Livre, Chap. |
[7, 3] |
ὁποίου
ἂν
μάλιστα
φανερὸς
ᾖ
|
ὁ |
ἐναντίος
ὁρισμός.
Ὅλους
μὲν
οὖν |
[7, 1] |
(δῆλον
γὰρ
ὅτι
ἐὰν
ἐξέλθῃ
|
ὁ |
ἀήρ,
κενὸν
μὲν
οὐχ
ἧττον |
[7, 3] |
κατὰ
μέρος
ἐπισκοποῦντα.
Εἰ
γὰρ
|
ὁ |
ἀντικείμενος
τοῦ
ἀντικειμένου,
καὶ
τὸν |
[7, 3] |
δῆλον
ὅτι
ὁρισμὸς
ἂν
εἴη
|
ὁ |
ἀποδοθείς.
Ἢ
οὐκ
ἀναγκαῖον
τῶν |
[7, 2] |
ὅτι
οὐκ
ἂν
εἴη
ὁρισμὸς
|
ὁ |
ἀποδοθεὶς
λόγος.
Τῶν
δὲ
κατασκευαστικῶν |
[7, 5] |
ἀντιστρέφειν,
εἰ
μέλλει
ἴδιος
εἶναι
|
ὁ |
ἀποδοθεὶς
ὅρος.
Ἀνασκευάζοντα
δ´
οὐκέτι |
[7, 3] |
οὐκ
ἐνδέχεται·
εἰ
δὲ
μή,
|
ὁ |
αὐτὸς
ὁρισμὸς
τῶν
ἐναντίων
ἔσται. |
[7, 3] |
τοῦδε
ἢ
ὅδε
τοῦδε
ὁρισμός,
|
ὁ |
δὲ
ἧττον
ὁρισμός,
καὶ
ὁ |
[7, 1] |
δικαιοσύνη
ταὐτὸν
τῇ
ἀνδρείᾳ,
καὶ
|
ὁ |
δίκαιος
τῷ
ἀνδρείῳ
καὶ
τὸ |
[7, 3] |
τοῦδε
καὶ
ὅδε
τοῦδε,
εἰ
|
ὁ |
ἕτερος
τοῦ
ἑτέρου,
καὶ
ὁ |
[7, 1] |
βίων
αἱρετώτατος
ὁ
σπουδαῖος
καὶ
|
ὁ |
εὐδαίμων·
ἓν
γὰρ
τὸ
αἱρετώτα |
[7, 1] |
ἀποδείκνυσιν·
οὐ
γὰρ
εἷς
ἀριθμῷ
|
ὁ |
εὐδαίμων
καὶ
ὁ
σπουδαῖος
βίος, |
[7, 2] |
δηλοῖ
τό
τ´
ὄνομα
καὶ
|
ὁ |
λόγος,
(δῆλον
ὅτι
οὐκ
ἂν |
[7, 5] |
περί
τινος
τῶν
ὑπὸ
τοὔνομα
|
(ὁ |
λόγος.
Εἴ
τε
καὶ
καθόλου |
[7, 5] |
ἐπιχειρεῖν·
εἴτε
γὰρ
μὴ
ἴδιος
|
ὁ |
λόγος,
εἴτε
μὴ
γένος
τὸ |
[7, 4] |
τῶν
εἰδῶν
σκοπεῖν
εἰ
ἐφαρμόττει
|
ὁ |
λόγος,
ἐπειδὴ
συνώνυμον
τὸ
εἶδός |
[7, 5] |
τὸ
ἀποδοθὲν
καὶ
ὅτι
ἴδιος
|
ὁ |
λόγος)
καὶ
ἔτι
παρὰ
ταῦτα |
[7, 5] |
δηλοῖ
τὸ
τί
ἦν
εἶναι
|
ὁ |
λόγος,
καὶ
τοῦτο
καλῶς
δεῖ |
[7, 5] |
οὐδενὸς
ὧν
τοὔνομα
κατηγορεῖται
καὶ
|
ὁ |
λόγος
κατηγορεῖται.
Τὸ
δ´
ἀνάπαλιν |
[7, 5] |
ἀναγκαῖον
προσδεῖξαι,
ὅτι
καθ´
ὧν
|
ὁ |
λόγος
(μὴ
κατηγορεῖται
τοὔνομα
κατηγορεῖται. |
[7, 3] |
ὁ
ἕτερος
τοῦ
ἑτέρου,
καὶ
|
ὁ |
λοιπὸς
τοῦ
λοιποῦ.
Ἑνὸς
δ´ |
[7, 1] |
δέχεται
μὴ
ἅμα
δέ·
καθάπερ
|
ὁ |
μᾶλλον
ἐρῶν
οὐ
μᾶλλον
ἐπιθυμεῖ |
[7, 3] |
ὁ
δὲ
ἧττον
ὁρισμός,
καὶ
|
ὁ |
μᾶλλον.
Καὶ
εἰ
ὁμοίως
ὅδε |
[7, 3] |
κατηγοροῖτο.
Καθόλου
δ´
εἰπεῖν,
ἐπεὶ
|
ὁ |
ὁρισμός
ἐστιν
ἐκ
γένους
καὶ |
[7, 5] |
μὴ
μόνῳ
δέ,
ἀνῃρημένος
γίνεται
|
ὁ |
ὁρισμός.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
περὶ |
[7, 5] |
ἐν
τῷ
λόγῳ,
ἀνῃρημένος
γίνεται
|
ὁ |
(ὁρισμός.
Πρὸς
δὲ
τὰ
ἄλλα |
[7, 5] |
τοῦ
πράγματος
κατηγορεῖται,
ἄδηλον
πότερον
|
ὁ |
ῥηθεὶς
ἢ
ἕτερος
αὐτοῦ
ὁρισμός |
[7, 1] |
εἷς
ἀριθμῷ
ὁ
εὐδαίμων
καὶ
|
ὁ |
σπουδαῖος
βίος,
ὥστ´
οὐκ
ἀναγκαῖον |
[7, 1] |
ἐπειδὴ
πάντων
τῶν
βίων
αἱρετώτατος
|
ὁ |
σπουδαῖος
καὶ
ὁ
εὐδαίμων·
ἓν |
[7, 3] |
ἐστι
τοῦ
πράγματος
κατηγορεῖται,
(ὅτι
|
ὁ |
ταῦτα
ἔχων
λόγος
ὅρος
ἐξ |
[7, 5] |
ἐστιν,
ἐπειδὴ
ὁρισμός
ἐστι
λόγος
|
ὁ |
τὸ
τί
ἦν
εἶναι
σημαίνων. |
[7, 3] |
(Εἰ
γάρ
ἐστιν
ὅρος
λόγος
|
ὁ |
τὸ
τί
ἦν
εἶναι
τῷ |
[7, 3] |
ἐκ
γένους
καὶ
διαφορῶν
(ἂν
|
ὁ |
τοῦ
ἐναντίου
ὁρισμὸς
φανερὸς
ᾖ, |
[7, 3] |
ἐναντίου
ὁρισμὸς
φανερὸς
ᾖ,
καὶ
|
ὁ |
τοῦ
προκειμένου
ὁρισμὸς
φανερὸς
ἔσται. |
[7, 4] |
τῶν
συστοίχων
καὶ
τῶν
πτώσεων.
|
Διὸ |
καὶ
δεῖ
μάλιστα
κατέχειν
καὶ |
[7, 1] |
εἰ
μέλλει
ὅτι
ταὐτὸν
ἀποδείκνυσθαι.
|
Διὸ |
καὶ
Ξενοκράτης
οὐκ
ἀποδείκνυσιν·
οὐ |
[7, 1] |
ἄμφω
αἱρετώτατοι,
ἀλλὰ
τὸν
ἕτερον
|
ὑπὸ |
τὸν
(ἕτερον.
Πάλιν
σκοπεῖν
εἰ |
[7, 2] |
γὰρ
ἀπόχρη
δεῖξαι
ταὐτὸν
τὸ
|
ὑπὸ |
τὸν
λόγον
καὶ
τοὔνομα
πρὸς |
[7, 1] |
ἀλλὰ
περιέχεσθαι
μὲν
τὸν
ἕτερον
|
ὑπὸ |
τοῦ
ἑτέρου
ἀναγκαῖον,
καθάπερ
οἱ |
[7, 5] |
εἰ
καὶ
παντὶ
ὑπάρχει
τῷ
|
ὑπὸ |
τοὔνομα
μὴ
μόνῳ
δέ,
ἀνῃρημένος |
[7, 5] |
οὐκ
ἀληθεύεται
περί
τινος
τῶν
|
ὑπὸ |
τοὔνομα
(ὁ
λόγος.
Εἴ
τε |
[7, 5] |
(παντί
τε
(γὰρ
δεῖ
τῷ
|
ὑπὸ |
τοὔνομα
τὸν
κατασκευάζοντα
δεικνύναι
ὅτι |
[7, 1] |
ἐὰν
μὴ
περιέχωνται
οἱ
ἕτεροι
|
ὑπὸ |
τῶν
ἑτέρων.
Ἀναγκαῖον
γὰρ
(τοὺς |
[7, 1] |
εἴπερ
μὴ
περιέχονται
οἱ
ἕτεροι
|
ὑπὸ |
τῶν
ἑτέρων·
πάντων
γὰρ
τῶν |
[7, 1] |
ἑτέρου
ἀναγκαῖον,
καθάπερ
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
|
ὑπὸ |
τῶν
Πελοποννησίων,
εἰ
δὲ
μή, |
[7, 1] |
καὶ
ὁ
εὐδαίμων·
ἓν
γὰρ
|
τὸ |
αἱρετώτα
(τον
καὶ
μέγιστον.
Ὁμοίως |
[7, 5] |
ῥᾷον,
οὕτω
καὶ
ἐπὶ
τούτων
|
τὸ |
ἀνασκευάσαι
τοῦ
κατασκευάσαι.
Ἐπὶ
δὲ |
[7, 5] |
καθόλου
δέοι
ἀνασκευάσαι,
οὐδ´
ὣς
|
τὸ |
ἀντιστρέφειν
ἀναγκαῖον
ἐπὶ
τοῦ
ἀνασκευάζειν· |
[7, 3] |
ὧδε.
Πρῶτον
μὲν
οὖν
ὅτι
|
τὸ |
ἀποδοθὲν
γένος
ὀρθῶς
ἀποδέδοται.
Εἰ |
[7, 5] |
ὁ
λόγος,
εἴτε
μὴ
γένος
|
τὸ |
ἀποδοθέν,
εἴτε
μὴ
ὑπάρχει
τι |
[7, 5] |
(τὰ
εἰρημένα
καὶ
ὅτι
γένος
|
τὸ |
ἀποδοθὲν
καὶ
ὅτι
ἴδιος
ὁ |
[7, 3] |
δῆλον
ὅτι
τοῦ
προκειμένου
ἤτοι
|
τὸ |
αὐτὸ
γένος
ἂν
κατηγοροῖτο
ὅπερ |
[7, 1] |
θάτερον
τῶν
αὐτῶν
τούτων
κατὰ
|
τὸ |
αὐτὸ
μάλιστα
λέγεται,
καθάπερ
Ξενοκράτης |
[7, 1] |
ὅτι
ἓν
ἀριθμῷ
δεῖ
εἶναι
|
τὸ |
βέλτιστον
καὶ
μέγιστον
λεγόμενον,
εἰ |
[7, 1] |
ἔδει
(δηλοῦν·
οὐ
δηλοῖ
δέ·
|
τὸ |
γὰρ
διπλάσιον
καὶ
πολλαπλάσιον
οὐ |
[7, 1] |
πρός
τι
δηλοῖ.
Πάλιν
εἰ
|
(τὸ |
γένος
ἑκατέρου
μὴ
ταὐτόν,
ἀλλὰ |
[7, 5] |
καὶ
περὶ
τὸ
ἴδιον
καὶ
|
τὸ |
γένος
ἔχει·
ἐν
ἀμφοτέροις
γὰρ |
[7, 5] |
ὅτι
ἐν
τῷ
τί
ἐστι
|
τὸ |
γένος
καὶ
αἱ
διαφοραὶ
κατηγοροῦνται· |
[7, 3] |
κατηγοροῖντ´
ἄν,
ὥστ´
ἐπεὶ
καὶ
|
τὸ |
γένος
καὶ
αἱ
διαφοραὶ
ὀρθῶς |
[7, 5] |
ὑπάρχει
τὸ
γένος,
οὐδέπω
ἀνῄρηται
|
τὸ |
γένος·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὸ |
[7, 5] |
δὲ
μὴ
ὡς
ἴδιον
ὑπάρχει
|
τὸ |
γένος,
οὐδέπω
ἀνῄρηται
τὸ
γένος· |
[7, 5] |
κατηγορεῖται
καὶ
ὁ
λόγος
κατηγορεῖται.
|
Τὸ |
δ´
ἀνάπαλιν
οὐκ
ἀναγκαῖον
προσδεῖξαι, |
[7, 5] |
ἀπόχρη
ἑνὶ
δεῖξαι
μὴ
ὑπάρχον.
|
Τὸ |
δ´
ἐπὶ
μέρους
ἀνάπαλιν
ῥᾷον |
[7, 1] |
κακόν,
ἢ
τὸ
μὲν
ἀρετὴ
|
τὸ |
δ´
ἐπιστήμη.
Ἢ
εἰ
τὸ |
[7, 1] |
τὸ
μὲν
ἕτερον
ἀναιρεῖται
αὐτῶν,
|
τὸ |
δ´
ἕτερον
οὔ.
Ὥστ´
οὐ |
[7, 5] |
ἀποδοθέντι
λόγῳ
τὸ
μὲν
γένος
|
τὸ |
δὲ
διαφορά,
καὶ
ὅτι
ἐν |
[7, 3] |
ἀδικίας·
τὸ
μὲν
γὰρ
ἀρετὴ
|
τὸ |
δὲ
κακία
ψυχῆς,
ὥστε
τὸ |
[7, 1] |
ταὐτόν,
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
ἀγαθὸν
|
τὸ |
δὲ
κακόν,
ἢ
τὸ
μὲν |
[7, 1] |
τὸ
μὲν
δέχεται
τὸ
μᾶλλον
|
τὸ |
δὲ
μή,
ἢ
εἰ
ἄμφω |
[7, 1] |
ἀμφότερα,
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
ποιὸν
|
τὸ |
δὲ
ποσὸν
ἢ
πρός
τι |
[7, 3] |
τὸ
ἐναντίον
ἐν
τῷ
ἐναντίῳ,
|
τὸ |
δὲ
προκείμενον
μὴ
ἔστιν
ἐν |
[7, 3] |
μέλανος·
τὸ
μὲν
γὰρ
διακριτικὸν
|
τὸ |
(δὲ
συγκριτικὸν
ὄψεως.
Ὥστ´
εἰ |
[7, 5] |
ὑπάρχει
δεικτέον·
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἱκανὸν
|
τὸ |
δεῖξαι
μὴ
ὑπάρχον
ἢ
τινὶ |
[7, 5] |
ἀνασκευάζειν·
ἀπόχρη
γὰρ
ἀνασκευάζοντι
καθόλου
|
τὸ |
δεῖξαι
ὅτι
κατ´
οὐδενὸς
ὧν |
[7, 5] |
δεῖξαι
τὸ
καθόλου·
ἀπόχρη
γὰρ
|
τὸ |
δεῖξαι
ὅτι
οὐκ
ἀληθεύεται
περί |
[7, 5] |
ὥσπερ
καὶ
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
|
τὸ |
διαφθεῖραι
τοῦ
ποιῆσαι
ῥᾷον,
οὕτω |
[7, 1] |
ὁ
δίκαιος
τῷ
ἀνδρείῳ
καὶ
|
τὸ |
δικαίως
τῷ
ἀνδρείως.
Ὁμοίως
δὲ |
[7, 4] |
ἐφαρμόττει
ὁ
λόγος,
ἐπειδὴ
συνώνυμον
|
τὸ |
εἶδός
ἐστιν.
Ἔστι
δὲ
χρήσιμον |
[7, 5] |
ἀναιρεῖν
μὲν
γὰρ
ῥᾷον
διὰ
|
τὸ |
ἐκ
πολλῶν
ὡς
ἐπὶ
τὸ |
[7, 5] |
τινὶ
δέδεικται
μὴ
ὑπάρχον,
ἀνῄρηται
|
τὸ |
ἐν
ἀρχῇ.
Ἔτι
κατασκευάζοντι
μὲν |
[7, 3] |
γένος
ὀρθῶς
ἀποδέδοται.
Εἰ
γὰρ
|
τὸ |
ἐναντίον
ἐν
τῷ
ἐναντίῳ,
τὸ |
[7, 3] |
ὁρισμὸς
φανερὸς
ἔσται.
Ἐπεὶ
γὰρ
|
τὸ |
ἐναντίον
ἢ
ἐν
τῷ
αὐτῷ |
[7, 4] |
ἐπὶ
τὰ
καθ´
ἕκαστα
καὶ
|
τὸ |
ἐπὶ
τῶν
εἰδῶν
σκοπεῖν
εἰ |
[7, 3] |
λήθη
ἐστὶν
ἀποβολὴ
ἐπιστήμης,
καὶ
|
τὸ |
ἐπιλανθάνεσθαι
ἀποβάλλειν
ἐπιστήμην
ἔσται
καὶ |
[7, 3] |
ἐπιλανθάνεσθαι
ἀποβάλλειν
ἐπιστήμην
ἔσται
καὶ
|
τὸ |
ἐπιλελῆσθαι
ἀποβεβληκέναι
ἐπιστήμην.
Ἑνὸς
οὖν |
[7, 3] |
τὸ
ὑγιεινὸν
ποιητικὸν
ὑγιείας,
καὶ
|
τὸ |
εὐεκτικὸν
ποιητικὸν
εὐεξίας
ἔσται
καὶ |
[7, 5] |
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
ἐν
συμπλοκῇ
|
τὸ |
ἴδιον
ἀποδίδοται,
ὥστ´
ἀνασκευάζειν
μὲν |
[7, 5] |
πρὸς
τὸν
ὁρισμόν,
καὶ
πρὸς
|
τὸ |
ἴδιον
ἁρμόσει
λέγεσθαι
(παντί
τε |
[7, 5] |
ὁρισμός.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
περὶ
|
τὸ |
ἴδιον
καὶ
τὸ
γένος
ἔχει· |
[7, 5] |
δεῖ
πεποιηκέναι.
Τῶν
δ´
ἄλλων
|
τὸ |
ἴδιον
μάλιστα
τοιοῦτον·
ἀναιρεῖν
μὲν |
[7, 5] |
τὸ
γένος·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
τὸ |
ἴδιον
οὐκ
ἀναγκαῖον
(ὡς
γένος, |
[7, 5] |
Ἀνασκευάζοντα
δ´
οὐκέτι
ἀνάγκη
δεῖξαι
|
τὸ |
καθόλου·
ἀπόχρη
γὰρ
τὸ
δεῖξαι |
[7, 2] |
τὸν
λόγον
καὶ
τοὔνομα
πρὸς
|
τὸ |
κατασκευάσαι
ὅτι
ὁρισμός,
ἀλλὰ
καὶ |
[7, 1] |
ἐξ
ὑποθέσεως
ὑπάρξαι,
καθάπερ
τοῖς
|
τὸ |
κενὸν
καὶ
τὸ
πλῆρες
ἀέρος |
[7, 1] |
δ´
ἑκάτερον
ἓν
ἀριθμῷ
εἶναι
|
τὸ |
λεγόμενον
μέγιστον
ἢ
αἱρετώτατον·
εἰ |
[7, 1] |
τοῦ
αὐτοῦ
ἀφ´
ἑκατέρου
ἀφαιρεθέντος
|
τὸ |
λοιπὸν
ἕτερον,
οἷον
εἰ
διπλάσιον |
[7, 1] |
μᾶλλον,
εἰ
τὸ
μὲν
δέχεται
|
τὸ |
μᾶλλον
τὸ
δὲ
μή,
ἢ |
[7, 1] |
γένος
ἑκατέρου
μὴ
ταὐτόν,
ἀλλὰ
|
τὸ |
μὲν
ἀγαθὸν
τὸ
δὲ
κακόν, |
[7, 1] |
ἀγαθὸν
τὸ
δὲ
κακόν,
ἢ
|
τὸ |
μὲν
ἀρετὴ
τὸ
δ´
ἐπιστήμη. |
[7, 3] |
οἷον
κατὰ
δικαιοσύνης
καὶ
ἀδικίας·
|
τὸ |
μὲν
γὰρ
ἀρετὴ
τὸ
δὲ |
[7, 3] |
κατηγορεῖσθαι,
καθάπερ
λευκοῦ
καὶ
μέλανος·
|
τὸ |
μὲν
γὰρ
διακριτικὸν
τὸ
(δὲ |
[7, 1] |
τὸ
δ´
ἐπιστήμη.
Ἢ
εἰ
|
τὸ |
μὲν
γένος
ταὐτόν,
αἱ
δὲ |
[7, 5] |
τῶν
ἐν
τῷ
ἀποδοθέντι
λόγῳ
|
τὸ |
μὲν
γένος
τὸ
δὲ
διαφορά, |
[7, 1] |
Ἔτι
ἐκ
τοῦ
μᾶλλον,
εἰ
|
τὸ |
μὲν
δέχεται
τὸ
μᾶλλον
τὸ |
[7, 1] |
εἴτ´
ἀληθοῦς
(οὐδὲν
γὰρ
διαφέρει)
|
τὸ |
μὲν
ἕτερον
ἀναιρεῖται
αὐτῶν,
τὸ |
[7, 5] |
κατασκευάσαι.
Ἐπὶ
δὲ
τοῦ
συμβεβηκότος
|
τὸ |
μὲν
καθόλου
ῥᾷον
ἀνασκευάζειν
ἢ |
[7, 1] |
ἑνὶ
γένει
κατηγορίας
ἀμφότερα,
ἀλλὰ
|
τὸ |
μὲν
ποιὸν
τὸ
δὲ
ποσὸν |
[7, 3] |
(γὰρ
ἕκαστον
τῶν
εἰρημένων
πρὸς
|
τὸ |
οἰκεῖον
τέλος
ἔχει,
ὥστ´
εἰ |
[7, 1] |
αὐτῷ
ἑκάτερον
προστιθέμενον
μὴ
ποιεῖ
|
τὸ |
ὅλον
ταὐτόν.
Ἢ
εἰ
τοῦ |
[7, 1] |
καθάπερ
τοῖς
τὸ
κενὸν
καὶ
|
τὸ |
πλῆρες
ἀέρος
ταὐτὸν
φάσκουσιν
(δῆλον |
[7, 3] |
εἰ
ἑνὸς
αὐτῶν
ὁρισμός
ἐστι
|
τὸ |
ποιητικὸν
εἶναι
τοῦ
τέλους,
καὶ |
[7, 5] |
τῶν
εἰρημένων·
ὡς
γὰρ
ἐπὶ
|
τὸ |
πολὺ
ἐν
συμπλοκῇ
τὸ
ἴδιον |
[7, 5] |
τὸ
ἐκ
πολλῶν
ὡς
ἐπὶ
|
τὸ |
πολύ·
κατασκευάζειν
(δὲ
χαλεπώτατον,
ὅτι |
[7, 5] |
ἐπιχειρεῖν·
μόνα
γὰρ
τὰ
πρὸς
|
τὸ |
συμβεβη:
κὸς
κοινὰ
πάντων
τῶν |
[7, 5] |
πράγματος.
Ῥᾷστον
δὲ
πάντων
κατασκευάσαι
|
τὸ |
συμβεβηκός·
ἐν
μὲν
γὰρ
τοῖς |
[7, 5] |
ἱκανὸν
δεῖξαι.
Ἀνασκευάζειν
δὲ
χαλεπώτατον
|
τὸ |
συμβεβηκός,
ὅτι
ἐλάχιστα
ἐν
αὐτῷ |
[7, 5] |
οὐκ
ἀναγκαῖον
(ὡς
γένος,
οὐδὲ
|
τὸ |
συμβεβηκὸς
ὡς
γένος
ἢ
ἴδιον, |
[7, 4] |
γὰρ
ἐνεργότατοι
τῶν
λοιπῶν,
οἷον
|
τό |
τ´
ἐπιβλέπειν
ἐπὶ
τὰ
καθ´ |
[7, 2] |
εἰ
γὰρ
μὴ
ταὐτὸν
δηλοῖ
|
τό |
τ´
ὄνομα
καὶ
ὁ
λόγος, |
[7, 2] |
εἰρημένων
ὅτι
ἅπαντες
οἱ
πρὸς
|
τὸ |
ταὐτὸν
ἀνασκευαστικοὶ
τόποι
καὶ
πρὸς |
[7, 1] |
κατηγορεῖσθαι
δεῖ.
(Ἔτι
ἐπεὶ
πολλαχῶς
|
τὸ |
ταὐτὸν
λέγεται,
σκοπεῖν
εἰ
καθ´ |
[7, 1] |
ταὐτόν.
Οἱ
μὲν
οὖν
πρὸς
|
τὸ |
ταὐτὸν
τόποι
τοσοῦτοι
λέγονται.
~Δῆλον |
[7, 5] |
ἔτι
παρὰ
ταῦτα
ὅτι
δηλοῖ
|
τὸ |
τί
ἦν
εἶναι
ὁ
λόγος, |
[7, 5] |
ἐπειδὴ
ὁρισμός
ἐστι
λόγος
ὁ
|
τὸ |
τί
ἦν
εἶναι
σημαίνων.
Δῆλον |
[7, 3] |
γάρ
ἐστιν
ὅρος
λόγος
ὁ
|
τὸ |
τί
ἦν
εἶναι
τῷ
πράγματι |
[7, 3] |
ὅρον
συλλογίζονται,
ἀλλὰ
πάντες
ἀρχὴν
|
τὸ |
τοιοῦτον
λαμβάνουσιν,
οἷον
οἵ
τε |
[7, 4] |
εἶδός
ἐστιν.
Ἔστι
δὲ
χρήσιμον
|
τὸ |
τοιοῦτον
πρὸς
τοὺς
τιθεμένους
ἰδέας |
[7, 1] |
(λεγομένων
ἀντιθέσεων·
οὐδὲν
γὰρ
διαφέρει
|
τὸ |
τούτῳ
ἢ
τούτῳ
ἀντικείμενον
λαβεῖν, |
[7, 1] |
τρόπων
(ἐλέγετο
δὲ
κυριώτατα
ταὐτὸν
|
(τὸ |
τῷ
ἀριθμῷ
ἕν)
σκοπεῖν
ἔκ |
[7, 3] |
ἐχόντων
πρὸς
ἄλληλα.
Εἰ
γὰρ
|
τὸ |
ὑγιεινὸν
ποιητικὸν
ὑγιείας,
καὶ
τὸ |
[7, 2] |
οὐ
γὰρ
ἀπόχρη
δεῖξαι
ταὐτὸν
|
τὸ |
ὑπὸ
τὸν
λόγον
καὶ
τοὔνομα |
[7, 3] |
τὸ
φθαρτικῶς
διαλυτικῶς,
εἴ
τε
|
τὸ |
φθαρτικὸν
διαλυτικὸν
οὐσίας,
καὶ
ἡ |
[7, 3] |
τὸ
φθείρεσθαι
διαλύεσθαι
οὐσίαν
καὶ
|
τὸ |
φθαρτικῶς
διαλυτικῶς,
εἴ
τε
τὸ |
[7, 3] |
ἡ
φθορὰ
διάλυσις
οὐσίας,
καὶ
|
τὸ |
φθείρεσθαι
διαλύεσθαι
οὐσίαν
καὶ
τὸ |
[7, 3] |
τὸ
δὲ
κακία
ψυχῆς,
ὥστε
|
τὸ |
ψυχῆς
διαφορὰ
ἐν
ἀμφοῖν
λέγεται |
[7, 3] |
εὐεκτικὸν
ποιητικὸν
εὐεξίας
ἔσται
καὶ
|
τὸ |
ὠφέλιμον
ποιητικὸν
ἀγαθοῦ.
Ὁμοίως
(γὰρ |
[7, 1] |
τῶν
ῥηθέντων
περὶ
ταὐτοῦ
τρόπων
|
(ἐλέγετο |
δὲ
κυριώτατα
ταὐτὸν
(τὸ
τῷ |
[7, 5] |
γίνεται,
καθάπερ
ἐπὶ
τοῦ
ὁρισμοῦ
|
ἐλέγετο) |
Περὶ
δὲ
τοῦ
γένους,
ὅτι |
[7, 3] |
ὅτι
ἡ
εἰρημένη
τούτου
ἂν
|
κατηγοροῖτο. |
Καθόλου
δ´
εἰπεῖν,
ἐπεὶ
ὁ |
[7, 3] |
ἤτοι
τὸ
αὐτὸ
γένος
ἂν
|
κατηγοροῖτο |
ὅπερ
καὶ
(τοῦ
ἐναντίου,
αἱ |
[7, 4] |
εἰ
μεταφέρων
εἴρηκε
τοὔνομα
ἢ
|
αὐτὸ |
αὑτοῦ
κατηγόρηκεν
ὡς
ἕτερον.
Καὶ |
[7, 3] |
ὅτι
τοῦ
προκειμένου
ἤτοι
τὸ
|
αὐτὸ |
γένος
ἂν
κατηγοροῖτο
ὅπερ
καὶ |
[7, 1] |
τῶν
αὐτῶν
τούτων
κατὰ
τὸ
|
αὐτὸ |
μάλιστα
λέγεται,
καθάπερ
Ξενοκράτης
τὸν |
[7, 3] |
ἀρετὴ
καὶ
κακία.
Ἀλλ´
οὖν
|
τοῦτό |
γ´
ἀληθές,
ὅτι
τῶν
ἐναντίων |
[7, 5] |
ἦν
εἶναι
ὁ
λόγος,
καὶ
|
τοῦτο |
καλῶς
δεῖ
πεποιηκέναι.
Τῶν
δ´ |
[7, 3] |
ὁρισμοῦ
πρὸς
δύο
συγκρινομένου
ἢ
|
δύο |
ὁρισμῶν
πρὸς
ἕν,
οὐδὲν
χρήσιμος |
[7, 3] |
τοῦ
ὁμοίως,
ὁσαχῶς
ἐνδέχεται
(κατασκευάσαι
|
δύο |
πρὸς
δύο
συγκρίνοντα.
Οἷον
εἰ |
[7, 3] |
λοιποῦ.
Ἑνὸς
δ´
ὁρισμοῦ
πρὸς
|
δύο |
συγκρινομένου
ἢ
δύο
ὁρισμῶν
πρὸς |
[7, 3] |
ὁσαχῶς
ἐνδέχεται
(κατασκευάσαι
δύο
πρὸς
|
δύο |
συγκρίνοντα.
Οἷον
εἰ
μᾶλλον
ὅδε |
[7, 3] |
οὔτε
γὰρ
ἕνα
δυοῖν
οὔτε
|
δύο |
τοῦ
αὐτοῦ
ὅρους
δυνατόν
ἐστιν |