HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Opuscules. Du sommeil et de la veille (texte complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

μ = 52 formes différentes pour 134 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[1]   γένη πάντα καὶ τὰ τῶν μαλακίων ὦπται καθεύδοντα͵ καὶ τἆλλα πάντα

[3]   πάλιν ἀντιστρέφει καὶ καταφέρεται. Διὸ μάλιστα γίγνονται ὕπνοι ἀπὸ τῆς τροφῆς·

[3]   βλέφαρα. Καὶ μετὰ τὰ σιτία μάλιστα τοιοῦτος ὁ ὕπνος· πολλὴ γὰρ

[2]   τοῦτο δ΄ ἅμα τῷ ἁπτικῷ μάλιστα ὑπάρχει (τοῦτο μὲν γὰρ χωρίζεται

[1]   (θρεπτικὸν μόριον ἐν τῷ καθεύδειν μᾶλλον ἢ ἐν τῷ ἐγρηγορέναι· τρέφεται

[3]   ὁ οἶ νος καὶ τούτου μᾶλλον ὁ μέλας. Οὕτω δὲ τὰ

[1]   τρέφεται γὰρ καὶ αὐξάνεται τότε μᾶλλον͵ ὡς οὐδὲν προσδεόμενα πρὸς ταῦτα

[3]   ποτὰ καὶ τὰ βρωτά͵ μήκων͵ μανδραγόρας͵ οἶνος͵ αἶραι. Καὶ καταφερόμενοι καὶ

[3]   ἑκατέρας τῆς φλεβός͵ τῆς τε μεγάλης καλουμένης καὶ τῆς ἀορτῆς· ἐν

[3]   καὶ οἱ νανώδεις καὶ οἱ μεγαλοκέφαλοι· τῶν μὲν γὰρ αἱ φλέβες

[3]   ὑγρόν͵ τοῖς δὲ νανώδεσι καὶ μεγαλοκεφάλοις ἡ ἄνω ὁρμὴ πολλὴ καὶ

[3]   Σημεῖον δὲ τὸ ὑπερβάλλειν τὸ μέγεθος τῶν ἄνω πρὸς τὰ κάτω

[2]   δ΄ ἀεὶ καὶ συνεχῶς κινεῖσθαι μεθ΄ ἡδονῆς͵ ἀναγκαῖον εἶναι καὶ ὠφέλιμον͵

[3]   αὐχένα· ὥσπερ γὰρ τοῖς σφόδρα μεθύουσιν͵ ὑγρότης ἀναφέρεται πολλή. Εὔλογον δὲ

[3]   πάθος ἔχωσιν ὑπεναντίον. Οὐδ΄ οἱ μελαγχολικοί· κατέψυκται γὰρ ὁ εἴσω τόπος͵

[3]   τὰ σώματα αὐτοῖς. Ἡ δὲ μέλαινα χολὴ φύσει ψυχρὰ οὖσα καὶ

[3]   νος καὶ τούτου μᾶλλον ὁ μέλας. Οὕτω δὲ τὰ ἄνω πλήρη

[2]   τῶν ὁλοπτέρων͵ οἷον σφηκῶν καὶ μελιττῶν͵ καὶ ἐν ταῖς μυίαις καὶ

[1]   γίγνεται· καὶ πότερον ἐνδέχεται τὰ μέλλοντα προορᾶν ἢ οὐκ ἐνδέχεται͵ καὶ

[1]   εἰ ἐνδέχεται· καὶ πότερον τὰ μέλλοντα ὑπ΄ ἀνθρώπου πράσσεσθαι μόνον͵ ἢ

[1]   ὁτὲ δὲ οὔ͵ ἢ συμβαίνει μὲν ἀεὶ τοῖς καθεύδουσιν ἐνυπνιάζειν͵ ἀλλ΄

[3]   τὸ καθαρώτερον. Ἔστι δὲ λεπτότατον μὲν αἷμα καὶ καθαρώτατον τὸ ἐν

[1]   δ΄ αἰσθήσεως τρόπον τινὰ τὴν μὲν ἀκινησίαν καὶ οἷον δεσμὸν τὸν

[3]   τοῦ πάθους καθεύδουσιν͵ καὶ καθεύδοντες μὲν ἁλίσκονται͵ ἐγρηγορότες δ΄ οὔ· ὅταν

[1]   αἴσθησιν͵ τῶν δ΄ ἐναντίων τῶν μὲν ἀνάγκη θάτερον ἀεὶ παρεῖναι τῶν

[3]   καταπίπτει τὰ βλέφαρα͵ καὶ τὰ μὲν ἄνω κατέψυκται καὶ τὰ ἔξω͵

[1]   ἄνευ τούτου͵ δῆλον ὡς ὅσα μὲν αὐξήσεως καὶ φθίσεως μετέχει μόνον

[3]   νανώδεις καὶ οἱ μεγαλοκέφαλοι· τῶν μὲν γὰρ αἱ φλέβες στεναί͵ ὥστ΄

[1]   οὐδετέρου τούτων τῶν παθημάτων· ἄνευ μὲν γὰρ αἰσθήσεως οὐχ ὑπάρχει οὔτε

[3]   δ΄ ἐκ κόπων ἐνίων· ὁ μὲν γὰρ κόπος συντηκτικόν͵ τὸ δὲ

[2]   μορίῳ τῶν αἰσθητηρίων ἁπάντων· ἔστι μὲν γὰρ μία αἴσθησις͵ καὶ τὸ

[2]   πρώτῳ ᾧ αἰσθάνεται πάντων· ὅταν μὲν γὰρ τοῦτ΄ ἀδυνατήσῃ͵ ἀνάγκη καὶ

[2]   τῷ ἁπτικῷ μάλιστα ὑπάρχει (τοῦτο μὲν γὰρ χωρίζεται τῶν ἄλλων αἰσθητηρίων͵

[3]   μὴ δύνασθαι ἐνεργεῖν͵ ἐξ ἀνάγκης μὲν γινόμενος (οὐ γὰρ ἐνδέχεται ζῷον

[3]   γίγνεται ἡ διάκρισις. Ἀλλὰ τὸ μὲν διορίζειν περὶ τούτων ἑτέρων ἐστὶ

[3]   μὲν νῦν λεγόμεναι λύσεις ἐνδεχόμεναι μέν εἰσι τοῦ γίγνεσθαι τὴν κατάψυξιν͵

[2]   ἡ τοῦ πνεύματος κάθεξις͵ τοῖς μὲν εἰσφερομένοις ἡ θύραθεν͵ τοῖς δὲ

[3]   ὀρθὸν τῶν ζῴων) καὶ ἐπιπεσὸν μὲν ἔκνοιαν ποιεῖ͵ ὕστερον δὲ φαντασίαν.

[3]   ἐστὶ πᾶσιν ἡ ἐσχάτη τοῖς μὲν ἐναίμοις ἡ τοῦ αἵματος φύσις͵

[2]   αὐτῶν ὕστερον. Διότι δὲ τὰ μὲν ἐνύπνια μνημονεύουσιν ἐγερθέντες͵ τὰς δ΄

[1]   ἅπαντα κεκοινώνηκεν ἀμφοτέρων͵ ἢ τὰ μὲν θατέρου τὰ δὲ θατέρου μόνον͵

[1]   μορίων τῆς ψυχῆς͵ καὶ τοῦ μὲν θρεπτικοῦ χωριζομένου τῶν ἄλλων ἐν

[3]   ἂν διακριθῇ τοῦ αἵματος τὸ μὲν καθαρώτερον εἰς τὰ ἄνω͵ τὸ

[1]   δὲ τοῦ ἐγρηγορέναι ὑπερβολὴ ὁτὲ μὲν νοσώδης ὁτὲ δὲ ἄνευ νόσου

[3]   ὕστερον δὲ φαντασίαν. Ἢ αἱ μὲν νῦν λεγόμεναι λύσεις ἐνδεχόμεναι μέν

[2]   τὸ δέ τι κοινόν͵ ἴδιον μὲν οἷον τῇ ὄψει τὸ ὁρᾶν͵

[1]   τίνα αἰτίαν οἱ καθεύδοντες ὁτὲ μὲν ὀνειρώττουσιν ὁτὲ δὲ οὔ͵ ἢ

[1]   δὲ θατέρου μόνον͵ ἢ τὰ μὲν οὐδετέρου τὰ δὲ ἀμφοτέρων· πρὸς

[1]   ὕπνον πάντα ἐγερτὸν εἶναι. Τὰ μὲν οὖν ἄλλα σχεδὸν ἅπαντα δῆλα

[2]   ζῴοις͵ μετὰ ταῦτα λεκτέον. Τοῖς μὲν οὖν ἄλλοις ζῴοις καθάπερ τοῖς

[3]   καὶ τὸ σωματῶδες ἀναφέρεται. Ἱστάμενον μὲν οὖν βαρύνει καὶ ποιεῖ νυστάζειν·

[2]   καὶ τῆς κάτω κοιλίας. Τοῖς μὲν οὖν ἐναίμοις τοῦτ΄ ἐστὶ τὸ

[2]   λόγον αἴτιον εἶναί φαμεν) πρῶτον μὲν οὖν ἐπειδὴ λέγομεν τὴν φύσιν

[3]   καὶ φαντασία λειποψυχήσασιν ἰσχυρῶς. Τοῦτο μὲν οὖν ἔχει τινὰ ἀπορίαν· εἰ

[2]   ἐκ τούτων πάντα θεωρητέον. Ὅτι μὲν οὖν ἡ τῆς αἰσθήσεως ἀρχὴ

[3]   λεχθὲν ἐκ τῶν ἀνατομῶν) τῆς μὲν οὖν θύραθεν τροφῆς εἰσιούσης εἰς

[3]   περὶ τὸν ἐγκέφαλον φλεβῶν. Τῆς μὲν οὖν καταψύξεως τοῦτ΄ ἐστὶν αἴτιον͵

[2]   τῆς κυρίας ἐντεῦθέν ἐστιν. Τῆς μὲν οὖν κινήσεως φανερὸν ὅτι καὶ

[3]   ἐκ τῆς τροφῆς βάρους. Τί μὲν οὖν τὸ αἴτιον τοῦ καθεύδειν

[1]   γίγνεται ἢ ἀπὸ ταὐτομάτου. Πρῶτον μὲν οὖν τοῦτό γε φανερόν͵ ὅτι

[1]   λεχθεὶς λόγος͵ τοῦτο πεισθήσεται. Ὅτι μὲν οὖν ὕπνου κοινωνεῖ τὰ ζῷα

[3]   ὅτι ὥσπερ ἡ κοιλία κενὴ μὲν οὖσα θερμή ἐστιν͵ ἡ δὲ

[3]   τῇ πρὸς τὸν ἐγκέφαλον ἡ μὲν περιττωματικὴ ἀναθυμίασις εἰς φλέγμα συνίσταται

[2]   καλουμένῳ ὕπνῳ· εἰ γὰρ τῇ μέν͵ τῇ δὲ μή͵ ταύτῃ καθεῦδον

[1]   οὔ. Τῶν δ΄ ὀστρακοδέρμων κατὰ μὲν τὴν αἴσθησιν οὐδέ πω γέγονε

[2]   ὅσα τοιαῦτα. Ἐπεὶ δὲ κινεῖν μέν τι ἢ ποιεῖν ἄνευ ἰσχύος

[2]   ὑπάρχει καθ΄ ἑκάστην αἴσθησιν τὸ μέν τι ἴδιον͵ τὸ δέ τι

[2]   τοῦ μορίου τούτου͵ ἐν ᾧ μὲν τόπῳ καὶ ἐν ᾧ μορίῳ

[2]   πλείους͵ σκεπτέον. Ἐπεὶ δ΄ ἔνια μὲν τῶν ζῴων ἔχει τὰς αἰσθήσεις

[3]   ἔστι δ΄ οὐκ εὔλογον τὸν μὲν ὕπνον εἶναι κατάψυξιν͵ τὰ δ΄

[2]   καὶ ποιοῦσι πολλὰ ἐγρηγορικά͵ οὐ μέντοι ἄνευ φαντάσματος καὶ αἰσθήσεώς τινος·

[3]   θολερώτατον τὸ ἐν τοῖς κάτω μέρεσιν. Παντὸς δὲ τοῦ αἵματος ἀρχή͵

[2]   ἐστὶ τὸ περὶ τὴν καρδίαν μέρος. Πάντα γὰρ τὰ ἔναιμα καρδίαν

[2]   ἀρχὴ γίγνεται (ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ μέρους τοῖς ζῴοις ἀφ΄ οὗπερ καὶ

[3]   τῆς ἀορτῆς· ἐν δὲ τῇ μέσῃ γίγνεται ἡ διάκρισις. Ἀλλὰ τὸ

[3]   ἑκατέρας τῆς θαλάμης κοινὴ ἡ μέση· ἐκείνων δ΄ ἑκατέρα δέχεται ἐξ

[2]   ἐστι τριῶν διωρισμένων τόπων ὁ μέσος κεφαλῆς καὶ τῆς κάτω κοιλίας.

[3]   τοῦτό τις ἀπορήσειεν ἄν͵ ὅτι μετὰ τὰ σιτία ἰσχυρότατος ὁ ὕπνος

[3]   κεφαλὴν καὶ τὰ βλέφαρα. Καὶ μετὰ τὰ σιτία μάλιστα τοιοῦτος ὁ

[2]   καὶ τὸ καθεύδειν τοῖς ζῴοις͵ μετὰ ταῦτα λεκτέον. Τοῖς μὲν οὖν

[3]   τὸ γίγνεσθαι ἀδιακριτώτερον τὸ αἷμα μετὰ τὴν τῆς τροφῆς προσφορὰν ὕπνος

[3]   του ὠθεῖσθαι͵ εἶτ΄ ἀντιστρέφειν καὶ μεταβάλλειν καθάπερ εὔριπον. Τὸ δὲ θερ

[3]   εἰς τὰς φλέβας͵ ἐκεῖ δὲ μεταβάλλουσα ἐξαιματοῦται καὶ πορεύεται ἐπὶ τὴν

[2]   αὐτῇ τῇ ἀληθείᾳ προσάπτουσι τὴν μεταφορὰν ταύτην ὡς ἀναπαύσει ὄντι ὥστε

[1]   ὅσα μὲν αὐξήσεως καὶ φθίσεως μετέχει μόνον τῶν ζώντων͵ (ὅτι) τούτοις

[1]   λάθοι ἄν τινα πολλάκις πότερον μετέχουσι τοῦ καθεύδειν ἢ οὔ. Τῶν

[3]   τοῦτο· ἀνάγκη γὰρ τὸ ἀναθυμιώμενον μέχρι του ὠθεῖσθαι͵ εἶτ΄ ἀντιστρέφειν καὶ

[2]   εὐλογώτερον συνέβαινεν ἂν αὐταῖς͵ τὸ μὴ ἅμα ἠρεμεῖν. Ὡς δὲ νῦν

[2]   εἰσφερομένοις ἡ θύραθεν͵ τοῖς δὲ μὴ ἀναπνέουσιν ἡ σύμφυτος (διὸ καὶ

[3]   Πρὸς δὲ τὸ καταψύχεσθαι καὶ μὴ δέχεσθαι ῥᾳδίως τὴν ἀναθυμίασιν συμβάλλεται

[2]   ἀναίμοις καὶ τοῖς ἐντόμοις καὶ μὴ δεχομένοις πνεῦμα ἐν τῷ ἀνάλογον

[2]   ἀνάπαυσιν παντὶ τῷ πεφυκότι κινεῖσθαι͵ μὴ δυναμένῳ δ΄ ἀεὶ καὶ συνεχῶς

[2]   ὁ ὕπνος͵ οὐδ΄ ἐν τῷ μὴ δύνασθαι αἰσθάνεσθαι (καὶ γὰρ ἐν

[3]   πρώτου αἰσθητηρίου κατάληψις πρὸς τὸ μὴ δύνασθαι ἐνεργεῖν͵ ἐξ ἀνάγκης μὲν

[1]   γάρ͵ εἴ τι ἔστι ζῷον μὴ ἔχον αἴσθησιν͵ τοῦτ΄ ἐνδέχεται οὔτε

[3]   ψυχρότατον ὁ ἐγκέφαλος͵ τοῖς δὲ μὴ ἔχουσι τὸ ἀνάλογον τούτῳ μόριον.

[3]   κεφαλῆς) ἡ δὲ τρόφιμος καὶ μὴ νοσώδης καταφέρεται συνισταμένη καὶ καταψύχει

[3]   (οὐ γὰρ ἐνδέχεται ζῷον εἶναι μὴ συμβαινόντων τῶν ἀπεργαζομένων αὐτό) ἕνεκα

[2]   γὰρ τῇ μέν͵ τῇ δὲ μή͵ ταύτῃ καθεῦδον αἰσθήσεται͵ τοῦτο δ΄

[3]   δι΄ εὔροιαν τῶν πόρων͵ ἂν μή τι ἄλλο πάθος ἔχωσιν ὑπεναντίον.

[2]   τῷ τὰς αἰσθήσεις ἀργεῖν καὶ μὴ χρῆσθαι αὐταῖς ὁ ὕπνος͵ οὐδ΄

[1]   εἰ χωριστόν ἐστιν οὔτε εἰ μὴ χωριστόν· τῇ γὰρ δυνάμει καὶ

[3]   γίγνεται ὥσπερ τροφὴ (ἄπεπτος͵ ἂν μὴ ψυχρὸν ᾖ. Καὶ νόσοι δέ

[1]   Εἰ τοίνυν τὸ ἐγρηγορέναι ἐν μηδενὶ ἄλλῳ ἐστὶν ἢ τῷ αἰσθάνεσθαι͵

[3]   πρὸς τὴν κεφαλήν· ὅταν δὲ μηκέτι δύνηται͵ ἀλλὰ τῷ πλήθει ὑπερβάλλῃ

[3]   τὰ ποτὰ καὶ τὰ βρωτά͵ μήκων͵ μανδραγόρας͵ οἶνος͵ αἶραι. Καὶ καταφερόμενοι

[3]   τοῦ γίγνεσθαι τὴν κατάψυξιν͵ οὐ μὴν ἀλλὰ κύριός γ΄ ἐστὶν ὁ

[3]   τροφῆς τοῖς παιδίοις͵ ὥστε πέντε μηνῶν οὐδὲ στρέφουσι τὸν αὐχένα· ὥσπερ

[2]   ὅταν ἡ ἀδυναμία τῆς χρήσεως μήτ΄ ἐν τῷ τυχόντι αἰσθητηρίῳ͵ μήτε

[2]   μήτ΄ ἐν τῷ τυχόντι αἰσθητηρίῳ͵ μήτε δι΄ ἣν ἔτυχεν αἰτίαν͵ ἀλλά͵

[3]   καὶ τοῦ ἠρεμεῖν ἐν ταῖς μήτραις τὰ ἔμβρυα τὸ πρῶτον. Καὶ

[2]   αἰσθητηρίων ἁπάντων· ἔστι μὲν γὰρ μία αἴσθησις͵ καὶ τὸ κύριον αἰσθητήριον

[2]   Διότι δὲ τὰ μὲν ἐνύπνια μνημονεύουσιν ἐγερθέντες͵ τὰς δ΄ ἐγρηγορικὰς πράξεις

[1]   τοῖς καθεύδουσιν ἐνυπνιάζειν͵ ἀλλ΄ οὐ μνημονεύουσιν͵ καὶ εἰ τοῦτο γίγνεται͵ διὰ

[3]   καθάπερ εὔριπον. Τὸ δὲ θερ μὸν ἑκάστου τῶν ζῴων πρὸς τὸ

[2]   ζῴοις· καὶ γὰρ ἡ ἁφὴ μόνη πᾶσιν· εἰ γὰρ τῷ πάσας

[3]   θερμοῦ τοῦ ἀνάγοντος οἱ ἄνθρωποι· μόνον γὰρ ὀρθὸν τῶν ζῴων) καὶ

[1]   τὰ μέλλοντα ὑπ΄ ἀνθρώπου πράσσεσθαι μόνον͵ ἢ καὶ ὧν τὸ δαιμόνιον

[1]   μὲν θατέρου τὰ δὲ θατέρου μόνον͵ ἢ τὰ μὲν οὐδετέρου τὰ

[1]   μὲν αὐξήσεως καὶ φθίσεως μετέχει μόνον τῶν ζώντων͵ (ὅτι) τούτοις οὐχ

[3]   ψυχρὸν ποιεῖ καὶ τὰ ἄλλα μόρια͵ ὅπου ἂν ὑπάρχῃ δυνάμει τὸ

[1]   τὸ καθεῦδον ἔχειν τὸ αἰσθητικὸν μόριον. Αἰσθητικὸν δὲ τὸ δυνατὸν αἰσθάνεσθαι

[1]   τὸ αὑτοῦ ποιεῖ τὸ (θρεπτικὸν μόριον ἐν τῷ καθεύδειν μᾶλλον ἢ

[1]   (οὐ γὰρ ἔχουσι τὸ αἰσθητικὸν μόριον͵ οὔτε εἰ χωριστόν ἐστιν οὔτε

[3]   μὴ ἔχουσι τὸ ἀνάλογον τούτῳ μόριον. Ὥσπερ οὖν τὸ ἀπατμίζον ὑγρὸν

[1]   ὕπνος πάθος τι τοῦ αἰσθητικοῦ μορίου ἐστίν͵ οἷον δεσμός τις καὶ

[1]   κοινά͵ καὶ εἰ κοινά͵ τίνος μορίου τῆς ψυχῆς ἢ τοῦ σώματος͵

[3]   θεωρήσωμεν͵ καὶ τί πάσχοντος τοῦ μορίου τοῦ αἰσθητικοῦ συμβαίνει ἡ ἐγρήγορσις

[2]   καὶ ἡ ἐγρήγορσις πάθη τοῦ μορίου τούτου͵ ἐν ᾧ μὲν τόπῳ

[2]   τὴν σωτηρίαν τοῦ ἐν τούτῳ μορίῳ θερμοῦ ἡ φύσις πεπόρικεν· ῥηθήσεται

[2]   μὲν τόπῳ καὶ ἐν ᾧ μορίῳ πρώτῳ γίγνεται ὁ ὕπνος καὶ

[2]   οὔτε ἀμφοῖν͵ ἀλλά τινι κοινῷ μορίῳ τῶν αἰσθητηρίων ἁπάντων· ἔστι μὲν

[1]   ἑτέροις περὶ τῶν λεγομένων ὡς μορίων τῆς ψυχῆς͵ καὶ τοῦ μὲν

[2]   καὶ μελιττῶν͵ καὶ ἐν ταῖς μυίαις καὶ ὅσα τοιαῦτα. Ἐπεὶ δὲ

Chapitre
[1]	γένη πάντα καὶ τὰ τῶν	μαλακίων	ὦπται καθεύδοντα͵ καὶ τἆλλα πάντα
[3]	πάλιν ἀντιστρέφει καὶ καταφέρεται. Διὸ	μάλιστα	γίγνονται ὕπνοι ἀπὸ τῆς τροφῆς·
[3]	βλέφαρα. Καὶ μετὰ τὰ σιτία	μάλιστα	τοιοῦτος ὁ ὕπνος· πολλὴ γὰρ
[2]	τοῦτο δ΄ ἅμα τῷ ἁπτικῷ	μάλιστα	ὑπάρχει (τοῦτο μὲν γὰρ χωρίζεται
[1]	(θρεπτικὸν μόριον ἐν τῷ καθεύδειν	μᾶλλον	ἢ ἐν τῷ ἐγρηγορέναι· τρέφεται
[3]	ὁ οἶ νος καὶ τούτου	μᾶλλον	ὁ μέλας. Οὕτω δὲ τὰ
[1]	τρέφεται γὰρ καὶ αὐξάνεται τότε	μᾶλλον͵	ὡς οὐδὲν προσδεόμενα πρὸς ταῦτα
[3]	ποτὰ καὶ τὰ βρωτά͵ μήκων͵	μανδραγόρας͵	οἶνος͵ αἶραι. Καὶ καταφερόμενοι καὶ
[3]	ἑκατέρας τῆς φλεβός͵ τῆς τε	μεγάλης	καλουμένης καὶ τῆς ἀορτῆς· ἐν
[3]	καὶ οἱ νανώδεις καὶ οἱ	μεγαλοκέφαλοι·	τῶν μὲν γὰρ αἱ φλέβες
[3]	ὑγρόν͵ τοῖς δὲ νανώδεσι καὶ	μεγαλοκεφάλοις	ἡ ἄνω ὁρμὴ πολλὴ καὶ
[3]	Σημεῖον δὲ τὸ ὑπερβάλλειν τὸ	μέγεθος	τῶν ἄνω πρὸς τὰ κάτω
[2]	δ΄ ἀεὶ καὶ συνεχῶς κινεῖσθαι	μεθ΄	ἡδονῆς͵ ἀναγκαῖον εἶναι καὶ ὠφέλιμον͵
[3]	αὐχένα· ὥσπερ γὰρ τοῖς σφόδρα	μεθύουσιν͵	ὑγρότης ἀναφέρεται πολλή. Εὔλογον δὲ
[3]	πάθος ἔχωσιν ὑπεναντίον. Οὐδ΄ οἱ	μελαγχολικοί·	κατέψυκται γὰρ ὁ εἴσω τόπος͵
[3]	τὰ σώματα αὐτοῖς. Ἡ δὲ	μέλαινα	χολὴ φύσει ψυχρὰ οὖσα καὶ
[3]	νος καὶ τούτου μᾶλλον ὁ	μέλας.	Οὕτω δὲ τὰ ἄνω πλήρη
[2]	τῶν ὁλοπτέρων͵ οἷον σφηκῶν καὶ	μελιττῶν͵	καὶ ἐν ταῖς μυίαις καὶ
[1]	γίγνεται· καὶ πότερον ἐνδέχεται τὰ	μέλλοντα	προορᾶν ἢ οὐκ ἐνδέχεται͵ καὶ
[1]	εἰ ἐνδέχεται· καὶ πότερον τὰ	μέλλοντα	ὑπ΄ ἀνθρώπου πράσσεσθαι μόνον͵ ἢ
[1]	ὁτὲ δὲ οὔ͵ ἢ συμβαίνει	μὲν	ἀεὶ τοῖς καθεύδουσιν ἐνυπνιάζειν͵ ἀλλ΄
[3]	τὸ καθαρώτερον. Ἔστι δὲ λεπτότατον	μὲν	αἷμα καὶ καθαρώτατον τὸ ἐν
[1]	δ΄ αἰσθήσεως τρόπον τινὰ τὴν	μὲν	ἀκινησίαν καὶ οἷον δεσμὸν τὸν
[3]	τοῦ πάθους καθεύδουσιν͵ καὶ καθεύδοντες	μὲν	ἁλίσκονται͵ ἐγρηγορότες δ΄ οὔ· ὅταν
[1]	αἴσθησιν͵ τῶν δ΄ ἐναντίων τῶν	μὲν	ἀνάγκη θάτερον ἀεὶ παρεῖναι τῶν
[3]	καταπίπτει τὰ βλέφαρα͵ καὶ τὰ	μὲν	ἄνω κατέψυκται καὶ τὰ ἔξω͵
[1]	ἄνευ τούτου͵ δῆλον ὡς ὅσα	μὲν	αὐξήσεως καὶ φθίσεως μετέχει μόνον
[3]	νανώδεις καὶ οἱ μεγαλοκέφαλοι· τῶν	μὲν	γὰρ αἱ φλέβες στεναί͵ ὥστ΄
[1]	οὐδετέρου τούτων τῶν παθημάτων· ἄνευ	μὲν	γὰρ αἰσθήσεως οὐχ ὑπάρχει οὔτε
[3]	δ΄ ἐκ κόπων ἐνίων· ὁ	μὲν	γὰρ κόπος συντηκτικόν͵ τὸ δὲ
[2]	μορίῳ τῶν αἰσθητηρίων ἁπάντων· ἔστι	μὲν	γὰρ μία αἴσθησις͵ καὶ τὸ
[2]	πρώτῳ ᾧ αἰσθάνεται πάντων· ὅταν	μὲν	γὰρ τοῦτ΄ ἀδυνατήσῃ͵ ἀνάγκη καὶ
[2]	τῷ ἁπτικῷ μάλιστα ὑπάρχει (τοῦτο	μὲν	γὰρ χωρίζεται τῶν ἄλλων αἰσθητηρίων͵
[3]	μὴ δύνασθαι ἐνεργεῖν͵ ἐξ ἀνάγκης	μὲν	γινόμενος (οὐ γὰρ ἐνδέχεται ζῷον
[3]	γίγνεται ἡ διάκρισις. Ἀλλὰ τὸ	μὲν	διορίζειν περὶ τούτων ἑτέρων ἐστὶ
[3]	μὲν νῦν λεγόμεναι λύσεις ἐνδεχόμεναι	μέν	εἰσι τοῦ γίγνεσθαι τὴν κατάψυξιν͵
[2]	ἡ τοῦ πνεύματος κάθεξις͵ τοῖς	μὲν	εἰσφερομένοις ἡ θύραθεν͵ τοῖς δὲ
[3]	ὀρθὸν τῶν ζῴων) καὶ ἐπιπεσὸν	μὲν	ἔκνοιαν ποιεῖ͵ ὕστερον δὲ φαντασίαν.
[3]	ἐστὶ πᾶσιν ἡ ἐσχάτη τοῖς	μὲν	ἐναίμοις ἡ τοῦ αἵματος φύσις͵
[2]	αὐτῶν ὕστερον. Διότι δὲ τὰ	μὲν	ἐνύπνια μνημονεύουσιν ἐγερθέντες͵ τὰς δ΄
[1]	ἅπαντα κεκοινώνηκεν ἀμφοτέρων͵ ἢ τὰ	μὲν	θατέρου τὰ δὲ θατέρου μόνον͵
[1]	μορίων τῆς ψυχῆς͵ καὶ τοῦ	μὲν	θρεπτικοῦ χωριζομένου τῶν ἄλλων ἐν
[3]	ἂν διακριθῇ τοῦ αἵματος τὸ	μὲν	καθαρώτερον εἰς τὰ ἄνω͵ τὸ
[1]	δὲ τοῦ ἐγρηγορέναι ὑπερβολὴ ὁτὲ	μὲν	νοσώδης ὁτὲ δὲ ἄνευ νόσου
[3]	ὕστερον δὲ φαντασίαν. Ἢ αἱ	μὲν	νῦν λεγόμεναι λύσεις ἐνδεχόμεναι μέν
[2]	τὸ δέ τι κοινόν͵ ἴδιον	μὲν	οἷον τῇ ὄψει τὸ ὁρᾶν͵
[1]	τίνα αἰτίαν οἱ καθεύδοντες ὁτὲ	μὲν	ὀνειρώττουσιν ὁτὲ δὲ οὔ͵ ἢ
[1]	δὲ θατέρου μόνον͵ ἢ τὰ	μὲν	οὐδετέρου τὰ δὲ ἀμφοτέρων· πρὸς
[1]	ὕπνον πάντα ἐγερτὸν εἶναι. Τὰ	μὲν	οὖν ἄλλα σχεδὸν ἅπαντα δῆλα
[2]	ζῴοις͵ μετὰ ταῦτα λεκτέον. Τοῖς	μὲν	οὖν ἄλλοις ζῴοις καθάπερ τοῖς
[3]	καὶ τὸ σωματῶδες ἀναφέρεται. Ἱστάμενον	μὲν	οὖν βαρύνει καὶ ποιεῖ νυστάζειν·
[2]	καὶ τῆς κάτω κοιλίας. Τοῖς	μὲν	οὖν ἐναίμοις τοῦτ΄ ἐστὶ τὸ
[2]	λόγον αἴτιον εἶναί φαμεν) πρῶτον	μὲν	οὖν ἐπειδὴ λέγομεν τὴν φύσιν
[3]	καὶ φαντασία λειποψυχήσασιν ἰσχυρῶς. Τοῦτο	μὲν	οὖν ἔχει τινὰ ἀπορίαν· εἰ
[2]	ἐκ τούτων πάντα θεωρητέον. Ὅτι	μὲν	οὖν ἡ τῆς αἰσθήσεως ἀρχὴ
[3]	λεχθὲν ἐκ τῶν ἀνατομῶν) τῆς	μὲν	οὖν θύραθεν τροφῆς εἰσιούσης εἰς
[3]	περὶ τὸν ἐγκέφαλον φλεβῶν. Τῆς	μὲν	οὖν καταψύξεως τοῦτ΄ ἐστὶν αἴτιον͵
[2]	τῆς κυρίας ἐντεῦθέν ἐστιν. Τῆς	μὲν	οὖν κινήσεως φανερὸν ὅτι καὶ
[3]	ἐκ τῆς τροφῆς βάρους. Τί	μὲν	οὖν τὸ αἴτιον τοῦ καθεύδειν
[1]	γίγνεται ἢ ἀπὸ ταὐτομάτου. Πρῶτον	μὲν	οὖν τοῦτό γε φανερόν͵ ὅτι
[1]	λεχθεὶς λόγος͵ τοῦτο πεισθήσεται. Ὅτι	μὲν	οὖν ὕπνου κοινωνεῖ τὰ ζῷα
[3]	ὅτι ὥσπερ ἡ κοιλία κενὴ	μὲν	οὖσα θερμή ἐστιν͵ ἡ δὲ
[3]	τῇ πρὸς τὸν ἐγκέφαλον ἡ	μὲν	περιττωματικὴ ἀναθυμίασις εἰς φλέγμα συνίσταται
[2]	καλουμένῳ ὕπνῳ· εἰ γὰρ τῇ	μέν͵	τῇ δὲ μή͵ ταύτῃ καθεῦδον
[1]	οὔ. Τῶν δ΄ ὀστρακοδέρμων κατὰ	μὲν	τὴν αἴσθησιν οὐδέ πω γέγονε
[2]	ὅσα τοιαῦτα. Ἐπεὶ δὲ κινεῖν	μέν	τι ἢ ποιεῖν ἄνευ ἰσχύος
[2]	ὑπάρχει καθ΄ ἑκάστην αἴσθησιν τὸ	μέν	τι ἴδιον͵ τὸ δέ τι
[2]	τοῦ μορίου τούτου͵ ἐν ᾧ	μὲν	τόπῳ καὶ ἐν ᾧ μορίῳ
[2]	πλείους͵ σκεπτέον. Ἐπεὶ δ΄ ἔνια	μὲν	τῶν ζῴων ἔχει τὰς αἰσθήσεις
[3]	ἔστι δ΄ οὐκ εὔλογον τὸν	μὲν	ὕπνον εἶναι κατάψυξιν͵ τὰ δ΄
[2]	καὶ ποιοῦσι πολλὰ ἐγρηγορικά͵ οὐ	μέντοι	ἄνευ φαντάσματος καὶ αἰσθήσεώς τινος·
[3]	θολερώτατον τὸ ἐν τοῖς κάτω	μέρεσιν.	Παντὸς δὲ τοῦ αἵματος ἀρχή͵
[2]	ἐστὶ τὸ περὶ τὴν καρδίαν	μέρος.	Πάντα γὰρ τὰ ἔναιμα καρδίαν
[2]	ἀρχὴ γίγνεται (ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ	μέρους	τοῖς ζῴοις ἀφ΄ οὗπερ καὶ
[3]	τῆς ἀορτῆς· ἐν δὲ τῇ	μέσῃ	γίγνεται ἡ διάκρισις. Ἀλλὰ τὸ
[3]	ἑκατέρας τῆς θαλάμης κοινὴ ἡ	μέση·	ἐκείνων δ΄ ἑκατέρα δέχεται ἐξ
[2]	ἐστι τριῶν διωρισμένων τόπων ὁ	μέσος	κεφαλῆς καὶ τῆς κάτω κοιλίας.
[3]	τοῦτό τις ἀπορήσειεν ἄν͵ ὅτι	μετὰ	τὰ σιτία ἰσχυρότατος ὁ ὕπνος
[3]	κεφαλὴν καὶ τὰ βλέφαρα. Καὶ	μετὰ	τὰ σιτία μάλιστα τοιοῦτος ὁ
[2]	καὶ τὸ καθεύδειν τοῖς ζῴοις͵	μετὰ	ταῦτα λεκτέον. Τοῖς μὲν οὖν
[3]	τὸ γίγνεσθαι ἀδιακριτώτερον τὸ αἷμα	μετὰ	τὴν τῆς τροφῆς προσφορὰν ὕπνος
[3]	του ὠθεῖσθαι͵ εἶτ΄ ἀντιστρέφειν καὶ	μεταβάλλειν	καθάπερ εὔριπον. Τὸ δὲ θερ
[3]	εἰς τὰς φλέβας͵ ἐκεῖ δὲ	μεταβάλλουσα	ἐξαιματοῦται καὶ πορεύεται ἐπὶ τὴν
[2]	αὐτῇ τῇ ἀληθείᾳ προσάπτουσι τὴν	μεταφορὰν	ταύτην ὡς ἀναπαύσει ὄντι ὥστε
[1]	ὅσα μὲν αὐξήσεως καὶ φθίσεως	μετέχει	μόνον τῶν ζώντων͵ (ὅτι) τούτοις
[1]	λάθοι ἄν τινα πολλάκις πότερον	μετέχουσι	τοῦ καθεύδειν ἢ οὔ. Τῶν
[3]	τοῦτο· ἀνάγκη γὰρ τὸ ἀναθυμιώμενον	μέχρι	του ὠθεῖσθαι͵ εἶτ΄ ἀντιστρέφειν καὶ
[2]	εὐλογώτερον συνέβαινεν ἂν αὐταῖς͵ τὸ	μὴ	ἅμα ἠρεμεῖν. Ὡς δὲ νῦν
[2]	εἰσφερομένοις ἡ θύραθεν͵ τοῖς δὲ	μὴ	ἀναπνέουσιν ἡ σύμφυτος (διὸ καὶ
[3]	Πρὸς δὲ τὸ καταψύχεσθαι καὶ	μὴ	δέχεσθαι ῥᾳδίως τὴν ἀναθυμίασιν συμβάλλεται
[2]	ἀναίμοις καὶ τοῖς ἐντόμοις καὶ	μὴ	δεχομένοις πνεῦμα ἐν τῷ ἀνάλογον
[2]	ἀνάπαυσιν παντὶ τῷ πεφυκότι κινεῖσθαι͵	μὴ	δυναμένῳ δ΄ ἀεὶ καὶ συνεχῶς
[2]	ὁ ὕπνος͵ οὐδ΄ ἐν τῷ	μὴ	δύνασθαι αἰσθάνεσθαι (καὶ γὰρ ἐν
[3]	πρώτου αἰσθητηρίου κατάληψις πρὸς τὸ	μὴ	δύνασθαι ἐνεργεῖν͵ ἐξ ἀνάγκης μὲν
[1]	γάρ͵ εἴ τι ἔστι ζῷον	μὴ	ἔχον αἴσθησιν͵ τοῦτ΄ ἐνδέχεται οὔτε
[3]	ψυχρότατον ὁ ἐγκέφαλος͵ τοῖς δὲ	μὴ	ἔχουσι τὸ ἀνάλογον τούτῳ μόριον.
[3]	κεφαλῆς) ἡ δὲ τρόφιμος καὶ	μὴ	νοσώδης καταφέρεται συνισταμένη καὶ καταψύχει
[3]	(οὐ γὰρ ἐνδέχεται ζῷον εἶναι	μὴ	συμβαινόντων τῶν ἀπεργαζομένων αὐτό) ἕνεκα
[2]	γὰρ τῇ μέν͵ τῇ δὲ	μή͵	ταύτῃ καθεῦδον αἰσθήσεται͵ τοῦτο δ΄
[3]	δι΄ εὔροιαν τῶν πόρων͵ ἂν	μή	τι ἄλλο πάθος ἔχωσιν ὑπεναντίον.
[2]	τῷ τὰς αἰσθήσεις ἀργεῖν καὶ	μὴ	χρῆσθαι αὐταῖς ὁ ὕπνος͵ οὐδ΄
[1]	εἰ χωριστόν ἐστιν οὔτε εἰ	μὴ	χωριστόν· τῇ γὰρ δυνάμει καὶ
[3]	γίγνεται ὥσπερ τροφὴ (ἄπεπτος͵ ἂν	μὴ	ψυχρὸν ᾖ. Καὶ νόσοι δέ
[1]	Εἰ τοίνυν τὸ ἐγρηγορέναι ἐν	μηδενὶ	ἄλλῳ ἐστὶν ἢ τῷ αἰσθάνεσθαι͵
[3]	πρὸς τὴν κεφαλήν· ὅταν δὲ	μηκέτι	δύνηται͵ ἀλλὰ τῷ πλήθει ὑπερβάλλῃ
[3]	τὰ ποτὰ καὶ τὰ βρωτά͵	μήκων͵	μανδραγόρας͵ οἶνος͵ αἶραι. Καὶ καταφερόμενοι
[3]	τοῦ γίγνεσθαι τὴν κατάψυξιν͵ οὐ	μὴν	ἀλλὰ κύριός γ΄ ἐστὶν ὁ
[3]	τροφῆς τοῖς παιδίοις͵ ὥστε πέντε	μηνῶν	οὐδὲ στρέφουσι τὸν αὐχένα· ὥσπερ
[2]	ὅταν ἡ ἀδυναμία τῆς χρήσεως	μήτ΄	ἐν τῷ τυχόντι αἰσθητηρίῳ͵ μήτε
[2]	μήτ΄ ἐν τῷ τυχόντι αἰσθητηρίῳ͵	μήτε	δι΄ ἣν ἔτυχεν αἰτίαν͵ ἀλλά͵
[3]	καὶ τοῦ ἠρεμεῖν ἐν ταῖς	μήτραις	τὰ ἔμβρυα τὸ πρῶτον. Καὶ
[2]	αἰσθητηρίων ἁπάντων· ἔστι μὲν γὰρ	μία	αἴσθησις͵ καὶ τὸ κύριον αἰσθητήριον
[2]	Διότι δὲ τὰ μὲν ἐνύπνια	μνημονεύουσιν	ἐγερθέντες͵ τὰς δ΄ ἐγρηγορικὰς πράξεις
[1]	τοῖς καθεύδουσιν ἐνυπνιάζειν͵ ἀλλ΄ οὐ	μνημονεύουσιν͵	καὶ εἰ τοῦτο γίγνεται͵ διὰ
[3]	καθάπερ εὔριπον. Τὸ δὲ θερ	μὸν	ἑκάστου τῶν ζῴων πρὸς τὸ
[2]	ζῴοις· καὶ γὰρ ἡ ἁφὴ	μόνη	πᾶσιν· εἰ γὰρ τῷ πάσας
[3]	θερμοῦ τοῦ ἀνάγοντος οἱ ἄνθρωποι·	μόνον	γὰρ ὀρθὸν τῶν ζῴων) καὶ
[1]	τὰ μέλλοντα ὑπ΄ ἀνθρώπου πράσσεσθαι	μόνον͵	ἢ καὶ ὧν τὸ δαιμόνιον
[1]	μὲν θατέρου τὰ δὲ θατέρου	μόνον͵	ἢ τὰ μὲν οὐδετέρου τὰ
[1]	μὲν αὐξήσεως καὶ φθίσεως μετέχει	μόνον	τῶν ζώντων͵ (ὅτι) τούτοις οὐχ
[3]	ψυχρὸν ποιεῖ καὶ τὰ ἄλλα	μόρια͵	ὅπου ἂν ὑπάρχῃ δυνάμει τὸ
[1]	τὸ καθεῦδον ἔχειν τὸ αἰσθητικὸν	μόριον.	Αἰσθητικὸν δὲ τὸ δυνατὸν αἰσθάνεσθαι
[1]	τὸ αὑτοῦ ποιεῖ τὸ (θρεπτικὸν	μόριον	ἐν τῷ καθεύδειν μᾶλλον ἢ
[1]	(οὐ γὰρ ἔχουσι τὸ αἰσθητικὸν	μόριον͵	οὔτε εἰ χωριστόν ἐστιν οὔτε
[3]	μὴ ἔχουσι τὸ ἀνάλογον τούτῳ	μόριον.	Ὥσπερ οὖν τὸ ἀπατμίζον ὑγρὸν
[1]	ὕπνος πάθος τι τοῦ αἰσθητικοῦ	μορίου	ἐστίν͵ οἷον δεσμός τις καὶ
[1]	κοινά͵ καὶ εἰ κοινά͵ τίνος	μορίου	τῆς ψυχῆς ἢ τοῦ σώματος͵
[3]	θεωρήσωμεν͵ καὶ τί πάσχοντος τοῦ	μορίου	τοῦ αἰσθητικοῦ συμβαίνει ἡ ἐγρήγορσις
[2]	καὶ ἡ ἐγρήγορσις πάθη τοῦ	μορίου	τούτου͵ ἐν ᾧ μὲν τόπῳ
[2]	τὴν σωτηρίαν τοῦ ἐν τούτῳ	μορίῳ	θερμοῦ ἡ φύσις πεπόρικεν· ῥηθήσεται
[2]	μὲν τόπῳ καὶ ἐν ᾧ	μορίῳ	πρώτῳ γίγνεται ὁ ὕπνος καὶ
[2]	οὔτε ἀμφοῖν͵ ἀλλά τινι κοινῷ	μορίῳ	τῶν αἰσθητηρίων ἁπάντων· ἔστι μὲν
[1]	ἑτέροις περὶ τῶν λεγομένων ὡς	μορίων	τῆς ψυχῆς͵ καὶ τοῦ μὲν
[2]	καὶ μελιττῶν͵ καὶ ἐν ταῖς	μυίαις	καὶ ὅσα τοιαῦτα. Ἐπεὶ δὲ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 12/11/2009