HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Logique. La réfutation des sophistes. Première section (texte complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ς  =  419 formes différentes pour 1135 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Section, chapitre
[1, 11]   τά γε πρῶτα καὶ τὰς  οἰκείας   ἀρχὰς οὐκ ἂν ἠρώτα· μὴ
[1, 14]   λεγομένων μὲν σκευῶν, ἐχόντων δὲ  θηλείας   ἄρρενος κλῆσιν. Ὅσα γὰρ
[1, 2]   καὶ πόσα μέρη τυγχάνει τῆς  πραγματείας   ὄντα, καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[1, 9]   ἐπιστήμης ἁπάντων. Τοῦτο δ´ οὐ  μιᾶς   ἔστι τέχνης· ἄπειροι γὰρ ἴσως
[1, 1]   οὔ, δοκοῦσι δὲ διὰ πολλὰς  αἰτίας·   ὧν εἷς τόπος εὐφυέστατός ἐστι
[1, 1]   σοφιστὴς χρηματιστὴς ἀπὸ φαινομένης  σοφίας   ἀλλ´ οὐκ οὔσης) δῆλον ὅτι
[1, 11]   φαινομένης ἕνεκα, ἐριστικός, δὲ  σοφίας,   σοφιστικός· καὶ γὰρ σοφιστική
[1, 11]   ὥσπερ εἴπομεν, χρηματιστική τις ἀπὸ  σοφίας   φαινομένης· διὸ φαινομένης ἀποδείξεως ἐφίενται,
[1, 5]   εἰ οὖν ταύτῃ λευκός, ὅτι  μέλας   καὶ οὐ μέλας οἴοιτ´ ἂν
[1, 5]   λευκός, ὅτι μέλας καὶ οὐ  μέλας   οἴοιτ´ ἂν διειλέχθαι, συλλογιστικῶς τελειώσας
[1, 5]   ἁπλῶς· οἷον Ἰνδός, ὅλος  μέλας   ὤν, λευκός ἐστι τοὺς ὀδόντας·
[1, 1]   μὲν οὔ, δοκοῦσι δὲ διὰ  πολλὰς   αἰτίας· ὧν εἷς τόπος εὐφυέστατός
[1, 6]   ποιεῖν ἐν τῷ μὴ διαρθροῦν  ἡμᾶς   τὸν τῆς προτάσεως λόγον.
[1, 12]   δὲ κατὰ ταύτας εἰς τὰς  ἀποκεκρυμμένας·   ἀμφοτέρως γὰρ ἀναγκαῖον παράδοξα λέγειν·
[1, 1]   ταύτην τὴν αἰτίαν καὶ τὰς  λεχθησομένας   ἔστι καὶ συλλογισμὸς καὶ ἔλεγχος
[1, 9]   ὅτι ἀσύμμετρος. Ὥστε πάντων δεήσει  ἐπιστήμονας   εἶναι· οἱ μὲν γὰρ ἔσονται
[1, 12]   τὰς βουλήσεις εἰς τὰς φανερὰς  δόξας   ἀκτέον, τὸν δὲ κατὰ ταύτας
[1, 12]   φανερὰς πρὸς τὰς ἀφανεῖς  δόξας   ἐροῦσιν ἐναντία. Πλεῖστος δὲ τόπος
[1, 12]   κατὰ τὰς βουλήσεις εἰς τὰς  φανερὰς   δόξας ἀκτέον, τὸν δὲ κατὰ
[1, 12]   λέγειν· γὰρ πρὸς τὰς  φανερὰς   πρὸς τὰς ἀφανεῖς δόξας
[1, 14]   ποιοῦντα μὴ δοκεῖν, καθάπερ,  Πρωταγόρας   ἔλεγεν, εἰ μῆνις" καὶ
[1, 6]   εἰ τὸ τρίγωνον (δυοῖν ὀρθαῖν  ἴσας   ἔχει, συμβέβηκε δ´ αὐτῷ σχήματι
[1, 5]   μέλας οἴοιτ´ ἂν διειλέχθαι, συλλογιστικῶς  τελειώσας   τὴν ἐρώτησιν. Ἐπ´ ἐνίων δὲ
[1, 12]   τὸν δὲ κατὰ ταύτας εἰς  τὰς   ἀποκεκρυμμένας· ἀμφοτέρως γὰρ ἀναγκαῖον παράδοξα
[1, 11]   εἰ εἴη, οἷόν τε ὑπὸ  τὰς   αὐτὰς ἀρχὰς εἶναι τὰ ὄντα.
[1, 12]   πρὸς τὰς φανερὰς πρὸς  τὰς   ἀφανεῖς δόξας ἐροῦσιν ἐναντία. Πλεῖστος
[1, 12]   Τὸν μὲν οὖν λέγοντα κατὰ  τὰς   βουλήσεις εἰς τὰς φανερὰς δόξας
[1, 8]   εἰς τὸ ἀδύνατον) καὶ  τὰς   δύο ἐρωτήσεις μίαν ποιῶν παρὰ
[1, 12]   τοιοῦτον. Στοιχεῖον δὲ τούτων τὸ  τὰς   ἑκάστων εἰληφέναι θέσεις ἐν ταῖς
[1, 9]   κατὰ τὴν τέχνην τὸ κατὰ  τὰς   ἐκείνης ἀρχάς. Δῆλον οὖν ὅτι
[1, 9]   οἱ μὲν γὰρ ἔσονται παρὰ  τὰς   ἐν γεωμετρίᾳ ἀρχὰς καὶ τὰ
[1, 9]   τούτων συμπεράσματα, οἱ δὲ παρὰ  τὰς   ἐν ἰατρικῇ, οἱ δὲ παρὰ
[1, 1]   οὖν ταύτην τὴν αἰτίαν καὶ  τὰς   λεχθησομένας ἔστι καὶ συλλογισμὸς καὶ
[1, 9]   Εἰ δὲ τοῦτ´ ἔχομεν, καὶ  τὰς   λύσεις ἔχομεν· αἱ γὰρ τούτων
[1, 11]   ἀλλὰ τά γε πρῶτα καὶ  τὰς   οἰκείας ἀρχὰς οὐκ ἂν ἠρώτα·
[1, 11]   χαλεπὸν ἰδεῖν· γὰρ περὶ  τὰς   προτάσεις μέθοδος ἅπασαν ἔχει ταύτην
[1, 9]   ἐν ἰατρικῇ, οἱ δὲ παρὰ  τὰς   τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν. Ἀλλὰ μὴν
[1, 12]   λέγοντα κατὰ τὰς βουλήσεις εἰς  τὰς   φανερὰς δόξας ἀκτέον, τὸν δὲ
[1, 12]   παράδοξα λέγειν· γὰρ πρὸς  τὰς   φανερὰς πρὸς τὰς ἀφανεῖς
[1, 1]   οὖν κἀκεῖ οἱ μὴ δεινοὶ  τὰς   ψήφους φέρειν ὑπὸ τῶν ἐπιστημόνων
[1, 10]   πρὸς τὴν διάνοιαν εἶναι  πάντας,   ἄλλους δ´ οὔ. Ἀλλὰ μὴν
[1, 6]   φαινομένους συλλογισμοὺς καὶ ἐλέγχους,  πάντας   ἀνακτέον εἰς τὴν τοῦ ἐλέγχου
[1, 10]   τὰ δεδομένα. Εἶτα πρὸς τοὔνομα  πάντας   ἐνδέχεται αὐτοὺς εἶναι· τὸ γὰρ
[1, 10]   τὴν διάνοιαν· οἱ δέ φασι  πάντας,   καὶ διαιροῦνται πρὸς τοὔνομα
[1, 10]   εἴρηται τὸ παρὰ τοὔνομα φάναι  πάντας   τοὺς παρὰ τὴν λέξιν· ἀλλ´
[1, 15]   πρὸς τοὺς πλείστους πρὸς  πάντας.   Ὥσπερ τε καὶ ἀποκρινόμενοι πολλάκις,
[1, 6]   ἀρχὴν ταύτην ποιησαμένους· ἔστι γὰρ  ἅπαντας   ἀναλῦσαι τοὺς λεχθέντας τρόπους εἰς
[1, 6]   ἔστι γὰρ ἅπαντας ἀναλῦσαι τοὺς  λεχθέντας   τρόπους εἰς τὸν τοῦ ἐλέγχου
[1, 15]   πρὸς ἄλλα τοῦ εἰρημένου, ἐκεῖνο  ἐκλαβόντας,   ἐὰν μὴ πρὸς τὸ κείμενον
[1, 5]   τὸν Αἰθίοπα εἶναι μέλανα, τοὺς  ὀδόντας   ἔροιτ´ εἰ λευκός· εἰ οὖν
[1, 5]   μέλας ὤν, λευκός ἐστι τοὺς  ὀδόντας·   λευκὸς ἄρα καὶ οὐ λευκός
[1, 1]   ἔστιν αὐτὰ τὰ πράγματα διαλέγεσθαι  φέροντας,   ἀλλὰ τοῖς ὀνόμασιν ἀντὶ τῶν
[1, 15]   τῆς ἀπάτης. Πρὸς δὲ τοὺς  ἀνανεύοντας   ἅττ´ ἂν οἰηθῶσιν εἶναι πρὸς
[1, 4]   Ὅμηρον ἔνιοι διορθοῦνται πρὸς τοὺς  ἐλέγχοντας   ὡς ἄτοπον εἰρηκότα τὸ μὲν
[1, 15]   πράττειν, ἔτι πρὸς τοὺς  δοκοῦντας   τοιούτους πρὸς τοὺς ὁμοίους,
[1, 8]   τὸ πρᾶγμα ἐλέγχοντες καὶ δεικνύντες  ἀγνοοῦντας,   ὅπερ ἦν τῆς πειραστικῆς. Ἔστι
[1, 15]   λύραν ἐγκωμιάζειν. Πρὸς δὲ τοὺς  ἀπαιτοῦντας   πρὸς τί ἐπιχειρεῖ, ἐπειδὴ δοκεῖ
[1, 5]   πολλάκις οὐχ ἧττον αὐτοὺς τοὺς  ἐρωτῶντας   τὸ τοιοῦτον. Οἱ μὲν οὖν
[1, 15]   ἂν μέλλῃ συμβαίνειν ἐλεγχθήσεσθαι, καὶ  ἐρωτῶντας   χρηστέον ποτὲ τούτῳ πρὸς τοὺς
[1, 6]   ποιοῦνται τοὺς συλλογισμοὺς πρὸς τοὺς  εἰδότας·   οἱ δ´ οὐ δυνάμενοι διαιρεῖν
[1, 1]   τοιαύτης ἐφίενται δυνάμεως οὓς καλοῦμεν  σοφιστάς,   δῆλον. ~Πόσα δ´ ἔστιν εἴδη
[1, 11]   εἴη, οἷόν τε ὑπὸ τὰς  αὐτὰς   ἀρχὰς εἶναι τὰ ὄντα. Ὥστ´
[1, 12]   δόξας ἀκτέον, τὸν δὲ κατὰ  ταύτας   εἰς τὰς ἀποκεκρυμμένας· ἀμφοτέρως γὰρ
[1, 9]   τέχνην τὸ κατὰ τὰς ἐκείνης  ἀρχάς.   Δῆλον οὖν ὅτι οὐ πάντων
[1, 11]   οἷόν τε ὑπὸ τὰς αὐτὰς  ἀρχὰς   εἶναι τὰ ὄντα. Ὥστ´ οὐδεμία
[1, 9]   ἔσονται παρὰ τὰς ἐν γεωμετρίᾳ  ἀρχὰς   καὶ τὰ τούτων συμπεράσματα, οἱ
[1, 11]   γε πρῶτα καὶ τὰς οἰκείας  ἀρχὰς   οὐκ ἂν ἠρώτα· μὴ διδόντος
[1, 10]   τοῦτο παθεῖν; Ἆρα ἴσαι αἱ  μονάδες   ταῖς δυάσιν ἐν τοῖς τέτταρσιν;
[1, 10]   ἐν τοῖς τέτταρσιν; εἰσὶ δὲ  (δυάδες)   αἱ μὲν ὡδὶ ἐνοῦσαι αἱ
[1, 15]   δόντος δέ, δοκεῖν δ´ ὁμολογοῦντος,  ἐλεγχοειδές.   Ἔτι καθάπερ καὶ ἐν τοῖς
[1, 11]   χάριν τοιοῦτοι ἐριστικοὶ ἄνθρωποι καὶ  φιλέριδες   δοκοῦσιν εἶναι, οἱ δὲ δόξης
[1, 11]   τῶν αὐτῶν μὲν (εἴσιν) οἱ  φιλέριδες   καὶ οἱ σοφισταί, ἀλλ´ οὐ
[1, 8]   τινων ἅμα συμβαίνει προσερωτᾶν τὸ  ἐνδεὲς   καὶ τὸ ψεῦδος ἐμφανίζειν, οἷον
[1, 6]   μὴ ἱμάτιον συλλογίσασθαι ἀλλὰ λώπιον.  Ἀληθὲς   μὲν γὰρ κἀκεῖνο, ἀλλ´ οὐ
[1, 6]   ἔλεγχος. Ἔστι δ´ οὐ πάντως  ἀληθές,   οἷον ἂν κατὰ συμβεβηκός·
[1, 11]   εἴ τί ἐστι ψευδογράφημα περὶ  ἀληθές,   οἷον τὸ Ἱπποκράτους
[1, 12]   μὲν κατὰ φύσιν αὐτοῖς τὸ  ἀληθές,   τὸ δὲ κατὰ νόμον τὸ
[1, 11]   διαλεκτικὴ πειραστική ἐστι, κἂν  ἀληθὲς   τὸ συμπέρασμα (τοῦ γὰρ
[1, 7]   ποιεῖν ἐγγύς ἐστι τοῦ θεωρεῖν  τἀληθές,   μάλιστα δ´ ἐπίσταται συνεπινεύειν) ὅτι
[1, 6]   λόγος καὶ ὁμοιοσχημοσύνη  (σύνηθες   γὰρ τὸ πάντα ὡς τόδε
[1, 10]   Εἰ γὰρ μὴ πάντες, ἔσονταί  τινες   ἕτεροι οὔτε πρὸς τοὔνομα οὔτε
[1, 10]   παρὰ τὸ πλεοναχῶς, τούτων εἰσί  τινες   οἱ παρὰ τοὔνομα. Ἀτόπως μὲν
[1, 10]   τὴν λέξιν· ἀλλ´ οὖν εἰσί  τινες   παραλογισμοὶ οὐ τῷ τὸν ἀποκρινόμενον
[1, 10]   ἔδωκεν διανοηθείς. Εἰ δή  τινες   πλείω σημαίνοντος τοῦ ὀνόματος οἴοιντο
[1, 10]   διαφορὰ τῶν λόγων ἣν λέγουσί  τινες,   τὸ εἶναι τοὺς μὲν πρὸς
[1, 6]   οἱ τεχνῖται καὶ ὅλως οἱ  ἐπιστήμονες   ὑπὸ τῶν ἀνεπιστημόνων ἐλέγχονται· κατὰ
[1, 11]   χρῶνται τῇ διαλεκτικῇ καὶ πειραστικῇ·  πάντες   γὰρ μέχρι τινὸς ἐπιχειροῦσιν ἀνακρίνειν
[1, 13]   λέγομεν τὸ ἀδολεσχεῖν εἰρήκαμεν ἤδη·  πάντες   δὲ οἱ τοιοίδε λόγοι τοῦτο
[1, 9]   ἐστιν. Ἔχομεν ἄρα παρ´ ὁπόσα  πάντες   εἰσὶν οἱ τοιοῦτοι. Εἰ δὲ
[1, 10]   ἐστιν ἐνταῦθα. Εἰ γὰρ μὴ  πάντες,   ἔσονταί τινες ἕτεροι οὔτε πρὸς
[1, 8]   παρὰ δὲ τὰ εἰρημένα ἔσονται  πάντες.   Ἔστι δ´ σοφιστικὸς ἔλεγχος
[1, 11]   χρῶνται καὶ κοινοῖς τισιν. Διὸ  πάντες   καὶ οἱ ἰδιῶται τρόπον τινὰ
[1, 13]   ὄρεξις ἡδέος ἡδέος. (Εἰσὶ δὲ  πάντες   οἱ τοιοῦτοι τῶν λόγων ἔν
[1, 6]   ἀλλὰ φαίνεται, φαινόμενος ἔλεγχος. Ὥστε  πάντες   οἱ τόποι πίπτουσιν εἰς τὴν
[1, 10]   τοὔνομά εἰσι· καίτοι οὗτοι οὐ  πάντες,   οὐχ ὅτι οἱ ἔλεγχοι ἀλλ´
[1, 15]   ταραττόμενοι γὰρ ἧττον δύνανται φυλάττεσθαι  πάντες·   στοιχεῖα δὲ τῆς ὀργῆς τό
[1, 14]   ἐν τοῖς ἐλέγχοις. Εἰσὶ δὲ  πάντες   σχεδὸν οἱ φαινόμενοι σολοικισμοὶ παρὰ
[1, 12]   λέγων, καὶ οἱ ἀρχαῖοι δὲ  πάντες   ᾤοντο συμβαίνειν, παρὰ τὸ κατὰ
[1, 11]   λίαν ἔξω λέγειν. Ἐλέγχουσιν οὖν  ἅπαντες·   ἀτέχνως γὰρ μετέχουσι τούτου οὗ
[1, 1]   δὲ φαίνονται, φυλετικῶς φυσήσαντες καὶ  ἐπισκευάσαντες   αὑτούς, καὶ καλοὶ οἱ μὲν
[1, 1]   εὖ, οἱ δὲ φαίνονται, φυλετικῶς  φυσήσαντες   καὶ ἐπισκευάσαντες αὑτούς, καὶ καλοὶ
[1, 1]   διὰ κάλλος, οἱ δὲ φαίνονται,  κομμώσαντες   αὑτούς. Ἐπί τε τῶν ἀψύχων
[1, 6]   Φανερώτατοι δὲ πάντων οἱ πρότερον  λεχθέντες   παρὰ τὸν τοῦ ἐλέγχου διορισμόν·
[1, 1]   εἰσὶ συλλογισμοί, οἱ δ´ οὐκ  ὄντες   δοκοῦσι, φανερόν. Ὥσπερ γὰρ καὶ
[1, 11]   ἀπατητικός ἐστι) καὶ ὅσοι μὴ  ὄντες   κατὰ τὴν ἑκάστου μέθοδον παραλογισμοὶ
[1, 12]   θηρευτικόν ἐστι τούτων· εἰκῇ γὰρ  λέγοντες   ἁμαρτάνουσι μᾶλλον· εἰκῇ δὲ λέγουσιν
[1, 4]   λύουσι γὰρ αὐτὸ τῇ προσῳδίᾳ,  λέγοντες   τὸ ου" ὀξύτερον. Καὶ τὸ
[1, 6]   ἐρωτώμενοι διδόασιν οὐ  δόντες   οἴονται δεδωκέναι. Οἱ δὲ παρὰ
[1, 15]   στοιχείοις χρηστέον. Ἓν δὲ τάχος·  ὑστερίζοντες   γὰρ ἧττον προορῶσιν. Ἔτι δ´
[1, 5]   ψεύσασθαι περί τινος. Ἔνιοι δὲ  ἀπολιπόντες   τι τῶν λεχθέντων φαίνονται ἐλέγχειν,
[1, 1]   καὶ αὐτοὶ διαλεγόμενοι καὶ ἄλλων  ἀκούοντες.   Διὰ μὲν οὖν ταύτην τὴν
[1, 3]   Μάλιστα μὲν γὰρ προαιροῦνται φαίνεσθαι  ἐλέγχοντες,   δεύτερον δὲ ψευδόμενόν τι δεικνύναι,
[1, 8]   οἱ μὴ κατὰ τὸ πρᾶγμα  ἐλέγχοντες   καὶ δεικνύντες ἀγνοοῦντας, ὅπερ ἦν
[1, 1]   σοφόν, οὗ τυγχάνουσι τὴν προαίρεσιν  ἔχοντες.   Ὅτι μὲν οὖν ἔστι τι
[1, 1]   οἱ γὰρ ἄπειροι ὥσπερ ἂν  ἀπέχοντες   πόρρωθεν θεωροῦσιν. μὲν (γὰρ
[1, 8]   κατὰ τὸ πρᾶγμα ἐλέγχοντες καὶ  δεικνύντες   ἀγνοοῦντας, ὅπερ ἦν τῆς πειραστικῆς.
[1, 13]   κοίλη. Φαίνονται δὲ ποιεῖν οὐ  ποιοῦντες   ἐνίοτε διὰ τὸ μὴ προσπυνθάνεσθαι
[1, 3]   ἐν τοῖς λόγοις ἀγωνιζόμενοι καὶ  διαφιλονεικοῦντες.   Ἔστι δὲ πέντε ταῦτα τὸν
[1, 4]   καὶ κύων· εἷς δὲ ὅταν  εἰωθότες   ὦμεν οὕτω λέγειν· τρίτος δὲ
[1, 15]   φυλάττεσθαι πάντες· στοιχεῖα δὲ τῆς  ὀργῆς   τό τε φανερὸν ἑαυτὸν ποιεῖν
[1, 4]   πίστις τε διὰ τῆς  ἐπαγωγῆς   καὶ συλλογισμός, ἄν τε ληφθῇ
[1, 15]   ἀκούουσι φαίνονται διὰ τὴν τῆς  ἐπαγωγῆς   μνείαν, ὡς οὐκ ἂν ἠρωτημένα
[1, 9]   καθ´ ἑκάστην γὰρ τέχνην ἔστι  ψευδὴς   συλλογισμός, οἷον κατὰ γεωμετρίαν
[1, 10]   συλλογισμῷ. δ´ ἐν μηδετέρῳ  ἀληθὴς   συλλογισμός. Ἀλλὰ δή, ὅθεν
[1, 6]   τὸ συμπέρασμα ὥστε λέγειν ἐξ  ἀνάγκης   ἀλλὰ μὴ φαίνεσθαι. Ἔπειτα καὶ
[1, 5]   αὐτοῦ, ἐκ τῶν δοθέντων ἐξ  ἀνάγκης   (μὴ συναριθμουμένου τοῦ ἐν ἀρχῇ)
[1, 5]   οἴονται καὶ θάτερον εἶναι ἐξ  ἀνάγκης.   Ὅθεν καὶ αἱ περὶ τὴν
[1, 1]   τεθέντων ὥστε λέγειν ἕτερον ἐξ  ἀνάγκης   τι τῶν κειμένων διὰ τῶν
[1, 5]   ὅταν γὰρ τοῦδε ὄντος ἐξ  ἀνάγκης   τόδε ᾖ, καὶ τοῦδε ὄντος
[1, 12]   Φασὶ γὰρ οἱ μὲν ἐξ  ἀνάγκης   τὸν εὐδαίμονα δίκαιον εἶναι· τοῖς
[1, 11]   ἐριστικοί. Οἱ μὲν οὖν τῆς  νίκης   αὐτῆς χάριν τοιοῦτοι ἐριστικοὶ ἄνθρωποι
[1, 11]   κατὰ ταὐτόν, ἀλλ´ μὲν  νίκης   φαινομένης ἕνεκα, ἐριστικός, δὲ
[1, 8]   δ´ πειραστικὴ μέρος τῆς  διαλεκτικῆς·   αὕτη δὲ δύναται συλλογίζεσθαι ψεῦδος
[1, 8]   δεικνύντες ἀγνοοῦντας, ὅπερ ἦν τῆς  πειραστικῆς.   Ἔστι δ´ πειραστικὴ μέρος
[1, 12]   (τοῦτο γὰρ ἦν δεύτερον τῆς  σοφιστικῆς   προαιρέσεως) πρῶτον μὲν οὖν ἐκ
[1, 12]   παράδοξα λέγειν, ὥσπερ καὶ  Καλλικλῆς   ἐν τῷ Γοργίᾳ γέγραπται λέγων,
[1, 14]   δὲ καὶ ἄλλην πτῶσιν ἀντ´  ἄλλης.   δὲ παραλογισμὸς γίνεται διὰ
[1, 9]   λαμβάνειν ἄνευ τῆς τῶν ὄντων  ἐπιστήμης   ἁπάντων. Τοῦτο δ´ οὐ μιᾶς
[1, 11]   τις ἀπὸ σοφίας φαινομένης· διὸ  φαινομένης   ἀποδείξεως ἐφίενται, καὶ τῶν λόγων
[1, 11]   εἴπομεν, χρηματιστική τις ἀπὸ σοφίας  φαινομένης·   διὸ φαινομένης ἀποδείξεως ἐφίενται, καὶ
[1, 11]   ταὐτόν, ἀλλ´ μὲν νίκης  φαινομένης   ἕνεκα, ἐριστικός, δὲ σοφίας,
[1, 1]   καὶ σοφιστὴς χρηματιστὴς ἀπὸ  φαινομένης   σοφίας ἀλλ´ οὐκ οὔσης) δῆλον
[1, 9]   τὴν τέχνην τὸ κατὰ τὰς  ἐκείνης   ἀρχάς. Δῆλον οὖν ὅτι οὐ
[1, 9]   Τοῦτο δ´ οὐ μιᾶς ἔστι  τέχνης·   ἄπειροι γὰρ ἴσως αἱ ἐπιστῆμαι,
[1, 15]   λανθάνειν, ὥσπερ ἐν τοῖς διαλεκτικοῖς.  Ἐφεξῆς   οὖν τοῖς εἰρημένοις ταῦτα πρῶτον
[1, 11]   φιλέριδες δοκοῦσιν εἶναι, οἱ δὲ  δόξης   χάριν τῆς εἰς χρηματισμὸν σοφιστικοί·
[1, 1]   ἀπὸ φαινομένης σοφίας ἀλλ´ οὐκ  οὔσης)   δῆλον ὅτι ἀναγκαῖον τούτοις καὶ
[1, 5]   αἱ περὶ τὴν δόξαν ἐκ  τῆς   αἰσθήσεως ἀπάται γίνονται· πολλάκις γὰρ
[1, 8]   σολοικισμόν. Εἰ οὖν οἱ παραλογισμοὶ  τῆς   ἀντιφάσεως παρὰ τὸν φαινόμενον ἔλεγχόν
[1, 15]   λαθεῖν χάριν, τὸ δὲ λαθεῖν  τῆς   ἀπάτης. Πρὸς δὲ τοὺς ἀνανεύοντας
[1, 8]   Ἔστι δ´ πειραστικὴ μέρος  τῆς   διαλεκτικῆς· αὕτη δὲ δύναται συλλογίζεσθαι
[1, 1]   τῶν λόγων οἱ τῶν ὀνομάτων  τῆς   δυνάμεως ἄπειροι παραλογίζονται καὶ αὐτοὶ
[1, 11]   εἶναι, οἱ δὲ δόξης χάριν  τῆς   εἰς χρηματισμὸν σοφιστικοί· γὰρ
[1, 4]   δὲ πίστις τε διὰ  τῆς   ἐπαγωγῆς καὶ συλλογισμός, ἄν τε
[1, 15]   τοῖς ἀκούουσι φαίνονται διὰ τὴν  τῆς   ἐπαγωγῆς μνείαν, ὡς οὐκ ἂν
[1, 12]   τοῦ πυνθάνεσθαί πως καὶ διὰ  τῆς   ἐρωτήσεως συμβαίνει μάλιστα. Τὸ γὰρ
[1, 4]   τὴν λέξιν, οἱ δ´ ἔξω  τῆς   λέξεως. Ἔστι δὲ τὰ μὲν
[1, 5]   Φαίνεται δὲ διὰ τὸ πάρεγγυς  τῆς   λέξεως καὶ μικρὸν διαφέρειν τὸ
[1, 4]   τὸ ὑγιαίνειν ὁμοίως τῷ σχήματι  τῆς   λέξεως λέγεται τῷ τέμνειν
[1, 5]   τόπων εἰσίν. ~Τῶν δ´ ἔξω  τῆς   λέξεως παραλογισμῶν εἴδη ἔστιν ἑπτά,
[1, 4]   Οἱ δὲ παρὰ τὸ σχῆμα  τῆς   λέξεως συμβαίνουσιν ὅταν τὸ μὴ
[1, 7]   ὁμοιότητος, δ´ ὁμοιότης ἐκ  τῆς   λέξεως. Τῶν δὲ παρὰ τὸ
[1, 7]   τὸ σχῆμα διὰ τὴν ὁμοιότητα  τῆς   λέξεως. Χαλεπὸν γὰρ διελεῖν ποῖα
[1, 11]   οἱ ἐριστικοί. Οἱ μὲν οὖν  τῆς   νίκης αὐτῆς χάριν τοιοῦτοι ἐριστικοὶ
[1, 7]   ἔτι μὲν ἀπάτη ἐκ  τῆς   ὁμοιότητος, δ´ ὁμοιότης ἐκ
[1, 15]   δύνανται φυλάττεσθαι πάντες· στοιχεῖα δὲ  τῆς   ὀργῆς τό τε φανερὸν ἑαυτὸν
[1, 8]   καὶ δεικνύντες ἀγνοοῦντας, ὅπερ ἦν  τῆς   πειραστικῆς. Ἔστι δ´ πειραστικὴ
[1, 2]   συνέστηκε, καὶ πόσα μέρη τυγχάνει  τῆς   πραγματείας ὄντα, καὶ περὶ τῶν
[1, 6]   τῷ μὴ διαρθροῦν ἡμᾶς τὸν  τῆς   προτάσεως λόγον. γὰρ πρότασίς
[1, 7]   μικρόν· οὐ γὰρ διακριβοῦμεν οὔτε  τῆς   προτάσεως οὔτε τοῦ συλλογισμοῦ τὸν
[1, 12]   ἀγαγεῖν (τοῦτο γὰρ ἦν δεύτερον  τῆς   σοφιστικῆς προαιρέσεως) πρῶτον μὲν οὖν
[1, 9]   οὐ δεῖ πειρᾶσθαι λαμβάνειν ἄνευ  τῆς   τῶν ὄντων ἐπιστήμης ἁπάντων. Τοῦτο
[1, 15]   χάριν, τὸ δὲ λαθεῖν τῆς  ἀπάτης.   Πρὸς δὲ τοὺς ἀνανεύοντας ἅττ´
[1, 5]   εἰ Σωκράτους ἕτερος, δὲ  Σωκράτης   ἄνθρωπος, ἕτερον ἀνθρώπου φασὶν ὡμολογηκέναι
[1, 7]   ἐκ τῆς ὁμοιότητος, δ´  ὁμοιότης   ἐκ τῆς λέξεως. Τῶν δὲ
[1, 15]   τὸ συμφέρον· λανθάνει γὰρ  ὁμοιότης   πολλάκις. Πρός τε τὸ λαβεῖν
[1, 13]   ἔχων. Καὶ εἰ τὸ σιμὸν  κοιλότης   ῥινός ἐστιν, ἔστι δὲ ῥὶς
[1, 5]   μοιχός, τὸ ἑπόμενον ἔλαβον, ὅτι  καλλωπιστὴς   ὅτι νύκτωρ ὁρᾶται πλανώμενος.
[1, 1]   δ´ οὔ, καὶ σοφιστὴς  χρηματιστὴς   ἀπὸ φαινομένης σοφίας ἀλλ´ οὐκ
[1, 1]   οὖσα δ´ οὔ, καὶ  σοφιστὴς   χρηματιστὴς ἀπὸ φαινομένης σοφίας ἀλλ´
[1, 11]   Οἱ μὲν οὖν τῆς νίκης  αὐτῆς   χάριν τοιοῦτοι ἐριστικοὶ ἄνθρωποι καὶ
[1, 1]   τοιοῦτον λόγων γένος, καὶ ὅτι  τοιαύτης   ἐφίενται δυνάμεως οὓς καλοῦμεν σοφιστάς,
[1, 4]   εἶναι, τοῦτο σὺ φῂς εἶναι;  φῂς   δὲ λίθον εἶναι· σὺ ἄρα
[1, 4]   κίων" Καὶ ἆρα σὺ  φῂς   εἶναι, τοῦτο σὺ φῂς εἶναι;
[1, 4]   σὺ φῂς εἶναι, τοῦτο σὺ  φῂς   εἶναι; φῂς δὲ λίθον εἶναι·
[1, 4]   δὲ λίθον εἶναι· σὺ ἄρα  φῂς   λίθος εἶναι" Καὶ ἆρ´ ἔστι
[1, 4]   προσῳδίαν ἐν μὲν τοῖς ἄνευ  γραφῆς   διαλεκτικοῖς οὐ ῥᾴδιον ποιῆσαι λόγον,
[1, 5]   τοσαυταχῶς ὁσαχῶς ἐνδέχεται τὸ ἐξ  ἀρχῆς   αἰτεῖσθαι, φαίνονται δ´ ἐλέγχειν διὰ
[1, 5]   γενέσθαι) τὸ δὲ γενόμενον ἐξ  ἀρχῆς   γενέσθαι· εἰ μὴ οὖν γέγονεν,
[1, 15]   ἀποκρίνεσθαι, προκειμένου τοῦ δοκοῦντος ἐξ  ἀρχῆς,   καὶ τὴν ἐρώτησιν τῶν τοιούτων
[1, 6]   πάλιν μὴ ἐναριθμουμένου τοῦ ἐξ  ἀρχῆς"   ὅπερ οὐκ ἔχουσιν οἱ παρὰ
[1, 15]   πῶς ἐρωτητέον ἐν ταῖς ἀγωνιστικαῖς  διατριβαῖς,   εἴρηται
[1, 15]   καὶ πῶς ἐρωτητέον ἐν ταῖς  ἀγωνιστικαῖς   διατριβαῖς, εἴρηται
[1, 15]   ἐρωτήσεις καὶ πῶς ἐρωτητέον ἐν  ταῖς   ἀγωνιστικαῖς διατριβαῖς, εἴρηται
[1, 10]   παθεῖν; Ἆρα ἴσαι αἱ μονάδες  ταῖς   δυάσιν ἐν τοῖς τέτταρσιν; εἰσὶ
[1, 12]   τὰς ἑκάστων εἰληφέναι θέσεις ἐν  ταῖς   προτάσεσιν. Λύσις δὲ καὶ τούτων
[1, 12]   ἀξιοῦν, ποιεῖ τιν´ εὐπορίαν τοῦ  εἰς   ἄδοξον ἀγαγεῖν ψεῦδος, ἐάν
[1, 12]   τι δεῖξαι καὶ τὸν λόγον  εἰς   ἄδοξόν τι ἀγαγεῖν (τοῦτο γὰρ
[1, 15]   χαλεπὸν γὰρ ἅμα πολλὰ συνορᾶν·  εἰς   δὲ τὸ μῆκος τοῖς προειρημένοις
[1, 3]   δὲ ψευδόμενόν τι δεικνύναι, τρίτον  εἰς   παράδοξον ἄγειν, τέταρτον δὲ σολοικίζειν
[1, 12]   μὴ εὐδαιμονεῖν. Ἔστι δὲ τὸ  εἰς   τὰ οὕτως ἄδοξα ἄγειν τὸ
[1, 12]   ὡς οἱ περὶ τοὺς λόγους,  εἰς   τὰ τοῖς πολλοῖς, ἐὰν δ´
[1, 12]   βλάπτειν. Δεῖ δ´ ἄγειν  εἰς   τὰ τοῖς πολλοῖς καὶ τὰ
[1, 12]   ἀκτέον, τὸν δὲ κατὰ ταύτας  εἰς   τὰς ἀποκεκρυμμένας· ἀμφοτέρως γὰρ ἀναγκαῖον
[1, 12]   οὖν λέγοντα κατὰ τὰς βουλήσεις  εἰς   τὰς φανερὰς δόξας ἀκτέον, τὸν
[1, 12]   ἄδοξα ἄγειν τὸ αὐτὸ τῷ  εἰς   τὴν κατὰ φύσιν καὶ κατὰ
[1, 2]   περὶ τῶν ἄλλων τῶν συντελούντων  εἰς   τὴν τέχνην ταύτην ἤδη λέγωμεν.
[1, 6]   καὶ ἐλέγχους, πάντας ἀνακτέον  εἰς   τὴν τοῦ ἐλέγχου ἄγνοιαν, ἀρχὴν
[1, 6]   Ὥστε πάντες οἱ τόποι πίπτουσιν  εἰς   τὴν τοῦ ἐλέγχου ἄγνοιαν, οἱ
[1, 8]   συμβαῖνον διὰ τὸν λόγον (ὁ  εἰς   τὸ ἀδύνατον) καὶ τὰς
[1, 5]   δὲ τὸ τοιοῦτον ἐν τοῖς  εἰς   τὸ ἀδύνατον συλλογισμοῖς· ἐν τούτοις
[1, 14]   ἄρρενος κλῆσιν. Ὅσα γὰρ  (εἰς   τὸ ο καὶ τὸ ν
[1, 6]   ἅπαντας ἀναλῦσαι τοὺς λεχθέντας τρόπους  εἰς   τὸν τοῦ ἐλέγχου διορισμόν. Πρῶτον
[1, 5]   δ´ ἄν τις τοῦτον καὶ  εἰς   τοὺς παρὰ τὴν λέξιν. Οἱ
[1, 11]   οἱ δὲ δόξης χάριν τῆς  εἰς   χρηματισμὸν σοφιστικοί· γὰρ σοφιστική
[1, 4]   πλείω, οἷον ἀετὸς καὶ κύων·  εἷς   δὲ ὅταν εἰωθότες ὦμεν οὕτω
[1, 9]   ἐστιν ἀντιφάσεως συλλογισμός, ὥστ´  εἷς   δύο συλλογισμοὶ ἀντιφάσεως ἔλεγχός
[1, 11]   συλλογισμὸς ἐριστικὸς καὶ σοφιστικός ἐστιν  εἷς   μὲν φαινόμενος συλλογιστικὸς περὶ
[1, 4]   τὴν ὁμωνυμίαν καὶ τὴν ἀμφιβολίαν·  εἷς   μὲν ὅταν λόγος
[1, 1]   δὲ διὰ πολλὰς αἰτίας· ὧν  εἷς   τόπος εὐφυέστατός ἐστι καὶ δημοσιώτατος,
[1, 8]   ἀποκρινομένῳ δόξειεν, ὥστ´ ἔσονται συλλογισμοὶ  ψευδεῖς   διὰ τούτων πάντων
[1, 9]   ἐπιστημῶν. Ἀλλὰ μὴν καὶ οἱ  ψευδεῖς   ἔλεγχοι ὁμοίως ἂν εἶεν ἐν
[1, 9]   ἀποδείξεις. Ἔλεγχοι δ´ εἰσὶ καὶ  ἀληθεῖς·   ὅσα γὰρ ἔστιν ἀποδεῖξαι, ἔστι
[1, 10]   διάνοιαν, ὅταν ἐφ´ ἔδωκεν  διανοηθείς.   Εἰ δή τινες πλείω σημαίνοντος
[1, 8]   μὴ ἐρωτηθεὶς οἴεται δεδωκέναι, κἂν  ἐρωτηθεὶς   θείη. Πλὴν ἐπί γέ τινων
[1, 8]   ἐνίων· γὰρ μὴ  ἐρωτηθεὶς   οἴεται δεδωκέναι, κἂν ἐρωτηθεὶς θείη.
[1, 4]   ἂν διελών τις εἴπῃ καὶ  συνθεὶς   ὡς δυνατὸν τὸ καθήμενον βαδίζειν"
[1, 12]   τὰς φανερὰς πρὸς τὰς  ἀφανεῖς   δόξας ἐροῦσιν ἐναντία. Πλεῖστος δὲ
[1, 13]   πρός τι ὅλως ὧν εἰσιν  ἕξεις   πάθη τι τοιοῦτον
[1, 5]   ῥητορικοῖς αἱ κατὰ τὸ σημεῖον  ἀποδείξεις   ἐκ τῶν ἑπομένων εἰσίν· βουλόμενοι
[1, 9]   ὥστε δῆλον ὅτι καὶ αἱ  ἀποδείξεις.   Ἔλεγχοι δ´ εἰσὶ καὶ ἀληθεῖς·
[1, 4]   τὸ τὰ λεγόμενα. Εἰσὶ δὲ  τρεῖς   τρόποι τῶν παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν
[1, 11]   ἰδεῖν· γὰρ περὶ τὰς  προτάσεις   μέθοδος ἅπασαν ἔχει ταύτην τὴν
[1, 9]   λύσεις ἔχομεν· αἱ γὰρ τούτων  ἐνστάσεις   λύσεις εἰσίν. Ἔχομεν δέ, παρ´
[1, 11]   καὶ γένος ἀλλ´ οἷα αἱ  ἀποφάσεις,   τὰ δ´ οὐ τοιαῦτα ἀλλὰ
[1, 12]   τούτων τὸ τὰς ἑκάστων εἰληφέναι  θέσεις   ἐν ταῖς προτάσεσιν. Λύσις δὲ
[1, 12]   μὲν οὖν λέγοντα κατὰ τὰς  βουλήσεις   εἰς τὰς φανερὰς δόξας ἀκτέον,
[1, 15]   Ἐξ ὧν μὲν οὖν αἱ  ἐρωτήσεις   καὶ πῶς ἐρωτητέον ἐν ταῖς
[1, 8]   ἀδύνατον) καὶ τὰς δύο  ἐρωτήσεις   μίαν ποιῶν παρὰ τὴν πρότασιν,
[1, 9]   ἔχομεν· αἱ γὰρ τούτων ἐνστάσεις  λύσεις   εἰσίν. Ἔχομεν δέ, παρ´ ὁπόσα
[1, 9]   δὲ τοῦτ´ ἔχομεν, καὶ τὰς  λύσεις   ἔχομεν· αἱ γὰρ τούτων ἐνστάσεις
[1, 14]   καὶ τοῦ θήλεος διαφέρουσιν αἱ  πτώσεις   ἅπασαι, τοῦ δὲ μεταξὺ αἱ
[1, 3]   προσδιαλεγόμενον (τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ  πολλάκις   ἀναγκάζεσθαι ταὐτὸ λέγειν) τὸ
[1, 5]   ἐκ τῆς αἰσθήσεως ἀπάται γίνονται·  πολλάκις   γὰρ τὴν χολὴν μέλι ὑπέλαβον
[1, 14]   θέλει μὲν τὸ μεταξὺ σημαίνειν,  πολλάκις   δὲ σημαίνει κἀκείνων ἑκάτερον, οἷον
[1, 5]   ἐρώτησιν. Ἐπ´ ἐνίων δὲ λανθάνει  πολλάκις,   ἐφ´ ὅσων, ὅταν πῂ λέγηται,
[1, 4]   τό τ´ ἀναγκαῖον, συμβαίνει  πολλάκις   καὶ ἐπὶ τῶν κακῶν (ἔστι
[1, 5]   ἀδύνατον, δόξει παρὰ τοῦτο γίνεσθαι  πολλάκις   ἔλεγχος, οἷον ὅτι οὐκ
[1, 15]   πάντας. Ὥσπερ τε καὶ ἀποκρινόμενοι  πολλάκις,   ὅταν ἐλέγχωνται, ποιοῦσι διττόν, ἂν
[1, 15]   καθ´ ἕκαστον, ἐπάγοντα τὸ καθόλου  πολλάκις   οὐκ ἐρωτητέον ἀλλ´ ὡς δεδομένῳ
[1, 5]   τὸ προκείμενον ἀσυλλόγιστοι. Καὶ λανθάνει  πολλάκις   οὐχ ἧττον αὐτοὺς τοὺς ἐρωτῶντας
[1, 15]   τοῖς ἀνθρώποις. Σφόδρα δὲ καὶ  πολλάκις   ποιεῖ δοκεῖν ἐληλέγχθαι τὸ μάλιστα
[1, 15]   πάντ´ ἀπειθεῖν; καὶ Τὸ  πολλάκις   πολλά, πότερον πολλὰ συγχωρητέον
[1, 15]   συμφέρον· λανθάνει γὰρ ὁμοιότης  πολλάκις.   Πρός τε τὸ λαβεῖν τὴν
[1, 14]   αἱ δ´ οὔ. Δοθέντος δὴ  πολλάκις   τοῦτο" συλλογίζονται ὡς εἰρημένου τοῦτον"
[1, 3]   τὸν ἀποκρινόμενον) τελευταῖον δὲ τὸ  πλεονάκις   ταὐτὸ λέγειν. ~Τρόποι δ´ εἰσὶ
[1, 2]   ἐκ πόσων τὸν ἀριθμὸν  δύναμις   αὕτη συνέστηκε, καὶ πόσα μέρη
[1, 1]   γάρ ἐστιν· γὰρ τοιαύτη  δύναμις   ποιήσει φαίνεσθαι σοφόν, οὗ τυγχάνουσι
[1, 14]   Πρωταγόρας ἔλεγεν, εἰ  μῆνις"   καὶ πήληξ" ἄρρενά ἐστιν·
[1, 13]   ἐπιθυμία ἡδέος; τοῦτο δ´ ἐστὶν  ὄρεξις   ἡδέος· ἔστιν ἄρα ἐπιθυμία
[1, 13]   ἡδέος· ἔστιν ἄρα ἐπιθυμία  ὄρεξις   ἡδέος ἡδέος. (Εἰσὶ δὲ πάντες
[1, 13]   (οἷον τε ὄρεξις τινὸς  ὄρεξις   καὶ ἐπιθυμία τινὸς ἐπιθυμία,
[1, 13]   ἓν ἀποδίδοται (οἷον τε  ὄρεξις   τινὸς ὄρεξις καὶ ἐπιθυμία
[1, 6]   πρῶτον ἀλλ´ τρίγωνον  ἀπόδειξις.   Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 5]   Γίνεται δὲ τὸ τοιοῦτον ἐν  οἷς   ὁμοίως ὑπάρχει τὰ ἀντικείμενα· δοκεῖ
[1, 15]   οὐκ ἂν ἠρωτημένα μάτην. Ἐν  οἷς   τε μὴ ὀνόματι σημαίνεται τὸ
[1, 3]   πόσων στοχάζονται οἱ ἐν τοῖς  λόγοις   ἀγωνιζόμενοι καὶ διαφιλονεικοῦντες. Ἔστι δὲ
[1, 4]   ἂν τοῖς αὐτοῖς ὀνόμασι καὶ  λόγοις   μὴ ταὐτὸ δηλώσαιμεν. Εἰσὶ δὲ
[1, 8]   τὸν εἰδότα ἐμποδίζουσι τούτοις τοῖς  λόγοις.   Ὅτι δ´ ἔχομεν αὐτοὺς τῇ
[1, 5]   οὖν ἐγκαταριθμηθῇ τι ἐν τοῖς  ἀναγκαίοις   ἐρωτήμασι πρὸς τὸ συμβαῖνον ἀδύνατον,
[1, 15]   δὲ τὸ μῆκος τοῖς προειρημένοις  στοιχείοις   χρηστέον. Ἓν δὲ τάχος· ὑστερίζοντες
[1, 7]   ἓν καὶ πολλά, μηδὲ τοῖς  ποίοις   τῶν κατηγορημάτων πάντα ταὐτὰ καὶ
[1, 6]   ὅπερ οὐκ ἦν ἐν τοῖς  ἀναιτίοις·   καὶ πάλιν μὴ ἐναριθμουμένου τοῦ
[1, 5]   οὐκ ἀναγκαῖον. Ἔν τε τοῖς  ῥητορικοῖς   αἱ κατὰ τὸ σημεῖον ἀποδείξεις
[1, 15]   Ἔτι καθάπερ καὶ ἐν τοῖς  ῥητορικοῖς,   καὶ ἐν τοῖς ἐλεγκτικοῖς ὁμοίως
[1, 15]   τοῖς ῥητορικοῖς, καὶ ἐν τοῖς  ἐλεγκτικοῖς   ὁμοίως τὰ ἐναντιώματα θεωρητέον
[1, 15]   τὸ λανθάνειν, ὥσπερ ἐν τοῖς  διαλεκτικοῖς.   Ἐφεξῆς οὖν τοῖς εἰρημένοις ταῦτα
[1, 4]   ἐν μὲν τοῖς ἄνευ γραφῆς  διαλεκτικοῖς   οὐ ῥᾴδιον ποιῆσαι λόγον, ἐν
[1, 5]   Ὁμοίως δὲ καὶ ἐν τοῖς  συλλογιστικοῖς,   οἷον Μελίσσου λόγος ὅτι
[1, 2]   οὖν τῶν ἀποδεικτικῶν ἐν τοῖς  Ἀναλυτικοῖς   εἴρηται, περὶ δὲ τῶν διαλεκτικῶν
[1, 6]   ἑνὶ καὶ ταὐτῷ ταὐτὰ καὶ  ἀλλήλοις   ἀξιοῦμεν εἶναι ταὐτά· διὸ γίνεται
[1, 14]   ἐκεῖνον, οὐ φαίνεται δὲ τοῖς  ἄλλοις,   δὲ οὐλόμενον" φαίνεται μέν,
[1, 2]   τῶν διαλεκτικῶν καὶ πειραστικῶν ἐν  ἄλλοις·   περὶ δὲ τῶν ἀγωνιστικῶν καὶ
[1, 12]   εὐδαίμονα δίκαιον εἶναι· τοῖς δὲ  πολλοῖς   ἄδοξον τὸ βασιλέα μὴ εὐδαιμονεῖν.
[1, 5]   ὅτι νύκτωρ ὁρᾶται πλανώμενος.  Πολλοῖς   δὲ ταῦτα μὲν ὑπάρχει, τὸ
[1, 12]   δὲ κατὰ νόμον τὸ τοῖς  πολλοῖς   δοκοῦν. Ὥστε δῆλον ὅτι κἀκεῖνοι,
[1, 12]   τοὺς λόγους, εἰς τὰ τοῖς  πολλοῖς,   ἐὰν δ´ ὡς οἱ πολλοί,
[1, 12]   δ´ ἄγειν εἰς τὰ τοῖς  πολλοῖς   καὶ τὰ τοῖς σοφοῖς ἐναντία—
[1, 12]   διαλεγόμενος, εἶτ´ ἐπερωτᾶν τοῖς  πολλοῖς   οὗτοι λέγουσι παράδοξον· ἔστι γὰρ
[1, 1]   ἀντὶ τῶν πραγμάτων χρώμεθα ὡς  συμβόλοις,   τὸ συμβαῖνον ἐπὶ τῶν ὀνομάτων
[1, 10]   λέγεται· ἐπεὶ καὶ ἐν τοῖς  διπλοῖς   τί κωλύει τοῦτο παθεῖν; Ἆρα
[1, 5]   ἐν τοῖς εἰς τὸ ἀδύνατον  συλλογισμοῖς·   ἐν τούτοις γὰρ ἀναγκαῖον ἀναιρεῖν
[1, 15]   τοῖς διαλεκτικοῖς. Ἐφεξῆς οὖν τοῖς  εἰρημένοις   ταῦτα πρῶτον λεκτέον. Ἔστι δὴ
[1, 15]   εἰς δὲ τὸ μῆκος τοῖς  προειρημένοις   στοιχείοις χρηστέον. Ἓν δὲ τάχος·
[1, 4]   ποιῆσαι λόγον, ἐν δὲ τοῖς  γεγραμμένοις   καὶ ποιήμασι μᾶλλον. Οἷον καὶ
[1, 14]   τὸ τὰ μὴ ὅμοια ὁμοίως"  λεγομένοις   ἐλέγχοις. Ὥσπερ γὰρ ἐκείνοις ἐπὶ
[1, 1]   καθάπερ ἐπὶ τῶν ψήφων τοῖς  λογιζομένοις.   Τὸ δ´ οὐκ ἔστιν ὅμοιον·
[1, 15]   δ´ οὐδ´ ἐρωτητέον ἀλλ´ ὡς  ὁμολογουμένοις   χρηστέον. Ἐξ ὧν μὲν οὖν
[1, 7]   ἀπάτη γίνεται μετ´ ἄλλων  σκοπουμένοις   καθ´ αὑτούς (ἡ μὲν
[1, 6]   ἔλλειψιν φαντασία γίνεται, καὶ  διαιρουμένοις   οὕτως κοινὸν ἐπὶ πᾶσι τούτοις
[1, 5]   συμβέβηκεν, οὐκ ἀνάγκη πᾶσι τοῖς  κατηγορουμένοις   καὶ καθ´ οὗ κατηγορεῖται ταὐτὰ
[1, 14]   ὁμοίως" λεγομένοις ἐλέγχοις. Ὥσπερ γὰρ  ἐκείνοις   ἐπὶ τῶν πραγμάτων, τούτοις ἐπὶ
[1, 11]   γὰρ αἱ τέχναι χρῶνται καὶ  κοινοῖς   τισιν. Διὸ πάντες καὶ οἱ
[1, 15]   καὶ χείρω καὶ βελτίω τοῖς  ἀνθρώποις.   Σφόδρα δὲ καὶ πολλάκις ποιεῖ
[1, 2]   (ὃν τρόπον δέ, διώρισται ἐν  ἑτέροις)   ἐριστικοὶ δ´ οἱ ἐκ τῶν
[1, 9]   ἔλεγχοι ὁμοίως ἂν εἶεν ἐν  ἀπείροις·   καθ´ ἑκάστην γὰρ τέχνην ἔστι
[1, 6]   καὶ ἀρχὴν ἔχειν, τὸ  ἴσοις   γίνεσθαι καὶ ταὐτὸ μέγεθος λαμβάνειν.
[1, 5]   ἁπλῶς δόξειεν ἀκολουθεῖν, καὶ ἐν  ὅσοις   μὴ ῥᾴδιον θεωρῆσαι πότερον αὐτῶν
[1, 15]   καὶ αὐτοὶ οἴονται δεδωκέναι καὶ  τοῖς   ἀκούουσι φαίνονται διὰ τὴν τῆς
[1, 8]   δῆλον· παρ´ ὅσα γὰρ φαίνεται  τοῖς   ἀκούουσιν ὡς ἠρωτημένα συλλελογίσθαι, παρὰ
[1, 14]   κατ´ ἐκεῖνον, οὐ φαίνεται δὲ  τοῖς   ἄλλοις, δὲ οὐλόμενον" φαίνεται
[1, 5]   Ἐὰν οὖν ἐγκαταριθμηθῇ τι ἐν  τοῖς   ἀναγκαίοις ἐρωτήμασι πρὸς τὸ συμβαῖνον
[1, 6]   συμβαίνειν, ὅπερ οὐκ ἦν ἐν  τοῖς   ἀναιτίοις· καὶ πάλιν μὴ ἐναριθμουμένου
[1, 2]   μὲν οὖν τῶν ἀποδεικτικῶν ἐν  τοῖς   Ἀναλυτικοῖς εἴρηται, περὶ δὲ τῶν
[1, 4]   δὲ τὴν προσῳδίαν ἐν μὲν  τοῖς   ἄνευ γραφῆς διαλεκτικοῖς οὐ ῥᾴδιον
[1, 15]   φαίνεται καὶ χείρω καὶ βελτίω  τοῖς   ἀνθρώποις. Σφόδρα δὲ καὶ πολλάκις
[1, 4]   ἄλλος καὶ ὅτι τοσαυταχῶς ἂν  τοῖς   αὐτοῖς ὀνόμασι καὶ λόγοις μὴ
[1, 4]   ῥᾴδιον ποιῆσαι λόγον, ἐν δὲ  τοῖς   γεγραμμένοις καὶ ποιήμασι μᾶλλον. Οἷον
[1, 15]   πείθεσθαι, Πότερον ἅπαντα δεῖ πείθεσθαι  τοῖς   γονεῦσιν πάντ´ ἀπειθεῖν; καὶ
[1, 12]   ἀνάγκης τὸν εὐδαίμονα δίκαιον εἶναι·  τοῖς   δὲ πολλοῖς ἄδοξον τὸ βασιλέα
[1, 15]   πρὸς τὸ λανθάνειν, ὥσπερ ἐν  τοῖς   διαλεκτικοῖς. Ἐφεξῆς οὖν τοῖς εἰρημένοις
[1, 10]   ἄλλως λέγεται· ἐπεὶ καὶ ἐν  τοῖς   διπλοῖς τί κωλύει τοῦτο παθεῖν;
[1, 15]   ἐν τοῖς διαλεκτικοῖς. Ἐφεξῆς οὖν  τοῖς   εἰρημένοις ταῦτα πρῶτον λεκτέον. Ἔστι
[1, 5]   Συμβαίνει δὲ τὸ τοιοῦτον ἐν  τοῖς   εἰς τὸ ἀδύνατον συλλογισμοῖς· ἐν
[1, 15]   ἐν τοῖς ῥητορικοῖς, καὶ ἐν  τοῖς   ἐλεγκτικοῖς ὁμοίως τὰ ἐναντιώματα θεωρητέον
[1, 14]   σολοικισμὸν φαίνονται συλλογίζεσθαι, καθάπερ ἐν  τοῖς   ἐλέγχοις. Εἰσὶ δὲ πάντες σχεδὸν
[1, 15]   εὐφυλακτότερον (τὸ καθόλου συμβαῖνον ἐν  τοῖς   ἐλέγχοις) λέγειν τὴν ἀντίφασιν, ὅτι
[1, 5]   πολλὰ συμβέβηκεν, οὐκ ἀνάγκη πᾶσι  τοῖς   κατηγορουμένοις καὶ καθ´ οὗ κατηγορεῖται
[1, 1]   συμβαίνειν, καθάπερ ἐπὶ τῶν ψήφων  τοῖς   λογιζομένοις. Τὸ δ´ οὐκ ἔστιν
[1, 3]   ληπτέον πόσων στοχάζονται οἱ ἐν  τοῖς   λόγοις ἀγωνιζόμενοι καὶ διαφιλονεικοῦντες. Ἔστι
[1, 8]   γὰρ τὸν εἰδότα ἐμποδίζουσι τούτοις  τοῖς   λόγοις. Ὅτι δ´ ἔχομεν αὐτοὺς
[1, 10]   λόγος ἦλθε, πότερον οἱ ἐν  τοῖς   μαθήμασι λόγοι πρὸς τὴν διάνοιάν
[1, 1]   τὰ πράγματα διαλέγεσθαι φέροντας, ἀλλὰ  τοῖς   ὀνόμασιν ἀντὶ τῶν πραγμάτων χρώμεθα
[1, 8]   τὸ ψεῦδος ἐμφανίζειν, οἷον ἐν  τοῖς   παρὰ τὴν λέξιν καὶ τὸν
[1, 14]   τινὰ ὅμοιός ἐστιν σολοικισμὸς  τοῖς   Παρὰ τὸ τὰ μὴ ὅμοια
[1, 7]   καὶ ἓν καὶ πολλά, μηδὲ  τοῖς   ποίοις τῶν κατηγορημάτων πάντα ταὐτὰ
[1, 12]   τὸ δὲ κατὰ νόμον τὸ  τοῖς   πολλοῖς δοκοῦν. Ὥστε δῆλον ὅτι
[1, 12]   περὶ τοὺς λόγους, εἰς τὰ  τοῖς   πολλοῖς, ἐὰν δ´ ὡς οἱ
[1, 12]   Δεῖ δ´ ἄγειν εἰς τὰ  τοῖς   πολλοῖς καὶ τὰ τοῖς σοφοῖς
[1, 12]   διαλεγόμενος, εἶτ´ ἐπερωτᾶν  τοῖς   πολλοῖς οὗτοι λέγουσι παράδοξον· ἔστι
[1, 15]   συνορᾶν· εἰς δὲ τὸ μῆκος  τοῖς   προειρημένοις στοιχείοις χρηστέον. Ἓν δὲ
[1, 13]   τοιοῦτοι τῶν λόγων ἔν τε  τοῖς   πρός τι, ὅσα μὴ μόνον
[1, 5]   δ´ οὐκ ἀναγκαῖον. Ἔν τε  τοῖς   ῥητορικοῖς αἱ κατὰ τὸ σημεῖον
[1, 15]   ἐλεγχοειδές. Ἔτι καθάπερ καὶ ἐν  τοῖς   ῥητορικοῖς, καὶ ἐν τοῖς ἐλεγκτικοῖς
[1, 12]   τὰ τοῖς πολλοῖς καὶ τὰ  τοῖς   σοφοῖς ἐναντία— ἐὰν μὲν λέγῃ
[1, 12]   εἶναι τὴν ἀπόκρισιν, οἷον πότερον  τοῖς   σοφοῖς τῷ πατρὶ δεῖ
[1, 12]   ὡς οἱ πολλοί, ἐπὶ τὰ  τοῖς   σοφοῖς. Φασὶ γὰρ οἱ μὲν
[1, 5]   ὑπάρχει. Ὁμοίως δὲ καὶ ἐν  τοῖς   συλλογιστικοῖς, οἷον Μελίσσου λόγος
[1, 10]   αἱ μονάδες ταῖς δυάσιν ἐν  τοῖς   τέτταρσιν; εἰσὶ δὲ (δυάδες) αἱ
[1, 9]   φαινομένους δὲ οὐχ ὁτῳοῦν ἀλλὰ  τοῖς   τοιοῖσδε· ἀόριστα γάρ ἐστιν ἐάν
[1, 9]   τις σκοπῇ παρ´ ὁπόσα φαίνονται  τοῖς   τυχοῦσιν. Ὥστε φανερὸν ὅτι τοῦ
[1, 12]   οὗτοι λέγουσι παράδοξον· ἔστι γὰρ  ἑκάστοις   τι τοιοῦτον. Στοιχεῖον δὲ τούτων
[1, 4]   καὶ ὅτι τοσαυταχῶς ἂν τοῖς  αὐτοῖς   ὀνόμασι καὶ λόγοις μὴ ταὐτὸ
[1, 12]   δὲ τὸ μὲν κατὰ φύσιν  αὐτοῖς   τὸ ἀληθές, τὸ δὲ κατὰ
[1, 5]   εἰς τὸ ἀδύνατον συλλογισμοῖς· ἐν  τούτοις   γὰρ ἀναγκαῖον ἀναιρεῖν τι τῶν
[1, 14]   γὰρ ἐκείνοις ἐπὶ τῶν πραγμάτων,  τούτοις   ἐπὶ τῶν ὀνομάτων συμπίπτει σολοικίζειν·
[1, 6]   διαιρουμένοις οὕτως κοινὸν ἐπὶ πᾶσι  τούτοις   θετέον τὴν τοῦ λόγου ἔλλειψιν.
[1, 1]   οὐκ οὔσης) δῆλον ὅτι ἀναγκαῖον  τούτοις   καὶ τοῦ σοφοῦ ἔργον δοκεῖν
[1, 13]   λόγῳ αὐτῶν προσδηλοῦται, κατηγορουμένων† ἐπὶ  τούτοις.   Οἷον τὸ περιττὸν ἀριθμὸς μέσον
[1, 8]   καὶ γὰρ τὸν εἰδότα ἐμποδίζουσι  τούτοις   τοῖς λόγοις. Ὅτι δ´ ἔχομεν
[1, 12]   τοῖς πολλοῖς καὶ τὰ τοῖς  σοφοῖς   ἐναντία— ἐὰν μὲν λέγῃ τις
[1, 1]   πρὸ ἔργου τὸ δοκεῖν εἶναι  σοφοῖς   τὸ εἶναι καὶ μὴ
[1, 12]   τὴν ἀπόκρισιν, οἷον πότερον τοῖς  σοφοῖς   τῷ πατρὶ δεῖ πείθεσθαι,
[1, 12]   οἱ πολλοί, ἐπὶ τὰ τοῖς  σοφοῖς.   Φασὶ γὰρ οἱ μὲν ἐξ
[1, 14]   φαίνονται συλλογίζεσθαι, καθάπερ ἐν τοῖς  ἐλέγχοις.   Εἰσὶ δὲ πάντες σχεδὸν οἱ
[1, 15]   (τὸ καθόλου συμβαῖνον ἐν τοῖς  ἐλέγχοις)   λέγειν τὴν ἀντίφασιν, ὅτι
[1, 14]   τὰ μὴ ὅμοια ὁμοίως" λεγομένοις  ἐλέγχοις.   Ὥσπερ γὰρ ἐκείνοις ἐπὶ τῶν
[1, 13]   ῥὶς σιμή, ἔστιν ἄρα ῥὶς  ῥὶς   κοίλη. Φαίνονται δὲ ποιεῖν οὐ
[1, 13]   δὲ ῥὶς σιμή, ἔστιν ἄρα  ῥὶς   ῥὶς κοίλη. Φαίνονται δὲ ποιεῖν
[1, 13]   κοιλότης ῥινός ἐστιν, ἔστι δὲ  ῥὶς   σιμή, ἔστιν ἄρα ῥὶς ῥὶς
[1, 13]   τοῦ διπλάσιον" διπλάσιον ἡμίσεος" τεθῇ,  τρὶς   ἔσται εἰρημένον, ἡμίσεος ἡμίσεος ἡμίσεος
[1, 6]   εἶναι πρότασις οὐκ οὖσα  πρότασις.   Εἰ μὲν οὖν δέδωκεν ἀπόκρισιν
[1, 6]   ἐκ προτάσεων. Εἰ οὖν  πρότασις   ἓν καθ´ ἑνός, φανερὸν ὅτι
[1, 6]   τῆς προτάσεως λόγον. γὰρ  πρότασίς   ἐστιν ἓν καθ´ ἑνός·
[1, 6]   τῶν ἄλλων. Εἰ οὖν μία  πρότασις   ἓν καθ´ ἑνὸς ἀξιοῦσα,
[1, 6]   ἐλέγχου ἀγνοίᾳ· φαίνεται γὰρ εἶναι  πρότασις   οὐκ οὖσα πρότασις. Εἰ
[1, 6]   ἑνὸς ἀξιοῦσα, καὶ ἁπλῶς ἔσται  πρότασις   τοιαύτη ἐρώτησις. Ἐπεὶ δ´
[1, 6]   ὅτι οὐ τοῦ αὐτοῦ  κατάφασις   καὶ ἀπόφασις. Τοῦ γὰρ
[1, 6]   τὴν λέξιν, ὅτι φαινομένη  ἀντίφασις,   ὅπερ ἦν ἴδιον τοῦ ἐλέγχου,
[1, 5]   λόγου· ἔλεγχος μὲν γάρ ἐστιν  ἀντίφασις   τοῦ αὐτοῦ καὶ ἑνός, μὴ
[1, 6]   λευκοῦ τὸ ἁπλῶς οὐ λευκὸν  ἀπόφασις·   εἰ οὖν δόντος πῂ εἶναι
[1, 6]   αὐτοῦ κατάφασις καὶ  ἀπόφασις.   Τοῦ γὰρ πῂ λευκοῦ τὸ
[1, 4]   ταῦτα δ´ ἐστὶν ὁμωνυμία, ἀμφιβολία,  σύνθεσις,   διαίρεσις, προσῳδία, σχῆμα λέξεως. Τούτου
[1, 6]   τόδε τι σημαίνειν) δὲ  σύνθεσις   καὶ διαίρεσις καὶ προσῳδία τῷ
[1, 5]   ζωὴ ταὐτόν. Εἰ γὰρ φθορᾷ  γένεσις   ἐναντίον, καὶ τῇ τινὶ φθορᾷ
[1, 5]   τις καὶ ἐναντίον ζωῇ, ὥστε  γένεσις   ζωὴ καὶ τὸ ζῆν
[1, 5]   τῇ τινὶ φθορᾷ ἔσται τὶς  γένεσις·   δὲ θάνατος φθορά τις
[1, 6]   σημαίνειν) δὲ σύνθεσις καὶ  διαίρεσις   καὶ προσῳδία τῷ μὴ τὸν
[1, 4]   δ´ ἐστὶν ὁμωνυμία, ἀμφιβολία, σύνθεσις,  διαίρεσις,   προσῳδία, σχῆμα λέξεως. Τούτου δὲ
[1, 10]   δὲ ὅτι Ὁμήρου  ποίησις   σχῆμα διὰ τοῦ κύκλος" ἐν
[1, 6]   ἁπλῶς ἔσται πρότασις τοιαύτη  ἐρώτησις.   Ἐπεὶ δ´ συλλογισμὸς ἐκ
[1, 5]   καὶ ὡς ἑνὸς ὄντος ἀποδοθῇ  (ἀπόκρισις   μία. Ἐπ´ ἐνίων μὲν οὖν
[1, 12]   εἰληφέναι θέσεις ἐν ταῖς προτάσεσιν.  Λύσις   δὲ καὶ τούτων προσήκουσα
[1, 14]   παρὰ τόδε, (καὶ) ὅταν  πτῶσις   μήτε ἄρρεν μήτε θῆλυ δηλοῖ
[1, 11]   σοφιστική ἐστι φαινομένη σοφία  τις   ἀλλ´ οὐκ οὖσα. δ´
[1, 4]   καὶ συλλογισμός, ἄν τε ληφθῇ  τις   ἄλλος καὶ ὅτι τοσαυταχῶς ἂν
[1, 10]   συμβεβηκὸς καὶ ἕτεροι. Εἰ δέ  τις   ἀξιοῖ διαιρεῖν, ὅτι λέγω δὲ
[1, 11]   σοφιστική ἐστιν, ὥσπερ εἴπομεν, χρηματιστική  τις   ἀπὸ σοφίας φαινομένης· διὸ φαινομένης
[1, 5]   καὶ τῇ τινὶ φθορᾷ ἔσται  τὶς   γένεσις· δὲ θάνατος φθορά
[1, 4]   τοὺς πολεμίους. Καὶ ἆρ´  τις   γινώσκει, τοῦτο γινώσκει; καὶ γὰρ
[1, 10]   δὲ μὴ ἔχοι  τις,   δοίη ἄν" ἐν ἀμφοῖν,
[1, 10]   δ´ ὡς ναί, εἰ δή  τις   δοίη μηδαμῶς, δὲ διαλεχθείη,
[1, 5]   ἔλεγχος γίνοιτο ἀληθινός, οἷον εἴ  τις   δοίη ὁμοίως ἓν καὶ πολλὰ
[1, 10]   διδόντα διαίρεσιν, εἴ τ´ ἐρωτήσειέ  τις   εἰ ἔστι σιγῶντα λέγειν
[1, 4]   γὰρ ταὐτὸ σημαίνει ἂν διελών  τις   εἴπῃ καὶ συνθεὶς ὡς δυνατὸν
[1, 11]   ἂν ἔχοι καὶ μὴ εἰδώς  τις.   Ἔξεστι γὰρ πεῖραν λαβεῖν καὶ
[1, 15]   μὴ πρὸς τὸ κείμενον ἔχῃ  τις   ἐπιχειρεῖν· ὅπερ Λυκόφρων ἐποίησε
[1, 15]   ἐάν τε πρὸς ταὐτὸ πλείους  τις   ἔχῃ λόγους, ἐάν τε καὶ
[1, 5]   γένεσις· δὲ θάνατος φθορά  τις   καὶ ἐναντίον ζωῇ, ὥστε γένεσις
[1, 11]   γὰρ πειραστική ἐστι διαλεκτική  τις   καὶ θεωρεῖ οὐ τὸν εἰδότα
[1, 11]   ὡς Ἀντιφῶν ἐτετραγώνιζεν. εἴ  τις   μὴ φαίη βέλτιον εἶναι ἀπὸ
[1, 6]   Ὥστ´ εἰ ἔλεγχος συλλογισμός  τις,   οὐκ ἂν εἴη κατὰ
[1, 11]   τι ἔχει καὶ ἔστιν ἀδικομαχία  τις,   οὕτως ἐν ἀντιλογίᾳ ἀδικομαχία
[1, 10]   ἐρωτωμένου διειλεγμένος; εἰ δέ γέ  τις   πολλὰ οἴεται σημαίνειν, δῆλον ὅτι
[1, 9]   τοιοῖσδε· ἀόριστα γάρ ἐστιν ἐάν  τις   σκοπῇ παρ´ ὁπόσα φαίνονται τοῖς
[1, 4]   γράφειν" καὶ τοῦθ´ ὡσαύτως, ἄν  τις   συνθῇ τὸ μὴ γράφοντα γράφειν"
[1, 5]   συλλελόγισται· συμβαίνει γάρ, κἂν μή  τις   ταὐτὸ φῇ τὴν ζωὴν τῇ
[1, 9]   τὴν διάμετρον ἔθηκεν, ἐλέγξειεν ἄν  τις   τῇ ἀποδείξει ὅτι ἀσύμμετρος. Ὥστε
[1, 15]   τ´ ἐπὶ τῶν μερῶν διδῷ  τις   τὸ καθ´ ἕκαστον, ἐπάγοντα τὸ
[1, 14]   Δῆλον οὖν ὅτι κἂν τέχνῃ  τις   τοῦτο δύναιτο ποιεῖν· διὸ πολλοὶ
[1, 4]   λόγῳ. Καὶ ἆρα ὁρᾷ  τις,   τοῦτο ὁρᾷ; ὁρᾷ δὲ τὸν
[1, 5]   φαινόμενος ἔλεγχος. Ἕλκοι δ´ ἄν  τις   τοῦτον καὶ εἰς τοὺς παρὰ
[1, 5]   οὗτός ἐστιν ἄνθρωπος; ὥστ´ ἄν  τις   τύπτῃ τοῦτον καὶ τοῦτον, ἄνθρωπον
[1, 12]   σοφοῖς ἐναντία— ἐὰν μὲν λέγῃ  τις   ὡς οἱ περὶ τοὺς λόγους,
[1, 4]   προσῳδία, σχῆμα λέξεως. Τούτου δὲ  πίστις   τε διὰ τῆς ἐπαγωγῆς
[1, 7]   (ἡ μὲν γὰρ μετ´ ἄλλου  σκέψις   διὰ λόγων, δὲ καθ´
[1, 12]   βουλόμενον· χώραν γὰρ ἐπιχειρήματος  σκῆψις   ποιεῖ. Πρὸς δὲ τὸ ψευδόμενον
[1, 15]   τοὺς ἀγωνιστικοὺς λόγους· γὰρ  κρύψις   ἐστὶ τοῦ λαθεῖν χάριν, τὸ
[1, 4]   κάμνων (ἢ καθήμενος) ὁτὲ δ´  ὃς   ἔκαμνε πρότερον. Πλὴν ὑγιάζετο μὲν
[1, 4]   ἔτι πρός. γὰρ αὐτὸς  λόγος   διῃρημένος καὶ συγκείμενος οὐκ ἀεὶ
[1, 10]   τὴν διάνοιαν διείλεκται; καίτοι  λόγος   δοκεῖ τῶν παρὰ τὸ ὄνομα
[1, 7]   σημαίνειν ἀνιέμενος καὶ ἐπιτεινόμενος  λόγος,   ἐπ´ οὐδενὸς οὐκ ἐπὶ
[1, 4]   εἷς μὲν ὅταν  λόγος   τοὔνομα κυρίως σημαίνῃ πλείω,
[1, 10]   συλλογισμός. Ἀλλὰ δή, ὅθεν  λόγος   ἦλθε, πότερον οἱ ἐν τοῖς
[1, 6]   τε ὁμωνυμία καὶ  λόγος   καὶ ὁμοιοσχημοσύνη (σύνηθες γὰρ
[1, 11]   περὶ τῶνδε φαινόμενος συλλογισμὸς ἐριστικὸς  λόγος,   καὶ κατὰ τὸ πρᾶγμα
[1, 11]   οὐ τῶν αὐτῶν ἕνεκεν, καὶ  λόγος   αὐτὸς μὲν ἔσται σοφιστικὸς
[1, 5]   τοῖς συλλογιστικοῖς, οἷον Μελίσσου  λόγος   ὅτι ἄπειρον τὸ ἅπαν, λαβὼν
[1, 10]   εἶναι εἰρήκασι, καὶ ἔστιν  λόγος   ὅτι ἓν πάντα) ἆρ´ οὗτος
[1, 11]   συλλογισμός, κἂν συλλογισμός, ἐριστικὸς  λόγος·   φαινόμενος γάρ ἐστι κατὰ τὸ
[1, 11]   γὰρ ἐν ἀγῶνι ἀδικία  εἶδός   τι ἔχει καὶ ἔστιν ἀδικομαχία
[1, 5]   καὶ τὸ ἁπλῶς· οἷον  Ἰνδός,   ὅλος μέλας ὤν, λευκός ἐστι
[1, 11]   γὰρ περὶ τὰς προτάσεις  μέθοδος   ἅπασαν ἔχει ταύτην τὴν θεωρίαν.
[1, 8]   διαλεκτικῆς· αὕτη δὲ δύναται συλλογίζεσθαι  ψεῦδος   δι´ ἄγνοιαν τοῦ διδόντος τὸν
[1, 12]   τοῦ εἰς ἄδοξον ἀγαγεῖν  ψεῦδος,   ἐάν τε ἐρωτώμενος φῇ
[1, 8]   προσερωτᾶν τὸ ἐνδεὲς καὶ τὸ  ψεῦδος   ἐμφανίζειν, οἷον ἐν τοῖς παρὰ
[1, 3]   ταῦτα τὸν ἀριθμόν, ἔλεγχος καὶ  ψεῦδος   καὶ παράδοξον καὶ σολοικισμὸς καὶ
[1, 5]   τῶν ἀγαθῶν μὴ ἀγαθὸν  ψεῦδος.   Ὁτὲ δὲ προσληφθέντων τινῶν κἂν
[1, 5]   ἔστι μὲν ὡς ἔλεγχον  ψεῦδος   φαινόμενον δόξειεν ἂν ποιεῖν· τὸ
[1, 13]   ἄρα ἐπιθυμία ὄρεξις ἡδέος  ἡδέος.   (Εἰσὶ δὲ πάντες οἱ τοιοῦτοι
[1, 13]   ἡδέος; τοῦτο δ´ ἐστὶν ὄρεξις  ἡδέος·   ἔστιν ἄρα ἐπιθυμία ὄρεξις
[1, 13]   ἔστιν ἄρα ἐπιθυμία ὄρεξις  ἡδέος   ἡδέος. (Εἰσὶ δὲ πάντες οἱ
[1, 13]   Καὶ ἆρά ἐστιν ἐπιθυμία  ἡδέος;   τοῦτο δ´ ἐστὶν ὄρεξις ἡδέος·
[1, 14]   μὲν οὖν ἄρρενος καὶ τοῦ  θήλεος   διαφέρουσιν αἱ πτώσεις ἅπασαι, τοῦ
[1, 14]   δὲ μὴ οὕτως ἄρρενος  θήλεος,   ὧν ἔνια φέρομεν ἐπὶ τὰ
[1, 13]   ταὐτό· εἰ ἄρα ἐστὶ διπλάσιον  ἡμίσεος   διπλάσιον, ἔσται ἡμίσεος ἡμίσεος διπλάσιον.
[1, 13]   τρὶς ἔσται εἰρημένον, ἡμίσεος ἡμίσεος  ἡμίσεος   διπλάσιον. Καὶ ἆρά ἐστιν
[1, 13]   διπλάσιον ἡμίσεος διπλάσιον, ἔσται ἡμίσεος  ἡμίσεος   διπλάσιον. Καὶ πάλιν ἂν ἀντὶ
[1, 13]   τεθῇ, τρὶς ἔσται εἰρημένον, ἡμίσεος  ἡμίσεος   ἡμίσεος διπλάσιον. Καὶ ἆρά ἐστιν
[1, 13]   ἐστὶ διπλάσιον ἡμίσεος διπλάσιον, ἔσται  ἡμίσεος   ἡμίσεος διπλάσιον. Καὶ πάλιν ἂν
[1, 13]   ἡμίσεος" τεθῇ, τρὶς ἔσται εἰρημένον,  ἡμίσεος   ἡμίσεος ἡμίσεος διπλάσιον. Καὶ ἆρά
[1, 13]   διπλάσιον τινὸς διπλάσιον, καὶ διπλάσιον  ἡμίσεος)   καὶ ὅσων οὐσία, οὐκ
[1, 13]   εἰπεῖν, διπλάσιον δὴ καὶ διπλάσιον  ἡμίσεος   ταὐτό· εἰ ἄρα ἐστὶ διπλάσιον
[1, 13]   ἂν ἀντὶ τοῦ διπλάσιον" διπλάσιον  ἡμίσεος"   τεθῇ, τρὶς ἔσται εἰρημένον, ἡμίσεος
[1, 7]   τὴν λέξιν οὗτος τρόπος  θετέος,   πρῶτον μὲν ὅτι μᾶλλον
[1, 6]   γινομένων, (εἰ τὰ τὸ αὐτὸ  μέγεθος   καὶ ἓν λαμβάνοντα ἴσα γίνεται,
[1, 6]   τὸ ἴσοις γίνεσθαι καὶ ταὐτὸ  μέγεθος   λαμβάνειν. Ὅτι γὰρ τὸ γεγονὸς
[1, 6]   καὶ τὰ ἴσα γινόμενα ἓν  μέγεθος   λαμβάνειν. Ὥστε τὸ ἑπόμενον λαμβάνει.
[1, 1]   πεπέρανται καὶ τὸ τῶν λόγων  πλῆθος,   τὰ δὲ πράγματα τὸν ἀριθμὸν
[1, 4]   λίθον εἶναι· σὺ ἄρα φῂς  λίθος   εἶναι" Καὶ ἆρ´ ἔστι σιγῶντα
[1, 4]   τὸ πεντήκοντ´ ἀνδρῶν ἑκατὸν λίπε  δῖος   Ἀχιλλεύς" (Παρὰ δὲ τὴν προσῳδίαν
[1, 12]   Πρὸς δὲ τὸ ψευδόμενον δεῖξαι  ἴδιος   τόπος σοφιστικός, τὸ ἄγειν
[1, 11]   οὐδὲ δεικτικὸς οὐδενός, οὐδὲ τοιοῦτος  οἷος   καθόλου. Οὔτε γάρ ἐστιν
[1, 14]   εἶναι" διοίσει. Καὶ τρόπον τινὰ  ὅμοιός   ἐστιν σολοικισμὸς τοῖς Παρὰ
[1, 6]   ὑπὸ τῶν ἀνεπιστημόνων ἐλέγχονται· κατὰ  συμβεβηκὸς   γὰρ ποιοῦνται τοὺς συλλογισμοὺς πρὸς
[1, 5]   ἑπτά, ἓν μὲν παρὰ τὸ  συμβεβηκός,   δεύτερον δὲ τὸ ἁπλῶς
[1, 7]   λέξεως. Τῶν δὲ παρὰ τὸ  συμβεβηκὸς   διὰ τὸ μὴ δύνασθαι διακρίνειν
[1, 6]   οὐκ ἂν εἴη κατὰ  συμβεβηκὸς   ἔλεγχος. Ἀλλὰ παρὰ τοῦτο καὶ
[1, 6]   Ἐπεὶ οὖν παρὰ τὸ  συμβεβηκὸς   ἔλεγχος ἐν τῇ ἀγνοίᾳ τοῦ
[1, 6]   τοῦ συμβεβηκότος, ὅτι τὸ μὲν  συμβεβηκὸς   ἔστιν ἐφ´ ἑνὸς μόνου λαβεῖν,
[1, 6]   ἀληθές, οἷον ἂν κατὰ  συμβεβηκός·   καὶ γὰρ χιὼν καὶ
[1, 10]   ἔλεγχοι, οἷον οἱ παρὰ τὸ  συμβεβηκὸς   καὶ ἕτεροι. Εἰ δέ τις
[1, 8]   καθ´ αὑτὸ παρὰ τὸ  συμβεβηκός,   καὶ τὸ τούτου μόριον,
[1, 6]   τί. Οἱ δὲ παρὰ τὸ  συμβεβηκὸς   ὁρισθέντος τοῦ συλλογισμοῦ φανεροὶ γίνονται.
[1, 5]   Οἱ μὲν οὖν παρὰ τὸ  συμβεβηκὸς   παραλογισμοί εἰσιν ὅταν ὁμοίως ὁτιοῦν
[1, 5]   ταὐτό· κατὰ μὲν γὰρ τὸ  μῆκος   διπλάσιον, κατὰ δὲ τὸ πλάτος
[1, 15]   πολλὰ συνορᾶν· εἰς δὲ τὸ  μῆκος   τοῖς προειρημένοις στοιχείοις χρηστέον. Ἓν
[1, 15]   πρὸς τὸ ἐλέγχειν ἓν μὲν  μῆκος·   χαλεπὸν γὰρ ἅμα πολλὰ συνορᾶν·
[1, 11]   τὸ πρᾶγμα, ὥστ´ ἀπατητικὸς καὶ  ἄδικος.   Ὥσπερ γὰρ ἐν ἀγῶνι
[1, 11]   διὰ τὸν Ζήνωνος λόγον, οὐκ  ἰατρικός·   κοινὸς γάρ. Εἰ μὲν οὖν
[1, 9]   γεωμετρικὸς καὶ κατὰ ἰατρικὴν  ἰατρικός·   λέγω δὲ τὸ κατὰ τὴν
[1, 9]   συλλογισμός, οἷον κατὰ γεωμετρίαν  γεωμετρικὸς   καὶ κατὰ ἰατρικὴν ἰατρικός·
[1, 11]   (τοῦ γὰρ διὰ τί  ἀπατητικός   ἐστι) καὶ ὅσοι μὴ ὄντες
[1, 11]   ἐστι κατὰ τὸ πρᾶγμα, ὥστ´  ἀπατητικὸς   καὶ ἄδικος. Ὥσπερ γὰρ
[1, 11]   καὶ τέχνῃ συλλογιστικῇ πειραστικὸς  διαλεκτικός.   Ἐπεὶ δ´ ἐστὶ πολλὰ μὲν
[1, 9]   καὶ διαλεκτικὸς φαινόμενος  διαλεκτικὸς   πειραστικός. ~Οὐκ ἔστι δὲ
[1, 9]   φαινόμενος ἔλεγχος, καὶ  διαλεκτικὸς   φαινόμενος διαλεκτικὸς πειραστικός.
[1, 11]   τὸ πρᾶγμα θεωρῶν τὰ κοινὰ  διαλεκτικός,   δὲ τοῦτο φαινομένως ποιῶν
[1, 11]   νῦν δ´ οὐκ ἔστιν  διαλεκτικὸς   περὶ γένος τι ὡρισμένον, οὐδὲ
[1, 11]   περὶ γένος τι ὡρισμένον, οὐδὲ  δεικτικὸς   οὐδενός, οὐδὲ τοιοῦτος οἷος
[1, 11]   ἐστι, καὶ τέχνῃ συλλογιστικῇ  πειραστικὸς   διαλεκτικός. Ἐπεὶ δ´ ἐστὶ πολλὰ
[1, 9]   διαλεκτικὸς φαινόμενος διαλεκτικὸς  πειραστικός.   ~Οὐκ ἔστι δὲ διαφορὰ τῶν
[1, 11]   ψευδογράφος· οὐ γὰρ ἔσται  παραλογιστικὸς   ἐξ ὡρισμένου τινὸς γένους ἀρχῶν,
[1, 11]   ἐστιν εἷς μὲν φαινόμενος  συλλογιστικὸς   περὶ ὧν διαλεκτικὴ πειραστική
[1, 11]   αὐτὸς μὲν ἔσται σοφιστικὸς καὶ  ἐριστικός,   ἀλλ´ οὐ κατὰ ταὐτόν, ἀλλ´
[1, 11]   τὴν διαλεκτικὴν περὶ τἆλλα ὅτι  ἐριστικὸς   ἔσται δῆλον. Οἷον τετραγωνισμὸς
[1, 11]   ἀλλ´ οὐκ οὖσα. δ´  ἐριστικός   ἐστί πως οὕτως ἔχων πρὸς
[1, 11]   μὲν νίκης φαινομένης ἕνεκα,  ἐριστικός,   δὲ σοφίας, σοφιστικός· καὶ
[1, 11]   φαινομένως ποιῶν σοφιστικός, καὶ συλλογισμὸς  ἐριστικὸς   καὶ σοφιστικός ἐστιν εἷς μὲν
[1, 11]   οὐκ ἐριστικός, δὲ Βρύσωνος  ἐριστικός·   καὶ τὸν μὲν οὐκ ἔστι
[1, 11]   τε περὶ τῶνδε φαινόμενος συλλογισμὸς  ἐριστικὸς   λόγος, καὶ κατὰ τὸ
[1, 11]   φαινόμενος συλλογισμός, κἂν συλλογισμός,  ἐριστικὸς   λόγος· φαινόμενος γάρ ἐστι κατὰ
[1, 11]   οὐκ ἂν ἦν περὶ ἐκείνων  ἐριστικός·   νῦν δ´ οὐκ ἔστιν
[1, 11]   μὲν διὰ τῶν μηνίσκων οὐκ  ἐριστικός,   δὲ Βρύσωνος ἐριστικός· καὶ
[1, 11]   γεωμέτρῃ. Ἀλλ´ μὲν οὐκ  ἐριστικός,   ὅτι ἐκ τῶν ἀρχῶν καὶ
[1, 11]   οἷαι αἱ δεικνύουσαι. Διόπερ  ἐριστικὸς   οὐκ ἔστιν οὕτως ἔχων πάντῃ
[1, 11]   οὖν πάντῃ ὁμοίως εἶχεν  ἐριστικὸς   πρὸς τὸν διαλεκτικὸν τῷ ψευδογράφῳ
[1, 11]   περὶ πᾶν γένος ἔσται  ἐριστικός.   Τρόποι μὲν οὖν εἰσιν οὗτοι
[1, 8]   ἔσονται πάντες. Ἔστι δ´  σοφιστικὸς   ἔλεγχος οὐχ ἁπλῶς ἔλεγχος ἀλλὰ
[1, 11]   σοφιστικός, καὶ συλλογισμὸς ἐριστικὸς καὶ  σοφιστικός   ἐστιν εἷς μὲν φαινόμενος
[1, 11]   ἕνεκα, ἐριστικός, δὲ σοφίας,  σοφιστικός·   καὶ γὰρ σοφιστική ἐστι
[1, 11]   λόγος αὐτὸς μὲν ἔσται  σοφιστικὸς   καὶ ἐριστικός, ἀλλ´ οὐ κατὰ
[1, 11]   δὲ τοῦτο φαινομένως ποιῶν  σοφιστικός,   καὶ συλλογισμὸς ἐριστικὸς καὶ σοφιστικός
[1, 12]   ψευδόμενον δεῖξαι ἴδιος τόπος  σοφιστικός,   τὸ ἄγειν πρὸς τοιαῦτα πρὸς
[1, 11]   κατὰ τὸ πρᾶγμα, διὰ τοῦτο  σοφιστικός.   Ὥστε τε περὶ τῶνδε
[1, 14]   φέρομεν ἐπὶ τὰ σκεύη, οἷον  ἀσκὸς   μὲν ἄρρεν τοὔνομα, κλίνη δὲ
[1, 14]   εἶναι" τὸ τοῦτον" οἷον ἔστι  Κορίσκος"   εἶναι Κορίσκον" Καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 5]   πάντα ὑπάρχειν. Οἷον εἰ  Κορίσκος   ἕτερον ἀνθρώπου, αὐτὸς αὑτοῦ ἕτερος·
[1, 14]   οἷον Τί τοῦτο; Καλλιόπη, ξύλον,  Κορίσκος"   Τοῦ μὲν οὖν ἄρρενος καὶ
[1, 5]   ὤν, λευκός ἐστι τοὺς ὀδόντας·  λευκὸς   ἄρα καὶ οὐ λευκός ἐστιν.
[1, 5]   μέλανα, τοὺς ὀδόντας ἔροιτ´ εἰ  λευκός·   εἰ οὖν ταύτῃ λευκός, ὅτι
[1, 5]   Ἰνδός, ὅλος μέλας ὤν,  λευκός   ἐστι τοὺς ὀδόντας· λευκὸς ἄρα
[1, 5]   ὀδόντας· λευκὸς ἄρα καὶ οὐ  λευκός   ἐστιν. εἰ ἄμφω πῄ,
[1, 5]   εἰ λευκός· εἰ οὖν ταύτῃ  λευκός,   ὅτι μέλας καὶ οὐ μέλας
[1, 5]   τυφλὸν τὸ μὴ ἔχον ὄψιν  πεφυκὸς   δ´ ἔχειν, καὶ τυφλὰ ἔσται
[1, 11]   κύκλον, εἰ καὶ τετραγωνίζεται  κύκλος,   ἀλλ´ ὅτι οὐ κατὰ τὸ
[1, 10]   Ὁμήρου ποίησις σχῆμα διὰ τοῦ  κύκλος"   ἐν τῷ συλλογισμῷ. δ´
[1, 4]   συλλογισμός, ἄν τε ληφθῇ τις  ἄλλος   καὶ ὅτι τοσαυταχῶς ἂν τοῖς
[1, 1]   καὶ καλοὶ οἱ μὲν διὰ  κάλλος,   οἱ δὲ φαίνονται, κομμώσαντες αὑτούς.
[1, 5]   τὸ ἁπλῶς· οἷον Ἰνδός,  ὅλος   μέλας ὤν, λευκός ἐστι τοὺς
[1, 13]   δ´ ἀριθμὸς περιττός· ἔστιν ἄρα  ἀριθμὸς   ἀριθμὸς μέσον ἔχων. Καὶ εἰ
[1, 13]   ἐπὶ τούτοις. Οἷον τὸ περιττὸν  ἀριθμὸς   μέσον ἔχων· ἔστι δ´ ἀριθμὸς
[1, 13]   ἀριθμὸς περιττός· ἔστιν ἄρα ἀριθμὸς  ἀριθμὸς   μέσον ἔχων. Καὶ εἰ τὸ
[1, 13]   ἀριθμὸς μέσον ἔχων· ἔστι δ´  ἀριθμὸς   περιττός· ἔστιν ἄρα ἀριθμὸς ἀριθμὸς
[1, 12]   ὑπεναντίωσιν ἄγειν· μὲν γὰρ  νόμος   δόξα τῶν πολλῶν, οἱ δὲ
[1, 5]   ὥσπερ οὐδ´ εἰ πυρέττων  θερμός,   καὶ τὸν θερμὸν ἀνάγκη πυρέττειν.
[1, 14]   πτῶσιν ἀντ´ ἄλλης. δὲ  παραλογισμὸς   γίνεται διὰ τὸ κοινὸν εἶναι
[1, 10]   δ´ ἐν μηδετέρῳ ἀληθὴς  συλλογισμός.   Ἀλλὰ δή, ὅθεν λόγος
[1, 4]   τε διὰ τῆς ἐπαγωγῆς καὶ  συλλογισμός,   ἄν τε ληφθῇ τις ἄλλος
[1, 10]   γὰρ τοιοῦτος ἔλεγχος φαινόμενος  συλλογισμὸς   ἀντιφάσεως. Διὸ ἐν τῷ
[1, 6]   τὴν ἀντίφασιν· γὰρ ἔλεγχος  συλλογισμὸς   ἀντιφάσεως. Εἰ οὖν μὴ ἔστι
[1, 11]   ἔξεστιν ὁποτερονοῦν τῶν μορίων δοῦναι·  συλλογισμὸς   γὰρ οὐ γίνεται ἐξ ἀμφοῖν.
[1, 6]   τοιαύτη ἐρώτησις. Ἐπεὶ δ´  συλλογισμὸς   ἐκ προτάσεων, δ´ ἔλεγχος
[1, 1]   πόρρωθεν θεωροῦσιν. μὲν (γὰρ  συλλογισμὸς   ἐκ τινῶν ἐστι τεθέντων ὥστε
[1, 11]   τοῦτο φαινομένως ποιῶν σοφιστικός, καὶ  συλλογισμὸς   ἐριστικὸς καὶ σοφιστικός ἐστιν εἷς
[1, 11]   τε περὶ τῶνδε φαινόμενος  συλλογισμὸς   ἐριστικὸς λόγος, καὶ κατὰ
[1, 11]   πρᾶγμα φαινόμενος συλλογισμός, κἂν  συλλογισμός,   ἐριστικὸς λόγος· φαινόμενος γάρ ἐστι
[1, 6]   ταὐτόν, εἰ μέλλει ἔλεγχος  συλλογισμὸς   ἔσεσθαι, οἷον εἰ λώπιον, μὴ
[1, 10]   περὶ συλλογισμοῦ· γὰρ ἔλεγχος  συλλογισμός   ἐστιν, ὥστε χρὴ καὶ περὶ
[1, 15]   τὸ ἐρώτημα ἐξ ὧν  συλλογισμός,   ἔλεγχον παράδοξον γίνεσθαι,
[1, 5]   τὸ μὴ διωρίσθαι τί ἐστι  συλλογισμὸς   τί ἔλεγχος ἄλλως παρὰ
[1, 1]   Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ  συλλογισμὸς   καὶ ἔλεγχος μὲν ἔστιν,
[1, 1]   καὶ τὰς λεχθησομένας ἔστι καὶ  συλλογισμὸς   καὶ ἔλεγχος φαινόμενος οὐκ ὢν
[1, 6]   ἐκ προτάσεων, δ´ ἔλεγχος  συλλογισμός,   καὶ ἔλεγχος ἔσται ἐκ
[1, 11]   κατὰ τὸ πρᾶγμα φαινόμενος  συλλογισμός,   κἂν συλλογισμός, ἐριστικὸς λόγος·
[1, 1]   διὰ τῶν κειμένων, ἔλεγχος δὲ  συλλογισμὸς   μετ´ ἀντιφάσεως τοῦ συμπεράσματος. Οἱ
[1, 9]   ἑκάστην γὰρ τέχνην ἔστι ψευδὴς  συλλογισμός,   οἷον κατὰ γεωμετρίαν γεωμετρικὸς
[1, 6]   ἄλλων. Ὥστ´ εἰ ἔλεγχος  συλλογισμός   τις, οὐκ ἂν εἴη
[1, 6]   ἀντιφάσεως. Εἰ οὖν μὴ ἔστι  συλλογισμὸς   τοῦ συμβεβηκότος, οὐ γίνεται ἔλεγχος.
[1, 8]   ἀλλὰ πρός τινα· καὶ  συλλογισμὸς   ὡσαύτως. Ἂν μὲν γὰρ μὴ
[1, 9]   γὰρ ἔλεγχός ἐστιν ἀντιφάσεως  συλλογισμός,   ὥστ´ εἷς δύο
[1, 14]   ταὐτὸ εἶναι, ταὐτὸ καὶ σημαίνειν.  ~Σολοικισμὸς   δ´ οἷον μέν ἐστιν εἴρηται
[1, 3]   καὶ ψεῦδος καὶ παράδοξον καὶ  σολοικισμὸς   καὶ πέμπτον τὸ ποιῆσαι ἀδολεσχῆσαι
[1, 14]   τρόπον τινὰ ὅμοιός ἐστιν  σολοικισμὸς   τοῖς Παρὰ τὸ τὰ μὴ
[1, 11]   οἷον τὸ Ἱπποκράτους  τετραγωνισμὸς   διὰ τῶν μηνίσκων. Ἀλλ´
[1, 11]   ἐριστικὸς ἔσται δῆλον. Οἷον  τετραγωνισμὸς   μὲν διὰ τῶν μηνίσκων
[1, 5]   γῆ θάλαττά ἐστιν  οὐρανός;   ἐπ´ ἐνίων δ´ ἧττον, καὶ
[1, 6]   μία πρότασις ἓν καθ´  ἑνὸς   ἀξιοῦσα, καὶ ἁπλῶς ἔσται πρότασις
[1, 5]   τὰ γὰρ δύο τοῦ μὲν  ἑνὸς   διπλάσια, τῶν δὲ τριῶν οὐ
[1, 5]   ἐστιν ἀντίφασις τοῦ αὐτοῦ καὶ  ἑνός,   μὴ ὀνόματος ἀλλὰ πράγματος, καὶ
[1, 6]   τοῦ πράγματος, οἷον ἀνθρώπου καὶ  ἑνὸς   μόνου ἀνθρώπου· ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 6]   ἑνός· γὰρ αὐτὸς ὅρος  ἑνὸς   μόνου καὶ ἁπλῶς τοῦ πράγματος,
[1, 6]   τὸ μὲν συμβεβηκὸς ἔστιν ἐφ´  ἑνὸς   μόνου λαβεῖν, οἷον ταὐτὸ εἶναι
[1, 6]   γὰρ πρότασίς ἐστιν ἓν καθ´  ἑνός·   γὰρ αὐτὸς ὅρος ἑνὸς
[1, 5]   λανθάνῃ πλείω ὄντα καὶ ὡς  ἑνὸς   ὄντος ἀποδοθῇ (ἀπόκρισις μία. Ἐπ´
[1, 5]   ἐνίων δ´ ἧττον, καὶ ὡς  ἑνὸς   ὄντος ὁμολογοῦσι τῷ μὴ
[1, 6]   οὖν πρότασις ἓν καθ´  ἑνός,   φανερὸν ὅτι καὶ οὗτος ἐν
[1, 11]   ὥστε φύσιν τινὰ εἶναι καὶ  γένος   ἀλλ´ οἷα αἱ ἀποφάσεις, τὰ
[1, 11]   γένους ἀρχῶν, ἀλλὰ περὶ πᾶν  γένος   ἔσται ἐριστικός. Τρόποι μὲν
[1, 1]   σοφιστεύειν τὸ τῶν εἰρημένων λόγων  γένος   ζητεῖν· πρὸ ἔργου γάρ ἐστιν·
[1, 1]   οὖν ἔστι τι τοιοῦτον λόγων  γένος,   καὶ ὅτι τοιαύτης ἐφίενται δυνάμεως
[1, 10]   ὄνομα εἶναι. Οὐκ ἄρα ἐστὶ  γένος   τι λόγων τὸ πρὸς τὴν
[1, 11]   οὐκ ἔστιν διαλεκτικὸς περὶ  γένος   τι ὡρισμένον, οὐδὲ δεικτικὸς οὐδενός,
[1, 7]   καὶ ἐπιτεινόμενος λόγος, ἐπ´  οὐδενὸς   οὐκ ἐπὶ πολλῶν. Τῶν
[1, 11]   γένος τι ὡρισμένον, οὐδὲ δεικτικὸς  οὐδενός,   οὐδὲ τοιοῦτος οἷος καθόλου.
[1, 11]   ἀνάγκη ἀγνοεῖν. (Ὥστε φανερὸν ὅτι  οὐδενὸς   ὡρισμένου πειραστικὴ ἐπιστήμη ἐστίν.
[1, 7]   λέγεται (σχεδὸν γὰρ τοῦτο  δυνάμενος   ποιεῖν ἐγγύς ἐστι τοῦ θεωρεῖν
[1, 10]   πρὸς τὴν διάνοιαν τοῦ ἐρωτωμένου  διειλεγμένος;   εἰ δέ γέ τις πολλὰ
[1, 7]   οὐ γὰρ ἄλλο δοκεῖ σημαίνειν  ἀνιέμενος   καὶ ἐπιτεινόμενος λόγος, ἐπ´
[1, 4]   (ὑγιάζετο, ὑγιαίνει· ἀνίστατο δ´  καθήμενος   καὶ ὑγιάζετο κάμνων. Τὸ
[1, 4]   ὅτι νῦν κάμνων (ἢ  καθήμενος)   ὁτὲ δ´ ὃς ἔκαμνε πρότερον.
[1, 4]   πρός. γὰρ αὐτὸς λόγος  διῃρημένος   καὶ συγκείμενος οὐκ ἀεὶ ταὐτὸ
[1, 4]   γὰρ αὐτὸς λόγος διῃρημένος καὶ  συγκείμενος   οὐκ ἀεὶ ταὐτὸ σημαίνειν ἂν
[1, 12]   σκοπεῖν ἐκ τίνος γένους  διαλεγόμενος,   εἶτ´ ἐπερωτᾶν τοῖς πολλοῖς
[1, 12]   δὲ τοῦτο καὶ βούλεται  ἀγωνιζόμενος.   Ἔτι δ´ ἐκ τῶν βουλήσεων
[1, 10]   χρῆται τῷ ὀνόματι ἐφ´  οἰόμενος   ἐρωτᾶσθαι ἐρωτώμενος ἔδωκεν; τὸ
[1, 11]   κἂν συλλογισμός, ἐριστικὸς λόγος·  φαινόμενος   γάρ ἐστι κατὰ τὸ πρᾶγμα,
[1, 9]   ἔλεγχος, καὶ διαλεκτικὸς  φαινόμενος   διαλεκτικὸς πειραστικός. ~Οὐκ ἔστι
[1, 5]   ἀλλ´ οὐχ ἅμα· διόπερ ἐστὶ  φαινόμενος   ἔλεγχος. Ἕλκοι δ´ ἄν τις
[1, 10]   δ´ ἐν ἀμφοῖν, ἂν  φαινόμενος   ἔλεγχος. Ἔστι δὲ μὲν
[1, 9]   κοινῶν ὢν ἔλεγχος  φαινόμενος   ἔλεγχος, καὶ διαλεκτικὸς
[1, 8]   συλλογισμοὶ παρ´ ὅσα καὶ  φαινόμενος   ἔλεγχος. δὲ φαινόμενος παρὰ
[1, 6]   δὲ μὴ δέδωκεν ἀλλὰ φαίνεται,  φαινόμενος   ἔλεγχος. Ὥστε πάντες οἱ τόποι
[1, 1]   ἔστι καὶ συλλογισμὸς καὶ ἔλεγχος  φαινόμενος   οὐκ ὢν δέ. Ἐπεὶ δ´
[1, 8]   φαινόμενος ἔλεγχος. δὲ  φαινόμενος   παρὰ τὰ μόρια τοῦ ἀληθινοῦ·
[1, 10]   ἔστι γὰρ τοιοῦτος ἔλεγχος  φαινόμενος   συλλογισμὸς ἀντιφάσεως. Διὸ ἐν
[1, 11]   Ὥστε τε περὶ τῶνδε  φαινόμενος   συλλογισμὸς ἐριστικὸς λόγος, καὶ
[1, 11]   καὶ κατὰ τὸ πρᾶγμα  φαινόμενος   συλλογισμός, κἂν συλλογισμός, ἐριστικὸς
[1, 11]   σοφιστικός ἐστιν εἷς μὲν  φαινόμενος   συλλογιστικὸς περὶ ὧν διαλεκτικὴ
[1, 7]   ἄλλο δοκεῖ σημαίνειν ἀνιέμενος καὶ  ἐπιτεινόμενος   λόγος, ἐπ´ οὐδενὸς
[1, 10]   πολλὰ σημαίνει, ἀλλὰ καὶ  ἀποκρινόμενος   καὶ ἐρωτῶν (Ζήνων) ἓν
[1, 5]   καλλωπιστὴς ὅτι νύκτωρ ὁρᾶται  πλανώμενος.   Πολλοῖς δὲ ταῦτα μὲν ὑπάρχει,
[1, 10]   ἐφ´ οἰόμενος ἐρωτᾶσθαι  ἐρωτώμενος   ἔδωκεν; τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτό
[1, 10]   καὶ ἐρωτῶν καὶ  ἐρωτώμενος   (οἷον ἴσως τὸ ὂν
[1, 12]   ἀγαγεῖν ψεῦδος, ἐάν τε  ἐρωτώμενος   φῇ ἀποφῇ τούτων τι,
[1, 14]   σχοινίον· τὰ δὲ μὴ οὕτως  ἄρρενος   θήλεος, ὧν ἔνια φέρομεν
[1, 14]   ξύλον, Κορίσκος" Τοῦ μὲν οὖν  ἄρρενος   καὶ τοῦ θήλεος διαφέρουσιν αἱ
[1, 14]   σκευῶν, ἐχόντων δὲ θηλείας  ἄρρενος   κλῆσιν. Ὅσα γὰρ (εἰς τὸ
[1, 5]   προσληφθέντων τινῶν κἂν ἔλεγχος γίνοιτο  ἀληθινός,   οἷον εἴ τις δοίη ὁμοίως
[1, 11]   τὸν Ζήνωνος λόγον, οὐκ ἰατρικός·  κοινὸς   γάρ. Εἰ μὲν οὖν πάντῃ
[1, 13]   Καὶ εἰ τὸ σιμὸν κοιλότης  ῥινός   ἐστιν, ἔστι δὲ ῥὶς σιμή,
[1, 11]   γὰρ ἔσται παραλογιστικὸς ἐξ ὡρισμένου  τινὸς   γένους ἀρχῶν, ἀλλὰ περὶ πᾶν
[1, 12]   τὸ παράδοξα λέγειν σκοπεῖν ἐκ  τίνος   γένους διαλεγόμενος, εἶτ´ ἐπερωτᾶν
[1, 13]   τινὸς ἐπιθυμία, καὶ τὸ διπλάσιον  τινὸς   διπλάσιον, καὶ διπλάσιον ἡμίσεος) καὶ
[1, 5]   τρόπον καὶ τὸ ψεύσασθαι περί  τινος.   Ἔνιοι δὲ ἀπολιπόντες τι τῶν
[1, 13]   τινὸς ὄρεξις καὶ ἐπιθυμία  τινὸς   ἐπιθυμία, καὶ τὸ διπλάσιον τινὸς
[1, 11]   καὶ πειραστικῇ· πάντες γὰρ μέχρι  τινὸς   ἐπιχειροῦσιν ἀνακρίνειν τοὺς ἐπαγγελλομένους. Ταῦτα
[1, 12]   δὲ τοῦ τυχεῖν ψεύδους  τινὸς   ἀδόξου τὸ μηδεμίαν εὐθὺς
[1, 1]   τῶν ἄλλων τοῦτο γίνεται διά  τινος   ὁμοιότητος, καὶ ἐπὶ τῶν λόγων
[1, 13]   ἀποδίδοται (οἷον τε ὄρεξις  τινὸς   ὄρεξις καὶ ἐπιθυμία τινὸς
[1, 7]   συνεπινεύειν) ὅτι πᾶν τὸ κατηγορούμενόν  τινος   ὑπολαμβάνομεν τόδε τι, καὶ ὡς
[1, 6]   γὰρ χιὼν καὶ  κύκνος   τῷ λευκῷ ταὐτόν. πάλιν,
[1, 6]   μέγεθος λαμβάνειν. Ὅτι γὰρ τὸ  γεγονὸς   ἔχει ἀρχήν, καὶ τὸ ἔχον
[1, 6]   τῷ ἀρχὴν ἔχειν, τό τε  γεγονὸς   καὶ τὸ πεπερασμένον. Ὁμοίως δὲ
[1, 9]   καθ´ ἑκάστην ἐπιστήμην ἔλεγχον τοῦ  ἐπιστήμονός   ἐστι θεωρεῖν, εἴ τε μὴ
[1, 4]   τὸ περὶ τὸ ἐνύπνιον τοῦ  Ἀγαμέμνονος,   ὅτι οὐκ αὐτὸς Ζεὺς
[1, 11]   ἀπὸ δείπνου περιπατεῖν διὰ τὸν  Ζήνωνος   λόγον, οὐκ ἰατρικός· κοινὸς γάρ.
[1, 11]   μηνίσκων οὐκ ἐριστικός, δὲ  Βρύσωνος   ἐριστικός· καὶ τὸν μὲν οὐκ
[1, 7]   παρὰ τὴν λέξιν οὗτος  τρόπος   θετέος, πρῶτον μὲν ὅτι μᾶλλον
[1, 12]   δόξας ἐροῦσιν ἐναντία. Πλεῖστος δὲ  τόπος   ἐστὶ τοῦ ποιεῖν παράδοξα λέγειν,
[1, 1]   διὰ πολλὰς αἰτίας· ὧν εἷς  τόπος   εὐφυέστατός ἐστι καὶ δημοσιώτατος,
[1, 12]   δὲ τὸ ψευδόμενον δεῖξαι ἴδιος  τόπος   σοφιστικός, τὸ ἄγειν πρὸς
[1, 14]   ἐπὶ τῶν ὀνομάτων συμπίπτει σολοικίζειν·  ἄνθρωπος   γὰρ καὶ λευκὸν καὶ πρᾶγμα
[1, 5]   Σωκράτους ἕτερος, δὲ Σωκράτης  ἄνθρωπος,   ἕτερον ἀνθρώπου φασὶν ὡμολογηκέναι διὰ
[1, 5]   αὐτὸς αὑτοῦ ἕτερος· ἔστι γὰρ  ἄνθρωπος"   εἰ Σωκράτους ἕτερος,
[1, 5]   μὴ ἔστιν, οἷον εἰ μὴ  ἄνθρωπος·   οὐ γὰρ ταὐτὸ τὸ μὴ
[1, 5]   ἆρ´ οὗτος καὶ οὗτός ἐστιν  ἄνθρωπος;   ὥστ´ ἄν τις τύπτῃ τοῦτον
[1, 7]   καὶ τῶν παρὰ τὸ ἑπόμενον·  μέρος   γάρ τι τοῦ συμβεβηκότος τὸ
[1, 6]   Οἱ δὲ παρὰ τὸ ἑπόμενον  μέρος   εἰσὶ τοῦ συμβεβηκότος· τὸ γὰρ
[1, 8]   πειραστικῆς. Ἔστι δ´ πειραστικὴ  μέρος   τῆς διαλεκτικῆς· αὕτη δὲ δύναται
[1, 5]   Κορίσκος ἕτερον ἀνθρώπου, αὐτὸς αὑτοῦ  ἕτερος·   ἔστι γὰρ ἄνθρωπος" εἰ
[1, 5]   γὰρ ἄνθρωπος" εἰ Σωκράτους  ἕτερος,   δὲ Σωκράτης ἄνθρωπος, ἕτερον
[1, 6]   καθ´ ἑνός· γὰρ αὐτὸς  ὅρος   ἑνὸς μόνου καὶ ἁπλῶς τοῦ
[1, 12]   ἀποφῇ τούτων τι, ἄγει  πρὸς   ἐπιχειρήματος εὐπορεῖ. Δύνανται δὲ
[1, 12]   σοφιστικός, τὸ ἄγειν πρὸς τοιαῦτα  πρὸς   εὐπορεῖ λόγων. Ἔστι δὲ
[1, 15]   προαγορεύειν. Ἐπιχειρητέον δ´ ἐνίοτε καὶ  πρὸς   ἄλλα τοῦ εἰρημένου, ἐκεῖνο ἐκλαβόντας,
[1, 9]   τοὺς τόπους· οὗτοι γὰρ κοινοὶ  πρὸς   ἅπασαν τέχνην καὶ δύναμιν. Καὶ
[1, 11]   οὐκ ἔστι μετενεγκεῖν ἀλλ´  πρὸς   γεωμετρίαν μόνον, διὰ τὸ ἐκ
[1, 5]   οὐκ εἰσὶν οἱ τοιοῦτοι λόγοι,  πρὸς   δὲ τὸ προκείμενον ἀσυλλόγιστοι. Καὶ
[1, 12]   γὰρ ἐπιχειρήματος σκῆψις ποιεῖ.  Πρὸς   δὲ τὸ ψευδόμενον δεῖξαι ἴδιος
[1, 12]   κατὰ φύσιν κατὰ νόμον ἀπαντᾶν,  πρὸς   δὲ τὸν κατὰ νόμον ἐπὶ
[1, 15]   τὸ δὲ λαθεῖν τῆς ἀπάτης.  Πρὸς   δὲ τοὺς ἀνανεύοντας ἅττ´ ἂν
[1, 15]   Λυκόφρων ἐποίησε προβληθέντος λύραν ἐγκωμιάζειν.  Πρὸς   δὲ τοὺς ἀπαιτοῦντας πρὸς τί
[1, 1]   δοκεῖν. Ἔστι δ´ ὡς ἓν  πρὸς   ἓν εἰπεῖν ἔργον περὶ ἕκαστον
[1, 12]   δ´ οὐ καλόν. Δεῖ οὖν  πρὸς   μὲν τὸν εἰπόντα κατὰ φύσιν
[1, 8]   τὸν ἐρωτώμενον. Ἐὰν δὲ λάβωσι,  πρὸς   μὲν τὸν ἐρωτώμενον ἔσονται, ἁπλῶς
[1, 12]   ἐρωτήσεως συμβαίνει μάλιστα. Τὸ γὰρ  (πρὸς)   μηδὲν ὁρίσαντα κείμενον ἐρωτᾶν θηρευτικόν
[1, 6]   μὲν οὖν δέδωκεν ἀπόκρισιν ὡς  πρὸς   μίαν ἐρώτησιν, ἔσται ἔλεγχος· εἰ
[1, 4]   ἴσον· τοσοῦτον γὰρ καὶ ἔτι  πρός.   γὰρ αὐτὸς λόγος διῃρημένος
[1, 12]   ἐρωτᾶν πολλά, κἂν ὡρισμένον  πρὸς   διαλέγεται, καὶ τὸ τὰ
[1, 15]   τὰ ὑφ´ ἑαυτοῦ λεγόμενα  πρὸς   οὓς ὁμολογεῖ καλῶς λέγειν
[1, 15]   πρὸς τοὺς πλείστους  πρὸς   πάντας. Ὥσπερ τε καὶ ἀποκρινόμενοι
[1, 15]   οὕτως· ἅμα γὰρ συμβαίνει  πρὸς   πλείω πρὸς τὰ ἐναντία
[1, 11]   ἰδίων εἶναι ἀρχῶν, τὸν δὲ  πρὸς   πολλούς, ὅσοι μὴ ἴσασι τὸ
[1, 10]   τῷ τὸν ἀποκρινόμενον ἔχειν πως  πρὸς   τὰ δεδομένα. Εἶτα πρὸς τοὔνομα
[1, 15]   συμβαίνει πρὸς πλείω  πρὸς   τὰ ἐναντία ποιεῖσθαι τὴν φυλακήν.
[1, 15]   ὁμοίως τὰ ἐναντιώματα θεωρητέον  πρὸς   τὰ ὑφ´ ἑαυτοῦ λεγόμενα
[1, 12]   γὰρ πρὸς τὰς φανερὰς  πρὸς   τὰς ἀφανεῖς δόξας ἐροῦσιν ἐναντία.
[1, 12]   ἀναγκαῖον παράδοξα λέγειν· γὰρ  πρὸς   τὰς φανερὰς πρὸς τὰς
[1, 5]   ἐν ἀρχῇ) κατὰ ταὐτὸ καὶ  πρὸς   ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως καὶ ἐν
[1, 8]   ἀντίφασιν καὶ κατὰ ταὐτὸ καὶ  πρὸς   ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως, παρὰ τὸ
[1, 15]   τὰ ἐρωτήματα τιθέναι, ἐάν τε  πρὸς   ταὐτὸ πλείους τις ἔχῃ λόγους,
[1, 15]   λανθάνει γὰρ ὁμοιότης πολλάκις.  Πρός   τε τὸ λαβεῖν τὴν πρότασιν
[1, 10]   Τί γάρ ἐστι τὸ μὴ  πρὸς   τὴν διάνοιαν ἀλλ´ ὅταν
[1, 10]   ἐστὶ γένος τι λόγων τὸ  πρὸς   τὴν διάνοιαν. Ἀλλ´ οἱ μὲν
[1, 10]   πρὸς τοὔνομα λόγους, ἑτέρους δὲ  πρὸς   τὴν διάνοιαν, ἀλλ´ οὐ τοὺς
[1, 10]   πρὸς τοὔνομα λόγους, ἑτέρους δὲ  πρὸς   τὴν διάνοιαν· ἄτοπον γὰρ τὸ
[1, 10]   μηδ´ οἴεται, πῶς οὗτος οὐ  πρὸς   τὴν διάνοιαν διείλεκται; πῶς
[1, 10]   δὲ διαλεχθείη, ἆρ´ οὐ  πρὸς   τὴν διάνοιαν διείλεκται; καίτοι
[1, 10]   ἐν τῷ λόγῳ ἐστὶ τὸ  πρὸς   τὴν διάνοιαν εἶναι, ἀλλ´ ἐν
[1, 10]   γὰρ πρὸς τοὔνομα τὸ μὴ  πρὸς   τὴν διάνοιαν εἶναί ἐστιν ἐνταῦθα.
[1, 10]   διαιροῦνται πρὸς τοὔνομα  πρὸς   τὴν διάνοιαν εἶναι πάντας, ἄλλους
[1, 10]   οἱ ἐν τοῖς μαθήμασι λόγοι  πρὸς   τὴν διάνοιάν εἰσιν οὔ;
[1, 10]   ἕτεροι οὔτε πρὸς τοὔνομα οὔτε  πρὸς   τὴν διάνοιαν· οἱ δέ φασι
[1, 10]   λόγους τὸ πρὸς τοὔνομα καὶ  πρὸς   τὴν διάνοιαν ὅσοι πλείω σημαίνουσιν,
[1, 10]   καὶ πρὸς τοὔνομα· τὸ δὲ  πρὸς   τὴν διάνοιαν, ὅταν ἐφ´
[1, 10]   συνεπεράνατο ὅτι δύο ὀρθαί, πότερον  πρὸς   τὴν διάνοιαν οὗτος διείλεκται τὴν
[1, 10]   οἴεται σημαίνειν, δῆλον ὅτι οὐ  πρὸς   τὴν διάνοιαν. Πρῶτον μὲν γὰρ
[1, 10]   οὗτος πρὸς τοὔνομα ἔσται  πρὸς   τὴν διάνοιαν τοῦ ἐρωτωμένου διειλεγμένος;
[1, 11]   εἶχεν ἐξ ὧν ἔτι διαλέξεται  πρὸς   τὴν ἔνστασιν. δ´ αὐτὴ
[1, 15]   φυλακήν. Ὅλως δὲ πάντα τὰ  πρὸς   τὴν κρύψιν λεχθέντα πρότερον χρήσιμα
[1, 15]   ἐγκωμιάζειν. Πρὸς δὲ τοὺς ἀπαιτοῦντας  πρὸς   τί ἐπιχειρεῖ, ἐπειδὴ δοκεῖ δεῖν
[1, 5]   ποὺ ποτὲ  πρός   τι λέγεσθαι, τρίτον δὲ τὸ
[1, 13]   τὰ γένη ἀλλὰ καὶ αὐτὰ  πρός   τι λέγεται καὶ πρὸς τὸ
[1, 13]   ὅσων οὐσία, οὐκ ὄντων  πρός   τι ὅλως ὧν εἰσιν ἕξεις
[1, 13]   τῶν λόγων ἔν τε τοῖς  πρός   τι, ὅσα μὴ μόνον τὰ
[1, 8]   ἔλεγχος οὐχ ἁπλῶς ἔλεγχος ἀλλὰ  πρός   τινα· καὶ συλλογισμὸς ὡσαύτως.
[1, 13]   αὐτὰ πρός τι λέγεται καὶ  πρὸς   τὸ αὐτὸ καὶ ἓν ἀποδίδοται
[1, 15]   ταῦτα πρῶτον λεκτέον. Ἔστι δὴ  πρὸς   τὸ ἐλέγχειν ἓν μὲν μῆκος·
[1, 12]   πρότερον· ἀπαιτοῦνται γὰρ τί τοῦτο  πρὸς   τὸ ἐν ἀρχῇ. Στοιχεῖον δὲ
[1, 15]   εἰρημένου, ἐκεῖνο ἐκλαβόντας, ἐὰν μὴ  πρὸς   τὸ κείμενον ἔχῃ τις ἐπιχειρεῖν·
[1, 15]   πως τὰ περὶ τὴν ἐρώτησιν  πρὸς   τὸ λανθάνειν, ὥσπερ ἐν τοῖς
[1, 12]   ποιεῖν, καθάπερ ἐλέχθη πρότερον. Πάλιν  πρὸς   τὸ παράδοξα λέγειν σκοπεῖν ἐκ
[1, 5]   τι ἐν τοῖς ἀναγκαίοις ἐρωτήμασι  πρὸς   τὸ συμβαῖνον ἀδύνατον, δόξει παρὰ
[1, 15]   καθόλου ἀλλὰ τῇ ὁμοιότητι, χρηστέον  πρὸς   τὸ συμφέρον· λανθάνει γὰρ
[1, 12]   τόπος σοφιστικός, τὸ ἄγειν  πρὸς   τοιαῦτα πρὸς εὐπορεῖ λόγων.
[1, 11]   πρὸς τὸν διαλεκτικὸν τῷ ψευδογράφῳ  πρὸς   τὸν γεωμέτρην, οὐκ ἂν ἦν
[1, 11]   τὸν διαλεκτικὸν ὡς ψευδογράφος  πρὸς   τὸν γεωμετρικόν· ἐκ γὰρ τῶν
[1, 11]   πάντῃ ὁμοίως εἶχεν ἐριστικὸς  πρὸς   τὸν διαλεκτικὸν τῷ ψευδογράφῳ πρὸς
[1, 11]   ἐριστικός ἐστί πως οὕτως ἔχων  πρὸς   τὸν διαλεκτικὸν ὡς ψευδογράφος
[1, 8]   συλλογισμοὶ ἔσονται, οὔθ´ ἁπλῶς οὔτε  πρὸς   τὸν ἐρωτώμενον. Ἐὰν δὲ λάβωσι,
[1, 6]   ἐρωτήματος δεῖ εἰ ταὐτὸν σημαίνει,  πρὸς   τὸν ζητοῦντα τὸ διὰ τί.
[1, 15]   ἀνανεύοντας ἅττ´ ἂν οἰηθῶσιν εἶναι  πρὸς   τὸν λόγον, ἐξ ἀποφάσεως ἐρωτητέον
[1, 10]   τὴν διάνοιαν. Ἀλλ´ οἱ μὲν  πρὸς   τοὔνομά εἰσι· καίτοι οὗτοι οὐ
[1, 10]   ὅτι ἓν πάντα) ἆρ´ οὗτος  πρὸς   τοὔνομα ἔσται πρὸς τὴν
[1, 10]   φασι πάντας, καὶ διαιροῦνται  πρὸς   τοὔνομα πρὸς τὴν διάνοιαν
[1, 10]   τοὺς τοιούτους ἐστὶ λόγους τὸ  πρὸς   τοὔνομα καὶ πρὸς τὴν διάνοιαν
[1, 10]   τινες, τὸ εἶναι τοὺς μὲν  πρὸς   τοὔνομα λόγους, ἑτέρους δὲ πρὸς
[1, 10]   τὸ ὑπολαμβάνειν ἄλλους μὲν εἶναι  πρὸς   τοὔνομα λόγους, ἑτέρους δὲ πρὸς
[1, 10]   πάντες, ἔσονταί τινες ἕτεροι οὔτε  πρὸς   τοὔνομα οὔτε πρὸς τὴν διάνοιαν·
[1, 10]   πως πρὸς τὰ δεδομένα. Εἶτα  πρὸς   τοὔνομα πάντας ἐνδέχεται αὐτοὺς εἶναι·
[1, 10]   δ´ αὐτὸ τοῦτό ἐστι καὶ  πρὸς   τοὔνομα· τὸ δὲ πρὸς τὴν
[1, 10]   ἐνδέχεται αὐτοὺς εἶναι· τὸ γὰρ  πρὸς   τοὔνομα τὸ μὴ πρὸς τὴν
[1, 15]   κρύψιν λεχθέντα πρότερον χρήσιμα καὶ  πρὸς   τοὺς ἀγωνιστικοὺς λόγους· γὰρ
[1, 15]   καλῶς λέγειν πράττειν, ἔτι  πρὸς   τοὺς δοκοῦντας τοιούτους πρὸς
[1, 6]   συμβεβηκὸς γὰρ ποιοῦνται τοὺς συλλογισμοὺς  πρὸς   τοὺς εἰδότας· οἱ δ´ οὐ
[1, 4]   καὶ τὸν Ὅμηρον ἔνιοι διορθοῦνται  πρὸς   τοὺς ἐλέγχοντας ὡς ἄτοπον εἰρηκότα
[1, 15]   καὶ ἐρωτῶντας χρηστέον ποτὲ τούτῳ  πρὸς   τοὺς ἐνισταμένους— ἂν ὡδὶ μὲν
[1, 15]   πρὸς τοὺς δοκοῦντας τοιούτους  πρὸς   τοὺς ὁμοίους, πρὸς τοὺς
[1, 15]   πρὸς τοὺς ὁμοίους,  πρὸς   τοὺς πλείστους πρὸς πάντας.
[1, 10]   παραλογισμοὶ οὐ τῷ τὸν ἀποκρινόμενον  πρὸς   τούτους ἔχειν πως, ἀλλὰ τῷ
[1, 9]   ἄν τις τῇ ἀποδείξει ὅτι  ἀσύμμετρος.   Ὥστε πάντων δεήσει ἐπιστήμονας εἶναι·
[1, 1]   καὶ γὰρ τούτων τὰ μὲν  ἄργυρος   τὰ δὲ χρυσός ἐστιν ἀληθῶς,
[1, 1]   τὰ μὲν ἄργυρος τὰ δὲ  χρυσός   ἐστιν ἀληθῶς, τὰ δ´ ἔστι
[1, 5]   μῆκος διπλάσιον, κατὰ δὲ τὸ  πλάτος   οὐ διπλάσιον. εἰ τοῦ
[1, 8]   ἔτι τὸ μὴ ἐπὶ τοῦ  πράγματος   ἀλλ´ ἐπὶ τοῦ λόγου συμβαίνειν·
[1, 8]   μὲν φαινόμενον δὲ οἰκεῖον τοῦ  πράγματος.   Εἰσὶ δ´ οὗτοι οἱ μὴ
[1, 7]   οὐχ ἧττον δι´ αὐτοῦ τοῦ  πράγματος)   εἶτα καὶ καθ´ αὑτὸν ἀπατᾶσθαι
[1, 5]   καὶ ἑνός, μὴ ὀνόματος ἀλλὰ  πράγματος,   καὶ ὀνόματος μὴ συνωνύμου ἀλλὰ
[1, 6]   ἑνὸς μόνου καὶ ἁπλῶς τοῦ  πράγματος,   οἷον ἀνθρώπου καὶ ἑνὸς μόνου
[1, 2]   ἐκ τῶν οἰκείων ἀρχῶν ἑκάστου  μαθήματος   καὶ οὐκ ἐκ τῶν τοῦ
[1, 12]   τούτων τι, ἄγει πρὸς  ἐπιχειρήματος   εὐπορεῖ. Δύνανται δὲ νῦν ἧττον
[1, 12]   ἐρωτᾶν μαθεῖν βουλόμενον· χώραν γὰρ  ἐπιχειρήματος   σκῆψις ποιεῖ. Πρὸς δὲ
[1, 6]   ἀλλ´ οὐ συλλελόγισται, ἀλλ´ ἔτι  ἐρωτήματος   δεῖ εἰ ταὐτὸν σημαίνει, πρὸς
[1, 5]   τοῦ αὐτοῦ καὶ ἑνός, μὴ  ὀνόματος   ἀλλὰ πράγματος, καὶ ὀνόματος μὴ
[1, 5]   μὴ ὀνόματος ἀλλὰ πράγματος, καὶ  ὀνόματος   μὴ συνωνύμου ἀλλὰ τοῦ αὐτοῦ,
[1, 10]   δή τινες πλείω σημαίνοντος τοῦ  ὀνόματος   οἴοιντο ἓν σημαίνειν— καὶ
[1, 1]   δὲ συλλογισμὸς μετ´ ἀντιφάσεως τοῦ  συμπεράσματος.   Οἱ δὲ τοῦτο ποιοῦσι μὲν
[1, 5]   ἔσται τὶς γένεσις· δὲ  θάνατος   φθορά τις καὶ ἐναντίον ζωῇ,
[1, 1]   πολλὰς αἰτίας· ὧν εἷς τόπος  εὐφυέστατός   ἐστι καὶ δημοσιώτατος, διὰ
[1, 1]   εἷς τόπος εὐφυέστατός ἐστι καὶ  δημοσιώτατος,   διὰ τῶν ὀνομάτων. Ἐπεὶ
[1, 4]   τοὔνομα κυρίως σημαίνῃ πλείω, οἷον  ἀετὸς   καὶ κύων· εἷς δὲ ὅταν
[1, 7]   μὲν ἀπάτη ἐκ τῆς  ὁμοιότητος,   δ´ ὁμοιότης ἐκ τῆς
[1, 1]   ἄλλων τοῦτο γίνεται διά τινος  ὁμοιότητος,   καὶ ἐπὶ τῶν λόγων ὡσαύτως
[1, 4]   ὅταν εἰωθότες ὦμεν οὕτω λέγειν·  τρίτος   δὲ ὅταν τὸ συντεθὲν πλείω
[1, 5]   καὶ ἐπεὶ συμβαίνει τὴν γῆν  ὕσαντος   γίνεσθαι διάβροχον, κἂν διάβροχος,
[1, 15]   ἐπιχειρεῖν· ὅπερ Λυκόφρων ἐποίησε  προβληθέντος   λύραν ἐγκωμιάζειν. Πρὸς δὲ τοὺς
[1, 14]   αἱ μὲν αἱ δ´ οὔ.  Δοθέντος   δὴ πολλάκις τοῦτο" συλλογίζονται ὡς
[1, 6]   Οἱ δὲ παρὰ τὸ συμβεβηκὸς  ὁρισθέντος   τοῦ συλλογισμοῦ φανεροὶ γίνονται. Τὸν
[1, 5]   πλείω ὄντα καὶ ὡς ἑνὸς  ὄντος   ἀποδοθῇ (ἀπόκρισις μία. Ἐπ´ ἐνίων
[1, 5]   τὴν ἀκολούθησιν· ὅταν γὰρ τοῦδε  ὄντος   ἐξ ἀνάγκης τόδε ᾖ, καὶ
[1, 5]   δ´ ἧττον, καὶ ὡς ἑνὸς  ὄντος   ὁμολογοῦσι τῷ μὴ ἀποκρίνεσθαι
[1, 5]   ἀνάγκης τόδε ᾖ, καὶ τοῦδε  ὄντος   οἴονται καὶ θάτερον εἶναι ἐξ
[1, 5]   ἅπαν ἀγένητον (ἐκ γὰρ μὴ  ὄντος   οὐδὲν ἂν γενέσθαι) τὸ δὲ
[1, 15]   ποιοῦντα τὴν ἐρώτησιν· ἀδήλου γὰρ  ὄντος   τοῦ τί βούλεται λαβεῖν ἧττον
[1, 15]   μηδὲ δοκεῖν φάσκοντος ἄδοξον, μὴ  δόντος   δέ, δοκεῖν δ´ ὁμολογοῦντος, ἐλεγχοειδές.
[1, 15]   γίνεσθαι, δόντος μὲν ἔλεγχον, μὴ  δόντος   δὲ μηδὲ δοκεῖν φάσκοντος ἄδοξον,
[1, 15]   ἔλεγχον παράδοξον γίνεσθαι,  δόντος   μὲν ἔλεγχον, μὴ δόντος δὲ
[1, 6]   οὐ λευκὸν ἀπόφασις· εἰ οὖν  δόντος   πῂ εἶναι λευκὸν ὡς ἁπλῶς
[1, 11]   ἀρχὰς οὐκ ἂν ἠρώτα· μὴ  διδόντος   γὰρ οὐκ ἂν ἔτι εἶχεν
[1, 8]   συλλογίζεσθαι ψεῦδος δι´ ἄγνοιαν τοῦ  διδόντος   τὸν λόγον. Οἱ δὲ σοφιστικοὶ
[1, 15]   μὴ δόντος δὲ μηδὲ δοκεῖν  φάσκοντος   ἄδοξον, μὴ δόντος δέ, δοκεῖν
[1, 11]   οὐ δεικνύντος ἐστὶν ἀλλὰ πεῖραν  λαμβάνοντος·   γὰρ πειραστική ἐστι διαλεκτική
[1, 10]   διανοηθείς. Εἰ δή τινες πλείω  σημαίνοντος   τοῦ ὀνόματος οἴοιντο ἓν σημαίνειν—
[1, 8]   μόρια τοῦ ἀληθινοῦ· (ἑκάστου γὰρ  ἐκλείποντος   φανείη ἂν ἔλεγχος, οἷον
[1, 11]   φάναι ἀποφάναι ἀξιοῦν οὐ  δεικνύντος   ἐστὶν ἀλλὰ πεῖραν λαμβάνοντος·
[1, 15]   μὴ δόντος δέ, δοκεῖν δ´  ὁμολογοῦντος,   ἐλεγχοειδές. Ἔτι καθάπερ καὶ ἐν
[1, 15]   φαινόμενον ἀξιοῦν ἀποκρίνεσθαι, προκειμένου τοῦ  δοκοῦντος   ἐξ ἀρχῆς, καὶ τὴν ἐρώτησιν
[1, 1]   εἰπεῖν ἔργον περὶ ἕκαστον τοῦ  εἰδότος   ἀψευδεῖν μὲν αὐτὸν περὶ ὧν
[1, 11]   εἰδότα τὸ πρᾶγμα τοῦ μὴ  εἰδότος,   εἴπερ καὶ δίδωσιν, οὐκ ἐξ
[1, 6]   ἑπόμενον συμβέβηκε. Διαφέρει δὲ τοῦ  συμβεβηκότος,   ὅτι τὸ μὲν συμβεβηκὸς ἔστιν
[1, 6]   οὖν μὴ ἔστι συλλογισμὸς τοῦ  συμβεβηκότος,   οὐ γίνεται ἔλεγχος. Οὐ γὰρ
[1, 6]   τὸ ἑπόμενον μέρος εἰσὶ τοῦ  συμβεβηκότος·   τὸ γὰρ ἑπόμενον συμβέβηκε. Διαφέρει
[1, 7]   ἑπόμενον· μέρος γάρ τι τοῦ  συμβεβηκότος   τὸ ἑπόμενον. Ἔτι καὶ ἐπὶ
[1, 12]   τὰς ἀφανεῖς δόξας ἐροῦσιν ἐναντία.  Πλεῖστος   δὲ τόπος ἐστὶ τοῦ ποιεῖν
[1, 13]   μέσον ἔχων· ἔστι δ´ ἀριθμὸς  περιττός·   ἔστιν ἄρα ἀριθμὸς ἀριθμὸς μέσον
[1, 5]   εἰ Κορίσκος ἕτερον ἀνθρώπου,  αὐτὸς   αὑτοῦ ἕτερος· ἔστι γὰρ ἄνθρωπος"
[1, 4]   καὶ ἔτι πρός. γὰρ  αὐτὸς   λόγος διῃρημένος καὶ συγκείμενος οὐκ
[1, 11]   αὐτῶν ἕνεκεν, καὶ λόγος  αὐτὸς   μὲν ἔσται σοφιστικὸς καὶ ἐριστικός,
[1, 4]   ἐνύπνιον τοῦ Ἀγαμέμνονος, ὅτι οὐκ  αὐτὸς   Ζεὺς εἶπεν δίδομεν δέ
[1, 6]   ἓν καθ´ ἑνός· γὰρ  αὐτὸς   ὅρος ἑνὸς μόνου καὶ ἁπλῶς
[1, 14]   τὸ μεταξύ. Τὸ μὲν γὰρ  οὗτος"   ἄρρεν σημαίνει, τὸ δ´ αὕτη"
[1, 10]   ὀρθαί, πότερον πρὸς τὴν διάνοιαν  οὗτος   διείλεκται τὴν ἐκείνου οὔ;
[1, 6]   καθ´ ἑνός, φανερὸν ὅτι καὶ  οὗτος   ἐν τῇ τοῦ ἐλέγχου ἀγνοίᾳ·
[1, 5]   φαίνονται. Οἷον ἆρ´ οὗτος καὶ  οὗτός   ἐστιν ἄνθρωπος; ὥστ´ ἄν τις
[1, 5]   ἐλέγχεσθαι φαίνονται. Οἷον ἆρ´  οὗτος   καὶ οὗτός ἐστιν ἄνθρωπος; ὥστ´
[1, 14]   μετὰ μὲν τοῦ ἔστι" τὸ  οὗτος"   μετὰ δὲ τοῦ εἶναι" τὸ
[1, 7]   καὶ τῶν παρὰ τὴν λέξιν  οὗτος   τρόπος θετέος, πρῶτον μὲν
[1, 14]   γὰρ τοῦτο" σημαίνει ὁτὲ μὲν  οὗτος"   ὁτὲ δὲ τοῦτον" Δεῖ δ´
[1, 10]   μὴ νοεῖ μηδ´ οἴεται, πῶς  οὗτος   οὐ πρὸς τὴν διάνοιαν διείλεκται;
[1, 10]   λόγος ὅτι ἓν πάντα) ἆρ´  οὗτος   πρὸς τοὔνομα ἔσται πρὸς
[1, 10]   ψευδοῦς ἐλέγχου· ἔστι γὰρ  τοιοῦτος   ἔλεγχος φαινόμενος συλλογισμὸς ἀντιφάσεως. Διὸ
[1, 11]   ὡρισμένον, οὐδὲ δεικτικὸς οὐδενός, οὐδὲ  τοιοῦτος   οἷος καθόλου. Οὔτε γάρ
[1, 11]   οὕτως ἔχων πάντῃ ὡς  ψευδογράφος·   οὐ γὰρ ἔσται παραλογιστικὸς ἐξ
[1, 11]   πρὸς τὸν διαλεκτικὸν ὡς  ψευδογράφος   πρὸς τὸν γεωμετρικόν· ἐκ γὰρ
[1, 11]   τῷ διαλεκτικῷ παραλογίζεται, καὶ  ψευδογράφος   τῷ γεωμέτρῃ. Ἀλλ´ μὲν
[1, 15]   προειρημένοις στοιχείοις χρηστέον. Ἓν δὲ  τάχος·   ὑστερίζοντες γὰρ ἧττον προορῶσιν. Ἔτι
[1, 6]   ἂν εἴη κατὰ συμβεβηκὸς  ἔλεγχος.   Ἀλλὰ παρὰ τοῦτο καὶ οἱ
[1, 8]   σοφιστικὸς ἔλεγχος οὐχ ἁπλῶς  ἔλεγχος   ἀλλὰ πρός τινα· καὶ
[1, 5]   τί ἐστι συλλογισμὸς τί  ἔλεγχος   ἄλλως παρὰ τὴν ἔλλειψιν γίνονται
[1, 5]   Ὁτὲ δὲ προσληφθέντων τινῶν κἂν  ἔλεγχος   γίνοιτο ἀληθινός, οἷον εἴ τις
[1, 1]   τῶν κειμένων διὰ τῶν κειμένων,  ἔλεγχος   δὲ συλλογισμὸς μετ´ ἀντιφάσεως τοῦ
[1, 5]   (Ὁ δὲ παρὰ τὸ ἑπόμενον  ἔλεγχος   διὰ τὸ οἴεσθαι ἀντιστρέφειν τὴν
[1, 6]   ὡς πρὸς μίαν ἐρώτησιν, ἔσται  ἔλεγχος·   εἰ δὲ μὴ δέδωκεν ἀλλὰ
[1, 5]   οὐχ ἅμα· διόπερ ἐστὶ φαινόμενος  ἔλεγχος.   Ἕλκοι δ´ ἄν τις τοῦτον
[1, 6]   οὖν παρὰ τὸ συμβεβηκὸς  ἔλεγχος   ἐν τῇ ἀγνοίᾳ τοῦ ἐλέγχου,
[1, 6]   δ´ ἔλεγχος συλλογισμός, καὶ  ἔλεγχος   ἔσται ἐκ προτάσεων. Εἰ οὖν
[1, 6]   διὸ γίνεται παρὰ τὸ ἑπόμενον  ἔλεγχος.   Ἔστι δ´ οὐ πάντως ἀληθές,
[1, 10]   ἐν ἀμφοῖν, ἂν φαινόμενος  ἔλεγχος.   Ἔστι δὲ μὲν τοῦ
[1, 9]   ὧν οἱ ἔλεγχοι· γὰρ  ἔλεγχός   ἐστιν ἀντιφάσεως συλλογισμός, ὥστ´
[1, 9]   εἷς δύο συλλογισμοὶ ἀντιφάσεως  ἔλεγχός   ἐστιν. Ἔχομεν ἄρα παρ´ ὁπόσα
[1, 6]   τὸ πρᾶγμα ταὐτόν, εἰ μέλλει  ἔλεγχος   συλλογισμὸς ἔσεσθαι, οἷον εἰ
[1, 9]   διὰ τῶν κοινῶν ὢν  ἔλεγχος   φαινόμενος ἔλεγχος, καὶ
[1, 9]   ὢν ἔλεγχος φαινόμενος  ἔλεγχος,   καὶ διαλεκτικὸς φαινόμενος
[1, 3]   δὲ πέντε ταῦτα τὸν ἀριθμόν,  ἔλεγχος   καὶ ψεῦδος καὶ παράδοξον καὶ
[1, 5]   τὴν ἔλλειψιν γίνονται τοῦ λόγου·  ἔλεγχος   μὲν γάρ ἐστιν ἀντίφασις τοῦ
[1, 8]   παρ´ ὅσα καὶ φαινόμενος  ἔλεγχος.   δὲ φαινόμενος παρὰ τὰ
[1, 1]   δὲ τρόπον καὶ συλλογισμὸς καὶ  ἔλεγχος   μὲν ἔστιν, δ´
[1, 8]   (ἑκάστου γὰρ ἐκλείποντος φανείη ἂν  ἔλεγχος,   οἷον παρὰ τὸ μὴ
[1, 5]   παρὰ τοῦτο γίνεσθαι πολλάκις  ἔλεγχος,   οἷον ὅτι οὐκ ἔστι ψυχὴ
[1, 6]   συλλογισμὸς τοῦ συμβεβηκότος, οὐ γίνεται  ἔλεγχος.   Οὐ γὰρ εἰ τούτων ὄντων
[1, 8]   πάντες. Ἔστι δ´ σοφιστικὸς  ἔλεγχος   οὐχ ἁπλῶς ἔλεγχος ἀλλὰ πρός
[1, 6]   προσκεῖσθαι τὴν ἀντίφασιν· γὰρ  ἔλεγχος   συλλογισμὸς ἀντιφάσεως. Εἰ οὖν μὴ
[1, 10]   πρότερον περὶ συλλογισμοῦ· γὰρ  ἔλεγχος   συλλογισμός ἐστιν, ὥστε χρὴ καὶ
[1, 6]   συλλογισμὸς ἐκ προτάσεων, δ´  ἔλεγχος   συλλογισμός, καὶ ἔλεγχος ἔσται
[1, 6]   τῶν ἄλλων. Ὥστ´ εἰ  ἔλεγχος   συλλογισμός τις, οὐκ ἂν εἴη
[1, 1]   λεχθησομένας ἔστι καὶ συλλογισμὸς καὶ  ἔλεγχος   φαινόμενος οὐκ ὢν δέ. Ἐπεὶ
[1, 10]   ἐλέγχου· ἔστι γὰρ τοιοῦτος  ἔλεγχος   φαινόμενος συλλογισμὸς ἀντιφάσεως. Διὸ
[1, 6]   τὴν ἄγνοιαν τοῦ τί ἐστιν  ἔλεγχος.   Φανερώτατοι δὲ πάντων οἱ πρότερον
[1, 6]   μὴ δέδωκεν ἀλλὰ φαίνεται, φαινόμενος  ἔλεγχος.   Ὥστε πάντες οἱ τόποι πίπτουσιν
[1, 5]   εἰσίν· βουλόμενοι γὰρ δεῖξαι ὅτι  μοιχός,   τὸ ἑπόμενον ἔλαβον, ὅτι καλλωπιστὴς
[1, 5]   ὕσαντος γίνεσθαι διάβροχον, κἂν  διάβροχος,   ὑπολαμβάνομεν ὗσαι. Τὸ δ´ οὐκ
[1, 4]   Ζεὺς εἶπεν δίδομεν δέ οἱ  εὖχος   ἀρέσθαι" ἀλλὰ τῷ ἐνυπνίῳ ἐνετέλλετο
[1, 7]   γὰρ τοῦτο δυνάμενος ποιεῖν  ἐγγύς   ἐστι τοῦ θεωρεῖν τἀληθές, μάλιστα
[1, 15]   ἂν εἶναι πολλά· παρατιθεμένων γὰρ  ἐγγὺς   τῶν ἐναντίων καὶ μείω καὶ
[1, 5]   εἶναι. Φαίνεται δὲ διὰ τὸ  πάρεγγυς   τῆς λέξεως καὶ μικρὸν διαφέρειν
[1, 4]   Ἀγαμέμνονος, ὅτι οὐκ αὐτὸς  Ζεὺς   εἶπεν δίδομεν δέ οἱ εὖχος
[1, 4]   πεντήκοντ´ ἀνδρῶν ἑκατὸν λίπε δῖος  Ἀχιλλεύς"   (Παρὰ δὲ τὴν προσῳδίαν ἐν
[1, 13]   ἕτερον, ἀλλὰ τὸ συμπέρασμα λέγειν  εὐθύς.   Ἀλλὰ φαίνεται, διὰ τὸ τὸ
[1, 12]   τινὸς ἀδόξου τὸ μηδεμίαν  εὐθὺς   ἐρωτᾶν θέσιν, ἀλλὰ φάσκειν ἐρωτᾶν
[1, 1]   καὶ ὅτι τοιαύτης ἐφίενται δυνάμεως  οὓς   καλοῦμεν σοφιστάς, δῆλον. ~Πόσα δ´
[1, 15]   ὑφ´ ἑαυτοῦ λεγόμενα πρὸς  οὓς   ὁμολογεῖ καλῶς λέγειν πράττειν,
[1, 15]   πρὸς ταὐτὸ πλείους τις ἔχῃ  λόγους,   ἐάν τε καὶ ὅτι οὕτως
[1, 12]   τις ὡς οἱ περὶ τοὺς  λόγους,   εἰς τὰ τοῖς πολλοῖς, ἐὰν
[1, 10]   εἶναι τοὺς μὲν πρὸς τοὔνομα  λόγους,   ἑτέρους δὲ πρὸς τὴν διάνοιαν·
[1, 10]   ἄλλους μὲν εἶναι πρὸς τοὔνομα  λόγους,   ἑτέρους δὲ πρὸς τὴν διάνοιαν,
[1, 15]   χρήσιμα καὶ πρὸς τοὺς ἀγωνιστικοὺς  λόγους·   γὰρ κρύψις ἐστὶ τοῦ
[1, 10]   γὰρ περὶ τοὺς τοιούτους ἐστὶ  λόγους   τὸ πρὸς τοὔνομα καὶ πρὸς
[1, 10]   περὶ συλλογισμοῦ πρότερον περὶ  ψευδοῦς   ἐλέγχου· ἔστι γὰρ τοιοῦτος
[1, 12]   Στοιχεῖον δὲ τοῦ τυχεῖν  ψεύδους   τινὸς ἀδόξου τὸ μηδεμίαν
[1, 9]   τὸν θέμενον τὴν ἀντίφασιν τοῦ  ἀληθοῦς·   οἷον εἰ σύμμετρον τὴν διάμετρον
[1, 15]   τιθέναι, ἐάν τε πρὸς ταὐτὸ  πλείους   τις ἔχῃ λόγους, ἐάν τε
[1, 4]   τὸ βούλεσθαι λαβεῖν με τοὺς  πολεμίους.   Καὶ ἆρ´ τις γινώσκει,
[1, 15]   δοκοῦντας τοιούτους πρὸς τοὺς  ὁμοίους,   πρὸς τοὺς πλείστους
[1, 15]   πρότερον χρήσιμα καὶ πρὸς τοὺς  ἀγωνιστικοὺς   λόγους· γὰρ κρύψις ἐστὶ
[1, 10]   πρὸς τὴν διάνοιαν εἶναι πάντας,  ἄλλους   δ´ οὔ. Ἀλλὰ μὴν ὅσοι
[1, 10]   διάνοιαν· ἄτοπον γὰρ τὸ ὑπολαμβάνειν  ἄλλους   μὲν εἶναι πρὸς τοὔνομα λόγους,
[1, 11]   εἶναι ἀρχῶν, τὸν δὲ πρὸς  πολλούς,   ὅσοι μὴ ἴσασι τὸ δυνατὸν
[1, 6]   δὴ οὕτως διαιρετέον τοὺς φαινομένους  συλλογισμοὺς   καὶ ἐλέγχους, πάντας ἀνακτέον
[1, 6]   κατὰ συμβεβηκὸς γὰρ ποιοῦνται τοὺς  συλλογισμοὺς   πρὸς τοὺς εἰδότας· οἱ δ´
[1, 11]   ἔσται παραλογιστικὸς ἐξ ὡρισμένου τινὸς  γένους   ἀρχῶν, ἀλλὰ περὶ πᾶν γένος
[1, 12]   παράδοξα λέγειν σκοπεῖν ἐκ τίνος  γένους   διαλεγόμενος, εἶτ´ ἐπερωτᾶν
[1, 6]   τοῦ ἐλέγχου ἄγνοιαν, ἀρχὴν ταύτην  ποιησαμένους·   ἔστι γὰρ ἅπαντας ἀναλῦσαι τοὺς
[1, 15]   συκοφάντημα τῶν ἐρωτώντων, τὸ μηδὲν  συλλογισαμένους   μὴ ἐρώτημα ποιεῖν τὸ τελευταῖον
[1, 15]   χρηστέον ποτὲ τούτῳ πρὸς τοὺς  ἐνισταμένους—   ἂν ὡδὶ μὲν συμβαίνῃ ὡδὶ
[1, 15]   τῷ Μανδροβούλῳ. Δεῖ δὲ καὶ  ἀφισταμένους   τοῦ λόγου τὰ λοιπὰ τῶν
[1, 11]   μέχρι τινὸς ἐπιχειροῦσιν ἀνακρίνειν τοὺς  ἐπαγγελλομένους.   Ταῦτα δ´ ἐστὶ τὰ κοινά·
[1, 1]   τῷ λαβεῖν. Ἀνάγκη οὖν τοὺς  βουλομένους   σοφιστεύειν τὸ τῶν εἰρημένων λόγων
[1, 9]   ὁπόσα γίνονται, καὶ τοὺς φαινομένους,  φαινομένους   δὲ οὐχ ὁτῳοῦν ἀλλὰ τοῖς
[1, 6]   ~Ἢ δὴ οὕτως διαιρετέον τοὺς  φαινομένους   συλλογισμοὺς καὶ ἐλέγχους, πάντας
[1, 9]   παρ´ ὁπόσα γίνονται, καὶ τοὺς  φαινομένους,   φαινομένους δὲ οὐχ ὁτῳοῦν ἀλλὰ
[1, 15]   τελευταῖον ἀλλὰ συμπεραντικῶς εἰπεῖν, ὡς  συλλελογισμένους,   οὐκ ἄρα τὸ καὶ τό"
[1, 6]   γὰρ ἅπαντας ἀναλῦσαι τοὺς λεχθέντας  τρόπους   εἰς τὸν τοῦ ἐλέγχου διορισμόν.
[1, 4]   καὶ ὁμωνυμία παρὰ τούτους τοὺς  τρόπους   ἐστίν. Παρὰ δὲ τὴν σύνθεσιν
[1, 9]   παρὰ τὴν διαλεκτικὴν ληπτέον τοὺς  τόπους·   οὗτοι γὰρ κοινοὶ πρὸς ἅπασαν
[1, 5]   καὶ τοῦτον, ἄνθρωπον ἀλλ´ οὐκ  ἀνθρώπους   τυπτήσει. πάλιν, ὧν τὰ
[1, 10]   μὲν εἶναι πρὸς τοὔνομα λόγους,  ἑτέρους   δὲ πρὸς τὴν διάνοιαν, ἀλλ´
[1, 10]   τοὺς μὲν πρὸς τοὔνομα λόγους,  ἑτέρους   δὲ πρὸς τὴν διάνοιαν· ἄτοπον
[1, 15]   λεχθέντα πρότερον χρήσιμα καὶ πρὸς  τοὺς   ἀγωνιστικοὺς λόγους· γὰρ κρύψις
[1, 15]   λαθεῖν τῆς ἀπάτης. Πρὸς δὲ  τοὺς   ἀνανεύοντας ἅττ´ ἂν οἰηθῶσιν εἶναι
[1, 15]   προβληθέντος λύραν ἐγκωμιάζειν. Πρὸς δὲ  τοὺς   ἀπαιτοῦντας πρὸς τί ἐπιχειρεῖ, ἐπειδὴ
[1, 10]   πρὸς τὴν διάνοιαν, ἀλλ´ οὐ  τοὺς   αὐτούς. Τί γάρ ἐστι τὸ
[1, 1]   ἐν τῷ λαβεῖν. Ἀνάγκη οὖν  τοὺς   βουλομένους σοφιστεύειν τὸ τῶν εἰρημένων
[1, 15]   λέγειν πράττειν, ἔτι πρὸς  τοὺς   δοκοῦντας τοιούτους πρὸς τοὺς
[1, 6]   γὰρ ποιοῦνται τοὺς συλλογισμοὺς πρὸς  τοὺς   εἰδότας· οἱ δ´ οὐ δυνάμενοι
[1, 4]   τὸν Ὅμηρον ἔνιοι διορθοῦνται πρὸς  τοὺς   ἐλέγχοντας ὡς ἄτοπον εἰρηκότα τὸ
[1, 15]   ἐρωτῶντας χρηστέον ποτὲ τούτῳ πρὸς  τοὺς   ἐνισταμένους— ἂν ὡδὶ μὲν συμβαίνῃ
[1, 11]   γὰρ μέχρι τινὸς ἐπιχειροῦσιν ἀνακρίνειν  τοὺς   ἐπαγγελλομένους. Ταῦτα δ´ ἐστὶ τὰ
[1, 5]   λανθάνει πολλάκις οὐχ ἧττον αὐτοὺς  τοὺς   ἐρωτῶντας τὸ τοιοῦτον. Οἱ μὲν
[1, 12]   καὶ φασίν, ἀλλὰ λέγουσι μὲν  τοὺς   εὐσχημονεστάτους τῶν λόγων, βούλονται δὲ
[1, 6]   ποιησαμένους· ἔστι γὰρ ἅπαντας ἀναλῦσαι  τοὺς   λεχθέντας τρόπους εἰς τὸν τοῦ
[1, 12]   λέγῃ τις ὡς οἱ περὶ  τοὺς   λόγους, εἰς τὰ τοῖς πολλοῖς,
[1, 10]   ἣν λέγουσί τινες, τὸ εἶναι  τοὺς   μὲν πρὸς τοὔνομα λόγους, ἑτέρους
[1, 5]   λαβὼν τὸν Αἰθίοπα εἶναι μέλανα,  τοὺς   ὀδόντας ἔροιτ´ εἰ λευκός· εἰ
[1, 5]   ὅλος μέλας ὤν, λευκός ἐστι  τοὺς   ὀδόντας· λευκὸς ἄρα καὶ οὐ
[1, 15]   τοὺς δοκοῦντας τοιούτους πρὸς  τοὺς   ὁμοίους, πρὸς τοὺς πλείστους
[1, 10]   τὸ παρὰ τοὔνομα φάναι πάντας  τοὺς   παρὰ τὴν λέξιν· ἀλλ´ οὖν
[1, 5]   ἄν τις τοῦτον καὶ εἰς  τοὺς   παρὰ τὴν λέξιν. Οἱ δὲ
[1, 15]   πρὸς τοὺς ὁμοίους, πρὸς  τοὺς   πλείστους πρὸς πάντας. Ὥσπερ
[1, 4]   τοιοίδε· τὸ βούλεσθαι λαβεῖν με  τοὺς   πολεμίους. Καὶ ἆρ´ τις
[1, 6]   ἐλέγχονται· κατὰ συμβεβηκὸς γὰρ ποιοῦνται  τοὺς   συλλογισμοὺς πρὸς τοὺς εἰδότας· οἱ
[1, 10]   διάνοιαν. Πρῶτον μὲν γὰρ περὶ  τοὺς   τοιούτους ἐστὶ λόγους τὸ πρὸς
[1, 9]   τῶν παρὰ τὴν διαλεκτικὴν ληπτέον  τοὺς   τόπους· οὗτοι γὰρ κοινοὶ πρὸς
[1, 4]   ἀμφιβολία καὶ ὁμωνυμία παρὰ τούτους  τοὺς   τρόπους ἐστίν. Παρὰ δὲ τὴν
[1, 6]   ἀδύνατον. ~Ἢ δὴ οὕτως διαιρετέον  τοὺς   φαινομένους συλλογισμοὺς καὶ ἐλέγχους,
[1, 9]   δέ, παρ´ ὁπόσα γίνονται, καὶ  τοὺς   φαινομένους, φαινομένους δὲ οὐχ ὁτῳοῦν
[1, 11]   ψευδογράφημα περὶ ἀληθές, οἷον τὸ  Ἱπποκράτους   τετραγωνισμὸς διὰ
[1, 5]   ἔστι γὰρ ἄνθρωπος" εἰ  Σωκράτους   ἕτερος, δὲ Σωκράτης ἄνθρωπος,
[1, 12]   φασίν, ἀλλὰ λέγουσι μὲν τοὺς  εὐσχημονεστάτους   τῶν λόγων, βούλονται δὲ τὰ
[1, 15]   τοὺς ὁμοίους, πρὸς τοὺς  πλείστους   πρὸς πάντας. Ὥσπερ τε
[1, 10]   Εἶτα πρὸς τοὔνομα πάντας ἐνδέχεται  αὐτοὺς   εἶναι· τὸ γὰρ πρὸς τοὔνομα
[1, 8]   τοῖς λόγοις. Ὅτι δ´ ἔχομεν  αὐτοὺς   τῇ αὐτῇ μεθόδῳ, δῆλον· παρ´
[1, 10]   τὴν διάνοιαν, ἀλλ´ οὐ τοὺς  αὐτούς.   Τί γάρ ἐστι τὸ μὴ
[1, 5]   Καὶ λανθάνει πολλάκις οὐχ ἧττον  αὐτοὺς   τοὺς ἐρωτῶντας τὸ τοιοῦτον. Οἱ
[1, 1]   κάλλος, οἱ δὲ φαίνονται, κομμώσαντες  αὑτούς.   Ἐπί τε τῶν ἀψύχων ὡσαύτως·
[1, 7]   μετ´ ἄλλων σκοπουμένοις καθ´  αὑτούς   (ἡ μὲν γὰρ μετ´ ἄλλου
[1, 1]   φαίνονται, φυλετικῶς φυσήσαντες καὶ ἐπισκευάσαντες  αὑτούς,   καὶ καλοὶ οἱ μὲν διὰ
[1, 10]   Πρῶτον μὲν γὰρ περὶ τοὺς  τοιούτους   ἐστὶ λόγους τὸ πρὸς τοὔνομα
[1, 15]   πράττειν, ἔτι πρὸς τοὺς δοκοῦντας  τοιούτους   πρὸς τοὺς ὁμοίους,
[1, 10]   οὐ τῷ τὸν ἀποκρινόμενον πρὸς  τούτους   ἔχειν πως, ἀλλὰ τῷ τοιονδὶ
[1, 4]   οὖν ἀμφιβολία καὶ ὁμωνυμία παρὰ  τούτους   τοὺς τρόπους ἐστίν. Παρὰ δὲ
[1, 14]   τὸ ν τελευτᾷ, ταῦτα μόνα  σκεύους   ἔχει κλῆσιν, οἷον ξύλον, σχοινίον·
[1, 1]   κἀκεῖ οἱ μὴ δεινοὶ τὰς  ψήφους   φέρειν ὑπὸ τῶν ἐπιστημόνων παρακρούονται,
[1, 6]   διαιρετέον τοὺς φαινομένους συλλογισμοὺς καὶ  ἐλέγχους,   πάντας ἀνακτέον εἰς τὴν
[1, 5]   παρὰ τὸ τὸ μὴ αἴτιον  ὡς   αἴτιον, ὅταν προσληφθῇ τὸ ἀναίτιον
[1, 6]   ἐν ἀρχῇ καὶ τὸ ἀναίτιον  ὡς   αἴτιον τιθέναι δῆλοι διὰ τοῦ
[1, 5]   δὲ τὸ τὸ μὴ αἴτιον  ὡς   αἴτιον τιθέναι, ἕβδομον δὲ τὸ
[1, 6]   τὸ ἔχον ἀρχὴν γεγονέναι ἀξιοῖ,  ὡς   ἄμφω ταὐτὰ ὄντα τῷ ἀρχὴν
[1, 11]   τὸ ἀδύνατον· ἁρμόσει γάρ.  ὡς   Ἀντιφῶν ἐτετραγώνιζεν. εἴ τις
[1, 5]   ὅταν τὸ ἐν μέρει λεγόμενον  ὡς   ἁπλῶς εἰρημένον (ληφθῇ, οἷον, εἰ
[1, 6]   οὖν δόντος πῂ εἶναι λευκὸν  ὡς   ἁπλῶς εἰρημένου λαμβάνει, οὐ ποιεῖ
[1, 4]   ἔνιοι διορθοῦνται πρὸς τοὺς ἐλέγχοντας  ὡς   ἄτοπον εἰρηκότα τὸ μὲν οὐ
[1, 11]   διὰ τῶν μηνίσκων. Ἀλλ´  ὡς   Βρύσων ἐτετραγώνιζε τὸν κύκλον, εἰ
[1, 7]   τῷ παρὰ μικρὸν ἀπάτη·  ὡς   γὰρ οὐδὲν προσσημαῖνον τὸ τὶ
[1, 4]   γινώσκοντα καὶ τὸ γινωσκόμενον ἐνδέχεται  ὡς   γινώσκοντα σημῆναι τούτῳ τῷ λόγῳ.
[1, 15]   καθόλου πολλάκις οὐκ ἐρωτητέον ἀλλ´  ὡς   δεδομένῳ χρηστέον· ἐνίοτε γὰρ καὶ
[1, 4]   διακείμενον ποιοῦν, καὶ τἆλλα δ´  ὡς   διῄρηται πρότερον· ἔστι γὰρ τὸ
[1, 4]   διελών τις εἴπῃ καὶ συνθεὶς  ὡς   δυνατὸν τὸ καθήμενον βαδίζειν" (καὶ
[1, 14]   Δοθέντος δὴ πολλάκις τοῦτο" συλλογίζονται  ὡς   εἰρημένου τοῦτον" ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 5]   γὰρ ἂν φῇ, ἔστι μὲν  ὡς   ἔλεγχον ψεῦδος φαινόμενον δόξειεν
[1, 6]   τῷ λευκῷ ταὐτόν. πάλιν,  ὡς   ἐν τῷ Μελίσσου λόγῳ, τὸ
[1, 7]   καὶ ὅσοι τὰ πλείω ἐρωτήματα  ὡς   ἓν ποιοῦσιν· ἐν ἅπασι γὰρ
[1, 1]   καὶ μὴ δοκεῖν. Ἔστι δ´  ὡς   ἓν πρὸς ἓν εἰπεῖν ἔργον
[1, 7]   τινος ὑπολαμβάνομεν τόδε τι, καὶ  ὡς   ἓν ὑπακούομεν· τῷ γὰρ ἑνὶ
[1, 5]   ὅταν λανθάνῃ πλείω ὄντα καὶ  ὡς   ἑνὸς ὄντος ἀποδοθῇ (ἀπόκρισις μία.
[1, 5]   ἐπ´ ἐνίων δ´ ἧττον, καὶ  ὡς   ἑνὸς ὄντος ὁμολογοῦσι τῷ
[1, 7]   διελεῖν ποῖα ὡσαύτως καὶ ποῖα  ὡς   ἑτέρως λέγεται (σχεδὸν γὰρ
[1, 4]   μὴ γράφοντα γράφειν" σημαίνει γὰρ  ὡς   ἔχει δύναμιν τοῦ μὴ γράφων
[1, 10]   ἄλλο ἔσται; φανερὸν γὰρ ποιήσει  ὡς   ἔχει τῷ μήτ´ ἐσκεμμένῳ μήτ´
[1, 8]   ὅσα γὰρ φαίνεται τοῖς ἀκούουσιν  ὡς   ἠρωτημένα συλλελογίσθαι, παρὰ τοσαῦτα κἂν
[1, 10]   μὲν ὡς οὔ, ἔστι δ´  ὡς   ναί, εἰ δή τις δοίη
[1, 11]   οὐκ ἔστιν οὕτως ἔχων πάντῃ  ὡς   ψευδογράφος· οὐ γὰρ ἔσται
[1, 11]   οὕτως ἔχων πρὸς τὸν διαλεκτικὸν  ὡς   ψευδογράφος πρὸς τὸν γεωμετρικόν·
[1, 12]   ἐναντία— ἐὰν μὲν λέγῃ τις  ὡς   οἱ περὶ τοὺς λόγους, εἰς
[1, 12]   τὰ τοῖς πολλοῖς, ἐὰν δ´  ὡς   οἱ πολλοί, ἐπὶ τὰ τοῖς
[1, 15]   Ἔνια δ´ οὐδ´ ἐρωτητέον ἀλλ´  ὡς   ὁμολογουμένοις χρηστέον. Ἐξ ὧν μὲν
[1, 10]   οὔ, ἔστι μὲν  ὡς   οὔ, ἔστι δ´ ὡς ναί,
[1, 15]   διὰ τὴν τῆς ἐπαγωγῆς μνείαν,  ὡς   οὐκ ἂν ἠρωτημένα μάτην. Ἐν
[1, 5]   αἴτιον, ὅταν προσληφθῇ τὸ ἀναίτιον  ὡς   παρ´ ἐκεῖνο γινομένου τοῦ ἐλέγχου.
[1, 6]   Εἰ μὲν οὖν δέδωκεν ἀπόκρισιν  ὡς   πρὸς μίαν ἐρώτησιν, ἔσται ἔλεγχος·
[1, 15]   τὸ τελευταῖον ἀλλὰ συμπεραντικῶς εἰπεῖν,  ὡς   συλλελογισμένους, οὐκ ἄρα τὸ καὶ
[1, 1]   ὀνόμασιν ἀντὶ τῶν πραγμάτων χρώμεθα  ὡς   συμβόλοις, τὸ συμβαῖνον ἐπὶ τῶν
[1, 6]   ὁμοιοσχημοσύνη (σύνηθες γὰρ τὸ πάντα  ὡς   τόδε τι σημαίνειν) δὲ
[1, 15]   τὸν λόγον, ἐξ ἀποφάσεως ἐρωτητέον  ὡς   τοὐναντίον βουλόμενον, καὶ ἐξ
[1, 10]   τὸ τρίγωνον, καὶ ἔδωκε μὴ  ὡς   τοῦτο τὸ σχῆμα ἐφ´ οὗ
[1, 4]   τὸ μὴ τῶν ποιεῖν ὂν  ὡς   τῶν ποιεῖν τι τῇ λέξει
[1, 11]   ἣν ἂν ἔχοι καὶ μὴ  εἰδώς   τις. Ἔξεστι γὰρ πεῖραν λαβεῖν
[1, 12]   τεθνάναι καλῶς μᾶλλον ζῆν  ἡδέως   φασὶ (δεῖν, καὶ πένεσθαι δικαίως
[1, 1]   λόγων οἱ τῶν ὀνομάτων τῆς  δυνάμεως   ἄπειροι παραλογίζονται καὶ αὐτοὶ διαλεγόμενοι
[1, 1]   γένος, καὶ ὅτι τοιαύτης ἐφίενται  δυνάμεως   οὓς καλοῦμεν σοφιστάς, δῆλον. ~Πόσα
[1, 4]   λέξιν, οἱ δ´ ἔξω τῆς  λέξεως.   Ἔστι δὲ τὰ μὲν παρὰ
[1, 5]   δὲ διὰ τὸ πάρεγγυς τῆς  λέξεως   καὶ μικρὸν διαφέρειν τὸ εἶναί
[1, 4]   ὑγιαίνειν ὁμοίως τῷ σχήματι τῆς  λέξεως   λέγεται τῷ τέμνειν οἰκοδομεῖν·
[1, 5]   εἰσίν. ~Τῶν δ´ ἔξω τῆς  λέξεως   παραλογισμῶν εἴδη ἔστιν ἑπτά, ἓν
[1, 4]   δὲ παρὰ τὸ σχῆμα τῆς  λέξεως   συμβαίνουσιν ὅταν τὸ μὴ ταὐτὸ
[1, 4]   ἀμφιβολία, σύνθεσις, διαίρεσις, προσῳδία, σχῆμα  λέξεως.   Τούτου δὲ πίστις τε
[1, 7]   δ´ ὁμοιότης ἐκ τῆς  λέξεως.   Τῶν δὲ παρὰ τὸ συμβεβηκὸς
[1, 7]   σχῆμα διὰ τὴν ὁμοιότητα τῆς  λέξεως.   Χαλεπὸν γὰρ διελεῖν ποῖα ὡσαύτως
[1, 11]   ἀπὸ σοφίας φαινομένης· διὸ φαινομένης  ἀποδείξεως   ἐφίενται, καὶ τῶν λόγων τῶν
[1, 6]   μὴ διαρθροῦν ἡμᾶς τὸν τῆς  προτάσεως   λόγον. γὰρ πρότασίς ἐστιν
[1, 7]   οὐ γὰρ διακριβοῦμεν οὔτε τῆς  προτάσεως   οὔτε τοῦ συλλογισμοῦ τὸν ὅρον
[1, 10]   τοιοῦτος ἔλεγχος φαινόμενος συλλογισμὸς  ἀντιφάσεως.   Διὸ ἐν τῷ συλλογισμῷ
[1, 6]   ἀντίφασιν· γὰρ ἔλεγχος συλλογισμὸς  ἀντιφάσεως.   Εἰ οὖν μὴ ἔστι συλλογισμὸς
[1, 9]   εἷς δύο συλλογισμοὶ  ἀντιφάσεως   ἔλεγχός ἐστιν. Ἔχομεν ἄρα παρ´
[1, 8]   Εἰ οὖν οἱ παραλογισμοὶ τῆς  ἀντιφάσεως   παρὰ τὸν φαινόμενον ἔλεγχόν εἰσι,
[1, 2]   οἱ ἐκ τῶν ἐνδόξων συλλογιστικοὶ  ἀντιφάσεως,   πειραστικοὶ δ´ οἱ ἐκ τῶν
[1, 9]   ἔλεγχοι· γὰρ ἔλεγχός ἐστιν  ἀντιφάσεως   συλλογισμός, ὥστ´ εἷς
[1, 1]   κειμένων, ἔλεγχος δὲ συλλογισμὸς μετ´  ἀντιφάσεως   τοῦ συμπεράσματος. Οἱ δὲ τοῦτο
[1, 15]   εἶναι πρὸς τὸν λόγον, ἐξ  ἀποφάσεως   ἐρωτητέον ὡς τοὐναντίον βουλόμενον,
[1, 12]   γὰρ ἦν δεύτερον τῆς σοφιστικῆς  προαιρέσεως)   πρῶτον μὲν οὖν ἐκ τοῦ
[1, 5]   περὶ τὴν δόξαν ἐκ τῆς  αἰσθήσεως   ἀπάται γίνονται· πολλάκις γὰρ τὴν
[1, 12]   πυνθάνεσθαί πως καὶ διὰ τῆς  ἐρωτήσεως   συμβαίνει μάλιστα. Τὸ γὰρ (πρὸς)
[1, 1]   ἄργυρος τὰ δὲ χρυσός ἐστιν  ἀληθῶς,   τὰ δ´ ἔστι μὲν οὔ,
[1, 12]   ἡδέως φασὶ (δεῖν, καὶ πένεσθαι  δικαίως   μᾶλλον πλουτεῖν αἰσχρῶς, βούλονται
[1, 9]   μὴν καὶ οἱ ψευδεῖς ἔλεγχοι  ὁμοίως   ἂν εἶεν ἐν ἀπείροις· καθ´
[1, 14]   τοῦτο" συλλογίζονται ὡς εἰρημένου τοῦτον"  ὁμοίως   δὲ καὶ ἄλλην πτῶσιν ἀντ´
[1, 5]   τὸ δὲ κατηγορούμενον οὐχ ὑπάρχει.  Ὁμοίως   δὲ καὶ ἐν τοῖς συλλογιστικοῖς,
[1, 6]   ἀλλ´ τρίγωνον ἀπόδειξις.  Ὁμοίως   δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων.
[1, 6]   ἀνθρώπου καὶ ἑνὸς μόνου ἀνθρώπου·  ὁμοίως   δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων.
[1, 6]   τε γεγονὸς καὶ τὸ πεπερασμένον.  Ὁμοίως   δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἴσων
[1, 7]   τὸ νῦν καθόλου συγχωροῦμεν.  Ὁμοίως   δὲ καὶ ἐπὶ τῶν τὸ
[1, 5]   εἶναί τι τοῦ μὴ εἶναι.  Ὁμοίως   δὲ καὶ τὸ παρὰ τὸ
[1, 7]   λόγον, καθάπερ ἐπὶ τῶν πλείστων.  Ὁμοίως   δὲ καὶ τῶν παρὰ τὴν
[1, 7]   ταὐτὰ καὶ τῷ πράγματι συμβέβηκεν.  Ὁμοίως   δὲ καὶ τῶν παρὰ τὸ
[1, 11]   γάρ. Εἰ μὲν οὖν πάντῃ  ὁμοίως   εἶχεν ἐριστικὸς πρὸς τὸν
[1, 5]   ἀληθινός, οἷον εἴ τις δοίη  ὁμοίως   ἓν καὶ πολλὰ λέγεσθαι λευκὰ
[1, 14]   Παρὰ τὸ τὰ μὴ ὅμοια  ὁμοίως"   λεγομένοις ἐλέγχοις. Ὥσπερ γὰρ ἐκείνοις
[1, 5]   τὸ συμβεβηκὸς παραλογισμοί εἰσιν ὅταν  ὁμοίως   ὁτιοῦν ἀξιωθῇ τῷ πράγματι καὶ
[1, 15]   ῥητορικοῖς, καὶ ἐν τοῖς ἐλεγκτικοῖς  ὁμοίως   τὰ ἐναντιώματα θεωρητέον πρὸς
[1, 4]   λέξει σημαίνειν. Οἷον τὸ ὑγιαίνειν  ὁμοίως   τῷ σχήματι τῆς λέξεως λέγεται
[1, 5]   δὲ τὸ τοιοῦτον ἐν οἷς  ὁμοίως   ὑπάρχει τὰ ἀντικείμενα· δοκεῖ γὰρ
[1, 5]   μὴ ῥᾴδιον θεωρῆσαι πότερον αὐτῶν  κυρίως   ἀποδοτέον. Γίνεται δὲ τὸ τοιοῦτον
[1, 5]   πῇ λέγεσθαι καὶ μὴ  κυρίως,   ὅταν τὸ ἐν μέρει λεγόμενον
[1, 4]   λόγος τοὔνομα  κυρίως   σημαίνῃ πλείω, οἷον ἀετὸς καὶ
[1, 15]   Οὐ δεῖ δὲ τὸ συμπέρασμα  προτατικῶς   ἐρωτᾶν. Ἔνια δ´ οὐδ´ ἐρωτητέον
[1, 1]   ἔχουσιν εὖ, οἱ δὲ φαίνονται,  φυλετικῶς   φυσήσαντες καὶ ἐπισκευάσαντες αὑτούς, καὶ
[1, 15]   ἐρώτημα ποιεῖν τὸ τελευταῖον ἀλλὰ  συμπεραντικῶς   εἰπεῖν, ὡς συλλελογισμένους, οὐκ ἄρα
[1, 5]   οὐ μέλας οἴοιτ´ ἂν διειλέχθαι,  συλλογιστικῶς   τελειώσας τὴν ἐρώτησιν. Ἐπ´ ἐνίων
[1, 12]   εὐπορεῖ λόγων. Ἔστι δὲ καὶ  καλῶς   καὶ μὴ καλῶς τοῦτο ποιεῖν,
[1, 15]   λεγόμενα πρὸς οὓς ὁμολογεῖ  καλῶς   λέγειν πράττειν, ἔτι πρὸς
[1, 12]   τὰ φαινόμενα λυσιτελεῖν· οἷον τεθνάναι  καλῶς   μᾶλλον ζῆν ἡδέως φασὶ
[1, 12]   δὲ καὶ καλῶς καὶ μὴ  καλῶς   τοῦτο ποιεῖν, καθάπερ ἐλέχθη πρότερον.
[1, 10]   μήτ´ εἰδότι μήθ´ ὑπολαμβάνοντι ὅτι  ἄλλως   λέγεται· ἐπεὶ καὶ ἐν τοῖς
[1, 6]   ἑπόμενον. Ἐπισκεπτέον δὲ τοῦτο καὶ  ἄλλως.   Οἱ δὲ παρὰ τὸ τὰ
[1, 5]   ἐστι συλλογισμὸς τί ἔλεγχος  ἄλλως   παρὰ τὴν ἔλλειψιν γίνονται τοῦ
[1, 15]   τὰ ἐναντία ποιεῖσθαι τὴν φυλακήν.  Ὅλως   δὲ πάντα τὰ πρὸς τὴν
[1, 6]   τοῦτο καὶ οἱ τεχνῖται καὶ  ὅλως   οἱ ἐπιστήμονες ὑπὸ τῶν ἀνεπιστημόνων
[1, 10]   αὐτὸν ἔχειν πλείω σημαίνει.  (Ὅλως   τε ἄτοπον τὸ περὶ ἐλέγχου
[1, 13]   οὐσία, οὐκ ὄντων πρός τι  ὅλως   ὧν εἰσιν ἕξεις πάθη
[1, 5]   δὲ τὸ ἁπλῶς μὴ  ἁπλῶς   ἀλλὰ πῂ ποὺ
[1, 8]   πρὸς μὲν τὸν ἐρωτώμενον ἔσονται,  ἁπλῶς   δ´ οὐκ ἔσονται· οὐ γὰρ
[1, 5]   ὅταν πῂ λέγηται, κἂν τὸ  ἁπλῶς   δόξειεν ἀκολουθεῖν, καὶ ἐν ὅσοις
[1, 5]   ἄμφω μηδέτερον δοτέον  ἁπλῶς   εἶναι (κατηγορεῖν) οἷον, εἰ τὸ
[1, 5]   τὸ ἐν μέρει λεγόμενον ὡς  ἁπλῶς   εἰρημένον (ληφθῇ, οἷον, εἰ τὸ
[1, 6]   δόντος πῂ εἶναι λευκὸν ὡς  ἁπλῶς   εἰρημένου λαμβάνει, οὐ ποιεῖ ἔλεγχον,
[1, 8]   δ´ σοφιστικὸς ἔλεγχος οὐχ  ἁπλῶς   ἔλεγχος ἀλλὰ πρός τινα· καὶ
[1, 7]   τῶν παρὰ τὸ πῂ καὶ  ἁπλῶς   ἐν τῷ παρὰ μικρὸν
[1, 6]   ἓν καθ´ ἑνὸς ἀξιοῦσα, καὶ  ἁπλῶς   ἔσται πρότασις τοιαύτη ἐρώτησις.
[1, 5]   τὸ συμβεβηκός, δεύτερον δὲ τὸ  ἁπλῶς   μὴ ἁπλῶς ἀλλὰ πῂ
[1, 5]   εἶναί τέ τι καὶ εἶναι  ἁπλῶς.   πάλιν ὅτι τὸ ὂν
[1, 6]   πῂ οὐ λευκόν, τοῦ δ´  ἁπλῶς   λευκοῦ τὸ ἁπλῶς οὐ λευκὸν
[1, 5]   τὸ μὴ εἶναί τι καὶ  ἁπλῶς   μὴ εἶναι. Φαίνεται δὲ διὰ
[1, 5]   παρὰ τὸ πῂ καὶ τὸ  ἁπλῶς·   οἷον Ἰνδός, ὅλος μέλας
[1, 4]   συντεθὲν πλείω σημαίνῃ, κεχωρισμένον δὲ  ἁπλῶς.   Οἷον τὸ ἐπίσταται γράμματα" ἑκάτερον
[1, 6]   δὲ παρὰ τὸ πῂ καὶ  ἁπλῶς,   ὅτι οὐ τοῦ αὐτοῦ
[1, 6]   τοῦ δ´ ἁπλῶς λευκοῦ τὸ  ἁπλῶς   οὐ λευκὸν ἀπόφασις· εἰ οὖν
[1, 5]   δὲ γένεσιν. Ἀσυλλόγιστοι μὲν οὖν  ἁπλῶς   οὐκ εἰσὶν οἱ τοιοῦτοι λόγοι,
[1, 8]   ἔλεγχοι οὔτε συλλογισμοὶ ἔσονται, οὔθ´  ἁπλῶς   οὔτε πρὸς τὸν ἐρωτώμενον. Ἐὰν
[1, 5]   ἄνθρωπον. Οἱ δὲ παρὰ τὸ  ἁπλῶς   τόδε πῇ λέγεσθαι καὶ
[1, 6]   αὐτὸς ὅρος ἑνὸς μόνου καὶ  ἁπλῶς   τοῦ πράγματος, οἷον ἀνθρώπου καὶ
[1, 10]   ναί, εἰ δή τις δοίη  μηδαμῶς,   δὲ διαλεχθείη, ἆρ´ οὐ
[1, 11]   κοινὰ διαλεκτικός, δὲ τοῦτο  φαινομένως   ποιῶν σοφιστικός, καὶ συλλογισμὸς ἐριστικὸς
[1, 11]   ἔξω λέγειν. Ἐλέγχουσιν οὖν ἅπαντες·  ἀτέχνως   γὰρ μετέχουσι τούτου οὗ ἐντέχνως
[1, 11]   ἀτέχνως γὰρ μετέχουσι τούτου οὗ  ἐντέχνως   διαλεκτική ἐστι, καὶ
[1, 10]   τὸν ἀποκρινόμενον πρὸς τούτους ἔχειν  πως,   ἀλλὰ τῷ τοιονδὶ ἐρώτημα τὸν
[1, 10]   πρὸς τὴν διάνοιαν διείλεκται;  πῶς   δεῖ ἐρωτᾶν πλὴν διδόντα διαίρεσιν,
[1, 4]   μὲν ποιόν τι καὶ διακείμενόν  πως   δηλοῖ, τὸ δὲ ποιεῖν τι.
[1, 15]   μὲν οὖν αἱ ἐρωτήσεις καὶ  πῶς   ἐρωτητέον ἐν ταῖς ἀγωνιστικαῖς διατριβαῖς,
[1, 7]   τὶ πῂ τὸ  πὼς   τὸ νῦν καθόλου συγχωροῦμεν.
[1, 12]   μὲν οὖν ἐκ τοῦ πυνθάνεσθαί  πως   καὶ διὰ τῆς ἐρωτήσεως συμβαίνει
[1, 10]   δὲ μὴ νοεῖ μηδ´ οἴεται,  πῶς   οὗτος οὐ πρὸς τὴν διάνοιαν
[1, 11]   οὖσα. δ´ ἐριστικός ἐστί  πως   οὕτως ἔχων πρὸς τὸν διαλεκτικὸν
[1, 10]   ἐν τῷ τὸν ἀποκρινόμενον ἔχειν  πως   πρὸς τὰ δεδομένα. Εἶτα πρὸς
[1, 15]   δ´ οὐ μικρὸν ἐὰν ταχθῇ  πως   τὰ περὶ τὴν ἐρώτησιν πρὸς
[1, 10]   εἰσί τινες οἱ παρὰ τοὔνομα.  Ἀτόπως   μὲν γὰρ καὶ εἴρηται τὸ
[1, 7]   ποῖα ὡσαύτως καὶ ποῖα ὡς  ἑτέρως   λέγεται (σχεδὸν γὰρ τοῦτο
[1, 12]   δὲ τῶν ἐρωτημάτων ἔχει τὸ  ἀμφοτέρως   ἄδοξον εἶναι τὴν ἀπόκρισιν, οἷον
[1, 12]   κατὰ ταύτας εἰς τὰς ἀποκεκρυμμένας·  ἀμφοτέρως   γὰρ ἀναγκαῖον παράδοξα λέγειν·
[1, 12]   νόμον ἐπὶ τὴν φύσιν ἄγειν·  ἀμφοτέρως   γὰρ συμβαίνει λέγειν παράδοξα. Ἦν
[1, 12]   πένεσθαι δικαίως μᾶλλον πλουτεῖν  αἰσχρῶς,   βούλονται δὲ τἀναντία. Τὸν μὲν
[1, 9]   μιᾶς ἔστι τέχνης· ἄπειροι γὰρ  ἴσως   αἱ ἐπιστῆμαι, ὥστε δῆλον ὅτι
[1, 10]   ἐρωτῶν καὶ ἐρωτώμενος (οἷον  ἴσως   τὸ ὂν τὸ ἓν
[1, 6]   ἑπόμενον ἔλεγχος. Ἔστι δ´ οὐ  πάντως   ἀληθές, οἷον ἂν κατὰ
[1, 11]   ἐστιν· ἐκεῖ τε γὰρ οἱ  πάντως   νικᾶν προαιρούμενοι πάντων ἅπτονται, καὶ
[1, 5]   αὐτοῦ καὶ κατὰ ταὐτὸ καὶ  ὡσαύτως,   ἀλλ´ οὐχ ἅμα· διόπερ ἐστὶ
[1, 4]   μὴ γράφοντα γράφειν" καὶ τοῦθ´  ὡσαύτως,   ἄν τις συνθῇ τὸ μὴ
[1, 8]   πρός τινα· καὶ συλλογισμὸς  ὡσαύτως.   Ἂν μὲν γὰρ μὴ λάβῃ
[1, 4]   συμβαίνουσιν ὅταν τὸ μὴ ταὐτὸ  ὡσαύτως   ἑρμηνεύηται, οἷον τὸ ἄρρεν θῆλυ
[1, 1]   ὁμοιότητος, καὶ ἐπὶ τῶν λόγων  ὡσαύτως   ἔχει. Καὶ γὰρ τὴν ἕξιν
[1, 1]   αὑτούς. Ἐπί τε τῶν ἀψύχων  ὡσαύτως·   καὶ γὰρ τούτων τὰ μὲν
[1, 5]   ταὐτὸ καὶ πρὸς ταὐτὸ καὶ  ὡσαύτως   καὶ ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ.
[1, 14]   Καὶ ἐπὶ τῶν θήλεων ὀνομάτων  ὡσαύτως,   καὶ ἐπὶ τῶν λεγομένων μὲν
[1, 7]   λέξεως. Χαλεπὸν γὰρ διελεῖν ποῖα  ὡσαύτως   καὶ ποῖα ὡς ἑτέρως λέγεται
[1, 8]   μόνον τόδε, καὶ οἱ ἄλλοι  ὡσαύτως,   οὔτ´ ἔλεγχοι οὔτε συλλογισμοὶ ἔσονται,
[1, 8]   ταὐτὸ καὶ πρὸς ταὐτὸ καὶ  ὡσαύτως,   παρὰ τὸ ἐπί τι,
[1, 14]   Διόπερ καὶ ἐπὶ τῶν τοιούτων  ὡσαύτως   τὸ ἔστι" καὶ τὸ εἶναι"
[1, 12]   Ἔστι δὲ τὸ εἰς τὰ  οὕτως   ἄδοξα ἄγειν τὸ αὐτὸ τῷ
[1, 15]   ὅτι οὕτως καὶ ὅτι οὐχ  οὕτως·   ἅμα γὰρ συμβαίνει πρὸς
[1, 14]   ξύλον, σχοινίον· τὰ δὲ μὴ  οὕτως   ἄρρενος θήλεος, ὧν ἔνια
[1, 6]   τυφλά· ὅπερ ἀδύνατον. ~Ἢ δὴ  οὕτως   διαιρετέον τοὺς φαινομένους συλλογισμοὺς καὶ
[1, 7]   ἐπὶ πολλῶν φαίνεται καὶ ἀξιοῦται  οὕτως,   εἰ τόδε ἀπὸ τοῦδε μὴ
[1, 15]   συμβαίνῃ ὡδὶ δὲ μή, ὅτι  οὕτως   εἴληφεν, οἷον Κλεοφῶν ποιεῖ
[1, 11]   ἔχει καὶ ἔστιν ἀδικομαχία τις,  οὕτως   ἐν ἀντιλογίᾳ ἀδικομαχία ἐριστική
[1, 11]   Διόπερ ἐριστικὸς οὐκ ἔστιν  οὕτως   ἔχων πάντῃ ὡς ψευδογράφος·
[1, 11]   δ´ ἐριστικός ἐστί πως  οὕτως   ἔχων πρὸς τὸν διαλεκτικὸν ὡς
[1, 15]   λόγους, ἐάν τε καὶ ὅτι  οὕτως   καὶ ὅτι οὐχ οὕτως· ἅμα
[1, 5]   ἐν ἀρχῇ λαμβάνειν γίνονται μὲν  οὕτως   καὶ τοσαυταχῶς ὁσαχῶς ἐνδέχεται τὸ
[1, 6]   φαντασία γίνεται, καὶ διαιρουμένοις  οὕτως   κοινὸν ἐπὶ πᾶσι τούτοις θετέον
[1, 6]   ἐλέγχου διορισμόν· διὸ καὶ προσηγορεύθησαν  οὕτως·   παρὰ γὰρ τοῦ λόγου τὴν
[1, 10]   γὰρ οὐ δοκεῖ τὸ ἐρωτώμενον  πολλαχῶς   ἔχειν, ἀδύνατον δὲ διαιρεῖν
[1, 7]   τῷ μὴ δύνασθαι διαιρεῖν τὸ  πολλαχῶς   λεγόμενον (ἔνια γὰρ οὐκ εὔπορον
[1, 10]   ὅσοι συλλογισμοί εἰσι παρὰ τὸ  πλεοναχῶς,   τούτων εἰσί τινες οἱ παρὰ
[1, 5]   γίνονται μὲν οὕτως καὶ τοσαυταχῶς  ὁσαχῶς   ἐνδέχεται τὸ ἐξ ἀρχῆς αἰτεῖσθαι,
[1, 4]   ληφθῇ τις ἄλλος καὶ ὅτι  τοσαυταχῶς   ἂν τοῖς αὐτοῖς ὀνόμασι καὶ
[1, 5]   λαμβάνειν γίνονται μὲν οὕτως καὶ  τοσαυταχῶς   ὁσαχῶς ἐνδέχεται τὸ ἐξ ἀρχῆς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 5/11/2009