Livre, Chap. |
[7, 3] |
τοῦ
προκειμένου
αἱ
ἀποδοθεῖσαι
κατηγοροῖντ´
|
ἄν, |
ὥστ´
ἐπεὶ
καὶ
τὸ
γένος |
[7, 3] |
(δῆλον
ὅτι
ἐν
τῷ
ἐναντίῳ
|
ἂν |
εἴη,
ἐπειδὴ
ἀνάγκη
τὰ
ἐναντία |
[7, 3] |
ὀρθῶς
ἀποδέδονται,
δῆλον
ὅτι
ὁρισμὸς
|
ἂν |
εἴη
ὁ
ἀποδοθείς.
Ἢ
οὐκ |
[7, 3] |
καὶ
τῶν
λοιπῶν
ἑκάστου
οὗτος
|
ἂν |
εἴη
ὁρισμός.
Ἔτι
ἐκ
τοῦ |
[7, 2] |
ὁ
λόγος,
(δῆλον
ὅτι
οὐκ
|
ἂν |
εἴη
ὁρισμὸς
ὁ
ἀποδοθεὶς
λόγος. |
[7, 3] |
ἔχων
λόγος
ὅρος
ἐξ
ἀνάγκης
|
ἂν |
εἴη·
οὐ
γὰρ
ἐνδέχεται
ἕτερον |
[7, 1] |
ἄνευ
θατέρου
εἶναι·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
(εἴη
ταὐτόν.
Οἱ
μὲν
οὖν |
[7, 3] |
δῆλον
ὅτι
ἡ
εἰρημένη
τούτου
|
ἂν |
κατηγοροῖτο.
Καθόλου
δ´
εἰπεῖν,
ἐπεὶ |
[7, 3] |
προκειμένου
ἤτοι
τὸ
αὐτὸ
γένος
|
ἂν |
κατηγοροῖτο
ὅπερ
καὶ
(τοῦ
ἐναντίου, |
[7, 3] |
συμπλοκαί,
ληπτέον
τῶν
ἐναντίων
ὁποίου
|
ἂν |
μάλιστα
φανερὸς
ᾖ
ὁ
ἐναντίος |
[7, 3] |
(ἐναντίων
τὰς
ἐναντίας
διαφορὰς
κατηγορεῖσθαι,
|
ἂν |
μὴ
ἐν
τῷ
αὐτῷ
γένει |
[7, 3] |
ἐστιν
ἐκ
γένους
καὶ
διαφορῶν
|
(ἂν |
ὁ
τοῦ
ἐναντίου
ὁρισμὸς
φανερὸς |
[7, 3] |
καὶ
διὰ
τούτων
ἀεὶ
πειρατέον.
|
~Ἐὰν |
δὲ
κατασκευάζειν
βουλώμεθα,
πρῶτον
μὲν |
[7, 1] |
ταὐτὸν
φάσκουσιν
(δῆλον
γὰρ
ὅτι
|
ἐὰν |
ἐξέλθῃ
ὁ
ἀήρ,
κενὸν
μὲν |
[7, 1] |
μή,
συμβήσεται
ἀλλήλων
εἶναι
βελτίους,
|
ἐὰν |
μὴ
περιέχωνται
οἱ
ἕτεροι
ὑπὸ |
[7, 3] |
ὅσον
ἱκανὸν
πρὸς
τὴν
παροῦσαν
|
χρείαν, |
ὥστε
τοσοῦτον
μόνον
λεκτέον
ὅτι |
[7, 3] |
λαμβάνουσιν,
οἷον
οἵ
τε
περὶ
|
(γεωμετρίαν |
καὶ
ἀριθμοὺς
καὶ
τὰς
ἄλλας |
[7, 3] |
οὐσίας,
καὶ
τὸ
φθείρεσθαι
διαλύεσθαι
|
οὐσίαν |
καὶ
τὸ
φθαρτικῶς
διαλυτικῶς,
εἴ |
[7, 1] |
διαφωνεῖ,
δῆλον
ὅτι
οὐ
ταὐτά.
|
Ὁρᾶν |
δὲ
καὶ
εἰ
μὴ
ἐν |
[7, 3] |
ἐναντία,
οὐδὲν
κωλύει
τὴν
αὐτὴν
|
διαφορὰν |
κατ´
ἀμφοῖν
λέγεσθαι,
οἷον
κατὰ |
[7, 3] |
δ´
ὅσον
ἱκανὸν
πρὸς
τὴν
|
παροῦσαν |
χρείαν,
ὥστε
τοσοῦτον
μόνον
λεκτέον |
[7, 3] |
ψυχῆς,
ὥστε
τὸ
ψυχῆς
διαφορὰ
|
ἐν |
ἀμφοῖν
λέγεται
(ἐπειδὴ
καὶ
σώματος |
[7, 5] |
ἴδιον
καὶ
τὸ
γένος
ἔχει·
|
ἐν |
ἀμφοτέροις
γὰρ
ἀνασκευάζειν
ἢ
κατασκευάζειν |
[7, 5] |
δέδεικται
μὴ
ὑπάρχον,
ἀνῄρηται
τὸ
|
ἐν |
ἀρχῇ.
Ἔτι
κατασκευάζοντι
μὲν
οὐκ |
[7, 5] |
χαλεπώτατον
τὸ
συμβεβηκός,
ὅτι
ἐλάχιστα
|
ἐν |
αὐτῷ
δέδοται·
οὐ
γὰρ
προσσημαίνεται |
[7, 5] |
ῥᾷστον
ὅρον
ἀνασκευάσαι·
πλεῖστα
γὰρ
|
ἐν |
αὐτῷ
τὰ
δεδομένα
πολλῶν
εἰρημένων, |
[7, 1] |
Ὁρᾶν
δὲ
καὶ
εἰ
μὴ
|
ἐν |
ἑνὶ
γένει
κατηγορίας
ἀμφότερα,
ἀλλὰ |
[7, 3] |
δὲ
δεῖ
κατασκευάζειν,
διώρισται
μὲν
|
ἐν |
ἑτέροις
(ἀκριβέστερον,
πρὸς
δὲ
τὴν |
[7, 5] |
δὲ
πάντων
κατασκευάσαι
τὸ
συμβεβηκός·
|
ἐν |
μὲν
γὰρ
τοῖς
ἄλλοις
οὐ |
[7, 5] |
ὡς
γὰρ
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
|
ἐν |
συμπλοκῇ
τὸ
ἴδιον
ἀποδίδοται,
ὥστ´ |
[7, 5] |
(παντί.
Ἔοικε
δ´,
ὥσπερ
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
ἄλλοις
τὸ
διαφθεῖραι
τοῦ |
[7, 3] |
ἐναντία
ἐν
τῷ
αὐτῷ
ἢ
|
ἐν |
τοῖς
ἐναντίοις
γένεσιν
εἶναι.
Καὶ |
[7, 5] |
ἐν
τοῖς
πολλοῖς
μᾶλλον
ἢ
|
ἐν |
τοῖς
ὀλίγοις
ἁμάρτημα
γίνεσθαι.
Ἔτι |
[7, 5] |
θᾶττον
γίνεται
συλλογισμός·
εἰκὸς
γὰρ
|
ἐν |
τοῖς
πολλοῖς
μᾶλλον
ἢ
ἐν |
[7, 5] |
οὐκ
εὐπετές,
οἷον
ὅτι
τῶν
|
ἐν |
τῷ
ἀποδοθέντι
λόγῳ
τὸ
μὲν |
[7, 3] |
Ἐπεὶ
γὰρ
τὸ
ἐναντίον
ἢ
|
ἐν |
τῷ
αὐτῷ
γένει
ἢ
ἐν |
[7, 3] |
ἐναντίας
διαφορὰς
κατηγορεῖσθαι,
ἂν
μὴ
|
ἐν |
τῷ
αὐτῷ
γένει
ᾖ
τὰ |
[7, 3] |
τὸ
δὲ
προκείμενον
μὴ
ἔστιν
|
ἐν |
τῷ
αὐτῷ,
(δῆλον
ὅτι
ἐν |
[7, 3] |
εἴη,
ἐπειδὴ
ἀνάγκη
τὰ
ἐναντία
|
ἐν |
τῷ
αὐτῷ
ἢ
ἐν
τοῖς |
[7, 3] |
ἐν
τῷ
αὐτῷ,
(δῆλον
ὅτι
|
ἐν |
τῷ
ἐναντίῳ
ἂν
εἴη,
ἐπειδὴ |
[7, 3] |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
γένει
ἢ
|
ἐν |
τῷ
ἐναντίῳ,
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[7, 3] |
ἀποδέδοται.
Εἰ
γὰρ
τὸ
ἐναντίον
|
ἐν |
τῷ
ἐναντίῳ,
τὸ
δὲ
προκείμενον |
[7, 5] |
εἴτε
μὴ
ὑπάρχει
τι
τῶν
|
ἐν |
τῷ
λόγῳ,
ἀνῃρημένος
γίνεται
ὁ |
[7, 5] |
ἀνάγκη
συμβιβάζειν
ὅτι
ὑπάρχει
τὰ
|
ἐν |
τῷ
ὅρῳ.
Ἔτι
κατασκευάζοντι
μὲν |
[7, 3] |
πράγματι
δηλῶν,
καὶ
δεῖ
τὰ
|
ἐν |
τῷ
ὅρῳ
κατηγορούμενα
ἐν
τῷ |
[7, 5] |
αὐτῷ
δέδοται·
οὐ
γὰρ
προσσημαίνεται
|
ἐν |
τῷ
συμβεβηκότι
πῶς
ὑπάρχει.
Ὥστ´ |
[7, 3] |
πράγματος
μόνα
κατηγορεῖσθαι,
κατηγορεῖται
δ´
|
ἐν |
τῷ
τί
ἐστι
τὰ
γένη |
[7, 5] |
τὸ
δὲ
διαφορά,
καὶ
ὅτι
|
ἐν |
τῷ
τί
ἐστι
τὸ
γένος |
[7, 3] |
τις
λάβοι
ταῦτα
ἃ
μόνα
|
ἐν |
τῷ
τί
ἐστι
τοῦ
πράγματος |
[7, 3] |
τὰ
ἐν
τῷ
ὅρῳ
κατηγορούμενα
|
ἐν |
τῷ
τί
ἐστι
τοῦ
πράγματος |
[7, 3] |
εἶναι
ὅρον,
ἐπειδὴ
οὐδὲν
ἕτερον
|
ἐν |
τῷ
τί
ἐστι
τοῦ
πράγματος |
[7, 5] |
Εἰ
γάρ
τινα
καὶ
ἄλλα
|
ἐν |
(τῷ
τί
ἐστι
τοῦ
πράγματος |
[7, 3] |
συγκρινομένου
ἢ
δύο
ὁρισμῶν
πρὸς
|
ἕν, |
οὐδὲν
χρήσιμος
ἡ
ἐκ
(τοῦ |
[7, 1] |
κυριώτατα
ταὐτὸν
(τὸ
τῷ
ἀριθμῷ
|
ἕν) |
σκοπεῖν
ἔκ
τε
τῶν
πτώσεων |
[7, 5] |
ἀποδίδοται,
ὥστ´
ἀνασκευάζειν
μὲν
ἔστιν
|
ἓν |
ἀνελόντα,
κατασκευάζοντι
δὲ
ἀνάγκη
πάντα |
[7, 1] |
βελτίους
γίνονται.
(Δῆλον
οὖν
ὅτι
|
ἓν |
ἀριθμῷ
δεῖ
εἶναι
τὸ
βέλτιστον |
[7, 1] |
τῶν
τοιούτων.
Δεῖ
δ´
ἑκάτερον
|
ἓν |
ἀριθμῷ
εἶναι
τὸ
λεγόμενον
μέγιστον |
[7, 5] |
οὖν
ἀπόχρη
πρὸς
ἓν
διαλεγῆναι·
|
ἓν |
γὰρ
ὁποιονοῦν
ἀνασκευάσαντες
ἀνῃρηκότες
(ἐσόμεθα |
[7, 1] |
ὁ
σπουδαῖος
καὶ
ὁ
εὐδαίμων·
|
ἓν |
γὰρ
τὸ
αἱρετώτα
(τον
καὶ |
[7, 5] |
Ἀναιροῦντι
μὲν
οὖν
ἀπόχρη
πρὸς
|
ἓν |
διαλεγῆναι·
ἓν
γὰρ
ὁποιονοῦν
ἀνασκευάσαντες |
[7, 5] |
καὶ
ἐκ
τῶνδε.
Ῥᾷον
γὰρ
|
ἓν |
συμπεράνασθαι
ἢ
πολλά.
Ἀναιροῦντι
μὲν |
[7, 1] |
τινὸς
εἴτε
ψευδοῦς
εἴτ´
ἀληθοῦς
|
(οὐδὲν |
γὰρ
διαφέρει)
τὸ
μὲν
ἕτερον |
[7, 1] |
καθ´
ὁποιανοῦν
τῶν
(λεγομένων
ἀντιθέσεων·
|
οὐδὲν |
γὰρ
διαφέρει
τὸ
τούτῳ
ἢ |
[7, 3] |
ἐνδέχεται
ἕτερον
εἶναι
ὅρον,
ἐπειδὴ
|
οὐδὲν |
ἕτερον
ἐν
τῷ
τί
ἐστι |
[7, 3] |
ὧν
δὲ
τὰ
γένη
ἐναντία,
|
οὐδὲν |
κωλύει
τὴν
αὐτὴν
διαφορὰν
κατ´ |
[7, 3] |
ἢ
δύο
ὁρισμῶν
πρὸς
ἕν,
|
οὐδὲν |
χρήσιμος
ἡ
ἐκ
(τοῦ
μᾶλλον |
[7, 3] |
Πρῶτον
μὲν
οὖν
ὅτι
τὸ
|
ἀποδοθὲν |
γένος
ὀρθῶς
ἀποδέδοται.
Εἰ
γὰρ |
[7, 5] |
λόγος,
εἴτε
μὴ
γένος
τὸ
|
ἀποδοθέν, |
εἴτε
μὴ
ὑπάρχει
τι
τῶν |
[7, 5] |
εἰρημένα
καὶ
ὅτι
γένος
τὸ
|
ἀποδοθὲν |
καὶ
ὅτι
ἴδιος
ὁ
λόγος) |
[7, 2] |
καὶ
πρὸς
ὅρον
χρήσιμοι,
καθάπερ
|
ἔμπροσθεν |
εἴρηται·
εἰ
γὰρ
μὴ
ταὐτὸν |
[7, 1] |
τούτοις
συμβεβηκότων
καὶ
οἷς
ταῦτα
|
συμβέβηκεν |
ἐπισκοπεῖν·
ὅσα
γὰρ
θατέρῳ
συμβέβηκε, |
[7, 4] |
εἴρηκε
τοὔνομα
ἢ
αὐτὸ
αὑτοῦ
|
κατηγόρηκεν |
ὡς
ἕτερον.
Καὶ
εἴ
τις |
[7, 1] |
ἑκατέρου
μὴ
ταὐτόν,
ἀλλὰ
τὸ
|
μὲν |
ἀγαθὸν
τὸ
δὲ
κακόν,
ἢ |
[7, 3] |
μαθήσεις.
Εἶθ´
ὅτι
δι´
ἀκριβείας
|
μὲν |
ἄλλης
ἐστὶ
πραγματείας
ἀποδοῦναι
καὶ |
[7, 5] |
δὲ
τοῦ
γένους,
ὅτι
κατασκευάζειν
|
μὲν |
ἀνάγκη
μοναχῶς
παντὶ
(δείξαντα
ὑπάρχον, |
[7, 1] |
τὸ
δὲ
κακόν,
ἢ
τὸ
|
μὲν |
ἀρετὴ
τὸ
δ´
ἐπιστήμη.
Ἢ |
[7, 5] |
ῥᾷον
κατασκευάσαι
ἢ
ἀνασκευάσαι·
κατασκευάζοντι
|
μὲν |
γὰρ
ἀπόχρη
δεῖξαι
(τινὶ
ὑπάρχον, |
[7, 3] |
κατὰ
δικαιοσύνης
καὶ
ἀδικίας·
τὸ
|
μὲν |
γὰρ
ἀρετὴ
τὸ
δὲ
κακία |
[7, 5] |
πάντων
τῶν
εἰρημένων
ἐστίν.
Ὑπάρχειν
|
μὲν |
γὰρ
δεῖ
ἕκαστον
τῶν
εἰρημένων· |
[7, 5] |
ῥᾷον
ἀνασκευάζειν
ἢ
κατασκευάζειν·
κατασκευάζοντι
|
μὲν |
γὰρ
δεικτέον
(ὅτι
παντί,
ἀνασκευάζοντι |
[7, 3] |
καθάπερ
λευκοῦ
καὶ
μέλανος·
τὸ
|
μὲν |
γὰρ
διακριτικὸν
τὸ
(δὲ
συγκριτικὸν |
[7, 5] |
τὸ
ἴδιον
μάλιστα
τοιοῦτον·
ἀναιρεῖν
|
μὲν |
γὰρ
ῥᾷον
διὰ
τὸ
ἐκ |
[7, 5] |
πάντων
κατασκευάσαι
τὸ
συμβεβηκός·
ἐν
|
μὲν |
γὰρ
τοῖς
ἄλλοις
οὐ
μόνον |
[7, 1] |
δ´
ἐπιστήμη.
Ἢ
εἰ
τὸ
|
μὲν |
γένος
ταὐτόν,
αἱ
δὲ
διαφοραὶ |
[7, 5] |
ἐν
τῷ
ἀποδοθέντι
λόγῳ
τὸ
|
μὲν |
γένος
τὸ
δὲ
διαφορά,
καὶ |
[7, 1] |
δὲ
μή,
ἢ
εἰ
ἄμφω
|
μὲν |
δέχεται
μὴ
ἅμα
δέ·
καθάπερ |
[7, 1] |
ἐκ
τοῦ
μᾶλλον,
εἰ
τὸ
|
μὲν |
δέχεται
τὸ
μᾶλλον
τὸ
δὲ |
[7, 3] |
αἱ
αὐταί·
ἢ
ἀνάπαλιν
αἱ
|
μὲν |
διαφοραὶ
αἱ
αὐταὶ
τὰ
δὲ |
[7, 3] |
~Ἐὰν
δὲ
κατασκευάζειν
βουλώμεθα,
πρῶτον
|
μὲν |
εἰδέναι
δεῖ
ὅτι
οὐδεὶς
ἢ |
[7, 3] |
τίνων
δὲ
δεῖ
κατασκευάζειν,
διώρισται
|
μὲν |
ἐν
ἑτέροις
(ἀκριβέστερον,
πρὸς
δὲ |
[7, 5] |
τὸ
ἴδιον
ἀποδίδοται,
ὥστ´
ἀνασκευάζειν
|
μὲν |
ἔστιν
ἓν
ἀνελόντα,
κατασκευάζοντι
δὲ |
[7, 1] |
ἀληθοῦς
(οὐδὲν
γὰρ
διαφέρει)
τὸ
|
μὲν |
ἕτερον
ἀναιρεῖται
αὐτῶν,
τὸ
δ´ |
[7, 5] |
ἐν
τῷ
ὅρῳ.
Ἔτι
κατασκευάζοντι
|
μὲν |
καθόλου
οἰστέον
συλλογισμόν·
δεῖ
γὰρ |
[7, 5] |
Ἐπὶ
δὲ
τοῦ
συμβεβηκότος
τὸ
|
μὲν |
καθόλου
ῥᾷον
ἀνασκευάζειν
ἢ
κατασκευάζειν· |
[7, 5] |
ὀλίγοις
ἁμάρτημα
γίνεσθαι.
Ἔτι
πρὸς
|
μὲν |
ὅρον
ἐνδέχεται
καὶ
διὰ
τῶν |
[7, 1] |
αὐταὶ
ἑκατέρου
κατηγοροῦνται,
ἀλλὰ
τοῦ
|
μὲν |
ὅτι
θεωρητικὴ
ἐπιστήμη,
τοῦ
δ´ |
[7, 5] |
τὸ
ἐν
ἀρχῇ.
Ἔτι
κατασκευάζοντι
|
μὲν |
οὐκ
ἀπόχρη
ὅτι
ὑπάρχει
δεῖξαι, |
[7, 5] |
ἓν
συμπεράνασθαι
ἢ
πολλά.
Ἀναιροῦντι
|
μὲν |
οὖν
ἀπόχρη
πρὸς
ἓν
διαλεγῆναι· |
[7, 3] |
ἐστι
τοῦ
πράγματος
κατηγορεῖται.
Ὅτι
|
μὲν |
οὖν
ἐγχωρεῖ
συλλογισμὸν
ὅρου
γενέσθαι, |
[7, 2] |
τὰ
παρηγγελμένα
τὸν
ὁρισμόν.
Ἀναιρεῖν
|
μὲν |
οὖν
ὅρον
οὕτως
καὶ
διὰ |
[7, 3] |
Κατὰ
μέρος
δ´
ὧδε.
Πρῶτον
|
μὲν |
οὖν
ὅτι
τὸ
ἀποδοθὲν
γένος |
[7, 1] |
γὰρ
ἂν
(εἴη
ταὐτόν.
Οἱ
|
μὲν |
οὖν
πρὸς
τὸ
ταὐτὸν
τόποι |
[7, 5] |
δείξαντα
ὅτι
οὐχ
ὑπάρχει.
Οἱ
|
μὲν |
οὖν
τόποι
δι´
ὧν
εὐπορήσομεν |
[7, 5] |
ἀνασκευάζειν
ἢ
κατασκευάζειν
ῥᾷον.
Περὶ
|
(μὲν |
οὖν
τοῦ
ἰδίου
φανερὸν
ἐκ |
[7, 3] |
ᾖ
ὁ
ἐναντίος
ὁρισμός.
Ὅλους
|
μὲν |
οὖν
τοὺς
λόγους
καθάπερ
εἴρηται |
[7, 1] |
ἐὰν
ἐξέλθῃ
ὁ
ἀήρ,
κενὸν
|
μὲν |
οὐχ
ἧττον
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἔσται, |
[7, 1] |
γένει
κατηγορίας
ἀμφότερα,
ἀλλὰ
τὸ
|
μὲν |
ποιὸν
τὸ
δὲ
ποσὸν
ἢ |
[7, 1] |
Πελοποννήσιος
καὶ
Λακεδαιμόνιος,
ἀλλὰ
περιέχεσθαι
|
μὲν |
τὸν
ἕτερον
ὑπὸ
τοῦ
ἑτέρου |
[7, 5] |
συμβεβηκότι
πῶς
ὑπάρχει.
Ὥστ´
ἐπὶ
|
μὲν |
τῶν
ἄλλων
διχῶς
ἔστιν
ἀνελεῖν, |
[7, 5] |
μὲν
οὖν
τόποι
δι´
ὧν
|
εὐπορήσομεν |
πρὸς
ἕκαστα
τῶν
προβλημάτων
ἐπιχειρεῖν |
[7, 3] |
δὲ
τὰς
ἐναντίας
τῶν
ἐναντίων
|
ἀξιοῦμεν |
κατηγορεῖσθαι,
καθάπερ
λευκοῦ
καὶ
μέλανος· |
[7, 1] |
οὐκ
ἐνδέχεται
ἀριθμῷ
ταὐτὰ
εἶναι·
|
ἐπισκοποῦμεν |
δὲ
πότερον
οὕτω
ταὐτὰ
ἢ |
[7, 1] |
ἡμίσεος
καὶ
πολλαπλάσιον
ἡμίσεος
ταὐτὸν
|
ἔφησεν |
εἶναι.
Ἀφαιρεθέντος
γὰρ
ἀφ´
ἑκατέρου |
[7, 5] |
ταῦτα
ὅτι
δηλοῖ
τὸ
τί
|
ἦν |
εἶναι
ὁ
λόγος,
καὶ
τοῦτο |
[7, 5] |
ἐστι
λόγος
ὁ
τὸ
τί
|
ἦν |
εἶναι
σημαίνων.
Δῆλον
δὲ
καὶ |
[7, 3] |
γενέσθαι
ὁρισμοῦ
καὶ
τοῦ
τί
|
ἦν |
εἶναι
συλλογισμόν.
(Εἰ
γάρ
ἐστιν |
[7, 3] |
ὅρος
λόγος
ὁ
τὸ
τί
|
ἦν |
εἶναι
τῷ
πράγματι
δηλῶν,
καὶ |
[7, 3] |
ἔσται
καὶ
τὸ
ἐπιλελῆσθαι
ἀποβεβληκέναι
|
ἐπιστήμην. |
Ἑνὸς
οὖν
ὁποιουοῦν
τῶν
εἰρημένων |
[7, 3] |
ἐπιστήμης,
καὶ
τὸ
ἐπιλανθάνεσθαι
ἀποβάλλειν
|
ἐπιστήμην |
ἔσται
καὶ
τὸ
ἐπιλελῆσθαι
ἀποβεβληκέναι |
[7, 3] |
ἑτέροις
(ἀκριβέστερον,
πρὸς
δὲ
τὴν
|
προκειμένην |
μέθοδον
οἱ
αὐτοὶ
τόποι
χρήσιμοι. |
[7, 3] |
τὰ
γένη
ἐναντία,
οὐδὲν
κωλύει
|
τὴν |
αὐτὴν
διαφορὰν
κατ´
ἀμφοῖν
λέγεσθαι, |
[7, 3] |
νῦν
δ´
ὅσον
ἱκανὸν
πρὸς
|
τὴν |
παροῦσαν
χρείαν,
ὥστε
τοσοῦτον
μόνον |
[7, 3] |
ἐν
ἑτέροις
(ἀκριβέστερον,
πρὸς
δὲ
|
τὴν |
προκειμένην
μέθοδον
οἱ
αὐτοὶ
τόποι |
[7, 3] |
γένη
ἐναντία,
οὐδὲν
κωλύει
τὴν
|
αὐτὴν |
διαφορὰν
κατ´
ἀμφοῖν
λέγεσθαι,
οἷον |
[7, 3] |
διαλεγομένων
ὅρον
συλλογίζονται,
ἀλλὰ
πάντες
|
ἀρχὴν |
τὸ
τοιοῦτον
λαμβάνουσιν,
οἷον
οἵ |
[7, 1] |
τὸ
τούτῳ
ἢ
τούτῳ
ἀντικείμενον
|
λαβεῖν, |
ἐπειδὴ
ταὐτόν
ἐστιν.
Πάλιν
ἐκ |
[7, 5] |
Καὶ
γὰρ
(ἰδεῖν
αὐτὸν
καὶ
|
λαβεῖν |
παρὰ
τῶν
ἐρωτωμένων
τὰς
τοιαύτας |
[7, 5] |
ταῦτα
ῥηθησομένων
φανερόν.
Καὶ
γὰρ
|
(ἰδεῖν |
αὐτὸν
καὶ
λαβεῖν
παρὰ
τῶν |
[7, 5] |
ὅρον·
κατασκευάζοντι
δὲ
πάντα
ἀνάγκη
|
συμβιβάζειν |
ὅτι
ὑπάρχει
τὰ
ἐν
τῷ |
[7, 5] |
τὸ
ἀντιστρέφειν
ἀναγκαῖον
ἐπὶ
τοῦ
|
ἀνασκευάζειν· |
ἀπόχρη
γὰρ
ἀνασκευάζοντι
καθόλου
τὸ |
[7, 5] |
ὑπ–
άρχει
μόνον
ἱκανὸν
δεῖξαι.
|
Ἀνασκευάζειν |
δὲ
χαλεπώτατον
τὸ
συμβεβηκός,
ὅτι |
[7, 5] |
συμβεβηκότος
τὸ
μὲν
καθόλου
ῥᾷον
|
ἀνασκευάζειν |
ἢ
κατασκευάζειν·
κατασκευάζοντι
μὲν
γὰρ |
[7, 5] |
γένος
ἔχει·
ἐν
ἀμφοτέροις
γὰρ
|
ἀνασκευάζειν |
ἢ
κατασκευάζειν
ῥᾷον.
Περὶ
(μὲν |
[7, 5] |
συμπλοκῇ
τὸ
ἴδιον
ἀποδίδοται,
ὥστ´
|
ἀνασκευάζειν |
μὲν
ἔστιν
ἓν
ἀνελόντα,
κατασκευάζοντι |
[7, 5] |
~Ὅτι
δὲ
χαλεπώτερον
κατασκευάζειν
ἢ
|
ἀνασκευάζειν |
ὅρον,
ἐκ
τῶν
μετὰ
ταῦτα |
[7, 3] |
τούτων
ἀεὶ
πειρατέον.
~Ἐὰν
δὲ
|
κατασκευάζειν |
βουλώμεθα,
πρῶτον
μὲν
εἰδέναι
δεῖ |
[7, 5] |
ὅτι
ῥᾷστον
πάντων
ὅρον
ἀναιρεῖν,
|
Κατασκευάζειν |
δὲ
χαλεπώτατον·
ἐκεῖνά
τε
γὰρ |
[7, 5] |
πολλῶν
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ·
|
κατασκευάζειν |
(δὲ
χαλεπώτατον,
ὅτι
τε
πολλὰ |
[7, 3] |
φανερόν.
Ἐκ
τίνων
δὲ
δεῖ
|
κατασκευάζειν, |
διώρισται
μὲν
ἐν
ἑτέροις
(ἀκριβέστερον, |
[7, 5] |
τούτῳ
χρηστέον.
~Ὅτι
δὲ
χαλεπώτερον
|
κατασκευάζειν |
ἢ
ἀνασκευάζειν
ὅρον,
ἐκ
τῶν |
[7, 5] |
μὲν
καθόλου
ῥᾷον
ἀνασκευάζειν
ἢ
|
κατασκευάζειν· |
κατασκευάζοντι
μὲν
γὰρ
δεικτέον
(ὅτι |
[7, 5] |
Περὶ
δὲ
τοῦ
γένους,
ὅτι
|
κατασκευάζειν |
μὲν
ἀνάγκη
μοναχῶς
παντὶ
(δείξαντα |
[7, 5] |
ἐν
ἀμφοτέροις
γὰρ
ἀνασκευάζειν
ἢ
|
κατασκευάζειν |
ῥᾷον.
Περὶ
(μὲν
οὖν
τοῦ |
[7, 3] |
καὶ
τῶν
συστοίχων·
ἀνάγκη
γὰρ
|
ἀκολουθεῖν |
τὰ
γένη
τοῖς
γένεσι
καὶ |
[7, 5] |
δὲ
τοῦ
συμβεβηκότος
οὐκ
ἔστιν
|
ἀνελεῖν |
ἀλλ´
ἢ
δείξαντα
ὅτι
οὐχ |
[7, 5] |
μὲν
τῶν
ἄλλων
διχῶς
ἔστιν
|
ἀνελεῖν, |
ἢ
δείξαντα
ὅτι
οὐχ
ὑπάρχει |
[7, 3] |
ἀποβολὴ
ἐπιστήμης,
καὶ
τὸ
ἐπιλανθάνεσθαι
|
ἀποβάλλειν |
ἐπιστήμην
ἔσται
καὶ
τὸ
ἐπιλελῆσθαι |
[7, 4] |
τῶν
λοιπῶν,
οἷον
τό
τ´
|
ἐπιβλέπειν |
ἐπὶ
τὰ
καθ´
ἕκαστα
καὶ |
[7, 1] |
Ὥστ´
οὐ
ταὐτόν.
(Καθόλου
δ´
|
εἰπεῖν |
ἐκ
τῶν
ὁπωσοῦν
ἑκατέρου
κατηγορουμένων |
[7, 3] |
τούτου
ἂν
κατηγοροῖτο.
Καθόλου
δ´
|
εἰπεῖν, |
ἐπεὶ
ὁ
ὁρισμός
ἐστιν
ἐκ |
[7, 1] |
τὰ
ποιητικὰ
καὶ
τὰ
φθαρτικά.
|
(Σκοπεῖν |
δὲ
καὶ
ὧν
θάτερον
μάλιστα |
[7, 1] |
καὶ
πολλαπλάσιον
οὐ
ταὐτὸν
δηλοῖ.
|
Σκοπεῖν |
δὲ
μὴ
μόνον
εἰ
ἤδη |
[7, 4] |
καὶ
τὸ
ἐπὶ
τῶν
εἰδῶν
|
σκοπεῖν |
εἰ
ἐφαρμόττει
ὁ
λόγος,
ἐπειδὴ |
[7, 1] |
ἐπεὶ
πολλαχῶς
τὸ
ταὐτὸν
λέγεται,
|
σκοπεῖν |
εἰ
καθ´
ἕτερόν
τινα
τρόπον |
[7, 1] |
ἕτερον
ὑπὸ
τὸν
(ἕτερον.
Πάλιν
|
σκοπεῖν |
εἰ
ᾧ
θάτερον
ταὐτόν,
καὶ |
[7, 1] |
κατηγορουμένων
καὶ
ὧν
ταῦτα
κατηγορεῖται
|
σκοπεῖν |
εἴ
που
διαφωνεῖ·
ὅσα
γὰρ |
[7, 1] |
ταὐτὸν
(τὸ
τῷ
ἀριθμῷ
ἕν)
|
σκοπεῖν |
ἔκ
τε
τῶν
πτώσεων
καὶ |
[7, 1] |
συμβεβηκότων
καὶ
οἷς
ταῦτα
συμβέβηκεν
|
ἐπισκοπεῖν· |
ὅσα
γὰρ
θατέρῳ
συμβέβηκε,
καὶ |
[7, 5] |
οὖν
ὅτι
ῥᾷστον
πάντων
ὅρον
|
ἀναιρεῖν, |
Κατασκευάζειν
δὲ
χαλεπώτατον·
ἐκεῖνά
τε |
[7, 5] |
ἄλλων
τὸ
ἴδιον
μάλιστα
τοιοῦτον·
|
ἀναιρεῖν |
μὲν
γὰρ
ῥᾷον
διὰ
τὸ |
[7, 2] |
ἔχειν
τὰ
παρηγγελμένα
τὸν
ὁρισμόν.
|
Ἀναιρεῖν |
μὲν
οὖν
ὅρον
οὕτως
καὶ |
[7, 5] |
τῶν
ἑτέρων
πρὸς
τὰ
ἕτερα
|
ἐπιχειρεῖν |
ἀλλ´
ἢ
ἐπὶ
τοῦ
ὁρισμοῦ. |
[7, 5] |
ἐνδέχεται
καὶ
διὰ
τῶν
ἄλλων
|
ἐπιχειρεῖν· |
εἴτε
γὰρ
μὴ
ἴδιος
ὁ |
[7, 5] |
ὅρων
οὔτε
τἆλλα
ἐνδέχεται
πάντ´
|
ἐπιχειρεῖν· |
μόνα
γὰρ
τὰ
πρὸς
τὸ |
[7, 5] |
εὐπορήσομεν
πρὸς
ἕκαστα
τῶν
προβλημάτων
|
ἐπιχειρεῖν |
σχεδὸν
ἱκανῶς
ἐξηρίθμηνται.
|
[7, 5] |
δέοι
ἀνασκευάσαι,
οὐδ´
ὣς
τὸ
|
ἀντιστρέφειν |
ἀναγκαῖον
ἐπὶ
τοῦ
ἀνασκευάζειν·
ἀπόχρη |
[7, 5] |
ὅρον,
καὶ
ἔτι
πρὸς
τούτοις
|
ἀντιστρέφειν, |
εἰ
μέλλει
ἴδιος
εἶναι
ὁ |
[7, 2] |
καὶ
τὰ
ἄλλα
πάντα
(δεῖ
|
ἔχειν |
τὰ
παρηγγελμένα
τὸν
ὁρισμόν.
Ἀναιρεῖν |
[7, 4] |
δεῖ
μάλιστα
κατέχειν
καὶ
προχείρους
|
ἔχειν |
τούτους·
χρησιμώτατοι
(γὰρ
πρὸς
πλεῖστα. |
[7, 4] |
πτώσεων.
Διὸ
καὶ
δεῖ
μάλιστα
|
κατέχειν |
καὶ
προχείρους
ἔχειν
τούτους·
χρησιμώτατοι |
[7, 5] |
κοινὰ
πάντων
τῶν
εἰρημένων
ἐστίν.
|
Ὑπάρχειν |
μὲν
γὰρ
δεῖ
ἕκαστον
τῶν |
[7, 5] |
ὡς
γένος
ἢ
ἴδιον,
ἀλλ´
|
ὑπάρχειν |
μόνον.
Ὥστ´
οὐ
δυνατὸν
ἐκ |
[7, 1] |
ποσὸν
ἢ
πρός
τι
δηλοῖ.
|
Πάλιν |
εἰ
(τὸ
γένος
ἑκατέρου
μὴ |
[7, 1] |
ἀντικείμενον
λαβεῖν,
ἐπειδὴ
ταὐτόν
ἐστιν.
|
Πάλιν |
ἐκ
τῶν
ποιητικῶν
(καὶ
φθαρτικῶν |
[7, 1] |
τὸν
ἕτερον
ὑπὸ
τὸν
(ἕτερον.
|
Πάλιν |
σκοπεῖν
εἰ
ᾧ
θάτερον
ταὐτόν, |
[7, 3] |
δὲ
λοιπαὶ
αἱ
αὐταί·
ἢ
|
ἀνάπαλιν |
αἱ
μὲν
διαφοραὶ
αἱ
αὐταὶ |
[7, 5] |
ὁ
λόγος
κατηγορεῖται.
Τὸ
δ´
|
ἀνάπαλιν |
οὐκ
ἀναγκαῖον
προσδεῖξαι,
ὅτι
καθ´ |
[7, 5] |
ὑπάρχον.
Τὸ
δ´
ἐπὶ
μέρους
|
ἀνάπαλιν |
ῥᾷον
κατασκευάσαι
ἢ
ἀνασκευάσαι·
κατασκευάζοντι |
[7, 3] |
μᾶλλον
ἐπίσκεψις·
οὔτε
γὰρ
ἕνα
|
δυοῖν |
οὔτε
δύο
τοῦ
αὐτοῦ
ὅρους |
[7, 3] |
κωλύει
τὴν
αὐτὴν
διαφορὰν
κατ´
|
ἀμφοῖν |
λέγεσθαι,
οἷον
κατὰ
δικαιοσύνης
καὶ |
[7, 3] |
ὥστε
τὸ
ψυχῆς
διαφορὰ
ἐν
|
ἀμφοῖν |
λέγεται
(ἐπειδὴ
καὶ
σώματος
ἔστιν |
[7, 3] |
αὐτῷ
ἢ
ἐν
τοῖς
ἐναντίοις
|
γένεσιν |
εἶναι.
Καὶ
τὰς
διαφορὰς
δὲ |
[7, 3] |
ἐναντίαι
ἢ
αἱ
αὐταὶ
διαφοραί
|
εἰσιν. |
Εἰ
οὖν
τοῦ
ἐναντίου
ἡ |
[7, 1] |
ἀποδείκνυσθαι.
Διὸ
καὶ
Ξενοκράτης
οὐκ
|
ἀποδείκνυσιν· |
οὐ
γὰρ
εἷς
ἀριθμῷ
ὁ |
[7, 1] |
καὶ
τὸ
πλῆρες
ἀέρος
ταὐτὸν
|
φάσκουσιν |
(δῆλον
γὰρ
ὅτι
ἐὰν
ἐξέλθῃ |
[7, 3] |
ἀλλὰ
πάντες
ἀρχὴν
τὸ
τοιοῦτον
|
λαμβάνουσιν, |
οἷον
οἵ
τε
περὶ
(γεωμετρίαν |
[7, 3] |
ὅροις.
Οἷον
εἰ
ἡ
λήθη
|
ἐστὶν |
ἀποβολὴ
ἐπιστήμης,
καὶ
τὸ
ἐπιλανθάνεσθαι |
[7, 3] |
δύο
τοῦ
αὐτοῦ
ὅρους
δυνατόν
|
ἐστιν |
εἶναι.
~Εἰσὶ
δὲ
(καὶ)
ἐπικαιρότατοι |
[7, 3] |
δ´
εἰπεῖν,
ἐπεὶ
ὁ
ὁρισμός
|
ἐστιν |
ἐκ
γένους
καὶ
διαφορῶν
(ἂν |
[7, 5] |
ῥηθεὶς
ἢ
ἕτερος
αὐτοῦ
ὁρισμός
|
ἐστιν, |
ἐπειδὴ
ὁρισμός
ἐστι
λόγος
ὁ |
[7, 4] |
λόγος,
ἐπειδὴ
συνώνυμον
τὸ
εἶδός
|
ἐστιν. |
Ἔστι
δὲ
χρήσιμον
τὸ
τοιοῦτον |
[7, 3] |
ἐστὶ
πραγματείας
ἀποδοῦναι
καὶ
τί
|
ἐστιν |
ὅρος
καὶ
πῶς
ὁρίζεσθαι
δεῖ, |
[7, 3] |
ἦν
εἶναι
συλλογισμόν.
(Εἰ
γάρ
|
ἐστιν |
ὅρος
λόγος
ὁ
τὸ
τί |
[7, 1] |
τούτῳ
ἀντικείμενον
λαβεῖν,
ἐπειδὴ
ταὐτόν
|
ἐστιν. |
Πάλιν
ἐκ
τῶν
ποιητικῶν
(καὶ |
[7, 1] |
καθ´
ἕτερόν
τινα
τρόπον
ταὐτά
|
ἐστιν· |
τὰ
γὰρ
εἴδει
ἢ
γένει |
[7, 5] |
κὸς
κοινὰ
πάντων
τῶν
εἰρημένων
|
ἐστίν. |
Ὑπάρχειν
μὲν
γὰρ
δεῖ
ἕκαστον |
[7, 5] |
ἐπὶ
δὲ
τοῦ
συμβεβηκότος
οὐκ
|
ἔστιν |
ἀνελεῖν
ἀλλ´
ἢ
δείξαντα
ὅτι |
[7, 5] |
ἐπὶ
μὲν
τῶν
ἄλλων
διχῶς
|
ἔστιν |
ἀνελεῖν,
ἢ
δείξαντα
ὅτι
οὐχ |
[7, 3] |
ἀμφοῖν
λέγεται
(ἐπειδὴ
καὶ
σώματος
|
ἔστιν |
ἀρετὴ
καὶ
κακία.
Ἀλλ´
οὖν |
[7, 3] |
ἐναντίῳ,
τὸ
δὲ
προκείμενον
μὴ
|
ἔστιν |
ἐν
τῷ
αὐτῷ,
(δῆλον
ὅτι |
[7, 5] |
ἴδιον
ἀποδίδοται,
ὥστ´
ἀνασκευάζειν
μὲν
|
ἔστιν |
ἓν
ἀνελόντα,
κατασκευάζοντι
δὲ
ἀνάγκη |
[7, 5] |
τοῦ
συμβεβηκότος
τὸ
μὲν
καθόλου
|
ῥᾷον |
ἀνασκευάζειν
ἢ
κατασκευάζειν·
κατασκευάζοντι
μὲν |
[7, 5] |
Δῆλον
δὲ
καὶ
ἐκ
τῶνδε.
|
Ῥᾷον |
γὰρ
ἓν
συμπεράνασθαι
ἢ
πολλά. |
[7, 5] |
μάλιστα
τοιοῦτον·
ἀναιρεῖν
μὲν
γὰρ
|
ῥᾷον |
διὰ
τὸ
ἐκ
πολλῶν
ὡς |
[7, 5] |
Τὸ
δ´
ἐπὶ
μέρους
ἀνάπαλιν
|
ῥᾷον |
κατασκευάσαι
ἢ
ἀνασκευάσαι·
κατασκευάζοντι
μὲν |
[7, 5] |
ἄλλοις
τὸ
διαφθεῖραι
τοῦ
ποιῆσαι
|
ῥᾷον, |
οὕτω
καὶ
ἐπὶ
τούτων
τὸ |
[7, 5] |
ἀμφοτέροις
γὰρ
ἀνασκευάζειν
ἢ
κατασκευάζειν
|
ῥᾷον. |
Περὶ
(μὲν
οὖν
τοῦ
ἰδίου |
[7, 2] |
δεῖξαι
ταὐτὸν
τὸ
ὑπὸ
τὸν
|
λόγον |
καὶ
τοὔνομα
πρὸς
τὸ
κατασκευάσαι |
[7, 5] |
κατασκευάζοντι
δὲ
ἀνάγκη
πάντα
συλλογίζεσθαι,
|
Σχεδὸν |
δὲ
καὶ
τὰ
λοιπὰ
πάντα, |
[7, 5] |
πρὸς
ἕκαστα
τῶν
προβλημάτων
ἐπιχειρεῖν
|
σχεδὸν |
ἱκανῶς
ἐξηρίθμηνται.
|
[7, 3] |
(ἀκριβέστερον,
πρὸς
δὲ
τὴν
προκειμένην
|
μέθοδον |
οἱ
αὐτοὶ
τόποι
χρήσιμοι.
Σκεπτέον |
[7, 2] |
οὕτως
καὶ
διὰ
τούτων
ἀεὶ
|
πειρατέον. |
~Ἐὰν
δὲ
κατασκευάζειν
βουλώμεθα,
πρῶτον |
[7, 3] |
παροῦσαν
χρείαν,
ὥστε
τοσοῦτον
μόνον
|
λεκτέον |
ὅτι
δυνατὸν
γενέσθαι
ὁρισμοῦ
καὶ |
[7, 5] |
καὶ
ὅτι
ὡς
γένος
ὑπάρχει
|
δεικτέον· |
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἱκανὸν
τὸ
δεῖξαι |
[7, 5] |
ἀλλὰ
καὶ
ὅτι
οὕτως
(ὑπάρχει,
|
δεικτέον· |
ἐπὶ
δὲ
τοῦ
συμβεβηκότος
ὅτι |
[7, 5] |
δεῖξαι
(τινὶ
ὑπάρχον,
ἀνασκευάζοντι
δὲ
|
δεικτέον |
ὅτι
οὐδενὶ
ὑπάρχει.
Φανερὸν
δὲ |
[7, 5] |
ἢ
κατασκευάζειν·
κατασκευάζοντι
μὲν
γὰρ
|
δεικτέον |
(ὅτι
παντί,
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἀπόχρη |
[7, 3] |
μέθοδον
οἱ
αὐτοὶ
τόποι
χρήσιμοι.
|
Σκεπτέον |
γὰρ
ἐπὶ
τῶν
ἐναντίων
καὶ |
[7, 3] |
οὖν
τοὺς
λόγους
καθάπερ
εἴρηται
|
σκεπτέον, |
Κατὰ
μέρος
δ´
ὧδε.
Πρῶτον |
[7, 3] |
δὲ
τῶν
(ἐναντίων
πλείους
συμπλοκαί,
|
ληπτέον |
τῶν
ἐναντίων
ὁποίου
ἂν
μάλιστα |
[7, 4] |
ἐνεργὸς
τῶν
τόπων
ἐστί,
τούτῳ
|
χρηστέον. |
~Ὅτι
δὲ
χαλεπώτερον
κατασκευάζειν
ἢ |
[7, 5] |
ὅρῳ.
Ἔτι
κατασκευάζοντι
μὲν
καθόλου
|
οἰστέον |
συλλογισμόν·
δεῖ
γὰρ
κατὰ
(παντὸς |
[7, 1] |
μὴ
ταὐτόν,
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
|
ἀγαθὸν |
τὸ
δὲ
κακόν,
ἢ
τὸ |
[7, 1] |
τὸν
εὐδαίμονα
βίον
καὶ
τὸν
|
σπουδαῖον |
ἀποδείκνυσι
τὸν
αὐτόν,
ἐπειδὴ
πάντων |
[7, 1] |
οἱ
ἕτεροι
ὑπὸ
τῶν
ἑτέρων.
|
Ἀναγκαῖον |
γὰρ
(τοὺς
Πελοποννησίους
βελτίους
εἶναι |
[7, 1] |
δεδειγμένον
ὅτι
ταὐτόν.
Οὐ
γὰρ
|
ἀναγκαῖον, |
εἰ
ἀνδρειότατοι
τῶν
Ἑλλήνων
Πελοποννήσιοι |
[7, 5] |
ἀνασκευάσαι,
οὐδ´
ὣς
τὸ
ἀντιστρέφειν
|
ἀναγκαῖον |
ἐπὶ
τοῦ
ἀνασκευάζειν·
ἀπόχρη
γὰρ |
[7, 1] |
τὸν
ἕτερον
ὑπὸ
τοῦ
ἑτέρου
|
ἀναγκαῖον, |
καθάπερ
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
ὑπὸ
τῶν |
[7, 5] |
κατηγορεῖται.
Τὸ
δ´
ἀνάπαλιν
οὐκ
|
ἀναγκαῖον |
προσδεῖξαι,
ὅτι
καθ´
ὧν
ὁ |
[7, 1] |
ὁ
σπουδαῖος
βίος,
ὥστ´
οὐκ
|
ἀναγκαῖον |
τὸν
αὐτὸν
εἶναι,
διότι
ἄμφω |
[7, 3] |
εἴη
ὁ
ἀποδοθείς.
Ἢ
οὐκ
|
ἀναγκαῖον |
τῶν
(ἐναντίων
τὰς
ἐναντίας
διαφορὰς |
[7, 5] |
δὲ
καὶ
τὸ
ἴδιον
οὐκ
|
ἀναγκαῖον |
(ὡς
γένος,
οὐδὲ
τὸ
συμβεβηκὸς |
[7, 1] |
λέγεται,
καθάπερ
Ξενοκράτης
τὸν
εὐδαίμονα
|
βίον |
καὶ
τὸν
σπουδαῖον
ἀποδείκνυσι
τὸν |
[7, 5] |
τὸ
συμβεβηκὸς
ὡς
γένος
ἢ
|
ἴδιον, |
ἀλλ´
ὑπάρχειν
μόνον.
Ὥστ´
οὐ |
[7, 5] |
τὸ
πολὺ
ἐν
συμπλοκῇ
τὸ
|
ἴδιον |
ἀποδίδοται,
ὥστ´
ἀνασκευάζειν
μὲν
ἔστιν |
[7, 5] |
τὸν
ὁρισμόν,
καὶ
πρὸς
τὸ
|
ἴδιον |
ἁρμόσει
λέγεσθαι
(παντί
τε
(γὰρ |
[7, 5] |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
περὶ
τὸ
|
ἴδιον |
καὶ
τὸ
γένος
ἔχει·
ἐν |
[7, 5] |
πεποιηκέναι.
Τῶν
δ´
ἄλλων
τὸ
|
ἴδιον |
μάλιστα
τοιοῦτον·
ἀναιρεῖν
μὲν
γὰρ |
[7, 5] |
γένος·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὸ
|
ἴδιον |
οὐκ
ἀναγκαῖον
(ὡς
γένος,
οὐδὲ |
[7, 5] |
εἰρημένων·
εἰ
δὲ
μὴ
ὡς
|
ἴδιον |
ὑπάρχει
τὸ
γένος,
οὐδέπω
ἀνῄρηται |
[7, 3] |
ἕκαστον
τῶν
εἰρημένων
πρὸς
τὸ
|
οἰκεῖον |
τέλος
ἔχει,
ὥστ´
εἰ
ἑνὸς |
[7, 1] |
ἑκατέρου
ἀφαιρεθέντος
τὸ
λοιπὸν
ἕτερον,
|
οἷον |
εἰ
διπλάσιον
ἡμίσεος
καὶ
πολλαπλάσιον |
[7, 3] |
καὶ
τοὺς
ὅρους
τοῖς
ὅροις.
|
Οἷον |
εἰ
ἡ
λήθη
ἐστὶν
ἀποβολὴ |
[7, 3] |
(κατασκευάσαι
δύο
πρὸς
δύο
συγκρίνοντα.
|
Οἷον |
εἰ
μᾶλλον
ὅδε
τοῦδε
ἢ |
[7, 3] |
αὐτὴν
διαφορὰν
κατ´
ἀμφοῖν
λέγεσθαι,
|
οἷον |
κατὰ
δικαιοσύνης
καὶ
ἀδικίας·
τὸ |
[7, 3] |
πάντες
ἀρχὴν
τὸ
τοιοῦτον
λαμβάνουσιν,
|
οἷον |
οἵ
τε
περὶ
(γεωμετρίαν
καὶ |
[7, 5] |
τὰς
τοιαύτας
προτάσεις
οὐκ
εὐπετές,
|
οἷον |
ὅτι
τῶν
ἐν
τῷ
ἀποδοθέντι |
[7, 4] |
οὗτοι
γὰρ
ἐνεργότατοι
τῶν
λοιπῶν,
|
οἷον |
τό
τ´
ἐπιβλέπειν
ἐπὶ
τὰ |
[7, 1] |
κατηγορίας
ἀμφότερα,
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
|
ποιὸν |
τὸ
δὲ
ποσὸν
ἢ
πρός |
[7, 1] |
οἷον
εἰ
διπλάσιον
ἡμίσεος
καὶ
|
πολλαπλάσιον |
ἡμίσεος
ταὐτὸν
ἔφησεν
εἶναι.
Ἀφαιρεθέντος |
[7, 1] |
δέ·
τὸ
γὰρ
διπλάσιον
καὶ
|
πολλαπλάσιον |
οὐ
ταὐτὸν
δηλοῖ.
Σκοπεῖν
δὲ |
[7, 1] |
τὸ
λοιπὸν
ἕτερον,
οἷον
εἰ
|
διπλάσιον |
ἡμίσεος
καὶ
πολλαπλάσιον
ἡμίσεος
ταὐτὸν |
[7, 1] |
οὐ
δηλοῖ
δέ·
τὸ
γὰρ
|
διπλάσιον |
καὶ
πολλαπλάσιον
οὐ
ταὐτὸν
δηλοῖ. |
[7, 3] |
ὀρθῶς
ἀποδέδοται.
Εἰ
γὰρ
τὸ
|
ἐναντίον |
ἐν
τῷ
ἐναντίῳ,
τὸ
δὲ |
[7, 3] |
φανερὸς
ἔσται.
Ἐπεὶ
γὰρ
τὸ
|
ἐναντίον |
ἢ
ἐν
τῷ
αὐτῷ
γένει |
[7, 1] |
τὸ
μὲν
ἀγαθὸν
τὸ
δὲ
|
κακόν, |
ἢ
τὸ
μὲν
ἀρετὴ
τὸ |
[7, 3] |
εὐεξίας
ἔσται
καὶ
τὸ
ὠφέλιμον
|
ποιητικὸν |
ἀγαθοῦ.
Ὁμοίως
(γὰρ
ἕκαστον
τῶν |
[7, 3] |
ἑνὸς
αὐτῶν
ὁρισμός
ἐστι
τὸ
|
ποιητικὸν |
εἶναι
τοῦ
τέλους,
καὶ
τῶν |
[7, 3] |
ποιητικὸν
ὑγιείας,
καὶ
τὸ
εὐεκτικὸν
|
ποιητικὸν |
εὐεξίας
ἔσται
καὶ
τὸ
ὠφέλιμον |
[7, 3] |
ἄλληλα.
Εἰ
γὰρ
τὸ
ὑγιεινὸν
|
ποιητικὸν |
ὑγιείας,
καὶ
τὸ
εὐεκτικὸν
ποιητικὸν |
[7, 3] |
καὶ
μέλανος·
τὸ
μὲν
γὰρ
|
διακριτικὸν |
τὸ
(δὲ
συγκριτικὸν
ὄψεως.
Ὥστ´ |
[7, 3] |
μὲν
γὰρ
διακριτικὸν
τὸ
(δὲ
|
συγκριτικὸν |
ὄψεως.
Ὥστ´
εἰ
τοῦ
ἐναντίου |
[7, 3] |
ὑγιεινὸν
ποιητικὸν
ὑγιείας,
καὶ
τὸ
|
εὐεκτικὸν |
ποιητικὸν
εὐεξίας
ἔσται
καὶ
τὸ |
[7, 3] |
φθαρτικῶς
διαλυτικῶς,
εἴ
τε
τὸ
|
φθαρτικὸν |
διαλυτικὸν
οὐσίας,
καὶ
ἡ
φθορὰ |
[7, 3] |
διαλυτικῶς,
εἴ
τε
τὸ
φθαρτικὸν
|
διαλυτικὸν |
οὐσίας,
καὶ
ἡ
φθορὰ
διάλυσις |
[7, 1] |
τὸ
πλῆρες
ἀέρος
ταὐτὸν
φάσκουσιν
|
(δῆλον |
γὰρ
ὅτι
ἐὰν
ἐξέλθῃ
ὁ |
[7, 2] |
τὸ
ταὐτὸν
τόποι
τοσοῦτοι
λέγονται.
|
~Δῆλον |
δ´
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
ὅτι |
[7, 5] |
τὸ
τί
ἦν
εἶναι
σημαίνων.
|
Δῆλον |
δὲ
καὶ
ἐκ
τῶνδε.
Ῥᾷον |
[7, 3] |
μὴ
ἔστιν
ἐν
τῷ
αὐτῷ,
|
(δῆλον |
ὅτι
ἐν
τῷ
ἐναντίῳ
ἂν |
[7, 3] |
ἐναντία
κατηγορεῖται,
τούτου
δὲ
μή,
|
δῆλον |
ὅτι
ἡ
εἰρημένη
τούτου
ἂν |
[7, 3] |
καὶ
αἱ
διαφοραὶ
ὀρθῶς
ἀποδέδονται,
|
δῆλον |
ὅτι
ὁρισμὸς
ἂν
εἴη
ὁ |
[7, 1] |
Εἰ
δέ
τι
τούτων
διαφωνεῖ,
|
δῆλον |
ὅτι
οὐ
ταὐτά.
Ὁρᾶν
δὲ |
[7, 1] |
μὴ
ἀμφότερα
τῷ
αὐτῷ
ταὐτά,
|
δῆλον |
ὅτι
οὐδ´
ἀλλήλοις.
Ἔτι
ἐκ |
[7, 2] |
τ´
ὄνομα
καὶ
ὁ
λόγος,
|
(δῆλον |
ὅτι
οὐκ
ἂν
εἴη
ὁρισμὸς |
[7, 3] |
ἐναντίων
ἢ
αἱ
αὐταὶ
κατηγοροῦνται,
|
δῆλον |
ὅτι
τοῦ
προκειμένου
ἤτοι
τὸ |
[7, 1] |
βελτίους.
Ὥστε
ἀλλήλων
βελτίους
γίνονται.
|
(Δῆλον |
οὖν
ὅτι
ἓν
ἀριθμῷ
δεῖ |
[7, 5] |
ἀλλ´
ἢ
ἐπὶ
τοῦ
ὁρισμοῦ.
|
Δῆλον |
οὖν
ὅτι
ῥᾷστον
πάντων
ὅρον |
[7, 5] |
τί
ἐστι
τοῦ
πράγματος
κατηγορεῖται,
|
ἄδηλον |
πότερον
ὁ
ῥηθεὶς
ἢ
ἕτερος |
[7, 1] |
τῶν
ἄλλων.
Ἔτι
ἐκ
τοῦ
|
μᾶλλον, |
εἰ
τὸ
μὲν
δέχεται
τὸ |
[7, 1] |
καθάπερ
ὁ
μᾶλλον
ἐρῶν
οὐ
|
μᾶλλον |
ἐπιθυμεῖ
τῆς
συνουσίας,
ὥστ´
οὐ |
[7, 3] |
οὐδὲν
χρήσιμος
ἡ
ἐκ
(τοῦ
|
μᾶλλον |
ἐπίσκεψις·
οὔτε
γὰρ
ἕνα
δυοῖν |
[7, 1] |
μὴ
ἅμα
δέ·
καθάπερ
ὁ
|
μᾶλλον |
ἐρῶν
οὐ
μᾶλλον
ἐπιθυμεῖ
τῆς |
[7, 1] |
κενὸν
μὲν
οὐχ
ἧττον
ἀλλὰ
|
μᾶλλον |
ἔσται,
πλῆρες
δ´
ἀέρος
οὐκέτι |
[7, 5] |
εἰκὸς
γὰρ
ἐν
τοῖς
πολλοῖς
|
μᾶλλον |
ἢ
ἐν
τοῖς
ὀλίγοις
ἁμάρτημα |
[7, 3] |
δὲ
ἧττον
ὁρισμός,
καὶ
ὁ
|
μᾶλλον. |
Καὶ
εἰ
ὁμοίως
ὅδε
τοῦδε |
[7, 3] |
εἴη
ὁρισμός.
Ἔτι
ἐκ
τοῦ
|
μᾶλλον |
καὶ
τοῦ
ὁμοίως,
ὁσαχῶς
ἐνδέχεται |
[7, 3] |
πρὸς
δύο
συγκρίνοντα.
Οἷον
εἰ
|
μᾶλλον |
ὅδε
τοῦδε
ἢ
ὅδε
τοῦδε |
[7, 1] |
εἰ
τὸ
μὲν
δέχεται
τὸ
|
μᾶλλον |
τὸ
δὲ
μή,
ἢ
εἰ |
[7, 1] |
ἑκάτερον
προστιθέμενον
μὴ
ποιεῖ
τὸ
|
ὅλον |
ταὐτόν.
Ἢ
εἰ
τοῦ
αὐτοῦ |
[7, 3] |
ποιητικὸν
εὐεξίας
ἔσται
καὶ
τὸ
|
ὠφέλιμον |
ποιητικὸν
ἀγαθοῦ.
Ὁμοίως
(γὰρ
ἕκαστον |
[7, 4] |
τὸ
εἶδός
ἐστιν.
Ἔστι
δὲ
|
χρήσιμον |
τὸ
τοιοῦτον
πρὸς
τοὺς
τιθεμένους |
[7, 5] |
Ἔτι
κατασκευάζοντι
μὲν
καθόλου
οἰστέον
|
συλλογισμόν· |
δεῖ
γὰρ
κατὰ
(παντὸς
οὗ |
[7, 3] |
καὶ
τοῦ
τί
ἦν
εἶναι
|
συλλογισμόν. |
(Εἰ
γάρ
ἐστιν
ὅρος
λόγος |
[7, 5] |
δὲ
τούτων
ἀδύνατον
ὁρισμοῦ
γενέσθαι
|
συλλογισμόν. |
Εἰ
γάρ
τινα
καὶ
ἄλλα |
[7, 3] |
κατηγορεῖται.
Ὅτι
μὲν
οὖν
ἐγχωρεῖ
|
συλλογισμὸν |
ὅρου
γενέσθαι,
φανερόν.
Ἐκ
τίνων |
[7, 2] |
(δεῖ
ἔχειν
τὰ
παρηγγελμένα
τὸν
|
ὁρισμόν. |
Ἀναιρεῖν
μὲν
οὖν
ὅρον
οὕτως |
[7, 5] |
λοιπὰ
πάντα,
ὅσα
πρὸς
τὸν
|
ὁρισμόν, |
καὶ
πρὸς
τὸ
ἴδιον
ἁρμόσει |
[7, 4] |
εἰ
ἐφαρμόττει
ὁ
λόγος,
ἐπειδὴ
|
συνώνυμον |
τὸ
εἶδός
ἐστιν.
Ἔστι
δὲ |
[7, 5] |
συμβεβηκότος
ὅτι
ὑπ–
άρχει
μόνον
|
ἱκανὸν |
δεῖξαι.
Ἀνασκευάζειν
δὲ
χαλεπώτατον
τὸ |
[7, 3] |
ὁρίζεσθαι
δεῖ,
νῦν
δ´
ὅσον
|
ἱκανὸν |
πρὸς
τὴν
παροῦσαν
χρείαν,
ὥστε |
[7, 5] |
γένος
ὑπάρχει
δεικτέον·
ἀνασκευάζοντι
δ´
|
ἱκανὸν |
τὸ
δεῖξαι
μὴ
ὑπάρχον
ἢ |
[7, 1] |
ὑποθέσεως
ὑπάρξαι,
καθάπερ
τοῖς
τὸ
|
κενὸν |
καὶ
τὸ
πλῆρες
ἀέρος
ταὐτὸν |
[7, 1] |
ὅτι
ἐὰν
ἐξέλθῃ
ὁ
ἀήρ,
|
κενὸν |
μὲν
οὐχ
ἧττον
ἀλλὰ
μᾶλλον |
[7, 1] |
εἰ
δὲ
μή,
οὐκ
ἔσται
|
δεδειγμένον |
ὅτι
ταὐτόν.
Οὐ
γὰρ
ἀναγκαῖον, |
[7, 1] |
προσθέσεως,
εἰ
τῷ
αὐτῷ
ἑκάτερον
|
προστιθέμενον |
μὴ
ποιεῖ
τὸ
ὅλον
ταὐτόν. |
[7, 3] |
ἀντικείμενος
τοῦ
ἀντικειμένου,
καὶ
τὸν
|
εἰρημένον |
τοῦ
προκειμένου
ἀνάγκη
εἶναι.
Ἐπεὶ |
[7, 1] |
διαφέρει
τὸ
τούτῳ
ἢ
τούτῳ
|
ἀντικείμενον |
λαβεῖν,
ἐπειδὴ
ταὐτόν
ἐστιν.
Πάλιν |
[7, 3] |
ἐν
τῷ
ἐναντίῳ,
τὸ
δὲ
|
προκείμενον |
μὴ
ἔστιν
ἐν
τῷ
αὐτῷ, |
[7, 1] |
εἶναι
τὸ
βέλτιστον
καὶ
μέγιστον
|
λεγόμενον, |
εἰ
μέλλει
ὅτι
ταὐτὸν
ἀποδείκνυσθαι. |
[7, 1] |
ἑκάτερον
ἓν
ἀριθμῷ
εἶναι
τὸ
|
λεγόμενον |
μέγιστον
ἢ
αἱρετώτατον·
εἰ
δὲ |
[7, 5] |
μὴ
μόνῳ
δέ,
καὶ
οὕτως
|
ἀνεσκευασμένον |
γίνεται,
καθάπερ
ἐπὶ
τοῦ
ὁρισμοῦ |
[7, 3] |
πρὸς
ἄλληλα.
Εἰ
γὰρ
τὸ
|
ὑγιεινὸν |
ποιητικὸν
ὑγιείας,
καὶ
τὸ
εὐεκτικὸν |
[7, 1] |
ταὐτὸν
δηλοῖ.
Σκοπεῖν
δὲ
μὴ
|
μόνον |
εἰ
ἤδη
τι
συμβαίνει
ἀδύνατον |
[7, 5] |
τοῦ
συμβεβηκότος
ὅτι
ὑπ–
άρχει
|
μόνον |
ἱκανὸν
δεῖξαι.
Ἀνασκευάζειν
δὲ
χαλεπώτατον |
[7, 3] |
τὴν
παροῦσαν
χρείαν,
ὥστε
τοσοῦτον
|
μόνον |
λεκτέον
ὅτι
δυνατὸν
γενέσθαι
ὁρισμοῦ |
[7, 5] |
μὲν
γὰρ
τοῖς
ἄλλοις
οὐ
|
μόνον |
ὑπάρχον,
ἀλλὰ
καὶ
ὅτι
οὕτως |
[7, 5] |
γένος
ἢ
ἴδιον,
ἀλλ´
ὑπάρχειν
|
μόνον. |
Ὥστ´
οὐ
δυνατὸν
ἐκ
τῶν |
[7, 1] |
αὐτοῦ
ἀφ´
ἑκατέρου
ἀφαιρεθέντος
τὸ
|
λοιπὸν |
ἕτερον,
οἷον
εἰ
διπλάσιον
ἡμίσεος |
[7, 1] |
σκοπεῖν
εἰ
καθ´
ἕτερόν
τινα
|
τρόπον |
ταὐτά
ἐστιν·
τὰ
γὰρ
εἴδει |
[7, 5] |
δὲ
δεικτέον
ὅτι
οὐδενὶ
ὑπάρχει.
|
Φανερὸν |
δὲ
καὶ
ὅτι
πάντων
ῥᾷστον |
[7, 3] |
οὖν
ἐγχωρεῖ
συλλογισμὸν
ὅρου
γενέσθαι,
|
φανερόν. |
Ἐκ
τίνων
δὲ
δεῖ
κατασκευάζειν, |
[7, 5] |
Περὶ
(μὲν
οὖν
τοῦ
ἰδίου
|
φανερὸν |
ἐκ
τῶν
εἰρημένων·
ὡς
γὰρ |
[7, 5] |
ἐκ
τῶν
μετὰ
ταῦτα
ῥηθησομένων
|
φανερόν. |
Καὶ
γὰρ
(ἰδεῖν
αὐτὸν
καὶ |
[7, 3] |
τὰ
γένη
καὶ
αἱ
διαφοραί,
|
φανερὸν |
ὡς
εἴ
τις
λάβοι
ταῦτα |
[7, 1] |
οὐχ
οὕτως.
Ἔτι
εἰ
δυνατὸν
|
θάτερον |
ἄνευ
θατέρου
εἶναι·
οὐ
γὰρ |
[7, 1] |
θατέρῳ
(δεῖ
συμβεβηκέναι,
καὶ
οἷς
|
θάτερον |
αὐτῶν
συμβέβηκε,
καὶ
θάτερον
δεῖ |
[7, 1] |
οἷς
θάτερον
αὐτῶν
συμβέβηκε,
καὶ
|
θάτερον |
δεῖ
συμβεβηκέναι.
Εἰ
δέ
τι |
[7, 1] |
εἰ
ᾧ
θάτερον
ταὐτόν,
καὶ
|
θάτερον· |
εἰ
γὰρ
μὴ
ἀμφότερα
τῷ |
[7, 1] |
καὶ
ὧν
θάτερον
κατηγορεῖται,
καὶ
|
θάτερον |
κατηγορεῖσθαι
δεῖ.
(Ἔτι
ἐπεὶ
πολλαχῶς |
[7, 1] |
θατέρου
κατηγορεῖσθαι
δεῖ,
καὶ
ὧν
|
θάτερον |
κατηγορεῖται,
καὶ
θάτερον
κατηγορεῖσθαι
δεῖ. |
[7, 1] |
φθαρτικά.
(Σκοπεῖν
δὲ
καὶ
ὧν
|
θάτερον |
μάλιστα
λέγεται
ὁτιοῦν,
εἰ
καὶ |
[7, 1] |
(ἕτερον.
Πάλιν
σκοπεῖν
εἰ
ᾧ
|
θάτερον |
ταὐτόν,
καὶ
θάτερον·
εἰ
γὰρ |
[7, 1] |
μάλιστα
λέγεται
ὁτιοῦν,
εἰ
καὶ
|
θάτερον |
τῶν
αὐτῶν
τούτων
κατὰ
τὸ |
[7, 1] |
ἄλλων
τῶν
τοιούτων.
Δεῖ
δ´
|
ἑκάτερον |
ἓν
ἀριθμῷ
εἶναι
τὸ
λεγόμενον |
[7, 1] |
ὅλως
τῶν
ὁμοίως
ἐχόντων
πρὸς
|
ἑκάτερον· |
ὅσα
γὰρ
ἁπλῶς
ταὐτά,
καὶ |
[7, 1] |
τῆς
προσθέσεως,
εἰ
τῷ
αὐτῷ
|
ἑκάτερον |
προστιθέμενον
μὴ
ποιεῖ
τὸ
ὅλον |
[7, 1] |
(οὐδὲν
γὰρ
διαφέρει)
τὸ
μὲν
|
ἕτερον |
ἀναιρεῖται
αὐτῶν,
τὸ
δ´
ἕτερον |
[7, 3] |
ἂν
εἴη·
οὐ
γὰρ
ἐνδέχεται
|
ἕτερον |
εἶναι
ὅρον,
ἐπειδὴ
οὐδὲν
ἕτερον |
[7, 3] |
ἕτερον
εἶναι
ὅρον,
ἐπειδὴ
οὐδὲν
|
ἕτερον |
ἐν
τῷ
τί
ἐστι
τοῦ |
[7, 4] |
ἢ
αὐτὸ
αὑτοῦ
κατηγόρηκεν
ὡς
|
ἕτερον. |
Καὶ
εἴ
τις
ἄλλος
κοινὸς |
[7, 1] |
~(Πότερον
δὲ
ταὐτὸν
ἢ
|
ἕτερον |
κατὰ
τὸν
κυριώτατον
τῶν
ῥηθέντων |
[7, 1] |
ἀφ´
ἑκατέρου
ἀφαιρεθέντος
τὸ
λοιπὸν
|
ἕτερον, |
οἷον
εἰ
διπλάσιον
ἡμίσεος
καὶ |
[7, 1] |
ἕτερον
ἀναιρεῖται
αὐτῶν,
τὸ
δ´
|
ἕτερον |
οὔ.
Ὥστ´
οὐ
ταὐτόν.
(Καθόλου |
[7, 1] |
ἀλλὰ
τὸν
ἕτερον
ὑπὸ
τὸν
|
(ἕτερον. |
Πάλιν
σκοπεῖν
εἰ
ᾧ
θάτερον |
[7, 1] |
ταὐτὸν
λέγεται,
σκοπεῖν
εἰ
καθ´
|
ἕτερόν |
τινα
τρόπον
ταὐτά
ἐστιν·
τὰ |
[7, 1] |
διότι
ἄμφω
αἱρετώτατοι,
ἀλλὰ
τὸν
|
ἕτερον |
ὑπὸ
τὸν
(ἕτερον.
Πάλιν
σκοπεῖν |
[7, 1] |
Λακεδαιμόνιος,
ἀλλὰ
περιέχεσθαι
μὲν
τὸν
|
ἕτερον |
ὑπὸ
τοῦ
ἑτέρου
ἀναγκαῖον,
καθάπερ |
[7, 1] |
|
~(Πότερον |
δὲ
ταὐτὸν
ἢ
ἕτερον
κατὰ |
[7, 5] |
ἐστι
τοῦ
πράγματος
κατηγορεῖται,
ἄδηλον
|
πότερον |
ὁ
ῥηθεὶς
ἢ
ἕτερος
αὐτοῦ |
[7, 1] |
ἀριθμῷ
ταὐτὰ
εἶναι·
ἐπισκοποῦμεν
δὲ
|
πότερον |
οὕτω
ταὐτὰ
ἢ
οὐχ
οὕτως. |
[7, 4] |
τοὺς
τιθεμένους
ἰδέας
εἶναι,
καθάπερ
|
(πρότερον |
εἴρηται.
Ἔτι
εἰ
μεταφέρων
εἴρηκε |
[7, 3] |
κατασκευάζειν,
διώρισται
μὲν
ἐν
ἑτέροις
|
(ἀκριβέστερον, |
πρὸς
δὲ
τὴν
προκειμένην
μέθοδον |
[7, 5] |
ἐστί,
τούτῳ
χρηστέον.
~Ὅτι
δὲ
|
χαλεπώτερον |
κατασκευάζειν
ἢ
ἀνασκευάζειν
ὅρον,
ἐκ |
[7, 5] |
Δῆλον
οὖν
ὅτι
ῥᾷστον
πάντων
|
ὅρον |
ἀναιρεῖν,
Κατασκευάζειν
δὲ
χαλεπώτατον·
ἐκεῖνά |
[7, 5] |
δὲ
καὶ
ὅτι
πάντων
ῥᾷστον
|
ὅρον |
ἀνασκευάσαι·
πλεῖστα
γὰρ
ἐν
αὐτῷ |
[7, 5] |
δὲ
χαλεπώτερον
κατασκευάζειν
ἢ
ἀνασκευάζειν
|
ὅρον, |
ἐκ
τῶν
μετὰ
ταῦτα
ῥηθησομένων |
[7, 5] |
ἁμάρτημα
γίνεσθαι.
Ἔτι
πρὸς
μὲν
|
ὅρον |
ἐνδέχεται
καὶ
διὰ
τῶν
ἄλλων |
[7, 3] |
οὐ
γὰρ
ἐνδέχεται
ἕτερον
εἶναι
|
ὅρον, |
ἐπειδὴ
οὐδὲν
ἕτερον
ἐν
τῷ |
[7, 5] |
οὗ
τοὔνομα
κατηγορεῖται〉
κατηγορεῖσθαι
τὸν
|
ὅρον, |
καὶ
ἔτι
πρὸς
τούτοις
ἀντιστρέφειν, |
[7, 5] |
ὁποιονοῦν
ἀνασκευάσαντες
ἀνῃρηκότες
(ἐσόμεθα
τὸν
|
ὅρον· |
κατασκευάζοντι
δὲ
πάντα
ἀνάγκη
συμβιβάζειν |
[7, 2] |
κατασκευαστικῶν
τόπων
οὐδεὶς
χρήσιμος
πρὸς
|
ὅρον· |
οὐ
γὰρ
ἀπόχρη
δεῖξαι
ταὐτὸν |
[7, 2] |
τὸν
ὁρισμόν.
Ἀναιρεῖν
μὲν
οὖν
|
ὅρον |
οὕτως
καὶ
διὰ
τούτων
ἀεὶ |
[7, 3] |
οὐδεὶς
ἢ
ὀλίγοι
τῶν
διαλεγομένων
|
ὅρον |
συλλογίζονται,
ἀλλὰ
πάντες
ἀρχὴν
τὸ |
[7, 2] |
ταὐτὸν
ἀνασκευαστικοὶ
τόποι
καὶ
πρὸς
|
ὅρον |
χρήσιμοι,
καθάπερ
ἔμπροσθεν
εἴρηται·
εἰ |
[7, 3] |
πῶς
ὁρίζεσθαι
δεῖ,
νῦν
δ´
|
ὅσον |
ἱκανὸν
πρὸς
τὴν
παροῦσαν
χρείαν, |
[7, 1] |
τὸ
μὲν
ποιὸν
τὸ
δὲ
|
ποσὸν |
ἢ
πρός
τι
δηλοῖ.
Πάλιν |
[7, 1] |
σπουδαῖος
βίος,
ὥστ´
οὐκ
ἀναγκαῖον
|
τὸν |
αὐτὸν
εἶναι,
διότι
ἄμφω
αἱρετώτατοι, |
[7, 1] |
βίον
καὶ
τὸν
σπουδαῖον
ἀποδείκνυσι
|
τὸν |
αὐτόν,
ἐπειδὴ
πάντων
τῶν
βίων |
[7, 3] |
ὁ
ἀντικείμενος
τοῦ
ἀντικειμένου,
καὶ
|
τὸν |
εἰρημένον
τοῦ
προκειμένου
ἀνάγκη
εἶναι. |
[7, 1] |
αἱρετώτατοι,
ἀλλὰ
τὸν
ἕτερον
ὑπὸ
|
τὸν |
(ἕτερον.
Πάλιν
σκοπεῖν
εἰ
ᾧ |
[7, 1] |
εἶναι,
διότι
ἄμφω
αἱρετώτατοι,
ἀλλὰ
|
τὸν |
ἕτερον
ὑπὸ
τὸν
(ἕτερον.
Πάλιν |
[7, 1] |
καὶ
Λακεδαιμόνιος,
ἀλλὰ
περιέχεσθαι
μὲν
|
τὸν |
ἕτερον
ὑπὸ
τοῦ
ἑτέρου
ἀναγκαῖον, |
[7, 1] |
αὐτὸ
μάλιστα
λέγεται,
καθάπερ
Ξενοκράτης
|
τὸν |
εὐδαίμονα
βίον
καὶ
τὸν
σπουδαῖον |
[7, 1] |
εὐδαίμων·
ἓν
γὰρ
τὸ
αἱρετώτα
|
(τον |
καὶ
μέγιστον.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[7, 5] |
(γὰρ
δεῖ
τῷ
ὑπὸ
τοὔνομα
|
τὸν |
κατασκευάζοντα
δεικνύναι
ὅτι
ὑπάρχει,
ἀνασκευάζοντι |
[7, 1] |
δὲ
ταὐτὸν
ἢ
ἕτερον
κατὰ
|
τὸν |
κυριώτατον
τῶν
ῥηθέντων
περὶ
ταὐτοῦ |
[7, 2] |
ἀπόχρη
δεῖξαι
ταὐτὸν
τὸ
ὑπὸ
|
τὸν |
λόγον
καὶ
τοὔνομα
πρὸς
τὸ |
[7, 2] |
πάντα
(δεῖ
ἔχειν
τὰ
παρηγγελμένα
|
τὸν |
ὁρισμόν.
Ἀναιρεῖν
μὲν
οὖν
ὅρον |
[7, 5] |
τὰ
λοιπὰ
πάντα,
ὅσα
πρὸς
|
τὸν |
ὁρισμόν,
καὶ
πρὸς
τὸ
ἴδιον |
[7, 5] |
(παντὸς
οὗ
τοὔνομα
κατηγορεῖται〉
κατηγορεῖσθαι
|
τὸν |
ὅρον,
καὶ
ἔτι
πρὸς
τούτοις |
[7, 5] |
γὰρ
ὁποιονοῦν
ἀνασκευάσαντες
ἀνῃρηκότες
(ἐσόμεθα
|
τὸν |
ὅρον·
κατασκευάζοντι
δὲ
πάντα
ἀνάγκη |
[7, 1] |
Ξενοκράτης
τὸν
εὐδαίμονα
βίον
καὶ
|
τὸν |
σπουδαῖον
ἀποδείκνυσι
τὸν
αὐτόν,
ἐπειδὴ |
[7, 3] |
ὥστε
τοσοῦτον
μόνον
λεκτέον
ὅτι
|
δυνατὸν |
γενέσθαι
ὁρισμοῦ
καὶ
τοῦ
τί |
[7, 5] |
ἀλλ´
ὑπάρχειν
μόνον.
Ὥστ´
οὐ
|
δυνατὸν |
ἐκ
τῶν
ἑτέρων
πρὸς
τὰ |
[7, 1] |
τῆς
θέσεως,
ἀλλὰ
καὶ
εἰ
|
δυνατὸν |
ἐξ
ὑποθέσεως
ὑπάρξαι,
καθάπερ
τοῖς |
[7, 3] |
οὔτε
δύο
τοῦ
αὐτοῦ
ὅρους
|
δυνατόν |
ἐστιν
εἶναι.
~Εἰσὶ
δὲ
(καὶ) |
[7, 1] |
ἢ
οὐχ
οὕτως.
Ἔτι
εἰ
|
δυνατὸν |
θάτερον
ἄνευ
θατέρου
εἶναι·
οὐ |
[7, 1] |
μόνον
εἰ
ἤδη
τι
συμβαίνει
|
ἀδύνατον |
διὰ
τῆς
θέσεως,
ἀλλὰ
καὶ |
[7, 5] |
διαφοραὶ
κατηγοροῦνται·
ἄνευ
δὲ
τούτων
|
ἀδύνατον |
ὁρισμοῦ
γενέσθαι
συλλογισμόν.
Εἰ
γάρ |
[7, 1] |
ταὐτὸν
ἢ
ἕτερον
κατὰ
τὸν
|
κυριώτατον |
τῶν
ῥηθέντων
περὶ
ταὐτοῦ
τρόπων |
[7, 5] |
πάντων
ὅρον
ἀναιρεῖν,
Κατασκευάζειν
δὲ
|
χαλεπώτατον· |
ἐκεῖνά
τε
γὰρ
δεῖ
πάντα |
[7, 5] |
ἐπὶ
τὸ
πολύ·
κατασκευάζειν
(δὲ
|
χαλεπώτατον, |
ὅτι
τε
πολλὰ
δεῖ
συμβιβάσαι, |
[7, 5] |
μόνον
ἱκανὸν
δεῖξαι.
Ἀνασκευάζειν
δὲ
|
χαλεπώτατον |
τὸ
συμβεβηκός,
ὅτι
ἐλάχιστα
ἐν |
[7, 1] |
εἶναι
τὸ
λεγόμενον
μέγιστον
ἢ
|
αἱρετώτατον· |
εἰ
δὲ
μή,
οὐκ
ἔσται |
[7, 5] |
ἐστίν.
Ὑπάρχειν
μὲν
γὰρ
δεῖ
|
ἕκαστον |
τῶν
εἰρημένων·
εἰ
δὲ
μὴ |
[7, 3] |
ὠφέλιμον
ποιητικὸν
ἀγαθοῦ.
Ὁμοίως
(γὰρ
|
ἕκαστον |
τῶν
εἰρημένων
πρὸς
τὸ
οἰκεῖον |
[7, 5] |
ὑπάρχει
καὶ
ἀντικατηγορεῖται
τοῦ
πράγματος.
|
Ῥᾷστον |
δὲ
πάντων
κατασκευάσαι
τὸ
συμβεβηκός· |
[7, 5] |
Φανερὸν
δὲ
καὶ
ὅτι
πάντων
|
ῥᾷστον |
ὅρον
ἀνασκευάσαι·
πλεῖστα
γὰρ
ἐν |
[7, 5] |
τοῦ
ὁρισμοῦ.
Δῆλον
οὖν
ὅτι
|
ῥᾷστον |
πάντων
ὅρον
ἀναιρεῖν,
Κατασκευάζειν
δὲ |
[7, 1] |
ἓν
ἀριθμῷ
εἶναι
τὸ
λεγόμενον
|
μέγιστον |
ἢ
αἱρετώτατον·
εἰ
δὲ
μή, |
[7, 1] |
δεῖ
εἶναι
τὸ
βέλτιστον
καὶ
|
μέγιστον |
λεγόμενον,
εἰ
μέλλει
ὅτι
ταὐτὸν |
[7, 1] |
γὰρ
τὸ
αἱρετώτα
(τον
καὶ
|
μέγιστον. |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[7, 1] |
ἓν
ἀριθμῷ
δεῖ
εἶναι
τὸ
|
βέλτιστον |
καὶ
μέγιστον
λεγόμενον,
εἰ
μέλλει |
[7, 5] |
εἰρημένων,
ἐκ
(δὲ
τῶν
πλειόνων
|
θᾶττον |
γίνεται
συλλογισμός·
εἰκὸς
γὰρ
ἐν |
[7, 1] |
ὁ
ἀήρ,
κενὸν
μὲν
οὐχ
|
ἧττον |
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἔσται,
πλῆρες
δ´ |
[7, 3] |
ὅδε
τοῦδε
ὁρισμός,
ὁ
δὲ
|
ἧττον |
ὁρισμός,
καὶ
ὁ
μᾶλλον.
Καὶ |
[7, 1] |
βίος,
ὥστ´
οὐκ
ἀναγκαῖον
τὸν
|
αὐτὸν |
εἶναι,
διότι
ἄμφω
αἱρετώτατοι,
ἀλλὰ |
[7, 1] |
καὶ
τὸν
σπουδαῖον
ἀποδείκνυσι
τὸν
|
αὐτόν, |
ἐπειδὴ
πάντων
τῶν
βίων
αἱρετώτατος |
[7, 5] |
ῥηθησομένων
φανερόν.
Καὶ
γὰρ
(ἰδεῖν
|
αὐτὸν |
καὶ
λαβεῖν
παρὰ
τῶν
ἐρωτωμένων |
[7, 1] |
Ἢ
εἰ
τὸ
μὲν
γένος
|
ταὐτόν, |
αἱ
δὲ
διαφοραὶ
μὴ
αἱ |
[7, 1] |
εἰ
(τὸ
γένος
ἑκατέρου
μὴ
|
ταὐτόν, |
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
ἀγαθὸν
τὸ |
[7, 2] |
ὅτι
ἅπαντες
οἱ
πρὸς
τὸ
|
ταὐτὸν |
ἀνασκευαστικοὶ
τόποι
καὶ
πρὸς
ὅρον |
[7, 1] |
μέγιστον
λεγόμενον,
εἰ
μέλλει
ὅτι
|
ταὐτὸν |
ἀποδείκνυσθαι.
Διὸ
καὶ
Ξενοκράτης
οὐκ |
[7, 1] |
γὰρ
διπλάσιον
καὶ
πολλαπλάσιον
οὐ
|
ταὐτὸν |
δηλοῖ.
Σκοπεῖν
δὲ
μὴ
μόνον |
[7, 2] |
ἔμπροσθεν
εἴρηται·
εἰ
γὰρ
μὴ
|
ταὐτὸν |
δηλοῖ
τό
τ´
ὄνομα
καὶ |
[7, 1] |
ἑκατέρου
τοῦ
ἡμίσεος
τὰ
λοιπὰ
|
ταὐτὸν |
ἔδει
(δηλοῦν·
οὐ
δηλοῖ
δέ· |
[7, 1] |
ἐπιθυμεῖ
τῆς
συνουσίας,
ὥστ´
οὐ
|
ταὐτὸν |
ἔρως
καὶ
ἐπιθυμία
συνουσίας.
(Ἔτι |
[7, 1] |
ἢ
τούτῳ
ἀντικείμενον
λαβεῖν,
ἐπειδὴ
|
ταὐτόν |
ἐστιν.
Πάλιν
ἐκ
τῶν
ποιητικῶν |
[7, 1] |
διπλάσιον
ἡμίσεος
καὶ
πολλαπλάσιον
ἡμίσεος
|
ταὐτὸν |
ἔφησεν
εἶναι.
Ἀφαιρεθέντος
γὰρ
ἀφ´ |
[7, 1] |
προστιθέμενον
μὴ
ποιεῖ
τὸ
ὅλον
|
ταὐτόν. |
Ἢ
εἰ
τοῦ
αὐτοῦ
ἀφ´ |
[7, 1] |
~(Πότερον
δὲ
|
ταὐτὸν |
ἢ
ἕτερον
κατὰ
τὸν
κυριώτατον |
[7, 1] |
δ´
ἕτερον
οὔ.
Ὥστ´
οὐ
|
ταὐτόν. |
(Καθόλου
δ´
εἰπεῖν
ἐκ
τῶν |
[7, 1] |
Πάλιν
σκοπεῖν
εἰ
ᾧ
θάτερον
|
ταὐτόν, |
καὶ
θάτερον·
εἰ
γὰρ
μὴ |
[7, 1] |
δεῖ.
(Ἔτι
ἐπεὶ
πολλαχῶς
τὸ
|
ταὐτὸν |
λέγεται,
σκοπεῖν
εἰ
καθ´
ἕτερόν |
[7, 1] |
εἶναι·
οὐ
γὰρ
ἂν
(εἴη
|
ταὐτόν. |
Οἱ
μὲν
οὖν
πρὸς
τὸ |
[7, 1] |
μή,
οὐκ
ἔσται
δεδειγμένον
ὅτι
|
ταὐτόν. |
Οὐ
γὰρ
ἀναγκαῖον,
εἰ
ἀνδρειότατοι |
[7, 1] |
ἀντικειμένων.
Εἰ
γὰρ
ἡ
δικαιοσύνη
|
ταὐτὸν |
τῇ
ἀνδρείᾳ,
καὶ
ὁ
δίκαιος |
[7, 1] |
ταὐτοῦ
τρόπων
(ἐλέγετο
δὲ
κυριώτατα
|
ταὐτὸν |
(τὸ
τῷ
ἀριθμῷ
ἕν)
σκοπεῖν |
[7, 2] |
ὅρον·
οὐ
γὰρ
ἀπόχρη
δεῖξαι
|
ταὐτὸν |
τὸ
ὑπὸ
τὸν
λόγον
καὶ |
[7, 1] |
Οἱ
μὲν
οὖν
πρὸς
τὸ
|
ταὐτὸν |
τόποι
τοσοῦτοι
λέγονται.
~Δῆλον
δ´ |
[7, 1] |
κενὸν
καὶ
τὸ
πλῆρες
ἀέρος
|
ταὐτὸν |
φάσκουσιν
(δῆλον
γὰρ
ὅτι
ἐὰν |
[7, 5] |
δ´
ἄλλων
τὸ
ἴδιον
μάλιστα
|
τοιοῦτον· |
ἀναιρεῖν
μὲν
γὰρ
ῥᾷον
διὰ |
[7, 3] |
συλλογίζονται,
ἀλλὰ
πάντες
ἀρχὴν
τὸ
|
τοιοῦτον |
λαμβάνουσιν,
οἷον
οἵ
τε
περὶ |
[7, 4] |
ἐστιν.
Ἔστι
δὲ
χρήσιμον
τὸ
|
τοιοῦτον |
πρὸς
τοὺς
τιθεμένους
ἰδέας
εἶναι, |
[7, 3] |
πρὸς
τὴν
παροῦσαν
χρείαν,
ὥστε
|
τοσοῦτον |
μόνον
λεκτέον
ὅτι
δυνατὸν
γενέσθαι |
[7, 3] |
πειρατέον.
~Ἐὰν
δὲ
κατασκευάζειν
βουλώμεθα,
|
πρῶτον |
μὲν
εἰδέναι
δεῖ
ὅτι
οὐδεὶς |
[7, 3] |
σκεπτέον,
Κατὰ
μέρος
δ´
ὧδε.
|
Πρῶτον |
μὲν
οὖν
ὅτι
τὸ
ἀποδοθὲν |
[7, 5] |
γὰρ
τοῖς
ἄλλοις
οὐ
μόνον
|
ὑπάρχον, |
ἀλλὰ
καὶ
ὅτι
οὕτως
(ὑπάρχει, |
[7, 5] |
μὲν
ἀνάγκη
μοναχῶς
παντὶ
(δείξαντα
|
ὑπάρχον, |
ἀνασκευάζεται
δὲ
διχῶς·
καὶ
γὰρ |
[7, 5] |
μὲν
γὰρ
ἀπόχρη
δεῖξαι
(τινὶ
|
ὑπάρχον, |
ἀνασκευάζοντι
δὲ
δεικτέον
ὅτι
οὐδενὶ |
[7, 5] |
καὶ
εἰ
τινὶ
δέδεικται
μὴ
|
ὑπάρχον, |
ἀνῄρηται
τὸ
ἐν
ἀρχῇ.
Ἔτι |
[7, 5] |
δ´
ἀπόχρη
ἑνὶ
δεῖξαι
μὴ
|
ὑπάρχον· |
εἴ
τε
καὶ
παντὶ
ὑπάρχει |
[7, 5] |
δ´
ἱκανὸν
τὸ
δεῖξαι
μὴ
|
ὑπάρχον |
ἢ
τινὶ
ἢ
(παντί.
Ἔοικε |
[7, 5] |
δ´
ἀπόχρη
ἑνὶ
δεῖξαι
μὴ
|
ὑπάρχον. |
Τὸ
δ´
ἐπὶ
μέρους
ἀνάπαλιν |
[7, 3] |
ὅρος
καὶ
πῶς
ὁρίζεσθαι
δεῖ,
|
νῦν |
δ´
ὅσον
ἱκανὸν
πρὸς
τὴν |
[7, 4] |
ἐπικαιρότατοι
τῶν
τόπων
οἵ
τε
|
νῦν |
εἰρημένοι
καὶ
οἱ
ἐκ
τῶν |
[7, 5] |
συμπεράνασθαι
ἢ
πολλά.
Ἀναιροῦντι
μὲν
|
οὖν |
ἀπόχρη
πρὸς
ἓν
διαλεγῆναι·
ἓν |
[7, 3] |
τοῦ
πράγματος
κατηγορεῖται.
Ὅτι
μὲν
|
οὖν |
ἐγχωρεῖ
συλλογισμὸν
ὅρου
γενέσθαι,
φανερόν. |
[7, 3] |
τὸ
ἐπιλελῆσθαι
ἀποβεβληκέναι
ἐπιστήμην.
Ἑνὸς
|
οὖν |
ὁποιουοῦν
τῶν
εἰρημένων
ὁμολογηθέντος
(ἀνάγκη |
[7, 2] |
παρηγγελμένα
τὸν
ὁρισμόν.
Ἀναιρεῖν
μὲν
|
οὖν |
ὅρον
οὕτως
καὶ
διὰ
τούτων |
[7, 1] |
Ὥστε
ἀλλήλων
βελτίους
γίνονται.
(Δῆλον
|
οὖν |
ὅτι
ἓν
ἀριθμῷ
δεῖ
εἶναι |
[7, 5] |
ἢ
ἐπὶ
τοῦ
ὁρισμοῦ.
Δῆλον
|
οὖν |
ὅτι
ῥᾷστον
πάντων
ὅρον
ἀναιρεῖν, |
[7, 3] |
μέρος
δ´
ὧδε.
Πρῶτον
μὲν
|
οὖν |
ὅτι
τὸ
ἀποδοθὲν
γένος
ὀρθῶς |
[7, 1] |
ἂν
(εἴη
ταὐτόν.
Οἱ
μὲν
|
οὖν |
πρὸς
τὸ
ταὐτὸν
τόποι
τοσοῦτοι |
[7, 5] |
ὅτι
οὐχ
ὑπάρχει.
Οἱ
μὲν
|
οὖν |
τόποι
δι´
ὧν
εὐπορήσομεν
πρὸς |
[7, 3] |
αἱ
αὐταὶ
διαφοραί
εἰσιν.
Εἰ
|
οὖν |
τοῦ
ἐναντίου
ἡ
ἐναντία
κατηγορεῖται, |
[7, 5] |
ἢ
κατασκευάζειν
ῥᾷον.
Περὶ
(μὲν
|
οὖν |
τοῦ
ἰδίου
φανερὸν
ἐκ
τῶν |
[7, 3] |
ὁ
ἐναντίος
ὁρισμός.
Ὅλους
μὲν
|
οὖν |
τοὺς
λόγους
καθάπερ
εἴρηται
σκεπτέον, |
[7, 3] |
ἔστιν
ἀρετὴ
καὶ
κακία.
Ἀλλ´
|
οὖν |
τοῦτό
γ´
ἀληθές,
ὅτι
τῶν |
[7, 1] |
καὶ
ὧν
θάτερον
μάλιστα
λέγεται
|
ὁτιοῦν, |
εἰ
καὶ
θάτερον
τῶν
αὐτῶν |
[7, 1] |
ἡμίσεος
τὰ
λοιπὰ
ταὐτὸν
ἔδει
|
(δηλοῦν· |
οὐ
δηλοῖ
δέ·
τὸ
γὰρ |
[7, 1] |
τὰ
ἀντικείμενα
τούτοις
ταὐτὰ
καθ´
|
ὁποιανοῦν |
τῶν
(λεγομένων
ἀντιθέσεων·
οὐδὲν
γὰρ |
[7, 5] |
πρὸς
ἓν
διαλεγῆναι·
ἓν
γὰρ
|
ὁποιονοῦν |
ἀνασκευάσαντες
ἀνῃρηκότες
(ἐσόμεθα
τὸν
ὅρον· |
[7, 1] |
(Καθόλου
δ´
εἰπεῖν
ἐκ
τῶν
|
ὁπωσοῦν |
ἑκατέρου
κατηγορουμένων
καὶ
ὧν
ταῦτα |
[7, 3] |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Ὥσθ´
ἑνὸς
|
ὁποιουοῦν |
ληφθέντος
καὶ
τὰ
(λοιπὰ
πάντα |
[7, 3] |
ἐπιλελῆσθαι
ἀποβεβληκέναι
ἐπιστήμην.
Ἑνὸς
οὖν
|
ὁποιουοῦν |
τῶν
εἰρημένων
ὁμολογηθέντος
(ἀνάγκη
καὶ |
[7, 3] |
αὐτῷ
γένει
ᾖ
τὰ
ἐναντία,
|
ὧν |
δὲ
τὰ
γένη
ἐναντία,
οὐδὲν |
[7, 5] |
Οἱ
μὲν
οὖν
τόποι
δι´
|
ὧν |
εὐπορήσομεν
πρὸς
ἕκαστα
τῶν
προβλημάτων |
[7, 1] |
καὶ
θατέρου
κατηγορεῖσθαι
δεῖ,
καὶ
|
ὧν |
θάτερον
κατηγορεῖται,
καὶ
θάτερον
κατηγορεῖσθαι |
[7, 1] |
τὰ
φθαρτικά.
(Σκοπεῖν
δὲ
καὶ
|
ὧν |
θάτερον
μάλιστα
λέγεται
ὁτιοῦν,
εἰ |
[7, 5] |
οὐκ
ἀναγκαῖον
προσδεῖξαι,
ὅτι
καθ´
|
ὧν |
ὁ
λόγος
(μὴ
κατηγορεῖται
τοὔνομα |
[7, 1] |
τῶν
ὁπωσοῦν
ἑκατέρου
κατηγορουμένων
καὶ
|
ὧν |
ταῦτα
κατηγορεῖται
σκοπεῖν
εἴ
που |
[7, 5] |
τὸ
δεῖξαι
ὅτι
κατ´
οὐδενὸς
|
ὧν |
τοὔνομα
κατηγορεῖται
καὶ
ὁ
λόγος |
[7, 4] |
ἕκαστα
καὶ
τὸ
ἐπὶ
τῶν
|
εἰδῶν |
σκοπεῖν
εἰ
ἐφαρμόττει
ὁ
λόγος, |
[7, 1] |
ταὐτὰ
καθ´
ὁποιανοῦν
τῶν
(λεγομένων
|
ἀντιθέσεων· |
οὐδὲν
γὰρ
διαφέρει
τὸ
τούτῳ |
[7, 1] |
τῶν
ποιητικῶν
(καὶ
φθαρτικῶν
καὶ
|
γενέσεων |
καὶ
φθορῶν
καὶ
ὅλως
τῶν |
[7, 4] |
ἐκ
τῶν
συστοίχων
καὶ
τῶν
|
πτώσεων. |
Διὸ
καὶ
δεῖ
μάλιστα
κατέχειν |
[7, 3] |
ἐναντίων
ἔσται.
(Ἔτι
ἐκ
τῶν
|
πτώσεων |
καὶ
τῶν
συστοίχων·
ἀνάγκη
γὰρ |
[7, 1] |
ἕν)
σκοπεῖν
ἔκ
τε
τῶν
|
πτώσεων |
καὶ
τῶν
συστοίχων
καὶ
τῶν |
[7, 1] |
τὸν
αὐτόν,
ἐπειδὴ
πάντων
τῶν
|
βίων |
αἱρετώτατος
ὁ
σπουδαῖος
καὶ
ὁ |
[7, 1] |
(τοὺς
Πελοποννησίους
βελτίους
εἶναι
τῶν
|
Λακεδαιμονίων, |
εἴπερ
μὴ
περιέχονται
οἱ
ἕτεροι |
[7, 1] |
καθάπερ
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
ὑπὸ
τῶν
|
Πελοποννησίων, |
εἰ
δὲ
μή,
συμβήσεται
ἀλλήλων |
[7, 1] |
Λακεδαιμονίους
ἀνάγκη
βελτίους
εἶναι
τῶν
|
Πελοποννησίων· |
καὶ
γὰρ
οὗτοι
πάντων
τῶν |
[7, 3] |
διαφορὰς
δὲ
τὰς
ἐναντίας
τῶν
|
ἐναντίων |
ἀξιοῦμεν
κατηγορεῖσθαι,
καθάπερ
λευκοῦ
καὶ |
[7, 3] |
μή,
ὁ
αὐτὸς
ὁρισμὸς
τῶν
|
ἐναντίων |
ἔσται.
(Ἔτι
ἐκ
τῶν
πτώσεων |
[7, 3] |
διαφοραὶ
ἢ
αἱ
ἐναντίαι
τῶν
|
ἐναντίων |
ἢ
αἱ
αὐταὶ
κατηγοροῦνται,
δῆλον |
[7, 3] |
τοῦτό
γ´
ἀληθές,
ὅτι
τῶν
|
ἐναντίων |
ἢ
ἐναντίαι
ἢ
αἱ
αὐταὶ |
[7, 3] |
χρήσιμοι.
Σκεπτέον
γὰρ
ἐπὶ
τῶν
|
ἐναντίων |
καὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν
ἀντικειμένων, |
[7, 3] |
(ἐναντίων
πλείους
συμπλοκαί,
ληπτέον
τῶν
|
ἐναντίων |
ὁποίου
ἂν
μάλιστα
φανερὸς
ᾖ |
[7, 3] |
ἀνάγκη
εἶναι.
Ἐπεὶ
δὲ
τῶν
|
(ἐναντίων |
πλείους
συμπλοκαί,
ληπτέον
τῶν
ἐναντίων |
[7, 3] |
ἀποδοθείς.
Ἢ
οὐκ
ἀναγκαῖον
τῶν
|
(ἐναντίων |
τὰς
ἐναντίας
διαφορὰς
κατηγορεῖσθαι,
ἂν |
[7, 1] |
ταὐτόν
ἐστιν.
Πάλιν
ἐκ
τῶν
|
ποιητικῶν |
(καὶ
φθαρτικῶν
καὶ
γενέσεων
καὶ |
[7, 1] |
Πάλιν
ἐκ
τῶν
ποιητικῶν
(καὶ
|
φθαρτικῶν |
καὶ
γενέσεων
καὶ
φθορῶν
καὶ |
[7, 2] |
ὁ
ἀποδοθεὶς
λόγος.
Τῶν
δὲ
|
κατασκευαστικῶν |
τόπων
οὐδεὶς
χρήσιμος
πρὸς
ὅρον· |
[7, 3] |
τί
ἦν
εἶναι
τῷ
πράγματι
|
δηλῶν, |
καὶ
δεῖ
τὰ
ἐν
τῷ |
[7, 1] |
τῶν
λοιπῶν
εἰσι
βελτίους.
Ὥστε
|
ἀλλήλων |
βελτίους
γίνονται.
(Δῆλον
οὖν
ὅτι |
[7, 1] |
Πελοποννησίων,
εἰ
δὲ
μή,
συμβήσεται
|
ἀλλήλων |
εἶναι
βελτίους,
ἐὰν
μὴ
περιέχωνται |
[7, 4] |
(γὰρ
πρὸς
πλεῖστα.
Καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
δὲ
τοὺς
μάλιστα
κοινούς·
οὗτοι |
[7, 5] |
ὑπάρχει.
Ὥστ´
ἐπὶ
μὲν
τῶν
|
ἄλλων |
διχῶς
ἔστιν
ἀνελεῖν,
ἢ
δείξαντα |
[7, 5] |
ὅρον
ἐνδέχεται
καὶ
διὰ
τῶν
|
ἄλλων |
ἐπιχειρεῖν·
εἴτε
γὰρ
μὴ
ἴδιος |
[7, 1] |
(Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
ἄλλων. |
Ἔτι
ἐκ
τοῦ
μᾶλλον,
εἰ |
[7, 5] |
καλῶς
δεῖ
πεποιηκέναι.
Τῶν
δ´
|
ἄλλων |
τὸ
ἴδιον
μάλιστα
τοιοῦτον·
ἀναιρεῖν |
[7, 3] |
ἐπὶ
τῶν
ἐναντίων
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
τῶν
ἀντικειμένων,
καὶ
ὅλους
τοὺς |
[7, 1] |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
ἄλλων |
τῶν
τοιούτων.
Δεῖ
δ´
ἑκάτερον |
[7, 3] |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
ἄλλων. |
Ὥσθ´
ἑνὸς
ὁποιουοῦν
ληφθέντος
καὶ |
[7, 5] |
γὰρ
ἐν
αὐτῷ
τὰ
δεδομένα
|
πολλῶν |
εἰρημένων,
ἐκ
(δὲ
τῶν
πλειόνων |
[7, 5] |
γὰρ
ῥᾷον
διὰ
τὸ
ἐκ
|
πολλῶν |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ·
κατασκευάζειν |
[7, 1] |
αἱρετώτατος
ὁ
σπουδαῖος
καὶ
ὁ
|
εὐδαίμων· |
ἓν
γὰρ
τὸ
αἱρετώτα
(τον |
[7, 1] |
οὐ
γὰρ
εἷς
ἀριθμῷ
ὁ
|
εὐδαίμων |
καὶ
ὁ
σπουδαῖος
βίος,
ὥστ´ |
[7, 3] |
πρὸς
δύο
συγκρινομένου
ἢ
δύο
|
ὁρισμῶν |
πρὸς
ἕν,
οὐδὲν
χρήσιμος
ἡ |
[7, 5] |
μὲν
γὰρ
δεῖ
ἕκαστον
τῶν
|
εἰρημένων· |
εἰ
δὲ
μὴ
ὡς
ἴδιον |
[7, 5] |
ἐν
αὐτῷ
τὰ
δεδομένα
πολλῶν
|
εἰρημένων, |
ἐκ
(δὲ
τῶν
πλειόνων
θᾶττον |
[7, 5] |
συμβεβη:
κὸς
κοινὰ
πάντων
τῶν
|
εἰρημένων |
ἐστίν.
Ὑπάρχειν
μὲν
γὰρ
δεῖ |
[7, 3] |
ἐπιστήμην.
Ἑνὸς
οὖν
ὁποιουοῦν
τῶν
|
εἰρημένων |
ὁμολογηθέντος
(ἀνάγκη
καὶ
τὰ
λοιπὰ |
[7, 2] |
λέγονται.
~Δῆλον
δ´
ἐκ
τῶν
|
εἰρημένων |
ὅτι
ἅπαντες
οἱ
πρὸς
τὸ |
[7, 3] |
ἀγαθοῦ.
Ὁμοίως
(γὰρ
ἕκαστον
τῶν
|
εἰρημένων |
πρὸς
τὸ
οἰκεῖον
τέλος
ἔχει, |
[7, 5] |
τοῦ
ἰδίου
φανερὸν
ἐκ
τῶν
|
εἰρημένων· |
ὡς
γὰρ
ἐπὶ
τὸ
πολὺ |
[7, 1] |
καὶ
τῶν
συστοίχων
καὶ
τῶν
|
ἀντικειμένων. |
Εἰ
γὰρ
ἡ
δικαιοσύνη
ταὐτὸν |
[7, 1] |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
ἀντικειμένων· |
εἰ
γὰρ
τάδε
ταὐτά,
καὶ |
[7, 3] |
ἐναντίων
καὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν
|
ἀντικειμένων, |
καὶ
ὅλους
τοὺς
λόγους
καὶ |
[7, 1] |
τούτοις
ταὐτὰ
καθ´
ὁποιανοῦν
τῶν
|
(λεγομένων |
ἀντιθέσεων·
οὐδὲν
γὰρ
διαφέρει
τὸ |
[7, 3] |
ὅτι
οὐδεὶς
ἢ
ὀλίγοι
τῶν
|
διαλεγομένων |
ὅρον
συλλογίζονται,
ἀλλὰ
πάντες
ἀρχὴν |
[7, 5] |
ὅρον,
ἐκ
τῶν
μετὰ
ταῦτα
|
ῥηθησομένων |
φανερόν.
Καὶ
γὰρ
(ἰδεῖν
αὐτὸν |
[7, 1] |
εἰπεῖν
ἐκ
τῶν
ὁπωσοῦν
ἑκατέρου
|
κατηγορουμένων |
καὶ
ὧν
ταῦτα
κατηγορεῖται
σκοπεῖν |
[7, 5] |
αὐτὸν
καὶ
λαβεῖν
παρὰ
τῶν
|
ἐρωτωμένων |
τὰς
τοιαύτας
προτάσεις
οὐκ
εὐπετές, |
[7, 1] |
γὰρ
ἀναγκαῖον,
εἰ
ἀνδρειότατοι
τῶν
|
Ἑλλήνων |
Πελοποννήσιοι
καὶ
Λακεδαιμόνιοι,
τοὺς
αὐτοὺς |
[7, 5] |
ὁ
τὸ
τί
ἦν
εἶναι
|
σημαίνων. |
Δῆλον
δὲ
καὶ
ἐκ
τῶνδε. |
[7, 3] |
συλλογισμὸν
ὅρου
γενέσθαι,
φανερόν.
Ἐκ
|
τίνων |
δὲ
δεῖ
κατασκευάζειν,
διώρισται
μὲν |
[7, 5] |
πολλῶν
εἰρημένων,
ἐκ
(δὲ
τῶν
|
πλειόνων |
θᾶττον
γίνεται
συλλογισμός·
εἰκὸς
γὰρ |
[7, 1] |
τῶν
ἑτέρων·
πάντων
γὰρ
τῶν
|
λοιπῶν |
εἰσι
βελτίους.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[7, 1] |
καὶ
γὰρ
οὗτοι
πάντων
τῶν
|
λοιπῶν |
εἰσι
βελτίους.
Ὥστε
ἀλλήλων
βελτίους |
[7, 3] |
εἶναι
τοῦ
τέλους,
καὶ
τῶν
|
λοιπῶν |
ἑκάστου
οὗτος
ἂν
εἴη
ὁρισμός. |
[7, 4] |
κοινούς·
οὗτοι
γὰρ
ἐνεργότατοι
τῶν
|
λοιπῶν, |
οἷον
τό
τ´
ἐπιβλέπειν
ἐπὶ |
[7, 1] |
κυριώτατον
τῶν
ῥηθέντων
περὶ
ταὐτοῦ
|
τρόπων |
(ἐλέγετο
δὲ
κυριώτατα
ταὐτὸν
(τὸ |
[7, 4] |
ἄλλος
κοινὸς
καὶ
ἐνεργὸς
τῶν
|
τόπων |
ἐστί,
τούτῳ
χρηστέον.
~Ὅτι
δὲ |
[7, 4] |
~Εἰσὶ
δὲ
(καὶ)
ἐπικαιρότατοι
τῶν
|
τόπων |
οἵ
τε
νῦν
εἰρημένοι
καὶ |
[7, 2] |
ἀποδοθεὶς
λόγος.
Τῶν
δὲ
κατασκευαστικῶν
|
τόπων |
οὐδεὶς
χρήσιμος
πρὸς
ὅρον·
οὐ |
[7, 1] |
ἅμα
δέ·
καθάπερ
ὁ
μᾶλλον
|
ἐρῶν |
οὐ
μᾶλλον
ἐπιθυμεῖ
τῆς
συνουσίας, |
[7, 1] |
περιέχωνται
οἱ
ἕτεροι
ὑπὸ
τῶν
|
ἑτέρων. |
Ἀναγκαῖον
γὰρ
(τοὺς
Πελοποννησίους
βελτίους |
[7, 1] |
περιέχονται
οἱ
ἕτεροι
ὑπὸ
τῶν
|
ἑτέρων· |
πάντων
γὰρ
τῶν
λοιπῶν
εἰσι |
[7, 5] |
Ὥστ´
οὐ
δυνατὸν
ἐκ
τῶν
|
ἑτέρων |
πρὸς
τὰ
ἕτερα
ἐπιχειρεῖν
ἀλλ´ |
[7, 4] |
καθάπερ
(πρότερον
εἴρηται.
Ἔτι
εἰ
|
μεταφέρων |
εἴρηκε
τοὔνομα
ἢ
αὐτὸ
αὑτοῦ |
[7, 5] |
ἄλλα
οὔτε
τὰ
ἐκ
τῶν
|
ὅρων |
οὔτε
τἆλλα
ἐνδέχεται
πάντ´
ἐπιχειρεῖν· |
[7, 1] |
(καὶ
φθαρτικῶν
καὶ
γενέσεων
καὶ
|
φθορῶν |
καὶ
ὅλως
τῶν
ὁμοίως
ἐχόντων |
[7, 3] |
ὁρισμός
ἐστιν
ἐκ
γένους
καὶ
|
διαφορῶν |
(ἂν
ὁ
τοῦ
ἐναντίου
ὁρισμὸς |
[7, 4] |
χρησιμώτατοι
(γὰρ
πρὸς
πλεῖστα.
Καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
δὲ
τοὺς
μάλιστα
κοινούς· |
[7, 5] |
πῶς
ὑπάρχει.
Ὥστ´
ἐπὶ
μὲν
|
τῶν |
ἄλλων
διχῶς
ἔστιν
ἀνελεῖν,
ἢ |
[7, 5] |
μὲν
ὅρον
ἐνδέχεται
καὶ
διὰ
|
τῶν |
ἄλλων
ἐπιχειρεῖν·
εἴτε
γὰρ
μὴ |
[7, 1] |
πρακτική.
(Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
ἄλλων.
Ἔτι
ἐκ
τοῦ
μᾶλλον, |
[7, 3] |
γὰρ
ἐπὶ
τῶν
ἐναντίων
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
τῶν
ἀντικειμένων,
καὶ
ὅλους |
[7, 1] |
μέγιστον.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
ἄλλων
τῶν
τοιούτων.
Δεῖ
δ´ |
[7, 3] |
οὐσίας.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
ἄλλων.
Ὥσθ´
ἑνὸς
ὁποιουοῦν
ληφθέντος |
[7, 1] |
πτώσεων
καὶ
τῶν
συστοίχων
καὶ
|
τῶν |
ἀντικειμένων.
Εἰ
γὰρ
ἡ
δικαιοσύνη |
[7, 1] |
ἀνδρείως.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
ἀντικειμένων·
εἰ
γὰρ
τάδε
ταὐτά, |
[7, 3] |
τῶν
ἐναντίων
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
τῶν |
ἀντικειμένων,
καὶ
ὅλους
τοὺς
λόγους |
[7, 1] |
λέγεται
ὁτιοῦν,
εἰ
καὶ
θάτερον
|
τῶν |
αὐτῶν
τούτων
κατὰ
τὸ
αὐτὸ |
[7, 1] |
ἀποδείκνυσι
τὸν
αὐτόν,
ἐπειδὴ
πάντων
|
τῶν |
βίων
αἱρετώτατος
ὁ
σπουδαῖος
καὶ |
[7, 5] |
καὶ
τοῦτο
καλῶς
δεῖ
πεποιηκέναι.
|
Τῶν |
δ´
ἄλλων
τὸ
ἴδιον
μάλιστα |
[7, 2] |
εἴη
ὁρισμὸς
ὁ
ἀποδοθεὶς
λόγος.
|
Τῶν |
δὲ
κατασκευαστικῶν
τόπων
οὐδεὶς
χρήσιμος |
[7, 3] |
δεῖ
ὅτι
οὐδεὶς
ἢ
ὀλίγοι
|
τῶν |
διαλεγομένων
ὅρον
συλλογίζονται,
ἀλλὰ
πάντες |
[7, 4] |
καθ´
ἕκαστα
καὶ
τὸ
ἐπὶ
|
τῶν |
εἰδῶν
σκοπεῖν
εἰ
ἐφαρμόττει
ὁ |
[7, 5] |
Ὑπάρχειν
μὲν
γὰρ
δεῖ
ἕκαστον
|
τῶν |
εἰρημένων·
εἰ
δὲ
μὴ
ὡς |
[7, 5] |
τὸ
συμβεβη:
κὸς
κοινὰ
πάντων
|
τῶν |
εἰρημένων
ἐστίν.
Ὑπάρχειν
μὲν
γὰρ |
[7, 3] |
ἀποβεβληκέναι
ἐπιστήμην.
Ἑνὸς
οὖν
ὁποιουοῦν
|
τῶν |
εἰρημένων
ὁμολογηθέντος
(ἀνάγκη
καὶ
τὰ |
[7, 2] |
τοσοῦτοι
λέγονται.
~Δῆλον
δ´
ἐκ
|
τῶν |
εἰρημένων
ὅτι
ἅπαντες
οἱ
πρὸς |
[7, 3] |
ποιητικὸν
ἀγαθοῦ.
Ὁμοίως
(γὰρ
ἕκαστον
|
τῶν |
εἰρημένων
πρὸς
τὸ
οἰκεῖον
τέλος |
[7, 5] |
οὖν
τοῦ
ἰδίου
φανερὸν
ἐκ
|
τῶν |
εἰρημένων·
ὡς
γὰρ
ἐπὶ
τὸ |
[7, 1] |
Οὐ
γὰρ
ἀναγκαῖον,
εἰ
ἀνδρειότατοι
|
τῶν |
Ἑλλήνων
Πελοποννήσιοι
καὶ
Λακεδαιμόνιοι,
τοὺς |
[7, 5] |
προτάσεις
οὐκ
εὐπετές,
οἷον
ὅτι
|
τῶν |
ἐν
τῷ
ἀποδοθέντι
λόγῳ
τὸ |
[7, 5] |
ἀποδοθέν,
εἴτε
μὴ
ὑπάρχει
τι
|
τῶν |
ἐν
τῷ
λόγῳ,
ἀνῃρημένος
γίνεται |
[7, 3] |
τὰς
διαφορὰς
δὲ
τὰς
ἐναντίας
|
τῶν |
ἐναντίων
ἀξιοῦμεν
κατηγορεῖσθαι,
καθάπερ
λευκοῦ |
[7, 3] |
δὲ
μή,
ὁ
αὐτὸς
ὁρισμὸς
|
τῶν |
ἐναντίων
ἔσται.
(Ἔτι
ἐκ
τῶν |
[7, 3] |
αἱ
διαφοραὶ
ἢ
αἱ
ἐναντίαι
|
τῶν |
ἐναντίων
ἢ
αἱ
αὐταὶ
κατηγοροῦνται, |
[7, 3] |
οὖν
τοῦτό
γ´
ἀληθές,
ὅτι
|
τῶν |
ἐναντίων
ἢ
ἐναντίαι
ἢ
αἱ |
[7, 3] |
τόποι
χρήσιμοι.
Σκεπτέον
γὰρ
ἐπὶ
|
τῶν |
ἐναντίων
καὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν |
[7, 3] |
τῶν
(ἐναντίων
πλείους
συμπλοκαί,
ληπτέον
|
τῶν |
ἐναντίων
ὁποίου
ἂν
μάλιστα
φανερὸς |
[7, 3] |
προκειμένου
ἀνάγκη
εἶναι.
Ἐπεὶ
δὲ
|
τῶν |
(ἐναντίων
πλείους
συμπλοκαί,
ληπτέον
τῶν |
[7, 3] |
ὁ
ἀποδοθείς.
Ἢ
οὐκ
ἀναγκαῖον
|
τῶν |
(ἐναντίων
τὰς
ἐναντίας
διαφορὰς
κατηγορεῖσθαι, |
[7, 5] |
(ἰδεῖν
αὐτὸν
καὶ
λαβεῖν
παρὰ
|
τῶν |
ἐρωτωμένων
τὰς
τοιαύτας
προτάσεις
οὐκ |
[7, 1] |
μὴ
περιέχωνται
οἱ
ἕτεροι
ὑπὸ
|
τῶν |
ἑτέρων.
Ἀναγκαῖον
γὰρ
(τοὺς
Πελοποννησίους |
[7, 1] |
μὴ
περιέχονται
οἱ
ἕτεροι
ὑπὸ
|
τῶν |
ἑτέρων·
πάντων
γὰρ
τῶν
λοιπῶν |
[7, 5] |
μόνον.
Ὥστ´
οὐ
δυνατὸν
ἐκ
|
τῶν |
ἑτέρων
πρὸς
τὰ
ἕτερα
ἐπιχειρεῖν |
[7, 1] |
γὰρ
(τοὺς
Πελοποννησίους
βελτίους
εἶναι
|
τῶν |
Λακεδαιμονίων,
εἴπερ
μὴ
περιέχονται
οἱ |
[7, 1] |
ἀντικείμενα
τούτοις
ταὐτὰ
καθ´
ὁποιανοῦν
|
τῶν |
(λεγομένων
ἀντιθέσεων·
οὐδὲν
γὰρ
διαφέρει |
[7, 1] |
ὑπὸ
τῶν
ἑτέρων·
πάντων
γὰρ
|
τῶν |
λοιπῶν
εἰσι
βελτίους.
Ὁμοίως
δὲ |
[7, 1] |
Πελοποννησίων·
καὶ
γὰρ
οὗτοι
πάντων
|
τῶν |
λοιπῶν
εἰσι
βελτίους.
Ὥστε
ἀλλήλων |
[7, 3] |
ποιητικὸν
εἶναι
τοῦ
τέλους,
καὶ
|
τῶν |
λοιπῶν
ἑκάστου
οὗτος
ἂν
εἴη |
[7, 4] |
μάλιστα
κοινούς·
οὗτοι
γὰρ
ἐνεργότατοι
|
τῶν |
λοιπῶν,
οἷον
τό
τ´
ἐπιβλέπειν |
[7, 5] |
κατασκευάζειν
ἢ
ἀνασκευάζειν
ὅρον,
ἐκ
|
τῶν |
μετὰ
ταῦτα
ῥηθησομένων
φανερόν.
Καὶ |
[7, 3] |
(λοιπὰ
πάντα
ὁμολογεῖται.
Καὶ
ἐκ
|
τῶν |
ὁμοίως
δ´
ἐχόντων
πρὸς
ἄλληλα. |
[7, 1] |
γενέσεων
καὶ
φθορῶν
καὶ
ὅλως
|
τῶν |
ὁμοίως
ἐχόντων
πρὸς
ἑκάτερον·
ὅσα |
[7, 1] |
ταὐτόν.
(Καθόλου
δ´
εἰπεῖν
ἐκ
|
τῶν |
ὁπωσοῦν
ἑκατέρου
κατηγορουμένων
καὶ
ὧν |
[7, 5] |
τὰ
ἄλλα
οὔτε
τὰ
ἐκ
|
τῶν |
ὅρων
οὔτε
τἆλλα
ἐνδέχεται
πάντ´ |
[7, 1] |
ἀναγκαῖον,
καθάπερ
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
ὑπὸ
|
τῶν |
Πελοποννησίων,
εἰ
δὲ
μή,
συμβήσεται |
[7, 1] |
τοὺς
Λακεδαιμονίους
ἀνάγκη
βελτίους
εἶναι
|
τῶν |
Πελοποννησίων·
καὶ
γὰρ
οὗτοι
πάντων |
[7, 5] |
δεδομένα
πολλῶν
εἰρημένων,
ἐκ
(δὲ
|
τῶν |
πλειόνων
θᾶττον
γίνεται
συλλογισμός·
εἰκὸς |
[7, 1] |
ἐπειδὴ
ταὐτόν
ἐστιν.
Πάλιν
ἐκ
|
τῶν |
ποιητικῶν
(καὶ
φθαρτικῶν
καὶ
γενέσεων |
[7, 5] |
δι´
ὧν
εὐπορήσομεν
πρὸς
ἕκαστα
|
τῶν |
προβλημάτων
ἐπιχειρεῖν
σχεδὸν
ἱκανῶς
ἐξηρίθμηνται. |
[7, 4] |
οἱ
ἐκ
τῶν
συστοίχων
καὶ
|
τῶν |
πτώσεων.
Διὸ
καὶ
δεῖ
μάλιστα |
[7, 3] |
τῶν
ἐναντίων
ἔσται.
(Ἔτι
ἐκ
|
τῶν |
πτώσεων
καὶ
τῶν
συστοίχων·
ἀνάγκη |
[7, 1] |
ἀριθμῷ
ἕν)
σκοπεῖν
ἔκ
τε
|
τῶν |
πτώσεων
καὶ
τῶν
συστοίχων
καὶ |
[7, 1] |
ἢ
ἕτερον
κατὰ
τὸν
κυριώτατον
|
τῶν |
ῥηθέντων
περὶ
ταὐτοῦ
τρόπων
(ἐλέγετο |
[7, 3] |
(Ἔτι
ἐκ
τῶν
πτώσεων
καὶ
|
τῶν |
συστοίχων·
ἀνάγκη
γὰρ
ἀκολουθεῖν
τὰ |
[7, 1] |
ἔκ
τε
τῶν
πτώσεων
καὶ
|
τῶν |
συστοίχων
καὶ
τῶν
ἀντικειμένων.
Εἰ |
[7, 4] |
νῦν
εἰρημένοι
καὶ
οἱ
ἐκ
|
τῶν |
συστοίχων
καὶ
τῶν
πτώσεων.
Διὸ |
[7, 1] |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
|
τῶν |
τοιούτων.
Δεῖ
δ´
ἑκάτερον
ἓν |
[7, 4] |
τις
ἄλλος
κοινὸς
καὶ
ἐνεργὸς
|
τῶν |
τόπων
ἐστί,
τούτῳ
χρηστέον.
~Ὅτι |
[7, 4] |
εἶναι.
~Εἰσὶ
δὲ
(καὶ)
ἐπικαιρότατοι
|
τῶν |
τόπων
οἵ
τε
νῦν
εἰρημένοι |
[7, 1] |
ὅτι
οὐδ´
ἀλλήλοις.
Ἔτι
ἐκ
|
τῶν |
τούτοις
συμβεβηκότων
καὶ
οἷς
ταῦτα |
[7, 5] |
ὅτι
οὐκ
ἀληθεύεται
περί
τινος
|
τῶν |
ὑπὸ
τοὔνομα
(ὁ
λόγος.
Εἴ |
[7, 5] |
ὧν
εὐπορήσομεν
πρὸς
ἕκαστα
τῶν
|
προβλημάτων |
ἐπιχειρεῖν
σχεδὸν
ἱκανῶς
ἐξηρίθμηνται.
|
[7, 1] |
οἱ
ἕτεροι
ὑπὸ
τῶν
ἑτέρων·
|
πάντων |
γὰρ
τῶν
λοιπῶν
εἰσι
βελτίους. |
[7, 5] |
ἀντικατηγορεῖται
τοῦ
πράγματος.
Ῥᾷστον
δὲ
|
πάντων |
κατασκευάσαι
τὸ
συμβεβηκός·
ἐν
μὲν |
[7, 5] |
ὁρισμοῦ.
Δῆλον
οὖν
ὅτι
ῥᾷστον
|
πάντων |
ὅρον
ἀναιρεῖν,
Κατασκευάζειν
δὲ
χαλεπώτατον· |
[7, 5] |
ὑπάρχει.
Φανερὸν
δὲ
καὶ
ὅτι
|
πάντων |
ῥᾷστον
ὅρον
ἀνασκευάσαι·
πλεῖστα
γὰρ |
[7, 1] |
σπουδαῖον
ἀποδείκνυσι
τὸν
αὐτόν,
ἐπειδὴ
|
πάντων |
τῶν
βίων
αἱρετώτατος
ὁ
σπουδαῖος |
[7, 5] |
πρὸς
τὸ
συμβεβη:
κὸς
κοινὰ
|
πάντων |
τῶν
εἰρημένων
ἐστίν.
Ὑπάρχειν
μὲν |
[7, 1] |
τῶν
Πελοποννησίων·
καὶ
γὰρ
οὗτοι
|
πάντων |
τῶν
λοιπῶν
εἰσι
βελτίους.
Ὥστε |
[7, 1] |
ἕτερον
κατὰ
τὸν
κυριώτατον
τῶν
|
ῥηθέντων |
περὶ
ταὐτοῦ
τρόπων
(ἐλέγετο
δὲ |
[7, 3] |
Καὶ
ἐκ
τῶν
ὁμοίως
δ´
|
ἐχόντων |
πρὸς
ἄλληλα.
Εἰ
γὰρ
τὸ |
[7, 1] |
φθορῶν
καὶ
ὅλως
τῶν
ὁμοίως
|
ἐχόντων |
πρὸς
ἑκάτερον·
ὅσα
γὰρ
ἁπλῶς |
[7, 1] |
ἀλλήλοις.
Ἔτι
ἐκ
τῶν
τούτοις
|
συμβεβηκότων |
καὶ
οἷς
ταῦτα
συμβέβηκεν
ἐπισκοπεῖν· |
[7, 1] |
ἁπλῶς
ταὐτά,
καὶ
αἱ
γενέσεις
|
αὐτῶν |
καὶ
αἱ
φθοραὶ
αἱ
αὐταὶ |
[7, 3] |
τέλος
ἔχει,
ὥστ´
εἰ
ἑνὸς
|
αὐτῶν |
ὁρισμός
ἐστι
τὸ
ποιητικὸν
εἶναι |
[7, 1] |
(δεῖ
συμβεβηκέναι,
καὶ
οἷς
θάτερον
|
αὐτῶν |
συμβέβηκε,
καὶ
θάτερον
δεῖ
συμβεβηκέναι. |
[7, 1] |
διαφέρει)
τὸ
μὲν
ἕτερον
ἀναιρεῖται
|
αὐτῶν, |
τὸ
δ´
ἕτερον
οὔ.
Ὥστ´ |
[7, 1] |
ὁτιοῦν,
εἰ
καὶ
θάτερον
τῶν
|
αὐτῶν |
τούτων
κατὰ
τὸ
αὐτὸ
μάλιστα |
[7, 1] |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν
|
τοιούτων. |
Δεῖ
δ´
ἑκάτερον
ἓν
ἀριθμῷ |
[7, 5] |
αἱ
διαφοραὶ
κατηγοροῦνται·
ἄνευ
δὲ
|
τούτων |
ἀδύνατον
ὁρισμοῦ
γενέσθαι
συλλογισμόν.
Εἰ |
[7, 2] |
οὖν
ὅρον
οὕτως
καὶ
διὰ
|
τούτων |
ἀεὶ
πειρατέον.
~Ἐὰν
δὲ
κατασκευάζειν |
[7, 1] |
δεῖ
συμβεβηκέναι.
Εἰ
δέ
τι
|
τούτων |
διαφωνεῖ,
δῆλον
ὅτι
οὐ
ταὐτά. |
[7, 1] |
εἰ
καὶ
θάτερον
τῶν
αὐτῶν
|
τούτων |
κατὰ
τὸ
αὐτὸ
μάλιστα
λέγεται, |
[7, 5] |
ποιῆσαι
ῥᾷον,
οὕτω
καὶ
ἐπὶ
|
τούτων |
τὸ
ἀνασκευάσαι
τοῦ
κατασκευάσαι.
Ἐπὶ |
[7, 3] |
πράγματος
κατηγορεῖται,
(ὅτι
ὁ
ταῦτα
|
ἔχων |
λόγος
ὅρος
ἐξ
ἀνάγκης
ἂν |
[7, 3] |
ἐκ
τῶν
πτώσεων
καὶ
τῶν
|
συστοίχων· |
ἀνάγκη
γὰρ
ἀκολουθεῖν
τὰ
γένη |
[7, 1] |
τε
τῶν
πτώσεων
καὶ
τῶν
|
συστοίχων |
καὶ
τῶν
ἀντικειμένων.
Εἰ
γὰρ |
[7, 4] |
εἰρημένοι
καὶ
οἱ
ἐκ
τῶν
|
συστοίχων |
καὶ
τῶν
πτώσεων.
Διὸ
καὶ |