Section, chapitre |
[1, 11] |
τά
γε
πρῶτα
καὶ
τὰς
|
οἰκείας |
ἀρχὰς
οὐκ
ἂν
ἠρώτα·
μὴ |
[1, 14] |
λεγομένων
μὲν
σκευῶν,
ἐχόντων
δὲ
|
θηλείας |
ἢ
ἄρρενος
κλῆσιν.
Ὅσα
γὰρ |
[1, 2] |
καὶ
πόσα
μέρη
τυγχάνει
τῆς
|
πραγματείας |
ὄντα,
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων |
[1, 9] |
ἐπιστήμης
ἁπάντων.
Τοῦτο
δ´
οὐ
|
μιᾶς |
ἔστι
τέχνης·
ἄπειροι
γὰρ
ἴσως |
[1, 1] |
οὔ,
δοκοῦσι
δὲ
διὰ
πολλὰς
|
αἰτίας· |
ὧν
εἷς
τόπος
εὐφυέστατός
ἐστι |
[1, 1] |
ὁ
σοφιστὴς
χρηματιστὴς
ἀπὸ
φαινομένης
|
σοφίας |
ἀλλ´
οὐκ
οὔσης)
δῆλον
ὅτι |
[1, 11] |
φαινομένης
ἕνεκα,
ἐριστικός,
ᾗ
δὲ
|
σοφίας, |
σοφιστικός·
καὶ
γὰρ
ἡ
σοφιστική |
[1, 11] |
ὥσπερ
εἴπομεν,
χρηματιστική
τις
ἀπὸ
|
σοφίας |
φαινομένης·
διὸ
φαινομένης
ἀποδείξεως
ἐφίενται, |
[1, 5] |
εἰ
οὖν
ταύτῃ
λευκός,
ὅτι
|
μέλας |
καὶ
οὐ
μέλας
οἴοιτ´
ἂν |
[1, 5] |
λευκός,
ὅτι
μέλας
καὶ
οὐ
|
μέλας |
οἴοιτ´
ἂν
διειλέχθαι,
συλλογιστικῶς
τελειώσας |
[1, 5] |
ἁπλῶς·
οἷον
ὁ
Ἰνδός,
ὅλος
|
μέλας |
ὤν,
λευκός
ἐστι
τοὺς
ὀδόντας· |
[1, 1] |
μὲν
οὔ,
δοκοῦσι
δὲ
διὰ
|
πολλὰς |
αἰτίας·
ὧν
εἷς
τόπος
εὐφυέστατός |
[1, 6] |
ποιεῖν
ἐν
τῷ
μὴ
διαρθροῦν
|
ἡμᾶς |
τὸν
τῆς
προτάσεως
λόγον.
Ἡ |
[1, 12] |
δὲ
κατὰ
ταύτας
εἰς
τὰς
|
ἀποκεκρυμμένας· |
ἀμφοτέρως
γὰρ
ἀναγκαῖον
παράδοξα
λέγειν· |
[1, 1] |
ταύτην
τὴν
αἰτίαν
καὶ
τὰς
|
λεχθησομένας |
ἔστι
καὶ
συλλογισμὸς
καὶ
ἔλεγχος |
[1, 9] |
ὅτι
ἀσύμμετρος.
Ὥστε
πάντων
δεήσει
|
ἐπιστήμονας |
εἶναι·
οἱ
μὲν
γὰρ
ἔσονται |
[1, 12] |
τὰς
βουλήσεις
εἰς
τὰς
φανερὰς
|
δόξας |
ἀκτέον,
τὸν
δὲ
κατὰ
ταύτας |
[1, 12] |
φανερὰς
ἢ
πρὸς
τὰς
ἀφανεῖς
|
δόξας |
ἐροῦσιν
ἐναντία.
Πλεῖστος
δὲ
τόπος |
[1, 12] |
κατὰ
τὰς
βουλήσεις
εἰς
τὰς
|
φανερὰς |
δόξας
ἀκτέον,
τὸν
δὲ
κατὰ |
[1, 12] |
λέγειν·
ἢ
γὰρ
πρὸς
τὰς
|
φανερὰς |
ἢ
πρὸς
τὰς
ἀφανεῖς
δόξας |
[1, 14] |
ποιοῦντα
μὴ
δοκεῖν,
καθάπερ,
ὃ
|
Πρωταγόρας |
ἔλεγεν,
εἰ
ὁ
μῆνις"
καὶ |
[1, 6] |
εἰ
τὸ
τρίγωνον
(δυοῖν
ὀρθαῖν
|
ἴσας |
ἔχει,
συμβέβηκε
δ´
αὐτῷ
σχήματι |
[1, 5] |
μέλας
οἴοιτ´
ἂν
διειλέχθαι,
συλλογιστικῶς
|
τελειώσας |
τὴν
ἐρώτησιν.
Ἐπ´
ἐνίων
δὲ |
[1, 12] |
τὸν
δὲ
κατὰ
ταύτας
εἰς
|
τὰς |
ἀποκεκρυμμένας·
ἀμφοτέρως
γὰρ
ἀναγκαῖον
παράδοξα |
[1, 11] |
εἰ
εἴη,
οἷόν
τε
ὑπὸ
|
τὰς |
αὐτὰς
ἀρχὰς
εἶναι
τὰ
ὄντα. |
[1, 12] |
πρὸς
τὰς
φανερὰς
ἢ
πρὸς
|
τὰς |
ἀφανεῖς
δόξας
ἐροῦσιν
ἐναντία.
Πλεῖστος |
[1, 12] |
Τὸν
μὲν
οὖν
λέγοντα
κατὰ
|
τὰς |
βουλήσεις
εἰς
τὰς
φανερὰς
δόξας |
[1, 8] |
εἰς
τὸ
ἀδύνατον)
καὶ
ὁ
|
τὰς |
δύο
ἐρωτήσεις
μίαν
ποιῶν
παρὰ |
[1, 12] |
τοιοῦτον.
Στοιχεῖον
δὲ
τούτων
τὸ
|
τὰς |
ἑκάστων
εἰληφέναι
θέσεις
ἐν
ταῖς |
[1, 9] |
κατὰ
τὴν
τέχνην
τὸ
κατὰ
|
τὰς |
ἐκείνης
ἀρχάς.
Δῆλον
οὖν
ὅτι |
[1, 9] |
οἱ
μὲν
γὰρ
ἔσονται
παρὰ
|
τὰς |
ἐν
γεωμετρίᾳ
ἀρχὰς
καὶ
τὰ |
[1, 9] |
τούτων
συμπεράσματα,
οἱ
δὲ
παρὰ
|
τὰς |
ἐν
ἰατρικῇ,
οἱ
δὲ
παρὰ |
[1, 1] |
οὖν
ταύτην
τὴν
αἰτίαν
καὶ
|
τὰς |
λεχθησομένας
ἔστι
καὶ
συλλογισμὸς
καὶ |
[1, 9] |
Εἰ
δὲ
τοῦτ´
ἔχομεν,
καὶ
|
τὰς |
λύσεις
ἔχομεν·
αἱ
γὰρ
τούτων |
[1, 11] |
ἀλλὰ
τά
γε
πρῶτα
καὶ
|
τὰς |
οἰκείας
ἀρχὰς
οὐκ
ἂν
ἠρώτα· |
[1, 11] |
χαλεπὸν
ἰδεῖν·
ἡ
γὰρ
περὶ
|
τὰς |
προτάσεις
μέθοδος
ἅπασαν
ἔχει
ταύτην |
[1, 9] |
ἐν
ἰατρικῇ,
οἱ
δὲ
παρὰ
|
τὰς |
τῶν
ἄλλων
ἐπιστημῶν.
Ἀλλὰ
μὴν |
[1, 12] |
λέγοντα
κατὰ
τὰς
βουλήσεις
εἰς
|
τὰς |
φανερὰς
δόξας
ἀκτέον,
τὸν
δὲ |
[1, 12] |
παράδοξα
λέγειν·
ἢ
γὰρ
πρὸς
|
τὰς |
φανερὰς
ἢ
πρὸς
τὰς
ἀφανεῖς |
[1, 1] |
οὖν
κἀκεῖ
οἱ
μὴ
δεινοὶ
|
τὰς |
ψήφους
φέρειν
ὑπὸ
τῶν
ἐπιστημόνων |
[1, 10] |
ἢ
πρὸς
τὴν
διάνοιαν
εἶναι
|
πάντας, |
ἄλλους
δ´
οὔ.
Ἀλλὰ
μὴν |
[1, 6] |
φαινομένους
συλλογισμοὺς
καὶ
ἐλέγχους,
ἢ
|
πάντας |
ἀνακτέον
εἰς
τὴν
τοῦ
ἐλέγχου |
[1, 10] |
τὰ
δεδομένα.
Εἶτα
πρὸς
τοὔνομα
|
πάντας |
ἐνδέχεται
αὐτοὺς
εἶναι·
τὸ
γὰρ |
[1, 10] |
τὴν
διάνοιαν·
οἱ
δέ
φασι
|
πάντας, |
καὶ
διαιροῦνται
ἢ
πρὸς
τοὔνομα |
[1, 10] |
εἴρηται
τὸ
παρὰ
τοὔνομα
φάναι
|
πάντας |
τοὺς
παρὰ
τὴν
λέξιν·
ἀλλ´ |
[1, 15] |
πρὸς
τοὺς
πλείστους
ἢ
πρὸς
|
πάντας. |
Ὥσπερ
τε
καὶ
ἀποκρινόμενοι
πολλάκις, |
[1, 6] |
ἀρχὴν
ταύτην
ποιησαμένους·
ἔστι
γὰρ
|
ἅπαντας |
ἀναλῦσαι
τοὺς
λεχθέντας
τρόπους
εἰς |
[1, 6] |
ἔστι
γὰρ
ἅπαντας
ἀναλῦσαι
τοὺς
|
λεχθέντας |
τρόπους
εἰς
τὸν
τοῦ
ἐλέγχου |
[1, 15] |
πρὸς
ἄλλα
τοῦ
εἰρημένου,
ἐκεῖνο
|
ἐκλαβόντας, |
ἐὰν
μὴ
πρὸς
τὸ
κείμενον |
[1, 5] |
τὸν
Αἰθίοπα
εἶναι
μέλανα,
τοὺς
|
ὀδόντας |
ἔροιτ´
εἰ
λευκός·
εἰ
οὖν |
[1, 5] |
μέλας
ὤν,
λευκός
ἐστι
τοὺς
|
ὀδόντας· |
λευκὸς
ἄρα
καὶ
οὐ
λευκός |
[1, 1] |
ἔστιν
αὐτὰ
τὰ
πράγματα
διαλέγεσθαι
|
φέροντας, |
ἀλλὰ
τοῖς
ὀνόμασιν
ἀντὶ
τῶν |
[1, 15] |
τῆς
ἀπάτης.
Πρὸς
δὲ
τοὺς
|
ἀνανεύοντας |
ἅττ´
ἂν
οἰηθῶσιν
εἶναι
πρὸς |
[1, 4] |
Ὅμηρον
ἔνιοι
διορθοῦνται
πρὸς
τοὺς
|
ἐλέγχοντας |
ὡς
ἄτοπον
εἰρηκότα
τὸ
μὲν |
[1, 15] |
ἢ
πράττειν,
ἔτι
πρὸς
τοὺς
|
δοκοῦντας |
τοιούτους
ἢ
πρὸς
τοὺς
ὁμοίους, |
[1, 8] |
τὸ
πρᾶγμα
ἐλέγχοντες
καὶ
δεικνύντες
|
ἀγνοοῦντας, |
ὅπερ
ἦν
τῆς
πειραστικῆς.
Ἔστι |
[1, 15] |
λύραν
ἐγκωμιάζειν.
Πρὸς
δὲ
τοὺς
|
ἀπαιτοῦντας |
πρὸς
τί
ἐπιχειρεῖ,
ἐπειδὴ
δοκεῖ |
[1, 5] |
πολλάκις
οὐχ
ἧττον
αὐτοὺς
τοὺς
|
ἐρωτῶντας |
τὸ
τοιοῦτον.
Οἱ
μὲν
οὖν |
[1, 15] |
ἂν
μέλλῃ
συμβαίνειν
ἐλεγχθήσεσθαι,
καὶ
|
ἐρωτῶντας |
χρηστέον
ποτὲ
τούτῳ
πρὸς
τοὺς |
[1, 6] |
ποιοῦνται
τοὺς
συλλογισμοὺς
πρὸς
τοὺς
|
εἰδότας· |
οἱ
δ´
οὐ
δυνάμενοι
διαιρεῖν |
[1, 1] |
τοιαύτης
ἐφίενται
δυνάμεως
οὓς
καλοῦμεν
|
σοφιστάς, |
δῆλον.
~Πόσα
δ´
ἔστιν
εἴδη |
[1, 11] |
εἴη,
οἷόν
τε
ὑπὸ
τὰς
|
αὐτὰς |
ἀρχὰς
εἶναι
τὰ
ὄντα.
Ὥστ´ |
[1, 12] |
δόξας
ἀκτέον,
τὸν
δὲ
κατὰ
|
ταύτας |
εἰς
τὰς
ἀποκεκρυμμένας·
ἀμφοτέρως
γὰρ |
[1, 9] |
τέχνην
τὸ
κατὰ
τὰς
ἐκείνης
|
ἀρχάς. |
Δῆλον
οὖν
ὅτι
οὐ
πάντων |
[1, 11] |
οἷόν
τε
ὑπὸ
τὰς
αὐτὰς
|
ἀρχὰς |
εἶναι
τὰ
ὄντα.
Ὥστ´
οὐδεμία |
[1, 9] |
ἔσονται
παρὰ
τὰς
ἐν
γεωμετρίᾳ
|
ἀρχὰς |
καὶ
τὰ
τούτων
συμπεράσματα,
οἱ |
[1, 11] |
γε
πρῶτα
καὶ
τὰς
οἰκείας
|
ἀρχὰς |
οὐκ
ἂν
ἠρώτα·
μὴ
διδόντος |
[1, 10] |
τοῦτο
παθεῖν;
Ἆρα
ἴσαι
αἱ
|
μονάδες |
ταῖς
δυάσιν
ἐν
τοῖς
τέτταρσιν; |
[1, 10] |
ἐν
τοῖς
τέτταρσιν;
εἰσὶ
δὲ
|
(δυάδες) |
αἱ
μὲν
ὡδὶ
ἐνοῦσαι
αἱ |
[1, 15] |
δόντος
δέ,
δοκεῖν
δ´
ὁμολογοῦντος,
|
ἐλεγχοειδές. |
Ἔτι
καθάπερ
καὶ
ἐν
τοῖς |
[1, 11] |
χάριν
τοιοῦτοι
ἐριστικοὶ
ἄνθρωποι
καὶ
|
φιλέριδες |
δοκοῦσιν
εἶναι,
οἱ
δὲ
δόξης |
[1, 11] |
τῶν
αὐτῶν
μὲν
(εἴσιν)
οἱ
|
φιλέριδες |
καὶ
οἱ
σοφισταί,
ἀλλ´
οὐ |
[1, 8] |
τινων
ἅμα
συμβαίνει
προσερωτᾶν
τὸ
|
ἐνδεὲς |
καὶ
τὸ
ψεῦδος
ἐμφανίζειν,
οἷον |
[1, 6] |
μὴ
ἱμάτιον
συλλογίσασθαι
ἀλλὰ
λώπιον.
|
Ἀληθὲς |
μὲν
γὰρ
κἀκεῖνο,
ἀλλ´
οὐ |
[1, 6] |
ἔλεγχος.
Ἔστι
δ´
οὐ
πάντως
|
ἀληθές, |
οἷον
ἂν
ᾖ
κατὰ
συμβεβηκός· |
[1, 11] |
εἴ
τί
ἐστι
ψευδογράφημα
περὶ
|
ἀληθές, |
οἷον
τὸ
Ἱπποκράτους
ἢ
ὁ |
[1, 12] |
μὲν
κατὰ
φύσιν
αὐτοῖς
τὸ
|
ἀληθές, |
τὸ
δὲ
κατὰ
νόμον
τὸ |
[1, 11] |
ἡ
διαλεκτικὴ
πειραστική
ἐστι,
κἂν
|
ἀληθὲς |
τὸ
συμπέρασμα
ᾖ
(τοῦ
γὰρ |
[1, 7] |
ποιεῖν
ἐγγύς
ἐστι
τοῦ
θεωρεῖν
|
τἀληθές, |
μάλιστα
δ´
ἐπίσταται
συνεπινεύειν)
ὅτι |
[1, 6] |
ὁ
λόγος
καὶ
ἡ
ὁμοιοσχημοσύνη
|
(σύνηθες |
γὰρ
τὸ
πάντα
ὡς
τόδε |
[1, 10] |
Εἰ
γὰρ
μὴ
πάντες,
ἔσονταί
|
τινες |
ἕτεροι
οὔτε
πρὸς
τοὔνομα
οὔτε |
[1, 10] |
παρὰ
τὸ
πλεοναχῶς,
τούτων
εἰσί
|
τινες |
οἱ
παρὰ
τοὔνομα.
Ἀτόπως
μὲν |
[1, 10] |
τὴν
λέξιν·
ἀλλ´
οὖν
εἰσί
|
τινες |
παραλογισμοὶ
οὐ
τῷ
τὸν
ἀποκρινόμενον |
[1, 10] |
ᾧ
ἔδωκεν
διανοηθείς.
Εἰ
δή
|
τινες |
πλείω
σημαίνοντος
τοῦ
ὀνόματος
οἴοιντο |
[1, 10] |
διαφορὰ
τῶν
λόγων
ἣν
λέγουσί
|
τινες, |
τὸ
εἶναι
τοὺς
μὲν
πρὸς |
[1, 6] |
οἱ
τεχνῖται
καὶ
ὅλως
οἱ
|
ἐπιστήμονες |
ὑπὸ
τῶν
ἀνεπιστημόνων
ἐλέγχονται·
κατὰ |
[1, 11] |
χρῶνται
τῇ
διαλεκτικῇ
καὶ
πειραστικῇ·
|
πάντες |
γὰρ
μέχρι
τινὸς
ἐπιχειροῦσιν
ἀνακρίνειν |
[1, 13] |
λέγομεν
τὸ
ἀδολεσχεῖν
εἰρήκαμεν
ἤδη·
|
πάντες |
δὲ
οἱ
τοιοίδε
λόγοι
τοῦτο |
[1, 9] |
ἐστιν.
Ἔχομεν
ἄρα
παρ´
ὁπόσα
|
πάντες |
εἰσὶν
οἱ
τοιοῦτοι.
Εἰ
δὲ |
[1, 10] |
ἐστιν
ἐνταῦθα.
Εἰ
γὰρ
μὴ
|
πάντες, |
ἔσονταί
τινες
ἕτεροι
οὔτε
πρὸς |
[1, 8] |
παρὰ
δὲ
τὰ
εἰρημένα
ἔσονται
|
πάντες. |
Ἔστι
δ´
ὁ
σοφιστικὸς
ἔλεγχος |
[1, 11] |
χρῶνται
καὶ
κοινοῖς
τισιν.
Διὸ
|
πάντες |
καὶ
οἱ
ἰδιῶται
τρόπον
τινὰ |
[1, 13] |
ὄρεξις
ἡδέος
ἡδέος.
(Εἰσὶ
δὲ
|
πάντες |
οἱ
τοιοῦτοι
τῶν
λόγων
ἔν |
[1, 6] |
ἀλλὰ
φαίνεται,
φαινόμενος
ἔλεγχος.
Ὥστε
|
πάντες |
οἱ
τόποι
πίπτουσιν
εἰς
τὴν |
[1, 10] |
τοὔνομά
εἰσι·
καίτοι
οὗτοι
οὐ
|
πάντες, |
οὐχ
ὅτι
οἱ
ἔλεγχοι
ἀλλ´ |
[1, 15] |
ταραττόμενοι
γὰρ
ἧττον
δύνανται
φυλάττεσθαι
|
πάντες· |
στοιχεῖα
δὲ
τῆς
ὀργῆς
τό |
[1, 14] |
ἐν
τοῖς
ἐλέγχοις.
Εἰσὶ
δὲ
|
πάντες |
σχεδὸν
οἱ
φαινόμενοι
σολοικισμοὶ
παρὰ |
[1, 12] |
λέγων,
καὶ
οἱ
ἀρχαῖοι
δὲ
|
πάντες |
ᾤοντο
συμβαίνειν,
παρὰ
τὸ
κατὰ |
[1, 11] |
λίαν
ἔξω
λέγειν.
Ἐλέγχουσιν
οὖν
|
ἅπαντες· |
ἀτέχνως
γὰρ
μετέχουσι
τούτου
οὗ |
[1, 1] |
δὲ
φαίνονται,
φυλετικῶς
φυσήσαντες
καὶ
|
ἐπισκευάσαντες |
αὑτούς,
καὶ
καλοὶ
οἱ
μὲν |
[1, 1] |
εὖ,
οἱ
δὲ
φαίνονται,
φυλετικῶς
|
φυσήσαντες |
καὶ
ἐπισκευάσαντες
αὑτούς,
καὶ
καλοὶ |
[1, 1] |
διὰ
κάλλος,
οἱ
δὲ
φαίνονται,
|
κομμώσαντες |
αὑτούς.
Ἐπί
τε
τῶν
ἀψύχων |
[1, 6] |
Φανερώτατοι
δὲ
πάντων
οἱ
πρότερον
|
λεχθέντες |
παρὰ
τὸν
τοῦ
ἐλέγχου
διορισμόν· |
[1, 1] |
εἰσὶ
συλλογισμοί,
οἱ
δ´
οὐκ
|
ὄντες |
δοκοῦσι,
φανερόν.
Ὥσπερ
γὰρ
καὶ |
[1, 11] |
ἀπατητικός
ἐστι)
καὶ
ὅσοι
μὴ
|
ὄντες |
κατὰ
τὴν
ἑκάστου
μέθοδον
παραλογισμοὶ |
[1, 12] |
θηρευτικόν
ἐστι
τούτων·
εἰκῇ
γὰρ
|
λέγοντες |
ἁμαρτάνουσι
μᾶλλον·
εἰκῇ
δὲ
λέγουσιν |
[1, 4] |
λύουσι
γὰρ
αὐτὸ
τῇ
προσῳδίᾳ,
|
λέγοντες |
τὸ
ου"
ὀξύτερον.
Καὶ
τὸ |
[1, 6] |
ἢ
ἐρωτώμενοι
διδόασιν
ἢ
οὐ
|
δόντες |
οἴονται
δεδωκέναι.
Οἱ
δὲ
παρὰ |
[1, 15] |
στοιχείοις
χρηστέον.
Ἓν
δὲ
τάχος·
|
ὑστερίζοντες |
γὰρ
ἧττον
προορῶσιν.
Ἔτι
δ´ |
[1, 5] |
ψεύσασθαι
περί
τινος.
Ἔνιοι
δὲ
|
ἀπολιπόντες |
τι
τῶν
λεχθέντων
φαίνονται
ἐλέγχειν, |
[1, 1] |
καὶ
αὐτοὶ
διαλεγόμενοι
καὶ
ἄλλων
|
ἀκούοντες. |
Διὰ
μὲν
οὖν
ταύτην
τὴν |
[1, 3] |
Μάλιστα
μὲν
γὰρ
προαιροῦνται
φαίνεσθαι
|
ἐλέγχοντες, |
δεύτερον
δὲ
ψευδόμενόν
τι
δεικνύναι, |
[1, 8] |
οἱ
μὴ
κατὰ
τὸ
πρᾶγμα
|
ἐλέγχοντες |
καὶ
δεικνύντες
ἀγνοοῦντας,
ὅπερ
ἦν |
[1, 1] |
σοφόν,
οὗ
τυγχάνουσι
τὴν
προαίρεσιν
|
ἔχοντες. |
Ὅτι
μὲν
οὖν
ἔστι
τι |
[1, 1] |
οἱ
γὰρ
ἄπειροι
ὥσπερ
ἂν
|
ἀπέχοντες |
πόρρωθεν
θεωροῦσιν.
Ὁ
μὲν
(γὰρ |
[1, 8] |
κατὰ
τὸ
πρᾶγμα
ἐλέγχοντες
καὶ
|
δεικνύντες |
ἀγνοοῦντας,
ὅπερ
ἦν
τῆς
πειραστικῆς. |
[1, 13] |
κοίλη.
Φαίνονται
δὲ
ποιεῖν
οὐ
|
ποιοῦντες |
ἐνίοτε
διὰ
τὸ
μὴ
προσπυνθάνεσθαι |
[1, 3] |
ἐν
τοῖς
λόγοις
ἀγωνιζόμενοι
καὶ
|
διαφιλονεικοῦντες. |
Ἔστι
δὲ
πέντε
ταῦτα
τὸν |
[1, 4] |
καὶ
κύων·
εἷς
δὲ
ὅταν
|
εἰωθότες |
ὦμεν
οὕτω
λέγειν·
τρίτος
δὲ |
[1, 15] |
φυλάττεσθαι
πάντες·
στοιχεῖα
δὲ
τῆς
|
ὀργῆς |
τό
τε
φανερὸν
ἑαυτὸν
ποιεῖν |
[1, 4] |
πίστις
ἥ
τε
διὰ
τῆς
|
ἐπαγωγῆς |
καὶ
συλλογισμός,
ἄν
τε
ληφθῇ |
[1, 15] |
ἀκούουσι
φαίνονται
διὰ
τὴν
τῆς
|
ἐπαγωγῆς |
μνείαν,
ὡς
οὐκ
ἂν
ἠρωτημένα |
[1, 9] |
καθ´
ἑκάστην
γὰρ
τέχνην
ἔστι
|
ψευδὴς |
συλλογισμός,
οἷον
κατὰ
γεωμετρίαν
ὁ |
[1, 10] |
συλλογισμῷ.
Ὁ
δ´
ἐν
μηδετέρῳ
|
ἀληθὴς |
συλλογισμός.
Ἀλλὰ
δή,
ὅθεν
ὁ |
[1, 6] |
τὸ
συμπέρασμα
ὥστε
λέγειν
ἐξ
|
ἀνάγκης |
ἀλλὰ
μὴ
φαίνεσθαι.
Ἔπειτα
καὶ |
[1, 5] |
αὐτοῦ,
ἐκ
τῶν
δοθέντων
ἐξ
|
ἀνάγκης |
(μὴ
συναριθμουμένου
τοῦ
ἐν
ἀρχῇ) |
[1, 5] |
οἴονται
καὶ
θάτερον
εἶναι
ἐξ
|
ἀνάγκης. |
Ὅθεν
καὶ
αἱ
περὶ
τὴν |
[1, 1] |
τεθέντων
ὥστε
λέγειν
ἕτερον
ἐξ
|
ἀνάγκης |
τι
τῶν
κειμένων
διὰ
τῶν |
[1, 5] |
ὅταν
γὰρ
τοῦδε
ὄντος
ἐξ
|
ἀνάγκης |
τόδε
ᾖ,
καὶ
τοῦδε
ὄντος |
[1, 12] |
Φασὶ
γὰρ
οἱ
μὲν
ἐξ
|
ἀνάγκης |
τὸν
εὐδαίμονα
δίκαιον
εἶναι·
τοῖς |
[1, 11] |
ἐριστικοί.
Οἱ
μὲν
οὖν
τῆς
|
νίκης |
αὐτῆς
χάριν
τοιοῦτοι
ἐριστικοὶ
ἄνθρωποι |
[1, 11] |
κατὰ
ταὐτόν,
ἀλλ´
ᾗ
μὲν
|
νίκης |
φαινομένης
ἕνεκα,
ἐριστικός,
ᾗ
δὲ |
[1, 8] |
δ´
ἡ
πειραστικὴ
μέρος
τῆς
|
διαλεκτικῆς· |
αὕτη
δὲ
δύναται
συλλογίζεσθαι
ψεῦδος |
[1, 8] |
δεικνύντες
ἀγνοοῦντας,
ὅπερ
ἦν
τῆς
|
πειραστικῆς. |
Ἔστι
δ´
ἡ
πειραστικὴ
μέρος |
[1, 12] |
(τοῦτο
γὰρ
ἦν
δεύτερον
τῆς
|
σοφιστικῆς |
προαιρέσεως)
πρῶτον
μὲν
οὖν
ἐκ |
[1, 12] |
παράδοξα
λέγειν,
ὥσπερ
καὶ
ὁ
|
Καλλικλῆς |
ἐν
τῷ
Γοργίᾳ
γέγραπται
λέγων, |
[1, 14] |
δὲ
καὶ
ἄλλην
πτῶσιν
ἀντ´
|
ἄλλης. |
Ὁ
δὲ
παραλογισμὸς
γίνεται
διὰ |
[1, 9] |
λαμβάνειν
ἄνευ
τῆς
τῶν
ὄντων
|
ἐπιστήμης |
ἁπάντων.
Τοῦτο
δ´
οὐ
μιᾶς |
[1, 11] |
τις
ἀπὸ
σοφίας
φαινομένης·
διὸ
|
φαινομένης |
ἀποδείξεως
ἐφίενται,
καὶ
τῶν
λόγων |
[1, 11] |
εἴπομεν,
χρηματιστική
τις
ἀπὸ
σοφίας
|
φαινομένης· |
διὸ
φαινομένης
ἀποδείξεως
ἐφίενται,
καὶ |
[1, 11] |
ταὐτόν,
ἀλλ´
ᾗ
μὲν
νίκης
|
φαινομένης |
ἕνεκα,
ἐριστικός,
ᾗ
δὲ
σοφίας, |
[1, 1] |
καὶ
ὁ
σοφιστὴς
χρηματιστὴς
ἀπὸ
|
φαινομένης |
σοφίας
ἀλλ´
οὐκ
οὔσης)
δῆλον |
[1, 9] |
τὴν
τέχνην
τὸ
κατὰ
τὰς
|
ἐκείνης |
ἀρχάς.
Δῆλον
οὖν
ὅτι
οὐ |
[1, 9] |
Τοῦτο
δ´
οὐ
μιᾶς
ἔστι
|
τέχνης· |
ἄπειροι
γὰρ
ἴσως
αἱ
ἐπιστῆμαι, |
[1, 15] |
λανθάνειν,
ὥσπερ
ἐν
τοῖς
διαλεκτικοῖς.
|
Ἐφεξῆς |
οὖν
τοῖς
εἰρημένοις
ταῦτα
πρῶτον |
[1, 11] |
φιλέριδες
δοκοῦσιν
εἶναι,
οἱ
δὲ
|
δόξης |
χάριν
τῆς
εἰς
χρηματισμὸν
σοφιστικοί· |
[1, 1] |
ἀπὸ
φαινομένης
σοφίας
ἀλλ´
οὐκ
|
οὔσης) |
δῆλον
ὅτι
ἀναγκαῖον
τούτοις
καὶ |
[1, 5] |
αἱ
περὶ
τὴν
δόξαν
ἐκ
|
τῆς |
αἰσθήσεως
ἀπάται
γίνονται·
πολλάκις
γὰρ |
[1, 8] |
σολοικισμόν.
Εἰ
οὖν
οἱ
παραλογισμοὶ
|
τῆς |
ἀντιφάσεως
παρὰ
τὸν
φαινόμενον
ἔλεγχόν |
[1, 15] |
λαθεῖν
χάριν,
τὸ
δὲ
λαθεῖν
|
τῆς |
ἀπάτης.
Πρὸς
δὲ
τοὺς
ἀνανεύοντας |
[1, 8] |
Ἔστι
δ´
ἡ
πειραστικὴ
μέρος
|
τῆς |
διαλεκτικῆς·
αὕτη
δὲ
δύναται
συλλογίζεσθαι |
[1, 1] |
τῶν
λόγων
οἱ
τῶν
ὀνομάτων
|
τῆς |
δυνάμεως
ἄπειροι
παραλογίζονται
καὶ
αὐτοὶ |
[1, 11] |
εἶναι,
οἱ
δὲ
δόξης
χάριν
|
τῆς |
εἰς
χρηματισμὸν
σοφιστικοί·
ἡ
γὰρ |
[1, 4] |
δὲ
πίστις
ἥ
τε
διὰ
|
τῆς |
ἐπαγωγῆς
καὶ
συλλογισμός,
ἄν
τε |
[1, 15] |
τοῖς
ἀκούουσι
φαίνονται
διὰ
τὴν
|
τῆς |
ἐπαγωγῆς
μνείαν,
ὡς
οὐκ
ἂν |
[1, 12] |
τοῦ
πυνθάνεσθαί
πως
καὶ
διὰ
|
τῆς |
ἐρωτήσεως
συμβαίνει
μάλιστα.
Τὸ
γὰρ |
[1, 4] |
τὴν
λέξιν,
οἱ
δ´
ἔξω
|
τῆς |
λέξεως.
Ἔστι
δὲ
τὰ
μὲν |
[1, 5] |
Φαίνεται
δὲ
διὰ
τὸ
πάρεγγυς
|
τῆς |
λέξεως
καὶ
μικρὸν
διαφέρειν
τὸ |
[1, 4] |
τὸ
ὑγιαίνειν
ὁμοίως
τῷ
σχήματι
|
τῆς |
λέξεως
λέγεται
τῷ
τέμνειν
ἢ |
[1, 5] |
τόπων
εἰσίν.
~Τῶν
δ´
ἔξω
|
τῆς |
λέξεως
παραλογισμῶν
εἴδη
ἔστιν
ἑπτά, |
[1, 4] |
Οἱ
δὲ
παρὰ
τὸ
σχῆμα
|
τῆς |
λέξεως
συμβαίνουσιν
ὅταν
τὸ
μὴ |
[1, 7] |
ὁμοιότητος,
ἡ
δ´
ὁμοιότης
ἐκ
|
τῆς |
λέξεως.
Τῶν
δὲ
παρὰ
τὸ |
[1, 7] |
τὸ
σχῆμα
διὰ
τὴν
ὁμοιότητα
|
τῆς |
λέξεως.
Χαλεπὸν
γὰρ
διελεῖν
ποῖα |
[1, 11] |
οἱ
ἐριστικοί.
Οἱ
μὲν
οὖν
|
τῆς |
νίκης
αὐτῆς
χάριν
τοιοῦτοι
ἐριστικοὶ |
[1, 7] |
ἔτι
ἡ
μὲν
ἀπάτη
ἐκ
|
τῆς |
ὁμοιότητος,
ἡ
δ´
ὁμοιότης
ἐκ |
[1, 15] |
δύνανται
φυλάττεσθαι
πάντες·
στοιχεῖα
δὲ
|
τῆς |
ὀργῆς
τό
τε
φανερὸν
ἑαυτὸν |
[1, 8] |
καὶ
δεικνύντες
ἀγνοοῦντας,
ὅπερ
ἦν
|
τῆς |
πειραστικῆς.
Ἔστι
δ´
ἡ
πειραστικὴ |
[1, 2] |
συνέστηκε,
καὶ
πόσα
μέρη
τυγχάνει
|
τῆς |
πραγματείας
ὄντα,
καὶ
περὶ
τῶν |
[1, 6] |
τῷ
μὴ
διαρθροῦν
ἡμᾶς
τὸν
|
τῆς |
προτάσεως
λόγον.
Ἡ
γὰρ
πρότασίς |
[1, 7] |
μικρόν·
οὐ
γὰρ
διακριβοῦμεν
οὔτε
|
τῆς |
προτάσεως
οὔτε
τοῦ
συλλογισμοῦ
τὸν |
[1, 12] |
ἀγαγεῖν
(τοῦτο
γὰρ
ἦν
δεύτερον
|
τῆς |
σοφιστικῆς
προαιρέσεως)
πρῶτον
μὲν
οὖν |
[1, 9] |
οὐ
δεῖ
πειρᾶσθαι
λαμβάνειν
ἄνευ
|
τῆς |
τῶν
ὄντων
ἐπιστήμης
ἁπάντων.
Τοῦτο |
[1, 15] |
χάριν,
τὸ
δὲ
λαθεῖν
τῆς
|
ἀπάτης. |
Πρὸς
δὲ
τοὺς
ἀνανεύοντας
ἅττ´ |
[1, 5] |
εἰ
Σωκράτους
ἕτερος,
ὁ
δὲ
|
Σωκράτης |
ἄνθρωπος,
ἕτερον
ἀνθρώπου
φασὶν
ὡμολογηκέναι |
[1, 7] |
ἐκ
τῆς
ὁμοιότητος,
ἡ
δ´
|
ὁμοιότης |
ἐκ
τῆς
λέξεως.
Τῶν
δὲ |
[1, 15] |
τὸ
συμφέρον·
λανθάνει
γὰρ
ἡ
|
ὁμοιότης |
πολλάκις.
Πρός
τε
τὸ
λαβεῖν |
[1, 13] |
ἔχων.
Καὶ
εἰ
τὸ
σιμὸν
|
κοιλότης |
ῥινός
ἐστιν,
ἔστι
δὲ
ῥὶς |
[1, 5] |
μοιχός,
τὸ
ἑπόμενον
ἔλαβον,
ὅτι
|
καλλωπιστὴς |
ἢ
ὅτι
νύκτωρ
ὁρᾶται
πλανώμενος. |
[1, 1] |
δ´
οὔ,
καὶ
ὁ
σοφιστὴς
|
χρηματιστὴς |
ἀπὸ
φαινομένης
σοφίας
ἀλλ´
οὐκ |
[1, 1] |
οὖσα
δ´
οὔ,
καὶ
ὁ
|
σοφιστὴς |
χρηματιστὴς
ἀπὸ
φαινομένης
σοφίας
ἀλλ´ |
[1, 11] |
Οἱ
μὲν
οὖν
τῆς
νίκης
|
αὐτῆς |
χάριν
τοιοῦτοι
ἐριστικοὶ
ἄνθρωποι
καὶ |
[1, 1] |
τοιοῦτον
λόγων
γένος,
καὶ
ὅτι
|
τοιαύτης |
ἐφίενται
δυνάμεως
οὓς
καλοῦμεν
σοφιστάς, |
[1, 4] |
εἶναι,
τοῦτο
σὺ
φῂς
εἶναι;
|
φῂς |
δὲ
λίθον
εἶναι·
σὺ
ἄρα |
[1, 4] |
κίων"
Καὶ
ἆρα
ὃ
σὺ
|
φῂς |
εἶναι,
τοῦτο
σὺ
φῂς
εἶναι; |
[1, 4] |
σὺ
φῂς
εἶναι,
τοῦτο
σὺ
|
φῂς |
εἶναι;
φῂς
δὲ
λίθον
εἶναι· |
[1, 4] |
δὲ
λίθον
εἶναι·
σὺ
ἄρα
|
φῂς |
λίθος
εἶναι"
Καὶ
ἆρ´
ἔστι |
[1, 4] |
προσῳδίαν
ἐν
μὲν
τοῖς
ἄνευ
|
γραφῆς |
διαλεκτικοῖς
οὐ
ῥᾴδιον
ποιῆσαι
λόγον, |
[1, 5] |
τοσαυταχῶς
ὁσαχῶς
ἐνδέχεται
τὸ
ἐξ
|
ἀρχῆς |
αἰτεῖσθαι,
φαίνονται
δ´
ἐλέγχειν
διὰ |
[1, 5] |
γενέσθαι)
τὸ
δὲ
γενόμενον
ἐξ
|
ἀρχῆς |
γενέσθαι·
εἰ
μὴ
οὖν
γέγονεν, |
[1, 15] |
ἀποκρίνεσθαι,
προκειμένου
τοῦ
δοκοῦντος
ἐξ
|
ἀρχῆς, |
καὶ
τὴν
ἐρώτησιν
τῶν
τοιούτων |
[1, 6] |
πάλιν
μὴ
ἐναριθμουμένου
τοῦ
ἐξ
|
ἀρχῆς" |
ὅπερ
οὐκ
ἔχουσιν
οἱ
παρὰ |
[1, 15] |
πῶς
ἐρωτητέον
ἐν
ταῖς
ἀγωνιστικαῖς
|
διατριβαῖς, |
εἴρηται
|
[1, 15] |
καὶ
πῶς
ἐρωτητέον
ἐν
ταῖς
|
ἀγωνιστικαῖς |
διατριβαῖς,
εἴρηται
|
[1, 15] |
ἐρωτήσεις
καὶ
πῶς
ἐρωτητέον
ἐν
|
ταῖς |
ἀγωνιστικαῖς
διατριβαῖς,
εἴρηται
|
[1, 10] |
παθεῖν;
Ἆρα
ἴσαι
αἱ
μονάδες
|
ταῖς |
δυάσιν
ἐν
τοῖς
τέτταρσιν;
εἰσὶ |
[1, 12] |
τὰς
ἑκάστων
εἰληφέναι
θέσεις
ἐν
|
ταῖς |
προτάσεσιν.
Λύσις
δὲ
καὶ
τούτων |
[1, 12] |
ἀξιοῦν,
ποιεῖ
τιν´
εὐπορίαν
τοῦ
|
εἰς |
ἄδοξον
ἀγαγεῖν
ἢ
ψεῦδος,
ἐάν |
[1, 12] |
τι
δεῖξαι
καὶ
τὸν
λόγον
|
εἰς |
ἄδοξόν
τι
ἀγαγεῖν
(τοῦτο
γὰρ |
[1, 15] |
χαλεπὸν
γὰρ
ἅμα
πολλὰ
συνορᾶν·
|
εἰς |
δὲ
τὸ
μῆκος
τοῖς
προειρημένοις |
[1, 3] |
δὲ
ψευδόμενόν
τι
δεικνύναι,
τρίτον
|
εἰς |
παράδοξον
ἄγειν,
τέταρτον
δὲ
σολοικίζειν |
[1, 12] |
μὴ
εὐδαιμονεῖν.
Ἔστι
δὲ
τὸ
|
εἰς |
τὰ
οὕτως
ἄδοξα
ἄγειν
τὸ |
[1, 12] |
ὡς
οἱ
περὶ
τοὺς
λόγους,
|
εἰς |
τὰ
τοῖς
πολλοῖς,
ἐὰν
δ´ |
[1, 12] |
ἢ
βλάπτειν.
Δεῖ
δ´
ἄγειν
|
εἰς |
τὰ
τοῖς
πολλοῖς
καὶ
τὰ |
[1, 12] |
ἀκτέον,
τὸν
δὲ
κατὰ
ταύτας
|
εἰς |
τὰς
ἀποκεκρυμμένας·
ἀμφοτέρως
γὰρ
ἀναγκαῖον |
[1, 12] |
οὖν
λέγοντα
κατὰ
τὰς
βουλήσεις
|
εἰς |
τὰς
φανερὰς
δόξας
ἀκτέον,
τὸν |
[1, 12] |
ἄδοξα
ἄγειν
τὸ
αὐτὸ
τῷ
|
εἰς |
τὴν
κατὰ
φύσιν
καὶ
κατὰ |
[1, 2] |
περὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν
συντελούντων
|
εἰς |
τὴν
τέχνην
ταύτην
ἤδη
λέγωμεν. |
[1, 6] |
καὶ
ἐλέγχους,
ἢ
πάντας
ἀνακτέον
|
εἰς |
τὴν
τοῦ
ἐλέγχου
ἄγνοιαν,
ἀρχὴν |
[1, 6] |
Ὥστε
πάντες
οἱ
τόποι
πίπτουσιν
|
εἰς |
τὴν
τοῦ
ἐλέγχου
ἄγνοιαν,
οἱ |
[1, 8] |
συμβαῖνον
διὰ
τὸν
λόγον
(ὁ
|
εἰς |
τὸ
ἀδύνατον)
καὶ
ὁ
τὰς |
[1, 5] |
δὲ
τὸ
τοιοῦτον
ἐν
τοῖς
|
εἰς |
τὸ
ἀδύνατον
συλλογισμοῖς·
ἐν
τούτοις |
[1, 14] |
ἢ
ἄρρενος
κλῆσιν.
Ὅσα
γὰρ
|
(εἰς |
τὸ
ο
καὶ
τὸ
ν |
[1, 6] |
ἅπαντας
ἀναλῦσαι
τοὺς
λεχθέντας
τρόπους
|
εἰς |
τὸν
τοῦ
ἐλέγχου
διορισμόν.
Πρῶτον |
[1, 5] |
δ´
ἄν
τις
τοῦτον
καὶ
|
εἰς |
τοὺς
παρὰ
τὴν
λέξιν.
Οἱ |
[1, 11] |
οἱ
δὲ
δόξης
χάριν
τῆς
|
εἰς |
χρηματισμὸν
σοφιστικοί·
ἡ
γὰρ
σοφιστική |
[1, 4] |
πλείω,
οἷον
ἀετὸς
καὶ
κύων·
|
εἷς |
δὲ
ὅταν
εἰωθότες
ὦμεν
οὕτω |
[1, 9] |
ἐστιν
ἀντιφάσεως
συλλογισμός,
ὥστ´
ἢ
|
εἷς |
ἢ
δύο
συλλογισμοὶ
ἀντιφάσεως
ἔλεγχός |
[1, 11] |
συλλογισμὸς
ἐριστικὸς
καὶ
σοφιστικός
ἐστιν
|
εἷς |
μὲν
ὁ
φαινόμενος
συλλογιστικὸς
περὶ |
[1, 4] |
τὴν
ὁμωνυμίαν
καὶ
τὴν
ἀμφιβολίαν·
|
εἷς |
μὲν
ὅταν
ἢ
ὁ
λόγος |
[1, 1] |
δὲ
διὰ
πολλὰς
αἰτίας·
ὧν
|
εἷς |
τόπος
εὐφυέστατός
ἐστι
καὶ
δημοσιώτατος, |
[1, 8] |
ἀποκρινομένῳ
δόξειεν,
ὥστ´
ἔσονται
συλλογισμοὶ
|
ψευδεῖς |
διὰ
τούτων
ἢ
πάντων
ἢ |
[1, 9] |
ἐπιστημῶν.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
οἱ
|
ψευδεῖς |
ἔλεγχοι
ὁμοίως
ἂν
εἶεν
ἐν |
[1, 9] |
ἀποδείξεις.
Ἔλεγχοι
δ´
εἰσὶ
καὶ
|
ἀληθεῖς· |
ὅσα
γὰρ
ἔστιν
ἀποδεῖξαι,
ἔστι |
[1, 10] |
διάνοιαν,
ὅταν
ἐφ´
ᾧ
ἔδωκεν
|
διανοηθείς. |
Εἰ
δή
τινες
πλείω
σημαίνοντος |
[1, 8] |
μὴ
ἐρωτηθεὶς
οἴεται
δεδωκέναι,
κἂν
|
ἐρωτηθεὶς |
θείη.
Πλὴν
ἐπί
γέ
τινων |
[1, 8] |
ἢ
ἐνίων·
ὃ
γὰρ
μὴ
|
ἐρωτηθεὶς |
οἴεται
δεδωκέναι,
κἂν
ἐρωτηθεὶς
θείη. |
[1, 4] |
ἂν
διελών
τις
εἴπῃ
καὶ
|
συνθεὶς |
ὡς
δυνατὸν
τὸ
καθήμενον
βαδίζειν" |
[1, 12] |
τὰς
φανερὰς
ἢ
πρὸς
τὰς
|
ἀφανεῖς |
δόξας
ἐροῦσιν
ἐναντία.
Πλεῖστος
δὲ |
[1, 13] |
πρός
τι
ὅλως
ὧν
εἰσιν
|
ἕξεις |
ἢ
πάθη
ἤ
τι
τοιοῦτον |
[1, 5] |
ῥητορικοῖς
αἱ
κατὰ
τὸ
σημεῖον
|
ἀποδείξεις |
ἐκ
τῶν
ἑπομένων
εἰσίν·
βουλόμενοι |
[1, 9] |
ὥστε
δῆλον
ὅτι
καὶ
αἱ
|
ἀποδείξεις. |
Ἔλεγχοι
δ´
εἰσὶ
καὶ
ἀληθεῖς· |
[1, 4] |
τὸ
τὰ
λεγόμενα.
Εἰσὶ
δὲ
|
τρεῖς |
τρόποι
τῶν
παρὰ
τὴν
ὁμωνυμίαν |
[1, 11] |
ἰδεῖν·
ἡ
γὰρ
περὶ
τὰς
|
προτάσεις |
μέθοδος
ἅπασαν
ἔχει
ταύτην
τὴν |
[1, 9] |
λύσεις
ἔχομεν·
αἱ
γὰρ
τούτων
|
ἐνστάσεις |
λύσεις
εἰσίν.
Ἔχομεν
δέ,
παρ´ |
[1, 11] |
καὶ
γένος
ἀλλ´
οἷα
αἱ
|
ἀποφάσεις, |
τὰ
δ´
οὐ
τοιαῦτα
ἀλλὰ |
[1, 12] |
τούτων
τὸ
τὰς
ἑκάστων
εἰληφέναι
|
θέσεις |
ἐν
ταῖς
προτάσεσιν.
Λύσις
δὲ |
[1, 12] |
μὲν
οὖν
λέγοντα
κατὰ
τὰς
|
βουλήσεις |
εἰς
τὰς
φανερὰς
δόξας
ἀκτέον, |
[1, 15] |
Ἐξ
ὧν
μὲν
οὖν
αἱ
|
ἐρωτήσεις |
καὶ
πῶς
ἐρωτητέον
ἐν
ταῖς |
[1, 8] |
ἀδύνατον)
καὶ
ὁ
τὰς
δύο
|
ἐρωτήσεις |
μίαν
ποιῶν
παρὰ
τὴν
πρότασιν, |
[1, 9] |
ἔχομεν·
αἱ
γὰρ
τούτων
ἐνστάσεις
|
λύσεις |
εἰσίν.
Ἔχομεν
δέ,
παρ´
ὁπόσα |
[1, 9] |
δὲ
τοῦτ´
ἔχομεν,
καὶ
τὰς
|
λύσεις |
ἔχομεν·
αἱ
γὰρ
τούτων
ἐνστάσεις |
[1, 14] |
καὶ
τοῦ
θήλεος
διαφέρουσιν
αἱ
|
πτώσεις |
ἅπασαι,
τοῦ
δὲ
μεταξὺ
αἱ |
[1, 3] |
προσδιαλεγόμενον
(τοῦτο
δ´
ἐστὶ
τὸ
|
πολλάκις |
ἀναγκάζεσθαι
ταὐτὸ
λέγειν)
ἢ
τὸ |
[1, 5] |
ἐκ
τῆς
αἰσθήσεως
ἀπάται
γίνονται·
|
πολλάκις |
γὰρ
τὴν
χολὴν
μέλι
ὑπέλαβον |
[1, 14] |
θέλει
μὲν
τὸ
μεταξὺ
σημαίνειν,
|
πολλάκις |
δὲ
σημαίνει
κἀκείνων
ἑκάτερον,
οἷον |
[1, 5] |
ἐρώτησιν.
Ἐπ´
ἐνίων
δὲ
λανθάνει
|
πολλάκις, |
ἐφ´
ὅσων,
ὅταν
πῂ
λέγηται, |
[1, 4] |
τό
τ´
ἀναγκαῖον,
ὃ
συμβαίνει
|
πολλάκις |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
κακῶν
(ἔστι |
[1, 5] |
ἀδύνατον,
δόξει
παρὰ
τοῦτο
γίνεσθαι
|
πολλάκις |
ὁ
ἔλεγχος,
οἷον
ὅτι
οὐκ |
[1, 15] |
πάντας.
Ὥσπερ
τε
καὶ
ἀποκρινόμενοι
|
πολλάκις, |
ὅταν
ἐλέγχωνται,
ποιοῦσι
διττόν,
ἂν |
[1, 15] |
καθ´
ἕκαστον,
ἐπάγοντα
τὸ
καθόλου
|
πολλάκις |
οὐκ
ἐρωτητέον
ἀλλ´
ὡς
δεδομένῳ |
[1, 5] |
τὸ
προκείμενον
ἀσυλλόγιστοι.
Καὶ
λανθάνει
|
πολλάκις |
οὐχ
ἧττον
αὐτοὺς
τοὺς
ἐρωτῶντας |
[1, 15] |
τοῖς
ἀνθρώποις.
Σφόδρα
δὲ
καὶ
|
πολλάκις |
ποιεῖ
δοκεῖν
ἐληλέγχθαι
τὸ
μάλιστα |
[1, 15] |
ἢ
πάντ´
ἀπειθεῖν;
καὶ
Τὸ
|
πολλάκις |
πολλά,
πότερον
πολλὰ
συγχωρητέον
ἢ |
[1, 15] |
συμφέρον·
λανθάνει
γὰρ
ἡ
ὁμοιότης
|
πολλάκις. |
Πρός
τε
τὸ
λαβεῖν
τὴν |
[1, 14] |
αἱ
δ´
οὔ.
Δοθέντος
δὴ
|
πολλάκις |
τοῦτο"
συλλογίζονται
ὡς
εἰρημένου
τοῦτον" |
[1, 3] |
τὸν
ἀποκρινόμενον)
τελευταῖον
δὲ
τὸ
|
πλεονάκις |
ταὐτὸ
λέγειν.
~Τρόποι
δ´
εἰσὶ |
[1, 2] |
ἐκ
πόσων
τὸν
ἀριθμὸν
ἡ
|
δύναμις |
αὕτη
συνέστηκε,
καὶ
πόσα
μέρη |
[1, 1] |
γάρ
ἐστιν·
ἡ
γὰρ
τοιαύτη
|
δύναμις |
ποιήσει
φαίνεσθαι
σοφόν,
οὗ
τυγχάνουσι |
[1, 14] |
ὃ
Πρωταγόρας
ἔλεγεν,
εἰ
ὁ
|
μῆνις" |
καὶ
ὁ
πήληξ"
ἄρρενά
ἐστιν· |
[1, 13] |
ἐπιθυμία
ἡδέος;
τοῦτο
δ´
ἐστὶν
|
ὄρεξις |
ἡδέος·
ἔστιν
ἄρα
ἡ
ἐπιθυμία |
[1, 13] |
ἡδέος·
ἔστιν
ἄρα
ἡ
ἐπιθυμία
|
ὄρεξις |
ἡδέος
ἡδέος.
(Εἰσὶ
δὲ
πάντες |
[1, 13] |
(οἷον
ἥ
τε
ὄρεξις
τινὸς
|
ὄρεξις |
καὶ
ἡ
ἐπιθυμία
τινὸς
ἐπιθυμία, |
[1, 13] |
ἓν
ἀποδίδοται
(οἷον
ἥ
τε
|
ὄρεξις |
τινὸς
ὄρεξις
καὶ
ἡ
ἐπιθυμία |
[1, 6] |
πρῶτον
ἀλλ´
ᾗ
τρίγωνον
ἡ
|
ἀπόδειξις. |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[1, 5] |
Γίνεται
δὲ
τὸ
τοιοῦτον
ἐν
|
οἷς |
ὁμοίως
ὑπάρχει
τὰ
ἀντικείμενα·
δοκεῖ |
[1, 15] |
οὐκ
ἂν
ἠρωτημένα
μάτην.
Ἐν
|
οἷς |
τε
μὴ
ὀνόματι
σημαίνεται
τὸ |
[1, 3] |
πόσων
στοχάζονται
οἱ
ἐν
τοῖς
|
λόγοις |
ἀγωνιζόμενοι
καὶ
διαφιλονεικοῦντες.
Ἔστι
δὲ |
[1, 4] |
ἂν
τοῖς
αὐτοῖς
ὀνόμασι
καὶ
|
λόγοις |
μὴ
ταὐτὸ
δηλώσαιμεν.
Εἰσὶ
δὲ |
[1, 8] |
τὸν
εἰδότα
ἐμποδίζουσι
τούτοις
τοῖς
|
λόγοις. |
Ὅτι
δ´
ἔχομεν
αὐτοὺς
τῇ |
[1, 5] |
οὖν
ἐγκαταριθμηθῇ
τι
ἐν
τοῖς
|
ἀναγκαίοις |
ἐρωτήμασι
πρὸς
τὸ
συμβαῖνον
ἀδύνατον, |
[1, 15] |
δὲ
τὸ
μῆκος
τοῖς
προειρημένοις
|
στοιχείοις |
χρηστέον.
Ἓν
δὲ
τάχος·
ὑστερίζοντες |
[1, 7] |
ἓν
καὶ
πολλά,
μηδὲ
τοῖς
|
ποίοις |
τῶν
κατηγορημάτων
πάντα
ταὐτὰ
καὶ |
[1, 6] |
ὅπερ
οὐκ
ἦν
ἐν
τοῖς
|
ἀναιτίοις· |
καὶ
πάλιν
μὴ
ἐναριθμουμένου
τοῦ |
[1, 5] |
οὐκ
ἀναγκαῖον.
Ἔν
τε
τοῖς
|
ῥητορικοῖς |
αἱ
κατὰ
τὸ
σημεῖον
ἀποδείξεις |
[1, 15] |
Ἔτι
καθάπερ
καὶ
ἐν
τοῖς
|
ῥητορικοῖς, |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἐλεγκτικοῖς
ὁμοίως |
[1, 15] |
τοῖς
ῥητορικοῖς,
καὶ
ἐν
τοῖς
|
ἐλεγκτικοῖς |
ὁμοίως
τὰ
ἐναντιώματα
θεωρητέον
ἢ |
[1, 15] |
τὸ
λανθάνειν,
ὥσπερ
ἐν
τοῖς
|
διαλεκτικοῖς. |
Ἐφεξῆς
οὖν
τοῖς
εἰρημένοις
ταῦτα |
[1, 4] |
ἐν
μὲν
τοῖς
ἄνευ
γραφῆς
|
διαλεκτικοῖς |
οὐ
ῥᾴδιον
ποιῆσαι
λόγον,
ἐν |
[1, 5] |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐν
τοῖς
|
συλλογιστικοῖς, |
οἷον
ὁ
Μελίσσου
λόγος
ὅτι |
[1, 2] |
οὖν
τῶν
ἀποδεικτικῶν
ἐν
τοῖς
|
Ἀναλυτικοῖς |
εἴρηται,
περὶ
δὲ
τῶν
διαλεκτικῶν |
[1, 6] |
ἑνὶ
καὶ
ταὐτῷ
ταὐτὰ
καὶ
|
ἀλλήλοις |
ἀξιοῦμεν
εἶναι
ταὐτά·
διὸ
γίνεται |
[1, 14] |
ἐκεῖνον,
οὐ
φαίνεται
δὲ
τοῖς
|
ἄλλοις, |
ὁ
δὲ
οὐλόμενον"
φαίνεται
μέν, |
[1, 2] |
τῶν
διαλεκτικῶν
καὶ
πειραστικῶν
ἐν
|
ἄλλοις· |
περὶ
δὲ
τῶν
ἀγωνιστικῶν
καὶ |
[1, 12] |
εὐδαίμονα
δίκαιον
εἶναι·
τοῖς
δὲ
|
πολλοῖς |
ἄδοξον
τὸ
βασιλέα
μὴ
εὐδαιμονεῖν. |
[1, 5] |
ἢ
ὅτι
νύκτωρ
ὁρᾶται
πλανώμενος.
|
Πολλοῖς |
δὲ
ταῦτα
μὲν
ὑπάρχει,
τὸ |
[1, 12] |
δὲ
κατὰ
νόμον
τὸ
τοῖς
|
πολλοῖς |
δοκοῦν.
Ὥστε
δῆλον
ὅτι
κἀκεῖνοι, |
[1, 12] |
τοὺς
λόγους,
εἰς
τὰ
τοῖς
|
πολλοῖς, |
ἐὰν
δ´
ὡς
οἱ
πολλοί, |
[1, 12] |
δ´
ἄγειν
εἰς
τὰ
τοῖς
|
πολλοῖς |
καὶ
τὰ
τοῖς
σοφοῖς
ἐναντία— |
[1, 12] |
διαλεγόμενος,
εἶτ´
ἐπερωτᾶν
ὃ
τοῖς
|
πολλοῖς |
οὗτοι
λέγουσι
παράδοξον·
ἔστι
γὰρ |
[1, 1] |
ἀντὶ
τῶν
πραγμάτων
χρώμεθα
ὡς
|
συμβόλοις, |
τὸ
συμβαῖνον
ἐπὶ
τῶν
ὀνομάτων |
[1, 10] |
λέγεται·
ἐπεὶ
καὶ
ἐν
τοῖς
|
διπλοῖς |
τί
κωλύει
τοῦτο
παθεῖν;
Ἆρα |
[1, 5] |
ἐν
τοῖς
εἰς
τὸ
ἀδύνατον
|
συλλογισμοῖς· |
ἐν
τούτοις
γὰρ
ἀναγκαῖον
ἀναιρεῖν |
[1, 15] |
τοῖς
διαλεκτικοῖς.
Ἐφεξῆς
οὖν
τοῖς
|
εἰρημένοις |
ταῦτα
πρῶτον
λεκτέον.
Ἔστι
δὴ |
[1, 15] |
εἰς
δὲ
τὸ
μῆκος
τοῖς
|
προειρημένοις |
στοιχείοις
χρηστέον.
Ἓν
δὲ
τάχος· |
[1, 4] |
ποιῆσαι
λόγον,
ἐν
δὲ
τοῖς
|
γεγραμμένοις |
καὶ
ποιήμασι
μᾶλλον.
Οἷον
καὶ |
[1, 14] |
τὸ
τὰ
μὴ
ὅμοια
ὁμοίως"
|
λεγομένοις |
ἐλέγχοις.
Ὥσπερ
γὰρ
ἐκείνοις
ἐπὶ |
[1, 1] |
καθάπερ
ἐπὶ
τῶν
ψήφων
τοῖς
|
λογιζομένοις. |
Τὸ
δ´
οὐκ
ἔστιν
ὅμοιον· |
[1, 15] |
δ´
οὐδ´
ἐρωτητέον
ἀλλ´
ὡς
|
ὁμολογουμένοις |
χρηστέον.
Ἐξ
ὧν
μὲν
οὖν |
[1, 7] |
ἡ
ἀπάτη
γίνεται
μετ´
ἄλλων
|
σκοπουμένοις |
ἢ
καθ´
αὑτούς
(ἡ
μὲν |
[1, 6] |
ἔλλειψιν
ἡ
φαντασία
γίνεται,
καὶ
|
διαιρουμένοις |
οὕτως
κοινὸν
ἐπὶ
πᾶσι
τούτοις |
[1, 5] |
συμβέβηκεν,
οὐκ
ἀνάγκη
πᾶσι
τοῖς
|
κατηγορουμένοις |
καὶ
καθ´
οὗ
κατηγορεῖται
ταὐτὰ |
[1, 14] |
ὁμοίως"
λεγομένοις
ἐλέγχοις.
Ὥσπερ
γὰρ
|
ἐκείνοις |
ἐπὶ
τῶν
πραγμάτων,
τούτοις
ἐπὶ |
[1, 11] |
γὰρ
αἱ
τέχναι
χρῶνται
καὶ
|
κοινοῖς |
τισιν.
Διὸ
πάντες
καὶ
οἱ |
[1, 15] |
καὶ
χείρω
καὶ
βελτίω
τοῖς
|
ἀνθρώποις. |
Σφόδρα
δὲ
καὶ
πολλάκις
ποιεῖ |
[1, 2] |
(ὃν
τρόπον
δέ,
διώρισται
ἐν
|
ἑτέροις) |
ἐριστικοὶ
δ´
οἱ
ἐκ
τῶν |
[1, 9] |
ἔλεγχοι
ὁμοίως
ἂν
εἶεν
ἐν
|
ἀπείροις· |
καθ´
ἑκάστην
γὰρ
τέχνην
ἔστι |
[1, 6] |
καὶ
ἀρχὴν
ἔχειν,
ἢ
τὸ
|
ἴσοις |
γίνεσθαι
καὶ
ταὐτὸ
μέγεθος
λαμβάνειν. |
[1, 5] |
ἁπλῶς
δόξειεν
ἀκολουθεῖν,
καὶ
ἐν
|
ὅσοις |
μὴ
ῥᾴδιον
θεωρῆσαι
πότερον
αὐτῶν |
[1, 15] |
καὶ
αὐτοὶ
οἴονται
δεδωκέναι
καὶ
|
τοῖς |
ἀκούουσι
φαίνονται
διὰ
τὴν
τῆς |
[1, 8] |
δῆλον·
παρ´
ὅσα
γὰρ
φαίνεται
|
τοῖς |
ἀκούουσιν
ὡς
ἠρωτημένα
συλλελογίσθαι,
παρὰ |
[1, 14] |
κατ´
ἐκεῖνον,
οὐ
φαίνεται
δὲ
|
τοῖς |
ἄλλοις,
ὁ
δὲ
οὐλόμενον"
φαίνεται |
[1, 5] |
Ἐὰν
οὖν
ἐγκαταριθμηθῇ
τι
ἐν
|
τοῖς |
ἀναγκαίοις
ἐρωτήμασι
πρὸς
τὸ
συμβαῖνον |
[1, 6] |
συμβαίνειν,
ὅπερ
οὐκ
ἦν
ἐν
|
τοῖς |
ἀναιτίοις·
καὶ
πάλιν
μὴ
ἐναριθμουμένου |
[1, 2] |
μὲν
οὖν
τῶν
ἀποδεικτικῶν
ἐν
|
τοῖς |
Ἀναλυτικοῖς
εἴρηται,
περὶ
δὲ
τῶν |
[1, 4] |
δὲ
τὴν
προσῳδίαν
ἐν
μὲν
|
τοῖς |
ἄνευ
γραφῆς
διαλεκτικοῖς
οὐ
ῥᾴδιον |
[1, 15] |
φαίνεται
καὶ
χείρω
καὶ
βελτίω
|
τοῖς |
ἀνθρώποις.
Σφόδρα
δὲ
καὶ
πολλάκις |
[1, 4] |
ἄλλος
καὶ
ὅτι
τοσαυταχῶς
ἂν
|
τοῖς |
αὐτοῖς
ὀνόμασι
καὶ
λόγοις
μὴ |
[1, 4] |
ῥᾴδιον
ποιῆσαι
λόγον,
ἐν
δὲ
|
τοῖς |
γεγραμμένοις
καὶ
ποιήμασι
μᾶλλον.
Οἷον |
[1, 15] |
πείθεσθαι,
Πότερον
ἅπαντα
δεῖ
πείθεσθαι
|
τοῖς |
γονεῦσιν
ἢ
πάντ´
ἀπειθεῖν;
καὶ |
[1, 12] |
ἀνάγκης
τὸν
εὐδαίμονα
δίκαιον
εἶναι·
|
τοῖς |
δὲ
πολλοῖς
ἄδοξον
τὸ
βασιλέα |
[1, 15] |
πρὸς
τὸ
λανθάνειν,
ὥσπερ
ἐν
|
τοῖς |
διαλεκτικοῖς.
Ἐφεξῆς
οὖν
τοῖς
εἰρημένοις |
[1, 10] |
ἄλλως
λέγεται·
ἐπεὶ
καὶ
ἐν
|
τοῖς |
διπλοῖς
τί
κωλύει
τοῦτο
παθεῖν; |
[1, 15] |
ἐν
τοῖς
διαλεκτικοῖς.
Ἐφεξῆς
οὖν
|
τοῖς |
εἰρημένοις
ταῦτα
πρῶτον
λεκτέον.
Ἔστι |
[1, 5] |
Συμβαίνει
δὲ
τὸ
τοιοῦτον
ἐν
|
τοῖς |
εἰς
τὸ
ἀδύνατον
συλλογισμοῖς·
ἐν |
[1, 15] |
ἐν
τοῖς
ῥητορικοῖς,
καὶ
ἐν
|
τοῖς |
ἐλεγκτικοῖς
ὁμοίως
τὰ
ἐναντιώματα
θεωρητέον |
[1, 14] |
σολοικισμὸν
φαίνονται
συλλογίζεσθαι,
καθάπερ
ἐν
|
τοῖς |
ἐλέγχοις.
Εἰσὶ
δὲ
πάντες
σχεδὸν |
[1, 15] |
εὐφυλακτότερον
(τὸ
καθόλου
συμβαῖνον
ἐν
|
τοῖς |
ἐλέγχοις)
λέγειν
τὴν
ἀντίφασιν,
ὅτι |
[1, 5] |
πολλὰ
συμβέβηκεν,
οὐκ
ἀνάγκη
πᾶσι
|
τοῖς |
κατηγορουμένοις
καὶ
καθ´
οὗ
κατηγορεῖται |
[1, 1] |
συμβαίνειν,
καθάπερ
ἐπὶ
τῶν
ψήφων
|
τοῖς |
λογιζομένοις.
Τὸ
δ´
οὐκ
ἔστιν |
[1, 3] |
ληπτέον
πόσων
στοχάζονται
οἱ
ἐν
|
τοῖς |
λόγοις
ἀγωνιζόμενοι
καὶ
διαφιλονεικοῦντες.
Ἔστι |
[1, 8] |
γὰρ
τὸν
εἰδότα
ἐμποδίζουσι
τούτοις
|
τοῖς |
λόγοις.
Ὅτι
δ´
ἔχομεν
αὐτοὺς |
[1, 10] |
λόγος
ἦλθε,
πότερον
οἱ
ἐν
|
τοῖς |
μαθήμασι
λόγοι
πρὸς
τὴν
διάνοιάν |
[1, 1] |
τὰ
πράγματα
διαλέγεσθαι
φέροντας,
ἀλλὰ
|
τοῖς |
ὀνόμασιν
ἀντὶ
τῶν
πραγμάτων
χρώμεθα |
[1, 8] |
τὸ
ψεῦδος
ἐμφανίζειν,
οἷον
ἐν
|
τοῖς |
παρὰ
τὴν
λέξιν
καὶ
τὸν |
[1, 14] |
τινὰ
ὅμοιός
ἐστιν
ὁ
σολοικισμὸς
|
τοῖς |
Παρὰ
τὸ
τὰ
μὴ
ὅμοια |
[1, 7] |
καὶ
ἓν
καὶ
πολλά,
μηδὲ
|
τοῖς |
ποίοις
τῶν
κατηγορημάτων
πάντα
ταὐτὰ |
[1, 12] |
τὸ
δὲ
κατὰ
νόμον
τὸ
|
τοῖς |
πολλοῖς
δοκοῦν.
Ὥστε
δῆλον
ὅτι |
[1, 12] |
περὶ
τοὺς
λόγους,
εἰς
τὰ
|
τοῖς |
πολλοῖς,
ἐὰν
δ´
ὡς
οἱ |
[1, 12] |
Δεῖ
δ´
ἄγειν
εἰς
τὰ
|
τοῖς |
πολλοῖς
καὶ
τὰ
τοῖς
σοφοῖς |
[1, 12] |
ὁ
διαλεγόμενος,
εἶτ´
ἐπερωτᾶν
ὃ
|
τοῖς |
πολλοῖς
οὗτοι
λέγουσι
παράδοξον·
ἔστι |
[1, 15] |
συνορᾶν·
εἰς
δὲ
τὸ
μῆκος
|
τοῖς |
προειρημένοις
στοιχείοις
χρηστέον.
Ἓν
δὲ |
[1, 13] |
τοιοῦτοι
τῶν
λόγων
ἔν
τε
|
τοῖς |
πρός
τι,
ὅσα
μὴ
μόνον |
[1, 5] |
δ´
οὐκ
ἀναγκαῖον.
Ἔν
τε
|
τοῖς |
ῥητορικοῖς
αἱ
κατὰ
τὸ
σημεῖον |
[1, 15] |
ἐλεγχοειδές.
Ἔτι
καθάπερ
καὶ
ἐν
|
τοῖς |
ῥητορικοῖς,
καὶ
ἐν
τοῖς
ἐλεγκτικοῖς |
[1, 12] |
τὰ
τοῖς
πολλοῖς
καὶ
τὰ
|
τοῖς |
σοφοῖς
ἐναντία—
ἐὰν
μὲν
λέγῃ |
[1, 12] |
εἶναι
τὴν
ἀπόκρισιν,
οἷον
πότερον
|
τοῖς |
σοφοῖς
ἢ
τῷ
πατρὶ
δεῖ |
[1, 12] |
ὡς
οἱ
πολλοί,
ἐπὶ
τὰ
|
τοῖς |
σοφοῖς.
Φασὶ
γὰρ
οἱ
μὲν |
[1, 5] |
ὑπάρχει.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐν
|
τοῖς |
συλλογιστικοῖς,
οἷον
ὁ
Μελίσσου
λόγος |
[1, 10] |
αἱ
μονάδες
ταῖς
δυάσιν
ἐν
|
τοῖς |
τέτταρσιν;
εἰσὶ
δὲ
(δυάδες)
αἱ |
[1, 9] |
φαινομένους
δὲ
οὐχ
ὁτῳοῦν
ἀλλὰ
|
τοῖς |
τοιοῖσδε·
ἀόριστα
γάρ
ἐστιν
ἐάν |
[1, 9] |
τις
σκοπῇ
παρ´
ὁπόσα
φαίνονται
|
τοῖς |
τυχοῦσιν.
Ὥστε
φανερὸν
ὅτι
τοῦ |
[1, 12] |
οὗτοι
λέγουσι
παράδοξον·
ἔστι
γὰρ
|
ἑκάστοις |
τι
τοιοῦτον.
Στοιχεῖον
δὲ
τούτων |
[1, 4] |
καὶ
ὅτι
τοσαυταχῶς
ἂν
τοῖς
|
αὐτοῖς |
ὀνόμασι
καὶ
λόγοις
μὴ
ταὐτὸ |
[1, 12] |
δὲ
τὸ
μὲν
κατὰ
φύσιν
|
αὐτοῖς |
τὸ
ἀληθές,
τὸ
δὲ
κατὰ |
[1, 5] |
εἰς
τὸ
ἀδύνατον
συλλογισμοῖς·
ἐν
|
τούτοις |
γὰρ
ἀναγκαῖον
ἀναιρεῖν
τι
τῶν |
[1, 14] |
γὰρ
ἐκείνοις
ἐπὶ
τῶν
πραγμάτων,
|
τούτοις |
ἐπὶ
τῶν
ὀνομάτων
συμπίπτει
σολοικίζειν· |
[1, 6] |
διαιρουμένοις
οὕτως
κοινὸν
ἐπὶ
πᾶσι
|
τούτοις |
θετέον
τὴν
τοῦ
λόγου
ἔλλειψιν. |
[1, 1] |
οὐκ
οὔσης)
δῆλον
ὅτι
ἀναγκαῖον
|
τούτοις |
καὶ
τοῦ
σοφοῦ
ἔργον
δοκεῖν |
[1, 13] |
λόγῳ
αὐτῶν
προσδηλοῦται,
κατηγορουμένων†
ἐπὶ
|
τούτοις. |
Οἷον
τὸ
περιττὸν
ἀριθμὸς
μέσον |
[1, 8] |
καὶ
γὰρ
τὸν
εἰδότα
ἐμποδίζουσι
|
τούτοις |
τοῖς
λόγοις.
Ὅτι
δ´
ἔχομεν |
[1, 12] |
τοῖς
πολλοῖς
καὶ
τὰ
τοῖς
|
σοφοῖς |
ἐναντία—
ἐὰν
μὲν
λέγῃ
τις |
[1, 1] |
πρὸ
ἔργου
τὸ
δοκεῖν
εἶναι
|
σοφοῖς |
ἢ
τὸ
εἶναι
καὶ
μὴ |
[1, 12] |
τὴν
ἀπόκρισιν,
οἷον
πότερον
τοῖς
|
σοφοῖς |
ἢ
τῷ
πατρὶ
δεῖ
πείθεσθαι, |
[1, 12] |
οἱ
πολλοί,
ἐπὶ
τὰ
τοῖς
|
σοφοῖς. |
Φασὶ
γὰρ
οἱ
μὲν
ἐξ |
[1, 14] |
φαίνονται
συλλογίζεσθαι,
καθάπερ
ἐν
τοῖς
|
ἐλέγχοις. |
Εἰσὶ
δὲ
πάντες
σχεδὸν
οἱ |
[1, 15] |
(τὸ
καθόλου
συμβαῖνον
ἐν
τοῖς
|
ἐλέγχοις) |
λέγειν
τὴν
ἀντίφασιν,
ὅτι
ὃ |
[1, 14] |
τὰ
μὴ
ὅμοια
ὁμοίως"
λεγομένοις
|
ἐλέγχοις. |
Ὥσπερ
γὰρ
ἐκείνοις
ἐπὶ
τῶν |
[1, 13] |
ῥὶς
σιμή,
ἔστιν
ἄρα
ῥὶς
|
ῥὶς |
κοίλη.
Φαίνονται
δὲ
ποιεῖν
οὐ |
[1, 13] |
δὲ
ῥὶς
σιμή,
ἔστιν
ἄρα
|
ῥὶς |
ῥὶς
κοίλη.
Φαίνονται
δὲ
ποιεῖν |
[1, 13] |
κοιλότης
ῥινός
ἐστιν,
ἔστι
δὲ
|
ῥὶς |
σιμή,
ἔστιν
ἄρα
ῥὶς
ῥὶς |
[1, 13] |
τοῦ
διπλάσιον"
διπλάσιον
ἡμίσεος"
τεθῇ,
|
τρὶς |
ἔσται
εἰρημένον,
ἡμίσεος
ἡμίσεος
ἡμίσεος |
[1, 6] |
εἶναι
πρότασις
ἡ
οὐκ
οὖσα
|
πρότασις. |
Εἰ
μὲν
οὖν
δέδωκεν
ἀπόκρισιν |
[1, 6] |
ἐκ
προτάσεων.
Εἰ
οὖν
ἡ
|
πρότασις |
ἓν
καθ´
ἑνός,
φανερὸν
ὅτι |
[1, 6] |
τῆς
προτάσεως
λόγον.
Ἡ
γὰρ
|
πρότασίς |
ἐστιν
ἓν
καθ´
ἑνός·
ὁ |
[1, 6] |
τῶν
ἄλλων.
Εἰ
οὖν
μία
|
πρότασις |
ἡ
ἓν
καθ´
ἑνὸς
ἀξιοῦσα, |
[1, 6] |
ἐλέγχου
ἀγνοίᾳ·
φαίνεται
γὰρ
εἶναι
|
πρότασις |
ἡ
οὐκ
οὖσα
πρότασις.
Εἰ |
[1, 6] |
ἑνὸς
ἀξιοῦσα,
καὶ
ἁπλῶς
ἔσται
|
πρότασις |
ἡ
τοιαύτη
ἐρώτησις.
Ἐπεὶ
δ´ |
[1, 6] |
ὅτι
οὐ
τοῦ
αὐτοῦ
ἡ
|
κατάφασις |
καὶ
ἡ
ἀπόφασις.
Τοῦ
γὰρ |
[1, 6] |
τὴν
λέξιν,
ὅτι
φαινομένη
ἡ
|
ἀντίφασις, |
ὅπερ
ἦν
ἴδιον
τοῦ
ἐλέγχου, |
[1, 5] |
λόγου·
ἔλεγχος
μὲν
γάρ
ἐστιν
|
ἀντίφασις |
τοῦ
αὐτοῦ
καὶ
ἑνός,
μὴ |
[1, 6] |
λευκοῦ
τὸ
ἁπλῶς
οὐ
λευκὸν
|
ἀπόφασις· |
εἰ
οὖν
δόντος
πῂ
εἶναι |
[1, 6] |
αὐτοῦ
ἡ
κατάφασις
καὶ
ἡ
|
ἀπόφασις. |
Τοῦ
γὰρ
πῂ
λευκοῦ
τὸ |
[1, 4] |
ταῦτα
δ´
ἐστὶν
ὁμωνυμία,
ἀμφιβολία,
|
σύνθεσις, |
διαίρεσις,
προσῳδία,
σχῆμα
λέξεως.
Τούτου |
[1, 6] |
τόδε
τι
σημαίνειν)
ἡ
δὲ
|
σύνθεσις |
καὶ
διαίρεσις
καὶ
προσῳδία
τῷ |
[1, 5] |
ζωὴ
ταὐτόν.
Εἰ
γὰρ
φθορᾷ
|
γένεσις |
ἐναντίον,
καὶ
τῇ
τινὶ
φθορᾷ |
[1, 5] |
τις
καὶ
ἐναντίον
ζωῇ,
ὥστε
|
γένεσις |
ἡ
ζωὴ
καὶ
τὸ
ζῆν |
[1, 5] |
τῇ
τινὶ
φθορᾷ
ἔσται
τὶς
|
γένεσις· |
ὁ
δὲ
θάνατος
φθορά
τις |
[1, 6] |
σημαίνειν)
ἡ
δὲ
σύνθεσις
καὶ
|
διαίρεσις |
καὶ
προσῳδία
τῷ
μὴ
τὸν |
[1, 4] |
δ´
ἐστὶν
ὁμωνυμία,
ἀμφιβολία,
σύνθεσις,
|
διαίρεσις, |
προσῳδία,
σχῆμα
λέξεως.
Τούτου
δὲ |
[1, 10] |
ὁ
δὲ
ὅτι
ἡ
Ὁμήρου
|
ποίησις |
σχῆμα
διὰ
τοῦ
κύκλος"
ἐν |
[1, 6] |
ἁπλῶς
ἔσται
πρότασις
ἡ
τοιαύτη
|
ἐρώτησις. |
Ἐπεὶ
δ´
ὁ
συλλογισμὸς
ἐκ |
[1, 5] |
καὶ
ὡς
ἑνὸς
ὄντος
ἀποδοθῇ
|
(ἀπόκρισις |
μία.
Ἐπ´
ἐνίων
μὲν
οὖν |
[1, 12] |
εἰληφέναι
θέσεις
ἐν
ταῖς
προτάσεσιν.
|
Λύσις |
δὲ
καὶ
τούτων
ἡ
προσήκουσα |
[1, 14] |
παρὰ
τόδε,
(καὶ)
ὅταν
ἡ
|
πτῶσις |
μήτε
ἄρρεν
μήτε
θῆλυ
δηλοῖ |
[1, 11] |
ἡ
σοφιστική
ἐστι
φαινομένη
σοφία
|
τις |
ἀλλ´
οὐκ
οὖσα.
Ὁ
δ´ |
[1, 4] |
καὶ
συλλογισμός,
ἄν
τε
ληφθῇ
|
τις |
ἄλλος
καὶ
ὅτι
τοσαυταχῶς
ἂν |
[1, 10] |
συμβεβηκὸς
καὶ
ἕτεροι.
Εἰ
δέ
|
τις |
ἀξιοῖ
διαιρεῖν,
ὅτι
λέγω
δὲ |
[1, 11] |
σοφιστική
ἐστιν,
ὥσπερ
εἴπομεν,
χρηματιστική
|
τις |
ἀπὸ
σοφίας
φαινομένης·
διὸ
φαινομένης |
[1, 5] |
καὶ
τῇ
τινὶ
φθορᾷ
ἔσται
|
τὶς |
γένεσις·
ὁ
δὲ
θάνατος
φθορά |
[1, 4] |
τοὺς
πολεμίους.
Καὶ
ἆρ´
ὅ
|
τις |
γινώσκει,
τοῦτο
γινώσκει;
καὶ
γὰρ |
[1, 10] |
ὁ
δὲ
ἃ
μὴ
ἔχοι
|
τις, |
δοίη
ἄν"
ἐν
ἀμφοῖν,
ὁ |
[1, 10] |
δ´
ὡς
ναί,
εἰ
δή
|
τις |
δοίη
μηδαμῶς,
ὁ
δὲ
διαλεχθείη, |
[1, 5] |
ἔλεγχος
γίνοιτο
ἀληθινός,
οἷον
εἴ
|
τις |
δοίη
ὁμοίως
ἓν
καὶ
πολλὰ |
[1, 10] |
διδόντα
διαίρεσιν,
εἴ
τ´
ἐρωτήσειέ
|
τις |
εἰ
ἔστι
σιγῶντα
λέγειν
ἢ |
[1, 4] |
γὰρ
ταὐτὸ
σημαίνει
ἂν
διελών
|
τις |
εἴπῃ
καὶ
συνθεὶς
ὡς
δυνατὸν |
[1, 11] |
ἂν
ἔχοι
καὶ
μὴ
εἰδώς
|
τις. |
Ἔξεστι
γὰρ
πεῖραν
λαβεῖν
καὶ |
[1, 15] |
μὴ
πρὸς
τὸ
κείμενον
ἔχῃ
|
τις |
ἐπιχειρεῖν·
ὅπερ
ὁ
Λυκόφρων
ἐποίησε |
[1, 15] |
ἐάν
τε
πρὸς
ταὐτὸ
πλείους
|
τις |
ἔχῃ
λόγους,
ἐάν
τε
καὶ |
[1, 5] |
γένεσις·
ὁ
δὲ
θάνατος
φθορά
|
τις |
καὶ
ἐναντίον
ζωῇ,
ὥστε
γένεσις |
[1, 11] |
ἡ
γὰρ
πειραστική
ἐστι
διαλεκτική
|
τις |
καὶ
θεωρεῖ
οὐ
τὸν
εἰδότα |
[1, 11] |
ὡς
Ἀντιφῶν
ἐτετραγώνιζεν.
Ἢ
εἴ
|
τις |
μὴ
φαίη
βέλτιον
εἶναι
ἀπὸ |
[1, 6] |
Ὥστ´
εἰ
ὁ
ἔλεγχος
συλλογισμός
|
τις, |
οὐκ
ἂν
εἴη
ὁ
κατὰ |
[1, 11] |
τι
ἔχει
καὶ
ἔστιν
ἀδικομαχία
|
τις, |
οὕτως
ἐν
ἀντιλογίᾳ
ἀδικομαχία
ἡ |
[1, 10] |
ἐρωτωμένου
διειλεγμένος;
εἰ
δέ
γέ
|
τις |
πολλὰ
οἴεται
σημαίνειν,
δῆλον
ὅτι |
[1, 9] |
τοιοῖσδε·
ἀόριστα
γάρ
ἐστιν
ἐάν
|
τις |
σκοπῇ
παρ´
ὁπόσα
φαίνονται
τοῖς |
[1, 4] |
γράφειν"
καὶ
τοῦθ´
ὡσαύτως,
ἄν
|
τις |
συνθῇ
τὸ
μὴ
γράφοντα
γράφειν" |
[1, 5] |
συλλελόγισται·
συμβαίνει
γάρ,
κἂν
μή
|
τις |
ταὐτὸ
φῇ
τὴν
ζωὴν
τῇ |
[1, 9] |
τὴν
διάμετρον
ἔθηκεν,
ἐλέγξειεν
ἄν
|
τις |
τῇ
ἀποδείξει
ὅτι
ἀσύμμετρος.
Ὥστε |
[1, 15] |
τ´
ἐπὶ
τῶν
μερῶν
διδῷ
|
τις |
τὸ
καθ´
ἕκαστον,
ἐπάγοντα
τὸ |
[1, 14] |
Δῆλον
οὖν
ὅτι
κἂν
τέχνῃ
|
τις |
τοῦτο
δύναιτο
ποιεῖν·
διὸ
πολλοὶ |
[1, 4] |
λόγῳ.
Καὶ
ἆρα
ὃ
ὁρᾷ
|
τις, |
τοῦτο
ὁρᾷ;
ὁρᾷ
δὲ
τὸν |
[1, 5] |
φαινόμενος
ἔλεγχος.
Ἕλκοι
δ´
ἄν
|
τις |
τοῦτον
καὶ
εἰς
τοὺς
παρὰ |
[1, 5] |
οὗτός
ἐστιν
ἄνθρωπος;
ὥστ´
ἄν
|
τις |
τύπτῃ
τοῦτον
καὶ
τοῦτον,
ἄνθρωπον |
[1, 12] |
σοφοῖς
ἐναντία—
ἐὰν
μὲν
λέγῃ
|
τις |
ὡς
οἱ
περὶ
τοὺς
λόγους, |
[1, 4] |
προσῳδία,
σχῆμα
λέξεως.
Τούτου
δὲ
|
πίστις |
ἥ
τε
διὰ
τῆς
ἐπαγωγῆς |
[1, 7] |
(ἡ
μὲν
γὰρ
μετ´
ἄλλου
|
σκέψις |
διὰ
λόγων,
ἡ
δὲ
καθ´ |
[1, 12] |
βουλόμενον·
χώραν
γὰρ
ἐπιχειρήματος
ἡ
|
σκῆψις |
ποιεῖ.
Πρὸς
δὲ
τὸ
ψευδόμενον |
[1, 15] |
τοὺς
ἀγωνιστικοὺς
λόγους·
ἡ
γὰρ
|
κρύψις |
ἐστὶ
τοῦ
λαθεῖν
χάριν,
τὸ |
[1, 4] |
κάμνων
(ἢ
καθήμενος)
ὁτὲ
δ´
|
ὃς |
ἔκαμνε
πρότερον.
Πλὴν
ὑγιάζετο
μὲν |
[1, 4] |
ἔτι
πρός.
Ὁ
γὰρ
αὐτὸς
|
λόγος |
διῃρημένος
καὶ
συγκείμενος
οὐκ
ἀεὶ |
[1, 10] |
τὴν
διάνοιαν
διείλεκται;
καίτοι
ὁ
|
λόγος |
δοκεῖ
τῶν
παρὰ
τὸ
ὄνομα |
[1, 7] |
σημαίνειν
ἀνιέμενος
καὶ
ἐπιτεινόμενος
ὁ
|
λόγος, |
ἐπ´
οὐδενὸς
ἢ
οὐκ
ἐπὶ |
[1, 4] |
εἷς
μὲν
ὅταν
ἢ
ὁ
|
λόγος |
ἢ
τοὔνομα
κυρίως
σημαίνῃ
πλείω, |
[1, 10] |
συλλογισμός.
Ἀλλὰ
δή,
ὅθεν
ὁ
|
λόγος |
ἦλθε,
πότερον
οἱ
ἐν
τοῖς |
[1, 6] |
ἥ
τε
ὁμωνυμία
καὶ
ὁ
|
λόγος |
καὶ
ἡ
ὁμοιοσχημοσύνη
(σύνηθες
γὰρ |
[1, 11] |
περὶ
τῶνδε
φαινόμενος
συλλογισμὸς
ἐριστικὸς
|
λόγος, |
καὶ
ὁ
κατὰ
τὸ
πρᾶγμα |
[1, 11] |
οὐ
τῶν
αὐτῶν
ἕνεκεν,
καὶ
|
λόγος |
ὁ
αὐτὸς
μὲν
ἔσται
σοφιστικὸς |
[1, 5] |
τοῖς
συλλογιστικοῖς,
οἷον
ὁ
Μελίσσου
|
λόγος |
ὅτι
ἄπειρον
τὸ
ἅπαν,
λαβὼν |
[1, 10] |
εἶναι
εἰρήκασι,
καὶ
ἔστιν
ὁ
|
λόγος |
ὅτι
ἓν
πάντα)
ἆρ´
οὗτος |
[1, 11] |
συλλογισμός,
κἂν
ᾖ
συλλογισμός,
ἐριστικὸς
|
λόγος· |
φαινόμενος
γάρ
ἐστι
κατὰ
τὸ |
[1, 11] |
γὰρ
ἡ
ἐν
ἀγῶνι
ἀδικία
|
εἶδός |
τι
ἔχει
καὶ
ἔστιν
ἀδικομαχία |
[1, 5] |
καὶ
τὸ
ἁπλῶς·
οἷον
ὁ
|
Ἰνδός, |
ὅλος
μέλας
ὤν,
λευκός
ἐστι |
[1, 11] |
ἡ
γὰρ
περὶ
τὰς
προτάσεις
|
μέθοδος |
ἅπασαν
ἔχει
ταύτην
τὴν
θεωρίαν. |
[1, 8] |
διαλεκτικῆς·
αὕτη
δὲ
δύναται
συλλογίζεσθαι
|
ψεῦδος |
δι´
ἄγνοιαν
τοῦ
διδόντος
τὸν |
[1, 12] |
τοῦ
εἰς
ἄδοξον
ἀγαγεῖν
ἢ
|
ψεῦδος, |
ἐάν
τε
ἐρωτώμενος
φῇ
ἢ |
[1, 8] |
προσερωτᾶν
τὸ
ἐνδεὲς
καὶ
τὸ
|
ψεῦδος |
ἐμφανίζειν,
οἷον
ἐν
τοῖς
παρὰ |
[1, 3] |
ταῦτα
τὸν
ἀριθμόν,
ἔλεγχος
καὶ
|
ψεῦδος |
καὶ
παράδοξον
καὶ
σολοικισμὸς
καὶ |
[1, 5] |
ἢ
τῶν
ἀγαθῶν
μὴ
ἀγαθὸν
|
ψεῦδος. |
Ὁτὲ
δὲ
προσληφθέντων
τινῶν
κἂν |
[1, 5] |
ἔστι
μὲν
ὡς
ἔλεγχον
ἢ
|
ψεῦδος |
φαινόμενον
δόξειεν
ἂν
ποιεῖν·
τὸ |
[1, 13] |
ἄρα
ἡ
ἐπιθυμία
ὄρεξις
ἡδέος
|
ἡδέος. |
(Εἰσὶ
δὲ
πάντες
οἱ
τοιοῦτοι |
[1, 13] |
ἡδέος;
τοῦτο
δ´
ἐστὶν
ὄρεξις
|
ἡδέος· |
ἔστιν
ἄρα
ἡ
ἐπιθυμία
ὄρεξις |
[1, 13] |
ἔστιν
ἄρα
ἡ
ἐπιθυμία
ὄρεξις
|
ἡδέος |
ἡδέος.
(Εἰσὶ
δὲ
πάντες
οἱ |
[1, 13] |
Καὶ
ἆρά
ἐστιν
ἡ
ἐπιθυμία
|
ἡδέος; |
τοῦτο
δ´
ἐστὶν
ὄρεξις
ἡδέος· |
[1, 14] |
μὲν
οὖν
ἄρρενος
καὶ
τοῦ
|
θήλεος |
διαφέρουσιν
αἱ
πτώσεις
ἅπασαι,
τοῦ |
[1, 14] |
δὲ
μὴ
οὕτως
ἄρρενος
ἢ
|
θήλεος, |
ὧν
ἔνια
φέρομεν
ἐπὶ
τὰ |
[1, 13] |
ταὐτό·
εἰ
ἄρα
ἐστὶ
διπλάσιον
|
ἡμίσεος |
διπλάσιον,
ἔσται
ἡμίσεος
ἡμίσεος
διπλάσιον. |
[1, 13] |
τρὶς
ἔσται
εἰρημένον,
ἡμίσεος
ἡμίσεος
|
ἡμίσεος |
διπλάσιον.
Καὶ
ἆρά
ἐστιν
ἡ |
[1, 13] |
διπλάσιον
ἡμίσεος
διπλάσιον,
ἔσται
ἡμίσεος
|
ἡμίσεος |
διπλάσιον.
Καὶ
πάλιν
ἂν
ἀντὶ |
[1, 13] |
τεθῇ,
τρὶς
ἔσται
εἰρημένον,
ἡμίσεος
|
ἡμίσεος |
ἡμίσεος
διπλάσιον.
Καὶ
ἆρά
ἐστιν |
[1, 13] |
ἐστὶ
διπλάσιον
ἡμίσεος
διπλάσιον,
ἔσται
|
ἡμίσεος |
ἡμίσεος
διπλάσιον.
Καὶ
πάλιν
ἂν |
[1, 13] |
ἡμίσεος"
τεθῇ,
τρὶς
ἔσται
εἰρημένον,
|
ἡμίσεος |
ἡμίσεος
ἡμίσεος
διπλάσιον.
Καὶ
ἆρά |
[1, 13] |
διπλάσιον
τινὸς
διπλάσιον,
καὶ
διπλάσιον
|
ἡμίσεος) |
καὶ
ὅσων
ἡ
οὐσία,
οὐκ |
[1, 13] |
εἰπεῖν,
διπλάσιον
δὴ
καὶ
διπλάσιον
|
ἡμίσεος |
ταὐτό·
εἰ
ἄρα
ἐστὶ
διπλάσιον |
[1, 13] |
ἂν
ἀντὶ
τοῦ
διπλάσιον"
διπλάσιον
|
ἡμίσεος" |
τεθῇ,
τρὶς
ἔσται
εἰρημένον,
ἡμίσεος |
[1, 7] |
τὴν
λέξιν
οὗτος
ὁ
τρόπος
|
θετέος, |
πρῶτον
μὲν
ὅτι
μᾶλλον
ἡ |
[1, 6] |
γινομένων,
(εἰ
τὰ
τὸ
αὐτὸ
|
μέγεθος |
καὶ
ἓν
λαμβάνοντα
ἴσα
γίνεται, |
[1, 6] |
τὸ
ἴσοις
γίνεσθαι
καὶ
ταὐτὸ
|
μέγεθος |
λαμβάνειν.
Ὅτι
γὰρ
τὸ
γεγονὸς |
[1, 6] |
καὶ
τὰ
ἴσα
γινόμενα
ἓν
|
μέγεθος |
λαμβάνειν.
Ὥστε
τὸ
ἑπόμενον
λαμβάνει. |
[1, 1] |
πεπέρανται
καὶ
τὸ
τῶν
λόγων
|
πλῆθος, |
τὰ
δὲ
πράγματα
τὸν
ἀριθμὸν |
[1, 4] |
λίθον
εἶναι·
σὺ
ἄρα
φῂς
|
λίθος |
εἶναι"
Καὶ
ἆρ´
ἔστι
σιγῶντα |
[1, 4] |
τὸ
πεντήκοντ´
ἀνδρῶν
ἑκατὸν
λίπε
|
δῖος |
Ἀχιλλεύς"
(Παρὰ
δὲ
τὴν
προσῳδίαν |
[1, 12] |
Πρὸς
δὲ
τὸ
ψευδόμενον
δεῖξαι
|
ἴδιος |
τόπος
ὁ
σοφιστικός,
τὸ
ἄγειν |
[1, 11] |
οὐδὲ
δεικτικὸς
οὐδενός,
οὐδὲ
τοιοῦτος
|
οἷος |
ὁ
καθόλου.
Οὔτε
γάρ
ἐστιν |
[1, 14] |
εἶναι"
διοίσει.
Καὶ
τρόπον
τινὰ
|
ὅμοιός |
ἐστιν
ὁ
σολοικισμὸς
τοῖς
Παρὰ |
[1, 6] |
ὑπὸ
τῶν
ἀνεπιστημόνων
ἐλέγχονται·
κατὰ
|
συμβεβηκὸς |
γὰρ
ποιοῦνται
τοὺς
συλλογισμοὺς
πρὸς |
[1, 5] |
ἑπτά,
ἓν
μὲν
παρὰ
τὸ
|
συμβεβηκός, |
δεύτερον
δὲ
τὸ
ἁπλῶς
ἢ |
[1, 7] |
λέξεως.
Τῶν
δὲ
παρὰ
τὸ
|
συμβεβηκὸς |
διὰ
τὸ
μὴ
δύνασθαι
διακρίνειν |
[1, 6] |
οὐκ
ἂν
εἴη
ὁ
κατὰ
|
συμβεβηκὸς |
ἔλεγχος.
Ἀλλὰ
παρὰ
τοῦτο
καὶ |
[1, 6] |
Ἐπεὶ
οὖν
ὁ
παρὰ
τὸ
|
συμβεβηκὸς |
ἔλεγχος
ἐν
τῇ
ἀγνοίᾳ
τοῦ |
[1, 6] |
τοῦ
συμβεβηκότος,
ὅτι
τὸ
μὲν
|
συμβεβηκὸς |
ἔστιν
ἐφ´
ἑνὸς
μόνου
λαβεῖν, |
[1, 6] |
ἀληθές,
οἷον
ἂν
ᾖ
κατὰ
|
συμβεβηκός· |
καὶ
γὰρ
ἡ
χιὼν
καὶ |
[1, 10] |
ἔλεγχοι,
οἷον
οἱ
παρὰ
τὸ
|
συμβεβηκὸς |
καὶ
ἕτεροι.
Εἰ
δέ
τις |
[1, 8] |
καθ´
αὑτὸ
ὁ
παρὰ
τὸ
|
συμβεβηκός, |
καὶ
τὸ
τούτου
μόριον,
ὁ |
[1, 6] |
τί.
Οἱ
δὲ
παρὰ
τὸ
|
συμβεβηκὸς |
ὁρισθέντος
τοῦ
συλλογισμοῦ
φανεροὶ
γίνονται. |
[1, 5] |
Οἱ
μὲν
οὖν
παρὰ
τὸ
|
συμβεβηκὸς |
παραλογισμοί
εἰσιν
ὅταν
ὁμοίως
ὁτιοῦν |
[1, 5] |
ταὐτό·
κατὰ
μὲν
γὰρ
τὸ
|
μῆκος |
διπλάσιον,
κατὰ
δὲ
τὸ
πλάτος |
[1, 15] |
πολλὰ
συνορᾶν·
εἰς
δὲ
τὸ
|
μῆκος |
τοῖς
προειρημένοις
στοιχείοις
χρηστέον.
Ἓν |
[1, 15] |
πρὸς
τὸ
ἐλέγχειν
ἓν
μὲν
|
μῆκος· |
χαλεπὸν
γὰρ
ἅμα
πολλὰ
συνορᾶν· |
[1, 11] |
τὸ
πρᾶγμα,
ὥστ´
ἀπατητικὸς
καὶ
|
ἄδικος. |
Ὥσπερ
γὰρ
ἡ
ἐν
ἀγῶνι |
[1, 11] |
διὰ
τὸν
Ζήνωνος
λόγον,
οὐκ
|
ἰατρικός· |
κοινὸς
γάρ.
Εἰ
μὲν
οὖν |
[1, 9] |
γεωμετρικὸς
καὶ
κατὰ
ἰατρικὴν
ὁ
|
ἰατρικός· |
λέγω
δὲ
τὸ
κατὰ
τὴν |
[1, 9] |
συλλογισμός,
οἷον
κατὰ
γεωμετρίαν
ὁ
|
γεωμετρικὸς |
καὶ
κατὰ
ἰατρικὴν
ὁ
ἰατρικός· |
[1, 11] |
ᾖ
(τοῦ
γὰρ
διὰ
τί
|
ἀπατητικός |
ἐστι)
καὶ
ὅσοι
μὴ
ὄντες |
[1, 11] |
ἐστι
κατὰ
τὸ
πρᾶγμα,
ὥστ´
|
ἀπατητικὸς |
καὶ
ἄδικος.
Ὥσπερ
γὰρ
ἡ |
[1, 11] |
καὶ
ὁ
τέχνῃ
συλλογιστικῇ
πειραστικὸς
|
διαλεκτικός. |
Ἐπεὶ
δ´
ἐστὶ
πολλὰ
μὲν |
[1, 9] |
καὶ
ἢ
διαλεκτικὸς
ἢ
φαινόμενος
|
διαλεκτικὸς |
ἢ
πειραστικός.
~Οὐκ
ἔστι
δὲ |
[1, 9] |
ἢ
φαινόμενος
ἔλεγχος,
καὶ
ἢ
|
διαλεκτικὸς |
ἢ
φαινόμενος
διαλεκτικὸς
ἢ
πειραστικός. |
[1, 11] |
τὸ
πρᾶγμα
θεωρῶν
τὰ
κοινὰ
|
διαλεκτικός, |
ὁ
δὲ
τοῦτο
φαινομένως
ποιῶν |
[1, 11] |
νῦν
δ´
οὐκ
ἔστιν
ὁ
|
διαλεκτικὸς |
περὶ
γένος
τι
ὡρισμένον,
οὐδὲ |
[1, 11] |
περὶ
γένος
τι
ὡρισμένον,
οὐδὲ
|
δεικτικὸς |
οὐδενός,
οὐδὲ
τοιοῦτος
οἷος
ὁ |
[1, 11] |
ἐστι,
καὶ
ὁ
τέχνῃ
συλλογιστικῇ
|
πειραστικὸς |
διαλεκτικός.
Ἐπεὶ
δ´
ἐστὶ
πολλὰ |
[1, 9] |
διαλεκτικὸς
ἢ
φαινόμενος
διαλεκτικὸς
ἢ
|
πειραστικός. |
~Οὐκ
ἔστι
δὲ
διαφορὰ
τῶν |
[1, 11] |
ὁ
ψευδογράφος·
οὐ
γὰρ
ἔσται
|
παραλογιστικὸς |
ἐξ
ὡρισμένου
τινὸς
γένους
ἀρχῶν, |
[1, 11] |
ἐστιν
εἷς
μὲν
ὁ
φαινόμενος
|
συλλογιστικὸς |
περὶ
ὧν
ἡ
διαλεκτικὴ
πειραστική |
[1, 11] |
αὐτὸς
μὲν
ἔσται
σοφιστικὸς
καὶ
|
ἐριστικός, |
ἀλλ´
οὐ
κατὰ
ταὐτόν,
ἀλλ´ |
[1, 11] |
τὴν
διαλεκτικὴν
περὶ
τἆλλα
ὅτι
|
ἐριστικὸς |
ἔσται
δῆλον.
Οἷον
ὁ
τετραγωνισμὸς |
[1, 11] |
ἀλλ´
οὐκ
οὖσα.
Ὁ
δ´
|
ἐριστικός |
ἐστί
πως
οὕτως
ἔχων
πρὸς |
[1, 11] |
ᾗ
μὲν
νίκης
φαινομένης
ἕνεκα,
|
ἐριστικός, |
ᾗ
δὲ
σοφίας,
σοφιστικός·
καὶ |
[1, 11] |
φαινομένως
ποιῶν
σοφιστικός,
καὶ
συλλογισμὸς
|
ἐριστικὸς |
καὶ
σοφιστικός
ἐστιν
εἷς
μὲν |
[1, 11] |
οὐκ
ἐριστικός,
ὁ
δὲ
Βρύσωνος
|
ἐριστικός· |
καὶ
τὸν
μὲν
οὐκ
ἔστι |
[1, 11] |
τε
περὶ
τῶνδε
φαινόμενος
συλλογισμὸς
|
ἐριστικὸς |
λόγος,
καὶ
ὁ
κατὰ
τὸ |
[1, 11] |
φαινόμενος
συλλογισμός,
κἂν
ᾖ
συλλογισμός,
|
ἐριστικὸς |
λόγος·
φαινόμενος
γάρ
ἐστι
κατὰ |
[1, 11] |
οὐκ
ἂν
ἦν
περὶ
ἐκείνων
|
ἐριστικός· |
νῦν
δ´
οὐκ
ἔστιν
ὁ |
[1, 11] |
μὲν
διὰ
τῶν
μηνίσκων
οὐκ
|
ἐριστικός, |
ὁ
δὲ
Βρύσωνος
ἐριστικός·
καὶ |
[1, 11] |
γεωμέτρῃ.
Ἀλλ´
ὁ
μὲν
οὐκ
|
ἐριστικός, |
ὅτι
ἐκ
τῶν
ἀρχῶν
καὶ |
[1, 11] |
οἷαι
αἱ
δεικνύουσαι.
Διόπερ
ὁ
|
ἐριστικὸς |
οὐκ
ἔστιν
οὕτως
ἔχων
πάντῃ |
[1, 11] |
οὖν
πάντῃ
ὁμοίως
εἶχεν
ὁ
|
ἐριστικὸς |
πρὸς
τὸν
διαλεκτικὸν
τῷ
ψευδογράφῳ |
[1, 11] |
περὶ
πᾶν
γένος
ἔσται
ὁ
|
ἐριστικός. |
Τρόποι
μὲν
οὖν
εἰσιν
οὗτοι |
[1, 8] |
ἔσονται
πάντες.
Ἔστι
δ´
ὁ
|
σοφιστικὸς |
ἔλεγχος
οὐχ
ἁπλῶς
ἔλεγχος
ἀλλὰ |
[1, 11] |
σοφιστικός,
καὶ
συλλογισμὸς
ἐριστικὸς
καὶ
|
σοφιστικός |
ἐστιν
εἷς
μὲν
ὁ
φαινόμενος |
[1, 11] |
ἕνεκα,
ἐριστικός,
ᾗ
δὲ
σοφίας,
|
σοφιστικός· |
καὶ
γὰρ
ἡ
σοφιστική
ἐστι |
[1, 11] |
λόγος
ὁ
αὐτὸς
μὲν
ἔσται
|
σοφιστικὸς |
καὶ
ἐριστικός,
ἀλλ´
οὐ
κατὰ |
[1, 11] |
ὁ
δὲ
τοῦτο
φαινομένως
ποιῶν
|
σοφιστικός, |
καὶ
συλλογισμὸς
ἐριστικὸς
καὶ
σοφιστικός |
[1, 12] |
ψευδόμενον
δεῖξαι
ἴδιος
τόπος
ὁ
|
σοφιστικός, |
τὸ
ἄγειν
πρὸς
τοιαῦτα
πρὸς |
[1, 11] |
κατὰ
τὸ
πρᾶγμα,
διὰ
τοῦτο
|
σοφιστικός. |
Ὥστε
ὅ
τε
περὶ
τῶνδε |
[1, 14] |
φέρομεν
ἐπὶ
τὰ
σκεύη,
οἷον
|
ἀσκὸς |
μὲν
ἄρρεν
τοὔνομα,
κλίνη
δὲ |
[1, 14] |
εἶναι"
τὸ
τοῦτον"
οἷον
ἔστι
|
Κορίσκος" |
εἶναι
Κορίσκον"
Καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[1, 5] |
πάντα
ὑπάρχειν.
Οἷον
εἰ
ὁ
|
Κορίσκος |
ἕτερον
ἀνθρώπου,
αὐτὸς
αὑτοῦ
ἕτερος· |
[1, 14] |
οἷον
Τί
τοῦτο;
Καλλιόπη,
ξύλον,
|
Κορίσκος" |
Τοῦ
μὲν
οὖν
ἄρρενος
καὶ |
[1, 5] |
ὤν,
λευκός
ἐστι
τοὺς
ὀδόντας·
|
λευκὸς |
ἄρα
καὶ
οὐ
λευκός
ἐστιν. |
[1, 5] |
μέλανα,
τοὺς
ὀδόντας
ἔροιτ´
εἰ
|
λευκός· |
εἰ
οὖν
ταύτῃ
λευκός,
ὅτι |
[1, 5] |
ὁ
Ἰνδός,
ὅλος
μέλας
ὤν,
|
λευκός |
ἐστι
τοὺς
ὀδόντας·
λευκὸς
ἄρα |
[1, 5] |
ὀδόντας·
λευκὸς
ἄρα
καὶ
οὐ
|
λευκός |
ἐστιν.
Ἢ
εἰ
ἄμφω
πῄ, |
[1, 5] |
εἰ
λευκός·
εἰ
οὖν
ταύτῃ
|
λευκός, |
ὅτι
μέλας
καὶ
οὐ
μέλας |
[1, 5] |
τυφλὸν
τὸ
μὴ
ἔχον
ὄψιν
|
πεφυκὸς |
δ´
ἔχειν,
καὶ
τυφλὰ
ἔσται |
[1, 11] |
κύκλον,
εἰ
καὶ
τετραγωνίζεται
ὁ
|
κύκλος, |
ἀλλ´
ὅτι
οὐ
κατὰ
τὸ |
[1, 10] |
Ὁμήρου
ποίησις
σχῆμα
διὰ
τοῦ
|
κύκλος" |
ἐν
τῷ
συλλογισμῷ.
Ὁ
δ´ |
[1, 4] |
συλλογισμός,
ἄν
τε
ληφθῇ
τις
|
ἄλλος |
καὶ
ὅτι
τοσαυταχῶς
ἂν
τοῖς |
[1, 1] |
καὶ
καλοὶ
οἱ
μὲν
διὰ
|
κάλλος, |
οἱ
δὲ
φαίνονται,
κομμώσαντες
αὑτούς. |
[1, 5] |
τὸ
ἁπλῶς·
οἷον
ὁ
Ἰνδός,
|
ὅλος |
μέλας
ὤν,
λευκός
ἐστι
τοὺς |
[1, 13] |
δ´
ἀριθμὸς
περιττός·
ἔστιν
ἄρα
|
ἀριθμὸς |
ἀριθμὸς
μέσον
ἔχων.
Καὶ
εἰ |
[1, 13] |
ἐπὶ
τούτοις.
Οἷον
τὸ
περιττὸν
|
ἀριθμὸς |
μέσον
ἔχων·
ἔστι
δ´
ἀριθμὸς |
[1, 13] |
ἀριθμὸς
περιττός·
ἔστιν
ἄρα
ἀριθμὸς
|
ἀριθμὸς |
μέσον
ἔχων.
Καὶ
εἰ
τὸ |
[1, 13] |
ἀριθμὸς
μέσον
ἔχων·
ἔστι
δ´
|
ἀριθμὸς |
περιττός·
ἔστιν
ἄρα
ἀριθμὸς
ἀριθμὸς |
[1, 12] |
ὑπεναντίωσιν
ἄγειν·
ὁ
μὲν
γὰρ
|
νόμος |
δόξα
τῶν
πολλῶν,
οἱ
δὲ |
[1, 5] |
ὥσπερ
οὐδ´
εἰ
ὁ
πυρέττων
|
θερμός, |
καὶ
τὸν
θερμὸν
ἀνάγκη
πυρέττειν. |
[1, 14] |
πτῶσιν
ἀντ´
ἄλλης.
Ὁ
δὲ
|
παραλογισμὸς |
γίνεται
διὰ
τὸ
κοινὸν
εἶναι |
[1, 10] |
Ὁ
δ´
ἐν
μηδετέρῳ
ἀληθὴς
|
συλλογισμός. |
Ἀλλὰ
δή,
ὅθεν
ὁ
λόγος |
[1, 4] |
τε
διὰ
τῆς
ἐπαγωγῆς
καὶ
|
συλλογισμός, |
ἄν
τε
ληφθῇ
τις
ἄλλος |
[1, 10] |
γὰρ
ὁ
τοιοῦτος
ἔλεγχος
φαινόμενος
|
συλλογισμὸς |
ἀντιφάσεως.
Διὸ
ἢ
ἐν
τῷ |
[1, 6] |
τὴν
ἀντίφασιν·
ὁ
γὰρ
ἔλεγχος
|
συλλογισμὸς |
ἀντιφάσεως.
Εἰ
οὖν
μὴ
ἔστι |
[1, 11] |
ἔξεστιν
ὁποτερονοῦν
τῶν
μορίων
δοῦναι·
|
συλλογισμὸς |
γὰρ
οὐ
γίνεται
ἐξ
ἀμφοῖν. |
[1, 6] |
τοιαύτη
ἐρώτησις.
Ἐπεὶ
δ´
ὁ
|
συλλογισμὸς |
ἐκ
προτάσεων,
ὁ
δ´
ἔλεγχος |
[1, 1] |
πόρρωθεν
θεωροῦσιν.
Ὁ
μὲν
(γὰρ
|
συλλογισμὸς |
ἐκ
τινῶν
ἐστι
τεθέντων
ὥστε |
[1, 11] |
τοῦτο
φαινομένως
ποιῶν
σοφιστικός,
καὶ
|
συλλογισμὸς |
ἐριστικὸς
καὶ
σοφιστικός
ἐστιν
εἷς |
[1, 11] |
ὅ
τε
περὶ
τῶνδε
φαινόμενος
|
συλλογισμὸς |
ἐριστικὸς
λόγος,
καὶ
ὁ
κατὰ |
[1, 11] |
πρᾶγμα
φαινόμενος
συλλογισμός,
κἂν
ᾖ
|
συλλογισμός, |
ἐριστικὸς
λόγος·
φαινόμενος
γάρ
ἐστι |
[1, 6] |
ταὐτόν,
εἰ
μέλλει
ἔλεγχος
ἢ
|
συλλογισμὸς |
ἔσεσθαι,
οἷον
εἰ
λώπιον,
μὴ |
[1, 10] |
περὶ
συλλογισμοῦ·
ὁ
γὰρ
ἔλεγχος
|
συλλογισμός |
ἐστιν,
ὥστε
χρὴ
καὶ
περὶ |
[1, 15] |
τὸ
ἐρώτημα
ἐξ
ὧν
ὁ
|
συλλογισμός, |
ἢ
ἔλεγχον
ἢ
παράδοξον
γίνεσθαι, |
[1, 5] |
τὸ
μὴ
διωρίσθαι
τί
ἐστι
|
συλλογισμὸς |
ἢ
τί
ἔλεγχος
ἄλλως
παρὰ |
[1, 1] |
Τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
|
συλλογισμὸς |
καὶ
ἔλεγχος
ὁ
μὲν
ἔστιν, |
[1, 1] |
καὶ
τὰς
λεχθησομένας
ἔστι
καὶ
|
συλλογισμὸς |
καὶ
ἔλεγχος
φαινόμενος
οὐκ
ὢν |
[1, 6] |
ἐκ
προτάσεων,
ὁ
δ´
ἔλεγχος
|
συλλογισμός, |
καὶ
ὁ
ἔλεγχος
ἔσται
ἐκ |
[1, 11] |
ὁ
κατὰ
τὸ
πρᾶγμα
φαινόμενος
|
συλλογισμός, |
κἂν
ᾖ
συλλογισμός,
ἐριστικὸς
λόγος· |
[1, 1] |
διὰ
τῶν
κειμένων,
ἔλεγχος
δὲ
|
συλλογισμὸς |
μετ´
ἀντιφάσεως
τοῦ
συμπεράσματος.
Οἱ |
[1, 9] |
ἑκάστην
γὰρ
τέχνην
ἔστι
ψευδὴς
|
συλλογισμός, |
οἷον
κατὰ
γεωμετρίαν
ὁ
γεωμετρικὸς |
[1, 6] |
ἄλλων.
Ὥστ´
εἰ
ὁ
ἔλεγχος
|
συλλογισμός |
τις,
οὐκ
ἂν
εἴη
ὁ |
[1, 6] |
ἀντιφάσεως.
Εἰ
οὖν
μὴ
ἔστι
|
συλλογισμὸς |
τοῦ
συμβεβηκότος,
οὐ
γίνεται
ἔλεγχος. |
[1, 8] |
ἀλλὰ
πρός
τινα·
καὶ
ὁ
|
συλλογισμὸς |
ὡσαύτως.
Ἂν
μὲν
γὰρ
μὴ |
[1, 9] |
ὁ
γὰρ
ἔλεγχός
ἐστιν
ἀντιφάσεως
|
συλλογισμός, |
ὥστ´
ἢ
εἷς
ἢ
δύο |
[1, 14] |
ταὐτὸ
εἶναι,
ταὐτὸ
καὶ
σημαίνειν.
|
~Σολοικισμὸς |
δ´
οἷον
μέν
ἐστιν
εἴρηται |
[1, 3] |
καὶ
ψεῦδος
καὶ
παράδοξον
καὶ
|
σολοικισμὸς |
καὶ
πέμπτον
τὸ
ποιῆσαι
ἀδολεσχῆσαι |
[1, 14] |
τρόπον
τινὰ
ὅμοιός
ἐστιν
ὁ
|
σολοικισμὸς |
τοῖς
Παρὰ
τὸ
τὰ
μὴ |
[1, 11] |
οἷον
τὸ
Ἱπποκράτους
ἢ
ὁ
|
τετραγωνισμὸς |
ὁ
διὰ
τῶν
μηνίσκων.
Ἀλλ´ |
[1, 11] |
ἐριστικὸς
ἔσται
δῆλον.
Οἷον
ὁ
|
τετραγωνισμὸς |
ὁ
μὲν
διὰ
τῶν
μηνίσκων |
[1, 5] |
γῆ
θάλαττά
ἐστιν
ἢ
ὁ
|
οὐρανός; |
ἐπ´
ἐνίων
δ´
ἧττον,
καὶ |
[1, 6] |
μία
πρότασις
ἡ
ἓν
καθ´
|
ἑνὸς |
ἀξιοῦσα,
καὶ
ἁπλῶς
ἔσται
πρότασις |
[1, 5] |
τὰ
γὰρ
δύο
τοῦ
μὲν
|
ἑνὸς |
διπλάσια,
τῶν
δὲ
τριῶν
οὐ |
[1, 5] |
ἐστιν
ἀντίφασις
τοῦ
αὐτοῦ
καὶ
|
ἑνός, |
μὴ
ὀνόματος
ἀλλὰ
πράγματος,
καὶ |
[1, 6] |
τοῦ
πράγματος,
οἷον
ἀνθρώπου
καὶ
|
ἑνὸς |
μόνου
ἀνθρώπου·
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[1, 6] |
ἑνός·
ὁ
γὰρ
αὐτὸς
ὅρος
|
ἑνὸς |
μόνου
καὶ
ἁπλῶς
τοῦ
πράγματος, |
[1, 6] |
τὸ
μὲν
συμβεβηκὸς
ἔστιν
ἐφ´
|
ἑνὸς |
μόνου
λαβεῖν,
οἷον
ταὐτὸ
εἶναι |
[1, 6] |
γὰρ
πρότασίς
ἐστιν
ἓν
καθ´
|
ἑνός· |
ὁ
γὰρ
αὐτὸς
ὅρος
ἑνὸς |
[1, 5] |
λανθάνῃ
πλείω
ὄντα
καὶ
ὡς
|
ἑνὸς |
ὄντος
ἀποδοθῇ
(ἀπόκρισις
μία.
Ἐπ´ |
[1, 5] |
ἐνίων
δ´
ἧττον,
καὶ
ὡς
|
ἑνὸς |
ὄντος
ἢ
ὁμολογοῦσι
τῷ
μὴ |
[1, 6] |
οὖν
ἡ
πρότασις
ἓν
καθ´
|
ἑνός, |
φανερὸν
ὅτι
καὶ
οὗτος
ἐν |
[1, 11] |
ὥστε
φύσιν
τινὰ
εἶναι
καὶ
|
γένος |
ἀλλ´
οἷα
αἱ
ἀποφάσεις,
τὰ |
[1, 11] |
γένους
ἀρχῶν,
ἀλλὰ
περὶ
πᾶν
|
γένος |
ἔσται
ὁ
ἐριστικός.
Τρόποι
μὲν |
[1, 1] |
σοφιστεύειν
τὸ
τῶν
εἰρημένων
λόγων
|
γένος |
ζητεῖν·
πρὸ
ἔργου
γάρ
ἐστιν· |
[1, 1] |
οὖν
ἔστι
τι
τοιοῦτον
λόγων
|
γένος, |
καὶ
ὅτι
τοιαύτης
ἐφίενται
δυνάμεως |
[1, 10] |
ὄνομα
εἶναι.
Οὐκ
ἄρα
ἐστὶ
|
γένος |
τι
λόγων
τὸ
πρὸς
τὴν |
[1, 11] |
οὐκ
ἔστιν
ὁ
διαλεκτικὸς
περὶ
|
γένος |
τι
ὡρισμένον,
οὐδὲ
δεικτικὸς
οὐδενός, |
[1, 7] |
καὶ
ἐπιτεινόμενος
ὁ
λόγος,
ἐπ´
|
οὐδενὸς |
ἢ
οὐκ
ἐπὶ
πολλῶν.
Τῶν |
[1, 11] |
γένος
τι
ὡρισμένον,
οὐδὲ
δεικτικὸς
|
οὐδενός, |
οὐδὲ
τοιοῦτος
οἷος
ὁ
καθόλου. |
[1, 11] |
ἀνάγκη
ἀγνοεῖν.
(Ὥστε
φανερὸν
ὅτι
|
οὐδενὸς |
ὡρισμένου
ἡ
πειραστικὴ
ἐπιστήμη
ἐστίν. |
[1, 7] |
λέγεται
(σχεδὸν
γὰρ
ὁ
τοῦτο
|
δυνάμενος |
ποιεῖν
ἐγγύς
ἐστι
τοῦ
θεωρεῖν |
[1, 10] |
πρὸς
τὴν
διάνοιαν
τοῦ
ἐρωτωμένου
|
διειλεγμένος; |
εἰ
δέ
γέ
τις
πολλὰ |
[1, 7] |
οὐ
γὰρ
ἄλλο
δοκεῖ
σημαίνειν
|
ἀνιέμενος |
καὶ
ἐπιτεινόμενος
ὁ
λόγος,
ἐπ´ |
[1, 4] |
(ὑγιάζετο,
ὑγιαίνει·
ἀνίστατο
δ´
ὁ
|
καθήμενος |
καὶ
ὑγιάζετο
ὁ
κάμνων.
Τὸ |
[1, 4] |
ὅτι
ὁ
νῦν
κάμνων
(ἢ
|
καθήμενος) |
ὁτὲ
δ´
ὃς
ἔκαμνε
πρότερον. |
[1, 4] |
πρός.
Ὁ
γὰρ
αὐτὸς
λόγος
|
διῃρημένος |
καὶ
συγκείμενος
οὐκ
ἀεὶ
ταὐτὸ |
[1, 4] |
γὰρ
αὐτὸς
λόγος
διῃρημένος
καὶ
|
συγκείμενος |
οὐκ
ἀεὶ
ταὐτὸ
σημαίνειν
ἂν |
[1, 12] |
σκοπεῖν
ἐκ
τίνος
γένους
ὁ
|
διαλεγόμενος, |
εἶτ´
ἐπερωτᾶν
ὃ
τοῖς
πολλοῖς |
[1, 12] |
δὲ
τοῦτο
καὶ
βούλεται
ὁ
|
ἀγωνιζόμενος. |
Ἔτι
δ´
ἐκ
τῶν
βουλήσεων |
[1, 10] |
χρῆται
τῷ
ὀνόματι
ἐφ´
ᾧ
|
οἰόμενος |
ἐρωτᾶσθαι
ὁ
ἐρωτώμενος
ἔδωκεν;
τὸ |
[1, 11] |
κἂν
ᾖ
συλλογισμός,
ἐριστικὸς
λόγος·
|
φαινόμενος |
γάρ
ἐστι
κατὰ
τὸ
πρᾶγμα, |
[1, 9] |
ἔλεγχος,
καὶ
ἢ
διαλεκτικὸς
ἢ
|
φαινόμενος |
διαλεκτικὸς
ἢ
πειραστικός.
~Οὐκ
ἔστι |
[1, 5] |
ἀλλ´
οὐχ
ἅμα·
διόπερ
ἐστὶ
|
φαινόμενος |
ἔλεγχος.
Ἕλκοι
δ´
ἄν
τις |
[1, 10] |
δ´
ἐν
ἀμφοῖν,
ἂν
ᾖ
|
φαινόμενος |
ἔλεγχος.
Ἔστι
δὲ
ὁ
μὲν |
[1, 9] |
κοινῶν
ἢ
ὢν
ἔλεγχος
ἢ
|
φαινόμενος |
ἔλεγχος,
καὶ
ἢ
διαλεκτικὸς
ἢ |
[1, 8] |
συλλογισμοὶ
παρ´
ὅσα
καὶ
ὁ
|
φαινόμενος |
ἔλεγχος.
Ὁ
δὲ
φαινόμενος
παρὰ |
[1, 6] |
δὲ
μὴ
δέδωκεν
ἀλλὰ
φαίνεται,
|
φαινόμενος |
ἔλεγχος.
Ὥστε
πάντες
οἱ
τόποι |
[1, 1] |
ἔστι
καὶ
συλλογισμὸς
καὶ
ἔλεγχος
|
φαινόμενος |
οὐκ
ὢν
δέ.
Ἐπεὶ
δ´ |
[1, 8] |
ὁ
φαινόμενος
ἔλεγχος.
Ὁ
δὲ
|
φαινόμενος |
παρὰ
τὰ
μόρια
τοῦ
ἀληθινοῦ· |
[1, 10] |
ἔστι
γὰρ
ὁ
τοιοῦτος
ἔλεγχος
|
φαινόμενος |
συλλογισμὸς
ἀντιφάσεως.
Διὸ
ἢ
ἐν |
[1, 11] |
Ὥστε
ὅ
τε
περὶ
τῶνδε
|
φαινόμενος |
συλλογισμὸς
ἐριστικὸς
λόγος,
καὶ
ὁ |
[1, 11] |
καὶ
ὁ
κατὰ
τὸ
πρᾶγμα
|
φαινόμενος |
συλλογισμός,
κἂν
ᾖ
συλλογισμός,
ἐριστικὸς |
[1, 11] |
σοφιστικός
ἐστιν
εἷς
μὲν
ὁ
|
φαινόμενος |
συλλογιστικὸς
περὶ
ὧν
ἡ
διαλεκτικὴ |
[1, 7] |
ἄλλο
δοκεῖ
σημαίνειν
ἀνιέμενος
καὶ
|
ἐπιτεινόμενος |
ὁ
λόγος,
ἐπ´
οὐδενὸς
ἢ |
[1, 10] |
πολλὰ
σημαίνει,
ἀλλὰ
καὶ
ὁ
|
ἀποκρινόμενος |
καὶ
ὁ
ἐρωτῶν
(Ζήνων)
ἓν |
[1, 5] |
καλλωπιστὴς
ἢ
ὅτι
νύκτωρ
ὁρᾶται
|
πλανώμενος. |
Πολλοῖς
δὲ
ταῦτα
μὲν
ὑπάρχει, |
[1, 10] |
ἐφ´
ᾧ
οἰόμενος
ἐρωτᾶσθαι
ὁ
|
ἐρωτώμενος |
ἔδωκεν;
τὸ
δ´
αὐτὸ
τοῦτό |
[1, 10] |
καὶ
ὁ
ἐρωτῶν
καὶ
ὁ
|
ἐρωτώμενος |
(οἷον
ἴσως
τὸ
ὂν
ἢ |
[1, 12] |
ἀγαγεῖν
ἢ
ψεῦδος,
ἐάν
τε
|
ἐρωτώμενος |
φῇ
ἢ
ἀποφῇ
τούτων
τι, |
[1, 14] |
σχοινίον·
τὰ
δὲ
μὴ
οὕτως
|
ἄρρενος |
ἢ
θήλεος,
ὧν
ἔνια
φέρομεν |
[1, 14] |
ξύλον,
Κορίσκος"
Τοῦ
μὲν
οὖν
|
ἄρρενος |
καὶ
τοῦ
θήλεος
διαφέρουσιν
αἱ |
[1, 14] |
σκευῶν,
ἐχόντων
δὲ
θηλείας
ἢ
|
ἄρρενος |
κλῆσιν.
Ὅσα
γὰρ
(εἰς
τὸ |
[1, 5] |
προσληφθέντων
τινῶν
κἂν
ἔλεγχος
γίνοιτο
|
ἀληθινός, |
οἷον
εἴ
τις
δοίη
ὁμοίως |
[1, 11] |
τὸν
Ζήνωνος
λόγον,
οὐκ
ἰατρικός·
|
κοινὸς |
γάρ.
Εἰ
μὲν
οὖν
πάντῃ |
[1, 13] |
Καὶ
εἰ
τὸ
σιμὸν
κοιλότης
|
ῥινός |
ἐστιν,
ἔστι
δὲ
ῥὶς
σιμή, |
[1, 11] |
γὰρ
ἔσται
παραλογιστικὸς
ἐξ
ὡρισμένου
|
τινὸς |
γένους
ἀρχῶν,
ἀλλὰ
περὶ
πᾶν |
[1, 12] |
τὸ
παράδοξα
λέγειν
σκοπεῖν
ἐκ
|
τίνος |
γένους
ὁ
διαλεγόμενος,
εἶτ´
ἐπερωτᾶν |
[1, 13] |
τινὸς
ἐπιθυμία,
καὶ
τὸ
διπλάσιον
|
τινὸς |
διπλάσιον,
καὶ
διπλάσιον
ἡμίσεος)
καὶ |
[1, 5] |
τρόπον
καὶ
τὸ
ψεύσασθαι
περί
|
τινος. |
Ἔνιοι
δὲ
ἀπολιπόντες
τι
τῶν |
[1, 13] |
τινὸς
ὄρεξις
καὶ
ἡ
ἐπιθυμία
|
τινὸς |
ἐπιθυμία,
καὶ
τὸ
διπλάσιον
τινὸς |
[1, 11] |
καὶ
πειραστικῇ·
πάντες
γὰρ
μέχρι
|
τινὸς |
ἐπιχειροῦσιν
ἀνακρίνειν
τοὺς
ἐπαγγελλομένους.
Ταῦτα |
[1, 12] |
δὲ
τοῦ
τυχεῖν
ἢ
ψεύδους
|
τινὸς |
ἢ
ἀδόξου
τὸ
μηδεμίαν
εὐθὺς |
[1, 1] |
τῶν
ἄλλων
τοῦτο
γίνεται
διά
|
τινος |
ὁμοιότητος,
καὶ
ἐπὶ
τῶν
λόγων |
[1, 13] |
ἀποδίδοται
(οἷον
ἥ
τε
ὄρεξις
|
τινὸς |
ὄρεξις
καὶ
ἡ
ἐπιθυμία
τινὸς |
[1, 7] |
συνεπινεύειν)
ὅτι
πᾶν
τὸ
κατηγορούμενόν
|
τινος |
ὑπολαμβάνομεν
τόδε
τι,
καὶ
ὡς |
[1, 6] |
γὰρ
ἡ
χιὼν
καὶ
ὁ
|
κύκνος |
τῷ
λευκῷ
ταὐτόν.
Ἢ
πάλιν, |
[1, 6] |
μέγεθος
λαμβάνειν.
Ὅτι
γὰρ
τὸ
|
γεγονὸς |
ἔχει
ἀρχήν,
καὶ
τὸ
ἔχον |
[1, 6] |
τῷ
ἀρχὴν
ἔχειν,
τό
τε
|
γεγονὸς |
καὶ
τὸ
πεπερασμένον.
Ὁμοίως
δὲ |
[1, 9] |
καθ´
ἑκάστην
ἐπιστήμην
ἔλεγχον
τοῦ
|
ἐπιστήμονός |
ἐστι
θεωρεῖν,
εἴ
τε
μὴ |
[1, 4] |
τὸ
περὶ
τὸ
ἐνύπνιον
τοῦ
|
Ἀγαμέμνονος, |
ὅτι
οὐκ
αὐτὸς
ὁ
Ζεὺς |
[1, 11] |
ἀπὸ
δείπνου
περιπατεῖν
διὰ
τὸν
|
Ζήνωνος |
λόγον,
οὐκ
ἰατρικός·
κοινὸς
γάρ. |
[1, 11] |
μηνίσκων
οὐκ
ἐριστικός,
ὁ
δὲ
|
Βρύσωνος |
ἐριστικός·
καὶ
τὸν
μὲν
οὐκ |
[1, 7] |
παρὰ
τὴν
λέξιν
οὗτος
ὁ
|
τρόπος |
θετέος,
πρῶτον
μὲν
ὅτι
μᾶλλον |
[1, 12] |
δόξας
ἐροῦσιν
ἐναντία.
Πλεῖστος
δὲ
|
τόπος |
ἐστὶ
τοῦ
ποιεῖν
παράδοξα
λέγειν, |
[1, 1] |
διὰ
πολλὰς
αἰτίας·
ὧν
εἷς
|
τόπος |
εὐφυέστατός
ἐστι
καὶ
δημοσιώτατος,
ὁ |
[1, 12] |
δὲ
τὸ
ψευδόμενον
δεῖξαι
ἴδιος
|
τόπος |
ὁ
σοφιστικός,
τὸ
ἄγειν
πρὸς |
[1, 14] |
ἐπὶ
τῶν
ὀνομάτων
συμπίπτει
σολοικίζειν·
|
ἄνθρωπος |
γὰρ
καὶ
λευκὸν
καὶ
πρᾶγμα |
[1, 5] |
Σωκράτους
ἕτερος,
ὁ
δὲ
Σωκράτης
|
ἄνθρωπος, |
ἕτερον
ἀνθρώπου
φασὶν
ὡμολογηκέναι
διὰ |
[1, 5] |
αὐτὸς
αὑτοῦ
ἕτερος·
ἔστι
γὰρ
|
ἄνθρωπος" |
Ἢ
εἰ
Σωκράτους
ἕτερος,
ὁ |
[1, 5] |
μὴ
ἔστιν,
οἷον
εἰ
μὴ
|
ἄνθρωπος· |
οὐ
γὰρ
ταὐτὸ
τὸ
μὴ |
[1, 5] |
ἆρ´
οὗτος
καὶ
οὗτός
ἐστιν
|
ἄνθρωπος; |
ὥστ´
ἄν
τις
τύπτῃ
τοῦτον |
[1, 7] |
καὶ
τῶν
παρὰ
τὸ
ἑπόμενον·
|
μέρος |
γάρ
τι
τοῦ
συμβεβηκότος
τὸ |
[1, 6] |
Οἱ
δὲ
παρὰ
τὸ
ἑπόμενον
|
μέρος |
εἰσὶ
τοῦ
συμβεβηκότος·
τὸ
γὰρ |
[1, 8] |
πειραστικῆς.
Ἔστι
δ´
ἡ
πειραστικὴ
|
μέρος |
τῆς
διαλεκτικῆς·
αὕτη
δὲ
δύναται |
[1, 5] |
Κορίσκος
ἕτερον
ἀνθρώπου,
αὐτὸς
αὑτοῦ
|
ἕτερος· |
ἔστι
γὰρ
ἄνθρωπος"
Ἢ
εἰ |
[1, 5] |
γὰρ
ἄνθρωπος"
Ἢ
εἰ
Σωκράτους
|
ἕτερος, |
ὁ
δὲ
Σωκράτης
ἄνθρωπος,
ἕτερον |
[1, 6] |
καθ´
ἑνός·
ὁ
γὰρ
αὐτὸς
|
ὅρος |
ἑνὸς
μόνου
καὶ
ἁπλῶς
τοῦ |
[1, 12] |
ἢ
ἀποφῇ
τούτων
τι,
ἄγει
|
πρὸς |
ἃ
ἐπιχειρήματος
εὐπορεῖ.
Δύνανται
δὲ |
[1, 12] |
σοφιστικός,
τὸ
ἄγειν
πρὸς
τοιαῦτα
|
πρὸς |
ἃ
εὐπορεῖ
λόγων.
Ἔστι
δὲ |
[1, 15] |
προαγορεύειν.
Ἐπιχειρητέον
δ´
ἐνίοτε
καὶ
|
πρὸς |
ἄλλα
τοῦ
εἰρημένου,
ἐκεῖνο
ἐκλαβόντας, |
[1, 9] |
τοὺς
τόπους·
οὗτοι
γὰρ
κοινοὶ
|
πρὸς |
ἅπασαν
τέχνην
καὶ
δύναμιν.
Καὶ |
[1, 11] |
οὐκ
ἔστι
μετενεγκεῖν
ἀλλ´
ἢ
|
πρὸς |
γεωμετρίαν
μόνον,
διὰ
τὸ
ἐκ |
[1, 5] |
οὐκ
εἰσὶν
οἱ
τοιοῦτοι
λόγοι,
|
πρὸς |
δὲ
τὸ
προκείμενον
ἀσυλλόγιστοι.
Καὶ |
[1, 12] |
γὰρ
ἐπιχειρήματος
ἡ
σκῆψις
ποιεῖ.
|
Πρὸς |
δὲ
τὸ
ψευδόμενον
δεῖξαι
ἴδιος |
[1, 12] |
κατὰ
φύσιν
κατὰ
νόμον
ἀπαντᾶν,
|
πρὸς |
δὲ
τὸν
κατὰ
νόμον
ἐπὶ |
[1, 15] |
τὸ
δὲ
λαθεῖν
τῆς
ἀπάτης.
|
Πρὸς |
δὲ
τοὺς
ἀνανεύοντας
ἅττ´
ἂν |
[1, 15] |
Λυκόφρων
ἐποίησε
προβληθέντος
λύραν
ἐγκωμιάζειν.
|
Πρὸς |
δὲ
τοὺς
ἀπαιτοῦντας
πρὸς
τί |
[1, 1] |
δοκεῖν.
Ἔστι
δ´
ὡς
ἓν
|
πρὸς |
ἓν
εἰπεῖν
ἔργον
περὶ
ἕκαστον |
[1, 12] |
δ´
οὐ
καλόν.
Δεῖ
οὖν
|
πρὸς |
μὲν
τὸν
εἰπόντα
κατὰ
φύσιν |
[1, 8] |
τὸν
ἐρωτώμενον.
Ἐὰν
δὲ
λάβωσι,
|
πρὸς |
μὲν
τὸν
ἐρωτώμενον
ἔσονται,
ἁπλῶς |
[1, 12] |
ἐρωτήσεως
συμβαίνει
μάλιστα.
Τὸ
γὰρ
|
(πρὸς) |
μηδὲν
ὁρίσαντα
κείμενον
ἐρωτᾶν
θηρευτικόν |
[1, 6] |
μὲν
οὖν
δέδωκεν
ἀπόκρισιν
ὡς
|
πρὸς |
μίαν
ἐρώτησιν,
ἔσται
ἔλεγχος·
εἰ |
[1, 4] |
ἴσον·
τοσοῦτον
γὰρ
καὶ
ἔτι
|
πρός. |
Ὁ
γὰρ
αὐτὸς
λόγος
διῃρημένος |
[1, 12] |
ἐρωτᾶν
πολλά,
κἂν
ὡρισμένον
ᾖ
|
πρὸς |
ὃ
διαλέγεται,
καὶ
τὸ
τὰ |
[1, 15] |
τὰ
ὑφ´
ἑαυτοῦ
λεγόμενα
ἢ
|
πρὸς |
οὓς
ὁμολογεῖ
καλῶς
λέγειν
ἢ |
[1, 15] |
ἢ
πρὸς
τοὺς
πλείστους
ἢ
|
πρὸς |
πάντας.
Ὥσπερ
τε
καὶ
ἀποκρινόμενοι |
[1, 15] |
οὕτως·
ἅμα
γὰρ
συμβαίνει
ἢ
|
πρὸς |
πλείω
ἢ
πρὸς
τὰ
ἐναντία |
[1, 11] |
ἰδίων
εἶναι
ἀρχῶν,
τὸν
δὲ
|
πρὸς |
πολλούς,
ὅσοι
μὴ
ἴσασι
τὸ |
[1, 10] |
τῷ
τὸν
ἀποκρινόμενον
ἔχειν
πως
|
πρὸς |
τὰ
δεδομένα.
Εἶτα
πρὸς
τοὔνομα |
[1, 15] |
συμβαίνει
ἢ
πρὸς
πλείω
ἢ
|
πρὸς |
τὰ
ἐναντία
ποιεῖσθαι
τὴν
φυλακήν. |
[1, 15] |
ὁμοίως
τὰ
ἐναντιώματα
θεωρητέον
ἢ
|
πρὸς |
τὰ
ὑφ´
ἑαυτοῦ
λεγόμενα
ἢ |
[1, 12] |
γὰρ
πρὸς
τὰς
φανερὰς
ἢ
|
πρὸς |
τὰς
ἀφανεῖς
δόξας
ἐροῦσιν
ἐναντία. |
[1, 12] |
ἀναγκαῖον
παράδοξα
λέγειν·
ἢ
γὰρ
|
πρὸς |
τὰς
φανερὰς
ἢ
πρὸς
τὰς |
[1, 5] |
ἐν
ἀρχῇ)
κατὰ
ταὐτὸ
καὶ
|
πρὸς |
ταὐτὸ
καὶ
ὡσαύτως
καὶ
ἐν |
[1, 8] |
ἀντίφασιν
καὶ
κατὰ
ταὐτὸ
καὶ
|
πρὸς |
ταὐτὸ
καὶ
ὡσαύτως,
παρὰ
τὸ |
[1, 15] |
τὰ
ἐρωτήματα
τιθέναι,
ἐάν
τε
|
πρὸς |
ταὐτὸ
πλείους
τις
ἔχῃ
λόγους, |
[1, 15] |
λανθάνει
γὰρ
ἡ
ὁμοιότης
πολλάκις.
|
Πρός |
τε
τὸ
λαβεῖν
τὴν
πρότασιν |
[1, 10] |
Τί
γάρ
ἐστι
τὸ
μὴ
|
πρὸς |
τὴν
διάνοιαν
ἀλλ´
ἢ
ὅταν |
[1, 10] |
ἐστὶ
γένος
τι
λόγων
τὸ
|
πρὸς |
τὴν
διάνοιαν.
Ἀλλ´
οἱ
μὲν |
[1, 10] |
πρὸς
τοὔνομα
λόγους,
ἑτέρους
δὲ
|
πρὸς |
τὴν
διάνοιαν,
ἀλλ´
οὐ
τοὺς |
[1, 10] |
πρὸς
τοὔνομα
λόγους,
ἑτέρους
δὲ
|
πρὸς |
τὴν
διάνοιαν·
ἄτοπον
γὰρ
τὸ |
[1, 10] |
μηδ´
οἴεται,
πῶς
οὗτος
οὐ
|
πρὸς |
τὴν
διάνοιαν
διείλεκται;
ἢ
πῶς |
[1, 10] |
ὁ
δὲ
διαλεχθείη,
ἆρ´
οὐ
|
πρὸς |
τὴν
διάνοιαν
διείλεκται;
καίτοι
ὁ |
[1, 10] |
ἐν
τῷ
λόγῳ
ἐστὶ
τὸ
|
πρὸς |
τὴν
διάνοιαν
εἶναι,
ἀλλ´
ἐν |
[1, 10] |
γὰρ
πρὸς
τοὔνομα
τὸ
μὴ
|
πρὸς |
τὴν
διάνοιαν
εἶναί
ἐστιν
ἐνταῦθα. |
[1, 10] |
διαιροῦνται
ἢ
πρὸς
τοὔνομα
ἢ
|
πρὸς |
τὴν
διάνοιαν
εἶναι
πάντας,
ἄλλους |
[1, 10] |
οἱ
ἐν
τοῖς
μαθήμασι
λόγοι
|
πρὸς |
τὴν
διάνοιάν
εἰσιν
ἢ
οὔ; |
[1, 10] |
ἕτεροι
οὔτε
πρὸς
τοὔνομα
οὔτε
|
πρὸς |
τὴν
διάνοιαν·
οἱ
δέ
φασι |
[1, 10] |
λόγους
τὸ
πρὸς
τοὔνομα
καὶ
|
πρὸς |
τὴν
διάνοιαν
ὅσοι
πλείω
σημαίνουσιν, |
[1, 10] |
καὶ
πρὸς
τοὔνομα·
τὸ
δὲ
|
πρὸς |
τὴν
διάνοιαν,
ὅταν
ἐφ´
ᾧ |
[1, 10] |
συνεπεράνατο
ὅτι
δύο
ὀρθαί,
πότερον
|
πρὸς |
τὴν
διάνοιαν
οὗτος
διείλεκται
τὴν |
[1, 10] |
οἴεται
σημαίνειν,
δῆλον
ὅτι
οὐ
|
πρὸς |
τὴν
διάνοιαν.
Πρῶτον
μὲν
γὰρ |
[1, 10] |
οὗτος
πρὸς
τοὔνομα
ἔσται
ἢ
|
πρὸς |
τὴν
διάνοιαν
τοῦ
ἐρωτωμένου
διειλεγμένος; |
[1, 11] |
εἶχεν
ἐξ
ὧν
ἔτι
διαλέξεται
|
πρὸς |
τὴν
ἔνστασιν.
Ἡ
δ´
αὐτὴ |
[1, 15] |
φυλακήν.
Ὅλως
δὲ
πάντα
τὰ
|
πρὸς |
τὴν
κρύψιν
λεχθέντα
πρότερον
χρήσιμα |
[1, 15] |
ἐγκωμιάζειν.
Πρὸς
δὲ
τοὺς
ἀπαιτοῦντας
|
πρὸς |
τί
ἐπιχειρεῖ,
ἐπειδὴ
δοκεῖ
δεῖν |
[1, 5] |
ἢ
ποὺ
ἢ
ποτὲ
ἢ
|
πρός |
τι
λέγεσθαι,
τρίτον
δὲ
τὸ |
[1, 13] |
τὰ
γένη
ἀλλὰ
καὶ
αὐτὰ
|
πρός |
τι
λέγεται
καὶ
πρὸς
τὸ |
[1, 13] |
ὅσων
ἡ
οὐσία,
οὐκ
ὄντων
|
πρός |
τι
ὅλως
ὧν
εἰσιν
ἕξεις |
[1, 13] |
τῶν
λόγων
ἔν
τε
τοῖς
|
πρός |
τι,
ὅσα
μὴ
μόνον
τὰ |
[1, 8] |
ἔλεγχος
οὐχ
ἁπλῶς
ἔλεγχος
ἀλλὰ
|
πρός |
τινα·
καὶ
ὁ
συλλογισμὸς
ὡσαύτως. |
[1, 13] |
αὐτὰ
πρός
τι
λέγεται
καὶ
|
πρὸς |
τὸ
αὐτὸ
καὶ
ἓν
ἀποδίδοται |
[1, 15] |
ταῦτα
πρῶτον
λεκτέον.
Ἔστι
δὴ
|
πρὸς |
τὸ
ἐλέγχειν
ἓν
μὲν
μῆκος· |
[1, 12] |
πρότερον·
ἀπαιτοῦνται
γὰρ
τί
τοῦτο
|
πρὸς |
τὸ
ἐν
ἀρχῇ.
Στοιχεῖον
δὲ |
[1, 15] |
εἰρημένου,
ἐκεῖνο
ἐκλαβόντας,
ἐὰν
μὴ
|
πρὸς |
τὸ
κείμενον
ἔχῃ
τις
ἐπιχειρεῖν· |
[1, 15] |
πως
τὰ
περὶ
τὴν
ἐρώτησιν
|
πρὸς |
τὸ
λανθάνειν,
ὥσπερ
ἐν
τοῖς |
[1, 12] |
ποιεῖν,
καθάπερ
ἐλέχθη
πρότερον.
Πάλιν
|
πρὸς |
τὸ
παράδοξα
λέγειν
σκοπεῖν
ἐκ |
[1, 5] |
τι
ἐν
τοῖς
ἀναγκαίοις
ἐρωτήμασι
|
πρὸς |
τὸ
συμβαῖνον
ἀδύνατον,
δόξει
παρὰ |
[1, 15] |
καθόλου
ἀλλὰ
τῇ
ὁμοιότητι,
χρηστέον
|
πρὸς |
τὸ
συμφέρον·
λανθάνει
γὰρ
ἡ |
[1, 12] |
τόπος
ὁ
σοφιστικός,
τὸ
ἄγειν
|
πρὸς |
τοιαῦτα
πρὸς
ἃ
εὐπορεῖ
λόγων. |
[1, 11] |
πρὸς
τὸν
διαλεκτικὸν
τῷ
ψευδογράφῳ
|
πρὸς |
τὸν
γεωμέτρην,
οὐκ
ἂν
ἦν |
[1, 11] |
τὸν
διαλεκτικὸν
ὡς
ὁ
ψευδογράφος
|
πρὸς |
τὸν
γεωμετρικόν·
ἐκ
γὰρ
τῶν |
[1, 11] |
πάντῃ
ὁμοίως
εἶχεν
ὁ
ἐριστικὸς
|
πρὸς |
τὸν
διαλεκτικὸν
τῷ
ψευδογράφῳ
πρὸς |
[1, 11] |
ἐριστικός
ἐστί
πως
οὕτως
ἔχων
|
πρὸς |
τὸν
διαλεκτικὸν
ὡς
ὁ
ψευδογράφος |
[1, 8] |
συλλογισμοὶ
ἔσονται,
οὔθ´
ἁπλῶς
οὔτε
|
πρὸς |
τὸν
ἐρωτώμενον.
Ἐὰν
δὲ
λάβωσι, |
[1, 6] |
ἐρωτήματος
δεῖ
εἰ
ταὐτὸν
σημαίνει,
|
πρὸς |
τὸν
ζητοῦντα
τὸ
διὰ
τί. |
[1, 15] |
ἀνανεύοντας
ἅττ´
ἂν
οἰηθῶσιν
εἶναι
|
πρὸς |
τὸν
λόγον,
ἐξ
ἀποφάσεως
ἐρωτητέον |
[1, 10] |
τὴν
διάνοιαν.
Ἀλλ´
οἱ
μὲν
|
πρὸς |
τοὔνομά
εἰσι·
καίτοι
οὗτοι
οὐ |
[1, 10] |
ὅτι
ἓν
πάντα)
ἆρ´
οὗτος
|
πρὸς |
τοὔνομα
ἔσται
ἢ
πρὸς
τὴν |
[1, 10] |
φασι
πάντας,
καὶ
διαιροῦνται
ἢ
|
πρὸς |
τοὔνομα
ἢ
πρὸς
τὴν
διάνοιαν |
[1, 10] |
τοὺς
τοιούτους
ἐστὶ
λόγους
τὸ
|
πρὸς |
τοὔνομα
καὶ
πρὸς
τὴν
διάνοιαν |
[1, 10] |
τινες,
τὸ
εἶναι
τοὺς
μὲν
|
πρὸς |
τοὔνομα
λόγους,
ἑτέρους
δὲ
πρὸς |
[1, 10] |
τὸ
ὑπολαμβάνειν
ἄλλους
μὲν
εἶναι
|
πρὸς |
τοὔνομα
λόγους,
ἑτέρους
δὲ
πρὸς |
[1, 10] |
πάντες,
ἔσονταί
τινες
ἕτεροι
οὔτε
|
πρὸς |
τοὔνομα
οὔτε
πρὸς
τὴν
διάνοιαν· |
[1, 10] |
πως
πρὸς
τὰ
δεδομένα.
Εἶτα
|
πρὸς |
τοὔνομα
πάντας
ἐνδέχεται
αὐτοὺς
εἶναι· |
[1, 10] |
δ´
αὐτὸ
τοῦτό
ἐστι
καὶ
|
πρὸς |
τοὔνομα·
τὸ
δὲ
πρὸς
τὴν |
[1, 10] |
ἐνδέχεται
αὐτοὺς
εἶναι·
τὸ
γὰρ
|
πρὸς |
τοὔνομα
τὸ
μὴ
πρὸς
τὴν |
[1, 15] |
κρύψιν
λεχθέντα
πρότερον
χρήσιμα
καὶ
|
πρὸς |
τοὺς
ἀγωνιστικοὺς
λόγους·
ἡ
γὰρ |
[1, 15] |
καλῶς
λέγειν
ἢ
πράττειν,
ἔτι
|
πρὸς |
τοὺς
δοκοῦντας
τοιούτους
ἢ
πρὸς |
[1, 6] |
συμβεβηκὸς
γὰρ
ποιοῦνται
τοὺς
συλλογισμοὺς
|
πρὸς |
τοὺς
εἰδότας·
οἱ
δ´
οὐ |
[1, 4] |
καὶ
τὸν
Ὅμηρον
ἔνιοι
διορθοῦνται
|
πρὸς |
τοὺς
ἐλέγχοντας
ὡς
ἄτοπον
εἰρηκότα |
[1, 15] |
καὶ
ἐρωτῶντας
χρηστέον
ποτὲ
τούτῳ
|
πρὸς |
τοὺς
ἐνισταμένους—
ἂν
ὡδὶ
μὲν |
[1, 15] |
πρὸς
τοὺς
δοκοῦντας
τοιούτους
ἢ
|
πρὸς |
τοὺς
ὁμοίους,
ἢ
πρὸς
τοὺς |
[1, 15] |
ἢ
πρὸς
τοὺς
ὁμοίους,
ἢ
|
πρὸς |
τοὺς
πλείστους
ἢ
πρὸς
πάντας. |
[1, 10] |
παραλογισμοὶ
οὐ
τῷ
τὸν
ἀποκρινόμενον
|
πρὸς |
τούτους
ἔχειν
πως,
ἀλλὰ
τῷ |
[1, 9] |
ἄν
τις
τῇ
ἀποδείξει
ὅτι
|
ἀσύμμετρος. |
Ὥστε
πάντων
δεήσει
ἐπιστήμονας
εἶναι· |
[1, 1] |
καὶ
γὰρ
τούτων
τὰ
μὲν
|
ἄργυρος |
τὰ
δὲ
χρυσός
ἐστιν
ἀληθῶς, |
[1, 1] |
τὰ
μὲν
ἄργυρος
τὰ
δὲ
|
χρυσός |
ἐστιν
ἀληθῶς,
τὰ
δ´
ἔστι |
[1, 5] |
μῆκος
διπλάσιον,
κατὰ
δὲ
τὸ
|
πλάτος |
οὐ
διπλάσιον.
Ἢ
εἰ
τοῦ |
[1, 8] |
ἔτι
τὸ
μὴ
ἐπὶ
τοῦ
|
πράγματος |
ἀλλ´
ἐπὶ
τοῦ
λόγου
συμβαίνειν· |
[1, 8] |
μὲν
φαινόμενον
δὲ
οἰκεῖον
τοῦ
|
πράγματος. |
Εἰσὶ
δ´
οὗτοι
οἱ
μὴ |
[1, 7] |
οὐχ
ἧττον
δι´
αὐτοῦ
τοῦ
|
πράγματος) |
εἶτα
καὶ
καθ´
αὑτὸν
ἀπατᾶσθαι |
[1, 5] |
καὶ
ἑνός,
μὴ
ὀνόματος
ἀλλὰ
|
πράγματος, |
καὶ
ὀνόματος
μὴ
συνωνύμου
ἀλλὰ |
[1, 6] |
ἑνὸς
μόνου
καὶ
ἁπλῶς
τοῦ
|
πράγματος, |
οἷον
ἀνθρώπου
καὶ
ἑνὸς
μόνου |
[1, 2] |
ἐκ
τῶν
οἰκείων
ἀρχῶν
ἑκάστου
|
μαθήματος |
καὶ
οὐκ
ἐκ
τῶν
τοῦ |
[1, 12] |
τούτων
τι,
ἄγει
πρὸς
ἃ
|
ἐπιχειρήματος |
εὐπορεῖ.
Δύνανται
δὲ
νῦν
ἧττον |
[1, 12] |
ἐρωτᾶν
μαθεῖν
βουλόμενον·
χώραν
γὰρ
|
ἐπιχειρήματος |
ἡ
σκῆψις
ποιεῖ.
Πρὸς
δὲ |
[1, 6] |
ἀλλ´
οὐ
συλλελόγισται,
ἀλλ´
ἔτι
|
ἐρωτήματος |
δεῖ
εἰ
ταὐτὸν
σημαίνει,
πρὸς |
[1, 5] |
τοῦ
αὐτοῦ
καὶ
ἑνός,
μὴ
|
ὀνόματος |
ἀλλὰ
πράγματος,
καὶ
ὀνόματος
μὴ |
[1, 5] |
μὴ
ὀνόματος
ἀλλὰ
πράγματος,
καὶ
|
ὀνόματος |
μὴ
συνωνύμου
ἀλλὰ
τοῦ
αὐτοῦ, |
[1, 10] |
δή
τινες
πλείω
σημαίνοντος
τοῦ
|
ὀνόματος |
οἴοιντο
ἓν
σημαίνειν—
καὶ
ὁ |
[1, 1] |
δὲ
συλλογισμὸς
μετ´
ἀντιφάσεως
τοῦ
|
συμπεράσματος. |
Οἱ
δὲ
τοῦτο
ποιοῦσι
μὲν |
[1, 5] |
ἔσται
τὶς
γένεσις·
ὁ
δὲ
|
θάνατος |
φθορά
τις
καὶ
ἐναντίον
ζωῇ, |
[1, 1] |
πολλὰς
αἰτίας·
ὧν
εἷς
τόπος
|
εὐφυέστατός |
ἐστι
καὶ
δημοσιώτατος,
ὁ
διὰ |
[1, 1] |
εἷς
τόπος
εὐφυέστατός
ἐστι
καὶ
|
δημοσιώτατος, |
ὁ
διὰ
τῶν
ὀνομάτων.
Ἐπεὶ |
[1, 4] |
τοὔνομα
κυρίως
σημαίνῃ
πλείω,
οἷον
|
ἀετὸς |
καὶ
κύων·
εἷς
δὲ
ὅταν |
[1, 7] |
ἡ
μὲν
ἀπάτη
ἐκ
τῆς
|
ὁμοιότητος, |
ἡ
δ´
ὁμοιότης
ἐκ
τῆς |
[1, 1] |
ἄλλων
τοῦτο
γίνεται
διά
τινος
|
ὁμοιότητος, |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
λόγων
ὡσαύτως |
[1, 4] |
ὅταν
εἰωθότες
ὦμεν
οὕτω
λέγειν·
|
τρίτος |
δὲ
ὅταν
τὸ
συντεθὲν
πλείω |
[1, 5] |
καὶ
ἐπεὶ
συμβαίνει
τὴν
γῆν
|
ὕσαντος |
γίνεσθαι
διάβροχον,
κἂν
ᾖ
διάβροχος, |
[1, 15] |
ἐπιχειρεῖν·
ὅπερ
ὁ
Λυκόφρων
ἐποίησε
|
προβληθέντος |
λύραν
ἐγκωμιάζειν.
Πρὸς
δὲ
τοὺς |
[1, 14] |
αἱ
μὲν
αἱ
δ´
οὔ.
|
Δοθέντος |
δὴ
πολλάκις
τοῦτο"
συλλογίζονται
ὡς |
[1, 6] |
Οἱ
δὲ
παρὰ
τὸ
συμβεβηκὸς
|
ὁρισθέντος |
τοῦ
συλλογισμοῦ
φανεροὶ
γίνονται.
Τὸν |
[1, 5] |
πλείω
ὄντα
καὶ
ὡς
ἑνὸς
|
ὄντος |
ἀποδοθῇ
(ἀπόκρισις
μία.
Ἐπ´
ἐνίων |
[1, 5] |
τὴν
ἀκολούθησιν·
ὅταν
γὰρ
τοῦδε
|
ὄντος |
ἐξ
ἀνάγκης
τόδε
ᾖ,
καὶ |
[1, 5] |
δ´
ἧττον,
καὶ
ὡς
ἑνὸς
|
ὄντος |
ἢ
ὁμολογοῦσι
τῷ
μὴ
ἀποκρίνεσθαι |
[1, 5] |
ἀνάγκης
τόδε
ᾖ,
καὶ
τοῦδε
|
ὄντος |
οἴονται
καὶ
θάτερον
εἶναι
ἐξ |
[1, 5] |
ἅπαν
ἀγένητον
(ἐκ
γὰρ
μὴ
|
ὄντος |
οὐδὲν
ἂν
γενέσθαι)
τὸ
δὲ |
[1, 15] |
ποιοῦντα
τὴν
ἐρώτησιν·
ἀδήλου
γὰρ
|
ὄντος |
τοῦ
τί
βούλεται
λαβεῖν
ἧττον |
[1, 15] |
μηδὲ
δοκεῖν
φάσκοντος
ἄδοξον,
μὴ
|
δόντος |
δέ,
δοκεῖν
δ´
ὁμολογοῦντος,
ἐλεγχοειδές. |
[1, 15] |
γίνεσθαι,
δόντος
μὲν
ἔλεγχον,
μὴ
|
δόντος |
δὲ
μηδὲ
δοκεῖν
φάσκοντος
ἄδοξον, |
[1, 15] |
ἢ
ἔλεγχον
ἢ
παράδοξον
γίνεσθαι,
|
δόντος |
μὲν
ἔλεγχον,
μὴ
δόντος
δὲ |
[1, 6] |
οὐ
λευκὸν
ἀπόφασις·
εἰ
οὖν
|
δόντος |
πῂ
εἶναι
λευκὸν
ὡς
ἁπλῶς |
[1, 11] |
ἀρχὰς
οὐκ
ἂν
ἠρώτα·
μὴ
|
διδόντος |
γὰρ
οὐκ
ἂν
ἔτι
εἶχεν |
[1, 8] |
συλλογίζεσθαι
ψεῦδος
δι´
ἄγνοιαν
τοῦ
|
διδόντος |
τὸν
λόγον.
Οἱ
δὲ
σοφιστικοὶ |
[1, 15] |
μὴ
δόντος
δὲ
μηδὲ
δοκεῖν
|
φάσκοντος |
ἄδοξον,
μὴ
δόντος
δέ,
δοκεῖν |
[1, 11] |
οὐ
δεικνύντος
ἐστὶν
ἀλλὰ
πεῖραν
|
λαμβάνοντος· |
ἡ
γὰρ
πειραστική
ἐστι
διαλεκτική |
[1, 10] |
διανοηθείς.
Εἰ
δή
τινες
πλείω
|
σημαίνοντος |
τοῦ
ὀνόματος
οἴοιντο
ἓν
σημαίνειν— |
[1, 8] |
μόρια
τοῦ
ἀληθινοῦ·
(ἑκάστου
γὰρ
|
ἐκλείποντος |
φανείη
ἂν
ἔλεγχος,
οἷον
ὁ |
[1, 11] |
φάναι
ἢ
ἀποφάναι
ἀξιοῦν
οὐ
|
δεικνύντος |
ἐστὶν
ἀλλὰ
πεῖραν
λαμβάνοντος·
ἡ |
[1, 15] |
μὴ
δόντος
δέ,
δοκεῖν
δ´
|
ὁμολογοῦντος, |
ἐλεγχοειδές.
Ἔτι
καθάπερ
καὶ
ἐν |
[1, 15] |
φαινόμενον
ἀξιοῦν
ἀποκρίνεσθαι,
προκειμένου
τοῦ
|
δοκοῦντος |
ἐξ
ἀρχῆς,
καὶ
τὴν
ἐρώτησιν |
[1, 1] |
εἰπεῖν
ἔργον
περὶ
ἕκαστον
τοῦ
|
εἰδότος |
ἀψευδεῖν
μὲν
αὐτὸν
περὶ
ὧν |
[1, 11] |
εἰδότα
τὸ
πρᾶγμα
τοῦ
μὴ
|
εἰδότος, |
εἴπερ
καὶ
δίδωσιν,
οὐκ
ἐξ |
[1, 6] |
ἑπόμενον
συμβέβηκε.
Διαφέρει
δὲ
τοῦ
|
συμβεβηκότος, |
ὅτι
τὸ
μὲν
συμβεβηκὸς
ἔστιν |
[1, 6] |
οὖν
μὴ
ἔστι
συλλογισμὸς
τοῦ
|
συμβεβηκότος, |
οὐ
γίνεται
ἔλεγχος.
Οὐ
γὰρ |
[1, 6] |
τὸ
ἑπόμενον
μέρος
εἰσὶ
τοῦ
|
συμβεβηκότος· |
τὸ
γὰρ
ἑπόμενον
συμβέβηκε.
Διαφέρει |
[1, 7] |
ἑπόμενον·
μέρος
γάρ
τι
τοῦ
|
συμβεβηκότος |
τὸ
ἑπόμενον.
Ἔτι
καὶ
ἐπὶ |
[1, 12] |
τὰς
ἀφανεῖς
δόξας
ἐροῦσιν
ἐναντία.
|
Πλεῖστος |
δὲ
τόπος
ἐστὶ
τοῦ
ποιεῖν |
[1, 13] |
μέσον
ἔχων·
ἔστι
δ´
ἀριθμὸς
|
περιττός· |
ἔστιν
ἄρα
ἀριθμὸς
ἀριθμὸς
μέσον |
[1, 5] |
εἰ
ὁ
Κορίσκος
ἕτερον
ἀνθρώπου,
|
αὐτὸς |
αὑτοῦ
ἕτερος·
ἔστι
γὰρ
ἄνθρωπος" |
[1, 4] |
καὶ
ἔτι
πρός.
Ὁ
γὰρ
|
αὐτὸς |
λόγος
διῃρημένος
καὶ
συγκείμενος
οὐκ |
[1, 11] |
αὐτῶν
ἕνεκεν,
καὶ
λόγος
ὁ
|
αὐτὸς |
μὲν
ἔσται
σοφιστικὸς
καὶ
ἐριστικός, |
[1, 4] |
ἐνύπνιον
τοῦ
Ἀγαμέμνονος,
ὅτι
οὐκ
|
αὐτὸς |
ὁ
Ζεὺς
εἶπεν
δίδομεν
δέ |
[1, 6] |
ἓν
καθ´
ἑνός·
ὁ
γὰρ
|
αὐτὸς |
ὅρος
ἑνὸς
μόνου
καὶ
ἁπλῶς |
[1, 14] |
τὸ
μεταξύ.
Τὸ
μὲν
γὰρ
|
οὗτος" |
ἄρρεν
σημαίνει,
τὸ
δ´
αὕτη" |
[1, 10] |
ὀρθαί,
πότερον
πρὸς
τὴν
διάνοιαν
|
οὗτος |
διείλεκται
τὴν
ἐκείνου
ἢ
οὔ; |
[1, 6] |
καθ´
ἑνός,
φανερὸν
ὅτι
καὶ
|
οὗτος |
ἐν
τῇ
τοῦ
ἐλέγχου
ἀγνοίᾳ· |
[1, 5] |
φαίνονται.
Οἷον
ἆρ´
οὗτος
καὶ
|
οὗτός |
ἐστιν
ἄνθρωπος;
ὥστ´
ἄν
τις |
[1, 5] |
ἢ
ἐλέγχεσθαι
φαίνονται.
Οἷον
ἆρ´
|
οὗτος |
καὶ
οὗτός
ἐστιν
ἄνθρωπος;
ὥστ´ |
[1, 14] |
μετὰ
μὲν
τοῦ
ἔστι"
τὸ
|
οὗτος" |
μετὰ
δὲ
τοῦ
εἶναι"
τὸ |
[1, 7] |
καὶ
τῶν
παρὰ
τὴν
λέξιν
|
οὗτος |
ὁ
τρόπος
θετέος,
πρῶτον
μὲν |
[1, 14] |
γὰρ
τοῦτο"
σημαίνει
ὁτὲ
μὲν
|
οὗτος" |
ὁτὲ
δὲ
τοῦτον"
Δεῖ
δ´ |
[1, 10] |
μὴ
νοεῖ
μηδ´
οἴεται,
πῶς
|
οὗτος |
οὐ
πρὸς
τὴν
διάνοιαν
διείλεκται; |
[1, 10] |
λόγος
ὅτι
ἓν
πάντα)
ἆρ´
|
οὗτος |
πρὸς
τοὔνομα
ἔσται
ἢ
πρὸς |
[1, 10] |
ψευδοῦς
ἐλέγχου·
ἔστι
γὰρ
ὁ
|
τοιοῦτος |
ἔλεγχος
φαινόμενος
συλλογισμὸς
ἀντιφάσεως.
Διὸ |
[1, 11] |
ὡρισμένον,
οὐδὲ
δεικτικὸς
οὐδενός,
οὐδὲ
|
τοιοῦτος |
οἷος
ὁ
καθόλου.
Οὔτε
γάρ |
[1, 11] |
οὕτως
ἔχων
πάντῃ
ὡς
ὁ
|
ψευδογράφος· |
οὐ
γὰρ
ἔσται
παραλογιστικὸς
ἐξ |
[1, 11] |
πρὸς
τὸν
διαλεκτικὸν
ὡς
ὁ
|
ψευδογράφος |
πρὸς
τὸν
γεωμετρικόν·
ἐκ
γὰρ |
[1, 11] |
τῷ
διαλεκτικῷ
παραλογίζεται,
καὶ
ὁ
|
ψευδογράφος |
τῷ
γεωμέτρῃ.
Ἀλλ´
ὁ
μὲν |
[1, 15] |
προειρημένοις
στοιχείοις
χρηστέον.
Ἓν
δὲ
|
τάχος· |
ὑστερίζοντες
γὰρ
ἧττον
προορῶσιν.
Ἔτι |
[1, 6] |
ἂν
εἴη
ὁ
κατὰ
συμβεβηκὸς
|
ἔλεγχος. |
Ἀλλὰ
παρὰ
τοῦτο
καὶ
οἱ |
[1, 8] |
ὁ
σοφιστικὸς
ἔλεγχος
οὐχ
ἁπλῶς
|
ἔλεγχος |
ἀλλὰ
πρός
τινα·
καὶ
ὁ |
[1, 5] |
τί
ἐστι
συλλογισμὸς
ἢ
τί
|
ἔλεγχος |
ἄλλως
παρὰ
τὴν
ἔλλειψιν
γίνονται |
[1, 5] |
Ὁτὲ
δὲ
προσληφθέντων
τινῶν
κἂν
|
ἔλεγχος |
γίνοιτο
ἀληθινός,
οἷον
εἴ
τις |
[1, 1] |
τῶν
κειμένων
διὰ
τῶν
κειμένων,
|
ἔλεγχος |
δὲ
συλλογισμὸς
μετ´
ἀντιφάσεως
τοῦ |
[1, 5] |
(Ὁ
δὲ
παρὰ
τὸ
ἑπόμενον
|
ἔλεγχος |
διὰ
τὸ
οἴεσθαι
ἀντιστρέφειν
τὴν |
[1, 6] |
ὡς
πρὸς
μίαν
ἐρώτησιν,
ἔσται
|
ἔλεγχος· |
εἰ
δὲ
μὴ
δέδωκεν
ἀλλὰ |
[1, 5] |
οὐχ
ἅμα·
διόπερ
ἐστὶ
φαινόμενος
|
ἔλεγχος. |
Ἕλκοι
δ´
ἄν
τις
τοῦτον |
[1, 6] |
οὖν
ὁ
παρὰ
τὸ
συμβεβηκὸς
|
ἔλεγχος |
ἐν
τῇ
ἀγνοίᾳ
τοῦ
ἐλέγχου, |
[1, 6] |
δ´
ἔλεγχος
συλλογισμός,
καὶ
ὁ
|
ἔλεγχος |
ἔσται
ἐκ
προτάσεων.
Εἰ
οὖν |
[1, 6] |
διὸ
γίνεται
παρὰ
τὸ
ἑπόμενον
|
ἔλεγχος. |
Ἔστι
δ´
οὐ
πάντως
ἀληθές, |
[1, 10] |
ἐν
ἀμφοῖν,
ἂν
ᾖ
φαινόμενος
|
ἔλεγχος. |
Ἔστι
δὲ
ὁ
μὲν
τοῦ |
[1, 9] |
ὧν
οἱ
ἔλεγχοι·
ὁ
γὰρ
|
ἔλεγχός |
ἐστιν
ἀντιφάσεως
συλλογισμός,
ὥστ´
ἢ |
[1, 9] |
εἷς
ἢ
δύο
συλλογισμοὶ
ἀντιφάσεως
|
ἔλεγχός |
ἐστιν.
Ἔχομεν
ἄρα
παρ´
ὁπόσα |
[1, 6] |
τὸ
πρᾶγμα
ταὐτόν,
εἰ
μέλλει
|
ἔλεγχος |
ἢ
συλλογισμὸς
ἔσεσθαι,
οἷον
εἰ |
[1, 9] |
διὰ
τῶν
κοινῶν
ἢ
ὢν
|
ἔλεγχος |
ἢ
φαινόμενος
ἔλεγχος,
καὶ
ἢ |
[1, 9] |
ἢ
ὢν
ἔλεγχος
ἢ
φαινόμενος
|
ἔλεγχος, |
καὶ
ἢ
διαλεκτικὸς
ἢ
φαινόμενος |
[1, 3] |
δὲ
πέντε
ταῦτα
τὸν
ἀριθμόν,
|
ἔλεγχος |
καὶ
ψεῦδος
καὶ
παράδοξον
καὶ |
[1, 5] |
τὴν
ἔλλειψιν
γίνονται
τοῦ
λόγου·
|
ἔλεγχος |
μὲν
γάρ
ἐστιν
ἀντίφασις
τοῦ |
[1, 8] |
παρ´
ὅσα
καὶ
ὁ
φαινόμενος
|
ἔλεγχος. |
Ὁ
δὲ
φαινόμενος
παρὰ
τὰ |
[1, 1] |
δὲ
τρόπον
καὶ
συλλογισμὸς
καὶ
|
ἔλεγχος |
ὁ
μὲν
ἔστιν,
ὁ
δ´ |
[1, 8] |
(ἑκάστου
γὰρ
ἐκλείποντος
φανείη
ἂν
|
ἔλεγχος, |
οἷον
ὁ
παρὰ
τὸ
μὴ |
[1, 5] |
παρὰ
τοῦτο
γίνεσθαι
πολλάκις
ὁ
|
ἔλεγχος, |
οἷον
ὅτι
οὐκ
ἔστι
ψυχὴ |
[1, 6] |
συλλογισμὸς
τοῦ
συμβεβηκότος,
οὐ
γίνεται
|
ἔλεγχος. |
Οὐ
γὰρ
εἰ
τούτων
ὄντων |
[1, 8] |
πάντες.
Ἔστι
δ´
ὁ
σοφιστικὸς
|
ἔλεγχος |
οὐχ
ἁπλῶς
ἔλεγχος
ἀλλὰ
πρός |
[1, 6] |
προσκεῖσθαι
τὴν
ἀντίφασιν·
ὁ
γὰρ
|
ἔλεγχος |
συλλογισμὸς
ἀντιφάσεως.
Εἰ
οὖν
μὴ |
[1, 10] |
πρότερον
περὶ
συλλογισμοῦ·
ὁ
γὰρ
|
ἔλεγχος |
συλλογισμός
ἐστιν,
ὥστε
χρὴ
καὶ |
[1, 6] |
συλλογισμὸς
ἐκ
προτάσεων,
ὁ
δ´
|
ἔλεγχος |
συλλογισμός,
καὶ
ὁ
ἔλεγχος
ἔσται |
[1, 6] |
τῶν
ἄλλων.
Ὥστ´
εἰ
ὁ
|
ἔλεγχος |
συλλογισμός
τις,
οὐκ
ἂν
εἴη |
[1, 1] |
λεχθησομένας
ἔστι
καὶ
συλλογισμὸς
καὶ
|
ἔλεγχος |
φαινόμενος
οὐκ
ὢν
δέ.
Ἐπεὶ |
[1, 10] |
ἐλέγχου·
ἔστι
γὰρ
ὁ
τοιοῦτος
|
ἔλεγχος |
φαινόμενος
συλλογισμὸς
ἀντιφάσεως.
Διὸ
ἢ |
[1, 6] |
τὴν
ἄγνοιαν
τοῦ
τί
ἐστιν
|
ἔλεγχος. |
Φανερώτατοι
δὲ
πάντων
οἱ
πρότερον |
[1, 6] |
μὴ
δέδωκεν
ἀλλὰ
φαίνεται,
φαινόμενος
|
ἔλεγχος. |
Ὥστε
πάντες
οἱ
τόποι
πίπτουσιν |
[1, 5] |
εἰσίν·
βουλόμενοι
γὰρ
δεῖξαι
ὅτι
|
μοιχός, |
τὸ
ἑπόμενον
ἔλαβον,
ὅτι
καλλωπιστὴς |
[1, 5] |
ὕσαντος
γίνεσθαι
διάβροχον,
κἂν
ᾖ
|
διάβροχος, |
ὑπολαμβάνομεν
ὗσαι.
Τὸ
δ´
οὐκ |
[1, 4] |
Ζεὺς
εἶπεν
δίδομεν
δέ
οἱ
|
εὖχος |
ἀρέσθαι"
ἀλλὰ
τῷ
ἐνυπνίῳ
ἐνετέλλετο |
[1, 7] |
γὰρ
ὁ
τοῦτο
δυνάμενος
ποιεῖν
|
ἐγγύς |
ἐστι
τοῦ
θεωρεῖν
τἀληθές,
μάλιστα |
[1, 15] |
ἂν
εἶναι
πολλά·
παρατιθεμένων
γὰρ
|
ἐγγὺς |
τῶν
ἐναντίων
καὶ
μείω
καὶ |
[1, 5] |
εἶναι.
Φαίνεται
δὲ
διὰ
τὸ
|
πάρεγγυς |
τῆς
λέξεως
καὶ
μικρὸν
διαφέρειν |
[1, 4] |
Ἀγαμέμνονος,
ὅτι
οὐκ
αὐτὸς
ὁ
|
Ζεὺς |
εἶπεν
δίδομεν
δέ
οἱ
εὖχος |
[1, 4] |
πεντήκοντ´
ἀνδρῶν
ἑκατὸν
λίπε
δῖος
|
Ἀχιλλεύς" |
(Παρὰ
δὲ
τὴν
προσῳδίαν
ἐν |
[1, 13] |
ἕτερον,
ἀλλὰ
τὸ
συμπέρασμα
λέγειν
|
εὐθύς. |
Ἀλλὰ
φαίνεται,
διὰ
τὸ
τὸ |
[1, 12] |
τινὸς
ἢ
ἀδόξου
τὸ
μηδεμίαν
|
εὐθὺς |
ἐρωτᾶν
θέσιν,
ἀλλὰ
φάσκειν
ἐρωτᾶν |
[1, 1] |
καὶ
ὅτι
τοιαύτης
ἐφίενται
δυνάμεως
|
οὓς |
καλοῦμεν
σοφιστάς,
δῆλον.
~Πόσα
δ´ |
[1, 15] |
ὑφ´
ἑαυτοῦ
λεγόμενα
ἢ
πρὸς
|
οὓς |
ὁμολογεῖ
καλῶς
λέγειν
ἢ
πράττειν, |
[1, 15] |
πρὸς
ταὐτὸ
πλείους
τις
ἔχῃ
|
λόγους, |
ἐάν
τε
καὶ
ὅτι
οὕτως |
[1, 12] |
τις
ὡς
οἱ
περὶ
τοὺς
|
λόγους, |
εἰς
τὰ
τοῖς
πολλοῖς,
ἐὰν |
[1, 10] |
εἶναι
τοὺς
μὲν
πρὸς
τοὔνομα
|
λόγους, |
ἑτέρους
δὲ
πρὸς
τὴν
διάνοιαν· |
[1, 10] |
ἄλλους
μὲν
εἶναι
πρὸς
τοὔνομα
|
λόγους, |
ἑτέρους
δὲ
πρὸς
τὴν
διάνοιαν, |
[1, 15] |
χρήσιμα
καὶ
πρὸς
τοὺς
ἀγωνιστικοὺς
|
λόγους· |
ἡ
γὰρ
κρύψις
ἐστὶ
τοῦ |
[1, 10] |
γὰρ
περὶ
τοὺς
τοιούτους
ἐστὶ
|
λόγους |
τὸ
πρὸς
τοὔνομα
καὶ
πρὸς |
[1, 10] |
περὶ
συλλογισμοῦ
πρότερον
ἢ
περὶ
|
ψευδοῦς |
ἐλέγχου·
ἔστι
γὰρ
ὁ
τοιοῦτος |
[1, 12] |
Στοιχεῖον
δὲ
τοῦ
τυχεῖν
ἢ
|
ψεύδους |
τινὸς
ἢ
ἀδόξου
τὸ
μηδεμίαν |
[1, 9] |
τὸν
θέμενον
τὴν
ἀντίφασιν
τοῦ
|
ἀληθοῦς· |
οἷον
εἰ
σύμμετρον
τὴν
διάμετρον |
[1, 15] |
τιθέναι,
ἐάν
τε
πρὸς
ταὐτὸ
|
πλείους |
τις
ἔχῃ
λόγους,
ἐάν
τε |
[1, 4] |
τὸ
βούλεσθαι
λαβεῖν
με
τοὺς
|
πολεμίους. |
Καὶ
ἆρ´
ὅ
τις
γινώσκει, |
[1, 15] |
δοκοῦντας
τοιούτους
ἢ
πρὸς
τοὺς
|
ὁμοίους, |
ἢ
πρὸς
τοὺς
πλείστους
ἢ |
[1, 15] |
πρότερον
χρήσιμα
καὶ
πρὸς
τοὺς
|
ἀγωνιστικοὺς |
λόγους·
ἡ
γὰρ
κρύψις
ἐστὶ |
[1, 10] |
πρὸς
τὴν
διάνοιαν
εἶναι
πάντας,
|
ἄλλους |
δ´
οὔ.
Ἀλλὰ
μὴν
ὅσοι |
[1, 10] |
διάνοιαν·
ἄτοπον
γὰρ
τὸ
ὑπολαμβάνειν
|
ἄλλους |
μὲν
εἶναι
πρὸς
τοὔνομα
λόγους, |
[1, 11] |
εἶναι
ἀρχῶν,
τὸν
δὲ
πρὸς
|
πολλούς, |
ὅσοι
μὴ
ἴσασι
τὸ
δυνατὸν |
[1, 6] |
δὴ
οὕτως
διαιρετέον
τοὺς
φαινομένους
|
συλλογισμοὺς |
καὶ
ἐλέγχους,
ἢ
πάντας
ἀνακτέον |
[1, 6] |
κατὰ
συμβεβηκὸς
γὰρ
ποιοῦνται
τοὺς
|
συλλογισμοὺς |
πρὸς
τοὺς
εἰδότας·
οἱ
δ´ |
[1, 11] |
ἔσται
παραλογιστικὸς
ἐξ
ὡρισμένου
τινὸς
|
γένους |
ἀρχῶν,
ἀλλὰ
περὶ
πᾶν
γένος |
[1, 12] |
παράδοξα
λέγειν
σκοπεῖν
ἐκ
τίνος
|
γένους |
ὁ
διαλεγόμενος,
εἶτ´
ἐπερωτᾶν
ὃ |
[1, 6] |
τοῦ
ἐλέγχου
ἄγνοιαν,
ἀρχὴν
ταύτην
|
ποιησαμένους· |
ἔστι
γὰρ
ἅπαντας
ἀναλῦσαι
τοὺς |
[1, 15] |
συκοφάντημα
τῶν
ἐρωτώντων,
τὸ
μηδὲν
|
συλλογισαμένους |
μὴ
ἐρώτημα
ποιεῖν
τὸ
τελευταῖον |
[1, 15] |
χρηστέον
ποτὲ
τούτῳ
πρὸς
τοὺς
|
ἐνισταμένους— |
ἂν
ὡδὶ
μὲν
συμβαίνῃ
ὡδὶ |
[1, 15] |
τῷ
Μανδροβούλῳ.
Δεῖ
δὲ
καὶ
|
ἀφισταμένους |
τοῦ
λόγου
τὰ
λοιπὰ
τῶν |
[1, 11] |
μέχρι
τινὸς
ἐπιχειροῦσιν
ἀνακρίνειν
τοὺς
|
ἐπαγγελλομένους. |
Ταῦτα
δ´
ἐστὶ
τὰ
κοινά· |
[1, 1] |
τῷ
λαβεῖν.
Ἀνάγκη
οὖν
τοὺς
|
βουλομένους |
σοφιστεύειν
τὸ
τῶν
εἰρημένων
λόγων |
[1, 9] |
ὁπόσα
γίνονται,
καὶ
τοὺς
φαινομένους,
|
φαινομένους |
δὲ
οὐχ
ὁτῳοῦν
ἀλλὰ
τοῖς |
[1, 6] |
~Ἢ
δὴ
οὕτως
διαιρετέον
τοὺς
|
φαινομένους |
συλλογισμοὺς
καὶ
ἐλέγχους,
ἢ
πάντας |
[1, 9] |
παρ´
ὁπόσα
γίνονται,
καὶ
τοὺς
|
φαινομένους, |
φαινομένους
δὲ
οὐχ
ὁτῳοῦν
ἀλλὰ |
[1, 15] |
τελευταῖον
ἀλλὰ
συμπεραντικῶς
εἰπεῖν,
ὡς
|
συλλελογισμένους, |
οὐκ
ἄρα
τὸ
καὶ
τό" |
[1, 6] |
γὰρ
ἅπαντας
ἀναλῦσαι
τοὺς
λεχθέντας
|
τρόπους |
εἰς
τὸν
τοῦ
ἐλέγχου
διορισμόν. |
[1, 4] |
καὶ
ὁμωνυμία
παρὰ
τούτους
τοὺς
|
τρόπους |
ἐστίν.
Παρὰ
δὲ
τὴν
σύνθεσιν |
[1, 9] |
παρὰ
τὴν
διαλεκτικὴν
ληπτέον
τοὺς
|
τόπους· |
οὗτοι
γὰρ
κοινοὶ
πρὸς
ἅπασαν |
[1, 5] |
καὶ
τοῦτον,
ἄνθρωπον
ἀλλ´
οὐκ
|
ἀνθρώπους |
τυπτήσει.
Ἢ
πάλιν,
ὧν
τὰ |
[1, 10] |
μὲν
εἶναι
πρὸς
τοὔνομα
λόγους,
|
ἑτέρους |
δὲ
πρὸς
τὴν
διάνοιαν,
ἀλλ´ |
[1, 10] |
τοὺς
μὲν
πρὸς
τοὔνομα
λόγους,
|
ἑτέρους |
δὲ
πρὸς
τὴν
διάνοιαν·
ἄτοπον |
[1, 15] |
λεχθέντα
πρότερον
χρήσιμα
καὶ
πρὸς
|
τοὺς |
ἀγωνιστικοὺς
λόγους·
ἡ
γὰρ
κρύψις |
[1, 15] |
λαθεῖν
τῆς
ἀπάτης.
Πρὸς
δὲ
|
τοὺς |
ἀνανεύοντας
ἅττ´
ἂν
οἰηθῶσιν
εἶναι |
[1, 15] |
προβληθέντος
λύραν
ἐγκωμιάζειν.
Πρὸς
δὲ
|
τοὺς |
ἀπαιτοῦντας
πρὸς
τί
ἐπιχειρεῖ,
ἐπειδὴ |
[1, 10] |
πρὸς
τὴν
διάνοιαν,
ἀλλ´
οὐ
|
τοὺς |
αὐτούς.
Τί
γάρ
ἐστι
τὸ |
[1, 1] |
ἐν
τῷ
λαβεῖν.
Ἀνάγκη
οὖν
|
τοὺς |
βουλομένους
σοφιστεύειν
τὸ
τῶν
εἰρημένων |
[1, 15] |
λέγειν
ἢ
πράττειν,
ἔτι
πρὸς
|
τοὺς |
δοκοῦντας
τοιούτους
ἢ
πρὸς
τοὺς |
[1, 6] |
γὰρ
ποιοῦνται
τοὺς
συλλογισμοὺς
πρὸς
|
τοὺς |
εἰδότας·
οἱ
δ´
οὐ
δυνάμενοι |
[1, 4] |
τὸν
Ὅμηρον
ἔνιοι
διορθοῦνται
πρὸς
|
τοὺς |
ἐλέγχοντας
ὡς
ἄτοπον
εἰρηκότα
τὸ |
[1, 15] |
ἐρωτῶντας
χρηστέον
ποτὲ
τούτῳ
πρὸς
|
τοὺς |
ἐνισταμένους—
ἂν
ὡδὶ
μὲν
συμβαίνῃ |
[1, 11] |
γὰρ
μέχρι
τινὸς
ἐπιχειροῦσιν
ἀνακρίνειν
|
τοὺς |
ἐπαγγελλομένους.
Ταῦτα
δ´
ἐστὶ
τὰ |
[1, 5] |
λανθάνει
πολλάκις
οὐχ
ἧττον
αὐτοὺς
|
τοὺς |
ἐρωτῶντας
τὸ
τοιοῦτον.
Οἱ
μὲν |
[1, 12] |
καὶ
φασίν,
ἀλλὰ
λέγουσι
μὲν
|
τοὺς |
εὐσχημονεστάτους
τῶν
λόγων,
βούλονται
δὲ |
[1, 6] |
ποιησαμένους·
ἔστι
γὰρ
ἅπαντας
ἀναλῦσαι
|
τοὺς |
λεχθέντας
τρόπους
εἰς
τὸν
τοῦ |
[1, 12] |
λέγῃ
τις
ὡς
οἱ
περὶ
|
τοὺς |
λόγους,
εἰς
τὰ
τοῖς
πολλοῖς, |
[1, 10] |
ἣν
λέγουσί
τινες,
τὸ
εἶναι
|
τοὺς |
μὲν
πρὸς
τοὔνομα
λόγους,
ἑτέρους |
[1, 5] |
λαβὼν
τὸν
Αἰθίοπα
εἶναι
μέλανα,
|
τοὺς |
ὀδόντας
ἔροιτ´
εἰ
λευκός·
εἰ |
[1, 5] |
ὅλος
μέλας
ὤν,
λευκός
ἐστι
|
τοὺς |
ὀδόντας·
λευκὸς
ἄρα
καὶ
οὐ |
[1, 15] |
τοὺς
δοκοῦντας
τοιούτους
ἢ
πρὸς
|
τοὺς |
ὁμοίους,
ἢ
πρὸς
τοὺς
πλείστους |
[1, 10] |
τὸ
παρὰ
τοὔνομα
φάναι
πάντας
|
τοὺς |
παρὰ
τὴν
λέξιν·
ἀλλ´
οὖν |
[1, 5] |
ἄν
τις
τοῦτον
καὶ
εἰς
|
τοὺς |
παρὰ
τὴν
λέξιν.
Οἱ
δὲ |
[1, 15] |
πρὸς
τοὺς
ὁμοίους,
ἢ
πρὸς
|
τοὺς |
πλείστους
ἢ
πρὸς
πάντας.
Ὥσπερ |
[1, 4] |
τοιοίδε·
τὸ
βούλεσθαι
λαβεῖν
με
|
τοὺς |
πολεμίους.
Καὶ
ἆρ´
ὅ
τις |
[1, 6] |
ἐλέγχονται·
κατὰ
συμβεβηκὸς
γὰρ
ποιοῦνται
|
τοὺς |
συλλογισμοὺς
πρὸς
τοὺς
εἰδότας·
οἱ |
[1, 10] |
διάνοιαν.
Πρῶτον
μὲν
γὰρ
περὶ
|
τοὺς |
τοιούτους
ἐστὶ
λόγους
τὸ
πρὸς |
[1, 9] |
τῶν
παρὰ
τὴν
διαλεκτικὴν
ληπτέον
|
τοὺς |
τόπους·
οὗτοι
γὰρ
κοινοὶ
πρὸς |
[1, 4] |
ἀμφιβολία
καὶ
ὁμωνυμία
παρὰ
τούτους
|
τοὺς |
τρόπους
ἐστίν.
Παρὰ
δὲ
τὴν |
[1, 6] |
ἀδύνατον.
~Ἢ
δὴ
οὕτως
διαιρετέον
|
τοὺς |
φαινομένους
συλλογισμοὺς
καὶ
ἐλέγχους,
ἢ |
[1, 9] |
δέ,
παρ´
ὁπόσα
γίνονται,
καὶ
|
τοὺς |
φαινομένους,
φαινομένους
δὲ
οὐχ
ὁτῳοῦν |
[1, 11] |
ψευδογράφημα
περὶ
ἀληθές,
οἷον
τὸ
|
Ἱπποκράτους |
ἢ
ὁ
τετραγωνισμὸς
ὁ
διὰ |
[1, 5] |
ἔστι
γὰρ
ἄνθρωπος"
Ἢ
εἰ
|
Σωκράτους |
ἕτερος,
ὁ
δὲ
Σωκράτης
ἄνθρωπος, |
[1, 12] |
φασίν,
ἀλλὰ
λέγουσι
μὲν
τοὺς
|
εὐσχημονεστάτους |
τῶν
λόγων,
βούλονται
δὲ
τὰ |
[1, 15] |
τοὺς
ὁμοίους,
ἢ
πρὸς
τοὺς
|
πλείστους |
ἢ
πρὸς
πάντας.
Ὥσπερ
τε |
[1, 10] |
Εἶτα
πρὸς
τοὔνομα
πάντας
ἐνδέχεται
|
αὐτοὺς |
εἶναι·
τὸ
γὰρ
πρὸς
τοὔνομα |
[1, 8] |
τοῖς
λόγοις.
Ὅτι
δ´
ἔχομεν
|
αὐτοὺς |
τῇ
αὐτῇ
μεθόδῳ,
δῆλον·
παρ´ |
[1, 10] |
τὴν
διάνοιαν,
ἀλλ´
οὐ
τοὺς
|
αὐτούς. |
Τί
γάρ
ἐστι
τὸ
μὴ |
[1, 5] |
Καὶ
λανθάνει
πολλάκις
οὐχ
ἧττον
|
αὐτοὺς |
τοὺς
ἐρωτῶντας
τὸ
τοιοῦτον.
Οἱ |
[1, 1] |
κάλλος,
οἱ
δὲ
φαίνονται,
κομμώσαντες
|
αὑτούς. |
Ἐπί
τε
τῶν
ἀψύχων
ὡσαύτως· |
[1, 7] |
μετ´
ἄλλων
σκοπουμένοις
ἢ
καθ´
|
αὑτούς |
(ἡ
μὲν
γὰρ
μετ´
ἄλλου |
[1, 1] |
φαίνονται,
φυλετικῶς
φυσήσαντες
καὶ
ἐπισκευάσαντες
|
αὑτούς, |
καὶ
καλοὶ
οἱ
μὲν
διὰ |
[1, 10] |
Πρῶτον
μὲν
γὰρ
περὶ
τοὺς
|
τοιούτους |
ἐστὶ
λόγους
τὸ
πρὸς
τοὔνομα |
[1, 15] |
πράττειν,
ἔτι
πρὸς
τοὺς
δοκοῦντας
|
τοιούτους |
ἢ
πρὸς
τοὺς
ὁμοίους,
ἢ |
[1, 10] |
οὐ
τῷ
τὸν
ἀποκρινόμενον
πρὸς
|
τούτους |
ἔχειν
πως,
ἀλλὰ
τῷ
τοιονδὶ |
[1, 4] |
οὖν
ἀμφιβολία
καὶ
ὁμωνυμία
παρὰ
|
τούτους |
τοὺς
τρόπους
ἐστίν.
Παρὰ
δὲ |
[1, 14] |
τὸ
ν
τελευτᾷ,
ταῦτα
μόνα
|
σκεύους |
ἔχει
κλῆσιν,
οἷον
ξύλον,
σχοινίον· |
[1, 1] |
κἀκεῖ
οἱ
μὴ
δεινοὶ
τὰς
|
ψήφους |
φέρειν
ὑπὸ
τῶν
ἐπιστημόνων
παρακρούονται, |
[1, 6] |
διαιρετέον
τοὺς
φαινομένους
συλλογισμοὺς
καὶ
|
ἐλέγχους, |
ἢ
πάντας
ἀνακτέον
εἰς
τὴν |
[1, 5] |
παρὰ
τὸ
τὸ
μὴ
αἴτιον
|
ὡς |
αἴτιον,
ὅταν
προσληφθῇ
τὸ
ἀναίτιον |
[1, 6] |
ἐν
ἀρχῇ
καὶ
τὸ
ἀναίτιον
|
ὡς |
αἴτιον
τιθέναι
δῆλοι
διὰ
τοῦ |
[1, 5] |
δὲ
τὸ
τὸ
μὴ
αἴτιον
|
ὡς |
αἴτιον
τιθέναι,
ἕβδομον
δὲ
τὸ |
[1, 6] |
τὸ
ἔχον
ἀρχὴν
γεγονέναι
ἀξιοῖ,
|
ὡς |
ἄμφω
ταὐτὰ
ὄντα
τῷ
ἀρχὴν |
[1, 11] |
τὸ
ἀδύνατον·
ἁρμόσει
γάρ.
Ἢ
|
ὡς |
Ἀντιφῶν
ἐτετραγώνιζεν.
Ἢ
εἴ
τις |
[1, 5] |
ὅταν
τὸ
ἐν
μέρει
λεγόμενον
|
ὡς |
ἁπλῶς
εἰρημένον
(ληφθῇ,
οἷον,
εἰ |
[1, 6] |
οὖν
δόντος
πῂ
εἶναι
λευκὸν
|
ὡς |
ἁπλῶς
εἰρημένου
λαμβάνει,
οὐ
ποιεῖ |
[1, 4] |
ἔνιοι
διορθοῦνται
πρὸς
τοὺς
ἐλέγχοντας
|
ὡς |
ἄτοπον
εἰρηκότα
τὸ
μὲν
οὐ |
[1, 11] |
ὁ
διὰ
τῶν
μηνίσκων.
Ἀλλ´
|
ὡς |
Βρύσων
ἐτετραγώνιζε
τὸν
κύκλον,
εἰ |
[1, 7] |
τῷ
παρὰ
μικρὸν
ἡ
ἀπάτη·
|
ὡς |
γὰρ
οὐδὲν
προσσημαῖνον
τὸ
τὶ |
[1, 4] |
γινώσκοντα
καὶ
τὸ
γινωσκόμενον
ἐνδέχεται
|
ὡς |
γινώσκοντα
σημῆναι
τούτῳ
τῷ
λόγῳ. |
[1, 15] |
καθόλου
πολλάκις
οὐκ
ἐρωτητέον
ἀλλ´
|
ὡς |
δεδομένῳ
χρηστέον·
ἐνίοτε
γὰρ
καὶ |
[1, 4] |
διακείμενον
ποιοῦν,
καὶ
τἆλλα
δ´
|
ὡς |
διῄρηται
πρότερον·
ἔστι
γὰρ
τὸ |
[1, 4] |
διελών
τις
εἴπῃ
καὶ
συνθεὶς
|
ὡς |
δυνατὸν
τὸ
καθήμενον
βαδίζειν"
(καὶ |
[1, 14] |
Δοθέντος
δὴ
πολλάκις
τοῦτο"
συλλογίζονται
|
ὡς |
εἰρημένου
τοῦτον"
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[1, 5] |
γὰρ
ἂν
φῇ,
ἔστι
μὲν
|
ὡς |
ἔλεγχον
ἢ
ψεῦδος
φαινόμενον
δόξειεν |
[1, 6] |
τῷ
λευκῷ
ταὐτόν.
Ἢ
πάλιν,
|
ὡς |
ἐν
τῷ
Μελίσσου
λόγῳ,
τὸ |
[1, 7] |
καὶ
ὅσοι
τὰ
πλείω
ἐρωτήματα
|
ὡς |
ἓν
ποιοῦσιν·
ἐν
ἅπασι
γὰρ |
[1, 1] |
καὶ
μὴ
δοκεῖν.
Ἔστι
δ´
|
ὡς |
ἓν
πρὸς
ἓν
εἰπεῖν
ἔργον |
[1, 7] |
τινος
ὑπολαμβάνομεν
τόδε
τι,
καὶ
|
ὡς |
ἓν
ὑπακούομεν·
τῷ
γὰρ
ἑνὶ |
[1, 5] |
ὅταν
λανθάνῃ
πλείω
ὄντα
καὶ
|
ὡς |
ἑνὸς
ὄντος
ἀποδοθῇ
(ἀπόκρισις
μία. |
[1, 5] |
ἐπ´
ἐνίων
δ´
ἧττον,
καὶ
|
ὡς |
ἑνὸς
ὄντος
ἢ
ὁμολογοῦσι
τῷ |
[1, 7] |
διελεῖν
ποῖα
ὡσαύτως
καὶ
ποῖα
|
ὡς |
ἑτέρως
λέγεται
(σχεδὸν
γὰρ
ὁ |
[1, 4] |
μὴ
γράφοντα
γράφειν"
σημαίνει
γὰρ
|
ὡς |
ἔχει
δύναμιν
τοῦ
μὴ
γράφων |
[1, 10] |
ἄλλο
ἔσται;
φανερὸν
γὰρ
ποιήσει
|
ὡς |
ἔχει
τῷ
μήτ´
ἐσκεμμένῳ
μήτ´ |
[1, 8] |
ὅσα
γὰρ
φαίνεται
τοῖς
ἀκούουσιν
|
ὡς |
ἠρωτημένα
συλλελογίσθαι,
παρὰ
τοσαῦτα
κἂν |
[1, 10] |
μὲν
ὡς
οὔ,
ἔστι
δ´
|
ὡς |
ναί,
εἰ
δή
τις
δοίη |
[1, 11] |
οὐκ
ἔστιν
οὕτως
ἔχων
πάντῃ
|
ὡς |
ὁ
ψευδογράφος·
οὐ
γὰρ
ἔσται |
[1, 11] |
οὕτως
ἔχων
πρὸς
τὸν
διαλεκτικὸν
|
ὡς |
ὁ
ψευδογράφος
πρὸς
τὸν
γεωμετρικόν· |
[1, 12] |
ἐναντία—
ἐὰν
μὲν
λέγῃ
τις
|
ὡς |
οἱ
περὶ
τοὺς
λόγους,
εἰς |
[1, 12] |
τὰ
τοῖς
πολλοῖς,
ἐὰν
δ´
|
ὡς |
οἱ
πολλοί,
ἐπὶ
τὰ
τοῖς |
[1, 15] |
Ἔνια
δ´
οὐδ´
ἐρωτητέον
ἀλλ´
|
ὡς |
ὁμολογουμένοις
χρηστέον.
Ἐξ
ὧν
μὲν |
[1, 10] |
ἢ
οὔ,
ἢ
ἔστι
μὲν
|
ὡς |
οὔ,
ἔστι
δ´
ὡς
ναί, |
[1, 15] |
διὰ
τὴν
τῆς
ἐπαγωγῆς
μνείαν,
|
ὡς |
οὐκ
ἂν
ἠρωτημένα
μάτην.
Ἐν |
[1, 5] |
αἴτιον,
ὅταν
προσληφθῇ
τὸ
ἀναίτιον
|
ὡς |
παρ´
ἐκεῖνο
γινομένου
τοῦ
ἐλέγχου. |
[1, 6] |
Εἰ
μὲν
οὖν
δέδωκεν
ἀπόκρισιν
|
ὡς |
πρὸς
μίαν
ἐρώτησιν,
ἔσται
ἔλεγχος· |
[1, 15] |
τὸ
τελευταῖον
ἀλλὰ
συμπεραντικῶς
εἰπεῖν,
|
ὡς |
συλλελογισμένους,
οὐκ
ἄρα
τὸ
καὶ |
[1, 1] |
ὀνόμασιν
ἀντὶ
τῶν
πραγμάτων
χρώμεθα
|
ὡς |
συμβόλοις,
τὸ
συμβαῖνον
ἐπὶ
τῶν |
[1, 6] |
ὁμοιοσχημοσύνη
(σύνηθες
γὰρ
τὸ
πάντα
|
ὡς |
τόδε
τι
σημαίνειν)
ἡ
δὲ |
[1, 15] |
τὸν
λόγον,
ἐξ
ἀποφάσεως
ἐρωτητέον
|
ὡς |
τοὐναντίον
βουλόμενον,
ἢ
καὶ
ἐξ |
[1, 10] |
τὸ
τρίγωνον,
καὶ
ἔδωκε
μὴ
|
ὡς |
τοῦτο
τὸ
σχῆμα
ἐφ´
οὗ |
[1, 4] |
τὸ
μὴ
τῶν
ποιεῖν
ὂν
|
ὡς |
τῶν
ποιεῖν
τι
τῇ
λέξει |
[1, 11] |
ἣν
ἂν
ἔχοι
καὶ
μὴ
|
εἰδώς |
τις.
Ἔξεστι
γὰρ
πεῖραν
λαβεῖν |
[1, 12] |
τεθνάναι
καλῶς
μᾶλλον
ἢ
ζῆν
|
ἡδέως |
φασὶ
(δεῖν,
καὶ
πένεσθαι
δικαίως |
[1, 1] |
λόγων
οἱ
τῶν
ὀνομάτων
τῆς
|
δυνάμεως |
ἄπειροι
παραλογίζονται
καὶ
αὐτοὶ
διαλεγόμενοι |
[1, 1] |
γένος,
καὶ
ὅτι
τοιαύτης
ἐφίενται
|
δυνάμεως |
οὓς
καλοῦμεν
σοφιστάς,
δῆλον.
~Πόσα |
[1, 4] |
λέξιν,
οἱ
δ´
ἔξω
τῆς
|
λέξεως. |
Ἔστι
δὲ
τὰ
μὲν
παρὰ |
[1, 5] |
δὲ
διὰ
τὸ
πάρεγγυς
τῆς
|
λέξεως |
καὶ
μικρὸν
διαφέρειν
τὸ
εἶναί |
[1, 4] |
ὑγιαίνειν
ὁμοίως
τῷ
σχήματι
τῆς
|
λέξεως |
λέγεται
τῷ
τέμνειν
ἢ
οἰκοδομεῖν· |
[1, 5] |
εἰσίν.
~Τῶν
δ´
ἔξω
τῆς
|
λέξεως |
παραλογισμῶν
εἴδη
ἔστιν
ἑπτά,
ἓν |
[1, 4] |
δὲ
παρὰ
τὸ
σχῆμα
τῆς
|
λέξεως |
συμβαίνουσιν
ὅταν
τὸ
μὴ
ταὐτὸ |
[1, 4] |
ἀμφιβολία,
σύνθεσις,
διαίρεσις,
προσῳδία,
σχῆμα
|
λέξεως. |
Τούτου
δὲ
πίστις
ἥ
τε |
[1, 7] |
ἡ
δ´
ὁμοιότης
ἐκ
τῆς
|
λέξεως. |
Τῶν
δὲ
παρὰ
τὸ
συμβεβηκὸς |
[1, 7] |
σχῆμα
διὰ
τὴν
ὁμοιότητα
τῆς
|
λέξεως. |
Χαλεπὸν
γὰρ
διελεῖν
ποῖα
ὡσαύτως |
[1, 11] |
ἀπὸ
σοφίας
φαινομένης·
διὸ
φαινομένης
|
ἀποδείξεως |
ἐφίενται,
καὶ
τῶν
λόγων
τῶν |
[1, 6] |
μὴ
διαρθροῦν
ἡμᾶς
τὸν
τῆς
|
προτάσεως |
λόγον.
Ἡ
γὰρ
πρότασίς
ἐστιν |
[1, 7] |
οὐ
γὰρ
διακριβοῦμεν
οὔτε
τῆς
|
προτάσεως |
οὔτε
τοῦ
συλλογισμοῦ
τὸν
ὅρον |
[1, 10] |
ὁ
τοιοῦτος
ἔλεγχος
φαινόμενος
συλλογισμὸς
|
ἀντιφάσεως. |
Διὸ
ἢ
ἐν
τῷ
συλλογισμῷ |
[1, 6] |
ἀντίφασιν·
ὁ
γὰρ
ἔλεγχος
συλλογισμὸς
|
ἀντιφάσεως. |
Εἰ
οὖν
μὴ
ἔστι
συλλογισμὸς |
[1, 9] |
ἢ
εἷς
ἢ
δύο
συλλογισμοὶ
|
ἀντιφάσεως |
ἔλεγχός
ἐστιν.
Ἔχομεν
ἄρα
παρ´ |
[1, 8] |
Εἰ
οὖν
οἱ
παραλογισμοὶ
τῆς
|
ἀντιφάσεως |
παρὰ
τὸν
φαινόμενον
ἔλεγχόν
εἰσι, |
[1, 2] |
οἱ
ἐκ
τῶν
ἐνδόξων
συλλογιστικοὶ
|
ἀντιφάσεως, |
πειραστικοὶ
δ´
οἱ
ἐκ
τῶν |
[1, 9] |
ἔλεγχοι·
ὁ
γὰρ
ἔλεγχός
ἐστιν
|
ἀντιφάσεως |
συλλογισμός,
ὥστ´
ἢ
εἷς
ἢ |
[1, 1] |
κειμένων,
ἔλεγχος
δὲ
συλλογισμὸς
μετ´
|
ἀντιφάσεως |
τοῦ
συμπεράσματος.
Οἱ
δὲ
τοῦτο |
[1, 15] |
εἶναι
πρὸς
τὸν
λόγον,
ἐξ
|
ἀποφάσεως |
ἐρωτητέον
ὡς
τοὐναντίον
βουλόμενον,
ἢ |
[1, 12] |
γὰρ
ἦν
δεύτερον
τῆς
σοφιστικῆς
|
προαιρέσεως) |
πρῶτον
μὲν
οὖν
ἐκ
τοῦ |
[1, 5] |
περὶ
τὴν
δόξαν
ἐκ
τῆς
|
αἰσθήσεως |
ἀπάται
γίνονται·
πολλάκις
γὰρ
τὴν |
[1, 12] |
πυνθάνεσθαί
πως
καὶ
διὰ
τῆς
|
ἐρωτήσεως |
συμβαίνει
μάλιστα.
Τὸ
γὰρ
(πρὸς) |
[1, 1] |
ἄργυρος
τὰ
δὲ
χρυσός
ἐστιν
|
ἀληθῶς, |
τὰ
δ´
ἔστι
μὲν
οὔ, |
[1, 12] |
ἡδέως
φασὶ
(δεῖν,
καὶ
πένεσθαι
|
δικαίως |
μᾶλλον
ἢ
πλουτεῖν
αἰσχρῶς,
βούλονται |
[1, 9] |
μὴν
καὶ
οἱ
ψευδεῖς
ἔλεγχοι
|
ὁμοίως |
ἂν
εἶεν
ἐν
ἀπείροις·
καθ´ |
[1, 14] |
τοῦτο"
συλλογίζονται
ὡς
εἰρημένου
τοῦτον"
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
ἄλλην
πτῶσιν
ἀντ´ |
[1, 5] |
τὸ
δὲ
κατηγορούμενον
οὐχ
ὑπάρχει.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
ἐν
τοῖς
συλλογιστικοῖς, |
[1, 6] |
ἀλλ´
ᾗ
τρίγωνον
ἡ
ἀπόδειξις.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων. |
[1, 6] |
ἀνθρώπου
καὶ
ἑνὸς
μόνου
ἀνθρώπου·
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων. |
[1, 6] |
τε
γεγονὸς
καὶ
τὸ
πεπερασμένον.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἴσων |
[1, 7] |
ἢ
τὸ
νῦν
καθόλου
συγχωροῦμεν.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
τὸ |
[1, 5] |
εἶναί
τι
τοῦ
μὴ
εἶναι.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
τὸ
παρὰ
τὸ |
[1, 7] |
λόγον,
καθάπερ
ἐπὶ
τῶν
πλείστων.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
τῶν
παρὰ
τὴν |
[1, 7] |
ταὐτὰ
καὶ
τῷ
πράγματι
συμβέβηκεν.
|
Ὁμοίως |
δὲ
καὶ
τῶν
παρὰ
τὸ |
[1, 11] |
γάρ.
Εἰ
μὲν
οὖν
πάντῃ
|
ὁμοίως |
εἶχεν
ὁ
ἐριστικὸς
πρὸς
τὸν |
[1, 5] |
ἀληθινός,
οἷον
εἴ
τις
δοίη
|
ὁμοίως |
ἓν
καὶ
πολλὰ
λέγεσθαι
λευκὰ |
[1, 14] |
Παρὰ
τὸ
τὰ
μὴ
ὅμοια
|
ὁμοίως" |
λεγομένοις
ἐλέγχοις.
Ὥσπερ
γὰρ
ἐκείνοις |
[1, 5] |
τὸ
συμβεβηκὸς
παραλογισμοί
εἰσιν
ὅταν
|
ὁμοίως |
ὁτιοῦν
ἀξιωθῇ
τῷ
πράγματι
καὶ |
[1, 15] |
ῥητορικοῖς,
καὶ
ἐν
τοῖς
ἐλεγκτικοῖς
|
ὁμοίως |
τὰ
ἐναντιώματα
θεωρητέον
ἢ
πρὸς |
[1, 4] |
λέξει
σημαίνειν.
Οἷον
τὸ
ὑγιαίνειν
|
ὁμοίως |
τῷ
σχήματι
τῆς
λέξεως
λέγεται |
[1, 5] |
δὲ
τὸ
τοιοῦτον
ἐν
οἷς
|
ὁμοίως |
ὑπάρχει
τὰ
ἀντικείμενα·
δοκεῖ
γὰρ |
[1, 5] |
μὴ
ῥᾴδιον
θεωρῆσαι
πότερον
αὐτῶν
|
κυρίως |
ἀποδοτέον.
Γίνεται
δὲ
τὸ
τοιοῦτον |
[1, 5] |
ἢ
πῇ
λέγεσθαι
καὶ
μὴ
|
κυρίως, |
ὅταν
τὸ
ἐν
μέρει
λεγόμενον |
[1, 4] |
ἢ
ὁ
λόγος
ἢ
τοὔνομα
|
κυρίως |
σημαίνῃ
πλείω,
οἷον
ἀετὸς
καὶ |
[1, 15] |
Οὐ
δεῖ
δὲ
τὸ
συμπέρασμα
|
προτατικῶς |
ἐρωτᾶν.
Ἔνια
δ´
οὐδ´
ἐρωτητέον |
[1, 1] |
ἔχουσιν
εὖ,
οἱ
δὲ
φαίνονται,
|
φυλετικῶς |
φυσήσαντες
καὶ
ἐπισκευάσαντες
αὑτούς,
καὶ |
[1, 15] |
ἐρώτημα
ποιεῖν
τὸ
τελευταῖον
ἀλλὰ
|
συμπεραντικῶς |
εἰπεῖν,
ὡς
συλλελογισμένους,
οὐκ
ἄρα |
[1, 5] |
οὐ
μέλας
οἴοιτ´
ἂν
διειλέχθαι,
|
συλλογιστικῶς |
τελειώσας
τὴν
ἐρώτησιν.
Ἐπ´
ἐνίων |
[1, 12] |
εὐπορεῖ
λόγων.
Ἔστι
δὲ
καὶ
|
καλῶς |
καὶ
μὴ
καλῶς
τοῦτο
ποιεῖν, |
[1, 15] |
λεγόμενα
ἢ
πρὸς
οὓς
ὁμολογεῖ
|
καλῶς |
λέγειν
ἢ
πράττειν,
ἔτι
πρὸς |
[1, 12] |
τὰ
φαινόμενα
λυσιτελεῖν·
οἷον
τεθνάναι
|
καλῶς |
μᾶλλον
ἢ
ζῆν
ἡδέως
φασὶ |
[1, 12] |
δὲ
καὶ
καλῶς
καὶ
μὴ
|
καλῶς |
τοῦτο
ποιεῖν,
καθάπερ
ἐλέχθη
πρότερον. |
[1, 10] |
μήτ´
εἰδότι
μήθ´
ὑπολαμβάνοντι
ὅτι
|
ἄλλως |
λέγεται·
ἐπεὶ
καὶ
ἐν
τοῖς |
[1, 6] |
ἑπόμενον.
Ἐπισκεπτέον
δὲ
τοῦτο
καὶ
|
ἄλλως. |
Οἱ
δὲ
παρὰ
τὸ
τὰ |
[1, 5] |
ἐστι
συλλογισμὸς
ἢ
τί
ἔλεγχος
|
ἄλλως |
παρὰ
τὴν
ἔλλειψιν
γίνονται
τοῦ |
[1, 15] |
τὰ
ἐναντία
ποιεῖσθαι
τὴν
φυλακήν.
|
Ὅλως |
δὲ
πάντα
τὰ
πρὸς
τὴν |
[1, 6] |
τοῦτο
καὶ
οἱ
τεχνῖται
καὶ
|
ὅλως |
οἱ
ἐπιστήμονες
ὑπὸ
τῶν
ἀνεπιστημόνων |
[1, 10] |
αὐτὸν
ἔχειν
ὃ
πλείω
σημαίνει.
|
(Ὅλως |
τε
ἄτοπον
τὸ
περὶ
ἐλέγχου |
[1, 13] |
οὐσία,
οὐκ
ὄντων
πρός
τι
|
ὅλως |
ὧν
εἰσιν
ἕξεις
ἢ
πάθη |
[1, 5] |
δὲ
τὸ
ἁπλῶς
ἢ
μὴ
|
ἁπλῶς |
ἀλλὰ
πῂ
ἢ
ποὺ
ἢ |
[1, 8] |
πρὸς
μὲν
τὸν
ἐρωτώμενον
ἔσονται,
|
ἁπλῶς |
δ´
οὐκ
ἔσονται·
οὐ
γὰρ |
[1, 5] |
ὅταν
πῂ
λέγηται,
κἂν
τὸ
|
ἁπλῶς |
δόξειεν
ἀκολουθεῖν,
καὶ
ἐν
ὅσοις |
[1, 5] |
ἢ
ἄμφω
ἢ
μηδέτερον
δοτέον
|
ἁπλῶς |
εἶναι
(κατηγορεῖν)
οἷον,
εἰ
τὸ |
[1, 5] |
τὸ
ἐν
μέρει
λεγόμενον
ὡς
|
ἁπλῶς |
εἰρημένον
(ληφθῇ,
οἷον,
εἰ
τὸ |
[1, 6] |
δόντος
πῂ
εἶναι
λευκὸν
ὡς
|
ἁπλῶς |
εἰρημένου
λαμβάνει,
οὐ
ποιεῖ
ἔλεγχον, |
[1, 8] |
δ´
ὁ
σοφιστικὸς
ἔλεγχος
οὐχ
|
ἁπλῶς |
ἔλεγχος
ἀλλὰ
πρός
τινα·
καὶ |
[1, 7] |
τῶν
παρὰ
τὸ
πῂ
καὶ
|
ἁπλῶς |
ἐν
τῷ
παρὰ
μικρὸν
ἡ |
[1, 6] |
ἓν
καθ´
ἑνὸς
ἀξιοῦσα,
καὶ
|
ἁπλῶς |
ἔσται
πρότασις
ἡ
τοιαύτη
ἐρώτησις. |
[1, 5] |
τὸ
συμβεβηκός,
δεύτερον
δὲ
τὸ
|
ἁπλῶς |
ἢ
μὴ
ἁπλῶς
ἀλλὰ
πῂ |
[1, 5] |
εἶναί
τέ
τι
καὶ
εἶναι
|
ἁπλῶς. |
Ἢ
πάλιν
ὅτι
τὸ
ὂν |
[1, 6] |
πῂ
οὐ
λευκόν,
τοῦ
δ´
|
ἁπλῶς |
λευκοῦ
τὸ
ἁπλῶς
οὐ
λευκὸν |
[1, 5] |
τὸ
μὴ
εἶναί
τι
καὶ
|
ἁπλῶς |
μὴ
εἶναι.
Φαίνεται
δὲ
διὰ |
[1, 5] |
παρὰ
τὸ
πῂ
καὶ
τὸ
|
ἁπλῶς· |
οἷον
ὁ
Ἰνδός,
ὅλος
μέλας |
[1, 4] |
συντεθὲν
πλείω
σημαίνῃ,
κεχωρισμένον
δὲ
|
ἁπλῶς. |
Οἷον
τὸ
ἐπίσταται
γράμματα"
ἑκάτερον |
[1, 6] |
δὲ
παρὰ
τὸ
πῂ
καὶ
|
ἁπλῶς, |
ὅτι
οὐ
τοῦ
αὐτοῦ
ἡ |
[1, 6] |
τοῦ
δ´
ἁπλῶς
λευκοῦ
τὸ
|
ἁπλῶς |
οὐ
λευκὸν
ἀπόφασις·
εἰ
οὖν |
[1, 5] |
δὲ
γένεσιν.
Ἀσυλλόγιστοι
μὲν
οὖν
|
ἁπλῶς |
οὐκ
εἰσὶν
οἱ
τοιοῦτοι
λόγοι, |
[1, 8] |
ἔλεγχοι
οὔτε
συλλογισμοὶ
ἔσονται,
οὔθ´
|
ἁπλῶς |
οὔτε
πρὸς
τὸν
ἐρωτώμενον.
Ἐὰν |
[1, 5] |
ἄνθρωπον.
Οἱ
δὲ
παρὰ
τὸ
|
ἁπλῶς |
τόδε
ἢ
πῇ
λέγεσθαι
καὶ |
[1, 6] |
αὐτὸς
ὅρος
ἑνὸς
μόνου
καὶ
|
ἁπλῶς |
τοῦ
πράγματος,
οἷον
ἀνθρώπου
καὶ |
[1, 10] |
ναί,
εἰ
δή
τις
δοίη
|
μηδαμῶς, |
ὁ
δὲ
διαλεχθείη,
ἆρ´
οὐ |
[1, 11] |
κοινὰ
διαλεκτικός,
ὁ
δὲ
τοῦτο
|
φαινομένως |
ποιῶν
σοφιστικός,
καὶ
συλλογισμὸς
ἐριστικὸς |
[1, 11] |
ἔξω
λέγειν.
Ἐλέγχουσιν
οὖν
ἅπαντες·
|
ἀτέχνως |
γὰρ
μετέχουσι
τούτου
οὗ
ἐντέχνως |
[1, 11] |
ἀτέχνως
γὰρ
μετέχουσι
τούτου
οὗ
|
ἐντέχνως |
ἡ
διαλεκτική
ἐστι,
καὶ
ὁ |
[1, 10] |
τὸν
ἀποκρινόμενον
πρὸς
τούτους
ἔχειν
|
πως, |
ἀλλὰ
τῷ
τοιονδὶ
ἐρώτημα
τὸν |
[1, 10] |
πρὸς
τὴν
διάνοιαν
διείλεκται;
ἢ
|
πῶς |
δεῖ
ἐρωτᾶν
πλὴν
διδόντα
διαίρεσιν, |
[1, 4] |
μὲν
ποιόν
τι
καὶ
διακείμενόν
|
πως |
δηλοῖ,
τὸ
δὲ
ποιεῖν
τι. |
[1, 15] |
μὲν
οὖν
αἱ
ἐρωτήσεις
καὶ
|
πῶς |
ἐρωτητέον
ἐν
ταῖς
ἀγωνιστικαῖς
διατριβαῖς, |
[1, 7] |
τὶ
ἢ
πῂ
ἢ
τὸ
|
πὼς |
ἢ
τὸ
νῦν
καθόλου
συγχωροῦμεν. |
[1, 12] |
μὲν
οὖν
ἐκ
τοῦ
πυνθάνεσθαί
|
πως |
καὶ
διὰ
τῆς
ἐρωτήσεως
συμβαίνει |
[1, 10] |
δὲ
μὴ
νοεῖ
μηδ´
οἴεται,
|
πῶς |
οὗτος
οὐ
πρὸς
τὴν
διάνοιαν |
[1, 11] |
οὖσα.
Ὁ
δ´
ἐριστικός
ἐστί
|
πως |
οὕτως
ἔχων
πρὸς
τὸν
διαλεκτικὸν |
[1, 10] |
ἐν
τῷ
τὸν
ἀποκρινόμενον
ἔχειν
|
πως |
πρὸς
τὰ
δεδομένα.
Εἶτα
πρὸς |
[1, 15] |
δ´
οὐ
μικρὸν
ἐὰν
ταχθῇ
|
πως |
τὰ
περὶ
τὴν
ἐρώτησιν
πρὸς |
[1, 10] |
εἰσί
τινες
οἱ
παρὰ
τοὔνομα.
|
Ἀτόπως |
μὲν
γὰρ
καὶ
εἴρηται
τὸ |
[1, 7] |
ποῖα
ὡσαύτως
καὶ
ποῖα
ὡς
|
ἑτέρως |
λέγεται
(σχεδὸν
γὰρ
ὁ
τοῦτο |
[1, 12] |
δὲ
τῶν
ἐρωτημάτων
ἔχει
τὸ
|
ἀμφοτέρως |
ἄδοξον
εἶναι
τὴν
ἀπόκρισιν,
οἷον |
[1, 12] |
κατὰ
ταύτας
εἰς
τὰς
ἀποκεκρυμμένας·
|
ἀμφοτέρως |
γὰρ
ἀναγκαῖον
παράδοξα
λέγειν·
ἢ |
[1, 12] |
νόμον
ἐπὶ
τὴν
φύσιν
ἄγειν·
|
ἀμφοτέρως |
γὰρ
συμβαίνει
λέγειν
παράδοξα.
Ἦν |
[1, 12] |
πένεσθαι
δικαίως
μᾶλλον
ἢ
πλουτεῖν
|
αἰσχρῶς, |
βούλονται
δὲ
τἀναντία.
Τὸν
μὲν |
[1, 9] |
μιᾶς
ἔστι
τέχνης·
ἄπειροι
γὰρ
|
ἴσως |
αἱ
ἐπιστῆμαι,
ὥστε
δῆλον
ὅτι |
[1, 10] |
ἐρωτῶν
καὶ
ὁ
ἐρωτώμενος
(οἷον
|
ἴσως |
τὸ
ὂν
ἢ
τὸ
ἓν |
[1, 6] |
ἑπόμενον
ἔλεγχος.
Ἔστι
δ´
οὐ
|
πάντως |
ἀληθές,
οἷον
ἂν
ᾖ
κατὰ |
[1, 11] |
ἐστιν·
ἐκεῖ
τε
γὰρ
οἱ
|
πάντως |
νικᾶν
προαιρούμενοι
πάντων
ἅπτονται,
καὶ |
[1, 5] |
αὐτοῦ
καὶ
κατὰ
ταὐτὸ
καὶ
|
ὡσαύτως, |
ἀλλ´
οὐχ
ἅμα·
διόπερ
ἐστὶ |
[1, 4] |
μὴ
γράφοντα
γράφειν"
καὶ
τοῦθ´
|
ὡσαύτως, |
ἄν
τις
συνθῇ
τὸ
μὴ |
[1, 8] |
πρός
τινα·
καὶ
ὁ
συλλογισμὸς
|
ὡσαύτως. |
Ἂν
μὲν
γὰρ
μὴ
λάβῃ |
[1, 4] |
συμβαίνουσιν
ὅταν
τὸ
μὴ
ταὐτὸ
|
ὡσαύτως |
ἑρμηνεύηται,
οἷον
τὸ
ἄρρεν
θῆλυ |
[1, 1] |
ὁμοιότητος,
καὶ
ἐπὶ
τῶν
λόγων
|
ὡσαύτως |
ἔχει.
Καὶ
γὰρ
τὴν
ἕξιν |
[1, 1] |
αὑτούς.
Ἐπί
τε
τῶν
ἀψύχων
|
ὡσαύτως· |
καὶ
γὰρ
τούτων
τὰ
μὲν |
[1, 5] |
ταὐτὸ
καὶ
πρὸς
ταὐτὸ
καὶ
|
ὡσαύτως |
καὶ
ἐν
τῷ
αὐτῷ
χρόνῳ. |
[1, 14] |
Καὶ
ἐπὶ
τῶν
θήλεων
ὀνομάτων
|
ὡσαύτως, |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
λεγομένων
μὲν |
[1, 7] |
λέξεως.
Χαλεπὸν
γὰρ
διελεῖν
ποῖα
|
ὡσαύτως |
καὶ
ποῖα
ὡς
ἑτέρως
λέγεται |
[1, 8] |
μόνον
τόδε,
καὶ
οἱ
ἄλλοι
|
ὡσαύτως, |
οὔτ´
ἔλεγχοι
οὔτε
συλλογισμοὶ
ἔσονται, |
[1, 8] |
ταὐτὸ
καὶ
πρὸς
ταὐτὸ
καὶ
|
ὡσαύτως, |
παρὰ
τὸ
ἐπί
τι,
ἢ |
[1, 14] |
Διόπερ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
τοιούτων
|
ὡσαύτως |
τὸ
ἔστι"
καὶ
τὸ
εἶναι" |
[1, 12] |
Ἔστι
δὲ
τὸ
εἰς
τὰ
|
οὕτως |
ἄδοξα
ἄγειν
τὸ
αὐτὸ
τῷ |
[1, 15] |
ὅτι
οὕτως
καὶ
ὅτι
οὐχ
|
οὕτως· |
ἅμα
γὰρ
συμβαίνει
ἢ
πρὸς |
[1, 14] |
ξύλον,
σχοινίον·
τὰ
δὲ
μὴ
|
οὕτως |
ἄρρενος
ἢ
θήλεος,
ὧν
ἔνια |
[1, 6] |
τυφλά·
ὅπερ
ἀδύνατον.
~Ἢ
δὴ
|
οὕτως |
διαιρετέον
τοὺς
φαινομένους
συλλογισμοὺς
καὶ |
[1, 7] |
ἐπὶ
πολλῶν
φαίνεται
καὶ
ἀξιοῦται
|
οὕτως, |
εἰ
τόδε
ἀπὸ
τοῦδε
μὴ |
[1, 15] |
συμβαίνῃ
ὡδὶ
δὲ
μή,
ὅτι
|
οὕτως |
εἴληφεν,
οἷον
ὁ
Κλεοφῶν
ποιεῖ |
[1, 11] |
ἔχει
καὶ
ἔστιν
ἀδικομαχία
τις,
|
οὕτως |
ἐν
ἀντιλογίᾳ
ἀδικομαχία
ἡ
ἐριστική |
[1, 11] |
Διόπερ
ὁ
ἐριστικὸς
οὐκ
ἔστιν
|
οὕτως |
ἔχων
πάντῃ
ὡς
ὁ
ψευδογράφος· |
[1, 11] |
Ὁ
δ´
ἐριστικός
ἐστί
πως
|
οὕτως |
ἔχων
πρὸς
τὸν
διαλεκτικὸν
ὡς |
[1, 15] |
λόγους,
ἐάν
τε
καὶ
ὅτι
|
οὕτως |
καὶ
ὅτι
οὐχ
οὕτως·
ἅμα |
[1, 5] |
ἐν
ἀρχῇ
λαμβάνειν
γίνονται
μὲν
|
οὕτως |
καὶ
τοσαυταχῶς
ὁσαχῶς
ἐνδέχεται
τὸ |
[1, 6] |
ἡ
φαντασία
γίνεται,
καὶ
διαιρουμένοις
|
οὕτως |
κοινὸν
ἐπὶ
πᾶσι
τούτοις
θετέον |
[1, 6] |
ἐλέγχου
διορισμόν·
διὸ
καὶ
προσηγορεύθησαν
|
οὕτως· |
παρὰ
γὰρ
τοῦ
λόγου
τὴν |
[1, 10] |
γὰρ
οὐ
δοκεῖ
τὸ
ἐρωτώμενον
|
πολλαχῶς |
ἔχειν,
ἀδύνατον
δὲ
διαιρεῖν
ὃ |
[1, 7] |
τῷ
μὴ
δύνασθαι
διαιρεῖν
τὸ
|
πολλαχῶς |
λεγόμενον
(ἔνια
γὰρ
οὐκ
εὔπορον |
[1, 10] |
ὅσοι
συλλογισμοί
εἰσι
παρὰ
τὸ
|
πλεοναχῶς, |
τούτων
εἰσί
τινες
οἱ
παρὰ |
[1, 5] |
γίνονται
μὲν
οὕτως
καὶ
τοσαυταχῶς
|
ὁσαχῶς |
ἐνδέχεται
τὸ
ἐξ
ἀρχῆς
αἰτεῖσθαι, |
[1, 4] |
ληφθῇ
τις
ἄλλος
καὶ
ὅτι
|
τοσαυταχῶς |
ἂν
τοῖς
αὐτοῖς
ὀνόμασι
καὶ |
[1, 5] |
λαμβάνειν
γίνονται
μὲν
οὕτως
καὶ
|
τοσαυταχῶς |
ὁσαχῶς
ἐνδέχεται
τὸ
ἐξ
ἀρχῆς |