Chapitre
[5]	ζῴων ὁτιοῦν οὐδὲν δυσχεραίνει τῶν	καθ΄	αὑτὰ δυσωδῶν τὴν ὀσμήν͵ ἂν
[5]	κοιναὶ τῶν ζῴων· αἱ δὲ	καθ΄	αὑτὰς ἡδεῖαι τῶν ὀσμῶν εἰσιν͵
[6]	οὐδ΄ ἡ τῆς αἰσθήσεως ὑπεροχὴ	καθ΄	αὑτὴν αἰσθητὴ οὐδὲ χωριστή (δυνάμει
[1]	αἰσθητῶν. ~Ἐπεὶ δὲ περὶ ψυχῆς	καθ΄	αὑτὴν διώρισται πρότερον καὶ περὶ
[5]	τὸ τὴν φύσιν αὐτῆς εἶναι	καθ΄	αὑτὴν ἡδεῖαν ἢ λυπηράν. Αἴτιον
[5]	δ΄ ἀπὸ τῆς ὀσμῆς τῆς	καθ΄	αὑτὴν ἡδείας εὐωδία ὁπωσοῦν ἔχουσιν
[1]	τὰ ἀναγκαῖα κρείττων ἡ ὄψις	καθ΄	αὑτήν͵ πρὸς δὲ νοῦν κατὰ
[5]	διὰ τὸ πάθος. Αὐτῆς δὲ	καθ΄	αὑτὴν τῆς δυσωδίας οὐδὲν φροντίζουσιν
[6]	ἴσα πεπερασμένα· τὸ δὲ μὴ	καθ΄	αὑτὸ συνεχὲς εἰς πεπερασμένα εἴδη.
[1]	τῆς μαθήσεως ἀκουστὸς ὤν͵ οὐ	καθ΄	αὑτὸν ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκός· ἐξ
[3]	φαινόμενον͵ καὶ οἷον ὁ ἥλιος	καθ΄	αὑτὸν μὲν λευκὸς φαίνεται͵ διὰ
[7]	τρόπον ἔχει καὶ κοινῇ καὶ	καθ΄	ἕκαστον αἰσθητήριον εἴρη ται· τῶν
[3]	~Περὶ δὲ τῶν αἰσθητῶν τῶν	καθ΄	ἕκαστον αἰσθητήριον͵ οἷον λέγω χρώματος
[1]	ζῷον διορίζομεν. Ἰδίᾳ δ΄ ἤδη	καθ΄	ἕκαστον ἡ μὲν ἁφὴ καὶ
[5]	ἐστὶ πρὸς ὑγίειαν τὸ (ὀσφραντόν.	Καθ΄	ἕκαστον μὲν οὖν αἰσθητήριον διωρίσθω
[3]	αὐτῶν καὶ τί τὸ ἐνεργεῖν	καθ΄	ἕκαστον τῶν αἰσθητηρίων. Τί δέ
[3]	χρόας ἐστίν. Τὸ ἄρα διαφανὲς	καθ΄	ὅσον ὑπάρχει ἐν τοῖς σώμασιν
[3]	ὅλως κατὰ μὲν λόγον μηδένα͵	καθ΄	ὑπεροχὴν δέ τινα καὶ ἔλλειψιν
[3]	μὲν ἐν ἀριθμοῖς τὰ δὲ	καθ΄	ὑπεροχὴν μόνον. Καὶ τἆλλα δὴ
[3]	ἐνδέχεται διελεῖν εἰς τὰ ἐλάχιστα͵	καθάπερ	ἀνθρώπους ἢ ἵππους ἢ τὰ
[5]	οὐδὲ τούτοις) ὥστε αὗται μέν͵	καθάπερ	εἴπομεν͵ κατὰ συμβεβηκὸς ἔχουσι τὸ
[7]	τῆς ψυχῆς ᾧ ἅπαντα αἰσθάνεται͵	καθάπερ	εἴρη ται πρότερον͵ ἄλλο δὲ
[3]	γὰρ ἐν ἀριθμοῖς εὐλογίστοις χρώματα͵	καθάπερ	ἐκεῖ τὰς συμφωνίας͵ τὰ ἥδιστα
[2]	Ἐπεὶ εἴ γε πῦρ ἦν͵	καθάπερ	Ἐμπεδοκλῆς φησὶ καὶ ἐν τῷ
[4]	τῶν χυμῶν ἀναίσθητα διὰ μικρότητα͵	καθάπερ	Ἐμπεδοκλῆς φησίν͵ ἢ ὕλην τοιαύτην
[5]	δὲ μὴ ἀναπνέουσιν ἀφῄρηται τοῦτο͵	καθάπερ	ἐπὶ τῶν ὀφθαλμῶν τὰ μὲν
[6]	τὸ ὁρώμενον καὶ τὸ φῶς͵	καθάπερ	καὶ Ἐμπεδοκλῆς φησιν ἀφικνεῖσθαι πρότερον
[5]	ὑπὸ τούτων δ΄ ὁμοίως φθαρεῖται	καθάπερ	καὶ οἱ ἄνθρωποι ὑπὸ τῆς
[2]	Ὥστ΄ εἴπερ ἐπὶ τούτων συμβαίνει	καθάπερ	λέγομεν͵ φανερὸν ὡς εἰ δεῖ
[2]	ἢ μέχρι τινὸς ἐξιοῦσαν συμφύεσθαι͵	καθάπερ	λέγουσί τινες. Τούτου μὲν γὰρ
[3]	καὶ αὐτὰς ταύτας͵ ὅταν μὴ	καθαραὶ	ὦσι͵ διὰ τὸ μὴ ἐν
[5]	φλεβίοις ὄντος λεπτοῦ μὲν καὶ	καθαροῦ͵	εὐψύκτου δέ (διὸ καὶ ἡ
[3]	ὀσμῆς καὶ χυμοῦ καὶ ἁφῆς͵	καθόλου	μὲν εἴρηται ἐν τοῖς περὶ
[3]	ἐν τοῖς περὶ μίξεως εἴρηται	καθόλου	περὶ πάντων (ἐκείνως μὲν γὰρ
[2]	ἀνάκλασις γὰρ τὸ πάθος͵ ἀλλὰ	καθόλου	περὶ τῶν ἐμφαινομένων καὶ ἀνακλάσεως
[5]	ὀσμή͵ οὖσα κοινὴ γῆς τε	καὶ	ἀέρος (καὶ πάντες ἐπιφέρονται ἐπὶ
[3]	ταύτην καὶ ἐντός. Φαίνεται δὲ	καὶ	ἀὴρ καὶ ὕδωρ χρωματιζόμενα· καὶ
[6]	μεταβάλλει καὶ ἀνάγκη ἅμα ἀλλοιοῦσθαι	καὶ	ἀθρόον. Ἦν δ΄ ἂν καὶ
[3]	ἄττα τοιαῦτα (δι΄ ἥνπερ αἰτίαν	καὶ	αἱ συμφωνίαι ὀλίγαι) τὰ δὲ
[7]	αὐτὸς αὑτόν͵ καὶ εἰ ὁρᾷ	καὶ	αἰσθάνεται (καὶ εἰ αἰσθάνεται) Ἔτι
[7]	εἰ γὰρ τὴν ὅλην ὁρᾷ͵	καὶ	αἰσθάνεται τὸν αὐτὸν συνεχῶς χρόνον͵
[7]	γένει τῶν δὲ εἴδει. Ὥστε	καὶ	αἰσθάνοιτ΄ ἂν ἅμα τῷ αὐτῷ
[0]	~Περὶ Αἰσθήσεως	καὶ	αἰσθητῶν. ~Ἐπεὶ δὲ περὶ ψυχῆς
[6]	διαλύοιντο εἰς τὰ περιέχοντα͵ ὥσπερ	καὶ	ἀκαριαῖος χυμὸς εἰς τὴν θάλατταν
[6]	εἰ καὶ ἅπαν ἅμα ἀκούει	καὶ	ἀκήκοε͵ καὶ ὅλως αἰσθάνεται καὶ
[1]	τοῖς πορευτικοῖς αὐτῶν͵ οἷον ὄσφρησις	καὶ	ἀκοὴ καὶ ὄψις͵ πᾶσι μὲν
[5]	δι΄ ἄλλου αἰσθητικῶν͵ οἷον ὄψεως	καὶ	ἀκοῆς. Διὸ καὶ τὸ ὀσφραντὸν
[7]	ἢ τοῖν δυοῖν͵ οἷον ὄψεως	καὶ	ἀκοῆς) τῇ μιᾷ δὲ ἅμα
[7]	παρὰ τοῦτο δοκεῖν ἅμα ὁρᾶν	καὶ	ἀκούειν͵ ὅτι οἱ μεταξὺ χρόνοι
[6]	ἅμα πολλοὶ ὁρῶσι καὶ ὀσμῶνται	καὶ	ἀκούουσιν; ἔστι δ΄ οὔτε σώματα
[3]	κατ΄ ἐνέργειαν αἰσθήσεσιν͵ οἷον ὁράσει	καὶ	ἀκούσει͵ εἴρηται ἐν τοῖς περὶ
[7]	ὁμοίως δὲ καὶ τὸ ὀσφραντὸν	καὶ	ἀκουστὸν καὶ ὅσων μὴ αὐτῶν
[5]	(ἔχει γὰρ χυμὸν καὶ ξηρότητα)	καὶ	ἅλες μᾶλλον νίτρου ὀσμώδεις (δηλοῖ
[7]	ἀριθμῷ λευκὸν καὶ γλυκύ ἐστι͵	καὶ	ἄλλα πολλά· εἰ γὰρ μὴ
[7]	τὸ ὁρᾶν. ~Ἔστι δ΄ ἀπορία	καὶ	ἄλλη τις τοιάδε περὶ τὰς
[7]	εἰ ἔσται ἄλλῳ αἰσθανομένη ἄλλου	καὶ	ἄλλου χρώματος͵ πλείω γε μέρη
[4]	τοῦ γλυκέος͵ τὸ φοινικοῦν δὲ	καὶ	ἁλουργὸν καὶ πράσινον καὶ κυανοῦν
[6]	ὑπ΄ αὐτοῦ τοῦ ἀλλοιοῦντος μεταβάλλει	καὶ	ἀνάγκη ἅμα ἀλλοιοῦσθαι καὶ ἀθρόον.
[2]	ἀλλὰ καθόλου περὶ τῶν ἐμφαινομένων	καὶ	ἀνακλάσεως οὐδέν πω δῆλον ἦν͵
[1]	ὕπνος͵ καὶ νεότης καὶ γῆρας͵	καὶ	ἀναπνοὴ καὶ ἐκπνοή͵ καὶ ζωὴ
[7]	αἰσθητόν͵ ἅμα συμβήσεται ὁρατὸν εἶναι	καὶ	ἀόρατον· τοῦτο δ΄ ἀδύνατον. (Περὶ
[4]	τῆς μίξεως καὶ κινήσεως͵ εἴτε	καὶ	ἀορίστως͵ οἱ δὲ τὴν ἡδονὴν
[6]	ἐν τῷ μεταξύ. Καὶ εἰ	καὶ	ἅπαν ἅμα ἀκούει καὶ ἀκήκοε͵
[4]	τοιαύτην εἶναι οἷον πανσπερμίαν χυμῶν͵	καὶ	ἅπαντα μὲν ἐξ ὕδατος γίγνεσθαι͵
[5]	γένηται τὸ ἡδὺ ὡς ἂν	καὶ	ἀπὸ μιᾶς. Τοῦτο μὲν οὖν
[2]	ἐξιόντι τινὶ τὴν ὄψιν ὁρᾶν͵	καὶ	ἀποτείνεσθαι μέχρι τῶν ἄστρων͵ ἢ
[7]	ἐνέργειαν. Ἀλλὰ κατὰ μίαν δύναμιν	καὶ	ἄτομον χρόνον μίαν ἀνάγκη εἶναι
[7]	Εἰ δὲ τούτων ἐν ἑνὶ	καὶ	ἀτόμῳ μὴ αἰσθάνεται͵ δῆλον ὅτι
[7]	τὰ ἐναντία ἐν τῷ αὐτῷ	καὶ	ἀτόμῳ οὐκ ἐνδέχεται ὑπάρχειν͵ ὑπὸ
[7]	ἅμα αἰσθάνεσθαι ἐν τῷ αὐτῷ	καὶ	ἀτόμῳ χρόνῳ͵ ἢ οὔ. Εἰ
[7]	δ΄ ἅμα λέγω ἐν ἑνὶ	καὶ	ἀτόμῳ χρόνῳ πρὸς ἄλληλα. Πρῶτον
[4]	τὸ προσφερόμενον (ταῦτα γὰρ ποιεῖ	καὶ	(αὔξησιν καὶ φθίσιν) τρέφει δὲ
[5]	δριμεῖαι καὶ γλυκεῖαί εἰσιν ὀσμαὶ	καὶ	αὐστηραὶ καὶ στρυφναὶ καὶ λιπαραί͵
[4]	τὸ αὐτό͵ ὁ δὲ δριμὺς	καὶ	αὐστηρὸς καὶ στρυφνὸς καὶ ὀξὺς
[3]	μὲν τεταγμένας τὰς δὲ ἀτάκτους͵	καὶ	αὐτὰς ταύτας͵ ὅταν μὴ καθαραὶ
[5]	ἀριθμοῦ ἔχοντος μέσον τοῦ περιττοῦ͵	καὶ	αὐτὴ μέση εἶναι τῶν τε
[7]	ἐκκρούει͵ ἀνάγκη͵ ἂν ἅμα ὦσι͵	καὶ	αὐτὴν ἧττον αἰσθητὴν εἶναι ἢ
[4]	οὕτως ὑγρῶν τὸ ὕδωρ ἐστί͵	καὶ	αὐτοῦ τοῦ ἐλαίου (ἀλλ΄ ἐπεκτείνεται
[3]	διαφανοῦς ἐν σώματι ὡρισμένῳ πέρας.	Καὶ	αὐτῶν δὲ τῶν διαφανῶν͵ οἷον
[4]	μὴ πασῶν͵ ἀλλ΄ ὄψεώς γε	καὶ	ἁφῆς. Διὸ καὶ περὶ μὲν
[3]	ψόφου καὶ ὀσμῆς καὶ χυμοῦ	καὶ	ἁφῆς͵ καθόλου μὲν εἴρηται ἐν
[7]	ὧν μία αἴσθησις͵ οἷον ὀξέος	καὶ	βαρέος (μᾶλλον γὰρ ἅμα ἡ
[7]	ἀλλ΄ οὐχ ὡς ἐξ ὀξέος	καὶ	βαρέος συμφωνία) οὐκ ἄρα οὐδ΄
[6]	χυμὸς καὶ ὀσμὴ καὶ ψόφος͵	καὶ	βαρῦ καὶ κοῦφον͵ καὶ θερμὸν
[2]	καὶ ὁ τῆς σηπίας θολός)	καὶ	βραδέως μεταβάλλοντος τοῦ ὄμματος οὐ
[7]	γε μέρη ἕξει εἴδει ταὐτά;	καὶ	γὰρ ἃ αἰσθάνεται ἐν τῷ
[5]	τοῦτό γε ἐπ΄ ἐνίων συμβέβηκεν·	καὶ	γὰρ δριμεῖαι καὶ γλυκεῖαί εἰσιν
[6]	οὔ͵ ὅταν μὴ χωρὶς ᾖ·	καὶ	γὰρ ἐνυπάρχει δυνάμει ἡ ποδιαία
[3]	καὶ ἀὴρ καὶ ὕδωρ χρωματιζόμενα·	καὶ	γὰρ ἡ αὐγὴ τοιοῦτόν ἐστιν.
[5]	ἔχει αἴσθησιν τοῦ ὀσφραντοῦ͵ φανερόν·	καὶ	γὰρ ἰχθύες καὶ τὸ τῶν
[5]	τῆς ἐγχύμου ξηρότητος͵ οὐκ ἄδηλον·	καὶ	γὰρ ὁ ἀὴρ ὑγρὸν τὴν
[5]	τὴν τροφὴν δεῖ εἶναι συνθετήν	(καὶ	γὰρ τὰ τρεφόμενα οὐχ ἁπλᾶ
[1]	πρὸς τούτοις ἡδονὴ καὶ λύπη·	καὶ	γὰρ ταῦτα σχεδὸν ὑπάρχει πᾶσι
[5]	τῶν τε ἁπτικῶν͵ οἷον ἁφῆς	καὶ	γεύσεως͵ καὶ τῶν δι΄ ἄλλου
[1]	καθ΄ ἕκαστον ἡ μὲν ἁφὴ	καὶ	γεῦσις ἀκολουθεῖ πᾶσιν ἐξ ἀνάγκης͵
[4]	καὶ ἡ φύσις τὸ ξηρὸν	καὶ	γεῶδες͵ καὶ διὰ τοῦ ξηροῦ
[4]	γεῶδες͵ καὶ διὰ τοῦ ξηροῦ	καὶ	γεώδους διηθοῦσα καὶ κινοῦσα τῷ
[1]	ἐγρήγορσις καὶ ὕπνος͵ καὶ νεότης	καὶ	γῆρας͵ καὶ ἀναπνοὴ καὶ ἐκπνοή͵
[5]	ἀναθυμίασις͵ ὥσπερ εἴρηται͵ κοινὸν ἀέρος	καὶ	γῆς· καὶ συνίσταται ἐκ μὲν
[7]	ἢ ἄλλη ἐξ ἀμφοῖν· ὅπερ	καὶ	γίγνεσθαι δοκεῖ ἐπὶ τῶν κεραννυμένων
[5]	ἐνίων συμβέβηκεν· καὶ γὰρ δριμεῖαι	καὶ	γλυκεῖαί εἰσιν ὀσμαὶ καὶ αὐστηραὶ
[7]	αὐτὸ καὶ ἓν ἀριθμῷ λευκὸν	καὶ	γλυκύ ἐστι͵ καὶ ἄλλα πολλά·
[7]	ἐνδέχεται ἅμα αἰσθάνεσθαι͵ οἷον λευκὸν	καὶ	γλυκύ. Φαίνεται γὰρ τὸ μὲν
[6]	μαθηματικῶν. Ἔτι τίνι κρινοῦμεν ταῦτα	καὶ	γνωσόμεθα; ἢ τῷ νῷ; ἀλλ΄
[2]	ἐντός· διόπερ ἀνάγκη διαφανὲς εἶναι	καὶ	δεκτικὸν φωτὸς τὸ ἐντὸς τοῦ
[4]	αὐτῶν. Τὸ γὰρ θερμὸν αὐξάνει͵	καὶ	δημιουργεῖ τὴν τροφήν͵ καὶ τὸ
[5]	τὸ γὰρ θερμὸν τὸ κινοῦν	καὶ	δημιουργοῦν ἀφανίζουσιν ἡ ψύξις καὶ
[6]	λύσεως αὐτῶν ἅμα δῆλον ἔσται	καὶ	διὰ τί πεπέρανται τὰ εἴδη
[1]	καὶ τοῦ αἰσθάνεσθαι͵ τί ἐστι	καὶ	διὰ τί συμβαίνει τοῖς ζῴοις
[6]	ἔνια μεγέθη καὶ πάθη λανθάνει͵	καὶ	διὰ τίν΄ αἰτίαν͵ καὶ πῶς
[4]	~Τί μὲν οὖν ἐστὶ χρῶμα	καὶ	διὰ τίν΄ αἰτίαν πολλαὶ χρόαι
[1]	θεωρητέον͵ τί τε ἕκαστον αὐτῶν͵	καὶ	διὰ τίνας αἰτίας συμβαίνει. Φυσικοῦ
[1]	σώματος γίγνεται τῇ ψυχῇ͵ δῆλον	καὶ	διὰ τοῦ λόγου καὶ τοῦ
[4]	φύσις τὸ ξηρὸν καὶ γεῶδες͵	καὶ	διὰ τοῦ ξηροῦ καὶ γεώδους
[5]	ἔχουσιν ὠφέλιμος ὡς εἰπεῖν αἰεί.	Καὶ	διὰ τοῦτο γίγνεται διὰ τῆς
[2]	(γευστικὸν εἶδός τι ἁφῆς ἐστίν.	Καὶ	διὰ τοῦτο πρὸς τῇ καρδίᾳ
[6]	δυνάμει καὶ τὸ ἐνεργείᾳ ἕτερον·	καὶ	διὰ τοῦτο τὸ μυριοστημόριον λανθάνει
[5]	ἀέρι καὶ ὕδατι ἡ ὀσμή.	Καὶ	διὰ τοῦτο τὸ ψυχρὸν καὶ
[2]	τὸ διαμένειν τὸ ὑγρὸν ἄπηκτον͵	καὶ	διὰ τοῦτο τοῦ σώματος ἀῤῥιγότατον
[6]	τηλικαῦται ὑπεροχαὶ εὐλόγως μὲν ἂν	καὶ	διαλύοιντο εἰς τὰ περιέχοντα͵ ὥσπερ
[7]	οὖν πλεῖον ἔτι ἀπέχει ἀλλήλων	καὶ	διαφέρει τὰ συστοίχως μὲν λεγόμενα
[3]	ἀλλά τίς ἐστι κοινὴ φύσις	καὶ	δύναμις͵ ἣ χωριστὴ μὲν οὐκ
[2]	συμβαίνει ὥστε δοκεῖν ἅμα ἓν	καὶ	δύο εἶναι τό θ΄ ὁρῶν
[7]	καὶ εἰ ὁρᾷ καὶ αἰσθάνεται	(καὶ	εἰ αἰσθάνεται) Ἔτι οὐκ ἂν
[6]	ἡ ἀκτὶς ἐν τῷ μεταξύ.	Καὶ	εἰ καὶ ἅπαν ἅμα ἀκούει
[7]	δὲ ἡ κατὰ δύναμιν μία·	καὶ	εἰ μία τοίνυν ἡ αἴσθησις
[7]	ἂν εἰ ἔστιν αὐτὸς αὑτόν͵	καὶ	εἰ ὁρᾷ καὶ αἰσθάνεται (καὶ
[3]	δὲ τῶν διαφανῶν͵ οἷον ὕδατος	καὶ	εἴ τι ἄλλο τοιοῦτον͵ καὶ
[3]	δυνατόν͵ ἀνάγκη μεικτόν τι εἶναι	καὶ	εἶδός τι χρόας ἕτερον. Ἔστι
[5]	δῆλον· ὅτι μέντοι εἰς ὑγίειαν͵	καὶ	ἐκ τῆς αἰσθήσεως καὶ ἐκ
[5]	ὑγίειαν͵ καὶ ἐκ τῆς αἰσθήσεως	καὶ	ἐκ τῶν εἰρημένων φανερόν͵ ὥστε
[1]	νεότης καὶ γῆρας͵ καὶ ἀναπνοὴ	καὶ	ἐκπνοή͵ καὶ ζωὴ καὶ θάνατος·
[3]	μηδένα͵ καθ΄ ὑπεροχὴν δέ τινα	καὶ	ἔλλειψιν ἀσύμμετρον) καὶ τὸν αὐτὸν
[6]	ὁρώμενον καὶ τὸ φῶς͵ καθάπερ	καὶ	Ἐμπεδοκλῆς φησιν ἀφικνεῖσθαι πρότερον τὸ
[5]	δὲ καὶ τοῦ ὁρατοῦ͵ διὸ	καὶ	ἐν ἀέρι καὶ ἐν ὕδατι
[2]	οὐ γίγνεται͵ ἐὰν μὴ ταχέως	καὶ	ἐν σκότει τοῦτο συμβῇ· τὸ
[2]	αὑτὸν ὁρᾷ ὁ ὀφθαλμός͵ ὥσπερ	καὶ	ἐν τῇ ἀνακλάσει· Ἐπεὶ εἴ
[4]	ἐν τοῖς περικαρπίοις͵ (οὗτοι ὑπάρχοντες	καὶ	ἐν τῇ γῇ. Διὸ καὶ
[7]	φαίη τις οὐδὲν κωλύειν οὕτω	καὶ	ἐν τῇ ψυχῇ͵ (ὅτι) ἴσως
[6]	τοὺς ἐσχάτους λανθάνει. Ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐν τοῖς ἄλλοις αἰσθητοῖς τὰ
[6]	ἐν χυμῷ γλυκὺ καὶ πικρόν·	καὶ	ἐν τοῖς ἄλλοις δὴ πᾶσίν
[7]	τὰ δὲ τοῦ μέλανός ἐστιν͵	καὶ	ἐν τοῖς ἄλλοις ὁμοίως͵ οἷον
[2]	τῷ ὕδατι ἀποσβέννυσθαι τὸ φῶς	καὶ	ἐν τοῖς πάγοις μᾶλλον γίγνεσθαι
[4]	Φαίνονται δ΄ οἱ χυμοὶ ὅσοιπερ	καὶ	ἐν τοῖς περικαρπίοις͵ (οὗτοι ὑπάρχοντες
[5]	ὁμοίως ἐν τοῖς ὑγροῖς ποιεῖ	καὶ	ἐν τῷ ἀέρι οἷον ἀποπλυνόμενον
[3]	ἐν τῷ διαφανεῖ τοῦθ΄ ὅπερ	καὶ	ἐν τῷ ἀέρι ποιεῖ φῶς͵
[7]	ὁρᾷ ὅλην͵ ὅτι τοδὶ αὐτῆς͵	καὶ	ἐν τῷ ἐνιαυτῷ βαδίζει͵ ὅτι
[2]	τοῦ φωτός͵ διὰ τί οὐ	καὶ	ἐν τῷ σκότει ἑώρα ἂν
[2]	πῦρ ἦν͵ καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς φησὶ	καὶ	ἐν τῷ Τιμαίῳ γέγραπται͵ καὶ
[2]	ἡμᾶς͵ ἔδει μεθ΄ ἡμέραν γε	καὶ	ἐν τῷ ὕδατι ἀποσβέννυσθαι τὸ
[5]	ὁρατοῦ͵ διὸ καὶ ἐν ἀέρι	καὶ	ἐν ὕδατι ὀσμῶνται. Ὥστ΄ ἐστὶ
[5]	γὰρ μόνον ἐν ἀέρι ἀλλὰ	καὶ	ἐν ὕδατι τὸ τῆς ὀσφρήσεώς
[4]	χρώματι τῷ μέλανι τὸ λευκὸν	καὶ	ἐν χυμοῖς τῷ γλυκεῖ τὸ
[2]	γὰρ ὕδωρ τὸ ἐκρέον διαφθειρομένων͵	καὶ	ἔν γε τοῖς πάμπαν ἐμβρύοις
[7]	τῆς ψυχῆς; τὸ γὰρ αὐτὸ	καὶ	ἓν ἀριθμῷ λευκὸν καὶ γλυκύ
[3]	ἵνα λανθάνωσιν αἱ κινήσεις ἀφικνούμεναι	καὶ	ἓν δοκῇ εἶναι διὰ τὸ
[7]	ἐπὶ τῆς ψυχῆς τὸ αὐτὸ	καὶ	ἓν εἶναι ἀριθμῷ τὸ αἰσθητικὸν
[6]	δὴ ἐνυπάρχῃ τούτῳ τοσαῦτα ὥστε	καὶ	ἐνεργείᾳ αἰ σθητὰ εἶναι͵ καὶ
[6]	δυνάμει τε γάρ ἐστιν ἤδη͵	καὶ	ἐνεργείᾳ ἔσται προσγενόμενον. Ὅτι μὲν
[7]	αἰσθάνοιτ΄ ἂν ἅμα τῷ αὐτῷ	καὶ	ἑνί͵ λόγῳ δ΄ οὐ τῷ
[6]	λιβανωτοῦ ἢ πυρός͵ τοῦ αὐτοῦ	καὶ	ἑνὸς ἀριθμῷ αἰσθάνονται πάντες͵ τοῦ
[2]	ἔξω οὐκ ἄνευ φωτός͵ οὕτως	καὶ	ἐντός· διαφανὲς ἄρα δεῖ εἶναι·
[3]	ἥπερ καὶ ἔξω (χρωματίζεται͵ ταύτην	καὶ	ἐντός. Φαίνεται δὲ καὶ ἀὴρ
[4]	ἐν αὐτῷ τῷ περικαρπίῳ μεταβάλλοντας͵	καὶ	ἐξικμαζομένους δὲ καὶ κειμένους διὰ
[2]	τὸ ὕδωρ͵ ὁρᾶται δὲ ὥσπερ	καὶ	ἔξω οὐκ ἄνευ φωτός͵ οὕτως
[3]	αὐτὴν φύσιν δεῖ νομίζειν ἥπερ	καὶ	ἔξω (χρωματίζεται͵ ταύτην καὶ ἐντός.
[2]	ὄμμα ὕδατός ἐστιν. Τοῦτο δὲ	καὶ	ἐπ΄ αὐτῶν τῶν ἔργων δῆλον·
[7]	ὅλην. Ὁ δ΄ αὐτὸς λόγος	καὶ	ἐπὶ τῆς ΑΓ· ἀεὶ γὰρ
[7]	ἕτερον ἑκάστῳ. Ὁμοίως τοίνυν θετέον	καὶ	ἐπὶ τῆς ψυχῆς τὸ αὐτὸ
[7]	τῶν πραγμάτων αὐτῶν ἐνδέχεται͵ οὕτως	καὶ	ἐπὶ τῆς ψυχῆς; τὸ γὰρ
[2]	ὕδωρ ἀλλ΄ ᾗ διαφανές· ὃ	καὶ	ἐπὶ τοῦ ἀέρος κοινόν ἐστιν.
[6]	εἰρημένον͵ διὰ τὸ αὐτὸ δὲ	καὶ	ἐπὶ τοῦ ὁρᾶν· τὸ γὰρ
[2]	ἐντὸς τοῦ ὄμματος. Καὶ τοῦτο	καὶ	ἐπὶ τῶν συμβαινόντων δῆλον· ἤδη
[1]	αἴσθησις καὶ μνήμη καὶ θυμὸς	καὶ	ἐπιθυμία καὶ ὅλως ὄρεξις͵ καὶ
[4]	λίαν τρόφιμον εἶναι τὸ γλυκὺ	καὶ	ἐπιπολαστικόν. Ὥσπερ δὲ τὰ χρώματα
[2]	ἀντίκειται γὰρ τῷ ἐγκεφάλῳ αὕτη͵	καὶ	ἔστι θερμότατον τῶν μορίων. Καὶ
[6]	δ΄ ἀμφοτέρων ἡ κίνησις. Διὸ	καὶ	ἔστι μὲν ὡς τὸ αὐτὸ
[4]	τοῖς ζῴοις͵ ἀλλὰ τὸ μεμειγμένον.	Καὶ	ἔστι τῆς προσφερομένης τροφῆς τοῖς
[4]	ποιόν τι τὸ ὑγρὸν παρασκευάζει.	Καὶ	ἔστι τοῦτο χυμός͵ τὸ γιγνόμενον
[2]	συμβαίνει ὅτι τὸ ὄμμα λεῖον͵	καὶ	ἔστιν οὐκ ἐν ἐκείνῳ ἀλλ΄
[2]	σκότος. Ἔχει δ΄ ἀπορίαν τοῦτο	καὶ	ἑτέραν. Εἰ γὰρ μὴ ἔστι
[7]	πάντων͵ τὸ μέντοι εἶναι ἕτερον	καὶ	ἕτερον τῶν μὲν γένει τῶν
[3]	ὁμοίαν ποιήσει τὴν κίνησιν. Διὸ	καὶ	ἕτερον φαίνεται καὶ οὔτε λευκὸν
[5]	ἀκουστῷ καὶ τῷ διαφανεῖ· διὸ	καὶ	εὐλόγως παρείκασται ξηρότητος ἐν ὑγρῷ
[2]	ἐστιν ἡ ποιοῦσα τὸ ὁρᾶν.	Καὶ	εὐλόγως τὸ ἐντός ἐστιν ὕδατος·
[2]	ἀέρος κοινόν ἐστιν. Ἀλλ΄ εὐφυλακτότερον	καὶ	εὐπιλητότερον τὸ ὕδωρ τοῦ ἀέρος·
[4]	καὶ πικροὺς καὶ παντοδαποὺς γιγνομένους͵	καὶ	ἑψομένους εἰς πάντα τὰ γένη
[1]	γῆρας͵ καὶ ἀναπνοὴ καὶ ἐκπνοή͵	καὶ	ζωὴ καὶ θάνατος· Περὶ ὧν
[4]	οἷον ἡ ὄψις περὶ χρώματος	καὶ	ἡ ἀκοὴ περὶ ψόφων. Οἱ
[5]	μή τι μειγνύμενον ποιῇ. Διὸ	καὶ	ἡ θάλαττα ἔχει ὀσμήν (ἔχει
[5]	σύμμετρος γὰρ αὐτῶν (ἡ θερμότης	καὶ	ἡ κίνησις πρὸς τὴν ὑπερβολὴν
[5]	μὲν γὰρ τροφὴ ἡδεῖα οὖσα͵	καὶ	ἡ ξηρὰ καὶ ἡ ὑγρά͵
[5]	καὶ δημιουργοῦν ἀφανίζουσιν ἡ ψύξις	καὶ	ἡ πῆξις. Εἴδη δὲ τοῦ
[5]	Καὶ διὰ τοῦτο τὸ ψυχρὸν	καὶ	ἡ πῆξις καὶ τοὺς χυμοὺς
[4]	ἐν τῷ τροφίμῳ ὑγρῷ. Διὸ	καὶ	ἡ τέφρα τῶν κατακαιομένων πικρὰ
[5]	καὶ καθαροῦ͵ εὐψύκτου δέ (διὸ	καὶ	ἡ τῆς τροφῆς ἀναθυμίασις ψυχομένη
[2]	ἡ τοῦ ψυχροῦ ὕλη ἐστίν.	Καὶ	ἡ τοῦ ὄμμα τος γένεσις
[5]	οὐχ ἡδεῖαι͵ οὐδ΄ ὅσοις μὴ	καὶ	ἡ τροφὴ ἡ ἔχουσα τὰς
[6]	πρὸς τῇ ἀκοῇδηλοῖ δὲ τοῦτο	καὶ	ἡ τῶν γραμμάτων μετασχημά τισις͵
[1]	τε τῶν νοητῶν ἐγγίνεται φρόνησις	καὶ	ἡ τῶν πρακτῶν. Αὐτῶν δὲ
[5]	ἡδεῖα οὖσα͵ καὶ ἡ ξηρὰ	καὶ	ἡ ὑγρά͵ πολλάκις νοσώδης ἐστίν͵
[3]	τὸ περιέχον ποιῇ μεταβάλλειν͵ ὥρισται	καὶ	ἡ φαντασία τῆς χρόας. Δῆλον
[2]	ἐν τοῖς ἀνθρακώδεσιν εἶναι πῦρ	καὶ	ἡ φλόξ) ὧν τῷ φωτὶ
[4]	ἔχειν ποιοῦσι τὸ ὕδωρ͵ οὕτως	καὶ	ἡ φύσις τὸ ξηρὸν καὶ
[4]	περὶ στοιχείων. μὲν οὖν πῦρ	καὶ	ᾗ γῆ͵ οὐδὲν πέφυκε ποιεῖν
[5]	ἐπὶ τοῦτο περὶ ὀσμῆς) διὸ	καὶ	Ἡράκλειτος οὕτως εἴρηκεν͵ ὡς εἰ
[6]	καὶ ἀκήκοε͵ καὶ ὅλως αἰσθάνεται	καὶ	ᾔσθηται͵ καὶ μή ἐστι γένεσις
[4]	λόγον δ΄ ἢ τῷ μᾶλλον	καὶ	ἧττον ἕκαστοί εἰσιν͵ εἴτε κατ΄
[3]	τοῖς σώμασιν (ὑπάρχει δὲ μᾶλλον	καὶ	ἧττον ἐν πᾶσι) χρώματος ποιεῖ
[1]	ἀναπνοὴ καὶ ἐκπνοή͵ καὶ ζωὴ	καὶ	θάνατος· Περὶ ὧν θεωρητέον͵ τί
[6]	ψόφος͵ καὶ βαρῦ καὶ κοῦφον͵	καὶ	θερμὸν καὶ ψυχρόν͵ καὶ σκληρὸν
[1]	σώματος͵ οἷον αἴσθησις καὶ μνήμη	καὶ	θυμὸς καὶ ἐπιθυμία καὶ ὅλως
[7]	τίνα τρόπον ἔχει καὶ κοινῇ	καὶ	καθ΄ ἕκαστον αἰσθητήριον εἴρη ται·
[5]	τοῖς φλεβίοις ὄντος λεπτοῦ μὲν	καὶ	καθαροῦ͵ εὐψύκτου δέ (διὸ καὶ
[3]	λευκὸς φαίνεται͵ διὰ δ΄ ἀχλύος	καὶ	καπνοῦ φοινικοῦς. Πολλαὶ δὲ καὶ
[3]	δύο͵ καὶ τρία πρὸς τέτταρα͵	καὶ	κατ΄ ἄλλους ἀριθμοὺς ἔστι παρ΄
[4]	χυμοὶ ἐκ γλυκέος καὶ πικροῦ͵	καὶ	κατὰ λόγον δ΄ ἢ τῷ
[5]	σκωρίαι γίγνονται πάντων· ἄργυρος δὲ	καὶ	καττίτερος τῶν μὲν μᾶλλον ὀσμώδη
[4]	περικαρπίῳ μεταβάλλοντας͵ καὶ ἐξικμαζομένους δὲ	καὶ	κειμένους διὰ τὸν χρόνον αὐστηροὺς
[4]	κατ΄ ἀριθμούς τινας τῆς μίξεως	καὶ	κινήσεως͵ εἴτε καὶ ἀορίστως͵ οἱ
[7]	γὰρ ἡ εἰσάπαξ μία χρῆσις	καὶ	κίνησις͵ μία δὲ ἡ δύναμις.
[6]	οὔτε σώματα ταῦτα͵ ἀλλὰ πάθος	καὶ	κίνησίς τις (οὐ γὰρ ἂν
[3]	τὸ ἐπιπολῆς χρῶμα ἀκίνητον ὂν	καὶ	κινούμενον ὑπὸ τοῦ ὑποκειμένου οὐχ
[2]	ἀγνοεῖν τὴν αἰτίαν· θλιβομένου γὰρ	καὶ	κινουμένου τοῦ ὀφθαλμοῦ φαίνεται πῦρ
[4]	τοῦ ξηροῦ καὶ γεώδους διηθοῦσα	καὶ	κινοῦσα τῷ θερμῷ ποιόν τι
[7]	τῶν αἰσθητῶν τίνα τρόπον ἔχει	καὶ	κοινῇ καὶ καθ΄ ἕκαστον αἰσθητήριον
[6]	ὀσμὴ καὶ ψόφος͵ καὶ βαρῦ	καὶ	κοῦφον͵ καὶ θερμὸν καὶ ψυχρόν͵
[4]	δὲ καὶ ἁλουργὸν καὶ πράσινον	καὶ	κυανοῦν μεταξὺ τοῦ λευκοῦ καὶ
[1]	αἰσθήσεως οἱ τυφλοὶ τῶν ἐνεῶν	καὶ	κωφῶν. Περὶ μὲν οὖν τῆς
[7]	ἀφικνοῦνται οἱ ψόφοι͵ φαίνονται δέ͵	καὶ	λανθάνει͵ ὅταν ὁ χρόνος ᾖ
[7]	τί ἐστι τὸ αἰσθητικὸν γλυκέος	καὶ	λευκοῦ͵ ὅταν δὲ διαιρετὸν γένηται
[5]	ὀσμαὶ καὶ αὐστηραὶ καὶ στρυφναὶ	καὶ	λιπαραί͵ καὶ τοῖς πικροῖς τὰς
[2]	ἐν τοῖς ἔχουσιν αἷμα πῖον	καὶ	λιπαρόν· ὅπερ διὰ τοῦτ΄ ἐστί͵
[1]	ὄρεξις͵ καὶ πρὸς τούτοις ἡδονὴ	καὶ	λύπη· καὶ γὰρ ταῦτα σχεδὸν
[5]	κατὰ συμβεβηκὸς ἔχουσι τὸ ἡδὺ	καὶ	λυπηρόν͵ διὸ καὶ πάντων εἰσὶ
[6]	θερμὸν καὶ ψυχρόν͵ καὶ σκληρὸν	καὶ	μαλακόν͵ ἢ ἀδύνατον. Ποιητικὸν γάρ
[3]	ἀλλὰ τῷ πάντη μεμεῖχθαι͵ ἅπερ	καὶ	μάλιστα μείγνυσθαι πέφυκεν· πῶς δὲ
[3]	παρ΄ ἄλληλα κειμένων ἀνάγκη ὥσπερ	καὶ	μέγεθος λαμβάνειν ἀόρατον͵ οὕτω καὶ
[4]	δὲ τὰ χρώματα ἐκ λευκοῦ	καὶ	μέλανος μίξεώς ἐστιν͵ οὕτως οἱ
[4]	καὶ κυανοῦν μεταξὺ τοῦ λευκοῦ	καὶ	μέλανος͵ τὰ δ΄ ἄλλα μεικτὰ
[7]	οἷον οἴνου ἀκράτου ἢ κεκραμένου͵	καὶ	μέλιτος͵ καὶ χρόας͵ καὶ τῆς
[2]	δ΄ ὀφθαλμοῦ (τὸ καλούμενον μέλαν	καὶ	μέσον λεῖον. Φαίνεται δὲ τοῦτο
[5]	ἐν τῇ κεφαλῇ τὸ αἰσθητήριον͵	καὶ	μετὰ πνευματώδους εἰσέρχεται ἀναθυμιά σεως͵
[6]	καὶ ὅλως αἰσθάνεται καὶ ᾔσθηται͵	καὶ	μή ἐστι γένεσις αὐτῶν͵ ἀλλ΄
[5]	πάθος͵ δῆλον ἐκ τῶν ἐχόντων	καὶ	μὴ ἐχόντων ὀσμήν· τά τε
[1]	τούτῳ γὰρ τὸ ζῷον εἶναι	καὶ	μὴ ζῷον διορίζομεν. Ἰδίᾳ δ΄
[6]	καὶ ἐνεργείᾳ αἰ σθητὰ εἶναι͵	καὶ	μὴ μόνον ὅτι ἐν τῷ
[3]	αἰσθητοῦ γίγνεσθαι τὴν αἴσθησιν͵ ἁφῇ	καὶ	μὴ ταῖς ἀποῤῥοίαις. Ἐπὶ μὲν
[6]	ὁμοίως· ἐνδέχεται γὰρ ἀθρόον ἀλλοιοῦσθαι͵	καὶ	μὴ τὸ ἥμισυ πρότερον͵ οἷον
[5]	ὀσμαὶ τούτων εἰσί͵ πεπληρωμένοις δὲ	καὶ	μηδὲν δεομένοις οὐχ ἡδεῖαι͵ οὐδ΄
[7]	μὲν τούτων ἕν τι γίγνεται	καὶ	μία ἡ ἐνέργεια αὐτῶν· ἐκεῖ
[1]	καὶ τοῦ σώματος͵ οἷον αἴσθησις	καὶ	μνήμη καὶ θυμὸς καὶ ἐπιθυμία
[5]	κατὰ μέγεθος· διὰ γὰρ τοῦτο	καὶ	μόνον ὡς εἰπεῖν αἰσθάνεται τῶν
[1]	ἀριθμόν͵ οἷον ἐγρήγορσις καὶ ὕπνος͵	καὶ	νεότης καὶ γῆρας͵ καὶ ἀναπνοὴ
[1]	Φυσικοῦ δὲ καὶ περὶ ὑγιείας	καὶ	νόσου τὰς πρώτας ἰδεῖν ἀρχάς·
[7]	τάχα γὰρ ἂν φαίη τις	καὶ	νῦν παρὰ τοῦτο δοκεῖν ἅμα
[2]	ὑγρῷ ἢ ψυχρῷ τὸ θερμὸν	καὶ	ξηρόν (οἷον δοκεῖ τό τ΄
[5]	ἔχει ὀσμήν (ἔχει γὰρ χυμὸν	καὶ	ξηρότητα) καὶ ἅλες μᾶλλον νίτρου
[6]	ὁρωμένης͵ καίτοι ἡ ὄψις ἐπελήλυθεν͵	καὶ	ὁ ἐν τῇ διέσει φθόγγος
[5]	ἄχυμον γάρ͵ ὁ δὲ χαλκὸς	καὶ	ὁ σίδηρος ὀσμώδη· ὅταν δ΄
[2]	λάμπειν (οἷον κεφαλαὶ ἰχθύων τινῶν	καὶ	ὁ τῆς σηπίας θολός) καὶ
[6]	τὸ αὐτὸ ἀκούει ὁ πρῶτος	καὶ	ὁ ὕστερος καὶ ὀσφραίνεται͵ ἔστι
[6]	ἥ τε ὀσμὴ φαίνεται ποιοῦσα	καὶ	ὁ ψόφος· πρότερον γὰρ ὁ
[6]	ὁ ἐγγὺς αἰσθάνεται τῆς ὀσμῆς͵	καὶ	ὁ ψόφος ὕστερον ἀφικνεῖται τῆς
[5]	τούτων δ΄ ὁμοίως φθαρεῖται καθάπερ	καὶ	οἱ ἄνθρωποι ὑπὸ τῆς τῶν
[4]	πότιμον ἐξ αὐτῶν. Δημόκριτος δὲ	καὶ	οἱ πλεῖστοι τῶν φυσιολόγων͵ ὅσοι
[3]	πέρατί ἐστιν ἢ πέρας (διὸ	καὶ	οἱ Πυθαγόρειοι τὴν ἐπιφάνειαν χρόαν
[3]	ἐν ἀέρι βούλωνται ποιῆσαι φαινόμενον͵	καὶ	οἷον ὁ ἥλιος καθ΄ αὑτὸν
[3]	(τὸ ἁλουργὸν καὶ τὸ φοινικοῦν	καὶ	ὀλίγ΄ ἄττα τοιαῦτα (δι΄ ἥνπερ
[6]	ἅπαν ἅμα ἀκούει καὶ ἀκήκοε͵	καὶ	ὅλως αἰσθάνεται καὶ ᾔσθηται͵ καὶ
[1]	μὲν φεύγειν τὸ δὲ διώκειν͵	καὶ	ὅλως ὁ χυμός ἐστι τοῦ
[1]	μνήμη καὶ θυμὸς καὶ ἐπιθυμία	καὶ	ὅλως ὄρεξις͵ καὶ πρὸς τούτοις
[3]	τὰ ἐν βάθει͵ τὰ δὲ	καὶ	ὅλως οὐκ ἐν λόγῳ. Τὸ
[4]	τὸν αὐτὸν τρόπον τῷ ἁλμυρῷ	καὶ	ὀξεῖ͵ ἀντὶ ἡδύσματος͵ ταῦτα δὲ
[7]	οὐκ ἔστι δ΄ ἐκ λευκοῦ	καὶ	ὀξέος ἓν γίγνεσθαι ἀλλ΄ ἢ
[4]	δριμὺς καὶ αὐστηρὸς καὶ στρυφνὸς	καὶ	ὀξὺς ἀνὰ μέσον. Σχεδὸν γὰρ
[6]	ἄλλον ἄλλῳ τὸ αὐτὸ ἀκούειν	καὶ	ὁρᾶν καὶ ὀσφραίνεσθαι· οὐ γὰρ
[3]	λέγειν ἀπόῤῥοιαν εἶναι τὴν χρόαν	καὶ	ὁρᾶσθαι διὰ τοιαύτην αἰτίαν ἄτοπον·
[2]	μὴ ἔστι λανθάνειν μὴ αἰσθανόμενον	καὶ	ὁρῶντα͵ ἀνάγκη ἄρ΄ αὐτὸν ἑαυτὸν
[5]	τῶν ἐναίμων οἷον τοῖς τετράποσι	καὶ	ὅσα μετέχει μᾶλλον τῆς τοῦ
[6]	αἰσθητά͵ οἷον χρῶμα καὶ χυμὸς	καὶ	ὀσμὴ καὶ ψόφος͵ καὶ βαρῦ
[3]	οἷον λέγω χρώματος καὶ ψόφου	καὶ	ὀσμῆς καὶ χυμοῦ καὶ ἁφῆς͵
[6]	αὐτοῦ͵ διὸ ἅμα πολλοὶ ὁρῶσι	καὶ	ὀσμῶνται καὶ ἀκούουσιν; ἔστι δ΄
[3]	καὶ εἴ τι ἄλλο τοιοῦτον͵	καὶ	ὅσοις φαίνεται χρῶμα ἴδιον ὑπάρχειν͵
[6]	τὸ αὐτὸ ἀκούειν καὶ ὁρᾶν	καὶ	ὀσφραίνεσθαι· οὐ γὰρ οἷόν τ΄
[6]	καὶ χωρὶς ὄντας ἓν ἀκούειν	καὶ	ὀσφραίνεσθαι· τὸ γὰρ ἓν χωρὶς
[6]	ὁ πρῶτος καὶ ὁ ὕστερος	καὶ	ὀσφραίνεται͵ ἔστι δ΄ ὡς οὔ.
[5]	τοῦ ἐγχύμου ξηροῦ φύσις ὀσμή͵	καὶ	ὀσφραντὸν τὸ τοιοῦτον. Ὅτι δ΄
[7]	καὶ τὸ ὀσφραντὸν καὶ ἀκουστὸν	καὶ	ὅσων μὴ αὐτῶν ἁπτόμενοι αἰσθάνονται.
[7]	ἀκούοντες πολὺν ψόφοντοῦτο δὴ ὑποκείσθω͵	καὶ	ὅτι ἑκάστου μᾶλλον ἔστιν αἰσθάνεσθαι
[2]	ὁρῶν καὶ τὸ ὁρώμενον. Διὸ	καὶ	οὐ γίγνεται͵ ἐὰν μὴ ταχέως
[3]	εἴδη τῶν χρωμάτων ἐστὶν ὡρισμένα	καὶ	οὐκ ἄπειρα͵ καὶ χυμῶν καὶ
[7]	αἰσθητὸν πᾶν ἐστι μέ γεθος	καὶ	οὐκ ἔστιν ἀδιαίρετον αἰσθητόν͵ δῆλον.
[3]	κίνησιν. Διὸ καὶ ἕτερον φαίνεται	καὶ	οὔτε λευκὸν οὔτε μέλαν. Ὥστ΄
[3]	καὶ καπνοῦ φοινικοῦς. Πολλαὶ δὲ	καὶ	οὕτως ἔσονται χρόαι τὸν αὐτὸν
[1]	αὐτῶν͵ οἷον ὄσφρησις καὶ ἀκοὴ	καὶ	ὄψις͵ πᾶσι μὲν τοῖς ἔχουσι
[6]	Ὅτι μὲν οὖν ἔνια μεγέθη	καὶ	πάθη λανθάνει͵ καὶ διὰ τίν΄
[6]	τὴν αἴσθησιν εἰς ἄπειρα διαιρεῖσθαι	καὶ	πᾶν εἶναι μέ γεθος αἰσθητόν
[5]	καπνὸς γένοιτο͵ ῥῖνες ἂν διαγνοῖεν͵	καὶ	πάντες ἐπιφέρονται ἐπὶ τοῦτο περὶ
[5]	κοινὴ γῆς τε καὶ ἀέρος	(καὶ	πάντες ἐπιφέρονται ἐπὶ τοῦτο περὶ
[1]	ἀκοή. Διαφορὰς μὲν γὰρ πολλὰς	καὶ	παντοδαπὰς ἡ τῆς ὄψεως εἰσαγγέλλει
[4]	αὐστηροὺς ἐκ γλυκέων καὶ πικροὺς	καὶ	παντοδαποὺς γιγνομένους͵ καὶ ἑψομένους εἰς
[5]	τὸ ἡδὺ καὶ λυπηρόν͵ διὸ	καὶ	πάντων εἰσὶ κοιναὶ τῶν ζῴων·
[3]	ἐν ἀριθμοῖς τἆλλα χρώματα· ἢ	καὶ	πάσας τὰς χρόας ἐν ἀριθμοῖς
[4]	ᾗ γῆ͵ οὐδὲν πέφυκε ποιεῖν	καὶ	πάσχειν͵ οὐδ΄ ἄλλο οὐδέν· ᾗ
[5]	καὶ τὸ ἐν τῷ ὕδατι͵	καὶ	πάσχειν τι ὑπὸ τῆς ἐγχύμου
[4]	ἑκάστῳ͵ ταύτῃ πάντα καὶ ποιοῦσι	καὶ	πάσχουσιν. Ὥσπερ οὖν οἱ ἐναποπλύνοντες
[3]	ὀσμὴν ἢ χυμόν͵ ὁμοίως δὲ	καὶ	περὶ ἁφῆς͵ ἐπισκεπτέον͵ καὶ πρῶτον
[4]	ὁ δ΄ οὐκ ἂν ποιήσειεν;	καὶ	περὶ μὲν τοῦ γευστοῦ καὶ
[4]	ὄψεώς γε καὶ ἁφῆς. Διὸ	καὶ	περὶ μὲν τούτων ἀπατῶνται͵ περὶ
[2]	καὶ ἔστι θερμότατον τῶν μορίων.	Καὶ	περὶ μὲν τῶν αἰσθητικῶν τοῦ
[5]	αὐτὸν δὲ τρόπον δεῖ νοῆσαι	καὶ	περὶ τὰς ὀσμάς· ὅπερ γὰρ
[6]	Δοκεῖ δέ τισιν εἶναι ἀπορία	καὶ	περὶ τούτων· ἀδύνατον γάρ φασί
[1]	ψυχῆς καθ΄ αὑτὴν διώρισται πρότερον	καὶ	περὶ τῶν δυνάμεων ἑκάστης κατὰ
[3]	χρωμάτων ἢ ἐπιπολῆς͵ ἐνδέχεται λέγειν	καὶ	περὶ τῶν μειγνυμένων. Διὰ τίνα
[1]	τίνας αἰτίας συμβαίνει. Φυσικοῦ δὲ	καὶ	περὶ ὑγιείας καὶ νόσου τὰς
[5]	τρεφόμενα οὐχ ἁπλᾶ ἐστιν͵ διὸ	καὶ	περιττώματα γίγνεται τῆς τροφῆς͵ ἢ
[6]	τὸ μέλαν͵ ἐν χυμῷ γλυκὺ	καὶ	πικρόν· καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις
[4]	κοῦφον ἕλκει͵ τὸ δ΄ ἁλμυρὸν	καὶ	πικρὸν καταλείπει διὰ τὸ βάρος.
[4]	ἐστὶ χυμός͵ τὸ δ΄ ἁλμυρὸν	καὶ	πικρὸν σχεδὸν τὸ αὐτό͵ ὁ
[4]	οὕτως οἱ χυμοὶ ἐκ γλυκέος	καὶ	πικροῦ͵ καὶ κατὰ λόγον δ΄
[4]	τὸν χρόνον αὐστηροὺς ἐκ γλυκέων	καὶ	πικροὺς καὶ παντοδαποὺς γιγνομένους͵ καὶ
[5]	χυτῷ οἷον βαφή τις εἶναι	καὶ	πλύσις. Πῶς μὲν οὖν εἴδη
[4]	ἐναντιότης ἐν ἑκάστῳ͵ ταύτῃ πάντα	καὶ	ποιοῦσι καὶ πάσχουσιν. Ὥσπερ οὖν
[5]	καὶ τῶν θαλαττίων αἱ πορφύραι͵	καὶ	πολλὰ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων
[4]	καὶ ἐν τῇ γῇ. Διὸ	καὶ	πολλοί φασι τῶν ἀρχαίων φυσιολόγων
[5]	τῶν ἐντόμων γένος πᾶν ἀκριβῶς	καὶ	πόῤῥωθεν αἰσθάνεται͵ διὰ τὸ θρεπτικὸν
[3]	τὴν αὐτὴν ἐγγύθεν καὶ προσιοῦσι	καὶ	πόῤῥωθεν ἔχει χρόαν οὔθ΄ ὁ
[6]	ὀσμή͵ εἰ ἐν ὑγρῷ ἦμεν	καὶ	ποῤῥωτέρωθεν πρὶν θιγεῖν αὐτοῦ ᾐσθανόμεθα.
[7]	ἔστι τι μέγεθος καὶ χρόνου	καὶ	πράγματος ἀναίσθητον ὅλως διὰ μικρότητα·
[4]	τὸ φοινικοῦν δὲ καὶ ἁλουργὸν	καὶ	πράσινον καὶ κυανοῦν μεταξὺ τοῦ
[5]	ὁ χυμὸς ἐν τῷ θρεπτικῷ	καὶ	πρὸς τὰ τρεφόμενα͵ τοῦτ΄ ἐστὶ
[1]	καὶ ἐπιθυμία καὶ ὅλως ὄρεξις͵	καὶ	πρὸς τούτοις ἡδονὴ καὶ λύπη·
[2]	δεῖ τοῦτον τὸν τρόπον ἀποδιδόναι	καὶ	προσάπτειν ἕκαστον τῶν αἰσθητηρίων ἑνὶ
[3]	ἀορίστῳ οὐ τὴν αὐτὴν ἐγγύθεν	καὶ	προσιοῦσι καὶ πόῤῥωθεν ἔχει χρόαν
[7]	τοῦ ἀποστήματος ὅθεν οὐχ ὁρᾶται͵	καὶ	πρῶτον ὅθεν ὁρᾶται. Τοῦτο δὴ
[1]	περὶ δὲ τῶν λοιπῶν λέγωμεν͵	καὶ	πρῶτον περὶ τῶν πρώτων. Φαίνεται
[3]	δὲ καὶ περὶ ἁφῆς͵ ἐπισκεπτέον͵	καὶ	πρῶτον περὶ χρώματος. Ἔστι μὲν
[4]	τῶν περικαρπίων (εἰς τὸν ἥλιον)	καὶ	πυρουμένων͵ ὡς οὐ τῷ ἐκ
[6]	λανθάνει͵ καὶ διὰ τίν΄ αἰτίαν͵	καὶ	πῶς αἰσθητὰ καὶ πῶς οὔ͵
[5]	μὲν οὖν εἴδη δεῖ λέγειν	καὶ	πῶς οὐ δεῖ τοῦ ὀσφραντοῦ͵
[6]	τίν΄ αἰτίαν͵ καὶ πῶς αἰσθητὰ	καὶ	πῶς οὔ͵ εἴρηται. Ὅταν δὲ
[5]	ἔστιν. Διοριστέον δὲ πῶς ἔστι	καὶ	πῶς οὐκ ἔστιν· τὸ μὲν
[5]	ᾗ διαφανές͵ ἀλλ΄ ᾗ πλυτικὸν	καὶ	ῥυπτικὸν ἐγχύμου ξηρότητος. Οὐ γὰρ
[6]	κοῦφον͵ καὶ θερμὸν καὶ ψυχρόν͵	καὶ	σκληρὸν καὶ μαλακόν͵ ἢ ἀδύνατον.
[1]	καὶ σωτηρίαι͵ τὰ δὲ φθοραὶ	καὶ	στερήσεις· ἡ δ΄ αἴσθησις ὅτι
[5]	γλυκεῖαί εἰσιν ὀσμαὶ καὶ αὐστηραὶ	καὶ	στρυφναὶ καὶ λιπαραί͵ καὶ τοῖς
[4]	ὁ δὲ δριμὺς καὶ αὐστηρὸς	καὶ	στρυφνὸς καὶ ὀξὺς ἀνὰ μέσον.
[2]	καὶ ἐν τῷ Τιμαίῳ γέγραπται͵	καὶ	συνέβαινε τὸ ὁρᾶν ἐξιόντος ὥσπερ
[5]	εἴρηται͵ κοινὸν ἀέρος καὶ γῆς·	καὶ	συνίσταται ἐκ μὲν ἐκείνης ὕδωρ͵
[4]	χρῶνται ὡς ἰδίοις· μέγεθος γὰρ	καὶ	σχῆμα καὶ τὸ τραχὺ καὶ
[1]	δ΄ ἕξεις͵ τὰ δὲ φυλακαὶ	καὶ	σωτηρίαι͵ τὰ δὲ φθοραὶ καὶ
[4]	ἅλες γῆς τι εἶδός εἰσιν.	Καὶ	τὰ διὰ τῆς τέφρας διηθούμενα
[5]	ἐν ὕδατι γενέσθαι· ὀσμᾶται δὲ	καὶ	τὰ ἐν τῷ ὕδατι͵ (ὥσπερ
[1]	τὰ μέγιστα͵ καὶ τὰ κοινὰ	καὶ	τὰ ἴδια τῶν ζῴων͵ κοινὰ
[1]	τὰ σώματα μετέχειν χρώματος͵ ὥστε	καὶ	τὰ κοινὰ διὰ ταύτης αἰσθάνεσθαι
[1]	πρώτων. Φαίνεται δὲ τὰ μέγιστα͵	καὶ	τὰ κοινὰ καὶ τὰ ἴδια
[3]	ἐνδέχεσθαι μείγνυσθαι ἀλλήλοις τὰ μειγνύμενα͵	καὶ	τὰ μὲν ἐν ἀριθμοῖς τὰ
[6]	σῶμα εἰς ἄπειρον διαιρεῖται͵ ἆρα	καὶ	τὰ παθήματα τὰ αἰσθητά͵ οἷον
[2]	γίγνεσθαι σκότον· ἡ γοῦν φλὸξ	καὶ	τὰ πεπυρωμένα σώματα πάσχει τοῦτο·
[4]	καὶ τὰ τῶν χυμῶν εἴδη	καὶ	τὰ τῶν χρωμάτων ἐστίν· ἑπτὰ
[4]	ἀνὰ μέσον. Σχεδὸν γὰρ ἴσα	καὶ	τὰ τῶν χυμῶν εἴδη καὶ
[5]	τὸ τά τε ξηρὰ αὐτῶν	καὶ	τὰ ὑγρὰ ἄχυμα εἶναι͵ ἂν
[1]	διώκωσί τε προαισθανόμενα τὴν τροφὴν	καὶ	τὰ φαῦλα καὶ τὰ φθαρτικὰ
[1]	τὴν τροφὴν καὶ τὰ φαῦλα	καὶ	τὰ φθαρτικὰ (φεύγωσι͵ τοῖς δὲ
[3]	τὰ δὲ καθ΄ ὑπεροχὴν μόνον.	Καὶ	τἆλλα δὴ τὸν αὐτὸν τρόπον
[4]	γὰρ πέφυκε τὸ ὑγρόν͵ ὥσπερ	καὶ	τἆλλα͵ ὑπὸ τοῦ ἐναντίου· ἐναντίον
[5]	πῆξις καὶ τοὺς χυμοὺς ἀμβλύνει	καὶ	τὰς ὀσμὰς ἀφανίζει· τὸ γὰρ
[1]	ψόφου διαφορὰς μόνον͵ ὀλίγοις δὲ	καὶ	τὰς τῆς φωνῆς· κατὰ συμβεβηκὸς
[3]	πρότερον) ἀλλ΄ ὅτι ἀνάγκη μειγνυμένων	καὶ	τὰς χρόας μείγνυσθαι͵ δῆλον͵ καὶ
[3]	καὶ τὰς χρόας μείγνυσθαι͵ δῆλον͵	καὶ	ταύτην τὴν αἰτίαν εἶναι κυρίαν
[3]	σωμάτων ἀνάγκη τι εἶναι ἔσχατον͵	καὶ	ταύτης ἡ μὲν οὖν τοῦ
[2]	πάμπαν ἐμβρύοις τῇ ψυχρότητι ὑπερβάλλον	καὶ	τῇ λαμπρότητι͵ καὶ τὸ λευκὸν
[6]	ὥστ΄ ἀνάγκη͵ εἰ ἡ δύναμις͵	καὶ	τὴν αἴσθησιν εἰς ἄπειρα διαιρεῖσθαι
[3]	αὐτῶν ὂν ποιήσει τὴν αἴσθησιν	καὶ	τὴν ἐνέργειαν͵ νῦν λέγωμεν. Ὥσπερ
[7]	αἰσθάνεσθαι λέγεται τοῦ ὅλου αἰσθάνεσθαι	καὶ	τὴν ὅλην. Ὁ δ΄ αὐτὸς
[6]	Ἢ περὶ μὲν τὸν ψόφον	καὶ	τὴν ὀσμὴν τοῦτο συμβαίνειν εὔλογον·
[2]	συμβαίνει; Τὸ δ΄ αἴτιον τούτου͵	καὶ	τῆς ἀπορίας καὶ τοῦ δοκεῖν
[2]	τὸ αἰσθητήριον αὐτῶν͵ τῆς γεύσεως	καὶ	τῆς ἁφῆς· ἀντίκειται γὰρ τῷ
[7]	κεκραμένου͵ καὶ μέλιτος͵ καὶ χρόας͵	καὶ	τῆς νήτης μόνης ἢ ἐν
[3]	ψυχῆς͵ τί τὸ ἔργον αὐτῶν	καὶ	τί τὸ ἐνεργεῖν καθ΄ ἕκαστον
[1]	ἐχόντων ἁπάντων͵ τίνες εἰσὶν ἴδιαι	καὶ	τίνες κοιναὶ πράξεις αὐτῶν. Τὰ
[7]	ΑΓ· ἀεὶ γὰρ ἐν τινὶ	καὶ	τινός͵ ὅλου δ΄ οὐκ ἔστιν
[4]	λεῖον͵ ἔτι δὲ τὸ ὀξὺ	καὶ	τὸ ἀμβλὺ τὸ ἐν τοῖς
[6]	καὶ ἀθρόον. Ἦν δ΄ ἂν	καὶ	τὸ γεύεσθαι ὥσπερ ἡ ὀσμή͵
[7]	εἴδει ὄν͵ ἡ αὐτὴ κρίνει͵	καὶ	τὸ γλυκὺ καὶ τὸ πικρὸν
[7]	ἀντικειμένων͵ οἷον τὸ διὰ πασῶν	καὶ	τὸ διὰ πέντε) ἐὰν μὴ
[5]	οὖν ἐνδέχεται ἀπολαύειν τὸ ὑγρόν͵	καὶ	τὸ ἐν τῷ πνεύματι καὶ
[5]	καὶ τὸ ἐν τῷ πνεύματι	καὶ	τὸ ἐν τῷ ὕδατι͵ καὶ
[6]	τούτοις͵ ληπτέον ὅτι τὸ δυνάμει	καὶ	τὸ ἐνεργείᾳ ἕτερον· καὶ διὰ
[5]	χυμοὺς τεταγμένον αὐτῶν͵ ὥσπερ εἴπομεν͵	καὶ	τὸ ἡδὺ καὶ τὸ λυπηρὸν
[4]	αὐξάνει͵ καὶ δημιουργεῖ τὴν τροφήν͵	καὶ	τὸ κοῦφον ἕλκει͵ τὸ δ΄
[4]	καὶ σχῆμα καὶ τὸ τραχὺ	καὶ	τὸ λεῖον͵ ἔτι δὲ τὸ
[7]	(λέγω δ΄ οἷον τὸ γλυκὺ	καὶ	τὸ λευκὸν καλῶ σύστοιχα͵ γένει
[2]	ψυχρότητι ὑπερβάλλον καὶ τῇ λαμπρότητι͵	καὶ	τὸ λευκὸν τοῦ ὄμματος ἐν
[1]	τροφήν· τὸ γὰρ ἡδὺ διακρίνει	καὶ	τὸ λυπηρὸν αὐτῇ περὶ τὴν
[5]	ὥσπερ εἴπομεν͵ καὶ τὸ ἡδὺ	καὶ	τὸ λυπηρὸν κατὰ συμβεβηκὸς ἔχουσιν
[6]	οἷον ἐν χρώματι τὸ λευκὸν	καὶ	τὸ μέλαν͵ ἐν χυμῷ γλυκὺ
[7]	τοῦτο͵ ὅτι ἴσως τὸ λευκὸν	καὶ	τὸ μέλαν͵ ἕτερον τῷ εἴδει
[3]	τοῖς σώμασιν ἐγγίγνεται τὸ λευκὸν	καὶ	τὸ μέλαν. Περὶ δὲ τῶν
[3]	εἶναι χρόας παρὰ τὸ λευκὸν	καὶ	τὸ μέλαν͵ πολλὰς δὲ τῷ
[4]	ὥσπερ Δημόκριτος· τὸ γὰρ λευκὸν	καὶ	τὸ μέλαν τὸ μὲν τραχύ
[3]	παρ΄ ἄλληλα τιθέμενα τὸ λευκὸν	καὶ	τὸ μέλαν͵ ὥσθ΄ ἑκάτερον μὲν
[2]	ἦν͵ ὡς ἔοικεν. Ἄτοπον δὲ	καὶ	τὸ μὴ ἐπελθεῖν αὐτῷ ἀπορῆσαι
[2]	τοῦ ἀέρος· διόπερ ἡ κόρη	καὶ	τὸ ὄμμα ὕδατός ἐστιν. Τοῦτο
[2]	δοκεῖν ἕτερον εἶναι τὸ ὁρῶν	καὶ	τὸ ὁρώμενον. Διὸ καὶ οὐ
[2]	δύο εἶναι τό θ΄ ὁρῶν	καὶ	τὸ ὁρώμενον. Ἐκείνως δ΄ αὐτὸς
[6]	τῆς πληγῆς. Ἆρ΄ οὖν οὕτω	καὶ	τὸ ὁρώμενον καὶ τὸ φῶς͵
[7]	δὲ ὁρᾶται͵ πεπερασμένον· ὁμοίως δὲ	καὶ	τὸ ὀσφραντὸν καὶ ἀκουστὸν καὶ
[5]	οἷον ὄψεως καὶ ἀκοῆς. Διὸ	καὶ	τὸ ὀσφραντὸν τῶν θρεπτικῶν ἐστὶ
[4]	ὡς εἰπεῖν μεταβάλλοντας. Ὁμοίως δὲ	καὶ	τὸ πανσπερμίας εἶναι τὸ ὕδωρ
[7]	αὐτὴ κρίνει͵ καὶ τὸ γλυκὺ	καὶ	τὸ πικρὸν ἡ αὐτὴ μὲν
[4]	τοῦ λευκοῦ͵ οὕτω τὸ ἁλμυρὸν	καὶ	τὸ πικρὸν τοῦ γλυκέος ἐν
[7]	γὰρ ἡλίου τὸ μέγεθος ὁρᾷ	καὶ	τὸ τετράπηχυ πόῤῥωθεν͵ ἀλλ΄ οὐ
[4]	ἰδίοις· μέγεθος γὰρ καὶ σχῆμα	καὶ	τὸ τραχὺ καὶ τὸ λεῖον͵
[5]	ὀσφραντοῦ͵ φανερόν· καὶ γὰρ ἰχθύες	καὶ	τὸ τῶν ἐντόμων γένος πᾶν
[5]	μέλιτται (ποιοῦσι πρὸς τὸ μέλι)	καὶ	τὸ τῶν μικρῶν μυρμήκων γένος͵
[5]	τις θείη καὶ τὸν ἀέρα	καὶ	τὸ ὕδωρ ἄμφω ὑγρά͵ εἴη
[6]	εὔλογον· ὥσπερ γὰρ ὁ ἀὴρ	καὶ	τὸ ὕδωρ͵ συνεχῆ μέν͵ μεμέρισται
[3]	εἶναι δοκοῦντα͵ οἷον (τὸ ἁλουργὸν	καὶ	τὸ φοινικοῦν καὶ ὀλίγ΄ ἄττα
[6]	οὖν οὕτω καὶ τὸ ὁρώμενον	καὶ	τὸ φῶς͵ καθάπερ καὶ Ἐμπεδοκλῆς
[6]	οὖν οὕτω καὶ τὸ χρῶμα	καὶ	τὸ φῶς; οὐ γὰρ δὴ
[6]	τὸν ἀέρα ἆρ΄ οὖν οὕτω	καὶ	τὸ χρῶμα καὶ τὸ φῶς;
[3]	ἔστιν͵ ἐν τούτοις δ΄ ἔστι͵	καὶ	τοῖς ἄλλοις σώμασιν ἐνυπάρχει͵ τοῖς
[5]	αὐστηραὶ καὶ στρυφναὶ καὶ λιπαραί͵	καὶ	τοῖς πικροῖς τὰς σαπρὰς ἄν
[5]	ἀναπνέοντα. Εἰ οὖν τις θείη	καὶ	τὸν ἀέρα καὶ τὸ ὕδωρ
[3]	δέ τινα καὶ ἔλλειψιν ἀσύμμετρον)	καὶ	τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον ἔχειν
[4]	εἶναι͵ οἷον εἰ τὸ θερμὸν	καὶ	τὸν ἥλιον φαίη τις. Τούτων
[7]	δέ τις ἐν τῷ συνεχεῖ	καὶ	τοσοῦτος ὅσος ὅλως ἀναίσθητός ἐστι͵
[2]	τῶν βλεφάρων ἐπικεκαλυμμένων· γίγνεται γὰρ	καὶ	τότε σκότος. Ἔχει δ΄ ἀπορίαν
[5]	ὄντος τὴν φύσιν τοῦ ἐγκεφάλου͵	καὶ	τοῦ αἵμα τος τοῦ περὶ
[1]	χωρίς. Ἀλλὰ περὶ μὲν αἰσθήσεως	καὶ	τοῦ αἰσθάνεσθαι͵ τί ἐστι καὶ
[5]	δ΄ ἐν τῷ ἁπτῷ γένει)	καὶ	τοῦ ἀκουστοῦ δὲ καὶ τοῦ
[5]	ὀσφραίνεσθαι͵ περιττῶν οὐσῶν τῶν αἰσθήσεων	καὶ	τοῦ ἀριθμοῦ ἔχοντος μέσον τοῦ
[2]	αἴτιον τούτου͵ καὶ τῆς ἀπορίας	καὶ	τοῦ δοκεῖν πῦρ εἶναι τὴν
[1]	δῆλον καὶ διὰ τοῦ λόγου	καὶ	τοῦ λόγου χωρίς. Ἀλλὰ περὶ
[7]	λοιπῶν πρῶτον σκεπτέον περὶ μνήμης	καὶ	τοῦ μνημονεύειν.
[2]	ἐστι τὸ μεταξὺ τοῦ ὁρωμένου	καὶ	τοῦ ὄμματος͵ ἡ διὰ τούτου
[5]	γένει) καὶ τοῦ ἀκουστοῦ δὲ	καὶ	τοῦ ὁρατοῦ͵ διὸ καὶ ἐν
[1]	κοινὰ τῆς τε ψυχῆς ὄντα	καὶ	τοῦ σώματος͵ οἷον αἴσθησις καὶ
[1]	κοινὰ τῆς τε ψυχῆς ἐστὶ	καὶ	τοῦ σώματος͵ οὐκ ἄδηλον. Πάντα
[5]	τὸ ψυχρὸν καὶ ἡ πῆξις	καὶ	τοὺς χυμοὺς ἀμβλύνει καὶ τὰς
[4]	ἀπείρων ὄντων τῶν σχημάτων ἀναγκαῖον	καὶ	τοὺς χυμοὺς εἶναι ἀπείρους· διὰ
[4]	ἐν τῷ ὑγρῷ τὰ χρώματα	καὶ	τοὺς χυμοὺς τοιοῦτον ἔχειν ποιοῦσι
[4]	δι΄ οἵας ἂν γῆς πορεύηται.	Καὶ	τοῦτο δῆλόν ἐστιν ἐπὶ τῶν
[2]	ἀρχῇ συμφύεσθαι τοῦ ὄμματος. Ἀλλὰ	καὶ	τοῦτο εὔηθες· τό τε γὰρ
[2]	φωτὸς τὸ ἐντὸς τοῦ ὄμματος.	Καὶ	τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν συμβαινόντων
[2]	ἀναίμων σκληρόδερμοι οἱ ὀφθαλμοί εἰσι͵	καὶ	τοῦτο ποιεῖ τὴν σκέπην. Ἄλογον
[5]	δὲ ξύλα ὀσμώδη͵ ἔγχυμα γάρ·	καὶ	τούτων τὰ ὑδατώδη ἧττον. Ἔτι
[3]	λόγῳ (τρία γὰρ πρὸς δύο͵	καὶ	τρία πρὸς τέτταρα͵ καὶ κατ΄
[5]	καὶ τῷ τε ἁπτῷ ὑπάρχει	καὶ	τῷ ἀκουστῷ καὶ τῷ διαφανεῖ·
[5]	ἁπτῷ ὑπάρχει καὶ τῷ ἀκουστῷ	καὶ	τῷ διαφανεῖ· διὸ καὶ εὐλόγως
[2]	ἡ καπνώδης ἐκ πυρός. Διὸ	καὶ	τῷ περὶ τὸν ἐγκέφαλον τόπῳ
[5]	ὀσφραντὸν κοινόν τι τούτων ἀμφοτέρων͵	καὶ	τῷ τε ἁπτῷ ὑπάρχει καὶ
[7]	εἴδει ἓν τῇ κρινούσῃ αἰσθήσει	καὶ	τῷ τρόπῳ. Λέγω δὲ τοῦτο͵
[7]	(Περὶ μὲν οὖν τῶν αἰσθητηρίων	καὶ	τῶν αἰσθητῶν τίνα τρόπον ἔχει
[4]	τοῦτο οὕτως ἔχει͵ δῆλον ὡς	καὶ	τῶν ἄλλων αἰσθήσεων ἑκάστη ἁφή
[6]	χρώματος καὶ χυμοῦ καὶ φθόγγων	καὶ	τῶν ἄλλων αἰσθητῶν. Ὧν μὲν
[5]	ὄντος αὐτοῖς εὐθύς. Ὁμοίως δὲ	καὶ	τῶν ἄλλων ζῴων ὁτιοῦν οὐδὲν
[5]	δὲ κατὰ τοὺς χυμοὺς τεταγμένη	καὶ	τῶν ἄλλων ζῴων͵ ὥσπερ εἴρηται
[4]	γένος͵ ὥστε ἐχρῆν τὴν γεῦσιν	καὶ	τῶν ἄλλων κοινῶν αἰσθάνεσθαι μάλιστα
[7]	ἀτόμῳ μὴ αἰσθάνεται͵ δῆλον ὅτι	καὶ	τῶν ἄλλων· μᾶλλον γὰρ ἐνεδέχετο
[5]	ὑπὸ τῆς τοῦ θείου δυνάμεως	καὶ	τῶν ἀσφαλτωδῶν φθείρεται (τἆλλα ζῷα͵
[5]	ἁπτικῶν͵ οἷον ἁφῆς καὶ γεύσεως͵	καὶ	τῶν δι΄ ἄλλου αἰσθητικῶν͵ οἷον
[4]	τῶν ἄλλων ζῴων τὴν ὄσφρησιν	καὶ	τῶν ἐν ἡμῖν αὐτοῖς αἰσθήσεων͵
[5]	οὐ πᾶσιν ἀλλὰ τοῖς ἀνθρώποις	καὶ	τῶν ἐναίμων οἷον τοῖς τετράποσι
[1]	τὴν ἐπίσκεψιν περὶ τῶν ζῴων	καὶ	τῶν ζωὴν ἐχόντων ἁπάντων͵ τίνες
[5]	γένος͵ οὓς καλοῦσί τινες κνῖπας͵	καὶ	τῶν θαλαττίων αἱ πορφύραι͵ καὶ
[1]	τῶν περὶ φύσεως οἱ πλεῖστοι	καὶ	τῶν ἰατρῶν οἱ φιλοσοφωτέρως τὴν
[5]	Δῆλον δ΄ ἐπὶ τῶν ἰχθύων	καὶ	τῶν ὀστρακοδέρμων· φαίνονται γὰρ ὀσφραινόμενα
[4]	τῶν ἄλλων κοινῶν αἰσθάνεσθαι μάλιστα	καὶ	τῶν σχημάτων εἶναι κριτικωτάτην. Ἔτι
[3]	τοῖς δ΄ ἧττον· ὥσπερ οὖν	καὶ	τῶν σωμάτων ἀνάγκη τι εἶναι
[5]	καὶ χαίρει ταῖς τῶν ἀνθῶν	καὶ	τῶν τοιούτων ὀσμαῖς· σύμμετρος γὰρ
[5]	γένος διὰ τὸ πλεῖστον ἐγκέφαλον	καὶ	ὑγρότατον ἔχειν τῶν ἄλλων ζῴων
[5]	χυμός͵ τοῦτ΄ ἐν τῷ ἀέρι	καὶ	ὕδατι ἡ ὀσμή. Καὶ διὰ
[5]	τὸ ἔγχυμον ὑγρόν͵ ἐν ἀέρι	καὶ	ὕδατι ὁμοίως. (Κοινὸν δὲ κατὰ
[3]	ἐντός. Φαίνεται δὲ καὶ ἀὴρ	καὶ	ὕδωρ χρωματιζόμενα· καὶ γὰρ ἡ
[1]	συζυγίαι τὸν ἀριθμόν͵ οἷον ἐγρήγορσις	καὶ	ὕπνος͵ καὶ νεότης καὶ γῆρας͵
[4]	ἐναντίον δὲ τὸ ξηρόν. Διὸ	καὶ	ὑπὸ τοῦ πυρὸς πάσχει τι·
[5]	τῶν ἀσφαλτωδῶν φθείρεται (τἆλλα ζῷα͵	καὶ	φεύγει διὰ τὸ πάθος. Αὐτῆς
[5]	τῆς τῶν ἀνθράκων ἀτμίδος καρηβαροῦσι	καὶ	φθείρονται πολλάκις· οὕτως ὑπὸ τῆς
[4]	ἁπτὰ τῶν αἰσθητῶν αὔξησιν ποιοῦντα	καὶ	φθίσιν· τούτων μὲν γὰρ αἴτιον
[4]	(ταῦτα γὰρ ποιεῖ καὶ (αὔξησιν	καὶ	φθίσιν) τρέφει δὲ ᾗ γευστὸν
[6]	ἀριθμόν͵ καὶ χρώματα καὶ χυμοὺς	καὶ	φθόγγους. Ἀπορήσειε δ΄ ἄν τις͵
[6]	εἴδη καὶ χρώματος καὶ χυμοῦ	καὶ	φθόγγων καὶ τῶν ἄλλων αἰσθητῶν.
[6]	ὁμοίως ἐπί τε ἀλλοιώσεως ἔχει	καὶ	φορᾶς· αἱ μὲν γὰρ φοραὶ
[1]	τὰ φθαρτικὰ (φεύγωσι͵ τοῖς δὲ	καὶ	φρονήσεως τυγχάνουσι τοῦ εὖ ἕνεκα·
[4]	ἐν τῇ φύσει τῶν ζῴων	καὶ	φυτῶν· διὸ τρέφεται τῷ γλυκεῖ.
[4]	εἰσίν͵ εἴρηται· (Περὶ δὲ ψόφου	καὶ	φωνῆς εἴρηται πρότερον ἐν τοῖς
[5]	εἰπεῖν αἰσθάνεται τῶν ζῴων ἄνθρωπος	καὶ	χαίρει ταῖς τῶν ἀνθῶν καὶ
[4]	δ΄ ὕδωρ ψαθυρόν ἐστι͵ διὸ	καὶ	χαλεπώτερον φυλάξαι ἐν τῇ χειρὶ
[7]	ἀκράτου ἢ κεκραμένου͵ καὶ μέλιτος͵	καὶ	χρόας͵ καὶ τῆς νήτης μόνης
[3]	καὶ μέγεθος λαμβάνειν ἀόρατον͵ οὕτω	καὶ	χρόνον ἀναίσθητον͵ ἵνα λανθάνωσιν αἱ
[6]	ποι͵ ὥστ΄ ἀνάγκη εἶναί τινα	καὶ	χρόνον ἐν ᾧ κινεῖται ἐκ
[7]	ὁρᾷ͵ εἴπερ ἔστι τι μέγεθος	καὶ	χρόνου καὶ πράγματος ἀναίσθητον ὅλως
[6]	πεπερασμένα ἀνάγκη εἶναι τὸν ἀριθμόν͵	καὶ	χρώματα καὶ χυμοὺς καὶ φθόγγους.
[6]	διὰ τί πεπέρανται τὰ εἴδη	καὶ	χρώματος καὶ χυμοῦ καὶ φθόγγων
[6]	παθήματα τὰ αἰσθητά͵ οἷον χρῶμα	καὶ	χυμὸς καὶ ὀσμὴ καὶ ψόφος͵
[4]	καὶ περὶ μὲν τοῦ γευστοῦ	καὶ	χυμοῦ εἴρηται· τὰ γὰρ ἄλλα
[3]	χρώματος καὶ ψόφου καὶ ὀσμῆς	καὶ	χυμοῦ καὶ ἁφῆς͵ καθόλου μὲν
[6]	πεπέρανται τὰ εἴδη καὶ χρώματος	καὶ	χυμοῦ καὶ φθόγγων καὶ τῶν
[4]	περὶ ψυχῆς· Περὶ δὲ ὀσμῆς	καὶ	χυμοῦ λεκτέον. Σχεδὸν γάρ ἐστι
[6]	εἶναι τὸν ἀριθμόν͵ καὶ χρώματα	καὶ	χυμοὺς καὶ φθόγγους. Ἀπορήσειε δ΄
[3]	ἐστὶν ὡρισμένα καὶ οὐκ ἄπειρα͵	καὶ	χυμῶν καὶ ψόφων͵ ὕστερον ἐπισκεπτέον.
[5]	εὐλόγως παρείκασται ξηρότητος ἐν ὑγρῷ	καὶ	χυτῷ οἷον βαφή τις εἶναι
[6]	γὰρ οἷόν τ΄ εἶναι πολλοὺς	καὶ	χωρὶς ὄντας ἓν ἀκούειν καὶ
[6]	ὅτι ἐν τῷ ὅλῳ ἀλλὰ	καὶ	χωρίς͵ πεπερασμένα ἀνάγκη εἶναι τὸν
[6]	χρῶμα καὶ χυμὸς καὶ ὀσμὴ	καὶ	ψόφος͵ καὶ βαρῦ καὶ κοῦφον͵
[3]	Τὸ μὲν οὖν ἐνεργείᾳ χρῶμα	καὶ	ψόφος πῶς ἐστὶ τὸ αὐτὸ
[3]	ἕκαστον αἰσθητήριον͵ οἷον λέγω χρώματος	καὶ	ψόφου καὶ ὀσμῆς καὶ χυμοῦ
[3]	καὶ οὐκ ἄπειρα͵ καὶ χυμῶν	καὶ	ψόφων͵ ὕστερον ἐπισκεπτέον. ~Τί μὲν
[6]	βαρῦ καὶ κοῦφον͵ καὶ θερμὸν	καὶ	ψυχρόν͵ καὶ σκληρὸν καὶ μαλακόν͵
[4]	μὲν γὰρ αἴτιον ᾗ θερμὸν	καὶ	ψυχρὸν τὸ προσφερόμενον (ταῦτα γὰρ
[2]	γὰρ συνέστηκεν· οὗτος γὰρ ὑγρότατος	καὶ	ψυχρότατος τῶν ἐν τῷ σώματι
[5]	ἐν τῷ τό πῳ ὑγρότητος	καὶ	ψυχρότητός ἐστιν. Τοῖς δ΄ ἄλλοις
[5]	αἰσθητήρια ποιῇ· ἀπόχρη γάρ͵ ἐπείπερ	καὶ	ὣς ἀναπνέουσιν͵ ὥσπερ τοῖς ἀνθρώποις
[4]	δ΄ ἄλλα μεικτὰ ἐκ τούτων.	Καὶ	ὥσπερ τὸ μέλαν στέρησις ἐν
[3]	πᾶν ἔκ τινος ἀποστήματος ὁρατόν͵	καίτοι	αὕτη τις ἂν εἴη χρωμάτων
[4]	γὰρ τὰ αἰσθητὰ ἁπτὰ ποιοῦσιν.	Καίτοι	εἰ τοῦτο οὕτως ἔχει͵ δῆλον
[4]	τὰ σχήματα ἀνάγει τοὺς χυμούς.	Καίτοι	ἢ οὐδεμιᾶς ἢ μᾶλλον τῆς
[6]	μυριοστημόριον λανθάνει (τῆς κέγχρου ὁρωμένης͵	καίτοι	ἡ ὄψις ἐπελήλυθεν͵ καὶ ὁ
[5]	αὑτὴν τῆς δυσωδίας οὐδὲν φροντίζουσιν	(καίτοι	πολλὰ τῶν φυομένων δυσώδεις ἔχει
[6]	ἐν τῇ διέσει φθόγγος λανθάνει͵	καίτοι	συνεχοῦς ὄντος ἀκούει τοῦ μέλους
[3]	Δῆλον ἄρα ὅτι τὸ αὐτὸ	κἀκεῖ	κἀνθάδε δεκτικὸν τῆς χρόας ἐστίν.
[5]	ἄλλων ζῴων͵ ὥσπερ εἴρηται πρότερον·	κἀκείνων	μέν͵ διὰ τὸ κατὰ συμβεβηκὸς
[3]	τις ἂν εἴη χρωμάτων μίξις.	Κἀκείνως	δ΄ οὐδὲν κωλύει φαίνεσθαί τινα
[4]	λαμβάνει ταύτην τὴν δύναμιν ἣν	καλοῦμεν	χυμόν͵ φανερόν. Λεπτότατον γὰρ πάντων
[2]	τινα ἀποτμηθῆναι τὸ διαφανές͵ τὴν	καλουμένην	κόρην. Ὥστ΄ εἴπερ ἐπὶ τούτων
[2]	ποιεῖν͵ τοῦ δ΄ ὀφθαλμοῦ (τὸ	καλούμενον	μέλαν καὶ μέσον λεῖον. Φαίνεται
[5]	τῶν μικρῶν μυρμήκων γένος͵ οὓς	καλοῦσί	τινες κνῖπας͵ καὶ τῶν θαλαττίων
[7]	τὸ γλυκὺ καὶ τὸ λευκὸν	καλῶ	σύστοιχα͵ γένει δ΄ ἕτερα͵ τὸ
[2]	μὲν ὕδωρ εἶναί φησι͵ λέγει	καλῶς͵	ὅτι δ΄ οἴεται τὸ ὁρᾶν
[5]	μηδ΄ ἐκεῖναι καλῶς͵ οὐδ΄ αὕτη	καλῶς.	Ὅτι μὲν οὖν ἐνδέχεται ἀπολαύειν
[5]	ἀποῤῥοίαις· εἰ οὖν μηδ΄ ἐκεῖναι	καλῶς͵	οὐδ΄ αὕτη καλῶς. Ὅτι μὲν
[2]	ὁρᾶν εἶναι τὴν ἔμφασιν͵ οὐ	καλῶς·	τοῦτο μὲν γὰρ συμβαίνει ὅτι
[7]	ἑτέρῳ δὲ τῆς ψυχῆς αἰσθάνεσθαι͵	κἀν	(οὐ τῷ ἀτόμῳ) οὕτως ἀτόμῳ
[5]	αἰσθάνεται͵ οὐχ ὁμοίως φανερόν. Διὸ	κἂν	ἀπορήσειέ τις τίνι αἰσθάνονται τῆς
[3]	ἄρα ὅτι τὸ αὐτὸ κἀκεῖ	κἀνθάδε	δεκτικὸν τῆς χρόας ἐστίν. Τὸ
[5]	ὡς εἰ πάντα τὰ ὄντα	καπνὸς	γένοιτο͵ ῥῖνες ἂν διαγνοῖεν͵ καὶ
[3]	φαίνεται͵ διὰ δ΄ ἀχλύος καὶ	καπνοῦ	φοινικοῦς. Πολλαὶ δὲ καὶ οὕτως
[5]	ἀτμίς ἐστιν ὕδατος͵ ἡ δὲ	καπνώδης	ἀναθυμίασις ἀδύνατος ἐν ὕδατι γενέσθαι·
[5]	γάρ. Δοκεῖ δ΄ ἐνίοις ἡ	καπνώδης	ἀναθυμίασις εἶναι ὀσμή͵ οὖσα κοινὴ
[5]	ἀτμὶς ὑγρότης τις͵ ἡ δὲ	καπνώδης	ἀναθυμίασις͵ ὥσπερ εἴρηται͵ κοινὸν ἀέρος
[2]	ἀναθυμίασις͵ ἡ δ΄ ἀναθυμίασις ἡ	καπνώδης	ἐκ πυρός. Διὸ καὶ τῷ
[2]	δυνάμει πρότερον. Ἡ δ΄ ὀσμὴ	καπνώδης	τίς ἐστιν ἀναθυμίασις͵ ἡ δ΄
[2]	Καὶ διὰ τοῦτο πρὸς τῇ	καρδίᾳ	τὸ αἰσθητήριον αὐτῶν͵ τῆς γεύσεως
[5]	ὑπὸ τῆς τῶν ἀνθράκων ἀτμίδος	καρηβαροῦσι	καὶ φθείρονται πολλάκις· οὕτως ὑπὸ
[3]	καὶ τρία πρὸς τέτταρα͵ καὶ	κατ΄	ἄλλους ἀριθμοὺς ἔστι παρ΄ ἄλληλα
[4]	καὶ ἧττον ἕκαστοί εἰσιν͵ εἴτε	κατ΄	ἀριθμούς τινας τῆς μίξεως καὶ
[7]	γὰρ ἡ ἐνέργεια ἄνευ τῆς	κατ΄	αὐτὴν ἔσται δυνάμεως͵ οὔτ΄ ἄνευ
[7]	ἅμα αἰσθάνεται͵ ὅτι μιᾷ αἰσθήσει	κατ΄	ἐνέργειαν αἰσθάνεται· ἑνὸς μὲν γὰρ
[3]	τὸ αὐτὸ ἢ ἕτερον ταῖς	κατ΄	ἐνέργειαν αἰσθήσεσιν͵ οἷον ὁράσει καὶ
[7]	μεμειγμένα͵ δύο ἔσονται αἰσθήσεις αἱ	κατ΄	ἐνέργειαν. Ἀλλὰ κατὰ μίαν δύναμιν
[7]	οὖν ᾗ μὲν ἀδιαίρετόν ἐστι	κατ΄	ἐνέργειαν͵ ἕν τί ἐστι τὸ
[7]	μία τοίνυν ἡ αἴσθησις ἡ	κατ΄	ἐνέργειαν͵ ἓν ἐκεῖνα ἐρεῖ. Μεμεῖχθαι
[7]	λευκοῦ͵ ὅταν δὲ διαιρετὸν γένηται	κατ΄	ἐνέργειαν͵ ἕτερον; ἢ ὥσπερ ἐπὶ
[7]	ἑνὸς μὲν γὰρ ἀριθμῷ ἡ	κατ΄	ἐνέργειαν μία͵ εἴδει δὲ ἡ
[2]	διαθρῷσκον͵ ὅσον ταναώτερον ἦεν͵ λάμπεσκεν	κατὰ	βηλὸν ἀτειρέσιν ἀκτίνεσσιν· ὣς δὲ
[4]	τῷ ὑγρῷ͵ τῆς γεύσεως τῆς	κατὰ	δύναμιν ἀλλοιωτικὸν ὂν εἰς ἐνέργειαν·
[7]	ἐνέργειαν μία͵ εἴδει δὲ ἡ	κατὰ	δύναμιν μία· καὶ εἰ μία
[7]	δῆλον ὅτι ἧττον ἔτι τὰ	κατὰ	δύο αἰσθήσεις ἐνδέχεται ἅμα αἰσθάνεσθαι͵
[4]	ἐκ γλυκέος καὶ πικροῦ͵ καὶ	κατὰ	λόγον δ΄ ἢ τῷ μᾶλλον
[5]	ἔχειν τῶν ἄλλων ζῴων ὡς	κατὰ	μέγεθος· διὰ γὰρ τοῦτο καὶ
[3]	ἄλληλα κεῖσθαι· τὰ δ΄ ὅλως	κατὰ	μὲν λόγον μηδένα͵ καθ΄ ὑπεροχὴν
[7]	αἰσθήσεις αἱ κατ΄ ἐνέργειαν. Ἀλλὰ	κατὰ	μίαν δύναμιν καὶ ἄτομον χρόνον
[1]	καὶ περὶ τῶν δυνάμεων ἑκάστης	κατὰ	μόριον αὐτῆς͵ ἐχόμενόν ἐστι ποιήσασθαι
[3]	δ΄ ἔσονται χρόαι διὰ τὸ	κατὰ	πολλοὺς λόγους ἐνδέχεσθαι μείγνυσθαι ἀλλήλοις
[7]	ὀξέος ἓν γίγνεσθαι ἀλλ΄ ἢ	κατὰ	συμβεβηκός͵ ἀλλ΄ οὐχ ὡς ἐξ
[1]	δὲ καὶ τὰς τῆς φωνῆς·	κατὰ	συμβεβηκὸς δὲ πρὸς φρόνησιν ἡ
[1]	ὤν͵ οὐ καθ΄ αὑτὸν ἀλλὰ	κατὰ	συμβεβηκός· ἐξ ὀνομάτων γὰρ σύγκειται͵
[5]	πρότερον· κἀκείνων μέν͵ διὰ τὸ	κατὰ	συμβεβηκὸς ἔχειν τὸ ἡδύ͵ διῄρηται
[5]	ὥστε αὗται μέν͵ καθάπερ εἴπομεν͵	κατὰ	συμβεβηκὸς ἔχουσι τὸ ἡδὺ καὶ
[5]	τὸ ἡδὺ καὶ τὸ λυπηρὸν	κατὰ	συμβεβηκὸς ἔχουσιν (διὰ γὰρ τὸ
[1]	καθ΄ αὑτήν͵ πρὸς δὲ νοῦν	κατὰ	συμβεβηκὸς ἡ ἀκοή. Διαφορὰς μὲν
[3]	ὅτι ἐστὶ χρῶμα τοῦ διαφανοῦς	κατὰ	συμβεβηκόςὅταν γὰρ ᾖ τι πυρῶδες
[2]	πέφυκεν αἰσθητηρίοις͵ ἔνιοι μὲν ζητοῦσι	κατὰ	τὰ στοιχεῖα τῶν σωμάτων· οὐκ
[7]	συνεχεῖ; ἢ (ὅτι) πρῶτον μὲν	κατὰ	τὴν μίαν αἴσθησιν͵ οἷον λέγω
[3]	ὅσοις φαίνεται χρῶμα ἴδιον ὑπάρχειν͵	κατὰ	τὸ ἔσχατον ὁμοίως πᾶσιν ὑπάρχει.
[4]	γὰρ κατὰ τὸ μανθάνειν ἀλλὰ	κατὰ	τὸ θεωρεῖν ἐστι τὸ αἰσθάνεσθαι.
[4]	τοῦτο δυνάμει προϋπάρχον· οὐ γὰρ	κατὰ	τὸ μανθάνειν ἀλλὰ κατὰ τὸ
[5]	τὸ ἡδύ͵ διῄρηται τὰ εἴδη	κατὰ	τοὺς χυμούς͵ ταύτης δ΄ οὐκέτι͵
[5]	ἴδιον ἀνθρώπου ἐστίν͵ ἡ δὲ	κατὰ	τοὺς χυμοὺς τεταγμένη καὶ τῶν
[5]	ἔστιν· τὸ μὲν γάρ ἐστι	κατὰ	τοὺς χυμοὺς τεταγμένον αὐτῶν͵ ὥσπερ
[5]	καὶ ὕδατι ὁμοίως. (Κοινὸν δὲ	κατὰ	τούτων νῦν μὲν λέγομεν τὸ
[4]	Διὸ καὶ ἡ τέφρα τῶν	κατακαιομένων	πικρὰ πάντων· ἐξίκμασται γὰρ τὸ
[5]	δύναμις θερμὴ τὴν φύσιν ἐστίν.	Κατακέχρηται	δ΄ ἡ φύσις τῇ ἀναπνοῇ
[4]	τὸ δ΄ ἁλμυρὸν καὶ πικρὸν	καταλείπει	διὰ τὸ βάρος. Ὃ δὴ
[5]	γίγνονται πάντων· ἄργυρος δὲ καὶ	καττίτερος	τῶν μὲν μᾶλλον ὀσμώδη τῶν
[6]	τοῦτο τὸ μυριοστημόριον λανθάνει (τῆς	κέγχρου	ὁρωμένης͵ καίτοι ἡ ὄψις ἐπελήλυθεν͵
[4]	μεταβάλλοντας͵ καὶ ἐξικμαζομένους δὲ καὶ	κειμένους	διὰ τὸν χρόνον αὐστηροὺς ἐκ
[3]	μὲν οὖν τῶν παρ΄ ἄλληλα	κειμένων	ἀνάγκη ὥσπερ καὶ μέγεθος λαμβάνειν
[3]	ἄλλους ἀριθμοὺς ἔστι παρ΄ ἄλληλα	κεῖσθαι·	τὰ δ΄ ὅλως κατὰ μὲν
[7]	κεκραμένου͵ οἷον οἴνου ἀκράτου ἢ	κεκραμένου͵	καὶ μέλιτος͵ καὶ χρόας͵ καὶ
[7]	ἔστιν αἰσθάνεσθαι ἁπλοῦ ὄντος ἢ	κεκραμένου͵	οἷον οἴνου ἀκράτου ἢ κεκραμένου͵
[2]	ἐξιοῦσαν͵ ὥσπερ ὁ Τίμαιος λέγει͵	κενόν	ἐστι παντελῶς· τίς γὰρ ἀπόσβεσις
[7]	καὶ γίγνεσθαι δοκεῖ ἐπὶ τῶν	κεραννυμένων	ἐν ᾧ ἂν μειχθῶσιν. Ἐπεὶ
[2]	τῷ σκότει πέφυκε λάμπειν (οἷον	κεφαλαὶ	ἰχθύων τινῶν καὶ ὁ τῆς
[5]	τοῦ δ΄ ὀσφραντοῦ ἐν τῇ	κεφαλῇ	τὸ αἰσθητήριον͵ καὶ μετὰ πνευματώδους
[6]	τῆς αἰσθήσεως (τῷ δύνασθαι γὰρ	κινεῖν	αὐτὴν λέγεται πάντα) ὥστ΄ ἀνάγκη͵
[3]	ὥστ΄ εὐθὺς κρεῖττον φάναι τῷ	κινεῖσθαι	τὸ μεταξὺ τῆς αἰσθήσεως ὑπὸ
[6]	τινα καὶ χρόνον ἐν ᾧ	κινεῖται	ἐκ θατέρου πρὸς θάτερον· ὁ
[6]	τοῦτο συμβαίνειν· τὸ γὰρ κινούμενον	κινεῖταί	ποθέν ποι͵ ὥστ΄ ἀνάγκη εἶναί
[6]	αὑτοῦ εἶναι. Ἢ τοῦ μὲν	κινήσαντος	πρώτου͵ οἷον τῆς κώδωνος ἢ
[6]	ἢ τὰ αἰσθητὰ ἢ αἱ	κινήσεις	αἱ ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν (ὁποτέρως
[7]	Ἴσαι μὲν γὰρ οὖσαι αἱ	κινήσεις	ἀφανιοῦσιν ἀλλήλας͵ ἐπεὶ μία οὐ
[3]	χρόνον ἀναίσθητον͵ ἵνα λανθάνωσιν αἱ	κινήσεις	ἀφικνούμεναι καὶ ἓν δοκῇ εἶναι
[7]	Ἔτι εἰ αἱ τῶν ἐναντίων	κινήσεις	ἐναντίαι͵ ἅμα δὲ τὰ ἐναντία
[4]	ἀριθμούς τινας τῆς μίξεως καὶ	κινήσεως͵	εἴτε καὶ ἀορίστως͵ οἱ δὲ
[6]	ἐν τοῖς λόγοις τοῖς περὶ	κινήσεως.	Περὶ δὲ τῆς λύσεως αὐτῶν
[2]	δ΄ ἡ ταχυτὴς ποιεῖ τῆς	κινήσεως͵	ὥστε δοκεῖν ἕτερον εἶναι τὸ
[1]	(λέγω δὲ κοινὰ μέγεθος͵ σχῆμα͵	κίνησιν͵	ἀριθμόν) ἡ δ΄ ἀκοὴ τὰς
[3]	ὑποκειμένου οὐχ ὁμοίαν ποιήσει τὴν	κίνησιν.	Διὸ καὶ ἕτερον φαίνεται καὶ
[7]	δὴ ἡ μείζων τὴν ἐλάττω	κίνησιν	ἐκκρούει͵ ἀνάγκη͵ ἂν ἅμα ὦσι͵
[5]	ποιεῖται διὰ τῶν μυκτήρων τὴν	κίνησιν.	Ἴδιον δὲ τῆς τοῦ ἀνθρώπου
[6]	μέν͵ μεμέρισται δ΄ ἀμφοτέρων ἡ	κίνησις.	Διὸ καὶ ἔστι μὲν ὡς
[2]	τοῦ ὄμματος͵ ἡ διὰ τούτου	κίνησίς	ἐστιν ἡ ποιοῦσα τὸ ὁρᾶν.
[7]	ἡ εἰσάπαξ μία χρῆσις καὶ	κίνησις͵	μία δὲ ἡ δύναμις. Οὐκ
[6]	ὁ ψόφος εἶναι φερομένου (τινὸς	κίνησις)	ὅσα δ΄ ἀλλοιοῦται͵ οὐκέτι ὁμοίως·
[5]	αὐτῶν (ἡ θερμότης καὶ ἡ	κίνησις	πρὸς τὴν ὑπερβολὴν τῆς ἐν
[7]	βαρέος (μᾶλλον γὰρ ἅμα ἡ	κίνησις	τῇ μιᾶς αὐτὴ ἑαυτῇ ἢ
[7]	Εἰ δὴ ἀεὶ ἡ μείζων	κίνησις	τὴν ἐλάττω ἐκκρούειδιὸ ὑποφερομένων ὑπὸ
[6]	τὸ φῶς ἐστιν͵ ἀλλ΄ οὐ	κίνησίς	τις. Ὅλως δὲ οὐδὲ ὁμοίως
[6]	σώματα ταῦτα͵ ἀλλὰ πάθος καὶ	κίνησίς	τις (οὐ γὰρ ἂν τοῦτο
[6]	εὐλόγως τοῦτο συμβαίνειν· τὸ γὰρ	κινούμενον	κινεῖταί ποθέν ποι͵ ὥστ΄ ἀνάγκη
[3]	ἐπιπολῆς χρῶμα ἀκίνητον ὂν καὶ	κινούμενον	ὑπὸ τοῦ ὑποκειμένου οὐχ ὁμοίαν
[2]	μέσον λεῖον. Φαίνεται δὲ τοῦτο	κινουμένου	τοῦ ὄμματος διὰ τὸ συμβαίνειν
[2]	τὴν αἰτίαν· θλιβομένου γὰρ καὶ	κινουμένου	τοῦ ὀφθαλμοῦ φαίνεται πῦρ ἐκλάμπειν·
[5]	ἀφανίζει· τὸ γὰρ θερμὸν τὸ	κινοῦν	καὶ δημιουργοῦν ἀφανίζουσιν ἡ ψύξις
[4]	ξηροῦ καὶ γεώδους διηθοῦσα καὶ	κινοῦσα	τῷ θερμῷ ποιόν τι τὸ
[5]	μυρμήκων γένος͵ οὓς καλοῦσί τινες	κνῖπας͵	καὶ τῶν θαλαττίων αἱ πορφύραι͵
[4]	ἢ μᾶλλον τῆς ὄψεως τὰ	κοινὰ	γνωρίζειν. Εἰ δ΄ ἄρα τῆς
[1]	μετέχειν χρώματος͵ ὥστε καὶ τὰ	κοινὰ	διὰ ταύτης αἰσθάνεσθαι μάλιστα (λέγω
[1]	δὲ τὰ μέγιστα͵ καὶ τὰ	κοινὰ	καὶ τὰ ἴδια τῶν ζῴων͵
[1]	ταύτης αἰσθάνεσθαι μάλιστα (λέγω δὲ	κοινὰ	μέγεθος͵ σχῆμα͵ κίνησιν͵ ἀριθμόν) ἡ
[1]	πάντων ἐστὶ τῶν μετεχόντων ζωῆς	κοινά͵	τὰ δὲ τῶν ζῴων ἐνίοις.
[1]	Ὅτι δὲ πάντα τὰ λεχθέντα	κοινὰ	τῆς τε ψυχῆς ἐστὶ καὶ
[1]	καὶ τὰ ἴδια τῶν ζῴων͵	κοινὰ	τῆς τε ψυχῆς ὄντα καὶ
[4]	ἀμβλὺ τὸ ἐν τοῖς ὄγκοις͵	κοινὰ	τῶν αἰσθήσεών ἐστιν͵ εἰ δὲ
[1]	τίνες εἰσὶν ἴδιαι καὶ τίνες	κοιναὶ	πράξεις αὐτῶν. Τὰ μὲν οὖν
[5]	λυπηρόν͵ διὸ καὶ πάντων εἰσὶ	κοιναὶ	τῶν ζῴων· αἱ δὲ καθ΄
[5]	καπνώδης ἀναθυμίασις εἶναι ὀσμή͵ οὖσα	κοινὴ	γῆς τε καὶ ἀέρος (καὶ
[7]	αἰσθητῶν τίνα τρόπον ἔχει καὶ	κοινῇ	καὶ καθ΄ ἕκαστον αἰσθητήριον εἴρη
[3]	λεγομένων σωμάτων͵ ἀλλά τίς ἐστι	κοινὴ	φύσις καὶ δύναμις͵ ἣ χωριστὴ
[3]	οὐδὲν κωλύει φαίνεσθαί τινα χρόαν	κοινὴν	τοῖς πόῤῥωθεν· ὅτι γὰρ οὐκ
[4]	χαλεπὸν συνιδεῖν. Ἔτι δὲ τοῖς	κοινοῖς	τῶν αἰσθήσεων πασῶν χρῶνται ὡς
[5]	δὲ καπνώδης ἀναθυμίασις͵ ὥσπερ εἴρηται͵	κοινὸν	ἀέρος καὶ γῆς· καὶ συνίσταται
[5]	ἐν ἀέρι καὶ ὕδατι ὁμοίως.	(Κοινὸν	δὲ κατὰ τούτων νῦν μὲν
[2]	ὃ καὶ ἐπὶ τοῦ ἀέρος	κοινόν	ἐστιν. Ἀλλ΄ εὐφυλακτότερον καὶ εὐπιλητότερον
[5]	ὀσμῶνται. Ὥστ΄ ἐστὶ τὸ ὀσφραντὸν	κοινόν	τι τούτων ἀμφοτέρων͵ καὶ τῷ
[4]	τὴν γεῦσιν καὶ τῶν ἄλλων	κοινῶν	αἰσθάνεσθαι μάλιστα καὶ τῶν σχημάτων
[2]	ὕδωρ τοῦ ἀέρος· διόπερ ἡ	κόρη	καὶ τὸ ὄμμα ὕδατός ἐστιν.
[2]	ἀποτμηθῆναι τὸ διαφανές͵ τὴν καλουμένην	κόρην.	Ὥστ΄ εἴπερ ἐπὶ τούτων συμβαίνει
[2]	(λεπτῇσιν τ΄ ὀθόνῃσι λοχεύσατο κύκλοπα	κούρην·	αἳ χοάνῃσι δίαντα τετρήατο θεσπεσίῃσιν·
[4]	δημιουργεῖ τὴν τροφήν͵ καὶ τὸ	κοῦφον	ἕλκει͵ τὸ δ΄ ἁλμυρὸν καὶ
[6]	καὶ ψόφος͵ καὶ βαρῦ καὶ	κοῦφον͵	καὶ θερμὸν καὶ ψυχρόν͵ καὶ
[5]	τὴν ἐν αὐταῖς τῆς θερμότητος	κουφότητα	ὑγιεινοτέρως ἔχει τὰ περὶ τὸν
[3]	ποιεῖν τὴν αἴσθησιν͵ ὥστ΄ εὐθὺς	κρεῖττον	φάναι τῷ κινεῖσθαι τὸ μεταξὺ
[7]	αὐτῶν· ἂν δ΄ ἄνισοι͵ ἡ	κρείττων	αἴσθησιν ἐμποιήσει. Ἔτι μᾶλλον ἅμα
[1]	τούτων πρὸς μὲν τὰ ἀναγκαῖα	κρείττων	ἡ ὄψις καθ΄ αὑτήν͵ πρὸς
[4]	ποιεῖ τὸν χυμόν͵ εἰσί τε	κρῆναι	πολλαὶ αἱ μὲν πικραί͵ αἱ
[7]	τῷ εἴδει ὄν͵ ἡ αὐτὴ	κρίνει͵	καὶ τὸ γλυκὺ καὶ τὸ
[6]	γε τῶν μαθηματικῶν. Ἔτι τίνι	κρινοῦμεν	ταῦτα καὶ γνωσόμεθα; ἢ τῷ
[7]	δὲ τῷ εἴδει ἓν τῇ	κρινούσῃ	αἰσθήσει καὶ τῷ τρόπῳ. Λέγω
[4]	μάλιστα καὶ τῶν σχημάτων εἶναι	κριτικωτάτην.	Ἔτι τὰ μὲν αἰσθητὰ πάντα
[2]	πληγεῖσιν ἐν πολέμῳ παρὰ τὸν	κρόταφον	οὕτως ὥστ΄ ἀποτμηθῆναι τοὺς πόρους
[4]	καὶ ἁλουργὸν καὶ πράσινον καὶ	κυανοῦν	μεταξὺ τοῦ λευκοῦ καὶ μέλανος͵
[2]	πῦρ (λεπτῇσιν τ΄ ὀθόνῃσι λοχεύσατο	κύκλοπα	κούρην· αἳ χοάνῃσι δίαντα τετρήατο
[3]	καὶ ταύτην τὴν αἰτίαν εἶναι	κυρίαν	τοῦ πολλὰς εἶναι χρόας͵ ἀλλὰ
[6]	μὲν κινήσαντος πρώτου͵ οἷον τῆς	κώδωνος	ἢ λιβανωτοῦ ἢ πυρός͵ τοῦ
[3]	χρωμάτων μίξις. Κἀκείνως δ΄ οὐδὲν	κωλύει	φαίνεσθαί τινα χρόαν κοινὴν τοῖς
[7]	ὄμματα δύο͵ φαίη τις οὐδὲν	κωλύειν	οὕτω καὶ ἐν τῇ ψυχῇ͵
[1]	οἱ τυφλοὶ τῶν ἐνεῶν καὶ	κωφῶν.	Περὶ μὲν οὖν τῆς δυνάμεως