Livre, Chap. |
[7, 1] |
ἧττον
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἔσται,
πλῆρες
|
δ´ |
ἀέρος
οὐκέτι
ἔσται.
Ὥστε
ὑποτεθέντος |
[7, 5] |
τοῦτο
καλῶς
δεῖ
πεποιηκέναι.
Τῶν
|
δ´ |
ἄλλων
τὸ
ἴδιον
μάλιστα
τοιοῦτον· |
[7, 5] |
καὶ
ὁ
λόγος
κατηγορεῖται.
Τὸ
|
δ´ |
ἀνάπαλιν
οὐκ
ἀναγκαῖον
προσδεῖξαι,
ὅτι |
[7, 5] |
κατασκευάζοντα
δεικνύναι
ὅτι
ὑπάρχει,
ἀνασκευάζοντι
|
δ´ |
ἀπόχρη
ἑνὶ
δεῖξαι
μὴ
ὑπάρχον· |
[7, 5] |
γὰρ
δεικτέον
(ὅτι
παντί,
ἀνασκευάζοντι
|
δ´ |
ἀπόχρη
ἑνὶ
δεῖξαι
μὴ
ὑπάρχον. |
[7, 1] |
οὔ.
Ὥστ´
οὐ
ταὐτόν.
(Καθόλου
|
δ´ |
εἰπεῖν
ἐκ
τῶν
ὁπωσοῦν
ἑκατέρου |
[7, 3] |
εἰρημένη
τούτου
ἂν
κατηγοροῖτο.
Καθόλου
|
δ´ |
εἰπεῖν,
ἐπεὶ
ὁ
ὁρισμός
ἐστιν |
[7, 2] |
ταὐτὸν
τόποι
τοσοῦτοι
λέγονται.
~Δῆλον
|
δ´ |
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
ὅτι
ἅπαντες |
[7, 1] |
τῶν
ἄλλων
τῶν
τοιούτων.
Δεῖ
|
δ´ |
ἑκάτερον
ἓν
ἀριθμῷ
εἶναι
τὸ |
[7, 3] |
τοῦ
πράγματος
μόνα
κατηγορεῖσθαι,
κατηγορεῖται
|
δ´ |
ἐν
τῷ
τί
ἐστι
τὰ |
[7, 5] |
ἑνὶ
δεῖξαι
μὴ
ὑπάρχον.
Τὸ
|
δ´ |
ἐπὶ
μέρους
ἀνάπαλιν
ῥᾷον
κατασκευάσαι |
[7, 1] |
ἢ
τὸ
μὲν
ἀρετὴ
τὸ
|
δ´ |
ἐπιστήμη.
Ἢ
εἰ
τὸ
μὲν |
[7, 1] |
μὲν
ἕτερον
ἀναιρεῖται
αὐτῶν,
τὸ
|
δ´ |
ἕτερον
οὔ.
Ὥστ´
οὐ
ταὐτόν. |
[7, 3] |
ὁμολογεῖται.
Καὶ
ἐκ
τῶν
ὁμοίως
|
δ´ |
ἐχόντων
πρὸς
ἄλληλα.
Εἰ
γὰρ |
[7, 5] |
ὡς
γένος
ὑπάρχει
δεικτέον·
ἀνασκευάζοντι
|
δ´ |
ἱκανὸν
τὸ
δεῖξαι
μὴ
ὑπάρχον |
[7, 3] |
ὁ
λοιπὸς
τοῦ
λοιποῦ.
Ἑνὸς
|
δ´ |
ὁρισμοῦ
πρὸς
δύο
συγκρινομένου
ἢ |
[7, 3] |
καὶ
πῶς
ὁρίζεσθαι
δεῖ,
νῦν
|
δ´ |
ὅσον
ἱκανὸν
πρὸς
τὴν
παροῦσαν |
[7, 1] |
μὲν
ὅτι
θεωρητικὴ
ἐπιστήμη,
τοῦ
|
δ´ |
ὅτι
πρακτική.
(Ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[7, 5] |
εἶναι
ὁ
ἀποδοθεὶς
ὅρος.
Ἀνασκευάζοντα
|
δ´ |
οὐκέτι
ἀνάγκη
δεῖξαι
τὸ
καθόλου· |
[7, 3] |
καθάπερ
εἴρηται
σκεπτέον,
Κατὰ
μέρος
|
δ´ |
ὧδε.
Πρῶτον
μὲν
οὖν
ὅτι |
[7, 5] |
ἢ
τινὶ
ἢ
(παντί.
Ἔοικε
|
δ´, |
ὥσπερ
καὶ
ἐν
τοῖς
ἄλλοις |
[7, 5] |
μὲν
ἔστιν
ἓν
ἀνελόντα,
κατασκευάζοντι
|
δὲ |
ἀνάγκη
πάντα
συλλογίζεσθαι,
Σχεδὸν
δὲ |
[7, 5] |
τῷ
ὑπὸ
τοὔνομα
μὴ
μόνῳ
|
δέ, |
ἀνῃρημένος
γίνεται
ὁ
ὁρισμός.
Ὁμοίως |
[7, 3] |
μὲν
διαφοραὶ
αἱ
αὐταὶ
τὰ
|
δὲ |
γένη
ἐναντία·
ἢ
ἄμφω
ἐναντία, |
[7, 3] |
ὅρου
γενέσθαι,
φανερόν.
Ἐκ
τίνων
|
δὲ |
δεῖ
κατασκευάζειν,
διώρισται
μὲν
ἐν |
[7, 5] |
ἀπόχρη
δεῖξαι
(τινὶ
ὑπάρχον,
ἀνασκευάζοντι
|
δὲ |
δεικτέον
ὅτι
οὐδενὶ
ὑπάρχει.
Φανερὸν |
[7, 5] |
λόγῳ
τὸ
μὲν
γένος
τὸ
|
δὲ |
διαφορά,
καὶ
ὅτι
ἐν
τῷ |
[7, 3] |
ὅπερ
καὶ
(τοῦ
ἐναντίου,
αἱ
|
δὲ |
διαφοραὶ
ἐναντίαι,
ἢ
ἅπασαι
ἢ |
[7, 1] |
τὸ
μὲν
γένος
ταὐτόν,
αἱ
|
δὲ |
διαφοραὶ
μὴ
αἱ
αὐταὶ
ἑκατέρου |
[7, 5] |
μοναχῶς
παντὶ
(δείξαντα
ὑπάρχον,
ἀνασκευάζεται
|
δὲ |
διχῶς·
καὶ
γὰρ
εἰ
μηδενὶ |
[7, 3] |
ἢ
ὅδε
τοῦδε
ὁρισμός,
ὁ
|
δὲ |
ἧττον
ὁρισμός,
καὶ
ὁ
μᾶλλον. |
[7, 1] |
ἄμφω
μὲν
δέχεται
μὴ
ἅμα
|
δέ· |
καθάπερ
ὁ
μᾶλλον
ἐρῶν
οὐ |
[7, 3] |
ἢ
ἐν
τῷ
ἐναντίῳ,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
αἱ
διαφοραὶ
ἢ
αἱ |
[7, 3] |
καὶ
τὰ
λοιπὰ
ὁμολογεῖσθαι.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
εἰ
ἡ
φθορὰ
διάλυσις |
[7, 1] |
δῆλον
ὅτι
οὐ
ταὐτά.
Ὁρᾶν
|
δὲ |
καὶ
εἰ
μὴ
ἐν
ἑνὶ |
[7, 5] |
τί
ἦν
εἶναι
σημαίνων.
Δῆλον
|
δὲ |
καὶ
ἐκ
τῶνδε.
Ῥᾷον
γὰρ |
[7, 1] |
τοῦ
δ´
ὅτι
πρακτική.
(Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Ἔτι |
[7, 1] |
αἱρετώτα
(τον
καὶ
μέγιστον.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν |
[7, 3] |
ἡ
φθορὰ
διάλυσις
οὐσίας.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Ὥσθ´ |
[7, 1] |
τὸ
δικαίως
τῷ
ἀνδρείως.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἀντικειμένων·
εἰ |
[7, 4] |
ὅρους
δυνατόν
ἐστιν
εἶναι.
~Εἰσὶ
|
δὲ |
(καὶ)
ἐπικαιρότατοι
τῶν
τόπων
οἵ |
[7, 5] |
δεικτέον
ὅτι
οὐδενὶ
ὑπάρχει.
Φανερὸν
|
δὲ |
καὶ
ὅτι
πάντων
ῥᾷστον
ὅρον |
[7, 5] |
καὶ
παντὶ
ὑπάρχει
μὴ
μόνῳ
|
δέ, |
καὶ
οὕτως
ἀνεσκευασμένον
γίνεται,
καθάπερ |
[7, 5] |
ἀνῃρημένος
γίνεται
ὁ
ὁρισμός.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τὸ
ἴδιον
καὶ |
[7, 5] |
δὲ
ἀνάγκη
πάντα
συλλογίζεσθαι,
Σχεδὸν
|
δὲ |
καὶ
τὰ
λοιπὰ
πάντα,
ὅσα |
[7, 5] |
οὐδέπω
ἀνῄρηται
τὸ
γένος·
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τὸ
ἴδιον
οὐκ
ἀναγκαῖον |
[7, 1] |
τῶν
λοιπῶν
εἰσι
βελτίους.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τοὺς
Λακεδαιμονίους
ἀνάγκη
βελτίους |
[7, 1] |
ποιητικὰ
καὶ
τὰ
φθαρτικά.
(Σκοπεῖν
|
δὲ |
καὶ
ὧν
θάτερον
μάλιστα
λέγεται |
[7, 3] |
τὸ
μὲν
γὰρ
ἀρετὴ
τὸ
|
δὲ |
κακία
ψυχῆς,
ὥστε
τὸ
ψυχῆς |
[7, 1] |
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
ἀγαθὸν
τὸ
|
δὲ |
κακόν,
ἢ
τὸ
μὲν
ἀρετὴ |
[7, 3] |
διὰ
τούτων
ἀεὶ
πειρατέον.
~Ἐὰν
|
δὲ |
κατασκευάζειν
βουλώμεθα,
πρῶτον
μὲν
εἰδέναι |
[7, 2] |
ὁρισμὸς
ὁ
ἀποδοθεὶς
λόγος.
Τῶν
|
δὲ |
κατασκευαστικῶν
τόπων
οὐδεὶς
χρήσιμος
πρὸς |
[7, 1] |
ῥηθέντων
περὶ
ταὐτοῦ
τρόπων
(ἐλέγετο
|
δὲ |
κυριώτατα
ταὐτὸν
(τὸ
τῷ
ἀριθμῷ |
[7, 3] |
ἢ
ἅπασαι
ἢ
τινές,
αἱ
|
δὲ |
λοιπαὶ
αἱ
αὐταί·
ἢ
ἀνάπαλιν |
[7, 3] |
ἐναντίου
ἡ
ἐναντία
κατηγορεῖται,
τούτου
|
δὲ |
μή,
δῆλον
ὅτι
ἡ
εἰρημένη |
[7, 1] |
μὲν
δέχεται
τὸ
μᾶλλον
τὸ
|
δὲ |
μή,
ἢ
εἰ
ἄμφω
μὲν |
[7, 1] |
πολλαπλάσιον
οὐ
ταὐτὸν
δηλοῖ.
Σκοπεῖν
|
δὲ |
μὴ
μόνον
εἰ
ἤδη
τι |
[7, 3] |
ταὐτὰ
εἶναι
οὐκ
ἐνδέχεται·
εἰ
|
δὲ |
μή,
ὁ
αὐτὸς
ὁρισμὸς
τῶν |
[7, 1] |
λεγόμενον
μέγιστον
ἢ
αἱρετώτατον·
εἰ
|
δὲ |
μή,
οὐκ
ἔσται
δεδειγμένον
ὅτι |
[7, 1] |
Λακεδαιμόνιοι
ὑπὸ
τῶν
Πελοποννησίων,
εἰ
|
δὲ |
μή,
συμβήσεται
ἀλλήλων
εἶναι
βελτίους, |
[7, 5] |
δεῖ
ἕκαστον
τῶν
εἰρημένων·
εἰ
|
δὲ |
μὴ
ὡς
ἴδιον
ὑπάρχει
τὸ |
[7, 5] |
ἀνῃρηκότες
(ἐσόμεθα
τὸν
ὅρον·
κατασκευάζοντι
|
δὲ |
πάντα
ἀνάγκη
συμβιβάζειν
ὅτι
ὑπάρχει |
[7, 5] |
καὶ
ἀντικατηγορεῖται
τοῦ
πράγματος.
Ῥᾷστον
|
δὲ |
πάντων
κατασκευάσαι
τὸ
συμβεβηκός·
ἐν |
[7, 1] |
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
ποιὸν
τὸ
|
δὲ |
ποσὸν
ἢ
πρός
τι
δηλοῖ. |
[7, 1] |
ἐνδέχεται
ἀριθμῷ
ταὐτὰ
εἶναι·
ἐπισκοποῦμεν
|
δὲ |
πότερον
οὕτω
ταὐτὰ
ἢ
οὐχ |
[7, 3] |
ἐναντίον
ἐν
τῷ
ἐναντίῳ,
τὸ
|
δὲ |
προκείμενον
μὴ
ἔστιν
ἐν
τῷ |
[7, 3] |
τὸ
μὲν
γὰρ
διακριτικὸν
τὸ
|
(δὲ |
συγκριτικὸν
ὄψεως.
Ὥστ´
εἰ
τοῦ |
[7, 5] |
ἀνῃρημένος
γίνεται
ὁ
(ὁρισμός.
Πρὸς
|
δὲ |
τὰ
ἄλλα
οὔτε
τὰ
ἐκ |
[7, 3] |
γένει
ᾖ
τὰ
ἐναντία,
ὧν
|
δὲ |
τὰ
γένη
ἐναντία,
οὐδὲν
κωλύει |
[7, 3] |
γένεσιν
εἶναι.
Καὶ
τὰς
διαφορὰς
|
δὲ |
τὰς
ἐναντίας
τῶν
ἐναντίων
ἀξιοῦμεν |
[7, 1] |
~(Πότερον
|
δὲ |
ταὐτὸν
ἢ
ἕτερον
κατὰ
τὸν |
[7, 3] |
μὲν
ἐν
ἑτέροις
(ἀκριβέστερον,
πρὸς
|
δὲ |
τὴν
προκειμένην
μέθοδον
οἱ
αὐτοὶ |
[7, 1] |
καὶ
θάτερον
δεῖ
συμβεβηκέναι.
Εἰ
|
δέ |
τι
τούτων
διαφωνεῖ,
δῆλον
ὅτι |
[7, 1] |
ταὐτὸν
ἔδει
(δηλοῦν·
οὐ
δηλοῖ
|
δέ· |
τὸ
γὰρ
διπλάσιον
καὶ
πολλαπλάσιον |
[7, 5] |
ἐπὶ
τοῦ
ὁρισμοῦ
ἐλέγετο)
Περὶ
|
δὲ |
τοῦ
γένους,
ὅτι
κατασκευάζειν
μὲν |
[7, 5] |
ὅτι
οὕτως
(ὑπάρχει,
δεικτέον·
ἐπὶ
|
δὲ |
τοῦ
συμβεβηκότος
ὅτι
ὑπ–
άρχει |
[7, 5] |
ὅτι
οὐχ
οὕτως
ὑπάρχει·
ἐπὶ
|
δὲ |
τοῦ
συμβεβηκότος
οὐκ
ἔστιν
ἀνελεῖν |
[7, 5] |
τὸ
ἀνασκευάσαι
τοῦ
κατασκευάσαι.
Ἐπὶ
|
δὲ |
τοῦ
συμβεβηκότος
τὸ
μὲν
καθόλου |
[7, 4] |
πρὸς
πλεῖστα.
Καὶ
τῶν
ἄλλων
|
δὲ |
τοὺς
μάλιστα
κοινούς·
οὗτοι
γὰρ |
[7, 5] |
καὶ
αἱ
διαφοραὶ
κατηγοροῦνται·
ἄνευ
|
δὲ |
τούτων
ἀδύνατον
ὁρισμοῦ
γενέσθαι
συλλογισμόν. |
[7, 3] |
τοῦ
προκειμένου
ἀνάγκη
εἶναι.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
τῶν
(ἐναντίων
πλείους
συμπλοκαί,
ληπτέον |
[7, 5] |
τὰ
δεδομένα
πολλῶν
εἰρημένων,
ἐκ
|
(δὲ |
τῶν
πλειόνων
θᾶττον
γίνεται
συλλογισμός· |
[7, 5] |
ῥᾷστον
πάντων
ὅρον
ἀναιρεῖν,
Κατασκευάζειν
|
δὲ |
χαλεπώτατον·
ἐκεῖνά
τε
γὰρ
δεῖ |
[7, 5] |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ·
κατασκευάζειν
|
(δὲ |
χαλεπώτατον,
ὅτι
τε
πολλὰ
δεῖ |
[7, 5] |
άρχει
μόνον
ἱκανὸν
δεῖξαι.
Ἀνασκευάζειν
|
δὲ |
χαλεπώτατον
τὸ
συμβεβηκός,
ὅτι
ἐλάχιστα |
[7, 5] |
τόπων
ἐστί,
τούτῳ
χρηστέον.
~Ὅτι
|
δὲ |
χαλεπώτερον
κατασκευάζειν
ἢ
ἀνασκευάζειν
ὅρον, |
[7, 4] |
συνώνυμον
τὸ
εἶδός
ἐστιν.
Ἔστι
|
δὲ |
χρήσιμον
τὸ
τοιοῦτον
πρὸς
τοὺς |
[7, 1] |
εἰ
δὲ
μή,
οὐκ
ἔσται
|
δεδειγμένον |
ὅτι
ταὐτόν.
Οὐ
γὰρ
ἀναγκαῖον, |
[7, 5] |
εἰ
μηδενὶ
καὶ
εἰ
τινὶ
|
δέδεικται |
μὴ
ὑπάρχον,
ἀνῄρηται
τὸ
ἐν |
[7, 5] |
πλεῖστα
γὰρ
ἐν
αὐτῷ
τὰ
|
δεδομένα |
πολλῶν
εἰρημένων,
ἐκ
(δὲ
τῶν |
[7, 5] |
συμβεβηκός,
ὅτι
ἐλάχιστα
ἐν
αὐτῷ
|
δέδοται· |
οὐ
γὰρ
προσσημαίνεται
ἐν
τῷ |
[7, 5] |
κατασκευάζοντι
μὲν
καθόλου
οἰστέον
συλλογισμόν·
|
δεῖ |
γὰρ
κατὰ
(παντὸς
οὗ
τοὔνομα |
[7, 1] |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν
τοιούτων.
|
Δεῖ |
δ´
ἑκάτερον
ἓν
ἀριθμῷ
εἶναι |
[7, 1] |
(Δῆλον
οὖν
ὅτι
ἓν
ἀριθμῷ
|
δεῖ |
εἶναι
τὸ
βέλτιστον
καὶ
μέγιστον |
[7, 5] |
εἰρημένων
ἐστίν.
Ὑπάρχειν
μὲν
γὰρ
|
δεῖ |
ἕκαστον
τῶν
εἰρημένων·
εἰ
δὲ |
[7, 1] |
θάτερον
κατηγορεῖται,
καὶ
θάτερον
κατηγορεῖσθαι
|
δεῖ. |
(Ἔτι
ἐπεὶ
πολλαχῶς
τὸ
ταὐτὸν |
[7, 2] |
ἀλλὰ
καὶ
τὰ
ἄλλα
πάντα
|
(δεῖ |
ἔχειν
τὰ
παρηγγελμένα
τὸν
ὁρισμόν. |
[7, 1] |
θατέρου
κατηγορεῖται,
καὶ
θατέρου
κατηγορεῖσθαι
|
δεῖ, |
καὶ
ὧν
θάτερον
κατηγορεῖται,
καὶ |
[7, 3] |
γενέσθαι,
φανερόν.
Ἐκ
τίνων
δὲ
|
δεῖ |
κατασκευάζειν,
διώρισται
μὲν
ἐν
ἑτέροις |
[7, 4] |
καὶ
τῶν
πτώσεων.
Διὸ
καὶ
|
δεῖ |
μάλιστα
κατέχειν
καὶ
προχείρους
ἔχειν |
[7, 3] |
ἐστιν
ὅρος
καὶ
πῶς
ὁρίζεσθαι
|
δεῖ, |
νῦν
δ´
ὅσον
ἱκανὸν
πρὸς |
[7, 3] |
κατασκευάζειν
βουλώμεθα,
πρῶτον
μὲν
εἰδέναι
|
δεῖ |
ὅτι
οὐδεὶς
ἢ
ὀλίγοι
τῶν |
[7, 5] |
δὲ
χαλεπώτατον·
ἐκεῖνά
τε
γὰρ
|
δεῖ |
πάντα
συλλογίσασθαι
(καὶ
γὰρ
ὅτι |
[7, 5] |
ὁ
λόγος,
καὶ
τοῦτο
καλῶς
|
δεῖ |
πεποιηκέναι.
Τῶν
δ´
ἄλλων
τὸ |
[7, 1] |
θάτερον
αὐτῶν
συμβέβηκε,
καὶ
θάτερον
|
δεῖ |
συμβεβηκέναι.
Εἰ
δέ
τι
τούτων |
[7, 1] |
γὰρ
θατέρῳ
συμβέβηκε,
καὶ
θατέρῳ
|
(δεῖ |
συμβεβηκέναι,
καὶ
οἷς
θάτερον
αὐτῶν |
[7, 5] |
(δὲ
χαλεπώτατον,
ὅτι
τε
πολλὰ
|
δεῖ |
συμβιβάσαι,
καὶ
πρὸς
τούτῳ
ὅτι |
[7, 3] |
εἶναι
τῷ
πράγματι
δηλῶν,
καὶ
|
δεῖ |
τὰ
ἐν
τῷ
ὅρῳ
κατηγορούμενα |
[7, 5] |
ἁρμόσει
λέγεσθαι
(παντί
τε
(γὰρ
|
δεῖ |
τῷ
ὑπὸ
τοὔνομα
τὸν
κατασκευάζοντα |
[7, 5] |
τῷ
ὑπὸ
τοὔνομα
τὸν
κατασκευάζοντα
|
δεικνύναι |
ὅτι
ὑπάρχει,
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἀπόχρη |
[7, 5] |
καὶ
ὅτι
ὡς
γένος
ὑπάρχει
|
δεικτέον· |
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἱκανὸν
τὸ
δεῖξαι |
[7, 5] |
ἀλλὰ
καὶ
ὅτι
οὕτως
(ὑπάρχει,
|
δεικτέον· |
ἐπὶ
δὲ
τοῦ
συμβεβηκότος
ὅτι |
[7, 5] |
δεῖξαι
(τινὶ
ὑπάρχον,
ἀνασκευάζοντι
δὲ
|
δεικτέον |
ὅτι
οὐδενὶ
ὑπάρχει.
Φανερὸν
δὲ |
[7, 5] |
ἢ
κατασκευάζειν·
κατασκευάζοντι
μὲν
γὰρ
|
δεικτέον |
(ὅτι
παντί,
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἀπόχρη |
[7, 5] |
μὲν
οὐκ
ἀπόχρη
ὅτι
ὑπάρχει
|
δεῖξαι, |
ἀλλὰ
καὶ
ὅτι
ὡς
γένος |
[7, 5] |
ὅτι
ὑπ–
άρχει
μόνον
ἱκανὸν
|
δεῖξαι. |
Ἀνασκευάζειν
δὲ
χαλεπώτατον
τὸ
συμβεβηκός, |
[7, 5] |
ὑπάρχει,
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἀπόχρη
ἑνὶ
|
δεῖξαι |
μὴ
ὑπάρχον·
εἴ
τε
καὶ |
[7, 5] |
δεικτέον·
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἱκανὸν
τὸ
|
δεῖξαι |
μὴ
ὑπάρχον
ἢ
τινὶ
ἢ |
[7, 5] |
παντί,
ἀνασκευάζοντι
δ´
ἀπόχρη
ἑνὶ
|
δεῖξαι |
μὴ
ὑπάρχον.
Τὸ
δ´
ἐπὶ |
[7, 5] |
ἀπόχρη
γὰρ
ἀνασκευάζοντι
καθόλου
τὸ
|
δεῖξαι |
ὅτι
κατ´
οὐδενὸς
ὧν
τοὔνομα |
[7, 5] |
τὸ
καθόλου·
ἀπόχρη
γὰρ
τὸ
|
δεῖξαι |
ὅτι
οὐκ
ἀληθεύεται
περί
τινος |
[7, 2] |
πρὸς
ὅρον·
οὐ
γὰρ
ἀπόχρη
|
δεῖξαι |
ταὐτὸν
τὸ
ὑπὸ
τὸν
λόγον |
[7, 5] |
ἀνασκευάσαι·
κατασκευάζοντι
μὲν
γὰρ
ἀπόχρη
|
δεῖξαι |
(τινὶ
ὑπάρχον,
ἀνασκευάζοντι
δὲ
δεικτέον |
[7, 5] |
ὅρος.
Ἀνασκευάζοντα
δ´
οὐκέτι
ἀνάγκη
|
δεῖξαι |
τὸ
καθόλου·
ἀπόχρη
γὰρ
τὸ |
[7, 5] |
ἄλλων
διχῶς
ἔστιν
ἀνελεῖν,
ἢ
|
δείξαντα |
ὅτι
οὐχ
ὑπάρχει
(ἢ
ὅτι |
[7, 5] |
οὐκ
ἔστιν
ἀνελεῖν
ἀλλ´
ἢ
|
δείξαντα |
ὅτι
οὐχ
ὑπάρχει.
Οἱ
μὲν |
[7, 5] |
κατασκευάζειν
μὲν
ἀνάγκη
μοναχῶς
παντὶ
|
(δείξαντα |
ὑπάρχον,
ἀνασκευάζεται
δὲ
διχῶς·
καὶ |
[7, 5] |
λόγος.
Εἴ
τε
καὶ
καθόλου
|
δέοι |
ἀνασκευάσαι,
οὐδ´
ὣς
τὸ
ἀντιστρέφειν |
[7, 1] |
μή,
ἢ
εἰ
ἄμφω
μὲν
|
δέχεται |
μὴ
ἅμα
δέ·
καθάπερ
ὁ |
[7, 1] |
τοῦ
μᾶλλον,
εἰ
τὸ
μὲν
|
δέχεται |
τὸ
μᾶλλον
τὸ
δὲ
μή, |
[7, 1] |
λοιπὰ
ταὐτὸν
ἔδει
(δηλοῦν·
οὐ
|
δηλοῖ |
δέ·
τὸ
γὰρ
διπλάσιον
καὶ |
[7, 1] |
δὲ
ποσὸν
ἢ
πρός
τι
|
δηλοῖ. |
Πάλιν
εἰ
(τὸ
γένος
ἑκατέρου |
[7, 1] |
διπλάσιον
καὶ
πολλαπλάσιον
οὐ
ταὐτὸν
|
δηλοῖ. |
Σκοπεῖν
δὲ
μὴ
μόνον
εἰ |
[7, 2] |
εἴρηται·
εἰ
γὰρ
μὴ
ταὐτὸν
|
δηλοῖ |
τό
τ´
ὄνομα
καὶ
ὁ |
[7, 5] |
καὶ
ἔτι
παρὰ
ταῦτα
ὅτι
|
δηλοῖ |
τὸ
τί
ἦν
εἶναι
ὁ |
[7, 1] |
τὸ
πλῆρες
ἀέρος
ταὐτὸν
φάσκουσιν
|
(δῆλον |
γὰρ
ὅτι
ἐὰν
ἐξέλθῃ
ὁ |
[7, 2] |
τὸ
ταὐτὸν
τόποι
τοσοῦτοι
λέγονται.
|
~Δῆλον |
δ´
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
ὅτι |
[7, 5] |
τὸ
τί
ἦν
εἶναι
σημαίνων.
|
Δῆλον |
δὲ
καὶ
ἐκ
τῶνδε.
Ῥᾷον |
[7, 3] |
μὴ
ἔστιν
ἐν
τῷ
αὐτῷ,
|
(δῆλον |
ὅτι
ἐν
τῷ
ἐναντίῳ
ἂν |
[7, 3] |
ἐναντία
κατηγορεῖται,
τούτου
δὲ
μή,
|
δῆλον |
ὅτι
ἡ
εἰρημένη
τούτου
ἂν |
[7, 3] |
καὶ
αἱ
διαφοραὶ
ὀρθῶς
ἀποδέδονται,
|
δῆλον |
ὅτι
ὁρισμὸς
ἂν
εἴη
ὁ |
[7, 1] |
Εἰ
δέ
τι
τούτων
διαφωνεῖ,
|
δῆλον |
ὅτι
οὐ
ταὐτά.
Ὁρᾶν
δὲ |
[7, 1] |
μὴ
ἀμφότερα
τῷ
αὐτῷ
ταὐτά,
|
δῆλον |
ὅτι
οὐδ´
ἀλλήλοις.
Ἔτι
ἐκ |
[7, 2] |
τ´
ὄνομα
καὶ
ὁ
λόγος,
|
(δῆλον |
ὅτι
οὐκ
ἂν
εἴη
ὁρισμὸς |
[7, 3] |
ἐναντίων
ἢ
αἱ
αὐταὶ
κατηγοροῦνται,
|
δῆλον |
ὅτι
τοῦ
προκειμένου
ἤτοι
τὸ |
[7, 1] |
βελτίους.
Ὥστε
ἀλλήλων
βελτίους
γίνονται.
|
(Δῆλον |
οὖν
ὅτι
ἓν
ἀριθμῷ
δεῖ |
[7, 5] |
ἀλλ´
ἢ
ἐπὶ
τοῦ
ὁρισμοῦ.
|
Δῆλον |
οὖν
ὅτι
ῥᾷστον
πάντων
ὅρον |
[7, 1] |
ἡμίσεος
τὰ
λοιπὰ
ταὐτὸν
ἔδει
|
(δηλοῦν· |
οὐ
δηλοῖ
δέ·
τὸ
γὰρ |
[7, 3] |
τί
ἦν
εἶναι
τῷ
πράγματι
|
δηλῶν, |
καὶ
δεῖ
τὰ
ἐν
τῷ |
[7, 3] |
τὰς
τοιαύτας
μαθήσεις.
Εἶθ´
ὅτι
|
δι´ |
ἀκριβείας
μὲν
ἄλλης
ἐστὶ
πραγματείας |
[7, 5] |
ὑπάρχει.
Οἱ
μὲν
οὖν
τόποι
|
δι´ |
ὧν
εὐπορήσομεν
πρὸς
ἕκαστα
τῶν |
[7, 1] |
εἰ
ἤδη
τι
συμβαίνει
ἀδύνατον
|
διὰ |
τῆς
θέσεως,
ἀλλὰ
καὶ
εἰ |
[7, 5] |
τοιοῦτον·
ἀναιρεῖν
μὲν
γὰρ
ῥᾷον
|
διὰ |
τὸ
ἐκ
πολλῶν
ὡς
ἐπὶ |
[7, 2] |
μὲν
οὖν
ὅρον
οὕτως
καὶ
|
διὰ |
τούτων
ἀεὶ
πειρατέον.
~Ἐὰν
δὲ |
[7, 5] |
πρὸς
μὲν
ὅρον
ἐνδέχεται
καὶ
|
διὰ |
τῶν
ἄλλων
ἐπιχειρεῖν·
εἴτε
γὰρ |
[7, 3] |
καὶ
μέλανος·
τὸ
μὲν
γὰρ
|
διακριτικὸν |
τὸ
(δὲ
συγκριτικὸν
ὄψεως.
Ὥστ´ |
[7, 5] |
μὲν
οὖν
ἀπόχρη
πρὸς
ἓν
|
διαλεγῆναι· |
ἓν
γὰρ
ὁποιονοῦν
ἀνασκευάσαντες
ἀνῃρηκότες |
[7, 3] |
ὅτι
οὐδεὶς
ἢ
ὀλίγοι
τῶν
|
διαλεγομένων |
ὅρον
συλλογίζονται,
ἀλλὰ
πάντες
ἀρχὴν |
[7, 3] |
διάλυσις
οὐσίας,
καὶ
τὸ
φθείρεσθαι
|
διαλύεσθαι |
οὐσίαν
καὶ
τὸ
φθαρτικῶς
διαλυτικῶς, |
[7, 3] |
δὲ
καὶ
εἰ
ἡ
φθορὰ
|
διάλυσις |
οὐσίας,
καὶ
τὸ
φθείρεσθαι
διαλύεσθαι |
[7, 3] |
διαλυτικὸν
οὐσίας,
καὶ
ἡ
φθορὰ
|
διάλυσις |
οὐσίας.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ |
[7, 3] |
διαλυτικῶς,
εἴ
τε
τὸ
φθαρτικὸν
|
διαλυτικὸν |
οὐσίας,
καὶ
ἡ
φθορὰ
διάλυσις |
[7, 3] |
διαλύεσθαι
οὐσίαν
καὶ
τὸ
φθαρτικῶς
|
διαλυτικῶς, |
εἴ
τε
τὸ
φθαρτικὸν
διαλυτικὸν |
[7, 1] |
ψευδοῦς
εἴτ´
ἀληθοῦς
(οὐδὲν
γὰρ
|
διαφέρει) |
τὸ
μὲν
ἕτερον
ἀναιρεῖται
αὐτῶν, |
[7, 1] |
τῶν
(λεγομένων
ἀντιθέσεων·
οὐδὲν
γὰρ
|
διαφέρει |
τὸ
τούτῳ
ἢ
τούτῳ
ἀντικείμενον |
[7, 5] |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
τὸ
|
διαφθεῖραι |
τοῦ
ποιῆσαι
ῥᾷον,
οὕτω
καὶ |
[7, 3] |
κακία
ψυχῆς,
ὥστε
τὸ
ψυχῆς
|
διαφορὰ |
ἐν
ἀμφοῖν
λέγεται
(ἐπειδὴ
καὶ |
[7, 5] |
τὸ
μὲν
γένος
τὸ
δὲ
|
διαφορά, |
καὶ
ὅτι
ἐν
τῷ
τί |
[7, 3] |
αὐταί·
ἢ
ἀνάπαλιν
αἱ
μὲν
|
διαφοραὶ |
αἱ
αὐταὶ
τὰ
δὲ
γένη |
[7, 3] |
καὶ
τὰ
γένη
καὶ
αἱ
|
διαφοραί. |
Ἀμφότερα
γὰρ
ταὐτὰ
εἶναι
οὐκ |
[7, 3] |
ἢ
ἐναντίαι
ἢ
αἱ
αὐταὶ
|
διαφοραί |
εἰσιν.
Εἰ
οὖν
τοῦ
ἐναντίου |
[7, 3] |
καὶ
(τοῦ
ἐναντίου,
αἱ
δὲ
|
διαφοραὶ |
ἐναντίαι,
ἢ
ἅπασαι
ἢ
τινές, |
[7, 3] |
ἐναντίῳ,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
αἱ
|
διαφοραὶ |
ἢ
αἱ
ἐναντίαι
τῶν
ἐναντίων |
[7, 5] |
ἐστι
τὸ
γένος
καὶ
αἱ
|
διαφοραὶ |
κατηγοροῦνται·
ἄνευ
δὲ
τούτων
ἀδύνατον |
[7, 1] |
μὲν
γένος
ταὐτόν,
αἱ
δὲ
|
διαφοραὶ |
μὴ
αἱ
αὐταὶ
ἑκατέρου
κατηγοροῦνται, |
[7, 3] |
καὶ
τὸ
γένος
καὶ
αἱ
|
διαφοραὶ |
ὀρθῶς
ἀποδέδονται,
δῆλον
ὅτι
ὁρισμὸς |
[7, 3] |
ἐστι
τὰ
γένη
καὶ
αἱ
|
διαφοραί, |
φανερὸν
ὡς
εἴ
τις
λάβοι |
[7, 3] |
ἐναντία,
οὐδὲν
κωλύει
τὴν
αὐτὴν
|
διαφορὰν |
κατ´
ἀμφοῖν
λέγεσθαι,
οἷον
κατὰ |
[7, 3] |
ἐναντίοις
γένεσιν
εἶναι.
Καὶ
τὰς
|
διαφορὰς |
δὲ
τὰς
ἐναντίας
τῶν
ἐναντίων |
[7, 3] |
ἀναγκαῖον
τῶν
(ἐναντίων
τὰς
ἐναντίας
|
διαφορὰς |
κατηγορεῖσθαι,
ἂν
μὴ
ἐν
τῷ |
[7, 3] |
ὁρισμός
ἐστιν
ἐκ
γένους
καὶ
|
διαφορῶν |
(ἂν
ὁ
τοῦ
ἐναντίου
ὁρισμὸς |
[7, 1] |
συμβεβηκέναι.
Εἰ
δέ
τι
τούτων
|
διαφωνεῖ, |
δῆλον
ὅτι
οὐ
ταὐτά.
Ὁρᾶν |
[7, 1] |
ταῦτα
κατηγορεῖται
σκοπεῖν
εἴ
που
|
διαφωνεῖ· |
ὅσα
γὰρ
θατέρου
κατηγορεῖται,
καὶ |
[7, 1] |
ταὐτὸν
τῇ
ἀνδρείᾳ,
καὶ
ὁ
|
δίκαιος |
τῷ
ἀνδρείῳ
καὶ
τὸ
δικαίως |
[7, 1] |
τῶν
ἀντικειμένων.
Εἰ
γὰρ
ἡ
|
δικαιοσύνη |
ταὐτὸν
τῇ
ἀνδρείᾳ,
καὶ
ὁ |
[7, 3] |
κατ´
ἀμφοῖν
λέγεσθαι,
οἷον
κατὰ
|
δικαιοσύνης |
καὶ
ἀδικίας·
τὸ
μὲν
γὰρ |
[7, 1] |
δίκαιος
τῷ
ἀνδρείῳ
καὶ
τὸ
|
δικαίως |
τῷ
ἀνδρείως.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[7, 4] |
τῶν
συστοίχων
καὶ
τῶν
πτώσεων.
|
Διὸ |
καὶ
δεῖ
μάλιστα
κατέχειν
καὶ |
[7, 1] |
εἰ
μέλλει
ὅτι
ταὐτὸν
ἀποδείκνυσθαι.
|
Διὸ |
καὶ
Ξενοκράτης
οὐκ
ἀποδείκνυσιν·
οὐ |
[7, 1] |
οὐκ
ἀναγκαῖον
τὸν
αὐτὸν
εἶναι,
|
διότι |
ἄμφω
αἱρετώτατοι,
ἀλλὰ
τὸν
ἕτερον |
[7, 1] |
τὸ
λοιπὸν
ἕτερον,
οἷον
εἰ
|
διπλάσιον |
ἡμίσεος
καὶ
πολλαπλάσιον
ἡμίσεος
ταὐτὸν |
[7, 1] |
οὐ
δηλοῖ
δέ·
τὸ
γὰρ
|
διπλάσιον |
καὶ
πολλαπλάσιον
οὐ
ταὐτὸν
δηλοῖ. |
[7, 5] |
Ὥστ´
ἐπὶ
μὲν
τῶν
ἄλλων
|
διχῶς |
ἔστιν
ἀνελεῖν,
ἢ
δείξαντα
ὅτι |
[7, 5] |
παντὶ
(δείξαντα
ὑπάρχον,
ἀνασκευάζεται
δὲ
|
διχῶς· |
καὶ
γὰρ
εἰ
μηδενὶ
καὶ |
[7, 3] |
Ἐκ
τίνων
δὲ
δεῖ
κατασκευάζειν,
|
διώρισται |
μὲν
ἐν
ἑτέροις
(ἀκριβέστερον,
πρὸς |
[7, 3] |
ὥστε
τοσοῦτον
μόνον
λεκτέον
ὅτι
|
δυνατὸν |
γενέσθαι
ὁρισμοῦ
καὶ
τοῦ
τί |
[7, 5] |
ἀλλ´
ὑπάρχειν
μόνον.
Ὥστ´
οὐ
|
δυνατὸν |
ἐκ
τῶν
ἑτέρων
πρὸς
τὰ |
[7, 1] |
τῆς
θέσεως,
ἀλλὰ
καὶ
εἰ
|
δυνατὸν |
ἐξ
ὑποθέσεως
ὑπάρξαι,
καθάπερ
τοῖς |
[7, 3] |
οὔτε
δύο
τοῦ
αὐτοῦ
ὅρους
|
δυνατόν |
ἐστιν
εἶναι.
~Εἰσὶ
δὲ
(καὶ) |
[7, 1] |
ἢ
οὐχ
οὕτως.
Ἔτι
εἰ
|
δυνατὸν |
θάτερον
ἄνευ
θατέρου
εἶναι·
οὐ |
[7, 3] |
ὁρισμοῦ
πρὸς
δύο
συγκρινομένου
ἢ
|
δύο |
ὁρισμῶν
πρὸς
ἕν,
οὐδὲν
χρήσιμος |
[7, 3] |
τοῦ
ὁμοίως,
ὁσαχῶς
ἐνδέχεται
(κατασκευάσαι
|
δύο |
πρὸς
δύο
συγκρίνοντα.
Οἷον
εἰ |
[7, 3] |
λοιποῦ.
Ἑνὸς
δ´
ὁρισμοῦ
πρὸς
|
δύο |
συγκρινομένου
ἢ
δύο
ὁρισμῶν
πρὸς |
[7, 3] |
ὁσαχῶς
ἐνδέχεται
(κατασκευάσαι
δύο
πρὸς
|
δύο |
συγκρίνοντα.
Οἷον
εἰ
μᾶλλον
ὅδε |
[7, 3] |
οὔτε
γὰρ
ἕνα
δυοῖν
οὔτε
|
δύο |
τοῦ
αὐτοῦ
ὅρους
δυνατόν
ἐστιν |
[7, 3] |
μᾶλλον
ἐπίσκεψις·
οὔτε
γὰρ
ἕνα
|
δυοῖν |
οὔτε
δύο
τοῦ
αὐτοῦ
ὅρους |