Chapitre
[2]	φύσις σπέρματος καὶ καταμηνίων) ὁ	δ΄	ἀὴρ κινεῖται ὑπ΄ αὐτῶν͵ καὶ
[3]	ἰδεῖν πρότερον μὴ ἑωρακόσιν. Τὸ	δ΄	αἴτιον τοῦ μὴ γίνεσθαι παραπλήσιον
[1]	φαντάσματα ἐνίοτε ἄλλα ἐννοοῦμεν. Φανείη	δ΄	ἄν τῳ τοῦτο͵ εἴ τις
[3]	ἐξ αὐτοῦ ἡ κίνησις͵ ἂν	δ΄	αὕτη φθαρῇ͵ ἥδε. Καὶ πρὸς
[1]	τῷ αἰσθητικῷ τὸ φανταστικόν͵ τὸ	δ΄	εἶναι φανταστικῷ καὶ αἰσθητικῷ ἕτερον͵
[3]	κινῆται τὴν οἰκείαν κίνησιν. Ὥσπερ	δ΄	εἴπομεν ὅτι ἄλλοι δι΄ ἄλλο
[1]	ἐνέργειαν αἰσθήσεως γινομένη κίνησις͵ τὸ	δ΄	ἐνύπνιον φάντασμά τι φαίνεται εἶναι
[2]	τις ἂν καὶ ἀπορήσειεν. Ἅμα	δ΄	ἐξ αὐτοῦ δῆλον ὅτι ὥσπερ
[2]	ὁ δειλὸς ἐν φόβῳ͵ ὁ	δ΄	ἐρωτικὸς ἐν ἔρωτι͵ ὥστε δοκεῖν
[2]	τούτου δ΄ ᾗ φανταστικόν. ~Τί	δ΄	ἐστὶ τὸ ἐνύπνιον͵ καὶ πῶς
[1]	ὅλως αἰσθήσεως τὸ αἰσθάνεσθαι͵ κοινὰ	δ΄	ἐστὶ τῶν αἰσθήσεων οἷον σχῆμα
[3]	δυνάμει αἱ δὲ ἐνεργείᾳ. Οὕτω	δ΄	ἔχουσιν ὥστε ἐν τῇ κινήσει
[1]	ἐν ἡμῖν γνωρίζομέν τι. Εἰ	δ΄	ἡ χρῆσις ὄψεως ὅρασις͵ καὶ
[1]	μέν ἐστι τὸ ἐνυπνιάζειν͵ τούτου	δ΄	ᾗ φανταστικόν. ~Τί δ΄ ἐστὶ
[2]	τῆς ἁφῆς ἡ ὅψις. Εἰ	δ΄	ἦν ἡ ἁφὴ μόνη͵ κἂν
[2]	καὶ ὑπὸ τοῦ αἰσθητοῦ· λέγω	δ΄	οἷον ἡ γῆ δοκεῖ τοῖς
[1]	καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα͵ ἴδια	δ΄	οἷον χρῶμα ψόφος χυμός͵ ἀδυνατεῖ
[3]	εἴ τινα λανθάνοι ὑποβαλλόμενος ὁ	δάκτυλος	τῷ (ὀφθαλμῷ͵ οὐ μόνον φανεῖται
[2]	φαντασίαν. Καὶ τῇ ἐπαλλάξει τῶν	δακτύλων	τὸ ἓν δύο φαίνεται͵ ἀλλ΄
[3]	οὐδὲν ἀντιφήσει τῇ φαντασίᾳ. Ὅτι	δὲ	ἀληθῆ λέγομεν καὶ εἰσὶ κινήσεις
[2]	οἷον ἀπὸ τῶν ποταμῶν͵ μάλιστα	δὲ	ἀπὸ τῶν τάχιστα ῥεόντων͵ φαίνεται
[3]	ἐπιπολάζει καὶ τὰ μικρά· νύκτωρ	δὲ	δι΄ ἀργίαν τῶν κατὰ μόριον
[3]	συνεχῶς͵ πολλάκις μὲν ὁμοίως͵ πολλάκις	δὲ	διαλυομένας εἰς ἄλλα σχήματα διὰ
[2]	ἐκρίνομεν τὸ ἓν δύο. Τοῦ	δὲ	διεψεῦσθαι αἴτιον ὅτι οὐ μόνον
[3]	καὶ κενταύροις ταχέως μεταβάλλοντα. Τούτων	δὲ	ἕκαστόν ἐστιν͵ ὥσπερ εἴρηται͵ ὑπόλειμμα
[2]	ἐν τοῖς πάθεσιν ὄντες͵ ἄλλοι	δὲ	ἐν ἄλλοις͵ οἷον ὁ δειλὸς
[3]	κινήσεις͵ αἱ μὲν δυνάμει αἱ	δὲ	ἐνεργείᾳ. Οὕτω δ΄ ἔχουσιν ὥστε
[3]	ἡδοναὶ μικραὶ παρὰ μεγάλας͵ παυσαμένων	δὲ	ἐπιπολάζει καὶ τὰ μικρά· νύκτωρ
[2]	τοῖς ὄμμασι διαφορὰ ἄδηλος͵ ἔνεστι	δέ	(ἡ γὰρ αὐτὴ φύσις σπέρματος
[3]	Κορίσκος͵ ἀλλ΄ οὐ Κορίσκος. Ὅτε	δὲ	ᾐσθάνετο͵ οὐκ ἔλεγε Κορίσκον τὸ
[3]	ἀλλοῖον ἢ οἷόν ἐστιν͵ ἠρεμήσαντος	δὲ	καθαρὰ καὶ φανερά͵ οὕτω καὶ
[3]	ἀπὸ τῆς ἀκοῆς ἀκούειν͵ ὁμοιοτρόπως	δὲ	καὶ ἀπὸ τῶν ἄλλων αἰσθητηρίων·
[2]	(γὰρ) τὰ ἠρεμοῦντα κινούμενα. Γίνονται	δὲ	καὶ ἀπὸ τῶν μεγάλων ψόφων
[3]	ἀκούοντες ἐγερθέντες σαφῶς ἐγνώρισαν. Ἔνιοι	δὲ	καὶ ἀποκρίνονται ἐρωτώμενοι· ἐνδέχεται γὰρ
[3]	ποιεῖ κίνησιν καὶ ταραχήν. Καθισταμένου	δὲ	καὶ διακρινομένου τοῦ αἵματος ἐν
[1]	ποιεῖ τὸ πάθος. Καὶ ὑγιαίνουσι	δὲ	καὶ εἰδόσιν ὅμως ὁ ἥλιος
[1]	μύοντα καὶ καθεύδοντα ὁρᾶν͵ ὁμοίως	δὲ	καὶ ἐπὶ τῶν λοιπῶν͵ δῆλον
[1]	ὅτι ψεῦδος͵ ὥσπερ ἐγρηγορόσιν͵ ὁτὲ	δὲ	κατέχεται καὶ ἀκολουθεῖ τῷ φαντάσματι;
[3]	ὅτι ἐνύπνιον τὸ φαινόμενον) ἐὰν	δὲ	λανθάνῃ ὅτι καθεύδει͵ οὐδὲν ἀντιφήσει
[2]	μὴ λανθάνειν ὅτι ψεῦδος͵ ἐὰν	δὲ	μεῖζον ᾖ τὸ πάθος͵ καὶ
[2]	ἀφανισθῇ. Καὶ ἀπὸ τῶν κινουμένων	δὲ	μεταβάλλου σιν͵ οἷον ἀπὸ τῶν
[2]	ἔνδηλος γίνεται ὁπηλικηοῦν οὖσα. Τοῦ	δὲ	μὴ ἀπιέναι ταχέως ἐκ τῶν
[3]	εἶναι δύο τὸ ἕν͵ ἂν	δὲ	μὴ λανθάνῃ͵ φανεῖται μὲν οὐ
[1]	μηδὲν ὁρᾶν μηδὲν ἀληθές͵ τὸ	δὲ	μηδὲν πάσχειν τὴν αἴσθησιν οὐκ
[2]	ὁποιασοῦν ἁφῆς αἰσθάνεται μάλιστα (δεῖ	δὲ	νοῆσαι οἷον τρίψιν οὖσαν τὴν
[3]	φαίνεται μὲν Κορίσκος͵ οὐκ ἔστι	δὲ	ὁ Κορίσκος (πολλάκις γὰρ καθεύδοντος
[2]	ἐν βάθει καὶ ἐπιπολῆς. Φανερὸν	δὲ	ὅταν συνεχῶς αἰσθανώμεθά τι· μεταφερόντων
[3]	Φαίνεται μὲν οὖν πάντως͵ δοκεῖ	δὲ	οὐ πάντως τὸ φαινόμενον͵ ἀλλ΄
[3]	λανθάνῃ͵ φανεῖται μὲν οὐ δόξει	δέ͵	οὕτω καὶ ἐν τοῖς ὕπνοις͵
[2]	ἐκμάξαι τὴν τοιαύτην κηλίδα͵ ἐὰν	δὲ	παλαιόν͵ ῥᾷον. Αἴτιον δέ͵ ὥσπερ
[3]	ὁτὲ δὲ φαίνεται μέν͵ διεστραμμένον	δὲ	πάμπαν͵ ὥστε φαίνεσθαι ἀλλοῖον ἢ
[1]	οἷον χρῶμα ψόφος χυμός͵ ἀδυνατεῖ	δὲ	πάντα μύοντα καὶ καθεύδοντα ὁρᾶν͵
[1]	ἐννοοῦμεν τῇ δόξῃ δοξάζομεν. Δῆλον	δὲ	περὶ τούτων ἁπάντων τό γε
[1]	ἐνυπνιάζειν͵ ἀλλὰ τῷ αὐτῷ. Ἐπεὶ	δὲ	περὶ φαντασίας ἐν τοῖς Περὶ
[2]	μὲν ὁ ἥλιος ποδιαῖος͵ ἀντίφησι	δὲ	πολλάκις ἕτερόν τι πρὸς τὴν
[3]	ἑωρακέναι κατὰ τὸν βίον͵ τοῖς	δὲ	πόρρω που προελθούσης τῆς ἡλικίας
[2]	ᾧ τὰ φαντάσματα γίνεται. Τούτου	δὲ	σημεῖον ὅτι φαίνεται μὲν ὁ
[3]	τῆς ὄψεως καταφερόμενα ὁρᾶν͵ διὰ	δὲ	τὰ ἀπὸ τῆς ἀκοῆς ἀκούειν͵
[1]	~Περὶ Ἐνυπνίων. ~(Μετὰ	δὲ	ταῦτα περὶ ἐνυπνίου ἐπιζητητέον͵ καὶ
[2]	συμβαίνει τοῦτον τὸν τρόπον. Ὅτι	δὲ	ταχὺ τὰ αἰσθητήρια καὶ μικρᾶς
[3]	εἰρημένης κινήσεως ἀφανίζονται πάμπαν͵ ὁτὲ	δὲ	τεταραγμέναι φαίνονται αἱ ὄψεις καὶ
[2]	πεφυκότων ἀναλαμβάνουσι τὰς ὀσμάς. Πρὸς	δὲ	τὴν ἐξ ἀρχῆς (σκέψιν ὑποκείσθω
[3]	τούτοις οὐδὲν φαίνεται φάντασμα. Προϊούσης	δὲ	τῆς ἡλικίας οὐδὲν ἄτοπον φανῆναι
[3]	τοῦ ὑπνωτικοῦ͵ φαίνεται μέν͵ λέγει	δέ	τι ἐν αὐτῷ ὅτι φαίνεται
[1]	καὶ πειρῷτο μνημονεύειν ἀναστάς. Ἤδη	δέ	τινες καὶ ἑωράκασιν ἐνύπνια τοιαῦτα͵
[3]	καθεύδει͵ τοῦτ΄ ἐστὶν ἐνύπνιον. Ἤδη	δέ	τισι συμβέβηκεν (μηδὲν ἐνύπνιον ἑωρακέναι
[1]	ζῴων ὑπάρχει ὁ ὕπνος͵ ἄλλῳ	δὲ	τὸ ἐνυπνιάζειν͵ ἀλλὰ τῷ αὐτῷ.
[2]	ὥσπερ ἔκμαξιν καὶ ἀνάπλυσιν) διὰ	δὲ	τὸ καθαρὸν ἔνδηλος γίνεται ὁπηλικηοῦν
[2]	τὸ καθαρὸν εἰς βάθος͵ διὰ	δὲ	τὸ λεῖον πάντῃ. Ἐν δὲ
[2]	αἰσθητήριον͵ φανερὸν ἐκ τούτων. Μαρτυρεῖ	δὲ	τοῖς εἰρημένοις καὶ τὰ περὶ
[2]	δὲ τὸ λεῖον πάντῃ. Ἐν	δὲ	τοῖς παλαιοῖς οὐκ ἐμμένει͵ ὅτι
[1]	οὔτ΄ ἀληθῶς οὔτε ψευδῶς. Ἐν	δὲ	τοῖς ὕπνοις συμβαίνει τὴν ψυχὴν
[2]	μὲν τοὺς πολεμίους ὁρᾶν͵ τὸν	δὲ	τὸν ἐρώμενον· καὶ ταῦτα ὅσῳ
[2]	τοιοῦτον οἷον αὐτὸς πάσχει· ὁ	δὲ	τοῦ κατόπτρου τὴν ἐπιφάνειαν. Ὥσπερ
[3]	ἁλός οὕτως ἔνεισι δυνάμει͵ ἀνειμένου	δὲ	τοῦ κωλύοντος ἐνεργοῦσιν͵ καὶ λυόμεναι
[2]	καὶ κινεῖσθαι πρὸς αὐτά. Αἴτιον	δὲ	τοῦ συμβαίνειν ταῦτα τὸ μὴ
[2]	τὰ αἰσθήματα αἰσθητὰ ὄντα͵ πρὸς	δὲ	τούτοις ὅτι ῥᾳδίως ἀπατώμεθα περὶ
[1]	καὶ τὰς ἄλλας αἰσθήσεις͵ ἕκαστον	δὲ	τούτων ὥσπερ ἐγρηγορότος προσβάλλει μέν
[2]	ἐλάσσονος ὁμοιότητος φαίνεται. Τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον καὶ ἐν ὀργαῖς καὶ
[1]	μέντοι τοῦτο ὃ οἴεται. Ἐν	δὲ	τῷ ὕπνῳ ὑπόκειται μηδὲν ὁρᾶν
[2]	τοῦ κατόπτρου τὴν ἐπιφάνειαν. Ὥσπερ	δὲ	τῶν ἱματίων͵ τὰ μάλιστα καθαρὰ
[2]	καὶ ἐν τοῖς ὑγροῖς. Ὁμοίως	δὲ	ὑπολαβεῖν τοῦτο δεῖ καὶ ἐπ΄
[3]	φανεραὶ καθισταμένης τῆς ταραχῆς. Δεῖ	δὲ	ὑπολαβεῖν ὥσπερ τὰς μικρὰς δίνας
[3]	μὲν οὐθὲν φαίνεται εἴδωλον͵ ὁτὲ	δὲ	φαίνεται μέν͵ διεστραμμένον δὲ πάμπαν͵
[1]	φανταστικῷ καὶ αἰσθητικῷ ἕτερον͵ ἔστι	δὲ	φαντασία ἡ ὑπὸ τῆς κατ΄
[2]	μάλιστα τὰς ἐλαχίστας κινήσεις. Ὁ	δὲ	χαλκὸς διὰ μὲν τὸ λεῖος
[1]	πως τῇ αἰσθήσει͵ οὐχ οὕτω	δὲ	ὥσπερ ἐγρηγορότος· καὶ ὁτὲ μὲν
[2]	ἐὰν δὲ παλαιόν͵ ῥᾷον. Αἴτιον	δέ͵	ὥσπερ (εἴπομεν͵ ὅτι οὐ μόνον
[2]	εἶναι ὁποιασοῦν ἁφῆς αἰσθάνεται μάλιστα	(δεῖ	δὲ νοῆσαι οἷον τρίψιν οὖσαν
[3]	γίνονται φανεραὶ καθισταμένης τῆς ταραχῆς.	Δεῖ	δὲ ὑπολαβεῖν ὥσπερ τὰς μικρὰς
[2]	ὑγροῖς. Ὁμοίως δὲ ὑπολαβεῖν τοῦτο	δεῖ	καὶ ἐπ΄ ἀλλοιώσεως· τὸ γὰρ
[3]	φοβουμένους. Ἐκ δὴ τούτων ἁπάντων	δεῖ	συλλογίσασθαι ὅτι ἐστὶ τὸ ἐνύπνιον
[2]	δὲ ἐν ἄλλοις͵ οἷον ὁ	δειλὸς	ἐν φόβῳ͵ ὁ δ΄ ἐρωτικὸς
[2]	ἀκριβῶς δηλοῖ ὅ τι ἂν	δέξηται͵	καὶ τὸ μάλιστα τὰς ἐλαχίστας
[3]	οὐθὲν ἐνύπνιον φατέον͵ οὐδ΄ ὅσαι	δὴ	ἐν τῷ ὕπνῳ γίνονται ἀληθεῖς
[3]	φθαρῇ͵ ἥδε. Καὶ πρὸς ἀλλήλας	δὴ	ἔχουσιν ὥσπερ οἱ πεπλασμένοι βάτραχοι
[3]	ἐκεῖνον Κορίσκον τὸν ἀληθινόν. Ὃ	δὴ	καὶ αἰσθανόμενον λέγει τοῦτο͵ ἐὰν
[1]	καὶ ἀκούειν ἁπλῶς. Ἀλλὰ πῶς	δὴ	καὶ τίνα τρόπον͵ ἐπισκεπτέον. Ὑποκείσθω
[1]	ποδιαῖος εἶναι δοκεῖ. Ἀλλ΄ εἴτε	δὴ	ταὐτὸν εἴθ΄ ἕτερον τὸ φανταστικὸν
[2]	κινούμενος ἕτερον· καὶ τοῦ τον	δὴ	τὸν τρόπον͵ ἕως ἂν στῇ͵
[3]	ἐγκαλύπτεσθαι πολλά κις φοβουμένους. Ἐκ	δὴ	τούτων ἁπάντων δεῖ συλλογίσασθαι ὅτι
[3]	τῆς ὄψεως ὑπ΄ ἄλλου. ~Ἐκ	δὴ	τούτων φανερὸν ὅτι οὐ μόνον
[2]	τῶν ὁμοίων ὁμοίως. Ταῦτά γε	δὴ	φανερῶς συμβαίνει τοῦτον τὸν τρόπον.
[2]	κηλιδοῦται· τὸ γὰρ καθαρὸν ἀκριβῶς	δηλοῖ	ὅ τι ἂν δέξηται͵ καὶ
[1]	ὃ ἐννοοῦμεν τῇ δόξῃ δοξάζομεν.	Δῆλον	δὲ περὶ τούτων ἁπάντων τό
[3]	κινήσεις φανταστικαὶ ἐν τοῖς αἰσθητηρίοις͵	δῆλον͵	ἐάν τις προσέχων πειρᾶται μνημονεύειν
[1]	δὲ καὶ ἐπὶ τῶν λοιπῶν͵	δῆλον	ὅτι οὐκ αἰσθανόμεθα οὐδὲν ἐν
[1]	εἰς τὸν τόπον φάντασμα· ὥστε	δῆλον	ὅτι οὐκ ἐνύπνιον πᾶν τὸ
[2]	ἀπορήσειεν. Ἅμα δ΄ ἐξ αὐτοῦ	δῆλον	ὅτι ὥσπερ καὶ ἡ ὄψις
[3]	Ὥσπερ δ΄ εἴπομεν ὅτι ἄλλοι	δι΄	ἄλλο πάθος εὐαπάτητοι͵ οὕτως ὁ
[3]	καὶ τὰ μικρά· νύκτωρ δὲ	δι΄	ἀργίαν τῶν κατὰ μόριον αἰσθήσεων
[3]	ἀπὸ τῆς ὄψεως καταφερόμενα ὁρᾶν͵	διὰ	δὲ τὰ ἀπὸ τῆς ἀκοῆς
[2]	καὶ ὥσπερ ἔκμαξιν καὶ ἀνάπλυσιν)	διὰ	δὲ τὸ καθαρὸν ἔνδηλος γίνεται
[2]	μὲν τὸ καθαρὸν εἰς βάθος͵	διὰ	δὲ τὸ λεῖον πάντῃ. Ἐν
[3]	καὶ φαίνεσθαί τι καὶ δοκεῖν	διὰ	μὲν τὰ ἀπὸ τῆς ὄψεως
[2]	καὶ εἰς βάθος καὶ πάντῃ͵	διὰ	μὲν τὸ καθαρὸν εἰς βάθος͵
[2]	ἐλαχίστας κινήσεις. Ὁ δὲ χαλκὸς	διὰ	μὲν τὸ λεῖος εἶναι ὁποιασοῦν
[2]	ὄντες. Διὸ γινομένων τῶν καταμηνίων	διὰ	ταραχὴν καὶ φλεγμασίαν αἱματικὴν ἡμῖν
[3]	δὲ διαλυομένας εἰς ἄλλα σχήματα	διὰ	τὴν ἀντίκρουσιν. Διὸ καὶ μετὰ
[3]	ἐνύπνια· πολλὴ γὰρ ἡ κίνησις	διὰ	τὴν ἀπὸ τῆς τροφῆς θερμότητα.
[2]	σκότος· συμβαίνει γὰρ μηδὲν ὁρᾶν	διὰ	τὴν ἔτι ὑποῦσαν κίνησιν ἐν
[3]	αἰσθήσεων καὶ ἀδυναμίαν τοῦ ἐνεργεῖν͵	διὰ	τὸ ἐκ τῶν ἔξω εἰς
[3]	καὶ ἀκούειν καὶ αἰσθάνεσθαι͵ καὶ	διὰ	τὸ τὴν ὄψιν ἐνίοτε κινεῖσθαι
[3]	πάθος εὐαπάτητοι͵ οὕτως ὁ καθεύδων	διὰ	τὸν ὕπνον καὶ τὸ κινεῖσθαι
[3]	κύριον καὶ τὸ ἐπικρῖνον͵ ἀλλὰ	διὰ	τοῦτο ἐκεῖνον Κορίσκον τὸν ἀληθινόν.
[2]	εἶναι καὶ λεῖον· διαδεύται γὰρ	διὰ	τῶν τοιούτων καὶ εἰς βάθος
[3]	γε τῶν νεωτέρων καὶ πάμπαν	διαβλέπουσιν͵	ἐὰν ᾖ σκότος͵ φαίνεται εἴδωλα
[2]	τὸ καθαρὸν εἶναι καὶ λεῖον·	διαδεύται	γὰρ διὰ τῶν τοιούτων καὶ
[2]	τὸ πλησίον θερμαίνει͵ καὶ τοῦτο	διαδίδωσιν	ἕως τῆς ἀρχῆς. Ὥστε καὶ
[2]	εὐλόγως͵ ὅταν ᾖ τὰ καταμήνια͵	διακεῖται	ὥσπερ καὶ ἕτερον μέρος ὁτιοῦν·
[3]	καὶ ταραχήν. Καθισταμένου δὲ καὶ	διακρινομένου	τοῦ αἵματος ἐν τοῖς ἐναίμοις͵
[3]	πολλάκις μὲν ὁμοίως͵ πολλάκις δὲ	διαλυομένας	εἰς ἄλλα σχήματα διὰ τὴν
[3]	ἐνεργουσῶν τῶν (αἰσθήσεων καὶ τῆς	διανοίας͵	καὶ ἀφανίζονται ὥσπερ παρὰ πολὺ
[1]	οὗ γὰρ αἰσθανόμεθα͵ πολλάκις καὶ	διανοούμεθά	τι· οὕτω καὶ ἐν τοῖς
[1]	ἔστι τοῦ δοξάζοντος οὐδὲ τοῦ	διανοουμένου	τὸ πάθος τοῦτο ὃ καλοῦμεν
[2]	μὲν ἡ ἐν τοῖς ὄμμασι	διαφορὰ	ἄδηλος͵ ἔνεστι δέ (ἡ γὰρ
[2]	ταχὺ τὰ αἰσθητήρια καὶ μικρᾶς	διαφορᾶς	αἰσθάνεται͵ σημεῖον τὸ ἐπὶ τῶν
[2]	οὖν καὶ ὑπὸ τῶν μικρῶν	διαφορῶν	γίνεται κίνησις͵ καὶ ὅτι ταχεῖα
[3]	εἴδωλον͵ ὁτὲ δὲ φαίνεται μέν͵	διεστραμμένον	δὲ πάμπαν͵ ὥστε φαίνεσθαι ἀλλοῖον
[2]	τὸ ἓν δύο. Τοῦ δὲ	διεψεῦσθαι	αἴτιον ὅτι οὐ μόνον τοῦ
[3]	δὲ ὑπολαβεῖν ὥσπερ τὰς μικρὰς	δίνας	τὰς ἐν τοῖς ποταμοῖς γινομένας͵
[2]	γὰρ φύσει τυγχάνουσι φλεβώδεις ὄντες.	Διὸ	γινομένων τῶν καταμηνίων διὰ ταραχὴν
[3]	ἄλλα σχήματα διὰ τὴν ἀντίκρουσιν.	Διὸ	καὶ μετὰ τὴν τροφὴν καὶ
[2]	μᾶλλον ἐν τοῖς πάθεσιν ὦσιν.	Διὸ	καὶ τοῖς πυρέττουσιν ἐνίοτε φαίνεται
[2]	ἐνέργειαν αἴσθησις͵ ἀνάγκη τοῦτο συμβαίνειν.	Διὸ	τὸ πάθος ἐστὶν οὐ μόνον
[1]	ὅμως ὁ ἥλιος ποδιαῖος εἶναι	δοκεῖ.	Ἀλλ΄ εἴτε δὴ ταὐτὸν εἴθ΄
[3]	ἀντιφῇ. Φαίνεται μὲν οὖν πάντως͵	δοκεῖ	δὲ οὐ πάντως τὸ φαινόμενον͵
[3]	κινήσεις εἰσαγγέλλειν τὸ ἓν δύο	δοκεῖ.	Ὅλως γὰρ τὸ ἀφ΄ ἑκάστης
[3]	πρὸς τὴν ἀρχὴν καὶ ἐγρηγορὼς	(δοκεῖ	ὁρᾶν καὶ ἀκούειν καὶ αἰσθάνεσθαι͵
[3]	τῶν ἐν τοῖς αἰσθητηρίοις͵ καὶ	δοκεῖ	τὸ ὅμοιον αὐτὸ εἶναι τὸ
[2]	λέγω δ΄ οἷον ἡ γῆ	δοκεῖ	τοῖς πλέουσι κινεῖσθαι κινουμένης τῆς
[2]	δ΄ ἐρωτικὸς ἐν ἔρωτι͵ ὥστε	δοκεῖν	ἀπὸ μικρᾶς ὁμοιότητος τὸν μὲν
[3]	ἐνύπνια͵ καὶ φαίνεσθαί τι καὶ	δοκεῖν	διὰ μὲν τὰ ἀπὸ τῆς
[3]	τὸ τὴν ὄψιν ἐνίοτε κινεῖσθαι	δοκεῖν͵	οὐ κινουμένην͵ ὁρᾶν φαμεν͵ καὶ
[1]	καὶ ὅτι λευκὸς ὁ προσιὼν	δοκοῦ	μεν ὁρᾶν. Ἔτι παρὰ τὸ
[1]	ἑωράκασιν ἐνύπνια τοιαῦτα͵ οἷον οἱ	δοκοῦντες	κατὰ τὸ μνημονικὸν παράγγελμα τίθεσθαι
[1]	λευκὸν ἢ καλόν· ὧν ἡ	δόξα	ἄνευ αἰσθήσεως οὐδὲν ἂν φήσειεν͵
[1]	ἐγρηγορότος· καὶ ὁτὲ μὲν ἡ	δόξα	λέγει ὅτι ψεῦδος͵ ὥσπερ ἐγρηγορόσιν͵
[1]	ὅτι ὃ ἐννοοῦμεν τῇ δόξῃ	δοξάζομεν.	Δῆλον δὲ περὶ τούτων ἁπάντων
[1]	μὲν οὖν οὐκ ἔστι τοῦ	δοξάζοντος	οὐδὲ τοῦ διανοουμένου τὸ πάθος
[3]	μὴ λανθάνῃ͵ φανεῖται μὲν οὐ	δόξει	δέ͵ οὕτω καὶ ἐν τοῖς
[3]	οὐ μόνον φανεῖται ἀλλὰ καὶ	δόξει	εἶναι δύο τὸ ἕν͵ ἂν
[1]	καὶ ὅτι ὃ ἐννοοῦμεν τῇ	δόξῃ	δοξάζομεν. Δῆλον δὲ περὶ τούτων
[1]	αἰσθανόμεθα. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τῇ	δόξῃ·	οὐ γὰρ μόνον τὸ προσιόν
[3]	αἱ ἐνοῦσαι κινήσεις͵ αἱ μὲν	δυνάμει	αἱ δὲ ἐνεργείᾳ. Οὕτω δ΄
[3]	τηκομένου τοῦ ἁλός οὕτως ἔνεισι	δυνάμει͵	ἀνειμένου δὲ τοῦ κωλύοντος ἐνεργοῦσιν͵
[2]	τὸ μὴ κατὰ τὴν αὐτὴν	δύναμιν	κρίνειν τό τε κύριον καὶ
[3]	καὶ τοσαύτη τοῦ ὕπνου ἡ	δύναμις	ὥστε ποιεῖν τοῦτο λανθάνειν. Ὥσπερ
[3]	δύο κινήσεις εἰσαγγέλλειν τὸ ἓν	δύο	δοκεῖ. Ὅλως γὰρ τὸ ἀφ΄
[3]	φαμεν͵ καὶ τῷ τὴν ἁφὴν	δύο	κινήσεις εἰσαγγέλλειν τὸ ἓν δύο
[2]	φαίνεται͵ ἀλλ΄ ὅμως οὔ φαμεν	δύο·	κυριωτέρα γὰρ τῆς ἁφῆς ἡ
[3]	φανεῖται ἀλλὰ καὶ δόξει εἶναι	δύο	τὸ ἕν͵ ἂν δὲ μὴ
[2]	μόνη͵ κἂν ἐκρίνομεν τὸ ἓν	δύο.	Τοῦ δὲ διεψεῦσθαι αἴτιον ὅτι
[2]	ἐπαλλάξει τῶν δακτύλων τὸ ἓν	δύο	φαίνεται͵ ἀλλ΄ ὅμως οὔ φαμεν
[2]	καὶ ἀπὸ τῶν μεγάλων ψόφων	δύσκωφοι	καὶ ἀπὸ τῶν ἰσχυρῶν ὀσμῶν
[2]	καὶ ἀπὸ τῶν ἰσχυρῶν ὀσμῶν	δύσοσμοι͵	καὶ ἐπὶ τῶν ὁμοίων ὁμοίως.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/11/2009