Section, chapitre
[1, 9]	ἐπιστῆμαι, ὥστε δῆλον ὅτι καὶ	αἱ	ἀποδείξεις. Ἔλεγχοι δ´ εἰσὶ καὶ
[1, 11]	εἶναι καὶ γένος ἀλλ´ οἷα	αἱ	ἀποφάσεις, τὰ δ´ οὐ τοιαῦτα
[1, 9]	ἔχομεν, καὶ τὰς λύσεις ἔχομεν·	αἱ	γὰρ τούτων ἐνστάσεις λύσεις εἰσίν.
[1, 14]	τοῦ δὲ μεταξὺ αἱ μὲν	αἱ	δ´ οὔ. Δοθέντος δὴ πολλάκις
[1, 10]	(δυάδες) αἱ μὲν ὡδὶ ἐνοῦσαι	αἱ	δὲ ὡδί. Καὶ Ἆρα τῶν
[1, 11]	καὶ μὴ τοιαύτην εἶναι οἷαι	αἱ	δεικνύουσαι. Διόπερ ὁ ἐριστικὸς οὐκ
[1, 9]	ἔστι τέχνης· ἄπειροι γὰρ ἴσως	αἱ	ἐπιστῆμαι, ὥστε δῆλον ὅτι καὶ
[1, 15]	χρηστέον. Ἐξ ὧν μὲν οὖν	αἱ	ἐρωτήσεις καὶ πῶς ἐρωτητέον ἐν
[1, 5]	ἀναγκαῖον. Ἔν τε τοῖς ῥητορικοῖς	αἱ	κατὰ τὸ σημεῖον ἀποδείξεις ἐκ
[1, 14]	πτώσεις ἅπασαι, τοῦ δὲ μεταξὺ	αἱ	μὲν αἱ δ´ οὔ. Δοθέντος
[1, 10]	τοῖς τέτταρσιν; εἰσὶ δὲ (δυάδες)	αἱ	μὲν ὡδὶ ἐνοῦσαι αἱ δὲ
[1, 10]	κωλύει τοῦτο παθεῖν; Ἆρα ἴσαι	αἱ	μονάδες ταῖς δυάσιν ἐν τοῖς
[1, 5]	εἶναι ἐξ ἀνάγκης. Ὅθεν καὶ	αἱ	περὶ τὴν δόξαν ἐκ τῆς
[1, 14]	ἄρρενος καὶ τοῦ θήλεος διαφέρουσιν	αἱ	πτώσεις ἅπασαι, τοῦ δὲ μεταξὺ
[1, 11]	περὶ πάντων ἐστί· πᾶσαι γὰρ	αἱ	τέχναι χρῶνται καὶ κοινοῖς τισιν.
[1, 10]	ἐφ´ οὗ συνεπεράνατο ὅτι δύο	ὀρθαί,	πότερον πρὸς τὴν διάνοιαν οὗτος
[1, 7]	καὶ τὸν λόγον τῷ μὴ	δύνασθαι	διαιρεῖν τὸ πολλαχῶς λεγόμενον (ἔνια
[1, 7]	τὸ συμβεβηκὸς διὰ τὸ μὴ	δύνασθαι	διακρίνειν τὸ ταὐτὸν καὶ τὸ
[1, 1]	ἐστὶ τὸ μὲν ἐν τῷ	δύνασθαι	δοῦναι λόγον, τὸ δ´ ἐν
[1, 4]	σύνθεσιν τὰ τοιάδε, οἷον τὸ	δύνασθαι	καθήμενον βαδίζειν καὶ μὴ γράφοντα
[1, 9]	ὅτι τοῦ διαλεκτικοῦ ἐστι τὸ	δύνασθαι	λαβεῖν παρ´ ὅσα γίνεται διὰ
[1, 5]	δ´ ἐλέγχειν διὰ τὸ μὴ	δύνασθαι	συνορᾶν τὸ ταὐτὸν καὶ τὸ
[1, 1]	οἶδε, τὸν δὲ ψευδόμενον ἐμφανίζειν	δύνασθαι.	Ταῦτα δ´ ἐστὶ τὸ μὲν
[1, 11]	τὸ θεωρῆσαι περὶ τούτων καὶ	δύνασθαι	ταῦτα ποιεῖν, οὐ χαλεπὸν ἰδεῖν·
[1, 4]	ἓν μόνον δυνάμενον φέρειν πολλὰ	δύνασθαι	φέρειν. Παρὰ δὲ τὴν διαίρεσιν
[1, 9]	ἐλέγχονται οἱ ἐλεγχόμενοι, οὐ δεῖ	πειρᾶσθαι	λαμβάνειν ἄνευ τῆς τῶν ὄντων
[1, 6]	οἷον εἰ λώπιον, μὴ ἱμάτιον	συλλογίσασθαι	ἀλλὰ λώπιον. Ἀληθὲς μὲν γὰρ
[1, 5]	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ τὸ	ψεύσασθαι	περί τινος. Ἔνιοι δὲ ἀπολιπόντες
[1, 7]	πράγματος) εἶτα καὶ καθ´ αὑτὸν	ἀπατᾶσθαι	συμβαίνει, (ὅταν ἐπὶ τοῦ λόγου
[1, 15]	ἐπιτέμνειν, καὶ ἀποκρινόμενον, ἂν προαισθάνηται,	προενίστασθαι	καὶ προαγορεύειν. Ἐπιχειρητέον δ´ ἐνίοτε
[1, 10]	τῷ ὀνόματι ἐφ´ ᾧ οἰόμενος	ἐρωτᾶσθαι	ὁ ἐρωτώμενος ἔδωκεν; τὸ δ´
[1, 5]	τὸ ἁπλῶς τόδε ἢ πῇ	λέγεσθαι	καὶ μὴ κυρίως, ὅταν τὸ
[1, 5]	δοίη ὁμοίως ἓν καὶ πολλὰ	λέγεσθαι	λευκὰ καὶ γυμνὰ καὶ τυφλά.
[1, 5]	ἢ ποτὲ ἢ πρός τι	λέγεσθαι,	τρίτον δὲ τὸ παρὰ τὴν
[1, 10]	τε ἄτοπον τὸ περὶ ἐλέγχου	διαλέγεσθαι	ἀλλὰ μὴ πρότερον περὶ συλλογισμοῦ·
[1, 10]	ὅτι ἕτερον (τὸ διδάσκειν τοῦ	διαλέγεσθαι,	καὶ ὅτι δεῖ τὸν μὲν
[1, 2]	Ἔστι δὴ τῶν ἐν τῷ	διαλέγεσθαι	λόγων τέτταρα γένη, διδασκαλικοὶ καὶ
[1, 1]	οὐκ ἔστιν αὐτὰ τὰ πράγματα	διαλέγεσθαι	φέροντας, ἀλλὰ τοῖς ὀνόμασιν ἀντὶ
[1, 3]	(τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ πολλάκις	ἀναγκάζεσθαι	ταὐτὸ λέγειν) ἢ τὸ μὴ
[1, 14]	πειρατέον ἐκ τῶν εἰρημένων πτώσεων	συλλογίζεσθαι.	Εἴδη μὲν οὖν ταῦτα τῶν
[1, 14]	λόγων οὐ συλλογιζόμενοι σολοικισμὸν φαίνονται	συλλογίζεσθαι,	καθάπερ ἐν τοῖς ἐλέγχοις. Εἰσὶ
[1, 8]	τῆς διαλεκτικῆς· αὕτη δὲ δύναται	συλλογίζεσθαι	ψεῦδος δι´ ἄγνοιαν τοῦ διδόντος
[1, 7]	μὴ χωρίζεται, μηδ´ ἀπὸ θατέρου	χωρίζεσθαι	θάτερον. Τῶν δὲ παρὰ τὴν
[1, 12]	σοφοῖς ἢ τῷ πατρὶ δεῖ	πείθεσθαι,	καὶ τὰ συμφέροντα πράττειν ἢ
[1, 15]	ὅτι δεῖ πάντα τῷ πατρὶ	πείθεσθαι,	Πότερον ἅπαντα δεῖ πείθεσθαι τοῖς
[1, 15]	πατρὶ πείθεσθαι, Πότερον ἅπαντα δεῖ	πείθεσθαι	τοῖς γονεῦσιν ἢ πάντ´ ἀπειθεῖν;
[1, 5]	τὸ ἑπόμενον ἔλεγχος διὰ τὸ	οἴεσθαι	ἀντιστρέφειν τὴν ἀκολούθησιν· ὅταν γὰρ
[1, 7]	σύνθεσιν καὶ διαίρεσιν τῷ μηδὲν	οἴεσθαι	διαφέρειν συντιθέμενον ἢ διαιρούμενον τὸν
[1, 4]	τὴν ἀμφιβολίαν οἱ τοιοίδε· τὸ	βούλεσθαι	λαβεῖν με τοὺς πολεμίους. Καὶ
[1, 15]	τὴν πρότασιν τοὐναντίον παραβάλλοντα (χρὴ	πυνθάνεσθαι·	οἷον, εἰ δέοι λαβεῖν ὅτι
[1, 12]	πρῶτον μὲν οὖν ἐκ τοῦ	πυνθάνεσθαί	πως καὶ διὰ τῆς ἐρωτήσεως
[1, 13]	ποιοῦντες ἐνίοτε διὰ τὸ μὴ	προσπυνθάνεσθαι	εἰ σημαίνει τι καθ´ αὑτὸ
[1, 5]	τὸ δὲ γενόμενον ἐξ ἀρχῆς	γενέσθαι·	εἰ μὴ οὖν γέγονεν, ἀρχὴν
[1, 5]	γὰρ μὴ ὄντος οὐδὲν ἂν	γενέσθαι)	τὸ δὲ γενόμενον ἐξ ἀρχῆς
[1, 12]	ζῆν ἡδέως φασὶ (δεῖν, καὶ	πένεσθαι	δικαίως μᾶλλον ἢ πλουτεῖν αἰσχρῶς,
[1, 3]	τούτων. Μάλιστα μὲν γὰρ προαιροῦνται	φαίνεσθαι	ἐλέγχοντες, δεύτερον δὲ ψευδόμενόν τι
[1, 6]	λέγειν ἐξ ἀνάγκης ἀλλὰ μὴ	φαίνεσθαι.	Ἔπειτα καὶ κατὰ τὰ μέρη
[1, 14]	καὶ ποιεῖν καὶ μὴ ποιοῦντα	φαίνεσθαι	καὶ ποιοῦντα μὴ δοκεῖν, καθάπερ,
[1, 1]	ἡ γὰρ τοιαύτη δύναμις ποιήσει	φαίνεσθαι	σοφόν, οὗ τυγχάνουσι τὴν προαίρεσιν
[1, 5]	ἐπεὶ συμβαίνει τὴν γῆν ὕσαντος	γίνεσθαι	διάβροχον, κἂν ᾖ διάβροχος, ὑπολαμβάνομεν
[1, 15]	συλλογισμός, ἢ ἔλεγχον ἢ παράδοξον	γίνεσθαι,	δόντος μὲν ἔλεγχον, μὴ δόντος
[1, 6]	ἀρχὴν ἔχειν, ἢ τὸ ἴσοις	γίνεσθαι	καὶ ταὐτὸ μέγεθος λαμβάνειν. Ὅτι
[1, 6]	ὁρισμὸν δεῖ καὶ τοῦ ἐλέγχου	γίνεσθαι,	πλὴν προσκεῖσθαι τὴν ἀντίφασιν· ὁ
[1, 5]	συμβαῖνον ἀδύνατον, δόξει παρὰ τοῦτο	γίνεσθαι	πολλάκις ὁ ἔλεγχος, οἷον ὅτι
[1, 5]	ἡ ζωὴ καὶ τὸ ζῆν	γίνεσθαι·	τοῦτο δ´ ἀδύνατον· οὐκ ἄρα
[1, 15]	κειμένου παραδόξου τὸ φαινόμενον ἀξιοῦν	ἀποκρίνεσθαι,	προκειμένου τοῦ δοκοῦντος ἐξ ἀρχῆς,
[1, 5]	ὄντος ἢ ὁμολογοῦσι τῷ μὴ	ἀποκρίνεσθαι	τὸ ἐρωτώμενον ἢ ἐλέγχεσθαι φαίνονται.
[1, 5]	χολὴν μέλι ὑπέλαβον διὰ τὸ	ἕπεσθαι	τὸ ξανθὸν χρῶμα τῷ μέλιτι·
[1, 7]	καὶ τῇ οὐσίᾳ μάλιστα δοκεῖ	παρέπεσθαι	τὸ τόδε τι καὶ τὸ
[1, 4]	εἶπεν δίδομεν δέ οἱ εὖχος	ἀρέσθαι"	ἀλλὰ τῷ ἐνυπνίῳ ἐνετέλλετο διδόναι.
[1, 6]	εἰ μέλλει ἔλεγχος ἢ συλλογισμὸς	ἔσεσθαι,	οἷον εἰ λώπιον, μὴ ἱμάτιον
[1, 15]	ποιοῦσι διττόν, ἂν μέλλῃ συμβαίνειν	ἐλεγχθήσεσθαι,	καὶ ἐρωτῶντας χρηστέον ποτὲ τούτῳ
[1, 15]	φιλονεικία· ταραττόμενοι γὰρ ἧττον δύνανται	φυλάττεσθαι	πάντες· στοιχεῖα δὲ τῆς ὀργῆς
[1, 5]	μὴ ἀποκρίνεσθαι τὸ ἐρωτώμενον ἢ	ἐλέγχεσθαι	φαίνονται. Οἷον ἆρ´ οὗτος καὶ
[1, 4]	εἶναι. Ἔτι τὸ τὸν αὐτὸν	καθῆσθαι	καὶ ἑστάναι, καὶ κάμνειν καὶ
[1, 8]	φαίνεται τοῖς ἀκούουσιν ὡς ἠρωτημένα	συλλελογίσθαι,	παρὰ τοσαῦτα κἂν τῷ ἀποκρινομένῳ
[1, 15]	τὴν ἐρώτησιν τῶν τοιούτων οὕτω	ποιεῖσθαι,	πότερόν σοι δοκεῖ; ἀνάγκη γάρ,
[1, 15]	πλείω ἢ πρὸς τὰ ἐναντία	ποιεῖσθαι	τὴν φυλακήν. Ὅλως δὲ πάντα
[1, 12]	πράττειν ἢ τὰ δίκαια, καὶ	ἀδικεῖσθαι	αἱρετώτερον ἢ βλάπτειν. Δεῖ δ´
[1, 10]	αἴτιον ἢ ἐν τῇ ἀντιφάσει	(προσκεῖσθαι	γὰρ δεῖ τὴν ἀντίφασιν) ὁτὲ
[1, 6]	καὶ τοῦ ἐλέγχου γίνεσθαι, πλὴν	προσκεῖσθαι	τὴν ἀντίφασιν· ὁ γὰρ ἔλεγχος
[1, 5]	ὁσαχῶς ἐνδέχεται τὸ ἐξ ἀρχῆς	αἰτεῖσθαι,	φαίνονται δ´ ἐλέγχειν διὰ τὸ
[1, 5]	Οἱ δὲ παρὰ τὸ μὴ	διωρίσθαι	τί ἐστι συλλογισμὸς ἢ τί
[1, 15]	δὲ καὶ πολλάκις ποιεῖ δοκεῖν	ἐληλέγχθαι	τὸ μάλιστα σοφιστικὸν συκοφάντημα τῶν
[1, 5]	καὶ οὐ μέλας οἴοιτ´ ἂν	διειλέχθαι,	συλλογιστικῶς τελειώσας τὴν ἐρώτησιν. Ἐπ´
[1, 11]	τινά, καὶ μὴ τοιαύτην εἶναι	οἷαι	αἱ δεικνύουσαι. Διόπερ ὁ ἐριστικὸς
[1, 12]	συμφέροντα πράττειν ἢ τὰ δίκαια,	καὶ	ἀδικεῖσθαι αἱρετώτερον ἢ βλάπτειν. Δεῖ
[1, 11]	κατὰ τὸ πρᾶγμα, ὥστ´ ἀπατητικὸς	καὶ	ἄδικος. Ὥσπερ γὰρ ἡ ἐν
[1, 9]	αἱ ἐπιστῆμαι, ὥστε δῆλον ὅτι	καὶ	αἱ ἀποδείξεις. Ἔλεγχοι δ´ εἰσὶ
[1, 5]	θάτερον εἶναι ἐξ ἀνάγκης. Ὅθεν	καὶ	αἱ περὶ τὴν δόξαν ἐκ
[1, 9]	αἱ ἀποδείξεις. Ἔλεγχοι δ´ εἰσὶ	καὶ	ἀληθεῖς· ὅσα γὰρ ἔστιν ἀποδεῖξαι,
[1, 6]	γὰρ ἑνὶ καὶ ταὐτῷ ταὐτὰ	καὶ	ἀλλήλοις ἀξιοῦμεν εἶναι ταὐτά· διὸ
[1, 14]	ὡς εἰρημένου τοῦτον" ὁμοίως δὲ	καὶ	ἄλλην πτῶσιν ἀντ´ ἄλλης. Ὁ
[1, 1]	ἄπειροι παραλογίζονται καὶ αὐτοὶ διαλεγόμενοι	καὶ	ἄλλων ἀκούοντες. Διὰ μὲν οὖν
[1, 6]	τὸ ἑπόμενον. Ἐπισκεπτέον δὲ τοῦτο	καὶ	ἄλλως. Οἱ δὲ παρὰ τὸ
[1, 2]	ἐκ τῶν δοκούντων τῷ ἀποκρινομένῳ	καὶ	ἀναγκαίων εἰδέναι τῷ προσποιουμένῳ ἔχειν
[1, 8]	μίαν ποιῶν παρὰ τὴν πρότασιν,	καὶ	ἀντὶ τοῦ καθ´ αὑτὸ ὁ
[1, 7]	Ἔτι καὶ ἐπὶ πολλῶν φαίνεται	καὶ	ἀξιοῦται οὕτως, εἰ τόδε ἀπὸ
[1, 7]	καὶ τῶν παρὰ τὸ πῂ	καὶ	ἁπλῶς ἐν τῷ παρὰ μικρὸν
[1, 6]	ἡ ἓν καθ´ ἑνὸς ἀξιοῦσα,	καὶ	ἁπλῶς ἔσται πρότασις ἡ τοιαύτη
[1, 5]	ταὐτὸ τὸ μὴ εἶναί τι	καὶ	ἁπλῶς μὴ εἶναι. Φαίνεται δὲ
[1, 6]	Οἱ δὲ παρὰ τὸ πῂ	καὶ	ἁπλῶς, ὅτι οὐ τοῦ αὐτοῦ
[1, 6]	γὰρ αὐτὸς ὅρος ἑνὸς μόνου	καὶ	ἁπλῶς τοῦ πράγματος, οἷον ἀνθρώπου
[1, 15]	ἢ πρὸς πάντας. Ὥσπερ τε	καὶ	ἀποκρινόμενοι πολλάκις, ὅταν ἐλέγχωνται, ποιοῦσι
[1, 15]	τὰ λοιπὰ τῶν ἐπιχειρημάτων ἐπιτέμνειν,	καὶ	ἀποκρινόμενον, ἂν προαισθάνηται, προενίστασθαι καὶ
[1, 4]	σὺ ἄρα φῂς λίθος εἶναι"	Καὶ	ἆρ´ ἔστι σιγῶντα λέγειν; διττὸν
[1, 4]	βούλεσθαι λαβεῖν με τοὺς πολεμίους.	Καὶ	ἆρ´ ὅ τις γινώσκει, τοῦτο
[1, 13]	εἰρημένον, ἡμίσεος ἡμίσεος ἡμίσεος διπλάσιον.	Καὶ	ἆρά ἐστιν ἡ ἐπιθυμία ἡδέος;
[1, 4]	γινώσκοντα σημῆναι τούτῳ τῷ λόγῳ.	Καὶ	ἆρα ὃ ὁρᾷ τις, τοῦτο
[1, 4]	κίονα, ὥστε ὁρᾷ ὁ κίων"	Καὶ	ἆρα ὃ σὺ φῂς εἶναι,
[1, 10]	ὡδὶ ἐνοῦσαι αἱ δὲ ὡδί.	Καὶ	Ἆρα τῶν ἐναντίων μία ἐπιστήμη
[1, 4]	δύο καὶ τρία, καὶ περιττὰ	καὶ	ἄρτια, καὶ τὸ μεῖζον ἴσον·
[1, 6]	αὐτὸ εἶναι λαμβάνει τὸ γεγονέναι	καὶ	ἀρχὴν ἔχειν, ἢ τὸ ἴσοις
[1, 13]	μὴ μόνον τὰ γένη ἀλλὰ	καὶ	αὐτὰ πρός τι λέγεται καὶ
[1, 1]	ὀνομάτων τῆς δυνάμεως ἄπειροι παραλογίζονται	καὶ	αὐτοὶ διαλεγόμενοι καὶ ἄλλων ἀκούοντες.
[1, 15]	ὡς δεδομένῳ χρηστέον· ἐνίοτε γὰρ	καὶ	αὐτοὶ οἴονται δεδωκέναι καὶ τοῖς
[1, 15]	ἐν τῷ Μανδροβούλῳ. Δεῖ δὲ	καὶ	ἀφισταμένους τοῦ λόγου τὰ λοιπὰ
[1, 15]	καὶ μείζω φαίνεται καὶ χείρω	καὶ	βελτίω τοῖς ἀνθρώποις. Σφόδρα δὲ
[1, 12]	τὸ ἄδοξον· ἀεὶ δὲ τοῦτο	καὶ	βούλεται ὁ ἀγωνιζόμενος. Ἔτι δ´
[1, 11]	ἐριστικός, ᾗ δὲ σοφίας, σοφιστικός·	καὶ	γὰρ ἡ σοφιστική ἐστι φαινομένη
[1, 6]	οἷον ἂν ᾖ κατὰ συμβεβηκός·	καὶ	γὰρ ἡ χιὼν καὶ ὁ
[1, 1]	ἐπὶ τῶν λόγων ὡσαύτως ἔχει.	Καὶ	γὰρ τὴν ἕξιν οἱ μὲν
[1, 4]	ὅ τις γινώσκει, τοῦτο γινώσκει;	καὶ	γὰρ τὸν γινώσκοντα καὶ τὸ
[1, 8]	οὐ ποιοῦσι δῆλον εἰ ἀγνοεῖ·	καὶ	γὰρ τὸν εἰδότα ἐμποδίζουσι τούτοις
[1, 1]	Ἐπί τε τῶν ἀψύχων ὡσαύτως·	καὶ	γὰρ τούτων τὰ μὲν ἄργυρος
[1, 11]	δ´ ὥστε φύσιν τινὰ εἶναι	καὶ	γένος ἀλλ´ οἷα αἱ ἀποφάσεις,
[1, 5]	ἓν καὶ πολλὰ λέγεσθαι λευκὰ	καὶ	γυμνὰ καὶ τυφλά. Εἰ γὰρ
[1, 8]	μὴ κατὰ τὸ πρᾶγμα ἐλέγχοντες	καὶ	δεικνύντες ἀγνοοῦντας, ὅπερ ἦν τῆς
[1, 1]	ὧν εἷς τόπος εὐφυέστατός ἐστι	καὶ	δημοσιώτατος, ὁ διὰ τῶν ὀνομάτων.
[1, 12]	οὖν ἐκ τοῦ πυνθάνεσθαί πως	καὶ	διὰ τῆς ἐρωτήσεως συμβαίνει μάλιστα.
[1, 7]	ταὐτόν) τῶν δὲ παρὰ σύνθεσιν	καὶ	διαίρεσιν τῷ μηδὲν οἴεσθαι διαφέρειν
[1, 6]	τι σημαίνειν) ἡ δὲ σύνθεσις	καὶ	διαίρεσις καὶ προσῳδία τῷ μὴ
[1, 6]	τὴν ἔλλειψιν ἡ φαντασία γίνεται,	καὶ	διαιρουμένοις οὕτως κοινὸν ἐπὶ πᾶσι
[1, 10]	διάνοιαν· οἱ δέ φασι πάντας,	καὶ	διαιροῦνται ἢ πρὸς τοὔνομα ἢ
[1, 4]	καίτοι τὸ μὲν ποιόν τι	καὶ	διακείμενόν πως δηλοῖ, τὸ δὲ
[1, 2]	διαλέγεσθαι λόγων τέτταρα γένη, διδασκαλικοὶ	καὶ	διαλεκτικοὶ καὶ πειραστικοὶ καὶ ἐριστικοί·
[1, 3]	οἱ ἐν τοῖς λόγοις ἀγωνιζόμενοι	καὶ	διαφιλονεικοῦντες. Ἔστι δὲ πέντε ταῦτα
[1, 11]	πρᾶγμα τοῦ μὴ εἰδότος, εἴπερ	καὶ	δίδωσιν, οὐκ ἐξ ὧν οἶδεν
[1, 13]	καὶ τὸ διπλάσιον τινὸς διπλάσιον,	καὶ	διπλάσιον ἡμίσεος) καὶ ὅσων ἡ
[1, 13]	τὸν λόγον εἰπεῖν, διπλάσιον δὴ	καὶ	διπλάσιον ἡμίσεος ταὐτό· εἰ ἄρα
[1, 9]	γὰρ κοινοὶ πρὸς ἅπασαν τέχνην	καὶ	δύναμιν. Καὶ τὸν μὲν καθ´
[1, 11]	διαλεκτικοῦ τὸ θεωρῆσαι περὶ τούτων	καὶ	δύνασθαι ταῦτα ποιεῖν, οὐ χαλεπὸν
[1, 10]	δοκεῖ πολλὰ σημαίνειν τὸ τρίγωνον,	καὶ	ἔδωκε μὴ ὡς τοῦτο τὸ
[1, 13]	ἄρα ἀριθμὸς ἀριθμὸς μέσον ἔχων.	Καὶ	εἰ τὸ σιμὸν κοιλότης ῥινός
[1, 5]	τὸ γενόμενον ἅπαν ἀρχὴν ἔχει,	καὶ	εἴ τι ἀρχὴν ἔχει, γέγονεν,
[1, 13]	λεχθὲν τὸ διπλάσιον ἢ οὐδέν,	καὶ	εἴ τι σημαίνει, πότερον τὸ
[1, 10]	τὴν διάνοιάν εἰσιν ἢ οὔ;	καὶ	εἴ τινι δοκεῖ πολλὰ σημαίνειν
[1, 5]	ταὐτὸ τὸ εἶναί τέ τι	καὶ	εἶναι ἁπλῶς. Ἢ πάλιν ὅτι
[1, 11]	τούτων περὶ ἁπάντων πεῖραν λαμβάνειν	καὶ	εἶναι (τέχνην τινά, καὶ μὴ
[1, 10]	παρὰ τοὔνομα. Ἀτόπως μὲν γὰρ	καὶ	εἴρηται τὸ παρὰ τοὔνομα φάναι
[1, 5]	Ἕλκοι δ´ ἄν τις τοῦτον	καὶ	εἰς τοὺς παρὰ τὴν λέξιν.
[1, 2]	εἴδη τῶν λόγων τῶν σοφιστικῶν,	καὶ	ἐκ πόσων τὸν ἀριθμὸν ἡ
[1, 9]	ὅσα γὰρ ἔστιν ἀποδεῖξαι, ἔστι	καὶ	ἐλέγξαι τὸν θέμενον τὴν ἀντίφασιν
[1, 8]	οἱ σοφιστικοὶ γένοιντ´ ἂν συλλογισμοὶ	καὶ	ἔλεγχοι. Λέγω δὲ σοφιστικὸν ἔλεγχον
[1, 1]	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ συλλογισμὸς	καὶ	ἔλεγχος ὁ μὲν ἔστιν, ὁ
[1, 1]	τὰς λεχθησομένας ἔστι καὶ συλλογισμὸς	καὶ	ἔλεγχος φαινόμενος οὐκ ὢν δέ.
[1, 6]	οὕτως διαιρετέον τοὺς φαινομένους συλλογισμοὺς	καὶ	ἐλέγχους, ἢ πάντας ἀνακτέον εἰς
[1, 5]	κἂν τὸ ἁπλῶς δόξειεν ἀκολουθεῖν,	καὶ	ἐν ὅσοις μὴ ῥᾴδιον θεωρῆσαι
[1, 10]	ὑπολαμβάνοντι ὅτι ἄλλως λέγεται· ἐπεὶ	καὶ	ἐν τοῖς διπλοῖς τί κωλύει
[1, 15]	καθάπερ καὶ ἐν τοῖς ῥητορικοῖς,	καὶ	ἐν τοῖς ἐλεγκτικοῖς ὁμοίως τὰ
[1, 15]	δ´ ὁμολογοῦντος, ἐλεγχοειδές. Ἔτι καθάπερ	καὶ	ἐν τοῖς ῥητορικοῖς, καὶ ἐν
[1, 5]	κατηγορούμενον οὐχ ὑπάρχει. Ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐν τοῖς συλλογιστικοῖς, οἷον ὁ
[1, 5]	καὶ πρὸς ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως	καὶ	ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ. Τὸν
[1, 13]	λέγεται καὶ πρὸς τὸ αὐτὸ	καὶ	ἓν ἀποδίδοται (οἷον ἥ τε
[1, 7]	τὸ ταὐτὸν καὶ τὸ ἕτερον,	καὶ	ἓν καὶ πολλά, μηδὲ τοῖς
[1, 6]	(εἰ τὰ τὸ αὐτὸ μέγεθος	καὶ	ἓν λαμβάνοντα ἴσα γίνεται, καὶ
[1, 5]	ὁ δὲ θάνατος φθορά τις	καὶ	ἐναντίον ζωῇ, ὥστε γένεσις ἡ
[1, 5]	γάρ ἐστιν ἀντίφασις τοῦ αὐτοῦ	καὶ	ἑνός, μὴ ὀνόματος ἀλλὰ πράγματος,
[1, 6]	ἁπλῶς τοῦ πράγματος, οἷον ἀνθρώπου	καὶ	ἑνὸς μόνου ἀνθρώπου· ὁμοίως δὲ
[1, 11]	πάντως νικᾶν προαιρούμενοι πάντων ἅπτονται,	καὶ	ἐνταῦθα οἱ ἐριστικοί. Οἱ μὲν
[1, 15]	ἐρωτητέον ὡς τοὐναντίον βουλόμενον, ἢ	καὶ	ἐξ ἴσου ποιοῦντα τὴν ἐρώτησιν·
[1, 5]	τὸ ξανθὸν χρῶμα τῷ μέλιτι·	καὶ	ἐπεὶ συμβαίνει τὴν γῆν ὕσαντος
[1, 7]	τοῦ συμβεβηκότος τὸ ἑπόμενον. Ἔτι	καὶ	ἐπὶ πολλῶν φαίνεται καὶ ἀξιοῦται
[1, 6]	ἑνὸς μόνου ἀνθρώπου· ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων. Εἰ οὖν
[1, 4]	τι. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων. Οἱ μὲν
[1, 1]	ὄντες δοκοῦσι, φανερόν. Ὥσπερ γὰρ	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων τοῦτο γίνεται
[1, 6]	τρίγωνον ἡ ἀπόδειξις. Ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων. Ὥστ´ εἰ
[1, 14]	οἷον ἔστι Κορίσκος" εἶναι Κορίσκον"	Καὶ	ἐπὶ τῶν θήλεων ὀνομάτων ὡσαύτως,
[1, 6]	καὶ τὸ πεπερασμένον. Ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐπὶ τῶν ἴσων γινομένων, (εἰ
[1, 4]	τ´ ἀναγκαῖον, ὃ συμβαίνει πολλάκις	καὶ	ἐπὶ τῶν κακῶν (ἔστι γὰρ
[1, 14]	ἐπὶ τῶν θήλεων ὀνομάτων ὡσαύτως,	καὶ	ἐπὶ τῶν λεγομένων μὲν σκευῶν,
[1, 1]	ἐπιστημόνων παρακρούονται, τὸν αὐτὸν τρόπον	καὶ	ἐπὶ τῶν λόγων οἱ τῶν
[1, 1]	τοῦτο γίνεται διά τινος ὁμοιότητος,	καὶ	ἐπὶ τῶν λόγων ὡσαύτως ἔχει.
[1, 1]	τὸ συμβαῖνον ἐπὶ τῶν ὀνομάτων	καὶ	ἐπὶ τῶν πραγμάτων ἡγούμεθα συμβαίνειν,
[1, 7]	νῦν καθόλου συγχωροῦμεν. Ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐπὶ τῶν τὸ ἐν ἀρχῇ
[1, 14]	τοὔνομα, κλίνη δὲ θῆλυ. Διόπερ	καὶ	ἐπὶ τῶν τοιούτων ὡσαύτως τὸ
[1, 1]	οἱ δὲ φαίνονται, φυλετικῶς φυσήσαντες	καὶ	ἐπισκευάσαντες αὑτούς, καὶ καλοὶ οἱ
[1, 7]	γὰρ ἄλλο δοκεῖ σημαίνειν ἀνιέμενος	καὶ	ἐπιτεινόμενος ὁ λόγος, ἐπ´ οὐδενὸς
[1, 2]	διδασκαλικοὶ καὶ διαλεκτικοὶ καὶ πειραστικοὶ	καὶ	ἐριστικοί· (διδασκαλικοὶ μὲν οἱ ἐκ
[1, 11]	ὁ αὐτὸς μὲν ἔσται σοφιστικὸς	καὶ	ἐριστικός, ἀλλ´ οὐ κατὰ ταὐτόν,
[1, 2]	ἄλλοις· περὶ δὲ τῶν ἀγωνιστικῶν	καὶ	ἐριστικῶν νῦν λέγωμεν. ~Πρῶτον δὴ
[1, 15]	διττόν, ἂν μέλλῃ συμβαίνειν ἐλεγχθήσεσθαι,	καὶ	ἐρωτῶντας χρηστέον ποτὲ τούτῳ πρὸς
[1, 4]	Ἔτι τὸ τὸν αὐτὸν καθῆσθαι	καὶ	ἑστάναι, καὶ κάμνειν καὶ ὑγιαίνειν.
[1, 11]	ἀγῶνι ἀδικία εἶδός τι ἔχει	καὶ	ἔστιν ἀδικομαχία τις, οὕτως ἐν
[1, 10]	(Ζήνων) ἓν οἰόμενοι εἶναι εἰρήκασι,	καὶ	ἔστιν ὁ λόγος ὅτι ἓν
[1, 10]	οἷον οἱ παρὰ τὸ συμβεβηκὸς	καὶ	ἕτεροι. Εἰ δέ τις ἀξιοῖ
[1, 4]	τὸ μεῖζον ἴσον· τοσοῦτον γὰρ	καὶ	ἔτι πρός. Ὁ γὰρ αὐτὸς
[1, 5]	οἷον ὅτι οὐκ ἔστι ψυχὴ	καὶ	ζωὴ ταὐτόν. Εἰ γὰρ φθορᾷ
[1, 9]	ὢν ἔλεγχος ἢ φαινόμενος ἔλεγχος,	καὶ	ἢ διαλεκτικὸς ἢ φαινόμενος διαλεκτικὸς
[1, 6]	οὐ τοῦ αὐτοῦ ἡ κατάφασις	καὶ	ἡ ἀπόφασις. Τοῦ γὰρ πῂ
[1, 13]	ἥ τε ὄρεξις τινὸς ὄρεξις	καὶ	ἡ ἐπιθυμία τινὸς ἐπιθυμία, καὶ
[1, 5]	οὐκ ἄρα ταὐτὸν ἡ ψυχὴ	καὶ	ἡ ζωή. Οὐ δὴ συλλελόγισται·
[1, 6]	τε ὁμωνυμία καὶ ὁ λόγος	καὶ	ἡ ὁμοιοσχημοσύνη (σύνηθες γὰρ τὸ
[1, 5]	ᾖ, καὶ τοῦδε ὄντος οἴονται	καὶ	θάτερον εἶναι ἐξ ἀνάγκης. Ὅθεν
[1, 11]	γὰρ πειραστική ἐστι διαλεκτική τις	καὶ	θεωρεῖ οὐ τὸν εἰδότα ἀλλὰ
[1, 7]	δι´ αὐτοῦ τοῦ πράγματος) εἶτα	καὶ	καθ´ αὑτὸν ἀπατᾶσθαι συμβαίνει, (ὅταν
[1, 5]	οὐκ ἀνάγκη πᾶσι τοῖς κατηγορουμένοις	καὶ	καθ´ οὗ κατηγορεῖται ταὐτὰ πάντα
[1, 1]	φυλετικῶς φυσήσαντες καὶ ἐπισκευάσαντες αὑτούς,	καὶ	καλοὶ οἱ μὲν διὰ κάλλος,
[1, 12]	ἃ εὐπορεῖ λόγων. Ἔστι δὲ	καὶ	καλῶς καὶ μὴ καλῶς τοῦτο
[1, 4]	τὸν αὐτὸν καθῆσθαι καὶ ἑστάναι,	καὶ	κάμνειν καὶ ὑγιαίνειν. Ὅσπερ γὰρ
[1, 4]	ἔκαμνε πρότερον. Πλὴν ὑγιάζετο μὲν	καὶ	κάμνων καὶ ὁ κάμνων· ὑγιαίνει
[1, 12]	οἱ δὲ σοφοὶ κατὰ φύσιν	καὶ	κατ´ ἀλήθειαν λέγουσιν. Καὶ τὰ
[1, 9]	οἷον κατὰ γεωμετρίαν ὁ γεωμετρικὸς	καὶ	κατὰ ἰατρικὴν ὁ ἰατρικός· λέγω
[1, 12]	τῷ εἰς τὴν κατὰ φύσιν	καὶ	κατὰ νόμον ὑπεναντίωσιν ἄγειν· ὁ
[1, 6]	ἀνάγκης ἀλλὰ μὴ φαίνεσθαι. Ἔπειτα	καὶ	κατὰ τὰ μέρη τοῦ διορισμοῦ.
[1, 8]	ἀντὶ τοῦ καθόλου τὴν ἀντίφασιν	καὶ	κατὰ ταὐτὸ καὶ πρὸς ταὐτὸ
[1, 5]	διπλάσιον. Ἢ εἰ τοῦ αὐτοῦ	καὶ	κατὰ ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως, ἀλλ´
[1, 12]	συμβαίνειν, παρὰ τὸ κατὰ φύσιν	καὶ	κατὰ τὸν νόμον· ἐναντία γὰρ
[1, 11]	πᾶσαι γὰρ αἱ τέχναι χρῶνται	καὶ	κοινοῖς τισιν. Διὸ πάντες καὶ
[1, 6]	καὶ μέλι, καὶ τὸ λευκὸν	καὶ	κύκνον, τὸ δὲ παρὰ τὸ
[1, 4]	κυρίως σημαίνῃ πλείω, οἷον ἀετὸς	καὶ	κύων· εἷς δὲ ὅταν εἰωθότες
[1, 5]	πρὸς δὲ τὸ προκείμενον ἀσυλλόγιστοι.	Καὶ	λανθάνει πολλάκις οὐχ ἧττον αὐτοὺς
[1, 14]	ὀνομάτων συμπίπτει σολοικίζειν· ἄνθρωπος γὰρ	καὶ	λευκὸν καὶ πρᾶγμα καὶ ὄνομά
[1, 4]	τοσαυταχῶς ἂν τοῖς αὐτοῖς ὀνόμασι	καὶ	λόγοις μὴ ταὐτὸ δηλώσαιμεν. Εἰσὶ
[1, 11]	ἀλλ´ οὐ τῶν αὐτῶν ἕνεκεν,	καὶ	λόγος ὁ αὐτὸς μὲν ἔσται
[1, 4]	ὅτε οὐ γράφει, τοῦ γράφειν)	καὶ	μανθάνει νῦν γράμματα, εἴπερ μανθάνει
[1, 15]	ἐγγὺς τῶν ἐναντίων καὶ μείω	καὶ	μείζω φαίνεται καὶ χείρω καὶ
[1, 15]	παρατιθεμένων γὰρ ἐγγὺς τῶν ἐναντίων	καὶ	μείω καὶ μείζω φαίνεται καὶ
[1, 6]	οἷον ταὐτὸ εἶναι τὸ ξανθὸν	καὶ	μέλι, καὶ τὸ λευκὸν καὶ
[1, 14]	οὖν ταῦτα τῶν ἀγωνιστικῶν λόγων	καὶ	μέρη τῶν εἰδῶν καὶ τρόποι
[1, 4]	ὡς δυνατὸν τὸ καθήμενον βαδίζειν"	(καὶ	μὴ γράφοντα γράφειν" καὶ τοῦθ´
[1, 4]	οἷον τὸ δύνασθαι καθήμενον βαδίζειν	καὶ	μὴ γράφοντα γράφειν (οὐ γὰρ
[1, 1]	εἶναι σοφοῖς ἢ τὸ εἶναι	καὶ	μὴ δοκεῖν (ἔστι γὰρ ἡ
[1, 1]	δοκεῖν ποιεῖν, μᾶλλον ἢ ποιεῖν	καὶ	μὴ δοκεῖν. Ἔστι δ´ ὡς
[1, 11]	γεωμετρία, ἀλλ´ ἣν ἂν ἔχοι	καὶ	μὴ εἰδώς τις. Ἔξεστι γὰρ
[1, 12]	λόγων. Ἔστι δὲ καὶ καλῶς	καὶ	μὴ καλῶς τοῦτο ποιεῖν, καθάπερ
[1, 5]	ἁπλῶς τόδε ἢ πῇ λέγεσθαι	καὶ	μὴ κυρίως, ὅταν τὸ ἐν
[1, 11]	ἐστιν, εἰ δ´ ἐδείκνυεν, εἰ	καὶ	μὴ πάντα, ἀλλὰ τά γε
[1, 10]	οἱ φαινόμενοι ἔλεγχοι. Εἰσὶ γὰρ	καὶ	μὴ παρὰ τὴν λέξιν φαινόμενοι
[1, 14]	ἔστι δὲ τοῦτο καὶ ποιεῖν	καὶ	μὴ ποιοῦντα φαίνεσθαι καὶ ποιοῦντα
[1, 11]	λαμβάνειν καὶ εἶναι (τέχνην τινά,	καὶ	μὴ τοιαύτην εἶναι οἷαι αἱ
[1, 5]	διὰ τὸ πάρεγγυς τῆς λέξεως	καὶ	μικρὸν διαφέρειν τὸ εἶναί τι
[1, 12]	νόμον· ἐναντία γὰρ εἶναι φύσιν	καὶ	νόμον, καὶ τὴν δικαιοσύνην κατὰ
[1, 10]	τὸ ἓν πολλὰ σημαίνει, ἀλλὰ	καὶ	ὁ ἀποκρινόμενος καὶ ὁ ἐρωτῶν
[1, 6]	προτάσεων, ὁ δ´ ἔλεγχος συλλογισμός,	καὶ	ὁ ἔλεγχος ἔσται ἐκ προτάσεων.
[1, 10]	ἓν σημαίνειν— καὶ ὁ ἐρωτῶν	καὶ	ὁ ἐρωτώμενος (οἷον ἴσως τὸ
[1, 10]	σημαίνει, ἀλλὰ καὶ ὁ ἀποκρινόμενος	καὶ	ὁ ἐρωτῶν (Ζήνων) ἓν οἰόμενοι
[1, 10]	τοῦ ὀνόματος οἴοιντο ἓν σημαίνειν—	καὶ	ὁ ἐρωτῶν καὶ ὁ ἐρωτώμενος
[1, 12]	τοῦ ποιεῖν παράδοξα λέγειν, ὥσπερ	καὶ	ὁ Καλλικλῆς ἐν τῷ Γοργίᾳ
[1, 4]	Πλὴν ὑγιάζετο μὲν καὶ κάμνων	καὶ	ὁ κάμνων· ὑγιαίνει δ´ οὐ
[1, 11]	τῶνδε φαινόμενος συλλογισμὸς ἐριστικὸς λόγος,	καὶ	ὁ κατὰ τὸ πρᾶγμα φαινόμενος
[1, 6]	συμβεβηκός· καὶ γὰρ ἡ χιὼν	καὶ	ὁ κύκνος τῷ λευκῷ ταὐτόν.
[1, 6]	διττόν, οἷον ἥ τε ὁμωνυμία	καὶ	ὁ λόγος καὶ ἡ ὁμοιοσχημοσύνη
[1, 8]	παρὰ τὸ ὁμώνυμον ἓν σημαίνειν	καὶ	ὁ παρὰ τὴν ὁμοιοσχημοσύνην τὸ
[1, 6]	ἀγνοίᾳ τοῦ ἐλέγχου, φανερὸν ὅτι	καὶ	ὁ παρὰ τὸ ἑπόμενον. Ἐπισκεπτέον
[1, 14]	Πρωταγόρας ἔλεγεν, εἰ ὁ μῆνις"	καὶ	ὁ πήληξ" ἄρρενά ἐστιν· ὁ
[1, 1]	φαινομένη σοφία οὖσα δ´ οὔ,	καὶ	ὁ σοφιστὴς χρηματιστὴς ἀπὸ φαινομένης
[1, 8]	ἁπλῶς ἔλεγχος ἀλλὰ πρός τινα·	καὶ	ὁ συλλογισμὸς ὡσαύτως. Ἂν μὲν
[1, 8]	λόγον (ὁ εἰς τὸ ἀδύνατον)	καὶ	ὁ τὰς δύο ἐρωτήσεις μίαν
[1, 11]	οὗ ἐντέχνως ἡ διαλεκτική ἐστι,	καὶ	ὁ τέχνῃ συλλογιστικῇ πειραστικὸς διαλεκτικός.
[1, 8]	ψευδῶν εἴησαν συλλογισμοὶ παρ´ ὅσα	καὶ	ὁ φαινόμενος ἔλεγχος. Ὁ δὲ
[1, 11]	τῶν αὐτῶν τῷ διαλεκτικῷ παραλογίζεται,	καὶ	ὁ ψευδογράφος τῷ γεωμέτρῃ. Ἀλλ´
[1, 8]	τὴν ὁμοιοσχημοσύνην τὸ μόνον τόδε,	καὶ	οἱ ἄλλοι ὡσαύτως, οὔτ´ ἔλεγχοι
[1, 12]	ἐν τῷ Γοργίᾳ γέγραπται λέγων,	καὶ	οἱ ἀρχαῖοι δὲ πάντες ᾤοντο
[1, 11]	καὶ κοινοῖς τισιν. Διὸ πάντες	καὶ	οἱ ἰδιῶται τρόπον τινὰ χρῶνται
[1, 12]	Ὥστε δῆλον ὅτι κἀκεῖνοι, καθάπερ	καὶ	οἱ νῦν, ἢ ἐλέγξαι ἢ
[1, 11]	αὐτῶν μὲν (εἴσιν) οἱ φιλέριδες	καὶ	οἱ σοφισταί, ἀλλ´ οὐ τῶν
[1, 6]	συμβεβηκὸς ἔλεγχος. Ἀλλὰ παρὰ τοῦτο	καὶ	οἱ τεχνῖται καὶ ὅλως οἱ
[1, 9]	τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	οἱ ψευδεῖς ἔλεγχοι ὁμοίως ἂν
[1, 6]	παρὰ τοῦτο καὶ οἱ τεχνῖται	καὶ	ὅλως οἱ ἐπιστήμονες ὑπὸ τῶν
[1, 4]	ἄλλον. Ἡ μὲν οὖν ἀμφιβολία	καὶ	ὁμωνυμία παρὰ τούτους τοὺς τρόπους
[1, 14]	γὰρ καὶ λευκὸν καὶ πρᾶγμα	καὶ	ὄνομά ἐστιν. Φανερὸν οὖν ὅτι
[1, 5]	ἑνός, μὴ ὀνόματος ἀλλὰ πράγματος,	καὶ	ὀνόματος μὴ συνωνύμου ἀλλὰ τοῦ
[1, 11]	γὰρ διὰ τί ἀπατητικός ἐστι)	καὶ	ὅσοι μὴ ὄντες κατὰ τὴν
[1, 7]	ἀρχῇ λαμβανόντων καὶ τῶν ἀναιτίων	καὶ	ὅσοι τὰ πλείω ἐρωτήματα ὡς
[1, 4]	ὑγιαίνειν. Ὅσπερ γὰρ ἀνίστατο, ἕστηκεν,	καὶ	ὅσπερ (ὑγιάζετο, ὑγιαίνει· ἀνίστατο δ´
[1, 13]	τινὸς διπλάσιον, καὶ διπλάσιον ἡμίσεος)	καὶ	ὅσων ἡ οὐσία, οὐκ ὄντων
[1, 14]	οἱ φαινόμενοι σολοικισμοὶ παρὰ τόδε,	(καὶ)	ὅταν ἡ πτῶσις μήτε ἄρρεν
[1, 10]	ἕτερον (τὸ διδάσκειν τοῦ διαλέγεσθαι,	καὶ	ὅτι δεῖ τὸν μὲν διδάσκοντα
[1, 5]	οὖν ῥᾴδιον ἰδεῖν ὅτι πλείω	καὶ	ὅτι οὐ δοτέον μίαν ἀπόκρισιν,
[1, 15]	τις ἔχῃ λόγους, ἐάν τε	καὶ	ὅτι οὕτως καὶ ὅτι οὐχ
[1, 15]	ἐάν τε καὶ ὅτι οὕτως	καὶ	ὅτι οὐχ οὕτως· ἅμα γὰρ
[1, 1]	ἔστι τι τοιοῦτον λόγων γένος,	καὶ	ὅτι τοιαύτης ἐφίενται δυνάμεως οὓς
[1, 4]	ἄν τε ληφθῇ τις ἄλλος	καὶ	ὅτι τοσαυταχῶς ἂν τοῖς αὐτοῖς
[1, 5]	τὸ αὐτὸ τοῦ αὐτοῦ διπλάσιον	καὶ	οὐ διπλάσιον, ἀλλ´ οὐ κατὰ
[1, 5]	ἐλέγχειν, οἷον ὅτι ταὐτὸ διπλάσιον	καὶ	οὐ διπλάσιον· τὰ γὰρ δύο
[1, 5]	ἐστι τοὺς ὀδόντας· λευκὸς ἄρα	καὶ	οὐ λευκός ἐστιν. Ἢ εἰ
[1, 5]	οὖν ταύτῃ λευκός, ὅτι μέλας	καὶ	οὐ μέλας οἴοιτ´ ἂν διειλέχθαι,
[1, 2]	τῶν οἰκείων ἀρχῶν ἑκάστου μαθήματος	καὶ	οὐκ ἐκ τῶν τοῦ ἀποκρινομένου
[1, 6]	ἓν καθ´ ἑνός, φανερὸν ὅτι	καὶ	οὗτος ἐν τῇ τοῦ ἐλέγχου
[1, 5]	ἐλέγχεσθαι φαίνονται. Οἷον ἆρ´ οὗτος	καὶ	οὗτός ἐστιν ἄνθρωπος; ὥστ´ ἄν
[1, 13]	διπλάσιον, ἔσται ἡμίσεος ἡμίσεος διπλάσιον.	Καὶ	πάλιν ἂν ἀντὶ τοῦ διπλάσιον"
[1, 6]	οὐκ ἦν ἐν τοῖς ἀναιτίοις·	καὶ	πάλιν μὴ ἐναριθμουμένου τοῦ ἐξ
[1, 4]	ἐπιστήμῃ καὶ τὸ λαμβάνειν ἐπιστήμην.	Καὶ	πάλιν ὅτι τὰ κακὰ ἀγαθά·
[1, 8]	γίνονται οἱ φαινόμενοι συλλογισμοί, ἔχομεν	καὶ	παρ´ ὁπόσα οἱ σοφιστικοὶ γένοιντ´
[1, 5]	μὲν οὖν παρὰ τὸ ἑπόμενον	καὶ	παρὰ τὸ μὴ αἴτιον λόγοι
[1, 8]	ἓν σημαῖνον εἰλήφασιν ἀλλὰ φαινόμενον,	καὶ	παρὰ τοῦδε. ~Παρὰ πόσα δ´
[1, 3]	τὸν ἀριθμόν, ἔλεγχος καὶ ψεῦδος	καὶ	παράδοξον καὶ σολοικισμὸς καὶ πέμπτον
[1, 11]	τὴν ἔνστασιν. Ἡ δ´ αὐτὴ	καὶ	πειραστική· οὐδὲ γὰρ ἡ πειραστικὴ
[1, 11]	τρόπον τινὰ χρῶνται τῇ διαλεκτικῇ	καὶ	πειραστικῇ· πάντες γὰρ μέχρι τινὸς
[1, 2]	τέτταρα γένη, διδασκαλικοὶ καὶ διαλεκτικοὶ	καὶ	πειραστικοὶ καὶ ἐριστικοί· (διδασκαλικοὶ μὲν
[1, 2]	εἴρηται, περὶ δὲ τῶν διαλεκτικῶν	καὶ	πειραστικῶν ἐν ἄλλοις· περὶ δὲ
[1, 3]	ψεῦδος καὶ παράδοξον καὶ σολοικισμὸς	καὶ	πέμπτον τὸ ποιῆσαι ἀδολεσχῆσαι τὸν
[1, 12]	ἢ ζῆν ἡδέως φασὶ (δεῖν,	καὶ	πένεσθαι δικαίως μᾶλλον ἢ πλουτεῖν
[1, 11]	ἅπασαν ἔχει ταύτην τὴν θεωρίαν.	Καὶ	περὶ μὲν τῶν ἐλέγχων εἴρηται
[1, 11]	ἡ πειραστικὴ ἐπιστήμη ἐστίν. Διὸ	καὶ	περὶ πάντων ἐστί· πᾶσαι γὰρ
[1, 10]	ἔλεγχος συλλογισμός ἐστιν, ὥστε χρὴ	καὶ	περὶ συλλογισμοῦ πρότερον ἢ περὶ
[1, 2]	μέρη τυγχάνει τῆς πραγματείας ὄντα,	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων τῶν συντελούντων
[1, 4]	πέντ´ ἐστὶ δύο καὶ τρία,	καὶ	περιττὰ καὶ ἄρτια, καὶ τὸ
[1, 7]	Χαλεπὸν γὰρ διελεῖν ποῖα ὡσαύτως	καὶ	ποῖα ὡς ἑτέρως λέγεται (σχεδὸν
[1, 14]	εἴρηται πρότερον· ἔστι δὲ τοῦτο	καὶ	ποιεῖν καὶ μὴ ποιοῦντα φαίνεσθαι
[1, 4]	λόγον, ἐν δὲ τοῖς γεγραμμένοις	καὶ	ποιήμασι μᾶλλον. Οἷον καὶ τὸν
[1, 14]	ποιεῖν καὶ μὴ ποιοῦντα φαίνεσθαι	καὶ	ποιοῦντα μὴ δοκεῖν, καθάπερ, ὃ
[1, 5]	εἴ τις δοίη ὁμοίως ἓν	καὶ	πολλὰ λέγεσθαι λευκὰ καὶ γυμνὰ
[1, 7]	καὶ τὸ ἕτερον, καὶ ἓν	καὶ	πολλά, μηδὲ τοῖς ποίοις τῶν
[1, 15]	βελτίω τοῖς ἀνθρώποις. Σφόδρα δὲ	καὶ	πολλάκις ποιεῖ δοκεῖν ἐληλέγχθαι τὸ
[1, 2]	ἀριθμὸν ἡ δύναμις αὕτη συνέστηκε,	καὶ	πόσα μέρη τυγχάνει τῆς πραγματείας
[1, 14]	σολοικίζειν· ἄνθρωπος γὰρ καὶ λευκὸν	καὶ	πρᾶγμα καὶ ὄνομά ἐστιν. Φανερὸν
[1, 15]	καὶ ἀποκρινόμενον, ἂν προαισθάνηται, προενίστασθαι	καὶ	προαγορεύειν. Ἐπιχειρητέον δ´ ἐνίοτε καὶ
[1, 15]	καὶ προαγορεύειν. Ἐπιχειρητέον δ´ ἐνίοτε	καὶ	πρὸς ἄλλα τοῦ εἰρημένου, ἐκεῖνο
[1, 5]	τοῦ ἐν ἀρχῇ) κατὰ ταὐτὸ	καὶ	πρὸς ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως καὶ
[1, 8]	τὴν ἀντίφασιν καὶ κατὰ ταὐτὸ	καὶ	πρὸς ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως, παρὰ
[1, 10]	ἐστὶ λόγους τὸ πρὸς τοὔνομα	καὶ	πρὸς τὴν διάνοιαν ὅσοι πλείω
[1, 13]	καὶ αὐτὰ πρός τι λέγεται	καὶ	πρὸς τὸ αὐτὸ καὶ ἓν
[1, 10]	τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτό ἐστι	καὶ	πρὸς τοὔνομα· τὸ δὲ πρὸς
[1, 15]	τὴν κρύψιν λεχθέντα πρότερον χρήσιμα	καὶ	πρὸς τοὺς ἀγωνιστικοὺς λόγους· ἡ
[1, 6]	τὸν τοῦ ἐλέγχου διορισμόν· διὸ	καὶ	προσηγορεύθησαν οὕτως· παρὰ γὰρ τοῦ
[1, 11]	τὸν εἰδότα ἀλλὰ τὸν ἀγνοοῦντα	καὶ	προσποιούμενον. Ὁ μὲν οὖν κατὰ
[1, 6]	ἡ δὲ σύνθεσις καὶ διαίρεσις	καὶ	προσῳδία τῷ μὴ τὸν αὐτὸν
[1, 15]	ὧν μὲν οὖν αἱ ἐρωτήσεις	καὶ	πῶς ἐρωτητέον ἐν ταῖς ἀγωνιστικαῖς
[1, 13]	τὸ ὄνομα ταὐτὸ εἶναι, ταὐτὸ	καὶ	σημαίνειν. ~Σολοικισμὸς δ´ οἷον μέν
[1, 3]	ἔλεγχος καὶ ψεῦδος καὶ παράδοξον	καὶ	σολοικισμὸς καὶ πέμπτον τὸ ποιῆσαι
[1, 11]	ποιῶν σοφιστικός, καὶ συλλογισμὸς ἐριστικὸς	καὶ	σοφιστικός ἐστιν εἷς μὲν ὁ
[1, 4]	Ὁ γὰρ αὐτὸς λόγος διῃρημένος	καὶ	συγκείμενος οὐκ ἀεὶ ταὐτὸ σημαίνειν
[1, 8]	Οἱ δὲ σοφιστικοὶ ἔλεγχοι, ἂν	καὶ	συλλογίζωνται τὴν ἀντίφασιν, οὐ ποιοῦσι
[1, 8]	ἔλεγχοι. Λέγω δὲ σοφιστικὸν ἔλεγχον	καὶ	συλλογισμὸν οὐ μόνον τὸν φαινόμενον
[1, 4]	ἥ τε διὰ τῆς ἐπαγωγῆς	καὶ	συλλογισμός, ἄν τε ληφθῇ τις
[1, 11]	δὲ τοῦτο φαινομένως ποιῶν σοφιστικός,	καὶ	συλλογισμὸς ἐριστικὸς καὶ σοφιστικός ἐστιν
[1, 1]	χρυσᾶ. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	καὶ	συλλογισμὸς καὶ ἔλεγχος ὁ μὲν
[1, 1]	αἰτίαν καὶ τὰς λεχθησομένας ἔστι	καὶ	συλλογισμὸς καὶ ἔλεγχος φαινόμενος οὐκ
[1, 11]	ἐριστικός, ὅτι ἐκ τῶν ἀρχῶν	καὶ	συμπερασμάτων (τῶν ὑπὸ τὴν τέχνην
[1, 4]	σημαίνει ἂν διελών τις εἴπῃ	καὶ	συνθεὶς ὡς δυνατὸν τὸ καθήμενον
[1, 6]	καὶ ἓν λαμβάνοντα ἴσα γίνεται,	καὶ	τὰ ἴσα γινόμενα ἓν μέγεθος
[1, 1]	αἴσθησιν, οἷον τὰ μὲν λιθαργύρινα	καὶ	τὰ καττιτέρινα ἀργυρᾶ, τὰ δὲ
[1, 12]	φύσιν καὶ κατ´ ἀλήθειαν λέγουσιν.	Καὶ	τὰ μὲν παράδοξα ἐκ τούτων
[1, 12]	ἢ τῷ πατρὶ δεῖ πείθεσθαι,	καὶ	τὰ συμφέροντα πράττειν ἢ τὰ
[1, 12]	ἄγειν εἰς τὰ τοῖς πολλοῖς	καὶ	τὰ τοῖς σοφοῖς ἐναντία— ἐὰν
[1, 9]	παρὰ τὰς ἐν γεωμετρίᾳ ἀρχὰς	καὶ	τὰ τούτων συμπεράσματα, οἱ δὲ
[1, 4]	(ἔστι γὰρ κακόν τι ἀναγκαῖον)	καὶ	τἀγαθὰ δὲ δέοντά φαμεν εἶναι.
[1, 4]	πάσχον ἢ τὸ διακείμενον ποιοῦν,	καὶ	τἆλλα δ´ ὡς διῄρηται πρότερον·
[1, 1]	μὲν οὖν ταύτην τὴν αἰτίαν	καὶ	τὰς λεχθησομένας ἔστι καὶ συλλογισμὸς
[1, 9]	τοιοῦτοι. Εἰ δὲ τοῦτ´ ἔχομεν,	καὶ	τὰς λύσεις ἔχομεν· αἱ γὰρ
[1, 11]	πάντα, ἀλλὰ τά γε πρῶτα	καὶ	τὰς οἰκείας ἀρχὰς οὐκ ἂν
[1, 6]	ἔχειν, ἢ τὸ ἴσοις γίνεσθαι	καὶ	ταὐτὸ μέγεθος λαμβάνειν. Ὅτι γὰρ
[1, 6]	ἐν πλείοσιν· τὰ γὰρ ἑνὶ	καὶ	ταὐτῷ ταὐτὰ καὶ ἀλλήλοις ἀξιοῦμεν
[1, 11]	Βρύσων ἐτετραγώνιζε τὸν κύκλον, εἰ	καὶ	τετραγωνίζεται ὁ κύκλος, ἀλλ´ ὅτι
[1, 7]	ἓν ὑπακούομεν· τῷ γὰρ ἑνὶ	καὶ	τῇ οὐσίᾳ μάλιστα δοκεῖ παρέπεσθαι
[1, 5]	Εἰ γὰρ φθορᾷ γένεσις ἐναντίον,	καὶ	τῇ τινὶ φθορᾷ ἔσται τὶς
[1, 4]	τρόποι τῶν παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν	καὶ	τὴν ἀμφιβολίαν· εἷς μὲν ὅταν
[1, 12]	γὰρ εἶναι φύσιν καὶ νόμον,	καὶ	τὴν δικαιοσύνην κατὰ νόμον μὲν
[1, 15]	προκειμένου τοῦ δοκοῦντος ἐξ ἀρχῆς,	καὶ	τὴν ἐρώτησιν τῶν τοιούτων οὕτω
[1, 11]	ἴσασι τὸ δυνατὸν ἐν ἑκάστῳ	καὶ	τὸ ἀδύνατον· ἁρμόσει γάρ. Ἢ
[1, 6]	τὸ λαμβάνειν τὸ ἐν ἀρχῇ	καὶ	τὸ ἀναίτιον ὡς αἴτιον τιθέναι
[1, 5]	καὶ τὸ παρὰ τὸ πῂ	καὶ	τὸ ἁπλῶς· οἷον ὁ Ἰνδός,
[1, 4]	γινώσκει; καὶ γὰρ τὸν γινώσκοντα	καὶ	τὸ γινωσκόμενον ἐνδέχεται ὡς γινώσκοντα
[1, 4]	ἕν τι σημαίνει, τὸ ἐπίσταται"	καὶ	τὸ γράμματα" ἄμφω δὲ πλείω,
[1, 13]	καὶ ἡ ἐπιθυμία τινὸς ἐπιθυμία,	καὶ	τὸ διπλάσιον τινὸς διπλάσιον, καὶ
[1, 14]	τῶν τοιούτων ὡσαύτως τὸ ἔστι"	καὶ	τὸ εἶναι" διοίσει. Καὶ τρόπον
[1, 7]	μὴ δύνασθαι διακρίνειν τὸ ταὐτὸν	καὶ	τὸ ἕτερον, καὶ ἓν καὶ
[1, 5]	μὴ δύνασθαι συνορᾶν τὸ ταὐτὸν	καὶ	τὸ ἕτερον. (Ὁ δὲ παρὰ
[1, 6]	γὰρ τὸ γεγονὸς ἔχει ἀρχήν,	καὶ	τὸ ἔχον ἀρχὴν γεγονέναι ἀξιοῖ,
[1, 5]	ζωῇ, ὥστε γένεσις ἡ ζωὴ	καὶ	τὸ ζῆν γίνεσθαι· τοῦτο δ´
[1, 15]	τὸ καὶ τό" Σοφιστικὸν δὲ	καὶ	τὸ κειμένου παραδόξου τὸ φαινόμενον
[1, 4]	τε ξυνιέναι χρώμενον τῇ ἐπιστήμῃ	καὶ	τὸ λαμβάνειν ἐπιστήμην. Καὶ πάλιν
[1, 6]	εἶναι τὸ ξανθὸν καὶ μέλι,	καὶ	τὸ λευκὸν καὶ κύκνον, τὸ
[1, 4]	τρία, καὶ περιττὰ καὶ ἄρτια,	καὶ	τὸ μεῖζον ἴσον· τοσοῦτον γὰρ
[1, 5]	τὸ εἶναί τι τοῦ εἶναι,	καὶ	τὸ μὴ εἶναί τι τοῦ
[1, 14]	Ὅσα γὰρ (εἰς τὸ ο	καὶ	τὸ ν τελευτᾷ, ταῦτα μόνα
[1, 7]	δοκεῖ παρέπεσθαι τὸ τόδε τι	καὶ	τὸ ὄν. Διὸ καὶ τῶν
[1, 7]	εὔπορον διελεῖν, οἷον τὸ ἓν	καὶ	τὸ ὂν καὶ τὸ ταὐτόν)
[1, 5]	τοῦ μὴ εἶναι. Ὁμοίως δὲ	καὶ	τὸ παρὰ τὸ πῂ καὶ
[1, 15]	φανερὸν ἑαυτὸν ποιεῖν βουλόμενον ἀδικεῖν	καὶ	τὸ παράπαν ἀναισχυντεῖν. Ἔτι τὸ
[1, 4]	ς´ ἔθηκα δοῦλον ὄντ´ ἐλεύθερον"	καὶ	τὸ πεντήκοντ´ ἀνδρῶν ἑκατὸν λίπε
[1, 6]	ἀρχὴν ἔχειν, τό τε γεγονὸς	καὶ	τὸ πεπερασμένον. Ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 4]	προσῳδίᾳ, λέγοντες τὸ ου" ὀξύτερον.	Καὶ	τὸ περὶ τὸ ἐνύπνιον τοῦ
[1, 15]	τοῖς γονεῦσιν ἢ πάντ´ ἀπειθεῖν;	καὶ	Τὸ πολλάκις πολλά, πότερον πολλὰ
[1, 6]	Ἔδει δὲ καὶ τοῦτο, καθάπερ	καὶ	τὸ πρᾶγμα ταὐτόν, εἰ μέλλει
[1, 4]	ἔστι σιγῶντα λέγειν; διττὸν γὰρ	καὶ	τὸ σιγῶντα λέγειν, τό τε
[1, 15]	ὡς συλλελογισμένους, οὐκ ἄρα τὸ	καὶ	τό" Σοφιστικὸν δὲ καὶ τὸ
[1, 12]	ὡρισμένον ᾖ πρὸς ὃ διαλέγεται,	καὶ	τὸ τὰ δοκοῦντα λέγειν ἀξιοῦν,
[1, 4]	τό τε τὸν λέγοντα σιγᾶν	καὶ	τὸ τὰ λεγόμενα. Εἰσὶ δὲ
[1, 7]	τὸ ἓν καὶ τὸ ὂν	καὶ	τὸ ταὐτόν) τῶν δὲ παρὰ
[1, 8]	αὑτὸ ὁ παρὰ τὸ συμβεβηκός,	καὶ	τὸ τούτου μόριον, ὁ παρὰ
[1, 1]	τὰ μὲν γὰρ ὀνόματα πεπέρανται	καὶ	τὸ τῶν λόγων πλῆθος, τὰ
[1, 8]	ἅμα συμβαίνει προσερωτᾶν τὸ ἐνδεὲς	καὶ	τὸ ψεῦδος ἐμφανίζειν, οἷον ἐν
[1, 5]	χρόνῳ. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	καὶ	τὸ ψεύσασθαι περί τινος. Ἔνιοι
[1, 15]	γὰρ καὶ αὐτοὶ οἴονται δεδωκέναι	καὶ	τοῖς ἀκούουσι φαίνονται διὰ τὴν
[1, 5]	οὐδ´ εἰ ὁ πυρέττων θερμός,	καὶ	τὸν θερμὸν ἀνάγκη πυρέττειν. Ὁ
[1, 12]	δὲ τοῦ ψευδόμενόν τι δεῖξαι	καὶ	τὸν λόγον εἰς ἄδοξόν τι
[1, 7]	τῶν μὲν παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν	καὶ	τὸν λόγον τῷ μὴ δύνασθαι
[1, 9]	πρὸς ἅπασαν τέχνην καὶ δύναμιν.	Καὶ	τὸν μὲν καθ´ ἑκάστην ἐπιστήμην
[1, 11]	ἐριστικός, ὁ δὲ Βρύσωνος ἐριστικός·	καὶ	τὸν μὲν οὐκ ἔστι μετενεγκεῖν
[1, 11]	τις. Ἔξεστι γὰρ πεῖραν λαβεῖν	καὶ	τὸν μὴ εἰδότα τὸ πρᾶγμα
[1, 4]	γεγραμμένοις καὶ ποιήμασι μᾶλλον. Οἷον	καὶ	τὸν Ὅμηρον ἔνιοι διορθοῦνται πρὸς
[1, 8]	ἔλεγχον μὴ ὄντα δέ, ἀλλὰ	καὶ	τὸν ὄντα μὲν φαινόμενον δὲ
[1, 8]	ἐν τοῖς παρὰ τὴν λέξιν	καὶ	τὸν σολοικισμόν. Εἰ οὖν οἱ
[1, 5]	ἀρχῇ λαμβάνειν γίνονται μὲν οὕτως	καὶ	τοσαυταχῶς ὁσαχῶς ἐνδέχεται τὸ ἐξ
[1, 6]	Τὸν αὐτὸν γὰρ ὁρισμὸν δεῖ	καὶ	τοῦ ἐλέγχου γίνεσθαι, πλὴν προσκεῖσθαι
[1, 14]	Κορίσκος" Τοῦ μὲν οὖν ἄρρενος	καὶ	τοῦ θήλεος διαφέρουσιν αἱ πτώσεις
[1, 1]	οὔσης) δῆλον ὅτι ἀναγκαῖον τούτοις	καὶ	τοῦ σοφοῦ ἔργον δοκεῖν ποιεῖν,
[1, 5]	ὄντος ἐξ ἀνάγκης τόδε ᾖ,	καὶ	τοῦδε ὄντος οἴονται καὶ θάτερον
[1, 4]	βαδίζειν" (καὶ μὴ γράφοντα γράφειν"	καὶ	τοῦθ´ ὡσαύτως, ἄν τις συνθῇ
[1, 1]	οὖν πλείω τὸν αὐτὸν λόγον	καὶ	τοὔνομα τὸ ἓν σημαίνειν. Ὥσπερ
[1, 9]	Ἔχομεν δέ, παρ´ ὁπόσα γίνονται,	καὶ	τοὺς φαινομένους, φαινομένους δὲ οὐχ
[1, 6]	ὄνομα τὸ διαφέρον. Ἔδει δὲ	καὶ	τοῦτο, καθάπερ καὶ τὸ πρᾶγμα
[1, 5]	ὥστ´ ἄν τις τύπτῃ τοῦτον	καὶ	τοῦτον, ἄνθρωπον ἀλλ´ οὐκ ἀνθρώπους
[1, 12]	ἐν ταῖς προτάσεσιν. Λύσις δὲ	καὶ	τούτων ἡ προσήκουσα φέρεται τῷ
[1, 4]	ὅτι τὰ πέντ´ ἐστὶ δύο	καὶ	τρία, καὶ περιττὰ καὶ ἄρτια,
[1, 14]	λόγων καὶ μέρη τῶν εἰδῶν	καὶ	τρόποι οἱ εἰρημένοι· ~ΧV διαφέρει
[1, 14]	ἔστι" καὶ τὸ εἶναι" διοίσει.	Καὶ	τρόπον τινὰ ὅμοιός ἐστιν ὁ
[1, 5]	πολλὰ λέγεσθαι λευκὰ καὶ γυμνὰ	καὶ	τυφλά. Εἰ γὰρ τυφλὸν τὸ
[1, 5]	ἔχον ὄψιν πεφυκὸς δ´ ἔχειν,	καὶ	τυφλὰ ἔσται τὰ μὴ ἔχοντα
[1, 7]	ποίοις τῶν κατηγορημάτων πάντα ταὐτὰ	καὶ	τῷ πράγματι συμβέβηκεν. Ὁμοίως δὲ
[1, 5]	ὁμοίως ὁτιοῦν ἀξιωθῇ τῷ πράγματι	καὶ	τῷ συμβεβηκότι ὑπάρχειν. Ἐπεὶ γὰρ
[1, 7]	τῶν τὸ ἐν ἀρχῇ λαμβανόντων	καὶ	τῶν ἀναιτίων καὶ ὅσοι τὰ
[1, 11]	φαινομένης· διὸ φαινομένης ἀποδείξεως ἐφίενται,	καὶ	τῶν λόγων τῶν αὐτῶν μὲν
[1, 7]	τι καὶ τὸ ὄν. Διὸ	καὶ	τῶν παρὰ τὴν λέξιν οὗτος
[1, 7]	ἐπὶ τῶν πλείστων. Ὁμοίως δὲ	καὶ	τῶν παρὰ τὴν προσῳδίαν· οὐ
[1, 7]	τῷ πράγματι συμβέβηκεν. Ὁμοίως δὲ	καὶ	τῶν παρὰ τὸ ἑπόμενον· μέρος
[1, 7]	παρὰ τὴν ἔλλειψιν τοῦ λόγου	καὶ	τῶν παρὰ τὸ πῂ καὶ
[1, 1]	~(Περὶ δὲ τῶν σοφιστικῶν ἐλέγχων	καὶ	τῶν φαινομένων μὲν ἐλέγχων, ὄντων
[1, 12]	Ἔτι δ´ ἐκ τῶν βουλήσεων	καὶ	τῶν φανερῶν δοξῶν. Οὐ γὰρ
[1, 8]	δῆλον ὅτι παρὰ τοσαῦτα ἂν	καὶ	τῶν ψευδῶν εἴησαν συλλογισμοὶ παρ´
[1, 4]	ὑγιαίνει· ἀνίστατο δ´ ὁ καθήμενος	καὶ	ὑγιάζετο ὁ κάμνων. Τὸ γὰρ
[1, 4]	καθῆσθαι καὶ ἑστάναι, καὶ κάμνειν	καὶ	ὑγιαίνειν. Ὅσπερ γὰρ ἀνίστατο, ἕστηκεν,
[1, 9]	τὸν δ´ ἐκ τῶν κοινῶν	καὶ	ὑπὸ μηδεμίαν τέχνην τῶν διαλεκτικῶν.
[1, 12]	Οὐ γὰρ ταὐτὰ βούλονταί τε	καὶ	φασίν, ἀλλὰ λέγουσι μὲν τοὺς
[1, 11]	αὐτῆς χάριν τοιοῦτοι ἐριστικοὶ ἄνθρωποι	καὶ	φιλέριδες δοκοῦσιν εἶναι, οἱ δὲ
[1, 15]	ἧττον προορῶσιν. Ἔτι δ´ ὀργὴ	καὶ	φιλονεικία· ταραττόμενοι γὰρ ἧττον δύνανται
[1, 15]	καὶ μείω καὶ μείζω φαίνεται	καὶ	χείρω καὶ βελτίω τοῖς ἀνθρώποις.
[1, 3]	πέντε ταῦτα τὸν ἀριθμόν, ἔλεγχος	καὶ	ψεῦδος καὶ παράδοξον καὶ σολοικισμὸς
[1, 7]	κατηγορούμενόν τινος ὑπολαμβάνομεν τόδε τι,	καὶ	ὡς ἓν ὑπακούομεν· τῷ γὰρ
[1, 5]	ποιεῖν, ὅταν λανθάνῃ πλείω ὄντα	καὶ	ὡς ἑνὸς ὄντος ἀποδοθῇ (ἀπόκρισις
[1, 5]	οὐρανός; ἐπ´ ἐνίων δ´ ἧττον,	καὶ	ὡς ἑνὸς ὄντος ἢ ὁμολογοῦσι
[1, 5]	τοῦ αὐτοῦ καὶ κατὰ ταὐτὸ	καὶ	ὡσαύτως, ἀλλ´ οὐχ ἅμα· διόπερ
[1, 5]	κατὰ ταὐτὸ καὶ πρὸς ταὐτὸ	καὶ	ὡσαύτως καὶ ἐν τῷ αὐτῷ
[1, 8]	κατὰ ταὐτὸ καὶ πρὸς ταὐτὸ	καὶ	ὡσαύτως, παρὰ τὸ ἐπί τι,
[1, 9]	τέχνης· ἄπειροι γὰρ ἴσως αἱ	ἐπιστῆμαι,	ὥστε δῆλον ὅτι καὶ αἱ
[1, 10]	ὡς οὔ, ἔστι δ´ ὡς	ναί,	εἰ δή τις δοίη μηδαμῶς,
[1, 12]	δὲ τὰ φαινόμενα λυσιτελεῖν· οἷον	τεθνάναι	καλῶς μᾶλλον ἢ ζῆν ἡδέως
[1, 4]	τὸ τὸν αὐτὸν καθῆσθαι καὶ	ἑστάναι,	καὶ κάμνειν καὶ ὑγιαίνειν. Ὅσπερ
[1, 11]	τὸν δ´ ἐρωτᾶν. ~Ἔτι τὸ	φάναι	ἢ ἀποφάναι ἀξιοῦν οὐ δεικνύντος
[1, 10]	καὶ εἴρηται τὸ παρὰ τοὔνομα	φάναι	πάντας τοὺς παρὰ τὴν λέξιν·
[1, 5]	δόξειεν ἂν ποιεῖν· τὸ γὰρ	φάναι	τῶν μὴ ἀγαθῶν τι εἶναι
[1, 11]	ἐρωτᾶν. ~Ἔτι τὸ φάναι ἢ	ἀποφάναι	ἀξιοῦν οὐ δεικνύντος ἐστὶν ἀλλὰ
[1, 11]	εἰδότα μὲν οὐδὲν κωλύει μὴ	εἰδέναι	τὴν τέχνην, μὴ εἰδότα δ´
[1, 2]	δοκούντων τῷ ἀποκρινομένῳ καὶ ἀναγκαίων	εἰδέναι	τῷ προσποιουμένῳ ἔχειν τὴν ἐπιστήμην
[1, 6]	καὶ τὸ ἀναίτιον ὡς αἴτιον	τιθέναι	δῆλοι διὰ τοῦ ὁρισμοῦ. Δεῖ
[1, 15]	Ἔτι τὸ ἐναλλὰξ τὰ ἐρωτήματα	τιθέναι,	ἐάν τε πρὸς ταὐτὸ πλείους
[1, 5]	τὸ μὴ αἴτιον ὡς αἴτιον	τιθέναι,	ἕβδομον δὲ τὸ τὰ πλείω
[1, 4]	γὰρ μανθάνειν ὁμώνυμον, τό τε	ξυνιέναι	χρώμενον τῇ ἐπιστήμῃ καὶ τὸ
[1, 5]	ἀνθρώπου φασὶν ὡμολογηκέναι διὰ τὸ	συμβεβηκέναι	οὗ ἔφησεν ἕτερον εἶναι, τοῦτον
[1, 5]	Σωκράτης ἄνθρωπος, ἕτερον ἀνθρώπου φασὶν	ὡμολογηκέναι	διὰ τὸ συμβεβηκέναι οὗ ἔφησεν
[1, 15]	ἐνίοτε γὰρ καὶ αὐτοὶ οἴονται	δεδωκέναι	καὶ τοῖς ἀκούουσι φαίνονται διὰ
[1, 8]	ὃ γὰρ μὴ ἐρωτηθεὶς οἴεται	δεδωκέναι,	κἂν ἐρωτηθεὶς θείη. Πλὴν ἐπί
[1, 6]	διδόασιν ἢ οὐ δόντες οἴονται	δεδωκέναι.	Οἱ δὲ παρὰ τὸ πῂ
[1, 6]	ἀρχήν, καὶ τὸ ἔχον ἀρχὴν	γεγονέναι	ἀξιοῖ, ὡς ἄμφω ταὐτὰ ὄντα
[1, 6]	τὸ αὐτὸ εἶναι λαμβάνει τὸ	γεγονέναι	καὶ ἀρχὴν ἔχειν, ἢ τὸ
[1, 12]	δὲ τούτων τὸ τὰς ἑκάστων	εἰληφέναι	θέσεις ἐν ταῖς προτάσεσιν. Λύσις
[1, 4]	τὸ γινωσκόμενον ἐνδέχεται ὡς γινώσκοντα	σημῆναι	τούτῳ τῷ λόγῳ. Καὶ ἆρα
[1, 5]	φάναι τῶν μὴ ἀγαθῶν τι	εἶναι	ἀγαθὸν ἢ τῶν ἀγαθῶν μὴ
[1, 10]	ἐστὶ τὸ πρὸς τὴν διάνοιαν	εἶναι,	ἀλλ´ ἐν τῷ τὸν ἀποκρινόμενον
[1, 5]	οὗ ἔφησεν ἕτερον εἶναι, τοῦτον	εἶναι	ἄνθρωπον. Οἱ δὲ παρὰ τὸ
[1, 5]	τὸ εἶναί τέ τι καὶ	εἶναι	ἁπλῶς. Ἢ πάλιν ὅτι τὸ
[1, 11]	εἴ τις μὴ φαίη βέλτιον	εἶναι	ἀπὸ δείπνου περιπατεῖν διὰ τὸν
[1, 11]	διὰ τὸ ἐκ τῶν ἰδίων	εἶναι	ἀρχῶν, τὸν δὲ πρὸς πολλούς,
[1, 6]	δ´ ἐστὶ λευκόν) ἀνάγκη λευκὸν	εἶναι	διὰ τὸν συλλογισμόν. Οὐδ´ εἰ
[1, 14]	ὡσαύτως τὸ ἔστι" καὶ τὸ	εἶναι"	διοίσει. Καὶ τρόπον τινὰ ὅμοιός
[1, 10]	ὁ ἐρωτῶν (Ζήνων) ἓν οἰόμενοι	εἶναι	εἰρήκασι, καὶ ἔστιν ὁ λόγος
[1, 5]	τοῦδε ὄντος οἴονται καὶ θάτερον	εἶναι	ἐξ ἀνάγκης. Ὅθεν καὶ αἱ
[1, 10]	τὸ μὴ πρὸς τὴν διάνοιαν	εἶναί	ἐστιν ἐνταῦθα. Εἰ γὰρ μὴ
[1, 4]	καὶ τἀγαθὰ δὲ δέοντά φαμεν	εἶναι.	Ἔτι τὸ τὸν αὐτὸν καθῆσθαι
[1, 6]	ἔχει, συμβέβηκε δ´ αὐτῷ σχήματι	εἶναι	ἢ πρώτῳ ἢ ἀρχῇ, ὅτι
[1, 4]	εἶναι· σὺ ἄρα φῂς λίθος	εἶναι"	Καὶ ἆρ´ ἔστι σιγῶντα λέγειν;
[1, 11]	τοιαῦτα δ´ ὥστε φύσιν τινὰ	εἶναι	καὶ γένος ἀλλ´ οἷα αἱ
[1, 1]	δοκεῖν εἶναι σοφοῖς ἢ τὸ	εἶναι	καὶ μὴ δοκεῖν (ἔστι γὰρ
[1, 5]	διαφέρειν τὸ εἶναί τι τοῦ	εἶναι,	καὶ τὸ μὴ εἶναί τι
[1, 12]	τὴν δικαιοσύνην κατὰ νόμον μὲν	εἶναι	καλόν, κατὰ φύσιν δ´ οὐ
[1, 11]	τὴν ἑκάστου μέθοδον παραλογισμοὶ δοκοῦσιν	εἶναι	κατὰ τὴν τέχνην. Τὰ γὰρ
[1, 5]	ἄμφω ἢ μηδέτερον δοτέον ἁπλῶς	εἶναι	(κατηγορεῖν) οἷον, εἰ τὸ μὲν
[1, 14]	τὸ τοῦτον" οἷον ἔστι Κορίσκος"	εἶναι	Κορίσκον" Καὶ ἐπὶ τῶν θήλεων
[1, 6]	τῷ Μελίσσου λόγῳ, τὸ αὐτὸ	εἶναι	λαμβάνει τὸ γεγονέναι καὶ ἀρχὴν
[1, 6]	ἀπόφασις· εἰ οὖν δόντος πῂ	εἶναι	λευκὸν ὡς ἁπλῶς εἰρημένου λαμβάνει,
[1, 5]	οἷον εἰ, λαβὼν τὸν Αἰθίοπα	εἶναι	μέλανα, τοὺς ὀδόντας ἔροιτ´ εἰ
[1, 11]	ἐριστικοὶ ἄνθρωποι καὶ φιλέριδες δοκοῦσιν	εἶναι,	οἱ δὲ δόξης χάριν τῆς
[1, 9]	ἀσύμμετρος. Ὥστε πάντων δεήσει ἐπιστήμονας	εἶναι·	οἱ μὲν γὰρ ἔσονται παρὰ
[1, 11]	(τέχνην τινά, καὶ μὴ τοιαύτην	εἶναι	οἷαι αἱ δεικνύουσαι. Διόπερ ὁ
[1, 5]	μὴ εἶναί τι τοῦ μὴ	εἶναι.	Ὁμοίως δὲ καὶ τὸ παρὰ
[1, 10]	δοκεῖ τῶν παρὰ τὸ ὄνομα	εἶναι.	Οὐκ ἄρα ἐστὶ γένος τι
[1, 10]	τοὔνομα ἢ πρὸς τὴν διάνοιαν	εἶναι	πάντας, ἄλλους δ´ οὔ. Ἀλλὰ
[1, 15]	γάρ, εἴπερ ἀνάγκη, δόξειεν ἂν	εἶναι	πολλά· παρατιθεμένων γὰρ ἐγγὺς τῶν
[1, 15]	τοὺς ἀνανεύοντας ἅττ´ ἂν οἰηθῶσιν	εἶναι	πρὸς τὸν λόγον, ἐξ ἀποφάσεως
[1, 10]	γὰρ τὸ ὑπολαμβάνειν ἄλλους μὲν	εἶναι	πρὸς τοὔνομα λόγους, ἑτέρους δὲ
[1, 6]	τοῦ ἐλέγχου ἀγνοίᾳ· φαίνεται γὰρ	εἶναι	πρότασις ἡ οὐκ οὖσα πρότασις.
[1, 1]	μᾶλλον πρὸ ἔργου τὸ δοκεῖν	εἶναι	σοφοῖς ἢ τὸ εἶναι καὶ
[1, 4]	φῂς εἶναι; φῂς δὲ λίθον	εἶναι·	σὺ ἄρα φῂς λίθος εἶναι"
[1, 6]	γὰρ τὸ συμπέρασμα τῷ ταῦτ´	εἶναι"	συμβαίνειν, ὅπερ οὐκ ἦν ἐν
[1, 11]	τε ὑπὸ τὰς αὐτὰς ἀρχὰς	εἶναι	τὰ ὄντα. Ὥστ´ οὐδεμία τέχνη
[1, 6]	ταὐτῷ ταὐτὰ καὶ ἀλλήλοις ἀξιοῦμεν	εἶναι	ταὐτά· διὸ γίνεται παρὰ τὸ
[1, 13]	διὰ τὸ τὸ ὄνομα ταὐτὸ	εἶναι,	ταὐτὸ καὶ σημαίνειν. ~Σολοικισμὸς δ´
[1, 5]	ἔστιν· οὐ γὰρ ταὐτὸ τὸ	εἶναί	τέ τι καὶ εἶναι ἁπλῶς.
[1, 11]	περὶ ἁπάντων πεῖραν λαμβάνειν καὶ	εἶναι	(τέχνην τινά, καὶ μὴ τοιαύτην
[1, 12]	ἐρωτημάτων ἔχει τὸ ἀμφοτέρως ἄδοξον	εἶναι	τὴν ἀπόκρισιν, οἷον πότερον τοῖς
[1, 5]	οὐ γὰρ ταὐτὸ τὸ μὴ	εἶναί	τι καὶ ἁπλῶς μὴ εἶναι.
[1, 5]	λέξεως καὶ μικρὸν διαφέρειν τὸ	εἶναί	τι τοῦ εἶναι, καὶ τὸ
[1, 5]	τοῦ εἶναι, καὶ τὸ μὴ	εἶναί	τι τοῦ μὴ εἶναι. Ὁμοίως
[1, 10]	πρὸς τοὔνομα πάντας ἐνδέχεται αὐτοὺς	εἶναι·	τὸ γὰρ πρὸς τοὔνομα τὸ
[1, 6]	ἑνὸς μόνου λαβεῖν, οἷον ταὐτὸ	εἶναι	τὸ ξανθὸν καὶ μέλι, καὶ
[1, 14]	παραλογισμὸς γίνεται διὰ τὸ κοινὸν	εἶναι	τὸ τοῦτο" πλειόνων πτώσεων· τὸ
[1, 14]	τὸ οὗτος" μετὰ δὲ τοῦ	εἶναι"	τὸ τοῦτον" οἷον ἔστι Κορίσκος"
[1, 12]	ἐξ ἀνάγκης τὸν εὐδαίμονα δίκαιον	εἶναι·	τοῖς δὲ πολλοῖς ἄδοξον τὸ
[1, 6]	προσῳδία τῷ μὴ τὸν αὐτὸν	εἶναι	τὸν λόγον ἢ τὸ ὄνομα
[1, 10]	λόγων ἣν λέγουσί τινες, τὸ	εἶναι	τοὺς μὲν πρὸς τοὔνομα λόγους,
[1, 6]	εἰ τούτων ὄντων ἀνάγκη τόδ´	εἶναι	(τοῦτο δ´ ἐστὶ λευκόν) ἀνάγκη
[1, 4]	Καὶ ἆρα ὃ σὺ φῂς	εἶναι,	τοῦτο σὺ φῂς εἶναι; φῂς
[1, 5]	τὸ συμβεβηκέναι οὗ ἔφησεν ἕτερον	εἶναι,	τοῦτον εἶναι ἄνθρωπον. Οἱ δὲ
[1, 3]	ὂν ἀλλὰ (τὸ) φαινόμενον ἕκαστον	εἶναι	τούτων. Μάλιστα μὲν γὰρ προαιροῦνται
[1, 5]	εἶναί τι καὶ ἁπλῶς μὴ	εἶναι.	Φαίνεται δὲ διὰ τὸ πάρεγγυς
[1, 4]	φῂς εἶναι, τοῦτο σὺ φῂς	εἶναι;	φῂς δὲ λίθον εἶναι· σὺ
[1, 12]	κατὰ τὸν νόμον· ἐναντία γὰρ	εἶναι	φύσιν καὶ νόμον, καὶ τὴν
[1, 4]	ἀρέσθαι" ἀλλὰ τῷ ἐνυπνίῳ ἐνετέλλετο	διδόναι.	Τὰ μὲν οὖν τοιαῦτα παρὰ
[1, 15]	τί ἐπιχειρεῖ, ἐπειδὴ δοκεῖ δεῖν	ἀποδιδόναι	τὴν αἰτίαν, λεχθέντων δ´ ἐνίων
[1, 3]	ἐλέγχοντες, δεύτερον δὲ ψευδόμενόν τι	δεικνύναι,	τρίτον εἰς παράδοξον ἄγειν, τέταρτον
[1, 1]	τὸ μὲν ἐν τῷ δύνασθαι	δοῦναι	λόγον, τὸ δ´ ἐν τῷ
[1, 11]	γὰρ ἔξεστιν ὁποτερονοῦν τῶν μορίων	δοῦναι·	συλλογισμὸς γὰρ οὐ γίνεται ἐξ
[1, 11]	πάντων ἐστί· πᾶσαι γὰρ αἱ	τέχναι	χρῶνται καὶ κοινοῖς τισιν. Διὸ
[1, 12]	καθάπερ καὶ οἱ νῦν, ἢ	ἐλέγξαι	ἢ παράδοξα λέγειν τὸν ἀποκρινόμενον
[1, 9]	γὰρ ἔστιν ἀποδεῖξαι, ἔστι καὶ	ἐλέγξαι	τὸν θέμενον τὴν ἀντίφασιν τοῦ
[1, 12]	ποιεῖ. Πρὸς δὲ τὸ ψευδόμενον	δεῖξαι	ἴδιος τόπος ὁ σοφιστικός, τὸ
[1, 12]	~Περὶ δὲ τοῦ ψευδόμενόν τι	δεῖξαι	καὶ τὸν λόγον εἰς ἄδοξόν
[1, 5]	τῶν ἑπομένων εἰσίν· βουλόμενοι γὰρ	δεῖξαι	ὅτι μοιχός, τὸ ἑπόμενον ἔλαβον,
[1, 9]	καὶ ἀληθεῖς· ὅσα γὰρ ἔστιν	ἀποδεῖξαι,	ἔστι καὶ ἐλέγξαι τὸν θέμενον
[1, 11]	Διὸ καὶ περὶ πάντων ἐστί·	πᾶσαι	γὰρ αἱ τέχναι χρῶνται καὶ
[1, 14]	τοῦ θήλεος διαφέρουσιν αἱ πτώσεις	ἅπασαι,	τοῦ δὲ μεταξὺ αἱ μὲν
[1, 13]	τῶν τόπων· ~Περὶ δὲ τοῦ	ποιῆσαι	ἀδολεσχεῖν, ὃ μὲν λέγομεν τὸ
[1, 3]	καὶ σολοικισμὸς καὶ πέμπτον τὸ	ποιῆσαι	ἀδολεσχῆσαι τὸν προσδιαλεγόμενον (τοῦτο δ´
[1, 4]	ἄνευ γραφῆς διαλεκτικοῖς οὐ ῥᾴδιον	ποιῆσαι	λόγον, ἐν δὲ τοῖς γεγραμμένοις
[1, 3]	ποιεῖν (τοῦτο δ´ ἐστὶ τὸ	ποιῆσαι	τῇ λέξει βαρβαρίζειν ἐκ τοῦ
[1, 11]	δ´ ἐστὶ τοῦ διαλεκτικοῦ τὸ	θεωρῆσαι	περὶ τούτων καὶ δύνασθαι ταῦτα
[1, 5]	καὶ ἐν ὅσοις μὴ ῥᾴδιον	θεωρῆσαι	πότερον αὐτῶν κυρίως ἀποδοτέον. Γίνεται
[1, 5]	τοιοῦτον ἐπ´ ἐνίων μὲν παντὶ	θεωρῆσαι	ῥᾴδιον, οἷον εἰ, λαβὼν τὸν
[1, 3]	σολοικισμὸς καὶ πέμπτον τὸ ποιῆσαι	ἀδολεσχῆσαι	τὸν προσδιαλεγόμενον (τοῦτο δ´ ἐστὶ
[1, 10]	τί κωλύει τοῦτο παθεῖν; Ἆρα	ἴσαι	αἱ μονάδες ταῖς δυάσιν ἐν
[1, 5]	διάβροχον, κἂν ᾖ διάβροχος, ὑπολαμβάνομεν	ὗσαι.	Τὸ δ´ οὐκ ἀναγκαῖον. Ἔν
[1, 6]	ταύτην ποιησαμένους· ἔστι γὰρ ἅπαντας	ἀναλῦσαι	τοὺς λεχθέντας τρόπους εἰς τὸν
[1, 10]	δὲ (δυάδες) αἱ μὲν ὡδὶ	ἐνοῦσαι	αἱ δὲ ὡδί. Καὶ Ἆρα
[1, 11]	μὴ τοιαύτην εἶναι οἷαι αἱ	δεικνύουσαι.	Διόπερ ὁ ἐριστικὸς οὐκ ἔστιν
[1, 8]	μέρος τῆς διαλεκτικῆς· αὕτη δὲ	δύναται	συλλογίζεσθαι ψεῦδος δι´ ἄγνοιαν τοῦ
[1, 5]	τὴν δόξαν ἐκ τῆς αἰσθήσεως	ἀπάται	γίνονται· πολλάκις γὰρ τὴν χολὴν
[1, 5]	ὅτι καλλωπιστὴς ἢ ὅτι νύκτωρ	ὁρᾶται	πλανώμενος. Πολλοῖς δὲ ταῦτα μὲν
[1, 4]	κεχωρισμένον δὲ ἁπλῶς. Οἷον τὸ	ἐπίσταται	γράμματα" ἑκάτερον μὲν γάρ, εἰ
[1, 4]	νῦν γράμματα, εἴπερ μανθάνει ἃ	ἐπίσταται"	Ἔτι τὸ ἓν μόνον δυνάμενον
[1, 4]	ἔτυχεν, ἕν τι σημαίνει, τὸ	ἐπίσταται"	καὶ τὸ γράμματα" ἄμφω δὲ
[1, 7]	τοῦ θεωρεῖν τἀληθές, μάλιστα δ´	ἐπίσταται	συνεπινεύειν) ὅτι πᾶν τὸ κατηγορούμενόν
[1, 10]	εἰδότι μήθ´ ὑπολαμβάνοντι ὅτι ἄλλως	λέγεται·	ἐπεὶ καὶ ἐν τοῖς διπλοῖς
[1, 13]	ἀλλὰ καὶ αὐτὰ πρός τι	λέγεται	καὶ πρὸς τὸ αὐτὸ καὶ
[1, 7]	ὡσαύτως καὶ ποῖα ὡς ἑτέρως	λέγεται	(σχεδὸν γὰρ ὁ τοῦτο δυνάμενος
[1, 4]	ὁμοίως τῷ σχήματι τῆς λέξεως	λέγεται	τῷ τέμνειν ἢ οἰκοδομεῖν· καίτοι
[1, 12]	κἂν ὡρισμένον ᾖ πρὸς ὃ	διαλέγεται,	καὶ τὸ τὰ δοκοῦντα λέγειν
[1, 11]	γὰρ τῶν αὐτῶν τῷ διαλεκτικῷ	παραλογίζεται,	καὶ ὁ ψευδογράφος τῷ γεωμέτρῃ.
[1, 11]	ἐτετραγώνιζε τὸν κύκλον, εἰ καὶ	τετραγωνίζεται	ὁ κύκλος, ἀλλ´ ὅτι οὐ
[1, 7]	εἰ τόδε ἀπὸ τοῦδε μὴ	χωρίζεται,	μηδ´ ἀπὸ θατέρου χωρίζεσθαι θάτερον.
[1, 4]	ἄτοπον εἰρηκότα τὸ μὲν οὐ	καταπύθεται	ὄμβρῳ" λύουσι γὰρ αὐτὸ τῇ
[1, 8]	ἐνίων· ὃ γὰρ μὴ ἐρωτηθεὶς	οἴεται	δεδωκέναι, κἂν ἐρωτηθεὶς θείη. Πλὴν
[1, 10]	ἀδύνατον δὲ διαιρεῖν ὃ μὴ	οἴεται.	Ἔπειτα τὸ διδάσκειν τί ἄλλο
[1, 10]	ὁ δὲ μὴ νοεῖ μηδ´	οἴεται,	πῶς οὗτος οὐ πρὸς τὴν
[1, 10]	εἰ δέ γέ τις πολλὰ	οἴεται	σημαίνειν, δῆλον ὅτι οὐ πρὸς
[1, 15]	ἀδήλου γὰρ ὄντος τοῦ τί	βούλεται	λαβεῖν ἧττον δυσκολαίνουσιν. Ὅταν τ´
[1, 12]	ἄδοξον· ἀεὶ δὲ τοῦτο καὶ	βούλεται	ὁ ἀγωνιζόμενος. Ἔτι δ´ ἐκ
[1, 15]	Ἐν οἷς τε μὴ ὀνόματι	σημαίνεται	τὸ καθόλου ἀλλὰ τῇ ὁμοιότητι,
[1, 6]	ἐν τῇ τοῦ ἐλέγχου ἀγνοίᾳ·	φαίνεται	γὰρ εἶναι πρότασις ἡ οὐκ
[1, 6]	εἰρημένου λαμβάνει, οὐ ποιεῖ ἔλεγχον,	φαίνεται	δὲ διὰ τὴν ἄγνοιαν τοῦ
[1, 1]	ὁ δ´ οὐκ ἔστι μέν,	φαίνεται	δὲ διὰ τὴν ἀπειρίαν· οἱ
[1, 5]	τι καὶ ἁπλῶς μὴ εἶναι.	Φαίνεται	δὲ διὰ τὸ πάρεγγυς τῆς
[1, 1]	τὰ δ´ ἔστι μὲν οὔ,	φαίνεται	δὲ κατὰ τὴν αἴσθησιν, οἷον
[1, 14]	σολοικίζει μὲν κατ´ ἐκεῖνον, οὐ	φαίνεται	δὲ τοῖς ἄλλοις, ὁ δὲ
[1, 13]	τὸ συμπέρασμα λέγειν εὐθύς. Ἀλλὰ	φαίνεται,	διὰ τὸ τὸ ὄνομα ταὐτὸ
[1, 9]	θεωρεῖν, εἴ τε μὴ ὢν	φαίνεται,	εἴ τ´ ἔστι, διὰ τί
[1, 7]	ἑπόμενον. Ἔτι καὶ ἐπὶ πολλῶν	φαίνεται	καὶ ἀξιοῦται οὕτως, εἰ τόδε
[1, 15]	ἐναντίων καὶ μείω καὶ μείζω	φαίνεται	καὶ χείρω καὶ βελτίω τοῖς
[1, 14]	τοῖς ἄλλοις, ὁ δὲ οὐλόμενον"	φαίνεται	μέν, ἀλλ´ οὐ σολοικίζει. Δῆλον
[1, 8]	μεθόδῳ, δῆλον· παρ´ ὅσα γὰρ	φαίνεται	τοῖς ἀκούουσιν ὡς ἠρωτημένα συλλελογίσθαι,
[1, 6]	εἰ δὲ μὴ δέδωκεν ἀλλὰ	φαίνεται,	φαινόμενος ἔλεγχος. Ὥστε πάντες οἱ
[1, 5]	θεωρῆσαι πότερον αὐτῶν κυρίως ἀποδοτέον.	Γίνεται	δὲ τὸ τοιοῦτον ἐν οἷς
[1, 1]	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων τοῦτο	γίνεται	διά τινος ὁμοιότητος, καὶ ἐπὶ
[1, 14]	ἀντ´ ἄλλης. Ὁ δὲ παραλογισμὸς	γίνεται	διὰ τὸ κοινὸν εἶναι τὸ
[1, 9]	τὸ δύνασθαι λαβεῖν παρ´ ὅσα	γίνεται	διὰ τῶν κοινῶν ἢ ὢν
[1, 6]	ἔστι συλλογισμὸς τοῦ συμβεβηκότος, οὐ	γίνεται	ἔλεγχος. Οὐ γὰρ εἰ τούτων
[1, 11]	μορίων δοῦναι· συλλογισμὸς γὰρ οὐ	γίνεται	ἐξ ἀμφοῖν. Ἡ δὲ διαλεκτικὴ
[1, 6]	λόγου τὴν ἔλλειψιν ἡ φαντασία	γίνεται,	καὶ διαιρουμένοις οὕτως κοινὸν ἐπὶ
[1, 6]	μέγεθος καὶ ἓν λαμβάνοντα ἴσα	γίνεται,	καὶ τὰ ἴσα γινόμενα ἓν
[1, 7]	μὲν ὅτι μᾶλλον ἡ ἀπάτη	γίνεται	μετ´ ἄλλων σκοπουμένοις ἢ καθ´
[1, 6]	ἀλλήλοις ἀξιοῦμεν εἶναι ταὐτά· διὸ	γίνεται	παρὰ τὸ ἑπόμενον ἔλεγχος. Ἔστι
[1, 7]	συλλογισμοῦ ὅρον. ~Ἡ δ´ ἀπάτη	γίνεται	τῶν μὲν παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν
[1, 11]	ἔτι εἶχεν ἐξ ὧν ἔτι	διαλέξεται	πρὸς τὴν ἔνστασιν. Ἡ δ´
[1, 12]	δὲ καὶ τούτων ἡ προσήκουσα	φέρεται	τῷ ἐμφανίζειν ὅτι οὐ διὰ
[1, 10]	δεδομένα. Εἶτα πρὸς τοὔνομα πάντας	ἐνδέχεται	αὐτοὺς εἶναι· τὸ γὰρ πρὸς
[1, 5]	μὲν οὕτως καὶ τοσαυταχῶς ὁσαχῶς	ἐνδέχεται	τὸ ἐξ ἀρχῆς αἰτεῖσθαι, φαίνονται
[1, 4]	τὸν γινώσκοντα καὶ τὸ γινωσκόμενον	ἐνδέχεται	ὡς γινώσκοντα σημῆναι τούτῳ τῷ
[1, 5]	πολλάκις, ἐφ´ ὅσων, ὅταν πῂ	λέγηται,	κἂν τὸ ἁπλῶς δόξειεν ἀκολουθεῖν,
[1, 7]	συμβαίνει, (ὅταν ἐπὶ τοῦ λόγου	ποιῆται	τὴν σκέψιν· ἔτι ἡ μὲν
[1, 15]	ἐπιχειρημάτων ἐπιτέμνειν, καὶ ἀποκρινόμενον, ἂν	προαισθάνηται,	προενίστασθαι καὶ προαγορεύειν. Ἐπιχειρητέον δ´
[1, 4]	ποιοῦν, καὶ τἆλλα δ´ ὡς	διῄρηται	πρότερον· ἔστι γὰρ τὸ μὴ
[1, 15]	ἐρωτητέον ἐν ταῖς ἀγωνιστικαῖς διατριβαῖς,	εἴρηται
[1, 2]	τῶν ἀποδεικτικῶν ἐν τοῖς Ἀναλυτικοῖς	εἴρηται,	περὶ δὲ τῶν διαλεκτικῶν καὶ
[1, 14]	~Σολοικισμὸς δ´ οἷον μέν ἐστιν	εἴρηται	πρότερον· ἔστι δὲ τοῦτο καὶ
[1, 10]	τοὔνομα. Ἀτόπως μὲν γὰρ καὶ	εἴρηται	τὸ παρὰ τοὔνομα φάναι πάντας
[1, 11]	Καὶ περὶ μὲν τῶν ἐλέγχων	εἴρηται	τῶν φαινομένων. ~Περὶ δὲ τοῦ
[1, 10]	διάνοιαν ἀλλ´ ἢ ὅταν μὴ	χρῆται	τῷ ὀνόματι ἐφ´ ᾧ οἰόμενος
[1, 4]	ὅταν τὸ μὴ ταὐτὸ ὡσαύτως	ἑρμηνεύηται,	οἷον τὸ ἄρρεν θῆλυ ἢ
[1, 5]	τοῖς κατηγορουμένοις καὶ καθ´ οὗ	κατηγορεῖται	ταὐτὰ πάντα ὑπάρχειν. Οἷον εἰ
[1, 6]	Ἀλλὰ παρὰ τοῦτο καὶ οἱ	τεχνῖται	καὶ ὅλως οἱ ἐπιστήμονες ὑπὸ
[1, 10]	οὗτος οὐ πρὸς τὴν διάνοιαν	διείλεκται;	ἢ πῶς δεῖ ἐρωτᾶν πλὴν
[1, 10]	ἆρ´ οὐ πρὸς τὴν διάνοιαν	διείλεκται;	καίτοι ὁ λόγος δοκεῖ τῶν
[1, 10]	πότερον πρὸς τὴν διάνοιαν οὗτος	διείλεκται	τὴν ἐκείνου ἢ οὔ; Ἔτι
[1, 12]	ἄγει πρὸς ἃ ἐπιχειρήματος εὐπορεῖ.	Δύνανται	δὲ νῦν ἧττον κακουργεῖν διὰ
[1, 15]	καὶ φιλονεικία· ταραττόμενοι γὰρ ἧττον	δύνανται	φυλάττεσθαι πάντες· στοιχεῖα δὲ τῆς
[1, 1]	ὅμοιον· τὰ μὲν γὰρ ὀνόματα	πεπέρανται	καὶ τὸ τῶν λόγων πλῆθος,
[1, 1]	λόγων γένος, καὶ ὅτι τοιαύτης	ἐφίενται	δυνάμεως οὓς καλοῦμεν σοφιστάς, δῆλον.
[1, 11]	σοφίας φαινομένης· διὸ φαινομένης ἀποδείξεως	ἐφίενται,	καὶ τῶν λόγων τῶν αὐτῶν
[1, 3]	λέγωμεν. ~Πρῶτον δὴ ληπτέον πόσων	στοχάζονται	οἱ ἐν τοῖς λόγοις ἀγωνιζόμενοι
[1, 1]	τῶν ὀνομάτων τῆς δυνάμεως ἄπειροι	παραλογίζονται	καὶ αὐτοὶ διαλεγόμενοι καὶ ἄλλων
[1, 14]	οὔ. Δοθέντος δὴ πολλάκις τοῦτο"	συλλογίζονται	ὡς εἰρημένου τοῦτον" ὁμοίως δὲ
[1, 15]	χρηστέον· ἐνίοτε γὰρ καὶ αὐτοὶ	οἴονται	δεδωκέναι καὶ τοῖς ἀκούουσι φαίνονται
[1, 6]	ἐρωτώμενοι διδόασιν ἢ οὐ δόντες	οἴονται	δεδωκέναι. Οἱ δὲ παρὰ τὸ
[1, 5]	τόδε ᾖ, καὶ τοῦδε ὄντος	οἴονται	καὶ θάτερον εἶναι ἐξ ἀνάγκης.
[1, 12]	μὲν τοὺς εὐσχημονεστάτους τῶν λόγων,	βούλονται	δὲ τὰ φαινόμενα λυσιτελεῖν· οἷον
[1, 12]	δικαίως μᾶλλον ἢ πλουτεῖν αἰσχρῶς,	βούλονται	δὲ τἀναντία. Τὸν μὲν οὖν
[1, 13]	δὲ οἱ τοιοίδε λόγοι τοῦτο	βούλονται	ποιεῖν· εἰ μηδὲν διαφέρει τὸ
[1, 12]	φανερῶν δοξῶν. Οὐ γὰρ ταὐτὰ	βούλονταί	τε καὶ φασίν, ἀλλὰ λέγουσι
[1, 5]	ἐνδέχεται τὸ ἐξ ἀρχῆς αἰτεῖσθαι,	φαίνονται	δ´ ἐλέγχειν διὰ τὸ μὴ
[1, 13]	ἔστιν ἄρα ῥὶς ῥὶς κοίλη.	Φαίνονται	δὲ ποιεῖν οὐ ποιοῦντες ἐνίοτε
[1, 15]	οἴονται δεδωκέναι καὶ τοῖς ἀκούουσι	φαίνονται	διὰ τὴν τῆς ἐπαγωγῆς μνείαν,
[1, 5]	δὲ ἀπολιπόντες τι τῶν λεχθέντων	φαίνονται	ἐλέγχειν, οἷον ὅτι ταὐτὸ διπλάσιον
[1, 1]	μὲν διὰ κάλλος, οἱ δὲ	φαίνονται,	κομμώσαντες αὑτούς. Ἐπί τε τῶν
[1, 5]	ἀποκρίνεσθαι τὸ ἐρωτώμενον ἢ ἐλέγχεσθαι	φαίνονται.	Οἷον ἆρ´ οὗτος καὶ οὗτός
[1, 14]	τῶν λόγων οὐ συλλογιζόμενοι σολοικισμὸν	φαίνονται	συλλογίζεσθαι, καθάπερ ἐν τοῖς ἐλέγχοις.
[1, 9]	ἐάν τις σκοπῇ παρ´ ὁπόσα	φαίνονται	τοῖς τυχοῦσιν. Ὥστε φανερὸν ὅτι
[1, 1]	μὲν ἔχουσιν εὖ, οἱ δὲ	φαίνονται,	φυλετικῶς φυσήσαντες καὶ ἐπισκευάσαντες αὑτούς,
[1, 9]	εἰσίν. Ἔχομεν δέ, παρ´ ὁπόσα	γίνονται,	καὶ τοὺς φαινομένους, φαινομένους δὲ
[1, 5]	τὸ τὸ ἐν ἀρχῇ λαμβάνειν	γίνονται	μὲν οὕτως καὶ τοσαυταχῶς ὁσαχῶς
[1, 8]	Ὥστ´ ἔχοιμεν ἂν παρ´ ὅσα	γίνονται	οἱ παραλογισμοί· παρὰ πλείω μὲν
[1, 8]	~Ἐπεὶ δ´ ἔχομεν παρ´ ὁπόσα	γίνονται	οἱ φαινόμενοι συλλογισμοί, ἔχομεν καὶ
[1, 5]	δόξαν ἐκ τῆς αἰσθήσεως ἀπάται	γίνονται·	πολλάκις γὰρ τὴν χολὴν μέλι
[1, 6]	συμβεβηκὸς ὁρισθέντος τοῦ συλλογισμοῦ φανεροὶ	γίνονται.	Τὸν αὐτὸν γὰρ ὁρισμὸν δεῖ
[1, 5]	ἔλεγχος ἄλλως παρὰ τὴν ἔλλειψιν	γίνονται	τοῦ λόγου· ἔλεγχος μὲν γάρ
[1, 8]	λάβωσι, πρὸς μὲν τὸν ἐρωτώμενον	ἔσονται,	ἁπλῶς δ´ οὐκ ἔσονται· οὐ
[1, 8]	ἐρωτώμενον ἔσονται, ἁπλῶς δ´ οὐκ	ἔσονται·	οὐ γὰρ ἓν σημαῖνον εἰλήφασιν
[1, 8]	ὡσαύτως, οὔτ´ ἔλεγχοι οὔτε συλλογισμοὶ	ἔσονται,	οὔθ´ ἁπλῶς οὔτε πρὸς τὸν
[1, 8]	εἶεν, παρὰ δὲ τὰ εἰρημένα	ἔσονται	πάντες. Ἔστι δ´ ὁ σοφιστικὸς
[1, 9]	ἐπιστήμονας εἶναι· οἱ μὲν γὰρ	ἔσονται	παρὰ τὰς ἐν γεωμετρίᾳ ἀρχὰς
[1, 8]	κἂν τῷ ἀποκρινομένῳ δόξειεν, ὥστ´	ἔσονται	συλλογισμοὶ ψευδεῖς διὰ τούτων ἢ
[1, 10]	ἐνταῦθα. Εἰ γὰρ μὴ πάντες,	ἔσονταί	τινες ἕτεροι οὔτε πρὸς τοὔνομα
[1, 11]	οἱ πάντως νικᾶν προαιρούμενοι πάντων	ἅπτονται,	καὶ ἐνταῦθα οἱ ἐριστικοί. Οἱ
[1, 1]	ψήφους φέρειν ὑπὸ τῶν ἐπιστημόνων	παρακρούονται,	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἐπὶ
[1, 6]	οἱ ἐπιστήμονες ὑπὸ τῶν ἀνεπιστημόνων	ἐλέγχονται·	κατὰ συμβεβηκὸς γὰρ ποιοῦνται τοὺς
[1, 9]	παρὰ τοῦδε. ~Παρὰ πόσα δ´	ἐλέγχονται	οἱ ἐλεγχόμενοι, οὐ δεῖ πειρᾶσθαι
[1, 4]	Οἷον καὶ τὸν Ὅμηρον ἔνιοι	διορθοῦνται	πρὸς τοὺς ἐλέγχοντας ὡς ἄτοπον
[1, 6]	ἀνεπιστημόνων ἐλέγχονται· κατὰ συμβεβηκὸς γὰρ	ποιοῦνται	τοὺς συλλογισμοὺς πρὸς τοὺς εἰδότας·
[1, 10]	οἱ δέ φασι πάντας, καὶ	διαιροῦνται	ἢ πρὸς τοὔνομα ἢ πρὸς
[1, 3]	εἶναι τούτων. Μάλιστα μὲν γὰρ	προαιροῦνται	φαίνεσθαι ἐλέγχοντες, δεύτερον δὲ ψευδόμενόν
[1, 12]	κακουργεῖν διὰ τούτων ἢ πρότερον·	ἀπαιτοῦνται	γὰρ τί τοῦτο πρὸς τὸ
[1, 8]	δὲ σοφιστικοὶ ἔλεγχοι, ἂν καὶ	συλλογίζωνται	τὴν ἀντίφασιν, οὐ ποιοῦσι δῆλον
[1, 11]	ἐστί· πᾶσαι γὰρ αἱ τέχναι	χρῶνται	καὶ κοινοῖς τισιν. Διὸ πάντες
[1, 11]	καὶ οἱ ἰδιῶται τρόπον τινὰ	χρῶνται	τῇ διαλεκτικῇ καὶ πειραστικῇ· πάντες
[1, 15]	τε καὶ ἀποκρινόμενοι πολλάκις, ὅταν	ἐλέγχωνται,	ποιοῦσι διττόν, ἂν μέλλῃ συμβαίνειν
[1, 13]	πρὸς τὸ αὐτὸ καὶ ἓν	ἀποδίδοται	(οἷον ἥ τε ὄρεξις τινὸς
[1, 12]	ὁ Καλλικλῆς ἐν τῷ Γοργίᾳ	γέγραπται	λέγων, καὶ οἱ ἀρχαῖοι δὲ
[1, 11]	διαλεκτικὴν περὶ τἆλλα ὅτι ἐριστικὸς	ἔσται	δῆλον. Οἷον ὁ τετραγωνισμὸς ὁ
[1, 13]	διπλάσιον" διπλάσιον ἡμίσεος" τεθῇ, τρὶς	ἔσται	εἰρημένον, ἡμίσεος ἡμίσεος ἡμίσεος διπλάσιον.
[1, 6]	ἔλεγχος συλλογισμός, καὶ ὁ ἔλεγχος	ἔσται	ἐκ προτάσεων. Εἰ οὖν ἡ
[1, 6]	ἀπόκρισιν ὡς πρὸς μίαν ἐρώτησιν,	ἔσται	ἔλεγχος· εἰ δὲ μὴ δέδωκεν
[1, 5]	δὲ μὴ ἔχῃ, τὰ ἄμφω	ἔσται	ἢ ὁρῶντα ἢ τυφλά· ὅπερ
[1, 10]	πάντα) ἆρ´ οὗτος πρὸς τοὔνομα	ἔσται	ἢ πρὸς τὴν διάνοιαν τοῦ
[1, 13]	ἄρα ἐστὶ διπλάσιον ἡμίσεος διπλάσιον,	ἔσται	ἡμίσεος ἡμίσεος διπλάσιον. Καὶ πάλιν
[1, 11]	ἀρχῶν, ἀλλὰ περὶ πᾶν γένος	ἔσται	ὁ ἐριστικός. Τρόποι μὲν οὖν
[1, 11]	ὡς ὁ ψευδογράφος· οὐ γὰρ	ἔσται	παραλογιστικὸς ἐξ ὡρισμένου τινὸς γένους
[1, 6]	καθ´ ἑνὸς ἀξιοῦσα, καὶ ἁπλῶς	ἔσται	πρότασις ἡ τοιαύτη ἐρώτησις. Ἐπεὶ
[1, 11]	καὶ λόγος ὁ αὐτὸς μὲν	ἔσται	σοφιστικὸς καὶ ἐριστικός, ἀλλ´ οὐ
[1, 5]	πεφυκὸς δ´ ἔχειν, καὶ τυφλὰ	ἔσται	τὰ μὴ ἔχοντα ὄψιν πεφυκότα
[1, 5]	ἐναντίον, καὶ τῇ τινὶ φθορᾷ	ἔσται	τὶς γένεσις· ὁ δὲ θάνατος
[1, 10]	Διὸ ἢ ἐν τῷ συλλογισμῷ	ἔσται	τὸ αἴτιον ἢ ἐν τῇ
[1, 10]	Ἔπειτα τὸ διδάσκειν τί ἄλλο	ἔσται;	φανερὸν γὰρ ποιήσει ὡς ἔχει
[1, 6]	μὲν γὰρ κἀκεῖνο, ἀλλ´ οὐ	συλλελόγισται,	ἀλλ´ ἔτι ἐρωτήματος δεῖ εἰ
[1, 5]	καὶ ἡ ζωή. Οὐ δὴ	συλλελόγισται·	συμβαίνει γάρ, κἂν μή τις
[1, 2]	τὴν ἐπιστήμην (ὃν τρόπον δέ,	διώρισται	ἐν ἑτέροις) ἐριστικοὶ δ´ οἱ
[1, 11]	(εἴσιν) οἱ φιλέριδες καὶ οἱ	σοφισταί,	ἀλλ´ οὐ τῶν αὐτῶν ἕνεκεν,
[1, 7]	καὶ ἐπὶ πολλῶν φαίνεται καὶ	ἀξιοῦται	οὕτως, εἰ τόδε ἀπὸ τοῦδε
[1, 13]	τοιοῦτον ἐν τῷ λόγῳ αὐτῶν	προσδηλοῦται,	κατηγορουμένων† ἐπὶ τούτοις. Οἷον τὸ
[1, 11]	τισιν. Διὸ πάντες καὶ οἱ	ἰδιῶται	τρόπον τινὰ χρῶνται τῇ διαλεκτικῇ
[1, 10]	τούτους ἔχειν πως, ἀλλὰ τῷ	τοιονδὶ	ἐρώτημα τὸν λόγον αὐτὸν ἔχειν
[1, 10]	τὰ μὲν ὡδὶ τὰ δ´	ὡδί"	ἀλλὰ τοῦτό γ´ ἐστὶ πρῶτον
[1, 15]	ἐνισταμένους— ἂν ὡδὶ μὲν συμβαίνῃ	ὡδὶ	δὲ μή, ὅτι οὕτως εἴληφεν,
[1, 10]	εἰσὶ δὲ (δυάδες) αἱ μὲν	ὡδὶ	ἐνοῦσαι αἱ δὲ ὡδί. Καὶ
[1, 10]	μὲν ὡδὶ ἐνοῦσαι αἱ δὲ	ὡδί.	Καὶ Ἆρα τῶν ἐναντίων μία
[1, 15]	τούτῳ πρὸς τοὺς ἐνισταμένους— ἂν	ὡδὶ	μὲν συμβαίνῃ ὡδὶ δὲ μή,
[1, 10]	δὲ σιγῶντα λέγειν τὰ μὲν	ὡδὶ	τὰ δ´ ὡδί" ἀλλὰ τοῦτό
[1, 8]	τὴν ἀντίφασιν, οὐ ποιοῦσι δῆλον	εἰ	ἀγνοεῖ· καὶ γὰρ τὸν εἰδότα
[1, 5]	καὶ οὐ λευκός ἐστιν. Ἢ	εἰ	ἄμφω πῄ, ὅτι ἅμα τὰ
[1, 13]	δὴ καὶ διπλάσιον ἡμίσεος ταὐτό·	εἰ	ἄρα ἐστὶ διπλάσιον ἡμίσεος διπλάσιον,
[1, 6]	τοῦ ἐλέγχου διορισμόν. Πρῶτον μὲν	εἰ	ἀσυλλόγιστοι· δεῖ γὰρ ἐκ τῶν
[1, 9]	ὑπὸ μηδεμίαν τέχνην τῶν διαλεκτικῶν.	Εἰ	γὰρ ἔχομεν ἐξ ὧν οἱ
[1, 10]	τὴν διάνοιαν εἶναί ἐστιν ἐνταῦθα.	Εἰ	γὰρ μὴ πάντες, ἔσονταί τινες
[1, 5]	λευκὰ καὶ γυμνὰ καὶ τυφλά.	Εἰ	γὰρ τυφλὸν τὸ μὴ ἔχον
[1, 5]	ἔστι ψυχὴ καὶ ζωὴ ταὐτόν.	Εἰ	γὰρ φθορᾷ γένεσις ἐναντίον, καὶ
[1, 11]	Ἡ δὲ διαλεκτικὴ ἐρωτητική ἐστιν,	εἰ	δ´ ἐδείκνυεν, εἰ καὶ μὴ
[1, 10]	τὴν διάνοιαν τοῦ ἐρωτωμένου διειλεγμένος;	εἰ	δέ γέ τις πολλὰ οἴεται
[1, 6]	πρὸς μίαν ἐρώτησιν, ἔσται ἔλεγχος·	εἰ	δὲ μὴ δέδωκεν ἀλλὰ φαίνεται,
[1, 10]	παρὰ τὸ συμβεβηκὸς καὶ ἕτεροι.	Εἰ	δέ τις ἀξιοῖ διαιρεῖν, ὅτι
[1, 9]	ὁπόσα πάντες εἰσὶν οἱ τοιοῦτοι.	Εἰ	δὲ τοῦτ´ ἔχομεν, καὶ τὰς
[1, 15]	τοὐναντίον παραβάλλοντα (χρὴ πυνθάνεσθαι· οἷον,	εἰ	δέοι λαβεῖν ὅτι δεῖ πάντα
[1, 10]	ὅταν ἐφ´ ᾧ ἔδωκεν διανοηθείς.	Εἰ	δή τινες πλείω σημαίνοντος τοῦ
[1, 10]	οὔ, ἔστι δ´ ὡς ναί,	εἰ	δή τις δοίη μηδαμῶς, ὁ
[1, 11]	ἐν ἑνί τινι γένει, οὔτε,	εἰ	εἴη, οἷόν τε ὑπὸ τὰς
[1, 10]	διαίρεσιν, εἴ τ´ ἐρωτήσειέ τις	εἰ	ἔστι σιγῶντα λέγειν ἢ οὔ,
[1, 4]	ἐπίσταται γράμματα" ἑκάτερον μὲν γάρ,	εἰ	ἔτυχεν, ἕν τι σημαίνει, τὸ
[1, 11]	ἐρωτητική ἐστιν, εἰ δ´ ἐδείκνυεν,	εἰ	καὶ μὴ πάντα, ἀλλὰ τά
[1, 11]	ὡς Βρύσων ἐτετραγώνιζε τὸν κύκλον,	εἰ	καὶ τετραγωνίζεται ὁ κύκλος, ἀλλ´
[1, 5]	μὲν παντὶ θεωρῆσαι ῥᾴδιον, οἷον	εἰ,	λαβὼν τὸν Αἰθίοπα εἶναι μέλανα,
[1, 5]	εἶναι μέλανα, τοὺς ὀδόντας ἔροιτ´	εἰ	λευκός· εἰ οὖν ταύτῃ λευκός,
[1, 6]	ἔλεγχος ἢ συλλογισμὸς ἔσεσθαι, οἷον	εἰ	λώπιον, μὴ ἱμάτιον συλλογίσασθαι ἀλλὰ
[1, 6]	καθάπερ καὶ τὸ πρᾶγμα ταὐτόν,	εἰ	μέλλει ἔλεγχος ἢ συλλογισμὸς ἔσεσθαι,
[1, 6]	πρότασις ἡ οὐκ οὖσα πρότασις.	Εἰ	μὲν οὖν δέδωκεν ἀπόκρισιν ὡς
[1, 11]	λόγον, οὐκ ἰατρικός· κοινὸς γάρ.	Εἰ	μὲν οὖν πάντῃ ὁμοίως εἶχεν
[1, 5]	ὄντων τι μὴ ἔστιν, οἷον	εἰ	μὴ ἄνθρωπος· οὐ γὰρ ταὐτὸ
[1, 5]	δὲ γενόμενον ἐξ ἀρχῆς γενέσθαι·	εἰ	μὴ οὖν γέγονεν, ἀρχὴν οὐκ
[1, 13]	τοιοίδε λόγοι τοῦτο βούλονται ποιεῖν·	εἰ	μηδὲν διαφέρει τὸ ὄνομα ἢ
[1, 6]	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων. Ὥστ´	εἰ	ὁ ἔλεγχος συλλογισμός τις, οὐκ
[1, 5]	κατηγορεῖται ταὐτὰ πάντα ὑπάρχειν. Οἷον	εἰ	ὁ Κορίσκος ἕτερον ἀνθρώπου, αὐτὸς
[1, 14]	δοκεῖν, καθάπερ, ὃ Πρωταγόρας ἔλεγεν,	εἰ	ὁ μῆνις" καὶ ὁ πήληξ"
[1, 5]	ἀρχὴν ἔχει, γέγονεν, ὥσπερ οὐδ´	εἰ	ὁ πυρέττων θερμός, καὶ τὸν
[1, 6]	τὸ ἁπλῶς οὐ λευκὸν ἀπόφασις·	εἰ	οὖν δόντος πῂ εἶναι λευκὸν
[1, 6]	ὁ ἔλεγχος ἔσται ἐκ προτάσεων.	Εἰ	οὖν ἡ πρότασις ἓν καθ´
[1, 6]	ὁ γὰρ ἔλεγχος συλλογισμὸς ἀντιφάσεως.	Εἰ	οὖν μὴ ἔστι συλλογισμὸς τοῦ
[1, 6]	δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων.	Εἰ	οὖν μία πρότασις ἡ ἓν
[1, 8]	τὴν λέξιν καὶ τὸν σολοικισμόν.	Εἰ	οὖν οἱ παραλογισμοὶ τῆς ἀντιφάσεως
[1, 5]	τοὺς ὀδόντας ἔροιτ´ εἰ λευκός·	εἰ	οὖν ταύτῃ λευκός, ὅτι μέλας
[1, 10]	τὴν ἐκείνου ἢ οὔ; Ἔτι	εἰ	πολλὰ μὲν σημαίνει τοὔνομα, ὁ
[1, 13]	ἐνίοτε διὰ τὸ μὴ προσπυνθάνεσθαι	εἰ	σημαίνει τι καθ´ αὑτὸ λεχθὲν
[1, 9]	τὴν ἀντίφασιν τοῦ ἀληθοῦς· οἷον	εἰ	σύμμετρον τὴν διάμετρον ἔθηκεν, ἐλέγξειεν
[1, 5]	ἕτερος· ἔστι γὰρ ἄνθρωπος" Ἢ	εἰ	Σωκράτους ἕτερος, ὁ δὲ Σωκράτης
[1, 6]	καὶ ἐπὶ τῶν ἴσων γινομένων,	(εἰ	τὰ τὸ αὐτὸ μέγεθος καὶ
[1, 6]	συλλελόγισται, ἀλλ´ ἔτι ἐρωτήματος δεῖ	εἰ	ταὐτὸν σημαίνει, πρὸς τὸν ζητοῦντα
[1, 5]	δὲ τριῶν οὐ διπλάσια. Ἢ	εἰ	τὸ αὐτὸ τοῦ αὐτοῦ διπλάσιον
[1, 5]	δὲ τοῦτο συμβαίνειν· οὐ γὰρ	εἰ	τὸ γενόμενον ἅπαν ἀρχὴν ἔχει,
[1, 5]	δοτέον ἁπλῶς εἶναι (κατηγορεῖν) οἷον,	εἰ	τὸ μὲν ἥμισυ λευκὸν τὸ
[1, 5]	ὡς ἁπλῶς εἰρημένον (ληφθῇ, οἷον,	εἰ	τὸ μὴ ὄν ἐστι δοξαστόν,
[1, 13]	ἀριθμὸς ἀριθμὸς μέσον ἔχων. Καὶ	εἰ	τὸ σιμὸν κοιλότης ῥινός ἐστιν,
[1, 6]	εἶναι διὰ τὸν συλλογισμόν. Οὐδ´	εἰ	τὸ τρίγωνον (δυοῖν ὀρθαῖν ἴσας
[1, 7]	πολλῶν φαίνεται καὶ ἀξιοῦται οὕτως,	εἰ	τόδε ἀπὸ τοῦδε μὴ χωρίζεται,
[1, 5]	τὸ πλάτος οὐ διπλάσιον. Ἢ	εἰ	τοῦ αὐτοῦ καὶ κατὰ ταὐτὸ
[1, 6]	οὐ γίνεται ἔλεγχος. Οὐ γὰρ	εἰ	τούτων ὄντων ἀνάγκη τόδ´ εἶναι
[1, 5]	τὸ ὂν οὐκ ἔστιν ὄν,	εἰ	τῶν ὄντων τι μὴ ἔστιν,
[1, 10]	δεῖ ἐρωτᾶν πλὴν διδόντα διαίρεσιν,	εἴ	τ´ ἐρωτήσειέ τις εἰ ἔστι
[1, 9]	εἴ τε μὴ ὢν φαίνεται,	εἴ	τ´ ἔστι, διὰ τί ἔστι·
[1, 9]	ἔλεγχον τοῦ ἐπιστήμονός ἐστι θεωρεῖν,	εἴ	τε μὴ ὢν φαίνεται, εἴ
[1, 5]	γενόμενον ἅπαν ἀρχὴν ἔχει, καὶ	εἴ	τι ἀρχὴν ἔχει, γέγονεν, ὥσπερ
[1, 11]	τέχνην οἱ παραλογισμοί) οὐδέ γ´	εἴ	τί ἐστι ψευδογράφημα περὶ ἀληθές,
[1, 13]	τὸ διπλάσιον ἢ οὐδέν, καὶ	εἴ	τι σημαίνει, πότερον τὸ αὐτὸ
[1, 10]	διάνοιάν εἰσιν ἢ οὔ; καὶ	εἴ	τινι δοκεῖ πολλὰ σημαίνειν τὸ
[1, 5]	κἂν ἔλεγχος γίνοιτο ἀληθινός, οἷον	εἴ	τις δοίη ὁμοίως ἓν καὶ
[1, 11]	Ἢ ὡς Ἀντιφῶν ἐτετραγώνιζεν. Ἢ	εἴ	τις μὴ φαίη βέλτιον εἶναι
[1, 12]	τὸν λόγον συμβαίνει τὸ ἄδοξον·	ἀεὶ	δὲ τοῦτο καὶ βούλεται ὁ
[1, 6]	τὸ δὲ παρὰ τὸ ἑπόμενον	ἀεὶ	ἐν πλείοσιν· τὰ γὰρ ἑνὶ
[1, 4]	λόγος διῃρημένος καὶ συγκείμενος οὐκ	ἀεὶ	ταὐτὸ σημαίνειν ἂν δόξειεν, οἷον
[1, 12]	φῇ ἢ ἀποφῇ τούτων τι,	ἄγει	πρὸς ἃ ἐπιχειρήματος εὐπορεῖ. Δύνανται
[1, 15]	ἑαυτοῦ λεγόμενα ἢ πρὸς οὓς	ὁμολογεῖ	καλῶς λέγειν ἢ πράττειν, ἔτι
[1, 6]	διορισμόν. Πρῶτον μὲν εἰ ἀσυλλόγιστοι·	δεῖ	γὰρ ἐκ τῶν κειμένων συμβαίνειν
[1, 2]	τῶν τοῦ ἀποκρινομένου δοξῶν συλλογιζόμενοι	(δεῖ	γὰρ πιστεύειν τὸν μανθάνοντα) διαλεκτικοὶ
[1, 6]	τιθέναι δῆλοι διὰ τοῦ ὁρισμοῦ.	Δεῖ	γὰρ τὸ συμπέρασμα τῷ ταῦτ´
[1, 12]	καὶ ἀδικεῖσθαι αἱρετώτερον ἢ βλάπτειν.	Δεῖ	δ´ ἄγειν εἰς τὰ τοῖς
[1, 14]	μὲν οὗτος" ὁτὲ δὲ τοῦτον"	Δεῖ	δ´ ἐναλλὰξ σημαίνειν μετὰ μὲν
[1, 15]	Κλεοφῶν ποιεῖ ἐν τῷ Μανδροβούλῳ.	Δεῖ	δὲ καὶ ἀφισταμένους τοῦ λόγου
[1, 15]	ἢ οὐχ ἡ αὐτή. Οὐ	δεῖ	δὲ τὸ συμπέρασμα προτατικῶς ἐρωτᾶν.
[1, 6]	οὐ συλλελόγισται, ἀλλ´ ἔτι ἐρωτήματος	δεῖ	εἰ ταὐτὸν σημαίνει, πρὸς τὸν
[1, 10]	τὴν διάνοιαν διείλεκται; ἢ πῶς	δεῖ	ἐρωτᾶν πλὴν διδόντα διαίρεσιν, εἴ
[1, 12]	τὰ μὲν παράδοξα ἐκ τούτων	δεῖ	ζητεῖν τῶν τόπων· ~Περὶ δὲ
[1, 6]	γίνονται. Τὸν αὐτὸν γὰρ ὁρισμὸν	δεῖ	καὶ τοῦ ἐλέγχου γίνεσθαι, πλὴν
[1, 12]	κατὰ φύσιν δ´ οὐ καλόν.	Δεῖ	οὖν πρὸς μὲν τὸν εἰπόντα
[1, 15]	οἷον, εἰ δέοι λαβεῖν ὅτι	δεῖ	πάντα τῷ πατρὶ πείθεσθαι, Πότερον
[1, 12]	τοῖς σοφοῖς ἢ τῷ πατρὶ	δεῖ	πείθεσθαι, καὶ τὰ συμφέροντα πράττειν
[1, 15]	τῷ πατρὶ πείθεσθαι, Πότερον ἅπαντα	δεῖ	πείθεσθαι τοῖς γονεῦσιν ἢ πάντ´
[1, 9]	δ´ ἐλέγχονται οἱ ἐλεγχόμενοι, οὐ	δεῖ	πειρᾶσθαι λαμβάνειν ἄνευ τῆς τῶν
[1, 10]	ἐν τῇ ἀντιφάσει (προσκεῖσθαι γὰρ	δεῖ	τὴν ἀντίφασιν) ὁτὲ δ´ ἐν
[1, 10]	διδάσκειν τοῦ διαλέγεσθαι, καὶ ὅτι	δεῖ	τὸν μὲν διδάσκοντα μὴ ἐρωτᾶν
[1, 6]	ἢ τὸ ὄνομα τὸ διαφέρον.	Ἔδει	δὲ καὶ τοῦτο, καθάπερ καὶ
[1, 14]	οὐλόμενον" φαίνεται μέν, ἀλλ´ οὐ	σολοικίζει.	Δῆλον οὖν ὅτι κἂν τέχνῃ
[1, 14]	ὁ μὲν γὰρ λέγων οὐλομένην"	σολοικίζει	μὲν κατ´ ἐκεῖνον, οὐ φαίνεται
[1, 15]	ἀνθρώποις. Σφόδρα δὲ καὶ πολλάκις	ποιεῖ	δοκεῖν ἐληλέγχθαι τὸ μάλιστα σοφιστικὸν
[1, 6]	ὡς ἁπλῶς εἰρημένου λαμβάνει, οὐ	ποιεῖ	ἔλεγχον, φαίνεται δὲ διὰ τὴν
[1, 15]	οὕτως εἴληφεν, οἷον ὁ Κλεοφῶν	ποιεῖ	ἐν τῷ Μανδροβούλῳ. Δεῖ δὲ
[1, 12]	χώραν γὰρ ἐπιχειρήματος ἡ σκῆψις	ποιεῖ.	Πρὸς δὲ τὸ ψευδόμενον δεῖξαι
[1, 12]	τὸ τὰ δοκοῦντα λέγειν ἀξιοῦν,	ποιεῖ	τιν´ εὐπορίαν τοῦ εἰς ἄδοξον
[1, 1]	τὸ ἓν σημαίνειν. Ὥσπερ οὖν	κἀκεῖ	οἱ μὴ δεινοὶ τὰς ψήφους
[1, 11]	ἀντιλογίᾳ ἀδικομαχία ἡ ἐριστική ἐστιν·	ἐκεῖ	τε γὰρ οἱ πάντως νικᾶν
[1, 15]	τοιούτων οὕτω ποιεῖσθαι, πότερόν σοι	δοκεῖ;	ἀνάγκη γάρ, ἂν ᾖ τὸ
[1, 5]	οἷς ὁμοίως ὑπάρχει τὰ ἀντικείμενα·	δοκεῖ	γὰρ ἢ ἄμφω ἢ μηδέτερον
[1, 15]	ἀπαιτοῦντας πρὸς τί ἐπιχειρεῖ, ἐπειδὴ	δοκεῖ	δεῖν ἀποδιδόναι τὴν αἰτίαν, λεχθέντων
[1, 7]	ἑνὶ καὶ τῇ οὐσίᾳ μάλιστα	δοκεῖ	παρέπεσθαι τὸ τόδε τι καὶ
[1, 10]	ἢ οὔ; καὶ εἴ τινι	δοκεῖ	πολλὰ σημαίνειν τὸ τρίγωνον, καὶ
[1, 7]	τὴν προσῳδίαν· οὐ γὰρ ἄλλο	δοκεῖ	σημαίνειν ἀνιέμενος καὶ ἐπιτεινόμενος ὁ
[1, 10]	τὸ ἀξιοῦν· ἐνίοτε γὰρ οὐ	δοκεῖ	τὸ ἐρωτώμενον πολλαχῶς ἔχειν, ἀδύνατον
[1, 10]	διάνοιαν διείλεκται; καίτοι ὁ λόγος	δοκεῖ	τῶν παρὰ τὸ ὄνομα εἶναι.
[1, 4]	ἆρ´ ὅ τις γινώσκει, τοῦτο	γινώσκει;	καὶ γὰρ τὸν γινώσκοντα καὶ
[1, 4]	πολεμίους. Καὶ ἆρ´ ὅ τις	γινώσκει,	τοῦτο γινώσκει; καὶ γὰρ τὸν
[1, 14]	αὕτη" θῆλυ· τὸ δὲ τοῦτο"	θέλει	μὲν τὸ μεταξὺ σημαίνειν, πολλάκις
[1, 6]	καὶ τὸ πρᾶγμα ταὐτόν, εἰ	μέλλει	ἔλεγχος ἢ συλλογισμὸς ἔσεσθαι, οἷον
[1, 6]	μέγεθος λαμβάνειν. Ὥστε τὸ ἑπόμενον	λαμβάνει.	Ἐπεὶ οὖν ὁ παρὰ τὸ
[1, 6]	εἶναι λευκὸν ὡς ἁπλῶς εἰρημένου	λαμβάνει,	οὐ ποιεῖ ἔλεγχον, φαίνεται δὲ
[1, 6]	Μελίσσου λόγῳ, τὸ αὐτὸ εἶναι	λαμβάνει	τὸ γεγονέναι καὶ ἀρχὴν ἔχειν,
[1, 15]	ὁμοιότητι, χρηστέον πρὸς τὸ συμφέρον·	λανθάνει	γὰρ ἡ ὁμοιότης πολλάκις. Πρός
[1, 5]	τὴν ἐρώτησιν. Ἐπ´ ἐνίων δὲ	λανθάνει	πολλάκις, ἐφ´ ὅσων, ὅταν πῂ
[1, 5]	δὲ τὸ προκείμενον ἀσυλλόγιστοι. Καὶ	λανθάνει	πολλάκις οὐχ ἧττον αὐτοὺς τοὺς
[1, 4]	καὶ μανθάνει νῦν γράμματα, εἴπερ	μανθάνει	ἃ ἐπίσταται" Ἔτι τὸ ἓν
[1, 4]	οὐ γράφει, τοῦ γράφειν) καὶ	μανθάνει	νῦν γράμματα, εἴπερ μανθάνει ἃ
[1, 2]	αὕτη συνέστηκε, καὶ πόσα μέρη	τυγχάνει	τῆς πραγματείας ὄντα, καὶ περὶ
[1, 11]	ἐστιν ἅπαντα ἐν ἑνί τινι	γένει,	οὔτε, εἰ εἴη, οἷόν τε
[1, 5]	ἡ ζωή. Οὐ δὴ συλλελόγισται·	συμβαίνει	γάρ, κἂν μή τις ταὐτὸ
[1, 5]	παρ´ ἐκεῖνο γινομένου τοῦ ἐλέγχου.	Συμβαίνει	δὲ τὸ τοιοῦτον ἐν τοῖς
[1, 15]	ὅτι οὐχ οὕτως· ἅμα γὰρ	συμβαίνει	ἢ πρὸς πλείω ἢ πρὸς
[1, 12]	τὴν φύσιν ἄγειν· ἀμφοτέρως γὰρ	συμβαίνει	λέγειν παράδοξα. Ἦν δὲ τὸ
[1, 12]	πως καὶ διὰ τῆς ἐρωτήσεως	συμβαίνει	μάλιστα. Τὸ γὰρ (πρὸς) μηδὲν
[1, 7]	εἶτα καὶ καθ´ αὑτὸν ἀπατᾶσθαι	συμβαίνει,	(ὅταν ἐπὶ τοῦ λόγου ποιῆται
[1, 4]	δέον, τό τ´ ἀναγκαῖον, ὃ	συμβαίνει	πολλάκις καὶ ἐπὶ τῶν κακῶν
[1, 8]	Πλὴν ἐπί γέ τινων ἅμα	συμβαίνει	προσερωτᾶν τὸ ἐνδεὲς καὶ τὸ
[1, 5]	χρῶμα τῷ μέλιτι· καὶ ἐπεὶ	συμβαίνει	τὴν γῆν ὕσαντος γίνεσθαι διάβροχον,
[1, 12]	ὅτι οὐ διὰ τὸν λόγον	συμβαίνει	τὸ ἄδοξον· ἀεὶ δὲ τοῦτο
[1, 4]	ἀνίστατο, ἕστηκεν, καὶ ὅσπερ (ὑγιάζετο,	ὑγιαίνει·	ἀνίστατο δ´ ὁ καθήμενος καὶ
[1, 4]	καὶ κάμνων καὶ ὁ κάμνων·	ὑγιαίνει	δ´ οὐ κάμνων ἀλλ´ ὁ
[1, 4]	ποιεῖν ἢ πάσχειν οὐχ ἓν	σημαίνει,	ἀλλ´ ὁτὲ μὲν ὅτι ὁ
[1, 10]	ὂν ἢ τὸ ἓν πολλὰ	σημαίνει,	ἀλλὰ καὶ ὁ ἀποκρινόμενος καὶ
[1, 4]	γράφοντα γράφειν (οὐ γὰρ ταὐτὸ	σημαίνει	ἂν διελών τις εἴπῃ καὶ
[1, 4]	συνθῇ τὸ μὴ γράφοντα γράφειν"	σημαίνει	γὰρ ὡς ἔχει δύναμιν τοῦ
[1, 14]	τὸ μεταξὺ σημαίνειν, πολλάκις δὲ	σημαίνει	κἀκείνων ἑκάτερον, οἷον Τί τοῦτο;
[1, 10]	λόγον αὐτὸν ἔχειν ὃ πλείω	σημαίνει.	(Ὅλως τε ἄτοπον τὸ περὶ
[1, 14]	πλειόνων πτώσεων· τὸ γὰρ τοῦτο"	σημαίνει	ὁτὲ μὲν οὗτος" ὁτὲ δὲ
[1, 13]	ἢ οὐδέν, καὶ εἴ τι	σημαίνει,	πότερον τὸ αὐτὸ ἢ ἕτερον,
[1, 6]	ἔτι ἐρωτήματος δεῖ εἰ ταὐτὸν	σημαίνει,	πρὸς τὸν ζητοῦντα τὸ διὰ
[1, 13]	διὰ τὸ μὴ προσπυνθάνεσθαι εἰ	σημαίνει	τι καθ´ αὑτὸ λεχθὲν τὸ
[1, 14]	Τὸ μὲν γὰρ οὗτος" ἄρρεν	σημαίνει,	τὸ δ´ αὕτη" θῆλυ· τὸ
[1, 4]	γάρ, εἰ ἔτυχεν, ἕν τι	σημαίνει,	τὸ ἐπίσταται" καὶ τὸ γράμματα"
[1, 10]	οὔ; Ἔτι εἰ πολλὰ μὲν	σημαίνει	τοὔνομα, ὁ δὲ μὴ νοεῖ
[1, 3]	δ´ ἐστὶ τὸ ποιῆσαι τῇ	λέξει	βαρβαρίζειν ἐκ τοῦ λόγου τὸν
[1, 6]	Τῶν μὲν γὰρ ἐν τῇ	λέξει	οἱ μέν εἰσι παρὰ τὸ
[1, 4]	ὡς τῶν ποιεῖν τι τῇ	λέξει	σημαίνειν. Οἷον τὸ ὑγιαίνειν ὁμοίως
[1, 9]	ἔθηκεν, ἐλέγξειεν ἄν τις τῇ	ἀποδείξει	ὅτι ἀσύμμετρος. Ὥστε πάντων δεήσει
[1, 5]	ἐρωτήμασι πρὸς τὸ συμβαῖνον ἀδύνατον,	δόξει	παρὰ τοῦτο γίνεσθαι πολλάκις ὁ
[1, 10]	σημαίνει τοὔνομα, ὁ δὲ μὴ	νοεῖ	μηδ´ οἴεται, πῶς οὗτος οὐ
[1, 8]	ἀντίφασιν, οὐ ποιοῦσι δῆλον εἰ	ἀγνοεῖ·	καὶ γὰρ τὸν εἰδότα ἐμποδίζουσι
[1, 1]	δημοσιώτατος, ὁ διὰ τῶν ὀνομάτων.	Ἐπεὶ	γὰρ οὐκ ἔστιν αὐτὰ τὰ
[1, 5]	πράγματι καὶ τῷ συμβεβηκότι ὑπάρχειν.	Ἐπεὶ	γὰρ τῷ αὐτῷ πολλὰ συμβέβηκεν,
[1, 11]	ὁ τέχνῃ συλλογιστικῇ πειραστικὸς διαλεκτικός.	Ἐπεὶ	δ´ ἐστὶ πολλὰ μὲν ταὐτὰ
[1, 1]	ἔλεγχος φαινόμενος οὐκ ὢν δέ.	Ἐπεὶ	δ´ ἐστί τισι μᾶλλον πρὸ
[1, 8]	ὅρον διὰ τὴν εἰρημένην αἰτίαν.	~Ἐπεὶ	δ´ ἔχομεν παρ´ ὁπόσα γίνονται
[1, 6]	ἔσται πρότασις ἡ τοιαύτη ἐρώτησις.	Ἐπεὶ	δ´ ὁ συλλογισμὸς ἐκ προτάσεων,
[1, 10]	μήθ´ ὑπολαμβάνοντι ὅτι ἄλλως λέγεται·	ἐπεὶ	καὶ ἐν τοῖς διπλοῖς τί
[1, 6]	λαμβάνειν. Ὥστε τὸ ἑπόμενον λαμβάνει.	Ἐπεὶ	οὖν ὁ παρὰ τὸ συμβεβηκὸς
[1, 5]	ξανθὸν χρῶμα τῷ μέλιτι· καὶ	ἐπεὶ	συμβαίνει τὴν γῆν ὕσαντος γίνεσθαι
[1, 5]	μὴ κυρίως, ὅταν τὸ ἐν	μέρει	λεγόμενον ὡς ἁπλῶς εἰρημένον (ληφθῇ,
[1, 15]	καὶ τρόποι οἱ εἰρημένοι· ~ΧV	διαφέρει	δ´ οὐ μικρὸν ἐὰν ταχθῇ
[1, 6]	συμβεβηκότος· τὸ γὰρ ἑπόμενον συμβέβηκε.	Διαφέρει	δὲ τοῦ συμβεβηκότος, ὅτι τὸ
[1, 13]	τοῦτο βούλονται ποιεῖν· εἰ μηδὲν	διαφέρει	τὸ ὄνομα ἢ τὸν λόγον
[1, 15]	δὲ τοὺς ἀπαιτοῦντας πρὸς τί	ἐπιχειρεῖ,	ἐπειδὴ δοκεῖ δεῖν ἀποδιδόναι τὴν
[1, 12]	τι, ἄγει πρὸς ἃ ἐπιχειρήματος	εὐπορεῖ.	Δύνανται δὲ νῦν ἧττον κακουργεῖν
[1, 12]	ἄγειν πρὸς τοιαῦτα πρὸς ἃ	εὐπορεῖ	λόγων. Ἔστι δὲ καὶ καλῶς
[1, 11]	πειραστική ἐστι διαλεκτική τις καὶ	θεωρεῖ	οὐ τὸν εἰδότα ἀλλὰ τὸν
[1, 10]	τοῦ σιγῶντα λέγειν" ἐν τῇ	ἀντιφάσει,	οὐκ ἐν τῷ συλλογισμῷ, ὁ
[1, 10]	τὸ αἴτιον ἢ ἐν τῇ	ἀντιφάσει	(προσκεῖσθαι γὰρ δεῖ τὴν ἀντίφασιν)
[1, 9]	ἀποδείξει ὅτι ἀσύμμετρος. Ὥστε πάντων	δεήσει	ἐπιστήμονας εἶναι· οἱ μὲν γὰρ
[1, 1]	ἐστιν· ἡ γὰρ τοιαύτη δύναμις	ποιήσει	φαίνεσθαι σοφόν, οὗ τυγχάνουσι τὴν
[1, 10]	τί ἄλλο ἔσται; φανερὸν γὰρ	ποιήσει	ὡς ἔχει τῷ μήτ´ ἐσκεμμένῳ
[1, 5]	τοῦτον, ἄνθρωπον ἀλλ´ οὐκ ἀνθρώπους	τυπτήσει.	Ἢ πάλιν, ὧν τὰ μέν
[1, 14]	τὸ ἔστι" καὶ τὸ εἶναι"	διοίσει.	Καὶ τρόπον τινὰ ὅμοιός ἐστιν
[1, 11]	ἐν ἑκάστῳ καὶ τὸ ἀδύνατον·	ἁρμόσει	γάρ. Ἢ ὡς Ἀντιφῶν ἐτετραγώνιζεν.
[1, 14]	πραγμάτων, τούτοις ἐπὶ τῶν ὀνομάτων	συμπίπτει	σολοικίζειν· ἄνθρωπος γὰρ καὶ λευκὸν
[1, 11]	ἐστιν ἃ εἰδότα μὲν οὐδὲν	κωλύει	μὴ εἰδέναι τὴν τέχνην, μὴ
[1, 10]	καὶ ἐν τοῖς διπλοῖς τί	κωλύει	τοῦτο παθεῖν; Ἆρα ἴσαι αἱ
[1, 4]	ὅτι ἔχει δύναμιν, ὅτε οὐ	γράφει,	τοῦ γράφειν) καὶ μανθάνει νῦν
[1, 11]	συμπερασμάτων (τῶν ὑπὸ τὴν τέχνην	ψευδογραφεῖ·	ὁ δ´ ὑπὸ τὴν διαλεκτικὴν
[1, 6]	λαμβάνειν. Ὅτι γὰρ τὸ γεγονὸς	ἔχει	ἀρχήν, καὶ τὸ ἔχον ἀρχὴν
[1, 5]	ἔχει, καὶ εἴ τι ἀρχὴν	ἔχει,	γέγονεν, ὥσπερ οὐδ´ εἰ ὁ
[1, 4]	ἐὰν δὲ μὴ συνθῇ, ὅτι	ἔχει	δύναμιν, ὅτε οὐ γράφει, τοῦ
[1, 4]	γράφοντα γράφειν" σημαίνει γὰρ ὡς	ἔχει	δύναμιν τοῦ μὴ γράφων γράφειν·
[1, 1]	καὶ ἐπὶ τῶν λόγων ὡσαύτως	ἔχει.	Καὶ γὰρ τὴν ἕξιν οἱ
[1, 5]	εἰ τὸ γενόμενον ἅπαν ἀρχὴν	ἔχει,	καὶ εἴ τι ἀρχὴν ἔχει,
[1, 11]	ἐν ἀγῶνι ἀδικία εἶδός τι	ἔχει	καὶ ἔστιν ἀδικομαχία τις, οὕτως
[1, 14]	ν τελευτᾷ, ταῦτα μόνα σκεύους	ἔχει	κλῆσιν, οἷον ξύλον, σχοινίον· τὰ
[1, 6]	τὸ τρίγωνον (δυοῖν ὀρθαῖν ἴσας	ἔχει,	συμβέβηκε δ´ αὐτῷ σχήματι εἶναι
[1, 11]	περὶ τὰς προτάσεις μέθοδος ἅπασαν	ἔχει	ταύτην τὴν θεωρίαν. Καὶ περὶ
[1, 12]	ποιεῖν. Ἔνια δὲ τῶν ἐρωτημάτων	ἔχει	τὸ ἀμφοτέρως ἄδοξον εἶναι τὴν
[1, 10]	ἔσται; φανερὸν γὰρ ποιήσει ὡς	ἔχει	τῷ μήτ´ ἐσκεμμένῳ μήτ´ εἰδότι
[1, 5]	ὑπάρχει, τὸ δὲ κατηγορούμενον οὐχ	ὑπάρχει.	Ὁμοίως δὲ καὶ ἐν τοῖς
[1, 5]	τὸ τοιοῦτον ἐν οἷς ὁμοίως	ὑπάρχει	τὰ ἀντικείμενα· δοκεῖ γὰρ ἢ
[1, 5]	πλανώμενος. Πολλοῖς δὲ ταῦτα μὲν	ὑπάρχει,	τὸ δὲ κατηγορούμενον οὐχ ὑπάρχει.
[1, 5]	πῄ, ὅτι ἅμα τὰ ἐναντία	ὑπάρχει.	Τὸ δὲ τοιοῦτον ἐπ´ ἐνίων
[1, 6]	ταὐτὸ εἶναι τὸ ξανθὸν καὶ	μέλι,	καὶ τὸ λευκὸν καὶ κύκνον,
[1, 5]	γίνονται· πολλάκις γὰρ τὴν χολὴν	μέλι	ὑπέλαβον διὰ τὸ ἕπεσθαι τὸ
[1, 6]	ἀεὶ ἐν πλείοσιν· τὰ γὰρ	ἑνὶ	καὶ ταὐτῷ ταὐτὰ καὶ ἀλλήλοις
[1, 7]	ὡς ἓν ὑπακούομεν· τῷ γὰρ	ἑνὶ	καὶ τῇ οὐσίᾳ μάλιστα δοκεῖ
[1, 11]	Οὔτε γάρ ἐστιν ἅπαντα ἐν	ἑνί	τινι γένει, οὔτε, εἰ εἴη,
[1, 11]	γάρ ἐστιν ἅπαντα ἐν ἑνί	τινι	γένει, οὔτε, εἰ εἴη, οἷόν
[1, 10]	εἰσιν ἢ οὔ; καὶ εἴ	τινι	δοκεῖ πολλὰ σημαίνειν τὸ τρίγωνον,
[1, 5]	φθορᾷ γένεσις ἐναντίον, καὶ τῇ	τινὶ	φθορᾷ ἔσται τὶς γένεσις· ὁ
[1, 11]	ἄδικος. Ὥσπερ γὰρ ἡ ἐν	ἀγῶνι	ἀδικία εἶδός τι ἔχει καὶ
[1, 8]	ὁμοιοσχημοσύνην τὸ μόνον τόδε, καὶ	οἱ	ἄλλοι ὡσαύτως, οὔτ´ ἔλεγχοι οὔτε
[1, 12]	τῷ Γοργίᾳ γέγραπται λέγων, καὶ	οἱ	ἀρχαῖοι δὲ πάντες ᾤοντο συμβαίνειν,
[1, 1]	φαίνεται δὲ διὰ τὴν ἀπειρίαν·	οἱ	γὰρ ἄπειροι ὥσπερ ἂν ἀπέχοντες
[1, 4]	ἐπιστάμενοι, τὰ γὰρ ἀποστοματιζόμενα μανθάνουσιν	οἱ	γραμματικοί· τὸ γὰρ μανθάνειν ὁμώνυμον,
[1, 6]	ὅπερ ἦν ἴδιον τοῦ ἐλέγχου,	οἱ	δ´ ἄλλοι παρὰ τὸν τοῦ
[1, 4]	γάρ εἰσι παρὰ τὴν λέξιν,	οἱ	δ´ ἔξω τῆς λέξεως. Ἔστι
[1, 6]	τοὺς συλλογισμοὺς πρὸς τοὺς εἰδότας·	οἱ	δ´ οὐ δυνάμενοι διαιρεῖν ἢ
[1, 1]	οὖν οἱ μὲν εἰσὶ συλλογισμοί,	οἱ	δ´ οὐκ ὄντες δοκοῦσι, φανερόν.
[1, 11]	ἄνθρωποι καὶ φιλέριδες δοκοῦσιν εἶναι,	οἱ	δὲ δόξης χάριν τῆς εἰς
[1, 9]	ἀρχὰς καὶ τὰ τούτων συμπεράσματα,	οἱ	δὲ παρὰ τὰς ἐν ἰατρικῇ,
[1, 9]	δὲ παρὰ τὰς ἐν ἰατρικῇ,	οἱ	δὲ παρὰ τὰς τῶν ἄλλων
[1, 5]	ἕτερον εἶναι, τοῦτον εἶναι ἄνθρωπον.	Οἱ	δὲ παρὰ τὸ ἁπλῶς τόδε
[1, 6]	τὴν αἴτησιν τοῦ ἐν ἀρχῇ.	Οἱ	δὲ παρὰ τὸ ἑπόμενον μέρος
[1, 6]	θετέον τὴν τοῦ λόγου ἔλλειψιν.	Οἱ	δὲ παρὰ τὸ λαμβάνειν τὸ
[1, 5]	μέλαν, πότερον λευκὸν ἢ μέλαν;	Οἱ	δὲ παρὰ τὸ μὴ διωρίσθαι
[1, 6]	ἢ οὐ δόντες οἴονται δεδωκέναι.	Οἱ	δὲ παρὰ τὸ πῂ καὶ
[1, 6]	τὸν ζητοῦντα τὸ διὰ τί.	Οἱ	δὲ παρὰ τὸ συμβεβηκὸς ὁρισθέντος
[1, 4]	τοιαῦτα παρὰ τὴν προσῳδίαν ἐστίν.	Οἱ	δὲ παρὰ τὸ σχῆμα τῆς
[1, 5]	μὴ αἴτιον λόγοι τοιοῦτοί εἰσιν·	οἱ	δὲ παρὰ τὸ τὰ δύο
[1, 6]	Ἐπισκεπτέον δὲ τοῦτο καὶ ἄλλως.	Οἱ	δὲ παρὰ τὸ τὰ πλείω
[1, 5]	εἰς τοὺς παρὰ τὴν λέξιν.	Οἱ	δὲ παρὰ τὸ τὸ ἐν
[1, 8]	ἄγνοιαν τοῦ διδόντος τὸν λόγον.	Οἱ	δὲ σοφιστικοὶ ἔλεγχοι, ἂν καὶ
[1, 12]	γὰρ νόμος δόξα τῶν πολλῶν,	οἱ	δὲ σοφοὶ κατὰ φύσιν καὶ
[1, 1]	συλλογισμὸς μετ´ ἀντιφάσεως τοῦ συμπεράσματος.	Οἱ	δὲ τοῦτο ποιοῦσι μὲν οὔ,
[1, 1]	καλοὶ οἱ μὲν διὰ κάλλος,	οἱ	δὲ φαίνονται, κομμώσαντες αὑτούς. Ἐπί
[1, 1]	ἕξιν οἱ μὲν ἔχουσιν εὖ,	οἱ	δὲ φαίνονται, φυλετικῶς φυσήσαντες καὶ
[1, 10]	τοὔνομα οὔτε πρὸς τὴν διάνοιαν·	οἱ	δέ φασι πάντας, καὶ διαιροῦνται
[1, 14]	μέρη τῶν εἰδῶν καὶ τρόποι	οἱ	εἰρημένοι· ~ΧV διαφέρει δ´ οὐ
[1, 2]	ἐνδόξων συλλογιστικοὶ ἀντιφάσεως, πειραστικοὶ δ´	οἱ	ἐκ τῶν δοκούντων τῷ ἀποκρινομένῳ
[1, 2]	πιστεύειν τὸν μανθάνοντα) διαλεκτικοὶ δ´	οἱ	ἐκ τῶν ἐνδόξων συλλογιστικοὶ ἀντιφάσεως,
[1, 2]	πειραστικοὶ καὶ ἐριστικοί· (διδασκαλικοὶ μὲν	οἱ	ἐκ τῶν οἰκείων ἀρχῶν ἑκάστου
[1, 2]	διώρισται ἐν ἑτέροις) ἐριστικοὶ δ´	οἱ	ἐκ τῶν φαινομένων ἐνδόξων, μὴ
[1, 10]	οὗτοι οὐ πάντες, οὐχ ὅτι	οἱ	ἔλεγχοι ἀλλ´ οὐδ´ οἱ φαινόμενοι
[1, 9]	περὶ ὁτιοῦν, ἔχομεν (ἐξ ὧν	οἱ	ἔλεγχοι· ὁ γὰρ ἔλεγχός ἐστιν
[1, 9]	τοῦδε. ~Παρὰ πόσα δ´ ἐλέγχονται	οἱ	ἐλεγχόμενοι, οὐ δεῖ πειρᾶσθαι λαμβάνειν
[1, 3]	~Πρῶτον δὴ ληπτέον πόσων στοχάζονται	οἱ	ἐν τοῖς λόγοις ἀγωνιζόμενοι καὶ
[1, 10]	ὅθεν ὁ λόγος ἦλθε, πότερον	οἱ	ἐν τοῖς μαθήμασι λόγοι πρὸς
[1, 9]	Εἰ γὰρ ἔχομεν ἐξ ὧν	οἱ	ἔνδοξοι συλλογισμοὶ περὶ ὁτιοῦν, ἔχομεν
[1, 4]	τῶν λόγων, οἷον ὅτι μανθάνουσιν	οἱ	ἐπιστάμενοι, τὰ γὰρ ἀποστοματιζόμενα μανθάνουσιν
[1, 6]	καὶ οἱ τεχνῖται καὶ ὅλως	οἱ	ἐπιστήμονες ὑπὸ τῶν ἀνεπιστημόνων ἐλέγχονται·
[1, 11]	προαιρούμενοι πάντων ἅπτονται, καὶ ἐνταῦθα	οἱ	ἐριστικοί. Οἱ μὲν οὖν τῆς
[1, 4]	ὁ Ζεὺς εἶπεν δίδομεν δέ	οἱ	εὖχος ἀρέσθαι" ἀλλὰ τῷ ἐνυπνίῳ
[1, 11]	κοινοῖς τισιν. Διὸ πάντες καὶ	οἱ	ἰδιῶται τρόπον τινὰ χρῶνται τῇ
[1, 4]	εἰσὶ τοῦ μὲν ἐλέγχειν δύο·	οἱ	μὲν γάρ εἰσι παρὰ τὴν
[1, 9]	Ὥστε πάντων δεήσει ἐπιστήμονας εἶναι·	οἱ	μὲν γὰρ ἔσονται παρὰ τὰς
[1, 1]	καὶ ἐπισκευάσαντες αὑτούς, καὶ καλοὶ	οἱ	μὲν διὰ κάλλος, οἱ δὲ
[1, 6]	μὲν γὰρ ἐν τῇ λέξει	οἱ	μέν εἰσι παρὰ τὸ διττόν,
[1, 1]	τῶν πρώτων. Ὅτι μὲν οὖν	οἱ	μὲν εἰσὶ συλλογισμοί, οἱ δ´
[1, 12]	τὰ τοῖς σοφοῖς. Φασὶ γὰρ	οἱ	μὲν ἐξ ἀνάγκης τὸν εὐδαίμονα
[1, 1]	ἔχει. Καὶ γὰρ τὴν ἕξιν	οἱ	μὲν ἔχουσιν εὖ, οἱ δὲ
[1, 4]	τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων.	Οἱ	μὲν οὖν παρὰ τὴν λέξιν
[1, 6]	εἰς τὴν τοῦ ἐλέγχου ἄγνοιαν,	οἱ	μὲν οὖν παρὰ τὴν λέξιν,
[1, 5]	αὐτοὺς τοὺς ἐρωτῶντας τὸ τοιοῦτον.	Οἱ	μὲν οὖν παρὰ τὸ ἑπόμενον
[1, 5]	τὰ πλείω ἐρωτήματα ἓν ποιεῖν.	Οἱ	μὲν οὖν παρὰ τὸ συμβεβηκὸς
[1, 11]	ἅπτονται, καὶ ἐνταῦθα οἱ ἐριστικοί.	Οἱ	μὲν οὖν τῆς νίκης αὐτῆς
[1, 10]	τὸ πρὸς τὴν διάνοιαν. Ἀλλ´	οἱ	μὲν πρὸς τοὔνομά εἰσι· καίτοι
[1, 1]	ἓν σημαίνειν. Ὥσπερ οὖν κἀκεῖ	οἱ	μὴ δεινοὶ τὰς ψήφους φέρειν
[1, 8]	τοῦ πράγματος. Εἰσὶ δ´ οὗτοι	οἱ	μὴ κατὰ τὸ πρᾶγμα ἐλέγχοντες
[1, 12]	δῆλον ὅτι κἀκεῖνοι, καθάπερ καὶ	οἱ	νῦν, ἢ ἐλέγξαι ἢ παράδοξα
[1, 11]	ἐριστική ἐστιν· ἐκεῖ τε γὰρ	οἱ	πάντως νικᾶν προαιρούμενοι πάντων ἅπτονται,
[1, 6]	ἐξ ἀρχῆς" ὅπερ οὐκ ἔχουσιν	οἱ	παρὰ τὴν αἴτησιν τοῦ ἐν
[1, 10]	τὴν λέξιν φαινόμενοι ἔλεγχοι, οἷον	οἱ	παρὰ τὸ συμβεβηκὸς καὶ ἕτεροι.
[1, 10]	τὸ πλεοναχῶς, τούτων εἰσί τινες	οἱ	παρὰ τοὔνομα. Ἀτόπως μὲν γὰρ
[1, 11]	γὰρ τὰ ὑπὸ τὴν τέχνην	οἱ	παραλογισμοί) οὐδέ γ´ εἴ τί
[1, 8]	ἔχοιμεν ἂν παρ´ ὅσα γίνονται	οἱ	παραλογισμοί· παρὰ πλείω μὲν γὰρ
[1, 8]	καὶ τὸν σολοικισμόν. Εἰ οὖν	οἱ	παραλογισμοὶ τῆς ἀντιφάσεως παρὰ τὸν
[1, 12]	ἐὰν μὲν λέγῃ τις ὡς	οἱ	περὶ τοὺς λόγους, εἰς τὰ
[1, 12]	τοῖς πολλοῖς, ἐὰν δ´ ὡς	οἱ	πολλοί, ἐπὶ τὰ τοῖς σοφοῖς.
[1, 6]	ἐστιν ἔλεγχος. Φανερώτατοι δὲ πάντων	οἱ	πρότερον λεχθέντες παρὰ τὸν τοῦ
[1, 11]	μὲν (εἴσιν) οἱ φιλέριδες καὶ	οἱ	σοφισταί, ἀλλ´ οὐ τῶν αὐτῶν
[1, 8]	συλλογισμοί, ἔχομεν καὶ παρ´ ὁπόσα	οἱ	σοφιστικοὶ γένοιντ´ ἂν συλλογισμοὶ καὶ
[1, 6]	ἔλεγχος. Ἀλλὰ παρὰ τοῦτο καὶ	οἱ	τεχνῖται καὶ ὅλως οἱ ἐπιστήμονες
[1, 13]	ἀδολεσχεῖν εἰρήκαμεν ἤδη· πάντες δὲ	οἱ	τοιοίδε λόγοι τοῦτο βούλονται ποιεῖν·
[1, 4]	πρότερον. Παρὰ δὲ τὴν ἀμφιβολίαν	οἱ	τοιοίδε· τὸ βούλεσθαι λαβεῖν με
[1, 4]	δὲ παρὰ μὲν τὴν ὁμωνυμίαν	οἱ	τοιοίδε τῶν λόγων, οἷον ὅτι
[1, 9]	ἄρα παρ´ ὁπόσα πάντες εἰσὶν	οἱ	τοιοῦτοι. Εἰ δὲ τοῦτ´ ἔχομεν,
[1, 5]	μὲν οὖν ἁπλῶς οὐκ εἰσὶν	οἱ	τοιοῦτοι λόγοι, πρὸς δὲ τὸ
[1, 13]	ἡδέος ἡδέος. (Εἰσὶ δὲ πάντες	οἱ	τοιοῦτοι τῶν λόγων ἔν τε
[1, 6]	φαίνεται, φαινόμενος ἔλεγχος. Ὥστε πάντες	οἱ	τόποι πίπτουσιν εἰς τὴν τοῦ
[1, 1]	τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν λόγων	οἱ	τῶν ὀνομάτων τῆς δυνάμεως ἄπειροι
[1, 10]	ὅτι οἱ ἔλεγχοι ἀλλ´ οὐδ´	οἱ	φαινόμενοι ἔλεγχοι. Εἰσὶ γὰρ καὶ
[1, 14]	ἐλέγχοις. Εἰσὶ δὲ πάντες σχεδὸν	οἱ	φαινόμενοι σολοικισμοὶ παρὰ τόδε, (καὶ)
[1, 8]	δ´ ἔχομεν παρ´ ὁπόσα γίνονται	οἱ	φαινόμενοι συλλογισμοί, ἔχομεν καὶ παρ´
[1, 11]	λόγων τῶν αὐτῶν μὲν (εἴσιν)	οἱ	φιλέριδες καὶ οἱ σοφισταί, ἀλλ´
[1, 9]	ἄλλων ἐπιστημῶν. Ἀλλὰ μὴν καὶ	οἱ	ψευδεῖς ἔλεγχοι ὁμοίως ἂν εἶεν
[1, 5]	ἁπλῶς οὐκ εἰσὶν οἱ τοιοῦτοι	λόγοι,	πρὸς δὲ τὸ προκείμενον ἀσυλλόγιστοι.
[1, 10]	πότερον οἱ ἐν τοῖς μαθήμασι	λόγοι	πρὸς τὴν διάνοιάν εἰσιν ἢ
[1, 5]	καὶ παρὰ τὸ μὴ αἴτιον	λόγοι	τοιοῦτοί εἰσιν· οἱ δὲ παρὰ
[1, 13]	ἤδη· πάντες δὲ οἱ τοιοίδε	λόγοι	τοῦτο βούλονται ποιεῖν· εἰ μηδὲν
[1, 15]	παραβάλλοντα (χρὴ πυνθάνεσθαι· οἷον, εἰ	δέοι	λαβεῖν ὅτι δεῖ πάντα τῷ
[1, 12]	Γοργίᾳ γέγραπται λέγων, καὶ οἱ	ἀρχαῖοι	δὲ πάντες ᾤοντο συμβαίνειν, παρὰ
[1, 5]	καὶ τὸ ψεύσασθαι περί τινος.	Ἔνιοι	δὲ ἀπολιπόντες τι τῶν λεχθέντων
[1, 4]	μᾶλλον. Οἷον καὶ τὸν Ὅμηρον	ἔνιοι	διορθοῦνται πρὸς τοὺς ἐλέγχοντας ὡς
[1, 10]	καὶ ἕτεροι. Εἰ δέ τις	ἀξιοῖ	διαιρεῖν, ὅτι λέγω δὲ σιγῶντα
[1, 6]	καὶ τὸ ἔχον ἀρχὴν γεγονέναι	ἀξιοῖ,	ὡς ἄμφω ταὐτὰ ὄντα τῷ
[1, 2]	τῷ διαλέγεσθαι λόγων τέτταρα γένη,	διδασκαλικοὶ	καὶ διαλεκτικοὶ καὶ πειραστικοὶ καὶ
[1, 2]	διαλεκτικοὶ καὶ πειραστικοὶ καὶ ἐριστικοί·	(διδασκαλικοὶ	μὲν οἱ ἐκ τῶν οἰκείων
[1, 4]	τὰ γὰρ ἀποστοματιζόμενα μανθάνουσιν οἱ	γραμματικοί·	τὸ γὰρ μανθάνειν ὁμώνυμον, τό
[1, 2]	(δεῖ γὰρ πιστεύειν τὸν μανθάνοντα)	διαλεκτικοὶ	δ´ οἱ ἐκ τῶν ἐνδόξων
[1, 2]	λόγων τέτταρα γένη, διδασκαλικοὶ καὶ	διαλεκτικοὶ	καὶ πειραστικοὶ καὶ ἐριστικοί· (διδασκαλικοὶ
[1, 2]	ἐκ τῶν ἐνδόξων συλλογιστικοὶ ἀντιφάσεως,	πειραστικοὶ	δ´ οἱ ἐκ τῶν δοκούντων
[1, 2]	γένη, διδασκαλικοὶ καὶ διαλεκτικοὶ καὶ	πειραστικοὶ	καὶ ἐριστικοί· (διδασκαλικοὶ μὲν οἱ
[1, 2]	δ´ οἱ ἐκ τῶν ἐνδόξων	συλλογιστικοὶ	ἀντιφάσεως, πειραστικοὶ δ´ οἱ ἐκ
[1, 2]	φαινομένων ἐνδόξων, μὴ ὄντων δέ,	συλλογιστικοὶ	ἢ φαινόμενοι συλλογιστικοί. Περὶ μὲν
[1, 2]	ὄντων δέ, συλλογιστικοὶ ἢ φαινόμενοι	συλλογιστικοί.	Περὶ μὲν οὖν τῶν ἀποδεικτικῶν
[1, 11]	τῆς νίκης αὐτῆς χάριν τοιοῦτοι	ἐριστικοὶ	ἄνθρωποι καὶ φιλέριδες δοκοῦσιν εἶναι,
[1, 2]	τρόπον δέ, διώρισται ἐν ἑτέροις)	ἐριστικοὶ	δ´ οἱ ἐκ τῶν φαινομένων
[1, 2]	καὶ διαλεκτικοὶ καὶ πειραστικοὶ καὶ	ἐριστικοί·	(διδασκαλικοὶ μὲν οἱ ἐκ τῶν
[1, 11]	πάντων ἅπτονται, καὶ ἐνταῦθα οἱ	ἐριστικοί.	Οἱ μὲν οὖν τῆς νίκης
[1, 8]	ἔχομεν καὶ παρ´ ὁπόσα οἱ	σοφιστικοὶ	γένοιντ´ ἂν συλλογισμοὶ καὶ ἔλεγχοι.
[1, 8]	διδόντος τὸν λόγον. Οἱ δὲ	σοφιστικοὶ	ἔλεγχοι, ἂν καὶ συλλογίζωνται τὴν
[1, 11]	δόξης χάριν τῆς εἰς χρηματισμὸν	σοφιστικοί·	ἡ γὰρ σοφιστική ἐστιν, ὥσπερ
[1, 5]	ἅμα· διόπερ ἐστὶ φαινόμενος ἔλεγχος.	Ἕλκοι	δ´ ἄν τις τοῦτον καὶ
[1, 1]	φυσήσαντες καὶ ἐπισκευάσαντες αὑτούς, καὶ	καλοὶ	οἱ μὲν διὰ κάλλος, οἱ
[1, 14]	πτῶσις μήτε ἄρρεν μήτε θῆλυ	δηλοῖ	ἀλλὰ τὸ μεταξύ. Τὸ μὲν
[1, 6]	τὸ ἀναίτιον ὡς αἴτιον τιθέναι	δῆλοι	διὰ τοῦ ὁρισμοῦ. Δεῖ γὰρ
[1, 4]	ποιόν τι καὶ διακείμενόν πως	δηλοῖ,	τὸ δὲ ποιεῖν τι. Τὸν
[1, 6]	ἴδιον τοῦ ἐλέγχου, οἱ δ´	ἄλλοι	παρὰ τὸν τοῦ συλλογισμοῦ ὅρον.
[1, 8]	τὸ μόνον τόδε, καὶ οἱ	ἄλλοι	ὡσαύτως, οὔτ´ ἔλεγχοι οὔτε συλλογισμοὶ
[1, 12]	πολλοῖς, ἐὰν δ´ ὡς οἱ	πολλοί,	ἐπὶ τὰ τοῖς σοφοῖς. Φασὶ
[1, 14]	τις τοῦτο δύναιτο ποιεῖν· διὸ	πολλοὶ	τῶν λόγων οὐ συλλογιζόμενοι σολοικισμὸν
[1, 11]	ὄντες κατὰ τὴν ἑκάστου μέθοδον	παραλογισμοὶ	δοκοῦσιν εἶναι κατὰ τὴν τέχνην.
[1, 5]	μὲν οὖν παρὰ τὸ συμβεβηκὸς	παραλογισμοί	εἰσιν ὅταν ὁμοίως ὁτιοῦν ἀξιωθῇ
[1, 10]	λέξιν· ἀλλ´ οὖν εἰσί τινες	παραλογισμοὶ	οὐ τῷ τὸν ἀποκρινόμενον πρὸς
[1, 11]	τὰ ὑπὸ τὴν τέχνην οἱ	παραλογισμοί)	οὐδέ γ´ εἴ τί ἐστι
[1, 8]	ἂν παρ´ ὅσα γίνονται οἱ	παραλογισμοί·	παρὰ πλείω μὲν γὰρ οὐκ
[1, 8]	τὸν σολοικισμόν. Εἰ οὖν οἱ	παραλογισμοὶ	τῆς ἀντιφάσεως παρὰ τὸν φαινόμενον
[1, 9]	ὥστ´ ἢ εἷς ἢ δύο	συλλογισμοὶ	ἀντιφάσεως ἔλεγχός ἐστιν. Ἔχομεν ἄρα
[1, 10]	δ´ οὔ. Ἀλλὰ μὴν ὅσοι	συλλογισμοί	εἰσι παρὰ τὸ πλεοναχῶς, τούτων
[1, 8]	ἄλλοι ὡσαύτως, οὔτ´ ἔλεγχοι οὔτε	συλλογισμοὶ	ἔσονται, οὔθ´ ἁπλῶς οὔτε πρὸς
[1, 8]	παρ´ ὁπόσα γίνονται οἱ φαινόμενοι	συλλογισμοί,	ἔχομεν καὶ παρ´ ὁπόσα οἱ
[1, 8]	ὁπόσα οἱ σοφιστικοὶ γένοιντ´ ἂν	συλλογισμοὶ	καὶ ἔλεγχοι. Λέγω δὲ σοφιστικὸν
[1, 1]	μὲν οὖν οἱ μὲν εἰσὶ	συλλογισμοί,	οἱ δ´ οὐκ ὄντες δοκοῦσι,
[1, 8]	ἂν καὶ τῶν ψευδῶν εἴησαν	συλλογισμοὶ	παρ´ ὅσα καὶ ὁ φαινόμενος
[1, 9]	ἔχομεν ἐξ ὧν οἱ ἔνδοξοι	συλλογισμοὶ	περὶ ὁτιοῦν, ἔχομεν (ἐξ ὧν
[1, 8]	τῷ ἀποκρινομένῳ δόξειεν, ὥστ´ ἔσονται	συλλογισμοὶ	ψευδεῖς διὰ τούτων ἢ πάντων
[1, 14]	δὲ πάντες σχεδὸν οἱ φαινόμενοι	σολοικισμοὶ	παρὰ τόδε, (καὶ) ὅταν ἡ
[1, 6]	τοὺς εἰδότας· οἱ δ´ οὐ	δυνάμενοι	διαιρεῖν ἢ ἐρωτώμενοι διδόασιν ἢ
[1, 1]	παραλογισμῶν ἀλλ´ οὐκ ἐλέγχων, λέγωμεν	ἀρξάμενοι	κατὰ φύσιν ἀπὸ τῶν πρώτων.
[1, 4]	λόγων, οἷον ὅτι μανθάνουσιν οἱ	ἐπιστάμενοι,	τὰ γὰρ ἀποστοματιζόμενα μανθάνουσιν οἱ
[1, 14]	τῶν εἰδῶν καὶ τρόποι οἱ	εἰρημένοι·	~ΧV διαφέρει δ´ οὐ μικρὸν
[1, 1]	δυνάμεως ἄπειροι παραλογίζονται καὶ αὐτοὶ	διαλεγόμενοι	καὶ ἄλλων ἀκούοντες. Διὰ μὲν
[1, 2]	ἐκ τῶν τοῦ ἀποκρινομένου δοξῶν	συλλογιζόμενοι	(δεῖ γὰρ πιστεύειν τὸν μανθάνοντα)
[1, 14]	διὸ πολλοὶ τῶν λόγων οὐ	συλλογιζόμενοι	σολοικισμὸν φαίνονται συλλογίζεσθαι, καθάπερ ἐν
[1, 3]	στοχάζονται οἱ ἐν τοῖς λόγοις	ἀγωνιζόμενοι	καὶ διαφιλονεικοῦντες. Ἔστι δὲ πέντε
[1, 10]	καὶ ὁ ἐρωτῶν (Ζήνων) ἓν	οἰόμενοι	εἶναι εἰρήκασι, καὶ ἔστιν ὁ
[1, 5]	ἀποδείξεις ἐκ τῶν ἑπομένων εἰσίν·	βουλόμενοι	γὰρ δεῖξαι ὅτι μοιχός, τὸ
[1, 10]	οἱ ἔλεγχοι ἀλλ´ οὐδ´ οἱ	φαινόμενοι	ἔλεγχοι. Εἰσὶ γὰρ καὶ μὴ
[1, 10]	καὶ μὴ παρὰ τὴν λέξιν	φαινόμενοι	ἔλεγχοι, οἷον οἱ παρὰ τὸ
[1, 14]	Εἰσὶ δὲ πάντες σχεδὸν οἱ	φαινόμενοι	σολοικισμοὶ παρὰ τόδε, (καὶ) ὅταν
[1, 8]	ἔχομεν παρ´ ὁπόσα γίνονται οἱ	φαινόμενοι	συλλογισμοί, ἔχομεν καὶ παρ´ ὁπόσα
[1, 2]	μὴ ὄντων δέ, συλλογιστικοὶ ἢ	φαινόμενοι	συλλογιστικοί. Περὶ μὲν οὖν τῶν
[1, 15]	πρὸς πάντας. Ὥσπερ τε καὶ	ἀποκρινόμενοι	πολλάκις, ὅταν ἐλέγχωνται, ποιοῦσι διττόν,
[1, 15]	Ἔτι δ´ ὀργὴ καὶ φιλονεικία·	ταραττόμενοι	γὰρ ἧττον δύνανται φυλάττεσθαι πάντες·
[1, 9]	~Παρὰ πόσα δ´ ἐλέγχονται οἱ	ἐλεγχόμενοι,	οὐ δεῖ πειρᾶσθαι λαμβάνειν ἄνευ
[1, 11]	τε γὰρ οἱ πάντως νικᾶν	προαιρούμενοι	πάντων ἅπτονται, καὶ ἐνταῦθα οἱ
[1, 6]	δ´ οὐ δυνάμενοι διαιρεῖν ἢ	ἐρωτώμενοι	διδόασιν ἢ οὐ δόντες οἴονται
[1, 1]	Ὥσπερ οὖν κἀκεῖ οἱ μὴ	δεινοὶ	τὰς ψήφους φέρειν ὑπὸ τῶν
[1, 12]	πολλοῖς δοκοῦν. Ὥστε δῆλον ὅτι	κἀκεῖνοι,	καθάπερ καὶ οἱ νῦν, ἢ
[1, 9]	ληπτέον τοὺς τόπους· οὗτοι γὰρ	κοινοὶ	πρὸς ἅπασαν τέχνην καὶ δύναμιν.
[1, 9]	γὰρ ἔχομεν ἐξ ὧν οἱ	ἔνδοξοι	συλλογισμοὶ περὶ ὁτιοῦν, ἔχομεν (ἐξ
[1, 4]	δὲ τὸ πλεονάκις ταὐτὸ λέγειν.	~Τρόποι	δ´ εἰσὶ τοῦ μὲν ἐλέγχειν
[1, 11]	πᾶν γένος ἔσται ὁ ἐριστικός.	Τρόποι	μὲν οὖν εἰσιν οὗτοι τῶν
[1, 14]	καὶ μέρη τῶν εἰδῶν καὶ	τρόποι	οἱ εἰρημένοι· ~ΧV διαφέρει δ´
[1, 4]	τὰ λεγόμενα. Εἰσὶ δὲ τρεῖς	τρόποι	τῶν παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν καὶ
[1, 6]	φαινόμενος ἔλεγχος. Ὥστε πάντες οἱ	τόποι	πίπτουσιν εἰς τὴν τοῦ ἐλέγχου
[1, 11]	νίκης αὐτῆς χάριν τοιοῦτοι ἐριστικοὶ	ἄνθρωποι	καὶ φιλέριδες δοκοῦσιν εἶναι, οἱ
[1, 6]	τὸ συμβεβηκὸς ὁρισθέντος τοῦ συλλογισμοῦ	φανεροὶ	γίνονται. Τὸν αὐτὸν γὰρ ὁρισμὸν
[1, 10]	οἱ παρὰ τὸ συμβεβηκὸς καὶ	ἕτεροι.	Εἰ δέ τις ἀξιοῖ διαιρεῖν,
[1, 10]	γὰρ μὴ πάντες, ἔσονταί τινες	ἕτεροι	οὔτε πρὸς τοὔνομα οὔτε πρὸς
[1, 9]	δ´ οὐ μιᾶς ἔστι τέχνης·	ἄπειροι	γὰρ ἴσως αἱ ἐπιστῆμαι, ὥστε
[1, 1]	οἱ τῶν ὀνομάτων τῆς δυνάμεως	ἄπειροι	παραλογίζονται καὶ αὐτοὶ διαλεγόμενοι καὶ
[1, 1]	διὰ τὴν ἀπειρίαν· οἱ γὰρ	ἄπειροι	ὥσπερ ἂν ἀπέχοντες πόρρωθεν θεωροῦσιν.
[1, 15]	τῶν τοιούτων οὕτω ποιεῖσθαι, πότερόν	σοι	δοκεῖ; ἀνάγκη γάρ, ἂν ᾖ
[1, 11]	ἀρχῶν, τὸν δὲ πρὸς πολλούς,	ὅσοι	μὴ ἴσασι τὸ δυνατὸν ἐν
[1, 11]	διὰ τί ἀπατητικός ἐστι) καὶ	ὅσοι	μὴ ὄντες κατὰ τὴν ἑκάστου
[1, 10]	τοὔνομα καὶ πρὸς τὴν διάνοιαν	ὅσοι	πλείω σημαίνουσιν, εἶτα περὶ ὁντινοῦν
[1, 10]	ἄλλους δ´ οὔ. Ἀλλὰ μὴν	ὅσοι	συλλογισμοί εἰσι παρὰ τὸ πλεοναχῶς,
[1, 7]	λαμβανόντων καὶ τῶν ἀναιτίων καὶ	ὅσοι	τὰ πλείω ἐρωτήματα ὡς ἓν
[1, 6]	ἄγνοιαν τοῦ τί ἐστιν ἔλεγχος.	Φανερώτατοι	δὲ πάντων οἱ πρότερον λεχθέντες
[1, 10]	οὐ πρὸς τὴν διάνοιαν διείλεκται;	καίτοι	ὁ λόγος δοκεῖ τῶν παρὰ
[1, 10]	οἱ μὲν πρὸς τοὔνομά εἰσι·	καίτοι	οὗτοι οὐ πάντες, οὐχ ὅτι
[1, 4]	λέγεται τῷ τέμνειν ἢ οἰκοδομεῖν·	καίτοι	τὸ μὲν ποιόν τι καὶ
[1, 6]	ἐλέγχου διορισμόν. Πρῶτον μὲν εἰ	ἀσυλλόγιστοι·	δεῖ γὰρ ἐκ τῶν κειμένων
[1, 5]	λόγοι, πρὸς δὲ τὸ προκείμενον	ἀσυλλόγιστοι.	Καὶ λανθάνει πολλάκις οὐχ ἧττον
[1, 5]	ὄντι φθορᾷ, φθορᾷ δὲ γένεσιν.	Ἀσυλλόγιστοι	μὲν οὖν ἁπλῶς οὐκ εἰσὶν
[1, 1]	τῆς δυνάμεως ἄπειροι παραλογίζονται καὶ	αὐτοὶ	διαλεγόμενοι καὶ ἄλλων ἀκούοντες. Διὰ
[1, 11]	ταῦτα γὰρ οὐδὲν ἧττον ἴσασιν	αὐτοί,	κἂν δοκῶσι λίαν ἔξω λέγειν.
[1, 15]	δεδομένῳ χρηστέον· ἐνίοτε γὰρ καὶ	αὐτοὶ	οἴονται δεδωκέναι καὶ τοῖς ἀκούουσι
[1, 9]	τὴν διαλεκτικὴν ληπτέον τοὺς τόπους·	οὗτοι	γὰρ κοινοὶ πρὸς ἅπασαν τέχνην
[1, 12]	εἶτ´ ἐπερωτᾶν ὃ τοῖς πολλοῖς	οὗτοι	λέγουσι παράδοξον· ἔστι γὰρ ἑκάστοις
[1, 8]	οἰκεῖον τοῦ πράγματος. Εἰσὶ δ´	οὗτοι	οἱ μὴ κατὰ τὸ πρᾶγμα
[1, 10]	μὲν πρὸς τοὔνομά εἰσι· καίτοι	οὗτοι	οὐ πάντες, οὐχ ὅτι οἱ
[1, 11]	ἐριστικός. Τρόποι μὲν οὖν εἰσιν	οὗτοι	τῶν σοφιστικῶν ἐλέγχων. Ὅτι δ´
[1, 9]	παρ´ ὁπόσα πάντες εἰσὶν οἱ	τοιοῦτοι.	Εἰ δὲ τοῦτ´ ἔχομεν, καὶ
[1, 5]	παρὰ τὸ μὴ αἴτιον λόγοι	τοιοῦτοί	εἰσιν· οἱ δὲ παρὰ τὸ
[1, 11]	οὖν τῆς νίκης αὐτῆς χάριν	τοιοῦτοι	ἐριστικοὶ ἄνθρωποι καὶ φιλέριδες δοκοῦσιν
[1, 5]	οὖν ἁπλῶς οὐκ εἰσὶν οἱ	τοιοῦτοι	λόγοι, πρὸς δὲ τὸ προκείμενον
[1, 13]	ἡδέος. (Εἰσὶ δὲ πάντες οἱ	τοιοῦτοι	τῶν λόγων ἔν τε τοῖς
[1, 12]	δόξα τῶν πολλῶν, οἱ δὲ	σοφοὶ	κατὰ φύσιν καὶ κατ´ ἀλήθειαν
[1, 10]	οὐ πάντες, οὐχ ὅτι οἱ	ἔλεγχοι	ἀλλ´ οὐδ´ οἱ φαινόμενοι ἔλεγχοι.
[1, 8]	τὸν λόγον. Οἱ δὲ σοφιστικοὶ	ἔλεγχοι,	ἂν καὶ συλλογίζωνται τὴν ἀντίφασιν,
[1, 9]	δῆλον ὅτι καὶ αἱ ἀποδείξεις.	Ἔλεγχοι	δ´ εἰσὶ καὶ ἀληθεῖς· ὅσα
[1, 10]	ἔλεγχοι ἀλλ´ οὐδ´ οἱ φαινόμενοι	ἔλεγχοι.	Εἰσὶ γὰρ καὶ μὴ παρὰ
[1, 4]	μὲν οὖν παρὰ τὴν λέξιν	ἔλεγχοι	ἐκ τούτων τῶν τόπων εἰσίν.
[1, 8]	σοφιστικοὶ γένοιντ´ ἂν συλλογισμοὶ καὶ	ἔλεγχοι.	Λέγω δὲ σοφιστικὸν ἔλεγχον καὶ
[1, 9]	ὁτιοῦν, ἔχομεν (ἐξ ὧν οἱ	ἔλεγχοι·	ὁ γὰρ ἔλεγχός ἐστιν ἀντιφάσεως
[1, 10]	μὴ παρὰ τὴν λέξιν φαινόμενοι	ἔλεγχοι,	οἷον οἱ παρὰ τὸ συμβεβηκὸς
[1, 9]	Ἀλλὰ μὴν καὶ οἱ ψευδεῖς	ἔλεγχοι	ὁμοίως ἂν εἶεν ἐν ἀπείροις·
[1, 8]	καὶ οἱ ἄλλοι ὡσαύτως, οὔτ´	ἔλεγχοι	οὔτε συλλογισμοὶ ἔσονται, οὔθ´ ἁπλῶς
[1, 11]	ἡ γεωμετρία, ἀλλ´ ἣν ἂν	ἔχοι	καὶ μὴ εἰδώς τις. Ἔξεστι
[1, 10]	συλλογισμῷ, ὁ δὲ ἃ μὴ	ἔχοι	τις, δοίη ἄν" ἐν ἀμφοῖν,
[1, 8]	δεδωκέναι, κἂν ἐρωτηθεὶς θείη. Πλὴν	ἐπί	γέ τινων ἅμα συμβαίνει προσερωτᾶν
[1, 6]	γίνεται, καὶ διαιρουμένοις οὕτως κοινὸν	ἐπὶ	πᾶσι τούτοις θετέον τὴν τοῦ
[1, 7]	λόγος, ἐπ´ οὐδενὸς ἢ οὐκ	ἐπὶ	πολλῶν. Τῶν δὲ παρὰ τὸ
[1, 7]	συμβεβηκότος τὸ ἑπόμενον. Ἔτι καὶ	ἐπὶ	πολλῶν φαίνεται καὶ ἀξιοῦται οὕτως,
[1, 14]	ἢ θήλεος, ὧν ἔνια φέρομεν	ἐπὶ	τὰ σκεύη, οἷον ἀσκὸς μὲν
[1, 12]	ἐὰν δ´ ὡς οἱ πολλοί,	ἐπὶ	τὰ τοῖς σοφοῖς. Φασὶ γὰρ
[1, 1]	οἱ δὲ φαίνονται, κομμώσαντες αὑτούς.	Ἐπί	τε τῶν ἀψύχων ὡσαύτως· καὶ
[1, 12]	πρὸς δὲ τὸν κατὰ νόμον	ἐπὶ	τὴν φύσιν ἄγειν· ἀμφοτέρως γὰρ
[1, 8]	ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως, παρὰ τὸ	ἐπί	τι, ἢ παρ´ ἕκαστον τούτων·
[1, 7]	καθ´ αὑτὸν ἀπατᾶσθαι συμβαίνει, (ὅταν	ἐπὶ	τοῦ λόγου ποιῆται τὴν σκέψιν·
[1, 8]	μὴ ἐπὶ τοῦ πράγματος ἀλλ´	ἐπὶ	τοῦ λόγου συμβαίνειν· εἶτ´, ἀντὶ
[1, 8]	τὸ ἑπόμενον· ἔτι τὸ μὴ	ἐπὶ	τοῦ πράγματος ἀλλ´ ἐπὶ τοῦ
[1, 13]	τῷ λόγῳ αὐτῶν προσδηλοῦται, κατηγορουμένων†	ἐπὶ	τούτοις. Οἷον τὸ περιττὸν ἀριθμὸς
[1, 6]	μόνου ἀνθρώπου· ὁμοίως δὲ καὶ	ἐπὶ	τῶν ἄλλων. Εἰ οὖν μία
[1, 4]	Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ	ἐπὶ	τῶν ἄλλων. Οἱ μὲν οὖν
[1, 1]	δοκοῦσι, φανερόν. Ὥσπερ γὰρ καὶ	ἐπὶ	τῶν ἄλλων τοῦτο γίνεται διά
[1, 6]	ἡ ἀπόδειξις. Ὁμοίως δὲ καὶ	ἐπὶ	τῶν ἄλλων. Ὥστ´ εἰ ὁ
[1, 14]	ἔστι Κορίσκος" εἶναι Κορίσκον" Καὶ	ἐπὶ	τῶν θήλεων ὀνομάτων ὡσαύτως, καὶ
[1, 6]	τὸ πεπερασμένον. Ὁμοίως δὲ καὶ	ἐπὶ	τῶν ἴσων γινομένων, (εἰ τὰ
[1, 4]	ἀναγκαῖον, ὃ συμβαίνει πολλάκις καὶ	ἐπὶ	τῶν κακῶν (ἔστι γὰρ κακόν
[1, 14]	τῶν θήλεων ὀνομάτων ὡσαύτως, καὶ	ἐπὶ	τῶν λεγομένων μὲν σκευῶν, ἐχόντων
[1, 1]	παρακρούονται, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ	ἐπὶ	τῶν λόγων οἱ τῶν ὀνομάτων
[1, 1]	γίνεται διά τινος ὁμοιότητος, καὶ	ἐπὶ	τῶν λόγων ὡσαύτως ἔχει. Καὶ
[1, 15]	λαβεῖν ἧττον δυσκολαίνουσιν. Ὅταν τ´	ἐπὶ	τῶν μερῶν διδῷ τις τὸ
[1, 1]	χρώμεθα ὡς συμβόλοις, τὸ συμβαῖνον	ἐπὶ	τῶν ὀνομάτων καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 14]	ἐκείνοις ἐπὶ τῶν πραγμάτων, τούτοις	ἐπὶ	τῶν ὀνομάτων συμπίπτει σολοικίζειν· ἄνθρωπος
[1, 7]	ἢ διαιρούμενον τὸν λόγον, καθάπερ	ἐπὶ	τῶν πλείστων. Ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 1]	συμβαῖνον ἐπὶ τῶν ὀνομάτων καὶ	ἐπὶ	τῶν πραγμάτων ἡγούμεθα συμβαίνειν, καθάπερ
[1, 14]	λεγομένοις ἐλέγχοις. Ὥσπερ γὰρ ἐκείνοις	ἐπὶ	τῶν πραγμάτων, τούτοις ἐπὶ τῶν
[1, 7]	καθόλου συγχωροῦμεν. Ὁμοίως δὲ καὶ	ἐπὶ	τῶν τὸ ἐν ἀρχῇ λαμβανόντων
[1, 14]	κλίνη δὲ θῆλυ. Διόπερ καὶ	ἐπὶ	τῶν τοιούτων ὡσαύτως τὸ ἔστι"
[1, 1]	τῶν πραγμάτων ἡγούμεθα συμβαίνειν, καθάπερ	ἐπὶ	τῶν ψήφων τοῖς λογιζομένοις. Τὸ
[1, 11]	γ´ εἴ τί ἐστι ψευδογράφημα	περὶ	ἀληθές, οἷον τὸ Ἱπποκράτους ἢ
[1, 11]	ἀλλὰ ἴδια, ἔστιν ἐκ τούτων	περὶ	ἁπάντων πεῖραν λαμβάνειν καὶ εἶναι
[1, 11]	δ´ οὐκ ἔστιν ὁ διαλεκτικὸς	περὶ	γένος τι ὡρισμένον, οὐδὲ δεικτικὸς
[1, 13]	τούτων δεῖ ζητεῖν τῶν τόπων·	~Περὶ	δὲ τοῦ ποιῆσαι ἀδολεσχεῖν, ὃ
[1, 12]	τῶν ἐλέγχων εἴρηται τῶν φαινομένων.	~Περὶ	δὲ τοῦ ψευδόμενόν τι δεῖξαι
[1, 2]	διαλεκτικῶν καὶ πειραστικῶν ἐν ἄλλοις·	περὶ	δὲ τῶν ἀγωνιστικῶν καὶ ἐριστικῶν
[1, 2]	ἀποδεικτικῶν ἐν τοῖς Ἀναλυτικοῖς εἴρηται,	περὶ	δὲ τῶν διαλεκτικῶν καὶ πειραστικῶν
[1, 1]	~ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΙΚΩΝ ΕΛΕΓΧΩΝ.	~(Περὶ	δὲ τῶν σοφιστικῶν ἐλέγχων καὶ
[1, 1]	ἓν πρὸς ἓν εἰπεῖν ἔργον	περὶ	ἕκαστον τοῦ εἰδότος ἀψευδεῖν μὲν
[1, 11]	τὸν γεωμέτρην, οὐκ ἂν ἦν	περὶ	ἐκείνων ἐριστικός· νῦν δ´ οὐκ
[1, 10]	σημαίνει. (Ὅλως τε ἄτοπον τὸ	περὶ	ἐλέγχου διαλέγεσθαι ἀλλὰ μὴ πρότερον
[1, 2]	δέ, συλλογιστικοὶ ἢ φαινόμενοι συλλογιστικοί.	Περὶ	μὲν οὖν τῶν ἀποδεικτικῶν ἐν
[1, 11]	ἔχει ταύτην τὴν θεωρίαν. Καὶ	περὶ	μὲν τῶν ἐλέγχων εἴρηται τῶν
[1, 10]	διάνοιαν ὅσοι πλείω σημαίνουσιν, εἶτα	περὶ	ὁντινοῦν ἐστιν· οὐ γὰρ ἐν
[1, 9]	ἐξ ὧν οἱ ἔνδοξοι συλλογισμοὶ	περὶ	ὁτιοῦν, ἔχομεν (ἐξ ὧν οἱ
[1, 11]	ὡρισμένου τινὸς γένους ἀρχῶν, ἀλλὰ	περὶ	πᾶν γένος ἔσται ὁ ἐριστικός.
[1, 11]	πειραστικὴ ἐπιστήμη ἐστίν. Διὸ καὶ	περὶ	πάντων ἐστί· πᾶσαι γὰρ αἱ
[1, 10]	ἐλέγχου διαλέγεσθαι ἀλλὰ μὴ πρότερον	περὶ	συλλογισμοῦ· ὁ γὰρ ἔλεγχος συλλογισμός
[1, 10]	συλλογισμός ἐστιν, ὥστε χρὴ καὶ	περὶ	συλλογισμοῦ πρότερον ἢ περὶ ψευδοῦς
[1, 11]	ὁ δ´ ὑπὸ τὴν διαλεκτικὴν	περὶ	τἆλλα ὅτι ἐριστικὸς ἔσται δῆλον.
[1, 11]	οὐ χαλεπὸν ἰδεῖν· ἡ γὰρ	περὶ	τὰς προτάσεις μέθοδος ἅπασαν ἔχει
[1, 5]	ἐξ ἀνάγκης. Ὅθεν καὶ αἱ	περὶ	τὴν δόξαν ἐκ τῆς αἰσθήσεως
[1, 15]	μικρὸν ἐὰν ταχθῇ πως τὰ	περὶ	τὴν ἐρώτησιν πρὸς τὸ λανθάνειν,
[1, 5]	δὲ τρόπον καὶ τὸ ψεύσασθαι	περί	τινος. Ἔνιοι δὲ ἀπολιπόντες τι
[1, 4]	τὸ ου" ὀξύτερον. Καὶ τὸ	περὶ	τὸ ἐνύπνιον τοῦ Ἀγαμέμνονος, ὅτι
[1, 12]	μὲν λέγῃ τις ὡς οἱ	περὶ	τοὺς λόγους, εἰς τὰ τοῖς
[1, 10]	τὴν διάνοιαν. Πρῶτον μὲν γὰρ	περὶ	τοὺς τοιούτους ἐστὶ λόγους τὸ
[1, 11]	ἐστὶ τοῦ διαλεκτικοῦ τὸ θεωρῆσαι	περὶ	τούτων καὶ δύνασθαι ταῦτα ποιεῖν,
[1, 2]	τυγχάνει τῆς πραγματείας ὄντα, καὶ	περὶ	τῶν ἄλλων τῶν συντελούντων εἰς
[1, 0]		~ΠΕΡΙ	ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΙΚΩΝ ΕΛΕΓΧΩΝ. ~(Περὶ δὲ
[1, 11]	τοῦτο σοφιστικός. Ὥστε ὅ τε	περὶ	τῶνδε φαινόμενος συλλογισμὸς ἐριστικὸς λόγος,
[1, 10]	καὶ περὶ συλλογισμοῦ πρότερον ἢ	περὶ	ψευδοῦς ἐλέγχου· ἔστι γὰρ ὁ
[1, 11]	εἷς μὲν ὁ φαινόμενος συλλογιστικὸς	περὶ	ὧν ἡ διαλεκτικὴ πειραστική ἐστι,
[1, 1]	τοῦ εἰδότος ἀψευδεῖν μὲν αὐτὸν	περὶ	ὧν οἶδε, τὸν δὲ ψευδόμενον
[1, 12]	πότερον τοῖς σοφοῖς ἢ τῷ	πατρὶ	δεῖ πείθεσθαι, καὶ τὰ συμφέροντα
[1, 15]	λαβεῖν ὅτι δεῖ πάντα τῷ	πατρὶ	πείθεσθαι, Πότερον ἅπαντα δεῖ πείθεσθαι
[1, 11]	διαλεκτικῇ καὶ πειραστικῇ· πάντες γὰρ	μέχρι	τινὸς ἐπιχειροῦσιν ἀνακρίνειν τοὺς ἐπαγγελλομένους.
[1, 10]	ἐρωτῶν (Ζήνων) ἓν οἰόμενοι εἶναι	εἰρήκασι,	καὶ ἔστιν ὁ λόγος ὅτι
[1, 10]	ἦλθε, πότερον οἱ ἐν τοῖς	μαθήμασι	λόγοι πρὸς τὴν διάνοιάν εἰσιν
[1, 4]	ἐν δὲ τοῖς γεγραμμένοις καὶ	ποιήμασι	μᾶλλον. Οἷον καὶ τὸν Ὅμηρον
[1, 5]	ἐγκαταριθμηθῇ τι ἐν τοῖς ἀναγκαίοις	ἐρωτήμασι	πρὸς τὸ συμβαῖνον ἀδύνατον, δόξει
[1, 4]	ὅτι τοσαυταχῶς ἂν τοῖς αὐτοῖς	ὀνόμασι	καὶ λόγοις μὴ ταὐτὸ δηλώσαιμεν.
[1, 5]	αὐτῷ πολλὰ συμβέβηκεν, οὐκ ἀνάγκη	πᾶσι	τοῖς κατηγορουμένοις καὶ καθ´ οὗ
[1, 6]	καὶ διαιρουμένοις οὕτως κοινὸν ἐπὶ	πᾶσι	τούτοις θετέον τὴν τοῦ λόγου
[1, 7]	ἐρωτήματα ὡς ἓν ποιοῦσιν· ἐν	ἅπασι	γὰρ ἡ ἀπάτη διὰ τὸ
[1, 11]	δὲ πρὸς πολλούς, ὅσοι μὴ	ἴσασι	τὸ δυνατὸν ἐν ἑκάστῳ καὶ
[1, 12]	πολλοί, ἐπὶ τὰ τοῖς σοφοῖς.	Φασὶ	γὰρ οἱ μὲν ἐξ ἀνάγκης
[1, 12]	καλῶς μᾶλλον ἢ ζῆν ἡδέως	φασὶ	(δεῖν, καὶ πένεσθαι δικαίως μᾶλλον
[1, 10]	πρὸς τὴν διάνοιαν· οἱ δέ	φασι	πάντας, καὶ διαιροῦνται ἢ πρὸς
[1, 15]	ἔφησεν ἀπόφησι, ἢ ὃ ἀπέφησε	φησί,	ἀλλὰ μὴ ὅτι τῶν ἐναντίων
[1, 15]	τὴν ἀντίφασιν, ὅτι ὃ ἔφησεν	ἀπόφησι,	ἢ ὃ ἀπέφησε φησί, ἀλλὰ
[1, 10]	ἀλλ´ οὐδ´ οἱ φαινόμενοι ἔλεγχοι.	Εἰσὶ	γὰρ καὶ μὴ παρὰ τὴν
[1, 8]	φαινόμενον δὲ οἰκεῖον τοῦ πράγματος.	Εἰσὶ	δ´ οὗτοι οἱ μὴ κατὰ
[1, 10]	ταῖς δυάσιν ἐν τοῖς τέτταρσιν;	εἰσὶ	δὲ (δυάδες) αἱ μὲν ὡδὶ
[1, 13]	ἡ ἐπιθυμία ὄρεξις ἡδέος ἡδέος.	(Εἰσὶ	δὲ πάντες οἱ τοιοῦτοι τῶν
[1, 14]	συλλογίζεσθαι, καθάπερ ἐν τοῖς ἐλέγχοις.	Εἰσὶ	δὲ πάντες σχεδὸν οἱ φαινόμενοι
[1, 4]	καὶ λόγοις μὴ ταὐτὸ δηλώσαιμεν.	Εἰσὶ	δὲ παρὰ μὲν τὴν ὁμωνυμίαν
[1, 4]	σιγᾶν καὶ τὸ τὰ λεγόμενα.	Εἰσὶ	δὲ τρεῖς τρόποι τῶν παρὰ
[1, 8]	ἀντιφάσεως παρὰ τὸν φαινόμενον ἔλεγχόν	εἰσι,	δῆλον ὅτι παρὰ τοσαῦτα ἂν
[1, 9]	καὶ αἱ ἀποδείξεις. Ἔλεγχοι δ´	εἰσὶ	καὶ ἀληθεῖς· ὅσα γὰρ ἔστιν
[1, 10]	Ἀλλ´ οἱ μὲν πρὸς τοὔνομά	εἰσι·	καίτοι οὗτοι οὐ πάντες, οὐχ
[1, 4]	ἐλέγχειν δύο· οἱ μὲν γάρ	εἰσι	παρὰ τὴν λέξιν, οἱ δ´
[1, 6]	ἐν τῇ λέξει οἱ μέν	εἰσι	παρὰ τὸ διττόν, οἷον ἥ
[1, 10]	οὔ. Ἀλλὰ μὴν ὅσοι συλλογισμοί	εἰσι	παρὰ τὸ πλεοναχῶς, τούτων εἰσί
[1, 1]	Ὅτι μὲν οὖν οἱ μὲν	εἰσὶ	συλλογισμοί, οἱ δ´ οὐκ ὄντες
[1, 10]	εἰσι παρὰ τὸ πλεοναχῶς, τούτων	εἰσί	τινες οἱ παρὰ τοὔνομα. Ἀτόπως
[1, 10]	παρὰ τὴν λέξιν· ἀλλ´ οὖν	εἰσί	τινες παραλογισμοὶ οὐ τῷ τὸν
[1, 4]	πλεονάκις ταὐτὸ λέγειν. ~Τρόποι δ´	εἰσὶ	τοῦ μὲν ἐλέγχειν δύο· οἱ
[1, 6]	δὲ παρὰ τὸ ἑπόμενον μέρος	εἰσὶ	τοῦ συμβεβηκότος· τὸ γὰρ ἑπόμενον
[1, 1]	ὢν δέ. Ἐπεὶ δ´ ἐστί	τισι	μᾶλλον πρὸ ἔργου τὸ δοκεῖν
[1, 12]	βούλονταί τε καὶ φασίν, ἀλλὰ	λέγουσι	μὲν τοὺς εὐσχημονεστάτους τῶν λόγων,
[1, 12]	ἐπερωτᾶν ὃ τοῖς πολλοῖς οὗτοι	λέγουσι	παράδοξον· ἔστι γὰρ ἑκάστοις τι
[1, 10]	δὲ διαφορὰ τῶν λόγων ἣν	λέγουσί	τινες, τὸ εἶναι τοὺς μὲν
[1, 5]	καὶ ὡς ἑνὸς ὄντος ἢ	ὁμολογοῦσι	τῷ μὴ ἀποκρίνεσθαι τὸ ἐρωτώμενον
[1, 8]	ἀγνοεῖ· καὶ γὰρ τὸν εἰδότα	ἐμποδίζουσι	τούτοις τοῖς λόγοις. Ὅτι δ´
[1, 8]	καὶ συλλογίζωνται τὴν ἀντίφασιν, οὐ	ποιοῦσι	δῆλον εἰ ἀγνοεῖ· καὶ γὰρ
[1, 15]	καὶ ἀποκρινόμενοι πολλάκις, ὅταν ἐλέγχωνται,	ποιοῦσι	διττόν, ἂν μέλλῃ συμβαίνειν ἐλεγχθήσεσθαι,
[1, 1]	τοῦ συμπεράσματος. Οἱ δὲ τοῦτο	ποιοῦσι	μὲν οὔ, δοκοῦσι δὲ διὰ
[1, 1]	δὲ τοῦτο ποιοῦσι μὲν οὔ,	δοκοῦσι	δὲ διὰ πολλὰς αἰτίας· ὧν
[1, 1]	συλλογισμοί, οἱ δ´ οὐκ ὄντες	δοκοῦσι,	φανερόν. Ὥσπερ γὰρ καὶ ἐπὶ
[1, 12]	ἐστι τούτων· εἰκῇ γὰρ λέγοντες	ἁμαρτάνουσι	μᾶλλον· εἰκῇ δὲ λέγουσιν ὅταν
[1, 1]	δύναμις ποιήσει φαίνεσθαι σοφόν, οὗ	τυγχάνουσι	τὴν προαίρεσιν ἔχοντες. Ὅτι μὲν
[1, 4]	τὸ μὲν οὐ καταπύθεται ὄμβρῳ"	λύουσι	γὰρ αὐτὸ τῇ προσῳδίᾳ, λέγοντες
[1, 15]	αὐτοὶ οἴονται δεδωκέναι καὶ τοῖς	ἀκούουσι	φαίνονται διὰ τὴν τῆς ἐπαγωγῆς
[1, 11]	Ἐλέγχουσιν οὖν ἅπαντες· ἀτέχνως γὰρ	μετέχουσι	τούτου οὗ ἐντέχνως ἡ διαλεκτική
[1, 8]	πρὸς τὸν ἐρωτώμενον. Ἐὰν δὲ	λάβωσι,	πρὸς μὲν τὸν ἐρωτώμενον ἔσονται,
[1, 11]	οὐδὲν ἧττον ἴσασιν αὐτοί, κἂν	δοκῶσι	λίαν ἔξω λέγειν. Ἐλέγχουσιν οὖν
[1, 12]	εἰκῇ δὲ λέγουσιν ὅταν μηδὲν	ἔχωσι	προκείμενον. Τό τε ἐρωτᾶν πολλά,
[1, 12]	καὶ τὸν λόγον εἰς ἄδοξόν	τι	ἀγαγεῖν (τοῦτο γὰρ ἦν δεύτερον
[1, 12]	ἐρωτώμενος φῇ ἢ ἀποφῇ τούτων	τι,	ἄγει πρὸς ἃ ἐπιχειρήματος εὐπορεῖ.
[1, 10]	μὴ οἴεται. Ἔπειτα τὸ διδάσκειν	τί	ἄλλο ἔσται; φανερὸν γὰρ ποιήσει
[1, 4]	τῶν κακῶν (ἔστι γὰρ κακόν	τι	ἀναγκαῖον) καὶ τἀγαθὰ δὲ δέοντά
[1, 11]	συμπέρασμα ᾖ (τοῦ γὰρ διὰ	τί	ἀπατητικός ἐστι) καὶ ὅσοι μὴ
[1, 5]	ἅπαν ἀρχὴν ἔχει, καὶ εἴ	τι	ἀρχὴν ἔχει, γέγονεν, ὥσπερ οὐδ´
[1, 15]	ἐρώτησιν· ἀδήλου γὰρ ὄντος τοῦ	τί	βούλεται λαβεῖν ἧττον δυσκολαίνουσιν. Ὅταν
[1, 10]	διάνοιαν, ἀλλ´ οὐ τοὺς αὐτούς.	Τί	γάρ ἐστι τὸ μὴ πρὸς
[1, 3]	φαίνεσθαι ἐλέγχοντες, δεύτερον δὲ ψευδόμενόν	τι	δεικνύναι, τρίτον εἰς παράδοξον ἄγειν,
[1, 12]	φαινομένων. ~Περὶ δὲ τοῦ ψευδόμενόν	τι	δεῖξαι καὶ τὸν λόγον εἰς
[1, 5]	γὰρ φάναι τῶν μὴ ἀγαθῶν	τι	εἶναι ἀγαθὸν ἢ τῶν ἀγαθῶν
[1, 5]	διωρίσθαι τί ἐστι συλλογισμὸς ἢ	τί	ἔλεγχος ἄλλως παρὰ τὴν ἔλλειψιν
[1, 5]	τῶν κειμένων. Ἐὰν οὖν ἐγκαταριθμηθῇ	τι	ἐν τοῖς ἀναγκαίοις ἐρωτήμασι πρὸς
[1, 15]	Πρὸς δὲ τοὺς ἀπαιτοῦντας πρὸς	τί	ἐπιχειρεῖ, ἐπειδὴ δοκεῖ δεῖν ἀποδιδόναι
[1, 5]	δὲ παρὰ τὸ μὴ διωρίσθαι	τί	ἐστι συλλογισμὸς ἢ τί ἔλεγχος
[1, 11]	οἱ παραλογισμοί) οὐδέ γ´ εἴ	τί	ἐστι ψευδογράφημα περὶ ἀληθές, οἷον
[1, 9]	φαίνεται, εἴ τ´ ἔστι, διὰ	τί	ἔστι· τὸν δ´ ἐκ τῶν
[1, 6]	δὲ διὰ τὴν ἄγνοιαν τοῦ	τί	ἐστιν ἔλεγχος. Φανερώτατοι δὲ πάντων
[1, 11]	ἡ ἐν ἀγῶνι ἀδικία εἶδός	τι	ἔχει καὶ ἔστιν ἀδικομαχία τις,
[1, 8]	καὶ ὡσαύτως, παρὰ τὸ ἐπί	τι,	ἢ παρ´ ἕκαστον τούτων· ἔτι
[1, 13]	τὸ μὴ προσπυνθάνεσθαι εἰ σημαίνει	τι	καθ´ αὑτὸ λεχθὲν τὸ διπλάσιον
[1, 5]	γὰρ ταὐτὸ τὸ μὴ εἶναί	τι	καὶ ἁπλῶς μὴ εἶναι. Φαίνεται
[1, 4]	οἰκοδομεῖν· καίτοι τὸ μὲν ποιόν	τι	καὶ διακείμενόν πως δηλοῖ, τὸ
[1, 5]	γὰρ ταὐτὸ τὸ εἶναί τέ	τι	καὶ εἶναι ἁπλῶς. Ἢ πάλιν
[1, 7]	μάλιστα δοκεῖ παρέπεσθαι τὸ τόδε	τι	καὶ τὸ ὄν. Διὸ καὶ
[1, 7]	τὸ κατηγορούμενόν τινος ὑπολαμβάνομεν τόδε	τι,	καὶ ὡς ἓν ὑπακούομεν· τῷ
[1, 10]	ἐπεὶ καὶ ἐν τοῖς διπλοῖς	τί	κωλύει τοῦτο παθεῖν; Ἆρα ἴσαι
[1, 5]	ποὺ ἢ ποτὲ ἢ πρός	τι	λέγεσθαι, τρίτον δὲ τὸ παρὰ
[1, 13]	γένη ἀλλὰ καὶ αὐτὰ πρός	τι	λέγεται καὶ πρὸς τὸ αὐτὸ
[1, 10]	εἶναι. Οὐκ ἄρα ἐστὶ γένος	τι	λόγων τὸ πρὸς τὴν διάνοιαν.
[1, 5]	ἔστιν ὄν, εἰ τῶν ὄντων	τι	μὴ ἔστιν, οἷον εἰ μὴ
[1, 6]	πρὸς τὸν ζητοῦντα τὸ διὰ	τί.	Οἱ δὲ παρὰ τὸ συμβεβηκὸς
[1, 13]	ἡ οὐσία, οὐκ ὄντων πρός	τι	ὅλως ὧν εἰσιν ἕξεις ἢ
[1, 13]	λόγων ἔν τε τοῖς πρός	τι,	ὅσα μὴ μόνον τὰ γένη
[1, 13]	διπλάσιον ἢ οὐδέν, καὶ εἴ	τι	σημαίνει, πότερον τὸ αὐτὸ ἢ
[1, 4]	μὲν γάρ, εἰ ἔτυχεν, ἕν	τι	σημαίνει, τὸ ἐπίσταται" καὶ τὸ
[1, 6]	γὰρ τὸ πάντα ὡς τόδε	τι	σημαίνειν) ἡ δὲ σύνθεσις καὶ
[1, 4]	ποιεῖν ὂν ὡς τῶν ποιεῖν	τι	τῇ λέξει σημαίνειν. Οἷον τὸ
[1, 13]	εἰσιν ἕξεις ἢ πάθη ἤ	τι	τοιοῦτον ἐν τῷ λόγῳ αὐτῶν
[1, 1]	ἔχοντες. Ὅτι μὲν οὖν ἔστι	τι	τοιοῦτον λόγων γένος, καὶ ὅτι
[1, 12]	λέγουσι παράδοξον· ἔστι γὰρ ἑκάστοις	τι	τοιοῦτον. Στοιχεῖον δὲ τούτων τὸ
[1, 4]	πως δηλοῖ, τὸ δὲ ποιεῖν	τι.	Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ
[1, 5]	καὶ μικρὸν διαφέρειν τὸ εἶναί	τι	τοῦ εἶναι, καὶ τὸ μὴ
[1, 5]	εἶναι, καὶ τὸ μὴ εἶναί	τι	τοῦ μὴ εἶναι. Ὁμοίως δὲ
[1, 7]	παρὰ τὸ ἑπόμενον· μέρος γάρ	τι	τοῦ συμβεβηκότος τὸ ἑπόμενον. Ἔτι
[1, 14]	δὲ σημαίνει κἀκείνων ἑκάτερον, οἷον	Τί	τοῦτο; Καλλιόπη, ξύλον, Κορίσκος" Τοῦ
[1, 12]	τούτων ἢ πρότερον· ἀπαιτοῦνται γὰρ	τί	τοῦτο πρὸς τὸ ἐν ἀρχῇ.
[1, 1]	ὥστε λέγειν ἕτερον ἐξ ἀνάγκης	τι	τῶν κειμένων διὰ τῶν κειμένων,
[1, 5]	ἐν τούτοις γὰρ ἀναγκαῖον ἀναιρεῖν	τι	τῶν κειμένων. Ἐὰν οὖν ἐγκαταριθμηθῇ
[1, 5]	περί τινος. Ἔνιοι δὲ ἀπολιπόντες	τι	τῶν λεχθέντων φαίνονται ἐλέγχειν, οἷον
[1, 11]	ἔστιν ὁ διαλεκτικὸς περὶ γένος	τι	ὡρισμένον, οὐδὲ δεικτικὸς οὐδενός, οὐδὲ
[1, 5]	ὅταν ὁμοίως ὁτιοῦν ἀξιωθῇ τῷ	πράγματι	καὶ τῷ συμβεβηκότι ὑπάρχειν. Ἐπεὶ
[1, 7]	κατηγορημάτων πάντα ταὐτὰ καὶ τῷ	πράγματι	συμβέβηκεν. Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν
[1, 6]	ἴσας ἔχει, συμβέβηκε δ´ αὐτῷ	σχήματι	εἶναι ἢ πρώτῳ ἢ ἀρχῇ,
[1, 4]	Οἷον τὸ ὑγιαίνειν ὁμοίως τῷ	σχήματι	τῆς λέξεως λέγεται τῷ τέμνειν
[1, 10]	ἢ ὅταν μὴ χρῆται τῷ	ὀνόματι	ἐφ´ ᾧ οἰόμενος ἐρωτᾶσθαι ὁ
[1, 15]	μάτην. Ἐν οἷς τε μὴ	ὀνόματι	σημαίνεται τὸ καθόλου ἀλλὰ τῇ
[1, 12]	τοῦτο καὶ βούλεται ὁ ἀγωνιζόμενος.	Ἔτι	δ´ ἐκ τῶν βουλήσεων καὶ
[1, 15]	τάχος· ὑστερίζοντες γὰρ ἧττον προορῶσιν.	Ἔτι	δ´ ὀργὴ καὶ φιλονεικία· ταραττόμενοι
[1, 11]	ἂν ἔτι εἶχεν ἐξ ὧν	ἔτι	διαλέξεται πρὸς τὴν ἔνστασιν. Ἡ
[1, 10]	διείλεκται τὴν ἐκείνου ἢ οὔ;	Ἔτι	εἰ πολλὰ μὲν σημαίνει τοὔνομα,
[1, 11]	μὴ διδόντος γὰρ οὐκ ἂν	ἔτι	εἶχεν ἐξ ὧν ἔτι διαλέξεται
[1, 6]	κἀκεῖνο, ἀλλ´ οὐ συλλελόγισται, ἀλλ´	ἔτι	ἐρωτήματος δεῖ εἰ ταὐτὸν σημαίνει,
[1, 7]	τοῦ λόγου ποιῆται τὴν σκέψιν·	ἔτι	ἡ μὲν ἀπάτη ἐκ τῆς
[1, 15]	δέ, δοκεῖν δ´ ὁμολογοῦντος, ἐλεγχοειδές.	Ἔτι	καθάπερ καὶ ἐν τοῖς ῥητορικοῖς,
[1, 7]	τι τοῦ συμβεβηκότος τὸ ἑπόμενον.	Ἔτι	καὶ ἐπὶ πολλῶν φαίνεται καὶ
[1, 8]	τι, ἢ παρ´ ἕκαστον τούτων·	ἔτι	παρὰ τὸ μὴ ἐναριθμουμένου τοῦ
[1, 4]	μεῖζον ἴσον· τοσοῦτον γὰρ καὶ	ἔτι	πρός. Ὁ γὰρ αὐτὸς λόγος
[1, 15]	ὁμολογεῖ καλῶς λέγειν ἢ πράττειν,	ἔτι	πρὸς τοὺς δοκοῦντας τοιούτους ἢ
[1, 4]	γράμματα, εἴπερ μανθάνει ἃ ἐπίσταται"	Ἔτι	τὸ ἓν μόνον δυνάμενον φέρειν
[1, 15]	ἀδικεῖν καὶ τὸ παράπαν ἀναισχυντεῖν.	Ἔτι	τὸ ἐναλλὰξ τὰ ἐρωτήματα τιθέναι,
[1, 8]	μόριον, ὁ παρὰ τὸ ἑπόμενον·	ἔτι	τὸ μὴ ἐπὶ τοῦ πράγματος
[1, 4]	τἀγαθὰ δὲ δέοντά φαμεν εἶναι.	Ἔτι	τὸ τὸν αὐτὸν καθῆσθαι καὶ
[1, 11]	δῆλα ποιεῖν, τὸν δ´ ἐρωτᾶν.	~Ἔτι	τὸ φάναι ἢ ἀποφάναι ἀξιοῦν
[1, 15]	σημαίνεται τὸ καθόλου ἀλλὰ τῇ	ὁμοιότητι,	χρηστέον πρὸς τὸ συμφέρον· λανθάνει
[1, 5]	ἕπεσθαι τὸ ξανθὸν χρῶμα τῷ	μέλιτι·	καὶ ἐπεὶ συμβαίνει τὴν γῆν
[1, 13]	ἡμίσεος διπλάσιον. Καὶ πάλιν ἂν	ἀντὶ	τοῦ διπλάσιον" διπλάσιον ἡμίσεος" τεθῇ,
[1, 8]	ποιῶν παρὰ τὴν πρότασιν, καὶ	ἀντὶ	τοῦ καθ´ αὑτὸ ὁ παρὰ
[1, 8]	ἐπὶ τοῦ λόγου συμβαίνειν· εἶτ´,	ἀντὶ	τοῦ καθόλου τὴν ἀντίφασιν καὶ
[1, 1]	διαλέγεσθαι φέροντας, ἀλλὰ τοῖς ὀνόμασιν	ἀντὶ	τῶν πραγμάτων χρώμεθα ὡς συμβόλοις,
[1, 5]	δὲ τοιοῦτον ἐπ´ ἐνίων μὲν	παντὶ	θεωρῆσαι ῥᾴδιον, οἷον εἰ, λαβὼν
[1, 5]	μόνον ἐναντίον ζωὴν μὲν θανάτῳ,	ὄντι	φθορᾷ, φθορᾷ δὲ γένεσιν. Ἀσυλλόγιστοι
[1, 10]	μήτ´ ἐσκεμμένῳ μήτ´ εἰδότι μήθ´	ὑπολαμβάνοντι	ὅτι ἄλλως λέγεται· ἐπεὶ καὶ
[1, 10]	ἐσκεμμένῳ μήτ´ εἰδότι μήθ´ ὑπολαμβάνοντι	ὅτι	ἄλλως λέγεται· ἐπεὶ καὶ ἐν
[1, 5]	ἐστιν. Ἢ εἰ ἄμφω πῄ,	ὅτι	ἅμα τὰ ἐναντία ὑπάρχει. Τὸ
[1, 1]	σοφίας ἀλλ´ οὐκ οὔσης) δῆλον	ὅτι	ἀναγκαῖον τούτοις καὶ τοῦ σοφοῦ
[1, 5]	συλλογιστικοῖς, οἷον ὁ Μελίσσου λόγος	ὅτι	ἄπειρον τὸ ἅπαν, λαβὼν τὸ
[1, 9]	ἐλέγξειεν ἄν τις τῇ ἀποδείξει	ὅτι	ἀσύμμετρος. Ὥστε πάντων δεήσει ἐπιστήμονας
[1, 6]	γίνεσθαι καὶ ταὐτὸ μέγεθος λαμβάνειν.	Ὅτι	γὰρ τὸ γεγονὸς ἔχει ἀρχήν,
[1, 11]	εἰσιν οὗτοι τῶν σοφιστικῶν ἐλέγχων.	Ὅτι	δ´ ἐστὶ τοῦ διαλεκτικοῦ τὸ
[1, 8]	εἰδότα ἐμποδίζουσι τούτοις τοῖς λόγοις.	Ὅτι	δ´ ἔχομεν αὐτοὺς τῇ αὐτῇ
[1, 15]	πυνθάνεσθαι· οἷον, εἰ δέοι λαβεῖν	ὅτι	δεῖ πάντα τῷ πατρὶ πείθεσθαι,
[1, 10]	(τὸ διδάσκειν τοῦ διαλέγεσθαι, καὶ	ὅτι	δεῖ τὸν μὲν διδάσκοντα μὴ
[1, 10]	τὸ σχῆμα ἐφ´ οὗ συνεπεράνατο	ὅτι	δύο ὀρθαί, πότερον πρὸς τὴν
[1, 11]	Ἀλλ´ ὁ μὲν οὐκ ἐριστικός,	ὅτι	ἐκ τῶν ἀρχῶν καὶ συμπερασμάτων
[1, 10]	εἰρήκασι, καὶ ἔστιν ὁ λόγος	ὅτι	ἓν πάντα) ἆρ´ οὗτος πρὸς
[1, 11]	ὑπὸ τὴν διαλεκτικὴν περὶ τἆλλα	ὅτι	ἐριστικὸς ἔσται δῆλον. Οἷον ὁ
[1, 10]	ἔοικεν ἀγνοεῖν ὁ τοῦτο ἀξιῶν	ὅτι	ἕτερον (τὸ διδάσκειν τοῦ διαλέγεσθαι,
[1, 4]	γράφειν· ἐὰν δὲ μὴ συνθῇ,	ὅτι	ἔχει δύναμιν, ὅτε οὐ γράφει,
[1, 10]	ἄν" ἐν ἀμφοῖν, ὁ δὲ	ὅτι	ἡ Ὁμήρου ποίησις σχῆμα διὰ
[1, 9]	ἴσως αἱ ἐπιστῆμαι, ὥστε δῆλον	ὅτι	καὶ αἱ ἀποδείξεις. Ἔλεγχοι δ´
[1, 6]	τῇ ἀγνοίᾳ τοῦ ἐλέγχου, φανερὸν	ὅτι	καὶ ὁ παρὰ τὸ ἑπόμενον.
[1, 6]	πρότασις ἓν καθ´ ἑνός, φανερὸν	ὅτι	καὶ οὗτος ἐν τῇ τοῦ
[1, 12]	τοῖς πολλοῖς δοκοῦν. Ὥστε δῆλον	ὅτι	κἀκεῖνοι, καθάπερ καὶ οἱ νῦν,
[1, 5]	ὅτι μοιχός, τὸ ἑπόμενον ἔλαβον,	ὅτι	καλλωπιστὴς ἢ ὅτι νύκτωρ ὁρᾶται
[1, 14]	ἀλλ´ οὐ σολοικίζει. Δῆλον οὖν	ὅτι	κἂν τέχνῃ τις τοῦτο δύναιτο
[1, 10]	Εἰ δέ τις ἀξιοῖ διαιρεῖν,	ὅτι	λέγω δὲ σιγῶντα λέγειν τὰ
[1, 7]	ὁ τρόπος θετέος, πρῶτον μὲν	ὅτι	μᾶλλον ἡ ἀπάτη γίνεται μετ´
[1, 4]	οἱ τοιοίδε τῶν λόγων, οἷον	ὅτι	μανθάνουσιν οἱ ἐπιστάμενοι, τὰ γὰρ
[1, 5]	λευκός· εἰ οὖν ταύτῃ λευκός,	ὅτι	μέλας καὶ οὐ μέλας οἴοιτ´
[1, 1]	οὗ τυγχάνουσι τὴν προαίρεσιν ἔχοντες.	Ὅτι	μὲν οὖν ἔστι τι τοιοῦτον
[1, 1]	κατὰ φύσιν ἀπὸ τῶν πρώτων.	Ὅτι	μὲν οὖν οἱ μὲν εἰσὶ
[1, 5]	ἑπομένων εἰσίν· βουλόμενοι γὰρ δεῖξαι	ὅτι	μοιχός, τὸ ἑπόμενον ἔλαβον, ὅτι
[1, 5]	ἑπόμενον ἔλαβον, ὅτι καλλωπιστὴς ἢ	ὅτι	νύκτωρ ὁρᾶται πλανώμενος. Πολλοῖς δὲ
[1, 4]	ἓν σημαίνει, ἀλλ´ ὁτὲ μὲν	ὅτι	ὁ νῦν κάμνων (ἢ καθήμενος)
[1, 15]	τοῖς ἐλέγχοις) λέγειν τὴν ἀντίφασιν,	ὅτι	ὃ ἔφησεν ἀπόφησι, ἢ ὃ
[1, 10]	καίτοι οὗτοι οὐ πάντες, οὐχ	ὅτι	οἱ ἔλεγχοι ἀλλ´ οὐδ´ οἱ
[1, 12]	ἡ προσήκουσα φέρεται τῷ ἐμφανίζειν	ὅτι	οὐ διὰ τὸν λόγον συμβαίνει
[1, 5]	ῥᾴδιον ἰδεῖν ὅτι πλείω καὶ	ὅτι	οὐ δοτέον μίαν ἀπόκρισιν, οἷον
[1, 11]	καὶ τετραγωνίζεται ὁ κύκλος, ἀλλ´	ὅτι	οὐ κατὰ τὸ πρᾶγμα, διὰ
[1, 9]	τὰς ἐκείνης ἀρχάς. Δῆλον οὖν	ὅτι	οὐ πάντων τῶν ἐλέγχων ἀλλὰ
[1, 10]	τις πολλὰ οἴεται σημαίνειν, δῆλον	ὅτι	οὐ πρὸς τὴν διάνοιαν. Πρῶτον
[1, 6]	παρὰ τὸ πῂ καὶ ἁπλῶς,	ὅτι	οὐ τοῦ αὐτοῦ ἡ κατάφασις
[1, 11]	δ´ ἀνάγκη ἀγνοεῖν. (Ὥστε φανερὸν	ὅτι	οὐδενὸς ὡρισμένου ἡ πειραστικὴ ἐπιστήμη
[1, 4]	περὶ τὸ ἐνύπνιον τοῦ Ἀγαμέμνονος,	ὅτι	οὐκ αὐτὸς ὁ Ζεὺς εἶπεν
[1, 5]	γίνεσθαι πολλάκις ὁ ἔλεγχος, οἷον	ὅτι	οὐκ ἔστι ψυχὴ καὶ ζωὴ
[1, 15]	μὲν συμβαίνῃ ὡδὶ δὲ μή,	ὅτι	οὕτως εἴληφεν, οἷον ὁ Κλεοφῶν
[1, 15]	ἔχῃ λόγους, ἐάν τε καὶ	ὅτι	οὕτως καὶ ὅτι οὐχ οὕτως·
[1, 15]	τε καὶ ὅτι οὕτως καὶ	ὅτι	οὐχ οὕτως· ἅμα γὰρ συμβαίνει
[1, 7]	τἀληθές, μάλιστα δ´ ἐπίσταται συνεπινεύειν)	ὅτι	πᾶν τὸ κατηγορούμενόν τινος ὑπολαμβάνομεν
[1, 8]	τὸν φαινόμενον ἔλεγχόν εἰσι, δῆλον	ὅτι	παρὰ τοσαῦτα ἂν καὶ τῶν
[1, 5]	ἐνίων μὲν οὖν ῥᾴδιον ἰδεῖν	ὅτι	πλείω καὶ ὅτι οὐ δοτέον
[1, 6]	εἶναι ἢ πρώτῳ ἢ ἀρχῇ,	ὅτι	σχῆμα ἢ ἀρχὴ ἢ πρῶτον
[1, 4]	τὸ λαμβάνειν ἐπιστήμην. Καὶ πάλιν	ὅτι	τὰ κακὰ ἀγαθά· τὰ γὰρ
[1, 4]	φέρειν. Παρὰ δὲ τὴν διαίρεσιν	ὅτι	τὰ πέντ´ ἐστὶ δύο καὶ
[1, 5]	τῶν λεχθέντων φαίνονται ἐλέγχειν, οἷον	ὅτι	ταὐτὸ διπλάσιον καὶ οὐ διπλάσιον·
[1, 6]	συμβέβηκε. Διαφέρει δὲ τοῦ συμβεβηκότος,	ὅτι	τὸ μὲν συμβεβηκὸς ἔστιν ἐφ´
[1, 5]	τὸ μὴ ὄν ἐστι δοξαστόν,	ὅτι	τὸ μὴ ὂν ἔστιν· οὐ
[1, 5]	καὶ εἶναι ἁπλῶς. Ἢ πάλιν	ὅτι	τὸ ὂν οὐκ ἔστιν ὄν,
[1, 1]	τι τοιοῦτον λόγων γένος, καὶ	ὅτι	τοιαύτης ἐφίενται δυνάμεως οὓς καλοῦμεν
[1, 14]	καὶ ὄνομά ἐστιν. Φανερὸν οὖν	ὅτι	τὸν σολοικισμὸν πειρατέον ἐκ τῶν
[1, 4]	τε ληφθῇ τις ἄλλος καὶ	ὅτι	τοσαυταχῶς ἂν τοῖς αὐτοῖς ὀνόμασι
[1, 9]	φαίνονται τοῖς τυχοῦσιν. Ὥστε φανερὸν	ὅτι	τοῦ διαλεκτικοῦ ἐστι τὸ δύνασθαι
[1, 15]	ὃ ἀπέφησε φησί, ἀλλὰ μὴ	ὅτι	τῶν ἐναντίων ἡ αὐτὴ ἐπιστήμη
[1, 6]	μὲν οὖν παρὰ τὴν λέξιν,	ὅτι	φαινομένη ἡ ἀντίφασις, ὅπερ ἦν
[1, 10]	ἔχει τῷ μήτ´ ἐσκεμμένῳ μήτ´	εἰδότι	μήθ´ ὑπολαμβάνοντι ὅτι ἄλλως λέγεται·
[1, 5]	ἀξιωθῇ τῷ πράγματι καὶ τῷ	συμβεβηκότι	ὑπάρχειν. Ἐπεὶ γὰρ τῷ αὐτῷ
[1, 10]	τὸ ὄνομα εἶναι. Οὐκ ἄρα	ἐστὶ	γένος τι λόγων τὸ πρὸς
[1, 11]	πεῖραν λαμβάνοντος· ἡ γὰρ πειραστική	ἐστι	διαλεκτική τις καὶ θεωρεῖ οὐ
[1, 13]	διπλάσιον ἡμίσεος ταὐτό· εἰ ἄρα	ἐστὶ	διπλάσιον ἡμίσεος διπλάσιον, ἔσται ἡμίσεος
[1, 5]	οἷον, εἰ τὸ μὴ ὄν	ἐστι	δοξαστόν, ὅτι τὸ μὴ ὂν
[1, 4]	τὴν διαίρεσιν ὅτι τὰ πέντ´	ἐστὶ	δύο καὶ τρία, καὶ περιττὰ
[1, 9]	ἑκάστην ἐπιστήμην ἔλεγχον τοῦ ἐπιστήμονός	ἐστι	θεωρεῖν, εἴ τε μὴ ὢν
[1, 1]	αἰτίας· ὧν εἷς τόπος εὐφυέστατός	ἐστι	καὶ δημοσιώτατος, ὁ διὰ τῶν
[1, 11]	τούτου οὗ ἐντέχνως ἡ διαλεκτική	ἐστι,	καὶ ὁ τέχνῃ συλλογιστικῇ πειραστικὸς
[1, 11]	(τοῦ γὰρ διὰ τί ἀπατητικός	ἐστι)	καὶ ὅσοι μὴ ὄντες κατὰ
[1, 10]	ἔδωκεν; τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτό	ἐστι	καὶ πρὸς τοὔνομα· τὸ δὲ
[1, 11]	περὶ ὧν ἡ διαλεκτικὴ πειραστική	ἐστι,	κἂν ἀληθὲς τὸ συμπέρασμα ᾖ
[1, 11]	συλλογισμός, ἐριστικὸς λόγος· φαινόμενος γάρ	ἐστι	κατὰ τὸ πρᾶγμα, ὥστ´ ἀπατητικὸς
[1, 6]	ἀνάγκη τόδ´ εἶναι (τοῦτο δ´	ἐστὶ	λευκόν) ἀνάγκη λευκὸν εἶναι διὰ
[1, 10]	μὲν γὰρ περὶ τοὺς τοιούτους	ἐστὶ	λόγους τὸ πρὸς τοὔνομα καὶ
[1, 11]	ἐστίν. Διὸ καὶ περὶ πάντων	ἐστί·	πᾶσαι γὰρ αἱ τέχναι χρῶνται
[1, 11]	συλλογιστικῇ πειραστικὸς διαλεκτικός. Ἐπεὶ δ´	ἐστὶ	πολλὰ μὲν ταὐτὰ κατὰ πάντων,
[1, 10]	δ´ ὡδί" ἀλλὰ τοῦτό γ´	ἐστὶ	πρῶτον μὲν ἄτοπον, τὸ ἀξιοῦν·
[1, 11]	οὐκ οὖσα. Ὁ δ´ ἐριστικός	ἐστί	πως οὕτως ἔχων πρὸς τὸν
[1, 5]	παρὰ τὸ μὴ διωρίσθαι τί	ἐστι	συλλογισμὸς ἢ τί ἔλεγχος ἄλλως
[1, 11]	ἀνακρίνειν τοὺς ἐπαγγελλομένους. Ταῦτα δ´	ἐστὶ	τὰ κοινά· ταῦτα γὰρ οὐδὲν
[1, 1]	μὲν (γὰρ συλλογισμὸς ἐκ τινῶν	ἐστι	τεθέντων ὥστε λέγειν ἕτερον ἐξ
[1, 1]	οὐκ ὢν δέ. Ἐπεὶ δ´	ἐστί	τισι μᾶλλον πρὸ ἔργου τὸ
[1, 9]	Ὥστε φανερὸν ὅτι τοῦ διαλεκτικοῦ	ἐστι	τὸ δύνασθαι λαβεῖν παρ´ ὅσα
[1, 1]	ψευδόμενον ἐμφανίζειν δύνασθαι. Ταῦτα δ´	ἐστὶ	τὸ μὲν ἐν τῷ δύνασθαι
[1, 10]	οὐ τοὺς αὐτούς. Τί γάρ	ἐστι	τὸ μὴ πρὸς τὴν διάνοιαν
[1, 3]	δὲ σολοικίζειν ποιεῖν (τοῦτο δ´	ἐστὶ	τὸ ποιῆσαι τῇ λέξει βαρβαρίζειν
[1, 3]	ἀδολεσχῆσαι τὸν προσδιαλεγόμενον (τοῦτο δ´	ἐστὶ	τὸ πολλάκις ἀναγκάζεσθαι ταὐτὸ λέγειν)
[1, 10]	οὐ γὰρ ἐν τῷ λόγῳ	ἐστὶ	τὸ πρὸς τὴν διάνοιαν εἶναι,
[1, 11]	τῶν σοφιστικῶν ἐλέγχων. Ὅτι δ´	ἐστὶ	τοῦ διαλεκτικοῦ τὸ θεωρῆσαι περὶ
[1, 7]	ὁ τοῦτο δυνάμενος ποιεῖν ἐγγύς	ἐστι	τοῦ θεωρεῖν τἀληθές, μάλιστα δ´
[1, 15]	ἀγωνιστικοὺς λόγους· ἡ γὰρ κρύψις	ἐστὶ	τοῦ λαθεῖν χάριν, τὸ δὲ
[1, 12]	ἐροῦσιν ἐναντία. Πλεῖστος δὲ τόπος	ἐστὶ	τοῦ ποιεῖν παράδοξα λέγειν, ὥσπερ
[1, 5]	Ἰνδός, ὅλος μέλας ὤν, λευκός	ἐστι	τοὺς ὀδόντας· λευκὸς ἄρα καὶ
[1, 12]	μηδὲν ὁρίσαντα κείμενον ἐρωτᾶν θηρευτικόν	ἐστι	τούτων· εἰκῇ γὰρ λέγοντες ἁμαρτάνουσι
[1, 11]	σοφιστικός· καὶ γὰρ ἡ σοφιστική	ἐστι	φαινομένη σοφία τις ἀλλ´ οὐκ
[1, 5]	ὡσαύτως, ἀλλ´ οὐχ ἅμα· διόπερ	ἐστὶ	φαινόμενος ἔλεγχος. Ἕλκοι δ´ ἄν
[1, 11]	παραλογισμοί) οὐδέ γ´ εἴ τί	ἐστι	ψευδογράφημα περὶ ἀληθές, οἷον τὸ
[1, 5]	ἕτερον ἀνθρώπου, αὐτὸς αὑτοῦ ἕτερος·	ἔστι	γὰρ ἄνθρωπος" Ἢ εἰ Σωκράτους
[1, 6]	ἐλέγχου ἄγνοιαν, ἀρχὴν ταύτην ποιησαμένους·	ἔστι	γὰρ ἅπαντας ἀναλῦσαι τοὺς λεχθέντας
[1, 12]	τοῖς πολλοῖς οὗτοι λέγουσι παράδοξον·	ἔστι	γὰρ ἑκάστοις τι τοιοῦτον. Στοιχεῖον
[1, 1]	τὸ εἶναι καὶ μὴ δοκεῖν	(ἔστι	γὰρ ἡ σοφιστικὴ φαινομένη σοφία
[1, 4]	πολλάκις καὶ ἐπὶ τῶν κακῶν	(ἔστι	γὰρ κακόν τι ἀναγκαῖον) καὶ
[1, 10]	πρότερον ἢ περὶ ψευδοῦς ἐλέγχου·	ἔστι	γὰρ ὁ τοιοῦτος ἔλεγχος φαινόμενος
[1, 4]	τἆλλα δ´ ὡς διῄρηται πρότερον·	ἔστι	γὰρ τὸ μὴ τῶν ποιεῖν
[1, 13]	τὸ περιττὸν ἀριθμὸς μέσον ἔχων·	ἔστι	δ´ ἀριθμὸς περιττός· ἔστιν ἄρα
[1, 10]	ἐναντίων μία ἐπιστήμη ἢ οὔ;	ἔστι	δ´ ἐναντία τὰ μὲν γνωστὰ
[1, 8]	ἀγνοοῦντας, ὅπερ ἦν τῆς πειραστικῆς.	Ἔστι	δ´ ἡ πειραστικὴ μέρος τῆς
[1, 8]	δὲ τὰ εἰρημένα ἔσονται πάντες.	Ἔστι	δ´ ὁ σοφιστικὸς ἔλεγχος οὐχ
[1, 6]	γίνεται παρὰ τὸ ἑπόμενον ἔλεγχος.	Ἔστι	δ´ οὐ πάντως ἀληθές, οἷον
[1, 1]	ἢ ποιεῖν καὶ μὴ δοκεῖν.	Ἔστι	δ´ ὡς ἓν πρὸς ἓν
[1, 10]	ἢ ἔστι μὲν ὡς οὔ,	ἔστι	δ´ ὡς ναί, εἰ δή
[1, 10]	φαινόμενος διαλεκτικὸς ἢ πειραστικός. ~Οὐκ	ἔστι	δὲ διαφορὰ τῶν λόγων ἣν
[1, 12]	τοιαῦτα πρὸς ἃ εὐπορεῖ λόγων.	Ἔστι	δὲ καὶ καλῶς καὶ μὴ
[1, 10]	ἀμφοῖν, ἂν ᾖ φαινόμενος ἔλεγχος.	Ἔστι	δὲ ὁ μὲν τοῦ σιγῶντα
[1, 3]	τοῖς λόγοις ἀγωνιζόμενοι καὶ διαφιλονεικοῦντες.	Ἔστι	δὲ πέντε ταῦτα τὸν ἀριθμόν,
[1, 13]	τὸ σιμὸν κοιλότης ῥινός ἐστιν,	ἔστι	δὲ ῥὶς σιμή, ἔστιν ἄρα
[1, 4]	οἱ δ´ ἔξω τῆς λέξεως.	Ἔστι	δὲ τὰ μὲν παρὰ τὴν
[1, 12]	ἄδοξον τὸ βασιλέα μὴ εὐδαιμονεῖν.	Ἔστι	δὲ τὸ εἰς τὰ οὕτως
[1, 14]	οἷον μέν ἐστιν εἴρηται πρότερον·	ἔστι	δὲ τοῦτο καὶ ποιεῖν καὶ
[1, 15]	τοῖς εἰρημένοις ταῦτα πρῶτον λεκτέον.	Ἔστι	δὴ πρὸς τὸ ἐλέγχειν ἓν
[1, 2]	τὴν τέχνην ταύτην ἤδη λέγωμεν.	Ἔστι	δὴ τῶν ἐν τῷ διαλέγεσθαι
[1, 9]	μὴ ὢν φαίνεται, εἴ τ´	ἔστι,	διὰ τί ἔστι· τὸν δ´
[1, 9]	ἀληθεῖς· ὅσα γὰρ ἔστιν ἀποδεῖξαι,	ἔστι	καὶ ἐλέγξαι τὸν θέμενον τὴν
[1, 1]	τὴν αἰτίαν καὶ τὰς λεχθησομένας	ἔστι	καὶ συλλογισμὸς καὶ ἔλεγχος φαινόμενος
[1, 14]	ἐπὶ τῶν τοιούτων ὡσαύτως τὸ	ἔστι"	καὶ τὸ εἶναι" διοίσει. Καὶ
[1, 14]	τοῦ εἶναι" τὸ τοῦτον" οἷον	ἔστι	Κορίσκος" εἶναι Κορίσκον" Καὶ ἐπὶ
[1, 1]	χρυσός ἐστιν ἀληθῶς, τὰ δ´	ἔστι	μὲν οὔ, φαίνεται δὲ κατὰ
[1, 1]	μὲν ἔστιν, ὁ δ´ οὐκ	ἔστι	μέν, φαίνεται δὲ διὰ τὴν
[1, 5]	ἀγαθά; ὁπότερον γὰρ ἂν φῇ,	ἔστι	μὲν ὡς ἔλεγχον ἢ ψεῦδος
[1, 10]	σιγῶντα λέγειν ἢ οὔ, ἢ	ἔστι	μὲν ὡς οὔ, ἔστι δ´
[1, 11]	ἐριστικός· καὶ τὸν μὲν οὐκ	ἔστι	μετενεγκεῖν ἀλλ´ ἢ πρὸς γεωμετρίαν
[1, 4]	φῂς λίθος εἶναι" Καὶ ἆρ´	ἔστι	σιγῶντα λέγειν; διττὸν γὰρ καὶ
[1, 10]	εἴ τ´ ἐρωτήσειέ τις εἰ	ἔστι	σιγῶντα λέγειν ἢ οὔ, ἢ
[1, 6]	συλλογισμὸς ἀντιφάσεως. Εἰ οὖν μὴ	ἔστι	συλλογισμὸς τοῦ συμβεβηκότος, οὐ γίνεται
[1, 9]	ἁπάντων. Τοῦτο δ´ οὐ μιᾶς	ἔστι	τέχνης· ἄπειροι γὰρ ἴσως αἱ
[1, 1]	προαίρεσιν ἔχοντες. Ὅτι μὲν οὖν	ἔστι	τι τοιοῦτον λόγων γένος, καὶ
[1, 14]	ἐναλλὰξ σημαίνειν μετὰ μὲν τοῦ	ἔστι"	τὸ οὗτος" μετὰ δὲ τοῦ
[1, 9]	εἴ τ´ ἔστι, διὰ τί	ἔστι·	τὸν δ´ ἐκ τῶν κοινῶν
[1, 9]	ἀπείροις· καθ´ ἑκάστην γὰρ τέχνην	ἔστι	ψευδὴς συλλογισμός, οἷον κατὰ γεωμετρίαν
[1, 5]	ὁ ἔλεγχος, οἷον ὅτι οὐκ	ἔστι	ψυχὴ καὶ ζωὴ ταὐτόν. Εἰ
[1, 11]	ἔχοι καὶ μὴ εἰδώς τις.	Ἔξεστι	γὰρ πεῖραν λαβεῖν καὶ τὸν
[1, 7]	ὡς γὰρ οὐδὲν προσσημαῖνον τὸ	τὶ	ἢ πῂ ἢ τὸ πὼς