Livre, Chap.
[6, 6]	συμμετρία, ὥσθ´ ἡ ὑγίεια ὑπάρχοι	ἂν	αὐτοῖς. Ἔτι τὸ ποιούμενον εἰς
[6, 10]	συγχωροῦσιν οὐ προορῶντες τὸ συμβησόμενον.	Ἂν	δὲ μὴ γενομένης ὁμολογίας φῇ
[6, 9]	ὥστ´ αὐτῷ ἂν εἴη κεχρημένος.	Ἂν	δὲ μηδέτερον τῶν ἐναντίων κατὰ
[6, 4]	πάντα, χρῆσθαι δ´ αὐτοῖς ὡς	ἂν	δοκῇ συμφέρειν. Ἄλλος, εἰ αὐτῷ
[6, 13]	τἀναντία ὑπάρχειν αὐτοῖς παντελῶς ἄτοπον	ἂν	δόξειεν εἶναι. Συμβήσεται δὲ τοῦτο,
[6, 12]	πρὸς ὁποιονοῦν τούτων ἀποδοὺς ὀρθῶς	ἂν	εἴη ἀποδούς, εἴπερ ὁ κατὰ
[6, 6]	εἶδος. Δῆλον γὰρ ὅτι οὐκ	ἂν	εἴη αὕτη εἰδοποιὸς διαφορὰ τοῦ
[6, 6]	πᾶν ἀγαθὸν ἕξις, ὥστ´ οὐκ	ἂν	εἴη γένη ἀμφότερα. Εἰ οὖν
[6, 13]	ἑκατέρῳ. Δῆλον γὰρ ὅτι οὐκ	ἂν	εἴη ἐκ τούτων ἐκεῖνο· ἐν
[6, 7]	διανεῖμαι τοῦ δυναμένου, ὥστ´ οὐκ	ἂν	εἴη {ἡ δικαιοσύνη δύναμις τοῦ
[6, 6]	μὴ ἔστι, δῆλον ὅτι οὐκ	ἂν	εἴη ἡ εἰρημένη τοῦ γένους
[6, 9]	ἐναντίον στερήσει ἰσότητος, ὥστ´ αὐτῷ	ἂν	εἴη κεχρημένος. Ἂν δὲ μηδέτερον
[6, 13]	ἐπὶ τούτων, δῆλον ὅτι οὐδενὸς	ἂν	εἴη ὁ ἀποδοθεὶς ὁρισμός, ἐπειδὴ
[6, 11]	ἁπλῶν ὁ τοὔνομα μεταλαβὼν ὡρισμένος	ἂν	εἴη, οἷον ἀντὶ λωπίου ἱμάτιον.
[6, 4]	ὄντα, ὥστε πρὸς ἕκαστον {ἕτερος	ἂν	εἴη ὁρισμὸς ἀποδοτέος, εἴπερ ἐκ
[6, 12]	οὐ περιττὰ ὄντα. Ὥστ´ οὐκ	ἂν	εἴη ὁρισμὸς οὗτος τοῦ περιττοῦ.
[6, 14]	ἄλλων οὐδὲν τῶν συνθέτων σύνθεσις	ἂν	εἴη. Πάλιν εἰ ὁμοίως ἔν
[6, 5]	ἐγγυτάτω γένος· οὕτω γὰρ οὐδὲν	ἂν	εἴη παραλελοιπώς, ἀλλ´ ἀντ´ ὀνόματος
[6, 6]	κατὰ τοὔνομα μὴ ὑπάρχειν, οὐκ	ἂν	εἴη ταὐτόν. Χρηστέον οὖν τῷ
[6, 5]	ἀλλ´ ἀντ´ ὀνόματος λόγῳ εἰρηκὼς	ἂν	εἴη τὸ ὑποκάτω γένος. Ὁ
[6, 10]	λοιπά· δῆλον γὰρ ὅτι συνώνυμον	ἂν	εἴη τοῖς λοιποῖς. Εἰ δὲ
[6, 6]	γένους. Δῆλον γὰρ ὅτι οὐδετέρα	ἂν	εἴη τοῦ γένους διαφορά· πᾶσαι
[6, 9]	ἀρχῆς ῥηθέντι, δῆλον ὅτι οὐδέτερος	ἂν	εἴη τῶν ὕστερον ἀποδοθέντων τοῦ
[6, 12]	ἀσώματον σώματι μεμεῖχθαι, ὥστ´ οὐκ	ἂν	εἴη χρῶμα πυρὶ μεμειγμένον· λευκὸν
[6, 6]	κάτωθέν τι τοῦ εἴδους, οὐκ	ἂν	εἴη ὡρισμένος· οὐδὲν γὰρ τῶν
[6, 4]	γνωριμωτέρων βέλτιον ὥρισται, ὥστε ἀμφότεροι	ἂν	εἴησαν ὅροι τοῦ αὐτοῦ. Τὸ
[6, 9]	κατὰ στέρησιν λεγομένου· συμβαίνοι γὰρ	ἂν	ἑκάτερον δι´ ἑκατέρου γνωρίζεσθαι. Ἐπισκεπτέον
[6, 6]	ἀλλὰ ποιόν τι. Καὶ γὰρ	ἂν	ᾖ ἐν τῷ ξηρῷ, ὁμοίως
[6, 10]	ὅτι ὁμώνυμον ἢ συνώνυμον, ὁπότερον	ἂν	ᾖ· μᾶλλον γὰρ συγχωροῦσιν οὐ
[6, 11]	ὁ λόγος εἶναι, ὅταν ὅσαπερ	ἂν	ᾖ τὰ συγκείμενα, τοσαῦτα καὶ
[6, 6]	κατηγορηθήσεται, πολλὰ ζῷα τοῦ εἴδους	ἂν	κατηγοροῖτο· αἱ {γὰρ διαφοραὶ τοῦ
[6, 7]	διανεμητική· καὶ γὰρ δίκαιος εἴη	ἂν	μάλιστα ὁ δυνάμενος μάλιστα τὸ
[6, 3]	τοῖς οὖσιν. Ἐκείνως μὲν γάρ,	ἂν	ὁ λοιπὸς ἴδιος ᾖ λόγος,
[6, 13]	καθάπερ ἐπ´ οἰκίας· οὐ γάρ,	ἂν	ὁπωσοῦν συντεθῇ ταῦτα, οἰκία ἐστίν.
[6, 4]	τῶν ἁπλῶς γνωριμωτέρων· μόνως γὰρ	ἂν	οὕτως εἷς καὶ ὁ αὐτὸς
[6, 3]	κατηγορεῖται (οὕτω μὲν γὰρ δὶς	ἂν	περὶ τοῦ αὐτοῦ τὸ δίπουν
[6, 6]	δὲ καὶ τῆς ἀπορίας δόξειεν	ἂν	ποιητικὸν εἶναι ἡ τῶν ἐναντίων
[6, 8]	ὥστε τὸ ἐνεργεῖν μᾶλλον τέλος	ἂν	ποιοῖντο τοῦ ἐνηργηκέναι. Πάλιν ἐπ´
[6, 6]	αὐτὸ ἀθάνατον εἶναι. Ἀλλ´ ὅμως,	ἂν	συμβαίνῃ τὸ μὲν κατὰ τὸν
[6, 6]	λόγος, ὥστε τὸ γένος ἐπιδέχοιτ´	ἂν	τὸν τοῦ εἴδους λόγον. Ὁμοίως
[6, 12]	ἓν ἀλλὰ πρὸς πλείω ἕκαστον	ἂν	τῶν πρός τι λέγοιτο. Οὐδὲν
[6, 9]	καὶ ἐπὶ τῆς ἀγνοίας δόξειεν	ἂν	ὑπάρχειν ἡ τοιαύτη ἁμαρτία τοῖς
[6, 6]	πρὸς ὃ πέφυκεν ἐφ´ ὃ	ἂν	χρήσαιτο ὁ φρόνιμος ᾗ φρόνιμος
[6, 2]	ἱκανῶς εἴρηται, δῆλον ὅτι οὐκ	ἂν	ὡρισμένος εἴη κατὰ τρόπον. Ἄλλος,
[6, 6]	λεχθεῖσα, ἐπεὶ ταύτῃ ἀντιδιῄρηται. Ἔτι	ἐὰν	ἀποφάσει διαιρῇ τὸ γένος, καθάπερ
[6, 9]	ἀλλ´ ἐν ἀνθρώπῳ ἢ ψυχῇ·	ἐὰν	γὰρ ὁτιοῦν τούτων μὴ ποιήσῃ,
[6, 14]	καὶ αὐτὸν ὁρισμὸν ἕτερον οἰστέον·	ἐὰν	γὰρ φαίνηται βελτίων καὶ μᾶλλον
[6, 13]	ὥσθ´ ἑκάτερον μὲν εἶναι ἀγαθόν,	ἐὰν	δ´ ἄμφω δοθῇ μειχθέντα, κακόν.
[6, 8]	ποιοῦντα σκοπεῖν εἴ τι διαφωνεῖ.	~Ἐὰν	δ´ ᾖ πρός τι τὸ
[6, 8]	οὕτω καὶ τὴν ἀπόδοσιν ποιήσασθαι.	Ἐὰν	δὲ καὶ προσαποδῷ τὸ εἰρημένον,
[6, 9]	ὁρισμός, σκοπεῖν ἐπὶ τοῦ ἔχοντος,	ἐὰν	δὲ τοῦ ἔχοντος, ἐπὶ τῆς
[6, 11]	οὐ λεκτέον ὁμοίως τοῖς πολλοῖς.	~Ἐὰν	δὲ τῶν συμπεπλεγμένων τινὸς ἀποδοθῇ
[6, 13]	ἀνδρείαν ὡρίσατο· δύο γὰρ ὄντων	ἐὰν	ἑκάτερος θάτερον ἔχῃ, ἀμφότεροι δίκαιοι
[6, 10]	λόγος, τὸ δ´ ὁμώνυμον συνώνυμον	ἐὰν	ἐπ´ ἄμφω ἐφαρμόττῃ, προδιομολογητέον ὑπὲρ
[6, 14]	πρὸς τῶν μερῶν τι ἐπιχειρεῖν,	ἐὰν	ᾖ γνώριμον καὶ μὴ καλῶς
[6, 9]	φαινόμενον ἀγαθὸν ἢ ἡδύ. ~Ἔτι	ἐὰν	μὲν ᾖ τῆς ἕξεως ὁ
[6, 9]	ὁριζομένῳ χρῆσθαι. Δῆλον δὲ τοῦτο,	ἐὰν	μεταληφθῇ ἀντὶ τοῦ ὀνόματος ὁ
[6, 13]	Ἢ τοῦτο μὲν οὐκ ἀναγκαῖον,	ἐὰν	μὴ ἑκάτερον ᾖ καθ´ αὑτὸ
[6, 13]	βέλτιον. (Ἢ οὐδὲ τοῦτ´ ἀναγκαῖον,	ἐὰν	μὴ καθ´ αὑτὰ ᾖ τὰ
[6, 14]	ἐστὶ δεκτική. Δεῖ δὲ καὶ	ἐὰν	μὴ πρὸς ὅλον ἔχῃ τις
[6, 4]	ἦν εἶναι τῷ ὁριζομένῳ δηλοῦν,	ἐὰν	μὴ τυγχάνῃ ταὐτὸν ἡμῖν τε
[6, 4]	ὁμολογουμένως ἀναιρεῖν ἐνδέχεται τὸν ὁρισμόν,	ἐὰν	μήτ´ ἐκ τῶν ἁπλῶς γνωριμωτέρων
[6, 13]	δόξειεν εἶναι. Συμβήσεται δὲ τοῦτο,	ἐὰν	ὁ μὲν αὐτῶν σωφροσύνην καὶ
[6, 13]	ἐκ μέλιτος καὶ ὕδατος. Ὥστ´	ἐὰν	ὁποτερῳοῦν τῶν εἰρημένων ταὐτὸν ὁμολογήσῃ
[6, 6]	οὐκ ἔνυδρον ἔσται. Ἀλλ´ ὅμως	ἐάν	ποτε σημαίνῃ τὸ ἔν τινι
[6, 7]	ἀλλὰ τῷ ἑτέρῳ μᾶλλον. Ἔτι	ἐὰν	πρὸς δύο τὸν ὁρισμὸν ἀποδῷ
[6, 10]	ἐφαρμόσει ὁ λόγος ἐπὶ τὴν	ἰδέαν.	Ἁπλῶς δ´ ἐν οἷς πρόσκειται
[6, 10]	Σκοπεῖν δὲ καὶ ἐπὶ τὴν	ἰδέαν	εἰ ἐφαρμόσει ὁ λεχθεὶς ὅρος.
[6, 6]	τὴν ἀρετὴν ἕξιν ἀγαθὴν ἢ	σπουδαίαν·	γένος γὰρ τἀγαθὸν τῆς ἀρετῆς
[6, 5]	Ἐπ´ ἐνίων {μὲν οὖν κατ´	ἀλήθειαν	ἔχει καθάπερ εἴρηται, ἐπ´ ἐνίων
[6, 4]	τὸ εἶδος. Ἔτι τοῖς κατ´	ἀλήθειαν	τοὺς τοιούτους ὁρισμοὺς φάσκουσιν εἶναι,
[6, 11]	Οἷον εἰ ὁρίσαιτο γραμμὴν πεπερασμένην	εὐθεῖαν	πέρας ἐπιπέδου ἔχοντος πέρατα, οὗ
[6, 5]	λέγεται, καθάπερ ἡ ἰατρικὴ τοῦ	ὑγίειαν	καὶ νόσον ποιῆσαι· τοῦ μὲν
[6, 10]	ὑγιείας καὶ ὠφεληκὸς τὸ πεποιηκὸς	ὑγίειαν.	Σκοπεῖν δὲ καὶ ἐπὶ τὴν
[6, 3]	ἐπὶ μέρους, οἷον εἰ τὴν	ἐπιείκειαν	ἐλάττωσιν τῶν συμφερόντων καὶ δικαίων·
[6, 13]	καὶ δειλίαν ἔχῃ, ὁ δὲ	ἀνδρείαν	καὶ ἀκολασίαν· ἄμφω γὰρ δικαιοσύνην
[6, 13]	εἰ τὴν δικαιοσύνην σωφροσύνην καὶ	ἀνδρείαν	ὡρίσατο· δύο γὰρ ὄντων ἐὰν
[6, 13]	λέγεσθαι ἑκάτερον. Οἷον εἰ τὴν	ἀνδρείαν	ὡρίσατο τόλμαν μετὰ διανοίας ὀρθῆς·
[6, 13]	ἀκολασίαν· ἄμφω γὰρ δικαιοσύνην καὶ	ἀδικίαν	ἕξουσιν· εἰ γὰρ ἡ δικαιοσύνη
[6, 8]	πάλιν, ὡς ὁρίζονται τὴν νύκτα	σκιὰν	γῆς, ἢ τὸν σεισμὸν κίνησιν
[6, 13]	ὁ μὲν αὐτῶν σωφροσύνην καὶ	δειλίαν	ἔχῃ, ὁ δὲ ἀνδρείαν καὶ
[6, 9]	τοῦ ἐναντίου λόγος ἔσται κατὰ	μίαν	τινὰ συμπλοκὴν τῶν ἐναντίων. Οἷον
[6, 6]	θατέρου· ἤτοι γὰρ διὰ τὴν	ἀδυναμίαν	ὑπνώσσομεν ἢ διὰ τὸν ὕπνον
[6, 3]	ἡδέος ἡδέος· οὐδὲν γὰρ διαφέρει	ἐπιθυμίαν	εἰπεῖν ἢ ὄρεξιν ἡδέος, ὥσθ´
[6, 3]	ταὐτὸν πλεονάκις εἴρηκεν, οἷον τὴν	ἐπιθυμίαν	ὄρεξιν ἡδέος εἰπών· πᾶσα γὰρ
[6, 8]	ἢ τὸ ἔσχατον, οἷον τὴν	ἐπιθυμίαν	οὐχ ἡδέος ἀλλ´ ἡδονῆς· ταύτης
[6, 10]	δὲ κωλύει καὶ συνορῶντα τὴν	ὁμωνυμίαν	καὶ θατέρου βουλόμενον τὸν ὁρισμὸν
[6, 10]	χρήσιμοι. Ἔτι εἰ τῶν καθ´	ὁμωνυμίαν	λεγομένων ἕνα λόγον ἁπάντων κοινὸν
[6, 2]	εἰωθός. Ἔνια δ´ οὔτε καθ´	ὁμωνυμίαν	οὔτε κατὰ μεταφορὰν οὔτε κυρίως
[6, 2]	γῆν τιθήνην ἢ τὴν σωφροσύνην	συμφωνίαν·	πᾶν γὰρ ἀσαφὲς τὸ κατὰ
[6, 2]	ἀρετὴν οὔθ´ ἡ ἀρετὴ τὴν	συμφωνίαν	περιέχει. Ἔτι εἰ μὴ κειμένοις
[6, 13]	κωλύει καὶ τόλμαν καὶ ὀρθὴν	διάνοιαν	ἔχειν πρὸς τὰ ἰατρικά· ἀλλ´
[6, 4]	τὸ τοῖς εὖ διακειμένοις τὴν	διάνοιαν,	καθάπερ καὶ τὸ ἁπλῶς ὑγιεινὸν
[6, 13]	ἔχειν τοῦ ἀποστερεῖν, ὀρθὴν δὲ	διάνοιαν	περὶ τὰ ὑγιεινά, ἀλλ´ οὔπω
[6, 9]	πέφυκε γίνεσθαι. Οἷον εἰ τὴν	ἄγνοιαν	εἰπὼν στέρησιν μὴ ἐπιστήμης στέρησιν
[6, 9]	τοῖς μὴ κατ´ ἀπόφασιν τὴν	ἄγνοιαν	λέγουσιν. Τὸ γὰρ μὴ ἔχον
[6, 9]	ὁριζόμενος τρόπον τινὰ καὶ τὴν	ἄγνοιαν	ὁρίζεται, ὁμοίως δὲ καὶ τὸ
[6, 13]	ἔχῃ, ὁ δὲ ἀνδρείαν καὶ	ἀκολασίαν·	ἄμφω γὰρ δικαιοσύνην καὶ ἀδικίαν
[6, 3]	λόγος ἴδιος καὶ δηλοῖ τὴν	οὐσίαν.	Ἁπλῶς δ´ εἰπεῖν ἅπαν {περίεργον
[6, 3]	εἰρημένον, οὐ δηλοῖ δὲ τὴν	οὐσίαν	ἀφαιρεθέντος τοῦ ἀριθμοῦ. Ποτέρως μὲν
[6, 6]	οἷον τὸ ζῷον ἢ τὴν	οὐσίαν,	δῆλον ὅτι οὐχ ὥρισται· οὐδενὸς
[6, 2]	ὅτι ἡ γένεσις ἀγωγὴ εἰς	οὐσίαν	καὶ ὅτι ἡ ὑγίεια συμμετρία
[6, 3]	ἴδιός ἐστι καὶ δηλοῖ τὴν	οὐσίαν.	Οἷον ἐν τῷ τοῦ ἀνθρώπου
[6, 1]	γένος δοκεῖ τὴν τοῦ ὁριζομένου	οὐσίαν	σημαίνειν) ἢ ὅτι οὐκ ἴδιος
[6, 9]	ἐν τοῖς ἐναντίοις τὴν τοιαύτην	ἁμαρτίαν,	οἷον εἴ τις ὁρίσαιτο τὴν
[6, 12]	νόμων σῳστικὴν εἰπὼν ἢ τὴν	σοφίαν	ποιητικὴν εὐδαιμονίας· τὸ γὰρ ποιητικὸν
[6, 6]	ἰδεῖν μόνον, τῇ δὲ στλεγγίδι	κἂν	ἀρύσειέ τις. Ἀλλ´ ὅμως εἴ
[6, 6]	ἔνυδρον· ὁμοίως δὲ τὸ χερσαῖον,	κἂν	ἐν ὑγρῷ, χερσαῖον {ἀλλ´ οὐκ
[6, 14]	ταῖς ἐκκλησίαις νόμον εἰώθασιν ἐπεισφέρειν,	κἂν	ᾖ βελτίων ὁ ἐπεισφερόμενος, ἀναιροῦσι
[6, 13]	ἰατρικά· οὐδὲν γὰρ κωλύει καὶ	τόλμαν	καὶ ὀρθὴν διάνοιαν ἔχειν πρὸς
[6, 13]	μετὰ διανοίας ὀρθῆς· ἐνδέχεται γὰρ	τόλμαν	μὲν ἔχειν τοῦ ἀποστερεῖν, ὀρθὴν
[6, 13]	Οἷον εἰ τὴν ἀνδρείαν ὡρίσατο	τόλμαν	μετὰ διανοίας ὀρθῆς· ἐνδέχεται γὰρ
[6, 13]	(οὐδὲν γὰρ κωλύει ἀμφοτέρους ἔχειν	μνᾶν	μηδετέρου ἔχοντος) ἀλλ´ οὖν τό
[6, 6]	γὰρ πᾶσα ἕξις ἀγαθόν, οὐδὲ	πᾶν	ἀγαθὸν ἕξις, ὥστ´ οὐκ ἂν
[6, 2]	τιθήνην ἢ τὴν σωφροσύνην συμφωνίαν·	πᾶν	γὰρ ἀσαφὲς τὸ κατὰ μεταφορὰν
[6, 2]	φαλάγγιον σηψιδακές, τὸν μυελὸν ὀστεογενές·	πᾶν	γὰρ ἀσαφὲς τὸ μὴ εἰωθός.
[6, 6]	ἡ εἰρημένη τοῦ γένους διαφορά·	πᾶν	γὰρ γένος ταῖς ἀντιδιῃρημέναις διαφοραῖς
[6, 12]	ἄλλων ἔχει τῶν πρός τι·	πᾶν	γὰρ ἐπιστητὸν πρὸς ἐπιστήμην λέγεται.
[6, 6]	τὸ γένος μετέχειν τοῦ εἴδους·	πᾶν	γὰρ μῆκος ἢ ἀπλατὲς ἢ
[6, 6]	εἰ τὸ πάθος διαφορὰν ἀποδέδωκεν·	πᾶν	γὰρ πάθος μᾶλλον γινόμενον ἐξίστησι
[6, 1]	εἴρηκε τὸν λόγον τοῦ δέοντος·	πᾶν	γὰρ τὸ προσκείμενον ἐν τῷ
[6, 6]	μόνους χρήσιμος ὁ τόπος οἳ	πᾶν	γένος ἓν ἀριθμῷ φασιν εἶναι.
[6, 10]	εἶναι ὅταν μὴ ἐφαρμόττῃ ἐπὶ	πᾶν	ὁ ἀποδοθεὶς λόγος, τὸ δ´
[6, 6]	ὅτι οὐκ ἀνάγκη τὴν διαφορὰν	πᾶν	οἰκεῖον ἐπιφέρειν γένος, ἐπειδὴ ἐνδέχεται
[6, 6]	ἡμάρτηκεν· πᾶσα γὰρ διάθεσις καὶ	πᾶν	πάθος ἐν ἐκείνῳ πέφυκε γίνεσθαι
[6, 10]	ὅρος, εἰ δὴ ὁμοίως ἐπὶ	πᾶν	τὸ ὁμώνυμον ἐφαρμόττει. Πέπονθε δὲ
[6, 14]	οὐδέν. ἔτι εἰ ὁμοίως πιθανὸν	πᾶν	τὸ σύνθετον σύνθεσιν εἶναι ἢ
[6, 10]	κατὰ τρόπον· δεῖ γὰρ ἐπὶ	πᾶν	τὸ συνώνυμον ἐφαρμόττειν) αὐτῷ δ´
[6, 3]	τὴν οὐσίαν. Ἁπλῶς δ´ εἰπεῖν	ἅπαν	{περίεργον οὗ ἀφαιρεθέντος τὸ λοιπὸν
[6, 14]	ἔοικε δ´ οὐδ´ εἶναι τὸ	παράπαν	συνθέσει ταὐτὸν οὐδέτερον τῶν εἰρημένων·
[6, 12]	λέγεται, ἀλλ´ ἐν πλείοσι περιλαβόντες	εἶπαν,	ἢ ὅλως ἢ ἐπί τι
[6, 6]	οὐδενὸς γὰρ διαφοραὶ τὰ εἰρημένα.	Ὁρᾶν	δὲ καὶ εἰ ἔστιν ἀντιδιῃρημένον
[6, 9]	καὶ τί ἐστι τὸ ἐστερημένον.	Ὁρᾶν	δὲ καὶ εἰ μὴ λεγομένου
[6, 6]	ἡ διαφορὰ ποιόν τι σημαίνειν.	Ὁρᾶν	δὲ καὶ εἰ μὴ ποιόν
[6, 6]	ἢ τὸ πεζὸν συνεπιφέρει ζῷον.	Ὁρᾶν	δὲ καὶ εἰ τὸ ἔν
[6, 9]	οὕτως ἀποδέδοται, δῆλον ὅτι ἡμάρτηται.	Ὁρᾶν	δὲ καὶ εἰ τοῦ ἀντικειμένου
[6, 14]	ὁρισμὸν καὶ τὸ προσκείμενον περιέργως	καθορᾶν	ὥστε μᾶλλον ἐπιχειρημάτων εὐπορεῖν. Τὰ
[6, 4]	δῆλον γὰρ ὅτι ὁ τὴν	φορὰν	ἡλίου ὑπὲρ γῆς εἰρηκὼς τὸν
[6, 3]	τῶν ἄλλων χωρίζειν, τὴν δὲ	διαφορὰν	ἀπὸ τῶν ἐν τῷ αὐτῷ
[6, 6]	Πάλιν εἰ τὸ εἶδος ὡς	διαφορὰν	ἀποδέδωκε, καθάπερ οἱ τὸν προπηλακισμὸν
[6, 6]	οὐσίας. Ὥστ´ εἴ τινα τοιαύτην	διαφορὰν	ἀποδέδωκεν, ἡμάρτηκεν· ἁπλῶς γὰρ οὐκ
[6, 6]	καὶ εἰ τὸ ἔν τινι	διαφορὰν	ἀποδέδωκεν οὐσίας· οὐ δοκεῖ γὰρ
[6, 6]	ἔσται. Πάλιν εἰ τὸ πάθος	διαφορὰν	ἀποδέδωκεν· πᾶν γὰρ πάθος μᾶλλον
[6, 6]	τι μὴ πρὸς ἄλλο τὴν	διαφορὰν	ἀποδέδωκεν· τῶν γὰρ πρός τι
[6, 4]	καὶ τὸ γένος καὶ τὴν	διαφορὰν	γνωρίζεσθαι (ὁ γὰρ ἄνθρωπον γνωρίζων
[6, 6]	τοῦ δ´ εἴδους πρότερον τὴν	διαφορὰν	δεῖ εἶναι. Σκοπεῖν δὲ καὶ
[6, 6]	Ἢ οὐκ ἀδύνατον τὴν αὐτὴν	διαφορὰν	δύο γενῶν εἶναι μὴ περιεχόντων
[6, 6]	εἰδῶν λέγεται. Ἔτι συμβήσεται τὴν	διαφορὰν	εἶδος εἶναι, εἴπερ κατηγορεῖταί τι
[6, 6]	τοιοῦτον εἴρηκεν ὃ μηδενὸς ἐνδέχεται	διαφορὰν	εἶναι, οἷον τὸ ζῷον ἢ
[6, 6]	Ἔτι εἰ τὸ γένος ὡς	διαφορὰν	εἴρηκεν, οἷον τὴν ἀρετὴν ἕξιν
[6, 8]	ἄλλων τῶν τοιούτων· ἀπολείπων γὰρ	διαφορὰν	ἡντινοῦν οὐ λέγει τὸ τί
[6, 6]	καὶ ὅτι οὐκ ἀνάγκη τὴν	διαφορὰν	πᾶν οἰκεῖον ἐπιφέρειν γένος, ἐπειδὴ
[6, 11]	οὐδὲν γὰρ κωλύει τὴν μὲν	διαφορὰν	τῷ γνωριμωτάτῳ ὀνόματι εἰρῆσθαι, τὸ
[6, 6]	γένος· οὐ γὰρ ἐνδέχεται τὴν	διαφορὰν	ὑπάρχειν τινὶ καὶ μὴ ὑπάρχειν.
[6, 2]	λεγόμενον. Ἐνδέχεται δὲ καὶ τὸν	μεταφορὰν	εἰπόντα συκοφαντεῖν ὡς κυρίως εἰρηκότα·
[6, 2]	κατὰ τρόπον. Ἄλλος, εἰ κατὰ	μεταφορὰν	εἴρηκεν, οἷον εἰ τὴν ἐπιστήμην
[6, 2]	πᾶν γὰρ ἀσαφὲς τὸ κατὰ	μεταφορὰν	λεγόμενον. Ἐνδέχεται δὲ καὶ τὸν
[6, 2]	καὶ χεῖρον ὁτουοῦν τῶν κατὰ	μεταφορὰν	λεγομένων. Ἔτι εἰ μὴ δῆλος
[6, 2]	οὔτε καθ´ ὁμωνυμίαν οὔτε κατὰ	μεταφορὰν	οὔτε κυρίως εἴρηται, οἷον ὁ
[6, 4]	βέλτιον ὥρισται, ὥστε ἀμφότεροι ἂν	εἴησαν	ὅροι τοῦ αὐτοῦ. Τὸ δὲ
[6, 6]	ἡ τῶν ἐναντίων ἰσότης λογισμῶν·	ὅταν	γὰρ ἐπ´ ἀμφότερα λογιζομένοις ἡμῖν
[6, 1]	συμβεβηκὸς διαλεγώμεθα, ὅτι ἀληθὲς λέγομεν·	ὅταν	δ´ ὅτι οὐχ ὑπάρχει, ὅτι
[6, 1]	ἀληθὲς πᾶσα ἡ σκέψις {γίνεται.	Ὅταν	μὲν γὰρ ὅτι ὑπάρχει τὸ
[6, 4]	κέχρηται τῷ ὁριζομένῳ. Λανθάνει δ´	ὅταν	μὴ αὐτῷ τῷ τοῦ ὁριζομένου
[6, 10]	μὲν συνώνυμον ὁμώνυμόν φασιν εἶναι	ὅταν	μὴ ἐφαρμόττῃ ἐπὶ πᾶν ὁ
[6, 11]	δὲ λέγεται ὁ λόγος εἶναι,	ὅταν	ὅσαπερ ἂν ᾖ τὰ συγκείμενα,
[6, 6]	ἐστι νῦν οἷον μηδέποτε φθαρῆναι.	Ὅταν	οὖν λέγωμεν ὅτι ἄφθαρτον νῦν
[6, 12]	κοινὸς ὁ ἀποδοθεὶς ὁρισμός. Οἷον	ὅταν	τὸν περιττὸν ἀριθμὸν ἀριθμὸν μέσον
[6, 6]	εἰ μὴ τοῦ πρώτου ἀποδέδωκεν,	ὅταν	τυγχάνῃ πρὸς πλείω λεγόμενον, οἷον
[6, 11]	Τὸ μὲν γὰρ θεωρητικὸν κοινὸν	ἐν	ἀμφοτέροις τοῖς λόγοις ἐστί, τὸ
[6, 12]	Ὁ μὲν γὰρ ἀριθμὸς κοινὸς	ἐν	ἀμφοτέροις τοῖς λόγοις ὑπάρχει, τοῦ
[6, 9]	οὐκ ἐν τῷ λογιστικῷ ἀλλ´	ἐν	ἀνθρώπῳ ἢ ψυχῇ· ἐὰν γὰρ
[6, 5]	ὄντος μὴ κεῖται ἐν γένει.	Ἐν	ἅπασι δὲ τὸ τοιοῦτον ἁμάρτημα
[6, 14]	ἐπεὶ ὁμοίως ἀμφότερα πέφυκε γίνεσθαι	ἐν	αὐτῷ; τοιοῦτος δ´ ὁ {τῆς
[6, 5]	τοῦ πράγματος ὄντος μὴ κεῖται	ἐν	γένει. Ἐν ἅπασι δὲ τὸ
[6, 5]	τὰ εἰρημένα. ~Δεύτερος δὲ εἰ	ἐν	γένει τοῦ πράγματος ὄντος μὴ
[6, 6]	ἀληθὲς ὅτι οὐκ ἐνδέχεται ταὐτὸν	ἐν	δύο γένεσιν εἶναι μὴ περιέχουσιν
[6, 6]	συμβήσεται καὶ εἶδος τὸ αὐτὸ	ἐν	δύο γένεσιν εἶναι μὴ περιέχουσιν
[6, 2]	γένος ἡ συμφωνία τῆς σωφροσύνης,	ἐν	δύο γένεσιν {ἔσται ταὐτὸν οὐ
[6, 6]	δῆλον οὖν ὅτι τὸ εἶδος	ἐν	δύο γένεσιν οὐ περιέχουσιν ἄλληλα.
[6, 12]	ῥήτωρ μὲν ὁ δυνάμενος τὸ	ἐν	ἑκάστῳ πιθανὸν θεωρεῖν καὶ μηδὲν
[6, 8]	τὸ τέλος ἀποδέδοται· τέλος δ´	ἐν	ἑκάστῳ τὸ βέλτιστον ἢ οὗ
[6, 13]	ἑνὶ τῷ πρώτῳ ἀλλ´ ἑκάτερον	ἐν	ἑκατέρῳ. Δῆλον γὰρ ὅτι οὐκ
[6, 6]	ψυχρά. Ἡ γὰρ ἑκάστου συμμετρία	ἐν	ἐκείνοις ὑπάρχει ὧν ἐστι συμμετρία,
[6, 6]	γὰρ διάθεσις καὶ πᾶν πάθος	ἐν	ἐκείνῳ πέφυκε γίνεσθαι οὗ ἐστι
[6, 13]	Ἔτι εἰ τὸ μὲν ὡρισμένον	ἐν	ἑνί τινι πέφυκε τῷ πρώτῳ
[6, 13]	τὰ μέρη καὶ τὸ ὅλον	ἐν	ἑνί τινι πρώτῳ, σκοπεῖν εἰ
[6, 13]	ὅλον ἀνάγκη ὑπάρχειν, ὥστ´ οὐκ	ἐν	ἑνὶ τὸ ὅλον πρώτῳ ἀλλ´
[6, 13]	δ´ ἔφησεν αὐτὸ εἶναι μὴ	ἐν	ἑνὶ τῷ πρώτῳ ἀλλ´ ἑκάτερον
[6, 13]	ἐν ἑτέρῳ τὸ ὅλον καὶ	ἐν	ἑτέρῳ τὰ μέρη. Πάλιν εἰ
[6, 13]	μὴ ἐν τῷ αὐτῷ, ἀλλ´	ἐν	ἑτέρῳ τὸ ὅλον καὶ ἐν
[6, 4]	εἴπαμεν· ἄλλος δὲ εἰ τοῦ	ἐν	ἠρεμίᾳ καὶ τοῦ ὡρισμένου διὰ
[6, 4]	διὰ τοῦ ἀορίστου καὶ τοῦ	ἐν	κινήσει ἀποδέδοται ὁ λόγος ἡμῖν·
[6, 4]	τὸ ὡρισμένον τοῦ ἀορίστου καὶ	ἐν	κινήσει ὄντος. Τοῦ δὲ μὴ
[6, 13]	ἂν εἴη ἐκ τούτων ἐκεῖνο·	ἐν	οἷς γὰρ τὰ μέρη, καὶ
[6, 5]	δὲ τὸ τοιοῦτον ἁμάρτημα ἔστιν	ἐν	οἷς οὐ πρόκειται τοῦ λόγου
[6, 10]	ἐπὶ τὴν ἰδέαν. Ἁπλῶς δ´	ἐν	οἷς πρόσκειται τὸ ποιητικὸν ἢ
[6, 9]	τὴν τυφλότητα μὴ ὄψεως στέρησιν	ἐν	ὀφθαλμῷ εἶπεν· δεῖ γὰρ τὸν
[6, 12]	τι πρὸς ὃ λέγεται, ἀλλ´	ἐν	πλείοσι περιλαβόντες εἶπαν, ἢ ὅλως
[6, 13]	ἑνὶ τὸ ὅλον πρώτῳ ἀλλ´	ἐν	πλείοσιν. Εἰ δὲ καὶ τὰ
[6, 4]	τῶν προτέρων καὶ γνωριμωτέρων, καθάπερ	ἐν	ταῖς ἀποδείξεσιν (οὕτω γὰρ πᾶσα
[6, 14]	ὑπὸ τοῦ λόγου. ἔτι καθάπερ	ἐν	ταῖς ἐκκλησίαις νόμον εἰώθασιν ἐπεισφέρειν,
[6, 3]	ὑπάρχον οὐ χωρίζει ἀπὸ τῶν	ἐν	ταὐτῷ γένει, ὥστε μάταιον τὸ
[6, 13]	δὲ τῶν διαιρεθέντων ἀληθὲς τὸ	ἐν	ταὐτῷ χρόνῳ ἑκάτερον ὑπάρχειν, σκοπεῖν
[6, 11]	οὕτω ῥηθέν. Σκοπεῖν δὲ καὶ	ἐν	τῇ μεταλλαγῇ τῶν ὀνομάτων εἰ
[6, 12]	αἱρετόν· ἑκάστου γὰρ τὸ βέλτιστον	ἐν	τῇ οὐσίᾳ μάλιστα, βέλτιον δὲ
[6, 9]	δι´ ἑκατέρου γνωρίζεσθαι. Ἐπισκεπτέον οὖν	ἐν	τοῖς ἐναντίοις τὴν τοιαύτην ἁμαρτίαν,
[6, 7]	καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων τῶν	ἐν	τοῖς ὁρισμοῖς ἀποδιδομένων λόγους ἀντὶ
[6, 12]	ἔστιν. Ἔτι ὅσοι μὴ διαιροῦσιν	ἐν	τοῖς πρός τι πρὸς ὃ
[6, 11]	Ἀνάγκη γὰρ αὐτῶν τῶν ὀνομάτων	ἐν	τοῖς τοιούτοις μεταλλαγὴν γίνεσθαι, ἢ
[6, 6]	οὖσα ψυχῆς. Ἐνίοτε δὲ διαμαρτάνουσιν	ἐν	τοῖς τοιούτοις, οἷον ὅσοι {λέγουσιν
[6, 9]	ἡδόμενος ὡφελούμενος. Καθόλου δ´ εἰπεῖν	ἐν	τοῖς τοιούτοις ὁρισμοῖς τρόπον τινὰ
[6, 10]	Πλάτων ὁρίζεται, τὸ θνητὸν προσάπτων	ἐν	τοῖς τῶν ζῴων ὁρισμοῖς· ἡ
[6, 13]	ἡ ἀνδρεία ἐν ψυχῇ, ἢ	ἐν	τόπῳ τῷ αὐτῷ ἢ ἐν
[6, 13]	τινι πρώτῳ, σκοπεῖν εἰ μὴ	ἐν	τῷ αὐτῷ, ἀλλ´ ἐν ἑτέρῳ
[6, 3]	τὴν δὲ διαφορὰν ἀπὸ τῶν	ἐν	τῷ αὐτῷ γένει. Τὸ μὲν
[6, 13]	ὑγιεινά, ἀλλ´ οὔπω ἀνδρεῖος ὁ	ἐν	τῷ αὐτῷ χρόνῳ τόδε μετὰ
[6, 9]	πρώτῳ ἀπέδωκεν, οἷον ὅτι οὐκ	ἐν	τῷ λογιστικῷ ἀλλ´ ἐν ἀνθρώπῳ
[6, 3]	γίνεται. Εἰ δέ τι τῶν	ἐν	τῷ λόγῳ μὴ πᾶσιν ὑπάρχει
[6, 3]	ἐστιν) Ἔτι εἴ τι τῶν	ἐν	τῷ λόγῳ μὴ πᾶσιν ὑπάρχει
[6, 11]	ᾖ τὰ συγκείμενα, τοσαῦτα καὶ	ἐν	τῷ λόγῳ ὀνόματα καὶ ῥήματα
[6, 6]	τι. Καὶ γὰρ ἂν ᾖ	ἐν	τῷ ξηρῷ, ὁμοίως ἔνυδρον· ὁμοίως
[6, 1]	οὐκ ἀληθές. Εἰ δὲ μὴ	ἐν	τῷ οἰκείῳ γένει ἔθηκεν, ἢ
[6, 5]	εἶναι. Πάλιν εἰ μὴ κεῖται	ἐν	τῷ οἰκείῳ γένει τὸ λεχθέν,
[6, 8]	ἢ πρὸς ὃ τὸ γένος,	ἐν	τῷ ὁρισμῷ ἀποδίδοσθαι. Ἢ εἰ
[6, 2]	διελόμενον αὐτὸν ποσαχῶς λέγεται τὸ	ἐν	τῷ ὁρισμῷ ἀποδοθέν, συλλογισμὸν ποιῆσαι·
[6, 5]	σημαίνειν, καὶ πρῶτον ὑποτίθεται τῶν	ἐν	τῷ ὁρισμῷ λεγομένων. Ἔτι εἰ
[6, 1]	δέοντος· πᾶν γὰρ τὸ προσκείμενον	ἐν	τῷ ὁρισμῷ περίεργον. Πάλιν δ´
[6, 8]	γένος, σκοπεῖν εἰ μὴ εἴρηται	ἐν	τῷ ὁρισμῷ πρὸς ὃ λέγεται
[6, 1]	διαφορὰς προσάπτειν· μάλιστα γὰρ τῶν	ἐν	τῷ ὁρισμῷ τὸ γένος δοκεῖ
[6, 3]	δίκαιον συμφέρον τι, ὥστε περιέχεται	ἐν	τῷ συμφέροντι. Περιττὸν οὖν τὸ
[6, 3]	καὶ δηλοῖ τὴν οὐσίαν. Οἷον	ἐν	τῷ τοῦ ἀνθρώπου λόγῳ τὸ
[6, 4]	θατέρου θάτερον γνωρίζειν· διόπερ ἀναγκαῖον	ἐν	τῷ τοῦ ἑτέρου λόγῳ συμπεριειλῆφθαι
[6, 9]	ὁριζομένῳ συμβαίνει χρῆσθαι· ἐνυπάρχει γὰρ	ἐν	τῷ τοῦ κακοῦ λόγῳ τὸ
[6, 6]	ὁμοίως δὲ τὸ χερσαῖον, κἂν	ἐν	ὑγρῷ, χερσαῖον {ἀλλ´ οὐκ ἔνυδρον
[6, 2]	ἐπὶ σωφροσύνης· πᾶσα γὰρ συμφωνία	ἐν	φθόγγοις. Ἔτι εἰ γένος ἡ
[6, 13]	ἐν τόπῳ τῷ αὐτῷ ἢ	ἐν	χρόνῳ τῷ αὐτῷ, μηδαμῶς δ´
[6, 6]	πάθος, καθάπερ καὶ ἡ ἐπιστήμη	ἐν	ψυχῇ, διάθεσις οὖσα ψυχῆς. Ἐνίοτε
[6, 13]	ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἀνδρεία	ἐν	ψυχῇ, ἢ ἐν τόπῳ τῷ
[6, 9]	στέρησιν εἶπεν, ἢ μὴ προσέθηκεν	ἐν	ᾧ πέφυκε γίνεσθαι, ἢ προσθεὶς
[6, 9]	ἡ στέρησις. Καὶ εἰ μὴ	ἐν	ᾧ πέφυκε γίνεσθαι προσέθηκεν, ἢ
[6, 9]	πέφυκε γίνεσθαι, ἢ προσθεὶς μὴ	ἐν	ᾧ πρώτῳ ἀπέδωκεν, οἷον ὅτι
[6, 9]	γίνεσθαι προσέθηκεν, ἢ ἁπλῶς ἢ	ἐν	ᾧ πρώτῳ πέφυκε γίνεσθαι. Οἷον
[6, 6]	Ὁρᾶν δὲ καὶ εἰ τὸ	ἔν	τινι διαφορὰν ἀποδέδωκεν οὐσίας· οὐ
[6, 6]	ὅμως ἐάν ποτε σημαίνῃ τὸ	ἔν	τινι ἡ διαφορά, δῆλον ὅτι
[6, 6]	οὐκ ὀρθῶς ἐπιτιμῶσιν· οὐ γὰρ	ἔν	τινι οὐδὲ ποὺ σημαίνει τὸ
[6, 14]	ἂν εἴη. Πάλιν εἰ ὁμοίως	ἔν	τινι πέφυκεν ὑπάρχειν τἀναντία, ὥρισται
[6, 13]	ἕτερον μεθ´ ἑτέρου ἢ ὡς	ἔν	τινι ταὐτῷ δεκτικῷ, καθάπερ ἡ
[6, 4]	δοκεῖ· ἑκάστῳ γὰρ τῶν ὄντων	ἕν	ἐστι τὸ εἶναι ὅπερ ἐστίν.
[6, 12]	ποιούμενος ὀρθῶς ἀποδίδωσιν, οὐ πρὸς	ἓν	ἀλλὰ πρὸς πλείω ἕκαστον ἂν
[6, 6]	ὁ τόπος οἳ πᾶν γένος	ἓν	ἀριθμῷ φασιν εἶναι. Τοῦτο δὲ
[6, 3]	ὑγρὸν πρῶτον ἀπὸ τροφῆς ἄπεπτον"	Ἓν	γὰρ τὸ πρῶτον, οὐ πολλά,
[6, 13]	μὲν ἐπισκοπεῖν εἰ μὴ πέφυκεν	ἓν	γίνεσθαι ἐκ τῶν εἰρημένων· ἔνια
[6, 10]	Ἡ δὲ ζωὴ οὐ καθ´	ἓν	εἶδος δοκεῖ λέγεσθαι, ἀλλ´ ἑτέρα
[6, 10]	ὅρον ὡς συνωνύμου καὶ καθ´	ἓν	εἶδος πάσης τῆς ζωῆς λεγομένης.
[6, 13]	ἔχει πρὸς ἄλληλα ὥστε μηδὲν	ἓν	ἐξ αὐτῶν γίνεσθαι, οἷον γραμμὴ
[6, 1]	τοῦ μὴ καλῶς μέρη δύο·	ἓν	μὲν τὸ ἀσαφεῖ τῇ ἑρμηνείᾳ
[6, 13]	οὕτως ἔχει πρὸς ἄλληλα ὥστε	μηδὲν	ἓν ἐξ αὐτῶν γίνεσθαι, οἷον
[6, 12]	ἐν ἑκάστῳ πιθανὸν θεωρεῖν καὶ	μηδὲν	παραλείπων, κλέπτης δ´ ὁ λάθρᾳ
[6, 14]	τὸ σύνθετον σύνθεσιν εἶναι ἢ	μηδέν,	τῶν δὲ ζῴων ἕκαστον σύνθετον
[6, 5]	τὸ ἐγγυτάτω γένος· οὕτω γὰρ	οὐδὲν	ἂν εἴη παραλελοιπώς, ἀλλ´ ἀντ´
[6, 6]	ὅτε πέφυκεν ἔχειν. Διαφέρει δ´	οὐδὲν	ἀποφάσει διελεῖν τὸ γένος ἢ
[6, 3]	ἡδέος ἔσται. Ἢ τοῦτο μὲν	οὐδὲν	ἄτοπον· καὶ γὰρ ὁ ἄνθρωπος
[6, 6]	γραμμὴν ὁριζόμενοι μῆκος ἀπλατὲς εἶναι·	οὐδὲν	γὰρ ἄλλο σημαίνει ἢ ὅτι
[6, 3]	τῆς ἐπιθυμίας ὄρεξις ἡδέος ἡδέος·	οὐδὲν	γὰρ διαφέρει ἐπιθυμίαν εἰπεῖν ἢ
[6, 13]	ἐπ´ ἄλλων συμβαίνειν τὸ τοιοῦτον	(οὐδὲν	γὰρ κωλύει ἀμφοτέρους ἔχειν μνᾶν
[6, 13]	λέγεται, οἷον πρὸς τὰ ἰατρικά·	οὐδὲν	γὰρ κωλύει καὶ τόλμαν καὶ
[6, 11]	τοῦτο μὲν γελοῖον τὸ ἐπιτίμημα·	οὐδὲν	γὰρ κωλύει τὴν μὲν διαφορὰν
[6, 12]	ἂν τῶν πρός τι λέγοιτο.	Οὐδὲν	γὰρ κωλύει τὸ αὐτὸ καὶ
[6, 5]	γὰρ ὅτι καὶ τοῦ ἀναγνῶναι.	Οὐδὲν	γὰρ μᾶλλον ὁ〉 τοῦ γράψαι
[6, 10]	κίνησις γένους θρεπτοῦ σύμφυτος παρακολουθοῦσα"	οὐδὲν	γὰρ μᾶλλον τοῦτο τοῖς ζῴοις
[6, 6]	εἴδους, οὐκ ἂν εἴη ὡρισμένος·	οὐδὲν	γὰρ τῶν εἰρημένων ἐνδέχεται τοῦ
[6, 8]	πρὸς ὃ ἀποδέδωκεν, ἢ ἐνέργεια·	οὐδὲν	γὰρ τῶν τοιούτων τέλος· μᾶλλον
[6, 10]	εἶδος πάσης τῆς ζωῆς λεγομένης.	Οὐδὲν	δὲ κωλύει καὶ συνορῶντα τὴν
[6, 9]	λόγος· εἰπεῖν γὰρ ἢ ἀνισότητα	οὐδὲν	διαφέρει ἢ στέρησιν ἰσότητος. Ἔσται
[6, 9]	κακῷ ἐναντίον, τὸ δὲ κακὸν	οὐδὲν	διαφέρει ἢ τὸ τῷ ἀγαθῷ
[6, 6]	ἔστι χρῆσθαι, πρὸς ἄλλο δ´	οὐδέν,	ἐνίοις δὲ καὶ πρὸς ἄλλο,
[6, 14]	ἐναντίον, τῶν δ´ εἰρημένων οὐδετέρῳ	οὐδέν.	ἔτι εἰ ὁμοίως πιθανὸν πᾶν
[6, 10]	κοινὸν ἀμφοῖν λόγον ἀποδόντα. Ἀλλ´	οὐδὲν	ἧττον, εἰ ὁποτερωσοῦν πεποίηκεν, ἡμάρτηκεν.
[6, 12]	εἶναι αἱρετόν, οὐ μὴν ἀλλ´	οὐδὲν	ἧττον ἡμάρτηκεν ὁ οὕτως ὁρισάμενος
[6, 13]	ἐξ ὧν σύγκειται ἀγαθά, ἀλλ´	οὐδὲν	κωλύει τὸ ὅλον μὴ γίνεσθαι
[6, 13]	γὰρ ὅτι τῶν μερῶν ὄντων	οὐδὲν	κωλύει τὸ ὅλον μὴ εἶναι,
[6, 5]	ἰατρικῆς τὸ νόσον ποιεῖν. Ὥστ´	οὐδὲν	μᾶλλον ὥρισται ὁ πρὸς ἄμφω
[6, 12]	τῶν δι´ ἄλλο αἱρετῶν. Ἢ	οὐδὲν	μὲν κωλύει τὸ δι´ αὑτὸ
[6, 11]	ἢ πάντων ἢ τινῶν, ἐπειδὴ	{οὐδὲν	πλείω νῦν ἢ πρότερον ὀνόματα
[6, 6]	καθ´ ὅσα ἀλλοιοῦται τὸ ἔχον,	οὐδὲν	τούτων διαφορὰ ἐκείνου· ἅπαντα γὰρ
[6, 14]	ἔστι σύνθεσις, οὐδὲ τῶν ἄλλων	οὐδὲν	τῶν συνθέτων σύνθεσις ἂν εἴη.
[6, 6]	ἔχον πλάτος ἀντιδιῄρηται, ἄλλο δ´	οὐδέν,	ὥστε ἀποφάσει πάλιν διαιρεῖται τὸ
[6, 3]	ἀνθρώπου λόγῳ τὸ ἐπιστήμης δεκτικὸν	προστεθὲν	περίεργον· καὶ γὰρ ἀφαιρεθέντος τούτου
[6, 13]	Μάλιστα δὲ καταφανὲς τὸ νῦν	ῥηθὲν	ἐπὶ τῶν ὑγιεινῶν καὶ νοσωδῶν·
[6, 11]	ὥρισται ἧττόν τε σαφὲς οὕτω	ῥηθέν.	Σκοπεῖν δὲ καὶ ἐν τῇ
[6, 7]	τὸ μὲν κατὰ τὸν λόγον	ἀποδοθὲν	δέχεται, τὸ δὲ πρᾶγμα μή·
[6, 7]	τὸ δὲ κατὰ τὸν λόγον	ἀποδοθὲν	μὴ δέχεται, ἢ ἀνάπαλιν τὸ
[6, 2]	λέγεται τὸ ἐν τῷ ὁρισμῷ	ἀποδοθέν,	συλλογισμὸν ποιῆσαι· εἰ γὰρ κατὰ
[6, 7]	ἐστι τὸ κατὰ τὸν λόγον	ἀποδοθὲν	τῷ πράγματι. Ἔτι εἰ δέχεται
[6, 6]	τὸ μὲν κατὰ τὸν λόγον	ἀποδοθὲν	ὑπάρχειν νῦν ἢ πρότερον, τὸ
[6, 7]	ἕτερόν τι μᾶλλον λέγεται τὸ	ὁρισθὲν	ἢ κατὰ τὸν ἀποδοθέντα λόγον,
[6, 13]	λέγειν ἅπερ πρὸς ἑκάτερον τούτων	ἔμπροσθεν	εἴρηται. Ἔτι διελόμενον ὁσαχῶς λέγεται
[6, 14]	βελτίων ὁ ἐπεισφερόμενος, ἀναιροῦσι τὸν	ἔμπροσθεν,	οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν ὁρισμῶν
[6, 5]	γραμματικὴν ἐπιστήμην τοῦ γράψαι τὸ	ὑπαγορευθέν·	προσδεῖται γὰρ ὅτι καὶ τοῦ
[6, 4]	ἀποδίδοται τοῦ γνωρίσαι χάριν τὸ	λεχθέν,	γνωρίζομεν δ´ οὐκ ἐκ τῶν
[6, 5]	ἐν τῷ οἰκείῳ γένει τὸ	λεχθέν,	σκοπεῖν ἐκ τῶν περὶ τὰ
[6, 6]	ἢ τὸ εἶδος ἢ τῶν	κάτωθέν	τι τοῦ εἴδους, οὐκ ἂν
[6, 6]	Ὁμοίως δὲ καὶ τῆς ἀπορίας	δόξειεν	ἂν ποιητικὸν εἶναι ἡ τῶν
[6, 9]	οἷον καὶ ἐπὶ τῆς ἀγνοίας	δόξειεν	ἂν ὑπάρχειν ἡ τοιαύτη ἁμαρτία
[6, 13]	ὑπάρχειν αὐτοῖς παντελῶς ἄτοπον ἂν	δόξειεν	εἶναι. Συμβήσεται δὲ τοῦτο, ἐὰν
[6, 1]	οὐκ εἰς τὸ οἰκεῖον γένος	ἔθηκεν	(δεῖ γὰρ τὸν ὁριζόμενον εἰς
[6, 1]	ἢ ὅτι ὄντος γένους οὐκ	ἔθηκεν	εἰς τὸ γένος, ἢ οὐκ
[6, 1]	μὴ ἐν τῷ οἰκείῳ γένει	ἔθηκεν,	ἢ εἰ μὴ ἴδιος ὁ
[6, 9]	ἐπιστήμης στέρησιν εἶπεν, ἢ μὴ	προσέθηκεν	ἐν ᾧ πέφυκε γίνεσθαι, ἢ
[6, 9]	μὴ ἐν ᾧ πέφυκε γίνεσθαι	προσέθηκεν,	ἢ ἁπλῶς ἢ ἐν ᾧ
[6, 3]	καθόλου γὰρ εἴπας ἐπὶ μέρους	προσέθηκεν.	Καὶ εἰ τὴν ἰατρικὴν ἐπιστήμην
[6, 10]	Ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον, εἰ ὁποτερωσοῦν	πεποίηκεν,	ἡμάρτηκεν. Ἐπεὶ δ´ ἔνια λανθάνει
[6, 14]	ὁ διὰ τοῦ ἑτέρου ὁρισάμενος	εἴρηκεν,	ἐπεὶ ὁμοίως ἀμφότερα πέφυκε γίνεσθαι
[6, 5]	ἐγγυτάτω θεὶς πάντα τὰ ἐπάνω	εἴρηκεν,	ἐπειδὴ πάντα τὰ ἐπάνω γένη
[6, 6]	ἢ καὶ παντελῶς τι τοιοῦτον	εἴρηκεν	ὃ μηδενὸς ἐνδέχεται διαφορὰν εἶναι,
[6, 2]	τρόπον. Ἄλλος, εἰ κατὰ μεταφορὰν	εἴρηκεν,	οἷον εἰ τὴν ἐπιστήμην ἀμετάπτωτον
[6, 6]	εἰ τὸ γένος ὡς διαφορὰν	εἴρηκεν,	οἷον τὴν ἀρετὴν ἕξιν ἀγαθὴν
[6, 3]	τετράπηχυ. Πάλιν εἰ ταὐτὸν πλεονάκις	εἴρηκεν,	οἷον τὴν ἐπιθυμίαν ὄρεξιν ἡδέος
[6, 4]	ὑπὲρ γῆς εἰρηκὼς τὸν ἥλιον	εἴρηκεν,	ὥστε χρῆται τῷ ἡλίῳ ὁ
[6, 14]	θεώμενον τό τ´ ἐλλεῖπον ὧν	προσῆκεν	ἔχειν τὸν ὁρισμὸν καὶ τὸ
[6, 6]	εἴ τινα τοιαύτην διαφορὰν ἀποδέδωκεν,	ἡμάρτηκεν·	ἁπλῶς γὰρ οὐκ ἀλλοιούμεθα κατὰ
[6, 10]	οὐδὲν ἧττον, εἰ ὁποτερωσοῦν πεποίηκεν,	ἡμάρτηκεν.	Ἐπεὶ δ´ ἔνια λανθάνει τῶν
[6, 12]	οὐ μὴν ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον	ἡμάρτηκεν	ὁ οὕτως ὁρισάμενος τὸ δι´
[6, 9]	γὰρ ὁτιοῦν τούτων μὴ ποιήσῃ,	ἡμάρτηκεν.	Ὁμοίως δὲ καὶ εἰ τὴν
[6, 6]	στλεγγίδα ὄργανον πρὸς τὸ ἀρύειν,	ἡμάρτηκεν·	οὐ γὰρ πρὸς τοῦτο πέφυκεν.
[6, 6]	{ἡ} διάθεσις ἢ ὁτιοῦν ἄλλο,	ἡμάρτηκεν·	πᾶσα γὰρ διάθεσις καὶ πᾶν
[6, 6]	δὲ καὶ εἰ πρὸς ὃ	πέφυκεν	ἕκαστον τῶν πρός τι ἀποδίδωσιν
[6, 6]	Ἐνίοις μὲν γὰρ πρὸς ὃ	πέφυκεν	{ἕκαστον τῶν πρός τι} μόνον
[6, 13]	πρῶτον μὲν ἐπισκοπεῖν εἰ μὴ	πέφυκεν	ἓν γίνεσθαι ἐκ τῶν εἰρημένων·
[6, 6]	Ὅρος δὲ τοῦ πρὸς ὃ	πέφυκεν	ἐφ´ ὃ ἂν χρήσαιτο ὁ
[6, 6]	τὸ μὴ ἔχον ὄψιν, ὅτε	πέφυκεν	ἔχειν. Διαφέρει δ´ οὐδὲν ἀποφάσει
[6, 6]	ἡμάρτηκεν· οὐ γὰρ πρὸς τοῦτο	πέφυκεν.	Ὅρος δὲ τοῦ πρὸς ὃ
[6, 14]	Πάλιν εἰ ὁμοίως ἔν τινι	πέφυκεν	ὑπάρχειν τἀναντία, ὥρισται δὲ διὰ
[6, 2]	ἄδηλον γὰρ ὁποτέρου τὸν ὅρον	ἀποδέδωκεν,	ἐνδέχεταί τε συκοφαντεῖν ὡς οὐκ
[6, 8]	εἰ γένεσίς ἐστι πρὸς ὃ	ἀποδέδωκεν,	ἢ ἐνέργεια· οὐδὲν γὰρ τῶν
[6, 6]	Ὥστ´ εἴ τινα τοιαύτην διαφορὰν	ἀποδέδωκεν,	ἡμάρτηκεν· ἁπλῶς γὰρ οὐκ ἀλλοιούμεθα
[6, 2]	ἐπὶ πάντα ὧν τὸν ὁρισμὸν	ἀποδέδωκεν.	Μάλιστα δ´ ἐνδέχεται τὸ τοιοῦτον
[6, 5]	τοῦ ὁριζομένου μὴ πρὸς πάντα	ἀποδέδωκεν,	οἷον εἰ τὴν γραμματικὴν ἐπιστήμην
[6, 12]	ἢ ὁπωσοῦν δι´ ἄλλο αἱρετὸν	ἀποδέδωκεν,	οἷον τὴν δικαιοσύνην νόμων σῳστικὴν
[6, 6]	Ἢ εἰ μὴ τοῦ πρώτου	ἀποδέδωκεν,	ὅταν τυγχάνῃ πρὸς πλείω λεγόμενον,
[6, 9]	κατὰ στέρησιν λεγόμενον ἀποδιδοὺς μὴ	ἀποδέδωκεν	οὗ ἐστι στέρησις, οἷον τῆς
[6, 6]	εἰ τὸ ἔν τινι διαφορὰν	ἀποδέδωκεν	οὐσίας· οὐ δοκεῖ γὰρ διαφέρειν
[6, 6]	Πάλιν εἰ τὸ πάθος διαφορὰν	ἀποδέδωκεν·	πᾶν γὰρ πάθος μᾶλλον γινόμενον
[6, 10]	λεγομένων ἕνα λόγον ἁπάντων κοινὸν	ἀποδέδωκεν·	συνώνυμα γὰρ ὧν εἷς ὁ
[6, 6]	μὴ πρὸς ἄλλο τὴν διαφορὰν	ἀποδέδωκεν·	τῶν γὰρ πρός τι καὶ
[6, 9]	προσθεὶς μὴ ἐν ᾧ πρώτῳ	ἀπέδωκεν,	οἷον ὅτι οὐκ ἐν τῷ
[6, 13]	δὲ μηδέτερα, ἢ ἀνάπαλιν τὰ	μὲν	ἀγαθὰ ἢ κακά, τὸ δ´
[6, 13]	μειχθέντα δέ, ἢ ἀνάπαλιν ἑκάτερον	μὲν	ἀγαθόν, μειχθέντα δὲ κακὸν ἢ
[6, 12]	ὅτι τοιοῦτος ὢν ἑκάτερος ὁ	μὲν	ἀγαθὸς ῥήτωρ ὁ δ´ ἀγαθὸς
[6, 7]	τῷ πράγματι. Ἔτι εἰ δέχεται	μὲν	ἀμφότερα τὸ μᾶλλον, μὴ ἅμα
[6, 6]	τῷ δίποδι} Ἢ εἰ ἔστι	μὲν	ἀντιδιῃρημένη διαφορά, μὴ ἀληθεύεται δὲ
[6, 13]	Συμβήσεται δὲ τοῦτο, ἐὰν ὁ	μὲν	αὐτῶν σωφροσύνην καὶ δειλίαν ἔχῃ,
[6, 13]	μὴ ἔστι τὸ ὅλον τοῦ	μὲν	βελτίονος χεῖρον, τοῦ δὲ χείρονος
[6, 3]	πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς οὖσιν. Ἐκείνως	μὲν	γάρ, ἂν ὁ λοιπὸς ἴδιος
[6, 12]	τὸ πῶς μέσον ἔχοντα. Ὁ	μὲν	γὰρ ἀριθμὸς κοινὸς ἐν ἀμφοτέροις
[6, 11]	ἡ θεωρητικὴ τῆς ἐπιστήμης· τὸ	μὲν	γὰρ γένος, τὸ δὲ διαφορά,
[6, 6]	ἡ διαφορὰ τοῦ εἴδους· τοῦ	μὲν	γὰρ γένους ὕστερον, τοῦ δ´
[6, 4]	ὑστέρων τὰ πρότερα δηλοῦσιν· τὸ	μὲν	γὰρ γραμμῆς, τὸ δ´ ἐπιπέδου,
[6, 3]	πεζοῦ τὸ δίπουν κατηγορεῖται (οὕτω	μὲν	γὰρ δὶς ἂν περὶ τοῦ
[6, 4]	Ἔστι δὲ καὶ γνωριμώτερα· τοῦ	μὲν	γὰρ εἴδους γνωριζομένου ἀνάγκη καὶ
[6, 11]	τὸ ὅλον ταὐτὸν εἶναι. Τὸ	μὲν	γὰρ θεωρητικὸν κοινὸν ἐν ἀμφοτέροις
[6, 5]	ὑγίειαν καὶ νόσον ποιῆσαι· τοῦ	μὲν	γὰρ καθ´ αὑτὴν λέγεται, τοῦ
[6, 7]	ἐστι σῶμα τὸ λεπτομερέστατον. Πῦρ	μὲν	γὰρ μᾶλλον ἡ φλόξ ἐστι
[6, 2]	τοιαῦτα χείρω τῆς μεταφορᾶς. Ἡ	μὲν	γὰρ μεταφορὰ ποιεῖ πως γνώριμον
[6, 12]	ἰατρικὴν ἐπιστήμην ὄντος εἶπεν. Εἰ	μὲν	γὰρ μηδενὸς τῶν ὄντων ἡ
[6, 1]	πᾶσα ἡ σκέψις {γίνεται. Ὅταν	μὲν	γὰρ ὅτι ὑπάρχει τὸ συμβεβηκὸς
[6, 14]	ταὐτὸν οὐδέτερον τῶν εἰρημένων· συνθέσει	μὲν	γὰρ πάσῃ διάλυσις ἐναντίον, τῶν
[6, 6]	τι ἀποδίδωσιν ὁ ὁριζόμενος. Ἐνίοις	μὲν	γὰρ πρὸς ὃ πέφυκεν {ἕκαστον
[6, 3]	ὥστε προσθετέον τὸ ἄπεπτον" (ἐκείνως	μὲν	γὰρ ῥηθέντος οὐκ ἀληθὴς ὁ
[6, 13]	τόδε μετὰ τοῦδε ὡρίσατο. Εἰ	μὲν	γὰρ τάδε, συμβήσεται ἀμφοῖν καὶ
[6, 4]	γὰρ τὰ τοιαῦτα προγνωρίζουσιν· τὰ	μὲν	γὰρ τῆς τυχούσης, τὰ δ´
[6, 11]	ἐπειδὴ ἀγνωστότερόν ἐστιν. (Ἢ τοῦτο	μὲν	γελοῖον τὸ ἐπιτίμημα· οὐδὲν γὰρ
[6, 3]	ἀναγκαῖον τοῦτο. Δεῖ γὰρ τὸ	μὲν	γένος ἀπὸ τῶν ἄλλων χωρίζειν,
[6, 4]	καὶ ἁπλῶς γνωριμώτερον, εἴπερ δεῖ	μὲν	διὰ τοῦ γένους καὶ τῶν
[6, 11]	ἐπιτίμημα· οὐδὲν γὰρ κωλύει τὴν	μὲν	διαφορὰν τῷ γνωριμωτάτῳ ὀνόματι εἰρῆσθαι,
[6, 4]	προτέρων τρεῖς εἰσι τρόποι· πρῶτος	μέν,	εἰ διὰ τοῦ ἀντικειμένου τὸ
[6, 4]	ἢ οὐχί, ἐκ τῶνδε. Πρῶτον	μὲν	εἰ μὴ διὰ προτέρων καὶ
[6, 13]	φαρμάκων οὕτως ἔχει ὥσθ´ ἑκάτερον	μὲν	εἶναι ἀγαθόν, ἐὰν δ´ ἄμφω
[6, 6]	ἀλλὰ μᾶλλον διαφορά. Ἔτι ἡ	μὲν	ἕξις τί ἐστι σημαίνει ἡ
[6, 13]	ἔφησεν εἶναι τὸ ὁριζόμενον, πρῶτον	μὲν	ἐπισκοπεῖν εἰ μὴ πέφυκεν ἓν
[6, 3]	καθάπερ Πλάτων ὥρισται. Ἢ ἴδιον	μέν	ἐστι τὸ εἰρημένον, οὐ δηλοῖ
[6, 13]	διανοίας ὀρθῆς· ἐνδέχεται γὰρ τόλμαν	μὲν	ἔχειν τοῦ ἀποστερεῖν, ὀρθὴν δὲ
[6, 13]	ἔσονται καὶ οὐδέτερος, ἐπεὶ ἀμφότεροι	μὲν	ἔχουσι δικαιοσύνην, ἑκάτερος δ´ οὐκ
[6, 9]	ἀγαθὸν ἢ ἡδύ. ~Ἔτι ἐὰν	μὲν	ᾖ τῆς ἕξεως ὁ ὁρισμός,
[6, 7]	οὖν τί ἐστι δι´ ὄψεως	μὲν	ἡδὺ δι´ ἀκοῆς δὲ μή,
[6, 13]	ἀγαθῶν μηδέτερον. Ἢ εἰ μᾶλλον	μὲν	θάτερον ἀγαθὸν ἢ θάτερον κακόν,
[6, 3]	τοιοῦτον προσκείμενον. Ἢ εἰ ἔστι	μὲν	ἴδιον τὸ προσκείμενον, ἀφαιρεθέντος δὲ
[6, 7]	τὰ αὐτά· ἀντίκειται δὲ τῷ	μὲν	καλῷ τὸ οὐ καλόν, τῷ
[6, 9]	λέγεται) δῆλον οὖν ὅτι τὸ	μὲν	κατὰ στέρησιν λεγόμενον ἐναντίον ἀναγκαῖον
[6, 7]	μὴ δέχεται, ἢ ἀνάπαλιν τὸ	μὲν	κατὰ τὸν λόγον ἀποδοθὲν δέχεται,
[6, 6]	Ἀλλ´ ὅμως, ἂν συμβαίνῃ τὸ	μὲν	κατὰ τὸν λόγον ἀποδοθὲν ὑπάρχειν
[6, 2]	οὔτε εἴωθε λέγεσθαι. Ὥστε εἰ	μὲν	κυρίως μέτρον εἰκόνα τὸν νόμον
[6, 12]	δι´ ἄλλο αἱρετῶν. Ἢ οὐδὲν	μὲν	κωλύει τὸ δι´ αὑτὸ αἱρετὸν
[6, 1]	παρὰ τὰ εἰρημένα, εἰ ὥρισται	μέν,	μὴ καλῶς δ´ ὥρισται. Εἰ
[6, 6]	Ὁμοίως δὲ καὶ εἰ ἀληθεύεται	μέν,	μὴ ποιεῖ δὲ προστιθεμένη τῷ
[6, 12]	κλέπτου ὅρος, εἴπερ ἐστὶ ῥήτωρ	μὲν	ὁ δυνάμενος τὸ ἐν ἑκάστῳ
[6, 13]	μέρη ἐφθάρθαι. Ἢ εἰ τὸ	μὲν	ὅλον ἀγαθὸν ἢ καλόν, τὰ
[6, 7]	ταὐτὰ ἦν. Πάλιν εἰ τὸ	μὲν	ὁμοίως ἀμφοτέροις ὑπάρχει τοῖς προτεθεῖσι,
[6, 10]	μὴ ἐφαρμόττοντος ἐπὶ πάντα, ὅτι	μὲν	ὁμώνυμον μὴ λέγοι, τὸ δ´
[6, 10]	πρὸς τὸν τοιοῦτον ὅτι τῇ	μὲν	ὀνομασίᾳ δεῖ χρῆσθαι τῇ παραδεδομένῃ
[6, 3]	αὐτῶν ἡδέος ἔσται. Ἢ τοῦτο	μὲν	οὐδὲν ἄτοπον· καὶ γὰρ ὁ
[6, 13]	ἀγαθὸν ἢ κακόν. Ἢ τοῦτο	μὲν	οὐκ ἀναγκαῖον, ἐὰν μὴ ἑκάτερον
[6, 13]	γὰρ τῶν ποιητικῶν καθ´ αὑτὰ	μὲν	οὐκ ἔστιν ἀγαθά, μειχθέντα δέ,
[6, 4]	περιττῆς διανοίας καταμαθεῖν ἐστιν. Ἁπλῶς	μὲν	οὖν βέλτιον τὸ διὰ τῶν
[6, 4]	ἀγνωστοτέρων· ἐνδέχεται γὰρ ἀμφοτέρως. Ἁπλῶς	μὲν	οὖν γνωριμώτερον τὸ πρότερον τοῦ
[6, 4]	λόγῳ συμπεριειλῆφθαι καὶ θάτερον. Γνωρίζειν	μὲν	οὖν δεῖ τὰ τοιαῦτα πάντα,
[6, 4]	δὲ δύο ἄρτιά ἐστιν. Καθόλου	μὲν	οὖν εἰπεῖν εἷς ἐστι τόπος
[6, 4]	εὖ ἔχουσι τὸ σῶμα. Δεῖ	μὲν	οὖν ἕκαστα τῶν τοιούτων ἐξακριβοῦν,
[6, 1]	ὥρισται, πῶς μετιτέον εἰπεῖν. Πρῶτον	μὲν	οὖν ἐπισκεπτέον εἰ μὴ καλῶς
[6, 3]	οὐσίαν ἀφαιρεθέντος τοῦ ἀριθμοῦ. Ποτέρως	μὲν	οὖν ἔχει, χαλεπὸν διασαφῆσαι· χρηστέον
[6, 10]	δὲ τοῖς φυτοῖς ὑπάρχειν. Ἐνδέχεται	μὲν	οὖν καὶ κατὰ προαίρεσιν οὕτως
[6, 3]	πλεονάκις τὸ αὐτὸ λέγει. Πότερον	μὲν	οὖν καλῶς ἢ οὐ καλῶς,
[6, 5]	ταὐτοῦ ὁρισμοὺς εἶναι. Ἐπ´ ἐνίων	{μὲν	οὖν κατ´ ἀλήθειαν ἔχει καθάπερ
[6, 1]	μὴ καλῶς δ´ ὥρισται. Εἰ	μὲν	οὖν μὴ ἀληθεύεται, καθ´ οὗ
[6, 4]	προτέρων καὶ γνωριμωτέρων ὁρισάμενος. Τὸ	μὲν	οὖν μὴ διὰ γνωριμωτέρων εἰρῆσθαι
[6, 2]	ἐγνωρίζετο τί ἐστιν ἕκαστον. Εἰ	μὲν	οὖν μὴ σαφῶς, ἐκ τῶν
[6, 3]	ἐν τῷ αὐτῷ γένει. Τὸ	μὲν	οὖν πᾶσιν ὑπάρχον ἁπλῶς ἀπ´
[6, 14]	ὥστε μᾶλλον ἐπιχειρημάτων εὐπορεῖν. Τὰ	μὲν	οὖν περὶ τοὺς ὁρισμοὺς ἐπὶ
[6, 2]	εἰς πλείω μέρη διείληπται ~Εἷς	μὲν	οὖν τόπος τοῦ ἀσαφῶς, εἰ
[6, 4]	τυγχάνῃ τὸν λόγον πεποιημένος. Εἷς	μὲν	οὖν τρόπος τοῦ μὴ διὰ
[6, 11]	ἀντὶ τῶν ὀνομάτων ἀποδοῦναι, μάλιστα	μὲν	πάντων, εἰ δὲ μή, τῶν
[6, 7]	ἴσον διανεῖμαι. Ἔτι εἰ τὸ	μὲν	πρᾶγμα δέχεται τὸ μᾶλλον, τὸ
[6, 13]	τόδε μετὰ τοῦδε ἀποδέδωκε, πρῶτον	μὲν	ῥητέον ὅτι τόδε μετὰ τοῦδε
[6, 14]	τοῦ σώματος σύνθεσιν ζῷον, πρῶτον	μὲν	σκοπεῖν εἰ μὴ εἴρηκε ποία
[6, 3]	πλεῖον εἴρηκε τὸν ὅρον, πρῶτον	μὲν	σκοπεῖν εἴ τινι κέχρηται ὃ
[6, 14]	τούτων σὰρξ γίνεται, ἀλλ´ οὑτωσὶ	μὲν	συντεθέντων σάρξ, οὑτωσὶ δ´ ὀστοῦν.
[6, 10]	δ´ ἔνιοι τῶν ἀποκρινομένων τὸ	μὲν	συνώνυμον ὁμώνυμόν φασιν εἶναι ὅταν
[6, 4]	ἄλλα μᾶλλον γνώριμα, ἐξ ἀρχῆς	μὲν	τὰ αἰσθητά, ἀκριβεστέροις δὲ γενομένοις
[6, 12]	ὅλως ἔψευσται, εἰ δὲ τινὸς	μὲν	τινὸς δὲ μή, ἐπί τι
[6, 1]	μὴ καλῶς μέρη δύο· ἓν	μὲν	τὸ ἀσαφεῖ τῇ ἑρμηνείᾳ κεχρῆσθαι
[6, 10]	εἶδος δοκεῖ λέγεσθαι, ἀλλ´ ἑτέρα	μὲν	τοῖς ζῴοις ἑτέρα δὲ τοῖς
[6, 12]	οὐχ ὥρισται. Πάλιν εἰ οὗ	μὲν	τὸν λόγον ἀποδίδωσι τῶν ὄντων
[6, 6]	νῦν ἀθάνατον ἔσται. Ἢ ἐπὶ	μὲν	τούτου οὐ συμβαίνει· ἀμφίβολον γὰρ
[6, 6]	ἔνυδρον ποὺ σημαῖνον. Ἢ ἐπὶ	μὲν	τούτων οὐκ ὀρθῶς ἐπιτιμῶσιν· οὐ
[6, 13]	καὶ ἀριθμός. Ἔτι εἰ τὸ	μὲν	ὡρισμένον ἐν ἑνί τινι πέφυκε
[6, 10]	ἔνια λανθάνει τῶν ὁμωνύμων, ἐρωτῶντι	{μὲν	ὡς συνωνύμοις χρηστέον (οὐ γὰρ
[6, 4]	τὰ πρότερα δηλοῦν, καθάπερ πρότερον	εἴπαμεν·	ἄλλος δὲ εἰ τοῦ ἐν
[6, 9]	τὰ ἄψυχα οὔτε τὰ παιδία	φαμὲν	ἀγνοεῖν. Ὥστ´ οὐ κατὰ στέρησιν
[6, 1]	τὸ συμβεβηκὸς διαλεγώμεθα, ὅτι ἀληθὲς	λέγομεν·	ὅταν δ´ ὅτι οὐχ ὑπάρχει,
[6, 6]	ἄφθαρτον νῦν ἐστι ζῷον, τοῦτο	λέγομεν,	ὅτι νῦν τοιοῦτόν ἐστι ζῷον
[6, 4]	τοῦ γνωρίσαι χάριν τὸ λεχθέν,	γνωρίζομεν	δ´ οὐκ ἐκ τῶν τυχόντων
[6, 7]	οὐ καλὸν ἔσται. Ὁμοίως δὲ	δείξομεν	καὶ ὅτι ταὐτὸν ὄν τε
[6, 6]	ἤτοι γὰρ διὰ τὴν ἀδυναμίαν	ὑπνώσσομεν	ἢ διὰ τὸν ὕπνον ἀδυνατοῦμεν.
[6, 6]	ἅπαντα φαίνηται καθ´ ἑκάτερον γίνεσθαι,	ἀποροῦμεν	ὁπότερον πράξωμεν. Ἔτι κατὰ τοὺς
[6, 6]	ὑπνώσσομεν ἢ διὰ τὸν ὕπνον	ἀδυνατοῦμεν.	Ὁμοίως δὲ καὶ τῆς ἀπορίας
[6, 6]	οἷον μηδέποτε φθαρῆναι. Ὅταν οὖν	λέγωμεν	ὅτι ἄφθαρτον νῦν ἐστι ζῷον,
[6, 6]	καθ´ ἑκάτερον γίνεσθαι, ἀποροῦμεν ὁπότερον	πράξωμεν.	Ἔτι κατὰ τοὺς χρόνους πάντας
[6, 2]	ὁριζομένου πλεοναχῶς λεγομένου μὴ διελὼν	εἶπεν·	ἄδηλον γὰρ ὁποτέρου τὸν ὅρον
[6, 9]	μὴ ὄψεως στέρησιν ἐν ὀφθαλμῷ	εἶπεν·	δεῖ γὰρ τὸν καλῶς ἀποδιδόντα
[6, 12]	εἴ τις ἰατρικὴν ἐπιστήμην ὄντος	εἶπεν.	Εἰ μὲν γὰρ μηδενὸς τῶν
[6, 9]	εἰπὼν στέρησιν μὴ ἐπιστήμης στέρησιν	εἶπεν,	ἢ μὴ προσέθηκεν ἐν ᾧ
[6, 13]	πρώτῳ γίνεσθαι, ἐξ ὧν δ´	ἔφησεν	αὐτὸ εἶναι μὴ ἐν ἑνὶ
[6, 13]	ταῦτα ἀλλὰ τὸ ἐκ τούτων	ἔφησεν	εἶναι τὸ ὁριζόμενον, πρῶτον μὲν
[6, 2]	ἀρχαίων γραφέων, εἰ μή τις	ἐπέγραψεν,	οὐκ ἐγνωρίζετο τί ἐστιν ἕκαστον.
[6, 8]	ἡντινοῦν οὐ λέγει τὸ τί	ἦν	εἶναι. Δεῖ δ´ ἀεὶ πρὸς
[6, 4]	ὥρισται καὶ εἴρηκε τὸ τί	ἦν	εἶναι ἢ οὐχί, ἐκ τῶνδε.
[6, 5]	γένος οὐ λέγει τὸ τί	ἦν	εἶναι· ἡ γὰρ οὐσία ἑκάστῳ
[6, 4]	ὁριζομένους οὐκ ἐνδέχεται τὸ τί	ἦν	εἶναι τῷ ὁριζομένῳ δηλοῦν, ἐὰν
[6, 1]	ὥρισται μηδ´ εἴρηκε τὸ τί	ἦν	εἶναι τῷ ὁριζομένῳ. Λοιπὸν δὲ
[6, 3]	τοῦ κατὰ φύσιν, ἀλλ´ ἱκανὸν	ἦν	εἰπεῖν στέρησιν θερμοῦ, ἐπειδὴ αὐτὴ
[6, 8]	οὐσία πρὸς ἕτερον, ἐπειδὴ ταὐτὸν	ἦν	ἑκάστῳ τῶν πρός τι τὸ
[6, 7]	ἔδει δέ γε, εἴπερ ταὐτὸν	ἦν.	Ἔτι εἰ, δύο τινῶν προτεθέντων,
[6, 7]	τῷ αὐτῷ ὑπάρχειν, εἴπερ ταὐτὰ	ἦν.	Πάλιν εἰ τὸ μὲν ὁμοίως
[6, 6]	δὲ τῷ ἀθανάτῳ τὸ αὐτὸ	ἦν,	ὥστ´ οὐ συμβαίνει νῦν αὐτὸ
[6, 2]	οὔτε γὰρ ὁμοιότης ὑπάρχει καθ´	ἣν	μέτρον ἢ εἰκὼν ὁ νόμος
[6, 2]	τὴν ἐπιστήμην ἀμετάπτωτον ἢ τὴν	γῆν	τιθήνην ἢ τὴν σωφροσύνην συμφωνίαν·
[6, 11]	τῶν ὀνομάτων ἐν τοῖς τοιούτοις	μεταλλαγὴν	γίνεσθαι, ἢ πάντων ἢ τινῶν,
[6, 11]	διαφορᾶς ἀλλὰ τοῦ γένους τὴν	μεταλλαγὴν	ἐποιήσατο, καθάπερ ἐπὶ τοῦ ἀρτίως
[6, 6]	εἴρηκεν, οἷον τὴν ἀρετὴν ἕξιν	ἀγαθὴν	ἢ σπουδαίαν· γένος γὰρ τἀγαθὸν
[6, 13]	τόλμαν μὲν ἔχειν τοῦ ἀποστερεῖν,	ὀρθὴν	δὲ διάνοιαν περὶ τὰ ὑγιεινά,
[6, 13]	γὰρ κωλύει καὶ τόλμαν καὶ	ὀρθὴν	διάνοιαν ἔχειν πρὸς τὰ ἰατρικά·
[6, 12]	τι ψεύδονται, οἷον εἴ τις	ἰατρικὴν	ἐπιστήμην ὄντος εἶπεν. Εἰ μὲν
[6, 3]	μέρους προσέθηκεν. Καὶ εἰ τὴν	ἰατρικὴν	ἐπιστήμην τῶν ὑγιεινῶν ζῴῳ καὶ
[6, 5]	πάντα ἀποδέδωκεν, οἷον εἰ τὴν	γραμματικὴν	ἐπιστήμην τοῦ γράψαι τὸ ὑπαγορευθέν·
[6, 8]	Ὁμοίως δὲ καὶ εἰ τὴν	γραμματικὴν	ὡρίσατο ἐπιστήμην γραμμάτων· ἔδει γὰρ
[6, 12]	σῳστικὴν εἰπὼν ἢ τὴν σοφίαν	ποιητικὴν	εὐδαιμονίας· τὸ γὰρ ποιητικὸν ἢ
[6, 5]	οἷον τὴν δικαιοσύνην ἕξιν ἰσότητος	ποιητικὴν	ἢ διανεμητικὴν τοῦ ἴσου· ὑπερβαίνει
[6, 5]	δικαιοσύνην ἕξιν ἰσότητος ποιητικὴν ἢ	διανεμητικὴν	τοῦ ἴσου· ὑπερβαίνει γὰρ ὁ
[6, 11]	ὁ τὴν θεωρητικὴν ἐπιστήμην ὑπόληψιν	θεωρητικὴν	εἰπών. Ἡ γὰρ ὑπόληψις τῇ
[6, 11]	ἔτι σημαίνει, οἷον ὁ τὴν	θεωρητικὴν	ἐπιστήμην ὑπόληψιν θεωρητικὴν εἰπών. Ἡ
[6, 3]	αὐτὸ λέγει, προσθεὶς πάλιν καὶ	θεωρητικήν.	Ὁμοίως δὲ καὶ ὅσοι τὴν
[6, 3]	Ξενοκράτης τὴν φρόνησιν ὁριστικὴν καὶ	θεωρητικὴν	τῶν ὄντων φησὶν εἶναι· ἡ
[6, 3]	κατηγορῆσαι, ὡς Ξενοκράτης τὴν φρόνησιν	ὁριστικὴν	καὶ θεωρητικὴν τῶν ὄντων φησὶν
[6, 12]	ἀποδέδωκεν, οἷον τὴν δικαιοσύνην νόμων	σῳστικὴν	εἰπὼν ἢ τὴν σοφίαν ποιητικὴν
[6, 9]	λόγος ἔσται κατὰ μίαν τινὰ	συμπλοκὴν	τῶν ἐναντίων. Οἷον εἰ ὠφέλιμον
[6, 12]	δι´ ἄλλο εἶναι αἱρετόν, οὐ	μὴν	ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον ἡμάρτηκεν ὁ
[6, 4]	γὰρ τὸ τοιοῦτόν ἐστιν. Οὐ	μὴν	ἀλλὰ πρὸς τοὺς ἀδυνατοῦντας γνωρίζειν
[6, 2]	μεταφορὰν εἴρηκεν, οἷον εἰ τὴν	ἐπιστήμην	ἀμετάπτωτον ἢ τὴν γῆν τιθήνην
[6, 8]	καὶ εἰ τὴν γραμματικὴν ὡρίσατο	ἐπιστήμην	γραμμάτων· ἔδει γὰρ ἢ πρὸς
[6, 8]	πως ἔχειν. Ἔδει οὖν τὴν	ἐπιστήμην	εἰπεῖν ὑπόληψιν ἐπιστητοῦ καὶ τὴν
[6, 12]	τι· πᾶν γὰρ ἐπιστητὸν πρὸς	ἐπιστήμην	λέγεται. Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ
[6, 12]	ψεύδονται, οἷον εἴ τις ἰατρικὴν	ἐπιστήμην	ὄντος εἶπεν. Εἰ μὲν γὰρ
[6, 9]	ὁριζόμενον ὁρίζεσθαι. Ὁ γὰρ τὴν	ἐπιστήμην	ὁριζόμενος τρόπον τινὰ καὶ τὴν
[6, 9]	λέγουσιν. Τὸ γὰρ μὴ ἔχον	ἐπιστήμην	οὐ δοκεῖ ἀγνοεῖν, ἀλλὰ μᾶλλον
[6, 5]	ἀποδέδωκεν, οἷον εἰ τὴν γραμματικὴν	ἐπιστήμην	τοῦ γράψαι τὸ ὑπαγορευθέν· προσδεῖται
[6, 3]	προσέθηκεν. Καὶ εἰ τὴν ἰατρικὴν	ἐπιστήμην	τῶν ὑγιεινῶν ζῴῳ καὶ ἀνθρώπῳ,
[6, 11]	σημαίνει, οἷον ὁ τὴν θεωρητικὴν	ἐπιστήμην	ὑπόληψιν θεωρητικὴν εἰπών. Ἡ γὰρ
[6, 8]	τὸ γένος, οἷον εἰ τὴν	ἐπιστήμην	ὡρίσατο ὑπόληψιν ἀμετάπειστον, ἢ τὴν
[6, 6]	τὸ γένος, καθάπερ οἱ τὴν	γραμμὴν	ὁριζόμενοι μῆκος ἀπλατὲς εἶναι· οὐδὲν
[6, 11]	τοῦ ὅλου. Οἷον εἰ ὁρίσαιτο	γραμμὴν	πεπερασμένην εὐθεῖαν πέρας ἐπιπέδου ἔχοντος
[6, 13]	οὕτως ἀποδιδομένων οὐδαμῶς ὑπὸ τὴν	εἰρημένην	πίπτει διαίρεσιν, οἷον εἰ ἡ
[6, 11]	ὅλου. Οἷον εἰ ὁρίσαιτο γραμμὴν	πεπερασμένην	εὐθεῖαν πέρας ἐπιπέδου ἔχοντος πέρατα,
[6, 2]	ἐπιστήμην ἀμετάπτωτον ἢ τὴν γῆν	τιθήνην	ἢ τὴν σωφροσύνην συμφωνίαν· πᾶν
[6, 13]	οὐδέτερος, ἐπεὶ ἀμφότεροι μὲν ἔχουσι	δικαιοσύνην,	ἑκάτερος δ´ οὐκ ἔχει. Εἰ
[6, 5]	λέγει τὰ γένη, οἷον τὴν	δικαιοσύνην	ἕξιν ἰσότητος ποιητικὴν ἢ διανεμητικὴν
[6, 13]	ἀνδρείαν καὶ ἀκολασίαν· ἄμφω γὰρ	δικαιοσύνην	καὶ ἀδικίαν ἕξουσιν· εἰ γὰρ
[6, 12]	ἄλλο αἱρετὸν ἀποδέδωκεν, οἷον τὴν	δικαιοσύνην	νόμων σῳστικὴν εἰπὼν ἢ τὴν
[6, 13]	μηδετέρῳ ὑπάρχειν, οἷον εἰ τὴν	δικαιοσύνην	σωφροσύνην καὶ ἀνδρείαν ὡρίσατο· δύο
[6, 13]	ὑπάρχειν, οἷον εἰ τὴν δικαιοσύνην	σωφροσύνην	καὶ ἀνδρείαν ὡρίσατο· δύο γὰρ
[6, 13]	τοῦτο, ἐὰν ὁ μὲν αὐτῶν	σωφροσύνην	καὶ δειλίαν ἔχῃ, ὁ δὲ
[6, 2]	τὴν γῆν τιθήνην ἢ τὴν	σωφροσύνην	συμφωνίαν· πᾶν γὰρ ἀσαφὲς τὸ
[6, 9]	πρώτῳ πέφυκε γίνεσθαι. Οἷον εἰ	τὴν	ἄγνοιαν εἰπὼν στέρησιν μὴ ἐπιστήμης
[6, 9]	ἁμαρτία τοῖς μὴ κατ´ ἀπόφασιν	τὴν	ἄγνοιαν λέγουσιν. Τὸ γὰρ μὴ
[6, 9]	ἐπιστήμην ὁριζόμενος τρόπον τινὰ καὶ	τὴν	ἄγνοιαν ὁρίζεται, ὁμοίως δὲ καὶ
[6, 6]	θάτερον θατέρου· ἤτοι γὰρ διὰ	τὴν	ἀδυναμίαν ὑπνώσσομεν ἢ διὰ τὸν
[6, 4]	μάλιστα γὰρ τὸ στερεὸν ὑπὸ	τὴν	αἴσθησιν πίπτει, τὸ δ´ ἐπίπεδον
[6, 13]	ταὐτὸν λέγεσθαι ἑκάτερον. Οἷον εἰ	τὴν	ἀνδρείαν ὡρίσατο τόλμαν μετὰ διανοίας
[6, 8]	μόνον. Ἔδει οὖν οὕτω καὶ	τὴν	ἀπόδοσιν ποιήσασθαι. Ἐὰν δὲ καὶ
[6, 12]	καθ´ αὑτὸ ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκὸς	τὴν	ἀπόδοσιν ποιούμενος ὀρθῶς ἀποδίδωσιν, οὐ
[6, 5]	ὑπερβαίνει γὰρ ὁ οὕτως ὁριζόμενος	τὴν	ἀρετήν. Ἀπολιπὼν οὖν τὸ τῆς
[6, 6]	γένος ὡς διαφορὰν εἴρηκεν, οἷον	τὴν	ἀρετὴν ἕξιν ἀγαθὴν ἢ σπουδαίαν·
[6, 2]	ἄλληλα· οὔτε γὰρ ἡ συμφωνία	τὴν	ἀρετὴν οὔθ´ ἡ ἀρετὴ τὴν
[6, 6]	περιέχουσιν ἄλληλα. Ἢ οὐκ ἀδύνατον	τὴν	αὐτὴν διαφορὰν δύο γενῶν εἶναι
[6, 6]	οἰκεῖον ἐπιφέρειν γένος, ἐπειδὴ ἐνδέχεται	τὴν	αὐτὴν δύο γενῶν εἶναι μὴ
[6, 8]	ἐπιστήμην εἰπεῖν ὑπόληψιν ἐπιστητοῦ καὶ	τὴν	βούλησιν ὄρεξιν ἀγαθοῦ. Ὁμοίως δὲ
[6, 8]	ἐπιστήμην ὡρίσατο ὑπόληψιν ἀμετάπειστον, ἢ	τὴν	βούλησιν ὄρεξιν ἄλυπον· παντὸς γὰρ
[6, 2]	εἰ τὴν ἐπιστήμην ἀμετάπτωτον ἢ	τὴν	γῆν τιθήνην ἢ τὴν σωφροσύνην
[6, 5]	πρὸς πάντα ἀποδέδωκεν, οἷον εἰ	τὴν	γραμματικὴν ἐπιστήμην τοῦ γράψαι τὸ
[6, 8]	ἀγαθοῦ. Ὁμοίως δὲ καὶ εἰ	τὴν	γραμματικὴν ὡρίσατο ἐπιστήμην γραμμάτων· ἔδει
[6, 6]	διαιρῇ τὸ γένος, καθάπερ οἱ	τὴν	γραμμὴν ὁριζόμενοι μῆκος ἀπλατὲς εἶναι·
[6, 3]	γένος ἀπὸ τῶν ἄλλων χωρίζειν,	τὴν	δὲ διαφορὰν ἀπὸ τῶν ἐν
[6, 4]	ἀλλὰ τὸ τοῖς εὖ διακειμένοις	τὴν	διάνοιαν, καθάπερ καὶ τὸ ἁπλῶς
[6, 6]	πρός τι μὴ πρὸς ἄλλο	τὴν	διαφορὰν ἀποδέδωκεν· τῶν γὰρ πρός
[6, 4]	ἀνάγκη καὶ τὸ γένος καὶ	τὴν	διαφορὰν γνωρίζεσθαι (ὁ γὰρ ἄνθρωπον
[6, 6]	ὕστερον, τοῦ δ´ εἴδους πρότερον	τὴν	διαφορὰν δεῖ εἶναι. Σκοπεῖν δὲ
[6, 6]	τῶν εἰδῶν λέγεται. Ἔτι συμβήσεται	τὴν	διαφορὰν εἶδος εἶναι, εἴπερ κατηγορεῖταί
[6, 6]	δὲ καὶ ὅτι οὐκ ἀνάγκη	τὴν	διαφορὰν πᾶν οἰκεῖον ἐπιφέρειν γένος,
[6, 6]	τὸ γένος· οὐ γὰρ ἐνδέχεται	τὴν	διαφορὰν ὑπάρχειν τινὶ καὶ μὴ
[6, 5]	ὑπερβαίνων λέγει τὰ γένη, οἷον	τὴν	δικαιοσύνην ἕξιν ἰσότητος ποιητικὴν ἢ
[6, 12]	δι´ ἄλλο αἱρετὸν ἀποδέδωκεν, οἷον	τὴν	δικαιοσύνην νόμων σῳστικὴν εἰπὼν ἢ
[6, 13]	καὶ μηδετέρῳ ὑπάρχειν, οἷον εἰ	τὴν	δικαιοσύνην σωφροσύνην καὶ ἀνδρείαν ὡρίσατο·
[6, 13]	τῶν οὕτως ἀποδιδομένων οὐδαμῶς ὑπὸ	τὴν	εἰρημένην πίπτει διαίρεσιν, οἷον εἰ
[6, 6]	περιέχουσιν ἄλληλα. Οὔτε γὰρ τἀγαθὸν	τὴν	ἕξιν περιέχει οὔθ´ ἡ ἕξις
[6, 7]	τὸ μᾶλλον, μὴ ἅμα δὲ	τὴν	ἐπίδοσιν ἀμφότερα λαμβάνει, οἷον εἰ
[6, 3]	καὶ ἐπὶ μέρους, οἷον εἰ	τὴν	ἐπιείκειαν ἐλάττωσιν τῶν συμφερόντων καὶ
[6, 3]	εἰ ταὐτὸν πλεονάκις εἴρηκεν, οἷον	τὴν	ἐπιθυμίαν ὄρεξιν ἡδέος εἰπών· πᾶσα
[6, 8]	βέλτιστον ἢ τὸ ἔσχατον, οἷον	τὴν	ἐπιθυμίαν οὐχ ἡδέος ἀλλ´ ἡδονῆς·
[6, 2]	κατὰ μεταφορὰν εἴρηκεν, οἷον εἰ	τὴν	ἐπιστήμην ἀμετάπτωτον ἢ τὴν γῆν
[6, 8]	τί πως ἔχειν. Ἔδει οὖν	τὴν	ἐπιστήμην εἰπεῖν ὑπόληψιν ἐπιστητοῦ καὶ
[6, 9]	τὸν ὁριζόμενον ὁρίζεσθαι. Ὁ γὰρ	τὴν	ἐπιστήμην ὁριζόμενος τρόπον τινὰ καὶ
[6, 8]	κατὰ τὸ γένος, οἷον εἰ	τὴν	ἐπιστήμην ὡρίσατο ὑπόληψιν ἀμετάπειστον, ἢ
[6, 11]	ταὐτὸν ἔτι σημαίνει, οἷον ὁ	τὴν	θεωρητικὴν ἐπιστήμην ὑπόληψιν θεωρητικὴν εἰπών.
[6, 3]	ἐπὶ μέρους προσέθηκεν. Καὶ εἰ	τὴν	ἰατρικὴν ἐπιστήμην τῶν ὑγιεινῶν ζῴῳ
[6, 10]	οὐκ ἐφαρμόσει ὁ λόγος ἐπὶ	τὴν	ἰδέαν. Ἁπλῶς δ´ ἐν οἷς
[6, 10]	ὑγίειαν. Σκοπεῖν δὲ καὶ ἐπὶ	τὴν	ἰδέαν εἰ ἐφαρμόσει ὁ λεχθεὶς
[6, 9]	ἁμαρτίαν, οἷον εἴ τις ὁρίσαιτο	τὴν	ἰσότητα τὸ ἐναντίον ἀνισότητι· διὰ
[6, 3]	θεωρητικήν. Ὁμοίως δὲ καὶ ὅσοι	τὴν	κατάψυξιν στέρησιν τοῦ κατὰ φύσιν
[6, 11]	τὸ ἐπιτίμημα· οὐδὲν γὰρ κωλύει	τὴν	μὲν διαφορὰν τῷ γνωριμωτάτῳ ὀνόματι
[6, 11]	ἁμαρτία, εἰ καὶ ἀγνωστοτέρων ὀνομάτων	τὴν	μετάληψιν ἐποιήσατο, οἷον ἀντὶ ἀνθρώπου
[6, 11]	γένους ἀλλὰ τῆς διαφορᾶς ἔδει	τὴν	μετάληψιν ποιήσασθαι, ἐπειδὴ ἀγνωστότερόν ἐστιν.
[6, 11]	οὐ τῆς διαφορᾶς κατὰ τοὔνομα	τὴν	μετάληψιν ποιητέον. Εἰ δὲ μὴ
[6, 11]	Ἔτι εἰ θατέρου τῶν ὀνομάτων	τὴν	μετάληψιν ποιούμενος μὴ τῆς διαφορᾶς
[6, 11]	τῆς διαφορᾶς ἀλλὰ τοῦ γένους	τὴν	μεταλλαγὴν ἐποιήσατο, καθάπερ ἐπὶ τοῦ
[6, 8]	τινός. Ἢ πάλιν, ὡς ὁρίζονται	τὴν	νύκτα σκιὰν γῆς, ἢ τὸν
[6, 2]	πως γνώριμον τὸ σημαινόμενον διὰ	τὴν	ὁμοιότητα (πάντες γὰρ οἱ μεταφέροντες
[6, 10]	Οὐδὲν δὲ κωλύει καὶ συνορῶντα	τὴν	ὁμωνυμίαν καὶ θατέρου βουλόμενον τὸν
[6, 3]	λοιπὸς λόγος ἴδιος καὶ δηλοῖ	τὴν	οὐσίαν. Ἁπλῶς δ´ εἰπεῖν ἅπαν
[6, 3]	τὸ εἰρημένον, οὐ δηλοῖ δὲ	τὴν	οὐσίαν ἀφαιρεθέντος τοῦ ἀριθμοῦ. Ποτέρως
[6, 6]	εἶναι, οἷον τὸ ζῷον ἢ	τὴν	οὐσίαν, δῆλον ὅτι οὐχ ὥρισται·
[6, 3]	λόγος ἴδιός ἐστι καὶ δηλοῖ	τὴν	οὐσίαν. Οἷον ἐν τῷ τοῦ
[6, 14]	εἰ σάρκα ὁριζόμενος ἢ ὀστοῦν	τὴν	πυρὸς καὶ γῆς καὶ ἀέρος
[6, 12]	δικαιοσύνην νόμων σῳστικὴν εἰπὼν ἢ	τὴν	σοφίαν ποιητικὴν εὐδαιμονίας· τὸ γὰρ
[6, 6]	Ἀλλ´ ὅμως εἴ τις ὁρίσαιτο	τὴν	στλεγγίδα ὄργανον πρὸς τὸ ἀρύειν,
[6, 2]	τὴν ἀρετὴν οὔθ´ ἡ ἀρετὴ	τὴν	συμφωνίαν περιέχει. Ἔτι εἰ μὴ
[6, 2]	ἢ τὴν γῆν τιθήνην ἢ	τὴν	σωφροσύνην συμφωνίαν· πᾶν γὰρ ἀσαφὲς
[6, 9]	Ἐπισκεπτέον οὖν ἐν τοῖς ἐναντίοις	τὴν	τοιαύτην ἁμαρτίαν, οἷον εἴ τις
[6, 13]	Ὅτι γὰρ διὰ τὴν ὑπόληψιν	τὴν	τοιαύτην ἡ λύπη γίνεται, τοῦτο
[6, 1]	τῷ ὁρισμῷ τὸ γένος δοκεῖ	τὴν	τοῦ ὁριζομένου οὐσίαν σημαίνειν) ἢ
[6, 14]	τῶν εἰρημένων τρόπων. ~Πάλιν εἰ	τὴν	τούτων σύνθεσιν εἴρηκε τὸ ὅλον,
[6, 9]	ἡμάρτηκεν. Ὁμοίως δὲ καὶ εἰ	τὴν	τυφλότητα μὴ ὄψεως στέρησιν ἐν
[6, 13]	τοῦ ὀλιγωρεῖσθαι. Ὅτι γὰρ διὰ	τὴν	ὑπόληψιν τὴν τοιαύτην ἡ λύπη
[6, 4]	ἐστιν· δῆλον γὰρ ὅτι ὁ	τὴν	φορὰν ἡλίου ὑπὲρ γῆς εἰρηκὼς
[6, 6]	τυγχάνῃ πρὸς πλείω λεγόμενον, οἷον	τὴν	φρόνησιν ἀρετὴν ἀνθρώπου ἢ ψυχῆς
[6, 3]	τὸ αὐτὸ κατηγορῆσαι, ὡς Ξενοκράτης	τὴν	φρόνησιν ὁριστικὴν καὶ θεωρητικὴν τῶν
[6, 6]	πλείω λεγόμενον, οἷον τὴν φρόνησιν	ἀρετὴν	ἀνθρώπου ἢ ψυχῆς καὶ μὴ
[6, 5]	γὰρ ὁ οὕτως ὁριζόμενος τὴν	ἀρετήν.	Ἀπολιπὼν οὖν τὸ τῆς δικαιοσύνης
[6, 6]	ὡς διαφορὰν εἴρηκεν, οἷον τὴν	ἀρετὴν	ἕξιν ἀγαθὴν ἢ σπουδαίαν· γένος
[6, 2]	οὔτε γὰρ ἡ συμφωνία τὴν	ἀρετὴν	οὔθ´ ἡ ἀρετὴ τὴν συμφωνίαν
[6, 6]	ἄλληλα. Ἢ οὐκ ἀδύνατον τὴν	αὐτὴν	διαφορὰν δύο γενῶν εἶναι μὴ
[6, 6]	ἐπιφέρειν γένος, ἐπειδὴ ἐνδέχεται τὴν	αὐτὴν	δύο γενῶν εἶναι μὴ περιεχόντων
[6, 5]	ποιῆσαι· τοῦ μὲν γὰρ καθ´	αὑτὴν	λέγεται, τοῦ δὲ κατὰ συμβεβηκός·
[6, 9]	οὖν ἐν τοῖς ἐναντίοις τὴν	τοιαύτην	ἁμαρτίαν, οἷον εἴ τις ὁρίσαιτο
[6, 6]	τῆς οὐσίας. Ὥστ´ εἴ τινα	τοιαύτην	διαφορὰν ἀποδέδωκεν, ἡμάρτηκεν· ἁπλῶς γὰρ
[6, 13]	γὰρ διὰ τὴν ὑπόληψιν τὴν	τοιαύτην	ἡ λύπη γίνεται, τοῦτο βούλεται
[6, 14]	προκείμενον ἢ καλῶς εἰρημένον ὅρον	ἀναλαβεῖν·	ἀνάγκη γὰρ ὥσπερ πρὸς παράδειγμα
[6, 4]	εἰρῆσθαι τὸν ὅρον διχῶς ἔστιν	ἐκλαβεῖν·	ἢ γὰρ εἰ ἁπλῶς ἐξ
[6, 13]	τόδε μετὰ τοῦδε, ταὐτὰ ἁρμόσει	λέγειν	ἅπερ πρὸς ἑκάτερον τούτων ἔμπροσθεν
[6, 4]	γνωρίμων, πολλοὺς τοῦ αὐτοῦ συμβήσεται	λέγειν	ὁρισμοὺς εἶναι· ἕτερα γὰρ ἑτέροις
[6, 2]	συμμετρία. Ἄδηλον οὖν ὁπότερον βούλεται	λέγειν	τῶν δηλουμένων ὑπὸ τοῦ πλεοναχῶς
[6, 8]	τέλος ἢ τὸ γίνεσθαι καὶ	ἐνεργεῖν.	(Ἢ οὐκ ἐπὶ πάντων ἀληθὲς
[6, 8]	ἢ πεπαῦσθαι ἡδόμενοι, ὥστε τὸ	ἐνεργεῖν	μᾶλλον τέλος ἂν ποιοῖντο τοῦ
[6, 6]	οἷον τῇ ὄψει πρὸς τὸ	ἰδεῖν	μόνον, τῇ δὲ στλεγγίδι κἂν
[6, 4]	μὴν ἀλλὰ πρὸς τοὺς ἀδυνατοῦντας	γνωρίζειν	διὰ τῶν τοιούτων ἀναγκαῖον ἴσως
[6, 4]	ὥστ´ ἀδύνατον ἄνευ θατέρου θάτερον	γνωρίζειν·	διόπερ ἀναγκαῖον ἐν τῷ τοῦ
[6, 4]	τῶν προτέρων τὰ ὕστερα πειρᾶσθαι	γνωρίζειν·	ἐπιστημονικώτερον γὰρ τὸ τοιοῦτόν ἐστιν.
[6, 4]	ἑτέρου λόγῳ συμπεριειλῆφθαι καὶ θάτερον.	Γνωρίζειν	μὲν οὖν δεῖ τὰ τοιαῦτα
[6, 3]	μὲν γένος ἀπὸ τῶν ἄλλων	χωρίζειν,	τὴν δὲ διαφορὰν ἀπὸ τῶν
[6, 6]	διαφορὰ οὐ τοιοῦτον· μᾶλλον γὰρ	σῴζειν	δοκεῖ ἡ διαφορὰ οὗ ἐστι
[6, 10]	θατέρου βουλόμενον τὸν ὁρισμὸν ἀποδοῦναι	λαθεῖν	μὴ ἴδιον ἀλλὰ κοινὸν ἀμφοῖν
[6, 4]	δ´ ἀκριβοῦς καὶ περιττῆς διανοίας	καταμαθεῖν	ἐστιν. Ἁπλῶς μὲν οὖν βέλτιον
[6, 7]	καὶ τὸ ὂν τὸ δυνατὸν	παθεῖν	ἢ ποιῆσαι· ἅμα γὰρ ταὐτὸν
[6, 13]	οὖν καὶ τὸ ἐκ τούτων	ἀκολουθεῖν	τῷ μᾶλλον, καὶ εἶναι ἢ
[6, 2]	Μάλιστα δ´ ἐνδέχεται τὸ τοιοῦτον	ποιεῖν	λανθανούσης τῆς ὁμωνυμίας. Ἐνδέχεται δὲ
[6, 5]	ἀλλότριον τῆς ἰατρικῆς τὸ νόσον	ποιεῖν.	Ὥστ´ οὐδὲν μᾶλλον ὥρισται ὁ
[6, 13]	τὰ μέρη τῷ ὅλῳ ταὐτὰ	φάσκειν	εἶναι. Μάλιστα δ´ οἰκεῖοι γίνονται
[6, 6]	ἔχειν. Διαφέρει δ´ οὐδὲν ἀποφάσει	διελεῖν	τὸ γένος ἢ τοιαύτῃ καταφάσει
[6, 5]	τὸν ἄνθρωπον ὁρίσαιτο τὸ ἐπιστάμενον	ἀριθμεῖν.	Οὐ γὰρ εἴρηται τί ὂν
[6, 5]	διαστάσεις, ἢ τί ὂν ἐπίσταται	ἀριθμεῖν·	τὸ δὲ γένος βούλεται τὸ
[6, 12]	λαμβάνων ἀλλ´ ὁ βουλόμενος λάθρᾳ	λαμβάνειν	κλέπτης ἐστίν. Πάλιν εἰ τὸ
[6, 4]	δ´, ὅπως φωραθῇ τὰ τοιαῦτα,	μεταλαμβάνειν	ἀντὶ τοῦ ὀνόματος τὸν λόγον,
[6, 4]	τοῦ ἑτέρου. Δεῖ δὲ μὴ	λανθάνειν	ὅτι ἔνια ἴσως οὐκ ἔστιν
[6, 4]	πέρας εἶναι. Οὐ δεῖ δὲ	λανθάνειν	ὅτι τοὺς οὕτως ὁριζομένους οὐκ
[6, 13]	διὰ τὸ καὶ ἐπ´ ἄλλων	συμβαίνειν	τὸ τοιοῦτον (οὐδὲν γὰρ κωλύει
[6, 13]	τὰ μέρη· ἀνάπαλιν γὰρ δεῖ	συμβαίνειν,	τῶν μερῶν φθαρέντων φθείρεσθαι τὸ
[6, 6]	καὶ ψυχρῶν" ἐστιν· ἀνάγκη γὰρ	ὑγιαίνειν	τὰ θερμὰ καὶ ψυχρά. Ἡ
[6, 1]	δοκεῖ τὴν τοῦ ὁριζομένου οὐσίαν	σημαίνειν)	ἢ ὅτι οὐκ ἴδιος ὁ
[6, 5]	γένος βούλεται τὸ τί ἐστι	σημαίνειν,	καὶ πρῶτον ὑποτίθεται τῶν ἐν
[6, 6]	δ´ ἡ διαφορὰ ποιόν τι	σημαίνειν.	Ὁρᾶν δὲ καὶ εἰ μὴ
[6, 12]	καὶ τὸν ὁρισμὸν ἔδει μᾶλλον	σημαίνειν.	~{Σκοπεῖν δὲ καὶ εἴ τινος
[6, 10]	παραδεδομένῃ καὶ παρεπομένῃ καὶ μὴ	κινεῖν	τὰ τοιαῦτα, ἔνια δ´ οὐ
[6, 6]	ἡ ψυχὴ καὶ ὁ ἄνθρωπος	φρονεῖν	λέγεται. Ἔτι εἰ μὴ δεκτικόν
[6, 10]	τὸ ποιητικὸν ἢ παθητικόν, ἀνάγκη	διαφωνεῖν	ἐπὶ τῆς ἰδέας τὸν ὅρον·
[6, 9]	μὴ ἔχον ἐπιστήμην οὐ δοκεῖ	ἀγνοεῖν,	ἀλλὰ μᾶλλον τὸ διηπατημένον· διὸ
[6, 9]	καὶ τὸ ἐπίστασθαι καὶ τὸ	ἀγνοεῖν·	τοῦ γὰρ πρώτου δήλου γενομένου
[6, 9]	ἄψυχα οὔτε τὰ παιδία φαμὲν	ἀγνοεῖν.	Ὥστ´ οὐ κατὰ στέρησιν ἐπιστήμης
[6, 14]	οὐ γὰρ ἀπόχρη τὸ σύνθεσιν	εἰπεῖν,	ἀλλὰ καὶ ποία τις προσδιοριστέον·
[6, 3]	δηλοῖ τὴν οὐσίαν. Ἁπλῶς δ´	εἰπεῖν	ἅπαν {περίεργον οὗ ἀφαιρεθέντος τὸ
[6, 9]	ἀντὶ τοῦ ὀνόματος ὁ λόγος·	εἰπεῖν	γὰρ ἢ ἀνισότητα οὐδὲν διαφέρει
[6, 4]	ἄρτιά ἐστιν. Καθόλου μὲν οὖν	εἰπεῖν	εἷς ἐστι τόπος τὸ μὴ
[6, 13]	αὔταρκες πρὸς τὸ γνωρίσαι τὸ	εἰπεῖν	ἐκ τούτων. Οὐ γὰρ τὸ
[6, 9]	ὁ ἡδόμενος ὡφελούμενος. Καθόλου δ´	εἰπεῖν	ἐν τοῖς τοιούτοις ὁρισμοῖς τρόπον
[6, 3]	ἡδέος· οὐδὲν γὰρ διαφέρει ἐπιθυμίαν	εἰπεῖν	ἢ ὄρεξιν ἡδέος, ὥσθ´ ἑκάτερον
[6, 6]	οὐκ ἔσται ἄνθρωπος. Ἁπλῶς δ´	εἰπεῖν,	καθ´ ὅσα ἀλλοιοῦται τὸ ἔχον,
[6, 1]	γὰρ ὅτι ὅλως οὐκ ἀληθὲς	εἰπεῖν,	καθ´ οὗ τοὔνομα, καὶ τὸν
[6, 1]	μὴ καλῶς ὥρισται, πῶς μετιτέον	εἰπεῖν.	Πρῶτον μὲν οὖν ἐπισκεπτέον εἰ
[6, 3]	κατὰ φύσιν, ἀλλ´ ἱκανὸν ἦν	εἰπεῖν	στέρησιν θερμοῦ, ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ
[6, 8]	τιμῆς, ὥστ´ οὐκ ἀπόχρη φιλότιμον	εἰπεῖν	τὸν ὀρεγόμενον τιμῆς, ἀλλὰ προσθετέον
[6, 8]	ἔχειν. Ἔδει οὖν τὴν ἐπιστήμην	εἰπεῖν	ὑπόληψιν ἐπιστητοῦ καὶ τὴν βούλησιν
[6, 11]	τῶν συμπεπλεγμένων τινὸς ἀποδοθῇ ὅρος,	σκοπεῖν,	ἀφαιροῦντα τὸν θατέρου τῶν συμπεπλεγμένων
[6, 8]	χάριν καὶ τὸ ἡδὺ αἱρούμεθα.	Σκοπεῖν	δὲ καὶ εἰ γένεσίς ἐστι
[6, 6]	πρότερον τὴν διαφορὰν δεῖ εἶναι.	Σκοπεῖν	δὲ καὶ εἰ ἑτέρου γένους
[6, 6]	ποιόν τι πᾶσα διαφορὰ δηλοῦν.	Σκοπεῖν	δὲ καὶ εἰ κατὰ συμβεβηκὸς
[6, 6]	ποιητικὴ τινὸς καὶ πρακτικὴ τινός.	Σκοπεῖν	δὲ καὶ εἰ πρὸς ὃ
[6, 13]	τὸν ὁρισμὸν ἔδει μᾶλλον σημαίνειν.	~{Σκοπεῖν	δὲ καὶ εἴ τινος ὁρισμὸν
[6, 11]	ἧττόν τε σαφὲς οὕτω ῥηθέν.	Σκοπεῖν	δὲ καὶ ἐν τῇ μεταλλαγῇ
[6, 10]	καὶ ὠφεληκὸς τὸ πεποιηκὸς ὑγίειαν.	Σκοπεῖν	δὲ καὶ ἐπὶ τὴν ἰδέαν
[6, 13]	ἐν ταὐτῷ χρόνῳ ἑκάτερον ὑπάρχειν,	σκοπεῖν	εἰ ἐνδέχεται μὴ πρὸς ταὐτὸν
[6, 12]	τῆς διαφορᾶς τὸν ὅρον ἀποδέδωκε,	σκοπεῖν	εἰ καὶ ἄλλου τινὸς κοινὸς
[6, 14]	σώματος σύνθεσιν ζῷον, πρῶτον μὲν	σκοπεῖν	εἰ μὴ εἴρηκε ποία σύνθεσις,
[6, 8]	αὑτὸ ἢ κατὰ τὸ γένος,	σκοπεῖν	εἰ μὴ εἴρηται ἐν τῷ
[6, 13]	ὅλον ἐν ἑνί τινι πρώτῳ,	σκοπεῖν	εἰ μὴ ἐν τῷ αὐτῷ,
[6, 13]	ὁσαχῶς λέγεται ἕτερον μεθ´ ἑτέρου	σκοπεῖν	εἰ μηδαμῶς τόδε μετὰ τοῦδε.
[6, 10]	ἐπὶ τοῦτο τὸν ἀποδοθέντα λόγον,	σκοπεῖν	εἰ ὁ τούτου λόγος ἐφαρμόττει
[6, 9]	Ἔτι ἐπὶ τῶν πρός τι	σκοπεῖν	εἰ πρὸς ὃ τὸ γένος
[6, 7]	λόγους ἀντὶ τῶν ὀνομάτων ποιοῦντα	σκοπεῖν	εἴ τι διαφωνεῖ. ~Ἐὰν δ´
[6, 3]	εἴρηκε τὸν ὅρον, πρῶτον μὲν	σκοπεῖν	εἴ τινι κέχρηται ὃ πᾶσιν
[6, 5]	τῷ οἰκείῳ γένει τὸ λεχθέν,	σκοπεῖν	ἐκ τῶν περὶ τὰ γένη
[6, 9]	ᾖ τῆς ἕξεως ὁ ὁρισμός,	σκοπεῖν	ἐπὶ τοῦ ἔχοντος, ἐὰν δὲ
[6, 14]	τι καὶ ἔχειν ἐπιχείρημα οὕτως	ἐπισκοπεῖν·	ἀναγκαῖον γὰρ τῷ ἀποκρινομένῳ ἢ
[6, 13]	εἶναι τὸ ὁριζόμενον, πρῶτον μὲν	ἐπισκοπεῖν	εἰ μὴ πέφυκεν ἓν γίνεσθαι
[6, 6]	Ἔτι κατὰ τοὺς χρόνους πάντας	ἐπισκοπεῖν	εἴ που διαφωνεῖ, οἷον εἰ
[6, 13]	γὰρ τόλμαν μὲν ἔχειν τοῦ	ἀποστερεῖν,	ὀρθὴν δὲ διάνοιαν περὶ τὰ
[6, 6]	ἀποδέδωκεν οὐσίας· οὐ δοκεῖ γὰρ	διαφέρειν	οὐσία οὐσίας τῷ ποὺ εἶναι.
[6, 6]	ἀνάγκη τὴν διαφορὰν πᾶν οἰκεῖον	ἐπιφέρειν	γένος, ἐπειδὴ ἐνδέχεται τὴν αὐτὴν
[6, 6]	ἀλλὰ τὸ ἕτερον μόνον ἀνάγκη	συνεπιφέρειν	καὶ τὰ ἐπάνω τούτου πάντα,
[6, 4]	δ´ αὐτοῖς ὡς ἂν δοκῇ	συμφέρειν.	Ἄλλος, εἰ αὐτῷ κέχρηται τῷ
[6, 14]	ἐν ταῖς ἐκκλησίαις νόμον εἰώθασιν	ἐπεισφέρειν,	κἂν ᾖ βελτίων ὁ ἐπεισφερόμενος,
[6, 4]	τὸ συμφέρον. Μάλιστα δ´ ὁμολογουμένως	ἀναιρεῖν	ἐνδέχεται τὸν ὁρισμόν, ἐὰν μήτ´
[6, 14]	ὅλον, πρὸς τῶν μερῶν τι	ἐπιχειρεῖν,	ἐὰν ᾖ γνώριμον καὶ μὴ
[6, 13]	ἔσται. Ὅλως τε ὅσα ἔστιν	ἐπιχειρεῖν	ὅτι οὐ ταὐτόν ἐστι τὰ
[6, 8]	δ´ ἀεὶ πρὸς τὸ ἐνδεὲς	ἐπιχειρεῖν·	οὐ γὰρ ὁπωσοῦν γῆς κινηθείσης
[6, 14]	μὴ πρὸς ὅλον ἔχῃ τις	ἐπιχειρεῖν	τὸν ὁρισμὸν διὰ τὸ μὴ
[6, 14]	περιέργως καθορᾶν ὥστε μᾶλλον ἐπιχειρημάτων	εὐπορεῖν.	Τὰ μὲν οὖν περὶ τοὺς
[6, 12]	δυνάμενος τὸ ἐν ἑκάστῳ πιθανὸν	θεωρεῖν	καὶ μηδὲν παραλείπων, κλέπτης δ´
[6, 2]	δὲ καὶ τὸν μεταφορὰν εἰπόντα	συκοφαντεῖν	ὡς κυρίως εἰρηκότα· οὐ γὰρ
[6, 2]	τὸν ὅρον ἀποδέδωκεν, ἐνδέχεταί τε	συκοφαντεῖν	ὡς οὐκ ἐφαρμόττοντος τοῦ λόγου
[6, 1]	τὸ γένος θέντα τὰς διαφορὰς	προσάπτειν·	μάλιστα γὰρ τῶν ἐν τῷ
[6, 10]	γὰρ ἐπὶ πᾶν τὸ συνώνυμον	ἐφαρμόττειν)	αὐτῷ δ´ ἀποκρινομένῳ διαιρετέον. Ἐπεὶ
[6, 10]	ὁμώνυμον εἶναι διὰ τὸ μὴ	ἐφαρμόττειν	καὶ ἐπὶ τοῦτο τὸν ἀποδοθέντα
[6, 10]	ὄνομα μὴ φαίη ἐπὶ πάντα	ἐφαρμόττειν,	ὅτι οὐδ´ ὁ λόγος, ῥητέον
[6, 6]	τὴν στλεγγίδα ὄργανον πρὸς τὸ	ἀρύειν,	ἡμάρτηκεν· οὐ γὰρ πρὸς τοῦτο
[6, 6]	μὴ ἔχον ὄψιν, ὅτε πέφυκεν	ἔχειν.	Διαφέρει δ´ οὐδὲν ἀποφάσει διελεῖν
[6, 8]	ὅπερ τὸ πρός τί πως	ἔχειν.	Ἔδει οὖν τὴν ἐπιστήμην εἰπεῖν
[6, 14]	πρὸς τὸ δηλοῦν τι καὶ	ἔχειν	ἐπιχείρημα οὕτως ἐπισκοπεῖν· ἀναγκαῖον γὰρ
[6, 13]	τοιοῦτον (οὐδὲν γὰρ κωλύει ἀμφοτέρους	ἔχειν	μνᾶν μηδετέρου ἔχοντος) ἀλλ´ οὖν
[6, 13]	καὶ τόλμαν καὶ ὀρθὴν διάνοιαν	ἔχειν	πρὸς τὰ ἰατρικά· ἀλλ´ ὅμως
[6, 14]	τό τ´ ἐλλεῖπον ὧν προσῆκεν	ἔχειν	τὸν ὁρισμὸν καὶ τὸ προσκείμενον
[6, 13]	ὀρθῆς· ἐνδέχεται γὰρ τόλμαν μὲν	ἔχειν	τοῦ ἀποστερεῖν, ὀρθὴν δὲ διάνοιαν
[6, 4]	εἶναι τῷ πρός τί πως	ἔχειν,	ὥστ´ ἀδύνατον ἄνευ θατέρου θάτερον
[6, 6]	πλάτος. Συμβήσεται οὖν τὸ γένος	μετέχειν	τοῦ εἴδους· πᾶν γὰρ μῆκος
[6, 13]	ἀλλ´ οὖν τό γε τἀναντία	ὑπάρχειν	αὐτοῖς παντελῶς ἄτοπον ἂν δόξειεν
[6, 7]	δ´ ἀμφότερα μᾶλλον τῷ αὐτῷ	ὑπάρχειν,	εἴπερ ταὐτὰ ἦν. Πάλιν εἰ
[6, 10]	ζῴοις ἑτέρα δὲ τοῖς φυτοῖς	ὑπάρχειν.	Ἐνδέχεται μὲν οὖν καὶ κατὰ
[6, 6]	διαφορὰν ὑπάρχειν τινὶ καὶ μὴ	ὑπάρχειν.	Ἔτι εἰ κατηγορεῖται τοῦ γένους
[6, 9]	ἐπὶ τῆς ἀγνοίας δόξειεν ἂν	ὑπάρχειν	ἡ τοιαύτη ἁμαρτία τοῖς μὴ
[6, 6]	μὲν κατὰ τὸν λόγον ἀποδοθὲν	ὑπάρχειν	νῦν ἢ πρότερον, τὸ δὲ
[6, 13]	τάδε, συμβήσεται ἀμφοῖν καὶ μηδετέρῳ	ὑπάρχειν,	οἷον εἰ τὴν δικαιοσύνην σωφροσύνην
[6, 6]	τὸ δὲ κατὰ τοὔνομα μὴ	ὑπάρχειν,	οὐκ ἂν εἴη ταὐτόν. Χρηστέον
[6, 13]	τὸ ἐν ταὐτῷ χρόνῳ ἑκάτερον	ὑπάρχειν,	σκοπεῖν εἰ ἐνδέχεται μὴ πρὸς
[6, 14]	εἰ ὁμοίως ἔν τινι πέφυκεν	ὑπάρχειν	τἀναντία, ὥρισται δὲ διὰ θατέρου,
[6, 6]	οὐ γὰρ ἐνδέχεται τὴν διαφορὰν	ὑπάρχειν	τινὶ καὶ μὴ ὑπάρχειν. Ἔτι
[6, 3]	πράγματος διὰ τὸ μὴ πᾶσιν	ὑπάρχειν	τοῖς ὑπὸ ταὐτὸν εἶδος τὸ
[6, 13]	μέρη, καὶ τὸ ὅλον ἀνάγκη	ὑπάρχειν,	ὥστ´ οὐκ ἐν ἑνὶ τὸ
[6, 9]	ὁμοίως ὁ λόγος ἀποδοτέος. Ὥστε	πάλιν	αὐτῷ τῷ ὁριζομένῳ συμβαίνει χρῆσθαι·
[6, 1]	προσκείμενον ἐν τῷ ὁρισμῷ περίεργον.	Πάλιν	δ´ ἑκάτερον τῶν εἰρημένων εἰς
[6, 6]	ἄλλο δ´ οὐδέν, ὥστε ἀποφάσει	πάλιν	διαιρεῖται τὸ γένος. Πάλιν εἰ
[6, 13]	δ´ ἄμφω δοθῇ μειχθέντα, κακόν.	Πάλιν	εἰ ἐκ βελτίονος καὶ χείρονος
[6, 6]	γένος ἐπὶ πλεῖστον πάντων λέγεται.	Πάλιν	εἰ κατηγορεῖται τὸ γένος τῆς
[6, 5]	δύναμις τοῦ βελτίστου δοκεῖ εἶναι.	Πάλιν	εἰ μὴ κεῖται ἐν τῷ
[6, 6]	ὅτι ἡ διαφορὰ ἄνθρωπός ἐστιν.	Πάλιν	εἰ μὴ πρότερον ἡ διαφορὰ
[6, 14]	τῶν συνθέτων σύνθεσις ἂν εἴη.	Πάλιν	εἰ ὁμοίως ἔν τινι πέφυκεν
[6, 12]	ἢ συλλογισμὸς ὅτι οὐχ ὥρισται.	Πάλιν	εἰ οὗ μὲν τὸν λόγον
[6, 3]	ὑπὸ ταὐτὸν εἶδος τὸ τετράπηχυ.	Πάλιν	εἰ ταὐτὸν πλεονάκις εἴρηκεν, οἷον
[6, 14]	κατ´ οὐδένα τῶν εἰρημένων τρόπων.	~Πάλιν	εἰ τὴν τούτων σύνθεσιν εἴρηκε
[6, 12]	βουλόμενος λάθρᾳ λαμβάνειν κλέπτης ἐστίν.	Πάλιν	εἰ τὸ δι´ αὑτὸ αἱρετὸν
[6, 6]	ἀποφάσει πάλιν διαιρεῖται τὸ γένος.	Πάλιν	εἰ τὸ εἶδος ὡς διαφορὰν
[6, 7]	αὐτῷ ὑπάρχειν, εἴπερ ταὐτὰ ἦν.	Πάλιν	εἰ τὸ μὲν ὁμοίως ἀμφοτέροις
[6, 6]	διαφορά, δῆλον ὅτι διημαρτηκὼς ἔσται.	Πάλιν	εἰ τὸ πάθος διαφορὰν ἀποδέδωκεν·
[6, 3]	ὅτι τοῦ κατὰ φύσιν λέγεται.	Πάλιν	εἰ τοῦ καθόλου εἰρημένου προσθείη
[6, 4]	ἡλίῳ ὁ τῇ ἡμέρᾳ χρησάμενος.	Πάλιν	εἰ τῷ ἀντιδιῃρημένῳ τὸ ἀντιδιῃρημένον
[6, 13]	καὶ ἐν ἑτέρῳ τὰ μέρη.	Πάλιν	εἰ τῷ ὅλῳ συμφθείρεται τὰ
[6, 10]	πρότερον ἀποδοθεὶς καὶ ὁ ὕστερον.	Πάλιν	εἴ τις, ὁρισάμενός τι τῶν
[6, 8]	τέλος ἂν ποιοῖντο τοῦ ἐνηργηκέναι.	Πάλιν	ἐπ´ ἐνίων εἰ μὴ διώρικε
[6, 6]	φυτὸν εἴπας οὐ λέγει δένδρον.	~Πάλιν	ἐπὶ τῶν διαφορῶν ὁμοίως σκεπτέον
[6, 3]	δὶς τὸ αὐτὸ λέγει, προσθεὶς	πάλιν	καὶ θεωρητικήν. Ὁμοίως δὲ καὶ
[6, 8]	ἀλλ´ ὁ ὑπὸ τινός. Ἢ	πάλιν,	ὡς ὁρίζονται τὴν νύκτα σκιὰν
[6, 13]	τῷ ὅλῳ συμφθείρεται τὰ μέρη·	ἀνάπαλιν	γὰρ δεῖ συμβαίνειν, τῶν μερῶν
[6, 13]	ἔστιν ἀγαθά, μειχθέντα δέ, ἢ	ἀνάπαλιν	ἑκάτερον μὲν ἀγαθόν, μειχθέντα δὲ
[6, 4]	καὶ στοιχεῖον συλλαβῆς. Ἡμῖν δ´	ἀνάπαλιν	ἐνίοτε συμβαίνει· μάλιστα γὰρ τὸ
[6, 6]	ποιούμενον εἰς τὸ ποιητικὸν ἢ	ἀνάπαλιν	συμβαίνει τιθέναι τοῖς οὕτως ὁριζομένοις.
[6, 13]	καλόν, τὰ δὲ μηδέτερα, ἢ	ἀνάπαλιν	τὰ μὲν ἀγαθὰ ἢ κακά,
[6, 7]	λόγον ἀποδοθὲν μὴ δέχεται, ἢ	ἀνάπαλιν	τὸ μὲν κατὰ τὸν λόγον
[6, 4]	τὰ αἰσθητά, ἀκριβεστέροις δὲ γενομένοις	ἀνάπαλιν,	ὥστ´ οὐδὲ πρὸς τὸν αὐτὸν
[6, 4]	εἰ ἁπλῶς ἐξ ἀγνωστοτέρων ἢ	ἡμῖν	ἀγνωστοτέρων· ἐνδέχεται γὰρ ἀμφοτέρως. Ἁπλῶς
[6, 4]	Ὁμοίως δὲ καὶ στοιχεῖον συλλαβῆς.	Ἡμῖν	δ´ ἀνάπαλιν ἐνίοτε συμβαίνει· μάλιστα
[6, 6]	ὅταν γὰρ ἐπ´ ἀμφότερα λογιζομένοις	ἡμῖν	ὁμοίως ἅπαντα φαίνηται καθ´ ἑκάτερον
[6, 4]	ἐν κινήσει ἀποδέδοται ὁ λόγος	ἡμῖν·	πρότερον γὰρ τὸ μένον καὶ
[6, 4]	δηλοῦν, ἐὰν μὴ τυγχάνῃ ταὐτὸν	ἡμῖν	τε γνωριμώτερον ὂν καὶ ἁπλῶς
[6, 4]	ἁπλῶς γνωριμωτέρων μήτ´ ἐκ τῶν	ἡμῖν	τυγχάνῃ τὸν λόγον πεποιημένος. Εἷς
[6, 6]	διαφορὰν εἴρηκεν, οἷον τὴν ἀρετὴν	ἕξιν	ἀγαθὴν ἢ σπουδαίαν· γένος γὰρ
[6, 4]	δίχα διαιρούμενον ἢ τὸ ἀγαθὸν	ἕξιν	ἀρετῆς· τό τε γὰρ δίχα
[6, 5]	τὰ γένη, οἷον τὴν δικαιοσύνην	ἕξιν	ἰσότητος ποιητικὴν ἢ διανεμητικὴν τοῦ
[6, 6]	ἄλληλα. Οὔτε γὰρ τἀγαθὸν τὴν	ἕξιν	περιέχει οὔθ´ ἡ ἕξις τἀγαθόν·
[6, 8]	ὑπόληψιν ἐπιστητοῦ καὶ τὴν βούλησιν	ὄρεξιν	ἀγαθοῦ. Ὁμοίως δὲ καὶ εἰ
[6, 8]	ὑπόληψιν ἀμετάπειστον, ἢ τὴν βούλησιν	ὄρεξιν	ἄλυπον· παντὸς γὰρ τοῦ πρός
[6, 3]	πλεονάκις εἴρηκεν, οἷον τὴν ἐπιθυμίαν	ὄρεξιν	ἡδέος εἰπών· πᾶσα γὰρ ἐπιθυμία
[6, 3]	γὰρ διαφέρει ἐπιθυμίαν εἰπεῖν ἢ	ὄρεξιν	ἡδέος, ὥσθ´ ἑκάτερον αὐτῶν ἡδέος
[6, 3]	Ὁμοίως δὲ καὶ ὅσοι τὴν	κατάψυξιν	στέρησιν τοῦ κατὰ φύσιν θερμοῦ
[6, 13]	Εἰ μὲν γὰρ τάδε, συμβήσεται	ἀμφοῖν	καὶ μηδετέρῳ ὑπάρχειν, οἷον εἰ
[6, 10]	λαθεῖν μὴ ἴδιον ἀλλὰ κοινὸν	ἀμφοῖν	λόγον ἀποδόντα. Ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον,
[6, 1]	ἑρμηνείᾳ κεχρῆσθαι, ἐπειδὴ τοῦ γνωρίσαι	χάριν	ἀποδίδοται ὁ ὁρισμός) δεύτερον δ´
[6, 8]	ἡδέος ἀλλ´ ἡδονῆς· ταύτης γὰρ	χάριν	καὶ τὸ ἡδὺ αἱρούμεθα. Σκοπεῖν
[6, 11]	ὁρισμὸν ἀποδοτέον, ἐπειδὴ τοῦ γνωρίσαι	χάριν	ὁ ὁρισμὸς ἀποδίδοται· ἧττον γὰρ
[6, 8]	ἑκάστῳ τὸ βέλτιστον ἢ οὗ	χάριν	τἆλλα. Ῥητέον δὴ ἢ τὸ
[6, 4]	ὁ ὅρος ἀποδίδοται τοῦ γνωρίσαι	χάριν	τὸ λεχθέν, γνωρίζομεν δ´ οὐκ
[6, 6]	ἀποδέδωκε, καθάπερ οἱ τὸν προπηλακισμὸν	ὕβριν	μετὰ χλευασίας ὁριζόμενοι· ἡ γὰρ
[6, 14]	καθάπερ ἐν ταῖς ἐκκλησίαις νόμον	εἰώθασιν	ἐπεισφέρειν, κἂν ᾖ βελτίων ὁ
[6, 3]	σκοπεῖν εἴ τινι κέχρηται ὃ	πᾶσιν	ὑπάρχει, ἢ ὅλως τοῖς οὖσιν
[6, 3]	χεῖρον ὥρισται τῶν χρωμένων ὃ	πᾶσιν	ὑπάρχει τοῖς οὖσιν. Ἐκείνως μὲν
[6, 3]	τῶν ἐν τῷ λόγῳ μὴ	πᾶσιν	ὑπάρχει τοῖς ὑπὸ ταὐτὸ εἶδος·
[6, 3]	τῶν ἐν τῷ λόγῳ μὴ	πᾶσιν	ὑπάρχει τοῖς ὑπὸ ταὐτὸ εἶδος,
[6, 3]	τοῦ πράγματος διὰ τὸ μὴ	πᾶσιν	ὑπάρχειν τοῖς ὑπὸ ταὐτὸν εἶδος
[6, 3]	αὐτῷ γένει. Τὸ μὲν οὖν	πᾶσιν	ὑπάρχον ἁπλῶς ἀπ´ οὐδενὸς χωρίζει·
[6, 3]	δὲ τοῖς ὑπὸ ταὐτὸ γένος	πᾶσιν	ὑπάρχον οὐ χωρίζει ἀπὸ τῶν
[6, 11]	οὗ τὸ μέσον ἐπιπροσθεῖ τοῖς	πέρασιν"	Ἀλλ´ ἡ ἄπειρος οὔτε μέσον
[6, 11]	οὗ τὸ μέσον ἐπιπροσθεῖ τοῖς	πέρασιν"	εἰ τῆς πεπερασμένης γραμμῆς ὁ
[6, 6]	μῆκος καὶ αὐτὸ ζῷον γένος	φασὶν	εἶναι. Ἴσως δ´ ἐπ´ ἐνίων
[6, 10]	ἀποκρινομένων τὸ μὲν συνώνυμον ὁμώνυμόν	φασιν	εἶναι ὅταν μὴ ἐφαρμόττῃ ἐπὶ
[6, 3]	στέρησιν τοῦ κατὰ φύσιν θερμοῦ	φασιν	εἶναι· πᾶσα γὰρ στέρησίς ἐστι
[6, 6]	οἳ πᾶν γένος ἓν ἀριθμῷ	φασιν	εἶναι. Τοῦτο δὲ ποιοῦσιν οἱ
[6, 6]	γένος ἢ τοιαύτῃ καταφάσει ᾗ	ἀπόφασιν	{ἀναγκαῖον ἀντιδιαιρεῖσθαι, οἷον εἰ μῆκος
[6, 9]	τοιαύτη ἁμαρτία τοῖς μὴ κατ´	ἀπόφασιν	τὴν ἄγνοιαν λέγουσιν. Τὸ γὰρ
[6, 14]	ὁμοίως πιθανὸν πᾶν τὸ σύνθετον	σύνθεσιν	εἶναι ἢ μηδέν, τῶν δὲ
[6, 14]	σύνθεσιν. οὐ γὰρ ἀπόχρη τὸ	σύνθεσιν	εἰπεῖν, ἀλλὰ καὶ ποία τις
[6, 14]	τρόπων. ~Πάλιν εἰ τὴν τούτων	σύνθεσιν	εἴρηκε τὸ ὅλον, οἷον τῆς
[6, 14]	τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος	σύνθεσιν	ζῷον, πρῶτον μὲν σκοπεῖν εἰ
[6, 14]	καὶ γῆς καὶ ἀέρος εἶπε	σύνθεσιν.	οὐ γὰρ ἀπόχρη τὸ σύνθεσιν
[6, 6]	εἶδος τὸ αὐτὸ ἐν δύο	γένεσιν	εἶναι μὴ περιέχουσιν ἄλληλα. Ἐπιφέρει
[6, 6]	οὐκ ἐνδέχεται ταὐτὸν ἐν δύο	γένεσιν	εἶναι μὴ περιέχουσιν ἄλληλα. Οὔτε
[6, 2]	συμφωνία τῆς σωφροσύνης, ἐν δύο	γένεσιν	{ἔσται ταὐτὸν οὐ περιέχουσιν ἄλληλα·
[6, 6]	ὅτι τὸ εἶδος ἐν δύο	γένεσιν	οὐ περιέχουσιν ἄλληλα. Ἢ οὐκ
[6, 4]	καὶ γνωριμωτέρων, καθάπερ ἐν ταῖς	ἀποδείξεσιν	(οὕτω γὰρ πᾶσα διδασκαλία καὶ
[6, 6]	οὐδ´ ἡ ἀλγηδὼν τοῖς συμφύτοις	μέρεσιν·	ἀλγήσει γὰρ τὰ ἄψυχα, εἴπερ
[6, 13]	οὐδαμῶς ὑπὸ τὴν εἰρημένην πίπτει	διαίρεσιν,	οἷον εἰ ἡ ὀργὴ λύπη
[6, 10]	Ἐνδέχεται μὲν οὖν καὶ κατὰ	προαίρεσιν	οὕτως ἀποδοῦναι τὸν ὅρον ὡς
[6, 4]	γὰρ τὸ στερεὸν ὑπὸ τὴν	αἴσθησιν	πίπτει, τὸ δ´ ἐπίπεδον μᾶλλον
[6, 8]	εἰπεῖν ὑπόληψιν ἐπιστητοῦ καὶ τὴν	βούλησιν	ὄρεξιν ἀγαθοῦ. Ὁμοίως δὲ καὶ
[6, 8]	ὡρίσατο ὑπόληψιν ἀμετάπειστον, ἢ τὴν	βούλησιν	ὄρεξιν ἄλυπον· παντὸς γὰρ τοῦ
[6, 8]	πύκνωσιν ἀέρος, ἢ τὸ πνεῦμα	κίνησιν	ἀέρος· προσθετέον γὰρ πόσου καὶ
[6, 8]	σκιὰν γῆς, ἢ τὸν σεισμὸν	κίνησιν	γῆς, ἢ τὸ νέφος πύκνωσιν
[6, 6]	πρὸς πλείω λεγόμενον, οἷον τὴν	φρόνησιν	ἀρετὴν ἀνθρώπου ἢ ψυχῆς καὶ
[6, 3]	αὐτὸ κατηγορῆσαι, ὡς Ξενοκράτης τὴν	φρόνησιν	ὁριστικὴν καὶ θεωρητικὴν τῶν ὄντων
[6, 9]	ἄγνοιαν εἰπὼν στέρησιν μὴ ἐπιστήμης	στέρησιν	εἶπεν, ἢ μὴ προσέθηκεν ἐν
[6, 9]	εἰ τὴν τυφλότητα μὴ ὄψεως	στέρησιν	ἐν ὀφθαλμῷ εἶπεν· δεῖ γὰρ
[6, 9]	φαμὲν ἀγνοεῖν. Ὥστ´ οὐ κατὰ	στέρησιν	ἐπιστήμης ἡ ἄγνοια λέγεται. ~Ἔτι
[6, 3]	φύσιν, ἀλλ´ ἱκανὸν ἦν εἰπεῖν	στέρησιν	θερμοῦ, ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ στέρησις
[6, 9]	ἢ ἀνισότητα οὐδὲν διαφέρει ἢ	στέρησιν	ἰσότητος. Ἔσται οὖν ἡ ἰσότης
[6, 9]	δὲ μηδέτερον τῶν ἐναντίων κατὰ	στέρησιν	λέγηται, ἀποδοθῇ δ´ ὁ λόγος
[6, 9]	κέχρηται. Ἔτι εἰ τὸ κατὰ	στέρησιν	λεγόμενον ἀποδιδοὺς μὴ ἀποδέδωκεν οὗ
[6, 9]	οὖν ὅτι τὸ μὲν κατὰ	στέρησιν	λεγόμενον ἐναντίον ἀναγκαῖον ὁρίζεσθαι διὰ
[6, 9]	ἀνισότητι· διὰ γὰρ τοῦ κατὰ	στέρησιν	λεγομένου ὁρίζεται. Ἔτι τὸν οὕτως
[6, 9]	λοιπὸν οὐκέτι διὰ τοῦ κατὰ	στέρησιν	λεγομένου· συμβαίνοι γὰρ ἂν ἑκάτερον
[6, 9]	Οἷον εἰ τὴν ἄγνοιαν εἰπὼν	στέρησιν	μὴ ἐπιστήμης στέρησιν εἶπεν, ἢ
[6, 9]	καὶ εἰ μὴ λεγομένου κατὰ	στέρησιν	στερήσει ὡρίσατο, οἷον καὶ ἐπὶ
[6, 3]	δὲ καὶ ὅσοι τὴν κατάψυξιν	στέρησιν	τοῦ κατὰ φύσιν θερμοῦ φασιν
[6, 3]	ὁριστικὴν καὶ θεωρητικὴν τῶν ὄντων	φησὶν	εἶναι· ἡ γὰρ ὁριστικὴ θεωρητική
[6, 2]	κυρίως μέτρον εἰκόνα τὸν νόμον	φησὶν	εἶναι, ψεύδεται (εἰκὼν γάρ ἐστιν
[6, 6]	καὶ τὸ πλάτος ἔχον διαφοραί	εἰσιν·	ἐκ δὲ τῆς διαφορᾶς καὶ
[6, 7]	μᾶλλον, μὴ ἅμα δὲ τὴν	ἐπίδοσιν	ἀμφότερα λαμβάνει, οἷον εἰ ὁ
[6, 8]	Ἔδει οὖν οὕτω καὶ τὴν	ἀπόδοσιν	ποιήσασθαι. Ἐὰν δὲ καὶ προσαποδῷ
[6, 12]	αὑτὸ ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκὸς τὴν	ἀπόδοσιν	ποιούμενος ὀρθῶς ἀποδίδωσιν, οὐ πρὸς
[6, 13]	τὸ ὅλον πρώτῳ ἀλλ´ ἐν	πλείοσιν.	Εἰ δὲ καὶ τὰ μέρη
[6, 3]	χρωμένων ὃ πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς	οὖσιν.	Ἐκείνως μὲν γάρ, ἂν ὁ
[6, 3]	πᾶσιν ὑπάρχει, ἢ ὅλως τοῖς	οὖσιν	ἢ τοῖς ὑπὸ ταὐτὸ γένος
[6, 10]	δοκοῦσιν εἶναι αἱ ἰδέαι τοῖς	λέγουσιν	ἰδέας εἶναι, πρὸς δὲ τούτους
[6, 6]	ἐν τοῖς τοιούτοις, οἷον ὅσοι	{λέγουσιν	ὅτι ὁ ὕπνος ἐστὶν ἀδυναμία
[6, 9]	μὴ κατ´ ἀπόφασιν τὴν ἄγνοιαν	λέγουσιν.	Τὸ γὰρ μὴ ἔχον ἐπιστήμην
[6, 4]	Οἱ πολλοὶ γὰρ τὰ τοιαῦτα	προγνωρίζουσιν·	τὰ μὲν γὰρ τῆς τυχούσης,
[6, 6]	ἀριθμῷ φασιν εἶναι. Τοῦτο δὲ	ποιοῦσιν	οἱ τὰς ἰδέας τιθέμενοι· αὐτὸ
[6, 10]	ὅρον· ἀπαθεῖς γὰρ καὶ ἀκίνητοι	δοκοῦσιν	εἶναι αἱ ἰδέαι τοῖς λέγουσιν
[6, 4]	τῶν ἑκάστοις γνωριμωτέρων τὸν ὁρισμὸν	φάσκουσιν	ἀποδοτέον εἶναι. Δῆλον οὖν ὅτι
[6, 4]	κατ´ ἀλήθειαν τοὺς τοιούτους ὁρισμοὺς	φάσκουσιν	εἶναι, τοὺς ἐκ τῶν ἑκάστῳ
[6, 4]	διὰ τῶν ὑστέρων τὰ πρότερα	δηλοῦσιν·	τὸ μὲν γὰρ γραμμῆς, τὸ
[6, 6]	διάθεσις οὖσα ψυχῆς. Ἐνίοτε δὲ	διαμαρτάνουσιν	ἐν τοῖς τοιούτοις, οἷον ὅσοι
[6, 2]	καλῶς ἀποδιδόμενοι καὶ τοὺς ἐναντίους	προσσημαίνουσιν.	Ἢ εἰ καθ´ αὑτὸν λεχθεὶς
[6, 13]	ἄμφω γὰρ δικαιοσύνην καὶ ἀδικίαν	ἕξουσιν·	εἰ γὰρ ἡ δικαιοσύνη σωφροσύνη
[6, 2]	οἱ μεταφέροντες κατά τινα ὁμοιότητα	μεταφέρουσιν)	τὸ δὲ τοιοῦτον οὐ ποιεῖ
[6, 12]	δ´ ἔστιν. Ἔτι ὅσοι μὴ	διαιροῦσιν	ἐν τοῖς πρός τι πρὸς
[6, 10]	ὁπότερον ἂν ᾖ· μᾶλλον γὰρ	συγχωροῦσιν	οὐ προορῶντες τὸ συμβησόμενον. Ἂν
[6, 10]	γὰρ {οἱ} κατὰ τοὔνομα λόγοι	ἐφαρμόττουσιν	ἐπ´ αὐτά, ὅ τε πρότερον
[6, 10]	αἱ ὅμοιαι τοῦ λόγου πτώσεις	ἐφαρμόττουσιν·	οἷον εἰ ὠφέλιμον τὸ ποιητικὸν
[6, 6]	ἐν δύο γένεσιν εἶναι μὴ	περιέχουσιν	ἄλληλα. Ἐπιφέρει γὰρ ἑκάστη τῶν
[6, 6]	εἶδος ἐν δύο γένεσιν οὐ	περιέχουσιν	ἄλληλα. Ἢ οὐκ ἀδύνατον τὴν
[6, 2]	δύο γένεσιν {ἔσται ταὐτὸν οὐ	περιέχουσιν	ἄλληλα· οὔτε γὰρ ἡ συμφωνία
[6, 6]	ἐν δύο γένεσιν εἶναι μὴ	περιέχουσιν	ἄλληλα. Οὔτε γὰρ τἀγαθὸν τὴν
[6, 3]	περίεργον τὸ προσθεῖναι τοῦ κατὰ	φύσιν,	ἀλλ´ ἱκανὸν ἦν εἰπεῖν στέρησιν
[6, 3]	τὴν κατάψυξιν στέρησιν τοῦ κατὰ	φύσιν	θερμοῦ φασιν εἶναι· πᾶσα γὰρ
[6, 3]	γνώριμον ποιεῖ ὅτι τοῦ κατὰ	φύσιν	λέγεται. Πάλιν εἰ τοῦ καθόλου
[6, 3]	γὰρ στέρησίς ἐστι τοῦ κατὰ	φύσιν	ὑπάρχοντος, ὥστε περίεργον τὸ προσθεῖναι
[6, 12]	ὁ κατὰ συμβεβηκὸς ἀποδιδοὺς ὀρθῶς	ἀποδίδωσιν.	Ἔτι δ´ ἀδύνατον τὸν τοιοῦτον
[6, 6]	πέφυκεν ἕκαστον τῶν πρός τι	ἀποδίδωσιν	ὁ ὁριζόμενος. Ἐνίοις μὲν γὰρ
[6, 12]	συμβεβηκὸς τὴν ἀπόδοσιν ποιούμενος ὀρθῶς	ἀποδίδωσιν,	οὐ πρὸς ἓν ἀλλὰ πρὸς
[6, 6]	ἐπὶ μὲν τούτων οὐκ ὀρθῶς	ἐπιτιμῶσιν·	οὐ γὰρ ἔν τινι οὐδὲ
[6, 6]	τῷ ἐνύδρῳ διαιροῦσι τὸ ζῷον	ἐπιτιμῶσιν	ὡς τὸ πεζὸν καὶ τὸ
[6, 8]	κίνησιν γῆς, ἢ τὸ νέφος	πύκνωσιν	ἀέρος, ἢ τὸ πνεῦμα κίνησιν
[6, 3]	μέρους, οἷον εἰ τὴν ἐπιείκειαν	ἐλάττωσιν	τῶν συμφερόντων καὶ δικαίων· τὸ
[6, 6]	ὅσοι {λέγουσιν ὅτι ὁ ὕπνος	ἐστὶν	ἀδυναμία αἰσθήσεως, καὶ ἡ ἀπορία
[6, 6]	τοῖς οὕτως ὁριζομένοις. Οὐ γάρ	ἐστιν	ἀλγηδὼν ἡ διάστασις τῶν συμφύτων
[6, 6]	τὸ δ´ ἀγαθὸν οὐ τί	ἐστιν	ἀλλὰ ποῖον· δοκεῖ δ´ ἡ
[6, 4]	γνώριμον οὐ τὸ πᾶσι γνώριμόν	ἐστιν	ἀλλὰ τὸ τοῖς εὖ διακειμένοις
[6, 6]	εἴπερ συμμετρία θερμῶν καὶ ψυχρῶν"	ἐστιν·	ἀνάγκη γὰρ ὑγιαίνειν τὰ θερμὰ
[6, 4]	ἀκριβοῦς καὶ περιττῆς διανοίας καταμαθεῖν	ἐστιν.	Ἁπλῶς μὲν οὖν βέλτιον τὸ
[6, 6]	πλάτος ἔχον ἐστὶν ἢ ἀπλατές	ἐστιν;	δεῖ γὰρ κατὰ παντὸς μήκους
[6, 4]	ἡμέρα ἡλίου φορὰ ὑπὲρ γῆς	ἐστιν·	δῆλον γὰρ ὅτι ὁ τὴν
[6, 6]	γὰρ ἄμφω ὑπὸ τὸ ζῷόν	ἐστιν.	Δῆλον δὲ καὶ ὅτι οὐκ
[6, 13]	ἂν ὁπωσοῦν συντεθῇ ταῦτα, οἰκία	ἐστίν.	Εἰ δὲ τόδε μετὰ τοῦδε
[6, 13]	ἐπειδὴ οὐδαμῶς τόδε μετὰ {τοῦδέ	ἐστιν.	Εἰ δὲ τῶν διαιρεθέντων ἀληθὲς
[6, 2]	τις ἐπέγραψεν, οὐκ ἐγνωρίζετο τί	ἐστιν	ἕκαστον. Εἰ μὲν οὖν μὴ
[6, 6]	ἢ ἀπλατὲς ἢ πλάτος ἔχον	ἐστίν,	ἐπεὶ κατὰ παντὸς ἢ ἡ
[6, 4]	δηλοῦται. Ταῦτα δ´ {οὐ ταὐτά	ἐστιν,	ἐπειδὴ οἱ ὁρισμοὶ ἕτεροι. Δῆλον
[6, 2]	μὴ σαφῶς, ἐκ τῶν τοιούτων	ἐστὶν	ἐπισκεπτέον. ~Εἰ δ´ ἐπὶ πλεῖον
[6, 12]	οὖν ὅτι ὁ τοιοῦτος οὐδεμιᾶς	ἐστιν	ἐπιστήμης ὁρισμός· ἴδιον γὰρ καὶ
[6, 4]	ἐστιν, ὥσθ´ ὑποκάτω ταῦτα ἐκείνων	ἐστίν.	Ἔτι δ´ ἀνάγκη τὸν τῷ
[6, 13]	ὧν σύγκειται ἡ συλλαβὴ συνώνυμός	ἐστιν.	Ἔτι εἰ μὴ εἴρηκε τὸν
[6, 3]	λόγος, εἴπερ μὴ πάντων πρῶτόν	ἐστιν)	Ἔτι εἴ τι τῶν ἐν
[6, 7]	ὄν τε καὶ οὐκ ὄν	ἐστιν.	Ἔτι τῶν γενῶν καὶ τῶν
[6, 6]	τοῦ γένους ὅτι πλάτος ἔχον	ἐστὶν	ἢ ἀπλατές ἐστιν; δεῖ γὰρ
[6, 6]	γὰρ τῶν ζῴων ἢ εἶδός	ἐστιν	ἢ ἄτομον. Ὁμοίως δὲ σκεπτέον
[6, 6]	γένος γὰρ τἀγαθὸν τῆς ἀρετῆς	ἐστιν.	Ἢ οὐ γένος τἀγαθὸν ἀλλὰ
[6, 11]	τὴν μετάληψιν ποιήσασθαι, ἐπειδὴ ἀγνωστότερόν	ἐστιν.	(Ἢ τοῦτο μὲν γελοῖον τὸ
[6, 13]	ἡ δικαιοσύνη σωφροσύνη καὶ ἀνδρεία	ἐστίν,	ἡ ἀδικία δειλία καὶ ἀκολασία
[6, 9]	τὸ {τί ἐστι καὶ τίνος	ἐστὶν	ἡ στέρησις ἀποδιδόναι καὶ τί
[6, 9]	ἢ τοῦ ἐναντίου ἢ ὁτουοῦν	ἐστιν	ἡ στέρησις. Καὶ εἰ μὴ
[6, 13]	οἱ λόγοι ἐφ´ ὅσων κατάδηλός	ἐστιν	ἡ τῶν μερῶν σύνθεσις, καθάπερ
[6, 4]	διῃρῆσθαι, τὰ δὲ δύο ἄρτιά	ἐστιν.	Καθόλου μὲν οὖν εἰπεῖν εἷς
[6, 3]	εἴπερ ἀριθμὸς αὐτὸς αὑτὸν κινῶν"	ἐστιν·	καὶ γὰρ τὸ αὐτὸ αὑτὸ
[6, 7]	εἰ ὁ ἔρως ἐπιθυμία συνουσίας	ἐστίν·	ὁ γὰρ μᾶλλον ἐρῶν οὐ
[6, 5]	πρόκειται τοῦ λόγου τὸ τί	ἐστιν,	οἷον ὁ τοῦ σώματος ὁρισμὸς
[6, 6]	(ἔδει δ´, εἴπερ ἀδυναμία αἰσθήσεώς	ἐστιν)	ὁμοίως δ´ οὐδ´ ἡ ἀπορία
[6, 2]	λεχθεὶς μὴ φανερὸς εἴη τίνος	ἐστὶν	ὁρισμός, ἀλλὰ καθάπερ τὰ τῶν
[6, 4]	γνωρίζειν· ἐπιστημονικώτερον γὰρ τὸ τοιοῦτόν	ἐστιν.	Οὐ μὴν ἀλλὰ πρὸς τοὺς
[6, 6]	καὶ τὸ πτηνὸν ζῷον γένη	ἐστὶν	οὐ περιέχοντα ἄλληλα, καὶ ἀμφοτέρων
[6, 6]	λέγεται. Ἔτι εἰ μὴ δεκτικόν	ἐστιν	οὗ εἴρηται τὸ ὡρισμένον πάθος
[6, 2]	φησὶν εἶναι, ψεύδεται (εἰκὼν γάρ	ἐστιν	οὗ ἡ γένεσις διὰ μιμήσεως·
[6, 2]	μέτρον ἢ εἰκὼν ὁ νόμος	ἐστίν,	οὔτε εἴωθε λέγεσθαι. Ὥστε εἰ
[6, 6]	δῆλον ὅτι ἡ διαφορὰ ἄνθρωπός	ἐστιν.	Πάλιν εἰ μὴ πρότερον ἡ
[6, 12]	ὁ βουλόμενος λάθρᾳ λαμβάνειν κλέπτης	ἐστίν.	Πάλιν εἰ τὸ δι´ αὑτὸ
[6, 4]	γνωριμωτέρων καὶ προτέρων τοῦ εἴδους	ἐστίν.	Συναναιρεῖ γὰρ τὸ γένος καὶ
[6, 4]	καὶ ἡ ἀρετὴ ἀγαθόν τί	ἐστιν,	ὥσθ´ ὑποκάτω ταῦτα ἐκείνων ἐστίν.
[6, 4]	ἕν ἐστι τὸ εἶναι ὅπερ	ἐστίν.	Ὥστ´ εἰ πλείους ἔσονται τοῦ
[6, 8]	ὅ τι ἀγαθὸν ἢ ἡδύ	ἐστιν,	ὥστ´ οὐκ ἀναγκαῖον ἀγαθὸν ἢ
[6, 11]	οὔτε πέρατα ἔχει, εὐθεῖα δ´	ἐστίν,	ὥστ´ οὐκ ἔστιν ὁ λοιπὸς
[6, 3]	ἡ γὰρ ὁριστικὴ θεωρητική τίς	ἐστιν,	ὥστε δὶς τὸ αὐτὸ λέγει,
[6, 3]	εἰπών· πᾶσα γὰρ ἐπιθυμία ἡδέος	ἐστίν,	ὥστε καὶ τὸ ταὐτὸν τῇ
[6, 3]	καὶ γὰρ ὁ ἄνθρωπος δίπουν	ἐστίν,	ὥστε καὶ τὸ ταὐτὸν τῷ
[6, 13]	ποιητικῶν καθ´ αὑτὰ μὲν οὐκ	ἔστιν	ἀγαθά, μειχθέντα δέ, ἢ ἀνάπαλιν
[6, 6]	εἰρημένα. Ὁρᾶν δὲ καὶ εἰ	ἔστιν	ἀντιδιῃρημένον τι τῇ εἰρημένῃ διαφορᾷ.
[6, 6]	τιθεμένους ἰδέας εἶναι. Εἰ γὰρ	ἔστιν	αὐτὸ μῆκος, πῶς κατηγορηθήσεται κατὰ
[6, 4]	γνωριμωτέρων εἰρῆσθαι τὸν ὅρον διχῶς	ἔστιν	ἐκλαβεῖν· ἢ γὰρ εἰ ἁπλῶς
[6, 5]	ἅπασι δὲ τὸ τοιοῦτον ἁμάρτημα	ἔστιν	ἐν οἷς οὐ πρόκειται τοῦ
[6, 13]	ἀκολασία ἔσται. Ὅλως τε ὅσα	ἔστιν	ἐπιχειρεῖν ὅτι οὐ ταὐτόν ἐστι
[6, 12]	χρῶμα πυρὶ μεμειγμένον· λευκὸν δ´	ἔστιν.	Ἔτι ὅσοι μὴ διαιροῦσιν ἐν
[6, 1]	τοὺς ὅρους πραγματείας μέρη πέντε	ἔστιν·	ἢ γὰρ ὅτι ὅλως οὐκ
[6, 8]	τιθέμενον ἰδέας εἶναι. Οὐ γὰρ	ἔστιν	ἰδέα φαινομένου οὐδενός, τὸ δ´
[6, 11]	εὐθεῖα δ´ ἐστίν, ὥστ´ οὐκ	ἔστιν	ὁ λοιπὸς τοῦ λοιποῦ λόγος.
[6, 4]	λανθάνειν ὅτι ἔνια ἴσως οὐκ	ἔστιν	ὁρίσασθαι ἄλλως, οἷον τὸ διπλάσιον
[6, 14]	ὁ {τῆς ψυχῆς ὅρος, εἰ	ἔστιν	οὐσία ἐπιστήμης δεκτική" ὁμοίως γὰρ
[6, 11]	εἰ καὶ ἀγνωστοτέρων ὀνομάτων τὴν	μετάληψιν	ἐποιήσατο, οἷον ἀντὶ ἀνθρώπου λευκοῦ
[6, 11]	ἀλλὰ τῆς διαφορᾶς ἔδει τὴν	μετάληψιν	ποιήσασθαι, ἐπειδὴ ἀγνωστότερόν ἐστιν. (Ἢ
[6, 11]	τῆς διαφορᾶς κατὰ τοὔνομα τὴν	μετάληψιν	ποιητέον. Εἰ δὲ μὴ ὄνομα
[6, 11]	εἰ θατέρου τῶν ὀνομάτων τὴν	μετάληψιν	ποιούμενος μὴ τῆς διαφορᾶς ἀλλὰ
[6, 8]	οἷον εἰ τὴν ἐπιστήμην ὡρίσατο	ὑπόληψιν	ἀμετάπειστον, ἢ τὴν βούλησιν ὄρεξιν
[6, 8]	Ἔδει οὖν τὴν ἐπιστήμην εἰπεῖν	ὑπόληψιν	ἐπιστητοῦ καὶ τὴν βούλησιν ὄρεξιν
[6, 11]	οἷον ὁ τὴν θεωρητικὴν ἐπιστήμην	ὑπόληψιν	θεωρητικὴν εἰπών. Ἡ γὰρ ὑπόληψις
[6, 13]	ὀλιγωρεῖσθαι. Ὅτι γὰρ διὰ τὴν	ὑπόληψιν	τὴν τοιαύτην ἡ λύπη γίνεται,
[6, 6]	γάρ ἐστι τὸ μὴ ἔχον	ὄψιν,	ὅτε πέφυκεν ἔχειν. Διαφέρει δ´
[6, 7]	ταὐτὸν ὄν τε καὶ οὐκ	ὄν	ἐστιν. Ἔτι τῶν γενῶν καὶ
[6, 6]	τὸ γένος τῆς γραμμῆς, μῆκος	ὄν,	ἢ ἀπλατὲς ἢ πλάτος ἔχον
[6, 7]	δὲ δείξομεν καὶ ὅτι ταὐτὸν	ὄν	τε καὶ οὐκ ὄν ἐστιν.
[6, 7]	καλὸν ἔσται, ὁμοίως δὲ καὶ	ὄν	τε καὶ οὐκ ὄν. Τὸ
[6, 7]	καὶ ὄν τε καὶ οὐκ	ὄν.	Τὸ γὰρ δι´ ἀκοῆς ἡδὺ
[6, 5]	τρεῖς ἔχει διαστάσεις, ἢ τί	ὂν	ἐπίσταται ἀριθμεῖν· τὸ δὲ γένος
[6, 4]	τυγχάνῃ ταὐτὸν ἡμῖν τε γνωριμώτερον	ὂν	καὶ ἁπλῶς γνωριμώτερον, εἴπερ δεῖ
[6, 12]	γὰρ κωλύει τὸ αὐτὸ καὶ	ὂν	καὶ λευκὸν καὶ ἀγαθὸν εἶναι,
[6, 12]	ἄλλων ἐπιστημῶν αἱ πολλαὶ πρὸς	ὂν	λέγονται, ὥσθ´ ἑκάστη ὄντος ἐπιστήμη
[6, 14]	τῶν δὲ ζῴων ἕκαστον σύνθετον	ὂν	μὴ ἔστι σύνθεσις, οὐδὲ τῶν
[6, 13]	εἰ ἐκ βελτίονος καὶ χείρονος	ὂν	μὴ ἔστι τὸ ὅλον τοῦ
[6, 7]	δι´ ἀκοῆς ἡδύ, καὶ τὸ	ὂν	τὸ δυνατὸν παθεῖν ἢ ποιῆσαι·
[6, 5]	ἀριθμεῖν. Οὐ γὰρ εἴρηται τί	ὂν	τρεῖς ἔχει διαστάσεις, ἢ τί
[6, 1]	ἐπισκεπτέον εἰ μὴ καλῶς ὥρισται.	Ῥᾷον	γὰρ ὁτιοῦν ποιῆσαι ἢ καλῶς
[6, 11]	μὴ ὄνομα ἀντ´ ὀνόματος ἀλλὰ	λόγον	ἀντ´ ὀνόματος μεταλαμβάνει, δῆλον ὅτι
[6, 11]	εἴρηται. Δεῖ δὲ τὸν ὁριζόμενον	λόγον	ἀντὶ τῶν ὀνομάτων ἀποδοῦναι, μάλιστα
[6, 10]	τῶν καθ´ ὁμωνυμίαν λεγομένων ἕνα	λόγον	ἁπάντων κοινὸν ἀποδέδωκεν· συνώνυμα γὰρ
[6, 12]	Πάλιν εἰ οὗ μὲν τὸν	λόγον	ἀποδίδωσι τῶν ὄντων ἐστί, τὸ
[6, 7]	ἀνάπαλιν τὸ μὲν κατὰ τὸν	λόγον	ἀποδοθὲν δέχεται, τὸ δὲ πρᾶγμα
[6, 7]	μᾶλλον, τὸ δὲ κατὰ τὸν	λόγον	ἀποδοθὲν μὴ δέχεται, ἢ ἀνάπαλιν
[6, 7]	ταὐτόν ἐστι τὸ κατὰ τὸν	λόγον	ἀποδοθὲν τῷ πράγματι. Ἔτι εἰ
[6, 6]	συμβαίνῃ τὸ μὲν κατὰ τὸν	λόγον	ἀποδοθὲν ὑπάρχειν νῦν ἢ πρότερον,
[6, 10]	μὴ ἴδιον ἀλλὰ κοινὸν ἀμφοῖν	λόγον	ἀποδόντα. Ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον, εἰ
[6, 1]	καθ´ οὗ τοὔνομα, καὶ τὸν	λόγον	(δεῖ γὰρ τὸν τοῦ ἀνθρώπου
[6, 11]	ἀφαιροῦντα τὸν θατέρου τῶν συμπεπλεγμένων	λόγον,	εἰ καὶ ὁ λοιπὸς τοῦ
[6, 4]	τῶν ἐκείνοις γνωρίμων ποιεῖσθαι τὸν	λόγον.	Εἰσὶ δὲ τῶν τοιούτων ὁρισμῶν
[6, 7]	μᾶλλον λέγεται τὸ κατὰ τὸν	λόγον	ἧττον λέγεται, οἷον εἰ τὸ
[6, 3]	ταὐτὸ εἶδος, ἀδύνατον ὅλον τὸν	λόγον	ἴδιον εἶναι· οὐ γὰρ ἀντικατηγορηθήσεται
[6, 12]	Ἔτι δ´ ἀδύνατον τὸν τοιοῦτον	λόγον	ἴδιον τοῦ ἀποδοθέντος εἶναι· οὐ
[6, 4]	προτέρων καὶ γνωριμωτέρων πεποιῆσθαι τὸν	λόγον,	μέρη δ´ αὐτοῦ τὰ εἰρημένα.
[6, 12]	ἐστί, τὸ δ´ ὑπὸ τὸν	λόγον	μὴ τῶν ὄντων, οἷον εἰ
[6, 7]	ὁρισθὲν ἢ κατὰ τὸν ἀποδοθέντα	λόγον,	οἷον εἰ ἡ δικαιοσύνη δύναμις
[6, 4]	μεταλαμβάνειν ἀντὶ τοῦ ὀνόματος τὸν	λόγον,	οἷον ὅτι ἡμέρα ἡλίου φορὰ
[6, 6]	ἐπιδέχοιτ´ ἂν τὸν τοῦ εἴδους	λόγον.	Ὁμοίως δὲ καὶ τὸν τῆς
[6, 4]	ἐκ τῶν ἡμῖν τυγχάνῃ τὸν	λόγον	πεποιημένος. Εἷς μὲν οὖν τρόπος
[6, 10]	καὶ ἐπὶ τοῦτο τὸν ἀποδοθέντα	λόγον,	σκοπεῖν εἰ ὁ τούτου λόγος
[6, 1]	εἰ ἐπὶ πλεῖον εἴρηκε τὸν	λόγον	τοῦ δέοντος· πᾶν γὰρ τὸ
[6, 11]	οἷον ἀντὶ ἀνθρώπου λευκοῦ βροτὸν	ἀργόν·	οὔτε γὰρ ὥρισται ἧττόν τε
[6, 3]	λόγῳ τὸ ἐπιστήμης δεκτικὸν προστεθὲν	περίεργον·	καὶ γὰρ ἀφαιρεθέντος τούτου ὁ
[6, 3]	οὐσίαν. Ἁπλῶς δ´ εἰπεῖν ἅπαν	{περίεργον	οὗ ἀφαιρεθέντος τὸ λοιπὸν δῆλον
[6, 1]	τὸ προσκείμενον ἐν τῷ ὁρισμῷ	περίεργον.	Πάλιν δ´ ἑκάτερον τῶν εἰρημένων
[6, 3]	τὸ πρῶτον, οὐ πολλά, ὥστε	περίεργον	τὸ ἄπεπτον προσκείμενον· καὶ γὰρ
[6, 3]	τοῦ κατὰ φύσιν ὑπάρχοντος, ὥστε	περίεργον	τὸ προσθεῖναι τοῦ κατὰ φύσιν,
[6, 4]	τὴν αἴσθησιν πίπτει, τὸ δ´	ἐπίπεδον	μᾶλλον τῆς γραμμῆς, γραμμὴ δὲ
[6, 4]	γραμμῆς καὶ γραμμὴ ἐπιπέδου καὶ	ἐπίπεδον	στερεοῦ, καθάπερ καὶ μονὰς ἀριθμοῦ·
[6, 8]	ἐπὶ πάντων ἀληθὲς τὸ τοιοῦτον·	σχεδὸν	γὰρ οἱ πλεῖστοι ἥδεσθαι μᾶλλον
[6, 6]	κατηγορεῖται· ἀδύνατον γάρ, ἐπειδὴ ἐπὶ	πλέον	ἡ διαφορὰ τῶν εἰδῶν λέγεται.
[6, 4]	ἐνίοτε συμβαίνει· μάλιστα γὰρ τὸ	στερεὸν	ὑπὸ τὴν αἴσθησιν πίπτει, τὸ
[6, 5]	ἢ εἰς τὸ ἐγγυτάτω γένος	θετέον,	ἢ πάσας τὰς διαφορὰς τῷ
[6, 8]	ἢ τὸ πνεῦμα κίνησιν ἀέρος·	προσθετέον	γὰρ πόσου καὶ ποίου καὶ
[6, 6]	εἶναι μὴ περιεχόντων ἄλληλα, ἀλλὰ	προσθετέον	μηδ´ ἄμφω ὑπὸ ταὐτὸν ὄντων"
[6, 6]	ἐστι τὸ δίπουν διαφορά. Ὥστε	προσθετέον	ὅτι μηδ´ ὑπὸ ταὐτὸν ὄντων
[6, 8]	εἰπεῖν τὸν ὀρεγόμενον τιμῆς, ἀλλὰ	προσθετέον	τὰς εἰρημένας διαφοράς. Ὁμοίως δὲ
[6, 3]	ἀλλὰ τῶν ἀπέπτων πρῶτον, ὥστε	προσθετέον	τὸ ἄπεπτον" (ἐκείνως μὲν γὰρ
[6, 10]	συνώνυμον ἐφαρμόττειν) αὐτῷ δ´ ἀποκρινομένῳ	διαιρετέον.	Ἐπεὶ δ´ ἔνιοι τῶν ἀποκρινομένων
[6, 10]	συνώνυμον ἐὰν ἐπ´ ἄμφω ἐφαρμόττῃ,	προδιομολογητέον	ὑπὲρ τῶν τοιούτων ἢ προσυλλογιστέον
[6, 11]	διαφορᾶς κατὰ τοὔνομα τὴν μετάληψιν	ποιητέον.	Εἰ δὲ μὴ ὄνομα ἀντ´
[6, 14]	οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν ὁρισμῶν	ποιητέον	καὶ αὐτὸν ὁρισμὸν ἕτερον οἰστέον·
[6, 8]	βέλτιστον ἢ οὗ χάριν τἆλλα.	Ῥητέον	δὴ ἢ τὸ βέλτιστον ἢ
[6, 13]	μετὰ τοῦδε ἀποδέδωκε, πρῶτον μὲν	ῥητέον	ὅτι τόδε μετὰ τοῦδε ἢ
[6, 10]	ἐφαρμόττειν, ὅτι οὐδ´ ὁ λόγος,	ῥητέον	πρὸς τὸν τοιοῦτον ὅτι τῇ
[6, 1]	εἰ μὴ καλῶς ὥρισται, πῶς	μετιτέον	εἰπεῖν. Πρῶτον μὲν οὖν ἐπισκεπτέον
[6, 8]	τὸ εἰρημένον, ἐπὶ τὰ εἴδη	ἀκτέον	τὸν τιθέμενον ἰδέας εἶναι. Οὐ
[6, 10]	τὰ τοιαῦτα, ἔνια δ´ οὐ	λεκτέον	ὁμοίως τοῖς πολλοῖς. ~Ἐὰν δὲ
[6, 4]	ἑκάστοις γνωριμωτέρων τὸν ὁρισμὸν φάσκουσιν	ἀποδοτέον	εἶναι. Δῆλον οὖν ὅτι οὐχ
[6, 11]	μᾶλλον ἢ τοῦ γένους ὁρισμὸν	ἀποδοτέον,	ἐπειδὴ τοῦ γνωρίσαι χάριν ὁ
[6, 5]	τὰς διαφορὰς τῷ ἐπάνω γένει	προσαπτέον	δι´ ὧν ὁρίζεται τὸ ἐγγυτάτω
[6, 7]	οὖν τῷ τόπῳ καθάπερ εἴρηται.	~Σκεπτέον	δὲ καὶ εἰ καθ´ ἕτερόν
[6, 6]	~Πάλιν ἐπὶ τῶν διαφορῶν ὁμοίως	σκεπτέον	εἰ καὶ τὰς διαφορὰς εἶπε
[6, 6]	ἐστιν ἢ ἄτομον. Ὁμοίως δὲ	σκεπτέον	καὶ εἰ τὸ εἶδος ἢ
[6, 9]	καὶ τὰ λοιπὰ δῆλα γίνεται.	Σκεπτέον	οὖν ἐπὶ πάντων τῶν τοιούτων
[6, 2]	σαφῶς, ἐκ τῶν τοιούτων ἐστὶν	ἐπισκεπτέον.	~Εἰ δ´ ἐπὶ πλεῖον εἴρηκε
[6, 1]	μετιτέον εἰπεῖν. Πρῶτον μὲν οὖν	ἐπισκεπτέον	εἰ μὴ καλῶς ὥρισται. Ῥᾷον
[6, 1]	τῶν πρὸς τὸ συμβεβηκὸς τόπων	ἐπισκεπτέον·	καὶ γὰρ ἐκεῖ· πότερον ἀληθὲς
[6, 1]	καὶ τὸ ἴδιον ῥηθέντων τόπων	ἐπισκεπτέον.	Λοιπὸν δ´, εἰ μὴ ὥρισται
[6, 9]	ἂν ἑκάτερον δι´ ἑκατέρου γνωρίζεσθαι.	Ἐπισκεπτέον	οὖν ἐν τοῖς ἐναντίοις τὴν
[6, 3]	διὰ τούτων καὶ τῶν τοιούτων	ἐπισκεπτέον·	~Πότερον δ´ ὥρισται καὶ εἴρηκε
[6, 3]	μὲν οὖν ἔχει, χαλεπὸν διασαφῆσαι·	χρηστέον	δ´ ἐπὶ πάντων τῶν τοιούτων
[6, 10]	ὁμωνύμων, ἐρωτῶντι {μὲν ὡς συνωνύμοις	χρηστέον	(οὐ γὰρ ἐφαρμόσει ὁ θατέρου
[6, 6]	ὑπάρχειν, οὐκ ἂν εἴη ταὐτόν.	Χρηστέον	οὖν τῷ τόπῳ καθάπερ εἴρηται.
[6, 10]	προδιομολογητέον ὑπὲρ τῶν τοιούτων ἢ	προσυλλογιστέον	ὅτι ὁμώνυμον ἢ συνώνυμον, ὁπότερον
[6, 14]	ποιητέον καὶ αὐτὸν ὁρισμὸν ἕτερον	οἰστέον·	ἐὰν γὰρ φαίνηται βελτίων καὶ
[6, 4]	εἶναι. Δῆλον οὖν ὅτι οὐχ	ὁριστέον	διὰ τῶν τοιούτων ἀλλὰ διὰ
[6, 12]	πολλαχῶς λέγεται τὸ μέσον ἔχον,	διοριστέον	τὸ πῶς μέσον ἔχον. Ὥστ´
[6, 12]	ἀριθμὸν ἀριθμὸν μέσον ἔχοντα εἴπῃ,	ἐπιδιοριστέον	τὸ πῶς μέσον ἔχοντα. Ὁ
[6, 14]	εἰπεῖν, ἀλλὰ καὶ ποία τις	προσδιοριστέον·	οὐ γὰρ ὁπωσοῦν συντεθέντων τούτων
[6, 4]	ἄνθρωπον γνωρίζων καὶ ζῷον καὶ	πεζὸν	γνωρίζει) τοῦ δὲ γένους ἢ
[6, 3]	ζῷον πεζὸν δίπουν, ὥστε ζῷον	πεζὸν	δίπουν δίπουν ἔσται, ἀλλ´ οὐ
[6, 3]	ἀντικατηγορηθήσεται τοῦ πράγματος. Οἷον ζῷον	πεζὸν	δίπουν τετράπηχυ" ὁ γὰρ τοιοῦτος
[6, 3]	δὲ ταὐτὸν τῷ ἀνθρώπῳ ζῷον	πεζὸν	δίπουν, ὥστε ζῷον πεζὸν δίπουν
[6, 6]	ὑπὸ ταὐτὸν ὄντων" Τὸ γὰρ	πεζὸν	ζῷον καὶ τὸ πτηνὸν ζῷον
[6, 6]	τὸ οἰκεῖον γένος, καθάπερ τὸ	πεζὸν	καὶ τὸ δίπουν τὸ ζῷον
[6, 6]	τὸ ζῷον ἐπιτιμῶσιν ὡς τὸ	πεζὸν	καὶ τὸ ἔνυδρον ποὺ σημαῖνον.
[6, 6]	δίπουν τὸ πτηνὸν ἢ τὸ	πεζὸν	συνεπιφέρει ζῷον. Ὁρᾶν δὲ καὶ
[6, 4]	ὥρισται, οἷον περιττὸν τὸ μονάδι	μεῖζον	ἀρτίου. Ἅμα γὰρ τῇ φύσει
[6, 4]	οἷον διὰ τοῦ κακοῦ τὸ	ἀγαθόν·	ἅμα γὰρ τῇ φύσει τὰ
[6, 13]	ἔχει ὥσθ´ ἑκάτερον μὲν εἶναι	ἀγαθόν,	ἐὰν δ´ ἄμφω δοθῇ μειχθέντα,
[6, 12]	καὶ ὂν καὶ λευκὸν καὶ	ἀγαθὸν	εἶναι, ὥστε πρὸς ὁποιονοῦν τούτων
[6, 4]	τὸν δίχα διαιρούμενον ἢ τὸ	ἀγαθὸν	ἕξιν ἀρετῆς· τό τε γὰρ
[6, 6]	πᾶσα ἕξις ἀγαθόν, οὐδὲ πᾶν	ἀγαθὸν	ἕξις, ὥστ´ οὐκ ἂν εἴη
[6, 9]	λόγῳ τὸ ἀγαθόν. Ὥστ´ εἰ	ἀγαθόν	ἐστι τὸ κακῷ ἐναντίον, τὸ
[6, 8]	ἡδύ ἐστιν, ὥστ´ οὐκ ἀναγκαῖον	ἀγαθὸν	ἢ ἡδὺ εἶναι ἀλλὰ φαινόμενον
[6, 8]	λανθάνει τοὺς ὀρεγομένους ὅ τι	ἀγαθὸν	ἢ ἡδύ ἐστιν, ὥστ´ οὐκ
[6, 8]	γὰρ τὸ εἶναι αὐτὸ φαινόμενον	ἀγαθὸν	ἢ ἡδύ. ~Ἔτι ἐὰν μὲν
[6, 13]	Ἢ εἰ μᾶλλον μὲν θάτερον	ἀγαθὸν	ἢ θάτερον κακόν, τὸ δ´
[6, 13]	ἢ ἁπλῶς ἀγαθόν, ἢ μᾶλλον	ἀγαθὸν	ἢ κακόν. Ἢ τοῦτο μὲν
[6, 13]	δ´ ἐκ τούτων μὴ μᾶλλον	ἀγαθὸν	ἢ κακόν, οἷον εἰ ἡ
[6, 13]	μὴ ἑκάτερον ᾖ καθ´ αὑτὸ	ἀγαθὸν	ἢ κακόν· πολλὰ γὰρ τῶν
[6, 13]	Ἢ εἰ τὸ μὲν ὅλον	ἀγαθὸν	ἢ καλόν, τὰ δὲ μηδέτερα,
[6, 13]	μᾶλλον, καὶ εἶναι ἢ ἁπλῶς	ἀγαθόν,	ἢ μᾶλλον ἀγαθὸν ἢ κακόν.
[6, 13]	καὶ ψευδοῦς δόξης· μᾶλλον γὰρ	ἀγαθὸν	ἡ ἀνδρεία ἢ κακὸν ἡ
[6, 13]	κωλύει τὸ ὅλον μὴ γίνεσθαι	ἀγαθόν,	καθάπερ ἐπὶ τῶν ἀρτίως ῥηθέντων.
[6, 13]	δέ, ἢ ἀνάπαλιν ἑκάτερον μὲν	ἀγαθόν,	μειχθέντα δὲ κακὸν ἢ οὐδέτερον.
[6, 6]	σημαίνει ἡ ἀρετή, τὸ δ´	ἀγαθὸν	οὐ τί ἐστιν ἀλλὰ ποῖον·
[6, 6]	τἀγαθόν· οὐ γὰρ πᾶσα ἕξις	ἀγαθόν,	οὐδὲ πᾶν ἀγαθὸν ἕξις, ὥστ´
[6, 4]	ἀρτίων ὄντων, καὶ ἡ ἀρετὴ	ἀγαθόν	τί ἐστιν, ὥσθ´ ὑποκάτω ταῦτα
[6, 13]	γὰρ ἐκ μηδετέρων δυνατὸν ἢ	ἀγαθόν	τι ἢ κακὸν {γενέσθαι, οὔτ´
[6, 4]	χρώμενος χρῆται τῷ ἀγαθῷ, ἐπειδὴ	ἀγαθόν	τι ἡ ἀρετή, ὁμοίως δὲ
[6, 9]	δ´ ὁ λόγος ὁμοίως, οἷον	ἀγαθὸν	τὸ ἐναντίον κακῷ, δῆλον ὅτι
[6, 9]	τὸ τῷ ἀγαθῷ ἐναντίον, ἔσται	ἀγαθὸν	τὸ ἐναντίον τῷ τοῦ ἀγαθοῦ
[6, 9]	τῷ τοῦ κακοῦ λόγῳ τὸ	ἀγαθόν.	Ὥστ´ εἰ ἀγαθόν ἐστι τὸ
[6, 6]	ἀρετῆς ἐστιν. Ἢ οὐ γένος	τἀγαθὸν	ἀλλὰ διαφορά, εἴπερ ἀληθὲς ὅτι
[6, 6]	ἕξιν περιέχει οὔθ´ ἡ ἕξις	τἀγαθόν·	οὐ γὰρ πᾶσα ἕξις ἀγαθόν,
[6, 6]	τῆς ἀρετῆς γένος, δῆλον ὅτι	τἀγαθὸν	οὐ γένος ἀλλὰ μᾶλλον διαφορά.
[6, 6]	μὴ περιέχουσιν ἄλληλα. Οὔτε γὰρ	τἀγαθὸν	τὴν ἕξιν περιέχει οὔθ´ ἡ
[6, 6]	ἀγαθὴν ἢ σπουδαίαν· γένος γὰρ	τἀγαθὸν	τῆς ἀρετῆς ἐστιν. Ἢ οὐ
[6, 8]	ἢ ἡδύ ἐστιν, ὥστ´ οὐκ	ἀναγκαῖον	ἀγαθὸν ἢ ἡδὺ εἶναι ἀλλὰ
[6, 6]	ἢ τοιαύτῃ καταφάσει ᾗ ἀπόφασιν	{ἀναγκαῖον	ἀντιδιαιρεῖσθαι, οἷον εἰ μῆκος πλάτος
[6, 9]	ὁρίζεται. Ἔτι τὸν οὕτως ὁριζόμενον	ἀναγκαῖον	αὐτῷ τῷ ὁριζομένῳ χρῆσθαι. Δῆλον
[6, 14]	καὶ ἔχειν ἐπιχείρημα οὕτως ἐπισκοπεῖν·	ἀναγκαῖον	γὰρ τῷ ἀποκρινομένῳ ἢ δέχεσθαι
[6, 13]	κακόν. Ἢ τοῦτο μὲν οὐκ	ἀναγκαῖον,	ἐὰν μὴ ἑκάτερον ᾖ καθ´
[6, 13]	χείρονος βέλτιον. (Ἢ οὐδὲ τοῦτ´	ἀναγκαῖον,	ἐὰν μὴ καθ´ αὑτὰ ᾖ
[6, 4]	ἄνευ θατέρου θάτερον γνωρίζειν· διόπερ	ἀναγκαῖον	ἐν τῷ τοῦ ἑτέρου λόγῳ
[6, 9]	φθαρτικὸν ἀγαθοῦ· θάτερον γὰρ τούτων	ἀναγκαῖον	ἐναντίον {εἶναι τῷ ἐξ ἀρχῆς
[6, 4]	ἀδυνατοῦντας γνωρίζειν διὰ τῶν τοιούτων	ἀναγκαῖον	ἴσως διὰ τῶν ἐκείνοις γνωρίμων
[6, 6]	εἶναι. Ἴσως δ´ ἐπ´ ἐνίων	ἀναγκαῖον	καὶ ἀποφάσει χρῆσθαι τὸν ὁριζόμενον,
[6, 13]	τοῦ δ´ ὅλου φθαρέντος οὐκ	ἀναγκαῖον	καὶ τὰ μέρη ἐφθάρθαι. Ἢ
[6, 9]	μὲν κατὰ στέρησιν λεγόμενον ἐναντίον	ἀναγκαῖον	ὁρίζεσθαι διὰ θατέρου, τὸ δὲ
[6, 3]	ὁριζομένῳ· ἐπὶ πλεῖον γὰρ εἰρῆσθαι	ἀναγκαῖον	τοῦτο. Δεῖ γὰρ τὸ μὲν
[6, 3]	τῷ συμφέροντι. Περιττὸν οὖν τὸ	δίκαιον·	καθόλου γὰρ εἴπας ἐπὶ μέρους
[6, 3]	καλῶν καὶ δικαίων· τὸ γὰρ	δίκαιον	καλόν τι, ὥστε πλεονάκις τὸ
[6, 3]	συμφερόντων καὶ δικαίων· τὸ γὰρ	δίκαιον	συμφέρον τι, ὥστε περιέχεται ἐν
[6, 6]	τὸ χερσαῖον, κἂν ἐν ὑγρῷ,	χερσαῖον	{ἀλλ´ οὐκ ἔνυδρον ἔσται. Ἀλλ´
[6, 6]	ὁμοίως ἔνυδρον· ὁμοίως δὲ τὸ	χερσαῖον,	κἂν ἐν ὑγρῷ, χερσαῖον {ἀλλ´
[6, 3]	τῶν ἐν ταὐτῷ γένει, ὥστε	μάταιον	τὸ τοιοῦτον προσκείμενον. Ἢ εἰ
[6, 2]	ὀφρυόσκιον τὸν ὀφθαλμόν, ἢ τὸ	φαλάγγιον	σηψιδακές, τὸν μυελὸν ὀστεογενές· πᾶν
[6, 10]	τὸν ὁρισμὸν ἀποδοῦναι λαθεῖν μὴ	ἴδιον	ἀλλὰ κοινὸν ἀμφοῖν λόγον ἀποδόντα.
[6, 12]	τοιοῦτος οὐδεμιᾶς ἐστιν ἐπιστήμης ὁρισμός·	ἴδιον	γὰρ καὶ οὐ κοινὸν δεῖ
[6, 1]	λόγος (δεῖ γὰρ τὸν ὁρισμὸν	ἴδιον	εἶναι, καθάπερ καὶ πρότερον εἴρηται)
[6, 3]	εἶδος, ἀδύνατον ὅλον τὸν λόγον	ἴδιον	εἶναι· οὐ γὰρ ἀντικατηγορηθήσεται τοῦ
[6, 3]	ψυχή, καθάπερ Πλάτων ὥρισται. Ἢ	ἴδιον	μέν ἐστι τὸ εἰρημένον, οὐ
[6, 3]	ἔσται· ἁπλῶς γὰρ πρὸς τὸ	ἴδιον	ὁτουοῦν προστεθέντος ἀληθοῦς ὅλος ὁ
[6, 1]	πρὸς τὸ γένος καὶ τὸ	ἴδιον	ῥηθέντων τόπων ἐπισκεπτέον. Λοιπὸν δ´,
[6, 3]	προσκείμενον. Ἢ εἰ ἔστι μὲν	ἴδιον	τὸ προσκείμενον, ἀφαιρεθέντος δὲ τούτου
[6, 12]	δ´ ἀδύνατον τὸν τοιοῦτον λόγον	ἴδιον	τοῦ ἀποδοθέντος εἶναι· οὐ γὰρ
[6, 1]	γένος, ἢ οὐκ εἰς τὸ	οἰκεῖον	γένος ἔθηκεν (δεῖ γὰρ τὸν
[6, 6]	γὰρ ἑκάστη τῶν διαφορῶν τὸ	οἰκεῖον	γένος, καθάπερ τὸ πεζὸν καὶ
[6, 6]	οὐκ ἀνάγκη τὴν διαφορὰν πᾶν	οἰκεῖον	ἐπιφέρειν γένος, ἐπειδὴ ἐνδέχεται τὴν
[6, 3]	ταὐτὸ γένος τῷ ὁριζομένῳ· ἐπὶ	πλεῖον	γὰρ εἰρῆσθαι ἀναγκαῖον τοῦτο. Δεῖ
[6, 1]	ὁρισμός) δεύτερον δ´ εἰ ἐπὶ	πλεῖον	εἴρηκε τὸν λόγον τοῦ δέοντος·
[6, 3]	ἐστὶν ἐπισκεπτέον. ~Εἰ δ´ ἐπὶ	πλεῖον	εἴρηκε τὸν ὅρον, πρῶτον μὲν
[6, 4]	παντὸς ἀριθμοῦ. Ὁμοίως δὲ καὶ	στοιχεῖον	συλλαβῆς. Ἡμῖν δ´ ἀνάπαλιν ἐνίοτε
[6, 14]	δὲ τοὺς ὁρισμοὺς οὐκ ἐλάχιστον	στοιχεῖον	τὸ πρὸς ἑαυτὸν εὐστόχως ὁρίσασθαι
[6, 2]	κειμένοις ὀνόμασι χρῆται, οἷον Πλάτων	ὀφρυόσκιον	τὸν ὀφθαλμόν, ἢ τὸ φαλάγγιον
[6, 4]	ὀνόματι χρήσηται, οἷον εἰ {τὸν	ἥλιον	ἄστρον ἡμεροφανὲς ὡρίσατο· ὁ γὰρ
[6, 4]	ἡλίου ὑπὲρ γῆς εἰρηκὼς τὸν	ἥλιον	εἴρηκεν, ὥστε χρῆται τῷ ἡλίῳ
[6, 9]	ἀποδοθῇ δ´ ὁ λόγος ὁμοίως,	οἷον	ἀγαθὸν τὸ ἐναντίον κακῷ, δῆλον
[6, 11]	ἀγνωστοτέρων ὀνομάτων τὴν μετάληψιν ἐποιήσατο,	οἷον	ἀντὶ ἀνθρώπου λευκοῦ βροτὸν ἀργόν·
[6, 11]	τοὔνομα μεταλαβὼν ὡρισμένος ἂν εἴη,	οἷον	ἀντὶ λωπίου ἱμάτιον. Ἔτι δὲ
[6, 4]	τῶν ὑποκάτω τὸ ἐπάνω ὥρισται,	οἷον	ἄρτιον ἀριθμὸν τὸν δίχα διαιρούμενον
[6, 8]	πρὸς τὸ εἶδος δοκεῖ λέγεσθαι,	οἷον	αὐτὴ ἐπιθυμία αὐτοῦ ἡδέος καὶ
[6, 10]	γὰρ ἰδέα οὐκ ἔσται θνητή,	οἷον	αὐτοάνθρωπος, ὥστ´ οὐκ ἐφαρμόσει ὁ
[6, 13]	μηδὲν ἓν ἐξ αὐτῶν γίνεσθαι,	οἷον	γραμμὴ καὶ ἀριθμός. Ἔτι εἰ
[6, 4]	τοῦ ἀντικειμένου τὸ ἀντικείμενον ὥρισται,	οἷον	διὰ τοῦ κακοῦ τὸ ἀγαθόν·
[6, 13]	μὴ μᾶλλον ἀγαθὸν ἢ κακόν,	οἷον	εἰ ἡ ἀναίδεια ἐξ ἀνδρείας
[6, 7]	ἢ κατὰ τὸν ἀποδοθέντα λόγον,	οἷον	εἰ ἡ δικαιοσύνη δύναμις τοῦ
[6, 13]	ὑπὸ τὴν εἰρημένην πίπτει διαίρεσιν,	οἷον	εἰ ἡ ὀργὴ λύπη μεθ´
[6, 9]	εἶδος πρὸς ἐκεῖνό τι ἀποδίδοται.	Οἷον	εἰ ἡ ὑπόληψις πρὸς τὸ
[6, 13]	εἰ μηδαμῶς τόδε μετὰ τοῦδε.	Οἷον	εἰ λέγεται ἕτερον μεθ´ ἑτέρου
[6, 6]	καταφάσει ᾗ ἀπόφασιν {ἀναγκαῖον ἀντιδιαιρεῖσθαι,	οἷον	εἰ μῆκος πλάτος ἔχον ὥρισται·
[6, 7]	δὲ τὴν ἐπίδοσιν ἀμφότερα λαμβάνει,	οἷον	εἰ ὁ ἔρως ἐπιθυμία συνουσίας
[6, 11]	οὐδ´ ὁ ὅλος τοῦ ὅλου.	Οἷον	εἰ ὁρίσαιτο γραμμὴν πεπερασμένην εὐθεῖαν
[6, 9]	ἐν ᾧ πρώτῳ πέφυκε γίνεσθαι.	Οἷον	εἰ τὴν ἄγνοιαν εἰπὼν στέρησιν
[6, 13]	μὴ πρὸς ταὐτὸν λέγεσθαι ἑκάτερον.	Οἷον	εἰ τὴν ἀνδρείαν ὡρίσατο τόλμαν
[6, 5]	ὁριζομένου μὴ πρὸς πάντα ἀποδέδωκεν,	οἷον	εἰ τὴν γραμματικὴν ἐπιστήμην τοῦ
[6, 13]	συμβήσεται ἀμφοῖν καὶ μηδετέρῳ ὑπάρχειν,	οἷον	εἰ τὴν δικαιοσύνην σωφροσύνην καὶ
[6, 3]	εἰρημένου προσθείη καὶ ἐπὶ μέρους,	οἷον	εἰ τὴν ἐπιείκειαν ἐλάττωσιν τῶν
[6, 2]	Ἄλλος, εἰ κατὰ μεταφορὰν εἴρηκεν,	οἷον	εἰ τὴν ἐπιστήμην ἀμετάπτωτον ἢ
[6, 8]	αὐτὸ ἢ κατὰ τὸ γένος,	οἷον	εἰ τὴν ἐπιστήμην ὡρίσατο ὑπόληψιν
[6, 6]	πάντας ἐπισκοπεῖν εἴ που διαφωνεῖ,	οἷον	εἰ τὸ ἀθάνατον ὡρίσατο ζῷον
[6, 9]	ἐπὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων·	οἷον	εἰ τὸ ἡδὺ ὅπερ ὠφέλιμον,
[6, 12]	τὸν λόγον μὴ τῶν ὄντων,	οἷον	εἰ τὸ λευκὸν ὡρίσατο {χρῶμα
[6, 7]	κατὰ τὸν λόγον ἧττον λέγεται,	οἷον	εἰ τὸ πῦρ ἐστι σῶμα
[6, 4]	τῷ τοῦ ὁριζομένου ὀνόματι χρήσηται,	οἷον	εἰ {τὸν ἥλιον ἄστρον ἡμεροφανὲς
[6, 9]	μίαν τινὰ συμπλοκὴν τῶν ἐναντίων.	Οἷον	εἰ ὠφέλιμον τὸ ποιητικὸν ἀγαθοῦ,
[6, 10]	ὅμοιαι τοῦ λόγου πτώσεις ἐφαρμόττουσιν·	οἷον	εἰ ὠφέλιμον τὸ ποιητικὸν ὑγιείας,
[6, 12]	ὅλως ἢ ἐπί τι ψεύδονται,	οἷον	εἴ τις ἰατρικὴν ἐπιστήμην ὄντος
[6, 9]	τοῖς ἐναντίοις τὴν τοιαύτην ἁμαρτίαν,	οἷον	εἴ τις ὁρίσαιτο τὴν ἰσότητα
[6, 3]	ἐστι καὶ δηλοῖ τὴν οὐσίαν.	Οἷον	ἐν τῷ τοῦ ἀνθρώπου λόγῳ
[6, 2]	γὰρ ἐφαρμόσει ὁ λεχθεὶς ὅρος,	οἷον	ἐπὶ σωφροσύνης· πᾶσα γὰρ συμφωνία
[6, 6]	καὶ ἀποφάσει χρῆσθαι τὸν ὁριζόμενον,	οἷον	ἐπὶ τῶν στερήσεων· τυφλὸν γάρ
[6, 5]	εἴρηται, ἐπ´ ἐνίων δ´ οὔ,	οἷον	ἐφ´ ὅσων μὴ καθ´ αὑτὸ
[6, 3]	οὐ γὰρ ἀντικατηγορηθήσεται τοῦ πράγματος.	Οἷον	ζῷον πεζὸν δίπουν τετράπηχυ" ὁ
[6, 9]	τῶν ἐναντίων στερήσει θατέρου λέγεται,	οἷον	ἡ ἀνισότης στέρησις ἰσότητος δοκεῖ
[6, 9]	λεγομένου κατὰ στέρησιν στερήσει ὡρίσατο,	οἷον	καὶ ἐπὶ τῆς ἀγνοίας δόξειεν
[6, 6]	ἢ ὅτι τοιοῦτόν ἐστι νῦν	οἷον	μηδέποτε φθαρῆναι. Ὅταν οὖν λέγωμεν
[6, 6]	ὅτι νῦν τοιοῦτόν ἐστι ζῷον	οἷον	μηδέποτε φθαρῆναι· τοῦτο δὲ τῷ
[6, 2]	κατὰ μεταφορὰν οὔτε κυρίως εἴρηται,	οἷον	ὁ νόμος μέτρον ἢ εἰκὼν
[6, 11]	εἰ οὐ ταὐτὸν ἔτι σημαίνει,	οἷον	ὁ τὴν θεωρητικὴν ἐπιστήμην ὑπόληψιν
[6, 5]	τοῦ λόγου τὸ τί ἐστιν,	οἷον	ὁ τοῦ σώματος ὁρισμὸς τὸ
[6, 6]	δὲ διαμαρτάνουσιν ἐν τοῖς τοιούτοις,	οἷον	ὅσοι {λέγουσιν ὅτι ὁ ὕπνος
[6, 12]	τινὸς κοινὸς ὁ ἀποδοθεὶς ὁρισμός.	Οἷον	ὅταν τὸν περιττὸν ἀριθμὸν ἀριθμὸν
[6, 8]	καὶ ἐφ´ ὅσων ἄλλων ἁρμόττει,	οἷον	ὅτι ἡ βούλησις {ὄρεξις ἀγαθοῦ,
[6, 2]	ὁμώνυμόν ἐστί τινι τὸ εἰρημένον,	οἷον	ὅτι ἡ γένεσις ἀγωγὴ εἰς
[6, 4]	ἀντὶ τοῦ ὀνόματος τὸν λόγον,	οἷον	ὅτι ἡμέρα ἡλίου φορὰ ὑπὲρ
[6, 3]	τῶν τοιούτων πρὸς τὸ συμφέρον·	οἷον	ὅτι ὁ τοῦ φλέγματος ὅρος
[6, 9]	μὴ ἐν ᾧ πρώτῳ ἀπέδωκεν,	οἷον	ὅτι οὐκ ἐν τῷ λογιστικῷ
[6, 4]	τῷ ἀντιδιῃρημένῳ τὸ ἀντιδιῃρημένον ὥρισται,	οἷον	περιττὸν τὸ μονάδι μεῖζον ἀρτίου.
[6, 2]	εἰ μὴ κειμένοις ὀνόμασι χρῆται,	οἷον	Πλάτων ὀφρυόσκιον τὸν ὀφθαλμόν, ἢ
[6, 13]	καὶ πρὸς ταὐτὸν ἄμφω λέγεται,	οἷον	πρὸς τὰ ἰατρικά· οὐδὲν γὰρ
[6, 13]	πρὸς τὸ τῆς ἀνδρείας τέλος,	οἷον	πρὸς τοὺς πολεμικοὺς κινδύνους ἢ
[6, 4]	γνωριμώτερον τὸ πρότερον τοῦ ὑστέρου,	οἷον	στιγμὴ γραμμῆς καὶ γραμμὴ ἐπιπέδου
[6, 6]	ἐνίοις δὲ καὶ πρὸς ἄλλο,	οἷον	τῇ ὄψει πρὸς τὸ ἰδεῖν
[6, 6]	τὸ γένος ὡς διαφορὰν εἴρηκεν,	οἷον	τὴν ἀρετὴν ἕξιν ἀγαθὴν ἢ
[6, 5]	εἰ ὑπερβαίνων λέγει τὰ γένη,	οἷον	τὴν δικαιοσύνην ἕξιν ἰσότητος ποιητικὴν
[6, 12]	ὁπωσοῦν δι´ ἄλλο αἱρετὸν ἀποδέδωκεν,	οἷον	τὴν δικαιοσύνην νόμων σῳστικὴν εἰπὼν
[6, 3]	Πάλιν εἰ ταὐτὸν πλεονάκις εἴρηκεν,	οἷον	τὴν ἐπιθυμίαν ὄρεξιν ἡδέος εἰπών·
[6, 8]	τὸ βέλτιστον ἢ τὸ ἔσχατον,	οἷον	τὴν ἐπιθυμίαν οὐχ ἡδέος ἀλλ´
[6, 6]	ὅταν τυγχάνῃ πρὸς πλείω λεγόμενον,	οἷον	τὴν φρόνησιν ἀρετὴν ἀνθρώπου ἢ
[6, 9]	μὴ ἀποδέδωκεν οὗ ἐστι στέρησις,	οἷον	τῆς ἕξεως ἢ τοῦ ἐναντίου
[6, 14]	τούτων σύνθεσιν εἴρηκε τὸ ὅλον,	οἷον	τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος
[6, 4]	ἴσως οὐκ ἔστιν ὁρίσασθαι ἄλλως,	οἷον	τὸ διπλάσιον ἄνευ τοῦ ἡμίσεος,
[6, 6]	ὃ μηδενὸς ἐνδέχεται διαφορὰν εἶναι,	οἷον	τὸ ζῷον ἢ τὴν οὐσίαν,
[6, 6]	διαφορά, τὸ γένος δοκεῖ κατηγορεῖσθαι,	οἷον	τὸ ζῷον κατὰ τοῦ ἀνθρώπου
[6, 7]	τὸν ὁρισμὸν ἀποδῷ καθ´ ἑκάτερον,	οἷον	τὸ καλὸν τὸ δι´ ὄψεως
[6, 9]	τοῦ ἀντικειμένου ὁ ἀντικείμενος λόγος,	οἷον	τοῦ ἡμίσεος ὁ ἀντικείμενος τῷ
[6, 8]	ἢ κατὰ τὰς ἄλλας διαφοράς,	οἷον	φιλότιμος ὁ ποίας καὶ ὁ
[6, 10]	Ἐπ´ ἐνίων γὰρ οὐ συμβαίνει,	οἷον	ὡς Πλάτων ὁρίζεται, τὸ θνητὸν
[6, 11]	ἀγνωστότερόν ἐστιν. (Ἢ τοῦτο μὲν	γελοῖον	τὸ ἐπιτίμημα· οὐδὲν γὰρ κωλύει
[6, 6]	ἀγαθὸν οὐ τί ἐστιν ἀλλὰ	ποῖον·	δοκεῖ δ´ ἡ διαφορὰ ποιόν
[6, 6]	Ὁρᾶν δὲ καὶ εἰ μὴ	ποιόν	τι ἀλλὰ τόδε τι σημαίνει
[6, 6]	ποὺ σημαίνει τὸ ἔνυδρον, ἀλλὰ	ποιόν	τι. Καὶ γὰρ ἂν ᾖ
[6, 6]	ἡ ἀποδοθεῖσα διαφορά· δοκεῖ γὰρ	ποιόν	τι πᾶσα διαφορὰ δηλοῦν. Σκοπεῖν
[6, 6]	ποῖον· δοκεῖ δ´ ἡ διαφορὰ	ποιόν	τι σημαίνειν. Ὁρᾶν δὲ καὶ
[6, 9]	τὶ πολλαπλάσιον πρὸς τὸ τὶ	πολλοστημόριον·	εἰ γὰρ μὴ οὕτως ἀποδέδοται,
[6, 9]	εἰ τὸ πολλαπλάσιον πρὸς τὸ	πολλοστημόριον,	τὸ τὶ πολλαπλάσιον πρὸς τὸ
[6, 5]	δὲ κατὰ συμβεβηκός· ἁπλῶς γὰρ	ἀλλότριον	τῆς ἰατρικῆς τὸ νόσον ποιεῖν.
[6, 9]	τὶ ὑποληπτόν, καὶ εἰ τὸ	πολλαπλάσιον	πρὸς τὸ πολλοστημόριον, τὸ τὶ
[6, 9]	πρὸς τὸ πολλοστημόριον, τὸ τὶ	πολλαπλάσιον	πρὸς τὸ τὶ πολλοστημόριον· εἰ
[6, 4]	ἔστιν ὁρίσασθαι ἄλλως, οἷον τὸ	διπλάσιον	ἄνευ τοῦ ἡμίσεος, καὶ ὅσα
[6, 9]	τῷ τοῦ διπλασίου· εἰ γὰρ	διπλάσιον	τὸ ἴσῳ ὑπερέχον, ἥμισυ τὸ
[6, 11]	ἂν εἴη, οἷον ἀντὶ λωπίου	ἱμάτιον.	Ἔτι δὲ μείζων ἁμαρτία, εἰ
[6, 5]	Ἔτι εἰ μὴ πρὸς τὸ	βέλτιον	ἀλλὰ πρὸς τὸ χεῖρον ἀποδέδωκε,
[6, 12]	βέλτιστον ἐν τῇ οὐσίᾳ μάλιστα,	βέλτιον	δὲ τὸ δι´ αὑτὸ αἱρετὸν
[6, 13]	βελτίονος χεῖρον, τοῦ δὲ χείρονος	βέλτιον.	(Ἢ οὐδὲ τοῦτ´ ἀναγκαῖον, ἐὰν
[6, 4]	καταμαθεῖν ἐστιν. Ἁπλῶς μὲν οὖν	βέλτιον	τὸ διὰ τῶν προτέρων τὰ
[6, 4]	ὁ διὰ προτέρων καὶ γνωριμωτέρων	βέλτιον	ὥρισται, ὥστε ἀμφότεροι ἂν εἴησαν
[6, 9]	κακῷ, δῆλον ὅτι κακὸν τὸ	ἐναντίον	ἀγαθῷ ἔσται· τῶν γὰρ οὕτως
[6, 9]	τὸ μὲν κατὰ στέρησιν λεγόμενον	ἐναντίον	ἀναγκαῖον ὁρίζεσθαι διὰ θατέρου, τὸ
[6, 9]	τις ὁρίσαιτο τὴν ἰσότητα τὸ	ἐναντίον	ἀνισότητι· διὰ γὰρ τοῦ κατὰ
[6, 9]	ἀγαθοῦ· θάτερον γὰρ τούτων ἀναγκαῖον	ἐναντίον	{εἶναι τῷ ἐξ ἀρχῆς ῥηθέντι.
[6, 9]	διαφέρει ἢ τὸ τῷ ἀγαθῷ	ἐναντίον,	ἔσται ἀγαθὸν τὸ ἐναντίον τῷ
[6, 9]	λόγος ὁμοίως, οἷον ἀγαθὸν τὸ	ἐναντίον	κακῷ, δῆλον ὅτι κακὸν τὸ
[6, 9]	Ἔσται οὖν ἡ ἰσότης τὸ	ἐναντίον	στερήσει ἰσότητος, ὥστ´ αὐτῷ ἂν
[6, 9]	εἰ ἀγαθόν ἐστι τὸ κακῷ	ἐναντίον,	τὸ δὲ κακὸν οὐδὲν διαφέρει
[6, 9]	ἀρχῆς ῥηθέντι. Εἰ οὖν μηδέτερον	ἐναντίον	τῷ ἐξ ἀρχῆς ῥηθέντι, δῆλον
[6, 9]	ἀγαθῷ ἐναντίον, ἔσται ἀγαθὸν τὸ	ἐναντίον	τῷ τοῦ ἀγαθοῦ ἐναντίῳ. Δῆλον
[6, 14]	συνθέσει μὲν γὰρ πάσῃ διάλυσις	ἐναντίον,	τῶν δ´ εἰρημένων οὐδετέρῳ οὐδέν.
[6, 4]	τὸ δὲ περιττὸν καὶ τὸ	ἄρτιον	ἀντιδιῄρηται· ἄμφω γὰρ ἀριθμοῦ διαφοραί.
[6, 4]	ὑποκάτω τὸ ἐπάνω ὥρισται, οἷον	ἄρτιον	ἀριθμὸν τὸν δίχα διαιρούμενον ἢ
[6, 13]	δυνατὸν ἢ ἀγαθόν τι ἢ	κακὸν	{γενέσθαι, οὔτ´ ἐκ κακῶν ἢ
[6, 13]	ἑκάτερον μὲν ἀγαθόν, μειχθέντα δὲ	κακὸν	ἢ οὐδέτερον. Μάλιστα δὲ καταφανὲς
[6, 13]	ἀγαθόν, ἢ μᾶλλον ἀγαθὸν ἢ	κακόν.	Ἢ τοῦτο μὲν οὐκ ἀναγκαῖον,
[6, 13]	γὰρ ἀγαθὸν ἡ ἀνδρεία ἢ	κακὸν	ἡ ψευδὴς δόξα. Ἔδει οὖν
[6, 13]	τούτων μὴ μᾶλλον ἀγαθὸν ἢ	κακόν,	οἷον εἰ ἡ ἀναίδεια ἐξ
[6, 9]	τὸ κακῷ ἐναντίον, τὸ δὲ	κακὸν	οὐδὲν διαφέρει ἢ τὸ τῷ
[6, 13]	ἐὰν δ´ ἄμφω δοθῇ μειχθέντα,	κακόν.	Πάλιν εἰ ἐκ βελτίονος καὶ
[6, 13]	ᾖ καθ´ αὑτὸ ἀγαθὸν ἢ	κακόν·	πολλὰ γὰρ τῶν ποιητικῶν καθ´
[6, 13]	μὲν θάτερον ἀγαθὸν ἢ θάτερον	κακόν,	τὸ δ´ ἐκ τούτων μὴ
[6, 9]	τὸ ἐναντίον κακῷ, δῆλον ὅτι	κακὸν	τὸ ἐναντίον ἀγαθῷ ἔσται· τῶν
[6, 10]	οἷς πρόσκειται τὸ ποιητικὸν ἢ	παθητικόν,	ἀνάγκη διαφωνεῖν ἐπὶ τῆς ἰδέας
[6, 9]	ἐναντίων. Οἷον εἰ ὠφέλιμον τὸ	ποιητικὸν	ἀγαθοῦ, βλαβερὸν τὸ ποιητικὸν κακοῦ
[6, 6]	διάστασις τῶν συμφύτων μερῶν, ἀλλὰ	ποιητικὸν	ἀλγηδόνος· οὐδ´ ἡ ἀδυναμία τῆς
[6, 6]	καὶ τῆς ἀπορίας δόξειεν ἂν	ποιητικὸν	εἶναι ἡ τῶν ἐναντίων ἰσότης
[6, 6]	Ἔτι τὸ ποιούμενον εἰς τὸ	ποιητικὸν	ἢ ἀνάπαλιν συμβαίνει τιθέναι τοῖς
[6, 10]	δ´ ἐν οἷς πρόσκειται τὸ	ποιητικὸν	ἢ παθητικόν, ἀνάγκη διαφωνεῖν ἐπὶ
[6, 12]	τὸ δι´ αὑτὸ αἱρετὸν ὡς	ποιητικὸν	ἢ πρακτικὸν ἢ ὁπωσοῦν δι´
[6, 12]	σοφίαν ποιητικὴν εὐδαιμονίας· τὸ γὰρ	ποιητικὸν	ἢ σῳστικὸν τῶν δι´ ἄλλο
[6, 6]	ἀδυναμία τῆς αἰσθήσεως ὕπνος, ἀλλὰ	ποιητικὸν	θάτερον θατέρου· ἤτοι γὰρ διὰ
[6, 9]	τὸ ποιητικὸν ἀγαθοῦ, βλαβερὸν τὸ	ποιητικὸν	κακοῦ ἢ τὸ φθαρτικὸν ἀγαθοῦ·
[6, 10]	ἐφαρμόττουσιν· οἷον εἰ ὠφέλιμον τὸ	ποιητικὸν	ὑγιείας, ὠφελίμως τὸ ποιητικῶς ὑγιείας
[6, 11]	ταὐτὸν εἶναι. Τὸ μὲν γὰρ	θεωρητικὸν	κοινὸν ἐν ἀμφοτέροις τοῖς λόγοις
[6, 12]	αὑτὸ αἱρετὸν ὡς ποιητικὸν ἢ	πρακτικὸν	ἢ ὁπωσοῦν δι´ ἄλλο αἱρετὸν
[6, 6]	φρονεῖν λέγεται. Ἔτι εἰ μὴ	δεκτικόν	ἐστιν οὗ εἴρηται τὸ ὡρισμένον
[6, 3]	τοῦ ἀνθρώπου λόγῳ τὸ ἐπιστήμης	δεκτικὸν	προστεθὲν περίεργον· καὶ γὰρ ἀφαιρεθέντος
[6, 9]	τὸ ποιητικὸν κακοῦ ἢ τὸ	φθαρτικὸν	ἀγαθοῦ· θάτερον γὰρ τούτων ἀναγκαῖον
[6, 12]	εὐδαιμονίας· τὸ γὰρ ποιητικὸν ἢ	σῳστικὸν	τῶν δι´ ἄλλο αἱρετῶν. Ἢ
[6, 12]	ἂν εἴη χρῶμα πυρὶ μεμειγμένον·	λευκὸν	δ´ ἔστιν. Ἔτι ὅσοι μὴ
[6, 12]	τὸ αὐτὸ καὶ ὂν καὶ	λευκὸν	καὶ ἀγαθὸν εἶναι, ὥστε πρὸς
[6, 12]	τῶν ὄντων, οἷον εἰ τὸ	λευκὸν	ὡρίσατο {χρῶμα πυρὶ μεμειγμένον· ἀδύνατον
[6, 7]	μή, καλόν τε καὶ οὐ	καλὸν	ἔσται. Ὁμοίως δὲ δείξομεν καὶ
[6, 7]	ταὐτὸν καλόν τε καὶ οὐ	καλὸν	ἔσται, ὁμοίως δὲ καὶ ὄν
[6, 13]	τὸ μὲν ὅλον ἀγαθὸν ἢ	καλόν,	τὰ δὲ μηδέτερα, ἢ ἀνάπαλιν
[6, 7]	ἡδὺ δι´ ἀκοῆς δὲ μή,	καλόν	τε καὶ οὐ καλὸν ἔσται.
[6, 7]	ἢ ποιῆσαι· ἅμα γὰρ ταὐτὸν	καλόν	τε καὶ οὐ καλὸν ἔσται,
[6, 3]	καὶ δικαίων· τὸ γὰρ δίκαιον	καλόν	τι, ὥστε πλεονάκις τὸ αὐτὸ
[6, 7]	ἀποδῷ καθ´ ἑκάτερον, οἷον τὸ	καλὸν	τὸ δι´ ὄψεως ἢ δι´
[6, 7]	τῷ μὲν καλῷ τὸ οὐ	καλόν,	τῷ δὲ δι´ ἀκοῆς ἡδεῖ
[6, 2]	ἢ τὸ φαλάγγιον σηψιδακές, τὸν	μυελὸν	ὀστεογενές· πᾶν γὰρ ἀσαφὲς τὸ
[6, 4]	πλείους ἔσονται τοῦ αὐτοῦ ὁρισμοί·	δῆλον	γὰρ ὅτι καὶ ὁ διὰ
[6, 4]	ἡλίου φορὰ ὑπὲρ γῆς ἐστιν·	δῆλον	γὰρ ὅτι ὁ τὴν φορὰν
[6, 6]	ἀληθεύεται δὲ κατὰ τοῦ γένους.	Δῆλον	γὰρ ὅτι οὐδετέρα ἂν εἴη
[6, 6]	δὲ προστιθεμένη τῷ γένει εἶδος.	Δῆλον	γὰρ ὅτι οὐκ ἂν εἴη
[6, 13]	πρώτῳ ἀλλ´ ἑκάτερον ἐν ἑκατέρῳ.	Δῆλον	γὰρ ὅτι οὐκ ἂν εἴη
[6, 10]	ἐφαρμόττει καὶ ἐπὶ τὰ λοιπά·	δῆλον	γὰρ ὅτι συνώνυμον ἂν εἴη
[6, 12]	κλέπτης δ´ ὁ λάθρᾳ λαμβάνων·	δῆλον	γὰρ ὅτι τοιοῦτος ὢν ἑκάτερος
[6, 13]	καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων·	δῆλον	γὰρ ὅτι τῶν μερῶν ὄντων
[6, 6]	ἄμφω ὑπὸ τὸ ζῷόν ἐστιν.	Δῆλον	δὲ καὶ ὅτι οὐκ ἀνάγκη
[6, 9]	ἀναγκαῖον αὐτῷ τῷ ὁριζομένῳ χρῆσθαι.	Δῆλον	δὲ τοῦτο, ἐὰν μεταληφθῇ ἀντὶ
[6, 14]	καὶ μᾶλλον δηλῶν τὸ ὁριζόμενον,	δῆλον	ὅτι ἀνῃρημένος ἔσται ὁ κείμενος,
[6, 2]	νόμῳ) εἰ δὲ μὴ κυρίως,	δῆλον	ὅτι ἀσαφῶς εἴρηκε καὶ χεῖρον
[6, 6]	τὸ ἔν τινι ἡ διαφορά,	δῆλον	ὅτι διημαρτηκὼς ἔσται. Πάλιν εἰ
[6, 6]	εἰδῶν· εἰ γὰρ κατηγορηθήσεται ἄνθρωπος,	δῆλον	ὅτι ἡ διαφορὰ ἄνθρωπός ἐστιν.
[6, 9]	εἰ γὰρ μὴ οὕτως ἀποδέδοται,	δῆλον	ὅτι ἡμάρτηται. Ὁρᾶν δὲ καὶ
[6, 9]	οἷον ἀγαθὸν τὸ ἐναντίον κακῷ,	δῆλον	ὅτι κακὸν τὸ ἐναντίον ἀγαθῷ
[6, 12]	τῶν ὄντων ἡ ἰατρικὴ ἐπιστήμη,	δῆλον	ὅτι ὅλως ἔψευσται, εἰ δὲ
[6, 11]	τοῦ λοιποῦ· εἰ γὰρ μή,	δῆλον	ὅτι οὐδ´ ὁ ὅλος τοῦ
[6, 13]	ἀληθὲς τὸ εἰρημένον ἐπὶ τούτων,	δῆλον	ὅτι οὐδενὸς ἂν εἴη ὁ
[6, 9]	ἐναντίον τῷ ἐξ ἀρχῆς ῥηθέντι,	δῆλον	ὅτι οὐδέτερος ἂν εἴη τῶν
[6, 6]	διαφορᾷ. Εἰ γὰρ μὴ ἔστι,	δῆλον	ὅτι οὐκ ἂν εἴη ἡ
[6, 2]	μηδένα τῶν τρόπων ἱκανῶς εἴρηται,	δῆλον	ὅτι οὐκ ἂν ὡρισμένος εἴη
[6, 14]	τἀναντία, ὥρισται δὲ διὰ θατέρου,	δῆλον	ὅτι οὐχ ὥρισται. εἰ δὲ
[6, 6]	τὸ ζῷον ἢ τὴν οὐσίαν,	δῆλον	ὅτι οὐχ ὥρισται· οὐδενὸς γὰρ
[6, 6]	ἡ ἕξις τῆς ἀρετῆς γένος,	δῆλον	ὅτι τἀγαθὸν οὐ γένος ἀλλὰ
[6, 11]	ἀλλὰ λόγον ἀντ´ ὀνόματος μεταλαμβάνει,	δῆλον	ὅτι τῆς διαφορᾶς μᾶλλον ἢ
[6, 11]	γένος μή. Οὕτω δ´ ἐχόντων	δῆλον	ὅτι τοῦ γένους καὶ οὐ
[6, 9]	ἐναντίον τῷ τοῦ ἀγαθοῦ ἐναντίῳ.	Δῆλον	οὖν ὅτι αὐτῷ κέχρηται. Ἔτι
[6, 1]	ὁτιοῦν ποιῆσαι ἢ καλῶς ποιῆσαι·	δῆλον	οὖν ὅτι ἡ ἁμαρτία περὶ
[6, 12]	ὥσθ´ ἑκάστη ὄντος ἐπιστήμη ἔσται.	Δῆλον	οὖν ὅτι ὁ τοιοῦτος οὐδεμιᾶς
[6, 4]	τὸν ὁρισμὸν φάσκουσιν ἀποδοτέον εἶναι.	Δῆλον	οὖν ὅτι οὐχ ὁριστέον διὰ
[6, 4]	ἐστιν, ἐπειδὴ οἱ ὁρισμοὶ ἕτεροι.	Δῆλον	οὖν ὅτι οὐχ ὥρισται ὁ
[6, 7]	τὸ δι´ ἀκοῆς οὐχ ἡδύ.	Δῆλον	οὖν ὅτι ταὐτὸν τὸ οὐχ
[6, 6]	διαφορά, καὶ τῶν γενῶν ἑκάτερον·	δῆλον	οὖν ὅτι τὸ εἶδος ἐν
[6, 9]	γὰρ τὰ μὴ ἴσα λέγεται)	δῆλον	οὖν ὅτι τὸ μὲν κατὰ
[6, 3]	{περίεργον οὗ ἀφαιρεθέντος τὸ λοιπὸν	δῆλον	ποιεῖ τὸ ὁριζόμενον. Τοιοῦτος δὲ
[6, 2]	πλεοναχῶς λεγομένου μὴ διελὼν εἶπεν·	ἄδηλον	γὰρ ὁποτέρου τὸν ὅρον ἀποδέδωκεν,
[6, 2]	ἡ ἀγωγὴ καὶ ἡ συμμετρία.	Ἄδηλον	οὖν ὁπότερον βούλεται λέγειν τῶν
[6, 13]	εἶναι ἢ ἁπλῶς ἀγαθόν, ἢ	μᾶλλον	ἀγαθὸν ἢ κακόν. Ἢ τοῦτο
[6, 13]	τὸ δ´ ἐκ τούτων μὴ	μᾶλλον	ἀγαθὸν ἢ κακόν, οἷον εἰ
[6, 8]	σχεδὸν γὰρ οἱ πλεῖστοι ἥδεσθαι	μᾶλλον	βούλονται ἢ πεπαῦσθαι ἡδόμενοι, ὥστε
[6, 13]	ἐξ ἀνδρείας καὶ ψευδοῦς δόξης·	μᾶλλον	γὰρ ἀγαθὸν ἡ ἀνδρεία ἢ
[6, 10]	ἢ συνώνυμον, ὁπότερον ἂν ᾖ·	μᾶλλον	γὰρ συγχωροῦσιν οὐ προορῶντες τὸ
[6, 6]	ἡ δὲ διαφορὰ οὐ τοιοῦτον·	μᾶλλον	γὰρ σῴζειν δοκεῖ ἡ διαφορὰ
[6, 8]	οὐδὲν γὰρ τῶν τοιούτων τέλος·	μᾶλλον	γὰρ τὸ ἐνηργηκέναι καὶ γεγενῆσθαι
[6, 6]	ἐκείνου· ἅπαντα γὰρ τὰ τοιαῦτα	μᾶλλον	γινόμενα ἐξίστησι τῆς οὐσίας. Ὥστ´
[6, 6]	διαφορὰν ἀποδέδωκεν· πᾶν γὰρ πάθος	μᾶλλον	γινόμενον ἐξίστησι τῆς οὐσίας, ἡ
[6, 4]	Ἔτι τοῖς αὐτοῖς ἄλλοτ´ ἄλλα	μᾶλλον	γνώριμα, ἐξ ἀρχῆς μὲν τὰ
[6, 14]	ἐὰν γὰρ φαίνηται βελτίων καὶ	μᾶλλον	δηλῶν τὸ ὁριζόμενον, δῆλον ὅτι
[6, 6]	ὅτι τἀγαθὸν οὐ γένος ἀλλὰ	μᾶλλον	διαφορά. Ἔτι ἡ μὲν ἕξις
[6, 7]	ὥστ´ οὐχ ἅμα ἀμφότερα τὸ	μᾶλλον	ἐπιδέχεται· ἔδει δέ γε, εἴπερ
[6, 7]	ὁ γὰρ μᾶλλον ἐρῶν οὐ	μᾶλλον	ἐπιθυμεῖ τῆς συνουσίας, ὥστ´ οὐχ
[6, 14]	τὸ προσκείμενον περιέργως καθορᾶν ὥστε	μᾶλλον	ἐπιχειρημάτων εὐπορεῖν. Τὰ μὲν οὖν
[6, 7]	ἐπιθυμία συνουσίας ἐστίν· ὁ γὰρ	μᾶλλον	ἐρῶν οὐ μᾶλλον ἐπιθυμεῖ τῆς
[6, 7]	ὁμοίως ἀμφοτέροις ἀλλὰ τῷ ἑτέρῳ	μᾶλλον.	Ἔτι ἐὰν πρὸς δύο τὸν
[6, 11]	μεταλαμβάνει, δῆλον ὅτι τῆς διαφορᾶς	μᾶλλον	ἢ τοῦ γένους ὁρισμὸν ἀποδοτέον,
[6, 7]	τὸ λεπτομερέστατον. Πῦρ μὲν γὰρ	μᾶλλον	ἡ φλόξ ἐστι τοῦ φωτός,
[6, 13]	τὸ ἐκ τούτων ἀκολουθεῖν τῷ	μᾶλλον,	καὶ εἶναι ἢ ἁπλῶς ἀγαθόν,
[6, 7]	προτεθέντων, καθ´ οὗ τὸ πρᾶγμα	μᾶλλον	λέγεται τὸ κατὰ τὸν λόγον
[6, 7]	καὶ εἰ καθ´ ἕτερόν τι	μᾶλλον	λέγεται τὸ ὁρισθὲν ἢ κατὰ
[6, 13]	ἢ ἀγαθῶν μηδέτερον. Ἢ εἰ	μᾶλλον	μὲν θάτερον ἀγαθὸν ἢ θάτερον
[6, 7]	εἰ δέχεται μὲν ἀμφότερα τὸ	μᾶλλον,	μὴ ἅμα δὲ τὴν ἐπίδοσιν
[6, 14]	συμβήσεται ὁρισμοὺς εἶναι· τί γὰρ	μᾶλλον	ὁ διὰ τούτου ἢ ὁ
[6, 7]	τοῦ ἴσου διανεμητική. Δίκαιος γὰρ	μᾶλλον	ὁ προαιρούμενος τὸ ἴσον διανεῖμαι
[6, 5]	καὶ τοῦ ἀναγνῶναι. Οὐδὲν γὰρ	μᾶλλον	ὁ〉 τοῦ γράψαι ἢ ὁ〉
[6, 4]	τῆς γραμμῆς, γραμμὴ δὲ σημείου	μᾶλλον.	Οἱ πολλοὶ γὰρ τὰ τοιαῦτα
[6, 12]	τοῦτο καὶ τὸν ὁρισμὸν ἔδει	μᾶλλον	σημαίνειν. ~{Σκοπεῖν δὲ καὶ εἴ
[6, 8]	πεπαῦσθαι ἡδόμενοι, ὥστε τὸ ἐνεργεῖν	μᾶλλον	τέλος ἂν ποιοῖντο τοῦ ἐνηργηκέναι.
[6, 4]	αἴσθησιν πίπτει, τὸ δ´ ἐπίπεδον	μᾶλλον	τῆς γραμμῆς, γραμμὴ δὲ σημείου
[6, 7]	τὸ μὲν πρᾶγμα δέχεται τὸ	μᾶλλον,	τὸ δὲ κατὰ τὸν λόγον
[6, 9]	ἐπιστήμην οὐ δοκεῖ ἀγνοεῖν, ἀλλὰ	μᾶλλον	τὸ διηπατημένον· διὸ οὔτε τὰ
[6, 10]	θρεπτοῦ σύμφυτος παρακολουθοῦσα" οὐδὲν γὰρ	μᾶλλον	τοῦτο τοῖς ζῴοις ἢ τοῖς
[6, 13]	πολεμικοὺς κινδύνους ἢ εἴ τι	μᾶλλον	τούτου τέλος. Ἔνια δὲ τῶν
[6, 7]	τοῦ φωτός· ἔδει δ´ ἀμφότερα	μᾶλλον	τῷ αὐτῷ ὑπάρχειν, εἴπερ ταὐτὰ
[6, 5]	τὸ νόσον ποιεῖν. Ὥστ´ οὐδὲν	μᾶλλον	ὥρισται ὁ πρὸς ἄμφω ἀποδοὺς
[6, 13]	ἐφθάρθαι. Ἢ εἰ τὸ μὲν	ὅλον	ἀγαθὸν ἢ καλόν, τὰ δὲ
[6, 13]	γὰρ τὰ μέρη, καὶ τὸ	ὅλον	ἀνάγκη ὑπάρχειν, ὥστ´ οὐκ ἐν
[6, 13]	καὶ τὰ μέρη καὶ τὸ	ὅλον	ἐν ἑνί τινι πρώτῳ, σκοπεῖν
[6, 14]	δὲ καὶ ἐὰν μὴ πρὸς	ὅλον	ἔχῃ τις ἐπιχειρεῖν τὸν ὁρισμὸν
[6, 13]	ῥηθέντων. Ἔτι εἰ συνώνυμον τὸ	ὅλον	θατέρῳ· οὐ δεῖ γάρ, καθάπερ
[6, 13]	αὐτῷ, ἀλλ´ ἐν ἑτέρῳ τὸ	ὅλον	καὶ ἐν ἑτέρῳ τὰ μέρη.
[6, 13]	ἀγαθά, ἀλλ´ οὐδὲν κωλύει τὸ	ὅλον	μὴ γίνεσθαι ἀγαθόν, καθάπερ ἐπὶ
[6, 13]	μερῶν ὄντων οὐδὲν κωλύει τὸ	ὅλον	μὴ εἶναι, ὥστ´ οὐ ταὐτὸν
[6, 13]	ἀγαθὰ ἢ κακά, τὸ δ´	ὅλον	μηδέτερον· οὔτε γὰρ ἐκ μηδετέρων
[6, 14]	τὴν τούτων σύνθεσιν εἴρηκε τὸ	ὅλον,	οἷον τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ
[6, 13]	ἐστι τὰ μέρη καὶ τὸ	ὅλον,	πάντα χρήσιμα πρὸς τὸ νῦν
[6, 14]	τὸ μὴ γνώριμον εἶναι τὸ	ὅλον,	πρὸς τῶν μερῶν τι ἐπιχειρεῖν,
[6, 13]	ὥστ´ οὐκ ἐν ἑνὶ τὸ	ὅλον	πρώτῳ ἀλλ´ ἐν πλείοσιν. Εἰ
[6, 11]	γε, εἴπερ μέλλει καὶ τὸ	ὅλον	ταὐτὸν εἶναι. Τὸ μὲν γὰρ
[6, 3]	τοῖς ὑπὸ ταὐτὸ εἶδος, ἀδύνατον	ὅλον	τὸν λόγον ἴδιον εἶναι· οὐ
[6, 13]	τῶν μερῶν φθαρέντων φθείρεσθαι τὸ	ὅλον,	τοῦ δ´ ὅλου φθαρέντος οὐκ
[6, 13]	χείρονος ὂν μὴ ἔστι τὸ	ὅλον	τοῦ μὲν βελτίονος χεῖρον, τοῦ
[6, 6]	ἐπὶ μὲν τούτου οὐ συμβαίνει·	ἀμφίβολον	γὰρ τὸ νῦν ἄφθαρτον εἶναι·
[6, 6]	ὁριζόμενον, οἷον ἐπὶ τῶν στερήσεων·	τυφλὸν	γάρ ἐστι τὸ μὴ ἔχον
[6, 9]	ὁρίζεται, ὁμοίως δὲ καὶ τὸ	ἐπιστῆμον	καὶ τὸ ἀνεπιστῆμον, καὶ τὸ
[6, 9]	καὶ τὸ ἐπιστῆμον καὶ τὸ	ἀνεπιστῆμον,	καὶ τὸ ἐπίστασθαι καὶ τὸ
[6, 12]	ὁρισμός. Οἷον ὅταν τὸν περιττὸν	ἀριθμὸν	ἀριθμὸν μέσον ἔχοντα εἴπῃ, ἐπιδιοριστέον
[6, 12]	Οἷον ὅταν τὸν περιττὸν ἀριθμὸν	ἀριθμὸν	μέσον ἔχοντα εἴπῃ, ἐπιδιοριστέον τὸ
[6, 4]	τὸ ἐπάνω ὥρισται, οἷον ἄρτιον	ἀριθμὸν	τὸν δίχα διαιρούμενον ἢ τὸ
[6, 9]	οἷον εἰ τὸ ἡδὺ ὅπερ	ὠφέλιμον,	καὶ ὁ ἡδόμενος ὡφελούμενος. Καθόλου
[6, 9]	συμπλοκὴν τῶν ἐναντίων. Οἷον εἰ	ὠφέλιμον	τὸ ποιητικὸν ἀγαθοῦ, βλαβερὸν τὸ
[6, 10]	λόγου πτώσεις ἐφαρμόττουσιν· οἷον εἰ	ὠφέλιμον	τὸ ποιητικὸν ὑγιείας, ὠφελίμως τὸ
[6, 11]	γὰρ ἡ διαφορὰ τοῦ γένους	γνώριμον.	~Εἰ δὲ τῆς διαφορᾶς τὸν
[6, 14]	τὸν ὁρισμὸν διὰ τὸ μὴ	γνώριμον	εἶναι τὸ ὅλον, πρὸς τῶν
[6, 4]	ἁπλῶς γνώριμον οὐ τὸ πᾶσι	γνώριμόν	ἐστιν ἀλλὰ τὸ τοῖς εὖ
[6, 14]	μερῶν τι ἐπιχειρεῖν, ἐὰν ᾖ	γνώριμον	καὶ μὴ καλῶς ἀποδεδομένον φαίνηται·
[6, 4]	Ἴσως δὲ καὶ τὸ ἁπλῶς	γνώριμον	οὐ τὸ πᾶσι γνώριμόν ἐστιν
[6, 2]	τὸ δὲ τοιοῦτον οὐ ποιεῖ	γνώριμον·	οὔτε γὰρ ὁμοιότης ὑπάρχει καθ´
[6, 3]	θερμοῦ, ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ στέρησις	γνώριμον	ποιεῖ ὅτι τοῦ κατὰ φύσιν
[6, 2]	μὲν γὰρ μεταφορὰ ποιεῖ πως	γνώριμον	τὸ σημαινόμενον διὰ τὴν ὁμοιότητα
[6, 8]	ὀρέγονται τιμῆς, ὥστ´ οὐκ ἀπόχρη	φιλότιμον	εἰπεῖν τὸν ὀρεγόμενον τιμῆς, ἀλλὰ
[6, 2]	χρῆται, οἷον Πλάτων ὀφρυόσκιον τὸν	ὀφθαλμόν,	ἢ τὸ φαλάγγιον σηψιδακές, τὸν
[6, 3]	ζῴῳ καὶ ἀνθρώπῳ, ἢ τὸν	νόμον	εἰκόνα τῶν φύσει καλῶν καὶ
[6, 14]	ἔτι καθάπερ ἐν ταῖς ἐκκλησίαις	νόμον	εἰώθασιν ἐπεισφέρειν, κἂν ᾖ βελτίων
[6, 2]	μὲν κυρίως μέτρον εἰκόνα τὸν	νόμον	φησὶν εἶναι, ψεύδεται (εἰκὼν γάρ
[6, 6]	ζῴων ἢ εἶδός ἐστιν ἢ	ἄτομον.	Ὁμοίως δὲ σκεπτέον καὶ εἰ
[6, 2]	τὸ ἐν τῷ ὁρισμῷ ἀποδοθέν,	συλλογισμὸν	ποιῆσαι· εἰ γὰρ κατὰ μηδένα
[6, 8]	νύκτα σκιὰν γῆς, ἢ τὸν	σεισμὸν	κίνησιν γῆς, ἢ τὸ νέφος
[6, 6]	διαφορὰν ἀποδέδωκε, καθάπερ οἱ τὸν	προπηλακισμὸν	ὕβριν μετὰ χλευασίας ὁριζόμενοι· ἡ
[6, 2]	λόγου ἐπὶ πάντα ὧν τὸν	ὁρισμὸν	ἀποδέδωκεν. Μάλιστα δ´ ἐνδέχεται τὸ
[6, 13]	~{Σκοπεῖν δὲ καὶ εἴ τινος	ὁρισμὸν	ἀποδιδοὺς τάδε ἢ τὸ ἐκ
[6, 11]	διαφορᾶς μᾶλλον ἢ τοῦ γένους	ὁρισμὸν	ἀποδοτέον, ἐπειδὴ τοῦ γνωρίσαι χάριν
[6, 10]	ὁμωνυμίαν καὶ θατέρου βουλόμενον τὸν	ὁρισμὸν	ἀποδοῦναι λαθεῖν μὴ ἴδιον ἀλλὰ
[6, 7]	Ἔτι ἐὰν πρὸς δύο τὸν	ὁρισμὸν	ἀποδῷ καθ´ ἑκάτερον, οἷον τὸ
[6, 14]	ὅλον ἔχῃ τις ἐπιχειρεῖν τὸν	ὁρισμὸν	διὰ τὸ μὴ γνώριμον εἶναι
[6, 4]	δ´ ὁμολογουμένως ἀναιρεῖν ἐνδέχεται τὸν	ὁρισμόν,	ἐὰν μήτ´ ἐκ τῶν ἁπλῶς
[6, 12]	ἕτερον, ὥστε τοῦτο καὶ τὸν	ὁρισμὸν	ἔδει μᾶλλον σημαίνειν. ~{Σκοπεῖν δὲ
[6, 12]	καὶ οὐ κοινὸν δεῖ τὸν	ὁρισμὸν	εἶναι. Ἐνίοτε δ´ ὁρίζονται οὐ
[6, 4]	προτέρων καὶ γνωριμωτέρων πεποίηται τὸν	ὁρισμόν.	Ἐπεὶ γὰρ ὁ ὅρος ἀποδίδοται
[6, 14]	τῶν ὁρισμῶν ποιητέον καὶ αὐτὸν	ὁρισμὸν	ἕτερον οἰστέον· ἐὰν γὰρ φαίνηται
[6, 1]	ὁ λόγος (δεῖ γὰρ τὸν	ὁρισμὸν	ἴδιον εἶναι, καθάπερ καὶ πρότερον
[6, 14]	ἐλλεῖπον ὧν προσῆκεν ἔχειν τὸν	ὁρισμὸν	καὶ τὸ προσκείμενον περιέργως καθορᾶν
[6, 1]	(δεῖ γὰρ τὸν τοῦ ἀνθρώπου	ὁρισμὸν	κατὰ παντὸς ἀνθρώπου ἀληθεύεσθαι) ἢ
[6, 4]	ἐκ τῶν ἑκάστῳ γνωριμωτέρων τὸν	ὁρισμὸν	ποιεῖσθαι χρή. Ἔτι τοῖς αὐτοῖς
[6, 4]	διὰ τῶν ἑκάστοις γνωριμωτέρων τὸν	ὁρισμὸν	φάσκουσιν ἀποδοτέον εἶναι. Δῆλον οὖν
[6, 10]	ὁμολογίας φῇ τις τὸ συνώνυμον	ὁμώνυμον	εἶναι διὰ τὸ μὴ ἐφαρμόττειν
[6, 2]	οὖν τόπος τοῦ ἀσαφῶς, εἰ	ὁμώνυμόν	ἐστί τινι τὸ εἰρημένον, οἷον
[6, 10]	δὴ ὁμοίως ἐπὶ πᾶν τὸ	ὁμώνυμον	ἐφαρμόττει. Πέπονθε δὲ τοῦτο καὶ
[6, 10]	τῶν τοιούτων ἢ προσυλλογιστέον ὅτι	ὁμώνυμον	ἢ συνώνυμον, ὁπότερον ἂν ᾖ·
[6, 10]	ἐφαρμόττοντος ἐπὶ πάντα, ὅτι μὲν	ὁμώνυμον	μὴ λέγοι, τὸ δ´ ὄνομα
[6, 10]	ὁ ἀποδοθεὶς λόγος, τὸ δ´	ὁμώνυμον	συνώνυμον ἐὰν ἐπ´ ἄμφω ἐφαρμόττῃ,
[6, 10]	τῶν ἀποκρινομένων τὸ μὲν συνώνυμον	ὁμώνυμόν	φασιν εἶναι ὅταν μὴ ἐφαρμόττῃ
[6, 10]	τὰ λοιπά· δῆλον γὰρ ὅτι	συνώνυμον	ἂν εἴη τοῖς λοιποῖς. Εἰ
[6, 10]	ἀποδοθεὶς λόγος, τὸ δ´ ὁμώνυμον	συνώνυμον	ἐὰν ἐπ´ ἄμφω ἐφαρμόττῃ, προδιομολογητέον
[6, 10]	δεῖ γὰρ ἐπὶ πᾶν τὸ	συνώνυμον	ἐφαρμόττειν) αὐτῷ δ´ ἀποκρινομένῳ διαιρετέον.
[6, 10]	γενομένης ὁμολογίας φῇ τις τὸ	συνώνυμον	ὁμώνυμον εἶναι διὰ τὸ μὴ
[6, 10]	ἔνιοι τῶν ἀποκρινομένων τὸ μὲν	συνώνυμον	ὁμώνυμόν φασιν εἶναι ὅταν μὴ
[6, 10]	ἢ προσυλλογιστέον ὅτι ὁμώνυμον ἢ	συνώνυμον,	ὁπότερον ἂν ᾖ· μᾶλλον γὰρ
[6, 13]	τῶν ἀρτίως ῥηθέντων. Ἔτι εἰ	συνώνυμον	τὸ ὅλον θατέρῳ· οὐ δεῖ
[6, 6]	εἴ τις ὁρίσαιτο τὴν στλεγγίδα	ὄργανον	πρὸς τὸ ἀρύειν, ἡμάρτηκεν· οὐ
[6, 12]	ὁ δυνάμενος τὸ ἐν ἑκάστῳ	πιθανὸν	θεωρεῖν καὶ μηδὲν παραλείπων, κλέπτης
[6, 14]	οὐδετέρῳ οὐδέν. ἔτι εἰ ὁμοίως	πιθανὸν	πᾶν τὸ σύνθετον σύνθεσιν εἶναι
[6, 3]	προσθεῖναι τοῦ κατὰ φύσιν, ἀλλ´	ἱκανὸν	ἦν εἰπεῖν στέρησιν θερμοῦ, ἐπειδὴ
[6, 4]	λόγος ἡμῖν· πρότερον γὰρ τὸ	μένον	καὶ τὸ ὡρισμένον τοῦ ἀορίστου
[6, 5]	τις τὸν ἄνθρωπον ὁρίσαιτο τὸ	ἐπιστάμενον	ἀριθμεῖν. Οὐ γὰρ εἴρηται τί
[6, 12]	τὸ λευκὸν ὡρίσατο {χρῶμα πυρὶ	μεμειγμένον·	ἀδύνατον γὰρ τὸ ἀσώματον σώματι
[6, 12]	οὐκ ἂν εἴη χρῶμα πυρὶ	μεμειγμένον·	λευκὸν δ´ ἔστιν. Ἔτι ὅσοι
[6, 8]	ἐπὶ τὰ εἴδη ἀκτέον τὸν	τιθέμενον	ἰδέας εἶναι. Οὐ γὰρ ἔστιν
[6, 9]	ἀποδιδόναι καὶ τί ἐστι τὸ	ἐστερημένον.	Ὁρᾶν δὲ καὶ εἰ μὴ
[6, 6]	Ὁρᾶν δὲ καὶ εἰ ἔστιν	ἀντιδιῃρημένον	τι τῇ εἰρημένῃ διαφορᾷ. Εἰ
[6, 4]	Πάλιν εἰ τῷ ἀντιδιῃρημένῳ τὸ	ἀντιδιῃρημένον	ὥρισται, οἷον περιττὸν τὸ μονάδι
[6, 13]	πάντα χρήσιμα πρὸς τὸ νῦν	εἰρημένον·	ἔοικε γὰρ ὁ οὕτως ὁριζόμενος
[6, 8]	Ἐὰν δὲ καὶ προσαποδῷ τὸ	εἰρημένον,	ἐπὶ τὰ εἴδη ἀκτέον τὸν
[6, 13]	αὐτῷ, μηδαμῶς δ´ ἀληθὲς τὸ	εἰρημένον	ἐπὶ τούτων, δῆλον ὅτι οὐδενὸς
[6, 8]	ἀποδίδοσθαι. Ἢ εἰ πρός τι	εἰρημένον	μὴ πρὸς τὸ τέλος ἀποδέδοται·
[6, 2]	εἰ ὁμώνυμόν ἐστί τινι τὸ	εἰρημένον,	οἷον ὅτι ἡ γένεσις ἀγωγὴ
[6, 14]	ὁρίσασθαι τὸ προκείμενον ἢ καλῶς	εἰρημένον	ὅρον ἀναλαβεῖν· ἀνάγκη γὰρ ὥσπερ
[6, 3]	Ἢ ἴδιον μέν ἐστι τὸ	εἰρημένον,	οὐ δηλοῖ δὲ τὴν οὐσίαν
[6, 13]	ἔχει. Εἰ δὲ μήπω τὸ	εἰρημένον	σφόδρα ἄτοπον διὰ τὸ καὶ
[6, 9]	δοκεῖ ἀγνοεῖν, ἀλλὰ μᾶλλον τὸ	διηπατημένον·	διὸ οὔτε τὰ ἄψυχα οὔτε
[6, 4]	εἰ διὰ τοῦ ἀντικειμένου τὸ	ἀντικείμενον	ὥρισται, οἷον διὰ τοῦ κακοῦ
[6, 14]	πρὸς ἑαυτὸν εὐστόχως ὁρίσασθαι τὸ	προκείμενον	ἢ καλῶς εἰρημένον ὅρον ἀναλαβεῖν·
[6, 3]	εἰ ἔστι μὲν ἴδιον τὸ	προσκείμενον,	ἀφαιρεθέντος δὲ τούτου καὶ ὁ
[6, 1]	τοῦ δέοντος· πᾶν γὰρ τὸ	προσκείμενον	ἐν τῷ ὁρισμῷ περίεργον. Πάλιν
[6, 3]	γένει, ὥστε μάταιον τὸ τοιοῦτον	προσκείμενον.	Ἢ εἰ ἔστι μὲν ἴδιον
[6, 3]	πολλά, ὥστε περίεργον τὸ ἄπεπτον	προσκείμενον·	καὶ γὰρ τούτου ἀφαιρεθέντος ὁ
[6, 14]	ἔχειν τὸν ὁρισμὸν καὶ τὸ	προσκείμενον	περιέργως καθορᾶν ὥστε μᾶλλον ἐπιχειρημάτων
[6, 9]	Ἔτι εἰ τὸ κατὰ στέρησιν	λεγόμενον	ἀποδιδοὺς μὴ ἀποδέδωκεν οὗ ἐστι
[6, 9]	ὅτι τὸ μὲν κατὰ στέρησιν	λεγόμενον	ἐναντίον ἀναγκαῖον ὁρίζεσθαι διὰ θατέρου,
[6, 2]	γὰρ ἀσαφὲς τὸ κατὰ μεταφορὰν	λεγόμενον.	Ἐνδέχεται δὲ καὶ τὸν μεταφορὰν
[6, 6]	ἀποδέδωκεν, ὅταν τυγχάνῃ πρὸς πλείω	λεγόμενον,	οἷον τὴν φρόνησιν ἀρετὴν ἀνθρώπου
[6, 8]	οὐκ ἀπόχρη φιλότιμον εἰπεῖν τὸν	ὀρεγόμενον	τιμῆς, ἀλλὰ προσθετέον τὰς εἰρημένας
[6, 14]	ᾖ γνώριμον καὶ μὴ καλῶς	ἀποδεδομένον	φαίνηται· τοῦ γὰρ μέρους ἀναιρεθέντος
[6, 9]	λεγομένου ὁρίζεται. Ἔτι τὸν οὕτως	ὁριζόμενον	ἀναγκαῖον αὐτῷ τῷ ὁριζομένῳ χρῆσθαι.
[6, 14]	βελτίων καὶ μᾶλλον δηλῶν τὸ	ὁριζόμενον,	δῆλον ὅτι ἀνῃρημένος ἔσται ὁ
[6, 1]	γένος ἔθηκεν (δεῖ γὰρ τὸν	ὁριζόμενον	εἰς τὸ γένος θέντα τὰς
[6, 8]	δ´ ᾖ πρός τι τὸ	ὁριζόμενον	ἢ καθ´ αὑτὸ ἢ κατὰ
[6, 11]	ὀνόματα εἴρηται. Δεῖ δὲ τὸν	ὁριζόμενον	λόγον ἀντὶ τῶν ὀνομάτων ἀποδοῦναι,
[6, 6]	ἀναγκαῖον καὶ ἀποφάσει χρῆσθαι τὸν	ὁριζόμενον,	οἷον ἐπὶ τῶν στερήσεων· τυφλὸν
[6, 9]	τινὰ πλείω ἑνὸς συμβαίνει τὸν	ὁριζόμενον	ὁρίζεσθαι. Ὁ γὰρ τὴν ἐπιστήμην
[6, 5]	ὄντων πρὸς ἃ λέγεται τὸ	ὁριζόμενον·	πᾶσα γὰρ ἐπιστήμη καὶ δύναμις
[6, 13]	ἐκ τούτων ἔφησεν εἶναι τὸ	ὁριζόμενον,	πρῶτον μὲν ἐπισκοπεῖν εἰ μὴ
[6, 4]	τῶν διαφορῶν ὁρίζεσθαι τὸν καλῶς	ὁριζόμενον,	ταῦτα δὲ τῶν ἁπλῶς γνωριμωτέρων
[6, 3]	τὸ λοιπὸν δῆλον ποιεῖ τὸ	ὁριζόμενον.	Τοιοῦτος δὲ καὶ ὁ τῆς
[6, 1]	ἑρμηνείᾳ κεχρῆσθαι (δεῖ γὰρ τὸν	ὁριζόμενον	ὡς ἐνδέχεται σαφεστάτῃ τῇ ἑρμηνείᾳ
[6, 2]	τῆς ὁμωνυμίας. Ἐνδέχεται δὲ καί,	διελόμενον	αὐτὸν ποσαχῶς λέγεται τὸ ἐν
[6, 13]	ἑκάτερον τούτων ἔμπροσθεν εἴρηται. Ἔτι	διελόμενον	ὁσαχῶς λέγεται ἕτερον μεθ´ ἑτέρου
[6, 10]	συνορῶντα τὴν ὁμωνυμίαν καὶ θατέρου	βουλόμενον	τὸν ὁρισμὸν ἀποδοῦναι λαθεῖν μὴ
[6, 14]	τῷ ἀποκρινομένῳ ἢ δέχεσθαι τὸ	ἐκλαμβανόμενον	ὑπὸ τοῦ ἐρωτῶντος ἢ αὐτὸν
[6, 2]	μεταφορὰ ποιεῖ πως γνώριμον τὸ	σημαινόμενον	διὰ τὴν ὁμοιότητα (πάντες γὰρ
[6, 8]	ἄτοπον γὰρ τὸ εἶναι αὐτὸ	φαινόμενον	ἀγαθὸν ἢ ἡδύ. ~Ἔτι ἐὰν
[6, 8]	ὀρέξεων εἰ μὴ πρόσκειται τὸ	φαινόμενον,	καὶ ἐφ´ ὅσων ἄλλων ἁρμόττει,
[6, 8]	ἀγαθὸν ἢ ἡδὺ εἶναι ἀλλὰ	φαινόμενον	μόνον. Ἔδει οὖν οὕτω καὶ
[6, 6]	ἀποδέδωκεν· πᾶν γὰρ πάθος μᾶλλον	γινόμενον	ἐξίστησι τῆς οὐσίας, ἡ δὲ
[6, 10]	γὰρ συγχωροῦσιν οὐ προορῶντες τὸ	συμβησόμενον.	Ἂν δὲ μὴ γενομένης ὁμολογίας
[6, 9]	ἴσῳ ὑπερέχον, ἥμισυ τὸ ἴσῳ	ὑπερεχόμενον.	Καὶ ἐπὶ τῶν ἐναντίων δ´
[6, 12]	τὸ πρᾶγμα εὖ ἔχον ἢ	τετελεσμένον.	Τοιοῦτος δ´ ὁ τοῦ ῥήτορος
[6, 13]	ἀριθμός. Ἔτι εἰ τὸ μὲν	ὡρισμένον	ἐν ἑνί τινι πέφυκε τῷ
[6, 6]	δεκτικόν ἐστιν οὗ εἴρηται τὸ	ὡρισμένον	πάθος ἢ {ἡ} διάθεσις ἢ
[6, 4]	γὰρ τὸ μένον καὶ τὸ	ὡρισμένον	τοῦ ἀορίστου καὶ ἐν κινήσει
[6, 6]	ὑπάρχοι ἂν αὐτοῖς. Ἔτι τὸ	ποιούμενον	εἰς τὸ ποιητικὸν ἢ ἀνάπαλιν
[6, 14]	διασαφῆσαι τί ποτε τυγχάνει τὸ	δηλούμενον	ὑπὸ τοῦ λόγου. ἔτι καθάπερ
[6, 4]	οἷον ἄρτιον ἀριθμὸν τὸν δίχα	διαιρούμενον	ἢ τὸ ἀγαθὸν ἕξιν ἀρετῆς·
[6, 14]	ἀνάγκη γὰρ ὥσπερ πρὸς παράδειγμα	θεώμενον	τό τ´ ἐλλεῖπον ὧν προσῆκεν
[6, 4]	δ´ ἀνάγκη τὸν τῷ ὑποκάτω	χρώμενον	καὶ αὐτῷ χρῆσθαι. Ὅ τε
[6, 9]	τοιούτων μή τι διαφωνῇ, στοιχείοις	χρώμενον	τοῖς ἐκ τῶν ἐναντίων καὶ
[6, 6]	γὰρ πεζὸν ζῷον καὶ τὸ	πτηνὸν	ζῷον γένη ἐστὶν οὐ περιέχοντα
[6, 6]	πάντα, καθάπερ τὸ δίπουν τὸ	πτηνὸν	ἢ τὸ πεζὸν συνεπιφέρει ζῷον.
[6, 6]	πεζὸν καὶ τὸ ἔνυδρον ποὺ	σημαῖνον.	Ἢ ἐπὶ μὲν τούτων οὐκ
[6, 4]	διάνοιαν, καθάπερ καὶ τὸ ἁπλῶς	ὑγιεινὸν	τὸ τοῖς εὖ ἔχουσι τὸ
[6, 10]	ἀποδοῦναι λαθεῖν μὴ ἴδιον ἀλλὰ	κοινὸν	ἀμφοῖν λόγον ἀποδόντα. Ἀλλ´ οὐδὲν
[6, 10]	ὁμωνυμίαν λεγομένων ἕνα λόγον ἁπάντων	κοινὸν	ἀποδέδωκεν· συνώνυμα γὰρ ὧν εἷς
[6, 12]	ὁρισμός· ἴδιον γὰρ καὶ οὐ	κοινὸν	δεῖ τὸν ὁρισμὸν εἶναι. Ἐνίοτε
[6, 11]	εἶναι. Τὸ μὲν γὰρ θεωρητικὸν	κοινὸν	ἐν ἀμφοτέροις τοῖς λόγοις ἐστί,
[6, 6]	περιεχόντων ἄλληλα, ἀλλὰ τὸ ἕτερον	μόνον	ἀνάγκη συνεπιφέρειν καὶ τὰ ἐπάνω
[6, 8]	ἢ ἡδὺ εἶναι ἀλλὰ φαινόμενον	μόνον.	Ἔδει οὖν οὕτω καὶ τὴν
[6, 6]	πέφυκεν {ἕκαστον τῶν πρός τι}	μόνον	ἔστι χρῆσθαι, πρὸς ἄλλο δ´
[6, 12]	τοῦ ἀποδοθέντος εἶναι· οὐ γὰρ	μόνον	ἡ ἰατρικὴ ἀλλὰ καὶ τῶν
[6, 6]	τῇ ὄψει πρὸς τὸ ἰδεῖν	μόνον,	τῇ δὲ στλεγγίδι κἂν ἀρύσειέ
[6, 3]	τὸ δίπουν λέγεται, ὥστε ἅπαξ	μόνον	τὸ δίπουν κατηγορεῖται. Ὁμοίως δὲ
[6, 5]	ὑποκάτω γένος. Ὁ δ´ αὐτὸ	μόνον	τὸ ἐπάνω γένος εἴπας οὐ
[6, 6]	ἀδυναμίαν ὑπνώσσομεν ἢ διὰ τὸν	ὕπνον	ἀδυνατοῦμεν. Ὁμοίως δὲ καὶ τῆς
[6, 3]	ἀριθμοῦ. Ποτέρως μὲν οὖν ἔχει,	χαλεπὸν	διασαφῆσαι· χρηστέον δ´ ἐπὶ πάντων
[6, 14]	πρὸς παράδειγμα θεώμενον τό τ´	ἐλλεῖπον	ὧν προσῆκεν ἔχειν τὸν ὁρισμὸν
[6, 1]	τὸ ἴδιον ῥηθέντων τόπων ἐπισκεπτέον.	Λοιπὸν	δ´, εἰ μὴ ὥρισται ἢ
[6, 1]	τί ἦν εἶναι τῷ ὁριζομένῳ.	Λοιπὸν	δὲ παρὰ τὰ εἰρημένα, εἰ
[6, 3]	ἅπαν {περίεργον οὗ ἀφαιρεθέντος τὸ	λοιπὸν	δῆλον ποιεῖ τὸ ὁριζόμενον. Τοιοῦτος
[6, 11]	τοῖς λόγοις ἐστί, τὸ δὲ	λοιπὸν	διάφορον. Ἔτι εἰ θατέρου τῶν
[6, 11]	τοῦ εὐθέος δεῖ εἶναι τὸ	λοιπόν,	οὗ τὸ μέσον ἐπιπροσθεῖ τοῖς
[6, 9]	ὁρίζεσθαι διὰ θατέρου, τὸ δὲ	λοιπὸν	οὐκέτι διὰ τοῦ κατὰ στέρησιν
[6, 2]	οὐκ ἂν ὡρισμένος εἴη κατὰ	τρόπον.	Ἄλλος, εἰ κατὰ μεταφορὰν εἴρηκεν,
[6, 10]	ὥστε δόξει οὐχ ὡρίσθαι κατὰ	τρόπον·	δεῖ γὰρ ἐπὶ πᾶν τὸ
[6, 13]	Ἔτι εἰ μὴ εἴρηκε τὸν	τρόπον	τῆς συνθέσεως· οὐ γὰρ αὔταρκες
[6, 9]	τοῦ γὰρ πρώτου δήλου γενομένου	τρόπον	τινὰ καὶ τὰ λοιπὰ δῆλα
[6, 9]	Ὁ γὰρ τὴν ἐπιστήμην ὁριζόμενος	τρόπον	τινὰ καὶ τὴν ἄγνοιαν ὁρίζεται,
[6, 9]	εἰπεῖν ἐν τοῖς τοιούτοις ὁρισμοῖς	τρόπον	τινὰ πλείω ἑνὸς συμβαίνει τὸν
[6, 13]	γε τἀναντία ὑπάρχειν αὐτοῖς παντελῶς	ἄτοπον	ἂν δόξειεν εἶναι. Συμβήσεται δὲ
[6, 8]	φαινομένου ἀγαθοῦ οὐδὲ φαινομένου ἡδέος·	ἄτοπον	γὰρ τὸ εἶναι αὐτὸ φαινόμενον
[6, 13]	δὲ μήπω τὸ εἰρημένον σφόδρα	ἄτοπον	διὰ τὸ καὶ ἐπ´ ἄλλων
[6, 3]	ἔσται. Ἢ τοῦτο μὲν οὐδὲν	ἄτοπον·	καὶ γὰρ ὁ ἄνθρωπος δίπουν
[6, 3]	ἔσται, ἀλλ´ οὐ διὰ τοῦτο	ἄτοπόν	τι συμβαίνει· οὐ γὰρ κατὰ
[6, 8]	ἀμετάπειστον, ἢ τὴν βούλησιν ὄρεξιν	ἄλυπον·	παντὸς γὰρ τοῦ πρός τι
[6, 4]	τὴν διαφορὰν γνωρίζεσθαι (ὁ γὰρ	ἄνθρωπον	γνωρίζων καὶ ζῷον καὶ πεζὸν
[6, 5]	διαστάσεις" ἢ εἴ τις τὸν	ἄνθρωπον	ὁρίσαιτο τὸ ἐπιστάμενον ἀριθμεῖν. Οὐ
[6, 3]	ὅτι ὁ τοῦ φλέγματος ὅρος	ὑγρὸν	πρῶτον ἀπὸ τροφῆς ἄπεπτον" Ἓν
[6, 5]	γὰρ φυτὸν εἴπας οὐ λέγει	δένδρον.	~Πάλιν ἐπὶ τῶν διαφορῶν ὁμοίως
[6, 6]	τινι οὐδὲ ποὺ σημαίνει τὸ	ἔνυδρον,	ἀλλὰ ποιόν τι. Καὶ γὰρ
[6, 6]	ἐν ὑγρῷ, χερσαῖον {ἀλλ´ οὐκ	ἔνυδρον	ἔσται. Ἀλλ´ ὅμως ἐάν ποτε
[6, 6]	ᾖ ἐν τῷ ξηρῷ, ὁμοίως	ἔνυδρον·	ὁμοίως δὲ τὸ χερσαῖον, κἂν
[6, 6]	ὡς τὸ πεζὸν καὶ τὸ	ἔνυδρον	ποὺ σημαῖνον. Ἢ ἐπὶ μὲν
[6, 9]	εἰ ὠφέλιμον τὸ ποιητικὸν ἀγαθοῦ,	βλαβερὸν	τὸ ποιητικὸν κακοῦ ἢ τὸ
[6, 4]	πᾶσα διδασκαλία καὶ μάθησις ἔχει)	φανερὸν	ὅτι ὁ μὴ διὰ τοιούτων
[6, 13]	μηδέτερον. Ἢ εἰ μᾶλλον μὲν	θάτερον	ἀγαθὸν ἢ θάτερον κακόν, τὸ
[6, 5]	πρὸς ἄμφω ἀποδοὺς τοῦ πρὸς	θάτερον,	ἀλλ´ ἴσως καὶ χεῖρον, ἐπειδὴ
[6, 9]	κακοῦ ἢ τὸ φθαρτικὸν ἀγαθοῦ·	θάτερον	γὰρ τούτων ἀναγκαῖον ἐναντίον {εἶναι
[6, 4]	ἔχειν, ὥστ´ ἀδύνατον ἄνευ θατέρου	θάτερον	γνωρίζειν· διόπερ ἀναγκαῖον ἐν τῷ
[6, 4]	τοῦ ἑτέρου λόγῳ συμπεριειλῆφθαι καὶ	θάτερον.	Γνωρίζειν μὲν οὖν δεῖ τὰ
[6, 13]	δύο γὰρ ὄντων ἐὰν ἑκάτερος	θάτερον	ἔχῃ, ἀμφότεροι δίκαιοι ἔσονται καὶ
[6, 6]	τῆς αἰσθήσεως ὕπνος, ἀλλὰ ποιητικὸν	θάτερον	θατέρου· ἤτοι γὰρ διὰ τὴν
[6, 13]	μᾶλλον μὲν θάτερον ἀγαθὸν ἢ	θάτερον	κακόν, τὸ δ´ ἐκ τούτων
[6, 10]	ἐφαρμόσει ὁ θατέρου ὅρος ἐπὶ	θάτερον,	ὥστε δόξει οὐχ ὡρίσθαι κατὰ
[6, 3]	εἰπεῖν ἢ ὄρεξιν ἡδέος, ὥσθ´	ἑκάτερον	αὐτῶν ἡδέος ἔσται. Ἢ τοῦτο
[6, 6]	ἡμῖν ὁμοίως ἅπαντα φαίνηται καθ´	ἑκάτερον	γίνεσθαι, ἀποροῦμεν ὁπότερον πράξωμεν. Ἔτι
[6, 13]	Οὔτε γὰρ πρὸς ἕτερον αὐτῶν	ἑκάτερον	δεῖ λέγεσθαι οὔτε πρὸς ταὐτὸν
[6, 6]	ἡ διαφορά, καὶ τῶν γενῶν	ἑκάτερον·	δῆλον οὖν ὅτι τὸ εἶδος
[6, 9]	στέρησιν λεγομένου· συμβαίνοι γὰρ ἂν	ἑκάτερον	δι´ ἑκατέρου γνωρίζεσθαι. Ἐπισκεπτέον οὖν
[6, 13]	ἐν ἑνὶ τῷ πρώτῳ ἀλλ´	ἑκάτερον	ἐν ἑκατέρῳ. Δῆλον γὰρ ὅτι
[6, 13]	μὲν οὐκ ἀναγκαῖον, ἐὰν μὴ	ἑκάτερον	ᾖ καθ´ αὑτὸ ἀγαθὸν ἢ
[6, 13]	ἀγαθά, μειχθέντα δέ, ἢ ἀνάπαλιν	ἑκάτερον	μὲν ἀγαθόν, μειχθέντα δὲ κακὸν
[6, 13]	τῶν φαρμάκων οὕτως ἔχει ὥσθ´	ἑκάτερον	μὲν εἶναι ἀγαθόν, ἐὰν δ´
[6, 13]	ἐνδέχεται μὴ πρὸς ταὐτὸν λέγεσθαι	ἑκάτερον.	Οἷον εἰ τὴν ἀνδρείαν ὡρίσατο
[6, 7]	δύο τὸν ὁρισμὸν ἀποδῷ καθ´	ἑκάτερον,	οἷον τὸ καλὸν τὸ δι´
[6, 13]	ταὐτὰ ἁρμόσει λέγειν ἅπερ πρὸς	ἑκάτερον	τούτων ἔμπροσθεν εἴρηται. Ἔτι διελόμενον
[6, 1]	τῷ ὁρισμῷ περίεργον. Πάλιν δ´	ἑκάτερον	τῶν εἰρημένων εἰς πλείω μέρη
[6, 4]	ὁριζομένῳ τὸ εἶναι ὅπερ καθ´	ἑκάτερον	τῶν ὁρισμῶν δηλοῦται. Ταῦτα δ´
[6, 13]	ἀληθὲς τὸ ἐν ταὐτῷ χρόνῳ	ἑκάτερον	ὑπάρχειν, σκοπεῖν εἰ ἐνδέχεται μὴ
[6, 6]	γὰρ κατὰ παντὸς μήκους τὸ	ἕτερον	αὐτῶν ἀληθεύεσθαι, εἴπερ κατὰ τοῦ
[6, 13]	τοῦδε ἔχων. Οὔτε γὰρ πρὸς	ἕτερον	αὐτῶν ἑκάτερον δεῖ λέγεσθαι οὔτε
[6, 8]	πρός τι ἡ οὐσία πρὸς	ἕτερον,	ἐπειδὴ ταὐτὸν ἦν ἑκάστῳ τῶν
[6, 13]	μετὰ τοῦδε. Οἷον εἰ λέγεται	ἕτερον	μεθ´ ἑτέρου ἢ ὡς ἔν
[6, 13]	εἴρηται. Ἔτι διελόμενον ὁσαχῶς λέγεται	ἕτερον	μεθ´ ἑτέρου σκοπεῖν εἰ μηδαμῶς
[6, 7]	ὑπάρχει τοῖς προτεθεῖσι, τὸ δ´	ἕτερον	μὴ ὁμοίως ἀμφοτέροις ἀλλὰ τῷ
[6, 6]	μὴ περιεχόντων ἄλληλα, ἀλλὰ τὸ	ἕτερον	μόνον ἀνάγκη συνεπιφέρειν καὶ τὰ
[6, 14]	ὁρισμῶν ποιητέον καὶ αὐτὸν ὁρισμὸν	ἕτερον	οἰστέον· ἐὰν γὰρ φαίνηται βελτίων
[6, 7]	~Σκεπτέον δὲ καὶ εἰ καθ´	ἕτερόν	τι μᾶλλον λέγεται τὸ ὁρισθὲν
[6, 4]	εἶναι, ὥστ´ οὐδὲ γνωριμώτερον τὸ	ἕτερον	τοῦ ἑτέρου. Δεῖ δὲ μὴ
[6, 12]	αὑτὸ αἱρετὸν εἶναι τοῦ δι´	ἕτερον,	ὥστε τοῦτο καὶ τὸν ὁρισμὸν
[6, 7]	γὰρ ἢ ἀμφότερα δέχεσθαι ἢ	μηδέτερον,	εἴπερ δὴ ταὐτόν ἐστι τὸ
[6, 9]	ἐξ ἀρχῆς ῥηθέντι. Εἰ οὖν	μηδέτερον	ἐναντίον τῷ ἐξ ἀρχῆς ῥηθέντι,
[6, 13]	οὔτ´ ἐκ κακῶν ἢ ἀγαθῶν	μηδέτερον.	Ἢ εἰ μᾶλλον μὲν θάτερον
[6, 13]	ἢ κακά, τὸ δ´ ὅλον	μηδέτερον·	οὔτε γὰρ ἐκ μηδετέρων δυνατὸν
[6, 9]	ἂν εἴη κεχρημένος. Ἂν δὲ	μηδέτερον	τῶν ἐναντίων κατὰ στέρησιν λέγηται,
[6, 13]	ἀγαθόν, μειχθέντα δὲ κακὸν ἢ	οὐδέτερον.	Μάλιστα δὲ καταφανὲς τὸ νῦν
[6, 14]	εἶναι τὸ παράπαν συνθέσει ταὐτὸν	οὐδέτερον	τῶν εἰρημένων· συνθέσει μὲν γὰρ
[6, 1]	τόπων ἐπισκεπτέον· καὶ γὰρ ἐκεῖ·	πότερον	ἀληθὲς ἢ οὐκ ἀληθὲς πᾶσα
[6, 4]	τούτων καὶ τῶν τοιούτων ἐπισκεπτέον·	~Πότερον	δ´ ὥρισται καὶ εἴρηκε τὸ
[6, 3]	ὥστε πλεονάκις τὸ αὐτὸ λέγει.	Πότερον	μὲν οὖν καλῶς ἢ οὐ
[6, 10]	προσυλλογιστέον ὅτι ὁμώνυμον ἢ συνώνυμον,	ὁπότερον	ἂν ᾖ· μᾶλλον γὰρ συγχωροῦσιν
[6, 2]	καὶ ἡ συμμετρία. Ἄδηλον οὖν	ὁπότερον	βούλεται λέγειν τῶν δηλουμένων ὑπὸ
[6, 6]	φαίνηται καθ´ ἑκάτερον γίνεσθαι, ἀποροῦμεν	ὁπότερον	πράξωμεν. Ἔτι κατὰ τοὺς χρόνους
[6, 10]	ἐφαρμόττουσιν ἐπ´ αὐτά, ὅ τε	πρότερον	ἀποδοθεὶς καὶ ὁ ὕστερον. Πάλιν
[6, 4]	στερεοῦ, καθάπερ καὶ μονὰς ἀριθμοῦ·	πρότερον	γὰρ καὶ ἀρχὴ παντὸς ἀριθμοῦ.
[6, 4]	κινήσει ἀποδέδοται ὁ λόγος ἡμῖν·	πρότερον	γὰρ τὸ μένον καὶ τὸ
[6, 4]	ὑστέρων τὰ πρότερα δηλοῦν, καθάπερ	πρότερον	εἴπαμεν· ἄλλος δὲ εἰ τοῦ
[6, 5]	περὶ τὰ γένη στοιχείων, καθάπερ	πρότερον	εἴρηται. Ἔτι εἰ ὑπερβαίνων λέγει
[6, 1]	ὁρισμὸν ἴδιον εἶναι, καθάπερ καὶ	πρότερον	εἴρηται) ἢ εἰ πάντα τὰ
[6, 6]	ἄνθρωπός ἐστιν. Πάλιν εἰ μὴ	πρότερον	ἡ διαφορὰ τοῦ εἴδους· τοῦ
[6, 11]	ἐπειδὴ {οὐδὲν πλείω νῦν ἢ	πρότερον	ὀνόματα εἴρηται. Δεῖ δὲ τὸν
[6, 6]	γένους ὕστερον, τοῦ δ´ εἴδους	πρότερον	τὴν διαφορὰν δεῖ εἶναι. Σκοπεῖν
[6, 6]	λόγον ἀποδοθὲν ὑπάρχειν νῦν ἢ	πρότερον,	τὸ δὲ κατὰ τοὔνομα μὴ
[6, 4]	Ἁπλῶς μὲν οὖν γνωριμώτερον τὸ	πρότερον	τοῦ ὑστέρου, οἷον στιγμὴ γραμμῆς
[6, 11]	καθάπερ ἐπὶ τοῦ ἀρτίως ῥηθέντος.	Ἀγνωστότερον	γὰρ ἡ θεωρητικὴ τῆς ἐπιστήμης·
[6, 11]	ἔδει τὴν μετάληψιν ποιήσασθαι, ἐπειδὴ	ἀγνωστότερόν	ἐστιν. (Ἢ τοῦτο μὲν γελοῖον
[6, 4]	καὶ τὸ εἶδος γνωρίζεσθαι, ὥστε	ἀγνωστότερον	τὸ εἶδος. Ἔτι τοῖς κατ´
[6, 1]	ἁμαρτία περὶ τοῦτο πλείων, ἐπειδὴ	ἐργωδέστερον·	ὥσθ´ ἡ ἐπιχείρησις ῥᾴων ἡ
[6, 9]	ὅτι οὐδέτερος ἂν εἴη τῶν	ὕστερον	ἀποδοθέντων τοῦ ἐναντίου λόγος, ὥστ´
[6, 10]	τε πρότερον ἀποδοθεὶς καὶ ὁ	ὕστερον.	Πάλιν εἴ τις, ὁρισάμενός τι
[6, 6]	εἴδους· τοῦ μὲν γὰρ γένους	ὕστερον,	τοῦ δ´ εἴδους πρότερον τὴν
[6, 1]	γνωρίσαι χάριν ἀποδίδοται ὁ ὁρισμός)	δεύτερον	δ´ εἰ ἐπὶ πλεῖον εἴρηκε
[6, 4]	προτέρων τὰ ὕστερα πειρᾶσθαι γνωρίζειν·	ἐπιστημονικώτερον	γὰρ τὸ τοιοῦτόν ἐστιν. Οὐ
[6, 4]	τε γνωριμώτερον ὂν καὶ ἁπλῶς	γνωριμώτερον,	εἴπερ δεῖ μὲν διὰ τοῦ
[6, 4]	μὴ τυγχάνῃ ταὐτὸν ἡμῖν τε	γνωριμώτερον	ὂν καὶ ἁπλῶς γνωριμώτερον, εἴπερ
[6, 4]	ἀμφοτέρων δοκεῖ εἶναι, ὥστ´ οὐδὲ	γνωριμώτερον	τὸ ἕτερον τοῦ ἑτέρου. Δεῖ
[6, 4]	γὰρ ἀμφοτέρως. Ἁπλῶς μὲν οὖν	γνωριμώτερον	τὸ πρότερον τοῦ ὑστέρου, οἷον
[6, 4]	χρῆσθαι δὲ διαλεγομένους πρὸς τὸ	συμφέρον.	Μάλιστα δ´ ὁμολογουμένως ἀναιρεῖν ἐνδέχεται
[6, 3]	πάντων τῶν τοιούτων πρὸς τὸ	συμφέρον·	οἷον ὅτι ὁ τοῦ φλέγματος
[6, 3]	καὶ δικαίων· τὸ γὰρ δίκαιον	συμφέρον	τι, ὥστε περιέχεται ἐν τῷ
[6, 5]	τὸ βέλτιον ἀλλὰ πρὸς τὸ	χεῖρον	ἀποδέδωκε, πλειόνων ὄντων πρὸς ἃ
[6, 5]	πρὸς θάτερον, ἀλλ´ ἴσως καὶ	χεῖρον,	ἐπειδὴ καὶ τῶν λοιπῶν ὁστισοῦν
[6, 2]	δῆλον ὅτι ἀσαφῶς εἴρηκε καὶ	χεῖρον	ὁτουοῦν τῶν κατὰ μεταφορὰν λεγομένων.
[6, 13]	τὸ ὅλον τοῦ μὲν βελτίονος	χεῖρον,	τοῦ δὲ χείρονος βέλτιον. (Ἢ
[6, 3]	ταὐτὸ εἶδος· ὁ γὰρ τοιοῦτος	χεῖρον	ὥρισται τῶν χρωμένων ὃ πᾶσιν
[6, 14]	τὸ προκείμενον ἢ καλῶς εἰρημένον	ὅρον	ἀναλαβεῖν· ἀνάγκη γὰρ ὥσπερ πρὸς
[6, 10]	διαφωνεῖν ἐπὶ τῆς ἰδέας τὸν	ὅρον·	ἀπαθεῖς γὰρ καὶ ἀκίνητοι δοκοῦσιν
[6, 12]	~Εἰ δὲ τῆς διαφορᾶς τὸν	ὅρον	ἀποδέδωκε, σκοπεῖν εἰ καὶ ἄλλου
[6, 2]	εἶπεν· ἄδηλον γὰρ ὁποτέρου τὸν	ὅρον	ἀποδέδωκεν, ἐνδέχεταί τε συκοφαντεῖν ὡς
[6, 4]	μὴ διὰ γνωριμωτέρων εἰρῆσθαι τὸν	ὅρον	διχῶς ἔστιν ἐκλαβεῖν· ἢ γὰρ
[6, 3]	δ´ ἐπὶ πλεῖον εἴρηκε τὸν	ὅρον,	πρῶτον μὲν σκοπεῖν εἴ τινι
[6, 10]	κατὰ προαίρεσιν οὕτως ἀποδοῦναι τὸν	ὅρον	ὡς συνωνύμου καὶ καθ´ ἓν
[6, 11]	λόγοις ἐστί, τὸ δὲ λοιπὸν	διάφορον.	Ἔτι εἰ θατέρου τῶν ὀνομάτων
[6, 2]	λέγεσθαι. Ὥστε εἰ μὲν κυρίως	μέτρον	εἰκόνα τὸν νόμον φησὶν εἶναι,
[6, 2]	γὰρ ὁμοιότης ὑπάρχει καθ´ ἣν	μέτρον	ἢ εἰκὼν ὁ νόμος ἐστίν,
[6, 2]	κυρίως εἴρηται, οἷον ὁ νόμος	μέτρον	ἢ εἰκὼν τῶν φύσει δικαίων.
[6, 4]	χρήσηται, οἷον εἰ {τὸν ἥλιον	ἄστρον	ἡμεροφανὲς ὡρίσατο· ὁ γὰρ ἡμέρᾳ
[6, 11]	εἶναι τὸ λοιπόν, οὗ τὸ	μέσον	ἐπιπροσθεῖ τοῖς πέρασιν" Ἀλλ´ ἡ
[6, 11]	ἐπιπέδου ἔχοντος πέρατα, οὗ τὸ	μέσον	ἐπιπροσθεῖ τοῖς πέρασιν" εἰ τῆς
[6, 12]	Εἰ δὲ πολλαχῶς λέγεται τὸ	μέσον	ἔχον, διοριστέον τὸ πῶς μέσον
[6, 12]	μέσον ἔχον, διοριστέον τὸ πῶς	μέσον	ἔχον. Ὥστ´ ἢ ἐπιτίμησις ἔσται,
[6, 12]	ὅταν τὸν περιττὸν ἀριθμὸν ἀριθμὸν	μέσον	ἔχοντα εἴπῃ, ἐπιδιοριστέον τὸ πῶς
[6, 12]	ἔχοντα εἴπῃ, ἐπιδιοριστέον τὸ πῶς	μέσον	ἔχοντα. Ὁ μὲν γὰρ ἀριθμὸς
[6, 12]	δὲ καὶ γραμμὴ καὶ σῶμα	μέσον,	οὐ περιττὰ ὄντα. Ὥστ´ οὐκ
[6, 11]	πέρασιν" Ἀλλ´ ἡ ἄπειρος οὔτε	μέσον	οὔτε πέρατα ἔχει, εὐθεῖα δ´
[6, 7]	μάλιστα ὁ δυνάμενος μάλιστα τὸ	ἴσον	διανεῖμαι. Ἔτι εἰ τὸ μὲν
[6, 7]	γὰρ μᾶλλον ὁ προαιρούμενος τὸ	ἴσον	διανεῖμαι τοῦ δυναμένου, ὥστ´ οὐκ
[6, 5]	γὰρ ἀλλότριον τῆς ἰατρικῆς τὸ	νόσον	ποιεῖν. Ὥστ´ οὐδὲν μᾶλλον ὥρισται
[6, 5]	τῶν λοιπῶν ὁστισοῦν δυνατός ἐστι	νόσον	ποιῆσαι. Ἔτι εἰ μὴ πρὸς
[6, 5]	ἡ ἰατρικὴ τοῦ ὑγίειαν καὶ	νόσον	ποιῆσαι· τοῦ μὲν γὰρ καθ´
[6, 5]	τρεῖς διαστάσεις" ἢ εἴ τις	τὸν	ἄνθρωπον ὁρίσαιτο τὸ ἐπιστάμενον ἀριθμεῖν.
[6, 7]	λέγεται τὸ ὁρισθὲν ἢ κατὰ	τὸν	ἀποδοθέντα λόγον, οἷον εἰ ἡ
[6, 10]	μὴ ἐφαρμόττειν καὶ ἐπὶ τοῦτο	τὸν	ἀποδοθέντα λόγον, σκοπεῖν εἰ ὁ
[6, 4]	γενομένοις ἀνάπαλιν, ὥστ´ οὐδὲ πρὸς	τὸν	αὐτὸν ἀεὶ ὁ αὐτὸς ὁρισμὸς
[6, 4]	ἐπάνω ὥρισται, οἷον ἄρτιον ἀριθμὸν	τὸν	δίχα διαιρούμενον ἢ τὸ ἀγαθὸν
[6, 14]	ᾖ βελτίων ὁ ἐπεισφερόμενος, ἀναιροῦσι	τὸν	ἔμπροσθεν, οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν
[6, 4]	ὁριζομένου ὀνόματι χρήσηται, οἷον εἰ	{τὸν	ἥλιον ἄστρον ἡμεροφανὲς ὡρίσατο· ὁ
[6, 4]	φορὰν ἡλίου ὑπὲρ γῆς εἰρηκὼς	τὸν	ἥλιον εἴρηκεν, ὥστε χρῆται τῷ
[6, 11]	τινὸς ἀποδοθῇ ὅρος, σκοπεῖν, ἀφαιροῦντα	τὸν	θατέρου τῶν συμπεπλεγμένων λόγον, εἰ
[6, 9]	ἐν ὀφθαλμῷ εἶπεν· δεῖ γὰρ	τὸν	καλῶς ἀποδιδόντα τὸ {τί ἐστι
[6, 4]	γένους καὶ τῶν διαφορῶν ὁρίζεσθαι	τὸν	καλῶς ὁριζόμενον, ταῦτα δὲ τῶν
[6, 12]	ὥρισται. Πάλιν εἰ οὗ μὲν	τὸν	λόγον ἀποδίδωσι τῶν ὄντων ἐστί,
[6, 7]	ἢ ἀνάπαλιν τὸ μὲν κατὰ	τὸν	λόγον ἀποδοθὲν δέχεται, τὸ δὲ
[6, 7]	τὸ μᾶλλον, τὸ δὲ κατὰ	τὸν	λόγον ἀποδοθὲν μὴ δέχεται, ἢ
[6, 7]	δὴ ταὐτόν ἐστι τὸ κατὰ	τὸν	λόγον ἀποδοθὲν τῷ πράγματι. Ἔτι
[6, 6]	ἂν συμβαίνῃ τὸ μὲν κατὰ	τὸν	λόγον ἀποδοθὲν ὑπάρχειν νῦν ἢ
[6, 1]	εἰπεῖν, καθ´ οὗ τοὔνομα, καὶ	τὸν	λόγον (δεῖ γὰρ τὸν τοῦ
[6, 4]	διὰ τῶν ἐκείνοις γνωρίμων ποιεῖσθαι	τὸν	λόγον. Εἰσὶ δὲ τῶν τοιούτων
[6, 7]	πρᾶγμα μᾶλλον λέγεται τὸ κατὰ	τὸν	λόγον ἧττον λέγεται, οἷον εἰ
[6, 3]	ὑπὸ ταὐτὸ εἶδος, ἀδύνατον ὅλον	τὸν	λόγον ἴδιον εἶναι· οὐ γὰρ
[6, 4]	διὰ προτέρων καὶ γνωριμωτέρων πεποιῆσθαι	τὸν	λόγον, μέρη δ´ αὐτοῦ τὰ
[6, 12]	ὄντων ἐστί, τὸ δ´ ὑπὸ	τὸν	λόγον μὴ τῶν ὄντων, οἷον
[6, 4]	τοιαῦτα, μεταλαμβάνειν ἀντὶ τοῦ ὀνόματος	τὸν	λόγον, οἷον ὅτι ἡμέρα ἡλίου
[6, 4]	μήτ´ ἐκ τῶν ἡμῖν τυγχάνῃ	τὸν	λόγον πεποιημένος. Εἷς μὲν οὖν
[6, 1]	δ´ εἰ ἐπὶ πλεῖον εἴρηκε	τὸν	λόγον τοῦ δέοντος· πᾶν γὰρ
[6, 2]	μεταφορὰν λεγόμενον. Ἐνδέχεται δὲ καὶ	τὸν	μεταφορὰν εἰπόντα συκοφαντεῖν ὡς κυρίως
[6, 2]	ὀφθαλμόν, ἢ τὸ φαλάγγιον σηψιδακές,	τὸν	μυελὸν ὀστεογενές· πᾶν γὰρ ἀσαφὲς
[6, 3]	ὑγιεινῶν ζῴῳ καὶ ἀνθρώπῳ, ἢ	τὸν	νόμον εἰκόνα τῶν φύσει καλῶν
[6, 2]	εἰ μὲν κυρίως μέτρον εἰκόνα	τὸν	νόμον φησὶν εἶναι, ψεύδεται (εἰκὼν
[6, 8]	ὥστ´ οὐκ ἀπόχρη φιλότιμον εἰπεῖν	τὸν	ὀρεγόμενον τιμῆς, ἀλλὰ προσθετέον τὰς
[6, 1]	οἰκεῖον γένος ἔθηκεν (δεῖ γὰρ	τὸν	ὁριζόμενον εἰς τὸ γένος θέντα
[6, 11]	πρότερον ὀνόματα εἴρηται. Δεῖ δὲ	τὸν	ὁριζόμενον λόγον ἀντὶ τῶν ὀνομάτων
[6, 6]	ἐνίων ἀναγκαῖον καὶ ἀποφάσει χρῆσθαι	τὸν	ὁριζόμενον, οἷον ἐπὶ τῶν στερήσεων·
[6, 9]	τρόπον τινὰ πλείω ἑνὸς συμβαίνει	τὸν	ὁριζόμενον ὁρίζεσθαι. Ὁ γὰρ τὴν
[6, 1]	τῇ ἑρμηνείᾳ κεχρῆσθαι (δεῖ γὰρ	τὸν	ὁριζόμενον ὡς ἐνδέχεται σαφεστάτῃ τῇ
[6, 2]	τοῦ λόγου ἐπὶ πάντα ὧν	τὸν	ὁρισμὸν ἀποδέδωκεν. Μάλιστα δ´ ἐνδέχεται
[6, 10]	τὴν ὁμωνυμίαν καὶ θατέρου βουλόμενον	τὸν	ὁρισμὸν ἀποδοῦναι λαθεῖν μὴ ἴδιον
[6, 7]	μᾶλλον. Ἔτι ἐὰν πρὸς δύο	τὸν	ὁρισμὸν ἀποδῷ καθ´ ἑκάτερον, οἷον
[6, 14]	πρὸς ὅλον ἔχῃ τις ἐπιχειρεῖν	τὸν	ὁρισμὸν διὰ τὸ μὴ γνώριμον
[6, 4]	Μάλιστα δ´ ὁμολογουμένως ἀναιρεῖν ἐνδέχεται	τὸν	ὁρισμόν, ἐὰν μήτ´ ἐκ τῶν
[6, 12]	δι´ ἕτερον, ὥστε τοῦτο καὶ	τὸν	ὁρισμὸν ἔδει μᾶλλον σημαίνειν. ~{Σκοπεῖν
[6, 12]	γὰρ καὶ οὐ κοινὸν δεῖ	τὸν	ὁρισμὸν εἶναι. Ἐνίοτε δ´ ὁρίζονται
[6, 4]	διὰ προτέρων καὶ γνωριμωτέρων πεποίηται	τὸν	ὁρισμόν. Ἐπεὶ γὰρ ὁ ὅρος
[6, 1]	ἴδιος ὁ λόγος (δεῖ γὰρ	τὸν	ὁρισμὸν ἴδιον εἶναι, καθάπερ καὶ
[6, 14]	τ´ ἐλλεῖπον ὧν προσῆκεν ἔχειν	τὸν	ὁρισμὸν καὶ τὸ προσκείμενον περιέργως
[6, 4]	εἴπερ ἐκ τῶν ἑκάστῳ γνωριμωτέρων	τὸν	ὁρισμὸν ποιεῖσθαι χρή. Ἔτι τοῖς
[6, 4]	τοῖς διὰ τῶν ἑκάστοις γνωριμωτέρων	τὸν	ὁρισμὸν φάσκουσιν ἀποδοτέον εἶναι. Δῆλον
[6, 10]	ἀνάγκη διαφωνεῖν ἐπὶ τῆς ἰδέας	τὸν	ὅρον· ἀπαθεῖς γὰρ καὶ ἀκίνητοι
[6, 12]	γνώριμον. ~Εἰ δὲ τῆς διαφορᾶς	τὸν	ὅρον ἀποδέδωκε, σκοπεῖν εἰ καὶ
[6, 2]	διελὼν εἶπεν· ἄδηλον γὰρ ὁποτέρου	τὸν	ὅρον ἀποδέδωκεν, ἐνδέχεταί τε συκοφαντεῖν
[6, 4]	οὖν μὴ διὰ γνωριμωτέρων εἰρῆσθαι	τὸν	ὅρον διχῶς ἔστιν ἐκλαβεῖν· ἢ
[6, 3]	~Εἰ δ´ ἐπὶ πλεῖον εἴρηκε	τὸν	ὅρον, πρῶτον μὲν σκοπεῖν εἴ
[6, 10]	καὶ κατὰ προαίρεσιν οὕτως ἀποδοῦναι	τὸν	ὅρον ὡς συνωνύμου καὶ καθ´
[6, 9]	κατὰ στέρησιν λεγομένου ὁρίζεται. Ἔτι	τὸν	οὕτως ὁριζόμενον ἀναγκαῖον αὐτῷ τῷ
[6, 2]	ὀνόμασι χρῆται, οἷον Πλάτων ὀφρυόσκιον	τὸν	ὀφθαλμόν, ἢ τὸ φαλάγγιον σηψιδακές,
[6, 12]	ὁ ἀποδοθεὶς ὁρισμός. Οἷον ὅταν	τὸν	περιττὸν ἀριθμὸν ἀριθμὸν μέσον ἔχοντα
[6, 6]	ὡς διαφορὰν ἀποδέδωκε, καθάπερ οἱ	τὸν	προπηλακισμὸν ὕβριν μετὰ χλευασίας ὁριζόμενοι·
[6, 8]	τὴν νύκτα σκιὰν γῆς, ἢ	τὸν	σεισμὸν κίνησιν γῆς, ἢ τὸ
[6, 6]	εἴδους λόγον. Ὁμοίως δὲ καὶ	τὸν	τῆς διαφορᾶς, ἐπειδὴ ἡ ἑτέρα
[6, 8]	εἰρημένον, ἐπὶ τὰ εἴδη ἀκτέον	τὸν	τιθέμενον ἰδέας εἶναι. Οὐ γὰρ
[6, 12]	ὀρθῶς ἀποδίδωσιν. Ἔτι δ´ ἀδύνατον	τὸν	τοιοῦτον λόγον ἴδιον τοῦ ἀποδοθέντος
[6, 10]	οὐδ´ ὁ λόγος, ῥητέον πρὸς	τὸν	τοιοῦτον ὅτι τῇ μὲν ὀνομασίᾳ
[6, 1]	καὶ τὸν λόγον (δεῖ γὰρ	τὸν	τοῦ ἀνθρώπου ὁρισμὸν κατὰ παντὸς
[6, 6]	ὥστε τὸ γένος ἐπιδέχοιτ´ ἂν	τὸν	τοῦ εἴδους λόγον. Ὁμοίως δὲ
[6, 13]	ἐστιν. Ἔτι εἰ μὴ εἴρηκε	τὸν	τρόπον τῆς συνθέσεως· οὐ γὰρ
[6, 4]	ἐκείνων ἐστίν. Ἔτι δ´ ἀνάγκη	τὸν	τῷ ὑποκάτω χρώμενον καὶ αὐτῷ
[6, 6]	τὴν ἀδυναμίαν ὑπνώσσομεν ἢ διὰ	τὸν	ὕπνον ἀδυνατοῦμεν. Ὁμοίως δὲ καὶ
[6, 12]	πυρὶ μεμειγμένον· ἀδύνατον γὰρ τὸ	ἀσώματον	σώματι μεμεῖχθαι, ὥστ´ οὐκ ἂν
[6, 6]	ὥστ´ οὐ συμβαίνει νῦν αὐτὸ	ἀθάνατον	εἶναι. Ἀλλ´ ὅμως, ἂν συμβαίνῃ
[6, 6]	γὰρ νῦν ἄφθαρτον ζῷον νῦν	ἀθάνατον	ἔσται. Ἢ ἐπὶ μὲν τούτου
[6, 6]	που διαφωνεῖ, οἷον εἰ τὸ	ἀθάνατον	ὡρίσατο ζῷον ἄφθαρτον νῦν εἶναι·
[6, 13]	μηδέτερον· οὔτε γὰρ ἐκ μηδετέρων	δυνατὸν	ἢ ἀγαθόν τι ἢ κακὸν
[6, 7]	ἡδύ, καὶ τὸ ὂν τὸ	δυνατὸν	παθεῖν ἢ ποιῆσαι· ἅμα γὰρ
[6, 4]	πρός τί πως ἔχειν, ὥστ´	ἀδύνατον	ἄνευ θατέρου θάτερον γνωρίζειν· διόπερ
[6, 6]	τοῦ εἴδους τῆς διαφορᾶς κατηγορεῖται·	ἀδύνατον	γάρ, ἐπειδὴ ἐπὶ πλέον ἡ
[6, 12]	λευκὸν ὡρίσατο {χρῶμα πυρὶ μεμειγμένον·	ἀδύνατον	γὰρ τὸ ἀσώματον σώματι μεμεῖχθαι,
[6, 6]	οὗ ἐστι διαφορά, καὶ ἁπλῶς	ἀδύνατον	εἶναι ἄνευ τῆς οἰκείας διαφορᾶς
[6, 3]	ὑπάρχει τοῖς ὑπὸ ταὐτὸ εἶδος,	ἀδύνατον	ὅλον τὸν λόγον ἴδιον εἶναι·
[6, 6]	οὐ περιέχουσιν ἄλληλα. Ἢ οὐκ	ἀδύνατον	τὴν αὐτὴν διαφορὰν δύο γενῶν
[6, 12]	ἀποδιδοὺς ὀρθῶς ἀποδίδωσιν. Ἔτι δ´	ἀδύνατον	τὸν τοιοῦτον λόγον ἴδιον τοῦ
[6, 7]	τοῦ φωτός, σῶμα δὲ τὸ	λεπτομερέστατον	ἧττον ἡ φλὸξ τοῦ φωτός·
[6, 7]	τὸ πῦρ ἐστι σῶμα τὸ	λεπτομερέστατον.	Πῦρ μὲν γὰρ μᾶλλον ἡ
[6, 11]	τὸ δὲ διαφορά, πάντων δὲ	γνωριμώτατον	τὸ γένος. Ὥστ´ οὐ τοῦ
[6, 8]	ἢ τὸ βέλτιστον ἢ τὸ	ἔσχατον,	οἷον τὴν ἐπιθυμίαν οὐχ ἡδέος
[6, 14]	μηδέν, τῶν δὲ ζῴων ἕκαστον	σύνθετον	ὂν μὴ ἔστι σύνθεσις, οὐδὲ
[6, 14]	εἰ ὁμοίως πιθανὸν πᾶν τὸ	σύνθετον	σύνθεσιν εἶναι ἢ μηδέν, τῶν
[6, 12]	πρακτικὸν ἢ ὁπωσοῦν δι´ ἄλλο	αἱρετὸν	ἀποδέδωκεν, οἷον τὴν δικαιοσύνην νόμων
[6, 12]	βέλτιον δὲ τὸ δι´ αὑτὸ	αἱρετὸν	εἶναι τοῦ δι´ ἕτερον, ὥστε
[6, 12]	οὕτως ὁρισάμενος τὸ δι´ αὑτὸ	αἱρετόν·	ἑκάστου γὰρ τὸ βέλτιστον ἐν
[6, 12]	μὲν κωλύει τὸ δι´ αὑτὸ	αἱρετὸν	καὶ δι´ ἄλλο εἶναι αἱρετόν,
[6, 12]	αἱρετὸν καὶ δι´ ἄλλο εἶναι	αἱρετόν,	οὐ μὴν ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον
[6, 12]	Πάλιν εἰ τὸ δι´ αὑτὸ	αἱρετὸν	ὡς ποιητικὸν ἢ πρακτικὸν ἢ
[6, 10]	οἷον ὡς Πλάτων ὁρίζεται, τὸ	θνητὸν	προσάπτων ἐν τοῖς τῶν ζῴων
[6, 12]	τῶν πρός τι· πᾶν γὰρ	ἐπιστητὸν	πρὸς ἐπιστήμην λέγεται. Ὁμοίως δὲ
[6, 11]	ἐποιήσατο, οἷον ἀντὶ ἀνθρώπου λευκοῦ	βροτὸν	ἀργόν· οὔτε γὰρ ὥρισται ἧττόν
[6, 3]	ἀπέπτων πρῶτον, ὥστε προσθετέον τὸ	ἄπεπτον"	(ἐκείνως μὲν γὰρ ῥηθέντος οὐκ
[6, 3]	ὅρος ὑγρὸν πρῶτον ἀπὸ τροφῆς	ἄπεπτον"	Ἓν γὰρ τὸ πρῶτον, οὐ
[6, 3]	οὐ πολλά, ὥστε περίεργον τὸ	ἄπεπτον	προσκείμενον· καὶ γὰρ τούτου ἀφαιρεθέντος
[6, 9]	εἰ ἡ ὑπόληψις πρὸς τὸ	ὑποληπτόν,	ἡ τὶς ὑπόληψις πρὸς τὸ
[6, 9]	τὶς ὑπόληψις πρὸς τὸ τὶ	ὑποληπτόν,	καὶ εἰ τὸ πολλαπλάσιον πρὸς
[6, 6]	συμβαίνει· ἀμφίβολον γὰρ τὸ νῦν	ἄφθαρτον	εἶναι· ἢ γὰρ ὅτι οὐκ
[6, 6]	νῦν εἶναι· τὸ γὰρ νῦν	ἄφθαρτον	ζῷον νῦν ἀθάνατον ἔσται. Ἢ
[6, 6]	εἰ τὸ ἀθάνατον ὡρίσατο ζῷον	ἄφθαρτον	νῦν εἶναι· τὸ γὰρ νῦν
[6, 6]	φθαρῆναι. Ὅταν οὖν λέγωμεν ὅτι	ἄφθαρτον	νῦν ἐστι ζῷον, τοῦτο λέγομεν,
[6, 12]	πρὸς ἓν ἀλλὰ πρὸς πλείω	ἕκαστον	ἂν τῶν πρός τι λέγοιτο.
[6, 6]	ἢ ἄτομα ἔσονται, εἴπερ ζῷα·	ἕκαστον	γὰρ τῶν ζῴων ἢ εἶδός
[6, 6]	καὶ πρακτικὴ καὶ ποιητικὴ λέγεται·	ἕκαστον	δὲ τούτων πρός τι σημαίνει·
[6, 2]	ἐπέγραψεν, οὐκ ἐγνωρίζετο τί ἐστιν	ἕκαστον.	Εἰ μὲν οὖν μὴ σαφῶς,
[6, 4]	τυγχάνει γνωριμώτερα ὄντα, ὥστε πρὸς	ἕκαστον	{ἕτερος ἂν εἴη ὁρισμὸς ἀποδοτέος,
[6, 6]	ᾗ φρόνιμος καὶ ἡ περὶ	ἕκαστον	οἰκεία ἐπιστήμη" Ἢ εἰ μὴ
[6, 6]	εἶναι ἄνευ τῆς οἰκείας διαφορᾶς	ἕκαστον·	πεζοῦ γὰρ μὴ ὄντος οὐκ
[6, 14]	ἢ μηδέν, τῶν δὲ ζῴων	ἕκαστον	σύνθετον ὂν μὴ ἔστι σύνθεσις,
[6, 6]	καὶ εἰ πρὸς ὃ πέφυκεν	ἕκαστον	τῶν πρός τι ἀποδίδωσιν ὁ
[6, 6]	μὲν γὰρ πρὸς ὃ πέφυκεν	{ἕκαστον	τῶν πρός τι} μόνον ἔστι
[6, 6]	κατηγορεῖσθαι, ἐπειδὴ τὸ γένος ἐπὶ	πλεῖστον	πάντων λέγεται. Πάλιν εἰ κατηγορεῖται
[6, 8]	εἰ τὴν ἐπιστήμην ὡρίσατο ὑπόληψιν	ἀμετάπειστον,	ἢ τὴν βούλησιν ὄρεξιν ἄλυπον·
[6, 12]	αὑτὸ αἱρετόν· ἑκάστου γὰρ τὸ	βέλτιστον	ἐν τῇ οὐσίᾳ μάλιστα, βέλτιον
[6, 8]	τέλος δ´ ἐν ἑκάστῳ τὸ	βέλτιστον	ἢ οὗ χάριν τἆλλα. Ῥητέον
[6, 8]	τἆλλα. Ῥητέον δὴ ἢ τὸ	βέλτιστον	ἢ τὸ ἔσχατον, οἷον τὴν
[6, 14]	ἅπαντας δὲ τοὺς ὁρισμοὺς οὐκ	ἐλάχιστον	στοιχεῖον τὸ πρὸς ἑαυτὸν εὐστόχως
[6, 11]	γνωρίσαι χάριν ὁ ὁρισμὸς ἀποδίδοται·	ἧττον	γὰρ ἡ διαφορὰ τοῦ γένους
[6, 10]	ἀμφοῖν λόγον ἀποδόντα. Ἀλλ´ οὐδὲν	ἧττον,	εἰ ὁποτερωσοῦν πεποίηκεν, ἡμάρτηκεν. Ἐπεὶ
[6, 7]	φωτός, σῶμα δὲ τὸ λεπτομερέστατον	ἧττον	ἡ φλὸξ τοῦ φωτός· ἔδει
[6, 12]	αἱρετόν, οὐ μὴν ἀλλ´ οὐδὲν	ἧττον	ἡμάρτηκεν ὁ οὕτως ὁρισάμενος τὸ
[6, 7]	λέγεται τὸ κατὰ τὸν λόγον	ἧττον	λέγεται, οἷον εἰ τὸ πῦρ
[6, 11]	βροτὸν ἀργόν· οὔτε γὰρ ὥρισται	ἧττόν	τε σαφὲς οὕτω ῥηθέν. Σκοπεῖν
[6, 12]	ἀποδοθεὶς ὁρισμός. Οἷον ὅταν τὸν	περιττὸν	ἀριθμὸν ἀριθμὸν μέσον ἔχοντα εἴπῃ,
[6, 4]	αὐτοῦ γένους ἀντιδιῃρημένα· τὸ δὲ	περιττὸν	καὶ τὸ ἄρτιον ἀντιδιῄρηται· ἄμφω
[6, 3]	ὥστε περιέχεται ἐν τῷ συμφέροντι.	Περιττὸν	οὖν τὸ δίκαιον· καθόλου γὰρ
[6, 4]	ἀντιδιῃρημένῳ τὸ ἀντιδιῃρημένον ὥρισται, οἷον	περιττὸν	τὸ μονάδι μεῖζον ἀρτίου. Ἅμα
[6, 4]	ἀνάπαλιν, ὥστ´ οὐδὲ πρὸς τὸν	αὐτὸν	ἀεὶ ὁ αὐτὸς ὁρισμὸς ἀποδοτέος
[6, 14]	ἐκλαμβανόμενον ὑπὸ τοῦ ἐρωτῶντος ἢ	αὐτὸν	διασαφῆσαι τί ποτε τυγχάνει τὸ
[6, 14]	ἐπὶ τῶν ὁρισμῶν ποιητέον καὶ	αὐτὸν	ὁρισμὸν ἕτερον οἰστέον· ἐὰν γὰρ
[6, 2]	ὁμωνυμίας. Ἐνδέχεται δὲ καί, διελόμενον	αὐτὸν	ποσαχῶς λέγεται τὸ ἐν τῷ
[6, 3]	ψυχῆς ὅρος, εἴπερ ἀριθμὸς αὐτὸς	αὑτὸν	κινῶν" ἐστιν· καὶ γὰρ τὸ
[6, 2]	ἐναντίους προσσημαίνουσιν. Ἢ εἰ καθ´	αὑτὸν	λεχθεὶς μὴ φανερὸς εἴη τίνος
[6, 14]	οὐκ ἐλάχιστον στοιχεῖον τὸ πρὸς	ἑαυτὸν	εὐστόχως ὁρίσασθαι τὸ προκείμενον ἢ
[6, 13]	ἔχων. Ἔτι εἰ καὶ πρὸς	ταὐτὸν	ἄμφω λέγεται, οἷον πρὸς τὰ
[6, 11]	γὰρ ὑπόληψις τῇ ἐπιστήμῃ οὐ	ταὐτόν·	ἔδει δέ γε, εἴπερ μέλλει
[6, 3]	μὴ πᾶσιν ὑπάρχειν τοῖς ὑπὸ	ταὐτὸν	εἶδος τὸ τετράπηχυ. Πάλιν εἰ
[6, 11]	εἴπερ μέλλει καὶ τὸ ὅλον	ταὐτὸν	εἶναι. Τὸ μὲν γὰρ θεωρητικὸν
[6, 6]	εἴπερ ἀληθὲς ὅτι οὐκ ἐνδέχεται	ταὐτὸν	ἐν δύο γένεσιν εἶναι μὴ
[6, 4]	πλείους ἔσονται τοῦ αὐτοῦ ὁρισμοί,	ταὐτὸν	ἔσται τῷ ὁριζομένῳ τὸ εἶναι
[6, 13]	ὅσα ἔστιν ἐπιχειρεῖν ὅτι οὐ	ταὐτόν	ἐστι τὰ μέρη καὶ τὸ
[6, 7]	δέχεσθαι ἢ μηδέτερον, εἴπερ δὴ	ταὐτόν	ἐστι τὸ κατὰ τὸν λόγον
[6, 11]	μεταλλαγῇ τῶν ὀνομάτων εἰ οὐ	ταὐτὸν	ἔτι σημαίνει, οἷον ὁ τὴν
[6, 13]	τόδε μετὰ τοῦδε ἢ τοῖσδε	ταὐτὸν	ἢ τῷ ἐκ τῶνδε· ὁ
[6, 4]	ὁριζομένῳ δηλοῦν, ἐὰν μὴ τυγχάνῃ	ταὐτὸν	ἡμῖν τε γνωριμώτερον ὂν καὶ
[6, 8]	ἡ οὐσία πρὸς ἕτερον, ἐπειδὴ	ταὐτὸν	ἦν ἑκάστῳ τῶν πρός τι
[6, 7]	ἐπιδέχεται· ἔδει δέ γε, εἴπερ	ταὐτὸν	ἦν. Ἔτι εἰ, δύο τινῶν
[6, 7]	παθεῖν ἢ ποιῆσαι· ἅμα γὰρ	ταὐτὸν	καλόν τε καὶ οὐ καλὸν
[6, 13]	σκοπεῖν εἰ ἐνδέχεται μὴ πρὸς	ταὐτὸν	λέγεσθαι ἑκάτερον. Οἷον εἰ τὴν
[6, 13]	Ὥστ´ ἐὰν ὁποτερῳοῦν τῶν εἰρημένων	ταὐτὸν	ὁμολογήσῃ εἶναι τὸ τόδε μετὰ
[6, 7]	Ὁμοίως δὲ δείξομεν καὶ ὅτι	ταὐτὸν	ὄν τε καὶ οὐκ ὄν
[6, 3]	ἔστι δὲ τὸ δὶς φθέγξασθαι	ταὐτὸν	ὄνομα τῶν ἀτόπων, ἀλλὰ {τὸ
[6, 6]	Ὥστε προσθετέον ὅτι μηδ´ ὑπὸ	ταὐτὸν	ὄντων ἄμφω· ταῦτα γὰρ ἄμφω
[6, 6]	ἀλλὰ προσθετέον μηδ´ ἄμφω ὑπὸ	ταὐτὸν	ὄντων" Τὸ γὰρ πεζὸν ζῷον
[6, 2]	σωφροσύνης, ἐν δύο γένεσιν {ἔσται	ταὐτὸν	οὐ περιέχουσιν ἄλληλα· οὔτε γὰρ
[6, 14]	οὐδ´ εἶναι τὸ παράπαν συνθέσει	ταὐτὸν	οὐδέτερον τῶν εἰρημένων· συνθέσει μὲν
[6, 3]	εἶδος τὸ τετράπηχυ. Πάλιν εἰ	ταὐτὸν	πλεονάκις εἴρηκεν, οἷον τὴν ἐπιθυμίαν
[6, 13]	ὅλον μὴ εἶναι, ὥστ´ οὐ	ταὐτὸν	τὰ μέρη τῷ ὅλῳ. Εἰ
[6, 3]	ἡδέος ἐστίν, ὥστε καὶ τὸ	ταὐτὸν	τῇ ἐπιθυμίᾳ ἡδέος ἔσται. Γίνεται
[6, 4]	λέγεται. Πᾶσι γὰρ τοῖς τοιούτοις	ταὐτὸν	τὸ εἶναι τῷ πρός τί
[6, 7]	οὐχ ἡδύ. Δῆλον οὖν ὅτι	ταὐτὸν	τὸ οὐχ ἡδὺ δι´ ἀκοῆς
[6, 13]	ἑκάτερον δεῖ λέγεσθαι οὔτε πρὸς	ταὐτὸν	τὸ τυχόν, ἀλλὰ πρὸς τὸ
[6, 7]	δι´ ἀκοῆς τῷ μὴ καλῷ	ταὐτόν·	τοῖς γὰρ αὐτοῖς καὶ τὰ
[6, 3]	δίπουν ἐστίν, ὥστε καὶ τὸ	ταὐτὸν	τῷ ἀνθρώπῳ δίπουν ἔσται, ἔστι
[6, 3]	ἀνθρώπῳ δίπουν ἔσται, ἔστι δὲ	ταὐτὸν	τῷ ἀνθρώπῳ ζῷον πεζὸν δίπουν,
[6, 7]	Τὸ γὰρ δι´ ἀκοῆς ἡδὺ	ταὐτὸν	τῷ καλῷ ἔσται, ὥστε τὸ
[6, 5]	τοῦ γένους. Ἔστι δὲ τοῦτο	ταὐτὸν	τῷ μὴ εἰς τὸ ἐγγυτάτω
[6, 6]	μὴ ὑπάρχειν, οὐκ ἂν εἴη	ταὐτόν.	Χρηστέον οὖν τῷ τόπῳ καθάπερ
[6, 5]	γένει. Ἐν ἅπασι δὲ τὸ	τοιοῦτον	ἁμάρτημα ἔστιν ἐν οἷς οὐ
[6, 6]	διαφοραῖς, ἢ καὶ παντελῶς τι	τοιοῦτον	εἴρηκεν ὃ μηδενὸς ἐνδέχεται διαφορὰν
[6, 6]	ζῷον, τοῦτο λέγομεν, ὅτι νῦν	τοιοῦτόν	ἐστι ζῷον οἷον μηδέποτε φθαρῆναι·
[6, 6]	δύναται φθαρῆναι νῦν, ἢ ὅτι	τοιοῦτόν	ἐστι νῦν οἷον μηδέποτε φθαρῆναι.
[6, 4]	πειρᾶσθαι γνωρίζειν· ἐπιστημονικώτερον γὰρ τὸ	τοιοῦτόν	ἐστιν. Οὐ μὴν ἀλλὰ πρὸς
[6, 12]	ἀποδίδωσιν. Ἔτι δ´ ἀδύνατον τὸν	τοιοῦτον	λόγον ἴδιον τοῦ ἀποδοθέντος εἶναι·
[6, 6]	οὐσίας, ἡ δὲ διαφορὰ οὐ	τοιοῦτον·	μᾶλλον γὰρ σῴζειν δοκεῖ ἡ
[6, 10]	ὁ λόγος, ῥητέον πρὸς τὸν	τοιοῦτον	ὅτι τῇ μὲν ὀνομασίᾳ δεῖ
[6, 4]	ὅροι τοῦ αὐτοῦ. Τὸ δὲ	τοιοῦτον	οὐ δοκεῖ· ἑκάστῳ γὰρ τῶν
[6, 2]	τινα ὁμοιότητα μεταφέρουσιν) τὸ δὲ	τοιοῦτον	οὐ ποιεῖ γνώριμον· οὔτε γὰρ
[6, 13]	καὶ ἐπ´ ἄλλων συμβαίνειν τὸ	τοιοῦτον	(οὐδὲν γὰρ κωλύει ἀμφοτέρους ἔχειν
[6, 2]	ἀποδέδωκεν. Μάλιστα δ´ ἐνδέχεται τὸ	τοιοῦτον	ποιεῖν λανθανούσης τῆς ὁμωνυμίας. Ἐνδέχεται
[6, 3]	ταὐτῷ γένει, ὥστε μάταιον τὸ	τοιοῦτον	προσκείμενον. Ἢ εἰ ἔστι μὲν
[6, 8]	οὐκ ἐπὶ πάντων ἀληθὲς τὸ	τοιοῦτον·	σχεδὸν γὰρ οἱ πλεῖστοι ἥδεσθαι
[6, 14]	οὖν περὶ τοὺς ὁρισμοὺς ἐπὶ	τοσοῦτον	εἰρήσθω.
[6, 5]	τὸ ὑποκάτω γένος· ὁ γὰρ	φυτὸν	εἴπας οὐ λέγει δένδρον. ~Πάλιν
[6, 3]	ὁ τοῦ φλέγματος ὅρος ὑγρὸν	πρῶτον	ἀπὸ τροφῆς ἄπεπτον" Ἓν γὰρ
[6, 3]	πρῶτον εἶναι. Ἢ οὐχ ἁπλῶς	πρῶτον	ἀπὸ τροφῆς τὸ φλέγμα ἀλλὰ
[6, 3]	καὶ τοῦτο καὶ ἄλλο τι	πρῶτον	εἶναι. Ἢ οὐχ ἁπλῶς πρῶτον
[6, 3]	ὁ λόγος, εἴπερ μὴ πάντων	πρῶτόν	ἐστιν) Ἔτι εἴ τι τῶν
[6, 4]	εἶναι ἢ οὐχί, ἐκ τῶνδε.	Πρῶτον	μὲν εἰ μὴ διὰ προτέρων
[6, 13]	τούτων ἔφησεν εἶναι τὸ ὁριζόμενον,	πρῶτον	μὲν ἐπισκοπεῖν εἰ μὴ πέφυκεν
[6, 1]	καλῶς ὥρισται, πῶς μετιτέον εἰπεῖν.	Πρῶτον	μὲν οὖν ἐπισκεπτέον εἰ μὴ
[6, 13]	δὲ τόδε μετὰ τοῦδε ἀποδέδωκε,	πρῶτον	μὲν ῥητέον ὅτι τόδε μετὰ
[6, 14]	καὶ τοῦ σώματος σύνθεσιν ζῷον,	πρῶτον	μὲν σκοπεῖν εἰ μὴ εἴρηκε
[6, 3]	ἐπὶ πλεῖον εἴρηκε τὸν ὅρον,	πρῶτον	μὲν σκοπεῖν εἴ τινι κέχρηται
[6, 3]	τροφῆς ἄπεπτον" Ἓν γὰρ τὸ	πρῶτον,	οὐ πολλά, ὥστε περίεργον τὸ
[6, 5]	τὸ τί ἐστι σημαίνειν, καὶ	πρῶτον	ὑποτίθεται τῶν ἐν τῷ ὁρισμῷ
[6, 3]	τὸ φλέγμα ἀλλὰ τῶν ἀπέπτων	πρῶτον,	ὥστε προσθετέον τὸ ἄπεπτον" (ἐκείνως
[6, 2]	εἴρηκεν, οἷον εἰ τὴν ἐπιστήμην	ἀμετάπτωτον	ἢ τὴν γῆν τιθήνην ἢ
[6, 6]	γὰρ ἀπλατὲς καὶ τὸ πλάτος	ἔχον	διαφοραί εἰσιν· ἐκ δὲ τῆς
[6, 12]	δὲ πολλαχῶς λέγεται τὸ μέσον	ἔχον,	διοριστέον τὸ πῶς μέσον ἔχον.
[6, 9]	ἄγνοιαν λέγουσιν. Τὸ γὰρ μὴ	ἔχον	ἐπιστήμην οὐ δοκεῖ ἀγνοεῖν, ἀλλὰ
[6, 6]	ὄν, ἢ ἀπλατὲς ἢ πλάτος	ἔχον	ἔσται. Μῆκος δ´ ἀπλατὲς εἴδους
[6, 6]	μῆκος ἢ ἀπλατὲς ἢ πλάτος	ἔχον	ἐστίν, ἐπεὶ κατὰ παντὸς ἢ
[6, 6]	κατὰ τοῦ γένους ὅτι πλάτος	ἔχον	ἐστὶν ἢ ἀπλατές ἐστιν; δεῖ
[6, 12]	πρᾶγμα ἀλλὰ τὸ πρᾶγμα εὖ	ἔχον	ἢ τετελεσμένον. Τοιοῦτος δ´ ὁ
[6, 6]	εἰπεῖν, καθ´ ὅσα ἀλλοιοῦται τὸ	ἔχον,	οὐδὲν τούτων διαφορὰ ἐκείνου· ἅπαντα
[6, 6]	τυφλὸν γάρ ἐστι τὸ μὴ	ἔχον	ὄψιν, ὅτε πέφυκεν ἔχειν. Διαφέρει
[6, 6]	γὰρ πλάτος ἔχοντι τὸ μὴ	ἔχον	πλάτος ἀντιδιῄρηται, ἄλλο δ´ οὐδέν,
[6, 6]	ὁμοίως δὲ καὶ μῆκος πλάτος	ἔχον.	Τὸ γὰρ ἀπλατὲς καὶ τὸ
[6, 5]	ὁ τοῦ σώματος ὁρισμὸς τὸ	ἔχον	τρεῖς διαστάσεις" ἢ εἴ τις
[6, 6]	ἀντιδιαιρεῖσθαι, οἷον εἰ μῆκος πλάτος	ἔχον	ὥρισται· τῷ γὰρ πλάτος ἔχοντι
[6, 12]	ἔχον, διοριστέον τὸ πῶς μέσον	ἔχον.	Ὥστ´ ἢ ἐπιτίμησις ἔσται, ἢ
[6, 9]	εἰ γὰρ διπλάσιον τὸ ἴσῳ	ὑπερέχον,	ἥμισυ τὸ ἴσῳ ὑπερεχόμενον. Καὶ
[6, 3]	γένει. Τὸ μὲν οὖν πᾶσιν	ὑπάρχον	ἁπλῶς ἀπ´ οὐδενὸς χωρίζει· τὸ
[6, 3]	τοῖς ὑπὸ ταὐτὸ γένος πᾶσιν	ὑπάρχον	οὐ χωρίζει ἀπὸ τῶν ἐν
[6, 13]	λέγεσθαι οὔτε πρὸς ταὐτὸν τὸ	τυχόν,	ἀλλὰ πρὸς τὸ τῆς ἀνδρείας
[6, 6]	οἷον εἰ τὸ ἀθάνατον ὡρίσατο	ζῷον	ἄφθαρτον νῦν εἶναι· τὸ γὰρ
[6, 6]	πεζὸν ζῷον καὶ τὸ πτηνὸν	ζῷον	γένη ἐστὶν οὐ περιέχοντα ἄλληλα,
[6, 6]	αὐτὸ γὰρ μῆκος καὶ αὐτὸ	ζῷον	γένος φασὶν εἶναι. Ἴσως δ´
[6, 6]	καὶ τῷ ἐνύδρῳ διαιροῦσι τὸ	ζῷον	ἐπιτιμῶσιν ὡς τὸ πεζὸν καὶ
[6, 6]	ταῦτα γὰρ ἄμφω ὑπὸ τὸ	ζῷόν	ἐστιν. Δῆλον δὲ καὶ ὅτι
[6, 6]	ἐνδέχεται διαφορὰν εἶναι, οἷον τὸ	ζῷον	ἢ τὴν οὐσίαν, δῆλον ὅτι
[6, 4]	(ὁ γὰρ ἄνθρωπον γνωρίζων καὶ	ζῷον	καὶ πεζὸν γνωρίζει) τοῦ δὲ
[6, 6]	ταὐτὸν ὄντων" Τὸ γὰρ πεζὸν	ζῷον	καὶ τὸ πτηνὸν ζῷον γένη
[6, 6]	γένος δοκεῖ κατηγορεῖσθαι, οἷον τὸ	ζῷον	κατὰ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ
[6, 6]	καθ´ ἑκάστης τῶν διαφορῶν τὸ	ζῷον	κατηγορηθήσεται, πολλὰ ζῷα τοῦ εἴδους
[6, 6]	εἶναι· τὸ γὰρ νῦν ἄφθαρτον	ζῷον	νῦν ἀθάνατον ἔσται. Ἢ ἐπὶ
[6, 6]	λέγομεν, ὅτι νῦν τοιοῦτόν ἐστι	ζῷον	οἷον μηδέποτε φθαρῆναι· τοῦτο δὲ
[6, 6]	πτηνὸν ἢ τὸ πεζὸν συνεπιφέρει	ζῷον.	Ὁρᾶν δὲ καὶ εἰ τὸ
[6, 3]	ἀνθρώπῳ ζῷον πεζὸν δίπουν, ὥστε	ζῷον	πεζὸν δίπουν δίπουν ἔσται, ἀλλ´
[6, 3]	γὰρ ἀντικατηγορηθήσεται τοῦ πράγματος. Οἷον	ζῷον	πεζὸν δίπουν τετράπηχυ" ὁ γὰρ
[6, 3]	ἔστι δὲ ταὐτὸν τῷ ἀνθρώπῳ	ζῷον	πεζὸν δίπουν, ὥστε ζῷον πεζὸν
[6, 14]	ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος σύνθεσιν	ζῷον,	πρῶτον μὲν σκοπεῖν εἰ μὴ
[6, 6]	πεζὸν καὶ τὸ δίπουν τὸ	ζῷον	συνεπιφέρει. Ὥστε καθ´ οὗ ἡ
[6, 6]	λέγωμεν ὅτι ἄφθαρτον νῦν ἐστι	ζῷον,	τοῦτο λέγομεν, ὅτι νῦν τοιοῦτόν
[6, 6]	ἀντιδιῃρημέναις διαφοραῖς {διαιρεῖται, καθάπερ τὸ	ζῷον	τῷ πεζῷ καὶ τῷ πτηνῷ
[6, 6]	τὸ γὰρ νῦν ἄφθαρτον ζῷον	νῦν	ἀθάνατον ἔσται. Ἢ ἐπὶ μὲν
[6, 6]	αὐτὸ ἦν, ὥστ´ οὐ συμβαίνει	νῦν	αὐτὸ ἀθάνατον εἶναι. Ἀλλ´ ὅμως,
[6, 6]	οὐ συμβαίνει· ἀμφίβολον γὰρ τὸ	νῦν	ἄφθαρτον εἶναι· ἢ γὰρ ὅτι
[6, 6]	ἄφθαρτον νῦν εἶναι· τὸ γὰρ	νῦν	ἄφθαρτον ζῷον νῦν ἀθάνατον ἔσται.
[6, 6]	τὸ ἀθάνατον ὡρίσατο ζῷον ἄφθαρτον	νῦν	εἶναι· τὸ γὰρ νῦν ἄφθαρτον
[6, 13]	ὅλον, πάντα χρήσιμα πρὸς τὸ	νῦν	εἰρημένον· ἔοικε γὰρ ὁ οὕτως
[6, 6]	Ὅταν οὖν λέγωμεν ὅτι ἄφθαρτον	νῦν	ἐστι ζῷον, τοῦτο λέγομεν, ὅτι
[6, 6]	ἢ ὅτι οὐ δύναται φθαρῆναι	νῦν,	ἢ ὅτι τοιοῦτόν ἐστι νῦν
[6, 11]	ἢ τινῶν, ἐπειδὴ {οὐδὲν πλείω	νῦν	ἢ πρότερον ὀνόματα εἴρηται. Δεῖ
[6, 6]	κατὰ τὸν λόγον ἀποδοθὲν ὑπάρχειν	νῦν	ἢ πρότερον, τὸ δὲ κατὰ
[6, 6]	νῦν, ἢ ὅτι τοιοῦτόν ἐστι	νῦν	οἷον μηδέποτε φθαρῆναι. Ὅταν οὖν
[6, 13]	οὐδέτερον. Μάλιστα δὲ καταφανὲς τὸ	νῦν	ῥηθὲν ἐπὶ τῶν ὑγιεινῶν καὶ
[6, 6]	ἢ γὰρ ὅτι οὐκ ἔφθαρται	νῦν	σημαίνει, ἢ ὅτι οὐ δύναται
[6, 6]	ἐστι ζῷον, τοῦτο λέγομεν, ὅτι	νῦν	τοιοῦτόν ἐστι ζῷον οἷον μηδέποτε
[6, 4]	διανοίας καταμαθεῖν ἐστιν. Ἁπλῶς μὲν	οὖν	βέλτιον τὸ διὰ τῶν προτέρων
[6, 4]	ἐνδέχεται γὰρ ἀμφοτέρως. Ἁπλῶς μὲν	οὖν	γνωριμώτερον τὸ πρότερον τοῦ ὑστέρου,
[6, 4]	συμπεριειλῆφθαι καὶ θάτερον. Γνωρίζειν μὲν	οὖν	δεῖ τὰ τοιαῦτα πάντα, χρῆσθαι
[6, 4]	δύο ἄρτιά ἐστιν. Καθόλου μὲν	οὖν	εἰπεῖν εἷς ἐστι τόπος τὸ
[6, 4]	ἔχουσι τὸ σῶμα. Δεῖ μὲν	οὖν	ἕκαστα τῶν τοιούτων ἐξακριβοῦν, χρῆσθαι
[6, 9]	ἑκάτερον δι´ ἑκατέρου γνωρίζεσθαι. Ἐπισκεπτέον	οὖν	ἐν τοῖς ἐναντίοις τὴν τοιαύτην
[6, 9]	τὰ λοιπὰ δῆλα γίνεται. Σκεπτέον	οὖν	ἐπὶ πάντων τῶν τοιούτων μή
[6, 1]	πῶς μετιτέον εἰπεῖν. Πρῶτον μὲν	οὖν	ἐπισκεπτέον εἰ μὴ καλῶς ὥρισται.
[6, 3]	ἀφαιρεθέντος τοῦ ἀριθμοῦ. Ποτέρως μὲν	οὖν	ἔχει, χαλεπὸν διασαφῆσαι· χρηστέον δ´
[6, 6]	ἂν εἴη γένη ἀμφότερα. Εἰ	οὖν	ἡ ἕξις τῆς ἀρετῆς γένος,
[6, 9]	διαφέρει ἢ στέρησιν ἰσότητος. Ἔσται	οὖν	ἡ ἰσότης τὸ ἐναντίον στερήσει
[6, 10]	τοῖς φυτοῖς ὑπάρχειν. Ἐνδέχεται μὲν	οὖν	καὶ κατὰ προαίρεσιν οὕτως ἀποδοῦναι
[6, 13]	κακὸν ἡ ψευδὴς δόξα. Ἔδει	οὖν	καὶ τὸ ἐκ τούτων ἀκολουθεῖν
[6, 3]	τὸ αὐτὸ λέγει. Πότερον μὲν	οὖν	καλῶς ἢ οὐ καλῶς, διὰ
[6, 5]	ὁρισμοὺς εἶναι. Ἐπ´ ἐνίων {μὲν	οὖν	κατ´ ἀλήθειαν ἔχει καθάπερ εἴρηται,
[6, 6]	νῦν οἷον μηδέποτε φθαρῆναι. Ὅταν	οὖν	λέγωμεν ὅτι ἄφθαρτον νῦν ἐστι
[6, 1]	καλῶς δ´ ὥρισται. Εἰ μὲν	οὖν	μὴ ἀληθεύεται, καθ´ οὗ τοὔνομα,
[6, 4]	καὶ γνωριμωτέρων ὁρισάμενος. Τὸ μὲν	οὖν	μὴ διὰ γνωριμωτέρων εἰρῆσθαι τὸν
[6, 2]	τί ἐστιν ἕκαστον. Εἰ μὲν	οὖν	μὴ σαφῶς, ἐκ τῶν τοιούτων
[6, 9]	τῷ ἐξ ἀρχῆς ῥηθέντι. Εἰ	οὖν	μηδέτερον ἐναντίον τῷ ἐξ ἀρχῆς
[6, 2]	ἀγωγὴ καὶ ἡ συμμετρία. Ἄδηλον	οὖν	ὁπότερον βούλεται λέγειν τῶν δηλουμένων
[6, 3]	τῇ ἐπιθυμίᾳ ἡδέος ἔσται. Γίνεται	οὖν	ὅρος τῆς ἐπιθυμίας ὄρεξις ἡδέος
[6, 9]	τῷ τοῦ ἀγαθοῦ ἐναντίῳ. Δῆλον	οὖν	ὅτι αὐτῷ κέχρηται. Ἔτι εἰ
[6, 1]	ποιῆσαι ἢ καλῶς ποιῆσαι· δῆλον	οὖν	ὅτι ἡ ἁμαρτία περὶ τοῦτο
[6, 12]	ἑκάστη ὄντος ἐπιστήμη ἔσται. Δῆλον	οὖν	ὅτι ὁ τοιοῦτος οὐδεμιᾶς ἐστιν
[6, 4]	ὁρισμὸν φάσκουσιν ἀποδοτέον εἶναι. Δῆλον	οὖν	ὅτι οὐχ ὁριστέον διὰ τῶν
[6, 4]	ἐπειδὴ οἱ ὁρισμοὶ ἕτεροι. Δῆλον	οὖν	ὅτι οὐχ ὥρισται ὁ μὴ
[6, 7]	δι´ ἀκοῆς οὐχ ἡδύ. Δῆλον	οὖν	ὅτι ταὐτὸν τὸ οὐχ ἡδὺ
[6, 6]	καὶ τῶν γενῶν ἑκάτερον· δῆλον	οὖν	ὅτι τὸ εἶδος ἐν δύο
[6, 9]	τὰ μὴ ἴσα λέγεται) δῆλον	οὖν	ὅτι τὸ μὲν κατὰ στέρησιν
[6, 8]	εἶναι ἀλλὰ φαινόμενον μόνον. Ἔδει	οὖν	οὕτω καὶ τὴν ἀπόδοσιν ποιήσασθαι.
[6, 3]	τῷ αὐτῷ γένει. Τὸ μὲν	οὖν	πᾶσιν ὑπάρχον ἁπλῶς ἀπ´ οὐδενὸς
[6, 14]	μᾶλλον ἐπιχειρημάτων εὐπορεῖν. Τὰ μὲν	οὖν	περὶ τοὺς ὁρισμοὺς ἐπὶ τοσοῦτον
[6, 8]	πρός τί πως ἔχειν. Ἔδει	οὖν	τὴν ἐπιστήμην εἰπεῖν ὑπόληψιν ἐπιστητοῦ
[6, 7]	ἀκοῆς τῷ οὐ καλῷ. Εἰ	οὖν	τί ἐστι δι´ ὄψεως μὲν
[6, 13]	ἔχειν μνᾶν μηδετέρου ἔχοντος) ἀλλ´	οὖν	τό γε τἀναντία ὑπάρχειν αὐτοῖς
[6, 6]	ὅτι οὐκ ἔχει πλάτος. Συμβήσεται	οὖν	τὸ γένος μετέχειν τοῦ εἴδους·
[6, 3]	περιέχεται ἐν τῷ συμφέροντι. Περιττὸν	οὖν	τὸ δίκαιον· καθόλου γὰρ εἴπας
[6, 5]	οὕτως ὁριζόμενος τὴν ἀρετήν. Ἀπολιπὼν	οὖν	τὸ τῆς δικαιοσύνης γένος οὐ
[6, 2]	πλείω μέρη διείληπται ~Εἷς μὲν	οὖν	τόπος τοῦ ἀσαφῶς, εἰ ὁμώνυμόν
[6, 4]	τὸν λόγον πεποιημένος. Εἷς μὲν	οὖν	τρόπος τοῦ μὴ διὰ γνωριμωτέρων
[6, 6]	οὐκ ἂν εἴη ταὐτόν. Χρηστέον	οὖν	τῷ τόπῳ καθάπερ εἴρηται. ~Σκεπτέον
[6, 8]	βούλησις αὐτοῦ ἀγαθοῦ. Οὐκ ἔσται	οὖν	φαινομένου ἀγαθοῦ οὐδὲ φαινομένου ἡδέος·
[6, 4]	μὲν οὖν ἕκαστα τῶν τοιούτων	ἐξακριβοῦν,	χρῆσθαι δὲ διαλεγομένους πρὸς τὸ
[6, 6]	πάθος ἢ {ἡ} διάθεσις ἢ	ὁτιοῦν	ἄλλο, ἡμάρτηκεν· πᾶσα γὰρ διάθεσις
[6, 1]	μὴ καλῶς ὥρισται. Ῥᾷον γὰρ	ὁτιοῦν	ποιῆσαι ἢ καλῶς ποιῆσαι· δῆλον
[6, 9]	ἀνθρώπῳ ἢ ψυχῇ· ἐὰν γὰρ	ὁτιοῦν	τούτων μὴ ποιήσῃ, ἡμάρτηκεν. Ὁμοίως
[6, 4]	τί ἦν εἶναι τῷ ὁριζομένῳ	δηλοῦν,	ἐὰν μὴ τυγχάνῃ ταὐτὸν ἡμῖν
[6, 4]	διὰ τῶν ὑστέρων τὰ πρότερα	δηλοῦν,	καθάπερ πρότερον εἴπαμεν· ἄλλος δὲ
[6, 6]	γὰρ ποιόν τι πᾶσα διαφορὰ	δηλοῦν.	Σκοπεῖν δὲ καὶ εἰ κατὰ
[6, 14]	συνδιορθώσαντα καὶ συσχηματίσαντα πρὸς τὸ	δηλοῦν	τι καὶ ἔχειν ἐπιχείρημα οὕτως
[6, 13]	ἡ λύπη γίνεται, τοῦτο βούλεται	δηλοῦν·	τὸ δὲ διὰ τόδε γίνεσθαί
[6, 3]	καὶ γὰρ τὸ αὐτὸ αὑτὸ	κινοῦν	ψυχή, καθάπερ Πλάτων ὥρισται. Ἢ
[6, 8]	τῶν τοιούτων· ἀπολείπων γὰρ διαφορὰν	ἡντινοῦν	οὐ λέγει τὸ τί ἦν
[6, 12]	καὶ ἀγαθὸν εἶναι, ὥστε πρὸς	ὁποιονοῦν	τούτων ἀποδοὺς ὀρθῶς ἂν εἴη
[6, 6]	καὶ ἀμφοτέρων αὐτῶν ἐστι τὸ	δίπουν	διαφορά. Ὥστε προσθετέον ὅτι μηδ´
[6, 3]	πεζὸν δίπουν, ὥστε ζῷον πεζὸν	δίπουν	δίπουν ἔσται, ἀλλ´ οὐ διὰ
[6, 3]	δίπουν, ὥστε ζῷον πεζὸν δίπουν	δίπουν	ἔσται, ἀλλ´ οὐ διὰ τοῦτο
[6, 3]	καὶ τὸ ταὐτὸν τῷ ἀνθρώπῳ	δίπουν	ἔσται, ἔστι δὲ ταὐτὸν τῷ
[6, 3]	ἄτοπον· καὶ γὰρ ὁ ἄνθρωπος	δίπουν	ἐστίν, ὥστε καὶ τὸ ταὐτὸν
[6, 3]	λέγεται, ὥστε ἅπαξ μόνον τὸ	δίπουν	κατηγορεῖται. Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ
[6, 3]	γὰρ κατὰ ζῴου πεζοῦ τὸ	δίπουν	κατηγορεῖται (οὕτω μὲν γὰρ δὶς
[6, 3]	ἂν περὶ τοῦ αὐτοῦ τὸ	δίπουν	κατηγοροῖτο) ἀλλὰ περὶ ζῴου πεζοῦ
[6, 3]	περὶ ζῴου πεζοῦ δίποδος τὸ	δίπουν	λέγεται, ὥστε ἅπαξ μόνον τὸ
[6, 3]	τοῦ πράγματος. Οἷον ζῷον πεζὸν	δίπουν	τετράπηχυ" ὁ γὰρ τοιοῦτος λόγος
[6, 6]	καθάπερ τὸ πεζὸν καὶ τὸ	δίπουν	τὸ ζῷον συνεπιφέρει. Ὥστε καθ´
[6, 6]	ἐπάνω τούτου πάντα, καθάπερ τὸ	δίπουν	τὸ πτηνὸν ἢ τὸ πεζὸν
[6, 3]	ταὐτὸν τῷ ἀνθρώπῳ ζῷον πεζὸν	δίπουν,	ὥστε ζῷον πεζὸν δίπουν δίπουν
[6, 8]	γὰρ ὁπωσοῦν γῆς κινηθείσης οὐδ´	ὁποσησοῦν	σεισμὸς ἔσται, ὁμοίως δ´ οὐδ´
[6, 5]	χεῖρον, ἐπειδὴ καὶ τῶν λοιπῶν	ὁστισοῦν	δυνατός ἐστι νόσον ποιῆσαι. Ἔτι
[6, 8]	τὸ ἐνδεὲς ἐπιχειρεῖν· οὐ γὰρ	ὁπωσοῦν	γῆς κινηθείσης οὐδ´ ὁποσησοῦν σεισμὸς
[6, 12]	ὡς ποιητικὸν ἢ πρακτικὸν ἢ	ὁπωσοῦν	δι´ ἄλλο αἱρετὸν ἀποδέδωκεν, οἷον
[6, 8]	ἔσται, ὁμοίως δ´ οὐδ´ ἀέρος	ὁπωσοῦν	οὐδ´ ὁποσουοῦν κινηθέντος πνεῦμα. Ἔτι
[6, 14]	ποία τις προσδιοριστέον· οὐ γὰρ	ὁπωσοῦν	συντεθέντων τούτων σὰρξ γίνεται, ἀλλ´
[6, 13]	ἐπ´ οἰκίας· οὐ γάρ, ἂν	ὁπωσοῦν	συντεθῇ ταῦτα, οἰκία ἐστίν. Εἰ
[6, 10]	ἀποδόντα. Ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον, εἰ	ὁποτερωσοῦν	πεποίηκεν, ἡμάρτηκεν. Ἐπεὶ δ´ ἔνια
[6, 8]	ἡδονάς· οὐ γὰρ ὁ ὑφ´	οἱασποτοῦν	ἡδονῆς κρατούμενος ἀκρατὴς λέγεται, ἀλλ´
[6, 14]	μὲν συντεθέντων σάρξ, οὑτωσὶ δ´	ὀστοῦν.	ἔοικε δ´ οὐδ´ εἶναι τὸ
[6, 14]	καθάπερ εἰ σάρκα ὁριζόμενος ἢ	ὀστοῦν	τὴν πυρὸς καὶ γῆς καὶ
[6, 8]	δ´ οὐδ´ ἀέρος ὁπωσοῦν οὐδ´	ὁποσουοῦν	κινηθέντος πνεῦμα. Ἔτι ἐπὶ τῶν
[6, 9]	ἕξεως ἢ τοῦ ἐναντίου ἢ	ὁτουοῦν	ἐστιν ἡ στέρησις. Καὶ εἰ
[6, 3]	ἁπλῶς γὰρ πρὸς τὸ ἴδιον	ὁτουοῦν	προστεθέντος ἀληθοῦς ὅλος ὁ λόγος
[6, 2]	ὅτι ἀσαφῶς εἴρηκε καὶ χεῖρον	ὁτουοῦν	τῶν κατὰ μεταφορὰν λεγομένων. Ἔτι
[6, 13]	μέλιτος καὶ ὕδατος. Ὥστ´ ἐὰν	ὁποτερῳοῦν	τῶν εἰρημένων ταὐτὸν ὁμολογήσῃ εἶναι
[6, 12]	λαμβάνων· δῆλον γὰρ ὅτι τοιοῦτος	ὢν	ἑκάτερος ὁ μὲν ἀγαθὸς ῥήτωρ
[6, 13]	πέφυκε τῷ πρώτῳ γίνεσθαι, ἐξ	ὧν	δ´ ἔφησεν αὐτὸ εἶναι μὴ
[6, 10]	ἁπάντων κοινὸν ἀποδέδωκεν· συνώνυμα γὰρ	ὧν	εἷς ὁ κατὰ τοὔνομα λόγος·
[6, 6]	ἑκάστου συμμετρία ἐν ἐκείνοις ὑπάρχει	ὧν	ἐστι συμμετρία, ὥσθ´ ἡ ὑγίεια
[6, 6]	κατὰ τῆς διαφορᾶς, ἀλλὰ καθ´	ὧν	ἡ διαφορά, τὸ γένος δοκεῖ
[6, 5]	τῷ ἐπάνω γένει προσαπτέον δι´	ὧν	ὁρίζεται τὸ ἐγγυτάτω γένος· οὕτω
[6, 14]	παράδειγμα θεώμενον τό τ´ ἐλλεῖπον	ὧν	προσῆκεν ἔχειν τὸν ὁρισμὸν καὶ
[6, 13]	καθ´ αὑτὰ ᾖ τὰ ἐξ	ὧν	σύγκειται ἀγαθά, ἀλλ´ οὐδὲν κωλύει
[6, 13]	οὐδενὶ γὰρ τῶν στοιχείων ἐξ	ὧν	σύγκειται ἡ συλλαβὴ συνώνυμός ἐστιν.
[6, 2]	ἐφαρμόττοντος τοῦ λόγου ἐπὶ πάντα	ὧν	τὸν ὁρισμὸν ἀποδέδωκεν. Μάλιστα δ´
[6, 1]	ἐπειδὴ ἐργωδέστερον· ὥσθ´ ἡ ἐπιχείρησις	ῥᾴων	ἡ περὶ τοῦτο ἢ ἡ
[6, 11]	ἐπὶ τῶν ἁπλῶν ὁ τοὔνομα	μεταλαβὼν	ὡρισμένος ἂν εἴη, οἷον ἀντὶ
[6, 13]	γάρ, καθάπερ οὐδ´ ἐπὶ τῶν	συλλαβῶν·	οὐδενὶ γὰρ τῶν στοιχείων ἐξ
[6, 13]	τῷ ἐκ τῶνδε· ὁ γὰρ	λέγων	μέλι μεθ´ ὕδατος ἤτοι μέλι
[6, 6]	ἀλγήσει γὰρ τὰ ἄψυχα, εἴπερ	ἀλγηδὼν	αὐτοῖς παρέσται. Τοιοῦτος δὲ καὶ
[6, 6]	ἰσότης ἐναντίων λογισμῶν, καὶ ἡ	ἀλγηδὼν	διάστασις τῶν συμφύτων μερῶν μετὰ
[6, 6]	οὕτως ὁριζομένοις. Οὐ γάρ ἐστιν	ἀλγηδὼν	ἡ διάστασις τῶν συμφύτων μερῶν,
[6, 6]	τοῖς ἐναντίοις λογισμοῖς, οὐδ´ ἡ	ἀλγηδὼν	τοῖς συμφύτοις μέρεσιν· ἀλγήσει γὰρ
[6, 6]	εἴπερ κατηγορεῖταί τι αὐτῆς τῶν	εἰδῶν·	εἰ γὰρ κατηγορηθήσεται ἄνθρωπος, δῆλον
[6, 6]	ἐπὶ πλέον ἡ διαφορὰ τῶν	εἰδῶν	λέγεται. Ἔτι συμβήσεται τὴν διαφορὰν
[6, 13]	ῥηθὲν ἐπὶ τῶν ὑγιεινῶν καὶ	νοσωδῶν·	ἔνια γὰρ τῶν φαρμάκων οὕτως
[6, 8]	κινηθέντος πνεῦμα. Ἔτι ἐπὶ τῶν	ὀρέξεων	εἰ μὴ πρόσκειται τὸ φαινόμενον,
[6, 6]	τὸν ὁριζόμενον, οἷον ἐπὶ τῶν	στερήσεων·	τυφλὸν γάρ ἐστι τὸ μὴ
[6, 10]	ἐπὶ τῶν ὁμοίων τοῦ ὀνόματος	πτώσεων	αἱ ὅμοιαι τοῦ λόγου πτώσεις
[6, 2]	ἀλλὰ καθάπερ τὰ τῶν ἀρχαίων	γραφέων,	εἰ μή τις ἐπέγραψεν, οὐκ
[6, 6]	τοῦ βοὸς καὶ τῶν ἄλλων	πεζῶν	ζῴων, οὐ κατ´ αὐτῆς τῆς
[6, 11]	ἀντὶ λωπίου ἱμάτιον. Ἔτι δὲ	μείζων	ἁμαρτία, εἰ καὶ ἀγνωστοτέρων ὀνομάτων
[6, 4]	διαφορὰν γνωρίζεσθαι (ὁ γὰρ ἄνθρωπον	γνωρίζων	καὶ ζῷον καὶ πεζὸν γνωρίζει)
[6, 13]	{γενέσθαι, οὔτ´ ἐκ κακῶν ἢ	ἀγαθῶν	μηδέτερον. Ἢ εἰ μᾶλλον μὲν
[6, 2]	μέτρον ἢ εἰκὼν τῶν φύσει	δικαίων.	Ἔστι δὲ τὰ τοιαῦτα χείρω
[6, 3]	εἰκόνα τῶν φύσει καλῶν καὶ	δικαίων·	τὸ γὰρ δίκαιον καλόν τι,
[6, 3]	ἐπιείκειαν ἐλάττωσιν τῶν συμφερόντων καὶ	δικαίων·	τὸ γὰρ δίκαιον συμφέρον τι,
[6, 2]	ὁρισμός, ἀλλὰ καθάπερ τὰ τῶν	ἀρχαίων	γραφέων, εἰ μή τις ἐπέγραψεν,
[6, 1]	ὅτι ἡ ἁμαρτία περὶ τοῦτο	πλείων,	ἐπειδὴ ἐργωδέστερον· ὥσθ´ ἡ ἐπιχείρησις
[6, 13]	τῶν συλλαβῶν· οὐδενὶ γὰρ τῶν	στοιχείων	ἐξ ὧν σύγκειται ἡ συλλαβὴ
[6, 5]	ἐκ τῶν περὶ τὰ γένη	στοιχείων,	καθάπερ πρότερον εἴρηται. Ἔτι εἰ
[6, 6]	φασὶν εἶναι. Ἴσως δ´ ἐπ´	ἐνίων	ἀναγκαῖον καὶ ἀποφάσει χρῆσθαι τὸν
[6, 10]	ἐφαρμόσει ὁ λεχθεὶς ὅρος. Ἐπ´	ἐνίων	γὰρ οὐ συμβαίνει, οἷον ὡς
[6, 5]	ἀλήθειαν ἔχει καθάπερ εἴρηται, ἐπ´	ἐνίων	δ´ οὔ, οἷον ἐφ´ ὅσων
[6, 8]	ποιοῖντο τοῦ ἐνηργηκέναι. Πάλιν ἐπ´	ἐνίων	εἰ μὴ διώρικε τὸ πόσου
[6, 5]	ἐνδέχεται ταὐτοῦ ὁρισμοὺς εἶναι. Ἐπ´	ἐνίων	{μὲν οὖν κατ´ ἀλήθειαν ἔχει
[6, 10]	ἄγνοια λέγεται. ~Ἔτι ἐπὶ τῶν	ὁμοίων	τοῦ ὀνόματος πτώσεων αἱ ὅμοιαι
[6, 14]	ἕτερον οἰστέον· ἐὰν γὰρ φαίνηται	βελτίων	καὶ μᾶλλον δηλῶν τὸ ὁριζόμενον,
[6, 14]	νόμον εἰώθασιν ἐπεισφέρειν, κἂν ᾖ	βελτίων	ὁ ἐπεισφερόμενος, ἀναιροῦσι τὸν ἔμπροσθεν,
[6, 9]	ἴσῳ ὑπερεχόμενον. Καὶ ἐπὶ τῶν	ἐναντίων	δ´ ὡσαύτως· ὁ γὰρ ἐναντίος
[6, 6]	ἂν ποιητικὸν εἶναι ἡ τῶν	ἐναντίων	ἰσότης λογισμῶν· ὅταν γὰρ ἐπ´
[6, 9]	στοιχείοις χρώμενον τοῖς ἐκ τῶν	ἐναντίων	καὶ τῶν συστοίχων. Ἔτι ἐπὶ
[6, 9]	κεχρημένος. Ἂν δὲ μηδέτερον τῶν	ἐναντίων	κατὰ στέρησιν λέγηται, ἀποδοθῇ δ´
[6, 6]	αἰσθήσεως, καὶ ἡ ἀπορία ἰσότης	ἐναντίων	λογισμῶν, καὶ ἡ ἀλγηδὼν διάστασις
[6, 9]	κατὰ μίαν τινὰ συμπλοκὴν τῶν	ἐναντίων.	Οἷον εἰ ὠφέλιμον τὸ ποιητικὸν
[6, 9]	ἀγαθῷ ἔσται· τῶν γὰρ οὕτως	ἐναντίων	ὁμοίως ὁ λόγος ἀποδοτέος. Ὥστε
[6, 9]	ἀποδέδοται. Ἐπεὶ δ´ ἔνια τῶν	ἐναντίων	στερήσει θατέρου λέγεται, οἷον ἡ
[6, 4]	δίχα ἀπὸ τῶν δύο εἴληπται,	ἀρτίων	ὄντων, καὶ ἡ ἀρετὴ ἀγαθόν
[6, 13]	ἢ κακὸν {γενέσθαι, οὔτ´ ἐκ	κακῶν	ἢ ἀγαθῶν μηδέτερον. Ἢ εἰ
[6, 13]	καὶ νοσωδῶν· ἔνια γὰρ τῶν	φαρμάκων	οὕτως ἔχει ὥσθ´ ἑκάτερον μὲν
[6, 2]	τὸν νόμον φησὶν εἶναι, ψεύδεται	(εἰκὼν	γάρ ἐστιν οὗ ἡ γένεσις
[6, 2]	ὑπάρχει καθ´ ἣν μέτρον ἢ	εἰκὼν	ὁ νόμος ἐστίν, οὔτε εἴωθε
[6, 2]	οἷον ὁ νόμος μέτρον ἢ	εἰκὼν	τῶν φύσει δικαίων. Ἔστι δὲ
[6, 13]	ἢ κακόν· πολλὰ γὰρ τῶν	ποιητικῶν	καθ´ αὑτὰ μὲν οὐκ ἔστιν
[6, 3]	τὸν νόμον εἰκόνα τῶν φύσει	καλῶν	καὶ δικαίων· τὸ γὰρ δίκαιον
[6, 2]	τοῦ ὁριζομένου πλεοναχῶς λεγομένου μὴ	διελὼν	εἶπεν· ἄδηλον γὰρ ὁποτέρου τὸν
[6, 14]	γὰρ φαίνηται βελτίων καὶ μᾶλλον	δηλῶν	τὸ ὁριζόμενον, δῆλον ὅτι ἀνῃρημένος
[6, 7]	καὶ τῶν διαφορῶν καὶ τῶν	ἄλλων	ἁπάντων τῶν ἐν τοῖς ὁρισμοῖς
[6, 8]	τὸ φαινόμενον, καὶ ἐφ´ ὅσων	ἄλλων	ἁρμόττει, οἷον ὅτι ἡ βούλησις
[6, 12]	Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν	ἄλλων,	ἐπειδὴ ἀντιστρέφει πάντα τὰ πρός
[6, 12]	ἡ ἰατρικὴ ἀλλὰ καὶ τῶν	ἄλλων	ἐπιστημῶν αἱ πολλαὶ πρὸς ὂν
[6, 12]	εἶναι λέγεται, καθάπερ ἐπὶ τῶν	ἄλλων	ἔχει τῶν πρός τι· πᾶν
[6, 14]	μὴ ἔστι σύνθεσις, οὐδὲ τῶν	ἄλλων	οὐδὲν τῶν συνθέτων σύνθεσις ἂν
[6, 6]	καὶ τοῦ βοὸς καὶ τῶν	ἄλλων	πεζῶν ζῴων, οὐ κατ´ αὐτῆς
[6, 13]	ἄτοπον διὰ τὸ καὶ ἐπ´	ἄλλων	συμβαίνειν τὸ τοιοῦτον (οὐδὲν γὰρ
[6, 8]	Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν	ἄλλων	τῶν τοιούτων· ἀπολείπων γὰρ διαφορὰν
[6, 13]	καθάπερ ἐπ´ οἰκίας καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν τοιούτων· δῆλον γὰρ ὅτι
[6, 9]	ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν	ἄλλων	τῶν τοιούτων· οἷον εἰ τὸ
[6, 3]	τὸ μὲν γένος ἀπὸ τῶν	ἄλλων	χωρίζειν, τὴν δὲ διαφορὰν ἀπὸ
[6, 11]	Οὕτω γὰρ καὶ ἐπὶ τῶν	ἁπλῶν	ὁ τοὔνομα μεταλαβὼν ὡρισμένος ἂν
[6, 12]	ἰατρικὴ ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων	ἐπιστημῶν	αἱ πολλαὶ πρὸς ὂν λέγονται,
[6, 4]	ἀναγκαῖον ἴσως διὰ τῶν ἐκείνοις	γνωρίμων	ποιεῖσθαι τὸν λόγον. Εἰσὶ δὲ
[6, 4]	εἶναι, τοὺς ἐκ τῶν ἑκάστῳ	γνωρίμων,	πολλοὺς τοῦ αὐτοῦ συμβήσεται λέγειν
[6, 12]	αἱρετὸν ἀποδέδωκεν, οἷον τὴν δικαιοσύνην	νόμων	σῳστικὴν εἰπὼν ἢ τὴν σοφίαν
[6, 6]	τῆς ὑγιείας ὁρισμός, εἴπερ συμμετρία	θερμῶν	καὶ ψυχρῶν" ἐστιν· ἀνάγκη γὰρ
[6, 2]	καὶ ὅτι ἡ ὑγίεια συμμετρία	θερμῶν	καὶ ψυχρῶν· ὁμώνυμος γὰρ ἡ
[6, 6]	καὶ ἡ ἀπορία ἰσότης ἐναντίων	λογισμῶν,	καὶ ἡ ἀλγηδὼν διάστασις τῶν
[6, 6]	εἶναι ἡ τῶν ἐναντίων ἰσότης	λογισμῶν·	ὅταν γὰρ ἐπ´ ἀμφότερα λογιζομένοις
[6, 4]	εἶναι ὅπερ καθ´ ἑκάτερον τῶν	ὁρισμῶν	δηλοῦται. Ταῦτα δ´ {οὐ ταὐτά
[6, 4]	λόγον. Εἰσὶ δὲ τῶν τοιούτων	ὁρισμῶν	ὅ τε τῆς στιγμῆς καὶ
[6, 14]	ἔμπροσθεν, οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν	ὁρισμῶν	ποιητέον καὶ αὐτὸν ὁρισμὸν ἕτερον
[6, 14]	ἀναιρεῖται. ὅσοι τ´ ἀσαφεῖς τῶν	ὁρισμῶν,	συνδιορθώσαντα καὶ συσχηματίσαντα πρὸς τὸ
[6, 10]	Ἐπεὶ δ´ ἔνια λανθάνει τῶν	ὁμωνύμων,	ἐρωτῶντι {μὲν ὡς συνωνύμοις χρηστέον
[6, 12]	ἔσται. Οὐ γὰρ ὁ λάθρᾳ	λαμβάνων	ἀλλ´ ὁ βουλόμενος λάθρᾳ λαμβάνειν
[6, 12]	παραλείπων, κλέπτης δ´ ὁ λάθρᾳ	λαμβάνων·	δῆλον γὰρ ὅτι τοιοῦτος ὢν
[6, 6]	ἀδύνατον τὴν αὐτὴν διαφορὰν δύο	γενῶν	εἶναι μὴ περιεχόντων ἄλληλα, ἀλλὰ
[6, 6]	ἐπειδὴ ἐνδέχεται τὴν αὐτὴν δύο	γενῶν	εἶναι μὴ περιεχόντων ἄλληλα, ἀλλὰ
[6, 6]	γὰρ ἡ αὐτὴ διαφορὰ δύο	γενῶν	εἶναι μὴ περιεχόντων ἄλληλα. Εἰ
[6, 6]	οὗ ἡ διαφορά, καὶ τῶν	γενῶν	ἑκάτερον· δῆλον οὖν ὅτι τὸ
[6, 7]	οὐκ ὄν ἐστιν. Ἔτι τῶν	γενῶν	καὶ τῶν διαφορῶν καὶ τῶν
[6, 11]	σκοπεῖν, ἀφαιροῦντα τὸν θατέρου τῶν	συμπεπλεγμένων	λόγον, εἰ καὶ ὁ λοιπὸς
[6, 11]	τοῖς πολλοῖς. ~Ἐὰν δὲ τῶν	συμπεπλεγμένων	τινὸς ἀποδοθῇ ὅρος, σκοπεῖν, ἀφαιροῦντα
[6, 6]	διαφορᾶς, ἐπειδὴ ἡ ἑτέρα τῶν	εἰρημένων	διαφορῶν ἐξ ἀνάγκης κατηγορεῖται τοῦ
[6, 1]	περίεργον. Πάλιν δ´ ἑκάτερον τῶν	εἰρημένων	εἰς πλείω μέρη διείληπται ~Εἷς
[6, 6]	εἴη ὡρισμένος· οὐδὲν γὰρ τῶν	εἰρημένων	ἐνδέχεται τοῦ γένους κατηγορεῖσθαι, ἐπειδὴ
[6, 13]	πέφυκεν ἓν γίνεσθαι ἐκ τῶν	εἰρημένων·	ἔνια γὰρ οὕτως ἔχει πρὸς
[6, 14]	πάσῃ διάλυσις ἐναντίον, τῶν δ´	εἰρημένων	οὐδετέρῳ οὐδέν. ἔτι εἰ ὁμοίως
[6, 14]	παράπαν συνθέσει ταὐτὸν οὐδέτερον τῶν	εἰρημένων·	συνθέσει μὲν γὰρ πάσῃ διάλυσις
[6, 13]	ὕδατος. Ὥστ´ ἐὰν ὁποτερῳοῦν τῶν	εἰρημένων	ταὐτὸν ὁμολογήσῃ εἶναι τὸ τόδε
[6, 13]	τόδ´ εἶναι κατ´ οὐδένα τῶν	εἰρημένων	τρόπων. ~Πάλιν εἰ τὴν τούτων
[6, 10]	Ἔτι εἰ τῶν καθ´ ὁμωνυμίαν	λεγομένων	ἕνα λόγον ἁπάντων κοινὸν ἀποδέδωκεν·
[6, 2]	χεῖρον ὁτουοῦν τῶν κατὰ μεταφορὰν	λεγομένων.	Ἔτι εἰ μὴ δῆλος ὁ
[6, 5]	ὑποτίθεται τῶν ἐν τῷ ὁρισμῷ	λεγομένων.	Ἔτι εἰ πρὸς πλείω λεγομένου
[6, 10]	τις, ὁρισάμενός τι τῶν πολλαχῶς	λεγομένων,	καὶ τοῦ λόγου μὴ ἐφαρμόττοντος
[6, 7]	ἁπάντων τῶν ἐν τοῖς ὁρισμοῖς	ἀποδιδομένων	λόγους ἀντὶ τῶν ὀνομάτων ποιοῦντα
[6, 13]	τέλος. Ἔνια δὲ τῶν οὕτως	ἀποδιδομένων	οὐδαμῶς ὑπὸ τὴν εἰρημένην πίπτει
[6, 10]	διαιρετέον. Ἐπεὶ δ´ ἔνιοι τῶν	ἀποκρινομένων	τὸ μὲν συνώνυμον ὁμώνυμόν φασιν
[6, 2]	οὖν ὁπότερον βούλεται λέγειν τῶν	δηλουμένων	ὑπὸ τοῦ πλεοναχῶς λεγομένου. Ὁμοίως
[6, 3]	γὰρ τοιοῦτος χεῖρον ὥρισται τῶν	χρωμένων	ὃ πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς οὖσιν.
[6, 5]	καθάπερ πρότερον εἴρηται. Ἔτι εἰ	ὑπερβαίνων	λέγει τὰ γένη, οἷον τὴν
[6, 3]	εἰ τὴν ἰατρικὴν ἐπιστήμην τῶν	ὑγιεινῶν	ζῴῳ καὶ ἀνθρώπῳ, ἢ τὸν
[6, 13]	τὸ νῦν ῥηθὲν ἐπὶ τῶν	ὑγιεινῶν	καὶ νοσωδῶν· ἔνια γὰρ τῶν
[6, 4]	τί ἐστιν, ὥσθ´ ὑποκάτω ταῦτα	ἐκείνων	ἐστίν. Ἔτι δ´ ἀνάγκη τὸν
[6, 3]	ὅρος, εἴπερ ἀριθμὸς αὐτὸς αὑτὸν	κινῶν"	ἐστιν· καὶ γὰρ τὸ αὐτὸ
[6, 11]	μεταλλαγὴν γίνεσθαι, ἢ πάντων ἢ	τινῶν,	ἐπειδὴ {οὐδὲν πλείω νῦν ἢ
[6, 7]	ταὐτὸν ἦν. Ἔτι εἰ, δύο	τινῶν	προτεθέντων, καθ´ οὗ τὸ πρᾶγμα
[6, 5]	ἀλλὰ πρὸς τὸ χεῖρον ἀποδέδωκε,	πλειόνων	ὄντων πρὸς ἃ λέγεται τὸ
[6, 5]	οὐδέτερος, ἀλλ´ ὁ ἄμφω ταῦτ´	εἰπών,	ἐπειδὴ πλείους οὐκ ἐνδέχεται ταὐτοῦ
[6, 12]	οἷον τὴν δικαιοσύνην νόμων σῳστικὴν	εἰπὼν	ἢ τὴν σοφίαν ποιητικὴν εὐδαιμονίας·
[6, 11]	τὴν θεωρητικὴν ἐπιστήμην ὑπόληψιν θεωρητικὴν	εἰπών.	Ἡ γὰρ ὑπόληψις τῇ ἐπιστήμῃ
[6, 3]	οἷον τὴν ἐπιθυμίαν ὄρεξιν ἡδέος	εἰπών·	πᾶσα γὰρ ἐπιθυμία ἡδέος ἐστίν,
[6, 9]	γίνεσθαι. Οἷον εἰ τὴν ἄγνοιαν	εἰπὼν	στέρησιν μὴ ἐπιστήμης στέρησιν εἶπεν,
[6, 12]	ἑκάστῳ πιθανὸν θεωρεῖν καὶ μηδὲν	παραλείπων,	κλέπτης δ´ ὁ λάθρᾳ λαμβάνων·
[6, 8]	ἐπὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων·	ἀπολείπων	γὰρ διαφορὰν ἡντινοῦν οὐ λέγει
[6, 5]	ὁ οὕτως ὁριζόμενος τὴν ἀρετήν.	Ἀπολιπὼν	οὖν τὸ τῆς δικαιοσύνης γένος
[6, 10]	μή, πλείους ἔσονται ὁρισμοὶ τῶν	λοιπῶν·	δύο γὰρ {οἱ} κατὰ τοὔνομα
[6, 5]	καὶ χεῖρον, ἐπειδὴ καὶ τῶν	λοιπῶν	ὁστισοῦν δυνατός ἐστι νόσον ποιῆσαι.
[6, 2]	εἰ γὰρ κατὰ μηδένα τῶν	τρόπων	ἱκανῶς εἴρηται, δῆλον ὅτι οὐκ
[6, 13]	εἶναι κατ´ οὐδένα τῶν εἰρημένων	τρόπων.	~Πάλιν εἰ τὴν τούτων σύνθεσιν
[6, 1]	ἐκ τῶν πρὸς τὸ συμβεβηκὸς	τόπων	ἐπισκεπτέον· καὶ γὰρ ἐκεῖ· πότερον
[6, 1]	γένος καὶ τὸ ἴδιον ῥηθέντων	τόπων	ἐπισκεπτέον. Λοιπὸν δ´, εἰ μὴ
[6, 3]	δὶς φθέγξασθαι ταὐτὸν ὄνομα τῶν	ἀτόπων,	ἀλλὰ {τὸ πλεονάκις περί τινος
[6, 7]	συνουσίας ἐστίν· ὁ γὰρ μᾶλλον	ἐρῶν	οὐ μᾶλλον ἐπιθυμεῖ τῆς συνουσίας,
[6, 6]	ἀλγηδὼν ἡ διάστασις τῶν συμφύτων	μερῶν,	ἀλλὰ ποιητικὸν ἀλγηδόνος· οὐδ´ ἡ
[6, 6]	ἡ ἀλγηδὼν διάστασις τῶν συμφύτων	μερῶν	μετὰ βίας. Οὔτε γὰρ ὁ
[6, 13]	τοιούτων· δῆλον γὰρ ὅτι τῶν	μερῶν	ὄντων οὐδὲν κωλύει τὸ ὅλον
[6, 13]	ὅσων κατάδηλός ἐστιν ἡ τῶν	μερῶν	σύνθεσις, καθάπερ ἐπ´ οἰκίας καὶ
[6, 14]	εἶναι τὸ ὅλον, πρὸς τῶν	μερῶν	τι ἐπιχειρεῖν, ἐὰν ᾖ γνώριμον
[6, 13]	ἀνάπαλιν γὰρ δεῖ συμβαίνειν, τῶν	μερῶν	φθαρέντων φθείρεσθαι τὸ ὅλον, τοῦ
[6, 13]	ὅλον μηδέτερον· οὔτε γὰρ ἐκ	μηδετέρων	δυνατὸν ἢ ἀγαθόν τι ἢ
[6, 4]	γὰρ ὅτι καὶ ὁ διὰ	προτέρων	καὶ γνωριμωτέρων βέλτιον ὥρισται, ὥστε
[6, 4]	τῶν τυχόντων ἀλλ´ ἐκ τῶν	προτέρων	καὶ γνωριμωτέρων, καθάπερ ἐν ταῖς
[6, 4]	οὐχ ὥρισται ὁ μὴ διὰ	προτέρων	καὶ γνωριμωτέρων ὁρισάμενος. Τὸ μὲν
[6, 4]	ἐστι τόπος τὸ μὴ διὰ	προτέρων	καὶ γνωριμωτέρων πεποιῆσθαι τὸν λόγον,
[6, 4]	Πρῶτον μὲν εἰ μὴ διὰ	προτέρων	καὶ γνωριμωτέρων πεποίηται τὸν ὁρισμόν.
[6, 4]	οὖν βέλτιον τὸ διὰ τῶν	προτέρων	τὰ ὕστερα πειρᾶσθαι γνωρίζειν· ἐπιστημονικώτερον
[6, 4]	δὲ τῶν ἁπλῶς γνωριμωτέρων καὶ	προτέρων	τοῦ εἴδους ἐστίν. Συναναιρεῖ γὰρ
[6, 4]	ὄντος. Τοῦ δὲ μὴ ἐκ	προτέρων	τρεῖς εἰσι τρόποι· πρῶτος μέν,
[6, 4]	ἁπλῶς ἐξ ἀγνωστοτέρων ἢ ἡμῖν	ἀγνωστοτέρων·	ἐνδέχεται γὰρ ἀμφοτέρως. Ἁπλῶς μὲν
[6, 4]	ἢ γὰρ εἰ ἁπλῶς ἐξ	ἀγνωστοτέρων	ἢ ἡμῖν ἀγνωστοτέρων· ἐνδέχεται γὰρ
[6, 11]	δὲ μείζων ἁμαρτία, εἰ καὶ	ἀγνωστοτέρων	ὀνομάτων τὴν μετάληψιν ἐποιήσατο, οἷον
[6, 6]	ἐστὶν οὐ περιέχοντα ἄλληλα, καὶ	ἀμφοτέρων	αὐτῶν ἐστι τὸ δίπουν διαφορά.
[6, 4]	δὲ καὶ ἡ αὐτὴ ἐπιστήμη	ἀμφοτέρων	δοκεῖ εἶναι, ὥστ´ οὐδὲ γνωριμώτερον
[6, 4]	γνωριμωτέρων ἐστὶ τὸ διὰ τῶν	ὑστέρων	τὰ πρότερα δηλοῦν, καθάπερ πρότερον
[6, 4]	ἐπιπέδου· πάντες γὰρ διὰ τῶν	ὑστέρων	τὰ πρότερα δηλοῦσιν· τὸ μὲν
[6, 4]	καὶ ὁ διὰ προτέρων καὶ	γνωριμωτέρων	βέλτιον ὥρισται, ὥστε ἀμφότεροι ἂν
[6, 4]	Τὸ μὲν οὖν μὴ διὰ	γνωριμωτέρων	εἰρῆσθαι τὸν ὅρον διχῶς ἔστιν
[6, 4]	οὖν τρόπος τοῦ μὴ διὰ	γνωριμωτέρων	ἐστὶ τὸ διὰ τῶν ὑστέρων
[6, 4]	ἀλλ´ ἐκ τῶν προτέρων καὶ	γνωριμωτέρων,	καθάπερ ἐν ταῖς ἀποδείξεσιν (οὕτω
[6, 4]	ὁριζόμενον, ταῦτα δὲ τῶν ἁπλῶς	γνωριμωτέρων	καὶ προτέρων τοῦ εἴδους ἐστίν.
[6, 4]	ἐὰν μήτ´ ἐκ τῶν ἁπλῶς	γνωριμωτέρων	μήτ´ ἐκ τῶν ἡμῖν τυγχάνῃ
[6, 4]	τοιούτων ἀλλὰ διὰ τῶν ἁπλῶς	γνωριμωτέρων·	μόνως γὰρ ἂν οὕτως εἷς
[6, 4]	ὁ μὴ διὰ προτέρων καὶ	γνωριμωτέρων	ὁρισάμενος. Τὸ μὲν οὖν μὴ
[6, 4]	τὸ μὴ διὰ προτέρων καὶ	γνωριμωτέρων	πεποιῆσθαι τὸν λόγον, μέρη δ´
[6, 4]	εἰ μὴ διὰ προτέρων καὶ	γνωριμωτέρων	πεποίηται τὸν ὁρισμόν. Ἐπεὶ γὰρ
[6, 4]	ἀποδοτέος, εἴπερ ἐκ τῶν ἑκάστῳ	γνωριμωτέρων	τὸν ὁρισμὸν ποιεῖσθαι χρή. Ἔτι
[6, 4]	ἀποδοτέος τοῖς διὰ τῶν ἑκάστοις	γνωριμωτέρων	τὸν ὁρισμὸν φάσκουσιν ἀποδοτέον εἶναι.
[6, 6]	ἐπειδὴ ἡ ἑτέρα τῶν εἰρημένων	διαφορῶν	ἐξ ἀνάγκης κατηγορεῖται τοῦ γένους.
[6, 7]	Ἔτι τῶν γενῶν καὶ τῶν	διαφορῶν	καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων τῶν
[6, 6]	λέγει δένδρον. ~Πάλιν ἐπὶ τῶν	διαφορῶν	ὁμοίως σκεπτέον εἰ καὶ τὰς
[6, 4]	διὰ τοῦ γένους καὶ τῶν	διαφορῶν	ὁρίζεσθαι τὸν καλῶς ὁριζόμενον, ταῦτα
[6, 6]	Εἰ γὰρ καθ´ ἑκάστης τῶν	διαφορῶν	τὸ ζῷον κατηγορηθήσεται, πολλὰ ζῷα
[6, 6]	ἄλληλα. Ἐπιφέρει γὰρ ἑκάστη τῶν	διαφορῶν	τὸ οἰκεῖον γένος, καθάπερ τὸ
[6, 6]	ὁρισμός, εἴπερ συμμετρία θερμῶν καὶ	ψυχρῶν"	ἐστιν· ἀνάγκη γὰρ ὑγιαίνειν τὰ
[6, 2]	ἡ ὑγίεια συμμετρία θερμῶν καὶ	ψυχρῶν·	ὁμώνυμος γὰρ ἡ ἀγωγὴ καὶ
[6, 8]	πρόσκειται τὸ φαινόμενον, καὶ ἐφ´	ὅσων	ἄλλων ἁρμόττει, οἷον ὅτι ἡ
[6, 13]	οἰκεῖοι γίνονται οἱ λόγοι ἐφ´	ὅσων	κατάδηλός ἐστιν ἡ τῶν μερῶν
[6, 5]	ἐνίων δ´ οὔ, οἷον ἐφ´	ὅσων	μὴ καθ´ αὑτὸ πρὸς ἄμφω
[6, 8]	Ὁμοίως δὲ καὶ φιλοχρήματος ὁ	πόσων	ὀρεγόμενος χρημάτων, ἢ ἀκρατὴς ὁ
[6, 7]	γενῶν καὶ τῶν διαφορῶν καὶ	τῶν	ἄλλων ἁπάντων τῶν ἐν τοῖς
[6, 12]	λέγεται. Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων, ἐπειδὴ ἀντιστρέφει πάντα τὰ
[6, 12]	μόνον ἡ ἰατρικὴ ἀλλὰ καὶ	τῶν	ἄλλων ἐπιστημῶν αἱ πολλαὶ πρὸς
[6, 12]	ὄντος εἶναι λέγεται, καθάπερ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων ἔχει τῶν πρός τι·
[6, 14]	ὂν μὴ ἔστι σύνθεσις, οὐδὲ	τῶν	ἄλλων οὐδὲν τῶν συνθέτων σύνθεσις
[6, 6]	ἀνθρώπου καὶ τοῦ βοὸς καὶ	τῶν	ἄλλων πεζῶν ζῴων, οὐ κατ´
[6, 8]	τίνος. Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων τῶν τοιούτων· ἀπολείπων γὰρ
[6, 13]	σύνθεσις, καθάπερ ἐπ´ οἰκίας καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν τοιούτων· δῆλον γὰρ
[6, 9]	ἕξεως· ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων τῶν τοιούτων· οἷον εἰ
[6, 3]	γὰρ τὸ μὲν γένος ἀπὸ	τῶν	ἄλλων χωρίζειν, τὴν δὲ διαφορὰν
[6, 3]	ἀπὸ τροφῆς τὸ φλέγμα ἀλλὰ	τῶν	ἀπέπτων πρῶτον, ὥστε προσθετέον τὸ
[6, 11]	πλείστων. Οὕτω γὰρ καὶ ἐπὶ	τῶν	ἁπλῶν ὁ τοὔνομα μεταλαβὼν ὡρισμένος
[6, 4]	τὸν καλῶς ὁριζόμενον, ταῦτα δὲ	τῶν	ἁπλῶς γνωριμωτέρων καὶ προτέρων τοῦ
[6, 4]	τὸν ὁρισμόν, ἐὰν μήτ´ ἐκ	τῶν	ἁπλῶς γνωριμωτέρων μήτ´ ἐκ τῶν
[6, 4]	διὰ τῶν τοιούτων ἀλλὰ διὰ	τῶν	ἁπλῶς γνωριμωτέρων· μόνως γὰρ ἂν
[6, 10]	ἀποκρινομένῳ διαιρετέον. Ἐπεὶ δ´ ἔνιοι	τῶν	ἀποκρινομένων τὸ μὲν συνώνυμον ὁμώνυμόν
[6, 13]	μὴ γίνεσθαι ἀγαθόν, καθάπερ ἐπὶ	τῶν	ἀρτίως ῥηθέντων. Ἔτι εἰ συνώνυμον
[6, 2]	ἐστὶν ὁρισμός, ἀλλὰ καθάπερ τὰ	τῶν	ἀρχαίων γραφέων, εἰ μή τις
[6, 3]	τὸ δὶς φθέγξασθαι ταὐτὸν ὄνομα	τῶν	ἀτόπων, ἀλλὰ {τὸ πλεονάκις περί
[6, 9]	κακὸν τὸ ἐναντίον ἀγαθῷ ἔσται·	τῶν	γὰρ οὕτως ἐναντίων ὁμοίως ὁ
[6, 6]	πρὸς ἄλλο τὴν διαφορὰν ἀποδέδωκεν·	τῶν	γὰρ πρός τι καὶ αἱ
[6, 6]	καθ´ οὗ ἡ διαφορά, καὶ	τῶν	γενῶν ἑκάτερον· δῆλον οὖν ὅτι
[6, 7]	καὶ οὐκ ὄν ἐστιν. Ἔτι	τῶν	γενῶν καὶ τῶν διαφορῶν καὶ
[6, 14]	μὲν γὰρ πάσῃ διάλυσις ἐναντίον,	τῶν	δ´ εἰρημένων οὐδετέρῳ οὐδέν. ἔτι
[6, 14]	σύνθετον σύνθεσιν εἶναι ἢ μηδέν,	τῶν	δὲ ζῴων ἕκαστον σύνθετον ὂν
[6, 2]	Ἄδηλον οὖν ὁπότερον βούλεται λέγειν	τῶν	δηλουμένων ὑπὸ τοῦ πλεοναχῶς λεγομένου.
[6, 12]	τὸ γὰρ ποιητικὸν ἢ σῳστικὸν	τῶν	δι´ ἄλλο αἱρετῶν. Ἢ οὐδὲν
[6, 13]	μετὰ {τοῦδέ ἐστιν. Εἰ δὲ	τῶν	διαιρεθέντων ἀληθὲς τὸ ἐν ταὐτῷ
[6, 7]	ἐστιν. Ἔτι τῶν γενῶν καὶ	τῶν	διαφορῶν καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων
[6, 6]	οὐ λέγει δένδρον. ~Πάλιν ἐπὶ	τῶν	διαφορῶν ὁμοίως σκεπτέον εἰ καὶ
[6, 4]	μὲν διὰ τοῦ γένους καὶ	τῶν	διαφορῶν ὁρίζεσθαι τὸν καλῶς ὁριζόμενον,
[6, 6]	λεγομένης. Εἰ γὰρ καθ´ ἑκάστης	τῶν	διαφορῶν τὸ ζῷον κατηγορηθήσεται, πολλὰ
[6, 6]	περιέχουσιν ἄλληλα. Ἐπιφέρει γὰρ ἑκάστη	τῶν	διαφορῶν τὸ οἰκεῖον γένος, καθάπερ
[6, 4]	τό τε γὰρ δίχα ἀπὸ	τῶν	δύο εἴληπται, ἀρτίων ὄντων, καὶ
[6, 6]	εἶναι, εἴπερ κατηγορεῖταί τι αὐτῆς	τῶν	εἰδῶν· εἰ γὰρ κατηγορηθήσεται ἄνθρωπος,
[6, 6]	ἐπειδὴ ἐπὶ πλέον ἡ διαφορὰ	τῶν	εἰδῶν λέγεται. Ἔτι συμβήσεται τὴν
[6, 6]	τῆς διαφορᾶς, ἐπειδὴ ἡ ἑτέρα	τῶν	εἰρημένων διαφορῶν ἐξ ἀνάγκης κατηγορεῖται
[6, 1]	ὁρισμῷ περίεργον. Πάλιν δ´ ἑκάτερον	τῶν	εἰρημένων εἰς πλείω μέρη διείληπται
[6, 6]	ἂν εἴη ὡρισμένος· οὐδὲν γὰρ	τῶν	εἰρημένων ἐνδέχεται τοῦ γένους κατηγορεῖσθαι,
[6, 13]	μὴ πέφυκεν ἓν γίνεσθαι ἐκ	τῶν	εἰρημένων· ἔνια γὰρ οὕτως ἔχει
[6, 14]	τὸ παράπαν συνθέσει ταὐτὸν οὐδέτερον	τῶν	εἰρημένων· συνθέσει μὲν γὰρ πάσῃ
[6, 13]	καὶ ὕδατος. Ὥστ´ ἐὰν ὁποτερῳοῦν	τῶν	εἰρημένων ταὐτὸν ὁμολογήσῃ εἶναι τὸ
[6, 13]	τούτου τόδ´ εἶναι κατ´ οὐδένα	τῶν	εἰρημένων τρόπων. ~Πάλιν εἰ τὴν
[6, 4]	αὐτὸς ὁρισμὸς ἀποδοτέος τοῖς διὰ	τῶν	ἑκάστοις γνωριμωτέρων τὸν ὁρισμὸν φάσκουσιν
[6, 4]	ὁρισμοὺς φάσκουσιν εἶναι, τοὺς ἐκ	τῶν	ἑκάστῳ γνωρίμων, πολλοὺς τοῦ αὐτοῦ
[6, 4]	εἴη ὁρισμὸς ἀποδοτέος, εἴπερ ἐκ	τῶν	ἑκάστῳ γνωριμωτέρων τὸν ὁρισμὸν ποιεῖσθαι
[6, 4]	τῶν τοιούτων ἀναγκαῖον ἴσως διὰ	τῶν	ἐκείνοις γνωρίμων ποιεῖσθαι τὸν λόγον.
[6, 3]	πᾶσιν ὑπάρχον οὐ χωρίζει ἀπὸ	τῶν	ἐν ταὐτῷ γένει, ὥστε μάταιον
[6, 7]	διαφορῶν καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων	τῶν	ἐν τοῖς ὁρισμοῖς ἀποδιδομένων λόγους
[6, 3]	χωρίζειν, τὴν δὲ διαφορὰν ἀπὸ	τῶν	ἐν τῷ αὐτῷ γένει. Τὸ
[6, 3]	ἴδιος γίνεται. Εἰ δέ τι	τῶν	ἐν τῷ λόγῳ μὴ πᾶσιν
[6, 3]	πρῶτόν ἐστιν) Ἔτι εἴ τι	τῶν	ἐν τῷ λόγῳ μὴ πᾶσιν
[6, 5]	ἐστι σημαίνειν, καὶ πρῶτον ὑποτίθεται	τῶν	ἐν τῷ ὁρισμῷ λεγομένων. Ἔτι
[6, 1]	τὰς διαφορὰς προσάπτειν· μάλιστα γὰρ	τῶν	ἐν τῷ ὁρισμῷ τὸ γένος
[6, 9]	τὸ ἴσῳ ὑπερεχόμενον. Καὶ ἐπὶ	τῶν	ἐναντίων δ´ ὡσαύτως· ὁ γὰρ
[6, 6]	δόξειεν ἂν ποιητικὸν εἶναι ἡ	τῶν	ἐναντίων ἰσότης λογισμῶν· ὅταν γὰρ
[6, 9]	διαφωνῇ, στοιχείοις χρώμενον τοῖς ἐκ	τῶν	ἐναντίων καὶ τῶν συστοίχων. Ἔτι
[6, 9]	εἴη κεχρημένος. Ἂν δὲ μηδέτερον	τῶν	ἐναντίων κατὰ στέρησιν λέγηται, ἀποδοθῇ
[6, 9]	ἔσται κατὰ μίαν τινὰ συμπλοκὴν	τῶν	ἐναντίων. Οἷον εἰ ὠφέλιμον τὸ
[6, 9]	ὀρθῶς ἀποδέδοται. Ἐπεὶ δ´ ἔνια	τῶν	ἐναντίων στερήσει θατέρου λέγεται, οἷον
[6, 6]	ἔσονται, εἴπερ ζῷα· ἕκαστον γὰρ	τῶν	ζῴων ἢ εἶδός ἐστιν ἢ
[6, 10]	τὸ θνητὸν προσάπτων ἐν τοῖς	τῶν	ζῴων ὁρισμοῖς· ἡ γὰρ ἰδέα
[6, 4]	τῶν ἁπλῶς γνωριμωτέρων μήτ´ ἐκ	τῶν	ἡμῖν τυγχάνῃ τὸν λόγον πεποιημένος.
[6, 10]	τοιοῦτοι λόγοι χρήσιμοι. Ἔτι εἰ	τῶν	καθ´ ὁμωνυμίαν λεγομένων ἕνα λόγον
[6, 2]	ἀσαφῶς εἴρηκε καὶ χεῖρον ὁτουοῦν	τῶν	κατὰ μεταφορὰν λεγομένων. Ἔτι εἰ
[6, 6]	ἡ διαφορά. Οὐδεμία γὰρ διαφορὰ	τῶν	κατὰ συμβεβηκὸς ὑπαρχόντων ἐστί, καθάπερ
[6, 6]	διαφορὰ ἢ τὸ εἶδος ἢ	τῶν	κάτωθέν τι τοῦ εἴδους, οὐκ
[6, 10]	δὲ μή, πλείους ἔσονται ὁρισμοὶ	τῶν	λοιπῶν· δύο γὰρ {οἱ} κατὰ
[6, 5]	ἴσως καὶ χεῖρον, ἐπειδὴ καὶ	τῶν	λοιπῶν ὁστισοῦν δυνατός ἐστι νόσον
[6, 13]	τῶν τοιούτων· δῆλον γὰρ ὅτι	τῶν	μερῶν ὄντων οὐδὲν κωλύει τὸ
[6, 13]	ἐφ´ ὅσων κατάδηλός ἐστιν ἡ	τῶν	μερῶν σύνθεσις, καθάπερ ἐπ´ οἰκίας
[6, 14]	γνώριμον εἶναι τὸ ὅλον, πρὸς	τῶν	μερῶν τι ἐπιχειρεῖν, ἐὰν ᾖ
[6, 13]	μέρη· ἀνάπαλιν γὰρ δεῖ συμβαίνειν,	τῶν	μερῶν φθαρέντων φθείρεσθαι τὸ ὅλον,
[6, 10]	ἡ ἄγνοια λέγεται. ~Ἔτι ἐπὶ	τῶν	ὁμοίων τοῦ ὀνόματος πτώσεων αἱ
[6, 10]	ἡμάρτηκεν. Ἐπεὶ δ´ ἔνια λανθάνει	τῶν	ὁμωνύμων, ἐρωτῶντι {μὲν ὡς συνωνύμοις
[6, 11]	δὲ τὸν ὁριζόμενον λόγον ἀντὶ	τῶν	ὀνομάτων ἀποδοῦναι, μάλιστα μὲν πάντων,
[6, 11]	δὲ καὶ ἐν τῇ μεταλλαγῇ	τῶν	ὀνομάτων εἰ οὐ ταὐτὸν ἔτι
[6, 11]	ῥήματα ᾖ. Ἀνάγκη γὰρ αὐτῶν	τῶν	ὀνομάτων ἐν τοῖς τοιούτοις μεταλλαγὴν
[6, 7]	τοῖς ὁρισμοῖς ἀποδιδομένων λόγους ἀντὶ	τῶν	ὀνομάτων ποιοῦντα σκοπεῖν εἴ τι
[6, 11]	λοιπὸν διάφορον. Ἔτι εἰ θατέρου	τῶν	ὀνομάτων τὴν μετάληψιν ποιούμενος μὴ
[6, 4]	τοιοῦτον οὐ δοκεῖ· ἑκάστῳ γὰρ	τῶν	ὄντων ἕν ἐστι τὸ εἶναι
[6, 12]	οὗ μὲν τὸν λόγον ἀποδίδωσι	τῶν	ὄντων ἐστί, τὸ δ´ ὑπὸ
[6, 12]	εἶπεν. Εἰ μὲν γὰρ μηδενὸς	τῶν	ὄντων ἡ ἰατρικὴ ἐπιστήμη, δῆλον
[6, 12]	δ´ ὑπὸ τὸν λόγον μὴ	τῶν	ὄντων, οἷον εἰ τὸ λευκὸν
[6, 3]	τὴν φρόνησιν ὁριστικὴν καὶ θεωρητικὴν	τῶν	ὄντων φησὶν εἶναι· ἡ γὰρ
[6, 8]	ὁποσουοῦν κινηθέντος πνεῦμα. Ἔτι ἐπὶ	τῶν	ὀρέξεων εἰ μὴ πρόσκειται τὸ
[6, 4]	τὸ εἶναι ὅπερ καθ´ ἑκάτερον	τῶν	ὁρισμῶν δηλοῦται. Ταῦτα δ´ {οὐ
[6, 14]	τὸν ἔμπροσθεν, οὕτω καὶ ἐπὶ	τῶν	ὁρισμῶν ποιητέον καὶ αὐτὸν ὁρισμὸν
[6, 14]	ὁρισμὸς ἀναιρεῖται. ὅσοι τ´ ἀσαφεῖς	τῶν	ὁρισμῶν, συνδιορθώσαντα καὶ συσχηματίσαντα πρὸς
[6, 13]	μᾶλλον τούτου τέλος. Ἔνια δὲ	τῶν	οὕτως ἀποδιδομένων οὐδαμῶς ὑπὸ τὴν
[6, 5]	γένει τὸ λεχθέν, σκοπεῖν ἐκ	τῶν	περὶ τὰ γένη στοιχείων, καθάπερ
[6, 11]	μὲν πάντων, εἰ δὲ μή,	τῶν	πλείστων. Οὕτω γὰρ καὶ ἐπὶ
[6, 13]	ἀγαθὸν ἢ κακόν· πολλὰ γὰρ	τῶν	ποιητικῶν καθ´ αὑτὰ μὲν οὐκ
[6, 10]	Πάλιν εἴ τις, ὁρισάμενός τι	τῶν	πολλαχῶς λεγομένων, καὶ τοῦ λόγου
[6, 6]	εἰ πρὸς ὃ πέφυκεν ἕκαστον	τῶν	πρός τι ἀποδίδωσιν ὁ ὁριζόμενος.
[6, 12]	ἀλλὰ πρὸς πλείω ἕκαστον ἂν	τῶν	πρός τι λέγοιτο. Οὐδὲν γὰρ
[6, 6]	τὰς διαφοράς. Καὶ εἴ τινος	τῶν	πρός τι μὴ πρὸς ἄλλο
[6, 6]	γὰρ πρὸς ὃ πέφυκεν {ἕκαστον	τῶν	πρός τι} μόνον ἔστι χρῆσθαι,
[6, 12]	καθάπερ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἔχει	τῶν	πρός τι· πᾶν γὰρ ἐπιστητὸν
[6, 9]	καὶ τῶν συστοίχων. Ἔτι ἐπὶ	τῶν	πρός τι σκοπεῖν εἰ πρὸς
[6, 8]	ἕτερον, ἐπειδὴ ταὐτὸν ἦν ἑκάστῳ	τῶν	πρός τι τὸ εἶναι ὅπερ
[6, 1]	ἴδιος ὁ ἀποδοθεὶς λόγος, ἐκ	τῶν	πρὸς τὸ γένος καὶ τὸ
[6, 1]	τοὔνομα, καὶ ὁ λόγος, ἐκ	τῶν	πρὸς τὸ συμβεβηκὸς τόπων ἐπισκεπτέον·
[6, 4]	ἐκ τῶν τυχόντων ἀλλ´ ἐκ	τῶν	προτέρων καὶ γνωριμωτέρων, καθάπερ ἐν
[6, 4]	μὲν οὖν βέλτιον τὸ διὰ	τῶν	προτέρων τὰ ὕστερα πειρᾶσθαι γνωρίζειν·
[6, 6]	χρῆσθαι τὸν ὁριζόμενον, οἷον ἐπὶ	τῶν	στερήσεων· τυφλὸν γάρ ἐστι τὸ
[6, 13]	ἐπὶ τῶν συλλαβῶν· οὐδενὶ γὰρ	τῶν	στοιχείων ἐξ ὧν σύγκειται ἡ
[6, 13]	δεῖ γάρ, καθάπερ οὐδ´ ἐπὶ	τῶν	συλλαβῶν· οὐδενὶ γὰρ τῶν στοιχείων
[6, 11]	ὅρος, σκοπεῖν, ἀφαιροῦντα τὸν θατέρου	τῶν	συμπεπλεγμένων λόγον, εἰ καὶ ὁ
[6, 11]	ὁμοίως τοῖς πολλοῖς. ~Ἐὰν δὲ	τῶν	συμπεπλεγμένων τινὸς ἀποδοθῇ ὅρος, σκοπεῖν,
[6, 3]	οἷον εἰ τὴν ἐπιείκειαν ἐλάττωσιν	τῶν	συμφερόντων καὶ δικαίων· τὸ γὰρ
[6, 6]	γάρ ἐστιν ἀλγηδὼν ἡ διάστασις	τῶν	συμφύτων μερῶν, ἀλλὰ ποιητικὸν ἀλγηδόνος·
[6, 6]	λογισμῶν, καὶ ἡ ἀλγηδὼν διάστασις	τῶν	συμφύτων μερῶν μετὰ βίας. Οὔτε
[6, 13]	τὸ οὕτως ἐκ τούτων ἑκάστου	τῶν	συνθέτων ἡ οὐσία, καθάπερ ἐπ´
[6, 14]	σύνθεσις, οὐδὲ τῶν ἄλλων οὐδὲν	τῶν	συνθέτων σύνθεσις ἂν εἴη. Πάλιν
[6, 9]	τοῖς ἐκ τῶν ἐναντίων καὶ	τῶν	συστοίχων. Ἔτι ἐπὶ τῶν πρός
[6, 4]	οὖν ὅτι οὐχ ὁριστέον διὰ	τῶν	τοιούτων ἀλλὰ διὰ τῶν ἁπλῶς
[6, 4]	πρὸς τοὺς ἀδυνατοῦντας γνωρίζειν διὰ	τῶν	τοιούτων ἀναγκαῖον ἴσως διὰ τῶν
[6, 8]	δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων	τῶν	τοιούτων· ἀπολείπων γὰρ διαφορὰν ἡντινοῦν
[6, 13]	ἐπ´ οἰκίας καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	τοιούτων· δῆλον γὰρ ὅτι τῶν
[6, 4]	σῶμα. Δεῖ μὲν οὖν ἕκαστα	τῶν	τοιούτων ἐξακριβοῦν, χρῆσθαι δὲ διαλεγομένους
[6, 3]	οὐ καλῶς, διὰ τούτων καὶ	τῶν	τοιούτων ἐπισκεπτέον· ~Πότερον δ´ ὥρισται
[6, 2]	μὲν οὖν μὴ σαφῶς, ἐκ	τῶν	τοιούτων ἐστὶν ἐπισκεπτέον. ~Εἰ δ´
[6, 10]	ἐπ´ ἄμφω ἐφαρμόττῃ, προδιομολογητέον ὑπὲρ	τῶν	τοιούτων ἢ προσυλλογιστέον ὅτι ὁμώνυμον
[6, 9]	γίνεται. Σκεπτέον οὖν ἐπὶ πάντων	τῶν	τοιούτων μή τι διαφωνῇ, στοιχείοις
[6, 9]	δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων	τῶν	τοιούτων· οἷον εἰ τὸ ἡδὺ
[6, 4]	ποιεῖσθαι τὸν λόγον. Εἰσὶ δὲ	τῶν	τοιούτων ὁρισμῶν ὅ τε τῆς
[6, 3]	διασαφῆσαι· χρηστέον δ´ ἐπὶ πάντων	τῶν	τοιούτων πρὸς τὸ συμφέρον· οἷον
[6, 8]	ἀποδέδωκεν, ἢ ἐνέργεια· οὐδὲν γὰρ	τῶν	τοιούτων τέλος· μᾶλλον γὰρ τὸ
[6, 2]	ποιῆσαι· εἰ γὰρ κατὰ μηδένα	τῶν	τρόπων ἱκανῶς εἴρηται, δῆλον ὅτι
[6, 4]	λεχθέν, γνωρίζομεν δ´ οὐκ ἐκ	τῶν	τυχόντων ἀλλ´ ἐκ τῶν προτέρων
[6, 3]	Καὶ εἰ τὴν ἰατρικὴν ἐπιστήμην	τῶν	ὑγιεινῶν ζῴῳ καὶ ἀνθρώπῳ, ἢ
[6, 13]	καταφανὲς τὸ νῦν ῥηθὲν ἐπὶ	τῶν	ὑγιεινῶν καὶ νοσωδῶν· ἔνια γὰρ
[6, 10]	κατὰ τοὔνομα λόγος· ὥστ´ οὐδενὸς	τῶν	ὑπὸ τοὔνομα ὁ ἀποδοθεὶς ὅρος,
[6, 5]	ἐπειδὴ πάντα τὰ ἐπάνω γένη	τῶν	ὑποκάτω κατηγορεῖται. Ὥστ´ ἢ εἰς
[6, 6]	καὶ εἰ τὸ εἶδος ἢ	τῶν	ὑποκάτω τι τοῦ εἴδους τῆς
[6, 4]	Ὁμοίως δὲ καὶ εἰ διὰ	τῶν	ὑποκάτω τὸ ἐπάνω ὥρισται, οἷον
[6, 9]	δῆλον ὅτι οὐδέτερος ἂν εἴη	τῶν	ὕστερον ἀποδοθέντων τοῦ ἐναντίου λόγος,
[6, 4]	διὰ γνωριμωτέρων ἐστὶ τὸ διὰ	τῶν	ὑστέρων τὰ πρότερα δηλοῦν, καθάπερ
[6, 4]	τοῦ ἐπιπέδου· πάντες γὰρ διὰ	τῶν	ὑστέρων τὰ πρότερα δηλοῦσιν· τὸ
[6, 13]	ὑγιεινῶν καὶ νοσωδῶν· ἔνια γὰρ	τῶν	φαρμάκων οὕτως ἔχει ὥσθ´ ἑκάτερον
[6, 2]	ὁ νόμος μέτρον ἢ εἰκὼν	τῶν	φύσει δικαίων. Ἔστι δὲ τὰ
[6, 3]	ἀνθρώπῳ, ἢ τὸν νόμον εἰκόνα	τῶν	φύσει καλῶν καὶ δικαίων· τὸ
[6, 3]	ὁ γὰρ τοιοῦτος χεῖρον ὥρισται	τῶν	χρωμένων ὃ πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς
[6, 10]	γὰρ οὐ συμβαίνει, οἷον ὡς	Πλάτων	ὁρίζεται, τὸ θνητὸν προσάπτων ἐν
[6, 2]	μὴ κειμένοις ὀνόμασι χρῆται, οἷον	Πλάτων	ὀφρυόσκιον τὸν ὀφθαλμόν, ἢ τὸ
[6, 3]	αὐτὸ αὑτὸ κινοῦν ψυχή, καθάπερ	Πλάτων	ὥρισται. Ἢ ἴδιον μέν ἐστι
[6, 14]	προσκείμενον περιέργως καθορᾶν ὥστε μᾶλλον	ἐπιχειρημάτων	εὐπορεῖν. Τὰ μὲν οὖν περὶ
[6, 8]	καὶ φιλοχρήματος ὁ πόσων ὀρεγόμενος	χρημάτων,	ἢ ἀκρατὴς ὁ περὶ ποίας
[6, 8]	εἰ τὴν γραμματικὴν ὡρίσατο ἐπιστήμην	γραμμάτων·	ἔδει γὰρ ἢ πρὸς ὃ
[6, 11]	τὸν ὁριζόμενον λόγον ἀντὶ τῶν	ὀνομάτων	ἀποδοῦναι, μάλιστα μὲν πάντων, εἰ
[6, 11]	καὶ ἐν τῇ μεταλλαγῇ τῶν	ὀνομάτων	εἰ οὐ ταὐτὸν ἔτι σημαίνει,
[6, 11]	ᾖ. Ἀνάγκη γὰρ αὐτῶν τῶν	ὀνομάτων	ἐν τοῖς τοιούτοις μεταλλαγὴν γίνεσθαι,
[6, 7]	ὁρισμοῖς ἀποδιδομένων λόγους ἀντὶ τῶν	ὀνομάτων	ποιοῦντα σκοπεῖν εἴ τι διαφωνεῖ.
[6, 11]	μείζων ἁμαρτία, εἰ καὶ ἀγνωστοτέρων	ὀνομάτων	τὴν μετάληψιν ἐποιήσατο, οἷον ἀντὶ
[6, 11]	διάφορον. Ἔτι εἰ θατέρου τῶν	ὀνομάτων	τὴν μετάληψιν ποιούμενος μὴ τῆς
[6, 13]	οὕτως ἐκ τούτων ἑκάστου τῶν	συνθέτων	ἡ οὐσία, καθάπερ ἐπ´ οἰκίας·
[6, 14]	οὐδὲ τῶν ἄλλων οὐδὲν τῶν	συνθέτων	σύνθεσις ἂν εἴη. Πάλιν εἰ
[6, 12]	ἢ σῳστικὸν τῶν δι´ ἄλλο	αἱρετῶν.	Ἢ οὐδὲν μὲν κωλύει τὸ
[6, 8]	καὶ ἐνεργεῖν. (Ἢ οὐκ ἐπὶ	πάντων	ἀληθὲς τὸ τοιοῦτον· σχεδὸν γὰρ
[6, 11]	γὰρ γένος, τὸ δὲ διαφορά,	πάντων	δὲ γνωριμώτατον τὸ γένος. Ὥστ´
[6, 11]	τῶν ὀνομάτων ἀποδοῦναι, μάλιστα μὲν	πάντων,	εἰ δὲ μή, τῶν πλείστων.
[6, 11]	τοῖς τοιούτοις μεταλλαγὴν γίνεσθαι, ἢ	πάντων	ἢ τινῶν, ἐπειδὴ {οὐδὲν πλείω
[6, 6]	ἐπειδὴ τὸ γένος ἐπὶ πλεῖστον	πάντων	λέγεται. Πάλιν εἰ κατηγορεῖται τὸ
[6, 3]	ἀληθὴς ὁ λόγος, εἴπερ μὴ	πάντων	πρῶτόν ἐστιν) Ἔτι εἴ τι
[6, 9]	δῆλα γίνεται. Σκεπτέον οὖν ἐπὶ	πάντων	τῶν τοιούτων μή τι διαφωνῇ,
[6, 3]	χαλεπὸν διασαφῆσαι· χρηστέον δ´ ἐπὶ	πάντων	τῶν τοιούτων πρὸς τὸ συμφέρον·
[6, 10]	καθ´ ὁμωνυμίαν λεγομένων ἕνα λόγον	ἁπάντων	κοινὸν ἀποδέδωκεν· συνώνυμα γὰρ ὧν
[6, 7]	τῶν διαφορῶν καὶ τῶν ἄλλων	ἁπάντων	τῶν ἐν τοῖς ὁρισμοῖς ἀποδιδομένων
[6, 13]	{τοῦδέ ἐστιν. Εἰ δὲ τῶν	διαιρεθέντων	ἀληθὲς τὸ ἐν ταὐτῷ χρόνῳ
[6, 14]	σὰρξ γίνεται, ἀλλ´ οὑτωσὶ μὲν	συντεθέντων	σάρξ, οὑτωσὶ δ´ ὀστοῦν. ἔοικε
[6, 14]	τις προσδιοριστέον· οὐ γὰρ ὁπωσοῦν	συντεθέντων	τούτων σὰρξ γίνεται, ἀλλ´ οὑτωσὶ
[6, 7]	ἦν. Ἔτι εἰ, δύο τινῶν	προτεθέντων,	καθ´ οὗ τὸ πρᾶγμα μᾶλλον
[6, 13]	ἀγαθόν, καθάπερ ἐπὶ τῶν ἀρτίως	ῥηθέντων.	Ἔτι εἰ συνώνυμον τὸ ὅλον
[6, 1]	τὸ γένος καὶ τὸ ἴδιον	ῥηθέντων	τόπων ἐπισκεπτέον. Λοιπὸν δ´, εἰ
[6, 9]	οὐδέτερος ἂν εἴη τῶν ὕστερον	ἀποδοθέντων	τοῦ ἐναντίου λόγος, ὥστ´ οὐδ´
[6, 13]	γὰρ δεῖ συμβαίνειν, τῶν μερῶν	φθαρέντων	φθείρεσθαι τὸ ὅλον, τοῦ δ´
[6, 6]	προσθετέον ὅτι μηδ´ ὑπὸ ταὐτὸν	ὄντων	ἄμφω· ταῦτα γὰρ ἄμφω ὑπὸ
[6, 13]	καὶ ἀνδρείαν ὡρίσατο· δύο γὰρ	ὄντων	ἐὰν ἑκάτερος θάτερον ἔχῃ, ἀμφότεροι
[6, 4]	οὐ δοκεῖ· ἑκάστῳ γὰρ τῶν	ὄντων	ἕν ἐστι τὸ εἶναι ὅπερ
[6, 12]	μὲν τὸν λόγον ἀποδίδωσι τῶν	ὄντων	ἐστί, τὸ δ´ ὑπὸ τὸν
[6, 12]	Εἰ μὲν γὰρ μηδενὸς τῶν	ὄντων	ἡ ἰατρικὴ ἐπιστήμη, δῆλον ὅτι
[6, 4]	ἀπὸ τῶν δύο εἴληπται, ἀρτίων	ὄντων,	καὶ ἡ ἀρετὴ ἀγαθόν τί
[6, 12]	ὑπὸ τὸν λόγον μὴ τῶν	ὄντων,	οἷον εἰ τὸ λευκὸν ὡρίσατο
[6, 13]	δῆλον γὰρ ὅτι τῶν μερῶν	ὄντων	οὐδὲν κωλύει τὸ ὅλον μὴ
[6, 5]	πρὸς τὸ χεῖρον ἀποδέδωκε, πλειόνων	ὄντων	πρὸς ἃ λέγεται τὸ ὁριζόμενον·
[6, 6]	προσθετέον μηδ´ ἄμφω ὑπὸ ταὐτὸν	ὄντων"	Τὸ γὰρ πεζὸν ζῷον καὶ
[6, 3]	φρόνησιν ὁριστικὴν καὶ θεωρητικὴν τῶν	ὄντων	φησὶν εἶναι· ἡ γὰρ ὁριστικὴ
[6, 3]	εἰ τὴν ἐπιείκειαν ἐλάττωσιν τῶν	συμφερόντων	καὶ δικαίων· τὸ γὰρ δίκαιον
[6, 11]	δὲ γένος μή. Οὕτω δ´	ἐχόντων	δῆλον ὅτι τοῦ γένους καὶ
[6, 6]	διαφορὰν δύο γενῶν εἶναι μὴ	περιεχόντων	ἄλληλα, ἀλλὰ προσθετέον μηδ´ ἄμφω
[6, 6]	αὐτὴν δύο γενῶν εἶναι μὴ	περιεχόντων	ἄλληλα, ἀλλὰ τὸ ἕτερον μόνον
[6, 6]	διαφορὰ δύο γενῶν εἶναι μὴ	περιεχόντων	ἄλληλα. Εἰ δὲ μή, συμβήσεται
[6, 6]	γὰρ διαφορὰ τῶν κατὰ συμβεβηκὸς	ὑπαρχόντων	ἐστί, καθάπερ οὐδὲ τὸ γένος·
[6, 4]	γνωρίζομεν δ´ οὐκ ἐκ τῶν	τυχόντων	ἀλλ´ ἐκ τῶν προτέρων καὶ
[6, 10]	ὡς Πλάτων ὁρίζεται, τὸ θνητὸν	προσάπτων	ἐν τοῖς τῶν ζῴων ὁρισμοῖς·
[6, 3]	τροφῆς τὸ φλέγμα ἀλλὰ τῶν	ἀπέπτων	πρῶτον, ὥστε προσθετέον τὸ ἄπεπτον"
[6, 11]	πάντων, εἰ δὲ μή, τῶν	πλείστων.	Οὕτω γὰρ καὶ ἐπὶ τῶν
[6, 6]	κατὰ παντὸς μήκους τὸ ἕτερον	αὐτῶν	ἀληθεύεσθαι, εἴπερ κατὰ τοῦ γένους
[6, 13]	ἄλληλα ὥστε μηδὲν ἓν ἐξ	αὐτῶν	γίνεσθαι, οἷον γραμμὴ καὶ ἀριθμός.
[6, 13]	ἔχων. Οὔτε γὰρ πρὸς ἕτερον	αὐτῶν	ἑκάτερον δεῖ λέγεσθαι οὔτε πρὸς
[6, 6]	οὐ περιέχοντα ἄλληλα, καὶ ἀμφοτέρων	αὐτῶν	ἐστι τὸ δίπουν διαφορά. Ὥστε
[6, 3]	ἢ ὄρεξιν ἡδέος, ὥσθ´ ἑκάτερον	αὐτῶν	ἡδέος ἔσται. Ἢ τοῦτο μὲν
[6, 13]	δὲ τοῦτο, ἐὰν ὁ μὲν	αὐτῶν	σωφροσύνην καὶ δειλίαν ἔχῃ, ὁ
[6, 11]	καὶ ῥήματα ᾖ. Ἀνάγκη γὰρ	αὐτῶν	τῶν ὀνομάτων ἐν τοῖς τοιούτοις
[6, 4]	ὅτι οὐχ ὁριστέον διὰ τῶν	τοιούτων	ἀλλὰ διὰ τῶν ἁπλῶς γνωριμωτέρων·
[6, 4]	τοὺς ἀδυνατοῦντας γνωρίζειν διὰ τῶν	τοιούτων	ἀναγκαῖον ἴσως διὰ τῶν ἐκείνοις
[6, 8]	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων τῶν	τοιούτων·	ἀπολείπων γὰρ διαφορὰν ἡντινοῦν οὐ
[6, 13]	οἰκίας καὶ τῶν ἄλλων τῶν	τοιούτων·	δῆλον γὰρ ὅτι τῶν μερῶν
[6, 4]	Δεῖ μὲν οὖν ἕκαστα τῶν	τοιούτων	ἐξακριβοῦν, χρῆσθαι δὲ διαλεγομένους πρὸς
[6, 3]	καλῶς, διὰ τούτων καὶ τῶν	τοιούτων	ἐπισκεπτέον· ~Πότερον δ´ ὥρισται καὶ
[6, 2]	οὖν μὴ σαφῶς, ἐκ τῶν	τοιούτων	ἐστὶν ἐπισκεπτέον. ~Εἰ δ´ ἐπὶ
[6, 10]	ἄμφω ἐφαρμόττῃ, προδιομολογητέον ὑπὲρ τῶν	τοιούτων	ἢ προσυλλογιστέον ὅτι ὁμώνυμον ἢ
[6, 9]	Σκεπτέον οὖν ἐπὶ πάντων τῶν	τοιούτων	μή τι διαφωνῇ, στοιχείοις χρώμενον
[6, 9]	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων τῶν	τοιούτων·	οἷον εἰ τὸ ἡδὺ ὅπερ
[6, 4]	φανερὸν ὅτι ὁ μὴ διὰ	τοιούτων	ὁριζόμενος οὐχ ὥρισται. Εἰ δὲ
[6, 4]	τὸν λόγον. Εἰσὶ δὲ τῶν	τοιούτων	ὁρισμῶν ὅ τε τῆς στιγμῆς
[6, 3]	χρηστέον δ´ ἐπὶ πάντων τῶν	τοιούτων	πρὸς τὸ συμφέρον· οἷον ὅτι
[6, 8]	ἢ ἐνέργεια· οὐδὲν γὰρ τῶν	τοιούτων	τέλος· μᾶλλον γὰρ τὸ ἐνηργηκέναι
[6, 13]	Ἔδει οὖν καὶ τὸ ἐκ	τούτων	ἀκολουθεῖν τῷ μᾶλλον, καὶ εἶναι
[6, 13]	τούτων. Οὐ γὰρ τὸ ἐκ	τούτων	ἀλλὰ τὸ οὕτως ἐκ τούτων
[6, 9]	τὸ φθαρτικὸν ἀγαθοῦ· θάτερον γὰρ	τούτων	ἀναγκαῖον ἐναντίον {εἶναι τῷ ἐξ
[6, 12]	ἀγαθὸν εἶναι, ὥστε πρὸς ὁποιονοῦν	τούτων	ἀποδοὺς ὀρθῶς ἂν εἴη ἀποδούς,
[6, 13]	δ´ ἀληθὲς τὸ εἰρημένον ἐπὶ	τούτων,	δῆλον ὅτι οὐδενὸς ἂν εἴη
[6, 6]	ὅσα ἀλλοιοῦται τὸ ἔχον, οὐδὲν	τούτων	διαφορὰ ἐκείνου· ἅπαντα γὰρ τὰ
[6, 13]	τούτων ἀλλὰ τὸ οὕτως ἐκ	τούτων	ἑκάστου τῶν συνθέτων ἡ οὐσία,
[6, 13]	ὅτι οὐκ ἂν εἴη ἐκ	τούτων	ἐκεῖνο· ἐν οἷς γὰρ τὰ
[6, 13]	ἁρμόσει λέγειν ἅπερ πρὸς ἑκάτερον	τούτων	ἔμπροσθεν εἴρηται. Ἔτι διελόμενον ὁσαχῶς
[6, 13]	μὴ ταῦτα ἀλλὰ τὸ ἐκ	τούτων	ἔφησεν εἶναι τὸ ὁριζόμενον, πρῶτον
[6, 13]	ἀποδιδοὺς τάδε ἢ τὸ ἐκ	τούτων	ἢ τόδε μετὰ τοῦδε ὡρίσατο.
[6, 3]	καλῶς ἢ οὐ καλῶς, διὰ	τούτων	καὶ τῶν τοιούτων ἐπισκεπτέον· ~Πότερον
[6, 13]	θάτερον κακόν, τὸ δ´ ἐκ	τούτων	μὴ μᾶλλον ἀγαθὸν ἢ κακόν,
[6, 9]	ἢ ψυχῇ· ἐὰν γὰρ ὁτιοῦν	τούτων	μὴ ποιήσῃ, ἡμάρτηκεν. Ὁμοίως δὲ
[6, 13]	τὸ γνωρίσαι τὸ εἰπεῖν ἐκ	τούτων.	Οὐ γὰρ τὸ ἐκ τούτων
[6, 6]	ποὺ σημαῖνον. Ἢ ἐπὶ μὲν	τούτων	οὐκ ὀρθῶς ἐπιτιμῶσιν· οὐ γὰρ
[6, 6]	καὶ ποιητικὴ λέγεται· ἕκαστον δὲ	τούτων	πρός τι σημαίνει· θεωρητικὴ γὰρ
[6, 14]	προσδιοριστέον· οὐ γὰρ ὁπωσοῦν συντεθέντων	τούτων	σὰρξ γίνεται, ἀλλ´ οὑτωσὶ μὲν
[6, 14]	εἰρημένων τρόπων. ~Πάλιν εἰ τὴν	τούτων	σύνθεσιν εἴρηκε τὸ ὅλον, οἷον
[6, 6]	ἐστιν ἀλγηδὼν ἡ διάστασις τῶν	συμφύτων	μερῶν, ἀλλὰ ποιητικὸν ἀλγηδόνος· οὐδ´
[6, 6]	καὶ ἡ ἀλγηδὼν διάστασις τῶν	συμφύτων	μερῶν μετὰ βίας. Οὔτε γὰρ
[6, 13]	αὐτῷ χρόνῳ τόδε μετὰ τοῦδε	ἔχων.	Ἔτι εἰ καὶ πρὸς ταὐτὸν
[6, 13]	ἀνδρεῖος ὁ τόδε μετὰ τοῦδε	ἔχων.	Οὔτε γὰρ πρὸς ἕτερον αὐτῶν
[6, 9]	ἐκ τῶν ἐναντίων καὶ τῶν	συστοίχων.	Ἔτι ἐπὶ τῶν πρός τι
[6, 14]	εἶναι ἢ μηδέν, τῶν δὲ	ζῴων	ἕκαστον σύνθετον ὂν μὴ ἔστι
[6, 6]	εἴπερ ζῷα· ἕκαστον γὰρ τῶν	ζῴων	ἢ εἶδός ἐστιν ἢ ἄτομον.
[6, 10]	θνητὸν προσάπτων ἐν τοῖς τῶν	ζῴων	ὁρισμοῖς· ἡ γὰρ ἰδέα οὐκ
[6, 6]	βοὸς καὶ τῶν ἄλλων πεζῶν	ζῴων,	οὐ κατ´ αὐτῆς τῆς διαφορᾶς