Livre, Chap. |
[6, 8] |
σεισμὸν
κίνησιν
γῆς,
ἢ
τὸ
|
νέφος |
πύκνωσιν
ἀέρος,
ἢ
τὸ
πνεῦμα |
[6, 3] |
ζῴῳ
καὶ
ἀνθρώπῳ,
ἢ
τὸν
|
νόμον |
εἰκόνα
τῶν
φύσει
καλῶν
καὶ |
[6, 14] |
ἔτι
καθάπερ
ἐν
ταῖς
ἐκκλησίαις
|
νόμον |
εἰώθασιν
ἐπεισφέρειν,
κἂν
ᾖ
βελτίων |
[6, 2] |
μὲν
κυρίως
μέτρον
εἰκόνα
τὸν
|
νόμον |
φησὶν
εἶναι,
ψεύδεται
(εἰκὼν
γάρ |
[6, 2] |
ἣν
μέτρον
ἢ
εἰκὼν
ὁ
|
νόμος |
ἐστίν,
οὔτε
εἴωθε
λέγεσθαι.
Ὥστε |
[6, 2] |
οὔτε
κυρίως
εἴρηται,
οἷον
ὁ
|
νόμος |
μέτρον
ἢ
εἰκὼν
τῶν
φύσει |
[6, 2] |
τοῦτο
δ´
οὐχ
ὑπάρχει
τῷ
|
νόμῳ) |
εἰ
δὲ
μὴ
κυρίως,
δῆλον |
[6, 12] |
αἱρετὸν
ἀποδέδωκεν,
οἷον
τὴν
δικαιοσύνην
|
νόμων |
σῳστικὴν
εἰπὼν
ἢ
τὴν
σοφίαν |
[6, 5] |
γὰρ
ἀλλότριον
τῆς
ἰατρικῆς
τὸ
|
νόσον |
ποιεῖν.
Ὥστ´
οὐδὲν
μᾶλλον
ὥρισται |
[6, 5] |
τῶν
λοιπῶν
ὁστισοῦν
δυνατός
ἐστι
|
νόσον |
ποιῆσαι.
Ἔτι
εἰ
μὴ
πρὸς |
[6, 5] |
ἡ
ἰατρικὴ
τοῦ
ὑγίειαν
καὶ
|
νόσον |
ποιῆσαι·
τοῦ
μὲν
γὰρ
καθ´ |
[6, 13] |
ῥηθὲν
ἐπὶ
τῶν
ὑγιεινῶν
καὶ
|
νοσωδῶν· |
ἔνια
γὰρ
τῶν
φαρμάκων
οὕτως |
[6, 8] |
Ἢ
πάλιν,
ὡς
ὁρίζονται
τὴν
|
νύκτα |
σκιὰν
γῆς,
ἢ
τὸν
σεισμὸν |
[6, 6] |
τὸ
γὰρ
νῦν
ἄφθαρτον
ζῷον
|
νῦν |
ἀθάνατον
ἔσται.
Ἢ
ἐπὶ
μὲν |
[6, 6] |
αὐτὸ
ἦν,
ὥστ´
οὐ
συμβαίνει
|
νῦν |
αὐτὸ
ἀθάνατον
εἶναι.
Ἀλλ´
ὅμως, |
[6, 6] |
οὐ
συμβαίνει·
ἀμφίβολον
γὰρ
τὸ
|
νῦν |
ἄφθαρτον
εἶναι·
ἢ
γὰρ
ὅτι |
[6, 6] |
ἄφθαρτον
νῦν
εἶναι·
τὸ
γὰρ
|
νῦν |
ἄφθαρτον
ζῷον
νῦν
ἀθάνατον
ἔσται. |
[6, 6] |
τὸ
ἀθάνατον
ὡρίσατο
ζῷον
ἄφθαρτον
|
νῦν |
εἶναι·
τὸ
γὰρ
νῦν
ἄφθαρτον |
[6, 13] |
ὅλον,
πάντα
χρήσιμα
πρὸς
τὸ
|
νῦν |
εἰρημένον·
ἔοικε
γὰρ
ὁ
οὕτως |
[6, 6] |
Ὅταν
οὖν
λέγωμεν
ὅτι
ἄφθαρτον
|
νῦν |
ἐστι
ζῷον,
τοῦτο
λέγομεν,
ὅτι |
[6, 6] |
ἢ
ὅτι
οὐ
δύναται
φθαρῆναι
|
νῦν, |
ἢ
ὅτι
τοιοῦτόν
ἐστι
νῦν |
[6, 11] |
ἢ
τινῶν,
ἐπειδὴ
{οὐδὲν
πλείω
|
νῦν |
ἢ
πρότερον
ὀνόματα
εἴρηται.
Δεῖ |
[6, 6] |
κατὰ
τὸν
λόγον
ἀποδοθὲν
ὑπάρχειν
|
νῦν |
ἢ
πρότερον,
τὸ
δὲ
κατὰ |
[6, 6] |
νῦν,
ἢ
ὅτι
τοιοῦτόν
ἐστι
|
νῦν |
οἷον
μηδέποτε
φθαρῆναι.
Ὅταν
οὖν |
[6, 13] |
οὐδέτερον.
Μάλιστα
δὲ
καταφανὲς
τὸ
|
νῦν |
ῥηθὲν
ἐπὶ
τῶν
ὑγιεινῶν
καὶ |
[6, 6] |
ἢ
γὰρ
ὅτι
οὐκ
ἔφθαρται
|
νῦν |
σημαίνει,
ἢ
ὅτι
οὐ
δύναται |
[6, 6] |
ἐστι
ζῷον,
τοῦτο
λέγομεν,
ὅτι
|
νῦν |
τοιοῦτόν
ἐστι
ζῷον
οἷον
μηδέποτε |