Chapitre
[4]	πάθος εἰσὶν ἢ στέρησις͵ δεῖ	λαβεῖν	ἐντεῦθεν͵ ὅτι οὔτε τὸ ξηρὸν
[4]	τῆς τοῦ θερμοῦ μόνον δυνάμεως	λαμβάνει	ταύτην τὴν δύναμιν ἣν καλοῦμεν
[5]	τῆς τροφῆς͵ ἐξ οὗ ἕλκον	λαμβάνει	τὸ σῶμα· τοῦ δ΄ ὀσφραντοῦ
[3]	κειμένων ἀνάγκη ὥσπερ καὶ μέγεθος	λαμβάνειν	ἀόρατον͵ οὕτω καὶ χρόνον ἀναίσθητον͵
[2]	λεῖον ἐν τῷ σκότει πέφυκε	λάμπειν	(οἷον κεφαλαὶ ἰχθύων τινῶν καὶ
[2]	λεῖα πέφυκεν ἐν τῷ σκότει	λάμπειν͵	οὐ μέντοι φῶς γε ποιεῖν͵
[2]	ἔξω διαθρῷσκον͵ ὅσον ταναώτερον ἦεν͵	λάμπεσκεν	κατὰ βηλὸν ἀτειρέσιν ἀκτίνεσσιν· ὣς
[2]	τῇ ψυχρότητι ὑπερβάλλον καὶ τῇ	λαμπρότητι͵	καὶ τὸ λευκὸν τοῦ ὄμματος
[2]	λύχνου ἀποσβεσθέντος͵ διὰ τὸ οἷον	λαμπτῆρά	τινα ἀποτμηθῆναι τὸ διαφανές͵ τὴν
[2]	σέλας αἰθομένοιο͵ ἅψας παντοίων ἀνέμων	λαμπτῆρας	ἀμοργούς͵ οἵ τ΄ ἀνέμων μὲν
[2]	τὸ ὁρᾶν ἐξιόντος ὥσπερ ἐκ	λαμπτῆρος	τοῦ φωτός͵ διὰ τί οὐ
[2]	μὲν ἀλλὰ διὰ τὸ ἠρέμα	λανθάνει	ἡμᾶς͵ ἔδει μεθ΄ ἡμέραν γε
[6]	οὖν ἔνια μεγέθη καὶ πάθη	λανθάνει͵	καὶ διὰ τίν΄ αἰτίαν͵ καὶ
[6]	ὁ ἐν τῇ διέσει φθόγγος	λανθάνει͵	καίτοι συνεχοῦς ὄντος ἀκούει τοῦ
[6]	τοῦ μεταξὺ πρὸς τοὺς ἐσχάτους	λανθάνει.	Ὁμοίως δὲ καὶ ἐν τοῖς
[7]	οἱ ψόφοι͵ φαίνονται δέ͵ καὶ	λανθάνει͵	ὅταν ὁ χρόνος ᾖ ἀναίσθητος͵
[6]	καὶ διὰ τοῦτο τὸ μυριοστημόριον	λανθάνει	(τῆς κέγχρου ὁρωμένης͵ καίτοι ἡ
[7]	χρόνον εἶναι ἀναίσθητον οὐδένα οὐδὲ	λανθάνειν͵	ἀλλὰ παντὸς ἐνδέχεται αἰσθάνεσθαι; εἰ
[2]	ἑτέραν. Εἰ γὰρ μὴ ἔστι	λανθάνειν	μὴ αἰσθανόμενον καὶ ὁρῶντα͵ ἀνάγκη
[7]	συνεχεῖ χρόνῳ͵ μὴ ἐνδέχεται τότε	λανθάνειν	ὅτι ἔστιν͵ ἔστι δέ τις
[7]	ἀναίσθητός ἐστι͵ δῆλον ὅτι τότε	λανθάνοι	ἂν εἰ ἔστιν αὐτὸς αὑτόν͵
[7]	ἀκούειν͵ ὅτι οἱ μεταξὺ χρόνοι	λανθάνουσιν.	Ἢ τοῦτ΄ οὐκ ἀληθές͵ οὐδ΄
[3]	οὕτω καὶ χρόνον ἀναίσθητον͵ ἵνα	λανθάνωσιν	αἱ κινήσεις ἀφικνούμεναι καὶ ἓν
[3]	ὁ ἀὴρ οὔθ΄ ἡ θά	λαττα·	ἐν δὲ τοῖς σώμασιν͵ ἐὰν
[2]	φωτός͵ ὥσπερ εἴρηται πρότερον͵ βλέπειν·	λέγει	γοῦν οὕτως· ὡς δ΄ ὅτε
[2]	ὅτι μὲν ὕδωρ εἶναί φησι͵	λέγει	καλῶς͵ ὅτι δ΄ οἴεται τὸ
[2]	σκότει ἐξιοῦσαν͵ ὥσπερ ὁ Τίμαιος	λέγει͵	κενόν ἐστι παντελῶς· τίς γὰρ
[4]	Τούτων δ΄ ὡς μὲν Ἐμπεδοκλῆς	λέγει	λίαν εὐσύνοπτον τὸ ψεῦδος· ὁρῶμεν
[7]	ἓν ἡ ψυχὴ οὐδενὶ ἑτέρῳ	λέγειν	ἀλλ΄ ἢ τῷ ἅμα͵ τὸ
[3]	μὲν οὖν͵ ὥσπερ οἱ ἀρχαῖοι͵	λέγειν	ἀπόῤῥοιαν εἶναι τὴν χρόαν καὶ
[3]	τιθεμένων χρωμάτων ἢ ἐπιπολῆς͵ ἐνδέχεται	λέγειν	καὶ περὶ τῶν μειγνυμένων. Διὰ
[5]	Πῶς μὲν οὖν εἴδη δεῖ	λέγειν	καὶ πῶς οὐ δεῖ τοῦ
[3]	αἰσθητηρίων. Τί δέ ποτε δεῖ	λέγειν	ὁτιοῦν αὐτῶν͵ οἷον τί χρῶμα
[7]	χρόνος ᾖ ἀναίσθητος͵ πότερον ὀρθῶς	λέγεται	ἢ οὔ; τάχα γὰρ ἂν
[6]	(τῷ δύνασθαι γὰρ κινεῖν αὐτὴν	λέγεται	πάντα) ὥστ΄ ἀνάγκη͵ εἰ ἡ
[5]	πρότερον. Ἔτι ἡ ἀναθυμίασις ὁμοίως	λέγεται	ταῖς ἀποῤῥοίαις· εἰ οὖν μηδ΄
[7]	τούτου τινὶ τοῦ ΑΒ αἰσθάνεσθαι	λέγεται	τοῦ ὅλου αἰσθάνεσθαι καὶ τὴν
[3]	στέρησίς ἐστι σκότος· ὃ δὲ	λέγομεν	διαφανὲς οὐκ ἔστιν ἴδιον ἀέρος
[3]	δὲ ἕνα ἑνὶ ἵππῳ οὐ	λέγομεν	μεμεῖχθαι· ὅσα δὲ μὴ διαιρεῖται
[5]	δὲ κατὰ τούτων νῦν μὲν	λέγομεν	τὸ διαφανές͵ ἔστι δ΄ (ὀσφραντὸν
[2]	εἴπερ ἐπὶ τούτων συμβαίνει καθάπερ	λέγομεν͵	φανερὸν ὡς εἰ δεῖ τοῦτον
[7]	καὶ διαφέρει τὰ συστοίχως μὲν	λεγόμενα	ἐν ἄλλῳ δὲ γένει τῶν
[3]	μὲν οὖν ἕκα στον διχῶς	λεγόμενον͵	τὸ μὲν ἐνεργείᾳ τὸ δὲ
[3]	ὕδατος οὐδ΄ ἄλλου τῶν οὕτω	λεγομένων	σωμάτων͵ ἀλλά τίς ἐστι κοινὴ
[4]	οἱ πλεῖστοι τῶν φυσιολόγων͵ ὅσοι	λέγουσι	περὶ αἰσθήσεως͵ ἀτοπώτατόν τι (ποιοῦσιν·
[2]	μέχρι τινὸς ἐξιοῦσαν συμφύεσθαι͵ καθάπερ	λέγουσί	τινες. Τούτου μὲν γὰρ βέλτιον
[7]	ταῦτα͵ οὐδ΄ ἐκεῖνα. Ὃ δὲ	λέγουσί	τινες τῶν περὶ τὰς συμφωνίας͵
[5]	ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω. Ὃ δὲ	λέγουσί	τινες τῶν Πυθαγορείων͵ οὐκ ἔστιν
[7]	τῶν ἐν τῷ αὐτῷ γένει	(λέγω	δ΄ οἷον τὸ γλυκὺ καὶ
[1]	κοινὰ διὰ ταύτης αἰσθάνεσθαι μάλιστα	(λέγω	δὲ κοινὰ μέγεθος͵ σχῆμα͵ κίνησιν͵
[7]	κρινούσῃ αἰσθήσει καὶ τῷ τρόπῳ.	Λέγω	δὲ τοῦτο͵ ὅτι ἴσως τὸ
[7]	οὐκ ἐνδέχεται. Τὸ δ΄ ἅμα	λέγω	ἐν ἑνὶ καὶ ἀτόμῳ χρόνῳ
[7]	κατὰ τὴν μίαν αἴσθησιν͵ οἷον	λέγω	ὄψιν͵ εἰ ἔσται ἄλλῳ αἰσθανομένη
[3]	τῶν καθ΄ ἕκαστον αἰσθητήριον͵ οἷον	λέγω	χρώματος καὶ ψόφου καὶ ὀσμῆς
[1]	ὑποκείσθω͵ περὶ δὲ τῶν λοιπῶν	λέγωμεν͵	καὶ πρῶτον περὶ τῶν πρώτων.
[3]	αἴσθησιν καὶ τὴν ἐνέργειαν͵ νῦν	λέγωμεν.	Ὥσπερ οὖν εἴρηται περὶ φωτὸς
[2]	ὄψιν͵ ἐντεῦθεν ληπτέον. Τὰ γὰρ	λεῖα	πέφυκεν ἐν τῷ σκότει λάμπειν͵
[4]	τραχύ φησιν εἶναι τὸ δὲ	λεῖον͵	Εἰς δὲ τὰ σχήματα ἀνάγει
[2]	σκότει τοῦτο συμβῇ· τὸ γὰρ	λεῖον	ἐν τῷ σκότει πέφυκε λάμπειν
[4]	καὶ τὸ τραχὺ καὶ τὸ	λεῖον͵	ἔτι δὲ τὸ ὀξὺ καὶ
[2]	γὰρ συμβαίνει ὅτι τὸ ὄμμα	λεῖον͵	καὶ ἔστιν οὐκ ἐν ἐκείνῳ
[2]	(τὸ καλούμενον μέλαν καὶ μέσον	λεῖον.	Φαίνεται δὲ τοῦτο κινουμένου τοῦ
[4]	τὸ φαιὸν μέλαν τι εἶναι·	λείπεται	γὰρ τὸ ξανθὸν μὲν τοῦ
[4]	αὐτῆς) τροφῆς γιγνομένους ἑτέρους χυμούς.	Λείπεται	δὴ τῷ πάσχειν τι τὸ
[3]	ἤδη͵ διελομένοις ποσαχῶς ἐνδέχεται γίγνεσθαι͵	λεκτέον.	Ἐν δέχεται μὲν γὰρ παρ΄
[4]	Περὶ δὲ ὀσμῆς καὶ χυμοῦ	λεκτέον.	Σχεδὸν γάρ ἐστι τὸ αὐτὸ
[6]	τὰ μὲν πάθη ὡς εἴδη	λεκτέον͵	ὑπάρχει δὲ συνέχεια ἀεὶ ἐν
[2]	ἐν μήνιγξιν ἐεργμένον ὠγύγιον πῦρ	(λεπτῇσιν	τ΄ ὀθόνῃσι λοχεύσατο κύκλοπα κούρην·
[4]	δύναμιν ἣν καλοῦμεν χυμόν͵ φανερόν.	Λεπτότατον	γὰρ πάντων τῶν οὕτως ὑγρῶν
[5]	αὐτὸν ἐν τοῖς φλεβίοις ὄντος	λεπτοῦ	μὲν καὶ καθαροῦ͵ εὐψύκτου δέ
[7]	γὰρ αὐτὸ καὶ ἓν ἀριθμῷ	λευκὸν	καὶ γλυκύ ἐστι͵ καὶ ἄλλα
[7]	αἰσθήσεις ἐνδέχεται ἅμα αἰσθάνεσθαι͵ οἷον	λευκὸν	καὶ γλυκύ. Φαίνεται γὰρ τὸ
[4]	ἐν χρώματι τῷ μέλανι τὸ	λευκὸν	καὶ ἐν χυμοῖς τῷ γλυκεῖ
[6]	ἐναντίωσιν͵ οἷον ἐν χρώματι τὸ	λευκὸν	καὶ τὸ μέλαν͵ ἐν χυμῷ
[7]	δὲ τοῦτο͵ ὅτι ἴσως τὸ	λευκὸν	καὶ τὸ μέλαν͵ ἕτερον τῷ
[3]	ἐν τοῖς σώμασιν ἐγγίγνεται τὸ	λευκὸν	καὶ τὸ μέλαν. Περὶ δὲ
[3]	πλείους εἶναι χρόας παρὰ τὸ	λευκὸν	καὶ τὸ μέλαν͵ πολλὰς δὲ
[4]	ἀνάγουσιν͵ ὥσπερ Δημόκριτος· τὸ γὰρ	λευκὸν	καὶ τὸ μέλαν τὸ μὲν
[3]	γὰρ παρ΄ ἄλληλα τιθέμενα τὸ	λευκὸν	καὶ τὸ μέλαν͵ ὥσθ΄ ἑκάτερον
[7]	οἷον τὸ γλυκὺ καὶ τὸ	λευκὸν	καλῶ σύστοιχα͵ γένει δ΄ ἕτερα͵
[6]	μέ γεθος αἰσθητόν (ἀδύνατον γὰρ	λευκὸν	μὲν ὁρᾶν͵ μὴ ποσὸν δέ)
[3]	οὕτω γίγνεσθαι. Τοῦτο γὰρ οὔτε	λευκὸν	οἷόν τε φαίνεσθαι οὔτε μέλαν·
[3]	καὶ ἕτερον φαίνεται καὶ οὔτε	λευκὸν	οὔτε μέλαν. Ὥστ΄ εἰ μὴ
[2]	καὶ τῇ λαμπρότητι͵ καὶ τὸ	λευκὸν	τοῦ ὄμματος ἐν τοῖς ἔχουσιν
[7]	γλυκύ͵ οὕτως ἡ ὄψις τὸ	(λευκόν͵	ὡς δ΄ αὕτη τὸ μέλαν͵
[3]	ὁ ἥλιος καθ΄ αὑτὸν μὲν	λευκὸς	φαίνεται͵ διὰ δ΄ ἀχλύος καὶ
[7]	ἄλλῳ μὲν γλυκέος ἄλλῳ δὲ	λευκοῦ	αἰ σθάνεται ἡ ψυχὴ μέρει͵
[4]	γὰρ τὸ ξανθὸν μὲν τοῦ	λευκοῦ	εἶναι ὥσπερ τὸ λιπαρὸν τοῦ
[4]	Ὥσπερ δὲ τὰ χρώματα ἐκ	λευκοῦ	καὶ μέλανος μίξεώς ἐστιν͵ οὕτως
[4]	πράσινον καὶ κυανοῦν μεταξὺ τοῦ	λευκοῦ	καὶ μέλανος͵ τὰ δ΄ ἄλλα
[7]	ἐναντία· οὐκ ἔστι δ΄ ἐκ	λευκοῦ	καὶ ὀξέος ἓν γίγνεσθαι ἀλλ΄
[7]	ἐστι τὸ αἰσθητικὸν γλυκέος καὶ	λευκοῦ͵	ὅταν δὲ διαιρετὸν γένηται κατ΄
[4]	στέρησις ἐν τῷ διαφανεῖ τοῦ	λευκοῦ͵	οὕτω τὸ ἁλμυρὸν καὶ τὸ
[7]	ἕτερα͵ τὸ γλυκὺ δὲ τοῦ	λευκοῦ	πλεῖον ἔτι τῷ εἴδει διαφέρει
[7]	ἐναντία· τὰ μὲν γὰρ τοῦ	λευκοῦ	τὰ δὲ τοῦ μέλανός ἐστιν͵
[7]	φανερόν· περὶ δὲ τῆς πρότερον	λεχθείσης	ἀπορίας σκεπτέον͵ πότερον ἐνδέχεται ἅμα
[6]	τῷ μεταξύ· οὐ γὰρ τὸ	λεχθὲν	φαίνονται ἀκηκοότες διὰ τὸ μετασχηματίζεσθαι
[1]	ἰατρικῆς} Ὅτι δὲ πάντα τὰ	λεχθέντα	κοινὰ τῆς τε ψυχῆς ἐστὶ
[6]	δὲ συνέχεια ἀεὶ ἐν τούτοις͵	ληπτέον	ὅτι τὸ δυνάμει καὶ τὸ
[2]	πῦρ εἶναι τὴν ὄψιν͵ ἐντεῦθεν	ληπτέον.	Τὰ γὰρ λεῖα πέφυκεν ἐν
[4]	δ΄ ὡς μὲν Ἐμπεδοκλῆς λέγει	λίαν	εὐσύνοπτον τὸ ψεῦδος· ὁρῶμεν γὰρ
[4]	δὲ διὰ τὸ ἀντισπᾶν τῷ	λίαν	τρόφιμον εἶναι τὸ γλυκὺ καὶ
[6]	πρώτου͵ οἷον τῆς κώδωνος ἢ	λιβανωτοῦ	ἢ πυρός͵ τοῦ αὐτοῦ καὶ
[5]	νίτρον γῆς ἐστι μᾶλλον. Ἔτι	λίθος	μὲν ἄοσμον͵ ἄχυμον γάρ͵ τὰ
[5]	καὶ αὐστηραὶ καὶ στρυφναὶ καὶ	λιπαραί͵	καὶ τοῖς πικροῖς τὰς σαπρὰς
[2]	τοῖς ἔχουσιν αἷμα πῖον καὶ	λιπαρόν·	ὅπερ διὰ τοῦτ΄ ἐστί͵ πρὸς
[4]	τοῦ λευκοῦ εἶναι ὥσπερ τὸ	λιπαρὸν	τοῦ γλυκέος͵ τὸ φοινικοῦν δὲ
[4]	ἀριθμοῖς μόνον· ὁ μὲν οὖν	λιπαρὸς	τοῦ γλυκέος ἐστὶ χυμός͵ τὸ
[7]	πικροῦ. Οὐδὲ τὰ μεμειγμένα ἅμα	(λόγοι	γάρ εἰσιν ἀντικειμένων͵ οἷον τὸ
[6]	δὲ περὶ αὐτῶν ἐν τοῖς	λόγοις	τοῖς περὶ κινήσεως. Περὶ δὲ
[4]	γλυκέος καὶ πικροῦ͵ καὶ κατὰ	λόγον	δ΄ ἢ τῷ μᾶλλον καὶ
[3]	τὰ δ΄ ὅλως κατὰ μὲν	λόγον	μηδένα͵ καθ΄ ὑπεροχὴν δέ τινα
[1]	πλεῖστον συμβάλλεται μέρος. Ὁ γὰρ	λόγος	αἴτιός ἐστι τῆς μαθήσεως ἀκουστὸς
[6]	οὕτω γὰρ ἂν λύοιτο ὁ	λόγος.	Ἀλλ΄ ἀδύνατα· εἴρηται δὲ περὶ
[3]	αὐτὸν τρόπον τῷ πρότερον εἰρημένῳ·	λόγος	γὰρ ἂν εἴη τις τῶν
[7]	τὴν ὅλην. Ὁ δ΄ αὐτὸς	λόγος	καὶ ἐπὶ τῆς ΑΓ· ἀεὶ
[7]	αἰσθάνηται. Οὕτως δ΄ εἷς ὁ	λόγος	ὁ τῶν ἄκρων γίγνεται· ἄλλως
[6]	Περὶ δὲ τοῦ φωτὸς ἄλλος	λόγος·	τῷ ἐνεῖναι γάρ τι τὸ
[1]	ψυχῇ͵ δῆλον καὶ διὰ τοῦ	λόγου	καὶ τοῦ λόγου χωρίς. Ἀλλὰ
[1]	διὰ τοῦ λόγου καὶ τοῦ	λόγου	χωρίς. Ἀλλὰ περὶ μὲν αἰσθήσεως
[3]	χρόαι διὰ τὸ κατὰ πολλοὺς	λόγους	ἐνδέχεσθαι μείγνυσθαι ἀλλήλοις τὰ μειγνύμενα͵
[7]	ἅμα τῷ αὐτῷ καὶ ἑνί͵	λόγῳ	δ΄ οὐ τῷ αὐτῷ. Ὅτι
[3]	δὲ καὶ ὅλως οὐκ ἐν	λόγῳ.	Τὸ μὲν οὖν͵ ὥσπερ οἱ
[3]	τὸ μέλαν͵ πολλὰς δὲ τῷ	λόγῳ	(τρία γὰρ πρὸς δύο͵ καὶ
[1]	ψυχῆς ὑποκείσθω͵ περὶ δὲ τῶν	λοιπῶν	λέγωμεν͵ καὶ πρῶτον περὶ τῶν
[7]	αἰσθητήριον εἴρη ται· τῶν δὲ	λοιπῶν	πρῶτον σκεπτέον περὶ μνήμης καὶ
[2]	ὠγύγιον πῦρ (λεπτῇσιν τ΄ ὀθόνῃσι	λοχεύσατο	κύκλοπα κούρην· αἳ χοάνῃσι δίαντα
[6]	ποιοῦσι μεγέθη· οὕτω γὰρ ἂν	λύοιτο	ὁ λόγος. Ἀλλ΄ ἀδύνατα· εἴρηται
[1]	καὶ πρὸς τούτοις ἡδονὴ καὶ	λύπη·	καὶ γὰρ ταῦτα σχεδὸν ὑπάρχει
[5]	εἶναι καθ΄ αὑτὴν ἡδεῖαν ἢ	λυπηράν.	Αἴτιον δὲ τοῦ ἴδιον εἶναι
[1]	γὰρ ἡδὺ διακρίνει καὶ τὸ	λυπηρὸν	αὐτῇ περὶ τὴν τροφήν͵ ὥστε
[5]	συμβεβηκὸς ἔχουσι τὸ ἡδὺ καὶ	λυπηρόν͵	διὸ καὶ πάντων εἰσὶ κοιναὶ
[5]	καὶ τὸ ἡδὺ καὶ τὸ	λυπηρὸν	κατὰ συμβεβηκὸς ἔχουσιν (διὰ γὰρ
[6]	περὶ κινήσεως. Περὶ δὲ τῆς	λύσεως	αὐτῶν ἅμα δῆλον ἔσται καὶ
[2]	ὅτε τις πρόοδον νοέων ὡπλίσσατο	λύχνον	χειμερίην διὰ νύκατα͵ πυρὸς σέλας
[2]	ὄμματος ἔδοξε γενέσθαι σκότος ὥσπερ	λύχνου	ἀποσβεσθέντος͵ διὰ τὸ οἷον λαμπτῆρά

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/11/2009