Section, chapitre |
[1, 11] |
καὶ
μὴ
πάντα,
ἀλλὰ
τά
|
γε |
πρῶτα
καὶ
τὰς
οἰκείας
ἀρχὰς |
[1, 8] |
κἂν
ἐρωτηθεὶς
θείη.
Πλὴν
ἐπί
|
γέ |
τινων
ἅμα
συμβαίνει
προσερωτᾶν
τὸ |
[1, 10] |
τοῦ
ἐρωτωμένου
διειλεγμένος;
εἰ
δέ
|
γέ |
τις
πολλὰ
οἴεται
σημαίνειν,
δῆλον |
[1, 10] |
οὐκ
ἐν
τῷ
συλλογισμῷ,
ὁ
|
δὲ |
ἃ
μὴ
ἔχοι
τις,
δοίη |
[1, 8] |
συλλογισμὸν
ἢ
ἔλεγχον
μὴ
ὄντα
|
δέ, |
ἀλλὰ
καὶ
τὸν
ὄντα
μὲν |
[1, 4] |
τὸ
συντεθὲν
πλείω
σημαίνῃ,
κεχωρισμένον
|
δὲ |
ἁπλῶς.
Οἷον
τὸ
ἐπίσταται
γράμματα" |
[1, 5] |
τὸ
ψεύσασθαι
περί
τινος.
Ἔνιοι
|
δὲ |
ἀπολιπόντες
τι
τῶν
λεχθέντων
φαίνονται |
[1, 11] |
τῶν
μηνίσκων
οὐκ
ἐριστικός,
ὁ
|
δὲ |
Βρύσωνος
ἐριστικός·
καὶ
τὸν
μὲν |
[1, 10] |
διάνοιαν
τοῦ
ἐρωτωμένου
διειλεγμένος;
εἰ
|
δέ |
γέ
τις
πολλὰ
οἴεται
σημαίνειν, |
[1, 5] |
μὲν
θανάτῳ,
ὄντι
φθορᾷ,
φθορᾷ
|
δὲ |
γένεσιν.
Ἀσυλλόγιστοι
μὲν
οὖν
ἁπλῶς |
[1, 5] |
ὄντος
οὐδὲν
ἂν
γενέσθαι)
τὸ
|
δὲ |
γενόμενον
ἐξ
ἀρχῆς
γενέσθαι·
εἰ |
[1, 4] |
κακόν
τι
ἀναγκαῖον)
καὶ
τἀγαθὰ
|
δὲ |
δέοντά
φαμεν
εἶναι.
Ἔτι
τὸ |
[1, 1] |
τοῦτο
ποιοῦσι
μὲν
οὔ,
δοκοῦσι
|
δὲ |
διὰ
πολλὰς
αἰτίας·
ὧν
εἷς |
[1, 6] |
λαμβάνει,
οὐ
ποιεῖ
ἔλεγχον,
φαίνεται
|
δὲ |
διὰ
τὴν
ἄγνοιαν
τοῦ
τί |
[1, 1] |
δ´
οὐκ
ἔστι
μέν,
φαίνεται
|
δὲ |
διὰ
τὴν
ἀπειρίαν·
οἱ
γὰρ |
[1, 5] |
καὶ
ἁπλῶς
μὴ
εἶναι.
Φαίνεται
|
δὲ |
διὰ
τὸ
πάρεγγυς
τῆς
λέξεως |
[1, 10] |
τὸ
ἐρωτώμενον
πολλαχῶς
ἔχειν,
ἀδύνατον
|
δὲ |
διαιρεῖν
ὃ
μὴ
οἴεται.
Ἔπειτα |
[1, 11] |
οὐ
γίνεται
ἐξ
ἀμφοῖν.
Ἡ
|
δὲ |
διαλεκτικὴ
ἐρωτητική
ἐστιν,
εἰ
δ´ |
[1, 10] |
δή
τις
δοίη
μηδαμῶς,
ὁ
|
δὲ |
διαλεχθείη,
ἆρ´
οὐ
πρὸς
τὴν |
[1, 10] |
διαλεκτικὸς
ἢ
πειραστικός.
~Οὐκ
ἔστι
|
δὲ |
διαφορὰ
τῶν
λόγων
ἣν
λέγουσί |
[1, 2] |
ἔχειν
τὴν
ἐπιστήμην
(ὃν
τρόπον
|
δέ, |
διώρισται
ἐν
ἑτέροις)
ἐριστικοὶ
δ´ |
[1, 15] |
δοκεῖν
φάσκοντος
ἄδοξον,
μὴ
δόντος
|
δέ, |
δοκεῖν
δ´
ὁμολογοῦντος,
ἐλεγχοειδές.
Ἔτι |
[1, 11] |
καὶ
φιλέριδες
δοκοῦσιν
εἶναι,
οἱ
|
δὲ |
δόξης
χάριν
τῆς
εἰς
χρηματισμὸν |
[1, 10] |
δυάσιν
ἐν
τοῖς
τέτταρσιν;
εἰσὶ
|
δὲ |
(δυάδες)
αἱ
μὲν
ὡδὶ
ἐνοῦσαι |
[1, 8] |
πειραστικὴ
μέρος
τῆς
διαλεκτικῆς·
αὕτη
|
δὲ |
δύναται
συλλογίζεσθαι
ψεῦδος
δι´
ἄγνοιαν |
[1, 1] |
καὶ
ἔλεγχος
φαινόμενος
οὐκ
ὢν
|
δέ. |
Ἐπεὶ
δ´
ἐστί
τισι
μᾶλλον |
[1, 5] |
φθορᾷ
ἔσται
τὶς
γένεσις·
ὁ
|
δὲ |
θάνατος
φθορά
τις
καὶ
ἐναντίον |
[1, 14] |
τῶν
λεγομένων
μὲν
σκευῶν,
ἐχόντων
|
δὲ |
θηλείας
ἢ
ἄρρενος
κλῆσιν.
Ὅσα |
[1, 14] |
ἀσκὸς
μὲν
ἄρρεν
τοὔνομα,
κλίνη
|
δὲ |
θῆλυ.
Διόπερ
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[1, 7] |
ἄλλου
σκέψις
διὰ
λόγων,
ἡ
|
δὲ |
καθ´
αὑτὸν
οὐχ
ἧττον
δι´ |
[1, 14] |
συλλογίζονται
ὡς
εἰρημένου
τοῦτον"
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἄλλην
πτῶσιν
ἀντ´
ἄλλης. |
[1, 15] |
ποιεῖ
ἐν
τῷ
Μανδροβούλῳ.
Δεῖ
|
δὲ |
καὶ
ἀφισταμένους
τοῦ
λόγου
τὰ |
[1, 5] |
δὲ
κατηγορούμενον
οὐχ
ὑπάρχει.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἐν
τοῖς
συλλογιστικοῖς,
οἷον |
[1, 6] |
καὶ
ἑνὸς
μόνου
ἀνθρώπου·
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Εἰ |
[1, 6] |
ᾗ
τρίγωνον
ἡ
ἀπόδειξις.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Ὥστ´ |
[1, 6] |
γεγονὸς
καὶ
τὸ
πεπερασμένον.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἴσων
γινομένων, |
[1, 7] |
τὸ
νῦν
καθόλου
συγχωροῦμεν.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
τὸ
ἐν |
[1, 12] |
πρὸς
ἃ
εὐπορεῖ
λόγων.
Ἔστι
|
δὲ |
καὶ
καλῶς
καὶ
μὴ
καλῶς |
[1, 15] |
καὶ
βελτίω
τοῖς
ἀνθρώποις.
Σφόδρα
|
δὲ |
καὶ
πολλάκις
ποιεῖ
δοκεῖν
ἐληλέγχθαι |
[1, 15] |
ἄρα
τὸ
καὶ
τό"
Σοφιστικὸν
|
δὲ |
καὶ
τὸ
κειμένου
παραδόξου
τὸ |
[1, 5] |
τι
τοῦ
μὴ
εἶναι.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τὸ
παρὰ
τὸ
πῂ |
[1, 6] |
τὸ
ὄνομα
τὸ
διαφέρον.
Ἔδει
|
δὲ |
καὶ
τοῦτο,
καθάπερ
καὶ
τὸ |
[1, 12] |
θέσεις
ἐν
ταῖς
προτάσεσιν.
Λύσις
|
δὲ |
καὶ
τούτων
ἡ
προσήκουσα
φέρεται |
[1, 7] |
καθάπερ
ἐπὶ
τῶν
πλείστων.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τῶν
παρὰ
τὴν
προσῳδίαν· |
[1, 7] |
καὶ
τῷ
πράγματι
συμβέβηκεν.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τῶν
παρὰ
τὸ
ἑπόμενον· |
[1, 4] |
τὰ
γὰρ
δέοντα
ἀγαθά,
τὰ
|
δὲ |
κακὰ
δέοντα·
διττὸν
γὰρ
τὸ |
[1, 12] |
φύσιν
αὐτοῖς
τὸ
ἀληθές,
τὸ
|
δὲ |
κατὰ
νόμον
τὸ
τοῖς
πολλοῖς |
[1, 12] |
τὰς
φανερὰς
δόξας
ἀκτέον,
τὸν
|
δὲ |
κατὰ
ταύτας
εἰς
τὰς
ἀποκεκρυμμένας· |
[1, 1] |
δ´
ἔστι
μὲν
οὔ,
φαίνεται
|
δὲ |
κατὰ
τὴν
αἴσθησιν,
οἷον
τὰ |
[1, 5] |
δὲ
ταῦτα
μὲν
ὑπάρχει,
τὸ
|
δὲ |
κατηγορούμενον
οὐχ
ὑπάρχει.
Ὁμοίως
δὲ |
[1, 8] |
οὔτε
πρὸς
τὸν
ἐρωτώμενον.
Ἐὰν
|
δὲ |
λάβωσι,
πρὸς
μὲν
τὸν
ἐρωτώμενον |
[1, 15] |
ἐστὶ
τοῦ
λαθεῖν
χάριν,
τὸ
|
δὲ |
λαθεῖν
τῆς
ἀπάτης.
Πρὸς
δὲ |
[1, 5] |
τελειώσας
τὴν
ἐρώτησιν.
Ἐπ´
ἐνίων
|
δὲ |
λανθάνει
πολλάκις,
ἐφ´
ὅσων,
ὅταν |
[1, 12] |
γὰρ
λέγοντες
ἁμαρτάνουσι
μᾶλλον·
εἰκῇ
|
δὲ |
λέγουσιν
ὅταν
μηδὲν
ἔχωσι
προκείμενον. |
[1, 4] |
τοῦτο
σὺ
φῂς
εἶναι;
φῂς
|
δὲ |
λίθον
εἶναι·
σὺ
ἄρα
φῂς |
[1, 14] |
διαφέρουσιν
αἱ
πτώσεις
ἅπασαι,
τοῦ
|
δὲ |
μεταξὺ
αἱ
μὲν
αἱ
δ´ |
[1, 6] |
μίαν
ἐρώτησιν,
ἔσται
ἔλεγχος·
εἰ
|
δὲ |
μὴ
δέδωκεν
ἀλλὰ
φαίνεται,
φαινόμενος |
[1, 5] |
οὖν
τὸ
μὲν
ἔχῃ
τὸ
|
δὲ |
μὴ
ἔχῃ,
τὰ
ἄμφω
ἔσται |
[1, 10] |
πολλὰ
μὲν
σημαίνει
τοὔνομα,
ὁ
|
δὲ |
μὴ
νοεῖ
μηδ´
οἴεται,
πῶς |
[1, 15] |
ἂν
ὡδὶ
μὲν
συμβαίνῃ
ὡδὶ
|
δὲ |
μή,
ὅτι
οὕτως
εἴληφεν,
οἷον |
[1, 14] |
κλῆσιν,
οἷον
ξύλον,
σχοινίον·
τὰ
|
δὲ |
μὴ
οὕτως
ἄρρενος
ἢ
θήλεος, |
[1, 4] |
τοῦ
μὴ
γράφων
γράφειν·
ἐὰν
|
δὲ |
μὴ
συνθῇ,
ὅτι
ἔχει
δύναμιν, |
[1, 15] |
δόντος
μὲν
ἔλεγχον,
μὴ
δόντος
|
δὲ |
μηδὲ
δοκεῖν
φάσκοντος
ἄδοξον,
μὴ |
[1, 12] |
πρὸς
ἃ
ἐπιχειρήματος
εὐπορεῖ.
Δύνανται
|
δὲ |
νῦν
ἧττον
κακουργεῖν
διὰ
τούτων |
[1, 10] |
ἂν
ᾖ
φαινόμενος
ἔλεγχος.
Ἔστι
|
δὲ |
ὁ
μὲν
τοῦ
σιγῶντα
λέγειν" |
[1, 4] |
αὐτὸς
ὁ
Ζεὺς
εἶπεν
δίδομεν
|
δέ |
οἱ
εὖχος
ἀρέσθαι"
ἀλλὰ
τῷ |
[1, 13] |
τὸ
ἀδολεσχεῖν
εἰρήκαμεν
ἤδη·
πάντες
|
δὲ |
οἱ
τοιοίδε
λόγοι
τοῦτο
βούλονται |
[1, 8] |
καὶ
τὸν
ὄντα
μὲν
φαινόμενον
|
δὲ |
οἰκεῖον
τοῦ
πράγματος.
Εἰσὶ
δ´ |
[1, 4] |
οἷον
ἀετὸς
καὶ
κύων·
εἷς
|
δὲ |
ὅταν
εἰωθότες
ὦμεν
οὕτω
λέγειν· |
[1, 4] |
εἰωθότες
ὦμεν
οὕτω
λέγειν·
τρίτος
|
δὲ |
ὅταν
τὸ
συντεθὲν
πλείω
σημαίνῃ, |
[1, 10] |
δοίη
ἄν"
ἐν
ἀμφοῖν,
ὁ
|
δὲ |
ὅτι
ἡ
Ὁμήρου
ποίησις
σχῆμα |
[1, 14] |
φαίνεται
δὲ
τοῖς
ἄλλοις,
ὁ
|
δὲ |
οὐλόμενον"
φαίνεται
μέν,
ἀλλ´
οὐ |
[1, 9] |
γίνονται,
καὶ
τοὺς
φαινομένους,
φαινομένους
|
δὲ |
οὐχ
ὁτῳοῦν
ἀλλὰ
τοῖς
τοιοῖσδε· |
[1, 15] |
ἐναντία
ποιεῖσθαι
τὴν
φυλακήν.
Ὅλως
|
δὲ |
πάντα
τὰ
πρὸς
τὴν
κρύψιν |
[1, 13] |
ἐπιθυμία
ὄρεξις
ἡδέος
ἡδέος.
(Εἰσὶ
|
δὲ |
πάντες
οἱ
τοιοῦτοι
τῶν
λόγων |
[1, 14] |
καθάπερ
ἐν
τοῖς
ἐλέγχοις.
Εἰσὶ
|
δὲ |
πάντες
σχεδὸν
οἱ
φαινόμενοι
σολοικισμοὶ |
[1, 12] |
γέγραπται
λέγων,
καὶ
οἱ
ἀρχαῖοι
|
δὲ |
πάντες
ᾤοντο
συμβαίνειν,
παρὰ
τὸ |
[1, 6] |
τοῦ
τί
ἐστιν
ἔλεγχος.
Φανερώτατοι
|
δὲ |
πάντων
οἱ
πρότερον
λεχθέντες
παρὰ |
[1, 9] |
τούτων
ἐνστάσεις
λύσεις
εἰσίν.
Ἔχομεν
|
δέ, |
παρ´
ὁπόσα
γίνονται,
καὶ
τοὺς |
[1, 4] |
λόγοις
μὴ
ταὐτὸ
δηλώσαιμεν.
Εἰσὶ
|
δὲ |
παρὰ
μὲν
τὴν
ὁμωνυμίαν
οἱ |
[1, 7] |
ὂν
καὶ
τὸ
ταὐτόν)
τῶν
|
δὲ |
παρὰ
σύνθεσιν
καὶ
διαίρεσιν
τῷ |
[1, 9] |
καὶ
τὰ
τούτων
συμπεράσματα,
οἱ
|
δὲ |
παρὰ
τὰς
ἐν
ἰατρικῇ,
οἱ |
[1, 9] |
παρὰ
τὰς
ἐν
ἰατρικῇ,
οἱ
|
δὲ |
παρὰ
τὰς
τῶν
ἄλλων
ἐπιστημῶν. |
[1, 7] |
ἀπὸ
θατέρου
χωρίζεσθαι
θάτερον.
Τῶν
|
δὲ |
παρὰ
τὴν
ἔλλειψιν
τοῦ
λόγου |
[1, 5] |
εἶναι,
τοῦτον
εἶναι
ἄνθρωπον.
Οἱ
|
δὲ |
παρὰ
τὸ
ἁπλῶς
τόδε
ἢ |
[1, 6] |
τὸ
λευκὸν
καὶ
κύκνον,
τὸ
|
δὲ |
παρὰ
τὸ
ἑπόμενον
ἀεὶ
ἐν |
[1, 5] |
ταὐτὸν
καὶ
τὸ
ἕτερον.
(Ὁ
|
δὲ |
παρὰ
τὸ
ἑπόμενον
ἔλεγχος
διὰ |
[1, 6] |
αἴτησιν
τοῦ
ἐν
ἀρχῇ.
Οἱ
|
δὲ |
παρὰ
τὸ
ἑπόμενον
μέρος
εἰσὶ |
[1, 6] |
τὴν
τοῦ
λόγου
ἔλλειψιν.
Οἱ
|
δὲ |
παρὰ
τὸ
λαμβάνειν
τὸ
ἐν |
[1, 5] |
πότερον
λευκὸν
ἢ
μέλαν;
Οἱ
|
δὲ |
παρὰ
τὸ
μὴ
διωρίσθαι
τί |
[1, 6] |
οὐ
δόντες
οἴονται
δεδωκέναι.
Οἱ
|
δὲ |
παρὰ
τὸ
πῂ
καὶ
ἁπλῶς, |
[1, 7] |
ὁμοιότης
ἐκ
τῆς
λέξεως.
Τῶν
|
δὲ |
παρὰ
τὸ
συμβεβηκὸς
διὰ
τὸ |
[1, 6] |
ζητοῦντα
τὸ
διὰ
τί.
Οἱ
|
δὲ |
παρὰ
τὸ
συμβεβηκὸς
ὁρισθέντος
τοῦ |
[1, 7] |
ἢ
οὐκ
ἐπὶ
πολλῶν.
Τῶν
|
δὲ |
παρὰ
τὸ
σχῆμα
διὰ
τὴν |
[1, 4] |
παρὰ
τὴν
προσῳδίαν
ἐστίν.
Οἱ
|
δὲ |
παρὰ
τὸ
σχῆμα
τῆς
λέξεως |
[1, 5] |
αἴτιον
λόγοι
τοιοῦτοί
εἰσιν·
οἱ
|
δὲ |
παρὰ
τὸ
τὰ
δύο
ἐρωτήματα |
[1, 6] |
δὲ
τοῦτο
καὶ
ἄλλως.
Οἱ
|
δὲ |
παρὰ
τὸ
τὰ
πλείω
ἐρωτήματα |
[1, 5] |
τοὺς
παρὰ
τὴν
λέξιν.
Οἱ
|
δὲ |
παρὰ
τὸ
τὸ
ἐν
ἀρχῇ |
[1, 5] |
τὸν
θερμὸν
ἀνάγκη
πυρέττειν.
Ὁ
|
δὲ |
παρὰ
τὸ
τὸ
μὴ
αἴτιον |
[1, 14] |
ἄλλην
πτῶσιν
ἀντ´
ἄλλης.
Ὁ
|
δὲ |
παραλογισμὸς
γίνεται
διὰ
τὸ
κοινὸν |
[1, 1] |
τῶν
φαινομένων
μὲν
ἐλέγχων,
ὄντων
|
δὲ |
παραλογισμῶν
ἀλλ´
οὐκ
ἐλέγχων,
λέγωμεν |
[1, 3] |
λόγοις
ἀγωνιζόμενοι
καὶ
διαφιλονεικοῦντες.
Ἔστι
|
δὲ |
πέντε
ταῦτα
τὸν
ἀριθμόν,
ἔλεγχος |
[1, 4] |
διαίρεσις,
προσῳδία,
σχῆμα
λέξεως.
Τούτου
|
δὲ |
πίστις
ἥ
τε
διὰ
τῆς |
[1, 4] |
ἐπίσταται"
καὶ
τὸ
γράμματα"
ἄμφω
|
δὲ |
πλείω,
ἢ
τὸ
τὰ
γράμματα |
[1, 13] |
ἄρα
ῥὶς
ῥὶς
κοίλη.
Φαίνονται
|
δὲ |
ποιεῖν
οὐ
ποιοῦντες
ἐνίοτε
διὰ |
[1, 4] |
καὶ
διακείμενόν
πως
δηλοῖ,
τὸ
|
δὲ |
ποιεῖν
τι.
Τὸν
αὐτὸν
δὲ |
[1, 12] |
τὸν
εὐδαίμονα
δίκαιον
εἶναι·
τοῖς
|
δὲ |
πολλοῖς
ἄδοξον
τὸ
βασιλέα
μὴ |
[1, 1] |
τὸ
τῶν
λόγων
πλῆθος,
τὰ
|
δὲ |
πράγματα
τὸν
ἀριθμὸν
ἄπειρά
ἐστιν. |
[1, 11] |
τῶν
ἰδίων
εἶναι
ἀρχῶν,
τὸν
|
δὲ |
πρὸς
πολλούς,
ὅσοι
μὴ
ἴσασι |
[1, 10] |
εἶναι
πρὸς
τοὔνομα
λόγους,
ἑτέρους
|
δὲ |
πρὸς
τὴν
διάνοιαν,
ἀλλ´
οὐ |
[1, 10] |
μὲν
πρὸς
τοὔνομα
λόγους,
ἑτέρους
|
δὲ |
πρὸς
τὴν
διάνοιαν·
ἄτοπον
γὰρ |
[1, 10] |
ἐστι
καὶ
πρὸς
τοὔνομα·
τὸ
|
δὲ |
πρὸς
τὴν
διάνοιαν,
ὅταν
ἐφ´ |
[1, 5] |
ἀγαθῶν
μὴ
ἀγαθὸν
ψεῦδος.
Ὁτὲ
|
δὲ |
προσληφθέντων
τινῶν
κἂν
ἔλεγχος
γίνοιτο |
[1, 13] |
σιμὸν
κοιλότης
ῥινός
ἐστιν,
ἔστι
|
δὲ |
ῥὶς
σιμή,
ἔστιν
ἄρα
ῥὶς |
[1, 14] |
μὲν
τὸ
μεταξὺ
σημαίνειν,
πολλάκις
|
δὲ |
σημαίνει
κἀκείνων
ἑκάτερον,
οἷον
Τί |
[1, 10] |
τις
ἀξιοῖ
διαιρεῖν,
ὅτι
λέγω
|
δὲ |
σιγῶντα
λέγειν
τὰ
μὲν
ὡδὶ |
[1, 3] |
τρίτον
εἰς
παράδοξον
ἄγειν,
τέταρτον
|
δὲ |
σολοικίζειν
ποιεῖν
(τοῦτο
δ´
ἐστὶ |
[1, 11] |
νίκης
φαινομένης
ἕνεκα,
ἐριστικός,
ᾗ
|
δὲ |
σοφίας,
σοφιστικός·
καὶ
γὰρ
ἡ |
[1, 8] |
τοῦ
διδόντος
τὸν
λόγον.
Οἱ
|
δὲ |
σοφιστικοὶ
ἔλεγχοι,
ἂν
καὶ
συλλογίζωνται |
[1, 8] |
ἂν
συλλογισμοὶ
καὶ
ἔλεγχοι.
Λέγω
|
δὲ |
σοφιστικὸν
ἔλεγχον
καὶ
συλλογισμὸν
οὐ |
[1, 12] |
νόμος
δόξα
τῶν
πολλῶν,
οἱ
|
δὲ |
σοφοὶ
κατὰ
φύσιν
καὶ
κατ´ |
[1, 1] |
κειμένων
διὰ
τῶν
κειμένων,
ἔλεγχος
|
δὲ |
συλλογισμὸς
μετ´
ἀντιφάσεως
τοῦ
συμπεράσματος. |
[1, 2] |
τῶν
φαινομένων
ἐνδόξων,
μὴ
ὄντων
|
δέ, |
συλλογιστικοὶ
ἢ
φαινόμενοι
συλλογιστικοί.
Περὶ |
[1, 6] |
ὡς
τόδε
τι
σημαίνειν)
ἡ
|
δὲ |
σύνθεσις
καὶ
διαίρεσις
καὶ
προσῳδία |
[1, 5] |
Ἢ
εἰ
Σωκράτους
ἕτερος,
ὁ
|
δὲ |
Σωκράτης
ἄνθρωπος,
ἕτερον
ἀνθρώπου
φασὶν |
[1, 8] |
γὰρ
οὐκ
ἂν
εἶεν,
παρὰ
|
δὲ |
τὰ
εἰρημένα
ἔσονται
πάντες.
Ἔστι |
[1, 4] |
δ´
ἔξω
τῆς
λέξεως.
Ἔστι
|
δὲ |
τὰ
μὲν
παρὰ
τὴν
λέξιν |
[1, 12] |
τοὺς
εὐσχημονεστάτους
τῶν
λόγων,
βούλονται
|
δὲ |
τὰ
φαινόμενα
λυσιτελεῖν·
οἷον
τεθνάναι |
[1, 12] |
μᾶλλον
ἢ
πλουτεῖν
αἰσχρῶς,
βούλονται
|
δὲ |
τἀναντία.
Τὸν
μὲν
οὖν
λέγοντα |
[1, 5] |
ὅτι
νύκτωρ
ὁρᾶται
πλανώμενος.
Πολλοῖς
|
δὲ |
ταῦτα
μὲν
ὑπάρχει,
τὸ
δὲ |
[1, 15] |
τοῖς
προειρημένοις
στοιχείοις
χρηστέον.
Ἓν
|
δὲ |
τάχος·
ὑστερίζοντες
γὰρ
ἧττον
προορῶσιν. |
[1, 4] |
νῦν,
ἀλλ´
ὁ
πρότερον.
Παρὰ
|
δὲ |
τὴν
ἀμφιβολίαν
οἱ
τοιοίδε·
τὸ |
[1, 4] |
φέρειν
πολλὰ
δύνασθαι
φέρειν.
Παρὰ
|
δὲ |
τὴν
διαίρεσιν
ὅτι
τὰ
πέντ´ |
[1, 4] |
ἑκατὸν
λίπε
δῖος
Ἀχιλλεύς"
(Παρὰ
|
δὲ |
τὴν
προσῳδίαν
ἐν
μὲν
τοῖς |
[1, 4] |
τούτους
τοὺς
τρόπους
ἐστίν.
Παρὰ
|
δὲ |
τὴν
σύνθεσιν
τὰ
τοιάδε,
οἷον |
[1, 15] |
ἧττον
δύνανται
φυλάττεσθαι
πάντες·
στοιχεῖα
|
δὲ |
τῆς
ὀργῆς
τό
τε
φανερὸν |
[1, 10] |
τὸ
συμβεβηκὸς
καὶ
ἕτεροι.
Εἰ
|
δέ |
τις
ἀξιοῖ
διαιρεῖν,
ὅτι
λέγω |
[1, 5] |
μὲν
παρὰ
τὸ
συμβεβηκός,
δεύτερον
|
δὲ |
τὸ
ἁπλῶς
ἢ
μὴ
ἁπλῶς |
[1, 12] |
τὸ
βασιλέα
μὴ
εὐδαιμονεῖν.
Ἔστι
|
δὲ |
τὸ
εἰς
τὰ
οὕτως
ἄδοξα |
[1, 9] |
κατὰ
ἰατρικὴν
ὁ
ἰατρικός·
λέγω
|
δὲ |
τὸ
κατὰ
τὴν
τέχνην
τὸ |
[1, 12] |
γὰρ
συμβαίνει
λέγειν
παράδοξα.
Ἦν
|
δὲ |
τὸ
μὲν
κατὰ
φύσιν
αὐτοῖς |
[1, 15] |
γὰρ
ἅμα
πολλὰ
συνορᾶν·
εἰς
|
δὲ |
τὸ
μῆκος
τοῖς
προειρημένοις
στοιχείοις |
[1, 5] |
ἢ
πρός
τι
λέγεσθαι,
τρίτον
|
δὲ |
τὸ
παρὰ
τὴν
τοῦ
ἐλέγχου |
[1, 5] |
τὴν
τοῦ
ἐλέγχου
ἄγνοιαν,
τέταρτον
|
δὲ |
τὸ
παρὰ
τὸ
ἑπόμενον,
πέμπτον |
[1, 5] |
τὸ
παρὰ
τὸ
ἑπόμενον,
πέμπτον
|
δὲ |
τὸ
παρὰ
τὸ
τὸ
ἐν |
[1, 5] |
γὰρ
τὸ
μῆκος
διπλάσιον,
κατὰ
|
δὲ |
τὸ
πλάτος
οὐ
διπλάσιον.
Ἢ |
[1, 3] |
τοῦ
λόγου
τὸν
ἀποκρινόμενον)
τελευταῖον
|
δὲ |
τὸ
πλεονάκις
ταὐτὸ
λέγειν.
~Τρόποι |
[1, 5] |
εἰσὶν
οἱ
τοιοῦτοι
λόγοι,
πρὸς
|
δὲ |
τὸ
προκείμενον
ἀσυλλόγιστοι.
Καὶ
λανθάνει |
[1, 15] |
οὐχ
ἡ
αὐτή.
Οὐ
δεῖ
|
δὲ |
τὸ
συμπέρασμα
προτατικῶς
ἐρωτᾶν.
Ἔνια |
[1, 5] |
αἴτιον
ὡς
αἴτιον
τιθέναι,
ἕβδομον
|
δὲ |
τὸ
τὰ
πλείω
ἐρωτήματα
ἓν |
[1, 5] |
τὸ
ἐν
ἀρχῇ
λαμβάνειν,
ἕκτον
|
δὲ |
τὸ
τὸ
μὴ
αἴτιον
ὡς |
[1, 5] |
πότερον
αὐτῶν
κυρίως
ἀποδοτέον.
Γίνεται
|
δὲ |
τὸ
τοιοῦτον
ἐν
οἷς
ὁμοίως |
[1, 5] |
ἐκεῖνο
γινομένου
τοῦ
ἐλέγχου.
Συμβαίνει
|
δὲ |
τὸ
τοιοῦτον
ἐν
τοῖς
εἰς |
[1, 12] |
ἐπιχειρήματος
ἡ
σκῆψις
ποιεῖ.
Πρὸς
|
δὲ |
τὸ
ψευδόμενον
δεῖξαι
ἴδιος
τόπος |
[1, 5] |
ἅμα
τὰ
ἐναντία
ὑπάρχει.
Τὸ
|
δὲ |
τοιοῦτον
ἐπ´
ἐνίων
μὲν
παντὶ |
[1, 14] |
μὲν
κατ´
ἐκεῖνον,
οὐ
φαίνεται
|
δὲ |
τοῖς
ἄλλοις,
ὁ
δὲ
οὐλόμενον" |
[1, 4] |
οὐ
ῥᾴδιον
ποιῆσαι
λόγον,
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
γεγραμμένοις
καὶ
ποιήμασι
μᾶλλον. |
[1, 12] |
φύσιν
κατὰ
νόμον
ἀπαντᾶν,
πρὸς
|
δὲ |
τὸν
κατὰ
νόμον
ἐπὶ
τὴν |
[1, 4] |
ὁρᾷ
τις,
τοῦτο
ὁρᾷ;
ὁρᾷ
|
δὲ |
τὸν
κίονα,
ὥστε
ὁρᾷ
ὁ |
[1, 12] |
ἀφανεῖς
δόξας
ἐροῦσιν
ἐναντία.
Πλεῖστος
|
δὲ |
τόπος
ἐστὶ
τοῦ
ποιεῖν
παράδοξα |
[1, 14] |
τοῦ
ἔστι"
τὸ
οὗτος"
μετὰ
|
δὲ |
τοῦ
εἶναι"
τὸ
τοῦτον"
οἷον |
[1, 13] |
δεῖ
ζητεῖν
τῶν
τόπων·
~Περὶ
|
δὲ |
τοῦ
ποιῆσαι
ἀδολεσχεῖν,
ὃ
μὲν |
[1, 6] |
τὸ
γὰρ
ἑπόμενον
συμβέβηκε.
Διαφέρει
|
δὲ |
τοῦ
συμβεβηκότος,
ὅτι
τὸ
μὲν |
[1, 12] |
πρὸς
τὸ
ἐν
ἀρχῇ.
Στοιχεῖον
|
δὲ |
τοῦ
τυχεῖν
ἢ
ψεύδους
τινὸς |
[1, 12] |
ἐλέγχων
εἴρηται
τῶν
φαινομένων.
~Περὶ
|
δὲ |
τοῦ
ψευδόμενόν
τι
δεῖξαι
καὶ |
[1, 15] |
δὲ
λαθεῖν
τῆς
ἀπάτης.
Πρὸς
|
δὲ |
τοὺς
ἀνανεύοντας
ἅττ´
ἂν
οἰηθῶσιν |
[1, 15] |
ἐποίησε
προβληθέντος
λύραν
ἐγκωμιάζειν.
Πρὸς
|
δὲ |
τοὺς
ἀπαιτοῦντας
πρὸς
τί
ἐπιχειρεῖ, |
[1, 9] |
πάντες
εἰσὶν
οἱ
τοιοῦτοι.
Εἰ
|
δὲ |
τοῦτ´
ἔχομεν,
καὶ
τὰς
λύσεις |
[1, 14] |
τὸ
δ´
αὕτη"
θῆλυ·
τὸ
|
δὲ |
τοῦτο"
θέλει
μὲν
τὸ
μεταξὺ |
[1, 6] |
ὁ
παρὰ
τὸ
ἑπόμενον.
Ἐπισκεπτέον
|
δὲ |
τοῦτο
καὶ
ἄλλως.
Οἱ
δὲ |
[1, 12] |
λόγον
συμβαίνει
τὸ
ἄδοξον·
ἀεὶ
|
δὲ |
τοῦτο
καὶ
βούλεται
ὁ
ἀγωνιζόμενος. |
[1, 14] |
μέν
ἐστιν
εἴρηται
πρότερον·
ἔστι
|
δὲ |
τοῦτο
καὶ
ποιεῖν
καὶ
μὴ |
[1, 1] |
μετ´
ἀντιφάσεως
τοῦ
συμπεράσματος.
Οἱ
|
δὲ |
τοῦτο
ποιοῦσι
μὲν
οὔ,
δοκοῦσι |
[1, 5] |
πᾶν,
ὥστ´
ἄπειρον.
Οὐκ
ἀνάγκη
|
δὲ |
τοῦτο
συμβαίνειν·
οὐ
γὰρ
εἰ |
[1, 11] |
θεωρῶν
τὰ
κοινὰ
διαλεκτικός,
ὁ
|
δὲ |
τοῦτο
φαινομένως
ποιῶν
σοφιστικός,
καὶ |
[1, 14] |
σημαίνει
ὁτὲ
μὲν
οὗτος"
ὁτὲ
|
δὲ |
τοῦτον"
Δεῖ
δ´
ἐναλλὰξ
σημαίνειν |
[1, 12] |
γὰρ
ἑκάστοις
τι
τοιοῦτον.
Στοιχεῖον
|
δὲ |
τούτων
τὸ
τὰς
ἑκάστων
εἰληφέναι |
[1, 4] |
καὶ
τὸ
τὰ
λεγόμενα.
Εἰσὶ
|
δὲ |
τρεῖς
τρόποι
τῶν
παρὰ
τὴν |
[1, 5] |
τοῦ
μὲν
ἑνὸς
διπλάσια,
τῶν
|
δὲ |
τριῶν
οὐ
διπλάσια.
Ἢ
εἰ |
[1, 4] |
δὲ
ποιεῖν
τι.
Τὸν
αὐτὸν
|
δὲ |
τρόπον
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων. |
[1, 1] |
δὲ
χολοβάφινα
χρυσᾶ.
Τὸν
αὐτὸν
|
δὲ |
τρόπον
καὶ
συλλογισμὸς
καὶ
ἔλεγχος |
[1, 5] |
τῷ
αὐτῷ
χρόνῳ.
Τὸν
αὐτὸν
|
δὲ |
τρόπον
καὶ
τὸ
ψεύσασθαι
περί |
[1, 2] |
καὶ
πειραστικῶν
ἐν
ἄλλοις·
περὶ
|
δὲ |
τῶν
ἀγωνιστικῶν
καὶ
ἐριστικῶν
νῦν |
[1, 2] |
ἐν
τοῖς
Ἀναλυτικοῖς
εἴρηται,
περὶ
|
δὲ |
τῶν
διαλεκτικῶν
καὶ
πειραστικῶν
ἐν |
[1, 12] |
τὸν
ἀποκρινόμενον
ἐπεχείρουν
ποιεῖν.
Ἔνια
|
δὲ |
τῶν
ἐρωτημάτων
ἔχει
τὸ
ἀμφοτέρως |
[1, 1] |
~ΠΕΡΙ
ΤΩΝ
ΣΟΦΙΣΤΙΚΩΝ
ΕΛΕΓΧΩΝ.
~(Περὶ
|
δὲ |
τῶν
σοφιστικῶν
ἐλέγχων
καὶ
τῶν |
[1, 8] |
καὶ
ὁ
φαινόμενος
ἔλεγχος.
Ὁ
|
δὲ |
φαινόμενος
παρὰ
τὰ
μόρια
τοῦ |
[1, 1] |
οἱ
μὲν
διὰ
κάλλος,
οἱ
|
δὲ |
φαίνονται,
κομμώσαντες
αὑτούς.
Ἐπί
τε |
[1, 1] |
οἱ
μὲν
ἔχουσιν
εὖ,
οἱ
|
δὲ |
φαίνονται,
φυλετικῶς
φυσήσαντες
καὶ
ἐπισκευάσαντες |
[1, 10] |
οὔτε
πρὸς
τὴν
διάνοιαν·
οἱ
|
δέ |
φασι
πάντας,
καὶ
διαιροῦνται
ἢ |
[1, 1] |
καὶ
τὰ
καττιτέρινα
ἀργυρᾶ,
τὰ
|
δὲ |
χολοβάφινα
χρυσᾶ.
Τὸν
αὐτὸν
δὲ |
[1, 1] |
τούτων
τὰ
μὲν
ἄργυρος
τὰ
|
δὲ |
χρυσός
ἐστιν
ἀληθῶς,
τὰ
δ´ |
[1, 1] |
αὐτὸν
περὶ
ὧν
οἶδε,
τὸν
|
δὲ |
ψευδόμενον
ἐμφανίζειν
δύνασθαι.
Ταῦτα
δ´ |
[1, 3] |
γὰρ
προαιροῦνται
φαίνεσθαι
ἐλέγχοντες,
δεύτερον
|
δὲ |
ψευδόμενόν
τι
δεικνύναι,
τρίτον
εἰς |
[1, 10] |
αἱ
μὲν
ὡδὶ
ἐνοῦσαι
αἱ
|
δὲ |
ὡδί.
Καὶ
Ἆρα
τῶν
ἐναντίων |
[1, 4] |
Παρὰ
δὲ
τὴν
σύνθεσιν
τὰ
|
τοιάδε, |
οἷον
τὸ
δύνασθαι
καθήμενον
βαδίζειν |
[1, 15] |
μὲν
ἔλεγχον,
μὴ
δόντος
δὲ
|
μηδὲ |
δοκεῖν
φάσκοντος
ἄδοξον,
μὴ
δόντος |
[1, 7] |
ἕτερον,
καὶ
ἓν
καὶ
πολλά,
|
μηδὲ |
τοῖς
ποίοις
τῶν
κατηγορημάτων
πάντα |
[1, 1] |
ἀψευδεῖν
μὲν
αὐτὸν
περὶ
ὧν
|
οἶδε, |
τὸν
δὲ
ψευδόμενον
ἐμφανίζειν
δύνασθαι. |
[1, 13] |
εἰρήκαμεν
ἤδη·
πάντες
δὲ
οἱ
|
τοιοίδε |
λόγοι
τοῦτο
βούλονται
ποιεῖν·
εἰ |
[1, 4] |
Παρὰ
δὲ
τὴν
ἀμφιβολίαν
οἱ
|
τοιοίδε· |
τὸ
βούλεσθαι
λαβεῖν
με
τοὺς |
[1, 4] |
παρὰ
μὲν
τὴν
ὁμωνυμίαν
οἱ
|
τοιοίδε |
τῶν
λόγων,
οἷον
ὅτι
μανθάνουσιν |
[1, 11] |
σοφιστικός.
Ὥστε
ὅ
τε
περὶ
|
τῶνδε |
φαινόμενος
συλλογισμὸς
ἐριστικὸς
λόγος,
καὶ |
[1, 7] |
φαίνεται
καὶ
ἀξιοῦται
οὕτως,
εἰ
|
τόδε |
ἀπὸ
τοῦδε
μὴ
χωρίζεται,
μηδ´ |
[1, 5] |
Οἱ
δὲ
παρὰ
τὸ
ἁπλῶς
|
τόδε |
ἢ
πῇ
λέγεσθαι
καὶ
μὴ |
[1, 5] |
γὰρ
τοῦδε
ὄντος
ἐξ
ἀνάγκης
|
τόδε |
ᾖ,
καὶ
τοῦδε
ὄντος
οἴονται |
[1, 8] |
παρὰ
τὴν
ὁμοιοσχημοσύνην
τὸ
μόνον
|
τόδε, |
καὶ
οἱ
ἄλλοι
ὡσαύτως,
οὔτ´ |
[1, 14] |
σχεδὸν
οἱ
φαινόμενοι
σολοικισμοὶ
παρὰ
|
τόδε, |
(καὶ)
ὅταν
ἡ
πτῶσις
μήτε |
[1, 7] |
οὐσίᾳ
μάλιστα
δοκεῖ
παρέπεσθαι
τὸ
|
τόδε |
τι
καὶ
τὸ
ὄν.
Διὸ |
[1, 7] |
πᾶν
τὸ
κατηγορούμενόν
τινος
ὑπολαμβάνομεν
|
τόδε |
τι,
καὶ
ὡς
ἓν
ὑπακούομεν· |
[1, 6] |
(σύνηθες
γὰρ
τὸ
πάντα
ὡς
|
τόδε |
τι
σημαίνειν)
ἡ
δὲ
σύνθεσις |
[1, 9] |
δὲ
οὐχ
ὁτῳοῦν
ἀλλὰ
τοῖς
|
τοιοῖσδε· |
ἀόριστα
γάρ
ἐστιν
ἐάν
τις |
[1, 11] |
ὑπὸ
τὴν
τέχνην
οἱ
παραλογισμοί)
|
οὐδέ |
γ´
εἴ
τί
ἐστι
ψευδογράφημα |
[1, 11] |
Ἡ
δ´
αὐτὴ
καὶ
πειραστική·
|
οὐδὲ |
γὰρ
ἡ
πειραστικὴ
τοιαύτη
ἐστὶν |
[1, 11] |
διαλεκτικὸς
περὶ
γένος
τι
ὡρισμένον,
|
οὐδὲ |
δεικτικὸς
οὐδενός,
οὐδὲ
τοιοῦτος
οἷος |
[1, 11] |
τι
ὡρισμένον,
οὐδὲ
δεικτικὸς
οὐδενός,
|
οὐδὲ |
τοιοῦτος
οἷος
ὁ
καθόλου.
Οὔτε |
[1, 7] |
ἀξιοῦται
οὕτως,
εἰ
τόδε
ἀπὸ
|
τοῦδε |
μὴ
χωρίζεται,
μηδ´
ἀπὸ
θατέρου |
[1, 5] |
ἀντιστρέφειν
τὴν
ἀκολούθησιν·
ὅταν
γὰρ
|
τοῦδε |
ὄντος
ἐξ
ἀνάγκης
τόδε
ᾖ, |
[1, 5] |
ἐξ
ἀνάγκης
τόδε
ᾖ,
καὶ
|
τοῦδε |
ὄντος
οἴονται
καὶ
θάτερον
εἶναι |
[1, 8] |
εἰλήφασιν
ἀλλὰ
φαινόμενον,
καὶ
παρὰ
|
τοῦδε. |
~Παρὰ
πόσα
δ´
ἐλέγχονται
οἱ |
[1, 11] |
τῶν
μηνίσκων.
Ἀλλ´
ὡς
Βρύσων
|
ἐτετραγώνιζε |
τὸν
κύκλον,
εἰ
καὶ
τετραγωνίζεται |
[1, 10] |
Ἀλλὰ
δή,
ὅθεν
ὁ
λόγος
|
ἦλθε, |
πότερον
οἱ
ἐν
τοῖς
μαθήμασι |
[1, 10] |
πλὴν
διδόντα
διαίρεσιν,
εἴ
τ´
|
ἐρωτήσειέ |
τις
εἰ
ἔστι
σιγῶντα
λέγειν |
[1, 6] |
τρίγωνον
(δυοῖν
ὀρθαῖν
ἴσας
ἔχει,
|
συμβέβηκε |
δ´
αὐτῷ
σχήματι
εἶναι
ἢ |
[1, 6] |
τοῦ
συμβεβηκότος·
τὸ
γὰρ
ἑπόμενον
|
συμβέβηκε. |
Διαφέρει
δὲ
τοῦ
συμβεβηκότος,
ὅτι |
[1, 2] |
τὸν
ἀριθμὸν
ἡ
δύναμις
αὕτη
|
συνέστηκε, |
καὶ
πόσα
μέρη
τυγχάνει
τῆς |
[1, 10] |
πολλὰ
σημαίνειν
τὸ
τρίγωνον,
καὶ
|
ἔδωκε |
μὴ
ὡς
τοῦτο
τὸ
σχῆμα |
[1, 4] |
οἱ
τοιοίδε·
τὸ
βούλεσθαι
λαβεῖν
|
με |
τοὺς
πολεμίους.
Καὶ
ἆρ´
ὅ |
[1, 4] |
(ἢ
καθήμενος)
ὁτὲ
δ´
ὃς
|
ἔκαμνε |
πρότερον.
Πλὴν
ὑγιάζετο
μὲν
καὶ |
[1, 4] |
καὶ
τὸ
πεντήκοντ´
ἀνδρῶν
ἑκατὸν
|
λίπε |
δῖος
Ἀχιλλεύς"
(Παρὰ
δὲ
τὴν |
[1, 15] |
τις
ἐπιχειρεῖν·
ὅπερ
ὁ
Λυκόφρων
|
ἐποίησε |
προβληθέντος
λύραν
ἐγκωμιάζειν.
Πρὸς
δὲ |
[1, 15] |
ὃ
ἔφησεν
ἀπόφησι,
ἢ
ὃ
|
ἀπέφησε |
φησί,
ἀλλὰ
μὴ
ὅτι
τῶν |
[1, 10] |
ἔχειν
ὃ
πλείω
σημαίνει.
(Ὅλως
|
τε |
ἄτοπον
τὸ
περὶ
ἐλέγχου
διαλέγεσθαι |
[1, 11] |
ἀδικομαχία
ἡ
ἐριστική
ἐστιν·
ἐκεῖ
|
τε |
γὰρ
οἱ
πάντως
νικᾶν
προαιρούμενοι |
[1, 6] |
ὄντα
τῷ
ἀρχὴν
ἔχειν,
τό
|
τε |
γεγονὸς
καὶ
τὸ
πεπερασμένον.
Ὁμοίως |
[1, 4] |
λέξεως.
Τούτου
δὲ
πίστις
ἥ
|
τε |
διὰ
τῆς
ἐπαγωγῆς
καὶ
συλλογισμός, |
[1, 12] |
ὅταν
μηδὲν
ἔχωσι
προκείμενον.
Τό
|
τε |
ἐρωτᾶν
πολλά,
κἂν
ὡρισμένον
ᾖ |
[1, 12] |
ἄδοξον
ἀγαγεῖν
ἢ
ψεῦδος,
ἐάν
|
τε |
ἐρωτώμενος
φῇ
ἢ
ἀποφῇ
τούτων |
[1, 15] |
πλείστους
ἢ
πρὸς
πάντας.
Ὥσπερ
|
τε |
καὶ
ἀποκρινόμενοι
πολλάκις,
ὅταν
ἐλέγχωνται, |
[1, 15] |
πλείους
τις
ἔχῃ
λόγους,
ἐάν
|
τε |
καὶ
ὅτι
οὕτως
καὶ
ὅτι |
[1, 12] |
δοξῶν.
Οὐ
γὰρ
ταὐτὰ
βούλονταί
|
τε |
καὶ
φασίν,
ἀλλὰ
λέγουσι
μὲν |
[1, 4] |
τῆς
ἐπαγωγῆς
καὶ
συλλογισμός,
ἄν
|
τε |
ληφθῇ
τις
ἄλλος
καὶ
ὅτι |
[1, 15] |
ἂν
ἠρωτημένα
μάτην.
Ἐν
οἷς
|
τε |
μὴ
ὀνόματι
σημαίνεται
τὸ
καθόλου |
[1, 9] |
τοῦ
ἐπιστήμονός
ἐστι
θεωρεῖν,
εἴ
|
τε |
μὴ
ὢν
φαίνεται,
εἴ
τ´ |
[1, 4] |
τὸ
γὰρ
μανθάνειν
ὁμώνυμον,
τό
|
τε |
ξυνιέναι
χρώμενον
τῇ
ἐπιστήμῃ
καὶ |
[1, 6] |
παρὰ
τὸ
διττόν,
οἷον
ἥ
|
τε |
ὁμωνυμία
καὶ
ὁ
λόγος
καὶ |
[1, 13] |
καὶ
ἓν
ἀποδίδοται
(οἷον
ἥ
|
τε |
ὄρεξις
τινὸς
ὄρεξις
καὶ
ἡ |
[1, 8] |
μὲν
γὰρ
μὴ
λάβῃ
ὅ
|
τε |
παρὰ
τὸ
ὁμώνυμον
ἓν
σημαίνειν |
[1, 11] |
διὰ
τοῦτο
σοφιστικός.
Ὥστε
ὅ
|
τε |
περὶ
τῶνδε
φαινόμενος
συλλογισμὸς
ἐριστικὸς |
[1, 15] |
ἐναλλὰξ
τὰ
ἐρωτήματα
τιθέναι,
ἐάν
|
τε |
πρὸς
ταὐτὸ
πλείους
τις
ἔχῃ |
[1, 5] |
οὐ
γὰρ
ταὐτὸ
τὸ
εἶναί
|
τέ |
τι
καὶ
εἶναι
ἁπλῶς.
Ἢ |
[1, 15] |
γὰρ
ἡ
ὁμοιότης
πολλάκις.
Πρός
|
τε |
τὸ
λαβεῖν
τὴν
πρότασιν
τοὐναντίον |
[1, 13] |
οἱ
τοιοῦτοι
τῶν
λόγων
ἔν
|
τε |
τοῖς
πρός
τι,
ὅσα
μὴ |
[1, 5] |
Τὸ
δ´
οὐκ
ἀναγκαῖον.
Ἔν
|
τε |
τοῖς
ῥητορικοῖς
αἱ
κατὰ
τὸ |
[1, 4] |
καὶ
τὸ
σιγῶντα
λέγειν,
τό
|
τε |
τὸν
λέγοντα
σιγᾶν
καὶ
τὸ |
[1, 1] |
δὲ
φαίνονται,
κομμώσαντες
αὑτούς.
Ἐπί
|
τε |
τῶν
ἀψύχων
ὡσαύτως·
καὶ
γὰρ |
[1, 11] |
γένει,
οὔτε,
εἰ
εἴη,
οἷόν
|
τε |
ὑπὸ
τὰς
αὐτὰς
ἀρχὰς
εἶναι |
[1, 15] |
στοιχεῖα
δὲ
τῆς
ὀργῆς
τό
|
τε |
φανερὸν
ἑαυτὸν
ποιεῖν
βουλόμενον
ἀδικεῖν |
[1, 14] |
τόδε,
(καὶ)
ὅταν
ἡ
πτῶσις
|
μήτε |
ἄρρεν
μήτε
θῆλυ
δηλοῖ
ἀλλὰ |
[1, 14] |
ὅταν
ἡ
πτῶσις
μήτε
ἄρρεν
|
μήτε |
θῆλυ
δηλοῖ
ἀλλὰ
τὸ
μεταξύ. |
[1, 3] |
ἀγωνιζόμενοι
καὶ
διαφιλονεικοῦντες.
Ἔστι
δὲ
|
πέντε |
ταῦτα
τὸν
ἀριθμόν,
ἔλεγχος
καὶ |
[1, 10] |
(προσκεῖσθαι
γὰρ
δεῖ
τὴν
ἀντίφασιν)
|
ὁτὲ |
δ´
ἐν
ἀμφοῖν,
ἂν
ᾖ |
[1, 4] |
ὁ
νῦν
κάμνων
(ἢ
καθήμενος)
|
ὁτὲ |
δ´
ὃς
ἔκαμνε
πρότερον.
Πλὴν |
[1, 5] |
τῶν
ἀγαθῶν
μὴ
ἀγαθὸν
ψεῦδος.
|
Ὁτὲ |
δὲ
προσληφθέντων
τινῶν
κἂν
ἔλεγχος |
[1, 14] |
τοῦτο"
σημαίνει
ὁτὲ
μὲν
οὗτος"
|
ὁτὲ |
δὲ
τοῦτον"
Δεῖ
δ´
ἐναλλὰξ |
[1, 4] |
πάσχειν
οὐχ
ἓν
σημαίνει,
ἀλλ´
|
ὁτὲ |
μὲν
ὅτι
ὁ
νῦν
κάμνων |
[1, 14] |
πτώσεων·
τὸ
γὰρ
τοῦτο"
σημαίνει
|
ὁτὲ |
μὲν
οὗτος"
ὁτὲ
δὲ
τοῦτον" |
[1, 4] |
μὴ
συνθῇ,
ὅτι
ἔχει
δύναμιν,
|
ὅτε |
οὐ
γράφει,
τοῦ
γράφειν)
καὶ |
[1, 15] |
ἐρωτητέον
ἀλλ´
ὡς
δεδομένῳ
χρηστέον·
|
ἐνίοτε |
γὰρ
καὶ
αὐτοὶ
οἴονται
δεδωκέναι |
[1, 10] |
πρῶτον
μὲν
ἄτοπον,
τὸ
ἀξιοῦν·
|
ἐνίοτε |
γὰρ
οὐ
δοκεῖ
τὸ
ἐρωτώμενον |
[1, 13] |
Φαίνονται
δὲ
ποιεῖν
οὐ
ποιοῦντες
|
ἐνίοτε |
διὰ
τὸ
μὴ
προσπυνθάνεσθαι
εἰ |
[1, 15] |
προενίστασθαι
καὶ
προαγορεύειν.
Ἐπιχειρητέον
δ´
|
ἐνίοτε |
καὶ
πρὸς
ἄλλα
τοῦ
εἰρημένου, |
[1, 5] |
ἀλλὰ
πῂ
ἢ
ποὺ
ἢ
|
ποτὲ |
ἢ
πρός
τι
λέγεσθαι,
τρίτον |
[1, 15] |
συμβαίνειν
ἐλεγχθήσεσθαι,
καὶ
ἐρωτῶντας
χρηστέον
|
ποτὲ |
τούτῳ
πρὸς
τοὺς
ἐνισταμένους—
ἂν |
[1, 5] |
φθορά
τις
καὶ
ἐναντίον
ζωῇ,
|
ὥστε |
γένεσις
ἡ
ζωὴ
καὶ
τὸ |
[1, 9] |
ἄπειροι
γὰρ
ἴσως
αἱ
ἐπιστῆμαι,
|
ὥστε |
δῆλον
ὅτι
καὶ
αἱ
ἀποδείξεις. |
[1, 12] |
νόμον
τὸ
τοῖς
πολλοῖς
δοκοῦν.
|
Ὥστε |
δῆλον
ὅτι
κἀκεῖνοι,
καθάπερ
καὶ |
[1, 6] |
τῶν
κειμένων
συμβαίνειν
τὸ
συμπέρασμα
|
ὥστε |
λέγειν
ἐξ
ἀνάγκης
ἀλλὰ
μὴ |
[1, 1] |
συλλογισμὸς
ἐκ
τινῶν
ἐστι
τεθέντων
|
ὥστε |
λέγειν
ἕτερον
ἐξ
ἀνάγκης
τι |
[1, 11] |
τὸ
πρᾶγμα,
διὰ
τοῦτο
σοφιστικός.
|
Ὥστε |
ὅ
τε
περὶ
τῶνδε
φαινόμενος |
[1, 4] |
ὁρᾷ;
ὁρᾷ
δὲ
τὸν
κίονα,
|
ὥστε |
ὁρᾷ
ὁ
κίων"
Καὶ
ἆρα |
[1, 6] |
δέδωκεν
ἀλλὰ
φαίνεται,
φαινόμενος
ἔλεγχος.
|
Ὥστε |
πάντες
οἱ
τόποι
πίπτουσιν
εἰς |
[1, 9] |
τις
τῇ
ἀποδείξει
ὅτι
ἀσύμμετρος.
|
Ὥστε |
πάντων
δεήσει
ἐπιστήμονας
εἶναι·
οἱ |
[1, 6] |
ἴσα
γινόμενα
ἓν
μέγεθος
λαμβάνειν.
|
Ὥστε |
τὸ
ἑπόμενον
λαμβάνει.
Ἐπεὶ
οὖν |
[1, 11] |
μὴ
εἰδότα
δ´
ἀνάγκη
ἀγνοεῖν.
|
(Ὥστε |
φανερὸν
ὅτι
οὐδενὸς
ὡρισμένου
ἡ |
[1, 9] |
παρ´
ὁπόσα
φαίνονται
τοῖς
τυχοῦσιν.
|
Ὥστε |
φανερὸν
ὅτι
τοῦ
διαλεκτικοῦ
ἐστι |
[1, 11] |
κατὰ
πάντων,
οὐ
τοιαῦτα
δ´
|
ὥστε |
φύσιν
τινὰ
εἶναι
καὶ
γένος |
[1, 10] |
ὁ
γὰρ
ἔλεγχος
συλλογισμός
ἐστιν,
|
ὥστε |
χρὴ
καὶ
περὶ
συλλογισμοῦ
πρότερον |
[1, 11] |
οὐδὲ
τοιοῦτος
οἷος
ὁ
καθόλου.
|
Οὔτε |
γάρ
ἐστιν
ἅπαντα
ἐν
ἑνί |
[1, 11] |
ἅπαντα
ἐν
ἑνί
τινι
γένει,
|
οὔτε, |
εἰ
εἴη,
οἷόν
τε
ὑπὸ |
[1, 10] |
τινες
ἕτεροι
οὔτε
πρὸς
τοὔνομα
|
οὔτε |
πρὸς
τὴν
διάνοιαν·
οἱ
δέ |
[1, 8] |
οὔτε
συλλογισμοὶ
ἔσονται,
οὔθ´
ἁπλῶς
|
οὔτε |
πρὸς
τὸν
ἐρωτώμενον.
Ἐὰν
δὲ |
[1, 10] |
μὴ
πάντες,
ἔσονταί
τινες
ἕτεροι
|
οὔτε |
πρὸς
τοὔνομα
οὔτε
πρὸς
τὴν |
[1, 8] |
οἱ
ἄλλοι
ὡσαύτως,
οὔτ´
ἔλεγχοι
|
οὔτε |
συλλογισμοὶ
ἔσονται,
οὔθ´
ἁπλῶς
οὔτε |
[1, 7] |
παρὰ
μικρόν·
οὐ
γὰρ
διακριβοῦμεν
|
οὔτε |
τῆς
προτάσεως
οὔτε
τοῦ
συλλογισμοῦ |
[1, 7] |
γὰρ
διακριβοῦμεν
οὔτε
τῆς
προτάσεως
|
οὔτε |
τοῦ
συλλογισμοῦ
τὸν
ὅρον
διὰ |