπέκεινα τοῦ
[1, 24]	ἐκ Καρίας διαχειμάσοντας ἐν Μακεδονίᾳ	ἅμα	ταῖς γυναιξίν, ἐπιτάξας αὐτοῖς Πτολεμαῖόν
[1, 5]	καὶ μαχίμων ξυμπεφευγότων, πολλῶν δὲ	ἅμα	τῷ Γλαυκίᾳ προσκεισομένων, εἰ αὐτὸς
[1, 1]	αὐτοῖς, ἃς μάλιστα ἐδεδίεσαν, αἱ	ἅμαξαι	ἐγένοντο, σὺν βοῇ ἐς τοὺς
[1, 1]	καταφέροιντο κατὰ τοῦ ὀρθίου αἱ	ἅμαξαι,	ὅσοις μὲν ὁδὸς πλατεῖα οὖσα
[1, 1]	τῇ φάλαγγι καταφερόμεναι συμμίξουσιν αἱ	ἅμαξαι,	τοσῷδε μᾶλλόν τι διασκεδάσουσιν αὐτὴν
[1, 1]	ἀπέθανε δὲ οὐδεὶς ὑπὸ ταῖς	ἁμάξαις.	ἔνθα δὴ οἱ Μακεδόνες θαρσήσαντες,
[1, 1]	ἅμα μὲν χάρακι ἐχρῶντο ταῖς	ἁμάξαις	ἐς τὸ ἀπομάχεσθαι ἀπ' αὐτῶν,
[1, 24]	τοὺς ἄλλους ξυμμάχους καὶ τὰς	ἁμάξας	ἄγειν. καὶ κελεύει προϊέναι ἀπὸ
[1, 1]	τὴν φάλαγγα τῶν Μακεδόνων τὰς	ἁμάξας.	γνώμην δὲ πεποίηντο ὅτι ὅσῳ
[1, 1]	στρατεύματι ἡ πάροδος. ξυναγαγόντες δὲ	ἁμάξας	καὶ προβαλόμενοι πρὸ σφῶν ἅμα
[1, 1]	τοῦ κατ' αὐτῶν φερομένας τὰς	ἁμάξας	καὶ τῇ ῥύμῃ κατὰ τὸ
[1, 1]	ὡς δι' αὐτῶν ἐκπεσεῖν τὰς	ἁμάξας.	ὅσοι δὲ περικαταλαμβάνοιντο, ξυννεύσαντας, τοὺς
[1, 18]	Ἀλέξανδρος δὲ τῇ τε γνώμῃ	ἁμαρτάνειν	ἔφη Παρμενίωνα καὶ τοῦ σημείου
[1, 24]	γεγαμηκότες. καὶ τούτων ἔγνω οὐκ	ἀμελητέα	εἶναί οἱ Ἀλέξανδρος, ἀλλ' ἐκπέμπει
[1, 7]	τὰ τῶν Θηβαίων οὐδαμῶς ἐδόκει	ἀμελητέα	εἶναι, τήν τε τῶν Ἀθηναίων
[1, 20]	ἐκ τῆς πόλεως ἅμα εὐρώστως	ἀμυνόμενοι	καὶ ἐκ τῆς Ἁλικαρνασσοῦ κατὰ
[1, 15]	ἅμα κάτωθεν ἐκ τοῦ ποταμοῦ	ἀμυνόμενοι,	οἱ δὲ Πέρσαι ἐξ ὑπερδεξίου
[1, 8]	οἱ ἄλλοι δὲ Βοιωτοὶ οὐδὲ	ἀμυνομένους	τοὺς Θηβαίους ἔτι οὐδενὶ κόσμῳ
[1, 17]	ἀπὸ Σάρδεων σταδίους ὅσον εἴκοσιν.	Ἀμύνταν	δὲ τὸν Ἀνδρομένους τὴν ἄκραν
[1, 15]	Πέρσαι, ἧ πρῶτοι οἱ ἀμφὶ	Ἀμύνταν	καὶ Σωκράτην προσέσχον τῇ ὄχθῃ,
[1, 7]	ἐπὶ νεωτερισμῷ ἐκ τῆς πόλεως,	Ἀμύνταν	μὲν καὶ Τιμόλαον τῶν τὴν
[1, 14]	προεμβαλεῖν ἐς τὸν ποταμὸν ἔχοντα	Ἀμύνταν	τὸν Ἀρραβαίου ἔταξε> καὶ τῶν
[1, 28]	δὲ τῷ εὐωνύμῳ ἐπέταξεν ἡγεμόνα	Ἀμύνταν	τὸν Ἀρραβαίου. προετάχθησαν δὲ αὐτῷ
[1, 25]	ἐπιβουλῆς ἐξηγγέλθη ὧδε. Δαρεῖος, ἐπειδὴ	Ἀμύντας	αὐτομολήσας παρ' αὐτὸν λόγους τέ
[1, 14]	καὶ τοὺς Ἀγριᾶνας τοὺς ἀκοντιστάς.	Ἀμύντας	δὲ ὁ Ἀρραβαίου τούς τε
[1, 8]	τὴν προφυλακήν. τούτῳ δὲ ἑπόμενος	Ἀμύντας	ὁ Ἀνδρομένους, ὅτι καὶ ξυντεταγμένος
[1, 17]	Ἐφεσίων λαβόντες, καὶ ξὺν αὐτοῖς	Ἀμύντας	ὁ Ἀντιόχου, ὃς ἔφυγεν ἐκ
[1, 12]	στρατεύματος. καὶ τούτων ἡγεμὼν ἦν	Ἀμύντας	ὁ Ἀρραβαίου, ἔχων τῶν τε
[1, 20]	καὶ Νεοπτόλεμος ὁ Ἀρραβαίου, τοῦ	Ἀμύντου	ἀδελφός, τῶν παρὰ Δαρεῖον αὐτομολησάντων.
[1, 29]	ἀντ' ἐκείνου στρατηγὸν Βάλακρον τὸν	Ἀμύντου	ἐπιτάξας, αὐτὸς ἐπὶ Γορδίου ἐστέλλετο.
[1, 14]	ἐπὶ δὲ ὧν Φίλιππος ὁ	Ἀμύντου	ἦρχε. τοῦ δὲ εὐωνύμου πρῶτοι
[1, 20]	τῶν ἑταίρων ἵππον καὶ τὴν	Ἀμύντου	τε καὶ Περδίκκου καὶ Μελεάγρου
[1, 14]	τοῦ Ἀλεξάνδρου. ἐπὶ δὲ ἡ	Ἀμύντου	τοῦ Ἀνδρομένους. ἐπὶ δὲ ὧν
[1, 22]	ἐπὶ μέγα προκαλέσασθαι, τῶν δὲ	ἀμφ'	Ἀλέξανδρον αὐτῶν τε ἐμβαλλόντων ἐς
[1, 15]	κατὰ τὸν ποταμὸν προσεγίγνοντο τοῖς	ἀμφ'	Ἀλέξανδρον. ~Καὶ οἱ Πέρσαι παιόμενοί
[1, 28]	προσβεβοηθηκότες ξυνετάξαντο. Ἤδη τε οἱ	ἀμφ'	Ἀλέξανδρον προσβεβληκότες τῷ ὄρει, ὅπερ
[1, 23]	ἐπινοῶν οὐκ ὀλίγην ἔσεσθαί οἱ	ἀμφ'	αὐτὰς τῇ φύσει τῶν χωρίων
[1, 26]	ὡς αὐτός τε καὶ οἱ	ἀμφ'	αὐτὸν ἐξηγοῦντο, εὐμαρῆ καὶ ταχεῖαν
[1, 15]	Δημάρατος δέ, ἀνὴρ Κορίνθιος, τῶν	ἀμφ'	αὐτὸν ἑταίρων, δίδωσιν αὐτῷ τὸ
[1, 14]	ὅπλων τῇ λαμπρότητι καὶ τῶν	ἀμφ'	αὐτὸν τῇ σὺν ἐκπλήξει θεραπείᾳ_
[1, 2]	ἐς ταύτην ξυμπεφεύγει ξὺν τοῖς	ἀμφ'	αὐτόν. τὸ δὲ πολὺ πλῆθος
[1, 14]	ἐπὶ τὸν ἵππον καὶ τοῖς	ἀμφ'	αὑτὸν ἐγκελευσάμενος ἕπεσθαί τε καὶ
[1, 5]	ὅσους τε καλλίστους καὶ εὐοπλοτάτους	ἀμφ'	αὑτὸν εἶχε. καὶ ἐπειδὴ ἔμαθεν
[1, 25]	ὕστερον δὲ καὶ ἐν τιμῇ	ἀμφ'	αὑτὸν εἶχε, στρατηγόν τε ἐπὶ
[1, 26]	διὰ τοῦ αἰγιαλοῦ ἦγε τοὺς	ἀμφ'	αὑτόν. ἔστι δὲ ταύτῃ ἡ
[1, 6]	παρήγγειλε τοῖς σωματοφύλαξι καὶ τοῖς	ἀμφ'	αὑτὸν ἑταίροις, ἀναλαβόντας τὰς ἀσπίδας
[1, 6]	ἤδη αὐτὸς ἐκθεῖ σὺν τοῖς	ἀμφ'	αὑτόν, καὶ ἡ φάλαγξ, ὡς
[1, 25]	θάλασσαν Σισίνην, ἄνδρα Πέρσην τῶν	ἀμφ'	αὑτὸν πιστῶν, πρόφασιν μὲν παρὰ
[1, 8]	οἱ μὲν ἐκεῖθεν κατὰ τὸ	Ἀμφεῖον	σὺν τοῖς κατέχουσι τὴν Καδμείαν
[1, 8]	τεταγμένοι τῶν Θηβαίων κατὰ τὸ	Ἀμφεῖον.	ὡς δὲ πανταχόθεν αὐτοῖς οἱ
[1, 6]	ἐγένετο δὲ ἡ δίωξις τοῖς	ἀμφὶ	Ἀλέξανδρον μέχρι πρὸς τὰ ὄρη
[1, 6]	τότε δὲ προσάγοντας ἤδη τοὺς	ἀμφὶ	Ἀλέξανδρον οὐκ ἐδέξαντο, ἀλλὰ λείπουσι
[1, 15]	δὲ Πέρσαι, ἧ πρῶτοι οἱ	ἀμφὶ	Ἀμύνταν καὶ Σωκράτην προσέσχον τῇ
[1, 5]	ἐκ τῆς πόλεως ἐπιδραμόντες τοῖς	ἀμφὶ	Γλαυκίαν συμμίξειαν. ἔνθα δὴ Γλαυκίας
[1, 23]	ὄντας, ταῦτα ἐν νῷ λαβόντες	ἀμφὶ	δευτέραν φυλακὴν τῆς νυκτὸς τόν
[1, 10]	πρὸς τὸν δῆμον ἐξῄτει τοὺς	ἀμφὶ	Δημοσθένην καὶ Λυκοῦργον. καὶ Ὑπερείδην
[1, 6]	καταμαθὼν Ἀλέξανδρος κακῶς αὐλιζομένους τοὺς	ἀμφὶ	Κλεῖτον καὶ Γλαυκίαν, καὶ οὔτε
[1, 20]	μὲν δὴ κατὰ τὰ ξυγκείμενα	ἀμφὶ	μέσας νύκτας προσῆλθε τῷ τείχει.
[1, 23]	πῦρ πολὺ καθεώρα αὐτός, καίτοι	ἀμφὶ	μέσας που νύκτας ἦν τὸ
[1, 19]	Ἐν τούτῳ δὲ καὶ οἱ	ἀμφὶ	Νικάνορα ἀπὸ τῆς Λάδης τὴν
[1, 18]	ἐπειδὴ ἔμαθον οἱ ναύαρχοι τῶν	ἀμφὶ	Νικάνορα τὴν ἐν τῇ Λάδῃ
[1, 5]	χώραν αὐτῶν. Αὐταριᾶται μὲν δὴ	ἀμφὶ	τὰ αὑτῶν εἶχον. Λάγγαρος δὲ
[1, 1]	Πελοπόννησον παρελθεῖν. εἶναι δὲ τότε	ἀμφὶ	τὰ εἴκοσιν ἔτη Ἀλέξανδρον. ἐνταῦθα
[1, 5]	ἐς τὴν χώραν αὐτῶν, ὡς	ἀμφὶ	τὰ σφέτερα μᾶλλόν τι ἔχοιεν.
[1, 18]	δὲ τῶν βαρβάρων αἱ νῆες	ἀμφὶ	τὰς τετρακοσίας. Παρμενίων μὲν δὴ
[1, 6]	καὶ τούτους. καὶ οἱ μὲν	ἀμφὶ	τὸν Γλαυκίαν εἴσω βέλους παρελθεῖν
[1, 5]	Ἀλέξανδρον ἐν δυσχωρίᾳ ἀπειληφέναι οἱ	ἀμφὶ	τὸν Κλεῖτον καὶ Γλαυκίαν. τά
[1, 5]	προσβάλλειν τῷ τείχει. οἱ δὲ	ἀμφὶ	τὸν Κλεῖτον τὰ κύκλῳ τῆς
[1, 16]	ἐν τοῖς νεκροῖς, ἐζωγρήθησαν δὲ	ἀμφὶ	τοὺς δισχιλίους. ἔπεσον δὲ καὶ
[1, 16]	Μακεδόνων δὲ τῶν μὲν ἑταίρων	ἀμφὶ	τοὺς εἴκοσι καὶ πέντε ἐν
[1, 28]	τοξοτῶν ἀποθνήσκει καὶ τῶν ἄλλων	ἀμφὶ	τοὺς εἴκοσιν. Ἀλέξανδρος δὲ ἐπὶ
[1, 2]	ἱππέας μὲν ἕνδεκα, πεζοὺς δὲ	ἀμφὶ	τοὺς τεσσαράκοντα. ~Ἀπὸ δὲ τῆς
[1, 22]	χιλίους, τῶν δὲ ξὺν Ἀλεξάνδρῳ	ἀμφὶ	τοὺς τεσσαράκοντα, καὶ ἐν τούτοις
[1, 22]	τοῖς Μακεδόσιν ἀπέθανον, οἱ δὲ	ἀμφὶ	τῷ τείχει τῷ καταπεπτωκότι, στενοτέρας
[1, 5]	Γλαυκίας μαθὼν τὴν ὁρμὴν τῶν	ἀμφὶ	Φιλώταν ἐξελαύνει ἐπ' αὐτούς, καὶ
[1, 11]	τε καὶ μελῶν καὶ ὅσοι	ἀμφὶ	ᾠδὴν ἔχουσι πολὺς πόνος ἔσται
[1, 1]	οἰκείας στελλόμενον. ὁρμηθέντα δὴ ἐξ	Ἀμφιπόλεως	ἐμβαλεῖν εἰς Θρᾴκην τὴν τῶν
[1, 2]	τοὺς ἐκ Βοττιαίας τε καὶ	Ἀμφιπόλεως	ἱππέας κατὰ τὸ εὐώνυμον κέρας
[1, 11]	λίμνην τὴν Κερκινῖτιν ὡς ἐπ'	Ἀμφίπολιν	καὶ τοῦ Στρυμόνος ποταμοῦ τὰς
[1, 27]	τότε οἱ Τελμισσεῖς πανδημεὶ ἐκβεβοηθηκότες	ἀμφότερα	τὰ ὄρη κατεῖχον. ταῦτα δὴ
[1, 14]	τῶν ἱππέων. Χρόνον μὲν δὴ	ἀμφότερα	τὰ στρατεύματα ἐπ' ἄκρου τοῦ
[1, 25]	Πέρσου ξυνθεὶς πέμπει ὡς Παρμενίωνα	Ἀμφοτερὸν	τὸν Ἀλεξάνδρου μὲν παῖδα, ἀδελφὸν
[1, 25]	τὴν ὁδὸν ἡγησομένους. καὶ ὁ	Ἀμφοτερὸς	στολὴν ἐνδὺς ἐπιχώριον, {καὶ} ὡς
[1, 0]	ἤ τῳ ἄλλῳ ψεύσασθαι ἦν.	ἄμφω	δέ, ὅτι τετελευτηκότος ἤδη Ἀλεξάνδρου
[1, 0]	ὁ Ἀριστοβούλου ὅσα μὲν ταὐτὰ	ἄμφω	περὶ Ἀλεξάνδρου τοῦ Φιλίππου συνέγραψαν,
[1, 27]	χθαμαλῷ ᾠκισμένας οὐκ ἐδόκουν διαφυλάξαι	ἂν	δύνασθαι. αὐτοὶ δὲ ἐς τὴν
[1, 28]	τὴν Τελμισσὸν δὲ ἀπέγνω ἑλεῖν	ἂν	ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ, ἀλλ' ἐπὶ
[1, 21]	πύργος κατασεσεισμένος οὐδὲ οὗτος χαλεπῶς	ἂν	ἠρίφθη ὑπορυσσόμενος. ἀλλὰ ἔφθησαν γὰρ
[1, 5]	τὴν μὲν πόλιν ἀπέγνω ἑλεῖν	ἂν	ξὺν τῇ παρούσῃ δυνάμει, πολλῶν
[1, 7]	ἐπικεκλημένοι ἦσαν, οὐδενὸς φιλανθρώπου τυχεῖν	ἂν	παρ' Ἀλεξάνδρου ἀξιοῦντες, ἄλλως τε
[1, 12]	συλλόγῳ τῶν Περσῶν, ὅτι οὐκ	ἂν	περιίδοι μίαν οἰκίαν ἐμπρησθεῖσαν τῶν
[1, 21]	ἐς ἔδαφος καταπεπτωκότα οὐ χαλεπὴν	ἂν	τῷ στρατεύματι, εἰ ἅπαν προσήψατο
[1, 5]	ὥστε οὐδὲ ἐπὶ τεσσάρων ἀσπίδων	ἂν	τῷ στρατεύματι ἡ πάροδος ἐγένετο.
[1, 3]	Ἴστρου καὶ εἴποτε παρ' ἀλλήλους	ἀνὰ	τὸν ποταμὸν στέλλοιντο καὶ λῃστεύοντες
[1, 6]	αὑτὸν ἑταίροις, ἀναλαβόντας τὰς ἀσπίδας	ἀναβαίνειν	ἐπὶ τοὺς ἵππους καὶ ἐλαύνειν
[1, 15]	δὲ Ἀρέτην ἤτει δόρυ ἕτερον,	ἀναβολέα	τῶν βασιλικῶν. τῷ δὲ καὶ
[1, 0]	ξυγγράφουσιν {ὅτε} αὐτοῖς ἥ τε	ἀνάγκη	καὶ ὁ μισθὸς τοῦ ἄλλως
[1, 19]	τῶν Περσῶν, ὡς παρ' ἐλπίδα	ἀναγομένους	τοὺς Μακεδόνας ἐπὶ σφᾶς εἶδον,
[1, 0]	ταῦτα ἐγὼ ὡς πάντῃ ἀληθῆ	ἀναγράφω,	ὅσα δὲ οὐ ταὐτά, τούτων
[1, 12]	τῇ ἐμαυτοῦ ἦρξα. ἀλλ' ἐκεῖνο	ἀναγράφω,	ὅτι ἐμοὶ πατρίς τε καὶ
[1, 12]	τὸ μὲν ὄνομα οὐδὲν δέομαι	ἀναγράψαι,	οὐδὲ γὰρ οὐδὲ ἄγνωστον ἐς
[1, 5]	δὴ ἕνεκα κατὰ σπουδὴν ἐδόκει	ἀναζευγνύναι.	Λάγγαρος δὲ ὁ τῶν Ἀγριάνων
[1, 18]	ἐνδιδοὺς τὴν Μίλητον. τότε δὲ	ἀναθαρρήσας	ἐπὶ τῷ Περσῶν στρατῷ οὐ
[1, 13]	ἐς τοὺς κινδύνους ὀξύτητος ποιοῦμαι.	ἀναθαρρήσειν	τε δοκῶ τοὺς Πέρσας ὡς>
[1, 11]	καὶ τὴν πανοπλίαν τὴν αὑτοῦ	ἀναθεῖναι	ἐς τὸν νεών, καὶ καθελεῖν
[1, 16]	εἰς Ἀθήνας τριακοσίας πανοπλίας Περσικὰς	ἀνάθημα	εἶναι τῇ Ἀθηνᾷ ἐν πόλει.
[1, 2]	τῆς νάπης ἔξω, Φιλώταν μὲν	ἀναλαβόντα	τοὺς ἐκ τῆς ἄνωθεν Μακεδονίας
[1, 5]	τῷ τείχει προσμάχοιτο. Φιλώταν δὲ	ἀναλαβόντα	τῶν ἱππέων ὅσους ἐς προφυλακὴν
[1, 6]	καὶ τοῖς ἀμφ' αὑτὸν ἑταίροις,	ἀναλαβόντας	τὰς ἀσπίδας ἀναβαίνειν ἐπὶ τοὺς
[1, 4]	πόλιν οἱ Γέται κακῶς τετειχισμένην,	ἀναλαβόντες	τῶν παιδαρίων καὶ τῶν γυναικῶν
[1, 15]	τὸ αὑτοῦ δόρυ. καὶ ὃς	ἀναλαβὼν	καὶ ἰδὼν Μιθριδάτην τὸν Δαρείου
[1, 7]	αὐτῷ προσφερομένους. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ	ἀναλαβὼν	τὴν στρατιὰν πᾶσαν καὶ περιελθὼν
[1, 1]	Θρᾷκας ὅπῃ προσφέροιντο. αὐτὸς δὲ	ἀναλαβὼν	τὸ ἄγημα καὶ τοὺς ὑπασπιστὰς
[1, 27]	ἐγκατέμειναν. καὶ ἐπὶ τούτους εὐθὺς	ἀναλαβὼν	τούς τε τοξότας καὶ τὰς
[1, 20]	πολλαῖς δὲ ὕστερον ἡμέραις Ἀλέξανδρος	ἀναλαβὼν	τούς τε ὑπασπιστὰς καὶ τὴν
[1, 5]	νὺξ αὐτοὺς καταλήψεται, αὐτὸς μὲν	ἀναλαβὼν	τούς τε ὑπασπιστὰς καὶ τοὺς
[1, 18]	μάχην ξυντεταγμένῃ. Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ	ἀναλαβὼν	τῶν τε πεζῶν τοὺς λοιποὺς
[1, 0]	τά τε ἐκείνων πάντα τις	ἀναλεξάμενος	καὶ τοῖσδε τοῖς ἡμετέροις ἐντυχὼν
[1, 16]	δὲ καὶ πρὸς τῶν ψιλῶν	ἀναμεμιγμένων	τοῖς ἱππεῦσι βλαπτόμενοι ἐγκλίνουσι ταύτῃ
[1, 6]	καταπηδῆσαι ἀπὸ τῶν ἵππων καὶ	ἀναμιχθέντας	τοῖς ἱππεῦσι πεζοὺς μάχεσθαι. οἱ
[1, 25]	γὰρ πολιορκοῦντος αὐτοῦ Ἀλεξάνδρου Ἁλικαρνασσὸν	ἀναπαύεσθαι	μὲν ἐν μεσημβρίᾳ, χελιδόνα δὲ
[1, 14]	ὡς ἐπικεισόμενοι ἐκβαίνουσιν. Ἀλέξανδρος δὲ	ἀναπηδήσας	ἐπὶ τὸν ἵππον καὶ τοῖς
[1, 26]	τὰ ἐκ τῆς χώρας ὅτι	ἀνασκευασάμενοι	ἐς τὴν πόλιν τάς τε
[1, 7]	ψιλῶν καὶ τοξοτῶν, ὥστε αὐτῶν	ἀναστεῖλαι	τὴν ἐκδρομήν. καὶ οὗτοι οὐ
[1, 9]	τούτοις Ὀρχόμενόν τε καὶ Πλαταιὰς	ἀναστῆσαί	τε καὶ τειχίσαι οἱ ξύμμαχοι
[1, 6]	τὰ μὲν πρῶτα ἐσήμηνεν ὀρθὰ	ἀνατεῖναι	τὰ δόρατα τοὺς ὁπλίτας, ἔπειτα
[1, 8]	ἔστε μὲν πρὸς τὸ Ἡράκλειον	ἀναχωροῦσιν	εἵποντο τοῖς Θηβαίοις, ἐντεῦθεν δὲ
[1, 25]	ἐκόμισε, καταπέμπει ἐπὶ θάλασσαν Σισίνην,	ἄνδρα	Πέρσην τῶν ἀμφ' αὑτὸν πιστῶν,
[1, 9]	ἢ ὅσοι πρόξενοι Μακεδόνων ἐγένοντο,	ἀνδραποδίσαι.	καὶ τὴν Πινδάρου δὲ τοῦ
[1, 9]	καὶ ὁ τῆς πόλεως παντελὴς	ἀνδραποδισμός,	δυνάμει τε καὶ δόξῃ ἐς
[1, 9]	τῇ ψήφῳ ἀπώλλυον, ὅτε ὑπὲρ	ἀνδραποδισμοῦ	τῆς πόλεως γνώμη προὐτέθη ἐν
[1, 9]	σπονδαῖς καταλήψεως καὶ τοῦ παντελοῦς	ἀνδραποδισμοῦ	τῆς πόλεως, καὶ τῆς τῶν
[1, 14]	αὑτὸν ἐγκελευσάμενος ἕπεσθαί τε καὶ	ἄνδρας	ἀγαθοὺς γίγνεσθαι, τοὺς μὲν προδρόμους
[1, 10]	νεωτερίσαντας. Ἀθηναῖοι δὲ τοὺς μὲν	ἄνδρας	οὐκ ἐξέδοσαν, πρεσβεύονται δὲ αὖθις
[1, 19]	μὲν Ἰασσέων ναῦς ἁλίσκεται αὐτοῖς	ἀνδράσιν	ἐν τῇ φυγῇ, οὐ ταχυναυτοῦσα.
[1, 15]	ἵπποι τε ἵπποις καὶ ἄνδρες	ἀνδράσιν	ἠγωνίζοντο, οἱ μὲν ἐξῶσαι εἰς
[1, 15]	τοῖς Πέρσαις κατεκόπησαν πρὸς αὐτῶν,	ἄνδρες	ἀγαθοὶ γενόμενοι, ὅσοι γε μὴ
[1, 15]	γὰρ ἵπποι τε ἵπποις καὶ	ἄνδρες	ἀνδράσιν ἠγωνίζοντο, οἱ μὲν ἐξῶσαι
[1, 1]	χιλίους καὶ πεντακοσίους, ζῶντες δὲ	ἄνδρες	μὲν ὀλίγοι ἐλήφθησαν δι' ὠκύτητα
[1, 25]	βεβουλεῦσθαι τὸ κράτιστον τοῦ ἱππικοῦ	ἀνδρὶ	οὐ πιστῷ ἐπιτρέψας, νῦν τε
[1, 14]	ἐπὶ δὲ ἡ Ἀμύντου τοῦ	Ἀνδρομένους.	ἐπὶ δὲ ὧν Φίλιππος ὁ
[1, 8]	τούτῳ δὲ ἑπόμενος Ἀμύντας ὁ	Ἀνδρομένους,	ὅτι καὶ ξυντεταγμένος τῷ Περδίκκᾳ
[1, 17]	ὅσον εἴκοσιν. Ἀμύνταν δὲ τὸν	Ἀνδρομένους	τὴν ἄκραν παραληψόμενον ἐκπέμπει ἐς
[1, 19]	ἑώρα, οἶκτος λαμβάνει αὐτὸν τῶν	ἀνδρῶν,	ὅτι γενναῖοί τε καὶ πιστοὶ
[1, 23]	ἀπὸ Σεμιράμεως καὶ γυναῖκας ἄρχειν	ἀνδρῶν.	Πιξώδαρος δὲ τὴν μὲν ἐκβάλλει
[1, 0]	ὡς λεγόμενα μόνον ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου	ἀνέγραψα.	ὅστις δὲ θαυμάσεται ἀνθ' ὅτου
[1, 0]	μὲν δὴ ἄλλα ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου	ἀνέγραψαν,	οὐδ' ἔστιν ὑπὲρ ὅτου πλείονες
[1, 26]	ἐπισκευάζουσι, ταῦτα πυθόμενος ἐπὶ Ἀσπένδου	ἀνεζεύγνυεν.	~Ὤικισται δὲ τῆς Ἀσπένδου τὰ
[1, 27]	Ὡς δὲ πάντα οἱ ἐπεχώρησαν,	ἀνέζευξεν	ἐς Πέργην, κἀκεῖθεν ἐς Φρυγίαν
[1, 18]	ἑκάστοις ἀποδοῦναι, καὶ τοὺς φόρους	ἀνεῖναι,	ὅσους τοῖς βαρβάροις ἀπέφερον. αὐτὸς
[1, 25]	τοῦ Ἀλεξάνδρου καθημένην μὴ πρόσθεν	ἀνεῖναι	πρὶν παντελῶς ἐξεγερθῆναι Ἀλέξανδρον. καὶ
[1, 29]	τοῦ πρὸς τὸν Πέρσην πολέμου	ἀνεῖναί	τι τοῦ φόβου τοῖς Ἕλλησιν,
[1, 22]	ἡ πόλις, εἰ μὴ Ἀλέξανδρος	ἀνεκαλέσατο	τὸ στράτευμα, ἔτι διασῶσαι ἐθέλων
[1, 25]	φαῦλον ποιησάμενος τὸ τῆς χελιδόνος	ἀνεκοίνωσεν	Ἀριστάνδρῳ τῷ Τελμισσεῖ, μάντει. Ἀρίστανδρον
[1, 9]	οὐ διὰ μακροῦ τὴν πάλαι	ἀνέλαβεν,	ὡς τά τε μακρὰ τείχη
[1, 11]	ἀποβατηρίου καὶ Ἀθηνᾶς καὶ Ἡρακλέους.	ἀνελθόντα	δὲ ἐς Ἴλιον τῇ τε
[1, 23]	ἀπενεχθεῖσα καί τι καὶ τοῦ	ἀνέμου	ταύτῃ ἐπιφέροντος. αὐτῶν δὲ οἱ
[1, 26]	ὅτι μὴ τῶν ἀπ' ἄρκτου	ἀνέμων	πνεόντων. εἰ δὲ νότοι κατέχοιεν,
[1, 18]	ἐπελπίζων καί τι καὶ θεῖον	ἀνέπειθεν	αὐτόν, ὅτι ἀετὸς ὤφθη καθήμενος
[1, 7]	ἐκδρομήν. καὶ οὗτοι οὐ χαλεπῶς	ἀνέστειλαν	ἤδη τῷ στρατοπέδῳ αὐτῷ προσφερομένους.
[1, 20]	ἀκροβολισμός. καὶ τούτους οὐ χαλεπῶς	ἀνέστειλάν	τε οἱ παρ' Ἀλεξάνδρου ἀντεκδραμόντες
[1, 1]	βάλλοντες τοὺς προεκθέοντας τῶν Θρᾳκῶν	ἀνέστελλον.	καὶ ἡ φάλαγξ προσμίξασα οὐ
[1, 15]	ἐς τὸ στέρνον. Σπιθριδάτης δὲ	ἀνετέτατο	μὲν ἤδη ἐπ' Ἀλέξανδρον ὄπισθεν
[1, 26]	νότων σκληροὶ βορραῖ ἐπιπνεύσαντες, οὐκ	ἄνευ	τοῦ θείου, ὡς αὐτός τε
[1, 17]	ἔδωκεν καὶ ἐλευθέρους εἶναι ἀφῆκεν.	ἀνῆλθε	δὲ καὶ αὐτὸς εἰς τὴν
[1, 9]	πάλαι ἐπὶ τοῖς ξυνενεχθεῖσιν προσημανθῆναι	ἀνήνεγκεν.	Τοῖς δὲ μετασχοῦσι τοῦ ἔργου
[1, 9]	μῆνιν τὴν ἀπὸ τοῦ θείου	ἀνηνέχθη,	ὡς τῆς τε ἐν τῷ
[1, 15]	ἄλλον αἰτεῖν ἐκέλευεν. Δημάρατος δέ,	ἀνὴρ	Κορίνθιος, τῶν ἀμφ' αὐτὸν ἑταίρων,
[1, 11]	ἐπεθείαζον τῶν μάντεων, Ἀρίστανδρος δέ,	ἀνὴρ	Τελμισσεύς, μάντις, θαρρεῖν ἐκέλευσεν Ἀλέξανδρον.
[1, 12]	οὐκ ἔστιν ὅστις ἄλλος εἷς	ἀνὴρ	τοσαῦτα ἢ τηλικαῦτα ἔργα κατὰ
[1, 19]	ναυτικοῦ. ~Καὶ ἐν τούτῳ Γλαύκιππος,	ἀνὴρ	τῶν δοκίμων ἐν Μιλήτῳ, ἐκπεμφθεὶς
[1, 0]	Ἀλεξάνδρου ἀνέγραψα. ὅστις δὲ θαυμάσεται	ἀνθ'	ὅτου ἐπὶ τοσοῖσδε συγγραφεῦσι καὶ
[1, 4]	τι μάλιστα δεδίττεται αὐτοὺς τῶν	ἀνθρωπίνων,	ἐλπίσας ὅτι μέγα ὄνομα τὸ
[1, 27]	παρὰ Τελμισσὸν πόλιν. οἱ δὲ	ἄνθρωποι	οὗτοι τὸ μὲν γένος Πισίδαι
[1, 25]	τε εἶναι ὄρνιθα καὶ εὔνουν	ἀνθρώποις	καὶ λάλον μᾶλλον ἢ ἄλλην
[1, 12]	οὐδὲ γὰρ οὐδὲ ἄγνωστον ἐς	ἀνθρώπους	ἐστίν, οὐδὲ πατρίδα ἥτις μοί
[1, 12]	κατήγαγε, πολύ τι ἐπιφανέστερα ἐς	ἀνθρώπους	Ξενοφῶντος ἕνεκά ἐστιν ἢ Ἀλέξανδρός
[1, 12]	ἐκλιπὲς ξυνέβη οὐδὲ ἐξηνέχθη ἐς	ἀνθρώπους	τὰ Ἀλεξάνδρου ἔργα ἐπαξίως, οὔτ'
[1, 12]	ἀπαξιώσας ἐμαυτὸν φανερὰ καταστήσειν ἐς	ἀνθρώπους	τὰ Ἀλεξάνδρου ἔργα. ὅστις δὲ
[1, 1]	χαλεπῶς ἐξέωσεν ἐκ τῆς χώρας	ἀνθρώπους	ψιλοὺς καὶ κακῶς ὡπλισμένους βαρβάρους,
[1, 12]	ἐμπρησθεῖσαν τῶν ὑπὸ οἷ τεταγμένων	ἀνθρώπων.	καὶ τοὺς Πέρσας Ἀρσίτῃ προσθέσθαι,
[1, 12]	ὃ δὴ ἐς αὐτὸν καθῆκεν.	~Ἀνιόντα	δ' αὐτὸν ἐς Ἴλιον Μενοίτιός
[1, 1]	δὲ ἐν νῷ εἶχον ἐπαφιέναι	ἀνιοῦσιν	ἧ ἀποτομώτατον τοῦ ὄρους ἐπὶ
[1, 3]	γε καὶ αἱ πηγαὶ αὐτῷ	ἀνίσχουσιν,	ὧν τελευταίους Κουάδους καὶ Μαρκομάνους.
[1, 12]	ἡ τῶν μυρίων ξὺν Κύρῳ	ἄνοδος	ἐπὶ βασιλέα Ἀρτοξέρξην καὶ τὰ
[1, 28]	κατ' αὐτὸ τὸ ἀποτομώτατον τῆς	ἀνόδου	ἦσαν, καὶ ἐν τούτῳ ἐπιτίθενται
[1, 1]	αὐτῷ κατὰ τὰ στενὰ τῆς	ἀνόδου	τῆς ἐπὶ τὸ ὄρος τῶν
[1, 17]	τὸν τάφον ἐκ τῆς ἀγορᾶς	ἀνορύξαντας	τὸν Ἡροπύθου τοῦ ἐλευθερώσαντος τὴν
[1, 29]	Φιλίππου, ἐπὶ δὲ τοὺς συμμάχους	ἀντ'	ἐκείνου στρατηγὸν Βάλακρον τὸν Ἀμύντου
[1, 20]	ἀνέστειλάν τε οἱ παρ' Ἀλεξάνδρου	ἀντεκδραμόντες	καὶ ἐς τὴν πόλιν κατέκλεισαν.
[1, 21]	ἀκροβολισμὸς ἐγίνετο. καὶ ἐν τούτῳ	ἀντεκθέουσί	τινες καὶ ἄλλοι τῶν τοῦ
[1, 6]	τὴν δύναμιν, κατὰ τὰ ὄρη	ἀντεπῄεσαν,	ὡς τοῖς μετὰ Ἀλεξάνδρου ἐπιθησόμενοι
[1, 23]	τε οὐ δυναμένους ἐπὶ πολὺ	ἀντέχειν	τῇ πολιορκίᾳ καὶ τοῦ τείχους
[1, 11]	ἐς τὸν νεών, καὶ καθελεῖν	ἀντὶ	ταύτης τῶν ἱερῶν τινα ὅπλων
[1, 21]	ἠρίφθη ὑπορυσσόμενος. ἀλλὰ ἔφθησαν γὰρ	ἀντὶ	τοῦ πεπτωκότος τείχους ἔσωθεν πλίνθινον
[1, 27]	πρόσθεν ὡμολόγησαν, καὶ ἑκατὸν τάλαντα	ἀντὶ	τῶν πεντήκοντα, καὶ πείθεσθαι τῷ
[1, 29]	δέκα καὶ σατράπην ἀποδείξας Φρυγίας	Ἀντίγονον	τὸν Φιλίππου, ἐπὶ δὲ τοὺς
[1, 17]	καὶ ξὺν αὐτοῖς Ἀμύντας ὁ	Ἀντιόχου,	ὃς ἔφυγεν ἐκ Μακεδονίας Ἀλέξανδρον,
[1, 7]	τὴν ἀπόστασιν στράτευμα ἐκ Μακεδονίας	Ἀντιπάτρου	ἀφῖχθαι ἔφασκον, αὐτὸν δὲ Ἀλέξανδρον
[1, 11]	Μακεδονίαν τε καὶ τοὺς Ἕλληνας	Ἀντιπάτρῳ	ἐπιτρέψας, αὐτὸς δὲ ἄγων πεζοὺς
[1, 27]	αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ ἀποπαύεται,	ἀντίπορον	δὲ αὐτῷ ἄλλο ὄρος ἐστὶν
[1, 19]	λιμένος, ἧπερ τὸ στενότατον ἦν,	ἀντιπρώρους	βύζην τὰς τριήρεις ὁρμίσαντες ἀποκεκλείκεσαν
[1, 19]	ἐπ' αὐτὰς κατὰ σπουδήν, ἐμβάλλειν	ἀντιπρώρους	κελεύσας. οἱ δὲ ἐν ταῖς
[1, 9]	ὕστερον ἐπὶ πολὺ τῷ πολέμῳ	ἀντισχεῖν	Λακεδαιμονίοις τε καὶ τοῖς ξυμμάχοις
[1, 21]	πεπτωκότος τείχους ἔσωθεν πλίνθινον μηνοειδὲς	ἀντοικοδομησάμενοι	οὐ χαλεπῶς ὑπὸ πολυχειρίας. Καὶ
[1, 21]	παρεῖχον ἀκροβολίζεσθαι ἐς τοὺς τῷ	ἀντῳκοδομημένῳ	τείχει προσάγοντας. ~Οὐ πολλαῖς δὲ
[1, 23]	τε ξύλινον πύργον, ὃν αὐτοὶ	ἀντῳκοδόμησαν	ταῖς μηχαναῖς τῶν πολεμίων, ἐμπιπρᾶσι
[1, 14]	προσπίπτοιεν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὡς	ἀνυστὸν	τῇ φάλαγγι προσμίξῃ αὐτοῖς. ~Οἱ
[1, 15]	τῇ ὄχθῃ, ταύτῃ καὶ αὐτοὶ	ἄνωθεν	ἔβαλλον, οἱ μὲν αὐτῶν ἀπὸ
[1, 2]	μὲν ἀναλαβόντα τοὺς ἐκ τῆς	ἄνωθεν	Μακεδονίας ἱππέας προσέταξεν ἐμβάλλειν κατὰ
[1, 22]	καταπατηθέντας διαφθαρῆναι, τοὺς δὲ καὶ	ἄνωθεν	ὑπὸ τῶν Μακεδόνων βαλλομένους. ὁ
[1, 19]	ἀσπίδων ὑπτίων ἐς νησῖδά τινα	ἀνώνυμον	τῇ πόλει ἐπικειμένην διενήχοντο, οἱ
[1, 0]	ἄλλων ξυγγεγραμμένα, ὅτι καὶ αὐτὰ	ἀξιαφήγητά	τέ μοι ἔδοξε καὶ οὐ
[1, 0]	πιστότερα ἐμοὶ φαινόμενα καὶ ἅμα	ἀξιαφηγητότερα	ἐπιλεξάμενος. ἄλλοι μὲν δὴ ἄλλα
[1, 20]	τότε ἀπορίᾳ καὶ ἅμα οὐκ	ἀξιόμαχον	ὁρῶν τὸ αὑτοῦ ναυτικὸν τῷ
[1, 13]	τε δοκῶ τοὺς Πέρσας ὡς>	ἀξιομάχους	Μακεδόσιν ὄντας, ὅτι οὐδὲν ἄξιον
[1, 13]	ἀξιομάχους Μακεδόσιν ὄντας, ὅτι οὐδὲν	ἄξιον	τοῦ σφῶν δέους ἐν τῷ
[1, 7]	φιλανθρώπου τυχεῖν ἂν παρ' Ἀλεξάνδρου	ἀξιοῦντες,	ἄλλως τε καὶ βοιωταρχοῦντες ἔστιν
[1, 0]	ἔστιν ὑπὲρ ὅτου πλείονες ἢ	ἀξυμφωνότεροι	ἐς ἀλλήλους. ἀλλ' ἐμοὶ Πτολεμαῖός
[1, 26]	οὐκ ἄλλως ὅτι μὴ τῶν	ἀπ'	ἄρκτου ἀνέμων πνεόντων. εἰ δὲ
[1, 11]	τῷ Ὀλυμπίῳ τὴν θυσίαν τὴν	ἀπ'	Ἀρχελάου ἔτι καθεστῶσαν ἔθυσε καὶ
[1, 1]	ταῖς ἁμάξαις ἐς τὸ ἀπομάχεσθαι	ἀπ'	αὐτῶν, εἰ βιάζοιντο, ἅμα δὲ
[1, 6]	τὰς μηχανὰς ἐξακοντίζειν ὡς πορρωτάτω	ἀπ'	αὐτῶν ἐκέλευσεν ὅσα ἀπὸ μηχανῶν
[1, 3]	τὸν ποταμὸν στέλλοιντο καὶ λῃστεύοντες	ἀπ'	αὐτῶν οἱ πολλοί ταῦτα ὡς
[1, 6]	τῇ ἀποχωρήσει αὐτῶν. Τρίτῃ δὲ	ἀπ'	ἐκείνης ἡμέρᾳ καταμαθὼν Ἀλέξανδρος κακῶς
[1, 23]	τὰς μὲν μηχανὰς ἐς Τράλλεις	ἀπαγαγεῖν	ἐκέλευσε τοὺς ἐπ' αὐταῖς τεταγμένους,
[1, 3]	ἄπορον προσφέρεσθαι. Ἔνθα δὴ Ἀλέξανδρος	ἀπαγαγὼν	τὰς ναῦς ἔγνω διαβαίνειν τὸν
[1, 10]	πρὸς τὰ παρὰ τῶν Θηβαίων	ἀπαγγελθέντα	ἐνεωτέρισαν. Ἀθηναῖοι δέ, μυστηρίων τῶν
[1, 19]	ἐς τὴν πόλιν καὶ Μιλησίοις	ἀπαγγέλλειν	παρασκευάζεσθαι ὡς μαχουμένους ἕωθεν. αὐτὸς
[1, 7]	Ἀλέξανδρον τεθνάναι ἰσχυρίζοντο, καὶ τοῖς	ἀπαγγέλλουσιν	ὅτι οὗτος αὐτὸς προσάγει Ἀλέξανδρος
[1, 10]	τῶν Ἀθηναίων οὐκ ἐν καιρῷ	ἀπαγγελοῦντας	καὶ ὅτι Θηβαίους τοῦ νεωτερισμοῦ
[1, 3]	Ἰάζυγας. ἐπὶ δὲ Γέτας τοὺς	ἀπαθανατίζοντας.	ἐπὶ δὲ Σαυρομάτας τοὺς πολλούς.
[1, 7]	βαρύτητος τῶν Μακεδόνων ἤδη ποτὲ	ἀπαλλαγῆναι.	πιθανώτεροι δὲ ἐς τὸ πλῆθος
[1, 17]	ὀρῶν ἐνεχείριζον σφᾶς, τούτους μὲν	ἀπαλλάττεσθαι	ἐπὶ τὰ αὑτῶν ἑκάστους ἐκέλευεν,
[1, 19]	Ἀλέξανδρος δὲ Γλαυκίππῳ μὲν προστάσσει	ἀπαλλάττεσθαι	κατὰ τάχος ἐς τὴν πόλιν
[1, 5]	ἐν τῇ πόλει κατειλημμένοι προσκείσεσθαι	ἀπαλλαττομένοις	ἤμελλον. τά τε χωρία δι'
[1, 15]	ἠγωνίζοντο, οἱ μὲν ἐξῶσαι εἰς	ἅπαν	ἀπὸ τῆς ὄχθης καὶ ἐς
[1, 21]	χαλεπὴν ἂν τῷ στρατεύματι, εἰ	ἅπαν	προσήψατο τοῦ ἔργου, τὴν ἐς
[1, 28]	καὶ ἐκ τούτου πιστοῖς ἐς	ἅπαντα	ἐχρήσατο. τὴν Τελμισσὸν δὲ ἀπέγνω
[1, 29]	ἅμα οἷ τὴν δύναμιν ἐκεῖσε	ἀπαντᾶν.	καὶ ἀπήντα ξὺν τῇ δυνάμει
[1, 12]	ἐγένοντο. καὶ ἐπὶ τῷδε οὐκ	ἀπαξιῶ	ἐμαυτὸν τῶν πρώτων ἐν τῇ
[1, 12]	ἐς τήνδε τὴν ξυγγραφήν, οὐκ	ἀπαξιώσας	ἐμαυτὸν φανερὰ καταστήσειν ἐς ἀνθρώπους
[1, 17]	τῇ πρὸς Ἀλέξανδρον καὶ αὐτὸς	ἀπαξιώσας	τι παθεῖν πρὸς αὐτοῦ ἄχαρι.
[1, 26]	ἵππους παραδοῦναι τοῖς πεμφθεῖσιν οὔτε	ἀπαριθμῆσαι	τὰ χρήματα, καὶ τὰ ἐκ
[1, 23]	ἄλλης Καρίας ἐπεκράτησεν, αὐτῇ ἄρχειν	ἁπάσης	ἔδωκε. ~Τῶν Μακεδόνων δὲ ἔστιν
[1, 28]	ἅπαντα ἐχρήσατο. τὴν Τελμισσὸν δὲ	ἀπέγνω	ἑλεῖν ἂν ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ,
[1, 5]	δὴ Ἀλέξανδρος τὴν μὲν πόλιν	ἀπέγνω	ἑλεῖν ἂν ξὺν τῇ παρούσῃ
[1, 23]	οἱ μισθοφόροι κατειλήφεσαν, ταύτας μὲν	ἀπέγνω	πολιορκεῖν, τριβήν τε ἐπινοῶν οὐκ
[1, 12]	μέγεθος ἐν Ἕλλησιν ἢ βαρβάροις	ἀπεδείξατο.	ἔνθεν καὶ αὐτὸς ὁρμηθῆναί φημι
[1, 25]	ἵππαρχος ἐπὶ σατραπείᾳ ἐξεπέμφθη, αὐτὸν	ἀπέδειξεν	ἄρχειν τῆς Θεσσαλικῆς ἵππου. τὰ
[1, 1]	τῶν ἀσπίδων ἐπικυλισθεῖσαι ὀλίγα ἔβλαψαν.	ἀπέθανε	δὲ οὐδεὶς ὑπὸ ταῖς ἁμάξαις.
[1, 6]	ἐπέρασαν τὸν ποταμόν, ὥστε οὐδεὶς	ἀπέθανεν	ἐν τῇ ἀποχωρήσει αὐτῶν. Τρίτῃ
[1, 20]	ἐς τὰ τείχη αὖθις. καὶ	ἀπέθανον	αὐτῶν ἄλλοι τε ἐς ἑβδομήκοντα
[1, 22]	φίλιον ἐνδοθείη ἐκ τῶν Ἁλικαρνασσέων.	ἀπέθανον	δὲ τῶν μὲν ἐκ τῆς
[1, 16]	μὲν δὴ ἱππέων τῶν Περσῶν	ἀπέθανον	εἰς χιλίους. οὐ γὰρ πολλὴ
[1, 16]	πέντε ἐν τῇ πρώτῃ προσβολῇ	ἀπέθανον.	καὶ τούτων χαλκαῖ εἰκόνες ἐν
[1, 28]	{δὲ} ἐνταῦθα δὴ ἐγκλίνουσιν. καὶ	ἀπέθανον	μὲν αὐτῶν ἐς πεντακοσίους, κοῦφοι
[1, 1]	κατὰ τοῦ ὄρους ἔφυγον. καὶ	ἀπέθανον	μὲν αὐτῶν ἐς χιλίους καὶ
[1, 20]	αὐτομολησάντων. τῶν δὲ Ἀλεξάνδρου στρατιωτῶν	ἀπέθανον	μὲν ἐς ἑκκαίδεκα, τραυματίαι δὲ
[1, 22]	εἰς χεῖρας ἐλθόντες τοῖς Μακεδόσιν	ἀπέθανον,	οἱ δὲ ἀμφὶ τῷ τείχει
[1, 16]	οἳ ξὺν τοῖς πολεμίοις στρατεύοντες	ἀπέθανον.	ὅσους δὲ αὐτῶν αἰχμαλώτους ἔλαβε,
[1, 6]	πολλοὶ μὲν αὐτοῦ ἐγκατελήφθησαν καὶ	ἀπέθανον,	πολλοὶ δὲ ἐν τῇ ἀποχωρήσει
[1, 15]	καὶ τοῦ μὲν κράνους τι	ἀπέθραυσε,	τὴν πληγὴν δὲ ἔσχε τὸ
[1, 5]	ἔτι τὸν Ἀλέξανδρον ἐν δυσχωρίᾳ	ἀπειληφέναι	οἱ ἀμφὶ τὸν Κλεῖτον καὶ
[1, 5]	τῇ μὲν πρὸς τοῦ ποταμοῦ	ἀπειργόμενα,	τῇ δὲ ὄρος ὑπερύψηλον ἦν
[1, 3]	γῆν ἐπερχόμενον καὶ ἔθνη μαχιμώτατα	ἀπείργοντα,	τὰ μὲν πολλὰ Κελτικά, ὅθεν
[1, 28]	διὰ βαρύτητα τῶν ὅπλων καὶ	ἀπειρίαν	τῶν ὁδῶν οὐ θαρραλέοι ἐς
[1, 13]	καὶ Ἀλέξανδρός τε οὐ πολὺ	ἀπεῖχε	τοῦ ποταμοῦ τοῦ Γρανίκου καί
[1, 4]	τὴν πόλιν καταφεύγουσιν, ἣ δὴ	ἀπεῖχεν	αὐτοῖς ὅσον παρασάγγην τοῦ Ἴστρου.
[1, 23]	ἐν αἷς τὰ βέλη αὐτοῖς	ἀπέκειτο.	ἐνέβαλον δὲ καὶ ταῖς οἰκίαις
[1, 22]	καὶ τῶν φιλίων τῆς εἰσόδου	ἀπέκλεισεν,	οὓς πρὸς αὐτοῖς τοῖς τείχεσιν
[1, 15]	γε μὴ πρὸς Ἀλέξανδρον πελάζοντα	ἀπέκλιναν	αὐτῶν. Ἀλέξανδρος γὰρ ἤδη πλησίον
[1, 10]	ἄλλα φιλανθρώπως πρὸς τὴν πρεσβείαν	ἀπεκρίνατο,	ἐπιστολὴν δὲ γράψας πρὸς τὸν
[1, 7]	ὑποτοπήσαντας πολέμιον ἔξω τῆς Καδμείας	ἀπέκτειναν	ξυλλαβόντες. ἐς δὲ τὴν ἐκκλησίαν
[1, 7]	τὰς προφυλακάς, καί τινας καὶ	ἀπέκτειναν	οὐ πολλοὺς τῶν Μακεδόνων. καὶ
[1, 21]	δὲ τοὺς μὲν ἐγγὺς πελάσαντας	ἀπέκτειναν,	πρὸς δὲ τοὺς ἀφεστηκότας ἠκροβολίζοντο,
[1, 5]	ἄλλο στράτευμα πρὸς τῇ πόλει	ἀπέλιπεν,	ὡς μὴ ἀποχωρήσαντος παντὸς τοῦ
[1, 23]	στοῶν καὶ τοῦ πύργου πολλὴ	ἀπενεχθεῖσα	καί τι καὶ τοῦ ἀνέμου
[1, 4]	ὀνομάσας καὶ ξυμμάχους ποιησάμενος ὀπίσω	ἀπέπεμψε,	τοσοῦτον ὑπειπὼν ὅτι ἀλαζόνες Κελτοί
[1, 16]	δήσας ἐν πέδαις εἰς Μακεδονίαν	ἀπέπεμψεν	ἐργάζεσθαι, ὅτι παρὰ τὰ κοινῇ
[1, 2]	δὲ τὴν μὲν λείαν ὀπίσω	ἀπέπεμψεν	ἐς τὰς πόλεις τὰς ἐπὶ
[1, 19]	οἰκείας τριήρεις. οὕτω μὲν δὴ	ἀπέπλευσαν	ἄπρακτοι ἐκ Μιλήτου οἱ Πέρσαι.
[1, 19]	ἐν ταῖς ναυσίν, ἐς Σάμον	ἀπέπλευσαν.	ἐκεῖθεν δὲ ἐπισιτισάμενοι αὖθις ἐπέπλεον
[1, 25]	λέγει πρὸς Παρμενίωνα ὧν ἕνεκα	ἀπεστάλη.	καὶ τοῦτον ἐν φυλακῇ πέμπει
[1, 12]	πρὸς τῶν ἐνοικούντων τοὺς παραληψομένους	ἀπέστειλε	σὺν Πανηγόρῳ τῷ Λυκαγόρου, ἑνὶ
[1, 22]	καὶ βελῶν ἐξακοντιζομένων οὐ χαλεπῶς	ἀπεστράφησάν	τε καὶ ἔφυγον ἐς τὴν
[1, 18]	λογισμῷ ξυντιθεὶς οὐκ ἐν καιρῷ	ἀπέφαινε	ναυμαχεῖν. τὸ θεῖον δὲ αὐτὸς
[1, 10]	Θηβαίοις δὲ τῆς {τε} ἀποστάσεως	ἀπέφαινεν	αἰτίους οὐ μεῖον ἢ τοὺς
[1, 18]	φόρους ἀνεῖναι, ὅσους τοῖς βαρβάροις	ἀπέφερον.	αὐτὸς δὲ ὑπομείνας ἐν Ἐφέσῳ
[1, 17]	δὲ φόρους, ὅσους τοῖς βαρβάροις	ἀπέφερον,	τῇ Ἀρτέμιδι ξυντελεῖν ἐκέλευσεν. ὁ
[1, 6]	τῶν Ταυλαντίων. ὅσοι δὲ καὶ	ἀπέφυγον	αὐτῶν, γυμνοὶ τῶν ὅπλων διεσώθησαν.
[1, 17]	κατεστρατοπέδευσεν ἐπὶ τῷ Ἕρμῳ ποταμῷ.	ἀπέχει	δὲ ὁ Ἕρμος ἀπὸ Σάρδεων
[1, 2]	ἀφικνεῖται ἐπὶ τὸν Λύγινον ποταμόν.	ἀπέχει	δὲ οὗτος ἀπὸ τοῦ Ἴστρου
[1, 9]	ἐξ ὁμοφύλων τε καὶ παλαιὰς	ἀπεχθείας	ἐπεξιόντων, καὶ ὁ τῆς πόλεως
[1, 17]	δὲ ἐπὶ Σάρδεων προὐχώρει. καὶ	ἀπέχοντος	αὐτοῦ ὅσον ἑβδομήκοντα σταδίους Σάρδεων
[1, 7]	αὐτοῖς, ἀλλ' ἐστρατοπέδευσεν οὐ πολὺ	ἀπέχων	τῆς Καδμείας, ὥστε ἐγγὺς εἶναι
[1, 20]	ἐφόδου λαβὼν καταστρατοπεδεύει πρὸς Ἁλικαρνασσῷ,	ἀπέχων	τῆς πόλεως ἐς πέντε μάλιστα
[1, 23]	ἄκραν τὴν ἐν τῇ νήσῳ	ἀπεχώρησαν,	οἱ δὲ ἐς τὴν Σαλμακίδα,
[1, 28]	ἔμπειροι τῶν χωρίων οὐ χαλεπῶς	ἀπεχώρουν.	καὶ οἱ Μακεδόνες διὰ βαρύτητα
[1, 5]	ἐπισιτιεῖσθαι ἔμελλον. Ἀλέξανδρος δέ, ἐπειδὴ	ἀπηγγέλθη	αὐτῷ, ὅτι κινδυνεύουσιν οἵ τε
[1, 13]	ἀπὸ τῶν σκοπῶν σπουδῇ ἐλαύνοντες	ἀπήγγελλον	ἐπὶ τῷ Γρανίκῳ πέραν τοὺς
[1, 27]	οἱ μὲν γὰρ πολλοὶ αὐτῶν	ἀπῆλθον,	αἱ φυλακαὶ δὲ ἐγκατέμειναν. καὶ
[1, 26]	καὶ τοὺς ἵππους παραδώσειν ξυνθέμενοι	ἀπῆλθον.	Ἀλέξανδρος δὲ ἐπὶ Σίδης ἤει.
[1, 26]	περὶ μὲν τῆς φρουρᾶς πράξαντες	ἀπῆλθον,	ὅσα ἠξίουν. πεντήκοντα δὲ τάλαντα
[1, 29]	αὐτῶν ἄπρακτοι ἐν τῷ τότε	ἀπῆλθον.	οὐ γὰρ ἐδόκει ἀσφαλὲς εἶναι
[1, 6]	πρῶτον καταφυγὼν ἐμπρήσας τὴν πόλιν	ἀπηλλάγη	παρὰ Γλαυκίαν ἐς Ταυλαντίους. ~Ἐν
[1, 6]	προβεβλημένους, οἷα δὴ ξὺν φόβῳ	ἀπηλλάχθαι	οἰομένων Ἀλέξανδρον, ἐς μῆκος τε
[1, 0]	τι ἢ ὡς συνηνέχθη ξυγγράψαι	ἀπῆν.	ἔστι δὲ ἃ καὶ πρὸς
[1, 7]	πολλῶν ἐφοίτα, ὅτι τε χρόνον	ἀπῆν	οὐκ ὀλίγον καὶ ὅτι οὐδεμία
[1, 19]	ἦσαν. ἀλλὰ μέρος μέν τι	ἀπῆν	τῶν ναυτῶν, ἐκ δὲ τῶν
[1, 29]	τὴν δύναμιν ἐκεῖσε ἀπαντᾶν. καὶ	ἀπήντα	ξὺν τῇ δυνάμει Παρμενίων. καὶ
[1, 22]	δὲ κατὰ τὸ Τρίπυλον ἐκδραμοῦσιν	ἀπήντα	Πτολεμαῖος ὁ σωματοφύλαξ ὁ βασιλικός,
[1, 23]	καὶ ἐσβαλόντι Ἀλεξάνδρῳ ἐς Καρίαν	ἀπήντα,	τά τε Ἄλινδα ἐνδιδοῦσα καὶ
[1, 1]	ὄρος τὸν Αἶμον. καὶ ἐνταῦθα	ἀπήντων	αὐτῷ κατὰ τὰ στενὰ τῆς
[1, 3]	τὴν ἀπόβασιν. οἱ δὲ βάρβαροι	ἀπήντων	ἐπὶ τὸν ποταμὸν, ὅπῃ αἱ
[1, 29]	στρατεύεσθαι ὑπὲρ τῶν βαρβάρων οὐκ	ἀπηξίωσαν.	ἀλλ' ἀποκρίνεται, ἐπειδὰν τὰ παρόντα
[1, 23]	τὸ ὄνομα τοῦ παιδὸς οὐκ	ἀπηξίωσε,	καὶ ἐπειδὴ Ἁλικαρνασσόν τε ἐξεῖλε
[1, 0]	μοι ἔδοξε καὶ οὐ πάντῃ	ἄπιστα,	ὡς λεγόμενα μόνον ὑπὲρ Ἀλεξάνδρου
[1, 7]	παρελθόντες ἐπῆραν τοὺς Θηβαίους ἀποστῆναι	ἀπὸ	Ἀλεξάνδρου, ἐλευθερίαν τε προϊσχόμενοι, παλαιὰ
[1, 25]	ἐς τὸ ἐμφανές. τὰ δὲ	ἀπὸ	γλώσσης οἱ ἐντεταλμένα ἐξήγγειλεν, καὶ
[1, 3]	πεζοὺς δὲ ἀμφὶ τοὺς τεσσαράκοντα.	~Ἀπὸ	δὲ τῆς μάχης τριταῖος ἀφικνεῖται
[1, 15]	εἴργειν τὴν ἔκβασιν, καὶ παλτῶν	ἀπὸ	μὲν τῶν Περσῶν πολλὴ ἄφεσις,
[1, 6]	πορρωτάτω ἀπ' αὐτῶν ἐκέλευσεν ὅσα	ἀπὸ	μηχανῶν βέλη ἐξακοντίζεται, καὶ τοὺς
[1, 12]	οἱ λόγοι εἰσί τε καὶ	ἀπὸ	νέου ἔτι ἐγένοντο. καὶ ἐπὶ
[1, 6]	τὰ δόρατα τοὺς ὁπλίτας, ἔπειτα	ἀπὸ	ξυνθήματος ἀποτεῖναι ἐς προβολήν, καὶ
[1, 24]	ἁμάξας ἄγειν. καὶ κελεύει προϊέναι	ἀπὸ	Σάρδεων ἐπὶ Φρυγίαν. αὐτὸς δὲ
[1, 17]	ποταμῷ. ἀπέχει δὲ ὁ Ἕρμος	ἀπὸ	Σάρδεων σταδίους ὅσον εἴκοσιν. Ἀμύνταν
[1, 23]	νενομισμένον ἐν τῇ Ἀσίᾳ ἔτι	ἀπὸ	Σεμιράμεως καὶ γυναῖκας ἄρχειν ἀνδρῶν.
[1, 23]	δὲ καὶ προσήψατο ἡ φλὸξ	ἀπό	τε τῶν στοῶν καὶ τοῦ
[1, 21]	τῶν τοῦ Περδίκκου στρατιωτῶν, καὶ	ἀπὸ	τῆς Ἁλικαρνασσοῦ ἄλλοι καὶ ξυμπίπτει
[1, 19]	δὲ καὶ οἱ ἀμφὶ Νικάνορα	ἀπὸ	τῆς Λάδης τὴν ὁρμὴν τῶν
[1, 19]	εἶναι ἔδωκεν. Οἱ δὲ βάρβαροι	ἀπὸ	τῆς Μυκάλης ὁρμώμενοι τὰς μὲν
[1, 19]	μόνον οὐ θεωμένων τῶν Περσῶν	ἀπὸ	τῆς Μυκάλης πολιορκουμένους τοὺς φίλους
[1, 9]	ἤνεγκεν, ἀλλὰ τῷ τε πόρρω	ἀπὸ	τῆς οἰκείας διαφθαρῆναι αὐτοῖς τὸν
[1, 1]	μὴ πάντῃ ταπεινωθέντας οὕτω μακρὰν	ἀπὸ	τῆς οἰκείας στελλόμενον. ὁρμηθέντα δὴ
[1, 10]	Ἀρκάδες μὲν, ὅσοι βοηθήσοντες Θηβαίοις	ἀπὸ	τῆς οἰκείας ὡρμήθησαν, θάνατον κατεψηφίσαντο
[1, 11]	ἐν εἴκοσι ταῖς πάσαις ἡμέραις	ἀπὸ	τῆς οἴκοθεν ἐξορμήσεως. ἐλθὼν δὲ
[1, 15]	ἄνωθεν ἔβαλλον, οἱ μὲν αὐτῶν	ἀπὸ	τῆς ὄχθης ἐξ ὑπερδεξίου ἐς
[1, 15]	οἱ μὲν ἐξῶσαι εἰς ἅπαν	ἀπὸ	τῆς ὄχθης καὶ ἐς τὸ
[1, 1]	Ἀλέξανδρος δὲ τοὺς τοξότας μὲν	ἀπὸ	τοῦ δεξιοῦ κέρως πρὸ τῆς
[1, 1]	κακῶς ὡπλισμένους βαρβάρους, ὥστε Ἀλέξανδρον	ἀπὸ	τοῦ εὐωνύμου ἐπάγοντα οὐκέτι ἐδέξαντο,
[1, 9]	τοῦ εἰκότος ἐς μῆνιν τὴν	ἀπὸ	τοῦ θείου ἀνηνέχθη, ὡς τῆς
[1, 9]	καὶ πρὸ τῆς ξυμφορᾶς πολλὰ	ἀπὸ	τοῦ θείου ἐπισημῆναι ἐλέγετο, ἃ
[1, 2]	Λύγινον ποταμόν. ἀπέχει δὲ οὗτος	ἀπὸ	τοῦ Ἴστρου ὡς ἐπὶ τὸν
[1, 6]	αὐτὸς δὲ ἐν προφυλακῇ ὢν	ἀπὸ	τοῦ λόφου ἀφεώρα τῶν πολεμίων
[1, 19]	ἐν καλῷ ὡρμίζοντο, ὅτι ὑδρεύεσθαι	ἀπὸ	τοῦ Μαιάνδρου ποταμοῦ τῶν ἐκβολῶν
[1, 25]	Ταῦτά τε οὖν καὶ τὰ	ἀπὸ	τοῦ Πέρσου ξυνθεὶς πέμπει ὡς
[1, 4]	αὐτοῖς ἡ ὁρμὴ ὡς πορρωτάτω	ἀπὸ	τοῦ ποταμοῦ ἐς τὰ ἔρημα.
[1, 8]	τὸ στρατόπεδον, καὶ χαλεπῶς διεσώθη	ἀπὸ	τοῦ τραύματος. τοὺς μέντοι Θηβαίους
[1, 16]	καὶ οἱ Ἕλληνες πλὴν Λακεδαιμονίων	ἀπὸ	τῶν βαρβάρων τῶν τὴν Ἀσίαν
[1, 20]	τείχει. ὡς δὲ οὐδὲν ἐνεδίδοτο	ἀπὸ	τῶν ἔνδον, αἵ τε μηχαναὶ
[1, 15]	χαλεπῶς ἤδη. καὶ ἦν μὲν	ἀπὸ	τῶν ἵππων ἡ μάχη, πεζομαχίᾳ
[1, 6]	τὸ χωρίον, τοὺς ἡμίσεας καταπηδῆσαι	ἀπὸ	τῶν ἵππων καὶ ἀναμιχθέντας τοῖς
[1, 20]	ἐφώρμουν τῷ λιμένι, ὡς καὶ	ἀπὸ	τῶν ναυτῶν πολλὴν ὠφέλειαν γίγνεσθαι
[1, 19]	παραγγείλας εἴργειν τῆς ἀποβάσεως τοὺς	ἀπὸ	τῶν νεῶν. οἱ δέ, ὕδατός
[1, 19]	τοὺς ναύτας ἀποσκεδάννυσθαι τὸ πολὺ	ἀπὸ	τῶν νεῶν τοὺς μὲν ἐπὶ
[1, 17]	Ἐφεσίων, ὡς ἀφῃρέθη αὐτοῖς ὁ	ἀπὸ	τῶν ὀλίγων φόβος, τούς τε
[1, 22]	αὐτοὺς ἐρρωμένως καὶ ταῖς μηχαναῖς	ἀπὸ	τῶν πύργων λίθων τε μεγάλων
[1, 13]	ποταμοῦ τοῦ Γρανίκου καί οἱ	ἀπὸ	τῶν σκοπῶν σπουδῇ ἐλαύνοντες ἀπήγγελλον
[1, 19]	τάξεις τρεῖς, παραγγείλας εἴργειν τῆς	ἀποβάσεως	τοὺς ἀπὸ τῶν νεῶν. οἱ
[1, 3]	ἦσαν, καὶ ἐπειρᾶτο βιάζεσθαι τὴν	ἀπόβασιν.	οἱ δὲ βάρβαροι ἀπήντων ἐπὶ
[1, 11]	οἷ γενέσθαι ἢ Πρωτεσιλάῳ τὴν	ἀπόβασιν.	Παρμενίων μὲν δὴ τῶν τε
[1, 19]	τεῖχος, ἐκ τῶν νεῶν τὴν	ἀπόβασιν	ποιησόμενος. ὡς δὲ διακινδυνεύειν ἐθέλοντας
[1, 11]	ὅπου ἐξέβη τῆς Ἀσίας Διὸς	ἀποβατηρίου	καὶ Ἀθηνᾶς καὶ Ἡρακλέους. ἀνελθόντα
[1, 9]	τοῦ ποιητοῦ οἰκίαν καὶ τοὺς	ἀπογόνους	τοῦ Πινδάρου λέγουσιν ὅτι διεφύλαξεν
[1, 20]	Μέμνων τε αὐτὸς παρών, ἤδη	ἀποδεδειγμένος	πρὸς Δαρείου τῆς τε κάτω
[1, 29]	αὐτοῦ ἡμέρας δέκα καὶ σατράπην	ἀποδείξας	Φρυγίας Ἀντίγονον τὸν Φιλίππου, ἐπὶ
[1, 14]	ξένοι δὲ πεζοὶ μισθοφόροι ὀλίγον	ἀποδέοντες	δισμυρίων. ἐτάχθησαν δὲ τὴν μὲν
[1, 18]	τοὺς νόμους τοὺς σφῶν ἑκάστοις	ἀποδοῦναι,	καὶ τοὺς φόρους ἀνεῖναι, ὅσους
[1, 23]	ἤδη πᾶσαν. θάψας δὲ τοὺς	ἀποθανόντας	ἐν τῇ νυκτὶ τὰς μὲν
[1, 16]	φεύγει ἐς Φρυγίαν, ἐκεῖ δὲ	ἀποθνήσκει	αὐτὸς πρὸς αὑτοῦ, ὡς λόγος,
[1, 28]	τε ὁ στρατηγὸς τῶν τοξοτῶν	ἀποθνήσκει	καὶ τῶν ἄλλων ἀμφὶ τοὺς
[1, 2]	νάπους εἰς τὸν ποταμόν. καὶ	ἀποθνήσκουσι	μὲν τρισχίλιοι ἐν τῇ φυγῇ,
[1, 26]	τὴν πόλιν τάς τε πύλας	ἀποκεκλείκασι	τοῖς παρὰ Ἀλεξάνδρου καὶ τὰ
[1, 19]	ἀντιπρώρους βύζην τὰς τριήρεις ὁρμίσαντες	ἀποκεκλείκεσαν	τῷ μὲν Περσικῷ ναυτικῷ τὸν
[1, 5]	πρὸς τῷ τείχει ἐγνώκει περιτειχισμῷ	ἀποκλεῖσαι	αὐτούς. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ παρῆν
[1, 8]	μὲν βληθεὶς πίπτει αὐτοῦ καὶ	ἀποκομίζεται	κακῶς ἔχων ἐπὶ τὸ στρατόπεδον,
[1, 15]	παίει κατὰ τοῦ ὤμου καὶ	ἀποκόπτει	τὸν ὦμον τοῦ Σπιθριδάτου ξὺν
[1, 1]	ἑκάστων πλὴν Λακεδαιμονίων. Λακεδαιμονίους δὲ	ἀποκρίνασθαι	μὴ εἶναί σφισι πάτριον ἀκολουθεῖν
[1, 29]	τῶν βαρβάρων οὐκ ἀπηξίωσαν. ἀλλ'	ἀποκρίνεται,	ἐπειδὰν τὰ παρόντα καλῶς γένηται,
[1, 4]	ἐλπίδα ξυνέβη τῶν Κελτῶν ἡ	ἀπόκρισις.	οἷα γὰρ πόρρω τε ᾠκισμένοι
[1, 17]	τοῦ ἐλευθερώσαντος τὴν πόλιν ὥρμησαν	ἀποκτεῖναι.	καὶ Σύρφακα μὲν καὶ τὸν
[1, 25]	συνεσόμενον καὶ πίστεις δώσοντα, εἰ	ἀποκτείνει<	ε> βασιλέα Ἀλέξανδρον, αὐτὸν βασιλέα
[1, 17]	τοὺς δὲ κατὰ ἁρπαγὴν χρημάτων	ἀποκτενεῖ,	ξυγχωρηθὲν αὐτῷ, ὁ δῆμος. καὶ
[1, 5]	λόγῳ τίθεσθαι Αὐταριάτας. εἶναι γὰρ	ἀπολεμωτάτους	τῶν ταύτῃ. καὶ αὐτὸς ἐμβαλεῖν
[1, 8]	ἰδὼν Ἀλέξανδρος, ὡς μὴ μόνοι	ἀποληφθέντες	πρὸς τῶν Θηβαίων κινδυνεύσειαν, ἐπῆγε
[1, 12]	ἑταίρων τὴν ἴλην τὴν ἐξ	Ἀπολλωνίας,	ἧς ἰλάρχης ἦν Σωκράτης ὁ
[1, 9]	ξυνενεχθέντα, εἰ καὶ πλήθει τῶν	ἀπολομένων	οὐ μείονα τὴν ξυμφορὰν τῇ
[1, 9]	ἢ τῷ πλήθει τῶν {τε}	ἀπολομένων	τοὺς Λακεδαιμονίους ἐξέπληξεν. ἥ τε
[1, 1]	ἐχρῶντο ταῖς ἁμάξαις ἐς τὸ	ἀπομάχεσθαι	ἀπ' αὐτῶν, εἰ βιάζοιντο, ἅμα
[1, 28]	τοῦ τείχους ὀχυρὸς ἐς τὸ	ἀπομάχεσθαι	ἦν, κατειληφότες προσέμενον. Ἀλέξανδρος δὲ
[1, 23]	δὲ καὶ ὑπὸ τοῦ τετρῶσθαι	ἀπομάχους	ὄντας, ταῦτα ἐν νῷ λαβόντες
[1, 12]	αὐτοῦ Ἀλεξάνδρου παρόντος, αὐτοῖς δὲ	ἀπόντος	Δαρείου. προϊόντας δὲ τόν τε
[1, 27]	μὲν αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ	ἀποπαύεται,	ἀντίπορον δὲ αὐτῷ ἄλλο ὄρος
[1, 16]	Ἑλλάδι ὑπὲρ τῶν βαρβάρων ἐμάχοντο.	ἀποπέμπει	δὲ καὶ εἰς Ἀθήνας τριακοσίας
[1, 20]	χρημάτων τε ἐν τῷ τότε	ἀπορίᾳ	καὶ ἅμα οὐκ ἀξιόμαχον ὁρῶν
[1, 12]	μενεῖν ἐν τῇ χώρᾳ Ἀλέξανδρον	ἀπορίᾳ	τῶν ἐπιτηδείων. Ἀρσίτην δὲ λέγεται
[1, 20]	κατὰ θάλασσαν πολλοὶ ἤδη παραβεβοηθηκότες	ἄπορον	ἐποίησαν τῷ Ἀλεξάνδρῳ τὴν αὐτοσχέδιόν
[1, 29]	ταῦτα Ἀλεξάνδρῳ ὠφελιμώτερα ἢ πολιορκεῖν	ἄπορον	πάντῃ προσφέρεσθαι τὴν ἄκραν. πρὸς
[1, 27]	φυλακῇ κατέχοντας τὰ ὄρη ταῦτα	ἄπορον	ποιεῖν τὴν πάροδον. καὶ τότε
[1, 3]	ἐς στενὸν συγκεκλεισμένον, ὀξὺ καὶ	ἄπορον	προσφέρεσθαι. Ἔνθα δὴ Ἀλέξανδρος ἀπαγαγὼν
[1, 4]	αὐτῷ τῷ Ἴστρῳ, ὅτι οὐκ	ἄπορος	αὐτῷ ἐγένετο, καὶ ἐπανάγει αὐτῆς
[1, 26]	πνεόντων. εἰ δὲ νότοι κατέχοιεν,	ἀπόρως	ἔχει διὰ τοῦ αἰγιαλοῦ ὁδοιπορεῖν.
[1, 19]	Ἀλεξάνδρου ναῦς, ὅτι τοὺς ναύτας	ἀποσκεδάννυσθαι	τὸ πολὺ ἀπὸ τῶν νεῶν
[1, 25]	φωνῆς τῇ χειρὶ οὐ βαρέως	ἀποσοβῆσαι	τὴν χελιδόνα. τὴν δὲ τοσούτου
[1, 10]	καὶ Θηβαίοις δὲ τῆς {τε}	ἀποστάσεως	ἀπέφαινεν αἰτίους οὐ μεῖον ἢ
[1, 7]	τῷ πλήθει τῶν Θηβαίων τῆς	ἀποστάσεως.	οἱ φυγάδες δὲ καὶ ὅσοι
[1, 9]	παρέσχε. Θηβαίοις δὲ τὰ τῆς	ἀποστάσεως	ὀξέα καὶ ξὺν οὐδενὶ λογισμῷ
[1, 7]	τότε δὲ οἱ πράξαντες τὴν	ἀπόστασιν	στράτευμα ἐκ Μακεδονίας Ἀντιπάτρου ἀφῖχθαι
[1, 7]	ἐκκλησίαν παρελθόντες ἐπῆραν τοὺς Θηβαίους	ἀποστῆναι	ἀπὸ Ἀλεξάνδρου, ἐλευθερίαν τε προϊσχόμενοι,
[1, 6]	τοὺς ὁπλίτας, ἔπειτα ἀπὸ ξυνθήματος	ἀποτεῖναι	ἐς προβολήν, καὶ νῦν μὲν
[1, 18]	φυλακῆς. ἐνταῦθα δὲ καταστρατοπεδεύσας ἔγνω	ἀποτειχίζειν	τὴν εἴσω πόλιν. Ἡγησίστρατος γάρ,
[1, 7]	τὴν Καδμείαν διπλῷ χάρακι ἐφρούρουν	ἀποτειχίσαντες,	ὡς μήτε ἔξωθέν τινα τοῖς
[1, 6]	ἐς μῆκος τε οὐκ ὠφέλιμον	{ἀποτετα{	γ} μένην αὐτοῖς τὴν τάξιν,
[1, 3]	καὶ τῆς νήσου τὰ πολλὰ	ἀπότομα	ἐς προσβολήν, καὶ τὸ ῥεῦμα
[1, 19]	τριήρων κελεύσας, ὡς κατὰ τὰ	ἀπότομα	τῆς νήσου, καθάπερ πρὸς τεῖχος,
[1, 27]	δὲ οἰκοῦσιν ὑπερύψηλον καὶ πάντῃ	ἀπότομον,	καὶ ἡ ὁδὸς παρὰ τὴν
[1, 27]	ἄλλο ὄρος ἐστὶν οὐ μεῖον	ἀπότομον.	καὶ ταῦτα τὰ ὄρη ὥσπερ
[1, 17]	ὑπερύψηλόν τε γὰρ ἦν καὶ	ἀπότομον	πάντῃ καὶ τριπλῷ τείχει πεφραγμένον.
[1, 29]	ταῖς Κελαιναῖς ἄκρα ἦν πάντῃ	ἀπότομος,	καὶ ταύτην φυλακὴ κατεῖχεν ἐκ
[1, 27]	πολλὰ ἐπὶ ἄκρᾳ ὀχυρᾷ καὶ	ἀποτόμῳ	καὶ παρ' αὐτὴν τὴν ἄκραν
[1, 28]	οἱ Πισίδαι, κατ' αὐτὸ τὸ	ἀποτομώτατον	τῆς ἀνόδου ἦσαν, καὶ ἐν
[1, 1]	νῷ εἶχον ἐπαφιέναι ἀνιοῦσιν ἧ	ἀποτομώτατον	τοῦ ὄρους ἐπὶ τὴν φάλαγγα
[1, 27]	ὑπ' Ἀλεξάνδρου ταχθέντι καὶ φόρους	ἀποφέρειν	ὅσα ἔτη Μακεδόσι, καὶ ὑπὲρ
[1, 17]	καὶ τοὺς φόρους τοὺς αὐτοὺς	ἀποφέρειν	τάξας, οὕσπερ Δαρείῳ ἔφερον, ὅσοι
[1, 17]	φόρων τῆς συντάξεώς τε καὶ	ἀποφορᾶς	Νικίαν, Ἄσανδρον δὲ τὸν Φιλώτα
[1, 25]	τὴν δὲ τοσούτου ἄρα δεῆσαι	ἀποφυγεῖν	πληγεῖσαν, ὥστε ἐπὶ τῆς κεφαλῆς
[1, 5]	τῇ πόλει ἀπέλιπεν, ὡς μὴ	ἀποχωρήσαντος	παντὸς τοῦ στρατοῦ καὶ οἱ
[1, 6]	ἀπέθανον, πολλοὶ δὲ ἐν τῇ	ἀποχωρήσει	ἀτάκτῳ καὶ φοβερᾷ γενομένῃ. οὐκ
[1, 6]	ὥστε οὐδεὶς ἀπέθανεν ἐν τῇ	ἀποχωρήσει	αὐτῶν. Τρίτῃ δὲ ἀπ' ἐκείνης
[1, 22]	δὲ καὶ τούτοις ἐν τῇ	ἀποχωρήσει	κατὰ στενὴν γέφυραν τὴν ἐπὶ
[1, 27]	Τελμισσεῖς αὐλιζομένους σφᾶς ἰδόντες, ἀλλ'	ἀποχωρήσουσιν	ἐς τὴν πόλιν πλησίον οὖσαν
[1, 6]	τοῖς μετὰ Ἀλεξάνδρου ἐπιθησόμενοι τελευταίοις	ἀποχωροῦσιν.	ὁ δὲ πελαζόντων ἤδη αὐτὸς
[1, 19]	τριήρεις. οὕτω μὲν δὴ ἀπέπλευσαν	ἄπρακτοι	ἐκ Μιλήτου οἱ Πέρσαι. ~Ἀλέξανδρος
[1, 29]	δεδεμένοι ἦσαν. καὶ ὑπὲρ αὐτῶν	ἄπρακτοι	ἐν τῷ τότε ἀπῆλθον. οὐ
[1, 6]	καὶ τοὺς Ἀγριᾶνας. οἱ δὲ	ἀπροσδόκητοί	τε ἐπιπεσόντες καὶ φάλαγγι κατὰ
[1, 9]	ὅτι Ἀθηναίους αὐτοὶ τῇ ψήφῳ	ἀπώλλυον,	ὅτε ὑπὲρ ἀνδραποδισμοῦ τῆς πόλεως
[1, 19]	πολλοὶ ἐν αὐτῇ τῇ πόλει	ἀπώλοντο.	Ἀλέξανδρος δὲ ἐχομένης ἤδη τῆς
[1, 9]	ὅτῳ οἱ Ἕλληνες παραταξάμενοι Μήδοις	ἀπώσαντο	τῆς Ἑλλάδος τὸν κίνδυνον, καὶ
[1, 15]	καὶ ἐς τὸν ποταμὸν αὖθις	ἀπώσασθαι.	καὶ ἐκ τούτου ἐπλεονέκτουν ἤδη
[1, 25]	τὴν χελιδόνα. τὴν δὲ τοσούτου	ἄρα	δεῆσαι ἀποφυγεῖν πληγεῖσαν, ὥστε ἐπὶ
[1, 12]	δὲ, ὅτι καὶ τὸν Ἀχιλλέως	ἄρα	τάφον ἐστεφάνωσεν. Ἡφαιστίωνα δὲ λέγουσιν
[1, 12]	τὸν τάφον ἐστεφάνωσε. καὶ εὐδαιμόνισεν	ἄρα,	ὡς λόγος, Ἀλέξανδρος Ἀχιλλέα, ὅτι
[1, 26]	ἐν φυλακῇ ἦν. ~Ἀλέξανδρος δὲ	ἄρας	ἐκ Φασηλίδος μέρος μέν τι
[1, 7]	Ὁ δὲ Ἀλέξανδρος ἐξ Ὀγχηστοῦ	ἄρας	τῇ ὑστεραίᾳ προσῆγε πρὸς τὴν
[1, 16]	Μιθριδάτης ὁ Δαρείου γαμβρὸς καὶ	Ἀρβουπάλης	ὁ Δαρείου τοῦ Ἀρτοξέρξου παῖς
[1, 17]	ἄλλων ξυμμάχων τοὺς πολλοὺς πλὴν	Ἀργείων.	οὗτοι δὲ ἐν Σάρδεσι κατελείφθησαν
[1, 26]	οἱ δὲ ὑπέρ τε τοῦ	ἀργυρίου	καὶ τοὺς ἵππους παραδώσειν ξυνθέμενοι
[1, 15]	ἐν τῇ μάχῃ. ὁ δὲ	Ἀρέτην	ἤτει δόρυ ἕτερον, ἀναβολέα τῶν
[1, 5]	τρεῖς καὶ κόρας ἴσας τὸν	ἀριθμὸν	καὶ κριοὺς μέλανας τρεῖς, ὥρμηντο
[1, 12]	ὅπλοις. Ἐξ Ἰλίου δὲ ἐς	Ἀρίσβην	ἧκεν, οὗ πᾶσα ἡ δύναμις
[1, 25]	ἀνεκοίνωσεν Ἀριστάνδρῳ τῷ Τελμισσεῖ, μάντει.	Ἀρίστανδρον	δὲ ἐπιβουλὴν μὲν ἔκ του
[1, 11]	ἄλλοι ἄλλα ἐπεθείαζον τῶν μάντεων,	Ἀρίστανδρος	δέ, ἀνὴρ Τελμισσεύς, μάντις, θαρρεῖν
[1, 25]	ποιησάμενος τὸ τῆς χελιδόνος ἀνεκοίνωσεν	Ἀριστάνδρῳ	τῷ Τελμισσεῖ, μάντει. Ἀρίστανδρον δὲ
[1, 1]	καλουμένων Θρᾳκῶν, Φιλίππους πόλιν ἐν	ἀριστερᾷ	ἔχοντα καὶ τὸν Ὄρβηλον τὸ
[1, 6]	σύγκλεισιν, αὖθις δὲ ἐπὶ τὰ	ἀριστερά.	καὶ αὐτὴν δὲ τὴν φάλαγγα
[1, 0]	ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ. Πτολεμαῖος ὁ Λάγου καὶ	Ἀριστόβουλος	ὁ Ἀριστοβούλου ὅσα μὲν ταὐτὰ
[1, 0]	ἀλλ' ἐμοὶ Πτολεμαῖός τε καὶ	Ἀριστόβουλος	πιστότεροι ἔδοξαν ἐς τὴν ἀφήγησιν,
[1, 0]	μὲν ὅτι συνεστράτευσε βασιλεῖ Ἀλεξάνδρῳ,	Ἀριστόβουλος,	Πτολεμαῖος δὲ πρὸς τῷ ξυστρατεῦσαι
[1, 0]	ὁ Λάγου καὶ Ἀριστόβουλος ὁ	Ἀριστοβούλου	ὅσα μὲν ταὐτὰ ἄμφω περὶ
[1, 10]	ἐξηγγέλθη τῶν Θηβαίων τὸ πάθος,	Ἀρκάδες	μὲν, ὅσοι βοηθήσοντες Θηβαίοις ἀπὸ
[1, 9]	τε ξὺν Ἐπαμεινώνδᾳ Βοιωτῶν καὶ	Ἀρκάδων	γενομένη προσβολὴ πρὸς τὴν Σπάρτην
[1, 26]	ἄλλως ὅτι μὴ τῶν ἀπ'	ἄρκτου	ἀνέμων πνεόντων. εἰ δὲ νότοι
[1, 17]	κατ' ἔχθραν, τοὺς δὲ κατὰ	ἁρπαγὴν	χρημάτων ἀποκτενεῖ, ξυγχωρηθὲν αὐτῷ, ὁ
[1, 14]	ἐτάχθησαν, ὧν ἡγεῖτο Κάλας ὁ	Ἁρπάλου.	ἐπὶ δὲ τούτοις οἱ ξύμμαχοι
[1, 14]	τὸν ποταμὸν ἔχοντα Ἀμύνταν τὸν	Ἀρραβαίου	ἔταξε> καὶ τῶν πεζῶν μίαν
[1, 12]	τούτων ἡγεμὼν ἦν Ἀμύντας ὁ	Ἀρραβαίου,	ἔχων τῶν τε ἑταίρων τὴν
[1, 28]	εὐωνύμῳ ἐπέταξεν ἡγεμόνα Ἀμύνταν τὸν	Ἀρραβαίου.	προετάχθησαν δὲ αὐτῷ τοῦ μὲν
[1, 20]	καὶ ἑκατὸν καὶ Νεοπτόλεμος ὁ	Ἀρραβαίου,	τοῦ Ἀμύντου ἀδελφός, τῶν παρὰ
[1, 14]	τοὺς ἀκοντιστάς. Ἀμύντας δὲ ὁ	Ἀρραβαίου	τούς τε σαρισσοφόρους ἱππέας ἔχων
[1, 25]	οὗτος ἀδελφὸς Ἡρομένους τε καὶ	Ἀρραβαίου	τῶν ξυνεπιλαβόντων τῆς σφαγῆς τῆς
[1, 12]	ἑταίρων. Περσῶν δὲ στρατηγοὶ ἦσαν	Ἀρσάμης	καὶ Ῥεομίθρης καὶ Πετήνης καὶ
[1, 12]	τεταγμένων ἀνθρώπων. καὶ τοὺς Πέρσας	Ἀρσίτῃ	προσθέσθαι, ὅτι καὶ ὕποπτόν τι
[1, 12]	χώρᾳ Ἀλέξανδρον ἀπορίᾳ τῶν ἐπιτηδείων.	Ἀρσίτην	δὲ λέγεται εἰπεῖν ἐν τῷ
[1, 16]	ὁ τῶν ξένων ἡγεμὼν Ὠμάρης.	Ἀρσίτης	δὲ ἐκ μὲν τῆς μάχης
[1, 17]	~Καταστήσας δὲ Κάλαν σατραπεύειν ἧς	Ἀρσίτης	ἦρχε καὶ τοὺς φόρους τοὺς
[1, 12]	Λυδίας καὶ Ἰωνίας σατράπης καὶ	Ἀρσίτης	ὁ τῆς πρὸς Ἑλλησπόντῳ Φρυγίας
[1, 18]	Ἐφέσῳ θυσίαν τε ἔθυσε τῇ	Ἀρτέμιδι	καὶ πομπὴν ἔπεμψε ξὺν τῇ
[1, 17]	ὅσους τοῖς βαρβάροις ἀπέφερον, τῇ	Ἀρτέμιδι	ξυντελεῖν ἐκέλευσεν. ὁ δὲ δῆμος
[1, 17]	τοὺς τὸ ἱερὸν συλήσαντας τῆς	Ἀρτέμιδος	καὶ τοὺς τὴν εἰκόνα τὴν
[1, 12]	ξὺν Κύρῳ ἄνοδος ἐπὶ βασιλέα	Ἀρτοξέρξην	καὶ τὰ Κλεάρχου τε καὶ
[1, 16]	καὶ Ἀρβουπάλης ὁ Δαρείου τοῦ	Ἀρτοξέρξου	παῖς καὶ Φαρνάκης, ἀδελφὸς οὗτος
[1, 12]	πατρίς τε καὶ γένος καὶ	ἀρχαὶ	οἵδε οἱ λόγοι εἰσί τε
[1, 23]	ἔτι ἀπὸ Σεμιράμεως καὶ γυναῖκας	ἄρχειν	ἀνδρῶν. Πιξώδαρος δὲ τὴν μὲν
[1, 23]	τῆς ἄλλης Καρίας ἐπεκράτησεν, αὐτῇ	ἄρχειν	ἁπάσης ἔδωκε. ~Τῶν Μακεδόνων δὲ
[1, 25]	ἐπὶ σατραπείᾳ ἐξεπέμφθη, αὐτὸν ἀπέδειξεν	ἄρχειν	τῆς Θεσσαλικῆς ἵππου. τὰ δὲ
[1, 11]	Ὀλυμπίῳ τὴν θυσίαν τὴν ἀπ'	Ἀρχελάου	ἔτι καθεστῶσαν ἔθυσε καὶ τὸν
[1, 23]	δὲ Πιξωδάρου Ὀροντοβάτης τὴν Καρῶν	ἀρχὴν	ἐκ βασιλέως πεμφθεὶς εἶχε, γαμβρὸς
[1, 12]	ἐμόν, οὐδὲ εἰ δή τινα	ἀρχὴν	ἐν τῇ ἐμαυτοῦ ἦρξα. ἀλλ'
[1, 23]	δὲ τὴν μὲν ἐκβάλλει τῆς	ἀρχῆς,	αὐτὸς δὲ κατεῖχε τὰ πράγματα.
[1, 17]	καὶ τῆς ἄλλης τῆς Σπιθριδάτου	ἀρχῆς,	δοὺς αὐτῷ ἱππέας τε καὶ
[1, 9]	πολλῶν παραδόσει καὶ στερήσει τῆς	ἀρχῆς	ἐς ταπεινότητα ἀφικομένη τό τε
[1, 11]	ἔργα. Ἅμα δὲ τῷ ἦρι	ἀρχομένῳ	ἐξελαύνει ἐφ' Ἑλλησπόντου, τὰ μὲν
[1, 25]	τῷ τότε Θεσσαλῶν τῆς ἵππου	ἄρχοντα.	ἦν μὲν δὴ ὁ Ἀλέξανδρος
[1, 1]	δὴ Φίλιππος μὲν τελευτῆσαι ἐπὶ	ἄρχοντος	Πυθοδήλου Ἀθήνησι. παραλαβόντα δὲ τὴν
[1, 1]	Μακεδόνες θαρσήσαντες, ὅτι ἀβλαβεῖς αὐτοῖς,	ἃς	μάλιστα ἐδεδίεσαν, αἱ ἅμαξαι ἐγένοντο,
[1, 23]	ὑπέφαινε καὶ κατιδὼν τὰς ἄκρας,	ἃς	οἵ τε Πέρσαι καὶ οἱ
[1, 17]	συντάξεώς τε καὶ ἀποφορᾶς Νικίαν,	Ἄσανδρον	δὲ τὸν Φιλώτα Λυδίας καὶ
[1, 6]	καὶ φάλαγγι κατὰ κέρας, ἧπερ	ἀσθενεστάτοις	αὐτοῖς καρτερωτάτῃ τῇ ἐμβολῇ προσμίξειν
[1, 13]	οὖν καὶ κατὰ κέρας, ἧπερ	ἀσθενέστατον,	ἐκβαίνουσιν ἐπικείσονται ἐς φάλαγγα ξυντεταγμένοι
[1, 23]	τὰ πράγματα, νενομισμένον ἐν τῇ	Ἀσίᾳ	ἔτι ἀπὸ Σεμιράμεως καὶ γυναῖκας
[1, 11]	αὐτὸν ἐς τὴν γῆν τὴν	Ἀσίαν	καὶ βωμοὺς ἱδρύσασθαι ὅθεν τε
[1, 16]	ἀπὸ τῶν βαρβάρων τῶν τὴν	Ἀσίαν	κατοικούντων. ~Καταστήσας δὲ Κάλαν σατραπεύειν
[1, 20]	κατέχων ἤδη τῷ πεζῷ τὴν	Ἀσίαν,	ὅτι οὔτε ναυτικοῦ ἔτι δέοιτο,
[1, 10]	καὶ φεύγει Χαρίδημος ἐς τὴν	Ἀσίαν	παρὰ βασιλέα Δαρεῖον. ~Ταῦτα δὲ
[1, 1]	παρασκευῇ εἶναι τοῦ ἐς τὴν	Ἀσίαν	στόλου. Ἅμα δὲ τῷ ἦρι
[1, 10]	δὲ σπουδῇ τοῦ ἐς τὴν	Ἀσίαν	στόλου, οὐκ ἐθέλων οὐδὲν ὕποπτον
[1, 11]	πρῶτος ἐδόκει ἐκβῆναι ἐς τὴν	Ἀσίαν	τῶν Ἑλλήνων τῶν ἅμα Ἀγαμέμνονι
[1, 11]	Εὐρώπης καὶ ὅπου ἐξέβη τῆς	Ἀσίας	Διὸς ἀποβατηρίου καὶ Ἀθηνᾶς καὶ
[1, 20]	πρὸς Δαρείου τῆς τε κάτω	Ἀσίας	καὶ τοῦ ναυτικοῦ παντὸς ἡγεμών,
[1, 20]	ὑπηρεσίας συμπληρώσουσιν οὔτε ὅποι τῆς	Ἀσίας	προσέξουσιν ἔχοντας. καὶ τὸν ἀετὸν
[1, 29]	παρὰ τὴν λίμνην, ἧ ὄνομα	Ἀσκανία,	ἐν ἧ ἅλες πήγνυνται αὐτόματοι,
[1, 5]	ἤδη μὲν καὶ Φιλίππου ζῶντος	ἀσπαζόμενος	Ἀλέξανδρον δῆλος ἦν καὶ ἰδίᾳ
[1, 27]	πρὸς τῶν Ἀσπενδίων. οἱ δὲ	Ἀσπένδιοι	ὡς εἶδον αὐτόν τε Ἀλέξανδρον
[1, 26]	αὐτῷ κατὰ τὴν ὁδὸν τοὺς	Ἀσπενδίους	ὅτι οὐδὲν τῶν ξυγκειμένων πρᾶξαι
[1, 26]	αὐτῷ κατὰ τὴν ὁδὸν πρέσβεις	Ἀσπενδίων	αὐτοκράτορες, τὴν μὲν πόλιν ἐνδιδόντες,
[1, 27]	οἰκίαις ταῖς καταλελειμμέναις πρὸς τῶν	Ἀσπενδίων.	οἱ δὲ Ἀσπένδιοι ὡς εἶδον
[1, 26]	ἦν, ἐπισκευάζουσι, ταῦτα πυθόμενος ἐπὶ	Ἀσπένδου	ἀνεζεύγνυεν. ~Ὤικισται δὲ τῆς Ἀσπένδου
[1, 27]	Ἀσπένδου ἀνεζεύγνυεν. ~Ὤικισται δὲ τῆς	Ἀσπένδου	τὰ μὲν πολλὰ ἐπὶ ἄκρᾳ
[1, 6]	ὁπότε δὲ διαβάντες τύχοιεν, ἐπ'	ἀσπίδα	ἐκτάσσεσθαι, ὡς πυκνὴν εὐθὺς διαβάντων
[1, 6]	ἀμφ' αὑτὸν ἑταίροις, ἀναλαβόντας τὰς	ἀσπίδας	ἀναβαίνειν ἐπὶ τοὺς ἵππους καὶ
[1, 6]	τοῖς δόρασι δουπῆσαι πρὸς τὰς	ἀσπίδας.	οἱ δὲ Ταυλάντιοι ἔτι μᾶλλον
[1, 1]	γῆν, συγκλεῖσαι ἐς ἀκριβὲς τὰς	ἀσπίδας,	τοῦ κατ' αὐτῶν φερομένας τὰς
[1, 5]	ὄρους, ὥστε οὐδὲ ἐπὶ τεσσάρων	ἀσπίδων	ἂν τῷ στρατεύματι ἡ πάροδος
[1, 1]	φάλαγγα, αἱ δ' ὑπὲρ τῶν	ἀσπίδων	ἐπικυλισθεῖσαι ὀλίγα ἔβλαψαν. ἀπέθανε δὲ
[1, 19]	ἐν τῇ θαλάσσῃ ἐπὶ τῶν	ἀσπίδων	ὑπτίων ἐς νησῖδά τινα ἀνώνυμον
[1, 20]	ὅπῃ τι ἐνδεῖν ὡς πρὸς	ἀσφάλειαν	ἐφαίνετο, ξύμπαντα ταῦτα Μέμνων τε
[1, 29]	τότε ἀπῆλθον. οὐ γὰρ ἐδόκει	ἀσφαλὲς	εἶναι Ἀλεξάνδρῳ ἔτι ξυνεστῶτος τοῦ
[1, 1]	Ἀλεξάνδρῳ δὲ βουλὴ γίγνεται ὅπως	ἀσφαλέστατα	ὑπερβαλεῖ τὸ ὄρος. καὶ ἐπειδὴ
[1, 6]	οἱ Μακεδόνες δὲ ἐν τούτῳ	ἀσφαλῶς	ἐπέρασαν τὸν ποταμόν, ὥστε οὐδεὶς
[1, 5]	ὄρη. οἱ δὲ ξὺν Φιλώτᾳ	ἀσφαλῶς	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον διεσώθησαν. ἐδόκουν
[1, 6]	πολλοὶ δὲ ἐν τῇ ἀποχωρήσει	ἀτάκτῳ	καὶ φοβερᾷ γενομένῃ. οὐκ ὀλίγοι
[1, 13]	καὶ κρημνώδεις εἰσὶν αἳ αὐτῶν.	ἀτάκτως	τε οὖν καὶ κατὰ κέρας,
[1, 8]	τῶν Μακεδόνων ἐγγὺς φευγόντων εἴχοντο,	ἅτε	καὶ τῶν τειχῶν διὰ τὰς
[1, 16]	τῶν τε κατὰ τὴν χώραν	ἀτέλειαν	ἔδωκε καὶ ὅσαι ἄλλαι ἢ
[1, 25]	αὑτὸν πιστῶν, πρόφασιν μὲν παρὰ	Ἀτιζύην	τὸν Φρυγίας σατράπην, τῇ δὲ
[1, 1]	αὐτοὺς ἄλλων ἐξηγεῖσθαι. νεωτερίσαι δὲ	ἄττα	καὶ τῶν Ἀθηναίων τὴν πόλιν.
[1, 7]	ἐπ' Ἐλευθεράς τε καὶ τὴν	Ἀττικήν,	οὐδὲ τότε προσέμιξε τοῖς τείχεσιν
[1, 4]	ἱππέας δὲ κατὰ μέτωπον, λείπουσιν	αὖ	καὶ τὴν πόλιν οἱ Γέται
[1, 9]	ἐσχάτων κινδύνων διασώσασθαι. Λακεδαιμονίων τε	αὖ	τὸ κατὰ Λεῦκτρα καὶ Μαντίνειαν
[1, 9]	καὶ τὸ ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς	αὖθις	Ἀθηναίων πταῖσμα ναυτικόν τε ἦν
[1, 22]	πολλαῖς δὲ ὕστερον ἡμέραις ἐπάγοντος	αὖθις	Ἀλεξάνδρου τὰς μηχανὰς τῷ πλινθίνῳ
[1, 15]	Πέρσαι, καὶ ἐς τὸν ποταμὸν	αὖθις	ἀπώσασθαι. καὶ ἐκ τούτου ἐπλεονέκτουν
[1, 21]	τὰς μηχανὰς Ἀλέξανδρος. καὶ ἐκδρομὴ	αὖθις	γίγνεται τῶν ἐκ τῆς πόλεως
[1, 6]	ἐγκλῖναι τῶν δοράτων τὴν σύγκλεισιν,	αὖθις	δὲ ἐπὶ τὰ ἀριστερά. καὶ
[1, 19]	Σάμον ἀπέπλευσαν. ἐκεῖθεν δὲ ἐπισιτισάμενοι	αὖθις	ἐπέπλεον τῇ Μιλήτῳ. καὶ τὰς
[1, 9]	τείχη ἐκτειχίσαι καὶ τῆς θαλάσσης	αὖθις	ἐπικρατῆσαι καὶ τοὺς τότε φοβερούς
[1, 20]	χαλεπῶς κατεκλείσθησαν ἐς τὰ τείχη	αὖθις.	καὶ ἀπέθανον αὐτῶν ἄλλοι τε
[1, 10]	ἄνδρας οὐκ ἐξέδοσαν, πρεσβεύονται δὲ	αὖθις	παρὰ Ἀλέξανδρον, ἀφεῖναι δεόμενοι τὴν
[1, 21]	πρὸς τῷ τείχει. καὶ κατακλείονται	αὖθις	πρὸς τῶν Μακεδόνων εἴσω τῶν
[1, 20]	καὶ τῇ πολιορκίᾳ τῆς Ἁλικαρνασσοῦ	αὖθις	προσεῖχε. Καὶ πρῶτα μὲν τὴν
[1, 8]	τοῖς Θηβαίοις, ἐντεῦθεν δὲ ἐπιστρεψάντων	αὖθις	σὺν βοῇ τῶν Θηβαίων φυγὴ
[1, 27]	οὐ μενοῦσι πανδημεὶ οἱ Τελμισσεῖς	αὐλιζομένους	σφᾶς ἰδόντες, ἀλλ' ἀποχωρήσουσιν ἐς
[1, 6]	ἐκείνης ἡμέρᾳ καταμαθὼν Ἀλέξανδρος κακῶς	αὐλιζομένους	τοὺς ἀμφὶ Κλεῖτον καὶ Γλαυκίαν,
[1, 13]	τῷ πεζῷ λειπομένους πλησίον ἡμῶν	αὐλισθῆναι,	καὶ ταύτῃ παρέξειν ἕωθεν εὐπετῶς
[1, 0]	πρὸς ἄλλων ξυγγεγραμμένα, ὅτι καὶ	αὐτὰ	ἀξιαφήγητά τέ μοι ἔδοξε καὶ
[1, 9]	ἠμελήθη, ὕστερον δὲ ἡ μνήμη	αὐτὰ	ἐς λογισμὸν τοῦ ἐκ πάλαι
[1, 13]	ὁρᾶται βαθέα, αἱ δὲ ὄχθαι	αὗται	ὁρᾷς ὅτι ὑπερύψηλοι καὶ κρημνώδεις
[1, 22]	δὲ φόνος περὶ ταῖς πύλαις	αὐταῖς	ξυνέβη, ὅτι ἡ ξύγκλεισις τῶν
[1, 27]	ὀλίγαι οἰκήσεις καὶ τεῖχος περιεβέβλητο	αὐταῖς	οὐ μέγα. τὸ μὲν δὴ
[1, 23]	Τράλλεις ἀπαγαγεῖν ἐκέλευσε τοὺς ἐπ'	αὐταῖς	τεταγμένους, αὐτὸς δὲ τὴν πόλιν
[1, 5]	καὶ ἔφερε τὴν χώραν αὐτῶν.	Αὐταριᾶται	μὲν δὴ ἀμφὶ τὰ αὑτῶν
[1, 5]	ἔφη χρῆναι ἐν λόγῳ τίθεσθαι	Αὐταριάτας.	εἶναι γὰρ ἀπολεμωτάτους τῶν ταύτῃ.
[1, 5]	βασιλέα. οἱ δὲ καὶ τοὺς	Αὐταριάτας	ἐπιθήσεσθαι αὐτῷ κατὰ τὴν πορείαν
[1, 5]	καὶ ἐπειδὴ ἔμαθεν ὑπὲρ τῶν	Αὐταριατῶν	πυνθανόμενον Ἀλέξανδρον, οἵτινές τε καὶ
[1, 19]	τῶν Περσῶν κατεῖδε, πέμπει ἐπ'	αὐτὰς	κατὰ σπουδήν, ἐμβάλλειν ἀντιπρώρους κελεύσας.
[1, 23]	οὐκ ὀλίγην ἔσεσθαί οἱ ἀμφ'	αὐτὰς	τῇ φύσει τῶν χωρίων καὶ
[1, 23]	καὶ τῆς ἄλλης Καρίας ἐπεκράτησεν,	αὐτῇ	ἄρχειν ἁπάσης ἔδωκε. ~Τῶν Μακεδόνων
[1, 23]	καὶ Ἀλέξανδρος τά τε Ἄλινδα	αὐτῇ	ἐπέτρεψε καὶ τὸ ὄνομα τοῦ
[1, 19]	τριήρων. οἱ δὲ πολλοὶ ἐν	αὐτῇ	τῇ πόλει ἀπώλοντο. Ἀλέξανδρος δὲ
[1, 9]	προσβολὴ πρὸς τὴν Σπάρτην καὶ	αὐτὴ	τῷ ἀήθει τῆς ὄψεως μᾶλλον
[1, 23]	δὲ Ἱδριέως, ὃς καὶ ἀδελφὸς	αὐτῇ	ὢν κατὰ νόμον τῶν Καρῶν
[1, 18]	νήσῳ τῇ Λάδῃ. κεῖται δὲ	αὕτη	ἐπὶ τῇ Μιλήτῳ. αἱ δὲ
[1, 28]	Σαγαλασσοῦ ἐστέλλετο. ἦν δὲ καὶ	αὕτη	οὐ μικρὰ πόλις. Πισίδαι καὶ
[1, 1]	ἅμαξαι, τοσῷδε μᾶλλόν τι διασκεδάσουσιν	αὐτὴν	βίᾳ ἐμπεσοῦσαι. Ἀλεξάνδρῳ δὲ βουλὴ
[1, 6]	δὲ ἐπὶ τὰ ἀριστερά. καὶ	αὐτὴν	δὲ τὴν φάλαγγα ἔς τε
[1, 18]	ξένων ἐς τετρακισχιλίους διαβιβάσας ἐς	αὐτήν.	ἦσαν δὲ τῶν βαρβάρων αἱ
[1, 5]	παρούσῃ δυνάμει, πολλῶν μὲν ἐς	αὐτὴν	καὶ μαχίμων ξυμπεφευγότων, πολλῶν δὲ
[1, 3]	ῥεῦμα τοῦ ποταμοῦ τὸ παρ'	αὐτήν,	οἷα δὴ ἐς στενὸν συγκεκλεισμένον,
[1, 27]	ὀχυρᾷ καὶ ἀποτόμῳ καὶ παρ'	αὐτὴν	τὴν ἄκραν ὁ Εὐρυμέδων ποταμὸς
[1, 22]	πεποιημένην φεύγουσι τήν τε γέφυραν	αὐτὴν	ὑπὸ πλήθους ξυντρῖψαι καὶ πολλοὺς
[1, 28]	τῶν Μακεδόνων προσῆγε καὶ πρὸ	αὐτῆς	Ἀλέξανδρος ἐφαίνετο. ὡς δὲ ἐν
[1, 15]	οἱ δὲ κατὰ τὰ χθαμαλώτερα	αὐτῆς	ἔστε ἐπὶ τὸ ὕδωρ καταβαίνοντες.
[1, 4]	ἄπορος αὐτῷ ἐγένετο, καὶ ἐπανάγει	αὐτῆς	ἡμέρας σώους σύμπαντας ἐπὶ τὸ
[1, 9]	τοῖς ξυμμάχοις, ὅση μὴ ἱερὰ	αὐτῆς.	παῖδας δὲ καὶ γυναῖκας καὶ
[1, 23]	τὴν πόλιν ἐς ἔδαφος κατασκάψας	αὐτῆς	τε ταύτης καὶ τῆς ἄλλης
[1, 25]	πληγεῖσαν, ὥστε ἐπὶ τῆς κεφαλῆς	αὐτῆς	τοῦ Ἀλεξάνδρου καθημένην μὴ πρόσθεν
[1, 26]	σταλέντες καὶ ἐπὶ οἰκισμῷ ἐξέβησαν,	αὐτίκα	τὴν μὲν Ἑλλάδα γλῶσσαν ἐξελάθοντο,
[1, 20]	φύσις τοῦ χωρίου ὀχυρὸν ἐποίει	αὐτὸ	καὶ ὅπῃ τι ἐνδεῖν ὡς
[1, 28]	ὅπερ κατεῖχον οἱ Πισίδαι, κατ'	αὐτὸ	τὸ ἀποτομώτατον τῆς ἀνόδου ἦσαν,
[1, 23]	τόν τε ξύλινον πύργον, ὃν	αὐτοὶ	ἀντῳκοδόμησαν ταῖς μηχαναῖς τῶν πολεμίων,
[1, 15]	προσέσχον τῇ ὄχθῃ, ταύτῃ καὶ	αὐτοὶ	ἄνωθεν ἔβαλλον, οἱ μὲν αὐτῶν
[1, 27]	οὐκ ἐδόκουν διαφυλάξαι ἂν δύνασθαι.	αὐτοὶ	δὲ ἐς τὴν ἄκραν ξυμφεύγουσιν.
[1, 28]	ἐδόκουν πάντων Πισιδῶν μαχίμων ὄντων	αὐτοὶ	εἶναι {οἱ} μαχιμώτατοι. καὶ τότε
[1, 15]	ἐν τῇ πρώτῃ προσβολῇ, καὶ	αὐτοὶ	ἐξ οὐ βεβαίου τε καὶ
[1, 21]	ὁ οἶνος ὑπεθέρμαινεν, ὥστε ὁπλισάμενοι	αὐτοὶ	ἐπὶ σφῶν προσβάλλουσι τῷ τείχει
[1, 28]	καὶ πόλιν μεγάλην οἰκοῦσιν καὶ	αὐτοὶ	μάχιμοί εἰσιν. ὅτι δὲ πολέμιοι
[1, 15]	πᾶν στῖφος τῆς ἵππου καὶ	αὐτοὶ	οἱ ἡγεμόνες τῶν Περσῶν τεταγμένοι
[1, 13]	διαβαλεῖν τὸν πόρον. ὑποφθάσομεν γὰρ	αὐτοὶ	περάσαντες πρὶν ἐκείνους ἐς τάξιν
[1, 28]	πρέσβεις. οἱ δέ εἰσι καὶ	αὐτοὶ	Πισίδαι βάρβαροι καὶ πόλιν μεγάλην
[1, 24]	τῶν νεογάμων ἦσαν, προστάξας, ἐπειδὰν	αὐτοί	τε ἐπανίωσι καὶ τοὺς μετὰ
[1, 16]	πανταχόθεν ἤδη ἐς τὰ πρόσωπα	αὐτοί	τε καὶ ἵπποι τοῖς ξυστοῖς
[1, 9]	τὸν κίνδυνον, καὶ ὅτι Ἀθηναίους	αὐτοὶ	τῇ ψήφῳ ἀπώλλυον, ὅτε ὑπὲρ
[1, 10]	ξυγγνώμης τυχεῖν ἐδέοντο, ὅτι καὶ	αὐτοί	τι πρὸς τὰ παρὰ τῶν
[1, 24]	Μελέαγρον τὸν Νεοπτολέμου, ὅτι καὶ	αὐτοὶ	τῶν νεογάμων ἦσαν, προστάξας, ἐπειδὰν
[1, 21]	δὴ ἑκατέρωθεν τοῦ ἐρηριμμένου τείχους	αὐτοὶ	ὑπολελειμμένοι ἐκ πλαγίου τε καὶ
[1, 22]	τῶν ψιλῶν. καὶ οὗτοι οὐδὲ	αὐτοὶ	χαλεπῶς ἐτρέψαντο τοὺς ἐκ τῆς
[1, 7]	οὐδὲ τότε προσέμιξε τοῖς τείχεσιν	αὐτοῖς,	ἀλλ' ἐστρατοπέδευσεν οὐ πολὺ ἀπέχων
[1, 29]	εἰς Γόρδιον ἧκον καὶ ξὺν	αὐτοῖς	ἄλλη στρατιὰ καταλεχθεῖσα, ἣν ἦγε
[1, 17]	τῶν Ἐφεσίων λαβόντες, καὶ ξὺν	αὐτοῖς	Ἀμύντας ὁ Ἀντιόχου, ὃς ἔφυγεν
[1, 19]	ἡ μὲν Ἰασσέων ναῦς ἁλίσκεται	αὐτοῖς	ἀνδράσιν ἐν τῇ φυγῇ, οὐ
[1, 23]	στοάς, ἐν αἷς τὰ βέλη	αὐτοῖς	ἀπέκειτο. ἐνέβαλον δὲ καὶ ταῖς
[1, 1]	οἱ Μακεδόνες θαρσήσαντες, ὅτι ἀβλαβεῖς	αὐτοῖς,	ἃς μάλιστα ἐδεδίεσαν, αἱ ἅμαξαι
[1, 12]	σφῶν καὶ αὐτοῦ Ἀλεξάνδρου παρόντος,	αὐτοῖς	δὲ ἀπόντος Δαρείου. προϊόντας δὲ
[1, 1]	ἐμπειρίαν, γυναῖκες δὲ ὅσαι ξυνείποντο	αὐτοῖς	ἑάλωσαν πᾶσαι, καὶ τὰ παιδάρια
[1, 8]	τὰς πύλας. ἀλλὰ συνεσπίπτουσι γὰρ	αὐτοῖς	εἴσω τοῦ τείχους ὅσοι τῶν
[1, 4]	ἔφασαν δεδιέναι μήποτε ὁ οὐρανὸς	αὐτοῖς	ἐμπέσοι, Ἀλέξανδρόν τε ἀγασθέντες οὔτε
[1, 26]	τάλαντα κελεύει τῇ στρατιᾷ δοῦναι	αὐτοῖς	ἐς μισθὸν καὶ τοὺς ἵππους,
[1, 4]	οἱ ἵπποι ἠδύναντο. ἦν δὲ	αὐτοῖς	ἡ ὁρμὴ ὡς πορρωτάτω ἀπὸ
[1, 4]	ἱππέων ἐδέξαντο. παράδοξος μὲν γὰρ	αὐτοῖς	ἡ τόλμα ἐφάνη τοῦ Ἀλεξάνδρου,
[1, 0]	τετελευτηκότος ἤδη Ἀλεξάνδρου ξυγγράφουσιν {ὅτε}	αὐτοῖς	ἥ τε ἀνάγκη καὶ ὁ
[1, 12]	προσθέσθαι, ὅτι καὶ ὕποπτόν τι	αὐτοῖς	ἦν ἐς τὸν Μέμνονα τριβὰς
[1, 27]	Εὐρυμέδων ποταμὸς ῥεῖ. ἦσαν δὲ	αὐτοῖς	καὶ περὶ τῇ ἄκρᾳ ἐν
[1, 21]	ἔνθα δὴ φιλοτιμία τε ἐσπίπτει	αὐτοῖς,	καί τι καὶ ὁ οἶνος
[1, 6]	φάλαγγι κατὰ κέρας, ἧπερ ἀσθενεστάτοις	αὐτοῖς	καρτερωτάτῃ τῇ ἐμβολῇ προσμίξειν ἔμελλον,
[1, 27]	χρόνιον πολιορκίαν παρεσκευασμένος ἐπὶ τοῖς	αὐτοῖς	μὲν οὐδὲ ὣς ξυνέβη πρὸς
[1, 17]	ὁ τῶν Ἐφεσίων, ὡς ἀφῃρέθη	αὐτοῖς	ὁ ἀπὸ τῶν ὀλίγων φόβος,
[1, 28]	ἦσαν, καὶ ἐν τούτῳ ἐπιτίθενται	αὐτοῖς	οἱ βάρβαροι λόχοις κατὰ κέρας
[1, 14]	ὡς ἀνυστὸν τῇ φάλαγγι προσμίξῃ	αὐτοῖς.	~Οἱ δὲ Πέρσαι, ἧ πρῶτοι
[1, 8]	τὸ Ἀμφεῖον. ὡς δὲ πανταχόθεν	αὐτοῖς	οἱ Μακεδόνες καὶ Ἀλέξανδρος ἄλλοτε
[1, 4]	πόλιν καταφεύγουσιν, ἣ δὴ ἀπεῖχεν	αὐτοῖς	ὅσον παρασάγγην τοῦ Ἴστρου. ὡς
[1, 16]	ὡς δὲ τὸ μέσον ἐνεδεδώκει	αὐτοῖς,	παρερρήγνυτο δὴ καὶ τὰ ἐφ'
[1, 22]	τοῦ τείχους χαλεπὴν τὴν ὑπέρβασιν	αὐτοῖς	παρεχόντων. Τοῖς δὲ κατὰ τὸ
[1, 9]	ὄντα, καὶ τῷ τὴν πόλιν	αὐτοῖς	περιλειφθῆναι, ὡς καὶ ἐς ὕστερον
[1, 20]	ἣ πρὸ τῆς πόλεως ὀρώρυκτο	αὐτοῖς,	πλάτος μὲν τριάκοντα μάλιστα πηχῶν,
[1, 24]	Μακεδονίᾳ ἅμα ταῖς γυναιξίν, ἐπιτάξας	αὐτοῖς	Πτολεμαῖόν τε τὸν Σελεύκου, ἕνα
[1, 6]	οὐκ ὠφέλιμον {ἀποτετα{ γ} μένην	αὐτοῖς	τὴν τάξιν, ὑπὸ νύκτα ἔτι
[1, 25]	ἐπιτηδειότερον γενόμενον τοῖς Θετταλοῖς ξὺν	αὐτοῖς	τι νεωτερίσαι. καί τι καὶ
[1, 2]	ἱππεῖς οὐκ ἀκοντισμῷ ἔτι, ἀλλ'	αὐτοῖς	τοῖς ἵπποις ὠθοῦντες ἄλλῃ καὶ
[1, 9]	καὶ μεγάλῳ βασιλεῖ πολεμοῦντας, οὔτε	αὐτοῖς	τοῖς παθοῦσιν ἴσην τὴν αἴσθησιν
[1, 22]	τῆς εἰσόδου ἀπέκλεισεν, οὓς πρὸς	αὐτοῖς	τοῖς τείχεσιν οἱ Μακεδόνες διέφθειραν.
[1, 9]	πόρρω ἀπὸ τῆς οἰκείας διαφθαρῆναι	αὐτοῖς	τὸν στρατόν, καὶ τὸν πολὺν
[1, 9]	τοὺς Λακεδαιμονίους καὶ τοὺς ξυμμετασχόντας	αὐτοῖς	τῶν τότε πραγμάτων ἐφόβησεν. ἡ
[1, 12]	Ἕλλησι τοῖς μισθοφόροις. βουλευομένοις δὲ	αὐτοῖς	ὑπὲρ τῶν παρόντων, ἐπειδὴ Ἀλέξανδρος
[1, 24]	ἐς τὴν Φασηλίδα παραγενόμενος συνεξαιρεῖ	αὐτοῖς	φρούριον ὀχυρόν, ἐπιτετειχισμένον τῇ χώρᾳ
[1, 6]	οὔτε φυλακὰς ἐν τῇ τάξει	αὐτοῖς	φυλαττομένας οὔτε χάρακα ἢ τάφρον
[1, 26]	κατὰ τὴν ὁδὸν πρέσβεις Ἀσπενδίων	αὐτοκράτορες,	τὴν μὲν πόλιν ἐνδιδόντες, φρουρὰν
[1, 29]	Ἀσκανία, ἐν ἧ ἅλες πήγνυνται	αὐτόματοι,	καὶ τούτοις χρῶνται οἱ ἐπιχώριοι
[1, 23]	ὡς ἐξηγγέλθη ταῦτα πρός τινων	αὐτομολησάντων	ἐκ τοῦ ἔργου καὶ τὸ
[1, 20]	Ἀμύντου ἀδελφός, τῶν παρὰ Δαρεῖον	αὐτομολησάντων.	τῶν δὲ Ἀλεξάνδρου στρατιωτῶν ἀπέθανον
[1, 25]	ἐξηγγέλθη ὧδε. Δαρεῖος, ἐπειδὴ Ἀμύντας	αὐτομολήσας	παρ' αὐτὸν λόγους τέ τινας
[1, 25]	Φιλίππου. καὶ τότε αἰτίαν σχόντα	αὐτὸν	Ἀλέξανδρος ἀφῆκεν, ὅτι ἐν πρώτοις
[1, 25]	Θετταλῶν ἵππαρχος ἐπὶ σατραπείᾳ ἐξεπέμφθη,	αὐτὸν	ἀπέδειξεν ἄρχειν τῆς Θεσσαλικῆς ἵππου.
[1, 25]	εἰ ἀποκτείνει< ε> βασιλέα Ἀλέξανδρον,	αὐτὸν	βασιλέα καταστήσειν Μακεδονίας καὶ χρυσίου
[1, 7]	ἐκ Μακεδονίας Ἀντιπάτρου ἀφῖχθαι ἔφασκον,	αὐτὸν	δὲ Ἀλέξανδρον τεθνάναι ἰσχυρίζοντο, καὶ
[1, 8]	προσέμιξε τῷ χάρακι καὶ διασπάσας	αὐτὸν	ἐνέβαλεν ἐς τῶν Θηβαίων τὴν
[1, 17]	τούς τε φυγάδας, ὅσοι δι'	αὐτὸν	ἐξέπεσον τῆς πόλεως, κατήγαγε καὶ
[1, 26]	αὐτός τε καὶ οἱ ἀμφ'	αὐτὸν	ἐξηγοῦντο, εὐμαρῆ καὶ ταχεῖαν τὴν
[1, 25]	τε ἀφίκετο τῶν φίλων παρ'	αὐτόν,	ἐπειδὴ Φίλιππος ἐτελεύτησε, καὶ τὸν
[1, 3]	μυρίων_ καὶ ἅμα πόθος ἔλαβεν	αὐτὸν	ἐπέκεινα τοῦ Ἴστρου ἐλθεῖν. τῶν
[1, 12]	ἐς αὐτὸν καθῆκεν. ~Ἀνιόντα δ'	αὐτὸν	ἐς Ἴλιον Μενοίτιός τε ὁ
[1, 11]	νεὼς σὺν τοῖς ὅπλοις ἐκβῆναι	αὐτὸν	ἐς τὴν γῆν τὴν Ἀσίαν
[1, 15]	δέ, ἀνὴρ Κορίνθιος, τῶν ἀμφ'	αὐτὸν	ἑταίρων, δίδωσιν αὐτῷ τὸ αὑτοῦ
[1, 18]	Μαγνησίας τε καὶ Τράλλεων παρ'	αὐτὸν	ἧκον ἐνδιδόντες τὰς πόλεις. καὶ
[1, 14]	ὄχθην χωρία. ἧ δὲ Ἀλέξανδρον	αὐτὸν	καθεώρων δῆλος γὰρ ἦν τῶν
[1, 11]	Νεοπτολέμου γένει, ὃ δὴ ἐς	αὐτὸν	καθῆκεν. ~Ἀνιόντα δ' αὐτὸν ἐς
[1, 11]	ἐς τὰς μάχας. θῦσαι δὲ	αὐτὸν	καὶ Πριάμῳ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ
[1, 4]	οὔτε κατ' ὠφέλειαν πρεσβεῦσαι παρ'	αὐτόν.	καὶ τούτους φίλους τε ὀνομάσας
[1, 25]	πιστῷ ἐπιτρέψας, νῦν τε χρῆναι	αὐτὸν	κατὰ τάχος ἐκποδὼν ποιεῖσθαι, πρὶν
[1, 15]	ὄπισθεν τὴν κοπίδα, ὑποφθάσας δὲ	αὐτὸν	Κλεῖτος ὁ Δρωπίδου παίει κατὰ
[1, 25]	Δαρεῖος, ἐπειδὴ Ἀμύντας αὐτομολήσας παρ'	αὐτὸν	λόγους τέ τινας καὶ γράμματα
[1, 4]	ἔτι προσωτέρω ἥκει καὶ ὅτι	αὐτὸν	μάλιστα πάντων δεδιέναι φήσουσι. τῷ
[1, 17]	ἑβδομήκοντα σταδίους Σάρδεων ἧκον παρ'	αὐτὸν	Μιθρήνης τε ὁ φρούραρχος τῆς
[1, 15]	Περσῶν τεταγμένοι ἦσαν. καὶ περὶ	αὐτὸν	ξυνειστήκει μάχη καρτερά. καὶ ἐν
[1, 7]	τοῖς κακῶς ἐγνωσμένοις πρεσβεύσαιντο παρ'	αὐτόν.	οἱ δὲ τοσούτου ἐδέησαν ἐνδόσιμόν
[1, 18]	καί τι καὶ θεῖον ἀνέπειθεν	αὐτόν,	ὅτι ἀετὸς ὤφθη καθήμενος ἐπὶ
[1, 7]	Θηβαῖοι ἔμαθον εἴσω Πυλῶν παρεληλυθότα	αὐτὸν	πρὶν ἐν Ὀγχηστῷ γενέσθαι ξὺν
[1, 28]	κατεστρατοπέδευσε. ~Καὶ ἐνταῦθα ἀφικνοῦνται παρ'	αὐτὸν	Σελγέων πρέσβεις. οἱ δέ εἰσι
[1, 27]	οἱ δὲ Ἀσπένδιοι ὡς εἶδον	αὐτόν	τε Ἀλέξανδρον παρ' ἐλπίδα ἥκοντα
[1, 11]	ὁ πλείων λόγος κατέχει, καὶ	αὐτόν	τε κυβερνῶντα τὴν στρατηγίδα ναῦν
[1, 14]	τῇ λαμπρότητι καὶ τῶν ἀμφ'	αὐτὸν	τῇ σὺν ἐκπλήξει θεραπείᾳ_ κατὰ
[1, 2]	ταύτην ξυμπεφεύγει ξὺν τοῖς ἀμφ'	αὐτόν.	τὸ δὲ πολὺ πλῆθος τῶν
[1, 5]	ἦν καὶ ἰδίᾳ ἐπρέσβευσε παρ'	αὐτόν,	τότε δὲ παρῆν αὐτῷ μετὰ
[1, 19]	τῇ νήσῳ ἑώρα, οἶκτος λαμβάνει	αὐτὸν	τῶν ἀνδρῶν, ὅτι γενναῖοί τε
[1, 14]	τὸν ἵππον καὶ τοῖς ἀμφ'	αὑτὸν	ἐγκελευσάμενος ἕπεσθαί τε καὶ ἄνδρας
[1, 5]	τε καλλίστους καὶ εὐοπλοτάτους ἀμφ'	αὑτὸν	εἶχε. καὶ ἐπειδὴ ἔμαθεν ὑπὲρ
[1, 25]	δὲ καὶ ἐν τιμῇ ἀμφ'	αὑτὸν	εἶχε, στρατηγόν τε ἐπὶ Θρᾴκης
[1, 26]	τοῦ αἰγιαλοῦ ἦγε τοὺς ἀμφ'	αὑτόν.	ἔστι δὲ ταύτῃ ἡ ὁδὸς
[1, 6]	τοῖς σωματοφύλαξι καὶ τοῖς ἀμφ'	αὑτὸν	ἑταίροις, ἀναλαβόντας τὰς ἀσπίδας ἀναβαίνειν
[1, 10]	Φιλίππου τελευτῇ πλημμεληθέντων ἔς τε	αὑτὸν	καὶ ἐς Φίλιππον. καὶ Θηβαίοις
[1, 6]	αὐτὸς ἐκθεῖ σὺν τοῖς ἀμφ'	αὑτόν,	καὶ ἡ φάλαγξ, ὡς διὰ
[1, 25]	Σισίνην, ἄνδρα Πέρσην τῶν ἀμφ'	αὑτὸν	πιστῶν, πρόφασιν μὲν παρὰ Ἀτιζύην
[1, 21]	ξυσκηνοῦντές τε καὶ ἅμα ξυμπίνοντες	αὑτόν	τε καὶ τὰ αὑτοῦ ἑκάτερος
[1, 4]	παρά τε τῶν ἄλλων ὅσα	αὐτόνομα	ἔθνη προσοικεῖ τῷ Ἴστρῳ καὶ
[1, 1]	ὡπλισμένοι καὶ οἱ Θρᾷκες οἱ	αὐτόνομοι,	παρεσκευασμένοι εἴργειν τοῦ πρόσω κατειληφότες
[1, 1]	ἐμβαλεῖν εἰς Θρᾴκην τὴν τῶν	αὐτονόμων	καλουμένων Θρᾳκῶν, Φιλίππους πόλιν ἐν
[1, 22]	κατὰ τὸ ἐρηριμμένον τεῖχος, ἧ	αὐτὸς	Ἀλέξανδρος ἐπετέτακτο, τῶν δὲ κατὰ
[1, 4]	ἵππον ἐπὶ τὸ δεξιὸν κέρας	αὐτὸς	Ἀλέξανδρος παρήγαγεν, τὴν φάλαγγα δὲ
[1, 18]	ἀπέφαινε ναυμαχεῖν. τὸ θεῖον δὲ	αὐτὸς	ἄλλῃ ἐξηγεῖσθαι. εἶναι μὲν γὰρ
[1, 17]	δὲ τῇ πρὸς Ἀλέξανδρον καὶ	αὐτὸς	ἀπαξιώσας τι παθεῖν πρὸς αὐτοῦ
[1, 19]	ἀπαγγέλλειν παρασκευάζεσθαι ὡς μαχουμένους ἕωθεν.	αὐτὸς	δ' ἐπιστήσας τῷ τείχει μηχανάς,
[1, 11]	καὶ τοὺς Ἕλληνας Ἀντιπάτρῳ ἐπιτρέψας,	αὐτὸς	δὲ ἄγων πεζοὺς μὲν σὺν
[1, 14]	{ἔχουσα{ ν} ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ.	αὐτὸς	δὲ ἄγων τὸ δεξιὸν κέρας
[1, 1]	ἐς τοὺς Θρᾷκας ὅπῃ προσφέροιντο.	αὐτὸς	δὲ ἀναλαβὼν τὸ ἄγημα καὶ
[1, 29]	μὲν πηγαὶ ἐκ Φρυγίας εἰσίν,	αὐτὸς	δὲ διὰ τῆς Θρᾳκῶν τῶν
[1, 6]	εὐθὺς διαβάντων φαίνεσθαι τὴν φάλαγγα.	αὐτὸς	δὲ ἐν προφυλακῇ ὢν ἀπὸ
[1, 5]	ὑπειπὼν ὅτι ἀλαζόνες Κελτοί εἰσιν.	~Αὐτὸς	δὲ ἐπ' Ἀγριάνων καὶ Παιόνων
[1, 24]	προϊέναι ἀπὸ Σάρδεων ἐπὶ Φρυγίαν.	αὐτὸς	δὲ ἐπὶ Λυκίας τε καὶ
[1, 17]	Δασκύλιον Παρμενίων ἐκλιπόντων τῶν φρουρῶν.	Αὐτὸς	δὲ ἐπὶ Σάρδεων προὐχώρει. καὶ
[1, 17]	πάντῃ καὶ τριπλῷ τείχει πεφραγμένον.	αὐτὸς	δὲ ἐπὶ τῇ ἄκρᾳ ναόν
[1, 14]	τὸ εὐώνυμον κέρας πέμπει ἡγησόμενον,	αὐτὸς	δὲ ἐπὶ τὸ δεξιὸν παρῆγε.
[1, 18]	γὰρ θαλασσοκρατεῖν τοὺς Πέρσας. καὶ	αὐτὸς	δὲ ἔφη ἐπιβῆναι ἐθέλειν τῶν
[1, 4]	Μελεάγρῳ καὶ Φιλίππῳ ἐπαναγαγεῖν δίδωσιν,	αὐτὸς	δὲ κατασκάψας τὴν πόλιν θύει
[1, 23]	τὴν μὲν ἐκβάλλει τῆς ἀρχῆς,	αὐτὸς	δὲ κατεῖχε τὰ πράγματα. τελευτήσαντος
[1, 24]	στελλομένοις ἐκέλευσε. καὶ παρεδόθησαν ξύμπασαι.	αὐτὸς	δὲ ὀλίγον ὕστερον ἐς τὴν
[1, 26]	καὶ μακρὰν οὖσαν τὴν πάροδον.	αὐτὸς	δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν διὰ
[1, 23]	ἐκέλευσε τοὺς ἐπ' αὐταῖς τεταγμένους,	αὐτὸς	δὲ τὴν πόλιν ἐς ἔδαφος
[1, 2]	Λυσανίᾳ καὶ Φιλώτᾳ παραδοὺς διατίθεσθαι.	αὐτὸς	δὲ τὸ ἄκρον ὑπερβαλὼν προῄει
[1, 18]	ἀνεῖναι, ὅσους τοῖς βαρβάροις ἀπέφερον.	αὐτὸς	δὲ ὑπομείνας ἐν Ἐφέσῳ θυσίαν
[1, 17]	εἶναι ἀφῆκεν. ἀνῆλθε δὲ καὶ	αὐτὸς	εἰς τὴν ἄκραν, ἵνα τὸ
[1, 16]	πολλὴν πρόνοιαν ἔσχεν, ἐπελθών τε	αὐτὸς	ἑκάστους καὶ τὰ τραύματα ἰδὼν
[1, 6]	ἀποχωροῦσιν. ὁ δὲ πελαζόντων ἤδη	αὐτὸς	ἐκθεῖ σὺν τοῖς ἀμφ' αὑτόν,
[1, 5]	γὰρ ἀπολεμωτάτους τῶν ταύτῃ. καὶ	αὐτὸς	ἐμβαλεῖν ἐς τὴν χώραν αὐτῶν,
[1, 28]	τοῦ δεξιοῦ κέρως, ἵνα καὶ	αὐτὸς	ἐπετέτακτο, τοὺς ὑπασπιστὰς εἶχεν, ἐχομένους
[1, 29]	στρατηγὸν Βάλακρον τὸν Ἀμύντου ἐπιτάξας,	αὐτὸς	ἐπὶ Γορδίου ἐστέλλετο. καὶ Παρμενίωνι
[1, 23]	καὶ τὸ πῦρ πολὺ καθεώρα	αὐτός,	καίτοι ἀμφὶ μέσας που νύκτας
[1, 19]	ἐς τὴν νῆσον καταπεφευγότας ἐπέπλει	αὐτός,	κλίμακας φέρειν ἐπὶ τὰς πρώρας
[1, 15]	οἵ τε Μέμνονος παῖδες καὶ	αὐτὸς	Μέμνων μετὰ τούτων ἐκινδύνευε. καὶ
[1, 5]	ὑποζύγια, εἰ νὺξ αὐτοὺς καταλήψεται,	αὐτὸς	μὲν ἀναλαβὼν τούς τε ὑπασπιστὰς
[1, 8]	δευτέρου χάρακος εἴσω παρελθεῖν βιαζόμενος	αὐτὸς	μὲν βληθεὶς πίπτει αὐτοῦ καὶ
[1, 20]	Μυνδίων, εἰ λάθοι νυκτὸς προσελθών.	αὐτὸς	μὲν δὴ κατὰ τὰ ξυγκείμενα
[1, 17]	καὶ τὰ χρήματα. Ἀλέξανδρος δὲ	αὐτὸς	μὲν κατεστρατοπέδευσεν ἐπὶ τῷ Ἕρμῳ
[1, 2]	ἐκ πολλοῦ συμπεφευγότες ἦσαν καὶ	αὐτὸς	ὁ Σύρμος ἐς ταύτην ξυμπεφεύγει
[1, 12]	ἢ βαρβάροις ἀπεδείξατο. ἔνθεν καὶ	αὐτὸς	ὁρμηθῆναί φημι ἐς τήνδε τὴν
[1, 20]	ἐφαίνετο, ξύμπαντα ταῦτα Μέμνων τε	αὐτὸς	παρών, ἤδη ἀποδεδειγμένος πρὸς Δαρείου
[1, 15]	ἔμβολον τῶν ἱππέων ἐξελαύνει καὶ	αὐτὸς	πρὸ τῶν ἄλλων, καὶ παίσας
[1, 16]	ἐς Φρυγίαν, ἐκεῖ δὲ ἀποθνήσκει	αὐτὸς	πρὸς αὑτοῦ, ὡς λόγος, ὅτι
[1, 7]	καὶ τοῖς ἀπαγγέλλουσιν ὅτι οὗτος	αὐτὸς	προσάγει Ἀλέξανδρος χαλεπῶς εἶχον. ἄλλον
[1, 8]	τὸ ἐς τὴν μάχην ξύνθημα	αὐτὸς	πρῶτος προσέμιξε τῷ χάρακι καὶ
[1, 3]	τῶν μὲν δὴ νεῶν ἐπέβη	αὐτός.	τὰς δὲ διφθέρας, ὑφ' αἷς
[1, 26]	οὐκ ἄνευ τοῦ θείου, ὡς	αὐτός	τε καὶ οἱ ἀμφ' αὐτὸν
[1, 8]	τῷ Περδίκκᾳ ἦν, ἐπήγαγε καὶ	αὐτὸς	τὴν αὑτοῦ τάξιν, ὡς εἶδε
[1, 2]	ποταμὸν παρετάσσοντο. Ἀλέξανδρος δὲ καὶ	αὐτὸς	τὴν μὲν φάλαγγα ἐς βάθος
[1, 5]	ἅμα τῷ Γλαυκίᾳ προσκεισομένων, εἰ	αὐτὸς	τῷ τείχει προσμάχοιτο. Φιλώταν δὲ
[1, 2]	ἔμαθεν αὐτῶν τὴν ὁρμήν, καὶ	αὐτὸς	ὑποστρέψας τὸ ἔμπαλιν ἐπὶ τοὺς
[1, 6]	τὸν ποταμόν. καὶ πρῶτος μὲν	αὐτὸς	φθάσας διαβαίνει. τοῖς τελευταίοις δὲ
[1, 14]	κατὰ κέρας προσπίπτοιεν, ἀλλὰ καὶ	αὐτὸς	ὡς ἀνυστὸν τῇ φάλαγγι προσμίξῃ
[1, 27]	τε χωρίον ἰσχυρὸν ἰδὼν καὶ	αὐτὸς	ὡς οὐκ ἐπὶ χρόνιον πολιορκίαν
[1, 20]	ἄπορον ἐποίησαν τῷ Ἀλεξάνδρῳ τὴν	αὐτοσχέδιόν	τε καὶ ἐξ ἐπιδρομῆς κατάληψιν
[1, 26]	οὔτε τὸ Σύλλιον ἐξ ἐφόδου	αὐτοσχεδίου	ἠδυνήθη λαβεῖν, ἐπεί τ' ἠγγέλθη
[1, 25]	Ἀλέξανδρον, καὶ πυνθάνεται ταὐτὰ παρ'	αὐτοῦ	Ἀλέξανδρος. ξυναγαγὼν δὲ τοὺς φίλους
[1, 25]	ἐφόβει αὐτούς. ἔτι γὰρ πολιορκοῦντος	αὐτοῦ	Ἀλεξάνδρου Ἁλικαρνασσὸν ἀναπαύεσθαι μὲν ἐν
[1, 12]	πεζῷ πολὺ περιόντας σφῶν καὶ	αὐτοῦ	Ἀλεξάνδρου παρόντος, αὐτοῖς δὲ ἀπόντος
[1, 7]	καὶ ὅτι οὐδεμία ἀγγελία παρ'	αὐτοῦ	ἀφῖκτο, ὥστε, ὅπερ φιλεῖ ἐν
[1, 17]	αὐτὸς ἀπαξιώσας τι παθεῖν πρὸς	αὐτοῦ	ἄχαρι. Τετάρτῃ δὲ ἡμέρᾳ ἐς
[1, 6]	εὐμαρῶς αἱροῦντες, ὥστε πολλοὶ μὲν	αὐτοῦ	ἐγκατελήφθησαν καὶ ἀπέθανον, πολλοὶ δὲ
[1, 27]	τὴν ὁδόν, καὶ τοῦτο μὲν	αὐτοῦ	ἐν τῇ ὁδῷ ἀποπαύεται, ἀντίπορον
[1, 11]	ὅτι οἱ ὑπασπισταὶ ἔφερον πρὸ	αὐτοῦ	ἐς τὰς μάχας. θῦσαι δὲ
[1, 22]	πλινθίνῳ τῷ ἐντὸς τείχει καὶ	αὐτοῦ	ἐφεστηκότος τῷ ἔργῳ, ἐκδρομὴ γίνεται
[1, 29]	χιλίους καὶ πεντακοσίους. μείνας δὲ	αὐτοῦ	ἡμέρας δέκα καὶ σατράπην ἀποδείξας
[1, 8]	βιαζόμενος αὐτὸς μὲν βληθεὶς πίπτει	αὐτοῦ	καὶ ἀποκομίζεται κακῶς ἔχων ἐπὶ
[1, 4]	ἐλπίσας ὅτι μέγα ὄνομα τὸ	αὐτοῦ	καὶ ἐς Κελτοὺς καὶ ἔτι
[1, 27]	ταῦτα δὴ ἰδὼν Ἀλέξανδρος στρατοπεδεύεσθαι	αὐτοῦ,	ὅπως εἶχον, ἐκέλευε τοὺς Μακεδόνας,
[1, 13]	τὸν στρατόν. πολλὰ μὲν γὰρ	αὐτοῦ	ὁρᾶται βαθέα, αἱ δὲ ὄχθαι
[1, 17]	ἐπὶ Σάρδεων προὐχώρει. καὶ ἀπέχοντος	αὐτοῦ	ὅσον ἑβδομήκοντα σταδίους Σάρδεων ἧκον
[1, 17]	Σύρφακα μὲν καὶ τὸν παῖδα	αὐτοῦ	Πελάγοντα καὶ τοὺς τῶν ἀδελφῶν
[1, 10]	ἧκόν τινες τῶν Θηβαίων ἐξ	αὐτοῦ	τοῦ ἔργου, τὰ μὲν μυστήρια
[1, 11]	Ἰλιάδι, καὶ τὴν πανοπλίαν τὴν	αὑτοῦ	ἀναθεῖναι ἐς τὸν νεών, καὶ
[1, 15]	αὐτὸν ἑταίρων, δίδωσιν αὐτῷ τὸ	αὑτοῦ	δόρυ. καὶ ὃς ἀναλαβὼν καὶ
[1, 21]	ξυμπίνοντες αὑτόν τε καὶ τὰ	αὑτοῦ	ἑκάτερος ἐπὶ μέγα τῷ λόγῳ
[1, 20]	ἅμα οὐκ ἀξιόμαχον ὁρῶν τὸ	αὑτοῦ	ναυτικὸν τῷ Περσικῷ, οὔκουν ἐθέλων
[1, 8]	φυλακῆς τοῦ στρατοπέδου σὺν τῇ	αὑτοῦ	τάξει καὶ τοῦ χάρακος τῶν
[1, 8]	ἦν, ἐπήγαγε καὶ αὐτὸς τὴν	αὑτοῦ	τάξιν, ὡς εἶδε τὸν Περδίκκαν
[1, 18]	ἐξηγεῖσθαι. εἶναι μὲν γὰρ πρὸς	αὑτοῦ	τὸν ἀετόν, ἀλλ' ὅτι ἐπὶ
[1, 8]	κἀν τούτῳ Ἀλέξανδρος τοὺς μὲν	αὑτοῦ	φεύγοντας κατιδών, τοὺς Θηβαίους δὲ
[1, 16]	ἐκεῖ δὲ ἀποθνήσκει αὐτὸς πρὸς	αὑτοῦ,	ὡς λόγος, ὅτι αἴτιος ἐδόκει
[1, 1]	σφισι πάτριον ἀκολουθεῖν ἄλλοις, ἀλλ'	αὐτοὺς	ἄλλων ἐξηγεῖσθαι. νεωτερίσαι δὲ ἄττα
[1, 17]	ἦρχε καὶ τοὺς φόρους τοὺς	αὐτοὺς	ἀποφέρειν τάξας, οὕσπερ Δαρείῳ ἔφερον,
[1, 19]	οὗτοι μισθοφόροι Ἕλληνες ἐς τριακοσίους.	αὐτοὺς	δὲ Μιλησίους, ὅσοι μὴ ἐν
[1, 24]	οἱ Ἀλέξανδρος, ἀλλ' ἐκπέμπει γὰρ	αὐτοὺς	ἐκ Καρίας διαχειμάσοντας ἐν Μακεδονίᾳ
[1, 2]	τοξόταις. Ἀλέξανδρος δὲ ὡς προήγαγεν	αὐτοὺς	ἐκ τῆς νάπης ἔξω, Φιλώταν
[1, 7]	τοῖς ἐγκατειλημμένοις δύνασθαι ἐπωφελεῖν, μήτε	αὐτοὺς	ἐκθέοντας βλάπτειν τι σφᾶς, ὁπότε
[1, 9]	ὀλίγον ἐλθόντας ἀφανίσαι τὴν πόλιν	αὐτοὺς	ἐν τῷ μέρει ἐκ τῶν
[1, 7]	Θήβας, ἐπαγ< αγ> ομένων τινῶν	αὐτοὺς	ἐπὶ νεωτερισμῷ ἐκ τῆς πόλεως,
[1, 19]	αὐτῷ ἐφαίνοντο, καὶ σπένδεται πρὸς	αὐτοὺς	ἐπὶ τῷδε ὡς αὑτῷ ξυστρατεύειν.
[1, 2]	τε φάλαγξ πυκνὴ ἐνέβαλλεν ἐς	αὐτοὺς	ἐρρωμένως καὶ οἱ ἱππεῖς οὐκ
[1, 22]	Ἀλέξανδρον αὐτῶν τε ἐμβαλλόντων ἐς	αὐτοὺς	ἐρρωμένως καὶ ταῖς μηχαναῖς ἀπὸ
[1, 2]	τοὺς βαρβάρους, εἴ πως προκαλέσαιτο	αὐτοὺς	ἐς τὰ ψιλὰ ἐκ τοῦ
[1, 5]	μὲν δὴ τῇ ἡμέρᾳ κατακλείσας	αὐτοὺς	ἐς τὴν πόλιν καὶ στρατοπεδευσάμενος
[1, 25]	καί τι καὶ θεῖον ἐφόβει	αὐτούς.	ἔτι γὰρ πολιορκοῦντος αὐτοῦ Ἀλεξάνδρου
[1, 5]	καὶ κελεύσαντος Ἀλεξάνδρου ἐσβάλλει ἐς	αὐτούς.	καὶ ἐμβαλὼν ἦγε καὶ ἔφερε
[1, 5]	τῶν ἀμφὶ Φιλώταν ἐξελαύνει ἐπ'	αὐτούς,	καὶ καταλαμβάνει τὰ κύκλῳ ὄρη
[1, 5]	καὶ τὰ ὑποζύγια, εἰ νὺξ	αὐτοὺς	καταλήψεται, αὐτὸς μὲν ἀναλαβὼν τούς
[1, 12]	κατάβασις αὐτῶν ἐκείνων, ἣν Ξενοφῶν	αὐτοὺς	κατήγαγε, πολύ τι ἐπιφανέστερα ἐς
[1, 27]	μὲν οὐδὲ ὣς ξυνέβη πρὸς	αὐτούς.	ὁμήρους δὲ δοῦναι σφῶν τοὺς
[1, 8]	διώξει τὴν τάξιν, ἐμβάλλει ἐς	αὐτοὺς	συντεταγμένῃ τῇ φάλαγγι. οἱ δὲ
[1, 9]	ἢ τῇ ἀκριβείᾳ τοῦ κινδύνου	αὐτούς	τε τοὺς Λακεδαιμονίους καὶ τοὺς
[1, 5]	τῷ τείχει ἐγνώκει περιτειχισμῷ ἀποκλεῖσαι	αὐτούς.	τῇ δὲ ὑστεραίᾳ παρῆν μετὰ
[1, 9]	τοὺς ἄλλους Ἕλληνας ἢ καὶ	αὐτοὺς	τοὺς μετασχόντας τοῦ ἔργου ἐξέπληξε.
[1, 4]	ἤρετο, ὅ τι μάλιστα δεδίττεται	αὐτοὺς	τῶν ἀνθρωπίνων, ἐλπίσας ὅτι μέγα
[1, 16]	ἐν μέσῳ δι' ὀλίγου κατακόπτει	αὐτούς,	ὥστε διέφυγε μὲν οὐδείς, ὅτι
[1, 27]	τῇ ὁδῷ ἀποπαύεται, ἀντίπορον δὲ	αὐτῷ	ἄλλο ὄρος ἐστὶν οὐ μεῖον
[1, 12]	Κλεάρχου τε καὶ τῶν ἅμα	αὐτῷ	ἁλόντων παθήματα καὶ ἡ κατάβασις
[1, 3]	ὅθεν γε καὶ αἱ πηγαὶ	αὐτῷ	ἀνίσχουσιν, ὧν τελευταίους Κουάδους καὶ
[1, 0]	πρὸς τῷ ξυστρατεῦσαι ὅτι καὶ	αὐτῷ	βασιλεῖ ὄντι αἰσχρότερον ἤ τῳ
[1, 12]	τούτου ἕνεκα εὐδαιμονιστέος Ἀχιλλεύς, ὅτι	αὐτῷ	γε Ἀλεξάνδρῳ, οὐ κατὰ τὴν
[1, 12]	ἧκεν, οὗ πᾶσα ἡ δύναμις	αὐτῷ	διαβεβηκυῖα τὸν Ἑλλήσποντον ἐστρατοπεδεύκει, καὶ
[1, 18]	καὶ ὃς πέμπει Παρμενίωνα, δοὺς	αὐτῷ	δισχιλίους καὶ πεντακοσίους πεζοὺς τῶν
[1, 4]	τῷ Ἴστρῳ, ὅτι οὐκ ἄπορος	αὐτῷ	ἐγένετο, καὶ ἐπανάγει αὐτῆς ἡμέρας
[1, 25]	ἔκ του τῶν φίλων σημαίνεσθαι	αὐτῷ	εἰπεῖν, σημαίνεσθαι δὲ καί, ὅτι
[1, 25]	καὶ τὸν θώρακα συνενδὺς συνηκολούθησεν	αὐτῷ	εἰς τὰ βασίλεια. ὕστερον δὲ
[1, 8]	τὸ Ἡράκλειον φέρουσαν οἱ ἅμα	αὐτῷ	εἰσπεσόντες ὁμοῦ τοῖς παρ' Ἀλεξάνδρου
[1, 20]	ἀετὸν ταύτῃ συνέβαλλεν, ὅτι ἐσήμηνεν	αὐτῷ	ἐκ τῆς γῆς κρατήσειν τῶν
[1, 20]	γενομένην. καί τι καὶ> ἐνεδίδοτο	αὐτῷ	ἐκ τῶν Μυνδίων, εἰ λάθοι
[1, 12]	Κολωνὰς πόλιν παραμείψας. σκοποὶ δὲ	αὐτῷ	ἐπέμποντο πρὸ τοῦ στρατεύματος. καὶ
[1, 5]	Κύναν καὶ ταύτην ὡμολόγησε δώσειν	αὐτῷ	ἐς Πέλλαν ἀφικομένῳ Ἀλέξανδρος. Ἀλλὰ
[1, 19]	ὅτι γενναῖοί τε καὶ πιστοὶ	αὐτῷ	ἐφαίνοντο, καὶ σπένδεται πρὸς αὐτοὺς
[1, 20]	τεῖχος. καὶ ἥ τε τάφρος	αὐτῷ	ἐχώσθη οὐ χαλεπῶς καὶ οἱ
[1, 6]	πολλοὺς τῶν πολεμίων, παρ' ὃν	αὐτῷ	ἡ πάροδος ἐγίγνετο, παρήγγειλε τοῖς
[1, 27]	ἐς Φρυγίαν ὥρμητο. ἦν δὲ	αὐτῷ	ἡ πορεία παρὰ Τελμισσὸν πόλιν.
[1, 13]	προκατασκεψομένους τὰ τῶν πολεμίων ἦγεν	αὐτῷ	Ἡγέλοχος, ἱππέας μὲν ἔχων τοὺς
[1, 3]	τὸν Εὔξεινον πόντον. ἐνταῦθα καταλαμβάνει	αὐτῷ	ἡκούσας ναῦς μακρὰς ἐκ Βυζαντίου
[1, 17]	ἄλλης τῆς Σπιθριδάτου ἀρχῆς, δοὺς	αὐτῷ	ἱππέας τε καὶ ψιλοὺς ὅσοι
[1, 1]	τὸν Αἶμον. καὶ ἐνταῦθα ἀπήντων	αὐτῷ	κατὰ τὰ στενὰ τῆς ἀνόδου
[1, 26]	Πέργης δὲ ὡς προῄει, ἐντυγχάνουσιν	αὐτῷ	κατὰ τὴν ὁδὸν πρέσβεις Ἀσπενδίων
[1, 26]	ἠδυνήθη λαβεῖν, ἐπεί τ' ἠγγέλθη	αὐτῷ	κατὰ τὴν ὁδὸν τοὺς Ἀσπενδίους
[1, 5]	δὲ καὶ τοὺς Αὐταριάτας ἐπιθήσεσθαι	αὐτῷ	κατὰ τὴν πορείαν ἐξήγγελλον. ὧν
[1, 28]	κατὰ κράτος. τῶν δὲ ξὺν	αὐτῷ	Κλέανδρός τε ὁ στρατηγὸς τῶν
[1, 5]	προὐχώρει. ἔνθα δὴ ἄγγελοι ἀφίκοντο	αὐτῷ	Κλεῖτόν τε τὸν Βαρδύλεω ἀφεστάναι
[1, 5]	παρ' αὐτόν, τότε δὲ παρῆν	αὐτῷ	μετὰ τῶν ὑπασπιστῶν, ὅσους τε
[1, 17]	κατὰ ἁρπαγὴν χρημάτων ἀποκτενεῖ, ξυγχωρηθὲν	αὐτῷ,	ὁ δῆμος. καὶ εἰ δή
[1, 11]	ὑπὲρ τοὺς πεντακισχιλίους. ἦν δὲ	αὐτῷ	ὁ στόλος παρὰ τὴν λίμνην
[1, 5]	τῇ πόλει προσβάλλοιεν. Γλαυκίας δὲ	αὐτῷ	ὁ τῶν Ταυλαντίων βασιλεὺς οὔπω
[1, 26]	πέμπει ἐπὶ Πέργης, ἧ ὡδοποιήκεσαν	αὐτῷ	οἱ Θρᾷκες χαλεπὴν ἄλλως καὶ
[1, 14]	ῥεῦμα, ἵνα δὴ μὴ ἐκβαίνοντι	αὐτῷ	οἱ Πέρσαι κατὰ κέρας προσπίπτοιεν,
[1, 5]	ἔμελλον. Ἀλέξανδρος δέ, ἐπειδὴ ἀπηγγέλθη	αὐτῷ,	ὅτι κινδυνεύουσιν οἵ τε ἱππεῖς
[1, 20]	τε μηχαναὶ καὶ αἱ κλίμακες	αὐτῷ	οὐ παρῆσαν, οἷα δὴ οὐκ
[1, 28]	ἡγεῖτο Σιτάλκης. οἱ γὰρ ἱππεῖς	αὐτῷ	οὐκ ὠφέλιμοι ἐν τῇ δυσχωρίᾳ
[1, 17]	ἦν τῶν Περσῶν. καὶ ἔδοξεν	αὐτῷ	ὀχυρὸν τὸ χωρίον. ὑπερύψηλόν τε
[1, 25]	τὴν γῆν ἐργαζομένους. ~Ἔτι δὲ	αὐτῷ	περὶ τὴν Φασηλίδα ὄντι ἐξαγγέλλεται
[1, 15]	τῶν βασιλικῶν. τῷ δὲ καὶ	αὐτῷ	πονουμένῳ συντετριμμένον τὸ δόρυ ἦν,
[1, 7]	χαλεπῶς ἀνέστειλαν ἤδη τῷ στρατοπέδῳ	αὐτῷ	προσφερομένους. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ἀναλαβὼν
[1, 17]	καὶ βωμὸν ἱδρύσασθαι. σκοποῦντι δὲ	αὐτῷ	τῆς ἄκρας ὅπερ ἐπιτηδειότατον χωρίον
[1, 15]	τῶν ἀμφ' αὐτὸν ἑταίρων, δίδωσιν	αὐτῷ	τὸ αὑτοῦ δόρυ. καὶ ὃς
[1, 5]	ἀφεστάναι ἀγγέλλοντες καὶ Γλαυκίαν προσκεχωρηκέναι	αὐτῷ	τὸν Ταυλαντίων βασιλέα. οἱ δὲ
[1, 28]	Ἀμύνταν τὸν Ἀρραβαίου. προετάχθησαν δὲ	αὐτῷ	τοῦ μὲν δεξιοῦ κέρως οἵ
[1, 14]	τὸ δεξιὸν παρῆγε. προετάχθησαν δὲ	αὐτῷ	τοῦ μὲν δεξιοῦ Φιλώτας ὁ
[1, 20]	τῶν Μακεδόνων καὶ ὅσοι ἐν	αὐτῷ	τῷ ἔργῳ ἐξεγερθέντες παρεβοήθησαν οὐ
[1, 4]	Διὶ Σωτῆρι καὶ Ἡρακλεῖ καὶ	αὐτῷ	τῷ Ἴστρῳ, ὅτι οὐκ ἄπορος
[1, 25]	ἀδελφὸν δὲ Κρατεροῦ. καὶ ξυμπέμπει	αὐτῷ	τῶν Περγαίων τινὰς τὴν ὁδὸν
[1, 24]	δὲ πέμπει ἐπὶ Σάρδεων, δοὺς	αὐτῷ	τῶν τε ἑταίρων ἱππαρχίαν καὶ
[1, 19]	πρὸς αὐτοὺς ἐπὶ τῷδε ὡς	αὑτῷ	ξυστρατεύειν. ἦσαν δὲ οὗτοι μισθοφόροι
[1, 20]	ἐγκατελείφθησαν, πολλοὶ δὲ καὶ Περσῶν	αὐτῶν,	αἵ τε τριήρεις ἐφώρμουν τῷ
[1, 28]	ἐχόμενος τῶν φευγόντων τὴν πόλιν	αὐτῶν	αἱρεῖ κατὰ κράτος. τῶν δὲ
[1, 16]	πολεμίοις στρατεύοντες ἀπέθανον. ὅσους δὲ	αὐτῶν	αἰχμαλώτους ἔλαβε, τούτους δὲ δήσας
[1, 15]	μὴ πρὸς Ἀλέξανδρον πελάζοντα ἀπέκλιναν	αὐτῶν.	Ἀλέξανδρος γὰρ ἤδη πλησίον ἦν,
[1, 20]	τὰ τείχη αὖθις. καὶ ἀπέθανον	αὐτῶν	ἄλλοι τε ἐς ἑβδομήκοντα καὶ
[1, 7]	τῶν ψιλῶν καὶ τοξοτῶν, ὥστε	αὐτῶν	ἀναστεῖλαι τὴν ἐκδρομήν. καὶ οὗτοι
[1, 15]	ξυμμίξαντες τοῖς Πέρσαις κατεκόπησαν πρὸς	αὐτῶν,	ἄνδρες ἀγαθοὶ γενόμενοι, ὅσοι γε
[1, 27]	εἴκαζεν. οἱ μὲν γὰρ πολλοὶ	αὐτῶν	ἀπῆλθον, αἱ φυλακαὶ δὲ ἐγκατέμειναν.
[1, 15]	αὐτοὶ ἄνωθεν ἔβαλλον, οἱ μὲν	αὐτῶν	ἀπὸ τῆς ὄχθης ἐξ ὑπερδεξίου
[1, 29]	δισχιλίοις δεδεμένοι ἦσαν. καὶ ὑπὲρ	αὐτῶν	ἄπρακτοι ἐν τῷ τότε ἀπῆλθον.
[1, 13]	ὑπερύψηλοι καὶ κρημνώδεις εἰσὶν αἳ	αὐτῶν.	ἀτάκτως τε οὖν καὶ κατὰ
[1, 5]	ἦγε καὶ ἔφερε τὴν χώραν	αὐτῶν.	Αὐταριᾶται μὲν δὴ ἀμφὶ τὰ
[1, 6]	Ταυλαντίων. ὅσοι δὲ καὶ ἀπέφυγον	αὐτῶν,	γυμνοὶ τῶν ὅπλων διεσώθησαν. Κλεῖτος
[1, 2]	τῆς διώξεως ἀφείλετο τοὺς Μακεδόνας.	αὐτῶν	δὲ Μακεδόνων τελευτῆσαι λέγει Πτολεμαῖος
[1, 23]	καὶ τοῦ ἀνέμου ταύτῃ ἐπιφέροντος.	αὐτῶν	δὲ οἱ μὲν ἐς τὴν
[1, 9]	τῶν ἐγκαταληφθέντων, ὅτι οἱ πολλοὶ	αὐτῶν	διαπεφεύγεσαν πάλαι ἐς τὰς Ἀθήνας,
[1, 1]	ἁμάξαις ἐς τὸ ἀπομάχεσθαι ἀπ'	αὐτῶν,	εἰ βιάζοιντο, ἅμα δὲ ἐν
[1, 19]	πέλαγος τοὺς Μακεδόνας, πέντε δὲ	αὐτῶν	εἰσέπλευσαν ἐς τὸν μεταξὺ τῆς
[1, 12]	ἁλόντων παθήματα καὶ ἡ κατάβασις	αὐτῶν	ἐκείνων, ἣν Ξενοφῶν αὐτοὺς κατήγαγε,
[1, 6]	μηχανὰς ἐξακοντίζειν ὡς πορρωτάτω ἀπ'	αὐτῶν	ἐκέλευσεν ὅσα ἀπὸ μηχανῶν βέλη
[1, 1]	τούτους δὲ διαχωρῆσαι, ὡς δι'	αὐτῶν	ἐκπεσεῖν τὰς ἁμάξας. ὅσοι δὲ
[1, 21]	καὶ Ἑλλάνικον, οἷς ἡ φυλακὴ	αὐτῶν	ἐπετέτραπτο. ὡς δὲ καὶ Ἀλέξανδρος
[1, 23]	ἐς διακοσίους καὶ Πτολεμαῖον ἡγεμόνα	αὐτῶν	ἐπὶ Φρυγίας ἐστέλλετο. τῆς δὲ
[1, 24]	στεφανῶσαι Ἀλέξανδρον. καὶ ὑπὲρ τῶν	αὐτῶν	ἐπικηρυκευόμενοι ἐπρέσβευον Λυκίων τῶν κάτω
[1, 28]	δὴ ἐγκλίνουσιν. καὶ ἀπέθανον μὲν	αὐτῶν	ἐς πεντακοσίους, κοῦφοι γὰρ ὄντες
[1, 22]	ὑπὸ πλήθους ξυντρῖψαι καὶ πολλοὺς	αὐτῶν	ἐς τὴν τάφρον ἐμπεσόντας τοὺς
[1, 1]	ὄρους ἔφυγον. καὶ ἀπέθανον μὲν	αὐτῶν	ἐς χιλίους καὶ πεντακοσίους, ζῶντες
[1, 10]	αἰτίους οὐ μεῖον ἢ τοὺς	αὐτῶν	Θηβαίων νεωτερίσαντας. Ἀθηναῖοι δὲ τοὺς
[1, 16]	καὶ ἄλλῳ κόσμῳ. γονεῦσι δὲ	αὐτῶν	καὶ παισὶ τῶν τε κατὰ
[1, 3]	στρατιὰ οὐ πολλὴ ἡ> ἐπ'	αὐτῶν,	καὶ τῆς νήσου τὰ πολλὰ
[1, 5]	χωρία, ὥστε καὶ τὰ σφάγια	αὐτῶν	κατελήφθη ἔτι κείμενα. Ταύτῃ μὲν
[1, 22]	μὴ συνεισπέσοιεν τοῖς φεύγουσιν ἐχόμενοι	αὐτῶν	οἱ Μακεδόνες, πολλοὺς καὶ τῶν
[1, 3]	ποταμὸν στέλλοιντο καὶ λῃστεύοντες ἀπ'	αὐτῶν	οἱ πολλοί ταῦτα ὡς πλεῖστα
[1, 27]	πόλιν πλησίον οὖσαν οἱ πολλοὶ	αὐτῶν,	ὅσον φυλακὴν καταλιπόντες ἐπὶ τοῖς
[1, 7]	τε καὶ βοιωταρχοῦντες ἔστιν οἳ	αὐτῶν,	παντάπασιν ἐνῆγον τὸ πλῆθος ἐς
[1, 29]	γένηται, τότε ἥκειν ὑπὲρ τῶν	αὐτῶν	πρεσβευομένους.
[1, 19]	σφίσι τῶν Μακεδόνων οἱ μὲν	αὐτῶν	ῥιπτοῦντες σφᾶς ἐν τῇ θαλάσσῃ
[1, 21]	καὶ τὰ ὅπλα οἱ πολλοὶ	αὐτῶν	ῥίψαντες εἴσω τοῦ τείχους ἔφευγον.
[1, 22]	προκαλέσασθαι, τῶν δὲ ἀμφ' Ἀλέξανδρον	αὐτῶν	τε ἐμβαλλόντων ἐς αὐτοὺς ἐρρωμένως
[1, 15]	Μακεδόνες, οἱ δὲ εἶρξαί τε	αὐτῶν	τὴν ἔκβασιν, οἱ Πέρσαι, καὶ
[1, 1]	ἐντὸς Πελοποννήσου ἦσαν, αἰτεῖν παρ'	αὐτῶν	τὴν ἡγεμονίαν τῆς ἐπὶ τοὺς
[1, 2]	ὡρμήθη Ἀλέξανδρος. Ὡς δὲ ἔμαθεν	αὐτῶν	τὴν ὁρμήν, καὶ αὐτὸς ὑποστρέψας
[1, 22]	τε ἢ κατὰ τὸ πλῆθος	αὐτῶν	τῆς παρόδου οὔσης καὶ τῶν
[1, 3]	ὡς πλεῖστα ξυναγαγὼν διεβίβαζεν ἐπ'	αὐτῶν	τῆς στρατιᾶς ὅσους δυνατὸν ἦν
[1, 6]	οὐδεὶς ἀπέθανεν ἐν τῇ ἀποχωρήσει	αὐτῶν.	Τρίτῃ δὲ ἀπ' ἐκείνης ἡμέρᾳ
[1, 26]	φρουρὰν ἔχον ξένων μισθοφόρων καὶ	αὐτῶν	τῶν ἐπιχωρίων βαρβάρων. ἀλλ' οὔτε
[1, 8]	Κρὴς πίπτει ὁ τοξάρχης καὶ	αὐτῶν	τῶν τοξοτῶν ἐς ἑβδομήκοντα. οἱ
[1, 12]	καρπὸν ἐμπιπράναι, μηδὲ τῶν πόλεων	αὐτῶν	φειδομένους. οὐ γὰρ μενεῖν ἐν
[1, 1]	ἀκριβὲς τὰς ἀσπίδας, τοῦ κατ'	αὐτῶν	φερομένας τὰς ἁμάξας καὶ τῇ
[1, 5]	αὐτὸς ἐμβαλεῖν ἐς τὴν χώραν	αὐτῶν,	ὡς ἀμφὶ τὰ σφέτερα μᾶλλόν
[1, 5]	Αὐταριᾶται μὲν δὴ ἀμφὶ τὰ	αὑτῶν	εἶχον. Λάγγαρος δὲ τά τε
[1, 17]	τούτους μὲν ἀπαλλάττεσθαι ἐπὶ τὰ	αὑτῶν	ἑκάστους ἐκέλευεν, Ζελείτας δὲ ἀφῆκε
[1, 14]	ἦγον καὶ σιγὴ ἦν πολλὴ	ἀφ'	ἑκατέρων. οἱ γὰρ Πέρσαι προσέμενον
[1, 20]	τὴν προσαγωγὴν τῶν τε πύργων,	ἀφ'	ὧν ἔμελλε τοὺς ἀκροβολισμοὺς ἐς
[1, 12]	προϊόντας δὲ τόν τε χιλὸν	ἀφανίζειν	καταπατοῦντας τῇ ἵππῳ καὶ τὸν
[1, 9]	Λακεδαιμονίους καὶ παρ' ὀλίγον ἐλθόντας	ἀφανίσαι	τὴν πόλιν αὐτοὺς ἐν τῷ
[1, 15]	ἡμίσει κεκλασμένου τοῦ δόρατος οὐκ	ἀφανῶς	ἐμάχετο, καὶ τοῦτο δείξας Ἀλεξάνδρῳ
[1, 2]	ἐπιγενομένη τὴν ἀκρίβειαν τῆς διώξεως	ἀφείλετο	τοὺς Μακεδόνας. αὐτῶν δὲ Μακεδόνων
[1, 10]	πρεσβεύονται δὲ αὖθις παρὰ Ἀλέξανδρον,	ἀφεῖναι	δεόμενοι τὴν ὀργὴν τοῖς ἐξαιτηθεῖσι.
[1, 29]	παρ' Ἀλέξανδρον ἀφίκετο, δεόμενοι Ἀλεξάνδρου	ἀφεῖναί	σφισι τοὺς αἰχμαλώτους, οἳ ἐπὶ
[1, 21]	τε δᾷδας, ὅσας ἔχοντες ἐκβεβοηθήκεσαν,	ἀφέντες	καὶ τὰ ὅπλα οἱ πολλοὶ
[1, 15]	ἀπὸ μὲν τῶν Περσῶν πολλὴ	ἄφεσις,	οἱ Μακεδόνες δὲ ξὺν τοῖς
[1, 5]	αὐτῷ Κλεῖτόν τε τὸν Βαρδύλεω	ἀφεστάναι	ἀγγέλλοντες καὶ Γλαυκίαν προσκεχωρηκέναι αὐτῷ
[1, 21]	πελάσαντας ἀπέκτειναν, πρὸς δὲ τοὺς	ἀφεστηκότας	ἠκροβολίζοντο, πλεονεκτούμενοι τῷ τε πλήθει
[1, 7]	τε πάλαι ἤδη ταῖς γνώμαις	ἀφεστηκότες	καί τινες καὶ ἄλλοι τῶν
[1, 8]	χάρακος τῶν πολεμίων οὐ πολὺ	ἀφεστηκώς,	οὐ προσμείνας παρ' Ἀλεξάνδρου τὸ
[1, 6]	προφυλακῇ ὢν ἀπὸ τοῦ λόφου	ἀφεώρα	τῶν πολεμίων τὴν ὁρμήν. οἱ
[1, 0]	Ἀριστόβουλος πιστότεροι ἔδοξαν ἐς τὴν	ἀφήγησιν,	ὁ μὲν ὅτι συνεστράτευσε βασιλεῖ
[1, 17]	αὑτῶν ἑκάστους ἐκέλευεν, Ζελείτας δὲ	ἀφῆκε	τῆς αἰτίας, ὅτι πρὸς βίαν
[1, 10]	ὀργὴν τοῖς ἐξαιτηθεῖσι. καὶ Ἀλέξανδρος	ἀφῆκε,	τυχὸν μὲν αἰδοῖ τῆς πόλεως,
[1, 17]	χρῆσθαι ἔδωκεν καὶ ἐλευθέρους εἶναι	ἀφῆκεν.	ἀνῆλθε δὲ καὶ αὐτὸς εἰς
[1, 19]	τῇ καταλήψει τῆς πόλεως ἔπεσον,	ἀφῆκεν	καὶ ἐλευθέρους εἶναι ἔδωκεν. Οἱ
[1, 25]	τότε αἰτίαν σχόντα αὐτὸν Ἀλέξανδρος	ἀφῆκεν,	ὅτι ἐν πρώτοις τε ἀφίκετο
[1, 17]	δῆμος ὁ τῶν Ἐφεσίων, ὡς	ἀφῃρέθη	αὐτοῖς ὁ ἀπὸ τῶν ὀλίγων
[1, 22]	τῶν πύργων λίθων τε μεγάλων	ἀφιεμένων	καὶ βελῶν ἐξακοντιζομένων οὐ χαλεπῶς
[1, 29]	καὶ Ἀθηναίων πρεσβεία παρ' Ἀλέξανδρον	ἀφίκετο,	δεόμενοι Ἀλεξάνδρου ἀφεῖναί σφισι τοὺς
[1, 1]	Νέστον ποταμὸν λέγουσιν, ὅτι δεκαταῖος	ἀφίκετο	ἐπὶ τὸ ὄρος τὸν Αἶμον.
[1, 12]	πόντου. ἔνθεν δὲ ἐς Ἕρμωτον	ἀφίκετο,	Κολωνὰς πόλιν παραμείψας. σκοποὶ δὲ
[1, 27]	ἄκραν ξυμφεύγουσιν. Ἀλέξανδρος δὲ ὡς	ἀφίκετο	ξὺν τῇ δυνάμει, εἴσω τοῦ
[1, 25]	ἀφῆκεν, ὅτι ἐν πρώτοις τε	ἀφίκετο	τῶν φίλων παρ' αὐτόν, ἐπειδὴ
[1, 3]	~Ἀπὸ δὲ τῆς μάχης τριταῖος	ἀφικνεῖται	Ἀλέξανδρος ἐπὶ τὸν ποταμὸν τὸν
[1, 11]	καὶ τὸν Μέλανα ἐς Σηστὸν	ἀφικνεῖται	ἐν εἴκοσι ταῖς πάσαις ἡμέραις
[1, 2]	τοῦ Αἴμου ἐς Τριβαλλούς, καὶ	ἀφικνεῖται	ἐπὶ τὸν Λύγινον ποταμόν. ἀπέχει
[1, 29]	τι ἐπὶ τούτῳ δέονται. καὶ	ἀφικνεῖται	ἐς Κελαινὰς πεμπταῖος. ἐν δὲ
[1, 7]	Παρ< α> υαίας ἄκρα ἑβδομαῖος	ἀφικνεῖται	ἐς Πέλινναν τῆς Θετταλίας. ἔνθεν
[1, 28]	τῇ πόλει κατεστρατοπέδευσε. ~Καὶ ἐνταῦθα	ἀφικνοῦνται	παρ' αὐτὸν Σελγέων πρέσβεις. οἱ
[1, 29]	παρ' Ἀλέξανδρον, ἐπαγγελλόμενοι, εἰ μὴ	ἀφίκοιτό	σφισι βοήθεια ἐν ἡμέρᾳ ἧ
[1, 9]	στερήσει τῆς ἀρχῆς ἐς ταπεινότητα	ἀφικομένη	τό τε σχῆμα τὸ πάτριον
[1, 11]	δὲ ἐπὶ τὸν Ἕβρον ποταμὸν	ἀφικόμενος	διαβαίνει καὶ τὸν Ἕβρον εὐπετῶς.
[1, 25]	εἶναι κατὰ τὴν ὁδόν, λανθάνει	ἀφικόμενος	παρὰ Παρμενίωνα. καὶ γράμματα μὲν
[1, 17]	Τετάρτῃ δὲ ἡμέρᾳ ἐς Ἔφεσον	ἀφικόμενος	τούς τε φυγάδας, ὅσοι δι'
[1, 5]	ὡμολόγησε δώσειν αὐτῷ ἐς Πέλλαν	ἀφικομένῳ	Ἀλέξανδρος. Ἀλλὰ Λάγγαρος μὲν ἐπανελθὼν
[1, 5]	Παιόνων προὐχώρει. ἔνθα δὴ ἄγγελοι	ἀφίκοντο	αὐτῷ Κλεῖτόν τε τὸν Βαρδύλεω
[1, 4]	σύμπαντας ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. Ἐνταῦθα	ἀφίκοντο	πρέσβεις ὡς Ἀλέξανδρον παρά τε
[1, 7]	ὅτι οὐδεμία ἀγγελία παρ' αὐτοῦ	ἀφῖκτο,	ὥστε, ὅπερ φιλεῖ ἐν τοῖς
[1, 7]	ἀπόστασιν στράτευμα ἐκ Μακεδονίας Ἀντιπάτρου	ἀφῖχθαι	ἔφασκον, αὐτὸν δὲ Ἀλέξανδρον τεθνάναι
[1, 20]	ἐν νυκτὶ γενομένης τῆς ἐκδρομῆς	ἀφυλακτότεροι	ἐς τὸ τιτρώσκεσθαι ἦσαν. ~Οὐ
[1, 11]	δὲ ἐξ Ἐλαιοῦντος ἐς τὸν	Ἀχαιῶν	λιμένα κατᾶραι ὁ πλείων λόγος
[1, 17]	ἀπαξιώσας τι παθεῖν πρὸς αὐτοῦ	ἄχαρι.	Τετάρτῃ δὲ ἡμέρᾳ ἐς Ἔφεσον
[1, 12]	εὐδαιμόνισεν ἄρα, ὡς λόγος, Ἀλέξανδρος	Ἀχιλλέα,	ὅτι Ὁμήρου κήρυκος ἐς τὴν
[1, 12]	οὐχ ἥκιστα τούτου ἕνεκα εὐδαιμονιστέος	Ἀχιλλεύς,	ὅτι αὐτῷ γε Ἀλεξάνδρῳ, οὐ
[1, 12]	οἱ δὲ, ὅτι καὶ τὸν	Ἀχιλλέως	ἄρα τάφον ἐστεφάνωσεν. Ἡφαιστίωνα δὲ
[1, 24]	ἤει, ὡς τῆς παραλίου κρατήσας	ἀχρεῖον	καταστῆσαι τοῖς πολεμίοις τὸ ναυτικόν.