Livre, Chap. |
[1, 5] |
κολάσεις,
τροφὴν
δὲ
μή,
βίαιον
|
καὶ |
ἀδυναμίαν
ποιεῖ.
Λείπεται
δὴ
ἔργα |
[1, 2] |
ἀνθρώπων,
οὔθ´
ἑκόντων,
ὥσπερ
καπηλεία
|
καὶ |
αἱ
μισθαρνικαί,
οὔτ´
ἀκόντων,
ὥσπερ |
[1, 5] |
~Τῶν
δὲ
κτημάτων
πρῶτον
μὲν
|
καὶ |
ἀναγκαιότατον
τὸ
βέλτιστον
καὶ
οἰκονομικώτατον· |
[1, 6] |
δούλοις
καὶ
ἐλευθέροις,
καὶ
γυναιξὶ
|
καὶ |
ἀνδράσι,
καὶ
ξένοις
καὶ
ἀστοῖς. |
[1, 5] |
ποιεῖσθαι
σκέψιν
καὶ
διανέμειν
τε
|
καὶ |
ἀνιέναι
κατ´
ἀξίαν
ἕκαστα,
καὶ |
[1, 5] |
ἕκαστα,
καὶ
τροφὴν
καὶ
ἐσθῆτα
|
καὶ |
ἀργίαν
καὶ
κολάσεις
λόγῳ
καὶ |
[1, 6] |
γυναιξὶ
καὶ
ἀνδράσι,
καὶ
ξένοις
|
καὶ |
ἀστοῖς.
Καὶ
πρὸς
εὐημερίαν
δὲ |
[1, 1] |
χρήσασθαι
τῷ
ποιηθέντι,
ὥσπερ
λύρᾳ
|
καὶ |
αὐλοῖς·
τῆς
δὲ
πολιτικῆς
ἐστι |
[1, 4] |
οἱ
Πυθαγόρειοι
λέγουσιν,
ὥσπερ
ἱκέτιν
|
καὶ |
ἀφ´
ἑστίας
ἠγμένην
ὡς
ἥκιστα |
[1, 1] |
Οὗ
δὲ
ἕνεκα
ἕκαστόν
ἐστι
|
καὶ |
γέγονε,
καὶ
ἡ
οὐσία
αὐτοῦ |
[1, 6] |
ἀψύχοις,
καὶ
δούλοις
καὶ
ἐλευθέροις,
|
καὶ |
γυναιξὶ
καὶ
ἀνδράσι,
καὶ
ξένοις |
[1, 2] |
Κατὰ
φύσιν
δὲ
γεωργικὴ
προτέρα,
|
καὶ |
δεύτεραι
ὅσαι
ἀπὸ
τῆς
γῆς, |
[1, 5] |
οἰκέτας.
Διόπερ
δεῖ
ποιεῖσθαι
σκέψιν
|
καὶ |
διανέμειν
τε
καὶ
ἀνιέναι
κατ´ |
[1, 6] |
ποία
ἐμψύχοις
καὶ
ποία
ἀψύχοις,
|
καὶ |
δούλοις
καὶ
ἐλευθέροις,
καὶ
γυναιξὶ |
[1, 2] |
ἀπὸ
τῆς
γῆς,
οἷον
μεταλλευτικὴ
|
καὶ |
εἴ
τις
ἄλλη
τοιαύτη.
Ἡ |
[1, 6] |
λεγόμενος
τετρημένος
πίθος)
ἔτι
δὲ
|
καὶ |
εἶναι
κοσμητικὸν
τῶν
ὑπαρχόντων
καὶ |
[1, 6] |
πρὸς
τὴν
σωτηρίαν
τῶν
εἰσφερομένων
|
(καὶ |
ἐκφερομένων.
Πρὸς
εὐχρηστίαν
δὲ
σκευῶν |
[1, 6] |
καὶ
ποία
ἀψύχοις,
καὶ
δούλοις
|
καὶ |
ἐλευθέροις,
καὶ
γυναιξὶ
καὶ
ἀνδράσι, |
[1, 6] |
καὶ
μὴ
ἰσοπλατής.
Δοκεῖ
δὲ
|
καὶ |
ἐν
ταῖς
μεγάλαις
οἰκονομίαις
χρήσιμος |
[1, 5] |
μὴ
κτᾶσθαι
ὁμοεθνεῖς
πολλούς,
ὥσπερ
|
καὶ |
ἐν
ταῖς
πόλεσιν·
καὶ
τὰς |
[1, 5] |
ὁ
χρόνος
ὡρισμένος.
Δεῖ
δὲ
|
καὶ |
ἐξομηρεύειν
ταῖς
τεκνοποιΐαις·
καὶ
μὴ |
[1, 5] |
Δούλων
δὲ
εἴδη
δύο,
ἐπίτροπος
|
καὶ |
ἐργάτης.
Ἐπεὶ
δὲ
ὁρῶμεν
ὅτι |
[1, 5] |
καὶ
ἀργίαν
καὶ
κολάσεις
λόγῳ
|
καὶ |
ἔργῳ,
μιμουμένους
τὴν
τῶν
ἰατρῶν |
[1, 5] |
κατ´
ἀξίαν
ἕκαστα,
καὶ
τροφὴν
|
καὶ |
ἐσθῆτα
καὶ
ἀργίαν
καὶ
κολάσεις |
[1, 6] |
δὲ
κτήματα
μέν,
οἷον
καρποῖς
|
καὶ |
ἐσθῆτι
ποία
συμφέρει,
καὶ
τῶν |
[1, 3] |
(φαίνονται
γὰρ
μᾶλλον
βοήθειαι
γινόμεναι
|
καὶ |
εὔνοιαι
καὶ
συνεργίαι
ἀλλήλοις)
ἐν |
[1, 3] |
ἄλλοις
ζῴοις
ἀλόγως
τοῦτο
ὑπάρχει,
|
καὶ |
ἐφ´
ὅσον
μετέχουσι
τῆς
φύσεως, |
[1, 1] |
δυνατοὶ
ὦσι
τούτου
τυγχάνειν,
διαλύεται
|
καὶ |
ἡ
κοινωνία.
Ἔτι
δὲ
ἕνεκα |
[1, 1] |
ἕνεκα
ἕκαστόν
ἐστι
καὶ
γέγονε,
|
καὶ |
ἡ
οὐσία
αὐτοῦ
τυγχάνει
αὕτη |
[1, 1] |
~(Ἡ
οἰκονομικὴ
|
καὶ |
ἡ
πολιτικὴ
διαφέρει
οὐ
μόνον |
[1, 6] |
οἰκονομία
χρήσιμος·
ἀποδιδόμενοι
γὰρ
ὠνοῦνται,
|
καὶ |
ἡ
τοῦ
ταμιείου
θέσις
οὐκ |
[1, 3] |
ἐν
τῷ
γήρᾳ.
Ἅμα
δὲ
|
καὶ |
ἡ
φύσις
ἀναπληροῖ
ταύτῃ
τῇ |
[1, 6] |
ἐγείρεσθαι
χρὴ
πρότερον
δεσπότας
οἰκετῶν
|
καὶ |
καθεύδειν
ὕστερον·
καὶ
μηδέποτε
ἀφύλακτον |
[1, 5] |
βέλτιον
μηδὲ
ἆθλα
ᾖ
ἀρετῆς
|
καὶ |
κακίας,
γίγνονται
χείρους,
οὕτω
καὶ |
[1, 6] |
τοὺς
ἐφεστῶτας.
Ἐπεὶ
δὲ
ταῦτα
|
καὶ |
καλὰ
πρὸς
ἀρετὴν
καὶ
ὠφέλιμα |
[1, 5] |
τροφὴν
καὶ
ἐσθῆτα
καὶ
ἀργίαν
|
καὶ |
κολάσεις
λόγῳ
καὶ
ἔργῳ,
μιμουμένους |
[1, 5] |
τὸ
δὲ
ἔργα
μὲν
ἔχειν
|
καὶ |
κολάσεις,
τροφὴν
δὲ
μή,
βίαιον |
[1, 5] |
μεταδοτέον.
Ὄντων
δὲ
τριῶν,
ἔργου
|
καὶ |
κολάσεως
καὶ
τροφῆς,
τὸ
μὲν |
[1, 1] |
οἰκιῶν
πλῆθός
ἐστι
καὶ
χώρας
|
καὶ |
κτημάτων
αὔταρκες
πρὸς
τὸ
εὖ |
[1, 1] |
καὶ
τῆς
οἰκονομικῆς
ἂν
εἴη
|
καὶ |
κτήσασθαι
οἶκον
καὶ
χρήσασθαι
αὐτῷ. |
[1, 2] |
~Μέρη
δὲ
οἰκίας
ἄνθρωπός
τε
|
καὶ |
κτῆσίς
ἐστιν.
Ἐπεὶ
δὲ
πρῶτον |
[1, 6] |
ἂν
(ἡ)
τοιαύτη
κατάβορρος
οὖσα
|
καὶ |
μὴ
ἰσοπλατής.
Δοκεῖ
δὲ
καὶ |
[1, 5] |
δὲ
καὶ
ἐξομηρεύειν
ταῖς
τεκνοποιΐαις·
|
καὶ |
μὴ
κτᾶσθαι
ὁμοεθνεῖς
πολλούς,
ὥσπερ |
[1, 4] |
ἐθίζειν
ὥστε
ἱκανῶς
ἔχειν
παρόντος
|
καὶ |
μὴ
παρόντος.
Εὖ
δ´
ἔχει |
[1, 6] |
δεσπότας
οἰκετῶν
καὶ
καθεύδειν
ὕστερον·
|
καὶ |
μηδέποτε
ἀφύλακτον
τὴν
οἰκίαν
εἶναι, |
[1, 6] |
ἐλευθέροις,
καὶ
γυναιξὶ
καὶ
ἀνδράσι,
|
καὶ |
ξένοις
καὶ
ἀστοῖς.
Καὶ
πρὸς |
[1, 4] |
ἀδικοῖτο.
Τοῦθ´
ὑφηγεῖται
δὲ
(ὃ)
|
καὶ |
ὁ
κοινὸς
νόμος·
καθάπερ
οἱ |
[1, 6] |
γὰρ
ἠθμῷ
ἀντλεῖν
τοῦτ´
ἔστι,
|
καὶ |
ὁ
λεγόμενος
τετρημένος
πίθος)
ἔτι |
[1, 5] |
γὰρ
πονεῖν,
ὅταν
ᾖ
ἆθλον
|
καὶ |
ὁ
χρόνος
ὡρισμένος.
Δεῖ
δὲ |
[1, 5] |
οἱ
ἄγαν
δειλοὶ
οὐχ
ὑπομένουσι
|
καὶ |
οἱ
θυμοειδεῖς
οὐκ
εὔαρχοι.
Χρὴ |
[1, 6] |
τοῦτο
γὰρ
καὶ
πρὸς
ὑγίειαν
|
καὶ |
οἰκονομίαν
καὶ
φιλοσοφίαν
χρήσιμον.
Ἐν |
[1, 5] |
μὲν
καὶ
ἀναγκαιότατον
τὸ
βέλτιστον
|
καὶ |
οἰκονομικώτατον·
τοῦτο
δὲ
ἦν
ἄνθρωπος. |
[1, 1] |
αὐταῖς
ἐστι
τὰ
ὑποκείμενα)
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὅτι
ἡ
μὲν
πολιτικὴ
ἐκ |
[1, 1] |
μὲν
οὖν
τῶν
τεχνῶν
διῄρηνται,
|
καὶ |
οὐ
τῆς
αὐτῆς
ἐστι
ποιῆσαι |
[1, 5] |
τινας
ποιοῦσι
τοὺς
νέους,
ἀναγκαῖον
|
καὶ |
παρασκευασάμενον
τρέφειν
οἷς
τὰ
ἐλευθέρια |
[1, 5] |
καὶ
κακίας,
γίγνονται
χείρους,
οὕτω
|
καὶ |
περὶ
οἰκέτας.
Διόπερ
δεῖ
ποιεῖσθαι |
[1, 2] |
ἐλαχίστοις
ἡ
Φύσις
ἑκάστου
θεωρεῖται,
|
καὶ |
περὶ
οἰκίας
ἂν
ὁμοίως
ἔχοι. |
[1, 6] |
κατὰ
μῆνα
δαπανωμένων,
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
περὶ
σκευῶν
χρήσεως
τῶν
καθ´ |
[1, 3] |
πρὸς
δὲ
τὰς
κινήσεις
ὑγιεινόν·
|
καὶ |
περὶ
τέκνων
τὴν
μὲν
γένεσιν |
[1, 6] |
Διῃρῆσθαι
δὲ
δεῖ
τούτων
ἕκαστον,
|
καὶ |
πλείω
τὰ
κάρπιμα
εἶναι
τῶν |
[1, 6] |
τῶν
ἄλλων
κτημάτων
ποία
ἐμψύχοις
|
καὶ |
ποία
ἀψύχοις,
καὶ
δούλοις
καὶ |
[1, 6] |
καὶ
τῶν
καρπῶν
ποία
ξηροῖς
|
καὶ |
ποία
ὑγροῖς,
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[1, 1] |
αὐλοῖς·
τῆς
δὲ
πολιτικῆς
ἐστι
|
καὶ |
πόλιν
ἐξ
ἀρχῆς
συστήσασθαι
καὶ |
[1, 1] |
οὐ
μόνον
τοσοῦτον
ὅσον
οἰκία
|
καὶ |
πόλις
(ταῦτα
μὲν
γὰρ
αὐταῖς |
[1, 5] |
καὶ
τοὺς
ἐλευθέρους
ὑβριστὰς
ποιεῖ,
|
καὶ |
πολλὰ
ἔθνη
ἀπέχεται
καὶ
τῶν |
[1, 2] |
ἀχρεῖα
ποιοῦσιν,
ἀλλὰ
δυνάμενα
θυραυλεῖν
|
καὶ |
πονεῖν·
ἔτι
δὲ
δυνάμενα
κινδυνεύειν |
[1, 2] |
τῆς
γῆς.
Πρὸς
δὲ
τούτοις
|
καὶ |
πρὸς
ἀνδρείαν
συμβάλλεται
μεγάλα·
οὐ |
[1, 6] |
ἀποβλέποντα
κατασκευαστέον
καὶ
πρὸς
ὑγίειαν
|
καὶ |
πρὸς
εὐημερίαν
αὐτῶν.
Λέγω
δὲ |
[1, 3] |
τὸ
δὲ
σῴζῃ
τὰ
ἔνδον·
|
καὶ |
πρὸς
τὴν
ἐργασίαν
τὸ
μὲν |
[1, 6] |
ἀστοῖς.
Καὶ
πρὸς
εὐημερίαν
δὲ
|
καὶ |
πρὸς
ὑγίειαν
δεῖ
εἶναι
εὔπνουν |
[1, 6] |
τε
διανίστασθαι
νύκτωρ·
τοῦτο
γὰρ
|
καὶ |
πρὸς
ὑγίειαν
καὶ
οἰκονομίαν
καὶ |
[1, 6] |
τε
τὰ
κτήματα
ἀποβλέποντα
κατασκευαστέον
|
καὶ |
πρὸς
ὑγίειαν
καὶ
πρὸς
εὐημερίαν |
[1, 5] |
τέλος
ὡρίσθαι
πᾶσι·
δίκαιον
γὰρ
|
καὶ |
συμφέρον
τὴν
ἐλευθερίαν
κεῖσθαι
ἆθλον. |
[1, 3] |
μᾶλλον
βοήθειαι
γινόμεναι
καὶ
εὔνοιαι
|
καὶ |
συνεργίαι
ἀλλήλοις)
ἐν
ἀνθρώπῳ
δὲ |
[1, 5] |
ταῖς
πόλεσιν·
καὶ
τὰς
θυσίας
|
καὶ |
τὰς
ἀπολαύσεις
μᾶλλον
τῶν
δούλων |
[1, 6] |
τὰ
κάρπιμα
εἶναι
τῶν
ἀκάρπων,
|
καὶ |
τὰς
ἐργασίας
οὕτω
νενεμῆσθαι
ὅπως |
[1, 5] |
ὥσπερ
καὶ
ἐν
ταῖς
πόλεσιν·
|
καὶ |
τὰς
θυσίας
καὶ
τὰς
ἀπολαύσεις |
[1, 3] |
μετέχουσι
τῆς
φύσεως,
ἐπὶ
τοσοῦτον,
|
καὶ |
τεκνοποιΐας
μόνον
χάριν·
ἐν
δὲ |
[1, 5] |
θυμοειδεῖς
οὐκ
εὔαρχοι.
Χρὴ
δὲ
|
καὶ |
τέλος
ὡρίσθαι
πᾶσι·
δίκαιον
γὰρ |
[1, 6] |
παραδοτέον
τοῖς
ἐφεστῶσιν.
Ἐπὶ
τούτοις
|
καὶ |
τὴν
ἐπίσκεψιν
αὐτῶν
διά
τινος |
[1, 3] |
ἡ
φύσις,
τοῦ
τε
ἀνδρὸς
|
καὶ |
τῆς
γυναικός,
πρὸς
τὴν
κοινωνίαν· |
[1, 1] |
χρήσασθαι
καλῶς·
ὥστε
δῆλον
ὅτι
|
καὶ |
τῆς
οἰκονομικῆς
ἂν
εἴη
καὶ |
[1, 1] |
Σκεπτέον
οὖν
περὶ
τῆς
οἰκονομικῆς
|
καὶ |
τί
τὸ
ἔργον
αὐτῆς.
~Μέρη |
[1, 3] |
εἶναι
συνεργὰ
ἀλλήλοις
τὸ
θῆλυ
|
καὶ |
τὸ
ἄρρεν
ἐστί.
Καὶ
ἡ |
[1, 6] |
ἵνα
μὴ
λανθάνῃ
τὸ
σῳζόμενον
|
καὶ |
τὸ
ἐλλεῖπον.
Οἰκίαν
δὲ
πρός |
[1, 3] |
δ´
ἀμυντικώτερον
διὰ
τὴν
ἀνδρείαν,
|
καὶ |
τὸ
μὲν
πορίζῃ
τὰ
ἔξωθεν, |
[1, 4] |
μὲν
οὖν
(νόμοι
πρὸς
γυναῖκα)
|
(καὶ) |
τὸ
μὴ
ἀδικεῖν·
οὕτως
γὰρ |
[1, 6] |
δὲ
ἦν
τὸ
πάντα
ἐπιτάττειν
|
καὶ |
τὸ〉
πάντ´
ἐφορᾶν
αὐτόν,
καθ´ |
[1, 4] |
μὴ
παρόντος.
Εὖ
δ´
ἔχει
|
καὶ |
τὸ
τοῦ
Ἡσιόδου.
παρθενικὴν
δὲ |
[1, 6] |
ἐπιμέλειαν.
Καὶ
τὸ
τοῦ
Πέρσου
|
καὶ |
τὸ
τοῦ
Λίβυος
ἀπόφθεγμα
εὖ |
[1, 5] |
δὲ
μισθὸς
τροφή.
Ὥσπερ
δὲ
|
καὶ |
τοῖς
ἄλλοις
ὅταν
μὴ
γίγνηται |
[1, 2] |
ἡ
τροφὴ
πᾶσίν
ἐστιν,
ὥστε
|
καὶ |
τοῖς
ἀνθρώποις
ἀπὸ
τῆς
γῆς. |
[1, 6] |
τοῖς
τε
Περσικοῖς
συμφέρει
χρῆσθαι
|
καὶ |
τοῖς
Λακωνικοῖς.
Καὶ
ἡ
Ἀττικὴ |
[1, 5] |
μήτε
ὑβρίζειν
ἐᾶν
μήτε
ἀνιέναι·
|
καὶ |
τοῖς
μὲν
ἐλευθεριωτέροις
τιμῆς
μεταδιδόναι, |
[1, 3] |
οὐ
μόνον
τοῦ
εἶναι,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοῦ
εὖ
εἶναι
συνεργὰ
ἀλλήλοις |
[1, 5] |
ἐπειδὴ
ἡ
τοῦ
οἴνου
πόσις
|
καὶ |
τοὺς
ἐλευθέρους
ὑβριστὰς
ποιεῖ,
καὶ |
[1, 5] |
ποιεῖ.
Λείπεται
δὴ
ἔργα
παρέχειν
|
καὶ |
τροφὴν
ἱκανήν·
ἀμίσθων
γὰρ
οὐχ |
[1, 5] |
καὶ
ἀνιέναι
κατ´
ἀξίαν
ἕκαστα,
|
καὶ |
τροφὴν
καὶ
ἐσθῆτα
καὶ
ἀργίαν |
[1, 5] |
δὲ
τριῶν,
ἔργου
καὶ
κολάσεως
|
καὶ |
τροφῆς,
τὸ
μὲν
μήτε
κολάζεσθαι, |
[1, 3] |
Κοινωνία
γὰρ
φύσει
τῷ
θήλει
|
καὶ |
τῷ
ἄρρενι
μάλιστά
ἐστιν.
Ὑπόκειται |
[1, 6] |
ποία
ξηροῖς
καὶ
ποία
ὑγροῖς,
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
κτημάτων
ποία
ἐμψύχοις |
[1, 5] |
ποιεῖ,
καὶ
πολλὰ
ἔθνη
ἀπέχεται
|
καὶ |
τῶν
ἐλευθέρων,
οἷον
Καρχηδόνιοι
ἐπὶ |
[1, 3] |
ἡ
φύσις
ἐφίεται
ἀπεργάζεσθαι,
ὥσπερ
|
καὶ |
τῶν
ζῴων
ἕκαστον·
ἀδύνατον
δὲ |
[1, 6] |
καρποῖς
καὶ
ἐσθῆτι
ποία
συμφέρει,
|
καὶ |
τῶν
καρπῶν
ποία
ξηροῖς
καὶ |
[1, 6] |
διαμερισθέντων
καὶ
τῶν
πρὸς
ἐνιαυτὸν
|
καὶ |
τῶν
κατὰ
μῆνα
δαπανωμένων,
ὁμοίως |
[1, 2] |
ὥσπερ
αἱ
πολεμικαί.
Ἔτι
δὲ
|
καὶ |
τῶν
κατὰ
φύσιν·
φύσει
(γὰρ |
[1, 6] |
γὰρ
ἐπιμελεῖται
(ὁμοίως
τῶν
ἀλλοτρίων
|
καὶ |
τῶν
οἰκείων,
ὥστε
ὅσα
ἐνδέχεται, |
[1, 6] |
σκευῶν
χρήσεως
τῶν
καθ´
ἡμέραν
|
καὶ |
τῶν
ὀλιγάκις,
ταῦτα
παραδοτέον
τοῖς |
[1, 6] |
ἐν
δὲ
ταῖς
μεγάλαις,
διαμερισθέντων
|
καὶ |
τῶν
πρὸς
ἐνιαυτὸν
καὶ
τῶν |
[1, 1] |
καὶ
πόλιν
ἐξ
ἀρχῆς
συστήσασθαι
|
καὶ |
ὑπαρχούσῃ
χρήσασθαι
καλῶς·
ὥστε
δῆλον |
[1, 6] |
καὶ
πρὸς
ὑγίειαν
καὶ
οἰκονομίαν
|
καὶ |
φιλοσοφίαν
χρήσιμον.
Ἐν
μὲν
οὖν |
[1, 3] |
χάριν·
ἐν
δὲ
τοῖς
ἡμέροις
|
καὶ |
φρονιμωτέροις
διήρθρωται
μᾶλλον
(φαίνονται
γὰρ |
[1, 6] |
τὸ
κτᾶσθαι
δυνατὸν
χρὴ
εἶναι,
|
καὶ |
φυλάττειν
(εἰ
δὲ
μή,
οὐδὲν |
[1, 1] |
ἂν
εἴη
καὶ
κτήσασθαι
οἶκον
|
καὶ |
χρήσασθαι
αὐτῷ.
Πόλις
μὲν
οὖν |
[1, 1] |
οὐ
τῆς
αὐτῆς
ἐστι
ποιῆσαι
|
καὶ |
χρήσασθαι
τῷ
ποιηθέντι,
ὥσπερ
λύρᾳ |
[1, 6] |
καὶ
εἶναι
κοσμητικὸν
τῶν
ὑπαρχόντων
|
καὶ |
χρηστικόν·
τούτων
γὰρ
ἕνεκα
κἀκείνων |
[1, 1] |
μὲν
οὖν
οἰκιῶν
πλῆθός
ἐστι
|
καὶ |
χώρας
καὶ
κτημάτων
αὔταρκες
πρὸς |
[1, 3] |
φύσει
μόνον
οὖσα
τυγχάνει,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὠφελείας·
ἃ
γὰρ
ἂν
δυνάμενοι |
[1, 6] |
ταῦτα
καὶ
καλὰ
πρὸς
ἀρετὴν
|
καὶ |
ὠφέλιμα
πρὸς
οἰκονομίαν,
ἐγείρεσθαι
χρὴ |