Livre, Chap.
[6, 6]	τοῦ γένους διαφορά· πᾶσαι γὰρ	αἱ	ἀντιδιῃρημέναι διαφοραὶ ἀληθεύονται κατὰ τοῦ
[6, 6]	ζῷα τοῦ εἴδους ἂν κατηγοροῖτο·	αἱ	{γὰρ διαφοραὶ τοῦ εἴδους κατηγοροῦνται.
[6, 6]	διαφοραὶ τοῦ εἴδους κατηγοροῦνται. Ἔτι	αἱ	διαφοραὶ πᾶσαι ἢ εἴδη ἢ
[6, 6]	τῶν γὰρ πρός τι καὶ	αἱ	διαφοραὶ πρός τι, καθάπερ καὶ
[6, 10]	γὰρ καὶ ἀκίνητοι δοκοῦσιν εἶναι	αἱ	ἰδέαι τοῖς λέγουσιν ἰδέας εἶναι,
[6, 10]	τῶν ὁμοίων τοῦ ὀνόματος πτώσεων	αἱ	ὅμοιαι τοῦ λόγου πτώσεις ἐφαρμόττουσιν·
[6, 12]	ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν	αἱ	πολλαὶ πρὸς ὂν λέγονται, ὥσθ´
[6, 10]	καὶ ἀκίνητοι δοκοῦσιν εἶναι αἱ	ἰδέαι	τοῖς λέγουσιν ἰδέας εἶναι, πρὸς
[6, 13]	οὐκ ἀναγκαῖον καὶ τὰ μέρη	ἐφθάρθαι.	Ἢ εἰ τὸ μὲν ὅλον
[6, 3]	Οὐκ ἔστι δὲ τὸ δὶς	φθέγξασθαι	ταὐτὸν ὄνομα τῶν ἀτόπων, ἀλλὰ
[6, 4]	διὰ τῶν προτέρων τὰ ὕστερα	πειρᾶσθαι	γνωρίζειν· ἐπιστημονικώτερον γὰρ τὸ τοιοῦτόν
[6, 8]	οὖν οὕτω καὶ τὴν ἀπόδοσιν	ποιήσασθαι.	Ἐὰν δὲ καὶ προσαποδῷ τὸ
[6, 11]	τῆς διαφορᾶς ἔδει τὴν μετάληψιν	ποιήσασθαι,	ἐπειδὴ ἀγνωστότερόν ἐστιν. (Ἢ τοῦτο
[6, 4]	ὅτι ἔνια ἴσως οὐκ ἔστιν	ὁρίσασθαι	ἄλλως, οἷον τὸ διπλάσιον ἄνευ
[6, 14]	στοιχεῖον τὸ πρὸς ἑαυτὸν εὐστόχως	ὁρίσασθαι	τὸ προκείμενον ἢ καλῶς εἰρημένον
[6, 9]	καὶ τὸ ἀνεπιστῆμον, καὶ τὸ	ἐπίστασθαι	καὶ τὸ ἀγνοεῖν· τοῦ γὰρ
[6, 10]	οὐ καθ´ ἓν εἶδος δοκεῖ	λέγεσθαι,	ἀλλ´ ἑτέρα μὲν τοῖς ζῴοις
[6, 13]	εἰ ἐνδέχεται μὴ πρὸς ταὐτὸν	λέγεσθαι	ἑκάτερον. Οἷον εἰ τὴν ἀνδρείαν
[6, 8]	εἶδος πρὸς τὸ εἶδος δοκεῖ	λέγεσθαι,	οἷον αὐτὴ ἐπιθυμία αὐτοῦ ἡδέος
[6, 13]	πρὸς ἕτερον αὐτῶν ἑκάτερον δεῖ	λέγεσθαι	οὔτε πρὸς ταὐτὸν τὸ τυχόν,
[6, 2]	ὁ νόμος ἐστίν, οὔτε εἴωθε	λέγεσθαι.	Ὥστε εἰ μὲν κυρίως μέτρον
[6, 8]	τοιοῦτον· σχεδὸν γὰρ οἱ πλεῖστοι	ἥδεσθαι	μᾶλλον βούλονται ἢ πεπαῦσθαι ἡδόμενοι,
[6, 9]	κατὰ στέρησιν λεγόμενον ἐναντίον ἀναγκαῖον	ὁρίζεσθαι	διὰ θατέρου, τὸ δὲ λοιπὸν
[6, 9]	πλείω ἑνὸς συμβαίνει τὸν ὁριζόμενον	ὁρίζεσθαι.	Ὁ γὰρ τὴν ἐπιστήμην ὁριζόμενος
[6, 4]	τοῦ γένους καὶ τῶν διαφορῶν	ὁρίζεσθαι	τὸν καλῶς ὁριζόμενον, ταῦτα δὲ
[6, 9]	γὰρ ἂν ἑκάτερον δι´ ἑκατέρου	γνωρίζεσθαι.	Ἐπισκεπτέον οὖν ἐν τοῖς ἐναντίοις
[6, 4]	τὸ γένος καὶ τὴν διαφορὰν	γνωρίζεσθαι	(ὁ γὰρ ἄνθρωπον γνωρίζων καὶ
[6, 4]	οὐκ ἀνάγκη καὶ τὸ εἶδος	γνωρίζεσθαι,	ὥστε ἀγνωστότερον τὸ εἶδος. Ἔτι
[6, 13]	ἢ ἀγαθόν τι ἢ κακὸν	{γενέσθαι,	οὔτ´ ἐκ κακῶν ἢ ἀγαθῶν
[6, 13]	οὐδὲν κωλύει τὸ ὅλον μὴ	γίνεσθαι	ἀγαθόν, καθάπερ ἐπὶ τῶν ἀρτίως
[6, 6]	ὁμοίως ἅπαντα φαίνηται καθ´ ἑκάτερον	γίνεσθαι,	ἀποροῦμεν ὁπότερον πράξωμεν. Ἔτι κατὰ
[6, 13]	ἐπισκοπεῖν εἰ μὴ πέφυκεν ἓν	γίνεσθαι	ἐκ τῶν εἰρημένων· ἔνια γὰρ
[6, 14]	εἴρηκεν, ἐπεὶ ὁμοίως ἀμφότερα πέφυκε	γίνεσθαι	ἐν αὐτῷ; τοιοῦτος δ´ ὁ
[6, 13]	ἑνί τινι πέφυκε τῷ πρώτῳ	γίνεσθαι,	ἐξ ὧν δ´ ἔφησεν αὐτὸ
[6, 11]	ὀνομάτων ἐν τοῖς τοιούτοις μεταλλαγὴν	γίνεσθαι,	ἢ πάντων ἢ τινῶν, ἐπειδὴ
[6, 9]	μὴ προσέθηκεν ἐν ᾧ πέφυκε	γίνεσθαι,	ἢ προσθεὶς μὴ ἐν ᾧ
[6, 8]	καὶ γεγενῆσθαι τέλος ἢ τὸ	γίνεσθαι	καὶ ἐνεργεῖν. (Ἢ οὐκ ἐπὶ
[6, 13]	ὥστε μηδὲν ἓν ἐξ αὐτῶν	γίνεσθαι,	οἷον γραμμὴ καὶ ἀριθμός. Ἔτι
[6, 9]	ἢ ἐν ᾧ πρώτῳ πέφυκε	γίνεσθαι.	Οἷον εἰ τὴν ἄγνοιαν εἰπὼν
[6, 6]	πᾶν πάθος ἐν ἐκείνῳ πέφυκε	γίνεσθαι	οὗ ἐστι διάθεσις ἢ πάθος,
[6, 9]	εἰ μὴ ἐν ᾧ πέφυκε	γίνεσθαι	προσέθηκεν, ἢ ἁπλῶς ἢ ἐν
[6, 13]	δηλοῦν· τὸ δὲ διὰ τόδε	γίνεσθαί	τι οὐκ ἔστι ταὐτὸ τῷ
[6, 13]	δεῖ συμβαίνειν, τῶν μερῶν φθαρέντων	φθείρεσθαι	τὸ ὅλον, τοῦ δ´ ὅλου
[6, 6]	παντὸς μήκους τὸ ἕτερον αὐτῶν	ἀληθεύεσθαι,	εἴπερ κατὰ τοῦ γένους ἀληθεύεσθαι
[6, 1]	ἀνθρώπου ὁρισμὸν κατὰ παντὸς ἀνθρώπου	ἀληθεύεσθαι)	ἢ ὅτι ὄντος γένους οὐκ
[6, 6]	ἀληθεύεσθαι, εἴπερ κατὰ τοῦ γένους	ἀληθεύεσθαι	μέλλει. Τοῦτο δ´ οὐ συμβαίνει·
[6, 7]	μή· δεῖ γὰρ ἢ ἀμφότερα	δέχεσθαι	ἢ μηδέτερον, εἴπερ δὴ ταὐτόν
[6, 14]	ἀναγκαῖον γὰρ τῷ ἀποκρινομένῳ ἢ	δέχεσθαι	τὸ ἐκλαμβανόμενον ὑπὸ τοῦ ἐρωτῶντος
[6, 4]	μὴ διὰ προτέρων καὶ γνωριμωτέρων	πεποιῆσθαι	τὸν λόγον, μέρη δ´ αὐτοῦ
[6, 8]	μᾶλλον γὰρ τὸ ἐνηργηκέναι καὶ	γεγενῆσθαι	τέλος ἢ τὸ γίνεσθαι καὶ
[6, 4]	ἀρτίῳ χρῆται, ἐπειδὴ εἰς δύο	διῃρῆσθαι	σημαίνει τὸ δίχα διῃρῆσθαι, τὰ
[6, 4]	δύο διῃρῆσθαι σημαίνει τὸ δίχα	διῃρῆσθαι,	τὰ δὲ δύο ἄρτιά ἐστιν.
[6, 3]	τῷ ὁριζομένῳ· ἐπὶ πλεῖον γὰρ	εἰρῆσθαι	ἀναγκαῖον τοῦτο. Δεῖ γὰρ τὸ
[6, 11]	μὲν διαφορὰν τῷ γνωριμωτάτῳ ὀνόματι	εἰρῆσθαι,	τὸ δὲ γένος μή. Οὕτω
[6, 4]	μὲν οὖν μὴ διὰ γνωριμωτέρων	εἰρῆσθαι	τὸν ὅρον διχῶς ἔστιν ἐκλαβεῖν·
[6, 4]	οὖν δεῖ τὰ τοιαῦτα πάντα,	χρῆσθαι	δ´ αὐτοῖς ὡς ἂν δοκῇ
[6, 4]	οὖν ἕκαστα τῶν τοιούτων ἐξακριβοῦν,	χρῆσθαι	δὲ διαλεγομένους πρὸς τὸ συμφέρον.
[6, 9]	ὁριζόμενον ἀναγκαῖον αὐτῷ τῷ ὁριζομένῳ	χρῆσθαι.	Δῆλον δὲ τοῦτο, ἐὰν μεταληφθῇ
[6, 9]	πάλιν αὐτῷ τῷ ὁριζομένῳ συμβαίνει	χρῆσθαι·	ἐνυπάρχει γὰρ ἐν τῷ τοῦ
[6, 4]	τῷ ὑποκάτω χρώμενον καὶ αὐτῷ	χρῆσθαι.	Ὅ τε γὰρ τῇ ἀρετῇ
[6, 6]	τῶν πρός τι} μόνον ἔστι	χρῆσθαι,	πρὸς ἄλλο δ´ οὐδέν, ἐνίοις
[6, 10]	ὅτι τῇ μὲν ὀνομασίᾳ δεῖ	χρῆσθαι	τῇ παραδεδομένῃ καὶ παρεπομένῃ καὶ
[6, 6]	ἐπ´ ἐνίων ἀναγκαῖον καὶ ἀποφάσει	χρῆσθαι	τὸν ὁριζόμενον, οἷον ἐπὶ τῶν
[6, 1]	μὲν τὸ ἀσαφεῖ τῇ ἑρμηνείᾳ	κεχρῆσθαι	(δεῖ γὰρ τὸν ὁριζόμενον ὡς
[6, 1]	ὡς ἐνδέχεται σαφεστάτῃ τῇ ἑρμηνείᾳ	κεχρῆσθαι,	ἐπειδὴ τοῦ γνωρίσαι χάριν ἀποδίδοται
[6, 4]	ἴσως διὰ τῶν ἐκείνοις γνωρίμων	ποιεῖσθαι	τὸν λόγον. Εἰσὶ δὲ τῶν
[6, 4]	τῶν ἑκάστῳ γνωριμωτέρων τὸν ὁρισμὸν	ποιεῖσθαι	χρή. Ἔτι τοῖς αὐτοῖς ἄλλοτ´
[6, 6]	τοιαύτῃ καταφάσει ᾗ ἀπόφασιν {ἀναγκαῖον	ἀντιδιαιρεῖσθαι,	οἷον εἰ μῆκος πλάτος ἔχον
[6, 6]	τῶν εἰρημένων ἐνδέχεται τοῦ γένους	κατηγορεῖσθαι,	ἐπειδὴ τὸ γένος ἐπὶ πλεῖστον
[6, 6]	ἡ διαφορά, τὸ γένος δοκεῖ	κατηγορεῖσθαι,	οἷον τὸ ζῷον κατὰ τοῦ
[6, 13]	ὀργὴ λύπη μεθ´ ὑπολήψεως τοῦ	ὀλιγωρεῖσθαι.	Ὅτι γὰρ διὰ τὴν ὑπόληψιν
[6, 10]	ἐπὶ θάτερον, ὥστε δόξει οὐχ	ὡρίσθαι	κατὰ τρόπον· δεῖ γὰρ ἐπὶ
[6, 8]	τὸ γένος, ἐν τῷ ὁρισμῷ	ἀποδίδοσθαι.	Ἢ εἰ πρός τι εἰρημένον
[6, 8]	πλεῖστοι ἥδεσθαι μᾶλλον βούλονται ἢ	πεπαῦσθαι	ἡδόμενοι, ὥστε τὸ ἐνεργεῖν μᾶλλον
[6, 4]	ἐν τῷ τοῦ ἑτέρου λόγῳ	συμπεριειλῆφθαι	καὶ θάτερον. Γνωρίζειν μὲν οὖν
[6, 12]	ἀδύνατον γὰρ τὸ ἀσώματον σώματι	μεμεῖχθαι,	ὥστ´ οὐκ ἂν εἴη χρῶμα
[6, 10]	ὁμοίων τοῦ ὀνόματος πτώσεων αἱ	ὅμοιαι	τοῦ λόγου πτώσεις ἐφαρμόττουσιν· οἷον
[6, 12]	αὐτὸ καὶ ὂν καὶ λευκὸν	καὶ	ἀγαθὸν εἶναι, ὥστε πρὸς ὁποιονοῦν
[6, 14]	οὐσία ἐπιστήμης δεκτική" ὁμοίως γὰρ	καὶ	ἀγνοίας ἐστὶ δεκτική. Δεῖ δὲ
[6, 11]	Ἔτι δὲ μείζων ἁμαρτία, εἰ	καὶ	ἀγνωστοτέρων ὀνομάτων τὴν μετάληψιν ἐποιήσατο,
[6, 13]	καὶ ἀκολασίαν· ἄμφω γὰρ δικαιοσύνην	καὶ	ἀδικίαν ἕξουσιν· εἰ γὰρ ἡ
[6, 14]	ὀστοῦν τὴν πυρὸς καὶ γῆς	καὶ	ἀέρος εἶπε σύνθεσιν. οὐ γὰρ
[6, 6]	ἀποδέδωκεν· τῶν γὰρ πρός τι	καὶ	αἱ διαφοραὶ πρός τι, καθάπερ
[6, 10]	ἰδέας τὸν ὅρον· ἀπαθεῖς γὰρ	καὶ	ἀκίνητοι δοκοῦσιν εἶναι αἱ ἰδέαι
[6, 13]	ἀνδρεία ἐστίν, ἡ ἀδικία δειλία	καὶ	ἀκολασία ἔσται. Ὅλως τε ὅσα
[6, 13]	δειλίαν ἔχῃ, ὁ δὲ ἀνδρείαν	καὶ	ἀκολασίαν· ἄμφω γὰρ δικαιοσύνην καὶ
[6, 3]	ἀπὸ τῆς τροφῆς καὶ τοῦτο	καὶ	ἄλλο τι πρῶτον εἶναι. Ἢ
[6, 12]	τὸν ὅρον ἀποδέδωκε, σκοπεῖν εἰ	καὶ	ἄλλου τινὸς κοινὸς ὁ ἀποδοθεὶς
[6, 6]	γένη ἐστὶν οὐ περιέχοντα ἄλληλα,	καὶ	ἀμφοτέρων αὐτῶν ἐστι τὸ δίπουν
[6, 13]	εἰ γὰρ ἡ δικαιοσύνη σωφροσύνη	καὶ	ἀνδρεία ἐστίν, ἡ ἀδικία δειλία
[6, 13]	οἷον εἰ τὴν δικαιοσύνην σωφροσύνην	καὶ	ἀνδρείαν ὡρίσατο· δύο γὰρ ὄντων
[6, 3]	ἰατρικὴν ἐπιστήμην τῶν ὑγιεινῶν ζῴῳ	καὶ	ἀνθρώπῳ, ἢ τὸν νόμον εἰκόνα
[6, 6]	δ´ οὐ συμβαίνει· ἔστι γὰρ	καὶ	ἀπλατῆ καὶ πλάτος ἔχοντα μήκη.
[6, 6]	ἡ διαφορὰ οὗ ἐστι διαφορά,	καὶ	ἁπλῶς ἀδύνατον εἶναι ἄνευ τῆς
[6, 4]	ταὐτὸν ἡμῖν τε γνωριμώτερον ὂν	καὶ	ἁπλῶς γνωριμώτερον, εἴπερ δεῖ μὲν
[6, 6]	Ἴσως δ´ ἐπ´ ἐνίων ἀναγκαῖον	καὶ	ἀποφάσει χρῆσθαι τὸν ὁριζόμενον, οἷον
[6, 13]	ἐξ αὐτῶν γίνεσθαι, οἷον γραμμὴ	καὶ	ἀριθμός. Ἔτι εἰ τὸ μὲν
[6, 4]	καὶ μονὰς ἀριθμοῦ· πρότερον γὰρ	καὶ	ἀρχὴ παντὸς ἀριθμοῦ. Ὁμοίως δὲ
[6, 8]	οἷον αὐτὴ ἐπιθυμία αὐτοῦ ἡδέος	καὶ	αὐτὴ βούλησις αὐτοῦ ἀγαθοῦ. Οὐκ
[6, 6]	ἰδέας τιθέμενοι· αὐτὸ γὰρ μῆκος	καὶ	αὐτὸ ζῷον γένος φασὶν εἶναι.
[6, 14]	καὶ ἐπὶ τῶν ὁρισμῶν ποιητέον	καὶ	αὐτὸν ὁρισμὸν ἕτερον οἰστέον· ἐὰν
[6, 4]	ἀνάγκη τὸν τῷ ὑποκάτω χρώμενον	καὶ	αὐτῷ χρῆσθαι. Ὅ τε γὰρ
[6, 6]	τὸ ἔνυδρον, ἀλλὰ ποιόν τι.	Καὶ	γὰρ ἂν ᾖ ἐν τῷ
[6, 3]	τὸ ἐπιστήμης δεκτικὸν προστεθὲν περίεργον·	καὶ	γὰρ ἀφαιρεθέντος τούτου ὁ λοιπὸς
[6, 7]	δικαιοσύνη δύναμις τοῦ ἴσου διανεμητική·	καὶ	γὰρ δίκαιος εἴη ἂν μάλιστα
[6, 1]	πρὸς τὸ συμβεβηκὸς τόπων ἐπισκεπτέον·	καὶ	γὰρ ἐκεῖ· πότερον ἀληθὲς ἢ
[6, 3]	Ἢ τοῦτο μὲν οὐδὲν ἄτοπον·	καὶ	γὰρ ὁ ἄνθρωπος δίπουν ἐστίν,
[6, 3]	ἀριθμὸς αὐτὸς αὑτὸν κινῶν" ἐστιν·	καὶ	γὰρ τὸ αὐτὸ αὑτὸ κινοῦν
[6, 3]	ὥστε περίεργον τὸ ἄπεπτον προσκείμενον·	καὶ	γὰρ τούτου ἀφαιρεθέντος ὁ λοιπὸς
[6, 8]	τέλος· μᾶλλον γὰρ τὸ ἐνηργηκέναι	καὶ	γεγενῆσθαι τέλος ἢ τὸ γίνεσθαι
[6, 14]	ὁριζόμενος ἢ ὀστοῦν τὴν πυρὸς	καὶ	γῆς καὶ ἀέρος εἶπε σύνθεσιν.
[6, 4]	ταῦτα τοῦ εἴδους. Ἔστι δὲ	καὶ	γνωριμώτερα· τοῦ μὲν γὰρ εἴδους
[6, 4]	ὅτι καὶ ὁ διὰ προτέρων	καὶ	γνωριμωτέρων βέλτιον ὥρισται, ὥστε ἀμφότεροι
[6, 4]	τυχόντων ἀλλ´ ἐκ τῶν προτέρων	καὶ	γνωριμωτέρων, καθάπερ ἐν ταῖς ἀποδείξεσιν
[6, 4]	ὥρισται ὁ μὴ διὰ προτέρων	καὶ	γνωριμωτέρων ὁρισάμενος. Τὸ μὲν οὖν
[6, 4]	τόπος τὸ μὴ διὰ προτέρων	καὶ	γνωριμωτέρων πεποιῆσθαι τὸν λόγον, μέρη
[6, 4]	μὲν εἰ μὴ διὰ προτέρων	καὶ	γνωριμωτέρων πεποίηται τὸν ὁρισμόν. Ἐπεὶ
[6, 4]	τοῦ ὑστέρου, οἷον στιγμὴ γραμμῆς	καὶ	γραμμὴ ἐπιπέδου καὶ ἐπίπεδον στερεοῦ,
[6, 12]	μετείληπται ὁ λόγος· ἔχει δὲ	καὶ	γραμμὴ καὶ σῶμα μέσον, οὐ
[6, 13]	ἐὰν ὁ μὲν αὐτῶν σωφροσύνην	καὶ	δειλίαν ἔχῃ, ὁ δὲ ἀνδρείαν
[6, 3]	τούτου ὁ λοιπὸς λόγος ἴδιος	καὶ	δηλοῖ τὴν οὐσίαν. Ἁπλῶς δ´
[6, 3]	ὁ λοιπὸς λόγος ἴδιός ἐστι	καὶ	δηλοῖ τὴν οὐσίαν. Οἷον ἐν
[6, 12]	κωλύει τὸ δι´ αὑτὸ αἱρετὸν	καὶ	δι´ ἄλλο εἶναι αἱρετόν, οὐ
[6, 2]	λανθανούσης τῆς ὁμωνυμίας. Ἐνδέχεται δὲ	καί,	διελόμενον αὐτὸν ποσαχῶς λέγεται τὸ
[6, 3]	νόμον εἰκόνα τῶν φύσει καλῶν	καὶ	δικαίων· τὸ γὰρ δίκαιον καλόν
[6, 3]	τὴν ἐπιείκειαν ἐλάττωσιν τῶν συμφερόντων	καὶ	δικαίων· τὸ γὰρ δίκαιον συμφέρον
[6, 5]	τὸ ὁριζόμενον· πᾶσα γὰρ ἐπιστήμη	καὶ	δύναμις τοῦ βελτίστου δοκεῖ εἶναι.
[6, 14]	ἀγνοίας ἐστὶ δεκτική. Δεῖ δὲ	καὶ	ἐὰν μὴ πρὸς ὅλον ἔχῃ
[6, 6]	τοῦ οἰκείου γένους. Ὁμοίως δὲ	καὶ	εἰ ἀληθεύεται μέν, μὴ ποιεῖ
[6, 8]	τὸ ἡδὺ αἱρούμεθα. Σκοπεῖν δὲ	καὶ	εἰ γένεσίς ἐστι πρὸς ὃ
[6, 4]	γὰρ ἀριθμοῦ διαφοραί. Ὁμοίως δὲ	καὶ	εἰ διὰ τῶν ὑποκάτω τὸ
[6, 6]	διαφοραὶ τὰ εἰρημένα. Ὁρᾶν δὲ	καὶ	εἰ ἔστιν ἀντιδιῃρημένον τι τῇ
[6, 6]	διαφορὰν δεῖ εἶναι. Σκοπεῖν δὲ	καὶ	εἰ ἑτέρου γένους ἡ ῥηθεῖσα
[6, 7]	τόπῳ καθάπερ εἴρηται. ~Σκεπτέον δὲ	καὶ	εἰ καθ´ ἕτερόν τι μᾶλλον
[6, 6]	πᾶσα διαφορὰ δηλοῦν. Σκοπεῖν δὲ	καὶ	εἰ κατὰ συμβεβηκὸς ὑπάρχει τῷ
[6, 9]	ἢ ὁτουοῦν ἐστιν ἡ στέρησις.	Καὶ	εἰ μὴ ἐν ᾧ πέφυκε
[6, 9]	ἐστι τὸ ἐστερημένον. Ὁρᾶν δὲ	καὶ	εἰ μὴ λεγομένου κατὰ στέρησιν
[6, 6]	ποιόν τι σημαίνειν. Ὁρᾶν δὲ	καὶ	εἰ μὴ ποιόν τι ἀλλὰ
[6, 6]	καὶ πρακτικὴ τινός. Σκοπεῖν δὲ	καὶ	εἰ πρὸς ὃ πέφυκεν ἕκαστον
[6, 8]	βούλησιν ὄρεξιν ἀγαθοῦ. Ὁμοίως δὲ	καὶ	εἰ τὴν γραμματικὴν ὡρίσατο ἐπιστήμην
[6, 3]	γὰρ εἴπας ἐπὶ μέρους προσέθηκεν.	Καὶ	εἰ τὴν ἰατρικὴν ἐπιστήμην τῶν
[6, 9]	μὴ ποιήσῃ, ἡμάρτηκεν. Ὁμοίως δὲ	καὶ	εἰ τὴν τυφλότητα μὴ ὄψεως
[6, 6]	ἢ ἄτομον. Ὁμοίως δὲ σκεπτέον	καὶ	εἰ τὸ εἶδος ἢ τῶν
[6, 6]	πεζὸν συνεπιφέρει ζῷον. Ὁρᾶν δὲ	καὶ	εἰ τὸ ἔν τινι διαφορὰν
[6, 9]	ὑπόληψις πρὸς τὸ τὶ ὑποληπτόν,	καὶ	εἰ τὸ πολλαπλάσιον πρὸς τὸ
[6, 9]	δῆλον ὅτι ἡμάρτηται. Ὁρᾶν δὲ	καὶ	εἰ τοῦ ἀντικειμένου ὁ ἀντικείμενος
[6, 2]	τοῦ πλεοναχῶς λεγομένου. Ὁμοίως δὲ	καὶ	εἰ τοῦ ὁριζομένου πλεοναχῶς λεγομένου
[6, 13]	ἔδει μᾶλλον σημαίνειν. ~{Σκοπεῖν δὲ	καὶ	εἴ τινος ὁρισμὸν ἀποδιδοὺς τάδε
[6, 6]	οὐκ ἀλλοιούμεθα κατὰ τὰς διαφοράς.	Καὶ	εἴ τινος τῶν πρός τι
[6, 6]	ἄλληλα. Εἰ δὲ μή, συμβήσεται	καὶ	εἶδος τὸ αὐτὸ ἐν δύο
[6, 13]	ἐκ τούτων ἀκολουθεῖν τῷ μᾶλλον,	καὶ	εἶναι ἢ ἁπλῶς ἀγαθόν, ἢ
[6, 4]	τοιούτων ἐπισκεπτέον· ~Πότερον δ´ ὥρισται	καὶ	εἴρηκε τὸ τί ἦν εἶναι
[6, 13]	ἀλλ´ ἐν ἑτέρῳ τὸ ὅλον	καὶ	ἐν ἑτέρῳ τὰ μέρη. Πάλιν
[6, 4]	καὶ τὸ ὡρισμένον τοῦ ἀορίστου	καὶ	ἐν κινήσει ὄντος. Τοῦ δὲ
[6, 11]	σαφὲς οὕτω ῥηθέν. Σκοπεῖν δὲ	καὶ	ἐν τῇ μεταλλαγῇ τῶν ὀνομάτων
[6, 11]	ἂν ᾖ τὰ συγκείμενα, τοσαῦτα	καὶ	ἐν τῷ λόγῳ ὀνόματα καὶ
[6, 8]	γεγενῆσθαι τέλος ἢ τὸ γίνεσθαι	καὶ	ἐνεργεῖν. (Ἢ οὐκ ἐπὶ πάντων
[6, 3]	κατὰ τοῦ σύμπαντος, ὥστε ἅπαξ	καὶ	ἐνταῦθα ἡ κατηγορία γίνεται. Οὐκ
[6, 13]	εἰρημένον σφόδρα ἄτοπον διὰ τὸ	καὶ	ἐπ´ ἄλλων συμβαίνειν τὸ τοιοῦτον
[6, 3]	εἰ τοῦ καθόλου εἰρημένου προσθείη	καὶ	ἐπὶ μέρους, οἷον εἰ τὴν
[6, 10]	εἰ ὁ τούτου λόγος ἐφαρμόττει	καὶ	ἐπὶ τὰ λοιπά· δῆλον γὰρ
[6, 10]	τὸ πεποιηκὸς ὑγίειαν. Σκοπεῖν δὲ	καὶ	ἐπὶ τὴν ἰδέαν εἰ ἐφαρμόσει
[6, 9]	κατὰ στέρησιν στερήσει ὡρίσατο, οἷον	καὶ	ἐπὶ τῆς ἀγνοίας δόξειεν ἂν
[6, 3]	τὸ δίπουν κατηγορεῖται. Ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐπὶ τῆς ἐπιθυμίας· οὐ γὰρ
[6, 10]	εἶναι διὰ τὸ μὴ ἐφαρμόττειν	καὶ	ἐπὶ τοῦτο τὸν ἀποδοθέντα λόγον,
[6, 12]	πρὸς ἐπιστήμην λέγεται. Ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων, ἐπειδὴ ἀντιστρέφει
[6, 9]	ἐπὶ τῆς ἕξεως· ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων·
[6, 8]	καὶ ὑπὸ τίνος. Ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων·
[6, 11]	μή, τῶν πλείστων. Οὕτω γὰρ	καὶ	ἐπὶ τῶν ἁπλῶν ὁ τοὔνομα
[6, 9]	ὑπερέχον, ἥμισυ τὸ ἴσῳ ὑπερεχόμενον.	Καὶ	ἐπὶ τῶν ἐναντίων δ´ ὡσαύτως·
[6, 14]	ἐπεισφερόμενος, ἀναιροῦσι τὸν ἔμπροσθεν, οὕτω	καὶ	ἐπὶ τῶν ὁρισμῶν ποιητέον καὶ
[6, 4]	στιγμὴ γραμμῆς καὶ γραμμὴ ἐπιπέδου	καὶ	ἐπίπεδον στερεοῦ, καθάπερ καὶ μονὰς
[6, 8]	εἰ μὴ πρόσκειται τὸ φαινόμενον,	καὶ	ἐφ´ ὅσων ἄλλων ἁρμόττει, οἷον
[6, 14]	συσχηματίσαντα πρὸς τὸ δηλοῦν τι	καὶ	ἔχειν ἐπιχείρημα οὕτως ἐπισκοπεῖν· ἀναγκαῖον
[6, 4]	γνωρίζεσθαι (ὁ γὰρ ἄνθρωπον γνωρίζων	καὶ	ζῷον καὶ πεζὸν γνωρίζει) τοῦ
[6, 6]	ἡ ἀπορία ἰσότης ἐναντίων λογισμῶν,	καὶ	ἡ ἀλγηδὼν διάστασις τῶν συμφύτων
[6, 13]	ταὐτῷ δεκτικῷ, καθάπερ ἡ δικαιοσύνη	καὶ	ἡ ἀνδρεία ἐν ψυχῇ, ἢ
[6, 6]	ὁ ὕπνος ἐστὶν ἀδυναμία αἰσθήσεως,	καὶ	ἡ ἀπορία ἰσότης ἐναντίων λογισμῶν,
[6, 4]	τῶν δύο εἴληπται, ἀρτίων ὄντων,	καὶ	ἡ ἀρετὴ ἀγαθόν τί ἐστιν,
[6, 4]	φύσει τὰ ἀντικείμενα. Ἐνίοις δὲ	καὶ	ἡ αὐτὴ ἐπιστήμη ἀμφοτέρων δοκεῖ
[6, 4]	ἐστίν. Συναναιρεῖ γὰρ τὸ γένος	καὶ	ἡ διαφορὰ τὸ εἶδος, ὥστε
[6, 6]	ἐστι διάθεσις ἢ πάθος, καθάπερ	καὶ	ἡ ἐπιστήμη ἐν ψυχῇ, διάθεσις
[6, 6]	χρήσαιτο ὁ φρόνιμος ᾗ φρόνιμος	καὶ	ἡ περὶ ἕκαστον οἰκεία ἐπιστήμη"
[6, 2]	ψυχρῶν· ὁμώνυμος γὰρ ἡ ἀγωγὴ	καὶ	ἡ συμμετρία. Ἄδηλον οὖν ὁπότερον
[6, 6]	ἡ φρόνησις· κατὰ γὰρ τοῦτο	καὶ	ἡ ψυχὴ καὶ ὁ ἄνθρωπος
[6, 4]	τῷ τοῦ ἑτέρου λόγῳ συμπεριειλῆφθαι	καὶ	θάτερον. Γνωρίζειν μὲν οὖν δεῖ
[6, 10]	κωλύει καὶ συνορῶντα τὴν ὁμωνυμίαν	καὶ	θατέρου βουλόμενον τὸν ὁρισμὸν ἀποδοῦναι
[6, 3]	τὸ αὐτὸ λέγει, προσθεὶς πάλιν	καὶ	θεωρητικήν. Ὁμοίως δὲ καὶ ὅσοι
[6, 3]	ὡς Ξενοκράτης τὴν φρόνησιν ὁριστικὴν	καὶ	θεωρητικὴν τῶν ὄντων φησὶν εἶναι·
[6, 10]	ἀποδοῦναι τὸν ὅρον ὡς συνωνύμου	καὶ	καθ´ ἓν εἶδος πάσης τῆς
[6, 10]	φυτοῖς ὑπάρχειν. Ἐνδέχεται μὲν οὖν	καὶ	κατὰ προαίρεσιν οὕτως ἀποδοῦναι τὸν
[6, 12]	κωλύει τὸ αὐτὸ καὶ ὂν	καὶ	λευκὸν καὶ ἀγαθὸν εἶναι, ὥστε
[6, 4]	ἀποδείξεσιν (οὕτω γὰρ πᾶσα διδασκαλία	καὶ	μάθησις ἔχει) φανερὸν ὅτι ὁ
[6, 14]	οἰστέον· ἐὰν γὰρ φαίνηται βελτίων	καὶ	μᾶλλον δηλῶν τὸ ὁριζόμενον, δῆλον
[6, 14]	τι ἐπιχειρεῖν, ἐὰν ᾖ γνώριμον	καὶ	μὴ καλῶς ἀποδεδομένον φαίνηται· τοῦ
[6, 12]	γὰρ παντός, εἴπερ καθ´ αὑτὸ	καὶ	μὴ κατὰ συμβεβηκὸς ὄντος εἶναι
[6, 10]	χρῆσθαι τῇ παραδεδομένῃ καὶ παρεπομένῃ	καὶ	μὴ κινεῖν τὰ τοιαῦτα, ἔνια
[6, 6]	φρόνησιν ἀρετὴν ἀνθρώπου ἢ ψυχῆς	καὶ	μὴ τοῦ λογιστικοῦ. Πρώτου γὰρ
[6, 6]	ἐνδέχεται τὴν διαφορὰν ὑπάρχειν τινὶ	καὶ	μὴ ὑπάρχειν. Ἔτι εἰ κατηγορεῖται
[6, 12]	τὸ ἐν ἑκάστῳ πιθανὸν θεωρεῖν	καὶ	μηδὲν παραλείπων, κλέπτης δ´ ὁ
[6, 13]	μὲν γὰρ τάδε, συμβήσεται ἀμφοῖν	καὶ	μηδετέρῳ ὑπάρχειν, οἷον εἰ τὴν
[6, 6]	εἴδους ἐστὶ λόγος· ὁμοίως δὲ	καὶ	μῆκος πλάτος ἔχον. Τὸ γὰρ
[6, 4]	ἐπιπέδου καὶ ἐπίπεδον στερεοῦ, καθάπερ	καὶ	μονὰς ἀριθμοῦ· πρότερον γὰρ καὶ
[6, 5]	καθάπερ ἡ ἰατρικὴ τοῦ ὑγίειαν	καὶ	νόσον ποιῆσαι· τοῦ μὲν γὰρ
[6, 13]	νῦν ῥηθὲν ἐπὶ τῶν ὑγιεινῶν	καὶ	νοσωδῶν· ἔνια γὰρ τῶν φαρμάκων
[6, 6]	γὰρ τοῦτο καὶ ἡ ψυχὴ	καὶ	ὁ ἄνθρωπος φρονεῖν λέγεται. Ἔτι
[6, 4]	μόνως γὰρ ἂν οὕτως εἷς	καὶ	ὁ αὐτὸς ὁρισμὸς ἀεὶ γίνοιτο.
[6, 4]	αὐτοῦ ὁρισμοί· δῆλον γὰρ ὅτι	καὶ	ὁ διὰ προτέρων καὶ γνωριμωτέρων
[6, 10]	ὁμώνυμον ἐφαρμόττει. Πέπονθε δὲ τοῦτο	καὶ	ὁ Διονυσίου τῆς ζωῆς ὅρος,
[6, 9]	εἰ τὸ ἡδὺ ὅπερ ὠφέλιμον,	καὶ	ὁ ἡδόμενος ὡφελούμενος. Καθόλου δ´
[6, 1]	μὴ ἀληθεύεται, καθ´ οὗ τοὔνομα,	καὶ	ὁ λόγος, ἐκ τῶν πρὸς
[6, 3]	τὸ προσκείμενον, ἀφαιρεθέντος δὲ τούτου	καὶ	ὁ λοιπὸς λόγος ἴδιός ἐστι
[6, 11]	θατέρου τῶν συμπεπλεγμένων λόγον, εἰ	καὶ	ὁ λοιπὸς τοῦ λοιποῦ· εἰ
[6, 3]	ὁ λοιπὸς ἴδιος ᾖ λόγος,	καὶ	ὁ πᾶς ἴδιος ἔσται· ἁπλῶς
[6, 14]	φαίνηται· τοῦ γὰρ μέρους ἀναιρεθέντος	καὶ	ὁ πᾶς ὁρισμὸς ἀναιρεῖται. ὅσοι
[6, 8]	διαφοράς, οἷον φιλότιμος ὁ ποίας	καὶ	ὁ πόσης ὀρεγόμενος τιμῆς· πάντες
[6, 4]	ὁρισμῶν ὅ τε τῆς στιγμῆς	καὶ	ὁ τῆς γραμμῆς καὶ ὁ
[6, 6]	ἀλγηδὼν αὐτοῖς παρέσται. Τοιοῦτος δὲ	καὶ	ὁ τῆς ὑγιείας ὁρισμός, εἴπερ
[6, 3]	ποιεῖ τὸ ὁριζόμενον. Τοιοῦτος δὲ	καὶ	ὁ τῆς ψυχῆς ὅρος, εἴπερ
[6, 4]	στιγμῆς καὶ ὁ τῆς γραμμῆς	καὶ	ὁ τοῦ ἐπιπέδου· πάντες γὰρ
[6, 12]	Τοιοῦτος δ´ ὁ τοῦ ῥήτορος	καὶ	ὁ τοῦ κλέπτου ὅρος, εἴπερ
[6, 4]	τι ἡ ἀρετή, ὁμοίως δὲ	καὶ	ὁ τῷ δίχα χρώμενος τῷ
[6, 10]	αὐτά, ὅ τε πρότερον ἀποδοθεὶς	καὶ	ὁ ὕστερον. Πάλιν εἴ τις,
[6, 10]	ἰδέας εἶναι, πρὸς δὲ τούτους	καὶ	οἱ τοιοῦτοι λόγοι χρήσιμοι. Ἔτι
[6, 7]	οὐ καλὸν ἔσται, ὁμοίως δὲ	καὶ	ὄν τε καὶ οὐκ ὄν.
[6, 12]	Οὐδὲν γὰρ κωλύει τὸ αὐτὸ	καὶ	ὂν καὶ λευκὸν καὶ ἀγαθὸν
[6, 13]	οὐδὲν γὰρ κωλύει καὶ τόλμαν	καὶ	ὀρθὴν διάνοιαν ἔχειν πρὸς τὰ
[6, 4]	τὸ διπλάσιον ἄνευ τοῦ ἡμίσεος,	καὶ	ὅσα καθ´ αὑτὰ πρός τι
[6, 3]	πάλιν καὶ θεωρητικήν. Ὁμοίως δὲ	καὶ	ὅσοι τὴν κατάψυξιν στέρησιν τοῦ
[6, 2]	ἡ γένεσις ἀγωγὴ εἰς οὐσίαν	καὶ	ὅτι ἡ ὑγίεια συμμετρία θερμῶν
[6, 6]	τὸ ζῷόν ἐστιν. Δῆλον δὲ	καὶ	ὅτι οὐκ ἀνάγκη τὴν διαφορὰν
[6, 7]	καλὸν ἔσται. Ὁμοίως δὲ δείξομεν	καὶ	ὅτι ταὐτὸν ὄν τε καὶ
[6, 7]	ἅμα γὰρ ταὐτὸν καλόν τε	καὶ	οὐ καλὸν ἔσται, ὁμοίως δὲ
[6, 7]	ἀκοῆς δὲ μή, καλόν τε	καὶ	οὐ καλὸν ἔσται. Ὁμοίως δὲ
[6, 12]	ἐστιν ἐπιστήμης ὁρισμός· ἴδιον γὰρ	καὶ	οὐ κοινὸν δεῖ τὸν ὁρισμὸν
[6, 4]	ὁρισμοὺς εἶναι· ἕτερα γὰρ ἑτέροις	καὶ	οὐ ταὐτὰ πᾶσι τυγχάνει γνωριμώτερα
[6, 11]	ἐχόντων δῆλον ὅτι τοῦ γένους	καὶ	οὐ τῆς διαφορᾶς κατὰ τοὔνομα
[6, 13]	θάτερον ἔχῃ, ἀμφότεροι δίκαιοι ἔσονται	καὶ	οὐδέτερος, ἐπεὶ ἀμφότεροι μὲν ἔχουσι
[6, 7]	καὶ ὅτι ταὐτὸν ὄν τε	καὶ	οὐκ ὄν ἐστιν. Ἔτι τῶν
[6, 7]	ὁμοίως δὲ καὶ ὄν τε	καὶ	οὐκ ὄν. Τὸ γὰρ δι´
[6, 6]	ἄλλο, ἡμάρτηκεν· πᾶσα γὰρ διάθεσις	καὶ	πᾶν πάθος ἐν ἐκείνῳ πέφυκε
[6, 6]	πράγματος ἰδίαις ὥρισται διαφοραῖς, ἢ	καὶ	παντελῶς τι τοιοῦτον εἴρηκεν ὃ
[6, 10]	ὀνομασίᾳ δεῖ χρῆσθαι τῇ παραδεδομένῃ	καὶ	παρεπομένῃ καὶ μὴ κινεῖν τὰ
[6, 4]	γὰρ ἄνθρωπον γνωρίζων καὶ ζῷον	καὶ	πεζὸν γνωρίζει) τοῦ δὲ γένους
[6, 4]	τῆς τυχούσης, τὰ δ´ ἀκριβοῦς	καὶ	περιττῆς διανοίας καταμαθεῖν ἐστιν. Ἁπλῶς
[6, 6]	συμβαίνει· ἔστι γὰρ καὶ ἀπλατῆ	καὶ	πλάτος ἔχοντα μήκη. Ὥστε πρὸς
[6, 14]	ἀπόχρη τὸ σύνθεσιν εἰπεῖν, ἀλλὰ	καὶ	ποία τις προσδιοριστέον· οὐ γὰρ
[6, 6]	ἐπιστήμης. Θεωρητικὴ γὰρ καὶ πρακτικὴ	καὶ	ποιητικὴ λέγεται· ἕκαστον δὲ τούτων
[6, 6]	τι σημαίνει· θεωρητικὴ γὰρ τινὸς	καὶ	ποιητικὴ τινὸς καὶ πρακτικὴ τινός.
[6, 8]	κίνησιν ἀέρος· προσθετέον γὰρ πόσου	καὶ	ποίου καὶ ποῦ καὶ ὑπὸ
[6, 8]	προσθετέον γὰρ πόσου καὶ ποίου	καὶ	ποῦ καὶ ὑπὸ τίνος. Ὁμοίως
[6, 6]	καὶ τῆς ἐπιστήμης. Θεωρητικὴ γὰρ	καὶ	πρακτικὴ καὶ ποιητικὴ λέγεται· ἕκαστον
[6, 6]	γὰρ τινὸς καὶ ποιητικὴ τινὸς	καὶ	πρακτικὴ τινός. Σκοπεῖν δὲ καὶ
[6, 6]	ἄλλο δ´ οὐδέν, ἐνίοις δὲ	καὶ	πρὸς ἄλλο, οἷον τῇ ὄψει
[6, 13]	μετὰ τοῦδε ἔχων. Ἔτι εἰ	καὶ	πρὸς ταὐτὸν ἄμφω λέγεται, οἷον
[6, 8]	τὴν ἀπόδοσιν ποιήσασθαι. Ἐὰν δὲ	καὶ	προσαποδῷ τὸ εἰρημένον, ἐπὶ τὰ
[6, 1]	τὸν ὁρισμὸν ἴδιον εἶναι, καθάπερ	καὶ	πρότερον εἴρηται) ἢ εἰ πάντα
[6, 4]	ταῦτα δὲ τῶν ἁπλῶς γνωριμωτέρων	καὶ	προτέρων τοῦ εἴδους ἐστίν. Συναναιρεῖ
[6, 5]	βούλεται τὸ τί ἐστι σημαίνειν,	καὶ	πρῶτον ὑποτίθεται τῶν ἐν τῷ
[6, 11]	καὶ ἐν τῷ λόγῳ ὀνόματα	καὶ	ῥήματα ᾖ. Ἀνάγκη γὰρ αὐτῶν
[6, 4]	ἀρχὴ παντὸς ἀριθμοῦ. Ὁμοίως δὲ	καὶ	στοιχεῖον συλλαβῆς. Ἡμῖν δ´ ἀνάπαλιν
[6, 10]	ζωῆς λεγομένης. Οὐδὲν δὲ κωλύει	καὶ	συνορῶντα τὴν ὁμωνυμίαν καὶ θατέρου
[6, 14]	τ´ ἀσαφεῖς τῶν ὁρισμῶν, συνδιορθώσαντα	καὶ	συσχηματίσαντα πρὸς τὸ δηλοῦν τι
[6, 12]	λόγος· ἔχει δὲ καὶ γραμμὴ	καὶ	σῶμα μέσον, οὐ περιττὰ ὄντα.
[6, 7]	καλῷ ταὐτόν· τοῖς γὰρ αὐτοῖς	καὶ	τὰ ἀντικείμενα τὰ αὐτά· ἀντίκειται
[6, 6]	τὸ ἕτερον μόνον ἀνάγκη συνεπιφέρειν	καὶ	τὰ ἐπάνω τούτου πάντα, καθάπερ
[6, 9]	πρώτου δήλου γενομένου τρόπον τινὰ	καὶ	τὰ λοιπὰ δῆλα γίνεται. Σκεπτέον
[6, 13]	δ´ ὅλου φθαρέντος οὐκ ἀναγκαῖον	καὶ	τὰ μέρη ἐφθάρθαι. Ἢ εἰ
[6, 13]	ἀλλ´ ἐν πλείοσιν. Εἰ δὲ	καὶ	τὰ μέρη καὶ τὸ ὅλον
[6, 6]	τῶν διαφορῶν ὁμοίως σκεπτέον εἰ	καὶ	τὰς διαφορὰς εἶπε τὰς τοῦ
[6, 9]	τὴν ἐπιστήμην ὁριζόμενος τρόπον τινὰ	καὶ	τὴν ἄγνοιαν ὁρίζεται, ὁμοίως δὲ
[6, 8]	φαινόμενον μόνον. Ἔδει οὖν οὕτω	καὶ	τὴν ἀπόδοσιν ποιήσασθαι. Ἐὰν δὲ
[6, 8]	τὴν ἐπιστήμην εἰπεῖν ὑπόληψιν ἐπιστητοῦ	καὶ	τὴν βούλησιν ὄρεξιν ἀγαθοῦ. Ὁμοίως
[6, 4]	γνωριζομένου ἀνάγκη καὶ τὸ γένος	καὶ	τὴν διαφορὰν γνωρίζεσθαι (ὁ γὰρ
[6, 6]	τὸν ὕπνον ἀδυνατοῦμεν. Ὁμοίως δὲ	καὶ	τῆς ἀπορίας δόξειεν ἂν ποιητικὸν
[6, 6]	αἱ διαφοραὶ πρός τι, καθάπερ	καὶ	τῆς ἐπιστήμης. Θεωρητικὴ γὰρ καὶ
[6, 9]	τίνος ἐστὶν ἡ στέρησις ἀποδιδόναι	καὶ	τί ἐστι τὸ ἐστερημένον. Ὁρᾶν
[6, 9]	καλῶς ἀποδιδόντα τὸ {τί ἐστι	καὶ	τίνος ἐστὶν ἡ στέρησις ἀποδιδόναι
[6, 9]	τὸ ἀνεπιστῆμον, καὶ τὸ ἐπίστασθαι	καὶ	τὸ ἀγνοεῖν· τοῦ γὰρ πρώτου
[6, 9]	ὁμοίως δὲ καὶ τὸ ἐπιστῆμον	καὶ	τὸ ἀνεπιστῆμον, καὶ τὸ ἐπίστασθαι
[6, 4]	ὁρισμὸς ἀεὶ γίνοιτο. Ἴσως δὲ	καὶ	τὸ ἁπλῶς γνώριμον οὐ τὸ
[6, 4]	εὖ διακειμένοις τὴν διάνοιαν, καθάπερ	καὶ	τὸ ἁπλῶς ὑγιεινὸν τὸ τοῖς
[6, 4]	γένους ἀντιδιῃρημένα· τὸ δὲ περιττὸν	καὶ	τὸ ἄρτιον ἀντιδιῄρηται· ἄμφω γὰρ
[6, 4]	μὲν γὰρ εἴδους γνωριζομένου ἀνάγκη	καὶ	τὸ γένος καὶ τὴν διαφορὰν
[6, 6]	ἢ ἡ ἀπόφασις ἀληθεύεται, ὥστε	καὶ	τὸ γένος τῆς γραμμῆς, μῆκος
[6, 6]	οἰκεῖον γένος, καθάπερ τὸ πεζὸν	καὶ	τὸ δίπουν τὸ ζῷον συνεπιφέρει.
[6, 4]	τῆς διαφορᾶς γνωριζομένης οὐκ ἀνάγκη	καὶ	τὸ εἶδος γνωρίζεσθαι, ὥστε ἀγνωστότερον
[6, 13]	ἡ ψευδὴς δόξα. Ἔδει οὖν	καὶ	τὸ ἐκ τούτων ἀκολουθεῖν τῷ
[6, 6]	ζῷον ἐπιτιμῶσιν ὡς τὸ πεζὸν	καὶ	τὸ ἔνυδρον ποὺ σημαῖνον. Ἢ
[6, 9]	τὸ ἐπιστῆμον καὶ τὸ ἀνεπιστῆμον,	καὶ	τὸ ἐπίστασθαι καὶ τὸ ἀγνοεῖν·
[6, 9]	τὴν ἄγνοιαν ὁρίζεται, ὁμοίως δὲ	καὶ	τὸ ἐπιστῆμον καὶ τὸ ἀνεπιστῆμον,
[6, 8]	ἀλλ´ ἡδονῆς· ταύτης γὰρ χάριν	καὶ	τὸ ἡδὺ αἱρούμεθα. Σκοπεῖν δὲ
[6, 1]	ἐκ τῶν πρὸς τὸ γένος	καὶ	τὸ ἴδιον ῥηθέντων τόπων ἐπισκεπτέον.
[6, 13]	ἐν οἷς γὰρ τὰ μέρη,	καὶ	τὸ ὅλον ἀνάγκη ὑπάρχειν, ὥστ´
[6, 13]	Εἰ δὲ καὶ τὰ μέρη	καὶ	τὸ ὅλον ἐν ἑνί τινι
[6, 13]	οὐ ταὐτόν ἐστι τὰ μέρη	καὶ	τὸ ὅλον, πάντα χρήσιμα πρὸς
[6, 11]	ἔδει δέ γε, εἴπερ μέλλει	καὶ	τὸ ὅλον ταὐτὸν εἶναι. Τὸ
[6, 7]	ὄψεως ἢ δι´ ἀκοῆς ἡδύ,	καὶ	τὸ ὂν τὸ δυνατὸν παθεῖν
[6, 6]	πλάτος ἔχον. Τὸ γὰρ ἀπλατὲς	καὶ	τὸ πλάτος ἔχον διαφοραί εἰσιν·
[6, 14]	ὧν προσῆκεν ἔχειν τὸν ὁρισμὸν	καὶ	τὸ προσκείμενον περιέργως καθορᾶν ὥστε
[6, 6]	ὄντων" Τὸ γὰρ πεζὸν ζῷον	καὶ	τὸ πτηνὸν ζῷον γένη ἐστὶν
[6, 3]	γὰρ ἐπιθυμία ἡδέος ἐστίν, ὥστε	καὶ	τὸ ταὐτὸν τῇ ἐπιθυμίᾳ ἡδέος
[6, 3]	ὁ ἄνθρωπος δίπουν ἐστίν, ὥστε	καὶ	τὸ ταὐτὸν τῷ ἀνθρώπῳ δίπουν
[6, 5]	ἐπάνω γένος εἴπας οὐ λέγει	καὶ	τὸ ὑποκάτω γένος· ὁ γὰρ
[6, 4]	ἡμῖν· πρότερον γὰρ τὸ μένον	καὶ	τὸ ὡρισμένον τοῦ ἀορίστου καὶ
[6, 6]	οὐσίας τῷ ποὺ εἶναι. Διὸ	καὶ	τοῖς τῷ πεζῷ καὶ τῷ
[6, 13]	τὰ ἰατρικά· οὐδὲν γὰρ κωλύει	καὶ	τόλμαν καὶ ὀρθὴν διάνοιαν ἔχειν
[6, 1]	ἀληθὲς εἰπεῖν, καθ´ οὗ τοὔνομα,	καὶ	τὸν λόγον (δεῖ γὰρ τὸν
[6, 2]	κατὰ μεταφορὰν λεγόμενον. Ἐνδέχεται δὲ	καὶ	τὸν μεταφορὰν εἰπόντα συκοφαντεῖν ὡς
[6, 12]	τοῦ δι´ ἕτερον, ὥστε τοῦτο	καὶ	τὸν ὁρισμὸν ἔδει μᾶλλον σημαίνειν.
[6, 6]	τοῦ εἴδους λόγον. Ὁμοίως δὲ	καὶ	τὸν τῆς διαφορᾶς, ἐπειδὴ ἡ
[6, 5]	τὸ ὑπαγορευθέν· προσδεῖται γὰρ ὅτι	καὶ	τοῦ ἀναγνῶναι. Οὐδὲν γὰρ μᾶλλον
[6, 6]	τὸ ζῷον κατὰ τοῦ ἀνθρώπου	καὶ	τοῦ βοὸς καὶ τῶν ἄλλων
[6, 6]	εἰσιν· ἐκ δὲ τῆς διαφορᾶς	καὶ	τοῦ γένους ὁ τοῦ εἴδους
[6, 4]	τοῦ ὡρισμένου διὰ τοῦ ἀορίστου	καὶ	τοῦ ἐν κινήσει ἀποδέδοται ὁ
[6, 10]	ὁρισάμενός τι τῶν πολλαχῶς λεγομένων,	καὶ	τοῦ λόγου μὴ ἐφαρμόττοντος ἐπὶ
[6, 14]	τὸ ὅλον, οἷον τῆς ψυχῆς	καὶ	τοῦ σώματος σύνθεσιν ζῷον, πρῶτον
[6, 4]	δὲ εἰ τοῦ ἐν ἠρεμίᾳ	καὶ	τοῦ ὡρισμένου διὰ τοῦ ἀορίστου
[6, 2]	λεχθέντος· οἱ γὰρ καλῶς ἀποδιδόμενοι	καὶ	τοὺς ἐναντίους προσσημαίνουσιν. Ἢ εἰ
[6, 3]	γὰρ ἐνδέχεται ἀπὸ τῆς τροφῆς	καὶ	τοῦτο καὶ ἄλλο τι πρῶτον
[6, 6]	τῷ πτηνῷ καὶ τῷ〉 ἐνύδρῳ	{καὶ	τῷ δίποδι} Ἢ εἰ ἔστι
[6, 6]	Διὸ καὶ τοῖς τῷ πεζῷ	καὶ	τῷ ἐνύδρῳ διαιροῦσι τὸ ζῷον
[6, 6]	τῷ πεζῷ καὶ τῷ πτηνῷ	καὶ	τῷ〉 ἐνύδρῳ {καὶ τῷ δίποδι}
[6, 6]	καθάπερ τὸ ζῷον τῷ πεζῷ	καὶ	τῷ πτηνῷ καὶ τῷ〉 ἐνύδρῳ
[6, 7]	τῶν γενῶν καὶ τῶν διαφορῶν	καὶ	τῶν ἄλλων ἁπάντων τῶν ἐν
[6, 12]	γὰρ μόνον ἡ ἰατρικὴ ἀλλὰ	καὶ	τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν αἱ πολλαὶ
[6, 6]	τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ βοὸς	καὶ	τῶν ἄλλων πεζῶν ζῴων, οὐ
[6, 13]	μερῶν σύνθεσις, καθάπερ ἐπ´ οἰκίας	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων· δῆλον
[6, 6]	Ὥστε καθ´ οὗ ἡ διαφορά,	καὶ	τῶν γενῶν ἑκάτερον· δῆλον οὖν
[6, 7]	ὄν ἐστιν. Ἔτι τῶν γενῶν	καὶ	τῶν διαφορῶν καὶ τῶν ἄλλων
[6, 4]	δεῖ μὲν διὰ τοῦ γένους	καὶ	τῶν διαφορῶν ὁρίζεσθαι τὸν καλῶς
[6, 5]	ἀλλ´ ἴσως καὶ χεῖρον, ἐπειδὴ	καὶ	τῶν λοιπῶν ὁστισοῦν δυνατός ἐστι
[6, 9]	χρώμενον τοῖς ἐκ τῶν ἐναντίων	καὶ	τῶν συστοίχων. Ἔτι ἐπὶ τῶν
[6, 3]	ἢ οὐ καλῶς, διὰ τούτων	καὶ	τῶν τοιούτων ἐπισκεπτέον· ~Πότερον δ´
[6, 13]	λέγει ἢ τὸ ἐκ μέλιτος	καὶ	ὕδατος. Ὥστ´ ἐὰν ὁποτερῳοῦν τῶν
[6, 13]	μέλι μεθ´ ὕδατος ἤτοι μέλι	καὶ	ὕδωρ λέγει ἢ τὸ ἐκ
[6, 8]	πόσου καὶ ποίου καὶ ποῦ	καὶ	ὑπὸ τίνος. Ὁμοίως δὲ καὶ
[6, 8]	τὰς εἰρημένας διαφοράς. Ὁμοίως δὲ	καὶ	φιλοχρήματος ὁ πόσων ὀρεγόμενος χρημάτων,
[6, 5]	τοῦ πρὸς θάτερον, ἀλλ´ ἴσως	καὶ	χεῖρον, ἐπειδὴ καὶ τῶν λοιπῶν
[6, 2]	κυρίως, δῆλον ὅτι ἀσαφῶς εἴρηκε	καὶ	χεῖρον ὁτουοῦν τῶν κατὰ μεταφορὰν
[6, 13]	κακόν. Πάλιν εἰ ἐκ βελτίονος	καὶ	χείρονος ὂν μὴ ἔστι τὸ
[6, 13]	εἰ ἡ ἀναίδεια ἐξ ἀνδρείας	καὶ	ψευδοῦς δόξης· μᾶλλον γὰρ ἀγαθὸν
[6, 6]	ἀνάγκη γὰρ ὑγιαίνειν τὰ θερμὰ	καὶ	ψυχρά. Ἡ γὰρ ἑκάστου συμμετρία
[6, 6]	ὑγιείας ὁρισμός, εἴπερ συμμετρία θερμῶν	καὶ	ψυχρῶν" ἐστιν· ἀνάγκη γὰρ ὑγιαίνειν
[6, 2]	ὅτι ἡ ὑγίεια συμμετρία θερμῶν	καὶ	ψυχρῶν· ὁμώνυμος γὰρ ἡ ἀγωγὴ
[6, 10]	ὑγιείας, ὠφελίμως τὸ ποιητικῶς ὑγιείας	καὶ	ὠφεληκὸς τὸ πεποιηκὸς ὑγίειαν. Σκοπεῖν
[6, 12]	καὶ τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν αἱ	πολλαὶ	πρὸς ὂν λέγονται, ὥσθ´ ἑκάστη
[6, 7]	ὁ δυνάμενος μάλιστα τὸ ἴσον	διανεῖμαι.	Ἔτι εἰ τὸ μὲν πρᾶγμα
[6, 7]	μᾶλλον ὁ προαιρούμενος τὸ ἴσον	διανεῖμαι	τοῦ δυναμένου, ὥστ´ οὐκ ἂν
[6, 6]	τὸ ποιητικὸν ἢ ἀνάπαλιν συμβαίνει	τιθέναι	τοῖς οὕτως ὁριζομένοις. Οὐ γάρ
[6, 8]	τοιούτων τέλος· μᾶλλον γὰρ τὸ	ἐνηργηκέναι	καὶ γεγενῆσθαι τέλος ἢ τὸ
[6, 8]	μᾶλλον τέλος ἂν ποιοῖντο τοῦ	ἐνηργηκέναι.	Πάλιν ἐπ´ ἐνίων εἰ μὴ
[6, 6]	γένους διαφορά· πᾶσαι γὰρ αἱ	ἀντιδιῃρημέναι	διαφοραὶ ἀληθεύονται κατὰ τοῦ οἰκείου
[6, 6]	σημαίνει, ἢ ὅτι οὐ δύναται	φθαρῆναι	νῦν, ἢ ὅτι τοιοῦτόν ἐστι
[6, 6]	τοιοῦτόν ἐστι νῦν οἷον μηδέποτε	φθαρῆναι.	Ὅταν οὖν λέγωμεν ὅτι ἄφθαρτον
[6, 6]	τοιοῦτόν ἐστι ζῷον οἷον μηδέποτε	φθαρῆναι·	τοῦτο δὲ τῷ ἀθανάτῳ τὸ
[6, 13]	οὕτως ἔχει ὥσθ´ ἑκάτερον μὲν	εἶναι	ἀγαθόν, ἐὰν δ´ ἄμφω δοθῇ
[6, 10]	ἀπαθεῖς γὰρ καὶ ἀκίνητοι δοκοῦσιν	εἶναι	αἱ ἰδέαι τοῖς λέγουσιν ἰδέας
[6, 12]	αὑτὸ αἱρετὸν καὶ δι´ ἄλλο	εἶναι	αἱρετόν, οὐ μὴν ἀλλ´ οὐδὲν
[6, 6]	οὐ συμβαίνει νῦν αὐτὸ ἀθάνατον	εἶναι.	Ἀλλ´ ὅμως, ἂν συμβαίνῃ τὸ
[6, 8]	οὐκ ἀναγκαῖον ἀγαθὸν ἢ ἡδὺ	εἶναι	ἀλλὰ φαινόμενον μόνον. Ἔδει οὖν
[6, 6]	ἐστι διαφορά, καὶ ἁπλῶς ἀδύνατον	εἶναι	ἄνευ τῆς οἰκείας διαφορᾶς ἕκαστον·
[6, 9]	ἡ ἀνισότης στέρησις ἰσότητος δοκεῖ	εἶναι	(ἄνισα γὰρ τὰ μὴ ἴσα
[6, 8]	φαινομένου ἡδέος· ἄτοπον γὰρ τὸ	εἶναι	αὐτὸ φαινόμενον ἀγαθὸν ἢ ἡδύ.
[6, 8]	οὐ λέγει τὸ τί ἦν	εἶναι.	Δεῖ δ´ ἀεὶ πρὸς τὸ
[6, 4]	γνωριμωτέρων τὸν ὁρισμὸν φάσκουσιν ἀποδοτέον	εἶναι.	Δῆλον οὖν ὅτι οὐχ ὁριστέον
[6, 10]	φῇ τις τὸ συνώνυμον ὁμώνυμον	εἶναι	διὰ τὸ μὴ ἐφαρμόττειν καὶ
[6, 6]	διαφέρειν οὐσία οὐσίας τῷ ποὺ	εἶναι.	Διὸ καὶ τοῖς τῷ πεζῷ
[6, 6]	χρήσιμος πρὸς τοὺς τιθεμένους ἰδέας	εἶναι.	Εἰ γὰρ ἔστιν αὐτὸ μῆκος,
[6, 6]	Ἔτι συμβήσεται τὴν διαφορὰν εἶδος	εἶναι,	εἴπερ κατηγορεῖταί τι αὐτῆς τῶν
[6, 12]	οὐ κοινὸν δεῖ τὸν ὁρισμὸν	εἶναι.	Ἐνίοτε δ´ ὁρίζονται οὐ τὸ
[6, 5]	πλείους οὐκ ἐνδέχεται ταὐτοῦ ὁρισμοὺς	εἶναι.	Ἐπ´ ἐνίων {μὲν οὖν κατ´
[6, 4]	τοῦ αὐτοῦ συμβήσεται λέγειν ὁρισμοὺς	εἶναι·	ἕτερα γὰρ ἑτέροις καὶ οὐ
[6, 13]	τούτων ἀκολουθεῖν τῷ μᾶλλον, καὶ	εἶναι	ἢ ἁπλῶς ἀγαθόν, ἢ μᾶλλον
[6, 6]	ἀμφίβολον γὰρ τὸ νῦν ἄφθαρτον	εἶναι·	ἢ γὰρ ὅτι οὐκ ἔφθαρται
[6, 14]	πιθανὸν πᾶν τὸ σύνθετον σύνθεσιν	εἶναι	ἢ μηδέν, τῶν δὲ ζῴων
[6, 3]	τοῦτο καὶ ἄλλο τι πρῶτον	εἶναι.	Ἢ οὐχ ἁπλῶς πρῶτον ἀπὸ
[6, 4]	καὶ εἴρηκε τὸ τί ἦν	εἶναι	ἢ οὐχί, ἐκ τῶνδε. Πρῶτον
[6, 3]	καὶ θεωρητικὴν τῶν ὄντων φησὶν	εἶναι·	ἡ γὰρ ὁριστικὴ θεωρητική τίς
[6, 5]	οὐ λέγει τὸ τί ἦν	εἶναι·	ἡ γὰρ οὐσία ἑκάστῳ μετὰ
[6, 6]	τῆς ἀπορίας δόξειεν ἂν ποιητικὸν	εἶναι	ἡ τῶν ἐναντίων ἰσότης λογισμῶν·
[6, 6]	καὶ αὐτὸ ζῷον γένος φασὶν	εἶναι.	Ἴσως δ´ ἐπ´ ἐνίων ἀναγκαῖον
[6, 1]	(δεῖ γὰρ τὸν ὁρισμὸν ἴδιον	εἶναι,	καθάπερ καὶ πρότερον εἴρηται) ἢ
[6, 13]	ταὐτὸ τῷ μετὰ τούτου τόδ´	εἶναι	κατ´ οὐδένα τῶν εἰρημένων τρόπων.
[6, 3]	κατὰ τῆς ὀρέξεως τὸ ἡδέος	εἶναι	κατηγορεῖται ἀλλὰ κατὰ τοῦ σύμπαντος,
[6, 12]	καὶ μὴ κατὰ συμβεβηκὸς ὄντος	εἶναι	λέγεται, καθάπερ ἐπὶ τῶν ἄλλων
[6, 13]	μέρη τῷ ὅλῳ ταὐτὰ φάσκειν	εἶναι.	Μάλιστα δ´ οἰκεῖοι γίνονται οἱ
[6, 13]	ἐξ ὧν δ´ ἔφησεν αὐτὸ	εἶναι	μὴ ἐν ἑνὶ τῷ πρώτῳ
[6, 6]	τὴν αὐτὴν διαφορὰν δύο γενῶν	εἶναι	μὴ περιεχόντων ἄλληλα, ἀλλὰ προσθετέον
[6, 6]	ἐνδέχεται τὴν αὐτὴν δύο γενῶν	εἶναι	μὴ περιεχόντων ἄλληλα, ἀλλὰ τὸ
[6, 6]	ἡ αὐτὴ διαφορὰ δύο γενῶν	εἶναι	μὴ περιεχόντων ἄλληλα. Εἰ δὲ
[6, 6]	τὸ αὐτὸ ἐν δύο γένεσιν	εἶναι	μὴ περιέχουσιν ἄλληλα. Ἐπιφέρει γὰρ
[6, 6]	ἐνδέχεται ταὐτὸν ἐν δύο γένεσιν	εἶναι	μὴ περιέχουσιν ἄλληλα. Οὔτε γὰρ
[6, 6]	εἴρηκεν ὃ μηδενὸς ἐνδέχεται διαφορὰν	εἶναι,	οἷον τὸ ζῷον ἢ τὴν
[6, 4]	τῶν ὄντων ἕν ἐστι τὸ	εἶναι	ὅπερ ἐστίν. Ὥστ´ εἰ πλείους
[6, 4]	ταὐτὸν ἔσται τῷ ὁριζομένῳ τὸ	εἶναι	ὅπερ καθ´ ἑκάτερον τῶν ὁρισμῶν
[6, 8]	ἑκάστῳ τῶν πρός τι τὸ	εἶναι	ὅπερ τὸ πρός τί πως
[6, 10]	τὸ μὲν συνώνυμον ὁμώνυμόν φασιν	εἶναι	ὅταν μὴ ἐφαρμόττῃ ἐπὶ πᾶν
[6, 11]	Ἰσόκωλος δὲ λέγεται ὁ λόγος	εἶναι,	ὅταν ὅσαπερ ἂν ᾖ τὰ
[6, 3]	ἀδύνατον ὅλον τὸν λόγον ἴδιον	εἶναι·	οὐ γὰρ ἀντικατηγορηθήσεται τοῦ πράγματος.
[6, 8]	εἴδη ἀκτέον τὸν τιθέμενον ἰδέας	εἶναι.	Οὐ γὰρ ἔστιν ἰδέα φαινομένου
[6, 12]	τοιοῦτον λόγον ἴδιον τοῦ ἀποδοθέντος	εἶναι·	οὐ γὰρ μόνον ἡ ἰατρικὴ
[6, 4]	τὸ δὲ στερεοῦ φασι πέρας	εἶναι.	Οὐ δεῖ δὲ λανθάνειν ὅτι
[6, 6]	τὴν γραμμὴν ὁριζόμενοι μῆκος ἀπλατὲς	εἶναι·	οὐδὲν γὰρ ἄλλο σημαίνει ἢ
[6, 5]	καὶ δύναμις τοῦ βελτίστου δοκεῖ	εἶναι.	Πάλιν εἰ μὴ κεῖται ἐν
[6, 3]	τοῦ κατὰ φύσιν θερμοῦ φασιν	εἶναι·	πᾶσα γὰρ στέρησίς ἐστι τοῦ
[6, 10]	αἱ ἰδέαι τοῖς λέγουσιν ἰδέας	εἶναι,	πρὸς δὲ τούτους καὶ οἱ
[6, 6]	εἴδους πρότερον τὴν διαφορὰν δεῖ	εἶναι.	Σκοπεῖν δὲ καὶ εἰ ἑτέρου
[6, 13]	αὐτοῖς παντελῶς ἄτοπον ἂν δόξειεν	εἶναι.	Συμβήσεται δὲ τοῦτο, ἐὰν ὁ
[6, 14]	πλείους τοῦ αὐτοῦ συμβήσεται ὁρισμοὺς	εἶναι·	τί γὰρ μᾶλλον ὁ διὰ
[6, 6]	ἀθάνατον ὡρίσατο ζῷον ἄφθαρτον νῦν	εἶναι·	τὸ γὰρ νῦν ἄφθαρτον ζῷον
[6, 11]	ἔχοντος πέρατα" τοῦ εὐθέος δεῖ	εἶναι	τὸ λοιπόν, οὗ τὸ μέσον
[6, 11]	μέλλει καὶ τὸ ὅλον ταὐτὸν	εἶναι.	Τὸ μὲν γὰρ θεωρητικὸν κοινὸν
[6, 14]	ὁρισμὸν διὰ τὸ μὴ γνώριμον	εἶναι	τὸ ὅλον, πρὸς τῶν μερῶν
[6, 13]	ἀλλὰ τὸ ἐκ τούτων ἔφησεν	εἶναι	τὸ ὁριζόμενον, πρῶτον μὲν ἐπισκοπεῖν
[6, 14]	δ´ ὀστοῦν. ἔοικε δ´ οὐδ´	εἶναι	τὸ παράπαν συνθέσει ταὐτὸν οὐδέτερον
[6, 13]	ὁποτερῳοῦν τῶν εἰρημένων ταὐτὸν ὁμολογήσῃ	εἶναι	τὸ τόδε μετὰ τοῦδε, ταὐτὰ
[6, 12]	δὲ τὸ δι´ αὑτὸ αἱρετὸν	εἶναι	τοῦ δι´ ἕτερον, ὥστε τοῦτο
[6, 4]	ἀλήθειαν τοὺς τοιούτους ὁρισμοὺς φάσκουσιν	εἶναι,	τοὺς ἐκ τῶν ἑκάστῳ γνωρίμων,
[6, 6]	πᾶν γένος ἓν ἀριθμῷ φασιν	εἶναι.	Τοῦτο δὲ ποιοῦσιν οἱ τὰς
[6, 9]	θάτερον γὰρ τούτων ἀναγκαῖον ἐναντίον	{εἶναι	τῷ ἐξ ἀρχῆς ῥηθέντι. Εἰ
[6, 4]	οὐκ ἐνδέχεται τὸ τί ἦν	εἶναι	τῷ ὁριζομένῳ δηλοῦν, ἐὰν μὴ
[6, 1]	μηδ´ εἴρηκε τὸ τί ἦν	εἶναι	τῷ ὁριζομένῳ. Λοιπὸν δὲ παρὰ
[6, 4]	γὰρ τοῖς τοιούτοις ταὐτὸν τὸ	εἶναι	τῷ πρός τί πως ἔχειν,
[6, 2]	μέτρον εἰκόνα τὸν νόμον φησὶν	εἶναι,	ψεύδεται (εἰκὼν γάρ ἐστιν οὗ
[6, 13]	οὐδὲν κωλύει τὸ ὅλον μὴ	εἶναι,	ὥστ´ οὐ ταὐτὸν τὰ μέρη
[6, 4]	ἡ αὐτὴ ἐπιστήμη ἀμφοτέρων δοκεῖ	εἶναι,	ὥστ´ οὐδὲ γνωριμώτερον τὸ ἕτερον
[6, 12]	ὂν καὶ λευκὸν καὶ ἀγαθὸν	εἶναι,	ὥστε πρὸς ὁποιονοῦν τούτων ἀποδοὺς
[6, 5]	μὴ εἰς τὸ ἐγγυτάτω γένος	θεῖναι·	ὁ γὰρ εἰς τὸ ἐγγυτάτω
[6, 3]	φύσιν ὑπάρχοντος, ὥστε περίεργον τὸ	προσθεῖναι	τοῦ κατὰ φύσιν, ἀλλ´ ἱκανὸν
[6, 9]	καὶ τίνος ἐστὶν ἡ στέρησις	ἀποδιδόναι	καὶ τί ἐστι τὸ ἐστερημένον.
[6, 10]	καὶ θατέρου βουλόμενον τὸν ὁρισμὸν	ἀποδοῦναι	λαθεῖν μὴ ἴδιον ἀλλὰ κοινὸν
[6, 11]	ὁριζόμενον λόγον ἀντὶ τῶν ὀνομάτων	ἀποδοῦναι,	μάλιστα μὲν πάντων, εἰ δὲ
[6, 10]	οὖν καὶ κατὰ προαίρεσιν οὕτως	ἀποδοῦναι	τὸν ὅρον ὡς συνωνύμου καὶ
[6, 5]	τοῦ γράψαι ἢ ὁ〉 τοῦ	ἀναγνῶναι	ἀποδοὺς ὥρισται, ὥστ´ οὐδέτερος, ἀλλ´
[6, 5]	προσδεῖται γὰρ ὅτι καὶ τοῦ	ἀναγνῶναι.	Οὐδὲν γὰρ μᾶλλον ὁ〉 τοῦ
[6, 6]	διαφορά· πᾶσαι γὰρ αἱ ἀντιδιῃρημέναι	διαφοραὶ	ἀληθεύονται κατὰ τοῦ οἰκείου γένους.
[6, 6]	ἀπλατὲς καὶ τὸ πλάτος ἔχον	διαφοραί	εἰσιν· ἐκ δὲ τῆς διαφορᾶς
[6, 4]	ἄρτιον ἀντιδιῄρηται· ἄμφω γὰρ ἀριθμοῦ	διαφοραί.	Ὁμοίως δὲ καὶ εἰ διὰ
[6, 6]	τοῦ εἴδους κατηγοροῦνται. Ἔτι αἱ	διαφοραὶ	πᾶσαι ἢ εἴδη ἢ ἄτομα
[6, 6]	γὰρ πρός τι καὶ αἱ	διαφοραὶ	πρός τι, καθάπερ καὶ τῆς
[6, 6]	ὅτι οὐχ ὥρισται· οὐδενὸς γὰρ	διαφοραὶ	τὰ εἰρημένα. Ὁρᾶν δὲ καὶ
[6, 6]	εἴδους ἂν κατηγοροῖτο· αἱ {γὰρ	διαφοραὶ	τοῦ εἴδους κατηγοροῦνται. Ἔτι αἱ
[6, 6]	ἂν εἴη τοῦ γένους διαφορά·	πᾶσαι	γὰρ αἱ ἀντιδιῃρημέναι διαφοραὶ ἀληθεύονται
[6, 6]	εἴδους κατηγοροῦνται. Ἔτι αἱ διαφοραὶ	πᾶσαι	ἢ εἴδη ἢ ἄτομα ἔσονται,
[6, 7]	ὂν τὸ δυνατὸν παθεῖν ἢ	ποιῆσαι·	ἅμα γὰρ ταὐτὸν καλόν τε
[6, 1]	γὰρ ὁτιοῦν ποιῆσαι ἢ καλῶς	ποιῆσαι·	δῆλον οὖν ὅτι ἡ ἁμαρτία
[6, 2]	ἐν τῷ ὁρισμῷ ἀποδοθέν, συλλογισμὸν	ποιῆσαι·	εἰ γὰρ κατὰ μηδένα τῶν
[6, 5]	λοιπῶν ὁστισοῦν δυνατός ἐστι νόσον	ποιῆσαι.	Ἔτι εἰ μὴ πρὸς τὸ
[6, 1]	καλῶς ὥρισται. Ῥᾷον γὰρ ὁτιοῦν	ποιῆσαι	ἢ καλῶς ποιῆσαι· δῆλον οὖν
[6, 5]	ἰατρικὴ τοῦ ὑγίειαν καὶ νόσον	ποιῆσαι·	τοῦ μὲν γὰρ καθ´ αὑτὴν
[6, 3]	πλεονάκις περί τινος τὸ αὐτὸ	κατηγορῆσαι,	ὡς Ξενοκράτης τὴν φρόνησιν ὁριστικὴν
[6, 14]	ὑπὸ τοῦ ἐρωτῶντος ἢ αὐτὸν	διασαφῆσαι	τί ποτε τυγχάνει τὸ δηλούμενον
[6, 3]	Ποτέρως μὲν οὖν ἔχει, χαλεπὸν	διασαφῆσαι·	χρηστέον δ´ ἐπὶ πάντων τῶν
[6, 13]	οὐ γὰρ αὔταρκες πρὸς τὸ	γνωρίσαι	τὸ εἰπεῖν ἐκ τούτων. Οὐ
[6, 1]	τῇ ἑρμηνείᾳ κεχρῆσθαι, ἐπειδὴ τοῦ	γνωρίσαι	χάριν ἀποδίδοται ὁ ὁρισμός) δεύτερον
[6, 11]	γένους ὁρισμὸν ἀποδοτέον, ἐπειδὴ τοῦ	γνωρίσαι	χάριν ὁ ὁρισμὸς ἀποδίδοται· ἧττον
[6, 4]	γὰρ ὁ ὅρος ἀποδίδοται τοῦ	γνωρίσαι	χάριν τὸ λεχθέν, γνωρίζομεν δ´
[6, 6]	νῦν σημαίνει, ἢ ὅτι οὐ	δύναται	φθαρῆναι νῦν, ἢ ὅτι τοιοῦτόν
[6, 5]	ἔχει διαστάσεις, ἢ τί ὂν	ἐπίσταται	ἀριθμεῖν· τὸ δὲ γένος βούλεται
[6, 12]	τοῖς πρός τι πρὸς ὃ	λέγεται,	ἀλλ´ ἐν πλείοσι περιλαβόντες εἶπαν,
[6, 8]	ὑφ´ οἱασποτοῦν ἡδονῆς κρατούμενος ἀκρατὴς	λέγεται,	ἀλλ´ ὁ ὑπὸ τινός. Ἢ
[6, 9]	(ἄνισα γὰρ τὰ μὴ ἴσα	λέγεται)	δῆλον οὖν ὅτι τὸ μὲν
[6, 6]	γὰρ καὶ πρακτικὴ καὶ ποιητικὴ	λέγεται·	ἕκαστον δὲ τούτων πρός τι
[6, 13]	τόδε μετὰ τοῦδε. Οἷον εἰ	λέγεται	ἕτερον μεθ´ ἑτέρου ἢ ὡς
[6, 13]	ἔμπροσθεν εἴρηται. Ἔτι διελόμενον ὁσαχῶς	λέγεται	ἕτερον μεθ´ ἑτέρου σκοπεῖν εἰ
[6, 6]	ψυχὴ καὶ ὁ ἄνθρωπος φρονεῖν	λέγεται.	Ἔτι εἰ μὴ δεκτικόν ἐστιν
[6, 9]	κατὰ στέρησιν ἐπιστήμης ἡ ἄγνοια	λέγεται.	~Ἔτι ἐπὶ τῶν ὁμοίων τοῦ
[6, 6]	πλέον ἡ διαφορὰ τῶν εἰδῶν	λέγεται.	Ἔτι συμβήσεται τὴν διαφορὰν εἶδος
[6, 8]	ἐν τῷ ὁρισμῷ πρὸς ὃ	λέγεται	{ἢ αὐτὸ ἢ κατὰ τὸ
[6, 8]	γὰρ ἢ πρὸς ὃ αὐτὸ	λέγεται,	ἢ πρὸς ὃ τὸ γένος,
[6, 12]	μὴ κατὰ συμβεβηκὸς ὄντος εἶναι	λέγεται,	καθάπερ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἔχει
[6, 5]	μὴ καθ´ αὑτὸ πρὸς ἄμφω	λέγεται,	καθάπερ ἡ ἰατρικὴ τοῦ ὑγίειαν
[6, 11]	ἀπεδόθη τῷ ὁριζομένῳ. Ἰσόκωλος δὲ	λέγεται	ὁ λόγος εἶναι, ὅταν ὅσαπερ
[6, 7]	τὸ κατὰ τὸν λόγον ἧττον	λέγεται,	οἷον εἰ τὸ πῦρ ἐστι
[6, 9]	ἔνια τῶν ἐναντίων στερήσει θατέρου	λέγεται,	οἷον ἡ ἀνισότης στέρησις ἰσότητος
[6, 13]	εἰ καὶ πρὸς ταὐτὸν ἄμφω	λέγεται,	οἷον πρὸς τὰ ἰατρικά· οὐδὲν
[6, 12]	πᾶν γὰρ ἐπιστητὸν πρὸς ἐπιστήμην	λέγεται.	Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν
[6, 6]	τὸ γένος ἐπὶ πλεῖστον πάντων	λέγεται.	Πάλιν εἰ κατηγορεῖται τὸ γένος
[6, 3]	ποιεῖ ὅτι τοῦ κατὰ φύσιν	λέγεται.	Πάλιν εἰ τοῦ καθόλου εἰρημένου
[6, 4]	ὅσα καθ´ αὑτὰ πρός τι	λέγεται.	Πᾶσι γὰρ τοῖς τοιούτοις ταὐτὸν
[6, 2]	δὲ καί, διελόμενον αὐτὸν ποσαχῶς	λέγεται	τὸ ἐν τῷ ὁρισμῷ ἀποδοθέν,
[6, 7]	καθ´ οὗ τὸ πρᾶγμα μᾶλλον	λέγεται	τὸ κατὰ τὸν λόγον ἧττον
[6, 12]	τοῦ περιττοῦ. Εἰ δὲ πολλαχῶς	λέγεται	τὸ μέσον ἔχον, διοριστέον τὸ
[6, 5]	ἀποδέδωκε, πλειόνων ὄντων πρὸς ἃ	λέγεται	τὸ ὁριζόμενον· πᾶσα γὰρ ἐπιστήμη
[6, 7]	εἰ καθ´ ἕτερόν τι μᾶλλον	λέγεται	τὸ ὁρισθὲν ἢ κατὰ τὸν
[6, 5]	τοῦ μὲν γὰρ καθ´ αὑτὴν	λέγεται,	τοῦ δὲ κατὰ συμβεβηκός· ἁπλῶς
[6, 3]	ζῴου πεζοῦ δίποδος τὸ δίπουν	λέγεται,	ὥστε ἅπαξ μόνον τὸ δίπουν
[6, 2]	εἰκόνα τὸν νόμον φησὶν εἶναι,	ψεύδεται	(εἰκὼν γάρ ἐστιν οὗ ἡ
[6, 9]	γὰρ τοῦ κατὰ στέρησιν λεγομένου	ὁρίζεται.	Ἔτι τὸν οὕτως ὁριζόμενον ἀναγκαῖον
[6, 9]	τρόπον τινὰ καὶ τὴν ἄγνοιαν	ὁρίζεται,	ὁμοίως δὲ καὶ τὸ ἐπιστῆμον
[6, 5]	ἐπάνω γένει προσαπτέον δι´ ὧν	ὁρίζεται	τὸ ἐγγυτάτω γένος· οὕτω γὰρ
[6, 10]	οὐ συμβαίνει, οἷον ὡς Πλάτων	ὁρίζεται,	τὸ θνητὸν προσάπτων ἐν τοῖς
[6, 5]	τί ἐστι σημαίνειν, καὶ πρῶτον	ὑποτίθεται	τῶν ἐν τῷ ὁρισμῷ λεγομένων.
[6, 13]	τοιαύτην ἡ λύπη γίνεται, τοῦτο	βούλεται	δηλοῦν· τὸ δὲ διὰ τόδε
[6, 2]	ἡ συμμετρία. Ἄδηλον οὖν ὁπότερον	βούλεται	λέγειν τῶν δηλουμένων ὑπὸ τοῦ
[6, 5]	ἐπίσταται ἀριθμεῖν· τὸ δὲ γένος	βούλεται	τὸ τί ἐστι σημαίνειν, καὶ
[6, 14]	γὰρ ὁπωσοῦν συντεθέντων τούτων σὰρξ	γίνεται,	ἀλλ´ οὑτωσὶ μὲν συντεθέντων σάρξ,
[6, 3]	ἀληθοῦς ὅλος ὁ λόγος ἴδιος	γίνεται.	Εἰ δέ τι τῶν ἐν
[6, 1]	τοῦτο ἢ ἡ περὶ ἐκεῖνο	γίνεται.	Ἔστι δὲ τοῦ μὴ καλῶς
[6, 1]	οὐκ ἀληθὲς πᾶσα ἡ σκέψις	{γίνεται.	Ὅταν μὲν γὰρ ὅτι ὑπάρχει
[6, 3]	ἅπαξ καὶ ἐνταῦθα ἡ κατηγορία	γίνεται.	Οὐκ ἔστι δὲ τὸ δὶς
[6, 3]	ταὐτὸν τῇ ἐπιθυμίᾳ ἡδέος ἔσται.	Γίνεται	οὖν ὅρος τῆς ἐπιθυμίας ὄρεξις
[6, 9]	τινὰ καὶ τὰ λοιπὰ δῆλα	γίνεται.	Σκεπτέον οὖν ἐπὶ πάντων τῶν
[6, 13]	ὑπόληψιν τὴν τοιαύτην ἡ λύπη	γίνεται,	τοῦτο βούλεται δηλοῦν· τὸ δὲ
[6, 13]	μέρη. Πάλιν εἰ τῷ ὅλῳ	συμφθείρεται	τὰ μέρη· ἀνάπαλιν γὰρ δεῖ
[6, 13]	ὡρίσατο. Εἰ μὲν γὰρ τάδε,	συμβήσεται	ἀμφοῖν καὶ μηδετέρῳ ὑπάρχειν, οἷον
[6, 13]	παντελῶς ἄτοπον ἂν δόξειεν εἶναι.	Συμβήσεται	δὲ τοῦτο, ἐὰν ὁ μὲν
[6, 6]	περιεχόντων ἄλληλα. Εἰ δὲ μή,	συμβήσεται	καὶ εἶδος τὸ αὐτὸ ἐν
[6, 4]	ἑκάστῳ γνωρίμων, πολλοὺς τοῦ αὐτοῦ	συμβήσεται	λέγειν ὁρισμοὺς εἶναι· ἕτερα γὰρ
[6, 14]	δὲ μή, πλείους τοῦ αὐτοῦ	συμβήσεται	ὁρισμοὺς εἶναι· τί γὰρ μᾶλλον
[6, 6]	ἢ ὅτι οὐκ ἔχει πλάτος.	Συμβήσεται	οὖν τὸ γένος μετέχειν τοῦ
[6, 6]	διαφορὰ τῶν εἰδῶν λέγεται. Ἔτι	συμβήσεται	τὴν διαφορὰν εἶδος εἶναι, εἴπερ
[6, 6]	αὐτῆς τῶν εἰδῶν· εἰ γὰρ	κατηγορηθήσεται	ἄνθρωπος, δῆλον ὅτι ἡ διαφορὰ
[6, 6]	γὰρ ἔστιν αὐτὸ μῆκος, πῶς	κατηγορηθήσεται	κατὰ τοῦ γένους ὅτι πλάτος
[6, 6]	ἑκάστης τῶν διαφορῶν τὸ ζῷον	κατηγορηθήσεται,	πολλὰ ζῷα τοῦ εἴδους ἂν
[6, 3]	λόγον ἴδιον εἶναι· οὐ γὰρ	ἀντικατηγορηθήσεται	τοῦ πράγματος. Οἷον ζῷον πεζὸν
[6, 6]	ἔστι μὲν ἀντιδιῃρημένη διαφορά, μὴ	ἀληθεύεται	δὲ κατὰ τοῦ γένους. Δῆλον
[6, 1]	ὥρισται. Εἰ μὲν οὖν μὴ	ἀληθεύεται,	καθ´ οὗ τοὔνομα, καὶ ὁ
[6, 6]	γένους. Ὁμοίως δὲ καὶ εἰ	ἀληθεύεται	μέν, μὴ ποιεῖ δὲ προστιθεμένη
[6, 6]	ἡ κατάφασις ἢ ἡ ἀπόφασις	ἀληθεύεται,	ὥστε καὶ τὸ γένος τῆς
[6, 7]	κατὰ τὸν λόγον ἀποδοθὲν μὴ	δέχεται,	ἢ ἀνάπαλιν τὸ μὲν κατὰ
[6, 7]	ἀποδοθὲν τῷ πράγματι. Ἔτι εἰ	δέχεται	μὲν ἀμφότερα τὸ μᾶλλον, μὴ
[6, 7]	μὲν κατὰ τὸν λόγον ἀποδοθὲν	δέχεται,	τὸ δὲ πρᾶγμα μή· δεῖ
[6, 7]	Ἔτι εἰ τὸ μὲν πρᾶγμα	δέχεται	τὸ μᾶλλον, τὸ δὲ κατὰ
[6, 7]	οὐχ ἅμα ἀμφότερα τὸ μᾶλλον	ἐπιδέχεται·	ἔδει δέ γε, εἴπερ ταὐτὸν
[6, 3]	ἔσται ἴδιος λόγος· οὐ γὰρ	ἐνδέχεται	ἀπὸ τῆς τροφῆς καὶ τοῦτο
[6, 4]	ἐξ ἀγνωστοτέρων ἢ ἡμῖν ἀγνωστοτέρων·	ἐνδέχεται	γὰρ ἀμφοτέρως. Ἁπλῶς μὲν οὖν
[6, 13]	ὡρίσατο τόλμαν μετὰ διανοίας ὀρθῆς·	ἐνδέχεται	γὰρ τόλμαν μὲν ἔχειν τοῦ
[6, 2]	τοιοῦτον ποιεῖν λανθανούσης τῆς ὁμωνυμίας.	Ἐνδέχεται	δὲ καί, διελόμενον αὐτὸν ποσαχῶς
[6, 2]	ἀσαφὲς τὸ κατὰ μεταφορὰν λεγόμενον.	Ἐνδέχεται	δὲ καὶ τὸν μεταφορὰν εἰπόντα
[6, 6]	τι τοιοῦτον εἴρηκεν ὃ μηδενὸς	ἐνδέχεται	διαφορὰν εἶναι, οἷον τὸ ζῷον
[6, 10]	ἑτέρα δὲ τοῖς φυτοῖς ὑπάρχειν.	Ἐνδέχεται	μὲν οὖν καὶ κατὰ προαίρεσιν
[6, 13]	χρόνῳ ἑκάτερον ὑπάρχειν, σκοπεῖν εἰ	ἐνδέχεται	μὴ πρὸς ταὐτὸν λέγεσθαι ἑκάτερον.
[6, 1]	(δεῖ γὰρ τὸν ὁριζόμενον ὡς	ἐνδέχεται	σαφεστάτῃ τῇ ἑρμηνείᾳ κεχρῆσθαι, ἐπειδὴ
[6, 6]	διαφορά, εἴπερ ἀληθὲς ὅτι οὐκ	ἐνδέχεται	ταὐτὸν ἐν δύο γένεσιν εἶναι
[6, 5]	ταῦτ´ εἰπών, ἐπειδὴ πλείους οὐκ	ἐνδέχεται	ταὐτοῦ ὁρισμοὺς εἶναι. Ἐπ´ ἐνίων
[6, 2]	γὰρ ὁποτέρου τὸν ὅρον ἀποδέδωκεν,	ἐνδέχεταί	τε συκοφαντεῖν ὡς οὐκ ἐφαρμόττοντος
[6, 6]	πᾶν οἰκεῖον ἐπιφέρειν γένος, ἐπειδὴ	ἐνδέχεται	τὴν αὐτὴν δύο γενῶν εἶναι
[6, 6]	οὐδὲ τὸ γένος· οὐ γὰρ	ἐνδέχεται	τὴν διαφορὰν ὑπάρχειν τινὶ καὶ
[6, 4]	ὅτι τοὺς οὕτως ὁριζομένους οὐκ	ἐνδέχεται	τὸ τί ἦν εἶναι τῷ
[6, 2]	τὸν ὁρισμὸν ἀποδέδωκεν. Μάλιστα δ´	ἐνδέχεται	τὸ τοιοῦτον ποιεῖν λανθανούσης τῆς
[6, 4]	συμφέρον. Μάλιστα δ´ ὁμολογουμένως ἀναιρεῖν	ἐνδέχεται	τὸν ὁρισμόν, ἐὰν μήτ´ ἐκ
[6, 6]	ὡρισμένος· οὐδὲν γὰρ τῶν εἰρημένων	ἐνδέχεται	τοῦ γένους κατηγορεῖσθαι, ἐπειδὴ τὸ
[6, 3]	γὰρ δίκαιον συμφέρον τι, ὥστε	περιέχεται	ἐν τῷ συμφέροντι. Περιττὸν οὖν
[6, 9]	μηδέτερον τῶν ἐναντίων κατὰ στέρησιν	λέγηται,	ἀποδοθῇ δ´ ὁ λόγος ὁμοίως,
[6, 4]	μὴ διὰ προτέρων καὶ γνωριμωτέρων	πεποίηται	τὸν ὁρισμόν. Ἐπεὶ γὰρ ὁ
[6, 14]	ὁρισμὸν ἕτερον οἰστέον· ἐὰν γὰρ	φαίνηται	βελτίων καὶ μᾶλλον δηλῶν τὸ
[6, 6]	ἀμφότερα λογιζομένοις ἡμῖν ὁμοίως ἅπαντα	φαίνηται	καθ´ ἑκάτερον γίνεσθαι, ἀποροῦμεν ὁπότερον
[6, 14]	γνώριμον καὶ μὴ καλῶς ἀποδεδομένον	φαίνηται·	τοῦ γὰρ μέρους ἀναιρεθέντος καὶ
[6, 6]	ἔχοντι τὸ μὴ ἔχον πλάτος	ἀντιδιῄρηται,	ἄλλο δ´ οὐδέν, ὥστε ἀποφάσει
[6, 4]	δὲ περιττὸν καὶ τὸ ἄρτιον	ἀντιδιῄρηται·	ἄμφω γὰρ ἀριθμοῦ διαφοραί. Ὁμοίως
[6, 6]	οὐδ´ ἡ λεχθεῖσα, ἐπεὶ ταύτῃ	ἀντιδιῄρηται.	Ἔτι ἐὰν ἀποφάσει διαιρῇ τὸ
[6, 11]	πλείω νῦν ἢ πρότερον ὀνόματα	εἴρηται.	Δεῖ δὲ τὸν ὁριζόμενον λόγον
[6, 2]	κατὰ μηδένα τῶν τρόπων ἱκανῶς	εἴρηται,	δῆλον ὅτι οὐκ ἂν ὡρισμένος
[6, 8]	τὸ γένος, σκοπεῖν εἰ μὴ	εἴρηται	ἐν τῷ ὁρισμῷ πρὸς ὃ
[6, 5]	οὖν κατ´ ἀλήθειαν ἔχει καθάπερ	εἴρηται,	ἐπ´ ἐνίων δ´ οὔ, οἷον
[6, 13]	ἅπερ πρὸς ἑκάτερον τούτων ἔμπροσθεν	εἴρηται.	Ἔτι διελόμενον ὁσαχῶς λέγεται ἕτερον
[6, 5]	τὰ γένη στοιχείων, καθάπερ πρότερον	εἴρηται.	Ἔτι εἰ ὑπερβαίνων λέγει τὰ
[6, 1]	ἴδιον εἶναι, καθάπερ καὶ πρότερον	εἴρηται)	ἢ εἰ πάντα τὰ εἰρημένα
[6, 2]	οὔτε κατὰ μεταφορὰν οὔτε κυρίως	εἴρηται,	οἷον ὁ νόμος μέτρον ἢ
[6, 6]	Χρηστέον οὖν τῷ τόπῳ καθάπερ	εἴρηται.	~Σκεπτέον δὲ καὶ εἰ καθ´
[6, 5]	τὸ ἐπιστάμενον ἀριθμεῖν. Οὐ γὰρ	εἴρηται	τί ὂν τρεῖς ἔχει διαστάσεις,
[6, 6]	εἰ μὴ δεκτικόν ἐστιν οὗ	εἴρηται	τὸ ὡρισμένον πάθος ἢ {ἡ}
[6, 4]	ὁ γὰρ ἡμέρᾳ χρώμενος ἡλίῳ	χρῆται.	Δεῖ δ´, ὅπως φωραθῇ τὰ
[6, 4]	τῷ δίχα χρώμενος τῷ ἀρτίῳ	χρῆται,	ἐπειδὴ εἰς δύο διῃρῆσθαι σημαίνει
[6, 2]	Ἔτι εἰ μὴ κειμένοις ὀνόμασι	χρῆται,	οἷον Πλάτων ὀφρυόσκιον τὸν ὀφθαλμόν,
[6, 4]	τε γὰρ τῇ ἀρετῇ χρώμενος	χρῆται	τῷ ἀγαθῷ, ἐπειδὴ ἀγαθόν τι
[6, 4]	εἰρηκὼς τὸν ἥλιον εἴρηκεν, ὥστε	χρῆται	τῷ ἡλίῳ ὁ τῇ ἡμέρᾳ
[6, 9]	ἐναντίῳ. Δῆλον οὖν ὅτι αὐτῷ	κέχρηται.	Ἔτι εἰ τὸ κατὰ στέρησιν
[6, 3]	πρῶτον μὲν σκοπεῖν εἴ τινι	κέχρηται	ὃ πᾶσιν ὑπάρχει, ἢ ὅλως
[6, 4]	δοκῇ συμφέρειν. Ἄλλος, εἰ αὐτῷ	κέχρηται	τῷ ὁριζομένῳ. Λανθάνει δ´ ὅταν
[6, 4]	αὐτῷ τῷ τοῦ ὁριζομένου ὀνόματι	χρήσηται,	οἷον εἰ {τὸν ἥλιον ἄστρον
[6, 9]	μὴ οὕτως ἀποδέδοται, δῆλον ὅτι	ἡμάρτηται.	Ὁρᾶν δὲ καὶ εἰ τοῦ
[6, 5]	ἐπιστήμην τοῦ γράψαι τὸ ὑπαγορευθέν·	προσδεῖται	γὰρ ὅτι καὶ τοῦ ἀναγνῶναι.
[6, 5]	γένει τοῦ πράγματος ὄντος μὴ	κεῖται	ἐν γένει. Ἐν ἅπασι δὲ
[6, 5]	δοκεῖ εἶναι. Πάλιν εἰ μὴ	κεῖται	ἐν τῷ οἰκείῳ γένει τὸ
[6, 13]	αὑτὰ ᾖ τὰ ἐξ ὧν	σύγκειται	ἀγαθά, ἀλλ´ οὐδὲν κωλύει τὸ
[6, 13]	γὰρ τῶν στοιχείων ἐξ ὧν	σύγκειται	ἡ συλλαβὴ συνώνυμός ἐστιν. Ἔτι
[6, 7]	καὶ τὰ ἀντικείμενα τὰ αὐτά·	ἀντίκειται	δὲ τῷ μὲν καλῷ τὸ
[6, 5]	ἁμάρτημα ἔστιν ἐν οἷς οὐ	πρόκειται	τοῦ λόγου τὸ τί ἐστιν,
[6, 10]	ἰδέαν. Ἁπλῶς δ´ ἐν οἷς	πρόσκειται	τὸ ποιητικὸν ἢ παθητικόν, ἀνάγκη
[6, 8]	ἐπὶ τῶν ὀρέξεων εἰ μὴ	πρόσκειται	τὸ φαινόμενον, καὶ ἐφ´ ὅσων
[6, 6]	γὰρ γένος ταῖς ἀντιδιῃρημέναις διαφοραῖς	{διαιρεῖται,	καθάπερ τὸ ζῷον τῷ πεζῷ
[6, 6]	δ´ οὐδέν, ὥστε ἀποφάσει πάλιν	διαιρεῖται	τὸ γένος. Πάλιν εἰ τὸ
[6, 14]	ἀναιρεθέντος καὶ ὁ πᾶς ὁρισμὸς	ἀναιρεῖται.	ὅσοι τ´ ἀσαφεῖς τῶν ὁρισμῶν,
[6, 6]	τι τοῦ εἴδους τῆς διαφορᾶς	κατηγορεῖται·	ἀδύνατον γάρ, ἐπειδὴ ἐπὶ πλέον
[6, 3]	τῆς ὀρέξεως τὸ ἡδέος εἶναι	κατηγορεῖται	ἀλλὰ κατὰ τοῦ σύμπαντος, ὥστε
[6, 3]	ὥστε ἅπαξ μόνον τὸ δίπουν	κατηγορεῖται.	Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῆς
[6, 3]	κατὰ ζῴου πεζοῦ τὸ δίπουν	κατηγορεῖται	(οὕτω μὲν γὰρ δὶς ἂν
[6, 6]	τὴν διαφορὰν εἶδος εἶναι, εἴπερ	κατηγορεῖταί	τι αὐτῆς τῶν εἰδῶν· εἰ
[6, 6]	πλεῖστον πάντων λέγεται. Πάλιν εἰ	κατηγορεῖται	τὸ γένος τῆς διαφορᾶς· οὐ
[6, 6]	τῶν εἰρημένων διαφορῶν ἐξ ἀνάγκης	κατηγορεῖται	τοῦ γένους. Ἔστι δ´ ὁ
[6, 6]	καὶ μὴ ὑπάρχειν. Ἔτι εἰ	κατηγορεῖται	τοῦ γένους ἡ διαφορὰ ἢ
[6, 5]	τὰ ἐπάνω γένη τῶν ὑποκάτω	κατηγορεῖται.	Ὥστ´ ἢ εἰς τὸ ἐγγυτάτω
[6, 3]	ὁ γὰρ τοιοῦτος λόγος οὐκ	ἀντικατηγορεῖται	τοῦ πράγματος διὰ τὸ μὴ
[6, 12]	ἐπιστημῶν αἱ πολλαὶ πρὸς ὂν	λέγονται,	ὥσθ´ ἑκάστη ὄντος ἐπιστήμη ἔσται.
[6, 8]	πόσης ὀρεγόμενος τιμῆς· πάντες γὰρ	ὀρέγονται	τιμῆς, ὥστ´ οὐκ ἀπόχρη φιλότιμον
[6, 12]	ἢ ὅλως ἢ ἐπί τι	ψεύδονται,	οἷον εἴ τις ἰατρικὴν ἐπιστήμην
[6, 12]	τὸν ὁρισμὸν εἶναι. Ἐνίοτε δ´	ὁρίζονται	οὐ τὸ πρᾶγμα ἀλλὰ τὸ
[6, 8]	ὑπὸ τινός. Ἢ πάλιν, ὡς	ὁρίζονται	τὴν νύκτα σκιὰν γῆς, ἢ
[6, 8]	γὰρ οἱ πλεῖστοι ἥδεσθαι μᾶλλον	βούλονται	ἢ πεπαῦσθαι ἡδόμενοι, ὥστε τὸ
[6, 13]	φάσκειν εἶναι. Μάλιστα δ´ οἰκεῖοι	γίνονται	οἱ λόγοι ἐφ´ ὅσων κατάδηλός
[6, 6]	πᾶσαι ἢ εἴδη ἢ ἄτομα	ἔσονται,	εἴπερ ζῷα· ἕκαστον γὰρ τῶν
[6, 13]	ἑκάτερος θάτερον ἔχῃ, ἀμφότεροι δίκαιοι	ἔσονται	καὶ οὐδέτερος, ἐπεὶ ἀμφότεροι μὲν
[6, 10]	λοιποῖς. Εἰ δὲ μή, πλείους	ἔσονται	ὁρισμοὶ τῶν λοιπῶν· δύο γὰρ
[6, 4]	ὥρισται. Εἰ δὲ μή, πλείους	ἔσονται	τοῦ αὐτοῦ ὁρισμοί· δῆλον γὰρ
[6, 4]	ὅπερ ἐστίν. Ὥστ´ εἰ πλείους	ἔσονται	τοῦ αὐτοῦ ὁρισμοί, ταὐτὸν ἔσται
[6, 6]	πᾶσαι γὰρ αἱ ἀντιδιῃρημέναι διαφοραὶ	ἀληθεύονται	κατὰ τοῦ οἰκείου γένους. Ὁμοίως
[6, 6]	αἱ {γὰρ διαφοραὶ τοῦ εἴδους	κατηγοροῦνται.	Ἔτι αἱ διαφοραὶ πᾶσαι ἢ
[6, 9]	πολλοστημόριον· εἰ γὰρ μὴ οὕτως	ἀποδέδοται,	δῆλον ὅτι ἡμάρτηται. Ὁρᾶν δὲ
[6, 9]	ὁ ἐξ ἀρχῆς ἀποδοθεὶς ὀρθῶς	ἀποδέδοται.	Ἐπεὶ δ´ ἔνια τῶν ἐναντίων
[6, 4]	ἀορίστου καὶ τοῦ ἐν κινήσει	ἀποδέδοται	ὁ λόγος ἡμῖν· πρότερον γὰρ
[6, 8]	εἰρημένον μὴ πρὸς τὸ τέλος	ἀποδέδοται·	τέλος δ´ ἐν ἑκάστῳ τὸ
[6, 11]	τοῦ γνωρίσαι χάριν ὁ ὁρισμὸς	ἀποδίδοται·	ἧττον γὰρ ἡ διαφορὰ τοῦ
[6, 1]	κεχρῆσθαι, ἐπειδὴ τοῦ γνωρίσαι χάριν	ἀποδίδοται	ὁ ὁρισμός) δεύτερον δ´ εἰ
[6, 9]	τὸ εἶδος πρὸς ἐκεῖνό τι	ἀποδίδοται.	Οἷον εἰ ἡ ὑπόληψις πρὸς
[6, 9]	εἰ πρὸς ὃ τὸ γένος	ἀποδίδοται,	τὸ εἶδος πρὸς ἐκεῖνό τι
[6, 4]	ὁρισμόν. Ἐπεὶ γὰρ ὁ ὅρος	ἀποδίδοται	τοῦ γνωρίσαι χάριν τὸ λεχθέν,
[6, 4]	γὰρ δίχα ἀπὸ τῶν δύο	εἴληπται,	ἀρτίων ὄντων, καὶ ἡ ἀρετὴ
[6, 1]	τῶν εἰρημένων εἰς πλείω μέρη	διείληπται	~Εἷς μὲν οὖν τόπος τοῦ
[6, 12]	λόγοις ὑπάρχει, τοῦ δὲ περιττοῦ	μετείληπται	ὁ λόγος· ἔχει δὲ καὶ
[6, 6]	εἶναι· ἢ γὰρ ὅτι οὐκ	ἔφθαρται	νῦν σημαίνει, ἢ ὅτι οὐ
[6, 9]	ἢ τὸ τῷ ἀγαθῷ ἐναντίον,	ἔσται	ἀγαθὸν τὸ ἐναντίον τῷ τοῦ
[6, 6]	ὑγρῷ, χερσαῖον {ἀλλ´ οὐκ ἔνυδρον	ἔσται.	Ἀλλ´ ὅμως ἐάν ποτε σημαίνῃ
[6, 3]	ὥστε ζῷον πεζὸν δίπουν δίπουν	ἔσται,	ἀλλ´ οὐ διὰ τοῦτο ἄτοπόν
[6, 6]	πεζοῦ γὰρ μὴ ὄντος οὐκ	ἔσται	ἄνθρωπος. Ἁπλῶς δ´ εἰπεῖν, καθ´
[6, 3]	λόγος, καὶ ὁ πᾶς ἴδιος	ἔσται·	ἁπλῶς γὰρ πρὸς τὸ ἴδιον
[6, 3]	τὸ ταὐτὸν τῇ ἐπιθυμίᾳ ἡδέος	ἔσται.	Γίνεται οὖν ὅρος τῆς ἐπιθυμίας
[6, 12]	λέγονται, ὥσθ´ ἑκάστη ὄντος ἐπιστήμη	ἔσται.	Δῆλον οὖν ὅτι ὁ τοιοῦτος
[6, 3]	τὸ ταὐτὸν τῷ ἀνθρώπῳ δίπουν	ἔσται,	ἔστι δὲ ταὐτὸν τῷ ἀνθρώπῳ
[6, 6]	νῦν ἄφθαρτον ζῷον νῦν ἀθάνατον	ἔσται.	Ἢ ἐπὶ μὲν τούτου οὐ
[6, 12]	μέσον ἔχον. Ὥστ´ ἢ ἐπιτίμησις	ἔσται,	ἢ συλλογισμὸς ὅτι οὐχ ὥρισται.
[6, 3]	ἡδέος, ὥσθ´ ἑκάτερον αὐτῶν ἡδέος	ἔσται.	Ἢ τοῦτο μὲν οὐδὲν ἄτοπον·
[6, 10]	ὁρισμοῖς· ἡ γὰρ ἰδέα οὐκ	ἔσται	θνητή, οἷον αὐτοάνθρωπος, ὥστ´ οὐκ
[6, 3]	γὰρ τούτου ἀφαιρεθέντος ὁ λοιπὸς	ἔσται	ἴδιος λόγος· οὐ γὰρ ἐνδέχεται
[6, 9]	γὰρ ἐναντίος τοῦ ἐναντίου λόγος	ἔσται	κατὰ μίαν τινὰ συμπλοκὴν τῶν
[6, 6]	ἢ ἀπλατὲς ἢ πλάτος ἔχον	ἔσται.	Μῆκος δ´ ἀπλατὲς εἴδους ἐστὶ
[6, 14]	τὸ ὁριζόμενον, δῆλον ὅτι ἀνῃρημένος	ἔσται	ὁ κείμενος, ἐπειδὴ οὐκ εἰσὶ
[6, 13]	ἡ ἀδικία δειλία καὶ ἀκολασία	ἔσται.	Ὅλως τε ὅσα ἔστιν ἐπιχειρεῖν
[6, 8]	γῆς κινηθείσης οὐδ´ ὁποσησοῦν σεισμὸς	ἔσται,	ὁμοίως δ´ οὐδ´ ἀέρος ὁπωσοῦν
[6, 7]	καλόν τε καὶ οὐ καλὸν	ἔσται.	Ὁμοίως δὲ δείξομεν καὶ ὅτι
[6, 7]	καλόν τε καὶ οὐ καλὸν	ἔσται,	ὁμοίως δὲ καὶ ὄν τε
[6, 12]	ῥήτωρ ὁ δ´ ἀγαθὸς κλέπτης	ἔσται.	Οὐ γὰρ ὁ λάθρᾳ λαμβάνων
[6, 9]	οὐδὲν διαφέρει ἢ στέρησιν ἰσότητος.	Ἔσται	οὖν ἡ ἰσότης τὸ ἐναντίον
[6, 8]	αὐτὴ βούλησις αὐτοῦ ἀγαθοῦ. Οὐκ	ἔσται	οὖν φαινομένου ἀγαθοῦ οὐδὲ φαινομένου
[6, 6]	ἡ διαφορά, δῆλον ὅτι διημαρτηκὼς	ἔσται.	Πάλιν εἰ τὸ πάθος διαφορὰν
[6, 2]	τῆς σωφροσύνης, ἐν δύο γένεσιν	{ἔσται	ταὐτὸν οὐ περιέχουσιν ἄλληλα· οὔτε
[6, 4]	ἔσονται τοῦ αὐτοῦ ὁρισμοί, ταὐτὸν	ἔσται	τῷ ὁριζομένῳ τὸ εἶναι ὅπερ
[6, 9]	ὅτι κακὸν τὸ ἐναντίον ἀγαθῷ	ἔσται·	τῶν γὰρ οὕτως ἐναντίων ὁμοίως
[6, 7]	ἀκοῆς ἡδὺ ταὐτὸν τῷ καλῷ	ἔσται,	ὥστε τὸ μὴ ἡδὺ δι´
[6, 6]	τὰ ἄψυχα, εἴπερ ἀλγηδὼν αὐτοῖς	παρέσται.	Τοιοῦτος δὲ καὶ ὁ τῆς
[6, 14]	ἔν τινι πέφυκεν ὑπάρχειν τἀναντία,	ὥρισται	δὲ διὰ θατέρου, δῆλον ὅτι
[6, 6]	μὴ ταῖς τοῦ πράγματος ἰδίαις	ὥρισται	διαφοραῖς, ἢ καὶ παντελῶς τι
[6, 4]	μὴ διὰ τοιούτων ὁριζόμενος οὐχ	ὥρισται.	Εἰ δὲ μή, πλείους ἔσονται
[6, 14]	διὰ θατέρου, δῆλον ὅτι οὐχ	ὥρισται.	εἰ δὲ μή, πλείους τοῦ
[6, 1]	ὥρισται μέν, μὴ καλῶς δ´	ὥρισται.	Εἰ μὲν οὖν μὴ ἀληθεύεται,
[6, 1]	ἐπισκεπτέον. Λοιπὸν δ´, εἰ μὴ	ὥρισται	ἢ εἰ μὴ καλῶς ὥρισται,
[6, 3]	αὑτὸ κινοῦν ψυχή, καθάπερ Πλάτων	ὥρισται.	Ἢ ἴδιον μέν ἐστι τὸ
[6, 11]	λευκοῦ βροτὸν ἀργόν· οὔτε γὰρ	ὥρισται	ἧττόν τε σαφὲς οὕτω ῥηθέν.
[6, 4]	τῶν τοιούτων ἐπισκεπτέον· ~Πότερον δ´	ὥρισται	καὶ εἴρηκε τὸ τί ἦν
[6, 1]	δὲ παρὰ τὰ εἰρημένα, εἰ	ὥρισται	μέν, μὴ καλῶς δ´ ὥρισται.
[6, 1]	πάντα τὰ εἰρημένα πεποιηκὼς μὴ	ὥρισται	μηδ´ εἴρηκε τὸ τί ἦν
[6, 4]	ἕτεροι. Δῆλον οὖν ὅτι οὐχ	ὥρισται	ὁ μὴ διὰ προτέρων καὶ
[6, 5]	νόσον ποιεῖν. Ὥστ´ οὐδὲν μᾶλλον	ὥρισται	ὁ πρὸς ἄμφω ἀποδοὺς τοῦ
[6, 4]	διὰ τῶν ὑποκάτω τὸ ἐπάνω	ὥρισται,	οἷον ἄρτιον ἀριθμὸν τὸν δίχα
[6, 4]	διὰ τοῦ ἀντικειμένου τὸ ἀντικείμενον	ὥρισται,	οἷον διὰ τοῦ κακοῦ τὸ
[6, 4]	εἰ τῷ ἀντιδιῃρημένῳ τὸ ἀντιδιῃρημένον	ὥρισται,	οἷον περιττὸν τὸ μονάδι μεῖζον
[6, 6]	τὴν οὐσίαν, δῆλον ὅτι οὐχ	ὥρισται·	οὐδενὸς γὰρ διαφοραὶ τὰ εἰρημένα.
[6, 12]	ἔσται, ἢ συλλογισμὸς ὅτι οὐχ	ὥρισται.	Πάλιν εἰ οὗ μὲν τὸν
[6, 1]	ὥρισται ἢ εἰ μὴ καλῶς	ὥρισται,	πῶς μετιτέον εἰπεῖν. Πρῶτον μὲν
[6, 1]	οὖν ἐπισκεπτέον εἰ μὴ καλῶς	ὥρισται.	Ῥᾷον γὰρ ὁτιοῦν ποιῆσαι ἢ
[6, 6]	οἷον εἰ μῆκος πλάτος ἔχον	ὥρισται·	τῷ γὰρ πλάτος ἔχοντι τὸ
[6, 3]	εἶδος· ὁ γὰρ τοιοῦτος χεῖρον	ὥρισται	τῶν χρωμένων ὃ πᾶσιν ὑπάρχει
[6, 5]	ἢ ὁ〉 τοῦ ἀναγνῶναι ἀποδοὺς	ὥρισται,	ὥστ´ οὐδέτερος, ἀλλ´ ὁ ἄμφω
[6, 4]	διὰ προτέρων καὶ γνωριμωτέρων βέλτιον	ὥρισται,	ὥστε ἀμφότεροι ἂν εἴησαν ὅροι
[6, 12]	τινὸς δὲ μή, ἐπί τι	ἔψευσται·	δεῖ γὰρ παντός, εἴπερ καθ´
[6, 12]	ἰατρικὴ ἐπιστήμη, δῆλον ὅτι ὅλως	ἔψευσται,	εἰ δὲ τινὸς μὲν τινὸς
[6, 6]	Ἁπλῶς δ´ εἰπεῖν, καθ´ ὅσα	ἀλλοιοῦται	τὸ ἔχον, οὐδὲν τούτων διαφορὰ
[6, 4]	ὅπερ καθ´ ἑκάτερον τῶν ὁρισμῶν	δηλοῦται.	Ταῦτα δ´ {οὐ ταὐτά ἐστιν,
[6, 5]	Οὐδὲν γὰρ μᾶλλον ὁ〉 τοῦ	γράψαι	ἢ ὁ〉 τοῦ ἀναγνῶναι ἀποδοὺς
[6, 5]	εἰ τὴν γραμματικὴν ἐπιστήμην τοῦ	γράψαι	τὸ ὑπαγορευθέν· προσδεῖται γὰρ ὅτι
[6, 4]	ἀντιδιῃρημένον ὥρισται, οἷον περιττὸν τὸ	μονάδι	μεῖζον ἀρτίου. Ἅμα γὰρ τῇ
[6, 6]	τὸ ἰδεῖν μόνον, τῇ δὲ	στλεγγίδι	κἂν ἀρύσειέ τις. Ἀλλ´ ὅμως
[6, 6]	καὶ τῷ〉 ἐνύδρῳ {καὶ τῷ	δίποδι}	Ἢ εἰ ἔστι μὲν ἀντιδιῃρημένη
[6, 9]	κακοῦ λόγῳ τὸ ἀγαθόν. Ὥστ´	εἰ	ἀγαθόν ἐστι τὸ κακῷ ἐναντίον,
[6, 6]	οἰκείου γένους. Ὁμοίως δὲ καὶ	εἰ	ἀληθεύεται μέν, μὴ ποιεῖ δὲ
[6, 4]	διχῶς ἔστιν ἐκλαβεῖν· ἢ γὰρ	εἰ	ἁπλῶς ἐξ ἀγνωστοτέρων ἢ ἡμῖν
[6, 4]	ὡς ἂν δοκῇ συμφέρειν. Ἄλλος,	εἰ	αὐτῷ κέχρηται τῷ ὁριζομένῳ. Λανθάνει
[6, 9]	ὁ ἀντικείμενος τῷ τοῦ διπλασίου·	εἰ	γὰρ διπλάσιον τὸ ἴσῳ ὑπερέχον,
[6, 6]	πρὸς τοὺς τιθεμένους ἰδέας εἶναι.	Εἰ	γὰρ ἔστιν αὐτὸ μῆκος, πῶς
[6, 13]	γὰρ δικαιοσύνην καὶ ἀδικίαν ἕξουσιν·	εἰ	γὰρ ἡ δικαιοσύνη σωφροσύνη καὶ
[6, 6]	τῆς κατὰ τοῦ εἴδους λεγομένης.	Εἰ	γὰρ καθ´ ἑκάστης τῶν διαφορῶν
[6, 2]	τῷ ὁρισμῷ ἀποδοθέν, συλλογισμὸν ποιῆσαι·	εἰ	γὰρ κατὰ μηδένα τῶν τρόπων
[6, 6]	κατηγορεῖταί τι αὐτῆς τῶν εἰδῶν·	εἰ	γὰρ κατηγορηθήσεται ἄνθρωπος, δῆλον ὅτι
[6, 11]	καὶ ὁ λοιπὸς τοῦ λοιποῦ·	εἰ	γὰρ μή, δῆλον ὅτι οὐδ´
[6, 6]	ἀντιδιῃρημένον τι τῇ εἰρημένῃ διαφορᾷ.	Εἰ	γὰρ μὴ ἔστι, δῆλον ὅτι
[6, 9]	πολλαπλάσιον πρὸς τὸ τὶ πολλοστημόριον·	εἰ	γὰρ μὴ οὕτως ἀποδέδοται, δῆλον
[6, 6]	διαφορὰς εἶπε τὰς τοῦ γένους.	Εἰ	γὰρ μὴ ταῖς τοῦ πράγματος
[6, 8]	ἡδὺ αἱρούμεθα. Σκοπεῖν δὲ καὶ	εἰ	γένεσίς ἐστι πρὸς ὃ ἀποδέδωκεν,
[6, 2]	γὰρ συμφωνία ἐν φθόγγοις. Ἔτι	εἰ	γένος ἡ συμφωνία τῆς σωφροσύνης,
[6, 6]	μετὰ τοῦ γένους εἶδος ποιεῖ.	Εἰ	δ´ αὕτη μὴ ἔστι διαφορά,
[6, 3]	ἐκ τῶν τοιούτων ἐστὶν ἐπισκεπτέον.	~Εἰ	δ´ ἐπὶ πλεῖον εἴρηκε τὸν
[6, 13]	ὅλον πρώτῳ ἀλλ´ ἐν πλείοσιν.	Εἰ	δὲ καὶ τὰ μέρη καὶ
[6, 1]	οὐχ ὑπάρχει, ὅτι οὐκ ἀληθές.	Εἰ	δὲ μὴ ἐν τῷ οἰκείῳ
[6, 2]	δ´ οὐχ ὑπάρχει τῷ νόμῳ)	εἰ	δὲ μὴ κυρίως, δῆλον ὅτι
[6, 11]	κατὰ τοὔνομα τὴν μετάληψιν ποιητέον.	Εἰ	δὲ μὴ ὄνομα ἀντ´ ὀνόματος
[6, 10]	συνώνυμον ἂν εἴη τοῖς λοιποῖς.	Εἰ	δὲ μή, πλείους ἔσονται ὁρισμοὶ
[6, 4]	διὰ τοιούτων ὁριζόμενος οὐχ ὥρισται.	Εἰ	δὲ μή, πλείους ἔσονται τοῦ
[6, 14]	θατέρου, δῆλον ὅτι οὐχ ὥρισται.	εἰ	δὲ μή, πλείους τοῦ αὐτοῦ
[6, 6]	γενῶν εἶναι μὴ περιεχόντων ἄλληλα.	Εἰ	δὲ μή, συμβήσεται καὶ εἶδος
[6, 13]	ταὐτὸν τὰ μέρη τῷ ὅλῳ.	Εἰ	δὲ μὴ ταῦτα ἀλλὰ τὸ
[6, 11]	ὀνομάτων ἀποδοῦναι, μάλιστα μὲν πάντων,	εἰ	δὲ μή, τῶν πλείστων. Οὕτω
[6, 13]	δικαιοσύνην, ἑκάτερος δ´ οὐκ ἔχει.	Εἰ	δὲ μήπω τὸ εἰρημένον σφόδρα
[6, 12]	εἴη ὁρισμὸς οὗτος τοῦ περιττοῦ.	Εἰ	δὲ πολλαχῶς λέγεται τὸ μέσον
[6, 12]	ἡ διαφορὰ τοῦ γένους γνώριμον.	~Εἰ	δὲ τῆς διαφορᾶς τὸν ὅρον
[6, 3]	ὅλος ὁ λόγος ἴδιος γίνεται.	Εἰ	δέ τι τῶν ἐν τῷ
[6, 12]	ἐπιστήμη, δῆλον ὅτι ὅλως ἔψευσται,	εἰ	δὲ τινὸς μὲν τινὸς δὲ
[6, 13]	ὁπωσοῦν συντεθῇ ταῦτα, οἰκία ἐστίν.	Εἰ	δὲ τόδε μετὰ τοῦδε ἀποδέδωκε,
[6, 13]	οὐδαμῶς τόδε μετὰ {τοῦδέ ἐστιν.	Εἰ	δὲ τῶν διαιρεθέντων ἀληθὲς τὸ
[6, 7]	λόγον ἀποδοθὲν τῷ πράγματι. Ἔτι	εἰ	δέχεται μὲν ἀμφότερα τὸ μᾶλλον,
[6, 10]	ὑπὸ τοὔνομα ὁ ἀποδοθεὶς ὅρος,	εἰ	δὴ ὁμοίως ἐπὶ πᾶν τὸ
[6, 4]	τρεῖς εἰσι τρόποι· πρῶτος μέν,	εἰ	διὰ τοῦ ἀντικειμένου τὸ ἀντικείμενον
[6, 4]	ἀριθμοῦ διαφοραί. Ὁμοίως δὲ καὶ	εἰ	διὰ τῶν ὑποκάτω τὸ ἐπάνω
[6, 7]	γε, εἴπερ ταὐτὸν ἦν. Ἔτι	εἰ,	δύο τινῶν προτεθέντων, καθ´ οὗ
[6, 13]	ἄμφω δοθῇ μειχθέντα, κακόν. Πάλιν	εἰ	ἐκ βελτίονος καὶ χείρονος ὂν
[6, 5]	αὐτοῦ τὰ εἰρημένα. ~Δεύτερος δὲ	εἰ	ἐν γένει τοῦ πράγματος ὄντος
[6, 13]	ταὐτῷ χρόνῳ ἑκάτερον ὑπάρχειν, σκοπεῖν	εἰ	ἐνδέχεται μὴ πρὸς ταὐτὸν λέγεσθαι
[6, 1]	ἀποδίδοται ὁ ὁρισμός) δεύτερον δ´	εἰ	ἐπὶ πλεῖον εἴρηκε τὸν λόγον
[6, 6]	ἐνύδρῳ {καὶ τῷ δίποδι} Ἢ	εἰ	ἔστι μὲν ἀντιδιῃρημένη διαφορά, μὴ
[6, 3]	μάταιον τὸ τοιοῦτον προσκείμενον. Ἢ	εἰ	ἔστι μὲν ἴδιον τὸ προσκείμενον,
[6, 6]	τὰ εἰρημένα. Ὁρᾶν δὲ καὶ	εἰ	ἔστιν ἀντιδιῃρημένον τι τῇ εἰρημένῃ
[6, 14]	δ´ ὁ {τῆς ψυχῆς ὅρος,	εἰ	ἔστιν οὐσία ἐπιστήμης δεκτική" ὁμοίως
[6, 6]	δεῖ εἶναι. Σκοπεῖν δὲ καὶ	εἰ	ἑτέρου γένους ἡ ῥηθεῖσα διαφορὰ
[6, 10]	δὲ καὶ ἐπὶ τὴν ἰδέαν	εἰ	ἐφαρμόσει ὁ λεχθεὶς ὅρος. Ἐπ´
[6, 13]	μᾶλλον ἀγαθὸν ἢ κακόν, οἷον	εἰ	ἡ ἀναίδεια ἐξ ἀνδρείας καὶ
[6, 7]	κατὰ τὸν ἀποδοθέντα λόγον, οἷον	εἰ	ἡ δικαιοσύνη δύναμις τοῦ ἴσου
[6, 13]	τὴν εἰρημένην πίπτει διαίρεσιν, οἷον	εἰ	ἡ ὀργὴ λύπη μεθ´ ὑπολήψεως
[6, 9]	πρὸς ἐκεῖνό τι ἀποδίδοται. Οἷον	εἰ	ἡ ὑπόληψις πρὸς τὸ ὑποληπτόν,
[6, 11]	τὸ δὲ λοιπὸν διάφορον. Ἔτι	εἰ	θατέρου τῶν ὀνομάτων τὴν μετάληψιν
[6, 2]	καὶ τοὺς ἐναντίους προσσημαίνουσιν. Ἢ	εἰ	καθ´ αὑτὸν λεχθεὶς μὴ φανερὸς
[6, 7]	καθάπερ εἴρηται. ~Σκεπτέον δὲ καὶ	εἰ	καθ´ ἕτερόν τι μᾶλλον λέγεται
[6, 11]	ἱμάτιον. Ἔτι δὲ μείζων ἁμαρτία,	εἰ	καὶ ἀγνωστοτέρων ὀνομάτων τὴν μετάληψιν
[6, 12]	διαφορᾶς τὸν ὅρον ἀποδέδωκε, σκοπεῖν	εἰ	καὶ ἄλλου τινὸς κοινὸς ὁ
[6, 11]	τὸν θατέρου τῶν συμπεπλεγμένων λόγον,	εἰ	καὶ ὁ λοιπὸς τοῦ λοιποῦ·
[6, 13]	τόδε μετὰ τοῦδε ἔχων. Ἔτι	εἰ	καὶ πρὸς ταὐτὸν ἄμφω λέγεται,
[6, 6]	ἐπὶ τῶν διαφορῶν ὁμοίως σκεπτέον	εἰ	καὶ τὰς διαφορὰς εἶπε τὰς
[6, 2]	ὡρισμένος εἴη κατὰ τρόπον. Ἄλλος,	εἰ	κατὰ μεταφορὰν εἴρηκεν, οἷον εἰ
[6, 6]	διαφορὰ δηλοῦν. Σκοπεῖν δὲ καὶ	εἰ	κατὰ συμβεβηκὸς ὑπάρχει τῷ ὁριζομένῳ
[6, 6]	ἐπὶ πλεῖστον πάντων λέγεται. Πάλιν	εἰ	κατηγορεῖται τὸ γένος τῆς διαφορᾶς·
[6, 6]	τινὶ καὶ μὴ ὑπάρχειν. Ἔτι	εἰ	κατηγορεῖται τοῦ γένους ἡ διαφορὰ
[6, 13]	μηδαμῶς τόδε μετὰ τοῦδε. Οἷον	εἰ	λέγεται ἕτερον μεθ´ ἑτέρου ἢ
[6, 13]	κακῶν ἢ ἀγαθῶν μηδέτερον. Ἢ	εἰ	μᾶλλον μὲν θάτερον ἀγαθὸν ἢ
[6, 12]	τις ἰατρικὴν ἐπιστήμην ὄντος εἶπεν.	Εἰ	μὲν γὰρ μηδενὸς τῶν ὄντων
[6, 13]	ἢ τόδε μετὰ τοῦδε ὡρίσατο.	Εἰ	μὲν γὰρ τάδε, συμβήσεται ἀμφοῖν
[6, 2]	ἐστίν, οὔτε εἴωθε λέγεσθαι. Ὥστε	εἰ	μὲν κυρίως μέτρον εἰκόνα τὸν
[6, 1]	μέν, μὴ καλῶς δ´ ὥρισται.	Εἰ	μὲν οὖν μὴ ἀληθεύεται, καθ´
[6, 2]	οὐκ ἐγνωρίζετο τί ἐστιν ἕκαστον.	Εἰ	μὲν οὖν μὴ σαφῶς, ἐκ
[6, 6]	ὁ ἄνθρωπος φρονεῖν λέγεται. Ἔτι	εἰ	μὴ δεκτικόν ἐστιν οὗ εἴρηται
[6, 2]	τῶν κατὰ μεταφορὰν λεγομένων. Ἔτι	εἰ	μὴ δῆλος ὁ τοῦ ἐναντίου
[6, 4]	οὐχί, ἐκ τῶνδε. Πρῶτον μὲν	εἰ	μὴ διὰ προτέρων καὶ γνωριμωτέρων
[6, 8]	τοῦ ἐνηργηκέναι. Πάλιν ἐπ´ ἐνίων	εἰ	μὴ διώρικε τὸ πόσου ἢ
[6, 14]	σύνθεσιν ζῷον, πρῶτον μὲν σκοπεῖν	εἰ	μὴ εἴρηκε ποία σύνθεσις, καθάπερ
[6, 13]	ἡ συλλαβὴ συνώνυμός ἐστιν. Ἔτι	εἰ	μὴ εἴρηκε τὸν τρόπον τῆς
[6, 8]	ἢ κατὰ τὸ γένος, σκοπεῖν	εἰ	μὴ εἴρηται ἐν τῷ ὁρισμῷ
[6, 13]	ἐν ἑνί τινι πρώτῳ, σκοπεῖν	εἰ	μὴ ἐν τῷ αὐτῷ, ἀλλ´
[6, 9]	ὁτουοῦν ἐστιν ἡ στέρησις. Καὶ	εἰ	μὴ ἐν ᾧ πέφυκε γίνεσθαι
[6, 1]	τῷ οἰκείῳ γένει ἔθηκεν, ἢ	εἰ	μὴ ἴδιος ὁ ἀποδοθεὶς λόγος,
[6, 1]	δ´, εἰ μὴ ὥρισται ἢ	εἰ	μὴ καλῶς ὥρισται, πῶς μετιτέον
[6, 1]	εἰπεῖν. Πρῶτον μὲν οὖν ἐπισκεπτέον	εἰ	μὴ καλῶς ὥρισται. Ῥᾷον γὰρ
[6, 2]	ἀρετὴ τὴν συμφωνίαν περιέχει. Ἔτι	εἰ	μὴ κειμένοις ὀνόμασι χρῆται, οἷον
[6, 5]	τοῦ βελτίστου δοκεῖ εἶναι. Πάλιν	εἰ	μὴ κεῖται ἐν τῷ οἰκείῳ
[6, 9]	τὸ ἐστερημένον. Ὁρᾶν δὲ καὶ	εἰ	μὴ λεγομένου κατὰ στέρησιν στερήσει
[6, 13]	τὸ ὁριζόμενον, πρῶτον μὲν ἐπισκοπεῖν	εἰ	μὴ πέφυκεν ἓν γίνεσθαι ἐκ
[6, 6]	τι σημαίνειν. Ὁρᾶν δὲ καὶ	εἰ	μὴ ποιόν τι ἀλλὰ τόδε
[6, 5]	δυνατός ἐστι νόσον ποιῆσαι. Ἔτι	εἰ	μὴ πρὸς τὸ βέλτιον ἀλλὰ
[6, 8]	πνεῦμα. Ἔτι ἐπὶ τῶν ὀρέξεων	εἰ	μὴ πρόσκειται τὸ φαινόμενον, καὶ
[6, 6]	ἡ διαφορὰ ἄνθρωπός ἐστιν. Πάλιν	εἰ	μὴ πρότερον ἡ διαφορὰ τοῦ
[6, 2]	καθάπερ τὰ τῶν ἀρχαίων γραφέων,	εἰ	μή τις ἐπέγραψεν, οὐκ ἐγνωρίζετο
[6, 6]	περὶ ἕκαστον οἰκεία ἐπιστήμη" Ἢ	εἰ	μὴ τοῦ πρώτου ἀποδέδωκεν, ὅταν
[6, 1]	ῥηθέντων τόπων ἐπισκεπτέον. Λοιπὸν δ´,	εἰ	μὴ ὥρισται ἢ εἰ μὴ
[6, 13]	λέγεται ἕτερον μεθ´ ἑτέρου σκοπεῖν	εἰ	μηδαμῶς τόδε μετὰ τοῦδε. Οἷον
[6, 6]	ᾗ ἀπόφασιν {ἀναγκαῖον ἀντιδιαιρεῖσθαι, οἷον	εἰ	μῆκος πλάτος ἔχον ὥρισται· τῷ
[6, 7]	τὴν ἐπίδοσιν ἀμφότερα λαμβάνει, οἷον	εἰ	ὁ ἔρως ἐπιθυμία συνουσίας ἐστίν·
[6, 10]	τοῦτο τὸν ἀποδοθέντα λόγον, σκοπεῖν	εἰ	ὁ τούτου λόγος ἐφαρμόττει καὶ
[6, 14]	συνθέτων σύνθεσις ἂν εἴη. Πάλιν	εἰ	ὁμοίως ἔν τινι πέφυκεν ὑπάρχειν
[6, 14]	δ´ εἰρημένων οὐδετέρῳ οὐδέν. ἔτι	εἰ	ὁμοίως πιθανὸν πᾶν τὸ σύνθετον
[6, 2]	μὲν οὖν τόπος τοῦ ἀσαφῶς,	εἰ	ὁμώνυμόν ἐστί τινι τὸ εἰρημένον,
[6, 10]	λόγον ἀποδόντα. Ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον,	εἰ	ὁποτερωσοῦν πεποίηκεν, ἡμάρτηκεν. Ἐπεὶ δ´
[6, 11]	ὁ ὅλος τοῦ ὅλου. Οἷον	εἰ	ὁρίσαιτο γραμμὴν πεπερασμένην εὐθεῖαν πέρας
[6, 11]	ἐν τῇ μεταλλαγῇ τῶν ὀνομάτων	εἰ	οὐ ταὐτὸν ἔτι σημαίνει, οἷον
[6, 12]	συλλογισμὸς ὅτι οὐχ ὥρισται. Πάλιν	εἰ	οὗ μὲν τὸν λόγον ἀποδίδωσι
[6, 6]	οὐκ ἂν εἴη γένη ἀμφότερα.	Εἰ	οὖν ἡ ἕξις τῆς ἀρετῆς
[6, 9]	{εἶναι τῷ ἐξ ἀρχῆς ῥηθέντι.	Εἰ	οὖν μηδέτερον ἐναντίον τῷ ἐξ
[6, 7]	δι´ ἀκοῆς τῷ οὐ καλῷ.	Εἰ	οὖν τί ἐστι δι´ ὄψεως
[6, 1]	καθάπερ καὶ πρότερον εἴρηται) ἢ	εἰ	πάντα τὰ εἰρημένα πεποιηκὼς μὴ
[6, 4]	τὸ εἶναι ὅπερ ἐστίν. Ὥστ´	εἰ	πλείους ἔσονται τοῦ αὐτοῦ ὁρισμοί,
[6, 6]	πρακτικὴ τινός. Σκοπεῖν δὲ καὶ	εἰ	πρὸς ὃ πέφυκεν ἕκαστον τῶν
[6, 9]	ἐπὶ τῶν πρός τι σκοπεῖν	εἰ	πρὸς ὃ τὸ γένος ἀποδίδοται,
[6, 5]	ἐν τῷ ὁρισμῷ λεγομένων. Ἔτι	εἰ	πρὸς πλείω λεγομένου τοῦ ὁριζομένου
[6, 8]	ἐν τῷ ὁρισμῷ ἀποδίδοσθαι. Ἢ	εἰ	πρός τι εἰρημένον μὴ πρὸς
[6, 14]	μὴ εἴρηκε ποία σύνθεσις, καθάπερ	εἰ	σάρκα ὁριζόμενος ἢ ὀστοῦν τὴν
[6, 11]	λοιπὸς τοῦ λοιποῦ λόγος. Ἔτι	εἰ	συνθέτου ὄντος τοῦ ὁριζομένου ἰσόκωλος
[6, 13]	ἐπὶ τῶν ἀρτίως ῥηθέντων. Ἔτι	εἰ	συνώνυμον τὸ ὅλον θατέρῳ· οὐ
[6, 3]	ταὐτὸν εἶδος τὸ τετράπηχυ. Πάλιν	εἰ	ταὐτὸν πλεονάκις εἴρηκεν, οἷον τὴν
[6, 9]	ᾧ πρώτῳ πέφυκε γίνεσθαι. Οἷον	εἰ	τὴν ἄγνοιαν εἰπὼν στέρησιν μὴ
[6, 13]	πρὸς ταὐτὸν λέγεσθαι ἑκάτερον. Οἷον	εἰ	τὴν ἀνδρείαν ὡρίσατο τόλμαν μετὰ
[6, 5]	μὴ πρὸς πάντα ἀποδέδωκεν, οἷον	εἰ	τὴν γραμματικὴν ἐπιστήμην τοῦ γράψαι
[6, 8]	ὄρεξιν ἀγαθοῦ. Ὁμοίως δὲ καὶ	εἰ	τὴν γραμματικὴν ὡρίσατο ἐπιστήμην γραμμάτων·
[6, 13]	ἀμφοῖν καὶ μηδετέρῳ ὑπάρχειν, οἷον	εἰ	τὴν δικαιοσύνην σωφροσύνην καὶ ἀνδρείαν
[6, 3]	προσθείη καὶ ἐπὶ μέρους, οἷον	εἰ	τὴν ἐπιείκειαν ἐλάττωσιν τῶν συμφερόντων
[6, 2]	εἰ κατὰ μεταφορὰν εἴρηκεν, οἷον	εἰ	τὴν ἐπιστήμην ἀμετάπτωτον ἢ τὴν
[6, 8]	ἢ κατὰ τὸ γένος, οἷον	εἰ	τὴν ἐπιστήμην ὡρίσατο ὑπόληψιν ἀμετάπειστον,
[6, 3]	εἴπας ἐπὶ μέρους προσέθηκεν. Καὶ	εἰ	τὴν ἰατρικὴν ἐπιστήμην τῶν ὑγιεινῶν
[6, 14]	οὐδένα τῶν εἰρημένων τρόπων. ~Πάλιν	εἰ	τὴν τούτων σύνθεσιν εἴρηκε τὸ
[6, 9]	ποιήσῃ, ἡμάρτηκεν. Ὁμοίως δὲ καὶ	εἰ	τὴν τυφλότητα μὴ ὄψεως στέρησιν
[6, 11]	τὸ μέσον ἐπιπροσθεῖ τοῖς πέρασιν"	εἰ	τῆς πεπερασμένης γραμμῆς ὁ λόγος
[6, 6]	ἐπισκοπεῖν εἴ που διαφωνεῖ, οἷον	εἰ	τὸ ἀθάνατον ὡρίσατο ζῷον ἄφθαρτον
[6, 6]	ἀλλ´ εἶδος ἡ χλευασία. Ἔτι	εἰ	τὸ γένος ὡς διαφορὰν εἴρηκεν,
[6, 12]	λάθρᾳ λαμβάνειν κλέπτης ἐστίν. Πάλιν	εἰ	τὸ δι´ αὑτὸ αἱρετὸν ὡς
[6, 6]	ἄτομον. Ὁμοίως δὲ σκεπτέον καὶ	εἰ	τὸ εἶδος ἢ τῶν ὑποκάτω
[6, 6]	πάλιν διαιρεῖται τὸ γένος. Πάλιν	εἰ	τὸ εἶδος ὡς διαφορὰν ἀποδέδωκε,
[6, 6]	συνεπιφέρει ζῷον. Ὁρᾶν δὲ καὶ	εἰ	τὸ ἔν τινι διαφορὰν ἀποδέδωκεν
[6, 9]	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων· οἷον	εἰ	τὸ ἡδὺ ὅπερ ὠφέλιμον, καὶ
[6, 9]	οὖν ὅτι αὐτῷ κέχρηται. Ἔτι	εἰ	τὸ κατὰ στέρησιν λεγόμενον ἀποδιδοὺς
[6, 12]	λόγον μὴ τῶν ὄντων, οἷον	εἰ	τὸ λευκὸν ὡρίσατο {χρῶμα πυρὶ
[6, 13]	καὶ τὰ μέρη ἐφθάρθαι. Ἢ	εἰ	τὸ μὲν ὅλον ἀγαθὸν ἢ
[6, 7]	ὑπάρχειν, εἴπερ ταὐτὰ ἦν. Πάλιν	εἰ	τὸ μὲν ὁμοίως ἀμφοτέροις ὑπάρχει
[6, 7]	μάλιστα τὸ ἴσον διανεῖμαι. Ἔτι	εἰ	τὸ μὲν πρᾶγμα δέχεται τὸ
[6, 13]	οἷον γραμμὴ καὶ ἀριθμός. Ἔτι	εἰ	τὸ μὲν ὡρισμένον ἐν ἑνί
[6, 6]	δῆλον ὅτι διημαρτηκὼς ἔσται. Πάλιν	εἰ	τὸ πάθος διαφορὰν ἀποδέδωκεν· πᾶν
[6, 9]	πρὸς τὸ τὶ ὑποληπτόν, καὶ	εἰ	τὸ πολλαπλάσιον πρὸς τὸ πολλοστημόριον,
[6, 7]	τὸν λόγον ἧττον λέγεται, οἷον	εἰ	τὸ πῦρ ἐστι σῶμα τὸ
[6, 4]	τοῦ ὁριζομένου ὀνόματι χρήσηται, οἷον	εἰ	{τὸν ἥλιον ἄστρον ἡμεροφανὲς ὡρίσατο·
[6, 9]	ὅτι ἡμάρτηται. Ὁρᾶν δὲ καὶ	εἰ	τοῦ ἀντικειμένου ὁ ἀντικείμενος λόγος,
[6, 4]	καθάπερ πρότερον εἴπαμεν· ἄλλος δὲ	εἰ	τοῦ ἐν ἠρεμίᾳ καὶ τοῦ
[6, 3]	τοῦ κατὰ φύσιν λέγεται. Πάλιν	εἰ	τοῦ καθόλου εἰρημένου προσθείη καὶ
[6, 2]	πλεοναχῶς λεγομένου. Ὁμοίως δὲ καὶ	εἰ	τοῦ ὁριζομένου πλεοναχῶς λεγομένου μὴ
[6, 4]	ὁ τῇ ἡμέρᾳ χρησάμενος. Πάλιν	εἰ	τῷ ἀντιδιῃρημένῳ τὸ ἀντιδιῃρημένον ὥρισται,
[6, 13]	ἐν ἑτέρῳ τὰ μέρη. Πάλιν	εἰ	τῷ ὅλῳ συμφθείρεται τὰ μέρη·
[6, 10]	οἱ τοιοῦτοι λόγοι χρήσιμοι. Ἔτι	εἰ	τῶν καθ´ ὁμωνυμίαν λεγομένων ἕνα
[6, 5]	στοιχείων, καθάπερ πρότερον εἴρηται. Ἔτι	εἰ	ὑπερβαίνων λέγει τὰ γένη, οἷον
[6, 1]	Λοιπὸν δὲ παρὰ τὰ εἰρημένα,	εἰ	ὥρισται μέν, μὴ καλῶς δ´
[6, 9]	τινὰ συμπλοκὴν τῶν ἐναντίων. Οἷον	εἰ	ὠφέλιμον τὸ ποιητικὸν ἀγαθοῦ, βλαβερὸν
[6, 10]	τοῦ λόγου πτώσεις ἐφαρμόττουσιν· οἷον	εἰ	ὠφέλιμον τὸ ποιητικὸν ὑγιείας, ὠφελίμως
[6, 6]	κατὰ τοὺς χρόνους πάντας ἐπισκοπεῖν	εἴ	που διαφωνεῖ, οἷον εἰ τὸ
[6, 7]	ἀντὶ τῶν ὀνομάτων ποιοῦντα σκοπεῖν	εἴ	τι διαφωνεῖ. ~Ἐὰν δ´ ᾖ
[6, 13]	πρὸς τοὺς πολεμικοὺς κινδύνους ἢ	εἴ	τι μᾶλλον τούτου τέλος. Ἔνια
[6, 3]	μὴ πάντων πρῶτόν ἐστιν) Ἔτι	εἴ	τι τῶν ἐν τῷ λόγῳ
[6, 6]	γινόμενα ἐξίστησι τῆς οὐσίας. Ὥστ´	εἴ	τινα τοιαύτην διαφορὰν ἀποδέδωκεν, ἡμάρτηκεν·
[6, 3]	τὸν ὅρον, πρῶτον μὲν σκοπεῖν	εἴ	τινι κέχρηται ὃ πᾶσιν ὑπάρχει,
[6, 13]	μᾶλλον σημαίνειν. ~{Σκοπεῖν δὲ καὶ	εἴ	τινος ὁρισμὸν ἀποδιδοὺς τάδε ἢ
[6, 6]	ἀλλοιούμεθα κατὰ τὰς διαφοράς. Καὶ	εἴ	τινος τῶν πρός τι μὴ
[6, 12]	ἢ ἐπί τι ψεύδονται, οἷον	εἴ	τις ἰατρικὴν ἐπιστήμην ὄντος εἶπεν.
[6, 9]	ἐναντίοις τὴν τοιαύτην ἁμαρτίαν, οἷον	εἴ	τις ὁρίσαιτο τὴν ἰσότητα τὸ
[6, 6]	κἂν ἀρύσειέ τις. Ἀλλ´ ὅμως	εἴ	τις ὁρίσαιτο τὴν στλεγγίδα ὄργανον
[6, 10]	ἀποδοθεὶς καὶ ὁ ὕστερον. Πάλιν	εἴ	τις, ὁρισάμενός τι τῶν πολλαχῶς
[6, 5]	τὸ ἔχον τρεῖς διαστάσεις" ἢ	εἴ	τις τὸν ἄνθρωπον ὁρίσαιτο τὸ
[6, 4]	εἷς καὶ ὁ αὐτὸς ὁρισμὸς	ἀεὶ	γίνοιτο. Ἴσως δὲ καὶ τὸ
[6, 4]	ὥστ´ οὐδὲ πρὸς τὸν αὐτὸν	ἀεὶ	ὁ αὐτὸς ὁρισμὸς ἀποδοτέος τοῖς
[6, 8]	τί ἦν εἶναι. Δεῖ δ´	ἀεὶ	πρὸς τὸ ἐνδεὲς ἐπιχειρεῖν· οὐ
[6, 5]	ὁ γὰρ φυτὸν εἴπας οὐ	λέγει	δένδρον. ~Πάλιν ἐπὶ τῶν διαφορῶν
[6, 13]	ὕδατος ἤτοι μέλι καὶ ὕδωρ	λέγει	ἢ τὸ ἐκ μέλιτος καὶ
[6, 5]	τὸ ἐπάνω γένος εἴπας οὐ	λέγει	καὶ τὸ ὑποκάτω γένος· ὁ
[6, 3]	τι, ὥστε πλεονάκις τὸ αὐτὸ	λέγει.	Πότερον μὲν οὖν καλῶς ἢ
[6, 3]	ἐστιν, ὥστε δὶς τὸ αὐτὸ	λέγει,	προσθεὶς πάλιν καὶ θεωρητικήν. Ὁμοίως
[6, 5]	πρότερον εἴρηται. Ἔτι εἰ ὑπερβαίνων	λέγει	τὰ γένη, οἷον τὴν δικαιοσύνην
[6, 8]	ἀπολείπων γὰρ διαφορὰν ἡντινοῦν οὐ	λέγει	τὸ τί ἦν εἶναι. Δεῖ
[6, 5]	τὸ τῆς δικαιοσύνης γένος οὐ	λέγει	τὸ τί ἦν εἶναι· ἡ
[6, 10]	δόξει οὐχ ὡρίσθαι κατὰ τρόπον·	δεῖ	γὰρ ἐπὶ πᾶν τὸ συνώνυμον
[6, 7]	δέχεται, τὸ δὲ πρᾶγμα μή·	δεῖ	γὰρ ἢ ἀμφότερα δέχεσθαι ἢ
[6, 13]	συνώνυμον τὸ ὅλον θατέρῳ· οὐ	δεῖ	γάρ, καθάπερ οὐδ´ ἐπὶ τῶν
[6, 6]	ἔχον ἐστὶν ἢ ἀπλατές ἐστιν;	δεῖ	γὰρ κατὰ παντὸς μήκους τὸ
[6, 12]	δὲ μή, ἐπί τι ἔψευσται·	δεῖ	γὰρ παντός, εἴπερ καθ´ αὑτὸ
[6, 3]	πλεῖον γὰρ εἰρῆσθαι ἀναγκαῖον τοῦτο.	Δεῖ	γὰρ τὸ μὲν γένος ἀπὸ
[6, 9]	ὄψεως στέρησιν ἐν ὀφθαλμῷ εἶπεν·	δεῖ	γὰρ τὸν καλῶς ἀποδιδόντα τὸ
[6, 1]	εἰς τὸ οἰκεῖον γένος ἔθηκεν	(δεῖ	γὰρ τὸν ὁριζόμενον εἰς τὸ
[6, 1]	τὸ ἀσαφεῖ τῇ ἑρμηνείᾳ κεχρῆσθαι	(δεῖ	γὰρ τὸν ὁριζόμενον ὡς ἐνδέχεται
[6, 1]	ὅτι οὐκ ἴδιος ὁ λόγος	(δεῖ	γὰρ τὸν ὁρισμὸν ἴδιον εἶναι,
[6, 1]	οὗ τοὔνομα, καὶ τὸν λόγον	(δεῖ	γὰρ τὸν τοῦ ἀνθρώπου ὁρισμὸν
[6, 8]	λέγει τὸ τί ἦν εἶναι.	Δεῖ	δ´ ἀεὶ πρὸς τὸ ἐνδεὲς
[6, 4]	γὰρ ἡμέρᾳ χρώμενος ἡλίῳ χρῆται.	Δεῖ	δ´, ὅπως φωραθῇ τὰ τοιαῦτα,
[6, 14]	γὰρ καὶ ἀγνοίας ἐστὶ δεκτική.	Δεῖ	δὲ καὶ ἐὰν μὴ πρὸς
[6, 4]	στερεοῦ φασι πέρας εἶναι. Οὐ	δεῖ	δὲ λανθάνειν ὅτι τοὺς οὕτως
[6, 4]	γνωριμώτερον τὸ ἕτερον τοῦ ἑτέρου.	Δεῖ	δὲ μὴ λανθάνειν ὅτι ἔνια
[6, 11]	νῦν ἢ πρότερον ὀνόματα εἴρηται.	Δεῖ	δὲ τὸν ὁριζόμενον λόγον ἀντὶ
[6, 6]	δ´ εἴδους πρότερον τὴν διαφορὰν	δεῖ	εἶναι. Σκοπεῖν δὲ καὶ εἰ
[6, 11]	ἐπιπέδου ἔχοντος πέρατα" τοῦ εὐθέος	δεῖ	εἶναι τὸ λοιπόν, οὗ τὸ
[6, 13]	γὰρ πρὸς ἕτερον αὐτῶν ἑκάτερον	δεῖ	λέγεσθαι οὔτε πρὸς ταὐτὸν τὸ
[6, 4]	ὂν καὶ ἁπλῶς γνωριμώτερον, εἴπερ	δεῖ	μὲν διὰ τοῦ γένους καὶ
[6, 4]	τοῖς εὖ ἔχουσι τὸ σῶμα.	Δεῖ	μὲν οὖν ἕκαστα τῶν τοιούτων
[6, 13]	συμφθείρεται τὰ μέρη· ἀνάπαλιν γὰρ	δεῖ	συμβαίνειν, τῶν μερῶν φθαρέντων φθείρεσθαι
[6, 4]	καὶ θάτερον. Γνωρίζειν μὲν οὖν	δεῖ	τὰ τοιαῦτα πάντα, χρῆσθαι δ´
[6, 12]	ἴδιον γὰρ καὶ οὐ κοινὸν	δεῖ	τὸν ὁρισμὸν εἶναι. Ἐνίοτε δ´
[6, 10]	τοιοῦτον ὅτι τῇ μὲν ὀνομασίᾳ	δεῖ	χρῆσθαι τῇ παραδεδομένῃ καὶ παρεπομένῃ
[6, 8]	τὴν γραμματικὴν ὡρίσατο ἐπιστήμην γραμμάτων·	ἔδει	γὰρ ἢ πρὸς ὃ αὐτὸ
[6, 7]	ἧττον ἡ φλὸξ τοῦ φωτός·	ἔδει	δ´ ἀμφότερα μᾶλλον τῷ αὐτῷ
[6, 6]	ὁ ὕπνος ὑπάρχει τῇ αἰσθήσει	(ἔδει	δ´, εἴπερ ἀδυναμία αἰσθήσεώς ἐστιν)
[6, 11]	ὑπόληψις τῇ ἐπιστήμῃ οὐ ταὐτόν·	ἔδει	δέ γε, εἴπερ μέλλει καὶ
[6, 7]	ἅμα ἀμφότερα τὸ μᾶλλον ἐπιδέχεται·	ἔδει	δέ γε, εἴπερ ταὐτὸν ἦν.
[6, 12]	ὥστε τοῦτο καὶ τὸν ὁρισμὸν	ἔδει	μᾶλλον σημαίνειν. ~{Σκοπεῖν δὲ καὶ
[6, 13]	ἢ κακὸν ἡ ψευδὴς δόξα.	Ἔδει	οὖν καὶ τὸ ἐκ τούτων
[6, 8]	ἡδὺ εἶναι ἀλλὰ φαινόμενον μόνον.	Ἔδει	οὖν οὕτω καὶ τὴν ἀπόδοσιν
[6, 8]	τὸ πρός τί πως ἔχειν.	Ἔδει	οὖν τὴν ἐπιστήμην εἰπεῖν ὑπόληψιν
[6, 11]	τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διαφορᾶς	ἔδει	τὴν μετάληψιν ποιήσασθαι, ἐπειδὴ ἀγνωστότερόν
[6, 7]	καλόν, τῷ δὲ δι´ ἀκοῆς	ἡδεῖ	τὸ δι´ ἀκοῆς οὐχ ἡδύ.
[6, 4]	γνωρίζων καὶ ζῷον καὶ πεζὸν	γνωρίζει)	τοῦ δὲ γένους ἢ τῆς
[6, 3]	ταὐτὸ γένος πᾶσιν ὑπάρχον οὐ	χωρίζει	ἀπὸ τῶν ἐν ταὐτῷ γένει,
[6, 3]	πᾶσιν ὑπάρχον ἁπλῶς ἀπ´ οὐδενὸς	χωρίζει·	τὸ δὲ τοῖς ὑπὸ ταὐτὸ
[6, 11]	τὸ λοιπόν, οὗ τὸ μέσον	ἐπιπροσθεῖ	τοῖς πέρασιν" Ἀλλ´ ἡ ἄπειρος
[6, 11]	ἔχοντος πέρατα, οὗ τὸ μέσον	ἐπιπροσθεῖ	τοῖς πέρασιν" εἰ τῆς πεπερασμένης
[6, 2]	μεταφέρουσιν) τὸ δὲ τοιοῦτον οὐ	ποιεῖ	γνώριμον· οὔτε γὰρ ὁμοιότης ὑπάρχει
[6, 6]	καὶ εἰ ἀληθεύεται μέν, μὴ	ποιεῖ	δὲ προστιθεμένη τῷ γένει εἶδος.
[6, 6]	διαφορὰ μετὰ τοῦ γένους εἶδος	ποιεῖ.	Εἰ δ´ αὕτη μὴ ἔστι
[6, 3]	ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ στέρησις γνώριμον	ποιεῖ	ὅτι τοῦ κατὰ φύσιν λέγεται.
[6, 2]	μεταφορᾶς. Ἡ μὲν γὰρ μεταφορὰ	ποιεῖ	πως γνώριμον τὸ σημαινόμενον διὰ
[6, 3]	οὗ ἀφαιρεθέντος τὸ λοιπὸν δῆλον	ποιεῖ	τὸ ὁριζόμενον. Τοιοῦτος δὲ καὶ
[6, 1]	συμβεβηκὸς τόπων ἐπισκεπτέον· καὶ γὰρ	ἐκεῖ·	πότερον ἀληθὲς ἢ οὐκ ἀληθὲς
[6, 9]	γὰρ μὴ ἔχον ἐπιστήμην οὐ	δοκεῖ	ἀγνοεῖν, ἀλλὰ μᾶλλον τὸ διηπατημένον·
[6, 6]	τινι διαφορὰν ἀποδέδωκεν οὐσίας· οὐ	δοκεῖ	γὰρ διαφέρειν οὐσία οὐσίας τῷ
[6, 6]	μὴ περιεχομένου μηδὲ περιέχοντος· οὐ	δοκεῖ	γὰρ ἡ αὐτὴ διαφορὰ δύο
[6, 6]	τι σημαίνει ἡ ἀποδοθεῖσα διαφορά·	δοκεῖ	γὰρ ποιόν τι πᾶσα διαφορὰ
[6, 6]	οὐ τί ἐστιν ἀλλὰ ποῖον·	δοκεῖ	δ´ ἡ διαφορὰ ποιόν τι
[6, 9]	οἷον ἡ ἀνισότης στέρησις ἰσότητος	δοκεῖ	εἶναι (ἄνισα γὰρ τὰ μὴ
[6, 5]	ἐπιστήμη καὶ δύναμις τοῦ βελτίστου	δοκεῖ	εἶναι. Πάλιν εἰ μὴ κεῖται
[6, 4]	καὶ ἡ αὐτὴ ἐπιστήμη ἀμφοτέρων	δοκεῖ	εἶναι, ὥστ´ οὐδὲ γνωριμώτερον τὸ
[6, 4]	αὐτοῦ. Τὸ δὲ τοιοῦτον οὐ	δοκεῖ·	ἑκάστῳ γὰρ τῶν ὄντων ἕν
[6, 6]	οὐ τοιοῦτον· μᾶλλον γὰρ σῴζειν	δοκεῖ	ἡ διαφορὰ οὗ ἐστι διαφορά,
[6, 6]	ὧν ἡ διαφορά, τὸ γένος	δοκεῖ	κατηγορεῖσθαι, οἷον τὸ ζῷον κατὰ
[6, 10]	ζωὴ οὐ καθ´ ἓν εἶδος	δοκεῖ	λέγεσθαι, ἀλλ´ ἑτέρα μὲν τοῖς
[6, 8]	δ´ εἶδος πρὸς τὸ εἶδος	δοκεῖ	λέγεσθαι, οἷον αὐτὴ ἐπιθυμία αὐτοῦ
[6, 1]	ἐν τῷ ὁρισμῷ τὸ γένος	δοκεῖ	τὴν τοῦ ὁριζομένου οὐσίαν σημαίνειν)
[6, 11]	ταὐτόν· ἔδει δέ γε, εἴπερ	μέλλει	καὶ τὸ ὅλον ταὐτὸν εἶναι.
[6, 6]	εἴπερ κατὰ τοῦ γένους ἀληθεύεσθαι	μέλλει.	Τοῦτο δ´ οὐ συμβαίνει· ἔστι
[6, 7]	γὰρ μᾶλλον ἐρῶν οὐ μᾶλλον	ἐπιθυμεῖ	τῆς συνουσίας, ὥστ´ οὐχ ἅμα
[6, 7]	ἅμα δὲ τὴν ἐπίδοσιν ἀμφότερα	λαμβάνει,	οἷον εἰ ὁ ἔρως ἐπιθυμία
[6, 11]	ὀνόματος ἀλλὰ λόγον ἀντ´ ὀνόματος	μεταλαμβάνει,	δῆλον ὅτι τῆς διαφορᾶς μᾶλλον
[6, 4]	εἰ αὐτῷ κέχρηται τῷ ὁριζομένῳ.	Λανθάνει	δ´ ὅταν μὴ αὐτῷ τῷ
[6, 8]	ἀγαθοῦ ἢ ἡδέος. Πολλάκις γὰρ	λανθάνει	τοὺς ὀρεγομένους ὅ τι ἀγαθὸν
[6, 10]	πεποίηκεν, ἡμάρτηκεν. Ἐπεὶ δ´ ἔνια	λανθάνει	τῶν ὁμωνύμων, ἐρωτῶντι {μὲν ὡς
[6, 4]	ἑτέροις καὶ οὐ ταὐτὰ πᾶσι	τυγχάνει	γνωριμώτερα ὄντα, ὥστε πρὸς ἕκαστον
[6, 14]	ἢ αὐτὸν διασαφῆσαι τί ποτε	τυγχάνει	τὸ δηλούμενον ὑπὸ τοῦ λόγου.
[6, 1]	δὲ μὴ ἐν τῷ οἰκείῳ	γένει	ἔθηκεν, ἢ εἰ μὴ ἴδιος
[6, 6]	μὴ ποιεῖ δὲ προστιθεμένη τῷ	γένει	εἶδος. Δῆλον γὰρ ὅτι οὐκ
[6, 5]	πράγματος ὄντος μὴ κεῖται ἐν	γένει.	Ἐν ἅπασι δὲ τὸ τοιοῦτον
[6, 5]	πάσας τὰς διαφορὰς τῷ ἐπάνω	γένει	προσαπτέον δι´ ὧν ὁρίζεται τὸ
[6, 5]	μὴ κεῖται ἐν τῷ οἰκείῳ	γένει	τὸ λεχθέν, σκοπεῖν ἐκ τῶν
[6, 3]	ἀπὸ τῶν ἐν τῷ αὐτῷ	γένει.	Τὸ μὲν οὖν πᾶσιν ὑπάρχον
[6, 5]	εἰρημένα. ~Δεύτερος δὲ εἰ ἐν	γένει	τοῦ πράγματος ὄντος μὴ κεῖται
[6, 3]	χωρίζει ἀπὸ τῶν ἐν ταὐτῷ	γένει,	ὥστε μάταιον τὸ τοιοῦτον προσκείμενον.
[6, 6]	Ἢ ἐπὶ μὲν τούτου οὐ	συμβαίνει·	ἀμφίβολον γὰρ τὸ νῦν ἄφθαρτον
[6, 6]	ἀληθεύεσθαι μέλλει. Τοῦτο δ´ οὐ	συμβαίνει·	ἔστι γὰρ καὶ ἀπλατῆ καὶ
[6, 4]	συλλαβῆς. Ἡμῖν δ´ ἀνάπαλιν ἐνίοτε	συμβαίνει·	μάλιστα γὰρ τὸ στερεὸν ὑπὸ
[6, 6]	τὸ αὐτὸ ἦν, ὥστ´ οὐ	συμβαίνει	νῦν αὐτὸ ἀθάνατον εἶναι. Ἀλλ´
[6, 10]	ὅρος. Ἐπ´ ἐνίων γὰρ οὐ	συμβαίνει,	οἷον ὡς Πλάτων ὁρίζεται, τὸ
[6, 3]	οὐ διὰ τοῦτο ἄτοπόν τι	συμβαίνει·	οὐ γὰρ κατὰ ζῴου πεζοῦ
[6, 6]	εἰς τὸ ποιητικὸν ἢ ἀνάπαλιν	συμβαίνει	τιθέναι τοῖς οὕτως ὁριζομένοις. Οὐ
[6, 9]	ὁρισμοῖς τρόπον τινὰ πλείω ἑνὸς	συμβαίνει	τὸν ὁριζόμενον ὁρίζεσθαι. Ὁ γὰρ
[6, 9]	Ὥστε πάλιν αὐτῷ τῷ ὁριζομένῳ	συμβαίνει	χρῆσθαι· ἐνυπάρχει γὰρ ἐν τῷ
[6, 5]	ποιητικὴν ἢ διανεμητικὴν τοῦ ἴσου·	ὑπερβαίνει	γὰρ ὁ οὕτως ὁριζόμενος τὴν
[6, 6]	γὰρ ὅτι οὐκ ἔφθαρται νῦν	σημαίνει,	ἢ ὅτι οὐ δύναται φθαρῆναι
[6, 6]	ἀπλατὲς εἶναι· οὐδὲν γὰρ ἄλλο	σημαίνει	ἢ ὅτι οὐκ ἔχει πλάτος.
[6, 6]	ποιόν τι ἀλλὰ τόδε τι	σημαίνει	ἡ ἀποδοθεῖσα διαφορά· δοκεῖ γὰρ
[6, 6]	ἡ μὲν ἕξις τί ἐστι	σημαίνει	ἡ ἀρετή, τὸ δ´ ἀγαθὸν
[6, 6]	ἕκαστον δὲ τούτων πρός τι	σημαίνει·	θεωρητικὴ γὰρ τινὸς καὶ ποιητικὴ
[6, 11]	ὀνομάτων εἰ οὐ ταὐτὸν ἔτι	σημαίνει,	οἷον ὁ τὴν θεωρητικὴν ἐπιστήμην
[6, 4]	χρῆται, ἐπειδὴ εἰς δύο διῃρῆσθαι	σημαίνει	τὸ δίχα διῃρῆσθαι, τὰ δὲ
[6, 6]	γὰρ ἔν τινι οὐδὲ ποὺ	σημαίνει	τὸ ἔνυδρον, ἀλλὰ ποιόν τι.
[6, 7]	ὀνομάτων ποιοῦντα σκοπεῖν εἴ τι	διαφωνεῖ.	~Ἐὰν δ´ ᾖ πρός τι
[6, 6]	χρόνους πάντας ἐπισκοπεῖν εἴ που	διαφωνεῖ,	οἷον εἰ τὸ ἀθάνατον ὡρίσατο
[6, 10]	θατέρου ὅρος ἐπὶ θάτερον, ὥστε	δόξει	οὐχ ὡρίσθαι κατὰ τρόπον· δεῖ
[6, 13]	ἀμφότεροι δίκαιοι ἔσονται καὶ οὐδέτερος,	ἐπεὶ	ἀμφότεροι μὲν ἔχουσι δικαιοσύνην, ἑκάτερος
[6, 4]	καὶ γνωριμωτέρων πεποίηται τὸν ὁρισμόν.	Ἐπεὶ	γὰρ ὁ ὅρος ἀποδίδοται τοῦ
[6, 10]	ἧττον, εἰ ὁποτερωσοῦν πεποίηκεν, ἡμάρτηκεν.	Ἐπεὶ	δ´ ἔνια λανθάνει τῶν ὁμωνύμων,
[6, 9]	ἐξ ἀρχῆς ἀποδοθεὶς ὀρθῶς ἀποδέδοται.	Ἐπεὶ	δ´ ἔνια τῶν ἐναντίων στερήσει
[6, 10]	ἐφαρμόττειν) αὐτῷ δ´ ἀποκρινομένῳ διαιρετέον.	Ἐπεὶ	δ´ ἔνιοι τῶν ἀποκρινομένων τὸ
[6, 6]	ἀπλατὲς ἢ πλάτος ἔχον ἐστίν,	ἐπεὶ	κατὰ παντὸς ἢ ἡ κατάφασις
[6, 14]	διὰ τοῦ ἑτέρου ὁρισάμενος εἴρηκεν,	ἐπεὶ	ὁμοίως ἀμφότερα πέφυκε γίνεσθαι ἐν
[6, 6]	ἔστι διαφορά, οὐδ´ ἡ λεχθεῖσα,	ἐπεὶ	ταύτῃ ἀντιδιῄρηται. Ἔτι ἐὰν ἀποφάσει
[6, 6]	ἔχον ὄψιν, ὅτε πέφυκεν ἔχειν.	Διαφέρει	δ´ οὐδὲν ἀποφάσει διελεῖν τὸ
[6, 3]	ὄρεξις ἡδέος ἡδέος· οὐδὲν γὰρ	διαφέρει	ἐπιθυμίαν εἰπεῖν ἢ ὄρεξιν ἡδέος,
[6, 9]	εἰπεῖν γὰρ ἢ ἀνισότητα οὐδὲν	διαφέρει	ἢ στέρησιν ἰσότητος. Ἔσται οὖν
[6, 9]	ἐναντίον, τὸ δὲ κακὸν οὐδὲν	διαφέρει	ἢ τὸ τῷ ἀγαθῷ ἐναντίον,
[6, 6]	γένεσιν εἶναι μὴ περιέχουσιν ἄλληλα.	Ἐπιφέρει	γὰρ ἑκάστη τῶν διαφορῶν τὸ
[6, 6]	τὸ πτηνὸν ἢ τὸ πεζὸν	συνεπιφέρει	ζῷον. Ὁρᾶν δὲ καὶ εἰ
[6, 6]	καὶ τὸ δίπουν τὸ ζῷον	συνεπιφέρει.	Ὥστε καθ´ οὗ ἡ διαφορά,
[6, 4]	καὶ προτέρων τοῦ εἴδους ἐστίν.	Συναναιρεῖ	γὰρ τὸ γένος καὶ ἡ
[6, 6]	διελεῖν τὸ γένος ἢ τοιαύτῃ	καταφάσει	ᾗ ἀπόφασιν {ἀναγκαῖον ἀντιδιαιρεῖσθαι, οἷον
[6, 6]	ἐπεὶ ταύτῃ ἀντιδιῄρηται. Ἔτι ἐὰν	ἀποφάσει	διαιρῇ τὸ γένος, καθάπερ οἱ
[6, 6]	πέφυκεν ἔχειν. Διαφέρει δ´ οὐδὲν	ἀποφάσει	διελεῖν τὸ γένος ἢ τοιαύτῃ
[6, 6]	ἀντιδιῄρηται, ἄλλο δ´ οὐδέν, ὥστε	ἀποφάσει	πάλιν διαιρεῖται τὸ γένος. Πάλιν
[6, 6]	δ´ ἐπ´ ἐνίων ἀναγκαῖον καὶ	ἀποφάσει	χρῆσθαι τὸν ὁριζόμενον, οἷον ἐπὶ
[6, 14]	συνθέσει ταὐτὸν οὐδέτερον τῶν εἰρημένων·	συνθέσει	μὲν γὰρ πάσῃ διάλυσις ἐναντίον,
[6, 14]	δ´ οὐδ´ εἶναι τὸ παράπαν	συνθέσει	ταὐτὸν οὐδέτερον τῶν εἰρημένων· συνθέσει
[6, 6]	ἡ ἀλγηδὼν τοῖς συμφύτοις μέρεσιν·	ἀλγήσει	γὰρ τὰ ἄψυχα, εἴπερ ἀλγηδὼν
[6, 6]	γὰρ ὁ ὕπνος ὑπάρχει τῇ	αἰσθήσει	(ἔδει δ´, εἴπερ ἀδυναμία αἰσθήσεώς
[6, 4]	τοῦ ἀορίστου καὶ τοῦ ἐν	κινήσει	ἀποδέδοται ὁ λόγος ἡμῖν· πρότερον
[6, 4]	ὡρισμένον τοῦ ἀορίστου καὶ ἐν	κινήσει	ὄντος. Τοῦ δὲ μὴ ἐκ
[6, 9]	Ἐπεὶ δ´ ἔνια τῶν ἐναντίων	στερήσει	θατέρου λέγεται, οἷον ἡ ἀνισότης
[6, 9]	οὖν ἡ ἰσότης τὸ ἐναντίον	στερήσει	ἰσότητος, ὥστ´ αὐτῷ ἂν εἴη
[6, 9]	εἰ μὴ λεγομένου κατὰ στέρησιν	στερήσει	ὡρίσατο, οἷον καὶ ἐπὶ τῆς
[6, 13]	τὸ τόδε μετὰ τοῦδε, ταὐτὰ	ἁρμόσει	λέγειν ἅπερ πρὸς ἑκάτερον τούτων
[6, 10]	ὡς συνωνύμοις χρηστέον (οὐ γὰρ	ἐφαρμόσει	ὁ θατέρου ὅρος ἐπὶ θάτερον,
[6, 10]	καὶ ἐπὶ τὴν ἰδέαν εἰ	ἐφαρμόσει	ὁ λεχθεὶς ὅρος. Ἐπ´ ἐνίων
[6, 2]	ὡς κυρίως εἰρηκότα· οὐ γὰρ	ἐφαρμόσει	ὁ λεχθεὶς ὅρος, οἷον ἐπὶ
[6, 10]	θνητή, οἷον αὐτοάνθρωπος, ὥστ´ οὐκ	ἐφαρμόσει	ὁ λόγος ἐπὶ τὴν ἰδέαν.
[6, 2]	νόμος μέτρον ἢ εἰκὼν τῶν	φύσει	δικαίων. Ἔστι δὲ τὰ τοιαῦτα
[6, 3]	ἢ τὸν νόμον εἰκόνα τῶν	φύσει	καλῶν καὶ δικαίων· τὸ γὰρ
[6, 4]	τὸ ἀγαθόν· ἅμα γὰρ τῇ	φύσει	τὰ ἀντικείμενα. Ἐνίοις δὲ καὶ
[6, 4]	μεῖζον ἀρτίου. Ἅμα γὰρ τῇ	φύσει	τὰ ἐκ τοῦ αὐτοῦ γένους
[6, 13]	ἀποδιδομένων οὐδαμῶς ὑπὸ τὴν εἰρημένην	πίπτει	διαίρεσιν, οἷον εἰ ἡ ὀργὴ
[6, 4]	τὸ στερεὸν ὑπὸ τὴν αἴσθησιν	πίπτει,	τὸ δ´ ἐπίπεδον μᾶλλον τῆς
[6, 8]	φαινόμενον, καὶ ἐφ´ ὅσων ἄλλων	ἁρμόττει,	οἷον ὅτι ἡ βούλησις {ὄρεξις
[6, 10]	σκοπεῖν εἰ ὁ τούτου λόγος	ἐφαρμόττει	καὶ ἐπὶ τὰ λοιπά· δῆλον
[6, 10]	ὁμοίως ἐπὶ πᾶν τὸ ὁμώνυμον	ἐφαρμόττει.	Πέπονθε δὲ τοῦτο καὶ ὁ
[6, 13]	συμβαίνειν τὸ τοιοῦτον (οὐδὲν γὰρ	κωλύει	ἀμφοτέρους ἔχειν μνᾶν μηδετέρου ἔχοντος)
[6, 10]	τῆς ζωῆς λεγομένης. Οὐδὲν δὲ	κωλύει	καὶ συνορῶντα τὴν ὁμωνυμίαν καὶ
[6, 13]	πρὸς τὰ ἰατρικά· οὐδὲν γὰρ	κωλύει	καὶ τόλμαν καὶ ὀρθὴν διάνοιαν
[6, 11]	γελοῖον τὸ ἐπιτίμημα· οὐδὲν γὰρ	κωλύει	τὴν μὲν διαφορὰν τῷ γνωριμωτάτῳ
[6, 12]	πρός τι λέγοιτο. Οὐδὲν γὰρ	κωλύει	τὸ αὐτὸ καὶ ὂν καὶ
[6, 12]	ἄλλο αἱρετῶν. Ἢ οὐδὲν μὲν	κωλύει	τὸ δι´ αὑτὸ αἱρετὸν καὶ
[6, 13]	ὧν σύγκειται ἀγαθά, ἀλλ´ οὐδὲν	κωλύει	τὸ ὅλον μὴ γίνεσθαι ἀγαθόν,
[6, 13]	ὅτι τῶν μερῶν ὄντων οὐδὲν	κωλύει	τὸ ὅλον μὴ εἶναι, ὥστ´
[6, 1]	μέρη δύο· ἓν μὲν τὸ	ἀσαφεῖ	τῇ ἑρμηνείᾳ κεχρῆσθαι (δεῖ γὰρ
[6, 12]	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων, ἐπειδὴ	ἀντιστρέφει	πάντα τὰ πρός τι. Ἔτι
[6, 12]	δὲ περιττοῦ μετείληπται ὁ λόγος·	ἔχει	δὲ καὶ γραμμὴ καὶ σῶμα
[6, 5]	γὰρ εἴρηται τί ὂν τρεῖς	ἔχει	διαστάσεις, ἢ τί ὂν ἐπίσταται
[6, 13]	ἔχουσι δικαιοσύνην, ἑκάτερος δ´ οὐκ	ἔχει.	Εἰ δὲ μήπω τὸ εἰρημένον
[6, 11]	ἄπειρος οὔτε μέσον οὔτε πέρατα	ἔχει,	εὐθεῖα δ´ ἐστίν, ὥστ´ οὐκ
[6, 5]	ἐνίων {μὲν οὖν κατ´ ἀλήθειαν	ἔχει	καθάπερ εἴρηται, ἐπ´ ἐνίων δ´
[6, 6]	ἄλλο σημαίνει ἢ ὅτι οὐκ	ἔχει	πλάτος. Συμβήσεται οὖν τὸ γένος
[6, 13]	τῶν εἰρημένων· ἔνια γὰρ οὕτως	ἔχει	πρὸς ἄλληλα ὥστε μηδὲν ἓν
[6, 12]	λέγεται, καθάπερ ἐπὶ τῶν ἄλλων	ἔχει	τῶν πρός τι· πᾶν γὰρ
[6, 4]	γὰρ πᾶσα διδασκαλία καὶ μάθησις	ἔχει)	φανερὸν ὅτι ὁ μὴ διὰ
[6, 3]	τοῦ ἀριθμοῦ. Ποτέρως μὲν οὖν	ἔχει,	χαλεπὸν διασαφῆσαι· χρηστέον δ´ ἐπὶ
[6, 13]	ἔνια γὰρ τῶν φαρμάκων οὕτως	ἔχει	ὥσθ´ ἑκάτερον μὲν εἶναι ἀγαθόν,
[6, 2]	οὔθ´ ἡ ἀρετὴ τὴν συμφωνίαν	περιέχει.	Ἔτι εἰ μὴ κειμένοις ὀνόμασι
[6, 6]	Οὔτε γὰρ τἀγαθὸν τὴν ἕξιν	περιέχει	οὔθ´ ἡ ἕξις τἀγαθόν· οὐ
[6, 3]	εἴ τινι κέχρηται ὃ πᾶσιν	ὑπάρχει,	ἢ ὅλως τοῖς οὖσιν ἢ
[6, 10]	τοῖς ζῴοις ἢ τοῖς φυτοῖς	ὑπάρχει.	Ἡ δὲ ζωὴ οὐ καθ´
[6, 2]	ποιεῖ γνώριμον· οὔτε γὰρ ὁμοιότης	ὑπάρχει	καθ´ ἣν μέτρον ἢ εἰκὼν
[6, 1]	λέγομεν· ὅταν δ´ ὅτι οὐχ	ὑπάρχει,	ὅτι οὐκ ἀληθές. Εἰ δὲ
[6, 6]	βίας. Οὔτε γὰρ ὁ ὕπνος	ὑπάρχει	τῇ αἰσθήσει (ἔδει δ´, εἴπερ
[6, 1]	{γίνεται. Ὅταν μὲν γὰρ ὅτι	ὑπάρχει	τὸ συμβεβηκὸς διαλεγώμεθα, ὅτι ἀληθὲς
[6, 6]	ὁμοίως δ´ οὐδ´ ἡ ἀπορία	ὑπάρχει	τοῖς ἐναντίοις λογισμοῖς, οὐδ´ ἡ
[6, 3]	ὥρισται τῶν χρωμένων ὃ πᾶσιν	ὑπάρχει	τοῖς οὖσιν. Ἐκείνως μὲν γάρ,
[6, 7]	εἰ τὸ μὲν ὁμοίως ἀμφοτέροις	ὑπάρχει	τοῖς προτεθεῖσι, τὸ δ´ ἕτερον
[6, 3]	ἐν τῷ λόγῳ μὴ πᾶσιν	ὑπάρχει	τοῖς ὑπὸ ταὐτὸ εἶδος, ἀδύνατον
[6, 3]	ἐν τῷ λόγῳ μὴ πᾶσιν	ὑπάρχει	τοῖς ὑπὸ ταὐτὸ εἶδος· ὁ
[6, 12]	κοινὸς ἐν ἀμφοτέροις τοῖς λόγοις	ὑπάρχει,	τοῦ δὲ περιττοῦ μετείληπται ὁ
[6, 2]	διὰ μιμήσεως· τοῦτο δ´ οὐχ	ὑπάρχει	τῷ νόμῳ) εἰ δὲ μὴ
[6, 6]	δὲ καὶ εἰ κατὰ συμβεβηκὸς	ὑπάρχει	τῷ ὁριζομένῳ ἡ διαφορά. Οὐδεμία
[6, 6]	γὰρ ἑκάστου συμμετρία ἐν ἐκείνοις	ὑπάρχει	ὧν ἐστι συμμετρία, ὥσθ´ ἡ
[6, 9]	αὐτῷ τῷ ὁριζομένῳ συμβαίνει χρῆσθαι·	ἐνυπάρχει	γὰρ ἐν τῷ τοῦ κακοῦ
[6, 6]	καὶ πρὸς ἄλλο, οἷον τῇ	ὄψει	πρὸς τὸ ἰδεῖν μόνον, τῇ
[6, 13]	λέγων μέλι μεθ´ ὕδατος ἤτοι	μέλι	καὶ ὕδωρ λέγει ἢ τὸ
[6, 13]	ἐκ τῶνδε· ὁ γὰρ λέγων	μέλι	μεθ´ ὕδατος ἤτοι μέλι καὶ
[6, 13]	εἰ τὸ μὲν ὡρισμένον ἐν	ἑνί	τινι πέφυκε τῷ πρώτῳ γίνεσθαι,
[6, 13]	μέρη καὶ τὸ ὅλον ἐν	ἑνί	τινι πρώτῳ, σκοπεῖν εἰ μὴ
[6, 13]	ἀνάγκη ὑπάρχειν, ὥστ´ οὐκ ἐν	ἑνὶ	τὸ ὅλον πρώτῳ ἀλλ´ ἐν
[6, 13]	ἔφησεν αὐτὸ εἶναι μὴ ἐν	ἑνὶ	τῷ πρώτῳ ἀλλ´ ἑκάτερον ἐν
[6, 13]	καθάπερ οὐδ´ ἐπὶ τῶν συλλαβῶν·	οὐδενὶ	γὰρ τῶν στοιχείων ἐξ ὧν
[6, 6]	δὲ καὶ εἰ τὸ ἔν	τινι	διαφορὰν ἀποδέδωκεν οὐσίας· οὐ δοκεῖ
[6, 6]	ἐάν ποτε σημαίνῃ τὸ ἔν	τινι	ἡ διαφορά, δῆλον ὅτι διημαρτηκὼς
[6, 6]	γὰρ ἐνδέχεται τὴν διαφορὰν ὑπάρχειν	τινὶ	καὶ μὴ ὑπάρχειν. Ἔτι εἰ
[6, 3]	ὅρον, πρῶτον μὲν σκοπεῖν εἴ	τινι	κέχρηται ὃ πᾶσιν ὑπάρχει, ἢ
[6, 6]	ὀρθῶς ἐπιτιμῶσιν· οὐ γὰρ ἔν	τινι	οὐδὲ ποὺ σημαίνει τὸ ἔνυδρον,
[6, 13]	τὸ μὲν ὡρισμένον ἐν ἑνί	τινι	πέφυκε τῷ πρώτῳ γίνεσθαι, ἐξ
[6, 14]	εἴη. Πάλιν εἰ ὁμοίως ἔν	τινι	πέφυκεν ὑπάρχειν τἀναντία, ὥρισται δὲ
[6, 13]	καὶ τὸ ὅλον ἐν ἑνί	τινι	πρώτῳ, σκοπεῖν εἰ μὴ ἐν
[6, 13]	μεθ´ ἑτέρου ἢ ὡς ἔν	τινι	ταὐτῷ δεκτικῷ, καθάπερ ἡ δικαιοσύνη
[6, 2]	τοῦ ἀσαφῶς, εἰ ὁμώνυμόν ἐστί	τινι	τὸ εἰρημένον, οἷον ὅτι ἡ
[6, 2]	ἐναντίου λόγος ἐκ τοῦ λεχθέντος·	οἱ	γὰρ καλῶς ἀποδιδόμενοι καὶ τοὺς
[6, 10]	ὁρισμοὶ τῶν λοιπῶν· δύο γὰρ	{οἱ}	κατὰ τοὔνομα λόγοι ἐφαρμόττουσιν ἐπ´
[6, 13]	εἶναι. Μάλιστα δ´ οἰκεῖοι γίνονται	οἱ	λόγοι ἐφ´ ὅσων κατάδηλός ἐστιν
[6, 2]	διὰ τὴν ὁμοιότητα (πάντες γὰρ	οἱ	μεταφέροντες κατά τινα ὁμοιότητα μεταφέρουσιν)
[6, 4]	δ´ {οὐ ταὐτά ἐστιν, ἐπειδὴ	οἱ	ὁρισμοὶ ἕτεροι. Δῆλον οὖν ὅτι
[6, 8]	ἀληθὲς τὸ τοιοῦτον· σχεδὸν γὰρ	οἱ	πλεῖστοι ἥδεσθαι μᾶλλον βούλονται ἢ
[6, 4]	γραμμῆς, γραμμὴ δὲ σημείου μᾶλλον.	Οἱ	πολλοὶ γὰρ τὰ τοιαῦτα προγνωρίζουσιν·
[6, 6]	φασιν εἶναι. Τοῦτο δὲ ποιοῦσιν	οἱ	τὰς ἰδέας τιθέμενοι· αὐτὸ γὰρ
[6, 6]	ἀποφάσει διαιρῇ τὸ γένος, καθάπερ	οἱ	τὴν γραμμὴν ὁριζόμενοι μῆκος ἀπλατὲς
[6, 10]	εἶναι, πρὸς δὲ τούτους καὶ	οἱ	τοιοῦτοι λόγοι χρήσιμοι. Ἔτι εἰ
[6, 6]	εἶδος ὡς διαφορὰν ἀποδέδωκε, καθάπερ	οἱ	τὸν προπηλακισμὸν ὕβριν μετὰ χλευασίας
[6, 6]	ἐκείνους μόνους χρήσιμος ὁ τόπος	οἳ	πᾶν γένος ἓν ἀριθμῷ φασιν
[6, 10]	πάντα, ὅτι μὲν ὁμώνυμον μὴ	λέγοι,	τὸ δ´ ὄνομα μὴ φαίη
[6, 13]	Μάλιστα δ´ οἰκεῖοι γίνονται οἱ	λόγοι	ἐφ´ ὅσων κατάδηλός ἐστιν ἡ
[6, 10]	δύο γὰρ {οἱ} κατὰ τοὔνομα	λόγοι	ἐφαρμόττουσιν ἐπ´ αὐτά, ὅ τε
[6, 10]	δὲ τούτους καὶ οἱ τοιοῦτοι	λόγοι	χρήσιμοι. Ἔτι εἰ τῶν καθ´
[6, 13]	ἐὰν ἑκάτερος θάτερον ἔχῃ, ἀμφότεροι	δίκαιοι	ἔσονται καὶ οὐδέτερος, ἐπεὶ ἀμφότεροι
[6, 13]	ταὐτὰ φάσκειν εἶναι. Μάλιστα δ´	οἰκεῖοι	γίνονται οἱ λόγοι ἐφ´ ὅσων
[6, 10]	δ´ ἀποκρινομένῳ διαιρετέον. Ἐπεὶ δ´	ἔνιοι	τῶν ἀποκρινομένων τὸ μὲν συνώνυμον
[6, 3]	μέν ἐστι τὸ εἰρημένον, οὐ	δηλοῖ	δὲ τὴν οὐσίαν ἀφαιρεθέντος τοῦ
[6, 3]	ὁ λοιπὸς λόγος ἴδιος καὶ	δηλοῖ	τὴν οὐσίαν. Ἁπλῶς δ´ εἰπεῖν
[6, 3]	λοιπὸς λόγος ἴδιός ἐστι καὶ	δηλοῖ	τὴν οὐσίαν. Οἷον ἐν τῷ
[6, 4]	γραμμὴ δὲ σημείου μᾶλλον. Οἱ	πολλοὶ	γὰρ τὰ τοιαῦτα προγνωρίζουσιν· τὰ
[6, 10]	τούτους καὶ οἱ τοιοῦτοι λόγοι	χρήσιμοι.	Ἔτι εἰ τῶν καθ´ ὁμωνυμίαν
[6, 4]	μή, πλείους ἔσονται τοῦ αὐτοῦ	ὁρισμοί·	δῆλον γὰρ ὅτι καὶ ὁ
[6, 4]	{οὐ ταὐτά ἐστιν, ἐπειδὴ οἱ	ὁρισμοὶ	ἕτεροι. Δῆλον οὖν ὅτι οὐχ
[6, 14]	οὐκ εἰσὶ πλείους τοῦ αὐτοῦ	ὁρισμοί.	Πρὸς ἅπαντας δὲ τοὺς ὁρισμοὺς
[6, 4]	εἰ πλείους ἔσονται τοῦ αὐτοῦ	ὁρισμοί,	ταὐτὸν ἔσται τῷ ὁριζομένῳ τὸ
[6, 10]	Εἰ δὲ μή, πλείους ἔσονται	ὁρισμοὶ	τῶν λοιπῶν· δύο γὰρ {οἱ}
[6, 6]	δὲ ποιοῦσιν οἱ τὰς ἰδέας	τιθέμενοι·	αὐτὸ γὰρ μῆκος καὶ αὐτὸ
[6, 8]	ἥδεσθαι μᾶλλον βούλονται ἢ πεπαῦσθαι	ἡδόμενοι,	ὥστε τὸ ἐνεργεῖν μᾶλλον τέλος
[6, 2]	τοῦ λεχθέντος· οἱ γὰρ καλῶς	ἀποδιδόμενοι	καὶ τοὺς ἐναντίους προσσημαίνουσιν. Ἢ
[6, 6]	τὸν προπηλακισμὸν ὕβριν μετὰ χλευασίας	ὁριζόμενοι·	ἡ γὰρ χλευασία ὕβρις τις,
[6, 6]	γένος, καθάπερ οἱ τὴν γραμμὴν	ὁριζόμενοι	μῆκος ἀπλατὲς εἶναι· οὐδὲν γὰρ
[6, 9]	διὰ τοῦ κατὰ στέρησιν λεγομένου·	συμβαίνοι	γὰρ ἂν ἑκάτερον δι´ ἑκατέρου
[6, 4]	μὴ ἐκ προτέρων τρεῖς εἰσι	τρόποι·	πρῶτος μέν, εἰ διὰ τοῦ
[6, 4]	ταὐτά ἐστιν, ἐπειδὴ οἱ ὁρισμοὶ	ἕτεροι.	Δῆλον οὖν ὅτι οὐχ ὥρισται
[6, 4]	καὶ γνωριμωτέρων βέλτιον ὥρισται, ὥστε	ἀμφότεροι	ἂν εἴησαν ὅροι τοῦ αὐτοῦ.
[6, 13]	ὄντων ἐὰν ἑκάτερος θάτερον ἔχῃ,	ἀμφότεροι	δίκαιοι ἔσονται καὶ οὐδέτερος, ἐπεὶ
[6, 13]	δίκαιοι ἔσονται καὶ οὐδέτερος, ἐπεὶ	ἀμφότεροι	μὲν ἔχουσι δικαιοσύνην, ἑκάτερος δ´
[6, 4]	ὥρισται, ὥστε ἀμφότεροι ἂν εἴησαν	ὅροι	τοῦ αὐτοῦ. Τὸ δὲ τοιοῦτον
[6, 6]	διαμαρτάνουσιν ἐν τοῖς τοιούτοις, οἷον	ὅσοι	{λέγουσιν ὅτι ὁ ὕπνος ἐστὶν
[6, 12]	μεμειγμένον· λευκὸν δ´ ἔστιν. Ἔτι	ὅσοι	μὴ διαιροῦσιν ἐν τοῖς πρός
[6, 14]	καὶ ὁ πᾶς ὁρισμὸς ἀναιρεῖται.	ὅσοι	τ´ ἀσαφεῖς τῶν ὁρισμῶν, συνδιορθώσαντα
[6, 3]	καὶ θεωρητικήν. Ὁμοίως δὲ καὶ	ὅσοι	τὴν κατάψυξιν στέρησιν τοῦ κατὰ
[6, 6]	ὕπνος, ἀλλὰ ποιητικὸν θάτερον θατέρου·	ἤτοι	γὰρ διὰ τὴν ἀδυναμίαν ὑπνώσσομεν
[6, 13]	γὰρ λέγων μέλι μεθ´ ὕδατος	ἤτοι	μέλι καὶ ὕδωρ λέγει ἢ
[6, 10]	τὸν ὅρον· ἀπαθεῖς γὰρ καὶ	ἀκίνητοι	δοκοῦσιν εἶναι αἱ ἰδέαι τοῖς
[6, 8]	τὸ τοιοῦτον· σχεδὸν γὰρ οἱ	πλεῖστοι	ἥδεσθαι μᾶλλον βούλονται ἢ πεπαῦσθαι
[6, 10]	πρὸς δὲ τούτους καὶ οἱ	τοιοῦτοι	λόγοι χρήσιμοι. Ἔτι εἰ τῶν
[6, 6]	ἐστι συμμετρία, ὥσθ´ ἡ ὑγίεια	ὑπάρχοι	ἂν αὐτοῖς. Ἔτι τὸ ποιούμενον
[6, 10]	γὰρ ἐφαρμόσει ὁ θατέρου ὅρος	ἐπὶ	θάτερον, ὥστε δόξει οὐχ ὡρίσθαι
[6, 6]	ζῷον νῦν ἀθάνατον ἔσται. Ἢ	ἐπὶ	μὲν τούτου οὐ συμβαίνει· ἀμφίβολον
[6, 6]	τὸ ἔνυδρον ποὺ σημαῖνον. Ἢ	ἐπὶ	μὲν τούτων οὐκ ὀρθῶς ἐπιτιμῶσιν·
[6, 3]	τοῦ καθόλου εἰρημένου προσθείη καὶ	ἐπὶ	μέρους, οἷον εἰ τὴν ἐπιείκειαν
[6, 3]	τὸ δίκαιον· καθόλου γὰρ εἴπας	ἐπὶ	μέρους προσέθηκεν. Καὶ εἰ τὴν
[6, 10]	φασιν εἶναι ὅταν μὴ ἐφαρμόττῃ	ἐπὶ	πᾶν ὁ ἀποδοθεὶς λόγος, τὸ
[6, 10]	ἀποδοθεὶς ὅρος, εἰ δὴ ὁμοίως	ἐπὶ	πᾶν τὸ ὁμώνυμον ἐφαρμόττει. Πέπονθε
[6, 10]	ὡρίσθαι κατὰ τρόπον· δεῖ γὰρ	ἐπὶ	πᾶν τὸ συνώνυμον ἐφαρμόττειν) αὐτῷ
[6, 10]	τὸ δ´ ὄνομα μὴ φαίη	ἐπὶ	πάντα ἐφαρμόττειν, ὅτι οὐδ´ ὁ
[6, 10]	καὶ τοῦ λόγου μὴ ἐφαρμόττοντος	ἐπὶ	πάντα, ὅτι μὲν ὁμώνυμον μὴ
[6, 2]	ὡς οὐκ ἐφαρμόττοντος τοῦ λόγου	ἐπὶ	πάντα ὧν τὸν ὁρισμὸν ἀποδέδωκεν.
[6, 8]	γίνεσθαι καὶ ἐνεργεῖν. (Ἢ οὐκ	ἐπὶ	πάντων ἀληθὲς τὸ τοιοῦτον· σχεδὸν
[6, 9]	λοιπὰ δῆλα γίνεται. Σκεπτέον οὖν	ἐπὶ	πάντων τῶν τοιούτων μή τι
[6, 3]	ἔχει, χαλεπὸν διασαφῆσαι· χρηστέον δ´	ἐπὶ	πάντων τῶν τοιούτων πρὸς τὸ
[6, 3]	ὑπὸ ταὐτὸ γένος τῷ ὁριζομένῳ·	ἐπὶ	πλεῖον γὰρ εἰρῆσθαι ἀναγκαῖον τοῦτο.
[6, 1]	ὁ ὁρισμός) δεύτερον δ´ εἰ	ἐπὶ	πλεῖον εἴρηκε τὸν λόγον τοῦ
[6, 3]	τοιούτων ἐστὶν ἐπισκεπτέον. ~Εἰ δ´	ἐπὶ	πλεῖον εἴρηκε τὸν ὅρον, πρῶτον
[6, 6]	γένους κατηγορεῖσθαι, ἐπειδὴ τὸ γένος	ἐπὶ	πλεῖστον πάντων λέγεται. Πάλιν εἰ
[6, 6]	διαφορᾶς κατηγορεῖται· ἀδύνατον γάρ, ἐπειδὴ	ἐπὶ	πλέον ἡ διαφορὰ τῶν εἰδῶν
[6, 2]	ἐφαρμόσει ὁ λεχθεὶς ὅρος, οἷον	ἐπὶ	σωφροσύνης· πᾶσα γὰρ συμφωνία ἐν
[6, 8]	δὲ καὶ προσαποδῷ τὸ εἰρημένον,	ἐπὶ	τὰ εἴδη ἀκτέον τὸν τιθέμενον
[6, 10]	ὁ τούτου λόγος ἐφαρμόττει καὶ	ἐπὶ	τὰ λοιπά· δῆλον γὰρ ὅτι
[6, 10]	ὥστ´ οὐκ ἐφαρμόσει ὁ λόγος	ἐπὶ	τὴν ἰδέαν. Ἁπλῶς δ´ ἐν
[6, 10]	πεποιηκὸς ὑγίειαν. Σκοπεῖν δὲ καὶ	ἐπὶ	τὴν ἰδέαν εἰ ἐφαρμόσει ὁ
[6, 9]	στέρησιν στερήσει ὡρίσατο, οἷον καὶ	ἐπὶ	τῆς ἀγνοίας δόξειεν ἂν ὑπάρχειν
[6, 9]	ἔχοντος, ἐὰν δὲ τοῦ ἔχοντος,	ἐπὶ	τῆς ἕξεως· ὁμοίως δὲ καὶ
[6, 3]	δίπουν κατηγορεῖται. Ὁμοίως δὲ καὶ	ἐπὶ	τῆς ἐπιθυμίας· οὐ γὰρ κατὰ
[6, 10]	ποιητικὸν ἢ παθητικόν, ἀνάγκη διαφωνεῖν	ἐπὶ	τῆς ἰδέας τὸν ὅρον· ἀπαθεῖς
[6, 12]	τινὸς μὲν τινὸς δὲ μή,	ἐπί	τι ἔψευσται· δεῖ γὰρ παντός,
[6, 12]	περιλαβόντες εἶπαν, ἢ ὅλως ἢ	ἐπί	τι ψεύδονται, οἷον εἴ τις
[6, 14]	μὲν οὖν περὶ τοὺς ὁρισμοὺς	ἐπὶ	τοσοῦτον εἰρήσθω.
[6, 11]	γένους τὴν μεταλλαγὴν ἐποιήσατο, καθάπερ	ἐπὶ	τοῦ ἀρτίως ῥηθέντος. Ἀγνωστότερον γὰρ
[6, 9]	τῆς ἕξεως ὁ ὁρισμός, σκοπεῖν	ἐπὶ	τοῦ ἔχοντος, ἐὰν δὲ τοῦ
[6, 10]	διὰ τὸ μὴ ἐφαρμόττειν καὶ	ἐπὶ	τοῦτο τὸν ἀποδοθέντα λόγον, σκοπεῖν
[6, 13]	μηδαμῶς δ´ ἀληθὲς τὸ εἰρημένον	ἐπὶ	τούτων, δῆλον ὅτι οὐδενὸς ἂν
[6, 12]	ἐπιστήμην λέγεται. Ὁμοίως δὲ καὶ	ἐπὶ	τῶν ἄλλων, ἐπειδὴ ἀντιστρέφει πάντα
[6, 12]	συμβεβηκὸς ὄντος εἶναι λέγεται, καθάπερ	ἐπὶ	τῶν ἄλλων ἔχει τῶν πρός
[6, 8]	ὑπὸ τίνος. Ὁμοίως δὲ καὶ	ἐπὶ	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων· ἀπολείπων
[6, 9]	τῆς ἕξεως· ὁμοίως δὲ καὶ	ἐπὶ	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων· οἷον
[6, 11]	τῶν πλείστων. Οὕτω γὰρ καὶ	ἐπὶ	τῶν ἁπλῶν ὁ τοὔνομα μεταλαβὼν
[6, 13]	ὅλον μὴ γίνεσθαι ἀγαθόν, καθάπερ	ἐπὶ	τῶν ἀρτίως ῥηθέντων. Ἔτι εἰ
[6, 6]	εἴπας οὐ λέγει δένδρον. ~Πάλιν	ἐπὶ	τῶν διαφορῶν ὁμοίως σκεπτέον εἰ
[6, 9]	ἥμισυ τὸ ἴσῳ ὑπερεχόμενον. Καὶ	ἐπὶ	τῶν ἐναντίων δ´ ὡσαύτως· ὁ
[6, 10]	ἐπιστήμης ἡ ἄγνοια λέγεται. ~Ἔτι	ἐπὶ	τῶν ὁμοίων τοῦ ὀνόματος πτώσεων
[6, 8]	οὐδ´ ὁποσουοῦν κινηθέντος πνεῦμα. Ἔτι	ἐπὶ	τῶν ὀρέξεων εἰ μὴ πρόσκειται
[6, 14]	ἀναιροῦσι τὸν ἔμπροσθεν, οὕτω καὶ	ἐπὶ	τῶν ὁρισμῶν ποιητέον καὶ αὐτὸν
[6, 9]	ἐναντίων καὶ τῶν συστοίχων. Ἔτι	ἐπὶ	τῶν πρός τι σκοπεῖν εἰ
[6, 6]	ἀποφάσει χρῆσθαι τὸν ὁριζόμενον, οἷον	ἐπὶ	τῶν στερήσεων· τυφλὸν γάρ ἐστι
[6, 13]	οὐ δεῖ γάρ, καθάπερ οὐδ´	ἐπὶ	τῶν συλλαβῶν· οὐδενὶ γὰρ τῶν
[6, 13]	δὲ καταφανὲς τὸ νῦν ῥηθὲν	ἐπὶ	τῶν ὑγιεινῶν καὶ νοσωδῶν· ἔνια
[6, 6]	φρόνιμος ᾗ φρόνιμος καὶ ἡ	περὶ	ἕκαστον οἰκεία ἐπιστήμη" Ἢ εἰ
[6, 1]	ἡ περὶ τοῦτο ἢ ἡ	περὶ	ἐκεῖνο γίνεται. Ἔστι δὲ τοῦ
[6, 3]	αὐτοῦ τὸ δίπουν κατηγοροῖτο) ἀλλὰ	περὶ	ζῴου πεζοῦ δίποδος τὸ δίπουν
[6, 8]	ὀρεγόμενος χρημάτων, ἢ ἀκρατὴς ὁ	περὶ	ποίας ἡδονάς· οὐ γὰρ ὁ
[6, 5]	τὸ λεχθέν, σκοπεῖν ἐκ τῶν	περὶ	τὰ γένη στοιχείων, καθάπερ πρότερον
[6, 13]	τοῦ ἀποστερεῖν, ὀρθὴν δὲ διάνοιαν	περὶ	τὰ ὑγιεινά, ἀλλ´ οὔπω ἀνδρεῖος
[6, 3]	τῶν ἀτόπων, ἀλλὰ {τὸ πλεονάκις	περί	τινος τὸ αὐτὸ κατηγορῆσαι, ὡς
[6, 3]	(οὕτω μὲν γὰρ δὶς ἂν	περὶ	τοῦ αὐτοῦ τὸ δίπουν κατηγοροῖτο)
[6, 14]	ἐπιχειρημάτων εὐπορεῖν. Τὰ μὲν οὖν	περὶ	τοὺς ὁρισμοὺς ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω.
[6, 1]	~{Τῆς δὲ	περὶ	τοὺς ὅρους πραγματείας μέρη πέντε
[6, 1]	ὥσθ´ ἡ ἐπιχείρησις ῥᾴων ἡ	περὶ	τοῦτο ἢ ἡ περὶ ἐκεῖνο
[6, 1]	δῆλον οὖν ὅτι ἡ ἁμαρτία	περὶ	τοῦτο πλείων, ἐπειδὴ ἐργωδέστερον· ὥσθ´
[6, 12]	εἰ τὸ λευκὸν ὡρίσατο {χρῶμα	πυρὶ	μεμειγμένον· ἀδύνατον γὰρ τὸ ἀσώματον
[6, 12]	ὥστ´ οὐκ ἂν εἴη χρῶμα	πυρὶ	μεμειγμένον· λευκὸν δ´ ἔστιν. Ἔτι
[6, 2]	περιέχει. Ἔτι εἰ μὴ κειμένοις	ὀνόμασι	χρῆται, οἷον Πλάτων ὀφρυόσκιον τὸν
[6, 4]	καθ´ αὑτὰ πρός τι λέγεται.	Πᾶσι	γὰρ τοῖς τοιούτοις ταὐτὸν τὸ
[6, 4]	τὸ ἁπλῶς γνώριμον οὐ τὸ	πᾶσι	γνώριμόν ἐστιν ἀλλὰ τὸ τοῖς
[6, 4]	γὰρ ἑτέροις καὶ οὐ ταὐτὰ	πᾶσι	τυγχάνει γνωριμώτερα ὄντα, ὥστε πρὸς
[6, 5]	μὴ κεῖται ἐν γένει. Ἐν	ἅπασι	δὲ τὸ τοιοῦτον ἁμάρτημα ἔστιν
[6, 4]	δ´ ἐπιπέδου, τὸ δὲ στερεοῦ	φασι	πέρας εἶναι. Οὐ δεῖ δὲ
[6, 6]	πᾶν γὰρ πάθος μᾶλλον γινόμενον	ἐξίστησι	τῆς οὐσίας, ἡ δὲ διαφορὰ
[6, 6]	γὰρ τὰ τοιαῦτα μᾶλλον γινόμενα	ἐξίστησι	τῆς οὐσίας. Ὥστ´ εἴ τινα
[6, 4]	ἐκείνοις γνωρίμων ποιεῖσθαι τὸν λόγον.	Εἰσὶ	δὲ τῶν τοιούτων ὁρισμῶν ὅ
[6, 14]	ἔσται ὁ κείμενος, ἐπειδὴ οὐκ	εἰσὶ	πλείους τοῦ αὐτοῦ ὁρισμοί. Πρὸς
[6, 4]	δὲ μὴ ἐκ προτέρων τρεῖς	εἰσι	τρόποι· πρῶτος μέν, εἰ διὰ
[6, 7]	μὲν ὁμοίως ἀμφοτέροις ὑπάρχει τοῖς	προτεθεῖσι,	τὸ δ´ ἕτερον μὴ ὁμοίως
[6, 12]	πρὸς ὃ λέγεται, ἀλλ´ ἐν	πλείοσι	περιλαβόντες εἶπαν, ἢ ὅλως ἢ
[6, 6]	τῷ πεζῷ καὶ τῷ ἐνύδρῳ	διαιροῦσι	τὸ ζῷον ἐπιτιμῶσιν ὡς τὸ
[6, 14]	κἂν ᾖ βελτίων ὁ ἐπεισφερόμενος,	ἀναιροῦσι	τὸν ἔμπροσθεν, οὕτω καὶ ἐπὶ
[6, 13]	καὶ οὐδέτερος, ἐπεὶ ἀμφότεροι μὲν	ἔχουσι	δικαιοσύνην, ἑκάτερος δ´ οὐκ ἔχει.
[6, 4]	ἁπλῶς ὑγιεινὸν τὸ τοῖς εὖ	ἔχουσι	τὸ σῶμα. Δεῖ μὲν οὖν
[6, 12]	εἰ οὗ μὲν τὸν λόγον	ἀποδίδωσι	τῶν ὄντων ἐστί, τὸ δ´
[6, 14]	ἀλλ´ οὑτωσὶ μὲν συντεθέντων σάρξ,	οὑτωσὶ	δ´ ὀστοῦν. ἔοικε δ´ οὐδ´
[6, 14]	συντεθέντων τούτων σὰρξ γίνεται, ἀλλ´	οὑτωσὶ	μὲν συντεθέντων σάρξ, οὑτωσὶ δ´
[6, 8]	γὰρ λανθάνει τοὺς ὀρεγομένους ὅ	τι	ἀγαθὸν ἢ ἡδύ ἐστιν, ὥστ´
[6, 6]	δὲ καὶ εἰ μὴ ποιόν	τι	ἀλλὰ τόδε τι σημαίνει ἡ
[6, 9]	ἀποδίδοται, τὸ εἶδος πρὸς ἐκεῖνό	τι	ἀποδίδοται. Οἷον εἰ ἡ ὑπόληψις
[6, 6]	ὃ πέφυκεν ἕκαστον τῶν πρός	τι	ἀποδίδωσιν ὁ ὁριζόμενος. Ἐνίοις μὲν
[6, 6]	διαφορὰν εἶδος εἶναι, εἴπερ κατηγορεῖταί	τι	αὐτῆς τῶν εἰδῶν· εἰ γὰρ
[6, 14]	τοῦ αὐτοῦ συμβήσεται ὁρισμοὺς εἶναι·	τί	γὰρ μᾶλλον ὁ διὰ τούτου
[6, 7]	τῶν ὀνομάτων ποιοῦντα σκοπεῖν εἴ	τι	διαφωνεῖ. ~Ἐὰν δ´ ᾖ πρός
[6, 9]	ἐπὶ πάντων τῶν τοιούτων μή	τι	διαφωνῇ, στοιχείοις χρώμενον τοῖς ἐκ
[6, 8]	ὁρισμῷ ἀποδίδοσθαι. Ἢ εἰ πρός	τι	εἰρημένον μὴ πρὸς τὸ τέλος
[6, 14]	τὸ ὅλον, πρὸς τῶν μερῶν	τι	ἐπιχειρεῖν, ἐὰν ᾖ γνώριμον καὶ
[6, 7]	τῷ οὐ καλῷ. Εἰ οὖν	τί	ἐστι δι´ ὄψεως μὲν ἡδὺ
[6, 6]	διαφορά. Ἔτι ἡ μὲν ἕξις	τί	ἐστι σημαίνει ἡ ἀρετή, τὸ
[6, 9]	ἐστὶν ἡ στέρησις ἀποδιδόναι καὶ	τί	ἐστι τὸ ἐστερημένον. Ὁρᾶν δὲ
[6, 6]	ἀρετή, τὸ δ´ ἀγαθὸν οὐ	τί	ἐστιν ἀλλὰ ποῖον· δοκεῖ δ´
[6, 2]	μή τις ἐπέγραψεν, οὐκ ἐγνωρίζετο	τί	ἐστιν ἕκαστον. Εἰ μὲν οὖν
[6, 4]	ὄντων, καὶ ἡ ἀρετὴ ἀγαθόν	τί	ἐστιν, ὥσθ´ ὑποκάτω ταῦτα ἐκείνων
[6, 12]	ἐπειδὴ ἀντιστρέφει πάντα τὰ πρός	τι.	Ἔτι εἴπερ ὁ μὴ καθ´
[6, 12]	μὲν τινὸς δὲ μή, ἐπί	τι	ἔψευσται· δεῖ γὰρ παντός, εἴπερ
[6, 13]	ἐκ μηδετέρων δυνατὸν ἢ ἀγαθόν	τι	ἢ κακὸν {γενέσθαι, οὔτ´ ἐκ
[6, 4]	χρῆται τῷ ἀγαθῷ, ἐπειδὴ ἀγαθόν	τι	ἡ ἀρετή, ὁμοίως δὲ καὶ
[6, 8]	ἄλυπον· παντὸς γὰρ τοῦ πρός	τι	ἡ οὐσία πρὸς ἕτερον, ἐπειδὴ
[6, 6]	τι καὶ αἱ διαφοραὶ πρός	τι,	καθάπερ καὶ τῆς ἐπιστήμης. Θεωρητικὴ
[6, 6]	διαφορὰν ἀποδέδωκεν· τῶν γὰρ πρός	τι	καὶ αἱ διαφοραὶ πρός τι,
[6, 6]	σημαίνει τὸ ἔνυδρον, ἀλλὰ ποιόν	τι.	Καὶ γὰρ ἂν ᾖ ἐν
[6, 14]	καὶ συσχηματίσαντα πρὸς τὸ δηλοῦν	τι	καὶ ἔχειν ἐπιχείρημα οὕτως ἐπισκοπεῖν·
[6, 4]	καὶ ὅσα καθ´ αὑτὰ πρός	τι	λέγεται. Πᾶσι γὰρ τοῖς τοιούτοις
[6, 12]	πλείω ἕκαστον ἂν τῶν πρός	τι	λέγοιτο. Οὐδὲν γὰρ κωλύει τὸ
[6, 7]	δὲ καὶ εἰ καθ´ ἕτερόν	τι	μᾶλλον λέγεται τὸ ὁρισθὲν ἢ
[6, 13]	τοὺς πολεμικοὺς κινδύνους ἢ εἴ	τι	μᾶλλον τούτου τέλος. Ἔνια δὲ
[6, 6]	Καὶ εἴ τινος τῶν πρός	τι	μὴ πρὸς ἄλλο τὴν διαφορὰν
[6, 6]	ὃ πέφυκεν {ἕκαστον τῶν πρός	τι}	μόνον ἔστι χρῆσθαι, πρὸς ἄλλο
[6, 5]	ὂν τρεῖς ἔχει διαστάσεις, ἢ	τί	ὂν ἐπίσταται ἀριθμεῖν· τὸ δὲ
[6, 5]	ἐπιστάμενον ἀριθμεῖν. Οὐ γὰρ εἴρηται	τί	ὂν τρεῖς ἔχει διαστάσεις, ἢ
[6, 13]	τὸ δὲ διὰ τόδε γίνεσθαί	τι	οὐκ ἔστι ταὐτὸ τῷ μετὰ
[6, 12]	τῶν ἄλλων ἔχει τῶν πρός	τι·	πᾶν γὰρ ἐπιστητὸν πρὸς ἐπιστήμην
[6, 6]	ἀποδοθεῖσα διαφορά· δοκεῖ γὰρ ποιόν	τι	πᾶσα διαφορὰ δηλοῦν. Σκοπεῖν δὲ
[6, 14]	τοῦ ἐρωτῶντος ἢ αὐτὸν διασαφῆσαι	τί	ποτε τυγχάνει τὸ δηλούμενον ὑπὸ
[6, 12]	μὴ διαιροῦσιν ἐν τοῖς πρός	τι	πρὸς ὃ λέγεται, ἀλλ´ ἐν
[6, 3]	τροφῆς καὶ τοῦτο καὶ ἄλλο	τι	πρῶτον εἶναι. Ἢ οὐχ ἁπλῶς
[6, 8]	τὸ εἶναι ὅπερ τὸ πρός	τί	πως ἔχειν. Ἔδει οὖν τὴν
[6, 4]	ταὐτὸν τὸ εἶναι τῷ πρός	τί	πως ἔχειν, ὥστ´ ἀδύνατον ἄνευ
[6, 6]	μὴ ποιόν τι ἀλλὰ τόδε	τι	σημαίνει ἡ ἀποδοθεῖσα διαφορά· δοκεῖ
[6, 6]	λέγεται· ἕκαστον δὲ τούτων πρός	τι	σημαίνει· θεωρητικὴ γὰρ τινὸς καὶ
[6, 6]	δοκεῖ δ´ ἡ διαφορὰ ποιόν	τι	σημαίνειν. Ὁρᾶν δὲ καὶ εἰ
[6, 9]	συστοίχων. Ἔτι ἐπὶ τῶν πρός	τι	σκοπεῖν εἰ πρὸς ὃ τὸ
[6, 3]	ἀλλ´ οὐ διὰ τοῦτο ἄτοπόν	τι	συμβαίνει· οὐ γὰρ κατὰ ζῴου
[6, 6]	δὲ καὶ εἰ ἔστιν ἀντιδιῃρημένον	τι	τῇ εἰρημένῃ διαφορᾷ. Εἰ γὰρ
[6, 8]	ταὐτὸν ἦν ἑκάστῳ τῶν πρός	τι	τὸ εἶναι ὅπερ τὸ πρός
[6, 8]	διαφωνεῖ. ~Ἐὰν δ´ ᾖ πρός	τι	τὸ ὁριζόμενον ἢ καθ´ αὑτὸ
[6, 6]	ὥρισται διαφοραῖς, ἢ καὶ παντελῶς	τι	τοιοῦτον εἴρηκεν ὃ μηδενὸς ἐνδέχεται
[6, 6]	τὸ εἶδος ἢ τῶν κάτωθέν	τι	τοῦ εἴδους, οὐκ ἂν εἴη
[6, 6]	τὸ εἶδος ἢ τῶν ὑποκάτω	τι	τοῦ εἴδους τῆς διαφορᾶς κατηγορεῖται·
[6, 3]	λόγος ἴδιος γίνεται. Εἰ δέ	τι	τῶν ἐν τῷ λόγῳ μὴ
[6, 3]	πάντων πρῶτόν ἐστιν) Ἔτι εἴ	τι	τῶν ἐν τῷ λόγῳ μὴ
[6, 10]	ὕστερον. Πάλιν εἴ τις, ὁρισάμενός	τι	τῶν πολλαχῶς λεγομένων, καὶ τοῦ
[6, 12]	εἶπαν, ἢ ὅλως ἢ ἐπί	τι	ψεύδονται, οἷον εἴ τις ἰατρικὴν
[6, 3]	δικαίων· τὸ γὰρ δίκαιον συμφέρον	τι,	ὥστε περιέχεται ἐν τῷ συμφέροντι.
[6, 3]	δικαίων· τὸ γὰρ δίκαιον καλόν	τι,	ὥστε πλεονάκις τὸ αὐτὸ λέγει.
[6, 7]	κατὰ τὸν λόγον ἀποδοθὲν τῷ	πράγματι.	Ἔτι εἰ δέχεται μὲν ἀμφότερα
[6, 11]	τὴν μὲν διαφορὰν τῷ γνωριμωτάτῳ	ὀνόματι	εἰρῆσθαι, τὸ δὲ γένος μή.
[6, 4]	μὴ αὐτῷ τῷ τοῦ ὁριζομένου	ὀνόματι	χρήσηται, οἷον εἰ {τὸν ἥλιον
[6, 12]	μεμειγμένον· ἀδύνατον γὰρ τὸ ἀσώματον	σώματι	μεμεῖχθαι, ὥστ´ οὐκ ἂν εἴη
[6, 6]	{γὰρ διαφοραὶ τοῦ εἴδους κατηγοροῦνται.	Ἔτι	αἱ διαφοραὶ πᾶσαι ἢ εἴδη
[6, 12]	κατὰ συμβεβηκὸς ἀποδιδοὺς ὀρθῶς ἀποδίδωσιν.	Ἔτι	δ´ ἀδύνατον τὸν τοιοῦτον λόγον
[6, 4]	ὥσθ´ ὑποκάτω ταῦτα ἐκείνων ἐστίν.	Ἔτι	δ´ ἀνάγκη τὸν τῷ ὑποκάτω
[6, 11]	εἴη, οἷον ἀντὶ λωπίου ἱμάτιον.	Ἔτι	δὲ μείζων ἁμαρτία, εἰ καὶ
[6, 13]	πρὸς ἑκάτερον τούτων ἔμπροσθεν εἴρηται.	Ἔτι	διελόμενον ὁσαχῶς λέγεται ἕτερον μεθ´
[6, 6]	ἡ λεχθεῖσα, ἐπεὶ ταύτῃ ἀντιδιῄρηται.	Ἔτι	ἐὰν ἀποφάσει διαιρῇ τὸ γένος,
[6, 9]	αὐτὸ φαινόμενον ἀγαθὸν ἢ ἡδύ.	~Ἔτι	ἐὰν μὲν ᾖ τῆς ἕξεως
[6, 7]	ἀμφοτέροις ἀλλὰ τῷ ἑτέρῳ μᾶλλον.	Ἔτι	ἐὰν πρὸς δύο τὸν ὁρισμὸν
[6, 2]	πᾶσα γὰρ συμφωνία ἐν φθόγγοις.	Ἔτι	εἰ γένος ἡ συμφωνία τῆς
[6, 7]	τὸν λόγον ἀποδοθὲν τῷ πράγματι.	Ἔτι	εἰ δέχεται μὲν ἀμφότερα τὸ
[6, 7]	δέ γε, εἴπερ ταὐτὸν ἦν.	Ἔτι	εἰ, δύο τινῶν προτεθέντων, καθ´
[6, 11]	ἐστί, τὸ δὲ λοιπὸν διάφορον.	Ἔτι	εἰ θατέρου τῶν ὀνομάτων τὴν
[6, 13]	χρόνῳ τόδε μετὰ τοῦδε ἔχων.	Ἔτι	εἰ καὶ πρὸς ταὐτὸν ἄμφω
[6, 6]	ὑπάρχειν τινὶ καὶ μὴ ὑπάρχειν.	Ἔτι	εἰ κατηγορεῖται τοῦ γένους ἡ
[6, 6]	καὶ ὁ ἄνθρωπος φρονεῖν λέγεται.	Ἔτι	εἰ μὴ δεκτικόν ἐστιν οὗ
[6, 2]	ὁτουοῦν τῶν κατὰ μεταφορὰν λεγομένων.	Ἔτι	εἰ μὴ δῆλος ὁ τοῦ
[6, 13]	σύγκειται ἡ συλλαβὴ συνώνυμός ἐστιν.	Ἔτι	εἰ μὴ εἴρηκε τὸν τρόπον
[6, 2]	ἡ ἀρετὴ τὴν συμφωνίαν περιέχει.	Ἔτι	εἰ μὴ κειμένοις ὀνόμασι χρῆται,
[6, 5]	ὁστισοῦν δυνατός ἐστι νόσον ποιῆσαι.	Ἔτι	εἰ μὴ πρὸς τὸ βέλτιον
[6, 14]	τῶν δ´ εἰρημένων οὐδετέρῳ οὐδέν.	ἔτι	εἰ ὁμοίως πιθανὸν πᾶν τὸ
[6, 5]	τῶν ἐν τῷ ὁρισμῷ λεγομένων.	Ἔτι	εἰ πρὸς πλείω λεγομένου τοῦ
[6, 11]	ὁ λοιπὸς τοῦ λοιποῦ λόγος.	Ἔτι	εἰ συνθέτου ὄντος τοῦ ὁριζομένου
[6, 13]	καθάπερ ἐπὶ τῶν ἀρτίως ῥηθέντων.	Ἔτι	εἰ συνώνυμον τὸ ὅλον θατέρῳ·
[6, 6]	διαφορὰ ἀλλ´ εἶδος ἡ χλευασία.	Ἔτι	εἰ τὸ γένος ὡς διαφορὰν
[6, 9]	Δῆλον οὖν ὅτι αὐτῷ κέχρηται.	Ἔτι	εἰ τὸ κατὰ στέρησιν λεγόμενον
[6, 7]	δυνάμενος μάλιστα τὸ ἴσον διανεῖμαι.	Ἔτι	εἰ τὸ μὲν πρᾶγμα δέχεται
[6, 13]	γίνεσθαι, οἷον γραμμὴ καὶ ἀριθμός.	Ἔτι	εἰ τὸ μὲν ὡρισμένον ἐν
[6, 10]	καὶ οἱ τοιοῦτοι λόγοι χρήσιμοι.	Ἔτι	εἰ τῶν καθ´ ὁμωνυμίαν λεγομένων
[6, 5]	γένη στοιχείων, καθάπερ πρότερον εἴρηται.	Ἔτι	εἰ ὑπερβαίνων λέγει τὰ γένη,
[6, 3]	εἴπερ μὴ πάντων πρῶτόν ἐστιν)	Ἔτι	εἴ τι τῶν ἐν τῷ
[6, 12]	ἀντιστρέφει πάντα τὰ πρός τι.	Ἔτι	εἴπερ ὁ μὴ καθ´ αὑτὸ
[6, 10]	στέρησιν ἐπιστήμης ἡ ἄγνοια λέγεται.	~Ἔτι	ἐπὶ τῶν ὁμοίων τοῦ ὀνόματος
[6, 8]	ὁπωσοῦν οὐδ´ ὁποσουοῦν κινηθέντος πνεῦμα.	Ἔτι	ἐπὶ τῶν ὀρέξεων εἰ μὴ
[6, 9]	τῶν ἐναντίων καὶ τῶν συστοίχων.	Ἔτι	ἐπὶ τῶν πρός τι σκοπεῖν
[6, 6]	οὐ γένος ἀλλὰ μᾶλλον διαφορά.	Ἔτι	ἡ μὲν ἕξις τί ἐστι
[6, 14]	τὸ δηλούμενον ὑπὸ τοῦ λόγου.	ἔτι	καθάπερ ἐν ταῖς ἐκκλησίαις νόμον
[6, 6]	ἑκάτερον γίνεσθαι, ἀποροῦμεν ὁπότερον πράξωμεν.	Ἔτι	κατὰ τοὺς χρόνους πάντας ἐπισκοπεῖν
[6, 12]	πυρὶ μεμειγμένον· λευκὸν δ´ ἔστιν.	Ἔτι	ὅσοι μὴ διαιροῦσιν ἐν τοῖς
[6, 11]	τῶν ὀνομάτων εἰ οὐ ταὐτὸν	ἔτι	σημαίνει, οἷον ὁ τὴν θεωρητικὴν
[6, 6]	ἡ διαφορὰ τῶν εἰδῶν λέγεται.	Ἔτι	συμβήσεται τὴν διαφορὰν εἶδος εἶναι,
[6, 6]	ἡ ὑγίεια ὑπάρχοι ἂν αὐτοῖς.	Ἔτι	τὸ ποιούμενον εἰς τὸ ποιητικὸν
[6, 4]	γνωριμωτέρων τὸν ὁρισμὸν ποιεῖσθαι χρή.	Ἔτι	τοῖς αὐτοῖς ἄλλοτ´ ἄλλα μᾶλλον
[6, 4]	γνωρίζεσθαι, ὥστε ἀγνωστότερον τὸ εἶδος.	Ἔτι	τοῖς κατ´ ἀλήθειαν τοὺς τοιούτους
[6, 9]	τοῦ κατὰ στέρησιν λεγομένου ὁρίζεται.	Ἔτι	τὸν οὕτως ὁριζόμενον ἀναγκαῖον αὐτῷ
[6, 7]	τε καὶ οὐκ ὄν ἐστιν.	Ἔτι	τῶν γενῶν καὶ τῶν διαφορῶν
[6, 9]	διὰ θατέρου, τὸ δὲ λοιπὸν	οὐκέτι	διὰ τοῦ κατὰ στέρησιν λεγομένου·
[6, 9]	ὁρίσαιτο τὴν ἰσότητα τὸ ἐναντίον	ἀνισότητι·	διὰ γὰρ τοῦ κατὰ στέρησιν
[6, 11]	ὀνομάτων τὴν μετάληψιν ἐποιήσατο, οἷον	ἀντὶ	ἀνθρώπου λευκοῦ βροτὸν ἀργόν· οὔτε
[6, 11]	μεταλαβὼν ὡρισμένος ἂν εἴη, οἷον	ἀντὶ	λωπίου ἱμάτιον. Ἔτι δὲ μείζων
[6, 9]	Δῆλον δὲ τοῦτο, ἐὰν μεταληφθῇ	ἀντὶ	τοῦ ὀνόματος ὁ λόγος· εἰπεῖν
[6, 4]	ὅπως φωραθῇ τὰ τοιαῦτα, μεταλαμβάνειν	ἀντὶ	τοῦ ὀνόματος τὸν λόγον, οἷον
[6, 11]	Δεῖ δὲ τὸν ὁριζόμενον λόγον	ἀντὶ	τῶν ὀνομάτων ἀποδοῦναι, μάλιστα μὲν
[6, 7]	ἐν τοῖς ὁρισμοῖς ἀποδιδομένων λόγους	ἀντὶ	τῶν ὀνομάτων ποιοῦντα σκοπεῖν εἴ
[6, 9]	μηδέτερον ἐναντίον τῷ ἐξ ἀρχῆς	ῥηθέντι,	δῆλον ὅτι οὐδέτερος ἂν εἴη
[6, 9]	ἐναντίον {εἶναι τῷ ἐξ ἀρχῆς	ῥηθέντι.	Εἰ οὖν μηδέτερον ἐναντίον τῷ
[6, 3]	τι, ὥστε περιέχεται ἐν τῷ	συμφέροντι.	Περιττὸν οὖν τὸ δίκαιον· καθόλου
[6, 6]	ἔχον ὥρισται· τῷ γὰρ πλάτος	ἔχοντι	τὸ μὴ ἔχον πλάτος ἀντιδιῄρηται,
[6, 10]	δ´ ἔνια λανθάνει τῶν ὁμωνύμων,	ἐρωτῶντι	{μὲν ὡς συνωνύμοις χρηστέον (οὐ
[6, 1]	ὅτι ὑπάρχει τὸ συμβεβηκὸς διαλεγώμεθα,	ὅτι	ἀληθὲς λέγομεν· ὅταν δ´ ὅτι
[6, 14]	μᾶλλον δηλῶν τὸ ὁριζόμενον, δῆλον	ὅτι	ἀνῃρημένος ἔσται ὁ κείμενος, ἐπειδὴ
[6, 2]	εἰ δὲ μὴ κυρίως, δῆλον	ὅτι	ἀσαφῶς εἴρηκε καὶ χεῖρον ὁτουοῦν
[6, 9]	τοῦ ἀγαθοῦ ἐναντίῳ. Δῆλον οὖν	ὅτι	αὐτῷ κέχρηται. Ἔτι εἰ τὸ
[6, 6]	μηδέποτε φθαρῆναι. Ὅταν οὖν λέγωμεν	ὅτι	ἄφθαρτον νῦν ἐστι ζῷον, τοῦτο
[6, 13]	λύπη μεθ´ ὑπολήψεως τοῦ ὀλιγωρεῖσθαι.	Ὅτι	γὰρ διὰ τὴν ὑπόληψιν τὴν
[6, 6]	ἔν τινι ἡ διαφορά, δῆλον	ὅτι	διημαρτηκὼς ἔσται. Πάλιν εἰ τὸ
[6, 4]	ἑτέρου. Δεῖ δὲ μὴ λανθάνειν	ὅτι	ἔνια ἴσως οὐκ ἔστιν ὁρίσασθαι
[6, 1]	ἢ καλῶς ποιῆσαι· δῆλον οὖν	ὅτι	ἡ ἁμαρτία περὶ τοῦτο πλείων,
[6, 8]	ἐφ´ ὅσων ἄλλων ἁρμόττει, οἷον	ὅτι	ἡ βούλησις {ὄρεξις ἀγαθοῦ, ἡ
[6, 2]	ἐστί τινι τὸ εἰρημένον, οἷον	ὅτι	ἡ γένεσις ἀγωγὴ εἰς οὐσίαν
[6, 6]	εἰ γὰρ κατηγορηθήσεται ἄνθρωπος, δῆλον	ὅτι	ἡ διαφορὰ ἄνθρωπός ἐστιν. Πάλιν
[6, 2]	γένεσις ἀγωγὴ εἰς οὐσίαν καὶ	ὅτι	ἡ ὑγίεια συμμετρία θερμῶν καὶ
[6, 9]	γὰρ μὴ οὕτως ἀποδέδοται, δῆλον	ὅτι	ἡμάρτηται. Ὁρᾶν δὲ καὶ εἰ
[6, 4]	τοῦ ὀνόματος τὸν λόγον, οἷον	ὅτι	ἡμέρα ἡλίου φορὰ ὑπὲρ γῆς
[6, 4]	τοῦ αὐτοῦ ὁρισμοί· δῆλον γὰρ	ὅτι	καὶ ὁ διὰ προτέρων καὶ
[6, 5]	γράψαι τὸ ὑπαγορευθέν· προσδεῖται γὰρ	ὅτι	καὶ τοῦ ἀναγνῶναι. Οὐδὲν γὰρ
[6, 9]	ἀγαθὸν τὸ ἐναντίον κακῷ, δῆλον	ὅτι	κακὸν τὸ ἐναντίον ἀγαθῷ ἔσται·
[6, 10]	λόγου μὴ ἐφαρμόττοντος ἐπὶ πάντα,	ὅτι	μὲν ὁμώνυμον μὴ λέγοι, τὸ
[6, 6]	τὸ δίπουν διαφορά. Ὥστε προσθετέον	ὅτι	μηδ´ ὑπὸ ταὐτὸν ὄντων ἄμφω·
[6, 6]	νῦν ἐστι ζῷον, τοῦτο λέγομεν,	ὅτι	νῦν τοιοῦτόν ἐστι ζῷον οἷον
[6, 4]	διδασκαλία καὶ μάθησις ἔχει) φανερὸν	ὅτι	ὁ μὴ διὰ τοιούτων ὁριζόμενος
[6, 4]	ὑπὲρ γῆς ἐστιν· δῆλον γὰρ	ὅτι	ὁ τὴν φορὰν ἡλίου ὑπὲρ
[6, 12]	ὄντος ἐπιστήμη ἔσται. Δῆλον οὖν	ὅτι	ὁ τοιοῦτος οὐδεμιᾶς ἐστιν ἐπιστήμης
[6, 3]	τοιούτων πρὸς τὸ συμφέρον· οἷον	ὅτι	ὁ τοῦ φλέγματος ὅρος ὑγρὸν
[6, 6]	τοῖς τοιούτοις, οἷον ὅσοι {λέγουσιν	ὅτι	ὁ ὕπνος ἐστὶν ἀδυναμία αἰσθήσεως,
[6, 12]	ὄντων ἡ ἰατρικὴ ἐπιστήμη, δῆλον	ὅτι	ὅλως ἔψευσται, εἰ δὲ τινὸς
[6, 1]	μέρη πέντε ἔστιν· ἢ γὰρ	ὅτι	ὅλως οὐκ ἀληθὲς εἰπεῖν, καθ´
[6, 10]	ὑπὲρ τῶν τοιούτων ἢ προσυλλογιστέον	ὅτι	ὁμώνυμον ἢ συνώνυμον, ὁπότερον ἂν
[6, 1]	κατὰ παντὸς ἀνθρώπου ἀληθεύεσθαι) ἢ	ὅτι	ὄντος γένους οὐκ ἔθηκεν εἰς
[6, 6]	οὐκ ἔφθαρται νῦν σημαίνει, ἢ	ὅτι	οὐ δύναται φθαρῆναι νῦν, ἢ
[6, 13]	Ὅλως τε ὅσα ἔστιν ἐπιχειρεῖν	ὅτι	οὐ ταὐτόν ἐστι τὰ μέρη
[6, 10]	μὴ φαίη ἐπὶ πάντα ἐφαρμόττειν,	ὅτι	οὐδ´ ὁ λόγος, ῥητέον πρὸς
[6, 11]	λοιποῦ· εἰ γὰρ μή, δῆλον	ὅτι	οὐδ´ ὁ ὅλος τοῦ ὅλου.
[6, 13]	τὸ εἰρημένον ἐπὶ τούτων, δῆλον	ὅτι	οὐδενὸς ἂν εἴη ὁ ἀποδοθεὶς
[6, 6]	κατὰ τοῦ γένους. Δῆλον γὰρ	ὅτι	οὐδετέρα ἂν εἴη τοῦ γένους
[6, 9]	τῷ ἐξ ἀρχῆς ῥηθέντι, δῆλον	ὅτι	οὐδέτερος ἂν εἴη τῶν ὕστερον
[6, 1]	ὅταν δ´ ὅτι οὐχ ὑπάρχει,	ὅτι	οὐκ ἀληθές. Εἰ δὲ μὴ
[6, 6]	τῷ γένει εἶδος. Δῆλον γὰρ	ὅτι	οὐκ ἂν εἴη αὕτη εἰδοποιὸς
[6, 13]	ἑκάτερον ἐν ἑκατέρῳ. Δῆλον γὰρ	ὅτι	οὐκ ἂν εἴη ἐκ τούτων
[6, 6]	Εἰ γὰρ μὴ ἔστι, δῆλον	ὅτι	οὐκ ἂν εἴη ἡ εἰρημένη
[6, 2]	τῶν τρόπων ἱκανῶς εἴρηται, δῆλον	ὅτι	οὐκ ἂν ὡρισμένος εἴη κατὰ
[6, 6]	ζῷόν ἐστιν. Δῆλον δὲ καὶ	ὅτι	οὐκ ἀνάγκη τὴν διαφορὰν πᾶν
[6, 9]	ἐν ᾧ πρώτῳ ἀπέδωκεν, οἷον	ὅτι	οὐκ ἐν τῷ λογιστικῷ ἀλλ´
[6, 6]	τἀγαθὸν ἀλλὰ διαφορά, εἴπερ ἀληθὲς	ὅτι	οὐκ ἐνδέχεται ταὐτὸν ἐν δύο
[6, 6]	νῦν ἄφθαρτον εἶναι· ἢ γὰρ	ὅτι	οὐκ ἔφθαρται νῦν σημαίνει, ἢ
[6, 6]	οὐδὲν γὰρ ἄλλο σημαίνει ἢ	ὅτι	οὐκ ἔχει πλάτος. Συμβήσεται οὖν
[6, 1]	τοῦ ὁριζομένου οὐσίαν σημαίνειν) ἢ	ὅτι	οὐκ ἴδιος ὁ λόγος (δεῖ
[6, 4]	φάσκουσιν ἀποδοτέον εἶναι. Δῆλον οὖν	ὅτι	οὐχ ὁριστέον διὰ τῶν τοιούτων
[6, 1]	ὅτι ἀληθὲς λέγομεν· ὅταν δ´	ὅτι	οὐχ ὑπάρχει, ὅτι οὐκ ἀληθές.
[6, 14]	ὥρισται δὲ διὰ θατέρου, δῆλον	ὅτι	οὐχ ὥρισται. εἰ δὲ μή,
[6, 4]	οἱ ὁρισμοὶ ἕτεροι. Δῆλον οὖν	ὅτι	οὐχ ὥρισται ὁ μὴ διὰ
[6, 6]	ζῷον ἢ τὴν οὐσίαν, δῆλον	ὅτι	οὐχ ὥρισται· οὐδενὸς γὰρ διαφοραὶ
[6, 12]	ἢ ἐπιτίμησις ἔσται, ἢ συλλογισμὸς	ὅτι	οὐχ ὥρισται. Πάλιν εἰ οὗ
[6, 6]	πῶς κατηγορηθήσεται κατὰ τοῦ γένους	ὅτι	πλάτος ἔχον ἐστὶν ἢ ἀπλατές
[6, 10]	ἐπὶ τὰ λοιπά· δῆλον γὰρ	ὅτι	συνώνυμον ἂν εἴη τοῖς λοιποῖς.
[6, 6]	ἕξις τῆς ἀρετῆς γένος, δῆλον	ὅτι	τἀγαθὸν οὐ γένος ἀλλὰ μᾶλλον
[6, 7]	ἔσται. Ὁμοίως δὲ δείξομεν καὶ	ὅτι	ταὐτὸν ὄν τε καὶ οὐκ
[6, 7]	ἀκοῆς οὐχ ἡδύ. Δῆλον οὖν	ὅτι	ταὐτὸν τὸ οὐχ ἡδὺ δι´
[6, 10]	λόγος, ῥητέον πρὸς τὸν τοιοῦτον	ὅτι	τῇ μὲν ὀνομασίᾳ δεῖ χρῆσθαι
[6, 11]	λόγον ἀντ´ ὀνόματος μεταλαμβάνει, δῆλον	ὅτι	τῆς διαφορᾶς μᾶλλον ἢ τοῦ
[6, 6]	τῶν γενῶν ἑκάτερον· δῆλον οὖν	ὅτι	τὸ εἶδος ἐν δύο γένεσιν
[6, 9]	μὴ ἴσα λέγεται) δῆλον οὖν	ὅτι	τὸ μὲν κατὰ στέρησιν λεγόμενον
[6, 13]	τοῦδε ἀποδέδωκε, πρῶτον μὲν ῥητέον	ὅτι	τόδε μετὰ τοῦδε ἢ τοῖσδε
[6, 6]	οὐ δύναται φθαρῆναι νῦν, ἢ	ὅτι	τοιοῦτόν ἐστι νῦν οἷον μηδέποτε
[6, 12]	ὁ λάθρᾳ λαμβάνων· δῆλον γὰρ	ὅτι	τοιοῦτος ὢν ἑκάτερος ὁ μὲν
[6, 11]	μή. Οὕτω δ´ ἐχόντων δῆλον	ὅτι	τοῦ γένους καὶ οὐ τῆς
[6, 3]	αὐτὴ ἡ στέρησις γνώριμον ποιεῖ	ὅτι	τοῦ κατὰ φύσιν λέγεται. Πάλιν
[6, 4]	εἶναι. Οὐ δεῖ δὲ λανθάνειν	ὅτι	τοὺς οὕτως ὁριζομένους οὐκ ἐνδέχεται
[6, 13]	ἄλλων τῶν τοιούτων· δῆλον γὰρ	ὅτι	τῶν μερῶν ὄντων οὐδὲν κωλύει
[6, 1]	σκέψις {γίνεται. Ὅταν μὲν γὰρ	ὅτι	ὑπάρχει τὸ συμβεβηκὸς διαλεγώμεθα, ὅτι
[6, 14]	δεκτική" ὁμοίως γὰρ καὶ ἀγνοίας	ἐστὶ	δεκτική. Δεῖ δὲ καὶ ἐὰν
[6, 7]	οὐ καλῷ. Εἰ οὖν τί	ἐστι	δι´ ὄψεως μὲν ἡδὺ δι´
[6, 6]	ἐν ἐκείνῳ πέφυκε γίνεσθαι οὗ	ἐστι	διάθεσις ἢ πάθος, καθάπερ καὶ
[6, 6]	σῴζειν δοκεῖ ἡ διαφορὰ οὗ	ἐστι	διαφορά, καὶ ἁπλῶς ἀδύνατον εἶναι
[6, 6]	τοῦτο λέγομεν, ὅτι νῦν τοιοῦτόν	ἐστι	ζῷον οἷον μηδέποτε φθαρῆναι· τοῦτο
[6, 6]	οὖν λέγωμεν ὅτι ἄφθαρτον νῦν	ἐστι	ζῷον, τοῦτο λέγομεν, ὅτι νῦν
[6, 6]	διαφορὰ τῶν κατὰ συμβεβηκὸς ὑπαρχόντων	ἐστί,	καθάπερ οὐδὲ τὸ γένος· οὐ
[6, 3]	καὶ ὁ λοιπὸς λόγος ἴδιός	ἐστι	καὶ δηλοῖ τὴν οὐσίαν. Οἷον
[6, 9]	τὸν καλῶς ἀποδιδόντα τὸ {τί	ἐστι	καὶ τίνος ἐστὶν ἡ στέρησις
[6, 10]	Διονυσίου τῆς ζωῆς ὅρος, εἴπερ	ἐστὶ	κίνησις γένους θρεπτοῦ σύμφυτος παρακολουθοῦσα"
[6, 6]	ἔσται. Μῆκος δ´ ἀπλατὲς εἴδους	ἐστὶ	λόγος· ὁμοίως δὲ καὶ μῆκος
[6, 6]	τοῦ γένους ὁ τοῦ εἴδους	ἐστὶ	λόγος, ὥστε τὸ γένος ἐπιδέχοιτ´
[6, 5]	καὶ τῶν λοιπῶν ὁστισοῦν δυνατός	ἐστι	νόσον ποιῆσαι. Ἔτι εἰ μὴ
[6, 6]	φθαρῆναι νῦν, ἢ ὅτι τοιοῦτόν	ἐστι	νῦν οἷον μηδέποτε φθαρῆναι. Ὅταν
[6, 11]	τῆς πεπερασμένης γραμμῆς ὁ λόγος	ἐστὶ	πέρας ἐπιπέδου ἔχοντος πέρατα" τοῦ
[6, 8]	Σκοπεῖν δὲ καὶ εἰ γένεσίς	ἐστι	πρὸς ὃ ἀποδέδωκεν, ἢ ἐνέργεια·
[6, 12]	ὁ τοῦ κλέπτου ὅρος, εἴπερ	ἐστὶ	ῥήτωρ μὲν ὁ δυνάμενος τὸ
[6, 6]	Ἔτι ἡ μὲν ἕξις τί	ἐστι	σημαίνει ἡ ἀρετή, τὸ δ´
[6, 5]	δὲ γένος βούλεται τὸ τί	ἐστι	σημαίνειν, καὶ πρῶτον ὑποτίθεται τῶν
[6, 9]	λεγόμενον ἀποδιδοὺς μὴ ἀποδέδωκεν οὗ	ἐστι	στέρησις, οἷον τῆς ἕξεως ἢ
[6, 6]	συμμετρία ἐν ἐκείνοις ὑπάρχει ὧν	ἐστι	συμμετρία, ὥσθ´ ἡ ὑγίεια ὑπάρχοι
[6, 7]	λέγεται, οἷον εἰ τὸ πῦρ	ἐστι	σῶμα τὸ λεπτομερέστατον. Πῦρ μὲν
[6, 13]	ἔστιν ἐπιχειρεῖν ὅτι οὐ ταὐτόν	ἐστι	τὰ μέρη καὶ τὸ ὅλον,
[6, 2]	τόπος τοῦ ἀσαφῶς, εἰ ὁμώνυμόν	ἐστί	τινι τὸ εἰρημένον, οἷον ὅτι
[6, 12]	τὸν λόγον ἀποδίδωσι τῶν ὄντων	ἐστί,	τὸ δ´ ὑπὸ τὸν λόγον
[6, 11]	κοινὸν ἐν ἀμφοτέροις τοῖς λόγοις	ἐστί,	τὸ δὲ λοιπὸν διάφορον. Ἔτι
[6, 4]	τρόπος τοῦ μὴ διὰ γνωριμωτέρων	ἐστὶ	τὸ διὰ τῶν ὑστέρων τὰ
[6, 6]	περιέχοντα ἄλληλα, καὶ ἀμφοτέρων αὐτῶν	ἐστι	τὸ δίπουν διαφορά. Ὥστε προσθετέον
[6, 4]	ἑκάστῳ γὰρ τῶν ὄντων ἕν	ἐστι	τὸ εἶναι ὅπερ ἐστίν. Ὥστ´
[6, 3]	Πλάτων ὥρισται. Ἢ ἴδιον μέν	ἐστι	τὸ εἰρημένον, οὐ δηλοῖ δὲ
[6, 9]	ἡ στέρησις ἀποδιδόναι καὶ τί	ἐστι	τὸ ἐστερημένον. Ὁρᾶν δὲ καὶ
[6, 9]	τὸ ἀγαθόν. Ὥστ´ εἰ ἀγαθόν	ἐστι	τὸ κακῷ ἐναντίον, τὸ δὲ
[6, 7]	ἢ μηδέτερον, εἴπερ δὴ ταὐτόν	ἐστι	τὸ κατὰ τὸν λόγον ἀποδοθὲν
[6, 6]	ἐπὶ τῶν στερήσεων· τυφλὸν γάρ	ἐστι	τὸ μὴ ἔχον ὄψιν, ὅτε
[6, 4]	Καθόλου μὲν οὖν εἰπεῖν εἷς	ἐστι	τόπος τὸ μὴ διὰ προτέρων
[6, 3]	φασιν εἶναι· πᾶσα γὰρ στέρησίς	ἐστι	τοῦ κατὰ φύσιν ὑπάρχοντος, ὥστε
[6, 7]	μὲν γὰρ μᾶλλον ἡ φλόξ	ἐστι	τοῦ φωτός, σῶμα δὲ τὸ
[6, 6]	μέλλει. Τοῦτο δ´ οὐ συμβαίνει·	ἔστι	γὰρ καὶ ἀπλατῆ καὶ πλάτος
[6, 6]	ἐξ ἀνάγκης κατηγορεῖται τοῦ γένους.	Ἔστι	δ´ ὁ εἰρημένος τόπος χρήσιμος
[6, 4]	ὥστε πρότερα ταῦτα τοῦ εἴδους.	Ἔστι	δὲ καὶ γνωριμώτερα· τοῦ μὲν
[6, 2]	ἢ εἰκὼν τῶν φύσει δικαίων.	Ἔστι	δὲ τὰ τοιαῦτα χείρω τῆς
[6, 3]	ταὐτὸν τῷ ἀνθρώπῳ δίπουν ἔσται,	ἔστι	δὲ ταὐτὸν τῷ ἀνθρώπῳ ζῷον
[6, 3]	ἐνταῦθα ἡ κατηγορία γίνεται. Οὐκ	ἔστι	δὲ τὸ δὶς φθέγξασθαι ταὐτὸν
[6, 1]	ἢ ἡ περὶ ἐκεῖνο γίνεται.	Ἔστι	δὲ τοῦ μὴ καλῶς μέρη
[6, 5]	οὐσία ἑκάστῳ μετὰ τοῦ γένους.	Ἔστι	δὲ τοῦτο ταὐτὸν τῷ μὴ
[6, 6]	εἰρημένῃ διαφορᾷ. Εἰ γὰρ μὴ	ἔστι,	δῆλον ὅτι οὐκ ἂν εἴη
[6, 6]	ποιεῖ. Εἰ δ´ αὕτη μὴ	ἔστι	διαφορά, οὐδ´ ἡ λεχθεῖσα, ἐπεὶ
[6, 6]	{καὶ τῷ δίποδι} Ἢ εἰ	ἔστι	μὲν ἀντιδιῃρημένη διαφορά, μὴ ἀληθεύεται
[6, 3]	τὸ τοιοῦτον προσκείμενον. Ἢ εἰ	ἔστι	μὲν ἴδιον τὸ προσκείμενον, ἀφαιρεθέντος
[6, 14]	ζῴων ἕκαστον σύνθετον ὂν μὴ	ἔστι	σύνθεσις, οὐδὲ τῶν ἄλλων οὐδὲν
[6, 13]	διὰ τόδε γίνεσθαί τι οὐκ	ἔστι	ταὐτὸ τῷ μετὰ τούτου τόδ´
[6, 13]	βελτίονος καὶ χείρονος ὂν μὴ	ἔστι	τὸ ὅλον τοῦ μὲν βελτίονος
[6, 6]	{ἕκαστον τῶν πρός τι} μόνον	ἔστι	χρῆσθαι, πρὸς ἄλλο δ´ οὐδέν,
[6, 4]	τὸ τί ἦν εἶναι ἢ	οὐχί,	ἐκ τῶνδε. Πρῶτον μὲν εἰ
[6, 9]	γὰρ τὸν καλῶς ἀποδιδόντα τὸ	{τί	ἐστι καὶ τίνος ἐστὶν ἡ
[6, 5]	τὸ δὲ γένος βούλεται τὸ	τί	ἐστι σημαίνειν, καὶ πρῶτον ὑποτίθεται
[6, 5]	οὐ πρόκειται τοῦ λόγου τὸ	τί	ἐστιν, οἷον ὁ τοῦ σώματος
[6, 8]	διαφορὰν ἡντινοῦν οὐ λέγει τὸ	τί	ἦν εἶναι. Δεῖ δ´ ἀεὶ
[6, 4]	δ´ ὥρισται καὶ εἴρηκε τὸ	τί	ἦν εἶναι ἢ οὐχί, ἐκ
[6, 5]	δικαιοσύνης γένος οὐ λέγει τὸ	τί	ἦν εἶναι· ἡ γὰρ οὐσία
[6, 4]	οὕτως ὁριζομένους οὐκ ἐνδέχεται τὸ	τί	ἦν εἶναι τῷ ὁριζομένῳ δηλοῦν,
[6, 1]	μὴ ὥρισται μηδ´ εἴρηκε τὸ	τί	ἦν εἶναι τῷ ὁριζομένῳ. Λοιπὸν
[6, 9]	πολλαπλάσιον πρὸς τὸ πολλοστημόριον, τὸ	τὶ	πολλαπλάσιον πρὸς τὸ τὶ πολλοστημόριον·
[6, 9]	τὸ τὶ πολλαπλάσιον πρὸς τὸ	τὶ	πολλοστημόριον· εἰ γὰρ μὴ οὕτως
[6, 9]	ἡ τὶς ὑπόληψις πρὸς τὸ	τὶ	ὑποληπτόν, καὶ εἰ τὸ πολλαπλάσιον