HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Logique. La réfutation des sophistes. Première section (texte complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ε  =  38 formes différentes pour 296 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Section, chapitre
[1, 11]   καὶ μὴ πάντα, ἀλλὰ τά  γε   πρῶτα καὶ τὰς οἰκείας ἀρχὰς
[1, 8]   κἂν ἐρωτηθεὶς θείη. Πλὴν ἐπί  γέ   τινων ἅμα συμβαίνει προσερωτᾶν τὸ
[1, 10]   τοῦ ἐρωτωμένου διειλεγμένος; εἰ δέ  γέ   τις πολλὰ οἴεται σημαίνειν, δῆλον
[1, 10]   οὐκ ἐν τῷ συλλογισμῷ,  δὲ   μὴ ἔχοι τις, δοίη
[1, 8]   συλλογισμὸν ἔλεγχον μὴ ὄντα  δέ,   ἀλλὰ καὶ τὸν ὄντα μὲν
[1, 4]   τὸ συντεθὲν πλείω σημαίνῃ, κεχωρισμένον  δὲ   ἁπλῶς. Οἷον τὸ ἐπίσταται γράμματα"
[1, 5]   τὸ ψεύσασθαι περί τινος. Ἔνιοι  δὲ   ἀπολιπόντες τι τῶν λεχθέντων φαίνονται
[1, 11]   τῶν μηνίσκων οὐκ ἐριστικός,  δὲ   Βρύσωνος ἐριστικός· καὶ τὸν μὲν
[1, 10]   διάνοιαν τοῦ ἐρωτωμένου διειλεγμένος; εἰ  δέ   γέ τις πολλὰ οἴεται σημαίνειν,
[1, 5]   μὲν θανάτῳ, ὄντι φθορᾷ, φθορᾷ  δὲ   γένεσιν. Ἀσυλλόγιστοι μὲν οὖν ἁπλῶς
[1, 5]   ὄντος οὐδὲν ἂν γενέσθαι) τὸ  δὲ   γενόμενον ἐξ ἀρχῆς γενέσθαι· εἰ
[1, 4]   κακόν τι ἀναγκαῖον) καὶ τἀγαθὰ  δὲ   δέοντά φαμεν εἶναι. Ἔτι τὸ
[1, 1]   τοῦτο ποιοῦσι μὲν οὔ, δοκοῦσι  δὲ   διὰ πολλὰς αἰτίας· ὧν εἷς
[1, 6]   λαμβάνει, οὐ ποιεῖ ἔλεγχον, φαίνεται  δὲ   διὰ τὴν ἄγνοιαν τοῦ τί
[1, 1]   δ´ οὐκ ἔστι μέν, φαίνεται  δὲ   διὰ τὴν ἀπειρίαν· οἱ γὰρ
[1, 5]   καὶ ἁπλῶς μὴ εἶναι. Φαίνεται  δὲ   διὰ τὸ πάρεγγυς τῆς λέξεως
[1, 10]   τὸ ἐρωτώμενον πολλαχῶς ἔχειν, ἀδύνατον  δὲ   διαιρεῖν μὴ οἴεται. Ἔπειτα
[1, 11]   οὐ γίνεται ἐξ ἀμφοῖν.  δὲ   διαλεκτικὴ ἐρωτητική ἐστιν, εἰ δ´
[1, 10]   δή τις δοίη μηδαμῶς,  δὲ   διαλεχθείη, ἆρ´ οὐ πρὸς τὴν
[1, 10]   διαλεκτικὸς πειραστικός. ~Οὐκ ἔστι  δὲ   διαφορὰ τῶν λόγων ἣν λέγουσί
[1, 2]   ἔχειν τὴν ἐπιστήμην (ὃν τρόπον  δέ,   διώρισται ἐν ἑτέροις) ἐριστικοὶ δ´
[1, 15]   δοκεῖν φάσκοντος ἄδοξον, μὴ δόντος  δέ,   δοκεῖν δ´ ὁμολογοῦντος, ἐλεγχοειδές. Ἔτι
[1, 11]   καὶ φιλέριδες δοκοῦσιν εἶναι, οἱ  δὲ   δόξης χάριν τῆς εἰς χρηματισμὸν
[1, 10]   δυάσιν ἐν τοῖς τέτταρσιν; εἰσὶ  δὲ   (δυάδες) αἱ μὲν ὡδὶ ἐνοῦσαι
[1, 8]   πειραστικὴ μέρος τῆς διαλεκτικῆς· αὕτη  δὲ   δύναται συλλογίζεσθαι ψεῦδος δι´ ἄγνοιαν
[1, 1]   καὶ ἔλεγχος φαινόμενος οὐκ ὢν  δέ.   Ἐπεὶ δ´ ἐστί τισι μᾶλλον
[1, 5]   φθορᾷ ἔσται τὶς γένεσις·  δὲ   θάνατος φθορά τις καὶ ἐναντίον
[1, 14]   τῶν λεγομένων μὲν σκευῶν, ἐχόντων  δὲ   θηλείας ἄρρενος κλῆσιν. Ὅσα
[1, 14]   ἀσκὸς μὲν ἄρρεν τοὔνομα, κλίνη  δὲ   θῆλυ. Διόπερ καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 7]   ἄλλου σκέψις διὰ λόγων,  δὲ   καθ´ αὑτὸν οὐχ ἧττον δι´
[1, 14]   συλλογίζονται ὡς εἰρημένου τοῦτον" ὁμοίως  δὲ   καὶ ἄλλην πτῶσιν ἀντ´ ἄλλης.
[1, 15]   ποιεῖ ἐν τῷ Μανδροβούλῳ. Δεῖ  δὲ   καὶ ἀφισταμένους τοῦ λόγου τὰ
[1, 5]   δὲ κατηγορούμενον οὐχ ὑπάρχει. Ὁμοίως  δὲ   καὶ ἐν τοῖς συλλογιστικοῖς, οἷον
[1, 6]   καὶ ἑνὸς μόνου ἀνθρώπου· ὁμοίως  δὲ   καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων. Εἰ
[1, 6]   τρίγωνον ἀπόδειξις. Ὁμοίως  δὲ   καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων. Ὥστ´
[1, 6]   γεγονὸς καὶ τὸ πεπερασμένον. Ὁμοίως  δὲ   καὶ ἐπὶ τῶν ἴσων γινομένων,
[1, 7]   τὸ νῦν καθόλου συγχωροῦμεν. Ὁμοίως  δὲ   καὶ ἐπὶ τῶν τὸ ἐν
[1, 12]   πρὸς εὐπορεῖ λόγων. Ἔστι  δὲ   καὶ καλῶς καὶ μὴ καλῶς
[1, 15]   καὶ βελτίω τοῖς ἀνθρώποις. Σφόδρα  δὲ   καὶ πολλάκις ποιεῖ δοκεῖν ἐληλέγχθαι
[1, 15]   ἄρα τὸ καὶ τό" Σοφιστικὸν  δὲ   καὶ τὸ κειμένου παραδόξου τὸ
[1, 5]   τι τοῦ μὴ εἶναι. Ὁμοίως  δὲ   καὶ τὸ παρὰ τὸ πῂ
[1, 6]   τὸ ὄνομα τὸ διαφέρον. Ἔδει  δὲ   καὶ τοῦτο, καθάπερ καὶ τὸ
[1, 12]   θέσεις ἐν ταῖς προτάσεσιν. Λύσις  δὲ   καὶ τούτων προσήκουσα φέρεται
[1, 7]   καθάπερ ἐπὶ τῶν πλείστων. Ὁμοίως  δὲ   καὶ τῶν παρὰ τὴν προσῳδίαν·
[1, 7]   καὶ τῷ πράγματι συμβέβηκεν. Ὁμοίως  δὲ   καὶ τῶν παρὰ τὸ ἑπόμενον·
[1, 4]   τὰ γὰρ δέοντα ἀγαθά, τὰ  δὲ   κακὰ δέοντα· διττὸν γὰρ τὸ
[1, 12]   φύσιν αὐτοῖς τὸ ἀληθές, τὸ  δὲ   κατὰ νόμον τὸ τοῖς πολλοῖς
[1, 12]   τὰς φανερὰς δόξας ἀκτέον, τὸν  δὲ   κατὰ ταύτας εἰς τὰς ἀποκεκρυμμένας·
[1, 1]   δ´ ἔστι μὲν οὔ, φαίνεται  δὲ   κατὰ τὴν αἴσθησιν, οἷον τὰ
[1, 5]   δὲ ταῦτα μὲν ὑπάρχει, τὸ  δὲ   κατηγορούμενον οὐχ ὑπάρχει. Ὁμοίως δὲ
[1, 8]   οὔτε πρὸς τὸν ἐρωτώμενον. Ἐὰν  δὲ   λάβωσι, πρὸς μὲν τὸν ἐρωτώμενον
[1, 15]   ἐστὶ τοῦ λαθεῖν χάριν, τὸ  δὲ   λαθεῖν τῆς ἀπάτης. Πρὸς δὲ
[1, 5]   τελειώσας τὴν ἐρώτησιν. Ἐπ´ ἐνίων  δὲ   λανθάνει πολλάκις, ἐφ´ ὅσων, ὅταν
[1, 12]   γὰρ λέγοντες ἁμαρτάνουσι μᾶλλον· εἰκῇ  δὲ   λέγουσιν ὅταν μηδὲν ἔχωσι προκείμενον.
[1, 4]   τοῦτο σὺ φῂς εἶναι; φῂς  δὲ   λίθον εἶναι· σὺ ἄρα φῂς
[1, 14]   διαφέρουσιν αἱ πτώσεις ἅπασαι, τοῦ  δὲ   μεταξὺ αἱ μὲν αἱ δ´
[1, 6]   μίαν ἐρώτησιν, ἔσται ἔλεγχος· εἰ  δὲ   μὴ δέδωκεν ἀλλὰ φαίνεται, φαινόμενος
[1, 5]   οὖν τὸ μὲν ἔχῃ τὸ  δὲ   μὴ ἔχῃ, τὰ ἄμφω ἔσται
[1, 10]   πολλὰ μὲν σημαίνει τοὔνομα,  δὲ   μὴ νοεῖ μηδ´ οἴεται, πῶς
[1, 15]   ἂν ὡδὶ μὲν συμβαίνῃ ὡδὶ  δὲ   μή, ὅτι οὕτως εἴληφεν, οἷον
[1, 14]   κλῆσιν, οἷον ξύλον, σχοινίον· τὰ  δὲ   μὴ οὕτως ἄρρενος θήλεος,
[1, 4]   τοῦ μὴ γράφων γράφειν· ἐὰν  δὲ   μὴ συνθῇ, ὅτι ἔχει δύναμιν,
[1, 15]   δόντος μὲν ἔλεγχον, μὴ δόντος  δὲ   μηδὲ δοκεῖν φάσκοντος ἄδοξον, μὴ
[1, 12]   πρὸς ἐπιχειρήματος εὐπορεῖ. Δύνανται  δὲ   νῦν ἧττον κακουργεῖν διὰ τούτων
[1, 10]   ἂν φαινόμενος ἔλεγχος. Ἔστι  δὲ   μὲν τοῦ σιγῶντα λέγειν"
[1, 4]   αὐτὸς Ζεὺς εἶπεν δίδομεν  δέ   οἱ εὖχος ἀρέσθαι" ἀλλὰ τῷ
[1, 13]   τὸ ἀδολεσχεῖν εἰρήκαμεν ἤδη· πάντες  δὲ   οἱ τοιοίδε λόγοι τοῦτο βούλονται
[1, 8]   καὶ τὸν ὄντα μὲν φαινόμενον  δὲ   οἰκεῖον τοῦ πράγματος. Εἰσὶ δ´
[1, 4]   οἷον ἀετὸς καὶ κύων· εἷς  δὲ   ὅταν εἰωθότες ὦμεν οὕτω λέγειν·
[1, 4]   εἰωθότες ὦμεν οὕτω λέγειν· τρίτος  δὲ   ὅταν τὸ συντεθὲν πλείω σημαίνῃ,
[1, 10]   δοίη ἄν" ἐν ἀμφοῖν,  δὲ   ὅτι Ὁμήρου ποίησις σχῆμα
[1, 14]   φαίνεται δὲ τοῖς ἄλλοις,  δὲ   οὐλόμενον" φαίνεται μέν, ἀλλ´ οὐ
[1, 9]   γίνονται, καὶ τοὺς φαινομένους, φαινομένους  δὲ   οὐχ ὁτῳοῦν ἀλλὰ τοῖς τοιοῖσδε·
[1, 15]   ἐναντία ποιεῖσθαι τὴν φυλακήν. Ὅλως  δὲ   πάντα τὰ πρὸς τὴν κρύψιν
[1, 13]   ἐπιθυμία ὄρεξις ἡδέος ἡδέος. (Εἰσὶ  δὲ   πάντες οἱ τοιοῦτοι τῶν λόγων
[1, 14]   καθάπερ ἐν τοῖς ἐλέγχοις. Εἰσὶ  δὲ   πάντες σχεδὸν οἱ φαινόμενοι σολοικισμοὶ
[1, 12]   γέγραπται λέγων, καὶ οἱ ἀρχαῖοι  δὲ   πάντες ᾤοντο συμβαίνειν, παρὰ τὸ
[1, 6]   τοῦ τί ἐστιν ἔλεγχος. Φανερώτατοι  δὲ   πάντων οἱ πρότερον λεχθέντες παρὰ
[1, 9]   τούτων ἐνστάσεις λύσεις εἰσίν. Ἔχομεν  δέ,   παρ´ ὁπόσα γίνονται, καὶ τοὺς
[1, 4]   λόγοις μὴ ταὐτὸ δηλώσαιμεν. Εἰσὶ  δὲ   παρὰ μὲν τὴν ὁμωνυμίαν οἱ
[1, 7]   ὂν καὶ τὸ ταὐτόν) τῶν  δὲ   παρὰ σύνθεσιν καὶ διαίρεσιν τῷ
[1, 9]   καὶ τὰ τούτων συμπεράσματα, οἱ  δὲ   παρὰ τὰς ἐν ἰατρικῇ, οἱ
[1, 9]   παρὰ τὰς ἐν ἰατρικῇ, οἱ  δὲ   παρὰ τὰς τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν.
[1, 7]   ἀπὸ θατέρου χωρίζεσθαι θάτερον. Τῶν  δὲ   παρὰ τὴν ἔλλειψιν τοῦ λόγου
[1, 5]   εἶναι, τοῦτον εἶναι ἄνθρωπον. Οἱ  δὲ   παρὰ τὸ ἁπλῶς τόδε
[1, 6]   τὸ λευκὸν καὶ κύκνον, τὸ  δὲ   παρὰ τὸ ἑπόμενον ἀεὶ ἐν
[1, 5]   ταὐτὸν καὶ τὸ ἕτερον. (Ὁ  δὲ   παρὰ τὸ ἑπόμενον ἔλεγχος διὰ
[1, 6]   αἴτησιν τοῦ ἐν ἀρχῇ. Οἱ  δὲ   παρὰ τὸ ἑπόμενον μέρος εἰσὶ
[1, 6]   τὴν τοῦ λόγου ἔλλειψιν. Οἱ  δὲ   παρὰ τὸ λαμβάνειν τὸ ἐν
[1, 5]   πότερον λευκὸν μέλαν; Οἱ  δὲ   παρὰ τὸ μὴ διωρίσθαι τί
[1, 6]   οὐ δόντες οἴονται δεδωκέναι. Οἱ  δὲ   παρὰ τὸ πῂ καὶ ἁπλῶς,
[1, 7]   ὁμοιότης ἐκ τῆς λέξεως. Τῶν  δὲ   παρὰ τὸ συμβεβηκὸς διὰ τὸ
[1, 6]   ζητοῦντα τὸ διὰ τί. Οἱ  δὲ   παρὰ τὸ συμβεβηκὸς ὁρισθέντος τοῦ
[1, 7]   οὐκ ἐπὶ πολλῶν. Τῶν  δὲ   παρὰ τὸ σχῆμα διὰ τὴν
[1, 4]   παρὰ τὴν προσῳδίαν ἐστίν. Οἱ  δὲ   παρὰ τὸ σχῆμα τῆς λέξεως
[1, 5]   αἴτιον λόγοι τοιοῦτοί εἰσιν· οἱ  δὲ   παρὰ τὸ τὰ δύο ἐρωτήματα
[1, 6]   δὲ τοῦτο καὶ ἄλλως. Οἱ  δὲ   παρὰ τὸ τὰ πλείω ἐρωτήματα
[1, 5]   τοὺς παρὰ τὴν λέξιν. Οἱ  δὲ   παρὰ τὸ τὸ ἐν ἀρχῇ
[1, 5]   τὸν θερμὸν ἀνάγκη πυρέττειν.  δὲ   παρὰ τὸ τὸ μὴ αἴτιον
[1, 14]   ἄλλην πτῶσιν ἀντ´ ἄλλης.  δὲ   παραλογισμὸς γίνεται διὰ τὸ κοινὸν
[1, 1]   τῶν φαινομένων μὲν ἐλέγχων, ὄντων  δὲ   παραλογισμῶν ἀλλ´ οὐκ ἐλέγχων, λέγωμεν
[1, 3]   λόγοις ἀγωνιζόμενοι καὶ διαφιλονεικοῦντες. Ἔστι  δὲ   πέντε ταῦτα τὸν ἀριθμόν, ἔλεγχος
[1, 4]   διαίρεσις, προσῳδία, σχῆμα λέξεως. Τούτου  δὲ   πίστις τε διὰ τῆς
[1, 4]   ἐπίσταται" καὶ τὸ γράμματα" ἄμφω  δὲ   πλείω, τὸ τὰ γράμματα
[1, 13]   ἄρα ῥὶς ῥὶς κοίλη. Φαίνονται  δὲ   ποιεῖν οὐ ποιοῦντες ἐνίοτε διὰ
[1, 4]   καὶ διακείμενόν πως δηλοῖ, τὸ  δὲ   ποιεῖν τι. Τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 12]   τὸν εὐδαίμονα δίκαιον εἶναι· τοῖς  δὲ   πολλοῖς ἄδοξον τὸ βασιλέα μὴ
[1, 1]   τὸ τῶν λόγων πλῆθος, τὰ  δὲ   πράγματα τὸν ἀριθμὸν ἄπειρά ἐστιν.
[1, 11]   τῶν ἰδίων εἶναι ἀρχῶν, τὸν  δὲ   πρὸς πολλούς, ὅσοι μὴ ἴσασι
[1, 10]   εἶναι πρὸς τοὔνομα λόγους, ἑτέρους  δὲ   πρὸς τὴν διάνοιαν, ἀλλ´ οὐ
[1, 10]   μὲν πρὸς τοὔνομα λόγους, ἑτέρους  δὲ   πρὸς τὴν διάνοιαν· ἄτοπον γὰρ
[1, 10]   ἐστι καὶ πρὸς τοὔνομα· τὸ  δὲ   πρὸς τὴν διάνοιαν, ὅταν ἐφ´
[1, 5]   ἀγαθῶν μὴ ἀγαθὸν ψεῦδος. Ὁτὲ  δὲ   προσληφθέντων τινῶν κἂν ἔλεγχος γίνοιτο
[1, 13]   σιμὸν κοιλότης ῥινός ἐστιν, ἔστι  δὲ   ῥὶς σιμή, ἔστιν ἄρα ῥὶς
[1, 14]   μὲν τὸ μεταξὺ σημαίνειν, πολλάκις  δὲ   σημαίνει κἀκείνων ἑκάτερον, οἷον Τί
[1, 10]   τις ἀξιοῖ διαιρεῖν, ὅτι λέγω  δὲ   σιγῶντα λέγειν τὰ μὲν ὡδὶ
[1, 3]   τρίτον εἰς παράδοξον ἄγειν, τέταρτον  δὲ   σολοικίζειν ποιεῖν (τοῦτο δ´ ἐστὶ
[1, 11]   νίκης φαινομένης ἕνεκα, ἐριστικός,  δὲ   σοφίας, σοφιστικός· καὶ γὰρ
[1, 8]   τοῦ διδόντος τὸν λόγον. Οἱ  δὲ   σοφιστικοὶ ἔλεγχοι, ἂν καὶ συλλογίζωνται
[1, 8]   ἂν συλλογισμοὶ καὶ ἔλεγχοι. Λέγω  δὲ   σοφιστικὸν ἔλεγχον καὶ συλλογισμὸν οὐ
[1, 12]   νόμος δόξα τῶν πολλῶν, οἱ  δὲ   σοφοὶ κατὰ φύσιν καὶ κατ´
[1, 1]   κειμένων διὰ τῶν κειμένων, ἔλεγχος  δὲ   συλλογισμὸς μετ´ ἀντιφάσεως τοῦ συμπεράσματος.
[1, 2]   τῶν φαινομένων ἐνδόξων, μὴ ὄντων  δέ,   συλλογιστικοὶ φαινόμενοι συλλογιστικοί. Περὶ
[1, 6]   ὡς τόδε τι σημαίνειν)  δὲ   σύνθεσις καὶ διαίρεσις καὶ προσῳδία
[1, 5]   εἰ Σωκράτους ἕτερος,  δὲ   Σωκράτης ἄνθρωπος, ἕτερον ἀνθρώπου φασὶν
[1, 8]   γὰρ οὐκ ἂν εἶεν, παρὰ  δὲ   τὰ εἰρημένα ἔσονται πάντες. Ἔστι
[1, 4]   δ´ ἔξω τῆς λέξεως. Ἔστι  δὲ   τὰ μὲν παρὰ τὴν λέξιν
[1, 12]   τοὺς εὐσχημονεστάτους τῶν λόγων, βούλονται  δὲ   τὰ φαινόμενα λυσιτελεῖν· οἷον τεθνάναι
[1, 12]   μᾶλλον πλουτεῖν αἰσχρῶς, βούλονται  δὲ   τἀναντία. Τὸν μὲν οὖν λέγοντα
[1, 5]   ὅτι νύκτωρ ὁρᾶται πλανώμενος. Πολλοῖς  δὲ   ταῦτα μὲν ὑπάρχει, τὸ δὲ
[1, 15]   τοῖς προειρημένοις στοιχείοις χρηστέον. Ἓν  δὲ   τάχος· ὑστερίζοντες γὰρ ἧττον προορῶσιν.
[1, 4]   νῦν, ἀλλ´ πρότερον. Παρὰ  δὲ   τὴν ἀμφιβολίαν οἱ τοιοίδε· τὸ
[1, 4]   φέρειν πολλὰ δύνασθαι φέρειν. Παρὰ  δὲ   τὴν διαίρεσιν ὅτι τὰ πέντ´
[1, 4]   ἑκατὸν λίπε δῖος Ἀχιλλεύς" (Παρὰ  δὲ   τὴν προσῳδίαν ἐν μὲν τοῖς
[1, 4]   τούτους τοὺς τρόπους ἐστίν. Παρὰ  δὲ   τὴν σύνθεσιν τὰ τοιάδε, οἷον
[1, 15]   ἧττον δύνανται φυλάττεσθαι πάντες· στοιχεῖα  δὲ   τῆς ὀργῆς τό τε φανερὸν
[1, 10]   τὸ συμβεβηκὸς καὶ ἕτεροι. Εἰ  δέ   τις ἀξιοῖ διαιρεῖν, ὅτι λέγω
[1, 5]   μὲν παρὰ τὸ συμβεβηκός, δεύτερον  δὲ   τὸ ἁπλῶς μὴ ἁπλῶς
[1, 12]   τὸ βασιλέα μὴ εὐδαιμονεῖν. Ἔστι  δὲ   τὸ εἰς τὰ οὕτως ἄδοξα
[1, 9]   κατὰ ἰατρικὴν ἰατρικός· λέγω  δὲ   τὸ κατὰ τὴν τέχνην τὸ
[1, 12]   γὰρ συμβαίνει λέγειν παράδοξα. Ἦν  δὲ   τὸ μὲν κατὰ φύσιν αὐτοῖς
[1, 15]   γὰρ ἅμα πολλὰ συνορᾶν· εἰς  δὲ   τὸ μῆκος τοῖς προειρημένοις στοιχείοις
[1, 5]   πρός τι λέγεσθαι, τρίτον  δὲ   τὸ παρὰ τὴν τοῦ ἐλέγχου
[1, 5]   τὴν τοῦ ἐλέγχου ἄγνοιαν, τέταρτον  δὲ   τὸ παρὰ τὸ ἑπόμενον, πέμπτον
[1, 5]   τὸ παρὰ τὸ ἑπόμενον, πέμπτον  δὲ   τὸ παρὰ τὸ τὸ ἐν
[1, 5]   γὰρ τὸ μῆκος διπλάσιον, κατὰ  δὲ   τὸ πλάτος οὐ διπλάσιον.
[1, 3]   τοῦ λόγου τὸν ἀποκρινόμενον) τελευταῖον  δὲ   τὸ πλεονάκις ταὐτὸ λέγειν. ~Τρόποι
[1, 5]   εἰσὶν οἱ τοιοῦτοι λόγοι, πρὸς  δὲ   τὸ προκείμενον ἀσυλλόγιστοι. Καὶ λανθάνει
[1, 15]   οὐχ αὐτή. Οὐ δεῖ  δὲ   τὸ συμπέρασμα προτατικῶς ἐρωτᾶν. Ἔνια
[1, 5]   αἴτιον ὡς αἴτιον τιθέναι, ἕβδομον  δὲ   τὸ τὰ πλείω ἐρωτήματα ἓν
[1, 5]   τὸ ἐν ἀρχῇ λαμβάνειν, ἕκτον  δὲ   τὸ τὸ μὴ αἴτιον ὡς
[1, 5]   πότερον αὐτῶν κυρίως ἀποδοτέον. Γίνεται  δὲ   τὸ τοιοῦτον ἐν οἷς ὁμοίως
[1, 5]   ἐκεῖνο γινομένου τοῦ ἐλέγχου. Συμβαίνει  δὲ   τὸ τοιοῦτον ἐν τοῖς εἰς
[1, 12]   ἐπιχειρήματος σκῆψις ποιεῖ. Πρὸς  δὲ   τὸ ψευδόμενον δεῖξαι ἴδιος τόπος
[1, 5]   ἅμα τὰ ἐναντία ὑπάρχει. Τὸ  δὲ   τοιοῦτον ἐπ´ ἐνίων μὲν παντὶ
[1, 14]   μὲν κατ´ ἐκεῖνον, οὐ φαίνεται  δὲ   τοῖς ἄλλοις, δὲ οὐλόμενον"
[1, 4]   οὐ ῥᾴδιον ποιῆσαι λόγον, ἐν  δὲ   τοῖς γεγραμμένοις καὶ ποιήμασι μᾶλλον.
[1, 12]   φύσιν κατὰ νόμον ἀπαντᾶν, πρὸς  δὲ   τὸν κατὰ νόμον ἐπὶ τὴν
[1, 4]   ὁρᾷ τις, τοῦτο ὁρᾷ; ὁρᾷ  δὲ   τὸν κίονα, ὥστε ὁρᾷ
[1, 12]   ἀφανεῖς δόξας ἐροῦσιν ἐναντία. Πλεῖστος  δὲ   τόπος ἐστὶ τοῦ ποιεῖν παράδοξα
[1, 14]   τοῦ ἔστι" τὸ οὗτος" μετὰ  δὲ   τοῦ εἶναι" τὸ τοῦτον" οἷον
[1, 13]   δεῖ ζητεῖν τῶν τόπων· ~Περὶ  δὲ   τοῦ ποιῆσαι ἀδολεσχεῖν, μὲν
[1, 6]   τὸ γὰρ ἑπόμενον συμβέβηκε. Διαφέρει  δὲ   τοῦ συμβεβηκότος, ὅτι τὸ μὲν
[1, 12]   πρὸς τὸ ἐν ἀρχῇ. Στοιχεῖον  δὲ   τοῦ τυχεῖν ψεύδους τινὸς
[1, 12]   ἐλέγχων εἴρηται τῶν φαινομένων. ~Περὶ  δὲ   τοῦ ψευδόμενόν τι δεῖξαι καὶ
[1, 15]   δὲ λαθεῖν τῆς ἀπάτης. Πρὸς  δὲ   τοὺς ἀνανεύοντας ἅττ´ ἂν οἰηθῶσιν
[1, 15]   ἐποίησε προβληθέντος λύραν ἐγκωμιάζειν. Πρὸς  δὲ   τοὺς ἀπαιτοῦντας πρὸς τί ἐπιχειρεῖ,
[1, 9]   πάντες εἰσὶν οἱ τοιοῦτοι. Εἰ  δὲ   τοῦτ´ ἔχομεν, καὶ τὰς λύσεις
[1, 14]   τὸ δ´ αὕτη" θῆλυ· τὸ  δὲ   τοῦτο" θέλει μὲν τὸ μεταξὺ
[1, 6]   παρὰ τὸ ἑπόμενον. Ἐπισκεπτέον  δὲ   τοῦτο καὶ ἄλλως. Οἱ δὲ
[1, 12]   λόγον συμβαίνει τὸ ἄδοξον· ἀεὶ  δὲ   τοῦτο καὶ βούλεται ἀγωνιζόμενος.
[1, 14]   μέν ἐστιν εἴρηται πρότερον· ἔστι  δὲ   τοῦτο καὶ ποιεῖν καὶ μὴ
[1, 1]   μετ´ ἀντιφάσεως τοῦ συμπεράσματος. Οἱ  δὲ   τοῦτο ποιοῦσι μὲν οὔ, δοκοῦσι
[1, 5]   πᾶν, ὥστ´ ἄπειρον. Οὐκ ἀνάγκη  δὲ   τοῦτο συμβαίνειν· οὐ γὰρ εἰ
[1, 11]   θεωρῶν τὰ κοινὰ διαλεκτικός,  δὲ   τοῦτο φαινομένως ποιῶν σοφιστικός, καὶ
[1, 14]   σημαίνει ὁτὲ μὲν οὗτος" ὁτὲ  δὲ   τοῦτον" Δεῖ δ´ ἐναλλὰξ σημαίνειν
[1, 12]   γὰρ ἑκάστοις τι τοιοῦτον. Στοιχεῖον  δὲ   τούτων τὸ τὰς ἑκάστων εἰληφέναι
[1, 4]   καὶ τὸ τὰ λεγόμενα. Εἰσὶ  δὲ   τρεῖς τρόποι τῶν παρὰ τὴν
[1, 5]   τοῦ μὲν ἑνὸς διπλάσια, τῶν  δὲ   τριῶν οὐ διπλάσια. εἰ
[1, 4]   δὲ ποιεῖν τι. Τὸν αὐτὸν  δὲ   τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων.
[1, 1]   δὲ χολοβάφινα χρυσᾶ. Τὸν αὐτὸν  δὲ   τρόπον καὶ συλλογισμὸς καὶ ἔλεγχος
[1, 5]   τῷ αὐτῷ χρόνῳ. Τὸν αὐτὸν  δὲ   τρόπον καὶ τὸ ψεύσασθαι περί
[1, 2]   καὶ πειραστικῶν ἐν ἄλλοις· περὶ  δὲ   τῶν ἀγωνιστικῶν καὶ ἐριστικῶν νῦν
[1, 2]   ἐν τοῖς Ἀναλυτικοῖς εἴρηται, περὶ  δὲ   τῶν διαλεκτικῶν καὶ πειραστικῶν ἐν
[1, 12]   τὸν ἀποκρινόμενον ἐπεχείρουν ποιεῖν. Ἔνια  δὲ   τῶν ἐρωτημάτων ἔχει τὸ ἀμφοτέρως
[1, 1]   ~ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΙΚΩΝ ΕΛΕΓΧΩΝ. ~(Περὶ  δὲ   τῶν σοφιστικῶν ἐλέγχων καὶ τῶν
[1, 8]   καὶ φαινόμενος ἔλεγχος.  δὲ   φαινόμενος παρὰ τὰ μόρια τοῦ
[1, 1]   οἱ μὲν διὰ κάλλος, οἱ  δὲ   φαίνονται, κομμώσαντες αὑτούς. Ἐπί τε
[1, 1]   οἱ μὲν ἔχουσιν εὖ, οἱ  δὲ   φαίνονται, φυλετικῶς φυσήσαντες καὶ ἐπισκευάσαντες
[1, 10]   οὔτε πρὸς τὴν διάνοιαν· οἱ  δέ   φασι πάντας, καὶ διαιροῦνται
[1, 1]   καὶ τὰ καττιτέρινα ἀργυρᾶ, τὰ  δὲ   χολοβάφινα χρυσᾶ. Τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 1]   τούτων τὰ μὲν ἄργυρος τὰ  δὲ   χρυσός ἐστιν ἀληθῶς, τὰ δ´
[1, 1]   αὐτὸν περὶ ὧν οἶδε, τὸν  δὲ   ψευδόμενον ἐμφανίζειν δύνασθαι. Ταῦτα δ´
[1, 3]   γὰρ προαιροῦνται φαίνεσθαι ἐλέγχοντες, δεύτερον  δὲ   ψευδόμενόν τι δεικνύναι, τρίτον εἰς
[1, 10]   αἱ μὲν ὡδὶ ἐνοῦσαι αἱ  δὲ   ὡδί. Καὶ Ἆρα τῶν ἐναντίων
[1, 4]   Παρὰ δὲ τὴν σύνθεσιν τὰ  τοιάδε,   οἷον τὸ δύνασθαι καθήμενον βαδίζειν
[1, 15]   μὲν ἔλεγχον, μὴ δόντος δὲ  μηδὲ   δοκεῖν φάσκοντος ἄδοξον, μὴ δόντος
[1, 7]   ἕτερον, καὶ ἓν καὶ πολλά,  μηδὲ   τοῖς ποίοις τῶν κατηγορημάτων πάντα
[1, 1]   ἀψευδεῖν μὲν αὐτὸν περὶ ὧν  οἶδε,   τὸν δὲ ψευδόμενον ἐμφανίζειν δύνασθαι.
[1, 13]   εἰρήκαμεν ἤδη· πάντες δὲ οἱ  τοιοίδε   λόγοι τοῦτο βούλονται ποιεῖν· εἰ
[1, 4]   Παρὰ δὲ τὴν ἀμφιβολίαν οἱ  τοιοίδε·   τὸ βούλεσθαι λαβεῖν με τοὺς
[1, 4]   παρὰ μὲν τὴν ὁμωνυμίαν οἱ  τοιοίδε   τῶν λόγων, οἷον ὅτι μανθάνουσιν
[1, 11]   σοφιστικός. Ὥστε τε περὶ  τῶνδε   φαινόμενος συλλογισμὸς ἐριστικὸς λόγος, καὶ
[1, 7]   φαίνεται καὶ ἀξιοῦται οὕτως, εἰ  τόδε   ἀπὸ τοῦδε μὴ χωρίζεται, μηδ´
[1, 5]   Οἱ δὲ παρὰ τὸ ἁπλῶς  τόδε   πῇ λέγεσθαι καὶ μὴ
[1, 5]   γὰρ τοῦδε ὄντος ἐξ ἀνάγκης  τόδε   ᾖ, καὶ τοῦδε ὄντος οἴονται
[1, 8]   παρὰ τὴν ὁμοιοσχημοσύνην τὸ μόνον  τόδε,   καὶ οἱ ἄλλοι ὡσαύτως, οὔτ´
[1, 14]   σχεδὸν οἱ φαινόμενοι σολοικισμοὶ παρὰ  τόδε,   (καὶ) ὅταν πτῶσις μήτε
[1, 7]   οὐσίᾳ μάλιστα δοκεῖ παρέπεσθαι τὸ  τόδε   τι καὶ τὸ ὄν. Διὸ
[1, 7]   πᾶν τὸ κατηγορούμενόν τινος ὑπολαμβάνομεν  τόδε   τι, καὶ ὡς ἓν ὑπακούομεν·
[1, 6]   (σύνηθες γὰρ τὸ πάντα ὡς  τόδε   τι σημαίνειν) δὲ σύνθεσις
[1, 9]   δὲ οὐχ ὁτῳοῦν ἀλλὰ τοῖς  τοιοῖσδε·   ἀόριστα γάρ ἐστιν ἐάν τις
[1, 11]   ὑπὸ τὴν τέχνην οἱ παραλογισμοί)  οὐδέ   γ´ εἴ τί ἐστι ψευδογράφημα
[1, 11]   δ´ αὐτὴ καὶ πειραστική·  οὐδὲ   γὰρ πειραστικὴ τοιαύτη ἐστὶν
[1, 11]   διαλεκτικὸς περὶ γένος τι ὡρισμένον,  οὐδὲ   δεικτικὸς οὐδενός, οὐδὲ τοιοῦτος οἷος
[1, 11]   τι ὡρισμένον, οὐδὲ δεικτικὸς οὐδενός,  οὐδὲ   τοιοῦτος οἷος καθόλου. Οὔτε
[1, 7]   ἀξιοῦται οὕτως, εἰ τόδε ἀπὸ  τοῦδε   μὴ χωρίζεται, μηδ´ ἀπὸ θατέρου
[1, 5]   ἀντιστρέφειν τὴν ἀκολούθησιν· ὅταν γὰρ  τοῦδε   ὄντος ἐξ ἀνάγκης τόδε ᾖ,
[1, 5]   ἐξ ἀνάγκης τόδε ᾖ, καὶ  τοῦδε   ὄντος οἴονται καὶ θάτερον εἶναι
[1, 8]   εἰλήφασιν ἀλλὰ φαινόμενον, καὶ παρὰ  τοῦδε.   ~Παρὰ πόσα δ´ ἐλέγχονται οἱ
[1, 11]   τῶν μηνίσκων. Ἀλλ´ ὡς Βρύσων  ἐτετραγώνιζε   τὸν κύκλον, εἰ καὶ τετραγωνίζεται
[1, 10]   Ἀλλὰ δή, ὅθεν λόγος  ἦλθε,   πότερον οἱ ἐν τοῖς μαθήμασι
[1, 10]   πλὴν διδόντα διαίρεσιν, εἴ τ´  ἐρωτήσειέ   τις εἰ ἔστι σιγῶντα λέγειν
[1, 6]   τρίγωνον (δυοῖν ὀρθαῖν ἴσας ἔχει,  συμβέβηκε   δ´ αὐτῷ σχήματι εἶναι
[1, 6]   τοῦ συμβεβηκότος· τὸ γὰρ ἑπόμενον  συμβέβηκε.   Διαφέρει δὲ τοῦ συμβεβηκότος, ὅτι
[1, 2]   τὸν ἀριθμὸν δύναμις αὕτη  συνέστηκε,   καὶ πόσα μέρη τυγχάνει τῆς
[1, 10]   πολλὰ σημαίνειν τὸ τρίγωνον, καὶ  ἔδωκε   μὴ ὡς τοῦτο τὸ σχῆμα
[1, 4]   οἱ τοιοίδε· τὸ βούλεσθαι λαβεῖν  με   τοὺς πολεμίους. Καὶ ἆρ´
[1, 4]   (ἢ καθήμενος) ὁτὲ δ´ ὃς  ἔκαμνε   πρότερον. Πλὴν ὑγιάζετο μὲν καὶ
[1, 4]   καὶ τὸ πεντήκοντ´ ἀνδρῶν ἑκατὸν  λίπε   δῖος Ἀχιλλεύς" (Παρὰ δὲ τὴν
[1, 15]   τις ἐπιχειρεῖν· ὅπερ Λυκόφρων  ἐποίησε   προβληθέντος λύραν ἐγκωμιάζειν. Πρὸς δὲ
[1, 15]   ἔφησεν ἀπόφησι,  ἀπέφησε   φησί, ἀλλὰ μὴ ὅτι τῶν
[1, 10]   ἔχειν πλείω σημαίνει. (Ὅλως  τε   ἄτοπον τὸ περὶ ἐλέγχου διαλέγεσθαι
[1, 11]   ἀδικομαχία ἐριστική ἐστιν· ἐκεῖ  τε   γὰρ οἱ πάντως νικᾶν προαιρούμενοι
[1, 6]   ὄντα τῷ ἀρχὴν ἔχειν, τό  τε   γεγονὸς καὶ τὸ πεπερασμένον. Ὁμοίως
[1, 4]   λέξεως. Τούτου δὲ πίστις  τε   διὰ τῆς ἐπαγωγῆς καὶ συλλογισμός,
[1, 12]   ὅταν μηδὲν ἔχωσι προκείμενον. Τό  τε   ἐρωτᾶν πολλά, κἂν ὡρισμένον
[1, 12]   ἄδοξον ἀγαγεῖν ψεῦδος, ἐάν  τε   ἐρωτώμενος φῇ ἀποφῇ τούτων
[1, 15]   πλείστους πρὸς πάντας. Ὥσπερ  τε   καὶ ἀποκρινόμενοι πολλάκις, ὅταν ἐλέγχωνται,
[1, 15]   πλείους τις ἔχῃ λόγους, ἐάν  τε   καὶ ὅτι οὕτως καὶ ὅτι
[1, 12]   δοξῶν. Οὐ γὰρ ταὐτὰ βούλονταί  τε   καὶ φασίν, ἀλλὰ λέγουσι μὲν
[1, 4]   τῆς ἐπαγωγῆς καὶ συλλογισμός, ἄν  τε   ληφθῇ τις ἄλλος καὶ ὅτι
[1, 15]   ἂν ἠρωτημένα μάτην. Ἐν οἷς  τε   μὴ ὀνόματι σημαίνεται τὸ καθόλου
[1, 9]   τοῦ ἐπιστήμονός ἐστι θεωρεῖν, εἴ  τε   μὴ ὢν φαίνεται, εἴ τ´
[1, 4]   τὸ γὰρ μανθάνειν ὁμώνυμον, τό  τε   ξυνιέναι χρώμενον τῇ ἐπιστήμῃ καὶ
[1, 6]   παρὰ τὸ διττόν, οἷον  τε   ὁμωνυμία καὶ λόγος καὶ
[1, 13]   καὶ ἓν ἀποδίδοται (οἷον  τε   ὄρεξις τινὸς ὄρεξις καὶ
[1, 8]   μὲν γὰρ μὴ λάβῃ  τε   παρὰ τὸ ὁμώνυμον ἓν σημαίνειν
[1, 11]   διὰ τοῦτο σοφιστικός. Ὥστε  τε   περὶ τῶνδε φαινόμενος συλλογισμὸς ἐριστικὸς
[1, 15]   ἐναλλὰξ τὰ ἐρωτήματα τιθέναι, ἐάν  τε   πρὸς ταὐτὸ πλείους τις ἔχῃ
[1, 5]   οὐ γὰρ ταὐτὸ τὸ εἶναί  τέ   τι καὶ εἶναι ἁπλῶς.
[1, 15]   γὰρ ὁμοιότης πολλάκις. Πρός  τε   τὸ λαβεῖν τὴν πρότασιν τοὐναντίον
[1, 13]   οἱ τοιοῦτοι τῶν λόγων ἔν  τε   τοῖς πρός τι, ὅσα μὴ
[1, 5]   Τὸ δ´ οὐκ ἀναγκαῖον. Ἔν  τε   τοῖς ῥητορικοῖς αἱ κατὰ τὸ
[1, 4]   καὶ τὸ σιγῶντα λέγειν, τό  τε   τὸν λέγοντα σιγᾶν καὶ τὸ
[1, 1]   δὲ φαίνονται, κομμώσαντες αὑτούς. Ἐπί  τε   τῶν ἀψύχων ὡσαύτως· καὶ γὰρ
[1, 11]   γένει, οὔτε, εἰ εἴη, οἷόν  τε   ὑπὸ τὰς αὐτὰς ἀρχὰς εἶναι
[1, 15]   στοιχεῖα δὲ τῆς ὀργῆς τό  τε   φανερὸν ἑαυτὸν ποιεῖν βουλόμενον ἀδικεῖν
[1, 14]   τόδε, (καὶ) ὅταν πτῶσις  μήτε   ἄρρεν μήτε θῆλυ δηλοῖ ἀλλὰ
[1, 14]   ὅταν πτῶσις μήτε ἄρρεν  μήτε   θῆλυ δηλοῖ ἀλλὰ τὸ μεταξύ.
[1, 3]   ἀγωνιζόμενοι καὶ διαφιλονεικοῦντες. Ἔστι δὲ  πέντε   ταῦτα τὸν ἀριθμόν, ἔλεγχος καὶ
[1, 10]   (προσκεῖσθαι γὰρ δεῖ τὴν ἀντίφασιν)  ὁτὲ   δ´ ἐν ἀμφοῖν, ἂν
[1, 4]   νῦν κάμνων (ἢ καθήμενος)  ὁτὲ   δ´ ὃς ἔκαμνε πρότερον. Πλὴν
[1, 5]   τῶν ἀγαθῶν μὴ ἀγαθὸν ψεῦδος.  Ὁτὲ   δὲ προσληφθέντων τινῶν κἂν ἔλεγχος
[1, 14]   τοῦτο" σημαίνει ὁτὲ μὲν οὗτος"  ὁτὲ   δὲ τοῦτον" Δεῖ δ´ ἐναλλὰξ
[1, 4]   πάσχειν οὐχ ἓν σημαίνει, ἀλλ´  ὁτὲ   μὲν ὅτι νῦν κάμνων
[1, 14]   πτώσεων· τὸ γὰρ τοῦτο" σημαίνει  ὁτὲ   μὲν οὗτος" ὁτὲ δὲ τοῦτον"
[1, 4]   μὴ συνθῇ, ὅτι ἔχει δύναμιν,  ὅτε   οὐ γράφει, τοῦ γράφειν) καὶ
[1, 15]   ἐρωτητέον ἀλλ´ ὡς δεδομένῳ χρηστέον·  ἐνίοτε   γὰρ καὶ αὐτοὶ οἴονται δεδωκέναι
[1, 10]   πρῶτον μὲν ἄτοπον, τὸ ἀξιοῦν·  ἐνίοτε   γὰρ οὐ δοκεῖ τὸ ἐρωτώμενον
[1, 13]   Φαίνονται δὲ ποιεῖν οὐ ποιοῦντες  ἐνίοτε   διὰ τὸ μὴ προσπυνθάνεσθαι εἰ
[1, 15]   προενίστασθαι καὶ προαγορεύειν. Ἐπιχειρητέον δ´  ἐνίοτε   καὶ πρὸς ἄλλα τοῦ εἰρημένου,
[1, 5]   ἀλλὰ πῂ ποὺ  ποτὲ   πρός τι λέγεσθαι, τρίτον
[1, 15]   συμβαίνειν ἐλεγχθήσεσθαι, καὶ ἐρωτῶντας χρηστέον  ποτὲ   τούτῳ πρὸς τοὺς ἐνισταμένους— ἂν
[1, 5]   φθορά τις καὶ ἐναντίον ζωῇ,  ὥστε   γένεσις ζωὴ καὶ τὸ
[1, 9]   ἄπειροι γὰρ ἴσως αἱ ἐπιστῆμαι,  ὥστε   δῆλον ὅτι καὶ αἱ ἀποδείξεις.
[1, 12]   νόμον τὸ τοῖς πολλοῖς δοκοῦν.  Ὥστε   δῆλον ὅτι κἀκεῖνοι, καθάπερ καὶ
[1, 6]   τῶν κειμένων συμβαίνειν τὸ συμπέρασμα  ὥστε   λέγειν ἐξ ἀνάγκης ἀλλὰ μὴ
[1, 1]   συλλογισμὸς ἐκ τινῶν ἐστι τεθέντων  ὥστε   λέγειν ἕτερον ἐξ ἀνάγκης τι
[1, 11]   τὸ πρᾶγμα, διὰ τοῦτο σοφιστικός.  Ὥστε   τε περὶ τῶνδε φαινόμενος
[1, 4]   ὁρᾷ; ὁρᾷ δὲ τὸν κίονα,  ὥστε   ὁρᾷ κίων" Καὶ ἆρα
[1, 6]   δέδωκεν ἀλλὰ φαίνεται, φαινόμενος ἔλεγχος.  Ὥστε   πάντες οἱ τόποι πίπτουσιν εἰς
[1, 9]   τις τῇ ἀποδείξει ὅτι ἀσύμμετρος.  Ὥστε   πάντων δεήσει ἐπιστήμονας εἶναι· οἱ
[1, 6]   ἴσα γινόμενα ἓν μέγεθος λαμβάνειν.  Ὥστε   τὸ ἑπόμενον λαμβάνει. Ἐπεὶ οὖν
[1, 11]   μὴ εἰδότα δ´ ἀνάγκη ἀγνοεῖν.  (Ὥστε   φανερὸν ὅτι οὐδενὸς ὡρισμένου
[1, 9]   παρ´ ὁπόσα φαίνονται τοῖς τυχοῦσιν.  Ὥστε   φανερὸν ὅτι τοῦ διαλεκτικοῦ ἐστι
[1, 11]   κατὰ πάντων, οὐ τοιαῦτα δ´  ὥστε   φύσιν τινὰ εἶναι καὶ γένος
[1, 10]   γὰρ ἔλεγχος συλλογισμός ἐστιν,  ὥστε   χρὴ καὶ περὶ συλλογισμοῦ πρότερον
[1, 11]   οὐδὲ τοιοῦτος οἷος καθόλου.  Οὔτε   γάρ ἐστιν ἅπαντα ἐν ἑνί
[1, 11]   ἅπαντα ἐν ἑνί τινι γένει,  οὔτε,   εἰ εἴη, οἷόν τε ὑπὸ
[1, 10]   τινες ἕτεροι οὔτε πρὸς τοὔνομα  οὔτε   πρὸς τὴν διάνοιαν· οἱ δέ
[1, 8]   οὔτε συλλογισμοὶ ἔσονται, οὔθ´ ἁπλῶς  οὔτε   πρὸς τὸν ἐρωτώμενον. Ἐὰν δὲ
[1, 10]   μὴ πάντες, ἔσονταί τινες ἕτεροι  οὔτε   πρὸς τοὔνομα οὔτε πρὸς τὴν
[1, 8]   οἱ ἄλλοι ὡσαύτως, οὔτ´ ἔλεγχοι  οὔτε   συλλογισμοὶ ἔσονται, οὔθ´ ἁπλῶς οὔτε
[1, 7]   παρὰ μικρόν· οὐ γὰρ διακριβοῦμεν  οὔτε   τῆς προτάσεως οὔτε τοῦ συλλογισμοῦ
[1, 7]   γὰρ διακριβοῦμεν οὔτε τῆς προτάσεως  οὔτε   τοῦ συλλογισμοῦ τὸν ὅρον διὰ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 5/11/2009