Livre, Chap. |
[7, 4] |
τὸ
τοιοῦτον
πρὸς
τοὺς
τιθεμένους
|
ἰδέας |
εἶναι,
καθάπερ
(πρότερον
εἴρηται.
Ἔτι |
[7, 3] |
τοιαύτας
μαθήσεις.
Εἶθ´
ὅτι
δι´
|
ἀκριβείας |
μὲν
ἄλλης
ἐστὶ
πραγματείας
ἀποδοῦναι |
[7, 3] |
Εἰ
γὰρ
τὸ
ὑγιεινὸν
ποιητικὸν
|
ὑγιείας, |
καὶ
τὸ
εὐεκτικὸν
ποιητικὸν
εὐεξίας |
[7, 3] |
δι´
ἀκριβείας
μὲν
ἄλλης
ἐστὶ
|
πραγματείας |
ἀποδοῦναι
καὶ
τί
ἐστιν
ὅρος |
[7, 3] |
λέγεσθαι,
οἷον
κατὰ
δικαιοσύνης
καὶ
|
ἀδικίας· |
τὸ
μὲν
γὰρ
ἀρετὴ
τὸ |
[7, 3] |
ὑγιείας,
καὶ
τὸ
εὐεκτικὸν
ποιητικὸν
|
εὐεξίας |
ἔσται
καὶ
τὸ
ὠφέλιμον
ποιητικὸν |
[7, 1] |
εἰ
μὴ
ἐν
ἑνὶ
γένει
|
κατηγορίας |
ἀμφότερα,
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
ποιὸν |
[7, 3] |
εἴ
τε
τὸ
φθαρτικὸν
διαλυτικὸν
|
οὐσίας, |
καὶ
ἡ
φθορὰ
διάλυσις
οὐσίας. |
[7, 3] |
καὶ
εἰ
ἡ
φθορὰ
διάλυσις
|
οὐσίας, |
καὶ
τὸ
φθείρεσθαι
διαλύεσθαι
οὐσίαν |
[7, 3] |
οὐσίας,
καὶ
ἡ
φθορὰ
διάλυσις
|
οὐσίας. |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[7, 1] |
οὐ
ταὐτὸν
ἔρως
καὶ
ἐπιθυμία
|
συνουσίας. |
(Ἔτι
ἐκ
τῆς
προσθέσεως,
εἰ |
[7, 1] |
ἐρῶν
οὐ
μᾶλλον
ἐπιθυμεῖ
τῆς
|
συνουσίας, |
ὥστ´
οὐ
ταὐτὸν
ἔρως
καὶ |
[7, 3] |
οὐκ
ἀναγκαῖον
τῶν
(ἐναντίων
τὰς
|
ἐναντίας |
διαφορὰς
κατηγορεῖσθαι,
ἂν
μὴ
ἐν |
[7, 3] |
Καὶ
τὰς
διαφορὰς
δὲ
τὰς
|
ἐναντίας |
τῶν
ἐναντίων
ἀξιοῦμεν
κατηγορεῖσθαι,
καθάπερ |
[7, 3] |
(γεωμετρίαν
καὶ
ἀριθμοὺς
καὶ
τὰς
|
ἄλλας |
τὰς
τοιαύτας
μαθήσεις.
Εἶθ´
ὅτι |
[7, 3] |
ἐναντίοις
γένεσιν
εἶναι.
Καὶ
τὰς
|
διαφορὰς |
δὲ
τὰς
ἐναντίας
τῶν
ἐναντίων |
[7, 3] |
ἀναγκαῖον
τῶν
(ἐναντίων
τὰς
ἐναντίας
|
διαφορὰς |
κατηγορεῖσθαι,
ἂν
μὴ
ἐν
τῷ |
[7, 3] |
περὶ
(γεωμετρίαν
καὶ
ἀριθμοὺς
καὶ
|
τὰς |
ἄλλας
τὰς
τοιαύτας
μαθήσεις.
Εἶθ´ |
[7, 3] |
τοῖς
ἐναντίοις
γένεσιν
εἶναι.
Καὶ
|
τὰς |
διαφορὰς
δὲ
τὰς
ἐναντίας
τῶν |
[7, 3] |
Ἢ
οὐκ
ἀναγκαῖον
τῶν
(ἐναντίων
|
τὰς |
ἐναντίας
διαφορὰς
κατηγορεῖσθαι,
ἂν
μὴ |
[7, 3] |
εἶναι.
Καὶ
τὰς
διαφορὰς
δὲ
|
τὰς |
ἐναντίας
τῶν
ἐναντίων
ἀξιοῦμεν
κατηγορεῖσθαι, |
[7, 3] |
καὶ
ἀριθμοὺς
καὶ
τὰς
ἄλλας
|
τὰς |
τοιαύτας
μαθήσεις.
Εἶθ´
ὅτι
δι´ |
[7, 5] |
καὶ
λαβεῖν
παρὰ
τῶν
ἐρωτωμένων
|
τὰς |
τοιαύτας
προτάσεις
οὐκ
εὐπετές,
οἷον |
[7, 3] |
ἀριθμοὺς
καὶ
τὰς
ἄλλας
τὰς
|
τοιαύτας |
μαθήσεις.
Εἶθ´
ὅτι
δι´
ἀκριβείας |
[7, 5] |
λαβεῖν
παρὰ
τῶν
ἐρωτωμένων
τὰς
|
τοιαύτας |
προτάσεις
οὐκ
εὐπετές,
οἷον
ὅτι |
[7, 3] |
κακία.
Ἀλλ´
οὖν
τοῦτό
γ´
|
ἀληθές, |
ὅτι
τῶν
ἐναντίων
ἢ
ἐναντίαι |
[7, 3] |
διαφοραὶ
ἐναντίαι,
ἢ
ἅπασαι
ἢ
|
τινές, |
αἱ
δὲ
λοιπαὶ
αἱ
αὐταί· |
[7, 1] |
τοῖς
τὸ
κενὸν
καὶ
τὸ
|
πλῆρες |
ἀέρος
ταὐτὸν
φάσκουσιν
(δῆλον
γὰρ |
[7, 1] |
οὐχ
ἧττον
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἔσται,
|
πλῆρες |
δ´
ἀέρος
οὐκέτι
ἔσται.
Ὥστε |
[7, 5] |
ἐρωτωμένων
τὰς
τοιαύτας
προτάσεις
οὐκ
|
εὐπετές, |
οἷον
ὅτι
τῶν
ἐν
τῷ |
[7, 3] |
τῶν
διαλεγομένων
ὅρον
συλλογίζονται,
ἀλλὰ
|
πάντες |
ἀρχὴν
τὸ
τοιοῦτον
λαμβάνουσιν,
οἷον |
[7, 2] |
δ´
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
ὅτι
|
ἅπαντες |
οἱ
πρὸς
τὸ
ταὐτὸν
ἀνασκευαστικοὶ |
[7, 5] |
ἓν
διαλεγῆναι·
ἓν
γὰρ
ὁποιονοῦν
|
ἀνασκευάσαντες |
ἀνῃρηκότες
(ἐσόμεθα
τὸν
ὅρον·
κατασκευάζοντι |
[7, 5] |
διαλεγῆναι·
ἓν
γὰρ
ὁποιονοῦν
ἀνασκευάσαντες
|
ἀνῃρηκότες |
(ἐσόμεθα
τὸν
ὅρον·
κατασκευάζοντι
δὲ |
[7, 3] |
ταῦτα
ἔχων
λόγος
ὅρος
ἐξ
|
ἀνάγκης |
ἂν
εἴη·
οὐ
γὰρ
ἐνδέχεται |
[7, 3] |
Εἶθ´
ὅτι
δι´
ἀκριβείας
μὲν
|
ἄλλης |
ἐστὶ
πραγματείας
ἀποδοῦναι
καὶ
τί |
[7, 3] |
εἰ
ἡ
λήθη
ἐστὶν
ἀποβολὴ
|
ἐπιστήμης, |
καὶ
τὸ
ἐπιλανθάνεσθαι
ἀποβάλλειν
ἐπιστήμην |
[7, 3] |
κατ´
ἀμφοῖν
λέγεσθαι,
οἷον
κατὰ
|
δικαιοσύνης |
καὶ
ἀδικίας·
τὸ
μὲν
γὰρ |
[7, 1] |
ἤδη
τι
συμβαίνει
ἀδύνατον
διὰ
|
τῆς |
θέσεως,
ἀλλὰ
καὶ
εἰ
δυνατὸν |
[7, 1] |
καὶ
ἐπιθυμία
συνουσίας.
(Ἔτι
ἐκ
|
τῆς |
προσθέσεως,
εἰ
τῷ
αὐτῷ
ἑκάτερον |
[7, 1] |
μᾶλλον
ἐρῶν
οὐ
μᾶλλον
ἐπιθυμεῖ
|
τῆς |
συνουσίας,
ὥστ´
οὐ
ταὐτὸν
ἔρως |
[7, 1] |
ὅτι
ταὐτὸν
ἀποδείκνυσθαι.
Διὸ
καὶ
|
Ξενοκράτης |
οὐκ
ἀποδείκνυσιν·
οὐ
γὰρ
εἷς |
[7, 1] |
τὸ
αὐτὸ
μάλιστα
λέγεται,
καθάπερ
|
Ξενοκράτης |
τὸν
εὐδαίμονα
βίον
καὶ
τὸν |
[7, 3] |
δὲ
κακία
ψυχῆς,
ὥστε
τὸ
|
ψυχῆς |
διαφορὰ
ἐν
ἀμφοῖν
λέγεται
(ἐπειδὴ |
[7, 3] |
γὰρ
ἀρετὴ
τὸ
δὲ
κακία
|
ψυχῆς, |
ὥστε
τὸ
ψυχῆς
διαφορὰ
ἐν |
[7, 1] |
Ξενοκράτης
οὐκ
ἀποδείκνυσιν·
οὐ
γὰρ
|
εἷς |
ἀριθμῷ
ὁ
εὐδαίμων
καὶ
ὁ |
[7, 1] |
εἶναι
Πελοποννησίους
Λακεδαιμονίοις,
(ἐπειδὴ
οὐχ
|
εἷς |
ἀριθμῷ
Πελοποννήσιος
καὶ
Λακεδαιμόνιος,
ἀλλὰ |
[7, 3] |
πρῶτον
μὲν
εἰδέναι
δεῖ
ὅτι
|
οὐδεὶς |
ἢ
ὀλίγοι
τῶν
διαλεγομένων
ὅρον |
[7, 2] |
λόγος.
Τῶν
δὲ
κατασκευαστικῶν
τόπων
|
οὐδεὶς |
χρήσιμος
πρὸς
ὅρον·
οὐ
γὰρ |
[7, 5] |
πράγματος
κατηγορεῖται,
ἄδηλον
πότερον
ὁ
|
ῥηθεὶς |
ἢ
ἕτερος
αὐτοῦ
ὁρισμός
ἐστιν, |
[7, 3] |
ὅτι
ὁρισμὸς
ἂν
εἴη
ὁ
|
ἀποδοθείς. |
Ἢ
οὐκ
ἀναγκαῖον
τῶν
(ἐναντίων |
[7, 2] |
οὐκ
ἂν
εἴη
ὁρισμὸς
ὁ
|
ἀποδοθεὶς |
λόγος.
Τῶν
δὲ
κατασκευαστικῶν
τόπων |
[7, 5] |
εἰ
μέλλει
ἴδιος
εἶναι
ὁ
|
ἀποδοθεὶς |
ὅρος.
Ἀνασκευάζοντα
δ´
οὐκέτι
ἀνάγκη |
[7, 5] |
παρὰ
τῶν
ἐρωτωμένων
τὰς
τοιαύτας
|
προτάσεις |
οὐκ
εὐπετές,
οἷον
ὅτι
τῶν |
[7, 1] |
γὰρ
ἁπλῶς
ταὐτά,
καὶ
αἱ
|
γενέσεις |
αὐτῶν
καὶ
αἱ
φθοραὶ
αἱ |
[7, 3] |
καὶ
τὰς
ἄλλας
τὰς
τοιαύτας
|
μαθήσεις. |
Εἶθ´
ὅτι
δι´
ἀκριβείας
μὲν |
[7, 1] |
καὶ
θατέρῳ
(δεῖ
συμβεβηκέναι,
καὶ
|
οἷς |
θάτερον
αὐτῶν
συμβέβηκε,
καὶ
θάτερον |
[7, 1] |
ἐκ
τῶν
τούτοις
συμβεβηκότων
καὶ
|
οἷς |
ταῦτα
συμβέβηκεν
ἐπισκοπεῖν·
ὅσα
γὰρ |
[7, 5] |
πολλοῖς
μᾶλλον
ἢ
ἐν
τοῖς
|
ὀλίγοις |
ἁμάρτημα
γίνεσθαι.
Ἔτι
πρὸς
μὲν |
[7, 1] |
Λακεδαιμόνιοι,
τοὺς
αὐτοὺς
εἶναι
Πελοποννησίους
|
Λακεδαιμονίοις, |
(ἐπειδὴ
οὐχ
εἷς
ἀριθμῷ
Πελοποννήσιος |
[7, 3] |
τῷ
αὐτῷ
ἢ
ἐν
τοῖς
|
ἐναντίοις |
γένεσιν
εἶναι.
Καὶ
τὰς
διαφορὰς |
[7, 1] |
αὐτῷ
ταὐτά,
δῆλον
ὅτι
οὐδ´
|
ἀλλήλοις. |
Ἔτι
ἐκ
τῶν
τούτοις
συμβεβηκότων |
[7, 5] |
συμβεβηκός·
ἐν
μὲν
γὰρ
τοῖς
|
ἄλλοις |
οὐ
μόνον
ὑπάρχον,
ἀλλὰ
καὶ |
[7, 5] |
δ´,
ὥσπερ
καὶ
ἐν
τοῖς
|
ἄλλοις |
τὸ
διαφθεῖραι
τοῦ
ποιῆσαι
ῥᾷον, |
[7, 5] |
συλλογισμός·
εἰκὸς
γὰρ
ἐν
τοῖς
|
πολλοῖς |
μᾶλλον
ἢ
ἐν
τοῖς
ὀλίγοις |
[7, 3] |
δεῖ
κατασκευάζειν,
διώρισται
μὲν
ἐν
|
ἑτέροις |
(ἀκριβέστερον,
πρὸς
δὲ
τὴν
προκειμένην |
[7, 5] |
καὶ
τὸ
γένος
ἔχει·
ἐν
|
ἀμφοτέροις |
γὰρ
ἀνασκευάζειν
ἢ
κατασκευάζειν
ῥᾷον. |
[7, 3] |
γένεσι
καὶ
τοὺς
ὅρους
τοῖς
|
ὅροις. |
Οἷον
εἰ
ἡ
λήθη
ἐστὶν |
[7, 5] |
τὸ
συμβεβηκός·
ἐν
μὲν
γὰρ
|
τοῖς |
ἄλλοις
οὐ
μόνον
ὑπάρχον,
ἀλλὰ |
[7, 5] |
Ἔοικε
δ´,
ὥσπερ
καὶ
ἐν
|
τοῖς |
ἄλλοις
τὸ
διαφθεῖραι
τοῦ
ποιῆσαι |
[7, 3] |
ἀνάγκη
γὰρ
ἀκολουθεῖν
τὰ
γένη
|
τοῖς |
γένεσι
καὶ
τοὺς
ὅρους
τοῖς |
[7, 3] |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
ἢ
ἐν
|
τοῖς |
ἐναντίοις
γένεσιν
εἶναι.
Καὶ
τὰς |
[7, 5] |
τοῖς
πολλοῖς
μᾶλλον
ἢ
ἐν
|
τοῖς |
ὀλίγοις
ἁμάρτημα
γίνεσθαι.
Ἔτι
πρὸς |
[7, 3] |
τοῖς
γένεσι
καὶ
τοὺς
ὅρους
|
τοῖς |
ὅροις.
Οἷον
εἰ
ἡ
λήθη |
[7, 5] |
γίνεται
συλλογισμός·
εἰκὸς
γὰρ
ἐν
|
τοῖς |
πολλοῖς
μᾶλλον
ἢ
ἐν
τοῖς |
[7, 1] |
δυνατὸν
ἐξ
ὑποθέσεως
ὑπάρξαι,
καθάπερ
|
τοῖς |
τὸ
κενὸν
καὶ
τὸ
πλῆρες |
[7, 5] |
τὸν
ὅρον,
καὶ
ἔτι
πρὸς
|
τούτοις |
ἀντιστρέφειν,
εἰ
μέλλει
ἴδιος
εἶναι |
[7, 1] |
οὐδ´
ἀλλήλοις.
Ἔτι
ἐκ
τῶν
|
τούτοις |
συμβεβηκότων
καὶ
οἷς
ταῦτα
συμβέβηκεν |
[7, 1] |
τάδε
ταὐτά,
καὶ
τὰ
ἀντικείμενα
|
τούτοις |
ταὐτὰ
καθ´
ὁποιανοῦν
τῶν
(λεγομένων |
[7, 3] |
δὲ
καὶ
εἰ
ἡ
φθορὰ
|
διάλυσις |
οὐσίας,
καὶ
τὸ
φθείρεσθαι
διαλύεσθαι |
[7, 3] |
διαλυτικὸν
οὐσίας,
καὶ
ἡ
φθορὰ
|
διάλυσις |
οὐσίας.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ |
[7, 4] |
κατηγόρηκεν
ὡς
ἕτερον.
Καὶ
εἴ
|
τις |
ἄλλος
κοινὸς
καὶ
ἐνεργὸς
τῶν |
[7, 3] |
αἱ
διαφοραί,
φανερὸν
ὡς
εἴ
|
τις |
λάβοι
ταῦτα
ἃ
μόνα
ἐν |
[7, 3] |
χρήσιμος
ἡ
ἐκ
(τοῦ
μᾶλλον
|
ἐπίσκεψις· |
οὔτε
γὰρ
ἕνα
δυοῖν
οὔτε |
[7, 2] |
τό
τ´
ὄνομα
καὶ
ὁ
|
λόγος, |
(δῆλον
ὅτι
οὐκ
ἂν
εἴη |
[7, 5] |
τινος
τῶν
ὑπὸ
τοὔνομα
(ὁ
|
λόγος. |
Εἴ
τε
καὶ
καθόλου
δέοι |
[7, 5] |
εἴτε
γὰρ
μὴ
ἴδιος
ὁ
|
λόγος, |
εἴτε
μὴ
γένος
τὸ
ἀποδοθέν, |
[7, 4] |
εἰδῶν
σκοπεῖν
εἰ
ἐφαρμόττει
ὁ
|
λόγος, |
ἐπειδὴ
συνώνυμον
τὸ
εἶδός
ἐστιν. |
[7, 5] |
ἀποδοθὲν
καὶ
ὅτι
ἴδιος
ὁ
|
λόγος) |
καὶ
ἔτι
παρὰ
ταῦτα
ὅτι |
[7, 5] |
τὸ
τί
ἦν
εἶναι
ὁ
|
λόγος, |
καὶ
τοῦτο
καλῶς
δεῖ
πεποιηκέναι. |
[7, 5] |
ὧν
τοὔνομα
κατηγορεῖται
καὶ
ὁ
|
λόγος |
κατηγορεῖται.
Τὸ
δ´
ἀνάπαλιν
οὐκ |
[7, 5] |
προσδεῖξαι,
ὅτι
καθ´
ὧν
ὁ
|
λόγος |
(μὴ
κατηγορεῖται
τοὔνομα
κατηγορεῖται.
Ἔτι |
[7, 5] |
ὁρισμός
ἐστιν,
ἐπειδὴ
ὁρισμός
ἐστι
|
λόγος |
ὁ
τὸ
τί
ἦν
εἶναι |
[7, 3] |
συλλογισμόν.
(Εἰ
γάρ
ἐστιν
ὅρος
|
λόγος |
ὁ
τὸ
τί
ἦν
εἶναι |
[7, 3] |
κατηγορεῖται,
(ὅτι
ὁ
ταῦτα
ἔχων
|
λόγος |
ὅρος
ἐξ
ἀνάγκης
ἂν
εἴη· |
[7, 2] |
ἂν
εἴη
ὁρισμὸς
ὁ
ἀποδοθεὶς
|
λόγος. |
Τῶν
δὲ
κατασκευαστικῶν
τόπων
οὐδεὶς |
[7, 4] |
εἴ
τις
ἄλλος
κοινὸς
καὶ
|
ἐνεργὸς |
τῶν
τόπων
ἐστί,
τούτῳ
χρηστέον. |
[7, 4] |
ὁ
λόγος,
ἐπειδὴ
συνώνυμον
τὸ
|
εἶδός |
ἐστιν.
Ἔστι
δὲ
χρήσιμον
τὸ |
[7, 1] |
λοιπὸν
ἕτερον,
οἷον
εἰ
διπλάσιον
|
ἡμίσεος |
καὶ
πολλαπλάσιον
ἡμίσεος
ταὐτὸν
ἔφησεν |
[7, 1] |
Ἀφαιρεθέντος
γὰρ
ἀφ´
ἑκατέρου
τοῦ
|
ἡμίσεος |
τὰ
λοιπὰ
ταὐτὸν
ἔδει
(δηλοῦν· |
[7, 1] |
εἰ
διπλάσιον
ἡμίσεος
καὶ
πολλαπλάσιον
|
ἡμίσεος |
ταὐτὸν
ἔφησεν
εἶναι.
Ἀφαιρεθέντος
γὰρ |
[7, 1] |
ἀριθμῷ
ὁ
εὐδαίμων
καὶ
ὁ
|
σπουδαῖος |
βίος,
ὥστ´
οὐκ
ἀναγκαῖον
τὸν |
[7, 1] |
πάντων
τῶν
βίων
αἱρετώτατος
ὁ
|
σπουδαῖος |
καὶ
ὁ
εὐδαίμων·
ἓν
γὰρ |
[7, 1] |
ταὐτὸν
τῇ
ἀνδρείᾳ,
καὶ
ὁ
|
δίκαιος |
τῷ
ἀνδρείῳ
καὶ
τὸ
δικαίως |
[7, 1] |
ὁ
εὐδαίμων
καὶ
ὁ
σπουδαῖος
|
βίος, |
ὥστ´
οὐκ
ἀναγκαῖον
τὸν
αὐτὸν |
[7, 5] |
πρὸς
τούτοις
ἀντιστρέφειν,
εἰ
μέλλει
|
ἴδιος |
εἶναι
ὁ
ἀποδοθεὶς
ὅρος.
Ἀνασκευάζοντα |
[7, 5] |
ἄλλων
ἐπιχειρεῖν·
εἴτε
γὰρ
μὴ
|
ἴδιος |
ὁ
λόγος,
εἴτε
μὴ
γένος |
[7, 5] |
γένος
τὸ
ἀποδοθὲν
καὶ
ὅτι
|
ἴδιος |
ὁ
λόγος)
καὶ
ἔτι
παρὰ |
[7, 1] |
οὐχ
εἷς
ἀριθμῷ
Πελοποννήσιος
καὶ
|
Λακεδαιμόνιος, |
ἀλλὰ
περιέχεσθαι
μὲν
τὸν
ἕτερον |
[7, 1] |
Λακεδαιμονίοις,
(ἐπειδὴ
οὐχ
εἷς
ἀριθμῷ
|
Πελοποννήσιος |
καὶ
Λακεδαιμόνιος,
ἀλλὰ
περιέχεσθαι
μὲν |
[7, 3] |
ἂν
μάλιστα
φανερὸς
ᾖ
ὁ
|
ἐναντίος |
ὁρισμός.
Ὅλους
μὲν
οὖν
τοὺς |
[7, 5] |
γὰρ
τὰ
πρὸς
τὸ
συμβεβη:
|
κὸς |
κοινὰ
πάντων
τῶν
εἰρημένων
ἐστίν. |
[7, 5] |
Ῥᾷστον
δὲ
πάντων
κατασκευάσαι
τὸ
|
συμβεβηκός· |
ἐν
μὲν
γὰρ
τοῖς
ἄλλοις |
[7, 5] |
δεῖξαι.
Ἀνασκευάζειν
δὲ
χαλεπώτατον
τὸ
|
συμβεβηκός, |
ὅτι
ἐλάχιστα
ἐν
αὐτῷ
δέδοται· |
[7, 5] |
ἀναγκαῖον
(ὡς
γένος,
οὐδὲ
τὸ
|
συμβεβηκὸς |
ὡς
γένος
ἢ
ἴδιον,
ἀλλ´ |
[7, 5] |
τῶν
πλειόνων
θᾶττον
γίνεται
συλλογισμός·
|
εἰκὸς |
γὰρ
ἐν
τοῖς
πολλοῖς
μᾶλλον |
[7, 3] |
τῶν
εἰρημένων
πρὸς
τὸ
οἰκεῖον
|
τέλος |
ἔχει,
ὥστ´
εἰ
ἑνὸς
αὐτῶν |
[7, 4] |
ὡς
ἕτερον.
Καὶ
εἴ
τις
|
ἄλλος |
κοινὸς
καὶ
ἐνεργὸς
τῶν
τόπων |
[7, 3] |
δύο
ὁρισμῶν
πρὸς
ἕν,
οὐδὲν
|
χρήσιμος |
ἡ
ἐκ
(τοῦ
μᾶλλον
ἐπίσκεψις· |
[7, 2] |
Τῶν
δὲ
κατασκευαστικῶν
τόπων
οὐδεὶς
|
χρήσιμος |
πρὸς
ὅρον·
οὐ
γὰρ
ἀπόχρη |
[7, 5] |
(δὲ
τῶν
πλειόνων
θᾶττον
γίνεται
|
συλλογισμός· |
εἰκὸς
γὰρ
ἐν
τοῖς
πολλοῖς |
[7, 2] |
τοὔνομα
πρὸς
τὸ
κατασκευάσαι
ὅτι
|
ὁρισμός, |
ἀλλὰ
καὶ
τὰ
ἄλλα
πάντα |
[7, 3] |
διαφοραὶ
ὀρθῶς
ἀποδέδονται,
δῆλον
ὅτι
|
ὁρισμὸς |
ἂν
εἴη
ὁ
ἀποδοθείς.
Ἢ |
[7, 5] |
ἕτερος
αὐτοῦ
ὁρισμός
ἐστιν,
ἐπειδὴ
|
ὁρισμός |
ἐστι
λόγος
ὁ
τὸ
τί |
[7, 3] |
ἔχει,
ὥστ´
εἰ
ἑνὸς
αὐτῶν
|
ὁρισμός |
ἐστι
τὸ
ποιητικὸν
εἶναι
τοῦ |
[7, 3] |
Καθόλου
δ´
εἰπεῖν,
ἐπεὶ
ὁ
|
ὁρισμός |
ἐστιν
ἐκ
γένους
καὶ
διαφορῶν |
[7, 5] |
ὁ
ῥηθεὶς
ἢ
ἕτερος
αὐτοῦ
|
ὁρισμός |
ἐστιν,
ἐπειδὴ
ὁρισμός
ἐστι
λόγος |
[7, 3] |
λοιπῶν
ἑκάστου
οὗτος
ἂν
εἴη
|
ὁρισμός. |
Ἔτι
ἐκ
τοῦ
μᾶλλον
καὶ |
[7, 3] |
τοῦδε
ὁρισμός,
ὁ
δὲ
ἧττον
|
ὁρισμός, |
καὶ
ὁ
μᾶλλον.
Καὶ
εἰ |
[7, 2] |
(δῆλον
ὅτι
οὐκ
ἂν
εἴη
|
ὁρισμὸς |
ὁ
ἀποδοθεὶς
λόγος.
Τῶν
δὲ |
[7, 3] |
ὅδε
τοῦδε
ἢ
ὅδε
τοῦδε
|
ὁρισμός, |
ὁ
δὲ
ἧττον
ὁρισμός,
καὶ |
[7, 3] |
μάλιστα
φανερὸς
ᾖ
ὁ
ἐναντίος
|
ὁρισμός. |
Ὅλους
μὲν
οὖν
τοὺς
λόγους |
[7, 5] |
μόνῳ
δέ,
ἀνῃρημένος
γίνεται
ὁ
|
ὁρισμός. |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
περὶ
τὸ |
[7, 5] |
τῷ
λόγῳ,
ἀνῃρημένος
γίνεται
ὁ
|
(ὁρισμός. |
Πρὸς
δὲ
τὰ
ἄλλα
οὔτε |
[7, 3] |
εἰ
δὲ
μή,
ὁ
αὐτὸς
|
ὁρισμὸς |
τῶν
ἐναντίων
ἔσται.
(Ἔτι
ἐκ |
[7, 3] |
ᾖ,
καὶ
ὁ
τοῦ
προκειμένου
|
ὁρισμὸς |
φανερὸς
ἔσται.
Ἐπεὶ
γὰρ
τὸ |
[7, 3] |
διαφορῶν
(ἂν
ὁ
τοῦ
ἐναντίου
|
ὁρισμὸς |
φανερὸς
ᾖ,
καὶ
ὁ
τοῦ |
[7, 3] |
ἀξιοῦμεν
κατηγορεῖσθαι,
καθάπερ
λευκοῦ
καὶ
|
μέλανος· |
τὸ
μὲν
γὰρ
διακριτικὸν
τὸ |
[7, 3] |
οἰκεῖον
τέλος
ἔχει,
ὥστ´
εἰ
|
ἑνὸς |
αὐτῶν
ὁρισμός
ἐστι
τὸ
ποιητικὸν |
[7, 3] |
καὶ
ὁ
λοιπὸς
τοῦ
λοιποῦ.
|
Ἑνὸς |
δ´
ὁρισμοῦ
πρὸς
δύο
συγκρινομένου |
[7, 3] |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Ὥσθ´
|
ἑνὸς |
ὁποιουοῦν
ληφθέντος
καὶ
τὰ
(λοιπὰ |
[7, 3] |
καὶ
τὸ
ἐπιλελῆσθαι
ἀποβεβληκέναι
ἐπιστήμην.
|
Ἑνὸς |
οὖν
ὁποιουοῦν
τῶν
εἰρημένων
ὁμολογηθέντος |
[7, 3] |
τοῦ
προκειμένου
ἤτοι
τὸ
αὐτὸ
|
γένος |
ἂν
κατηγοροῖτο
ὅπερ
καὶ
(τοῦ |
[7, 1] |
τι
δηλοῖ.
Πάλιν
εἰ
(τὸ
|
γένος |
ἑκατέρου
μὴ
ταὐτόν,
ἀλλὰ
τὸ |
[7, 5] |
περὶ
τὸ
ἴδιον
καὶ
τὸ
|
γένος |
ἔχει·
ἐν
ἀμφοτέροις
γὰρ
ἀνασκευάζειν |
[7, 5] |
γένος,
οὐδὲ
τὸ
συμβεβηκὸς
ὡς
|
γένος |
ἢ
ἴδιον,
ἀλλ´
ὑπάρχειν
μόνον. |
[7, 5] |
ἐν
τῷ
τί
ἐστι
τὸ
|
γένος |
καὶ
αἱ
διαφοραὶ
κατηγοροῦνται·
ἄνευ |
[7, 3] |
ἄν,
ὥστ´
ἐπεὶ
καὶ
τὸ
|
γένος |
καὶ
αἱ
διαφοραὶ
ὀρθῶς
ἀποδέδονται, |
[7, 5] |
τὸ
γένος,
οὐδέπω
ἀνῄρηται
τὸ
|
γένος· |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὸ
ἴδιον |
[7, 3] |
μὲν
οὖν
ὅτι
τὸ
ἀποδοθὲν
|
γένος |
ὀρθῶς
ἀποδέδοται.
Εἰ
γὰρ
τὸ |
[7, 5] |
τὸ
ἴδιον
οὐκ
ἀναγκαῖον
(ὡς
|
γένος, |
οὐδὲ
τὸ
συμβεβηκὸς
ὡς
γένος |
[7, 5] |
μὴ
ὡς
ἴδιον
ὑπάρχει
τὸ
|
γένος, |
οὐδέπω
ἀνῄρηται
τὸ
γένος·
ὁμοίως |
[7, 1] |
ἐπιστήμη.
Ἢ
εἰ
τὸ
μὲν
|
γένος |
ταὐτόν,
αἱ
δὲ
διαφοραὶ
μὴ |
[7, 5] |
ἴδιος
ὁ
λόγος,
εἴτε
μὴ
|
γένος |
τὸ
ἀποδοθέν,
εἴτε
μὴ
ὑπάρχει |
[7, 5] |
ὑπάρχει
(τὰ
εἰρημένα
καὶ
ὅτι
|
γένος |
τὸ
ἀποδοθὲν
καὶ
ὅτι
ἴδιος |
[7, 5] |
τῷ
ἀποδοθέντι
λόγῳ
τὸ
μὲν
|
γένος |
τὸ
δὲ
διαφορά,
καὶ
ὅτι |
[7, 5] |
δεῖξαι,
ἀλλὰ
καὶ
ὅτι
ὡς
|
γένος |
ὑπάρχει
δεικτέον·
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἱκανὸν |
[7, 5] |
καθόλου
τὸ
δεῖξαι
ὅτι
κατ´
|
οὐδενὸς |
ὧν
τοὔνομα
κατηγορεῖται
καὶ
ὁ |
[7, 5] |
ὑπὸ
τοὔνομα
μὴ
μόνῳ
δέ,
|
ἀνῃρημένος |
γίνεται
ὁ
ὁρισμός.
Ὁμοίως
δὲ |
[7, 5] |
τι
τῶν
ἐν
τῷ
λόγῳ,
|
ἀνῃρημένος |
γίνεται
ὁ
(ὁρισμός.
Πρὸς
δὲ |
[7, 3] |
μέρος
ἐπισκοποῦντα.
Εἰ
γὰρ
ὁ
|
ἀντικείμενος |
τοῦ
ἀντικειμένου,
καὶ
τὸν
εἰρημένον |
[7, 4] |
ἕτερον.
Καὶ
εἴ
τις
ἄλλος
|
κοινὸς |
καὶ
ἐνεργὸς
τῶν
τόπων
ἐστί, |
[7, 1] |
ἀέρος
οὐκέτι
ἔσται.
Ὥστε
ὑποτεθέντος
|
τινὸς |
εἴτε
ψευδοῦς
εἴτ´
ἀληθοῦς
(οὐδὲν |
[7, 5] |
δεῖξαι
ὅτι
οὐκ
ἀληθεύεται
περί
|
τινος |
τῶν
ὑπὸ
τοὔνομα
(ὁ
λόγος. |
[7, 3] |
ἕτερος
τοῦ
ἑτέρου,
καὶ
ὁ
|
λοιπὸς |
τοῦ
λοιποῦ.
Ἑνὸς
δ´
ὁρισμοῦ |
[7, 1] |
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἔσται,
πλῆρες
δ´
|
ἀέρος |
οὐκέτι
ἔσται.
Ὥστε
ὑποτεθέντος
τινὸς |
[7, 1] |
τὸ
κενὸν
καὶ
τὸ
πλῆρες
|
ἀέρος |
ταὐτὸν
φάσκουσιν
(δῆλον
γὰρ
ὅτι |
[7, 3] |
λόγους
καθάπερ
εἴρηται
σκεπτέον,
Κατὰ
|
μέρος |
δ´
ὧδε.
Πρῶτον
μὲν
οὖν |
[7, 3] |
ὅλους
τοὺς
λόγους
καὶ
κατὰ
|
μέρος |
ἐπισκοποῦντα.
Εἰ
γὰρ
ὁ
ἀντικείμενος |
[7, 3] |
καὶ
ὁ
τοῦ
προκειμένου
ὁρισμὸς
|
φανερὸς |
ἔσται.
Ἐπεὶ
γὰρ
τὸ
ἐναντίον |
[7, 3] |
(ἂν
ὁ
τοῦ
ἐναντίου
ὁρισμὸς
|
φανερὸς |
ᾖ,
καὶ
ὁ
τοῦ
προκειμένου |
[7, 3] |
τῶν
ἐναντίων
ὁποίου
ἂν
μάλιστα
|
φανερὸς |
ᾖ
ὁ
ἐναντίος
ὁρισμός.
Ὅλους |
[7, 5] |
ἄδηλον
πότερον
ὁ
ῥηθεὶς
ἢ
|
ἕτερος |
αὐτοῦ
ὁρισμός
ἐστιν,
ἐπειδὴ
ὁρισμός |
[7, 3] |
καὶ
ὅδε
τοῦδε,
εἰ
ὁ
|
ἕτερος |
τοῦ
ἑτέρου,
καὶ
ὁ
λοιπὸς |
[7, 5] |
μέλλει
ἴδιος
εἶναι
ὁ
ἀποδοθεὶς
|
ὅρος. |
Ἀνασκευάζοντα
δ´
οὐκέτι
ἀνάγκη
δεῖξαι |
[7, 3] |
(ὅτι
ὁ
ταῦτα
ἔχων
λόγος
|
ὅρος |
ἐξ
ἀνάγκης
ἂν
εἴη·
οὐ |
[7, 3] |
πραγματείας
ἀποδοῦναι
καὶ
τί
ἐστιν
|
ὅρος |
καὶ
πῶς
ὁρίζεσθαι
δεῖ,
νῦν |
[7, 3] |
εἶναι
συλλογισμόν.
(Εἰ
γάρ
ἐστιν
|
ὅρος |
λόγος
ὁ
τὸ
τί
ἦν |
[7, 3] |
ἐκ
τῶν
ὁμοίως
δ´
ἐχόντων
|
πρὸς |
ἄλληλα.
Εἰ
γὰρ
τὸ
ὑγιεινὸν |
[7, 5] |
λόγῳ,
ἀνῃρημένος
γίνεται
ὁ
(ὁρισμός.
|
Πρὸς |
δὲ
τὰ
ἄλλα
οὔτε
τὰ |
[7, 3] |
διώρισται
μὲν
ἐν
ἑτέροις
(ἀκριβέστερον,
|
πρὸς |
δὲ
τὴν
προκειμένην
μέθοδον
οἱ |
[7, 3] |
τοῦ
λοιποῦ.
Ἑνὸς
δ´
ὁρισμοῦ
|
πρὸς |
δύο
συγκρινομένου
ἢ
δύο
ὁρισμῶν |
[7, 3] |
ὁμοίως,
ὁσαχῶς
ἐνδέχεται
(κατασκευάσαι
δύο
|
πρὸς |
δύο
συγκρίνοντα.
Οἷον
εἰ
μᾶλλον |
[7, 5] |
οὖν
τόποι
δι´
ὧν
εὐπορήσομεν
|
πρὸς |
ἕκαστα
τῶν
προβλημάτων
ἐπιχειρεῖν
σχεδὸν |
[7, 1] |
καὶ
ὅλως
τῶν
ὁμοίως
ἐχόντων
|
πρὸς |
ἑκάτερον·
ὅσα
γὰρ
ἁπλῶς
ταὐτά, |
[7, 3] |
δύο
συγκρινομένου
ἢ
δύο
ὁρισμῶν
|
πρὸς |
ἕν,
οὐδὲν
χρήσιμος
ἡ
ἐκ |
[7, 5] |
πολλά.
Ἀναιροῦντι
μὲν
οὖν
ἀπόχρη
|
πρὸς |
ἓν
διαλεγῆναι·
ἓν
γὰρ
ὁποιονοῦν |
[7, 5] |
τοῖς
ὀλίγοις
ἁμάρτημα
γίνεσθαι.
Ἔτι
|
πρὸς |
μὲν
ὅρον
ἐνδέχεται
καὶ
διὰ |
[7, 2] |
δὲ
κατασκευαστικῶν
τόπων
οὐδεὶς
χρήσιμος
|
πρὸς |
ὅρον·
οὐ
γὰρ
ἀπόχρη
δεῖξαι |
[7, 2] |
τὸ
ταὐτὸν
ἀνασκευαστικοὶ
τόποι
καὶ
|
πρὸς |
ὅρον
χρήσιμοι,
καθάπερ
ἔμπροσθεν
εἴρηται· |
[7, 4] |
προχείρους
ἔχειν
τούτους·
χρησιμώτατοι
(γὰρ
|
πρὸς |
πλεῖστα.
Καὶ
τῶν
ἄλλων
δὲ |
[7, 5] |
οὐ
δυνατὸν
ἐκ
τῶν
ἑτέρων
|
πρὸς |
τὰ
ἕτερα
ἐπιχειρεῖν
ἀλλ´
ἢ |
[7, 3] |
δεῖ,
νῦν
δ´
ὅσον
ἱκανὸν
|
πρὸς |
τὴν
παροῦσαν
χρείαν,
ὥστε
τοσοῦτον |
[7, 1] |
ποιὸν
τὸ
δὲ
ποσὸν
ἢ
|
πρός |
τι
δηλοῖ.
Πάλιν
εἰ
(τὸ |
[7, 5] |
ὅσα
πρὸς
τὸν
ὁρισμόν,
καὶ
|
πρὸς |
τὸ
ἴδιον
ἁρμόσει
λέγεσθαι
(παντί |
[7, 2] |
ὑπὸ
τὸν
λόγον
καὶ
τοὔνομα
|
πρὸς |
τὸ
κατασκευάσαι
ὅτι
ὁρισμός,
ἀλλὰ |
[7, 3] |
Ὁμοίως
(γὰρ
ἕκαστον
τῶν
εἰρημένων
|
πρὸς |
τὸ
οἰκεῖον
τέλος
ἔχει,
ὥστ´ |
[7, 5] |
πάντ´
ἐπιχειρεῖν·
μόνα
γὰρ
τὰ
|
πρὸς |
τὸ
συμβεβη:
κὸς
κοινὰ
πάντων |
[7, 2] |
τῶν
εἰρημένων
ὅτι
ἅπαντες
οἱ
|
πρὸς |
τὸ
ταὐτὸν
ἀνασκευαστικοὶ
τόποι
καὶ |
[7, 1] |
(εἴη
ταὐτόν.
Οἱ
μὲν
οὖν
|
πρὸς |
τὸ
ταὐτὸν
τόποι
τοσοῦτοι
λέγονται. |
[7, 5] |
καὶ
τὰ
λοιπὰ
πάντα,
ὅσα
|
πρὸς |
τὸν
ὁρισμόν,
καὶ
πρὸς
τὸ |
[7, 4] |
Ἔστι
δὲ
χρήσιμον
τὸ
τοιοῦτον
|
πρὸς |
τοὺς
τιθεμένους
ἰδέας
εἶναι,
καθάπερ |
[7, 5] |
κατηγορεῖσθαι
τὸν
ὅρον,
καὶ
ἔτι
|
πρὸς |
τούτοις
ἀντιστρέφειν,
εἰ
μέλλει
ἴδιος |
[7, 5] |
τε
πολλὰ
δεῖ
συμβιβάσαι,
καὶ
|
πρὸς |
τούτῳ
ὅτι
μόνῳ
ὑπάρχει
καὶ |
[7, 5] |
ἐν
(τῷ
τί
ἐστι
τοῦ
|
πράγματος |
κατηγορεῖται,
ἄδηλον
πότερον
ὁ
ῥηθεὶς |
[7, 3] |
ἐν
τῷ
τί
ἐστι
τοῦ
|
πράγματος |
κατηγορεῖται.
Ὅτι
μὲν
οὖν
ἐγχωρεῖ |
[7, 3] |
ἐν
τῷ
τί
ἐστι
τοῦ
|
πράγματος |
κατηγορεῖται,
(ὅτι
ὁ
ταῦτα
ἔχων |
[7, 3] |
ἐν
τῷ
τί
ἐστι
τοῦ
|
πράγματος |
μόνα
κατηγορεῖσθαι,
κατηγορεῖται
δ´
ἐν |
[7, 5] |
μόνῳ
ὑπάρχει
καὶ
ἀντικατηγορεῖται
τοῦ
|
πράγματος. |
Ῥᾷστον
δὲ
πάντων
κατασκευάσαι
τὸ |
[7, 3] |
ἐν
ἀμφοῖν
λέγεται
(ἐπειδὴ
καὶ
|
σώματος |
ἔστιν
ἀρετὴ
καὶ
κακία.
Ἀλλ´ |
[7, 1] |
αὐτόν,
ἐπειδὴ
πάντων
τῶν
βίων
|
αἱρετώτατος |
ὁ
σπουδαῖος
καὶ
ὁ
εὐδαίμων· |
[7, 5] |
οἰστέον
συλλογισμόν·
δεῖ
γὰρ
κατὰ
|
(παντὸς |
οὗ
τοὔνομα
κατηγορεῖται〉
κατηγορεῖσθαι
τὸν |
[7, 1] |
πολλαπλάσιον
ἡμίσεος
ταὐτὸν
ἔφησεν
εἶναι.
|
Ἀφαιρεθέντος |
γὰρ
ἀφ´
ἑκατέρου
τοῦ
ἡμίσεος |
[7, 1] |
εἰ
τοῦ
αὐτοῦ
ἀφ´
ἑκατέρου
|
ἀφαιρεθέντος |
τὸ
λοιπὸν
ἕτερον,
οἷον
εἰ |
[7, 1] |
δ´
ἀέρος
οὐκέτι
ἔσται.
Ὥστε
|
ὑποτεθέντος |
τινὸς
εἴτε
ψευδοῦς
εἴτ´
ἀληθοῦς |
[7, 3] |
Ἑνὸς
οὖν
ὁποιουοῦν
τῶν
εἰρημένων
|
ὁμολογηθέντος |
(ἀνάγκη
καὶ
τὰ
λοιπὰ
ὁμολογεῖσθαι. |
[7, 3] |
τῶν
ἄλλων.
Ὥσθ´
ἑνὸς
ὁποιουοῦν
|
ληφθέντος |
καὶ
τὰ
(λοιπὰ
πάντα
ὁμολογεῖται. |
[7, 5] |
(ὑπάρχει,
δεικτέον·
ἐπὶ
δὲ
τοῦ
|
συμβεβηκότος |
ὅτι
ὑπ–
άρχει
μόνον
ἱκανὸν |
[7, 5] |
οὕτως
ὑπάρχει·
ἐπὶ
δὲ
τοῦ
|
συμβεβηκότος |
οὐκ
ἔστιν
ἀνελεῖν
ἀλλ´
ἢ |
[7, 5] |
τοῦ
κατασκευάσαι.
Ἐπὶ
δὲ
τοῦ
|
συμβεβηκότος |
τὸ
μὲν
καθόλου
ῥᾷον
ἀνασκευάζειν |
[7, 3] |
ἐνδέχεται·
εἰ
δὲ
μή,
ὁ
|
αὐτὸς |
ὁρισμὸς
τῶν
ἐναντίων
ἔσται.
(Ἔτι |
[7, 3] |
τέλους,
καὶ
τῶν
λοιπῶν
ἑκάστου
|
οὗτος |
ἂν
εἴη
ὁρισμός.
Ἔτι
ἐκ |
[7, 3] |
ὁρισμός.
Ὅλους
μὲν
οὖν
τοὺς
|
λόγους |
καθάπερ
εἴρηται
σκεπτέον,
Κατὰ
μέρος |
[7, 3] |
τῶν
ἀντικειμένων,
καὶ
ὅλους
τοὺς
|
λόγους |
καὶ
κατὰ
μέρος
ἐπισκοποῦντα.
Εἰ |
[7, 1] |
ἔσται.
Ὥστε
ὑποτεθέντος
τινὸς
εἴτε
|
ψευδοῦς |
εἴτ´
ἀληθοῦς
(οὐδὲν
γὰρ
διαφέρει) |
[7, 1] |
ὑποτεθέντος
τινὸς
εἴτε
ψευδοῦς
εἴτ´
|
ἀληθοῦς |
(οὐδὲν
γὰρ
διαφέρει)
τὸ
μὲν |
[7, 3] |
εἶναι.
Ἐπεὶ
δὲ
τῶν
(ἐναντίων
|
πλείους |
συμπλοκαί,
ληπτέον
τῶν
ἐναντίων
ὁποίου |
[7, 1] |
βελτίους.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
τοὺς
|
Λακεδαιμονίους |
ἀνάγκη
βελτίους
εἶναι
τῶν
Πελοποννησίων· |
[7, 1] |
τῶν
ἑτέρων.
Ἀναγκαῖον
γὰρ
(τοὺς
|
Πελοποννησίους |
βελτίους
εἶναι
τῶν
Λακεδαιμονίων,
εἴπερ |
[7, 1] |
καὶ
Λακεδαιμόνιοι,
τοὺς
αὐτοὺς
εἶναι
|
Πελοποννησίους |
Λακεδαιμονίοις,
(ἐπειδὴ
οὐχ
εἷς
ἀριθμῷ |
[7, 1] |
λοιπῶν
εἰσι
βελτίους.
Ὥστε
ἀλλήλων
|
βελτίους |
γίνονται.
(Δῆλον
οὖν
ὅτι
ἓν |
[7, 1] |
δὲ
μή,
συμβήσεται
ἀλλήλων
εἶναι
|
βελτίους, |
ἐὰν
μὴ
περιέχωνται
οἱ
ἕτεροι |
[7, 1] |
ἑτέρων.
Ἀναγκαῖον
γὰρ
(τοὺς
Πελοποννησίους
|
βελτίους |
εἶναι
τῶν
Λακεδαιμονίων,
εἴπερ
μὴ |
[7, 1] |
δὲ
καὶ
τοὺς
Λακεδαιμονίους
ἀνάγκη
|
βελτίους |
εἶναι
τῶν
Πελοποννησίων·
καὶ
γὰρ |
[7, 1] |
πάντων
γὰρ
τῶν
λοιπῶν
εἰσι
|
βελτίους. |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
τοὺς
Λακεδαιμονίους |
[7, 1] |
οὗτοι
πάντων
τῶν
λοιπῶν
εἰσι
|
βελτίους. |
Ὥστε
ἀλλήλων
βελτίους
γίνονται.
(Δῆλον |
[7, 3] |
ἐστι
τὸ
ποιητικὸν
εἶναι
τοῦ
|
τέλους, |
καὶ
τῶν
λοιπῶν
ἑκάστου
οὗτος |
[7, 3] |
φανερὸς
ᾖ
ὁ
ἐναντίος
ὁρισμός.
|
Ὅλους |
μὲν
οὖν
τοὺς
λόγους
καθάπερ |
[7, 3] |
τῶν
ἄλλων
τῶν
ἀντικειμένων,
καὶ
|
ὅλους |
τοὺς
λόγους
καὶ
κατὰ
μέρος |
[7, 3] |
οἵ
τε
περὶ
(γεωμετρίαν
καὶ
|
ἀριθμοὺς |
καὶ
τὰς
ἄλλας
τὰς
τοιαύτας |
[7, 3] |
ἐπεὶ
ὁ
ὁρισμός
ἐστιν
ἐκ
|
γένους |
καὶ
διαφορῶν
(ἂν
ὁ
τοῦ |
[7, 5] |
ὁρισμοῦ
ἐλέγετο)
Περὶ
δὲ
τοῦ
|
γένους, |
ὅτι
κατασκευάζειν
μὲν
ἀνάγκη
μοναχῶς |
[7, 4] |
χρήσιμον
τὸ
τοιοῦτον
πρὸς
τοὺς
|
τιθεμένους |
ἰδέας
εἶναι,
καθάπερ
(πρότερον
εἴρηται. |
[7, 4] |
τῶν
ἄλλων
δὲ
τοὺς
μάλιστα
|
κοινούς· |
οὗτοι
γὰρ
ἐνεργότατοι
τῶν
λοιπῶν, |
[7, 5] |
μὴ
ὑπάρχον.
Τὸ
δ´
ἐπὶ
|
μέρους |
ἀνάπαλιν
ῥᾷον
κατασκευάσαι
ἢ
ἀνασκευάσαι· |
[7, 4] |
καὶ
δεῖ
μάλιστα
κατέχειν
καὶ
|
προχείρους |
ἔχειν
τούτους·
χρησιμώτατοι
(γὰρ
πρὸς |
[7, 3] |
δυοῖν
οὔτε
δύο
τοῦ
αὐτοῦ
|
ὅρους |
δυνατόν
ἐστιν
εἶναι.
~Εἰσὶ
δὲ |
[7, 3] |
γένη
τοῖς
γένεσι
καὶ
τοὺς
|
ὅρους |
τοῖς
ὅροις.
Οἷον
εἰ
ἡ |
[7, 1] |
τῶν
Ἑλλήνων
Πελοποννήσιοι
καὶ
Λακεδαιμόνιοι,
|
τοὺς |
αὐτοὺς
εἶναι
Πελοποννησίους
Λακεδαιμονίοις,
(ἐπειδὴ |
[7, 1] |
εἰσι
βελτίους.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
τοὺς |
Λακεδαιμονίους
ἀνάγκη
βελτίους
εἶναι
τῶν |
[7, 3] |
ἐναντίος
ὁρισμός.
Ὅλους
μὲν
οὖν
|
τοὺς |
λόγους
καθάπερ
εἴρηται
σκεπτέον,
Κατὰ |
[7, 3] |
ἄλλων
τῶν
ἀντικειμένων,
καὶ
ὅλους
|
τοὺς |
λόγους
καὶ
κατὰ
μέρος
ἐπισκοποῦντα. |
[7, 4] |
πλεῖστα.
Καὶ
τῶν
ἄλλων
δὲ
|
τοὺς |
μάλιστα
κοινούς·
οὗτοι
γὰρ
ἐνεργότατοι |
[7, 3] |
τὰ
γένη
τοῖς
γένεσι
καὶ
|
τοὺς |
ὅρους
τοῖς
ὅροις.
Οἷον
εἰ |
[7, 1] |
ὑπὸ
τῶν
ἑτέρων.
Ἀναγκαῖον
γὰρ
|
(τοὺς |
Πελοποννησίους
βελτίους
εἶναι
τῶν
Λακεδαιμονίων, |
[7, 4] |
δὲ
χρήσιμον
τὸ
τοιοῦτον
πρὸς
|
τοὺς |
τιθεμένους
ἰδέας
εἶναι,
καθάπερ
(πρότερον |
[7, 1] |
Ἑλλήνων
Πελοποννήσιοι
καὶ
Λακεδαιμόνιοι,
τοὺς
|
αὐτοὺς |
εἶναι
Πελοποννησίους
Λακεδαιμονίοις,
(ἐπειδὴ
οὐχ |
[7, 4] |
μάλιστα
κατέχειν
καὶ
προχείρους
ἔχειν
|
τούτους· |
χρησιμώτατοι
(γὰρ
πρὸς
πλεῖστα.
Καὶ |
[7, 5] |
ἰδίου
φανερὸν
ἐκ
τῶν
εἰρημένων·
|
ὡς |
γὰρ
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
ἐν |
[7, 5] |
(ὡς
γένος,
οὐδὲ
τὸ
συμβεβηκὸς
|
ὡς |
γένος
ἢ
ἴδιον,
ἀλλ´
ὑπάρχειν |
[7, 5] |
καὶ
τὸ
ἴδιον
οὐκ
ἀναγκαῖον
|
(ὡς |
γένος,
οὐδὲ
τὸ
συμβεβηκὸς
ὡς |
[7, 5] |
ὑπάρχει
δεῖξαι,
ἀλλὰ
καὶ
ὅτι
|
ὡς |
γένος
ὑπάρχει
δεικτέον·
ἀνασκευάζοντι
δ´ |
[7, 3] |
γένη
καὶ
αἱ
διαφοραί,
φανερὸν
|
ὡς |
εἴ
τις
λάβοι
ταῦτα
ἃ |
[7, 5] |
ῥᾷον
διὰ
τὸ
ἐκ
πολλῶν
|
ὡς |
ἐπὶ
τὸ
πολύ·
κατασκευάζειν
(δὲ |
[7, 4] |
τοὔνομα
ἢ
αὐτὸ
αὑτοῦ
κατηγόρηκεν
|
ὡς |
ἕτερον.
Καὶ
εἴ
τις
ἄλλος |
[7, 5] |
τῶν
εἰρημένων·
εἰ
δὲ
μὴ
|
ὡς |
ἴδιον
ὑπάρχει
τὸ
γένος,
οὐδέπω |
[7, 5] |
καὶ
καθόλου
δέοι
ἀνασκευάσαι,
οὐδ´
|
ὣς |
τὸ
ἀντιστρέφειν
ἀναγκαῖον
ἐπὶ
τοῦ |
[7, 1] |
τι
συμβαίνει
ἀδύνατον
διὰ
τῆς
|
θέσεως, |
ἀλλὰ
καὶ
εἰ
δυνατὸν
ἐξ |
[7, 1] |
ἀλλὰ
καὶ
εἰ
δυνατὸν
ἐξ
|
ὑποθέσεως |
ὑπάρξαι,
καθάπερ
τοῖς
τὸ
κενὸν |
[7, 1] |
ἐπιθυμία
συνουσίας.
(Ἔτι
ἐκ
τῆς
|
προσθέσεως, |
εἰ
τῷ
αὐτῷ
ἑκάτερον
προστιθέμενον |
[7, 3] |
γὰρ
διακριτικὸν
τὸ
(δὲ
συγκριτικὸν
|
ὄψεως. |
Ὥστ´
εἰ
τοῦ
ἐναντίου
αἱ |
[7, 3] |
τὸ
γένος
καὶ
αἱ
διαφοραὶ
|
ὀρθῶς |
ἀποδέδονται,
δῆλον
ὅτι
ὁρισμὸς
ἂν |
[7, 3] |
οὖν
ὅτι
τὸ
ἀποδοθὲν
γένος
|
ὀρθῶς |
ἀποδέδοται.
Εἰ
γὰρ
τὸ
ἐναντίον |
[7, 1] |
δίκαιος
τῷ
ἀνδρείῳ
καὶ
τὸ
|
δικαίως |
τῷ
ἀνδρείως.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[7, 1] |
ἀνδρείῳ
καὶ
τὸ
δικαίως
τῷ
|
ἀνδρείως. |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[7, 3] |
καὶ
τὸ
ὠφέλιμον
ποιητικὸν
ἀγαθοῦ.
|
Ὁμοίως |
(γὰρ
ἕκαστον
τῶν
εἰρημένων
πρὸς |
[7, 3] |
πάντα
ὁμολογεῖται.
Καὶ
ἐκ
τῶν
|
ὁμοίως |
δ´
ἐχόντων
πρὸς
ἄλληλα.
Εἰ |
[7, 3] |
γένει
ἢ
ἐν
τῷ
ἐναντίῳ,
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
αἱ
διαφοραὶ
ἢ |
[7, 3] |
(ἀνάγκη
καὶ
τὰ
λοιπὰ
ὁμολογεῖσθαι.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
εἰ
ἡ
φθορὰ |
[7, 1] |
ἐπιστήμη,
τοῦ
δ´
ὅτι
πρακτική.
|
(Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων. |
[7, 3] |
καὶ
ἡ
φθορὰ
διάλυσις
οὐσίας.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων. |
[7, 1] |
τὸ
αἱρετώτα
(τον
καὶ
μέγιστον.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων |
[7, 1] |
καὶ
τὸ
δικαίως
τῷ
ἀνδρείως.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἀντικειμένων· |
[7, 5] |
δέ,
ἀνῃρημένος
γίνεται
ὁ
ὁρισμός.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
περὶ
τὸ
ἴδιον |
[7, 5] |
γένος,
οὐδέπω
ἀνῄρηται
τὸ
γένος·
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
τὸ
ἴδιον
οὐκ |
[7, 1] |
γὰρ
τῶν
λοιπῶν
εἰσι
βελτίους.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
τοὺς
Λακεδαιμονίους
ἀνάγκη |
[7, 1] |
καὶ
φθορῶν
καὶ
ὅλως
τῶν
|
ὁμοίως |
ἐχόντων
πρὸς
ἑκάτερον·
ὅσα
γὰρ |
[7, 3] |
καὶ
ὁ
μᾶλλον.
Καὶ
εἰ
|
ὁμοίως |
ὅδε
τοῦδε
καὶ
ὅδε
τοῦδε, |
[7, 3] |
ἐκ
τοῦ
μᾶλλον
καὶ
τοῦ
|
ὁμοίως, |
ὁσαχῶς
ἐνδέχεται
(κατασκευάσαι
δύο
πρὸς |
[7, 3] |
φθείρεσθαι
διαλύεσθαι
οὐσίαν
καὶ
τὸ
|
φθαρτικῶς |
διαλυτικῶς,
εἴ
τε
τὸ
φθαρτικὸν |
[7, 3] |
διαλύεσθαι
οὐσίαν
καὶ
τὸ
φθαρτικῶς
|
διαλυτικῶς, |
εἴ
τε
τὸ
φθαρτικὸν
διαλυτικὸν |
[7, 5] |
εἶναι
ὁ
λόγος,
καὶ
τοῦτο
|
καλῶς |
δεῖ
πεποιηκέναι.
Τῶν
δ´
ἄλλων |
[7, 1] |
καὶ
γενέσεων
καὶ
φθορῶν
καὶ
|
ὅλως |
τῶν
ὁμοίως
ἐχόντων
πρὸς
ἑκάτερον· |
[7, 1] |
ἐχόντων
πρὸς
ἑκάτερον·
ὅσα
γὰρ
|
ἁπλῶς |
ταὐτά,
καὶ
αἱ
γενέσεις
αὐτῶν |
[7, 5] |
ἕκαστα
τῶν
προβλημάτων
ἐπιχειρεῖν
σχεδὸν
|
ἱκανῶς |
ἐξηρίθμηνται.
|
[7, 3] |
καὶ
τί
ἐστιν
ὅρος
καὶ
|
πῶς |
ὁρίζεσθαι
δεῖ,
νῦν
δ´
ὅσον |
[7, 5] |
γὰρ
προσσημαίνεται
ἐν
τῷ
συμβεβηκότι
|
πῶς |
ὑπάρχει.
Ὥστ´
ἐπὶ
μὲν
τῶν |
[7, 1] |
τῆς
συνουσίας,
ὥστ´
οὐ
ταὐτὸν
|
ἔρως |
καὶ
ἐπιθυμία
συνουσίας.
(Ἔτι
ἐκ |
[7, 5] |
ὑπάρχει
μὴ
μόνῳ
δέ,
καὶ
|
οὕτως |
ἀνεσκευασμένον
γίνεται,
καθάπερ
ἐπὶ
τοῦ |
[7, 1] |
πότερον
οὕτω
ταὐτὰ
ἢ
οὐχ
|
οὕτως. |
Ἔτι
εἰ
δυνατὸν
θάτερον
ἄνευ |
[7, 2] |
ὁρισμόν.
Ἀναιρεῖν
μὲν
οὖν
ὅρον
|
οὕτως |
καὶ
διὰ
τούτων
ἀεὶ
πειρατέον. |
[7, 5] |
μόνον
ὑπάρχον,
ἀλλὰ
καὶ
ὅτι
|
οὕτως |
(ὑπάρχει,
δεικτέον·
ἐπὶ
δὲ
τοῦ |
[7, 5] |
οὐχ
ὑπάρχει
(ἢ
ὅτι
οὐχ
|
οὕτως |
ὑπάρχει·
ἐπὶ
δὲ
τοῦ
συμβεβηκότος |
[7, 1] |
θάτερον
κατηγορεῖσθαι
δεῖ.
(Ἔτι
ἐπεὶ
|
πολλαχῶς |
τὸ
ταὐτὸν
λέγεται,
σκοπεῖν
εἰ |
[7, 5] |
γένους,
ὅτι
κατασκευάζειν
μὲν
ἀνάγκη
|
μοναχῶς |
παντὶ
(δείξαντα
ὑπάρχον,
ἀνασκευάζεται
δὲ |
[7, 3] |
τοῦ
μᾶλλον
καὶ
τοῦ
ὁμοίως,
|
ὁσαχῶς |
ἐνδέχεται
(κατασκευάσαι
δύο
πρὸς
δύο |
[7, 5] |
Ὥστ´
ἐπὶ
μὲν
τῶν
ἄλλων
|
διχῶς |
ἔστιν
ἀνελεῖν,
ἢ
δείξαντα
ὅτι |
[7, 5] |
παντὶ
(δείξαντα
ὑπάρχον,
ἀνασκευάζεται
δὲ
|
διχῶς· |
καὶ
γὰρ
εἰ
μηδενὶ
καὶ |