HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Les Topiques, livre VI

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


η  =  84 formes différentes pour 598 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[6, 13]   οὔτε γὰρ ἐκ μηδετέρων δυνατὸν     ἀγαθόν τι κακὸν {γενέσθαι,
[6, 13]   κακὸν {γενέσθαι, οὔτ´ ἐκ κακῶν     ἀγαθῶν μηδέτερον. εἰ μᾶλλον
[6, 8]   φιλοχρήματος πόσων ὀρεγόμενος χρημάτων,     ἀκρατὴς περὶ ποίας ἡδονάς·
[6, 7]   δὲ πρᾶγμα μή· δεῖ γὰρ     ἀμφότερα δέχεσθαι μηδέτερον, εἴπερ
[6, 13]   οὐκ ἔστιν ἀγαθά, μειχθέντα δέ,     ἀνάπαλιν ἑκάτερον μὲν ἀγαθόν, μειχθέντα
[6, 6]   τὸ ποιούμενον εἰς τὸ ποιητικὸν     ἀνάπαλιν συμβαίνει τιθέναι τοῖς οὕτως
[6, 13]   καλόν, τὰ δὲ μηδέτερα,     ἀνάπαλιν τὰ μὲν ἀγαθὰ
[6, 7]   τὸν λόγον ἀποδοθὲν μὴ δέχεται,     ἀνάπαλιν τὸ μὲν κατὰ τὸν
[6, 9]   ὀνόματος λόγος· εἰπεῖν γὰρ     ἀνισότητα οὐδὲν διαφέρει στέρησιν
[6, 6]   γένους ὅτι πλάτος ἔχον ἐστὶν     ἀπλατές ἐστιν; δεῖ γὰρ κατὰ
[6, 6]   γένος τῆς γραμμῆς, μῆκος ὄν,     ἀπλατὲς πλάτος ἔχον ἔσται.
[6, 6]   τοῦ εἴδους· πᾶν γὰρ μῆκος     ἀπλατὲς πλάτος ἔχον ἐστίν,
[6, 13]   ἀκολουθεῖν τῷ μᾶλλον, καὶ εἶναι     ἁπλῶς ἀγαθόν, μᾶλλον ἀγαθὸν
[6, 9]   ἐν πέφυκε γίνεσθαι προσέθηκεν,     ἁπλῶς ἐν πρώτῳ
[6, 6]   παντὸς κατάφασις     ἀπόφασις ἀληθεύεται, ὥστε καὶ τὸ
[6, 6]   αἱ διαφοραὶ πᾶσαι εἴδη     ἄτομα ἔσονται, εἴπερ ζῷα· ἕκαστον
[6, 6]   τῶν ζῴων εἶδός ἐστιν     ἄτομον. Ὁμοίως δὲ σκεπτέον καὶ
[6, 8]   τῷ ὁρισμῷ πρὸς λέγεται  {ἢ   αὐτὸ κατὰ τὸ γένος,
[6, 14]   τὸ ἐκλαμβανόμενον ὑπὸ τοῦ ἐρωτῶντος     αὐτὸν διασαφῆσαι τί ποτε τυγχάνει
[6, 4]   τὸν ὅρον διχῶς ἔστιν ἐκλαβεῖν·     γὰρ εἰ ἁπλῶς ἐξ ἀγνωστοτέρων
[6, 1]   ὅρους πραγματείας μέρη πέντε ἔστιν·     γὰρ ὅτι ὅλως οὐκ ἀληθὲς
[6, 6]   γὰρ τὸ νῦν ἄφθαρτον εἶναι·     γὰρ ὅτι οὐκ ἔφθαρται νῦν
[6, 14]   ἐπισκοπεῖν· ἀναγκαῖον γὰρ τῷ ἀποκρινομένῳ     δέχεσθαι τὸ ἐκλαμβανόμενον ὑπὸ τοῦ
[6, 7]   τὸ καλὸν τὸ δι´ ὄψεως     δι´ ἀκοῆς ἡδύ, καὶ τὸ
[6, 6]   γὰρ διὰ τὴν ἀδυναμίαν ὑπνώσσομεν     διὰ τὸν ὕπνον ἀδυνατοῦμεν. Ὁμοίως
[6, 6]   εἴρηται τὸ ὡρισμένον πάθος  {ἡ}   διάθεσις ὁτιοῦν ἄλλο, ἡμάρτηκεν·
[6, 5]   τὴν δικαιοσύνην ἕξιν ἰσότητος ποιητικὴν     διανεμητικὴν τοῦ ἴσου· ὑπερβαίνει γὰρ
[6, 6]   τῷ〉 ἐνύδρῳ {καὶ τῷ δίποδι}     εἰ ἔστι μὲν ἀντιδιῃρημένη διαφορά,
[6, 3]   ὥστε μάταιον τὸ τοιοῦτον προσκείμενον.     εἰ ἔστι μὲν ἴδιον τὸ
[6, 2]   ἀποδιδόμενοι καὶ τοὺς ἐναντίους προσσημαίνουσιν.     εἰ καθ´ αὑτὸν λεχθεὶς μὴ
[6, 13]   ἐκ κακῶν ἀγαθῶν μηδέτερον.     εἰ μᾶλλον μὲν θάτερον ἀγαθὸν
[6, 1]   ἐν τῷ οἰκείῳ γένει ἔθηκεν,     εἰ μὴ ἴδιος ἀποδοθεὶς
[6, 1]   Λοιπὸν δ´, εἰ μὴ ὥρισται     εἰ μὴ καλῶς ὥρισται, πῶς
[6, 6]   περὶ ἕκαστον οἰκεία ἐπιστήμη"     εἰ μὴ τοῦ πρώτου ἀποδέδωκεν,
[6, 1]   εἶναι, καθάπερ καὶ πρότερον εἴρηται)     εἰ πάντα τὰ εἰρημένα πεποιηκὼς
[6, 8]   γένος, ἐν τῷ ὁρισμῷ ἀποδίδοσθαι.     εἰ πρός τι εἰρημένον μὴ
[6, 13]   ἀναγκαῖον καὶ τὰ μέρη ἐφθάρθαι.     εἰ τὸ μὲν ὅλον ἀγαθὸν
[6, 13]   οἷον πρὸς τοὺς πολεμικοὺς κινδύνους     εἴ τι μᾶλλον τούτου τέλος.
[6, 5]   ὁρισμὸς τὸ ἔχον τρεῖς διαστάσεις"     εἴ τις τὸν ἄνθρωπον ὁρίσαιτο
[6, 6]   κατηγοροῦνται. Ἔτι αἱ διαφοραὶ πᾶσαι     εἴδη ἄτομα ἔσονται, εἴπερ
[6, 6]   ζῷα· ἕκαστον γὰρ τῶν ζῴων     εἶδός ἐστιν ἄτομον. Ὁμοίως
[6, 2]   ὁμοιότης ὑπάρχει καθ´ ἣν μέτρον     εἰκὼν νόμος ἐστίν, οὔτε
[6, 2]   εἴρηται, οἷον νόμος μέτρον     εἰκὼν τῶν φύσει δικαίων. Ἔστι
[6, 5]   γένη τῶν ὑποκάτω κατηγορεῖται. Ὥστ´     εἰς τὸ ἐγγυτάτω γένος θετέον,
[6, 13]   καὶ ἀνδρεία ἐν ψυχῇ,     ἐν τόπῳ τῷ αὐτῷ
[6, 13]   ἐν τόπῳ τῷ αὐτῷ     ἐν χρόνῳ τῷ αὐτῷ, μηδαμῶς
[6, 9]   πέφυκε γίνεσθαι προσέθηκεν, ἁπλῶς     ἐν πρώτῳ πέφυκε γίνεσθαι.
[6, 8]   γένεσίς ἐστι πρὸς ἀποδέδωκεν,     ἐνέργεια· οὐδὲν γὰρ τῶν τοιούτων
[6, 6]   ἄφθαρτον ζῷον νῦν ἀθάνατον ἔσται.     ἐπὶ μὲν τούτου οὐ συμβαίνει·
[6, 6]   καὶ τὸ ἔνυδρον ποὺ σημαῖνον.     ἐπὶ μὲν τούτων οὐκ ὀρθῶς
[6, 12]   πλείοσι περιλαβόντες εἶπαν, ὅλως     ἐπί τι ψεύδονται, οἷον εἴ
[6, 12]   τὸ πῶς μέσον ἔχον. Ὥστ´     ἐπιτίμησις ἔσται, συλλογισμὸς ὅτι
[6, 6]   κατὰ παντὸς κατάφασις     ἀπόφασις ἀληθεύεται, ὥστε καὶ
[6, 6]   οὗ εἴρηται τὸ ὡρισμένον πάθος     {ἡ} διάθεσις ὁτιοῦν ἄλλο,
[6, 6]   ἔχον ἐστίν, ἐπεὶ κατὰ παντὸς     κατάφασις ἀπόφασις
[6, 1]   ἐπιχείρησις ῥᾴων περὶ τοῦτο     περὶ ἐκεῖνο γίνεται. Ἔστι
[6, 8]   ἡδέος, ἀλλὰ μὴ φαινομένου ἀγαθοῦ     ἡδέος. Πολλάκις γὰρ λανθάνει τοὺς
[6, 8]   ἐστιν, ὥστ´ οὐκ ἀναγκαῖον ἀγαθὸν     ἡδὺ εἶναι ἀλλὰ φαινόμενον μόνον.
[6, 8]   τοὺς ὀρεγομένους τι ἀγαθὸν     ἡδύ ἐστιν, ὥστ´ οὐκ ἀναγκαῖον
[6, 8]   τὸ εἶναι αὐτὸ φαινόμενον ἀγαθὸν     ἡδύ. ~Ἔτι ἐὰν μὲν
[6, 4]   γὰρ εἰ ἁπλῶς ἐξ ἀγνωστοτέρων     ἡμῖν ἀγνωστοτέρων· ἐνδέχεται γὰρ ἀμφοτέρως.
[6, 13]   εἰ μᾶλλον μὲν θάτερον ἀγαθὸν     θάτερον κακόν, τὸ δ´ ἐκ
[6, 3]   κινοῦν ψυχή, καθάπερ Πλάτων ὥρισται.     ἴδιον μέν ἐστι τὸ εἰρημένον,
[6, 8]   πρός τι τὸ ὁριζόμενον     καθ´ αὑτὸ κατὰ τὸ
[6, 6]   τοῦ πράγματος ἰδίαις ὥρισται διαφοραῖς,     καὶ παντελῶς τι τοιοῦτον εἴρηκεν
[6, 13]   ἀνάπαλιν τὰ μὲν ἀγαθὰ     κακά, τὸ δ´ ὅλον μηδέτερον·
[6, 13]   μηδετέρων δυνατὸν ἀγαθόν τι     κακὸν {γενέσθαι, οὔτ´ ἐκ κακῶν
[6, 13]   ἁπλῶς ἀγαθόν, μᾶλλον ἀγαθὸν     κακόν. τοῦτο μὲν οὐκ
[6, 13]   μᾶλλον γὰρ ἀγαθὸν ἀνδρεία     κακὸν ψευδὴς δόξα. Ἔδει
[6, 13]   ἐκ τούτων μὴ μᾶλλον ἀγαθὸν     κακόν, οἷον εἰ ἀναίδεια
[6, 13]   ἑκάτερον καθ´ αὑτὸ ἀγαθὸν     κακόν· πολλὰ γὰρ τῶν ποιητικῶν
[6, 13]   εἰ τὸ μὲν ὅλον ἀγαθὸν     καλόν, τὰ δὲ μηδέτερα,
[6, 14]   ἑαυτὸν εὐστόχως ὁρίσασθαι τὸ προκείμενον     καλῶς εἰρημένον ὅρον ἀναλαβεῖν· ἀνάγκη
[6, 1]   ὥρισται. Ῥᾷον γὰρ ὁτιοῦν ποιῆσαι     καλῶς ποιῆσαι· δῆλον οὖν ὅτι
[6, 8]   πόσου ποίου ποῦ     κατὰ τὰς ἄλλας διαφοράς, οἷον
[6, 8]   πρὸς λέγεται {ἢ αὐτὸ     κατὰ τὸ γένος, οἷον εἰ
[6, 8]   τὸ ὁριζόμενον καθ´ αὑτὸ     κατὰ τὸ γένος, σκοπεῖν εἰ
[6, 7]   τι μᾶλλον λέγεται τὸ ὁρισθὲν     κατὰ τὸν ἀποδοθέντα λόγον, οἷον
[6, 6]   ἐστίν, ἐπεὶ κατὰ παντὸς     κατάφασις ἀπόφασις ἀληθεύεται,
[6, 13]   καὶ εἶναι ἁπλῶς ἀγαθόν,     μᾶλλον ἀγαθὸν κακόν.
[6, 9]   στέρησιν μὴ ἐπιστήμης στέρησιν εἶπεν,     μὴ προσέθηκεν ἐν πέφυκε
[6, 14]   πᾶν τὸ σύνθετον σύνθεσιν εἶναι     μηδέν, τῶν δὲ ζῴων ἕκαστον
[6, 7]   δεῖ γὰρ ἀμφότερα δέχεσθαι     μηδέτερον, εἴπερ δὴ ταὐτόν ἐστι
[6, 14]   γὰρ μᾶλλον διὰ τούτου     διὰ τοῦ ἑτέρου ὁρισάμενος
[6, 5]   γὰρ μᾶλλον ὁ〉 τοῦ γράψαι     ὁ〉 τοῦ ἀναγνῶναι ἀποδοὺς ὥρισται,
[6, 12]   ἀλλ´ ἐν πλείοσι περιλαβόντες εἶπαν,     ὅλως ἐπί τι ψεύδονται,
[6, 3]   τινι κέχρηται πᾶσιν ὑπάρχει,     ὅλως τοῖς οὖσιν τοῖς
[6, 12]   αἱρετὸν ὡς ποιητικὸν πρακτικὸν     ὁπωσοῦν δι´ ἄλλο αἱρετὸν ἀποδέδωκεν,
[6, 3]   οὐδὲν γὰρ διαφέρει ἐπιθυμίαν εἰπεῖν     ὄρεξιν ἡδέος, ὥσθ´ ἑκάτερον αὐτῶν
[6, 14]   σύνθεσις, καθάπερ εἰ σάρκα ὁριζόμενος     ὀστοῦν τὴν πυρὸς καὶ γῆς
[6, 1]   ὁρισμὸν κατὰ παντὸς ἀνθρώπου ἀληθεύεσθαι)     ὅτι ὄντος γένους οὐκ ἔθηκεν
[6, 6]   ὅτι οὐκ ἔφθαρται νῦν σημαίνει,     ὅτι οὐ δύναται φθαρῆναι νῦν,
[6, 6]   εἶναι· οὐδὲν γὰρ ἄλλο σημαίνει     ὅτι οὐκ ἔχει πλάτος. Συμβήσεται
[6, 1]   τὴν τοῦ ὁριζομένου οὐσίαν σημαίνειν)     ὅτι οὐκ ἴδιος λόγος
[6, 6]   ὅτι οὐ δύναται φθαρῆναι νῦν,     ὅτι τοιοῦτόν ἐστι νῦν οἷον
[6, 6]   ὡρισμένον πάθος {ἡ} διάθεσις     ὁτιοῦν ἄλλο, ἡμάρτηκεν· πᾶσα γὰρ
[6, 9]   τῆς ἕξεως τοῦ ἐναντίου     ὁτουοῦν ἐστιν στέρησις. Καὶ
[6, 6]   γὰρ τἀγαθὸν τῆς ἀρετῆς ἐστιν.     οὐ γένος τἀγαθὸν ἀλλὰ διαφορά,
[6, 3]   λέγει. Πότερον μὲν οὖν καλῶς     οὐ καλῶς, διὰ τούτων καὶ
[6, 8]   δ´ ἐν ἑκάστῳ τὸ βέλτιστον     οὗ χάριν τἆλλα. Ῥητέον δὴ
[6, 13]   χεῖρον, τοῦ δὲ χείρονος βέλτιον.  (Ἢ   οὐδὲ τοῦτ´ ἀναγκαῖον, ἐὰν μὴ
[6, 12]   σῳστικὸν τῶν δι´ ἄλλο αἱρετῶν.     οὐδὲν μὲν κωλύει τὸ δι´
[6, 13]   μὲν ἀγαθόν, μειχθέντα δὲ κακὸν     οὐδέτερον. Μάλιστα δὲ καταφανὲς τὸ
[6, 6]   δύο γένεσιν οὐ περιέχουσιν ἄλληλα.     οὐκ ἀδύνατον τὴν αὐτὴν διαφορὰν
[6, 1]   καὶ γὰρ ἐκεῖ· πότερον ἀληθὲς     οὐκ ἀληθὲς πᾶσα σκέψις
[6, 1]   οὐκ ἔθηκεν εἰς τὸ γένος,     οὐκ εἰς τὸ οἰκεῖον γένος
[6, 8]   τὸ γίνεσθαι καὶ ἐνεργεῖν.  (Ἢ   οὐκ ἐπὶ πάντων ἀληθὲς τὸ
[6, 3]   καὶ ἄλλο τι πρῶτον εἶναι.     οὐχ ἁπλῶς πρῶτον ἀπὸ τροφῆς
[6, 4]   εἴρηκε τὸ τί ἦν εἶναι     οὐχί, ἐκ τῶνδε. Πρῶτον μὲν
[6, 10]   ἐν οἷς πρόσκειται τὸ ποιητικὸν     παθητικόν, ἀνάγκη διαφωνεῖν ἐπὶ τῆς
[6, 6]   πέφυκε γίνεσθαι οὗ ἐστι διάθεσις     πάθος, καθάπερ καὶ ἐπιστήμη
[6, 8]   λέγεται, ἀλλ´ ὑπὸ τινός.     πάλιν, ὡς ὁρίζονται τὴν νύκτα
[6, 11]   ἐν τοῖς τοιούτοις μεταλλαγὴν γίνεσθαι,     πάντων τινῶν, ἐπειδὴ {οὐδὲν
[6, 5]   εἰς τὸ ἐγγυτάτω γένος θετέον,     πάσας τὰς διαφορὰς τῷ ἐπάνω
[6, 8]   οἱ πλεῖστοι ἥδεσθαι μᾶλλον βούλονται     πεπαῦσθαι ἡδόμενοι, ὥστε τὸ ἐνεργεῖν
[6, 1]   ῥᾴων περὶ τοῦτο     περὶ ἐκεῖνο γίνεται. Ἔστι δὲ
[6, 6]   γραμμῆς, μῆκος ὄν, ἀπλατὲς     πλάτος ἔχον ἔσται. Μῆκος δ´
[6, 6]   πᾶν γὰρ μῆκος ἀπλατὲς     πλάτος ἔχον ἐστίν, ἐπεὶ κατὰ
[6, 7]   τὸ ὂν τὸ δυνατὸν παθεῖν     ποιῆσαι· ἅμα γὰρ ταὐτὸν καλόν
[6, 8]   εἰ μὴ διώρικε τὸ πόσου     ποίου ποῦ κατὰ
[6, 8]   διώρικε τὸ πόσου ποίου     ποῦ κατὰ τὰς ἄλλας
[6, 12]   δι´ αὑτὸ αἱρετὸν ὡς ποιητικὸν     πρακτικὸν ὁπωσοῦν δι´ ἄλλο
[6, 8]   ὡρίσατο ἐπιστήμην γραμμάτων· ἔδει γὰρ     πρὸς αὐτὸ λέγεται,
[6, 8]   πρὸς αὐτὸ λέγεται,     πρὸς τὸ γένος, ἐν
[6, 9]   προσέθηκεν ἐν πέφυκε γίνεσθαι,     προσθεὶς μὴ ἐν πρώτῳ
[6, 10]   ἐφαρμόττῃ, προδιομολογητέον ὑπὲρ τῶν τοιούτων     προσυλλογιστέον ὅτι ὁμώνυμον συνώνυμον,
[6, 11]   τινῶν, ἐπειδὴ {οὐδὲν πλείω νῦν     πρότερον ὀνόματα εἴρηται. Δεῖ δὲ
[6, 6]   τὸν λόγον ἀποδοθὲν ὑπάρχειν νῦν     πρότερον, τὸ δὲ κατὰ τοὔνομα
[6, 6]   οἷον τὴν ἀρετὴν ἕξιν ἀγαθὴν     σπουδαίαν· γένος γὰρ τἀγαθὸν τῆς
[6, 9]   γὰρ ἀνισότητα οὐδὲν διαφέρει     στέρησιν ἰσότητος. Ἔσται οὖν
[6, 12]   ἔχον. Ὥστ´ ἐπιτίμησις ἔσται,     συλλογισμὸς ὅτι οὐχ ὥρισται. Πάλιν
[6, 10]   τοιούτων προσυλλογιστέον ὅτι ὁμώνυμον     συνώνυμον, ὁπότερον ἂν ᾖ· μᾶλλον
[6, 12]   ποιητικὴν εὐδαιμονίας· τὸ γὰρ ποιητικὸν     σῳστικὸν τῶν δι´ ἄλλο αἱρετῶν.
[6, 12]   ἀλλὰ τὸ πρᾶγμα εὖ ἔχον     τετελεσμένον. Τοιοῦτος δ´ τοῦ
[6, 8]   τὴν ἐπιστήμην ὡρίσατο ὑπόληψιν ἀμετάπειστον,     τὴν βούλησιν ὄρεξιν ἄλυπον· παντὸς
[6, 2]   οἷον εἰ τὴν ἐπιστήμην ἀμετάπτωτον     τὴν γῆν τιθήνην τὴν
[6, 6]   διαφορὰν εἶναι, οἷον τὸ ζῷον     τὴν οὐσίαν, δῆλον ὅτι οὐχ
[6, 12]   τὴν δικαιοσύνην νόμων σῳστικὴν εἰπὼν     τὴν σοφίαν ποιητικὴν εὐδαιμονίας· τὸ
[6, 2]   ἀμετάπτωτον τὴν γῆν τιθήνην     τὴν σωφροσύνην συμφωνίαν· πᾶν γὰρ
[6, 4]   πεζὸν γνωρίζει) τοῦ δὲ γένους     τῆς διαφορᾶς γνωριζομένης οὐκ ἀνάγκη
[6, 5]   τί ὂν τρεῖς ἔχει διαστάσεις,     τί ὂν ἐπίσταται ἀριθμεῖν· τὸ
[6, 11]   τοιούτοις μεταλλαγὴν γίνεσθαι, πάντων     τινῶν, ἐπειδὴ {οὐδὲν πλείω νῦν
[6, 4]   ἄρτιον ἀριθμὸν τὸν δίχα διαιρούμενον     τὸ ἀγαθὸν ἕξιν ἀρετῆς· τό
[6, 8]   οὗ χάριν τἆλλα. Ῥητέον δὴ     τὸ βέλτιστον τὸ ἔσχατον,
[6, 8]   τὸ ἐνηργηκέναι καὶ γεγενῆσθαι τέλος     τὸ γίνεσθαι καὶ ἐνεργεῖν. (Ἢ
[6, 6]   κατηγορεῖται τοῦ γένους διαφορὰ     τὸ εἶδος τῶν κάτωθέν
[6, 13]   ἤτοι μέλι καὶ ὕδωρ λέγει     τὸ ἐκ μέλιτος καὶ ὕδατος.
[6, 13]   εἴ τινος ὁρισμὸν ἀποδιδοὺς τάδε     τὸ ἐκ τούτων τόδε
[6, 8]   Ῥητέον δὴ τὸ βέλτιστον     τὸ ἔσχατον, οἷον τὴν ἐπιθυμίαν
[6, 8]   τὸν σεισμὸν κίνησιν γῆς,     τὸ νέφος πύκνωσιν ἀέρος,
[6, 6]   καθάπερ τὸ δίπουν τὸ πτηνὸν     τὸ πεζὸν συνεπιφέρει ζῷον. Ὁρᾶν
[6, 8]   τὸ νέφος πύκνωσιν ἀέρος,     τὸ πνεῦμα κίνησιν ἀέρος· προσθετέον
[6, 9]   τὸ δὲ κακὸν οὐδὲν διαφέρει     τὸ τῷ ἀγαθῷ ἐναντίον, ἔσται
[6, 2]   οἷον Πλάτων ὀφρυόσκιον τὸν ὀφθαλμόν,     τὸ φαλάγγιον σηψιδακές, τὸν μυελὸν
[6, 9]   ἀγαθοῦ, βλαβερὸν τὸ ποιητικὸν κακοῦ     τὸ φθαρτικὸν ἀγαθοῦ· θάτερον γὰρ
[6, 13]   τάδε τὸ ἐκ τούτων     τόδε μετὰ τοῦδε ὡρίσατο. Εἰ
[6, 6]   οὐδὲν ἀποφάσει διελεῖν τὸ γένος     τοιαύτῃ καταφάσει ἀπόφασιν {ἀναγκαῖον
[6, 3]   ὑπάρχει, ὅλως τοῖς οὖσιν     τοῖς ὑπὸ ταὐτὸ γένος τῷ
[6, 10]   γὰρ μᾶλλον τοῦτο τοῖς ζῴοις     τοῖς φυτοῖς ὑπάρχει. δὲ
[6, 13]   ῥητέον ὅτι τόδε μετὰ τοῦδε     τοῖσδε ταὐτὸν τῷ ἐκ
[6, 3]   τῶν ὑγιεινῶν ζῴῳ καὶ ἀνθρώπῳ,     τὸν νόμον εἰκόνα τῶν φύσει
[6, 8]   ὁρίζονται τὴν νύκτα σκιὰν γῆς,     τὸν σεισμὸν κίνησιν γῆς,
[6, 11]   δῆλον ὅτι τῆς διαφορᾶς μᾶλλον     τοῦ γένους ὁρισμὸν ἀποδοτέον, ἐπειδὴ
[6, 9]   ἐστι στέρησις, οἷον τῆς ἕξεως     τοῦ ἐναντίου ὁτουοῦν ἐστιν
[6, 11]   μετάληψιν ποιήσασθαι, ἐπειδὴ ἀγνωστότερόν ἐστιν.  (Ἢ   τοῦτο μὲν γελοῖον τὸ ἐπιτίμημα·
[6, 3]   ὥσθ´ ἑκάτερον αὐτῶν ἡδέος ἔσται.     τοῦτο μὲν οὐδὲν ἄτοπον· καὶ
[6, 13]   μᾶλλον ἀγαθὸν κακόν.     τοῦτο μὲν οὐκ ἀναγκαῖον, ἐὰν
[6, 13]   μετὰ τοῦδε τοῖσδε ταὐτὸν     τῷ ἐκ τῶνδε· γὰρ
[6, 6]   διαφορὰ τὸ εἶδος     τῶν κάτωθέν τι τοῦ εἴδους,
[6, 6]   σκεπτέον καὶ εἰ τὸ εἶδος     τῶν ὑποκάτω τι τοῦ εἴδους
[6, 9]   τῷ λογιστικῷ ἀλλ´ ἐν ἀνθρώπῳ     ψυχῇ· ἐὰν γὰρ ὁτιοῦν τούτων
[6, 6]   οἷον τὴν φρόνησιν ἀρετὴν ἀνθρώπου     ψυχῆς καὶ μὴ τοῦ λογιστικοῦ.
[6, 13]   εἰ λέγεται ἕτερον μεθ´ ἑτέρου     ὡς ἔν τινι ταὐτῷ δεκτικῷ,
[6, 11]   τῷ λόγῳ ὀνόματα καὶ ῥήματα  ᾖ.   Ἀνάγκη γὰρ αὐτῶν τῶν ὀνομάτων
[6, 14]   ἐκκλησίαις νόμον εἰώθασιν ἐπεισφέρειν, κἂν     βελτίων ἐπεισφερόμενος, ἀναιροῦσι τὸν
[6, 14]   τῶν μερῶν τι ἐπιχειρεῖν, ἐὰν     γνώριμον καὶ μὴ καλῶς ἀποδεδομένον
[6, 6]   ποιόν τι. Καὶ γὰρ ἂν     ἐν τῷ ξηρῷ, ὁμοίως ἔνυδρον·
[6, 13]   οὐκ ἀναγκαῖον, ἐὰν μὴ ἑκάτερον     καθ´ αὑτὸ ἀγαθὸν κακόν·
[6, 3]   γάρ, ἂν λοιπὸς ἴδιος     λόγος, καὶ πᾶς ἴδιος
[6, 10]   ὁμώνυμον συνώνυμον, ὁπότερον ἂν  ᾖ·   μᾶλλον γὰρ συγχωροῦσιν οὐ προορῶντες
[6, 8]   εἴ τι διαφωνεῖ. ~Ἐὰν δ´     πρός τι τὸ ὁριζόμενον
[6, 13]   ἀναγκαῖον, ἐὰν μὴ καθ´ αὑτὰ     τὰ ἐξ ὧν σύγκειται ἀγαθά,
[6, 11]   λόγος εἶναι, ὅταν ὅσαπερ ἂν     τὰ συγκείμενα, τοσαῦτα καὶ ἐν
[6, 9]   ἡδύ. ~Ἔτι ἐὰν μὲν     τῆς ἕξεως ὁρισμός, σκοπεῖν
[6, 9]   Ὥστ´ οὐ κατὰ στέρησιν ἐπιστήμης     ἄγνοια λέγεται. ~Ἔτι ἐπὶ τῶν
[6, 2]   θερμῶν καὶ ψυχρῶν· ὁμώνυμος γὰρ     ἀγωγὴ καὶ συμμετρία. Ἄδηλον
[6, 13]   δικαιοσύνη σωφροσύνη καὶ ἀνδρεία ἐστίν,     ἀδικία δειλία καὶ ἀκολασία ἔσται.
[6, 6]   μερῶν, ἀλλὰ ποιητικὸν ἀλγηδόνος· οὐδ´     ἀδυναμία τῆς αἰσθήσεως ὕπνος, ἀλλὰ
[6, 6]   ἀπορία ἰσότης ἐναντίων λογισμῶν, καὶ     ἀλγηδὼν διάστασις τῶν συμφύτων μερῶν
[6, 6]   ὑπάρχει τοῖς ἐναντίοις λογισμοῖς, οὐδ´     ἀλγηδὼν τοῖς συμφύτοις μέρεσιν· ἀλγήσει
[6, 1]   καλῶς ποιῆσαι· δῆλον οὖν ὅτι     ἁμαρτία περὶ τοῦτο πλείων, ἐπειδὴ
[6, 13]   ἀγαθὸν κακόν, οἷον εἰ     ἀναίδεια ἐξ ἀνδρείας καὶ ψευδοῦς
[6, 13]   δεκτικῷ, καθάπερ δικαιοσύνη καὶ     ἀνδρεία ἐν ψυχῇ, ἐν
[6, 13]   ψευδοῦς δόξης· μᾶλλον γὰρ ἀγαθὸν     ἀνδρεία κακὸν ψευδὴς
[6, 9]   ἐναντίων στερήσει θατέρου λέγεται, οἷον     ἀνισότης στέρησις ἰσότητος δοκεῖ εἶναι
[6, 11]   μέσον ἐπιπροσθεῖ τοῖς πέρασιν" Ἀλλ´     ἄπειρος οὔτε μέσον οὔτε πέρατα
[6, 6]   τι ἀλλὰ τόδε τι σημαίνει     ἀποδοθεῖσα διαφορά· δοκεῖ γὰρ ποιόν
[6, 6]   ὕπνος ἐστὶν ἀδυναμία αἰσθήσεως, καὶ     ἀπορία ἰσότης ἐναντίων λογισμῶν, καὶ
[6, 6]   αἰσθήσεώς ἐστιν) ὁμοίως δ´ οὐδ´     ἀπορία ὑπάρχει τοῖς ἐναντίοις λογισμοῖς,
[6, 4]   δύο εἴληπται, ἀρτίων ὄντων, καὶ     ἀρετὴ ἀγαθόν τί ἐστιν, ὥσθ´
[6, 4]   τῷ ἀγαθῷ, ἐπειδὴ ἀγαθόν τι     ἀρετή, ὁμοίως δὲ καὶ
[6, 2]   συμφωνία τὴν ἀρετὴν οὔθ´     ἀρετὴ τὴν συμφωνίαν περιέχει. Ἔτι
[6, 6]   μὲν ἕξις τί ἐστι σημαίνει     ἀρετή, τὸ δ´ ἀγαθὸν οὐ
[6, 6]   μηδὲ περιέχοντος· οὐ δοκεῖ γὰρ     αὐτὴ διαφορὰ δύο γενῶν εἶναι
[6, 4]   τὰ ἀντικείμενα. Ἐνίοις δὲ καὶ     αὐτὴ ἐπιστήμη ἀμφοτέρων δοκεῖ εἶναι,
[6, 8]   ὅσων ἄλλων ἁρμόττει, οἷον ὅτι     βούλησις {ὄρεξις ἀγαθοῦ, δ´
[6, 6]   ὑγιαίνειν τὰ θερμὰ καὶ ψυχρά.     γὰρ ἑκάστου συμμετρία ἐν ἐκείνοις
[6, 10]   ἐν τοῖς τῶν ζῴων ὁρισμοῖς·     γὰρ ἰδέα οὐκ ἔσται θνητή,
[6, 3]   θεωρητικὴν τῶν ὄντων φησὶν εἶναι·     γὰρ ὁριστικὴ θεωρητική τίς ἐστιν,
[6, 5]   λέγει τὸ τί ἦν εἶναι·     γὰρ οὐσία ἑκάστῳ μετὰ τοῦ
[6, 11]   θεωρητικὴν ἐπιστήμην ὑπόληψιν θεωρητικὴν εἰπών.     γὰρ ὑπόληψις τῇ ἐπιστήμῃ οὐ
[6, 6]   προπηλακισμὸν ὕβριν μετὰ χλευασίας ὁριζόμενοι·     γὰρ χλευασία ὕβρις τις, ὥστ´
[6, 2]   τινι τὸ εἰρημένον, οἷον ὅτι     γένεσις ἀγωγὴ εἰς οὐσίαν καὶ
[6, 2]   ψεύδεται (εἰκὼν γάρ ἐστιν οὗ     γένεσις διὰ μιμήσεως· τοῦτο δ´
[6, 8]   ὅτι βούλησις {ὄρεξις ἀγαθοῦ,     δ´ ἐπιθυμία ὄρεξις ἡδέος, ἀλλὰ
[6, 6]   μᾶλλον γινόμενον ἐξίστησι τῆς οὐσίας,     δὲ διαφορὰ οὐ τοιοῦτον· μᾶλλον
[6, 10]   ζῴοις τοῖς φυτοῖς ὑπάρχει.     δὲ ζωὴ οὐ καθ´ ἓν
[6, 6]   ὁριζομένοις. Οὐ γάρ ἐστιν ἀλγηδὼν     διάστασις τῶν συμφύτων μερῶν, ἀλλὰ
[6, 6]   γὰρ κατηγορηθήσεται ἄνθρωπος, δῆλον ὅτι     διαφορὰ ἄνθρωπός ἐστιν. Πάλιν εἰ
[6, 6]   ποτε σημαίνῃ τὸ ἔν τινι     διαφορά, δῆλον ὅτι διημαρτηκὼς ἔσται.
[6, 6]   Ἔτι εἰ κατηγορεῖται τοῦ γένους     διαφορὰ τὸ εἶδος
[6, 6]   ζῷον συνεπιφέρει. Ὥστε καθ´ οὗ     διαφορά, καὶ τῶν γενῶν ἑκάτερον·
[6, 6]   τοιοῦτον· μᾶλλον γὰρ σῴζειν δοκεῖ     διαφορὰ οὗ ἐστι διαφορά, καὶ
[6, 6]   κατὰ συμβεβηκὸς ὑπάρχει τῷ ὁριζομένῳ     διαφορά. Οὐδεμία γὰρ διαφορὰ τῶν
[6, 6]   ἐστιν ἀλλὰ ποῖον· δοκεῖ δ´     διαφορὰ ποιόν τι σημαίνειν. Ὁρᾶν
[6, 6]   τῆς διαφορᾶς, ἀλλὰ καθ´ ὧν     διαφορά, τὸ γένος δοκεῖ κατηγορεῖσθαι,
[6, 4]   Συναναιρεῖ γὰρ τὸ γένος καὶ     διαφορὰ τὸ εἶδος, ὥστε πρότερα
[6, 11]   ὁρισμὸς ἀποδίδοται· ἧττον γὰρ     διαφορὰ τοῦ γένους γνώριμον. ~Εἰ
[6, 6]   ἐστιν. Πάλιν εἰ μὴ πρότερον     διαφορὰ τοῦ εἴδους· τοῦ μὲν
[6, 6]   ἀδύνατον γάρ, ἐπειδὴ ἐπὶ πλέον     διαφορὰ τῶν εἰδῶν λέγεται. Ἔτι
[6, 7]   τὸν ἀποδοθέντα λόγον, οἷον εἰ     δικαιοσύνη δύναμις τοῦ ἴσου διανεμητική.
[6, 7]   δυναμένου, ὥστ´ οὐκ ἂν εἴη  {ἡ   δικαιοσύνη δύναμις τοῦ ἴσου διανεμητική·
[6, 13]   ἔν τινι ταὐτῷ δεκτικῷ, καθάπερ     δικαιοσύνη καὶ ἀνδρεία ἐν
[6, 13]   καὶ ἀδικίαν ἕξουσιν· εἰ γὰρ     δικαιοσύνη σωφροσύνη καὶ ἀνδρεία ἐστίν,
[6, 6]   δῆλον ὅτι οὐκ ἂν εἴη     εἰρημένη τοῦ γένους διαφορά· πᾶν
[6, 6]   τἀγαθὸν τὴν ἕξιν περιέχει οὔθ´     ἕξις τἀγαθόν· οὐ γὰρ πᾶσα
[6, 6]   εἴη γένη ἀμφότερα. Εἰ οὖν     ἕξις τῆς ἀρετῆς γένος, δῆλον
[6, 6]   διάθεσις πάθος, καθάπερ καὶ     ἐπιστήμη ἐν ψυχῇ, διάθεσις οὖσα
[6, 1]   τοῦτο πλείων, ἐπειδὴ ἐργωδέστερον· ὥσθ´     ἐπιχείρησις ῥᾴων περὶ τοῦτο
[6, 6]   καὶ τὸν τῆς διαφορᾶς, ἐπειδὴ     ἑτέρα τῶν εἰρημένων διαφορῶν ἐξ
[6, 11]   τοῦ ἀρτίως ῥηθέντος. Ἀγνωστότερον γὰρ     θεωρητικὴ τῆς ἐπιστήμης· τὸ μὲν
[6, 12]   ἀποδοθέντος εἶναι· οὐ γὰρ μόνον     ἰατρικὴ ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων
[6, 12]   μὲν γὰρ μηδενὸς τῶν ὄντων     ἰατρικὴ ἐπιστήμη, δῆλον ὅτι ὅλως
[6, 5]   αὑτὸ πρὸς ἄμφω λέγεται, καθάπερ     ἰατρικὴ τοῦ ὑγίειαν καὶ νόσον
[6, 9]   στέρησιν ἰσότητος. Ἔσται οὖν     ἰσότης τὸ ἐναντίον στερήσει ἰσότητος,
[6, 3]   σύμπαντος, ὥστε ἅπαξ καὶ ἐνταῦθα     κατηγορία γίνεται. Οὐκ ἔστι δὲ
[6, 6]   αὕτη μὴ ἔστι διαφορά, οὐδ´     λεχθεῖσα, ἐπεὶ ταύτῃ ἀντιδιῄρηται. Ἔτι
[6, 13]   διὰ τὴν ὑπόληψιν τὴν τοιαύτην     λύπη γίνεται, τοῦτο βούλεται δηλοῦν·
[6, 2]   τὰ τοιαῦτα χείρω τῆς μεταφορᾶς.     μὲν γὰρ μεταφορὰ ποιεῖ πως
[6, 6]   γένος ἀλλὰ μᾶλλον διαφορά. Ἔτι     μὲν ἕξις τί ἐστι σημαίνει
[6, 13]   εἰρημένην πίπτει διαίρεσιν, οἷον εἰ     ὀργὴ λύπη μεθ´ ὑπολήψεως τοῦ
[6, 13]   ἐκ τούτων ἑκάστου τῶν συνθέτων     οὐσία, καθάπερ ἐπ´ οἰκίας· οὐ
[6, 8]   παντὸς γὰρ τοῦ πρός τι     οὐσία πρὸς ἕτερον, ἐπειδὴ ταὐτὸν
[6, 6]   φρόνιμος φρόνιμος καὶ     περὶ ἕκαστον οἰκεία ἐπιστήμη"
[6, 1]   ἐργωδέστερον· ὥσθ´ ἐπιχείρησις ῥᾴων     περὶ τοῦτο περὶ
[6, 6]   δὲ καὶ εἰ ἑτέρου γένους     ῥηθεῖσα διαφορὰ μὴ περιεχομένου μηδὲ
[6, 1]   ἀληθὲς οὐκ ἀληθὲς πᾶσα     σκέψις {γίνεται. Ὅταν μὲν γὰρ
[6, 9]   {τί ἐστι καὶ τίνος ἐστὶν     στέρησις ἀποδιδόναι καὶ τί ἐστι
[6, 3]   εἰπεῖν στέρησιν θερμοῦ, ἐπειδὴ αὐτὴ     στέρησις γνώριμον ποιεῖ ὅτι τοῦ
[6, 9]   τοῦ ἐναντίου ὁτουοῦν ἐστιν     στέρησις. Καὶ εἰ μὴ ἐν
[6, 13]   τῶν στοιχείων ἐξ ὧν σύγκειται     συλλαβὴ συνώνυμός ἐστιν. Ἔτι εἰ
[6, 2]   ὁμώνυμος γὰρ ἀγωγὴ καὶ     συμμετρία. Ἄδηλον οὖν ὁπότερον βούλεται
[6, 2]   οὐ περιέχουσιν ἄλληλα· οὔτε γὰρ     συμφωνία τὴν ἀρετὴν οὔθ´
[6, 2]   ἐν φθόγγοις. Ἔτι εἰ γένος     συμφωνία τῆς σωφροσύνης, ἐν δύο
[6, 9]   ὑπόληψις πρὸς τὸ ὑποληπτόν,     τὶς ὑπόληψις πρὸς τὸ τὶ
[6, 9]   τῆς ἀγνοίας δόξειεν ἂν ὑπάρχειν     τοιαύτη ἁμαρτία τοῖς μὴ κατ´
[6, 6]   ἀπορίας δόξειεν ἂν ποιητικὸν εἶναι     τῶν ἐναντίων ἰσότης λογισμῶν· ὅταν
[6, 13]   λόγοι ἐφ´ ὅσων κατάδηλός ἐστιν     τῶν μερῶν σύνθεσις, καθάπερ ἐπ´
[6, 2]   ἀγωγὴ εἰς οὐσίαν καὶ ὅτι     ὑγίεια συμμετρία θερμῶν καὶ ψυχρῶν·
[6, 6]   ὑπάρχει ὧν ἐστι συμμετρία, ὥσθ´     ὑγίεια ὑπάρχοι ἂν αὐτοῖς. Ἔτι
[6, 9]   ἐκεῖνό τι ἀποδίδοται. Οἷον εἰ     ὑπόληψις πρὸς τὸ ὑποληπτόν,
[6, 7]   λεπτομερέστατον. Πῦρ μὲν γὰρ μᾶλλον     φλόξ ἐστι τοῦ φωτός, σῶμα
[6, 7]   σῶμα δὲ τὸ λεπτομερέστατον ἧττον     φλὸξ τοῦ φωτός· ἔδει δ´
[6, 6]   Πρώτου γὰρ τοῦ λογιστικοῦ ἀρετὴ     φρόνησις· κατὰ γὰρ τοῦτο καὶ
[6, 6]   ὥστ´ οὐ διαφορὰ ἀλλ´ εἶδος     χλευασία. Ἔτι εἰ τὸ γένος
[6, 13]   ἀγαθὸν ἀνδρεία κακὸν     ψευδὴς δόξα. Ἔδει οὖν καὶ
[6, 6]   φρόνησις· κατὰ γὰρ τοῦτο καὶ     ψυχὴ καὶ ἄνθρωπος φρονεῖν
[6, 6]   τὸ γένος τοιαύτῃ καταφάσει     ἀπόφασιν {ἀναγκαῖον ἀντιδιαιρεῖσθαι, οἷον εἰ
[6, 6]   ἂν χρήσαιτο φρόνιμος     φρόνιμος καὶ περὶ ἕκαστον
[6, 13]   στοιχείων ἐξ ὧν σύγκειται  συλλαβὴ   συνώνυμός ἐστιν. Ἔτι εἰ μὴ
[6, 11]   Σκοπεῖν δὲ καὶ ἐν τῇ  μεταλλαγῇ   τῶν ὀνομάτων εἰ οὐ ταὐτὸν
[6, 13]   πίπτει διαίρεσιν, οἷον εἰ  ὀργὴ   λύπη μεθ´ ὑπολήψεως τοῦ ὀλιγωρεῖσθαι.
[6, 2]   εἰρημένον, οἷον ὅτι γένεσις  ἀγωγὴ   εἰς οὐσίαν καὶ ὅτι
[6, 2]   καὶ ψυχρῶν· ὁμώνυμος γὰρ  ἀγωγὴ   καὶ συμμετρία. Ἄδηλον οὖν
[6, 8]   οὗ χάριν τἆλλα. Ῥητέον  δὴ   τὸ βέλτιστον τὸ
[6, 10]   τοὔνομα ἀποδοθεὶς ὅρος, εἰ  δὴ   ὁμοίως ἐπὶ πᾶν τὸ ὁμώνυμον
[6, 7]   ἀμφότερα δέχεσθαι μηδέτερον, εἴπερ  δὴ   ταὐτόν ἐστι τὸ κατὰ τὸν
[6, 8]   προσαποδῷ τὸ εἰρημένον, ἐπὶ τὰ  εἴδη   ἀκτέον τὸν τιθέμενον ἰδέας εἶναι.
[6, 6]   Ἔτι αἱ διαφοραὶ πᾶσαι  εἴδη   ἄτομα ἔσονται, εἴπερ ζῷα·
[6, 4]   ἀρετῇ χρώμενος χρῆται τῷ ἀγαθῷ,  ἐπειδὴ   ἀγαθόν τι ἀρετή, ὁμοίως
[6, 11]   διαφορᾶς ἔδει τὴν μετάληψιν ποιήσασθαι,  ἐπειδὴ   ἀγνωστότερόν ἐστιν. (Ἢ τοῦτο μὲν
[6, 12]   δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων,  ἐπειδὴ   ἀντιστρέφει πάντα τὰ πρός τι.
[6, 3]   ἱκανὸν ἦν εἰπεῖν στέρησιν θερμοῦ,  ἐπειδὴ   αὐτὴ στέρησις γνώριμον ποιεῖ
[6, 4]   δίχα χρώμενος τῷ ἀρτίῳ χρῆται,  ἐπειδὴ   εἰς δύο διῃρῆσθαι σημαίνει τὸ
[6, 6]   διαφορὰν πᾶν οἰκεῖον ἐπιφέρειν γένος,  ἐπειδὴ   ἐνδέχεται τὴν αὐτὴν δύο γενῶν
[6, 6]   τῆς διαφορᾶς κατηγορεῖται· ἀδύνατον γάρ,  ἐπειδὴ   ἐπὶ πλέον διαφορὰ τῶν
[6, 1]   ἁμαρτία περὶ τοῦτο πλείων,  ἐπειδὴ   ἐργωδέστερον· ὥσθ´ ἐπιχείρησις ῥᾴων
[6, 6]   δὲ καὶ τὸν τῆς διαφορᾶς,  ἐπειδὴ   ἑτέρα τῶν εἰρημένων διαφορῶν
[6, 5]   θάτερον, ἀλλ´ ἴσως καὶ χεῖρον,  ἐπειδὴ   καὶ τῶν λοιπῶν ὁστισοῦν δυνατός
[6, 4]   Ταῦτα δ´ {οὐ ταὐτά ἐστιν,  ἐπειδὴ   οἱ ὁρισμοὶ ἕτεροι. Δῆλον οὖν
[6, 13]   ἂν εἴη ἀποδοθεὶς ὁρισμός,  ἐπειδὴ   οὐδαμῶς τόδε μετὰ {τοῦδέ ἐστιν.
[6, 11]   γίνεσθαι, πάντων τινῶν,  ἐπειδὴ   {οὐδὲν πλείω νῦν πρότερον
[6, 14]   ὅτι ἀνῃρημένος ἔσται κείμενος,  ἐπειδὴ   οὐκ εἰσὶ πλείους τοῦ αὐτοῦ
[6, 5]   θεὶς πάντα τὰ ἐπάνω εἴρηκεν,  ἐπειδὴ   πάντα τὰ ἐπάνω γένη τῶν
[6, 5]   ἀλλ´ ἄμφω ταῦτ´ εἰπών,  ἐπειδὴ   πλείους οὐκ ἐνδέχεται ταὐτοῦ ὁρισμοὺς
[6, 8]   τι οὐσία πρὸς ἕτερον,  ἐπειδὴ   ταὐτὸν ἦν ἑκάστῳ τῶν πρός
[6, 6]   εἰρημένων ἐνδέχεται τοῦ γένους κατηγορεῖσθαι,  ἐπειδὴ   τὸ γένος ἐπὶ πλεῖστον πάντων
[6, 1]   ἐνδέχεται σαφεστάτῃ τῇ ἑρμηνείᾳ κεχρῆσθαι,  ἐπειδὴ   τοῦ γνωρίσαι χάριν ἀποδίδοται
[6, 11]   τοῦ γένους ὁρισμὸν ἀποδοτέον,  ἐπειδὴ   τοῦ γνωρίσαι χάριν ὁρισμὸς
[6, 4]   ἡλίῳ χρῆται. Δεῖ δ´, ὅπως  φωραθῇ   τὰ τοιαῦτα, μεταλαμβάνειν ἀντὶ τοῦ
[6, 13]   οἰκίας· οὐ γάρ, ἂν ὁπωσοῦν  συντεθῇ   ταῦτα, οἰκία ἐστίν. Εἰ δὲ
[6, 13]   εἶναι ἀγαθόν, ἐὰν δ´ ἄμφω  δοθῇ   μειχθέντα, κακόν. Πάλιν εἰ ἐκ
[6, 11]   τοῦ ὁριζομένου ἰσόκωλος λόγος  ἀπεδόθη   τῷ ὁριζομένῳ. Ἰσόκωλος δὲ λέγεται
[6, 9]   τῶν ἐναντίων κατὰ στέρησιν λέγηται,  ἀποδοθῇ   δ´ λόγος ὁμοίως, οἷον
[6, 11]   ~Ἐὰν δὲ τῶν συμπεπλεγμένων τινὸς  ἀποδοθῇ   ὅρος, σκοπεῖν, ἀφαιροῦντα τὸν θατέρου
[6, 9]   χρῆσθαι. Δῆλον δὲ τοῦτο, ἐὰν  μεταληφθῇ   ἀντὶ τοῦ ὀνόματος λόγος·
[6, 10]   λέγοι, τὸ δ´ ὄνομα μὴ  φαίη   ἐπὶ πάντα ἐφαρμόττειν, ὅτι οὐδ´
[6, 7]   ἴσου διανεμητική· καὶ γὰρ δίκαιος  εἴη   ἂν μάλιστα δυνάμενος μάλιστα
[6, 12]   ὁποιονοῦν τούτων ἀποδοὺς ὀρθῶς ἂν  εἴη   ἀποδούς, εἴπερ κατὰ συμβεβηκὸς
[6, 6]   Δῆλον γὰρ ὅτι οὐκ ἂν  εἴη   αὕτη εἰδοποιὸς διαφορὰ τοῦ γένους·
[6, 6]   ἀγαθὸν ἕξις, ὥστ´ οὐκ ἂν  εἴη   γένη ἀμφότερα. Εἰ οὖν
[6, 13]   Δῆλον γὰρ ὅτι οὐκ ἂν  εἴη   ἐκ τούτων ἐκεῖνο· ἐν οἷς
[6, 7]   τοῦ δυναμένου, ὥστ´ οὐκ ἂν  εἴη   {ἡ δικαιοσύνη δύναμις τοῦ ἴσου
[6, 6]   ἔστι, δῆλον ὅτι οὐκ ἂν  εἴη   εἰρημένη τοῦ γένους διαφορά·
[6, 2]   δῆλον ὅτι οὐκ ἂν ὡρισμένος  εἴη   κατὰ τρόπον. Ἄλλος, εἰ κατὰ
[6, 9]   στερήσει ἰσότητος, ὥστ´ αὐτῷ ἂν  εἴη   κεχρημένος. Ἂν δὲ μηδέτερον τῶν
[6, 13]   τούτων, δῆλον ὅτι οὐδενὸς ἂν  εἴη   ἀποδοθεὶς ὁρισμός, ἐπειδὴ οὐδαμῶς
[6, 11]   τοὔνομα μεταλαβὼν ὡρισμένος ἂν  εἴη,   οἷον ἀντὶ λωπίου ἱμάτιον. Ἔτι
[6, 4]   ὥστε πρὸς ἕκαστον {ἕτερος ἂν  εἴη   ὁρισμὸς ἀποδοτέος, εἴπερ ἐκ τῶν
[6, 12]   περιττὰ ὄντα. Ὥστ´ οὐκ ἂν  εἴη   ὁρισμὸς οὗτος τοῦ περιττοῦ. Εἰ
[6, 14]   οὐδὲν τῶν συνθέτων σύνθεσις ἂν  εἴη.   Πάλιν εἰ ὁμοίως ἔν τινι
[6, 5]   γένος· οὕτω γὰρ οὐδὲν ἂν  εἴη   παραλελοιπώς, ἀλλ´ ἀντ´ ὀνόματος λόγῳ
[6, 6]   τοὔνομα μὴ ὑπάρχειν, οὐκ ἂν  εἴη   ταὐτόν. Χρηστέον οὖν τῷ τόπῳ
[6, 2]   καθ´ αὑτὸν λεχθεὶς μὴ φανερὸς  εἴη   τίνος ἐστὶν ὁρισμός, ἀλλὰ καθάπερ
[6, 5]   ἀντ´ ὀνόματος λόγῳ εἰρηκὼς ἂν  εἴη   τὸ ὑποκάτω γένος. δ´
[6, 10]   δῆλον γὰρ ὅτι συνώνυμον ἂν  εἴη   τοῖς λοιποῖς. Εἰ δὲ μή,
[6, 6]   Δῆλον γὰρ ὅτι οὐδετέρα ἂν  εἴη   τοῦ γένους διαφορά· πᾶσαι γὰρ
[6, 9]   ῥηθέντι, δῆλον ὅτι οὐδέτερος ἂν  εἴη   τῶν ὕστερον ἀποδοθέντων τοῦ ἐναντίου
[6, 12]   σώματι μεμεῖχθαι, ὥστ´ οὐκ ἂν  εἴη   χρῶμα πυρὶ μεμειγμένον· λευκὸν δ´
[6, 6]   τι τοῦ εἴδους, οὐκ ἂν  εἴη   ὡρισμένος· οὐδὲν γὰρ τῶν εἰρημένων
[6, 3]   Πάλιν εἰ τοῦ καθόλου εἰρημένου  προσθείη   καὶ ἐπὶ μέρους, οἷον εἰ
[6, 11]   λόγῳ ὀνόματα καὶ ῥήματα ᾖ.  Ἀνάγκη   γὰρ αὐτῶν τῶν ὀνομάτων ἐν
[6, 6]   συμμετρία θερμῶν καὶ ψυχρῶν" ἐστιν·  ἀνάγκη   γὰρ ὑγιαίνειν τὰ θερμὰ καὶ
[6, 14]   καλῶς εἰρημένον ὅρον ἀναλαβεῖν·  ἀνάγκη   γὰρ ὥσπερ πρὸς παράδειγμα θεώμενον
[6, 10]   πρόσκειται τὸ ποιητικὸν παθητικόν,  ἀνάγκη   διαφωνεῖν ἐπὶ τῆς ἰδέας τὸν
[6, 4]   τοῦ μὲν γὰρ εἴδους γνωριζομένου  ἀνάγκη   καὶ τὸ γένος καὶ τὴν
[6, 4]   τῆς διαφορᾶς γνωριζομένης οὐκ  ἀνάγκη   καὶ τὸ εἶδος γνωρίζεσθαι, ὥστε
[6, 6]   ἄλληλα, ἀλλὰ τὸ ἕτερον μόνον  ἀνάγκη   συνεπιφέρειν καὶ τὰ ἐπάνω τούτου
[6, 6]   Δῆλον δὲ καὶ ὅτι οὐκ  ἀνάγκη   τὴν διαφορὰν πᾶν οἰκεῖον ἐπιφέρειν
[6, 4]   ταῦτα ἐκείνων ἐστίν. Ἔτι δ´  ἀνάγκη   τὸν τῷ ὑποκάτω χρώμενον καὶ
[6, 13]   τὰ μέρη, καὶ τὸ ὅλον  ἀνάγκη   ὑπάρχειν, ὥστ´ οὐκ ἐν ἑνὶ
[6, 6]   καὶ ἀπλατῆ καὶ πλάτος ἔχοντα  μήκη.   Ὥστε πρὸς ἐκείνους μόνους χρήσιμος
[6, 12]   εἶναι· οὐ γὰρ μόνον  ἰατρικὴ   ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν
[6, 12]   γὰρ μηδενὸς τῶν ὄντων  ἰατρικὴ   ἐπιστήμη, δῆλον ὅτι ὅλως ἔψευσται,
[6, 5]   πρὸς ἄμφω λέγεται, καθάπερ  ἰατρικὴ   τοῦ ὑγίειαν καὶ νόσον ποιῆσαι·
[6, 6]   Θεωρητικὴ γὰρ καὶ πρακτικὴ καὶ  ποιητικὴ   λέγεται· ἕκαστον δὲ τούτων πρός
[6, 6]   σημαίνει· θεωρητικὴ γὰρ τινὸς καὶ  ποιητικὴ   τινὸς καὶ πρακτικὴ τινός. Σκοπεῖν
[6, 7]   δικαιοσύνη δύναμις τοῦ ἴσου  διανεμητική.   Δίκαιος γὰρ μᾶλλον προαιρούμενος
[6, 7]   {ἡ δικαιοσύνη δύναμις τοῦ ἴσου  διανεμητική·   καὶ γὰρ δίκαιος εἴη ἂν
[6, 6]   τι, καθάπερ καὶ τῆς ἐπιστήμης.  Θεωρητικὴ   γὰρ καὶ πρακτικὴ καὶ ποιητικὴ
[6, 6]   δὲ τούτων πρός τι σημαίνει·  θεωρητικὴ   γὰρ τινὸς καὶ ποιητικὴ τινὸς
[6, 11]   ἀρτίως ῥηθέντος. Ἀγνωστότερον γὰρ  θεωρητικὴ   τῆς ἐπιστήμης· τὸ μὲν γὰρ
[6, 3]   φησὶν εἶναι· γὰρ ὁριστικὴ  θεωρητική   τίς ἐστιν, ὥστε δὶς τὸ
[6, 6]   τῆς ἐπιστήμης. Θεωρητικὴ γὰρ καὶ  πρακτικὴ   καὶ ποιητικὴ λέγεται· ἕκαστον δὲ
[6, 6]   τινὸς καὶ ποιητικὴ τινὸς καὶ  πρακτικὴ   τινός. Σκοπεῖν δὲ καὶ εἰ
[6, 14]   ὁμοίως γὰρ καὶ ἀγνοίας ἐστὶ  δεκτική.   Δεῖ δὲ καὶ ἐὰν μὴ
[6, 14]   ὅρος, εἰ ἔστιν οὐσία ἐπιστήμης  δεκτική"   ὁμοίως γὰρ καὶ ἀγνοίας ἐστὶ
[6, 3]   ὄντων φησὶν εἶναι· γὰρ  ὁριστικὴ   θεωρητική τίς ἐστιν, ὥστε δὶς
[6, 4]   χρῆσθαι δ´ αὐτοῖς ὡς ἂν  δοκῇ   συμφέρειν. Ἄλλος, εἰ αὐτῷ κέχρηται
[6, 6]   εἰ ἔστι μὲν ἀντιδιῃρημένη διαφορά,  μὴ   ἀληθεύεται δὲ κατὰ τοῦ γένους.
[6, 1]   δ´ ὥρισται. Εἰ μὲν οὖν  μὴ   ἀληθεύεται, καθ´ οὗ τοὔνομα, καὶ
[6, 7]   δέχεται μὲν ἀμφότερα τὸ μᾶλλον,  μὴ   ἅμα δὲ τὴν ἐπίδοσιν ἀμφότερα
[6, 9]   τὸ κατὰ στέρησιν λεγόμενον ἀποδιδοὺς  μὴ   ἀποδέδωκεν οὗ ἐστι στέρησις, οἷον
[6, 4]   τῷ ὁριζομένῳ. Λανθάνει δ´ ὅταν  μὴ   αὐτῷ τῷ τοῦ ὁριζομένου ὀνόματι
[6, 10]   προορῶντες τὸ συμβησόμενον. Ἂν δὲ  μὴ   γενομένης ὁμολογίας φῇ τις τὸ
[6, 13]   ἀλλ´ οὐδὲν κωλύει τὸ ὅλον  μὴ   γίνεσθαι ἀγαθόν, καθάπερ ἐπὶ τῶν
[6, 14]   ἐπιχειρεῖν τὸν ὁρισμὸν διὰ τὸ  μὴ   γνώριμον εἶναι τὸ ὅλον, πρὸς
[6, 7]   ἀποδοθὲν δέχεται, τὸ δὲ πρᾶγμα  μή·   δεῖ γὰρ ἀμφότερα δέχεσθαι
[6, 6]   ἄνθρωπος φρονεῖν λέγεται. Ἔτι εἰ  μὴ   δεκτικόν ἐστιν οὗ εἴρηται τὸ
[6, 7]   δὲ κατὰ τὸν λόγον ἀποδοθὲν  μὴ   δέχεται, ἀνάπαλιν τὸ μὲν
[6, 11]   λοιπὸς τοῦ λοιποῦ· εἰ γὰρ  μή,   δῆλον ὅτι οὐδ´ ὅλος
[6, 2]   κατὰ μεταφορὰν λεγομένων. Ἔτι εἰ  μὴ   δῆλος τοῦ ἐναντίου λόγος
[6, 4]   γνωριμωτέρων ὁρισάμενος. Τὸ μὲν οὖν  μὴ   διὰ γνωριμωτέρων εἰρῆσθαι τὸν ὅρον
[6, 4]   Εἷς μὲν οὖν τρόπος τοῦ  μὴ   διὰ γνωριμωτέρων ἐστὶ τὸ διὰ
[6, 4]   οὖν ὅτι οὐχ ὥρισται  μὴ   διὰ προτέρων καὶ γνωριμωτέρων ὁρισάμενος.
[6, 4]   εἰπεῖν εἷς ἐστι τόπος τὸ  μὴ   διὰ προτέρων καὶ γνωριμωτέρων πεποιῆσθαι
[6, 4]   ἐκ τῶνδε. Πρῶτον μὲν εἰ  μὴ   διὰ προτέρων καὶ γνωριμωτέρων πεποίηται
[6, 4]   μάθησις ἔχει) φανερὸν ὅτι  μὴ   διὰ τοιούτων ὁριζόμενος οὐχ ὥρισται.
[6, 12]   λευκὸν δ´ ἔστιν. Ἔτι ὅσοι  μὴ   διαιροῦσιν ἐν τοῖς πρός τι
[6, 2]   εἰ τοῦ ὁριζομένου πλεοναχῶς λεγομένου  μὴ   διελὼν εἶπεν· ἄδηλον γὰρ ὁποτέρου
[6, 8]   ἐνηργηκέναι. Πάλιν ἐπ´ ἐνίων εἰ  μὴ   διώρικε τὸ πόσου ποίου
[6, 13]   ὄντων οὐδὲν κωλύει τὸ ὅλον  μὴ   εἶναι, ὥστ´ οὐ ταὐτὸν τὰ
[6, 14]   ζῷον, πρῶτον μὲν σκοπεῖν εἰ  μὴ   εἴρηκε ποία σύνθεσις, καθάπερ εἰ
[6, 13]   συλλαβὴ συνώνυμός ἐστιν. Ἔτι εἰ  μὴ   εἴρηκε τὸν τρόπον τῆς συνθέσεως·
[6, 8]   κατὰ τὸ γένος, σκοπεῖν εἰ  μὴ   εἴρηται ἐν τῷ ὁρισμῷ πρὸς
[6, 5]   Ἔστι δὲ τοῦτο ταὐτὸν τῷ  μὴ   εἰς τὸ ἐγγυτάτω γένος θεῖναι·
[6, 2]   ὀστεογενές· πᾶν γὰρ ἀσαφὲς τὸ  μὴ   εἰωθός. Ἔνια δ´ οὔτε καθ´
[6, 4]   ἐν κινήσει ὄντος. Τοῦ δὲ  μὴ   ἐκ προτέρων τρεῖς εἰσι τρόποι·
[6, 13]   τοῦτο μὲν οὐκ ἀναγκαῖον, ἐὰν  μὴ   ἑκάτερον καθ´ αὑτὸ ἀγαθὸν
[6, 13]   ὧν δ´ ἔφησεν αὐτὸ εἶναι  μὴ   ἐν ἑνὶ τῷ πρώτῳ ἀλλ´
[6, 13]   ἑνί τινι πρώτῳ, σκοπεῖν εἰ  μὴ   ἐν τῷ αὐτῷ, ἀλλ´ ἐν
[6, 1]   ὅτι οὐκ ἀληθές. Εἰ δὲ  μὴ   ἐν τῷ οἰκείῳ γένει ἔθηκεν,
[6, 9]   ἐστιν στέρησις. Καὶ εἰ  μὴ   ἐν πέφυκε γίνεσθαι προσέθηκεν,
[6, 9]   πέφυκε γίνεσθαι, προσθεὶς  μὴ   ἐν πρώτῳ ἀπέδωκεν, οἷον
[6, 12]   δὲ τινὸς μὲν τινὸς δὲ  μή,   ἐπί τι ἔψευσται· δεῖ γὰρ
[6, 9]   εἰ τὴν ἄγνοιαν εἰπὼν στέρησιν  μὴ   ἐπιστήμης στέρησιν εἶπεν, μὴ
[6, 6]   τῇ εἰρημένῃ διαφορᾷ. Εἰ γὰρ  μὴ   ἔστι, δῆλον ὅτι οὐκ ἂν
[6, 6]   εἶδος ποιεῖ. Εἰ δ´ αὕτη  μὴ   ἔστι διαφορά, οὐδ´ λεχθεῖσα,
[6, 14]   δὲ ζῴων ἕκαστον σύνθετον ὂν  μὴ   ἔστι σύνθεσις, οὐδὲ τῶν ἄλλων
[6, 13]   ἐκ βελτίονος καὶ χείρονος ὂν  μὴ   ἔστι τὸ ὅλον τοῦ μὲν
[6, 10]   συνώνυμον ὁμώνυμον εἶναι διὰ τὸ  μὴ   ἐφαρμόττειν καὶ ἐπὶ τοῦτο τὸν
[6, 10]   συνώνυμον ὁμώνυμόν φασιν εἶναι ὅταν  μὴ   ἐφαρμόττῃ ἐπὶ πᾶν ἀποδοθεὶς
[6, 10]   πολλαχῶς λεγομένων, καὶ τοῦ λόγου  μὴ   ἐφαρμόττοντος ἐπὶ πάντα, ὅτι μὲν
[6, 9]   τὴν ἄγνοιαν λέγουσιν. Τὸ γὰρ  μὴ   ἔχον ἐπιστήμην οὐ δοκεῖ ἀγνοεῖν,
[6, 6]   στερήσεων· τυφλὸν γάρ ἐστι τὸ  μὴ   ἔχον ὄψιν, ὅτε πέφυκεν ἔχειν.
[6, 6]   τῷ γὰρ πλάτος ἔχοντι τὸ  μὴ   ἔχον πλάτος ἀντιδιῄρηται, ἄλλο δ´
[6, 7]   τῷ καλῷ ἔσται, ὥστε τὸ  μὴ   ἡδὺ δι´ ἀκοῆς τῷ μὴ
[6, 10]   βουλόμενον τὸν ὁρισμὸν ἀποδοῦναι λαθεῖν  μὴ   ἴδιον ἀλλὰ κοινὸν ἀμφοῖν λόγον
[6, 1]   οἰκείῳ γένει ἔθηκεν, εἰ  μὴ   ἴδιος ἀποδοθεὶς λόγος, ἐκ
[6, 9]   δοκεῖ εἶναι (ἄνισα γὰρ τὰ  μὴ   ἴσα λέγεται) δῆλον οὖν ὅτι
[6, 13]   (Ἢ οὐδὲ τοῦτ´ ἀναγκαῖον, ἐὰν  μὴ   καθ´ αὑτὰ τὰ ἐξ
[6, 12]   πρός τι. Ἔτι εἴπερ  μὴ   καθ´ αὑτὸ ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκὸς
[6, 5]   δ´ οὔ, οἷον ἐφ´ ὅσων  μὴ   καθ´ αὑτὸ πρὸς ἄμφω λέγεται,
[6, 7]   μὲν ἡδὺ δι´ ἀκοῆς δὲ  μή,   καλόν τε καὶ οὐ καλὸν
[6, 7]   μὴ ἡδὺ δι´ ἀκοῆς τῷ  μὴ   καλῷ ταὐτόν· τοῖς γὰρ αὐτοῖς
[6, 14]   ἐπιχειρεῖν, ἐὰν γνώριμον καὶ  μὴ   καλῶς ἀποδεδομένον φαίνηται· τοῦ γὰρ
[6, 1]   τὰ εἰρημένα, εἰ ὥρισται μέν,  μὴ   καλῶς δ´ ὥρισται. Εἰ μὲν
[6, 1]   ἐκεῖνο γίνεται. Ἔστι δὲ τοῦ  μὴ   καλῶς μέρη δύο· ἓν μὲν
[6, 1]   εἰ μὴ ὥρισται εἰ  μὴ   καλῶς ὥρισται, πῶς μετιτέον εἰπεῖν.
[6, 1]   Πρῶτον μὲν οὖν ἐπισκεπτέον εἰ  μὴ   καλῶς ὥρισται. Ῥᾷον γὰρ ὁτιοῦν
[6, 9]   ὑπάρχειν τοιαύτη ἁμαρτία τοῖς  μὴ   κατ´ ἀπόφασιν τὴν ἄγνοιαν λέγουσιν.
[6, 12]   παντός, εἴπερ καθ´ αὑτὸ καὶ  μὴ   κατὰ συμβεβηκὸς ὄντος εἶναι λέγεται,
[6, 2]   τὴν συμφωνίαν περιέχει. Ἔτι εἰ  μὴ   κειμένοις ὀνόμασι χρῆται, οἷον Πλάτων
[6, 5]   ἐν γένει τοῦ πράγματος ὄντος  μὴ   κεῖται ἐν γένει. Ἐν ἅπασι
[6, 5]   βελτίστου δοκεῖ εἶναι. Πάλιν εἰ  μὴ   κεῖται ἐν τῷ οἰκείῳ γένει
[6, 10]   τῇ παραδεδομένῃ καὶ παρεπομένῃ καὶ  μὴ   κινεῖν τὰ τοιαῦτα, ἔνια δ´
[6, 2]   ὑπάρχει τῷ νόμῳ) εἰ δὲ  μὴ   κυρίως, δῆλον ὅτι ἀσαφῶς εἴρηκε
[6, 4]   ἕτερον τοῦ ἑτέρου. Δεῖ δὲ  μὴ   λανθάνειν ὅτι ἔνια ἴσως οὐκ
[6, 10]   ἐπὶ πάντα, ὅτι μὲν ὁμώνυμον  μὴ   λέγοι, τὸ δ´ ὄνομα μὴ
[6, 9]   ἐστερημένον. Ὁρᾶν δὲ καὶ εἰ  μὴ   λεγομένου κατὰ στέρησιν στερήσει ὡρίσατο,
[6, 13]   κακόν, τὸ δ´ ἐκ τούτων  μὴ   μᾶλλον ἀγαθὸν κακόν, οἷον
[6, 7]   τοῖς προτεθεῖσι, τὸ δ´ ἕτερον  μὴ   ὁμοίως ἀμφοτέροις ἀλλὰ τῷ ἑτέρῳ
[6, 11]   τὴν μετάληψιν ποιητέον. Εἰ δὲ  μὴ   ὄνομα ἀντ´ ὀνόματος ἀλλὰ λόγον
[6, 6]   οἰκείας διαφορᾶς ἕκαστον· πεζοῦ γὰρ  μὴ   ὄντος οὐκ ἔσται ἄνθρωπος. Ἁπλῶς
[6, 11]   ὀνόματι εἰρῆσθαι, τὸ δὲ γένος  μή.   Οὕτω δ´ ἐχόντων δῆλον ὅτι
[6, 9]   τὸ τὶ πολλοστημόριον· εἰ γὰρ  μὴ   οὕτως ἀποδέδοται, δῆλον ὅτι ἡμάρτηται.
[6, 9]   δὲ καὶ εἰ τὴν τυφλότητα  μὴ   ὄψεως στέρησιν ἐν ὀφθαλμῷ εἶπεν·
[6, 3]   οὐκ ἀληθὴς λόγος, εἴπερ  μὴ   πάντων πρῶτόν ἐστιν) Ἔτι εἴ
[6, 3]   τι τῶν ἐν τῷ λόγῳ  μὴ   πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς ὑπὸ ταὐτὸ
[6, 3]   τι τῶν ἐν τῷ λόγῳ  μὴ   πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς ὑπὸ ταὐτὸ
[6, 3]   ἀντικατηγορεῖται τοῦ πράγματος διὰ τὸ  μὴ   πᾶσιν ὑπάρχειν τοῖς ὑπὸ ταὐτὸν
[6, 6]   ἑτέρου γένους ῥηθεῖσα διαφορὰ  μὴ   περιεχομένου μηδὲ περιέχοντος· οὐ δοκεῖ
[6, 6]   αὐτὴν διαφορὰν δύο γενῶν εἶναι  μὴ   περιεχόντων ἄλληλα, ἀλλὰ προσθετέον μηδ´
[6, 6]   τὴν αὐτὴν δύο γενῶν εἶναι  μὴ   περιεχόντων ἄλληλα, ἀλλὰ τὸ ἕτερον
[6, 6]   αὐτὴ διαφορὰ δύο γενῶν εἶναι  μὴ   περιεχόντων ἄλληλα. Εἰ δὲ μή,
[6, 6]   αὐτὸ ἐν δύο γένεσιν εἶναι  μὴ   περιέχουσιν ἄλληλα. Ἐπιφέρει γὰρ ἑκάστη
[6, 6]   ταὐτὸν ἐν δύο γένεσιν εἶναι  μὴ   περιέχουσιν ἄλληλα. Οὔτε γὰρ τἀγαθὸν
[6, 13]   ὁριζόμενον, πρῶτον μὲν ἐπισκοπεῖν εἰ  μὴ   πέφυκεν ἓν γίνεσθαι ἐκ τῶν
[6, 10]   εἴη τοῖς λοιποῖς. Εἰ δὲ  μή,   πλείους ἔσονται ὁρισμοὶ τῶν λοιπῶν·
[6, 4]   ὁριζόμενος οὐχ ὥρισται. Εἰ δὲ  μή,   πλείους ἔσονται τοῦ αὐτοῦ ὁρισμοί·
[6, 14]   ὅτι οὐχ ὥρισται. εἰ δὲ  μή,   πλείους τοῦ αὐτοῦ συμβήσεται ὁρισμοὺς
[6, 6]   δὲ καὶ εἰ ἀληθεύεται μέν,  μὴ   ποιεῖ δὲ προστιθεμένη τῷ γένει
[6, 9]   ψυχῇ· ἐὰν γὰρ ὁτιοῦν τούτων  μὴ   ποιήσῃ, ἡμάρτηκεν. Ὁμοίως δὲ καὶ
[6, 6]   σημαίνειν. Ὁρᾶν δὲ καὶ εἰ  μὴ   ποιόν τι ἀλλὰ τόδε τι
[6, 6]   εἴ τινος τῶν πρός τι  μὴ   πρὸς ἄλλο τὴν διαφορὰν ἀποδέδωκεν·
[6, 14]   δεκτική. Δεῖ δὲ καὶ ἐὰν  μὴ   πρὸς ὅλον ἔχῃ τις ἐπιχειρεῖν
[6, 5]   πρὸς πλείω λεγομένου τοῦ ὁριζομένου  μὴ   πρὸς πάντα ἀποδέδωκεν, οἷον εἰ
[6, 13]   ἑκάτερον ὑπάρχειν, σκοπεῖν εἰ ἐνδέχεται  μὴ   πρὸς ταὐτὸν λέγεσθαι ἑκάτερον. Οἷον
[6, 5]   ἐστι νόσον ποιῆσαι. Ἔτι εἰ  μὴ   πρὸς τὸ βέλτιον ἀλλὰ πρὸς
[6, 8]   εἰ πρός τι εἰρημένον  μὴ   πρὸς τὸ τέλος ἀποδέδοται· τέλος
[6, 9]   μὴ ἐπιστήμης στέρησιν εἶπεν,  μὴ   προσέθηκεν ἐν πέφυκε γίνεσθαι,
[6, 8]   Ἔτι ἐπὶ τῶν ὀρέξεων εἰ  μὴ   πρόσκειται τὸ φαινόμενον, καὶ ἐφ´
[6, 6]   διαφορὰ ἄνθρωπός ἐστιν. Πάλιν εἰ  μὴ   πρότερον διαφορὰ τοῦ εἴδους·
[6, 2]   ἐστιν ἕκαστον. Εἰ μὲν οὖν  μὴ   σαφῶς, ἐκ τῶν τοιούτων ἐστὶν
[6, 6]   μὴ περιεχόντων ἄλληλα. Εἰ δὲ  μή,   συμβήσεται καὶ εἶδος τὸ αὐτὸ
[6, 6]   τὰς τοῦ γένους. Εἰ γὰρ  μὴ   ταῖς τοῦ πράγματος ἰδίαις ὥρισται
[6, 13]   μέρη τῷ ὅλῳ. Εἰ δὲ  μὴ   ταῦτα ἀλλὰ τὸ ἐκ τούτων
[6, 11]   τῶν ὀνομάτων τὴν μετάληψιν ποιούμενος  μὴ   τῆς διαφορᾶς ἀλλὰ τοῦ γένους
[6, 9]   οὖν ἐπὶ πάντων τῶν τοιούτων  μή   τι διαφωνῇ, στοιχείοις χρώμενον τοῖς
[6, 2]   τὰ τῶν ἀρχαίων γραφέων, εἰ  μή   τις ἐπέγραψεν, οὐκ ἐγνωρίζετο τί
[6, 6]   ἀρετὴν ἀνθρώπου ψυχῆς καὶ  μὴ   τοῦ λογιστικοῦ. Πρώτου γὰρ τοῦ
[6, 6]   ἕκαστον οἰκεία ἐπιστήμη" εἰ  μὴ   τοῦ πρώτου ἀποδέδωκεν, ὅταν τυγχάνῃ
[6, 4]   εἶναι τῷ ὁριζομένῳ δηλοῦν, ἐὰν  μὴ   τυγχάνῃ ταὐτὸν ἡμῖν τε γνωριμώτερον
[6, 12]   τὸ δ´ ὑπὸ τὸν λόγον  μὴ   τῶν ὄντων, οἷον εἰ τὸ
[6, 11]   μάλιστα μὲν πάντων, εἰ δὲ  μή,   τῶν πλείστων. Οὕτω γὰρ καὶ
[6, 6]   τὴν διαφορὰν ὑπάρχειν τινὶ καὶ  μὴ   ὑπάρχειν. Ἔτι εἰ κατηγορεῖται τοῦ
[6, 6]   πρότερον, τὸ δὲ κατὰ τοὔνομα  μὴ   ὑπάρχειν, οὐκ ἂν εἴη ταὐτόν.
[6, 10]   μὴ λέγοι, τὸ δ´ ὄνομα  μὴ   φαίη ἐπὶ πάντα ἐφαρμόττειν, ὅτι
[6, 8]   δ´ ἐπιθυμία ὄρεξις ἡδέος, ἀλλὰ  μὴ   φαινομένου ἀγαθοῦ ἡδέος. Πολλάκις
[6, 2]   εἰ καθ´ αὑτὸν λεχθεὶς  μὴ   φανερὸς εἴη τίνος ἐστὶν ὁρισμός,
[6, 1]   τόπων ἐπισκεπτέον. Λοιπὸν δ´, εἰ  μὴ   ὥρισται εἰ μὴ καλῶς
[6, 1]   εἰ πάντα τὰ εἰρημένα πεποιηκὼς  μὴ   ὥρισται μηδ´ εἴρηκε τὸ τί
[6, 4]   τὸ πρότερον τοῦ ὑστέρου, οἷον  στιγμὴ   γραμμῆς καὶ γραμμὴ ἐπιπέδου καὶ
[6, 4]   Ἐνίοις δὲ καὶ αὐτὴ  ἐπιστήμη   ἀμφοτέρων δοκεῖ εἶναι, ὥστ´ οὐδὲ
[6, 12]   μηδενὸς τῶν ὄντων ἰατρικὴ  ἐπιστήμη,   δῆλον ὅτι ὅλως ἔψευσται, εἰ
[6, 6]   πάθος, καθάπερ καὶ  ἐπιστήμη   ἐν ψυχῇ, διάθεσις οὖσα ψυχῆς.
[6, 12]   ὂν λέγονται, ὥσθ´ ἑκάστη ὄντος  ἐπιστήμη   ἔσται. Δῆλον οὖν ὅτι
[6, 6]   καὶ περὶ ἕκαστον οἰκεία  ἐπιστήμη"   εἰ μὴ τοῦ πρώτου
[6, 5]   λέγεται τὸ ὁριζόμενον· πᾶσα γὰρ  ἐπιστήμη   καὶ δύναμις τοῦ βελτίστου δοκεῖ
[6, 11]   εἰπών. γὰρ ὑπόληψις τῇ  ἐπιστήμῃ   οὐ ταὐτόν· ἔδει δέ γε,
[6, 4]   δ´ ἐπίπεδον μᾶλλον τῆς γραμμῆς,  γραμμὴ   δὲ σημείου μᾶλλον. Οἱ πολλοὶ
[6, 4]   ὑστέρου, οἷον στιγμὴ γραμμῆς καὶ  γραμμὴ   ἐπιπέδου καὶ ἐπίπεδον στερεοῦ, καθάπερ
[6, 13]   ἓν ἐξ αὐτῶν γίνεσθαι, οἷον  γραμμὴ   καὶ ἀριθμός. Ἔτι εἰ τὸ
[6, 12]   λόγος· ἔχει δὲ καὶ  γραμμὴ   καὶ σῶμα μέσον, οὐ περιττὰ
[6, 6]   μὴ τοῦ πρώτου ἀποδέδωκεν, ὅταν  τυγχάνῃ   πρὸς πλείω λεγόμενον, οἷον τὴν
[6, 4]   τῷ ὁριζομένῳ δηλοῦν, ἐὰν μὴ  τυγχάνῃ   ταὐτὸν ἡμῖν τε γνωριμώτερον ὂν
[6, 4]   γνωριμωτέρων μήτ´ ἐκ τῶν ἡμῖν  τυγχάνῃ   τὸν λόγον πεποιημένος. Εἷς μὲν
[6, 6]   ἕξις, ὥστ´ οὐκ ἂν εἴη  γένη   ἀμφότερα. Εἰ οὖν ἕξις
[6, 6]   ζῷον καὶ τὸ πτηνὸν ζῷον  γένη   ἐστὶν οὐ περιέχοντα ἄλληλα, καὶ
[6, 5]   Ἔτι εἰ ὑπερβαίνων λέγει τὰ  γένη,   οἷον τὴν δικαιοσύνην ἕξιν ἰσότητος
[6, 5]   σκοπεῖν ἐκ τῶν περὶ τὰ  γένη   στοιχείων, καθάπερ πρότερον εἴρηται. Ἔτι
[6, 5]   εἴρηκεν, ἐπειδὴ πάντα τὰ ἐπάνω  γένη   τῶν ὑποκάτω κατηγορεῖται. Ὥστ´
[6, 6]   ἀληθεύεται μέν, μὴ ποιεῖ δὲ  προστιθεμένη   τῷ γένει εἶδος. Δῆλον γὰρ
[6, 6]   δίποδι} εἰ ἔστι μὲν  ἀντιδιῃρημένη   διαφορά, μὴ ἀληθεύεται δὲ κατὰ
[6, 6]   εἰ ἔστιν ἀντιδιῃρημένον τι τῇ  εἰρημένῃ   διαφορᾷ. Εἰ γὰρ μὴ ἔστι,
[6, 6]   ὅτι οὐκ ἂν εἴη  εἰρημένη   τοῦ γένους διαφορά· πᾶν γὰρ
[6, 10]   μὲν ὀνομασίᾳ δεῖ χρῆσθαι τῇ  παραδεδομένῃ   καὶ παρεπομένῃ καὶ μὴ κινεῖν
[6, 10]   δεῖ χρῆσθαι τῇ παραδεδομένῃ καὶ  παρεπομένῃ   καὶ μὴ κινεῖν τὰ τοιαῦτα,
[6, 6]   ἀθάνατον εἶναι. Ἀλλ´ ὅμως, ἂν  συμβαίνῃ   τὸ μὲν κατὰ τὸν λόγον
[6, 6]   ἔσται. Ἀλλ´ ὅμως ἐάν ποτε  σημαίνῃ   τὸ ἔν τινι διαφορά,
[6, 7]   ἀποδοθέντα λόγον, οἷον εἰ  δικαιοσύνη   δύναμις τοῦ ἴσου διανεμητική. Δίκαιος
[6, 7]   ὥστ´ οὐκ ἂν εἴη {ἡ  δικαιοσύνη   δύναμις τοῦ ἴσου διανεμητική· καὶ
[6, 13]   τινι ταὐτῷ δεκτικῷ, καθάπερ  δικαιοσύνη   καὶ ἀνδρεία ἐν ψυχῇ,
[6, 13]   ἀδικίαν ἕξουσιν· εἰ γὰρ  δικαιοσύνη   σωφροσύνη καὶ ἀνδρεία ἐστίν,
[6, 13]   ἕξουσιν· εἰ γὰρ δικαιοσύνη  σωφροσύνη   καὶ ἀνδρεία ἐστίν, ἀδικία
[6, 9]   πάντων τῶν τοιούτων μή τι  διαφωνῇ,   στοιχείοις χρώμενον τοῖς ἐκ τῶν
[6, 12]   περιττὸν ἀριθμὸν ἀριθμὸν μέσον ἔχοντα  εἴπῃ,   ἐπιδιοριστέον τὸ πῶς μέσον ἔχοντα.
[6, 13]   τὴν ὑπόληψιν τὴν τοιαύτην  λύπη   γίνεται, τοῦτο βούλεται δηλοῦν· τὸ
[6, 13]   διαίρεσιν, οἷον εἰ ὀργὴ  λύπη   μεθ´ ὑπολήψεως τοῦ ὀλιγωρεῖσθαι. Ὅτι
[6, 13]   εἰ τῷ ὅλῳ συμφθείρεται τὰ  μέρη·   ἀνάπαλιν γὰρ δεῖ συμβαίνειν, τῶν
[6, 4]   καὶ γνωριμωτέρων πεποιῆσθαι τὸν λόγον,  μέρη   δ´ αὐτοῦ τὰ εἰρημένα. ~Δεύτερος
[6, 1]   ἑκάτερον τῶν εἰρημένων εἰς πλείω  μέρη   διείληπται ~Εἷς μὲν οὖν τόπος
[6, 1]   Ἔστι δὲ τοῦ μὴ καλῶς  μέρη   δύο· ἓν μὲν τὸ ἀσαφεῖ
[6, 13]   φθαρέντος οὐκ ἀναγκαῖον καὶ τὰ  μέρη   ἐφθάρθαι. εἰ τὸ μὲν
[6, 13]   ἐκεῖνο· ἐν οἷς γὰρ τὰ  μέρη,   καὶ τὸ ὅλον ἀνάγκη ὑπάρχειν,
[6, 13]   πλείοσιν. Εἰ δὲ καὶ τὰ  μέρη   καὶ τὸ ὅλον ἐν ἑνί
[6, 13]   ὅτι οὐ ταὐτόν ἐστι τὰ  μέρη   καὶ τὸ ὅλον, πάντα χρήσιμα
[6, 13]   ὅλον καὶ ἐν ἑτέρῳ τὰ  μέρη.   Πάλιν εἰ τῷ ὅλῳ συμφθείρεται
[6, 1]   δὲ περὶ τοὺς ὅρους πραγματείας  μέρη   πέντε ἔστιν· γὰρ ὅτι
[6, 13]   εἶναι, ὥστ´ οὐ ταὐτὸν τὰ  μέρη   τῷ ὅλῳ. Εἰ δὲ μὴ
[6, 13]   γὰρ οὕτως ὁριζόμενος τὰ  μέρη   τῷ ὅλῳ ταὐτὰ φάσκειν εἶναι.
[6, 6]   ταύτῃ ἀντιδιῄρηται. Ἔτι ἐὰν ἀποφάσει  διαιρῇ   τὸ γένος, καθάπερ οἱ τὴν
[6, 4]   ἑκάστῳ γνωριμωτέρων τὸν ὁρισμὸν ποιεῖσθαι  χρή.   Ἔτι τοῖς αὐτοῖς ἄλλοτ´ ἄλλα
[6, 14]   ἀέρος εἶπε σύνθεσιν. οὐ γὰρ  ἀπόχρη   τὸ σύνθεσιν εἰπεῖν, ἀλλὰ καὶ
[6, 8]   γὰρ ὀρέγονται τιμῆς, ὥστ´ οὐκ  ἀπόχρη   φιλότιμον εἰπεῖν τὸν ὀρεγόμενον τιμῆς,
[6, 14]   τῶν εἰρημένων· συνθέσει μὲν γὰρ  πάσῃ   διάλυσις ἐναντίον, τῶν δ´ εἰρημένων
[6, 13]   ἐὰν ὁποτερῳοῦν τῶν εἰρημένων ταὐτὸν  ὁμολογήσῃ   εἶναι τὸ τόδε μετὰ τοῦδε,
[6, 9]   ἐὰν γὰρ ὁτιοῦν τούτων μὴ  ποιήσῃ,   ἡμάρτηκεν. Ὁμοίως δὲ καὶ εἰ
[6, 6]   Οὔτε γὰρ ὕπνος ὑπάρχει  τῇ   αἰσθήσει (ἔδει δ´, εἴπερ ἀδυναμία
[6, 4]   αὐτῷ χρῆσθαι. τε γὰρ  τῇ   ἀρετῇ χρώμενος χρῆται τῷ ἀγαθῷ,
[6, 6]   ὄψει πρὸς τὸ ἰδεῖν μόνον,  τῇ   δὲ στλεγγίδι κἂν ἀρύσειέ τις.
[6, 6]   καὶ εἰ ἔστιν ἀντιδιῃρημένον τι  τῇ   εἰρημένῃ διαφορᾷ. Εἰ γὰρ μὴ
[6, 3]   ἐστίν, ὥστε καὶ τὸ ταὐτὸν  τῇ   ἐπιθυμίᾳ ἡδέος ἔσται. Γίνεται οὖν
[6, 11]   θεωρητικὴν εἰπών. γὰρ ὑπόληψις  τῇ   ἐπιστήμῃ οὐ ταὐτόν· ἔδει δέ
[6, 1]   δύο· ἓν μὲν τὸ ἀσαφεῖ  τῇ   ἑρμηνείᾳ κεχρῆσθαι (δεῖ γὰρ τὸν
[6, 1]   τὸν ὁριζόμενον ὡς ἐνδέχεται σαφεστάτῃ  τῇ   ἑρμηνείᾳ κεχρῆσθαι, ἐπειδὴ τοῦ γνωρίσαι
[6, 4]   ὥστε χρῆται τῷ ἡλίῳ  τῇ   ἡμέρᾳ χρησάμενος. Πάλιν εἰ τῷ
[6, 10]   ῥητέον πρὸς τὸν τοιοῦτον ὅτι  τῇ   μὲν ὀνομασίᾳ δεῖ χρῆσθαι τῇ
[6, 11]   ῥηθέν. Σκοπεῖν δὲ καὶ ἐν  τῇ   μεταλλαγῇ τῶν ὀνομάτων εἰ οὐ
[6, 12]   ἑκάστου γὰρ τὸ βέλτιστον ἐν  τῇ   οὐσίᾳ μάλιστα, βέλτιον δὲ τὸ
[6, 6]   δὲ καὶ πρὸς ἄλλο, οἷον  τῇ   ὄψει πρὸς τὸ ἰδεῖν μόνον,
[6, 10]   τῇ μὲν ὀνομασίᾳ δεῖ χρῆσθαι  τῇ   παραδεδομένῃ καὶ παρεπομένῃ καὶ μὴ
[6, 4]   κακοῦ τὸ ἀγαθόν· ἅμα γὰρ  τῇ   φύσει τὰ ἀντικείμενα. Ἐνίοις δὲ
[6, 4]   μονάδι μεῖζον ἀρτίου. Ἅμα γὰρ  τῇ   φύσει τὰ ἐκ τοῦ αὐτοῦ
[6, 6]   οὐ συμβαίνει· ἔστι γὰρ καὶ  ἀπλατῆ   καὶ πλάτος ἔχοντα μήκη. Ὥστε
[6, 1]   γὰρ τὸν ὁριζόμενον ὡς ἐνδέχεται  σαφεστάτῃ   τῇ ἑρμηνείᾳ κεχρῆσθαι, ἐπειδὴ τοῦ
[6, 4]   εἴληπται, ἀρτίων ὄντων, καὶ  ἀρετὴ   ἀγαθόν τί ἐστιν, ὥσθ´ ὑποκάτω
[6, 6]   λογιστικοῦ. Πρώτου γὰρ τοῦ λογιστικοῦ  ἀρετὴ   φρόνησις· κατὰ γὰρ τοῦτο
[6, 4]   ἀγαθῷ, ἐπειδὴ ἀγαθόν τι  ἀρετή,   ὁμοίως δὲ καὶ τῷ
[6, 2]   συμφωνία τὴν ἀρετὴν οὔθ´  ἀρετὴ   τὴν συμφωνίαν περιέχει. Ἔτι εἰ
[6, 6]   ἕξις τί ἐστι σημαίνει  ἀρετή,   τὸ δ´ ἀγαθὸν οὐ τί
[6, 4]   χρῆσθαι. τε γὰρ τῇ  ἀρετῇ   χρώμενος χρῆται τῷ ἀγαθῷ, ἐπειδὴ
[6, 10]   γὰρ ἰδέα οὐκ ἔσται  θνητή,   οἷον αὐτοάνθρωπος, ὥστ´ οὐκ ἐφαρμόσει
[6, 12]   πολλαὶ πρὸς ὂν λέγονται, ὥσθ´  ἑκάστη   ὄντος ἐπιστήμη ἔσται. Δῆλον οὖν
[6, 6]   μὴ περιέχουσιν ἄλληλα. Ἐπιφέρει γὰρ  ἑκάστη   τῶν διαφορῶν τὸ οἰκεῖον γένος,
[6, 10]   ὁμώνυμόν φασιν εἶναι ὅταν μὴ  ἐφαρμόττῃ   ἐπὶ πᾶν ἀποδοθεὶς λόγος,
[6, 10]   ὁμώνυμον συνώνυμον ἐὰν ἐπ´ ἄμφω  ἐφαρμόττῃ,   προδιομολογητέον ὑπὲρ τῶν τοιούτων
[6, 8]   αὐτὴ ἐπιθυμία αὐτοῦ ἡδέος καὶ  αὐτὴ   βούλησις αὐτοῦ ἀγαθοῦ. Οὐκ ἔσται
[6, 6]   περιέχοντος· οὐ δοκεῖ γὰρ  αὐτὴ   διαφορὰ δύο γενῶν εἶναι μὴ
[6, 8]   τὸ εἶδος δοκεῖ λέγεσθαι, οἷον  αὐτὴ   ἐπιθυμία αὐτοῦ ἡδέος καὶ αὐτὴ
[6, 4]   ἀντικείμενα. Ἐνίοις δὲ καὶ  αὐτὴ   ἐπιστήμη ἀμφοτέρων δοκεῖ εἶναι, ὥστ´
[6, 3]   ἦν εἰπεῖν στέρησιν θερμοῦ, ἐπειδὴ  αὐτὴ   στέρησις γνώριμον ποιεῖ ὅτι
[6, 6]   γὰρ ὅτι οὐκ ἂν εἴη  αὕτη   εἰδοποιὸς διαφορὰ τοῦ γένους· πᾶσα
[6, 6]   γένους εἶδος ποιεῖ. Εἰ δ´  αὕτη   μὴ ἔστι διαφορά, οὐδ´
[6, 9]   ἀγνοίας δόξειεν ἂν ὑπάρχειν  τοιαύτη   ἁμαρτία τοῖς μὴ κατ´ ἀπόφασιν
[6, 6]   ἀποφάσει διελεῖν τὸ γένος  τοιαύτῃ   καταφάσει ἀπόφασιν {ἀναγκαῖον ἀντιδιαιρεῖσθαι,
[6, 6]   διαφορά, οὐδ´ λεχθεῖσα, ἐπεὶ  ταύτῃ   ἀντιδιῄρηται. Ἔτι ἐὰν ἀποφάσει διαιρῇ
[6, 10]   Ἂν δὲ μὴ γενομένης ὁμολογίας  φῇ   τις τὸ συνώνυμον ὁμώνυμον εἶναι
[6, 13]   γὰρ ὄντων ἐὰν ἑκάτερος θάτερον  ἔχῃ,   ἀμφότεροι δίκαιοι ἔσονται καὶ οὐδέτερος,
[6, 13]   μὲν αὐτῶν σωφροσύνην καὶ δειλίαν  ἔχῃ,   δὲ ἀνδρείαν καὶ ἀκολασίαν·
[6, 14]   καὶ ἐὰν μὴ πρὸς ὅλον  ἔχῃ   τις ἐπιχειρεῖν τὸν ὁρισμὸν διὰ
[6, 4]   μονὰς ἀριθμοῦ· πρότερον γὰρ καὶ  ἀρχὴ   παντὸς ἀριθμοῦ. Ὁμοίως δὲ καὶ
[6, 6]   καθάπερ καὶ ἐπιστήμη ἐν  ψυχῇ,   διάθεσις οὖσα ψυχῆς. Ἐνίοτε δὲ
[6, 9]   λογιστικῷ ἀλλ´ ἐν ἀνθρώπῳ  ψυχῇ·   ἐὰν γὰρ ὁτιοῦν τούτων μὴ
[6, 13]   δικαιοσύνη καὶ ἀνδρεία ἐν  ψυχῇ,   ἐν τόπῳ τῷ αὐτῷ
[6, 3]   γὰρ τὸ αὐτὸ αὑτὸ κινοῦν  ψυχή,   καθάπερ Πλάτων ὥρισται. ἴδιον
[6, 6]   κατὰ γὰρ τοῦτο καὶ  ψυχὴ   καὶ ἄνθρωπος φρονεῖν λέγεται.
[6, 10]   τοῖς φυτοῖς ὑπάρχει. δὲ  ζωὴ   οὐ καθ´ ἓν εἶδος δοκεῖ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 12/01/2010