Livre, Chap. |
[7, 4] |
τό
τ´
ἐπιβλέπειν
ἐπὶ
τὰ
|
καθ´ |
ἕκαστα
καὶ
τὸ
ἐπὶ
τῶν |
[7, 1] |
τὸ
ταὐτὸν
λέγεται,
σκοπεῖν
εἰ
|
καθ´ |
ἕτερόν
τινα
τρόπον
ταὐτά
ἐστιν· |
[7, 1] |
καὶ
τὰ
ἀντικείμενα
τούτοις
ταὐτὰ
|
καθ´ |
ὁποιανοῦν
τῶν
(λεγομένων
ἀντιθέσεων·
οὐδὲν |
[7, 5] |
ἀνάπαλιν
οὐκ
ἀναγκαῖον
προσδεῖξαι,
ὅτι
|
καθ´ |
ὧν
ὁ
λόγος
(μὴ
κατηγορεῖται |
[7, 3] |
Ὅλους
μὲν
οὖν
τοὺς
λόγους
|
καθάπερ |
εἴρηται
σκεπτέον,
Κατὰ
μέρος
δ´ |
[7, 2] |
τόποι
καὶ
πρὸς
ὅρον
χρήσιμοι,
|
καθάπερ |
ἔμπροσθεν
εἴρηται·
εἰ
γὰρ
μὴ |
[7, 5] |
δέ,
καὶ
οὕτως
ἀνεσκευασμένον
γίνεται,
|
καθάπερ |
ἐπὶ
τοῦ
ὁρισμοῦ
ἐλέγετο)
Περὶ |
[7, 3] |
ἐναντίας
τῶν
ἐναντίων
ἀξιοῦμεν
κατηγορεῖσθαι,
|
καθάπερ |
λευκοῦ
καὶ
μέλανος·
τὸ
μὲν |
[7, 1] |
κατὰ
τὸ
αὐτὸ
μάλιστα
λέγεται,
|
καθάπερ |
Ξενοκράτης
τὸν
εὐδαίμονα
βίον
καὶ |
[7, 1] |
μὲν
δέχεται
μὴ
ἅμα
δέ·
|
καθάπερ |
ὁ
μᾶλλον
ἐρῶν
οὐ
μᾶλλον |
[7, 1] |
ἕτερον
ὑπὸ
τοῦ
ἑτέρου
ἀναγκαῖον,
|
καθάπερ |
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
ὑπὸ
τῶν
Πελοποννησίων, |
[7, 4] |
πρὸς
τοὺς
τιθεμένους
ἰδέας
εἶναι,
|
καθάπερ |
(πρότερον
εἴρηται.
Ἔτι
εἰ
μεταφέρων |
[7, 1] |
εἰ
δυνατὸν
ἐξ
ὑποθέσεως
ὑπάρξαι,
|
καθάπερ |
τοῖς
τὸ
κενὸν
καὶ
τὸ |
[7, 5] |
δ´
οὐκέτι
ἀνάγκη
δεῖξαι
τὸ
|
καθόλου· |
ἀπόχρη
γὰρ
τὸ
δεῖξαι
ὅτι |
[7, 1] |
ἕτερον
οὔ.
Ὥστ´
οὐ
ταὐτόν.
|
(Καθόλου |
δ´
εἰπεῖν
ἐκ
τῶν
ὁπωσοῦν |
[7, 3] |
ἡ
εἰρημένη
τούτου
ἂν
κατηγοροῖτο.
|
Καθόλου |
δ´
εἰπεῖν,
ἐπεὶ
ὁ
ὁρισμός |
[7, 5] |
(ὁ
λόγος.
Εἴ
τε
καὶ
|
καθόλου |
δέοι
ἀνασκευάσαι,
οὐδ´
ὣς
τὸ |
[7, 5] |
τῷ
ὅρῳ.
Ἔτι
κατασκευάζοντι
μὲν
|
καθόλου |
οἰστέον
συλλογισμόν·
δεῖ
γὰρ
κατὰ |
[7, 5] |
δὲ
τοῦ
συμβεβηκότος
τὸ
μὲν
|
καθόλου |
ῥᾷον
ἀνασκευάζειν
ἢ
κατασκευάζειν·
κατασκευάζοντι |
[7, 5] |
τοῦ
ἀνασκευάζειν·
ἀπόχρη
γὰρ
ἀνασκευάζοντι
|
καθόλου |
τὸ
δεῖξαι
ὅτι
κατ´
οὐδενὸς |
[7, 3] |
ἀμφοῖν
λέγεσθαι,
οἷον
κατὰ
δικαιοσύνης
|
καὶ |
ἀδικίας·
τὸ
μὲν
γὰρ
ἀρετὴ |
[7, 1] |
ἑκάτερον·
ὅσα
γὰρ
ἁπλῶς
ταὐτά,
|
καὶ |
αἱ
γενέσεις
αὐτῶν
καὶ
αἱ |
[7, 3] |
ἄμφω
ἐναντία,
καὶ
τὰ
γένη
|
καὶ |
αἱ
διαφοραί.
Ἀμφότερα
γὰρ
ταὐτὰ |
[7, 3] |
ἐν
τῷ
ἐναντίῳ,
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
αἱ
διαφοραὶ
ἢ
αἱ
ἐναντίαι |
[7, 5] |
τῷ
τί
ἐστι
τὸ
γένος
|
καὶ |
αἱ
διαφοραὶ
κατηγοροῦνται·
ἄνευ
δὲ |
[7, 3] |
ὥστ´
ἐπεὶ
καὶ
τὸ
γένος
|
καὶ |
αἱ
διαφοραὶ
ὀρθῶς
ἀποδέδονται,
δῆλον |
[7, 3] |
τῷ
τί
ἐστι
τὰ
γένη
|
καὶ |
αἱ
διαφοραί,
φανερὸν
ὡς
εἴ |
[7, 1] |
ταὐτά,
καὶ
αἱ
γενέσεις
αὐτῶν
|
καὶ |
αἱ
φθοραὶ
αἱ
αὐταὶ
καὶ |
[7, 5] |
γενέσθαι
συλλογισμόν.
Εἰ
γάρ
τινα
|
καὶ |
ἄλλα
ἐν
(τῷ
τί
ἐστι |
[7, 5] |
πρὸς
τούτῳ
ὅτι
μόνῳ
ὑπάρχει
|
καὶ |
ἀντικατηγορεῖται
τοῦ
πράγματος.
Ῥᾷστον
δὲ |
[7, 3] |
οἷον
οἵ
τε
περὶ
(γεωμετρίαν
|
καὶ |
ἀριθμοὺς
καὶ
τὰς
ἄλλας
τὰς |
[7, 5] |
(δείξαντα
ὑπάρχον,
ἀνασκευάζεται
δὲ
διχῶς·
|
καὶ |
γὰρ
εἰ
μηδενὶ
καὶ
εἰ |
[7, 5] |
τῶν
μετὰ
ταῦτα
ῥηθησομένων
φανερόν.
|
Καὶ |
γὰρ
(ἰδεῖν
αὐτὸν
καὶ
λαβεῖν |
[7, 5] |
τε
γὰρ
δεῖ
πάντα
συλλογίσασθαι
|
(καὶ |
γὰρ
ὅτι
ὑπάρχει
(τὰ
εἰρημένα |
[7, 1] |
ἀνάγκη
βελτίους
εἶναι
τῶν
Πελοποννησίων·
|
καὶ |
γὰρ
οὗτοι
πάντων
τῶν
λοιπῶν |
[7, 1] |
ἐκ
τῶν
ποιητικῶν
(καὶ
φθαρτικῶν
|
καὶ |
γενέσεων
καὶ
φθορῶν
καὶ
ὅλως |
[7, 4] |
συστοίχων
καὶ
τῶν
πτώσεων.
Διὸ
|
καὶ |
δεῖ
μάλιστα
κατέχειν
καὶ
προχείρους |
[7, 3] |
ἦν
εἶναι
τῷ
πράγματι
δηλῶν,
|
καὶ |
δεῖ
τὰ
ἐν
τῷ
ὅρῳ |
[7, 2] |
Ἀναιρεῖν
μὲν
οὖν
ὅρον
οὕτως
|
καὶ |
διὰ
τούτων
ἀεὶ
πειρατέον.
~Ἐὰν |
[7, 5] |
Ἔτι
πρὸς
μὲν
ὅρον
ἐνδέχεται
|
καὶ |
διὰ
τῶν
ἄλλων
ἐπιχειρεῖν·
εἴτε |
[7, 3] |
ὁ
ὁρισμός
ἐστιν
ἐκ
γένους
|
καὶ |
διαφορῶν
(ἂν
ὁ
τοῦ
ἐναντίου |
[7, 1] |
ἀδύνατον
διὰ
τῆς
θέσεως,
ἀλλὰ
|
καὶ |
εἰ
δυνατὸν
ἐξ
ὑποθέσεως
ὑπάρξαι, |
[7, 3] |
τὰ
λοιπὰ
ὁμολογεῖσθαι.
Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
εἰ
ἡ
φθορὰ
διάλυσις
οὐσίας, |
[7, 1] |
ὅτι
οὐ
ταὐτά.
Ὁρᾶν
δὲ
|
καὶ |
εἰ
μὴ
ἐν
ἑνὶ
γένει |
[7, 3] |
ἧττον
ὁρισμός,
καὶ
ὁ
μᾶλλον.
|
Καὶ |
εἰ
ὁμοίως
ὅδε
τοῦδε
καὶ |
[7, 5] |
διχῶς·
καὶ
γὰρ
εἰ
μηδενὶ
|
καὶ |
εἰ
τινὶ
δέδεικται
μὴ
ὑπάρχον, |
[7, 4] |
αὐτὸ
αὑτοῦ
κατηγόρηκεν
ὡς
ἕτερον.
|
Καὶ |
εἴ
τις
ἄλλος
κοινὸς
καὶ |
[7, 3] |
καὶ
τὰ
(λοιπὰ
πάντα
ὁμολογεῖται.
|
Καὶ |
ἐκ
τῶν
ὁμοίως
δ´
ἐχόντων |
[7, 5] |
ἦν
εἶναι
σημαίνων.
Δῆλον
δὲ
|
καὶ |
ἐκ
τῶνδε.
Ῥᾷον
γὰρ
ἓν |
[7, 5] |
ἢ
(παντί.
Ἔοικε
δ´,
ὥσπερ
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
τὸ
διαφθεῖραι |
[7, 4] |
Καὶ
εἴ
τις
ἄλλος
κοινὸς
|
καὶ |
ἐνεργὸς
τῶν
τόπων
ἐστί,
τούτῳ |
[7, 5] |
διαφθεῖραι
τοῦ
ποιῆσαι
ῥᾷον,
οὕτω
|
καὶ |
ἐπὶ
τούτων
τὸ
ἀνασκευάσαι
τοῦ |
[7, 1] |
δ´
ὅτι
πρακτική.
(Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Ἔτι
ἐκ |
[7, 1] |
(τον
καὶ
μέγιστον.
Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν
τοιούτων. |
[7, 3] |
φθορὰ
διάλυσις
οὐσίας.
Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Ὥσθ´
ἑνὸς |
[7, 1] |
δικαίως
τῷ
ἀνδρείως.
Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
ἀντικειμένων·
εἰ
γὰρ |
[7, 1] |
συνουσίας,
ὥστ´
οὐ
ταὐτὸν
ἔρως
|
καὶ |
ἐπιθυμία
συνουσίας.
(Ἔτι
ἐκ
τῆς |
[7, 4] |
δυνατόν
ἐστιν
εἶναι.
~Εἰσὶ
δὲ
|
(καὶ) |
ἐπικαιρότατοι
τῶν
τόπων
οἵ
τε |
[7, 5] |
καὶ
ὅτι
ἴδιος
ὁ
λόγος)
|
καὶ |
ἔτι
παρὰ
ταῦτα
ὅτι
δηλοῖ |
[7, 5] |
τοὔνομα
κατηγορεῖται〉
κατηγορεῖσθαι
τὸν
ὅρον,
|
καὶ |
ἔτι
πρὸς
τούτοις
ἀντιστρέφειν,
εἰ |
[7, 3] |
τε
τὸ
φθαρτικὸν
διαλυτικὸν
οὐσίας,
|
καὶ |
ἡ
φθορὰ
διάλυσις
οὐσίας.
Ὁμοίως |
[7, 1] |
καὶ
οἷς
θάτερον
αὐτῶν
συμβέβηκε,
|
καὶ |
θάτερον
δεῖ
συμβεβηκέναι.
Εἰ
δέ |
[7, 1] |
σκοπεῖν
εἰ
ᾧ
θάτερον
ταὐτόν,
|
καὶ |
θάτερον·
εἰ
γὰρ
μὴ
ἀμφότερα |
[7, 1] |
δεῖ,
καὶ
ὧν
θάτερον
κατηγορεῖται,
|
καὶ |
θάτερον
κατηγορεῖσθαι
δεῖ.
(Ἔτι
ἐπεὶ |
[7, 1] |
θάτερον
μάλιστα
λέγεται
ὁτιοῦν,
εἰ
|
καὶ |
θάτερον
τῶν
αὐτῶν
τούτων
κατὰ |
[7, 1] |
διαφωνεῖ·
ὅσα
γὰρ
θατέρου
κατηγορεῖται,
|
καὶ |
θατέρου
κατηγορεῖσθαι
δεῖ,
καὶ
ὧν |
[7, 1] |
ἐπισκοπεῖν·
ὅσα
γὰρ
θατέρῳ
συμβέβηκε,
|
καὶ |
θατέρῳ
(δεῖ
συμβεβηκέναι,
καὶ
οἷς |
[7, 5] |
τοὔνομα
(ὁ
λόγος.
Εἴ
τε
|
καὶ |
καθόλου
δέοι
ἀνασκευάσαι,
οὐδ´
ὣς |
[7, 3] |
(ἐπειδὴ
καὶ
σώματος
ἔστιν
ἀρετὴ
|
καὶ |
κακία.
Ἀλλ´
οὖν
τοῦτό
γ´ |
[7, 3] |
ἀντικειμένων,
καὶ
ὅλους
τοὺς
λόγους
|
καὶ |
κατὰ
μέρος
ἐπισκοποῦντα.
Εἰ
γὰρ |
[7, 5] |
φανερόν.
Καὶ
γὰρ
(ἰδεῖν
αὐτὸν
|
καὶ |
λαβεῖν
παρὰ
τῶν
ἐρωτωμένων
τὰς |
[7, 1] |
εἰ
ἀνδρειότατοι
τῶν
Ἑλλήνων
Πελοποννήσιοι
|
καὶ |
Λακεδαιμόνιοι,
τοὺς
αὐτοὺς
εἶναι
Πελοποννησίους |
[7, 1] |
(ἐπειδὴ
οὐχ
εἷς
ἀριθμῷ
Πελοποννήσιος
|
καὶ |
Λακεδαιμόνιος,
ἀλλὰ
περιέχεσθαι
μὲν
τὸν |
[7, 1] |
ἀριθμῷ
δεῖ
εἶναι
τὸ
βέλτιστον
|
καὶ |
μέγιστον
λεγόμενον,
εἰ
μέλλει
ὅτι |
[7, 1] |
ἓν
γὰρ
τὸ
αἱρετώτα
(τον
|
καὶ |
μέγιστον.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ |
[7, 3] |
ἐναντίων
ἀξιοῦμεν
κατηγορεῖσθαι,
καθάπερ
λευκοῦ
|
καὶ |
μέλανος·
τὸ
μὲν
γὰρ
διακριτικὸν |
[7, 1] |
μέλλει
ὅτι
ταὐτὸν
ἀποδείκνυσθαι.
Διὸ
|
καὶ |
Ξενοκράτης
οὐκ
ἀποδείκνυσιν·
οὐ
γὰρ |
[7, 1] |
ἡ
δικαιοσύνη
ταὐτὸν
τῇ
ἀνδρείᾳ,
|
καὶ |
ὁ
δίκαιος
τῷ
ἀνδρείῳ
καὶ |
[7, 1] |
τῶν
βίων
αἱρετώτατος
ὁ
σπουδαῖος
|
καὶ |
ὁ
εὐδαίμων·
ἓν
γὰρ
τὸ |
[7, 2] |
ταὐτὸν
δηλοῖ
τό
τ´
ὄνομα
|
καὶ |
ὁ
λόγος,
(δῆλον
ὅτι
οὐκ |
[7, 5] |
κατ´
οὐδενὸς
ὧν
τοὔνομα
κατηγορεῖται
|
καὶ |
ὁ
λόγος
κατηγορεῖται.
Τὸ
δ´ |
[7, 3] |
εἰ
ὁ
ἕτερος
τοῦ
ἑτέρου,
|
καὶ |
ὁ
λοιπὸς
τοῦ
λοιποῦ.
Ἑνὸς |
[7, 3] |
ὁρισμός,
ὁ
δὲ
ἧττον
ὁρισμός,
|
καὶ |
ὁ
μᾶλλον.
Καὶ
εἰ
ὁμοίως |
[7, 1] |
γὰρ
εἷς
ἀριθμῷ
ὁ
εὐδαίμων
|
καὶ |
ὁ
σπουδαῖος
βίος,
ὥστ´
οὐκ |
[7, 3] |
τοῦ
ἐναντίου
ὁρισμὸς
φανερὸς
ᾖ,
|
καὶ |
ὁ
τοῦ
προκειμένου
ὁρισμὸς
φανερὸς |
[7, 3] |
Καὶ
εἰ
ὁμοίως
ὅδε
τοῦδε
|
καὶ |
ὅδε
τοῦδε,
εἰ
ὁ
ἕτερος |
[7, 4] |
τόπων
οἵ
τε
νῦν
εἰρημένοι
|
καὶ |
οἱ
ἐκ
τῶν
συστοίχων
καὶ |
[7, 1] |
συμβέβηκε,
καὶ
θατέρῳ
(δεῖ
συμβεβηκέναι,
|
καὶ |
οἷς
θάτερον
αὐτῶν
συμβέβηκε,
καὶ |
[7, 1] |
Ἔτι
ἐκ
τῶν
τούτοις
συμβεβηκότων
|
καὶ |
οἷς
ταῦτα
συμβέβηκεν
ἐπισκοπεῖν·
ὅσα |
[7, 3] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν
ἀντικειμένων,
|
καὶ |
ὅλους
τοὺς
λόγους
καὶ
κατὰ |
[7, 1] |
φθαρτικῶν
καὶ
γενέσεων
καὶ
φθορῶν
|
καὶ |
ὅλως
τῶν
ὁμοίως
ἐχόντων
πρὸς |
[7, 5] |
γὰρ
ὅτι
ὑπάρχει
(τὰ
εἰρημένα
|
καὶ |
ὅτι
γένος
τὸ
ἀποδοθὲν
καὶ |
[7, 5] |
μὲν
γένος
τὸ
δὲ
διαφορά,
|
καὶ |
ὅτι
ἐν
τῷ
τί
ἐστι |
[7, 5] |
καὶ
ὅτι
γένος
τὸ
ἀποδοθὲν
|
καὶ |
ὅτι
ἴδιος
ὁ
λόγος)
καὶ |
[7, 5] |
ἄλλοις
οὐ
μόνον
ὑπάρχον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὅτι
οὕτως
(ὑπάρχει,
δεικτέον·
ἐπὶ |
[7, 5] |
ὅτι
οὐδενὶ
ὑπάρχει.
Φανερὸν
δὲ
|
καὶ |
ὅτι
πάντων
ῥᾷστον
ὅρον
ἀνασκευάσαι· |
[7, 5] |
ἀπόχρη
ὅτι
ὑπάρχει
δεῖξαι,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὅτι
ὡς
γένος
ὑπάρχει
δεικτέον· |
[7, 5] |
παντὶ
ὑπάρχει
μὴ
μόνῳ
δέ,
|
καὶ |
οὕτως
ἀνεσκευασμένον
γίνεται,
καθάπερ
ἐπὶ |
[7, 5] |
δεῖξαι
μὴ
ὑπάρχον·
εἴ
τε
|
καὶ |
παντὶ
ὑπάρχει
μὴ
μόνῳ
δέ, |
[7, 5] |
κατηγορεῖται
τοὔνομα
κατηγορεῖται.
Ἔτι
εἰ
|
καὶ |
παντὶ
ὑπάρχει
τῷ
ὑπὸ
τοὔνομα |
[7, 5] |
γίνεται
ὁ
ὁρισμός.
Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
περὶ
τὸ
ἴδιον
καὶ
τὸ |
[7, 1] |
ἕτερον,
οἷον
εἰ
διπλάσιον
ἡμίσεος
|
καὶ |
πολλαπλάσιον
ἡμίσεος
ταὐτὸν
ἔφησεν
εἶναι. |
[7, 1] |
δηλοῖ
δέ·
τὸ
γὰρ
διπλάσιον
|
καὶ |
πολλαπλάσιον
οὐ
ταὐτὸν
δηλοῖ.
Σκοπεῖν |
[7, 2] |
πρὸς
τὸ
ταὐτὸν
ἀνασκευαστικοὶ
τόποι
|
καὶ |
πρὸς
ὅρον
χρήσιμοι,
καθάπερ
ἔμπροσθεν |
[7, 5] |
πάντα,
ὅσα
πρὸς
τὸν
ὁρισμόν,
|
καὶ |
πρὸς
τὸ
ἴδιον
ἁρμόσει
λέγεσθαι |
[7, 5] |
ὅτι
τε
πολλὰ
δεῖ
συμβιβάσαι,
|
καὶ |
πρὸς
τούτῳ
ὅτι
μόνῳ
ὑπάρχει |
[7, 4] |
Διὸ
καὶ
δεῖ
μάλιστα
κατέχειν
|
καὶ |
προχείρους
ἔχειν
τούτους·
χρησιμώτατοι
(γὰρ |
[7, 3] |
ἀποδοῦναι
καὶ
τί
ἐστιν
ὅρος
|
καὶ |
πῶς
ὁρίζεσθαι
δεῖ,
νῦν
δ´ |
[7, 3] |
διαφορὰ
ἐν
ἀμφοῖν
λέγεται
(ἐπειδὴ
|
καὶ |
σώματος
ἔστιν
ἀρετὴ
καὶ
κακία. |
[7, 2] |
τὸ
κατασκευάσαι
ὅτι
ὁρισμός,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὰ
ἄλλα
πάντα
(δεῖ
ἔχειν |
[7, 1] |
ἀντικειμένων·
εἰ
γὰρ
τάδε
ταὐτά,
|
καὶ |
τὰ
ἀντικείμενα
τούτοις
ταὐτὰ
καθ´ |
[7, 3] |
γένη
ἐναντία·
ἢ
ἄμφω
ἐναντία,
|
καὶ |
τὰ
γένη
καὶ
αἱ
διαφοραί. |
[7, 3] |
ὁποιουοῦν
τῶν
εἰρημένων
ὁμολογηθέντος
(ἀνάγκη
|
καὶ |
τὰ
λοιπὰ
ὁμολογεῖσθαι.
Ὁμοίως
δὲ |
[7, 3] |
ἄλλων.
Ὥσθ´
ἑνὸς
ὁποιουοῦν
ληφθέντος
|
καὶ |
τὰ
(λοιπὰ
πάντα
ὁμολογεῖται.
Καὶ |
[7, 5] |
ἀνάγκη
πάντα
συλλογίζεσθαι,
Σχεδὸν
δὲ
|
καὶ |
τὰ
λοιπὰ
πάντα,
ὅσα
πρὸς |
[7, 1] |
καὶ
αἱ
φθοραὶ
αἱ
αὐταὶ
|
καὶ |
τὰ
ποιητικὰ
καὶ
τὰ
φθαρτικά. |
[7, 1] |
αἱ
αὐταὶ
καὶ
τὰ
ποιητικὰ
|
καὶ |
τὰ
φθαρτικά.
(Σκοπεῖν
δὲ
καὶ |
[7, 3] |
τε
περὶ
(γεωμετρίαν
καὶ
ἀριθμοὺς
|
καὶ |
τὰς
ἄλλας
τὰς
τοιαύτας
μαθήσεις. |
[7, 3] |
ἐν
τοῖς
ἐναντίοις
γένεσιν
εἶναι.
|
Καὶ |
τὰς
διαφορὰς
δὲ
τὰς
ἐναντίας |
[7, 3] |
μὲν
ἄλλης
ἐστὶ
πραγματείας
ἀποδοῦναι
|
καὶ |
τί
ἐστιν
ὅρος
καὶ
πῶς |
[7, 5] |
δὲ
καὶ
περὶ
τὸ
ἴδιον
|
καὶ |
τὸ
γένος
ἔχει·
ἐν
ἀμφοτέροις |
[7, 3] |
ἀποδοθεῖσαι
κατηγοροῖντ´
ἄν,
ὥστ´
ἐπεὶ
|
καὶ |
τὸ
γένος
καὶ
αἱ
διαφοραὶ |
[7, 1] |
καὶ
ὁ
δίκαιος
τῷ
ἀνδρείῳ
|
καὶ |
τὸ
δικαίως
τῷ
ἀνδρείως.
Ὁμοίως |
[7, 4] |
ἐπιβλέπειν
ἐπὶ
τὰ
καθ´
ἕκαστα
|
καὶ |
τὸ
ἐπὶ
τῶν
εἰδῶν
σκοπεῖν |
[7, 3] |
ἡ
λήθη
ἐστὶν
ἀποβολὴ
ἐπιστήμης,
|
καὶ |
τὸ
ἐπιλανθάνεσθαι
ἀποβάλλειν
ἐπιστήμην
ἔσται |
[7, 3] |
τὸ
ἐπιλανθάνεσθαι
ἀποβάλλειν
ἐπιστήμην
ἔσται
|
καὶ |
τὸ
ἐπιλελῆσθαι
ἀποβεβληκέναι
ἐπιστήμην.
Ἑνὸς |
[7, 3] |
γὰρ
τὸ
ὑγιεινὸν
ποιητικὸν
ὑγιείας,
|
καὶ |
τὸ
εὐεκτικὸν
ποιητικὸν
εὐεξίας
ἔσται |
[7, 5] |
ἀνῄρηται
τὸ
γένος·
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
τὸ
ἴδιον
οὐκ
ἀναγκαῖον
(ὡς |
[7, 1] |
ὑπάρξαι,
καθάπερ
τοῖς
τὸ
κενὸν
|
καὶ |
τὸ
πλῆρες
ἀέρος
ταὐτὸν
φάσκουσιν |
[7, 3] |
καὶ
τὸ
φθείρεσθαι
διαλύεσθαι
οὐσίαν
|
καὶ |
τὸ
φθαρτικῶς
διαλυτικῶς,
εἴ
τε |
[7, 3] |
εἰ
ἡ
φθορὰ
διάλυσις
οὐσίας,
|
καὶ |
τὸ
φθείρεσθαι
διαλύεσθαι
οὐσίαν
καὶ |
[7, 3] |
τὸ
εὐεκτικὸν
ποιητικὸν
εὐεξίας
ἔσται
|
καὶ |
τὸ
ὠφέλιμον
ποιητικὸν
ἀγαθοῦ.
Ὁμοίως |
[7, 3] |
γὰρ
ὁ
ἀντικείμενος
τοῦ
ἀντικειμένου,
|
καὶ |
τὸν
εἰρημένον
τοῦ
προκειμένου
ἀνάγκη |
[7, 1] |
καθάπερ
Ξενοκράτης
τὸν
εὐδαίμονα
βίον
|
καὶ |
τὸν
σπουδαῖον
ἀποδείκνυσι
τὸν
αὐτόν, |
[7, 3] |
αὐτὸ
γένος
ἂν
κατηγοροῖτο
ὅπερ
|
καὶ |
(τοῦ
ἐναντίου,
αἱ
δὲ
διαφοραὶ |
[7, 3] |
ὁρισμός.
Ἔτι
ἐκ
τοῦ
μᾶλλον
|
καὶ |
τοῦ
ὁμοίως,
ὁσαχῶς
ἐνδέχεται
(κατασκευάσαι |
[7, 3] |
λεκτέον
ὅτι
δυνατὸν
γενέσθαι
ὁρισμοῦ
|
καὶ |
τοῦ
τί
ἦν
εἶναι
συλλογισμόν. |
[7, 2] |
ταὐτὸν
τὸ
ὑπὸ
τὸν
λόγον
|
καὶ |
τοὔνομα
πρὸς
τὸ
κατασκευάσαι
ὅτι |
[7, 1] |
λοιπῶν
εἰσι
βελτίους.
Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
τοὺς
Λακεδαιμονίους
ἀνάγκη
βελτίους
εἶναι |
[7, 3] |
ἀκολουθεῖν
τὰ
γένη
τοῖς
γένεσι
|
καὶ |
τοὺς
ὅρους
τοῖς
ὅροις.
Οἷον |
[7, 5] |
τί
ἦν
εἶναι
ὁ
λόγος,
|
καὶ |
τοῦτο
καλῶς
δεῖ
πεποιηκέναι.
Τῶν |
[7, 4] |
τούτους·
χρησιμώτατοι
(γὰρ
πρὸς
πλεῖστα.
|
Καὶ |
τῶν
ἄλλων
δὲ
τοὺς
μάλιστα |
[7, 3] |
Σκεπτέον
γὰρ
ἐπὶ
τῶν
ἐναντίων
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
τῶν
ἀντικειμένων,
καὶ |
[7, 1] |
τῶν
πτώσεων
καὶ
τῶν
συστοίχων
|
καὶ |
τῶν
ἀντικειμένων.
Εἰ
γὰρ
ἡ |
[7, 3] |
τὸ
ποιητικὸν
εἶναι
τοῦ
τέλους,
|
καὶ |
τῶν
λοιπῶν
ἑκάστου
οὗτος
ἂν |
[7, 4] |
καὶ
οἱ
ἐκ
τῶν
συστοίχων
|
καὶ |
τῶν
πτώσεων.
Διὸ
καὶ
δεῖ |
[7, 3] |
ἔσται.
(Ἔτι
ἐκ
τῶν
πτώσεων
|
καὶ |
τῶν
συστοίχων·
ἀνάγκη
γὰρ
ἀκολουθεῖν |
[7, 1] |
σκοπεῖν
ἔκ
τε
τῶν
πτώσεων
|
καὶ |
τῶν
συστοίχων
καὶ
τῶν
ἀντικειμένων. |
[7, 1] |
ἐστιν.
Πάλιν
ἐκ
τῶν
ποιητικῶν
|
(καὶ |
φθαρτικῶν
καὶ
γενέσεων
καὶ
φθορῶν |
[7, 1] |
ποιητικῶν
(καὶ
φθαρτικῶν
καὶ
γενέσεων
|
καὶ |
φθορῶν
καὶ
ὅλως
τῶν
ὁμοίως |
[7, 1] |
κατηγορεῖται,
καὶ
θατέρου
κατηγορεῖσθαι
δεῖ,
|
καὶ |
ὧν
θάτερον
κατηγορεῖται,
καὶ
θάτερον |
[7, 1] |
καὶ
τὰ
φθαρτικά.
(Σκοπεῖν
δὲ
|
καὶ |
ὧν
θάτερον
μάλιστα
λέγεται
ὁτιοῦν, |
[7, 1] |
ἐκ
τῶν
ὁπωσοῦν
ἑκατέρου
κατηγορουμένων
|
καὶ |
ὧν
ταῦτα
κατηγορεῖται
σκοπεῖν
εἴ |
[7, 3] |
καὶ
σώματος
ἔστιν
ἀρετὴ
καὶ
|
κακία. |
Ἀλλ´
οὖν
τοῦτό
γ´
ἀληθές, |
[7, 3] |
μὲν
γὰρ
ἀρετὴ
τὸ
δὲ
|
κακία |
ψυχῆς,
ὥστε
τὸ
ψυχῆς
διαφορὰ |
[7, 1] |
τὸ
μὲν
ἀγαθὸν
τὸ
δὲ
|
κακόν, |
ἢ
τὸ
μὲν
ἀρετὴ
τὸ |
[7, 5] |
εἶναι
ὁ
λόγος,
καὶ
τοῦτο
|
καλῶς |
δεῖ
πεποιηκέναι.
Τῶν
δ´
ἄλλων |
[7, 3] |
οὐδὲν
κωλύει
τὴν
αὐτὴν
διαφορὰν
|
κατ´ |
ἀμφοῖν
λέγεσθαι,
οἷον
κατὰ
δικαιοσύνης |
[7, 5] |
ἀνασκευάζοντι
καθόλου
τὸ
δεῖξαι
ὅτι
|
κατ´ |
οὐδενὸς
ὧν
τοὔνομα
κατηγορεῖται
καὶ |
[7, 3] |
διαφορὰν
κατ´
ἀμφοῖν
λέγεσθαι,
οἷον
|
κατὰ |
δικαιοσύνης
καὶ
ἀδικίας·
τὸ
μὲν |
[7, 3] |
τοὺς
λόγους
καθάπερ
εἴρηται
σκεπτέον,
|
Κατὰ |
μέρος
δ´
ὧδε.
Πρῶτον
μὲν |
[7, 3] |
καὶ
ὅλους
τοὺς
λόγους
καὶ
|
κατὰ |
μέρος
ἐπισκοποῦντα.
Εἰ
γὰρ
ὁ |
[7, 5] |
καθόλου
οἰστέον
συλλογισμόν·
δεῖ
γὰρ
|
κατὰ |
(παντὸς
οὗ
τοὔνομα
κατηγορεῖται〉
κατηγορεῖσθαι |
[7, 1] |
καὶ
θάτερον
τῶν
αὐτῶν
τούτων
|
κατὰ |
τὸ
αὐτὸ
μάλιστα
λέγεται,
καθάπερ |
[7, 1] |
~(Πότερον
δὲ
ταὐτὸν
ἢ
ἕτερον
|
κατὰ |
τὸν
κυριώτατον
τῶν
ῥηθέντων
περὶ |
[7, 3] |
τούτων
ἀεὶ
πειρατέον.
~Ἐὰν
δὲ
|
κατασκευάζειν |
βουλώμεθα,
πρῶτον
μὲν
εἰδέναι
δεῖ |
[7, 5] |
ὅτι
ῥᾷστον
πάντων
ὅρον
ἀναιρεῖν,
|
Κατασκευάζειν |
δὲ
χαλεπώτατον·
ἐκεῖνά
τε
γὰρ |
[7, 5] |
πολλῶν
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ·
|
κατασκευάζειν |
(δὲ
χαλεπώτατον,
ὅτι
τε
πολλὰ |
[7, 3] |
φανερόν.
Ἐκ
τίνων
δὲ
δεῖ
|
κατασκευάζειν, |
διώρισται
μὲν
ἐν
ἑτέροις
(ἀκριβέστερον, |
[7, 5] |
τούτῳ
χρηστέον.
~Ὅτι
δὲ
χαλεπώτερον
|
κατασκευάζειν |
ἢ
ἀνασκευάζειν
ὅρον,
ἐκ
τῶν |
[7, 5] |
μὲν
καθόλου
ῥᾷον
ἀνασκευάζειν
ἢ
|
κατασκευάζειν· |
κατασκευάζοντι
μὲν
γὰρ
δεικτέον
(ὅτι |
[7, 5] |
Περὶ
δὲ
τοῦ
γένους,
ὅτι
|
κατασκευάζειν |
μὲν
ἀνάγκη
μοναχῶς
παντὶ
(δείξαντα |
[7, 5] |
ἐν
ἀμφοτέροις
γὰρ
ἀνασκευάζειν
ἢ
|
κατασκευάζειν |
ῥᾷον.
Περὶ
(μὲν
οὖν
τοῦ |
[7, 5] |
δεῖ
τῷ
ὑπὸ
τοὔνομα
τὸν
|
κατασκευάζοντα |
δεικνύναι
ὅτι
ὑπάρχει,
ἀνασκευάζοντι
δ´ |
[7, 5] |
ἀνασκευάζειν
μὲν
ἔστιν
ἓν
ἀνελόντα,
|
κατασκευάζοντι |
δὲ
ἀνάγκη
πάντα
συλλογίζεσθαι,
Σχεδὸν |
[7, 5] |
ἀνασκευάσαντες
ἀνῃρηκότες
(ἐσόμεθα
τὸν
ὅρον·
|
κατασκευάζοντι |
δὲ
πάντα
ἀνάγκη
συμβιβάζειν
ὅτι |
[7, 5] |
ἀνάπαλιν
ῥᾷον
κατασκευάσαι
ἢ
ἀνασκευάσαι·
|
κατασκευάζοντι |
μὲν
γὰρ
ἀπόχρη
δεῖξαι
(τινὶ |
[7, 5] |
καθόλου
ῥᾷον
ἀνασκευάζειν
ἢ
κατασκευάζειν·
|
κατασκευάζοντι |
μὲν
γὰρ
δεικτέον
(ὅτι
παντί, |
[7, 5] |
τὰ
ἐν
τῷ
ὅρῳ.
Ἔτι
|
κατασκευάζοντι |
μὲν
καθόλου
οἰστέον
συλλογισμόν·
δεῖ |
[7, 5] |
ἀνῄρηται
τὸ
ἐν
ἀρχῇ.
Ἔτι
|
κατασκευάζοντι |
μὲν
οὐκ
ἀπόχρη
ὅτι
ὑπάρχει |
[7, 3] |
καὶ
τοῦ
ὁμοίως,
ὁσαχῶς
ἐνδέχεται
|
(κατασκευάσαι |
δύο
πρὸς
δύο
συγκρίνοντα.
Οἷον |
[7, 5] |
ἐπὶ
τούτων
τὸ
ἀνασκευάσαι
τοῦ
|
κατασκευάσαι. |
Ἐπὶ
δὲ
τοῦ
συμβεβηκότος
τὸ |
[7, 5] |
δ´
ἐπὶ
μέρους
ἀνάπαλιν
ῥᾷον
|
κατασκευάσαι |
ἢ
ἀνασκευάσαι·
κατασκευάζοντι
μὲν
γὰρ |
[7, 2] |
λόγον
καὶ
τοὔνομα
πρὸς
τὸ
|
κατασκευάσαι |
ὅτι
ὁρισμός,
ἀλλὰ
καὶ
τὰ |
[7, 5] |
τοῦ
πράγματος.
Ῥᾷστον
δὲ
πάντων
|
κατασκευάσαι |
τὸ
συμβεβηκός·
ἐν
μὲν
γὰρ |
[7, 2] |
ὁ
ἀποδοθεὶς
λόγος.
Τῶν
δὲ
|
κατασκευαστικῶν |
τόπων
οὐδεὶς
χρήσιμος
πρὸς
ὅρον· |
[7, 4] |
πτώσεων.
Διὸ
καὶ
δεῖ
μάλιστα
|
κατέχειν |
καὶ
προχείρους
ἔχειν
τούτους·
χρησιμώτατοι |
[7, 3] |
τῶν
(ἐναντίων
τὰς
ἐναντίας
διαφορὰς
|
κατηγορεῖσθαι, |
ἂν
μὴ
ἐν
τῷ
αὐτῷ |
[7, 1] |
ὧν
θάτερον
κατηγορεῖται,
καὶ
θάτερον
|
κατηγορεῖσθαι |
δεῖ.
(Ἔτι
ἐπεὶ
πολλαχῶς
τὸ |
[7, 1] |
γὰρ
θατέρου
κατηγορεῖται,
καὶ
θατέρου
|
κατηγορεῖσθαι |
δεῖ,
καὶ
ὧν
θάτερον
κατηγορεῖται, |
[7, 3] |
τὰς
ἐναντίας
τῶν
ἐναντίων
ἀξιοῦμεν
|
κατηγορεῖσθαι, |
καθάπερ
λευκοῦ
καὶ
μέλανος·
τὸ |
[7, 3] |
τί
ἐστι
τοῦ
πράγματος
μόνα
|
κατηγορεῖσθαι, |
κατηγορεῖται
δ´
ἐν
τῷ
τί |
[7, 5] |
κατὰ
(παντὸς
οὗ
τοὔνομα
κατηγορεῖται〉
|
κατηγορεῖσθαι |
τὸν
ὅρον,
καὶ
ἔτι
πρὸς |
[7, 5] |
(τῷ
τί
ἐστι
τοῦ
πράγματος
|
κατηγορεῖται, |
ἄδηλον
πότερον
ὁ
ῥηθεὶς
ἢ |
[7, 3] |
ἐστι
τοῦ
πράγματος
μόνα
κατηγορεῖσθαι,
|
κατηγορεῖται |
δ´
ἐν
τῷ
τί
ἐστι |
[7, 5] |
ὁ
λόγος
(μὴ
κατηγορεῖται
τοὔνομα
|
κατηγορεῖται. |
Ἔτι
εἰ
καὶ
παντὶ
ὑπάρχει |
[7, 1] |
κατηγορεῖσθαι
δεῖ,
καὶ
ὧν
θάτερον
|
κατηγορεῖται, |
καὶ
θάτερον
κατηγορεῖσθαι
δεῖ.
(Ἔτι |
[7, 1] |
που
διαφωνεῖ·
ὅσα
γὰρ
θατέρου
|
κατηγορεῖται, |
καὶ
θατέρου
κατηγορεῖσθαι
δεῖ,
καὶ |
[7, 5] |
ὅτι
κατ´
οὐδενὸς
ὧν
τοὔνομα
|
κατηγορεῖται |
καὶ
ὁ
λόγος
κατηγορεῖται.
Τὸ |
[7, 5] |
γὰρ
κατὰ
(παντὸς
οὗ
τοὔνομα
|
κατηγορεῖται〉 |
κατηγορεῖσθαι
τὸν
ὅρον,
καὶ
ἔτι |
[7, 3] |
τῷ
τί
ἐστι
τοῦ
πράγματος
|
κατηγορεῖται. |
Ὅτι
μὲν
οὖν
ἐγχωρεῖ
συλλογισμὸν |
[7, 3] |
τῷ
τί
ἐστι
τοῦ
πράγματος
|
κατηγορεῖται, |
(ὅτι
ὁ
ταῦτα
ἔχων
λόγος |
[7, 1] |
ἑκατέρου
κατηγορουμένων
καὶ
ὧν
ταῦτα
|
κατηγορεῖται |
σκοπεῖν
εἴ
που
διαφωνεῖ·
ὅσα |
[7, 5] |
τοὔνομα
κατηγορεῖται
καὶ
ὁ
λόγος
|
κατηγορεῖται. |
Τὸ
δ´
ἀνάπαλιν
οὐκ
ἀναγκαῖον |
[7, 5] |
καθ´
ὧν
ὁ
λόγος
(μὴ
|
κατηγορεῖται |
τοὔνομα
κατηγορεῖται.
Ἔτι
εἰ
καὶ |
[7, 3] |
οὖν
τοῦ
ἐναντίου
ἡ
ἐναντία
|
κατηγορεῖται, |
τούτου
δὲ
μή,
δῆλον
ὅτι |
[7, 4] |
εἴρηκε
τοὔνομα
ἢ
αὐτὸ
αὑτοῦ
|
κατηγόρηκεν |
ὡς
ἕτερον.
Καὶ
εἴ
τις |
[7, 1] |
εἰ
μὴ
ἐν
ἑνὶ
γένει
|
κατηγορίας |
ἀμφότερα,
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
ποιὸν |
[7, 3] |
κατηγοροῦνται,
τοῦ
προκειμένου
αἱ
ἀποδοθεῖσαι
|
κατηγοροῖντ´ |
ἄν,
ὥστ´
ἐπεὶ
καὶ
τὸ |
[7, 3] |
ὅτι
ἡ
εἰρημένη
τούτου
ἂν
|
κατηγοροῖτο. |
Καθόλου
δ´
εἰπεῖν,
ἐπεὶ
ὁ |
[7, 3] |
ἤτοι
τὸ
αὐτὸ
γένος
ἂν
|
κατηγοροῖτο |
ὅπερ
καὶ
(τοῦ
ἐναντίου,
αἱ |
[7, 3] |
δεῖ
τὰ
ἐν
τῷ
ὅρῳ
|
κατηγορούμενα |
ἐν
τῷ
τί
ἐστι
τοῦ |
[7, 1] |
εἰπεῖν
ἐκ
τῶν
ὁπωσοῦν
ἑκατέρου
|
κατηγορουμένων |
καὶ
ὧν
ταῦτα
κατηγορεῖται
σκοπεῖν |
[7, 1] |
διαφοραὶ
μὴ
αἱ
αὐταὶ
ἑκατέρου
|
κατηγοροῦνται, |
ἀλλὰ
τοῦ
μὲν
ὅτι
θεωρητικὴ |
[7, 5] |
τὸ
γένος
καὶ
αἱ
διαφοραὶ
|
κατηγοροῦνται· |
ἄνευ
δὲ
τούτων
ἀδύνατον
ὁρισμοῦ |
[7, 3] |
τῶν
ἐναντίων
ἢ
αἱ
αὐταὶ
|
κατηγοροῦνται, |
δῆλον
ὅτι
τοῦ
προκειμένου
ἤτοι |
[7, 3] |
εἰ
τοῦ
ἐναντίου
αἱ
ἐναντίαι
|
κατηγοροῦνται, |
τοῦ
προκειμένου
αἱ
ἀποδοθεῖσαι
κατηγοροῖντ´ |
[7, 1] |
ὑποθέσεως
ὑπάρξαι,
καθάπερ
τοῖς
τὸ
|
κενὸν |
καὶ
τὸ
πλῆρες
ἀέρος
ταὐτὸν |
[7, 1] |
ὅτι
ἐὰν
ἐξέλθῃ
ὁ
ἀήρ,
|
κενὸν |
μὲν
οὐχ
ἧττον
ἀλλὰ
μᾶλλον |
[7, 5] |
τὰ
πρὸς
τὸ
συμβεβη:
κὸς
|
κοινὰ |
πάντων
τῶν
εἰρημένων
ἐστίν.
Ὑπάρχειν |
[7, 4] |
ἕτερον.
Καὶ
εἴ
τις
ἄλλος
|
κοινὸς |
καὶ
ἐνεργὸς
τῶν
τόπων
ἐστί, |
[7, 4] |
τῶν
ἄλλων
δὲ
τοὺς
μάλιστα
|
κοινούς· |
οὗτοι
γὰρ
ἐνεργότατοι
τῶν
λοιπῶν, |
[7, 5] |
γὰρ
τὰ
πρὸς
τὸ
συμβεβη:
|
κὸς |
κοινὰ
πάντων
τῶν
εἰρημένων
ἐστίν. |
[7, 1] |
περὶ
ταὐτοῦ
τρόπων
(ἐλέγετο
δὲ
|
κυριώτατα |
ταὐτὸν
(τὸ
τῷ
ἀριθμῷ
ἕν) |
[7, 1] |
ταὐτὸν
ἢ
ἕτερον
κατὰ
τὸν
|
κυριώτατον |
τῶν
ῥηθέντων
περὶ
ταὐτοῦ
τρόπων |
[7, 3] |
δὲ
τὰ
γένη
ἐναντία,
οὐδὲν
|
κωλύει |
τὴν
αὐτὴν
διαφορὰν
κατ´
ἀμφοῖν |