Livre, Chap. |
[7, 5] |
μὲν
ἔστιν
ἓν
ἀνελόντα,
κατασκευάζοντι
|
δὲ |
ἀνάγκη
πάντα
συλλογίζεσθαι,
Σχεδὸν
δὲ |
[7, 5] |
τῷ
ὑπὸ
τοὔνομα
μὴ
μόνῳ
|
δέ, |
ἀνῃρημένος
γίνεται
ὁ
ὁρισμός.
Ὁμοίως |
[7, 3] |
μὲν
διαφοραὶ
αἱ
αὐταὶ
τὰ
|
δὲ |
γένη
ἐναντία·
ἢ
ἄμφω
ἐναντία, |
[7, 3] |
ὅρου
γενέσθαι,
φανερόν.
Ἐκ
τίνων
|
δὲ |
δεῖ
κατασκευάζειν,
διώρισται
μὲν
ἐν |
[7, 5] |
ἀπόχρη
δεῖξαι
(τινὶ
ὑπάρχον,
ἀνασκευάζοντι
|
δὲ |
δεικτέον
ὅτι
οὐδενὶ
ὑπάρχει.
Φανερὸν |
[7, 5] |
λόγῳ
τὸ
μὲν
γένος
τὸ
|
δὲ |
διαφορά,
καὶ
ὅτι
ἐν
τῷ |
[7, 3] |
ὅπερ
καὶ
(τοῦ
ἐναντίου,
αἱ
|
δὲ |
διαφοραὶ
ἐναντίαι,
ἢ
ἅπασαι
ἢ |
[7, 1] |
τὸ
μὲν
γένος
ταὐτόν,
αἱ
|
δὲ |
διαφοραὶ
μὴ
αἱ
αὐταὶ
ἑκατέρου |
[7, 5] |
μοναχῶς
παντὶ
(δείξαντα
ὑπάρχον,
ἀνασκευάζεται
|
δὲ |
διχῶς·
καὶ
γὰρ
εἰ
μηδενὶ |
[7, 3] |
ἢ
ὅδε
τοῦδε
ὁρισμός,
ὁ
|
δὲ |
ἧττον
ὁρισμός,
καὶ
ὁ
μᾶλλον. |
[7, 1] |
ἄμφω
μὲν
δέχεται
μὴ
ἅμα
|
δέ· |
καθάπερ
ὁ
μᾶλλον
ἐρῶν
οὐ |
[7, 3] |
ἢ
ἐν
τῷ
ἐναντίῳ,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
αἱ
διαφοραὶ
ἢ
αἱ |
[7, 3] |
καὶ
τὰ
λοιπὰ
ὁμολογεῖσθαι.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
εἰ
ἡ
φθορὰ
διάλυσις |
[7, 1] |
δῆλον
ὅτι
οὐ
ταὐτά.
Ὁρᾶν
|
δὲ |
καὶ
εἰ
μὴ
ἐν
ἑνὶ |
[7, 5] |
τί
ἦν
εἶναι
σημαίνων.
Δῆλον
|
δὲ |
καὶ
ἐκ
τῶνδε.
Ῥᾷον
γὰρ |
[7, 1] |
τοῦ
δ´
ὅτι
πρακτική.
(Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Ἔτι |
[7, 1] |
αἱρετώτα
(τον
καὶ
μέγιστον.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν |
[7, 3] |
ἡ
φθορὰ
διάλυσις
οὐσίας.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Ὥσθ´ |
[7, 1] |
τὸ
δικαίως
τῷ
ἀνδρείως.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἀντικειμένων·
εἰ |
[7, 4] |
ὅρους
δυνατόν
ἐστιν
εἶναι.
~Εἰσὶ
|
δὲ |
(καὶ)
ἐπικαιρότατοι
τῶν
τόπων
οἵ |
[7, 5] |
δεικτέον
ὅτι
οὐδενὶ
ὑπάρχει.
Φανερὸν
|
δὲ |
καὶ
ὅτι
πάντων
ῥᾷστον
ὅρον |
[7, 5] |
καὶ
παντὶ
ὑπάρχει
μὴ
μόνῳ
|
δέ, |
καὶ
οὕτως
ἀνεσκευασμένον
γίνεται,
καθάπερ |
[7, 5] |
ἀνῃρημένος
γίνεται
ὁ
ὁρισμός.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τὸ
ἴδιον
καὶ |
[7, 5] |
δὲ
ἀνάγκη
πάντα
συλλογίζεσθαι,
Σχεδὸν
|
δὲ |
καὶ
τὰ
λοιπὰ
πάντα,
ὅσα |
[7, 5] |
οὐδέπω
ἀνῄρηται
τὸ
γένος·
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τὸ
ἴδιον
οὐκ
ἀναγκαῖον |
[7, 1] |
τῶν
λοιπῶν
εἰσι
βελτίους.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τοὺς
Λακεδαιμονίους
ἀνάγκη
βελτίους |
[7, 1] |
ποιητικὰ
καὶ
τὰ
φθαρτικά.
(Σκοπεῖν
|
δὲ |
καὶ
ὧν
θάτερον
μάλιστα
λέγεται |
[7, 3] |
τὸ
μὲν
γὰρ
ἀρετὴ
τὸ
|
δὲ |
κακία
ψυχῆς,
ὥστε
τὸ
ψυχῆς |
[7, 1] |
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
ἀγαθὸν
τὸ
|
δὲ |
κακόν,
ἢ
τὸ
μὲν
ἀρετὴ |
[7, 3] |
διὰ
τούτων
ἀεὶ
πειρατέον.
~Ἐὰν
|
δὲ |
κατασκευάζειν
βουλώμεθα,
πρῶτον
μὲν
εἰδέναι |
[7, 2] |
ὁρισμὸς
ὁ
ἀποδοθεὶς
λόγος.
Τῶν
|
δὲ |
κατασκευαστικῶν
τόπων
οὐδεὶς
χρήσιμος
πρὸς |
[7, 1] |
ῥηθέντων
περὶ
ταὐτοῦ
τρόπων
(ἐλέγετο
|
δὲ |
κυριώτατα
ταὐτὸν
(τὸ
τῷ
ἀριθμῷ |
[7, 3] |
ἢ
ἅπασαι
ἢ
τινές,
αἱ
|
δὲ |
λοιπαὶ
αἱ
αὐταί·
ἢ
ἀνάπαλιν |
[7, 3] |
ἐναντίου
ἡ
ἐναντία
κατηγορεῖται,
τούτου
|
δὲ |
μή,
δῆλον
ὅτι
ἡ
εἰρημένη |
[7, 1] |
μὲν
δέχεται
τὸ
μᾶλλον
τὸ
|
δὲ |
μή,
ἢ
εἰ
ἄμφω
μὲν |
[7, 1] |
πολλαπλάσιον
οὐ
ταὐτὸν
δηλοῖ.
Σκοπεῖν
|
δὲ |
μὴ
μόνον
εἰ
ἤδη
τι |
[7, 3] |
ταὐτὰ
εἶναι
οὐκ
ἐνδέχεται·
εἰ
|
δὲ |
μή,
ὁ
αὐτὸς
ὁρισμὸς
τῶν |
[7, 1] |
λεγόμενον
μέγιστον
ἢ
αἱρετώτατον·
εἰ
|
δὲ |
μή,
οὐκ
ἔσται
δεδειγμένον
ὅτι |
[7, 1] |
Λακεδαιμόνιοι
ὑπὸ
τῶν
Πελοποννησίων,
εἰ
|
δὲ |
μή,
συμβήσεται
ἀλλήλων
εἶναι
βελτίους, |
[7, 5] |
δεῖ
ἕκαστον
τῶν
εἰρημένων·
εἰ
|
δὲ |
μὴ
ὡς
ἴδιον
ὑπάρχει
τὸ |
[7, 5] |
ἀνῃρηκότες
(ἐσόμεθα
τὸν
ὅρον·
κατασκευάζοντι
|
δὲ |
πάντα
ἀνάγκη
συμβιβάζειν
ὅτι
ὑπάρχει |
[7, 5] |
καὶ
ἀντικατηγορεῖται
τοῦ
πράγματος.
Ῥᾷστον
|
δὲ |
πάντων
κατασκευάσαι
τὸ
συμβεβηκός·
ἐν |
[7, 1] |
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
ποιὸν
τὸ
|
δὲ |
ποσὸν
ἢ
πρός
τι
δηλοῖ. |
[7, 1] |
ἐνδέχεται
ἀριθμῷ
ταὐτὰ
εἶναι·
ἐπισκοποῦμεν
|
δὲ |
πότερον
οὕτω
ταὐτὰ
ἢ
οὐχ |
[7, 3] |
ἐναντίον
ἐν
τῷ
ἐναντίῳ,
τὸ
|
δὲ |
προκείμενον
μὴ
ἔστιν
ἐν
τῷ |
[7, 3] |
τὸ
μὲν
γὰρ
διακριτικὸν
τὸ
|
(δὲ |
συγκριτικὸν
ὄψεως.
Ὥστ´
εἰ
τοῦ |
[7, 5] |
ἀνῃρημένος
γίνεται
ὁ
(ὁρισμός.
Πρὸς
|
δὲ |
τὰ
ἄλλα
οὔτε
τὰ
ἐκ |
[7, 3] |
γένει
ᾖ
τὰ
ἐναντία,
ὧν
|
δὲ |
τὰ
γένη
ἐναντία,
οὐδὲν
κωλύει |
[7, 3] |
γένεσιν
εἶναι.
Καὶ
τὰς
διαφορὰς
|
δὲ |
τὰς
ἐναντίας
τῶν
ἐναντίων
ἀξιοῦμεν |
[7, 1] |
~(Πότερον
|
δὲ |
ταὐτὸν
ἢ
ἕτερον
κατὰ
τὸν |
[7, 3] |
μὲν
ἐν
ἑτέροις
(ἀκριβέστερον,
πρὸς
|
δὲ |
τὴν
προκειμένην
μέθοδον
οἱ
αὐτοὶ |
[7, 1] |
καὶ
θάτερον
δεῖ
συμβεβηκέναι.
Εἰ
|
δέ |
τι
τούτων
διαφωνεῖ,
δῆλον
ὅτι |
[7, 1] |
ταὐτὸν
ἔδει
(δηλοῦν·
οὐ
δηλοῖ
|
δέ· |
τὸ
γὰρ
διπλάσιον
καὶ
πολλαπλάσιον |
[7, 5] |
ἐπὶ
τοῦ
ὁρισμοῦ
ἐλέγετο)
Περὶ
|
δὲ |
τοῦ
γένους,
ὅτι
κατασκευάζειν
μὲν |
[7, 5] |
ὅτι
οὕτως
(ὑπάρχει,
δεικτέον·
ἐπὶ
|
δὲ |
τοῦ
συμβεβηκότος
ὅτι
ὑπ–
άρχει |
[7, 5] |
ὅτι
οὐχ
οὕτως
ὑπάρχει·
ἐπὶ
|
δὲ |
τοῦ
συμβεβηκότος
οὐκ
ἔστιν
ἀνελεῖν |
[7, 5] |
τὸ
ἀνασκευάσαι
τοῦ
κατασκευάσαι.
Ἐπὶ
|
δὲ |
τοῦ
συμβεβηκότος
τὸ
μὲν
καθόλου |
[7, 4] |
πρὸς
πλεῖστα.
Καὶ
τῶν
ἄλλων
|
δὲ |
τοὺς
μάλιστα
κοινούς·
οὗτοι
γὰρ |
[7, 5] |
καὶ
αἱ
διαφοραὶ
κατηγοροῦνται·
ἄνευ
|
δὲ |
τούτων
ἀδύνατον
ὁρισμοῦ
γενέσθαι
συλλογισμόν. |
[7, 3] |
τοῦ
προκειμένου
ἀνάγκη
εἶναι.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
τῶν
(ἐναντίων
πλείους
συμπλοκαί,
ληπτέον |
[7, 5] |
τὰ
δεδομένα
πολλῶν
εἰρημένων,
ἐκ
|
(δὲ |
τῶν
πλειόνων
θᾶττον
γίνεται
συλλογισμός· |
[7, 5] |
ῥᾷστον
πάντων
ὅρον
ἀναιρεῖν,
Κατασκευάζειν
|
δὲ |
χαλεπώτατον·
ἐκεῖνά
τε
γὰρ
δεῖ |
[7, 5] |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ·
κατασκευάζειν
|
(δὲ |
χαλεπώτατον,
ὅτι
τε
πολλὰ
δεῖ |
[7, 5] |
άρχει
μόνον
ἱκανὸν
δεῖξαι.
Ἀνασκευάζειν
|
δὲ |
χαλεπώτατον
τὸ
συμβεβηκός,
ὅτι
ἐλάχιστα |
[7, 5] |
τόπων
ἐστί,
τούτῳ
χρηστέον.
~Ὅτι
|
δὲ |
χαλεπώτερον
κατασκευάζειν
ἢ
ἀνασκευάζειν
ὅρον, |
[7, 4] |
συνώνυμον
τὸ
εἶδός
ἐστιν.
Ἔστι
|
δὲ |
χρήσιμον
τὸ
τοιοῦτον
πρὸς
τοὺς |
[7, 1] |
ἐπὶ
τῶν
ἀντικειμένων·
εἰ
γὰρ
|
τάδε |
ταὐτά,
καὶ
τὰ
ἀντικείμενα
τούτοις |
[7, 5] |
σημαίνων.
Δῆλον
δὲ
καὶ
ἐκ
|
τῶνδε. |
Ῥᾷον
γὰρ
ἓν
συμπεράνασθαι
ἢ |
[7, 3] |
εἰ
ὁμοίως
ὅδε
τοῦδε
καὶ
|
ὅδε |
τοῦδε,
εἰ
ὁ
ἕτερος
τοῦ |
[7, 3] |
δύο
συγκρίνοντα.
Οἷον
εἰ
μᾶλλον
|
ὅδε |
τοῦδε
ἢ
ὅδε
τοῦδε
ὁρισμός, |
[7, 3] |
ὁ
μᾶλλον.
Καὶ
εἰ
ὁμοίως
|
ὅδε |
τοῦδε
καὶ
ὅδε
τοῦδε,
εἰ |
[7, 3] |
εἰ
μᾶλλον
ὅδε
τοῦδε
ἢ
|
ὅδε |
τοῦδε
ὁρισμός,
ὁ
δὲ
ἧττον |
[7, 5] |
ἴδιον
οὐκ
ἀναγκαῖον
(ὡς
γένος,
|
οὐδὲ |
τὸ
συμβεβηκὸς
ὡς
γένος
ἢ |
[7, 3] |
ὁμοίως
ὅδε
τοῦδε
καὶ
ὅδε
|
τοῦδε, |
εἰ
ὁ
ἕτερος
τοῦ
ἑτέρου, |
[7, 3] |
συγκρίνοντα.
Οἷον
εἰ
μᾶλλον
ὅδε
|
τοῦδε |
ἢ
ὅδε
τοῦδε
ὁρισμός,
ὁ |
[7, 3] |
μᾶλλον.
Καὶ
εἰ
ὁμοίως
ὅδε
|
τοῦδε |
καὶ
ὅδε
τοῦδε,
εἰ
ὁ |
[7, 3] |
μᾶλλον
ὅδε
τοῦδε
ἢ
ὅδε
|
τοῦδε |
ὁρισμός,
ὁ
δὲ
ἧττον
ὁρισμός, |
[7, 3] |
εἴρηται
σκεπτέον,
Κατὰ
μέρος
δ´
|
ὧδε. |
Πρῶτον
μὲν
οὖν
ὅτι
τὸ |
[7, 1] |
συμβεβηκέναι,
καὶ
οἷς
θάτερον
αὐτῶν
|
συμβέβηκε, |
καὶ
θάτερον
δεῖ
συμβεβηκέναι.
Εἰ |
[7, 1] |
συμβέβηκεν
ἐπισκοπεῖν·
ὅσα
γὰρ
θατέρῳ
|
συμβέβηκε, |
καὶ
θατέρῳ
(δεῖ
συμβεβηκέναι,
καὶ |
[7, 4] |
(πρότερον
εἴρηται.
Ἔτι
εἰ
μεταφέρων
|
εἴρηκε |
τοὔνομα
ἢ
αὐτὸ
αὑτοῦ
κατηγόρηκεν |
[7, 5] |
ὑπάρχον
ἢ
τινὶ
ἢ
(παντί.
|
Ἔοικε |
δ´,
ὥσπερ
καὶ
ἐν
τοῖς |
[7, 5] |
ἀναιρεῖν,
Κατασκευάζειν
δὲ
χαλεπώτατον·
ἐκεῖνά
|
τε |
γὰρ
δεῖ
πάντα
συλλογίσασθαι
(καὶ |
[7, 5] |
τὸ
ἴδιον
ἁρμόσει
λέγεσθαι
(παντί
|
τε |
(γὰρ
δεῖ
τῷ
ὑπὸ
τοὔνομα |
[7, 5] |
ὑπὸ
τοὔνομα
(ὁ
λόγος.
Εἴ
|
τε |
καὶ
καθόλου
δέοι
ἀνασκευάσαι,
οὐδ´ |
[7, 5] |
ἑνὶ
δεῖξαι
μὴ
ὑπάρχον·
εἴ
|
τε |
καὶ
παντὶ
ὑπάρχει
μὴ
μόνῳ |
[7, 4] |
(καὶ)
ἐπικαιρότατοι
τῶν
τόπων
οἵ
|
τε |
νῦν
εἰρημένοι
καὶ
οἱ
ἐκ |
[7, 3] |
τὸ
τοιοῦτον
λαμβάνουσιν,
οἷον
οἵ
|
τε |
περὶ
(γεωμετρίαν
καὶ
ἀριθμοὺς
καὶ |
[7, 5] |
πολύ·
κατασκευάζειν
(δὲ
χαλεπώτατον,
ὅτι
|
τε |
πολλὰ
δεῖ
συμβιβάσαι,
καὶ
πρὸς |
[7, 3] |
καὶ
τὸ
φθαρτικῶς
διαλυτικῶς,
εἴ
|
τε |
τὸ
φθαρτικὸν
διαλυτικὸν
οὐσίας,
καὶ |
[7, 1] |
τῷ
ἀριθμῷ
ἕν)
σκοπεῖν
ἔκ
|
τε |
τῶν
πτώσεων
καὶ
τῶν
συστοίχων |
[7, 5] |
καὶ
διὰ
τῶν
ἄλλων
ἐπιχειρεῖν·
|
εἴτε |
γὰρ
μὴ
ἴδιος
ὁ
λόγος, |
[7, 5] |
γὰρ
μὴ
ἴδιος
ὁ
λόγος,
|
εἴτε |
μὴ
γένος
τὸ
ἀποδοθέν,
εἴτε |
[7, 5] |
εἴτε
μὴ
γένος
τὸ
ἀποδοθέν,
|
εἴτε |
μὴ
ὑπάρχει
τι
τῶν
ἐν |
[7, 1] |
οὐκέτι
ἔσται.
Ὥστε
ὑποτεθέντος
τινὸς
|
εἴτε |
ψευδοῦς
εἴτ´
ἀληθοῦς
(οὐδὲν
γὰρ |
[7, 1] |
πάντων
τῶν
λοιπῶν
εἰσι
βελτίους.
|
Ὥστε |
ἀλλήλων
βελτίους
γίνονται.
(Δῆλον
οὖν |
[7, 3] |
ἀρετὴ
τὸ
δὲ
κακία
ψυχῆς,
|
ὥστε |
τὸ
ψυχῆς
διαφορὰ
ἐν
ἀμφοῖν |
[7, 3] |
ἱκανὸν
πρὸς
τὴν
παροῦσαν
χρείαν,
|
ὥστε |
τοσοῦτον
μόνον
λεκτέον
ὅτι
δυνατὸν |
[7, 1] |
πλῆρες
δ´
ἀέρος
οὐκέτι
ἔσται.
|
Ὥστε |
ὑποτεθέντος
τινὸς
εἴτε
ψευδοῦς
εἴτ´ |
[7, 3] |
ἡ
ἐκ
(τοῦ
μᾶλλον
ἐπίσκεψις·
|
οὔτε |
γὰρ
ἕνα
δυοῖν
οὔτε
δύο |
[7, 3] |
ἐπίσκεψις·
οὔτε
γὰρ
ἕνα
δυοῖν
|
οὔτε |
δύο
τοῦ
αὐτοῦ
ὅρους
δυνατόν |
[7, 5] |
(ὁρισμός.
Πρὸς
δὲ
τὰ
ἄλλα
|
οὔτε |
τὰ
ἐκ
τῶν
ὅρων
οὔτε |
[7, 5] |
οὔτε
τὰ
ἐκ
τῶν
ὅρων
|
οὔτε |
τἆλλα
ἐνδέχεται
πάντ´
ἐπιχειρεῖν·
μόνα |