Section, chapitre
[1, 10]	πρὸς τὴν διάνοιαν, ὅταν ἐφ´	ᾧ	ἔδωκεν διανοηθείς. Εἰ δή τινες
[1, 10]	μὴ χρῆται τῷ ὀνόματι ἐφ´	ᾧ	οἰόμενος ἐρωτᾶσθαι ὁ ἐρωτώμενος ἔδωκεν;
[1, 4]	ταὐτὸ σημαίνειν ἂν δόξειεν, οἷον	ἐγώ	ς´ ἔθηκα δοῦλον ὄντ´ ἐλεύθερον"
[1, 10]	δέ τις ἀξιοῖ διαιρεῖν, ὅτι	λέγω	δὲ σιγῶντα λέγειν τὰ μὲν
[1, 8]	γένοιντ´ ἂν συλλογισμοὶ καὶ ἔλεγχοι.	Λέγω	δὲ σοφιστικὸν ἔλεγχον καὶ συλλογισμὸν
[1, 9]	καὶ κατὰ ἰατρικὴν ὁ ἰατρικός·	λέγω	δὲ τὸ κατὰ τὴν τέχνην
[1, 13]	ἤ τι τοιοῦτον ἐν τῷ	λόγῳ	αὐτῶν προσδηλοῦται, κατηγορουμένων† ἐπὶ τούτοις.
[1, 10]	ἐστιν· οὐ γὰρ ἐν τῷ	λόγῳ	ἐστὶ τὸ πρὸς τὴν διάνοιαν
[1, 4]	ὡς γινώσκοντα σημῆναι τούτῳ τῷ	λόγῳ.	Καὶ ἆρα ὃ ὁρᾷ τις,
[1, 6]	πάλιν, ὡς ἐν τῷ Μελίσσου	λόγῳ,	τὸ αὐτὸ εἶναι λαμβάνει τὸ
[1, 15]	Ὅταν τ´ ἐπὶ τῶν μερῶν	διδῷ	τις τὸ καθ´ ἕκαστον, ἐπάγοντα
[1, 8]	δ´ ἔχομεν αὐτοὺς τῇ αὐτῇ	μεθόδῳ,	δῆλον· παρ´ ὅσα γὰρ φαίνεται
[1, 15]	τῶν ἐναντίων καὶ μείω καὶ	μείζω	φαίνεται καὶ χείρω καὶ βελτίω
[1, 6]	Οἱ δὲ παρὰ τὸ τὰ	πλείω	ἐρωτήματα ἓν ποιεῖν ἐν τῷ
[1, 5]	τιθέναι, ἕβδομον δὲ τὸ τὰ	πλείω	ἐρωτήματα ἓν ποιεῖν. Οἱ μὲν
[1, 7]	τῶν ἀναιτίων καὶ ὅσοι τὰ	πλείω	ἐρωτήματα ὡς ἓν ποιοῦσιν· ἐν
[1, 15]	ἅμα γὰρ συμβαίνει ἢ πρὸς	πλείω	ἢ πρὸς τὰ ἐναντία ποιεῖσθαι
[1, 4]	καὶ τὸ γράμματα" ἄμφω δὲ	πλείω,	ἢ τὸ τὰ γράμματα αὐτὰ
[1, 5]	μὲν οὖν ῥᾴδιον ἰδεῖν ὅτι	πλείω	καὶ ὅτι οὐ δοτέον μίαν
[1, 8]	ὅσα γίνονται οἱ παραλογισμοί· παρὰ	πλείω	μὲν γὰρ οὐκ ἂν εἶεν,
[1, 4]	λόγος ἢ τοὔνομα κυρίως σημαίνῃ	πλείω,	οἷον ἀετὸς καὶ κύων· εἷς
[1, 5]	ἐρωτήματα ἓν ποιεῖν, ὅταν λανθάνῃ	πλείω	ὄντα καὶ ὡς ἑνὸς ὄντος
[1, 10]	τὸν λόγον αὐτὸν ἔχειν ὃ	πλείω	σημαίνει. (Ὅλως τε ἄτοπον τὸ
[1, 4]	τρίτος δὲ ὅταν τὸ συντεθὲν	πλείω	σημαίνῃ, κεχωρισμένον δὲ ἁπλῶς. Οἷον
[1, 10]	ἔδωκεν διανοηθείς. Εἰ δή τινες	πλείω	σημαίνοντος τοῦ ὀνόματος οἴοιντο ἓν
[1, 10]	καὶ πρὸς τὴν διάνοιαν ὅσοι	πλείω	σημαίνουσιν, εἶτα περὶ ὁντινοῦν ἐστιν·
[1, 1]	ἀριθμὸν ἄπειρά ἐστιν. Ἀναγκαῖον οὖν	πλείω	τὸν αὐτὸν λόγον καὶ τοὔνομα
[1, 15]	γὰρ ἐγγὺς τῶν ἐναντίων καὶ	μείω	καὶ μείζω φαίνεται καὶ χείρω
[1, 4]	οἱ εὖχος ἀρέσθαι" ἀλλὰ τῷ	ἐνυπνίῳ	ἐνετέλλετο διδόναι. Τὰ μὲν οὖν
[1, 15]	μείζω φαίνεται καὶ χείρω καὶ	βελτίω	τοῖς ἀνθρώποις. Σφόδρα δὲ καὶ
[1, 11]	ἐκ γὰρ τῶν αὐτῶν τῷ	διαλεκτικῷ	παραλογίζεται, καὶ ὁ ψευδογράφος τῷ
[1, 6]	χιὼν καὶ ὁ κύκνος τῷ	λευκῷ	ταὐτόν. Ἢ πάλιν, ὡς ἐν
[1, 15]	ὁ Κλεοφῶν ποιεῖ ἐν τῷ	Μανδροβούλῳ.	Δεῖ δὲ καὶ ἀφισταμένους τοῦ
[1, 10]	ἀντιφάσεως. Διὸ ἢ ἐν τῷ	συλλογισμῷ	ἔσται τὸ αἴτιον ἢ ἐν
[1, 10]	διὰ τοῦ κύκλος" ἐν τῷ	συλλογισμῷ.	Ὁ δ´ ἐν μηδετέρῳ ἀληθὴς
[1, 10]	τῇ ἀντιφάσει, οὐκ ἐν τῷ	συλλογισμῷ,	ὁ δὲ ἃ μὴ ἔχοι
[1, 10]	ποιήσει ὡς ἔχει τῷ μήτ´	ἐσκεμμένῳ	μήτ´ εἰδότι μήθ´ ὑπολαμβάνοντι ὅτι
[1, 15]	πολλάκις οὐκ ἐρωτητέον ἀλλ´ ὡς	δεδομένῳ	χρηστέον· ἐνίοτε γὰρ καὶ αὐτοὶ
[1, 8]	συλλελογίσθαι, παρὰ τοσαῦτα κἂν τῷ	ἀποκρινομένῳ	δόξειεν, ὥστ´ ἔσονται συλλογισμοὶ ψευδεῖς
[1, 2]	οἱ ἐκ τῶν δοκούντων τῷ	ἀποκρινομένῳ	καὶ ἀναγκαίων εἰδέναι τῷ προσποιουμένῳ
[1, 2]	ἀποκρινομένῳ καὶ ἀναγκαίων εἰδέναι τῷ	προσποιουμένῳ	ἔχειν τὴν ἐπιστήμην (ὃν τρόπον
[1, 5]	ὡσαύτως καὶ ἐν τῷ αὐτῷ	χρόνῳ.	Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ
[1, 11]	ἴσασιν αὐτοί, κἂν δοκῶσι λίαν	ἔξω	λέγειν. Ἐλέγχουσιν οὖν ἅπαντες· ἀτέχνως
[1, 4]	παρὰ τὴν λέξιν, οἱ δ´	ἔξω	τῆς λέξεως. Ἔστι δὲ τὰ
[1, 5]	τῶν τόπων εἰσίν. ~Τῶν δ´	ἔξω	τῆς λέξεως παραλογισμῶν εἴδη ἔστιν
[1, 4]	εἰρηκότα τὸ μὲν οὐ καταπύθεται	ὄμβρῳ"	λύουσι γὰρ αὐτὸ τῇ προσῳδίᾳ,
[1, 10]	τῷ συλλογισμῷ. Ὁ δ´ ἐν	μηδετέρῳ	ἀληθὴς συλλογισμός. Ἀλλὰ δή, ὅθεν
[1, 15]	μείω καὶ μείζω φαίνεται καὶ	χείρω	καὶ βελτίω τοῖς ἀνθρώποις. Σφόδρα
[1, 8]	ἠρωτημένα συλλελογίσθαι, παρὰ τοσαῦτα κἂν	τῷ	ἀποκρινομένῳ δόξειεν, ὥστ´ ἔσονται συλλογισμοὶ
[1, 2]	δ´ οἱ ἐκ τῶν δοκούντων	τῷ	ἀποκρινομένῳ καὶ ἀναγκαίων εἰδέναι τῷ
[1, 6]	ἀξιοῖ, ὡς ἄμφω ταὐτὰ ὄντα	τῷ	ἀρχὴν ἔχειν, τό τε γεγονὸς
[1, 5]	τῷ συμβεβηκότι ὑπάρχειν. Ἐπεὶ γὰρ	τῷ	αὐτῷ πολλὰ συμβέβηκεν, οὐκ ἀνάγκη
[1, 5]	ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως καὶ ἐν	τῷ	αὐτῷ χρόνῳ. Τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 7]	τι, καὶ ὡς ἓν ὑπακούομεν·	τῷ	γὰρ ἑνὶ καὶ τῇ οὐσίᾳ
[1, 11]	διαλεκτικῷ παραλογίζεται, καὶ ὁ ψευδογράφος	τῷ	γεωμέτρῃ. Ἀλλ´ ὁ μὲν οὐκ
[1, 12]	ὥσπερ καὶ ὁ Καλλικλῆς ἐν	τῷ	Γοργίᾳ γέγραπται λέγων, καὶ οἱ
[1, 2]	λέγωμεν. Ἔστι δὴ τῶν ἐν	τῷ	διαλέγεσθαι λόγων τέτταρα γένη, διδασκαλικοὶ
[1, 11]	γεωμετρικόν· ἐκ γὰρ τῶν αὐτῶν	τῷ	διαλεκτικῷ παραλογίζεται, καὶ ὁ ψευδογράφος
[1, 1]	δ´ ἐστὶ τὸ μὲν ἐν	τῷ	δύνασθαι δοῦναι λόγον, τὸ δ´
[1, 12]	οὕτως ἄδοξα ἄγειν τὸ αὐτὸ	τῷ	εἰς τὴν κατὰ φύσιν καὶ
[1, 12]	καὶ τούτων ἡ προσήκουσα φέρεται	τῷ	ἐμφανίζειν ὅτι οὐ διὰ τὸν
[1, 4]	δέ οἱ εὖχος ἀρέσθαι" ἀλλὰ	τῷ	ἐνυπνίῳ ἐνετέλλετο διδόναι. Τὰ μὲν
[1, 1]	δοῦναι λόγον, τὸ δ´ ἐν	τῷ	λαβεῖν. Ἀνάγκη οὖν τοὺς βουλομένους
[1, 6]	ἡ χιὼν καὶ ὁ κύκνος	τῷ	λευκῷ ταὐτόν. Ἢ πάλιν, ὡς
[1, 13]	πάθη ἤ τι τοιοῦτον ἐν	τῷ	λόγῳ αὐτῶν προσδηλοῦται, κατηγορουμένων† ἐπὶ
[1, 10]	ὁντινοῦν ἐστιν· οὐ γὰρ ἐν	τῷ	λόγῳ ἐστὶ τὸ πρὸς τὴν
[1, 4]	ἐνδέχεται ὡς γινώσκοντα σημῆναι τούτῳ	τῷ	λόγῳ. Καὶ ἆρα ὃ ὁρᾷ
[1, 15]	οἷον ὁ Κλεοφῶν ποιεῖ ἐν	τῷ	Μανδροβούλῳ. Δεῖ δὲ καὶ ἀφισταμένους
[1, 6]	ταὐτόν. Ἢ πάλιν, ὡς ἐν	τῷ	Μελίσσου λόγῳ, τὸ αὐτὸ εἶναι
[1, 5]	τὸ ἕπεσθαι τὸ ξανθὸν χρῶμα	τῷ	μέλιτι· καὶ ἐπεὶ συμβαίνει τὴν
[1, 5]	ὡς ἑνὸς ὄντος ἢ ὁμολογοῦσι	τῷ	μὴ ἀποκρίνεσθαι τὸ ἐρωτώμενον ἢ
[1, 6]	πλείω ἐρωτήματα ἓν ποιεῖν ἐν	τῷ	μὴ διαρθροῦν ἡμᾶς τὸν τῆς
[1, 7]	τὴν ὁμωνυμίαν καὶ τὸν λόγον	τῷ	μὴ δύνασθαι διαιρεῖν τὸ πολλαχῶς
[1, 6]	σύνθεσις καὶ διαίρεσις καὶ προσῳδία	τῷ	μὴ τὸν αὐτὸν εἶναι τὸν
[1, 7]	δὲ παρὰ σύνθεσιν καὶ διαίρεσιν	τῷ	μηδὲν οἴεσθαι διαφέρειν συντιθέμενον ἢ
[1, 10]	φανερὸν γὰρ ποιήσει ὡς ἔχει	τῷ	μήτ´ ἐσκεμμένῳ μήτ´ εἰδότι μήθ´
[1, 10]	ἀλλ´ ἢ ὅταν μὴ χρῆται	τῷ	ὀνόματι ἐφ´ ᾧ οἰόμενος ἐρωτᾶσθαι
[1, 7]	τὸ πῂ καὶ ἁπλῶς ἐν	τῷ	παρὰ μικρὸν ἡ ἀπάτη· ὡς
[1, 12]	οἷον πότερον τοῖς σοφοῖς ἢ	τῷ	πατρὶ δεῖ πείθεσθαι, καὶ τὰ
[1, 15]	δέοι λαβεῖν ὅτι δεῖ πάντα	τῷ	πατρὶ πείθεσθαι, Πότερον ἅπαντα δεῖ
[1, 5]	εἰσιν ὅταν ὁμοίως ὁτιοῦν ἀξιωθῇ	τῷ	πράγματι καὶ τῷ συμβεβηκότι ὑπάρχειν.
[1, 7]	τῶν κατηγορημάτων πάντα ταὐτὰ καὶ	τῷ	πράγματι συμβέβηκεν. Ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 2]	τῷ ἀποκρινομένῳ καὶ ἀναγκαίων εἰδέναι	τῷ	προσποιουμένῳ ἔχειν τὴν ἐπιστήμην (ὃν
[1, 10]	συλλογισμὸς ἀντιφάσεως. Διὸ ἢ ἐν	τῷ	συλλογισμῷ ἔσται τὸ αἴτιον ἢ
[1, 10]	σχῆμα διὰ τοῦ κύκλος" ἐν	τῷ	συλλογισμῷ. Ὁ δ´ ἐν μηδετέρῳ
[1, 10]	ἐν τῇ ἀντιφάσει, οὐκ ἐν	τῷ	συλλογισμῷ, ὁ δὲ ἃ μὴ
[1, 5]	ὁτιοῦν ἀξιωθῇ τῷ πράγματι καὶ	τῷ	συμβεβηκότι ὑπάρχειν. Ἐπεὶ γὰρ τῷ
[1, 4]	σημαίνειν. Οἷον τὸ ὑγιαίνειν ὁμοίως	τῷ	σχήματι τῆς λέξεως λέγεται τῷ
[1, 6]	ὁρισμοῦ. Δεῖ γὰρ τὸ συμπέρασμα	τῷ	ταῦτ´ εἶναι" συμβαίνειν, ὅπερ οὐκ
[1, 4]	τῷ σχήματι τῆς λέξεως λέγεται	τῷ	τέμνειν ἢ οἰκοδομεῖν· καίτοι τὸ
[1, 10]	πρὸς τούτους ἔχειν πως, ἀλλὰ	τῷ	τοιονδὶ ἐρώτημα τὸν λόγον αὐτὸν
[1, 10]	τὴν διάνοιαν εἶναι, ἀλλ´ ἐν	τῷ	τὸν ἀποκρινόμενον ἔχειν πως πρὸς
[1, 10]	οὖν εἰσί τινες παραλογισμοὶ οὐ	τῷ	τὸν ἀποκρινόμενον πρὸς τούτους ἔχειν
[1, 11]	ὁ ἐριστικὸς πρὸς τὸν διαλεκτικὸν	τῷ	ψευδογράφῳ πρὸς τὸν γεωμέτρην, οὐκ
[1, 5]	ἀλλὰ μόνον ἐναντίον ζωὴν μὲν	θανάτῳ,	ὄντι φθορᾷ, φθορᾷ δὲ γένεσιν.
[1, 11]	μὴ ἴσασι τὸ δυνατὸν ἐν	ἑκάστῳ	καὶ τὸ ἀδύνατον· ἁρμόσει γάρ.
[1, 5]	συμβεβηκότι ὑπάρχειν. Ἐπεὶ γὰρ τῷ	αὐτῷ	πολλὰ συμβέβηκεν, οὐκ ἀνάγκη πᾶσι
[1, 6]	ὀρθαῖν ἴσας ἔχει, συμβέβηκε δ´	αὐτῷ	σχήματι εἶναι ἢ πρώτῳ ἢ
[1, 5]	καὶ ὡσαύτως καὶ ἐν τῷ	αὐτῷ	χρόνῳ. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον
[1, 6]	πλείοσιν· τὰ γὰρ ἑνὶ καὶ	ταὐτῷ	ταὐτὰ καὶ ἀλλήλοις ἀξιοῦμεν εἶναι
[1, 4]	εἷς δὲ ὅταν εἰωθότες ὦμεν	οὕτω	λέγειν· τρίτος δὲ ὅταν τὸ
[1, 15]	καὶ τὴν ἐρώτησιν τῶν τοιούτων	οὕτω	ποιεῖσθαι, πότερόν σοι δοκεῖ; ἀνάγκη
[1, 15]	ἐλεγχθήσεσθαι, καὶ ἐρωτῶντας χρηστέον ποτὲ	τούτῳ	πρὸς τοὺς ἐνισταμένους— ἂν ὡδὶ
[1, 4]	γινωσκόμενον ἐνδέχεται ὡς γινώσκοντα σημῆναι	τούτῳ	τῷ λόγῳ. Καὶ ἆρα ὃ
[1, 6]	δ´ αὐτῷ σχήματι εἶναι ἢ	πρώτῳ	ἢ ἀρχῇ, ὅτι σχῆμα ἢ
[1, 11]	ἐριστικὸς πρὸς τὸν διαλεκτικὸν τῷ	ψευδογράφῳ	πρὸς τὸν γεωμέτρην, οὐκ ἂν
[1, 4]	τὸ ἐπίσταται" καὶ τὸ γράμματα"	ἄμφω	δὲ πλείω, ἢ τὸ τὰ
[1, 5]	τὸ δὲ μὴ ἔχῃ, τὰ	ἄμφω	ἔσται ἢ ὁρῶντα ἢ τυφλά·
[1, 5]	τὰ ἀντικείμενα· δοκεῖ γὰρ ἢ	ἄμφω	ἢ μηδέτερον δοτέον ἁπλῶς εἶναι
[1, 5]	οὐ λευκός ἐστιν. Ἢ εἰ	ἄμφω	πῄ, ὅτι ἅμα τὰ ἐναντία
[1, 6]	ἔχον ἀρχὴν γεγονέναι ἀξιοῖ, ὡς	ἄμφω	ταὐτὰ ὄντα τῷ ἀρχὴν ἔχειν,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 5/11/2009