Livre, Chap. |
[6, 10] |
θατέρου
βουλόμενον
τὸν
ὁρισμὸν
ἀποδοῦναι
|
λαθεῖν |
μὴ
ἴδιον
ἀλλὰ
κοινὸν
ἀμφοῖν |
[6, 12] |
λάθρᾳ
λαμβάνων
ἀλλ´
ὁ
βουλόμενος
|
λάθρᾳ |
λαμβάνειν
κλέπτης
ἐστίν.
Πάλιν
εἰ |
[6, 12] |
κλέπτης
ἔσται.
Οὐ
γὰρ
ὁ
|
λάθρᾳ |
λαμβάνων
ἀλλ´
ὁ
βουλόμενος
λάθρᾳ |
[6, 12] |
μηδὲν
παραλείπων,
κλέπτης
δ´
ὁ
|
λάθρᾳ |
λαμβάνων·
δῆλον
γὰρ
ὅτι
τοιοῦτος |
[6, 7] |
ἅμα
δὲ
τὴν
ἐπίδοσιν
ἀμφότερα
|
λαμβάνει, |
οἷον
εἰ
ὁ
ἔρως
ἐπιθυμία |
[6, 12] |
λαμβάνων
ἀλλ´
ὁ
βουλόμενος
λάθρᾳ
|
λαμβάνειν |
κλέπτης
ἐστίν.
Πάλιν
εἰ
τὸ |
[6, 12] |
ἔσται.
Οὐ
γὰρ
ὁ
λάθρᾳ
|
λαμβάνων |
ἀλλ´
ὁ
βουλόμενος
λάθρᾳ
λαμβάνειν |
[6, 12] |
παραλείπων,
κλέπτης
δ´
ὁ
λάθρᾳ
|
λαμβάνων· |
δῆλον
γὰρ
ὅτι
τοιοῦτος
ὢν |
[6, 4] |
εἰ
αὐτῷ
κέχρηται
τῷ
ὁριζομένῳ.
|
Λανθάνει |
δ´
ὅταν
μὴ
αὐτῷ
τῷ |
[6, 8] |
ἀγαθοῦ
ἢ
ἡδέος.
Πολλάκις
γὰρ
|
λανθάνει |
τοὺς
ὀρεγομένους
ὅ
τι
ἀγαθὸν |
[6, 10] |
πεποίηκεν,
ἡμάρτηκεν.
Ἐπεὶ
δ´
ἔνια
|
λανθάνει |
τῶν
ὁμωνύμων,
ἐρωτῶντι
{μὲν
ὡς |
[6, 4] |
τοῦ
ἑτέρου.
Δεῖ
δὲ
μὴ
|
λανθάνειν |
ὅτι
ἔνια
ἴσως
οὐκ
ἔστιν |
[6, 4] |
πέρας
εἶναι.
Οὐ
δεῖ
δὲ
|
λανθάνειν |
ὅτι
τοὺς
οὕτως
ὁριζομένους
οὐκ |
[6, 2] |
δ´
ἐνδέχεται
τὸ
τοιοῦτον
ποιεῖν
|
λανθανούσης |
τῆς
ὁμωνυμίας.
Ἐνδέχεται
δὲ
καί, |
[6, 5] |
ὁ
γὰρ
φυτὸν
εἴπας
οὐ
|
λέγει |
δένδρον.
~Πάλιν
ἐπὶ
τῶν
διαφορῶν |
[6, 13] |
ὕδατος
ἤτοι
μέλι
καὶ
ὕδωρ
|
λέγει |
ἢ
τὸ
ἐκ
μέλιτος
καὶ |
[6, 5] |
τὸ
ἐπάνω
γένος
εἴπας
οὐ
|
λέγει |
καὶ
τὸ
ὑποκάτω
γένος·
ὁ |
[6, 3] |
τι,
ὥστε
πλεονάκις
τὸ
αὐτὸ
|
λέγει. |
Πότερον
μὲν
οὖν
καλῶς
ἢ |
[6, 3] |
ἐστιν,
ὥστε
δὶς
τὸ
αὐτὸ
|
λέγει, |
προσθεὶς
πάλιν
καὶ
θεωρητικήν.
Ὁμοίως |
[6, 5] |
πρότερον
εἴρηται.
Ἔτι
εἰ
ὑπερβαίνων
|
λέγει |
τὰ
γένη,
οἷον
τὴν
δικαιοσύνην |
[6, 8] |
ἀπολείπων
γὰρ
διαφορὰν
ἡντινοῦν
οὐ
|
λέγει |
τὸ
τί
ἦν
εἶναι.
Δεῖ |
[6, 5] |
τὸ
τῆς
δικαιοσύνης
γένος
οὐ
|
λέγει |
τὸ
τί
ἦν
εἶναι·
ἡ |
[6, 13] |
τόδε
μετὰ
τοῦδε,
ταὐτὰ
ἁρμόσει
|
λέγειν |
ἅπερ
πρὸς
ἑκάτερον
τούτων
ἔμπροσθεν |
[6, 4] |
γνωρίμων,
πολλοὺς
τοῦ
αὐτοῦ
συμβήσεται
|
λέγειν |
ὁρισμοὺς
εἶναι·
ἕτερα
γὰρ
ἑτέροις |
[6, 2] |
συμμετρία.
Ἄδηλον
οὖν
ὁπότερον
βούλεται
|
λέγειν |
τῶν
δηλουμένων
ὑπὸ
τοῦ
πλεοναχῶς |
[6, 10] |
οὐ
καθ´
ἓν
εἶδος
δοκεῖ
|
λέγεσθαι, |
ἀλλ´
ἑτέρα
μὲν
τοῖς
ζῴοις |
[6, 13] |
εἰ
ἐνδέχεται
μὴ
πρὸς
ταὐτὸν
|
λέγεσθαι |
ἑκάτερον.
Οἷον
εἰ
τὴν
ἀνδρείαν |
[6, 8] |
εἶδος
πρὸς
τὸ
εἶδος
δοκεῖ
|
λέγεσθαι, |
οἷον
αὐτὴ
ἐπιθυμία
αὐτοῦ
ἡδέος |
[6, 13] |
πρὸς
ἕτερον
αὐτῶν
ἑκάτερον
δεῖ
|
λέγεσθαι |
οὔτε
πρὸς
ταὐτὸν
τὸ
τυχόν, |
[6, 2] |
ὁ
νόμος
ἐστίν,
οὔτε
εἴωθε
|
λέγεσθαι. |
Ὥστε
εἰ
μὲν
κυρίως
μέτρον |
[6, 12] |
τοῖς
πρός
τι
πρὸς
ὃ
|
λέγεται, |
ἀλλ´
ἐν
πλείοσι
περιλαβόντες
εἶπαν, |
[6, 8] |
ὑφ´
οἱασποτοῦν
ἡδονῆς
κρατούμενος
ἀκρατὴς
|
λέγεται, |
ἀλλ´
ὁ
ὑπὸ
τινός.
Ἢ |
[6, 9] |
(ἄνισα
γὰρ
τὰ
μὴ
ἴσα
|
λέγεται) |
δῆλον
οὖν
ὅτι
τὸ
μὲν |
[6, 6] |
γὰρ
καὶ
πρακτικὴ
καὶ
ποιητικὴ
|
λέγεται· |
ἕκαστον
δὲ
τούτων
πρός
τι |
[6, 13] |
τόδε
μετὰ
τοῦδε.
Οἷον
εἰ
|
λέγεται |
ἕτερον
μεθ´
ἑτέρου
ἢ
ὡς |
[6, 13] |
ἔμπροσθεν
εἴρηται.
Ἔτι
διελόμενον
ὁσαχῶς
|
λέγεται |
ἕτερον
μεθ´
ἑτέρου
σκοπεῖν
εἰ |
[6, 6] |
ψυχὴ
καὶ
ὁ
ἄνθρωπος
φρονεῖν
|
λέγεται. |
Ἔτι
εἰ
μὴ
δεκτικόν
ἐστιν |
[6, 9] |
κατὰ
στέρησιν
ἐπιστήμης
ἡ
ἄγνοια
|
λέγεται. |
~Ἔτι
ἐπὶ
τῶν
ὁμοίων
τοῦ |
[6, 6] |
πλέον
ἡ
διαφορὰ
τῶν
εἰδῶν
|
λέγεται. |
Ἔτι
συμβήσεται
τὴν
διαφορὰν
εἶδος |
[6, 8] |
ἐν
τῷ
ὁρισμῷ
πρὸς
ὃ
|
λέγεται |
{ἢ
αὐτὸ
ἢ
κατὰ
τὸ |
[6, 8] |
γὰρ
ἢ
πρὸς
ὃ
αὐτὸ
|
λέγεται, |
ἢ
πρὸς
ὃ
τὸ
γένος, |
[6, 12] |
μὴ
κατὰ
συμβεβηκὸς
ὄντος
εἶναι
|
λέγεται, |
καθάπερ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
ἔχει |
[6, 5] |
μὴ
καθ´
αὑτὸ
πρὸς
ἄμφω
|
λέγεται, |
καθάπερ
ἡ
ἰατρικὴ
τοῦ
ὑγίειαν |
[6, 11] |
ἀπεδόθη
τῷ
ὁριζομένῳ.
Ἰσόκωλος
δὲ
|
λέγεται |
ὁ
λόγος
εἶναι,
ὅταν
ὅσαπερ |
[6, 7] |
τὸ
κατὰ
τὸν
λόγον
ἧττον
|
λέγεται, |
οἷον
εἰ
τὸ
πῦρ
ἐστι |
[6, 9] |
ἔνια
τῶν
ἐναντίων
στερήσει
θατέρου
|
λέγεται, |
οἷον
ἡ
ἀνισότης
στέρησις
ἰσότητος |
[6, 13] |
εἰ
καὶ
πρὸς
ταὐτὸν
ἄμφω
|
λέγεται, |
οἷον
πρὸς
τὰ
ἰατρικά·
οὐδὲν |
[6, 12] |
πᾶν
γὰρ
ἐπιστητὸν
πρὸς
ἐπιστήμην
|
λέγεται. |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[6, 6] |
τὸ
γένος
ἐπὶ
πλεῖστον
πάντων
|
λέγεται. |
Πάλιν
εἰ
κατηγορεῖται
τὸ
γένος |
[6, 3] |
ποιεῖ
ὅτι
τοῦ
κατὰ
φύσιν
|
λέγεται. |
Πάλιν
εἰ
τοῦ
καθόλου
εἰρημένου |
[6, 4] |
ὅσα
καθ´
αὑτὰ
πρός
τι
|
λέγεται. |
Πᾶσι
γὰρ
τοῖς
τοιούτοις
ταὐτὸν |
[6, 2] |
δὲ
καί,
διελόμενον
αὐτὸν
ποσαχῶς
|
λέγεται |
τὸ
ἐν
τῷ
ὁρισμῷ
ἀποδοθέν, |
[6, 7] |
καθ´
οὗ
τὸ
πρᾶγμα
μᾶλλον
|
λέγεται |
τὸ
κατὰ
τὸν
λόγον
ἧττον |
[6, 12] |
τοῦ
περιττοῦ.
Εἰ
δὲ
πολλαχῶς
|
λέγεται |
τὸ
μέσον
ἔχον,
διοριστέον
τὸ |
[6, 5] |
ἀποδέδωκε,
πλειόνων
ὄντων
πρὸς
ἃ
|
λέγεται |
τὸ
ὁριζόμενον·
πᾶσα
γὰρ
ἐπιστήμη |
[6, 7] |
εἰ
καθ´
ἕτερόν
τι
μᾶλλον
|
λέγεται |
τὸ
ὁρισθὲν
ἢ
κατὰ
τὸν |
[6, 5] |
τοῦ
μὲν
γὰρ
καθ´
αὑτὴν
|
λέγεται, |
τοῦ
δὲ
κατὰ
συμβεβηκός·
ἁπλῶς |
[6, 3] |
ζῴου
πεζοῦ
δίποδος
τὸ
δίπουν
|
λέγεται, |
ὥστε
ἅπαξ
μόνον
τὸ
δίπουν |
[6, 9] |
μηδέτερον
τῶν
ἐναντίων
κατὰ
στέρησιν
|
λέγηται, |
ἀποδοθῇ
δ´
ὁ
λόγος
ὁμοίως, |
[6, 10] |
πάντα,
ὅτι
μὲν
ὁμώνυμον
μὴ
|
λέγοι, |
τὸ
δ´
ὄνομα
μὴ
φαίη |
[6, 12] |
ἕκαστον
ἂν
τῶν
πρός
τι
|
λέγοιτο. |
Οὐδὲν
γὰρ
κωλύει
τὸ
αὐτὸ |
[6, 1] |
τὸ
συμβεβηκὸς
διαλεγώμεθα,
ὅτι
ἀληθὲς
|
λέγομεν· |
ὅταν
δ´
ὅτι
οὐχ
ὑπάρχει, |
[6, 6] |
ἄφθαρτον
νῦν
ἐστι
ζῷον,
τοῦτο
|
λέγομεν, |
ὅτι
νῦν
τοιοῦτόν
ἐστι
ζῷον |
[6, 6] |
διαφορᾶς
τῆς
κατὰ
τοῦ
εἴδους
|
λεγομένης. |
Εἰ
γὰρ
καθ´
ἑκάστης
τῶν |
[6, 10] |
ἓν
εἶδος
πάσης
τῆς
ζωῆς
|
λεγομένης. |
Οὐδὲν
δὲ
κωλύει
καὶ
συνορῶντα |
[6, 9] |
Ἔτι
εἰ
τὸ
κατὰ
στέρησιν
|
λεγόμενον |
ἀποδιδοὺς
μὴ
ἀποδέδωκεν
οὗ
ἐστι |
[6, 9] |
ὅτι
τὸ
μὲν
κατὰ
στέρησιν
|
λεγόμενον |
ἐναντίον
ἀναγκαῖον
ὁρίζεσθαι
διὰ
θατέρου, |
[6, 2] |
γὰρ
ἀσαφὲς
τὸ
κατὰ
μεταφορὰν
|
λεγόμενον. |
Ἐνδέχεται
δὲ
καὶ
τὸν
μεταφορὰν |
[6, 6] |
ἀποδέδωκεν,
ὅταν
τυγχάνῃ
πρὸς
πλείω
|
λεγόμενον, |
οἷον
τὴν
φρόνησιν
ἀρετὴν
ἀνθρώπου |
[6, 9] |
Ὁρᾶν
δὲ
καὶ
εἰ
μὴ
|
λεγομένου |
κατὰ
στέρησιν
στερήσει
ὡρίσατο,
οἷον |
[6, 2] |
καὶ
εἰ
τοῦ
ὁριζομένου
πλεοναχῶς
|
λεγομένου |
μὴ
διελὼν
εἶπεν·
ἄδηλον
γὰρ |
[6, 2] |
τῶν
δηλουμένων
ὑπὸ
τοῦ
πλεοναχῶς
|
λεγομένου. |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
εἰ
τοῦ |
[6, 9] |
διὰ
γὰρ
τοῦ
κατὰ
στέρησιν
|
λεγομένου |
ὁρίζεται.
Ἔτι
τὸν
οὕτως
ὁριζόμενον |
[6, 9] |
οὐκέτι
διὰ
τοῦ
κατὰ
στέρησιν
|
λεγομένου· |
συμβαίνοι
γὰρ
ἂν
ἑκάτερον
δι´ |
[6, 5] |
λεγομένων.
Ἔτι
εἰ
πρὸς
πλείω
|
λεγομένου |
τοῦ
ὁριζομένου
μὴ
πρὸς
πάντα |
[6, 10] |
Ἔτι
εἰ
τῶν
καθ´
ὁμωνυμίαν
|
λεγομένων |
ἕνα
λόγον
ἁπάντων
κοινὸν
ἀποδέδωκεν· |
[6, 2] |
χεῖρον
ὁτουοῦν
τῶν
κατὰ
μεταφορὰν
|
λεγομένων. |
Ἔτι
εἰ
μὴ
δῆλος
ὁ |
[6, 5] |
ὑποτίθεται
τῶν
ἐν
τῷ
ὁρισμῷ
|
λεγομένων. |
Ἔτι
εἰ
πρὸς
πλείω
λεγομένου |
[6, 10] |
τις,
ὁρισάμενός
τι
τῶν
πολλαχῶς
|
λεγομένων, |
καὶ
τοῦ
λόγου
μὴ
ἐφαρμόττοντος |
[6, 12] |
ἐπιστημῶν
αἱ
πολλαὶ
πρὸς
ὂν
|
λέγονται, |
ὥσθ´
ἑκάστη
ὄντος
ἐπιστήμη
ἔσται. |
[6, 10] |
δοκοῦσιν
εἶναι
αἱ
ἰδέαι
τοῖς
|
λέγουσιν |
ἰδέας
εἶναι,
πρὸς
δὲ
τούτους |
[6, 6] |
ἐν
τοῖς
τοιούτοις,
οἷον
ὅσοι
|
{λέγουσιν |
ὅτι
ὁ
ὕπνος
ἐστὶν
ἀδυναμία |
[6, 9] |
μὴ
κατ´
ἀπόφασιν
τὴν
ἄγνοιαν
|
λέγουσιν. |
Τὸ
γὰρ
μὴ
ἔχον
ἐπιστήμην |
[6, 6] |
οἷον
μηδέποτε
φθαρῆναι.
Ὅταν
οὖν
|
λέγωμεν |
ὅτι
ἄφθαρτον
νῦν
ἐστι
ζῷον, |
[6, 13] |
τῷ
ἐκ
τῶνδε·
ὁ
γὰρ
|
λέγων |
μέλι
μεθ´
ὕδατος
ἤτοι
μέλι |
[6, 10] |
τὰ
τοιαῦτα,
ἔνια
δ´
οὐ
|
λεκτέον |
ὁμοίως
τοῖς
πολλοῖς.
~Ἐὰν
δὲ |
[6, 7] |
τοῦ
φωτός,
σῶμα
δὲ
τὸ
|
λεπτομερέστατον |
ἧττον
ἡ
φλὸξ
τοῦ
φωτός· |
[6, 7] |
τὸ
πῦρ
ἐστι
σῶμα
τὸ
|
λεπτομερέστατον. |
Πῦρ
μὲν
γὰρ
μᾶλλον
ἡ |
[6, 12] |
ἂν
εἴη
χρῶμα
πυρὶ
μεμειγμένον·
|
λευκὸν |
δ´
ἔστιν.
Ἔτι
ὅσοι
μὴ |
[6, 12] |
τὸ
αὐτὸ
καὶ
ὂν
καὶ
|
λευκὸν |
καὶ
ἀγαθὸν
εἶναι,
ὥστε
πρὸς |
[6, 12] |
τῶν
ὄντων,
οἷον
εἰ
τὸ
|
λευκὸν |
ὡρίσατο
{χρῶμα
πυρὶ
μεμειγμένον·
ἀδύνατον |
[6, 11] |
μετάληψιν
ἐποιήσατο,
οἷον
ἀντὶ
ἀνθρώπου
|
λευκοῦ |
βροτὸν
ἀργόν·
οὔτε
γὰρ
ὥρισται |
[6, 2] |
προσσημαίνουσιν.
Ἢ
εἰ
καθ´
αὑτὸν
|
λεχθεὶς |
μὴ
φανερὸς
εἴη
τίνος
ἐστὶν |
[6, 10] |
τὴν
ἰδέαν
εἰ
ἐφαρμόσει
ὁ
|
λεχθεὶς |
ὅρος.
Ἐπ´
ἐνίων
γὰρ
οὐ |
[6, 2] |
εἰρηκότα·
οὐ
γὰρ
ἐφαρμόσει
ὁ
|
λεχθεὶς |
ὅρος,
οἷον
ἐπὶ
σωφροσύνης·
πᾶσα |
[6, 6] |
μὴ
ἔστι
διαφορά,
οὐδ´
ἡ
|
λεχθεῖσα, |
ἐπεὶ
ταύτῃ
ἀντιδιῄρηται.
Ἔτι
ἐὰν |
[6, 4] |
ἀποδίδοται
τοῦ
γνωρίσαι
χάριν
τὸ
|
λεχθέν, |
γνωρίζομεν
δ´
οὐκ
ἐκ
τῶν |
[6, 5] |
ἐν
τῷ
οἰκείῳ
γένει
τὸ
|
λεχθέν, |
σκοπεῖν
ἐκ
τῶν
περὶ
τὰ |
[6, 2] |
τοῦ
ἐναντίου
λόγος
ἐκ
τοῦ
|
λεχθέντος· |
οἱ
γὰρ
καλῶς
ἀποδιδόμενοι
καὶ |
[6, 6] |
λογισμῶν·
ὅταν
γὰρ
ἐπ´
ἀμφότερα
|
λογιζομένοις |
ἡμῖν
ὁμοίως
ἅπαντα
φαίνηται
καθ´ |
[6, 6] |
ἡ
ἀπορία
ὑπάρχει
τοῖς
ἐναντίοις
|
λογισμοῖς, |
οὐδ´
ἡ
ἀλγηδὼν
τοῖς
συμφύτοις |
[6, 6] |
καὶ
ἡ
ἀπορία
ἰσότης
ἐναντίων
|
λογισμῶν, |
καὶ
ἡ
ἀλγηδὼν
διάστασις
τῶν |
[6, 6] |
εἶναι
ἡ
τῶν
ἐναντίων
ἰσότης
|
λογισμῶν· |
ὅταν
γὰρ
ἐπ´
ἀμφότερα
λογιζομένοις |
[6, 6] |
τοῦ
λογιστικοῦ.
Πρώτου
γὰρ
τοῦ
|
λογιστικοῦ |
ἀρετὴ
ἡ
φρόνησις·
κατὰ
γὰρ |
[6, 6] |
ἢ
ψυχῆς
καὶ
μὴ
τοῦ
|
λογιστικοῦ. |
Πρώτου
γὰρ
τοῦ
λογιστικοῦ
ἀρετὴ |
[6, 9] |
οἷον
ὅτι
οὐκ
ἐν
τῷ
|
λογιστικῷ |
ἀλλ´
ἐν
ἀνθρώπῳ
ἢ
ψυχῇ· |
[6, 13] |
Μάλιστα
δ´
οἰκεῖοι
γίνονται
οἱ
|
λόγοι |
ἐφ´
ὅσων
κατάδηλός
ἐστιν
ἡ |
[6, 10] |
δύο
γὰρ
{οἱ}
κατὰ
τοὔνομα
|
λόγοι |
ἐφαρμόττουσιν
ἐπ´
αὐτά,
ὅ
τε |
[6, 10] |
δὲ
τούτους
καὶ
οἱ
τοιοῦτοι
|
λόγοι |
χρήσιμοι.
Ἔτι
εἰ
τῶν
καθ´ |
[6, 11] |
θεωρητικὸν
κοινὸν
ἐν
ἀμφοτέροις
τοῖς
|
λόγοις |
ἐστί,
τὸ
δὲ
λοιπὸν
διάφορον. |
[6, 12] |
ἀριθμὸς
κοινὸς
ἐν
ἀμφοτέροις
τοῖς
|
λόγοις |
ὑπάρχει,
τοῦ
δὲ
περιττοῦ
μετείληπται |
[6, 11] |
μὴ
ὄνομα
ἀντ´
ὀνόματος
ἀλλὰ
|
λόγον |
ἀντ´
ὀνόματος
μεταλαμβάνει,
δῆλον
ὅτι |
[6, 11] |
εἴρηται.
Δεῖ
δὲ
τὸν
ὁριζόμενον
|
λόγον |
ἀντὶ
τῶν
ὀνομάτων
ἀποδοῦναι,
μάλιστα |
[6, 10] |
τῶν
καθ´
ὁμωνυμίαν
λεγομένων
ἕνα
|
λόγον |
ἁπάντων
κοινὸν
ἀποδέδωκεν·
συνώνυμα
γὰρ |
[6, 12] |
Πάλιν
εἰ
οὗ
μὲν
τὸν
|
λόγον |
ἀποδίδωσι
τῶν
ὄντων
ἐστί,
τὸ |
[6, 7] |
ἀνάπαλιν
τὸ
μὲν
κατὰ
τὸν
|
λόγον |
ἀποδοθὲν
δέχεται,
τὸ
δὲ
πρᾶγμα |
[6, 7] |
μᾶλλον,
τὸ
δὲ
κατὰ
τὸν
|
λόγον |
ἀποδοθὲν
μὴ
δέχεται,
ἢ
ἀνάπαλιν |
[6, 7] |
ταὐτόν
ἐστι
τὸ
κατὰ
τὸν
|
λόγον |
ἀποδοθὲν
τῷ
πράγματι.
Ἔτι
εἰ |
[6, 6] |
συμβαίνῃ
τὸ
μὲν
κατὰ
τὸν
|
λόγον |
ἀποδοθὲν
ὑπάρχειν
νῦν
ἢ
πρότερον, |
[6, 10] |
μὴ
ἴδιον
ἀλλὰ
κοινὸν
ἀμφοῖν
|
λόγον |
ἀποδόντα.
Ἀλλ´
οὐδὲν
ἧττον,
εἰ |
[6, 1] |
καθ´
οὗ
τοὔνομα,
καὶ
τὸν
|
λόγον |
(δεῖ
γὰρ
τὸν
τοῦ
ἀνθρώπου |
[6, 11] |
ἀφαιροῦντα
τὸν
θατέρου
τῶν
συμπεπλεγμένων
|
λόγον, |
εἰ
καὶ
ὁ
λοιπὸς
τοῦ |
[6, 4] |
τῶν
ἐκείνοις
γνωρίμων
ποιεῖσθαι
τὸν
|
λόγον. |
Εἰσὶ
δὲ
τῶν
τοιούτων
ὁρισμῶν |
[6, 7] |
μᾶλλον
λέγεται
τὸ
κατὰ
τὸν
|
λόγον |
ἧττον
λέγεται,
οἷον
εἰ
τὸ |
[6, 3] |
ταὐτὸ
εἶδος,
ἀδύνατον
ὅλον
τὸν
|
λόγον |
ἴδιον
εἶναι·
οὐ
γὰρ
ἀντικατηγορηθήσεται |
[6, 12] |
Ἔτι
δ´
ἀδύνατον
τὸν
τοιοῦτον
|
λόγον |
ἴδιον
τοῦ
ἀποδοθέντος
εἶναι·
οὐ |
[6, 4] |
προτέρων
καὶ
γνωριμωτέρων
πεποιῆσθαι
τὸν
|
λόγον, |
μέρη
δ´
αὐτοῦ
τὰ
εἰρημένα. |
[6, 12] |
ἐστί,
τὸ
δ´
ὑπὸ
τὸν
|
λόγον |
μὴ
τῶν
ὄντων,
οἷον
εἰ |
[6, 7] |
ὁρισθὲν
ἢ
κατὰ
τὸν
ἀποδοθέντα
|
λόγον, |
οἷον
εἰ
ἡ
δικαιοσύνη
δύναμις |
[6, 4] |
μεταλαμβάνειν
ἀντὶ
τοῦ
ὀνόματος
τὸν
|
λόγον, |
οἷον
ὅτι
ἡμέρα
ἡλίου
φορὰ |
[6, 6] |
ἐπιδέχοιτ´
ἂν
τὸν
τοῦ
εἴδους
|
λόγον. |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὸν
τῆς |
[6, 4] |
ἐκ
τῶν
ἡμῖν
τυγχάνῃ
τὸν
|
λόγον |
πεποιημένος.
Εἷς
μὲν
οὖν
τρόπος |
[6, 10] |
καὶ
ἐπὶ
τοῦτο
τὸν
ἀποδοθέντα
|
λόγον, |
σκοπεῖν
εἰ
ὁ
τούτου
λόγος |
[6, 1] |
εἰ
ἐπὶ
πλεῖον
εἴρηκε
τὸν
|
λόγον |
τοῦ
δέοντος·
πᾶν
γὰρ
τὸ |
[6, 11] |
ὄντος
τοῦ
ὁριζομένου
ἰσόκωλος
ὁ
|
λόγος |
ἀπεδόθη
τῷ
ὁριζομένῳ.
Ἰσόκωλος
δὲ |
[6, 9] |
γὰρ
οὕτως
ἐναντίων
ὁμοίως
ὁ
|
λόγος |
ἀποδοτέος.
Ὥστε
πάλιν
αὐτῷ
τῷ |
[6, 1] |
ἢ
ὅτι
οὐκ
ἴδιος
ὁ
|
λόγος |
(δεῖ
γὰρ
τὸν
ὁρισμὸν
ἴδιον |
[6, 11] |
ὁριζομένῳ.
Ἰσόκωλος
δὲ
λέγεται
ὁ
|
λόγος |
εἶναι,
ὅταν
ὅσαπερ
ἂν
ᾖ |
[6, 9] |
μεταληφθῇ
ἀντὶ
τοῦ
ὀνόματος
ὁ
|
λόγος· |
εἰπεῖν
γὰρ
ἢ
ἀνισότητα
οὐδὲν |
[6, 3] |
γὰρ
ῥηθέντος
οὐκ
ἀληθὴς
ὁ
|
λόγος, |
εἴπερ
μὴ
πάντων
πρῶτόν
ἐστιν) |
[6, 2] |
μὴ
δῆλος
ὁ
τοῦ
ἐναντίου
|
λόγος |
ἐκ
τοῦ
λεχθέντος·
οἱ
γὰρ |
[6, 1] |
εἰ
μὴ
ἴδιος
ὁ
ἀποδοθεὶς
|
λόγος, |
ἐκ
τῶν
πρὸς
τὸ
γένος |
[6, 1] |
καθ´
οὗ
τοὔνομα,
καὶ
ὁ
|
λόγος, |
ἐκ
τῶν
πρὸς
τὸ
συμβεβηκὸς |
[6, 10] |
αὐτοάνθρωπος,
ὥστ´
οὐκ
ἐφαρμόσει
ὁ
|
λόγος |
ἐπὶ
τὴν
ἰδέαν.
Ἁπλῶς
δ´ |
[6, 9] |
ὁ
γὰρ
ἐναντίος
τοῦ
ἐναντίου
|
λόγος |
ἔσται
κατὰ
μίαν
τινὰ
συμπλοκὴν |
[6, 11] |
εἰ
τῆς
πεπερασμένης
γραμμῆς
ὁ
|
λόγος |
ἐστὶ
πέρας
ἐπιπέδου
ἔχοντος
πέρατα" |
[6, 11] |
ἔστιν
ὁ
λοιπὸς
τοῦ
λοιποῦ
|
λόγος. |
Ἔτι
εἰ
συνθέτου
ὄντος
τοῦ |
[6, 10] |
λόγον,
σκοπεῖν
εἰ
ὁ
τούτου
|
λόγος |
ἐφαρμόττει
καὶ
ἐπὶ
τὰ
λοιπά· |
[6, 12] |
τοῦ
δὲ
περιττοῦ
μετείληπται
ὁ
|
λόγος· |
ἔχει
δὲ
καὶ
γραμμὴ
καὶ |
[6, 4] |
τοῦ
ἐν
κινήσει
ἀποδέδοται
ὁ
|
λόγος |
ἡμῖν·
πρότερον
γὰρ
τὸ
μένον |
[6, 3] |
ὁτουοῦν
προστεθέντος
ἀληθοῦς
ὅλος
ὁ
|
λόγος |
ἴδιος
γίνεται.
Εἰ
δέ
τι |
[6, 3] |
δὲ
τούτου
καὶ
ὁ
λοιπὸς
|
λόγος |
ἴδιός
ἐστι
καὶ
δηλοῖ
τὴν |
[6, 3] |
γὰρ
ἀφαιρεθέντος
τούτου
ὁ
λοιπὸς
|
λόγος |
ἴδιος
καὶ
δηλοῖ
τὴν
οὐσίαν. |
[6, 3] |
ἂν
ὁ
λοιπὸς
ἴδιος
ᾖ
|
λόγος, |
καὶ
ὁ
πᾶς
ἴδιος
ἔσται· |
[6, 9] |
εἰ
τοῦ
ἀντικειμένου
ὁ
ἀντικείμενος
|
λόγος, |
οἷον
τοῦ
ἡμίσεος
ὁ
ἀντικείμενος |
[6, 6] |
Μῆκος
δ´
ἀπλατὲς
εἴδους
ἐστὶ
|
λόγος· |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
μῆκος
πλάτος |
[6, 9] |
στέρησιν
λέγηται,
ἀποδοθῇ
δ´
ὁ
|
λόγος |
ὁμοίως,
οἷον
ἀγαθὸν
τὸ
ἐναντίον |
[6, 3] |
ἀφαιρεθέντος
ὁ
λοιπὸς
ἔσται
ἴδιος
|
λόγος· |
οὐ
γὰρ
ἐνδέχεται
ἀπὸ
τῆς |
[6, 3] |
δίπουν
τετράπηχυ"
ὁ
γὰρ
τοιοῦτος
|
λόγος |
οὐκ
ἀντικατηγορεῖται
τοῦ
πράγματος
διὰ |
[6, 10] |
πάντα
ἐφαρμόττειν,
ὅτι
οὐδ´
ὁ
|
λόγος, |
ῥητέον
πρὸς
τὸν
τοιοῦτον
ὅτι |
[6, 10] |
ἐφαρμόττῃ
ἐπὶ
πᾶν
ὁ
ἀποδοθεὶς
|
λόγος, |
τὸ
δ´
ὁμώνυμον
συνώνυμον
ἐὰν |
[6, 9] |
τῶν
ὕστερον
ἀποδοθέντων
τοῦ
ἐναντίου
|
λόγος, |
ὥστ´
οὐδ´
ὁ
ἐξ
ἀρχῆς |
[6, 10] |
ὧν
εἷς
ὁ
κατὰ
τοὔνομα
|
λόγος· |
ὥστ´
οὐδενὸς
τῶν
ὑπὸ
τοὔνομα |
[6, 6] |
γένους
ὁ
τοῦ
εἴδους
ἐστὶ
|
λόγος, |
ὥστε
τὸ
γένος
ἐπιδέχοιτ´
ἂν |
[6, 2] |
συκοφαντεῖν
ὡς
οὐκ
ἐφαρμόττοντος
τοῦ
|
λόγου |
ἐπὶ
πάντα
ὧν
τὸν
ὁρισμὸν |
[6, 14] |
τυγχάνει
τὸ
δηλούμενον
ὑπὸ
τοῦ
|
λόγου. |
ἔτι
καθάπερ
ἐν
ταῖς
ἐκκλησίαις |
[6, 10] |
τῶν
πολλαχῶς
λεγομένων,
καὶ
τοῦ
|
λόγου |
μὴ
ἐφαρμόττοντος
ἐπὶ
πάντα,
ὅτι |
[6, 10] |
ὀνόματος
πτώσεων
αἱ
ὅμοιαι
τοῦ
|
λόγου |
πτώσεις
ἐφαρμόττουσιν·
οἷον
εἰ
ὠφέλιμον |
[6, 5] |
ἐν
οἷς
οὐ
πρόκειται
τοῦ
|
λόγου |
τὸ
τί
ἐστιν,
οἷον
ὁ |
[6, 7] |
τῶν
ἐν
τοῖς
ὁρισμοῖς
ἀποδιδομένων
|
λόγους |
ἀντὶ
τῶν
ὀνομάτων
ποιοῦντα
σκοπεῖν |
[6, 5] |
εἴη
παραλελοιπώς,
ἀλλ´
ἀντ´
ὀνόματος
|
λόγῳ |
εἰρηκὼς
ἂν
εἴη
τὸ
ὑποκάτω |
[6, 3] |
δέ
τι
τῶν
ἐν
τῷ
|
λόγῳ |
μὴ
πᾶσιν
ὑπάρχει
τοῖς
ὑπὸ |
[6, 3] |
εἴ
τι
τῶν
ἐν
τῷ
|
λόγῳ |
μὴ
πᾶσιν
ὑπάρχει
τοῖς
ὑπὸ |
[6, 11] |
συγκείμενα,
τοσαῦτα
καὶ
ἐν
τῷ
|
λόγῳ |
ὀνόματα
καὶ
ῥήματα
ᾖ.
Ἀνάγκη |
[6, 4] |
ἀναγκαῖον
ἐν
τῷ
τοῦ
ἑτέρου
|
λόγῳ |
συμπεριειλῆφθαι
καὶ
θάτερον.
Γνωρίζειν
μὲν |
[6, 9] |
γὰρ
ἐν
τῷ
τοῦ
κακοῦ
|
λόγῳ |
τὸ
ἀγαθόν.
Ὥστ´
εἰ
ἀγαθόν |
[6, 3] |
Οἷον
ἐν
τῷ
τοῦ
ἀνθρώπου
|
λόγῳ |
τὸ
ἐπιστήμης
δεκτικὸν
προστεθὲν
περίεργον· |
[6, 9] |
γενομένου
τρόπον
τινὰ
καὶ
τὰ
|
λοιπὰ |
δῆλα
γίνεται.
Σκεπτέον
οὖν
ἐπὶ |
[6, 10] |
λόγος
ἐφαρμόττει
καὶ
ἐπὶ
τὰ
|
λοιπά· |
δῆλον
γὰρ
ὅτι
συνώνυμον
ἂν |
[6, 10] |
ὅτι
συνώνυμον
ἂν
εἴη
τοῖς
|
λοιποῖς. |
Εἰ
δὲ
μή,
πλείους
ἔσονται |
[6, 1] |
τὸ
ἴδιον
ῥηθέντων
τόπων
ἐπισκεπτέον.
|
Λοιπὸν |
δ´,
εἰ
μὴ
ὥρισται
ἢ |
[6, 1] |
τί
ἦν
εἶναι
τῷ
ὁριζομένῳ.
|
Λοιπὸν |
δὲ
παρὰ
τὰ
εἰρημένα,
εἰ |
[6, 3] |
ἅπαν
{περίεργον
οὗ
ἀφαιρεθέντος
τὸ
|
λοιπὸν |
δῆλον
ποιεῖ
τὸ
ὁριζόμενον.
Τοιοῦτος |
[6, 11] |
τοῖς
λόγοις
ἐστί,
τὸ
δὲ
|
λοιπὸν |
διάφορον.
Ἔτι
εἰ
θατέρου
τῶν |
[6, 11] |
τοῦ
εὐθέος
δεῖ
εἶναι
τὸ
|
λοιπόν, |
οὗ
τὸ
μέσον
ἐπιπροσθεῖ
τοῖς |
[6, 9] |
ὁρίζεσθαι
διὰ
θατέρου,
τὸ
δὲ
|
λοιπὸν |
οὐκέτι
διὰ
τοῦ
κατὰ
στέρησιν |
[6, 3] |
καὶ
γὰρ
τούτου
ἀφαιρεθέντος
ὁ
|
λοιπὸς |
ἔσται
ἴδιος
λόγος·
οὐ
γὰρ |
[6, 3] |
Ἐκείνως
μὲν
γάρ,
ἂν
ὁ
|
λοιπὸς |
ἴδιος
ᾖ
λόγος,
καὶ
ὁ |
[6, 3] |
ἀφαιρεθέντος
δὲ
τούτου
καὶ
ὁ
|
λοιπὸς |
λόγος
ἴδιός
ἐστι
καὶ
δηλοῖ |
[6, 3] |
καὶ
γὰρ
ἀφαιρεθέντος
τούτου
ὁ
|
λοιπὸς |
λόγος
ἴδιος
καὶ
δηλοῖ
τὴν |
[6, 11] |
συμπεπλεγμένων
λόγον,
εἰ
καὶ
ὁ
|
λοιπὸς |
τοῦ
λοιποῦ·
εἰ
γὰρ
μή, |
[6, 11] |
ἐστίν,
ὥστ´
οὐκ
ἔστιν
ὁ
|
λοιπὸς |
τοῦ
λοιποῦ
λόγος.
Ἔτι
εἰ |
[6, 11] |
εἰ
καὶ
ὁ
λοιπὸς
τοῦ
|
λοιποῦ· |
εἰ
γὰρ
μή,
δῆλον
ὅτι |
[6, 11] |
οὐκ
ἔστιν
ὁ
λοιπὸς
τοῦ
|
λοιποῦ |
λόγος.
Ἔτι
εἰ
συνθέτου
ὄντος |
[6, 10] |
μή,
πλείους
ἔσονται
ὁρισμοὶ
τῶν
|
λοιπῶν· |
δύο
γὰρ
{οἱ}
κατὰ
τοὔνομα |
[6, 5] |
καὶ
χεῖρον,
ἐπειδὴ
καὶ
τῶν
|
λοιπῶν |
ὁστισοῦν
δυνατός
ἐστι
νόσον
ποιῆσαι. |
[6, 13] |
τὴν
ὑπόληψιν
τὴν
τοιαύτην
ἡ
|
λύπη |
γίνεται,
τοῦτο
βούλεται
δηλοῦν·
τὸ |
[6, 13] |
διαίρεσιν,
οἷον
εἰ
ἡ
ὀργὴ
|
λύπη |
μεθ´
ὑπολήψεως
τοῦ
ὀλιγωρεῖσθαι.
Ὅτι |
[6, 11] |
ὡρισμένος
ἂν
εἴη,
οἷον
ἀντὶ
|
λωπίου |
ἱμάτιον.
Ἔτι
δὲ
μείζων
ἁμαρτία, |