Livre, Chap.
[1, 5]	πρὸς δούλους ὡς μήτε ὑβρίζειν	ἐᾶν	μήτε ἀνιέναι· καὶ τοῖς μὲν
[1, 6]	οἰκείων, ὥστε ὅσα ἐνδέχεται, δι´	ἑαυτοῦ	ποιεῖσθαι χρὴ τὴν ἐπιμέλειαν. Καὶ
[1, 6]	ἀρετὴν καὶ ὠφέλιμα πρὸς οἰκονομίαν,	ἐγείρεσθαι	χρὴ πρότερον δεσπότας οἰκετῶν καὶ
[1, 3]	τὴν ἐργασίαν τὸ μὲν δυνάμενον	ἑδραῖον	εἶναι, πρὸς δὲ τὰς ἔξωθεν
[1, 4]	ἀπόντος ἀδυνατεῖν (ἡσυχάζειν) ἀλλ´ οὕτως	ἐθίζειν	ὥστε ἱκανῶς ἔχειν παρόντος καὶ
[1, 5]	ἐλευθέρους ὑβριστὰς ποιεῖ, καὶ πολλὰ	ἔθνη	ἀπέχεται καὶ τῶν ἐλευθέρων, οἷον
[1, 6]	δυνατὸν χρὴ εἶναι, καὶ φυλάττειν	(εἰ	δὲ μή, οὐδὲν ὄφελος τοῦ
[1, 2]	τῆς γῆς, οἷον μεταλλευτικὴ καὶ	εἴ	τις ἄλλη τοιαύτη. Ἡ δὲ
[1, 6]	οὗπερ ἕνεκα τὰ τοιαῦτα ἐνομίσθη.	~Εἴδη	δὲ τοῦ οἰκονόμου τέτταρα καθ´〉
[1, 5]	δούλους παρασκευάζεσθαι σπουδαίους. Δούλων δὲ	εἴδη	δύο, ἐπίτροπος καὶ ἐργάτης. Ἐπεὶ
[1, 3]	οὐ δύναται, ἀλλὰ κατὰ τὸ	εἶδος.	Οὕτω προῳκονόμηται ὑπὸ τοῦ θείου
[1, 6]	θέρους, εὐήλιον δὲ τοῦ χειμῶνος.	Εἴη	δ´ ἂν (ἡ) τοιαύτη κατάβορρος
[1, 1]	ὅτι καὶ τῆς οἰκονομικῆς ἂν	εἴη	καὶ κτήσασθαι οἶκον καὶ χρήσασθαι
[1, 5]	τὸ συνεχές. Γένη δὲ ἂν	εἴη	πρὸς τὰ ἔργα βέλτιστα τὰ〉
[1, 3]	μάλιστα, ὅτι οὐ μόνον τοῦ	εἶναι,	ἀλλὰ καὶ τοῦ εὖ εἶναι
[1, 3]	ταύτῃ τῇ περιόδῳ τὸ ἀεὶ	εἶναι,	ἐπεὶ κατ´ ἀριθμὸν οὐ δύναται,
[1, 6]	δὲ καὶ πρὸς ὑγίειαν δεῖ	εἶναι	εὔπνουν μὲν τοῦ θέρους, εὐήλιον
[1, 6]	ἐν ταῖς μεγάλαις οἰκονομίαις χρήσιμος	εἶναι	θυρωρὸς ὃς ἂν ᾖ ἄχρηστος
[1, 6]	γὰρ τὸ κτᾶσθαι δυνατὸν χρὴ	εἶναι,	καὶ φυλάττειν (εἰ δὲ μή,
[1, 6]	τετρημένος πίθος) ἔτι δὲ καὶ	εἶναι	κοσμητικὸν τῶν ὑπαρχόντων καὶ χρηστικόν·
[1, 2]	ἐστιν ὁποίαν τινὰ δεῖ ταύτην	εἶναι	παρασκευάσαι. Κτήσεως δὲ πρώτη ἐπιμέλεια
[1, 3]	ἐργασίαν τὸ μὲν δυνάμενον ἑδραῖον	εἶναι,	πρὸς δὲ τὰς ἔξωθεν θυραυλίας
[1, 3]	εἶναι, ἀλλὰ καὶ τοῦ εὖ	εἶναι	συνεργὰ ἀλλήλοις τὸ θῆλυ καὶ
[1, 6]	ἂν μὴ ἐπιμελῶν δεσποτῶν ἐπιμελεῖς	εἶναι	τοὺς ἐφεστῶτας. Ἐπεὶ δὲ ταῦτα
[1, 6]	ἕκαστον, καὶ πλείω τὰ κάρπιμα	εἶναι	τῶν ἀκάρπων, καὶ τὰς ἐργασίας
[1, 6]	καὶ μηδέποτε ἀφύλακτον τὴν οἰκίαν	εἶναι,	ὥσπερ πόλιν· ὅσα τε δεῖ
[1, 3]	ὠφελείας· ἃ γὰρ ἂν δυνάμενοι	εἰς	ἀδυνάτους πονήσωσι, πάλιν κομίζονται παρὰ
[1, 3]	ἀλλ´ ἔνια μὲν ἐπὶ τἀναντία,	εἰς	ταὐτὸν δὲ συντείνοντα· τὸ μὲν
[1, 6]	ἔργων, πρὸς τὴν σωτηρίαν τῶν	εἰσφερομένων	(καὶ ἐκφερομένων. Πρὸς εὐχρηστίαν δὲ
[1, 1]	καὶ ὅτι ἡ μὲν πολιτικὴ	ἐκ	πολλῶν ἀρχόντων ἐστίν, ἡ οἰκονομικὴ
[1, 5]	τε καὶ ἀνιέναι κατ´ ἀξίαν	ἕκαστα,	καὶ τροφὴν καὶ ἐσθῆτα καὶ
[1, 3]	ἀπεργάζεσθαι, ὥσπερ καὶ τῶν ζῴων	ἕκαστον·	ἀδύνατον δὲ τὸ θῆλυ ἄνευ
[1, 6]	τὸ Λακωνικόν· χρὴ γὰρ ἓν	ἕκαστον	ἐν τῇ αὑτοῦ χώρᾳ κεῖσθαι·
[1, 1]	τούτου συνέρχονται. Οὗ δὲ ἕνεκα	ἕκαστόν	ἐστι καὶ γέγονε, καὶ ἡ
[1, 6]	δεόμεθα. Διῃρῆσθαι δὲ δεῖ τούτων	ἕκαστον,	καὶ πλείω τὰ κάρπιμα εἶναι
[1, 2]	ἐν τοῖς ἐλαχίστοις ἡ Φύσις	ἑκάστου	θεωρεῖται, καὶ περὶ οἰκίας ἂν
[1, 6]	τὰ δὲ τὴν γυναῖκα, ὡς	ἑκατέροις	διαιρεῖται τὰ ἔργα τῆς οἰκονομίας.
[1, 3]	Οὕτω προῳκονόμηται ὑπὸ τοῦ θείου	ἑκατέρου	ἡ φύσις, τοῦ τε ἀνδρὸς
[1, 2]	οὐ γὰρ ἀπ´ ἀνθρώπων, οὔθ´	ἑκόντων,	ὥσπερ καπηλεία καὶ αἱ μισθαρνικαί,
[1, 6]	τὴν σωτηρίαν τῶν εἰσφερομένων (καὶ	ἐκφερομένων.	Πρὸς εὐχρηστίαν δὲ σκευῶν τὸ
[1, 2]	Ἐπεὶ δὲ πρῶτον ἐν τοῖς	ἐλαχίστοις	ἡ Φύσις ἑκάστου θεωρεῖται, καὶ
[1, 6]	πάντ´ ἐφορᾶν αὐτόν, καθ´ ὃ	ἔλεγε	Δίων περὶ Διονυσίου· οὐδεὶς γὰρ
[1, 5]	καὶ παρασκευασάμενον τρέφειν οἷς τὰ	ἐλευθέρια	τῶν ἔργων προστακτέον. Ὁμιλία δὲ
[1, 5]	δίκαιον γὰρ καὶ συμφέρον τὴν	ἐλευθερίαν	κεῖσθαι ἆθλον. Βούλονται γὰρ πονεῖν,
[1, 5]	μήτε ἀνιέναι· καὶ τοῖς μὲν	ἐλευθεριωτέροις	τιμῆς μεταδιδόναι, τοῖς δ´ ἐργάταις
[1, 6]	ποία ἀψύχοις, καὶ δούλοις καὶ	ἐλευθέροις,	καὶ γυναιξὶ καὶ ἀνδράσι, καὶ
[1, 5]	τοῦ οἴνου πόσις καὶ τοὺς	ἐλευθέρους	ὑβριστὰς ποιεῖ, καὶ πολλὰ ἔθνη
[1, 2]	τροφῆς πρῶτον, τὸ δὲ τῶν	ἐλευθέρων	δεύτερον〉 ὥστε δέοι ἂν τὰ
[1, 5]	πολλὰ ἔθνη ἀπέχεται καὶ τῶν	ἐλευθέρων,	οἷον Καρχηδόνιοι ἐπὶ στρατιᾶς, φανερὸν
[1, 5]	δούλων ἕνεκα ποιεῖσθαι ἢ τῶν	ἐλευθέρων·	πλείονα γὰρ ἔχουσιν οὗτοι οὗπερ
[1, 6]	λανθάνῃ τὸ σῳζόμενον καὶ τὸ	ἐλλεῖπον.	Οἰκίαν δὲ πρός τε τὰ
[1, 5]	ἐργάζεσθαι, τροφὴν δ´ ἔχειν ὕβριν	(ἐμποιεῖ·	τὸ δὲ ἔργα μὲν ἔχειν
[1, 6]	καὶ τῶν ἄλλων κτημάτων ποία	ἐμψύχοις	καὶ ποία ἀψύχοις, καὶ δούλοις
[1, 3]	μάλιστά ἐστιν. Ὑπόκειται γὰρ ἡμῖν	ἐν	ἄλλοις ὅτι πολλὰ τοιαῦτα ἡ
[1, 3]	καὶ εὔνοιαι καὶ συνεργίαι ἀλλήλοις)	ἐν	ἀνθρώπῳ δὲ μάλιστα, ὅτι οὐ
[1, 6]	ποιητέον ἐν μικραῖς οἰκονομίαις ὀλιγάκις,	ἐν	δ´ ἐπιτροπευομέναις πολλάκις. Οὐ γὰρ
[1, 6]	τῆς διαθέσεως τῶν ἐπικαρπιῶν χρήσιμος·	ἐν	δὲ ταῖς μεγάλαις, διαμερισθέντων καὶ
[1, 3]	τοσοῦτον, καὶ τεκνοποιΐας μόνον χάριν·	ἐν	δὲ τοῖς ἡμέροις καὶ φρονιμωτέροις
[1, 6]	οὔτ´ ἐν τοῖς ἄλλοις, οὔτ´	ἐν	ἐπιτροπείᾳ, ὡς ἀδύνατον ἂν μὴ
[1, 6]	καὶ οἰκονομίαν καὶ φιλοσοφίαν χρήσιμον.	Ἐν	μὲν οὖν ταῖς μικραῖς κτήσεσιν
[1, 3]	ἀνάγκης αὐτῶν ἡ κοινωνία συνέστηκεν.	Ἐν	μὲν οὖν τοῖς ἄλλοις ζῴοις
[1, 6]	τῆς οἰκονομίας. Καὶ τοῦτο ποιητέον	ἐν	μικραῖς οἰκονομίαις ὀλιγάκις, ἐν δ´
[1, 6]	μὴ ἰσοπλατής. Δοκεῖ δὲ καὶ	ἐν	ταῖς μεγάλαις οἰκονομίαις χρήσιμος εἶναι
[1, 6]	τοῦ ταμιείου θέσις οὐκ ἔστιν	ἐν	ταῖς μικροτέραις οἰκονομίαις. Περσικὰ δὲ
[1, 5]	κτᾶσθαι ὁμοεθνεῖς πολλούς, ὥσπερ καὶ	ἐν	ταῖς πόλεσιν· καὶ τὰς θυσίας
[1, 6]	Λακωνικόν· χρὴ γὰρ ἓν ἕκαστον	ἐν	τῇ αὑτοῦ χώρᾳ κεῖσθαι· οὕτω
[1, 4]	διαφέρουσά ἐστι τῆς τῶν τραγῳδῶν	ἐν	τῇ σκευῇ πρὸς ἀλλήλους ὁμιλία.
[1, 6]	καλῶς ὑποδεικνύντος καλῶς μιμεῖσθαι, οὔτ´	ἐν	τοῖς ἄλλοις, οὔτ´ ἐν ἐπιτροπείᾳ,
[1, 2]	κτῆσίς ἐστιν. Ἐπεὶ δὲ πρῶτον	ἐν	τοῖς ἐλαχίστοις ἡ Φύσις ἑκάστου
[1, 3]	πάλιν κομίζονται παρὰ δυναμένων ἀδυνατοῦντες	ἐν	τῷ γήρᾳ. Ἅμα δὲ καὶ
[1, 5]	μιμουμένους τὴν τῶν ἰατρῶν δύναμιν	ἐν	φαρμάκου λόγῳ, προσθεωροῦντας ὅτι ἡ
[1, 6]	σκευῶν τὸ Λακωνικόν· χρὴ γὰρ	ἓν	ἕκαστον ἐν τῇ αὑτοῦ χώρᾳ
[1, 6]	καὶ τῶν οἰκείων, ὥστε ὅσα	ἐνδέχεται,	δι´ ἑαυτοῦ ποιεῖσθαι χρὴ τὴν
[1, 3]	ἔξωθεν, τὸ δὲ σῴζῃ τὰ	ἔνδον·	καὶ πρὸς τὴν ἐργασίαν τὸ
[1, 1]	ἕνεκα τούτου συνέρχονται. Οὗ δὲ	ἕνεκα	ἕκαστόν ἐστι καὶ γέγονε, καὶ
[1, 6]	ὑπαρχόντων καὶ χρηστικόν· τούτων γὰρ	ἕνεκα	κἀκείνων δεόμεθα. Διῃρῆσθαι δὲ δεῖ
[1, 5]	τὰς ἀπολαύσεις μᾶλλον τῶν δούλων	ἕνεκα	ποιεῖσθαι ἢ τῶν ἐλευθέρων· πλείονα
[1, 5]	πλείονα γὰρ ἔχουσιν οὗτοι οὗπερ	ἕνεκα	τὰ τοιαῦτα ἐνομίσθη. ~Εἴδη δὲ
[1, 1]	καὶ ἡ κοινωνία. Ἔτι δὲ	ἕνεκα	τούτου συνέρχονται. Οὗ δὲ ἕνεκα
[1, 3]	τῶν τέκνων κτῆσις οὐ λειτουργίας	ἕνεκεν	τῇ φύσει μόνον οὖσα τυγχάνει,
[1, 3]	χρήσιμον ἔχειν τὴν δύναμιν, ἀλλ´	ἔνια	μὲν ἐπὶ τἀναντία, εἰς ταὐτὸν
[1, 1]	ἐστίν, ἡ οἰκονομικὴ δὲ μοναρχία.	Ἔνιαι	μὲν οὖν τῶν τεχνῶν διῄρηνται,
[1, 6]	μεγάλαις, διαμερισθέντων καὶ τῶν πρὸς	ἐνιαυτὸν	καὶ τῶν κατὰ μῆνα δαπανωμένων,
[1, 5]	οὗτοι οὗπερ ἕνεκα τὰ τοιαῦτα	ἐνομίσθη.	~Εἴδη δὲ τοῦ οἰκονόμου τέτταρα
[1, 3]	τοῦ θήλεος ἀποτελεῖν τοῦτο· ὥστ´	ἐξ	ἀνάγκης αὐτῶν ἡ κοινωνία συνέστηκεν.
[1, 1]	δὲ πολιτικῆς ἐστι καὶ πόλιν	ἐξ	ἀρχῆς συστήσασθαι καὶ ὑπαρχούσῃ χρήσασθαι
[1, 5]	χρόνος ὡρισμένος. Δεῖ δὲ καὶ	ἐξομηρεύειν	ταῖς τεκνοποιΐαις· καὶ μὴ κτᾶσθαι
[1, 2]	μόνων γὰρ τούτων τὰ κτήματα	ἔξω	τῶν ἐρυμάτων ἐστίν. ~Τῶν δὲ
[1, 3]	ἑδραῖον εἶναι, πρὸς δὲ τὰς	ἔξωθεν	θυραυλίας ἀσθενές, τὸ δὲ πρὸς
[1, 3]	καὶ τὸ μὲν πορίζῃ τὰ	ἔξωθεν,	τὸ δὲ σῴζῃ τὰ ἔνδον·
[1, 5]	εἴδη δύο, ἐπίτροπος καὶ ἐργάτης.	Ἐπεὶ	δὲ ὁρῶμεν ὅτι αἱ παιδεῖαι
[1, 2]	ἄνθρωπός τε καὶ κτῆσίς ἐστιν.	Ἐπεὶ	δὲ πρῶτον ἐν τοῖς ἐλαχίστοις
[1, 6]	δεσποτῶν ἐπιμελεῖς εἶναι τοὺς ἐφεστῶτας.	Ἐπεὶ	δὲ ταῦτα καὶ καλὰ πρὸς
[1, 3]	τῇ περιόδῳ τὸ ἀεὶ εἶναι,	ἐπεὶ	κατ´ ἀριθμὸν οὐ δύναται, ἀλλὰ
[1, 5]	δ´ ἐργάταις τροφῆς πλῆθος. Καὶ	ἐπειδὴ	ἡ τοῦ οἴνου πόσις καὶ
[1, 5]	καὶ τῶν ἐλευθέρων, οἷον Καρχηδόνιοι	ἐπὶ	στρατιᾶς, φανερὸν ὅτι τούτου ἢ
[1, 3]	τὴν δύναμιν, ἀλλ´ ἔνια μὲν	ἐπὶ	τἀναντία, εἰς ταὐτὸν δὲ συντείνοντα·
[1, 3]	κοινωνίαν· διείληπται γὰρ τῷ μὴ	ἐπὶ	ταὐτὰ πάντα χρήσιμον ἔχειν τὴν
[1, 3]	ἐφ´ ὅσον μετέχουσι τῆς φύσεως,	ἐπὶ	τοσοῦτον, καὶ τεκνοποιΐας μόνον χάριν·
[1, 6]	ὀλιγάκις, ταῦτα παραδοτέον τοῖς ἐφεστῶσιν.	Ἐπὶ	τούτοις καὶ τὴν ἐπίσκεψιν αὐτῶν
[1, 6]	Ἀττικὸς τρόπος τῆς διαθέσεως τῶν	ἐπικαρπιῶν	χρήσιμος· ἐν δὲ ταῖς μεγάλαις,
[1, 2]	εἶναι παρασκευάσαι. Κτήσεως δὲ πρώτη	ἐπιμέλεια	ἡ κατὰ φύσιν. Κατὰ φύσιν
[1, 3]	ἀνθρώπους ἡ κατὰ γυναῖκα πρώτη	ἐπιμέλεια.	Κοινωνία γὰρ φύσει τῷ θήλει
[1, 6]	δι´ ἑαυτοῦ ποιεῖσθαι χρὴ τὴν	ἐπιμέλειαν.	Καὶ τὸ τοῦ Πέρσου καὶ
[1, 6]	ἀδύνατον ἂν μὴ ἐπιμελῶν δεσποτῶν	ἐπιμελεῖς	εἶναι τοὺς ἐφεστῶτας. Ἐπεὶ δὲ
[1, 6]	Δίων περὶ Διονυσίου· οὐδεὶς γὰρ	ἐπιμελεῖται	(ὁμοίως τῶν ἀλλοτρίων καὶ τῶν
[1, 6]	ἐπιτροπείᾳ, ὡς ἀδύνατον ἂν μὴ	ἐπιμελῶν	δεσποτῶν ἐπιμελεῖς εἶναι τοὺς ἐφεστῶτας.
[1, 6]	τὰ τοῦ δεσπότου ἴχνη» ἔφη.	Ἐπισκεπτέον	οὖν τὰ μὲν αὐτόν, τὰ
[1, 6]	ἐφεστῶσιν. Ἐπὶ τούτοις καὶ τὴν	ἐπίσκεψιν	αὐτῶν διά τινος χρόνου ποιητέον,
[1, 6]	Περσικὰ δὲ ἦν τὸ πάντα	ἐπιτάττειν	καὶ τὸ〉 πάντ´ ἐφορᾶν αὐτόν,
[1, 6]	ἐν τοῖς ἄλλοις, οὔτ´ ἐν	ἐπιτροπείᾳ,	ὡς ἀδύνατον ἂν μὴ ἐπιμελῶν
[1, 6]	μικραῖς οἰκονομίαις ὀλιγάκις, ἐν δ´	ἐπιτροπευομέναις	πολλάκις. Οὐ γὰρ οἷόν τε
[1, 5]	σπουδαίους. Δούλων δὲ εἴδη δύο,	ἐπίτροπος	καὶ ἐργάτης. Ἐπεὶ δὲ ὁρῶμεν
[1, 3]	γὰρ ἰσχυρότερον, τὸ δ´ ἀσθενέστερον	ἐποίησεν,	ἵνα (τὸ μὲν φυλακτικώτερον ᾖ
[1, 5]	δὲ ἂν εἴη πρὸς τὰ	ἔργα	βέλτιστα τὰ〉 μήτε δειλὰ μήτε
[1, 5]	ἔχειν ὕβριν (ἐμποιεῖ· τὸ δὲ	ἔργα	μὲν ἔχειν καὶ κολάσεις, τροφὴν
[1, 5]	καὶ ἀδυναμίαν ποιεῖ. Λείπεται δὴ	ἔργα	παρέχειν καὶ τροφὴν ἱκανήν· ἀμίσθων
[1, 6]	γυναῖκα, ὡς ἑκατέροις διαιρεῖται τὰ	ἔργα	τῆς οἰκονομίας. Καὶ τοῦτο ποιητέον
[1, 5]	τὸ μὲν μήτε κολάζεσθαι, μήτ´	ἐργάζεσθαι,	τροφὴν δ´ ἔχειν ὕβριν (ἐμποιεῖ·
[1, 3]	τὰ ἔνδον· καὶ πρὸς τὴν	ἐργασίαν	τὸ μὲν δυνάμενον ἑδραῖον εἶναι,
[1, 6]	εἶναι τῶν ἀκάρπων, καὶ τὰς	ἐργασίας	οὕτω νενεμῆσθαι ὅπως μὴ ἅμα
[1, 5]	ἐλευθεριωτέροις τιμῆς μεταδιδόναι, τοῖς δ´	ἐργάταις	τροφῆς πλῆθος. Καὶ ἐπειδὴ ἡ
[1, 5]	δὲ εἴδη δύο, ἐπίτροπος καὶ	ἐργάτης.	Ἐπεὶ δὲ ὁρῶμεν ὅτι αἱ
[1, 1]	τῆς οἰκονομικῆς καὶ τί τὸ	ἔργον	αὐτῆς. ~Μέρη δὲ οἰκίας ἄνθρωπός
[1, 1]	πολιτικῆς ἐστι. Καὶ γὰρ τὸ	ἔργον·	μόριον γὰρ οἰκία πόλεώς ἐστι.
[1, 5]	ὀλιγάκις μεταδοτέον. Ὄντων δὲ τριῶν,	ἔργου	καὶ κολάσεως καὶ τροφῆς, τὸ
[1, 5]	ἀργίαν καὶ κολάσεις λόγῳ καὶ	ἔργῳ,	μιμουμένους τὴν τῶν ἰατρῶν δύναμιν
[1, 6]	ἂν ᾖ ἄχρηστος τῶν ἄλλων	ἔργων,	πρὸς τὴν σωτηρίαν τῶν εἰσφερομένων
[1, 5]	τρέφειν οἷς τὰ ἐλευθέρια τῶν	ἔργων	προστακτέον. Ὁμιλία δὲ πρὸς δούλους
[1, 2]	τούτων τὰ κτήματα ἔξω τῶν	ἐρυμάτων	ἐστίν. ~Τῶν δὲ περὶ τοὺς
[1, 6]	ὀφθαλμός» ἔφη· ὁ δὲ Λίβυς	ἐρωτηθεὶς	ποία κόπρος ἀρίστη, τὰ τοῦ
[1, 6]	ἂν ἔχοι. Ὁ μὲν γὰρ	ἐρωτηθεὶς	τί μάλιστα ἵππον πιαίνει, ὁ
[1, 5]	ἀξίαν ἕκαστα, καὶ τροφὴν καὶ	ἐσθῆτα	καὶ ἀργίαν καὶ κολάσεις λόγῳ
[1, 6]	κτήματα μέν, οἷον καρποῖς καὶ	ἐσθῆτι	ποία συμφέρει, καὶ τῶν καρπῶν
[1, 1]	γενέσει ἡ οἰκονομικὴ τῆς〉 πολιτικῆς	ἐστι.	Καὶ γὰρ τὸ ἔργον· μόριον
[1, 1]	συνέρχονται. Οὗ δὲ ἕνεκα ἕκαστόν	ἐστι	καὶ γέγονε, καὶ ἡ οὐσία
[1, 3]	τὸ θῆλυ καὶ τὸ ἄρρεν	ἐστί.	Καὶ ἡ τῶν τέκνων κτῆσις
[1, 1]	καὶ αὐλοῖς· τῆς δὲ πολιτικῆς	ἐστι	καὶ πόλιν ἐξ ἀρχῆς συστήσασθαι
[1, 1]	Πόλις μὲν οὖν οἰκιῶν πλῆθός	ἐστι	καὶ χώρας καὶ κτημάτων αὔταρκες
[1, 1]	διῄρηνται, καὶ οὐ τῆς αὐτῆς	ἐστι	ποιῆσαι καὶ χρήσασθαι τῷ ποιηθέντι,
[1, 1]	ἔργον· μόριον γὰρ οἰκία πόλεώς	ἐστι.	Σκεπτέον οὖν περὶ τῆς οἰκονομικῆς
[1, 1]	πόλις (ταῦτα μὲν γὰρ αὐταῖς	ἐστι	τὰ ὑποκείμενα) ἀλλὰ καὶ ὅτι
[1, 4]	διὰ τῆς κοσμήσεως οὐδὲν διαφέρουσά	ἐστι	τῆς τῶν τραγῳδῶν ἐν τῇ
[1, 6]	τῷ γὰρ ἠθμῷ ἀντλεῖν τοῦτ´	ἔστι,	καὶ ὁ λεγόμενος τετρημένος πίθος)
[1, 4]	λέγουσιν, ὥσπερ ἱκέτιν καὶ ἀφ´	ἑστίας	ἠγμένην ὡς ἥκιστα δεῖν (δοκεῖν)
[1, 2]	οἰκίας ἄνθρωπός τε καὶ κτῆσίς	ἐστιν.	Ἐπεὶ δὲ πρῶτον ἐν τοῖς
[1, 1]	μὲν πολιτικὴ ἐκ πολλῶν ἀρχόντων	ἐστίν,	ἡ οἰκονομικὴ δὲ μοναρχία. Ἔνιαι
[1, 2]	ὁμιλίαν οἰκονομήσασθαι καλῶς· τοῦτο δέ	ἐστιν	ὁποίαν τινὰ δεῖ ταύτην εἶναι
[1, 3]	θρέψαι, τῶν δὲ τὸ παιδεῦσαί	ἐστιν.	~Πρῶτον μὲν οὖν (νόμοι πρὸς
[1, 2]	τὰ κτήματα ἔξω τῶν ἐρυμάτων	ἐστίν.	~Τῶν δὲ περὶ τοὺς ἀνθρώπους
[1, 3]	θήλει καὶ τῷ ἄρρενι μάλιστά	ἐστιν.	Ὑπόκειται γὰρ ἡμῖν ἐν ἄλλοις
[1, 2]	τῆς μητρὸς ἡ τροφὴ πᾶσίν	ἐστιν,	ὥστε καὶ τοῖς ἀνθρώποις ἀπὸ
[1, 6]	ἡ τοῦ ταμιείου θέσις οὐκ	ἔστιν	ἐν ταῖς μικροτέραις οἰκονομίαις. Περσικὰ
[1, 2]	ἀλλὰ δυνάμενα θυραυλεῖν καὶ πονεῖν·	ἔτι	δὲ δυνάμενα κινδυνεύειν πρὸς τοὺς
[1, 1]	τυγχάνειν, διαλύεται καὶ ἡ κοινωνία.	Ἔτι	δὲ ἕνεκα τούτου συνέρχονται. Οὗ
[1, 6]	καὶ ὁ λεγόμενος τετρημένος πίθος)	ἔτι	δὲ καὶ εἶναι κοσμητικὸν τῶν
[1, 2]	οὔτ´ ἀκόντων, ὥσπερ αἱ πολεμικαί.	Ἔτι	δὲ καὶ τῶν κατὰ φύσιν·
[1, 6]	χώρᾳ κεῖσθαι· οὕτω γὰρ ἂν	ἕτοιμον	ὂν οὐ ζητοῖτο.
[1, 6]	καὶ τὸ τοῦ Λίβυος ἀπόφθεγμα	εὖ	ἂν ἔχοι. Ὁ μὲν γὰρ
[1, 4]	ἔχειν παρόντος καὶ μὴ παρόντος.	Εὖ	δ´ ἔχει καὶ τὸ τοῦ
[1, 3]	τοῦ εἶναι, ἀλλὰ καὶ τοῦ	εὖ	εἶναι συνεργὰ ἀλλήλοις τὸ θῆλυ
[1, 1]	καὶ κτημάτων αὔταρκες πρὸς τὸ	εὖ	ζῆν. Φανερὸν δέ· ὅταν γὰρ
[1, 5]	ὑπομένουσι καὶ οἱ θυμοειδεῖς οὐκ	εὔαρχοι.	Χρὴ δὲ καὶ τέλος ὡρίσθαι
[1, 6]	εἶναι εὔπνουν μὲν τοῦ θέρους,	εὐήλιον	δὲ τοῦ χειμῶνος. Εἴη δ´
[1, 6]	καὶ πρὸς ὑγίειαν καὶ πρὸς	εὐημερίαν	αὐτῶν. Λέγω δὲ κτήματα μέν,
[1, 6]	ξένοις καὶ ἀστοῖς. Καὶ πρὸς	εὐημερίαν	δὲ καὶ πρὸς ὑγίειαν δεῖ
[1, 3]	γὰρ μᾶλλον βοήθειαι γινόμεναι καὶ	εὔνοιαι	καὶ συνεργίαι ἀλλήλοις) ἐν ἀνθρώπῳ
[1, 6]	καὶ πρὸς ὑγίειαν δεῖ εἶναι	εὔπνουν	μὲν τοῦ θέρους, εὐήλιον δὲ
[1, 6]	τῶν εἰσφερομένων (καὶ ἐκφερομένων. Πρὸς	εὐχρηστίαν	δὲ σκευῶν τὸ Λακωνικόν· χρὴ
[1, 3]	ζῴοις ἀλόγως τοῦτο ὑπάρχει, καὶ	ἐφ´	ὅσον μετέχουσι τῆς φύσεως, ἐπὶ
[1, 6]	τῶν ὀλιγάκις, ταῦτα παραδοτέον τοῖς	ἐφεστῶσιν.	Ἐπὶ τούτοις καὶ τὴν ἐπίσκεψιν
[1, 6]	ἐπιμελῶν δεσποτῶν ἐπιμελεῖς εἶναι τοὺς	ἐφεστῶτας.	Ἐπεὶ δὲ ταῦτα καὶ καλὰ
[1, 6]	ἀρίστη, τὰ τοῦ δεσπότου ἴχνη»	ἔφη.	Ἐπισκεπτέον οὖν τὰ μὲν αὐτόν,
[1, 6]	πιαίνει, ὁ τοῦ δεσπότου ὀφθαλμός»	ἔφη·	ὁ δὲ Λίβυς ἐρωτηθεὶς ποία
[1, 3]	ὅτι πολλὰ τοιαῦτα ἡ φύσις	ἐφίεται	ἀπεργάζεσθαι, ὥσπερ καὶ τῶν ζῴων
[1, 6]	πάντα ἐπιτάττειν καὶ τὸ〉 πάντ´	ἐφορᾶν	αὐτόν, καθ´ ὃ ἔλεγε Δίων
[1, 4]	καὶ μὴ παρόντος. Εὖ δ´	ἔχει	καὶ τὸ τοῦ Ἡσιόδου. παρθενικὴν
[1, 5]	(ἐμποιεῖ· τὸ δὲ ἔργα μὲν	ἔχειν	καὶ κολάσεις, τροφὴν δὲ μή,
[1, 4]	ἀλλ´ οὕτως ἐθίζειν ὥστε ἱκανῶς	ἔχειν	παρόντος καὶ μὴ παρόντος. Εὖ
[1, 6]	οἰκονόμου τέτταρα καθ´〉 ἃ δεῖ	ἔχειν	περὶ τὰ χρήματα. Καὶ γὰρ
[1, 3]	μὴ ἐπὶ ταὐτὰ πάντα χρήσιμον	ἔχειν	τὴν δύναμιν, ἀλλ´ ἔνια μὲν
[1, 5]	κολάζεσθαι, μήτ´ ἐργάζεσθαι, τροφὴν δ´	ἔχειν	ὕβριν (ἐμποιεῖ· τὸ δὲ ἔργα
[1, 6]	τοῦ Λίβυος ἀπόφθεγμα εὖ ἂν	ἔχοι.	Ὁ μὲν γὰρ ἐρωτηθεὶς τί
[1, 2]	καὶ περὶ οἰκίας ἂν ὁμοίως	ἔχοι.	Ὥστε καθ´ Ἡσίοδον δέοι ἂν
[1, 5]	ἢ τῶν ἐλευθέρων· πλείονα γὰρ	ἔχουσιν	οὗτοι οὗπερ ἕνεκα τὰ τοιαῦτα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/02/2010