Chapitre
[2]	ἀναγκαῖον ἀργεῖν ἅμα καὶ ἀκινητί	ζειν·	τοὐναντίον γὰρ εὐλογώτερον συνέβαινεν ἂν
[1]	μὲν οὖν ὕπνου κοινωνεῖ τὰ	ζῷα	πάντα͵ φανερὸν ἐκ τούτων. Τῷ
[1]	ἄλλων ἐν τοῖς ἔχουσι σώμασι	ζωήν͵	τῶν δ΄ ἄλλων οὐδενὸς ἄνευ
[1]	καὶ φθίσεως μετέχει μόνον τῶν	ζώντων͵	(ὅτι) τούτοις οὐχ ὑπάρχει ὕπνος
[2]	(ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ μέρους τοῖς	ζῴοις	ἀφ΄ οὗπερ καὶ ἡ τῆς
[2]	λεκτέον. Τοῖς μὲν οὖν ἄλλοις	ζῴοις	καθάπερ τοῖς ἐναίμοις ὑποληπτέον εἶναι
[2]	Διὸ καὶ πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς	ζῴοις·	καὶ γὰρ ἡ ἁφὴ μόνη
[1]	διὰ τίν΄ αἰτίαν ὑπάρχει τοῖς	ζῴοις·	καὶ πότερον ἅπαντα κεκοινώνηκεν ἀμφοτέρων͵
[2]	ἐγρηγορέναι καὶ τὸ καθεύδειν τοῖς	ζῴοις͵	μετὰ ταῦτα λεκτέον. Τοῖς μὲν
[3]	μὲν γινόμενος (οὐ γὰρ ἐνδέχεται	ζῷον	εἶναι μὴ συμβαινόντων τῶν ἀπεργαζομένων
[2]	ὑποθέσεως τὴν ἀνάγκην͵ ὅτι εἰ	ζῷον	ἔσται ἔχον τὴν αὑτοῦ φύσιν͵
[3]	γίγνεται ὁ ὕπνος καὶ τὸ	ζῷον	καθεύδει. Σημεῖον δὲ τούτων καὶ
[1]	Οὐ γάρ͵ εἴ τι ἔστι	ζῷον	μὴ ἔχον αἴσθησιν͵ τοῦτ΄ ἐνδέχεται
[1]	γὰρ αἴσθησιν ἔχειν ὥρισται τὸ	ζῷον͵	τῆς δ΄ αἰσθήσεως τρόπον τινὰ
[2]	ὁποιανοῦν αἴσθησιν αἰσθάνεσθαι τὸ καθεῦδον	ζῷον͵	φανερὸν ὅτι πάσαις ἀναγκαῖον ὑπάρχειν
[1]	φανερόν͵ ὅτι τῷ αὐτῷ τοῦ	ζῴου	ἥ τε ἐγρήγορσις ὑπάρχει καὶ
[3]	δὴ ὅτι ἐπεὶ ἀναγκαῖον τῷ	ζῴῳ͵	ὅταν αἴσθησιν ἔχῃ͵ τότε πρῶτον
[1]	ἀλλὰ τοῖς αὐτοῖς ὑπάρχει τῶν	ζῴων	ἀμφότερα τὰ πάθη ταῦτα. Οὐ
[2]	ἔχει͵ πλὴν εἴ τι τῶν	ζῴων	ἀτελές (εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν
[2]	Ἐπεὶ δ΄ ἔνια μὲν τῶν	ζῴων	ἔχει τὰς αἰσθήσεις πάσας͵ ἔνια
[1]	αὐτῷ͵ οἷον ἀεί τι γένος	ζῴων	καθεύδειν ἢ ἀεί τι ἐγρηγορέναι.
[3]	ἄνθρωποι· μόνον γὰρ ὀρθὸν τῶν	ζῴων)	καὶ ἐπιπεσὸν μὲν ἔκνοιαν ποιεῖ͵
[3]	δὲ θερ μὸν ἑκάστου τῶν	ζῴων	πρὸς τὸ ἄνω πέφυκε φέρεσθαι·
[2]	ὄντι ὥστε σωτηρίας ἕνεκα τῶν	ζῴων	ὑπάρχει. Ἡ δ΄ ἐγρήγορσις τέλος·
[2]	Ἔτι δὲ ἀναγκαῖον ἑκάστῳ τῶν	ζῴων	ὑπάρχειν τὸν ὕπνον. Λέγω δ΄

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/11/2009