Chapitre
[2]	ἀπελθόντος τοῦ θύραθεν αἰσθητοῦ ἐμμένει	τὰ	αἰσθήματα αἰσθητὰ ὄντα͵ πρὸς δὲ
[2]	τὸν τρόπον. Ὅτι δὲ ταχὺ	τὰ	αἰσθητήρια καὶ μικρᾶς διαφορᾶς αἰσθάνεται͵
[3]	τὸν ὕπνον καὶ τὸ κινεῖσθαι	τὰ	αἰσθητήρια καὶ τἆλλα τὰ συμβαίνοντα
[3]	ὄψεως καταφερόμενα ὁρᾶν͵ διὰ δὲ	τὰ	ἀπὸ τῆς ἀκοῆς ἀκούειν͵ ὁμοιοτρόπως
[3]	τι καὶ δοκεῖν διὰ μὲν	τὰ	ἀπὸ τῆς ὄψεως καταφερόμενα ὁρᾶν͵
[2]	ὕπνον συμβαινόντων μάλιστ΄ ἂν θεωρήσαιμεν.	Τὰ	γὰρ αἰσθητὰ καθ΄ ἕκαστον αἰσθητήριον
[3]	μέν τι καὶ ἐν ὕπνῳ·	τὰ	γὰρ ἄρτι λεχθέντα εἴδωλα οὐκ
[3]	αἰσθητηρίοις κινοῦνται͵ ἔχουσαι ὁμοιότητα ὥσπερ	τὰ	ἐν τοῖς νέφεσιν͵ ἃ παρεικάζουσιν
[3]	τῶν αἰσθητηρίων εἰρόμενά τε ποιεῖ	τὰ	ἐνύπνια͵ καὶ φαίνεσθαί τι καὶ
[3]	καὶ τερατώδεις͵ καὶ οὐκ εἰρόμενα	τὰ	ἐνύπνια͵ οἷον τοῖς μελαγχολικοῖς καὶ
[2]	τῶν τάχιστα ῥεόντων͵ φαίνεται (γὰρ)	τὰ	ἠρεμοῦντα κινούμενα. Γίνονται δὲ καὶ
[2]	οὖν ὄμματα εὐλόγως͵ ὅταν ᾖ	τὰ	καταμήνια͵ διακεῖται ὥσπερ καὶ ἕτερον
[2]	τι καὶ κινεῖ͵ ὥσπερ καὶ	τὰ	λαμπρά· καὶ γὰρ ἡ ὄψις
[2]	ἐπιφάνειαν. Ὥσπερ δὲ τῶν ἱματίων͵	τὰ	μάλιστα καθαρὰ τάχιστα κηλιδοῦται· τὸ
[2]	τῶν λαμπρῶν καὶ ἐχόντων χρῶμα.	Τὰ	μὲν οὖν ὄμματα εὐλόγως͵ ὅταν
[3]	μεγάλας͵ παυσαμένων δὲ ἐπιπολάζει καὶ	τὰ	μικρά· νύκτωρ δὲ δι΄ ἀργίαν
[2]	Μαρτυρεῖ δὲ τοῖς εἰρημένοις καὶ	τὰ	περὶ τοὺς οἴνους καὶ τὴν
[1]	κατὰ τὸ μνημονικὸν παράγγελμα τίθεσθαι	τὰ	προβαλλόμενα· συμβαίνει γὰρ αὐτοῖς πολλάκις
[3]	κινεῖσθαι τὰ αἰσθητήρια καὶ τἆλλα	τὰ	συμβαίνοντα περὶ τὴν αἴσθησιν͵ ὥστε
[1]	μέγεθος καὶ κίνησις καὶ τἆλλα	τὰ	τοιαῦτα͵ ἴδια δ΄ οἷον χρῶμα
[3]	πυρέττουσι καὶ οἰνωμένοις· πάντα γὰρ	τὰ	τοιαῦτα πάθη πνευματώδη ὄντα πολλὴν
[3]	τε καὶ ἐγειρόμενοι· ἐνίοτε γὰρ	τὰ	φαινόμενα εἴδωλα καθεύδοντι φωράσει ἐγειρόμενος
[3]	ὕπνῳ γίνονται ἀληθεῖς ἔννοιαι παρὰ	τὰ	φαντάσματα͵ ἀλλὰ τὸ φάντασμα τὸ
[2]	τό τε κύριον καὶ ᾧ	τὰ	φαντάσματα γίνεται. Τούτου δὲ σημεῖον
[1]	καὶ ἐν τοῖς ὕπνοις παρὰ	τὰ	φαντάσματα ἐνίοτε ἄλλα ἐννοοῦμεν. Φανείη
[3]	οὕτω καὶ ἐν τῷ καθεύδειν	τὰ	φαντάσματα καὶ αἱ ὑπόλοιποι κινήσεις
[2]	σφόδρα καθαροῖς͵ ὅταν τῶν καταμηνίων	ταῖς	γυναιξὶ γινομένων ἐμβλέψωσιν εἰς τὸ
[1]	αὐτὸ ᾧ καὶ ἐγρηγορότες ἐν	ταῖς	νόσοις ἀπατώμεθα͵ τοῦτ΄ αὐτὸ καὶ
[3]	τὸ κινεῖσθαι τὰ αἰσθητήρια καὶ	τἆλλα	τὰ συμβαίνοντα περὶ τὴν αἴσθησιν͵
[1]	καὶ μέγεθος καὶ κίνησις καὶ	τἆλλα	τὰ τοιαῦτα͵ ἴδια δ΄ οἷον
[3]	ὄντα πολλὴν ποιεῖ κίνησιν καὶ	ταραχήν.	Καθισταμένου δὲ καὶ διακρινομένου τοῦ
[2]	Διὸ γινομένων τῶν καταμηνίων διὰ	ταραχὴν	καὶ φλεγμασίαν αἱματικὴν ἡμῖν μὲν
[3]	καὶ γίνονται φανεραὶ καθισταμένης τῆς	ταραχῆς.	Δεῖ δὲ ὑπολαβεῖν ὥσπερ τὰς
[2]	τούτοις ὅτι ῥᾳδίως ἀπατώμεθα περὶ	τὰς	αἰσθήσεις ἐν τοῖς πάθεσιν ὄντες͵
[1]	τὴν ὄψιν πάσχειν τι καὶ	τὰς	ἄλλας αἰσθήσεις͵ ἕκαστον δὲ τούτων
[2]	ἂν δέξηται͵ καὶ τὸ μάλιστα	τὰς	ἐλαχίστας κινήσεις. Ὁ δὲ χαλκὸς
[3]	ὑπολαβεῖν ὥσπερ τὰς μικρὰς δίνας	τὰς	ἐν τοῖς ποταμοῖς γινομένας͵ οὕτω
[3]	ταραχῆς. Δεῖ δὲ ὑπολαβεῖν ὥσπερ	τὰς	μικρὰς δίνας τὰς ἐν τοῖς
[2]	ἀγγείοις τιθεμένων ἢ πεφυκότων ἀναλαμβάνουσι	τὰς	ὀσμάς. Πρὸς δὲ τὴν ἐξ
[2]	γὰρ παρασκευασθὲν ἔλαιον ταχέως λαμβάνει	τὰς	τῶν πλησίον ὀσμάς͵ καὶ οἱ
[2]	ὁμοιότητος τῶν γραμμῶν συντιθεμένων. Καὶ	ταῦτ΄	ἐνίοτε συνεπιτείνει τοῖς πάθεσιν οὕτως͵
[2]	καὶ ἐπὶ τῶν ὁμοίων ὁμοίως.	Ταῦτά	γε δὴ φανερῶς συμβαίνει τοῦτον
[2]	τὸν δὲ τὸν ἐρώμενον· καὶ	ταῦτα	ὅσῳ ἂν ἐμπαθέστερος ᾖ͵ τοσούτῳ
[1]	~Περὶ Ἐνυπνίων. ~(Μετὰ δὲ	ταῦτα	περὶ ἐνυπνίου ἐπιζητητέον͵ καὶ πρῶτον
[2]	αὐτά. Αἴτιον δὲ τοῦ συμβαίνειν	ταῦτα	τὸ μὴ κατὰ τὴν αὐτὴν
[3]	πάθος ἀναγκαῖον συμβῆναι τὴν ἐναντίωσιν	ταύτην.
[1]	εἶναι δοκεῖ. Ἀλλ΄ εἴτε δὴ	ταὐτὸν	εἴθ΄ ἕτερον τὸ φανταστικὸν τῆς
[2]	διαφορῶν γίνεται κίνησις͵ καὶ ὅτι	ταχεῖα	ἡ αἴσθησις͵ καὶ ὅτι οὐ
[2]	οὖσα. Τοῦ δὲ μὴ ἀπιέναι	ταχέως	ἐκ τῶν καινῶν κατόπτρων αἴτιον
[2]	Τό τε γὰρ παρασκευασθὲν ἔλαιον	ταχέως	λαμβάνει τὰς τῶν πλησίον ὀσμάς͵
[3]	ἃ παρεικάζουσιν ἀνθρώποις καὶ κενταύροις	ταχέως	μεταβάλλοντα. Τούτων δὲ ἕκαστόν ἐστιν͵
[2]	τῶν ἱματίων͵ τὰ μάλιστα καθαρὰ	τάχιστα	κηλιδοῦται· τὸ γὰρ καθαρὸν ἀκριβῶς
[2]	ποταμῶν͵ μάλιστα δὲ ἀπὸ τῶν	τάχιστα	ῥεόντων͵ φαίνεται (γὰρ) τὰ ἠρεμοῦντα
[2]	τοῦτον τὸν τρόπον. Ὅτι δὲ	ταχὺ	τὰ αἰσθητήρια καὶ μικρᾶς διαφορᾶς
[2]	καὶ τὴν μυρεψίαν συμβαίνοντα. Τό	τε	γὰρ παρασκευασθὲν ἔλαιον ταχέως λαμβάνει
[3]	ἀπὸ τῶν αἰσθημάτων γινόμεναι τῶν	τε	θύραθεν καὶ τῶν ἐκ τοῦ
[3]	πειρᾶται μνημονεύειν ἃ πάσχομεν καταφερόμενοί	τε	καὶ ἐγειρόμενοι· ἐνίοτε γὰρ τὰ
[2]	τὴν αὐτὴν δύναμιν κρίνειν τό	τε	κύριον καὶ ᾧ τὰ φαντάσματα
[3]	ἀφ΄ ἑκάστου τῶν αἰσθητηρίων εἰρόμενά	τε	ποιεῖ τὰ ἐνύπνια͵ καὶ φαίνεσθαί
[2]	Παραπλήσιον γὰρ τὸ πάθος ἐπί	τε	τούτων καὶ ἐπὶ τῶν φερομένων
[3]	τεταραγμέναι φαίνονται αἱ ὄψεις καὶ	τερατώδεις͵	καὶ οὐκ εἰρόμενα τὰ ἐνύπνια͵
[3]	κινήσεως ἀφανίζονται πάμπαν͵ ὁτὲ δὲ	τεταραγμέναι	φαίνονται αἱ ὄψεις καὶ τερατώδεις͵
[1]	ὥσπερ ἐγρηγορότος προσβάλλει μέν πως	τῇ	αἰσθήσει͵ οὐχ οὕτω δὲ ὥσπερ
[1]	τοῖς ὕπνοις· οὐκ ἄρα γε	τῇ	αἰσθήσει τὸ ἐνύπνιον αἰσθανόμεθα. Ἀλλὰ
[1]	φάντασμα͵ καὶ ὅτι ὃ ἐννοοῦμεν	τῇ	δόξῃ δοξάζομεν. Δῆλον δὲ περὶ
[1]	ἐνύπνιον αἰσθανόμεθα. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	τῇ	δόξῃ· οὐ γὰρ μόνον τὸ
[3]	ὥσπερ εἴρηται͵ ὑπόλειμμα τοῦ ἐν	τῇ	ἐνεργείᾳ αἰσθήματος· καὶ ἀπελθόντος τοῦ
[2]	τι πρὸς τὴν φαντασίαν. Καὶ	τῇ	ἐπαλλάξει τῶν δακτύλων τὸ ἓν
[3]	Οὕτω δ΄ ἔχουσιν ὥστε ἐν	τῇ	κινήσει τῃδὶ ἥδε ἐπιπολάσει ἐξ
[3]	λανθάνῃ ὅτι καθεύδει͵ οὐδὲν ἀντιφήσει	τῇ	φαντασίᾳ. Ὅτι δὲ ἀληθῆ λέγομεν
[3]	γὰρ καθεύδοντος λέγει τι ἐν	τῇ	ψυχῇ ὅτι ἐνύπνιον τὸ φαινόμενον)
[3]	ἔχουσιν ὥστε ἐν τῇ κινήσει	τῃδὶ	ἥδε ἐπιπολάσει ἐξ αὐτοῦ ἡ
[3]	οἱ ἀνιόντες ἐν τῷ ὕδατι	τηκομένου	τοῦ ἁλός οὕτως ἔνεισι δυνάμει͵
[2]	συνεχῶς αἰσθανώμεθά τι· μεταφερόντων γὰρ	τὴν	αἴσθησιν ἀκολουθεῖ τὸ πάθος͵ οἷον
[1]	ἀληθές͵ τὸ δὲ μηδὲν πάσχειν	τὴν	αἴσθησιν οὐκ ἀληθές͵ ἀλλ΄ ἐνδέχεται
[3]	καὶ τἆλλα τὰ συμβαίνοντα περὶ	τὴν	αἴσθησιν͵ ὥστε τὸ μικρὰν ἔχον
[3]	διαλυομένας εἰς ἄλλα σχήματα διὰ	τὴν	ἀντίκρουσιν. Διὸ καὶ μετὰ τὴν
[3]	πολλὴ γὰρ ἡ κίνησις διὰ	τὴν	ἀπὸ τῆς τροφῆς θερμότητα. Ὥστε
[3]	ἐκεῖθεν ἀφικνεῖσθαι τὴν κίνησιν πρὸς	τὴν	ἀρχὴν καὶ ἐγρηγορὼς (δοκεῖ ὁρᾶν
[3]	κατιόντος τοῦ πλείστου αἵματος ἐπὶ	τὴν	ἀρχὴν συγκατέρχονται αἱ ἐνοῦσαι κινήσεις͵
[3]	τὴν τοῦ θερμοῦ παλίρροιαν͵ ἐπὶ	τὴν	ἀρχὴν τῆς αἰσθήσεως καταφέρονται καὶ
[2]	συμβαίνειν ταῦτα τὸ μὴ κατὰ	τὴν	αὐτὴν δύναμιν κρίνειν τό τε
[3]	κινουμένην͵ ὁρᾶν φαμεν͵ καὶ τῷ	τὴν	ἁφὴν δύο κινήσεις εἰσαγγέλλειν τὸ
[3]	ἢ κατὰ πάθος ἀναγκαῖον συμβῆναι	τὴν	ἐναντίωσιν ταύτην.
[2]	ἀναλαμβάνουσι τὰς ὀσμάς. Πρὸς δὲ	τὴν	ἐξ ἀρχῆς (σκέψιν ὑποκείσθω ἓν
[2]	πάσχει· ὁ δὲ τοῦ κατόπτρου	τὴν	ἐπιφάνειαν. Ὥσπερ δὲ τῶν ἱματίων͵
[2]	συμβαίνει γὰρ μηδὲν ὁρᾶν διὰ	τὴν	ἔτι ὑποῦσαν κίνησιν ἐν τοῖς
[3]	ἐν τοῖς ποταμοῖς γινομένας͵ οὕτω	τὴν	κίνησιν ἑκάστην γίνεσθαι συνεχῶς͵ πολλάκις
[2]	τρόπον͵ ἕως ἂν στῇ͵ ποιεῖται	τὴν	κίνησιν καὶ ἐν (ἀέρι καὶ
[3]	τῷ μὲν γὰρ ἐκεῖθεν ἀφικνεῖσθαι	τὴν	κίνησιν πρὸς τὴν ἀρχὴν καὶ
[2]	κἄπειτα πορφυροῦν͵ ἕως ἂν εἰς	τὴν	μέλαιναν ἔλθῃ χρόαν καὶ ἀφανισθῇ.
[2]	τὰ περὶ τοὺς οἴνους καὶ	τὴν	μυρεψίαν συμβαίνοντα. Τό τε γὰρ
[3]	ἐπικρῖνον κατέχηται ἢ μὴ κινῆται	τὴν	οἰκείαν κίνησιν. Ὥσπερ δ΄ εἴπομεν
[3]	καὶ αἰσθάνεσθαι͵ καὶ διὰ τὸ	τὴν	ὄψιν ἐνίοτε κινεῖσθαι δοκεῖν͵ οὐ
[2]	τοιοῦτον φαίνεται ἐφ΄ ὅπερ ἂν	τὴν	ὄψιν μεταβάλωμεν. Κἂν πρὸς τὸν
[2]	φαίνεται κατ΄ εὐθυωρίαν͵ ᾗ συμβαίνει	τὴν	ὄψιν ὁρᾶν͵ πρῶτον μὲν τοιοῦτον
[1]	οὐκ ἀληθές͵ ἀλλ΄ ἐνδέχεται καὶ	τὴν	ὄψιν πάσχειν τι καὶ τὰς
[2]	τὸ κάτοπτρον͵ οὐ ῥᾴδιον ἐκμάξαι	τὴν	τοιαύτην κηλίδα͵ ἐὰν δὲ παλαιόν͵
[2]	δὲ νοῆσαι οἷον τρίψιν οὖσαν	τὴν	τοῦ ἀέρος ἁφὴν καὶ ὥσπερ
[3]	ἔξω εἰς τὸ ἐντὸς γίνεσθαι	τὴν	τοῦ θερμοῦ παλίρροιαν͵ ἐπὶ τὴν
[3]	τὴν ἀντίκρουσιν. Διὸ καὶ μετὰ	τὴν	τροφὴν καὶ πάμπαν νέοις οὖσιν͵
[3]	ἐπὶ τῶν παιδίων καὶ μετὰ	τὴν	τροφήν. Ὅσοις γὰρ συνέστηκεν ἡ
[2]	δὲ πολλάκις ἕτερόν τι πρὸς	τὴν	φαντασίαν. Καὶ τῇ ἐπαλλάξει τῶν
[2]	ὄψιν ὁρᾶν͵ πρῶτον μὲν τοιοῦτον	τὴν	χρόαν͵ εἶτα μεταβάλλει εἰς φοινικοῦν
[1]	Ἐν δὲ τοῖς ὕπνοις συμβαίνει	τὴν	ψυχὴν τοῦτο ποιεῖν· ὁμοίως γὰρ
[3]	θερμοῦ παλίρροιαν͵ ἐπὶ τὴν ἀρχὴν	τῆς	αἰσθήσεως καταφέρονται καὶ γίνονται φανεραὶ
[2]	κινοῦντος φαίνεται ἁδήποτε͵ ἀλλὰ καὶ	τῆς	αἰσθήσεως κινουμένης αὐτῆς͵ ἐὰν ὡσαύτως
[3]	ὁρᾶν͵ διὰ δὲ τὰ ἀπὸ	τῆς	ἀκοῆς ἀκούειν͵ ὁμοιοτρόπως δὲ καὶ
[2]	θερμαίνει͵ καὶ τοῦτο διαδίδωσιν ἕως	τῆς	ἀρχῆς. Ὥστε καὶ ἐν τῷ
[2]	οὔ φαμεν δύο· κυριωτέρα γὰρ	τῆς	ἁφῆς ἡ ὅψις. Εἰ δ΄
[3]	ἐκκρούονται ἐνεργουσῶν τῶν (αἰσθήσεων καὶ	τῆς	διανοίας͵ καὶ ἀφανίζονται ὥσπερ παρὰ
[3]	ὁτὲ μὲν ὑπὸ μείζονος οὔσης	τῆς	εἰρημένης κινήσεως ἀφανίζονται πάμπαν͵ ὁτὲ
[3]	τοῖς δὲ πόρρω που προελθούσης	τῆς	ἡλικίας ἰδεῖν πρότερον μὴ ἑωρακόσιν.
[3]	οὐδὲν φαίνεται φάντασμα. Προϊούσης δὲ	τῆς	ἡλικίας οὐδὲν ἄτοπον φανῆναι ἐνύπνιον·
[1]	ἔστι δὲ φαντασία ἡ ὑπὸ	τῆς	κατ΄ ἐνέργειαν αἰσθήσεως γινομένη κίνησις͵
[3]	ἀλλὰ τὸ φάντασμα τὸ ἀπὸ	τῆς	κινήσεως τῶν αἰσθημάτων͵ ὅταν ἐν
[3]	δοκεῖν διὰ μὲν τὰ ἀπὸ	τῆς	ὄψεως καταφερόμενα ὁρᾶν͵ διὰ δὲ
[2]	δοκεῖ τοῖς πλέουσι κινεῖσθαι κινουμένης	τῆς	ὄψεως ὑπ΄ ἄλλου. ~Ἐκ δὴ
[3]	καταφέρονται καὶ γίνονται φανεραὶ καθισταμένης	τῆς	ταραχῆς. Δεῖ δὲ ὑπολαβεῖν ὥσπερ
[3]	ἡ κίνησις διὰ τὴν ἀπὸ	τῆς	τροφῆς θερμότητα. Ὥστε καθάπερ ἐν
[1]	ταὐτὸν εἴθ΄ ἕτερον τὸ φανταστικὸν	τῆς	ψυχῆς καὶ τὸ αἰσθητικόν͵ οὐδὲν
[1]	ἐπιζητητέον͵ καὶ πρῶτον (τίνι τῶν	τῆς	ψυχῆς φαίνεται͵ καὶ πότερον τοῦ
[3]	οὐκ ἔστιν ἐνύπνια͵ οὐδ΄ εἴ	τι	ἄλλο λελυμένων τῶν αἰσθήσεων φαίνεται·
[2]	γὰρ καθαρὸν ἀκριβῶς δηλοῖ ὅ	τι	ἂν δέξηται͵ καὶ τὸ μάλιστα
[2]	ἐνυπνιάζειν͵ τούτου δ΄ ᾗ φανταστικόν.	~Τί	δ΄ ἐστὶ τὸ ἐνύπνιον͵ καὶ
[1]	μόνοις τῶν ἐν ἡμῖν γνωρίζομέν	τι.	Εἰ δ΄ ἡ χρῆσις ὄψεως
[3]	ὑπνωτικοῦ͵ φαίνεται μέν͵ λέγει δέ	τι	ἐν αὐτῷ ὅτι φαίνεται μὲν
[2]	ὄψις πάσχει͵ οὕτω καὶ ποιεῖ	τι.	Ἐν γὰρ τοῖς ἐνόπτροις τοῖς
[3]	Κορίσκος (πολλάκις γὰρ καθεύδοντος λέγει	τι	ἐν τῇ ψυχῇ ὅτι ἐνύπνιον
[1]	παρὰ τὸ ἐνύπνιον ἐννοοῦμεν ἄλλο	τι͵	καθάπερ ἐν τῷ ἐγρηγορέναι αἰσθανόμενοί
[1]	παρορᾶν καὶ παρακούειν ὁρῶντος ἀληθές	τι	καὶ ἀκούοντος͵ οὐ μέντοι τοῦτο
[3]	ποιεῖ τὰ ἐνύπνια͵ καὶ φαίνεσθαί	τι	καὶ δοκεῖν διὰ μὲν τὰ
[3]	ἐστὶ τὸ ἐνύπνιον φάντασμα μέν	τι	καὶ ἐν ὕπνῳ· τὰ γὰρ
[2]	τοῦ ἀέρος͵ ἀλλὰ καὶ ποιεῖ	τι	καὶ κινεῖ͵ ὥσπερ καὶ τὰ
[1]	ἐνδέχεται καὶ τὴν ὄψιν πάσχειν	τι	καὶ τὰς ἄλλας αἰσθήσεις͵ ἕκαστον
[2]	τὸν ἥλιον βλέψαντες ἢ ἄλλο	τι	λαμπρὸν μύσωμεν͵ παρατηρήσασι φαίνεται κατ΄
[2]	Φανερὸν δὲ ὅταν συνεχῶς αἰσθανώμεθά	τι·	μεταφερόντων γὰρ τὴν αἴσθησιν ἀκολουθεῖ
[1]	γὰρ αἰσθανόμεθα͵ πολλάκις καὶ διανοούμεθά	τι·	οὕτω καὶ ἐν τοῖς ὕπνοις
[1]	συμβαίνει γὰρ αὐτοῖς πολλάκις ἄλλο	τι	παρὰ τὸ ἐνύπνιον τίθεσθαι πρὸ
[1]	καθάπερ ἐν τῷ ἐγρηγορέναι αἰσθανόμενοί	τι.	Περὶ οὗ γὰρ αἰσθανόμεθα͵ πολλάκις
[2]	ποδιαῖος͵ ἀντίφησι δὲ πολλάκις ἕτερόν	τι	πρὸς τὴν φαντασίαν. Καὶ τῇ
[1]	ἄνευ τοῦ ὁρᾶν καὶ αἰσθάνεσθαί	τι·	τὸ γὰρ παρορᾶν καὶ παρακούειν
[1]	κίνησις͵ τὸ δ΄ ἐνύπνιον φάντασμά	τι	φαίνεται εἶναι (τὸ γὰρ ἐν
[2]	καὶ τῶν πλησίον τοῖς ἀγγείοις	τιθεμένων	ἢ πεφυκότων ἀναλαμβάνουσι τὰς ὀσμάς.
[1]	ἄλλο τι παρὰ τὸ ἐνύπνιον	τίθεσθαι	πρὸ ὀμμάτων εἰς τὸν τόπον
[1]	δοκοῦντες κατὰ τὸ μνημονικὸν παράγγελμα	τίθεσθαι	τὰ προβαλλόμενα· συμβαίνει γὰρ αὐτοῖς
[1]	λέγομεν͵ εἴθ΄ ἁπλῶς εἴτε τρόπον	τινὰ	γινόμενον) φανερὸν ὅτι τοῦ αἰσθητικοῦ
[2]	τὸ γὰρ κινῆσαν ἐκίνησεν ἀέρα	τινά͵	καὶ πάλιν οὗτος κινούμενος ἕτερον·
[3]	τοῦτο λανθάνειν. Ὥσπερ οὖν εἴ	τινα	λανθάνοι ὑποβαλλόμενος ὁ δάκτυλος τῷ
[2]	κατόπτρων ἀέρα συνεχῆ ὄντα ποιόν	τινα	ποιεῖ καὶ τοιοῦτον οἷον αὐτὸς
[1]	ἁπλῶς. Ἀλλὰ πῶς δὴ καὶ	τίνα	τρόπον͵ ἐπισκεπτέον. Ὑποκείσθω μὲν οὖν͵
[1]	πειρῷτο μνημονεύειν ἀναστάς. Ἤδη δέ	τινες	καὶ ἑωράκασιν ἐνύπνια τοιαῦτα͵ οἷον
[1]	ὕπνος· οὐ γὰρ ἄλλῳ μέν	τινι	τῶν ζῴων ὑπάρχει ὁ ὕπνος͵
[1]	περὶ ἐνυπνίου ἐπιζητητέον͵ καὶ πρῶτον	(τίνι	τῶν τῆς ψυχῆς φαίνεται͵ καὶ
[3]	ἄτοπον φανῆναι ἐνύπνιον· μεταβολῆς γάρ	τινος	γενομένης ἢ καθ΄ ἡλικίαν ἢ
[2]	οὗ καὶ αὐτοῦ ἐπιστήσας σκέψαιτό	τις	ἂν καὶ ἀπορήσειεν. Ἅμα δ΄
[2]	τῷ αἰσθάνεσθαι͵ ἐπειδή ἐστιν ἀλλοίωσίς	τις	ἡ κατ΄ ἐνέργειαν αἴσθησις͵ ἀνάγκη
[3]	ἐν ὑγρῷ͵ ἐὰν σφόδρα κινῇ	τις͵	ὁτὲ μὲν οὐθὲν φαίνεται εἴδωλον͵
[1]	δ΄ ἄν τῳ τοῦτο͵ εἴ	τις	προσέχοι τὸν νοῦν καὶ πειρῷτο
[3]	ἐν τοῖς αἰσθητηρίοις͵ δῆλον͵ ἐάν	τις	προσέχων πειρᾶται μνημονεύειν ἃ πάσχομεν
[3]	τοῦτ΄ ἐστὶν ἐνύπνιον. Ἤδη δέ	τισι	συμβέβηκεν (μηδὲν ἐνύπνιον ἑωρακέναι κατὰ
[1]	τὸ ἀκούειν͵ καὶ ὅλως αἰσθήσεως	τὸ	αἰσθάνεσθαι͵ κοινὰ δ΄ ἐστὶ τῶν
[1]	τὸ φανταστικὸν τῆς ψυχῆς καὶ	τὸ	αἰσθητικόν͵ οὐδὲν ἧττον οὐ γίνεται
[1]	χρῆσις ὄψεως ὅρασις͵ καὶ ἀκοῆς	τὸ	ἀκούειν͵ καὶ ὅλως αἰσθήσεως τὸ
[3]	δοκεῖ τὸ ὅμοιον αὐτὸ εἶναι	τὸ	ἀληθές· καὶ τοσαύτη τοῦ ὕπνου
[3]	τὰ φαντάσματα͵ ἀλλὰ τὸ φάντασμα	τὸ	ἀπὸ τῆς κινήσεως τῶν αἰσθημάτων͵
[2]	πλησίον ὀσμάς͵ καὶ οἱ οἶνοι	τὸ	αὐτὸ τοῦτο πάσχουσιν· οὐ γὰρ
[1]	ψυχῆς εἴρηται͵ καὶ ἔστι μὲν	τὸ	αὐτὸ τῷ αἰσθητικῷ τὸ φανταστικόν͵
[1]	ἁπάντων τό γε τοσοῦτον͵ ὅτι	τὸ	αὐτὸ ᾧ καὶ ἐγρηγορότες ἐν
[3]	ἓν δύο δοκεῖ. Ὅλως γὰρ	τὸ	ἀφ΄ ἑκάστης αἰσθήσεώς φησιν ἡ
[1]	ἐνύπνιον φάντασμά τι φαίνεται εἶναι	(τὸ	γὰρ ἐν ὕπνῳ φάντασμα ἐνύπνιον
[2]	τοῦτο δεῖ καὶ ἐπ΄ ἀλλοιώσεως·	τὸ	γὰρ θερμανθὲν ὑπὸ τοῦ θερμοῦ
[2]	τὰ μάλιστα καθαρὰ τάχιστα κηλιδοῦται·	τὸ	γὰρ καθαρὸν ἀκριβῶς δηλοῖ ὅ
[2]	τοῦ κινήσαντος οὐκέτι θιγγάνοντος κινεῖται·	τὸ	γὰρ κινῆσαν ἐκίνησεν ἀέρα τινά͵
[1]	τοῦ ὁρᾶν καὶ αἰσθάνεσθαί τι·	τὸ	γὰρ παρορᾶν καὶ παρακούειν ὁρῶντος
[1]	Δῆλον δὲ περὶ τούτων ἁπάντων	τό	γε τοσοῦτον͵ ὅτι τὸ αὐτὸ
[2]	αἰσθητήριον ἡμῖν ἐμποιοῦσιν αἴσθησιν͵ καὶ	τὸ	γινόμενον ὑπ΄ αὐτῶν πάθος οὐ
[3]	ἡλικίας ἰδεῖν πρότερον μὴ ἑωρακόσιν.	Τὸ	δ΄ αἴτιον τοῦ μὴ γίνεσθαι
[1]	αὐτὸ τῷ αἰσθητικῷ τὸ φανταστικόν͵	τὸ	δ΄ εἶναι φανταστικῷ καὶ αἰσθητικῷ
[1]	κατ΄ ἐνέργειαν αἰσθήσεως γινομένη κίνησις͵	τὸ	δ΄ ἐνύπνιον φάντασμά τι φαίνεται
[1]	ὑπόκειται μηδὲν ὁρᾶν μηδὲν ἀληθές͵	τὸ	δὲ μηδὲν πάσχειν τὴν αἴσθησιν
[3]	καὶ ἀδυναμίαν τοῦ ἐνεργεῖν͵ διὰ	τὸ	ἐκ τῶν ἔξω εἰς τὸ
[1]	δῆλον ὅτι οὐκ ἐνύπνιον πᾶν	τὸ	ἐν ὕπνῳ φάντασμα͵ καὶ ὅτι
[3]	λελυμένων τῶν αἰσθήσεων φαίνεται· οὐδὲ	τὸ	ἐν ὕπνῳ φάντασμα πᾶν. Πρῶτον
[3]	ἀλλὰ καὶ δόξει εἶναι δύο	τὸ	ἕν͵ ἂν δὲ μὴ λανθάνῃ͵
[3]	τὴν ἁφὴν δύο κινήσεις εἰσαγγέλλειν	τὸ	ἓν δύο δοκεῖ. Ὅλως γὰρ
[2]	ἡ ἁφὴ μόνη͵ κἂν ἐκρίνομεν	τὸ	ἓν δύο. Τοῦ δὲ διεψεῦσθαι
[2]	Καὶ τῇ ἐπαλλάξει τῶν δακτύλων	τὸ	ἓν δύο φαίνεται͵ ἀλλ΄ ὅμως
[3]	τὸ ἐκ τῶν ἔξω εἰς	τὸ	ἐντὸς γίνεσθαι τὴν τοῦ θερμοῦ
[1]	ὑπάρχει ὁ ὕπνος͵ ἄλλῳ δὲ	τὸ	ἐνυπνιάζειν͵ ἀλλὰ τῷ αὐτῷ. Ἐπεὶ
[1]	ὅτι τοῦ αἰσθητικοῦ μέν ἐστι	τὸ	ἐνυπνιάζειν͵ τούτου δ΄ ᾗ φανταστικόν.
[1]	οὐκ ἄρα γε τῇ αἰσθήσει	τὸ	ἐνύπνιον αἰσθανόμεθα. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[1]	δοκοῦ μεν ὁρᾶν. Ἔτι παρὰ	τὸ	ἐνύπνιον ἐννοοῦμεν ἄλλο τι͵ καθάπερ
[2]	ᾗ φανταστικόν. ~Τί δ΄ ἐστὶ	τὸ	ἐνύπνιον͵ καὶ πῶς γίνεται͵ ἐκ
[1]	αὐτοῖς πολλάκις ἄλλο τι παρὰ	τὸ	ἐνύπνιον τίθεσθαι πρὸ ὀμμάτων εἰς
[3]	ἁπάντων δεῖ συλλογίσασθαι ὅτι ἐστὶ	τὸ	ἐνύπνιον φάντασμα μέν τι καὶ
[2]	καὶ μικρᾶς διαφορᾶς αἰσθάνεται͵ σημεῖον	τὸ	ἐπὶ τῶν ἐνόπτρων γινόμενον· περὶ
[3]	ἔλεγε Κορίσκον τὸ κύριον καὶ	τὸ	ἐπικρῖνον͵ ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἐκεῖνον
[3]	πάντως τὸ φαινόμενον͵ ἀλλ΄ ἂν	τὸ	ἐπικρῖνον κατέχηται ἢ μὴ κινῆται
[2]	ἐμβλέψωσιν εἰς τὸ κάτοπτρον͵ γίνεται	τὸ	ἐπιπολῆς τοῦ ἐνόπτρου οἷον νεφέλη
[2]	ἐκ τῶν καινῶν κατόπτρων αἴτιον	τὸ	καθαρὸν εἶναι καὶ λεῖον· διαδεύται
[2]	βάθος καὶ πάντῃ͵ διὰ μὲν	τὸ	καθαρὸν εἰς βάθος͵ διὰ δὲ
[2]	ἔκμαξιν καὶ ἀνάπλυσιν) διὰ δὲ	τὸ	καθαρὸν ἔνδηλος γίνεται ὁπηλικηοῦν οὖσα.
[2]	ταῖς γυναιξὶ γινομένων ἐμβλέψωσιν εἰς	τὸ	κάτοπτρον͵ γίνεται τὸ ἐπιπολῆς τοῦ
[2]	αἱματώδης· κἂν μὲν καινὸν ᾖ	τὸ	κάτοπτρον͵ οὐ ῥᾴδιον ἐκμάξαι τὴν
[3]	καθεύδων διὰ τὸν ὕπνον καὶ	τὸ	κινεῖσθαι τὰ αἰσθητήρια καὶ τἆλλα
[3]	δὲ ᾐσθάνετο͵ οὐκ ἔλεγε Κορίσκον	τὸ	κύριον καὶ τὸ ἐπικρῖνον͵ ἀλλὰ
[2]	καθαρὸν εἰς βάθος͵ διὰ δὲ	τὸ	λεῖον πάντῃ. Ἐν δὲ τοῖς
[2]	Ὁ δὲ χαλκὸς διὰ μὲν	τὸ	λεῖος εἶναι ὁποιασοῦν ἁφῆς αἰσθάνεται
[2]	ὅ τι ἂν δέξηται͵ καὶ	τὸ	μάλιστα τὰς ἐλαχίστας κινήσεις. Ὁ
[2]	Αἴτιον δὲ τοῦ συμβαίνειν ταῦτα	τὸ	μὴ κατὰ τὴν αὐτὴν δύναμιν
[3]	συμβαίνοντα περὶ τὴν αἴσθησιν͵ ὥστε	τὸ	μικρὰν ἔχον ὁμοιότητα φαίνεται ἐκεῖνο.
[1]	τοιαῦτα͵ οἷον οἱ δοκοῦντες κατὰ	τὸ	μνημονικὸν παράγγελμα τίθεσθαι τὰ προβαλλόμενα·
[3]	ἐν τοῖς αἰσθητηρίοις͵ καὶ δοκεῖ	τὸ	ὅμοιον αὐτὸ εἶναι τὸ ἀληθές·
[1]	καὶ φανερόν͵ ὅτι τοῦ αἰσθητικοῦ	τὸ	πάθος͵ εἴπερ καὶ ὁ ὕπνος·
[2]	ἀλλὰ καὶ ἀπελθουσῶν. Παραπλήσιον γὰρ	τὸ	πάθος ἐπί τε τούτων καὶ
[1]	φαίνεται͵ καὶ πότερον τοῦ νοητικοῦ	τὸ	πάθος ἐστὶ τοῦτο ἢ τοῦ
[2]	αἴσθησις͵ ἀνάγκη τοῦτο συμβαίνειν. Διὸ	τὸ	πάθος ἐστὶν οὐ μόνον ἐν
[2]	ψεῦδος͵ ἐὰν δὲ μεῖζον ᾖ	τὸ	πάθος͵ καὶ κινεῖσθαι πρὸς αὐτά.
[1]	καὶ ἐν τῷ ὕπνῳ ποιεῖ	τὸ	πάθος. Καὶ ὑγιαίνουσι δὲ καὶ
[2]	μεταφερόντων γὰρ τὴν αἴσθησιν ἀκολουθεῖ	τὸ	πάθος͵ οἷον ἐκ τοῦ ἡλίου
[3]	ἐνυπάρχουσιν͵ ἀλλὰ καὶ ὅταν γένηται	τὸ	πάθος τοῦτο ὃ καλεῖται ὕπνος͵
[1]	τοῦ δοξάζοντος οὐδὲ τοῦ διανοουμένου	τὸ	πάθος τοῦτο ὃ καλοῦμεν ἐνυπνιάζειν͵
[2]	γὰρ θερμανθὲν ὑπὸ τοῦ θερμοῦ	τὸ	πλησίον θερμαίνει͵ καὶ τοῦτο διαδίδωσιν
[1]	τῇ δόξῃ· οὐ γὰρ μόνον	τὸ	προσιόν φαμεν ἄνθρωπον ἢ ἵππον
[2]	οἷον ἐκ τοῦ ἡλίου εἰς	τὸ	σκότος· συμβαίνει γὰρ μηδὲν ὁρᾶν
[2]	οἴνους καὶ τὴν μυρεψίαν συμβαίνοντα.	Τό	τε γὰρ παρασκευασθὲν ἔλαιον ταχέως
[2]	κατὰ τὴν αὐτὴν δύναμιν κρίνειν	τό	τε κύριον καὶ ᾧ τὰ
[3]	ἀκούειν καὶ αἰσθάνεσθαι͵ καὶ διὰ	τὸ	τὴν ὄψιν ἐνίοτε κινεῖσθαι δοκεῖν͵
[3]	ὡς ᾤοντο͵ ἐπεγερθέντες εὐθὺς ἐγνώρισαν	τὸ	τοῦ λύχνου ὄν͵ καὶ ἀλεκτρυόνων
[2]	μόνον πάσχει͵ ἀλλὰ καὶ ἀντιποιεῖ	τὸ	τῶν χρωμάτων αἰσθητήριον͵ φανερὸν ἐκ
[3]	πάντως͵ δοκεῖ δὲ οὐ πάντως	τὸ	φαινόμενον͵ ἀλλ΄ ἂν τὸ ἐπικρῖνον
[3]	ἐν τῇ ψυχῇ ὅτι ἐνύπνιον	τὸ	φαινόμενον) ἐὰν δὲ λανθάνῃ ὅτι
[3]	ἔννοιαι παρὰ τὰ φαντάσματα͵ ἀλλὰ	τὸ	φάντασμα τὸ ἀπὸ τῆς κινήσεως
[1]	εἴτε δὴ ταὐτὸν εἴθ΄ ἕτερον	τὸ	φανταστικὸν τῆς ψυχῆς καὶ τὸ
[1]	μὲν τὸ αὐτὸ τῷ αἰσθητικῷ	τὸ	φανταστικόν͵ τὸ δ΄ εἶναι φανταστικῷ
[1]	καὶ κίνησις καὶ τἆλλα τὰ	τοιαῦτα͵	ἴδια δ΄ οἷον χρῶμα ψόφος
[1]	δέ τινες καὶ ἑωράκασιν ἐνύπνια	τοιαῦτα͵	οἷον οἱ δοκοῦντες κατὰ τὸ
[3]	καὶ οἰνωμένοις· πάντα γὰρ τὰ	τοιαῦτα	πάθη πνευματώδη ὄντα πολλὴν ποιεῖ
[2]	κάτοπτρον͵ οὐ ῥᾴδιον ἐκμάξαι τὴν	τοιαύτην	κηλίδα͵ ἐὰν δὲ παλαιόν͵ ῥᾷον.
[2]	ὄντα ποιόν τινα ποιεῖ καὶ	τοιοῦτον	οἷον αὐτὸς πάσχει· ὁ δὲ
[3]	ἔνεστι͵ καὶ ἀληθὲς εἰπεῖν ὅτι	τοιοῦτον	οἷον Κορίσκος͵ ἀλλ΄ οὐ Κορίσκος.
[2]	τὴν ὄψιν ὁρᾶν͵ πρῶτον μὲν	τοιοῦτον	τὴν χρόαν͵ εἶτα μεταβάλλει εἰς
[2]	βλέψωμεν ἢ λευκὸν ἢ χλωρόν͵	τοιοῦτον	φαίνεται ἐφ΄ ὅπερ ἂν τὴν
[2]	λεῖον· διαδεύται γὰρ διὰ τῶν	τοιούτων	καὶ εἰς βάθος καὶ πάντῃ͵
[2]	ὑποκιρναμένων ἀλλὰ καὶ τῶν πλησίον	τοῖς	ἀγγείοις τιθεμένων ἢ πεφυκότων ἀναλαμβάνουσι
[2]	ἐστὶν οὐ μόνον ἐν αἰσθανομένοις	τοῖς	αἰσθητηρίοις͵ ἀλλὰ καὶ ἐν πεπαυμένοις͵
[3]	καὶ εἰσὶ κινήσεις φανταστικαὶ ἐν	τοῖς	αἰσθητηρίοις͵ δῆλον͵ ἐάν τις προσέχων
[2]	πάθος οὐ μόνον ἐνυπάρχει ἐν	τοῖς	αἰσθητηρίοις ἐνεργουσῶν τῶν αἰσθήσεων͵ ἀλλὰ
[3]	ὑπὸ τῶν κινήσεων τῶν ἐν	τοῖς	αἰσθητηρίοις͵ καὶ δοκεῖ τὸ ὅμοιον
[3]	φωράσει ἐγειρόμενος κινήσεις οὔσας ἐν	τοῖς	αἰσθητηρίοις· καὶ ἐνίοις γε τῶν
[3]	τῷ λοιπῷ αἵματι τῷ ἐν	τοῖς	αἰσθητηρίοις κινοῦνται͵ ἔχουσαι ὁμοιότητα ὥσπερ
[3]	ἐνύπνιον ἑωρακέναι κατὰ τὸν βίον͵	τοῖς	δὲ πόρρω που προελθούσης τῆς
[2]	φανερὸν ἐκ τούτων. Μαρτυρεῖ δὲ	τοῖς	εἰρημένοις καὶ τὰ περὶ τοὺς
[3]	καὶ διακρινομένου τοῦ αἵματος ἐν	τοῖς	ἐναίμοις͵ σῳζομένη τῶν αἰσθημάτων ἡ
[2]	καὶ ποιεῖ τι. Ἐν γὰρ	τοῖς	ἐνόπτροις τοῖς σφόδρα καθαροῖς͵ ὅταν
[3]	οὐκ εἰρόμενα τὰ ἐνύπνια͵ οἷον	τοῖς	μελαγχολικοῖς καὶ πυρέττουσι καὶ οἰνωμένοις·
[3]	ἔχουσαι ὁμοιότητα ὥσπερ τὰ ἐν	τοῖς	νέφεσιν͵ ἃ παρεικάζουσιν ἀνθρώποις καὶ
[2]	αἱματικὴν ἡμῖν μὲν ἡ ἐν	τοῖς	ὄμμασι διαφορὰ ἄδηλος͵ ἔνεστι δέ
[2]	τὴν ἔτι ὑποῦσαν κίνησιν ἐν	τοῖς	ὄμμασιν ὑπὸ τοῦ φωτός. Κἂν
[2]	ἀπατώμεθα περὶ τὰς αἰσθήσεις ἐν	τοῖς	πάθεσιν ὄντες͵ ἄλλοι δὲ ἐν
[2]	συντιθεμένων. Καὶ ταῦτ΄ ἐνίοτε συνεπιτείνει	τοῖς	πάθεσιν οὕτως͵ ὥστε͵ ἂν μὲν
[2]	μᾶλλον ὅσῳ ἂν μᾶλλον ἐν	τοῖς	πάθεσιν ὦσιν. Διὸ καὶ τοῖς
[3]	καὶ πάμπαν νέοις οὖσιν͵ οἷον	τοῖς	παιδίοις͵ οὐ γίνεται ἐνύπνια· πολλὴ
[2]	τὸ λεῖον πάντῃ. Ἐν δὲ	τοῖς	παλαιοῖς οὐκ ἐμμένει͵ ὅτι οὐχ
[1]	Ἐπεὶ δὲ περὶ φαντασίας ἐν	τοῖς	Περὶ ψυχῆς εἴρηται͵ καὶ ἔστι
[2]	δ΄ οἷον ἡ γῆ δοκεῖ	τοῖς	πλέουσι κινεῖσθαι κινουμένης τῆς ὄψεως
[3]	τὰς μικρὰς δίνας τὰς ἐν	τοῖς	ποταμοῖς γινομένας͵ οὕτω τὴν κίνησιν
[2]	τοῖς πάθεσιν ὦσιν. Διὸ καὶ	τοῖς	πυρέττουσιν ἐνίοτε φαίνεται ζῷα ἐν
[2]	τι. Ἐν γὰρ τοῖς ἐνόπτροις	τοῖς	σφόδρα καθαροῖς͵ ὅταν τῶν καταμηνίων
[2]	πυρέττουσιν ἐνίοτε φαίνεται ζῷα ἐν	τοῖς	τοίχοις ἀπὸ μικρᾶς ὁμοιότητος τῶν
[2]	καὶ ἐν (ἀέρι καὶ ἐν	τοῖς	ὑγροῖς. Ὁμοίως δὲ ὑπολαβεῖν τοῦτο
[3]	δόξει δέ͵ οὕτω καὶ ἐν	τοῖς	ὕπνοις͵ ἐὰν μὲν αἰσθάνηται ὅτι
[1]	ὅτι οὐκ αἰσθανόμεθα οὐδὲν ἐν	τοῖς	ὕπνοις· οὐκ ἄρα γε τῇ
[1]	διανοούμεθά τι· οὕτω καὶ ἐν	τοῖς	ὕπνοις παρὰ τὰ φαντάσματα ἐνίοτε
[1]	ἀληθῶς οὔτε ψευδῶς. Ἐν δὲ	τοῖς	ὕπνοις συμβαίνει τὴν ψυχὴν τοῦτο
[2]	ἐνίοτε φαίνεται ζῷα ἐν τοῖς	τοίχοις	ἀπὸ μικρᾶς ὁμοιότητος τῶν γραμμῶν
[3]	ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἐκεῖνον Κορίσκον	τὸν	ἀληθινόν. Ὃ δὴ καὶ αἰσθανόμενον
[3]	φύσις ὥστε πολλὴν ἀναθυμίασιν πρὸς	τὸν	ἄνω τόπον ἀναφέρεσθαι͵ ἣ πάλιν
[2]	τοσούτῳ ἀπ΄ ἐλάσσονος ὁμοιότητος φαίνεται.	Τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ ἐν
[3]	συμβέβηκεν (μηδὲν ἐνύπνιον ἑωρακέναι κατὰ	τὸν	βίον͵ τοῖς δὲ πόρρω που
[2]	τὸν μὲν τοὺς πολεμίους ὁρᾶν͵	τὸν	δὲ τὸν ἐρώμενον· καὶ ταῦτα
[2]	οὗτος κινούμενος ἕτερον· καὶ τοῦ	τον	δὴ τὸν τρόπον͵ ἕως ἂν
[2]	ἀὴρ κινεῖται ὑπ΄ αὐτῶν͵ καὶ	τὸν	ἐπὶ τῶν κατόπτρων ἀέρα συνεχῆ
[2]	τοὺς πολεμίους ὁρᾶν͵ τὸν δὲ	τὸν	ἐρώμενον· καὶ ταῦτα ὅσῳ ἂν
[2]	τὴν ὄψιν μεταβάλωμεν. Κἂν πρὸς	τὸν	ἥλιον βλέψαντες ἢ ἄλλο τι
[2]	ὥστε δοκεῖν ἀπὸ μικρᾶς ὁμοιότητος	τὸν	μὲν τοὺς πολεμίους ὁρᾶν͵ τὸν
[1]	τῳ τοῦτο͵ εἴ τις προσέχοι	τὸν	νοῦν καὶ πειρῷτο μνημονεύειν ἀναστάς.
[1]	ἐνύπνιον τίθεσθαι πρὸ ὀμμάτων εἰς	τὸν	τόπον φάντασμα· ὥστε δῆλον ὅτι
[2]	ἕτερον· καὶ τοῦ τον δὴ	τὸν	τρόπον͵ ἕως ἂν στῇ͵ ποιεῖται
[2]	γε δὴ φανερῶς συμβαίνει τοῦτον	τὸν	τρόπον. Ὅτι δὲ ταχὺ τὰ
[3]	εὐαπάτητοι͵ οὕτως ὁ καθεύδων διὰ	τὸν	ὕπνον καὶ τὸ κινεῖσθαι τὰ
[2]	πῶς γίνεται͵ ἐκ τῶν περὶ	τὸν	ὕπνον συμβαινόντων μάλιστ΄ ἂν θεωρήσαιμεν.
[3]	πολλὴν ἀναθυμίασιν πρὸς τὸν ἄνω	τόπον	ἀναφέρεσθαι͵ ἣ πάλιν καταφερομένη ποιεῖ
[1]	τίθεσθαι πρὸ ὀμμάτων εἰς τὸν	τόπον	φάντασμα· ὥστε δῆλον ὅτι οὐκ
[3]	αὐτὸ εἶναι τὸ ἀληθές· καὶ	τοσαύτη	τοῦ ὕπνου ἡ δύναμις ὥστε
[1]	περὶ τούτων ἁπάντων τό γε	τοσοῦτον͵	ὅτι τὸ αὐτὸ ᾧ καὶ
[2]	ταῦτα ὅσῳ ἂν ἐμπαθέστερος ᾖ͵	τοσούτῳ	ἀπ΄ ἐλάσσονος ὁμοιότητος φαίνεται. Τὸν
[3]	ὃ καλεῖται ὕπνος͵ καὶ μᾶλλον	τότε	φαίνονται. Μεθ΄ ἡμέραν μὲν γὰρ
[2]	μόνον πάσχει ἡ ὄψις ὑπὸ	τοῦ	ἀέρος͵ ἀλλὰ καὶ ποιεῖ τι
[2]	νοῆσαι οἷον τρίψιν οὖσαν τὴν	τοῦ	ἀέρος ἁφὴν καὶ ὥσπερ ἔκμαξιν
[3]	ταραχήν. Καθισταμένου δὲ καὶ διακρινομένου	τοῦ	αἵματος ἐν τοῖς ἐναίμοις͵ σῳζομένη
[3]	ἐὰν μὴ παντελῶς κατέχηται ὑπὸ	τοῦ	αἵματος͵ ὥσπερ αἰσθανόμενον τοῦτο κινεῖται
[1]	καλοῦμεν ἐνυπνιάζειν͵ φανερόν. Ἀλλ΄ οὐδὲ	τοῦ	αἰσθανομένου ἁπλῶς· ὁρᾶν γὰρ ἂν
[1]	τρόπον τινὰ γινόμενον) φανερὸν ὅτι	τοῦ	αἰσθητικοῦ μέν ἐστι τὸ ἐνυπνιάζειν͵
[1]	ὅπερ ἐστὶ καὶ φανερόν͵ ὅτι	τοῦ	αἰσθητικοῦ τὸ πάθος͵ εἴπερ καὶ
[1]	τὸ πάθος ἐστὶ τοῦτο ἢ	τοῦ	αἰσθητικοῦ· τούτοις γὰρ μόνοις τῶν
[2]	διεψεῦσθαι αἴτιον ὅτι οὐ μόνον	τοῦ	αἰσθητοῦ κινοῦντος φαίνεται ἁδήποτε͵ ἀλλὰ
[2]	ὡσαύτως κινῆται ὥσπερ καὶ ὑπὸ	τοῦ	αἰσθητοῦ· λέγω δ΄ οἷον ἡ
[3]	τῇ ἐνεργείᾳ αἰσθήματος· καὶ ἀπελθόντος	τοῦ	ἀληθοῦς ἔνεστι͵ καὶ ἀληθὲς εἰπεῖν
[3]	ἀνιόντες ἐν τῷ ὕδατι τηκομένου	τοῦ	ἁλός οὕτως ἔνεισι δυνάμει͵ ἀνειμένου
[2]	κἂν ἐκρίνομεν τὸ ἓν δύο.	Τοῦ	δὲ διεψεῦσθαι αἴτιον ὅτι οὐ
[2]	καθαρὸν ἔνδηλος γίνεται ὁπηλικηοῦν οὖσα.	Τοῦ	δὲ μὴ ἀπιέναι ταχέως ἐκ
[1]	οὐκ ἔστι τοῦ δοξάζοντος οὐδὲ	τοῦ	διανοουμένου τὸ πάθος τοῦτο ὃ
[1]	ὅτι μὲν οὖν οὐκ ἔστι	τοῦ	δοξάζοντος οὐδὲ τοῦ διανοουμένου τὸ
[3]	καὶ ἀποκρίνονται ἐρωτώμενοι· ἐνδέχεται γὰρ	τοῦ	ἐγρηγορέναι καὶ καθεύδειν ἁπλῶς θατέρου
[3]	ἕκαστόν ἐστιν͵ ὥσπερ εἴρηται͵ ὑπόλειμμα	τοῦ	ἐν τῇ ἐνεργείᾳ αἰσθήματος· καὶ
[3]	κατὰ μόριον αἰσθήσεων καὶ ἀδυναμίαν	τοῦ	ἐνεργεῖν͵ διὰ τὸ ἐκ τῶν
[2]	τὸ κάτοπτρον͵ γίνεται τὸ ἐπιπολῆς	τοῦ	ἐνόπτρου οἷον νεφέλη αἱματώδης· κἂν
[2]	ἀκολουθεῖ τὸ πάθος͵ οἷον ἐκ	τοῦ	ἡλίου εἰς τὸ σκότος· συμβαίνει
[3]	εἰς τὸ ἐντὸς γίνεσθαι τὴν	τοῦ	θερμοῦ παλίρροιαν͵ ἐπὶ τὴν ἀρχὴν
[2]	ἀλλοιώσεως· τὸ γὰρ θερμανθὲν ὑπὸ	τοῦ	θερμοῦ τὸ πλησίον θερμαίνει͵ καὶ
[2]	εἰρημένων φανερόν͵ ὅτι καὶ ἀπελθόντος	τοῦ	θύραθεν αἰσθητοῦ ἐμμένει τὰ αἰσθήματα
[2]	οἷον αὐτὸς πάσχει· ὁ δὲ	τοῦ	κατόπτρου τὴν ἐπιφάνειαν. Ὥσπερ δὲ
[2]	Καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν φερομένων	τοῦ	κινήσαντος οὐκέτι θιγγάνοντος κινεῖται· τὸ
[3]	οὕτως ἔνεισι δυνάμει͵ ἀνειμένου δὲ	τοῦ	κωλύοντος ἐνεργοῦσιν͵ καὶ λυόμεναι ἐν
[3]	ὑποβλέποντες͵ ὃ ἠρέμα ἑώρων φῶς	τοῦ	λύχνου καθεύδοντες͵ ὡς ᾤοντο͵ ἐπεγερθέντες
[3]	ᾤοντο͵ ἐπεγερθέντες εὐθὺς ἐγνώρισαν τὸ	τοῦ	λύχνου ὄν͵ καὶ ἀλεκτρυόνων καὶ
[3]	μὴ ἑωρακόσιν. Τὸ δ΄ αἴτιον	τοῦ	μὴ γίνεσθαι παραπλήσιον φαίνεται τῷ
[1]	τῆς ψυχῆς φαίνεται͵ καὶ πότερον	τοῦ	νοητικοῦ τὸ πάθος ἐστὶ τοῦτο
[1]	οὐδὲν ἧττον οὐ γίνεται ἄνευ	τοῦ	ὁρᾶν καὶ αἰσθάνεσθαί τι· τὸ
[3]	μὲν αἰσθάνηται ὅτι καθεύδει͵ καὶ	τοῦ	πάθους ἐν ᾧ ἡ αἴσθησις
[3]	ἐκεῖνο. Ὅταν γὰρ καθεύδῃ͵ κατιόντος	τοῦ	πλείστου αἵματος ἐπὶ τὴν ἀρχὴν
[2]	κινεῖσθαι πρὸς αὐτά. Αἴτιον δὲ	τοῦ	συμβαίνειν ταῦτα τὸ μὴ κατὰ
[3]	τε θύραθεν καὶ τῶν ἐκ	τοῦ	σώματος ἐνυπάρχουσιν͵ ἀλλὰ καὶ ὅταν
[2]	πάλιν οὗτος κινούμενος ἕτερον· καὶ	τοῦ	τον δὴ τὸν τρόπον͵ ἕως
[3]	εἶναι τὸ ἀληθές· καὶ τοσαύτη	τοῦ	ὕπνου ἡ δύναμις ὥστε ποιεῖν
[3]	πάθους ἐν ᾧ ἡ αἴσθησις	τοῦ	ὑπνωτικοῦ͵ φαίνεται μέν͵ λέγει δέ
[2]	κίνησιν ἐν τοῖς ὄμμασιν ὑπὸ	τοῦ	φωτός. Κἂν πρὸς ἓν χρῶμα
[2]	τοῖς εἰρημένοις καὶ τὰ περὶ	τοὺς	οἴνους καὶ τὴν μυρεψίαν συμβαίνοντα.
[2]	ἀπὸ μικρᾶς ὁμοιότητος τὸν μὲν	τοὺς	πολεμίους ὁρᾶν͵ τὸν δὲ τὸν
[1]	ἐγρηγορότες ἐν ταῖς νόσοις ἀπατώμεθα͵	τοῦτ΄	αὐτὸ καὶ ἐν τῷ ὕπνῳ
[3]	τῷ καθεύδειν ᾖ͵ ᾗ καθεύδει͵	τοῦτ΄	ἐστὶν ἐνύπνιον. Ἤδη δέ τισι
[2]	τοῖς ὑγροῖς. Ὁμοίως δὲ ὑπολαβεῖν	τοῦτο	δεῖ καὶ ἐπ΄ ἀλλοιώσεως· τὸ
[2]	θερμοῦ τὸ πλησίον θερμαίνει͵ καὶ	τοῦτο	διαδίδωσιν ἕως τῆς ἀρχῆς. Ὥστε
[3]	Ὃ δὴ καὶ αἰσθανόμενον λέγει	τοῦτο͵	ἐὰν μὴ παντελῶς κατέχηται ὑπὸ
[1]	ἐννοοῦμεν. Φανείη δ΄ ἄν τῳ	τοῦτο͵	εἴ τις προσέχοι τὸν νοῦν
[3]	καὶ τὸ ἐπικρῖνον͵ ἀλλὰ διὰ	τοῦτο	ἐκεῖνον Κορίσκον τὸν ἀληθινόν. Ὃ
[1]	τοῦ νοητικοῦ τὸ πάθος ἐστὶ	τοῦτο	ἢ τοῦ αἰσθητικοῦ· τούτοις γὰρ
[3]	ὑπὸ τοῦ αἵματος͵ ὥσπερ αἰσθανόμενον	τοῦτο	κινεῖται ὑπὸ τῶν κινήσεων τῶν
[3]	ὕπνου ἡ δύναμις ὥστε ποιεῖν	τοῦτο	λανθάνειν. Ὥσπερ οὖν εἴ τινα
[3]	καὶ ὅταν γένηται τὸ πάθος	τοῦτο	ὃ καλεῖται ὕπνος͵ καὶ μᾶλλον
[1]	οὐδὲ τοῦ διανοουμένου τὸ πάθος	τοῦτο	ὃ καλοῦμεν ἐνυπνιάζειν͵ φανερόν. Ἀλλ΄
[1]	τι καὶ ἀκούοντος͵ οὐ μέντοι	τοῦτο	ὃ οἴεται. Ἐν δὲ τῷ
[2]	καὶ οἱ οἶνοι τὸ αὐτὸ	τοῦτο	πάσχουσιν· οὐ γὰρ μόνον τῶν
[1]	τοῖς ὕπνοις συμβαίνει τὴν ψυχὴν	τοῦτο	ποιεῖν· ὁμοίως γὰρ ὅτι ἄνθρωπος
[2]	ἡ κατ΄ ἐνέργειαν αἴσθησις͵ ἀνάγκη	τοῦτο	συμβαίνειν. Διὸ τὸ πάθος ἐστὶν
[1]	ἐστὶ τοῦτο ἢ τοῦ αἰσθητικοῦ·	τούτοις	γὰρ μόνοις τῶν ἐν ἡμῖν
[2]	αἰσθήματα αἰσθητὰ ὄντα͵ πρὸς δὲ	τούτοις	ὅτι ῥᾳδίως ἀπατώμεθα περὶ τὰς
[3]	καταφερομένη ποιεῖ πλῆθος κινήσεως͵ εὐλόγως	τούτοις	οὐδὲν φαίνεται φάντασμα. Προϊούσης δὲ
[2]	Ταῦτά γε δὴ φανερῶς συμβαίνει	τοῦτον	τὸν τρόπον. Ὅτι δὲ ταχὺ
[1]	αἰσθητικοῦ μέν ἐστι τὸ ἐνυπνιάζειν͵	τούτου	δ΄ ᾗ φανταστικόν. ~Τί δ΄
[2]	καὶ ᾧ τὰ φαντάσματα γίνεται.	Τούτου	δὲ σημεῖον ὅτι φαίνεται μὲν
[3]	πολλά κις φοβουμένους. Ἐκ δὴ	τούτων	ἁπάντων δεῖ συλλογίσασθαι ὅτι ἐστὶ
[1]	δόξῃ δοξάζομεν. Δῆλον δὲ περὶ	τούτων	ἁπάντων τό γε τοσοῦτον͵ ὅτι
[3]	ἀνθρώποις καὶ κενταύροις ταχέως μεταβάλλοντα.	Τούτων	δὲ ἕκαστόν ἐστιν͵ ὥσπερ εἴρηται͵
[2]	γὰρ τὸ πάθος ἐπί τε	τούτων	καὶ ἐπὶ τῶν φερομένων ἔοικεν
[2]	τῶν χρωμάτων αἰσθητήριον͵ φανερὸν ἐκ	τούτων.	Μαρτυρεῖ δὲ τοῖς εἰρημένοις καὶ
[3]	ὄψεως ὑπ΄ ἄλλου. ~Ἐκ δὴ	τούτων	φανερὸν ὅτι οὐ μόνον ἐγρηγορότων
[1]	τὰς ἄλλας αἰσθήσεις͵ ἕκαστον δὲ	τούτων	ὥσπερ ἐγρηγορότος προσβάλλει μέν πως
[2]	μάλιστα (δεῖ δὲ νοῆσαι οἷον	τρίψιν	οὖσαν τὴν τοῦ ἀέρος ἁφὴν
[1]	Ἀλλὰ πῶς δὴ καὶ τίνα	τρόπον͵	ἐπισκεπτέον. Ὑποκείσθω μὲν οὖν͵ ὅπερ
[2]	καὶ τοῦ τον δὴ τὸν	τρόπον͵	ἕως ἂν στῇ͵ ποιεῖται τὴν
[2]	ὁμοιότητος φαίνεται. Τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	καὶ ἐν ὀργαῖς καὶ ἐν
[2]	δὴ φανερῶς συμβαίνει τοῦτον τὸν	τρόπον.	Ὅτι δὲ ταχὺ τὰ αἰσθητήρια
[1]	ἐνύπνιον λέγομεν͵ εἴθ΄ ἁπλῶς εἴτε	τρόπον	τινὰ γινόμενον) φανερὸν ὅτι τοῦ
[3]	ἀντίκρουσιν. Διὸ καὶ μετὰ τὴν	τροφὴν	καὶ πάμπαν νέοις οὖσιν͵ οἷον
[3]	τῶν παιδίων καὶ μετὰ τὴν	τροφήν.	Ὅσοις γὰρ συνέστηκεν ἡ φύσις
[3]	κίνησις διὰ τὴν ἀπὸ τῆς	τροφῆς	θερμότητα. Ὥστε καθάπερ ἐν ὑγρῷ͵
[2]	μέρος ὁτιοῦν· καὶ γὰρ φύσει	τυγχάνουσι	φλεβώδεις ὄντες. Διὸ γινομένων τῶν
[2]	τῆς ἀρχῆς. Ὥστε καὶ ἐν	τῷ	αἰσθάνεσθαι͵ ἐπειδή ἐστιν ἀλλοίωσίς τις
[1]	καὶ ἔστι μὲν τὸ αὐτὸ	τῷ	αἰσθητικῷ τὸ φανταστικόν͵ τὸ δ΄
[1]	ἄλλῳ δὲ τὸ ἐνυπνιάζειν͵ ἀλλὰ	τῷ	αὐτῷ. Ἐπεὶ δὲ περὶ φαντασίας
[1]	ἐννοοῦμεν ἄλλο τι͵ καθάπερ ἐν	τῷ	ἐγρηγορέναι αἰσθανόμενοί τι. Περὶ οὗ
[3]	ἐν ὀλίγῳ τῷ λοιπῷ αἵματι	τῷ	ἐν τοῖς αἰσθητηρίοις κινοῦνται͵ ἔχουσαι
[3]	τοῦ μὴ γίνεσθαι παραπλήσιον φαίνεται	τῷ	ἐπὶ τῶν παιδίων καὶ μετὰ
[3]	κινήσεως τῶν αἰσθημάτων͵ ὅταν ἐν	τῷ	καθεύδειν ᾖ͵ ᾗ καθεύδει͵ τοῦτ΄
[3]	καὶ φανερά͵ οὕτω καὶ ἐν	τῷ	καθεύδειν τὰ φαντάσματα καὶ αἱ
[3]	οἷον πόρρωθεν· ἤδη γὰρ ἐν	τῷ	καθεύδειν ὑποβλέποντες͵ ὃ ἠρέμα ἑώρων
[3]	ἐνεργοῦσιν͵ καὶ λυόμεναι ἐν ὀλίγῳ	τῷ	λοιπῷ αἵματι τῷ ἐν τοῖς
[3]	καὶ ἀπὸ τῶν ἄλλων αἰσθητηρίων·	τῷ	μὲν γὰρ ἐκεῖθεν ἀφικνεῖσθαι τὴν
[3]	τινα λανθάνοι ὑποβαλλόμενος ὁ δάκτυλος	τῷ	(ὀφθαλμῷ͵ οὐ μόνον φανεῖται ἀλλὰ
[3]	οὐ κινουμένην͵ ὁρᾶν φαμεν͵ καὶ	τῷ	τὴν ἁφὴν δύο κινήσεις εἰσαγγέλλειν
[1]	ἄλλα ἐννοοῦμεν. Φανείη δ΄ ἄν	τῳ	τοῦτο͵ εἴ τις προσέχοι τὸν
[3]	πεπλασμένοι βάτραχοι οἱ ἀνιόντες ἐν	τῷ	ὕδατι τηκομένου τοῦ ἁλός οὕτως
[3]	φατέον͵ οὐδ΄ ὅσαι δὴ ἐν	τῷ	ὕπνῳ γίνονται ἀληθεῖς ἔννοιαι παρὰ
[1]	ἀπατώμεθα͵ τοῦτ΄ αὐτὸ καὶ ἐν	τῷ	ὕπνῳ ποιεῖ τὸ πάθος. Καὶ
[1]	τοῦτο ὃ οἴεται. Ἐν δὲ	τῷ	ὕπνῳ ὑπόκειται μηδὲν ὁρᾶν μηδὲν
[1]	ὁτὲ δὲ κατέχεται καὶ ἀκολουθεῖ	τῷ	φαντάσματι; ὅτι μὲν οὖν οὐκ
[3]	ἐγρηγορότων αἱ κινήσεις αἱ ἀπὸ	τῶν	αἰσθημάτων γινόμεναι τῶν τε θύραθεν
[3]	αἵματος ἐν τοῖς ἐναίμοις͵ σῳζομένη	τῶν	αἰσθημάτων ἡ κίνησις ἀφ΄ ἑκάστου
[3]	φάντασμα τὸ ἀπὸ τῆς κινήσεως	τῶν	αἰσθημάτων͵ ὅταν ἐν τῷ καθεύδειν
[3]	ὑπόλοιποι κινήσεις αἱ συμβαίνουσαι ἀπὸ	τῶν	αἰσθημάτων ὁτὲ μὲν ὑπὸ μείζονος
[2]	ἐνυπάρχει ἐν τοῖς αἰσθητηρίοις ἐνεργουσῶν	τῶν	αἰσθήσεων͵ ἀλλὰ καὶ ἀπελθουσῶν. Παραπλήσιον
[3]	ἡμέραν μὲν γὰρ ἐκκρούονται ἐνεργουσῶν	τῶν	(αἰσθήσεων καὶ τῆς διανοίας͵ καὶ
[1]	τὸ αἰσθάνεσθαι͵ κοινὰ δ΄ ἐστὶ	τῶν	αἰσθήσεων οἷον σχῆμα καὶ μέγεθος
[3]	οὐδ΄ εἴ τι ἄλλο λελυμένων	τῶν	αἰσθήσεων φαίνεται· οὐδὲ τὸ ἐν
[3]	αἰσθημάτων ἡ κίνησις ἀφ΄ ἑκάστου	τῶν	αἰσθητηρίων εἰρόμενά τε ποιεῖ τὰ
[3]	ἀκούειν͵ ὁμοιοτρόπως δὲ καὶ ἀπὸ	τῶν	ἄλλων αἰσθητηρίων· τῷ μὲν γὰρ
[2]	τοῖς τοίχοις ἀπὸ μικρᾶς ὁμοιότητος	τῶν	γραμμῶν συντιθεμένων. Καὶ ταῦτ΄ ἐνίοτε
[2]	τὴν φαντασίαν. Καὶ τῇ ἐπαλλάξει	τῶν	δακτύλων τὸ ἓν δύο φαίνεται͵
[2]	ὑποκείσθω ἓν μέν͵ ὅπερ ἐκ	τῶν	εἰρημένων φανερόν͵ ὅτι καὶ ἀπελθόντος
[3]	γινόμεναι τῶν τε θύραθεν καὶ	τῶν	ἐκ τοῦ σώματος ἐνυπάρχουσιν͵ ἀλλὰ
[2]	τοῦτο πάσχουσιν· οὐ γὰρ μόνον	τῶν	ἐμβαλλομένων ἢ ὑποκιρναμένων ἀλλὰ καὶ
[1]	τοῦ αἰσθητικοῦ· τούτοις γὰρ μόνοις	τῶν	ἐν ἡμῖν γνωρίζομέν τι. Εἰ
[3]	τοῦτο κινεῖται ὑπὸ τῶν κινήσεων	τῶν	ἐν τοῖς αἰσθητηρίοις͵ καὶ δοκεῖ
[2]	διαφορᾶς αἰσθάνεται͵ σημεῖον τὸ ἐπὶ	τῶν	ἐνόπτρων γινόμενον· περὶ οὗ καὶ
[3]	τοῦ ἐνεργεῖν͵ διὰ τὸ ἐκ	τῶν	ἔξω εἰς τὸ ἐντὸς γίνεσθαι
[1]	οὐ γὰρ ἄλλῳ μέν τινι	τῶν	ζῴων ὑπάρχει ὁ ὕπνος͵ ἄλλῳ
[2]	κατόπτρου τὴν ἐπιφάνειαν. Ὥσπερ δὲ	τῶν	ἱματίων͵ τὰ μάλιστα καθαρὰ τάχιστα
[2]	μεγάλων ψόφων δύσκωφοι καὶ ἀπὸ	τῶν	ἰσχυρῶν ὀσμῶν δύσοσμοι͵ καὶ ἐπὶ
[2]	δὲ μὴ ἀπιέναι ταχέως ἐκ	τῶν	καινῶν κατόπτρων αἴτιον τὸ καθαρὸν
[3]	μικρά· νύκτωρ δὲ δι΄ ἀργίαν	τῶν	κατὰ μόριον αἰσθήσεων καὶ ἀδυναμίαν
[2]	τυγχάνουσι φλεβώδεις ὄντες. Διὸ γινομένων	τῶν	καταμηνίων διὰ ταραχὴν καὶ φλεγμασίαν
[2]	ἐνόπτροις τοῖς σφόδρα καθαροῖς͵ ὅταν	τῶν	καταμηνίων ταῖς γυναιξὶ γινομένων ἐμβλέψωσιν
[2]	ὑπ΄ αὐτῶν͵ καὶ τὸν ἐπὶ	τῶν	κατόπτρων ἀέρα συνεχῆ ὄντα ποιόν
[3]	ὥσπερ αἰσθανόμενον τοῦτο κινεῖται ὑπὸ	τῶν	κινήσεων τῶν ἐν τοῖς αἰσθητηρίοις͵
[2]	χρόαν καὶ ἀφανισθῇ. Καὶ ἀπὸ	τῶν	κινουμένων δὲ μεταβάλλου σιν͵ οἷον
[2]	λαμπρά· καὶ γὰρ ἡ ὄψις	τῶν	λαμπρῶν καὶ ἐχόντων χρῶμα. Τὰ
[1]	ὁρᾶν͵ ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ	τῶν	λοιπῶν͵ δῆλον ὅτι οὐκ αἰσθανόμεθα
[2]	κινούμενα. Γίνονται δὲ καὶ ἀπὸ	τῶν	μεγάλων ψόφων δύσκωφοι καὶ ἀπὸ
[2]	Ὅτι μὲν οὖν καὶ ὑπὸ	τῶν	μικρῶν διαφορῶν γίνεται κίνησις͵ καὶ
[3]	τοῖς αἰσθητηρίοις· καὶ ἐνίοις γε	τῶν	νεωτέρων καὶ πάμπαν διαβλέπουσιν͵ ἐὰν
[2]	ἰσχυρῶν ὀσμῶν δύσοσμοι͵ καὶ ἐπὶ	τῶν	ὁμοίων ὁμοίως. Ταῦτά γε δὴ
[3]	γίνεσθαι παραπλήσιον φαίνεται τῷ ἐπὶ	τῶν	παιδίων καὶ μετὰ τὴν τροφήν.
[2]	ἐνύπνιον͵ καὶ πῶς γίνεται͵ ἐκ	τῶν	περὶ τὸν ὕπνον συμβαινόντων μάλιστ΄
[2]	παρασκευασθὲν ἔλαιον ταχέως λαμβάνει τὰς	τῶν	πλησίον ὀσμάς͵ καὶ οἱ οἶνοι
[2]	ἐμβαλλομένων ἢ ὑποκιρναμένων ἀλλὰ καὶ	τῶν	πλησίον τοῖς ἀγγείοις τιθεμένων ἢ
[2]	δὲ μεταβάλλου σιν͵ οἷον ἀπὸ	τῶν	ποταμῶν͵ μάλιστα δὲ ἀπὸ τῶν
[2]	τῶν ποταμῶν͵ μάλιστα δὲ ἀπὸ	τῶν	τάχιστα ῥεόντων͵ φαίνεται (γὰρ) τὰ
[3]	αἱ ἀπὸ τῶν αἰσθημάτων γινόμεναι	τῶν	τε θύραθεν καὶ τῶν ἐκ
[1]	ἐνυπνίου ἐπιζητητέον͵ καὶ πρῶτον (τίνι	τῶν	τῆς ψυχῆς φαίνεται͵ καὶ πότερον
[2]	καὶ λεῖον· διαδεύται γὰρ διὰ	τῶν	τοιούτων καὶ εἰς βάθος καὶ
[2]	ἐπί τε τούτων καὶ ἐπὶ	τῶν	φερομένων ἔοικεν εἶναι. Καὶ γὰρ
[2]	ἔοικεν εἶναι. Καὶ γὰρ ἐπὶ	τῶν	φερομένων τοῦ κινήσαντος οὐκέτι θιγγάνοντος
[2]	πάσχει͵ ἀλλὰ καὶ ἀντιποιεῖ τὸ	τῶν	χρωμάτων αἰσθητήριον͵ φανερὸν ἐκ τούτων.