Chapitre
[3]	τὸ φάντασμα. Πολλὰ δ΄ ἐστὶν	ἃ	λέγουσιν οἱ σφόδρα λειποψυχήσαντες καὶ
[2]	ἕνεκά του ποιεῖν͵ τοῦτο δὲ	ἀγαθόν	τι͵ τὴν δ΄ ἀνάπαυσιν παντὶ
[3]	τὸ ὅλον δὲ φίλυπνοι οἱ	ἀδηλόφλεβοι	καὶ οἱ νανώδεις καὶ οἱ
[3]	οἰκειότερον· διὰ δὲ τὸ γίγνεσθαι	ἀδιακριτώτερον	τὸ αἷμα μετὰ τὴν τῆς
[2]	ταῖς λειποψυχίαις τοιοῦτόν τι συμβαίνει·	ἀδυναμία	γὰρ αἰσθήσεως ἡ λειποψυχία͵ γίγνονται
[1]	πάθος ὕπνος͵ τοῦτο δ΄ ἐστὶν	ἀδυναμία	δι΄ ὑπερβολὴν τοῦ ἐγρηγορέναι͵ ἡ
[1]	νόσου γίγνεται͵ ὥστε καὶ ἡ	ἀδυναμία	καὶ ἡ διάλυσις ὡσαύτως ἔσται͵
[3]	εἴπομεν͵ οὐκ ἔστιν ὁ ὕπνος	ἀδυναμία	πᾶσα τοῦ αἰσθητικοῦ͵ ἀλλ΄ ἐκ
[2]	ἀναίσθητοι γίγνονται) ἀλλ΄ ὅταν ἡ	ἀδυναμία	τῆς χρήσεως μήτ΄ ἐν τῷ
[3]	γάρ ἐστιν ὁ ὕπνος ἡτισοῦν	ἀδυναμία	τοῦ αἰσθητικοῦ͵ καθάπερ εἴρηται· καὶ
[3]	καὶ λειποψυχία ποιεῖ τὴν τοιαύτην	ἀδυναμίαν.	Ἤδη δὲ γεγένηταί τισι καὶ
[2]	ἀνάγκη καὶ τοῖς αἰσθητηρίοις πᾶσιν	ἀδυνατεῖν	αἰσθέσθαι͵ ὅταν δ΄ ἐκείνων τι͵
[1]	ὅσον δύναταί τι ποιεῖν͵ ἀνάγκη	ἀδυνατεῖν͵	οἷον τὰ ὄμματα ὁρῶντα͵ καὶ
[2]	ἀδυνατοῦν τος οὐκ ἀνάγκη τοῦτ΄	ἀδυνατεῖν.	Φανερὸν δὲ ἐκ πολλῶν ὅτι
[1]	ἦν χρόνον δυνάμενον αἰσθάνεσθαι συνεχῶς͵	ἀδυνατήσει	καὶ οὐκέτι τοῦτο ποιήσει. Εἰ
[2]	πάντων· ὅταν μὲν γὰρ τοῦτ΄	ἀδυνατήσῃ͵	ἀνάγκη καὶ τοῖς αἰσθητηρίοις πᾶσιν
[1]	πᾶν τὸ ἐγρηγορὸς ἐνδέχεσθαι καθεύδειν·	ἀδύνατον	γὰρ ἀεὶ ἐνεργεῖν. Ὁμοίως δὲ
[2]	αὐτῶν ἐν τοῖς Περὶ ψυχῆς)	ἀδύνατον	δ΄ ἐστὶν ἁπλῶς ὁποιανοῦν αἴσθησιν
[2]	ταύτῃ καθεῦδον αἰσθήσεται͵ τοῦτο δ΄	ἀδύνατον.	Ἐπεὶ δ΄ ὑπάρχει καθ΄ ἑκάστην
[2]	τι ἢ ποιεῖν ἄνευ ἰσχύος	ἀδύνατον͵	ἰσχὺν δὲ ποιεῖ ἡ τοῦ
[1]	τῇ αἰσθήσει κυρίως καὶ ἁπλῶς	ἀδύνατον	καθεῦδον ἅμα· διὸ ἀναγκαῖον ὕπνον
[2]	λοιπὰ πάντα͵ ἐκείνων δέ τινος	ἀδυνατοῦν	τος οὐκ ἀνάγκη τοῦτ΄ ἀδυνατεῖν.
[3]	νυστάζοντες τοῦτο δοκοῦσι πάσχειν͵ καὶ	ἀδυνατοῦσιν	αἴρειν τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ
[1]	τις ὁ ὕπνος τῆς ἐγρηγόρσεως·	ἀεὶ	γὰρ τὰ ἐναντία καὶ ἐπὶ
[1]	καὶ ὅτι οὐδέν ἐστιν ὃ	ἀεὶ	ἐγρήγορεν ἢ ἀεὶ καθεύδει͵ ἀλλὰ
[1]	Ὁμοίως δὲ οὐδὲ καθεύδειν οὐδὲν	ἀεὶ	ἐνδέχεται. Ὁ γὰρ ὕπνος πάθος
[1]	ἐγρηγορὸς ἐνδέχεσθαι καθεύδειν· ἀδύνατον γὰρ	ἀεὶ	ἐνεργεῖν. Ὁμοίως δὲ οὐδὲ καθεύδειν
[1]	ἐστιν ὃ ἀεὶ ἐγρήγορεν ἢ	ἀεὶ	καθεύδει͵ ἀλλὰ τοῖς αὐτοῖς ὑπάρχει
[2]	πεφυκότι κινεῖσθαι͵ μὴ δυναμένῳ δ΄	ἀεὶ	καὶ συνεχῶς κινεῖσθαι μεθ΄ ἡδονῆς͵
[1]	ἐναντίων τῶν μὲν ἀνάγκη θάτερον	ἀεὶ	παρεῖναι τῶν δ΄ οὔ͵ τῷ
[1]	ἀεὶ ὑπάρχειν τῷ αὐτῷ͵ οἷον	ἀεί	τι γένος ζῴων καθεύδειν ἢ
[1]	τι γένος ζῴων καθεύδειν ἢ	ἀεί	τι ἐγρηγορέναι. Ἔτι ὅσων ἔστι
[1]	δὲ οὔ͵ ἢ συμβαίνει μὲν	ἀεὶ	τοῖς καθεύδουσιν ἐνυπνιάζειν͵ ἀλλ΄ οὐ
[1]	ἐνδέχεται δὲ οὐδὲ θάτερον τούτων	ἀεὶ	ὑπάρχειν τῷ αὐτῷ͵ οἷον ἀεί
[3]	γίγνεται͵ κἀκεῖ ἀνιόντος τοῦ θερμοῦ	ἀθροιζόμενον	τὸ ψυχρὸν καταψύχει͵ καὶ τὸ
[3]	γίγνονται ὕπνοι ἀπὸ τῆς τροφῆς·	ἀθρόον	γὰρ πολὺ τό τε ὑγρὸν
[3]	ἐν τοῖς ἄνω τόποις γένηται͵	ἀθρόον	πάλιν ἀντιστρέφει καὶ καταφέρεται. Διὸ
[3]	ὑπὸ τοῦ συμφύτου θερμοῦ ἀντιπερίστασις	ἀθρόως	ἐπὶ τὸ πρῶτον αἰσθητήριον· καὶ
[3]	ποιεῖ͵ ὕστερον δὲ φαντασίαν. Ἢ	αἱ	μὲν νῦν λεγόμεναι λύσεις ἐνδεχόμεναι
[3]	οἱ μεγαλοκέφαλοι· τῶν μὲν γὰρ	αἱ	φλέβες στεναί͵ ὥστ΄ οὐ ῥᾴδιον
[3]	ἀνάλογον͵ (τόπος δὲ τοῦ αἵματος	αἱ	φλέβες͵ τούτων δ΄ ἀρχὴ ἡ
[3]	καθαρώτερον. Ἔστι δὲ λεπτότατον μὲν	αἷμα	καὶ καθαρώτατον τὸ ἐν τῇ
[3]	καὶ διακριθῇ τό τε σωματωδέστερον	αἷμα	καὶ τὸ καθαρώτερον. Ἔστι δὲ
[3]	δὲ τὸ γίγνεσθαι ἀδιακριτώτερον τὸ	αἷμα	μετὰ τὴν τῆς τροφῆς προσφορὰν
[3]	τὸ ἀνάλογον͵ (τόπος δὲ τοῦ	αἵματος	αἱ φλέβες͵ τούτων δ΄ ἀρχὴ
[3]	κάτω μέρεσιν. Παντὸς δὲ τοῦ	αἵματος	ἀρχή͵ ὥσπερ εἴρηται καὶ ἐνταῦθα
[3]	γίγνεται͵ ἕως ἂν διακριθῇ τοῦ	αἵματος	τὸ μὲν καθαρώτερον εἰς τὰ
[3]	τοῖς μὲν ἐναίμοις ἡ τοῦ	αἵματος	φύσις͵ τοῖς δ΄ ἀναίμοις τὸ
[3]	τὰ βρωτά͵ μήκων͵ μανδραγόρας͵ οἶνος͵	αἶραι.	Καὶ καταφερόμενοι καὶ νυστάζοντες τοῦτο
[3]	τοῦτο δοκοῦσι πάσχειν͵ καὶ ἀδυνατοῦσιν	αἴρειν	τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ βλέφαρα.
[2]	ἐγίγνετο τὸ καθεύδειν͵ ἄτοπον εἰ	αἷς	οὔτε ἀνάγκη οὔτε δυνατὸν τρόπον
[1]	μηδενὶ ἄλλῳ ἐστὶν ἢ τῷ	αἰσθάνεσθαι͵	δῆλον ὅτι ᾧ περ αἰσθάνεται͵
[1]	ἴδιον͵ οὔτ΄ ἄψυχον σῶμα δυνατὸν	αἰσθάνεσθαι.	Διωρισμένων δὲ πρότερον ἐν ἑτέροις
[1]	πάντα ἢ τῶν ἔξωθέν τινος	αἰσθάνεσθαι	ἢ τῶν ἐν αὑτῷ κινήσεων.
[2]	οὐδ΄ ἐν τῷ μὴ δύνασθαι	αἰσθάνεσθαι	(καὶ γὰρ ἐν ταῖς λειποψυχίαις
[2]	δ΄ ἐγρήγορσις τέλος· τὸ γὰρ	αἰσθάνεσθαι	καὶ τὸ φρονεῖν πᾶσι τέλος
[1]	δή τινός ἐστιν ἔργον τὸ	αἰσθάνεσθαι͵	καὶ τοῦτο͵ ἂν ὑπερβάλλῃ ὅσον
[1]	μόριον. Αἰσθητικὸν δὲ τὸ δυνατὸν	αἰσθάνεσθαι	κατ΄ ἐνέργειαν· ἐνεργεῖν δὲ τῇ
[1]	οὔτε τῆς ψυχῆς ἴδιον τὸ	αἰσθάνεσθαι	οὔτε τοῦ σώματος (οὗ γὰρ
[1]	ὑπερβάλλῃ ὅσον ἦν χρόνον δυνάμενον	αἰσθάνεσθαι	συνεχῶς͵ ἀδυνατήσει καὶ οὐκέτι τοῦτο
[2]	δ΄ ἐστὶν ἁπλῶς ὁποιανοῦν αἴσθησιν	αἰσθάνεσθαι	τὸ καθεῦδον ζῷον͵ φανερὸν ὅτι
[2]	καὶ ὅτι ὁρᾷ καὶ ἀκούει	αἰσθάνεται	(οὐ γὰρ δὴ τῇ γε
[2]	νῦν͵ ἐν τῷ πρώτῳ ᾧ	αἰσθάνεται	πάντων· ὅταν μὲν γὰρ τοῦτ΄
[1]	αἰσθάνεσθαι͵ δῆλον ὅτι ᾧ περ	αἰσθάνεται͵	τούτῳ καὶ ἐγρήγορε τὰ ἐγρηγορότα
[1]	καὶ τὸν καθυπνοῦντα· τὸν δὲ	αἰσθανόμενον	ἐγρηγορέναι νομίζομεν͵ καὶ τὸν ἐγρηγορότα
[2]	καὶ τοῖς αἰσθητηρίοις πᾶσιν ἀδυνατεῖν	αἰσθέσθαι͵	ὅταν δ΄ ἐκείνων τι͵ οὐκ
[2]	τινος· τὸ γὰρ ἐνύπνιόν ἐστιν	αἴσθημα	τρόπον τινά· λεκτέον δὲ περὶ
[1]	κατ΄ ἐνέργειαν· ἐνεργεῖν δὲ τῇ	αἰσθήσει	κυρίως καὶ ἁπλῶς ἀδύνατον καθεῦδον
[2]	αἰσθητήριον ἕν͵ τὸ δ΄ εἶναι	αἰσθήσει	τοῦ γένους ἑκάστου ἕτερον͵ οἷον
[2]	ὅτι οὐκ ἐν τῷ τὰς	αἰσθήσεις	ἀργεῖν καὶ μὴ χρῆσθαι αὐταῖς
[2]	τῷ πάσας τι πεπονθέναι τὰς	αἰσθήσεις	ἐγίγνετο τὸ καθεύδειν͵ ἄτοπον εἰ
[2]	μὲν τῶν ζῴων ἔχει τὰς	αἰσθήσεις	πάσας͵ ἔνια δ΄ οὐκ ἔχει͵
[2]	τῇ δὲ μή͵ ταύτῃ καθεῦδον	αἰσθήσεται͵	τοῦτο δ΄ ἀδύνατον. Ἐπεὶ δ΄
[2]	Ὅτι μὲν οὖν ἡ τῆς	αἰσθήσεως	ἀρχὴ γίγνεται (ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ
[1]	οὐδὲν προσδεόμενα πρὸς ταῦτα τῆς	αἰσθήσεως.	~Διὰ τί δὲ καθεύδει καὶ
[2]	τοιοῦτόν τι συμβαίνει· ἀδυναμία γὰρ	αἰσθήσεως	ἡ λειποψυχία͵ γίγνονται δὲ καὶ
[1]	τῶν παθημάτων· ἄνευ μὲν γὰρ	αἰσθήσεως	οὐχ ὑπάρχει οὔτε ὕπνος οὔτε
[2]	ἀρχὴ τῆς κινήσεως καὶ τῆς	αἰσθήσεως	τῆς κυρίας ἐντεῦθέν ἐστιν. Τῆς
[2]	τῶν ὁλοπτέρων) κινεῖται δὲ πᾶν	αἰσθήσεώς	τινος γενομένης͵ ἢ οἰκείας ἢ
[2]	οὐ μέντοι ἄνευ φαντάσματος καὶ	αἰσθήσεώς	τινος· τὸ γὰρ ἐνύπνιόν ἐστιν
[1]	ὥρισται τὸ ζῷον͵ τῆς δ΄	αἰσθήσεως	τρόπον τινὰ τὴν μὲν ἀκινησίαν
[2]	ἀδύνατον δ΄ ἐστὶν ἁπλῶς ὁποιανοῦν	αἴσθησιν	αἰσθάνεσθαι τὸ καθεῦδον ζῷον͵ φανερὸν
[1]	φανερὸν ἐκ τούτων. Τῷ γὰρ	αἴσθησιν	ἔχειν ὥρισται τὸ ζῷον͵ τῆς
[3]	ἐπεὶ ἀναγκαῖον τῷ ζῴῳ͵ ὅταν	αἴσθησιν	ἔχῃ͵ τότε πρῶτον τροφήν τε
[2]	ἐγρήγορε καὶ διὰ ποίαν τινὰ	αἴσθησιν	ἢ ποίας͵ εἰ διὰ πλείους͵
[1]	δ΄ ὀστρακοδέρμων κατὰ μὲν τὴν	αἴσθησιν	οὐδέ πω γέγονε φανερὸν εἰ
[2]	Ἐπεὶ δ΄ ὑπάρχει καθ΄ ἑκάστην	αἴσθησιν	τὸ μέν τι ἴδιον͵ τὸ
[1]	ἐστι τὰ πάθη ταῦτα περὶ	αἴσθησιν	τοῦ πρώτου αἰσθητικοῦ) οὐκ ἐνδέχεται
[1]	τι ἔστι ζῷον μὴ ἔχον	αἴσθησιν͵	τοῦτ΄ ἐνδέχεται οὔτε καθεύδειν οὔτε
[1]	ἐγρηγορέναι ὥρισται τῷ (λελύσθαι τὴν	αἴσθησιν͵	τῶν δ΄ ἐναντίων τῶν μὲν
[2]	ἁπάντων· ἔστι μὲν γὰρ μία	αἴσθησις͵	καὶ τὸ κύριον αἰσθητήριον ἕν͵
[1]	ὕπνος οὔτε ἐγρήγορσις· οἷς δ΄	αἴσθησις	ὑπάρχει͵ καὶ τὸ λυπεῖσθαι καὶ
[1]	ἡ ἐνέργεια· ἡ δὲ λεγομένη	αἴσθησις	ὡς ἐνέργεια κίνησίς τις διὰ
[2]	τοῦτ΄ ἀδυνατήσῃ͵ ἀνάγκη καὶ τοῖς	αἰσθητηρίοις	πᾶσιν ἀδυνατεῖν αἰσθέσθαι͵ ὅταν δ΄
[2]	μία αἴσθησις͵ καὶ τὸ κύριον	αἰσθητήριον	ἕν͵ τὸ δ΄ εἶναι αἰσθήσει
[3]	ἀντιπερίστασις ἀθρόως ἐπὶ τὸ πρῶτον	αἰσθητήριον·	καὶ τί ἐστιν ὁ ὕπνος͵
[2]	γὰρ κυρίου τῶν ἄλλων πάντων	αἰσθητηρίου͵	καὶ πρὸς ὃ συντείνει τἆλλα͵
[3]	ὁ ὕπνος͵ ὅτι τοῦ πρώτου	αἰσθητηρίου	κατάληψις πρὸς τὸ μὴ δύνασθαι
[2]	χρήσεως μήτ΄ ἐν τῷ τυχόντι	αἰσθητηρίῳ͵	μήτε δι΄ ἣν ἔτυχεν αἰτίαν͵
[2]	ἢ ἀλλοτρίας͵ ἐν τῷ πρώτῳ	αἰσθητηρίῳεἰ	δή ἐστιν ὁ ὕπνος καὶ
[2]	ἀλλά τινι κοινῷ μορίῳ τῶν	αἰσθητηρίων	ἁπάντων· ἔστι μὲν γὰρ μία
[2]	μὲν γὰρ χωρίζεται τῶν ἄλλων	αἰσθητηρίων͵	τὰ δ΄ ἄλλα τούτου ἀχώριστα͵
[1]	καθεῦδον ἔχειν τὸ αἰσθητικὸν μόριον.	Αἰσθητικὸν	δὲ τὸ δυνατὸν αἰσθάνεσθαι κατ΄
[1]	πᾶν τὸ καθεῦδον ἔχειν τὸ	αἰσθητικὸν	μόριον. Αἰσθητικὸν δὲ τὸ δυνατὸν
[1]	φυτοῖς (οὐ γὰρ ἔχουσι τὸ	αἰσθητικὸν	μόριον͵ οὔτε εἰ χωριστόν ἐστιν
[3]	ὁ ὕπνος ἀδυναμία πᾶσα τοῦ	αἰσθητικοῦ͵	ἀλλ΄ ἐκ τῆς περὶ τὴν
[3]	ὁ ὕπνος ἡτισοῦν ἀδυναμία τοῦ	αἰσθητικοῦ͵	καθάπερ εἴρηται· καὶ γὰρ ἔκνοια
[1]	γὰρ ὕπνος πάθος τι τοῦ	αἰσθητικοῦ	μορίου ἐστίν͵ οἷον δεσμός τις
[1]	ταῦτα περὶ αἴσθησιν τοῦ πρώτου	αἰσθητικοῦ)	οὐκ ἐνδέχεται δὲ οὐδὲ θάτερον
[3]	τί πάσχοντος τοῦ μορίου τοῦ	αἰσθητικοῦ	συμβαίνει ἡ ἐγρήγορσις καὶ ὁ
[1]	καὶ νόσος͵ καὶ κάλλος καὶ	αἶσχος͵	καὶ ἰσχὺς καὶ ἀσθένεια͵ καὶ
[3]	ὕπνον εἶναι κατάψυξιν͵ τὰ δ΄	αἴτια	τοῦ καθεύδειν θερμά. Πότερον οὖν
[2]	τοῖς ἐναίμοις ὑποληπτέον εἶναι τὰ	αἴτια	τοῦ πάθους ἢ ταὐτὰ ἢ
[2]	αἰσθητηρίῳ͵ μήτε δι΄ ἣν ἔτυχεν	αἰτίαν͵	ἀλλά͵ καθάπερ εἴρηται νῦν͵ ἐν
[1]	εἰ τοῦτο γίγνεται͵ διὰ τίνα	αἰτίαν	γίγνεται· καὶ πότερον ἐνδέχεται τὰ
[3]	ἀντιπερίστασις φυσικὴ διὰ τὴν εἰρημένην	αἰτίαν·	διὸ πολλὴ ἡ κίνησις τοῦ
[3]	αὔξησιν. Διὰ ταύτην δὲ τὴν	αἰτίαν	καὶ ἐπιληπτικὰ γίγνεται· ὅμοιον γὰρ
[1]	ὧν τὸ δαιμόνιον ἔχει τὴν	αἰτίαν͵	καὶ φύσει γίγνεται ἢ ἀπὸ
[1]	τὸ ἐνύπνιον͵ καὶ διὰ τίνα	αἰτίαν	οἱ καθεύδοντες ὁτὲ μὲν ὀνειρώττουσιν
[2]	ἀνάγκη τούτῳ. Δι΄ ἣν δ΄	αἰτίαν	συμβαίνει τὸ καθεύδειν͵ καὶ ποῖόν
[1]	τοῦ σώματος͵ καὶ διὰ τίν΄	αἰτίαν	ὑπάρχει τοῖς ζῴοις· καὶ πότερον
[2]	Ἐπεὶ δὲ τρόποι πλείους τῆς	αἰτίας	(καὶ γὰρ τὸ τίνος ἕνεκεν͵
[2]	τὴν ὕλην καὶ τὸν λόγον	αἴτιον	εἶναί φαμεν) πρῶτον μὲν οὖν
[3]	δὲ τοῦτ΄ εἶναι τὸ πάθος	αἴτιον	καὶ τοῦ ἠρεμεῖν ἐν ταῖς
[3]	μὲν οὖν καταψύξεως τοῦτ΄ ἐστὶν	αἴτιον͵	καίπερ τῆς ἀναθυμιάσεως ὑπερβαλλούσης τῇ
[3]	βάρους. Τί μὲν οὖν τὸ	αἴτιον	τοῦ καθεύδειν εἴρηται͵ ὅτι ἡ
[1]	ἐστίν͵ οἷον δεσμός τις καὶ	ἀκινησία͵	ὥστ΄ ἀνάγκη πᾶν τὸ καθεῦδον
[1]	αἰσθήσεως τρόπον τινὰ τὴν μὲν	ἀκινησίαν	καὶ οἷον δεσμὸν τὸν ὕπνον
[2]	ταύτας ἀναγκαῖον ἀργεῖν ἅμα καὶ	ἀκινητί	ζειν· τοὐναντίον γὰρ εὐλογώτερον συνέβαινεν
[1]	καὶ ὄψις καὶ τυφλότης͵ καὶ	ἀκοὴ	καὶ κωφότης. Ἔτι δὲ (καὶ
[2]	ὄψει τὸ ὁρᾶν͵ τῇ δ΄	ἀκοῇ	τὸ ἀκούειν͵ καὶ ταῖς ἄλλαις
[2]	δέ τις καὶ κοινὴ δύναμις	ἀκολουθοῦσα	πάσαις͵ ᾗ καὶ ὅτι ὁρᾷ
[2]	ᾗ καὶ ὅτι ὁρᾷ καὶ	ἀκούει	αἰσθάνεται (οὐ γὰρ δὴ τῇ
[2]	ὁρᾶν͵ τῇ δ΄ ἀκοῇ τὸ	ἀκούειν͵	καὶ ταῖς ἄλλαις ἑκάστῃ κατὰ
[2]	τῷ δὲ ὕπνῳ αὐτῇ τῇ	ἀληθείᾳ	προσάπτουσι τὴν μεταφορὰν ταύτην ὡς
[3]	πάθους καθεύδουσιν͵ καὶ καθεύδοντες μὲν	ἁλίσκονται͵	ἐγρηγορότες δ΄ οὔ· ὅταν γὰρ
[3]	ὕπνος ἀδυναμία πᾶσα τοῦ αἰσθητικοῦ͵	ἀλλ΄	ἐκ τῆς περὶ τὴν τροφὴν
[2]	αὐχένι φλέβας καταλαμβανόμενοι ἀναίσθητοι γίγνονται)	ἀλλ΄	ὅταν ἡ ἀδυναμία τῆς χρήσεως
[1]	μὲν ἀεὶ τοῖς καθεύδουσιν ἐνυπνιάζειν͵	ἀλλ΄	οὐ μνημονεύουσιν͵ καὶ εἰ τοῦτο
[3]	αὐτὸν λόγον ὑποληπτέον εἶναι πάντων.	Ἀλλὰ	γάρ͵ ὥσπερ εἴπομεν͵ οὐκ ἔστιν
[3]	αὐτὰ πίνειν ἢ τὰς τίτθας)	ἀλλὰ	δεῖ πίνειν ὑδαρῆ καὶ ὀλίγον·
[2]	μήτε δι΄ ἣν ἔτυχεν αἰτίαν͵	ἀλλά͵	καθάπερ εἴρηται νῦν͵ ἐν τῷ
[3]	γίγνεσθαι τὴν κατάψυξιν͵ οὐ μὴν	ἀλλὰ	κύριός γ΄ ἐστὶν ὁ τόπος
[2]	γεύσει οὔτε ὄψει οὔτε ἀμφοῖν͵	ἀλλά	τινι κοινῷ μορίῳ τῶν αἰσθητηρίων
[3]	τῇ μέσῃ γίγνεται ἡ διάκρισις.	Ἀλλὰ	τὸ μὲν διορίζειν περὶ τούτων
[1]	ἀεὶ ἐγρήγορεν ἢ ἀεὶ καθεύδει͵	ἀλλὰ	τοῖς αὐτοῖς ὑπάρχει τῶν ζῴων
[3]	κεφαλήν· ὅταν δὲ μηκέτι δύνηται͵	ἀλλὰ	τῷ πλήθει ὑπερβάλλῃ τὸ ἀναχθέν͵
[3]	καὶ ἔστιν ὑπνωτικὰ οἶνος καὶ	ἄλλα	θερμότητα ἔχοντα τοιαῦτα͵ ἔστι δ΄
[3]	τόπον ψυχρὸν ποιεῖ καὶ τὰ	ἄλλα	μόρια͵ ὅπου ἂν ὑπάρχῃ δυνάμει
[1]	ἐγερτὸν εἶναι. Τὰ μὲν οὖν	ἄλλα	σχεδὸν ἅπαντα δῆλα κοινωνοῦνθ΄ ὕπνου͵
[2]	τῶν ἄλλων αἰσθητηρίων͵ τὰ δ΄	ἄλλα	τούτου ἀχώριστα͵ εἴρηται δὲ περὶ
[2]	ἀκοῇ τὸ ἀκούειν͵ καὶ ταῖς	ἄλλαις	ἑκάστῃ κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον͵
[3]	τῶν πόρων͵ ἂν μή τι	ἄλλο	πάθος ἔχωσιν ὑπεναντίον. Οὐδ΄ οἱ
[1]	ὁμοίως δὲ καὶ χεῖρα καὶ	ἄλλο	πᾶν οὗ ἔστι τι ἔργον.
[3]	περὶ τὸν ἐγκέφαλον͵ ὥσπερ ἐν	ἄλλοις	εἴρηται. Πάντων δ΄ ἐστὶ τῶν
[2]	ταῦτα λεκτέον. Τοῖς μὲν οὖν	ἄλλοις	ζῴοις καθάπερ τοῖς ἐναίμοις ὑποληπτέον
[3]	εἴρηται καὶ ἐνταῦθα καὶ ἐν	ἄλλοις͵	ἡ καρδία. Τῶν δ΄ ἐν
[2]	τινος γενομένης͵ ἢ οἰκείας ἢ	ἀλλοτρίας͵	ἐν τῷ πρώτῳ αἰσθητηρίῳεἰ δή
[1]	τοίνυν τὸ ἐγρηγορέναι ἐν μηδενὶ	ἄλλῳ	ἐστὶν ἢ τῷ αἰσθάνεσθαι͵ δῆλον
[2]	(τοῦτο μὲν γὰρ χωρίζεται τῶν	ἄλλων	αἰσθητηρίων͵ τὰ δ΄ ἄλλα τούτου
[1]	τοῦ μὲν θρεπτικοῦ χωριζομένου τῶν	ἄλλων	ἐν τοῖς ἔχουσι σώμασι ζωήν͵
[1]	τὰ ἐναντία καὶ ἐπὶ τῶν	ἄλλων	καὶ ἐν τοῖς φυσικοῖς ἐν
[1]	ἔχουσι σώμασι ζωήν͵ τῶν δ΄	ἄλλων	οὐδενὸς ἄνευ τούτου͵ δῆλον ὡς
[2]	τούτων· τοῦ γὰρ κυρίου τῶν	ἄλλων	πάντων αἰσθητηρίου͵ καὶ πρὸς ὃ
[1]	κυρίως καὶ ἁπλῶς ἀδύνατον καθεῦδον	ἅμα·	διὸ ἀναγκαῖον ὕπνον πάντα ἐγερτὸν
[2]	συνέβαινεν ἂν αὐταῖς͵ τὸ μὴ	ἅμα	ἠρεμεῖν. Ὡς δὲ νῦν λέγομεν͵
[2]	ἐνεργεῖν ἅμα͵ ταύτας ἀναγκαῖον ἀργεῖν	ἅμα	καὶ ἀκινητί ζειν· τοὐναντίον γὰρ
[2]	οὔτε δυνατὸν τρόπον τινὰ ἐνεργεῖν	ἅμα͵	ταύτας ἀναγκαῖον ἀργεῖν ἅμα καὶ
[2]	ψόφου καὶ χρώματος) τοῦτο δ΄	ἅμα	τῷ ἁπτικῷ μάλιστα ὑπάρχει (τοῦτο
[2]	ἐγερθέντες͵ τὰς δ΄ ἐγρηγορικὰς πράξεις	ἀμνημονοῦσιν͵	ἐν τοῖς Προβληματικοῖς εἴρηται. ~Ἐχόμενον
[2]	οὔτε γεύσει οὔτε ὄψει οὔτε	ἀμφοῖν͵	ἀλλά τινι κοινῷ μορίῳ τῶν
[1]	τοῖς αὐτοῖς ὑπάρχει τῶν ζῴων	ἀμφότερα	τὰ πάθη ταῦτα. Οὐ γάρ͵
[1]	ζῴοις· καὶ πότερον ἅπαντα κεκοινώνηκεν	ἀμφοτέρων͵	ἢ τὰ μὲν θατέρου τὰ
[1]	τὰ μὲν οὐδετέρου τὰ δὲ	ἀμφοτέρων·	πρὸς δὲ τούτοις τί ἐστι
[1]	ἐνδέχεται οὔτε καθεύδειν οὔτε ἐγρηγορέναι	(ἄμφω	γάρ ἐστι τὰ πάθη ταῦτα
[3]	εἴσω. Καίτοι τοῦτό τις ἀπορήσειεν	ἄν͵	ὅτι μετὰ τὰ σιτία ἰσχυρότατος
[1]	τοιαῦτα πάντα͵ διὸ καὶ λάθοι	ἄν	τινα πολλάκις πότερον μετέχουσι τοῦ
[2]	ζειν· τοὐναντίον γὰρ εὐλογώτερον συνέβαινεν	ἂν	αὐταῖς͵ τὸ μὴ ἅμα ἠρεμεῖν.
[3]	τροφῆς προσφορὰν ὕπνος γίγνεται͵ ἕως	ἂν	διακριθῇ τοῦ αἵματος τὸ μὲν
[1]	ἀναγκαῖον ἅπαντι θάτερον ὑπάρχειν͵ ἀναγκαῖον	ἂν	εἴη καθεύδειν. Εἰ οὖν τὸ
[3]	ἐνδέχεται καταδαρθεῖν τὸν λειποψυχήσαντα͵ ἐνδέχοιτ΄	ἂν	ἐνύπνιον εἶναι καὶ τὸ φάντασμα.
[3]	ἐπιτιθεμένων τῶν ξύλων͵ καταψύχεται͵ ἕως	ἂν	καταπεφθῇ. Γίγνεται γὰρ ὁ ὕπνος͵
[3]	ὑπνωτικοὶ δι΄ εὔροιαν τῶν πόρων͵	ἂν	μή τι ἄλλο πάθος ἔχωσιν
[3]	σύντηγμα γίγνεται ὥσπερ τροφὴ (ἄπεπτος͵	ἂν	μὴ ψυχρὸν ᾖ. Καὶ νόσοι
[3]	καὶ τὰ ἄλλα μόρια͵ ὅπου	ἂν	ὑπάρχῃ δυνάμει τὸ τοιοῦτον περίττωμα.
[1]	ἔργον τὸ αἰσθάνεσθαι͵ καὶ τοῦτο͵	ἂν	ὑπερβάλλῃ ὅσον ἦν χρόνον δυνάμενον
[3]	δὲ πολλῆς ἐμπιπτούσης τροφῆς͵ ἣν	ἀνάγει	τὸ θερμόν͵ ὥσπερ τὸ πῦρ
[1]	καὶ ἀναγκαῖον ἅπαντι θάτερον ὑπάρχειν͵	ἀναγκαῖον	ἂν εἴη καθεύδειν. Εἰ οὖν
[1]	ἐγρηγορέναι τὸ καθεύδειν ἐναντίον͵ καὶ	ἀναγκαῖον	ἅπαντι θάτερον ὑπάρχειν͵ ἀναγκαῖον ἂν
[2]	τρόπον τινὰ ἐνεργεῖν ἅμα͵ ταύτας	ἀναγκαῖον	ἀργεῖν ἅμα καὶ ἀκινητί ζειν·
[2]	καὶ συνεχῶς κινεῖσθαι μεθ΄ ἡδονῆς͵	ἀναγκαῖον	εἶναι καὶ ὠφέλιμον͵ τῷ δὲ
[2]	δὲ τέλος βέλτιστον. Ἔτι δὲ	ἀναγκαῖον	ἑκάστῳ τῶν ζῴων ὑπάρχειν τὸν
[2]	συντείνει τἆλλα͵ πεπονθότος τι συμπάσχειν	(ἀναγκαῖον	καὶ τὰ λοιπὰ πάντα͵ ἐκείνων
[3]	καθεύδειν. Φανερὸν δὴ ὅτι ἐπεὶ	ἀναγκαῖον	τῷ ζῴῳ͵ ὅταν αἴσθησιν ἔχῃ͵
[2]	καθεῦδον ζῷον͵ φανερὸν ὅτι πάσαις	ἀναγκαῖον	ὑπάρχειν τὸ αὐτὸ πάθος ἐν
[1]	ἁπλῶς ἀδύνατον καθεῦδον ἅμα· διὸ	ἀναγκαῖον	ὕπνον πάντα ἐγερτὸν εἶναι. Τὰ
[1]	χρόνον ὅσον δύναταί τι ποιεῖν͵	ἀνάγκη	ἀδυνατεῖν͵ οἷον τὰ ὄμματα ὁρῶντα͵
[3]	ἀναθυμιάσεως γίγνεται τὸ πάθος τοῦτο·	ἀνάγκη	γὰρ τὸ ἀναθυμιώμενον μέχρι του
[1]	τῶν δ΄ ἐναντίων τῶν μὲν	ἀνάγκη	θάτερον ἀεὶ παρεῖναι τῶν δ΄
[2]	ὅταν μὲν γὰρ τοῦτ΄ ἀδυνατήσῃ͵	ἀνάγκη	καὶ τοῖς αἰσθητηρίοις πᾶσιν ἀδυνατεῖν
[2]	καθεύδειν͵ ἄτοπον εἰ αἷς οὔτε	ἀνάγκη	οὔτε δυνατὸν τρόπον τινὰ ἐνεργεῖν
[1]	καὶ ἡ διάλυσις ὡσαύτως ἔσται͵	ἀνάγκη	πᾶν τὸ ἐγρηγορὸς ἐνδέχεσθαι καθεύδειν·
[1]	δεσμός τις καὶ ἀκινησία͵ ὥστ΄	ἀνάγκη	πᾶν τὸ καθεῦδον ἔχειν τὸ
[2]	δέ τινος ἀδυνατοῦν τος οὐκ	ἀνάγκη	τοῦτ΄ ἀδυνατεῖν. Φανερὸν δὲ ἐκ
[2]	ὅταν δ΄ ἐκείνων τι͵ οὐκ	ἀνάγκη	τούτῳ. Δι΄ ἣν δ΄ αἰτίαν
[2]	Λέγω δ΄ ἐξ ὑποθέσεως τὴν	ἀνάγκην͵	ὅτι εἰ ζῷον ἔσται ἔχον
[3]	τὸ μὴ δύνασθαι ἐνεργεῖν͵ ἐξ	ἀνάγκης	μὲν γινόμενος (οὐ γὰρ ἐνδέχεται
[2]	ἔχον τὴν αὑτοῦ φύσιν͵ ἐξ	ἀνάγκης	τινὰ ὑπάρχειν αὐτῷ δεῖ͵ καὶ
[3]	γε ὑποσπωμένου τοῦ θερμοῦ τοῦ	ἀνάγοντος	οἱ ἄνθρωποι· μόνον γὰρ ὀρθὸν
[3]	ἐκ τῆς περὶ τὴν τροφὴν	ἀναθυμιάσεως	γίγνεται τὸ πάθος τοῦτο· ἀνάγκη
[3]	ὥστ΄ οὐ γίγνεται πλῆθος αὐτοῖς	ἀναθυμιάσεως.	Διὰ τοῦτο γὰρ καὶ βρωτικοί͵
[3]	καὶ τόποι καταψύχονται ἀναφερομένης τῆς	ἀναθυμιάσεως;	ἢ ὥσπερ τοῖς προσχεομένοις τὸ
[3]	τοῦτ΄ ἐστὶν αἴτιον͵ καίπερ τῆς	ἀναθυμιάσεως	ὑπερβαλλούσης τῇ θερμότητι. Ἐγείρεται δ΄
[3]	καὶ μὴ δέχεσθαι ῥᾳδίως τὴν	ἀναθυμίασιν	συμβάλλεται καὶ ἡ λεπτότης καὶ
[3]	τοὺς δεκτικοὺς τόπους γίγνεται ἡ	ἀναθυμίασις	εἰς τὰς φλέβας͵ ἐκεῖ δὲ
[3]	τὸν ἐγκέφαλον ἡ μὲν περιττωματικὴ	ἀναθυμίασις	εἰς φλέγμα συνίσταται (διὸ καὶ
[3]	γὰρ ἡ ἀπὸ τῶν σιτίων	ἀναθυμίασις.	Ἔτι δ΄ ἐκ κόπων ἐνίων·
[3]	ἡ ἄνω ὁρμὴ πολλὴ καὶ	ἀναθυμίασις.	Οἱ δὲ φλεβώδεις οὐχ ὑπνωτικοὶ
[3]	πάθος τοῦτο· ἀνάγκη γὰρ τὸ	ἀναθυμιώμενον	μέχρι του ὠθεῖσθαι͵ εἶτ΄ ἀντιστρέφειν
[2]	ὕστερον καθ΄ αὑτήν. Τοῖς δὲ	ἀναίμοις	καὶ τοῖς ἐντόμοις καὶ μὴ
[3]	τοῦ αἵματος φύσις͵ τοῖς δ΄	ἀναίμοις	τὸ ἀνάλογον͵ (τόπος δὲ τοῦ
[2]	ἐν τῷ αὐχένι φλέβας καταλαμβανόμενοι	ἀναίσθητοι	γίγνονται) ἀλλ΄ ὅταν ἡ ἀδυναμία
[3]	τοῖς Περὶ τροφῆς· νῦν δὲ	ἀναληπτέον	ὑπὲρ αὐτῶν τούτου χάριν͵ ὅπως
[2]	μὴ δεχομένοις πνεῦμα ἐν τῷ	ἀνάλογον	τὸ σύμφυτον πνεῦμα ἀναφυσώμενον καὶ
[2]	πάθους ἢ ταὐτὰ ἢ τὰ	ἀνάλογον͵	τοῖς δ΄ ἐναίμοις ἅπερ τοῖς
[3]	φύσις͵ τοῖς δ΄ ἀναίμοις τὸ	ἀνάλογον͵	(τόπος δὲ τοῦ αἵματος αἱ
[3]	τοῖς δὲ μὴ ἔχουσι τὸ	ἀνάλογον	τούτῳ μόριον. Ὥσπερ οὖν τὸ
[2]	προσάπτουσι τὴν μεταφορὰν ταύτην ὡς	ἀναπαύσει	ὄντι ὥστε σωτηρίας ἕνεκα τῶν
[2]	δὲ ἀγαθόν τι͵ τὴν δ΄	ἀνάπαυσιν	παντὶ τῷ πεφυκότι κινεῖσθαι͵ μὴ
[3]	δὲ σωτηρίας· σῴζει γὰρ ἡ	ἀνάπαυσις.
[2]	καταψύξεώς ἐστιν ἐνταῦθα͵ καὶ τὸ	ἀναπνεῖν	τε καὶ τὸ τῷ ὑγρῷ
[2]	ἡ θύραθεν͵ τοῖς δὲ μὴ	ἀναπνέουσιν	ἡ σύμφυτος (διὸ καὶ βομβοῦντα
[3]	τὸν πόρον δι΄ οὗ ἡ	ἀναπνοὴ	γίγνεται. Διὸ τοῖς παιδίοις οὐ
[3]	δὲ τὸ λεχθὲν ἐκ τῶν	ἀνατομῶν)	τῆς μὲν οὖν θύραθεν τροφῆς
[3]	τε ὑγρὸν καὶ τὸ σωματῶδες	ἀναφέρεται.	Ἱστάμενον μὲν οὖν βαρύνει καὶ
[3]	γὰρ τοῖς σφόδρα μεθύουσιν͵ ὑγρότης	ἀναφέρεται	πολλή. Εὔλογον δὲ τοῦτ΄ εἶναι
[3]	κεφαλῇ πόροι καὶ τόποι καταψύχονται	ἀναφερομένης	τῆς ἀναθυμιάσεως; ἢ ὥσπερ τοῖς
[3]	ὕπνος͵ ὥσπερ εἴρηται͵ τοῦ σωματώδους	ἀναφερομένου	ὑπὸ τοῦ θερμοῦ διὰ τῶν
[3]	ἡ (ὑπὸ) τοῦ σωματώδους τοῦ	ἀναφερομένου	ὑπὸ τοῦ συμφύτου θερμοῦ ἀντιπερίστασις
[3]	πάλιν ὕδωρ͵ οὕτως ἐν τῇ	ἀναφορᾷ	τοῦ θερμοῦ τῇ πρὸς τὸν
[2]	τῷ ἀνάλογον τὸ σύμφυτον πνεῦμα	ἀναφυσώμενον	καὶ συνιζάνον φαίνεται. Δῆλον δὲ
[3]	ἀλλὰ τῷ πλήθει ὑπερβάλλῃ τὸ	ἀναχθέν͵	πάλιν ἀνταπωθεῖται καὶ κάτω ῥεῖ
[1]	τὴν δὲ λύσιν καὶ τὴν	ἄνεσιν	ἐγρήγορσιν. Τῶν δὲ φυτῶν οὐδὲν
[2]	κινεῖν μέν τι ἢ ποιεῖν	ἄνευ	ἰσχύος ἀδύνατον͵ ἰσχὺν δὲ ποιεῖ
[1]	κοινωνεῖν οὐδετέρου τούτων τῶν παθημάτων·	ἄνευ	μὲν γὰρ αἰσθήσεως οὐχ ὑπάρχει
[1]	ὁτὲ μὲν νοσώδης ὁτὲ δὲ	ἄνευ	νόσου γίγνεται͵ ὥστε καὶ ἡ
[1]	ζωήν͵ τῶν δ΄ ἄλλων οὐδενὸς	ἄνευ	τούτου͵ δῆλον ὡς ὅσα μὲν
[2]	ποιοῦσι πολλὰ ἐγρηγορικά͵ οὐ μέντοι	ἄνευ	φαντάσματος καὶ αἰσθήσεώς τινος· τὸ
[3]	τοῦ θερμοῦ τοῦ ἀνάγοντος οἱ	ἄνθρωποι·	μόνον γὰρ ὀρθὸν τῶν ζῴων)
[2]	τοῖς δ΄ ἐναίμοις ἅπερ τοῖς	ἀνθρώποις·	ὥστε ἐκ τούτων πάντα θεωρητέον.
[1]	καὶ πότερον τὰ μέλλοντα ὑπ΄	ἀνθρώπου	πράσσεσθαι μόνον͵ ἢ καὶ ὧν
[3]	θερμὸν ἐξαίφνης φρίκη γίγνεται͵ κἀκεῖ	ἀνιόντος	τοῦ θερμοῦ ἀθροιζόμενον τὸ ψυχρὸν
[3]	πλήθει ὑπερβάλλῃ τὸ ἀναχθέν͵ πάλιν	ἀνταπωθεῖται	καὶ κάτω ῥεῖ (διὸ καὶ
[1]	ἐγρήγορσις ὑπάρχει καὶ ὁ ὕπνος·	ἀντίκεινται	γάρ͵ καὶ φαίνεται στέρησίς τις
[3]	ἀναφερομένου ὑπὸ τοῦ συμφύτου θερμοῦ	ἀντιπερίστασις	ἀθρόως ἐπὶ τὸ πρῶτον αἰσθητήριον·
[3]	τις τοῦ θερμοῦ εἴσω καὶ	ἀντιπερίστασις	φυσικὴ διὰ τὴν εἰρημένην αἰτίαν·
[3]	ἄνω τόποις γένηται͵ ἀθρόον πάλιν	ἀντιστρέφει	καὶ καταφέρεται. Διὸ μάλιστα γίγνονται
[3]	ἀναθυμιώμενον μέχρι του ὠθεῖσθαι͵ εἶτ΄	ἀντιστρέφειν	καὶ μεταβάλλειν καθάπερ εὔριπον. Τὸ
[3]	ὅταν δὲ ῥέψῃ κάτω καὶ	ἀντιστρέψαν	ἀπώσῃ τὸ θερμόν͵ τότε γίγνεται
[3]	γὰρ πολὺ φέρηται τὸ πνεῦμα	ἄνω͵	καταβαῖνον πάλιν τὰς φλέβας ὀγκοῖ͵
[3]	τὰ βλέφαρα͵ καὶ τὰ μὲν	ἄνω	κατέψυκται καὶ τὰ ἔξω͵ τὰ
[3]	δὲ νανώδεσι καὶ μεγαλοκεφάλοις ἡ	ἄνω	ὁρμὴ πολλὴ καὶ ἀναθυμίασις. Οἱ
[3]	ἑκάστου τῶν ζῴων πρὸς τὸ	ἄνω	πέφυκε φέρεσθαι· ὅταν δ΄ ἐν
[3]	ὁ μέλας. Οὕτω δὲ τὰ	ἄνω	πλήρη τροφῆς τοῖς παιδίοις͵ ὥστε
[3]	τὸ ὑπερβάλλειν τὸ μέγεθος τῶν	ἄνω	πρὸς τὰ κάτω κατὰ τὴν
[3]	τὸ μὲν καθαρώτερον εἰς τὰ	ἄνω͵	τὸ δὲ θολερώτερον εἰς τὰ
[3]	φέρεσθαι· ὅταν δ΄ ἐν τοῖς	ἄνω	τόποις γένηται͵ ἀθρόον πάλιν ἀντιστρέφει
[3]	θερμότητος͵ ὅταν ἔλθῃ εἰς τὸν	ἄνω	τόπον͵ διὰ τὴν ψυχρότητα αὐτοῦ
[3]	σφόδρα διὰ τὸ τὴν τροφὴν	ἄνω	φέρεσθαι πᾶσαν. Σημεῖον δὲ τὸ
[3]	τε μεγάλης καλουμένης καὶ τῆς	ἀορτῆς·	ἐν δὲ τῇ μέσῃ γίγνεται
[1]	Τὰ μὲν οὖν ἄλλα σχεδὸν	ἅπαντα	δῆλα κοινωνοῦνθ΄ ὕπνου͵ καὶ πλωτὰ
[2]	δ΄ ἁφὴν καὶ τὴν γεῦσιν	ἅπαντα	ἔχει͵ πλὴν εἴ τι τῶν
[1]	ὑπάρχει τοῖς ζῴοις· καὶ πότερον	ἅπαντα	κεκοινώνηκεν ἀμφοτέρων͵ ἢ τὰ μὲν
[1]	τὸ καθεύδειν ἐναντίον͵ καὶ ἀναγκαῖον	ἅπαντι	θάτερον ὑπάρχειν͵ ἀναγκαῖον ἂν εἴη
[2]	τινι κοινῷ μορίῳ τῶν αἰσθητηρίων	ἁπάντων·	ἔστι μὲν γὰρ μία αἴσθησις͵
[3]	τούτῳ μόριον. Ὥσπερ οὖν τὸ	ἀπατμίζον	ὑγρὸν ὑπὸ τῆς τοῦ ἡλίου
[3]	δὲ σύντηγμα γίγνεται ὥσπερ τροφὴ	(ἄπεπτος͵	ἂν μὴ ψυχρὸν ᾖ. Καὶ
[2]	τὰ ἀνάλογον͵ τοῖς δ΄ ἐναίμοις	ἅπερ	τοῖς ἀνθρώποις· ὥστε ἐκ τούτων
[3]	ζῷον εἶναι μὴ συμβαινόντων τῶν	ἀπεργαζομένων	αὐτό) ἕνεκα δὲ σωτηρίας· σῴζει
[1]	δὲ τῇ αἰσθήσει κυρίως καὶ	ἁπλῶς	ἀδύνατον καθεῦδον ἅμα· διὸ ἀναγκαῖον
[2]	Περὶ ψυχῆς) ἀδύνατον δ΄ ἐστὶν	ἁπλῶς	ὁποιανοῦν αἴσθησιν αἰσθάνεσθαι τὸ καθεῦδον
[3]	τὸ αὐτὸ τοῦτο ποιοῦσιν͵ ὅσαι	ἀπὸ	περιττώματος ὑγροῦ καὶ θερμοῦ͵ οἷον
[1]	αἰτίαν͵ καὶ φύσει γίγνεται ἢ	ἀπὸ	ταὐτομάτου. Πρῶτον μὲν οὖν τοῦτό
[3]	καταφέρεται. Διὸ μάλιστα γίγνονται ὕπνοι	ἀπὸ	τῆς τροφῆς· ἀθρόον γὰρ πολὺ
[2]	ἡ τῆς αἰσθήσεως ἀρχὴ γίγνεται	(ἀπὸ	τοῦ αὐτοῦ μέρους τοῖς ζῴοις
[3]	ὁ ὕπνος· πολλὴ γὰρ ἡ	ἀπὸ	τῶν σιτίων ἀναθυμίασις. Ἔτι δ΄
[3]	σκληφροὶ ὄντες· ὥσπερ γὰρ οὐδὲν	ἀπολελαυκότα	διάκειται τὰ σώματα αὐτοῖς. Ἡ
[3]	ὅταν δὲ τοῦτο συμβῇ͵ ἐγείρονται	ἀπολυθέντα	τοῦ ἐκ τῆς τροφῆς βάρους.
[3]	τὰ εἴσω. Καίτοι τοῦτό τις	ἀπορήσειεν	ἄν͵ ὅτι μετὰ τὰ σιτία
[3]	Τοῦτο μὲν οὖν ἔχει τινὰ	ἀπορίαν·	εἰ γὰρ ἐνδέχεται καταδαρθεῖν τὸν
[2]	χρώματος) τοῦτο δ΄ ἅμα τῷ	ἁπτικῷ	μάλιστα ὑπάρχει (τοῦτο μὲν γὰρ
[3]	δὲ ῥέψῃ κάτω καὶ ἀντιστρέψαν	ἀπώσῃ	τὸ θερμόν͵ τότε γίγνεται ὁ
[2]	τινὰ ἐνεργεῖν ἅμα͵ ταύτας ἀναγκαῖον	ἀργεῖν	ἅμα καὶ ἀκινητί ζειν· τοὐναντίον
[2]	οὐκ ἐν τῷ τὰς αἰσθήσεις	ἀργεῖν	καὶ μὴ χρῆσθαι αὐταῖς ὁ
[3]	αὐτῶν τούτου χάριν͵ ὅπως τὰς	ἀρχὰς	τῆς κινήσεως θεωρήσωμεν͵ καὶ τί
[2]	μὲν οὖν ἡ τῆς αἰσθήσεως	ἀρχὴ	γίγνεται (ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ μέρους
[3]	αἵματος αἱ φλέβες͵ τούτων δ΄	ἀρχὴ	ἡ καρδία (φανερὸν δὲ τὸ
[2]	ὅτι καὶ ἡ τοῦ πνεύματος	ἀρχὴ	καὶ ὅλως ἡ τῆς καταψύξεώς
[2]	τίνος ἕνεκεν͵ καὶ ὅθεν ἡ	ἀρχὴ	τῆς κινήσεως͵ καὶ τὴν ὕλην
[2]	ἔναιμα καρδίαν ἔχει͵ καὶ ἡ	ἀρχὴ	τῆς κινήσεως καὶ τῆς αἰσθήσεως
[3]	τίνων γιγνομένων καὶ πόθεν ἡ	ἀρχὴ	τοῦ πάθους γίγνεται͵ τοῦ τ΄
[3]	Διὸ καὶ συμβαίνει τισὶν ἡ	ἀρχὴ	τούτου τοῦ πάθους καθεύδουσιν͵ καὶ
[3]	μέρεσιν. Παντὸς δὲ τοῦ αἵματος	ἀρχή͵	ὥσπερ εἴρηται καὶ ἐνταῦθα καὶ
[3]	ἐξαιματοῦται καὶ πορεύεται ἐπὶ τὴν	ἀρχήν.	Εἴρηται δὲ περὶ τούτων ἐν
[1]	καὶ αἶσχος͵ καὶ ἰσχὺς καὶ	ἀσθένεια͵	καὶ ὄψις καὶ τυφλότης͵ καὶ
[2]	πλὴν εἴ τι τῶν ζῴων	ἀτελές	(εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν ἐν
[2]	τὰς αἰσθήσεις ἐγίγνετο τὸ καθεύδειν͵	ἄτοπον	εἰ αἷς οὔτε ἀνάγκη οὔτε
[1]	τῷ ἐγρηγορέναι· τρέφεται γὰρ καὶ	αὐξάνεται	τότε μᾶλλον͵ ὡς οὐδὲν προσδεόμενα
[1]	τούτου͵ δῆλον ὡς ὅσα μὲν	αὐξήσεως	καὶ φθίσεως μετέχει μόνον τῶν
[3]	τὸ ἐπὶ ταῦτα γίγνεσθαι τὴν	αὔξησιν.	Διὰ ταύτην δὲ τὴν αἰτίαν
[3]	πρῶτον τροφήν τε λαμβάνειν καὶ	αὔξησιν͵	τροφὴ δ΄ ἐστὶ πᾶσιν ἡ
[3]	τίτθαις (διαφέρει γὰρ ἴσως οὐδὲν	αὐτὰ	πίνειν ἢ τὰς τίτθας) ἀλλὰ
[2]	αἰσθήσεις ἀργεῖν καὶ μὴ χρῆσθαι	αὐταῖς	ὁ ὕπνος͵ οὐδ΄ ἐν τῷ
[2]	τοὐναντίον γὰρ εὐλογώτερον συνέβαινεν ἂν	αὐταῖς͵	τὸ μὴ ἅμα ἠρεμεῖν. Ὡς
[2]	καὶ ὠφέλιμον͵ τῷ δὲ ὕπνῳ	αὐτῇ	τῇ ἀληθείᾳ προσάπτουσι τὴν μεταφορὰν
[2]	κινήσεως͵ διώρισται πρότερον ἐν ἑτέροις.	Αὕτη	δέ ἐστι τριῶν διωρισμένων τόπων
[3]	θερμή ἐστιν͵ ἡ δὲ πλήρωσις	αὐτὴν	καταψύχει διὰ τὴν κίνησιν͵ οὕτω
[2]	δὲ περὶ αὐτῆς ὕστερον καθ΄	αὑτήν.	Τοῖς δὲ ἀναίμοις καὶ τοῖς
[2]	φύσις πεπόρικεν· ῥηθήσεται δὲ περὶ	αὐτῆς	ὕστερον καθ΄ αὑτήν. Τοῖς δὲ
[3]	εἶναι μὴ συμβαινόντων τῶν ἀπεργαζομένων	αὐτό)	ἕνεκα δὲ σωτηρίας· σῴζει γὰρ
[2]	ὅτι πάσαις ἀναγκαῖον ὑπάρχειν τὸ	αὐτὸ	πάθος ἐν τῷ καλουμένῳ ὕπνῳ·
[3]	Καὶ νόσοι δέ τινες τὸ	αὐτὸ	τοῦτο ποιοῦσιν͵ ὅσαι ἀπὸ περιττώματος
[3]	τόπος͵ ὥστ΄ οὐ γίγνεται πλῆθος	αὐτοῖς	ἀναθυμιάσεως. Διὰ τοῦτο γὰρ καὶ
[3]	οὐδὲν ἀπολελαυκότα διάκειται τὰ σώματα	αὐτοῖς.	Ἡ δὲ μέλαινα χολὴ φύσει
[1]	ἢ ἀεὶ καθεύδει͵ ἀλλὰ τοῖς	αὐτοῖς	ὑπάρχει τῶν ζῴων ἀμφότερα τὰ
[3]	δόξαντες τεθνάναι· περὶ ὧν τὸν	αὐτὸν	λόγον ὑποληπτέον εἶναι πάντων. Ἀλλὰ
[2]	ταῖς ἄλλαις ἑκάστῃ κατὰ τὸν	αὐτὸν	τρόπον͵ ἔστι δέ τις καὶ
[3]	ἄνω τόπον͵ διὰ τὴν ψυχρότητα	αὐτοῦ	καταψύχεται καὶ συστὰν καταφέρεται (γενόμενον
[2]	αἰσθήσεως ἀρχὴ γίγνεται (ἀπὸ τοῦ	αὐτοῦ	μέρους τοῖς ζῴοις ἀφ΄ οὗπερ
[1]	δεκτικῷ φαίνεται γιγνόμενα͵ καὶ τοῦ	αὐτοῦ	ὄντα πάθη͵ λέγω δ΄ οἷον
[1]	ὅτι καὶ τὸ ἔργον τὸ	αὑτοῦ	ποιεῖ τὸ (θρεπτικὸν μόριον ἐν
[2]	εἰ ζῷον ἔσται ἔχον τὴν	αὑτοῦ	φύσιν͵ ἐξ ἀνάγκης τινὰ ὑπάρχειν
[2]	φύσιν͵ ἐξ ἀνάγκης τινὰ ὑπάρχειν	αὐτῷ	δεῖ͵ καὶ τούτων ὑπαρχόντων ἕτερα
[1]	ἐν τοῖς φυσικοῖς ἐν τῷ	αὐτῷ	δεκτικῷ φαίνεται γιγνόμενα͵ καὶ τοῦ
[1]	θάτερον τούτων ἀεὶ ὑπάρχειν τῷ	αὐτῷ͵	οἷον ἀεί τι γένος ζῴων
[1]	τοῦτό γε φανερόν͵ ὅτι τῷ	αὐτῷ	τοῦ ζῴου ἥ τε ἐγρήγορσις
[1]	τινος αἰσθάνεσθαι ἢ τῶν ἐν	αὑτῷ	κινήσεων. Εἰ τοίνυν τὸ ἐγρηγορέναι
[2]	πᾶσι τέλος οἷς ὑπάρχει θάτερον	αὐτῶν.	Βέλτιστα γὰρ ταῦτα͵ τὸ δὲ
[2]	ζῴων ἀτελές (εἴρηται δὲ περὶ	αὐτῶν	ἐν τοῖς Περὶ ψυχῆς) ἀδύνατον
[2]	τούτου ἀχώριστα͵ εἴρηται δὲ περὶ	αὐτῶν	ἐν τοῖς Περὶ ψυχῆς θεωρήμασιν)
[3]	τροφῆς· νῦν δὲ ἀναληπτέον ὑπὲρ	αὐτῶν	τούτου χάριν͵ ὅπως τὰς ἀρχὰς
[2]	τρόπον τινά· λεκτέον δὲ περὶ	αὐτῶν	ὕστερον. Διότι δὲ τὰ μὲν
[3]	πέντε μηνῶν οὐδὲ στρέφουσι τὸν	αὐχένα·	ὥσπερ γὰρ τοῖς σφόδρα μεθύουσιν͵
[2]	δ΄ οἱ τὰς ἐν τῷ	αὐχένι	φλέβας καταλαμβανόμενοι ἀναίσθητοι γίγνονται) ἀλλ΄
[2]	τοῦ αὐτοῦ μέρους τοῖς ζῴοις	ἀφ΄	οὗπερ καὶ ἡ τῆς κινήσεως͵
[2]	τοῖς ζῴοις· καὶ γὰρ ἡ	ἁφὴ	μόνη πᾶσιν· εἰ γὰρ τῷ
[2]	ἔχει͵ οἷον ὄψιν͵ τὴν δ΄	ἁφὴν	καὶ τὴν γεῦσιν ἅπαντα ἔχει͵
[2]	αἰσθητηρίων͵ τὰ δ΄ ἄλλα τούτου	ἀχώριστα͵	εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν ἐν
[1]	ψυχῆς τὸ πάθος ἴδιον͵ οὔτ΄	ἄψυχον	σῶμα δυνατὸν αἰσθάνεσθαι. Διωρισμένων δὲ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/11/2009