HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Opuscules. Du sommeil et de la veille (texte complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ς  =  210 formes différentes pour 448 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Chapitre
[3]   γίγνεται ἀναθυμίασις εἰς τὰς  φλέβας͵   ἐκεῖ δὲ μεταβάλλουσα ἐξαιματοῦται καὶ
[2]   οἱ τὰς ἐν τῷ αὐχένι  φλέβας   καταλαμβανόμενοι ἀναίσθητοι γίγνονται) ἀλλ΄ ὅταν
[3]   πνεῦμα ἄνω͵ καταβαῖνον πάλιν τὰς  φλέβας   ὀγκοῖ͵ καὶ συνθλίβει τὸν πόρον
[3]   θερμά͵ οἷον τὰ περὶ τοὺς  πόδας   καὶ τὰ εἴσω. Καίτοι τοῦτό
[3]   οὐδὲν αὐτὰ πίνειν τὰς  τίτθας)   ἀλλὰ δεῖ πίνειν ὑδαρῆ καὶ
[2]   πᾶν αἰσθήσεώς τινος γενομένης͵  οἰκείας   ἀλλοτρίας͵ ἐν τῷ πρώτῳ
[2]   μέσος κεφαλῆς καὶ τῆς κάτω  κοιλίας.   Τοῖς μὲν οὖν ἐναίμοις τοῦτ΄
[2]   διὰ ποίαν τινὰ αἴσθησιν  ποίας͵   εἰ διὰ πλείους͵ σκεπτέον. Ἐπεὶ
[2]   ὑπαρχόντων ἕτερα ὑπάρχειν. Ἔτι δὲ  ποίας   κινήσεως καὶ πράξεως ἐν τοῖς
[2]   ταύτην ὡς ἀναπαύσει ὄντι ὥστε  σωτηρίας   ἕνεκα τῶν ζῴων ὑπάρχει.
[3]   τῶν ἀπεργαζομένων αὐτό) ἕνεκα δὲ  σωτηρίας·   σῴζει γὰρ ἀνάπαυσις.
[2]   τινος γενομένης͵ οἰκείας  ἀλλοτρίας͵   ἐν τῷ πρώτῳ αἰσθητηρίῳεἰ δή
[2]   κινήσεως καὶ τῆς αἰσθήσεως τῆς  κυρίας   ἐντεῦθέν ἐστιν. Τῆς μὲν οὖν
[2]   Ἐπεὶ δὲ τρόποι πλείους τῆς  αἰτίας   (καὶ γὰρ τὸ τίνος ἕνεκεν͵
[2]   ἐνύπνια μνημονεύουσιν ἐγερθέντες͵ τὰς δ΄  ἐγρηγορικὰς   πράξεις ἀμνημονοῦσιν͵ ἐν τοῖς Προβληματικοῖς
[3]   νος καὶ τούτου μᾶλλον  μέλας.   Οὕτω δὲ τὰ ἄνω πλήρη
[3]   Τῶν δ΄ ἐν τῇ καρδίᾳ  ἑκατέρας   τῆς θαλάμης κοινὴ μέση·
[3]   ἐκείνων δ΄ ἑκατέρα δέχεται ἐξ  ἑκατέρας   τῆς φλεβός͵ τῆς τε μεγάλης
[3]   ποτὰ καὶ τὰ βρωτά͵ μήκων͵  μανδραγόρας͵   οἶνος͵ αἶραι. Καὶ καταφερόμενοι καὶ
[2]   τῶν ζῴων ἔχει τὰς αἰσθήσεις  πάσας͵   ἔνια δ΄ οὐκ ἔχει͵ οἷον
[2]   μόνη πᾶσιν· εἰ γὰρ τῷ  πάσας   τι πεπονθέναι τὰς αἰσθήσεις ἐγίγνετο
[2]   πολλῶν ὅτι οὐκ ἐν τῷ  τὰς   αἰσθήσεις ἀργεῖν καὶ μὴ χρῆσθαι
[2]   γὰρ τῷ πάσας τι πεπονθέναι  τὰς   αἰσθήσεις ἐγίγνετο τὸ καθεύδειν͵ ἄτοπον
[2]   ἔνια μὲν τῶν ζῴων ἔχει  τὰς   αἰσθήσεις πάσας͵ ἔνια δ΄ οὐκ
[3]   ὑπὲρ αὐτῶν τούτου χάριν͵ ὅπως  τὰς   ἀρχὰς τῆς κινήσεως θεωρήσωμεν͵ καὶ
[2]   τὰ μὲν ἐνύπνια μνημονεύουσιν ἐγερθέντες͵  τὰς   δ΄ ἐγρηγορικὰς πράξεις ἀμνημονοῦσιν͵ ἐν
[2]   τινες τοιαῦται· ἔτι δ΄ οἱ  τὰς   ἐν τῷ αὐχένι φλέβας καταλαμβανόμενοι
[3]   ἴσως οὐδὲν αὐτὰ πίνειν  τὰς   τίτθας) ἀλλὰ δεῖ πίνειν ὑδαρῆ
[3]   τόπους γίγνεται ἀναθυμίασις εἰς  τὰς   φλέβας͵ ἐκεῖ δὲ μεταβάλλουσα ἐξαιματοῦται
[3]   τὸ πνεῦμα ἄνω͵ καταβαῖνον πάλιν  τὰς   φλέβας ὀγκοῖ͵ καὶ συνθλίβει τὸν
[2]   δυνατὸν τρόπον τινὰ ἐνεργεῖν ἅμα͵  ταύτας   ἀναγκαῖον ἀργεῖν ἅμα καὶ ἀκινητί
[3]   αὐτῶν τούτου χάριν͵ ὅπως τὰς  ἀρχὰς   τῆς κινήσεως θεωρήσωμεν͵ καὶ τί
[3]   μεγαλοκέφαλοι· τῶν μὲν γὰρ αἱ  φλέβες   στεναί͵ ὥστ΄ οὐ ῥᾴδιον διαρρεῖν
[3]   (τόπος δὲ τοῦ αἵματος αἱ  φλέβες͵   τούτων δ΄ ἀρχὴ καρδία
[3]   δεῖ πίνειν ὑδαρῆ καὶ ὀλίγον·  πνευματῶδες   γὰρ οἶ νος καὶ
[3]   τό τε ὑγρὸν καὶ τὸ  σωματῶδες   ἀναφέρεται. Ἱστάμενον μὲν οὖν βαρύνει
[2]   πλὴν εἴ τι τῶν ζῴων  ἀτελές   (εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν ἐν
[3]   ψυχρὸν ᾖ. Καὶ νόσοι δέ  τινες   τὸ αὐτὸ τοῦτο ποιοῦσιν͵ ὅσαι
[2]   λειποψυχία͵ γίγνονται δὲ καὶ ἔκνοιαί  τινες   τοιαῦται· ἔτι δ΄ οἱ τὰς
[3]   λέγουσιν οἱ σφόδρα λειποψυχήσαντες καὶ  δόξαντες   τεθνάναι· περὶ ὧν τὸν αὐτὸν
[3]   ἐστὶν λέγουσιν οἱ σφόδρα  λειποψυχήσαντες   καὶ δόξαντες τεθνάναι· περὶ ὧν
[2]   δὲ τὰ μὲν ἐνύπνια μνημονεύουσιν  ἐγερθέντες͵   τὰς δ΄ ἐγρηγορικὰς πράξεις ἀμνημονοῦσιν͵
[3]   τοῦτο γὰρ καὶ βρωτικοί͵ σκληφροὶ  ὄντες·   ὥσπερ γὰρ οὐδὲν ἀπολελαυκότα διάκειται
[2]   ἐγρήγορσις͵ φανερόν. Κινοῦνται δ΄ ἔνιοι  καθεύδοντες   καὶ ποιοῦσι πολλὰ ἐγρηγορικά͵ οὐ
[3]   τούτου τοῦ πάθους καθεύδουσιν͵ καὶ  καθεύδοντες   μὲν ἁλίσκονται͵ ἐγρηγορότες δ΄ οὔ·
[1]   καὶ διὰ τίνα αἰτίαν οἱ  καθεύδοντες   ὁτὲ μὲν ὀνειρώττουσιν ὁτὲ δὲ
[3]   οἶνος͵ αἶραι. Καὶ καταφερόμενοι καὶ  νυστάζοντες   τοῦτο δοκοῦσι πάσχειν͵ καὶ ἀδυνατοῦσιν
[3]   καθεύδουσιν͵ καὶ καθεύδοντες μὲν ἁλίσκονται͵  ἐγρηγορότες   δ΄ οὔ· ὅταν γὰρ πολὺ
[3]   δὲ τρόφιμος καὶ μὴ  νοσώδης   καταφέρεται συνισταμένη καὶ καταψύχει τὸ
[1]   τοῦ ἐγρηγορέναι ὑπερβολὴ ὁτὲ μὲν  νοσώδης   ὁτὲ δὲ ἄνευ νόσου γίγνεται͵
[3]   τὸ μὴ δύνασθαι ἐνεργεῖν͵ ἐξ  ἀνάγκης   μὲν γινόμενος (οὐ γὰρ ἐνδέχεται
[2]   ἔχον τὴν αὑτοῦ φύσιν͵ ἐξ  ἀνάγκης   τινὰ ὑπάρχειν αὐτῷ δεῖ͵ καὶ
[3]   ἑκατέρας τῆς φλεβός͵ τῆς τε  μεγάλης   καλουμένης καὶ τῆς ἀορτῆς· ἐν
[3]   κατάρροι φαίνονται γιγνόμενοι ἐκ τῆς  κεφαλῆς)   δὲ τρόφιμος καὶ μὴ
[2]   τριῶν διωρισμένων τόπων μέσος  κεφαλῆς   καὶ τῆς κάτω κοιλίας. Τοῖς
[3]   ἐξαδυνατεῖν καὶ ὑποχωρεῖν; ἔτι δὲ  πολλῆς   ἐμπιπτούσης τροφῆς͵ ἣν ἀνάγει τὸ
[3]   ἐν τῇ καρδίᾳ ἑκατέρας τῆς  θαλάμης   κοινὴ μέση· ἐκείνων δ΄
[2]   καὶ πράξεως ἐν τοῖς σώμασι  γιγνομένης   συμβαίνει τότε ἐγρηγορέναι καὶ τὸ
[2]   κινεῖται δὲ πᾶν αἰσθήσεώς τινος  γενομένης͵   οἰκείας ἀλλοτρίας͵ ἐν
[3]   κεφαλῇ πόροι καὶ τόποι καταψύχονται  ἀναφερομένης   τῆς ἀναθυμιάσεως; ὥσπερ τοῖς
[3]   τῆς φλεβός͵ τῆς τε μεγάλης  καλουμένης   καὶ τῆς ἀορτῆς· ἐν δὲ
[2]   ἀεὶ καὶ συνεχῶς κινεῖσθαι μεθ΄  ἡδονῆς͵   ἀναγκαῖον εἶναι καὶ ὠφέλιμον͵ τῷ
[3]   ὥσπερ τοῖς προσχεομένοις τὸ θερμὸν  ἐξαίφνης   φρίκη γίγνεται͵ κἀκεῖ ἀνιόντος τοῦ
[3]   τῆς μὲν οὖν θύραθεν τροφῆς  εἰσιούσης   εἰς τοὺς δεκτικοὺς τόπους γίγνεται
[3]   ἐστὶν αἴτιον͵ καίπερ τῆς ἀναθυμιάσεως  ὑπερβαλλούσης   τῇ θερμότητι. Ἐγείρεται δ΄ ὅταν
[3]   καὶ ὑποχωρεῖν; ἔτι δὲ πολλῆς  ἐμπιπτούσης   τροφῆς͵ ἣν ἀνάγει τὸ θερμόν͵
[2]   θεωρητέον. Ὅτι μὲν οὖν  τῆς   αἰσθήσεως ἀρχὴ γίγνεται (ἀπὸ τοῦ
[1]   ὡς οὐδὲν προσδεόμενα πρὸς ταῦτα  τῆς   αἰσθήσεως. ~Διὰ τί δὲ καθεύδει
[2]   ἀρχὴ τῆς κινήσεως καὶ  τῆς   αἰσθήσεως τῆς κυρίας ἐντεῦθέν ἐστιν.
[2]   λεκτέον. Ἐπεὶ δὲ τρόποι πλείους  τῆς   αἰτίας (καὶ γὰρ τὸ τίνος
[3]   πόροι καὶ τόποι καταψύχονται ἀναφερομένης  τῆς   ἀναθυμιάσεως; ὥσπερ τοῖς προσχεομένοις
[3]   καταψύξεως τοῦτ΄ ἐστὶν αἴτιον͵ καίπερ  τῆς   ἀναθυμιάσεως ὑπερβαλλούσης τῇ θερμότητι. Ἐγείρεται
[3]   τῆς τε μεγάλης καλουμένης καὶ  τῆς   ἀορτῆς· ἐν δὲ τῇ μέσῃ
[1]   αἴσθησιν ἔχειν ὥρισται τὸ ζῷον͵  τῆς   δ΄ αἰσθήσεως τρόπον τινὰ τὴν
[1]   φαίνεται στέρησίς τις ὕπνος  τῆς   ἐγρηγόρσεως· ἀεὶ γὰρ τὰ ἐναντία
[3]   δ΄ ἐν τῇ καρδίᾳ ἑκατέρας  τῆς   θαλάμης κοινὴ μέση· ἐκείνων
[2]   πνεύματος ἀρχὴ καὶ ὅλως  τῆς   καταψύξεώς ἐστιν ἐνταῦθα͵ καὶ τὸ
[2]   τόπων μέσος κεφαλῆς καὶ  τῆς   κάτω κοιλίας. Τοῖς μὲν οὖν
[3]   οἱ κατάρροι φαίνονται γιγνόμενοι ἐκ  τῆς   κεφαλῆς) δὲ τρόφιμος καὶ
[2]   ζῴοις ἀφ΄ οὗπερ καὶ  τῆς   κινήσεως͵ διώρισται πρότερον ἐν ἑτέροις.
[3]   τούτου χάριν͵ ὅπως τὰς ἀρχὰς  τῆς   κινήσεως θεωρήσωμεν͵ καὶ τί πάσχοντος
[2]   ἕνεκεν͵ καὶ ὅθεν ἀρχὴ  τῆς   κινήσεως͵ καὶ τὴν ὕλην καὶ
[2]   καρδίαν ἔχει͵ καὶ ἀρχὴ  τῆς   κινήσεως καὶ τῆς αἰσθήσεως τῆς
[2]   τῆς κινήσεως καὶ τῆς αἰσθήσεως  τῆς   κυρίας ἐντεῦθέν ἐστιν. Τῆς μὲν
[3]   τὸ λεχθὲν ἐκ τῶν ἀνατομῶν)  τῆς   μὲν οὖν θύραθεν τροφῆς εἰσιούσης
[3]   τῶν περὶ τὸν ἐγκέφαλον φλεβῶν.  Τῆς   μὲν οὖν καταψύξεως τοῦτ΄ ἐστὶν
[2]   αἰσθήσεως τῆς κυρίας ἐντεῦθέν ἐστιν.  Τῆς   μὲν οὖν κινήσεως φανερὸν ὅτι
[3]   πᾶσα τοῦ αἰσθητικοῦ͵ ἀλλ΄ ἐκ  τῆς   περὶ τὴν τροφὴν ἀναθυμιάσεως γίγνεται
[3]   δέχεται ἐξ ἑκατέρας τῆς φλεβός͵  τῆς   τε μεγάλης καλουμένης καὶ τῆς
[3]   οὖν τὸ ἀπατμίζον ὑγρὸν ὑπὸ  τῆς   τοῦ ἡλίου θερμότητος͵ ὅταν ἔλθῃ
[3]   Διὸ μάλιστα γίγνονται ὕπνοι ἀπὸ  τῆς   τροφῆς· ἀθρόον γὰρ πολὺ τό
[3]   συμβῇ͵ ἐγείρονται ἀπολυθέντα τοῦ ἐκ  τῆς   τροφῆς βάρους. Τί μὲν οὖν
[3]   ἀδιακριτώτερον τὸ αἷμα μετὰ τὴν  τῆς   τροφῆς προσφορὰν ὕπνος γίγνεται͵ ἕως
[3]   δ΄ ἑκατέρα δέχεται ἐξ ἑκατέρας  τῆς   φλεβός͵ τῆς τε μεγάλης καλουμένης
[2]   γίγνονται) ἀλλ΄ ὅταν ἀδυναμία  τῆς   χρήσεως μήτ΄ ἐν τῷ τυχόντι
[1]   κίνησίς τις διὰ τοῦ σώματος  τῆς   ψυχῆς ἐστι) φανερὸν ὡς οὔτε
[1]   τυγχάνει ὄντα͵ καὶ πότερον ἴδια  τῆς   ψυχῆς τοῦ σώματος
[1]   καὶ εἰ κοινά͵ τίνος μορίου  τῆς   ψυχῆς τοῦ σώματος͵ καὶ
[1]   τὰ καθεύδοντα. Ἐπεὶ δὲ οὔτε  τῆς   ψυχῆς ἴδιον τὸ αἰσθάνεσθαι οὔτε
[1]   περὶ τῶν λεγομένων ὡς μορίων  τῆς   ψυχῆς͵ καὶ τοῦ μὲν θρεπτικοῦ
[1]   ψυχῆς ἐστι) φανερὸν ὡς οὔτε  τῆς   ψυχῆς τὸ πάθος ἴδιον͵ οὔτ΄
[1]   καὶ ἀσθένεια͵ καὶ ὄψις καὶ  τυφλότης͵   καὶ ἀκοὴ καὶ κωφότης. Ἔτι
[3]   πεφθῇ καὶ κρατήσῃ συνεωσμένη  θερμότης   ἐν ὀλίγῳ πολλὴ ἐκ τοῦ
[3]   καὶ λεπτότης καὶ (ἡ)  στενότης   τῶν περὶ τὸν ἐγκέφαλον φλεβῶν.
[3]   ὥσπερ γὰρ τοῖς σφόδρα μεθύουσιν͵  ὑγρότης   ἀναφέρεται πολλή. Εὔλογον δὲ τοῦτ΄
[3]   τὴν ἀναθυμίασιν συμβάλλεται καὶ  λεπτότης   καὶ (ἡ) στενότης τῶν περὶ
[1]   καὶ τυφλότης͵ καὶ ἀκοὴ καὶ  κωφότης.   Ἔτι δὲ (καὶ ἐκ τῶνδε
[3]   τε μεγάλης καλουμένης καὶ τῆς  ἀορτῆς·   ἐν δὲ τῇ μέσῃ γίγνεται
[2]   φύσις πεπόρικεν· ῥηθήσεται δὲ περὶ  αὐτῆς   ὕστερον καθ΄ αὑτήν. Τοῖς δὲ
[3]   μάλιστα γίγνονται ὕπνοι ἀπὸ τῆς  τροφῆς·   ἀθρόον γὰρ πολὺ τό τε
[3]   ἐγείρονται ἀπολυθέντα τοῦ ἐκ τῆς  τροφῆς   βάρους. Τί μὲν οὖν τὸ
[3]   ἀνατομῶν) τῆς μὲν οὖν θύραθεν  τροφῆς   εἰσιούσης εἰς τοὺς δεκτικοὺς τόπους
[3]   ὑποχωρεῖν; ἔτι δὲ πολλῆς ἐμπιπτούσης  τροφῆς͵   ἣν ἀνάγει τὸ θερμόν͵ ὥσπερ
[3]   περὶ τούτων ἐν τοῖς Περὶ  τροφῆς·   νῦν δὲ ἀναληπτέον ὑπὲρ αὐτῶν
[3]   τὸ αἷμα μετὰ τὴν τῆς  τροφῆς   προσφορὰν ὕπνος γίγνεται͵ ἕως ἂν
[3]   Οὕτω δὲ τὰ ἄνω πλήρη  τροφῆς   τοῖς παιδίοις͵ ὥστε πέντε μηνῶν
[2]   περὶ αὐτῶν ἐν τοῖς Περὶ  ψυχῆς)   ἀδύνατον δ΄ ἐστὶν ἁπλῶς ὁποιανοῦν
[1]   τις διὰ τοῦ σώματος τῆς  ψυχῆς   ἐστι) φανερὸν ὡς οὔτε τῆς
[1]   ὄντα͵ καὶ πότερον ἴδια τῆς  ψυχῆς   τοῦ σώματος κοινά͵
[1]   εἰ κοινά͵ τίνος μορίου τῆς  ψυχῆς   τοῦ σώματος͵ καὶ διὰ
[2]   περὶ αὐτῶν ἐν τοῖς Περὶ  ψυχῆς   θεωρήμασιν) φανερὸν τοίνυν ὅτι τούτου
[1]   καθεύδοντα. Ἐπεὶ δὲ οὔτε τῆς  ψυχῆς   ἴδιον τὸ αἰσθάνεσθαι οὔτε τοῦ
[1]   τῶν λεγομένων ὡς μορίων τῆς  ψυχῆς͵   καὶ τοῦ μὲν θρεπτικοῦ χωριζομένου
[1]   ἐστι) φανερὸν ὡς οὔτε τῆς  ψυχῆς   τὸ πάθος ἴδιον͵ οὔτ΄ ἄψυχον
[2]   ἐγίγνετο τὸ καθεύδειν͵ ἄτοπον εἰ  αἷς   οὔτε ἀνάγκη οὔτε δυνατὸν τρόπον
[3]   συμφέρουσιν οἱ οἶνοι͵ οὐδὲ ταῖς  τίτθαις   (διαφέρει γὰρ ἴσως οὐδὲν αὐτὰ
[2]   καὶ μελιττῶν͵ καὶ ἐν ταῖς  μυίαις   καὶ ὅσα τοιαῦτα. Ἐπεὶ δὲ
[2]   αἰσθάνεσθαι (καὶ γὰρ ἐν ταῖς  λειποψυχίαις   τοιοῦτόν τι συμβαίνει· ἀδυναμία γὰρ
[2]   ἀκοῇ τὸ ἀκούειν͵ καὶ ταῖς  ἄλλαις   ἑκάστῃ κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον͵
[3]   καὶ τοῦ ἠρεμεῖν ἐν ταῖς  μήτραις   τὰ ἔμβρυα τὸ πρῶτον. Καὶ
[2]   τὸ καθεῦδον ζῷον͵ φανερὸν ὅτι  πάσαις   ἀναγκαῖον ὑπάρχειν τὸ αὐτὸ πάθος
[2]   τις καὶ κοινὴ δύναμις ἀκολουθοῦσα  πάσαις͵   καὶ ὅτι ὁρᾷ καὶ
[2]   δ΄ ἀκοῇ τὸ ἀκούειν͵ καὶ  ταῖς   ἄλλαις ἑκάστῃ κατὰ τὸν αὐτὸν
[2]   δύνασθαι αἰσθάνεσθαι (καὶ γὰρ ἐν  ταῖς   λειποψυχίαις τοιοῦτόν τι συμβαίνει· ἀδυναμία
[3]   αἴτιον καὶ τοῦ ἠρεμεῖν ἐν  ταῖς   μήτραις τὰ ἔμβρυα τὸ πρῶτον.
[2]   σφηκῶν καὶ μελιττῶν͵ καὶ ἐν  ταῖς   μυίαις καὶ ὅσα τοιαῦτα. Ἐπεὶ
[3]   οὐ συμφέρουσιν οἱ οἶνοι͵ οὐδὲ  ταῖς   τίτθαις (διαφέρει γὰρ ἴσως οὐδὲν
[2]   αἰσθήσεις ἀργεῖν καὶ μὴ χρῆσθαι  αὐταῖς   ὕπνος͵ οὐδ΄ ἐν τῷ
[2]   τοὐναντίον γὰρ εὐλογώτερον συνέβαινεν ἂν  αὐταῖς͵   τὸ μὴ ἅμα ἠρεμεῖν. Ὡς
[3]   τοῦ αἵματος τὸ μὲν καθαρώτερον  εἰς   τὰ ἄνω͵ τὸ δὲ θολερώτερον
[3]   τὰ ἄνω͵ τὸ δὲ θολερώτερον  εἰς   τὰ κάτω· ὅταν δὲ τοῦτο
[3]   δεκτικοὺς τόπους γίγνεται ἀναθυμίασις  εἰς   τὰς φλέβας͵ ἐκεῖ δὲ μεταβάλλουσα
[3]   τοῦ ἡλίου θερμότητος͵ ὅταν ἔλθῃ  εἰς   τὸν ἄνω τόπον͵ διὰ τὴν
[3]   μὲν οὖν θύραθεν τροφῆς εἰσιούσης  εἰς   τοὺς δεκτικοὺς τόπους γίγνεται
[3]   ἐγκέφαλον μὲν περιττωματικὴ ἀναθυμίασις  εἰς   φλέγμα συνίσταται (διὸ καὶ οἱ
[3]   πολλὴ καὶ ἀναθυμίασις. Οἱ δὲ  φλεβώδεις   οὐχ ὑπνωτικοὶ δι΄ εὔροιαν τῶν
[3]   φίλυπνοι οἱ ἀδηλόφλεβοι καὶ οἱ  νανώδεις   καὶ οἱ μεγαλοκέφαλοι· τῶν μὲν
[1]   εἰ δέ τῳ πιθανὸς  λεχθεὶς   λόγος͵ τοῦτο πεισθήσεται. Ὅτι μὲν
[2]   μνημονεύουσιν ἐγερθέντες͵ τὰς δ΄ ἐγρηγορικὰς  πράξεις   ἀμνημονοῦσιν͵ ἐν τοῖς Προβληματικοῖς εἴρηται.
[2]   ὅτι οὐκ ἐν τῷ τὰς  αἰσθήσεις   ἀργεῖν καὶ μὴ χρῆσθαι αὐταῖς
[2]   τῷ πάσας τι πεπονθέναι τὰς  αἰσθήσεις   ἐγίγνετο τὸ καθεύδειν͵ ἄτοπον εἰ
[2]   μὲν τῶν ζῴων ἔχει τὰς  αἰσθήσεις   πάσας͵ ἔνια δ΄ οὐκ ἔχει͵
[3]   αἱ μὲν νῦν λεγόμεναι  λύσεις   ἐνδεχόμεναι μέν εἰσι τοῦ γίγνεσθαι
[1]   διὸ καὶ λάθοι ἄν τινα  πολλάκις   πότερον μετέχουσι τοῦ καθεύδειν
[2]   ἔστι δέ τις καὶ κοινὴ  δύναμις   ἀκολουθοῦσα πάσαις͵ καὶ ὅτι
[1]   τοῦ σώματος (οὗ γὰρ  δύναμις͵   τούτου καὶ ἐνέργεια·
[2]   δὲ ποιεῖ τοῦ πνεύματος  κάθεξις͵   τοῖς μὲν εἰσφερομένοις θύραθεν͵
[1]   ὑπάρχει οὔτε ὕπνος οὔτε ἐγρήγορσις·  οἷς   δ΄ αἴσθησις ὑπάρχει͵ καὶ τὸ
[1]   τὸ λυπεῖσθαι καὶ τὸ χαίρειν·  οἷς   δὲ ταῦτα͵ καὶ ἐπιθυμία· τοῖς
[2]   καὶ τὸ φρονεῖν πᾶσι τέλος  οἷς   ὑπάρχει θάτερον αὐτῶν. Βέλτιστα γὰρ
[3]   τοῖς πυρέττουσι καὶ ἐν τοῖς  ληθάργοις.   Ἔτι δ΄ πρώτη ἡλικία·
[3]   ἀναπνοὴ γίγνεται. Διὸ τοῖς  παιδίοις   οὐ συμφέρουσιν οἱ οἶνοι͵ οὐδὲ
[3]   τὰ ἄνω πλήρη τροφῆς τοῖς  παιδίοις͵   ὥστε πέντε μηνῶν οὐδὲ στρέφουσι
[2]   τοῦτ΄ ἀδυνατήσῃ͵ ἀνάγκη καὶ τοῖς  αἰσθητηρίοις   πᾶσιν ἀδυνατεῖν αἰσθέσθαι͵ ὅταν δ΄
[1]   τῶν ἄλλων καὶ ἐν τοῖς  φυσικοῖς   ἐν τῷ αὐτῷ δεκτικῷ φαίνεται
[2]   ἐγρηγορικὰς πράξεις ἀμνημονοῦσιν͵ ἐν τοῖς  Προβληματικοῖς   εἴρηται. ~Ἐχόμενον δὲ τῶν εἰρημένων
[3]   ὑγρόν͵ τοῖς δὲ νανώδεσι καὶ  μεγαλοκεφάλοις   ἄνω ὁρμὴ πολλὴ καὶ
[3]   περὶ τὸν ἐγκέφαλον͵ ὥσπερ ἐν  ἄλλοις   εἴρηται. Πάντων δ΄ ἐστὶ τῶν
[2]   ταῦτα λεκτέον. Τοῖς μὲν οὖν  ἄλλοις   ζῴοις καθάπερ τοῖς ἐναίμοις ὑποληπτέον
[3]   εἴρηται καὶ ἐνταῦθα καὶ ἐν  ἄλλοις͵   καρδία. Τῶν δ΄ ἐν
[2]   ὕστερον καθ΄ αὑτήν. Τοῖς δὲ  ἀναίμοις   καὶ τοῖς ἐντόμοις καὶ μὴ
[3]   τοῦ αἵματος φύσις͵ τοῖς δ΄  ἀναίμοις   τὸ ἀνάλογον͵ (τόπος δὲ τοῦ
[2]   τὰ ἀνάλογον͵ τοῖς δ΄  ἐναίμοις   ἅπερ τοῖς ἀνθρώποις· ὥστε ἐκ
[3]   πᾶσιν ἐσχάτη τοῖς μὲν  ἐναίμοις   τοῦ αἵματος φύσις͵ τοῖς
[2]   κάτω κοιλίας. Τοῖς μὲν οὖν  ἐναίμοις   τοῦτ΄ ἐστὶ τὸ περὶ τὴν
[2]   οὖν ἄλλοις ζῴοις καθάπερ τοῖς  ἐναίμοις   ὑποληπτέον εἶναι τὰ αἴτια τοῦ
[2]   Τοῖς δὲ ἀναίμοις καὶ τοῖς  ἐντόμοις   καὶ μὴ δεχομένοις πνεῦμα ἐν
[3]   τῆς ἀναθυμιάσεως; ὥσπερ τοῖς  προσχεομένοις   τὸ θερμὸν ἐξαίφνης φρίκη γίγνεται͵
[2]   τοῦ πνεύματος κάθεξις͵ τοῖς μὲν  εἰσφερομένοις   θύραθεν͵ τοῖς δὲ μὴ
[2]   καὶ τοῖς ἐντόμοις καὶ μὴ  δεχομένοις   πνεῦμα ἐν τῷ ἀνάλογον τὸ
[3]   ὅταν δ΄ ἐν τοῖς ἄνω  τόποις   γένηται͵ ἀθρόον πάλιν ἀντιστρέφει καὶ
[2]   τοῖς δ΄ ἐναίμοις ἅπερ τοῖς  ἀνθρώποις·   ὥστε ἐκ τούτων πάντα θεωρητέον.
[2]   τῆς κινήσεως͵ διώρισται πρότερον ἐν  ἑτέροις.   Αὕτη δέ ἐστι τριῶν διωρισμένων
[1]   αἰσθάνεσθαι. Διωρισμένων δὲ πρότερον ἐν  ἑτέροις   περὶ τῶν λεγομένων ὡς μορίων
[2]   γὰρ τοῦτ΄ ἀδυνατήσῃ͵ ἀνάγκη καὶ  τοῖς   αἰσθητηρίοις πᾶσιν ἀδυνατεῖν αἰσθέσθαι͵ ὅταν
[2]   ἀνάλογον͵ τοῖς δ΄ ἐναίμοις ἅπερ  τοῖς   ἀνθρώποις· ὥστε ἐκ τούτων πάντα
[3]   πέφυκε φέρεσθαι· ὅταν δ΄ ἐν  τοῖς   ἄνω τόποις γένηται͵ ἀθρόον πάλιν
[1]   ἐγρήγορεν ἀεὶ καθεύδει͵ ἀλλὰ  τοῖς   αὐτοῖς ὑπάρχει τῶν ζῴων ἀμφότερα
[3]   ἐναίμοις τοῦ αἵματος φύσις͵  τοῖς   δ΄ ἀναίμοις τὸ ἀνάλογον͵ (τόπος
[2]   ταὐτὰ τὰ ἀνάλογον͵  τοῖς   δ΄ ἐναίμοις ἅπερ τοῖς ἀνθρώποις·
[2]   περὶ αὐτῆς ὕστερον καθ΄ αὑτήν.  Τοῖς   δὲ ἀναίμοις καὶ τοῖς ἐντόμοις
[2]   τοῖς μὲν εἰσφερομένοις θύραθεν͵  τοῖς   δὲ μὴ ἀναπνέουσιν σύμφυτος
[3]   τῷ σώματι ψυχρότατον ἐγκέφαλος͵  τοῖς   δὲ μὴ ἔχουσι τὸ ἀνάλογον
[3]   ῥᾴδιον διαρρεῖν κατιὸν τὸ ὑγρόν͵  τοῖς   δὲ νανώδεσι καὶ μεγαλοκεφάλοις
[1]   οἷς δὲ ταῦτα͵ καὶ ἐπιθυμία·  τοῖς   δὲ φυτοῖς οὐδὲν ὑπάρχει τούτων.
[2]   μὲν οὖν ἄλλοις ζῴοις καθάπερ  τοῖς   ἐναίμοις ὑποληπτέον εἶναι τὰ αἴτια
[2]   αὑτήν. Τοῖς δὲ ἀναίμοις καὶ  τοῖς   ἐντόμοις καὶ μὴ δεχομένοις πνεῦμα
[1]   θρεπτικοῦ χωριζομένου τῶν ἄλλων ἐν  τοῖς   ἔχουσι σώμασι ζωήν͵ τῶν δ΄
[2]   γίγνεται (ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ μέρους  τοῖς   ζῴοις ἀφ΄ οὗπερ καὶ
[2]   ὕπνος. Διὸ καὶ πᾶσιν ὑπάρχει  τοῖς   ζῴοις· καὶ γὰρ ἁφὴ
[1]   καὶ διὰ τίν΄ αἰτίαν ὑπάρχει  τοῖς   ζῴοις· καὶ πότερον ἅπαντα κεκοινώνηκεν
[2]   τότε ἐγρηγορέναι καὶ τὸ καθεύδειν  τοῖς   ζῴοις͵ μετὰ ταῦτα λεκτέον. Τοῖς
[1]   οὔ͵ συμβαίνει μὲν ἀεὶ  τοῖς   καθεύδουσιν ἐνυπνιάζειν͵ ἀλλ΄ οὐ μνημονεύουσιν͵
[3]   δὲ καὶ θολερώτατον τὸ ἐν  τοῖς   κάτω μέρεσιν. Παντὸς δὲ τοῦ
[3]   συμβαίνει τοῖς πυρέττουσι καὶ ἐν  τοῖς   ληθάργοις. Ἔτι δ΄ πρώτη
[2]   ποιεῖ τοῦ πνεύματος κάθεξις͵  τοῖς   μὲν εἰσφερομένοις θύραθεν͵ τοῖς
[3]   δ΄ ἐστὶ πᾶσιν ἐσχάτη  τοῖς   μὲν ἐναίμοις τοῦ αἵματος
[2]   τοῖς ζῴοις͵ μετὰ ταῦτα λεκτέον.  Τοῖς   μὲν οὖν ἄλλοις ζῴοις καθάπερ
[2]   κεφαλῆς καὶ τῆς κάτω κοιλίας.  Τοῖς   μὲν οὖν ἐναίμοις τοῦτ΄ ἐστὶ
[3]   οὗ ἀναπνοὴ γίγνεται. Διὸ  τοῖς   παιδίοις οὐ συμφέρουσιν οἱ οἶνοι͵
[3]   δὲ τὰ ἄνω πλήρη τροφῆς  τοῖς   παιδίοις͵ ὥστε πέντε μηνῶν οὐδὲ
[3]   Εἴρηται δὲ περὶ τούτων ἐν  τοῖς   Περὶ τροφῆς· νῦν δὲ ἀναληπτέον
[2]   (εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν ἐν  τοῖς   Περὶ ψυχῆς) ἀδύνατον δ΄ ἐστὶν
[2]   εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν ἐν  τοῖς   Περὶ ψυχῆς θεωρήμασιν) φανερὸν τοίνυν
[2]   δ΄ ἐγρηγορικὰς πράξεις ἀμνημονοῦσιν͵ ἐν  τοῖς   Προβληματικοῖς εἴρηται. ~Ἐχόμενον δὲ τῶν
[3]   ἀναφερομένης τῆς ἀναθυμιάσεως; ὥσπερ  τοῖς   προσχεομένοις τὸ θερμὸν ἐξαίφνης φρίκη
[3]   ὑγροῦ καὶ θερμοῦ͵ οἷον συμβαίνει  τοῖς   πυρέττουσι καὶ ἐν τοῖς ληθάργοις.
[3]   στρέφουσι τὸν αὐχένα· ὥσπερ γὰρ  τοῖς   σφόδρα μεθύουσιν͵ ὑγρότης ἀναφέρεται πολλή.
[2]   ποίας κινήσεως καὶ πράξεως ἐν  τοῖς   σώμασι γιγνομένης συμβαίνει τότε ἐγρηγορέναι
[1]   ἐπὶ τῶν ἄλλων καὶ ἐν  τοῖς   φυσικοῖς ἐν τῷ αὐτῷ δεκτικῷ
[1]   ὑπάρχει ὕπνος οὐδὲ ἐγρήγορσις͵ οἷον  τοῖς   φυτοῖς (οὐ γὰρ ἔχουσι τὸ
[3]   τόπος͵ ὥστ΄ οὐ γίγνεται πλῆθος  αὐτοῖς   ἀναθυμιάσεως. Διὰ τοῦτο γὰρ καὶ
[3]   οὐδὲν ἀπολελαυκότα διάκειται τὰ σώματα  αὐτοῖς.   δὲ μέλαινα χολὴ φύσει
[1]   ἀεὶ καθεύδει͵ ἀλλὰ τοῖς  αὐτοῖς   ὑπάρχει τῶν ζῴων ἀμφότερα τὰ
[1]   μετέχει μόνον τῶν ζώντων͵ (ὅτι)  τούτοις   οὐχ ὑπάρχει ὕπνος οὐδὲ ἐγρήγορσις͵
[1]   τὰ δὲ ἀμφοτέρων· πρὸς δὲ  τούτοις   τί ἐστι τὸ ἐνύπνιον͵ καὶ
[1]   ὕπνος οὐδὲ ἐγρήγορσις͵ οἷον τοῖς  φυτοῖς   (οὐ γὰρ ἔχουσι τὸ αἰσθητικὸν
[1]   ταῦτα͵ καὶ ἐπιθυμία· τοῖς δὲ  φυτοῖς   οὐδὲν ὑπάρχει τούτων. Σημεῖον δ΄
[2]   (ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ μέρους τοῖς  ζῴοις   ἀφ΄ οὗπερ καὶ τῆς
[2]   λεκτέον. Τοῖς μὲν οὖν ἄλλοις  ζῴοις   καθάπερ τοῖς ἐναίμοις ὑποληπτέον εἶναι
[2]   Διὸ καὶ πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς  ζῴοις·   καὶ γὰρ ἁφὴ μόνη
[1]   διὰ τίν΄ αἰτίαν ὑπάρχει τοῖς  ζῴοις·   καὶ πότερον ἅπαντα κεκοινώνηκεν ἀμφοτέρων͵
[2]   ἐγρηγορέναι καὶ τὸ καθεύδειν τοῖς  ζῴοις͵   μετὰ ταῦτα λεκτέον. Τοῖς μὲν
[3]   τοὺς δεκτικοὺς τόπους γίγνεται  ἀναθυμίασις   εἰς τὰς φλέβας͵ ἐκεῖ δὲ
[3]   τὸν ἐγκέφαλον μὲν περιττωματικὴ  ἀναθυμίασις   εἰς φλέγμα συνίσταται (διὸ καὶ
[3]   γὰρ ἀπὸ τῶν σιτίων  ἀναθυμίασις.   Ἔτι δ΄ ἐκ κόπων ἐνίων·
[3]   ἄνω ὁρμὴ πολλὴ καὶ  ἀναθυμίασις.   Οἱ δὲ φλεβώδεις οὐχ ὑπνωτικοὶ
[3]   ἀναφερομένου ὑπὸ τοῦ συμφύτου θερμοῦ  ἀντιπερίστασις   ἀθρόως ἐπὶ τὸ πρῶτον αἰσθητήριον·
[3]   τις τοῦ θερμοῦ εἴσω καὶ  ἀντιπερίστασις   φυσικὴ διὰ τὴν εἰρημένην αἰτίαν·
[2]   ἁπάντων· ἔστι μὲν γὰρ μία  αἴσθησις͵   καὶ τὸ κύριον αἰσθητήριον ἕν͵
[1]   ὕπνος οὔτε ἐγρήγορσις· οἷς δ΄  αἴσθησις   ὑπάρχει͵ καὶ τὸ λυπεῖσθαι καὶ
[1]   ἐνέργεια· δὲ λεγομένη  αἴσθησις   ὡς ἐνέργεια κίνησίς τις διὰ
[1]   δὲ λεγομένη αἴσθησις ὡς ἐνέργεια  κίνησίς   τις διὰ τοῦ σώματος τῆς
[3]   εἰρημένην αἰτίαν· διὸ πολλὴ  κίνησις   τοῦ ὑπνοῦντος. Ὅθεν δ΄ ἐκλείπει͵
[1]   ὕπνος· ἀντίκεινται γάρ͵ καὶ φαίνεται  στέρησίς   τις ὕπνος τῆς ἐγρηγόρσεως·
[3]   δὲ τῇ μέσῃ γίγνεται  διάκρισις.   Ἀλλὰ τὸ μὲν διορίζειν περὶ
[2]   ὅτι τούτου ἐστὶ πάθος  ἐγρήγορσις   καὶ ὕπνος. Διὸ καὶ
[3]   μορίου τοῦ αἰσθητικοῦ συμβαίνει  ἐγρήγορσις   καὶ ὕπνος. Οὐ γάρ
[1]   τούτοις οὐχ ὑπάρχει ὕπνος οὐδὲ  ἐγρήγορσις͵   οἷον τοῖς φυτοῖς (οὐ γὰρ
[1]   οὐχ ὑπάρχει οὔτε ὕπνος οὔτε  ἐγρήγορσις·   οἷς δ΄ αἴσθησις ὑπάρχει͵ καὶ
[2]   ἐστιν ὕπνος καὶ  ἐγρήγορσις   πάθη τοῦ μορίου τούτου͵ ἐν
[2]   τῶν ζῴων ὑπάρχει. δ΄  ἐγρήγορσις   τέλος· τὸ γὰρ αἰσθάνεσθαι καὶ
[1]   αὐτῷ τοῦ ζῴου τε  ἐγρήγορσις   ὑπάρχει καὶ ὕπνος· ἀντίκεινται
[2]   γίγνεται ὕπνος καὶ  ἐγρήγορσις͵   φανερόν. Κινοῦνται δ΄ ἔνιοι καθεύδοντες
[3]   δὲ σωτηρίας· σῴζει γὰρ  ἀνάπαυσις.  
[1]   καὶ ἀδυναμία καὶ  διάλυσις   ὡσαύτως ἔσται͵ ἀνάγκη πᾶν τὸ
[2]   ἐν τούτῳ μορίῳ θερμοῦ  φύσις   πεπόρικεν· ῥηθήσεται δὲ περὶ αὐτῆς
[3]   μὲν ἐναίμοις τοῦ αἵματος  φύσις͵   τοῖς δ΄ ἀναίμοις τὸ ἀνάλογον͵
[3]   οὖσα θερμή ἐστιν͵ δὲ  πλήρωσις   αὐτὴν καταψύχει διὰ τὴν κίνησιν͵
[3]   καὶ τὰ εἴσω. Καίτοι τοῦτό  τις   ἀπορήσειεν ἄν͵ ὅτι μετὰ τὰ
[1]   λεγομένη αἴσθησις ὡς ἐνέργεια κίνησίς  τις   διὰ τοῦ σώματος τῆς ψυχῆς
[1]   αἰσθητικοῦ μορίου ἐστίν͵ οἷον δεσμός  τις   καὶ ἀκινησία͵ ὥστ΄ ἀνάγκη πᾶν
[2]   τὸν αὐτὸν τρόπον͵ ἔστι δέ  τις   καὶ κοινὴ δύναμις ἀκολουθοῦσα πάσαις͵
[3]   καὶ γὰρ ἔκνοια καὶ πνιγμός  τις   καὶ λειποψυχία ποιεῖ τὴν τοιαύτην
[1]   ἀντίκεινται γάρ͵ καὶ φαίνεται στέρησίς  τις   ὕπνος τῆς ἐγρηγόρσεως· ἀεὶ
[3]   ὅτι ὕπνος ἐστὶ σύνοδός  τις   τοῦ θερμοῦ εἴσω καὶ ἀντιπερίστασις
[3]   ὕπνος͵ ὅτι τοῦ πρώτου αἰσθητηρίου  κατάληψις   πρὸς τὸ μὴ δύνασθαι ἐνεργεῖν͵
[3]   ἔστιν τρόπον τινὰ ὕπνος  ἐπίληψις.   Διὸ καὶ συμβαίνει τισὶν
[1]   καὶ ἰσχὺς καὶ ἀσθένεια͵ καὶ  ὄψις   καὶ τυφλότης͵ καὶ ἀκοὴ καὶ
[3]   ἑκατέρα δέχεται ἐξ ἑκατέρας τῆς  φλεβός͵   τῆς τε μεγάλης καλουμένης καὶ
[1]   δέ τῳ πιθανὸς λεχθεὶς  λόγος͵   τοῦτο πεισθήσεται. Ὅτι μὲν οὖν
[3]   εἰρημένων ὅτι ὕπνος ἐστὶ  σύνοδός   τις τοῦ θερμοῦ εἴσω καὶ
[3]   Εὔλογον δὲ τοῦτ΄ εἶναι τὸ  πάθος   αἴτιον καὶ τοῦ ἠρεμεῖν ἐν
[2]   πάσαις ἀναγκαῖον ὑπάρχειν τὸ αὐτὸ  πάθος   ἐν τῷ καλουμένῳ ὕπνῳ· εἰ
[2]   καθεύδειν͵ καὶ ποῖόν τι τὸ  πάθος   ἐστί͵ λεκτέον. Ἐπεὶ δὲ τρόποι
[3]   πόρων͵ ἂν μή τι ἄλλο  πάθος   ἔχωσιν ὑπεναντίον. Οὐδ΄ οἱ μελαγχολικοί·
[2]   φανερὸν τοίνυν ὅτι τούτου ἐστὶ  πάθος   ἐγρήγορσις καὶ ὕπνος.
[1]   ὡς οὔτε τῆς ψυχῆς τὸ  πάθος   ἴδιον͵ οὔτ΄ ἄψυχον σῶμα δυνατὸν
[1]   ἀεὶ ἐνδέχεται. γὰρ ὕπνος  πάθος   τι τοῦ αἰσθητικοῦ μορίου ἐστίν͵
[3]   τὴν τροφὴν ἀναθυμιάσεως γίγνεται τὸ  πάθος   τοῦτο· ἀνάγκη γὰρ τὸ ἀναθυμιώμενον
[1]   καθεύδειν. Εἰ οὖν τὸ τοιοῦτον  πάθος   ὕπνος͵ τοῦτο δ΄ ἐστὶν ἀδυναμία
[3]   Σημεῖον δὲ τὸ ὑπερβάλλειν τὸ  μέγεθος   τῶν ἄνω πρὸς τὰ κάτω
[3]   εἴσω τόπος͵ ὥστ΄ οὐ γίγνεται  πλῆθος   αὐτοῖς ἀναθυμιάσεως. Διὰ τοῦτο γὰρ
[3]   τὴν κατάψυξιν͵ οὐ μὴν ἀλλὰ  κύριός   γ΄ ἐστὶν τόπος
[3]   ἐν τῷ σώματι ψυχρότατον  ἐγκέφαλος͵   τοῖς δὲ μὴ ἔχουσι τὸ
[2]   Βέλτιστα γὰρ ταῦτα͵ τὸ δὲ  τέλος   βέλτιστον. Ἔτι δὲ ἀναγκαῖον ἑκάστῳ
[2]   αἰσθάνεσθαι καὶ τὸ φρονεῖν πᾶσι  τέλος   οἷς ὑπάρχει θάτερον αὐτῶν. Βέλτιστα
[2]   ζῴων ὑπάρχει. δ΄ ἐγρήγορσις  τέλος·   τὸ γὰρ αἰσθάνεσθαι καὶ τὸ
[1]   οἷον ὑγίεια καὶ νόσος͵ καὶ  κάλλος   καὶ αἶσχος͵ καὶ ἰσχὺς καὶ
[3]   εἴρηται· καὶ γὰρ ἔκνοια καὶ  πνιγμός   τις καὶ λειποψυχία ποιεῖ τὴν
[3]   ἐκ τῆς κεφαλῆς) δὲ  τρόφιμος   καὶ μὴ νοσώδης καταφέρεται συνισταμένη
[1]   τοῦ αἰσθητικοῦ μορίου ἐστίν͵ οἷον  δεσμός   τις καὶ ἀκινησία͵ ὥστ΄ ἀνάγκη
[3]   ὀλίγον· πνευματῶδες γὰρ οἶ  νος   καὶ τούτου μᾶλλον μέλας.
[1]   εἰ καθεύδουσιν· εἰ δέ τῳ  πιθανὸς   λεχθεὶς λόγος͵ τοῦτο πεισθήσεται.
[1]   τῷ αὐτῷ͵ οἷον ἀεί τι  γένος   ζῴων καθεύδειν ἀεί τι
[1]   σώμασι ζωήν͵ τῶν δ΄ ἄλλων  οὐδενὸς   ἄνευ τούτου͵ δῆλον ὡς ὅσα
[3]   δύνασθαι ἐνεργεῖν͵ ἐξ ἀνάγκης μὲν  γινόμενος   (οὐ γὰρ ἐνδέχεται ζῷον εἶναι
[3]   καὶ τὰ βρωτά͵ μήκων͵ μανδραγόρας͵  οἶνος͵   αἶραι. Καὶ καταφερόμενοι καὶ νυστάζοντες
[3]   ὕπνος γίγνεται͵ καὶ ἔστιν ὑπνωτικὰ  οἶνος   καὶ ἄλλα θερμότητα ἔχοντα τοιαῦτα͵
[2]   τὰ λοιπὰ πάντα͵ ἐκείνων δέ  τινος   ἀδυνατοῦν τος οὐκ ἀνάγκη τοῦτ΄
[1]   ἐγρηγορότα πάντα τῶν ἔξωθέν  τινος   αἰσθάνεσθαι τῶν ἐν αὑτῷ
[2]   ὁλοπτέρων) κινεῖται δὲ πᾶν αἰσθήσεώς  τινος   γενομένης͵ οἰκείας ἀλλοτρίας͵
[2]   τῆς αἰτίας (καὶ γὰρ τὸ  τίνος   ἕνεκεν͵ καὶ ὅθεν ἀρχὴ
[1]   ἔστι τι ἔργον. Εἰ δή  τινός   ἐστιν ἔργον τὸ αἰσθάνεσθαι͵ καὶ
[1]   κοινά͵ καὶ εἰ κοινά͵  τίνος   μορίου τῆς ψυχῆς τοῦ
[2]   μέντοι ἄνευ φαντάσματος καὶ αἰσθήσεώς  τινος·   τὸ γὰρ ἐνύπνιόν ἐστιν αἴσθημα
[3]   ὥσπερ εἴπομεν͵ οὐκ ἔστιν  ὕπνος   ἀδυναμία πᾶσα τοῦ αἰσθητικοῦ͵ ἀλλ΄
[1]   τε ἐγρήγορσις ὑπάρχει καὶ  ὕπνος·   ἀντίκεινται γάρ͵ καὶ φαίνεται στέρησίς
[3]   μετὰ τὴν τῆς τροφῆς προσφορὰν  ὕπνος   γίγνεται͵ ἕως ἂν διακριθῇ τοῦ
[3]   μετὰ τὰ σιτία ἰσχυρότατος  ὕπνος   γίγνεται͵ καὶ ἔστιν ὑπνωτικὰ οἶνος
[2]   πάθος ἐγρήγορσις καὶ  ὕπνος.   Διὸ καὶ πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς
[3]   ἐπιληπτικὰ γίγνεται· ὅμοιον γὰρ  ὕπνος   ἐπιλήψει͵ καὶ ἔστιν τρόπον τινὰ
[3]   καὶ ἔστιν τρόπον τινὰ  ὕπνος   ἐπίληψις. Διὸ καὶ συμβαίνει τισὶν
[3]   ἐκ (τῶν εἰρημένων ὅτι  ὕπνος   ἐστὶ σύνοδός τις τοῦ θερμοῦ
[3]   ὕπνος. Οὐ γάρ ἐστιν  ὕπνος   ἡτισοῦν ἀδυναμία τοῦ αἰσθητικοῦ͵ καθάπερ
[2]   πρώτῳ αἰσθητηρίῳεἰ δή ἐστιν  ὕπνος   καὶ ἐγρήγορσις πάθη τοῦ
[2]   μορίῳ πρώτῳ γίγνεται  ὕπνος   καὶ ἐγρήγορσις͵ φανερόν. Κινοῦνται
[3]   τὸ θερμόν͵ τότε γίγνεται  ὕπνος   καὶ τὸ ζῷον καθεύδει. Σημεῖον
[3]   αἰσθητήριον· καὶ τί ἐστιν  ὕπνος͵   ὅτι τοῦ πρώτου αἰσθητηρίου κατάληψις
[3]   συμβαίνει ἐγρήγορσις καὶ  ὕπνος.   Οὐ γάρ ἐστιν ὕπνος
[2]   καὶ μὴ χρῆσθαι αὐταῖς  ὕπνος͵   οὐδ΄ ἐν τῷ μὴ δύνασθαι
[1]   ζώντων͵ (ὅτι) τούτοις οὐχ ὑπάρχει  ὕπνος   οὐδὲ ἐγρήγορσις͵ οἷον τοῖς φυτοῖς
[1]   γὰρ αἰσθήσεως οὐχ ὑπάρχει οὔτε  ὕπνος   οὔτε ἐγρήγορσις· οἷς δ΄ αἴσθησις
[1]   οὐδὲν ἀεὶ ἐνδέχεται. γὰρ  ὕπνος   πάθος τι τοῦ αἰσθητικοῦ μορίου
[3]   τὰ σιτία μάλιστα τοιοῦτος  ὕπνος·   πολλὴ γὰρ ἀπὸ τῶν
[1]   καὶ φαίνεται στέρησίς τις  ὕπνος   τῆς ἐγρηγόρσεως· ἀεὶ γὰρ τὰ
[1]   Εἰ οὖν τὸ τοιοῦτον πάθος  ὕπνος͵   τοῦτο δ΄ ἐστὶν ἀδυναμία δι΄
[3]   ἂν καταπεφθῇ. Γίγνεται γὰρ  ὕπνος͵   ὥσπερ εἴρηται͵ τοῦ σωματώδους ἀναφερομένου
[3]   κόπων ἐνίων· μὲν γὰρ  κόπος   συντηκτικόν͵ τὸ δὲ σύντηγμα γίγνεται
[3]   τοῖς δ΄ ἀναίμοις τὸ ἀνάλογον͵  (τόπος   δὲ τοῦ αἵματος αἱ φλέβες͵
[3]   ἀλλὰ κύριός γ΄ ἐστὶν  τόπος   περὶ τὸν ἐγκέφαλον͵ ὥσπερ
[3]   μελαγχολικοί· κατέψυκται γὰρ εἴσω  τόπος͵   ὥστ΄ οὐ γίγνεται πλῆθος αὐτοῖς
[2]   ἐστὶ τὸ περὶ τὴν καρδίαν  μέρος.   Πάντα γὰρ τὰ ἔναιμα καρδίαν
[1]   ὡσαύτως ἔσται͵ ἀνάγκη πᾶν τὸ  ἐγρηγορὸς   ἐνδέχεσθαι καθεύδειν· ἀδύνατον γὰρ ἀεὶ
[2]   καὶ τὸ τῷ ὑγρῷ καταψύχεσθαι  πρός   γε τὴν σωτηρίαν τοῦ ἐν
[3]   συνισταμένη καὶ καταψύχει τὸ θερμόν.  Πρὸς   δὲ τὸ καταψύχεσθαι καὶ μὴ
[1]   μὲν οὐδετέρου τὰ δὲ ἀμφοτέρων·  πρὸς   δὲ τούτοις τί ἐστι τὸ
[2]   τῶν ἄλλων πάντων αἰσθητηρίου͵ καὶ  πρὸς   συντείνει τἆλλα͵ πεπονθότος τι
[3]   ὑπερβάλλειν τὸ μέγεθος τῶν ἄνω  πρὸς   τὰ κάτω κατὰ τὴν πρώτην
[1]   τότε μᾶλλον͵ ὡς οὐδὲν προσδεόμενα  πρὸς   ταῦτα τῆς αἰσθήσεως. ~Διὰ τί
[3]   τοῦ θερμοῦ διὰ τῶν φλεβῶν  πρὸς   τὴν κεφαλήν· ὅταν δὲ μηκέτι
[3]   θερ μὸν ἑκάστου τῶν ζῴων  πρὸς   τὸ ἄνω πέφυκε φέρεσθαι· ὅταν
[3]   ὅτι τοῦ πρώτου αἰσθητηρίου κατάληψις  πρὸς   τὸ μὴ δύνασθαι ἐνεργεῖν͵ ἐξ
[2]   τῇ τρίψει τοῦ πνεύματος προσπίπτοντος  πρὸς   τὸ ὑπόζωμα τῶν ὁλοπτέρων) κινεῖται
[3]   τῇ ἀναφορᾷ τοῦ θερμοῦ τῇ  πρὸς   τὸν ἐγκέφαλον μὲν περιττωματικὴ
[2]   ἐστι τριῶν διωρισμένων τόπων  μέσος   κεφαλῆς καὶ τῆς κάτω κοιλίας.
[1]   λέγω δ΄ οἷον ὑγίεια καὶ  νόσος͵   καὶ κάλλος καὶ αἶσχος͵ καὶ
[2]   πάντα͵ ἐκείνων δέ τινος ἀδυνατοῦν  τος   οὐκ ἀνάγκη τοῦτ΄ ἀδυνατεῖν. Φανερὸν
[3]   τὸ ἀνάλογον͵ (τόπος δὲ τοῦ  αἵματος   αἱ φλέβες͵ τούτων δ΄ ἀρχὴ
[3]   κάτω μέρεσιν. Παντὸς δὲ τοῦ  αἵματος   ἀρχή͵ ὥσπερ εἴρηται καὶ ἐνταῦθα
[3]   γίγνεται͵ ἕως ἂν διακριθῇ τοῦ  αἵματος   τὸ μὲν καθαρώτερον εἰς τὰ
[3]   τοῖς μὲν ἐναίμοις τοῦ  αἵματος   φύσις͵ τοῖς δ΄ ἀναίμοις τὸ
[2]   πολλὰ ἐγρηγορικά͵ οὐ μέντοι ἄνευ  φαντάσματος   καὶ αἰσθήσεώς τινος· τὸ γὰρ
[2]   φανερὸν ὅτι καὶ τοῦ  πνεύματος   ἀρχὴ καὶ ὅλως τῆς
[2]   ἰσχὺν δὲ ποιεῖ τοῦ  πνεύματος   κάθεξις͵ τοῖς μὲν εἰσφερομένοις
[2]   ὅταν κινῆται͵ τῇ τρίψει τοῦ  πνεύματος   προσπίπτοντος πρὸς τὸ ὑπόζωμα τῶν
[2]   ἑκάστου ἕτερον͵ οἷον ψόφου καὶ  χρώματος)   τοῦτο δ΄ ἅμα τῷ ἁπτικῷ
[1]   ἴδια τῆς ψυχῆς τοῦ  σώματος   κοινά͵ καὶ εἰ κοινά͵
[1]   μορίου τῆς ψυχῆς τοῦ  σώματος͵   καὶ διὰ τίν΄ αἰτίαν ὑπάρχει
[1]   ἴδιον τὸ αἰσθάνεσθαι οὔτε τοῦ  σώματος   (οὗ γὰρ δύναμις͵ τούτου
[1]   ἐνέργεια κίνησίς τις διὰ τοῦ  σώματος   τῆς ψυχῆς ἐστι) φανερὸν ὡς
[3]   αὐτὸ τοῦτο ποιοῦσιν͵ ὅσαι ἀπὸ  περιττώματος   ὑγροῦ καὶ θερμοῦ͵ οἷον συμβαίνει
[3]   ἄν͵ ὅτι μετὰ τὰ σιτία  ἰσχυρότατος   ὕπνος γίγνεται͵ καὶ ἔστιν
[3]   ὑγρὸν ὑπὸ τῆς τοῦ ἡλίου  θερμότητος͵   ὅταν ἔλθῃ εἰς τὸν ἄνω
[3]   τὸ ἐν τοῖς κάτω μέρεσιν.  Παντὸς   δὲ τοῦ αἵματος ἀρχή͵ ὥσπερ
[3]   καὶ τὰ ἔξω͵ τὰ δ΄  ἔντος   καὶ τὰ κάτω θερμά͵ οἷον
[3]   γε ὑποσπωμένου τοῦ θερμοῦ τοῦ  ἀνάγοντος   οἱ ἄνθρωποι· μόνον γὰρ ὀρθὸν
[3]   θερμὸν ἐξαίφνης φρίκη γίγνεται͵ κἀκεῖ  ἀνιόντος   τοῦ θερμοῦ ἀθροιζόμενον τὸ ψυχρὸν
[2]   κινῆται͵ τῇ τρίψει τοῦ πνεύματος  προσπίπτοντος   πρὸς τὸ ὑπόζωμα τῶν ὁλοπτέρων)
[3]   τῆς κινήσεως θεωρήσωμεν͵ καὶ τί  πάσχοντος   τοῦ μορίου τοῦ αἰσθητικοῦ συμβαίνει
[3]   διὸ πολλὴ κίνησις τοῦ  ὑπνοῦντος.   Ὅθεν δ΄ ἐκλείπει͵ καταψύχε ται
[2]   καὶ πρὸς συντείνει τἆλλα͵  πεπονθότος   τι συμπάσχειν (ἀναγκαῖον καὶ τὰ
[3]   δὲ σύντηγμα γίγνεται ὥσπερ τροφὴ  (ἄπεπτος͵   ἂν μὴ ψυχρὸν ᾖ. Καὶ
[3]   Καὶ μετὰ τὰ σιτία μάλιστα  τοιοῦτος   ὕπνος· πολλὴ γὰρ
[2]   τοῖς δὲ μὴ ἀναπνέουσιν  σύμφυτος   (διὸ καὶ βομβοῦντα φαίνεται τὰ
[3]   ἐν ὀλίγῳ πολλὴ ἐκ τοῦ  περιεστῶτος͵   καὶ διακριθῇ τό τε σωματωδέστερον
[2]   μέν τι ποιεῖν ἄνευ  ἰσχύος   ἀδύνατον͵ ἰσχὺν δὲ ποιεῖ
[1]   καὶ νόσος͵ καὶ κάλλος καὶ  αἶσχος͵   καὶ ἰσχὺς καὶ ἀσθένεια͵ καὶ
[3]   ὕπνος͵ ὥσπερ εἴρηται͵ τοῦ  σωματώδους   ἀναφερομένου ὑπὸ τοῦ θερμοῦ διὰ
[3]   εἴρηται͵ ὅτι (ὑπὸ) τοῦ  σωματώδους   τοῦ ἀναφερομένου ὑπὸ τοῦ συμφύτου
[3]   καὶ πόθεν ἀρχὴ τοῦ  πάθους   γίγνεται͵ τοῦ τ΄ ἐγρηγορέναι καὶ
[2]   ὑποληπτέον εἶναι τὰ αἴτια τοῦ  πάθους   ταὐτὰ τὰ ἀνάλογον͵
[3]   τισὶν ἀρχὴ τούτου τοῦ  πάθους   καθεύδουσιν͵ καὶ καθεύδοντες μὲν ἁλίσκονται͵
[2]   αἴσθησιν ποίας͵ εἰ διὰ  πλείους͵   σκεπτέον. Ἐπεὶ δ΄ ἔνια μὲν
[2]   ἐστί͵ λεκτέον. Ἐπεὶ δὲ τρόποι  πλείους   τῆς αἰτίας (καὶ γὰρ τὸ
[3]   θύραθεν τροφῆς εἰσιούσης εἰς τοὺς  δεκτικοὺς   τόπους γίγνεται ἀναθυμίασις εἰς
[1]   καὶ τἆλλα πάντα ὅσαπερ ἔχει  ὀφθαλμούς·   καὶ γὰρ τὰ σκληρόφθαλμα φανερὰ
[2]   τὸ δ΄ εἶναι αἰσθήσει τοῦ  γένους   ἑκάστου ἕτερον͵ οἷον ψόφου καὶ
[3]   τροφῆς εἰσιούσης εἰς τοὺς δεκτικοὺς  τόπους   γίγνεται ἀναθυμίασις εἰς τὰς
[3]   ἀπολυθέντα τοῦ ἐκ τῆς τροφῆς  βάρους.   Τί μὲν οὖν τὸ αἴτιον
[2]   ἀρχὴ γίγνεται (ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ  μέρους   τοῖς ζῴοις ἀφ΄ οὗπερ καὶ
[3]   οὖν θύραθεν τροφῆς εἰσιούσης εἰς  τοὺς   δεκτικοὺς τόπους γίγνεται ἀναθυμίασις
[3]   κάτω θερμά͵ οἷον τὰ περὶ  τοὺς   πόδας καὶ τὰ εἴσω. Καίτοι
[1]   καὶ κάλλος καὶ αἶσχος͵ καὶ  ἰσχὺς   καὶ ἀσθένεια͵ καὶ ὄψις καὶ
[2]   ἀληθείᾳ προσάπτουσι τὴν μεταφορὰν ταύτην  ὡς   ἀναπαύσει ὄντι ὥστε σωτηρίας ἕνεκα
[2]   αὐταῖς͵ τὸ μὴ ἅμα ἠρεμεῖν.  Ὡς   δὲ νῦν λέγομεν͵ εὐλόγως ἔχει
[1]   ἐνέργεια· δὲ λεγομένη αἴσθησις  ὡς   ἐνέργεια κίνησίς τις διὰ τοῦ
[1]   ἐν ἑτέροις περὶ τῶν λεγομένων  ὡς   μορίων τῆς ψυχῆς͵ καὶ τοῦ
[1]   ἄλλων οὐδενὸς ἄνευ τούτου͵ δῆλον  ὡς   ὅσα μὲν αὐξήσεως καὶ φθίσεως
[1]   γὰρ καὶ αὐξάνεται τότε μᾶλλον͵  ὡς   οὐδὲν προσδεόμενα πρὸς ταῦτα τῆς
[1]   σώματος τῆς ψυχῆς ἐστι) φανερὸν  ὡς   οὔτε τῆς ψυχῆς τὸ πάθος
[2]   ἠρεμεῖν. Ὡς δὲ νῦν λέγομεν͵  εὐλόγως   ἔχει καὶ περὶ τούτων· τοῦ
[3]   τῆς τροφῆς προσφορὰν ὕπνος γίγνεται͵  ἕως   ἂν διακριθῇ τοῦ αἵματος τὸ
[3]   πῦρ ἐπιτιθεμένων τῶν ξύλων͵ καταψύχεται͵  ἕως   ἂν καταπεφθῇ. Γίγνεται γὰρ
[2]   Ἔτι δὲ ποίας κινήσεως καὶ  πράξεως   ἐν τοῖς σώμασι γιγνομένης συμβαίνει
[2]   ἀρχὴ καὶ ὅλως τῆς  καταψύξεώς   ἐστιν ἐνταῦθα͵ καὶ τὸ ἀναπνεῖν
[3]   ἐγκέφαλον φλεβῶν. Τῆς μὲν οὖν  καταψύξεως   τοῦτ΄ ἐστὶν αἴτιον͵ καίπερ τῆς
[3]   ἐκ τῆς περὶ τὴν τροφὴν  ἀναθυμιάσεως   γίγνεται τὸ πάθος τοῦτο· ἀνάγκη
[3]   ὥστ΄ οὐ γίγνεται πλῆθος αὐτοῖς  ἀναθυμιάσεως.   Διὰ τοῦτο γὰρ καὶ βρωτικοί͵
[3]   καὶ τόποι καταψύχονται ἀναφερομένης τῆς  ἀναθυμιάσεως;   ὥσπερ τοῖς προσχεομένοις τὸ
[3]   τοῦτ΄ ἐστὶν αἴτιον͵ καίπερ τῆς  ἀναθυμιάσεως   ὑπερβαλλούσης τῇ θερμότητι. Ἐγείρεται δ΄
[2]   τὸν ὕπνον. Λέγω δ΄ ἐξ  ὑποθέσεως   τὴν ἀνάγκην͵ ὅτι εἰ ζῷον
[2]   Ὅτι μὲν οὖν τῆς  αἰσθήσεως   ἀρχὴ γίγνεται (ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ
[1]   οὐδὲν προσδεόμενα πρὸς ταῦτα τῆς  αἰσθήσεως.   ~Διὰ τί δὲ καθεύδει καὶ
[2]   τοιοῦτόν τι συμβαίνει· ἀδυναμία γὰρ  αἰσθήσεως   λειποψυχία͵ γίγνονται δὲ καὶ
[1]   τῶν παθημάτων· ἄνευ μὲν γὰρ  αἰσθήσεως   οὐχ ὑπάρχει οὔτε ὕπνος οὔτε
[2]   ἀρχὴ τῆς κινήσεως καὶ τῆς  αἰσθήσεως   τῆς κυρίας ἐντεῦθέν ἐστιν. Τῆς
[2]   τῶν ὁλοπτέρων) κινεῖται δὲ πᾶν  αἰσθήσεώς   τινος γενομένης͵ οἰκείας
[2]   οὐ μέντοι ἄνευ φαντάσματος καὶ  αἰσθήσεώς   τινος· τὸ γὰρ ἐνύπνιόν ἐστιν
[1]   ὥρισται τὸ ζῷον͵ τῆς δ΄  αἰσθήσεως   τρόπον τινὰ τὴν μὲν ἀκινησίαν
[2]   ἀφ΄ οὗπερ καὶ τῆς  κινήσεως͵   διώρισται πρότερον ἐν ἑτέροις. Αὕτη
[3]   χάριν͵ ὅπως τὰς ἀρχὰς τῆς  κινήσεως   θεωρήσωμεν͵ καὶ τί πάσχοντος τοῦ
[2]   ἕτερα ὑπάρχειν. Ἔτι δὲ ποίας  κινήσεως   καὶ πράξεως ἐν τοῖς σώμασι
[2]   καὶ ὅθεν ἀρχὴ τῆς  κινήσεως͵   καὶ τὴν ὕλην καὶ τὸν
[2]   ἔχει͵ καὶ ἀρχὴ τῆς  κινήσεως   καὶ τῆς αἰσθήσεως τῆς κυρίας
[2]   ἐντεῦθέν ἐστιν. Τῆς μὲν οὖν  κινήσεως   φανερὸν ὅτι καὶ τοῦ
[1]   τούτου͵ δῆλον ὡς ὅσα μὲν  αὐξήσεως   καὶ φθίσεως μετέχει μόνον τῶν
[2]   ἀλλ΄ ὅταν ἀδυναμία τῆς  χρήσεως   μήτ΄ ἐν τῷ τυχόντι αἰσθητηρίῳ͵
[1]   ὡς ὅσα μὲν αὐξήσεως καὶ  φθίσεως   μετέχει μόνον τῶν ζώντων͵ (ὅτι)
[1]   στέρησίς τις ὕπνος τῆς  ἐγρηγόρσεως·   ἀεὶ γὰρ τὰ ἐναντία καὶ
[1]   ἐγρηγόρσεως. ~Περὶ δὲ ὕπνου καὶ  ἐγρηγόρσεως   ἐπισκεπτέον τίνα τε τυγχάνει ὄντα͵
[0]   ~Περὶ ὕπνου καὶ  ἐγρηγόρσεως.   ~Περὶ δὲ ὕπνου καὶ ἐγρηγόρσεως
[3]   τὸ καταψύχεσθαι καὶ μὴ δέχεσθαι  ῥᾳδίως   τὴν ἀναθυμίασιν συμβάλλεται καὶ
[1]   καὶ τῷ εἶναι χωριστόν ἐστιν)  ὁμοίως   δὲ καὶ ὅτι οὐδέν ἐστιν
[1]   ὁρῶντα͵ καὶ παύεσθαι τοῦτο ποιοῦντα͵  ὁμοίως   δὲ καὶ χεῖρα καὶ ἄλλο
[1]   καθεύδειν· ἀδύνατον γὰρ ἀεὶ ἐνεργεῖν.  Ὁμοίως   δὲ οὐδὲ καθεύδειν οὐδὲν ἀεὶ
[1]   ἐνέργειαν· ἐνεργεῖν δὲ τῇ αἰσθήσει  κυρίως   καὶ ἁπλῶς ἀδύνατον καθεῦδον ἅμα·
[2]   τοῦ πνεύματος ἀρχὴ καὶ  ὅλως   τῆς καταψύξεώς ἐστιν ἐνταῦθα͵
[1]   δὲ τῇ αἰσθήσει κυρίως καὶ  ἁπλῶς   ἀδύνατον καθεῦδον ἅμα· διὸ ἀναγκαῖον
[2]   Περὶ ψυχῆς) ἀδύνατον δ΄ ἐστὶν  ἁπλῶς   ὁποιανοῦν αἴσθησιν αἰσθάνεσθαι τὸ καθεῦδον
[3]   ὑπὸ τοῦ συμφύτου θερμοῦ ἀντιπερίστασις  ἀθρόως   ἐπὶ τὸ πρῶτον αἰσθητήριον· καὶ
[3]   ἀναληπτέον ὑπὲρ αὐτῶν τούτου χάριν͵  ὅπως   τὰς ἀρχὰς τῆς κινήσεως θεωρήσωμεν͵
[3]   γεγένηταί τισι καὶ φαντασία λειποψυχήσασιν  ἰσχυρῶς.   Τοῦτο μὲν οὖν ἔχει τινὰ
[3]   οὐδὲ ταῖς τίτθαις (διαφέρει γὰρ  ἴσως   οὐδὲν αὐτὰ πίνειν τὰς
[1]   ἀδυναμία καὶ διάλυσις  ὡσαύτως   ἔσται͵ ἀνάγκη πᾶν τὸ ἐγρηγορὸς
[3]   συστὰν καταφέρεται (γενόμενον πάλιν ὕδωρ͵  οὕτως   ἐν τῇ ἀναφορᾷ τοῦ θερμοῦ
[1]   ὅσον ἦν χρόνον δυνάμενον αἰσθάνεσθαι  συνεχῶς͵   ἀδυνατήσει καὶ οὐκέτι τοῦτο ποιήσει.
[2]   μὴ δυναμένῳ δ΄ ἀεὶ καὶ  συνεχῶς   κινεῖσθαι μεθ΄ ἡδονῆς͵ ἀναγκαῖον εἶναι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 12/11/2009