Livre, Chap. |
[7, 3] |
αἱ
ἐναντίαι
κατηγοροῦνται,
τοῦ
προκειμένου
|
αἱ |
ἀποδοθεῖσαι
κατηγοροῖντ´
ἄν,
ὥστ´
ἐπεὶ |
[7, 3] |
τῶν
ἐναντίων
ἢ
ἐναντίαι
ἢ
|
αἱ |
αὐταὶ
διαφοραί
εἰσιν.
Εἰ
οὖν |
[7, 1] |
ταὐτόν,
αἱ
δὲ
διαφοραὶ
μὴ
|
αἱ |
αὐταὶ
ἑκατέρου
κατηγοροῦνται,
ἀλλὰ
τοῦ |
[7, 3] |
ἢ
τινές,
αἱ
δὲ
λοιπαὶ
|
αἱ |
αὐταί·
ἢ
ἀνάπαλιν
αἱ
μὲν |
[7, 1] |
γενέσεις
αὐτῶν
καὶ
αἱ
φθοραὶ
|
αἱ |
αὐταὶ
καὶ
τὰ
ποιητικὰ
καὶ |
[7, 3] |
αἱ
ἐναντίαι
τῶν
ἐναντίων
ἢ
|
αἱ |
αὐταὶ
κατηγοροῦνται,
δῆλον
ὅτι
τοῦ |
[7, 3] |
ἢ
ἀνάπαλιν
αἱ
μὲν
διαφοραὶ
|
αἱ |
αὐταὶ
τὰ
δὲ
γένη
ἐναντία· |
[7, 1] |
ὅσα
γὰρ
ἁπλῶς
ταὐτά,
καὶ
|
αἱ |
γενέσεις
αὐτῶν
καὶ
αἱ
φθοραὶ |
[7, 3] |
κατηγοροῖτο
ὅπερ
καὶ
(τοῦ
ἐναντίου,
|
αἱ |
δὲ
διαφοραὶ
ἐναντίαι,
ἢ
ἅπασαι |
[7, 1] |
εἰ
τὸ
μὲν
γένος
ταὐτόν,
|
αἱ |
δὲ
διαφοραὶ
μὴ
αἱ
αὐταὶ |
[7, 3] |
ἐναντίαι,
ἢ
ἅπασαι
ἢ
τινές,
|
αἱ |
δὲ
λοιπαὶ
αἱ
αὐταί·
ἢ |
[7, 3] |
ἐναντία,
καὶ
τὰ
γένη
καὶ
|
αἱ |
διαφοραί.
Ἀμφότερα
γὰρ
ταὐτὰ
εἶναι |
[7, 3] |
τῷ
ἐναντίῳ,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
αἱ |
διαφοραὶ
ἢ
αἱ
ἐναντίαι
τῶν |
[7, 5] |
τί
ἐστι
τὸ
γένος
καὶ
|
αἱ |
διαφοραὶ
κατηγοροῦνται·
ἄνευ
δὲ
τούτων |
[7, 3] |
ἐπεὶ
καὶ
τὸ
γένος
καὶ
|
αἱ |
διαφοραὶ
ὀρθῶς
ἀποδέδονται,
δῆλον
ὅτι |
[7, 3] |
τί
ἐστι
τὰ
γένη
καὶ
|
αἱ |
διαφοραί,
φανερὸν
ὡς
εἴ
τις |
[7, 3] |
ὄψεως.
Ὥστ´
εἰ
τοῦ
ἐναντίου
|
αἱ |
ἐναντίαι
κατηγοροῦνται,
τοῦ
προκειμένου
αἱ |
[7, 3] |
δὲ
καὶ
αἱ
διαφοραὶ
ἢ
|
αἱ |
ἐναντίαι
τῶν
ἐναντίων
ἢ
αἱ |
[7, 3] |
λοιπαὶ
αἱ
αὐταί·
ἢ
ἀνάπαλιν
|
αἱ |
μὲν
διαφοραὶ
αἱ
αὐταὶ
τὰ |
[7, 1] |
καὶ
αἱ
γενέσεις
αὐτῶν
καὶ
|
αἱ |
φθοραὶ
αἱ
αὐταὶ
καὶ
τὰ |
[7, 5] |
ἐκ
τῶνδε.
Ῥᾷον
γὰρ
ἓν
|
συμπεράνασθαι |
ἢ
πολλά.
Ἀναιροῦντι
μὲν
οὖν |
[7, 5] |
ἐκεῖνά
τε
γὰρ
δεῖ
πάντα
|
συλλογίσασθαι |
(καὶ
γὰρ
ὅτι
ὑπάρχει
(τὰ |
[7, 3] |
τὴν
αὐτὴν
διαφορὰν
κατ´
ἀμφοῖν
|
λέγεσθαι, |
οἷον
κατὰ
δικαιοσύνης
καὶ
ἀδικίας· |
[7, 5] |
καὶ
πρὸς
τὸ
ἴδιον
ἁρμόσει
|
λέγεσθαι |
(παντί
τε
(γὰρ
δεῖ
τῷ |
[7, 5] |
ἀνελόντα,
κατασκευάζοντι
δὲ
ἀνάγκη
πάντα
|
συλλογίζεσθαι, |
Σχεδὸν
δὲ
καὶ
τὰ
λοιπὰ |
[7, 3] |
τί
ἐστιν
ὅρος
καὶ
πῶς
|
ὁρίζεσθαι |
δεῖ,
νῦν
δ´
ὅσον
ἱκανὸν |
[7, 3] |
ἐστὶν
ἀποβολὴ
ἐπιστήμης,
καὶ
τὸ
|
ἐπιλανθάνεσθαι |
ἀποβάλλειν
ἐπιστήμην
ἔσται
καὶ
τὸ |
[7, 3] |
τοσοῦτον
μόνον
λεκτέον
ὅτι
δυνατὸν
|
γενέσθαι |
ὁρισμοῦ
καὶ
τοῦ
τί
ἦν |
[7, 5] |
ἄνευ
δὲ
τούτων
ἀδύνατον
ὁρισμοῦ
|
γενέσθαι |
συλλογισμόν.
Εἰ
γάρ
τινα
καὶ |
[7, 3] |
μὲν
οὖν
ἐγχωρεῖ
συλλογισμὸν
ὅρου
|
γενέσθαι, |
φανερόν.
Ἐκ
τίνων
δὲ
δεῖ |
[7, 5] |
ἢ
ἐν
τοῖς
ὀλίγοις
ἁμάρτημα
|
γίνεσθαι. |
Ἔτι
πρὸς
μὲν
ὅρον
ἐνδέχεται |
[7, 3] |
φθορὰ
διάλυσις
οὐσίας,
καὶ
τὸ
|
φθείρεσθαι |
διαλύεσθαι
οὐσίαν
καὶ
τὸ
φθαρτικῶς |
[7, 3] |
διάλυσις
οὐσίας,
καὶ
τὸ
φθείρεσθαι
|
διαλύεσθαι |
οὐσίαν
καὶ
τὸ
φθαρτικῶς
διαλυτικῶς, |
[7, 1] |
ἀριθμῷ
Πελοποννήσιος
καὶ
Λακεδαιμόνιος,
ἀλλὰ
|
περιέχεσθαι |
μὲν
τὸν
ἕτερον
ὑπὸ
τοῦ |
[7, 3] |
ἀποβάλλειν
ἐπιστήμην
ἔσται
καὶ
τὸ
|
ἐπιλελῆσθαι |
ἀποβεβληκέναι
ἐπιστήμην.
Ἑνὸς
οὖν
ὁποιουοῦν |
[7, 3] |
ὁμολογηθέντος
(ἀνάγκη
καὶ
τὰ
λοιπὰ
|
ὁμολογεῖσθαι. |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
εἰ
ἡ |
[7, 3] |
τῶν
(ἐναντίων
τὰς
ἐναντίας
διαφορὰς
|
κατηγορεῖσθαι, |
ἂν
μὴ
ἐν
τῷ
αὐτῷ |
[7, 1] |
ὧν
θάτερον
κατηγορεῖται,
καὶ
θάτερον
|
κατηγορεῖσθαι |
δεῖ.
(Ἔτι
ἐπεὶ
πολλαχῶς
τὸ |
[7, 1] |
γὰρ
θατέρου
κατηγορεῖται,
καὶ
θατέρου
|
κατηγορεῖσθαι |
δεῖ,
καὶ
ὧν
θάτερον
κατηγορεῖται, |
[7, 3] |
τὰς
ἐναντίας
τῶν
ἐναντίων
ἀξιοῦμεν
|
κατηγορεῖσθαι, |
καθάπερ
λευκοῦ
καὶ
μέλανος·
τὸ |
[7, 3] |
τί
ἐστι
τοῦ
πράγματος
μόνα
|
κατηγορεῖσθαι, |
κατηγορεῖται
δ´
ἐν
τῷ
τί |
[7, 5] |
κατὰ
(παντὸς
οὗ
τοὔνομα
κατηγορεῖται〉
|
κατηγορεῖσθαι |
τὸν
ὅρον,
καὶ
ἔτι
πρὸς |
[7, 1] |
λεγόμενον,
εἰ
μέλλει
ὅτι
ταὐτὸν
|
ἀποδείκνυσθαι. |
Διὸ
καὶ
Ξενοκράτης
οὐκ
ἀποδείκνυσιν· |
[7, 3] |
ἀληθές,
ὅτι
τῶν
ἐναντίων
ἢ
|
ἐναντίαι |
ἢ
αἱ
αὐταὶ
διαφοραί
εἰσιν. |
[7, 3] |
(τοῦ
ἐναντίου,
αἱ
δὲ
διαφοραὶ
|
ἐναντίαι, |
ἢ
ἅπασαι
ἢ
τινές,
αἱ |
[7, 3] |
Ὥστ´
εἰ
τοῦ
ἐναντίου
αἱ
|
ἐναντίαι |
κατηγοροῦνται,
τοῦ
προκειμένου
αἱ
ἀποδοθεῖσαι |
[7, 3] |
καὶ
αἱ
διαφοραὶ
ἢ
αἱ
|
ἐναντίαι |
τῶν
ἐναντίων
ἢ
αἱ
αὐταὶ |
[7, 3] |
ἀμφοῖν
λέγεσθαι,
οἷον
κατὰ
δικαιοσύνης
|
καὶ |
ἀδικίας·
τὸ
μὲν
γὰρ
ἀρετὴ |
[7, 1] |
ἑκάτερον·
ὅσα
γὰρ
ἁπλῶς
ταὐτά,
|
καὶ |
αἱ
γενέσεις
αὐτῶν
καὶ
αἱ |
[7, 3] |
ἄμφω
ἐναντία,
καὶ
τὰ
γένη
|
καὶ |
αἱ
διαφοραί.
Ἀμφότερα
γὰρ
ταὐτὰ |
[7, 3] |
ἐν
τῷ
ἐναντίῳ,
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
αἱ
διαφοραὶ
ἢ
αἱ
ἐναντίαι |
[7, 5] |
τῷ
τί
ἐστι
τὸ
γένος
|
καὶ |
αἱ
διαφοραὶ
κατηγοροῦνται·
ἄνευ
δὲ |
[7, 3] |
ὥστ´
ἐπεὶ
καὶ
τὸ
γένος
|
καὶ |
αἱ
διαφοραὶ
ὀρθῶς
ἀποδέδονται,
δῆλον |
[7, 3] |
τῷ
τί
ἐστι
τὰ
γένη
|
καὶ |
αἱ
διαφοραί,
φανερὸν
ὡς
εἴ |
[7, 1] |
ταὐτά,
καὶ
αἱ
γενέσεις
αὐτῶν
|
καὶ |
αἱ
φθοραὶ
αἱ
αὐταὶ
καὶ |
[7, 5] |
γενέσθαι
συλλογισμόν.
Εἰ
γάρ
τινα
|
καὶ |
ἄλλα
ἐν
(τῷ
τί
ἐστι |
[7, 5] |
πρὸς
τούτῳ
ὅτι
μόνῳ
ὑπάρχει
|
καὶ |
ἀντικατηγορεῖται
τοῦ
πράγματος.
Ῥᾷστον
δὲ |
[7, 3] |
οἷον
οἵ
τε
περὶ
(γεωμετρίαν
|
καὶ |
ἀριθμοὺς
καὶ
τὰς
ἄλλας
τὰς |
[7, 5] |
(δείξαντα
ὑπάρχον,
ἀνασκευάζεται
δὲ
διχῶς·
|
καὶ |
γὰρ
εἰ
μηδενὶ
καὶ
εἰ |
[7, 5] |
τῶν
μετὰ
ταῦτα
ῥηθησομένων
φανερόν.
|
Καὶ |
γὰρ
(ἰδεῖν
αὐτὸν
καὶ
λαβεῖν |
[7, 5] |
τε
γὰρ
δεῖ
πάντα
συλλογίσασθαι
|
(καὶ |
γὰρ
ὅτι
ὑπάρχει
(τὰ
εἰρημένα |
[7, 1] |
ἀνάγκη
βελτίους
εἶναι
τῶν
Πελοποννησίων·
|
καὶ |
γὰρ
οὗτοι
πάντων
τῶν
λοιπῶν |
[7, 1] |
ἐκ
τῶν
ποιητικῶν
(καὶ
φθαρτικῶν
|
καὶ |
γενέσεων
καὶ
φθορῶν
καὶ
ὅλως |
[7, 4] |
συστοίχων
καὶ
τῶν
πτώσεων.
Διὸ
|
καὶ |
δεῖ
μάλιστα
κατέχειν
καὶ
προχείρους |
[7, 3] |
ἦν
εἶναι
τῷ
πράγματι
δηλῶν,
|
καὶ |
δεῖ
τὰ
ἐν
τῷ
ὅρῳ |
[7, 2] |
Ἀναιρεῖν
μὲν
οὖν
ὅρον
οὕτως
|
καὶ |
διὰ
τούτων
ἀεὶ
πειρατέον.
~Ἐὰν |
[7, 5] |
Ἔτι
πρὸς
μὲν
ὅρον
ἐνδέχεται
|
καὶ |
διὰ
τῶν
ἄλλων
ἐπιχειρεῖν·
εἴτε |
[7, 3] |
ὁ
ὁρισμός
ἐστιν
ἐκ
γένους
|
καὶ |
διαφορῶν
(ἂν
ὁ
τοῦ
ἐναντίου |
[7, 1] |
ἀδύνατον
διὰ
τῆς
θέσεως,
ἀλλὰ
|
καὶ |
εἰ
δυνατὸν
ἐξ
ὑποθέσεως
ὑπάρξαι, |
[7, 3] |
τὰ
λοιπὰ
ὁμολογεῖσθαι.
Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
εἰ
ἡ
φθορὰ
διάλυσις
οὐσίας, |
[7, 1] |
ὅτι
οὐ
ταὐτά.
Ὁρᾶν
δὲ
|
καὶ |
εἰ
μὴ
ἐν
ἑνὶ
γένει |
[7, 3] |
ἧττον
ὁρισμός,
καὶ
ὁ
μᾶλλον.
|
Καὶ |
εἰ
ὁμοίως
ὅδε
τοῦδε
καὶ |
[7, 5] |
διχῶς·
καὶ
γὰρ
εἰ
μηδενὶ
|
καὶ |
εἰ
τινὶ
δέδεικται
μὴ
ὑπάρχον, |
[7, 4] |
αὐτὸ
αὑτοῦ
κατηγόρηκεν
ὡς
ἕτερον.
|
Καὶ |
εἴ
τις
ἄλλος
κοινὸς
καὶ |
[7, 3] |
καὶ
τὰ
(λοιπὰ
πάντα
ὁμολογεῖται.
|
Καὶ |
ἐκ
τῶν
ὁμοίως
δ´
ἐχόντων |
[7, 5] |
ἦν
εἶναι
σημαίνων.
Δῆλον
δὲ
|
καὶ |
ἐκ
τῶνδε.
Ῥᾷον
γὰρ
ἓν |
[7, 5] |
ἢ
(παντί.
Ἔοικε
δ´,
ὥσπερ
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
τὸ
διαφθεῖραι |
[7, 4] |
Καὶ
εἴ
τις
ἄλλος
κοινὸς
|
καὶ |
ἐνεργὸς
τῶν
τόπων
ἐστί,
τούτῳ |
[7, 5] |
διαφθεῖραι
τοῦ
ποιῆσαι
ῥᾷον,
οὕτω
|
καὶ |
ἐπὶ
τούτων
τὸ
ἀνασκευάσαι
τοῦ |
[7, 1] |
δ´
ὅτι
πρακτική.
(Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Ἔτι
ἐκ |
[7, 1] |
(τον
καὶ
μέγιστον.
Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν
τοιούτων. |
[7, 3] |
φθορὰ
διάλυσις
οὐσίας.
Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Ὥσθ´
ἑνὸς |
[7, 1] |
δικαίως
τῷ
ἀνδρείως.
Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
ἀντικειμένων·
εἰ
γὰρ |
[7, 1] |
συνουσίας,
ὥστ´
οὐ
ταὐτὸν
ἔρως
|
καὶ |
ἐπιθυμία
συνουσίας.
(Ἔτι
ἐκ
τῆς |
[7, 4] |
δυνατόν
ἐστιν
εἶναι.
~Εἰσὶ
δὲ
|
(καὶ) |
ἐπικαιρότατοι
τῶν
τόπων
οἵ
τε |
[7, 5] |
καὶ
ὅτι
ἴδιος
ὁ
λόγος)
|
καὶ |
ἔτι
παρὰ
ταῦτα
ὅτι
δηλοῖ |
[7, 5] |
τοὔνομα
κατηγορεῖται〉
κατηγορεῖσθαι
τὸν
ὅρον,
|
καὶ |
ἔτι
πρὸς
τούτοις
ἀντιστρέφειν,
εἰ |
[7, 3] |
τε
τὸ
φθαρτικὸν
διαλυτικὸν
οὐσίας,
|
καὶ |
ἡ
φθορὰ
διάλυσις
οὐσίας.
Ὁμοίως |
[7, 1] |
καὶ
οἷς
θάτερον
αὐτῶν
συμβέβηκε,
|
καὶ |
θάτερον
δεῖ
συμβεβηκέναι.
Εἰ
δέ |
[7, 1] |
σκοπεῖν
εἰ
ᾧ
θάτερον
ταὐτόν,
|
καὶ |
θάτερον·
εἰ
γὰρ
μὴ
ἀμφότερα |
[7, 1] |
δεῖ,
καὶ
ὧν
θάτερον
κατηγορεῖται,
|
καὶ |
θάτερον
κατηγορεῖσθαι
δεῖ.
(Ἔτι
ἐπεὶ |
[7, 1] |
θάτερον
μάλιστα
λέγεται
ὁτιοῦν,
εἰ
|
καὶ |
θάτερον
τῶν
αὐτῶν
τούτων
κατὰ |
[7, 1] |
διαφωνεῖ·
ὅσα
γὰρ
θατέρου
κατηγορεῖται,
|
καὶ |
θατέρου
κατηγορεῖσθαι
δεῖ,
καὶ
ὧν |
[7, 1] |
ἐπισκοπεῖν·
ὅσα
γὰρ
θατέρῳ
συμβέβηκε,
|
καὶ |
θατέρῳ
(δεῖ
συμβεβηκέναι,
καὶ
οἷς |
[7, 5] |
τοὔνομα
(ὁ
λόγος.
Εἴ
τε
|
καὶ |
καθόλου
δέοι
ἀνασκευάσαι,
οὐδ´
ὣς |
[7, 3] |
(ἐπειδὴ
καὶ
σώματος
ἔστιν
ἀρετὴ
|
καὶ |
κακία.
Ἀλλ´
οὖν
τοῦτό
γ´ |
[7, 3] |
ἀντικειμένων,
καὶ
ὅλους
τοὺς
λόγους
|
καὶ |
κατὰ
μέρος
ἐπισκοποῦντα.
Εἰ
γὰρ |
[7, 5] |
φανερόν.
Καὶ
γὰρ
(ἰδεῖν
αὐτὸν
|
καὶ |
λαβεῖν
παρὰ
τῶν
ἐρωτωμένων
τὰς |
[7, 1] |
εἰ
ἀνδρειότατοι
τῶν
Ἑλλήνων
Πελοποννήσιοι
|
καὶ |
Λακεδαιμόνιοι,
τοὺς
αὐτοὺς
εἶναι
Πελοποννησίους |
[7, 1] |
(ἐπειδὴ
οὐχ
εἷς
ἀριθμῷ
Πελοποννήσιος
|
καὶ |
Λακεδαιμόνιος,
ἀλλὰ
περιέχεσθαι
μὲν
τὸν |
[7, 1] |
ἀριθμῷ
δεῖ
εἶναι
τὸ
βέλτιστον
|
καὶ |
μέγιστον
λεγόμενον,
εἰ
μέλλει
ὅτι |
[7, 1] |
ἓν
γὰρ
τὸ
αἱρετώτα
(τον
|
καὶ |
μέγιστον.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ |
[7, 3] |
ἐναντίων
ἀξιοῦμεν
κατηγορεῖσθαι,
καθάπερ
λευκοῦ
|
καὶ |
μέλανος·
τὸ
μὲν
γὰρ
διακριτικὸν |
[7, 1] |
μέλλει
ὅτι
ταὐτὸν
ἀποδείκνυσθαι.
Διὸ
|
καὶ |
Ξενοκράτης
οὐκ
ἀποδείκνυσιν·
οὐ
γὰρ |
[7, 1] |
ἡ
δικαιοσύνη
ταὐτὸν
τῇ
ἀνδρείᾳ,
|
καὶ |
ὁ
δίκαιος
τῷ
ἀνδρείῳ
καὶ |
[7, 1] |
τῶν
βίων
αἱρετώτατος
ὁ
σπουδαῖος
|
καὶ |
ὁ
εὐδαίμων·
ἓν
γὰρ
τὸ |
[7, 2] |
ταὐτὸν
δηλοῖ
τό
τ´
ὄνομα
|
καὶ |
ὁ
λόγος,
(δῆλον
ὅτι
οὐκ |
[7, 5] |
κατ´
οὐδενὸς
ὧν
τοὔνομα
κατηγορεῖται
|
καὶ |
ὁ
λόγος
κατηγορεῖται.
Τὸ
δ´ |
[7, 3] |
εἰ
ὁ
ἕτερος
τοῦ
ἑτέρου,
|
καὶ |
ὁ
λοιπὸς
τοῦ
λοιποῦ.
Ἑνὸς |
[7, 3] |
ὁρισμός,
ὁ
δὲ
ἧττον
ὁρισμός,
|
καὶ |
ὁ
μᾶλλον.
Καὶ
εἰ
ὁμοίως |
[7, 1] |
γὰρ
εἷς
ἀριθμῷ
ὁ
εὐδαίμων
|
καὶ |
ὁ
σπουδαῖος
βίος,
ὥστ´
οὐκ |
[7, 3] |
τοῦ
ἐναντίου
ὁρισμὸς
φανερὸς
ᾖ,
|
καὶ |
ὁ
τοῦ
προκειμένου
ὁρισμὸς
φανερὸς |
[7, 3] |
Καὶ
εἰ
ὁμοίως
ὅδε
τοῦδε
|
καὶ |
ὅδε
τοῦδε,
εἰ
ὁ
ἕτερος |
[7, 4] |
τόπων
οἵ
τε
νῦν
εἰρημένοι
|
καὶ |
οἱ
ἐκ
τῶν
συστοίχων
καὶ |
[7, 1] |
συμβέβηκε,
καὶ
θατέρῳ
(δεῖ
συμβεβηκέναι,
|
καὶ |
οἷς
θάτερον
αὐτῶν
συμβέβηκε,
καὶ |
[7, 1] |
Ἔτι
ἐκ
τῶν
τούτοις
συμβεβηκότων
|
καὶ |
οἷς
ταῦτα
συμβέβηκεν
ἐπισκοπεῖν·
ὅσα |
[7, 3] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν
ἀντικειμένων,
|
καὶ |
ὅλους
τοὺς
λόγους
καὶ
κατὰ |
[7, 1] |
φθαρτικῶν
καὶ
γενέσεων
καὶ
φθορῶν
|
καὶ |
ὅλως
τῶν
ὁμοίως
ἐχόντων
πρὸς |
[7, 5] |
γὰρ
ὅτι
ὑπάρχει
(τὰ
εἰρημένα
|
καὶ |
ὅτι
γένος
τὸ
ἀποδοθὲν
καὶ |
[7, 5] |
μὲν
γένος
τὸ
δὲ
διαφορά,
|
καὶ |
ὅτι
ἐν
τῷ
τί
ἐστι |
[7, 5] |
καὶ
ὅτι
γένος
τὸ
ἀποδοθὲν
|
καὶ |
ὅτι
ἴδιος
ὁ
λόγος)
καὶ |
[7, 5] |
ἄλλοις
οὐ
μόνον
ὑπάρχον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὅτι
οὕτως
(ὑπάρχει,
δεικτέον·
ἐπὶ |
[7, 5] |
ὅτι
οὐδενὶ
ὑπάρχει.
Φανερὸν
δὲ
|
καὶ |
ὅτι
πάντων
ῥᾷστον
ὅρον
ἀνασκευάσαι· |
[7, 5] |
ἀπόχρη
ὅτι
ὑπάρχει
δεῖξαι,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὅτι
ὡς
γένος
ὑπάρχει
δεικτέον· |
[7, 5] |
παντὶ
ὑπάρχει
μὴ
μόνῳ
δέ,
|
καὶ |
οὕτως
ἀνεσκευασμένον
γίνεται,
καθάπερ
ἐπὶ |
[7, 5] |
δεῖξαι
μὴ
ὑπάρχον·
εἴ
τε
|
καὶ |
παντὶ
ὑπάρχει
μὴ
μόνῳ
δέ, |
[7, 5] |
κατηγορεῖται
τοὔνομα
κατηγορεῖται.
Ἔτι
εἰ
|
καὶ |
παντὶ
ὑπάρχει
τῷ
ὑπὸ
τοὔνομα |
[7, 5] |
γίνεται
ὁ
ὁρισμός.
Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
περὶ
τὸ
ἴδιον
καὶ
τὸ |
[7, 1] |
ἕτερον,
οἷον
εἰ
διπλάσιον
ἡμίσεος
|
καὶ |
πολλαπλάσιον
ἡμίσεος
ταὐτὸν
ἔφησεν
εἶναι. |
[7, 1] |
δηλοῖ
δέ·
τὸ
γὰρ
διπλάσιον
|
καὶ |
πολλαπλάσιον
οὐ
ταὐτὸν
δηλοῖ.
Σκοπεῖν |
[7, 2] |
πρὸς
τὸ
ταὐτὸν
ἀνασκευαστικοὶ
τόποι
|
καὶ |
πρὸς
ὅρον
χρήσιμοι,
καθάπερ
ἔμπροσθεν |
[7, 5] |
πάντα,
ὅσα
πρὸς
τὸν
ὁρισμόν,
|
καὶ |
πρὸς
τὸ
ἴδιον
ἁρμόσει
λέγεσθαι |
[7, 5] |
ὅτι
τε
πολλὰ
δεῖ
συμβιβάσαι,
|
καὶ |
πρὸς
τούτῳ
ὅτι
μόνῳ
ὑπάρχει |
[7, 4] |
Διὸ
καὶ
δεῖ
μάλιστα
κατέχειν
|
καὶ |
προχείρους
ἔχειν
τούτους·
χρησιμώτατοι
(γὰρ |
[7, 3] |
ἀποδοῦναι
καὶ
τί
ἐστιν
ὅρος
|
καὶ |
πῶς
ὁρίζεσθαι
δεῖ,
νῦν
δ´ |
[7, 3] |
διαφορὰ
ἐν
ἀμφοῖν
λέγεται
(ἐπειδὴ
|
καὶ |
σώματος
ἔστιν
ἀρετὴ
καὶ
κακία. |
[7, 2] |
τὸ
κατασκευάσαι
ὅτι
ὁρισμός,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὰ
ἄλλα
πάντα
(δεῖ
ἔχειν |
[7, 1] |
ἀντικειμένων·
εἰ
γὰρ
τάδε
ταὐτά,
|
καὶ |
τὰ
ἀντικείμενα
τούτοις
ταὐτὰ
καθ´ |
[7, 3] |
γένη
ἐναντία·
ἢ
ἄμφω
ἐναντία,
|
καὶ |
τὰ
γένη
καὶ
αἱ
διαφοραί. |
[7, 3] |
ὁποιουοῦν
τῶν
εἰρημένων
ὁμολογηθέντος
(ἀνάγκη
|
καὶ |
τὰ
λοιπὰ
ὁμολογεῖσθαι.
Ὁμοίως
δὲ |
[7, 3] |
ἄλλων.
Ὥσθ´
ἑνὸς
ὁποιουοῦν
ληφθέντος
|
καὶ |
τὰ
(λοιπὰ
πάντα
ὁμολογεῖται.
Καὶ |
[7, 5] |
ἀνάγκη
πάντα
συλλογίζεσθαι,
Σχεδὸν
δὲ
|
καὶ |
τὰ
λοιπὰ
πάντα,
ὅσα
πρὸς |
[7, 1] |
καὶ
αἱ
φθοραὶ
αἱ
αὐταὶ
|
καὶ |
τὰ
ποιητικὰ
καὶ
τὰ
φθαρτικά. |
[7, 1] |
αἱ
αὐταὶ
καὶ
τὰ
ποιητικὰ
|
καὶ |
τὰ
φθαρτικά.
(Σκοπεῖν
δὲ
καὶ |
[7, 3] |
τε
περὶ
(γεωμετρίαν
καὶ
ἀριθμοὺς
|
καὶ |
τὰς
ἄλλας
τὰς
τοιαύτας
μαθήσεις. |
[7, 3] |
ἐν
τοῖς
ἐναντίοις
γένεσιν
εἶναι.
|
Καὶ |
τὰς
διαφορὰς
δὲ
τὰς
ἐναντίας |
[7, 3] |
μὲν
ἄλλης
ἐστὶ
πραγματείας
ἀποδοῦναι
|
καὶ |
τί
ἐστιν
ὅρος
καὶ
πῶς |
[7, 5] |
δὲ
καὶ
περὶ
τὸ
ἴδιον
|
καὶ |
τὸ
γένος
ἔχει·
ἐν
ἀμφοτέροις |
[7, 3] |
ἀποδοθεῖσαι
κατηγοροῖντ´
ἄν,
ὥστ´
ἐπεὶ
|
καὶ |
τὸ
γένος
καὶ
αἱ
διαφοραὶ |
[7, 1] |
καὶ
ὁ
δίκαιος
τῷ
ἀνδρείῳ
|
καὶ |
τὸ
δικαίως
τῷ
ἀνδρείως.
Ὁμοίως |
[7, 4] |
ἐπιβλέπειν
ἐπὶ
τὰ
καθ´
ἕκαστα
|
καὶ |
τὸ
ἐπὶ
τῶν
εἰδῶν
σκοπεῖν |
[7, 3] |
ἡ
λήθη
ἐστὶν
ἀποβολὴ
ἐπιστήμης,
|
καὶ |
τὸ
ἐπιλανθάνεσθαι
ἀποβάλλειν
ἐπιστήμην
ἔσται |
[7, 3] |
τὸ
ἐπιλανθάνεσθαι
ἀποβάλλειν
ἐπιστήμην
ἔσται
|
καὶ |
τὸ
ἐπιλελῆσθαι
ἀποβεβληκέναι
ἐπιστήμην.
Ἑνὸς |
[7, 3] |
γὰρ
τὸ
ὑγιεινὸν
ποιητικὸν
ὑγιείας,
|
καὶ |
τὸ
εὐεκτικὸν
ποιητικὸν
εὐεξίας
ἔσται |
[7, 5] |
ἀνῄρηται
τὸ
γένος·
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
τὸ
ἴδιον
οὐκ
ἀναγκαῖον
(ὡς |
[7, 1] |
ὑπάρξαι,
καθάπερ
τοῖς
τὸ
κενὸν
|
καὶ |
τὸ
πλῆρες
ἀέρος
ταὐτὸν
φάσκουσιν |
[7, 3] |
καὶ
τὸ
φθείρεσθαι
διαλύεσθαι
οὐσίαν
|
καὶ |
τὸ
φθαρτικῶς
διαλυτικῶς,
εἴ
τε |
[7, 3] |
εἰ
ἡ
φθορὰ
διάλυσις
οὐσίας,
|
καὶ |
τὸ
φθείρεσθαι
διαλύεσθαι
οὐσίαν
καὶ |
[7, 3] |
τὸ
εὐεκτικὸν
ποιητικὸν
εὐεξίας
ἔσται
|
καὶ |
τὸ
ὠφέλιμον
ποιητικὸν
ἀγαθοῦ.
Ὁμοίως |
[7, 3] |
γὰρ
ὁ
ἀντικείμενος
τοῦ
ἀντικειμένου,
|
καὶ |
τὸν
εἰρημένον
τοῦ
προκειμένου
ἀνάγκη |
[7, 1] |
καθάπερ
Ξενοκράτης
τὸν
εὐδαίμονα
βίον
|
καὶ |
τὸν
σπουδαῖον
ἀποδείκνυσι
τὸν
αὐτόν, |
[7, 3] |
αὐτὸ
γένος
ἂν
κατηγοροῖτο
ὅπερ
|
καὶ |
(τοῦ
ἐναντίου,
αἱ
δὲ
διαφοραὶ |
[7, 3] |
ὁρισμός.
Ἔτι
ἐκ
τοῦ
μᾶλλον
|
καὶ |
τοῦ
ὁμοίως,
ὁσαχῶς
ἐνδέχεται
(κατασκευάσαι |
[7, 3] |
λεκτέον
ὅτι
δυνατὸν
γενέσθαι
ὁρισμοῦ
|
καὶ |
τοῦ
τί
ἦν
εἶναι
συλλογισμόν. |
[7, 2] |
ταὐτὸν
τὸ
ὑπὸ
τὸν
λόγον
|
καὶ |
τοὔνομα
πρὸς
τὸ
κατασκευάσαι
ὅτι |
[7, 1] |
λοιπῶν
εἰσι
βελτίους.
Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
τοὺς
Λακεδαιμονίους
ἀνάγκη
βελτίους
εἶναι |
[7, 3] |
ἀκολουθεῖν
τὰ
γένη
τοῖς
γένεσι
|
καὶ |
τοὺς
ὅρους
τοῖς
ὅροις.
Οἷον |
[7, 5] |
τί
ἦν
εἶναι
ὁ
λόγος,
|
καὶ |
τοῦτο
καλῶς
δεῖ
πεποιηκέναι.
Τῶν |
[7, 4] |
τούτους·
χρησιμώτατοι
(γὰρ
πρὸς
πλεῖστα.
|
Καὶ |
τῶν
ἄλλων
δὲ
τοὺς
μάλιστα |
[7, 3] |
Σκεπτέον
γὰρ
ἐπὶ
τῶν
ἐναντίων
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
τῶν
ἀντικειμένων,
καὶ |
[7, 1] |
τῶν
πτώσεων
καὶ
τῶν
συστοίχων
|
καὶ |
τῶν
ἀντικειμένων.
Εἰ
γὰρ
ἡ |
[7, 3] |
τὸ
ποιητικὸν
εἶναι
τοῦ
τέλους,
|
καὶ |
τῶν
λοιπῶν
ἑκάστου
οὗτος
ἂν |
[7, 4] |
καὶ
οἱ
ἐκ
τῶν
συστοίχων
|
καὶ |
τῶν
πτώσεων.
Διὸ
καὶ
δεῖ |
[7, 3] |
ἔσται.
(Ἔτι
ἐκ
τῶν
πτώσεων
|
καὶ |
τῶν
συστοίχων·
ἀνάγκη
γὰρ
ἀκολουθεῖν |
[7, 1] |
σκοπεῖν
ἔκ
τε
τῶν
πτώσεων
|
καὶ |
τῶν
συστοίχων
καὶ
τῶν
ἀντικειμένων. |
[7, 1] |
ἐστιν.
Πάλιν
ἐκ
τῶν
ποιητικῶν
|
(καὶ |
φθαρτικῶν
καὶ
γενέσεων
καὶ
φθορῶν |
[7, 1] |
ποιητικῶν
(καὶ
φθαρτικῶν
καὶ
γενέσεων
|
καὶ |
φθορῶν
καὶ
ὅλως
τῶν
ὁμοίως |
[7, 1] |
κατηγορεῖται,
καὶ
θατέρου
κατηγορεῖσθαι
δεῖ,
|
καὶ |
ὧν
θάτερον
κατηγορεῖται,
καὶ
θάτερον |
[7, 1] |
καὶ
τὰ
φθαρτικά.
(Σκοπεῖν
δὲ
|
καὶ |
ὧν
θάτερον
μάλιστα
λέγεται
ὁτιοῦν, |
[7, 1] |
ἐκ
τῶν
ὁπωσοῦν
ἑκατέρου
κατηγορουμένων
|
καὶ |
ὧν
ταῦτα
κατηγορεῖται
σκοπεῖν
εἴ |
[7, 3] |
Ἐπεὶ
δὲ
τῶν
(ἐναντίων
πλείους
|
συμπλοκαί, |
ληπτέον
τῶν
ἐναντίων
ὁποίου
ἂν |
[7, 3] |
δὲ
κατασκευάζειν
βουλώμεθα,
πρῶτον
μὲν
|
εἰδέναι |
δεῖ
ὅτι
οὐδεὶς
ἢ
ὀλίγοι |
[7, 1] |
αὐτῶν
συμβέβηκε,
καὶ
θάτερον
δεῖ
|
συμβεβηκέναι. |
Εἰ
δέ
τι
τούτων
διαφωνεῖ, |
[7, 1] |
θατέρῳ
συμβέβηκε,
καὶ
θατέρῳ
(δεῖ
|
συμβεβηκέναι, |
καὶ
οἷς
θάτερον
αὐτῶν
συμβέβηκε, |
[7, 5] |
λόγος,
καὶ
τοῦτο
καλῶς
δεῖ
|
πεποιηκέναι. |
Τῶν
δ´
ἄλλων
τὸ
ἴδιον |
[7, 3] |
ἐπιστήμην
ἔσται
καὶ
τὸ
ἐπιλελῆσθαι
|
ἀποβεβληκέναι |
ἐπιστήμην.
Ἑνὸς
οὖν
ὁποιουοῦν
τῶν |
[7, 5] |
μὲν
οὖν
ἀπόχρη
πρὸς
ἓν
|
διαλεγῆναι· |
ἓν
γὰρ
ὁποιονοῦν
ἀνασκευάσαντες
ἀνῃρηκότες |
[7, 1] |
καὶ
πολλαπλάσιον
ἡμίσεος
ταὐτὸν
ἔφησεν
|
εἶναι. |
Ἀφαιρεθέντος
γὰρ
ἀφ´
ἑκατέρου
τοῦ |
[7, 1] |
εἰ
δὲ
μή,
συμβήσεται
ἀλλήλων
|
εἶναι |
βελτίους,
ἐὰν
μὴ
περιέχωνται
οἱ |
[7, 1] |
ὥστ´
οὐκ
ἀναγκαῖον
τὸν
αὐτὸν
|
εἶναι, |
διότι
ἄμφω
αἱρετώτατοι,
ἀλλὰ
τὸν |
[7, 3] |
τοῦ
αὐτοῦ
ὅρους
δυνατόν
ἐστιν
|
εἶναι. |
~Εἰσὶ
δὲ
(καὶ)
ἐπικαιρότατοι
τῶν |
[7, 3] |
τὸν
εἰρημένον
τοῦ
προκειμένου
ἀνάγκη
|
εἶναι. |
Ἐπεὶ
δὲ
τῶν
(ἐναντίων
πλείους |
[7, 1] |
ἢ
οὐκ
ἐνδέχεται
ἀριθμῷ
ταὐτὰ
|
εἶναι· |
ἐπισκοποῦμεν
δὲ
πότερον
οὕτω
ταὐτὰ |
[7, 4] |
τοιοῦτον
πρὸς
τοὺς
τιθεμένους
ἰδέας
|
εἶναι, |
καθάπερ
(πρότερον
εἴρηται.
Ἔτι
εἰ |
[7, 3] |
ἢ
ἐν
τοῖς
ἐναντίοις
γένεσιν
|
εἶναι. |
Καὶ
τὰς
διαφορὰς
δὲ
τὰς |
[7, 5] |
τούτοις
ἀντιστρέφειν,
εἰ
μέλλει
ἴδιος
|
εἶναι |
ὁ
ἀποδοθεὶς
ὅρος.
Ἀνασκευάζοντα
δ´ |
[7, 5] |
ὅτι
δηλοῖ
τὸ
τί
ἦν
|
εἶναι |
ὁ
λόγος,
καὶ
τοῦτο
καλῶς |
[7, 3] |
εἴη·
οὐ
γὰρ
ἐνδέχεται
ἕτερον
|
εἶναι |
ὅρον,
ἐπειδὴ
οὐδὲν
ἕτερον
ἐν |
[7, 1] |
εἰ
δυνατὸν
θάτερον
ἄνευ
θατέρου
|
εἶναι· |
οὐ
γὰρ
ἂν
(εἴη
ταὐτόν. |
[7, 3] |
αἱ
διαφοραί.
Ἀμφότερα
γὰρ
ταὐτὰ
|
εἶναι |
οὐκ
ἐνδέχεται·
εἰ
δὲ
μή, |
[7, 1] |
Πελοποννήσιοι
καὶ
Λακεδαιμόνιοι,
τοὺς
αὐτοὺς
|
εἶναι |
Πελοποννησίους
Λακεδαιμονίοις,
(ἐπειδὴ
οὐχ
εἷς |
[7, 5] |
λόγος
ὁ
τὸ
τί
ἦν
|
εἶναι |
σημαίνων.
Δῆλον
δὲ
καὶ
ἐκ |
[7, 3] |
ὁρισμοῦ
καὶ
τοῦ
τί
ἦν
|
εἶναι |
συλλογισμόν.
(Εἰ
γάρ
ἐστιν
ὅρος |
[7, 1] |
οὖν
ὅτι
ἓν
ἀριθμῷ
δεῖ
|
εἶναι |
τὸ
βέλτιστον
καὶ
μέγιστον
λεγόμενον, |
[7, 1] |
Δεῖ
δ´
ἑκάτερον
ἓν
ἀριθμῷ
|
εἶναι |
τὸ
λεγόμενον
μέγιστον
ἢ
αἱρετώτατον· |
[7, 3] |
αὐτῶν
ὁρισμός
ἐστι
τὸ
ποιητικὸν
|
εἶναι |
τοῦ
τέλους,
καὶ
τῶν
λοιπῶν |
[7, 3] |
λόγος
ὁ
τὸ
τί
ἦν
|
εἶναι |
τῷ
πράγματι
δηλῶν,
καὶ
δεῖ |
[7, 1] |
Ἀναγκαῖον
γὰρ
(τοὺς
Πελοποννησίους
βελτίους
|
εἶναι |
τῶν
Λακεδαιμονίων,
εἴπερ
μὴ
περιέχονται |
[7, 1] |
καὶ
τοὺς
Λακεδαιμονίους
ἀνάγκη
βελτίους
|
εἶναι |
τῶν
Πελοποννησίων·
καὶ
γὰρ
οὗτοι |
[7, 5] |
τῷ
ὑπὸ
τοὔνομα
τὸν
κατασκευάζοντα
|
δεικνύναι |
ὅτι
ὑπάρχει,
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἀπόχρη |
[7, 3] |
ἀκριβείας
μὲν
ἄλλης
ἐστὶ
πραγματείας
|
ἀποδοῦναι |
καὶ
τί
ἐστιν
ὅρος
καὶ |
[7, 5] |
μὲν
οὐκ
ἀπόχρη
ὅτι
ὑπάρχει
|
δεῖξαι, |
ἀλλὰ
καὶ
ὅτι
ὡς
γένος |
[7, 5] |
ὅτι
ὑπ–
άρχει
μόνον
ἱκανὸν
|
δεῖξαι. |
Ἀνασκευάζειν
δὲ
χαλεπώτατον
τὸ
συμβεβηκός, |
[7, 5] |
ὑπάρχει,
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἀπόχρη
ἑνὶ
|
δεῖξαι |
μὴ
ὑπάρχον·
εἴ
τε
καὶ |
[7, 5] |
δεικτέον·
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἱκανὸν
τὸ
|
δεῖξαι |
μὴ
ὑπάρχον
ἢ
τινὶ
ἢ |
[7, 5] |
παντί,
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἀπόχρη
ἑνὶ
|
δεῖξαι |
μὴ
ὑπάρχον.
Τὸ
δ´
ἐπὶ |
[7, 5] |
ἀπόχρη
γὰρ
ἀνασκευάζοντι
καθόλου
τὸ
|
δεῖξαι |
ὅτι
κατ´
οὐδενὸς
ὧν
τοὔνομα |
[7, 5] |
τὸ
καθόλου·
ἀπόχρη
γὰρ
τὸ
|
δεῖξαι |
ὅτι
οὐκ
ἀληθεύεται
περί
τινος |
[7, 2] |
πρὸς
ὅρον·
οὐ
γὰρ
ἀπόχρη
|
δεῖξαι |
ταὐτὸν
τὸ
ὑπὸ
τὸν
λόγον |
[7, 5] |
ἀνασκευάσαι·
κατασκευάζοντι
μὲν
γὰρ
ἀπόχρη
|
δεῖξαι |
(τινὶ
ὑπάρχον,
ἀνασκευάζοντι
δὲ
δεικτέον |
[7, 5] |
ὅρος.
Ἀνασκευάζοντα
δ´
οὐκέτι
ἀνάγκη
|
δεῖξαι |
τὸ
καθόλου·
ἀπόχρη
γὰρ
τὸ |
[7, 5] |
Τὸ
δ´
ἀνάπαλιν
οὐκ
ἀναγκαῖον
|
προσδεῖξαι, |
ὅτι
καθ´
ὧν
ὁ
λόγος |
[7, 1] |
καὶ
εἰ
δυνατὸν
ἐξ
ὑποθέσεως
|
ὑπάρξαι, |
καθάπερ
τοῖς
τὸ
κενὸν
καὶ |
[7, 3] |
ἅπασαι
ἢ
τινές,
αἱ
δὲ
|
λοιπαὶ |
αἱ
αὐταί·
ἢ
ἀνάπαλιν
αἱ |
[7, 5] |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
τὸ
|
διαφθεῖραι |
τοῦ
ποιῆσαι
ῥᾷον,
οὕτω
καὶ |
[7, 1] |
αἱ
γενέσεις
αὐτῶν
καὶ
αἱ
|
φθοραὶ |
αἱ
αὐταὶ
καὶ
τὰ
ποιητικὰ |
[7, 3] |
αὐταί·
ἢ
ἀνάπαλιν
αἱ
μὲν
|
διαφοραὶ |
αἱ
αὐταὶ
τὰ
δὲ
γένη |
[7, 3] |
καὶ
τὰ
γένη
καὶ
αἱ
|
διαφοραί. |
Ἀμφότερα
γὰρ
ταὐτὰ
εἶναι
οὐκ |
[7, 3] |
ἢ
ἐναντίαι
ἢ
αἱ
αὐταὶ
|
διαφοραί |
εἰσιν.
Εἰ
οὖν
τοῦ
ἐναντίου |
[7, 3] |
καὶ
(τοῦ
ἐναντίου,
αἱ
δὲ
|
διαφοραὶ |
ἐναντίαι,
ἢ
ἅπασαι
ἢ
τινές, |
[7, 3] |
ἐναντίῳ,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
αἱ
|
διαφοραὶ |
ἢ
αἱ
ἐναντίαι
τῶν
ἐναντίων |
[7, 5] |
ἐστι
τὸ
γένος
καὶ
αἱ
|
διαφοραὶ |
κατηγοροῦνται·
ἄνευ
δὲ
τούτων
ἀδύνατον |
[7, 1] |
μὲν
γένος
ταὐτόν,
αἱ
δὲ
|
διαφοραὶ |
μὴ
αἱ
αὐταὶ
ἑκατέρου
κατηγοροῦνται, |
[7, 3] |
καὶ
τὸ
γένος
καὶ
αἱ
|
διαφοραὶ |
ὀρθῶς
ἀποδέδονται,
δῆλον
ὅτι
ὁρισμὸς |
[7, 3] |
ἐστι
τὰ
γένη
καὶ
αἱ
|
διαφοραί, |
φανερὸν
ὡς
εἴ
τις
λάβοι |
[7, 5] |
χαλεπώτατον,
ὅτι
τε
πολλὰ
δεῖ
|
συμβιβάσαι, |
καὶ
πρὸς
τούτῳ
ὅτι
μόνῳ |
[7, 3] |
αἱ
δὲ
διαφοραὶ
ἐναντίαι,
ἢ
|
ἅπασαι |
ἢ
τινές,
αἱ
δὲ
λοιπαὶ |
[7, 5] |
μέρους
ἀνάπαλιν
ῥᾷον
κατασκευάσαι
ἢ
|
ἀνασκευάσαι· |
κατασκευάζοντι
μὲν
γὰρ
ἀπόχρη
δεῖξαι |
[7, 5] |
Εἴ
τε
καὶ
καθόλου
δέοι
|
ἀνασκευάσαι, |
οὐδ´
ὣς
τὸ
ἀντιστρέφειν
ἀναγκαῖον |
[7, 5] |
καὶ
ὅτι
πάντων
ῥᾷστον
ὅρον
|
ἀνασκευάσαι· |
πλεῖστα
γὰρ
ἐν
αὐτῷ
τὰ |
[7, 5] |
οὕτω
καὶ
ἐπὶ
τούτων
τὸ
|
ἀνασκευάσαι |
τοῦ
κατασκευάσαι.
Ἐπὶ
δὲ
τοῦ |
[7, 3] |
καὶ
τοῦ
ὁμοίως,
ὁσαχῶς
ἐνδέχεται
|
(κατασκευάσαι |
δύο
πρὸς
δύο
συγκρίνοντα.
Οἷον |
[7, 5] |
ἐπὶ
τούτων
τὸ
ἀνασκευάσαι
τοῦ
|
κατασκευάσαι. |
Ἐπὶ
δὲ
τοῦ
συμβεβηκότος
τὸ |
[7, 5] |
δ´
ἐπὶ
μέρους
ἀνάπαλιν
ῥᾷον
|
κατασκευάσαι |
ἢ
ἀνασκευάσαι·
κατασκευάζοντι
μὲν
γὰρ |
[7, 2] |
λόγον
καὶ
τοὔνομα
πρὸς
τὸ
|
κατασκευάσαι |
ὅτι
ὁρισμός,
ἀλλὰ
καὶ
τὰ |
[7, 5] |
τοῦ
πράγματος.
Ῥᾷστον
δὲ
πάντων
|
κατασκευάσαι |
τὸ
συμβεβηκός·
ἐν
μὲν
γὰρ |
[7, 5] |
τοῖς
ἄλλοις
τὸ
διαφθεῖραι
τοῦ
|
ποιῆσαι |
ῥᾷον,
οὕτω
καὶ
ἐπὶ
τούτων |
[7, 3] |
ἐναντίαι
κατηγοροῦνται,
τοῦ
προκειμένου
αἱ
|
ἀποδοθεῖσαι |
κατηγοροῖντ´
ἄν,
ὥστ´
ἐπεὶ
καὶ |
[7, 3] |
τὸ
ψυχῆς
διαφορὰ
ἐν
ἀμφοῖν
|
λέγεται |
(ἐπειδὴ
καὶ
σώματος
ἔστιν
ἀρετὴ |
[7, 1] |
τούτων
κατὰ
τὸ
αὐτὸ
μάλιστα
|
λέγεται, |
καθάπερ
Ξενοκράτης
τὸν
εὐδαίμονα
βίον |
[7, 1] |
δὲ
καὶ
ὧν
θάτερον
μάλιστα
|
λέγεται |
ὁτιοῦν,
εἰ
καὶ
θάτερον
τῶν |
[7, 1] |
(Ἔτι
ἐπεὶ
πολλαχῶς
τὸ
ταὐτὸν
|
λέγεται, |
σκοπεῖν
εἰ
καθ´
ἕτερόν
τινα |
[7, 5] |
ἀνάγκη
μοναχῶς
παντὶ
(δείξαντα
ὑπάρχον,
|
ἀνασκευάζεται |
δὲ
διχῶς·
καὶ
γὰρ
εἰ |
[7, 5] |
ἐν
αὐτῷ
δέδοται·
οὐ
γὰρ
|
προσσημαίνεται |
ἐν
τῷ
συμβεβηκότι
πῶς
ὑπάρχει. |
[7, 5] |
μόνῳ
δέ,
καὶ
οὕτως
ἀνεσκευασμένον
|
γίνεται, |
καθάπερ
ἐπὶ
τοῦ
ὁρισμοῦ
ἐλέγετο) |
[7, 5] |
τοὔνομα
μὴ
μόνῳ
δέ,
ἀνῃρημένος
|
γίνεται |
ὁ
ὁρισμός.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[7, 5] |
τῶν
ἐν
τῷ
λόγῳ,
ἀνῃρημένος
|
γίνεται |
ὁ
(ὁρισμός.
Πρὸς
δὲ
τὰ |
[7, 5] |
ἐκ
(δὲ
τῶν
πλειόνων
θᾶττον
|
γίνεται |
συλλογισμός·
εἰκὸς
γὰρ
ἐν
τοῖς |
[7, 1] |
τῶν
Πελοποννησίων,
εἰ
δὲ
μή,
|
συμβήσεται |
ἀλλήλων
εἶναι
βελτίους,
ἐὰν
μὴ |
[7, 5] |
γὰρ
τὸ
δεῖξαι
ὅτι
οὐκ
|
ἀληθεύεται |
περί
τινος
τῶν
ὑπὸ
τοὔνομα |
[7, 1] |
μή,
ἢ
εἰ
ἄμφω
μὲν
|
δέχεται |
μὴ
ἅμα
δέ·
καθάπερ
ὁ |
[7, 1] |
τοῦ
μᾶλλον,
εἰ
τὸ
μὲν
|
δέχεται |
τὸ
μᾶλλον
τὸ
δὲ
μή, |
[7, 1] |
ἢ
οὐκ
ἀνάγκη
ἢ
οὐκ
|
ἐνδέχεται |
ἀριθμῷ
ταὐτὰ
εἶναι·
ἐπισκοποῦμεν
δὲ |
[7, 3] |
Ἀμφότερα
γὰρ
ταὐτὰ
εἶναι
οὐκ
|
ἐνδέχεται· |
εἰ
δὲ
μή,
ὁ
αὐτὸς |
[7, 3] |
ἀνάγκης
ἂν
εἴη·
οὐ
γὰρ
|
ἐνδέχεται |
ἕτερον
εἶναι
ὅρον,
ἐπειδὴ
οὐδὲν |
[7, 5] |
γίνεσθαι.
Ἔτι
πρὸς
μὲν
ὅρον
|
ἐνδέχεται |
καὶ
διὰ
τῶν
ἄλλων
ἐπιχειρεῖν· |
[7, 3] |
μᾶλλον
καὶ
τοῦ
ὁμοίως,
ὁσαχῶς
|
ἐνδέχεται |
(κατασκευάσαι
δύο
πρὸς
δύο
συγκρίνοντα. |
[7, 5] |
ἐκ
τῶν
ὅρων
οὔτε
τἆλλα
|
ἐνδέχεται |
πάντ´
ἐπιχειρεῖν·
μόνα
γὰρ
τὰ |
[7, 5] |
ἴδιον
ὑπάρχει
τὸ
γένος,
οὐδέπω
|
ἀνῄρηται |
τὸ
γένος·
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[7, 5] |
εἰ
τινὶ
δέδεικται
μὴ
ὑπάρχον,
|
ἀνῄρηται |
τὸ
ἐν
ἀρχῇ.
Ἔτι
κατασκευάζοντι |
[7, 2] |
πρὸς
ὅρον
χρήσιμοι,
καθάπερ
ἔμπροσθεν
|
εἴρηται· |
εἰ
γὰρ
μὴ
ταὐτὸν
δηλοῖ |
[7, 4] |
τιθεμένους
ἰδέας
εἶναι,
καθάπερ
(πρότερον
|
εἴρηται. |
Ἔτι
εἰ
μεταφέρων
εἴρηκε
τοὔνομα |
[7, 3] |
μὲν
οὖν
τοὺς
λόγους
καθάπερ
|
εἴρηται |
σκεπτέον,
Κατὰ
μέρος
δ´
ὧδε. |
[7, 3] |
ληφθέντος
καὶ
τὰ
(λοιπὰ
πάντα
|
ὁμολογεῖται. |
Καὶ
ἐκ
τῶν
ὁμοίως
δ´ |
[7, 1] |
γὰρ
διαφέρει)
τὸ
μὲν
ἕτερον
|
ἀναιρεῖται |
αὐτῶν,
τὸ
δ´
ἕτερον
οὔ. |
[7, 5] |
(τῷ
τί
ἐστι
τοῦ
πράγματος
|
κατηγορεῖται, |
ἄδηλον
πότερον
ὁ
ῥηθεὶς
ἢ |
[7, 3] |
ἐστι
τοῦ
πράγματος
μόνα
κατηγορεῖσθαι,
|
κατηγορεῖται |
δ´
ἐν
τῷ
τί
ἐστι |
[7, 5] |
ὁ
λόγος
(μὴ
κατηγορεῖται
τοὔνομα
|
κατηγορεῖται. |
Ἔτι
εἰ
καὶ
παντὶ
ὑπάρχει |
[7, 1] |
κατηγορεῖσθαι
δεῖ,
καὶ
ὧν
θάτερον
|
κατηγορεῖται, |
καὶ
θάτερον
κατηγορεῖσθαι
δεῖ.
(Ἔτι |
[7, 1] |
που
διαφωνεῖ·
ὅσα
γὰρ
θατέρου
|
κατηγορεῖται, |
καὶ
θατέρου
κατηγορεῖσθαι
δεῖ,
καὶ |
[7, 5] |
ὅτι
κατ´
οὐδενὸς
ὧν
τοὔνομα
|
κατηγορεῖται |
καὶ
ὁ
λόγος
κατηγορεῖται.
Τὸ |
[7, 5] |
γὰρ
κατὰ
(παντὸς
οὗ
τοὔνομα
|
κατηγορεῖται〉 |
κατηγορεῖσθαι
τὸν
ὅρον,
καὶ
ἔτι |
[7, 3] |
τῷ
τί
ἐστι
τοῦ
πράγματος
|
κατηγορεῖται. |
Ὅτι
μὲν
οὖν
ἐγχωρεῖ
συλλογισμὸν |
[7, 3] |
τῷ
τί
ἐστι
τοῦ
πράγματος
|
κατηγορεῖται, |
(ὅτι
ὁ
ταῦτα
ἔχων
λόγος |
[7, 1] |
ἑκατέρου
κατηγορουμένων
καὶ
ὧν
ταῦτα
|
κατηγορεῖται |
σκοπεῖν
εἴ
που
διαφωνεῖ·
ὅσα |
[7, 5] |
τοὔνομα
κατηγορεῖται
καὶ
ὁ
λόγος
|
κατηγορεῖται. |
Τὸ
δ´
ἀνάπαλιν
οὐκ
ἀναγκαῖον |
[7, 5] |
καθ´
ὧν
ὁ
λόγος
(μὴ
|
κατηγορεῖται |
τοὔνομα
κατηγορεῖται.
Ἔτι
εἰ
καὶ |
[7, 3] |
οὖν
τοῦ
ἐναντίου
ἡ
ἐναντία
|
κατηγορεῖται, |
τούτου
δὲ
μή,
δῆλον
ὅτι |
[7, 5] |
τούτῳ
ὅτι
μόνῳ
ὑπάρχει
καὶ
|
ἀντικατηγορεῖται |
τοῦ
πράγματος.
Ῥᾷστον
δὲ
πάντων |
[7, 5] |
εἰ
μηδενὶ
καὶ
εἰ
τινὶ
|
δέδεικται |
μὴ
ὑπάρχον,
ἀνῄρηται
τὸ
ἐν |
[7, 5] |
τῶν
προβλημάτων
ἐπιχειρεῖν
σχεδὸν
ἱκανῶς
|
ἐξηρίθμηνται. |
|
[7, 1] |
πρὸς
τὸ
ταὐτὸν
τόποι
τοσοῦτοι
|
λέγονται. |
~Δῆλον
δ´
ἐκ
τῶν
εἰρημένων |
[7, 3] |
γένος
καὶ
αἱ
διαφοραὶ
ὀρθῶς
|
ἀποδέδονται, |
δῆλον
ὅτι
ὁρισμὸς
ἂν
εἴη |
[7, 3] |
ἢ
ὀλίγοι
τῶν
διαλεγομένων
ὅρον
|
συλλογίζονται, |
ἀλλὰ
πάντες
ἀρχὴν
τὸ
τοιοῦτον |
[7, 1] |
εἰσι
βελτίους.
Ὥστε
ἀλλήλων
βελτίους
|
γίνονται. |
(Δῆλον
οὖν
ὅτι
ἓν
ἀριθμῷ |
[7, 1] |
εἶναι
τῶν
Λακεδαιμονίων,
εἴπερ
μὴ
|
περιέχονται |
οἱ
ἕτεροι
ὑπὸ
τῶν
ἑτέρων· |
[7, 1] |
διαφοραὶ
μὴ
αἱ
αὐταὶ
ἑκατέρου
|
κατηγοροῦνται, |
ἀλλὰ
τοῦ
μὲν
ὅτι
θεωρητικὴ |
[7, 5] |
τὸ
γένος
καὶ
αἱ
διαφοραὶ
|
κατηγοροῦνται· |
ἄνευ
δὲ
τούτων
ἀδύνατον
ὁρισμοῦ |
[7, 3] |
τῶν
ἐναντίων
ἢ
αἱ
αὐταὶ
|
κατηγοροῦνται, |
δῆλον
ὅτι
τοῦ
προκειμένου
ἤτοι |
[7, 3] |
εἰ
τοῦ
ἐναντίου
αἱ
ἐναντίαι
|
κατηγοροῦνται, |
τοῦ
προκειμένου
αἱ
ἀποδοθεῖσαι
κατηγοροῖντ´ |
[7, 1] |
ἀλλήλων
εἶναι
βελτίους,
ἐὰν
μὴ
|
περιέχωνται |
οἱ
ἕτεροι
ὑπὸ
τῶν
ἑτέρων. |
[7, 5] |
συμβεβηκός,
ὅτι
ἐλάχιστα
ἐν
αὐτῷ
|
δέδοται· |
οὐ
γὰρ
προσσημαίνεται
ἐν
τῷ |
[7, 3] |
ὅτι
τὸ
ἀποδοθὲν
γένος
ὀρθῶς
|
ἀποδέδοται. |
Εἰ
γὰρ
τὸ
ἐναντίον
ἐν |
[7, 5] |
πολὺ
ἐν
συμπλοκῇ
τὸ
ἴδιον
|
ἀποδίδοται, |
ὥστ´
ἀνασκευάζειν
μὲν
ἔστιν
ἓν |
[7, 1] |
αἱρετώτατον·
εἰ
δὲ
μή,
οὐκ
|
ἔσται |
δεδειγμένον
ὅτι
ταὐτόν.
Οὐ
γὰρ |
[7, 3] |
ὁ
τοῦ
προκειμένου
ὁρισμὸς
φανερὸς
|
ἔσται. |
Ἐπεὶ
γὰρ
τὸ
ἐναντίον
ἢ |
[7, 3] |
ὁ
αὐτὸς
ὁρισμὸς
τῶν
ἐναντίων
|
ἔσται. |
(Ἔτι
ἐκ
τῶν
πτώσεων
καὶ |
[7, 3] |
καὶ
τὸ
ἐπιλανθάνεσθαι
ἀποβάλλειν
ἐπιστήμην
|
ἔσται |
καὶ
τὸ
ἐπιλελῆσθαι
ἀποβεβληκέναι
ἐπιστήμην. |
[7, 3] |
καὶ
τὸ
εὐεκτικὸν
ποιητικὸν
εὐεξίας
|
ἔσται |
καὶ
τὸ
ὠφέλιμον
ποιητικὸν
ἀγαθοῦ. |
[7, 1] |
μὲν
οὐχ
ἧττον
ἀλλὰ
μᾶλλον
|
ἔσται, |
πλῆρες
δ´
ἀέρος
οὐκέτι
ἔσται. |
[7, 1] |
ἔσται,
πλῆρες
δ´
ἀέρος
οὐκέτι
|
ἔσται. |
Ὥστε
ὑποτεθέντος
τινὸς
εἴτε
ψευδοῦς |
[7, 3] |
Ἐκ
τίνων
δὲ
δεῖ
κατασκευάζειν,
|
διώρισται |
μὲν
ἐν
ἑτέροις
(ἀκριβέστερον,
πρὸς |
[7, 3] |
ἐναντίων
ἢ
ἐναντίαι
ἢ
αἱ
|
αὐταὶ |
διαφοραί
εἰσιν.
Εἰ
οὖν
τοῦ |
[7, 1] |
αἱ
δὲ
διαφοραὶ
μὴ
αἱ
|
αὐταὶ |
ἑκατέρου
κατηγοροῦνται,
ἀλλὰ
τοῦ
μὲν |
[7, 3] |
τινές,
αἱ
δὲ
λοιπαὶ
αἱ
|
αὐταί· |
ἢ
ἀνάπαλιν
αἱ
μὲν
διαφοραὶ |
[7, 1] |
αὐτῶν
καὶ
αἱ
φθοραὶ
αἱ
|
αὐταὶ |
καὶ
τὰ
ποιητικὰ
καὶ
τὰ |
[7, 3] |
ἐναντίαι
τῶν
ἐναντίων
ἢ
αἱ
|
αὐταὶ |
κατηγοροῦνται,
δῆλον
ὅτι
τοῦ
προκειμένου |
[7, 3] |
ἀνάπαλιν
αἱ
μὲν
διαφοραὶ
αἱ
|
αὐταὶ |
τὰ
δὲ
γένη
ἐναντία·
ἢ |
[7, 1] |
μᾶλλον
τὸ
δὲ
μή,
ἢ
|
εἰ |
ἄμφω
μὲν
δέχεται
μὴ
ἅμα |
[7, 1] |
ὅτι
ταὐτόν.
Οὐ
γὰρ
ἀναγκαῖον,
|
εἰ |
ἀνδρειότατοι
τῶν
Ἑλλήνων
Πελοποννήσιοι
καὶ |
[7, 3] |
τοῦ
τί
ἦν
εἶναι
συλλογισμόν.
|
(Εἰ |
γάρ
ἐστιν
ὅρος
λόγος
ὁ |
[7, 1] |
τῶν
συστοίχων
καὶ
τῶν
ἀντικειμένων.
|
Εἰ |
γὰρ
ἡ
δικαιοσύνη
ταὐτὸν
τῇ |
[7, 1] |
ᾧ
θάτερον
ταὐτόν,
καὶ
θάτερον·
|
εἰ |
γὰρ
μὴ
ἀμφότερα
τῷ
αὐτῷ |
[7, 2] |
ὅρον
χρήσιμοι,
καθάπερ
ἔμπροσθεν
εἴρηται·
|
εἰ |
γὰρ
μὴ
ταὐτὸν
δηλοῖ
τό |
[7, 3] |
λόγους
καὶ
κατὰ
μέρος
ἐπισκοποῦντα.
|
Εἰ |
γὰρ
ὁ
ἀντικείμενος
τοῦ
ἀντικειμένου, |
[7, 1] |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἀντικειμένων·
|
εἰ |
γὰρ
τάδε
ταὐτά,
καὶ
τὰ |
[7, 5] |
τούτων
ἀδύνατον
ὁρισμοῦ
γενέσθαι
συλλογισμόν.
|
Εἰ |
γάρ
τινα
καὶ
ἄλλα
ἐν |
[7, 3] |
τὸ
ἀποδοθὲν
γένος
ὀρθῶς
ἀποδέδοται.
|
Εἰ |
γὰρ
τὸ
ἐναντίον
ἐν
τῷ |
[7, 3] |
ὁμοίως
δ´
ἐχόντων
πρὸς
ἄλληλα.
|
Εἰ |
γὰρ
τὸ
ὑγιεινὸν
ποιητικὸν
ὑγιείας, |
[7, 3] |
γὰρ
ταὐτὰ
εἶναι
οὐκ
ἐνδέχεται·
|
εἰ |
δὲ
μή,
ὁ
αὐτὸς
ὁρισμὸς |
[7, 1] |
τὸ
λεγόμενον
μέγιστον
ἢ
αἱρετώτατον·
|
εἰ |
δὲ
μή,
οὐκ
ἔσται
δεδειγμένον |
[7, 1] |
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
ὑπὸ
τῶν
Πελοποννησίων,
|
εἰ |
δὲ
μή,
συμβήσεται
ἀλλήλων
εἶναι |
[7, 5] |
γὰρ
δεῖ
ἕκαστον
τῶν
εἰρημένων·
|
εἰ |
δὲ
μὴ
ὡς
ἴδιον
ὑπάρχει |
[7, 1] |
συμβέβηκε,
καὶ
θάτερον
δεῖ
συμβεβηκέναι.
|
Εἰ |
δέ
τι
τούτων
διαφωνεῖ,
δῆλον |
[7, 1] |
ἀφαιρεθέντος
τὸ
λοιπὸν
ἕτερον,
οἷον
|
εἰ |
διπλάσιον
ἡμίσεος
καὶ
πολλαπλάσιον
ἡμίσεος |
[7, 1] |
διὰ
τῆς
θέσεως,
ἀλλὰ
καὶ
|
εἰ |
δυνατὸν
ἐξ
ὑποθέσεως
ὑπάρξαι,
καθάπερ |
[7, 1] |
ταὐτὰ
ἢ
οὐχ
οὕτως.
Ἔτι
|
εἰ |
δυνατὸν
θάτερον
ἄνευ
θατέρου
εἶναι· |
[7, 3] |
τὸ
οἰκεῖον
τέλος
ἔχει,
ὥστ´
|
εἰ |
ἑνὸς
αὐτῶν
ὁρισμός
ἐστι
τὸ |
[7, 4] |
τὸ
ἐπὶ
τῶν
εἰδῶν
σκοπεῖν
|
εἰ |
ἐφαρμόττει
ὁ
λόγος,
ἐπειδὴ
συνώνυμον |
[7, 3] |
τοὺς
ὅρους
τοῖς
ὅροις.
Οἷον
|
εἰ |
ἡ
λήθη
ἐστὶν
ἀποβολὴ
ἐπιστήμης, |
[7, 3] |
λοιπὰ
ὁμολογεῖσθαι.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
εἰ |
ἡ
φθορὰ
διάλυσις
οὐσίας,
καὶ |
[7, 1] |
δηλοῖ.
Σκοπεῖν
δὲ
μὴ
μόνον
|
εἰ |
ἤδη
τι
συμβαίνει
ἀδύνατον
διὰ |
[7, 1] |
πολλαχῶς
τὸ
ταὐτὸν
λέγεται,
σκοπεῖν
|
εἰ |
καθ´
ἕτερόν
τινα
τρόπον
ταὐτά |
[7, 1] |
ὧν
θάτερον
μάλιστα
λέγεται
ὁτιοῦν,
|
εἰ |
καὶ
θάτερον
τῶν
αὐτῶν
τούτων |
[7, 5] |
(μὴ
κατηγορεῖται
τοὔνομα
κατηγορεῖται.
Ἔτι
|
εἰ |
καὶ
παντὶ
ὑπάρχει
τῷ
ὑπὸ |
[7, 3] |
δύο
πρὸς
δύο
συγκρίνοντα.
Οἷον
|
εἰ |
μᾶλλον
ὅδε
τοῦδε
ἢ
ὅδε |
[7, 5] |
καὶ
ἔτι
πρὸς
τούτοις
ἀντιστρέφειν,
|
εἰ |
μέλλει
ἴδιος
εἶναι
ὁ
ἀποδοθεὶς |
[7, 1] |
τὸ
βέλτιστον
καὶ
μέγιστον
λεγόμενον,
|
εἰ |
μέλλει
ὅτι
ταὐτὸν
ἀποδείκνυσθαι.
Διὸ |
[7, 4] |
εἶναι,
καθάπερ
(πρότερον
εἴρηται.
Ἔτι
|
εἰ |
μεταφέρων
εἴρηκε
τοὔνομα
ἢ
αὐτὸ |
[7, 1] |
οὐ
ταὐτά.
Ὁρᾶν
δὲ
καὶ
|
εἰ |
μὴ
ἐν
ἑνὶ
γένει
κατηγορίας |
[7, 5] |
ἀνασκευάζεται
δὲ
διχῶς·
καὶ
γὰρ
|
εἰ |
μηδενὶ
καὶ
εἰ
τινὶ
δέδεικται |
[7, 3] |
ὅδε
τοῦδε
καὶ
ὅδε
τοῦδε,
|
εἰ |
ὁ
ἕτερος
τοῦ
ἑτέρου,
καὶ |
[7, 3] |
ὁρισμός,
καὶ
ὁ
μᾶλλον.
Καὶ
|
εἰ |
ὁμοίως
ὅδε
τοῦδε
καὶ
ὅδε |
[7, 3] |
ἢ
αἱ
αὐταὶ
διαφοραί
εἰσιν.
|
Εἰ |
οὖν
τοῦ
ἐναντίου
ἡ
ἐναντία |
[7, 5] |
καὶ
γὰρ
εἰ
μηδενὶ
καὶ
|
εἰ |
τινὶ
δέδεικται
μὴ
ὑπάρχον,
ἀνῄρηται |
[7, 1] |
ἢ
πρός
τι
δηλοῖ.
Πάλιν
|
εἰ |
(τὸ
γένος
ἑκατέρου
μὴ
ταὐτόν, |
[7, 1] |
ἀρετὴ
τὸ
δ´
ἐπιστήμη.
Ἢ
|
εἰ |
τὸ
μὲν
γένος
ταὐτόν,
αἱ |
[7, 1] |
ἄλλων.
Ἔτι
ἐκ
τοῦ
μᾶλλον,
|
εἰ |
τὸ
μὲν
δέχεται
τὸ
μᾶλλον |
[7, 1] |
ποιεῖ
τὸ
ὅλον
ταὐτόν.
Ἢ
|
εἰ |
τοῦ
αὐτοῦ
ἀφ´
ἑκατέρου
ἀφαιρεθέντος |
[7, 3] |
τὸ
(δὲ
συγκριτικὸν
ὄψεως.
Ὥστ´
|
εἰ |
τοῦ
ἐναντίου
αἱ
ἐναντίαι
κατηγοροῦνται, |
[7, 1] |
συνουσίας.
(Ἔτι
ἐκ
τῆς
προσθέσεως,
|
εἰ |
τῷ
αὐτῷ
ἑκάτερον
προστιθέμενον
μὴ |
[7, 1] |
ὑπὸ
τὸν
(ἕτερον.
Πάλιν
σκοπεῖν
|
εἰ |
ᾧ
θάτερον
ταὐτόν,
καὶ
θάτερον· |
[7, 1] |
καὶ
ὧν
ταῦτα
κατηγορεῖται
σκοπεῖν
|
εἴ |
που
διαφωνεῖ·
ὅσα
γὰρ
θατέρου |
[7, 5] |
τῶν
ὑπὸ
τοὔνομα
(ὁ
λόγος.
|
Εἴ |
τε
καὶ
καθόλου
δέοι
ἀνασκευάσαι, |
[7, 5] |
ἀπόχρη
ἑνὶ
δεῖξαι
μὴ
ὑπάρχον·
|
εἴ |
τε
καὶ
παντὶ
ὑπάρχει
μὴ |
[7, 3] |
οὐσίαν
καὶ
τὸ
φθαρτικῶς
διαλυτικῶς,
|
εἴ |
τε
τὸ
φθαρτικὸν
διαλυτικὸν
οὐσίας, |
[7, 4] |
αὑτοῦ
κατηγόρηκεν
ὡς
ἕτερον.
Καὶ
|
εἴ |
τις
ἄλλος
κοινὸς
καὶ
ἐνεργὸς |
[7, 3] |
καὶ
αἱ
διαφοραί,
φανερὸν
ὡς
|
εἴ |
τις
λάβοι
ταῦτα
ἃ
μόνα |
[7, 2] |
ὅρον
οὕτως
καὶ
διὰ
τούτων
|
ἀεὶ |
πειρατέον.
~Ἐὰν
δὲ
κατασκευάζειν
βουλώμεθα, |
[7, 5] |
κατασκευάζοντι
μὲν
καθόλου
οἰστέον
συλλογισμόν·
|
δεῖ |
γὰρ
κατὰ
(παντὸς
οὗ
τοὔνομα |
[7, 1] |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν
τοιούτων.
|
Δεῖ |
δ´
ἑκάτερον
ἓν
ἀριθμῷ
εἶναι |
[7, 1] |
(Δῆλον
οὖν
ὅτι
ἓν
ἀριθμῷ
|
δεῖ |
εἶναι
τὸ
βέλτιστον
καὶ
μέγιστον |
[7, 5] |
εἰρημένων
ἐστίν.
Ὑπάρχειν
μὲν
γὰρ
|
δεῖ |
ἕκαστον
τῶν
εἰρημένων·
εἰ
δὲ |
[7, 1] |
θάτερον
κατηγορεῖται,
καὶ
θάτερον
κατηγορεῖσθαι
|
δεῖ. |
(Ἔτι
ἐπεὶ
πολλαχῶς
τὸ
ταὐτὸν |
[7, 2] |
ἀλλὰ
καὶ
τὰ
ἄλλα
πάντα
|
(δεῖ |
ἔχειν
τὰ
παρηγγελμένα
τὸν
ὁρισμόν. |
[7, 1] |
θατέρου
κατηγορεῖται,
καὶ
θατέρου
κατηγορεῖσθαι
|
δεῖ, |
καὶ
ὧν
θάτερον
κατηγορεῖται,
καὶ |
[7, 3] |
γενέσθαι,
φανερόν.
Ἐκ
τίνων
δὲ
|
δεῖ |
κατασκευάζειν,
διώρισται
μὲν
ἐν
ἑτέροις |
[7, 4] |
καὶ
τῶν
πτώσεων.
Διὸ
καὶ
|
δεῖ |
μάλιστα
κατέχειν
καὶ
προχείρους
ἔχειν |
[7, 3] |
ἐστιν
ὅρος
καὶ
πῶς
ὁρίζεσθαι
|
δεῖ, |
νῦν
δ´
ὅσον
ἱκανὸν
πρὸς |
[7, 3] |
κατασκευάζειν
βουλώμεθα,
πρῶτον
μὲν
εἰδέναι
|
δεῖ |
ὅτι
οὐδεὶς
ἢ
ὀλίγοι
τῶν |
[7, 5] |
δὲ
χαλεπώτατον·
ἐκεῖνά
τε
γὰρ
|
δεῖ |
πάντα
συλλογίσασθαι
(καὶ
γὰρ
ὅτι |
[7, 5] |
ὁ
λόγος,
καὶ
τοῦτο
καλῶς
|
δεῖ |
πεποιηκέναι.
Τῶν
δ´
ἄλλων
τὸ |
[7, 1] |
θάτερον
αὐτῶν
συμβέβηκε,
καὶ
θάτερον
|
δεῖ |
συμβεβηκέναι.
Εἰ
δέ
τι
τούτων |
[7, 1] |
γὰρ
θατέρῳ
συμβέβηκε,
καὶ
θατέρῳ
|
(δεῖ |
συμβεβηκέναι,
καὶ
οἷς
θάτερον
αὐτῶν |
[7, 5] |
(δὲ
χαλεπώτατον,
ὅτι
τε
πολλὰ
|
δεῖ |
συμβιβάσαι,
καὶ
πρὸς
τούτῳ
ὅτι |
[7, 3] |
εἶναι
τῷ
πράγματι
δηλῶν,
καὶ
|
δεῖ |
τὰ
ἐν
τῷ
ὅρῳ
κατηγορούμενα |
[7, 5] |
ἁρμόσει
λέγεσθαι
(παντί
τε
(γὰρ
|
δεῖ |
τῷ
ὑπὸ
τοὔνομα
τὸν
κατασκευάζοντα |
[7, 1] |
τοῦ
ἡμίσεος
τὰ
λοιπὰ
ταὐτὸν
|
ἔδει |
(δηλοῦν·
οὐ
δηλοῖ
δέ·
τὸ |
[7, 1] |
τρόπον
ταὐτά
ἐστιν·
τὰ
γὰρ
|
εἴδει |
ἢ
γένει
ταὐτὰ
ἢ
οὐκ |
[7, 1] |
τῷ
αὐτῷ
ἑκάτερον
προστιθέμενον
μὴ
|
ποιεῖ |
τὸ
ὅλον
ταὐτόν.
Ἢ
εἰ |
[7, 5] |
ἔτι
πρὸς
τούτοις
ἀντιστρέφειν,
εἰ
|
μέλλει |
ἴδιος
εἶναι
ὁ
ἀποδοθεὶς
ὅρος. |
[7, 1] |
βέλτιστον
καὶ
μέγιστον
λεγόμενον,
εἰ
|
μέλλει |
ὅτι
ταὐτὸν
ἀποδείκνυσθαι.
Διὸ
καὶ |
[7, 1] |
ὁ
μᾶλλον
ἐρῶν
οὐ
μᾶλλον
|
ἐπιθυμεῖ |
τῆς
συνουσίας,
ὥστ´
οὐ
ταὐτὸν |
[7, 3] |
ἐναντίον
ἢ
ἐν
τῷ
αὐτῷ
|
γένει |
ἢ
ἐν
τῷ
ἐναντίῳ,
ὁμοίως |
[7, 3] |
ἂν
μὴ
ἐν
τῷ
αὐτῷ
|
γένει |
ᾖ
τὰ
ἐναντία,
ὧν
δὲ |
[7, 1] |
καὶ
εἰ
μὴ
ἐν
ἑνὶ
|
γένει |
κατηγορίας
ἀμφότερα,
ἀλλὰ
τὸ
μὲν |
[7, 1] |
ἐστιν·
τὰ
γὰρ
εἴδει
ἢ
|
γένει |
ταὐτὰ
ἢ
οὐκ
ἀνάγκη
ἢ |
[7, 1] |
μὴ
μόνον
εἰ
ἤδη
τι
|
συμβαίνει |
ἀδύνατον
διὰ
τῆς
θέσεως,
ἀλλὰ |
[7, 1] |
συμβεβηκέναι.
Εἰ
δέ
τι
τούτων
|
διαφωνεῖ, |
δῆλον
ὅτι
οὐ
ταὐτά.
Ὁρᾶν |
[7, 1] |
ταῦτα
κατηγορεῖται
σκοπεῖν
εἴ
που
|
διαφωνεῖ· |
ὅσα
γὰρ
θατέρου
κατηγορεῖται,
καὶ |
[7, 3] |
τοῦ
προκειμένου
ὁρισμὸς
φανερὸς
ἔσται.
|
Ἐπεὶ |
γὰρ
τὸ
ἐναντίον
ἢ
ἐν |
[7, 3] |
εἰρημένον
τοῦ
προκειμένου
ἀνάγκη
εἶναι.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
τῶν
(ἐναντίων
πλείους
συμπλοκαί, |
[7, 3] |
αἱ
ἀποδοθεῖσαι
κατηγοροῖντ´
ἄν,
ὥστ´
|
ἐπεὶ |
καὶ
τὸ
γένος
καὶ
αἱ |
[7, 3] |
ἂν
κατηγοροῖτο.
Καθόλου
δ´
εἰπεῖν,
|
ἐπεὶ |
ὁ
ὁρισμός
ἐστιν
ἐκ
γένους |
[7, 1] |
καὶ
θάτερον
κατηγορεῖσθαι
δεῖ.
(Ἔτι
|
ἐπεὶ |
πολλαχῶς
τὸ
ταὐτὸν
λέγεται,
σκοπεῖν |
[7, 1] |
ψευδοῦς
εἴτ´
ἀληθοῦς
(οὐδὲν
γὰρ
|
διαφέρει) |
τὸ
μὲν
ἕτερον
ἀναιρεῖται
αὐτῶν, |
[7, 1] |
τῶν
(λεγομένων
ἀντιθέσεων·
οὐδὲν
γὰρ
|
διαφέρει |
τὸ
τούτῳ
ἢ
τούτῳ
ἀντικείμενον |
[7, 3] |
πράγματος
κατηγορεῖται.
Ὅτι
μὲν
οὖν
|
ἐγχωρεῖ |
συλλογισμὸν
ὅρου
γενέσθαι,
φανερόν.
Ἐκ |
[7, 5] |
ὁρισμόν,
καὶ
πρὸς
τὸ
ἴδιον
|
ἁρμόσει |
λέγεσθαι
(παντί
τε
(γὰρ
δεῖ |
[7, 4] |
ἐπὶ
τῶν
εἰδῶν
σκοπεῖν
εἰ
|
ἐφαρμόττει |
ὁ
λόγος,
ἐπειδὴ
συνώνυμον
τὸ |
[7, 3] |
δὲ
τὰ
γένη
ἐναντία,
οὐδὲν
|
κωλύει |
τὴν
αὐτὴν
διαφορὰν
κατ´
ἀμφοῖν |
[7, 5] |
τὸ
ἴδιον
καὶ
τὸ
γένος
|
ἔχει· |
ἐν
ἀμφοτέροις
γὰρ
ἀνασκευάζειν
ἢ |
[7, 3] |
εἰρημένων
πρὸς
τὸ
οἰκεῖον
τέλος
|
ἔχει, |
ὥστ´
εἰ
ἑνὸς
αὐτῶν
ὁρισμός |
[7, 5] |
δὲ
τοῦ
συμβεβηκότος
ὅτι
ὑπ–
|
άρχει |
μόνον
ἱκανὸν
δεῖξαι.
Ἀνασκευάζειν
δὲ |
[7, 5] |
τοὔνομα
τὸν
κατασκευάζοντα
δεικνύναι
ὅτι
|
ὑπάρχει, |
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἀπόχρη
ἑνὶ
δεῖξαι |
[7, 5] |
ἀλλὰ
καὶ
ὅτι
ὡς
γένος
|
ὑπάρχει |
δεικτέον·
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἱκανὸν
τὸ |
[7, 5] |
ὑπάρχον,
ἀλλὰ
καὶ
ὅτι
οὕτως
|
(ὑπάρχει, |
δεικτέον·
ἐπὶ
δὲ
τοῦ
συμβεβηκότος |
[7, 5] |
κατασκευάζοντι
μὲν
οὐκ
ἀπόχρη
ὅτι
|
ὑπάρχει |
δεῖξαι,
ἀλλὰ
καὶ
ὅτι
ὡς |
[7, 5] |
ὑπάρχει
(ἢ
ὅτι
οὐχ
οὕτως
|
ὑπάρχει· |
ἐπὶ
δὲ
τοῦ
συμβεβηκότος
οὐκ |
[7, 5] |
ἀνελεῖν,
ἢ
δείξαντα
ὅτι
οὐχ
|
ὑπάρχει |
(ἢ
ὅτι
οὐχ
οὕτως
ὑπάρχει· |
[7, 5] |
καὶ
πρὸς
τούτῳ
ὅτι
μόνῳ
|
ὑπάρχει |
καὶ
ἀντικατηγορεῖται
τοῦ
πράγματος.
Ῥᾷστον |
[7, 5] |
ὑπάρχον·
εἴ
τε
καὶ
παντὶ
|
ὑπάρχει |
μὴ
μόνῳ
δέ,
καὶ
οὕτως |
[7, 5] |
ἀλλ´
ἢ
δείξαντα
ὅτι
οὐχ
|
ὑπάρχει. |
Οἱ
μὲν
οὖν
τόποι
δι´ |
[7, 5] |
πάντα
συλλογίσασθαι
(καὶ
γὰρ
ὅτι
|
ὑπάρχει |
(τὰ
εἰρημένα
καὶ
ὅτι
γένος |
[7, 5] |
δὲ
πάντα
ἀνάγκη
συμβιβάζειν
ὅτι
|
ὑπάρχει |
τὰ
ἐν
τῷ
ὅρῳ.
Ἔτι |
[7, 5] |
γένος
τὸ
ἀποδοθέν,
εἴτε
μὴ
|
ὑπάρχει |
τι
τῶν
ἐν
τῷ
λόγῳ, |
[7, 5] |
εἰ
δὲ
μὴ
ὡς
ἴδιον
|
ὑπάρχει |
τὸ
γένος,
οὐδέπω
ἀνῄρηται
τὸ |
[7, 5] |
κατηγορεῖται.
Ἔτι
εἰ
καὶ
παντὶ
|
ὑπάρχει |
τῷ
ὑπὸ
τοὔνομα
μὴ
μόνῳ |
[7, 5] |
ἀνασκευάζοντι
δὲ
δεικτέον
ὅτι
οὐδενὶ
|
ὑπάρχει. |
Φανερὸν
δὲ
καὶ
ὅτι
πάντων |
[7, 5] |
προσσημαίνεται
ἐν
τῷ
συμβεβηκότι
πῶς
|
ὑπάρχει. |
Ὥστ´
ἐπὶ
μὲν
τῶν
ἄλλων |
[7, 1] |
δὲ
καὶ
εἰ
μὴ
ἐν
|
ἑνὶ |
γένει
κατηγορίας
ἀμφότερα,
ἀλλὰ
τὸ |
[7, 5] |
ὅτι
ὑπάρχει,
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἀπόχρη
|
ἑνὶ |
δεῖξαι
μὴ
ὑπάρχον·
εἴ
τε |
[7, 5] |
(ὅτι
παντί,
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἀπόχρη
|
ἑνὶ |
δεῖξαι
μὴ
ὑπάρχον.
Τὸ
δ´ |
[7, 5] |
δὲ
διχῶς·
καὶ
γὰρ
εἰ
|
μηδενὶ |
καὶ
εἰ
τινὶ
δέδεικται
μὴ |
[7, 5] |
ὑπάρχον,
ἀνασκευάζοντι
δὲ
δεικτέον
ὅτι
|
οὐδενὶ |
ὑπάρχει.
Φανερὸν
δὲ
καὶ
ὅτι |
[7, 5] |
γὰρ
εἰ
μηδενὶ
καὶ
εἰ
|
τινὶ |
δέδεικται
μὴ
ὑπάρχον,
ἀνῄρηται
τὸ |
[7, 5] |
τὸ
δεῖξαι
μὴ
ὑπάρχον
ἢ
|
τινὶ |
ἢ
(παντί.
Ἔοικε
δ´,
ὥσπερ |
[7, 5] |
κατασκευάζοντι
μὲν
γὰρ
ἀπόχρη
δεῖξαι
|
(τινὶ |
ὑπάρχον,
ἀνασκευάζοντι
δὲ
δεικτέον
ὅτι |
[7, 3] |
πρὸς
δὲ
τὴν
προκειμένην
μέθοδον
|
οἱ |
αὐτοὶ
τόποι
χρήσιμοι.
Σκεπτέον
γὰρ |
[7, 4] |
οἵ
τε
νῦν
εἰρημένοι
καὶ
|
οἱ |
ἐκ
τῶν
συστοίχων
καὶ
τῶν |
[7, 1] |
εἶναι
βελτίους,
ἐὰν
μὴ
περιέχωνται
|
οἱ |
ἕτεροι
ὑπὸ
τῶν
ἑτέρων.
Ἀναγκαῖον |
[7, 1] |
τῶν
Λακεδαιμονίων,
εἴπερ
μὴ
περιέχονται
|
οἱ |
ἕτεροι
ὑπὸ
τῶν
ἑτέρων·
πάντων |
[7, 1] |
ὑπὸ
τοῦ
ἑτέρου
ἀναγκαῖον,
καθάπερ
|
οἱ |
Λακεδαιμόνιοι
ὑπὸ
τῶν
Πελοποννησίων,
εἰ |
[7, 1] |
οὐ
γὰρ
ἂν
(εἴη
ταὐτόν.
|
Οἱ |
μὲν
οὖν
πρὸς
τὸ
ταὐτὸν |
[7, 5] |
ἢ
δείξαντα
ὅτι
οὐχ
ὑπάρχει.
|
Οἱ |
μὲν
οὖν
τόποι
δι´
ὧν |
[7, 2] |
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
ὅτι
ἅπαντες
|
οἱ |
πρὸς
τὸ
ταὐτὸν
ἀνασκευαστικοὶ
τόποι |
[7, 4] |
δὲ
(καὶ)
ἐπικαιρότατοι
τῶν
τόπων
|
οἵ |
τε
νῦν
εἰρημένοι
καὶ
οἱ |
[7, 3] |
ἀρχὴν
τὸ
τοιοῦτον
λαμβάνουσιν,
οἷον
|
οἵ |
τε
περὶ
(γεωμετρίαν
καὶ
ἀριθμοὺς |
[7, 3] |
διαφοραί,
φανερὸν
ὡς
εἴ
τις
|
λάβοι |
ταῦτα
ἃ
μόνα
ἐν
τῷ |
[7, 3] |
εἰδέναι
δεῖ
ὅτι
οὐδεὶς
ἢ
|
ὀλίγοι |
τῶν
διαλεγομένων
ὅρον
συλλογίζονται,
ἀλλὰ |
[7, 5] |
λόγος.
Εἴ
τε
καὶ
καθόλου
|
δέοι |
ἀνασκευάσαι,
οὐδ´
ὣς
τὸ
ἀντιστρέφειν |
[7, 1] |
ἀνδρειότατοι
τῶν
Ἑλλήνων
Πελοποννήσιοι
καὶ
|
Λακεδαιμόνιοι, |
τοὺς
αὐτοὺς
εἶναι
Πελοποννησίους
Λακεδαιμονίοις, |
[7, 1] |
τοῦ
ἑτέρου
ἀναγκαῖον,
καθάπερ
οἱ
|
Λακεδαιμόνιοι |
ὑπὸ
τῶν
Πελοποννησίων,
εἰ
δὲ |
[7, 1] |
ἀναγκαῖον,
εἰ
ἀνδρειότατοι
τῶν
Ἑλλήνων
|
Πελοποννήσιοι |
καὶ
Λακεδαιμόνιοι,
τοὺς
αὐτοὺς
εἶναι |
[7, 2] |
ἅπαντες
οἱ
πρὸς
τὸ
ταὐτὸν
|
ἀνασκευαστικοὶ |
τόποι
καὶ
πρὸς
ὅρον
χρήσιμοι, |
[7, 1] |
λοιπὰ
ταὐτὸν
ἔδει
(δηλοῦν·
οὐ
|
δηλοῖ |
δέ·
τὸ
γὰρ
διπλάσιον
καὶ |
[7, 1] |
δὲ
ποσὸν
ἢ
πρός
τι
|
δηλοῖ. |
Πάλιν
εἰ
(τὸ
γένος
ἑκατέρου |
[7, 1] |
διπλάσιον
καὶ
πολλαπλάσιον
οὐ
ταὐτὸν
|
δηλοῖ. |
Σκοπεῖν
δὲ
μὴ
μόνον
εἰ |
[7, 2] |
εἴρηται·
εἰ
γὰρ
μὴ
ταὐτὸν
|
δηλοῖ |
τό
τ´
ὄνομα
καὶ
ὁ |
[7, 5] |
καὶ
ἔτι
παρὰ
ταῦτα
ὅτι
|
δηλοῖ |
τὸ
τί
ἦν
εἶναι
ὁ |
[7, 2] |
ἀνασκευαστικοὶ
τόποι
καὶ
πρὸς
ὅρον
|
χρήσιμοι, |
καθάπερ
ἔμπροσθεν
εἴρηται·
εἰ
γὰρ |
[7, 3] |
προκειμένην
μέθοδον
οἱ
αὐτοὶ
τόποι
|
χρήσιμοι. |
Σκεπτέον
γὰρ
ἐπὶ
τῶν
ἐναντίων |
[7, 4] |
τῶν
τόπων
οἵ
τε
νῦν
|
εἰρημένοι |
καὶ
οἱ
ἐκ
τῶν
συστοίχων |
[7, 5] |
οὐχ
ὑπάρχει.
Οἱ
μὲν
οὖν
|
τόποι |
δι´
ὧν
εὐπορήσομεν
πρὸς
ἕκαστα |
[7, 2] |
οἱ
πρὸς
τὸ
ταὐτὸν
ἀνασκευαστικοὶ
|
τόποι |
καὶ
πρὸς
ὅρον
χρήσιμοι,
καθάπερ |
[7, 1] |
μὲν
οὖν
πρὸς
τὸ
ταὐτὸν
|
τόποι |
τοσοῦτοι
λέγονται.
~Δῆλον
δ´
ἐκ |
[7, 3] |
τὴν
προκειμένην
μέθοδον
οἱ
αὐτοὶ
|
τόποι |
χρήσιμοι.
Σκεπτέον
γὰρ
ἐπὶ
τῶν |
[7, 1] |
βελτίους,
ἐὰν
μὴ
περιέχωνται
οἱ
|
ἕτεροι |
ὑπὸ
τῶν
ἑτέρων.
Ἀναγκαῖον
γὰρ |
[7, 1] |
Λακεδαιμονίων,
εἴπερ
μὴ
περιέχονται
οἱ
|
ἕτεροι |
ὑπὸ
τῶν
ἑτέρων·
πάντων
γὰρ |
[7, 4] |
τοὺς
μάλιστα
κοινούς·
οὗτοι
γὰρ
|
ἐνεργότατοι |
τῶν
λοιπῶν,
οἷον
τό
τ´ |
[7, 1] |
ταὐτόν.
Οὐ
γὰρ
ἀναγκαῖον,
εἰ
|
ἀνδρειότατοι |
τῶν
Ἑλλήνων
Πελοποννήσιοι
καὶ
Λακεδαιμόνιοι, |
[7, 4] |
ἐστιν
εἶναι.
~Εἰσὶ
δὲ
(καὶ)
|
ἐπικαιρότατοι |
τῶν
τόπων
οἵ
τε
νῦν |
[7, 4] |
κατέχειν
καὶ
προχείρους
ἔχειν
τούτους·
|
χρησιμώτατοι |
(γὰρ
πρὸς
πλεῖστα.
Καὶ
τῶν |
[7, 1] |
τὸν
αὐτὸν
εἶναι,
διότι
ἄμφω
|
αἱρετώτατοι, |
ἀλλὰ
τὸν
ἕτερον
ὑπὸ
τὸν |
[7, 3] |
κατηγοροῦνται,
δῆλον
ὅτι
τοῦ
προκειμένου
|
ἤτοι |
τὸ
αὐτὸ
γένος
ἂν
κατηγοροῖτο |
[7, 3] |
δὲ
τὴν
προκειμένην
μέθοδον
οἱ
|
αὐτοὶ |
τόποι
χρήσιμοι.
Σκεπτέον
γὰρ
ἐπὶ |
[7, 4] |
ἄλλων
δὲ
τοὺς
μάλιστα
κοινούς·
|
οὗτοι |
γὰρ
ἐνεργότατοι
τῶν
λοιπῶν,
οἷον |
[7, 1] |
εἶναι
τῶν
Πελοποννησίων·
καὶ
γὰρ
|
οὗτοι |
πάντων
τῶν
λοιπῶν
εἰσι
βελτίους. |
[7, 1] |
οὖν
πρὸς
τὸ
ταὐτὸν
τόποι
|
τοσοῦτοι |
λέγονται.
~Δῆλον
δ´
ἐκ
τῶν |
[7, 5] |
καὶ
ὅτι
οὕτως
(ὑπάρχει,
δεικτέον·
|
ἐπὶ |
δὲ
τοῦ
συμβεβηκότος
ὅτι
ὑπ– |
[7, 5] |
(ἢ
ὅτι
οὐχ
οὕτως
ὑπάρχει·
|
ἐπὶ |
δὲ
τοῦ
συμβεβηκότος
οὐκ
ἔστιν |
[7, 5] |
τούτων
τὸ
ἀνασκευάσαι
τοῦ
κατασκευάσαι.
|
Ἐπὶ |
δὲ
τοῦ
συμβεβηκότος
τὸ
μὲν |
[7, 5] |
τῷ
συμβεβηκότι
πῶς
ὑπάρχει.
Ὥστ´
|
ἐπὶ |
μὲν
τῶν
ἄλλων
διχῶς
ἔστιν |
[7, 5] |
δεῖξαι
μὴ
ὑπάρχον.
Τὸ
δ´
|
ἐπὶ |
μέρους
ἀνάπαλιν
ῥᾷον
κατασκευάσαι
ἢ |
[7, 4] |
λοιπῶν,
οἷον
τό
τ´
ἐπιβλέπειν
|
ἐπὶ |
τὰ
καθ´
ἕκαστα
καὶ
τὸ |
[7, 5] |
ἐκ
τῶν
εἰρημένων·
ὡς
γὰρ
|
ἐπὶ |
τὸ
πολὺ
ἐν
συμπλοκῇ
τὸ |
[7, 5] |
διὰ
τὸ
ἐκ
πολλῶν
ὡς
|
ἐπὶ |
τὸ
πολύ·
κατασκευάζειν
(δὲ
χαλεπώτατον, |
[7, 5] |
οὐδ´
ὣς
τὸ
ἀντιστρέφειν
ἀναγκαῖον
|
ἐπὶ |
τοῦ
ἀνασκευάζειν·
ἀπόχρη
γὰρ
ἀνασκευάζοντι |
[7, 5] |
τὰ
ἕτερα
ἐπιχειρεῖν
ἀλλ´
ἢ
|
ἐπὶ |
τοῦ
ὁρισμοῦ.
Δῆλον
οὖν
ὅτι |
[7, 5] |
καὶ
οὕτως
ἀνεσκευασμένον
γίνεται,
καθάπερ
|
ἐπὶ |
τοῦ
ὁρισμοῦ
ἐλέγετο)
Περὶ
δὲ |
[7, 5] |
τοῦ
ποιῆσαι
ῥᾷον,
οὕτω
καὶ
|
ἐπὶ |
τούτων
τὸ
ἀνασκευάσαι
τοῦ
κατασκευάσαι. |
[7, 1] |
ὅτι
πρακτική.
(Ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
ἐπὶ |
τῶν
ἄλλων.
Ἔτι
ἐκ
τοῦ |
[7, 1] |
καὶ
μέγιστον.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
ἐπὶ |
τῶν
ἄλλων
τῶν
τοιούτων.
Δεῖ |
[7, 3] |
διάλυσις
οὐσίας.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
ἐπὶ |
τῶν
ἄλλων.
Ὥσθ´
ἑνὸς
ὁποιουοῦν |
[7, 1] |
τῷ
ἀνδρείως.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
ἐπὶ |
τῶν
ἀντικειμένων·
εἰ
γὰρ
τάδε |
[7, 4] |
τὰ
καθ´
ἕκαστα
καὶ
τὸ
|
ἐπὶ |
τῶν
εἰδῶν
σκοπεῖν
εἰ
ἐφαρμόττει |
[7, 3] |
αὐτοὶ
τόποι
χρήσιμοι.
Σκεπτέον
γὰρ
|
ἐπὶ |
τῶν
ἐναντίων
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[7, 3] |
τοιοῦτον
λαμβάνουσιν,
οἷον
οἵ
τε
|
περὶ |
(γεωμετρίαν
καὶ
ἀριθμοὺς
καὶ
τὰς |
[7, 5] |
καθάπερ
ἐπὶ
τοῦ
ὁρισμοῦ
ἐλέγετο)
|
Περὶ |
δὲ
τοῦ
γένους,
ὅτι
κατασκευάζειν |
[7, 5] |
γὰρ
ἀνασκευάζειν
ἢ
κατασκευάζειν
ῥᾷον.
|
Περὶ |
(μὲν
οὖν
τοῦ
ἰδίου
φανερὸν |
[7, 1] |
κατὰ
τὸν
κυριώτατον
τῶν
ῥηθέντων
|
περὶ |
ταὐτοῦ
τρόπων
(ἐλέγετο
δὲ
κυριώτατα |
[7, 5] |
τὸ
δεῖξαι
ὅτι
οὐκ
ἀληθεύεται
|
περί |
τινος
τῶν
ὑπὸ
τοὔνομα
(ὁ |
[7, 5] |
ὁ
ὁρισμός.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
περὶ |
τὸ
ἴδιον
καὶ
τὸ
γένος |
[7, 3] |
γὰρ
ἀκολουθεῖν
τὰ
γένη
τοῖς
|
γένεσι |
καὶ
τοὺς
ὅρους
τοῖς
ὅροις. |
[7, 1] |
ἑτέρων·
πάντων
γὰρ
τῶν
λοιπῶν
|
εἰσι |
βελτίους.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
τοὺς |
[7, 1] |
γὰρ
οὗτοι
πάντων
τῶν
λοιπῶν
|
εἰσι |
βελτίους.
Ὥστε
ἀλλήλων
βελτίους
γίνονται. |
[7, 4] |
αὐτοῦ
ὅρους
δυνατόν
ἐστιν
εἶναι.
|
~Εἰσὶ |
δὲ
(καὶ)
ἐπικαιρότατοι
τῶν
τόπων |
[7, 1] |
εὐδαίμονα
βίον
καὶ
τὸν
σπουδαῖον
|
ἀποδείκνυσι |
τὸν
αὐτόν,
ἐπειδὴ
πάντων
τῶν |
[7, 1] |
τὸ
δὲ
ποσὸν
ἢ
πρός
|
τι |
δηλοῖ.
Πάλιν
εἰ
(τὸ
γένος |
[7, 3] |
ἄλλης
ἐστὶ
πραγματείας
ἀποδοῦναι
καὶ
|
τί |
ἐστιν
ὅρος
καὶ
πῶς
ὁρίζεσθαι |
[7, 3] |
δυνατὸν
γενέσθαι
ὁρισμοῦ
καὶ
τοῦ
|
τί |
ἦν
εἶναι
συλλογισμόν.
(Εἰ
γάρ |
[7, 1] |
δὲ
μὴ
μόνον
εἰ
ἤδη
|
τι |
συμβαίνει
ἀδύνατον
διὰ
τῆς
θέσεως, |
[7, 1] |
θάτερον
δεῖ
συμβεβηκέναι.
Εἰ
δέ
|
τι |
τούτων
διαφωνεῖ,
δῆλον
ὅτι
οὐ |
[7, 5] |
τὸ
ἀποδοθέν,
εἴτε
μὴ
ὑπάρχει
|
τι |
τῶν
ἐν
τῷ
λόγῳ,
ἀνῃρημένος |
[7, 3] |
τὸ
τί
ἦν
εἶναι
τῷ
|
πράγματι |
δηλῶν,
καὶ
δεῖ
τὰ
ἐν |
[7, 1] |
οὕτω
ταὐτὰ
ἢ
οὐχ
οὕτως.
|
Ἔτι |
εἰ
δυνατὸν
θάτερον
ἄνευ
θατέρου |
[7, 5] |
λόγος
(μὴ
κατηγορεῖται
τοὔνομα
κατηγορεῖται.
|
Ἔτι |
εἰ
καὶ
παντὶ
ὑπάρχει
τῷ |
[7, 4] |
ἰδέας
εἶναι,
καθάπερ
(πρότερον
εἴρηται.
|
Ἔτι |
εἰ
μεταφέρων
εἴρηκε
τοὔνομα
ἢ |
[7, 1] |
ταὐτὸν
ἔρως
καὶ
ἐπιθυμία
συνουσίας.
|
(Ἔτι |
ἐκ
τῆς
προσθέσεως,
εἰ
τῷ |
[7, 1] |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
|
Ἔτι |
ἐκ
τοῦ
μᾶλλον,
εἰ
τὸ |
[7, 3] |
ἑκάστου
οὗτος
ἂν
εἴη
ὁρισμός.
|
Ἔτι |
ἐκ
τοῦ
μᾶλλον
καὶ
τοῦ |
[7, 3] |
αὐτὸς
ὁρισμὸς
τῶν
ἐναντίων
ἔσται.
|
(Ἔτι |
ἐκ
τῶν
πτώσεων
καὶ
τῶν |
[7, 1] |
ταὐτά,
δῆλον
ὅτι
οὐδ´
ἀλλήλοις.
|
Ἔτι |
ἐκ
τῶν
τούτοις
συμβεβηκότων
καὶ |
[7, 1] |
κατηγορεῖται,
καὶ
θάτερον
κατηγορεῖσθαι
δεῖ.
|
(Ἔτι |
ἐπεὶ
πολλαχῶς
τὸ
ταὐτὸν
λέγεται, |
[7, 5] |
ὑπάρχει
τὰ
ἐν
τῷ
ὅρῳ.
|
Ἔτι |
κατασκευάζοντι
μὲν
καθόλου
οἰστέον
συλλογισμόν· |
[7, 5] |
ὑπάρχον,
ἀνῄρηται
τὸ
ἐν
ἀρχῇ.
|
Ἔτι |
κατασκευάζοντι
μὲν
οὐκ
ἀπόχρη
ὅτι |
[7, 5] |
ὅτι
ἴδιος
ὁ
λόγος)
καὶ
|
ἔτι |
παρὰ
ταῦτα
ὅτι
δηλοῖ
τὸ |
[7, 5] |
ἐν
τοῖς
ὀλίγοις
ἁμάρτημα
γίνεσθαι.
|
Ἔτι |
πρὸς
μὲν
ὅρον
ἐνδέχεται
καὶ |
[7, 5] |
κατηγορεῖται〉
κατηγορεῖσθαι
τὸν
ὅρον,
καὶ
|
ἔτι |
πρὸς
τούτοις
ἀντιστρέφειν,
εἰ
μέλλει |
[7, 5] |
ὁ
ἀποδοθεὶς
ὅρος.
Ἀνασκευάζοντα
δ´
|
οὐκέτι |
ἀνάγκη
δεῖξαι
τὸ
καθόλου·
ἀπόχρη |
[7, 1] |
μᾶλλον
ἔσται,
πλῆρες
δ´
ἀέρος
|
οὐκέτι |
ἔσται.
Ὥστε
ὑποτεθέντος
τινὸς
εἴτε |
[7, 5] |
κατασκευάζοντι
μὲν
γὰρ
δεικτέον
(ὅτι
|
παντί, |
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἀπόχρη
ἑνὶ
δεῖξαι |
[7, 5] |
ὅτι
κατασκευάζειν
μὲν
ἀνάγκη
μοναχῶς
|
παντὶ |
(δείξαντα
ὑπάρχον,
ἀνασκευάζεται
δὲ
διχῶς· |
[7, 5] |
μὴ
ὑπάρχον
ἢ
τινὶ
ἢ
|
(παντί. |
Ἔοικε
δ´,
ὥσπερ
καὶ
ἐν |
[7, 5] |
πρὸς
τὸ
ἴδιον
ἁρμόσει
λέγεσθαι
|
(παντί |
τε
(γὰρ
δεῖ
τῷ
ὑπὸ |
[7, 5] |
μὴ
ὑπάρχον·
εἴ
τε
καὶ
|
παντὶ |
ὑπάρχει
μὴ
μόνῳ
δέ,
καὶ |
[7, 5] |
τοὔνομα
κατηγορεῖται.
Ἔτι
εἰ
καὶ
|
παντὶ |
ὑπάρχει
τῷ
ὑπὸ
τοὔνομα
μὴ |
[7, 5] |
οἷον
ὅτι
τῶν
ἐν
τῷ
|
ἀποδοθέντι |
λόγῳ
τὸ
μὲν
γένος
τὸ |
[7, 5] |
τὸν
κατασκευάζοντα
δεικνύναι
ὅτι
ὑπάρχει,
|
ἀνασκευάζοντι |
δ´
ἀπόχρη
ἑνὶ
δεῖξαι
μὴ |
[7, 5] |
μὲν
γὰρ
δεικτέον
(ὅτι
παντί,
|
ἀνασκευάζοντι |
δ´
ἀπόχρη
ἑνὶ
δεῖξαι
μὴ |
[7, 5] |
ὅτι
ὡς
γένος
ὑπάρχει
δεικτέον·
|
ἀνασκευάζοντι |
δ´
ἱκανὸν
τὸ
δεῖξαι
μὴ |
[7, 5] |
γὰρ
ἀπόχρη
δεῖξαι
(τινὶ
ὑπάρχον,
|
ἀνασκευάζοντι |
δὲ
δεικτέον
ὅτι
οὐδενὶ
ὑπάρχει. |
[7, 5] |
ἐπὶ
τοῦ
ἀνασκευάζειν·
ἀπόχρη
γὰρ
|
ἀνασκευάζοντι |
καθόλου
τὸ
δεῖξαι
ὅτι
κατ´ |
[7, 5] |
ἀνασκευάζειν
μὲν
ἔστιν
ἓν
ἀνελόντα,
|
κατασκευάζοντι |
δὲ
ἀνάγκη
πάντα
συλλογίζεσθαι,
Σχεδὸν |
[7, 5] |
ἀνασκευάσαντες
ἀνῃρηκότες
(ἐσόμεθα
τὸν
ὅρον·
|
κατασκευάζοντι |
δὲ
πάντα
ἀνάγκη
συμβιβάζειν
ὅτι |
[7, 5] |
ἀνάπαλιν
ῥᾷον
κατασκευάσαι
ἢ
ἀνασκευάσαι·
|
κατασκευάζοντι |
μὲν
γὰρ
ἀπόχρη
δεῖξαι
(τινὶ |
[7, 5] |
καθόλου
ῥᾷον
ἀνασκευάζειν
ἢ
κατασκευάζειν·
|
κατασκευάζοντι |
μὲν
γὰρ
δεικτέον
(ὅτι
παντί, |
[7, 5] |
τὰ
ἐν
τῷ
ὅρῳ.
Ἔτι
|
κατασκευάζοντι |
μὲν
καθόλου
οἰστέον
συλλογισμόν·
δεῖ |
[7, 5] |
ἀνῄρηται
τὸ
ἐν
ἀρχῇ.
Ἔτι
|
κατασκευάζοντι |
μὲν
οὐκ
ἀπόχρη
ὅτι
ὑπάρχει |
[7, 5] |
γὰρ
ἓν
συμπεράνασθαι
ἢ
πολλά.
|
Ἀναιροῦντι |
μὲν
οὖν
ἀπόχρη
πρὸς
ἓν |
[7, 2] |
~Δῆλον
δ´
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
|
ὅτι |
ἅπαντες
οἱ
πρὸς
τὸ
ταὐτὸν |
[7, 5] |
ὅτι
ὑπάρχει
(τὰ
εἰρημένα
καὶ
|
ὅτι |
γένος
τὸ
ἀποδοθὲν
καὶ
ὅτι |
[7, 5] |
τῶν
τόπων
ἐστί,
τούτῳ
χρηστέον.
|
~Ὅτι |
δὲ
χαλεπώτερον
κατασκευάζειν
ἢ
ἀνασκευάζειν |
[7, 5] |
λόγος)
καὶ
ἔτι
παρὰ
ταῦτα
|
ὅτι |
δηλοῖ
τὸ
τί
ἦν
εἶναι |
[7, 3] |
ἄλλας
τὰς
τοιαύτας
μαθήσεις.
Εἶθ´
|
ὅτι |
δι´
ἀκριβείας
μὲν
ἄλλης
ἐστὶ |
[7, 3] |
χρείαν,
ὥστε
τοσοῦτον
μόνον
λεκτέον
|
ὅτι |
δυνατὸν
γενέσθαι
ὁρισμοῦ
καὶ
τοῦ |
[7, 1] |
ἀέρος
ταὐτὸν
φάσκουσιν
(δῆλον
γὰρ
|
ὅτι |
ἐὰν
ἐξέλθῃ
ὁ
ἀήρ,
κενὸν |
[7, 5] |
Ἀνασκευάζειν
δὲ
χαλεπώτατον
τὸ
συμβεβηκός,
|
ὅτι |
ἐλάχιστα
ἐν
αὐτῷ
δέδοται·
οὐ |
[7, 3] |
ἔστιν
ἐν
τῷ
αὐτῷ,
(δῆλον
|
ὅτι |
ἐν
τῷ
ἐναντίῳ
ἂν
εἴη, |
[7, 5] |
γένος
τὸ
δὲ
διαφορά,
καὶ
|
ὅτι |
ἐν
τῷ
τί
ἐστι
τὸ |
[7, 1] |
ἀλλήλων
βελτίους
γίνονται.
(Δῆλον
οὖν
|
ὅτι |
ἓν
ἀριθμῷ
δεῖ
εἶναι
τὸ |
[7, 3] |
κατηγορεῖται,
τούτου
δὲ
μή,
δῆλον
|
ὅτι |
ἡ
εἰρημένη
τούτου
ἂν
κατηγοροῖτο. |
[7, 1] |
ἑκατέρου
κατηγοροῦνται,
ἀλλὰ
τοῦ
μὲν
|
ὅτι |
θεωρητικὴ
ἐπιστήμη,
τοῦ
δ´
ὅτι |
[7, 5] |
ὅτι
γένος
τὸ
ἀποδοθὲν
καὶ
|
ὅτι |
ἴδιος
ὁ
λόγος)
καὶ
ἔτι |
[7, 5] |
δ´
ἀνάπαλιν
οὐκ
ἀναγκαῖον
προσδεῖξαι,
|
ὅτι |
καθ´
ὧν
ὁ
λόγος
(μὴ |
[7, 5] |
γὰρ
ἀνασκευάζοντι
καθόλου
τὸ
δεῖξαι
|
ὅτι |
κατ´
οὐδενὸς
ὧν
τοὔνομα
κατηγορεῖται |
[7, 5] |
ἐλέγετο)
Περὶ
δὲ
τοῦ
γένους,
|
ὅτι |
κατασκευάζειν
μὲν
ἀνάγκη
μοναχῶς
παντὶ |
[7, 3] |
τί
ἐστι
τοῦ
πράγματος
κατηγορεῖται.
|
Ὅτι |
μὲν
οὖν
ἐγχωρεῖ
συλλογισμὸν
ὅρου |
[7, 5] |
δεῖ
συμβιβάσαι,
καὶ
πρὸς
τούτῳ
|
ὅτι |
μόνῳ
ὑπάρχει
καὶ
ἀντικατηγορεῖται
τοῦ |
[7, 3] |
τί
ἐστι
τοῦ
πράγματος
κατηγορεῖται,
|
(ὅτι |
ὁ
ταῦτα
ἔχων
λόγος
ὅρος |
[7, 2] |
καὶ
τοὔνομα
πρὸς
τὸ
κατασκευάσαι
|
ὅτι |
ὁρισμός,
ἀλλὰ
καὶ
τὰ
ἄλλα |
[7, 3] |
αἱ
διαφοραὶ
ὀρθῶς
ἀποδέδονται,
δῆλον
|
ὅτι |
ὁρισμὸς
ἂν
εἴη
ὁ
ἀποδοθείς. |
[7, 1] |
δέ
τι
τούτων
διαφωνεῖ,
δῆλον
|
ὅτι |
οὐ
ταὐτά.
Ὁρᾶν
δὲ
καὶ |
[7, 1] |
ἀμφότερα
τῷ
αὐτῷ
ταὐτά,
δῆλον
|
ὅτι |
οὐδ´
ἀλλήλοις.
Ἔτι
ἐκ
τῶν |
[7, 3] |
βουλώμεθα,
πρῶτον
μὲν
εἰδέναι
δεῖ
|
ὅτι |
οὐδεὶς
ἢ
ὀλίγοι
τῶν
διαλεγομένων |
[7, 5] |
(τινὶ
ὑπάρχον,
ἀνασκευάζοντι
δὲ
δεικτέον
|
ὅτι |
οὐδενὶ
ὑπάρχει.
Φανερὸν
δὲ
καὶ |
[7, 5] |
καθόλου·
ἀπόχρη
γὰρ
τὸ
δεῖξαι
|
ὅτι |
οὐκ
ἀληθεύεται
περί
τινος
τῶν |
[7, 2] |
ὄνομα
καὶ
ὁ
λόγος,
(δῆλον
|
ὅτι |
οὐκ
ἂν
εἴη
ὁρισμὸς
ὁ |
[7, 5] |
οὐ
μόνον
ὑπάρχον,
ἀλλὰ
καὶ
|
ὅτι |
οὕτως
(ὑπάρχει,
δεικτέον·
ἐπὶ
δὲ |
[7, 5] |
δείξαντα
ὅτι
οὐχ
ὑπάρχει
(ἢ
|
ὅτι |
οὐχ
οὕτως
ὑπάρχει·
ἐπὶ
δὲ |
[7, 5] |
διχῶς
ἔστιν
ἀνελεῖν,
ἢ
δείξαντα
|
ὅτι |
οὐχ
ὑπάρχει
(ἢ
ὅτι
οὐχ |
[7, 5] |
ἔστιν
ἀνελεῖν
ἀλλ´
ἢ
δείξαντα
|
ὅτι |
οὐχ
ὑπάρχει.
Οἱ
μὲν
οὖν |
[7, 5] |
κατασκευάζειν·
κατασκευάζοντι
μὲν
γὰρ
δεικτέον
|
(ὅτι |
παντί,
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἀπόχρη
ἑνὶ |
[7, 5] |
οὐδενὶ
ὑπάρχει.
Φανερὸν
δὲ
καὶ
|
ὅτι |
πάντων
ῥᾷστον
ὅρον
ἀνασκευάσαι·
πλεῖστα |
[7, 1] |
ὅτι
θεωρητικὴ
ἐπιστήμη,
τοῦ
δ´
|
ὅτι |
πρακτική.
(Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ |
[7, 5] |
ἐπὶ
τοῦ
ὁρισμοῦ.
Δῆλον
οὖν
|
ὅτι |
ῥᾷστον
πάντων
ὅρον
ἀναιρεῖν,
Κατασκευάζειν |
[7, 1] |
καὶ
μέγιστον
λεγόμενον,
εἰ
μέλλει
|
ὅτι |
ταὐτὸν
ἀποδείκνυσθαι.
Διὸ
καὶ
Ξενοκράτης |
[7, 1] |
δὲ
μή,
οὐκ
ἔσται
δεδειγμένον
|
ὅτι |
ταὐτόν.
Οὐ
γὰρ
ἀναγκαῖον,
εἰ |
[7, 5] |
τὸ
πολύ·
κατασκευάζειν
(δὲ
χαλεπώτατον,
|
ὅτι |
τε
πολλὰ
δεῖ
συμβιβάσαι,
καὶ |
[7, 3] |
δ´
ὧδε.
Πρῶτον
μὲν
οὖν
|
ὅτι |
τὸ
ἀποδοθὲν
γένος
ὀρθῶς
ἀποδέδοται. |
[7, 3] |
ἢ
αἱ
αὐταὶ
κατηγοροῦνται,
δῆλον
|
ὅτι |
τοῦ
προκειμένου
ἤτοι
τὸ
αὐτὸ |
[7, 5] |
τοιαύτας
προτάσεις
οὐκ
εὐπετές,
οἷον
|
ὅτι |
τῶν
ἐν
τῷ
ἀποδοθέντι
λόγῳ |
[7, 3] |
Ἀλλ´
οὖν
τοῦτό
γ´
ἀληθές,
|
ὅτι |
τῶν
ἐναντίων
ἢ
ἐναντίαι
ἢ |
[7, 5] |
δεικτέον·
ἐπὶ
δὲ
τοῦ
συμβεβηκότος
|
ὅτι |
ὑπ–
άρχει
μόνον
ἱκανὸν
δεῖξαι. |
[7, 5] |
ὑπὸ
τοὔνομα
τὸν
κατασκευάζοντα
δεικνύναι
|
ὅτι |
ὑπάρχει,
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἀπόχρη
ἑνὶ |
[7, 5] |
Ἔτι
κατασκευάζοντι
μὲν
οὐκ
ἀπόχρη
|
ὅτι |
ὑπάρχει
δεῖξαι,
ἀλλὰ
καὶ
ὅτι |
[7, 5] |
δεῖ
πάντα
συλλογίσασθαι
(καὶ
γὰρ
|
ὅτι |
ὑπάρχει
(τὰ
εἰρημένα
καὶ
ὅτι |
[7, 5] |
κατασκευάζοντι
δὲ
πάντα
ἀνάγκη
συμβιβάζειν
|
ὅτι |
ὑπάρχει
τὰ
ἐν
τῷ
ὅρῳ. |
[7, 5] |
ὅτι
ὑπάρχει
δεῖξαι,
ἀλλὰ
καὶ
|
ὅτι |
ὡς
γένος
ὑπάρχει
δεικτέον·
ἀνασκευάζοντι |
[7, 1] |
οὐκ
ἀναγκαῖον
τὸν
αὐτὸν
εἶναι,
|
διότι |
ἄμφω
αἱρετώτατοι,
ἀλλὰ
τὸν
ἕτερον |
[7, 5] |
οὐ
γὰρ
προσσημαίνεται
ἐν
τῷ
|
συμβεβηκότι |
πῶς
ὑπάρχει.
Ὥστ´
ἐπὶ
μὲν |
[7, 5] |
αὐτοῦ
ὁρισμός
ἐστιν,
ἐπειδὴ
ὁρισμός
|
ἐστι |
λόγος
ὁ
τὸ
τί
ἦν |
[7, 3] |
ὅτι
δι´
ἀκριβείας
μὲν
ἄλλης
|
ἐστὶ |
πραγματείας
ἀποδοῦναι
καὶ
τί
ἐστιν |
[7, 3] |
κατηγορεῖται
δ´
ἐν
τῷ
τί
|
ἐστι |
τὰ
γένη
καὶ
αἱ
διαφοραί, |
[7, 5] |
καὶ
ὅτι
ἐν
τῷ
τί
|
ἐστι |
τὸ
γένος
καὶ
αἱ
διαφοραὶ |
[7, 3] |
ὥστ´
εἰ
ἑνὸς
αὐτῶν
ὁρισμός
|
ἐστι |
τὸ
ποιητικὸν
εἶναι
τοῦ
τέλους, |
[7, 5] |
καὶ
ἄλλα
ἐν
(τῷ
τί
|
ἐστι |
τοῦ
πράγματος
κατηγορεῖται,
ἄδηλον
πότερον |
[7, 3] |
οὐδὲν
ἕτερον
ἐν
τῷ
τί
|
ἐστι |
τοῦ
πράγματος
κατηγορεῖται.
Ὅτι
μὲν |
[7, 3] |
ἃ
μόνα
ἐν
τῷ
τί
|
ἐστι |
τοῦ
πράγματος
κατηγορεῖται,
(ὅτι
ὁ |
[7, 3] |
ὅρῳ
κατηγορούμενα
ἐν
τῷ
τί
|
ἐστι |
τοῦ
πράγματος
μόνα
κατηγορεῖσθαι,
κατηγορεῖται |
[7, 4] |
κοινὸς
καὶ
ἐνεργὸς
τῶν
τόπων
|
ἐστί, |
τούτῳ
χρηστέον.
~Ὅτι
δὲ
χαλεπώτερον |
[7, 4] |
ἐπειδὴ
συνώνυμον
τὸ
εἶδός
ἐστιν.
|
Ἔστι |
δὲ
χρήσιμον
τὸ
τοιοῦτον
πρὸς |
[7, 5] |
παρὰ
ταῦτα
ὅτι
δηλοῖ
τὸ
|
τί |
ἦν
εἶναι
ὁ
λόγος,
καὶ |
[7, 5] |
ὁρισμός
ἐστι
λόγος
ὁ
τὸ
|
τί |
ἦν
εἶναι
σημαίνων.
Δῆλον
δὲ |
[7, 3] |
ἐστιν
ὅρος
λόγος
ὁ
τὸ
|
τί |
ἦν
εἶναι
τῷ
πράγματι
δηλῶν, |
[7, 3] |
κατηγορεῖσθαι,
κατηγορεῖται
δ´
ἐν
τῷ
|
τί |
ἐστι
τὰ
γένη
καὶ
αἱ |
[7, 5] |
διαφορά,
καὶ
ὅτι
ἐν
τῷ
|
τί |
ἐστι
τὸ
γένος
καὶ
αἱ |
[7, 5] |
τινα
καὶ
ἄλλα
ἐν
(τῷ
|
τί |
ἐστι
τοῦ
πράγματος
κατηγορεῖται,
ἄδηλον |
[7, 3] |
ταῦτα
ἃ
μόνα
ἐν
τῷ
|
τί |
ἐστι
τοῦ
πράγματος
κατηγορεῖται,
(ὅτι |
[7, 3] |
ἐπειδὴ
οὐδὲν
ἕτερον
ἐν
τῷ
|
τί |
ἐστι
τοῦ
πράγματος
κατηγορεῖται.
Ὅτι |
[7, 3] |
τῷ
ὅρῳ
κατηγορούμενα
ἐν
τῷ
|
τί |
ἐστι
τοῦ
πράγματος
μόνα
κατηγορεῖσθαι, |