Chapitre
[2]	περὶ τὰς αἰσθήσεις ἐν τοῖς	πάθεσιν	ὄντες͵ ἄλλοι δὲ ἐν ἄλλοις͵
[2]	Καὶ ταῦτ΄ ἐνίοτε συνεπιτείνει τοῖς	πάθεσιν	οὕτως͵ ὥστε͵ ἂν μὲν μὴ
[2]	ὅσῳ ἂν μᾶλλον ἐν τοῖς	πάθεσιν	ὦσιν. Διὸ καὶ τοῖς πυρέττουσιν
[3]	οἰνωμένοις· πάντα γὰρ τὰ τοιαῦτα	πάθη	πνευματώδη ὄντα πολλὴν ποιεῖ κίνησιν
[3]	ἢ καθ΄ ἡλικίαν ἢ κατὰ	πάθος	ἀναγκαῖον συμβῆναι τὴν ἐναντίωσιν ταύτην.
[1]	φανερόν͵ ὅτι τοῦ αἰσθητικοῦ τὸ	πάθος͵	εἴπερ καὶ ὁ ὕπνος· οὐ
[2]	καὶ ἀπελθουσῶν. Παραπλήσιον γὰρ τὸ	πάθος	ἐπί τε τούτων καὶ ἐπὶ
[1]	καὶ πότερον τοῦ νοητικοῦ τὸ	πάθος	ἐστὶ τοῦτο ἢ τοῦ αἰσθητικοῦ·
[2]	ἀνάγκη τοῦτο συμβαίνειν. Διὸ τὸ	πάθος	ἐστὶν οὐ μόνον ἐν αἰσθανομένοις
[3]	εἴπομεν ὅτι ἄλλοι δι΄ ἄλλο	πάθος	εὐαπάτητοι͵ οὕτως ὁ καθεύδων διὰ
[2]	ἐὰν δὲ μεῖζον ᾖ τὸ	πάθος͵	καὶ κινεῖσθαι πρὸς αὐτά. Αἴτιον
[1]	ἐν τῷ ὕπνῳ ποιεῖ τὸ	πάθος.	Καὶ ὑγιαίνουσι δὲ καὶ εἰδόσιν
[2]	γὰρ τὴν αἴσθησιν ἀκολουθεῖ τὸ	πάθος͵	οἷον ἐκ τοῦ ἡλίου εἰς
[2]	καὶ τὸ γινόμενον ὑπ΄ αὐτῶν	πάθος	οὐ μόνον ἐνυπάρχει ἐν τοῖς
[3]	ἀλλὰ καὶ ὅταν γένηται τὸ	πάθος	τοῦτο ὃ καλεῖται ὕπνος͵ καὶ
[1]	δοξάζοντος οὐδὲ τοῦ διανοουμένου τὸ	πάθος	τοῦτο ὃ καλοῦμεν ἐνυπνιάζειν͵ φανερόν.
[3]	αἰσθάνηται ὅτι καθεύδει͵ καὶ τοῦ	πάθους	ἐν ᾧ ἡ αἴσθησις τοῦ
[3]	πάμπαν νέοις οὖσιν͵ οἷον τοῖς	παιδίοις͵	οὐ γίνεται ἐνύπνια· πολλὴ γὰρ
[3]	παραπλήσιον φαίνεται τῷ ἐπὶ τῶν	παιδίων	καὶ μετὰ τὴν τροφήν. Ὅσοις
[2]	λεῖον πάντῃ. Ἐν δὲ τοῖς	παλαιοῖς	οὐκ ἐμμένει͵ ὅτι οὐχ ὁμοίως
[2]	τὴν τοιαύτην κηλίδα͵ ἐὰν δὲ	παλαιόν͵	ῥᾷον. Αἴτιον δέ͵ ὥσπερ (εἴπομεν͵
[3]	τὸν ἄνω τόπον ἀναφέρεσθαι͵ ἣ	πάλιν	καταφερομένη ποιεῖ πλῆθος κινήσεως͵ εὐλόγως
[2]	κινῆσαν ἐκίνησεν ἀέρα τινά͵ καὶ	πάλιν	οὗτος κινούμενος ἕτερον· καὶ τοῦ
[3]	ἐντὸς γίνεσθαι τὴν τοῦ θερμοῦ	παλίρροιαν͵	ἐπὶ τὴν ἀρχὴν τῆς αἰσθήσεως
[3]	ἐνίοις γε τῶν νεωτέρων καὶ	πάμπαν	διαβλέπουσιν͵ ἐὰν ᾖ σκότος͵ φαίνεται
[3]	καὶ μετὰ τὴν τροφὴν καὶ	πάμπαν	νέοις οὖσιν͵ οἷον τοῖς παιδίοις͵
[3]	οὔσης τῆς εἰρημένης κινήσεως ἀφανίζονται	πάμπαν͵	ὁτὲ δὲ τεταραγμέναι φαίνονται αἱ
[3]	δὲ φαίνεται μέν͵ διεστραμμένον δὲ	πάμπαν͵	ὥστε φαίνεσθαι ἀλλοῖον ἢ οἷόν
[3]	οὐδὲ τὸ ἐν ὕπνῳ φάντασμα	πᾶν.	Πρῶτον μὲν γὰρ ἐνίοις συμβαίνει
[1]	ὥστε δῆλον ὅτι οὐκ ἐνύπνιον	πᾶν	τὸ ἐν ὕπνῳ φάντασμα͵ καὶ
[3]	μελαγχολικοῖς καὶ πυρέττουσι καὶ οἰνωμένοις·	πάντα	γὰρ τὰ τοιαῦτα πάθη πνευματώδη
[1]	χρῶμα ψόφος χυμός͵ ἀδυνατεῖ δὲ	πάντα	μύοντα καὶ καθεύδοντα ὁρᾶν͵ ὁμοίως
[3]	αἰσθανόμενον λέγει τοῦτο͵ ἐὰν μὴ	παντελῶς	κατέχηται ὑπὸ τοῦ αἵματος͵ ὥσπερ
[2]	ἐν πάσαις ἐπιθυμίαις εὐαπάτητοι γίνονται	πάντες͵	καὶ μᾶλλον ὅσῳ ἂν μᾶλλον
[2]	τοιούτων καὶ εἰς βάθος καὶ	πάντῃ͵	διὰ μὲν τὸ καθαρὸν εἰς
[2]	βάθος͵ διὰ δὲ τὸ λεῖον	πάντῃ.	Ἐν δὲ τοῖς παλαιοῖς οὐκ
[3]	κυριωτέρα ἀντιφῇ. Φαίνεται μὲν οὖν	πάντως͵	δοκεῖ δὲ οὐ πάντως τὸ
[3]	οὖν πάντως͵ δοκεῖ δὲ οὐ	πάντως	τὸ φαινόμενον͵ ἀλλ΄ ἂν τὸ
[3]	καὶ λῦπαι καὶ ἡδοναὶ μικραὶ	παρὰ	μεγάλας͵ παυσαμένων δὲ ἐπιπολάζει καὶ
[3]	τῆς διανοίας͵ καὶ ἀφανίζονται ὥσπερ	παρὰ	πολὺ πῦρ ἔλαττον καὶ λῦπαι
[3]	τῷ ὕπνῳ γίνονται ἀληθεῖς ἔννοιαι	παρὰ	τὰ φαντάσματα͵ ἀλλὰ τὸ φάντασμα
[1]	οὕτω καὶ ἐν τοῖς ὕπνοις	παρὰ	τὰ φαντάσματα ἐνίοτε ἄλλα ἐννοοῦμεν.
[1]	προσιὼν δοκοῦ μεν ὁρᾶν. Ἔτι	παρὰ	τὸ ἐνύπνιον ἐννοοῦμεν ἄλλο τι͵
[1]	γὰρ αὐτοῖς πολλάκις ἄλλο τι	παρὰ	τὸ ἐνύπνιον τίθεσθαι πρὸ ὀμμάτων
[1]	οἱ δοκοῦντες κατὰ τὸ μνημονικὸν	παράγγελμα	τίθεσθαι τὰ προβαλλόμενα· συμβαίνει γὰρ
[1]	τι· τὸ γὰρ παρορᾶν καὶ	παρακούειν	ὁρῶντος ἀληθές τι καὶ ἀκούοντος͵
[2]	τῶν αἰσθήσεων͵ ἀλλὰ καὶ ἀπελθουσῶν.	Παραπλήσιον	γὰρ τὸ πάθος ἐπί τε
[3]	δ΄ αἴτιον τοῦ μὴ γίνεσθαι	παραπλήσιον	φαίνεται τῷ ἐπὶ τῶν παιδίων
[2]	μυρεψίαν συμβαίνοντα. Τό τε γὰρ	παρασκευασθὲν	ἔλαιον ταχέως λαμβάνει τὰς τῶν
[2]	ἢ ἄλλο τι λαμπρὸν μύσωμεν͵	παρατηρήσασι	φαίνεται κατ΄ εὐθυωρίαν͵ ᾗ συμβαίνει
[3]	τὰ ἐν τοῖς νέφεσιν͵ ἃ	παρεικάζουσιν	ἀνθρώποις καὶ κενταύροις ταχέως μεταβάλλοντα.
[1]	καὶ αἰσθάνεσθαί τι· τὸ γὰρ	παρορᾶν	καὶ παρακούειν ὁρῶντος ἀληθές τι
[2]	καὶ ἐν ὀργαῖς καὶ ἐν	πάσαις	ἐπιθυμίαις εὐαπάτητοι γίνονται πάντες͵ καὶ
[2]	αἴσθησις͵ καὶ ὅτι οὐ μόνον	πάσχει͵	ἀλλὰ καὶ ἀντιποιεῖ τὸ τῶν
[2]	ὥσπερ (εἴπομεν͵ ὅτι οὐ μόνον	πάσχει	ἡ ὄψις ὑπὸ τοῦ ἀέρος͵
[2]	ποιεῖ καὶ τοιοῦτον οἷον αὐτὸς	πάσχει·	ὁ δὲ τοῦ κατόπτρου τὴν
[2]	ὅτι ὥσπερ καὶ ἡ ὄψις	πάσχει͵	οὕτω καὶ ποιεῖ τι. Ἐν
[1]	μηδὲν ἀληθές͵ τὸ δὲ μηδὲν	πάσχειν	τὴν αἴσθησιν οὐκ ἀληθές͵ ἀλλ΄
[1]	ἀλλ΄ ἐνδέχεται καὶ τὴν ὄψιν	πάσχειν	τι καὶ τὰς ἄλλας αἰσθήσεις͵
[3]	τις προσέχων πειρᾶται μνημονεύειν ἃ	πάσχομεν	καταφερόμενοί τε καὶ ἐγειρόμενοι· ἐνίοτε
[2]	οἱ οἶνοι τὸ αὐτὸ τοῦτο	πάσχουσιν·	οὐ γὰρ μόνον τῶν ἐμβαλλομένων
[3]	καὶ ἡδοναὶ μικραὶ παρὰ μεγάλας͵	παυσαμένων	δὲ ἐπιπολάζει καὶ τὰ μικρά·
[3]	αἰσθητηρίοις͵ δῆλον͵ ἐάν τις προσέχων	πειρᾶται	μνημονεύειν ἃ πάσχομεν καταφερόμενοί τε
[1]	τις προσέχοι τὸν νοῦν καὶ	πειρῷτο	μνημονεύειν ἀναστάς. Ἤδη δέ τινες
[2]	τοῖς αἰσθητηρίοις͵ ἀλλὰ καὶ ἐν	πεπαυμένοις͵	καὶ ἐν βάθει καὶ ἐπιπολῆς.
[3]	ἀλλήλας δὴ ἔχουσιν ὥσπερ οἱ	πεπλασμένοι	βάτραχοι οἱ ἀνιόντες ἐν τῷ
[1]	~Περὶ Ἐνυπνίων. ~(Μετὰ δὲ ταῦτα	περὶ	ἐνυπνίου ἐπιζητητέον͵ καὶ πρῶτον (τίνι
[0]		~Περὶ	Ἐνυπνίων. ~(Μετὰ δὲ ταῦτα περὶ
[1]	ἐν τῷ ἐγρηγορέναι αἰσθανόμενοί τι.	Περὶ	οὗ γὰρ αἰσθανόμεθα͵ πολλάκις καὶ
[2]	τὸ ἐπὶ τῶν ἐνόπτρων γινόμενον·	περὶ	οὗ καὶ αὐτοῦ ἐπιστήσας σκέψαιτό
[2]	δὲ τούτοις ὅτι ῥᾳδίως ἀπατώμεθα	περὶ	τὰς αἰσθήσεις ἐν τοῖς πάθεσιν
[3]	αἰσθητήρια καὶ τἆλλα τὰ συμβαίνοντα	περὶ	τὴν αἴσθησιν͵ ὥστε τὸ μικρὰν
[2]	καὶ πῶς γίνεται͵ ἐκ τῶν	περὶ	τὸν ὕπνον συμβαινόντων μάλιστ΄ ἂν
[2]	δὲ τοῖς εἰρημένοις καὶ τὰ	περὶ	τοὺς οἴνους καὶ τὴν μυρεψίαν
[1]	τῇ δόξῃ δοξάζομεν. Δῆλον δὲ	περὶ	τούτων ἁπάντων τό γε τοσοῦτον͵
[1]	ἀλλὰ τῷ αὐτῷ. Ἐπεὶ δὲ	περὶ	φαντασίας ἐν τοῖς Περὶ ψυχῆς
[1]	δὲ περὶ φαντασίας ἐν τοῖς	Περὶ	ψυχῆς εἴρηται͵ καὶ ἔστι μὲν
[2]	πλησίον τοῖς ἀγγείοις τιθεμένων ἢ	πεφυκότων	ἀναλαμβάνουσι τὰς ὀσμάς. Πρὸς δὲ
[3]	γὰρ ἐνίοις συμβαίνει καὶ αἰσθάνεσθαί	πῃ	καὶ ψόφων καὶ φωτὸς καὶ
[3]	καθεύδειν ἁπλῶς θατέρου ὑπάρχοντος θάτερόν	πῃ	ὑπάρχειν. Ὧν οὐθὲν ἐνύπνιον φατέον͵
[3]	Ὅταν γὰρ καθεύδῃ͵ κατιόντος τοῦ	πλείστου	αἵματος ἐπὶ τὴν ἀρχὴν συγκατέρχονται
[2]	οἷον ἡ γῆ δοκεῖ τοῖς	πλέουσι	κινεῖσθαι κινουμένης τῆς ὄψεως ὑπ΄
[3]	ἀναφέρεσθαι͵ ἣ πάλιν καταφερομένη ποιεῖ	πλῆθος	κινήσεως͵ εὐλόγως τούτοις οὐδὲν φαίνεται
[2]	θερμανθὲν ὑπὸ τοῦ θερμοῦ τὸ	πλησίον	θερμαίνει͵ καὶ τοῦτο διαδίδωσιν ἕως
[2]	ἔλαιον ταχέως λαμβάνει τὰς τῶν	πλησίον	ὀσμάς͵ καὶ οἱ οἶνοι τὸ
[2]	ἢ ὑποκιρναμένων ἀλλὰ καὶ τῶν	πλησίον	τοῖς ἀγγείοις τιθεμένων ἢ πεφυκότων
[3]	πάντα γὰρ τὰ τοιαῦτα πάθη	πνευματώδη	ὄντα πολλὴν ποιεῖ κίνησιν καὶ
[2]	ὅτι φαίνεται μὲν ὁ ἥλιος	ποδιαῖος͵	ἀντίφησι δὲ πολλάκις ἕτερόν τι
[1]	καὶ εἰδόσιν ὅμως ὁ ἥλιος	ποδιαῖος	εἶναι δοκεῖ. Ἀλλ΄ εἴτε δὴ
[2]	ἀέρα συνεχῆ ὄντα ποιόν τινα	ποιεῖ	καὶ τοιοῦτον οἷον αὐτὸς πάσχει·
[3]	τοιαῦτα πάθη πνευματώδη ὄντα πολλὴν	ποιεῖ	κίνησιν καὶ ταραχήν. Καθισταμένου δὲ
[3]	τόπον ἀναφέρεσθαι͵ ἣ πάλιν καταφερομένη	ποιεῖ	πλῆθος κινήσεως͵ εὐλόγως τούτοις οὐδὲν
[3]	ἑκάστου τῶν αἰσθητηρίων εἰρόμενά τε	ποιεῖ	τὰ ἐνύπνια͵ καὶ φαίνεσθαί τι
[2]	ἡ ὄψις πάσχει͵ οὕτω καὶ	ποιεῖ	τι. Ἐν γὰρ τοῖς ἐνόπτροις
[2]	ὑπὸ τοῦ ἀέρος͵ ἀλλὰ καὶ	ποιεῖ	τι καὶ κινεῖ͵ ὥσπερ καὶ
[1]	αὐτὸ καὶ ἐν τῷ ὕπνῳ	ποιεῖ	τὸ πάθος. Καὶ ὑγιαίνουσι δὲ
[1]	ὕπνοις συμβαίνει τὴν ψυχὴν τοῦτο	ποιεῖν·	ὁμοίως γὰρ ὅτι ἄνθρωπος καὶ
[3]	τοῦ ὕπνου ἡ δύναμις ὥστε	ποιεῖν	τοῦτο λανθάνειν. Ὥσπερ οὖν εἴ
[2]	τὸν τρόπον͵ ἕως ἂν στῇ͵	ποιεῖται	τὴν κίνησιν καὶ ἐν (ἀέρι
[2]	τῶν κατόπτρων ἀέρα συνεχῆ ὄντα	ποιόν	τινα ποιεῖ καὶ τοιοῦτον οἷον
[2]	μικρᾶς ὁμοιότητος τὸν μὲν τοὺς	πολεμίους	ὁρᾶν͵ τὸν δὲ τὸν ἐρώμενον·
[3]	ἐὰν ᾖ σκότος͵ φαίνεται εἴδωλα	πολλὰ	κινούμενα͵ ὥστ΄ ἐγκαλύπτεσθαι πολλά κις
[3]	εἴδωλα πολλὰ κινούμενα͵ ὥστ΄ ἐγκαλύπτεσθαι	πολλά	κις φοβουμένους. Ἐκ δὴ τούτων
[1]	τὰ προβαλλόμενα· συμβαίνει γὰρ αὐτοῖς	πολλάκις	ἄλλο τι παρὰ τὸ ἐνύπνιον
[3]	οὐκ ἔστι δὲ ὁ Κορίσκος	(πολλάκις	γὰρ καθεύδοντος λέγει τι ἐν
[3]	γίνεσθαι συνεχῶς͵ πολλάκις μὲν ὁμοίως͵	πολλάκις	δὲ διαλυομένας εἰς ἄλλα σχήματα
[2]	ὁ ἥλιος ποδιαῖος͵ ἀντίφησι δὲ	πολλάκις	ἕτερόν τι πρὸς τὴν φαντασίαν.
[1]	τι. Περὶ οὗ γὰρ αἰσθανόμεθα͵	πολλάκις	καὶ διανοούμεθά τι· οὕτω καὶ
[3]	τὴν κίνησιν ἑκάστην γίνεσθαι συνεχῶς͵	πολλάκις	μὲν ὁμοίως͵ πολλάκις δὲ διαλυομένας
[3]	τοῖς παιδίοις͵ οὐ γίνεται ἐνύπνια·	πολλὴ	γὰρ ἡ κίνησις διὰ τὴν
[3]	γὰρ συνέστηκεν ἡ φύσις ὥστε	πολλὴν	ἀναθυμίασιν πρὸς τὸν ἄνω τόπον
[3]	τὰ τοιαῦτα πάθη πνευματώδη ὄντα	πολλὴν	ποιεῖ κίνησιν καὶ ταραχήν. Καθισταμένου
[3]	διανοίας͵ καὶ ἀφανίζονται ὥσπερ παρὰ	πολὺ	πῦρ ἔλαττον καὶ λῦπαι καὶ
[2]	φωτός. Κἂν πρὸς ἓν χρῶμα	πολὺν	χρόνον βλέψωμεν ἢ λευκὸν ἢ
[3]	κατὰ τὸν βίον͵ τοῖς δὲ	πόρρω	που προελθούσης τῆς ἡλικίας ἰδεῖν
[3]	ἁφῆς͵ ἀσθενικῶς μέντοι καὶ οἷον	πόρρωθεν·	ἤδη γὰρ ἐν τῷ καθεύδειν
[2]	εἶτα μεταβάλλει εἰς φοινικοῦν κἄπειτα	πορφυροῦν͵	ἕως ἂν εἰς τὴν μέλαιναν
[3]	μικρὰς δίνας τὰς ἐν τοῖς	ποταμοῖς	γινομένας͵ οὕτω τὴν κίνησιν ἑκάστην
[2]	μεταβάλλου σιν͵ οἷον ἀπὸ τῶν	ποταμῶν͵	μάλιστα δὲ ἀπὸ τῶν τάχιστα
[1]	τῶν τῆς ψυχῆς φαίνεται͵ καὶ	πότερον	τοῦ νοητικοῦ τὸ πάθος ἐστὶ
[3]	τὸν βίον͵ τοῖς δὲ πόρρω	που	προελθούσης τῆς ἡλικίας ἰδεῖν πρότερον
[1]	τι παρὰ τὸ ἐνύπνιον τίθεσθαι	πρὸ	ὀμμάτων εἰς τὸν τόπον φάντασμα·
[1]	τὸ μνημονικὸν παράγγελμα τίθεσθαι τὰ	προβαλλόμενα·	συμβαίνει γὰρ αὐτοῖς πολλάκις ἄλλο
[3]	βίον͵ τοῖς δὲ πόρρω που	προελθούσης	τῆς ἡλικίας ἰδεῖν πρότερον μὴ
[3]	εὐλόγως τούτοις οὐδὲν φαίνεται φάντασμα.	Προϊούσης	δὲ τῆς ἡλικίας οὐδὲν ἄτοπον
[3]	δ΄ αὕτη φθαρῇ͵ ἥδε. Καὶ	πρὸς	ἀλλήλας δὴ ἔχουσιν ὥσπερ οἱ
[2]	ᾖ τὸ πάθος͵ καὶ κινεῖσθαι	πρὸς	αὐτά. Αἴτιον δὲ τοῦ συμβαίνειν
[2]	ἢ πεφυκότων ἀναλαμβάνουσι τὰς ὀσμάς.	Πρὸς	δὲ τὴν ἐξ ἀρχῆς (σκέψιν
[2]	ἐμμένει τὰ αἰσθήματα αἰσθητὰ ὄντα͵	πρὸς	δὲ τούτοις ὅτι ῥᾳδίως ἀπατώμεθα
[2]	ὄμμασιν ὑπὸ τοῦ φωτός. Κἂν	πρὸς	ἓν χρῶμα πολὺν χρόνον βλέψωμεν
[3]	γὰρ ἐκεῖθεν ἀφικνεῖσθαι τὴν κίνησιν	πρὸς	τὴν ἀρχὴν καὶ ἐγρηγορὼς (δοκεῖ
[2]	ἀντίφησι δὲ πολλάκις ἕτερόν τι	πρὸς	τὴν φαντασίαν. Καὶ τῇ ἐπαλλάξει
[3]	ἡ φύσις ὥστε πολλὴν ἀναθυμίασιν	πρὸς	τὸν ἄνω τόπον ἀναφέρεσθαι͵ ἣ
[2]	ἂν τὴν ὄψιν μεταβάλωμεν. Κἂν	πρὸς	τὸν ἥλιον βλέψαντες ἢ ἄλλο
[1]	ἕκαστον δὲ τούτων ὥσπερ ἐγρηγορότος	προσβάλλει	μέν πως τῇ αἰσθήσει͵ οὐχ
[1]	ἄν τῳ τοῦτο͵ εἴ τις	προσέχοι	τὸν νοῦν καὶ πειρῷτο μνημονεύειν
[3]	τοῖς αἰσθητηρίοις͵ δῆλον͵ ἐάν τις	προσέχων	πειρᾶται μνημονεύειν ἃ πάσχομεν καταφερόμενοί
[1]	δόξῃ· οὐ γὰρ μόνον τὸ	προσιόν	φαμεν ἄνθρωπον ἢ ἵππον εἶναι͵
[1]	ἄνθρωπος καὶ ὅτι λευκὸς ὁ	προσιὼν	δοκοῦ μεν ὁρᾶν. Ἔτι παρὰ
[3]	που προελθούσης τῆς ἡλικίας ἰδεῖν	πρότερον	μὴ ἑωρακόσιν. Τὸ δ΄ αἴτιον
[3]	τὸ ἐν ὕπνῳ φάντασμα πᾶν.	Πρῶτον	μὲν γὰρ ἐνίοις συμβαίνει καὶ
[2]	ᾗ συμβαίνει τὴν ὄψιν ὁρᾶν͵	πρῶτον	μὲν τοιοῦτον τὴν χρόαν͵ εἶτα
[1]	ταῦτα περὶ ἐνυπνίου ἐπιζητητέον͵ καὶ	πρῶτον	(τίνι τῶν τῆς ψυχῆς φαίνεται͵
[3]	καὶ ἀφανίζονται ὥσπερ παρὰ πολὺ	πῦρ	ἔλαττον καὶ λῦπαι καὶ ἡδοναὶ
[3]	ἐνύπνια͵ οἷον τοῖς μελαγχολικοῖς καὶ	πυρέττουσι	καὶ οἰνωμένοις· πάντα γὰρ τὰ
[2]	πάθεσιν ὦσιν. Διὸ καὶ τοῖς	πυρέττουσιν	ἐνίοτε φαίνεται ζῷα ἐν τοῖς
[2]	δ΄ ἐστὶ τὸ ἐνύπνιον͵ καὶ	πῶς	γίνεται͵ ἐκ τῶν περὶ τὸν
[1]	ἦν καὶ ἀκούειν ἁπλῶς. Ἀλλὰ	πῶς	δὴ καὶ τίνα τρόπον͵ ἐπισκεπτέον.
[1]	τούτων ὥσπερ ἐγρηγορότος προσβάλλει μέν	πως	τῇ αἰσθήσει͵ οὐχ οὕτω δὲ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/11/2009