HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, De la science économique, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)


κ  =  44 formes différentes pour 191 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[1, 6]   ~Εἴδη δὲ τοῦ οἰκονόμου τέτταρα  καθ´〉   δεῖ ἔχειν περὶ τὰ
[1, 6]   καὶ περὶ σκευῶν χρήσεως τῶν  καθ´   ἡμέραν καὶ τῶν ὀλιγάκις, ταῦτα
[1, 2]   οἰκίας ἂν ὁμοίως ἔχοι. Ὥστε  καθ´   Ἡσίοδον δέοι ἂν ὑπάρχειν οἶκον
[1, 6]   καὶ τὸ〉 πάντ´ ἐφορᾶν αὐτόν,  καθ´   ἔλεγε Δίων περὶ Διονυσίου·
[1, 4]   (ὃ) καὶ κοινὸς νόμος·  καθάπερ   οἱ Πυθαγόρειοι λέγουσιν, ὥσπερ ἱκέτιν
[1, 6]   χρὴ πρότερον δεσπότας οἰκετῶν καὶ  καθεύδειν   ὕστερον· καὶ μηδέποτε ἀφύλακτον τὴν
[1, 5]   κολάσεις, τροφὴν δὲ μή, βίαιον  καὶ   ἀδυναμίαν ποιεῖ. Λείπεται δὴ ἔργα
[1, 2]   ἀνθρώπων, οὔθ´ ἑκόντων, ὥσπερ καπηλεία  καὶ   αἱ μισθαρνικαί, οὔτ´ ἀκόντων, ὥσπερ
[1, 5]   ~Τῶν δὲ κτημάτων πρῶτον μὲν  καὶ   ἀναγκαιότατον τὸ βέλτιστον καὶ οἰκονομικώτατον·
[1, 6]   δούλοις καὶ ἐλευθέροις, καὶ γυναιξὶ  καὶ   ἀνδράσι, καὶ ξένοις καὶ ἀστοῖς.
[1, 5]   ποιεῖσθαι σκέψιν καὶ διανέμειν τε  καὶ   ἀνιέναι κατ´ ἀξίαν ἕκαστα, καὶ
[1, 5]   ἕκαστα, καὶ τροφὴν καὶ ἐσθῆτα  καὶ   ἀργίαν καὶ κολάσεις λόγῳ καὶ
[1, 6]   γυναιξὶ καὶ ἀνδράσι, καὶ ξένοις  καὶ   ἀστοῖς. Καὶ πρὸς εὐημερίαν δὲ
[1, 1]   χρήσασθαι τῷ ποιηθέντι, ὥσπερ λύρᾳ  καὶ   αὐλοῖς· τῆς δὲ πολιτικῆς ἐστι
[1, 4]   οἱ Πυθαγόρειοι λέγουσιν, ὥσπερ ἱκέτιν  καὶ   ἀφ´ ἑστίας ἠγμένην ὡς ἥκιστα
[1, 5]   ἀνδρεῖα ἄγαν. Ἀμφότερα γὰρ ἀδικοῦσι.  Καὶ   γὰρ οἱ ἄγαν δειλοὶ οὐχ
[1, 1]   οἰκονομικὴ τῆς〉 πολιτικῆς ἐστι.  Καὶ   γὰρ τὸ ἔργον· μόριον γὰρ
[1, 6]   δεῖ ἔχειν περὶ τὰ χρήματα.  Καὶ   γὰρ τὸ κτᾶσθαι δυνατὸν χρὴ
[1, 1]   Οὗ δὲ ἕνεκα ἕκαστόν ἐστι  καὶ   γέγονε, καὶ οὐσία αὐτοῦ
[1, 6]   ἀψύχοις, καὶ δούλοις καὶ ἐλευθέροις,  καὶ   γυναιξὶ καὶ ἀνδράσι, καὶ ξένοις
[1, 2]   Κατὰ φύσιν δὲ γεωργικὴ προτέρα,  καὶ   δεύτεραι ὅσαι ἀπὸ τῆς γῆς,
[1, 5]   οἰκέτας. Διόπερ δεῖ ποιεῖσθαι σκέψιν  καὶ   διανέμειν τε καὶ ἀνιέναι κατ´
[1, 6]   ποία ἐμψύχοις καὶ ποία ἀψύχοις,  καὶ   δούλοις καὶ ἐλευθέροις, καὶ γυναιξὶ
[1, 2]   ἀπὸ τῆς γῆς, οἷον μεταλλευτικὴ  καὶ   εἴ τις ἄλλη τοιαύτη.
[1, 6]   λεγόμενος τετρημένος πίθος) ἔτι δὲ  καὶ   εἶναι κοσμητικὸν τῶν ὑπαρχόντων καὶ
[1, 6]   πρὸς τὴν σωτηρίαν τῶν εἰσφερομένων  (καὶ   ἐκφερομένων. Πρὸς εὐχρηστίαν δὲ σκευῶν
[1, 6]   καὶ ποία ἀψύχοις, καὶ δούλοις  καὶ   ἐλευθέροις, καὶ γυναιξὶ καὶ ἀνδράσι,
[1, 6]   καὶ μὴ ἰσοπλατής. Δοκεῖ δὲ  καὶ   ἐν ταῖς μεγάλαις οἰκονομίαις χρήσιμος
[1, 5]   μὴ κτᾶσθαι ὁμοεθνεῖς πολλούς, ὥσπερ  καὶ   ἐν ταῖς πόλεσιν· καὶ τὰς
[1, 5]   χρόνος ὡρισμένος. Δεῖ δὲ  καὶ   ἐξομηρεύειν ταῖς τεκνοποιΐαις· καὶ μὴ
[1, 5]   τοῖς δ´ ἐργάταις τροφῆς πλῆθος.  Καὶ   ἐπειδὴ τοῦ οἴνου πόσις
[1, 5]   Δούλων δὲ εἴδη δύο, ἐπίτροπος  καὶ   ἐργάτης. Ἐπεὶ δὲ ὁρῶμεν ὅτι
[1, 5]   καὶ ἀργίαν καὶ κολάσεις λόγῳ  καὶ   ἔργῳ, μιμουμένους τὴν τῶν ἰατρῶν
[1, 5]   κατ´ ἀξίαν ἕκαστα, καὶ τροφὴν  καὶ   ἐσθῆτα καὶ ἀργίαν καὶ κολάσεις
[1, 6]   δὲ κτήματα μέν, οἷον καρποῖς  καὶ   ἐσθῆτι ποία συμφέρει, καὶ τῶν
[1, 3]   (φαίνονται γὰρ μᾶλλον βοήθειαι γινόμεναι  καὶ   εὔνοιαι καὶ συνεργίαι ἀλλήλοις) ἐν
[1, 3]   ἄλλοις ζῴοις ἀλόγως τοῦτο ὑπάρχει,  καὶ   ἐφ´ ὅσον μετέχουσι τῆς φύσεως,
[1, 6]   συμφέρει χρῆσθαι καὶ τοῖς Λακωνικοῖς.  Καὶ   Ἀττικὴ δὲ οἰκονομία χρήσιμος·
[1, 1]   δυνατοὶ ὦσι τούτου τυγχάνειν, διαλύεται  καὶ   κοινωνία. Ἔτι δὲ ἕνεκα
[1, 1]   ἕνεκα ἕκαστόν ἐστι καὶ γέγονε,  καὶ   οὐσία αὐτοῦ τυγχάνει αὕτη
[1, 1]   ~(Ἡ οἰκονομικὴ  καὶ   πολιτικὴ διαφέρει οὐ μόνον
[1, 6]   οἰκονομία χρήσιμος· ἀποδιδόμενοι γὰρ ὠνοῦνται,  καὶ   τοῦ ταμιείου θέσις οὐκ
[1, 3]   θῆλυ καὶ τὸ ἄρρεν ἐστί.  Καὶ   τῶν τέκνων κτῆσις οὐ
[1, 3]   ἐν τῷ γήρᾳ. Ἅμα δὲ  καὶ   φύσις ἀναπληροῖ ταύτῃ τῇ
[1, 6]   ἐγείρεσθαι χρὴ πρότερον δεσπότας οἰκετῶν  καὶ   καθεύδειν ὕστερον· καὶ μηδέποτε ἀφύλακτον
[1, 5]   βέλτιον μηδὲ ἆθλα ἀρετῆς  καὶ   κακίας, γίγνονται χείρους, οὕτω καὶ
[1, 6]   τοὺς ἐφεστῶτας. Ἐπεὶ δὲ ταῦτα  καὶ   καλὰ πρὸς ἀρετὴν καὶ ὠφέλιμα
[1, 5]   τροφὴν καὶ ἐσθῆτα καὶ ἀργίαν  καὶ   κολάσεις λόγῳ καὶ ἔργῳ, μιμουμένους
[1, 5]   τὸ δὲ ἔργα μὲν ἔχειν  καὶ   κολάσεις, τροφὴν δὲ μή, βίαιον
[1, 5]   μεταδοτέον. Ὄντων δὲ τριῶν, ἔργου  καὶ   κολάσεως καὶ τροφῆς, τὸ μὲν
[1, 1]   οἰκιῶν πλῆθός ἐστι καὶ χώρας  καὶ   κτημάτων αὔταρκες πρὸς τὸ εὖ
[1, 1]   καὶ τῆς οἰκονομικῆς ἂν εἴη  καὶ   κτήσασθαι οἶκον καὶ χρήσασθαι αὐτῷ.
[1, 2]   ~Μέρη δὲ οἰκίας ἄνθρωπός τε  καὶ   κτῆσίς ἐστιν. Ἐπεὶ δὲ πρῶτον
[1, 6]   ἂν (ἡ) τοιαύτη κατάβορρος οὖσα  καὶ   μὴ ἰσοπλατής. Δοκεῖ δὲ καὶ
[1, 5]   δὲ καὶ ἐξομηρεύειν ταῖς τεκνοποιΐαις·  καὶ   μὴ κτᾶσθαι ὁμοεθνεῖς πολλούς, ὥσπερ
[1, 4]   ἐθίζειν ὥστε ἱκανῶς ἔχειν παρόντος  καὶ   μὴ παρόντος. Εὖ δ´ ἔχει
[1, 6]   δεσπότας οἰκετῶν καὶ καθεύδειν ὕστερον·  καὶ   μηδέποτε ἀφύλακτον τὴν οἰκίαν εἶναι,
[1, 6]   ἐλευθέροις, καὶ γυναιξὶ καὶ ἀνδράσι,  καὶ   ξένοις καὶ ἀστοῖς. Καὶ πρὸς
[1, 4]   ἀδικοῖτο. Τοῦθ´ ὑφηγεῖται δὲ (ὃ)  καὶ   κοινὸς νόμος· καθάπερ οἱ
[1, 6]   γὰρ ἠθμῷ ἀντλεῖν τοῦτ´ ἔστι,  καὶ   λεγόμενος τετρημένος πίθος) ἔτι
[1, 5]   γὰρ πονεῖν, ὅταν ἆθλον  καὶ   χρόνος ὡρισμένος. Δεῖ δὲ
[1, 5]   οἱ ἄγαν δειλοὶ οὐχ ὑπομένουσι  καὶ   οἱ θυμοειδεῖς οὐκ εὔαρχοι. Χρὴ
[1, 6]   τοῦτο γὰρ καὶ πρὸς ὑγίειαν  καὶ   οἰκονομίαν καὶ φιλοσοφίαν χρήσιμον. Ἐν
[1, 5]   μὲν καὶ ἀναγκαιότατον τὸ βέλτιστον  καὶ   οἰκονομικώτατον· τοῦτο δὲ ἦν ἄνθρωπος.
[1, 1]   αὐταῖς ἐστι τὰ ὑποκείμενα) ἀλλὰ  καὶ   ὅτι μὲν πολιτικὴ ἐκ
[1, 1]   μὲν οὖν τῶν τεχνῶν διῄρηνται,  καὶ   οὐ τῆς αὐτῆς ἐστι ποιῆσαι
[1, 5]   τινας ποιοῦσι τοὺς νέους, ἀναγκαῖον  καὶ   παρασκευασάμενον τρέφειν οἷς τὰ ἐλευθέρια
[1, 5]   καὶ κακίας, γίγνονται χείρους, οὕτω  καὶ   περὶ οἰκέτας. Διόπερ δεῖ ποιεῖσθαι
[1, 2]   ἐλαχίστοις Φύσις ἑκάστου θεωρεῖται,  καὶ   περὶ οἰκίας ἂν ὁμοίως ἔχοι.
[1, 6]   κατὰ μῆνα δαπανωμένων, ὁμοίως δὲ  καὶ   περὶ σκευῶν χρήσεως τῶν καθ´
[1, 3]   πρὸς δὲ τὰς κινήσεις ὑγιεινόν·  καὶ   περὶ τέκνων τὴν μὲν γένεσιν
[1, 6]   Διῃρῆσθαι δὲ δεῖ τούτων ἕκαστον,  καὶ   πλείω τὰ κάρπιμα εἶναι τῶν
[1, 6]   τῶν ἄλλων κτημάτων ποία ἐμψύχοις  καὶ   ποία ἀψύχοις, καὶ δούλοις καὶ
[1, 6]   καὶ τῶν καρπῶν ποία ξηροῖς  καὶ   ποία ὑγροῖς, καὶ τῶν ἄλλων
[1, 1]   αὐλοῖς· τῆς δὲ πολιτικῆς ἐστι  καὶ   πόλιν ἐξ ἀρχῆς συστήσασθαι καὶ
[1, 1]   οὐ μόνον τοσοῦτον ὅσον οἰκία  καὶ   πόλις (ταῦτα μὲν γὰρ αὐταῖς
[1, 5]   καὶ τοὺς ἐλευθέρους ὑβριστὰς ποιεῖ,  καὶ   πολλὰ ἔθνη ἀπέχεται καὶ τῶν
[1, 2]   ἀχρεῖα ποιοῦσιν, ἀλλὰ δυνάμενα θυραυλεῖν  καὶ   πονεῖν· ἔτι δὲ δυνάμενα κινδυνεύειν
[1, 2]   τῆς γῆς. Πρὸς δὲ τούτοις  καὶ   πρὸς ἀνδρείαν συμβάλλεται μεγάλα· οὐ
[1, 6]   ἀποβλέποντα κατασκευαστέον καὶ πρὸς ὑγίειαν  καὶ   πρὸς εὐημερίαν αὐτῶν. Λέγω δὲ
[1, 6]   ἀνδράσι, καὶ ξένοις καὶ ἀστοῖς.  Καὶ   πρὸς εὐημερίαν δὲ καὶ πρὸς
[1, 3]   τὸ δὲ σῴζῃ τὰ ἔνδον·  καὶ   πρὸς τὴν ἐργασίαν τὸ μὲν
[1, 6]   ἀστοῖς. Καὶ πρὸς εὐημερίαν δὲ  καὶ   πρὸς ὑγίειαν δεῖ εἶναι εὔπνουν
[1, 6]   τε διανίστασθαι νύκτωρ· τοῦτο γὰρ  καὶ   πρὸς ὑγίειαν καὶ οἰκονομίαν καὶ
[1, 6]   τε τὰ κτήματα ἀποβλέποντα κατασκευαστέον  καὶ   πρὸς ὑγίειαν καὶ πρὸς εὐημερίαν
[1, 5]   τέλος ὡρίσθαι πᾶσι· δίκαιον γὰρ  καὶ   συμφέρον τὴν ἐλευθερίαν κεῖσθαι ἆθλον.
[1, 3]   μᾶλλον βοήθειαι γινόμεναι καὶ εὔνοιαι  καὶ   συνεργίαι ἀλλήλοις) ἐν ἀνθρώπῳ δὲ
[1, 5]   ταῖς πόλεσιν· καὶ τὰς θυσίας  καὶ   τὰς ἀπολαύσεις μᾶλλον τῶν δούλων
[1, 6]   τὰ κάρπιμα εἶναι τῶν ἀκάρπων,  καὶ   τὰς ἐργασίας οὕτω νενεμῆσθαι ὅπως
[1, 5]   ὥσπερ καὶ ἐν ταῖς πόλεσιν·  καὶ   τὰς θυσίας καὶ τὰς ἀπολαύσεις
[1, 3]   μετέχουσι τῆς φύσεως, ἐπὶ τοσοῦτον,  καὶ   τεκνοποιΐας μόνον χάριν· ἐν δὲ
[1, 5]   θυμοειδεῖς οὐκ εὔαρχοι. Χρὴ δὲ  καὶ   τέλος ὡρίσθαι πᾶσι· δίκαιον γὰρ
[1, 6]   παραδοτέον τοῖς ἐφεστῶσιν. Ἐπὶ τούτοις  καὶ   τὴν ἐπίσκεψιν αὐτῶν διά τινος
[1, 3]   φύσις, τοῦ τε ἀνδρὸς  καὶ   τῆς γυναικός, πρὸς τὴν κοινωνίαν·
[1, 1]   χρήσασθαι καλῶς· ὥστε δῆλον ὅτι  καὶ   τῆς οἰκονομικῆς ἂν εἴη καὶ
[1, 1]   Σκεπτέον οὖν περὶ τῆς οἰκονομικῆς  καὶ   τί τὸ ἔργον αὐτῆς. ~Μέρη
[1, 3]   εἶναι συνεργὰ ἀλλήλοις τὸ θῆλυ  καὶ   τὸ ἄρρεν ἐστί. Καὶ
[1, 6]   ἵνα μὴ λανθάνῃ τὸ σῳζόμενον  καὶ   τὸ ἐλλεῖπον. Οἰκίαν δὲ πρός
[1, 3]   δ´ ἀμυντικώτερον διὰ τὴν ἀνδρείαν,  καὶ   τὸ μὲν πορίζῃ τὰ ἔξωθεν,
[1, 4]   μὲν οὖν (νόμοι πρὸς γυναῖκα)  (καὶ)   τὸ μὴ ἀδικεῖν· οὕτως γὰρ
[1, 6]   δὲ ἦν τὸ πάντα ἐπιτάττειν  καὶ   τὸ〉 πάντ´ ἐφορᾶν αὐτόν, καθ´
[1, 4]   μὴ παρόντος. Εὖ δ´ ἔχει  καὶ   τὸ τοῦ Ἡσιόδου. παρθενικὴν δὲ
[1, 6]   ἐπιμέλειαν. Καὶ τὸ τοῦ Πέρσου  καὶ   τὸ τοῦ Λίβυος ἀπόφθεγμα εὖ
[1, 6]   ἑαυτοῦ ποιεῖσθαι χρὴ τὴν ἐπιμέλειαν.  Καὶ   τὸ τοῦ Πέρσου καὶ τὸ
[1, 5]   δὲ μισθὸς τροφή. Ὥσπερ δὲ  καὶ   τοῖς ἄλλοις ὅταν μὴ γίγνηται
[1, 2]   τροφὴ πᾶσίν ἐστιν, ὥστε  καὶ   τοῖς ἀνθρώποις ἀπὸ τῆς γῆς.
[1, 6]   τοῖς τε Περσικοῖς συμφέρει χρῆσθαι  καὶ   τοῖς Λακωνικοῖς. Καὶ Ἀττικὴ
[1, 5]   μήτε ὑβρίζειν ἐᾶν μήτε ἀνιέναι·  καὶ   τοῖς μὲν ἐλευθεριωτέροις τιμῆς μεταδιδόναι,
[1, 3]   οὐ μόνον τοῦ εἶναι, ἀλλὰ  καὶ   τοῦ εὖ εἶναι συνεργὰ ἀλλήλοις
[1, 5]   ἐπειδὴ τοῦ οἴνου πόσις  καὶ   τοὺς ἐλευθέρους ὑβριστὰς ποιεῖ, καὶ
[1, 6]   διαιρεῖται τὰ ἔργα τῆς οἰκονομίας.  Καὶ   τοῦτο ποιητέον ἐν μικραῖς οἰκονομίαις
[1, 5]   ποιεῖ. Λείπεται δὴ ἔργα παρέχειν  καὶ   τροφὴν ἱκανήν· ἀμίσθων γὰρ οὐχ
[1, 5]   καὶ ἀνιέναι κατ´ ἀξίαν ἕκαστα,  καὶ   τροφὴν καὶ ἐσθῆτα καὶ ἀργίαν
[1, 5]   δὲ τριῶν, ἔργου καὶ κολάσεως  καὶ   τροφῆς, τὸ μὲν μήτε κολάζεσθαι,
[1, 3]   Κοινωνία γὰρ φύσει τῷ θήλει  καὶ   τῷ ἄρρενι μάλιστά ἐστιν. Ὑπόκειται
[1, 6]   ποία ξηροῖς καὶ ποία ὑγροῖς,  καὶ   τῶν ἄλλων κτημάτων ποία ἐμψύχοις
[1, 5]   ποιεῖ, καὶ πολλὰ ἔθνη ἀπέχεται  καὶ   τῶν ἐλευθέρων, οἷον Καρχηδόνιοι ἐπὶ
[1, 3]   φύσις ἐφίεται ἀπεργάζεσθαι, ὥσπερ  καὶ   τῶν ζῴων ἕκαστον· ἀδύνατον δὲ
[1, 6]   καρποῖς καὶ ἐσθῆτι ποία συμφέρει,  καὶ   τῶν καρπῶν ποία ξηροῖς καὶ
[1, 6]   διαμερισθέντων καὶ τῶν πρὸς ἐνιαυτὸν  καὶ   τῶν κατὰ μῆνα δαπανωμένων, ὁμοίως
[1, 2]   ὥσπερ αἱ πολεμικαί. Ἔτι δὲ  καὶ   τῶν κατὰ φύσιν· φύσει (γὰρ
[1, 6]   γὰρ ἐπιμελεῖται (ὁμοίως τῶν ἀλλοτρίων  καὶ   τῶν οἰκείων, ὥστε ὅσα ἐνδέχεται,
[1, 6]   σκευῶν χρήσεως τῶν καθ´ ἡμέραν  καὶ   τῶν ὀλιγάκις, ταῦτα παραδοτέον τοῖς
[1, 6]   ἐν δὲ ταῖς μεγάλαις, διαμερισθέντων  καὶ   τῶν πρὸς ἐνιαυτὸν καὶ τῶν
[1, 1]   καὶ πόλιν ἐξ ἀρχῆς συστήσασθαι  καὶ   ὑπαρχούσῃ χρήσασθαι καλῶς· ὥστε δῆλον
[1, 6]   καὶ πρὸς ὑγίειαν καὶ οἰκονομίαν  καὶ   φιλοσοφίαν χρήσιμον. Ἐν μὲν οὖν
[1, 3]   χάριν· ἐν δὲ τοῖς ἡμέροις  καὶ   φρονιμωτέροις διήρθρωται μᾶλλον (φαίνονται γὰρ
[1, 6]   τὸ κτᾶσθαι δυνατὸν χρὴ εἶναι,  καὶ   φυλάττειν (εἰ δὲ μή, οὐδὲν
[1, 1]   ἂν εἴη καὶ κτήσασθαι οἶκον  καὶ   χρήσασθαι αὐτῷ. Πόλις μὲν οὖν
[1, 1]   οὐ τῆς αὐτῆς ἐστι ποιῆσαι  καὶ   χρήσασθαι τῷ ποιηθέντι, ὥσπερ λύρᾳ
[1, 6]   καὶ εἶναι κοσμητικὸν τῶν ὑπαρχόντων  καὶ   χρηστικόν· τούτων γὰρ ἕνεκα κἀκείνων
[1, 1]   μὲν οὖν οἰκιῶν πλῆθός ἐστι  καὶ   χώρας καὶ κτημάτων αὔταρκες πρὸς
[1, 3]   φύσει μόνον οὖσα τυγχάνει, ἀλλὰ  καὶ   ὠφελείας· γὰρ ἂν δυνάμενοι
[1, 6]   ταῦτα καὶ καλὰ πρὸς ἀρετὴν  καὶ   ὠφέλιμα πρὸς οἰκονομίαν, ἐγείρεσθαι χρὴ
[1, 6]   καὶ χρηστικόν· τούτων γὰρ ἕνεκα  κἀκείνων   δεόμεθα. Διῃρῆσθαι δὲ δεῖ τούτων
[1, 5]   μηδὲ ἆθλα ἀρετῆς καὶ  κακίας,   γίγνονται χείρους, οὕτω καὶ περὶ
[1, 6]   ἐφεστῶτας. Ἐπεὶ δὲ ταῦτα καὶ  καλὰ   πρὸς ἀρετὴν καὶ ὠφέλιμα πρὸς
[1, 6]   οἷόν τε μὴ καλῶς ὑποδεικνύντος  καλῶς   μιμεῖσθαι, οὔτ´ ἐν τοῖς ἄλλοις,
[1, 2]   τὴν τῆς γυναικὸς ὁμιλίαν οἰκονομήσασθαι  καλῶς·   τοῦτο δέ ἐστιν ὁποίαν τινὰ
[1, 6]   Οὐ γὰρ οἷόν τε μὴ  καλῶς   ὑποδεικνύντος καλῶς μιμεῖσθαι, οὔτ´ ἐν
[1, 1]   ἀρχῆς συστήσασθαι καὶ ὑπαρχούσῃ χρήσασθαι  καλῶς·   ὥστε δῆλον ὅτι καὶ τῆς
[1, 2]   ἀπ´ ἀνθρώπων, οὔθ´ ἑκόντων, ὥσπερ  καπηλεία   καὶ αἱ μισθαρνικαί, οὔτ´ ἀκόντων,
[1, 6]   τούτων ἕκαστον, καὶ πλείω τὰ  κάρπιμα   εἶναι τῶν ἀκάρπων, καὶ τὰς
[1, 6]   Λέγω δὲ κτήματα μέν, οἷον  καρποῖς   καὶ ἐσθῆτι ποία συμφέρει, καὶ
[1, 6]   ἐσθῆτι ποία συμφέρει, καὶ τῶν  καρπῶν   ποία ξηροῖς καὶ ποία ὑγροῖς,
[1, 5]   ἀπέχεται καὶ τῶν ἐλευθέρων, οἷον  Καρχηδόνιοι   ἐπὶ στρατιᾶς, φανερὸν ὅτι τούτου
[1, 5]   καὶ διανέμειν τε καὶ ἀνιέναι  κατ´   ἀξίαν ἕκαστα, καὶ τροφὴν καὶ
[1, 3]   περιόδῳ τὸ ἀεὶ εἶναι, ἐπεὶ  κατ´   ἀριθμὸν οὐ δύναται, ἀλλὰ κατὰ
[1, 3]   δὲ περὶ τοὺς ἀνθρώπους  κατὰ   γυναῖκα πρώτη ἐπιμέλεια. Κοινωνία γὰρ
[1, 6]   τῶν πρὸς ἐνιαυτὸν καὶ τῶν  κατὰ   μῆνα δαπανωμένων, ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 3]   κατ´ ἀριθμὸν οὐ δύναται, ἀλλὰ  κατὰ   τὸ εἶδος. Οὕτω προῳκονόμηται ὑπὸ
[1, 2]   πρώτη ἐπιμέλεια κατὰ φύσιν.  Κατὰ   φύσιν δὲ γεωργικὴ προτέρα, καὶ
[1, 2]   Κτήσεως δὲ πρώτη ἐπιμέλεια  κατὰ   φύσιν. Κατὰ φύσιν δὲ γεωργικὴ
[1, 2]   πολεμικαί. Ἔτι δὲ καὶ τῶν  κατὰ   φύσιν· φύσει (γὰρ ἀπὸ τῆς
[1, 6]   Εἴη δ´ ἂν (ἡ) τοιαύτη  κατάβορρος   οὖσα καὶ μὴ ἰσοπλατής. Δοκεῖ
[1, 6]   πρός τε τὰ κτήματα ἀποβλέποντα  κατασκευαστέον   καὶ πρὸς ὑγίειαν καὶ πρὸς
[1, 4]   παρθενικὴν δὲ γαμεῖν, ἵνα ἤθεα  κεδνὰ   διδάξῃς. Αἱ γὰρ ἀνομοιότητες τῶν
[1, 5]   γὰρ καὶ συμφέρον τὴν ἐλευθερίαν  κεῖσθαι   ἆθλον. Βούλονται γὰρ πονεῖν, ὅταν
[1, 6]   ἕκαστον ἐν τῇ αὑτοῦ χώρᾳ  κεῖσθαι·   οὕτω γὰρ ἂν ἕτοιμον ὂν
[1, 2]   καὶ πονεῖν· ἔτι δὲ δυνάμενα  κινδυνεύειν   πρὸς τοὺς πολεμίους· μόνων γὰρ
[1, 6]   οὕτω νενεμῆσθαι ὅπως μὴ ἅμα  κινδυνεύσωσιν   ἅπασαι. Πρὸς δὲ φυλακὴν τοῖς
[1, 3]   ἡσυχίας χεῖρον, πρὸς δὲ τὰς  κινήσεις   ὑγιεινόν· καὶ περὶ τέκνων τὴν
[1, 3]   περὶ τέκνων τὴν μὲν γένεσιν  κοινήν,   τὴν δὲ ὠφέλειαν ἴδιον· τῶν
[1, 4]   ὑφηγεῖται δὲ (ὃ) καὶ  κοινὸς   νόμος· καθάπερ οἱ Πυθαγόρειοι λέγουσιν,
[1, 3]   κατὰ γυναῖκα πρώτη ἐπιμέλεια.  Κοινωνία   γὰρ φύσει τῷ θήλει καὶ
[1, 1]   τούτου τυγχάνειν, διαλύεται καὶ  κοινωνία.   Ἔτι δὲ ἕνεκα τούτου συνέρχονται.
[1, 3]   ὥστ´ ἐξ ἀνάγκης αὐτῶν  κοινωνία   συνέστηκεν. Ἐν μὲν οὖν τοῖς
[1, 3]   καὶ τῆς γυναικός, πρὸς τὴν  κοινωνίαν·   διείληπται γὰρ τῷ μὴ ἐπὶ
[1, 5]   καὶ τροφῆς, τὸ μὲν μήτε  κολάζεσθαι,   μήτ´ ἐργάζεσθαι, τροφὴν δ´ ἔχειν
[1, 5]   καὶ ἐσθῆτα καὶ ἀργίαν καὶ  κολάσεις   λόγῳ καὶ ἔργῳ, μιμουμένους τὴν
[1, 5]   δὲ ἔργα μὲν ἔχειν καὶ  κολάσεις,   τροφὴν δὲ μή, βίαιον καὶ
[1, 5]   Ὄντων δὲ τριῶν, ἔργου καὶ  κολάσεως   καὶ τροφῆς, τὸ μὲν μήτε
[1, 3]   δυνάμενοι εἰς ἀδυνάτους πονήσωσι, πάλιν  κομίζονται   παρὰ δυναμένων ἀδυνατοῦντες ἐν τῷ
[1, 6]   δὲ Λίβυς ἐρωτηθεὶς ποία  κόπρος   ἀρίστη, τὰ τοῦ δεσπότου ἴχνη»
[1, 4]   σώματα. δὲ διὰ τῆς  κοσμήσεως   οὐδὲν διαφέρουσά ἐστι τῆς τῶν
[1, 4]   ἠθῶν ἥκιστα φιλικόν. Περὶ δὲ  κοσμήσεως,   ὥσπερ οὐδὲ τὰ ἤθη δεῖ
[1, 6]   πίθος) ἔτι δὲ καὶ εἶναι  κοσμητικὸν   τῶν ὑπαρχόντων καὶ χρηστικόν· τούτων
[1, 6]   τὰ χρήματα. Καὶ γὰρ τὸ  κτᾶσθαι   δυνατὸν χρὴ εἶναι, καὶ φυλάττειν
[1, 5]   ἐξομηρεύειν ταῖς τεκνοποιΐαις· καὶ μὴ  κτᾶσθαι   ὁμοεθνεῖς πολλούς, ὥσπερ καὶ ἐν
[1, 6]   δὲ μή, οὐδὲν ὄφελος τοῦ  κτᾶσθαι·   τῷ γὰρ ἠθμῷ ἀντλεῖν τοῦτ´
[1, 6]   Οἰκίαν δὲ πρός τε τὰ  κτήματα   ἀποβλέποντα κατασκευαστέον καὶ πρὸς ὑγίειαν
[1, 2]   πολεμίους· μόνων γὰρ τούτων τὰ  κτήματα   ἔξω τῶν ἐρυμάτων ἐστίν. ~Τῶν
[1, 6]   πρὸς εὐημερίαν αὐτῶν. Λέγω δὲ  κτήματα   μέν, οἷον καρποῖς καὶ ἐσθῆτι
[1, 1]   πλῆθός ἐστι καὶ χώρας καὶ  κτημάτων   αὔταρκες πρὸς τὸ εὖ ζῆν.
[1, 6]   ποία ὑγροῖς, καὶ τῶν ἄλλων  κτημάτων   ποία ἐμψύχοις καὶ ποία ἀψύχοις,
[1, 5]   πρὸς ἀλλήλους ὁμιλία. ~Τῶν δὲ  κτημάτων   πρῶτον μὲν καὶ ἀναγκαιότατον τὸ
[1, 1]   τῆς οἰκονομικῆς ἂν εἴη καὶ  κτήσασθαι   οἶκον καὶ χρήσασθαι αὐτῷ. Πόλις
[1, 6]   Ἐν μὲν οὖν ταῖς μικραῖς  κτήσεσιν   Ἀττικὸς τρόπος τῆς διαθέσεως
[1, 2]   τινὰ δεῖ ταύτην εἶναι παρασκευάσαι.  Κτήσεως   δὲ πρώτη ἐπιμέλεια κατὰ
[1, 2]   δὲ οἰκίας ἄνθρωπός τε καὶ  κτῆσίς   ἐστιν. Ἐπεὶ δὲ πρῶτον ἐν
[1, 3]   ἐστί. Καὶ τῶν τέκνων  κτῆσις   οὐ λειτουργίας ἕνεκεν τῇ φύσει




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 4/02/2010