Livre, Chap. |
[6, 13] |
οὔτε
γὰρ
ἐκ
μηδετέρων
δυνατὸν
|
ἢ |
ἀγαθόν
τι
ἢ
κακὸν
{γενέσθαι, |
[6, 13] |
κακὸν
{γενέσθαι,
οὔτ´
ἐκ
κακῶν
|
ἢ |
ἀγαθῶν
μηδέτερον.
Ἢ
εἰ
μᾶλλον |
[6, 8] |
φιλοχρήματος
ὁ
πόσων
ὀρεγόμενος
χρημάτων,
|
ἢ |
ἀκρατὴς
ὁ
περὶ
ποίας
ἡδονάς· |
[6, 7] |
δὲ
πρᾶγμα
μή·
δεῖ
γὰρ
|
ἢ |
ἀμφότερα
δέχεσθαι
ἢ
μηδέτερον,
εἴπερ |
[6, 13] |
οὐκ
ἔστιν
ἀγαθά,
μειχθέντα
δέ,
|
ἢ |
ἀνάπαλιν
ἑκάτερον
μὲν
ἀγαθόν,
μειχθέντα |
[6, 6] |
τὸ
ποιούμενον
εἰς
τὸ
ποιητικὸν
|
ἢ |
ἀνάπαλιν
συμβαίνει
τιθέναι
τοῖς
οὕτως |
[6, 13] |
ἢ
καλόν,
τὰ
δὲ
μηδέτερα,
|
ἢ |
ἀνάπαλιν
τὰ
μὲν
ἀγαθὰ
ἢ |
[6, 7] |
τὸν
λόγον
ἀποδοθὲν
μὴ
δέχεται,
|
ἢ |
ἀνάπαλιν
τὸ
μὲν
κατὰ
τὸν |
[6, 9] |
ὀνόματος
ὁ
λόγος·
εἰπεῖν
γὰρ
|
ἢ |
ἀνισότητα
οὐδὲν
διαφέρει
ἢ
στέρησιν |
[6, 6] |
γένους
ὅτι
πλάτος
ἔχον
ἐστὶν
|
ἢ |
ἀπλατές
ἐστιν;
δεῖ
γὰρ
κατὰ |
[6, 6] |
γένος
τῆς
γραμμῆς,
μῆκος
ὄν,
|
ἢ |
ἀπλατὲς
ἢ
πλάτος
ἔχον
ἔσται. |
[6, 6] |
τοῦ
εἴδους·
πᾶν
γὰρ
μῆκος
|
ἢ |
ἀπλατὲς
ἢ
πλάτος
ἔχον
ἐστίν, |
[6, 13] |
ἀκολουθεῖν
τῷ
μᾶλλον,
καὶ
εἶναι
|
ἢ |
ἁπλῶς
ἀγαθόν,
ἢ
μᾶλλον
ἀγαθὸν |
[6, 9] |
ἐν
ᾧ
πέφυκε
γίνεσθαι
προσέθηκεν,
|
ἢ |
ἁπλῶς
ἢ
ἐν
ᾧ
πρώτῳ |
[6, 6] |
παντὸς
ἢ
ἡ
κατάφασις
ἢ
|
ἡ |
ἀπόφασις
ἀληθεύεται,
ὥστε
καὶ
τὸ |
[6, 6] |
αἱ
διαφοραὶ
πᾶσαι
ἢ
εἴδη
|
ἢ |
ἄτομα
ἔσονται,
εἴπερ
ζῷα·
ἕκαστον |
[6, 6] |
τῶν
ζῴων
ἢ
εἶδός
ἐστιν
|
ἢ |
ἄτομον.
Ὁμοίως
δὲ
σκεπτέον
καὶ |
[6, 8] |
τῷ
ὁρισμῷ
πρὸς
ὃ
λέγεται
|
{ἢ |
αὐτὸ
ἢ
κατὰ
τὸ
γένος, |
[6, 14] |
τὸ
ἐκλαμβανόμενον
ὑπὸ
τοῦ
ἐρωτῶντος
|
ἢ |
αὐτὸν
διασαφῆσαι
τί
ποτε
τυγχάνει |
[6, 4] |
τὸν
ὅρον
διχῶς
ἔστιν
ἐκλαβεῖν·
|
ἢ |
γὰρ
εἰ
ἁπλῶς
ἐξ
ἀγνωστοτέρων |
[6, 1] |
ὅρους
πραγματείας
μέρη
πέντε
ἔστιν·
|
ἢ |
γὰρ
ὅτι
ὅλως
οὐκ
ἀληθὲς |
[6, 6] |
γὰρ
τὸ
νῦν
ἄφθαρτον
εἶναι·
|
ἢ |
γὰρ
ὅτι
οὐκ
ἔφθαρται
νῦν |
[6, 14] |
ἐπισκοπεῖν·
ἀναγκαῖον
γὰρ
τῷ
ἀποκρινομένῳ
|
ἢ |
δέχεσθαι
τὸ
ἐκλαμβανόμενον
ὑπὸ
τοῦ |
[6, 7] |
τὸ
καλὸν
τὸ
δι´
ὄψεως
|
ἢ |
δι´
ἀκοῆς
ἡδύ,
καὶ
τὸ |
[6, 6] |
γὰρ
διὰ
τὴν
ἀδυναμίαν
ὑπνώσσομεν
|
ἢ |
διὰ
τὸν
ὕπνον
ἀδυνατοῦμεν.
Ὁμοίως |
[6, 6] |
εἴρηται
τὸ
ὡρισμένον
πάθος
ἢ
|
{ἡ} |
διάθεσις
ἢ
ὁτιοῦν
ἄλλο,
ἡμάρτηκεν· |
[6, 5] |
τὴν
δικαιοσύνην
ἕξιν
ἰσότητος
ποιητικὴν
|
ἢ |
διανεμητικὴν
τοῦ
ἴσου·
ὑπερβαίνει
γὰρ |
[6, 6] |
τῷ〉
ἐνύδρῳ
{καὶ
τῷ
δίποδι}
|
Ἢ |
εἰ
ἔστι
μὲν
ἀντιδιῃρημένη
διαφορά, |
[6, 3] |
ὥστε
μάταιον
τὸ
τοιοῦτον
προσκείμενον.
|
Ἢ |
εἰ
ἔστι
μὲν
ἴδιον
τὸ |
[6, 2] |
ἀποδιδόμενοι
καὶ
τοὺς
ἐναντίους
προσσημαίνουσιν.
|
Ἢ |
εἰ
καθ´
αὑτὸν
λεχθεὶς
μὴ |
[6, 13] |
ἐκ
κακῶν
ἢ
ἀγαθῶν
μηδέτερον.
|
Ἢ |
εἰ
μᾶλλον
μὲν
θάτερον
ἀγαθὸν |
[6, 1] |
ἐν
τῷ
οἰκείῳ
γένει
ἔθηκεν,
|
ἢ |
εἰ
μὴ
ἴδιος
ὁ
ἀποδοθεὶς |
[6, 1] |
Λοιπὸν
δ´,
εἰ
μὴ
ὥρισται
|
ἢ |
εἰ
μὴ
καλῶς
ὥρισται,
πῶς |
[6, 6] |
ἡ
περὶ
ἕκαστον
οἰκεία
ἐπιστήμη"
|
Ἢ |
εἰ
μὴ
τοῦ
πρώτου
ἀποδέδωκεν, |
[6, 1] |
εἶναι,
καθάπερ
καὶ
πρότερον
εἴρηται)
|
ἢ |
εἰ
πάντα
τὰ
εἰρημένα
πεποιηκὼς |
[6, 8] |
γένος,
ἐν
τῷ
ὁρισμῷ
ἀποδίδοσθαι.
|
Ἢ |
εἰ
πρός
τι
εἰρημένον
μὴ |
[6, 13] |
ἀναγκαῖον
καὶ
τὰ
μέρη
ἐφθάρθαι.
|
Ἢ |
εἰ
τὸ
μὲν
ὅλον
ἀγαθὸν |
[6, 13] |
οἷον
πρὸς
τοὺς
πολεμικοὺς
κινδύνους
|
ἢ |
εἴ
τι
μᾶλλον
τούτου
τέλος. |
[6, 5] |
ὁρισμὸς
τὸ
ἔχον
τρεῖς
διαστάσεις"
|
ἢ |
εἴ
τις
τὸν
ἄνθρωπον
ὁρίσαιτο |
[6, 6] |
κατηγοροῦνται.
Ἔτι
αἱ
διαφοραὶ
πᾶσαι
|
ἢ |
εἴδη
ἢ
ἄτομα
ἔσονται,
εἴπερ |
[6, 6] |
ζῷα·
ἕκαστον
γὰρ
τῶν
ζῴων
|
ἢ |
εἶδός
ἐστιν
ἢ
ἄτομον.
Ὁμοίως |
[6, 2] |
ὁμοιότης
ὑπάρχει
καθ´
ἣν
μέτρον
|
ἢ |
εἰκὼν
ὁ
νόμος
ἐστίν,
οὔτε |
[6, 2] |
εἴρηται,
οἷον
ὁ
νόμος
μέτρον
|
ἢ |
εἰκὼν
τῶν
φύσει
δικαίων.
Ἔστι |
[6, 5] |
γένη
τῶν
ὑποκάτω
κατηγορεῖται.
Ὥστ´
|
ἢ |
εἰς
τὸ
ἐγγυτάτω
γένος
θετέον, |
[6, 13] |
καὶ
ἡ
ἀνδρεία
ἐν
ψυχῇ,
|
ἢ |
ἐν
τόπῳ
τῷ
αὐτῷ
ἢ |
[6, 13] |
ἢ
ἐν
τόπῳ
τῷ
αὐτῷ
|
ἢ |
ἐν
χρόνῳ
τῷ
αὐτῷ,
μηδαμῶς |
[6, 9] |
πέφυκε
γίνεσθαι
προσέθηκεν,
ἢ
ἁπλῶς
|
ἢ |
ἐν
ᾧ
πρώτῳ
πέφυκε
γίνεσθαι. |
[6, 8] |
γένεσίς
ἐστι
πρὸς
ὃ
ἀποδέδωκεν,
|
ἢ |
ἐνέργεια·
οὐδὲν
γὰρ
τῶν
τοιούτων |
[6, 6] |
ἄφθαρτον
ζῷον
νῦν
ἀθάνατον
ἔσται.
|
Ἢ |
ἐπὶ
μὲν
τούτου
οὐ
συμβαίνει· |
[6, 6] |
καὶ
τὸ
ἔνυδρον
ποὺ
σημαῖνον.
|
Ἢ |
ἐπὶ
μὲν
τούτων
οὐκ
ὀρθῶς |
[6, 12] |
πλείοσι
περιλαβόντες
εἶπαν,
ἢ
ὅλως
|
ἢ |
ἐπί
τι
ψεύδονται,
οἷον
εἴ |
[6, 12] |
τὸ
πῶς
μέσον
ἔχον.
Ὥστ´
|
ἢ |
ἐπιτίμησις
ἔσται,
ἢ
συλλογισμὸς
ὅτι |
[6, 6] |
κατὰ
παντὸς
ἢ
ἡ
κατάφασις
|
ἢ |
ἡ
ἀπόφασις
ἀληθεύεται,
ὥστε
καὶ |
[6, 6] |
οὗ
εἴρηται
τὸ
ὡρισμένον
πάθος
|
ἢ |
{ἡ}
διάθεσις
ἢ
ὁτιοῦν
ἄλλο, |
[6, 6] |
ἔχον
ἐστίν,
ἐπεὶ
κατὰ
παντὸς
|
ἢ |
ἡ
κατάφασις
ἢ
ἡ
ἀπόφασις |
[6, 1] |
ἐπιχείρησις
ῥᾴων
ἡ
περὶ
τοῦτο
|
ἢ |
ἡ
περὶ
ἐκεῖνο
γίνεται.
Ἔστι |
[6, 8] |
ἡδέος,
ἀλλὰ
μὴ
φαινομένου
ἀγαθοῦ
|
ἢ |
ἡδέος.
Πολλάκις
γὰρ
λανθάνει
τοὺς |
[6, 8] |
ἐστιν,
ὥστ´
οὐκ
ἀναγκαῖον
ἀγαθὸν
|
ἢ |
ἡδὺ
εἶναι
ἀλλὰ
φαινόμενον
μόνον. |
[6, 8] |
τοὺς
ὀρεγομένους
ὅ
τι
ἀγαθὸν
|
ἢ |
ἡδύ
ἐστιν,
ὥστ´
οὐκ
ἀναγκαῖον |
[6, 8] |
τὸ
εἶναι
αὐτὸ
φαινόμενον
ἀγαθὸν
|
ἢ |
ἡδύ.
~Ἔτι
ἐὰν
μὲν
ᾖ |
[6, 4] |
γὰρ
εἰ
ἁπλῶς
ἐξ
ἀγνωστοτέρων
|
ἢ |
ἡμῖν
ἀγνωστοτέρων·
ἐνδέχεται
γὰρ
ἀμφοτέρως. |
[6, 13] |
εἰ
μᾶλλον
μὲν
θάτερον
ἀγαθὸν
|
ἢ |
θάτερον
κακόν,
τὸ
δ´
ἐκ |
[6, 3] |
κινοῦν
ψυχή,
καθάπερ
Πλάτων
ὥρισται.
|
Ἢ |
ἴδιον
μέν
ἐστι
τὸ
εἰρημένον, |
[6, 8] |
ᾖ
πρός
τι
τὸ
ὁριζόμενον
|
ἢ |
καθ´
αὑτὸ
ἢ
κατὰ
τὸ |
[6, 6] |
τοῦ
πράγματος
ἰδίαις
ὥρισται
διαφοραῖς,
|
ἢ |
καὶ
παντελῶς
τι
τοιοῦτον
εἴρηκεν |
[6, 13] |
ἢ
ἀνάπαλιν
τὰ
μὲν
ἀγαθὰ
|
ἢ |
κακά,
τὸ
δ´
ὅλον
μηδέτερον· |
[6, 13] |
μηδετέρων
δυνατὸν
ἢ
ἀγαθόν
τι
|
ἢ |
κακὸν
{γενέσθαι,
οὔτ´
ἐκ
κακῶν |
[6, 13] |
ἁπλῶς
ἀγαθόν,
ἢ
μᾶλλον
ἀγαθὸν
|
ἢ |
κακόν.
Ἢ
τοῦτο
μὲν
οὐκ |
[6, 13] |
μᾶλλον
γὰρ
ἀγαθὸν
ἡ
ἀνδρεία
|
ἢ |
κακὸν
ἡ
ψευδὴς
δόξα.
Ἔδει |
[6, 13] |
ἐκ
τούτων
μὴ
μᾶλλον
ἀγαθὸν
|
ἢ |
κακόν,
οἷον
εἰ
ἡ
ἀναίδεια |
[6, 13] |
ἑκάτερον
ᾖ
καθ´
αὑτὸ
ἀγαθὸν
|
ἢ |
κακόν·
πολλὰ
γὰρ
τῶν
ποιητικῶν |
[6, 13] |
εἰ
τὸ
μὲν
ὅλον
ἀγαθὸν
|
ἢ |
καλόν,
τὰ
δὲ
μηδέτερα,
ἢ |
[6, 14] |
ἑαυτὸν
εὐστόχως
ὁρίσασθαι
τὸ
προκείμενον
|
ἢ |
καλῶς
εἰρημένον
ὅρον
ἀναλαβεῖν·
ἀνάγκη |
[6, 1] |
ὥρισται.
Ῥᾷον
γὰρ
ὁτιοῦν
ποιῆσαι
|
ἢ |
καλῶς
ποιῆσαι·
δῆλον
οὖν
ὅτι |
[6, 8] |
πόσου
ἢ
ποίου
ἢ
ποῦ
|
ἢ |
κατὰ
τὰς
ἄλλας
διαφοράς,
οἷον |
[6, 8] |
πρὸς
ὃ
λέγεται
{ἢ
αὐτὸ
|
ἢ |
κατὰ
τὸ
γένος,
οἷον
εἰ |
[6, 8] |
τὸ
ὁριζόμενον
ἢ
καθ´
αὑτὸ
|
ἢ |
κατὰ
τὸ
γένος,
σκοπεῖν
εἰ |
[6, 7] |
τι
μᾶλλον
λέγεται
τὸ
ὁρισθὲν
|
ἢ |
κατὰ
τὸν
ἀποδοθέντα
λόγον,
οἷον |
[6, 6] |
ἐστίν,
ἐπεὶ
κατὰ
παντὸς
ἢ
|
ἡ |
κατάφασις
ἢ
ἡ
ἀπόφασις
ἀληθεύεται, |
[6, 13] |
καὶ
εἶναι
ἢ
ἁπλῶς
ἀγαθόν,
|
ἢ |
μᾶλλον
ἀγαθὸν
ἢ
κακόν.
Ἢ |
[6, 9] |
στέρησιν
μὴ
ἐπιστήμης
στέρησιν
εἶπεν,
|
ἢ |
μὴ
προσέθηκεν
ἐν
ᾧ
πέφυκε |
[6, 14] |
πᾶν
τὸ
σύνθετον
σύνθεσιν
εἶναι
|
ἢ |
μηδέν,
τῶν
δὲ
ζῴων
ἕκαστον |
[6, 7] |
δεῖ
γὰρ
ἢ
ἀμφότερα
δέχεσθαι
|
ἢ |
μηδέτερον,
εἴπερ
δὴ
ταὐτόν
ἐστι |
[6, 14] |
γὰρ
μᾶλλον
ὁ
διὰ
τούτου
|
ἢ |
ὁ
διὰ
τοῦ
ἑτέρου
ὁρισάμενος |
[6, 5] |
γὰρ
μᾶλλον
ὁ〉
τοῦ
γράψαι
|
ἢ |
ὁ〉
τοῦ
ἀναγνῶναι
ἀποδοὺς
ὥρισται, |
[6, 12] |
ἀλλ´
ἐν
πλείοσι
περιλαβόντες
εἶπαν,
|
ἢ |
ὅλως
ἢ
ἐπί
τι
ψεύδονται, |
[6, 3] |
τινι
κέχρηται
ὃ
πᾶσιν
ὑπάρχει,
|
ἢ |
ὅλως
τοῖς
οὖσιν
ἢ
τοῖς |
[6, 12] |
αἱρετὸν
ὡς
ποιητικὸν
ἢ
πρακτικὸν
|
ἢ |
ὁπωσοῦν
δι´
ἄλλο
αἱρετὸν
ἀποδέδωκεν, |
[6, 3] |
οὐδὲν
γὰρ
διαφέρει
ἐπιθυμίαν
εἰπεῖν
|
ἢ |
ὄρεξιν
ἡδέος,
ὥσθ´
ἑκάτερον
αὐτῶν |
[6, 14] |
σύνθεσις,
καθάπερ
εἰ
σάρκα
ὁριζόμενος
|
ἢ |
ὀστοῦν
τὴν
πυρὸς
καὶ
γῆς |
[6, 1] |
ὁρισμὸν
κατὰ
παντὸς
ἀνθρώπου
ἀληθεύεσθαι)
|
ἢ |
ὅτι
ὄντος
γένους
οὐκ
ἔθηκεν |
[6, 6] |
ὅτι
οὐκ
ἔφθαρται
νῦν
σημαίνει,
|
ἢ |
ὅτι
οὐ
δύναται
φθαρῆναι
νῦν, |
[6, 6] |
εἶναι·
οὐδὲν
γὰρ
ἄλλο
σημαίνει
|
ἢ |
ὅτι
οὐκ
ἔχει
πλάτος.
Συμβήσεται |
[6, 1] |
τὴν
τοῦ
ὁριζομένου
οὐσίαν
σημαίνειν)
|
ἢ |
ὅτι
οὐκ
ἴδιος
ὁ
λόγος |
[6, 6] |
ὅτι
οὐ
δύναται
φθαρῆναι
νῦν,
|
ἢ |
ὅτι
τοιοῦτόν
ἐστι
νῦν
οἷον |
[6, 6] |
ὡρισμένον
πάθος
ἢ
{ἡ}
διάθεσις
|
ἢ |
ὁτιοῦν
ἄλλο,
ἡμάρτηκεν·
πᾶσα
γὰρ |
[6, 9] |
τῆς
ἕξεως
ἢ
τοῦ
ἐναντίου
|
ἢ |
ὁτουοῦν
ἐστιν
ἡ
στέρησις.
Καὶ |
[6, 6] |
γὰρ
τἀγαθὸν
τῆς
ἀρετῆς
ἐστιν.
|
Ἢ |
οὐ
γένος
τἀγαθὸν
ἀλλὰ
διαφορά, |
[6, 3] |
λέγει.
Πότερον
μὲν
οὖν
καλῶς
|
ἢ |
οὐ
καλῶς,
διὰ
τούτων
καὶ |
[6, 8] |
δ´
ἐν
ἑκάστῳ
τὸ
βέλτιστον
|
ἢ |
οὗ
χάριν
τἆλλα.
Ῥητέον
δὴ |
[6, 13] |
χεῖρον,
τοῦ
δὲ
χείρονος
βέλτιον.
|
(Ἢ |
οὐδὲ
τοῦτ´
ἀναγκαῖον,
ἐὰν
μὴ |
[6, 12] |
σῳστικὸν
τῶν
δι´
ἄλλο
αἱρετῶν.
|
Ἢ |
οὐδὲν
μὲν
κωλύει
τὸ
δι´ |
[6, 13] |
μὲν
ἀγαθόν,
μειχθέντα
δὲ
κακὸν
|
ἢ |
οὐδέτερον.
Μάλιστα
δὲ
καταφανὲς
τὸ |
[6, 6] |
δύο
γένεσιν
οὐ
περιέχουσιν
ἄλληλα.
|
Ἢ |
οὐκ
ἀδύνατον
τὴν
αὐτὴν
διαφορὰν |
[6, 1] |
καὶ
γὰρ
ἐκεῖ·
πότερον
ἀληθὲς
|
ἢ |
οὐκ
ἀληθὲς
πᾶσα
ἡ
σκέψις |
[6, 1] |
οὐκ
ἔθηκεν
εἰς
τὸ
γένος,
|
ἢ |
οὐκ
εἰς
τὸ
οἰκεῖον
γένος |
[6, 8] |
ἢ
τὸ
γίνεσθαι
καὶ
ἐνεργεῖν.
|
(Ἢ |
οὐκ
ἐπὶ
πάντων
ἀληθὲς
τὸ |
[6, 3] |
καὶ
ἄλλο
τι
πρῶτον
εἶναι.
|
Ἢ |
οὐχ
ἁπλῶς
πρῶτον
ἀπὸ
τροφῆς |
[6, 4] |
εἴρηκε
τὸ
τί
ἦν
εἶναι
|
ἢ |
οὐχί,
ἐκ
τῶνδε.
Πρῶτον
μὲν |
[6, 10] |
ἐν
οἷς
πρόσκειται
τὸ
ποιητικὸν
|
ἢ |
παθητικόν,
ἀνάγκη
διαφωνεῖν
ἐπὶ
τῆς |
[6, 6] |
πέφυκε
γίνεσθαι
οὗ
ἐστι
διάθεσις
|
ἢ |
πάθος,
καθάπερ
καὶ
ἡ
ἐπιστήμη |
[6, 8] |
λέγεται,
ἀλλ´
ὁ
ὑπὸ
τινός.
|
Ἢ |
πάλιν,
ὡς
ὁρίζονται
τὴν
νύκτα |
[6, 11] |
ἐν
τοῖς
τοιούτοις
μεταλλαγὴν
γίνεσθαι,
|
ἢ |
πάντων
ἢ
τινῶν,
ἐπειδὴ
{οὐδὲν |
[6, 5] |
εἰς
τὸ
ἐγγυτάτω
γένος
θετέον,
|
ἢ |
πάσας
τὰς
διαφορὰς
τῷ
ἐπάνω |
[6, 8] |
οἱ
πλεῖστοι
ἥδεσθαι
μᾶλλον
βούλονται
|
ἢ |
πεπαῦσθαι
ἡδόμενοι,
ὥστε
τὸ
ἐνεργεῖν |
[6, 1] |
ῥᾴων
ἡ
περὶ
τοῦτο
ἢ
|
ἡ |
περὶ
ἐκεῖνο
γίνεται.
Ἔστι
δὲ |
[6, 6] |
γραμμῆς,
μῆκος
ὄν,
ἢ
ἀπλατὲς
|
ἢ |
πλάτος
ἔχον
ἔσται.
Μῆκος
δ´ |
[6, 6] |
πᾶν
γὰρ
μῆκος
ἢ
ἀπλατὲς
|
ἢ |
πλάτος
ἔχον
ἐστίν,
ἐπεὶ
κατὰ |
[6, 7] |
τὸ
ὂν
τὸ
δυνατὸν
παθεῖν
|
ἢ |
ποιῆσαι·
ἅμα
γὰρ
ταὐτὸν
καλόν |
[6, 8] |
εἰ
μὴ
διώρικε
τὸ
πόσου
|
ἢ |
ποίου
ἢ
ποῦ
ἢ
κατὰ |
[6, 8] |
διώρικε
τὸ
πόσου
ἢ
ποίου
|
ἢ |
ποῦ
ἢ
κατὰ
τὰς
ἄλλας |
[6, 12] |
δι´
αὑτὸ
αἱρετὸν
ὡς
ποιητικὸν
|
ἢ |
πρακτικὸν
ἢ
ὁπωσοῦν
δι´
ἄλλο |
[6, 8] |
ὡρίσατο
ἐπιστήμην
γραμμάτων·
ἔδει
γὰρ
|
ἢ |
πρὸς
ὃ
αὐτὸ
λέγεται,
ἢ |
[6, 8] |
ἢ
πρὸς
ὃ
αὐτὸ
λέγεται,
|
ἢ |
πρὸς
ὃ
τὸ
γένος,
ἐν |
[6, 9] |
προσέθηκεν
ἐν
ᾧ
πέφυκε
γίνεσθαι,
|
ἢ |
προσθεὶς
μὴ
ἐν
ᾧ
πρώτῳ |
[6, 10] |
ἐφαρμόττῃ,
προδιομολογητέον
ὑπὲρ
τῶν
τοιούτων
|
ἢ |
προσυλλογιστέον
ὅτι
ὁμώνυμον
ἢ
συνώνυμον, |
[6, 11] |
τινῶν,
ἐπειδὴ
{οὐδὲν
πλείω
νῦν
|
ἢ |
πρότερον
ὀνόματα
εἴρηται.
Δεῖ
δὲ |
[6, 6] |
τὸν
λόγον
ἀποδοθὲν
ὑπάρχειν
νῦν
|
ἢ |
πρότερον,
τὸ
δὲ
κατὰ
τοὔνομα |
[6, 6] |
οἷον
τὴν
ἀρετὴν
ἕξιν
ἀγαθὴν
|
ἢ |
σπουδαίαν·
γένος
γὰρ
τἀγαθὸν
τῆς |
[6, 9] |
γὰρ
ἢ
ἀνισότητα
οὐδὲν
διαφέρει
|
ἢ |
στέρησιν
ἰσότητος.
Ἔσται
οὖν
ἡ |
[6, 12] |
ἔχον.
Ὥστ´
ἢ
ἐπιτίμησις
ἔσται,
|
ἢ |
συλλογισμὸς
ὅτι
οὐχ
ὥρισται.
Πάλιν |
[6, 10] |
τοιούτων
ἢ
προσυλλογιστέον
ὅτι
ὁμώνυμον
|
ἢ |
συνώνυμον,
ὁπότερον
ἂν
ᾖ·
μᾶλλον |
[6, 12] |
ποιητικὴν
εὐδαιμονίας·
τὸ
γὰρ
ποιητικὸν
|
ἢ |
σῳστικὸν
τῶν
δι´
ἄλλο
αἱρετῶν. |
[6, 12] |
ἀλλὰ
τὸ
πρᾶγμα
εὖ
ἔχον
|
ἢ |
τετελεσμένον.
Τοιοῦτος
δ´
ὁ
τοῦ |
[6, 8] |
τὴν
ἐπιστήμην
ὡρίσατο
ὑπόληψιν
ἀμετάπειστον,
|
ἢ |
τὴν
βούλησιν
ὄρεξιν
ἄλυπον·
παντὸς |
[6, 2] |
οἷον
εἰ
τὴν
ἐπιστήμην
ἀμετάπτωτον
|
ἢ |
τὴν
γῆν
τιθήνην
ἢ
τὴν |
[6, 6] |
διαφορὰν
εἶναι,
οἷον
τὸ
ζῷον
|
ἢ |
τὴν
οὐσίαν,
δῆλον
ὅτι
οὐχ |
[6, 12] |
τὴν
δικαιοσύνην
νόμων
σῳστικὴν
εἰπὼν
|
ἢ |
τὴν
σοφίαν
ποιητικὴν
εὐδαιμονίας·
τὸ |
[6, 2] |
ἀμετάπτωτον
ἢ
τὴν
γῆν
τιθήνην
|
ἢ |
τὴν
σωφροσύνην
συμφωνίαν·
πᾶν
γὰρ |
[6, 4] |
πεζὸν
γνωρίζει)
τοῦ
δὲ
γένους
|
ἢ |
τῆς
διαφορᾶς
γνωριζομένης
οὐκ
ἀνάγκη |
[6, 5] |
τί
ὂν
τρεῖς
ἔχει
διαστάσεις,
|
ἢ |
τί
ὂν
ἐπίσταται
ἀριθμεῖν·
τὸ |
[6, 11] |
τοιούτοις
μεταλλαγὴν
γίνεσθαι,
ἢ
πάντων
|
ἢ |
τινῶν,
ἐπειδὴ
{οὐδὲν
πλείω
νῦν |
[6, 4] |
ἄρτιον
ἀριθμὸν
τὸν
δίχα
διαιρούμενον
|
ἢ |
τὸ
ἀγαθὸν
ἕξιν
ἀρετῆς·
τό |
[6, 8] |
οὗ
χάριν
τἆλλα.
Ῥητέον
δὴ
|
ἢ |
τὸ
βέλτιστον
ἢ
τὸ
ἔσχατον, |
[6, 8] |
τὸ
ἐνηργηκέναι
καὶ
γεγενῆσθαι
τέλος
|
ἢ |
τὸ
γίνεσθαι
καὶ
ἐνεργεῖν.
(Ἢ |
[6, 6] |
κατηγορεῖται
τοῦ
γένους
ἡ
διαφορὰ
|
ἢ |
τὸ
εἶδος
ἢ
τῶν
κάτωθέν |
[6, 13] |
ἤτοι
μέλι
καὶ
ὕδωρ
λέγει
|
ἢ |
τὸ
ἐκ
μέλιτος
καὶ
ὕδατος. |
[6, 13] |
εἴ
τινος
ὁρισμὸν
ἀποδιδοὺς
τάδε
|
ἢ |
τὸ
ἐκ
τούτων
ἢ
τόδε |
[6, 8] |
Ῥητέον
δὴ
ἢ
τὸ
βέλτιστον
|
ἢ |
τὸ
ἔσχατον,
οἷον
τὴν
ἐπιθυμίαν |
[6, 8] |
ἢ
τὸν
σεισμὸν
κίνησιν
γῆς,
|
ἢ |
τὸ
νέφος
πύκνωσιν
ἀέρος,
ἢ |
[6, 6] |
καθάπερ
τὸ
δίπουν
τὸ
πτηνὸν
|
ἢ |
τὸ
πεζὸν
συνεπιφέρει
ζῷον.
Ὁρᾶν |
[6, 8] |
ἢ
τὸ
νέφος
πύκνωσιν
ἀέρος,
|
ἢ |
τὸ
πνεῦμα
κίνησιν
ἀέρος·
προσθετέον |
[6, 9] |
τὸ
δὲ
κακὸν
οὐδὲν
διαφέρει
|
ἢ |
τὸ
τῷ
ἀγαθῷ
ἐναντίον,
ἔσται |
[6, 2] |
οἷον
Πλάτων
ὀφρυόσκιον
τὸν
ὀφθαλμόν,
|
ἢ |
τὸ
φαλάγγιον
σηψιδακές,
τὸν
μυελὸν |
[6, 9] |
ἀγαθοῦ,
βλαβερὸν
τὸ
ποιητικὸν
κακοῦ
|
ἢ |
τὸ
φθαρτικὸν
ἀγαθοῦ·
θάτερον
γὰρ |
[6, 13] |
τάδε
ἢ
τὸ
ἐκ
τούτων
|
ἢ |
τόδε
μετὰ
τοῦδε
ὡρίσατο.
Εἰ |
[6, 6] |
οὐδὲν
ἀποφάσει
διελεῖν
τὸ
γένος
|
ἢ |
τοιαύτῃ
καταφάσει
ᾗ
ἀπόφασιν
{ἀναγκαῖον |
[6, 3] |
ὑπάρχει,
ἢ
ὅλως
τοῖς
οὖσιν
|
ἢ |
τοῖς
ὑπὸ
ταὐτὸ
γένος
τῷ |
[6, 10] |
γὰρ
μᾶλλον
τοῦτο
τοῖς
ζῴοις
|
ἢ |
τοῖς
φυτοῖς
ὑπάρχει.
Ἡ
δὲ |
[6, 13] |
ῥητέον
ὅτι
τόδε
μετὰ
τοῦδε
|
ἢ |
τοῖσδε
ταὐτὸν
ἢ
τῷ
ἐκ |
[6, 3] |
τῶν
ὑγιεινῶν
ζῴῳ
καὶ
ἀνθρώπῳ,
|
ἢ |
τὸν
νόμον
εἰκόνα
τῶν
φύσει |
[6, 8] |
ὁρίζονται
τὴν
νύκτα
σκιὰν
γῆς,
|
ἢ |
τὸν
σεισμὸν
κίνησιν
γῆς,
ἢ |
[6, 11] |
δῆλον
ὅτι
τῆς
διαφορᾶς
μᾶλλον
|
ἢ |
τοῦ
γένους
ὁρισμὸν
ἀποδοτέον,
ἐπειδὴ |
[6, 9] |
ἐστι
στέρησις,
οἷον
τῆς
ἕξεως
|
ἢ |
τοῦ
ἐναντίου
ἢ
ὁτουοῦν
ἐστιν |
[6, 11] |
μετάληψιν
ποιήσασθαι,
ἐπειδὴ
ἀγνωστότερόν
ἐστιν.
|
(Ἢ |
τοῦτο
μὲν
γελοῖον
τὸ
ἐπιτίμημα· |
[6, 3] |
ὥσθ´
ἑκάτερον
αὐτῶν
ἡδέος
ἔσται.
|
Ἢ |
τοῦτο
μὲν
οὐδὲν
ἄτοπον·
καὶ |
[6, 13] |
ἢ
μᾶλλον
ἀγαθὸν
ἢ
κακόν.
|
Ἢ |
τοῦτο
μὲν
οὐκ
ἀναγκαῖον,
ἐὰν |
[6, 13] |
μετὰ
τοῦδε
ἢ
τοῖσδε
ταὐτὸν
|
ἢ |
τῷ
ἐκ
τῶνδε·
ὁ
γὰρ |
[6, 6] |
ἡ
διαφορὰ
ἢ
τὸ
εἶδος
|
ἢ |
τῶν
κάτωθέν
τι
τοῦ
εἴδους, |
[6, 6] |
σκεπτέον
καὶ
εἰ
τὸ
εἶδος
|
ἢ |
τῶν
ὑποκάτω
τι
τοῦ
εἴδους |
[6, 9] |
τῷ
λογιστικῷ
ἀλλ´
ἐν
ἀνθρώπῳ
|
ἢ |
ψυχῇ·
ἐὰν
γὰρ
ὁτιοῦν
τούτων |
[6, 6] |
οἷον
τὴν
φρόνησιν
ἀρετὴν
ἀνθρώπου
|
ἢ |
ψυχῆς
καὶ
μὴ
τοῦ
λογιστικοῦ. |
[6, 13] |
εἰ
λέγεται
ἕτερον
μεθ´
ἑτέρου
|
ἢ |
ὡς
ἔν
τινι
ταὐτῷ
δεκτικῷ, |
[6, 11] |
τῷ
λόγῳ
ὀνόματα
καὶ
ῥήματα
|
ᾖ. |
Ἀνάγκη
γὰρ
αὐτῶν
τῶν
ὀνομάτων |
[6, 14] |
ἐκκλησίαις
νόμον
εἰώθασιν
ἐπεισφέρειν,
κἂν
|
ᾖ |
βελτίων
ὁ
ἐπεισφερόμενος,
ἀναιροῦσι
τὸν |
[6, 14] |
τῶν
μερῶν
τι
ἐπιχειρεῖν,
ἐὰν
|
ᾖ |
γνώριμον
καὶ
μὴ
καλῶς
ἀποδεδομένον |
[6, 6] |
ποιόν
τι.
Καὶ
γὰρ
ἂν
|
ᾖ |
ἐν
τῷ
ξηρῷ,
ὁμοίως
ἔνυδρον· |
[6, 13] |
οὐκ
ἀναγκαῖον,
ἐὰν
μὴ
ἑκάτερον
|
ᾖ |
καθ´
αὑτὸ
ἀγαθὸν
ἢ
κακόν· |
[6, 3] |
γάρ,
ἂν
ὁ
λοιπὸς
ἴδιος
|
ᾖ |
λόγος,
καὶ
ὁ
πᾶς
ἴδιος |
[6, 10] |
ὁμώνυμον
ἢ
συνώνυμον,
ὁπότερον
ἂν
|
ᾖ· |
μᾶλλον
γὰρ
συγχωροῦσιν
οὐ
προορῶντες |
[6, 8] |
εἴ
τι
διαφωνεῖ.
~Ἐὰν
δ´
|
ᾖ |
πρός
τι
τὸ
ὁριζόμενον
ἢ |
[6, 13] |
ἀναγκαῖον,
ἐὰν
μὴ
καθ´
αὑτὰ
|
ᾖ |
τὰ
ἐξ
ὧν
σύγκειται
ἀγαθά, |
[6, 11] |
λόγος
εἶναι,
ὅταν
ὅσαπερ
ἂν
|
ᾖ |
τὰ
συγκείμενα,
τοσαῦτα
καὶ
ἐν |
[6, 9] |
ἢ
ἡδύ.
~Ἔτι
ἐὰν
μὲν
|
ᾖ |
τῆς
ἕξεως
ὁ
ὁρισμός,
σκοπεῖν |
[6, 9] |
Ὥστ´
οὐ
κατὰ
στέρησιν
ἐπιστήμης
|
ἡ |
ἄγνοια
λέγεται.
~Ἔτι
ἐπὶ
τῶν |
[6, 2] |
θερμῶν
καὶ
ψυχρῶν·
ὁμώνυμος
γὰρ
|
ἡ |
ἀγωγὴ
καὶ
ἡ
συμμετρία.
Ἄδηλον |
[6, 13] |
δικαιοσύνη
σωφροσύνη
καὶ
ἀνδρεία
ἐστίν,
|
ἡ |
ἀδικία
δειλία
καὶ
ἀκολασία
ἔσται. |
[6, 6] |
μερῶν,
ἀλλὰ
ποιητικὸν
ἀλγηδόνος·
οὐδ´
|
ἡ |
ἀδυναμία
τῆς
αἰσθήσεως
ὕπνος,
ἀλλὰ |
[6, 6] |
ἀπορία
ἰσότης
ἐναντίων
λογισμῶν,
καὶ
|
ἡ |
ἀλγηδὼν
διάστασις
τῶν
συμφύτων
μερῶν |
[6, 6] |
ὑπάρχει
τοῖς
ἐναντίοις
λογισμοῖς,
οὐδ´
|
ἡ |
ἀλγηδὼν
τοῖς
συμφύτοις
μέρεσιν·
ἀλγήσει |
[6, 1] |
καλῶς
ποιῆσαι·
δῆλον
οὖν
ὅτι
|
ἡ |
ἁμαρτία
περὶ
τοῦτο
πλείων,
ἐπειδὴ |
[6, 13] |
ἀγαθὸν
ἢ
κακόν,
οἷον
εἰ
|
ἡ |
ἀναίδεια
ἐξ
ἀνδρείας
καὶ
ψευδοῦς |
[6, 13] |
δεκτικῷ,
καθάπερ
ἡ
δικαιοσύνη
καὶ
|
ἡ |
ἀνδρεία
ἐν
ψυχῇ,
ἢ
ἐν |
[6, 13] |
ψευδοῦς
δόξης·
μᾶλλον
γὰρ
ἀγαθὸν
|
ἡ |
ἀνδρεία
ἢ
κακὸν
ἡ
ψευδὴς |
[6, 9] |
ἐναντίων
στερήσει
θατέρου
λέγεται,
οἷον
|
ἡ |
ἀνισότης
στέρησις
ἰσότητος
δοκεῖ
εἶναι |
[6, 11] |
μέσον
ἐπιπροσθεῖ
τοῖς
πέρασιν"
Ἀλλ´
|
ἡ |
ἄπειρος
οὔτε
μέσον
οὔτε
πέρατα |
[6, 6] |
τι
ἀλλὰ
τόδε
τι
σημαίνει
|
ἡ |
ἀποδοθεῖσα
διαφορά·
δοκεῖ
γὰρ
ποιόν |
[6, 6] |
ὕπνος
ἐστὶν
ἀδυναμία
αἰσθήσεως,
καὶ
|
ἡ |
ἀπορία
ἰσότης
ἐναντίων
λογισμῶν,
καὶ |
[6, 6] |
αἰσθήσεώς
ἐστιν)
ὁμοίως
δ´
οὐδ´
|
ἡ |
ἀπορία
ὑπάρχει
τοῖς
ἐναντίοις
λογισμοῖς, |
[6, 4] |
δύο
εἴληπται,
ἀρτίων
ὄντων,
καὶ
|
ἡ |
ἀρετὴ
ἀγαθόν
τί
ἐστιν,
ὥσθ´ |
[6, 4] |
τῷ
ἀγαθῷ,
ἐπειδὴ
ἀγαθόν
τι
|
ἡ |
ἀρετή,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ὁ |
[6, 2] |
ἡ
συμφωνία
τὴν
ἀρετὴν
οὔθ´
|
ἡ |
ἀρετὴ
τὴν
συμφωνίαν
περιέχει.
Ἔτι |
[6, 6] |
μὲν
ἕξις
τί
ἐστι
σημαίνει
|
ἡ |
ἀρετή,
τὸ
δ´
ἀγαθὸν
οὐ |
[6, 6] |
μηδὲ
περιέχοντος·
οὐ
δοκεῖ
γὰρ
|
ἡ |
αὐτὴ
διαφορὰ
δύο
γενῶν
εἶναι |
[6, 4] |
τὰ
ἀντικείμενα.
Ἐνίοις
δὲ
καὶ
|
ἡ |
αὐτὴ
ἐπιστήμη
ἀμφοτέρων
δοκεῖ
εἶναι, |
[6, 8] |
ὅσων
ἄλλων
ἁρμόττει,
οἷον
ὅτι
|
ἡ |
βούλησις
{ὄρεξις
ἀγαθοῦ,
ἡ
δ´ |
[6, 6] |
ὑγιαίνειν
τὰ
θερμὰ
καὶ
ψυχρά.
|
Ἡ |
γὰρ
ἑκάστου
συμμετρία
ἐν
ἐκείνοις |
[6, 10] |
ἐν
τοῖς
τῶν
ζῴων
ὁρισμοῖς·
|
ἡ |
γὰρ
ἰδέα
οὐκ
ἔσται
θνητή, |
[6, 3] |
θεωρητικὴν
τῶν
ὄντων
φησὶν
εἶναι·
|
ἡ |
γὰρ
ὁριστικὴ
θεωρητική
τίς
ἐστιν, |
[6, 5] |
λέγει
τὸ
τί
ἦν
εἶναι·
|
ἡ |
γὰρ
οὐσία
ἑκάστῳ
μετὰ
τοῦ |
[6, 11] |
θεωρητικὴν
ἐπιστήμην
ὑπόληψιν
θεωρητικὴν
εἰπών.
|
Ἡ |
γὰρ
ὑπόληψις
τῇ
ἐπιστήμῃ
οὐ |
[6, 6] |
προπηλακισμὸν
ὕβριν
μετὰ
χλευασίας
ὁριζόμενοι·
|
ἡ |
γὰρ
χλευασία
ὕβρις
τις,
ὥστ´ |
[6, 2] |
τινι
τὸ
εἰρημένον,
οἷον
ὅτι
|
ἡ |
γένεσις
ἀγωγὴ
εἰς
οὐσίαν
καὶ |
[6, 2] |
ψεύδεται
(εἰκὼν
γάρ
ἐστιν
οὗ
|
ἡ |
γένεσις
διὰ
μιμήσεως·
τοῦτο
δ´ |
[6, 8] |
ὅτι
ἡ
βούλησις
{ὄρεξις
ἀγαθοῦ,
|
ἡ |
δ´
ἐπιθυμία
ὄρεξις
ἡδέος,
ἀλλὰ |
[6, 6] |
μᾶλλον
γινόμενον
ἐξίστησι
τῆς
οὐσίας,
|
ἡ |
δὲ
διαφορὰ
οὐ
τοιοῦτον·
μᾶλλον |
[6, 10] |
ζῴοις
ἢ
τοῖς
φυτοῖς
ὑπάρχει.
|
Ἡ |
δὲ
ζωὴ
οὐ
καθ´
ἓν |
[6, 6] |
ὁριζομένοις.
Οὐ
γάρ
ἐστιν
ἀλγηδὼν
|
ἡ |
διάστασις
τῶν
συμφύτων
μερῶν,
ἀλλὰ |
[6, 6] |
γὰρ
κατηγορηθήσεται
ἄνθρωπος,
δῆλον
ὅτι
|
ἡ |
διαφορὰ
ἄνθρωπός
ἐστιν.
Πάλιν
εἰ |
[6, 6] |
ποτε
σημαίνῃ
τὸ
ἔν
τινι
|
ἡ |
διαφορά,
δῆλον
ὅτι
διημαρτηκὼς
ἔσται. |
[6, 6] |
Ἔτι
εἰ
κατηγορεῖται
τοῦ
γένους
|
ἡ |
διαφορὰ
ἢ
τὸ
εἶδος
ἢ |
[6, 6] |
ζῷον
συνεπιφέρει.
Ὥστε
καθ´
οὗ
|
ἡ |
διαφορά,
καὶ
τῶν
γενῶν
ἑκάτερον· |
[6, 6] |
τοιοῦτον·
μᾶλλον
γὰρ
σῴζειν
δοκεῖ
|
ἡ |
διαφορὰ
οὗ
ἐστι
διαφορά,
καὶ |
[6, 6] |
κατὰ
συμβεβηκὸς
ὑπάρχει
τῷ
ὁριζομένῳ
|
ἡ |
διαφορά.
Οὐδεμία
γὰρ
διαφορὰ
τῶν |
[6, 6] |
ἐστιν
ἀλλὰ
ποῖον·
δοκεῖ
δ´
|
ἡ |
διαφορὰ
ποιόν
τι
σημαίνειν.
Ὁρᾶν |
[6, 6] |
τῆς
διαφορᾶς,
ἀλλὰ
καθ´
ὧν
|
ἡ |
διαφορά,
τὸ
γένος
δοκεῖ
κατηγορεῖσθαι, |
[6, 4] |
Συναναιρεῖ
γὰρ
τὸ
γένος
καὶ
|
ἡ |
διαφορὰ
τὸ
εἶδος,
ὥστε
πρότερα |
[6, 11] |
ὁ
ὁρισμὸς
ἀποδίδοται·
ἧττον
γὰρ
|
ἡ |
διαφορὰ
τοῦ
γένους
γνώριμον.
~Εἰ |
[6, 6] |
ἐστιν.
Πάλιν
εἰ
μὴ
πρότερον
|
ἡ |
διαφορὰ
τοῦ
εἴδους·
τοῦ
μὲν |
[6, 6] |
ἀδύνατον
γάρ,
ἐπειδὴ
ἐπὶ
πλέον
|
ἡ |
διαφορὰ
τῶν
εἰδῶν
λέγεται.
Ἔτι |
[6, 7] |
τὸν
ἀποδοθέντα
λόγον,
οἷον
εἰ
|
ἡ |
δικαιοσύνη
δύναμις
τοῦ
ἴσου
διανεμητική. |
[6, 7] |
δυναμένου,
ὥστ´
οὐκ
ἂν
εἴη
|
{ἡ |
δικαιοσύνη
δύναμις
τοῦ
ἴσου
διανεμητική· |
[6, 13] |
ἔν
τινι
ταὐτῷ
δεκτικῷ,
καθάπερ
|
ἡ |
δικαιοσύνη
καὶ
ἡ
ἀνδρεία
ἐν |
[6, 13] |
καὶ
ἀδικίαν
ἕξουσιν·
εἰ
γὰρ
|
ἡ |
δικαιοσύνη
σωφροσύνη
καὶ
ἀνδρεία
ἐστίν, |
[6, 6] |
δῆλον
ὅτι
οὐκ
ἂν
εἴη
|
ἡ |
εἰρημένη
τοῦ
γένους
διαφορά·
πᾶν |
[6, 6] |
τἀγαθὸν
τὴν
ἕξιν
περιέχει
οὔθ´
|
ἡ |
ἕξις
τἀγαθόν·
οὐ
γὰρ
πᾶσα |
[6, 6] |
εἴη
γένη
ἀμφότερα.
Εἰ
οὖν
|
ἡ |
ἕξις
τῆς
ἀρετῆς
γένος,
δῆλον |
[6, 6] |
διάθεσις
ἢ
πάθος,
καθάπερ
καὶ
|
ἡ |
ἐπιστήμη
ἐν
ψυχῇ,
διάθεσις
οὖσα |
[6, 1] |
τοῦτο
πλείων,
ἐπειδὴ
ἐργωδέστερον·
ὥσθ´
|
ἡ |
ἐπιχείρησις
ῥᾴων
ἡ
περὶ
τοῦτο |
[6, 6] |
καὶ
τὸν
τῆς
διαφορᾶς,
ἐπειδὴ
|
ἡ |
ἑτέρα
τῶν
εἰρημένων
διαφορῶν
ἐξ |
[6, 11] |
τοῦ
ἀρτίως
ῥηθέντος.
Ἀγνωστότερον
γὰρ
|
ἡ |
θεωρητικὴ
τῆς
ἐπιστήμης·
τὸ
μὲν |
[6, 12] |
ἀποδοθέντος
εἶναι·
οὐ
γὰρ
μόνον
|
ἡ |
ἰατρικὴ
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[6, 12] |
μὲν
γὰρ
μηδενὸς
τῶν
ὄντων
|
ἡ |
ἰατρικὴ
ἐπιστήμη,
δῆλον
ὅτι
ὅλως |
[6, 5] |
αὑτὸ
πρὸς
ἄμφω
λέγεται,
καθάπερ
|
ἡ |
ἰατρικὴ
τοῦ
ὑγίειαν
καὶ
νόσον |
[6, 9] |
ἢ
στέρησιν
ἰσότητος.
Ἔσται
οὖν
|
ἡ |
ἰσότης
τὸ
ἐναντίον
στερήσει
ἰσότητος, |
[6, 3] |
σύμπαντος,
ὥστε
ἅπαξ
καὶ
ἐνταῦθα
|
ἡ |
κατηγορία
γίνεται.
Οὐκ
ἔστι
δὲ |
[6, 6] |
αὕτη
μὴ
ἔστι
διαφορά,
οὐδ´
|
ἡ |
λεχθεῖσα,
ἐπεὶ
ταύτῃ
ἀντιδιῄρηται.
Ἔτι |
[6, 13] |
διὰ
τὴν
ὑπόληψιν
τὴν
τοιαύτην
|
ἡ |
λύπη
γίνεται,
τοῦτο
βούλεται
δηλοῦν· |
[6, 2] |
τὰ
τοιαῦτα
χείρω
τῆς
μεταφορᾶς.
|
Ἡ |
μὲν
γὰρ
μεταφορὰ
ποιεῖ
πως |
[6, 6] |
γένος
ἀλλὰ
μᾶλλον
διαφορά.
Ἔτι
|
ἡ |
μὲν
ἕξις
τί
ἐστι
σημαίνει |
[6, 13] |
εἰρημένην
πίπτει
διαίρεσιν,
οἷον
εἰ
|
ἡ |
ὀργὴ
λύπη
μεθ´
ὑπολήψεως
τοῦ |
[6, 13] |
ἐκ
τούτων
ἑκάστου
τῶν
συνθέτων
|
ἡ |
οὐσία,
καθάπερ
ἐπ´
οἰκίας·
οὐ |
[6, 8] |
παντὸς
γὰρ
τοῦ
πρός
τι
|
ἡ |
οὐσία
πρὸς
ἕτερον,
ἐπειδὴ
ταὐτὸν |
[6, 6] |
ὁ
φρόνιμος
ᾗ
φρόνιμος
καὶ
|
ἡ |
περὶ
ἕκαστον
οἰκεία
ἐπιστήμη"
Ἢ |
[6, 1] |
ἐργωδέστερον·
ὥσθ´
ἡ
ἐπιχείρησις
ῥᾴων
|
ἡ |
περὶ
τοῦτο
ἢ
ἡ
περὶ |
[6, 6] |
δὲ
καὶ
εἰ
ἑτέρου
γένους
|
ἡ |
ῥηθεῖσα
διαφορὰ
μὴ
περιεχομένου
μηδὲ |
[6, 1] |
ἀληθὲς
ἢ
οὐκ
ἀληθὲς
πᾶσα
|
ἡ |
σκέψις
{γίνεται.
Ὅταν
μὲν
γὰρ |
[6, 9] |
{τί
ἐστι
καὶ
τίνος
ἐστὶν
|
ἡ |
στέρησις
ἀποδιδόναι
καὶ
τί
ἐστι |
[6, 3] |
εἰπεῖν
στέρησιν
θερμοῦ,
ἐπειδὴ
αὐτὴ
|
ἡ |
στέρησις
γνώριμον
ποιεῖ
ὅτι
τοῦ |
[6, 9] |
τοῦ
ἐναντίου
ἢ
ὁτουοῦν
ἐστιν
|
ἡ |
στέρησις.
Καὶ
εἰ
μὴ
ἐν |
[6, 13] |
τῶν
στοιχείων
ἐξ
ὧν
σύγκειται
|
ἡ |
συλλαβὴ
συνώνυμός
ἐστιν.
Ἔτι
εἰ |
[6, 2] |
ὁμώνυμος
γὰρ
ἡ
ἀγωγὴ
καὶ
|
ἡ |
συμμετρία.
Ἄδηλον
οὖν
ὁπότερον
βούλεται |
[6, 2] |
οὐ
περιέχουσιν
ἄλληλα·
οὔτε
γὰρ
|
ἡ |
συμφωνία
τὴν
ἀρετὴν
οὔθ´
ἡ |
[6, 2] |
ἐν
φθόγγοις.
Ἔτι
εἰ
γένος
|
ἡ |
συμφωνία
τῆς
σωφροσύνης,
ἐν
δύο |
[6, 9] |
ἡ
ὑπόληψις
πρὸς
τὸ
ὑποληπτόν,
|
ἡ |
τὶς
ὑπόληψις
πρὸς
τὸ
τὶ |
[6, 9] |
τῆς
ἀγνοίας
δόξειεν
ἂν
ὑπάρχειν
|
ἡ |
τοιαύτη
ἁμαρτία
τοῖς
μὴ
κατ´ |
[6, 6] |
ἀπορίας
δόξειεν
ἂν
ποιητικὸν
εἶναι
|
ἡ |
τῶν
ἐναντίων
ἰσότης
λογισμῶν·
ὅταν |
[6, 13] |
λόγοι
ἐφ´
ὅσων
κατάδηλός
ἐστιν
|
ἡ |
τῶν
μερῶν
σύνθεσις,
καθάπερ
ἐπ´ |
[6, 2] |
ἀγωγὴ
εἰς
οὐσίαν
καὶ
ὅτι
|
ἡ |
ὑγίεια
συμμετρία
θερμῶν
καὶ
ψυχρῶν· |
[6, 6] |
ὑπάρχει
ὧν
ἐστι
συμμετρία,
ὥσθ´
|
ἡ |
ὑγίεια
ὑπάρχοι
ἂν
αὐτοῖς.
Ἔτι |
[6, 9] |
ἐκεῖνό
τι
ἀποδίδοται.
Οἷον
εἰ
|
ἡ |
ὑπόληψις
πρὸς
τὸ
ὑποληπτόν,
ἡ |
[6, 7] |
λεπτομερέστατον.
Πῦρ
μὲν
γὰρ
μᾶλλον
|
ἡ |
φλόξ
ἐστι
τοῦ
φωτός,
σῶμα |
[6, 7] |
σῶμα
δὲ
τὸ
λεπτομερέστατον
ἧττον
|
ἡ |
φλὸξ
τοῦ
φωτός·
ἔδει
δ´ |
[6, 6] |
Πρώτου
γὰρ
τοῦ
λογιστικοῦ
ἀρετὴ
|
ἡ |
φρόνησις·
κατὰ
γὰρ
τοῦτο
καὶ |
[6, 6] |
ὥστ´
οὐ
διαφορὰ
ἀλλ´
εἶδος
|
ἡ |
χλευασία.
Ἔτι
εἰ
τὸ
γένος |
[6, 13] |
ἀγαθὸν
ἡ
ἀνδρεία
ἢ
κακὸν
|
ἡ |
ψευδὴς
δόξα.
Ἔδει
οὖν
καὶ |
[6, 6] |
φρόνησις·
κατὰ
γὰρ
τοῦτο
καὶ
|
ἡ |
ψυχὴ
καὶ
ὁ
ἄνθρωπος
φρονεῖν |
[6, 6] |
τὸ
γένος
ἢ
τοιαύτῃ
καταφάσει
|
ᾗ |
ἀπόφασιν
{ἀναγκαῖον
ἀντιδιαιρεῖσθαι,
οἷον
εἰ |
[6, 6] |
ὃ
ἂν
χρήσαιτο
ὁ
φρόνιμος
|
ᾗ |
φρόνιμος
καὶ
ἡ
περὶ
ἕκαστον |
[6, 13] |
στοιχείων
ἐξ
ὧν
σύγκειται
ἡ
|
συλλαβὴ |
συνώνυμός
ἐστιν.
Ἔτι
εἰ
μὴ |
[6, 11] |
Σκοπεῖν
δὲ
καὶ
ἐν
τῇ
|
μεταλλαγῇ |
τῶν
ὀνομάτων
εἰ
οὐ
ταὐτὸν |
[6, 13] |
πίπτει
διαίρεσιν,
οἷον
εἰ
ἡ
|
ὀργὴ |
λύπη
μεθ´
ὑπολήψεως
τοῦ
ὀλιγωρεῖσθαι. |
[6, 2] |
εἰρημένον,
οἷον
ὅτι
ἡ
γένεσις
|
ἀγωγὴ |
εἰς
οὐσίαν
καὶ
ὅτι
ἡ |
[6, 2] |
καὶ
ψυχρῶν·
ὁμώνυμος
γὰρ
ἡ
|
ἀγωγὴ |
καὶ
ἡ
συμμετρία.
Ἄδηλον
οὖν |
[6, 8] |
ἢ
οὗ
χάριν
τἆλλα.
Ῥητέον
|
δὴ |
ἢ
τὸ
βέλτιστον
ἢ
τὸ |
[6, 10] |
τοὔνομα
ὁ
ἀποδοθεὶς
ὅρος,
εἰ
|
δὴ |
ὁμοίως
ἐπὶ
πᾶν
τὸ
ὁμώνυμον |
[6, 7] |
ἀμφότερα
δέχεσθαι
ἢ
μηδέτερον,
εἴπερ
|
δὴ |
ταὐτόν
ἐστι
τὸ
κατὰ
τὸν |
[6, 8] |
προσαποδῷ
τὸ
εἰρημένον,
ἐπὶ
τὰ
|
εἴδη |
ἀκτέον
τὸν
τιθέμενον
ἰδέας
εἶναι. |
[6, 6] |
Ἔτι
αἱ
διαφοραὶ
πᾶσαι
ἢ
|
εἴδη |
ἢ
ἄτομα
ἔσονται,
εἴπερ
ζῷα· |
[6, 4] |
ἀρετῇ
χρώμενος
χρῆται
τῷ
ἀγαθῷ,
|
ἐπειδὴ |
ἀγαθόν
τι
ἡ
ἀρετή,
ὁμοίως |
[6, 11] |
διαφορᾶς
ἔδει
τὴν
μετάληψιν
ποιήσασθαι,
|
ἐπειδὴ |
ἀγνωστότερόν
ἐστιν.
(Ἢ
τοῦτο
μὲν |
[6, 12] |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων,
|
ἐπειδὴ |
ἀντιστρέφει
πάντα
τὰ
πρός
τι. |
[6, 3] |
ἱκανὸν
ἦν
εἰπεῖν
στέρησιν
θερμοῦ,
|
ἐπειδὴ |
αὐτὴ
ἡ
στέρησις
γνώριμον
ποιεῖ |
[6, 4] |
δίχα
χρώμενος
τῷ
ἀρτίῳ
χρῆται,
|
ἐπειδὴ |
εἰς
δύο
διῃρῆσθαι
σημαίνει
τὸ |
[6, 6] |
διαφορὰν
πᾶν
οἰκεῖον
ἐπιφέρειν
γένος,
|
ἐπειδὴ |
ἐνδέχεται
τὴν
αὐτὴν
δύο
γενῶν |
[6, 6] |
τῆς
διαφορᾶς
κατηγορεῖται·
ἀδύνατον
γάρ,
|
ἐπειδὴ |
ἐπὶ
πλέον
ἡ
διαφορὰ
τῶν |
[6, 1] |
ἡ
ἁμαρτία
περὶ
τοῦτο
πλείων,
|
ἐπειδὴ |
ἐργωδέστερον·
ὥσθ´
ἡ
ἐπιχείρησις
ῥᾴων |
[6, 6] |
δὲ
καὶ
τὸν
τῆς
διαφορᾶς,
|
ἐπειδὴ |
ἡ
ἑτέρα
τῶν
εἰρημένων
διαφορῶν |
[6, 5] |
θάτερον,
ἀλλ´
ἴσως
καὶ
χεῖρον,
|
ἐπειδὴ |
καὶ
τῶν
λοιπῶν
ὁστισοῦν
δυνατός |
[6, 4] |
Ταῦτα
δ´
{οὐ
ταὐτά
ἐστιν,
|
ἐπειδὴ |
οἱ
ὁρισμοὶ
ἕτεροι.
Δῆλον
οὖν |
[6, 13] |
ἂν
εἴη
ὁ
ἀποδοθεὶς
ὁρισμός,
|
ἐπειδὴ |
οὐδαμῶς
τόδε
μετὰ
{τοῦδέ
ἐστιν. |
[6, 11] |
γίνεσθαι,
ἢ
πάντων
ἢ
τινῶν,
|
ἐπειδὴ |
{οὐδὲν
πλείω
νῦν
ἢ
πρότερον |
[6, 14] |
ὅτι
ἀνῃρημένος
ἔσται
ὁ
κείμενος,
|
ἐπειδὴ |
οὐκ
εἰσὶ
πλείους
τοῦ
αὐτοῦ |
[6, 5] |
θεὶς
πάντα
τὰ
ἐπάνω
εἴρηκεν,
|
ἐπειδὴ |
πάντα
τὰ
ἐπάνω
γένη
τῶν |
[6, 5] |
ἀλλ´
ὁ
ἄμφω
ταῦτ´
εἰπών,
|
ἐπειδὴ |
πλείους
οὐκ
ἐνδέχεται
ταὐτοῦ
ὁρισμοὺς |
[6, 8] |
τι
ἡ
οὐσία
πρὸς
ἕτερον,
|
ἐπειδὴ |
ταὐτὸν
ἦν
ἑκάστῳ
τῶν
πρός |
[6, 6] |
εἰρημένων
ἐνδέχεται
τοῦ
γένους
κατηγορεῖσθαι,
|
ἐπειδὴ |
τὸ
γένος
ἐπὶ
πλεῖστον
πάντων |
[6, 1] |
ἐνδέχεται
σαφεστάτῃ
τῇ
ἑρμηνείᾳ
κεχρῆσθαι,
|
ἐπειδὴ |
τοῦ
γνωρίσαι
χάριν
ἀποδίδοται
ὁ |
[6, 11] |
ἢ
τοῦ
γένους
ὁρισμὸν
ἀποδοτέον,
|
ἐπειδὴ |
τοῦ
γνωρίσαι
χάριν
ὁ
ὁρισμὸς |
[6, 4] |
ἡλίῳ
χρῆται.
Δεῖ
δ´,
ὅπως
|
φωραθῇ |
τὰ
τοιαῦτα,
μεταλαμβάνειν
ἀντὶ
τοῦ |
[6, 13] |
οἰκίας·
οὐ
γάρ,
ἂν
ὁπωσοῦν
|
συντεθῇ |
ταῦτα,
οἰκία
ἐστίν.
Εἰ
δὲ |
[6, 13] |
εἶναι
ἀγαθόν,
ἐὰν
δ´
ἄμφω
|
δοθῇ |
μειχθέντα,
κακόν.
Πάλιν
εἰ
ἐκ |
[6, 11] |
τοῦ
ὁριζομένου
ἰσόκωλος
ὁ
λόγος
|
ἀπεδόθη |
τῷ
ὁριζομένῳ.
Ἰσόκωλος
δὲ
λέγεται |
[6, 9] |
τῶν
ἐναντίων
κατὰ
στέρησιν
λέγηται,
|
ἀποδοθῇ |
δ´
ὁ
λόγος
ὁμοίως,
οἷον |
[6, 11] |
~Ἐὰν
δὲ
τῶν
συμπεπλεγμένων
τινὸς
|
ἀποδοθῇ |
ὅρος,
σκοπεῖν,
ἀφαιροῦντα
τὸν
θατέρου |
[6, 9] |
χρῆσθαι.
Δῆλον
δὲ
τοῦτο,
ἐὰν
|
μεταληφθῇ |
ἀντὶ
τοῦ
ὀνόματος
ὁ
λόγος· |
[6, 10] |
λέγοι,
τὸ
δ´
ὄνομα
μὴ
|
φαίη |
ἐπὶ
πάντα
ἐφαρμόττειν,
ὅτι
οὐδ´ |
[6, 7] |
ἴσου
διανεμητική·
καὶ
γὰρ
δίκαιος
|
εἴη |
ἂν
μάλιστα
ὁ
δυνάμενος
μάλιστα |
[6, 12] |
ὁποιονοῦν
τούτων
ἀποδοὺς
ὀρθῶς
ἂν
|
εἴη |
ἀποδούς,
εἴπερ
ὁ
κατὰ
συμβεβηκὸς |
[6, 6] |
Δῆλον
γὰρ
ὅτι
οὐκ
ἂν
|
εἴη |
αὕτη
εἰδοποιὸς
διαφορὰ
τοῦ
γένους· |
[6, 6] |
ἀγαθὸν
ἕξις,
ὥστ´
οὐκ
ἂν
|
εἴη |
γένη
ἀμφότερα.
Εἰ
οὖν
ἡ |
[6, 13] |
Δῆλον
γὰρ
ὅτι
οὐκ
ἂν
|
εἴη |
ἐκ
τούτων
ἐκεῖνο·
ἐν
οἷς |
[6, 7] |
τοῦ
δυναμένου,
ὥστ´
οὐκ
ἂν
|
εἴη |
{ἡ
δικαιοσύνη
δύναμις
τοῦ
ἴσου |
[6, 6] |
ἔστι,
δῆλον
ὅτι
οὐκ
ἂν
|
εἴη |
ἡ
εἰρημένη
τοῦ
γένους
διαφορά· |
[6, 2] |
δῆλον
ὅτι
οὐκ
ἂν
ὡρισμένος
|
εἴη |
κατὰ
τρόπον.
Ἄλλος,
εἰ
κατὰ |
[6, 9] |
στερήσει
ἰσότητος,
ὥστ´
αὐτῷ
ἂν
|
εἴη |
κεχρημένος.
Ἂν
δὲ
μηδέτερον
τῶν |
[6, 13] |
τούτων,
δῆλον
ὅτι
οὐδενὸς
ἂν
|
εἴη |
ὁ
ἀποδοθεὶς
ὁρισμός,
ἐπειδὴ
οὐδαμῶς |
[6, 11] |
ὁ
τοὔνομα
μεταλαβὼν
ὡρισμένος
ἂν
|
εἴη, |
οἷον
ἀντὶ
λωπίου
ἱμάτιον.
Ἔτι |
[6, 4] |
ὥστε
πρὸς
ἕκαστον
{ἕτερος
ἂν
|
εἴη |
ὁρισμὸς
ἀποδοτέος,
εἴπερ
ἐκ
τῶν |
[6, 12] |
περιττὰ
ὄντα.
Ὥστ´
οὐκ
ἂν
|
εἴη |
ὁρισμὸς
οὗτος
τοῦ
περιττοῦ.
Εἰ |
[6, 14] |
οὐδὲν
τῶν
συνθέτων
σύνθεσις
ἂν
|
εἴη. |
Πάλιν
εἰ
ὁμοίως
ἔν
τινι |
[6, 5] |
γένος·
οὕτω
γὰρ
οὐδὲν
ἂν
|
εἴη |
παραλελοιπώς,
ἀλλ´
ἀντ´
ὀνόματος
λόγῳ |
[6, 6] |
τοὔνομα
μὴ
ὑπάρχειν,
οὐκ
ἂν
|
εἴη |
ταὐτόν.
Χρηστέον
οὖν
τῷ
τόπῳ |
[6, 2] |
καθ´
αὑτὸν
λεχθεὶς
μὴ
φανερὸς
|
εἴη |
τίνος
ἐστὶν
ὁρισμός,
ἀλλὰ
καθάπερ |
[6, 5] |
ἀντ´
ὀνόματος
λόγῳ
εἰρηκὼς
ἂν
|
εἴη |
τὸ
ὑποκάτω
γένος.
Ὁ
δ´ |
[6, 10] |
δῆλον
γὰρ
ὅτι
συνώνυμον
ἂν
|
εἴη |
τοῖς
λοιποῖς.
Εἰ
δὲ
μή, |
[6, 6] |
Δῆλον
γὰρ
ὅτι
οὐδετέρα
ἂν
|
εἴη |
τοῦ
γένους
διαφορά·
πᾶσαι
γὰρ |
[6, 9] |
ῥηθέντι,
δῆλον
ὅτι
οὐδέτερος
ἂν
|
εἴη |
τῶν
ὕστερον
ἀποδοθέντων
τοῦ
ἐναντίου |
[6, 12] |
σώματι
μεμεῖχθαι,
ὥστ´
οὐκ
ἂν
|
εἴη |
χρῶμα
πυρὶ
μεμειγμένον·
λευκὸν
δ´ |
[6, 6] |
τι
τοῦ
εἴδους,
οὐκ
ἂν
|
εἴη |
ὡρισμένος·
οὐδὲν
γὰρ
τῶν
εἰρημένων |
[6, 3] |
Πάλιν
εἰ
τοῦ
καθόλου
εἰρημένου
|
προσθείη |
καὶ
ἐπὶ
μέρους,
οἷον
εἰ |
[6, 11] |
λόγῳ
ὀνόματα
καὶ
ῥήματα
ᾖ.
|
Ἀνάγκη |
γὰρ
αὐτῶν
τῶν
ὀνομάτων
ἐν |
[6, 6] |
συμμετρία
θερμῶν
καὶ
ψυχρῶν"
ἐστιν·
|
ἀνάγκη |
γὰρ
ὑγιαίνειν
τὰ
θερμὰ
καὶ |
[6, 14] |
ἢ
καλῶς
εἰρημένον
ὅρον
ἀναλαβεῖν·
|
ἀνάγκη |
γὰρ
ὥσπερ
πρὸς
παράδειγμα
θεώμενον |
[6, 10] |
πρόσκειται
τὸ
ποιητικὸν
ἢ
παθητικόν,
|
ἀνάγκη |
διαφωνεῖν
ἐπὶ
τῆς
ἰδέας
τὸν |
[6, 4] |
τοῦ
μὲν
γὰρ
εἴδους
γνωριζομένου
|
ἀνάγκη |
καὶ
τὸ
γένος
καὶ
τὴν |
[6, 4] |
ἢ
τῆς
διαφορᾶς
γνωριζομένης
οὐκ
|
ἀνάγκη |
καὶ
τὸ
εἶδος
γνωρίζεσθαι,
ὥστε |
[6, 6] |
ἄλληλα,
ἀλλὰ
τὸ
ἕτερον
μόνον
|
ἀνάγκη |
συνεπιφέρειν
καὶ
τὰ
ἐπάνω
τούτου |
[6, 6] |
Δῆλον
δὲ
καὶ
ὅτι
οὐκ
|
ἀνάγκη |
τὴν
διαφορὰν
πᾶν
οἰκεῖον
ἐπιφέρειν |
[6, 4] |
ταῦτα
ἐκείνων
ἐστίν.
Ἔτι
δ´
|
ἀνάγκη |
τὸν
τῷ
ὑποκάτω
χρώμενον
καὶ |
[6, 13] |
τὰ
μέρη,
καὶ
τὸ
ὅλον
|
ἀνάγκη |
ὑπάρχειν,
ὥστ´
οὐκ
ἐν
ἑνὶ |
[6, 6] |
καὶ
ἀπλατῆ
καὶ
πλάτος
ἔχοντα
|
μήκη. |
Ὥστε
πρὸς
ἐκείνους
μόνους
χρήσιμος |
[6, 12] |
εἶναι·
οὐ
γὰρ
μόνον
ἡ
|
ἰατρικὴ |
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἐπιστημῶν |
[6, 12] |
γὰρ
μηδενὸς
τῶν
ὄντων
ἡ
|
ἰατρικὴ |
ἐπιστήμη,
δῆλον
ὅτι
ὅλως
ἔψευσται, |
[6, 5] |
πρὸς
ἄμφω
λέγεται,
καθάπερ
ἡ
|
ἰατρικὴ |
τοῦ
ὑγίειαν
καὶ
νόσον
ποιῆσαι· |
[6, 6] |
Θεωρητικὴ
γὰρ
καὶ
πρακτικὴ
καὶ
|
ποιητικὴ |
λέγεται·
ἕκαστον
δὲ
τούτων
πρός |
[6, 6] |
σημαίνει·
θεωρητικὴ
γὰρ
τινὸς
καὶ
|
ποιητικὴ |
τινὸς
καὶ
πρακτικὴ
τινός.
Σκοπεῖν |
[6, 7] |
ἡ
δικαιοσύνη
δύναμις
τοῦ
ἴσου
|
διανεμητική. |
Δίκαιος
γὰρ
μᾶλλον
ὁ
προαιρούμενος |
[6, 7] |
{ἡ
δικαιοσύνη
δύναμις
τοῦ
ἴσου
|
διανεμητική· |
καὶ
γὰρ
δίκαιος
εἴη
ἂν |
[6, 6] |
τι,
καθάπερ
καὶ
τῆς
ἐπιστήμης.
|
Θεωρητικὴ |
γὰρ
καὶ
πρακτικὴ
καὶ
ποιητικὴ |
[6, 6] |
δὲ
τούτων
πρός
τι
σημαίνει·
|
θεωρητικὴ |
γὰρ
τινὸς
καὶ
ποιητικὴ
τινὸς |
[6, 11] |
ἀρτίως
ῥηθέντος.
Ἀγνωστότερον
γὰρ
ἡ
|
θεωρητικὴ |
τῆς
ἐπιστήμης·
τὸ
μὲν
γὰρ |
[6, 3] |
φησὶν
εἶναι·
ἡ
γὰρ
ὁριστικὴ
|
θεωρητική |
τίς
ἐστιν,
ὥστε
δὶς
τὸ |
[6, 6] |
τῆς
ἐπιστήμης.
Θεωρητικὴ
γὰρ
καὶ
|
πρακτικὴ |
καὶ
ποιητικὴ
λέγεται·
ἕκαστον
δὲ |
[6, 6] |
τινὸς
καὶ
ποιητικὴ
τινὸς
καὶ
|
πρακτικὴ |
τινός.
Σκοπεῖν
δὲ
καὶ
εἰ |
[6, 14] |
ὁμοίως
γὰρ
καὶ
ἀγνοίας
ἐστὶ
|
δεκτική. |
Δεῖ
δὲ
καὶ
ἐὰν
μὴ |
[6, 14] |
ὅρος,
εἰ
ἔστιν
οὐσία
ἐπιστήμης
|
δεκτική" |
ὁμοίως
γὰρ
καὶ
ἀγνοίας
ἐστὶ |
[6, 3] |
ὄντων
φησὶν
εἶναι·
ἡ
γὰρ
|
ὁριστικὴ |
θεωρητική
τίς
ἐστιν,
ὥστε
δὶς |
[6, 4] |
χρῆσθαι
δ´
αὐτοῖς
ὡς
ἂν
|
δοκῇ |
συμφέρειν.
Ἄλλος,
εἰ
αὐτῷ
κέχρηται |
[6, 6] |
εἰ
ἔστι
μὲν
ἀντιδιῃρημένη
διαφορά,
|
μὴ |
ἀληθεύεται
δὲ
κατὰ
τοῦ
γένους. |
[6, 1] |
δ´
ὥρισται.
Εἰ
μὲν
οὖν
|
μὴ |
ἀληθεύεται,
καθ´
οὗ
τοὔνομα,
καὶ |
[6, 7] |
δέχεται
μὲν
ἀμφότερα
τὸ
μᾶλλον,
|
μὴ |
ἅμα
δὲ
τὴν
ἐπίδοσιν
ἀμφότερα |
[6, 9] |
τὸ
κατὰ
στέρησιν
λεγόμενον
ἀποδιδοὺς
|
μὴ |
ἀποδέδωκεν
οὗ
ἐστι
στέρησις,
οἷον |
[6, 4] |
τῷ
ὁριζομένῳ.
Λανθάνει
δ´
ὅταν
|
μὴ |
αὐτῷ
τῷ
τοῦ
ὁριζομένου
ὀνόματι |
[6, 10] |
προορῶντες
τὸ
συμβησόμενον.
Ἂν
δὲ
|
μὴ |
γενομένης
ὁμολογίας
φῇ
τις
τὸ |
[6, 13] |
ἀλλ´
οὐδὲν
κωλύει
τὸ
ὅλον
|
μὴ |
γίνεσθαι
ἀγαθόν,
καθάπερ
ἐπὶ
τῶν |
[6, 14] |
ἐπιχειρεῖν
τὸν
ὁρισμὸν
διὰ
τὸ
|
μὴ |
γνώριμον
εἶναι
τὸ
ὅλον,
πρὸς |
[6, 7] |
ἀποδοθὲν
δέχεται,
τὸ
δὲ
πρᾶγμα
|
μή· |
δεῖ
γὰρ
ἢ
ἀμφότερα
δέχεσθαι |
[6, 6] |
ἄνθρωπος
φρονεῖν
λέγεται.
Ἔτι
εἰ
|
μὴ |
δεκτικόν
ἐστιν
οὗ
εἴρηται
τὸ |
[6, 7] |
δὲ
κατὰ
τὸν
λόγον
ἀποδοθὲν
|
μὴ |
δέχεται,
ἢ
ἀνάπαλιν
τὸ
μὲν |
[6, 11] |
λοιπὸς
τοῦ
λοιποῦ·
εἰ
γὰρ
|
μή, |
δῆλον
ὅτι
οὐδ´
ὁ
ὅλος |
[6, 2] |
κατὰ
μεταφορὰν
λεγομένων.
Ἔτι
εἰ
|
μὴ |
δῆλος
ὁ
τοῦ
ἐναντίου
λόγος |
[6, 4] |
γνωριμωτέρων
ὁρισάμενος.
Τὸ
μὲν
οὖν
|
μὴ |
διὰ
γνωριμωτέρων
εἰρῆσθαι
τὸν
ὅρον |
[6, 4] |
Εἷς
μὲν
οὖν
τρόπος
τοῦ
|
μὴ |
διὰ
γνωριμωτέρων
ἐστὶ
τὸ
διὰ |
[6, 4] |
οὖν
ὅτι
οὐχ
ὥρισται
ὁ
|
μὴ |
διὰ
προτέρων
καὶ
γνωριμωτέρων
ὁρισάμενος. |
[6, 4] |
εἰπεῖν
εἷς
ἐστι
τόπος
τὸ
|
μὴ |
διὰ
προτέρων
καὶ
γνωριμωτέρων
πεποιῆσθαι |
[6, 4] |
ἐκ
τῶνδε.
Πρῶτον
μὲν
εἰ
|
μὴ |
διὰ
προτέρων
καὶ
γνωριμωτέρων
πεποίηται |
[6, 4] |
μάθησις
ἔχει)
φανερὸν
ὅτι
ὁ
|
μὴ |
διὰ
τοιούτων
ὁριζόμενος
οὐχ
ὥρισται. |
[6, 12] |
λευκὸν
δ´
ἔστιν.
Ἔτι
ὅσοι
|
μὴ |
διαιροῦσιν
ἐν
τοῖς
πρός
τι |
[6, 2] |
εἰ
τοῦ
ὁριζομένου
πλεοναχῶς
λεγομένου
|
μὴ |
διελὼν
εἶπεν·
ἄδηλον
γὰρ
ὁποτέρου |
[6, 8] |
ἐνηργηκέναι.
Πάλιν
ἐπ´
ἐνίων
εἰ
|
μὴ |
διώρικε
τὸ
πόσου
ἢ
ποίου |
[6, 13] |
ὄντων
οὐδὲν
κωλύει
τὸ
ὅλον
|
μὴ |
εἶναι,
ὥστ´
οὐ
ταὐτὸν
τὰ |
[6, 14] |
ζῷον,
πρῶτον
μὲν
σκοπεῖν
εἰ
|
μὴ |
εἴρηκε
ποία
σύνθεσις,
καθάπερ
εἰ |
[6, 13] |
συλλαβὴ
συνώνυμός
ἐστιν.
Ἔτι
εἰ
|
μὴ |
εἴρηκε
τὸν
τρόπον
τῆς
συνθέσεως· |
[6, 8] |
κατὰ
τὸ
γένος,
σκοπεῖν
εἰ
|
μὴ |
εἴρηται
ἐν
τῷ
ὁρισμῷ
πρὸς |
[6, 5] |
Ἔστι
δὲ
τοῦτο
ταὐτὸν
τῷ
|
μὴ |
εἰς
τὸ
ἐγγυτάτω
γένος
θεῖναι· |
[6, 2] |
ὀστεογενές·
πᾶν
γὰρ
ἀσαφὲς
τὸ
|
μὴ |
εἰωθός.
Ἔνια
δ´
οὔτε
καθ´ |
[6, 4] |
ἐν
κινήσει
ὄντος.
Τοῦ
δὲ
|
μὴ |
ἐκ
προτέρων
τρεῖς
εἰσι
τρόποι· |
[6, 13] |
τοῦτο
μὲν
οὐκ
ἀναγκαῖον,
ἐὰν
|
μὴ |
ἑκάτερον
ᾖ
καθ´
αὑτὸ
ἀγαθὸν |
[6, 13] |
ὧν
δ´
ἔφησεν
αὐτὸ
εἶναι
|
μὴ |
ἐν
ἑνὶ
τῷ
πρώτῳ
ἀλλ´ |
[6, 13] |
ἑνί
τινι
πρώτῳ,
σκοπεῖν
εἰ
|
μὴ |
ἐν
τῷ
αὐτῷ,
ἀλλ´
ἐν |
[6, 1] |
ὅτι
οὐκ
ἀληθές.
Εἰ
δὲ
|
μὴ |
ἐν
τῷ
οἰκείῳ
γένει
ἔθηκεν, |
[6, 9] |
ἐστιν
ἡ
στέρησις.
Καὶ
εἰ
|
μὴ |
ἐν
ᾧ
πέφυκε
γίνεσθαι
προσέθηκεν, |
[6, 9] |
ᾧ
πέφυκε
γίνεσθαι,
ἢ
προσθεὶς
|
μὴ |
ἐν
ᾧ
πρώτῳ
ἀπέδωκεν,
οἷον |
[6, 12] |
δὲ
τινὸς
μὲν
τινὸς
δὲ
|
μή, |
ἐπί
τι
ἔψευσται·
δεῖ
γὰρ |
[6, 9] |
εἰ
τὴν
ἄγνοιαν
εἰπὼν
στέρησιν
|
μὴ |
ἐπιστήμης
στέρησιν
εἶπεν,
ἢ
μὴ |
[6, 6] |
τῇ
εἰρημένῃ
διαφορᾷ.
Εἰ
γὰρ
|
μὴ |
ἔστι,
δῆλον
ὅτι
οὐκ
ἂν |
[6, 6] |
εἶδος
ποιεῖ.
Εἰ
δ´
αὕτη
|
μὴ |
ἔστι
διαφορά,
οὐδ´
ἡ
λεχθεῖσα, |
[6, 14] |
δὲ
ζῴων
ἕκαστον
σύνθετον
ὂν
|
μὴ |
ἔστι
σύνθεσις,
οὐδὲ
τῶν
ἄλλων |
[6, 13] |
ἐκ
βελτίονος
καὶ
χείρονος
ὂν
|
μὴ |
ἔστι
τὸ
ὅλον
τοῦ
μὲν |
[6, 10] |
συνώνυμον
ὁμώνυμον
εἶναι
διὰ
τὸ
|
μὴ |
ἐφαρμόττειν
καὶ
ἐπὶ
τοῦτο
τὸν |
[6, 10] |
συνώνυμον
ὁμώνυμόν
φασιν
εἶναι
ὅταν
|
μὴ |
ἐφαρμόττῃ
ἐπὶ
πᾶν
ὁ
ἀποδοθεὶς |
[6, 10] |
πολλαχῶς
λεγομένων,
καὶ
τοῦ
λόγου
|
μὴ |
ἐφαρμόττοντος
ἐπὶ
πάντα,
ὅτι
μὲν |
[6, 9] |
τὴν
ἄγνοιαν
λέγουσιν.
Τὸ
γὰρ
|
μὴ |
ἔχον
ἐπιστήμην
οὐ
δοκεῖ
ἀγνοεῖν, |
[6, 6] |
στερήσεων·
τυφλὸν
γάρ
ἐστι
τὸ
|
μὴ |
ἔχον
ὄψιν,
ὅτε
πέφυκεν
ἔχειν. |
[6, 6] |
τῷ
γὰρ
πλάτος
ἔχοντι
τὸ
|
μὴ |
ἔχον
πλάτος
ἀντιδιῄρηται,
ἄλλο
δ´ |
[6, 7] |
τῷ
καλῷ
ἔσται,
ὥστε
τὸ
|
μὴ |
ἡδὺ
δι´
ἀκοῆς
τῷ
μὴ |
[6, 10] |
βουλόμενον
τὸν
ὁρισμὸν
ἀποδοῦναι
λαθεῖν
|
μὴ |
ἴδιον
ἀλλὰ
κοινὸν
ἀμφοῖν
λόγον |
[6, 1] |
οἰκείῳ
γένει
ἔθηκεν,
ἢ
εἰ
|
μὴ |
ἴδιος
ὁ
ἀποδοθεὶς
λόγος,
ἐκ |
[6, 9] |
δοκεῖ
εἶναι
(ἄνισα
γὰρ
τὰ
|
μὴ |
ἴσα
λέγεται)
δῆλον
οὖν
ὅτι |
[6, 13] |
(Ἢ
οὐδὲ
τοῦτ´
ἀναγκαῖον,
ἐὰν
|
μὴ |
καθ´
αὑτὰ
ᾖ
τὰ
ἐξ |
[6, 12] |
πρός
τι.
Ἔτι
εἴπερ
ὁ
|
μὴ |
καθ´
αὑτὸ
ἀλλὰ
κατὰ
συμβεβηκὸς |
[6, 5] |
δ´
οὔ,
οἷον
ἐφ´
ὅσων
|
μὴ |
καθ´
αὑτὸ
πρὸς
ἄμφω
λέγεται, |
[6, 7] |
μὲν
ἡδὺ
δι´
ἀκοῆς
δὲ
|
μή, |
καλόν
τε
καὶ
οὐ
καλὸν |
[6, 7] |
μὴ
ἡδὺ
δι´
ἀκοῆς
τῷ
|
μὴ |
καλῷ
ταὐτόν·
τοῖς
γὰρ
αὐτοῖς |
[6, 14] |
ἐπιχειρεῖν,
ἐὰν
ᾖ
γνώριμον
καὶ
|
μὴ |
καλῶς
ἀποδεδομένον
φαίνηται·
τοῦ
γὰρ |
[6, 1] |
τὰ
εἰρημένα,
εἰ
ὥρισται
μέν,
|
μὴ |
καλῶς
δ´
ὥρισται.
Εἰ
μὲν |
[6, 1] |
ἐκεῖνο
γίνεται.
Ἔστι
δὲ
τοῦ
|
μὴ |
καλῶς
μέρη
δύο·
ἓν
μὲν |
[6, 1] |
εἰ
μὴ
ὥρισται
ἢ
εἰ
|
μὴ |
καλῶς
ὥρισται,
πῶς
μετιτέον
εἰπεῖν. |
[6, 1] |
Πρῶτον
μὲν
οὖν
ἐπισκεπτέον
εἰ
|
μὴ |
καλῶς
ὥρισται.
Ῥᾷον
γὰρ
ὁτιοῦν |
[6, 9] |
ὑπάρχειν
ἡ
τοιαύτη
ἁμαρτία
τοῖς
|
μὴ |
κατ´
ἀπόφασιν
τὴν
ἄγνοιαν
λέγουσιν. |
[6, 12] |
παντός,
εἴπερ
καθ´
αὑτὸ
καὶ
|
μὴ |
κατὰ
συμβεβηκὸς
ὄντος
εἶναι
λέγεται, |
[6, 2] |
τὴν
συμφωνίαν
περιέχει.
Ἔτι
εἰ
|
μὴ |
κειμένοις
ὀνόμασι
χρῆται,
οἷον
Πλάτων |
[6, 5] |
ἐν
γένει
τοῦ
πράγματος
ὄντος
|
μὴ |
κεῖται
ἐν
γένει.
Ἐν
ἅπασι |
[6, 5] |
βελτίστου
δοκεῖ
εἶναι.
Πάλιν
εἰ
|
μὴ |
κεῖται
ἐν
τῷ
οἰκείῳ
γένει |
[6, 10] |
τῇ
παραδεδομένῃ
καὶ
παρεπομένῃ
καὶ
|
μὴ |
κινεῖν
τὰ
τοιαῦτα,
ἔνια
δ´ |
[6, 2] |
ὑπάρχει
τῷ
νόμῳ)
εἰ
δὲ
|
μὴ |
κυρίως,
δῆλον
ὅτι
ἀσαφῶς
εἴρηκε |
[6, 4] |
ἕτερον
τοῦ
ἑτέρου.
Δεῖ
δὲ
|
μὴ |
λανθάνειν
ὅτι
ἔνια
ἴσως
οὐκ |
[6, 10] |
ἐπὶ
πάντα,
ὅτι
μὲν
ὁμώνυμον
|
μὴ |
λέγοι,
τὸ
δ´
ὄνομα
μὴ |
[6, 9] |
ἐστερημένον.
Ὁρᾶν
δὲ
καὶ
εἰ
|
μὴ |
λεγομένου
κατὰ
στέρησιν
στερήσει
ὡρίσατο, |
[6, 13] |
κακόν,
τὸ
δ´
ἐκ
τούτων
|
μὴ |
μᾶλλον
ἀγαθὸν
ἢ
κακόν,
οἷον |
[6, 7] |
τοῖς
προτεθεῖσι,
τὸ
δ´
ἕτερον
|
μὴ |
ὁμοίως
ἀμφοτέροις
ἀλλὰ
τῷ
ἑτέρῳ |
[6, 11] |
τὴν
μετάληψιν
ποιητέον.
Εἰ
δὲ
|
μὴ |
ὄνομα
ἀντ´
ὀνόματος
ἀλλὰ
λόγον |
[6, 6] |
οἰκείας
διαφορᾶς
ἕκαστον·
πεζοῦ
γὰρ
|
μὴ |
ὄντος
οὐκ
ἔσται
ἄνθρωπος.
Ἁπλῶς |
[6, 11] |
ὀνόματι
εἰρῆσθαι,
τὸ
δὲ
γένος
|
μή. |
Οὕτω
δ´
ἐχόντων
δῆλον
ὅτι |
[6, 9] |
τὸ
τὶ
πολλοστημόριον·
εἰ
γὰρ
|
μὴ |
οὕτως
ἀποδέδοται,
δῆλον
ὅτι
ἡμάρτηται. |
[6, 9] |
δὲ
καὶ
εἰ
τὴν
τυφλότητα
|
μὴ |
ὄψεως
στέρησιν
ἐν
ὀφθαλμῷ
εἶπεν· |
[6, 3] |
οὐκ
ἀληθὴς
ὁ
λόγος,
εἴπερ
|
μὴ |
πάντων
πρῶτόν
ἐστιν)
Ἔτι
εἴ |
[6, 3] |
τι
τῶν
ἐν
τῷ
λόγῳ
|
μὴ |
πᾶσιν
ὑπάρχει
τοῖς
ὑπὸ
ταὐτὸ |
[6, 3] |
τι
τῶν
ἐν
τῷ
λόγῳ
|
μὴ |
πᾶσιν
ὑπάρχει
τοῖς
ὑπὸ
ταὐτὸ |
[6, 3] |
ἀντικατηγορεῖται
τοῦ
πράγματος
διὰ
τὸ
|
μὴ |
πᾶσιν
ὑπάρχειν
τοῖς
ὑπὸ
ταὐτὸν |
[6, 6] |
ἑτέρου
γένους
ἡ
ῥηθεῖσα
διαφορὰ
|
μὴ |
περιεχομένου
μηδὲ
περιέχοντος·
οὐ
δοκεῖ |
[6, 6] |
αὐτὴν
διαφορὰν
δύο
γενῶν
εἶναι
|
μὴ |
περιεχόντων
ἄλληλα,
ἀλλὰ
προσθετέον
μηδ´ |
[6, 6] |
τὴν
αὐτὴν
δύο
γενῶν
εἶναι
|
μὴ |
περιεχόντων
ἄλληλα,
ἀλλὰ
τὸ
ἕτερον |
[6, 6] |
αὐτὴ
διαφορὰ
δύο
γενῶν
εἶναι
|
μὴ |
περιεχόντων
ἄλληλα.
Εἰ
δὲ
μή, |
[6, 6] |
αὐτὸ
ἐν
δύο
γένεσιν
εἶναι
|
μὴ |
περιέχουσιν
ἄλληλα.
Ἐπιφέρει
γὰρ
ἑκάστη |
[6, 6] |
ταὐτὸν
ἐν
δύο
γένεσιν
εἶναι
|
μὴ |
περιέχουσιν
ἄλληλα.
Οὔτε
γὰρ
τἀγαθὸν |
[6, 13] |
ὁριζόμενον,
πρῶτον
μὲν
ἐπισκοπεῖν
εἰ
|
μὴ |
πέφυκεν
ἓν
γίνεσθαι
ἐκ
τῶν |
[6, 10] |
εἴη
τοῖς
λοιποῖς.
Εἰ
δὲ
|
μή, |
πλείους
ἔσονται
ὁρισμοὶ
τῶν
λοιπῶν· |
[6, 4] |
ὁριζόμενος
οὐχ
ὥρισται.
Εἰ
δὲ
|
μή, |
πλείους
ἔσονται
τοῦ
αὐτοῦ
ὁρισμοί· |
[6, 14] |
ὅτι
οὐχ
ὥρισται.
εἰ
δὲ
|
μή, |
πλείους
τοῦ
αὐτοῦ
συμβήσεται
ὁρισμοὺς |
[6, 6] |
δὲ
καὶ
εἰ
ἀληθεύεται
μέν,
|
μὴ |
ποιεῖ
δὲ
προστιθεμένη
τῷ
γένει |
[6, 9] |
ψυχῇ·
ἐὰν
γὰρ
ὁτιοῦν
τούτων
|
μὴ |
ποιήσῃ,
ἡμάρτηκεν.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[6, 6] |
σημαίνειν.
Ὁρᾶν
δὲ
καὶ
εἰ
|
μὴ |
ποιόν
τι
ἀλλὰ
τόδε
τι |
[6, 6] |
εἴ
τινος
τῶν
πρός
τι
|
μὴ |
πρὸς
ἄλλο
τὴν
διαφορὰν
ἀποδέδωκεν· |
[6, 14] |
δεκτική.
Δεῖ
δὲ
καὶ
ἐὰν
|
μὴ |
πρὸς
ὅλον
ἔχῃ
τις
ἐπιχειρεῖν |
[6, 5] |
πρὸς
πλείω
λεγομένου
τοῦ
ὁριζομένου
|
μὴ |
πρὸς
πάντα
ἀποδέδωκεν,
οἷον
εἰ |
[6, 13] |
ἑκάτερον
ὑπάρχειν,
σκοπεῖν
εἰ
ἐνδέχεται
|
μὴ |
πρὸς
ταὐτὸν
λέγεσθαι
ἑκάτερον.
Οἷον |
[6, 5] |
ἐστι
νόσον
ποιῆσαι.
Ἔτι
εἰ
|
μὴ |
πρὸς
τὸ
βέλτιον
ἀλλὰ
πρὸς |
[6, 8] |
Ἢ
εἰ
πρός
τι
εἰρημένον
|
μὴ |
πρὸς
τὸ
τέλος
ἀποδέδοται·
τέλος |
[6, 9] |
μὴ
ἐπιστήμης
στέρησιν
εἶπεν,
ἢ
|
μὴ |
προσέθηκεν
ἐν
ᾧ
πέφυκε
γίνεσθαι, |
[6, 8] |
Ἔτι
ἐπὶ
τῶν
ὀρέξεων
εἰ
|
μὴ |
πρόσκειται
τὸ
φαινόμενον,
καὶ
ἐφ´ |
[6, 6] |
διαφορὰ
ἄνθρωπός
ἐστιν.
Πάλιν
εἰ
|
μὴ |
πρότερον
ἡ
διαφορὰ
τοῦ
εἴδους· |
[6, 2] |
ἐστιν
ἕκαστον.
Εἰ
μὲν
οὖν
|
μὴ |
σαφῶς,
ἐκ
τῶν
τοιούτων
ἐστὶν |
[6, 6] |
μὴ
περιεχόντων
ἄλληλα.
Εἰ
δὲ
|
μή, |
συμβήσεται
καὶ
εἶδος
τὸ
αὐτὸ |
[6, 6] |
τὰς
τοῦ
γένους.
Εἰ
γὰρ
|
μὴ |
ταῖς
τοῦ
πράγματος
ἰδίαις
ὥρισται |
[6, 13] |
μέρη
τῷ
ὅλῳ.
Εἰ
δὲ
|
μὴ |
ταῦτα
ἀλλὰ
τὸ
ἐκ
τούτων |
[6, 11] |
τῶν
ὀνομάτων
τὴν
μετάληψιν
ποιούμενος
|
μὴ |
τῆς
διαφορᾶς
ἀλλὰ
τοῦ
γένους |
[6, 9] |
οὖν
ἐπὶ
πάντων
τῶν
τοιούτων
|
μή |
τι
διαφωνῇ,
στοιχείοις
χρώμενον
τοῖς |
[6, 2] |
τὰ
τῶν
ἀρχαίων
γραφέων,
εἰ
|
μή |
τις
ἐπέγραψεν,
οὐκ
ἐγνωρίζετο
τί |
[6, 6] |
ἀρετὴν
ἀνθρώπου
ἢ
ψυχῆς
καὶ
|
μὴ |
τοῦ
λογιστικοῦ.
Πρώτου
γὰρ
τοῦ |
[6, 6] |
ἕκαστον
οἰκεία
ἐπιστήμη"
Ἢ
εἰ
|
μὴ |
τοῦ
πρώτου
ἀποδέδωκεν,
ὅταν
τυγχάνῃ |
[6, 4] |
εἶναι
τῷ
ὁριζομένῳ
δηλοῦν,
ἐὰν
|
μὴ |
τυγχάνῃ
ταὐτὸν
ἡμῖν
τε
γνωριμώτερον |
[6, 12] |
τὸ
δ´
ὑπὸ
τὸν
λόγον
|
μὴ |
τῶν
ὄντων,
οἷον
εἰ
τὸ |
[6, 11] |
μάλιστα
μὲν
πάντων,
εἰ
δὲ
|
μή, |
τῶν
πλείστων.
Οὕτω
γὰρ
καὶ |
[6, 6] |
τὴν
διαφορὰν
ὑπάρχειν
τινὶ
καὶ
|
μὴ |
ὑπάρχειν.
Ἔτι
εἰ
κατηγορεῖται
τοῦ |
[6, 6] |
πρότερον,
τὸ
δὲ
κατὰ
τοὔνομα
|
μὴ |
ὑπάρχειν,
οὐκ
ἂν
εἴη
ταὐτόν. |
[6, 10] |
μὴ
λέγοι,
τὸ
δ´
ὄνομα
|
μὴ |
φαίη
ἐπὶ
πάντα
ἐφαρμόττειν,
ὅτι |
[6, 8] |
δ´
ἐπιθυμία
ὄρεξις
ἡδέος,
ἀλλὰ
|
μὴ |
φαινομένου
ἀγαθοῦ
ἢ
ἡδέος.
Πολλάκις |
[6, 2] |
Ἢ
εἰ
καθ´
αὑτὸν
λεχθεὶς
|
μὴ |
φανερὸς
εἴη
τίνος
ἐστὶν
ὁρισμός, |
[6, 1] |
τόπων
ἐπισκεπτέον.
Λοιπὸν
δ´,
εἰ
|
μὴ |
ὥρισται
ἢ
εἰ
μὴ
καλῶς |
[6, 1] |
εἰ
πάντα
τὰ
εἰρημένα
πεποιηκὼς
|
μὴ |
ὥρισται
μηδ´
εἴρηκε
τὸ
τί |
[6, 4] |
τὸ
πρότερον
τοῦ
ὑστέρου,
οἷον
|
στιγμὴ |
γραμμῆς
καὶ
γραμμὴ
ἐπιπέδου
καὶ |
[6, 4] |
Ἐνίοις
δὲ
καὶ
ἡ
αὐτὴ
|
ἐπιστήμη |
ἀμφοτέρων
δοκεῖ
εἶναι,
ὥστ´
οὐδὲ |
[6, 12] |
μηδενὸς
τῶν
ὄντων
ἡ
ἰατρικὴ
|
ἐπιστήμη, |
δῆλον
ὅτι
ὅλως
ἔψευσται,
εἰ |
[6, 6] |
ἢ
πάθος,
καθάπερ
καὶ
ἡ
|
ἐπιστήμη |
ἐν
ψυχῇ,
διάθεσις
οὖσα
ψυχῆς. |
[6, 12] |
ὂν
λέγονται,
ὥσθ´
ἑκάστη
ὄντος
|
ἐπιστήμη |
ἔσται.
Δῆλον
οὖν
ὅτι
ὁ |
[6, 6] |
καὶ
ἡ
περὶ
ἕκαστον
οἰκεία
|
ἐπιστήμη" |
Ἢ
εἰ
μὴ
τοῦ
πρώτου |
[6, 5] |
λέγεται
τὸ
ὁριζόμενον·
πᾶσα
γὰρ
|
ἐπιστήμη |
καὶ
δύναμις
τοῦ
βελτίστου
δοκεῖ |
[6, 11] |
εἰπών.
Ἡ
γὰρ
ὑπόληψις
τῇ
|
ἐπιστήμῃ |
οὐ
ταὐτόν·
ἔδει
δέ
γε, |
[6, 4] |
δ´
ἐπίπεδον
μᾶλλον
τῆς
γραμμῆς,
|
γραμμὴ |
δὲ
σημείου
μᾶλλον.
Οἱ
πολλοὶ |
[6, 4] |
ὑστέρου,
οἷον
στιγμὴ
γραμμῆς
καὶ
|
γραμμὴ |
ἐπιπέδου
καὶ
ἐπίπεδον
στερεοῦ,
καθάπερ |
[6, 13] |
ἓν
ἐξ
αὐτῶν
γίνεσθαι,
οἷον
|
γραμμὴ |
καὶ
ἀριθμός.
Ἔτι
εἰ
τὸ |
[6, 12] |
ὁ
λόγος·
ἔχει
δὲ
καὶ
|
γραμμὴ |
καὶ
σῶμα
μέσον,
οὐ
περιττὰ |
[6, 6] |
μὴ
τοῦ
πρώτου
ἀποδέδωκεν,
ὅταν
|
τυγχάνῃ |
πρὸς
πλείω
λεγόμενον,
οἷον
τὴν |
[6, 4] |
τῷ
ὁριζομένῳ
δηλοῦν,
ἐὰν
μὴ
|
τυγχάνῃ |
ταὐτὸν
ἡμῖν
τε
γνωριμώτερον
ὂν |
[6, 4] |
γνωριμωτέρων
μήτ´
ἐκ
τῶν
ἡμῖν
|
τυγχάνῃ |
τὸν
λόγον
πεποιημένος.
Εἷς
μὲν |
[6, 6] |
ἕξις,
ὥστ´
οὐκ
ἂν
εἴη
|
γένη |
ἀμφότερα.
Εἰ
οὖν
ἡ
ἕξις |
[6, 6] |
ζῷον
καὶ
τὸ
πτηνὸν
ζῷον
|
γένη |
ἐστὶν
οὐ
περιέχοντα
ἄλληλα,
καὶ |
[6, 5] |
Ἔτι
εἰ
ὑπερβαίνων
λέγει
τὰ
|
γένη, |
οἷον
τὴν
δικαιοσύνην
ἕξιν
ἰσότητος |
[6, 5] |
σκοπεῖν
ἐκ
τῶν
περὶ
τὰ
|
γένη |
στοιχείων,
καθάπερ
πρότερον
εἴρηται.
Ἔτι |
[6, 5] |
εἴρηκεν,
ἐπειδὴ
πάντα
τὰ
ἐπάνω
|
γένη |
τῶν
ὑποκάτω
κατηγορεῖται.
Ὥστ´
ἢ |
[6, 6] |
ἀληθεύεται
μέν,
μὴ
ποιεῖ
δὲ
|
προστιθεμένη |
τῷ
γένει
εἶδος.
Δῆλον
γὰρ |
[6, 6] |
δίποδι}
Ἢ
εἰ
ἔστι
μὲν
|
ἀντιδιῃρημένη |
διαφορά,
μὴ
ἀληθεύεται
δὲ
κατὰ |
[6, 6] |
εἰ
ἔστιν
ἀντιδιῃρημένον
τι
τῇ
|
εἰρημένῃ |
διαφορᾷ.
Εἰ
γὰρ
μὴ
ἔστι, |
[6, 6] |
ὅτι
οὐκ
ἂν
εἴη
ἡ
|
εἰρημένη |
τοῦ
γένους
διαφορά·
πᾶν
γὰρ |
[6, 10] |
μὲν
ὀνομασίᾳ
δεῖ
χρῆσθαι
τῇ
|
παραδεδομένῃ |
καὶ
παρεπομένῃ
καὶ
μὴ
κινεῖν |
[6, 10] |
δεῖ
χρῆσθαι
τῇ
παραδεδομένῃ
καὶ
|
παρεπομένῃ |
καὶ
μὴ
κινεῖν
τὰ
τοιαῦτα, |
[6, 6] |
ἀθάνατον
εἶναι.
Ἀλλ´
ὅμως,
ἂν
|
συμβαίνῃ |
τὸ
μὲν
κατὰ
τὸν
λόγον |
[6, 6] |
ἔσται.
Ἀλλ´
ὅμως
ἐάν
ποτε
|
σημαίνῃ |
τὸ
ἔν
τινι
ἡ
διαφορά, |
[6, 7] |
ἀποδοθέντα
λόγον,
οἷον
εἰ
ἡ
|
δικαιοσύνη |
δύναμις
τοῦ
ἴσου
διανεμητική.
Δίκαιος |
[6, 7] |
ὥστ´
οὐκ
ἂν
εἴη
{ἡ
|
δικαιοσύνη |
δύναμις
τοῦ
ἴσου
διανεμητική·
καὶ |
[6, 13] |
τινι
ταὐτῷ
δεκτικῷ,
καθάπερ
ἡ
|
δικαιοσύνη |
καὶ
ἡ
ἀνδρεία
ἐν
ψυχῇ, |
[6, 13] |
ἀδικίαν
ἕξουσιν·
εἰ
γὰρ
ἡ
|
δικαιοσύνη |
σωφροσύνη
καὶ
ἀνδρεία
ἐστίν,
ἡ |
[6, 13] |
ἕξουσιν·
εἰ
γὰρ
ἡ
δικαιοσύνη
|
σωφροσύνη |
καὶ
ἀνδρεία
ἐστίν,
ἡ
ἀδικία |
[6, 9] |
πάντων
τῶν
τοιούτων
μή
τι
|
διαφωνῇ, |
στοιχείοις
χρώμενον
τοῖς
ἐκ
τῶν |
[6, 12] |
περιττὸν
ἀριθμὸν
ἀριθμὸν
μέσον
ἔχοντα
|
εἴπῃ, |
ἐπιδιοριστέον
τὸ
πῶς
μέσον
ἔχοντα. |
[6, 13] |
τὴν
ὑπόληψιν
τὴν
τοιαύτην
ἡ
|
λύπη |
γίνεται,
τοῦτο
βούλεται
δηλοῦν·
τὸ |
[6, 13] |
διαίρεσιν,
οἷον
εἰ
ἡ
ὀργὴ
|
λύπη |
μεθ´
ὑπολήψεως
τοῦ
ὀλιγωρεῖσθαι.
Ὅτι |
[6, 13] |
εἰ
τῷ
ὅλῳ
συμφθείρεται
τὰ
|
μέρη· |
ἀνάπαλιν
γὰρ
δεῖ
συμβαίνειν,
τῶν |
[6, 4] |
καὶ
γνωριμωτέρων
πεποιῆσθαι
τὸν
λόγον,
|
μέρη |
δ´
αὐτοῦ
τὰ
εἰρημένα.
~Δεύτερος |
[6, 1] |
ἑκάτερον
τῶν
εἰρημένων
εἰς
πλείω
|
μέρη |
διείληπται
~Εἷς
μὲν
οὖν
τόπος |
[6, 1] |
Ἔστι
δὲ
τοῦ
μὴ
καλῶς
|
μέρη |
δύο·
ἓν
μὲν
τὸ
ἀσαφεῖ |
[6, 13] |
φθαρέντος
οὐκ
ἀναγκαῖον
καὶ
τὰ
|
μέρη |
ἐφθάρθαι.
Ἢ
εἰ
τὸ
μὲν |
[6, 13] |
ἐκεῖνο·
ἐν
οἷς
γὰρ
τὰ
|
μέρη, |
καὶ
τὸ
ὅλον
ἀνάγκη
ὑπάρχειν, |
[6, 13] |
πλείοσιν.
Εἰ
δὲ
καὶ
τὰ
|
μέρη |
καὶ
τὸ
ὅλον
ἐν
ἑνί |
[6, 13] |
ὅτι
οὐ
ταὐτόν
ἐστι
τὰ
|
μέρη |
καὶ
τὸ
ὅλον,
πάντα
χρήσιμα |
[6, 13] |
ὅλον
καὶ
ἐν
ἑτέρῳ
τὰ
|
μέρη. |
Πάλιν
εἰ
τῷ
ὅλῳ
συμφθείρεται |
[6, 1] |
δὲ
περὶ
τοὺς
ὅρους
πραγματείας
|
μέρη |
πέντε
ἔστιν·
ἢ
γὰρ
ὅτι |
[6, 13] |
εἶναι,
ὥστ´
οὐ
ταὐτὸν
τὰ
|
μέρη |
τῷ
ὅλῳ.
Εἰ
δὲ
μὴ |
[6, 13] |
γὰρ
ὁ
οὕτως
ὁριζόμενος
τὰ
|
μέρη |
τῷ
ὅλῳ
ταὐτὰ
φάσκειν
εἶναι. |
[6, 6] |
ταύτῃ
ἀντιδιῄρηται.
Ἔτι
ἐὰν
ἀποφάσει
|
διαιρῇ |
τὸ
γένος,
καθάπερ
οἱ
τὴν |
[6, 4] |
ἑκάστῳ
γνωριμωτέρων
τὸν
ὁρισμὸν
ποιεῖσθαι
|
χρή. |
Ἔτι
τοῖς
αὐτοῖς
ἄλλοτ´
ἄλλα |
[6, 14] |
ἀέρος
εἶπε
σύνθεσιν.
οὐ
γὰρ
|
ἀπόχρη |
τὸ
σύνθεσιν
εἰπεῖν,
ἀλλὰ
καὶ |
[6, 8] |
γὰρ
ὀρέγονται
τιμῆς,
ὥστ´
οὐκ
|
ἀπόχρη |
φιλότιμον
εἰπεῖν
τὸν
ὀρεγόμενον
τιμῆς, |
[6, 14] |
τῶν
εἰρημένων·
συνθέσει
μὲν
γὰρ
|
πάσῃ |
διάλυσις
ἐναντίον,
τῶν
δ´
εἰρημένων |
[6, 13] |
ἐὰν
ὁποτερῳοῦν
τῶν
εἰρημένων
ταὐτὸν
|
ὁμολογήσῃ |
εἶναι
τὸ
τόδε
μετὰ
τοῦδε, |
[6, 9] |
ἐὰν
γὰρ
ὁτιοῦν
τούτων
μὴ
|
ποιήσῃ, |
ἡμάρτηκεν.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
εἰ |
[6, 6] |
Οὔτε
γὰρ
ὁ
ὕπνος
ὑπάρχει
|
τῇ |
αἰσθήσει
(ἔδει
δ´,
εἴπερ
ἀδυναμία |
[6, 4] |
αὐτῷ
χρῆσθαι.
Ὅ
τε
γὰρ
|
τῇ |
ἀρετῇ
χρώμενος
χρῆται
τῷ
ἀγαθῷ, |
[6, 6] |
ὄψει
πρὸς
τὸ
ἰδεῖν
μόνον,
|
τῇ |
δὲ
στλεγγίδι
κἂν
ἀρύσειέ
τις. |
[6, 6] |
καὶ
εἰ
ἔστιν
ἀντιδιῃρημένον
τι
|
τῇ |
εἰρημένῃ
διαφορᾷ.
Εἰ
γὰρ
μὴ |
[6, 3] |
ἐστίν,
ὥστε
καὶ
τὸ
ταὐτὸν
|
τῇ |
ἐπιθυμίᾳ
ἡδέος
ἔσται.
Γίνεται
οὖν |
[6, 11] |
θεωρητικὴν
εἰπών.
Ἡ
γὰρ
ὑπόληψις
|
τῇ |
ἐπιστήμῃ
οὐ
ταὐτόν·
ἔδει
δέ |
[6, 1] |
δύο·
ἓν
μὲν
τὸ
ἀσαφεῖ
|
τῇ |
ἑρμηνείᾳ
κεχρῆσθαι
(δεῖ
γὰρ
τὸν |
[6, 1] |
τὸν
ὁριζόμενον
ὡς
ἐνδέχεται
σαφεστάτῃ
|
τῇ |
ἑρμηνείᾳ
κεχρῆσθαι,
ἐπειδὴ
τοῦ
γνωρίσαι |
[6, 4] |
ὥστε
χρῆται
τῷ
ἡλίῳ
ὁ
|
τῇ |
ἡμέρᾳ
χρησάμενος.
Πάλιν
εἰ
τῷ |
[6, 10] |
ῥητέον
πρὸς
τὸν
τοιοῦτον
ὅτι
|
τῇ |
μὲν
ὀνομασίᾳ
δεῖ
χρῆσθαι
τῇ |
[6, 11] |
ῥηθέν.
Σκοπεῖν
δὲ
καὶ
ἐν
|
τῇ |
μεταλλαγῇ
τῶν
ὀνομάτων
εἰ
οὐ |
[6, 12] |
ἑκάστου
γὰρ
τὸ
βέλτιστον
ἐν
|
τῇ |
οὐσίᾳ
μάλιστα,
βέλτιον
δὲ
τὸ |
[6, 6] |
δὲ
καὶ
πρὸς
ἄλλο,
οἷον
|
τῇ |
ὄψει
πρὸς
τὸ
ἰδεῖν
μόνον, |
[6, 10] |
τῇ
μὲν
ὀνομασίᾳ
δεῖ
χρῆσθαι
|
τῇ |
παραδεδομένῃ
καὶ
παρεπομένῃ
καὶ
μὴ |
[6, 4] |
κακοῦ
τὸ
ἀγαθόν·
ἅμα
γὰρ
|
τῇ |
φύσει
τὰ
ἀντικείμενα.
Ἐνίοις
δὲ |
[6, 4] |
μονάδι
μεῖζον
ἀρτίου.
Ἅμα
γὰρ
|
τῇ |
φύσει
τὰ
ἐκ
τοῦ
αὐτοῦ |
[6, 6] |
οὐ
συμβαίνει·
ἔστι
γὰρ
καὶ
|
ἀπλατῆ |
καὶ
πλάτος
ἔχοντα
μήκη.
Ὥστε |
[6, 1] |
γὰρ
τὸν
ὁριζόμενον
ὡς
ἐνδέχεται
|
σαφεστάτῃ |
τῇ
ἑρμηνείᾳ
κεχρῆσθαι,
ἐπειδὴ
τοῦ |
[6, 4] |
εἴληπται,
ἀρτίων
ὄντων,
καὶ
ἡ
|
ἀρετὴ |
ἀγαθόν
τί
ἐστιν,
ὥσθ´
ὑποκάτω |
[6, 6] |
λογιστικοῦ.
Πρώτου
γὰρ
τοῦ
λογιστικοῦ
|
ἀρετὴ |
ἡ
φρόνησις·
κατὰ
γὰρ
τοῦτο |
[6, 4] |
ἀγαθῷ,
ἐπειδὴ
ἀγαθόν
τι
ἡ
|
ἀρετή, |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ὁ
τῷ |
[6, 2] |
συμφωνία
τὴν
ἀρετὴν
οὔθ´
ἡ
|
ἀρετὴ |
τὴν
συμφωνίαν
περιέχει.
Ἔτι
εἰ |
[6, 6] |
ἕξις
τί
ἐστι
σημαίνει
ἡ
|
ἀρετή, |
τὸ
δ´
ἀγαθὸν
οὐ
τί |
[6, 4] |
χρῆσθαι.
Ὅ
τε
γὰρ
τῇ
|
ἀρετῇ |
χρώμενος
χρῆται
τῷ
ἀγαθῷ,
ἐπειδὴ |
[6, 10] |
ἡ
γὰρ
ἰδέα
οὐκ
ἔσται
|
θνητή, |
οἷον
αὐτοάνθρωπος,
ὥστ´
οὐκ
ἐφαρμόσει |
[6, 12] |
πολλαὶ
πρὸς
ὂν
λέγονται,
ὥσθ´
|
ἑκάστη |
ὄντος
ἐπιστήμη
ἔσται.
Δῆλον
οὖν |
[6, 6] |
μὴ
περιέχουσιν
ἄλληλα.
Ἐπιφέρει
γὰρ
|
ἑκάστη |
τῶν
διαφορῶν
τὸ
οἰκεῖον
γένος, |
[6, 10] |
ὁμώνυμόν
φασιν
εἶναι
ὅταν
μὴ
|
ἐφαρμόττῃ |
ἐπὶ
πᾶν
ὁ
ἀποδοθεὶς
λόγος, |
[6, 10] |
ὁμώνυμον
συνώνυμον
ἐὰν
ἐπ´
ἄμφω
|
ἐφαρμόττῃ, |
προδιομολογητέον
ὑπὲρ
τῶν
τοιούτων
ἢ |
[6, 8] |
αὐτὴ
ἐπιθυμία
αὐτοῦ
ἡδέος
καὶ
|
αὐτὴ |
βούλησις
αὐτοῦ
ἀγαθοῦ.
Οὐκ
ἔσται |
[6, 6] |
περιέχοντος·
οὐ
δοκεῖ
γὰρ
ἡ
|
αὐτὴ |
διαφορὰ
δύο
γενῶν
εἶναι
μὴ |
[6, 8] |
τὸ
εἶδος
δοκεῖ
λέγεσθαι,
οἷον
|
αὐτὴ |
ἐπιθυμία
αὐτοῦ
ἡδέος
καὶ
αὐτὴ |
[6, 4] |
ἀντικείμενα.
Ἐνίοις
δὲ
καὶ
ἡ
|
αὐτὴ |
ἐπιστήμη
ἀμφοτέρων
δοκεῖ
εἶναι,
ὥστ´ |
[6, 3] |
ἦν
εἰπεῖν
στέρησιν
θερμοῦ,
ἐπειδὴ
|
αὐτὴ |
ἡ
στέρησις
γνώριμον
ποιεῖ
ὅτι |
[6, 6] |
γὰρ
ὅτι
οὐκ
ἂν
εἴη
|
αὕτη |
εἰδοποιὸς
διαφορὰ
τοῦ
γένους·
πᾶσα |
[6, 6] |
γένους
εἶδος
ποιεῖ.
Εἰ
δ´
|
αὕτη |
μὴ
ἔστι
διαφορά,
οὐδ´
ἡ |
[6, 9] |
ἀγνοίας
δόξειεν
ἂν
ὑπάρχειν
ἡ
|
τοιαύτη |
ἁμαρτία
τοῖς
μὴ
κατ´
ἀπόφασιν |
[6, 6] |
ἀποφάσει
διελεῖν
τὸ
γένος
ἢ
|
τοιαύτῃ |
καταφάσει
ᾗ
ἀπόφασιν
{ἀναγκαῖον
ἀντιδιαιρεῖσθαι, |
[6, 6] |
διαφορά,
οὐδ´
ἡ
λεχθεῖσα,
ἐπεὶ
|
ταύτῃ |
ἀντιδιῄρηται.
Ἔτι
ἐὰν
ἀποφάσει
διαιρῇ |
[6, 10] |
Ἂν
δὲ
μὴ
γενομένης
ὁμολογίας
|
φῇ |
τις
τὸ
συνώνυμον
ὁμώνυμον
εἶναι |
[6, 13] |
γὰρ
ὄντων
ἐὰν
ἑκάτερος
θάτερον
|
ἔχῃ, |
ἀμφότεροι
δίκαιοι
ἔσονται
καὶ
οὐδέτερος, |
[6, 13] |
μὲν
αὐτῶν
σωφροσύνην
καὶ
δειλίαν
|
ἔχῃ, |
ὁ
δὲ
ἀνδρείαν
καὶ
ἀκολασίαν· |
[6, 14] |
καὶ
ἐὰν
μὴ
πρὸς
ὅλον
|
ἔχῃ |
τις
ἐπιχειρεῖν
τὸν
ὁρισμὸν
διὰ |
[6, 4] |
μονὰς
ἀριθμοῦ·
πρότερον
γὰρ
καὶ
|
ἀρχὴ |
παντὸς
ἀριθμοῦ.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[6, 6] |
καθάπερ
καὶ
ἡ
ἐπιστήμη
ἐν
|
ψυχῇ, |
διάθεσις
οὖσα
ψυχῆς.
Ἐνίοτε
δὲ |
[6, 9] |
λογιστικῷ
ἀλλ´
ἐν
ἀνθρώπῳ
ἢ
|
ψυχῇ· |
ἐὰν
γὰρ
ὁτιοῦν
τούτων
μὴ |
[6, 13] |
δικαιοσύνη
καὶ
ἡ
ἀνδρεία
ἐν
|
ψυχῇ, |
ἢ
ἐν
τόπῳ
τῷ
αὐτῷ |
[6, 3] |
γὰρ
τὸ
αὐτὸ
αὑτὸ
κινοῦν
|
ψυχή, |
καθάπερ
Πλάτων
ὥρισται.
Ἢ
ἴδιον |
[6, 6] |
κατὰ
γὰρ
τοῦτο
καὶ
ἡ
|
ψυχὴ |
καὶ
ὁ
ἄνθρωπος
φρονεῖν
λέγεται. |
[6, 10] |
τοῖς
φυτοῖς
ὑπάρχει.
Ἡ
δὲ
|
ζωὴ |
οὐ
καθ´
ἓν
εἶδος
δοκεῖ |